پروتکل HTTP/3 با استفاده از URL های HTTPS:// اجرا می‌شود. جهان پر است از این نشانی وب‌ها، و معرفی کردنِ طرح URL جدیدی برای پروتکل جدید، غیر عملی و کاملاً غیر منطقی شمرده می‌شود. همانطور که HTTP/2 نیاز به طرحی جدید نداشت، HTTP/3 نیز نیازی نخواهد داشت.
پیچیدگی اضافه شده در وضعیت HTTP/3 این است که بر خلاف آن زمان که HTTP/2 روشی جدید برای انتقال HTTP بود و هنوز همانند HTTP/1 بر اساس TLS و TCP، پروتکل HTTP/3 بر روی بستر QUIC بنا شده است، و این موضوع از چند جنبهٔ مهم امور را تغییر می‌دهد.
نشانی وب‌های قدیمی، متن‌آشکار، و HTTP:// همانگونه که هستند باقی
می‌مانند، و همینطور که با انتقال‌های امن‌تر به‌سمت آینده
پیش می‌رویم، احتمالاً آنها کمتر و کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
درخواست چنین URL هایی برای استفاده از HTTP/3 ارتقا نخواهند یافت. در حقیقت،
آنها برای HTTP/2 هم به‌ندرت ارتقا پیدا می‌کنند، اما از برای دلایلی
دیگر.
اولین اتصال به یک میزبان جدید تابه‌حال بازدید نشده برای یک نشانی
HTTPS://، احتمالاً باید بر روی TCP صورت بگیرد (احتمالاً علاوه بر تلاش موازی
برای اتصال از طریق QUIC). میزبان ممکن است کارسازی قدیمی و بدون پشتیبانی
QUIC باشد، یا ممکن است در مسیر واسطی قرار گرفته باشد که مانع موفقیت
اتصال QUIC شود.
یک کارخواه و کارساز امروزی احتمالاً در اولین مصافحه بر سر HTTP/2 مذاکره می‌کنند. هنگامی که اتصال برقرار شد و کارساز به درخواست HTTP کارخواه پاسخ داد، کارساز می‌تواند در مورد پشتیبانی خود از و ترجیحش برای HTTP/3 به کارخواه بگوید.