diff --git a/_tutorials-PL/101_quickstart/101_Quickstart.md b/_tutorials-PL/101_quickstart/101_Quickstart.md
new file mode 100644
index 00000000..914be013
--- /dev/null
+++ b/_tutorials-PL/101_quickstart/101_Quickstart.md
@@ -0,0 +1,7 @@
+---
+layout: tutoriale
+type: tutorial
+name: "POCZĄTKUJĄCY: szybki start"
+fullname: "5-minutowy tutorial szybki start z MEI"
+data: "101_quickstart.json"
+---
\ No newline at end of file
diff --git a/_tutorials-PL/101_quickstart/101_quickstart.json b/_tutorials-PL/101_quickstart/101_quickstart.json
new file mode 100644
index 00000000..056eb191
--- /dev/null
+++ b/_tutorials-PL/101_quickstart/101_quickstart.json
@@ -0,0 +1,95 @@
+{
+ "steps": [
+ {
+ "label":"Witamy w MEI",
+ "descFile": "101_quickstart_step-00-desc.html"
+ },
+ {
+ "label":"Pierwsza Nuta",
+ "editorLines":1,
+ "descFile": "101_quickstart_step-01-desc.html",
+ "xmlFile": "101_quickstart_step-01.xml",
+ "prefillFile": "101_quickstart_step-01-prefill.xml",
+ "xpaths": [
+ {"rule":"count(//mei:note) = 1", "renderanyway": false, "hint": "Potrzebujesz jeden element nutowy."},
+ {"rule":"count(//mei:note/@*) = 3 and //mei:note/@pname and //mei:note/@oct and //mei:note/@dur", "renderanyway": false, "hint": "Potrzebujesz trzech atrybutów: @pname, @oct, and @dur."},
+ {"rule":"//mei:note/@pname", "renderanyway": false, "hint": "Atrybut @pname pozwala wartości od 'a' to 'g'."},
+ {"rule":"//mei:note/@oct", "renderanyway": false, "hint": "Atrybut @oct wymaga liczby całkowite."},
+ {"rule":"//mei:note/@dur", "renderanyway": false, "hint": "Atrybut @dur pozwala wartości takich jak '1', '2', '4', '8'…"},
+ {"rule":"//mei:note/@pname = 'e'", "renderanyway": true, "hint": "Potrzebujesz atrybut @pname z wartością e."},
+ {"rule":"//mei:note/@oct = '4'", "renderanyway": true, "hint": "Potrzebujesz atrybut @oct z wartością 4."},
+ {"rule":"//mei:note/@dur = '4'", "renderanyway": true, "hint": "Potrzebujesz atrybut @dur z wartością 4."}
+ ]
+ },
+ {
+ "label":"Wiele Nut",
+ "editorLines":8,
+ "descFile": "101_quickstart_step-02-desc.html",
+ "xmlFile": "101_quickstart_step-02.xml",
+ "prefillFile": "101_quickstart_step-02-prefill.xml",
+ "xpaths": [
+ {"rule":"count(//mei:note) = 7", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[1]/@pname = 'e'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[1]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[1]/@dur = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[2]/@pname = 'd'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[2]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[2]/@dur = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[3]/@pname = 'c'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[3]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[3]/@dur = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[4]/@pname = 'd'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[4]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[4]/@dur = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[5]/@pname = 'e'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[5]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[5]/@dur = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[6]/@pname = 'e'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[6]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[6]/@dur = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[7]/@pname = 'e'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[7]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[7]/@dur = '4'", "renderanyway": true}
+ ]
+ },
+ {
+ "label":"Prosta Melodia",
+ "editorLines":8,
+ "descFile": "101_quickstart_step-03-desc.html",
+ "xmlFile": "101_quickstart_step-03.xml",
+ "prefillFile": "101_quickstart_step-03-prefill.xml",
+ "xpaths": [
+ {"rule":"count(//mei:note) = 7", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[1]/@pname = 'e'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[1]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[1]/@dur = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[1]/@dots = '1'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[2]/@pname = 'd'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[2]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[2]/@dur = '8'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[3]/@pname = 'c'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[3]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[3]/@dur = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[4]/@pname = 'd'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[4]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[4]/@dur = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[5]/@pname = 'e'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[5]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[5]/@dur = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[6]/@pname = 'e'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[6]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[6]/@dur = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[7]/@pname = 'e'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[7]/@oct = '4'", "renderanyway": true},
+ {"rule":"//mei:note[7]/@dur = '2'", "renderanyway": true}
+ ]
+ }
+ ],
+ "end":"101_quickstart_end.html",
+ "resp":[
+ {
+ "name":"Johannes Kepper",
+ "affiliation":"Beethovens Werkstatt | Universität Paderborn"
+ }
+ ]
+}
diff --git a/_tutorials-PL/101_quickstart/101_quickstart_end.html b/_tutorials-PL/101_quickstart/101_quickstart_end.html
new file mode 100644
index 00000000..ec558bb0
--- /dev/null
+++ b/_tutorials-PL/101_quickstart/101_quickstart_end.html
@@ -0,0 +1,14 @@
+
+
Gratulacje!
+
Właśnie skończyłaś swój pierwszy tutorial na temat MEI i powinnaś już być w stanie zakodować bardzo prostą melodię z MEI. Oczywiście do stworzenia kompletnego pliku MEI potrzeba znacznie więcej - pominęliśmy wszystkie informacje strukturalne dotyczące miarek i pięciolinii, a także musisz dowiedzieć się, jak ustawić metrum, klucze i klucze wiolinowe.
+
+ Jako kolejne kroki z MEI, chcielibyśmy polecić nasze tutoriale na temat
+ akordy or
+ pauzy.
+
+ Oczywiście zawsze możesz wrócić do nich (lub nawet do tego), gdy będziesz chciała przypomnieć sobie, jak robić pewne rzeczy w MEI.
+
+
Gdy tylko zapoznasz się w pewnym stopniu z MEI, zapraszamy Cię do podzielenia się swoimi doświadczeniami ze społecznością MEI i napisania tutoriala na temat aspektu MEI, który szczególnie Cię interesuje. Nie musisz być ekspertem - dobrze jest mieć tutoriale na różnych poziomach.
+
+ Często tutorial napisany przez innych początkujących, którzy właśnie opanowali zadanie, jest łatwiejszy do naśladowania niż przewodnik napisany przez kogoś, kto w ogóle nie widzi problemu. Mamy tutoriale na temat pisania poradników i szablony do naśladowania. Tak łatwo jest zostać aktywnym członkiem społeczności MEI :-)
+
+
W tym tutorialu nauczysz się kodować bardzo prostą melodię w MEI. Nauczysz się opisywać najbardziej podstawowe aspekty notacji muzycznej jako dane strukturalne, aby komputery mogły parsować twój kod.
+
+
+ Napisany kod zostanie natychmiast wyrenderowany, a renderowanie będzie reagować na twoje zmiany. W ten sposób, będziesz mógła zobaczyć, jak różne parametry współdziałają ze sobą.
+
+
+ Po ukończeniu tego tutorialu warto zapoznać się z innymi tutorialami, które wprowadzą inne ważne aspekty MEI. Te tutoriale służą również jako proste odniesienie do MEI - zawsze możesz do nich wrócić.
+
+
Aby rozpocząć, kliknij przycisk "Kontynuuj" w prawym dolnym rogu tego paragrafu.
+
+
Aby zakodować nutę, wszystkie odpowiednie informacje muszą zostać zapisane w formie nadającej się do odczytu maszynowego. W zależności od potrzeb projektu, wybór tego, co jest istotne, a co nie, może się różnić, ale na potrzeby tego wprowadzenia, uzgodnijmy najbardziej podstawową informacje o nucie: Jest to zapisana wysokość dźwięku i czas trwania. Aby wyrazić wysokość dźwięku, MEI używa
+ Naukowa notacja wysokości dźwięków, w której tak zwane środkowe C jest wyrażone jako "C4". Jednak dzieli to na dwie oddzielne informacje: Nazwę wysokości dźwięku (w MEI nazwane @pname) oraz oktawę (@oct). Rozdzielenie to ma różne przyczyny, które nie mają tutaj znaczenia. Ważne jest również, aby pamiętać, że nazwy wysokości dźwięku są podawane w MEI małymi literami.
+
+
Inną ważną informacją jest oczywiście czas trwania (@dur). Tutaj używane są proste liczby całkowite do wskazania czasu trwania nuty. Pełna nuta otrzymuje wartość 1, półnuta potrzebuje 2, ćwierćnuta wymaga 4 i tak dalej.
+
Poprosimy o wpisanie następującego kodu w okienku edytora:
+ <note pname="e" oct="4" dur="4"/>. Powinnaś wtedy zobaczyć renderowaną nutę. Możesz pobawić się trochę wartościami atrybutów, aby zobaczyć, jak wpływają one na renderowanie. Zobaczysz również wskazówki, jak napisać poprawny kod. Gdy będziesz gotowa, upewnij się, że masz poprawny kod w edytorze, a następnie naciśnij przycisk "Kontynuuj" w prawym dolnym rogu.
+
+ PS: Jeśli nie jesteś za bardzo zapoznana z XML: Kiedykolwiek odnosimy się do atrybutów, poprzedzamy ich nazwę znakiem @.
+ Jest to powszechna praktyka i pochodzi z języka XPath. Pisząc je w XML, nie wolno dołączać znaku @, a jedynie nazwę atrybutu. Zapraszamy do zapoznania się z naszym tutorialem na temat podstaw XML.
+
+
+
+ Gratulacje, właśnie zakodowałaś swoją pierwszą nutę w MEI. Teraz kontynuujmy i dodajmy kilka kolejnych nut, aby zakodować pierwszą prostą sekwencję nut:
+ 
+
+
+ Spróbuj odtworzyć powyższą sekwencję z MEI (w razie potrzeby możesz skopiować i wkleić pierwszy element notatki). Każda notatka wymaga jednego atrybutu @pname, @oct and @dur. Należy pamiętać, że nazwy wysokości dźwięku są podawane jako ciągi małych liter (od a do g) w MEI.
+
+
+
Gratulacje, właśnie zakodowałaś swoją pierwszą sekwencję nut w MEI. Teraz dostosujmy wartości czasu trwania, aby zakodować pierwszą prostą melodię - na pewno znasz "Mary had a little lamb":
+ 
+
+ Spróbuj odtworzyć powyższą melodię za pomocą MEI. Każda nuta wymaga @pname, @oct i @dur.
+
+
+ Pamiętaj, że atrybut@dur może mieć wartości takie jak "1", "2", "4",
+ "8" albo "16" aby wskazać różne wartości rytmiczne.
+ Do pierwszej notatki potrzebny jest dodatkowy atrybut @dots, gdzie należy określić liczbę kropek jako liczbę całkowitą - w tym przypadku jest to po prostu dots="1".
+
+
+
Gratulacje!
+
Pomyślnie ukończyłaś ten zaawansowany samouczek i powinnaś być w stanie zakodować pojedynczą melodię jednogłosową z wieloma miarami, różnymi wartościami nut i reszty, belki, łuki, i dynamiką.
+
+
Oto kilka innych samouczków, które chcielibyśmy polecić jako kolejne kroki z MEI. Oczywiście zawsze możesz do nich wrócić (lub nawet do tego), gdy będziesz chciała przypomnieć sobie, jak zrobić pewne rzeczy w MEI.
+
+
Jak tylko w pewnym stopniu zapoznasz się z MEI, zapraszamy do podzielenia się swoimi doświadczeniami ze społecznością MEI i
+ napisz też samouczek na temat aspektu MEI, który szczególnie cię interesuje. Nie musisz być ekspertem - dobrze jest mieć tutoriale na różnych poziomach. Często tutorial napisany przez innych początkujących, którzy właśnie opanowali zadanie, jest łatwiejszy do naśladowania niż przewodnik napisany przez kogoś, kto w ogóle nie widzi problemu. Mamy samouczek dotyczący pisania samouczków i szablony do naśladowania. Tak łatwo jest zostać aktywnym członkiem społeczności MEI :-)
+
+
Krok pierwszy: kodowanie szkieletu strukturalnego przykładu.
+
+
Aby zakodować linię melodyczną z tego przykładu, konieczne będzie dołączenie informacji o sposobie organizacji partytury i pięciolinii. W MEI tego rodzaju informacje są przekazywane za pośrednictwem elementów <scoreDef> (definicja partytury), <staffGrp> (grupa pięciolinii) i <staffDef> (definicja pięciolinii). W tym przypadku <scoreDef> służy do określenia wspólnych parametrów partytury, <staffGrp> dostarcza informacji o grupowaniu pięciolinii, a <staffDef> zawiera wszystkie rzeczy związane z poszczególnymi pięcioliniami. W sumie elementy te zapewniają kontekst strukturalny dla treści muzycznej, np. informacje o liczbie, grupowaniu lub kolejności pięciolinii, kluczu wiolinowym, sygnaturze tonacji lub sygnaturze czasowej.
+
+
+
+
Na razie zacznijmy od szkieletu struktury.
+
+
W edytorze poniżej wpisz <scoreDef> element (definicja partytury) który zawiera element podrzędny <staffGrp> (grupa pięciolinii) i jego element podrzędny <staffDef> (definicja pięciolinii). Aby uzyskać wizualny wynik (renderowanie) kodowania, w kolejnych krokach należy podać więcej informacji.
+
+
Krok drugi: dodanie atrybutów do szkieletu strukturalnego utworzonego w poprzednim kroku. Atrybuty te dostarczą podstawowych informacji o pięciolinii, klucza i tonacji przykładu.
+
+
W poprzednim kroku nauczyłaś się, że element <scoreDef> jest używany do określania wspólnych parametrów partytury, a <staffDef> zawiera wszystkie metadane związane z pojedynczą pięciolinią. Oczywiście w tym przykładzie incipitu jest tylko jeden incipit nutowy, więc byłoby możliwe zadeklarowanie sygnatury tonacji (3 bemole) i symbolu metrum (czas cięcia) w <staffDef>. Ale przenieśmy te informacje do <scoreDef>, zakładając, że tonacja i metrum są takie same dla wszystkich innych instrumentów lub części całej partytury Opus 1 Halvorsena. Aby wskazać określony klucz lub metrum, należy użyć następujących atrybutów <scoreDef> i dodać je do elementu: <scoreDef>
+
+ @key.sig (sygnatura klawisza) – liczba krzyżyków/bemoli w zapisanej sygnaturze klucza, użyj “3f” na 3 bemole.@meter.sym (symbol metru) – użyj “cut” dla czasu cięcia (C/).
+
+
+
+
Z kolei klucz wiolinowy jest opisany w elemencie <staffDef>, ponieważ jest on powiązany z poszczególną pięciolinią (inne instrumenty mogą mieć inne klucze wiolinowe). Należy użyć następujących atrybutów <staffDef>:
+
+ @n (liczba porządkowa) - pozycja pięciolinii w otaczającym <staffGrp>, użyj ”1” dla dla pierwszej i jedynej pięciolinii@lines – użyj “5” na pięciolinię@clef.shape – wartość dla symbolu klucza wiolinowego: użyj “G” dla symbolu klucza G.@clef.line – linia pięciolinii, na której umieszczony jest klucz wiolinowy (licząc od dołu), użyj “2”.
+
+
Dodaj atrybuty opisane powyżej i ich odpowiednie wartości do <scoreDef> i <staffDef> w edytorze poniżej. (W przypadku renderowania potrzebne są jeszcze dodatkowe informacje. Idźmy dalej!).
+
+
PS: Chociaż odnosimy się do atrybutów z poprzedzającym znakiem @ w tekście, nie jest to konieczne (a nawet dozwolone) w kodowaniu.
+
+
Krok trzeci: konfiguracja pojedynczej <measure> (miary) z pustą <staff> (pięciolinią) i <layer> (taktem).
+
+
Świetna robota! Zadeklarowałaś potrzebne metadane dotyczące organizacji partytury i pięciolinii. Na drodze do zakodowania pierwszej nuty przykładu, będziesz musiała przygotować dla niej "środowisko", tj. miarę, pięciolinię i warstwę (głos).
+
+
<section> (część) jest kontenerem dla elementów <measure> (miary) i jest umieszczany bezpośrednio po definicji partytury (<scoreDef>). Elementy <measure> (miary) mogą zawierać wiele pięciolinii, które mogą mieć wiele warstw (<layer>). Element <layer> (warstwa) będzie elementem nadrzędnym dla elementów <note> (nuta) w następnym kroku.
+
+
+ Aby wskazać numerowaną pozycję miar, pięciolinii lub warstw, można użyć atrybutu @n.
+
+ Skonfiguruj przedtakt: W edytorze wstaw element <section>. Wewnątrz elementu <section> dodaj pusty element <measure> i ustaw numerprzedtaktu na "0". Dodaj element potomny <staff> do elementu <measure> i ustaw jego numer na "1" (pierwsza pięciolinia w miarze 0). Następnie dodaj nienumerowany element potomny <layer> do elementu <staff>.
+
+ PS: Posiadając potrzebne informacje dostarczone w scoredef i section/measure, renderer jest teraz w stanie wizualizować kodowanie. Możesz trochę pobawić się wartościami atrybutów <scoreDef> i <staffDef>, aby zobaczyć, jak wpływają one na renderowanie.
+
+
+
Krok czwarty: kodowanie pierwszej nuty tego przykładu.
+
+
Po przygotowaniu struktury taktu w poprzednim kroku, jesteś teraz gotowa do zakodowania pierwszej nuty przykładu. W MEI nuty opisują pojedyncze zdarzenia dźwiękowe, które są kodowane za pomocą elementów <note>, przy czym elementy <note> mogą być potomkami elementu <layer>. Możesz zdefiniować główne cechy nuty, takie jak dźwięk i długość, korzystając z następujących atrybutów na elemencie <note>:
+
+
+ @pname (nazwa dźwięku) – małe litery od „a” do „g”, tutaj użyj „b”.@oct (oktawa) – wartość oktawy dźwięku jako liczby całkowite od „0” do ”9”, C4 to dźwięk określony przez klucz C, użyj „3”@dur (długość) – np. “1” dla całej nuty, “2” dla półnuty, “4” dla ćwierćnuty, “8” dla ósemki, “16” dla szesnastki, … “2048” dla 2048-nuty, użyj “4”
+
+
Oto przykład, jak zakodować całą nutę C4: <note pname="c" oct="4" dur="1"></note>.
+
+
W edytorze poniżej wpisz kodowanie pierwszej nuty przykładu wewnątrz elementu <layer>.
+
+
PS: Jeśli interesuje Cię samouczek tylko na temat elementów <note>, zobacz nasz samouczek Quickstart.
+
+
Krok piąty: łączenie tego, czego nauczyłaś się w ostatnich dwóch krokach, kodowanie jednocześnie struktury następnego taktu i drugiej nuty przykładu.
+
+
W edytorze poniżej dodaj kolejny element <measure> (@n="1") z pięciolinijką (również @n="1") i z warstwą obok istniejącego taktu początkowego. Dodaj drugą nutę przykładu (ćwierćnutę e bemol 4) do tego nowego taktu. Nie martw się, że zawartość takty będzie zbyt krótka w określonym metrum - w następnych krokach ją uzupełnisz.
+
+
PS: Kodowanie zostanie wyrenderowane, gdy wpiszesz nową nutę.
+
+
Krok szósty: kodowanie grupy zaznaczonych nut.
+
+
Świetnie! Zakodowałaś pierwszą nutę pierwszego pełnego taktu. Kolejne dwie nuty przykładu są pogrupowane pod belką. Aby wyrazić to w MEI, należy użyć elementu <beam>. <beam> jest kontenerem dla serii zaznaczonych wyrażeń (takich jak nuty, pauzy lub akordy), które zaczynają się i kończą całkowicie w tym samym takcie.
+
+
W edytorze poniżej, proszę dodaj element <beam> w określonej pozycji, zanim dodasz dwie osobne dzieci <note> (e bemol i g). Nie zapomnij uwzględnić odpowiednich wartości atrybutów na elementach <note>.
+
+
Krok siódmy: kodowanie nut z kropkowanymi długościami.
+
+
Kolejne dwie nuty w przykładzie wprowadzają nową figurę rytmiczną, w tym kropkowaną ćwierćnutę i ósemkę. Aby zakodować rytm kropkowany, musisz użyć atrybutu @dots na elemencie <note> i ustawić liczbę kropek jako wartość atrybutu, np. “1” dla jednej kropki lub “2” dla dwóch kropek.
+
+
Proszę zakoduj resztę takty (@n=1) w edytorze poniżej, dodając dwie <note> z różnymi wartościami rytmicznymi (kropkowaną ćwierćnutę, ósemkę) obok elementu <beam>, który dodałaś w poprzednim kroku.
+
+
Krok ósmy: zakodowanie pełnego kolejnego takta, aby powtórzyć wszystko, co zostało nauczone w poprzednich krokach.
+
+
Proszę zakoduj następny takt (@n=2) w edytorze poniżej. Dodaj elementy <measure> i <staff> oraz element <layer>, który zawiera cztery elementy potomne: ćwierćnutę <note> (e bemol 4), <beam> z dwoma ósemkowymi <note>ami (e bemol 4, g4) oraz kropkowaną ćwierćnutę <note> (b bemol 4) z ósemkową <note> (g4).
+
+
Jako dodatkowe wyzwanie, okno edytora tym razem nie zawiera wstępnie wypełnionej treści, więc nie otrzymujesz orientacji od kodowania poprzednich taktów. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, rozważ wskazówki poniżej okna edytora, które powinny cię prowadzić podczas tego zadania.
+
+
Krok dziewiąty: Zakodowanie wartości nut w ostatnich dwóch taktach przykładu.
+
+
Wspaniale, zakodowałaś drugi takt! Teraz trochę podniesiemy poziom trudności: czekają na nas ostatnie dwa takty. Ale nie martw się: to najbardziej ambitny krok tego samouczka. Obiecuję!
+
+
Aby zakodować ostatnie dwa takty, będziesz musiała wiedzieć o jednym dodatkowym elemencie: pauza jest kodowana za pomocą elementu <rest> mającego atrybut @dur podobny do elementu <note>. Ale oczywiście <rest> nie ma atrybutów @pname ani @oct. Na tym etapie możesz zignorować dodatkowe elementy, takie jak dynamika, łuki lub akcenty, ponieważ będą one adresowane osobno w następnych krokach końcowych.
+
+
Proszę zakoduj ostatnie dwa takty (@n=3 & @n=4) przykładu w edytorze poniżej. Dodaj elementy <measure>, <staff> i <layer>, a także odpowiednie elementy <note>, <beam> lub <rest>. Pamiętaj, jak element <beam> jest używany do grupowania odpowiadających mu elementów <note>.
+
+
Znowu nie ma wstępnie wypełnionej treści w oknie edytora dla tego kroku. Jeśli czujesz się zagubiona lub niepewna w jakimkolwiek momencie, spróbuj kierować się wskazówkami, które są wyświetlane poniżej okna edytora. Powinno to prowadzić cię przez to zadanie.
+
+
Krok dziesiąty: dodawanie znaków artykulacyjnych do kodowania przykładu.
+
+
Świetnie! Zakodowałaś całą melodię przykładu. Rozważmy teraz, krok po kroku, brakujące elementy dodatkowe, takie jak dynamika, slury czy akcenty.
+
+
Artykulacje, czyli wskazówki dotyczące sposobu grania nuty lub akordu, mogą być kodowane za pomocą elementów <artic>, które są stosowane jako potomkowie elementów <note>.
+ W tym kroku samouczka powinny być używane następujące atrybuty na elemencie <artic>:
+
+ @artic (typ artykulacji) – rodzaj znaku artykulacyjnego, np.: akcent “acc”, staccato “stacc”, tenuto “ten”, tutaj użyj “acc”,@place – położenie znaku artykulacyjnego, “powyżej” lub “poniżej” pięciolinii, tutaj użyj “powyżej”.
+
+
Znajdź elementy <note> w przykładzie, do których przypisane są artykulacje (są akcenty muzyczne na kropkowanych ćwierćnutach w takcie 1 i 2 oraz na ćwierćnucie w takcie 3). Dodaj potomny element <artic> do tych elementów <note> i zastosuj odpowiednie atrybuty (@artic, @place).
+
+
Krok jedenasty: dodawanie oznaczeń dynamicznych do twojego kodowania przykładu.
+
+
Dynamika jest określana za pomocą elementu <dynam>. Element <dynam> może być używany do określania chwilowych lub ciągłych oznaczeń dynamicznych, np. “p”, “mf” lub “cresc. poco a poco”. Są one umieszczane jako zwykły tekst między tagami otwarcia i zamknięcia elementu <dynam>, jak na przykład: <dynam>ff</dynam>.
+
+
W przeciwieństwie do znaków artykulacyjnych, element <dynam> jest tzw. zdarzeniem kontrolnym, które grupuje elementy (takie jak dynamika, łuki, akcenty, znaki pedałowe itp.), które zależą od innych zdarzeń, takich jak nuty lub pauzy, dla swojej ważności. Ogólnie rzecz biorąc, zdarzenia kontrolne nie są kodowane jako elementy potomne odpowiadających im zdarzeń, które są przeznaczone do kontrolowania. W praktyce oznacza to, że są one umieszczane na zewnątrz elementów staff w większości przypadków.
+
+
Istnieją różne opcje wskazujące odniesienie do <note> lub <rest> (lub innego zdarzenia) z zdarzenia kontrolnego jak <dynam>:
+
+
+ - Najpierw,
<staff>, do którego ma być zastosowane zdarzenie kontrolne, może być odwołane za pomocą atrybutu @staff.
+ - Ponadto, punkt początkowy oznaczenia dynamicznego musi być wskazany za pomocą atrybutu
startid, tstamp, tstamp.ges lub tstamp.real. Punkt końcowy może być wskazany za pomocą atrybutu dur, dur.ges, endid lub tstamp2. Jest to błąd semantyczny, jeśli nie określisz atrybutu punktu początkowego.
+
+
+
W tym przykładzie atrybut @tstamp jest używany do wskazania punktu początkowego oznaczenia dynamicznego. @tstamp może być używany do kodowania czasu rozpoczęcia w terminach czasu muzycznego, tj. uderzeń, wyrażonych w zapisanym metrum.
+
+
Następujące atrybuty mają być używane tutaj wewnątrz <dynam>:
+
+ @staff – numer identyfikacyjny pięciolinii, do której jest stosowany element, np. “1” w tym przypadku,@tstamp (znacznik czasu) – czas rozpoczęcia w terminach czasu muzycznego, tj. uderzeń, np. “1”, “2.5”,
+ @place – położenie oznaczenia dynamicznego, “powyżej” lub “poniżej” pięciolinii.
+
+
Znajdź elementy <note> w przykładzie, do których są przypisane dynamiki. Dodaj element potomny <dynam> do odpowiedniego elementu <staff> i zastosuj atrybuty (@staff, @tstamp, @place). Nie zapomnij umieścić znaku ff między tagami otwarcia i zamknięcia elementu <dynam>.
+
+
Krok dwunasty: dodanie ostatniego brakującego elementu przykładu, łuku w trzecim takcie.
+
+
Istnieją dwa różne sposoby zakodowania łuku w MEI:
+
+ - Atrybut
@slur na elemencie <note> lub <chord> z wartością i=initial, m=medial lub t=terminal.
+ - Oddzielny element
<slur>.
+
+
+
W tym ostatnim kroku, będziesz używać drugiego podejścia: Podobnie jak w przypadku dynamiki, elementy <slur> są zdarzeniami kontrolnymi. Nie są one kodowane jako elementy potomne odpowiadających im zdarzeń, ale są umieszczane w większości przypadków na zewnątrz elementów staff.
+
+
Aby wskazać punkt początkowy i końcowy łuku, można zastosować odniesienie do odpowiadającego @xml:id elementu <note> lub <chord>. @xml:id to identyfikatory z arbitralną, ale unikalną sekwencją znaków, które regulują nazewnictwo elementu w całym dokumencie i ułatwiają tworzenie linków między elementami a innymi zasobami. Dla elementów <slur>, odniesienie do @xml:id elementu można podać za pomocą atrybutów @startid i @endid.
+
+
Razem z @startid i @endid, w tym kroku należy użyć następujących atrybutów:
+
+ @staff – numer identyfikacyjny pięciolinii, do której jest stosowany element, np. “1” w tym przypadku,@curvedir (kierunek łuku) – opisuje łuk z ogólnym terminem wskazującym kierunek skrzywienia: “powyżej”, “poniżej” lub “mieszany”,@startid – odwołanie do xml:id początkowej nuty łuku, w formie: #xml:id (zauważ hasz #),@endid – odwołanie do xml:id końcowej nuty łuku, w formie: #xml:id (zauważ hasz #).
+
+
Zidentyfikuj pierwszą i ostatnią nutę, do których jest dołączony łuk (wewnątrz pierwszego elementu <beam> w takcie 3) i dodaj atrybuty @xml:id do obu elementów <note>. Ustaw unikalną wartość dla każdego @xml:id, dla tego przykładu możesz użyć wartości: “d1e4614”, “d1e4615”. Dodaj element kontrolny <slur> po zamknięciu tagu <staff> i zastosuj odpowiednie atrybuty.
+
+
+ W tym samouczku dowiesz się, jak kodować akordy w MEI.
+
+
+ Ponieważ pojęcie akordu opiera się głównie na nutach, zalecamy zapoznanie się z kodowaniem nut przed tym
+ samouczkiem, np. w naszym
+ Samouczku szybkiego startu.
+
+
+ Kod, który napiszesz, będzie natychmiast renderowany, a renderowanie będzie reagować na Twoje zmiany. W ten
+ sposób poczujesz, jak różne parametry się ze sobą oddziałują.
+
+
+ Po zakończeniu tego samouczka, możesz chcieć przejść do innych samouczków, które wprowadzą Cię w inne ważne
+ aspekty MEI. Samouczki te również służą jako proste odniesienie do MEI - zawsze możesz do nich wrócić.
+
+
+ Aby zacząć, proszę kliknij przycisk „Kontynuuj” w prawym dolnym rogu tego akapitu.
+
+
+
+ Krok pierwszy: dodaj kilka nut do akordu.
+
+
+ W MEI pojęcie akordu oznacza "jednoczesne brzmienie dwóch lub więcej nut w tej samej warstwie o tej samej
+ długości" (zobacz Specyfikacja elementu).
+ Akord składa się z dwóch lub więcej elementów nut, które należą do tego samego głosu (warstwy) i mają identyczną
+ strukturę rytmiczną (długość). (Są przypadki, gdy nie chcesz, aby każda nuta w akordzie miała tę samą długość,
+ ale nie są one częścią tego podstawowego samouczka.)
+
+
+ Aby zakodować takie "jednoczesne brzmienie", w MEI używa się elementu <chord>. Jego użycie jest dość
+ proste: Wiele elementów <note> w tej samej warstwie jest zamykanych przez element <chord>,
+ a atrybut długości (@dur) jest przenoszony z elementów <note> na element <chord>
+ (ponieważ długość jest taka sama dla wszystkich nut). Jednakże, czy najpierw napiszemy zewnętrzny element <chord>,
+ aby dodać wewnętrzne elementy <note>, czy zaczniemy od elementów <note>
+ i następnie zamkniemy je w elemencie <chord>, nie ma to w praktyce większego znaczenia.
+
+
+ W tym samouczku trzymajmy się drugiego podejścia: oznacza to, że najpierw potrzebujemy kilka nut.
+
+
+ W edytorze poniżej wprowadź następujące trzy elementy <note>:
+
+
+ <note pname="e" oct="4" dur="4"/><note pname="g" oct="4" dur="4"/><note pname="c" oct="5" dur="4"/>
+
+
+ Powinnaś wtedy zobaczyć trzy nuty renderowane sekwencyjnie. Niewiele to akord, prawda? Ale nie martw się: Zajmiemy się tym od razu w następnym kroku. Do tego czasu możesz pobawić się wartościami atrybutów, aby zobaczyć, jak wpływają one na renderowanie. Zobaczysz także wskazówki, jak napisać poprawny kod. Gdy będziesz gotowa, upewnij się, że masz poprawny kod w edytorze, a następnie naciśnij przycisk "kontynuuj" w prawym dolnym rogu.
+
+