diff --git a/data/tlg0007/tlg073/tlg0007.tlg073.perseus-grc2.xml b/data/tlg0007/tlg073/tlg0007.tlg073.perseus-grc2.xml index a3ea22c4d..d07da8f8c 100644 --- a/data/tlg0007/tlg073/tlg0007.tlg073.perseus-grc2.xml +++ b/data/tlg0007/tlg073/tlg0007.tlg073.perseus-grc2.xml @@ -70,387 +70,92 @@ schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?>
-
-

μένωνα τὸν Θετταλὸν οἰόμενον ἐν λόγοις ἱκανῶς γεγυμνάσθαι καὶ τοῦτο - δὴ τὸ ὑπὸ τοῦ Ἑμπε δοκλέους -Ἐμπεδοκλέους] Mullach. 1 p. 2 λεγόμενον σοφίης -σοφίης Sextus Empiricus: σοφίας - ἐπʼ ἄκροισι θαμίζειν - ἠρώτησεν ὁ Σωκράτης -Σωκράτης] Plat. Men. p. 71 e τί ἀρετή ἐστιν - ἀποκριναπο μένου δʼ ἰταμῶς ἐκείνου καὶ προχείρως ὅτι καὶ παιδός ἐστιν - ἀρετὴ καὶ πρεσβύτου καὶ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς καὶ ἄρχοντος καὶ - ἰδιώτου καὶ δεσπότου καὶ θεράποντος, εὖ γʼ εἶπεν ὁ Σωκράτης; ὅτι μίαν - ἀρετὴν αἰτηθεὶς σμῆνος - ἀρετῶν κεκίνηκας, οὐ κακῶς τεκμαιρόμενος ὅτι μηδεμίαν εἰδὼς - ἀρετὴν ἄνθρωπος -ἄνθρωπος H πολλὰς ὠνόμαζεν. ἆρʼ οὖν οὐχὶ καὶ ἡμῖν - μένοι βεβαίως φοβούμεθα μὴ - λάθωμεν εἰς πολυφιλίαν κολοβοῦ καὶ τυφλοῦ, φοβουμένου μὴ - φιλίων ἐμπεσόντες; σχεδὸν γὰρ οῦδὲν διαφέρομεν - Βριάρεως ὁ ἑκατόγχειρ καὶ Ἄργος ὁ πανόπτης γένηται τις ἐπιχλευάσειεν - ὅτι μηδέπω μίαν φιλίαν κεκτη ται. καίτοι τόν γε παρὰ τῷ Μενάνδρῳ -Μενάνδρῳ] Meinek. IV p. 241 - νεανίσκον ὑπερφυῶς ἐπαινοῦμεν εἰπόντα θαυμαστὸν - ὅσον νομίζειν ἀγαθὸν ἕκαστον, ἂν ἔχῃ φίλου σκιάν

-
-
-

ἐναντίον -ἐναντίον W: αἴτιον - δὲ μετὰ πολλῶν ἄλλων οὐχ ἥκιστα πρὸς -πρὸς H: εἰς - φιλίας κτῆσιν ἡ τῆς - πολυφιλίας ὄρεξις, ὥσπερ - ἔρως -ἔρως Madvigius ἀκολάστων - γυναικῶν τῷ πολλάκις καὶ πολλοῖς - συμπλέκεσθαι τῶν πρώτων κρατεῖν μὴ δυνάμενος -δυνάμενος idem: δυναμένοις - - ἀμελουμένων καὶ ἀπορρεόντων· μᾶλλον δʼ ὥσπερ ὁ τῆς Ὑψιπύλης τρόφιμος - εἰς τὸν λειμῶνα καθίσας ἔδρεπεν - - -ἕτερον ἐφʼ ἑτέρῳ αἰρόμενος -Nauck. p. 468 - ἄγρευμʼ ἀνθέων ἡδομένᾳ ψυχᾷ -τὸ νήπιον ἄπληστον -ἄπληστον p. 661 F: ἄχρηστον - ἔχων, - οὕτως ἕκαστον ἡμῶν διὰ τὸ φιλόκαινον καὶ ἁψίκορον ὁ - πρόσφατος ἀεὶ καὶ ἀνθῶν ἐπάγεται, καὶ μετατίθησι - πολλὰς ὁμοῦ καὶ ἀτελεῖς ἀρχὰς πράττοντας φιλίας καὶ - συνηθείας, ἔρωτι τοῦ διωκομένου παρερχομένους - τὸ -τὸ R: τὸν - καταλαμβανόμενον. πρῶτον μὲν οὖν ὥσπερ - ἀφʼ ἑστίας ἀρξάμενοι τῆς τοῦ βίου φήμης ἣν ὑπὲρ φίλων βεβαίων - ἀπολέλοιπεν ἡμῖν, τὸν - μακρὸν καὶ παλαιὸν - αἰῶνα μάρτυρα ἅμα τοῦ λόγου καὶ σύμβουλον λάβωμεν, ἐν ᾧ κατὰ - ζεῦγος φιλίας λέγονται Θησεὺς,· καὶ Πειρίθους, Ἀχιλλεὺς καὶ - Πάτροκλος, Ὀρέστης καὶ Πυλάδης, Φιντίας καὶ Δάμων, Ἐπαμεινώνδας - καὶ Πελοπίδας· σύννομον γὰρ ἡ - φιλία ζῷον - οὐκ ἀγελαῖόν ἐστιν οὐδὲ κολοιῶδες, καὶ τὸ ἄλλον αὑτὸν ἡγεῖσθαι - τὸν φίλον καὶ προσαγορεύειν ἑταῖρον ἕτερον οὐδέν -ἕτερον οὐδέν] scribendum vid. ἑέρων οὐδενός - - ἐστιν ἢ μέτρῳ φιλίας τῇ δυάδι χρωμένων. οὔτε γὰρ δούλους οὔτε - φίλους - ἔστι κτήσασθαι - πολλοὺς ἀπʼ ὀλίγου νομίσματος. τί οὖν νόμισμα φιλίας; εὔνοια καὶ - χάρις μετʼ ἀρετῆς, - ὧν οὐδὲν ἔχει - σπανιώτερον ἡ φύσις. ὅθεν τὸ σφόδρα φιλεῖν καὶ φιλεῖσθαι πρὸς πολλοὺς - οὐκ ἔστιν, ἀλλʼ ὥσπερ οἱ ποταμοὶ πολλὰς σχίσεις καὶ κατατομὰς - λαμβάνοντες ἀσθενεῖς καὶ λεπτοὶ ῥέουσιν, οὕτω τὸ φιλεῖν ἐν ψυχῇ - σφοδρὸν πεφυκὸς εἰς πολλοὺς - μεριζόμενον - ἐξαμαυροῦται. διὸ καὶ τῶν ζῴων τὸ φιλότεκνον τοῖς μονοτόκοις - ἰσχυρότερον ἐμφύεται, - - καὶ Ὅμηρος· -Ὁμηρος] I 498. π 19 ἀγαπητὸν υἱὸν ὀνομάζει μοῦνον τηλύγετον τουτέστι - τὸν τοῖς μήτʼ -μήτʼ Schellensius: μὴ - ἔχουσιν ἕτερον γονεῦσι μήθʼ ἕξουσι γεγενημένον. - -

-
-
-

τὸν δὲ φίλον ἡμεῖς μοῦνον μὲν οὐκ ἀξιοῦμεν εἶναι, μετʼ ἄλλου - δὲ τηλύγετὸς τις καὶ ὀψίγονος ἔστω, τὸν θρυλούμενον ἐκεῖνον - χρόνῳ τῶν ἁλῶν συγκατεδηδοκὼς μέδιμνον, οὐχ ὥσπερ νῦν πολλοὶ φίλοι - λεγόμενοι συμπιόντες ἅπαξ ἢ συγκαταλύσαντες - ἢ συγκυβεύσαντες ἢ συγκαταλύσαντες, ἐκ πανδοκείου καὶ παλαίστρας καὶ - ἀγορᾶς; φιλίαν συλλέγουσιν. ἐν δὲ ταῖς τῶν πλουσίων καὶ ἡγεμονικῶν - οἰκίαις πολὺν - ὄχλον καὶ θόρυβον ἀσπαζομένων καὶ δεξιουμένων καὶ δορυφορούντων - ὁρῶντες εὐδαιμονίζουσι - τοὺς πολυφίλους. - καίτοι πλείονάς γε μυίας ἐν τοῖς ὀπτανείοις αὐτῶν ὁρῶσιν. ἀλλʼ οὔθʼ - αὗται τῆς λιχνείας οὔτʼ ἐκεῖνοι τῆς χρείας - ἐπιλιπούσης παραμένουσιν. ἐπεὶ δʼ ἡ ἀληθινὴ φιλία τρία ζητεῖ μάλιστα, - τὴν ἀρετὴν ὡς καλόν, καὶ τὴν συνήθειαν ὡς ἡδύ, καὶ τὴν χρείαν ὡς - ἀναγκαῖον δεῖ γὰρ ἀποδέξασθαι κρίναντα καὶ χαίρειν συνόντα - καὶ χρῆσθαι δεόμενον, ἃ πάντα πρὸς τὴν πολυφιλίαν - ὑπεναντιοῦται, καὶ μάλιστά πως τὸ κυριώτατον ἡ κρίσις, σκεπτέον -σκεπτέον H: σκεπτέον δὲ - πρῶτον - εἰ δυνατόν ἐστιν - ἐν - βραχεῖ χρόνῳ δοκιμάσαι χορευτὰς συγχορευσομένους, ἐρέτας ὁμορροθήσοντας, - οἰκέτας χρημάτων - ἐπιτρόπους ἢ τέκνων - παιδαγωγοὺς ἐσομένους, μήτι γε φίλους πολλοὺς εἰς ἀγῶνα πάσης τύχης - συναποδυσομένους, ὧν ἕκαστος αὐτὸς θʼ αὑτὸν -πράττων εὖ τίθησιν εἰς μέσον, -Nauck. p. 697 - τοῦ δυστυχοῦς τε λαγχάνων οὐκ ἄχθεται - - οὔτε ναῦς γὰρ ἐπὶ τοσούτους ἕλκεται - χειμῶνας εἰς θάλατταν, οὔτε χωρίοις τριγχοὺς καὶ λιμέσι προβάλλουσιν -περιβάλλουσιν coni. H - ἕρκη καὶ χώματα τηλικούτους προσδεχόμενοι - κινδύνους καὶ τοσούτους, ὅσων ἐπαγγέλλεται - φιλία καταφυγὴν καὶ βοήθειαν, ὀρθῶς καὶ βεβαίως - ἐξετασθεῖσα · τῶν δʼ ἀνεξετάστως παραρρυέντων ὥσπερ - νομισμάτων ἀδοκίμων ἐλεγχομένων -οἱ μὲν ἐστερημένοι -Nauck. p. 215 - χαίρουσιν, οἱ δʼ ἔχοντες εὔχονται φυγεῖν - ἔστι δὲ τοῦτο χαλεπὸν καὶ οὐ ῥᾴδιον, τὸ φυγεῖν ἢ - ἀποθέσθαι δυσαρεστουμένην φιλίαν. ἀλλʼ ὥσπερ - σιτίον βλαβερὸν καὶ δυσχεραινόμενον οὔτε κατέχειν - οἷόν τε μὴ λυποῦν καὶ διαφθεῖρον οὔτʼ ἐκβάλλειν οἷον εἰσῆλθεν ἀλλʼ - εἰδεχθὲς καὶ συμπεφυρμένον καὶ ἀλλόκοτον, οὕτω φίλος πονηρὸς ἢ - σύνεστι λυπῶν καὶ λυμαινόμενος, -λυμαινόμενος H: λυπούμενος - ἢ βίᾳ μετʼ ἔχθρας καὶ δυσμενείας - - ὥσπερ χολή τις - ἐξέπεσε.

-
-
-

διὸ δεῖ μὴ ῥᾳδίως προσδέχεσθαι μηδὲ κολλᾶσθαι τοῖς ἐντυγχάνουσι μηδὲ - φιλεῖν τοὺς διώκοντας, ἀλλὰ τοὺς ἀξίους φιλίας διώκειν. οὐ γὰρ - αἱρετέον πάντως τὸ ῥᾳδίως ἁλισκόμενον. καὶ γὰρ - ἀπαρίνην καὶ βάτον ἐπιλαμβανομένην ὑπερβάντες καὶ διωσάμενοι - βαδίζομεν ἐπὶ τὴν ἐλαίαν καὶ τὴν ἄμπελον. οὕτως ἀεὶ -ἀεὶ] δεῖ W μὴ τὸν - εὐχερῶς περιπλεκόμενον ποιεῖσθαι συνήθη καλόν, -συνήθη καλόν] συνήθη H ἀλλὰ τοῖς ἀξίοις - σπουδῆς καὶ ὠφελίμοις αὐτοὺς περιπλέκεσθαι δοκιμάζοντας -δοκιμάσαντας R - -.

-
-
-

ʼ· ὥσπερ οὖν ὁ Ζεῦξις αἰτιωμένων αὐτόν τινων ὅτι ζωγραφεῖ βραδέως, ὁμολογῶ εἶπεν ἐν πολλῷ χρόνῳ γράφειν, καὶ γὰρ εἰς - πολύν, οὕτω φιλίαν δεῖ καὶ συνήθειαν σῴζειν παραλαβόντας ἐν - πολλῷ κριθεῖσαν. ἆῤ οὖν κρῖναι μὲν - οὐκ ἔστι πολλοὺς φίλους ῥᾴδιον, συνεῖναι δὲ πολλοῖς ὁμοῦ ῥᾴδιον, - ἢ καὶ τοῦτο ἀδύνατον; καὶ μὴν ἀπόλαυσίς ἐστιν ἡ συνήθεια τῆς - φιλίας, καὶ τὸ ἥδιστον ἐν τῷ συνεῖναι καὶ συνδιημερεύειν - - -οὐ μὲν γὰρ ζωοί γε φίλων ἀπάνευθεν ἑταίρων -Homer. Ψ 78 -βουλὰς ἑζόμενοι βουλεύσομεν - - - καὶ περὶ τοῦ - Ὀδυσσέως ὁ Μενέλαος -οὐδέ κεν ἄλλο -Homer. δ 179 -ἄμμε διέκρινεν φιλέοντέ τε τερπομένω τε, -πρὶν γʼ ὅτε δὴ θανάτοιο μέλαν νέφος ἀμφεκάλυψε - - τοὐναντίον οὖν ἔοικεν ἡ καλουμένη - πολυφιλία ποιεῖν. ἡ μὲν γὰρ συνάγει καὶ συνίστησι καὶ συνέχει - καταπυκνοῦσα ταῖς ὁμιλίαις καὶ φιλοφροσύναις -ὡς δʼ ὅτʼ ὀπὸς γάλα λευκὸν ἐγόμφωσεν καὶ ἔδησε - - κατʼ Ἐμπεδοκλέα -Ἐμπεδοκλέα] Mullach. 1 p. 6 - τοιαύτην γὰρ ἡ φιλία βούλεται - ποιεῖν - ἑνότητα καὶ σύμπηξιν, ἡ δὲ πολυφιλία διίστησι καὶ ἀποσπᾷ καὶ - ἀποστρέφει, τῷ μετακαλεῖν καὶ μεταφέρειν ἄλλοτε πρὸς ἄλλον οὐκ ἐῶσα - κρᾶσιν οὐδὲ κόλλησιν εὐνοίας ἐν τῇ συνηθείᾳ περιχυθείσῃ καὶ - παγείσῃ γενέσθαι. τοῦτο δʼ εὐθὺς ὑποβάλλει - καὶ τὴν περὶ τὰς ὑπουργίας ἀνωμαλίαν καὶ δυσωπίαν· -δυσωπίαν] δυσκολίαν Emperius τὰ γὰρ - εὔχρηστα τῆς φιλίας δύσχρηστα γίγνεται διὰ τὴν πολυφιλίαν. -ἄλλον τρόπονʼ γὰρ ʽἄλλων ἐγείρει φροντὶς ἀνθρώπων Bergk. 3 p. 721 - - - οὔτε γὰρ αἱ φύσεις ἡμῶν ἐπὶ ταὐτὰ ταῖς ὁρμαῖς ῥέπουσιν, - οὔτε τύχαις ὁμοτρόποις ἀεὶ σύνεσμεν οἵ - τε τῶν πράξεων καιροὶ καθάπερ τὰ πνεύματα - τοὺς μὲν φέρουσι τοῖς δʼ ἀντιπίπτουσι.

-
-
-

καίτοι κἂν πάντες ἅμα τῶν αὐτῶν οἱ φίλοι - δέωνται, χαλεπὸν ἐξαρκέσαι πᾶσι βουλευομένοις ἢ πολιτευομένοις ἢ - φιλοτιμουμένοις ἢ ὑποδεχομένοις. ἂν δʼ ἑνὶ καιρῷ - διαφόροις πράγμασι καὶ πάθεσι προστυγχάνοντες ὁμοῦ παρακαλῶσιν ὁ μὲν - πλέων συναποδημεῖν, ὁ δὲ κρινόμενος συνδικεῖν, ὁ δὲ κρίνων συνδικάζειν, - ὁ δὲ πιπράσκων ἢ ἀγοράζων - συνδιοικεῖν, ὁ - δὲ γαμῶν συνθύειν, ὁ δὲ θάπτων συμπενθεῖν, - πόλις δʼ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμῃ, -Soph. OR 4 - ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων - - ἡ πολυφιλία, πᾶσι μὲν - ἀμήχανον παρεῖναι, μηδενὶ - δʼ ἄτοπον, ἑνὶ - δʼ ὑπουργοῦντα προσκρούειν πολλοῖς ἀνιαρὸν -οὐδεὶς γὰρ ἀγαπῶν αὐτὸς ἀμελεῖθʼ ἡδέως -Meinek. IV p. 282 - Καίτοι τὰς ἀμελείας καὶ ῥᾳθυμίας τῶν φίλων πραότερον - φέρουσι, καὶ τὰς τοιαύτας ἀπολογίας ἀμηνίτως - δέχονται παρʼ αὐτῶν ἐξελαθόμην ἠγνόησα ὁ δὲ - λέγων οὐ παρέστην σοι δίκην ἔχοντι, παριστάμην γὰρ ἑτέρῳ φίλῳ, καὶ πυρέττοντά σʼ οὐκ εἶδον, τῷ δεῖνι γὰρ φίλους ἑστιῶντι - συνησχολούμην αἰτίαν τῆς ἀμελείας τὴν ἑτέρων ἐπιμέλειαν - ποιούμενος - - οὐ λύει τὴν μέμψιν, - ἀλλὰ προσεπιβάλλει ζηλοτυπίαν. ἀλλʼ οἱ πολλοὶ τὰς πολυφιλίας ἃ - δύνανται παρέχειν μόνον ὡς,·ʼ ἔοικε σκοποῦσιν, ἃ δʼ ἀνταπαιτοῦσι - παρορῶσι, καὶ οὐ μνημονεύουσιν ὅτι δεῖ τὸν πολλοῖς εἰς ἃ δεῖται - χρώμενον πολλοῖς δεομένοις - ἀνθυπουργεῖν. - ὥσπερ οὖν ὁ Βριάρεως ἑκατὸν χερσὶν εἰς πεντήκοντα φορῶν γαστέρας - οὐδὲν ἡμῶν πλέον εἶχε τῶν ἀπὸ δυεῖν χεροῖν μίαν κοιλίαν διοικούντων - , οὕτως ἐν τοῖς φίλοις χρήσιμον -ἐν τοῖς φίλοις χρήσιμον] ἐν τῷ πολλοῖς φίλοις χρῆσθαι - καὶ τὸ - λειτουργεῖν πολλοῖς ἔνεστι -ἔνεστι] scr. vid. ἐστι καὶ τὸ συναγωνιᾶν -τὸ συγκάμνειν H καὶ τὸ συνασχολεῖσθαι καὶ - συγκάμνειν. οὐ γὰρ Εὐριπίδῃ πειστέον λέγοντι - - - χρῆν γὰρ μετρίας -πετριας - φιλίας H ex Hippol. 253: μετρίαν - φιλίαν - εἰς ἀλλήλους -φιλίας θνητοὺς ἀνακίρνασθαι - - - καὶ μὴ πρὸς ἄκρον μυελὸν ψυχῆς, -εὔλυτα δʼ εἶναι στέργηθρα -στέργηθρα id. ex eodem: θέλγητρα - φρενῶν, -ἀπὸ τʼ ὤσασθαι καὶ ξυντεῖναι, - - καθάπερ πόδα νεὼς ἐνδιδόντι καὶ προσάγοντι - ταῖς χρείαις τὴν φιλίαν. ἀλλὰ τοῦτο μέν, ὦ Εὐριπίδη, μεταθῶμεν ἐπὶ - τὰς ἔχθρας, καὶ κελεύωμεν μετρίας ποιεῖσθαι τὰς διαφορὰς καὶ μὴ πρὸς ἄκρον μυελὸν ψυχῆς, εὔλυτα δʼ εἶναι μίση καὶ ὀργὰς - καὶ μεμψιμοιρίας - - καὶ ὑπονοίας· ἐκεῖνο - δὲ μᾶλλον ἡμῖν παραίνει τὸ Πυθαγορικὸν μὴ πολλοῖς ἐμβάλλειν - δεξιὰν τουτέστι μὴ πολλοὺς ποιεῖσθαι φίλους μηδὲ πολύκοινον μηδὲ - πάνδημον ἀσπάζεσθαι φιλίαν καὶ πρὸς ἐναντίην ἡ μετὰ -ἑαυτὴν μετὰ? πολλῶν παθῶν - εἰσιοῦσαν, ὧν τὸ - μὲν συναγωνιᾶν καὶ - συνάχθεσθαι καὶ συμπονεῖν καὶ συγκινδυνεύειν πάνυ δύσοιστον τοῖς - ἐλευθέροις καὶ γενναίοις ἐστί· τὸ δὲ τοῦ σοφοῦ Χίλωνος ἀληθές, ὃς - πρὸς τὸν εἰπόντα μηδένα ἔχειν ἐχθρὸν ἔοικας ἔφη σὺ μηδὲ - φίλον ἔχειν. αἱ γὰρ ἔχθραι ταῖς - - φιλίαις εὐθὺς ἐπακολουθοῦσι καὶ συμπλέκονται, ἐπείπερ

-
-
-

- οὐκ ἔστι φίλον μὴ - συναδικεῖσθαι μηδὲ συναδοξεῖν μηδὲ συναπεχθάνεσθαι· οἱ - γὰρ ἐχθροὶ τὸν φίλον εὐθὺς ὑφορῶνταί τε καὶ μισοῦσιν, οἱ δὲ φίλοι - πολλάκις φθονοῦσί τε καὶ ζηλοτυποῦσι καὶ περισπῶσιν. ὥσπερ οὖν ὁ τῷ - Τιμησίᾳ περὶ τῆς ἀποικίας - δοθεὶς χρησμὸς - προηγόρευσε -σμῆνα -σμῆνι - ἕπονται R μελισσάων τάχα τοι καὶ σφῆκες; ἔσονται -, οὕτως οἱ φίλων ζητοῦντες ἑσμὸν ἔλαθον ἐχθρῶν σφηκιαῖς -σφηκιαῖς scripsi: σφηκίαις - - περιπεσόντες. καὶ οὐκ ἴσον ἄγει σταθμὸν ἐχθροῦ μνησικακία καὶ φίλου - χάρις. ὅρα δὲ τοὺς - -Φιλώτου καὶ - Παρμενίωνος φίλους καὶ οἰκείους ἃ διέθηκεν Ἀλέξανδρος, ἃ τοὺς - Δίωνος Διονύσιος τοὺς Πλαύτου Νέρων καὶ τοὺς Σηιανοῦ Τιβέριος - στρεβλοῦντες καὶ ἀποκτιννύοντες. ὡς γὰρ τὸν Κρέοντα τῆς θυγατρὸς - οὐδὲν ὁ χρυσὸς οὐδʼ ὁ πέπλος ὠφέλει, - τὸ - δὲ πῦρ ἀναφθὲν αἰφνιδίως προσδραμόντα καὶ περιπτύξαντα κατέκαυσε καὶ - συναπώλεσεν, οὕτως ἔνιοι τῶν φίλων οὐδὲν ἀπολαύσαντες εὐτυχούντων - συναπόλλυνται δυστυχοῦσι. καὶ τοῦτο μάλιστα πάσχουσιν οἱ φιλόσοφοι καὶ - χαρίεντες, ὡς Θησεὺς τῷ -Πειρίθῳ - κολαζομένῳ καὶ δεδεμένῳ -αἰδοῦς -αἰδοῦς H: πέδαις - ἀχαλκεύτοις συνέζευκται -ἀχαλκεύτοις συνέζευκται Stephanus: ἀχαλκεύτοισιν ἔζευκται - πέδαις -πέδαις H: πόδας - - -, - ἐν δὲ τῷ - λοιμῷ φησιν ὁ Θουκυδίδης -Θουκυδίδης] II 51 τοὺς ἀρετῆς μάλιστα μεταποιουμένους - συναπόλλυσθαι τοῖς φίλοις νοσοῦσιν ἠφείδουν γὰρ σφῶν αὐτῶν ἰόντες - παρὰ - τοὺς ἐπιτηδείους.

-
-
-

ὅθεν οὕτω -ὅθεν οὕτως] ὅθεν H τῆς ἀρετῆς ἀφειδεῖν οὐ προσῆκον ἄλλοτʼ - ἄλλοις συνδέοντας αὐτὴν καὶ συμπλέκοντας, ἀλλὰ τοῖς ἀξίοις τὴν - αὐτῆς κοινωνίαν φυλάττειν, τουτέστι τοῖς ὁμοίως φιλεῖν καὶ κοινωνεῖν - δυναμένοις. καὶ γὰρ δὴ τοῦτο πάντων μέγιστόν ἐστιν ἐναντίωμα - πρὸς τὴν πολυφιλίαν, ὅτι τῇ φιλίᾳ γένεσις διʼ - ὁμοιότητός ἐστιν. ὅπου γὰρ καὶ τὰ ἄψυχα -ἄψυχα] ἄλογα W τὰς μίξεις πρὸς τὰ - ἀνόμοια ποιεῖται μετὰ βίας ἀναγκαζόμενα - καὶ ὀκλάζει καὶ ἀγανακτεῖ φεύγοντα ἀπʼ - ἀλλήλων, τοῖς δὲ συγγενέσι καὶ οἰκείοις ὁμοπαθεῖ -ὁμοιοπαθεῖ W κεραννύμενα - καὶ προσίεται τὴν κοινωνίαν λείως καὶ μετʼ - εὐμενείας, πῶς οἷόν τε φιλίαν ἤθεσι διαφόροις, ἐγγενέσθαι καὶ - πάθεσιν ἀνομοίοις καὶ βίοις ἑτέρας προαιρέσεις ἔχουσιν; ἡ μὲν γὰρ - περὶ ψαλμοὺς καὶ φόρμιγγας ἁρμονία διʼ ἀντιφώνων ἔχει τὸ σύμφωνον, - ὀξύτησι καὶ βαρύτησιν ἁμωσγέπως - ὁμοιότητος ἐγγιγνομένης· τῆς δὲ φιλικῆς συμφωνίας ταύτης καὶ ἁρμονίας - οὐδὲν ἀνόμοιον οὐδʼ ἀνώμαλον οὐδʼ ἄνισον εἶναι δεῖ μέρος, ἀλλʼ ἐξ - ἁπάντων ὁμοίως ἐχόντων - ὁμολογεῖν καὶ ὁμοβουλεῖν καὶ ὁμοδοξεῖν καὶ - συνομοπαθεῖν, -συνομοιοπαθεῖν W ὥσπερ μιᾶς ψυχῆς ἐν πλείοσι - διῃρημένης σώμασι.

-
-
-

τίς οὖν ἐστιν οὕτως ἐπίπονος καὶ μετάβολος καὶ παντοδαπὸς ἄνθρωπος, - ὥστε πολλοῖς ἑαυτὸν ἐξομοιοῦν καὶ προσαρμόττειν καὶ μὴ καταγελᾶν τοῦ -Θεόγνιδος παραινοῦντος -πουλύποδος νόον ἴσχε πολυχρόου, ὃς ποτὶ πέτρῃ, -Bergk. 2 p. 140 -τῇ περ ὁμιλήσῃ, τοῖος ἰδεῖν ἐφάνη; - - καίτοι τοῦ πολύποδος αἱ μεταβολαὶ βάθος οὐκ ἔχουσιν, - ἀλλὰ περὶ αὐτὴν γίγνονται τὴν ἐπιφάνειαν, στυφότητι καὶ μανότητι τὰς - ἀπορροὰς -ἀπορροὰς H: ἀπορροίας - τῶν πλησιαζόντων - ἀναλαμβάνουσαν· αἱ δὲ φιλίαι τὰ ἤθη ζητοῦσι - συνεξομοιοῦν καὶ τὰ πάθη καὶ τοὺς λόγους καὶ τὰ - ἐπιτηδεύματα καὶ τὰς διαθέσεις. Πρωτέως τινὸς οὐκ εὐτυχοῦς οὐδὲ πάνυ - χρηστοῦ τὸ ἔργον, ἀλλʼ ὑπὸ γοητείας ἑαυτὸν εἰς ἕτερον εἶδος ἐξ - ἑτέρου μεταλλάττοντος ἐν ταὐτῷ πολλάκις, φιλολόγοις συναναγιγνώσκοντος - καὶ παλαισταῖς συγκονιομένου καὶ - φιλοθήροις συγκυνηγετοῦντος καὶ φιλοπόταις συμμεθυσκομένου καὶ πολιτικοῖς - συναρχαιρεσιάζοντος, ἰδίαν ἤθους ἑστίαν οὐκ ἔχοντος,·. ὡς δὲ τὴν - ἀσχημάτιστον - οἱ - φυσικοὶ καὶ ἀχρώματον οὐσίαν καὶ ὕλην - - λέγουσιν -λέγουσιν] add. πᾶσι τοῖς οὖσιν Sauppius ὑποκειμένην καὶ τρεπομένην ὑφʼ αὑτῆς -ὑφʼ αὐτῆς] ἐπʼ αὐτῶν id. νῦν μὲν φλέγεσθαι νῦν δʼ - ἐξυγραίνεσθαι, τοτὲ δʼ ἐξαεροῦσθαι πήγνυσθαι δʼ αὖθις, οὕτως ἄρα τῇ - πολυφιλίᾳ ψυχὴν ὑποκεῖσθαι δεήσει πολυπαθῆ καὶ πολύτροπον καὶ ὑγρὰν - καὶ ῥᾳδίαν μεταβάλλειν. ἀλλʼ - ἡ φιλία - στάσιμόν τι ζητεῖ καὶ βέβαιον ἦθος καὶ ἀμετάπτωτον ἐν μιᾷ χώρᾳ καὶ - συνηθείᾳ· διὸ καὶ σπάνιον καὶ δυσεύρετόν ἐστι φίλος βέβαιος.

-
+

+μένωνα τὸν Θετταλὸν οἰόμενον ἐν λόγοις ἱκανῶς γεγυμνάσθαι καὶ τοῦτο δὴ τὸ ὑπὸ τοῦ Ἑμπε δοκλέους Ἐμπεδοκλέους] Mullach. 1 p. 2 λεγόμενον σοφίης σοφίης Sextus Empiricus: σοφίας ἐπʼ ἄκροισι θαμίζειν + ἠρώτησεν ὁ Σωκράτης Σωκράτης] Plat. Men. p. 71 e τί ἀρετή ἐστιν ἀποκριναπο μένου δʼ ἰταμῶς ἐκείνου καὶ προχείρως ὅτι καὶ παιδός ἐστιν ἀρετὴ καὶ πρεσβύτου καὶ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς καὶ ἄρχοντος καὶ ἰδιώτου καὶ δεσπότου καὶ θεράποντος, εὖ γʼ εἶπεν ὁ Σωκράτης; ὅτι μίαν + ἀρετὴν αἰτηθεὶς σμῆνος ἀρετῶν κεκίνηκας, οὐ κακῶς τεκμαιρόμενος ὅτι μηδεμίαν εἰδὼς ἀρετὴν ἄνθρωπος ἄνθρωπος H πολλὰς ὠνόμαζεν. ἆρʼ οὖν οὐχὶ καὶ ἡμῖν + μένοι βεβαίως φοβούμεθα μὴ λάθωμεν εἰς πολυφιλίαν κολοβοῦ καὶ τυφλοῦ, φοβουμένου μὴ + φιλίων ἐμπεσόντες; σχεδὸν γὰρ οῦδὲν διαφέρομεν Βριάρεως ὁ ἑκατόγχειρ καὶ Ἄργος ὁ πανόπτης γένηται τις ἐπιχλευάσειεν ὅτι μηδέπω μίαν φιλίαν κεκτη ται. καίτοι τόν γε παρὰ τῷ Μενάνδρῳ Μενάνδρῳ] Meinek. IV p. 241 νεανίσκον ὑπερφυῶς ἐπαινοῦμεν εἰπόντα θαυμαστὸν ὅσον νομίζειν ἀγαθὸν ἕκαστον, ἂν ἔχῃ φίλου σκιάν

+

ἐναντίον ἐναντίον W: αἴτιον δὲ μετὰ πολλῶν ἄλλων οὐχ ἥκιστα πρὸς πρὸς H: εἰς φιλίας κτῆσιν ἡ τῆς πολυφιλίας ὄρεξις, ὥσπερ + ἔρως ἔρως Madvigius ἀκολάστων γυναικῶν τῷ πολλάκις καὶ πολλοῖς + συμπλέκεσθαι τῶν πρώτων κρατεῖν μὴ δυνάμενος δυνάμενος idem: δυναμένοις ἀμελουμένων καὶ ἀπορρεόντων· μᾶλλον δʼ ὥσπερ ὁ τῆς Ὑψιπύλης τρόφιμος εἰς τὸν λειμῶνα καθίσας ἔδρεπεν + ἕτερον ἐφʼ ἑτέρῳ αἰρόμενος Nauck. p. 468 ἄγρευμʼ ἀνθέων ἡδομένᾳ ψυχᾷ τὸ νήπιον ἄπληστον ἄπληστον p. 661 F: ἄχρηστον ἔχων, οὕτως ἕκαστον ἡμῶν διὰ τὸ φιλόκαινον καὶ ἁψίκορον ὁ πρόσφατος ἀεὶ καὶ ἀνθῶν ἐπάγεται, καὶ μετατίθησι + πολλὰς ὁμοῦ καὶ ἀτελεῖς ἀρχὰς πράττοντας φιλίας καὶ συνηθείας, ἔρωτι τοῦ διωκομένου παρερχομένους + τὸ τὸ R: τὸν καταλαμβανόμενον. πρῶτον μὲν οὖν ὥσπερ ἀφʼ ἑστίας ἀρξάμενοι τῆς τοῦ βίου φήμης ἣν ὑπὲρ φίλων βεβαίων ἀπολέλοιπεν ἡμῖν, τὸν + μακρὸν καὶ παλαιὸν αἰῶνα μάρτυρα ἅμα τοῦ λόγου καὶ σύμβουλον λάβωμεν, ἐν ᾧ κατὰ ζεῦγος φιλίας λέγονται Θησεὺς,· καὶ Πειρίθους, Ἀχιλλεὺς καὶ Πάτροκλος, Ὀρέστης καὶ Πυλάδης, Φιντίας καὶ Δάμων, Ἐπαμεινώνδας καὶ Πελοπίδας· σύννομον γὰρ ἡ + φιλία ζῷον οὐκ ἀγελαῖόν ἐστιν οὐδὲ κολοιῶδες, καὶ τὸ ἄλλον αὑτὸν ἡγεῖσθαι τὸν φίλον καὶ προσαγορεύειν ἑταῖρον ἕτερον οὐδέν ἕτερον οὐδέν] scribendum vid. ἑέρων οὐδενός ἐστιν ἢ μέτρῳ φιλίας τῇ δυάδι χρωμένων. οὔτε γὰρ δούλους οὔτε φίλους + ἔστι κτήσασθαι πολλοὺς ἀπʼ ὀλίγου νομίσματος. τί οὖν νόμισμα φιλίας; εὔνοια καὶ χάρις μετʼ ἀρετῆς, + ὧν οὐδὲν ἔχει σπανιώτερον ἡ φύσις. ὅθεν τὸ σφόδρα φιλεῖν καὶ φιλεῖσθαι πρὸς πολλοὺς οὐκ ἔστιν, ἀλλʼ ὥσπερ οἱ ποταμοὶ πολλὰς σχίσεις καὶ κατατομὰς λαμβάνοντες ἀσθενεῖς καὶ λεπτοὶ ῥέουσιν, οὕτω τὸ φιλεῖν ἐν ψυχῇ σφοδρὸν πεφυκὸς εἰς πολλοὺς + μεριζόμενον ἐξαμαυροῦται. διὸ καὶ τῶν ζῴων τὸ φιλότεκνον τοῖς μονοτόκοις ἰσχυρότερον ἐμφύεται, + καὶ Ὅμηρος· Ὁμηρος] I 498. π 19 ἀγαπητὸν υἱὸν ὀνομάζει μοῦνον τηλύγετον τουτέστι τὸν τοῖς μήτʼ μήτʼ Schellensius: μὴ ἔχουσιν ἕτερον γονεῦσι μήθʼ ἕξουσι γεγενημένον. +

+

τὸν δὲ φίλον ἡμεῖς μοῦνον μὲν οὐκ ἀξιοῦμεν εἶναι, μετʼ ἄλλου δὲ τηλύγετὸς τις καὶ ὀψίγονος ἔστω, τὸν θρυλούμενον ἐκεῖνον χρόνῳ τῶν ἁλῶν συγκατεδηδοκὼς μέδιμνον, οὐχ ὥσπερ νῦν πολλοὶ φίλοι λεγόμενοι συμπιόντες ἅπαξ ἢ συγκαταλύσαντες + ἢ συγκυβεύσαντες ἢ συγκαταλύσαντες, ἐκ πανδοκείου καὶ παλαίστρας καὶ ἀγορᾶς; φιλίαν συλλέγουσιν. ἐν δὲ ταῖς τῶν πλουσίων καὶ ἡγεμονικῶν + οἰκίαις πολὺν ὄχλον καὶ θόρυβον ἀσπαζομένων καὶ δεξιουμένων καὶ δορυφορούντων ὁρῶντες εὐδαιμονίζουσι + τοὺς πολυφίλους. καίτοι πλείονάς γε μυίας ἐν τοῖς ὀπτανείοις αὐτῶν ὁρῶσιν. ἀλλʼ οὔθʼ αὗται τῆς λιχνείας οὔτʼ ἐκεῖνοι τῆς χρείας ἐπιλιπούσης παραμένουσιν. ἐπεὶ δʼ ἡ ἀληθινὴ φιλία τρία ζητεῖ μάλιστα, τὴν ἀρετὴν ὡς καλόν, καὶ τὴν συνήθειαν ὡς ἡδύ, καὶ τὴν χρείαν ὡς ἀναγκαῖον δεῖ γὰρ ἀποδέξασθαι κρίναντα καὶ χαίρειν συνόντα + καὶ χρῆσθαι δεόμενον, ἃ πάντα πρὸς τὴν πολυφιλίαν ὑπεναντιοῦται, καὶ μάλιστά πως τὸ κυριώτατον ἡ κρίσις, σκεπτέον σκεπτέον H: σκεπτέον δὲ πρῶτον εἰ δυνατόν ἐστιν + ἐν βραχεῖ χρόνῳ δοκιμάσαι χορευτὰς συγχορευσομένους, ἐρέτας ὁμορροθήσοντας, οἰκέτας χρημάτων + ἐπιτρόπους ἢ τέκνων παιδαγωγοὺς ἐσομένους, μήτι γε φίλους πολλοὺς εἰς ἀγῶνα πάσης τύχης συναποδυσομένους, ὧν ἕκαστος αὐτὸς θʼ αὑτὸν πράττων εὖ τίθησιν εἰς μέσον, Nauck. p. 697 τοῦ δυστυχοῦς τε λαγχάνων οὐκ ἄχθεται + οὔτε ναῦς γὰρ ἐπὶ τοσούτους ἕλκεται χειμῶνας εἰς θάλατταν, οὔτε χωρίοις τριγχοὺς καὶ λιμέσι προβάλλουσιν περιβάλλουσιν coni. H ἕρκη καὶ χώματα τηλικούτους προσδεχόμενοι + κινδύνους καὶ τοσούτους, ὅσων ἐπαγγέλλεται φιλία καταφυγὴν καὶ βοήθειαν, ὀρθῶς καὶ βεβαίως + ἐξετασθεῖσα · τῶν δʼ ἀνεξετάστως παραρρυέντων ὥσπερ νομισμάτων ἀδοκίμων ἐλεγχομένων οἱ μὲν ἐστερημένοι Nauck. p. 215 χαίρουσιν, οἱ δʼ ἔχοντες εὔχονται φυγεῖν ἔστι δὲ τοῦτο χαλεπὸν καὶ οὐ ῥᾴδιον, τὸ φυγεῖν ἢ + ἀποθέσθαι δυσαρεστουμένην φιλίαν. ἀλλʼ ὥσπερ σιτίον βλαβερὸν καὶ δυσχεραινόμενον οὔτε κατέχειν οἷόν τε μὴ λυποῦν καὶ διαφθεῖρον οὔτʼ ἐκβάλλειν οἷον εἰσῆλθεν ἀλλʼ εἰδεχθὲς καὶ συμπεφυρμένον καὶ ἀλλόκοτον, οὕτω φίλος πονηρὸς ἢ σύνεστι λυπῶν καὶ λυμαινόμενος, λυμαινόμενος H: λυπούμενος ἢ βίᾳ μετʼ ἔχθρας καὶ δυσμενείας + + ὥσπερ χολή τις ἐξέπεσε.

+

διὸ δεῖ μὴ ῥᾳδίως προσδέχεσθαι μηδὲ κολλᾶσθαι τοῖς ἐντυγχάνουσι μηδὲ φιλεῖν τοὺς διώκοντας, ἀλλὰ τοὺς ἀξίους φιλίας διώκειν. οὐ γὰρ αἱρετέον πάντως τὸ ῥᾳδίως ἁλισκόμενον. καὶ γὰρ + ἀπαρίνην καὶ βάτον ἐπιλαμβανομένην ὑπερβάντες καὶ διωσάμενοι βαδίζομεν ἐπὶ τὴν ἐλαίαν καὶ τὴν ἄμπελον. οὕτως ἀεὶ ἀεὶ] δεῖ W μὴ τὸν εὐχερῶς περιπλεκόμενον ποιεῖσθαι συνήθη καλόν, συνήθη καλόν] συνήθη H ἀλλὰ τοῖς ἀξίοις σπουδῆς καὶ ὠφελίμοις αὐτοὺς περιπλέκεσθαι δοκιμάζοντας δοκιμάσαντας R + +.

+

ὥσπερ οὖν ὁ Ζεῦξις αἰτιωμένων αὐτόν τινων ὅτι ζωγραφεῖ βραδέως, ὁμολογῶ εἶπεν ἐν πολλῷ χρόνῳ γράφειν, καὶ γὰρ εἰς πολύν, οὕτω φιλίαν δεῖ καὶ συνήθειαν σῴζειν παραλαβόντας ἐν + πολλῷ κριθεῖσαν. ἆῤ οὖν κρῖναι μὲν οὐκ ἔστι πολλοὺς φίλους ῥᾴδιον, συνεῖναι δὲ πολλοῖς ὁμοῦ ῥᾴδιον, ἢ καὶ τοῦτο ἀδύνατον; καὶ μὴν ἀπόλαυσίς ἐστιν ἡ συνήθεια τῆς φιλίας, καὶ τὸ ἥδιστον ἐν τῷ συνεῖναι καὶ συνδιημερεύειν + οὐ μὲν γὰρ ζωοί γε φίλων ἀπάνευθεν ἑταίρων Homer. Ψ 78 βουλὰς ἑζόμενοι βουλεύσομεν + καὶ περὶ τοῦ Ὀδυσσέως ὁ Μενέλαος οὐδέ κεν ἄλλο Homer. δ 179 ἄμμε διέκρινεν φιλέοντέ τε τερπομένω τε, πρὶν γʼ ὅτε δὴ θανάτοιο μέλαν νέφος ἀμφεκάλυψε + τοὐναντίον οὖν ἔοικεν ἡ καλουμένη πολυφιλία ποιεῖν. ἡ μὲν γὰρ συνάγει καὶ συνίστησι καὶ συνέχει καταπυκνοῦσα ταῖς ὁμιλίαις καὶ φιλοφροσύναις ὡς δʼ ὅτʼ ὀπὸς γάλα λευκὸν ἐγόμφωσεν καὶ ἔδησε + κατʼ Ἐμπεδοκλέα Ἐμπεδοκλέα] Mullach. 1 p. 6 τοιαύτην γὰρ ἡ φιλία βούλεται + ποιεῖν ἑνότητα καὶ σύμπηξιν, ἡ δὲ πολυφιλία διίστησι καὶ ἀποσπᾷ καὶ ἀποστρέφει, τῷ μετακαλεῖν καὶ μεταφέρειν ἄλλοτε πρὸς ἄλλον οὐκ ἐῶσα κρᾶσιν οὐδὲ κόλλησιν εὐνοίας ἐν τῇ συνηθείᾳ περιχυθείσῃ καὶ παγείσῃ γενέσθαι. τοῦτο δʼ εὐθὺς ὑποβάλλει + καὶ τὴν περὶ τὰς ὑπουργίας ἀνωμαλίαν καὶ δυσωπίαν· δυσωπίαν] δυσκολίαν Emperius τὰ γὰρ εὔχρηστα τῆς φιλίας δύσχρηστα γίγνεται διὰ τὴν πολυφιλίαν. ἄλλον τρόπονʼ γὰρ ʽἄλλων ἐγείρει φροντὶς ἀνθρώπων Bergk. 3 p. 721 + οὔτε γὰρ αἱ φύσεις ἡμῶν ἐπὶ ταὐτὰ ταῖς ὁρμαῖς ῥέπουσιν, οὔτε τύχαις ὁμοτρόποις ἀεὶ σύνεσμεν οἵ + τε τῶν πράξεων καιροὶ καθάπερ τὰ πνεύματα τοὺς μὲν φέρουσι τοῖς δʼ ἀντιπίπτουσι.

+

καίτοι κἂν πάντες ἅμα τῶν αὐτῶν οἱ φίλοι + δέωνται, χαλεπὸν ἐξαρκέσαι πᾶσι βουλευομένοις ἢ πολιτευομένοις ἢ φιλοτιμουμένοις ἢ ὑποδεχομένοις. ἂν δʼ ἑνὶ καιρῷ διαφόροις πράγμασι καὶ πάθεσι προστυγχάνοντες ὁμοῦ παρακαλῶσιν ὁ μὲν πλέων συναποδημεῖν, ὁ δὲ κρινόμενος συνδικεῖν, ὁ δὲ κρίνων συνδικάζειν, ὁ δὲ πιπράσκων ἢ ἀγοράζων + συνδιοικεῖν, ὁ δὲ γαμῶν συνθύειν, ὁ δὲ θάπτων συμπενθεῖν, πόλις δʼ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμῃ, Soph. OR 4 ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων + ἡ πολυφιλία, πᾶσι μὲν ἀμήχανον παρεῖναι, μηδενὶ + δʼ ἄτοπον, ἑνὶ δʼ ὑπουργοῦντα προσκρούειν πολλοῖς ἀνιαρὸν οὐδεὶς γὰρ ἀγαπῶν αὐτὸς ἀμελεῖθʼ ἡδέως Meinek. IV p. 282 Καίτοι τὰς ἀμελείας καὶ ῥᾳθυμίας τῶν φίλων πραότερον φέρουσι, καὶ τὰς τοιαύτας ἀπολογίας ἀμηνίτως + δέχονται παρʼ αὐτῶν ἐξελαθόμην ἠγνόησα ὁ δὲ λέγων οὐ παρέστην σοι δίκην ἔχοντι, παριστάμην γὰρ ἑτέρῳ φίλῳ, καὶ πυρέττοντά σʼ οὐκ εἶδον, τῷ δεῖνι γὰρ φίλους ἑστιῶντι συνησχολούμην αἰτίαν τῆς ἀμελείας τὴν ἑτέρων ἐπιμέλειαν ποιούμενος + + οὐ λύει τὴν μέμψιν, ἀλλὰ προσεπιβάλλει ζηλοτυπίαν. ἀλλʼ οἱ πολλοὶ τὰς πολυφιλίας ἃ δύνανται παρέχειν μόνον ὡς,·ʼ ἔοικε σκοποῦσιν, ἃ δʼ ἀνταπαιτοῦσι παρορῶσι, καὶ οὐ μνημονεύουσιν ὅτι δεῖ τὸν πολλοῖς εἰς ἃ δεῖται χρώμενον πολλοῖς δεομένοις + ἀνθυπουργεῖν. ὥσπερ οὖν ὁ Βριάρεως ἑκατὸν χερσὶν εἰς πεντήκοντα φορῶν γαστέρας οὐδὲν ἡμῶν πλέον εἶχε τῶν ἀπὸ δυεῖν χεροῖν μίαν κοιλίαν διοικούντων , οὕτως ἐν τοῖς φίλοις χρήσιμον ἐν τοῖς φίλοις χρήσιμον] ἐν τῷ πολλοῖς φίλοις χρῆσθαι καὶ τὸ λειτουργεῖν πολλοῖς ἔνεστι ἔνεστι] scr. vid. ἐστι καὶ τὸ συναγωνιᾶν τὸ συγκάμνειν H καὶ τὸ συνασχολεῖσθαι καὶ συγκάμνειν. οὐ γὰρ Εὐριπίδῃ πειστέον λέγοντι + χρῆν γὰρ μετρίας πετριας - φιλίας H ex Hippol. 253: μετρίαν - φιλίαν εἰς ἀλλήλους φιλίας θνητοὺς ἀνακίρνασθαι + καὶ μὴ πρὸς ἄκρον μυελὸν ψυχῆς, εὔλυτα δʼ εἶναι στέργηθρα στέργηθρα id. ex eodem: θέλγητρα φρενῶν, ἀπὸ τʼ ὤσασθαι καὶ ξυντεῖναι, + καθάπερ πόδα νεὼς ἐνδιδόντι καὶ προσάγοντι ταῖς χρείαις τὴν φιλίαν. ἀλλὰ τοῦτο μέν, ὦ Εὐριπίδη, μεταθῶμεν ἐπὶ τὰς ἔχθρας, καὶ κελεύωμεν μετρίας ποιεῖσθαι τὰς διαφορὰς καὶ μὴ πρὸς ἄκρον μυελὸν ψυχῆς, εὔλυτα δʼ εἶναι μίση καὶ ὀργὰς καὶ μεμψιμοιρίας + + καὶ ὑπονοίας· ἐκεῖνο δὲ μᾶλλον ἡμῖν παραίνει τὸ Πυθαγορικὸν μὴ πολλοῖς ἐμβάλλειν δεξιὰν τουτέστι μὴ πολλοὺς ποιεῖσθαι φίλους μηδὲ πολύκοινον μηδὲ πάνδημον ἀσπάζεσθαι φιλίαν καὶ πρὸς ἐναντίην ἡ μετὰ ἑαυτὴν μετὰ? πολλῶν παθῶν εἰσιοῦσαν, ὧν τὸ + μὲν συναγωνιᾶν καὶ συνάχθεσθαι καὶ συμπονεῖν καὶ συγκινδυνεύειν πάνυ δύσοιστον τοῖς ἐλευθέροις καὶ γενναίοις ἐστί· τὸ δὲ τοῦ σοφοῦ Χίλωνος ἀληθές, ὃς πρὸς τὸν εἰπόντα μηδένα ἔχειν ἐχθρὸν ἔοικας ἔφη σὺ μηδὲ φίλον ἔχειν. αἱ γὰρ ἔχθραι ταῖς + φιλίαις εὐθὺς ἐπακολουθοῦσι καὶ συμπλέκονται, ἐπείπερ

+

+ οὐκ ἔστι φίλον μὴ συναδικεῖσθαι μηδὲ συναδοξεῖν μηδὲ συναπεχθάνεσθαι· οἱ γὰρ ἐχθροὶ τὸν φίλον εὐθὺς ὑφορῶνταί τε καὶ μισοῦσιν, οἱ δὲ φίλοι πολλάκις φθονοῦσί τε καὶ ζηλοτυποῦσι καὶ περισπῶσιν. ὥσπερ οὖν ὁ τῷ Τιμησίᾳ περὶ τῆς ἀποικίας + δοθεὶς χρησμὸς προηγόρευσε σμῆνα σμῆνι - ἕπονται R μελισσάων τάχα τοι καὶ σφῆκες; ἔσονται , οὕτως οἱ φίλων ζητοῦντες ἑσμὸν ἔλαθον ἐχθρῶν σφηκιαῖς σφηκιαῖς scripsi: σφηκίαις περιπεσόντες. καὶ οὐκ ἴσον ἄγει σταθμὸν ἐχθροῦ μνησικακία καὶ φίλου χάρις. ὅρα δὲ τοὺς + +Φιλώτου καὶ Παρμενίωνος φίλους καὶ οἰκείους ἃ διέθηκεν Ἀλέξανδρος, ἃ τοὺς Δίωνος Διονύσιος τοὺς Πλαύτου Νέρων καὶ τοὺς Σηιανοῦ Τιβέριος στρεβλοῦντες καὶ ἀποκτιννύοντες. ὡς γὰρ τὸν Κρέοντα τῆς θυγατρὸς οὐδὲν ὁ χρυσὸς οὐδʼ ὁ πέπλος ὠφέλει, + τὸ δὲ πῦρ ἀναφθὲν αἰφνιδίως προσδραμόντα καὶ περιπτύξαντα κατέκαυσε καὶ συναπώλεσεν, οὕτως ἔνιοι τῶν φίλων οὐδὲν ἀπολαύσαντες εὐτυχούντων συναπόλλυνται δυστυχοῦσι. καὶ τοῦτο μάλιστα πάσχουσιν οἱ φιλόσοφοι καὶ χαρίεντες, ὡς Θησεὺς τῷ +Πειρίθῳ κολαζομένῳ καὶ δεδεμένῳ αἰδοῦς αἰδοῦς H: πέδαις ἀχαλκεύτοις συνέζευκται ἀχαλκεύτοις συνέζευκται Stephanus: ἀχαλκεύτοισιν ἔζευκται πέδαις πέδαις H: πόδας , + ἐν δὲ τῷ λοιμῷ φησιν ὁ Θουκυδίδης Θουκυδίδης] II 51 τοὺς ἀρετῆς μάλιστα μεταποιουμένους συναπόλλυσθαι τοῖς φίλοις νοσοῦσιν ἠφείδουν γὰρ σφῶν αὐτῶν ἰόντες παρὰ + τοὺς ἐπιτηδείους.

+

ὅθεν οὕτω ὅθεν οὕτως] ὅθεν H τῆς ἀρετῆς ἀφειδεῖν οὐ προσῆκον ἄλλοτʼ ἄλλοις συνδέοντας αὐτὴν καὶ συμπλέκοντας, ἀλλὰ τοῖς ἀξίοις τὴν αὐτῆς κοινωνίαν φυλάττειν, τουτέστι τοῖς ὁμοίως φιλεῖν καὶ κοινωνεῖν δυναμένοις. καὶ γὰρ δὴ τοῦτο πάντων μέγιστόν ἐστιν ἐναντίωμα + πρὸς τὴν πολυφιλίαν, ὅτι τῇ φιλίᾳ γένεσις διʼ ὁμοιότητός ἐστιν. ὅπου γὰρ καὶ τὰ ἄψυχα ἄψυχα] ἄλογα W τὰς μίξεις πρὸς τὰ ἀνόμοια ποιεῖται μετὰ βίας ἀναγκαζόμενα + καὶ ὀκλάζει καὶ ἀγανακτεῖ φεύγοντα ἀπʼ ἀλλήλων, τοῖς δὲ συγγενέσι καὶ οἰκείοις ὁμοπαθεῖ ὁμοιοπαθεῖ W κεραννύμενα + καὶ προσίεται τὴν κοινωνίαν λείως καὶ μετʼ εὐμενείας, πῶς οἷόν τε φιλίαν ἤθεσι διαφόροις, ἐγγενέσθαι καὶ πάθεσιν ἀνομοίοις καὶ βίοις ἑτέρας προαιρέσεις ἔχουσιν; ἡ μὲν γὰρ περὶ ψαλμοὺς καὶ φόρμιγγας ἁρμονία διʼ ἀντιφώνων ἔχει τὸ σύμφωνον, + ὀξύτησι καὶ βαρύτησιν ἁμωσγέπως ὁμοιότητος ἐγγιγνομένης· τῆς δὲ φιλικῆς συμφωνίας ταύτης καὶ ἁρμονίας οὐδὲν ἀνόμοιον οὐδʼ ἀνώμαλον οὐδʼ ἄνισον εἶναι δεῖ μέρος, ἀλλʼ ἐξ ἁπάντων ὁμοίως ἐχόντων + ὁμολογεῖν καὶ ὁμοβουλεῖν καὶ ὁμοδοξεῖν καὶ + συνομοπαθεῖν, συνομοιοπαθεῖν W ὥσπερ μιᾶς ψυχῆς ἐν πλείοσι διῃρημένης σώμασι.

+

τίς οὖν ἐστιν οὕτως ἐπίπονος καὶ μετάβολος καὶ παντοδαπὸς ἄνθρωπος, ὥστε πολλοῖς ἑαυτὸν ἐξομοιοῦν καὶ προσαρμόττειν καὶ μὴ καταγελᾶν τοῦ +Θεόγνιδος παραινοῦντος πουλύποδος νόον ἴσχε πολυχρόου, ὃς ποτὶ πέτρῃ, Bergk. 2 p. 140 τῇ περ ὁμιλήσῃ, τοῖος ἰδεῖν ἐφάνη; καίτοι τοῦ πολύποδος αἱ μεταβολαὶ βάθος οὐκ ἔχουσιν, ἀλλὰ περὶ αὐτὴν γίγνονται τὴν ἐπιφάνειαν, στυφότητι καὶ μανότητι τὰς ἀπορροὰς ἀπορροὰς H: ἀπορροίας τῶν πλησιαζόντων + ἀναλαμβάνουσαν· αἱ δὲ φιλίαι τὰ ἤθη ζητοῦσι + συνεξομοιοῦν καὶ τὰ πάθη καὶ τοὺς λόγους καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα καὶ τὰς διαθέσεις. Πρωτέως τινὸς οὐκ εὐτυχοῦς οὐδὲ πάνυ χρηστοῦ τὸ ἔργον, ἀλλʼ ὑπὸ γοητείας ἑαυτὸν εἰς ἕτερον εἶδος ἐξ ἑτέρου μεταλλάττοντος ἐν ταὐτῷ πολλάκις, φιλολόγοις συναναγιγνώσκοντος + καὶ παλαισταῖς συγκονιομένου καὶ φιλοθήροις συγκυνηγετοῦντος καὶ φιλοπόταις συμμεθυσκομένου καὶ πολιτικοῖς συναρχαιρεσιάζοντος, ἰδίαν ἤθους ἑστίαν οὐκ ἔχοντος,·. ὡς δὲ τὴν ἀσχημάτιστον + οἱ φυσικοὶ καὶ ἀχρώματον οὐσίαν καὶ ὕλην + λέγουσιν λέγουσιν] add. πᾶσι τοῖς οὖσιν Sauppius ὑποκειμένην καὶ τρεπομένην ὑφʼ αὑτῆς ὑφʼ αὐτῆς] ἐπʼ αὐτῶν id. νῦν μὲν φλέγεσθαι νῦν δʼ ἐξυγραίνεσθαι, τοτὲ δʼ ἐξαεροῦσθαι πήγνυσθαι δʼ αὖθις, οὕτως ἄρα τῇ πολυφιλίᾳ ψυχὴν ὑποκεῖσθαι δεήσει πολυπαθῆ καὶ πολύτροπον καὶ ὑγρὰν καὶ ῥᾳδίαν μεταβάλλειν. ἀλλʼ + ἡ φιλία στάσιμόν τι ζητεῖ καὶ βέβαιον ἦθος καὶ ἀμετάπτωτον ἐν μιᾷ χώρᾳ καὶ συνηθείᾳ· διὸ καὶ σπάνιον καὶ δυσεύρετόν ἐστι φίλος βέβαιος.

 diff --git a/data/tlg0007/tlg074/tlg0007.tlg074.perseus-grc2.xml b/data/tlg0007/tlg074/tlg0007.tlg074.perseus-grc2.xml index 84c384f9c..5a3fccd49 100644 --- a/data/tlg0007/tlg074/tlg0007.tlg074.perseus-grc2.xml +++ b/data/tlg0007/tlg074/tlg0007.tlg074.perseus-grc2.xml @@ -68,287 +68,64 @@ schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?>
- -
-

τύχη τὰ θνητῶν πράγματʼ, οὐκ εὐβουλία. Nauck. p. 607 - πότερον οὐδὲ δικαιοσύνη τὰ - θνητῶν πράγματα οὐδʼ ἰσότης οὐδὲ σωφροσύνη οὐδὲ κοσμιότης, ἀλλʼ ἐκ - τύχης μὲν καὶ διὰ τύχην Ἀριστείδης ἐνεκαρτέρησε - - τῇ πενίᾳ, πολλῶν - χρημάτων κύριος γενέσθαι δυνάμενος, καὶ Σκιπίων Καρχηδόνα ἑλὼν οὐδὲν - οὔτʼ ἔλαβεν οὔτʼ εἶδε τῶν λαφύρων, ἐκ τύχης δὲ καὶ διὰ τύχην - Φιλοκράτης λαβὼν χρυσίον παρὰ Φιλίππου πόρνας καὶ ἰχθῦς - ἠγόραζε καὶ Λασθένης καὶ Εὐθυκράτης - ἀπώλεσαν Ὄλυνθον, τῇ γαστρὶ μετροῦντες - καὶ τοῖς αἰσχίστοις τὴν - εὐδαιμονίαν; ἀπὸ τύχης δʼ ὁ μὲν Φιλίππου Ἀλέξανδρος αὐτός τε - τῶν αἰχμαλώτων ἀπείχετο γυναικῶν καὶ τοὺς ὑβρίζοντας ἐκόλαζεν, ὁ δὲ - Πριάμου δαίμονι κακῷ καὶ τύχῃ χρησάμενος - - συνεκοιμᾶτο τῇ τοῦ ξένου γυναικί, καὶ λαβὼν - αὐτὴν ἐνέπλησε πολέμου καὶ κακῶν τὰς δύο - ἠπείρους; εἰ γὰρ ταῦτα γίγνεται διὰ τύχην, τί κωλύει καὶ τὰς γαλᾶς - καὶ τοὺς τράγους καὶ τοὺς πιθήκους συνέχεσθαι φάναι διὰ τύχην ταῖς - λιχνείαις καὶ ταῖς - ἀκρασίαις καὶ ταῖς - βωμολοχίαις; -

-
-
-

Eἰ δʼ ἔστι σωφροσύνη καὶ δικαιοσύνη καὶ - ἀνδρεία, πῶς λόγον ἔχει μὴ εἶναι φρόνησιν, εἰ δὲ - φρόνησις, πῶς οὐ καὶ εὐβουλίαν; ἥ τε γὰρ - ἥ τε γὰρ scripsi: ἤτε aut ἡ γὰρ - - σωφροσύνη - φρόνησίς τίς ἐστιν ὥς φασι καὶ εὐβουλία, - καὶ εὐβουλία addidi καὶ - ἡ δικαιοσύνη τῆς φρονήσεως δεῖται παρούσης· μᾶλλον - δὲ τὴν εὐβουλίαν γέ τοι καὶ φρόνησιν ἐν μὲν - ἡδοναῖς ἀγαθοὺς παρεχομένην ἐγκράτειαν καὶ σωφροσύνην - καλοῦμεν, ἐν δὲ κινδύνοις καὶ πόνοις - καρτερίαν καὶ ἀνδραγαθίαν, ἐν δὲ κοινωνήμασι καὶ - πολιτείαις εὐνομίαν καὶ δικαιοσύνην. ὅθεν εἰ τὰ - τῆς εὐβουλίας ἔργα τῆς τύχης δικαιοῦμεν εἶναι, ἔστω - τύχης καὶ τὰ τῆς δικαιοσύνης - καὶ τὰ τῆς σωφροσύνης, καὶ νὴ Δία τὸ κλέπτειν τύχης ἔστω καὶ τὸ βαλλαντιοτομεῖν - καὶ τὸ ἀκολασταίνειν, καὶ μεθέμενοι τῶν - οἰκείων λογισμῶν εἰς τὴν τύχην ἑαυτοὺς ἀφῶμεν - ὥσπερ ὑπὸ πνεύματος πολλοῦ κονιορτὸν ἢ συρφετὸν - ἐλαυνομένους καὶ καὶ W: ἢ διαφερομένους. εὐβουλίας τοίνυν - μὴ οὔσης οὐδὲ βουλὴν εἰκὸς εἶναι περὶ πραγμάτων - οὐδὲ σκέψιν οὐδὲ ζήτησιν τοῦ συμφέροντος, ἀλλʼ - ἐλήρησεν εἰπὼν ὁ Σοφοκλῆς Σοφοκλὴς] OR 110 ὅτι - - - πᾶν τὸ ζητούμενον - ἁλωτόν, ἐκφεύγει δὲ τἀμελούμενον - καὶ πάλιν αὖ τὰ πράγματα διαιρῶν - - τὰ μὲν διδακτὰ μανθάνω, τὰ δʼ εὑρετὰ Nauck. p. 243 - ζητῶ, τὰ δʼ εὐκτὰ παρὰ θεῶν ᾐτησάμην - τί γὰρ εὑρετὸν ἢ τί μαθητόν ἐστιν ἀνθρώποις, εἰ πάντα - περαίνεται κατὰ τύχην; ποῖον δʼ οὐκ ἀναιρεῖται - - βουλευτήριον πόλεως ἢ ποῖον οὐ καταλύεται - συνέδριον βασιλέως, εἰ ὑπὸ τῇ τύχῃ πάντʼ ἐστίν, - ἣν τυφλὴν λοιδοροῦμεν, ὡς τυφλοὶ περιπίπτοντες - αὐτῇ; τί δʼ οὐ μέλλομεν, ὅταν ὥσπερ ὄμματα τὴν - - εὐβουλίαν ἐκκόψαντες αὑτῶν τοῦ βίου τυφλὴν χειραγωγὸν - λαμβάνωμεν;

-
-
-

καίτοι φέρε λέγειν τινὰ ἡμῶν ὡς τύχη τὰ - τῶν βλεπόντων πράγματα, οὐκ ὄψις οὐδʼ ὄμματα - φωσφόρα φησὶ Πλάτων, - Πλάτων ] Tim. p. 45 b - καὶ τύχη τὰ τῶν ἀκουόντων, - οὐ δύναμις ἀντιληπτικὴ πληγῆς ἀέρος διʼ ὠτὸς - καὶ ἐγκεφάλου προσφερομένης· καλὸν δ̓ , ὡς ἔοικεν, - εὐλαβεῖσθαι τὴν αἴσθησιν. ἀλλὰ μὴν τὴν ὄψιν καὶ - ἀκοὴν καὶ γεῦσιν καὶ ὄσφρησιν καὶ τὰ λοιπὰ μέρη - τοῦ σώματος καὶ τάς δυνάμεις - καὶ τὰς δυνάμεις R: δυνάμεως αὐτῶν ὑπηρεσίαν - - εὐβουλίας καὶ φρονήσεως ἡ φύσις ἤνεγκεν ἡμῖν, καὶ - νοῦς - νοῦς ] Mullach. 1 p. 144 ὁρῇ καὶ νοῦς ἀκούει, - τἄλλα δὲ κωφὰ καὶ - τυφλά καὶ ὥσπερ ἡλίου μὴ ὄντος ἕνεκα τῶν ἄλλων - ἄστρων εὐφρόνην ἂν ἤγομεν, ὥς φησιν Ἡράκλειτος, Ἡράκλειτος] id. 1 p. 319 - οὕτως ἕνεκα τῶν αἰσθήσεων, εἰ μὴ νοῦν - - μηδὲ λόγον ὁ ἄνθρωπος ἔσχεν, οὐδὲν ἂν διέφερε - τῷ βίῳ τῶν θηρίων. νῦν δʼ οὐκ ἀπὸ τύχης οὐδʼ - αὐτομάτως περίεσμεν αὐτῶν καὶ κρατοῦμεν, ἀλλʼ ὁ - Προμηθεύς, τουτέστιν ὁ λογισμὸς αἴτιος - - ἳππων ὄνων τʼ ὀχεῖα καὶ ταύρων γονὰς Nauck. p. 50 - - δοὺς ἀντίδωρα καὶ πόνων ἐκδέκτορα - - κατʼ Αἰσχύλον. ἐπεὶ τύχῃ γε καὶ φύσει γενέσεως - ἀμείνονι τὰ πλεῖστα τῶν ἀλόγων κέχρηται. τὰ μὲν - - γὰρ ὥπλισται κέρασι καὶ ὀδοῦσι καὶ - κέντροις, αὐτὰρ ἐχίνοις - ἐχίνοις Stephanus:ἐχῖνος - φησὶν Ἐμπεδοκλῆς - Ἐμπεδοκλὴς ] Mullach. 1 p. 9 - - ὀξυβελεῖς χαῖται νώτοις ἐπιπεφρίκασι, - τὰ δʼ ὑποδέδεται καὶ ἠμφίεσται φολίσι καὶ λάχναις - καὶ χηλαῖς καὶ ὁπλαῖς ἀποκρότοις· μόνος δʼ ὁ ἄνθρωπος - κατὰ τὸν Πλάτωνα - Πλάτωνα ] Protag. p. 321 c γυμνὸς καὶ ἄοπλος καὶ - ἀνυπόδητος - ἄοπλος καὶ ἀνυπόδητος H ex Platone: ἄνοπλος καὶ ἀνυπόδετος - καὶ - ἄστρωτος ὑπὸ τῆς φύσεως ἀπολέλειπται. - - ἀλλʼ ἓν διδοῦσα πάντα μαλθάσσει τάδε, - Nauck. p. 300 - - - τὸν λογισμὸν καὶ τὴν ἐπιμέλειαν καὶ τὴν πρόνοιαν. - - ἦ βραχὺ μὲν σθένος; ἀνέρος· ἀλλὰ - id. p. 295 - ποικιλίᾳ πραπίδων - δεινὰ μὲν φῦλα - φῦλα ex p. 959 d πόντου - χθονίων τ᾽ ἀερίων τε - δάμναται βουλεύματα. - - κουφότατον ἵπποι καὶ ὠκύτατον, ἀνθρώπῳ δὲ θέουσι· - μάχιμον κύων καὶ θυμοειδές, ἀλλʼ ἄνθρωπον φυλάττει· - ἡδύτατον ἰχθὺς καὶ - πολύσαρκον ὗς, ἀνθρώπῳ - ἀνθρώπῳ H: ἀνθρωποις - - δὲ τροφὴ καὶ ὄψον ἐστί. τί μεῖζον ἐλέφαντος; ἢ - φοβερώτερον ἰδεῖν; ἀλλὰ - καὶ τοῦτο - τοῦτο] οὗτος R παίγνιον γέγονεν - ἀνθρώπου καὶ θέαμα πανηγυρικόν, ὀρχήσεις τε - μανθάνει καὶ χορείας καὶ προσκυνήσεις, οὐκ ἀχρήστως - τῶν τοιούτων παρεισαγομένων, ἀλλʼ ἵνα μανθάνωμεν - ποῖ - ποῖ H: ποῦ - τὸν ἄνθρωπον ἡ φρόνησις αἴρει καὶ - - τίνων ὑπεράνω ποιεῖ, καὶ πῶς κρατεῖ πάντων καὶ - περίεστιν. - - οὐ γὰρ πυγμάχοι εἰμὲν ἀμύμονες οὐδὲ παλαισταί, - Homer. θ 246 - οὐδὲ ποσὶ κραιπνῶς θέομεν, - - ἀλλʼ ἐν πᾶσι τούτοις ἀτυχέστεροι τῶν θηρίων ἐσμέν· - ἐμπειρίᾳ δὲ καὶ μνήμῃ καὶ σοφίᾳ καὶ τέχνῃ κατʼ - Ἀναξαγόραν σφῶν - σφῶν] ἐργω Sauppius. Fort. ἐρίω - τʼ αὐτῶν χρώμεθα καὶ βλίττομεν - καὶ ἀμέλγομεν καὶ φέρομεν καὶ ἄγομεν συλλαμβάνοντες, - ὥστʼ, ἐνταῦθα τῆς τύχης ἀλλὰ πάντα - τῆς εὐβουλίας εἶναι. - -

-
-
-

ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ τεκτόνων δήπου πράγματα - θνητῶν ἐστι, καὶ τὰ χαλκοτύπων καὶ οἰκοδόμων καὶ - ἀνδριαντοποιῶν, ἐν οἷς οὐδὲν αὐτομάτως οὐδʼ ὡς - ἔτυχε κατορθούμενον ὁρῶμεν. ὅτι γὰρ τούτοις βραχεῖά - βραχεῖα] Epicurus ap. Diog. L. X 114 - τις παρεμπίπτει τύχη, τὰ δὲ πλεῖστα καὶ μέγιστα - τῶν ἔργων αἱ τέχναι συντελοῦσι διʼ αὑτῶν, - καὶ οὗτος ὑποδεδήλωκε - - βᾶτʼ εἰς ὁδὸν δὴ πᾶς ὁ χειρῶναξ λεώς, - Nauck. p. 248 - οἳ τὴν Διὸς γοργῶπιν Ἐργάνην στατοῖς - - λίκνοισι προστρέπεσθε. - - τὴν γὰρ Ἐργάνην - Ρ̓γάνην H: - αἱ τέχναι πάρεδρον οὐ τὴν Τύχην - ἔχουσι. Νεάλκη - Νεάλκη Madvigius: - μέντοι φασὶν ἵππον ζωγραφοῦντα - τοῖς μὲν ἄλλοις κατορθοῦν εἴδεσι καὶ χρώμασι, τοῦ - δʼ ἀφροῦ τὴν περὶ τῷ χαλινῷ κοπτομένην χαυνότητα - καὶ τὸ συνεκπῖπτον ἆσθμα κατορθοῦντα - - γράφειν τε πολλάκις καὶ ἐξαλείφειν, τέλος δʼ ὑπʼ - ὀργῆς προσβαλεῖν τῷ πίνακι τὸν σπόγγον ὥσπερ - εἶχε τῶν φαρμάκων ἀνάπλεων, τὸν δὲ προσπεσόντα - θαυμαστῶς ἐναπομάξαι καὶ ποιῆσαι τὸ δέον. τοῦτʼ - ἔντεχνον τύχης μόνον ἱστορεῖται. κανόσι καὶ σταθμοῖς - καὶ μέτροις καὶ ἀριθμοῖς πανταχοῦ χρῶνται, - ἵνα μηδαμοῦ τὸ εἰκῆ καὶ ὡς ἔτυχε τοῖς ἔργοις ἐγγένηται. - καὶ μὴν αἱ τέχναι μικραί τινες εἶναι λέγονται - φρονήσεις, μᾶλλον δʼ ἀπορροαὶ - ἀπορροαὶ H: - φρονήσεως - καὶ ἀποτρίμματα ἐνδιεσπαρμένα ταῖς χρείαις ταῖς - χρείαις ταῖς H: χρείαις - περὶ τὸν βίον, ὥσπερ αἰνίττεται τὸ πῦρ ὑπὸ τοῦ - Προμηθέως μερισθὲν ἄλλο ἄλλῃ διασπαρῆναι. καὶ - γὰρ τῆς φρονήσεως μόρια καὶ σπάσματα μικρὰ θραυομένης - καὶ κατακερματιζομένης εἰς τάξεις κεχώρηκε. -

-
-
-

θαυμαστὸν οὖν ἐστι πῶς αἱ μὲν τέχναι τῆς - τύχης οὐ δέονται πρὸς τὸ οἰκεῖον τέλος, ἡ δὲ πασῶν - μεγίστη καὶ τελειοτάτη τέχνη καὶ τὸ κεφάλαιον τῆς - ἀνθρωπίνης εὐφημίας καὶ δικαιώσεως οὐδέν ἐστιν. - ἀλλʼ ἐπιτάσει μὲν καὶ ἀνέσει χορδῶν - καὶ ἀνε.σει χορδῶν Benselerus (coll. Plat. Rep. p. 349 e): χορδῶν καὶ ἀέσει - εὐβουλία τίς - ἔνεστιν ἣν μουσικὴν καλοῦσι, καὶ περὶ ἄρτυσιν - ὄψων ἣν μαγειρικὴν ὀνομάζομεν, καὶ περὶ πλύσιν - ἱματίων ἣν γναφικήν, τούς τε - τε H: δὲ - παῖδας καὶ ὑποδεῖσθαι - καὶ περιβάλλεσθαι διδάσκομεν καὶ τῇ - τῇ μὲν H δεξιᾷ - λαμβάνειν τοῦ ὄψου τῇ δ̓ ἀριστερᾷ κρατεῖν τὸν - ἄρτον, ὡς οὐδὲ τούτων γιγνομένων ἀπὸ τύχης ἀλλʼ - ἐπιστάσεως καὶ προσοχῆς δεομένων τὰ δὲ μέγιστα - - καὶ κυριώτατα πρὸς εὐδαιμονίαν οὐ παρακαλεῖ τὴν - φρόνησιν, οὐδὲ μετέχει τοῦ κατὰ λόγον καὶ πρόνοιαν; - ἀλλὰ γῆν μὲν οὐδεὶς ὕδατι δεύσας ἀφῆκεν, - ὡς ἀπὸ τύχης καὶ αὐτομάτως πλίνθων ἐσομένων, - οὐδʼ ἔρια καὶ σκύτη κτησάμενος κάθηται τῇ τύχῃ - προσευχόμενος ἱμάτιον αὐτῷ καὶ ὑποδήματα γενέσθαι· - χρυσίον δὲ πολὺ συμφορήσας καὶ ἀργύριον - καὶ πλῆθος ἀνδραπόδων καὶ πολυθύρους αὐλὰς περιβαλόμενος - καὶ κλίνας προσθέμενος πολυτελεῖς καὶ - τραπέζας οἴεται ταῦτα φρονήσεως αὐτῷ μὴ παραγενομένης - εὐδαιμονίαν ἔσεσθαι καὶ βίον ἄλυπον - καὶ μακάριον καὶ ἀμετάβλητον; ἠρώτα τις Ἰφικράτην - τὸν στρατηγόν, ὥσπερ ἐξελέγχων, τίς ἐστιν; οὔτε - γὰρ ὁπλίτης οὔτε τοξότης οὔτε πελταστής. κἀκεῖνος - ὁ τούτοις ἔφη πᾶσιν ἐπιτάττων καὶ χρώμενος.

-
-
-

Οὐ χρυσίον ἡ φρόνησίς ἐστιν οὐδʼ ἀργύριον - οὐδὲ δόξα οὐδὲ πλοῦτος οὐδʼ ὑγίεια οὐδʼ ἰσχὺς - οὐδὲ κάλλος. τί οὖν ἐστι; τὸ πᾶσι τούτοις καλῶς - χρῆσθαι δυνάμενον καὶ διʼ ὃ τούτων ἕκαστον ἡδὺ - - γίγνεται καὶ ἔνδοξον καὶ ὠφέλιμον ἄνευ δὲ τούτου - δύσχρηστα καὶ ἄκαρπα καὶ βλαβερά, καὶ· βαρύνει - καὶ καταισχύνει τὸν κεκτημένον. ἦ που καλῶς - ὁ Ἡσιόδου - Ἡσιόδου ] OD 86 Προμηθεὺς τῷ Ἐπιμηθεῖ παρακελεύεται - - μή ποτε δῶρα - - δέξασθαι πὰρ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀλλʼ ἀποπέμπειν - - τὰ τυχηρὰ λέγων καὶ τὰ ἐκτός, ὡς εἰ παρεκελεύετο - μὴ συρίζειν - λυρίζειν H ἄμουσον ὄντα μηδʼ ἀναγιγνώσκειν - - ἀγράμματον μηδʼ ἱππεύειν ἄνιππον, οὕτω παρακελευόμενος - αὐτῷ μὴ ἄρχειν ἀνόητον ὄντα μηδὲ πλουτεῖν - ἀνελεύθερον μηδὲ γαμεῖν κρατούμενον ὑπὸ - γυναικός. οὐ γὰρ μόνον τὸ εὖ πράσσειν παρὰ τὴν - ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς φρονεῖν τοῖς ἀνοήτοις - γίγνεται, ὡς Δημοσθένης - Δημοσθένης] Olynth. I 23 - εἶπεν, ἀλλὰ τὸ εὐτυχεῖν - παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς πράττειν τοῖς - μὴ φρονοῦσιν.

- -
+ + +

τύχη τὰ θνητῶν πράγματʼ, οὐκ εὐβουλία. Nauck. p. 607 πότερον οὐδὲ δικαιοσύνη τὰ θνητῶν πράγματα οὐδʼ ἰσότης οὐδὲ σωφροσύνη οὐδὲ κοσμιότης, ἀλλʼ ἐκ τύχης μὲν καὶ διὰ τύχην Ἀριστείδης ἐνεκαρτέρησε + + τῇ πενίᾳ, πολλῶν χρημάτων κύριος γενέσθαι δυνάμενος, καὶ Σκιπίων Καρχηδόνα ἑλὼν οὐδὲν οὔτʼ ἔλαβεν οὔτʼ εἶδε τῶν λαφύρων, ἐκ τύχης δὲ καὶ διὰ τύχην Φιλοκράτης λαβὼν χρυσίον παρὰ Φιλίππου πόρνας καὶ ἰχθῦς ἠγόραζε καὶ Λασθένης καὶ Εὐθυκράτης + ἀπώλεσαν Ὄλυνθον, τῇ γαστρὶ μετροῦντες καὶ τοῖς αἰσχίστοις τὴν εὐδαιμονίαν; ἀπὸ τύχης δʼ ὁ μὲν Φιλίππου Ἀλέξανδρος αὐτός τε τῶν αἰχμαλώτων ἀπείχετο γυναικῶν καὶ τοὺς ὑβρίζοντας ἐκόλαζεν, ὁ δὲ Πριάμου δαίμονι κακῷ καὶ τύχῃ χρησάμενος + συνεκοιμᾶτο τῇ τοῦ ξένου γυναικί, καὶ λαβὼν + αὐτὴν ἐνέπλησε πολέμου καὶ κακῶν τὰς δύο ἠπείρους; εἰ γὰρ ταῦτα γίγνεται διὰ τύχην, τί κωλύει καὶ τὰς γαλᾶς καὶ τοὺς τράγους καὶ τοὺς πιθήκους συνέχεσθαι φάναι διὰ τύχην ταῖς λιχνείαις καὶ ταῖς + ἀκρασίαις καὶ ταῖς βωμολοχίαις;

+

Eἰ δʼ ἔστι σωφροσύνη καὶ δικαιοσύνη καὶ ἀνδρεία, πῶς λόγον ἔχει μὴ εἶναι φρόνησιν, εἰ δὲ φρόνησις, πῶς οὐ καὶ εὐβουλίαν; ἥ τε γὰρ ἥ τε γὰρ scripsi: ἤτε aut ἡ γὰρ σωφροσύνη φρόνησίς τίς ἐστιν ὥς φασι καὶ εὐβουλία, καὶ εὐβουλία addidi καὶ + ἡ δικαιοσύνη τῆς φρονήσεως δεῖται παρούσης· μᾶλλον δὲ τὴν εὐβουλίαν γέ τοι καὶ φρόνησιν ἐν μὲν ἡδοναῖς ἀγαθοὺς παρεχομένην ἐγκράτειαν καὶ σωφροσύνην καλοῦμεν, ἐν δὲ κινδύνοις καὶ πόνοις καρτερίαν καὶ ἀνδραγαθίαν, ἐν δὲ κοινωνήμασι καὶ + πολιτείαις εὐνομίαν καὶ δικαιοσύνην. ὅθεν εἰ τὰ + τῆς εὐβουλίας ἔργα τῆς τύχης δικαιοῦμεν εἶναι, ἔστω τύχης καὶ τὰ τῆς δικαιοσύνης καὶ τὰ τῆς σωφροσύνης, καὶ νὴ Δία τὸ κλέπτειν τύχης ἔστω καὶ τὸ βαλλαντιοτομεῖν καὶ τὸ ἀκολασταίνειν, καὶ μεθέμενοι τῶν + οἰκείων λογισμῶν εἰς τὴν τύχην ἑαυτοὺς ἀφῶμεν ὥσπερ ὑπὸ πνεύματος πολλοῦ κονιορτὸν ἢ συρφετὸν ἐλαυνομένους καὶ καὶ W: ἢ διαφερομένους. εὐβουλίας τοίνυν μὴ οὔσης οὐδὲ βουλὴν εἰκὸς εἶναι περὶ πραγμάτων οὐδὲ σκέψιν οὐδὲ ζήτησιν τοῦ συμφέροντος, ἀλλʼ + ἐλήρησεν εἰπὼν ὁ Σοφοκλῆς Σοφοκλὴς] OR 110 ὅτι + πᾶν τὸ ζητούμενον ἁλωτόν, ἐκφεύγει δὲ τἀμελούμενον καὶ πάλιν αὖ τὰ πράγματα διαιρῶν τὰ μὲν διδακτὰ μανθάνω, τὰ δʼ εὑρετὰ Nauck. p. 243 + ζητῶ, τὰ δʼ εὐκτὰ παρὰ θεῶν ᾐτησάμην τί γὰρ εὑρετὸν ἢ τί μαθητόν ἐστιν ἀνθρώποις, εἰ πάντα περαίνεται κατὰ τύχην; ποῖον δʼ οὐκ ἀναιρεῖται βουλευτήριον πόλεως ἢ ποῖον οὐ καταλύεται συνέδριον βασιλέως, εἰ ὑπὸ τῇ τύχῃ πάντʼ ἐστίν, ἣν τυφλὴν λοιδοροῦμεν, ὡς τυφλοὶ περιπίπτοντες + αὐτῇ; τί δʼ οὐ μέλλομεν, ὅταν ὥσπερ ὄμματα τὴν + εὐβουλίαν ἐκκόψαντες αὑτῶν τοῦ βίου τυφλὴν χειραγωγὸν λαμβάνωμεν;

+

καίτοι φέρε λέγειν τινὰ ἡμῶν ὡς τύχη τὰ τῶν βλεπόντων πράγματα, οὐκ ὄψις οὐδʼ ὄμματα φωσφόρα φησὶ Πλάτων, Πλάτων ] Tim. p. 45 b καὶ τύχη τὰ τῶν ἀκουόντων, + οὐ δύναμις ἀντιληπτικὴ πληγῆς ἀέρος διʼ ὠτὸς καὶ ἐγκεφάλου προσφερομένης· καλὸν δ̓ , ὡς ἔοικεν, εὐλαβεῖσθαι τὴν αἴσθησιν. ἀλλὰ μὴν τὴν ὄψιν καὶ ἀκοὴν καὶ γεῦσιν καὶ ὄσφρησιν καὶ τὰ λοιπὰ μέρη τοῦ σώματος καὶ τάς δυνάμεις καὶ τὰς δυνάμεις R: δυνάμεως αὐτῶν ὑπηρεσίαν + + εὐβουλίας καὶ φρονήσεως ἡ φύσις ἤνεγκεν ἡμῖν, καὶ νοῦς νοῦς ] Mullach. 1 p. 144 ὁρῇ καὶ νοῦς ἀκούει, τἄλλα δὲ κωφὰ καὶ τυφλά καὶ ὥσπερ ἡλίου μὴ ὄντος ἕνεκα τῶν ἄλλων ἄστρων εὐφρόνην ἂν ἤγομεν, ὥς φησιν Ἡράκλειτος, Ἡράκλειτος] id. 1 p. 319 οὕτως ἕνεκα τῶν αἰσθήσεων, εἰ μὴ νοῦν + μηδὲ λόγον ὁ ἄνθρωπος ἔσχεν, οὐδὲν ἂν διέφερε τῷ βίῳ τῶν θηρίων. νῦν δʼ οὐκ ἀπὸ τύχης οὐδʼ αὐτομάτως περίεσμεν αὐτῶν καὶ κρατοῦμεν, ἀλλʼ ὁ Προμηθεύς, τουτέστιν ὁ λογισμὸς αἴτιος ἳππων ὄνων τʼ ὀχεῖα καὶ ταύρων γονὰς Nauck. p. 50 + δοὺς ἀντίδωρα καὶ πόνων ἐκδέκτορα + κατʼ Αἰσχύλον. ἐπεὶ τύχῃ γε καὶ φύσει γενέσεως ἀμείνονι τὰ πλεῖστα τῶν ἀλόγων κέχρηται. τὰ μὲν γὰρ ὥπλισται κέρασι καὶ ὀδοῦσι καὶ κέντροις, αὐτὰρ ἐχίνοις ἐχίνοις Stephanus:ἐχῖνος φησὶν Ἐμπεδοκλῆς Ἐμπεδοκλὴς ] Mullach. 1 p. 9 ὀξυβελεῖς χαῖται νώτοις ἐπιπεφρίκασι, τὰ δʼ ὑποδέδεται καὶ ἠμφίεσται φολίσι καὶ λάχναις + καὶ χηλαῖς καὶ ὁπλαῖς ἀποκρότοις· μόνος δʼ ὁ ἄνθρωπος κατὰ τὸν Πλάτωνα Πλάτωνα ] Protag. p. 321 c γυμνὸς καὶ ἄοπλος καὶ ἀνυπόδητος ἄοπλος καὶ ἀνυπόδητος H ex Platone: ἄνοπλος καὶ ἀνυπόδετος καὶ ἄστρωτος ὑπὸ τῆς φύσεως ἀπολέλειπται. ἀλλʼ ἓν διδοῦσα πάντα μαλθάσσει τάδε, Nauck. p. 300 + + τὸν λογισμὸν καὶ τὴν ἐπιμέλειαν καὶ τὴν πρόνοιαν. ἦ βραχὺ μὲν σθένος; ἀνέρος· ἀλλὰ id. p. 295 ποικιλίᾳ πραπίδων δεινὰ μὲν φῦλα φῦλα ex p. 959 d πόντου χθονίων τ᾽ ἀερίων τε + δάμναται βουλεύματα. κουφότατον ἵπποι καὶ ὠκύτατον, ἀνθρώπῳ δὲ θέουσι· μάχιμον κύων καὶ θυμοειδές, ἀλλʼ ἄνθρωπον φυλάττει· ἡδύτατον ἰχθὺς καὶ πολύσαρκον ὗς, ἀνθρώπῳ ἀνθρώπῳ H: ἀνθρωποις δὲ τροφὴ καὶ ὄψον ἐστί. τί μεῖζον ἐλέφαντος; ἢ + φοβερώτερον ἰδεῖν; ἀλλὰ καὶ τοῦτο τοῦτο] οὗτος R παίγνιον γέγονεν ἀνθρώπου καὶ θέαμα πανηγυρικόν, ὀρχήσεις τε μανθάνει καὶ χορείας καὶ προσκυνήσεις, οὐκ ἀχρήστως + τῶν τοιούτων παρεισαγομένων, ἀλλʼ ἵνα μανθάνωμεν ποῖ ποῖ H: ποῦ τὸν ἄνθρωπον ἡ φρόνησις αἴρει καὶ τίνων ὑπεράνω ποιεῖ, καὶ πῶς κρατεῖ πάντων καὶ περίεστιν. οὐ γὰρ πυγμάχοι εἰμὲν ἀμύμονες οὐδὲ παλαισταί, Homer. θ 246 οὐδὲ ποσὶ κραιπνῶς θέομεν, + ἀλλʼ ἐν πᾶσι τούτοις ἀτυχέστεροι τῶν θηρίων ἐσμέν· ἐμπειρίᾳ δὲ καὶ μνήμῃ καὶ σοφίᾳ καὶ τέχνῃ κατʼ Ἀναξαγόραν σφῶν σφῶν] ἐργω Sauppius. Fort. ἐρίω τʼ αὐτῶν χρώμεθα καὶ βλίττομεν καὶ ἀμέλγομεν καὶ φέρομεν καὶ ἄγομεν συλλαμβάνοντες, ὥστʼ, ἐνταῦθα τῆς τύχης ἀλλὰ πάντα + τῆς εὐβουλίας εἶναι.

+
+

ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ τεκτόνων δήπου πράγματα θνητῶν ἐστι, καὶ τὰ χαλκοτύπων καὶ οἰκοδόμων καὶ ἀνδριαντοποιῶν, ἐν οἷς οὐδὲν αὐτομάτως οὐδʼ ὡς ἔτυχε κατορθούμενον ὁρῶμεν. ὅτι γὰρ τούτοις βραχεῖά βραχεῖα] Epicurus ap. Diog. L. X 114 + τις παρεμπίπτει τύχη, τὰ δὲ πλεῖστα καὶ μέγιστα τῶν ἔργων αἱ τέχναι συντελοῦσι διʼ αὑτῶν, καὶ οὗτος ὑποδεδήλωκε βᾶτʼ εἰς ὁδὸν δὴ πᾶς ὁ χειρῶναξ λεώς, Nauck. p. 248 οἳ τὴν Διὸς γοργῶπιν Ἐργάνην στατοῖς + λίκνοισι προστρέπεσθε. + τὴν γὰρ Ἐργάνην Ρ̓γάνην H: αἱ τέχναι πάρεδρον οὐ τὴν Τύχην ἔχουσι. Νεάλκη Νεάλκη Madvigius: μέντοι φασὶν ἵππον ζωγραφοῦντα τοῖς μὲν ἄλλοις κατορθοῦν εἴδεσι καὶ χρώμασι, τοῦ δʼ ἀφροῦ τὴν περὶ τῷ χαλινῷ κοπτομένην χαυνότητα + καὶ τὸ συνεκπῖπτον ἆσθμα κατορθοῦντα γράφειν τε πολλάκις καὶ ἐξαλείφειν, τέλος δʼ ὑπʼ ὀργῆς προσβαλεῖν τῷ πίνακι τὸν σπόγγον ὥσπερ εἶχε τῶν φαρμάκων ἀνάπλεων, τὸν δὲ προσπεσόντα θαυμαστῶς ἐναπομάξαι καὶ ποιῆσαι τὸ δέον. τοῦτʼ + ἔντεχνον τύχης μόνον ἱστορεῖται. κανόσι καὶ σταθμοῖς καὶ μέτροις καὶ ἀριθμοῖς πανταχοῦ χρῶνται, ἵνα μηδαμοῦ τὸ εἰκῆ καὶ ὡς ἔτυχε τοῖς ἔργοις ἐγγένηται. + καὶ μὴν αἱ τέχναι μικραί τινες εἶναι λέγονται φρονήσεις, μᾶλλον δʼ ἀπορροαὶ ἀπορροαὶ H: φρονήσεως + καὶ ἀποτρίμματα ἐνδιεσπαρμένα ταῖς χρείαις ταῖς χρείαις ταῖς H: χρείαις περὶ τὸν βίον, ὥσπερ αἰνίττεται τὸ πῦρ ὑπὸ τοῦ Προμηθέως μερισθὲν ἄλλο ἄλλῃ διασπαρῆναι. καὶ γὰρ τῆς φρονήσεως μόρια καὶ σπάσματα μικρὰ θραυομένης καὶ κατακερματιζομένης εἰς τάξεις κεχώρηκε.

+
+

θαυμαστὸν οὖν ἐστι πῶς αἱ μὲν τέχναι τῆς τύχης οὐ δέονται πρὸς τὸ οἰκεῖον τέλος, ἡ δὲ πασῶν μεγίστη καὶ τελειοτάτη τέχνη καὶ τὸ κεφάλαιον τῆς ἀνθρωπίνης εὐφημίας καὶ δικαιώσεως οὐδέν ἐστιν. ἀλλʼ ἐπιτάσει μὲν καὶ ἀνέσει χορδῶν καὶ ἀνε.σει χορδῶν Benselerus (coll. Plat. Rep. p. 349 e): χορδῶν καὶ ἀέσει εὐβουλία τίς + ἔνεστιν ἣν μουσικὴν καλοῦσι, καὶ περὶ ἄρτυσιν ὄψων ἣν μαγειρικὴν ὀνομάζομεν, καὶ περὶ πλύσιν + ἱματίων ἣν γναφικήν, τούς τε τε H: δὲ παῖδας καὶ ὑποδεῖσθαι καὶ περιβάλλεσθαι διδάσκομεν καὶ τῇ τῇ μὲν H δεξιᾷ λαμβάνειν τοῦ ὄψου τῇ δ̓ ἀριστερᾷ κρατεῖν τὸν + ἄρτον, ὡς οὐδὲ τούτων γιγνομένων ἀπὸ τύχης ἀλλʼ ἐπιστάσεως καὶ προσοχῆς δεομένων τὰ δὲ μέγιστα καὶ κυριώτατα πρὸς εὐδαιμονίαν οὐ παρακαλεῖ τὴν φρόνησιν, οὐδὲ μετέχει τοῦ κατὰ λόγον καὶ πρόνοιαν; ἀλλὰ γῆν μὲν οὐδεὶς ὕδατι δεύσας ἀφῆκεν, ὡς ἀπὸ τύχης καὶ αὐτομάτως πλίνθων ἐσομένων, + οὐδʼ ἔρια καὶ σκύτη κτησάμενος κάθηται τῇ τύχῃ προσευχόμενος ἱμάτιον αὐτῷ καὶ ὑποδήματα γενέσθαι· χρυσίον δὲ πολὺ συμφορήσας καὶ ἀργύριον + καὶ πλῆθος ἀνδραπόδων καὶ πολυθύρους αὐλὰς περιβαλόμενος καὶ κλίνας προσθέμενος πολυτελεῖς καὶ + τραπέζας οἴεται ταῦτα φρονήσεως αὐτῷ μὴ παραγενομένης εὐδαιμονίαν ἔσεσθαι καὶ βίον ἄλυπον καὶ μακάριον καὶ ἀμετάβλητον; ἠρώτα τις Ἰφικράτην τὸν στρατηγόν, ὥσπερ ἐξελέγχων, τίς ἐστιν; οὔτε γὰρ ὁπλίτης οὔτε τοξότης οὔτε πελταστής. κἀκεῖνος + ὁ τούτοις ἔφη πᾶσιν ἐπιτάττων καὶ χρώμενος.

+

Οὐ χρυσίον ἡ φρόνησίς ἐστιν οὐδʼ ἀργύριον + οὐδὲ δόξα οὐδὲ πλοῦτος οὐδʼ ὑγίεια οὐδʼ ἰσχὺς οὐδὲ κάλλος. τί οὖν ἐστι; τὸ πᾶσι τούτοις καλῶς χρῆσθαι δυνάμενον καὶ διʼ ὃ τούτων ἕκαστον ἡδὺ + γίγνεται καὶ ἔνδοξον καὶ ὠφέλιμον ἄνευ δὲ τούτου δύσχρηστα καὶ ἄκαρπα καὶ βλαβερά, καὶ· βαρύνει καὶ καταισχύνει τὸν κεκτημένον. ἦ που καλῶς ὁ Ἡσιόδου Ἡσιόδου ] OD 86 Προμηθεὺς τῷ Ἐπιμηθεῖ παρακελεύεται μή ποτε δῶρα + δέξασθαι πὰρ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀλλʼ ἀποπέμπειν + τὰ τυχηρὰ λέγων καὶ τὰ ἐκτός, ὡς εἰ παρεκελεύετο μὴ συρίζειν λυρίζειν H ἄμουσον ὄντα μηδʼ ἀναγιγνώσκειν ἀγράμματον μηδʼ ἱππεύειν ἄνιππον, οὕτω παρακελευόμενος αὐτῷ μὴ ἄρχειν ἀνόητον ὄντα μηδὲ πλουτεῖν ἀνελεύθερον μηδὲ γαμεῖν κρατούμενον ὑπὸ γυναικός. οὐ γὰρ μόνον τὸ εὖ πράσσειν παρὰ τὴν + ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς φρονεῖν τοῖς ἀνοήτοις γίγνεται, ὡς Δημοσθένης Δημοσθένης] Olynth. I 23 εἶπεν, ἀλλὰ τὸ εὐτυχεῖν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς πράττειν τοῖς μὴ φρονοῦσιν.

diff --git a/data/tlg0007/tlg075/tlg0007.tlg075.perseus-grc2.xml b/data/tlg0007/tlg075/tlg0007.tlg075.perseus-grc2.xml index 93706def8..d15b34a45 100644 --- a/data/tlg0007/tlg075/tlg0007.tlg075.perseus-grc2.xml +++ b/data/tlg0007/tlg075/tlg0007.tlg075.perseus-grc2.xml @@ -75,136 +75,38 @@ schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?>
+ -
-

τὰ ἱμάτια δοκεῖ θερμαίνειν τὸν ἄνθρωπον, οὐκ αὐτὰ δήπου θερμαίνοντα -θερμαίνοντα καὶ del. H - καὶ προσβάλλοντα τὴν θερμότητα καθʼ ἑαυτὸ γὰρ ἕκαστον αὐτῶν ψυχρόν - ἐστιν, ᾗ καὶ πολλάκις οἱ -οἱ Stephanus καυματιζόμενοι καὶ πυρέττοντες - - ἐξ ἑτέρων ἕτερα - μεταλαμβάνουσιν, ἀλλʼ ἣν ὁ ἄνθρωπος ἀναδίδωσιν ἐξ ἑαυτοῦ θερμότητα, - ταύτην ἡ ἐσθὴς τῷ σώματι προσπεσοῦσα συνέχει καὶ περιστέλλει, καὶ - καθειργνυμένην εἰς τὸ σῶμα οὐκ ἐᾷ πάλιν σκεδάννυσθαι. ταὐτὸ δὴ τοῦτο - τοῖς πράγμασιν - ὑπάρχον ἐξαπατᾷ τοὺς - πολλούς, ὡς, ἂν οἰκίας μεγάλας περιβάλωνται καὶ πλῆθος ἀνδραπόδων καὶ - χρημάτων συναγάγωσιν, ἡδέως βιωσομένους. τὸ δʼ ἡδέως ζῆν καὶ ἱλαρῶς - οὐκ ἔξωθέν ἐστιν, ἀλλὰ τοὐναντίον ὁ ἄνθρωπος τοῖς περὶ αὑτὸν - πράγμασιν ἡδονὴν καὶ χάριν ὥσπερ ἐκ πηγῆς τοῦ ἤθους προστίθησιν. 15 - - - αἰθομένου δὲ πυρὸς γεραρώτερος οἶκος ἰδέσθαι, -Nauck. p. 343. - καὶ πλοῦτος; ἡδίων καὶ δόξα λαμπροτέρα καὶ δύναμις, ἂν τὸ - ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἔχῃ γῆθος· ὅπου καὶ πενίαν καὶ - φυγὴν καὶ γῆρας ἐλαφρῶς καὶ προσηνῶς πρὸς εὐκολίαν καὶ πραότητα - τρόπου φέρουσιν.

-
-
-

ὡς γὰρ ἀρώματα τρίβωνας εὐώδεις καὶ ῥάκια ποιεῖ, τοῦ δʼ Ἀγχίσου τὸ - σῶμα ἰχῶρα πονηρὸν ἐξεδίδου - - - νώτου καταστάζοντα βύσσινον φάρος, -Nauck. p. 168 - οὕτω μετʼ ἀρετῆς καὶ δίαιτα πᾶσα καὶ βίος ἄλυπός ἐστι καὶ - ἐπιτερπής·, ἡ δὲ κακία καὶ τὰ λαμπρὰ φαινόμενα - καὶ πολυτελῆ καὶ σεμνὰ - μιγνυμένη λυπηρὰ καὶ ναυτιώδη καὶ δυσπρόσδεκτα παρέχει τοῖς - κεκτημένοις - - - οὗτος μακάριος ἐν ἀγορᾷ νομίζεται· -Meinek. IV p. 157 - ἐπὰν δʼ ἀνοίξῃ τὰς· θύρας, τρισάθλιος, - γυνὴ κρατεῖ πάντων, ἐπιτάττει, μάχετʼ ἀεί. - καίτοι γυναικὸς οὐ χαλεπῶς ἄν τις ἀπαλλαγείη πονηρᾶς - ἀνὴρ ὤν, μὴ ἀνδράποδον πρὸς δὲ τὴν ἑαυτοῦ - κακίαν οὐκ ἔστι γραψάμενον ἀπόλειψιν πραγμάτων ἀφεῖσθαι καὶ - ἀναπαύεσθαι γενόμενον καθʼ αὑτόν, ἀλλʼ ἀεὶ συνοικοῦσα τοῖς σπλάγχνοις - καὶ προσπεφυκυῖα νύκτωρ καὶ μεθʼ ἡμέραν - - -εὔει ἄτερ δαλοῦ καὶ ὠμῷ γήραϊ δῶκε, -Hesiod. OD 705 - - βαρεῖα συνέκδημος - οὖσα διʼ ἀλαζονείαν καὶ πολυτελὴς σύνδειπνος ὑπὸ λιχνείας καὶ - σύγκοιτος ὀδυνηρά, φροντίσι καὶ μερίμναις καὶ ζηλοτυπίαις ἐκκόπτουσα - τὸν ὕπνον καὶ διαφθείρουσα. καὶ γὰρ ὃ -ὅ] ὅτε? καθεύδουσι, - τοῦ σώματος ὕπνος ἐστὶ καὶ ἀνάπαυσις, τῆς - ψυχῆς πτοῖαι καὶ ὄνειροι -ὄνειροι] οἵστροι H καὶ ταραχαὶ διὰ δεισιδαιμονίαν. - - ὅταν δὲ νυστάζοντὰ μʼ ἡ λύπη λάβῃ, -Meinek. IV p. 669 - ἀπόλλυμʼ ὑπὸ τῶν ἐνυπνίων - φησί τις. οὕτω δὲ καὶ φθόνος 1 καὶ φόβος καὶ θυμὸς; καὶ - ἀκολασία διατίθησι. μεθʼ ἡμέραν μὲν γὰρ ἔξω - βλέπουσα καὶ συσχηματιζομένη πρὸς ἑτέρους ἡ κακία - δυσωπεῖται καὶ παρακαλύπτει - τὰ πάθη, καὶ παντάπασι ταῖς ὁρμαῖς; ἐκδίδωσιν ἑαυτὴν ἀλλʼ ἀντιτείνει - καὶ μάχεται -διαμάχεται H πολλάκις· ἐν δὲ τοῖς ὕπνοις ἀποφυγοῦσα δόξας καὶ νόμους - καὶ πορρωτάτω γενομένη τοῦ δεδιέναι - τε καὶ - αἰδεῖσθαι, πᾶσαν ἐπιθυμίαν κινεῖ καὶ ἐπανεγείρει τὸ κακόηθες καὶ - ἀκόλαστον. μητρί τε γὰρ ἐπιχειρεῖ μίγνυσθαι, ὥς φησιν ὁ - Πλάτων; -Πλάτων] Rep. p. 571 d καὶ βρώσεις ἀθέσμους προσφέρεται καὶ πράξεως οὐδεμιᾶς - ἀπέχεται, ἀπολαύουσα τοῦ παρανομεῖν ὡς ἀνυστὸν - ἐστιν εἰδώλοις -εἰδώλοις] ἐν εἰδώλοις Stephanus καὶ φάσμασιν εἰς οὐδεμίαν ἡδονὴν οὐδὲ - τελείωσιν τοῦ ἐπιθυμοῦντος τελευτῶσιν, - ἀλλὰ κινεῖν μόνον καὶ διαγριαίνειν τὰ - πάθη καὶ τὰ νοσήματα δυναμένοις.

-
-
-

ποῦ τοίνυν τὸ ἡδὺ τῆς κακίας ἐστίν, εἰ μηδαμοῦ - τὸ ἀμέριμνον καὶ τὸ ἄλυπον μηδʼ αὐτάρκεια μηδʼ ἀταραξία - μηδʼ ἡσυχία; ταῖς μὲν γὰρ τῆς σαρκὸς ἡδοναῖς; ἡ τοῦ σώματος εὐκρασία - καὶ ὑγίεια χώραν καὶ γένεσιν δίδωσι· τῇ δὲ ψυχῇ οὐκ ἔστιν - ἐγγενέσθαι γῆθος οὐδὲ χαρὰν βέβαιον, ἂν μὴ τὸ εὔθυμον - καὶ ἄφοβον καὶ θαρραλέον ὥσπερ ἕδραν ἢ - γαλήνην ἄκλυστον ὑποβάληται, ἀλλὰ κἂν ὑπομειδιάσῃ τις ἐλπὶς ἢ τέρψις, αὕτη ταχὺ φροντίδος ἐκραγείσης - ὥσπερ ἐν εὐδίᾳ σπιλάδος συνεχύθη καὶ συνεταράχθη. - -

-
-
-

Ἅθροιζε χρυσίον, σύναγε ἀργύριον, οἰκοδόμει περιπάτους, ἔμπλησον - ἀνδραπόδων τὴν οἰκίαν καὶ - χρεωστῶν τὴν - πόλιν· ἂν μὴ τὰ πάθη τῆς ψυχῆς καταστορέσῃς καὶ τὴν ἀπληστίαν - παύσῃς καὶ φόβων καὶ φροντίδων ἀπαλλάξῃς σαυτόν, οἶνον διηθεῖς· - πυρέττοντι καὶ χολικῷ μέλι προσφέρεις καὶ σιτία καὶ ὄψα κοιλιακοῖς - ἑτοιμάζεις καὶ δυσεντερικοῖς, μὴ - στέγουσι - μηδὲ ῥωννυμένοις ἀλλὰ προσδιαφθειρομένοις ὑπʼ αὐτῶν. οὐχ ὁρᾷς τοὺς - νοσοῦντας ὅτι τῶν βρωμάτων τὰ καθαρώτατα καὶ πολυτελέστατα δυσχεραίνουσι - καὶ διαπτύουσι - καὶ παραιτοῦνται προσφερόντων καὶ βιαζομένων, εἶτα, τῆς κράσεως - μεταβαλούσης - καὶ πνεύματος χρηστοῦ καὶ - γλυκέος αἵματος ἐγγενομένου καὶ θερμότητος; οἰκείας, ἀναστάντες ἄρτον - λιτὸν ἐπὶ τυρῷ καὶ καρδάμῳ χαίρουσι καὶ ἀσμενίζουσιν ἐσθίοντες; -ἐσθίοντες Iannotius: ἔσθοντες - - τοιαύτην ὁ λόγος ἐμποιεῖ τῇ ψυχῇ διάθεσιν. αὐτάρκης ἔσῃ, ἂν - μάθῃς τί τὸ - καλὸν κἀγαθόν ἐστι· - τρυφήσεις ἐν πενίᾳ καὶ βασιλεύσεις καὶ τὸν ἀπράγμονα βίον καὶ - ἰδιώτην οὐδὲν ἧττον ἀγαπήσεις ἢ τὸν ἐπὶ στρατηγίαις καὶ - ἡγεμονίαις· οὐ βιώσῃ φιλοσοφήσας ἀηδῶς, ἀλλὰ πανταχοῦ ζῆν ἡδέως - μαθήσῃ καὶ ἀπὸ πάντων· εὐφρανεῖ σε - - πλοὺτος πολλοὺς - εὐεργετοῦντα καὶ πενία πολλὰ μὴ μεριμνῶντα καὶ δόξα τιμώμενον καὶ - ἀδοξία μὴ φθονούμενον.

-
+

τὰ ἱμάτια δοκεῖ θερμαίνειν τὸν ἄνθρωπον, οὐκ αὐτὰ δήπου θερμαίνοντα θερμαίνοντα καὶ del. H καὶ προσβάλλοντα τὴν θερμότητα καθʼ ἑαυτὸ γὰρ ἕκαστον αὐτῶν ψυχρόν ἐστιν, ᾗ καὶ πολλάκις οἱ οἱ Stephanus καυματιζόμενοι καὶ πυρέττοντες + + ἐξ ἑτέρων ἕτερα μεταλαμβάνουσιν, ἀλλʼ ἣν ὁ ἄνθρωπος ἀναδίδωσιν ἐξ ἑαυτοῦ θερμότητα, ταύτην ἡ ἐσθὴς τῷ σώματι προσπεσοῦσα συνέχει καὶ περιστέλλει, καὶ καθειργνυμένην εἰς τὸ σῶμα οὐκ ἐᾷ πάλιν σκεδάννυσθαι. ταὐτὸ δὴ τοῦτο τοῖς πράγμασιν + ὑπάρχον ἐξαπατᾷ τοὺς πολλούς, ὡς, ἂν οἰκίας μεγάλας περιβάλωνται καὶ πλῆθος ἀνδραπόδων καὶ χρημάτων συναγάγωσιν, ἡδέως βιωσομένους. τὸ δʼ ἡδέως ζῆν καὶ ἱλαρῶς οὐκ ἔξωθέν ἐστιν, ἀλλὰ τοὐναντίον ὁ ἄνθρωπος τοῖς περὶ αὑτὸν πράγμασιν ἡδονὴν καὶ χάριν ὥσπερ ἐκ πηγῆς τοῦ ἤθους προστίθησιν. 15 + αἰθομένου δὲ πυρὸς γεραρώτερος οἶκος ἰδέσθαι, Nauck. p. 343. καὶ πλοῦτος; ἡδίων καὶ δόξα λαμπροτέρα καὶ δύναμις, ἂν τὸ ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἔχῃ γῆθος· ὅπου καὶ πενίαν καὶ φυγὴν καὶ γῆρας ἐλαφρῶς καὶ προσηνῶς πρὸς εὐκολίαν καὶ πραότητα τρόπου φέρουσιν.

+

ὡς γὰρ ἀρώματα τρίβωνας εὐώδεις καὶ ῥάκια ποιεῖ, τοῦ δʼ Ἀγχίσου τὸ σῶμα ἰχῶρα πονηρὸν ἐξεδίδου + νώτου καταστάζοντα βύσσινον φάρος, Nauck. p. 168 οὕτω μετʼ ἀρετῆς καὶ δίαιτα πᾶσα καὶ βίος ἄλυπός ἐστι καὶ ἐπιτερπής·, ἡ δὲ κακία καὶ τὰ λαμπρὰ φαινόμενα + καὶ πολυτελῆ καὶ σεμνὰ μιγνυμένη λυπηρὰ καὶ ναυτιώδη καὶ δυσπρόσδεκτα παρέχει τοῖς κεκτημένοις + οὗτος μακάριος ἐν ἀγορᾷ νομίζεται· Meinek. IV p. 157 ἐπὰν δʼ ἀνοίξῃ τὰς· θύρας, τρισάθλιος, γυνὴ κρατεῖ πάντων, ἐπιτάττει, μάχετʼ ἀεί. καίτοι γυναικὸς οὐ χαλεπῶς ἄν τις ἀπαλλαγείη πονηρᾶς + ἀνὴρ ὤν, μὴ ἀνδράποδον πρὸς δὲ τὴν ἑαυτοῦ κακίαν οὐκ ἔστι γραψάμενον ἀπόλειψιν πραγμάτων ἀφεῖσθαι καὶ ἀναπαύεσθαι γενόμενον καθʼ αὑτόν, ἀλλʼ ἀεὶ συνοικοῦσα τοῖς σπλάγχνοις καὶ προσπεφυκυῖα νύκτωρ καὶ μεθʼ ἡμέραν + εὔει ἄτερ δαλοῦ καὶ ὠμῷ γήραϊ δῶκε, Hesiod. OD 705 + βαρεῖα συνέκδημος οὖσα διʼ ἀλαζονείαν καὶ πολυτελὴς σύνδειπνος ὑπὸ λιχνείας καὶ σύγκοιτος ὀδυνηρά, φροντίσι καὶ μερίμναις καὶ ζηλοτυπίαις ἐκκόπτουσα τὸν ὕπνον καὶ διαφθείρουσα. καὶ γὰρ ὃ ὅ] ὅτε? καθεύδουσι, + τοῦ σώματος ὕπνος ἐστὶ καὶ ἀνάπαυσις, τῆς ψυχῆς πτοῖαι καὶ ὄνειροι ὄνειροι] οἵστροι H καὶ ταραχαὶ διὰ δεισιδαιμονίαν. ὅταν δὲ νυστάζοντὰ μʼ ἡ λύπη λάβῃ, Meinek. IV p. 669 ἀπόλλυμʼ ὑπὸ τῶν ἐνυπνίων φησί τις. οὕτω δὲ καὶ φθόνος 1 καὶ φόβος καὶ θυμὸς; καὶ ἀκολασία διατίθησι. μεθʼ ἡμέραν μὲν γὰρ ἔξω + βλέπουσα καὶ συσχηματιζομένη πρὸς ἑτέρους ἡ κακία + δυσωπεῖται καὶ παρακαλύπτει τὰ πάθη, καὶ παντάπασι ταῖς ὁρμαῖς; ἐκδίδωσιν ἑαυτὴν ἀλλʼ ἀντιτείνει καὶ μάχεται διαμάχεται H πολλάκις· ἐν δὲ τοῖς ὕπνοις ἀποφυγοῦσα δόξας καὶ νόμους καὶ πορρωτάτω γενομένη τοῦ δεδιέναι + τε καὶ αἰδεῖσθαι, πᾶσαν ἐπιθυμίαν κινεῖ καὶ ἐπανεγείρει τὸ κακόηθες καὶ ἀκόλαστον. μητρί τε γὰρ ἐπιχειρεῖ μίγνυσθαι, ὥς φησιν ὁ Πλάτων; Πλάτων] Rep. p. 571 d καὶ βρώσεις ἀθέσμους προσφέρεται καὶ πράξεως οὐδεμιᾶς ἀπέχεται, ἀπολαύουσα τοῦ παρανομεῖν ὡς ἀνυστὸν + ἐστιν εἰδώλοις εἰδώλοις] ἐν εἰδώλοις Stephanus καὶ φάσμασιν εἰς οὐδεμίαν ἡδονὴν οὐδὲ τελείωσιν τοῦ ἐπιθυμοῦντος τελευτῶσιν, + ἀλλὰ κινεῖν μόνον καὶ διαγριαίνειν τὰ πάθη καὶ τὰ νοσήματα δυναμένοις.

+

ποῦ τοίνυν τὸ ἡδὺ τῆς κακίας ἐστίν, εἰ μηδαμοῦ + τὸ ἀμέριμνον καὶ τὸ ἄλυπον μηδʼ αὐτάρκεια μηδʼ ἀταραξία μηδʼ ἡσυχία; ταῖς μὲν γὰρ τῆς σαρκὸς ἡδοναῖς; ἡ τοῦ σώματος εὐκρασία καὶ ὑγίεια χώραν καὶ γένεσιν δίδωσι· τῇ δὲ ψυχῇ οὐκ ἔστιν ἐγγενέσθαι γῆθος οὐδὲ χαρὰν βέβαιον, ἂν μὴ τὸ εὔθυμον + καὶ ἄφοβον καὶ θαρραλέον ὥσπερ ἕδραν ἢ γαλήνην ἄκλυστον ὑποβάληται, ἀλλὰ κἂν ὑπομειδιάσῃ τις ἐλπὶς ἢ τέρψις, αὕτη ταχὺ φροντίδος ἐκραγείσης ὥσπερ ἐν εὐδίᾳ σπιλάδος συνεχύθη καὶ συνεταράχθη. +

+

Ἅθροιζε χρυσίον, σύναγε ἀργύριον, οἰκοδόμει περιπάτους, ἔμπλησον ἀνδραπόδων τὴν οἰκίαν καὶ + χρεωστῶν τὴν πόλιν· ἂν μὴ τὰ πάθη τῆς ψυχῆς καταστορέσῃς καὶ τὴν ἀπληστίαν παύσῃς καὶ φόβων καὶ φροντίδων ἀπαλλάξῃς σαυτόν, οἶνον διηθεῖς· πυρέττοντι καὶ χολικῷ μέλι προσφέρεις καὶ σιτία καὶ ὄψα κοιλιακοῖς ἑτοιμάζεις καὶ δυσεντερικοῖς, μὴ + στέγουσι μηδὲ ῥωννυμένοις ἀλλὰ προσδιαφθειρομένοις ὑπʼ αὐτῶν. οὐχ ὁρᾷς τοὺς νοσοῦντας ὅτι τῶν βρωμάτων τὰ καθαρώτατα καὶ πολυτελέστατα δυσχεραίνουσι + καὶ διαπτύουσι καὶ παραιτοῦνται προσφερόντων καὶ βιαζομένων, εἶτα, τῆς κράσεως μεταβαλούσης + καὶ πνεύματος χρηστοῦ καὶ γλυκέος αἵματος ἐγγενομένου καὶ θερμότητος; οἰκείας, ἀναστάντες ἄρτον λιτὸν ἐπὶ τυρῷ καὶ καρδάμῳ χαίρουσι καὶ ἀσμενίζουσιν ἐσθίοντες; ἐσθίοντες Iannotius: ἔσθοντες τοιαύτην ὁ λόγος ἐμποιεῖ τῇ ψυχῇ διάθεσιν. αὐτάρκης ἔσῃ, ἂν μάθῃς τί τὸ + καλὸν κἀγαθόν ἐστι· τρυφήσεις ἐν πενίᾳ καὶ βασιλεύσεις καὶ τὸν ἀπράγμονα βίον καὶ ἰδιώτην οὐδὲν ἧττον ἀγαπήσεις ἢ τὸν ἐπὶ στρατηγίαις καὶ ἡγεμονίαις· οὐ βιώσῃ φιλοσοφήσας ἀηδῶς, ἀλλὰ πανταχοῦ ζῆν ἡδέως μαθήσῃ καὶ ἀπὸ πάντων· εὐφρανεῖ σε + + πλοὺτος πολλοὺς εὐεργετοῦντα καὶ πενία πολλὰ μὴ μεριμνῶντα καὶ δόξα τιμώμενον καὶ ἀδοξία μὴ φθονούμενον.

diff --git a/data/tlg0007/tlg076/tlg0007.tlg076.perseus-grc2.xml b/data/tlg0007/tlg076/tlg0007.tlg076.perseus-grc2.xml index d28445f64..bcec3d278 100644 --- a/data/tlg0007/tlg076/tlg0007.tlg076.perseus-grc2.xml +++ b/data/tlg0007/tlg076/tlg0007.tlg076.perseus-grc2.xml @@ -78,1693 +78,408 @@ replacementPattern="#xpath(/tei:TEI/tei:text/tei:body/tei:div/tei:div[@n='$1'])"
-
-

- καὶ πάλαι σοι συνήλγησα καὶ -συνηχθέσθην, Ἀπολλώνιε, ἀκούσας περὶ τῆς τοῦ προσφιλεστάτου πᾶσιν ἡμῖν υἱοῦ σου προώρου μεταλλαγῆς -τοῦ βίου, νεανίσκου κοσμίου πάνυ καὶ σώφρονος; καὶ διαφερόντως τά τε -πρὸς θεοὺς καὶ τὰ πρὸς γονεῖς -καὶ πρὸς γονεῖς Stephanus καὶ φίλους ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντος. τότε μὲν οὖν ὑπὸ τὸν τῆς -τελευτῆς καιρὸν ἐντυγχάνειν σοι καὶ παρακαλεῖν ἀνθρωπίνως φέρειν τὸ συμβεβηκὸς ἀνοίκειον ἦν, -παρειμένον τό τε σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν ὑπὸ τῆς,· παραλόγου συμφορᾶς, -καὶ συμπαθεῖν δʼ ἦν 10 ἀναγκαῖον οὐδὲ γὰρ οἱ βέλτιστοι τῶν ἰατρῶν πρὸς τὰς ἀθρόας τῶν ῥευμάτων -ἐπιφορὰς εὐθὺς· προσφέρουσι τὰς διὰ τῶν φαρμάκων βοηθείας, ἀλλʼ ἐῶσι τὸ βαρῦνον τῆς φλεγμονῆς δίχα -τῆς τῶν ἔξωθεν περιχρίστων ἐπιθέσεως αὐτὸ διʼ αὑτοῦ λαβεῖν πέψιν. -

-
-
-

ἐπεὶ δὲ νῦν -ἐπεὶ δὲ νῦν R: ἐπειδὴ οὖν - καὶ χρόνος ὁ πάντα πεπαίνειν εἰωθὼς ἐγγέγονε τῇ συμφορᾷ καὶ ἡ περὶ σὲ διάθεσις ἀπαιτεῖν ἔοικε τὴν παρὰ τῶν φίλων βοήθειαν, -καλῶς ἔχειν ὑπέλαβον τῶν παραμυθητικῶν σοι μεταδοῦναι λόγων πρὸς ἄνεσιν τῆς -λύπης καὶ παῦλαν τῶν πενθικῶν καὶ ματαίων ὀδυρμῶν. -ψυχῆς -ψυχῆς] Aesch. Prom. 379 γὰρ νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι, - - - ὅταν τις ἐν καιρῷ γε μαλθάσσῃ κέαρ. - κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν Εὐριπίδην -Εὐριπίδην] Nauck. p. 524 - - ἄλλο δὲ γʼ ἐπʼ ἄλλῃ φάρμακον κεῖται νόσῳ· - λυπουμένῳ μὲν μῦθος εὐμενὴς φίλων, - ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα - - - πολλῶν γὰρ ὄντων ψυχικῶν παθῶν, ἡ -λύπη τὸ χαλεπώτατον πέφυκεν εἶναι πάντων· διὰ λύπην γάρ φασὶ καὶ μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖς -καὶ μανία γίγνεται πολλοῖσι Stobaeus Flor. XCIX 1 -Meinek. IV p. 43 - -καὶ νοσήματʼ οὐκ ἰάσιμα, - αὑτούς τʼ ἀνῃρήκασι διὰ λύπην τινές - - -

-
-
-

τὸ μὲν οὖν ἀλγεῖν καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοῦ φυσικὴν ἔχει τὴν ἀρχὴν τῆς λύπης, καὶ οὐκ ἐφʼ -ἡμῖν. οὐ γὰρ ἔγωγε συμφέρομαι τοῖς ὑμνοῦσι τὴν ἄγριον καὶ σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ -τοῦ συμφέροντος οὖσαν· ἀφαιρὴσεται γὰρ ἡμῶν αὕτη τὴν ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι καὶ φιλεῖν εὔνοιαν, ἣν παντὸς μᾶλλον διασῴζειν ἀναγκαῖον. -τὸ δὲ πέρα τοῦ μετρίου -μετρίου Pflugkius: μέτρου - παρεκφέρεσθαι χαὶ συναύξειν τὰ πένθη παρὰ φύσιν εἶναί φημι καὶ ὑπὸ τῆς ἐν ἡμῖν φαύλης -γίγνεσθαι δόξης. διὸ καὶ τοῦτο μὲν ἐατέον ὡς βλαβερὸν καὶ φαῦλον -καὶ σπουδαίοις ἀνδράσιν ἣκιστα πρέπον, τὴν δὲ μετριοπάθειαν οὐκ -ἀποδοκιμαστέον. μὴ γὰρ νοσοῖμεν φησὶν ὁ ἀκαδημαϊκὸς Κράντωρ, -Κράντωρ] Mullach. 3 p. 146 νοσήσασι δὲ παρείη τις -αἴσθησις, εἴτʼ οὖν τέμνοιτό τι τῶν ἡμετέρων εἴτʼ ἀποσπῷτο. τὸ γὰρ ἀνώδυνον τοῦτʼ οὐκ ἄνευ μεγάλων -ἐγγίγνεται μισθῶν τῷ ἀνθρώπῳ · τεθηριῶσθαι γὰρ εἰκὸς ἐκεῖ μὲν σῶμα τοιοῦτον -τοιοῦτον] i. e. οἱον τεμνόμενον μὴ -ἀλγεῖν - ἐνταῦθα δὲ ψυχήν.

-
-
-

%2οὔτʼ οὖν ἀπαθεῖς ἐπὶ τῶν τοιούτων συμφορῶν ὁ λόγος ἀξιοῖ γίγνεσθαι τοὺς εὖ φρονοῦντας οὔτε -δυσπαθεῖς· τὸ μὲν γὰρ ἄτεγκτον καὶ θηριῶδες, τὸ δʼ ἐκλελυμένον καὶ -γυναικοπρεπές. εὐλόγιστος δʼ ὁ τὸν οἰκεῖον ὅρον ἔχων καὶ δυνάμενος φέρειν δεξιῶς τά τε προσηνῆ καὶ -τὰ λυπηρὰ τῶν ἐν τῷ βίῳ συμβαινόντων, καὶ προειληφὼς ὅτι καθάπερ ἐν δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι τῶν ἀρχῶν -καὶ δεῖ λαχόντα μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα δὲ φέρειν ἀνεπαχθῶς τὴν -τύχην, οὕτω καὶ τῇ διανομῇ τῶν πραγμάτων ἀνεγκλήτως καὶ πειθηνίως ἕπεσθαι. τοῦτο γὰρ οἱ μὴ δυνὰμενοι ποιεῖν οὐδὲ τὰς -εὐπραγίας ἂν ἐμφρόνως φέρειν δύναιντο καὶ μετρίως. τῶν μὲν γὰρ καλῶς λεγομὲνων ἐστὶν ἐν ὑποθήκης -μέρει καὶ τοῦτο - μηδʼ εὐτύχημα μηδὲν ὧδʼ ἔστω μέγα, -Nauck. p. 524 -ὃ σʼ ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ χρεὼν φρονεῖν, -μηδʼ ἄν τι συμβῇ δυσχερές, δουλοῦ πάλιν, -ἀλλʼ αὑτὸς αἰεὶ μίμνε, τὴν σαυτοῦ φύσιν - -σῴζων βεβαίως, ὥστε χρυσὸς ἐν πυρὶ - πεπαιδευμένων δʼ ἐστὶ καὶ σωφρόνων ἀνδρῶν πρὸς τε τὰς δοκούσας εὐτυχίας τὸν αὐτὸν εἶναι, καὶ πρὸς τὰς ἀτυχίας φυλάξαι γενναίως τὸ πρέπον. τῆς γὰρ εὐλογιστίας ἔργον ἐστὶν ἢ -φυλάξασθαι τὸ κακὸν ἐπιφερόμενον ἢ διορθώσασθαι γενόμενον ἢ συστεῖλαι πρὸς τὸ βραχύτατον ἢ -παρασκευάζειν αὑτῷ -αὑτῷ H: αὐτῷ - τὴν ὑπομονὴν ἄρρενα καὶ γενναίαν. καὶ γὰρ περὶ τἀγαθὸν ἡ -φρόνησις πραγματεύεται τετραχῶς, ἢ κτωμένη τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα ἢ αὔξουσα ἢ χρωμένη δεξιῶς οὗτοι τῆς -φρονήσεως καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν εἰσι κανόνες, οἷς πρὸς ἀμφότερα χρηστέον. - - -οὐκ ἔστιν γὰρ ὅστις πάντʼ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ -Nauck. p. 447 - καὶ νὴ Δία· - τό τοι χρεὼν οὐκ ἔστι μὴ χρεὼν ποιεῖν -id. p. 697 - -

-
-
-

ὥσπερ γὰρ ἐν φυτοῖς ποτὲ μὲν πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ δʼ ἀκαρπίαι, καὶ ἐν ζῴοις ποτὲ μὲν - πολυγονίαι ποτὲ δὲ καὶ -δὲ καὶ] δʼ H ἀγονίαι, καὶ -ἐν θαλάττῃ εὐδίαι τε καὶ χειμῶνες, οὕτω καὶ ἐν βίῳ πολλαὶ καὶ ποικίλαι περιστάσεις γιγνόμεναι πρὸς -τὰς ἐναντίας περιάγουσι τοὺς ἀνθρώπους τύχας. εἰς ἃς διαβλέψας ἄν τις οὐκ ἀπεικότως εἴποι - -οὐκ ἐπὶ πᾶσὶν σʼ ἐφύτευσʼ ἀγαθοῖς, Eurip. -Iph. A. 29 - - -Ἀγάμεμνον, Ἀτρεύς. - δεῖ δέ σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι· -θνητὸς γὰρ ἔφυς. κἂν μὴ σὺ θέλῃς, -τὰ θεῶν οὕτω βουλόμενʼ -βουλόμεν Euripides: βουλομένων - ἔσται - - καὶ τὸ ὑπὸ Μενάνδρου -Μενάνδρου] Meinek. IV p. 227 ῥηθὲν -εἰ γὰρ ἐγένου σύ, τρόφιμε, τῶν πάντων μόνος, 4 αὑτῷ Η· αὑτῷ 10 ναυξκ. π. 447 12 ιδ. π. 697 - - ὅτʼ ἔτικτεν ἡ μήτηρ σʼ, ἐφʼ ᾧ τε -τε Schaeferus: γε - διατελεῖν -πράσσων ἃ βούλει καὶ διευτυχῶν ἀεί, - καὶ τοῦτο τῶν θεῶν τις ὡμολόγησέ σοι, - ὀρθῶς ἀγανακτεῖς· ἔστι γάρ σʼ -σʼ Grotius ἐψευσμένος, - -ἄτοπόν τε πεποίηκʼ εἰ δʼ ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς νόμοις -ἐφʼ οἷσπερ ἡμεῖς ἔσπασας τὸν ἀέρα - - τὸν κοινόν, ἵνα σοι καὶ τραγικώτερον λαλῶ, -οἰστέον ἄμεινον ταῦτα καὶ λογιστέον. -τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν λόγων, ἄνθρωπος εἶ, - - οὗ μεταβολὴν θᾶττον πρὸς ὕψος καὶ πάλιν - ταπεινότητα ζῷον οὐδὲν λαμβάνει. - καὶ μάλα δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν - φύσει μεγίστοις οἰκονομεῖται πράγμασιν, - ὅταν πέσῃ δέ, πλεῖστα συντρίβει καλά. - - σὺ δʼοὔθʼ ὑπερβάλλοντα τρόφιμʼ ἀπώλεσας - - ἀγαθά, τὰ νυνὶ -τὰ νυνί Bentleius: τὰ νῦν - τʼ -τʼ H: δʼ - ἐστὶ μέτριά σοι κακά. - ὥστʼ ἀνὰ μέσον που καὶ τὸ λοιπὸν ὂν -ὄν -addidi φέρε. - ἀλλʼ ὅμως τοιούτων ὄντων τῶν πραγμάτων ἔνιοι διὰ τὴν ἀφροσύνην οὕτως εἰσὶν ἀβέλτεροι καὶ -κεναυχεῖς, ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ διὰ χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον -ἢ διὰ μέγεθος ἀρχῆς ἢ διά τινας προεδρίας πολιτικὰς ἢ διὰ τιμὰς καὶ δόξας ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι - καὶ ἐξυβρίζειν, οὐκ ἐνθυμούμενοι τὸ -τῆς· τύχης ἄστατον καὶ ἀβέβαιον, οὐδʼ ὅτι ῥᾳδίως τὰ ὑψηλὰ γίγνεται -ταπεινὰ καὶ τὰ χθαμαλὰ πάλιν ὑψοῦται ταῖς ὀξυρρόποις μεθιστάμενα τῆς τύχης μεταβολαῖς. ζητεῖν οὖν ἐν ἀβεβαίοις βέβαιόν τι λογιζομένων ἐστὶ περὶ τῶν πραγμάτων οὐκ -ὀρθῶς -τροχοῦ γὰρ περιστείχοντος ἄλλοθʼ ἡτέρα -Bergk. 3 p. 740 - ἁψὶς ὕπερθε γίγνετʼ ἄλλοθʼ ἡτέρα. - - -

-
-
-

κράτιστον δὴ πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον ὁ λόγος καὶ ἡ διὰ τούτου παρασκευὴ πρὸς πάσας τοῦ βίου τὰς -μεταβολάς. χρὴ γὰρ οὐ μόνον ἑαυτὸν εἰδέναι θνητὸν ὄντα τὴν φύσιν, ἀλλὰ καὶ ὅτι θνητῷ σύγκληρὸς - ἐστι βίῳ καὶ πράγμασι ῥᾳδίως· -μεθισταμένοις πρὸς τοὐναντίον. ἀνθρώπων γὰρ ὄντως θνητὰ μὲν καὶ -ἐφήμερα τὰ σώματα, θνηταὶ δὲ τύχαι καὶ πάθη καὶ πάνθʼ ἁπλῶς; τὰ κατὰ τὸν βίον, ἅπερ - οὐκ ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδʼ ὑπαλύξαι -Homer. M 326 - τὸ παράπαν ἀλλὰ - -Ταρτάρου πυθμὴν πιέζει σʼ ἀφανοῦς σφυρηλάτοις -Bergk. 1 p. 450 - ἀνάγκαις - ὥς φησι Πίνδαρος. ὅθεν ὀρθῶς ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος εἰπόντος Εὐριπίδου -Εὐριπίδου] Phoen. 558 - -ὁ δʼ ὄλβος οὐ βέβαιος ἀλλʼ ἐφήμερος - - καὶ ὅτι -μίκρʼ ἄττα -μίκρʼ ἄττα τὰ -scripsi:μικρότατα (ὡς μικρὰ τὰ Stobaeus Flor. CV 1. Nauck. p. 388) τὰ σφάλλοντα, καὶ -μίʼ ἡμέρα -τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ δʼ ἦρʼ ἄνω - - τὰ μὲν ἄλλα καλῶς ἔφη λέγειν αὐτόν, -βέλτιον δʼ ἄν ἔχου ἦν, -ἔχον ἦν H: εἶχεν ὄν - εἰ μὴ μίαν ἡμέραν ἀλλὰ στιγμὴν εἶπε χρόνου - -κύκλος γὰρ αὑτὸς καρπίμοις τε γῆς φυτοῖς -Nauck. p. 387 -γένει βροτῶν τε. τοῖς μὲν αὔξεται βίος, -τῶν δὲ φθίνει τε κἀκθερίζεται πάλιν. - ὁ δὲ Πίνδαρος -Πίνδαρος] Pyth. VIII 135 ἐν ἄλλοις - - τί δέ τις; τί δʼ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ -ἄνθρωπος - ἐμφαντικῶς σφόδρα καὶ φιλοτέχνως ὑπερβολῇ χρησάμενος τὸν τῶν ἀνθρώπων βίον ἐδήλωσε. τί γὰρ -σκιᾶς ἀσθενέστερον; τὸ δὲ ταύτης ὄναρ οὐδʼ ἂν - ἐκφράσαι τις ἕτερος δυνηθείη σαφῶς. -τούτοις δʼ ἑπόμενος καὶ ὁ Κράντωρ -Κράντωρ] Mullach. 3 p. 157 παραμυθούμενος ἐπὶ τῇ τῶν τέκνων -τελευτῇ τὸν Ἱπποκλέα φησὶ ταῦτα γὰρ πᾶσα αὕτη ἡ ἀρχαία φιλοσοφία λέγει τε καὶ παρακελεύεται. ὧν εἰ -δή τι ἄλλο μὴ ἀποδεχόμεθα, τό γε πολλαχῆ εἶναι ἐργώδη καὶ δύσκολον -τὸν βίον ἄγαν ἀληθές. καὶ γὰρ εἰ μὴ φύσει τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον, ὑπὸ γʼ ἡμῶν εἰς τοῦτʼ ἀφῖκται -διαφθορᾶς. ἥ τʼ ἄδηλος αὕτη τύχη πόρρωθεν ἡμῖν καὶ ἔτʼἀπʼ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν οὐδʼ ἐφʼ ἑνὶ ὑγιεῖ, -φυομένοις τε μίγνυταί τις ἐν πᾶσι κακοῦ μοῖρα· τὰ γάρ τοι σπέρματα -εὐθὺς θνητὰ ὄνταταύτης κοινωνεῖ τῆς αἰτίας, ἐξἧσἀφυΐα μὲν ψυχῆς, νόσοι δὲ -δὲ H: τε - καὶ κήδεα καὶ μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει. τοῦ δὴ χάριν ἐτραπόμεθα δεῦρο; ἵνʼ εἰδείημεν ὅτι καινὸν ἀτυχεῖν οὐδὲν -οὐδὲν ἀτυχεῖν R ἀνθρώπῳ ἀλλὰ πάντες ταὐτὸ πεπόνθαμεν. -ἄσκοπος γὰρ ἡ τύχη φησὶν ὁ Θεόφραστος καὶ δεινὴ παρελέσθαι τὰ -προπεπονημένα καὶ μεταρρῖψαι τὴν δοκοῦσαν εὐημερίαν, οὐδένα καιρὸν ἔχουσα τακτόν ταῦτα δὲ καὶ ἄλλα -τοιαῦτα καὶ καθʼ ἑαυτὸν ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον, καὶ ἄλλων ἀκοῦσαι -παλαιῶν καὶ σοφῶν ἀνδρῶν· ὧνπρῶτος μέν ἐστιν ὁ θεῖος Ὅμηρος, εἰπών - οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο. -οὐ μὲν γάρ ποτέ φησι κακὸν πείσεσθαι ὀπίσσω, -ὄφρʼ ἀρετὴν παρέχωσι θεοὶ καὶ γούνατʼ ὀρώρῃ - - ἀλλʼ ὅτε δὴ καὶ λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέσωσι, -τελέσωσι H ex Homer. ς -133 - - - καὶ τὰ φέρει ἀεκαζόμενος τετληότι θυμῷ - καὶ -τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, -Hom. ς -136 -οἷον ἐπʼ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε - - καὶ ἐν ἄλλοις -Τυδείδη μεγάθυμε, τίη γενεὴν ἐρεείνεις; -id. Z 145 -οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. -φύλλα τὰ μὲν τʼ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ -θ̓ ὕλη - -τηλεθόωσα φύει, ἔαροσδʼ ἐπιγίγνεται ὥρη -ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ δʼ ἀπολήγει - - ταύτῃ δʼ ὅτι καλῶς ἐχρήσατο τῇ εἰκόνι -τοῦ ἀνθρωπείου βίου δῆλον ἐξ ὧν ἐν ἄλλῳ τόπῳ φησὶν οὕτω -βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζω -πτολεμίζω H: πτολεμίζειν - -id. Φ -463 - - - δειλῶν, οἳ φύλλοισιν ἐοικότες, ἄλλοτε μέν τε -ζαφλεγέες τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες·, -ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι, οὐδέ τις ἀλκὴ - - -Σιμωνίδης δʼ ὁ τῶν μελῶν ποιητής, -Παυσανίου τοῦ βασιλέως τῶν Λακεδαιμονίων μεγαλαυχουμένου συνεχῶς ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ πράξεσι καὶ -κελεύοντος ἀπαγγεῖλαὶ τι αὐτῷ σοφὸν μετὰ χλευασμοῦ, συνεὶς αὐτοῦ τὴν -ὑπερηφανίαν συνεβούλευε μεμνῆσθαι ὅτι ἄνθρωπός πός ἐστι· Φίλιππος δʼ ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεὺς τριῶν -αὐτῷ προσαγγελθέντων εὐτυχημάτων ὑφʼ καιρόν, πρώτου μὲν ὅτι τεθρίππῳ νενίκηκεν Ὀλύμπια, δευτέρου δʼ -ὅτι Παρμενίων ὁ στρατηγὸς μάχῃ Δαρδανεῖς - ἐνίκησε, τρίτου δʼ ὅτι ἄρρεν αὐτῷ -παιδίον ἐκύησεν Ὀλυμπιάς, ἀνατείνας εἰς τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας ὦ δαῖμον εἶπε, μέτριόν τι τούτοις -ἀντίθες ἐλάττωμα, εἰδὼς ὅτι τοῖς μεγάλοις εὐτυχήμασι φθονεῖν πέφυκεν ἡ τύχη. Θηραμένης δʼὁ -γενόμενος Ἀθήνησι τῶν τριάκοντα τυράννων, συμπεσούσης τῆς οἰκίας ἐν -μετὰ πλειόνων ἐδείπνει, μόνος σωθεὶς καὶ πρὸς πάντων εὐδαιμονιζόμενος, ἀναφωνήσας μεγάλῃ τῇ φωνῇ ὦ -τύχη εἶπεν, εἰς τίνα με καιρὸν ἄρα φυλάττεις; μετʼ οὐ πολὺν δὲ χρόνον καταστρεβλωθεὶς ὑπὸ τῶν -συντυράννων ἐτελεύτησεν.

-
-
-

ὑπερφυῶς δὲ φαίνεται περὶ τὴν παραμυθίαν ὁ ποιητὴς εὐδοκιμεῖν, ποιήσας τὸν Ἀχιλλέα λέγοντα πρὸς τὸν Πρίαμον ἥκοντα ἐπὶ λύτρα τοῦ -Ἕκτορος ταυτί -ἀλλʼ ἄγε δὴ κατʼ ἄρʼ ἕζευ ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα - δʼ ἔμπης - ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ - οὐ γάρ τις πρῆξις πέλεται κρυεροῖο γόοιο. Homer. Ω 522 - - - -ὣς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι, -ζώειν ἀχνυμένοις· αὐτοὶ δὲ τʼ ἀκηδέες εἰσί. - δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει - δώρων οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ ἐάων. - -ᾧ μὲν κʼ ἀμμίξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος, - -ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅ γε κύρεται ἄλλοτε δʼ -ἐσθλῷ· -ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν ἔθηκε -καὶ ἑ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει, - - φοιτᾷ δʼ οὔτε θεοῖσι τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν. - ὁ δὲ μετὰ τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ καὶ τῷ χρόνῳ, καίτοι τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν -Ἡσίοδος, καὶ οὗτος ἐν πίθῳ καθείρξας τὰ κακά, τὴν Πανδώραν· ραν ἀνοίξασαν ἀποφαίνει σκεδάσαι τὸ -πλῆθος ἐπὶ πᾶσαν γῆν καὶ θάλατταν, λέγων ὧδε -ἀλλὰ γυνὴ χείρεσσι πίθου μέγα πῶμʼ ἀφελοῦσα Hesiod. OD 94 - - -ἐσκέδασʼ ἀνθρώποισι δὲ μήσατο κήδεα λυγρά. -μούνη δʼ αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν - ἔνδον ἔμεινε πίθου ὑπὸ χείλεσιν, οὐδὲ θύραζε - -ἐξέπτη· πρόσθεν γὰρ ἐπέλλαβε πῶμα πίθοιο. -ἄλλα δὲ μυρία λυγρὰ κατʼ ἀνθρώπους ἀλάληται. -πλείη μὲν γὰρ γαῖα κακῶν, -πλείη; δὲ θάλασσα. - νοῦσοι δʼ ἀνθρώποισιν ἐφʼ ἡμέρῃ αἱ δʼ ἐπὶ νυκτὶ - αὐτόματοι φοιτῶσι, κακὰ θνητοῖσι φέρουσαι - - σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύς. - - -

-
-
-

Ἀπηρτημένως δὲ τούτοις ὁ κωμικὸς -ὁ κωμικός] Meinek. IV p. 23 ἐπὶ τῶν δυσπαθούντων ἐπὶ ταῖς -τοιαύταις συμφοραῖς ταυτὶ λέγει - -εἰ τὰ δάκρυʼ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον, -ἀεὶ -ἀεὶ Stobaeus Flor. CVIII 1: αἰεὶ - θʼ ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο, -ἠλλαττόμεσθʼ ἂν δάκρυα, δόντες χρυσίον. -νῦν δʼ οὐ προσέχει τὰ πράγματʼ οὐδʼ ἀποβλέπει - -εἰς ταῦτα, δέσποτʼ, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν, -ἐάν τε κλάῃς ἄν τε μή, πορεύεται. -τί οὖν ποιεῖς· πλέον; -ποιεῖς πλέον Meinekius: πλέον -ποιοῦμεν - οὐδέν· ἡ λύπη δʼ ἔχει - -ὥσπερ τὰ δένδρα τοῦτο καρπὸν τὸ δάκρυον. -τὸ δάκρυον Sobaeus: τὰ δάκρυα - - - ὁ δὲ παραμυθούμενος τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν Δίκτυς φησὶ - -δοχεῖς τὸν Ἅιδην σῶν τι φροντίζειν γόων -Nauck. p. 366 -καὶ παῖδʼ ἀνήσειν τὸν σόν, εἰ θέλοις στένειν; -παῦσαι· βλέπουσα δʼ εἰς τὰ τῶν πέλας κακὰ -ῥᾴων γένοιʼ ἄν, εἰ λογίζεσθαι θέλοις - -ὅσοι τε δεσμοῖς ἐμμεμόχλευνται -ἐμμεμόχλευνται Bentleius: ἐκμεμόχθηνται - βροτῶν, - ὅσοι τε γηράσκουσιν ὀρφανοί τέκνων, -τοὺς τʼ ἐκ μέγιστον -μέγιστον Elmsleius: μεγίστης - ὀλβίας τυραννίδος - -τὸ μηδὲν ὄντας, ταῦτά σε σκοπεῖν χρεών. - κελεύει γὰρ αὐτὴν ἐνθυμεῖσθαι τὰ τῶν ἴσα καὶ μείζω -δυστυχούντων, ὡς ἐσομένην ἐλαφροτέραν.

-
-
-

ἐνταῦθα γὰρ ἄν τις ἑλκύσειε καὶ τὴν τοῦ Σωκράτους φωνήν, τὴν οἰομένην, εἰ συνεισενέγκαιμεν εἰς τὸ -κοινὸν τὰς ἀτυχίας, ὥστε διελέσθαι τὸ ἴσον ἕκαστον, ἀσμένως ἂν τοὺς πλείους τὰς αὑτῶν λαβόντας ἀπελθεῖν. ἐχρήσατο δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀγωγῇ καὶ -Ἀντίμαχος ὁ ποιητής. ἀποθανούσης γὰρ τῆς γυναικὸς αὐτῷ Λύδης, πρὸς ἣν φιλοστόργως εἶχε, παραμύθιον -τῆς λύπης αὑτῷ ἐποίησε τὴν ἐλεγείαν -τὴν καλουμένην Λύδην, ἐξαριθμησάμενος τὰς ἡρωικὰς συμφοράς, τοῖς -ἀλλοτρίοις κακοῖς ἐλάττω τὴν ἑαυτοῦ ποιῶν λύπην. ὥστε καταφανὲς εἶναι ὅτι ὁ παραμυθούμενος τὸν -λελυπημένον καὶ δεικνύων κοινὸν καὶ πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς καὶ τῶν καὶ ἑτέροις συμβεβηκότων ἔλαττον - -ἔλαττον R: ἐλάττονα - τὴν δόξαν τοῦ λελυπημένου μεθίστησι καὶ τοιαύτην τινὰ ποιεῖ -πίστιν αὐτῷ, ὅτι ἔλαττον ἢ ἡλίκον ᾤετο τὸ συμβεβηκός ἐστιν.

-
-
-

ὁ δʼ Αἰσχύλος -Αἰσχύλος] Nauck. p. 84 καλῶς ἔοικεν ἐπιπλήττειν τοῖς -νομίζουσι τὸν θάνατον εἶναι κακόν, λέγων ὧδε -ὡς οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί, - -ὅσπερ μέγιστον ῥῦμα τῶν πολλῶν κακῶν - τοῦτον γὰρ ἀπεμιμήσατο καὶ ὁ εἰπών - -ὦ θάνατε παιὰν ἰατρὸς μόλοις -Nauck. p. 64 - -

-

λιμὴν γὰρ ὄντως Ἀίδας ἀνʼ αἶανʼ. μέγα γάρ ἐστι τὸ μετὰ πείσματος τεθαρρηκότος εἰπεῖν - - -τίς δʼ ἐστὶ δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις ὤν; -id. p. 523 - καὶ -Ἅιδηνδʼ ἔχων βοηθὸν οὐ τρέμω σκιάς -id. p. 697 - τί γὰρ τὸ χαλεπόν ἐστι καὶ τὸ δυσανιῶν καὶ -δυσανιῶν καὶ] fort. δυσάνιον καὶ -** ut adiectivum suppleatur. cf. lin. 26 δυσαλγῆ - ἐν τῷ τεθνάναι; τὰ γὰρ τοῦ θανάτου μήποτε καὶ λίαν ἡμῖν -ὄντα συνήθη καὶ συμφυᾶ πάλιν οὐκ οἶδʼ ὅπως δυσαλγῆ δοκεῖ εἶναι. τί γὰρ θαυμαστὸν εἰ τὸ τμη τὸν τέτμηται, εἰ τὸ τηκτὸν τέτηκται, εἰ τὸ καυστὸν κέκαυται, εἰ τὸ φθαρτὸν ἔφθαρται; πότε γὰρ ἐν ἡμῖν αὐτοῖς ἔστιν ἢ -οὐκ ἔστιν -ἢ οὐκ ἔστιν -addidi ὁ θάνατος; καί, φησιν Ἡράκλειτος, -Ἡράκλειτος] Mullach. 1 p. 321 ταὐτὸ -ταύτῷ - γʼ ἔνι ζῶν καὶ τεθνηκὸς καὶ τὸ ἐγρηγορὸς καὶ τὸ -τὸ -et -τὸ del. R facile sane -καθεῦδον καὶ νέον καὶ γηραιὸν τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά ἐστι, κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα. ὡς -γὰρ ἐκ τοῦ αὐτοῦ πηλοῦ δύναταί τις πλάττων ζῷα συγχεῖν καὶ πάλιν πλάττειν καὶ συγχεῖν καὶ τοῦθʼ ἓν -παρʼ ἓν ποιεῖν ἀδιαλείπτως, οὕτω καὶ ἡ φύσις ἐκ τῆς αὐτῆς ὕλης - πάλαι μὲν τοὺς προγόνους ἡμῶν -ἀνέσχεν, εἶτα συνεχεῖς αὐτοῖς -συνεχεῖς αὐτοῖς] συγχέασʼ αὐτοὶς -Sauppius ἐγέοννησε τοὺς πατέρας, εἶθʼ ἡμᾶς, εἶτʼ ἄλλους ἐπʼ ἄλλοις ἀνακυκλήσει. καὶ ὁ τῆς -γενέσεως ποταμὸς οὕτως ἐνδελεχῶς ῥέων οὔποτε στήσεται, καὶ πάλιν ὁ -ἐξ ἐναντίας αὐτῷ ὁ τῆς φθορᾶς εἴτʼ Ἀχέρων εἴτε Κωκυτὸς καλούμενος ὑπὸ τῶν ποιητῶν, ἡ πρώτη οὖν αἰτία -ἡ δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου φῶς, ἡ αὐτὴ καὶ τὸν ζοφερὸν Ἅιδην ἄγει. καὶ μήποτε τοῦδʼ εἰκὼν ὁ περὶ -ἡμᾶς ἀήρ, ἓν παρʼ ἓν ἡμέραν καὶ νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺς -ἐπαγωγοὺς Emperius: ἐπαγωγὰς - ζωῆς τε καὶ θανάτου καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως. διὸ καὶ μοιρίδιον χρέος εἶναι λέγεται τὸ ζῆν, -ὡς ἀποδοθησόμενον ὃ ἐδανείσαντο ἡμῶν -οἱ προπάτορες. ὃ δὴ καὶ εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως, ὅταν ὁ -δανείσας ἀπαιτῇ· εὐγνωμονέστατοι γὰρ ἂν οὕτω φανείημεν. -

-
-
-

οἶμαι δὲ καὶ τὴν φύσιν ὁρῶσαν τὸ τʼ ἄτακτον καὶ βραχυχρόνιον τοῦ βίου ἄδηλον ποιῆσαι τὴν τοῦ -θανάτου προθεσμίαν τοῦτο γὰρ ἦν ἄμεινον. εἰ γὰρ προῄδειμεν, κἂν προεξετήκοντό τινες ταῖς λύπαις καὶ πρὶν ἀποθανεῖν ἐτεθνήκεσαν. ὅρα δὲ καὶ τοῦ βίου τὸ ὀδυνηρὸν καὶ τὸ -πολλαῖς φροντίσιν ἐπηντλημένον, ἃς εἰ βουλοίμεθα καταριθμεῖσθαι, λίαν ἂν αὐτοῦ καταγνοίημεν, -ἐπαληθεύσαιμεν δὲ καὶ τὴν παρʼ ἐνίοις κρατοῦσαν δόξαν ὡς ἄρα κρεῖττόν ἐστι τὸ τεθνάναι τοῦ ζῆν. ὁ γοῦν Σιμωνίδης -Σιμωνίδης] Bergk. 3 p. 407 - - -ἀνθρώπων φησὶν ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι - δὲ μεληδόνες, - αἰῶνι δὲ παύρῳ πόνος ἀμφὶ πόνῳ. -ὁ δʼ ἄφυκτος; ὁμῶς ἐπικρέμαται θάνατος - -κείνου γὰρ ἴσον λάχον μέρος οἳ τʼ ἀγαθοὶ -ὅστις τε κακός. - Πίνδαρος -Πίνδαρος] Pyth. III 81 δὲ -ἓν παρʼ ἐσθλὸν σύνδυο πήματα δαίονται -δαίονται Pindarus: δαίνυνται - βροτοῖς. -ἀθάνατοι. τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ - -φέρειν - Σοφοκλῆς -Σοφοκλῆς] Nauck. p. 248 δέ -σὺ δʼ ἄνδρα θνητὸν εἰ κατέφθιτο στένεις, -εἰδὼς τὸ μέλλον οὐδὲν εἰ κέρδος φέρει; - Εὐριπίδης -Εὐριπίδης] Alc. 780 δὲ - -τὰ θνητὰ πράγματʼ οἶδασἣν ἔχει φύσιν; - -δοκῶ μὲν οὔ πόθεν γάρ; ἀλλʼ ἄκουέ μου. - -βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται, -κοὐκ ἔστιν αὐτῶν ὅστις ἐξεπίσταται -τὴν αὔριον μέλλουσαν εἰ βιώσεται. -τὸ τῆς τύχης γὰρ ἀφανὲς οἷ προβήσεται. - - τοιούτου δὴ τοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων ὄντος οἷον οὗτοί φασι, πῶς οὐκ -εὐδαιμονίζειν μᾶλλον προσήκει τοὺς ἀπολυθέντας τῆς ἐν αὐτῷ λατρείας ἢ κατοικτίρειν τε καὶ θρηνεῖν, -ὅπερ οἱ πολλοὶ δρῶσι διʼ ἀμαθίαν; - -

-
-
-

ὁ δὲ Σωκράτης -Σωκράτης] Plat. Apol. p. 40 c παραπλήσιον ἔλεγεν εἶναι τὸν -θάνατον ἤτοι τῷ βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἢ ἀποδημίᾳ μακρᾷ καὶ πολυχρονίῳ ἢ τρίτον φθορᾷ τινι καὶ ἀφανισμῷ τοῦ -τε σώματος καὶ τῆς ψυχῆς, κατʼ οὐδὲν δὲ τούτων κακὸν εἶναι. καὶ καθʼ ἕκαστον ἐπεπορεύετο, καὶ πρῶτον τῷ πρώτῳ. εἰ γὰρ δὴ ὕπνος τίς,· ἐστιν ὁ θάνατος καὶ περὶ τοὺς -καθεύδοντας μηδέν ἐστι κακόν, δῆλονὡς οὐδὲ περὶ τοὺς τετελευτηκότας εἴη ἄν τι κακόν. ἀλλὰ μὴν γʼ ὅτι -ἥδιστός ἐστιν ὁ βαθύτατος τί δεῖ καὶ λέγειν; αὐτὸ γὰρ τὸ πρᾶγμα -φανερόν ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ καὶ Ὅμηρος -Ὅμηρος] ν 80 ἐπʼ αὐτοῦ -λέγων - νήγρετος ἥδιστός, θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς - - ἀλλαχοῦ δὲ καὶ ταῦτα λέγει -ἕνθʼ Ὕπνῳ ξύμβλητο, κασιγνήτῳ Θανάτῳ -Homer. Ξ -231 - - καὶ -ὕπνῳ καὶ Θανάτῳ διδυμάοσιν, -id. Π 672. -682 - ὄψει τὴν ὁμοιότητα αὐτῶν δηλῶν τὰ γὰρ δίδυμα τὴν ὁμοιότητα μάλιστα -παρεμφαίνει. πάλιν τὲ πού φησι τὸν θάνατον εἶναι χάλκεον -χάλκεον] Homer. Λ 241 -ὕπνον, τὴν ἀναισθησίαν ἡμῶν αἰνιττόμενος. οὐκ ἀμούσωσδʼ ἔδοξεν ἀποφήνασθαι οὐδʼ ὁ εἰπὼν τὸν ὕπνον -τὰ μικρὰ τοῦ θανάτου μυστήρια· προμύησις γὰρ ὄντως ἐστὶ τοῦ - θανάτου ὁ ὕπνος. πάνυ δὲ σοφῶς καὶ ὁ -κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰσὕπνον καὶ μέλλων ἐκλείπειν τὸν βίον, διεγείραντος αὐτὸν τοῦ ἰατροῦ -καὶ πυθομένου μή τι περὶ αὐτὸν εἴη χαλεπόν, οὐδέν ἔφη· ὁ γὰρ -ἀδελφὸς; τὸν, ἀδελφὸν προλαμβάνει -προλαμβάνει Doehnerus: προλαμβάνει ὁ ὕπνος -τὸν θάνατον - -

-
-
-

εἴ γε μὴν ἀποδημίᾳ προσέοικεν ὁ θάνατος, οὐδʼ οὕτως ἐστὶ κακόν μήποτε δὲ καὶ τοὐναντίον ἀγαθόν. - -ἀγαθόν τοι? τὸ γὰρ ἀδούλωτον τῇ -Duebnerus: τοῦτο γὰρ δεδούλωται - τὸ γὰρ ἀδούλωτον τῇ σαρκὶ καὶ τοῖς ταύτης πάθεσι διάγειν, · ὑφʼ ὧνκατασπώμενος ὁ νοῦς - - τῆς θνητῆς ἀναπίμπλαται φλυαρίας, -εὔδαιμόν τι καὶ μακάριον. μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν φησὶν ὁ Πλάτων -Πλάτων] Phaed. p. 66 b ἀσχολίας παρέχει τὸ σῶμα διὰ τὴν -ἀναγκαίαν τροφὴν ἔτι δʼ ἐάν τινες νόσοι προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν ἡμῖν τὴν τοῦ ὄντος θήραν, ἐρώτων -δὲ καὶ ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας -ἐμπίπλησιν ἡμᾶς, ὥστε τὸ λεγόμενον ὡς ἀληθῶς τῷ ὄντι ὑπʼ αὐτοῦ οὐδὲ φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται -οὐδέποτʼ οὐδέν. καὶ γὰρ πολέμους καὶ στάσεις καὶ μάχας οὐδὲν ἄλλο παρέχει ἢ τὸ σῶμα καὶ αἱ -αἱ Plato: αἱ ἀπὸ - τούτου ἐπιθυμίαι· διὰ γὰρ τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν πάντες οἱ πόλεμοι γίγνονται· τὰ δὲ χρήματα ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου θεραπείᾳ· καὶ ἐκ τούτου ἀσχολίαν -ἄγομεν φιλοσοφίας πέρι διὰ ταῦτα πάντα. τὸ δʼ ἔσχατον πάντων, ὅτι ἐάν τις ἡμῖν καὶ σχολὴ γένηται - ἀπʼ αὐτοῦ καὶ τραπώμεθα πρὸς τὸ σκοπεῖν τι, ἐν ταῖς ζητήσεσι -πανταχοῦ παραπῖπτον θόρυβον παρέχει καὶ ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει, ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπʼ αὐτοῦ καθορᾶν -τἀληθές, ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμῖν δέδεικται ὅτι εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι, ἀπαλλακτέον αὐτοῦ καὶ αὐτῇ τῇ ψυχῇ θεατέον αὐτὰ τὰ πράγματα· καὶ τότε, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν καὶ -οὗ φαμεν ἐρᾶν ʽἔστι δὲ φρόνησισ̓, ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς ὁ λόγος σημαίνει, ζῶσι δʼοὔ. εἰ γὰρ μὴ -οἷόν τε μετὰ τοῦ σώματος μηδὲν καθαρῶς γνῶναι, δυοῖν θάτερον, ἢ -οὐδαμοῦ ἔστι κτήσασθαι τὸ εἰδέναι ἢ τελευτήσασι τότε γὰρ αὐτὴ καθʼ αὑτὴν ἔσται ἡ ψυχὴ χωρὶς τοῦ -σώματος, πρότερον δʼ οὔ. καὶ ἐν ᾧἂν ζῶμεν, οὕτως, ὡς ἔοικεν, ἐγγυτάτω ἐσόμεθα τοῦ εἰδέναι, ἐὰν ὅτι -μάλιστα μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν, ὅτι μὴ πᾶσα -ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπʼ αὐτοῦ, ἕως ἂν ὁ θεὸσαὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς. καὶ οὕτω μὲν -ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ σώματος ἀφροσύνης, ὡς τὸ εἰκός, μετὰ -τοιούτων ἐσόμεθα, διʼ ἡμῶν αὐτῶν πᾶν τὸ εἰλικρινὲς ὁρῶντες· τοῦτο δʼ ἐστὶ τὸ ἀληθές. μὴ καθαρῷ γὰρ -καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ ὥστʼεἰ καὶ προσέοικε μετάγειν εἰς ἕτερον τόπον ὁ θάνατος, οὐκ -ἔστι κακόν· μήποτε γὰρ καὶ τῶν ἀγα θῶν ἀναφαίνηται, καθάπερ ἀπέδειξεν ὁ -Πλάτων. διὸ καὶ πάνυ δαιμονίως ὁ Σωκράτης -Σωκράτης] Plat. Apol. p. 29 a πρὸς τοὺς δικαστὰς τοιαῦτʼ ἔφη τὸ γὰρ δεδιέναι, ὦ ἄνδρες, τὸν -θάνατον οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα· δοκεῖν γὰρ -εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ οἶδεν. οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς; τὸν θάνατον οὐδʼ εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ μέγιστον -πάντων ὄν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δʼ ὡς 1 εὖ εἰδότες ὅτι μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν.ʼ οὐκ ἀπᾴδειν δʼ -ἔοικε τούτων οὐδʼ ὁ εἰπών - -μηδεὶς φοβείσθω θάνατον ἀπόλυσιν πόνων, -Nauck. p. 697 - ἀλλὰ καὶ κακῶν τῶν μεγίστων.

-
-
-

λέγεται δὲ τούτοις μαρτυρεῖν καὶ τὸ θεῖον. πολλοὺς γὰρ παρειλήφαμεν διʼ εὐσέβειαν παρὰ θεῶν -ταύτης τυχόντας τῆς δωρεᾶς. ὧν τοὺς μὲν ἄλλους φειδόμενος τῆς -συμμετρίας τοῦ συγγράμματος παραλείψω μνησθήσομαι δὲ τῶν ὄντων ἐμφανεστάτων καὶ πᾶσι διὰ στόματος. πρῶτα δή σοι τὰ περὶ -Κλέοβιν καὶ Βίτωνα τοὺς Ἀργείους νεανίσκους διηγήσομαι. φασὶ γὰρ τῆς μητρὸς αὐτῶν ἱερείας οὔσης - τῆς Ἥρας ἐπειδὴ τῆς εἰς τὸν νεὼν ἀναβάσεως ἧκεν καιρός, τῶν -ἑλκόντων τὴν ἀπήνην ὀρέων ὑστερησάντων καὶ τῆς ὥρας ἐπειγούσης, τούτους· ὑποδύντας ὑπὸ τὴν ἀπήνην -ἀγαγεῖν εἰς τὸ ἱερὸν τὴν μητέρα, τὴν δʼ ὑπερησθεῖσαν τῇ τῶν υἱῶν εὐσεβείᾳ κατεύξασθαι τὸ κράτιστον αὐτοῖς; παρὰ τῆς θεοῦ δοθῆναι τῶν ἐν ἀνθρώποις, τοὺς δὲ -κατακοιμηθέντας μηκέτʼ ἀναστῆναι, τῆς θεοῦ τὸν θάνατον αὐτοῖς τῆς - εὐσεβείας ἀμοιβὴν δωρησαμένης. καὶ -περὶ Ἀγαμήδους δὲ καὶ Τροφωνίου φησὶ Πίνδαρος -Πίνδαρος] Bergk. 1 p. 374 τὸν νεὼν τὸν ἐν Δελφοῖς -οἰκοδομήσαντας αἰτεῖν παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος μισθόν, τὸν δʼ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς ἑβδόμην ἡμέραν ἀποδώσειν, ἐν τοσούτῳ δʼ εὐωχεῖσθαι παρακελύσασθαι· τοὺς δὲ ποιήσαντας -τὸ προσταχθὲν τῇ ἑβδόμῃ νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι. λέγεται δὲ καὶ αὐτῷ Πινδάρῳ ἐπισκήψαντι -τοῖς παρὰ τῶν Βοιωτῶν πεμφθεῖσιν εἰς θεοῦ πυθέσθαι τί - ἄριστόν ἐστιν ἀνθρώποις ἀποκρίνασθαι -τὴν πρόμαντιν ὅτι οὐδʼ αὐτὸς ἀγνοεῖ, εἴ γε τὰ γραφέντα περὶ Τροφωνίου καὶ Ἀγαμήδους ἐκείνου ἐστίν· -εἰ δὲ καὶ πειραθῆναι βούλεται, μετʼ οὐ πολὺ ἔσεσθαι αὐτῷ πρόδηλον. καὶ οὕτω πυθόμενον τὸν Πίνδαρον - συλλογίζεσθαι τὰ πρὸς τὸν θάνατον, διελθόντος δʼ ὀλίγου χρόνου -τελευτῆσαι. τὰ δὲ περὶ τὸν Ἰταλὸν Εὐθύνοον τοιαῦτά φασι γενέσθαι. εἶναι μὲν γὰρ αὐτὸν Ἠλυσίου πατρὸς - -πατρὸς -scripsi: πατρὸς καὶ, quae del. -H Τεριναίου, τῶν ἐκεῖ πρώτου καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι δʼ ἐξαπίνης αἰτίᾳ τινὶ ἀδήλῳ. τὸν οὖν Ἠλύσιον εἰσελθεῖν ὅπερ ἴσως κἂν ἄλλον εἰσῆλθε, -μήποτʼ εἴη φαρμάκοις ἀπολωλώς· τοῦτον -γὰρ εἶναι μόνον αὐτῷ ἐπʼ οὐσίᾳ πολλῇ καὶ χρήμασιν. ἀποροῦντα δʼ ὅτῳ τρόπῳ βάσανον λάβοι τούτων, -ἀφικέσθαι ἐπί τι ψυχομαντεῖον , προθυσάμενον δʼὡς νόμος ἐγκοιμᾶσθαι -καὶ ἰδεῖν ὄψιν τοιάνδε. δόξαι παραγενέσθαι τὸν πατέρα τὸν ἑαυτοῦἰδόντα δὲ διεξέρχεσθαι πρὸς αὐτὸν -περὶ τῆς τύχης τῆς κατὰ τὸν υἱόν, καὶ ἀντιβολεῖν τε καὶ δεῖσθαι συνεξευρεῖν -τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου. καὶ τὸν ἐπὶ τούτῳ φάναι ἥκω. ἀλλὰ δέξαι παρὰ τοῦδʼ ἅ σοι φέρει, ἐκ γὰρ -τούτων ἅπαντʼ εἴσῃ ὧν πέρι λυπῇ εἶναι δʼ ὃν ἐσήμηνε νεανίσκον -ἑπόμενον αὐτῷ, ἐμφερῆ τε τῷ υἱῷ καὶ -τὰ τοῦ χρόνου τε καὶ τὰ τῆς ἡλικίας ἐγγύς. ἐρέσθαι οὖν ὅστις εἴη. καὶ τὸν φάναι δαίμων τοῦ υἱέος -σου, καὶ οὕτω δὴ ὀρέξαι οἱ γραμματίδιον. ἀνειλήσαντα οὖν αὐτὸ ἰδεῖν ἐγγεγραμμένα τρία ταῦτα -ἧ που -ἧ που Iunius: ἤρου - νηπιέῃσιν ἀλύουσιν -νηπιέῃσιν ἀλύουσιν H: ϝήπιε -ἠλύσιε - φρένες ἀνδρῶν. -Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ. - οὐκ ἦν γὰρ -οὐκ ἦν γὰρ] οὐ γὰρ ἔην H -οὐδὲ Turnebus: οὔτε - ζώειν καλὸν αὐτῷ οὐδὲ γονεῦσι. - Τοιαῦτα δή σοι καὶ τὰ τῶν διηγημάτων τῶν παρὰ τοῖς -ἀρχαίοις ἀναγεγραμμένων. -

-
-
-

εἴ γε μὴν ὁ θάνατος τελεία τίς ἐστι φθορὰ καὶ διάλυσις τοῦ τε σώματος καὶ τῆς ψυχῆς τὸ τρίτον γὰρ -ἦν τοῦτο τῆς Σωκρατικῆς εἰκασίας, οὐδʼ οὕτω κακόν ἐστιν· ἀναισθησία γάρ τις κατʼ αὐτὸν γίγνεται καὶ πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης καὶ φροντίδος. ὥσπερ γὰρ -ὥσπερ γὰρ - οὕτως οὐδὲ κακόν del. H οὔτʼ ἀγαθὸν ἡμῖν -ἔπεστιν οὕτως οὐδὲ κακόν· περὶ γὰρ τὸ ὂν καὶ τὸ ὑφεστηκὸς καθάπερ τὸ ἀγαθὸν πέφυκε γίγνεσθαι, τὸν -αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ κακόν· περὶ δὲ τὸ μὴ ὂν ἀλλʼ ἠρμένον ἐκ τῶν -ὄντων οὐδέτερον τούτων ὑπάρχει. εἰς τὴν αὐτὴν οὖν τάξιν οἱ τελευτήσαντες καθίστανται τῇ πρὸ τῆς - γενέσεως. ὥσπερ οὖν οὐδὲν ἦν ἡμῖν πρὸ -τῆς γενέσεως οὔτʼ ἀγαθὸν οὔτε κακόν, οὕτως οὐδὲ μετὰ τὴν τελευτήν. καὶ καθάπερ τὰ πρὸ ἡμῶν οὐδὲν ἦν -πρὸς ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ τὰ μεθʼ ἡμᾶς οὐδὲν ἔσται πρὸς ἡμᾶς -ἄλγος -ἄλγος] Nauck. p. 64 γὰρ ὄντως οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ. - τὸ -τὸ] Eurip. Troad. 636 γὰρ μὴ γενέσθαι τῷ θανεῖν ἴσον -λέγω. - ἡ γὰρ αὐτὴ κατάστασίς ἐστι τῇ πρὸ τῆς γενέσεως ἡ μετὰ τὴν τελευτήν. ἀλλʼ οἴει σὺ διαφορὰν -εἶναι μὴ γενέσθαι -μὴ γενέσθαι W: ἢ μὴ γενέσθαι - ἢ γενόμενον ἀπογενέσθαι; εἰ μὴ καὶ τῆς οἰκίας καὶ τῆς ἐσθῆτος ἡμῶν μετὰ τὴν φθορὰν -ὑπολαμβάνεις τινὰ διαφορὰν εἶναι πρὸς τὸν ὃν οὐδέπω κατεσκευάσθη χρόνον. εἰ δʼ ἐπὶ τούτων οὐδὲν ἔστι, δῆλον ὡς οὐδʼ -ἐπὶ τοῦ θανάτου πρὸς τὴν πρὸ τῆς γενέσεως; κατάστασιν ἔστι διαφορά. -χάριεν γὰρ -γὰρ] δʼ coni. H τὸ τοῦ -Ἀρκεσιλάου. τοῦτο φησὶ τὸ λεγόμενον κακὸν ὁ θάνατος μόνον τῶν ἄλλων τῶν νενομισμένων κακῶν παρὸν -μὲν οὐδένα πώποτʼ ἐλύπησεν, ἀπὸν δὲ καὶ προσδοκώμενον λυπεῖ. τῷ γὰρ ὄντι πολλοὶ διὰ τὴν οὐδένειαν καὶ τὴν πρὸς τὸν θάνατον διαβολὴν ἀποθνῄσκουσιν, ἵνα μὴ ἀποθάνωσι -καλῶς οὖν ὁ Ἐπίχαρμος -Ἐπιχαρμος] Mullach. 1 p. 145 συνεκρίθη φησὶ καὶ διεκρίθη - καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε -ἀπῆνθεν - ἦνθε Scaliger: ἀπῆλθεν - -ἦλθε - πάλιν, γᾶ μὲν εἰς γᾶν, πνεῦμα δʼ ἄνω. τί τῶνδε χαλεπόν; οὐδέ ἔν. ὁ Κρεσφόντης; δέ που 5 παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ -εὐριπίδῃ] Nauck. p. 396 περὶ τοῦ Ἡρακλέους λέγων - -εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖφησί νερτέρας ὑπὸ χθονός -ἐν τοῖσιν οὐκέτʼ οὖσιν, οὐδὲν ἂν σθένοι - τοῦτο μεταποιήσας εἴποις ἄν -εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖ νερτέρας ὑπὸ χθονός - -ἐν τοῖσιν οὐκέτʼ οὖσιν, οὐδὲν ἂν πάθοι - γενναῖον δὲ καὶ τὸ Λακωνικὸν -νῦνἂμμες, πρόσθʼ ἄλλοι ἐθάλεον, -ἐθάλεον L. Dindorfius: ἐθάλλεον -cf. Bergk. 3 p. 662 αὐτίκα δʼ -ἄλλοι, -ὧνἄμμες γενεὰν οὐκέτʼ ἐποψόμεθα - - καὶ πάλιν - -οἳ θάνον οὐ τὸ ζῆν θέμενοι καλὸν οὐδὲ τὸ -Bergk. 3 p. 516 -θνῄσκειν, -ἀλλὰ τὸ ταῦτα καλῶς ἀμφότερʼ ἐκτελέσαι - πάνυ δὲ καλῶς καὶ ὁ Εὐριπίδης -Εὐριπίδης] Suppl. 1109 ἐπὶ τῶν τὰς μακρὰς νοσηλείας ὑπομενόντων φησὶ - μισῶ δʼ ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, -βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι - παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν. -οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, - -θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις. - - ἡ δὲ Μερόπη λόγους ἀνδρώδεις -προφερομένη κινεῖ τὰ θέατρα, λέγουσα τοιαῦτα - τεθνᾶσι παῖδες οὐκ ἐμοὶ μόνῃ βροτῶν, -Nauck. p. 396 -οὐδʼ ἀνδρὸς ἐστερήμεθʼ ἀλλὰ μυρίαι - -τὸν αὐτὸν ἐξήντλησαν ὡς ἐγὼ βίον - τούτοις γὰρ οἰκείως ἄν τις ταῦτα συνάψειε - - ποῦ γὰρ τὰ σεμνὰ κεῖνα, ποῦ δὲ Λυδίας -Bergk. 3 p. 739 -μέγας δυνάστης Κροῖσος ἢ Ξέρξης βαρὺν -βαθὺν W - -ζεύξας θαλάσσης αὐχένʼ Ἑλλησποντίας; - -ἅπαντες Ἅιδαν -Ἅιδαν -idem: -αἶδαν - ἦλθον -ἅπαντʼ ἐς ῀ ἦλθε Bergkius καὶ Λάθοις δόμους, - - τῶν χρημάτων ἅμα τοῖς σώμασι διαφθαρέντων.

-
-
-

νὴ Δίʼ ἀλλὰ τοὺς πολλοὺς κινεῖ πρὸς τὰ πένθη καὶ τοὺς θρήνους ὁ ἄωρος θάνατος ἀλλὰ καὶ οὗτος -οὕτως ἐστὶν εὐπαραμύθητος, ὥστε καὶ ὑπὸ τῶν τυχόντων ποιητῶν συνεωρᾶσθαι καὶ τετυχηκέναι παραμυθίας. θέασαι γὰρ· οἷα περὶ τούτου φησὶ τῶν κωμικῶν τις πρὸς τὸν ἐπὶ τῷ -ἀώρῳ λυπούμενον θανάτῳ - εἶτʼ εἰ μὲν ᾕδεις ὅττι -ὅττι] διότι Iacobi τοῦτον -τὸν βίον, -Meinek. IV p. 669 V p. CCCXLVII -ὃν οὐκ ἐβίωσε, ζῶν διευτύχησεν ἄν, - -ὁ θάνατος οὐκ εὔκαιρος· εἰ δʼ ἤνεγκεν αὖ -αὖ H - -οὗτος ὁ βίος τι τῶν ἀνηκέστων, ἴσως -ὁ θάνατος -ὁ θάνατος Meziriacus αὐτὸς σοῦ γέγονεν εὐνούστερος - - ἀδήλου οὖν ὄντος πότερον συμφερόντως -ἀνεπαύσατο τὸν βίον ἐκλιπὼν καὶ μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ οὔ, χρὴ -μὴ φέρειν οὕτω βαρέως ὡσἀπολωλεκότας πάνθʼ ὅσων ᾠήθημεν τεύξεσθαι παρʼ αὐτοῦ. οὐ φαύλως γὰρ ἂν -δόξειεν ὁ παρὰ τῷ ποιητῇ Ἀμφιάραος παραμυθεῖσθαι τὴν Ἀρχεμόρου μητέρα δυσχεραίνουσαν ὅτι νήπιος ὢν ὁ -παῖς καὶ ἄγαν ἄωρος ἐτελεύτησε. φησὶ γὰρ οὕτως - -ἔφυ μὲν οὐδεὶς ὅστις οὐ πονεῖ βροτῶν. -Nauck. p. 468 -θάπτει τε τέκνα χἄτερʼ αὖ κτᾶται νέα, -αὐτός τε θνήσκει· καὶ τάδʼ ἄχθονται βροτοὶ -εἰς γῆν φέροντες γῆν. ἀναγκαίως δʼ -γῆν ἀναγκαίως δʼ Grotius: τὴν δʼ -ἀναγκαίως - ἔχει - - -βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν, -καὶ τὸν μὲν εἶναι τὸν δὲ μή. τί ταῦτα δεῖ -στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν; -δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς - -

-
-
-

καθόλου γὰρ χρὴ διανοεῖσθαι πάντα τινὰ καὶ πρὸς αὑτὸν -αὑτὸν -scripsi: αὐτὸν - καὶ πρὸς ἄλλον διεξιόντα μετὰ σπουδῆς; ὡς οὐχ ὁ μακρότατος βίος ἄριστος ἀλλʼ ὁ σπουδαιότατος -οὐδὲ γὰρ ὁ πλεῖστα κιθαρῳδήσας ἢ -ῥητορεύσας ἢ κυβερνήσας ἀλλʼ ὁ καλῶς ἐπαινεῖται. τὸ γὰρ καλὸν οὐκ ἐν μήκει χρόνου θετέον, ἀλλʼ ἐν - ἀρετῇ καὶ τῇ καιρίῳ συμμετρίᾳ τοῦτο γὰρ εὔδαιμον καὶ θεοφιλὲς εἶναι -νενόμισται. διὰ τοῦτο γοῦν τοὺς ὑπεροχωτάτους τῶν ἡρώων καὶ φύντας ἀπὸ θεῶν πρὸ γήρωσἐκλιπόντας τὸν -βίον οἱ ποιηταὶ παρέδοσαν ἡμῖν, ὥσπερ κἀκεῖνον - -ὃν περὶ κῆρι φίλει Ζεὺς τʼ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων -Homer. o 245 - παντοίην φιλότητʼ, οὐδʼ ἵκετο γήραος; οὐδόν - τὴν γὰρ εὐκαιρίαν μᾶλλον, οὐ τὴν εὐγηρίαν πανταχῆ θεωροῦμεν πρωτεύουσαν. καὶ γὰρ φυτῶν ἄριστα τὰ πλείστας καρπῶν ἐν βραχεῖ φορὰς -πλείστας - φορὰς] πλείστην - -φορὰν H ποιούμενα, καὶ ζῴων ἀφʼ ὧν ἐν οὐ πολλῷ χρόνῳ πολλὴν πρὸς τὸν βίον ὠφέλειαν ἔχομεν. τό τε πολὺ δήπουθεν ἢ μικρὸν οὐδὲν διαφέρειν δοκεῖ -πρὸς τὸν ἄπειρον ἀφορῶσιν αἰῶνα. τὰ γὰρ χίλια καὶ τὰ μύρια κατὰ Σιμωνίδην ἔτη στιγμὴ τίς ἐστιν -ἀόριστος, μᾶλλον δὲ μόριόν τι βραχύτατον στιγμῆς. ἐπεὶ καὶ τῶν ζῴων -ἐκείνων, ἅπερ ἱστοροῦσι περὶ τὸν Πόντον γιγνόμενα τὴν ζωὴν ἔχειν ἡμερησίαν, ἕωθεν μὲν γεννώμενα, -μέσης δʼἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ γηρῶντα καὶ τελειοῦντα τὸ ζῆν, οὐχὶ κἀκείνων ἦν ἂν τὸ καθʼ ἡμᾶς πάθος τοῦτο, εἴπερ ψυχή τις ἀνθρωπίνη καὶ λογισμὸς ἑκάστοις -ἐνῆν, καὶ ταὐτὰ δήπου γʼ ἂν -συνέπιπτεν, ὥστε τὰ πρὸ μέσης τῆς ἡμέρας ἐκλείποντα θρήνους παρέχειν καὶ δάκρυα; τὰ δὲ διημερεύσαντα -πάντως ἂν -πάντως ἂν] πάντως H -εὐδαιμονίζεσθαι; μέτρον γὰρ τοῦ βίου τὸ καλόν, οὐ τὸ τοῦ χρόνου -μῆκος,

-
-
-

ματαίους γὰρ καὶ πολλῆς εὐηθείας ἡγητέον εἶναι τὰς τοιαύτας ἐκφωνήσεις ἀλλʼ οὐκ ἔδει νέον ὄντα -ἀναρπαγῆναι τίς γὰρ ἂν εἴποι ὡς ἔδει; πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα ἐφʼ ὧν ἄν τις εἴποι ὡς οὐκ ἔδει πραχθῆναι πέπρακται καὶ πράττεται καὶ πραχθήσεται πολλάκις. οὐ γὰρ νομοθετήσοντες πάρεσμεν εἰς τὸν -βίον, ἀλλὰ πεισόμενοι τοῖς διατεταγμένοις ὑπὸ τῶν τὰ ὅλα πρυτανευόντων θεῶν καὶ τοῖς τῆς εἱμαρμένης -καὶ προνοίας θεσμοῖς. -

-
-
-

τί δʼ; οἱ πενθοῦντες τοὺς οὕτως ἀποθανόντας ἑαυτῶν ἕνεκα πενθοῦσιν ἢ τῶν κατοιχομένων; εἰ μὲν οὖν -ἑαυτῶν, ὅτι τῆς ἀπὸ τῶν τεθνεώτων ἡδονῆς ἢ χρείας ἢ γηροβοσκίας -ἐστερήθησαν, φίλαυτος ἡ τῆς λύπης πρόφασις· οὐ γὰρ ἐκείνους ποθοῦντες ἀλλὰ τὰς ἀπʼ αὐτῶν ὠφελείας -φανήσονται. εἰ δὲ τῶν τεθνεώτων ἕνεκα πενθοῦσιν, ἐπιστήσαντες ὅτι - ἐν οὐδενὶ κακῷ τυγχάνουσιν ὄντες, -ἀπαλλαγήσονται τῆς λύπης, ἀρχαίῳ καὶ σοφῷ πεισθέντες λόγῳ τῷ παραινοῦντι τὰ μὲν ἀγαθὰ ποιεῖν ὡς -μέγιστα, τὰ δὲ κακὰ συστέλλειν καὶ ταπεινοῦν. εἰ μὲν οὖν τὸ πένθος ἐστὶν ἀγαθόν, δεῖ ποιεῖν αὐτὸ ὡς -πλεῖστον καὶ μέγιστον· εἰ δʼ, ὥσπερ ἡ ἀλήθεια ἔχει, κακὸν αὐτὸ -ὁμολογοῦμεν εἶναι, συστέλλειν καὶ ποιεῖν ὡς; ἐλάχιστον καὶ ἐξαλείφειν εἰς τὸ δυνατόν. ὡς δὲ τοῦτο -ῥᾴδιον, καταφανὲς ἐκ τῆς τοιαύτης παραμυθίας. φασὶ γάρ τινα τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων εἰσιόντα - - πρὸς Ἀρσινόην τὴν βασίλισσαν -πενθοῦσαν τὸν υἱὸν τοιούτῳ χρήσασθαι λόγῳ, φάμενον ὅτι καθʼ ὃν χρόνον ὁ Ζεὺς ἔνεμε τοῖς δαίμοσι τὰς -τιμάς, οὐκ ἔτυχε παρὸντὸ Πένθος, ἤδη δὲ νενεμημένων ἦλθεν ὕστερον. τὸν οὖν Δία, ὡς ἠξίου καὶ αὑτῷ -τιμὴν δοθῆναι, ἀποροῦντα διὰ τὸ ἤδη κατηναλῶσθαι πάσας τοῖς ἄλλοις, -ταύτην αὐτῷ δοῦναι τὴν ἐπὶ τοῖς τελευτήσασι γιγνομένην, οἷον δάκρυα καὶ λύπας ὥσπερ οὖν τοὺς· ἄλλους -δαίμονας, ὑφʼ ὧν τιμῶνται, τούτους ἀγαπᾶν, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ Πένθος ἐὰν μὲν οὖν αὐτὸ ἀτιμάσῃς, -ὦ γύναι, οὐ προσελεύσεταί 1 σοι ἐὰν δὲ τιμᾶται ὑπὸ σοῦ ἐπιμελῶς ταῖς δοθείσαις αὐτῷ τιμαῖς·, λύπαις -καὶ θρήνοις, ἀγαπήσει σε καὶ ἀεὶ τί σοι παρέσται τοιοῦτον ἐφʼ ᾧ τιμηθήσεται συνεχῶς ὑπὸ σοῦ. -θαυμασίως δὴ φαίνεται τῷ λόγῳ πείσας οὗτος παρελέσθαι τῆς ἀνθρώπου τὸ -πένθος καὶ τοὺς θρήνους.

-
-
-

τὸ δʼ ὅλον εἴποι τις ἂν πρὸς τὸν πενθοῦντα πότερα παύσῃ ποτὲ δυσφορῶν ἢ ἀεὶ δεῖν οἰήσῃ - λυπεῖσθαι καὶ παρʼ ὅλον τὸν βίον; εἰ μὲν γὰρ ἀεὶ μενεῖς ἐπὶ τῇ -δυσπαθείᾳ ταύτῃ, τελείαν ἀθλιότητα -σεαυτῷ παρέξεις καὶ πικροτάτην κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν εἰ δὲ μεταθήσῃ ποτέ, -τί οὐκ ἤδη μετατίθεσαι καὶ σεαυτὸν ἀνέλκεις ἐκ τῆς ἀτυχίας; οἷς γὰρ -λόγοις τοῦ χρόνου προϊόντος χρησάμενος ἀπολυθήσῃ, τούτοις νῦν προσσχὼν ἀπαλλάγηθι τῆς κακουχίας· καὶ -γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν παθημάτων ἡ ταχίστη τῆς ἀπαλλαγῆς ὁδὸς ἀμείνων. ὃ οὖν μέλλεις τῷ χρόνῳ -χαρίζεσθαι, τοῦτο τῷ λόγῳ χάρισαι καὶ τῇ παιδείᾳ, καὶ σεαυτὸν -ἔκλυσαι τῶν κακῶν.

-
-
-

ἀλλʼ οὐ γὰρ ἤλπιζον φησὶ ταῦτα πείσεσθαι, οὐδὲ προσεδόκων ἀλλʼ ἐχρῆν σε προσδοκᾶν καὶ προκατακεκρικέναι τῶν ἀνθρωπείων τὴν -ἀδηλότητα καὶ οὐδένειαν, καὶ οὐκ ἂν νῦν ἀπαράσκευος ὥσπερ ὑπὸ -πολεμίων ἐξαίφνης ἐπελθόντων ἐλήφθης καλῶς γὰρ ὁ παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ -Εὐριπίδῃ] auck. p. 381 Θησεὺς παρεσκευάσθαι φαίνεται πρὸς -τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος γάρ φησιν -ἐγὼ δὲ τοῦτο παρὰ σοφοῦ τινος μαθὼν - -εἰς φροντίδας νοῦν -νοῦν Galenus vol. 5 p. 151 Chart.: εἰς - συμφορὰς τʼ -τʼ idem ἐβαλλόμην, -φυγὰς τʼ ἐμαυτῷ προστιθεὶς πάτρας ἐμῆς -θανάτους τ̓ ἀώρους καὶ κακῶν ἄλλασὁδούς, - -ἵνʼ εἴ τι πάσχοιμʼὧν ἐδόξαζον φρενί, - -μή μοι νεῶρες -ϝεωρὲς Musgravius: ϝεαρὸν - προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι -δάκοι Galenus vol. 5 p. 151 Chart.: δάκῃ - - - οἱ δʼ ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως διακείμενοι οὐδʼ ἀναστροφὴν ἐνίοτε λαμβάνουσι πρὸς τὸ -βουλεύσασθαὶ τι τῶν εὐσχημόνων καὶ συμφερόντων, ἀλλʼ ἐκτρέπονται -πρὸς τὰς ἐσχάτας ταλαιπωρίας, τὸ μηδὲν αἴτιον σῶμα τιμωρούμενοι καὶ τὰ μὴ νοσοῦντα κατὰ τὸν Ἀχαιὸν - -Ἀχαιὸν] Nauck. p. 587 συναλγεῖν, ἀναγκάζοντες.

-
-
-

διὸ καὶ πάνυ καλῶς ὁ Πλάτων -Πλάτων] Rep. p. 604 b ἔοικε παραινεῖν ἐν ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς ἡσυχίαν ἔχειν, ὡς οὔτε δήλου ὄντος τοῦ κακοῦ -καὶ τοῦ ἀγαθοῦ, οὔτʼ εἰς τὸ πρόσθεν -οὐδὲν προβαῖνον τῷ χαλεπῶς φέροντι· 1 ἐμποδὼν γὰρ γίγνεσθαι τὸ λυπεῖσθαι τῷ βουλεύεσθαι περὶ τοῦ -γεγονότος καὶ ὥσπερ ἐν πτώσει κύβων πρὸς τὰ πεπτωκότα τίθεσθαι τὰ -ἑαυτοῦ πράγματα, ὅπῃ λόγος αἱρεῖ βέλτιστʼ ἂν -βέλτιστʼ ἂν Plato: βέλτιστα - ἔχειν. οὐ δεῖν οὖν προσπταίσαντας καθάπερ παῖδας ἐχομένους τοῦ πληγέντος βοᾶν, ἀλλʼ ἐθίζειν -τὴν ψυχὴν ὅτι τάχιστα γίγνεσθαι περὶ τὸ ἰᾶσθαί τε καὶ ἐπανορθοῦν τὸ -πεσόν τε καὶ νοσῆσαν, ἰατρικῇ θρηνῳδίαν ἀφανίζοντας. Τὸν τῶν Λυκίων νομοθέτην φασὶ προστάξαι τοῖς -αὑτοῦ πολίταις, ἐπὰν πενθῶσι, γυναικείαν ἀμφιεσαμένους ἐσθῆτα πενθεῖν, ἐμφαίνειν βουληθέντα ὅτι γυναικῶδεστὸ πάθος καὶ οὐχ -ἁρμόττον ἀνδράσι κοσμίοις καὶ παιδείας ἐλευθερίου -ἐλευθερίου Hertlinus: ἐλευθέρου - - μεταπεποιημένοις. θῆλυ γὰρ ὄντως καὶ ἀσθενὲς καὶ ἀγεννὲς; τὸ πενθεῖν· -γυναῖκες; γὰρ ἀνδρῶν εἰσι φιλοπενθέστεραι καὶ οἱ βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων καὶ οἱ χείρους ἄνδρες τῶν -ἀμεινόνων, καὶ αὐτῶν δὲ τῶν βαρβάρων οὐχ οἱ γενναιότατοι Κελτοὶ καὶ -Γαλάται καὶ πάντες οἱ φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες ἔμπλεοι, μᾶλλον δʼ, εἴπερ ἄρα, Αἰγύπτιοί τε -καὶ Σύροι καὶ Λυδοὶ καὶ πάντες ὅσοι τούτοις παραπλήσιοι. τούτων γὰρ τοὺς μὲν εἰς βόθρους τινὰς καταδύντας ἱστοροῦσιν ἐπὶ πλείους ἡμέρας μένειν, μηδὲ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς ὁρᾶν βουλομένους, -ἐπειδὴ καὶ ὁ τετελευτηκὼς ἀπεστέρηται τούτου. Ἴων -Ἰων] Nauck. p. 576 γοῦν ὁ τραγικὸς ποιητής, οὐκ ἀνήκοος ὢν -τῆς τούτων εὐηθείας, πεποίηκέ τινα λέγουσαν - -ἐξῆλθον ὑμῶν ἱκέτις ἡβώντων τροφὸς -παίδων, βόθρους λιποῦσα πενθητηρίους - τινὲς δὲ τῶν βαρβάρων καὶ μέρη τοῦ σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας καὶ ὦτα καὶ τὸ ἄλλο σῶμα -καταικίζοντες, δοκοῦντές τι χαρίζεσθαι τοῖς τετελευτηκόσιν -ἀπαρτώμενοι τῆς κατὰ φύσιν ἐν τοῖς τοιούτοις μετριοπαθείας. -

-
-
-

ἀλλὰ νὴ Δία τινὲς ὑποτυγχάνοντες οὐκ ἐπὶ παντὶ θανάτῳ τὰ πένθη δεῖν οἴονται γίγνεσθαι, ἀλλʼ ἐπὶ -τοῖς ἀώροις, διὰ τὸ μηδενὸς τετυχηκέναι τῶν ἐν τῷ βίῳ νενομισμένων -ἀγαθῶν, οἷον γάμου παιδείας τελειότητοσπολιτείας ἀρχῶν ταῦτα γὰρ εἶναι τὰ λυποῦντα μάλιστα τοὺς ἐπὶ -τοῖς ἀώροις ἀτυχοῦντας, διὰ τὸ ἀφῃρῆσθαι πρὸ τοῦ δέοντος τῆς ἐλπίδος, -ἀγνοοῦντες ὅτι ὁ ἄωρος θάνατος ὡς· πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν οὐδὲν διαφέρει. καθάπερ γὰρ τῆς εἰς -κοινὴν πατρίδα πορείας προκειμένης πᾶσιν ἀναγκαίας; καὶ ἀπαραιτήτου οἱ μὲν προπορεύονται οἱ δʼ ἐπακολουθοῦσι, πάντες δʼ ἐπὶ ταὐτὸν ἔρχονται, τὸν αὐτὸν τρόπον τῶν εἰς τὸ -χρεὼν ὁδευόντων οὐδὲν πλέον ἔχοντες,· -τυγχάνουσιν οἱ βραδύτερον ἀφικνούμενοι τῶν θᾶττον παραγιγνομένων. εἴ γε μὴν ὁ ἄωρος θάνατος κακόν -ἐστιν, ἀωρότατοσἂν εἴηὁ τῶν νηπίων καὶ παίδων -καὶ παίδων del. H καὶ ἔτι μᾶλλον ὁ τῶν ἄρτι γεγονότων. ἀλλὰ -τοὺς τούτων θανάτους ῥᾳδίως φέρομεν καὶ εὐθύμως·, τοὺς δὲ τῶν ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶς καὶ -πενθικῶς· διὰ τὸν ἐκ ματαίων ἐλπίδων ἀναπλασμόν, ἤδη νομιζόντων ἡμῶν βεβαίαν ἔχειν τὴν τῶν τηλικούτων διαμονήν. εἰ δʼ ὁτῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων χρόνος εἰκοσαέτης· ἦν, τὸν -πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον ἐνομίζομεν ἂν μηκέτʼ ἄωρον τελευτᾶν ἀλλʼ ἤδη μέτρον ἡλικίας -ἔχονταἱκανόν τὸν δὲ τὴν τῶν εἴκοσιν -ἐτῶν προθεσμίαν ἐκπληρώσαντα ἢ τὸν ἐγγὺς γενόμενον τοῦ τῶν εἴκοσιν -ἐτῶν ἀριθμοῦ πάντως ἂν ἐμακαρίζομεν ὡς εὐδαιμονέστατον καὶ τελειότατον διαπεράσαντα βίον. εἰ δὲ -διακοσίων ἐτῶν ἦν, τὸν ἑκατὸν ἐτῶν τελευτήσαντα πάντωσἂνἄωροννομίζοντες εἶναι πρὸς ὀδυρμοὺς; - καὶ θρήνους ἐτραπόμεθα.

-
-
-

δῆλον οὖν ὅτι καὶ ὁ λεγόμενος; ἄωρος θάνατος εὐπαραμύθητός ἐστι διά τε ταῦτα καὶ τὰ προειρημένα -ἐν τοῖς ἔμπροσθεν. μεῖον γὰρ ὄντως - ἐδάκρυσε Τρωίλος ἢ Πρίαμος, κἂν -κἂν Πρίαμος -addidi. Auditur μεῖον ἐδάκρυσεν - Πρίαμος αὐτός, εἰ προετελεύτησεν ἔτʼ ἀκμαζούσης αὐτῷ τῆς βασιλείας καὶ τῆς τοσαύτης τύχης -ἣνἐθρήνει. οἷα γοῦν πρὸς τὸν ἑαυτοῦ διελέχθη υἱὸν Ἕκτορα, παραινῶν -ἀναχωρεῖν ἀπὸ τῆς πρὸς τὸν Ἀχιλλέα μάχης, ἐν οἷς φησιν -ἀλλʼ εἰσέρχεο τεῖχος, ἐμὸν τέκος, ὄφρα σαώσῃς -Τρῶας -Τρωάς Homer. X 56: τρωῖάδας - καὶ Τρῳάς, μηδὲ μέγα κῦδος ὀρέξῃς -Πηλείδῃ, αὐτὸς δὲ φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς; - - -πρὸς δʼ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντʼ ἐλέησον, -δύσμορον, ὃν ῥα πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ γήραος -οὐδῷ -αἴσῃ ἐν ἀργαλέῃ φθίσει, κακὰ πόλλʼ ἐπιδόντα, -υἷάς τʼ ὀλλυμένους, ἑλκηθείσας τε θύγατρας, - - καὶ θαλάμους κεραϊζομένους, καὶ νήπια τέκνα - βαλλόμενα ποτὶ γαίῃ, ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι, -ἑλκομένας τε νυοὺσὀλοῇς; ὑπὸ χερσὶν Ἀχαιῶν. -αὐτὸν δʼ ἂν πύματόν με κύνες πρώτῃσι θύρῃσι - ὠμησταὶ ἐρύωσιν, -ἐρύουσιν idem: ἐρύωσιν aut -ἐρύσωσιν Vs. 24 - 26 del. H ἐπεὶ κέ τις ὀξέι χαλκῷ - - - -τύψασἠὲ βαλὼν ῥεθέων ἐκ θυμὸν ἕληται. - ἀλλʼ ὅτε δὴ πολιόν τε κάρη πολιόν τε γένειον -αἰδῶ τʼ αἰσχύνωσι κύνες, κταμένοιο γέροντος, -τοῦτο δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν. -ἦ ῥʼ ὁ γέρων πολιὰς δʼ ἄρʼ ἀνὰ τρίχας ἕλκετο - - χερσί, - τίλλων ἐκ κεφαλῆς, οὐδʼ Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθεν. - - Ὄντων οὖν σοι παμπόλλων παραδειγμάτων περὶ τούτων ἐννοήθητι τὸν θάνατον οὐκ -ὀλίγους ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ χαλεπῶν κακῶν, ὧν, εἰ ἐπεβίωσαν, πάντως ἂν ἐπειράθησαν. ἂ φειδόμενος τῆς τοῦ λόγου συμμετρίας παρέλιπον, ἀρκεσθεὶς τοῖς εἰρημένοις πρὸς τὸ μὴ δεῖν πέρα τοῦ -φυσικοῦ καὶ μετρίου -καὶ μετρίου] μέτρου H -πρὸς ἄπρακτα πένθη καὶ θρήνους ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι.

-
-
-

τὸ γὰρ μὴ διʼ αὑτὸν κακῶς πράττειν ὁ μὲν Κράντωρ -Κράντωρ] Mullach. 3 p. 149 φησὶν οὐ μικρὸν εἶναι κούφισμα -πρὸς τὰς τύχας, ἐγὼ δʼ ἂν εἴποιμι φάρμακον ἀλυπίας εἶναι μέγιστον. τὸ δὲ φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα καὶ -στέργειν οὐκ ἐν τῷ λυπεῖν ἑαυτούς ἐστιν, ἀλλʼ ἐν τῷ τὸν ἀγαπώμενον ὠφελεῖν ὠφέλεια δʼ ἐστὶ τοῖς -ἀφῃρημένοις - ἡ διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης τιμή. οὐδεὶς -γὰρ ἀγαθὸς ἄξιος θρήνων ἀλλʼ ὕμνων καὶ παιάνων, -παιάνων Lennepius: ἐπαίνων - οὐδὲ πένθους ἀλλὰ μνήμης; εὐκλεοῦς, οὐδὲ δακρύων ἐπωδύνων ἀλλʼ ἐτείων -ἐτείων Toupius: ἀστείων - ἀπαρχῶν, εἴ γʼ ὁ μετηλλαχὼς θειότερόν τινα βίον μετείληφεν, ἀπαλλαγεὶς τῆς τοῦ σώματος λατρείας καὶ τῶν ἀτρύτων τούτων φροντίδων τε καὶ συμφορῶν, ἃς ἀνάγκη -τοὺς εἰληχότας τὸν θνητὸν βίον ὑπομένειν, ἕως ἂν ἐκπλήσωσι τὸν ἐπικλωσθέντα τῆς ζωῆς βίον, -βίον] μίτον H ὃν ἔδωκεν -ἡμῖν ἡ φύσις οὐκ εἰς ἅπαντα τὸν χρόνον, ἀλλὰ καθʼ ἕκαστον ἀπένειμε -τὸν μερισθέντα κατὰ τοὺς τῆς εἱμαρμένης νόμους. - -

-
-
-

διὸ τοὺς εὖ φρονοῦντας ἐπὶ τοῖς ἀποθνῄσκουσιν οὐ χρὴ πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου τῆς περὶ τὴν -τύχην -τύχην W: ψυχὴν - λύπης εἰς ἄπρακτα καὶ βαρβαρικὰ πένθη παρεκτρέπεσθαι καὶ τοῦθʼ ὅπερ πολλοῖς ἢδη συνέβη περιμένειν, ὥστε πρὶν ἀπώσασθαι τὰ πένθη κακουχουμένους τελευτῆσαι τὸν -βίον καὶ ἐν τοῖς πενθίμοις τῆς κακοδαίμονος ταφῆς μεταλαβεῖν, ἅμα τῶν τε ἀνιαρῶν καὶ τῶν ἐκ τῆς -ἀλογιστίας κακῶν συγκηδευομένων αὐτοῖς, ὥστ̓ἐπιφθέγξασθαι τὸ Ὁμηρικὸν - - μυρομένοισι -Μυρομένοισι] Ψ 109. α 423. ς 305 δὲ τοῖσι μέλας ἐπὶ -ἕσπερος ἦλθε - Διὸ καὶ πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι χρὴ τί δέ; παυσόμεθά ποτε λυπούμενοι ἢ ἀκαταπαύστῳ συμφορᾷ συνεσόμεθα -μέχρι παντὸς τοῦ βίου;ʼ τὸ γὰρ δὴ ἀτελεύτητον νομίζειν τὸ πένθος ἀνοίας ἐστὶν ἐσχάτης, καίτοι γʼ ὁρῶντας ὡς καὶ οἱ βαρυλυπότατοι καὶ πολυπενθέστατοι -πραότατοι γίγνονται πολλάκις ὑπὸ τοῦ χρόνου, καὶ ἐν οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν ἀνοιμώζοντες -καὶ στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται μετὰ μουσουργῶν καὶ τῆς ἄλλης διαχύσεως. μεμηνότος οὖν ἐστι τὸ οὕτως ὑπολαμβάνειν παράμονον ἕξειν τὸ πένθος. ἀλλʼ εἰ λογίζοινθʼ ὅτι -παύσεταί τινος γενομένου, προσαναλογίσαιντʼ ἂν χρόνου δηλαδή τι ποιήσαντος· τὸ μὲν -τὸ μὲν] τὸ H γὰρ -γεγενημένον οὐδὲ θεῷ δυνατόν ἐστι ποιῆσαι ἀγένητον. οὐκοῦν τὸ νῦν -παρʼ ἐλπίδα συμβεβηκὸς καὶ παρὰ τὴν ἡμετέραν δόξαν ἔδειξε τὸ εἰωθὸς περὶ πολλοὺς γίγνεσθαι διʼ αὐτῶν -τῶν -αὐῶν τῶν] τῶν αὐτῶν? -ἔργων. τί οὖν; ἆρὰ γ̓ ἡμεῖς τοῦτο διὰ τοῦ λόγου μαθεῖν οὐ δυνάμεθα οὐδʼ -ἐπιλογίσασθαι, ὅτι πλείη -πλείη] Hesiod. OD 101 μὲν γαῖα κακῶν πλείη δὲ θάλασσα καὶ -τὰ - τοιάδε θνητοῖσι κακὰ κακῶν Bergk. 3 p. -689 - - -ἀμφί τε κῆρες εἰλεῦνται, κενεὴ δʼ εἴσδυσις οὐδʼ - -αἰθέρι; - -

-
-
-

πολλοῖς γὰρ καὶ σοφοῖς ἀνδράσιν, ὥς φησι Κράντωρ, -Κράντωρ Mullach. 3 p. 149 οὐ νῦν ἀλλὰ πάλαι κέκλαυσται -τἀνθρώπινα, τιμωρίαν ἡγουμένοις εἶναι τὸν βίον καὶ ἀρχὴν τὸ -γενέσθαι ἄνθρωπον συμφορὰν τὴν μεγίστην τοῦτο δέ φησιν Ἀριστοτέλης καὶ τὸν Σειληνὸν συλληφθέντα τῷ -Μίδᾳ ἀποφήνασθαι. βέλτιον δʼ αὐτὰς τὰς τοῦ φιλοσόφου λέξεις παραθέσθαι. φησὶ δὴ ἐν τῷ Εὐδήμῳ -ἐπιγραφομένῳ ἢ Περὶ ψυχῆς ταυτί. διόπερ, ὦ κράτιστε πάντων καὶ -μακαριστότατε, πρὸς τῷ μακαρίους καὶ εὐδαίμονας εἶναι τοὺς τετελευτηκότας νομίζειν καὶ τὸ ψεύσασθαί τι κατʼ αὐτῶν καὶ τὸ -βλασφημεῖν οὐχ ὅσιον ὡς κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα -ἡγούμεθα ὡς κατὰ βελτιόνων corr. H καὶ κρειττόνων ἤδη -γεγονότων. καὶ ταῦθʼ οὕτως ἀρχαῖα καὶ παλαιὰ -παλαιὰ Sauppius: παλαιὰ διατελεῖ -νενομισμένα - παρʼ ἡμῖν, ὥστε τὸ παράπαν οὐδεὶς οἶδεν οὔτε τοῦ χρόνου τὴν ἀρχὴν οὔτε τὸν θέντα πρῶτον, -ἀλλὰ τὸν ἄπειρον αἰῶνα διατελεῖ -διατελεῖ idem: τυγχάνουσι διὰ τέλους -οὑτω - νενομισμένα. πρὸς δὲ δὴ τούτοις διὰ στὸματος ὂν -ὂν Halmius: ἔν - τοῖς ἀνθρώποις ὁρᾷς καὶ -καὶ -scripsi: ὡς - ἐκ πολλῶν ἐτῶν περιφέρεται θρυλούμενον. τί τοῦτʼ; ἔφη. -κἀκεῖνος ὑπολαβών ὡς ἄρα μὴ γενέσθαι -γενέσθαι -scripsi: γίνεσθαι - μέν ἔφη ἄριστον πάντων, τὸ -δὲ τεθνάναι τοῦ ζῆν ἐστι κρεῖττον. καὶ πολλοῖς· οὕτω παρὰ τοῦ δαιμονίου μεμαρτύρηται. τοῦτο μὲν -ἐκείνῳ τῷ Μίδᾳ λέγουσι δήπου μετὰ τὴν θήραν ὡς ἔλαβε τὸν Σειληνὸν -διερωτῶντι καὶ πυνθανομένῳ τί ποτʼ ἐστὶ τὸ βέλτιστον -βέλτιστον Meziriacus: βέλτιον - τοῖς ἀνθρώποις καὶ τί τὸ πάντων αἱρετώτατον, τὸ μὲν πρῶτον οὐδὲν ἐθέλειν εἰπεῖν ἀλλὰ σιωπᾶν -ἀρρήκτως· -ἀρρήκτως R: ἀρρήτως - ἐπειδὴ δέ ποτε μόγις πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενος προσηγάγετο -φθέγξασθαί τι πρὸς αὐτόν, οὕτως ἀναγκαζόμενον εἰπεῖν δαίμονος ἐπιπόνου καὶ τύχης χαλεπῆς ἐφήμερον -σπέρμα, τί με βιάζεσθε λέγειν ἅ ὑμῖν -ἄρειον μὴ γνῶναι; μετʼ ἀγνοίας γὰρ τῶν οἰκείων κακῶν ἀλυπότατος ὁ βίος. ἀνθρώποις δὲ πάμπαν - οὐκ ἔστι γενέσθαι τὸ πάντων ἄριστον οὐδὲ μετασχεῖν τῆς τοῦ -βελτίστου φύσεως ἄριστον ὰρα -ἄρα Bernaysius: γὰρ - πᾶσι καὶ πάσαις τὸ μὴ γενέσθαι· τὸ μέντοι μετὰ τοῦτο καὶ πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ ἀνυστῶν, -ἀνθρώπῳ ἀνυστῶν R: ἄλλων ἀυστὸν - δεύτερον δέ, -δεύτερον δὲ del. H τὸ γενομένους ἀποθανεῖν ὡς τάχιστα. -δῆλον οὖν ὡς -ὡς] ὅτι ὡς R οὔσης -κρείττονος τῆς ἐν τῷ τεθνάναι διαγωγῆς ἢ τῆς ἐν τῷ ζῆν, οὕτως ἀπεφήνατο μυρία δʼ ἐπὶ μυρίοις ἄν τις -ἔχοι τοιαῦτα παρατίθεσθαι πρὸς ταὐτὸ κεφάλαιον· ἀλλ οὐκἀναγκαῖον μακρηγορεῖν. -

-
-
-

οὐ χρὴ οὖν τοὺς ἀποθνήσκοντας νέους θρηνεῖν ὅτι τῶν ἐν τῷ μακρῷ -βίῳ νομιζομένων ἀγαθῶν ἀπεστέρηνται· τοῦτο γὰρ ἄδηλον, ὡς πολλάκις εἴπομεν, -εἴτʼ ἀγαθῶν ἀπεστερημένοι τυγχάνουσιν εἴτε κακῶν· πολλῷ γὰρπλείονα τὰ κακά. καὶ τὰ μὲν μόγις καὶ διὰ -πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ δὲ κακὰ πάνυ ῥᾳδίως στρογγύλα γὰρ εἶναί -φασι ταῦτα καὶ συνεχῆ καὶ πρὸς ἄλληλα φερόμενα κατὰ πολλὰς αἰτίας, τὰ δʼ ἀγαθὰ διεχῆ τε καὶ δυσκόλως -συνερχόμενα πρὸς αὐτοῖς τοῦ βίου τοῖς τέρμασιν. ἐπιλελησμένοις οὖν ἐοίκαμεν ὅτι οὐ μόνον, ὥς φησιν Εὐριπίδης, -Εὐριπίδης] Phoen. 555 τὰ χρήματα οὐκ ἴδια κέκτηνται -βροτοί, ἀλλʼ ἁπλῶς τῶν ἀνθρωπίνων οὐδέν. διὸ καὶ ἐπὶ πάντων λέγειν χρὴ - τὰ τῶν θεῶν δʼ ἔχοντες ἐπιμελούμεθα. -ibid. 556 - ὅταν δὲ χρῄζωσʼ αὔτʼ ἀφαιροῦνται πάλιν. - - οὐ δεῖ οὖν δυσφορεῖν, ἐὰν ἃ ἔχρησαν ἡμῖν πρὸς ὀλίγον, ταῦτʼ -ἀπαιτῶσιν οὐδὲ γὰρ οἱ τραπεζῖται, καθάπερ εἰώθαμεν λέγειν πολλάκις, ἀπαιτούμενοι τὰ θέματα -δυσχεραίνουσιν ἐπὶ τῇ ἀποδόσει, ἐάνπερ εὐγνωμονῶσι. πρὸς γὰρ τοὺς οὐκ εὐμαρῶς ἀποδιδόντας - εἰκότως ἄν τις εἴποι ἐπελάθου ὅτι -ταῦτʼ ἔλαβες ἐπὶ τῷ ἀποδοῦναι; τοῦτο δὴ τοῖσθνητοῖς ἅπασι συμβέβηκεν. ἔχομεν γὰρ τὸ ζῆν ὥσπερ -παρὰ καταθεμένοις -παρὰ καταθεμένοις -scripsi: παρακαταθεμένοις - θεοῖς ἐξ ἀνάγκης, καὶ τούτου χρόνος οὐδείς ἐστιν ὡρισμένος τῆς ἀποδόσεως, ὥσπερ οὐδὲ - τοῖς τραπεζίταις τῆς τῶν θεμάτων, ἀλλʼ ἄδηλον πόθʼ ὁ δοὺς -ἀπαιτήσει. ὁ οὖν ἢ αὐτὸς μέλλων ἀποθνήσκειν ἢ τέκνων ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν πῶς οὐ καταφανῶς ἐπιλέλησται ὅτι καὶ αὐτὸς ἄνθρωπός ἐστι καὶ τὰ τέκνα θνητὰ -ἐγέννησεν; οὐ γάρ ἐστι φρένας ἔχοντος ἀνθρώπου ἀγνοεῖν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ζῷόν ἐστι θνητόν, οὐδʼ ὅτι -γέγονεν εἰς τὸ - ἀποθανεῖν. εἰ γοῦν ἡ Νιόβη κατὰ τοὺς -μύθους πρόχειρον εἶχε τὴν ὑπόληψιν ταύτην ὅτι καὶ ἡ -θαλέθοντι βίῳ -Bergk. 3 p. 720. Nauck. p. 697 -βλάσταις τε τέκνων βριθομένα γλυκερὸν -φάος ὁρῶσα - - τελευτήσει, οὐκ ἂν οὕτως ἐδυσχέραινεν ὡς καὶ τὸ ζῆν ἐθέλειν -ἐκλιπεῖν διὰ τὸ μέγεθος τῆς συμφορᾶς, καὶ τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι ἀνάρπαστον αὐτὴν γενέσθαι πρὸς -ἀπώλειαν τὴν χαλεπωτάτην. δύʼ ἐστὶ τῶν Δελφικῶν γραμμάτων τὰ μάλιστʼ ἀναγκαιότατα πρὸς τὸν βίον, τὸ γνῶθι σαυτὸν καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν· ἐκ τούτων γὰρ ἤρτηται καὶ τἄλλα πάντα. ταῦτα γάρ ἐστιν -ἀλλήλοις συνῳδὰ καὶ σύμφωνα, καὶ διὰ θατέρου θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι κατὰ δύναμιν. ἔν τε γὰρ τῷ -γιγνώσκειν ἑαυτὸν· περιέχεται τὸ μηδὲν ἄγαν, καὶ ἐν τούτῳ τὸ -γιγνώσκειν ἑαυτόν. διὸ καὶ περὶ μὲν τούτου φησὶν ὁ Ἴων οὕτως -τὸ γνῶθι σαυτὸν τοῦτʼ ἔπος μὲν οὐ μέγα, -Nauck. p. 576 -ἔργον δʼ ὅσον Ζεὺς μόνος· ἐπίσταται θεῶν, - ὁ δὲ Πίνδαρος -Πίνδαρος] Bergk. 1 p. 453 - - -σοφοὶ δέ φησὶ καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν ἔπος αἴνησαν - περισσῶς - -

-
-
-

ταῦτʼ οὖν ἐν διανοίᾳ τις ἔχων ὡς πυθὸ - χρηστα παραγγέλματα πρὸς πάντα τὰ τοῦ -βίου πράγματα ῥᾳδίως ἐφαρμόζειν δυνήσεται καὶ φέρειν αὐτὰ δεξιῶς, εἴς τε τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀφορῶν καὶ -εἰς τὸ μὴ πέρα τοῦ προσήκοντος ἐν τοῖς προσπίπτουσιν ἢ διαίρεσθαι -πρὸς ἀλαζονείαν ἢ ταπεινοῦσθαι καὶ καταπίπτειν πρὸς οἴκτους καὶ ὀλοφυρμοὺς διὰ τὴν τῆς ψυχῆς -ἀσθένειαν καὶ τὸν ἐμφυόμενον ἡμῖν τοῦ θανάτου φόβον παρὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν εἰωθότων ἐν τῷ βίῳ -συμβαίνειν κατὰ τὴν τῆς ἀνάγκης ἢ πεπρωμένης μοῖραν. καλῶς δʼ οἱ -Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο λέγοντες -ὅσσα δὲ δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ ἄλγεʼ ἔχουσιν, Carm. Aur. 17 - - -ἣν ἂν μοῖραν ἔχῃς, ταύτην ἔχε μηδʼ ἀγανάκτει - καὶ ὁ τραγικὸς Αἰσχύλος -Αἰσχύλος] Nauck. p. 543 - - -ἀνδρῶν γάρ ἐστιν ἐνδίκων τε καὶ σοφῶν -κἀν τοῖσι δεινοῖς -λἀν τοῖς κακίστοις - μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς - καὶ ὁ Εὐριπίδης -Εὐριπιδης] Nauck. p. 524 - - ὅστις δʼ ἀνάγκῃ συγκεχώρηκεν βροτῶν -id. p. 412 - σοφὸς παρʼ ἡμῖν καὶ τὰ θεῖʼ ἐπίσταται - - καὶ ἐν ἄλλοις -τὰ προσπεσόντα δʼ ὅστις εὖ φέρει βροτῶν, - -ἄριστος εἶναι σωφρονεῖν τέ μοι δοκεῖ - -

-
-
-

οἱ δὲ πολλοὶ πάντα καταμέμφονται καὶ πάντα τὰ παρὰ τὰς ἐλπίδας αὐτοῖς συμβεβηκότα ἐξ ἐπηρείας τύχης καὶ δαιμόνων γενέσθαι -γενέσθαι H: γίνεσθαι - νομίζουσι. διὸ καὶ ἐπὶ πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες καὶ τὴν ἑαυτῶν -ἀτυχίαν αἰτιώμενοι. πρὸς οὓς ὑπστυχὼν ἄν τις εἴποι - θεὸς δέ σοι πῆμʼ οὐδὲν ἀλλʼ αὐτὸς σύ σοί - -σὺ σοὶ R ex Soph. OR 379: αὑτῷ σὺ -σοὶ - - - καὶ ἡ διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια καὶ παραφροσύνη. διὰ ταύτην γοῦν τὴν -διηπατημένην καὶ ψευδῆ δόξαν πάντα καταμέμφονται θάνατον. ἐὰν μὲν γὰρ ἐν ἀποδημίᾳ τις ὢν ἀποθάνῃ, στένουσιν ἐπιλέγοντες -δύσμορος, οὐδʼ ἄρα τῷ γε πατὴρ καὶ πότνια -Homer. Λ -453 -μήτηρ -ὄσσε καθαιρήσουσιν - - ἐὰν δʼ ἐπὶ τῆς οἰκείας πατρίδος -πατρίδος del. R παρόντων τῶν γονέων, ὀδύρονται ὡς -ἐξαρπασθέντος ἐκ τῶν χειρῶν καὶ τὴν ἐν ὀφθαλμοῖς ὀδύνην αὐτοῖς ἀφέντος. -ἐφέντος corr. H ἐὰν δʼ -ἄφωνος μηδὲν προσειπὼν περὶ μηδενός, κλαίοντες λέγουσιν -οὐδέ τί μοι εἶπας πυκινὸν ἔπος, οὗ τέ κεν αἰεί Homer. Ω 744 - - -μεμνῄμην - ἐὰν προσομιλήσας τι, τοῦτʼ ἀεὶ πρόχειρον ἔχουσιν ὥσπερ -ὑπέκκαυμα τῆς λύπης. ἐὰν ταχέως, ὀδύρονται λέγοντες ἀνηρπάσθη. ἐὰν μακρῶς, μέμφονται ὅτι -καταφθινήσας καὶ τιμωρηθεὶς -τιμωρηθεὶς] ταλαιπωρηθεὶς? ἀπέθανε. πᾶσα πρόφασις ἱκανὴ πρὸς τὸ τὰς λύπας καὶ τοὺς θρήνους -συνεγείρειν. ταῦτα δʼ ἐκίνησαν οἱ ποιηταί, καὶ μάλιστα τούτων ὁ -πρῶτος Ὅμηρος λέγων - -ὡς δὲ πατὴρ οὗ παιδὸς ὀδύρεται ὀστέα καίων, -Homer. Ψ -222 - νυμφίου, ὅς τε θανὼν δειλοὺς ἀκάχησε τοκῆας -ἄρρητον δὲ τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκε -id. P 37. Versum del. H - - καὶ ταῦτα μὲν οὔπω δῆλον εἰ δικαίως -ὀδύρεται, ἀλλʼ ὅρα τὸ ἑξῆς - μοῦνος τηλύγετος πολλοῖσιν ἐπὶ κτεάτεσσι. -id. I 482 - -

-
-
-

τίς γὰρ οἶδεν, εἰ ὁ θεὸς πατρικῶς κηδόμενος τοῦ ἀνθρωπείου γένους καὶ προορώμενος τὰ μέλλοντα -συμβήσεσθαι προεξάγει τινὰς ἐκ τοῦ ζῆν ἀὼρους ; ὅθεν οὐδὲν φευκτὸν - -φευκτὸν] ἀπευκτὸν H -νομιστέον αὐτοὺς πάσχειν -ʽʼ ʽʼδεινὸν γὰρ οὐδὲν -δεινὸν γὰρ οὐδὲν Clemens Strom. IV p. 587 (Nauck. p. 468, 757, 9): -οὐδὲν γὰρ δεινὸν - τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς - οὔτε τῶν κατὰ προηγούμενον λόγον συμβαινόντων οὔτε τῶν κατʼ ἐπακολούθησιν καὶ ὅτι οἱ πλεῖστοι θάνατοι πρὸ ἄλλων -δυσχερῶν μειζόνων γίγνονται, καὶ ὅτι τοῖς μὲν οὐδὲ γενέσθαι -συνέφερε, τοῖς δʼ ἅμα τῷ γενέσθαι ἀποθανεῖν, τοῖς δὲ προελθοῦσιν ἐπὶ μικρὸν τοῖς δʼ ἀκμάζουσι. πρὸς -πάντας δὴ τούτους τοὺς θανάτους ἐλαφρῶς ἑκτέον, εἰδότας ὅτι τὴν μοῖραν οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν -πεπαιδευμένων δʼ ἐστὶν ἀνθρώπων προσειληφέναι ὅτι βραχὺν χρόνον -προειλήφασιν ἡμᾶς οἱ δοκοῦντες ἄωροι τοῦ ζῆν ἐστερῆσθαι· καὶ γὰρ ὁ μακρότατος βίος ὀλίγος ἐστὶ καὶ -στιγμαῖος πρὸς τὸν ἄπειρον αἰῶνα καὶ -ὅτι πολλοὶ τῶν ἐπὶ πλέον πενθησάντων μετʼ οὐ πολὺ τοῖς ὑπʼ αὐτῶν -κατοδυρθεῖσιν ἐπηκολούθησαν, οὐδὲν ἐκ τοῦ πένθους ὄφελος περιποιησάμενοι, μάτην δʼ ἑαυτοὺς , καταικισάμενοι ταῖς κακουχίαις. βραχυτάτου δὲ τοῦ τῆς ἐπιδημίας ὄντος ἐν τῷ -βίῳ χρόνου, οὐκ ἐν ταῖς αὐχμηραῖς λύπαις οὐδʼ ἐν τῷ κακοδαιμονεστάτῳ πένθει διαφθείρειν ἑαυτοὺς δεῖ -ταῖς ὀδύναις καὶ ταῖς τοῦ σώματος αἰκίαις παρατεινομένους, ἀλλὰ -μεταβάλλειν ἐπὶ τὸ κρεῖσσον καὶ ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν ἀνδράσι -τοῖς συλλυπουμένοις καὶ διεγείρουσι τὰ πένθη διὰ κολακείαν, ἀλλὰ τοῖς ἀφαιρουμένοις τὰς λύπας διὰ -διὰ τῆς] διὰ H - τῆς γενναίας καὶ σεμνῆς παρηγορίας, ἐπακούοντας καὶ ἔχοντας ἐν νῷ -τὸ Ὁμηρικὸν τοῦτʼ ἔπος, ὅπερ ὁ Ἕκτωρ πρὸς τὴν Ἀνδρομάχην ἀντιπαρηγορῶν αὐτὴν εἶπεν ὡδὶ κ -δαιμονίη, μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ Homer. -Z 486 - - -οὐ γάρ τίς μʼ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄιδι προϊάψει, - μοῖραν δʼ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι -ἀνδρῶν, -οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα -γένηται - - ταύτην δὲ τὴν μοῖραν ἐν ἄλλοις ὁ ποιητής φησι - -γεινομένῳ ἐπένησε λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ -id. Ψ -128 - -

-
-
-

ταῦτα πρὸ διανοίας λαβόντες τῆς ἀπράκτου καὶ κενῆς ἀπαλλαγησόμεθα βαρυπενθείας, ὀλίγου δὴ -παντάπασι τοῦ μεταξὺ χρόνου τῆς ζωῆς ὄντος. φειστέον οὖν, ὅπως -εὔθυμόν τε καὶ ἀπαρενόχλητον τοῦτον ταῖς πενθικαῖς λύπαις διαγάγωμεν, τὰ τοῦ πένθους παράσημα -μεθέμενοι καὶ τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας φροντίσαντες καὶ τῆς τῶν συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας. καλὸν δὲ καὶ μεμνῆσθαι τῶν λόγων, οἷς κατὰ τὸ εἰκὸς ἐχρησάμεθά ποτε πρὸς συγγενεῖς -ἢ φίλους ἐν ταῖς παραπλησίοις γενομένους συμφοραῖς, παραμυθούμενοι καὶ πείθοντες τὰ κοινὰ τοῦ βίου συμπτώματα κοινῶς φέρειν καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ μὴ τοῖς μὲν ἄλλοις ἐπαρκεῖν -πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι, ἑαυτοῖς δὲ μηδὲν ὄφελος εἶναι τὴν τούτων ὑπόμνησιν, διʼ ὧν δεῖ τὸ ἀλγοῦν τῆς -ψυχῆς ἀποθεραπεύειν παιωνίοις λόγου φαρμάκοις, ὡς πάντων μᾶλλον ἢ -ἀλυπίας ἀναβολὴν δεῖ -δεῖν] δέον? ποιεῖσθαι. -καίτοι γε τὸν ἐν ὁτῳοῦν ἀμβολιεργὸν -ἀμβολιεργὸν] Hesiod. OD 414 ἄταις φησὶ παλαίειν, τὸ -κυκλούμενον τοῦτο παρὰ πᾶσιν ἔπος· -πολὺ δʼ οἶμαι μᾶλλον τὸν ὑπερτιθέμενον τὰ τῆς ψυχῆς ἀχθεινὰ πάθη καὶ δυσάντητα πρὸς τὸν ἐπιόντα χρόνον.

-
-
-

ἀποβλέπειν δὲ καὶ πρὸς τοὺς εὐγενῶς καὶ μεγαλοφρόνως τοὺς ἐπὶ τοῖς υἱοῖς γενομένους θανάτους καὶ - -θανάτους καὶ W: θανάτους - πράως ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν Κλαζομένιον καὶ Δημοσθένη τὸν Ἀθηναῖον -καὶ - Ἀθηναῖον] fort. supplendum καὶ -Περικλέα τὸν Ὀλύμπιον καὶ Ξενοφῶντα τὸν Σωκρατικὸν καὶ Δημοσθένη τὸν Ἀθηναῖον - καὶ Δίωνα τὸν Συρακόσιον καὶ τὸν βασιλέα Ἀντίγονον, καὶ -συχνοὺς ἄλλους τῶν τε παλαιῶν καὶ τῶν καθʼ ἡμᾶς. τούτων γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς φασι, -φυσιολογοῦντα καὶ διαλεγόμενον τοῖς γνωρίμοις, ἀκούσαντα παρά τινος τῶν ἀναγγειλάντων αὐτῷ τὴν - - περὶ τὸν υἱὸν τελευτήν, μικρὸν -ἐπισχόντα πρὸς τοὺς παρόντας εἰπεῖν ᾔδειν ὅτι θνητὸν ἐγέννησα τὸν -τὸν H - υἱόν. Περικλέα δὲ τὸν Ὀλύμπιον προσαγορευθέντα διὰ τὴν περὶ τὸν λόγον καὶ -τὴν σύνεσιν ὑπερβεβλημένην δύναμιν, πυθόμενον ἀμφοτέρους αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς μετηλλαχέναι τὸν βίον, -Πάραλόν τε καὶ Ξάνθιππον, ὥς φησι Πρωταγόρας εἰπεῖν οὕτως τῶν γὰρ -υἱέων νεηνιέων -νεηνείων H: νεηνιῶν - ἐόντων -ἐόντων -scripsi: ὄντων - καὶ καλῶν, ἐν ὀκτὼ δὲ τῇσι -τῇσι H: ταῖς - πάσῃσι ἡμέρῃσι ἀποθανόντων νηπενθέως ἀνέτλη· εὐδίης γὰρ εἴχετο, ἐξ ἧς πολλὸν ὤνητο κατὰ -πᾶσαν ἡμέρην εἰς εὐποτμίην καὶ -ἀνωδυνίην καὶ τὴν ἐν τοῖσι -τοῖσι H: τοῖς - πολλοῖσι δόξαν· πᾶς γάρ τίς μιν ὁρέων -ὁρέων H: ὁρῶν - τὰ ἑωυτοῦ -ἑωυτοῦ -scripsi: ἑαυτοῦ. item lin. -13 πένθεα ἐρρωμένως φέροντα, μεγαλόφρονά τε καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε -ἀνδρήιον ἐδόκεε H: ἀνδρεῖον -ἐδόκει - εἶναι καὶ ἑωυτοῦ κρέσσω, -κρέσσω -scripsi: κρείσσω - κάρτα εἰδὼς τὴν ἑωυτοῦ ἐν τοιοῖσδε πράγμασι ἀμηχανίην τοῦτον γὰρ εὐθὺς μετὰ τὴν -προσαγγελίαν ἀμφοτέρων τῶν υἱέων οὐδὲν ἧττον ἐστεφανωμένον κατὰ τὸ -πάτριον ἔθος καὶ λευχειμονοῦντα δημηγορεῖν βουλὰς -βουλάς] Homer. B 273 τʼ ἐξάρχοντʼ ἀγαθὰς πρός τε τὸν -πόλεμον ἐπιπαρορμῶντα τοὺς Ἀθηναίους. Ξενοφῶντα δὲ τὸν Σωκρατικὸν θύοντά ποτε, παρὰ τῶν ἀγγέλων τῶν - ἀπὸ τοῦ πολέμου πυθόμενον ὅτι ὁ υἱὸς αὐτοῦ Γρύλλος ἀγωνιζόμενος ἐτελεύτησε, περιελόμενον τὸν -στέφανον ἐξετάζειν τίνα τρόπον ἐτελεύτησε. τῶν δὲ ἀπαγγειλάντων ὅτι γενναίως ἀριστεύων καὶ πολλοὺς -τῶν πολεμίων κατακτείνας, μικρὸν παντελῶς διασιωπήσαντα ita scripsi pro διαστήσαντα - - χρόνον καὶ τῷ λογισμῷ τὸ πάθος -παρακατασχόντα, ἐπιθέμενον πάλιν τὸν στέφανον ἐπιτελεῖν τὴν θυσίαν, καὶ πρὸς τοὺς ἀγγέλους εἰπεῖν -ὅτι θεοῖς ηὐξάμην οὐκ ἀθάνατον οὐδὲ πολυχρόνιον γενέσθαι μοι τὸν υἱὸν τὸ γὰρ τοιοῦτον ἄδηλον εἰ - -εἰ H: ὅτι - - συμφέρει, ἀγαθὸν δὲ καὶ φιλόπατριν, ὃ δὴ καὶ γέγονεν. Δίωνα δὲ τὸν Συρακόσιον συνεδρεύοντα μετὰ τῶν -φίλων, κατὰ τὴν οἰκίαν θορύβου γενομένου καὶ μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον τὴν αἰτίαν καὶ τὸ συμβεβηκὸς -ἀκούσαντα ὅτι ὁ υἱὸς αὐτοῦ καταπεσὼν ἀπὸ τοῦ στέγους ἐτελεύτησεν, -οὐδὲν ἐκπλαγέντα τὸ μὲν σωμάτιον κελεῦσαι τοῦ μεταλλάξαντος ταῖς γυναιξὶ παραδοῦναι πρὸς τὴν νόμιμον -ταφήν, αὐτὸν δὲ περὶ ὧν διεσκέπτετο μὴ παραλιπεῖν. τοῦτον ζηλῶσαι λέγεται καὶ Δημοσθένην τὸν ῥήτορα, - τὴν μόνην καὶ ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ ἧς φησιν Αἰσχίνης, - -Αἰσχίνης] adv. Ctesiph. p. 64, 38 κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας, -ταυτί. ἑβδόμην δʼ ἡμέραν τῆς θυγατρὸς αὐτῷ τετελευτηκυίας, πρὶν πενθῆσαι καὶ τὰ νομιζόμενα ποιῆσαι, στεφανωσάμενος καὶ -λευκὴν ἐσθῆτα ἀναλαβὼν ἐβουθύτει καὶ παρενόμει, -παρενόμει Aeschines: παρηνόμει - τὴν μόνην ὁ δείλαιος καὶ πρώτην αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν ἀπολέσας. οὗτος μὲν οὖν -ῥητορικῶς προθέμενος αὐτοῦ κατηγορῆσαι ταῦτα διεξῆλθεν, ἀγνοῶν ὅτι διὰ τούτων αὐτὸν ἐπαινεῖ τὸ -πενθεῖν παρωσάμενον καὶ τὸ φιλόπατρι πρὸ τῆς τῶν ἀναγκαίων -συμπαθείας ἐπιδειξάμενον. Ἀντίγονον δὲ τὸν βασιλέα πυθόμενον τὴν Ἀλκυονέως τοῦ υἱοῦ τελευτὴν ἐν -παρατάξει γενομένην μεγαλοφρόνως τε πρὸς τοὺς ἀπαγγείλαντας αὐτῷ τὴν -συμφορὰν ἀπιδεῖν καὶ μικρὸν ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα προσειπεῖν ὦ Ἀλκυονεῦ, ὀψίτερον μετήλλαξας τὸν βίον, οὕτως -ἀφειδῶς ἐξορμῶν πρὸς -πρὸς] ἐπὶ H τοὺς - πολεμίους καὶ οὔτε τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας οὔτε τῶν ἐμῶν παραινέσεων -φροντίζων Τούτους δὴ τοὺς ἄνδρας θαυμάζουσι μὲν τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ ἄγανται, μιμεῖσθαι δʼ -ἐπὶ τῶν ἔργων οὐ δύνανται διὰ τὴν ἐκ τῆς ἀπαιδευσίας ἀσθένειαν τῆς ψυχῆς. πλὴν πολλῶν ὄντων παραδειγμάτων τῶν διὰ τῆς ἱστορίας ἡμῖν παραδιδομένων τῆς τε Ἑλληνικῆς -καὶ τῆς,· Ῥωμαϊκῆς τῶν γενναίως καὶ καλῶς ἐν ταῖς τῶν ἀναγκαίων τελευταῖς διαγενομένων ἀποχρήσει τὰ -εἰρημένα πρὸς τὴν ἀπόθεσιν τοῦ πάντων -πάντων R: παντὸς - ἀνιαροτάτου - πένθους καὶ τῆς ἐν τούτῳ πρὸς οὐδὲν -χρήσιμον ματαιοπονίας.

-
-
-

ὅτι γὰρ οἱ ταῖς ἀρεταῖς διενεγκόντες ὡς θεοφιλεῖς νέοι μετέστησαν πρὸς τὸ χρεὼν καὶ πάλαι μὲν διὰ -τῶν πρόσθεν ὑπέμνησα λόγων, καὶ νῦν δὲ πειράσομαι διὰ βραχυτάτων -ἐπιδραμεῖν, προσμαρτυρήσας τῷ καλῶς ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέντι τούτῳ -ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος -Meinek. IV p. 105 - ἀλλʼ ἴσως ὑποτυχὼν ἂν φαίης Ἀπολλώνιε φίλτατε,σφόδρʼ ἦν ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι -καὶ -μοίραις, -μοίραις] Μούσαις Madvigius -οτε> καὶ σὲ ἔδει ὑπʼ ἐκείνου τελείου γενομένου κηδευθῆναι μεταλλάξαντα τὸν βίον· τοῦτο γὰρ -εἶναι κατὰ φύσιν, τὴν ἡμετέραν δηλονότι καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλʼ οὐ κατὰ -τὴν τῶν ὅλων πρόνοιαν καὶ τὴν κοσμικὴν διάταξιν. ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ ἦν κατὰ φύσιν -περαιτέρω τοῦ ἀπονεμηθέντος αὐτῷ χρόνου πρὸς τὸν ἐνθάδε βίον περιμένειν, ἀλλʼ εὐτάκτως τοῦτον ἐκπλήσαντι πρὸς τὴν εἱμαρμένην ἐπανάγειν πορείαν, καλούσης αὐτῆς, φησίν, -ἢδη πρὸς ἑαυτήν. ἀλλʼ ἄωρος -ἄωρος Didotiana: ἀώρως - ἐτελεύτησεν; οὐκοῦν εὐποτμότερος διὰ τοῦτο καὶ κακῶν ἀπείρατός ἐστιν· - -ὁ βίος γάρ φησὶν Εὐριπίδης ὄνομ ἔχει μόνον Nauck. p. 524 - - - μόρος -ἔχει μόνον μόρος -scripsi: ἔχει πόνος - γεγώς. -γεγώς Nauckius: ἐγώ σʼ - - - οὗτος δʼ ἐπὶ τῆς εὐανθεστάτης ἡλικίας,· προαπεφοίτησεν ὁλόκληρος ἠίθεος, ζηλωτὸς καὶ -περίβλεπτος πᾶσι τοῖς συνήθεσιν αὐτῷ, φιλοπάτωρ γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος καὶ -φιλόσοφος, τὸ δὲ σύμπαν εἰπεῖν φιλάνθρωπος, αἰδούμενος μὲν τοὺς -πρεσβυτέρους τῶν φίλων ὥσπερ πατέρας, στέργων δὲ τοὺς ὁμήλικας καὶ συνήθεις, τιμητικὸς δὲ τῶν -καθηγησαμένων, ξένοις δὲ καὶ ἀστοῖς πραότατος, πᾶσι δὲ μείλιχος καὶ φίλος διά τε τὴν ἐξ ὄψεως χάριν καὶ -τὴν, εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν. ἀλλὰ γὰρ ἐκεῖνος μὲν τῆς τε σῆς εὐσεβείας καὶ τῆς ἑαυτοῦ τὴν -πρέπουσαν εὐφημίαν ἔχων πρὸς τὸν ἀεὶ χρόνον προαπεφοίτησε τοῦ θνητοῦ βίου, καθάπερ ἔκ του -ἔκ του -scripsi: ἐκ τοῦ - συμποσίου, πρὶν εἴς τινα παροινίαν ἐκπεσεῖν τὴν τῷ μακρῷ -γήρᾳ παρεπομένην. εἰ δʼ ὁ τῶν παλαιῶν ποιητῶν τε καὶ φιλοσόφων λόγος ἐστὶν -ἀληθὴς ὥσπερ εἰκὸς ἔχειν, οὕτω καὶ τοῖς εὐσεβέσι τῶν μεταλλαξάντων ἔστι τις τιμὴ καὶ προεδρία -καθάπερ λέγεται, καὶ χῶρός τις ἀποτεταγμένος ἐν ᾧ διατρίβουσιν αἱ τούτων ψυχαί, καλὰς ἐλπίδας ἔχειν σε δεῖ περὶ τοῦ μακαρίτου υἱέος σου, ὅτι τούτοις συγκαταριθμηθεὶς συνέσται. -

-
-
-

λέγεται δʼ ὑπὸ μὲν τοῦ μελικοῦ Πινδάρου -Πινδάρου] Bergk. 1 p. 425 ταυτὶ περὶ τῶν εὐσεβῶν ἐν Ἅιδου, - - τοῖσι λάμπει μὲν μένος ἀελίου τὰν ἐνθάδε νύκτα - - κάτω, -φοινικορόδοις ἐν λειμώνεσσι προάστιον -προάστιον G. Hermannus: προάστειον - αὐτῶν -ita p. 1130 c: φοινικορόδιαί τε λειμῶνες - - καὶ λιβάνῳ σκιαρὸν καὶ χρυσοκάρποισι -χρυσέοις καρποῖς Boeckhius βεβριθός. -βεβριθός R: βέβριθε - - -καὶ τοὶ μὲν ἵπποις γυμνασίοις τε -τε Hermannus τοὶ δὲ πεσσοῖς, -τοὶ δὲ φορμίγγεσι τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν - -εὐανθὴς ἅπας τέθαλεν idem: τέθηλεν - ὄλβος, -ὀδμὰ δʼ ἐρατὸν Xylander: ἐρατῶν - κατὰ χῶρον κίδναται -αἰεὶ Boeckhius: ἀεὶ - θύα -θύα Hermannus: θύματα - μιγνύντων πυρὶ τηλεφανεῖ παντοῖα -θεῶν ἐπὶ βωμοῖς. - - καὶ μικρὸν προελθὼν ἐν ἄλλῳ θρήνῳ -περὶ ψυχῆς λέγων φησὶν -ὀλβίᾳ δʼ ἅπαντες αἴσᾳ λυσίπονον τελευτάν. -Bergk. 1 p. 427 - καὶ σῶμα μὲν πάντων ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ, -ζωὸν δʼ ἔτι -ζωὸν δʼ ἔτι vit. Rom. c. 28: ζῶν -δὲ - λείπεται αἰῶνος εἴδωλον· τὸ γάρ - ἐστι μόνον -ἐστι μόνον ibidem: μόνον ἐστί - - - - ἐκ θεῶν. εὕδει δὲ πρασσόντων μελέων, ἀτὰρ - εὑδόντεσσιν ἐν πολλοῖς ὀνείροις - δείκνυσι τερπνῶν ἐφέρποισαν -ἐφέρποισαν Boeckhius: ἐφέρπουσαν - χαλεπῶν τε κρίσιν. - -

-
-
-

ὁ δὲ θεῖος Πλάτων πολλὰ μὲν ἐν τῷ Περὶ -περὶ R: περί τε - - ψυχῆς περὶ τῆς ἀθανασίας αὐτῆς εἴρηκεν, οὐκ ὀλίγα δʼ ἐν τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῷ Μένωνι καὶ τῷ Γοργίᾳ -καὶ σποράδην ἐν τοῖς ἄλλοις διαλόγοις. ἀλλὰ τὰ μὲν ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς διαλόγῳ ῥηθέντα κατʼ ἰδίαν -ὑπομνηματισάμενός σοι παρέξομαι, ὡς ἐβουλήθης· ἔσται -ἔσται δὲ -scripsi: τὰ δὲ - - δὲ πρὸς τὸ παρὸν καίρια καὶ χρήσιμα τὰ λεχθέντα πρὸς Καλλικλέα -Xylander τὸν Ἀθηναῖον, ἑταῖρον δὲ καὶ -μαθητὴν Γοργίου τοῦ ῥήτορος φησὶ γὰρ ὁ παρὰ τῷ Πλάτωνι -Πλάτωνι] Gorg. p. 523 c Σωκράτης, ἄκουε δή, φασί, -φασί Plato: φησί - μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσει, ὡς ἐγὼ οἶμαι, μῦθον, -ἐγὼ δὲ λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι λέξω `ἃ μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει, διενείμαντο τὴν -ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, ἐπειδὴ παρὰ τοῦ πατρὸς; παρέλαβον ἦν οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ -καὶ νῦν ἔτʼ ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως διελθόντα -τὸν βίον καὶ ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς -κακῶν, τὸν δʼ ἀδίκως καὶ ἀθέως εἰς τὸ -τῆς δίκης τε καὶ τίσεως δεσμωτήριον, ὃ δὴ τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. -τούτων δʼ οἱ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος -ζῶντες ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες μέλλοιεν τελευτᾶν. ἔπειτα αἱ δίκαι πως οὐ καλῶς -ἐκρίνοντο. ὃ τʼ οὖν Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν σφισιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν ὁ Ζεὺς ἀλλʼ -ἐγώ ἔφη παύσω τοῦτο γιγνόμενον. νῦν μὲν γὰρ κακῶς αἱ δίκαι δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ ἔφη οἱ κρινόμενοι κρίνονται· ζῶντες -γὰρ κρίνονται. πολλοὶ -πολλοὶ Plato: πολλοὶ μὲν - οὖν ἴσως ἦ δʼ ὃς πονηρὰς ψυχὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ -σώματά τε καλὰ καὶ γένη καὶ πλούτους, καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μαρτυρήσοντες -ὡς δικαίως βεβιώκασιν. οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό τε τούτων ἐκπλήττονται, -ἐκπλήττονται καὶ -idem: ἐκπλήττονται - καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς -ἑαυτῶν ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ αὐτοῖς; πάντʼ ἐπίπροσθεν - -ἐπίπροσθεν -idem: ἐπιπρόσθησις - γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν -αὐτῶν -idem: ἑαυτῶν - ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν κρινομένων. πρῶτον μὲν οὖν παυστέον ἐστὶ προειδότας αὐτοὺς τὸν -θάνατον· νῦν -νῦν -idem: νῦν μὲν - γὰρ προΐσασι. τοῦτο μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ, ὅπως ἂν παύσῃ αὐτό. ἔπειτα γυμνοὺς -κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ -τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, -ἔρημον ἁπάντων τῶν συγγενῶν, -συγγενῶν καὶ -idem: συγγενῶν - καὶ καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ -κρίσις -δικαία ἡ κρίσις Plato: ἡ κρίσις -δικαία - ἐγὼ οὖν ταῦτʼ ἐγνωκὼς πρότερος -πρότερος -idem: πρότερον - ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς υἱεῖς ἐμαυτοῦ, δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ἕνα -δʼ ἐκ τῆς Εὐρώπης, -Αἰακόν. οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, -δικάσουσιν ἐν τῷ -τὼ -idem: τὰ - λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ ἐξ ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ δʼ εἰς τάρταρον. καὶ -τοὺς μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δʼ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός Μίνῳ δὲ πρεσβεῖα δώσω - ἐπιδιακρίνειν ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, -ἀπορη-τόν τι τὼ ἑτέρω -idem: ἀπόρρητόν τι ᾗ τῷ ἑτέρῳ - ἵνʼ ὡς δικαιοτάτη ἡ -ἡ -idem κρίσις περὶ τῆς πορείας τοῖς ἀνθρὼποις. ταῦτʼ ἐστίν, -ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ τούτων τῶν λόγων τοιόνδε -τοιόνδε -idem: τοιόν (sic) τι -λογίζομαι συμβαίνειν, ὅτι ὁ θάνατος τυγχάνει ὤν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, -οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν πραγμάτοιν -διάλυσις, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος· ἀπʼ ἀλλήλοιν.

-
-
-

ταῦτά σοι συναγαγών, Ἀπολλώνιε φίλτατε, καὶ συνθεὶς μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἀπειργασάμην - τὸν παραμυθητικόν σοι λόγον, ἀναγκαιότατον ὄντα σοι -σοι del. H πρός; τε τὴν τῆς παρούσης λύπης ἀπαλλαγὴν καὶ -τοῦ πάντων ἀνιαροτάτου πένθους παῦλαν. περιέχει δὲ καὶ τὴν πρὸς τὸν θεοφιλέστατον υἱόν σου -Ἀπολλώνιον πρέπουσαν τιμήν, ποθεινοτάτην οὖσαν τοῖς ἀφιερωθεῖσι, -τὴν διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης καὶ τῆς ἀδιαλείπτου πρὸς τὸν ἀεὶ χρόνον εὐφημίας. καλῶς οὖν ποιήσεις καὶ τῷ λόγῳ πεισθεὶς καὶ τῷ μακαρίτῃ σου υἱῷ χαρισάμενος καὶ μεταβαλὼν ἐκ τῆς ἀνωφελοῦς περὶ τὸ σῶμα -καὶ τὴν ψυχὴν κακώσεως καὶ καταφθορᾶς ἐπὶ τὴν συνήθη σοι καὶ κατὰ φύσιν διαγωγὴν ἐλθεῖν. -ἐλθεῖν del. R ὡς γὰρ οὐδὲ συμβιῶν ἡμῖν ἡδέως ἐώρα κατηφεῖς -ὄντας οὔτε σὲ οὔτε τὴν μητέρα, οὕτως οὐδὲ νῦν μετὰ θεῶν ὢν καὶ τούτοις συνεστιώμενος εὐαρεστήσειεν -ἂν τῇ τοιαύτῃ ὑμῶν διαγωγῇ. ἀνδρὸς οὖν ἀγαθοῦ καὶ γενναίου καὶ φιλοτέκνου - φρόνημα ἀναλαβὼν σεαυτόν τε καὶ τὴν -μητέρα τοῦ νεανίσκου καὶ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους ἔκλυσαι τῆς τοιαύτης κακοδαιμονίας, εἰς -γαληνότερον μετελθὼν βίου σχῆμα καὶ προσφιλέστερον -προσφιλέστερον -idem: προσφιλέστατον - τῷ τε υἱῷ σου καὶ πᾶσιν ἡμῖν τοῖς κηδομένοις σου κατὰ τὸ προσῆκον. 15

-
+

+ καὶ πάλαι σοι συνήλγησα καὶ συνηχθέσθην, Ἀπολλώνιε, ἀκούσας περὶ τῆς τοῦ προσφιλεστάτου πᾶσιν ἡμῖν υἱοῦ σου προώρου μεταλλαγῆς τοῦ βίου, νεανίσκου κοσμίου πάνυ καὶ σώφρονος; καὶ διαφερόντως + τά τε πρὸς θεοὺς καὶ τὰ πρὸς γονεῖς καὶ πρὸς γονεῖς Stephanus καὶ + φίλους ὅσια καὶ δίκαια διαφυλάξαντος. τότε μὲν οὖν ὑπὸ τὸν τῆς τελευτῆς καιρὸν ἐντυγχάνειν σοι καὶ παρακαλεῖν ἀνθρωπίνως φέρειν τὸ συμβεβηκὸς ἀνοίκειον ἦν, παρειμένον τό τε σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν + ὑπὸ τῆς,· παραλόγου συμφορᾶς, καὶ συμπαθεῖν δʼ ἦν 10 ἀναγκαῖον οὐδὲ γὰρ οἱ βέλτιστοι τῶν ἰατρῶν πρὸς τὰς ἀθρόας τῶν ῥευμάτων ἐπιφορὰς εὐθὺς· προσφέρουσι τὰς διὰ τῶν φαρμάκων βοηθείας, ἀλλʼ ἐῶσι τὸ βαρῦνον τῆς φλεγμονῆς δίχα τῆς τῶν ἔξωθεν + περιχρίστων ἐπιθέσεως αὐτὸ διʼ αὑτοῦ λαβεῖν πέψιν.

+

ἐπεὶ δὲ νῦν ἐπεὶ δὲ νῦν R: ἐπειδὴ οὖν καὶ χρόνος ὁ πάντα πεπαίνειν εἰωθὼς + ἐγγέγονε τῇ συμφορᾷ καὶ ἡ περὶ σὲ διάθεσις ἀπαιτεῖν ἔοικε τὴν παρὰ τῶν φίλων βοήθειαν, καλῶς ἔχειν ὑπέλαβον τῶν παραμυθητικῶν σοι μεταδοῦναι λόγων πρὸς ἄνεσιν τῆς λύπης καὶ παῦλαν τῶν πενθικῶν καὶ ματαίων ὀδυρμῶν. ψυχῆς ψυχῆς] Aesch. Prom. 379 γὰρ νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι, + ὅταν τις ἐν καιρῷ γε μαλθάσσῃ κέαρ. κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν Εὐριπίδην Εὐριπίδην] Nauck. p. 524 ἄλλο δὲ γʼ ἐπʼ ἄλλῃ φάρμακον κεῖται νόσῳ· λυπουμένῳ μὲν μῦθος εὐμενὴς φίλων, ἄγαν δὲ μωραίνοντι νουθετήματα + + πολλῶν γὰρ ὄντων ψυχικῶν παθῶν, ἡ λύπη τὸ χαλεπώτατον πέφυκεν εἶναι πάντων· διὰ λύπην γάρ φασὶ καὶ μανίαν γίγνεσθαι πολλοῖς καὶ μανία γίγνεται πολλοῖσι Stobaeus Flor. XCIX 1 Meinek. IV p. 43 καὶ νοσήματʼ οὐκ ἰάσιμα, αὑτούς τʼ ἀνῃρήκασι διὰ λύπην τινές +

+

τὸ μὲν οὖν ἀλγεῖν καὶ δάκνεσθαι τελευτήσαντος υἱοῦ φυσικὴν ἔχει τὴν ἀρχὴν τῆς λύπης, καὶ οὐκ ἐφʼ ἡμῖν. οὐ γὰρ ἔγωγε συμφέρομαι τοῖς ὑμνοῦσι τὴν ἄγριον καὶ σκληρὰν ἀπάθειαν, ἔξω καὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ συμφέροντος οὖσαν· ἀφαιρὴσεται γὰρ ἡμῶν αὕτη τὴν ἐκ τοῦ φιλεῖσθαι καὶ φιλεῖν + εὔνοιαν, ἣν παντὸς μᾶλλον διασῴζειν ἀναγκαῖον. τὸ δὲ πέρα τοῦ μετρίου μετρίου Pflugkius: μέτρου παρεκφέρεσθαι χαὶ συναύξειν τὰ πένθη παρὰ φύσιν εἶναί φημι καὶ ὑπὸ τῆς ἐν ἡμῖν φαύλης γίγνεσθαι δόξης. διὸ καὶ τοῦτο μὲν + ἐατέον ὡς βλαβερὸν καὶ φαῦλον καὶ σπουδαίοις ἀνδράσιν ἣκιστα πρέπον, τὴν δὲ μετριοπάθειαν οὐκ ἀποδοκιμαστέον. μὴ γὰρ νοσοῖμεν φησὶν ὁ ἀκαδημαϊκὸς Κράντωρ, Κράντωρ] Mullach. 3 p. 146 νοσήσασι δὲ παρείη τις αἴσθησις, εἴτʼ οὖν τέμνοιτό τι τῶν ἡμετέρων εἴτʼ ἀποσπῷτο. τὸ γὰρ ἀνώδυνον τοῦτʼ οὐκ ἄνευ μεγάλων ἐγγίγνεται + μισθῶν τῷ ἀνθρώπῳ · τεθηριῶσθαι γὰρ εἰκὸς + ἐκεῖ μὲν σῶμα τοιοῦτον τοιοῦτον] i. e. οἱον τεμνόμενον μὴ ἀλγεῖν ἐνταῦθα δὲ ψυχήν.

+

οὔτʼ οὖν ἀπαθεῖς ἐπὶ τῶν τοιούτων συμφορῶν ὁ λόγος ἀξιοῖ γίγνεσθαι τοὺς εὖ φρονοῦντας οὔτε δυσπαθεῖς· τὸ μὲν γὰρ ἄτεγκτον καὶ θηριῶδες, + τὸ δʼ ἐκλελυμένον καὶ γυναικοπρεπές. εὐλόγιστος δʼ ὁ τὸν οἰκεῖον ὅρον ἔχων καὶ δυνάμενος φέρειν δεξιῶς τά τε προσηνῆ καὶ τὰ λυπηρὰ τῶν ἐν τῷ βίῳ συμβαινόντων, καὶ προειληφὼς ὅτι καθάπερ ἐν δημοκρατίᾳ κλῆρός ἐστι τῶν ἀρχῶν καὶ δεῖ λαχόντα + μὲν ἄρχειν ἀπολαχόντα δὲ φέρειν ἀνεπαχθῶς τὴν τύχην, οὕτω καὶ τῇ διανομῇ τῶν πραγμάτων ἀνεγκλήτως + καὶ πειθηνίως ἕπεσθαι. τοῦτο γὰρ οἱ μὴ δυνὰμενοι ποιεῖν οὐδὲ τὰς εὐπραγίας ἂν ἐμφρόνως φέρειν δύναιντο καὶ μετρίως. τῶν μὲν γὰρ καλῶς λεγομὲνων ἐστὶν ἐν ὑποθήκης μέρει καὶ τοῦτο μηδʼ εὐτύχημα μηδὲν ὧδʼ ἔστω μέγα, Nauck. p. 524 ὃ σʼ ἐξεπαρεῖ μεῖζον ἢ χρεὼν φρονεῖν, μηδʼ ἄν τι συμβῇ δυσχερές, δουλοῦ πάλιν, ἀλλʼ αὑτὸς αἰεὶ μίμνε, τὴν σαυτοῦ φύσιν + σῴζων βεβαίως, ὥστε χρυσὸς ἐν πυρὶ πεπαιδευμένων δʼ ἐστὶ καὶ σωφρόνων ἀνδρῶν πρὸς + τε τὰς δοκούσας εὐτυχίας τὸν αὐτὸν εἶναι, καὶ πρὸς τὰς ἀτυχίας φυλάξαι γενναίως τὸ πρέπον. τῆς γὰρ εὐλογιστίας ἔργον ἐστὶν ἢ φυλάξασθαι τὸ κακὸν ἐπιφερόμενον ἢ διορθώσασθαι γενόμενον ἢ συστεῖλαι πρὸς τὸ βραχύτατον ἢ παρασκευάζειν αὑτῷ αὑτῷ H: αὐτῷ τὴν + ὑπομονὴν ἄρρενα καὶ γενναίαν. καὶ γὰρ περὶ τἀγαθὸν ἡ φρόνησις πραγματεύεται τετραχῶς, ἢ κτωμένη τἀγαθὰ ἢ φυλάττουσα ἢ αὔξουσα ἢ χρωμένη δεξιῶς οὗτοι τῆς φρονήσεως καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν εἰσι κανόνες, οἷς πρὸς ἀμφότερα χρηστέον. + + οὐκ ἔστιν γὰρ ὅστις πάντʼ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ Nauck. p. 447 καὶ νὴ Δία· τό τοι χρεὼν οὐκ ἔστι μὴ χρεὼν ποιεῖν id. p. 697

+

ὥσπερ γὰρ ἐν φυτοῖς ποτὲ μὲν πολυκαρπίαι γίγνονται ποτὲ δʼ ἀκαρπίαι, καὶ ἐν ζῴοις ποτὲ μὲν + πολυγονίαι ποτὲ δὲ καὶ δὲ καὶ] δʼ H ἀγονίαι, καὶ ἐν θαλάττῃ εὐδίαι τε καὶ χειμῶνες, οὕτω καὶ ἐν βίῳ πολλαὶ καὶ ποικίλαι περιστάσεις γιγνόμεναι πρὸς τὰς ἐναντίας περιάγουσι τοὺς ἀνθρώπους τύχας. εἰς ἃς διαβλέψας ἄν τις οὐκ ἀπεικότως εἴποι + οὐκ ἐπὶ πᾶσὶν σʼ ἐφύτευσʼ ἀγαθοῖς, Eurip. Iph. A. 29 + Ἀγάμεμνον, Ἀτρεύς. δεῖ δέ σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι· θνητὸς γὰρ ἔφυς. κἂν μὴ σὺ θέλῃς, τὰ θεῶν οὕτω βουλόμενʼ βουλόμεν Euripides: βουλομένων ἔσται + καὶ τὸ ὑπὸ Μενάνδρου Μενάνδρου] Meinek. IV p. 227 ῥηθὲν εἰ γὰρ ἐγένου σύ, τρόφιμε, τῶν πάντων μόνος, 4 αὑτῷ Η· αὑτῷ 10 ναυξκ. π. 447 12 ιδ. π. 697 ὅτʼ ἔτικτεν ἡ μήτηρ σʼ, ἐφʼ ᾧ τε τε Schaeferus: γε διατελεῖν πράσσων ἃ βούλει καὶ διευτυχῶν ἀεί, καὶ τοῦτο τῶν θεῶν τις ὡμολόγησέ σοι, ὀρθῶς ἀγανακτεῖς· ἔστι γάρ σʼ σʼ Grotius ἐψευσμένος, + ἄτοπόν τε πεποίηκʼ εἰ δʼ ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς νόμοις ἐφʼ οἷσπερ ἡμεῖς ἔσπασας τὸν ἀέρα + τὸν κοινόν, ἵνα σοι καὶ τραγικώτερον λαλῶ, οἰστέον ἄμεινον ταῦτα καὶ λογιστέον. τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν λόγων, ἄνθρωπος εἶ, + οὗ μεταβολὴν θᾶττον πρὸς ὕψος καὶ πάλιν ταπεινότητα ζῷον οὐδὲν λαμβάνει. καὶ μάλα δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν φύσει μεγίστοις οἰκονομεῖται πράγμασιν, ὅταν πέσῃ δέ, πλεῖστα συντρίβει καλά. + σὺ δʼοὔθʼ ὑπερβάλλοντα τρόφιμʼ ἀπώλεσας + ἀγαθά, τὰ νυνὶ τὰ νυνί Bentleius: τὰ νῦν τʼ τʼ H: δʼ ἐστὶ μέτριά σοι κακά. ὥστʼ ἀνὰ μέσον που καὶ τὸ λοιπὸν ὂν ὄν addidi φέρε. ἀλλʼ ὅμως τοιούτων ὄντων τῶν πραγμάτων ἔνιοι διὰ τὴν ἀφροσύνην οὕτως εἰσὶν ἀβέλτεροι καὶ κεναυχεῖς, + ὥστε μικρὸν ἐπαρθέντες ἢ διὰ χρημάτων περιουσίαν ἄφθονον ἢ διὰ μέγεθος ἀρχῆς ἢ διά τινας προεδρίας πολιτικὰς ἢ διὰ τιμὰς καὶ δόξας ἐπαπειλεῖν τοῖς ἥττοσι + καὶ ἐξυβρίζειν, οὐκ ἐνθυμούμενοι τὸ τῆς· τύχης ἄστατον καὶ ἀβέβαιον, οὐδʼ ὅτι ῥᾳδίως τὰ ὑψηλὰ + γίγνεται ταπεινὰ καὶ τὰ χθαμαλὰ πάλιν ὑψοῦται ταῖς ὀξυρρόποις μεθιστάμενα τῆς τύχης μεταβολαῖς. ζητεῖν οὖν ἐν ἀβεβαίοις βέβαιόν τι λογιζομένων ἐστὶ περὶ τῶν πραγμάτων οὐκ ὀρθῶς τροχοῦ γὰρ περιστείχοντος ἄλλοθʼ ἡτέρα Bergk. 3 p. 740 ἁψὶς ὕπερθε γίγνετʼ ἄλλοθʼ ἡτέρα. +

+

κράτιστον δὴ πρὸς ἀλυπίαν φάρμακον ὁ λόγος καὶ ἡ διὰ τούτου παρασκευὴ πρὸς πάσας τοῦ βίου τὰς μεταβολάς. χρὴ γὰρ οὐ μόνον ἑαυτὸν εἰδέναι θνητὸν ὄντα τὴν φύσιν, ἀλλὰ καὶ ὅτι θνητῷ σύγκληρὸς + ἐστι βίῳ καὶ πράγμασι ῥᾳδίως· μεθισταμένοις + πρὸς τοὐναντίον. ἀνθρώπων γὰρ ὄντως θνητὰ μὲν καὶ ἐφήμερα τὰ σώματα, θνηταὶ δὲ τύχαι καὶ πάθη καὶ πάνθʼ ἁπλῶς; τὰ κατὰ τὸν βίον, ἅπερ οὐκ ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδʼ ὑπαλύξαι Homer. M 326 τὸ παράπαν ἀλλὰ + Ταρτάρου πυθμὴν πιέζει σʼ ἀφανοῦς σφυρηλάτοις Bergk. 1 p. 450 ἀνάγκαις ὥς φησι Πίνδαρος. ὅθεν ὀρθῶς ὁ Φαληρεὺς Δημήτριος εἰπόντος Εὐριπίδου Εὐριπίδου] Phoen. 558 ὁ δʼ ὄλβος οὐ βέβαιος ἀλλʼ ἐφήμερος + καὶ ὅτι μίκρʼ ἄττα μίκρʼ ἄττα τὰ scripsi:μικρότατα (ὡς μικρὰ τὰ Stobaeus Flor. CV 1. Nauck. p. 388) τὰ σφάλλοντα, καὶ μίʼ ἡμέρα τὰ μὲν καθεῖλεν ὑψόθεν τὰ δʼ ἦρʼ ἄνω + τὰ μὲν ἄλλα καλῶς ἔφη λέγειν αὐτόν, βέλτιον δʼ ἄν ἔχου ἦν, ἔχον ἦν H: εἶχεν ὄν εἰ μὴ μίαν ἡμέραν ἀλλὰ στιγμὴν εἶπε + χρόνου κύκλος γὰρ αὑτὸς καρπίμοις τε γῆς φυτοῖς Nauck. p. 387 γένει βροτῶν τε. τοῖς μὲν αὔξεται βίος, τῶν δὲ φθίνει τε κἀκθερίζεται πάλιν. ὁ δὲ Πίνδαρος Πίνδαρος] Pyth. VIII 135 ἐν ἄλλοις + τί δέ τις; τί δʼ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος ἐμφαντικῶς σφόδρα καὶ φιλοτέχνως ὑπερβολῇ χρησάμενος τὸν τῶν ἀνθρώπων βίον ἐδήλωσε. τί γὰρ σκιᾶς ἀσθενέστερον; τὸ δὲ ταύτης ὄναρ οὐδʼ ἂν + + ἐκφράσαι τις ἕτερος δυνηθείη σαφῶς. τούτοις δʼ ἑπόμενος καὶ ὁ Κράντωρ Κράντωρ] Mullach. 3 p. 157 παραμυθούμενος ἐπὶ τῇ τῶν τέκνων τελευτῇ τὸν Ἱπποκλέα φησὶ ταῦτα γὰρ πᾶσα αὕτη ἡ ἀρχαία φιλοσοφία λέγει τε καὶ παρακελεύεται. ὧν εἰ δή τι ἄλλο μὴ ἀποδεχόμεθα, τό γε + πολλαχῆ εἶναι ἐργώδη καὶ δύσκολον τὸν βίον ἄγαν ἀληθές. καὶ γὰρ εἰ μὴ φύσει τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον, ὑπὸ γʼ ἡμῶν εἰς τοῦτʼ ἀφῖκται διαφθορᾶς. ἥ τʼ ἄδηλος αὕτη τύχη πόρρωθεν ἡμῖν καὶ ἔτʼἀπʼ ἀρχῆς ἠκολούθηκεν οὐδʼ ἐφʼ ἑνὶ ὑγιεῖ, φυομένοις + τε μίγνυταί τις ἐν πᾶσι κακοῦ μοῖρα· τὰ γάρ τοι σπέρματα εὐθὺς θνητὰ ὄνταταύτης κοινωνεῖ τῆς αἰτίας, ἐξἧσἀφυΐα μὲν ψυχῆς, νόσοι δὲ δὲ H: τε καὶ κήδεα καὶ μοῖρα θνητῶν ἐκεῖθεν ἡμῖν ἕρπει. τοῦ δὴ + χάριν ἐτραπόμεθα δεῦρο; ἵνʼ εἰδείημεν ὅτι καινὸν + ἀτυχεῖν οὐδὲν οὐδὲν ἀτυχεῖν R ἀνθρώπῳ ἀλλὰ πάντες ταὐτὸ πεπόνθαμεν. ἄσκοπος γὰρ ἡ τύχη φησὶν ὁ Θεόφραστος καὶ δεινὴ παρελέσθαι τὰ προπεπονημένα καὶ μεταρρῖψαι τὴν δοκοῦσαν εὐημερίαν, οὐδένα καιρὸν ἔχουσα τακτόν ταῦτα δὲ καὶ ἄλλα τοιαῦτα καὶ καθʼ ἑαυτὸν ἑκάστῳ λογίσασθαι ῥᾴδιον, καὶ ἄλλων ἀκοῦσαι + παλαιῶν καὶ σοφῶν ἀνδρῶν· ὧνπρῶτος μέν ἐστιν ὁ θεῖος Ὅμηρος, εἰπών οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο. οὐ μὲν γάρ ποτέ φησι κακὸν πείσεσθαι ὀπίσσω, ὄφρʼ ἀρετὴν παρέχωσι θεοὶ καὶ γούνατʼ ὀρώρῃ + ἀλλʼ ὅτε δὴ καὶ λυγρὰ θεοὶ μάκαρες τελέσωσι, τελέσωσι H ex Homer. ς 133 + καὶ τὰ φέρει ἀεκαζόμενος τετληότι θυμῷ καὶ τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, Hom. ς 136 οἷον ἐπʼ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε + καὶ ἐν ἄλλοις Τυδείδη μεγάθυμε, τίη γενεὴν ἐρεείνεις; id. Z 145 οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. φύλλα τὰ μὲν τʼ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ̓ ὕλη + τηλεθόωσα φύει, ἔαροσδʼ ἐπιγίγνεται ὥρη ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἡ μὲν φύει ἡ δʼ ἀπολήγει + ταύτῃ δʼ ὅτι καλῶς ἐχρήσατο τῇ εἰκόνι τοῦ ἀνθρωπείου βίου δῆλον ἐξ ὧν ἐν ἄλλῳ τόπῳ φησὶν οὕτω βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζω πτολεμίζω H: πτολεμίζειν id. Φ 463 + δειλῶν, οἳ φύλλοισιν ἐοικότες, ἄλλοτε μέν τε ζαφλεγέες τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες·, ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι, οὐδέ τις ἀλκὴ +Σιμωνίδης δʼ ὁ τῶν μελῶν ποιητής, Παυσανίου τοῦ βασιλέως τῶν Λακεδαιμονίων μεγαλαυχουμένου συνεχῶς ἐπὶ ταῖς αὑτοῦ πράξεσι καὶ κελεύοντος ἀπαγγεῖλαὶ τι αὐτῷ σοφὸν μετὰ χλευασμοῦ, συνεὶς αὐτοῦ + τὴν ὑπερηφανίαν συνεβούλευε μεμνῆσθαι ὅτι ἄνθρωπός πός ἐστι· Φίλιππος δʼ ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεὺς τριῶν αὐτῷ προσαγγελθέντων εὐτυχημάτων ὑφʼ καιρόν, πρώτου μὲν ὅτι τεθρίππῳ νενίκηκεν Ὀλύμπια, δευτέρου δʼ ὅτι Παρμενίων ὁ στρατηγὸς μάχῃ Δαρδανεῖς + + ἐνίκησε, τρίτου δʼ ὅτι ἄρρεν αὐτῷ παιδίον ἐκύησεν Ὀλυμπιάς, ἀνατείνας εἰς τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας ὦ δαῖμον εἶπε, μέτριόν τι τούτοις ἀντίθες ἐλάττωμα, εἰδὼς ὅτι τοῖς μεγάλοις εὐτυχήμασι φθονεῖν πέφυκεν ἡ τύχη. Θηραμένης δʼὁ γενόμενος +Ἀθήνησι τῶν τριάκοντα τυράννων, συμπεσούσης τῆς οἰκίας ἐν μετὰ πλειόνων ἐδείπνει, μόνος σωθεὶς καὶ πρὸς πάντων εὐδαιμονιζόμενος, ἀναφωνήσας μεγάλῃ τῇ φωνῇ ὦ τύχη εἶπεν, εἰς τίνα με καιρὸν ἄρα φυλάττεις; μετʼ οὐ πολὺν δὲ χρόνον καταστρεβλωθεὶς ὑπὸ τῶν συντυράννων ἐτελεύτησεν.

+

ὑπερφυῶς δὲ φαίνεται περὶ τὴν παραμυθίαν + ὁ ποιητὴς εὐδοκιμεῖν, ποιήσας τὸν Ἀχιλλέα λέγοντα πρὸς τὸν Πρίαμον ἥκοντα ἐπὶ λύτρα τοῦ Ἕκτορος ταυτί ἀλλʼ ἄγε δὴ κατʼ ἄρʼ ἕζευ ἐπὶ θρόνου, ἄλγεα δʼ ἔμπης ἐν θυμῷ κατακεῖσθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ οὐ γάρ τις πρῆξις πέλεται κρυεροῖο γόοιο. Homer. Ω 522 + ὣς γὰρ ἐπεκλώσαντο θεοὶ δειλοῖσι βροτοῖσι, ζώειν ἀχνυμένοις· αὐτοὶ δὲ τʼ ἀκηδέες εἰσί. δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει δώρων οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δὲ ἐάων. + ᾧ μὲν κʼ ἀμμίξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος, + ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅ γε κύρεται ἄλλοτε δʼ ἐσθλῷ· ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν δώῃ, λωβητὸν ἔθηκε καὶ ἑ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει, + φοιτᾷ δʼ οὔτε θεοῖσι τετιμένος οὔτε βροτοῖσιν. ὁ δὲ μετὰ τοῦτον καὶ τῇ δόξῃ καὶ τῷ χρόνῳ, καίτοι τῶν Μουσῶν ἀναγορεύων ἑαυτὸν μαθητὴν Ἡσίοδος, καὶ οὗτος ἐν πίθῳ καθείρξας τὰ κακά, τὴν Πανδώραν· ραν ἀνοίξασαν ἀποφαίνει σκεδάσαι τὸ πλῆθος ἐπὶ + πᾶσαν γῆν καὶ θάλατταν, λέγων ὧδε ἀλλὰ γυνὴ χείρεσσι πίθου μέγα πῶμʼ ἀφελοῦσα Hesiod. OD 94 + ἐσκέδασʼ ἀνθρώποισι δὲ μήσατο κήδεα λυγρά. μούνη δʼ αὐτόθι Ἐλπὶς ἐν ἀρρήκτοισι δόμοισιν ἔνδον ἔμεινε πίθου ὑπὸ χείλεσιν, οὐδὲ θύραζε + ἐξέπτη· πρόσθεν γὰρ ἐπέλλαβε πῶμα πίθοιο. ἄλλα δὲ μυρία λυγρὰ κατʼ ἀνθρώπους ἀλάληται. πλείη μὲν γὰρ γαῖα κακῶν, πλείη; δὲ θάλασσα. νοῦσοι δʼ ἀνθρώποισιν ἐφʼ ἡμέρῃ αἱ δʼ ἐπὶ νυκτὶ αὐτόματοι φοιτῶσι, κακὰ θνητοῖσι φέρουσαι + σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύς. +

+

Ἀπηρτημένως δὲ τούτοις ὁ κωμικὸς ὁ κωμικός] Meinek. IV p. 23 ἐπὶ τῶν δυσπαθούντων ἐπὶ ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς ταυτὶ λέγει εἰ τὰ δάκρυʼ ἡμῖν τῶν κακῶν ἦν φάρμακον, ἀεὶ ἀεὶ Stobaeus Flor. CVIII 1: αἰεὶ θʼ ὁ κλαύσας τοῦ πονεῖν ἐπαύετο, ἠλλαττόμεσθʼ ἂν δάκρυα, δόντες χρυσίον. νῦν δʼ οὐ προσέχει τὰ πράγματʼ οὐδʼ ἀποβλέπει + εἰς ταῦτα, δέσποτʼ, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν, ἐάν τε κλάῃς ἄν τε μή, πορεύεται. τί οὖν ποιεῖς· πλέον; ποιεῖς πλέον Meinekius: πλέον ποιοῦμεν οὐδέν· ἡ λύπη δʼ ἔχει + ὥσπερ τὰ δένδρα τοῦτο καρπὸν τὸ δάκρυον. τὸ δάκρυον Sobaeus: τὰ δάκρυα ὁ δὲ παραμυθούμενος τὴν Δανάην δυσπαθοῦσαν +Δίκτυς φησὶ δοχεῖς τὸν Ἅιδην σῶν τι φροντίζειν γόων Nauck. p. 366 καὶ παῖδʼ ἀνήσειν τὸν σόν, εἰ θέλοις στένειν; παῦσαι· βλέπουσα δʼ εἰς τὰ τῶν πέλας κακὰ ῥᾴων γένοιʼ ἄν, εἰ λογίζεσθαι θέλοις + ὅσοι τε δεσμοῖς ἐμμεμόχλευνται ἐμμεμόχλευνται Bentleius: ἐκμεμόχθηνται βροτῶν, ὅσοι τε γηράσκουσιν ὀρφανοί τέκνων, τοὺς τʼ ἐκ μέγιστον μέγιστον Elmsleius: μεγίστης ὀλβίας τυραννίδος + τὸ μηδὲν ὄντας, ταῦτά σε σκοπεῖν χρεών. κελεύει γὰρ αὐτὴν ἐνθυμεῖσθαι τὰ τῶν ἴσα καὶ μείζω + δυστυχούντων, ὡς ἐσομένην ἐλαφροτέραν.

+

ἐνταῦθα γὰρ ἄν τις ἑλκύσειε καὶ τὴν τοῦ Σωκράτους φωνήν, τὴν οἰομένην, εἰ συνεισενέγκαιμεν εἰς τὸ κοινὸν τὰς ἀτυχίας, ὥστε διελέσθαι τὸ ἴσον ἕκαστον, ἀσμένως ἂν τοὺς πλείους τὰς αὑτῶν + λαβόντας ἀπελθεῖν. ἐχρήσατο δὲ τῇ τοιαύτῃ ἀγωγῇ καὶ Ἀντίμαχος ὁ ποιητής. ἀποθανούσης γὰρ τῆς γυναικὸς αὐτῷ Λύδης, πρὸς ἣν φιλοστόργως εἶχε, παραμύθιον τῆς λύπης αὑτῷ ἐποίησε τὴν ἐλεγείαν + τὴν καλουμένην Λύδην, ἐξαριθμησάμενος τὰς ἡρωικὰς + συμφοράς, τοῖς ἀλλοτρίοις κακοῖς ἐλάττω τὴν ἑαυτοῦ ποιῶν λύπην. ὥστε καταφανὲς εἶναι ὅτι ὁ παραμυθούμενος τὸν λελυπημένον καὶ δεικνύων κοινὸν καὶ πολλῶν τὸ συμβεβηκὸς καὶ τῶν καὶ ἑτέροις συμβεβηκότων ἔλαττον ἔλαττον R: ἐλάττονα τὴν δόξαν τοῦ λελυπημένου + μεθίστησι καὶ τοιαύτην τινὰ ποιεῖ πίστιν αὐτῷ, ὅτι ἔλαττον ἢ ἡλίκον ᾤετο τὸ συμβεβηκός ἐστιν.

+

ὁ δʼ Αἰσχύλος Αἰσχύλος] Nauck. p. 84 καλῶς ἔοικεν ἐπιπλήττειν τοῖς νομίζουσι τὸν θάνατον εἶναι κακόν, λέγων ὧδε ὡς οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί, + ὅσπερ μέγιστον ῥῦμα τῶν πολλῶν κακῶν τοῦτον γὰρ ἀπεμιμήσατο καὶ ὁ εἰπών + ὦ θάνατε παιὰν ἰατρὸς μόλοις Nauck. p. 64

λιμὴν γὰρ ὄντως Ἀίδας ἀνʼ αἶανʼ. μέγα γάρ ἐστι τὸ μετὰ πείσματος τεθαρρηκότος εἰπεῖν + τίς δʼ ἐστὶ δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις ὤν; id. p. 523 καὶ Ἅιδηνδʼ ἔχων βοηθὸν οὐ τρέμω σκιάς id. p. 697 τί γὰρ τὸ χαλεπόν ἐστι καὶ τὸ δυσανιῶν καὶ δυσανιῶν καὶ] fort. δυσάνιον καὶ ** ut adiectivum suppleatur. cf. lin. 26 δυσαλγῆ ἐν τῷ τεθνάναι; τὰ γὰρ τοῦ θανάτου μήποτε καὶ λίαν + ἡμῖν ὄντα συνήθη καὶ συμφυᾶ πάλιν οὐκ οἶδʼ ὅπως δυσαλγῆ δοκεῖ εἶναι. τί γὰρ θαυμαστὸν εἰ τὸ τμη τὸν τέτμηται, εἰ τὸ τηκτὸν τέτηκται, εἰ τὸ καυστὸν + κέκαυται, εἰ τὸ φθαρτὸν ἔφθαρται; πότε γὰρ ἐν ἡμῖν αὐτοῖς ἔστιν ἢ οὐκ ἔστιν ἢ οὐκ ἔστιν addidi ὁ θάνατος; καί, φησιν Ἡράκλειτος, Ἡράκλειτος] Mullach. 1 p. 321 ταὐτὸ ταύτῷ γʼ ἔνι ζῶν καὶ τεθνηκὸς + καὶ τὸ ἐγρηγορὸς καὶ τὸ τὸ et τὸ del. R facile sane καθεῦδον καὶ νέον καὶ γηραιὸν τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά ἐστι, κἀκεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα. ὡς γὰρ ἐκ τοῦ αὐτοῦ πηλοῦ δύναταί τις πλάττων ζῷα συγχεῖν καὶ πάλιν πλάττειν καὶ συγχεῖν καὶ τοῦθʼ ἓν παρʼ ἓν ποιεῖν + ἀδιαλείπτως, οὕτω καὶ ἡ φύσις ἐκ τῆς αὐτῆς ὕλης + πάλαι μὲν τοὺς προγόνους ἡμῶν ἀνέσχεν, εἶτα συνεχεῖς αὐτοῖς συνεχεῖς αὐτοῖς] συγχέασʼ αὐτοὶς Sauppius ἐγέοννησε τοὺς πατέρας, εἶθʼ ἡμᾶς, εἶτʼ ἄλλους ἐπʼ ἄλλοις ἀνακυκλήσει. καὶ ὁ τῆς γενέσεως ποταμὸς οὕτως ἐνδελεχῶς ῥέων οὔποτε στήσεται, + καὶ πάλιν ὁ ἐξ ἐναντίας αὐτῷ ὁ τῆς φθορᾶς εἴτʼ Ἀχέρων εἴτε Κωκυτὸς καλούμενος ὑπὸ τῶν ποιητῶν, ἡ πρώτη οὖν αἰτία ἡ δείξασα ἡμῖν τὸ τοῦ ἡλίου φῶς, ἡ αὐτὴ καὶ τὸν ζοφερὸν Ἅιδην ἄγει. καὶ μήποτε τοῦδʼ εἰκὼν ὁ περὶ ἡμᾶς ἀήρ, ἓν παρʼ ἓν + ἡμέραν καὶ νύκτα ποιῶν, ἐπαγωγοὺς ἐπαγωγοὺς Emperius: ἐπαγωγὰς ζωῆς τε καὶ θανάτου καὶ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως. διὸ καὶ μοιρίδιον χρέος εἶναι λέγεται τὸ ζῆν, ὡς ἀποδοθησόμενον +ὃ ἐδανείσαντο ἡμῶν οἱ προπάτορες. ὃ δὴ καὶ εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀστενάκτως, ὅταν ὁ + δανείσας ἀπαιτῇ· εὐγνωμονέστατοι γὰρ ἂν οὕτω φανείημεν.

+

οἶμαι δὲ καὶ τὴν φύσιν ὁρῶσαν τὸ τʼ ἄτακτον καὶ βραχυχρόνιον τοῦ βίου ἄδηλον ποιῆσαι τὴν τοῦ θανάτου προθεσμίαν τοῦτο γὰρ ἦν ἄμεινον. εἰ γὰρ προῄδειμεν, κἂν προεξετήκοντό τινες ταῖς + λύπαις καὶ πρὶν ἀποθανεῖν ἐτεθνήκεσαν. ὅρα δὲ καὶ τοῦ βίου τὸ ὀδυνηρὸν καὶ τὸ πολλαῖς φροντίσιν ἐπηντλημένον, ἃς εἰ βουλοίμεθα καταριθμεῖσθαι, λίαν ἂν αὐτοῦ καταγνοίημεν, ἐπαληθεύσαιμεν δὲ καὶ τὴν παρʼ ἐνίοις κρατοῦσαν δόξαν ὡς ἄρα κρεῖττόν ἐστι + τὸ τεθνάναι τοῦ ζῆν. ὁ γοῦν Σιμωνίδης Σιμωνίδης] Bergk. 3 p. 407 + ἀνθρώπων φησὶν ὀλίγον μὲν κάρτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες, αἰῶνι δὲ παύρῳ πόνος ἀμφὶ πόνῳ. ὁ δʼ ἄφυκτος; ὁμῶς ἐπικρέμαται θάνατος + κείνου γὰρ ἴσον λάχον μέρος οἳ τʼ ἀγαθοὶ ὅστις τε κακός. Πίνδαρος Πίνδαρος] Pyth. III 81 δὲ ἓν παρʼ ἐσθλὸν σύνδυο πήματα δαίονται δαίονται Pindarus: δαίνυνται βροτοῖς. ἀθάνατοι. τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῳ + φέρειν Σοφοκλῆς Σοφοκλῆς] Nauck. p. 248 δέ σὺ δʼ ἄνδρα θνητὸν εἰ κατέφθιτο στένεις, εἰδὼς τὸ μέλλον οὐδὲν εἰ κέρδος φέρει; Εὐριπίδης Εὐριπίδης] Alc. 780 δὲ + τὰ θνητὰ πράγματʼ οἶδασἣν ἔχει φύσιν; + δοκῶ μὲν οὔ πόθεν γάρ; ἀλλʼ ἄκουέ μου. βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται, κοὐκ ἔστιν αὐτῶν ὅστις ἐξεπίσταται τὴν αὔριον μέλλουσαν εἰ βιώσεται. τὸ τῆς τύχης γὰρ ἀφανὲς οἷ προβήσεται. + τοιούτου δὴ τοῦ βίου τῶν ἀνθρώπων ὄντος οἷον οὗτοί φασι, πῶς οὐκ εὐδαιμονίζειν μᾶλλον προσήκει τοὺς ἀπολυθέντας τῆς ἐν αὐτῷ λατρείας ἢ κατοικτίρειν τε καὶ θρηνεῖν, ὅπερ οἱ πολλοὶ δρῶσι διʼ ἀμαθίαν; + +

+

ὁ δὲ Σωκράτης Σωκράτης] Plat. Apol. p. 40 c παραπλήσιον ἔλεγεν εἶναι τὸν θάνατον ἤτοι τῷ βαθυτάτῳ ὕπνῳ ἢ ἀποδημίᾳ μακρᾷ καὶ πολυχρονίῳ ἢ τρίτον φθορᾷ τινι καὶ ἀφανισμῷ τοῦ τε σώματος καὶ τῆς ψυχῆς, κατʼ οὐδὲν δὲ τούτων κακὸν εἶναι. καὶ καθʼ ἕκαστον ἐπεπορεύετο, + καὶ πρῶτον τῷ πρώτῳ. εἰ γὰρ δὴ ὕπνος τίς,· ἐστιν ὁ θάνατος καὶ περὶ τοὺς καθεύδοντας μηδέν ἐστι κακόν, δῆλονὡς οὐδὲ περὶ τοὺς τετελευτηκότας εἴη ἄν τι κακόν. ἀλλὰ μὴν γʼ ὅτι ἥδιστός ἐστιν ὁ βαθύτατος τί δεῖ καὶ λέγειν; αὐτὸ γὰρ τὸ + πρᾶγμα φανερόν ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις, μαρτυρεῖ δὲ καὶ Ὅμηρος Ὅμηρος] ν 80 ἐπʼ αὐτοῦ λέγων νήγρετος ἥδιστός, θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς + ἀλλαχοῦ δὲ καὶ ταῦτα λέγει ἕνθʼ Ὕπνῳ ξύμβλητο, κασιγνήτῳ Θανάτῳ Homer. Ξ 231 + καὶ ὕπνῳ καὶ Θανάτῳ διδυμάοσιν, id. Π 672. 682 ὄψει τὴν ὁμοιότητα αὐτῶν δηλῶν τὰ γὰρ δίδυμα τὴν ὁμοιότητα μάλιστα παρεμφαίνει. πάλιν τὲ πού φησι τὸν θάνατον εἶναι χάλκεον χάλκεον] Homer. Λ 241 ὕπνον, τὴν ἀναισθησίαν ἡμῶν αἰνιττόμενος. οὐκ ἀμούσωσδʼ ἔδοξεν ἀποφήνασθαι οὐδʼ ὁ εἰπὼν τὸν ὕπνον τὰ μικρὰ τοῦ + θανάτου μυστήρια· προμύησις γὰρ ὄντως ἐστὶ τοῦ + θανάτου ὁ ὕπνος. πάνυ δὲ σοφῶς καὶ ὁ κυνικὸς Διογένης κατενεχθεὶς εἰσὕπνον καὶ μέλλων ἐκλείπειν τὸν βίον, διεγείραντος αὐτὸν τοῦ ἰατροῦ καὶ πυθομένου μή τι περὶ αὐτὸν εἴη χαλεπόν, οὐδέν ἔφη· + ὁ γὰρ ἀδελφὸς; τὸν, ἀδελφὸν προλαμβάνει προλαμβάνει Doehnerus: προλαμβάνει ὁ ὕπνος τὸν θάνατον

+

εἴ γε μὴν ἀποδημίᾳ προσέοικεν ὁ θάνατος, οὐδʼ οὕτως ἐστὶ κακόν μήποτε δὲ καὶ τοὐναντίον ἀγαθόν. ἀγαθόν τοι? τὸ γὰρ ἀδούλωτον τῇ Duebnerus: τοῦτο γὰρ δεδούλωται τὸ γὰρ ἀδούλωτον τῇ σαρκὶ καὶ τοῖς ταύτης πάθεσι διάγειν, · ὑφʼ ὧνκατασπώμενος ὁ νοῦς + + τῆς θνητῆς ἀναπίμπλαται φλυαρίας, εὔδαιμόν τι καὶ μακάριον. μυρίας μὲν γὰρ ἡμῖν φησὶν ὁ Πλάτων Πλάτων] Phaed. p. 66 b ἀσχολίας παρέχει τὸ σῶμα διὰ τὴν ἀναγκαίαν τροφὴν ἔτι δʼ ἐάν τινες νόσοι προσπέσωσιν, ἐμποδίζουσιν ἡμῖν τὴν τοῦ ὄντος θήραν, ἐρώτων δὲ καὶ + ἐπιθυμιῶν καὶ φόβων καὶ εἰδώλων παντοδαπῶν καὶ φλυαρίας ἐμπίπλησιν ἡμᾶς, ὥστε τὸ λεγόμενον ὡς ἀληθῶς τῷ ὄντι ὑπʼ αὐτοῦ οὐδὲ φρονῆσαι ἡμῖν ἐγγίγνεται οὐδέποτʼ οὐδέν. καὶ γὰρ πολέμους καὶ στάσεις καὶ μάχας οὐδὲν ἄλλο παρέχει ἢ τὸ σῶμα + καὶ αἱ αἱ Plato: αἱ ἀπὸ τούτου ἐπιθυμίαι· διὰ γὰρ τὴν τῶν χρημάτων + κτῆσιν πάντες οἱ πόλεμοι γίγνονται· τὰ δὲ χρήματα ἀναγκαζόμεθα κτᾶσθαι διὰ τὸ σῶμα, δουλεύοντες τῇ τούτου θεραπείᾳ· καὶ ἐκ τούτου ἀσχολίαν ἄγομεν φιλοσοφίας πέρι διὰ ταῦτα πάντα. τὸ δʼ ἔσχατον πάντων, ὅτι ἐάν τις ἡμῖν καὶ σχολὴ γένηται + ἀπʼ αὐτοῦ καὶ τραπώμεθα πρὸς τὸ σκοπεῖν τι, ἐν ταῖς ζητήσεσι πανταχοῦ παραπῖπτον θόρυβον παρέχει καὶ ταραχὴν καὶ ἐκπλήττει, ὥστε μὴ δύνασθαι ὑπʼ αὐτοῦ καθορᾶν τἀληθές, ἀλλὰ τῷ ὄντι ἡμῖν δέδεικται ὅτι εἰ μέλλομέν ποτε καθαρῶς τι εἴσεσθαι, + ἀπαλλακτέον αὐτοῦ καὶ αὐτῇ τῇ ψυχῇ θεατέον αὐτὰ + τὰ πράγματα· καὶ τότε, ὡς ἔοικεν, ἡμῖν ἔσται οὗ ἐπιθυμοῦμεν καὶ οὗ φαμεν ἐρᾶν ʽἔστι δὲ φρόνησισ̓, ἐπειδὰν τελευτήσωμεν, ὡς ὁ λόγος σημαίνει, ζῶσι δʼοὔ. εἰ γὰρ μὴ οἷόν τε μετὰ τοῦ σώματος μηδὲν + καθαρῶς γνῶναι, δυοῖν θάτερον, ἢ οὐδαμοῦ ἔστι κτήσασθαι τὸ εἰδέναι ἢ τελευτήσασι τότε γὰρ αὐτὴ καθʼ αὑτὴν ἔσται ἡ ψυχὴ χωρὶς τοῦ σώματος, πρότερον δʼ οὔ. καὶ ἐν ᾧἂν ζῶμεν, οὕτως, ὡς ἔοικεν, ἐγγυτάτω ἐσόμεθα τοῦ εἰδέναι, ἐὰν ὅτι μάλιστα + μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι μηδὲ κοινωνῶμεν, ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη, μηδὲ ἀναπιμπλώμεθα τῆς τούτου φύσεως, ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπʼ αὐτοῦ, ἕως ἂν ὁ + θεὸσαὐτὸς ἀπολύσῃ ἡμᾶς. καὶ οὕτω μὲν ἀπαλλαττόμενοι τῆς τοῦ σώματος ἀφροσύνης, ὡς τὸ εἰκός, + μετὰ τοιούτων ἐσόμεθα, διʼ ἡμῶν αὐτῶν πᾶν τὸ εἰλικρινὲς ὁρῶντες· τοῦτο δʼ ἐστὶ τὸ ἀληθές. μὴ καθαρῷ γὰρ καθαροῦ ἐφάπτεσθαι μὴ οὐ θεμιτὸν ᾖ ὥστʼεἰ καὶ προσέοικε μετάγειν εἰς ἕτερον τόπον ὁ θάνατος, οὐκ ἔστι κακόν· μήποτε γὰρ καὶ τῶν ἀγα θῶν ἀναφαίνηται, καθάπερ ἀπέδειξεν ὁ Πλάτων. διὸ καὶ πάνυ δαιμονίως ὁ Σωκράτης Σωκράτης] Plat. Apol. p. 29 a πρὸς τοὺς δικαστὰς + τοιαῦτʼ ἔφη τὸ γὰρ δεδιέναι, ὦ ἄνδρες, τὸν θάνατον οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ δοκεῖν σοφὸν εἶναι μὴ ὄντα· + δοκεῖν γὰρ εἰδέναι ἐστὶν ἃ οὐκ οἶδεν. οἶδε μὲν γὰρ οὐδεὶς; τὸν θάνατον οὐδʼ εἰ τυγχάνει τῷ ἀνθρώπῳ μέγιστον πάντων ὄν τῶν ἀγαθῶν, δεδίασι δʼ ὡς 1 εὖ εἰδότες ὅτι μέγιστον τῶν κακῶν ἐστιν.ʼ οὐκ ἀπᾴδειν δʼ ἔοικε τούτων οὐδʼ ὁ εἰπών + μηδεὶς φοβείσθω θάνατον ἀπόλυσιν πόνων, Nauck. p. 697 ἀλλὰ καὶ κακῶν τῶν μεγίστων.

+

λέγεται δὲ τούτοις μαρτυρεῖν καὶ τὸ θεῖον. πολλοὺς γὰρ παρειλήφαμεν διʼ εὐσέβειαν παρὰ θεῶν ταύτης τυχόντας τῆς δωρεᾶς. ὧν τοὺς μὲν ἄλλους + φειδόμενος τῆς συμμετρίας τοῦ συγγράμματος παραλείψω μνησθήσομαι δὲ τῶν ὄντων ἐμφανεστάτων + καὶ πᾶσι διὰ στόματος. πρῶτα δή σοι τὰ περὶ Κλέοβιν καὶ Βίτωνα τοὺς Ἀργείους νεανίσκους διηγήσομαι. φασὶ γὰρ τῆς μητρὸς αὐτῶν ἱερείας οὔσης + τῆς Ἥρας ἐπειδὴ τῆς εἰς τὸν νεὼν ἀναβάσεως ἧκεν καιρός, τῶν ἑλκόντων τὴν ἀπήνην ὀρέων ὑστερησάντων καὶ τῆς ὥρας ἐπειγούσης, τούτους· ὑποδύντας ὑπὸ τὴν ἀπήνην ἀγαγεῖν εἰς τὸ ἱερὸν τὴν μητέρα, τὴν δʼ ὑπερησθεῖσαν τῇ τῶν υἱῶν εὐσεβείᾳ + κατεύξασθαι τὸ κράτιστον αὐτοῖς; παρὰ τῆς θεοῦ δοθῆναι τῶν ἐν ἀνθρώποις, τοὺς δὲ κατακοιμηθέντας μηκέτʼ ἀναστῆναι, τῆς θεοῦ τὸν θάνατον αὐτοῖς τῆς + εὐσεβείας ἀμοιβὴν δωρησαμένης. καὶ περὶ Ἀγαμήδους δὲ καὶ Τροφωνίου φησὶ Πίνδαρος Πίνδαρος] Bergk. 1 p. 374 τὸν νεὼν τὸν ἐν Δελφοῖς οἰκοδομήσαντας αἰτεῖν παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος μισθόν, τὸν δʼ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς ἑβδόμην + ἡμέραν ἀποδώσειν, ἐν τοσούτῳ δʼ εὐωχεῖσθαι παρακελύσασθαι· τοὺς δὲ ποιήσαντας τὸ προσταχθὲν τῇ ἑβδόμῃ νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι. λέγεται δὲ καὶ αὐτῷ Πινδάρῳ ἐπισκήψαντι τοῖς παρὰ τῶν Βοιωτῶν πεμφθεῖσιν εἰς θεοῦ πυθέσθαι τί + + ἄριστόν ἐστιν ἀνθρώποις ἀποκρίνασθαι τὴν πρόμαντιν ὅτι οὐδʼ αὐτὸς ἀγνοεῖ, εἴ γε τὰ γραφέντα περὶ Τροφωνίου καὶ Ἀγαμήδους ἐκείνου ἐστίν· εἰ δὲ καὶ πειραθῆναι βούλεται, μετʼ οὐ πολὺ ἔσεσθαι αὐτῷ πρόδηλον. καὶ οὕτω πυθόμενον τὸν Πίνδαρον + συλλογίζεσθαι τὰ πρὸς τὸν θάνατον, διελθόντος δʼ ὀλίγου χρόνου τελευτῆσαι. τὰ δὲ περὶ τὸν Ἰταλὸν Εὐθύνοον τοιαῦτά φασι γενέσθαι. εἶναι μὲν γὰρ αὐτὸν Ἠλυσίου πατρὸς πατρὸς scripsi: πατρὸς καὶ, quae del. H Τεριναίου, τῶν ἐκεῖ πρώτου καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ καὶ δόξῃ, τελευτῆσαι δʼ ἐξαπίνης + αἰτίᾳ τινὶ ἀδήλῳ. τὸν οὖν Ἠλύσιον εἰσελθεῖν ὅπερ ἴσως κἂν ἄλλον εἰσῆλθε, μήποτʼ εἴη φαρμάκοις + ἀπολωλώς· τοῦτον γὰρ εἶναι μόνον αὐτῷ ἐπʼ οὐσίᾳ πολλῇ καὶ χρήμασιν. ἀποροῦντα δʼ ὅτῳ τρόπῳ βάσανον λάβοι τούτων, ἀφικέσθαι ἐπί τι ψυχομαντεῖον +, προθυσάμενον δʼὡς νόμος ἐγκοιμᾶσθαι καὶ ἰδεῖν ὄψιν τοιάνδε. δόξαι παραγενέσθαι τὸν πατέρα τὸν ἑαυτοῦἰδόντα δὲ διεξέρχεσθαι πρὸς αὐτὸν περὶ τῆς τύχης τῆς κατὰ τὸν υἱόν, καὶ ἀντιβολεῖν τε καὶ δεῖσθαι συνεξευρεῖν τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου. καὶ τὸν ἐπὶ τούτῳ φάναι ἥκω. ἀλλὰ δέξαι παρὰ τοῦδʼ ἅ σοι φέρει, ἐκ γὰρ τούτων ἅπαντʼ εἴσῃ ὧν πέρι + λυπῇ εἶναι δʼ ὃν ἐσήμηνε νεανίσκον ἑπόμενον + αὐτῷ, ἐμφερῆ τε τῷ υἱῷ καὶ τὰ τοῦ χρόνου τε καὶ τὰ τῆς ἡλικίας ἐγγύς. ἐρέσθαι οὖν ὅστις εἴη. καὶ τὸν φάναι δαίμων τοῦ υἱέος σου, καὶ οὕτω δὴ ὀρέξαι οἱ γραμματίδιον. ἀνειλήσαντα οὖν αὐτὸ ἰδεῖν + ἐγγεγραμμένα τρία ταῦτα ἧ που ἧ που Iunius: ἤρου νηπιέῃσιν ἀλύουσιν νηπιέῃσιν ἀλύουσιν H: ϝήπιε ἠλύσιε φρένες ἀνδρῶν. Εὐθύνοος κεῖται μοιριδίῳ θανάτῳ. οὐκ ἦν γὰρ οὐκ ἦν γὰρ] οὐ γὰρ ἔην H οὐδὲ Turnebus: οὔτε ζώειν καλὸν αὐτῷ οὐδὲ γονεῦσι. Τοιαῦτα δή σοι καὶ τὰ τῶν διηγημάτων τῶν παρὰ + τοῖς ἀρχαίοις ἀναγεγραμμένων. +

+

εἴ γε μὴν ὁ θάνατος τελεία τίς ἐστι φθορὰ καὶ διάλυσις τοῦ τε σώματος καὶ τῆς ψυχῆς τὸ τρίτον γὰρ ἦν τοῦτο τῆς Σωκρατικῆς εἰκασίας, οὐδʼ οὕτω κακόν ἐστιν· ἀναισθησία γάρ τις κατʼ αὐτὸν + γίγνεται καὶ πάσης ἀπαλλαγὴ λύπης καὶ φροντίδος. ὥσπερ γὰρ ὥσπερ γὰρ - οὕτως οὐδὲ κακόν del. H οὔτʼ ἀγαθὸν ἡμῖν ἔπεστιν οὕτως οὐδὲ κακόν· περὶ γὰρ τὸ ὂν καὶ τὸ ὑφεστηκὸς καθάπερ τὸ ἀγαθὸν πέφυκε γίγνεσθαι, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ κακόν· περὶ δὲ τὸ μὴ ὂν ἀλλʼ ἠρμένον ἐκ τῶν + ὄντων οὐδέτερον τούτων ὑπάρχει. εἰς τὴν αὐτὴν οὖν τάξιν οἱ τελευτήσαντες καθίστανται τῇ πρὸ τῆς + γενέσεως. ὥσπερ οὖν οὐδὲν ἦν ἡμῖν πρὸ τῆς γενέσεως οὔτʼ ἀγαθὸν οὔτε κακόν, οὕτως οὐδὲ μετὰ τὴν τελευτήν. καὶ καθάπερ τὰ πρὸ ἡμῶν οὐδὲν ἦν πρὸς ἡμᾶς, οὕτως οὐδὲ τὰ μεθʼ ἡμᾶς οὐδὲν ἔσται + πρὸς ἡμᾶς ἄλγος ἄλγος] Nauck. p. 64 γὰρ ὄντως οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ. τὸ τὸ] Eurip. Troad. 636 γὰρ μὴ γενέσθαι τῷ θανεῖν ἴσον λέγω. ἡ γὰρ αὐτὴ κατάστασίς ἐστι τῇ πρὸ τῆς γενέσεως ἡ μετὰ τὴν τελευτήν. ἀλλʼ οἴει σὺ διαφορὰν εἶναι + μὴ γενέσθαι μὴ γενέσθαι W: ἢ μὴ γενέσθαι ἢ γενόμενον ἀπογενέσθαι; εἰ μὴ καὶ τῆς οἰκίας καὶ τῆς ἐσθῆτος ἡμῶν μετὰ τὴν φθορὰν ὑπολαμβάνεις τινὰ διαφορὰν εἶναι πρὸς τὸν ὃν οὐδέπω + κατεσκευάσθη χρόνον. εἰ δʼ ἐπὶ τούτων οὐδὲν ἔστι, δῆλον ὡς οὐδʼ ἐπὶ τοῦ θανάτου πρὸς τὴν πρὸ + τῆς γενέσεως; κατάστασιν ἔστι διαφορά. χάριεν γὰρ γὰρ] δʼ coni. H τὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου. τοῦτο φησὶ τὸ λεγόμενον κακὸν ὁ θάνατος μόνον τῶν ἄλλων τῶν νενομισμένων κακῶν παρὸν μὲν οὐδένα πώποτʼ ἐλύπησεν, ἀπὸν δὲ καὶ προσδοκώμενον λυπεῖ. τῷ γὰρ ὄντι + πολλοὶ διὰ τὴν οὐδένειαν καὶ τὴν πρὸς τὸν θάνατον διαβολὴν ἀποθνῄσκουσιν, ἵνα μὴ ἀποθάνωσι καλῶς οὖν ὁ Ἐπίχαρμος Ἐπιχαρμος] Mullach. 1 p. 145 συνεκρίθη φησὶ καὶ διεκρίθη + καὶ ἀπῆνθεν ὅθεν ἦνθε ἀπῆνθεν - ἦνθε Scaliger: ἀπῆλθεν - ἦλθε πάλιν, γᾶ μὲν εἰς γᾶν, πνεῦμα δʼ ἄνω. τί τῶνδε χαλεπόν; οὐδέ ἔν. + ὁ Κρεσφόντης; δέ που 5 παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ εὐριπίδῃ] Nauck. p. 396 περὶ τοῦ Ἡρακλέους λέγων εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖφησί νερτέρας ὑπὸ χθονός ἐν τοῖσιν οὐκέτʼ οὖσιν, οὐδὲν ἂν σθένοι τοῦτο μεταποιήσας εἴποις ἄν εἰ μὲν γὰρ οἰκεῖ νερτέρας ὑπὸ χθονός + ἐν τοῖσιν οὐκέτʼ οὖσιν, οὐδὲν ἂν πάθοι γενναῖον δὲ καὶ τὸ Λακωνικὸν νῦνἂμμες, πρόσθʼ ἄλλοι ἐθάλεον, ἐθάλεον L. Dindorfius: ἐθάλλεον cf. Bergk. 3 p. 662 αὐτίκα δʼ ἄλλοι, ὧνἄμμες γενεὰν οὐκέτʼ ἐποψόμεθα + καὶ πάλιν + οἳ θάνον οὐ τὸ ζῆν θέμενοι καλὸν οὐδὲ τὸ Bergk. 3 p. 516 θνῄσκειν, ἀλλὰ τὸ ταῦτα καλῶς ἀμφότερʼ ἐκτελέσαι πάνυ δὲ καλῶς καὶ ὁ Εὐριπίδης Εὐριπίδης] Suppl. 1109 ἐπὶ τῶν τὰς μακρὰς + νοσηλείας ὑπομενόντων φησὶ μισῶ δʼ ὅσοι χρῄζουσιν ἐκτείνειν βίον, βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγεύμασι παρεκτρέποντες ὀχετὸν ὥστε μὴ θανεῖν. οὓς χρῆν, ἐπειδὰν μηδὲν ὠφελῶσι γῆν, + θανόντας ἔρρειν κἀκποδὼν εἶναι νέοις. + ἡ δὲ Μερόπη λόγους ἀνδρώδεις προφερομένη κινεῖ τὰ θέατρα, λέγουσα τοιαῦτα τεθνᾶσι παῖδες οὐκ ἐμοὶ μόνῃ βροτῶν, Nauck. p. 396 οὐδʼ ἀνδρὸς ἐστερήμεθʼ ἀλλὰ μυρίαι + τὸν αὐτὸν ἐξήντλησαν ὡς ἐγὼ βίον τούτοις γὰρ οἰκείως ἄν τις ταῦτα συνάψειε ποῦ γὰρ τὰ σεμνὰ κεῖνα, ποῦ δὲ Λυδίας Bergk. 3 p. 739 μέγας δυνάστης Κροῖσος ἢ Ξέρξης βαρὺν βαθὺν W ζεύξας θαλάσσης αὐχένʼ Ἑλλησποντίας; + ἅπαντες Ἅιδαν Ἅιδαν idem: αἶδαν ἦλθον ἅπαντʼ ἐς ῀ ἦλθε Bergkius καὶ Λάθοις δόμους, + τῶν χρημάτων ἅμα τοῖς σώμασι διαφθαρέντων.

+

νὴ Δίʼ ἀλλὰ τοὺς πολλοὺς κινεῖ πρὸς τὰ πένθη καὶ τοὺς θρήνους ὁ ἄωρος θάνατος ἀλλὰ καὶ οὗτος οὕτως ἐστὶν εὐπαραμύθητος, ὥστε καὶ ὑπὸ τῶν τυχόντων ποιητῶν συνεωρᾶσθαι καὶ τετυχηκέναι + παραμυθίας. θέασαι γὰρ· οἷα περὶ τούτου φησὶ τῶν κωμικῶν τις πρὸς τὸν ἐπὶ τῷ ἀώρῳ λυπούμενον θανάτῳ εἶτʼ εἰ μὲν ᾕδεις ὅττι ὅττι] διότι Iacobi τοῦτον τὸν βίον, Meinek. IV p. 669 V p. CCCXLVII ὃν οὐκ ἐβίωσε, ζῶν διευτύχησεν ἄν, + ὁ θάνατος οὐκ εὔκαιρος· εἰ δʼ ἤνεγκεν αὖ αὖ H οὗτος ὁ βίος τι τῶν ἀνηκέστων, ἴσως ὁ θάνατος ὁ θάνατος Meziriacus αὐτὸς σοῦ γέγονεν εὐνούστερος + ἀδήλου οὖν ὄντος πότερον συμφερόντως ἀνεπαύσατο τὸν βίον ἐκλιπὼν καὶ μειζόνων ἀπολυθεὶς κακῶν ἢ + οὔ, χρὴ μὴ φέρειν οὕτω βαρέως ὡσἀπολωλεκότας πάνθʼ ὅσων ᾠήθημεν τεύξεσθαι παρʼ αὐτοῦ. οὐ φαύλως γὰρ ἂν δόξειεν ὁ παρὰ τῷ ποιητῇ Ἀμφιάραος παραμυθεῖσθαι τὴν Ἀρχεμόρου μητέρα δυσχεραίνουσαν ὅτι νήπιος ὢν ὁ παῖς καὶ ἄγαν ἄωρος + ἐτελεύτησε. φησὶ γὰρ οὕτως ἔφυ μὲν οὐδεὶς ὅστις οὐ πονεῖ βροτῶν. Nauck. p. 468 θάπτει τε τέκνα χἄτερʼ αὖ κτᾶται νέα, αὐτός τε θνήσκει· καὶ τάδʼ ἄχθονται βροτοὶ εἰς γῆν φέροντες γῆν. ἀναγκαίως δʼ γῆν ἀναγκαίως δʼ Grotius: τὴν δʼ ἀναγκαίως ἔχει + + βίον θερίζειν ὥστε κάρπιμον στάχυν, καὶ τὸν μὲν εἶναι τὸν δὲ μή. τί ταῦτα δεῖ στένειν, ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν; δεινὸν γὰρ οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς

+

καθόλου γὰρ χρὴ διανοεῖσθαι πάντα τινὰ + καὶ πρὸς αὑτὸν αὑτὸν scripsi: αὐτὸν καὶ πρὸς ἄλλον διεξιόντα μετὰ σπουδῆς; ὡς οὐχ ὁ μακρότατος βίος ἄριστος ἀλλʼ ὁ σπουδαιότατος οὐδὲ γὰρ ὁ πλεῖστα κιθαρῳδήσας ἢ + ῥητορεύσας ἢ κυβερνήσας ἀλλʼ ὁ καλῶς ἐπαινεῖται. τὸ γὰρ καλὸν οὐκ ἐν μήκει χρόνου θετέον, ἀλλʼ ἐν + ἀρετῇ καὶ τῇ καιρίῳ συμμετρίᾳ τοῦτο γὰρ εὔδαιμον καὶ θεοφιλὲς εἶναι νενόμισται. διὰ τοῦτο γοῦν τοὺς ὑπεροχωτάτους τῶν ἡρώων καὶ φύντας ἀπὸ θεῶν πρὸ γήρωσἐκλιπόντας τὸν βίον οἱ ποιηταὶ παρέδοσαν ἡμῖν, ὥσπερ κἀκεῖνον + ὃν περὶ κῆρι φίλει Ζεὺς τʼ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων Homer. o 245 παντοίην φιλότητʼ, οὐδʼ ἵκετο γήραος; οὐδόν τὴν γὰρ εὐκαιρίαν μᾶλλον, οὐ τὴν εὐγηρίαν πανταχῆ + θεωροῦμεν πρωτεύουσαν. καὶ γὰρ φυτῶν ἄριστα + τὰ πλείστας καρπῶν ἐν βραχεῖ φορὰς πλείστας - φορὰς] πλείστην - φορὰν H ποιούμενα, καὶ ζῴων ἀφʼ ὧν ἐν οὐ πολλῷ χρόνῳ πολλὴν πρὸς τὸν βίον ὠφέλειαν ἔχομεν. τό τε πολὺ δήπουθεν ἢ μικρὸν οὐδὲν διαφέρειν δοκεῖ πρὸς τὸν ἄπειρον ἀφορῶσιν αἰῶνα. τὰ γὰρ χίλια καὶ τὰ μύρια κατὰ Σιμωνίδην ἔτη στιγμὴ τίς ἐστιν ἀόριστος, μᾶλλον + δὲ μόριόν τι βραχύτατον στιγμῆς. ἐπεὶ καὶ τῶν ζῴων ἐκείνων, ἅπερ ἱστοροῦσι περὶ τὸν Πόντον γιγνόμενα τὴν ζωὴν ἔχειν ἡμερησίαν, ἕωθεν μὲν γεννώμενα, μέσης δʼἡμέρας ἀκμάζοντα, δείλης δὲ γηρῶντα καὶ τελειοῦντα τὸ ζῆν, οὐχὶ κἀκείνων ἦν + ἂν τὸ καθʼ ἡμᾶς πάθος τοῦτο, εἴπερ ψυχή τις ἀνθρωπίνη καὶ λογισμὸς ἑκάστοις ἐνῆν, καὶ ταὐτὰ + δήπου γʼ ἂν συνέπιπτεν, ὥστε τὰ πρὸ μέσης τῆς ἡμέρας ἐκλείποντα θρήνους παρέχειν καὶ δάκρυα; τὰ δὲ διημερεύσαντα πάντως ἂν πάντως ἂν] πάντως H εὐδαιμονίζεσθαι; μέτρον + γὰρ τοῦ βίου τὸ καλόν, οὐ τὸ τοῦ χρόνου μῆκος,

+

ματαίους γὰρ καὶ πολλῆς εὐηθείας ἡγητέον εἶναι τὰς τοιαύτας ἐκφωνήσεις ἀλλʼ οὐκ ἔδει νέον ὄντα ἀναρπαγῆναι τίς γὰρ ἂν εἴποι ὡς ἔδει; πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα ἐφʼ ὧν ἄν τις εἴποι ὡς οὐκ + ἔδει πραχθῆναι πέπρακται καὶ πράττεται καὶ πραχθήσεται + πολλάκις. οὐ γὰρ νομοθετήσοντες πάρεσμεν εἰς τὸν βίον, ἀλλὰ πεισόμενοι τοῖς διατεταγμένοις ὑπὸ τῶν τὰ ὅλα πρυτανευόντων θεῶν καὶ τοῖς τῆς εἱμαρμένης καὶ προνοίας θεσμοῖς. +

+

τί δʼ; οἱ πενθοῦντες τοὺς οὕτως ἀποθανόντας ἑαυτῶν ἕνεκα πενθοῦσιν ἢ τῶν κατοιχομένων; εἰ μὲν οὖν ἑαυτῶν, ὅτι τῆς ἀπὸ τῶν τεθνεώτων ἡδονῆς ἢ χρείας ἢ γηροβοσκίας ἐστερήθησαν, φίλαυτος ἡ τῆς λύπης πρόφασις· οὐ γὰρ ἐκείνους ποθοῦντες ἀλλὰ τὰς ἀπʼ αὐτῶν ὠφελείας φανήσονται. εἰ δὲ τῶν τεθνεώτων ἕνεκα πενθοῦσιν, ἐπιστήσαντες ὅτι + + ἐν οὐδενὶ κακῷ τυγχάνουσιν ὄντες, ἀπαλλαγήσονται τῆς λύπης, ἀρχαίῳ καὶ σοφῷ πεισθέντες λόγῳ τῷ παραινοῦντι τὰ μὲν ἀγαθὰ ποιεῖν ὡς μέγιστα, τὰ δὲ κακὰ συστέλλειν καὶ ταπεινοῦν. εἰ μὲν οὖν τὸ πένθος ἐστὶν ἀγαθόν, δεῖ ποιεῖν αὐτὸ ὡς πλεῖστον + καὶ μέγιστον· εἰ δʼ, ὥσπερ ἡ ἀλήθεια ἔχει, κακὸν αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι, συστέλλειν καὶ ποιεῖν ὡς; ἐλάχιστον καὶ ἐξαλείφειν εἰς τὸ δυνατόν. ὡς δὲ τοῦτο ῥᾴδιον, καταφανὲς ἐκ τῆς τοιαύτης παραμυθίας. φασὶ γάρ τινα τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων εἰσιόντα + + πρὸς Ἀρσινόην τὴν βασίλισσαν πενθοῦσαν τὸν υἱὸν τοιούτῳ χρήσασθαι λόγῳ, φάμενον ὅτι καθʼ ὃν χρόνον ὁ Ζεὺς ἔνεμε τοῖς δαίμοσι τὰς τιμάς, οὐκ ἔτυχε παρὸντὸ Πένθος, ἤδη δὲ νενεμημένων ἦλθεν ὕστερον. τὸν οὖν Δία, ὡς ἠξίου καὶ αὑτῷ τιμὴν + δοθῆναι, ἀποροῦντα διὰ τὸ ἤδη κατηναλῶσθαι πάσας τοῖς ἄλλοις, ταύτην αὐτῷ δοῦναι τὴν ἐπὶ τοῖς τελευτήσασι γιγνομένην, οἷον δάκρυα καὶ λύπας ὥσπερ οὖν τοὺς· ἄλλους δαίμονας, ὑφʼ ὧν τιμῶνται, τούτους ἀγαπᾶν, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ Πένθος + + ἐὰν μὲν οὖν αὐτὸ ἀτιμάσῃς, ὦ γύναι, οὐ προσελεύσεταί 1 σοι ἐὰν δὲ τιμᾶται ὑπὸ σοῦ ἐπιμελῶς ταῖς δοθείσαις αὐτῷ τιμαῖς·, λύπαις καὶ θρήνοις, ἀγαπήσει σε καὶ ἀεὶ τί σοι παρέσται τοιοῦτον ἐφʼ ᾧ τιμηθήσεται συνεχῶς ὑπὸ σοῦ. θαυμασίως δὴ φαίνεται τῷ λόγῳ πείσας οὗτος παρελέσθαι τῆς ἀνθρώπου τὸ πένθος καὶ τοὺς θρήνους.

+

τὸ δʼ ὅλον εἴποι τις ἂν πρὸς τὸν πενθοῦντα πότερα παύσῃ ποτὲ δυσφορῶν ἢ ἀεὶ δεῖν οἰήσῃ + λυπεῖσθαι καὶ παρʼ ὅλον τὸν βίον; εἰ μὲν γὰρ ἀεὶ μενεῖς ἐπὶ τῇ δυσπαθείᾳ ταύτῃ, τελείαν ἀθλιότητα + σεαυτῷ παρέξεις καὶ πικροτάτην κακοδαιμονίαν διὰ ψυχῆς ἀγέννειαν καὶ μαλακίαν εἰ δὲ μεταθήσῃ ποτέ, τί οὐκ ἤδη μετατίθεσαι καὶ σεαυτὸν ἀνέλκεις ἐκ τῆς + ἀτυχίας; οἷς γὰρ λόγοις τοῦ χρόνου προϊόντος χρησάμενος ἀπολυθήσῃ, τούτοις νῦν προσσχὼν ἀπαλλάγηθι τῆς κακουχίας· καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν σωματικῶν παθημάτων ἡ ταχίστη τῆς ἀπαλλαγῆς ὁδὸς ἀμείνων. ὃ οὖν μέλλεις τῷ χρόνῳ χαρίζεσθαι, τοῦτο τῷ + λόγῳ χάρισαι καὶ τῇ παιδείᾳ, καὶ σεαυτὸν ἔκλυσαι τῶν κακῶν.

+

ἀλλʼ οὐ γὰρ ἤλπιζον φησὶ ταῦτα πείσεσθαι, + οὐδὲ προσεδόκων ἀλλʼ ἐχρῆν σε προσδοκᾶν καὶ προκατακεκρικέναι τῶν ἀνθρωπείων τὴν ἀδηλότητα + καὶ οὐδένειαν, καὶ οὐκ ἂν νῦν ἀπαράσκευος ὥσπερ ὑπὸ πολεμίων ἐξαίφνης ἐπελθόντων ἐλήφθης καλῶς γὰρ ὁ παρὰ τῷ Εὐριπίδῃ Εὐριπίδῃ] auck. p. 381 Θησεὺς παρεσκευάσθαι φαίνεται πρὸς τὰ τοιαῦτα· ἐκεῖνος γάρ φησιν ἐγὼ δὲ τοῦτο παρὰ σοφοῦ τινος μαθὼν + εἰς φροντίδας νοῦν νοῦν Galenus vol. 5 p. 151 Chart.: εἰς συμφορὰς τʼ τʼ idem ἐβαλλόμην, φυγὰς τʼ ἐμαυτῷ προστιθεὶς πάτρας ἐμῆς θανάτους τ̓ ἀώρους καὶ κακῶν ἄλλασὁδούς, ἵνʼ εἴ τι πάσχοιμʼὧν ἐδόξαζον φρενί, + μή μοι νεῶρες ϝεωρὲς Musgravius: ϝεαρὸν προσπεσὸν μᾶλλον δάκοι δάκοι Galenus vol. 5 p. 151 Chart.: δάκῃ οἱ δʼ ἀγεννέστεροι καὶ ἀνασκήτως διακείμενοι οὐδʼ ἀναστροφὴν ἐνίοτε λαμβάνουσι πρὸς τὸ βουλεύσασθαὶ + τι τῶν εὐσχημόνων καὶ συμφερόντων, ἀλλʼ ἐκτρέπονται πρὸς τὰς ἐσχάτας ταλαιπωρίας, τὸ μηδὲν αἴτιον σῶμα τιμωρούμενοι καὶ τὰ μὴ νοσοῦντα κατὰ τὸν Ἀχαιὸν Ἀχαιὸν] Nauck. p. 587 συναλγεῖν, ἀναγκάζοντες.

+

διὸ καὶ πάνυ καλῶς ὁ Πλάτων Πλάτων] Rep. p. 604 b ἔοικε παραινεῖν + ἐν ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς ἡσυχίαν ἔχειν, ὡς οὔτε δήλου ὄντος τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ ἀγαθοῦ, + οὔτʼ εἰς τὸ πρόσθεν οὐδὲν προβαῖνον τῷ χαλεπῶς φέροντι· 1 ἐμποδὼν γὰρ γίγνεσθαι τὸ λυπεῖσθαι τῷ βουλεύεσθαι περὶ τοῦ γεγονότος καὶ ὥσπερ ἐν πτώσει + κύβων πρὸς τὰ πεπτωκότα τίθεσθαι τὰ ἑαυτοῦ πράγματα, ὅπῃ λόγος αἱρεῖ βέλτιστʼ ἂν βέλτιστʼ ἂν Plato: βέλτιστα ἔχειν. οὐ δεῖν οὖν προσπταίσαντας καθάπερ παῖδας ἐχομένους τοῦ πληγέντος βοᾶν, ἀλλʼ ἐθίζειν τὴν ψυχὴν ὅτι τάχιστα γίγνεσθαι περὶ τὸ ἰᾶσθαί τε καὶ ἐπανορθοῦν + τὸ πεσόν τε καὶ νοσῆσαν, ἰατρικῇ θρηνῳδίαν ἀφανίζοντας. Τὸν τῶν Λυκίων νομοθέτην φασὶ προστάξαι τοῖς αὑτοῦ πολίταις, ἐπὰν πενθῶσι, γυναικείαν ἀμφιεσαμένους ἐσθῆτα πενθεῖν, ἐμφαίνειν + βουληθέντα ὅτι γυναικῶδεστὸ πάθος καὶ οὐχ ἁρμόττον + ἀνδράσι κοσμίοις καὶ παιδείας ἐλευθερίου ἐλευθερίου Hertlinus: ἐλευθέρου μεταπεποιημένοις. θῆλυ γὰρ ὄντως καὶ ἀσθενὲς καὶ ἀγεννὲς; τὸ πενθεῖν· γυναῖκες; γὰρ ἀνδρῶν εἰσι φιλοπενθέστεραι καὶ οἱ βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων καὶ οἱ χείρους ἄνδρες τῶν ἀμεινόνων, καὶ αὐτῶν δὲ τῶν + βαρβάρων οὐχ οἱ γενναιότατοι Κελτοὶ καὶ Γαλάται καὶ πάντες οἱ φρονήματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες ἔμπλεοι, μᾶλλον δʼ, εἴπερ ἄρα, Αἰγύπτιοί τε καὶ Σύροι καὶ Λυδοὶ καὶ πάντες ὅσοι τούτοις παραπλήσιοι. + τούτων γὰρ τοὺς μὲν εἰς βόθρους τινὰς + καταδύντας ἱστοροῦσιν ἐπὶ πλείους ἡμέρας μένειν, μηδὲ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς ὁρᾶν βουλομένους, ἐπειδὴ καὶ ὁ τετελευτηκὼς ἀπεστέρηται τούτου. Ἴων Ἰων] Nauck. p. 576 γοῦν ὁ τραγικὸς ποιητής, οὐκ ἀνήκοος ὢν τῆς τούτων εὐηθείας, πεποίηκέ τινα λέγουσαν + ἐξῆλθον ὑμῶν ἱκέτις ἡβώντων τροφὸς παίδων, βόθρους λιποῦσα πενθητηρίους τινὲς δὲ τῶν βαρβάρων καὶ μέρη τοῦ σώματος ἀποτέμνουσι, ῥῖνας καὶ ὦτα καὶ τὸ ἄλλο σῶμα καταικίζοντες, δοκοῦντές τι χαρίζεσθαι τοῖς τετελευτηκόσιν + ἀπαρτώμενοι τῆς κατὰ φύσιν ἐν τοῖς τοιούτοις μετριοπαθείας. +

+

ἀλλὰ νὴ Δία τινὲς ὑποτυγχάνοντες οὐκ ἐπὶ παντὶ θανάτῳ τὰ πένθη δεῖν οἴονται γίγνεσθαι, ἀλλʼ ἐπὶ τοῖς ἀώροις, διὰ τὸ μηδενὸς τετυχηκέναι + τῶν ἐν τῷ βίῳ νενομισμένων ἀγαθῶν, οἷον γάμου παιδείας τελειότητοσπολιτείας ἀρχῶν ταῦτα γὰρ εἶναι τὰ λυποῦντα μάλιστα τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀώροις ἀτυχοῦντας, διὰ τὸ ἀφῃρῆσθαι πρὸ τοῦ δέοντος τῆς ἐλπίδος, ἀγνοοῦντες ὅτι ὁ ἄωρος θάνατος ὡς· πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν οὐδὲν διαφέρει. καθάπερ γὰρ τῆς εἰς κοινὴν πατρίδα πορείας προκειμένης πᾶσιν ἀναγκαίας; καὶ ἀπαραιτήτου οἱ μὲν προπορεύονται + οἱ δʼ ἐπακολουθοῦσι, πάντες δʼ ἐπὶ ταὐτὸν ἔρχονται, τὸν αὐτὸν τρόπον τῶν εἰς τὸ χρεὼν ὁδευόντων οὐδὲν + πλέον ἔχοντες,· τυγχάνουσιν οἱ βραδύτερον ἀφικνούμενοι τῶν θᾶττον παραγιγνομένων. εἴ γε μὴν ὁ ἄωρος θάνατος κακόν ἐστιν, ἀωρότατοσἂν εἴηὁ + τῶν νηπίων καὶ παίδων καὶ παίδων del. H καὶ ἔτι μᾶλλον ὁ τῶν ἄρτι γεγονότων. ἀλλὰ τοὺς τούτων θανάτους ῥᾳδίως φέρομεν καὶ εὐθύμως·, τοὺς δὲ τῶν ἤδη προβεβηκότων δυσχερῶς καὶ πενθικῶς· διὰ τὸν ἐκ ματαίων ἐλπίδων ἀναπλασμόν, ἤδη νομιζόντων ἡμῶν βεβαίαν + ἔχειν τὴν τῶν τηλικούτων διαμονήν. εἰ δʼ ὁτῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων χρόνος εἰκοσαέτης· ἦν, τὸν πεντεκαιδεκαέτη ἀπογενόμενον ἐνομίζομεν ἂν μηκέτʼ ἄωρον τελευτᾶν ἀλλʼ ἤδη μέτρον ἡλικίας ἔχονταἱκανόν + τὸν δὲ τὴν τῶν εἴκοσιν ἐτῶν προθεσμίαν ἐκπληρώσαντα + ἢ τὸν ἐγγὺς γενόμενον τοῦ τῶν εἴκοσιν ἐτῶν ἀριθμοῦ πάντως ἂν ἐμακαρίζομεν ὡς εὐδαιμονέστατον καὶ τελειότατον διαπεράσαντα βίον. εἰ δὲ διακοσίων ἐτῶν ἦν, τὸν ἑκατὸν ἐτῶν τελευτήσαντα πάντωσἂνἄωροννομίζοντες εἶναι πρὸς ὀδυρμοὺς; + καὶ θρήνους ἐτραπόμεθα.

+

δῆλον οὖν ὅτι καὶ ὁ λεγόμενος; ἄωρος θάνατος εὐπαραμύθητός ἐστι διά τε ταῦτα καὶ τὰ προειρημένα ἐν τοῖς ἔμπροσθεν. μεῖον γὰρ ὄντως + ἐδάκρυσε Τρωίλος ἢ Πρίαμος, κἂν κἂν Πρίαμος addidi. Auditur μεῖον ἐδάκρυσεν Πρίαμος αὐτός, εἰ προετελεύτησεν ἔτʼ ἀκμαζούσης αὐτῷ τῆς βασιλείας καὶ τῆς τοσαύτης τύχης ἣνἐθρήνει. οἷα γοῦν πρὸς τὸν ἑαυτοῦ διελέχθη υἱὸν Ἕκτορα, παραινῶν + ἀναχωρεῖν ἀπὸ τῆς πρὸς τὸν Ἀχιλλέα μάχης, ἐν οἷς φησιν ἀλλʼ εἰσέρχεο τεῖχος, ἐμὸν τέκος, ὄφρα σαώσῃς Τρῶας Τρωάς Homer. X 56: τρωῖάδας καὶ Τρῳάς, μηδὲ μέγα κῦδος ὀρέξῃς Πηλείδῃ, αὐτὸς δὲ φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς; + + πρὸς δʼ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντʼ ἐλέησον, δύσμορον, ὃν ῥα πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ γήραος οὐδῷ αἴσῃ ἐν ἀργαλέῃ φθίσει, κακὰ πόλλʼ ἐπιδόντα, υἷάς τʼ ὀλλυμένους, ἑλκηθείσας τε θύγατρας, + καὶ θαλάμους κεραϊζομένους, καὶ νήπια τέκνα βαλλόμενα ποτὶ γαίῃ, ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι, ἑλκομένας τε νυοὺσὀλοῇς; ὑπὸ χερσὶν Ἀχαιῶν. αὐτὸν δʼ ἂν πύματόν με κύνες πρώτῃσι θύρῃσι ὠμησταὶ ἐρύωσιν, ἐρύουσιν idem: ἐρύωσιν aut ἐρύσωσιν Vs. 24 - 26 del. H ἐπεὶ κέ τις ὀξέι χαλκῷ + + τύψασἠὲ βαλὼν ῥεθέων ἐκ θυμὸν ἕληται. ἀλλʼ ὅτε δὴ πολιόν τε κάρη πολιόν τε γένειον αἰδῶ τʼ αἰσχύνωσι κύνες, κταμένοιο γέροντος, τοῦτο δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν. ἦ ῥʼ ὁ γέρων πολιὰς δʼ ἄρʼ ἀνὰ τρίχας ἕλκετο + χερσί, τίλλων ἐκ κεφαλῆς, οὐδʼ Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθεν. Ὄντων οὖν σοι παμπόλλων παραδειγμάτων περὶ τούτων ἐννοήθητι τὸν θάνατον οὐκ ὀλίγους ἀπαλλάττειν μεγάλων καὶ χαλεπῶν κακῶν, ὧν, εἰ ἐπεβίωσαν, + πάντως ἂν ἐπειράθησαν. ἂ φειδόμενος τῆς τοῦ + λόγου συμμετρίας παρέλιπον, ἀρκεσθεὶς τοῖς εἰρημένοις πρὸς τὸ μὴ δεῖν πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου καὶ μετρίου] μέτρου H πρὸς ἄπρακτα πένθη καὶ θρήνους ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι.

+

τὸ γὰρ μὴ διʼ αὑτὸν κακῶς πράττειν ὁ μὲν +Κράντωρ Κράντωρ] Mullach. 3 p. 149 φησὶν οὐ μικρὸν εἶναι κούφισμα πρὸς τὰς τύχας, ἐγὼ δʼ ἂν εἴποιμι φάρμακον ἀλυπίας εἶναι μέγιστον. τὸ δὲ φιλεῖν τὸν μεταλλάξαντα καὶ στέργειν οὐκ ἐν τῷ λυπεῖν ἑαυτούς ἐστιν, ἀλλʼ ἐν τῷ τὸν ἀγαπώμενον ὠφελεῖν ὠφέλεια δʼ ἐστὶ τοῖς ἀφῃρημένοις + + ἡ διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης τιμή. οὐδεὶς γὰρ ἀγαθὸς ἄξιος θρήνων ἀλλʼ ὕμνων καὶ παιάνων, παιάνων Lennepius: ἐπαίνων οὐδὲ πένθους ἀλλὰ μνήμης; εὐκλεοῦς, οὐδὲ δακρύων ἐπωδύνων ἀλλʼ ἐτείων ἐτείων Toupius: ἀστείων ἀπαρχῶν, εἴ γʼ ὁ μετηλλαχὼς θειότερόν τινα βίον μετείληφεν, ἀπαλλαγεὶς τῆς τοῦ + σώματος λατρείας καὶ τῶν ἀτρύτων τούτων φροντίδων τε καὶ συμφορῶν, ἃς ἀνάγκη τοὺς εἰληχότας τὸν θνητὸν βίον ὑπομένειν, ἕως ἂν ἐκπλήσωσι τὸν ἐπικλωσθέντα τῆς ζωῆς βίον, βίον] μίτον H ὃν ἔδωκεν ἡμῖν ἡ φύσις οὐκ εἰς ἅπαντα τὸν χρόνον, ἀλλὰ καθʼ ἕκαστον + ἀπένειμε τὸν μερισθέντα κατὰ τοὺς τῆς εἱμαρμένης νόμους. +

+

διὸ τοὺς εὖ φρονοῦντας ἐπὶ τοῖς ἀποθνῄσκουσιν οὐ χρὴ πέρα τοῦ φυσικοῦ καὶ μετρίου τῆς περὶ τὴν τύχην τύχην W: ψυχὴν λύπης εἰς ἄπρακτα καὶ βαρβαρικὰ πένθη παρεκτρέπεσθαι καὶ τοῦθʼ ὅπερ πολλοῖς ἢδη + συνέβη περιμένειν, ὥστε πρὶν ἀπώσασθαι τὰ πένθη κακουχουμένους τελευτῆσαι τὸν βίον καὶ ἐν τοῖς πενθίμοις τῆς κακοδαίμονος ταφῆς μεταλαβεῖν, ἅμα τῶν τε ἀνιαρῶν καὶ τῶν ἐκ τῆς ἀλογιστίας κακῶν συγκηδευομένων αὐτοῖς, ὥστ̓ἐπιφθέγξασθαι τὸ Ὁμηρικὸν + μυρομένοισι Μυρομένοισι] Ψ 109. α 423. ς 305 δὲ τοῖσι μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε Διὸ καὶ πολλάκις αὑτοῖς προσδιαλέγεσθαι χρὴ τί + δέ; παυσόμεθά ποτε λυπούμενοι ἢ ἀκαταπαύστῳ συμφορᾷ συνεσόμεθα μέχρι παντὸς τοῦ βίου;ʼ τὸ γὰρ δὴ ἀτελεύτητον νομίζειν τὸ πένθος ἀνοίας ἐστὶν + ἐσχάτης, καίτοι γʼ ὁρῶντας ὡς καὶ οἱ βαρυλυπότατοι καὶ πολυπενθέστατοι πραότατοι γίγνονται πολλάκις ὑπὸ τοῦ χρόνου, καὶ ἐν οἷς ἐδυσχέραινον σφόδρα μνήμασιν ἀνοιμώζοντες καὶ στερνοτυπούμενοι λαμπρὰς εὐωχίας συνίστανται μετὰ μουσουργῶν καὶ τῆς + ἄλλης διαχύσεως. μεμηνότος οὖν ἐστι τὸ οὕτως + ὑπολαμβάνειν παράμονον ἕξειν τὸ πένθος. ἀλλʼ εἰ λογίζοινθʼ ὅτι παύσεταί τινος γενομένου, προσαναλογίσαιντʼ ἂν χρόνου δηλαδή τι ποιήσαντος· τὸ μὲν τὸ μὲν] τὸ H γὰρ γεγενημένον οὐδὲ θεῷ δυνατόν ἐστι ποιῆσαι + ἀγένητον. οὐκοῦν τὸ νῦν παρʼ ἐλπίδα συμβεβηκὸς καὶ παρὰ τὴν ἡμετέραν δόξαν ἔδειξε τὸ εἰωθὸς περὶ πολλοὺς γίγνεσθαι διʼ αὐτῶν τῶν αὐῶν τῶν] τῶν αὐτῶν? ἔργων. τί οὖν; ἆρὰ γ̓ ἡμεῖς τοῦτο διὰ τοῦ λόγου μαθεῖν οὐ δυνάμεθα οὐδʼ ἐπιλογίσασθαι, ὅτι πλείη πλείη] Hesiod. OD 101 μὲν γαῖα κακῶν πλείη δὲ θάλασσα καὶ τὰ τοιάδε θνητοῖσι κακὰ κακῶν Bergk. 3 p. 689 + ἀμφί τε κῆρες εἰλεῦνται, κενεὴ δʼ εἴσδυσις οὐδʼ + αἰθέρι;

+

πολλοῖς γὰρ καὶ σοφοῖς ἀνδράσιν, ὥς φησι Κράντωρ, Κράντωρ Mullach. 3 p. 149 οὐ νῦν ἀλλὰ πάλαι κέκλαυσται τἀνθρώπινα, τιμωρίαν ἡγουμένοις εἶναι τὸν βίον καὶ ἀρχὴν + τὸ γενέσθαι ἄνθρωπον συμφορὰν τὴν μεγίστην τοῦτο δέ φησιν Ἀριστοτέλης καὶ τὸν Σειληνὸν συλληφθέντα τῷ Μίδᾳ ἀποφήνασθαι. βέλτιον δʼ αὐτὰς τὰς τοῦ φιλοσόφου λέξεις παραθέσθαι. φησὶ δὴ ἐν τῷ Εὐδήμῳ ἐπιγραφομένῳ ἢ Περὶ ψυχῆς ταυτί. + διόπερ, ὦ κράτιστε πάντων καὶ μακαριστότατε, πρὸς τῷ μακαρίους καὶ εὐδαίμονας εἶναι τοὺς τετελευτηκότας + νομίζειν καὶ τὸ ψεύσασθαί τι κατʼ αὐτῶν καὶ τὸ βλασφημεῖν οὐχ ὅσιον ὡς κατὰ βελτιόνων ἡγούμεθα ἡγούμεθα ὡς κατὰ βελτιόνων corr. H καὶ κρειττόνων ἤδη γεγονότων. καὶ + ταῦθʼ οὕτως ἀρχαῖα καὶ παλαιὰ παλαιὰ Sauppius: παλαιὰ διατελεῖ νενομισμένα παρʼ ἡμῖν, ὥστε τὸ παράπαν οὐδεὶς οἶδεν οὔτε τοῦ χρόνου τὴν ἀρχὴν οὔτε τὸν θέντα πρῶτον, ἀλλὰ τὸν ἄπειρον αἰῶνα διατελεῖ διατελεῖ idem: τυγχάνουσι διὰ τέλους οὑτω νενομισμένα. πρὸς δὲ δὴ τούτοις διὰ στὸματος ὂν ὂν Halmius: ἔν τοῖς ἀνθρώποις ὁρᾷς καὶ καὶ scripsi: ὡς ἐκ πολλῶν ἐτῶν + περιφέρεται θρυλούμενον. τί τοῦτʼ; ἔφη. κἀκεῖνος ὑπολαβών ὡς ἄρα μὴ γενέσθαι γενέσθαι scripsi: γίνεσθαι μέν ἔφη ἄριστον + πάντων, τὸ δὲ τεθνάναι τοῦ ζῆν ἐστι κρεῖττον. καὶ πολλοῖς· οὕτω παρὰ τοῦ δαιμονίου μεμαρτύρηται. τοῦτο μὲν ἐκείνῳ τῷ Μίδᾳ λέγουσι δήπου μετὰ τὴν + θήραν ὡς ἔλαβε τὸν Σειληνὸν διερωτῶντι καὶ πυνθανομένῳ τί ποτʼ ἐστὶ τὸ βέλτιστον βέλτιστον Meziriacus: βέλτιον τοῖς ἀνθρώποις καὶ τί τὸ πάντων αἱρετώτατον, τὸ μὲν πρῶτον οὐδὲν ἐθέλειν εἰπεῖν ἀλλὰ σιωπᾶν ἀρρήκτως· ἀρρήκτως R: ἀρρήτως ἐπειδὴ δέ ποτε μόγις πᾶσαν μηχανὴν μηχανώμενος προσηγάγετο + φθέγξασθαί τι πρὸς αὐτόν, οὕτως ἀναγκαζόμενον εἰπεῖν δαίμονος ἐπιπόνου καὶ τύχης χαλεπῆς ἐφήμερον σπέρμα, τί με βιάζεσθε λέγειν ἅ ὑμῖν + ἄρειον μὴ γνῶναι; μετʼ ἀγνοίας γὰρ τῶν οἰκείων κακῶν ἀλυπότατος ὁ βίος. ἀνθρώποις δὲ πάμπαν + οὐκ ἔστι γενέσθαι τὸ πάντων ἄριστον οὐδὲ μετασχεῖν τῆς τοῦ βελτίστου φύσεως ἄριστον ὰρα ἄρα Bernaysius: γὰρ πᾶσι καὶ πάσαις τὸ μὴ γενέσθαι· τὸ μέντοι μετὰ τοῦτο καὶ πρῶτον τῶν ἀνθρώπῳ ἀνυστῶν, ἀνθρώπῳ ἀνυστῶν R: ἄλλων ἀυστὸν δεύτερον δέ, δεύτερον δὲ del. H τὸ γενομένους ἀποθανεῖν ὡς τάχιστα. δῆλον οὖν + ὡς ὡς] ὅτι ὡς R οὔσης κρείττονος τῆς ἐν τῷ τεθνάναι διαγωγῆς ἢ τῆς ἐν τῷ ζῆν, οὕτως ἀπεφήνατο μυρία δʼ ἐπὶ μυρίοις ἄν τις ἔχοι τοιαῦτα παρατίθεσθαι πρὸς ταὐτὸ κεφάλαιον· ἀλλ οὐκἀναγκαῖον μακρηγορεῖν. +

+

οὐ χρὴ οὖν τοὺς ἀποθνήσκοντας νέους θρηνεῖν + ὅτι τῶν ἐν τῷ μακρῷ βίῳ νομιζομένων ἀγαθῶν ἀπεστέρηνται· τοῦτο γὰρ ἄδηλον, ὡς πολλάκις εἴπομεν, εἴτʼ ἀγαθῶν ἀπεστερημένοι τυγχάνουσιν εἴτε κακῶν· πολλῷ γὰρπλείονα τὰ κακά. καὶ τὰ μὲν μόγις καὶ διὰ πολλῶν φροντίδων κτώμεθα, τὰ + δὲ κακὰ πάνυ ῥᾳδίως στρογγύλα γὰρ εἶναί φασι ταῦτα καὶ συνεχῆ καὶ πρὸς ἄλληλα φερόμενα κατὰ πολλὰς αἰτίας, τὰ δʼ ἀγαθὰ διεχῆ τε καὶ δυσκόλως συνερχόμενα πρὸς αὐτοῖς τοῦ βίου τοῖς τέρμασιν. + ἐπιλελησμένοις οὖν ἐοίκαμεν ὅτι οὐ μόνον, ὥς φησιν +Εὐριπίδης, Εὐριπίδης] Phoen. 555 τὰ χρήματα οὐκ ἴδια κέκτηνται βροτοί, ἀλλʼ ἁπλῶς τῶν ἀνθρωπίνων οὐδέν. διὸ καὶ ἐπὶ πάντων λέγειν χρὴ τὰ τῶν θεῶν δʼ ἔχοντες ἐπιμελούμεθα. ibid. 556 ὅταν δὲ χρῄζωσʼ αὔτʼ ἀφαιροῦνται πάλιν. + οὐ δεῖ οὖν δυσφορεῖν, ἐὰν ἃ ἔχρησαν ἡμῖν πρὸς ὀλίγον, ταῦτʼ ἀπαιτῶσιν οὐδὲ γὰρ οἱ τραπεζῖται, καθάπερ εἰώθαμεν λέγειν πολλάκις, ἀπαιτούμενοι τὰ θέματα δυσχεραίνουσιν ἐπὶ τῇ ἀποδόσει, ἐάνπερ εὐγνωμονῶσι. πρὸς γὰρ τοὺς οὐκ εὐμαρῶς ἀποδιδόντας + + εἰκότως ἄν τις εἴποι ἐπελάθου ὅτι ταῦτʼ ἔλαβες ἐπὶ τῷ ἀποδοῦναι; τοῦτο δὴ τοῖσθνητοῖς ἅπασι συμβέβηκεν. ἔχομεν γὰρ τὸ ζῆν ὥσπερ παρὰ καταθεμένοις παρὰ καταθεμένοις scripsi: παρακαταθεμένοις θεοῖς ἐξ ἀνάγκης, καὶ τούτου χρόνος οὐδείς ἐστιν ὡρισμένος τῆς ἀποδόσεως, ὥσπερ οὐδὲ + τοῖς τραπεζίταις τῆς τῶν θεμάτων, ἀλλʼ ἄδηλον πόθʼ ὁ δοὺς ἀπαιτήσει. ὁ οὖν ἢ αὐτὸς μέλλων ἀποθνήσκειν ἢ τέκνων ἀποθανόντων ὑπεραγανακτῶν πῶς οὐ καταφανῶς ἐπιλέλησται ὅτι καὶ αὐτὸς ἄνθρωπός ἐστι καὶ τὰ τέκνα θνητὰ ἐγέννησεν; οὐ γάρ ἐστι φρένας ἔχοντος ἀνθρώπου ἀγνοεῖν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ζῷόν ἐστι θνητόν, οὐδʼ ὅτι γέγονεν εἰς τὸ + + ἀποθανεῖν. εἰ γοῦν ἡ Νιόβη κατὰ τοὺς μύθους πρόχειρον εἶχε τὴν ὑπόληψιν ταύτην ὅτι καὶ ἡ θαλέθοντι βίῳ Bergk. 3 p. 720. Nauck. p. 697 βλάσταις τε τέκνων βριθομένα γλυκερὸν φάος ὁρῶσα + τελευτήσει, οὐκ ἂν οὕτως ἐδυσχέραινεν ὡς καὶ τὸ ζῆν ἐθέλειν ἐκλιπεῖν διὰ τὸ μέγεθος τῆς συμφορᾶς, καὶ τοὺς θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι ἀνάρπαστον αὐτὴν γενέσθαι πρὸς ἀπώλειαν τὴν χαλεπωτάτην. δύʼ ἐστὶ τῶν Δελφικῶν γραμμάτων τὰ μάλιστʼ ἀναγκαιότατα + πρὸς τὸν βίον, τὸ γνῶθι σαυτὸν καὶ τὸ μηδὲν + ἄγαν· ἐκ τούτων γὰρ ἤρτηται καὶ τἄλλα πάντα. ταῦτα γάρ ἐστιν ἀλλήλοις συνῳδὰ καὶ σύμφωνα, καὶ διὰ θατέρου θάτερον ἔοικε δηλοῦσθαι κατὰ δύναμιν. ἔν τε γὰρ τῷ γιγνώσκειν ἑαυτὸν· περιέχεται τὸ μηδὲν + ἄγαν, καὶ ἐν τούτῳ τὸ γιγνώσκειν ἑαυτόν. διὸ καὶ περὶ μὲν τούτου φησὶν ὁ Ἴων οὕτως τὸ γνῶθι σαυτὸν τοῦτʼ ἔπος μὲν οὐ μέγα, Nauck. p. 576 ἔργον δʼ ὅσον Ζεὺς μόνος· ἐπίσταται θεῶν, ὁ δὲ Πίνδαρος Πίνδαρος] Bergk. 1 p. 453 + σοφοὶ δέ φησὶ καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν ἔπος αἴνησαν περισσῶς

+

ταῦτʼ οὖν ἐν διανοίᾳ τις ἔχων ὡς πυθὸ + χρηστα παραγγέλματα πρὸς πάντα τὰ τοῦ βίου πράγματα ῥᾳδίως ἐφαρμόζειν δυνήσεται καὶ φέρειν αὐτὰ δεξιῶς, εἴς τε τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀφορῶν καὶ εἰς τὸ μὴ πέρα τοῦ προσήκοντος ἐν τοῖς προσπίπτουσιν ἢ + διαίρεσθαι πρὸς ἀλαζονείαν ἢ ταπεινοῦσθαι καὶ καταπίπτειν πρὸς οἴκτους καὶ ὀλοφυρμοὺς διὰ τὴν τῆς ψυχῆς ἀσθένειαν καὶ τὸν ἐμφυόμενον ἡμῖν τοῦ θανάτου φόβον παρὰ τὴν ἄγνοιαν τῶν εἰωθότων ἐν τῷ βίῳ συμβαίνειν κατὰ τὴν τῆς ἀνάγκης ἢ πεπρωμένης + μοῖραν. καλῶς δʼ οἱ Πυθαγόρειοι παρεκελεύσαντο λέγοντες ὅσσα δὲ δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ ἄλγεʼ ἔχουσιν, Carm. Aur. 17 + ἣν ἂν μοῖραν ἔχῃς, ταύτην ἔχε μηδʼ ἀγανάκτει καὶ ὁ τραγικὸς Αἰσχύλος Αἰσχύλος] Nauck. p. 543 + ἀνδρῶν γάρ ἐστιν ἐνδίκων τε καὶ σοφῶν κἀν τοῖσι δεινοῖς λἀν τοῖς κακίστοις μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς καὶ ὁ Εὐριπίδης Εὐριπιδης] Nauck. p. 524 ὅστις δʼ ἀνάγκῃ συγκεχώρηκεν βροτῶν id. p. 412 σοφὸς παρʼ ἡμῖν καὶ τὰ θεῖʼ ἐπίσταται + καὶ ἐν ἄλλοις τὰ προσπεσόντα δʼ ὅστις εὖ φέρει βροτῶν, + ἄριστος εἶναι σωφρονεῖν τέ μοι δοκεῖ

+

οἱ δὲ πολλοὶ πάντα καταμέμφονται καὶ πάντα τὰ παρὰ τὰς ἐλπίδας αὐτοῖς συμβεβηκότα ἐξ + ἐπηρείας τύχης καὶ δαιμόνων γενέσθαι γενέσθαι H: γίνεσθαι νομίζουσι. διὸ καὶ ἐπὶ πᾶσιν ὀδύρονται, στένοντες καὶ τὴν ἑαυτῶν ἀτυχίαν αἰτιώμενοι. πρὸς οὓς ὑπστυχὼν ἄν τις εἴποι θεὸς δέ σοι πῆμʼ οὐδὲν ἀλλʼ αὐτὸς σύ σοί σὺ σοὶ R ex Soph. OR 379: αὑτῷ σὺ σοὶ + καὶ ἡ διὰ τὴν ἀπαιδευσίαν ἄνοια καὶ παραφροσύνη. διὰ ταύτην γοῦν τὴν διηπατημένην καὶ ψευδῆ δόξαν πάντα καταμέμφονται θάνατον. ἐὰν μὲν γὰρ ἐν + ἀποδημίᾳ τις ὢν ἀποθάνῃ, στένουσιν ἐπιλέγοντες δύσμορος, οὐδʼ ἄρα τῷ γε πατὴρ καὶ πότνια Homer. Λ 453 μήτηρ ὄσσε καθαιρήσουσιν + ἐὰν δʼ ἐπὶ τῆς οἰκείας πατρίδος πατρίδος del. R παρόντων τῶν γονέων, ὀδύρονται ὡς ἐξαρπασθέντος ἐκ τῶν χειρῶν καὶ τὴν ἐν ὀφθαλμοῖς ὀδύνην αὐτοῖς ἀφέντος. ἐφέντος corr. H ἐὰν + δʼ ἄφωνος μηδὲν προσειπὼν περὶ μηδενός, κλαίοντες λέγουσιν οὐδέ τί μοι εἶπας πυκινὸν ἔπος, οὗ τέ κεν αἰεί Homer. Ω 744 + μεμνῄμην ἐὰν προσομιλήσας τι, τοῦτʼ ἀεὶ πρόχειρον ἔχουσιν + ὥσπερ ὑπέκκαυμα τῆς λύπης. ἐὰν ταχέως, ὀδύρονται λέγοντες ἀνηρπάσθη. ἐὰν μακρῶς, μέμφονται ὅτι καταφθινήσας καὶ τιμωρηθεὶς τιμωρηθεὶς] ταλαιπωρηθεὶς? ἀπέθανε. πᾶσα πρόφασις ἱκανὴ πρὸς τὸ τὰς λύπας καὶ τοὺς θρήνους συνεγείρειν. ταῦτα δʼ ἐκίνησαν οἱ ποιηταί, καὶ + μάλιστα τούτων ὁ πρῶτος Ὅμηρος λέγων ὡς δὲ πατὴρ οὗ παιδὸς ὀδύρεται ὀστέα καίων, Homer. Ψ 222 νυμφίου, ὅς τε θανὼν δειλοὺς ἀκάχησε τοκῆας ἄρρητον δὲ τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκε id. P 37. Versum del. H + καὶ ταῦτα μὲν οὔπω δῆλον εἰ δικαίως ὀδύρεται, + ἀλλʼ ὅρα τὸ ἑξῆς μοῦνος τηλύγετος πολλοῖσιν ἐπὶ κτεάτεσσι. id. I 482

+

τίς γὰρ οἶδεν, εἰ ὁ θεὸς πατρικῶς κηδόμενος τοῦ ἀνθρωπείου γένους καὶ προορώμενος τὰ μέλλοντα συμβήσεσθαι προεξάγει τινὰς ἐκ τοῦ ζῆν ἀὼρους +; ὅθεν οὐδὲν φευκτὸν φευκτὸν] ἀπευκτὸν H νομιστέον αὐτοὺς πάσχειν ʽʼ ʽʼδεινὸν γὰρ οὐδὲν δεινὸν γὰρ οὐδὲν Clemens Strom. IV p. 587 (Nauck. p. 468, 757, 9): οὐδὲν γὰρ δεινὸν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς οὔτε τῶν κατὰ προηγούμενον λόγον συμβαινόντων + οὔτε τῶν κατʼ ἐπακολούθησιν καὶ ὅτι οἱ πλεῖστοι θάνατοι πρὸ ἄλλων δυσχερῶν μειζόνων γίγνονται, + καὶ ὅτι τοῖς μὲν οὐδὲ γενέσθαι συνέφερε, τοῖς δʼ ἅμα τῷ γενέσθαι ἀποθανεῖν, τοῖς δὲ προελθοῦσιν ἐπὶ μικρὸν τοῖς δʼ ἀκμάζουσι. πρὸς πάντας δὴ τούτους τοὺς θανάτους ἐλαφρῶς ἑκτέον, εἰδότας ὅτι τὴν μοῖραν οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν πεπαιδευμένων δʼ ἐστὶν + ἀνθρώπων προσειληφέναι ὅτι βραχὺν χρόνον προειλήφασιν ἡμᾶς οἱ δοκοῦντες ἄωροι τοῦ ζῆν ἐστερῆσθαι· καὶ γὰρ ὁ μακρότατος βίος ὀλίγος ἐστὶ καὶ στιγμαῖος + πρὸς τὸν ἄπειρον αἰῶνα καὶ ὅτι πολλοὶ τῶν ἐπὶ πλέον πενθησάντων μετʼ οὐ πολὺ τοῖς ὑπʼ αὐτῶν + κατοδυρθεῖσιν ἐπηκολούθησαν, οὐδὲν ἐκ τοῦ πένθους ὄφελος περιποιησάμενοι, μάτην δʼ ἑαυτοὺς , καταικισάμενοι ταῖς κακουχίαις. βραχυτάτου δὲ τοῦ τῆς ἐπιδημίας ὄντος ἐν τῷ βίῳ χρόνου, οὐκ ἐν ταῖς αὐχμηραῖς λύπαις οὐδʼ ἐν τῷ κακοδαιμονεστάτῳ πένθει διαφθείρειν ἑαυτοὺς δεῖ ταῖς ὀδύναις καὶ ταῖς + τοῦ σώματος αἰκίαις παρατεινομένους, ἀλλὰ μεταβάλλειν ἐπὶ τὸ κρεῖσσον καὶ ἀνθρωπικώτερον, πειρωμένους καὶ σπουδάζοντας ἐντυγχάνειν ἀνδράσι τοῖς συλλυπουμένοις καὶ διεγείρουσι τὰ πένθη διὰ + κολακείαν, ἀλλὰ τοῖς ἀφαιρουμένοις τὰς λύπας διὰ διὰ τῆς] διὰ H + τῆς γενναίας καὶ σεμνῆς παρηγορίας, ἐπακούοντας καὶ ἔχοντας ἐν νῷ τὸ Ὁμηρικὸν τοῦτʼ ἔπος, ὅπερ ὁ Ἕκτωρ πρὸς τὴν Ἀνδρομάχην ἀντιπαρηγορῶν αὐτὴν εἶπεν ὡδὶ κ δαιμονίη, μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ Homer. Z 486 + οὐ γάρ τίς μʼ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄιδι προϊάψει, μοῖραν δʼ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται + ταύτην δὲ τὴν μοῖραν ἐν ἄλλοις ὁ ποιητής φησι + γεινομένῳ ἐπένησε λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ id. Ψ 128

+

ταῦτα πρὸ διανοίας λαβόντες τῆς ἀπράκτου καὶ κενῆς ἀπαλλαγησόμεθα βαρυπενθείας, ὀλίγου δὴ παντάπασι τοῦ μεταξὺ χρόνου τῆς ζωῆς ὄντος. + φειστέον οὖν, ὅπως εὔθυμόν τε καὶ ἀπαρενόχλητον τοῦτον ταῖς πενθικαῖς λύπαις διαγάγωμεν, τὰ τοῦ πένθους παράσημα μεθέμενοι καὶ τῆς τοῦ σώματος ἐπιμελείας φροντίσαντες καὶ τῆς τῶν συμβιούντων ἡμῖν σωτηρίας. καλὸν δὲ καὶ μεμνῆσθαι τῶν λόγων, οἷς κατὰ τὸ εἰκὸς ἐχρησάμεθά ποτε πρὸς συγγενεῖς ἢ φίλους ἐν ταῖς παραπλησίοις γενομένους συμφοραῖς, + παραμυθούμενοι καὶ πείθοντες τὰ κοινὰ τοῦ + βίου συμπτώματα κοινῶς φέρειν καὶ τὰ ἀνθρώπινα ἀνθρωπίνως, καὶ μὴ τοῖς μὲν ἄλλοις ἐπαρκεῖν πρὸς ἀλυπίαν δύνασθαι, ἑαυτοῖς δὲ μηδὲν ὄφελος εἶναι τὴν τούτων ὑπόμνησιν, διʼ ὧν δεῖ τὸ ἀλγοῦν τῆς ψυχῆς ἀποθεραπεύειν παιωνίοις λόγου φαρμάκοις, + ὡς πάντων μᾶλλον ἢ ἀλυπίας ἀναβολὴν δεῖ δεῖν] δέον? ποιεῖσθαι. καίτοι γε τὸν ἐν ὁτῳοῦν ἀμβολιεργὸν ἀμβολιεργὸν] Hesiod. OD 414 ἄταις φησὶ παλαίειν, τὸ κυκλούμενον τοῦτο παρὰ πᾶσιν + ἔπος· πολὺ δʼ οἶμαι μᾶλλον τὸν ὑπερτιθέμενον τὰ τῆς ψυχῆς ἀχθεινὰ πάθη καὶ δυσάντητα πρὸς τὸν + ἐπιόντα χρόνον.

+

ἀποβλέπειν δὲ καὶ πρὸς τοὺς εὐγενῶς καὶ μεγαλοφρόνως τοὺς ἐπὶ τοῖς υἱοῖς γενομένους θανάτους καὶ θανάτους καὶ W: θανάτους πράως ὑποστάντας, Ἀναξαγόραν τὸν Κλαζομένιον καὶ Δημοσθένη τὸν Ἀθηναῖον καὶ - Ἀθηναῖον] fort. supplendum καὶ Περικλέα τὸν Ὀλύμπιον καὶ Ξενοφῶντα τὸν Σωκρατικὸν καὶ Δημοσθένη τὸν Ἀθηναῖον καὶ Δίωνα + τὸν Συρακόσιον καὶ τὸν βασιλέα Ἀντίγονον, καὶ συχνοὺς ἄλλους τῶν τε παλαιῶν καὶ τῶν καθʼ ἡμᾶς. τούτων γὰρ Ἀναξαγόραν παρειλήφαμεν, ὥς φασι, φυσιολογοῦντα καὶ διαλεγόμενον τοῖς γνωρίμοις, ἀκούσαντα παρά τινος τῶν ἀναγγειλάντων αὐτῷ τὴν + + περὶ τὸν υἱὸν τελευτήν, μικρὸν ἐπισχόντα πρὸς τοὺς παρόντας εἰπεῖν ᾔδειν ὅτι θνητὸν ἐγέννησα τὸν τὸν H υἱόν. Περικλέα δὲ τὸν Ὀλύμπιον προσαγορευθέντα διὰ τὴν περὶ τὸν λόγον καὶ τὴν σύνεσιν ὑπερβεβλημένην δύναμιν, πυθόμενον ἀμφοτέρους αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς μετηλλαχέναι τὸν βίον, Πάραλόν τε καὶ Ξάνθιππον, + ὥς φησι Πρωταγόρας εἰπεῖν οὕτως τῶν γὰρ υἱέων νεηνιέων νεηνείων H: νεηνιῶν ἐόντων ἐόντων scripsi: ὄντων καὶ καλῶν, ἐν ὀκτὼ δὲ τῇσι τῇσι H: ταῖς πάσῃσι ἡμέρῃσι ἀποθανόντων νηπενθέως ἀνέτλη· εὐδίης γὰρ εἴχετο, ἐξ ἧς πολλὸν ὤνητο κατὰ πᾶσαν + ἡμέρην εἰς εὐποτμίην καὶ ἀνωδυνίην καὶ τὴν ἐν + τοῖσι τοῖσι H: τοῖς πολλοῖσι δόξαν· πᾶς γάρ τίς μιν ὁρέων ὁρέων H: ὁρῶν τὰ ἑωυτοῦ ἑωυτοῦ scripsi: ἑαυτοῦ. item lin. 13 πένθεα ἐρρωμένως φέροντα, μεγαλόφρονά τε καὶ ἀνδρήιον ἐδόκεε ἀνδρήιον ἐδόκεε H: ἀνδρεῖον ἐδόκει εἶναι καὶ ἑωυτοῦ κρέσσω, κρέσσω scripsi: κρείσσω κάρτα εἰδὼς τὴν ἑωυτοῦ ἐν τοιοῖσδε πράγμασι ἀμηχανίην τοῦτον γὰρ εὐθὺς μετὰ τὴν προσαγγελίαν ἀμφοτέρων + τῶν υἱέων οὐδὲν ἧττον ἐστεφανωμένον κατὰ τὸ πάτριον ἔθος καὶ λευχειμονοῦντα δημηγορεῖν βουλὰς βουλάς] Homer. B 273 τʼ ἐξάρχοντʼ ἀγαθὰς πρός τε τὸν πόλεμον ἐπιπαρορμῶντα τοὺς Ἀθηναίους. Ξενοφῶντα δὲ τὸν Σωκρατικὸν θύοντά ποτε, παρὰ τῶν ἀγγέλων τῶν + ἀπὸ τοῦ πολέμου πυθόμενον ὅτι ὁ υἱὸς αὐτοῦ Γρύλλος + ἀγωνιζόμενος ἐτελεύτησε, περιελόμενον τὸν στέφανον ἐξετάζειν τίνα τρόπον ἐτελεύτησε. τῶν δὲ ἀπαγγειλάντων ὅτι γενναίως ἀριστεύων καὶ πολλοὺς τῶν πολεμίων κατακτείνας, μικρὸν παντελῶς διασιωπήσαντα ita scripsi pro διαστήσαντα + χρόνον καὶ τῷ λογισμῷ τὸ πάθος παρακατασχόντα, ἐπιθέμενον πάλιν τὸν στέφανον ἐπιτελεῖν τὴν θυσίαν, καὶ πρὸς τοὺς ἀγγέλους εἰπεῖν ὅτι θεοῖς ηὐξάμην οὐκ ἀθάνατον οὐδὲ πολυχρόνιον γενέσθαι μοι τὸν υἱὸν τὸ γὰρ τοιοῦτον ἄδηλον εἰ εἰ H: ὅτι + συμφέρει, ἀγαθὸν δὲ καὶ φιλόπατριν, ὃ δὴ καὶ γέγονεν. + Δίωνα δὲ τὸν Συρακόσιον συνεδρεύοντα μετὰ τῶν φίλων, κατὰ τὴν οἰκίαν θορύβου γενομένου καὶ μεγάλης κραυγῆς, πυθόμενον τὴν αἰτίαν καὶ τὸ συμβεβηκὸς ἀκούσαντα ὅτι ὁ υἱὸς αὐτοῦ + καταπεσὼν ἀπὸ τοῦ στέγους ἐτελεύτησεν, οὐδὲν ἐκπλαγέντα τὸ μὲν σωμάτιον κελεῦσαι τοῦ μεταλλάξαντος ταῖς γυναιξὶ παραδοῦναι πρὸς τὴν νόμιμον ταφήν, αὐτὸν δὲ περὶ ὧν διεσκέπτετο μὴ παραλιπεῖν. τοῦτον ζηλῶσαι λέγεται καὶ Δημοσθένην τὸν ῥήτορα, + τὴν μόνην καὶ ἀγαπητὴν ἀπολέσαντα θυγατέρα, περὶ ἧς φησιν Αἰσχίνης, Αἰσχίνης] adv. Ctesiph. p. 64, 38 κατηγορεῖν αὐτοῦ δόξας, ταυτί. ἑβδόμην δʼ ἡμέραν τῆς θυγατρὸς αὐτῷ τετελευτηκυίας, + πρὶν πενθῆσαι καὶ τὰ νομιζόμενα ποιῆσαι, στεφανωσάμενος καὶ λευκὴν ἐσθῆτα ἀναλαβὼν ἐβουθύτει + καὶ παρενόμει, παρενόμει Aeschines: παρηνόμει τὴν μόνην ὁ δείλαιος καὶ πρώτην αὐτὸν πατέρα προσειποῦσαν ἀπολέσας. οὗτος μὲν οὖν ῥητορικῶς προθέμενος αὐτοῦ κατηγορῆσαι ταῦτα διεξῆλθεν, ἀγνοῶν ὅτι διὰ τούτων αὐτὸν ἐπαινεῖ τὸ πενθεῖν παρωσάμενον καὶ τὸ φιλόπατρι + πρὸ τῆς τῶν ἀναγκαίων συμπαθείας ἐπιδειξάμενον. Ἀντίγονον δὲ τὸν βασιλέα πυθόμενον τὴν Ἀλκυονέως τοῦ υἱοῦ τελευτὴν ἐν παρατάξει γενομένην μεγαλοφρόνως τε πρὸς τοὺς ἀπαγγείλαντας αὐτῷ τὴν συμφορὰν ἀπιδεῖν καὶ μικρὸν ἐπισχόντα καὶ κατηφιάσαντα + προσειπεῖν ὦ Ἀλκυονεῦ, ὀψίτερον μετήλλαξας τὸν βίον, οὕτως ἀφειδῶς ἐξορμῶν πρὸς πρὸς] ἐπὶ H τοὺς + πολεμίους καὶ οὔτε τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας οὔτε τῶν ἐμῶν παραινέσεων φροντίζων Τούτους δὴ τοὺς ἄνδρας θαυμάζουσι μὲν τῆς μεγαλοφροσύνης πάντες καὶ ἄγανται, μιμεῖσθαι δʼ ἐπὶ τῶν ἔργων οὐ δύνανται διὰ τὴν ἐκ τῆς ἀπαιδευσίας ἀσθένειαν τῆς ψυχῆς. + πλὴν πολλῶν ὄντων παραδειγμάτων τῶν διὰ τῆς ἱστορίας ἡμῖν παραδιδομένων τῆς τε Ἑλληνικῆς καὶ τῆς,· Ῥωμαϊκῆς τῶν γενναίως καὶ καλῶς ἐν ταῖς τῶν ἀναγκαίων τελευταῖς διαγενομένων ἀποχρήσει τὰ εἰρημένα πρὸς τὴν ἀπόθεσιν τοῦ πάντων πάντων R: παντὸς ἀνιαροτάτου + + πένθους καὶ τῆς ἐν τούτῳ πρὸς οὐδὲν χρήσιμον ματαιοπονίας.

+

ὅτι γὰρ οἱ ταῖς ἀρεταῖς διενεγκόντες ὡς θεοφιλεῖς νέοι μετέστησαν πρὸς τὸ χρεὼν καὶ πάλαι μὲν διὰ τῶν πρόσθεν ὑπέμνησα λόγων, καὶ νῦν δὲ + πειράσομαι διὰ βραχυτάτων ἐπιδραμεῖν, προσμαρτυρήσας τῷ καλῶς ὑπὸ Μενάνδρου ῥηθέντι τούτῳ ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος Meinek. IV p. 105 ἀλλʼ ἴσως ὑποτυχὼν ἂν φαίης Ἀπολλώνιε φίλτατε,σφόδρʼ ἦν ἐπιτεταγμένος ὁ νεανίσκος Ἀπόλλωνι καὶ + +μοίραις, μοίραις] Μούσαις Madvigius οτε> καὶ σὲ ἔδει ὑπʼ ἐκείνου τελείου γενομένου κηδευθῆναι μεταλλάξαντα τὸν βίον· τοῦτο γὰρ εἶναι κατὰ φύσιν, τὴν ἡμετέραν δηλονότι καὶ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀλλʼ οὐ κατὰ τὴν τῶν ὅλων πρόνοιαν καὶ τὴν κοσμικὴν διάταξιν. ἐκείνῳ δὲ τῷ μακαρισθέντι οὐκ ἦν κατὰ φύσιν περαιτέρω τοῦ ἀπονεμηθέντος αὐτῷ χρόνου πρὸς τὸν ἐνθάδε βίον περιμένειν, ἀλλʼ εὐτάκτως + τοῦτον ἐκπλήσαντι πρὸς τὴν εἱμαρμένην ἐπανάγειν πορείαν, καλούσης αὐτῆς, φησίν, ἢδη πρὸς ἑαυτήν. ἀλλʼ ἄωρος ἄωρος Didotiana: ἀώρως ἐτελεύτησεν; οὐκοῦν εὐποτμότερος διὰ τοῦτο καὶ κακῶν ἀπείρατός ἐστιν· + ὁ βίος γάρ φησὶν Εὐριπίδης ὄνομ ἔχει μόνον Nauck. p. 524 + μόρος ἔχει μόνον μόρος scripsi: ἔχει πόνος γεγώς. γεγώς Nauckius: ἐγώ σʼ οὗτος δʼ ἐπὶ τῆς εὐανθεστάτης ἡλικίας,· προαπεφοίτησεν ὁλόκληρος ἠίθεος, ζηλωτὸς καὶ περίβλεπτος πᾶσι τοῖς συνήθεσιν αὐτῷ, φιλοπάτωρ γενόμενος καὶ φιλομήτωρ καὶ φιλοίκειος καὶ φιλόσοφος, τὸ δὲ + σύμπαν εἰπεῖν φιλάνθρωπος, αἰδούμενος μὲν τοὺς πρεσβυτέρους τῶν φίλων ὥσπερ πατέρας, στέργων δὲ τοὺς ὁμήλικας καὶ συνήθεις, τιμητικὸς δὲ τῶν καθηγησαμένων, ξένοις δὲ καὶ ἀστοῖς πραότατος, + πᾶσι δὲ μείλιχος καὶ φίλος διά τε τὴν ἐξ ὄψεως + χάριν καὶ τὴν, εὐπροσήγορον φιλανθρωπίαν. ἀλλὰ γὰρ ἐκεῖνος μὲν τῆς τε σῆς εὐσεβείας καὶ τῆς ἑαυτοῦ τὴν πρέπουσαν εὐφημίαν ἔχων πρὸς τὸν ἀεὶ χρόνον προαπεφοίτησε τοῦ θνητοῦ βίου, καθάπερ ἔκ του ἔκ του scripsi: ἐκ τοῦ συμποσίου, πρὶν εἴς τινα παροινίαν ἐκπεσεῖν + τὴν τῷ μακρῷ γήρᾳ παρεπομένην. εἰ δʼ ὁ τῶν παλαιῶν ποιητῶν τε καὶ φιλοσόφων λόγος ἐστὶν ἀληθὴς ὥσπερ εἰκὸς ἔχειν, οὕτω καὶ τοῖς εὐσεβέσι τῶν μεταλλαξάντων ἔστι τις τιμὴ καὶ προεδρία καθάπερ λέγεται, καὶ χῶρός τις ἀποτεταγμένος ἐν ᾧ + διατρίβουσιν αἱ τούτων ψυχαί, καλὰς ἐλπίδας ἔχειν + σε δεῖ περὶ τοῦ μακαρίτου υἱέος σου, ὅτι τούτοις συγκαταριθμηθεὶς συνέσται.

λέγεται δʼ ὑπὸ μὲν τοῦ μελικοῦ Πινδάρου Πινδάρου] Bergk. 1 p. 425 ταυτὶ περὶ τῶν εὐσεβῶν ἐν Ἅιδου, τοῖσι λάμπει μὲν μένος ἀελίου τὰν ἐνθάδε νύκτα + κάτω, φοινικορόδοις ἐν λειμώνεσσι προάστιον προάστιον G. Hermannus: προάστειον αὐτῶν ita p. 1130 c: φοινικορόδιαί τε λειμῶνες καὶ λιβάνῳ σκιαρὸν καὶ χρυσοκάρποισι χρυσέοις καρποῖς Boeckhius βεβριθός. βεβριθός R: βέβριθε καὶ τοὶ μὲν ἵπποις γυμνασίοις τε τε Hermannus τοὶ δὲ πεσσοῖς, τοὶ δὲ φορμίγγεσι τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν + εὐανθὴς ἅπας τέθαλεν idem: τέθηλεν ὄλβος, ὀδμὰ δʼ ἐρατὸν Xylander: ἐρατῶν κατὰ χῶρον κίδναται αἰεὶ Boeckhius: ἀεὶ θύα θύα Hermannus: θύματα μιγνύντων πυρὶ τηλεφανεῖ παντοῖα θεῶν ἐπὶ βωμοῖς. + καὶ μικρὸν προελθὼν ἐν ἄλλῳ θρήνῳ περὶ ψυχῆς + λέγων φησὶν ὀλβίᾳ δʼ ἅπαντες αἴσᾳ λυσίπονον τελευτάν. Bergk. 1 p. 427 καὶ σῶμα μὲν πάντων ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ, ζωὸν δʼ ἔτι ζωὸν δʼ ἔτι vit. Rom. c. 28: ζῶν δὲ λείπεται αἰῶνος εἴδωλον· τὸ γάρ ἐστι μόνον ἐστι μόνον ibidem: μόνον ἐστί ἐκ θεῶν. εὕδει δὲ πρασσόντων μελέων, ἀτὰρ εὑδόντεσσιν ἐν πολλοῖς ὀνείροις δείκνυσι τερπνῶν ἐφέρποισαν ἐφέρποισαν Boeckhius: ἐφέρπουσαν χαλεπῶν τε κρίσιν.

ὁ δὲ θεῖος Πλάτων πολλὰ μὲν ἐν τῷ Περὶ περὶ R: περί τε + ψυχῆς περὶ τῆς ἀθανασίας αὐτῆς εἴρηκεν, οὐκ ὀλίγα + δʼ ἐν τῇ Πολιτείᾳ καὶ τῷ Μένωνι καὶ τῷ Γοργίᾳ καὶ σποράδην ἐν τοῖς ἄλλοις διαλόγοις. ἀλλὰ τὰ μὲν ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς διαλόγῳ ῥηθέντα κατʼ ἰδίαν ὑπομνηματισάμενός σοι παρέξομαι, ὡς ἐβουλήθης· ἔσται ἔσται δὲ scripsi: τὰ δὲ + δὲ πρὸς τὸ παρὸν καίρια καὶ χρήσιμα τὰ λεχθέντα πρὸς Καλλικλέα Xylander τὸν Ἀθηναῖον, ἑταῖρον δὲ καὶ μαθητὴν Γοργίου τοῦ ῥήτορος φησὶ γὰρ ὁ παρὰ τῷ Πλάτωνι Πλάτωνι] Gorg. p. 523 c Σωκράτης, ἄκουε δή, φασί, φασί Plato: φησί μάλα καλοῦ λόγου, ὃν σὺ μὲν ἡγήσει, ὡς ἐγὼ οἶμαι, μῦθον, + ἐγὼ δὲ λόγον· ὡς ἀληθῆ γὰρ ὄντα σοι λέξω `ἃ μέλλω λέγειν. ὥσπερ γὰρ Ὅμηρος λέγει, διενείμαντο τὴν ἀρχὴν ὁ Ζεὺς καὶ ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Πλούτων, + ἐπειδὴ παρὰ τοῦ πατρὸς; παρέλαβον ἦν οὖν νόμος ὅδε περὶ ἀνθρώπων καὶ ἐπὶ Κρόνου, καὶ ἀεὶ καὶ + νῦν ἔτʼ ἔστιν ἐν θεοῖς, τῶν ἀνθρώπων τὸν μὲν δικαίως διελθόντα τὸν βίον καὶ ὁσίως, ἐπειδὰν τελευτήσῃ, εἰς μακάρων νήσους ἀπιόντα οἰκεῖν ἐν πάσῃ εὐδαιμονίᾳ ἐκτὸς κακῶν, τὸν δʼ ἀδίκως καὶ + ἀθέως εἰς τὸ τῆς δίκης τε καὶ τίσεως δεσμωτήριον, + ὃ δὴ τάρταρον καλοῦσιν, ἰέναι. τούτων δʼ οἱ δικασταὶ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἔτι νεωστὶ τοῦ Διὸς τὴν ἀρχὴν ἔχοντος ζῶντες ἦσαν ζώντων, ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ δικάζοντες μέλλοιεν τελευτᾶν. ἔπειτα αἱ δίκαι πως οὐ καλῶς ἐκρίνοντο. ὃ τʼ οὖν Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταὶ οἱ ἐκ μακάρων νήσων ἰόντες ἔλεγον πρὸς + τὸν Δία ὅτι φοιτῷέν σφισιν ἄνθρωποι ἑκατέρωσε ἀνάξιοι. εἶπεν οὖν ὁ Ζεὺς ἀλλʼ ἐγώ ἔφη παύσω τοῦτο γιγνόμενον. νῦν μὲν γὰρ κακῶς αἱ δίκαι + δικάζονται. ἀμπεχόμενοι γάρ ἔφη οἱ κρινόμενοι κρίνονται· ζῶντες γὰρ κρίνονται. πολλοὶ πολλοὶ Plato: πολλοὶ μὲν οὖν ἴσως + ἦ δʼ ὃς πονηρὰς ψυχὰς ἔχοντες ἠμφιεσμένοι εἰσὶ σώματά τε καλὰ καὶ γένη καὶ πλούτους, καὶ ἐπειδὰν ἡ κρίσις ᾖ, ἔρχονται αὐτοῖς πολλοὶ μαρτυρήσοντες ὡς δικαίως βεβιώκασιν. οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό τε τούτων ἐκπλήττονται, ἐκπλήττονται καὶ idem: ἐκπλήττονται καὶ ἅμα καὶ αὐτοὶ ἀμπεχόμενοι + δικάζουσι, πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς ἑαυτῶν ὀφθαλμούς τε καὶ ὦτα καὶ ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. ταῦτα δὴ αὐτοῖς; πάντʼ ἐπίπροσθεν ἐπίπροσθεν idem: ἐπιπρόσθησις γίγνεται, καὶ τὰ αὑτῶν αὐτῶν idem: ἑαυτῶν ἀμφιέσματα καὶ τὰ τῶν κρινομένων. + πρῶτον μὲν οὖν παυστέον ἐστὶ προειδότας αὐτοὺς + τὸν θάνατον· νῦν νῦν idem: νῦν μὲν γὰρ προΐσασι. τοῦτο μὲν οὖν καὶ δὴ εἴρηται τῷ Προμηθεῖ, ὅπως ἂν παύσῃ αὐτό. ἔπειτα γυμνοὺς κριτέον ἁπάντων τούτων· τεθνεῶτας γὰρ δεῖ κρίνεσθαι. καὶ τὸν κριτὴν δεῖ γυμνὸν εἶναι, τεθνεῶτα, αὐτῇ τῇ ψυχῇ αὐτὴν τὴν ψυχὴν + θεωροῦντα ἐξαίφνης ἀποθανόντος ἑκάστου, ἔρημον ἁπάντων τῶν συγγενῶν, συγγενῶν καὶ idem: συγγενῶν καὶ καταλιπόντα ἐπὶ τῆς γῆς πάντα ἐκεῖνον τὸν κόσμον, ἵνα δικαία ἡ κρίσις δικαία ἡ κρίσις Plato: ἡ κρίσις δικαία ἐγὼ οὖν ταῦτʼ ἐγνωκὼς πρότερος πρότερος idem: πρότερον ἢ ὑμεῖς ἐποιησάμην δικαστὰς υἱεῖς ἐμαυτοῦ, δύο μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας, Μίνω τε καὶ Ῥαδάμανθυν, ἕνα δʼ ἐκ τῆς Εὐρώπης, + +Αἰακόν. οὗτοι οὖν ἐπειδὰν τελευτήσωσι, δικάσουσιν ἐν τῷ τὼ idem: τὰ λειμῶνι, ἐν τῇ τριόδῳ ἐξ ἧς φέρετον τὼ ὁδώ, ἡ μὲν εἰς μακάρων νήσους, ἡ δʼ εἰς τάρταρον. καὶ τοὺς μὲν ἐκ τῆς Ἀσίας Ῥαδάμανθυς κρινεῖ, τοὺς δʼ ἐκ τῆς Εὐρώπης Αἰακός Μίνῳ δὲ πρεσβεῖα δώσω + ἐπιδιακρίνειν ἐὰν ἀπορῆτόν τι τὼ ἑτέρω, ἀπορη-τόν τι τὼ ἑτέρω idem: ἀπόρρητόν τι ᾗ τῷ ἑτέρῳ ἵνʼ ὡς δικαιοτάτη ἡ ἡ idem κρίσις περὶ τῆς πορείας τοῖς ἀνθρὼποις. ταῦτʼ ἐστίν, ὦ Καλλίκλεις, ἃ ἐγὼ ἀκηκοὼς πιστεύω ἀληθῆ εἶναι· καὶ ἐκ τούτων τῶν λόγων τοιόνδε τοιόνδε idem: τοιόν (sic) τι λογίζομαι συμβαίνειν, ὅτι ὁ θάνατος + τυγχάνει ὤν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ἄλλο ἢ δυοῖν + πραγμάτοιν διάλυσις, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος· ἀπʼ ἀλλήλοιν.

ταῦτά σοι συναγαγών, Ἀπολλώνιε φίλτατε, καὶ συνθεὶς μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἀπειργασάμην + τὸν παραμυθητικόν σοι λόγον, ἀναγκαιότατον ὄντα σοι σοι del. H πρός; τε τὴν τῆς παρούσης λύπης ἀπαλλαγὴν καὶ τοῦ πάντων ἀνιαροτάτου πένθους παῦλαν. περιέχει δὲ καὶ τὴν πρὸς τὸν θεοφιλέστατον υἱόν σου Ἀπολλώνιον πρέπουσαν τιμήν, ποθεινοτάτην οὖσαν τοῖς + ἀφιερωθεῖσι, τὴν διὰ τῆς ἀγαθῆς μνήμης καὶ τῆς ἀδιαλείπτου πρὸς τὸν ἀεὶ χρόνον εὐφημίας. καλῶς οὖν ποιήσεις καὶ τῷ λόγῳ πεισθεὶς καὶ τῷ μακαρίτῃ + σου υἱῷ χαρισάμενος καὶ μεταβαλὼν ἐκ τῆς ἀνωφελοῦς περὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν κακώσεως καὶ καταφθορᾶς ἐπὶ τὴν συνήθη σοι καὶ κατὰ φύσιν + διαγωγὴν ἐλθεῖν. ἐλθεῖν del. R ὡς γὰρ οὐδὲ συμβιῶν ἡμῖν ἡδέως ἐώρα κατηφεῖς ὄντας οὔτε σὲ οὔτε τὴν μητέρα, οὕτως οὐδὲ νῦν μετὰ θεῶν ὢν καὶ τούτοις συνεστιώμενος εὐαρεστήσειεν ἂν τῇ τοιαύτῃ ὑμῶν διαγωγῇ. ἀνδρὸς οὖν ἀγαθοῦ καὶ γενναίου καὶ φιλοτέκνου + + φρόνημα ἀναλαβὼν σεαυτόν τε καὶ τὴν μητέρα τοῦ νεανίσκου καὶ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους ἔκλυσαι τῆς τοιαύτης κακοδαιμονίας, εἰς γαληνότερον μετελθὼν βίου σχῆμα καὶ προσφιλέστερον προσφιλέστερον idem: προσφιλέστατον τῷ τε υἱῷ σου καὶ πᾶσιν ἡμῖν τοῖς κηδομένοις σου κατὰ τὸ προσῆκον. 15

diff --git a/data/tlg0007/tlg077/tlg0007.tlg077.perseus-grc2.xml b/data/tlg0007/tlg077/tlg0007.tlg077.perseus-grc2.xml index da0617282..f42a20c43 100644 --- a/data/tlg0007/tlg077/tlg0007.tlg077.perseus-grc2.xml +++ b/data/tlg0007/tlg077/tlg0007.tlg077.perseus-grc2.xml @@ -81,1317 +81,311 @@ schematypens="http://relaxng.org/ns/structure/1.0"?>
-
-

σὺ δὴ Γλαῦκον χθές, ὦ Ζεύξιππε, τὸν ἰατρὸν ἀπετρίψω -συμφιλοσοφεῖν ὑμῖν βουλόμενον.

-

οὔτʼ ἀπετριψάμην, -ἀπετρίψω - ἀπετριψάμην Cobetus : - ἀπετρέψω - ἀπετρεψάμην - ὦ φίλε - Μοσχίων, - οὔτʼ ἐβούλετο συμφιλοσοφεῖν - ἐκεῖνος, ἀλλʼ - - ἔφυγον καὶ ἐφοβήθην λαβὴν φιλομαχοῦντι παρασχεῖν. ἐν μὲν γὰρ ἰατρικῇ - καθʼ Ὅμηρον -Ὅμηρον] Λ - 515 - ὁ ἀνὴρ -πολλῶν ἀντάξιος ἄλλων - οὐκ εὐμενὴς δὲ πρὸς φιλοσοφίαν, ἀλλʼ ἀεί τι τραχὺ - καὶ δύσκολον ἔχων ἐν τοῖς λόγοις. καὶ νῦν - ἐναντίος ἐφʼ ἡμᾶς ἐχώρει, βοῶν ἔτι πρόσωθεν οὐ μικρὸν οὐδʼ - ἐπιεικὲς ἔργον ἡμῖν σύγχυσιν ὅρων τετολμῆσθαι, διαλεχθεῖσι περὶ - διαίτης; ὑγιεινῆς. χωρίς -χωρὶς] Nauck. p. 725 γὰρ ἔφη τὰ φιλοσόφων καὶ - ἰατρῶν ὥσπερ τινῶν Μυσῶν καὶ -Φρυγῶν - ὁρίσματα, καί τινα τῶν οὐ μετὰ σπουδῆς, οὐ μὴν ἀχρήστως - εἰρημένων παρʼ ἡμῶν διὰ στόματος - ἔχων ἐσπάραττεν.

-

ἀλλὰ καὶ τούτων ἔγωγε καὶ τῶν - ἄλλων, ὦ Ζεύξιππε, πρόθυμος ἀκροατὴς ἡδέως ἂν γενοίμην.

-

φιλόσοφος γὰρ εἶ τὴν φύσιν, ὦ - Μοσχίων, καὶ τῷ μὴ φιλιατροῦντι χαλεπαίνεις - φιλοσόφῳ, καὶ ἀγανακτεῖς εἰ μᾶλλον αὑτὸν οἴεται προσήκειν - γεωμετρίας καὶ διαλεκτικῆς καὶ μουσικῆς ὁρᾶσθαι μεταποιούμενον ἢ ζητεῖν - καὶ μανθάνειν βουλόμενον - - -ὅττι τοι ἐν μεγάροισι κακὸν τʼ ἀγαθόν τε τέτυκται -Homer. δ 392 - τῷ σώματι. καίτοι πλείους ἂν ἴδοις ἐκεῖ θεατάς, - ὅπου θεωρικόν τι νέμεται - τοῖς συνιοῦσιν, ὥσπερ Ἀθήνησι· τῶν ἐλευθερίων δὲ τεχνῶν ἰατρικὴ τὸ - μὲν γλαφυρὸν καὶ περιττὸν καὶ ἐπιτερπὲς οὐδεμιᾶς ἐνδεέστερον - ἔχει, θεωρικὸν δὲ μέγα τοῖς φιλομαθοῦσι τὴν - σωτηρίαν καὶ τὴν ὑγίειαν ἐπιδίδωσιν. ὥστʼ οὐ παράβασιν ὅρων - ἐπικαλεῖν δεῖ τοῖς περὶ ὑγιεινῶν διαλεγομένοις φιλοσόφοις, ἀλλʼ εἰ μὴ - παντάπασιν ἀνελόντες τοὺς ὅρους οἴονται δεῖν -τοὶς ὅρους - οἴονται δεῖν R: οἴονται δεῖν τοὺς - ὅρους - ὥσπερ ἐν μιᾷ - - χώρᾳ κοινῶς ἐμφιλοκαλεῖν, ἅμα τὸ ἡδὺ τῷ λόγῳ καὶ τὸ ἀναγκαῖον - διώκοντες.

-

ἀλλὰ Γλαῦκον μὲν ἐῶμεν, ὦ - Ζεύξιππε - , ὑπὸ - σεμνότητος αὐτοτελῆ βουλόμενον εἶναι καὶ ἀπροσδεᾶ φιλοσοφίας, σὺ δὲ - τοὺς λόγους ἡμῖν - δίελθε πάντας εἰ δὲ - βούλει, πρώτους ἐκείνους ὧν ἔφης οὐ πάνυ μετὰ σπουδῆς εἰρημένων - ἐπιλαμβάνεσθαι τὸν Γλαῦκον. -

-
-
-

ἔφη τοίνυν ὁ ἑταῖρος ἡμῶν ἀκοῦσαί - τινος λέγοντος ὡς τὸ τὰς χεῖρας ἀεὶ θερμὰς - ἔχειν καὶ μὴ περιορᾶν ψυχομένας οὐ - μικρὸν εἴη πρὸς ὑγίειαν, καὶ τοὐναντίον ἡ τῶν ἄκρων περίψυξις - εἰς τὰ μέσα συνελαύνουσα τὸ θερμὸν - ὥσπερ τινὰ συνήθειαν ἢ μελέτην ἐμποιεῖ πυρετοῦ· τὸ δʼ ἔξω στρέφοντα - μετὰ τῆς θερμότητος ἕλκειν ἐπὶ πάντα καὶ διανέμειν τὴν ὕλην - ὑγιεινόν. ἂν μὲν οὖν ἐνεργοῦντές τι ταῖς· χερσὶ καὶ χρώμενοι - τυγχάνωμεν, - αὐτὴν τὴν κίνησιν ἐπάγειν - ἐνταῦθα καὶ συνέχειν τὸ θερμόν· ἔργων δὲ τοιούτων σχολὴν ἄγοντας - ἥκιστα δεῖν προσδέχεσθαι τοῖς ἄκροις· τὸ ψυχρόν.

-
-
-

ἓν μὲν οὖν τοῦτο τῶν γελασθέντων ἦν· δεύτερον δʼ οἶμαι τὸ περὶ τὰς - τροφὰς ἃς προσφέρετε - - τοῖς κάμνουσιν. - ἅπτεσθαι γὰρ αὐτῶν διὰ χρόνου παρῄνει καὶ γεύεσθαι, συνεθίζοντας - αὑτοὺς ἐν τῷ ὑγιαίνειν καὶ μὴ τρέμοντας ὥσπερ τὰ παιδάρια μηδὲ - μισοῦντας ἐκείνην τὴν δίαιταν, ἀλλὰ ποιουμένους ἀτρέμα χειροήθη ταῖς - ὀρέξεσι καὶ σύντροφον, ὅπως - ἐν τῷ - νοσεῖν μὴ δυσχεραίνωμεν ὡς φάρμακα τὰ σιτία μηδʼ ἀσχάλλωμεν ἁπλοῦν τι - καὶ ἄνοψον καὶ ἄκνισον λαμβάνοντες. ὅθεν οὐδʼ ἀλούτους ποτὲ φευκτέον - ἐλθεῖν ἐπὶ τροφὴν οὐδʼ ὕδωρ πιεῖν οἴνου παρόντος οὐδὲ θερμὸν ἐν - θέρει, χιόνος παρακειμένης, - - τὰς μὲν - ἐπιδεικτικὰς καὶ σοφιστικὰς χαίρειν ἐῶντας ἀποσχέσεις τῶν τοιούτων καὶ - μεγαλαυχίας ἐπὶ ταῖς ἀποσχέσεσιν, αὐτοὺς δὲ καθʼ ἑαυτοὺς σιωπῇ τήν - τε ὄρεξιν ἅμα τοῦ συμφέροντος ὑπήκοον ἐθίζοντας εἶναι μετʼ εὐκολίας, - καὶ τῆς ψυχῆς ἀφαιροῦντας πόρρωθεν ἔτι τὴν περὶ - ταῦτα μικρολογίαν ἐν ταῖς νόσοις καὶ τὸ ἐπιθρηνεῖν, ἀνοδυρομένης ὡς - ἐξ ἡδονῶν μεγάλων καὶ ἀγαπητῶν εἰς ἀγεννῆ καὶ ταπεινὴν ἀπελήλαται - δίαιταν. εὖ γὰρ εἰρημένον τὸ ἑλοῦ βίον - τὸν ἄριστον, ἡδὺν δʼ αὐτὸν ἡ συνήθεια ποιήσει καὶ κατὰ - μέρος ὡς ἕκαστα -ὡς ἕκαστα] ὡς - ἑκάστω Pantazides. ἕκαστα? cf. - Hom. δ 119. ω - 239 πειρωμένῳ χρήσιμόν ἐστι, μάλιστα δὲ τῶν περὶ τὸ σῶμα - διαιτημάτων ἐν τοῖς ὑγιεινοτάτοις ἐπάγοντα τὴν συνήθειαν εὐμενῆ καὶ - γνώριμα τῇ φύσει καὶ οἰκεῖα παρασκευάζειν, μεμνημένον - - ἃ πάσχουσιν ἔνιοι - καὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς ἀρρωστίαις, χαλεπαίνοντες καὶ δυσανασχετοῦντες - ὓδατος θερμοῦ προσφερομένου καὶ ῥοφήματος ἢ ἄρτου, μιαρὰ μὲν ταῦτα - καὶ ἀηδῆ μιαροὺς δὲ καὶ χαλεποὺς τοὺς ἀναγκάζοντας; ἀποκαλοῦντες - πολλοὺς δὲ καὶ - λουτρὸν ἀπώλεσεν, οὐδὲν - ἐν ἀρχῇ μέγα κακὸν ἔχοντας ἀλλʼ ἢ τὸ μὴ δύνασθαι μηδʼ ὑπομένειν - γεύσασθαι τροφῆς ἀλούτους· ὧν καὶ Τίτος ἦν ὁ αὐτοκράτωρ, ὥς φασιν - οἱ νοσηλεύσαντες.

-
-
-

ἔτι τοίνυν ἐλέχθη τοιοῦτον, ὡς ἀεὶ μὲν - - ὑγιεινότερα σώματι τὰ εὐτελέστερα, μάλιστα δὲ φυλακτέον - πλησμονὰς καὶ μέθας καὶ - ἡδυπαθείας ἑορτήν τινα μέλλουσαν ἢ φίλων, ὑποδοχὴν ἐν χερσὶν ἔχοντας - ἢ προσδοκῶντας ἑστίασιν βασιλικὴν καὶ ἡγεμονικὴν καὶ -καὶ del. - Madvigius συμπεριφορὰν ἀπαραίτητον, οἷον - ἐπιόντος ἀνέμου καὶ· κύματος·,· εὐσταλὲς τὸ σῶμα καὶ - κοῦφον ἐν εὐδίᾳ παρασκευάζοντας. ἔργον γάρ ἐστιν ἐν συνουσίαις καὶ - φιλοφροσύναις αὑτὸν ἐπὶ τῶν μετρίων καὶ τῶν συνήθων - φυλάξαι μὴ πᾶσι μετʼ ἀηδίας - δεινῆς ἐπαχθῆ φανέντα καὶ φορτικόν. ἵνʼ οὖν μὴ πῦρ ἐπὶ - πυρί, ὥς φασι, πλησμονή τις ἐπὶ πλησμονῇ καὶ ἄκρατος ἐπʼ ἀκράτῳ - γένηται, τὸ παιχθὲν ἀστείως - ὑπὸ Φιλίππου - μετὰ σπουδῆς μιμητέον· ἦν δὲ τοιοῦτον. ἄνθρωπος αὐτὸν ἐπὶ χώρας ὡς - σὺν ὀλίγοις ὄντα δειπνῆσαι παρεκάλεσεν, εἶθʼ ὁρῶν πολλοὺς; ἄγοντα - παρεσκευασμένων οὐ πολλῶν ἐταράττετο. συναισθόμενος οὖν ὁ Φίλιππος - ὑπέπεμπε τῶν φίλων - - ἑκάστῳ κελεύων - πλακοῦντι καταλιπεῖν χώραν, οἱ δὲ πειθόμενοι καὶ προσδοκῶντες ἐφείδοντο - τῶν παρακειμένων. ἤρκεσεν οὖν ἅπασι, τὸ δεῖπνον. οὕτω δὴ - προπαρασκευαστέον αὑτοὺς τῶν ἀναγκαίων συμπεριφορῶν, καὶ ὄψῳ καὶ - πέμματι καὶ νὴ Δία μέθῃ χώραν - - φυλάττοντας ἐν τῷ σώματι, καὶ πρόσφατον ἐπὶ ταῦτα καὶ -ταῦτα καὶ - R: ταῦτα - βουλομένην τὴν ὄρεξιν - ἄγοντας.

-
-
-

ἂν δὲ · τοιαῦταί τινες ἄφνω βαρεῖς ὄντας ἡμᾶς καὶ διακειμένους - φαύλως ἀνάγκαι καταλάβωσιν ἡγεμόνων καλούντων ἢ ξένων ἐπιφανέντων ὑπʼ - αἰδοῦς βαδίζειν εἰς ταὐτὸ τοῖς ἱκανῶς - ἔχουσι καὶ - - συμπίνειν, ἐνταῦθα μάλιστα δεῖ παρατετάχθαι πρὸς τὴν -τὴν] - Homer. Ω 45. Hesiod. OD 318 μέγα - σινομένην ἄνδρας αἰδῶ καὶ δυσωπίαν, τὰ τοῦ τραγικοῦ Κρέοντος - λέγοντας -κρεῖσσον δέ μοι νῦν πρὸς σʼ ἀπέχθεσθαι, ξένε, Eurip. Med. 290 - - -ἢ μαλθακισθένθʼ ὕστερον μέγα στένειν. - τὸ γὰρ ἀγροικίας φοβηθέντα δόξαν εἰς πλευρῖτιν ἢ φρενῖτιν - ἐμβάλλειν ἑαυτὸν ἀγροίκου τινὸς ὡς ἀληθῶς ἐστι - καὶ νοῦν οὐκ ἔχοντος οὐδὲ λόγον ἄνευ κύλικος καὶ κνίσης ἀνθρώποις - ἐπιστάμενον ὁμιλεῖν. ἥ τε γὰρ παραίησις·;· ἂν τὸ ἐπιδέξιον καὶ τὸ - ἀστεῖον ἔχῃ, οὐχ ἧττον ἔσται κεχαρισμένη τῆς συμπεριφορᾶς· - - ἂν τέ τις παρέχων - ἑστίασιν ὥσπερ θυσίαν ἄγευστον -ἀγεύστου θυσίας H. θυσίας ἄγευστος? αὐτὸς ἀπέχηται παρά - τε -παρά - τε] παρῇ δὲ H: αὐτὸν - τῇ κύλικι καὶ τῇ τραπέζῃ, - μετὰ προθυμίας καὶ φιλοφροσύνης ἅμα τι παίζων καὶ λέγων εἰς ἑαυτόν, - ἡδίων φανεῖται τοῦ συμμεθυσκομένου καὶ συνοψοφαγοῦντος. ἐμνήσθη δὲ τῶν - μὲν παλαιῶν Ἀλεξάνδρου μετὰ πότον - πολὺν αἰσχυνθέντος ἀντειπεῖν Μηδίῳ παρακαλοῦντι καὶ καταβαλόντος -καταβαλόντος scripsi: καταβάλλοντι - αὖθις ἐξ ἀρχῆς αὑτὸν -αὐτὸν H: - αὐτὸν - εἰς ἄκρατον ἀφʼ -ἀφʼ] ὑφʼ? οὗ - διεφθάρη, τῶν δὲ καθʼ ἡμᾶς Ῥήγλου τοῦ παγκρατιαστοῦ. καλοῦντος γὰρ - ἐπὶ τὸ λουτρὸν ἅμʼ ἡμέρᾳ - -Τίτου Καίσαρος ἧκε - καὶ συνελούσατο, καὶ πιὼν ἅπαξ, ὥς φασιν, ἀποπληξίας καταλαβούσης - εὐθὺς ἀπέθανε. ταῦθʼ ἡμῖν ὁ Γλαῦκος ἐν γέλωτι προύφερεν ὡς - παιδαγωγικά· τῶν δʼ ἄλλων οὐ πάνυ πρόθυμος ἦν ἀκούειν, οὐδʼ ἡμεῖς - ἐκείνῳ διηγεῖσθαι. σὺ δʼ ἐπισκόπει - τῶν - λεχθέντων ἕκαστον.

-
-
-

πρῶτος -προῶτον W: πρῶτος - μὲν - ὁ Σωκράτης παρακελευόμενος φυλάττεσθαι τῶν βρωμάτων ὅσα μὴ πεινῶντας - ἐσθίειν εἰν ἀναπείθει , καὶ τῶν πωμάτων ὅσα πίνειν μὴ διψῶντας, οὐχ - ἁπλῶς τὸ χρῆσθαι τούτοις ἀπηγόρευσεν, - - ἀλλὰ χρῆσθαι - δεομένους ἐδίδασκε καὶ τὸ ἡδὺ κατατάττοντας αὐτῶν εἰς τὸ ἀναγκαῖον, - ὥσπερ οἱ τὰ θεωρικὰ ποιοῦντες ἐν ταῖς πόλεσι - στρατιωτικά. τὸ γὰρ ἡδὺ τῇ φύσει μέχρι ἂν μέρος τοῦ τρέφοντος - οἰκεῖόν ἐστι, καὶ δεῖ πεινῶντας ἔτι τῶν ἀναγκαίων. ἀπολαύειν -ἀπολαύειν W: ἀπολαύειν - ἢ - τῶν ἡδέων, ἰδίᾳ δὲ μὴ κινεῖν - ἑτέρας ὀρέξεις τῶν κοινῶν ἀπηλλαγμένους. ὥσπερ - γὰρ αὖ τῷ -αὖ τῷ W: αὐτῷ - Σωκράτει -Σωκράτει] Xenoph. Conv. II - 17 γυμνάσιον ἦν οὐκ ἀηδὲς ἡ ὄρχησις, οὕτως ᾧτινι τὸ - πέμμα καὶ τὸ τράγημα δεῖπνόν ἐστι καὶ σιτίον, ἧττον βλάπτεται· τὸ δʼ - ἀπέχοντα τῇ φύσει τὸ μέτριον καὶ πεπληρωμένον - ἐπιδράττεσθαι τῶν τοιούτων φυλακτέον ἐν τοῖς μάλιστα. - φυλακτέον δὲ τῆς - περὶ ταῦτα φιληδονίας καὶ γαστριμαργίας οὐδὲν ἧττον ἀπειροκαλίαν καὶ - φιλοτιμίαν καὶ γὰρ αὗται πολλάκις συναναπείθουσι μὴ πεινῶντας ἐσθίειν, - ἔνια καὶ πίνειν μὴ διψῶντας, - ἀνελευθέρους - κομιδῇ καὶ φορτικὰς ὑποβάλλουσαι φαντασίας, ὡς· ἄτοπόν ἐστι πράγματος - σπανίου καὶ πολυτελοῦς μὴ ἀπολαῦσαι παρόντος, οἷον οὔθατος ἢ μυκήτων - Ἰταλικῶν ἢ Σαμίου πλακοῦντος ἢ χιόνος ἐν Αἰγύπτῳ. ταῦτα γὰρ - δήπου προάγεται πολλάκις - - χρῆσθαι τοῖς - περιβοήτοις καὶ σπανίοις, ὥσπερ ὑπὸ κνίσης τῆς κενῆς δόξης ἀγομένους - καὶ τὸ σῶμα κοινωνεῖν μηδὲν δεόμενον ἀναγκάζοντας, ὅπως ἔχωσιν - ἑτέροις διηγεῖσθαι, ζηλούμενοι τῆς ἀπολαύσεως τῶν οὕτω δυσπορίστων καὶ - περιττῶν. ὅμοια δὲ καὶ πρὸς· - γυναῖκας - ἐνδόξους· πάσχουσιν. ἰδίαις μὲν γὰρ ἔστιν ὅτε καὶ καλαῖς· καὶ - ἀγαπώσαις συναναπαυόμενοι τὴν ἡσυχίαν ἄγουσι, Φρύνῃ δὲ τελέσαντες - ἀργύριον ἢ Λαΐδι καὶ τὸ σῶμα φαύλως καὶ πρὸς - συνουσίαν ἀργῶς ἔχοντες διακείμενον ἐγείρουσιν ἅμα καὶ παρακαλοῦσι τὸ - ἀκόλαστον ἐπὶ τὴν ἡδονὴν ὑπὸ τῆς κενῆς δόξης. αὐτὴ γοῦν ἔλεγεν ἡ - Φρύνη πρεσβυτέρα - - γεγενημένη τὴν τρύγα - πλείονος πωλεῖν διὰ τὴν δόξαν.

-
-
-

ἔστι δὲ μέγα καὶ θαυμαστόν, ἂν ὅσον ἡ φύσις δεομένη δέχεται τῶν - ἡδονῶν προσιέμενοι τῷ - σώματι, μᾶλλον δʼ - ἂν τὰ πολλὰ παρὰ -παρὰ] πρὸς R - τὰς ὀρέξεις αὐτῷ διαμαχόμενοι καὶ ἀναβαλλόμενοι καὶ μόλις πάνυ ταῖς - ἀναγκαίαις χρηματίζοντες ἢ ὥς φησιν ὁ Πλάτων καὶ δάκνοντος καὶ - κατατείνοντος ἐνδιδόντες ἀβλαβεῖς ἀπαλλάττωμεν. τὰς δʼ ἀνάπαλιν ἐκ τῆς - ψυχῆς ἐπὶ τὸ σῶμα κατιούσας ἐπιθυμίας καὶ καταβιαζομένας - τοῖς ἐκείνης ὑπηρετεῖν καὶ συνεξανίστασθαι - πάθεσιν οὐδεμία - μηχανὴ τὸ μὴ σφοδροτάτας; βλάβας καὶ μεγίστας ἐφʼ ἡδοναῖς ἀσθενέσι - καὶ ἀμαυραῖς ἐναπολιπεῖν. ἣκιστα δὲ ψυχῆς ἐπιθυμίᾳ σῶμα πρὸς - ἡδονὰς κινητέον· ἡ γὰρ ἀρχὴ παρὰ φύσιν γίγνεται. - καὶ καθάπερ αἱ τῶν μασχαλῶν ψηλαφήσεις οὐκ ἴδιον οὐδὲ - πρᾶον οὐδʼ ἵλεων γέλωτα τῇ ψυχῇ παρέχουσιν ἀλλʼ ἐοικότα σπασμῷ καὶ - χαλεπόν, οὕτω πάλιν ὅσας τὸ σῶμα νυττόμενον ὑπὸ τῆς ψυχῆς ἡδονὰς - ἴσχει καὶ ταραττόμενον, ἐκστατικαὶ καὶ ταρακτικαὶ - αὗται καὶ ἀλλότριαι τῆς φύσεώς εἰσιν. ὅταν οὖν τι - τῶν σπανίων - ἀπολαυσμάτων ἢ ἐνδόξων παραγένηται, φιλοτιμητέον ταῖς ἀποσχέσεσι - μᾶλλον ἢ ταῖς ἀπολαύσεσι, μεμνημένους ὅτι καθάπερ ὁ Σιμωνίδης ἔλεγε μηδέποτʼ αὐτῷ μεταμελῆσαι σιγήσαντι, - φθεγξαμένῳ δὲ πολλάκις, οὕτως ἡμῖν οὔτʼ ὄψον παρωσαμένοις - μετεμέλησεν οὔθʼ ὕδωρ ἀντὶ Φαλερίνου πιοῦσιν. ἀλλὰ τοὐναντίον οὐ - μόνον οὐ προσβιαστέον - ἐστὶ τὴν φύσιν, - ἀλλὰ κἂν δεομένῃ προσφέρηταὶ τι τῶν τοιούτων, ἐπὶ τὰ λιτὰ καὶ - συνήθη πολλάκις ἀποτρεπτέον ἔθους ἕνεκα καὶ μελέτης τὴν ὄρεξιν. - -εἴπερ γὰρ ἀδικεῖν χρὴ -Eurip. Phoen. 527 - - - φησὶν ὁ Θηβαῖος - οὐκ ὀρθῶς; λέγων, - τυραννίδος πέρι -κάλλιστον ἀδικεῖν - ἡμεῖς; δὲ βέλτιον ὡς,. εἴπερ φιλοδοξεῖν πρὸς τὰ τοιαῦτα, - ἐγκρατείᾳ -ἐγκρατείᾳ W: ἐγκράτεια - κάλλιστον ὑπὲρ ὑγιείας. οὐ μὴν - ἀλλὰ καὶ μικρολογία καὶ γλισχρότης - ἐνίους ἀναγκάζει πιέζοντας οἴκοι τὰς ἐπιθυμίας καὶ κατισχναίνοντας - ἐμπίπλασθαι παρʼ ἑτέροις τῶν πολυτελῶν καὶ ἀπολαύειν, καθάπερ ἐκ - πολεμίας; ἀφειδῶς ἐπισιτιζομένους· εἶτα κακῶς διατεθέντες ἀπίασιν, εἰς - τὴν - - ὑστεραίαν ἐφόδιον - τῆς ἀπληστίας τὴν ἀπεψίαν ἔχοντες. ὁ μὲν οὖν Κράτης διὰ τρυφὴν - καὶ πολυτέλειαν οἰόμενος οὐχ ἥκιστα τὰς στάσεις καὶ τὰς τυραννίδας - ἐμφύεσθαι ταῖς πόλεσι, μετὰ παιδιᾶς παρῄνει -μὴ πρὸ φακῆς λοπάδʼ αὔξων Bergk. 2 p. 267 - - -εἰς -εἰς Athenaeus IV p. 158 b: ἀεὶ ἐς - στάσιν ἄμμε βάλῃς - αὐτὸς δέ τις ἑαυτῷ παρακελευέσθω μὴ πρὸ φακῆς λοπάδʼ αὔξων -αὔξων H: αὔξων αἰεὶ - μηδὲ πάντως ὑπερβαίνων τὴν καρδαμίδα - καὶ τὴν ἐλαίαν ἐπὶ τὸ θρῖον καὶ τὸν ἰχθὺν εἰς στάσιν ἐκ πλησμονῆς - τὸ σῶμα καὶ ταραχὰς ἐμβάλλειν καὶ διαρροίας. τὰ γὰρ εὐτελῆ κρατεῖ - τὴν - ὄρεξιν ἐπὶ τῶν φυσικῶν μέτρων, - ὀψοποιῶν δὲ τέχναι - - καὶ δημιουργῶν καὶ -τὰ πανοῦργα ταῦτʼ ὀψάρια χὑποτρίμματα - κατὰ τὸν κωμικὸν -κωμικὸν] Meinek. IV p. 670 ἀεὶ - τοὺς ὅρους τῆς ἡδονῆς μετατίθησιν εἰς τοὔμπροσθεν καὶ παραλλάττει τὸ - συμφέρον. - οὐκ οἶδα δʼ ὅντινα τρόπον, - ἡμῶν τὰς γυναῖκας ὅσαι φίλτρα μηχανῶνται καὶ γοητείας ἐπὶ τοὺς - ἄνδρας βδελυττομένων καὶ δυσχεραινόντων, μισθωτοῖς τε καὶ δούλοις - προσεφιᾶσι -προσεφιᾶσι] τινὲς - ἐφιᾶσι? τὰ σιτία καὶ τὰ ὄψα μονονοὺ μαγγανεύειν - καὶ φαρμάττειν. εἰ τοίνυν καὶ - πικρότερον - φανεῖται τὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου πρὸς τοὺς μοιχικοὺς καὶ ἀκολάστους - εἰρημένον, μηδὲν διαφέρειν ὄπισθέν τινα ἢ ἔμπροσθεν εἶναι - κίναιδον οὐκ - - ἀνάρμοστόν ἐστι τοῖς ὑποκειμένοις. τί γὰρ ὡς ἀληθῶς διαφέρει σατύρια - προσάγοντα κινεῖν καὶ παροξύνειν - τὸ - ἀκόλαστον ἐπὶ τὰς ἡδονάς, ἢ τὴν γεῦσιν ὀσμαῖς καὶ καρυκείαις - ἐθίζειν -ἐθίζειν Meziriacus: ἐρεθίζειν - ὥσπερ τὰ ψωριῶντα κνησμῶν ἀεὶ δεῖσθαι - καὶ γαργαλισμῶν;

-
-
-

ἄλλοτε μὲν οὖν πρὸς τὰς ἡδονὰς λεκτέον ἴσως, τὸ καλὸν καὶ σεμνὸν - ἐφʼ ἑαυτοῦ τῆς ἐγκρατείας - οἷόν ἐστι, - δεικνύοντας· ὁ δὲ νῦν λόγος ὑπὲρ πολλῶν ἡδονῶν καὶ μεγάλων ἐστίν. - οὔτε γὰρ πράξεις οὔτʼ ἐλπίδας οὔτʼ ἀποδημίας - οὔτε διαγωγὰς αἱ νόσοι τοσαύτας ὅσας ἡδονὰς· ἡμῶν ἀφαιροῦνται καὶ - διαφθείρουσιν. - ὅθεν ἣκιστα λυσιτελεῖ καταφρονεῖν τῆς ὑγιείας τοῖς μάλιστα τὴν - ἡδονὴν διώκουσι. καὶ - γὰρ φιλοσοφεῖν - ἀρρωστίαι πολλοῖς παρέχουσι καὶ στρατηγεῖν νὴ Δία καὶ βασιλεύειν, - ἡδοναὶ δὲ σωματικαὶ καὶ ἀπολαύσεις ἔνιαι μὲν οὐδʼ ὅλως γένεσιν ἐν - νόσῳ λαμβάνουσιν, αἱ δὲ λαμβάνουσαι βραχὺ τὸ οἰκεῖον καὶ οὐ καθαρὸν - ἀλλὰ συμπεφυρμένον πολλῷ - τῷ ἀλλοτρίῳ - καὶ μεμωλωπισμένον ὥσπερ ἐκ ζάλης καὶ χειμῶνος· ἀναφέρουσιν. οὐ γὰρ - ἐν πλησμοναῖς -ἐν πλησμοναῖς] Nauck. p. 506 Κύπρις, - ἀλλὰ μᾶλλον ἐν εὐδίᾳ σαρκὸς καὶ γαλήνῃ καὶ Κύπρις εἰς ἡδονὴν - τελευτᾷ καὶ βρῶσις καὶ πόσις· - ἡ δʼ ὑγίεια ταῖς ἡδοναῖς ὥσπερ ἡ - γαλήνη ταῖς ἀλκυόσιν - ἀσφαλῆ καὶ καλὴν - γένεσιν καὶ λοχείαν ἐνδίδωσι . κομψῶς γὰρ ἔοικεν ὁ Πρόδικος εἰπεῖν - ὅτι τῶν ἡδυσμάτων ἄριστόν ἐστι τὸ πῦρ· ἀληθέστερον δʼ -δʼ - Meziriacus: γὰρ - ἄν τις εἴποι τὴν - ὑγίειαν ἥδυσμα θειότατον εἶναι καὶ προσηνέστατον· ἑφθὰ μὲν γὰρ καὶ - ὀπτὰ καὶ - πεπτὰ βρώματα νοσοῦσιν ἢ - κραιπαλῶσιν ἢ ναυτιῶσιν οὐδεμίαν ἡδονὴν οὐδὲ χάριν ἀποδίδωσι, καθαρὰ - δὲ καὶ ἀκραιφνὴς ὄρεξις ὑγιαίνοντι· σώματι πᾶν ἡδὺ ποιεῖ καὶ ἁρπαλέον, ὡς Ὅμηρος -Ὅμηρος] θ 164 ἔφη, καὶ πρόσφορον. - -

-
-
-

ἐπεὶ δʼ ὥσπερ ὁ Δημάδης πολεμικοὺς ἀκαίρως - τοὺς Ἀθηναίους ὄντας ἔλεγε μηδέποτε - χειροτονεῖν εἰρήνην ἄνευ μελάνων ἱματίων, οὕτω καὶ ἡμεῖς οὐδέποτε μεμνήμεθα λιτῆς διαίτης καὶ σώφρονος ἄνευ - καύσεων καὶ καταπλασμάτων ἔν τε τούτοις γιγνόμενοι πιέζομεν σφόδρα τὰς - ἁμαρτίας, ἀντερειδόμενοι -ἀντερειδόμενοι H: ἐναπερειδόμενοι - τῇ μνήμῃ καὶ καθάπερ οἱ πολλοὶ - νῦν μὲν - ἀέρας νῦν δὲ χώρας; ἐπιμεμφόμενοι - νοσώδεις, -νοσώδεις H: νοσώδεις - ἀποδημίας τέ τινας λέγουσι - ἐξαιρούμενοι τῆς αἰτίας - τὴν ἀκρασίαν καὶ φιληδονίαν ὥσπερ -ὡσπερ scripsi: ἀλλʼ ὥσπερ - ὁ Λυσίμαχον ἐν Γέταις - συσχεθεὶς δίψῃ καὶ παραδοὺς ἑαυτὸν μετὰ τοῦ στρατεύματος αἰχμάλωτον - εἶτα πιὼν ὕδωρ - ψυχρὸν ὦ θεοί εἶπεν, ὡς - - βραχείας ἡδονῆς ἕνεκα μεγάλην εὐδαιμονίαν ἀπεβάλομεν, -ἀπεβάλομεν scripsi: ἀπεβαλόμην - οὓτως ἀνοιστέον ἐν ταῖς ἀρρωστίαις - πρὸς αὑτοὺς ὡς διὰ ψυχροποσίαν ἢ λουτρὸν ἄκαιρον ἢ συμπεριφορὰν - πολλὰς μὲν αὑτῶν διεφθείραμεν -διεφθείραμεν R: διαφθείρομεν - ἡδονάς, καλὰς δὲ -δὲ W: τε - πράξεις - ἐπιτερπεῖς τε διαγωγὰς ἀπωλέσαμεν. - ὁ γὰρ - ἐκ τῶν τοιούτων ἀναλογισμῶν δηγμὸς αἱμάσσει τὴν μνήμην, ὥστε οἷον - οὐλὴν παραμένουσαν ἐν τῷ ὑγιαίνειν εὐλαβεστέρους ποιεῖν - περὶ τὴν δίαιταν, οὐδὲ γὰρ - ἄγαν τὸ ὑγιαῖνον σῶμα φύσει μεγάλας ἐπιθυμίας οὐδὲ δυσπειθεῖς οὐδʼ - ἀσυνήθεις - οὐδὲ δυσεκβιάστους, ἀλλὰ δεῖ - θαρρεῖν πρὸς τὰς ὀρέξεις ἐκφερομένας καὶ ἐπιπηδώσας ταῖς ἀπολαύσεσιν, - ὡς ἐλαφρὸν καὶ παιδικὸν ἐχούσας τὸ μεμψιμοιροῦν καὶ κλαυθμυριζόμενον, - εἶτα παυομένας ἀρθείσης τῆς· τραπέζης καὶ μηδὲν ἐγκαλούσας μηδʼ - ἀδικουμένας, ἀλλὰ τοὐναντίον καθαρὰς - καὶ ἱλαρὰς καὶ οὐ βαρείας οὐδὲ ναυτιώδεις περιμενούσας τὴν - αὔριον. ὥσπερ - ἀμέλει καὶ Τιμόθεος εἶπε τῇ προτεραίᾳ δεδειπνηκὼς ἐν Ἀκαδημείᾳ - παρὰ Πλάτωνι μουσικὸν καὶ λιτὸν δεῖπνον, ὡς οἱ παρὰ Πλάτωνι - δειπνήσαντες καὶ εἰς· αὔριον ἡδέως γίγνονται. λέγεται - δὲ καὶ Ἀλέξανδρος εἰπεῖν τοὺς τῆς Ἄδας - ὀψοποιοὺς ἀποπεμψάμενος ὡς· ἔχει βελτίονας -βελτίονας - Stobaeus Floril. CI 8: βελτίονας - ἄγειν - ἀεὶ σὺν αὑτῷ, πρὸς μὲν τὸ ἄριστον τὴν - νυκτοπορίαν, πρὸς δὲ τὸ δεῖπνον τὴν ὀλιγαριστίαν.

-
-
-

οὐκ ἀγνοῶ δʼ ὅτι καὶ διὰ κόπους πυρέττουσιν - ἄνθρωποι καὶ διʼ ἐγκαύσεις καὶ διὰ περιψύξεις. ἀλλʼ ὥσπερ - αἱ τῶν ἀνθέων ὀσμαὶ καθʼ ἑαυτὰς ἀσθενεῖς εἰσι, μιχθεῖσαι δὲ τῷ - ἐλαίῳ ῥώμην ἴσχουσι καὶ τόνον, οὕτω ταῖς ἔξωθεν αἰτίαις καὶ - ἀρχαῖς οἷον - - οὐσίαν καὶ σῶμα παρέχει τὸ πλῆθος ὑποκείμενον. - ἄνευ δὲ τούτων -τούτων] τούτου R χαλεπὸν οὐδέν, ἀλλʼ ἐξαμαυροῦνται καὶ - διαχέονται ῥᾳδίως, αἵματος λεπτοῦ. καὶ πνεύματος καθαροῦ δεχομένου τὴν - κίνησιν ἐν δὲ πλήθει καὶ περιττώματι οἷον ἰλὺς ἀναταραττομένη μιαρὰ - ποιεῖ πάντα καὶ δυσχερῆ καὶ δυσαπάλλακτα. διὸ - δεῖ μὴ καθάπερ οἱ ἄπλοοι -ἄπλοοι scripsi: ἀγαθοὶ - ναύκληροι πολλὰ διʼ ἀπληστίαν - ἐμβαλόμενοι, τοὐντεῦθεν ἢδη διατελοῦσιν ἀντλοῦντες καὶ· ὑπεξαιροῦντες - τὴν θάλατταν, οὕτως ἐμπλήσαντας τὸ σῶμα καὶ βαρύναντας ὑποκαθαίρειν - αὖθις καὶ - ὑποκλύζειν, ἀλλὰ διατηρεῖν εὐσταλές, - - ὅπως κἂν πιεσθῇ ποτε, φελλοῦ δίκην ὑπὸ κουφότητος, ἀναφέρηται.

-
-
-

μάλιστα δὲ προφυλακτέον ἐν ταῖς προπαθείαις καὶ - προαισθήσεσιν. οὐ γὰρ ἅπασαι κατὰ τὸν Ἡσίοδον -Ἡσίοδον] - OD 104 ἐπιφοιτῶσιν αἱ νόσοι -σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύς -, ἀλλʼ αἱ πλεῖσται καθάπερ προαγγέλους καὶ προδρόμους - καὶ κήρυκας ἔχουσιν ἀπεψίας καὶ δυσκινησίας. βαρύτητες καὶ κόποι φησὶν Ἱπποκράτης -Ἱπποκράτης] Aphor. II 5 αὐτόματοι νοῦσον φράζουσι διὰ πλῆθος ὡς ἔοικεν ἐντὸς διάτασιν - καὶ σφήνωσιν τοῦ περὶ τὰ νεῦρα πνεύματος -· ἔχοντος. ἀλλʼ ὅμως αὐτοῦ μονονουχὶ τοῦ - σώματος ἀντιτείνοντος καὶ κατασπῶντος - ἐπὶ τὸ κλινίδιον καὶ τὴν ἡσυχίαν οἱ μὲν ὑπὸ λαιμαργίας καὶ - φιληδονίας ἐμβάλλουσιν ἑαυτοὺς ἐπὶ τὰ βαλανεῖα καὶ σπεύδουσιν ἐπὶ - τὰς προπόσεις, ὥσπερ εἰς πολιορκίαν ἐπισιτιζόμενοι καὶ δεδιότες μὴ - φθάσῃ καταλαβὼν - αὐτοὺς· ὁ πυρετὸς - ἀναρίστους, οἱ δὲ κομψότεροι ταύτῃ μὲν οὐχ ἁλίσκονται, πάνυ δʼ - ἀβελτἐρως αἰσχυνόμενοι κραιπάλην ἢ ἀπεψίαν ὁμολογεῖν καὶ διημερεύειν - ἐν ἱματίοις, ἑτέρων εἰς τὸ γυμνάσιον βαδιζόντων καὶ παρακαλούντων - ἀναστάντες συναποδύονται - - καὶ ταὐτὰ πράττουσι - τοῖς ὑγιαίνουσι. τοὺς δὲ πλείους ἀκρασίας καὶ μαλακίας -ἀκρασίας καὶ - μαλακίας Erasmus: ἀκρασία καὶ - μαλακία - συνήγορον ἔχουσα παροιμίαν -τὴν - παροιμίαν R ἐλπὶς ἀναπείθει καὶ προάγεται βαδίζειν - ἀναστάντας ἰταμῶς ἐπὶ τὴν συνήθειαν, ὡς οἴνῳ δὴ τὸν οἶνον - κραιπάλῃ δὲ τὴν κραιπάλην ἐξελῶντας - καὶ - διαφορήσοντας. -ἐξελῶντας καὶ διαφορήσοντας W: ἐξελόντας καὶ διαφορήσαντας - πρὸς μὲν - οὖν ταύτην τὴν ἐλπίδα τὴν τοῦ Κάτωνος εὐλάβειαν - ἀντιτακτέον ἣν - - φησιν ἐκεῖνος ὁ ἀνὴρ τὰ μὲν μεγάλα μικρὰ ποιεῖν τὰ δὲ μικρὰ - παντελῶς ἀναιρεῖν καὶ ὅτι κρεῖττον ἔνδειαν ὑπομεῖναι διὰ κενῆς - καὶ ἡσυχίαν ἢ διακυβεῦσαι - πρὸς λουτρὸν - ὠσαμένους καὶ δεῖπνον. εἰ μὲν γὰρ ἔστι τι, βλάψει τὸ μὴ φυλάξασθαι - μηδʼ ἐπισχεῖν εἰ δὲ μηδέν, οὐ βλάψει τὸ συσταλῆναι τῷ σώματι καὶ - γενέσθαι καθαρώτερον. ὁ δὲ παιδαριώδης ἐκεῖνος καὶ τοῖς φίλοις δεδιὼς - καὶ τοῖς οἰκέταις - φανερὸς γενέσθαι - διακείμενος ἐκ πλησμονῆς ἢ κραιπάλης ἀηδῶς, αἰσχυνόμενος ἀπεψίαν - ὁμολογῆσαι τήμερον, αὔριον ὁμολογήσει κατάρροιαν ἢ πυρετὸν ἢ - στρόφον· -αἰσχυνόμενος αἴσχιστα πενίαν ἂν -ἂν Porsonus - φέροις, -Meinek. IV p. 291 - - - πολὺ δʼ αἴσχιον - ἀπεψίαν καὶ βαρύτητα καὶ πλησμονὴν σώματος εἰς βαλανεῖον ἑλκομένου - καθάπερ εἰς θάλασσαν σαθροῦ πλοίου καὶ μὴ στέγοντος. ὥσπερ γὰρ ἀμέλει - πλέοντες ἔνιοι χειμῶνος ὄντος αἰδοῦνται διατρίβειν ἐπʼ ἀκτῆς·, εἶτʼ - ἀναχθέντες αἴσχιστα διάκεινται - βοῶντες καὶ - ναυτιῶντες, οὕτως ἐν ὑποψίᾳ καὶ προπαθείᾳ σώματος ἀγεννὲς ἡγούμενοι - μίαν ἡμέραν ἐν κλίνῃ διάγειν malim διαγαγεῖν - καὶ μὴ - παραθέσθαι τράπεζαν, αἴσχιστα πολλὰς ἡμέρας κεῖνται καθαιρόμενοι καὶ - καταπλασσόμενοι καὶ θωπεύοντες ἰατροὺς καὶ - - θεραπεύοντες, οἶνον αἰτοῦντες ἢ ψυχρὸν ὕδωρ, - ἄτοπα καὶ ἀγεννῆ πολλὰ ποιεῖν καὶ - φθέγγεσθαι διὰ τὸν πόνον καὶ τὸν φόβον ὑπομένοντες. καὶ μὴν τούς γε διὰ τὰς ἡδονὰς μὴ κρατοῦντας ἑαυτῶν ἀλλʼ - ἐγκλίνοντας ἢ φερομένους ὑπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν καλῶς ἔχει διδάσκειν καὶ - ἀναμιμνῄσκειν ὅτι πλεῖστον ἐκ τοῦ σώματος αἱ ἡδοναὶ λαμβάνουσι·.

-
-
-

καὶ - καθάπερ οἱ Λάκωνες ὄξος καὶ ἅλας - διδόντες τῷ μαγείρῳ τὰ λοιπὰ κελεύουσιν ἐν τῷ ἱερείῳ ζητεῖν, - οὕτως ἐν τῷ σώματι τοῦ προσφερομένου τὰ κάλλιστα τῶν ἡδυσμάτων - ἐστίν, ἄνπερ ὑγιαίνοντι καὶ καθαρῷ προσφέρηται. γλυκὺ μὲν γὰρ ἢ - πολυτελὲς ἔξω καὶ - καθʼ αὑτὸ τῶν τοιούτων - ἕκαστόν ἐστιν, ἡδὺ δὲ πέφυκεν ἐν τῷ ἡδομένῳ καὶ μετὰ τοῦ - ἡδομένου - γίγνεσθαι - κατὰ φύσιν ἔχοντος· ἐν δὲ δυσαρέστοις καὶ κραιπαλῶσι καὶ φαύλως - διακειμένοις πάντα τὴν αὑτῶν χάριν καὶ ὥραν ἀπόλλυσι. διὸ δεῖ μὴ - σκοπεῖν - τὸν ἰχθὺν εἰ πρόσφατος, μηδὲ τὸν - ἄρτον εἰ καθαρός, μηδὲ τὸ βαλανεῖον εἰ θερμόν, μηδὲ τὴν ἑταίραν εἰ - εὔμορφος, ἀλλʼ ἑαυτὸν, -ἑαυτὸν Stobaeus Floril. CI 11: αὑτὸν - εἰ μὴ ναυτιώδης μηδὲ θολερὸς μηδʼ - ἕωλος μηδὲ τεταραγμένος. εἰ δὲ μή, καθάπερ εἰς οἰκίαν πενθοῦσαν· - ἐμβαλόντες ἐπίκωμοι - μεθύοντες οὐ - φιλοφροσύνην παρέσχον οὐδʼ ἡδονὴν ἀλλὰ κλαυθμοὺς καὶ ὀδυρμοὺς -καὶ - ὀδυρμοὺς idem ἐποίησαν, - οὕτω καὶ ἀφροδίσια καὶ ὄψα καὶ - βαλανεῖα καὶ οἶνος ἐν σώματι κακῶς καὶ παρὰ φύσιν ἔχοντι μιγνύμενα - τοῖς μὴ καθεστῶσι καὶ διεφθορόσι φλέγμα καὶ χολὴν - κινεῖ καὶ ταράττει καὶ προσεξίστησιν, -παρεξίστησιν H ἡδὺ δʼ οὐδὲν ἀξιολόγως οὐδʼ - ἀπολαυστικὸν οὐδὲν οἷον προσεδοκήσαμεν ἀποδίδωσιν. -

-
-
-

ἡ μὲν οὖν ἀκριβὴς σφόδρα καὶ διʼ ὄνυχος λεγομένη δίαιτα τό τε σῶμα - κομιδῇ ψοφοδεὲς; παρέχεται καὶ σφαλερόν, αὐτῆς τε -τε Stobaeus: - δὲ - τῆς ψυχῆς τὸ γαῦρον κολούει - πάντα πράγματα καὶ πᾶσαν οὐχ ἧττον ἐν - - ἡδοναῖς ἢ -ἢ Madvigius: καὶ - πόνοις διατριβὴν καὶ πρᾶξιν ὑφορωμένης καὶ πρὸς - μηδὲν ἰταμῶς καὶ θαρραλέως βαδιζούσης. - δεῖ δʼ ὥσπερ ἱστίον τὸ σῶμα μήτε - συστέλλειν εὐδίας οὔσης καὶ πιέζειν σφόδρα, μήτʼ ἀνειμένως χρῆσθαὶ τε - καὶ καταφρονεῖν ἐν ὑποψίᾳ γενόμενον, -γενόμενον Stobaeus: γινόμενον - ἀλλʼ ἐνδιδόναι - καὶ ποιεῖν ἐλαφρὸν ὥσπερ εἴρηται, καὶ μὴ - περιμένειν ἀπεψίας καὶ διαρροίας μηδὲ θερμασίας μηδὲ, νάρκας, ὑφʼ ὧν - ἔνιοι μόλις ὥσπερ ὑπʼ ἀγγέλων ἢ κλητόρων, πυρετοῦ περὶ θύρας - ὄντος; ἤδη, - - θορυβούμενοι συστέλλουσιν ἑαυτούς,ʼ ἀλλὰ πόρρωθεν - θεν ἐξευλαβεῖσθαι - πρὸ χείματος, ὥστʼ ἀνὰ ποντίαν ἄκραν -Bergk. 3 p. 721 -βορέα -βορέα idem: βορρᾶ - πνέοντος - -

-
-
-

ἄτοπον γάρ ἐστι κοράκων μὲν λαρυγγισμοῖς καὶ κλωσμοῖς ἀλεκτορίδων καὶ συσὶν ἐπὶ· φορυτῷ - μαργαινούσαις, ὡς ἔφη Δημόκριτος, -Δημόκριτος] Mullach. 1 p. 343 - ἐπιμελῶς προσέχειν, σημεῖα ποιουμένους πνευμάτων καὶ ὄμβρων, τὰ δὲ τοῦ - σώματος κινήματα καὶ σάλους καὶ προπαθείας μὴ προλαμβάνειν μηδὲ - προφυλάττειν, μηδʼ ἔχειν σημεῖα χειμῶνος; ἐν ἑαυτῷ γενησομένου καὶ - μέλλοντος. ὅθεν οὐ περὶ τροφὴν μόνον - οὐδὲ γυμνάσια δεῖ φυλάττειν τὸ σῶμα μὴ παρὰ τὸ εἰωθὸς - ἅπτεται τούτων - ὀκνηρῶς καὶ ἀπροθύμως ἢ πάλιν διψῶδές ἐστι καὶ πειναλέον ὡς οὐ - πέφυκεν, ἀλλὰ καὶ τῶν ὕπνων τὸ μὴ συνεχὲς μηδὲ λεῖον ἀλλʼ ἀνωμαλίας - ἔχον καὶ διασπασμοὺς εὐλαβεῖσθαι, καὶ τῶν - - ἐνυπνίων τὴν ἀτοπίαν, ἄνπερ ὦσι μὴ νόμιμοι μηδὲ συνήθεις αἱ - φαντασίαι, πλῆθος ἢ πάχος ὑγρῶν ἢ πνεύματος -πνεύματος - Stobaeus Floril. CI 11: πνευμάτων - - ταραχὴν ἐντὸς κατηγοροῦσαν. ἤδη δὲ καὶ τὰ τῆς ψυχῆς κινήματα τὸ σῶμα - μηνύει πρὸς νόσον ἐπισφαλῶς ἔχειν. ἄλογοι γὰρ ἴσχουσιν ἀθυμίαι καὶ - - φόβοι πολλάκις ἀπʼ - οὐδενὸς φανεροῦ, τὰς ἐλπίδας ἄφνω κατασβεννύουσαι· γίγνονται δὲ καὶ - ταῖς ὀργαῖς ἐπίχολοι καὶ ὀξεῖς καὶ μικρόλυποι, καὶ δακρυρροοῦσι καὶ - ἀδημονοῦσιν ὅταν ἀτμοὶ πονηροὶ καὶ ἀναθυμιάσεις πικραὶ συνιστάμεναι ταῖς τῆς ψυχῆς, - ὥς φησιν ὁ Πλάτων, -Πλάτων] Tim. p. 47 d ἀνακραθῶσι περιόδοις. διὸ δεῖ σκοπεῖν οἷς ἂν ταῦτα συμπίπτῃ καὶ - μνημονεύειν -μνημονεύειν H: μνημονεύειν - ἂν μηδὲν ᾖ πνευματικον - ὅτι σωματικόν ἐστιν - αἴτιον ὑποστολῆς τινος ἢ κατακράσεως δεόμενον.

-
-
-

χρήσιμον δὲ πάνυ καὶ τὸ τοὺς φίλους ἐπισκεπτόμενον - -ἀσθενοῦντας - ἐκπυνθάνεσθαι τὰς αἰτίας, μὴ σοφιστικῶς μηδὲ περιέργως ἐνστάσεις καὶ - παρεμπτώσεις καὶ κοινότητας λαλοῦντα καὶ παρεπιδεικνύμενον ἰατρικῶν - ὀνομάτων καὶ γραμμάτων ἐμπειρίαν, ἀλλὰ ταυτὶ τὰ φαῦλα καὶ κοινὰ μὴ - παρέργως ἀκούοντα, - πλῆθος ἡλίωσιν -ἡλίωσιν Erasmus: ἢ - λείωσιν - κόπον ἀγρυπνίαν, μάλιστα δὲ δίαιταν ᾗ - χρώμενος ἐπύρεξεν. εἶθʼ ὥσπερ ὁ Πλάτων ἐπὶ τοῖς - ἀλλοτρίοις ἁμαρτήμασιν -τῶν ἀλλοτρίων ἁμαρτημάτων H - εἰώθει λέγειν ἀπιών -ἀπιών] del. H ἄρʼ H: ἄρα καὶ - μή που ἄρ ἐγὼ τοιοῦτος; οὕτω τὰ περὶ αὑτὸν ἐν τοῖς πλησίον - εὖ τίθεσθαι , καὶ φνλάττεσθαι καὶ· μνημονεύειν ὅπως . οὐ περιπεσεῖται - τοῖς - - αὐτοῖς οὐδʼ αὐτὸς - εἰς τὴν κλίνην καταπεσὼν ὑμνήσει ποθῶν τὴν πολυτίμητον ὑγίειαν, ἀλλʼ - ἑτέρου πάσχοντος ἐνσημανεῖται πρὸς ἑαυτὸν ὡς ἄξιον πολλοῦ τὸ - ὑγιαίνειν καὶ δεῖ τοῦτο διατηρεῖν αὑτῷ προσέχοντα καὶ φειδόμενον. οὐ - χεῖρον δὲ καὶ τὴν ἑαυτῶν παρεπισκοπεῖν - - δίαιταν· ἂν γὰρ ἐν πόσεσι καὶ προσφοραῖς ἤ τισι πόνοις καὶ ἀταξίαις - ἑτέραις τυγχάνωμεν γεγονότες, τὸ δὲ σῶμα μηδεμίαν ὑποψίαν παρέχῃ μηδὲ - προαίσθησιν, ὅμως αὑτοὺς δεῖ φυλάττεσθαι καὶ προκαταλαμβάνειν ἐκ μὲν - ἀφροδισίων καὶ κόπων - ὄντας ἀναπαύσει καὶ - ἡσυχίᾳ, μετὰ δʼ οἴνωσιν καὶ συμπεριφορὰν ὑδροποσίᾳ, μάλιστα δὲ - τροφαῖς κεχρημένους· - - ἐμβριθέσι καὶ κρεώδεσιν ἢ ποικίλαις ὀλιγοσιτεῖν καὶ μηδὲν ὑπολείπειν - -ὑπολείπειν scripsi: ὑπολιπεῖν - περιττώματος πλῆθος ἐν τῷ σώματι. καὶ γὰρ - αὐτὰ ταῦτα διʼ αὑτὰ πολλῶν - λῶν αἴτια - νόσων ἐστί, καὶ προστίθησι ταῖς ἄλλαις αἰτίαις ὕλην καὶ δύναμιν. - ὅθεν ἄριστα λέλεκται τροφῆς· ἀκορίην καὶ πόνων ἀοκνίην καὶ - σπέρματος - οὐσίης συντήρησιν ὑγιεινότατα εἶναι καὶ γὰρ ἡ περὶ τὰς - συνουσίας ἀκρασία τῷ μάλιστα τὴν δύναμιν - - ἐκλύειν ὑφʼ ἧς ἡ τροφὴ διαπονεῖται, πλέον περίττωμα ποιεῖ καὶ πλῆθος. -

-
-
-

αὖθις οὖν ἀναλαβόντες ἐξ ἀρχῆς περὶ ἑκάστου, - πρῶτον δὲ περὶ γυμνασίων φιλολόγοις ἁρμοζόντων λέγομεν -λέγομεν scripsi: λέγωμεν - ὅτι ὥσπερ ὁ - φήσας μηδὲν γράφειν παραθαλασσίοις περὶ ὀδόντων -περὶ ὀδόντων] περὶ τριοδόντων? ἐδίδαξε τὴν χρείαν, - οὕτω καὶ φιλολόγοις φαίη τις ἂν μὴ -μὴ] μηδὲν R γράφειν περὶ - γυμνασίων. ἡ γὰρ καθʼ ἡμέραν τοῦ λόγου χρεία διὰ φωνῆς - περαινομένη θαυμαστὸν οἷόν ἐστι γυμνάσιον οὐ μόνον πρὸς ὑγίειαν ἀλλὰ - καὶ πρὸς ἰσχύν, - οὐ - παλαιστικὴν οὐδὲ σαρκοῦσαν καὶ πυκνοῦσαν τὰ ἐκτὸς ὥσπερ - οἰκοδομήματος, ἀλλὰ τοῖς ζωτικωτάτοις - - μέρεσι ῥώμην ἐνδιάθετον καὶ τόνον ἀληθινὸν ἐμποιοῦσαν. ὅτι μὲν γὰρ - ἰσχὺν -ῑσχὺν Meziriacus: ἰσχύειν - δίδωσι · τὸ πνεῦμα, δηλοῦσιν οἱ ἀλεῖπται, τοὺς ἀθλητὰς - κελεύοντες ἀντερείδειν ταῖς τρίψεσι καὶ παρεγκόπτειν -παρεγκάπτειν Madvigius: παρεγκόπτειν - τείνοντας -τείνοντας Meziriacus: τηροῦντας - ἀεὶ τὰ - πλασσόμενα μέρη καὶ ψηλαφώμενα τοῦ σώματος - - ἡ δὲ φωνή, τοῦ πνεύματος οὖσα κίνησις, οὐκ ἐπιπολαίως ἀλλʼ ὥσπερ ἐν - πηγαῖς; περὶ τὰ σπλάγχνα ῥωννυμένη, τὸ θερμὸν αὔξει καὶ λεπτύνει τὸ - αἷμα, - καὶ πᾶσαν - μὲν ἐκκαθαίρει φλέβα, πᾶσαν δʼ ἀρτηρίαν ἀνοίγει, σύστασιν δὲ καὶ - πῆξιν ὑγρότητος οὐκ ἐᾷ - περιττωματικῆς - ὥσπερ ὑποστάθμην ἐγγενέσθαι τοῖς τὴν τροφὴν παραλαμβάνουσι καὶ - κατεργαζομένοις ἀγγείοις. διὸ δεῖ μάλιστα ποιεῖν ἑαυτοὺς τούτῳ τῷ - γυμνασίῳ συνήθεις καὶ συντρόφους ἐνδελεχῶς λέγοντας, ἂν δʼ τις ὑποψία - τοῦ σώματος ἐνδεέστερον - ἢ κοπωδέστερον - ἔχοντος, ἀναγιγνώσκοντας καὶ -καὶ W: ἢ - ἀναφωνοῦντας. ὅπερ γὰρ αἰώρα πρὸς - γυμνάσιόν ἐστι, τοῦτο πρὸς διάλεξιν ἀνάγνωσις, - ὥσπερ ἐπʼ ὀχήματος ἀλλοτρίου λόγου κινοῦσα μαλακῶς καὶ διαφοροῦσα - πράως τὴν φωνήν. ἡ . δὲ διάλεξις ἀγῶνα καὶ σφοδρότητα προστίθησιν, - ἅμα τῆς ψυχῆς τῷ - - σώματι - συνεπιτιθεμένης. κραυγὰς μέντοι περιπαθεῖς καὶ σπαραγμώδεις εὐλαβητέον· - αἱ γὰρ ἀνώμαλοι προβολαὶ -προβολαὶ Salmasius: προσβολαὶ - καὶ διατάσεις τοῦ πνεύματος ῥήγματα καὶ - σπάσματα ποιοῦσιν. ἀναγνόντα δʼ ἢ διαλεχθέντα λιπαρᾷ καὶ ἀλεεινῇ - τρίψει χρηστέον πρὸ τοῦ περιπάτου - καὶ - μαλάξει τῆς σαρκός, ὡς ἀνυστόν -ἀνυστόν Stephanus: ἀνοιστόν - ἐστι, τῶν σπλάγχνων ποιούμενον ἁφὴν - καὶ τὸ πνεῦμα πράως διομαλύνοντα καὶ διαχέοντα μέχρι τῶν ἄκρων. μέτρον - δὲ τοῦ πλήθους τῆς τρίψεως ἔστω τὸ προσφιλὲς - τῇ αἰσθήσει καὶ ἄλυπον. ὁ γὰρ οὕτω - καταστήσας - τὴν ἐν βάθει·. ταραχὴν καὶ - διάτασιν τοῦ πνεύματος, ἀλύπῳ τε χρῆται τῷ περιττώματι, κἂν ἀκαιρία - τις ἢ χρεία κωλύσῃ τὸν περίπατον, οὐδέν ἐστι πρᾶγμα· τὸ γὰρ οἰκεῖον - ἡ φύσις ἀπείληφεν. ὅθεν οὔτε πλοῦν ποιητέον οὔτε καταγωγὴν ἐν - πανδοκείῳ - σιγῆς πρόφασιν, οὐδʼ ἂν πάντες - καταγελῶσιν . ὅπου γὰρ οὐκ αἰσχρὸν τὸ φαγεῖν, οὐδὲ τὸ γυμνάζεσθαι - δήπουθεν αἰσχρόν· ἀλλʼ αἴσχιον τὸ δεδοικέναι καὶ δυσωπεῖσθαι ναύτας - καὶ ὀρεωκόμους καὶ πανδοκεῖς καταγελῶντας οὐ τοῦ σφαιρίζοντος - - καὶ σκιαμαχοῦντος - ἀλλὰ τοῦ λέγοντος, ἂν ἅμα διδάσκῃ τι καὶ ζητῇ καὶ μανθάνῃ καὶ - ἀναμιμνῄσκηται γυμναζόμενος. ὁ μὲν γὰρ Σωκράτης -Σωκράτης] Xenoph. Conv. II 18 ἔλεγεν ὅτι τῷ κινοῦντι διʼ ὀρχήσεως αὑτὸν ἑπτάκλινος οἶκος - ἱκανός· ἐστιν ἐγγυμνάζεσθαι, τῷ δὲ διʼ ᾠδῆς λόγου γυμναζομένῳ - γυμνάσιον ἀποχρῶν -γυμναζομένῳ γυμνάσιον ἀποχρῶν R: γυμνάσιον ἀπόχρη γυμναζομένῳ - καὶ ἑστῶτι καὶ κατακειμένῳ πᾶς τόπος παρέχει. μόνον - ἐκεῖνο φυλακτέον, - ὅπως μήτε πλησμονὴν μήτε - λαγνείαν μήτε κόπον ἑαυτοῖς συνειδότες ἐντεινώμεθα τῇ φωνῇ τραχύτερον - , ὃ πάσχουσι - πολλοὶ τῶν ῥητόρων καὶ τῶν σοφιστῶν, οἱ μὲν ὑπὸ δόξης καὶ - φιλοτιμίας, οἱ δὲ διὰ μισθοὺς ἢ πολιτικὰς ἁμίλλας ἐξαγόμενοι παρὰ τὸ - συμφέρον ἀγωνίζεσθαι. Νίγρος δʼ ὁ - ἡμέτερος ἐν Γαλατίᾳ σοφιστεύων ἄκανθαν ἐτύγχανεν ἰχθύος καταπεπωκώς. - ἑτέρου δʼ ἐπιφανέντος ἔξωθεν σοφιστοῦ καὶ μελετῶντος, ὀρρωδῶν - ὑφειμένου δόξαν παρασχεῖν, ἔτι τῆς ἀκάνθης ἐνισχομένης ἐμελέτησε· - μεγάλης - δὲ φλεγμονῆς καὶ σκληρᾶς· - γενομένης, τὸν πόνον οὐ φέρων ἀνεδέξατο τομὴν ἔξωθεν βαθεῖαν. - ἡ μὲν οὖν - ἄκανθα διὰ τοῦ τραύματος ἐξῃρέθη, τὸ δὲ τραῦμα χαλεπὸν γενόμενον καὶ - ῥευματικὸν ἀνεῖλεν αὐτόν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἄν τις ὕστερον εὐκαίρως - ὑπομνήσειε.

-
-
-

λουτρῷ δὲ χρῆσθαι γυμνασαμένους ψυχρῷ μὲν ἐπιδεικτικὸν καὶ νεανικὸν - μᾶλλον ἢ ὑγιεινόν ἐστιν. ἣν γὰρ δοκεῖ ποιεῖν δυσπάθειαν πρὸς ς τὰ - ἔξω καὶ σκληρότητα τοῦ σώματος, αὕτη μεῖζον ἀπεργάζεται - περὶ τὰ ἐντὸς κακόν, ἐνισταμένη τοῖς πόροις καὶ - τὰ ὑγρὰ συνάγουσα καὶ πηγνύουσα τὰς ἀναθυμιάσεις ἀεὶ χαλᾶσθαι καὶ - διαφορεῖσθαι βουλομένας. ἔτι δʼ ἀνάγκη τοὺς - ψυχρολουτοῦντας εἰς ἐκείνην - αὖθις μεταβαίνειν ἣν φεύγομεν ἀκριβῆ καὶ τεταγμένην - ἀποτόμως δίαιταν, ἀεὶ προσέχοντας αὑτοῖς μὴ παραβαίνωσι -παραβαίνωσι R: παραβαίνειν - ταύτην , ὡς - εὐθὺς ἐξελεγχομένου πικρῶς - παντὸς - ἁμαρτήματος. ἡ δὲ θερμολουσία δίδωσι πολλὴν -πολλὴν idem: πολλῷ - συγγνώμην. οὐ γὰρ τοσοῦτον - εὐτονίας ὑφαιρεῖ καὶ ῥώμης, ὅσον ὠφελεῖ πρὸς ὑγίειαν, ἐνδόσιμα - τῇ πέψει καὶ μαλακὰ -μαλακτικὰ H παρέχουσα, τοῖς δὲ τὴν πέψιν διαφεύγουσιν, ἄν γε - δὴ μὴ παντάπασιν ὠμὰ καὶ - μετέωρα μείνῃ, - διαχύσεις ἀλύπους παρασκευάζουσα - καὶ κόπους ἐκλεαίνουσα λανθάνοντας. οὐ - μὴν ἀλλʼ ὅταν ἡ φύσις παρέχῃ μετρίως διακειμένου καὶ ἱκανῶς τοῦ - σώματος αἴσθησιν, ἐατέον τὸ βαλανεῖον. ἄλειμμα δὲ τὸ πρὸς πυρὶ -πῦρ R - βέλτιον, ἂν ἀλέας δέηται - τὸ σῶμα, - ταμιεύεται γὰρ αὑτῷ τῆς θερμότητος. ὁ δʼ ἥλιος οὔτε μᾶλλον οὔθʼ - ἧττον ἀλλʼ ὡς κέκραται πρὸς τὸν ἀέρα κεχρῆσθαι δίδωσι. ταῦτα μὲν - οὖν ἱκανὰ περὶ γυμνασίων.

-
-
-

ἐπὶ δὲ τροφὴν παραγενομένους, ἂν μὲν ᾖ - - τι τῶν πρόσθεν ὄφελος λόγων οἷς τὰς ὀρέξεις κηλοῦμεν -ἐκηλοῦμεν καὶ κατεπραῦνομεν R καὶ - καταπραΰνομεν, ἄλλο τι χρὴ παραινεῖν τῶν ἐφεξῆς· ἂν δʼ ὥσπερ ἐκ - δεσμῶν λελυμένῃ -λελυμέναις - χαλεπὸν - ᾖ χρῆσθαι καὶ φιλονεικεῖν πρὸς γαστέρα ὦτα μὴ ἔχουσαν, - ὡς ἔλεγε Κάτων, διαμηχανητέον τῇ ποιότητι - τῆς τροφῆς ἐλαφρότερον ποιεῖν τὸ πλῆθος. καὶ τὰ μὲν στερεὰ καὶ - πολύτροφα· τῶν σιτίων, οἷον τὰ κρεώδη καὶ τυρώδη - καὶ σύκων τὰ ξηρὰ καὶ ᾠῶν τὰ ἑφθά, προσφέρεσθαι πεφυλαγμένως - ἁπτόμενον ἔργον γὰρ ἀεὶ παραιτεῖσθαι , τοῖς δὲ λεπτοῖς ἐμφύεσθαι καὶ - κούφοις, οἷα τὰ πολλὰ τῶν λαχάνων καὶ - τὰ - πτηνὰ καὶ τῶν ἰχθύων οἱ μὴ πίονες. ἔστι γὰρ - τὰ τοιαῦτα προσφερόμενον καὶ χαρίζεσθαι - ταῖς ὀρέξεσι καὶ τὸ σῶμα μὴ πιέζειν. μάλιστα δὲ τὰς ἀπὸ κρεῶν - φοβητέον ἀπεψίας· καὶ γὰρ εὐθὺς σφόδρα καὶ βαρύνουσι, καὶ λείψανον - εἰσαῦθις πονηρὸν ἀπʼ - αὐτῶν παραμένει. καὶ - κράτιστον μὲν ἐθίσαι τὸ σῶμα μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι σαρκοφαγίας· πολλὰ - γὰρ οὐ μόνον πρὸς διατροφὴν ἄφθονα ἀλλὰ καὶ πρὸς εὐπάθειαν καὶ - ἀπόλαυσιν ἀναδίδωσιν ἡ γῆ, τοῖς μὲν αὐτόθεν ἀπραγμόνως χρῆσθαι - παρέχουσα, τὰ δὲ - μιγνύμενα παντοδαπῶς καὶ - σκευαζόμενα συνηδύνειν. - ἐπεὶ δὲ τὸ ἔθος τρόπον τινὰ φύσις τοῦ παρὰ φύσιν γέγονεν, οὐ δεῖ - χρῆσθαι κρεοφαγίᾳ πρὸς ἀποπλήρωσιν ὀρέξεως, ὥσπερ λύκους ἢ λέοντας, - ἀλλʼ οἷον ὑπέρεισμα καὶ διάζωμα τῆς τροφῆς ἐμβαλλομένους - ἑτέροις σιτίοις χρῆσθαι καὶ ὄψοις, ἃ καὶ τῷ - σώματι μᾶλλόν ἐστι Xylander: ἐστι καὶ - κατὰ φύσιν, καὶ τῆς ψυχῆς ἧττον ἀμβλύνει τὸ - λογικόν, ὥσπερ ἐκ λιτῆς καὶ ἐλαφρᾶς ὕλης ἀναπτόμενον.

-
-
-

τῶν δʼ ὑγρῶν γάλακτι μὲν οὐχ ὡς ποτῷ - - χρηστέον, ἀλλʼ ὡς σιτίῳ δύναμιν ἐμβριθῆ καὶ πολύτροφον - ἔχοντι. πρὸς δὲ τὸν - οἶνον ἅπερ Εὐριπίδης -Εὐριπίδης] Nauck. p. 525 πρὸς τὴν Ἀφροδίτην διαλεκτέον -λεκτέον R - - -εἴης μοι, μέτριον δέ πως -δέ πως] δὲ πῶμʼ? - -εἴης, μηδʼ ἀπολείποις - καὶ γὰρ ποτῶν ὠφελιμώτατόν ἐστι καὶ φαρμάκων ἥδιστον καὶ - ὄψων ἀσικχότατον, ἂν τύχῃ τῆς πρὸς - τὸν - καιρὸν εὐκρασίας μᾶλλον ἢ τῆς πρὸς τὸ ὕδωρ. ὕδωρ δʼ οὐ μόνον τὸ - μιγνύμενον πρὸς οἶνον, ἀλλὰ καὶ τὸ καθʼ ἑαυτὸ τοῦ κεκραμένου μεταξὺ - πινόμενον ἀβλαβέστερον ποιεῖ τὸ κεκραμένον. ἐθιστέον οὖν παρὰ τὴν καθʼ - ἡμέραν δίαιταν ὕδατος προσφέρεσθαι - καὶ - δύο καὶ τρία ποτήρια, τήν τε δύναμιν - τοῦ οἴνου ποιοῦντα μαλακωτέραν καὶ τοῦ - σώματος συνήθη τὴν ὑδροποσίαν, ὅπως, ὅταν ἐν χρείᾳ γένηται, μὴ - ξενοπαθῇ μηδʼ ἀπαναίνηται. συμβαίνει γὰρ ἐνίους φέρεσθαι μάλιστα πρὸς - τὸν οἶνον ὅταν μάλιστα - χρείαν ὑδροποσίας - ἔχωσι. καὶ γὰρ ἡλιωθέντες καὶ ῥιγώσαντες πάλιν καὶ σφοδρότερον - εἰπόντες καὶ συντονώτερον φροντίσαντες καὶ ὅλως μετὰ τοὺς κόπους καὶ - τοὺς ἀγῶνας οἴονται ποτέον εἶναι τὸν οἶνον ὡς καὶ τῆς φύσεως - ἀπαιτούσης εὐπάθειάν τινα τῷ - - σώματι καὶ μεταβολὴν - ἐκ τῶν πόνων. ἡ δὲ φύσις εὐπάθειαν μέν, εἴ τις εὐπάθειαν καλεῖ τὴν - ἡδυπάθειαν, οὐκ ἀπαιτεῖ, μεταβολὴν δʼ ἀπαιτεῖ τὴν εἰς τὸ μέσον - ἡδονῆς καὶ πόνου καθιστᾶσαν. διὸ καὶ τροφῆς ὑφαιρετέον ἐν τούτοις, - καὶ τὸν οἶνον ἢ παντελῶς - ἀφαιρετέον ἢ - προσοιστέον πολλῇ κατακεραννύμενον διὰ μέσου καὶ κατακλυζόμενον - ὑδροποσίᾳ. πλήκτης γὰρ ὢν καὶ ὀξὺς ἐπιτείνει τὰς τοῦ σώματος - ταραχάς, καὶ τραχύτερα ποιεῖ καὶ παροξύνει τὰ - πεπληγμένα, παρηγορίας δεόμενα καὶ λειότητος, ἃς -ἃς R:οἷς - μάλιστα τὸ ὕδωρ ἐνδίδωσι. - καὶ γὰρ ἂν οὐ διψῶντες, ἄλλως 1 δὲ θερμὸν ὕδωρ πίωμεν μετὰ τοὺς - κόπους - καὶ τὰς - διατάσεις καὶ τὰ καύματα, χαλάσματος - καὶ - μαλακότητος; αἰσθανόμεθα περὶ τὰ ἐντός· ἤπιος γὰρ ἡ τοῦ ὕδατος - ὑγρότης καὶ ἄσφυκτος, ἡ δὲ τοῦ οἴνου φορὰν ἔχει πολλὴν καὶ δύναμιν - οὐκ εὐμενῆ τοῖς προσφάτοις πάθεσιν οὐδὲ φιλάνθρωπον. καὶ γὰρ ἃς - λέγουσιν ἔνιοι τῷ σώματι τὴν ἀσιτίαν δριμύτητας - ἐγγεννᾶν καὶ πικρότητας εἴ τις δέδιεν ἢ καθάπερ οἱ παῖδες - δεινὸν ἡγεῖται πρὸ τοῦ πυρέττειν μὴ παρατίθεσθαι τράπεζαν ἐν ὑποψίᾳ - γεγονώς, εὐάρμοστον ἡ ὑδροποσία μεθόριον. καὶ γὰρ αὐτῷ τῷ Διονύσῳ - πολλάκις νηφάλια θύομεν, ἐθιζόμενοι - - καλῶς μὴ ζητεῖν - ἀεὶ τὸν ἄκρατον. ὁ δὲ Μίνως καὶ τὸν αὐλὸν ἀφεῖλε τῆς θυσίας καὶ - τὸν στέφανον ὑπὸ λύπης. καίτοι λυπουμένην ψυχὴν ἴσμεν οὔθʼ ὑπὸ - στεφάνων οὔθʼ ὑπʼ αὐλῶν παθοῦσαν· σῶμα δʼ οὐδὲν οὕτως ἰσχυρόν - ἐστιν, ᾧ τεταραγμένῳ καὶ φλεγμαίνοντι - - προσπεσὼν οἶνος οὐκ ἠδίκησε.

-
-
-

τοὺς μὲν οὖν Λυδοὺς ἐν τῷ λιμῷ λέγουσι διαγαγεῖν παρʼ ἡμέραν - τρεφομένους, εἶτα παίζοντας καὶ κυβεύοντας· φιλόλογον δʼ ἄνδρα καὶ - φιλόμουσον - ἐν καιρῷ - δεομένῳ -δεομένῳ Meziriacus: δεόμενον - βραδυτέρου δείπνου διάγραμμα - - παρακείμενον ἤ τι βιβλίδιον ἢ λύριον οὐ προΐενται τῇ γαστρὶ - λεηλατούμενον, ἀλλʼ ἀποστρέφων συνεχῶς καὶ μεταφέρων ἐπὶ ταῦτα τὴν - διάνοιαν ἀπὸ τῆς τραπέζης ὥσπερ Ἁρπυίας τὰς ὀρέξεις διασοβήσει ταῖς Μούσαις. οὐ γὰρ ὁ μὲν Σκύθης, ὅταν πίνῃ, - πολλάκις ἐφάπτεται τοῦ τόξου καὶ παραψάλλει τὴν νευράν, ἐκλυόμενον - ὑπὸ τῆς μέθης ἀνακαλούμενος τὸν θυμόν, Ἕλλην δʼ ἀνὴρ φοβήσεται τοὺς - καταγελῶντας - αὐτοῦ, γράμμασι καὶ βιβλίοις - ἀγνώμονα καὶ δυσπαραίτητον ἐπιθυμίαν ἀνιέντος ἀτρέμα καὶ - χαλῶντος. τῶν μὲν γὰρ παρὰ - τῷ Μενάνδρῳ νεανίσκων ὑπὸ τοῦ πορνοβοσκοῦ παρὰ πότον ἐπιβουλευομένων - καλὰς καὶ πολυτελεῖς εἰσάγοντος ἑταίρας - - ἕκαστος, ὥς φησι. - κύψας καθʼ -καθʼ W: ἐς - αὑτὸν τῶν τραγημάτων ἔφλα -Meinek. IV p. 280 -, φυλαττόμενος καὶ φοβούμενος ἐμβλέπειν οἱ δὲ φιλόλογοι πολλὰς - καὶ καλὰς καὶ ἡδείας ἀπόψεις καὶ ἀποστροφὰς ἔχουσιν, ἄνπερ ἄλλως - μὴ δύνωνται τὸ - κυνικὸν καὶ θηριῶδες τῶν - ὀρέξεων κατέχειν παρακειμένης τραπέζης. ἀλειπτῶν δὲ φωνὰς καὶ - παιδοτριβῶν λόγους ἑκάστοτε λεγόντων ὡς τὸ παρὰ δεῖπνον φιλολογεῖν τὴν - τροφὴν διαφθείρει καὶ βαρύνει - τὴν κεφαλὴν τότε φοβητέον, ὅταν τὸν Ἰνδὸν ἀναλύειν - ἢ διαλέγεσθαι περὶ τοῦ Κυριεύοντος ἐν - δείπνῳ μέλλωμεν. τὸν μὲν γὰρ ἐγκέφαλον τοῦ φοίνικος, γλυκὺν ὄντα τῶν - σφόδρα κεφαλαλγῶν -τῶν σφόδρα κεφαλαλγῶν scripsi: σφόδρα κεφαλαλγὸν - λέγουσιν εἶναι· διαλεκτικὴ δὲ τρωγάλιον -τρωγάλιον] Bergk. 1 p. 423 ἐπὶ - δείπνῳ γλυκὺ μὲν οὐδαμῶς κεφαλαλγὲς δὲ καὶ κοπῶδες ἰσχυρῶς - ἐστιν. ἂν δʼ ἡμᾶς μὴ ἄλλο τι ζητεῖν - ἢ φιλοσοφεῖν ἢ ἀναγιγνώσκειν παρὰ δεῖπνον ἐῶσι τῶν ἐν τῷ καλῷ καὶ ὠφελίμῳ τὸ ἐπαγωγὸν ὑφʼ ἡδονῆς καὶ - γλυκὺ μόριον ἐχόντων, κελεύσομεν αὐτοὺς μὴ ἐνοχλεῖν, - ἀλλʼ ἀπιόντας ἐν τῷ - ξυστῷ ταῦτα καὶ ταῖς παλαίστραις διαλέγεσθαι τοῖς ἀθληταῖς, οὓς τῶν - βιβλίων ἐξελόντες ἀεὶ διημερεύειν ἐν - σκώμμασι καὶ βωμολοχίαις ἐθίζοντες, ὡς ὁ κομψὸς Ἀρίστων ἔλεγε, τοῖς - ἐν γυμνασίῳ κίοσιν ὁμοίως λιπαροὺς πεποιήκασι καὶ λιθίνους. αὐτοὶ δὲ - πειθόμενοι τοῖς ἰατροῖς παραινοῦσιν ἀεὶ τοῦ δείπνου καὶ τοῦ ὕπνου - λαμβάνειν - μεθόριον καὶ μὴ συμφορήσαντας εἰς - τὸ σῶμα τὰ σιτία καὶ τὸ πνεῦμα καταθλίψαντας εὐθὺς -εὐθὺς Xylander: μὴ εὐθὺς - ὠμῇ καὶ ζεούσῃ - τῇ τροφῇ βαρύνειν τὴν πέψιν ἀλλʼ ἀναπνοὴν καὶ χάλασμα παρέχειν, -παρέχειν Benselerus: ἔχειν - - ὥσπερ οἱ τὰ σώματα - - κινεῖν μετὰ δεῖπνον ἀξιοῦντες οὐ δρόμοις οὐδὲ - παγκρατίοις τοῦτο ποιοῦσιν ἀλλὰ βληχροῖς -ἀλλὰ βληχροῖς L. Dindorfius: ἀλλʼ ἀβληχροῖς - περιπάτοις καὶ - χορείαις ἐμμελέσιν, οὕτω καὶ -οὕτω καὶ R: οὑτως - ἡμεῖς οἰησόμεθα δεῖν τὰς ψυχὰς - διαφέρειν μετὰ τὸ δεῖπνον μήτε πράγμασι μήτε φροντίσι μήτε σοφιστικοῖς - ἀγῶσι πρὸς ἅμιλλαν ἐπιδεικτικὴν ἢ νικητικὴν περαινομένοις. - ἀλλὰ πολλὰ μέν ἐστι τῶν φυσικῶν προβλημάτων - ἐλαφρὰ καὶ πιθανά, πολλὰ δ̓ ἠθικὰς -ἠθικὰς Duebnerus: ἤθη καὶ - σκέψεις ἔχοντα καὶ τοῦτο -καὶ τοῦτο scripsi: τοῦτο - δὴ τὸ μενοεικές, ὡς Ὅμηρος ἔφη, καὶ μὴ ἀντίτυπον. τὰς δʼ ἐν -τὰς δʼ ἐν R: ταῖς δὲ - - ἱστορικαῖς καὶ ποιητικαῖς ζητήσεσι διατριβὰς οὐκ ἀηδῶς - ἔνιοι δευτέρας τραπέζας ἀνδράσι φιλολόγοις καὶ - φιλομούσοις· προσεῖπον. εἰσὶ δὲ καὶ διηγήσεις ἄλυποι - καὶ μυθολογίαι, - καὶ τὸ περὶ αὐλοῦ τι καὶ λύρας ἀκοῦσαι καὶ εἰπεῖν ἐλαφρότερον ἢ - λύρας αὐτῆς φθεγγομένης ἀκούειν καὶ αὐλοῦ. μέτρον δὲ τοῦ - καιροῦ τὸ τῆς τροφῆς καθισταμένης ἀτρέμα καὶ - συμπνεούσης τὴν πέψιν ἐγκρατῆ γενέσθαι καὶ ὑπερδέξιον.

-
-
-

ἐπεὶ δʼ Ἀριστοτέλης οἴεται τῶν δεδειπνηκότων τὸν μὲν περίπατον - ἀναρριπίζειν τὸ θερμόν, - τὸν δʼ ὕπνον, ἂν - εὐθὺς καθεύδωσι, καταπνίγειν, ἕτεροι δὲ τὴν μὲν ἡσυχίαν οἴονται τὰς - πέψεις βελτίονας - - ποιεῖν, τὴν δὲ κίνησιν ταράττειν τὰς ἀναδόσεις, καὶ τοῦτο τοὺς μὲν - περιπατεῖν εὐθὺς ἀπὸ δείπνου τοὺς δʼ ἀτρεμεῖν πέπεικεν, ἀμφοτέρων ἂν - οἰκείως ἐφάπτεσθαι δόξειεν ὁ τὸ μὲν - σῶμα συνθάλπων καὶ συνέχων μετὰ τὸ δεῖπνον, τὴν δὲ διάνοιαν μὴ - καταφερόμενος μηδʼ ἀργῶν εὐθὺς ἀλλʼ ὥσπερ εἴρηται διαφορῶν ἐλαφρῶς - τὸ πνεῦμα καὶ λεπτύνων τῷ λαλεῖν τι καὶ ἀκούειν τῶν προσηνῶν καὶ μὴ - δακνόντων μηδὲ βαρυνόντων.

-
-
-

ἐμέτους δὲ καὶ κοιλίας καθάρσεις ὑπὸ φαρμάκων, μιαρὰ παραμύθια - πλησμονῆς, ἄνευ μεγάλης - ἀνάγκης οὐ κινητέον, ὥσπερ οἱ πολλοὶ κενώσεως ἕνεκα - πληροῦντες τὸ σῶμα καὶ πάλιν πληρώσεως -πληρώσεως ab ἕνεκα pendet - - κενοῦντες παρὰ φύσιν, ταῖς πλησμοναῖς οὐχ ἧττον ἢ ταῖς ἐνδείαις - ἀνιώμενοι, μᾶλλον δʼ ὅλως τὴν μὲν πλήρωσιν ὡς κώλυσιν ἀπολαύσεως - βαρυνόμενοι, τὴν δʼ ἔνδειαν ὡς χώραν ἀεὶ ταῖς ἡδοναῖς παρασκευάζοντες. τὸ γὰρ βλαβερὸν ἐν τούτοις προὖπτόν - ἐστι· ταραχάς τε γὰρ ἀμφότερα τῷ σώματι παρέχεται καὶ σπαραγμούς;. - ἴδιον δὲ τῷ μὲν ἐμέτῳ κακὸν πρόσεστι τὸ τὴν ἀπληστίαν αὔξειν τε - καὶ τρέφειν· γίγνονται - γὰρ αἱ πεῖναι - καθάπερ τὰ κοπτόμενα -ἀνακοπτόμενα Madvigius ῥεῖθρα - τραχεῖαι καὶ χαραδρώδεις, καὶ βίᾳ τὴν τροφὴν ἕλκουσιν - ἀεὶ λυττῶσαι, -λυττῶσαι scripsi: λυττῶσαν - οὐκ ὀρέξεσιν ἐοικυῖαι σιτίων δεομέναις ἀλλὰ φλεγμοναῖς - φαρμάκων καὶ καταπλασμάτων. ὅθεν ἡδοναὶ μὲν ὀξεῖαι καὶ ἀτελεῖς - καὶ πολὺν ἔχουσαι σφυγμὸν καὶ οἶστρον - ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι λαμβάνουσιν αὐτούς, διατάσεις δὲ καὶ πληγαὶ πόρων - καὶ πνευμάτων ἐναπολήψεις διαδέχονται, μὴ περιμένουσαι τὰς κατὰ φύσιν - ἐξαγωγάς, ἀλλʼ ἐπιπολάζουσαι τοῖς σώμασιν ὥσπερ ὑπεράντλοις - σκάφεσι, φορτίων ἐκβολῆς οὐ περιττωμάτων - δεομένοις. αἱ δὲ περὶ τὴν κάτω κοιλίαν ἐκταράξεις διὰ φαρμακείας - φθείρουσαι καὶ τήκουσαι τὰ ὑποκείμενα πλείονα ποιοῦσι περίττωσιν ἢ - ἐξάγουσιν. ὥσπερ - - οὖν, εἴ τις Ἑλλήνων ὄχλον ἐν πόλει βαρυνόμενος - σύνοικον, Ἀράβων ἐμπλήσειε καὶ Σκυθῶν τὴν πόλιν ἐπηλύδων, - οὕτως ἔνιοι τοῦ παντὸς διαμαρτάνουσιν ἐπʼ ἐκβολῇ περιττωμάτων συνήθων - καὶ συντρόφων ἐμβάλλοντες ἔξωθεν εἰς τὸ σῶμα κόκκους τινὰς Κνιδίους - καὶ σκαμωνίαν καὶ δυνάμεις ἄλλας ἀσυγκράτους -ἀσυγκράτους Meziriacus: ἀσυγκρίτους - - καὶ ἀγρίας καὶ καθαρμοῦ δεομένας μᾶλλον ἢ καθῆραι τὴν - φύσιν δυναμένας. ἄριστον μὲν οὖν τὸ μετρίᾳ διαίτῃ καὶ σώφρονι τὸ - σῶμα ποιεῖν περὶ τε πληρώσεις καὶ κενώσεις αὐτοτελὲς - ἀεὶ καὶ σύμμετρον· εἰ δʼ ἀνάγκη ποτὲ καταλάβοι, τοὺς μὲν ἐμέτους - ποιητέον ἄνευ φαρμακείας καὶ περιεργίας, - μηδὲν ἐκταράττοντας ἀλλʼ ὅσον ἀπεψίαν - διαφυγεῖν - αὐτόθεν ἀφιέντας ἀπραγμόνως τῷ - πλεονάζοντι τὴν ἀπέρασιν. ὡς γὰρ τὰ ὀθόνια ῥύμμασι καὶ χαλαστραίοις - πλυνόμενα μᾶλλον ἐκτρίβεται -ἐκτρίβεται scripsi: ἐντρίβεται - τῶν ὑδατοκλύστων, οὕτως οἱ μετὰ φαρμάκων - ἔμετοι λυμαίνονται τῷ σώματι καὶ διαφθείρουσιν. ὑφισταμένης δὲ - κοιλίας οὐδὲν φάρμακον οἷα τῶν σιτίων - ἔνια μαλακὰς ἐνδιδόντα προθυμίας καὶ διαλύοντα πράως, ὧν ἥ τε πεῖρα - πᾶσι συνήθης καὶ ἡ χρῆσις ἄλυπος. ἂν - δὲ τούτοις ἀπειθῇ, πλείονας ἡμέρας - ὑδροποσίαν ἢ ἀσιτίαν ἢ κλυστῆρα προσδεκτέον μᾶλλον ἢ ταρακτικὰς - καὶ φθαρτικὰς φαρμακείας, ἐφʼ ἃς οἱ - πολλοὶ φέρονται προχείρως, καθάπερ ἀκόλαστοι γυναῖκες, ἐκβολίοις - χρώμεναι καὶ φθορίοις ὑπὲρ τοῦ πάλιν πληροῦσθαι καὶ ἡδυπαθεῖν.

-
-
-

ἀλλὰ τούτους μὲν ἐατέον· οἱ δʼ ἄγαν αὖ - - πάλιν ἀκριβεῖς καὶ τεταγμένας τινὰς ἐκ περιόδου - κριτικὰς ἐμβάλλοντες - ἀσιτίας οὐκ ὀρθῶς τὴν φύσιν μὴ δεομένην διδάσκουσι δεῖσθαι συστολῆς - καὶ ποιεῖν ἀναγκαίαν τὴν οὐκ ἀναγκαίαν ὑφαίρεσιν ἐν καιρῷ ζητούμενον - ἔθος ἀπαιτοῦντι.· βέλτιον γὰρ ἐλευθέροις - - τοῖς τοιούτοις χρῆσθαι κολασμοῖς εἰς τὸ σῶμα, μηδεμιᾶς -μηδεμιᾶς H: μηδεμιᾶς δὲ - προαισθήσεως - οὔσης μηδʼ ὑποψίας, καὶ τὴν ἄλλην δίαιταν, ὥσπερ εἴρηται, πρὸς τὸ - συντυγχάνον ἀεὶ ταῖς μεταβολαῖς ὑπήκοον ἔχειν, - μὴ καταδεδουλωμένην μηδʼ ἐνδεδεμένην ἑνὶ σχήματι βίου πρός τινας καιροὺς - ἢ ἀριθμοὺς ἢ περιόδους - ἄγεσθαι μεμελετηκότος. οὐ γὰρ ἀσφαλὲς οὐδὲ ῥᾴδιον - οὐδὲ πολιτικὸν οὐδʼ ἀνθρωπικὸν ἀλλʼ - ὀστρέου τινὸς ζωῇ προσεοικὸς ἢ στελέχους τὸ ἀμετάστατον τοῦτο καὶ - κατηναγκασμένον ἐν τροφαῖς καὶ ἀποχαῖς καὶ κινήσεσι καὶ ἡσυχίαις post ἡσυχίαις signavit hiatum H εἰς - ἐπίσκιόν τινα βίον καὶ σχολαστὴν καὶ μονότροπόν τινα -μονότροπόν τινα] μονότροπον H καὶ ἄφιλον καὶ - ἄδοξον ἀπωτάτω πολιτείας καθίσασιν - ἑαυτοὺς καὶ συστείλασιν οὐ κατά γε τὴν ἐμήν ἔφη γνώμην

-
-
-

οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν - ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ - διαβλέπειν - - καὶ τὴν φωνὴν τῷ - μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν - οἰόμενος· πρὸς οὐδὲν γὰρ ἑαυτῷ χρήσαιτʼ ἄν τις ὑγιαίνοντι κρεῖττον -κρεῖττον ἢ Meziriacus: κερίττονι ὡς σὺ scripsi: καὶ οὐ - - ἢ πρὸς πολλὰς ὡς σὺ φιλανθρώπους πράξεις. ἥκιστα δὴ τὴν ἀργίαν - ὑγιεινὸν ὑποληπτέον, - εἰ τὸ τῆς ὑγιείας - τέλος ἀπόλλυσι, καὶ οὐδʼ ἀληθές ἐστι τὸ μᾶλλον ὑγιαίνειν τοὺς - ἡσυχίαν ἄγοντας· οὔτε γὰρ Ξενοκράτης μᾶλλον διυγίαινε Φωκίωνος οὔτε - Δημητρίου Θεόφραστος, Ἐπίκουρόν τε καὶ τοὺς περὶ Ἐπίκουρον οὐδὲν - ὢνησε πρὸς τὴν ὑμνουμένην - σαρκὸς - εὐστάθειαν ἡ πάσης φιλοτιμίαν ἐχούσης πράξεως - ἀπόδρασις. ἀλλὰ καὶ ἑτέραις ἐπιμελείαις - διασωστέον ἐστὶ τῷ σώματι τὴν κατὰ φύσιν ἕξιν, - ὡς παντὸς βίου καὶ νόσον δεχομένου καὶ ὑγίειαν. οὐ - μὴν ἀλλὰ καὶ τοῖς πολιτικοῖς· ἔφη παραινετέον - εἶναι τοὐναντίον οὗ Πλάτων -Πλάτων] Legg. p. 643 b παρῄνει τοῖς νέοις. ἐκεῖνος μὲν γὰρ - λέγειν ἐκ τῆς διατριβῆς ἀπαλλαττόμενος εἰώθει ἄγε, ὅπως εἰς - καλόν τι καταθήσεσθε τὴν σχολήν, ὦ παῖδες· ἡμεῖς δʼ ἂν τοῖς - πολιτευομένοις παραινέσαιμεν εἰς τὰ καλὰ χρῆσθαι τοῖς πόνοις καὶ - ἀναγκαῖα, μὴ μικρῶν ἕνεκα μηδὲ φαύλων τὸ σῶμα - - παρατείνοντας, ὥσπερ - οἱ πολλοὶ κακοπαθοῦσιν ἐπὶ τοῖς τυχοῦσιν, ἀποκναίοντες ἑαυτοὺς - ἀγρυπνίαις καὶ πλάναις καὶ περιδρομαῖς εἰς οὐδὲν χρηστὸν οὐδʼ - ἀστεῖον, ἀλλʼ ἐπηρεάζοντες ἑτέροις ἢ φθονοῦντες ἢ φιλονεικοῦντες ἢ - δόξας ἀκάρπους καὶ κενὰς διώκοντες. - πρὸς - τούτους γὰρ οἶμαι μάλιστα τὸν Δημόκριτον -Δημόκριτον] Mullach. 1 p. 342 εἰπεῖν ὡς εἰ τὸ σῶμα - δικάσαιτο τῇ ψυχῇ κακώσεως, οὐκ ἂν αὐτὴν ἀποφυγεῖν. ἴσως μὲν γάρ - τι -τι] τοι R καὶ Θεόφραστος ἀληθὲς εἶπεν, εἰπὼν ἐν μεταφορᾷ πολὺ τῷ σώματι - τελεῖν ἐνοίκιον τὴν ψυχήν. - πλείονα μέντοι - τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς ἀπολαύει κακὰ μὴ κατὰ λόγον αὐτῷ χρωμένης μηδʼ ὡς - προσήκει θεραπευόμενον ὅταν γὰρ ἐν πάθεσιν ἰδίοις γένηται καὶ ἀγῶσι - καὶ σπουδαῖς, ἀφειδεῖ τοῦ σώματος. - ὁ μὲν οὖν Ἰάσων οὐκ οἶδʼ ὅ τι παθὼν τὰ μικρὰ - δεῖν ἀδικεῖν ἔλεγεν ἕνεκεν τοῦ τὰ μεγάλα δικαιοπραγεῖν ἡμεῖς δʼ ἂν εὐλόγως τῷ - πολιτικῷ παραινέσαιμεν τὰ μικρὰ ῥᾳθυμεῖν καὶ σχολάζειν καὶ ἀναπαύειν αὑτὸν ἐν ἐκείνοις, εἰ βούλεται πρὸς τὰς - καλὰς πράξεις καὶ μεγάλας μὴ διάπονον ἔχειν τὸ - σῶμα μηδʼ ἀμβλὺ μηδʼ - ἀπαγορεῦον ἀλλʼ ὥσπερ ἐν νεωλκίᾳ τῇ σχολῇ τεθεραπευμένον, ὅπως - αὖθις ἐπὶ - τὰς χρείας τῆς ψυχῆς ἀγούσης; - -ἄθηλος ἵππῳ πῶλος ὣς ἅμα τρέχῃ -Bergk. 2 p. 445 - -

-
-
-

διὸ τῶν πραγμάτων διδόντων ἀναληπτέον ἑαυτοὺς μήθʼ ὕπνου φθονοῦντας - τῷ σώματι μήτʼ ἀρίστου μήτε ῥᾳστώνης τὸν -τὸν Salmasius: τὸ - μέσον ἡδυπαθείας καὶ - κακοπαθείας -κακοπαθείας idem: κακοπαθείας μήτε - φυλαττούσης -φυλάττοντας W ὅρον, οἷον -οἷον] ὃν Salmasius οἱ - πολλοὶ μὴ -πολλοὶ μὴ idem: πολλοὶ - φυλάττοντες ἐπιτρίβουσι τὸ σῶμα ταῖς μεταβολαῖς ὥσπερ τὸν - βαπτόμενον σίδηρον, ὅταν ἐνταθῇ καὶ πιεσθῇ σφόδρα τοῖς πόνοις, - αὖθις ἐν ἡδοναῖς τηκόμενον - ἀμέτρως καὶ λειβόμενον, -λειβόμενον W: θλιβόμενον - εἶτα πάλιν ἐξ ἀφροδισίων - καὶ οἴνου διάλυτον καὶ μαλακὸν εἰς - ἀγορὰν ἢ αὐλὴν ἤ τινα πραγματείαν διαπύρου καὶ συντόνου δεομένην - σπουδῆς ἐλαυνόμενον. Ἡράκλειτος μὲν γὰρ ὑδρωπιάσας ἐκέλευσεν αὐχμὸν ἐξ ἐπομβρίας ποιῆσαι τὸν ἰατρόν· οἱ δὲ πολλοὶ τοῦ - παντὸς - ἁμαρτάνουσιν, ὅταν ἐν κόποις καὶ - πόνοις καὶ ἐνδείαις γένωνται, μάλιστα ταῖς ἡδοναῖς ἐξυγραίνειν καὶ - ἀνατήκειν τὰ σώματα παραδιδόντες, αὖθις δὲ μετὰ τὰς ἡδονὰς οἷον - ἐπιστρὲφοντες καὶ κατατείνοντες. ἡ γὰρ φύσις οὐ ζητεῖ τοιαύτην - ἀνταπόδοσιν - τοῦ σώματος. ἀλλὰ τῆς ψυχῆς - τὸ ἀκόλαστον - καὶ ἀνελεύθερον ἐκ τῶν ἐπιπόνων ὥσπερ - οἱ ναῦται πρὸς ἡδονὰς καὶ ἀπολαύσεις ὕβρει φερόμενον καὶ μετὰ τὰς - ἡδονὰς πάλιν ἐπʼ ἐργασίας καὶ πορισμοὺς ὠθούμενον οὐκ ἐᾷ λαβεῖν - τὴν φύσιν ἧς - μάλιστα δεῖται καταστάσεως - καὶ γαλήνης, ἀλλʼ ἐξίστησι καὶ ταράττει διὰ τὴν ἀνωμαλίαν. οἱ δὲ - νοῦν ἔχοντες ἣκιστα μὲν ἡδονὰς πονοῦντι τῷ σώματι προσφέρουσιν οὐ - γὰρ δέονται τὸ παράπαν οὐδὲ μέμνηνται τῶν τοιούτων πρὸς τῷ καλῷ τῆς - πράξεως - - τὴν διάνοιαν - ἔχοντες, καὶ τῷ χαίροντι τῆς· ψυχῆς ἢ σπουδάζοντι τὰς ἄλλας - ἐξαμαυροῦντες ἐπιθυμίας. -τὰς ἄλλας - ἐπιθυμίας Xylander: ταῖς ἄλλαις - ἐπιθυμίαις - ὅπερ γάρ φασιν εἰπεῖν τὸν Ἐπαμεινώνδαν μετὰ - παιδιᾶς, ἀνδρὸς ἀγαθοῦ περὶ τὰ Λευκτρικὰ νόσῳ τελευτήσαντος, ὦ - Ἡράκλεις, πῶς ἐσχόλασεν ἁνὴρ - - ἀποθανεῖν ἐν τοσούτοις πράγμασι, τοῦτʼ ἀληθῶς ἔστιν εἰπεῖν ἐπʼ - ἀνδρὸς ἢ πολιτικὴν πρᾶξιν ἢ φιλόσοφον φροντίδα διὰ χειρὸς ἔχοντος, τίς δὲ σχολὴ τῷ ἀνδρὶ τούτῳ νῦν ἀπεπτεῖν ἢ μεθύειν ἢ - λαγνεύειν;ʼ γενόμενοι δὲ πάλιν ἀπὸ τῶν πράξεων ἐν ἡσυχίᾳ - κατατίθενται τὸ σῶμα καὶ διαναπαύουσι , - τῶν τε - πόνων τοὺς - ἀχρήστους καὶ μᾶλλον ἔτι τῶν ἡδονῶν τὰς οὐκ ἀναγκαίας ὡς τῇ φύσει - πολεμίας φυλαττόμενοι καὶ φεύγοντες.

-
-
-

ἤκουσα -ἤκουσα W: ἤκουσα τοίνυν - Τιβέριόν ποτε Καίσαρα εἰπεῖν ὡς - - ἀνὴρ ὑπὲρ ἑξήκοντα γεγονὼς ἔτη καὶ προτείνων ἰατρῷ χεῖρα - καταγέλαστός ἐστιν. ἐμοὶ δὲ τοῦτο μὲν εἰρῆσθαι δοκεῖ σοβαρώτερον, - ἐκεῖνο δʼ ἀληθὲς εἶναι, τὸ δεῖν ἕκαστον αὑτοῦ - μήτε σφυγμῶν ἰδιότητος ἄπειρον -ἄπειρον εἶναι Benselerus: εἶναι ἄπειρον - εἶναι πολλαὶ γὰρ αἱ καθʼ ἕκαστον - διαφοραί μήτε κρᾶσιν ἀγνοεῖν ἣν ἔχει τὸ σῶμα θερμότητος καὶ - ξηρότητος, μήθʼ οἷς ὠφελεῖσθαι χρώμενον ἢ βλάπτεσθαι - πέφυκεν. αὑτοῦ γὰρ ἀναίσθητός ἐστιν καὶ τυφλὸς - ἐνοικεῖ τῷ σώματι καὶ κωφὸς ὁ ταῦτα μανθάνων - παρʼ ἑτέρου καὶ πυνθανόμενος τοῦ ἰατροῦ - πότερον μᾶλλον θέρους ἢ χειμῶνος ὑγιαίνει, καὶ πότερον τὰ. ὑγρὰ - ῥᾷον ἢ τὰ ξηρὰ προσδέχεται, καὶ - πότερον - φύσει πυκνὸν ἔχει τὸν σφυγμὸν ἢ μανόν· καὶ γὰρ ὠφέλιμον εἰδέναι τὰ - τοιαῦτα καὶ ῥᾴδιον, ἀεί γε δὴ πειρωμένους καὶ συνόντας. βρωμάτων δὲ - καὶ πωμάτων τὰ χρήσιμα μᾶλλον ἢ τὰ ἡδέα γιγνώσκειν προσήκει, καὶ - μᾶλλον ἔμπειρον εἶναι τῶν - εὐστομάχων ἢ - τῶν εὐστόμων, καὶ τῶν τὴν πέψιν - μὴ ταραττόντων ἢ τῶν τὴν γεῦσιν σφόδρα - γαργαλιζόντων. τὸ γὰρ παρʼ ἰατροῦ πυνθάνεσθαι τί δύσπεπτον ἢ εὔπεπτον - αὐτῷ καὶ τί δυσκοίλιον ἢ εὐκοίλιον οὐχ ἧττον αἰσχρόν ἐστιν ἢ τὸ - πυνθάνεσθαι - τί γλυκὺ καὶ τί πικρὸν καὶ - αὐστηρόν. νῦν δὲ τοὺς μὲν ὀψοποιοὺς ἐπανορθοῦσιν, ἐμπείρως - διαισθανόμενοι ποῦ πλέον τὸ γλυκὺ τοῦ προσήκοντος ἢ τὸ ἁλμυρὸν ἢ τὸ - αὐστηρὸν ἔνεστιν· αὐτοὶ δʼ ἀγνοοῦσι τί τῷ σώματι μιχθὲν ἐλαφρὸν - καὶ ἄλυπον - ἔσται καὶ χρήσιμον. ὅθεν - ζωμοῦ μὲν ἄρτυσις οὐ πολλάκις ἁμαρτάνεται παρʼ αὐτοῖς, αὑτοὺς δὲ - φαύλως - ὁμοῦ καὶ - κακῶς ἀρτύοντες ὁσημέραι πολλὰ παρέχουσι πράγματα τοῖς ἰατροῖς. ζωμὸν - μὲν γὰρ οὐκ ἄριστον ἡγοῦνται τὸν γλυκύτατον, ἀλλὰ - καὶ πικρὰ καὶ δριμέα συμμιγνύουσιν εἰς δὲ τὸ σῶμα πολλὰς καὶ - κατακόρους ἐμβάλλουσιν ἡδονάς, τὰ μὲν ἀγνοοῦντες τὰ δʼ οὐ - μνημονεύοντες ὅτι τοῖς ὑγιεινοῖς - καὶ - ὠφελίμοις ἡ φύσις ἡδονὴν ἄλυπον καὶ ἀμεταμέλητον προστίθησιν. ἀλλὰ - καὶ ταῦτα δεῖ μνημονεύειν, τὰ σύμφυλα καὶ πρόσφορα τῷ σώματι, καὶ - τοὐναντίον ἐν ταῖς καθʼ ὥραν μεταβολαῖς καὶ ταῖς, ἄλλαις περιστάσεσιν, - εἰδότας οἰκείως προσαρμόττειν - ἑκάστῳ τὴν - δίαιταν. - -

-
-
-

ὅσα μὲν γὰρ μικρολογίας καὶ ἀνελευθερίας προσκρούματα λαμβάνουσιν οἱ - πολλοὶ περί τε συγκομιδὰς καρπῶν καὶ τηρήσεις ἐπιπόνους, ἀγρυπνίαις καὶ - περιδρομαῖς ἐξελέγχοντες τὰ σαθρὰ καὶ ὕπουλα - τοῦ σώματος, οὐκ ἄξιόν ἐστι δεδιέναι μὴ πάθωσιν ἄνδρες - φιλόλογοι καὶ πολιτικοί, πρὸς οὓς ἐνέστηκεν ἡμῖν ὁ λόγος· ἀλλʼ - ἑτέραν τινὰ φυλακτέον ἐστὶ τούτοις δριμυτέραν ἐν γράμμασι καὶ μαθήμασι - μικρολογίαν, ὑφʼ ἧς ἀφειδεῖν καὶ ἀμελεῖν τοῦ σώματος - ἀναγκάζονται, πολλάκις ἀπαγορεύοντος οὐκ - ἐνδιδόντες - ἀλλὰ - προσβιαζόμενοι θνητὸν ἀθανάτῳ καὶ γηγενὲς Ὀλυμπίῳ συναμιλλᾶσθαι καὶ - συνεξανύτειν. εἶθʼ ὡς ὁ βοῦς πρὸς τὴν ὁμόδουλον ἔλεγε κάμηλον, - ἐπικουφίσαι τοῦ φορτίου μὴ βουλομένην, ἀλλὰ κἀμὲ καὶ ταῦτα πάντα μετὰ μικρὸν - οἴσεις· , ὃ καὶ συνέβη τελευτήσαντος αὐτοῦ, οὕτω συμβαίνει τῇ - ψυχῇ· μικρὰ χαλάσαι καὶ παρεῖναι μὴ βουλομένη πονοῦντι καὶ δεομένῳ, - μετʼ ὀλίγον πυρετοῦ τινος ἢ σκοτώματος ἐμπεσόντος ἀφεῖσα τὰ βιβλία - καὶ τοὺς λόγους καὶ τὰς διατριβὰς ἀναγκάζεται - συννοσεῖν - ἐκείνῳ - καὶ συγκάμνειν. ὀρθῶς οὖν ὁ Πλάτων -Πλάτων] Tim. p. 88 b Phaedr. p. 246 b παρῄνεσε μήτε σῶμα κινεῖν ἄνευ - ψυχῆς μήτε ψυχὴν ἄνευ σώματος, ἀλλʼ οἷόν τινα ξυνωρίδος ἰσορροπίαν - διαφυλάττειν - , ὅτι -ὅτι R: ὅτε - μάλιστα τῇ ψυχῇ - συνεργεῖ τὸ σῶμα καὶ συγκάμνει, πλείστην ἐπιμέλειαν αὐτῷ καὶ - θεραπείαν ἀποδιδόντας καὶ τὴν καλὴν καὶ ἐράσμιον ὑγίειαν -ὑγίειαν idem: ὑγίειαν ἀποδιδοντας - ὧν δίδωσιν - ἀγαθῶν κάλλιστον ἡγουμένους διδόναι τὸ πρὸς κτῆσιν ἀρετῆς καὶ χρῆσιν - ἔν τε λόγοις καὶ πράξεσιν ἀκώλυτον αὐτῶν.

-
+

σὺ δὴ Γλαῦκον χθές, ὦ Ζεύξιππε, τὸν ἰατρὸν ἀπετρίψω συμφιλοσοφεῖν ὑμῖν βουλόμενον.

οὔτʼ ἀπετριψάμην, ἀπετρίψω - ἀπετριψάμην Cobetus : ἀπετρέψω - ἀπετρεψάμην ὦ φίλε Μοσχίων, + οὔτʼ ἐβούλετο συμφιλοσοφεῖν ἐκεῖνος, ἀλλʼ + ἔφυγον καὶ ἐφοβήθην λαβὴν φιλομαχοῦντι παρασχεῖν. ἐν μὲν γὰρ ἰατρικῇ καθʼ Ὅμηρον Ὅμηρον] Λ 515 ὁ ἀνὴρ πολλῶν ἀντάξιος ἄλλων οὐκ εὐμενὴς δὲ πρὸς φιλοσοφίαν, ἀλλʼ ἀεί τι τραχὺ + καὶ δύσκολον ἔχων ἐν τοῖς λόγοις. καὶ νῦν ἐναντίος ἐφʼ ἡμᾶς ἐχώρει, βοῶν ἔτι πρόσωθεν οὐ μικρὸν οὐδʼ ἐπιεικὲς ἔργον ἡμῖν σύγχυσιν ὅρων τετολμῆσθαι, διαλεχθεῖσι περὶ διαίτης; ὑγιεινῆς. χωρίς χωρὶς] Nauck. p. 725 γὰρ ἔφη τὰ φιλοσόφων καὶ ἰατρῶν ὥσπερ τινῶν Μυσῶν καὶ +Φρυγῶν ὁρίσματα, καί τινα τῶν οὐ μετὰ σπουδῆς, οὐ μὴν ἀχρήστως εἰρημένων παρʼ ἡμῶν διὰ στόματος + ἔχων ἐσπάραττεν.

ἀλλὰ καὶ τούτων ἔγωγε καὶ τῶν ἄλλων, ὦ Ζεύξιππε, πρόθυμος ἀκροατὴς ἡδέως ἂν γενοίμην.

φιλόσοφος γὰρ εἶ τὴν φύσιν, ὦ Μοσχίων, καὶ τῷ μὴ φιλιατροῦντι χαλεπαίνεις + φιλοσόφῳ, καὶ ἀγανακτεῖς εἰ μᾶλλον αὑτὸν οἴεται προσήκειν γεωμετρίας καὶ διαλεκτικῆς καὶ μουσικῆς ὁρᾶσθαι μεταποιούμενον ἢ ζητεῖν καὶ μανθάνειν βουλόμενον + ὅττι τοι ἐν μεγάροισι κακὸν τʼ ἀγαθόν τε τέτυκται Homer. δ 392 τῷ σώματι. καίτοι πλείους ἂν ἴδοις ἐκεῖ θεατάς, + ὅπου θεωρικόν τι νέμεται τοῖς συνιοῦσιν, ὥσπερ Ἀθήνησι· τῶν ἐλευθερίων δὲ τεχνῶν ἰατρικὴ τὸ μὲν γλαφυρὸν καὶ περιττὸν καὶ ἐπιτερπὲς οὐδεμιᾶς ἐνδεέστερον + ἔχει, θεωρικὸν δὲ μέγα τοῖς φιλομαθοῦσι τὴν σωτηρίαν καὶ τὴν ὑγίειαν ἐπιδίδωσιν. ὥστʼ οὐ παράβασιν ὅρων ἐπικαλεῖν δεῖ τοῖς περὶ ὑγιεινῶν διαλεγομένοις φιλοσόφοις, ἀλλʼ εἰ μὴ παντάπασιν ἀνελόντες τοὺς ὅρους οἴονται δεῖν τοὶς ὅρους οἴονται δεῖν R: οἴονται δεῖν τοὺς ὅρους ὥσπερ ἐν μιᾷ + χώρᾳ κοινῶς ἐμφιλοκαλεῖν, ἅμα τὸ ἡδὺ τῷ λόγῳ καὶ τὸ ἀναγκαῖον διώκοντες.

ἀλλὰ Γλαῦκον μὲν ἐῶμεν, ὦ Ζεύξιππε + , ὑπὸ σεμνότητος αὐτοτελῆ βουλόμενον εἶναι καὶ ἀπροσδεᾶ φιλοσοφίας, σὺ δὲ τοὺς λόγους ἡμῖν + δίελθε πάντας εἰ δὲ βούλει, πρώτους ἐκείνους ὧν ἔφης οὐ πάνυ μετὰ σπουδῆς εἰρημένων ἐπιλαμβάνεσθαι τὸν Γλαῦκον.

+

ἔφη τοίνυν ὁ ἑταῖρος ἡμῶν ἀκοῦσαί τινος λέγοντος ὡς τὸ τὰς χεῖρας ἀεὶ θερμὰς + ἔχειν καὶ μὴ περιορᾶν ψυχομένας οὐ μικρὸν εἴη πρὸς ὑγίειαν, καὶ τοὐναντίον ἡ τῶν ἄκρων περίψυξις + εἰς τὰ μέσα συνελαύνουσα τὸ θερμὸν ὥσπερ τινὰ συνήθειαν ἢ μελέτην ἐμποιεῖ πυρετοῦ· τὸ δʼ ἔξω στρέφοντα μετὰ τῆς θερμότητος ἕλκειν ἐπὶ πάντα καὶ διανέμειν τὴν ὕλην ὑγιεινόν. ἂν μὲν οὖν ἐνεργοῦντές τι ταῖς· χερσὶ καὶ χρώμενοι τυγχάνωμεν, + αὐτὴν τὴν κίνησιν ἐπάγειν ἐνταῦθα καὶ συνέχειν τὸ θερμόν· ἔργων δὲ τοιούτων σχολὴν ἄγοντας ἥκιστα δεῖν προσδέχεσθαι τοῖς ἄκροις· τὸ ψυχρόν.

+

ἓν μὲν οὖν τοῦτο τῶν γελασθέντων ἦν· δεύτερον δʼ οἶμαι τὸ περὶ τὰς τροφὰς ἃς προσφέρετε + + τοῖς κάμνουσιν. ἅπτεσθαι γὰρ αὐτῶν διὰ χρόνου παρῄνει καὶ γεύεσθαι, συνεθίζοντας αὑτοὺς ἐν τῷ ὑγιαίνειν καὶ μὴ τρέμοντας ὥσπερ τὰ παιδάρια μηδὲ μισοῦντας ἐκείνην τὴν δίαιταν, ἀλλὰ ποιουμένους ἀτρέμα χειροήθη ταῖς ὀρέξεσι καὶ σύντροφον, ὅπως + ἐν τῷ νοσεῖν μὴ δυσχεραίνωμεν ὡς φάρμακα τὰ σιτία μηδʼ ἀσχάλλωμεν ἁπλοῦν τι καὶ ἄνοψον καὶ ἄκνισον λαμβάνοντες. ὅθεν οὐδʼ ἀλούτους ποτὲ φευκτέον ἐλθεῖν ἐπὶ τροφὴν οὐδʼ ὕδωρ πιεῖν οἴνου παρόντος οὐδὲ θερμὸν ἐν θέρει, χιόνος παρακειμένης, + + τὰς μὲν ἐπιδεικτικὰς καὶ σοφιστικὰς χαίρειν ἐῶντας ἀποσχέσεις τῶν τοιούτων καὶ μεγαλαυχίας ἐπὶ ταῖς ἀποσχέσεσιν, αὐτοὺς δὲ καθʼ ἑαυτοὺς σιωπῇ τήν τε ὄρεξιν ἅμα τοῦ συμφέροντος ὑπήκοον ἐθίζοντας εἶναι μετʼ εὐκολίας, καὶ τῆς ψυχῆς ἀφαιροῦντας πόρρωθεν ἔτι τὴν περὶ ταῦτα μικρολογίαν ἐν ταῖς νόσοις καὶ τὸ ἐπιθρηνεῖν, ἀνοδυρομένης ὡς ἐξ ἡδονῶν μεγάλων καὶ ἀγαπητῶν εἰς ἀγεννῆ καὶ ταπεινὴν ἀπελήλαται δίαιταν. εὖ γὰρ εἰρημένον τὸ ἑλοῦ βίον + τὸν ἄριστον, ἡδὺν δʼ αὐτὸν ἡ συνήθεια ποιήσει καὶ κατὰ μέρος ὡς ἕκαστα ὡς ἕκαστα] ὡς ἑκάστω Pantazides. ἕκαστα? cf. Hom. δ 119. ω 239 πειρωμένῳ χρήσιμόν ἐστι, μάλιστα δὲ τῶν περὶ τὸ σῶμα διαιτημάτων ἐν τοῖς ὑγιεινοτάτοις ἐπάγοντα τὴν συνήθειαν εὐμενῆ καὶ γνώριμα τῇ φύσει καὶ οἰκεῖα παρασκευάζειν, μεμνημένον + + ἃ πάσχουσιν ἔνιοι καὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖς ἀρρωστίαις, χαλεπαίνοντες καὶ δυσανασχετοῦντες ὓδατος θερμοῦ προσφερομένου καὶ ῥοφήματος ἢ ἄρτου, μιαρὰ μὲν ταῦτα καὶ ἀηδῆ μιαροὺς δὲ καὶ χαλεποὺς τοὺς ἀναγκάζοντας; ἀποκαλοῦντες πολλοὺς δὲ καὶ + λουτρὸν ἀπώλεσεν, οὐδὲν ἐν ἀρχῇ μέγα κακὸν ἔχοντας ἀλλʼ ἢ τὸ μὴ δύνασθαι μηδʼ ὑπομένειν γεύσασθαι τροφῆς ἀλούτους· ὧν καὶ Τίτος ἦν ὁ αὐτοκράτωρ, ὥς φασιν οἱ νοσηλεύσαντες.

+

ἔτι τοίνυν ἐλέχθη τοιοῦτον, ὡς ἀεὶ μὲν + ὑγιεινότερα σώματι τὰ εὐτελέστερα, μάλιστα δὲ φυλακτέον + πλησμονὰς καὶ μέθας καὶ ἡδυπαθείας ἑορτήν τινα μέλλουσαν ἢ φίλων, ὑποδοχὴν ἐν χερσὶν ἔχοντας ἢ προσδοκῶντας ἑστίασιν βασιλικὴν καὶ ἡγεμονικὴν καὶ καὶ del. Madvigius συμπεριφορὰν ἀπαραίτητον, οἷον + ἐπιόντος ἀνέμου καὶ· κύματος·,· εὐσταλὲς τὸ σῶμα καὶ κοῦφον ἐν εὐδίᾳ παρασκευάζοντας. ἔργον γάρ ἐστιν ἐν συνουσίαις καὶ φιλοφροσύναις αὑτὸν ἐπὶ τῶν μετρίων καὶ τῶν συνήθων φυλάξαι μὴ πᾶσι μετʼ ἀηδίας + δεινῆς ἐπαχθῆ φανέντα καὶ φορτικόν. ἵνʼ οὖν μὴ πῦρ ἐπὶ πυρί, ὥς φασι, πλησμονή τις ἐπὶ πλησμονῇ καὶ ἄκρατος ἐπʼ ἀκράτῳ γένηται, τὸ παιχθὲν ἀστείως + ὑπὸ Φιλίππου μετὰ σπουδῆς μιμητέον· ἦν δὲ τοιοῦτον. ἄνθρωπος αὐτὸν ἐπὶ χώρας ὡς σὺν ὀλίγοις ὄντα δειπνῆσαι παρεκάλεσεν, εἶθʼ ὁρῶν πολλοὺς; ἄγοντα παρεσκευασμένων οὐ πολλῶν ἐταράττετο. συναισθόμενος οὖν ὁ Φίλιππος ὑπέπεμπε τῶν φίλων + + ἑκάστῳ κελεύων πλακοῦντι καταλιπεῖν χώραν, οἱ δὲ πειθόμενοι καὶ προσδοκῶντες ἐφείδοντο τῶν παρακειμένων. ἤρκεσεν οὖν ἅπασι, τὸ δεῖπνον. οὕτω δὴ προπαρασκευαστέον αὑτοὺς τῶν ἀναγκαίων συμπεριφορῶν, καὶ ὄψῳ καὶ πέμματι καὶ νὴ Δία μέθῃ χώραν + φυλάττοντας ἐν τῷ σώματι, καὶ πρόσφατον ἐπὶ ταῦτα καὶ ταῦτα καὶ R: ταῦτα βουλομένην τὴν ὄρεξιν ἄγοντας.

+

ἂν δὲ · τοιαῦταί τινες ἄφνω βαρεῖς ὄντας ἡμᾶς καὶ διακειμένους φαύλως ἀνάγκαι καταλάβωσιν ἡγεμόνων καλούντων ἢ ξένων ἐπιφανέντων ὑπʼ + αἰδοῦς βαδίζειν εἰς ταὐτὸ τοῖς ἱκανῶς ἔχουσι καὶ + συμπίνειν, ἐνταῦθα μάλιστα δεῖ παρατετάχθαι πρὸς τὴν τὴν] Homer. Ω 45. Hesiod. OD 318 μέγα σινομένην ἄνδρας αἰδῶ καὶ δυσωπίαν, τὰ τοῦ τραγικοῦ Κρέοντος λέγοντας κρεῖσσον δέ μοι νῦν πρὸς σʼ ἀπέχθεσθαι, ξένε, Eurip. Med. 290 + ἢ μαλθακισθένθʼ ὕστερον μέγα στένειν. τὸ γὰρ ἀγροικίας φοβηθέντα δόξαν εἰς πλευρῖτιν ἢ φρενῖτιν ἐμβάλλειν ἑαυτὸν ἀγροίκου τινὸς ὡς ἀληθῶς ἐστι καὶ νοῦν οὐκ ἔχοντος οὐδὲ λόγον ἄνευ κύλικος καὶ κνίσης ἀνθρώποις ἐπιστάμενον ὁμιλεῖν. ἥ τε γὰρ παραίησις·;· ἂν τὸ ἐπιδέξιον καὶ τὸ ἀστεῖον ἔχῃ, οὐχ ἧττον ἔσται κεχαρισμένη τῆς συμπεριφορᾶς· + + ἂν τέ τις παρέχων ἑστίασιν ὥσπερ θυσίαν ἄγευστον ἀγεύστου θυσίας H. θυσίας ἄγευστος? αὐτὸς ἀπέχηται παρά τε παρά τε] παρῇ δὲ H: αὐτὸν τῇ κύλικι καὶ τῇ τραπέζῃ, μετὰ προθυμίας καὶ φιλοφροσύνης ἅμα τι παίζων καὶ λέγων εἰς ἑαυτόν, ἡδίων φανεῖται τοῦ συμμεθυσκομένου καὶ συνοψοφαγοῦντος. ἐμνήσθη δὲ τῶν + μὲν παλαιῶν Ἀλεξάνδρου μετὰ πότον πολὺν αἰσχυνθέντος ἀντειπεῖν Μηδίῳ παρακαλοῦντι καὶ καταβαλόντος καταβαλόντος scripsi: καταβάλλοντι αὖθις ἐξ ἀρχῆς αὑτὸν αὐτὸν H: αὐτὸν εἰς ἄκρατον ἀφʼ ἀφʼ] ὑφʼ? οὗ διεφθάρη, τῶν δὲ καθʼ ἡμᾶς Ῥήγλου τοῦ παγκρατιαστοῦ. καλοῦντος γὰρ ἐπὶ τὸ λουτρὸν ἅμʼ ἡμέρᾳ + +Τίτου Καίσαρος ἧκε καὶ συνελούσατο, καὶ πιὼν ἅπαξ, ὥς φασιν, ἀποπληξίας καταλαβούσης εὐθὺς ἀπέθανε. ταῦθʼ ἡμῖν ὁ Γλαῦκος ἐν γέλωτι προύφερεν ὡς παιδαγωγικά· τῶν δʼ ἄλλων οὐ πάνυ πρόθυμος ἦν ἀκούειν, οὐδʼ ἡμεῖς ἐκείνῳ διηγεῖσθαι. σὺ δʼ ἐπισκόπει + τῶν λεχθέντων ἕκαστον.

+

πρῶτος προῶτον W: πρῶτος μὲν ὁ Σωκράτης παρακελευόμενος φυλάττεσθαι τῶν βρωμάτων ὅσα μὴ πεινῶντας ἐσθίειν εἰν ἀναπείθει , καὶ τῶν πωμάτων ὅσα πίνειν μὴ διψῶντας, οὐχ ἁπλῶς τὸ χρῆσθαι τούτοις ἀπηγόρευσεν, + + ἀλλὰ χρῆσθαι δεομένους ἐδίδασκε καὶ τὸ ἡδὺ κατατάττοντας αὐτῶν εἰς τὸ ἀναγκαῖον, ὥσπερ οἱ τὰ θεωρικὰ ποιοῦντες ἐν ταῖς πόλεσι στρατιωτικά. τὸ γὰρ ἡδὺ τῇ φύσει μέχρι ἂν μέρος τοῦ τρέφοντος οἰκεῖόν ἐστι, καὶ δεῖ πεινῶντας ἔτι τῶν ἀναγκαίων. ἀπολαύειν ἀπολαύειν W: ἀπολαύειν ἢ τῶν ἡδέων, ἰδίᾳ δὲ μὴ κινεῖν + ἑτέρας ὀρέξεις τῶν κοινῶν ἀπηλλαγμένους. ὥσπερ γὰρ αὖ τῷ αὖ τῷ W: αὐτῷ Σωκράτει Σωκράτει] Xenoph. Conv. II 17 γυμνάσιον ἦν οὐκ ἀηδὲς ἡ ὄρχησις, οὕτως ᾧτινι τὸ πέμμα καὶ τὸ τράγημα δεῖπνόν ἐστι καὶ σιτίον, ἧττον βλάπτεται· τὸ δʼ ἀπέχοντα τῇ φύσει τὸ μέτριον καὶ πεπληρωμένον + ἐπιδράττεσθαι τῶν τοιούτων φυλακτέον ἐν τοῖς μάλιστα. + φυλακτέον δὲ τῆς περὶ ταῦτα φιληδονίας καὶ γαστριμαργίας οὐδὲν ἧττον ἀπειροκαλίαν καὶ φιλοτιμίαν καὶ γὰρ αὗται πολλάκις συναναπείθουσι μὴ πεινῶντας ἐσθίειν, ἔνια καὶ πίνειν μὴ διψῶντας, + ἀνελευθέρους κομιδῇ καὶ φορτικὰς ὑποβάλλουσαι φαντασίας, ὡς· ἄτοπόν ἐστι πράγματος σπανίου καὶ πολυτελοῦς μὴ ἀπολαῦσαι παρόντος, οἷον οὔθατος ἢ μυκήτων Ἰταλικῶν ἢ Σαμίου πλακοῦντος ἢ χιόνος ἐν Αἰγύπτῳ. ταῦτα γὰρ δήπου προάγεται πολλάκις + + χρῆσθαι τοῖς περιβοήτοις καὶ σπανίοις, ὥσπερ ὑπὸ κνίσης τῆς κενῆς δόξης ἀγομένους καὶ τὸ σῶμα κοινωνεῖν μηδὲν δεόμενον ἀναγκάζοντας, ὅπως ἔχωσιν ἑτέροις διηγεῖσθαι, ζηλούμενοι τῆς ἀπολαύσεως τῶν οὕτω δυσπορίστων καὶ περιττῶν. ὅμοια δὲ καὶ πρὸς· + γυναῖκας ἐνδόξους· πάσχουσιν. ἰδίαις μὲν γὰρ ἔστιν ὅτε καὶ καλαῖς· καὶ ἀγαπώσαις συναναπαυόμενοι τὴν ἡσυχίαν ἄγουσι, Φρύνῃ δὲ τελέσαντες ἀργύριον ἢ Λαΐδι καὶ τὸ σῶμα φαύλως καὶ πρὸς συνουσίαν ἀργῶς ἔχοντες διακείμενον ἐγείρουσιν ἅμα καὶ παρακαλοῦσι τὸ ἀκόλαστον ἐπὶ τὴν ἡδονὴν ὑπὸ τῆς κενῆς δόξης. αὐτὴ γοῦν ἔλεγεν ἡ Φρύνη πρεσβυτέρα + + γεγενημένη τὴν τρύγα πλείονος πωλεῖν διὰ τὴν δόξαν.

+

ἔστι δὲ μέγα καὶ θαυμαστόν, ἂν ὅσον ἡ φύσις δεομένη δέχεται τῶν ἡδονῶν προσιέμενοι τῷ + σώματι, μᾶλλον δʼ ἂν τὰ πολλὰ παρὰ παρὰ] πρὸς R τὰς ὀρέξεις αὐτῷ διαμαχόμενοι καὶ ἀναβαλλόμενοι καὶ μόλις πάνυ ταῖς ἀναγκαίαις χρηματίζοντες ἢ ὥς φησιν ὁ Πλάτων καὶ δάκνοντος καὶ κατατείνοντος ἐνδιδόντες ἀβλαβεῖς ἀπαλλάττωμεν. τὰς δʼ ἀνάπαλιν ἐκ τῆς ψυχῆς ἐπὶ τὸ σῶμα κατιούσας ἐπιθυμίας καὶ καταβιαζομένας + τοῖς ἐκείνης ὑπηρετεῖν καὶ συνεξανίστασθαι + πάθεσιν οὐδεμία μηχανὴ τὸ μὴ σφοδροτάτας; βλάβας καὶ μεγίστας ἐφʼ ἡδοναῖς ἀσθενέσι καὶ ἀμαυραῖς ἐναπολιπεῖν. ἣκιστα δὲ ψυχῆς ἐπιθυμίᾳ σῶμα πρὸς ἡδονὰς κινητέον· ἡ γὰρ ἀρχὴ παρὰ φύσιν γίγνεται. + καὶ καθάπερ αἱ τῶν μασχαλῶν ψηλαφήσεις οὐκ ἴδιον οὐδὲ πρᾶον οὐδʼ ἵλεων γέλωτα τῇ ψυχῇ παρέχουσιν ἀλλʼ ἐοικότα σπασμῷ καὶ χαλεπόν, οὕτω πάλιν ὅσας τὸ σῶμα νυττόμενον ὑπὸ τῆς ψυχῆς ἡδονὰς ἴσχει καὶ ταραττόμενον, ἐκστατικαὶ καὶ ταρακτικαὶ + αὗται καὶ ἀλλότριαι τῆς φύσεώς εἰσιν. ὅταν οὖν τι + τῶν σπανίων ἀπολαυσμάτων ἢ ἐνδόξων παραγένηται, φιλοτιμητέον ταῖς ἀποσχέσεσι μᾶλλον ἢ ταῖς ἀπολαύσεσι, μεμνημένους ὅτι καθάπερ ὁ Σιμωνίδης ἔλεγε μηδέποτʼ αὐτῷ μεταμελῆσαι σιγήσαντι, φθεγξαμένῳ δὲ πολλάκις, οὕτως ἡμῖν οὔτʼ ὄψον παρωσαμένοις μετεμέλησεν οὔθʼ ὕδωρ ἀντὶ Φαλερίνου πιοῦσιν. ἀλλὰ τοὐναντίον οὐ μόνον οὐ προσβιαστέον + ἐστὶ τὴν φύσιν, ἀλλὰ κἂν δεομένῃ προσφέρηταὶ τι τῶν τοιούτων, ἐπὶ τὰ λιτὰ καὶ συνήθη πολλάκις ἀποτρεπτέον ἔθους ἕνεκα καὶ μελέτης τὴν ὄρεξιν. εἴπερ γὰρ ἀδικεῖν χρὴ Eurip. Phoen. 527 + + φησὶν ὁ Θηβαῖος οὐκ ὀρθῶς; λέγων, τυραννίδος πέρι κάλλιστον ἀδικεῖν ἡμεῖς; δὲ βέλτιον ὡς,. εἴπερ φιλοδοξεῖν πρὸς τὰ τοιαῦτα, ἐγκρατείᾳ ἐγκρατείᾳ W: ἐγκράτεια κάλλιστον ὑπὲρ ὑγιείας. οὐ μὴν + ἀλλὰ καὶ μικρολογία καὶ γλισχρότης ἐνίους ἀναγκάζει πιέζοντας οἴκοι τὰς ἐπιθυμίας καὶ κατισχναίνοντας ἐμπίπλασθαι παρʼ ἑτέροις τῶν πολυτελῶν καὶ ἀπολαύειν, καθάπερ ἐκ πολεμίας; ἀφειδῶς ἐπισιτιζομένους· εἶτα κακῶς διατεθέντες ἀπίασιν, εἰς τὴν + + ὑστεραίαν ἐφόδιον τῆς ἀπληστίας τὴν ἀπεψίαν ἔχοντες. ὁ μὲν οὖν Κράτης διὰ τρυφὴν καὶ πολυτέλειαν οἰόμενος οὐχ ἥκιστα τὰς στάσεις καὶ τὰς τυραννίδας ἐμφύεσθαι ταῖς πόλεσι, μετὰ παιδιᾶς παρῄνει μὴ πρὸ φακῆς λοπάδʼ αὔξων Bergk. 2 p. 267 + εἰς εἰς Athenaeus IV p. 158 b: ἀεὶ ἐς στάσιν ἄμμε βάλῃς αὐτὸς δέ τις ἑαυτῷ παρακελευέσθω μὴ πρὸ φακῆς λοπάδʼ αὔξων αὔξων H: αὔξων αἰεὶ μηδὲ πάντως ὑπερβαίνων τὴν καρδαμίδα καὶ τὴν ἐλαίαν ἐπὶ τὸ θρῖον καὶ τὸν ἰχθὺν εἰς στάσιν ἐκ πλησμονῆς τὸ σῶμα καὶ ταραχὰς ἐμβάλλειν καὶ διαρροίας. τὰ γὰρ εὐτελῆ κρατεῖ τὴν + ὄρεξιν ἐπὶ τῶν φυσικῶν μέτρων, ὀψοποιῶν δὲ τέχναι + καὶ δημιουργῶν καὶ τὰ πανοῦργα ταῦτʼ ὀψάρια χὑποτρίμματα κατὰ τὸν κωμικὸν κωμικὸν] Meinek. IV p. 670 ἀεὶ τοὺς ὅρους τῆς ἡδονῆς μετατίθησιν εἰς τοὔμπροσθεν καὶ παραλλάττει τὸ συμφέρον. + οὐκ οἶδα δʼ ὅντινα τρόπον, ἡμῶν τὰς γυναῖκας ὅσαι φίλτρα μηχανῶνται καὶ γοητείας ἐπὶ τοὺς ἄνδρας βδελυττομένων καὶ δυσχεραινόντων, μισθωτοῖς τε καὶ δούλοις προσεφιᾶσι προσεφιᾶσι] τινὲς ἐφιᾶσι? τὰ σιτία καὶ τὰ ὄψα μονονοὺ μαγγανεύειν καὶ φαρμάττειν. εἰ τοίνυν καὶ + πικρότερον φανεῖται τὸ τοῦ Ἀρκεσιλάου πρὸς τοὺς μοιχικοὺς καὶ ἀκολάστους εἰρημένον, μηδὲν διαφέρειν ὄπισθέν τινα ἢ ἔμπροσθεν εἶναι κίναιδον οὐκ + ἀνάρμοστόν ἐστι τοῖς ὑποκειμένοις. τί γὰρ ὡς ἀληθῶς διαφέρει σατύρια προσάγοντα κινεῖν καὶ παροξύνειν + τὸ ἀκόλαστον ἐπὶ τὰς ἡδονάς, ἢ τὴν γεῦσιν ὀσμαῖς καὶ καρυκείαις ἐθίζειν ἐθίζειν Meziriacus: ἐρεθίζειν ὥσπερ τὰ ψωριῶντα κνησμῶν ἀεὶ δεῖσθαι καὶ γαργαλισμῶν;

+

ἄλλοτε μὲν οὖν πρὸς τὰς ἡδονὰς λεκτέον ἴσως, τὸ καλὸν καὶ σεμνὸν ἐφʼ ἑαυτοῦ τῆς ἐγκρατείας + οἷόν ἐστι, δεικνύοντας· ὁ δὲ νῦν λόγος ὑπὲρ πολλῶν ἡδονῶν καὶ μεγάλων ἐστίν. οὔτε γὰρ πράξεις οὔτʼ ἐλπίδας οὔτʼ ἀποδημίας οὔτε διαγωγὰς αἱ νόσοι τοσαύτας ὅσας ἡδονὰς· ἡμῶν ἀφαιροῦνται καὶ + διαφθείρουσιν. ὅθεν ἣκιστα λυσιτελεῖ καταφρονεῖν τῆς ὑγιείας τοῖς μάλιστα τὴν ἡδονὴν διώκουσι. καὶ + γὰρ φιλοσοφεῖν ἀρρωστίαι πολλοῖς παρέχουσι καὶ στρατηγεῖν νὴ Δία καὶ βασιλεύειν, ἡδοναὶ δὲ σωματικαὶ καὶ ἀπολαύσεις ἔνιαι μὲν οὐδʼ ὅλως γένεσιν ἐν νόσῳ λαμβάνουσιν, αἱ δὲ λαμβάνουσαι βραχὺ τὸ οἰκεῖον καὶ οὐ καθαρὸν ἀλλὰ συμπεφυρμένον πολλῷ + τῷ ἀλλοτρίῳ καὶ μεμωλωπισμένον ὥσπερ ἐκ ζάλης καὶ χειμῶνος· ἀναφέρουσιν. οὐ γὰρ ἐν πλησμοναῖς ἐν πλησμοναῖς] Nauck. p. 506 Κύπρις, ἀλλὰ μᾶλλον ἐν εὐδίᾳ σαρκὸς καὶ γαλήνῃ καὶ Κύπρις εἰς ἡδονὴν τελευτᾷ καὶ βρῶσις καὶ πόσις· + ἡ δʼ ὑγίεια ταῖς ἡδοναῖς ὥσπερ ἡ γαλήνη ταῖς ἀλκυόσιν + ἀσφαλῆ καὶ καλὴν γένεσιν καὶ λοχείαν ἐνδίδωσι . κομψῶς γὰρ ἔοικεν ὁ Πρόδικος εἰπεῖν ὅτι τῶν ἡδυσμάτων ἄριστόν ἐστι τὸ πῦρ· ἀληθέστερον δʼ δʼ Meziriacus: γὰρ ἄν τις εἴποι τὴν ὑγίειαν ἥδυσμα θειότατον εἶναι καὶ προσηνέστατον· ἑφθὰ μὲν γὰρ καὶ ὀπτὰ καὶ + πεπτὰ βρώματα νοσοῦσιν ἢ κραιπαλῶσιν ἢ ναυτιῶσιν οὐδεμίαν ἡδονὴν οὐδὲ χάριν ἀποδίδωσι, καθαρὰ δὲ καὶ ἀκραιφνὴς ὄρεξις ὑγιαίνοντι· σώματι πᾶν ἡδὺ ποιεῖ καὶ ἁρπαλέον, ὡς Ὅμηρος Ὅμηρος] θ 164 ἔφη, καὶ πρόσφορον. +

+

ἐπεὶ δʼ ὥσπερ ὁ Δημάδης πολεμικοὺς ἀκαίρως + τοὺς Ἀθηναίους ὄντας ἔλεγε μηδέποτε χειροτονεῖν εἰρήνην ἄνευ μελάνων ἱματίων, οὕτω καὶ ἡμεῖς οὐδέποτε μεμνήμεθα λιτῆς διαίτης καὶ σώφρονος ἄνευ καύσεων καὶ καταπλασμάτων ἔν τε τούτοις γιγνόμενοι πιέζομεν σφόδρα τὰς ἁμαρτίας, ἀντερειδόμενοι ἀντερειδόμενοι H: ἐναπερειδόμενοι τῇ μνήμῃ καὶ καθάπερ οἱ πολλοὶ νῦν μὲν + ἀέρας νῦν δὲ χώρας; ἐπιμεμφόμενοι νοσώδεις, νοσώδεις H: νοσώδεις ἀποδημίας τέ τινας λέγουσι ἐξαιρούμενοι τῆς αἰτίας τὴν ἀκρασίαν καὶ φιληδονίαν ὥσπερ ὡσπερ scripsi: ἀλλʼ ὥσπερ ὁ Λυσίμαχον ἐν Γέταις συσχεθεὶς δίψῃ καὶ παραδοὺς ἑαυτὸν μετὰ τοῦ στρατεύματος αἰχμάλωτον + εἶτα πιὼν ὕδωρ ψυχρὸν ὦ θεοί εἶπεν, ὡς + βραχείας ἡδονῆς ἕνεκα μεγάλην εὐδαιμονίαν ἀπεβάλομεν, ἀπεβάλομεν scripsi: ἀπεβαλόμην οὓτως ἀνοιστέον ἐν ταῖς ἀρρωστίαις πρὸς αὑτοὺς ὡς διὰ ψυχροποσίαν ἢ λουτρὸν ἄκαιρον ἢ συμπεριφορὰν πολλὰς μὲν αὑτῶν διεφθείραμεν διεφθείραμεν R: διαφθείρομεν ἡδονάς, καλὰς δὲ δὲ W: τε πράξεις ἐπιτερπεῖς τε διαγωγὰς ἀπωλέσαμεν. + ὁ γὰρ ἐκ τῶν τοιούτων ἀναλογισμῶν δηγμὸς αἱμάσσει τὴν μνήμην, ὥστε οἷον οὐλὴν παραμένουσαν ἐν τῷ ὑγιαίνειν εὐλαβεστέρους ποιεῖν + περὶ τὴν δίαιταν, οὐδὲ γὰρ ἄγαν τὸ ὑγιαῖνον σῶμα φύσει μεγάλας ἐπιθυμίας οὐδὲ δυσπειθεῖς οὐδʼ ἀσυνήθεις + οὐδὲ δυσεκβιάστους, ἀλλὰ δεῖ θαρρεῖν πρὸς τὰς ὀρέξεις ἐκφερομένας καὶ ἐπιπηδώσας ταῖς ἀπολαύσεσιν, ὡς ἐλαφρὸν καὶ παιδικὸν ἐχούσας τὸ μεμψιμοιροῦν καὶ κλαυθμυριζόμενον, εἶτα παυομένας ἀρθείσης τῆς· τραπέζης καὶ μηδὲν ἐγκαλούσας μηδʼ + ἀδικουμένας, ἀλλὰ τοὐναντίον καθαρὰς καὶ ἱλαρὰς καὶ οὐ βαρείας οὐδὲ ναυτιώδεις περιμενούσας τὴν + αὔριον. ὥσπερ ἀμέλει καὶ Τιμόθεος εἶπε τῇ προτεραίᾳ δεδειπνηκὼς ἐν Ἀκαδημείᾳ παρὰ Πλάτωνι μουσικὸν καὶ λιτὸν δεῖπνον, ὡς οἱ παρὰ Πλάτωνι δειπνήσαντες καὶ εἰς· αὔριον ἡδέως γίγνονται. λέγεται + δὲ καὶ Ἀλέξανδρος εἰπεῖν τοὺς τῆς Ἄδας ὀψοποιοὺς ἀποπεμψάμενος ὡς· ἔχει βελτίονας βελτίονας Stobaeus Floril. CI 8: βελτίονας ἄγειν ἀεὶ σὺν αὑτῷ, πρὸς μὲν τὸ ἄριστον τὴν νυκτοπορίαν, πρὸς δὲ τὸ δεῖπνον τὴν ὀλιγαριστίαν.

+

οὐκ ἀγνοῶ δʼ ὅτι καὶ διὰ κόπους πυρέττουσιν + ἄνθρωποι καὶ διʼ ἐγκαύσεις καὶ διὰ περιψύξεις. ἀλλʼ ὥσπερ αἱ τῶν ἀνθέων ὀσμαὶ καθʼ ἑαυτὰς ἀσθενεῖς εἰσι, μιχθεῖσαι δὲ τῷ ἐλαίῳ ῥώμην ἴσχουσι καὶ τόνον, οὕτω ταῖς ἔξωθεν αἰτίαις καὶ ἀρχαῖς οἷον + οὐσίαν καὶ σῶμα παρέχει τὸ πλῆθος ὑποκείμενον. + ἄνευ δὲ τούτων τούτων] τούτου R χαλεπὸν οὐδέν, ἀλλʼ ἐξαμαυροῦνται καὶ διαχέονται ῥᾳδίως, αἵματος λεπτοῦ. καὶ πνεύματος καθαροῦ δεχομένου τὴν κίνησιν ἐν δὲ πλήθει καὶ περιττώματι οἷον ἰλὺς ἀναταραττομένη μιαρὰ ποιεῖ πάντα καὶ δυσχερῆ καὶ δυσαπάλλακτα. διὸ + δεῖ μὴ καθάπερ οἱ ἄπλοοι ἄπλοοι scripsi: ἀγαθοὶ ναύκληροι πολλὰ διʼ ἀπληστίαν ἐμβαλόμενοι, τοὐντεῦθεν ἢδη διατελοῦσιν ἀντλοῦντες καὶ· ὑπεξαιροῦντες τὴν θάλατταν, οὕτως ἐμπλήσαντας τὸ σῶμα καὶ βαρύναντας ὑποκαθαίρειν + αὖθις καὶ ὑποκλύζειν, ἀλλὰ διατηρεῖν εὐσταλές, + ὅπως κἂν πιεσθῇ ποτε, φελλοῦ δίκην ὑπὸ κουφότητος, ἀναφέρηται.

+

μάλιστα δὲ προφυλακτέον ἐν ταῖς προπαθείαις καὶ προαισθήσεσιν. οὐ γὰρ ἅπασαι κατὰ τὸν Ἡσίοδον Ἡσίοδον] OD 104 ἐπιφοιτῶσιν αἱ νόσοι σιγῇ, ἐπεὶ φωνὴν ἐξείλετο μητίετα Ζεύς , ἀλλʼ αἱ πλεῖσται καθάπερ προαγγέλους καὶ προδρόμους + καὶ κήρυκας ἔχουσιν ἀπεψίας καὶ δυσκινησίας. βαρύτητες καὶ κόποι φησὶν Ἱπποκράτης Ἱπποκράτης] Aphor. II 5 αὐτόματοι νοῦσον φράζουσι διὰ πλῆθος ὡς ἔοικεν ἐντὸς διάτασιν καὶ σφήνωσιν τοῦ περὶ τὰ νεῦρα πνεύματος +· ἔχοντος. ἀλλʼ ὅμως αὐτοῦ μονονουχὶ τοῦ + σώματος ἀντιτείνοντος καὶ κατασπῶντος ἐπὶ τὸ κλινίδιον καὶ τὴν ἡσυχίαν οἱ μὲν ὑπὸ λαιμαργίας καὶ φιληδονίας ἐμβάλλουσιν ἑαυτοὺς ἐπὶ τὰ βαλανεῖα καὶ σπεύδουσιν ἐπὶ τὰς προπόσεις, ὥσπερ εἰς πολιορκίαν ἐπισιτιζόμενοι καὶ δεδιότες μὴ φθάσῃ καταλαβὼν + αὐτοὺς· ὁ πυρετὸς ἀναρίστους, οἱ δὲ κομψότεροι ταύτῃ μὲν οὐχ ἁλίσκονται, πάνυ δʼ ἀβελτἐρως αἰσχυνόμενοι κραιπάλην ἢ ἀπεψίαν ὁμολογεῖν καὶ διημερεύειν ἐν ἱματίοις, ἑτέρων εἰς τὸ γυμνάσιον βαδιζόντων καὶ παρακαλούντων ἀναστάντες συναποδύονται + + καὶ ταὐτὰ πράττουσι τοῖς ὑγιαίνουσι. τοὺς δὲ πλείους ἀκρασίας καὶ μαλακίας ἀκρασίας καὶ μαλακίας Erasmus: ἀκρασία καὶ μαλακία συνήγορον ἔχουσα παροιμίαν τὴν παροιμίαν R ἐλπὶς ἀναπείθει καὶ προάγεται βαδίζειν ἀναστάντας ἰταμῶς ἐπὶ τὴν συνήθειαν, ὡς οἴνῳ δὴ τὸν οἶνον κραιπάλῃ δὲ τὴν κραιπάλην ἐξελῶντας + καὶ διαφορήσοντας. ἐξελῶντας καὶ διαφορήσοντας W: ἐξελόντας καὶ διαφορήσαντας πρὸς μὲν οὖν ταύτην τὴν ἐλπίδα τὴν τοῦ Κάτωνος εὐλάβειαν ἀντιτακτέον ἣν + φησιν ἐκεῖνος ὁ ἀνὴρ τὰ μὲν μεγάλα μικρὰ ποιεῖν τὰ δὲ μικρὰ παντελῶς ἀναιρεῖν καὶ ὅτι κρεῖττον ἔνδειαν ὑπομεῖναι διὰ κενῆς καὶ ἡσυχίαν ἢ διακυβεῦσαι + πρὸς λουτρὸν ὠσαμένους καὶ δεῖπνον. εἰ μὲν γὰρ ἔστι τι, βλάψει τὸ μὴ φυλάξασθαι μηδʼ ἐπισχεῖν εἰ δὲ μηδέν, οὐ βλάψει τὸ συσταλῆναι τῷ σώματι καὶ γενέσθαι καθαρώτερον. ὁ δὲ παιδαριώδης ἐκεῖνος καὶ τοῖς φίλοις δεδιὼς καὶ τοῖς οἰκέταις + φανερὸς γενέσθαι διακείμενος ἐκ πλησμονῆς ἢ κραιπάλης ἀηδῶς, αἰσχυνόμενος ἀπεψίαν ὁμολογῆσαι τήμερον, αὔριον ὁμολογήσει κατάρροιαν ἢ πυρετὸν ἢ στρόφον· αἰσχυνόμενος αἴσχιστα πενίαν ἂν ἂν Porsonus φέροις, Meinek. IV p. 291 + + πολὺ δʼ αἴσχιον ἀπεψίαν καὶ βαρύτητα καὶ πλησμονὴν σώματος εἰς βαλανεῖον ἑλκομένου καθάπερ εἰς θάλασσαν σαθροῦ πλοίου καὶ μὴ στέγοντος. ὥσπερ γὰρ ἀμέλει πλέοντες ἔνιοι χειμῶνος ὄντος αἰδοῦνται διατρίβειν ἐπʼ ἀκτῆς·, εἶτʼ ἀναχθέντες αἴσχιστα διάκεινται + βοῶντες καὶ ναυτιῶντες, οὕτως ἐν ὑποψίᾳ καὶ προπαθείᾳ σώματος ἀγεννὲς ἡγούμενοι μίαν ἡμέραν ἐν κλίνῃ διάγειν malim διαγαγεῖν καὶ μὴ παραθέσθαι τράπεζαν, αἴσχιστα πολλὰς ἡμέρας κεῖνται καθαιρόμενοι καὶ καταπλασσόμενοι καὶ θωπεύοντες ἰατροὺς καὶ + θεραπεύοντες, οἶνον αἰτοῦντες ἢ ψυχρὸν ὕδωρ, + ἄτοπα καὶ ἀγεννῆ πολλὰ ποιεῖν καὶ φθέγγεσθαι διὰ τὸν πόνον καὶ τὸν φόβον ὑπομένοντες. καὶ μὴν τούς γε διὰ τὰς ἡδονὰς μὴ κρατοῦντας ἑαυτῶν ἀλλʼ ἐγκλίνοντας ἢ φερομένους ὑπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν καλῶς ἔχει διδάσκειν καὶ ἀναμιμνῄσκειν ὅτι πλεῖστον ἐκ τοῦ σώματος αἱ ἡδοναὶ λαμβάνουσι·.

+

καὶ + καθάπερ οἱ Λάκωνες ὄξος καὶ ἅλας διδόντες τῷ μαγείρῳ τὰ λοιπὰ κελεύουσιν ἐν τῷ ἱερείῳ ζητεῖν, οὕτως ἐν τῷ σώματι τοῦ προσφερομένου τὰ κάλλιστα τῶν ἡδυσμάτων ἐστίν, ἄνπερ ὑγιαίνοντι καὶ καθαρῷ προσφέρηται. γλυκὺ μὲν γὰρ ἢ πολυτελὲς ἔξω καὶ + καθʼ αὑτὸ τῶν τοιούτων ἕκαστόν ἐστιν, ἡδὺ δὲ πέφυκεν ἐν τῷ ἡδομένῳ καὶ μετὰ τοῦ ἡδομένου + γίγνεσθαι κατὰ φύσιν ἔχοντος· ἐν δὲ δυσαρέστοις καὶ κραιπαλῶσι καὶ φαύλως διακειμένοις πάντα τὴν αὑτῶν χάριν καὶ ὥραν ἀπόλλυσι. διὸ δεῖ μὴ σκοπεῖν + τὸν ἰχθὺν εἰ πρόσφατος, μηδὲ τὸν ἄρτον εἰ καθαρός, μηδὲ τὸ βαλανεῖον εἰ θερμόν, μηδὲ τὴν ἑταίραν εἰ εὔμορφος, ἀλλʼ ἑαυτὸν, ἑαυτὸν Stobaeus Floril. CI 11: αὑτὸν εἰ μὴ ναυτιώδης μηδὲ θολερὸς μηδʼ ἕωλος μηδὲ τεταραγμένος. εἰ δὲ μή, καθάπερ εἰς οἰκίαν πενθοῦσαν· ἐμβαλόντες ἐπίκωμοι + μεθύοντες οὐ φιλοφροσύνην παρέσχον οὐδʼ ἡδονὴν ἀλλὰ κλαυθμοὺς καὶ ὀδυρμοὺς καὶ ὀδυρμοὺς idem ἐποίησαν, + οὕτω καὶ ἀφροδίσια καὶ ὄψα καὶ βαλανεῖα καὶ οἶνος ἐν σώματι κακῶς καὶ παρὰ φύσιν ἔχοντι μιγνύμενα τοῖς μὴ καθεστῶσι καὶ διεφθορόσι φλέγμα καὶ χολὴν + κινεῖ καὶ ταράττει καὶ προσεξίστησιν, παρεξίστησιν H ἡδὺ δʼ οὐδὲν ἀξιολόγως οὐδʼ ἀπολαυστικὸν οὐδὲν οἷον προσεδοκήσαμεν ἀποδίδωσιν.

+

ἡ μὲν οὖν ἀκριβὴς σφόδρα καὶ διʼ ὄνυχος λεγομένη δίαιτα τό τε σῶμα κομιδῇ ψοφοδεὲς; παρέχεται καὶ σφαλερόν, αὐτῆς τε τε Stobaeus: δὲ τῆς ψυχῆς τὸ γαῦρον κολούει πάντα πράγματα καὶ πᾶσαν οὐχ ἧττον ἐν + ἡδοναῖς ἢ ἢ Madvigius: καὶ πόνοις διατριβὴν καὶ πρᾶξιν ὑφορωμένης καὶ πρὸς μηδὲν ἰταμῶς καὶ θαρραλέως βαδιζούσης. + δεῖ δʼ ὥσπερ ἱστίον τὸ σῶμα μήτε συστέλλειν εὐδίας οὔσης καὶ πιέζειν σφόδρα, μήτʼ ἀνειμένως χρῆσθαὶ τε καὶ καταφρονεῖν ἐν ὑποψίᾳ γενόμενον, γενόμενον Stobaeus: γινόμενον ἀλλʼ ἐνδιδόναι + καὶ ποιεῖν ἐλαφρὸν ὥσπερ εἴρηται, καὶ μὴ περιμένειν ἀπεψίας καὶ διαρροίας μηδὲ θερμασίας μηδὲ, νάρκας, ὑφʼ ὧν ἔνιοι μόλις ὥσπερ ὑπʼ ἀγγέλων ἢ κλητόρων, πυρετοῦ περὶ θύρας ὄντος; ἤδη, + θορυβούμενοι συστέλλουσιν ἑαυτούς,ʼ ἀλλὰ πόρρωθεν + θεν ἐξευλαβεῖσθαι πρὸ χείματος, ὥστʼ ἀνὰ ποντίαν ἄκραν Bergk. 3 p. 721 βορέα βορέα idem: βορρᾶ πνέοντος

+

ἄτοπον γάρ ἐστι κοράκων μὲν λαρυγγισμοῖς καὶ κλωσμοῖς ἀλεκτορίδων καὶ συσὶν ἐπὶ· φορυτῷ + μαργαινούσαις, ὡς ἔφη Δημόκριτος, Δημόκριτος] Mullach. 1 p. 343 ἐπιμελῶς προσέχειν, σημεῖα ποιουμένους πνευμάτων καὶ ὄμβρων, τὰ δὲ τοῦ σώματος κινήματα καὶ σάλους καὶ προπαθείας μὴ προλαμβάνειν μηδὲ προφυλάττειν, μηδʼ ἔχειν σημεῖα χειμῶνος; ἐν ἑαυτῷ γενησομένου καὶ + μέλλοντος. ὅθεν οὐ περὶ τροφὴν μόνον οὐδὲ γυμνάσια δεῖ φυλάττειν τὸ σῶμα μὴ παρὰ τὸ εἰωθὸς + ἅπτεται τούτων ὀκνηρῶς καὶ ἀπροθύμως ἢ πάλιν διψῶδές ἐστι καὶ πειναλέον ὡς οὐ πέφυκεν, ἀλλὰ καὶ τῶν ὕπνων τὸ μὴ συνεχὲς μηδὲ λεῖον ἀλλʼ ἀνωμαλίας ἔχον καὶ διασπασμοὺς εὐλαβεῖσθαι, καὶ τῶν + ἐνυπνίων τὴν ἀτοπίαν, ἄνπερ ὦσι μὴ νόμιμοι μηδὲ συνήθεις αἱ φαντασίαι, πλῆθος ἢ πάχος ὑγρῶν ἢ πνεύματος πνεύματος Stobaeus Floril. CI 11: πνευμάτων ταραχὴν ἐντὸς κατηγοροῦσαν. ἤδη δὲ καὶ τὰ τῆς ψυχῆς κινήματα τὸ σῶμα μηνύει πρὸς νόσον ἐπισφαλῶς ἔχειν. ἄλογοι γὰρ ἴσχουσιν ἀθυμίαι καὶ + + φόβοι πολλάκις ἀπʼ οὐδενὸς φανεροῦ, τὰς ἐλπίδας ἄφνω κατασβεννύουσαι· γίγνονται δὲ καὶ ταῖς ὀργαῖς ἐπίχολοι καὶ ὀξεῖς καὶ μικρόλυποι, καὶ δακρυρροοῦσι καὶ ἀδημονοῦσιν ὅταν ἀτμοὶ πονηροὶ καὶ ἀναθυμιάσεις πικραὶ συνιστάμεναι ταῖς τῆς ψυχῆς, + ὥς φησιν ὁ Πλάτων, Πλάτων] Tim. p. 47 d ἀνακραθῶσι περιόδοις. διὸ δεῖ σκοπεῖν οἷς ἂν ταῦτα συμπίπτῃ καὶ μνημονεύειν μνημονεύειν H: μνημονεύειν ἂν μηδὲν ᾖ πνευματικον ὅτι σωματικόν ἐστιν αἴτιον ὑποστολῆς τινος ἢ κατακράσεως δεόμενον.

+

χρήσιμον δὲ πάνυ καὶ τὸ τοὺς φίλους ἐπισκεπτόμενον + +ἀσθενοῦντας ἐκπυνθάνεσθαι τὰς αἰτίας, μὴ σοφιστικῶς μηδὲ περιέργως ἐνστάσεις καὶ παρεμπτώσεις καὶ κοινότητας λαλοῦντα καὶ παρεπιδεικνύμενον ἰατρικῶν ὀνομάτων καὶ γραμμάτων ἐμπειρίαν, ἀλλὰ ταυτὶ τὰ φαῦλα καὶ κοινὰ μὴ παρέργως ἀκούοντα, + πλῆθος ἡλίωσιν ἡλίωσιν Erasmus: ἢ λείωσιν κόπον ἀγρυπνίαν, μάλιστα δὲ δίαιταν ᾗ χρώμενος ἐπύρεξεν. εἶθʼ ὥσπερ ὁ Πλάτων ἐπὶ τοῖς ἀλλοτρίοις ἁμαρτήμασιν τῶν ἀλλοτρίων ἁμαρτημάτων H εἰώθει λέγειν ἀπιών ἀπιών] del. H ἄρʼ H: ἄρα καὶ μή που ἄρ ἐγὼ τοιοῦτος; οὕτω τὰ περὶ αὑτὸν ἐν τοῖς πλησίον εὖ τίθεσθαι , καὶ φνλάττεσθαι καὶ· μνημονεύειν ὅπως . οὐ περιπεσεῖται τοῖς + + αὐτοῖς οὐδʼ αὐτὸς εἰς τὴν κλίνην καταπεσὼν ὑμνήσει ποθῶν τὴν πολυτίμητον ὑγίειαν, ἀλλʼ ἑτέρου πάσχοντος ἐνσημανεῖται πρὸς ἑαυτὸν ὡς ἄξιον πολλοῦ τὸ ὑγιαίνειν καὶ δεῖ τοῦτο διατηρεῖν αὑτῷ προσέχοντα καὶ φειδόμενον. οὐ χεῖρον δὲ καὶ τὴν ἑαυτῶν παρεπισκοπεῖν + δίαιταν· ἂν γὰρ ἐν πόσεσι καὶ προσφοραῖς ἤ τισι πόνοις καὶ ἀταξίαις ἑτέραις τυγχάνωμεν γεγονότες, τὸ δὲ σῶμα μηδεμίαν ὑποψίαν παρέχῃ μηδὲ προαίσθησιν, ὅμως αὑτοὺς δεῖ φυλάττεσθαι καὶ προκαταλαμβάνειν ἐκ μὲν ἀφροδισίων καὶ κόπων + ὄντας ἀναπαύσει καὶ ἡσυχίᾳ, μετὰ δʼ οἴνωσιν καὶ συμπεριφορὰν ὑδροποσίᾳ, μάλιστα δὲ τροφαῖς κεχρημένους· + ἐμβριθέσι καὶ κρεώδεσιν ἢ ποικίλαις ὀλιγοσιτεῖν καὶ μηδὲν ὑπολείπειν ὑπολείπειν scripsi: ὑπολιπεῖν περιττώματος πλῆθος ἐν τῷ σώματι. καὶ γὰρ αὐτὰ ταῦτα διʼ αὑτὰ πολλῶν + λῶν αἴτια νόσων ἐστί, καὶ προστίθησι ταῖς ἄλλαις αἰτίαις ὕλην καὶ δύναμιν. ὅθεν ἄριστα λέλεκται τροφῆς· ἀκορίην καὶ πόνων ἀοκνίην καὶ σπέρματος + οὐσίης συντήρησιν ὑγιεινότατα εἶναι καὶ γὰρ ἡ περὶ τὰς συνουσίας ἀκρασία τῷ μάλιστα τὴν δύναμιν + ἐκλύειν ὑφʼ ἧς ἡ τροφὴ διαπονεῖται, πλέον περίττωμα ποιεῖ καὶ πλῆθος.

+

αὖθις οὖν ἀναλαβόντες ἐξ ἀρχῆς περὶ ἑκάστου, πρῶτον δὲ περὶ γυμνασίων φιλολόγοις ἁρμοζόντων λέγομεν λέγομεν scripsi: λέγωμεν ὅτι ὥσπερ ὁ φήσας μηδὲν γράφειν παραθαλασσίοις περὶ ὀδόντων περὶ ὀδόντων] περὶ τριοδόντων? ἐδίδαξε τὴν χρείαν, οὕτω καὶ φιλολόγοις φαίη τις ἂν μὴ μὴ] μηδὲν R γράφειν περὶ + γυμνασίων. ἡ γὰρ καθʼ ἡμέραν τοῦ λόγου χρεία διὰ φωνῆς περαινομένη θαυμαστὸν οἷόν ἐστι γυμνάσιον οὐ μόνον πρὸς ὑγίειαν ἀλλὰ καὶ πρὸς ἰσχύν, + οὐ παλαιστικὴν οὐδὲ σαρκοῦσαν καὶ πυκνοῦσαν τὰ ἐκτὸς ὥσπερ οἰκοδομήματος, ἀλλὰ τοῖς ζωτικωτάτοις + μέρεσι ῥώμην ἐνδιάθετον καὶ τόνον ἀληθινὸν ἐμποιοῦσαν. ὅτι μὲν γὰρ ἰσχὺν ῑσχὺν Meziriacus: ἰσχύειν δίδωσι · τὸ πνεῦμα, δηλοῦσιν οἱ ἀλεῖπται, τοὺς ἀθλητὰς κελεύοντες ἀντερείδειν ταῖς τρίψεσι καὶ παρεγκόπτειν παρεγκάπτειν Madvigius: παρεγκόπτειν τείνοντας τείνοντας Meziriacus: τηροῦντας ἀεὶ τὰ πλασσόμενα μέρη καὶ ψηλαφώμενα τοῦ σώματος + ἡ δὲ φωνή, τοῦ πνεύματος οὖσα κίνησις, οὐκ ἐπιπολαίως ἀλλʼ ὥσπερ ἐν πηγαῖς; περὶ τὰ σπλάγχνα ῥωννυμένη, τὸ θερμὸν αὔξει καὶ λεπτύνει τὸ αἷμα, + καὶ πᾶσαν μὲν ἐκκαθαίρει φλέβα, πᾶσαν δʼ ἀρτηρίαν ἀνοίγει, σύστασιν δὲ καὶ πῆξιν ὑγρότητος οὐκ ἐᾷ + περιττωματικῆς ὥσπερ ὑποστάθμην ἐγγενέσθαι τοῖς τὴν τροφὴν παραλαμβάνουσι καὶ κατεργαζομένοις ἀγγείοις. διὸ δεῖ μάλιστα ποιεῖν ἑαυτοὺς τούτῳ τῷ γυμνασίῳ συνήθεις καὶ συντρόφους ἐνδελεχῶς λέγοντας, ἂν δʼ τις ὑποψία τοῦ σώματος ἐνδεέστερον + ἢ κοπωδέστερον ἔχοντος, ἀναγιγνώσκοντας καὶ καὶ W: ἢ ἀναφωνοῦντας. ὅπερ γὰρ αἰώρα πρὸς γυμνάσιόν ἐστι, τοῦτο πρὸς διάλεξιν ἀνάγνωσις, ὥσπερ ἐπʼ ὀχήματος ἀλλοτρίου λόγου κινοῦσα μαλακῶς καὶ διαφοροῦσα πράως τὴν φωνήν. ἡ . δὲ διάλεξις ἀγῶνα καὶ σφοδρότητα προστίθησιν, ἅμα τῆς ψυχῆς τῷ + + σώματι συνεπιτιθεμένης. κραυγὰς μέντοι περιπαθεῖς καὶ σπαραγμώδεις εὐλαβητέον· αἱ γὰρ ἀνώμαλοι προβολαὶ προβολαὶ Salmasius: προσβολαὶ καὶ διατάσεις τοῦ πνεύματος ῥήγματα καὶ σπάσματα ποιοῦσιν. ἀναγνόντα δʼ ἢ διαλεχθέντα λιπαρᾷ καὶ ἀλεεινῇ τρίψει χρηστέον πρὸ τοῦ περιπάτου + καὶ μαλάξει τῆς σαρκός, ὡς ἀνυστόν ἀνυστόν Stephanus: ἀνοιστόν ἐστι, τῶν σπλάγχνων ποιούμενον ἁφὴν καὶ τὸ πνεῦμα πράως διομαλύνοντα καὶ διαχέοντα μέχρι τῶν ἄκρων. μέτρον δὲ τοῦ πλήθους τῆς τρίψεως ἔστω τὸ προσφιλὲς + τῇ αἰσθήσει καὶ ἄλυπον. ὁ γὰρ οὕτω καταστήσας + τὴν ἐν βάθει·. ταραχὴν καὶ διάτασιν τοῦ πνεύματος, ἀλύπῳ τε χρῆται τῷ περιττώματι, κἂν ἀκαιρία τις ἢ χρεία κωλύσῃ τὸν περίπατον, οὐδέν ἐστι πρᾶγμα· τὸ γὰρ οἰκεῖον ἡ φύσις ἀπείληφεν. ὅθεν οὔτε πλοῦν ποιητέον οὔτε καταγωγὴν ἐν πανδοκείῳ + σιγῆς πρόφασιν, οὐδʼ ἂν πάντες καταγελῶσιν . ὅπου γὰρ οὐκ αἰσχρὸν τὸ φαγεῖν, οὐδὲ τὸ γυμνάζεσθαι δήπουθεν αἰσχρόν· ἀλλʼ αἴσχιον τὸ δεδοικέναι καὶ δυσωπεῖσθαι ναύτας καὶ ὀρεωκόμους καὶ πανδοκεῖς καταγελῶντας οὐ τοῦ σφαιρίζοντος + + καὶ σκιαμαχοῦντος ἀλλὰ τοῦ λέγοντος, ἂν ἅμα διδάσκῃ τι καὶ ζητῇ καὶ μανθάνῃ καὶ ἀναμιμνῄσκηται γυμναζόμενος. ὁ μὲν γὰρ Σωκράτης Σωκράτης] Xenoph. Conv. II 18 ἔλεγεν ὅτι τῷ κινοῦντι διʼ ὀρχήσεως αὑτὸν ἑπτάκλινος οἶκος ἱκανός· ἐστιν ἐγγυμνάζεσθαι, τῷ δὲ διʼ ᾠδῆς λόγου γυμναζομένῳ γυμνάσιον ἀποχρῶν γυμναζομένῳ γυμνάσιον ἀποχρῶν R: γυμνάσιον ἀπόχρη γυμναζομένῳ καὶ ἑστῶτι καὶ κατακειμένῳ πᾶς τόπος παρέχει. μόνον ἐκεῖνο φυλακτέον, + ὅπως μήτε πλησμονὴν μήτε λαγνείαν μήτε κόπον ἑαυτοῖς συνειδότες ἐντεινώμεθα τῇ φωνῇ τραχύτερον + , ὃ πάσχουσι πολλοὶ τῶν ῥητόρων καὶ τῶν σοφιστῶν, οἱ μὲν ὑπὸ δόξης καὶ φιλοτιμίας, οἱ δὲ διὰ μισθοὺς ἢ πολιτικὰς ἁμίλλας ἐξαγόμενοι παρὰ τὸ + συμφέρον ἀγωνίζεσθαι. Νίγρος δʼ ὁ ἡμέτερος ἐν Γαλατίᾳ σοφιστεύων ἄκανθαν ἐτύγχανεν ἰχθύος καταπεπωκώς. ἑτέρου δʼ ἐπιφανέντος ἔξωθεν σοφιστοῦ καὶ μελετῶντος, ὀρρωδῶν ὑφειμένου δόξαν παρασχεῖν, ἔτι τῆς ἀκάνθης ἐνισχομένης ἐμελέτησε· μεγάλης + δὲ φλεγμονῆς καὶ σκληρᾶς· γενομένης, τὸν πόνον οὐ φέρων ἀνεδέξατο τομὴν ἔξωθεν βαθεῖαν. + ἡ μὲν οὖν ἄκανθα διὰ τοῦ τραύματος ἐξῃρέθη, τὸ δὲ τραῦμα χαλεπὸν γενόμενον καὶ ῥευματικὸν ἀνεῖλεν αὐτόν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἄν τις ὕστερον εὐκαίρως + ὑπομνήσειε.

+

λουτρῷ δὲ χρῆσθαι γυμνασαμένους ψυχρῷ μὲν ἐπιδεικτικὸν καὶ νεανικὸν μᾶλλον ἢ ὑγιεινόν ἐστιν. ἣν γὰρ δοκεῖ ποιεῖν δυσπάθειαν πρὸς ς τὰ ἔξω καὶ σκληρότητα τοῦ σώματος, αὕτη μεῖζον ἀπεργάζεται + περὶ τὰ ἐντὸς κακόν, ἐνισταμένη τοῖς πόροις καὶ τὰ ὑγρὰ συνάγουσα καὶ πηγνύουσα τὰς ἀναθυμιάσεις ἀεὶ χαλᾶσθαι καὶ διαφορεῖσθαι βουλομένας. ἔτι δʼ ἀνάγκη τοὺς ψυχρολουτοῦντας εἰς ἐκείνην + αὖθις μεταβαίνειν ἣν φεύγομεν ἀκριβῆ καὶ τεταγμένην ἀποτόμως δίαιταν, ἀεὶ προσέχοντας αὑτοῖς μὴ παραβαίνωσι παραβαίνωσι R: παραβαίνειν ταύτην , ὡς εὐθὺς ἐξελεγχομένου πικρῶς + παντὸς ἁμαρτήματος. ἡ δὲ θερμολουσία δίδωσι πολλὴν πολλὴν idem: πολλῷ συγγνώμην. οὐ γὰρ τοσοῦτον εὐτονίας ὑφαιρεῖ καὶ ῥώμης, ὅσον ὠφελεῖ πρὸς ὑγίειαν, ἐνδόσιμα τῇ πέψει καὶ μαλακὰ μαλακτικὰ H παρέχουσα, τοῖς δὲ τὴν πέψιν διαφεύγουσιν, ἄν γε δὴ μὴ παντάπασιν ὠμὰ καὶ + μετέωρα μείνῃ, διαχύσεις ἀλύπους παρασκευάζουσα + καὶ κόπους ἐκλεαίνουσα λανθάνοντας. οὐ μὴν ἀλλʼ ὅταν ἡ φύσις παρέχῃ μετρίως διακειμένου καὶ ἱκανῶς τοῦ σώματος αἴσθησιν, ἐατέον τὸ βαλανεῖον. ἄλειμμα δὲ τὸ πρὸς πυρὶ πῦρ R βέλτιον, ἂν ἀλέας δέηται + τὸ σῶμα, ταμιεύεται γὰρ αὑτῷ τῆς θερμότητος. ὁ δʼ ἥλιος οὔτε μᾶλλον οὔθʼ ἧττον ἀλλʼ ὡς κέκραται πρὸς τὸν ἀέρα κεχρῆσθαι δίδωσι. ταῦτα μὲν οὖν ἱκανὰ περὶ γυμνασίων.

+

ἐπὶ δὲ τροφὴν παραγενομένους, ἂν μὲν ᾖ + τι τῶν πρόσθεν ὄφελος λόγων οἷς τὰς ὀρέξεις κηλοῦμεν ἐκηλοῦμεν καὶ κατεπραῦνομεν R καὶ καταπραΰνομεν, ἄλλο τι χρὴ παραινεῖν τῶν ἐφεξῆς· ἂν δʼ ὥσπερ ἐκ δεσμῶν λελυμένῃ λελυμέναις χαλεπὸν + ᾖ χρῆσθαι καὶ φιλονεικεῖν πρὸς γαστέρα ὦτα μὴ ἔχουσαν, ὡς ἔλεγε Κάτων, διαμηχανητέον τῇ ποιότητι + τῆς τροφῆς ἐλαφρότερον ποιεῖν τὸ πλῆθος. καὶ τὰ μὲν στερεὰ καὶ πολύτροφα· τῶν σιτίων, οἷον τὰ κρεώδη καὶ τυρώδη καὶ σύκων τὰ ξηρὰ καὶ ᾠῶν τὰ ἑφθά, προσφέρεσθαι πεφυλαγμένως ἁπτόμενον ἔργον γὰρ ἀεὶ παραιτεῖσθαι , τοῖς δὲ λεπτοῖς ἐμφύεσθαι καὶ κούφοις, οἷα τὰ πολλὰ τῶν λαχάνων καὶ + τὰ πτηνὰ καὶ τῶν ἰχθύων οἱ μὴ πίονες. ἔστι γὰρ + τὰ τοιαῦτα προσφερόμενον καὶ χαρίζεσθαι ταῖς ὀρέξεσι καὶ τὸ σῶμα μὴ πιέζειν. μάλιστα δὲ τὰς ἀπὸ κρεῶν φοβητέον ἀπεψίας· καὶ γὰρ εὐθὺς σφόδρα καὶ βαρύνουσι, καὶ λείψανον εἰσαῦθις πονηρὸν ἀπʼ + αὐτῶν παραμένει. καὶ κράτιστον μὲν ἐθίσαι τὸ σῶμα μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι σαρκοφαγίας· πολλὰ γὰρ οὐ μόνον πρὸς διατροφὴν ἄφθονα ἀλλὰ καὶ πρὸς εὐπάθειαν καὶ ἀπόλαυσιν ἀναδίδωσιν ἡ γῆ, τοῖς μὲν αὐτόθεν ἀπραγμόνως χρῆσθαι παρέχουσα, τὰ δὲ + μιγνύμενα παντοδαπῶς καὶ σκευαζόμενα συνηδύνειν. + ἐπεὶ δὲ τὸ ἔθος τρόπον τινὰ φύσις τοῦ παρὰ φύσιν γέγονεν, οὐ δεῖ χρῆσθαι κρεοφαγίᾳ πρὸς ἀποπλήρωσιν ὀρέξεως, ὥσπερ λύκους ἢ λέοντας, ἀλλʼ οἷον ὑπέρεισμα καὶ διάζωμα τῆς τροφῆς ἐμβαλλομένους + ἑτέροις σιτίοις χρῆσθαι καὶ ὄψοις, ἃ καὶ τῷ σώματι μᾶλλόν ἐστι Xylander: ἐστι καὶ κατὰ φύσιν, καὶ τῆς ψυχῆς ἧττον ἀμβλύνει τὸ λογικόν, ὥσπερ ἐκ λιτῆς καὶ ἐλαφρᾶς ὕλης ἀναπτόμενον.

+

τῶν δʼ ὑγρῶν γάλακτι μὲν οὐχ ὡς ποτῷ + χρηστέον, ἀλλʼ ὡς σιτίῳ δύναμιν ἐμβριθῆ καὶ πολύτροφον + ἔχοντι. πρὸς δὲ τὸν οἶνον ἅπερ Εὐριπίδης Εὐριπίδης] Nauck. p. 525 πρὸς τὴν Ἀφροδίτην διαλεκτέον λεκτέον R εἴης μοι, μέτριον δέ πως δέ πως] δὲ πῶμʼ? εἴης, μηδʼ ἀπολείποις καὶ γὰρ ποτῶν ὠφελιμώτατόν ἐστι καὶ φαρμάκων ἥδιστον καὶ ὄψων ἀσικχότατον, ἂν τύχῃ τῆς πρὸς + τὸν καιρὸν εὐκρασίας μᾶλλον ἢ τῆς πρὸς τὸ ὕδωρ. ὕδωρ δʼ οὐ μόνον τὸ μιγνύμενον πρὸς οἶνον, ἀλλὰ καὶ τὸ καθʼ ἑαυτὸ τοῦ κεκραμένου μεταξὺ πινόμενον ἀβλαβέστερον ποιεῖ τὸ κεκραμένον. ἐθιστέον οὖν παρὰ τὴν καθʼ ἡμέραν δίαιταν ὕδατος προσφέρεσθαι + καὶ δύο καὶ τρία ποτήρια, τήν τε δύναμιν + τοῦ οἴνου ποιοῦντα μαλακωτέραν καὶ τοῦ σώματος συνήθη τὴν ὑδροποσίαν, ὅπως, ὅταν ἐν χρείᾳ γένηται, μὴ ξενοπαθῇ μηδʼ ἀπαναίνηται. συμβαίνει γὰρ ἐνίους φέρεσθαι μάλιστα πρὸς τὸν οἶνον ὅταν μάλιστα + χρείαν ὑδροποσίας ἔχωσι. καὶ γὰρ ἡλιωθέντες καὶ ῥιγώσαντες πάλιν καὶ σφοδρότερον εἰπόντες καὶ συντονώτερον φροντίσαντες καὶ ὅλως μετὰ τοὺς κόπους καὶ τοὺς ἀγῶνας οἴονται ποτέον εἶναι τὸν οἶνον ὡς καὶ τῆς φύσεως ἀπαιτούσης εὐπάθειάν τινα τῷ + + σώματι καὶ μεταβολὴν ἐκ τῶν πόνων. ἡ δὲ φύσις εὐπάθειαν μέν, εἴ τις εὐπάθειαν καλεῖ τὴν ἡδυπάθειαν, οὐκ ἀπαιτεῖ, μεταβολὴν δʼ ἀπαιτεῖ τὴν εἰς τὸ μέσον ἡδονῆς καὶ πόνου καθιστᾶσαν. διὸ καὶ τροφῆς ὑφαιρετέον ἐν τούτοις, καὶ τὸν οἶνον ἢ παντελῶς + ἀφαιρετέον ἢ προσοιστέον πολλῇ κατακεραννύμενον διὰ μέσου καὶ κατακλυζόμενον ὑδροποσίᾳ. πλήκτης γὰρ ὢν καὶ ὀξὺς ἐπιτείνει τὰς τοῦ σώματος ταραχάς, καὶ τραχύτερα ποιεῖ καὶ παροξύνει τὰ πεπληγμένα, παρηγορίας δεόμενα καὶ λειότητος, ἃς ἃς R:οἷς μάλιστα τὸ ὕδωρ ἐνδίδωσι. καὶ γὰρ ἂν οὐ διψῶντες, ἄλλως 1 δὲ θερμὸν ὕδωρ πίωμεν μετὰ τοὺς κόπους + καὶ τὰς διατάσεις καὶ τὰ καύματα, χαλάσματος + καὶ μαλακότητος; αἰσθανόμεθα περὶ τὰ ἐντός· ἤπιος γὰρ ἡ τοῦ ὕδατος ὑγρότης καὶ ἄσφυκτος, ἡ δὲ τοῦ οἴνου φορὰν ἔχει πολλὴν καὶ δύναμιν οὐκ εὐμενῆ τοῖς προσφάτοις πάθεσιν οὐδὲ φιλάνθρωπον. καὶ γὰρ ἃς λέγουσιν ἔνιοι τῷ σώματι τὴν ἀσιτίαν δριμύτητας + ἐγγεννᾶν καὶ πικρότητας εἴ τις δέδιεν ἢ καθάπερ οἱ παῖδες δεινὸν ἡγεῖται πρὸ τοῦ πυρέττειν μὴ παρατίθεσθαι τράπεζαν ἐν ὑποψίᾳ γεγονώς, εὐάρμοστον ἡ ὑδροποσία μεθόριον. καὶ γὰρ αὐτῷ τῷ Διονύσῳ πολλάκις νηφάλια θύομεν, ἐθιζόμενοι + + καλῶς μὴ ζητεῖν ἀεὶ τὸν ἄκρατον. ὁ δὲ Μίνως καὶ τὸν αὐλὸν ἀφεῖλε τῆς θυσίας καὶ τὸν στέφανον ὑπὸ λύπης. καίτοι λυπουμένην ψυχὴν ἴσμεν οὔθʼ ὑπὸ στεφάνων οὔθʼ ὑπʼ αὐλῶν παθοῦσαν· σῶμα δʼ οὐδὲν οὕτως ἰσχυρόν ἐστιν, ᾧ τεταραγμένῳ καὶ φλεγμαίνοντι + προσπεσὼν οἶνος οὐκ ἠδίκησε.

+

τοὺς μὲν οὖν Λυδοὺς ἐν τῷ λιμῷ λέγουσι διαγαγεῖν παρʼ ἡμέραν τρεφομένους, εἶτα παίζοντας καὶ κυβεύοντας· φιλόλογον δʼ ἄνδρα καὶ φιλόμουσον + ἐν καιρῷ δεομένῳ δεομένῳ Meziriacus: δεόμενον βραδυτέρου δείπνου διάγραμμα + παρακείμενον ἤ τι βιβλίδιον ἢ λύριον οὐ προΐενται τῇ γαστρὶ λεηλατούμενον, ἀλλʼ ἀποστρέφων συνεχῶς καὶ μεταφέρων ἐπὶ ταῦτα τὴν διάνοιαν ἀπὸ τῆς τραπέζης ὥσπερ Ἁρπυίας τὰς ὀρέξεις διασοβήσει ταῖς Μούσαις. οὐ γὰρ ὁ μὲν Σκύθης, ὅταν πίνῃ, πολλάκις ἐφάπτεται τοῦ τόξου καὶ παραψάλλει τὴν νευράν, ἐκλυόμενον ὑπὸ τῆς μέθης ἀνακαλούμενος τὸν θυμόν, Ἕλλην δʼ ἀνὴρ φοβήσεται τοὺς καταγελῶντας + αὐτοῦ, γράμμασι καὶ βιβλίοις ἀγνώμονα καὶ δυσπαραίτητον ἐπιθυμίαν ἀνιέντος ἀτρέμα καὶ + χαλῶντος. τῶν μὲν γὰρ παρὰ τῷ Μενάνδρῳ νεανίσκων ὑπὸ τοῦ πορνοβοσκοῦ παρὰ πότον ἐπιβουλευομένων καλὰς καὶ πολυτελεῖς εἰσάγοντος ἑταίρας + ἕκαστος, ὥς φησι. κύψας καθʼ καθʼ W: ἐς αὑτὸν τῶν τραγημάτων ἔφλα Meinek. IV p. 280 , φυλαττόμενος καὶ φοβούμενος ἐμβλέπειν οἱ δὲ φιλόλογοι πολλὰς καὶ καλὰς καὶ ἡδείας ἀπόψεις καὶ ἀποστροφὰς ἔχουσιν, ἄνπερ ἄλλως μὴ δύνωνται τὸ + κυνικὸν καὶ θηριῶδες τῶν ὀρέξεων κατέχειν παρακειμένης τραπέζης. ἀλειπτῶν δὲ φωνὰς καὶ παιδοτριβῶν λόγους ἑκάστοτε λεγόντων ὡς τὸ παρὰ δεῖπνον φιλολογεῖν τὴν τροφὴν διαφθείρει καὶ βαρύνει + τὴν κεφαλὴν τότε φοβητέον, ὅταν τὸν Ἰνδὸν ἀναλύειν + ἢ διαλέγεσθαι περὶ τοῦ Κυριεύοντος ἐν δείπνῳ μέλλωμεν. τὸν μὲν γὰρ ἐγκέφαλον τοῦ φοίνικος, γλυκὺν ὄντα τῶν σφόδρα κεφαλαλγῶν τῶν σφόδρα κεφαλαλγῶν scripsi: σφόδρα κεφαλαλγὸν λέγουσιν εἶναι· διαλεκτικὴ δὲ τρωγάλιον τρωγάλιον] Bergk. 1 p. 423 ἐπὶ δείπνῳ γλυκὺ μὲν οὐδαμῶς κεφαλαλγὲς δὲ καὶ κοπῶδες ἰσχυρῶς + ἐστιν. ἂν δʼ ἡμᾶς μὴ ἄλλο τι ζητεῖν ἢ φιλοσοφεῖν ἢ ἀναγιγνώσκειν παρὰ δεῖπνον ἐῶσι τῶν ἐν τῷ καλῷ καὶ ὠφελίμῳ τὸ ἐπαγωγὸν ὑφʼ ἡδονῆς καὶ γλυκὺ μόριον ἐχόντων, κελεύσομεν αὐτοὺς μὴ ἐνοχλεῖν, + ἀλλʼ ἀπιόντας ἐν τῷ ξυστῷ ταῦτα καὶ ταῖς παλαίστραις διαλέγεσθαι τοῖς ἀθληταῖς, οὓς τῶν + βιβλίων ἐξελόντες ἀεὶ διημερεύειν ἐν σκώμμασι καὶ βωμολοχίαις ἐθίζοντες, ὡς ὁ κομψὸς Ἀρίστων ἔλεγε, τοῖς ἐν γυμνασίῳ κίοσιν ὁμοίως λιπαροὺς πεποιήκασι καὶ λιθίνους. αὐτοὶ δὲ πειθόμενοι τοῖς ἰατροῖς παραινοῦσιν ἀεὶ τοῦ δείπνου καὶ τοῦ ὕπνου λαμβάνειν + μεθόριον καὶ μὴ συμφορήσαντας εἰς τὸ σῶμα τὰ σιτία καὶ τὸ πνεῦμα καταθλίψαντας εὐθὺς εὐθὺς Xylander: μὴ εὐθὺς ὠμῇ καὶ ζεούσῃ τῇ τροφῇ βαρύνειν τὴν πέψιν ἀλλʼ ἀναπνοὴν καὶ χάλασμα παρέχειν, παρέχειν Benselerus: ἔχειν ὥσπερ οἱ τὰ σώματα + κινεῖν μετὰ δεῖπνον ἀξιοῦντες οὐ δρόμοις οὐδὲ + παγκρατίοις τοῦτο ποιοῦσιν ἀλλὰ βληχροῖς ἀλλὰ βληχροῖς L. Dindorfius: ἀλλʼ ἀβληχροῖς περιπάτοις καὶ χορείαις ἐμμελέσιν, οὕτω καὶ οὕτω καὶ R: οὑτως ἡμεῖς οἰησόμεθα δεῖν τὰς ψυχὰς διαφέρειν μετὰ τὸ δεῖπνον μήτε πράγμασι μήτε φροντίσι μήτε σοφιστικοῖς ἀγῶσι πρὸς ἅμιλλαν ἐπιδεικτικὴν ἢ νικητικὴν περαινομένοις. + ἀλλὰ πολλὰ μέν ἐστι τῶν φυσικῶν προβλημάτων ἐλαφρὰ καὶ πιθανά, πολλὰ δ̓ ἠθικὰς ἠθικὰς Duebnerus: ἤθη καὶ σκέψεις ἔχοντα καὶ τοῦτο καὶ τοῦτο scripsi: τοῦτο δὴ τὸ μενοεικές, ὡς Ὅμηρος ἔφη, καὶ μὴ ἀντίτυπον. τὰς δʼ ἐν τὰς δʼ ἐν R: ταῖς δὲ ἱστορικαῖς καὶ ποιητικαῖς ζητήσεσι διατριβὰς οὐκ ἀηδῶς + ἔνιοι δευτέρας τραπέζας ἀνδράσι φιλολόγοις καὶ φιλομούσοις· προσεῖπον. εἰσὶ δὲ καὶ διηγήσεις ἄλυποι + καὶ μυθολογίαι, καὶ τὸ περὶ αὐλοῦ τι καὶ λύρας ἀκοῦσαι καὶ εἰπεῖν ἐλαφρότερον ἢ λύρας αὐτῆς φθεγγομένης ἀκούειν καὶ αὐλοῦ. μέτρον δὲ τοῦ + καιροῦ τὸ τῆς τροφῆς καθισταμένης ἀτρέμα καὶ συμπνεούσης τὴν πέψιν ἐγκρατῆ γενέσθαι καὶ ὑπερδέξιον.

+

ἐπεὶ δʼ Ἀριστοτέλης οἴεται τῶν δεδειπνηκότων τὸν μὲν περίπατον ἀναρριπίζειν τὸ θερμόν, + τὸν δʼ ὕπνον, ἂν εὐθὺς καθεύδωσι, καταπνίγειν, ἕτεροι δὲ τὴν μὲν ἡσυχίαν οἴονται τὰς πέψεις βελτίονας + ποιεῖν, τὴν δὲ κίνησιν ταράττειν τὰς ἀναδόσεις, καὶ τοῦτο τοὺς μὲν περιπατεῖν εὐθὺς ἀπὸ δείπνου τοὺς δʼ ἀτρεμεῖν πέπεικεν, ἀμφοτέρων ἂν + οἰκείως ἐφάπτεσθαι δόξειεν ὁ τὸ μὲν σῶμα συνθάλπων καὶ συνέχων μετὰ τὸ δεῖπνον, τὴν δὲ διάνοιαν μὴ καταφερόμενος μηδʼ ἀργῶν εὐθὺς ἀλλʼ ὥσπερ εἴρηται διαφορῶν ἐλαφρῶς τὸ πνεῦμα καὶ λεπτύνων τῷ λαλεῖν τι καὶ ἀκούειν τῶν προσηνῶν καὶ μὴ + δακνόντων μηδὲ βαρυνόντων.

+

ἐμέτους δὲ καὶ κοιλίας καθάρσεις ὑπὸ φαρμάκων, μιαρὰ παραμύθια πλησμονῆς, ἄνευ μεγάλης + ἀνάγκης οὐ κινητέον, ὥσπερ οἱ πολλοὶ κενώσεως ἕνεκα πληροῦντες τὸ σῶμα καὶ πάλιν πληρώσεως πληρώσεως ab ἕνεκα pendet + κενοῦντες παρὰ φύσιν, ταῖς πλησμοναῖς οὐχ ἧττον ἢ ταῖς ἐνδείαις ἀνιώμενοι, μᾶλλον δʼ ὅλως τὴν μὲν πλήρωσιν ὡς κώλυσιν ἀπολαύσεως βαρυνόμενοι, τὴν δʼ ἔνδειαν ὡς χώραν ἀεὶ ταῖς ἡδοναῖς παρασκευάζοντες. τὸ γὰρ βλαβερὸν ἐν τούτοις προὖπτόν ἐστι· ταραχάς τε γὰρ ἀμφότερα τῷ σώματι παρέχεται καὶ σπαραγμούς;. ἴδιον δὲ τῷ μὲν ἐμέτῳ κακὸν πρόσεστι τὸ τὴν ἀπληστίαν αὔξειν τε καὶ τρέφειν· γίγνονται + γὰρ αἱ πεῖναι καθάπερ τὰ κοπτόμενα ἀνακοπτόμενα Madvigius ῥεῖθρα + τραχεῖαι καὶ χαραδρώδεις, καὶ βίᾳ τὴν τροφὴν ἕλκουσιν ἀεὶ λυττῶσαι, λυττῶσαι scripsi: λυττῶσαν οὐκ ὀρέξεσιν ἐοικυῖαι σιτίων δεομέναις ἀλλὰ φλεγμοναῖς φαρμάκων καὶ καταπλασμάτων. ὅθεν ἡδοναὶ μὲν ὀξεῖαι καὶ ἀτελεῖς + καὶ πολὺν ἔχουσαι σφυγμὸν καὶ οἶστρον ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι λαμβάνουσιν αὐτούς, διατάσεις δὲ καὶ πληγαὶ πόρων καὶ πνευμάτων ἐναπολήψεις διαδέχονται, μὴ περιμένουσαι τὰς κατὰ φύσιν ἐξαγωγάς, ἀλλʼ ἐπιπολάζουσαι τοῖς σώμασιν ὥσπερ ὑπεράντλοις + σκάφεσι, φορτίων ἐκβολῆς οὐ περιττωμάτων δεομένοις. αἱ δὲ περὶ τὴν κάτω κοιλίαν ἐκταράξεις διὰ φαρμακείας φθείρουσαι καὶ τήκουσαι τὰ ὑποκείμενα πλείονα ποιοῦσι περίττωσιν ἢ ἐξάγουσιν. ὥσπερ + οὖν, εἴ τις Ἑλλήνων ὄχλον ἐν πόλει βαρυνόμενος + σύνοικον, Ἀράβων ἐμπλήσειε καὶ Σκυθῶν τὴν πόλιν ἐπηλύδων, οὕτως ἔνιοι τοῦ παντὸς διαμαρτάνουσιν ἐπʼ ἐκβολῇ περιττωμάτων συνήθων καὶ συντρόφων ἐμβάλλοντες ἔξωθεν εἰς τὸ σῶμα κόκκους τινὰς Κνιδίους καὶ σκαμωνίαν καὶ δυνάμεις ἄλλας ἀσυγκράτους ἀσυγκράτους Meziriacus: ἀσυγκρίτους + καὶ ἀγρίας καὶ καθαρμοῦ δεομένας μᾶλλον ἢ καθῆραι τὴν φύσιν δυναμένας. ἄριστον μὲν οὖν τὸ μετρίᾳ διαίτῃ καὶ σώφρονι τὸ σῶμα ποιεῖν περὶ τε πληρώσεις καὶ κενώσεις αὐτοτελὲς ἀεὶ καὶ σύμμετρον· εἰ δʼ ἀνάγκη ποτὲ καταλάβοι, τοὺς μὲν ἐμέτους ποιητέον ἄνευ φαρμακείας καὶ περιεργίας, + μηδὲν ἐκταράττοντας ἀλλʼ ὅσον ἀπεψίαν διαφυγεῖν + αὐτόθεν ἀφιέντας ἀπραγμόνως τῷ πλεονάζοντι τὴν ἀπέρασιν. ὡς γὰρ τὰ ὀθόνια ῥύμμασι καὶ χαλαστραίοις πλυνόμενα μᾶλλον ἐκτρίβεται ἐκτρίβεται scripsi: ἐντρίβεται τῶν ὑδατοκλύστων, οὕτως οἱ μετὰ φαρμάκων ἔμετοι λυμαίνονται τῷ σώματι καὶ διαφθείρουσιν. ὑφισταμένης δὲ + κοιλίας οὐδὲν φάρμακον οἷα τῶν σιτίων ἔνια μαλακὰς ἐνδιδόντα προθυμίας καὶ διαλύοντα πράως, ὧν ἥ τε πεῖρα πᾶσι συνήθης καὶ ἡ χρῆσις ἄλυπος. ἂν + δὲ τούτοις ἀπειθῇ, πλείονας ἡμέρας ὑδροποσίαν ἢ ἀσιτίαν ἢ κλυστῆρα προσδεκτέον μᾶλλον ἢ ταρακτικὰς + καὶ φθαρτικὰς φαρμακείας, ἐφʼ ἃς οἱ πολλοὶ φέρονται προχείρως, καθάπερ ἀκόλαστοι γυναῖκες, ἐκβολίοις χρώμεναι καὶ φθορίοις ὑπὲρ τοῦ πάλιν πληροῦσθαι καὶ ἡδυπαθεῖν.

+

ἀλλὰ τούτους μὲν ἐατέον· οἱ δʼ ἄγαν αὖ + πάλιν ἀκριβεῖς καὶ τεταγμένας τινὰς ἐκ περιόδου + κριτικὰς ἐμβάλλοντες ἀσιτίας οὐκ ὀρθῶς τὴν φύσιν μὴ δεομένην διδάσκουσι δεῖσθαι συστολῆς καὶ ποιεῖν ἀναγκαίαν τὴν οὐκ ἀναγκαίαν ὑφαίρεσιν ἐν καιρῷ ζητούμενον ἔθος ἀπαιτοῦντι.· βέλτιον γὰρ ἐλευθέροις + τοῖς τοιούτοις χρῆσθαι κολασμοῖς εἰς τὸ σῶμα, μηδεμιᾶς μηδεμιᾶς H: μηδεμιᾶς δὲ προαισθήσεως οὔσης μηδʼ ὑποψίας, καὶ τὴν ἄλλην δίαιταν, ὥσπερ εἴρηται, πρὸς τὸ συντυγχάνον ἀεὶ ταῖς μεταβολαῖς ὑπήκοον ἔχειν, μὴ καταδεδουλωμένην μηδʼ ἐνδεδεμένην ἑνὶ σχήματι βίου πρός τινας καιροὺς ἢ ἀριθμοὺς ἢ περιόδους + ἄγεσθαι μεμελετηκότος. οὐ γὰρ ἀσφαλὲς οὐδὲ ῥᾴδιον + οὐδὲ πολιτικὸν οὐδʼ ἀνθρωπικὸν ἀλλʼ ὀστρέου τινὸς ζωῇ προσεοικὸς ἢ στελέχους τὸ ἀμετάστατον τοῦτο καὶ κατηναγκασμένον ἐν τροφαῖς καὶ ἀποχαῖς καὶ κινήσεσι καὶ ἡσυχίαις post ἡσυχίαις signavit hiatum H εἰς ἐπίσκιόν τινα βίον καὶ σχολαστὴν καὶ μονότροπόν τινα μονότροπόν τινα] μονότροπον H καὶ ἄφιλον καὶ + ἄδοξον ἀπωτάτω πολιτείας καθίσασιν ἑαυτοὺς καὶ συστείλασιν οὐ κατά γε τὴν ἐμήν ἔφη γνώμην

+

οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν + + καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος· πρὸς οὐδὲν γὰρ ἑαυτῷ χρήσαιτʼ ἄν τις ὑγιαίνοντι κρεῖττον κρεῖττον ἢ Meziriacus: κερίττονι ὡς σὺ scripsi: καὶ οὐ ἢ πρὸς πολλὰς ὡς σὺ φιλανθρώπους πράξεις. ἥκιστα δὴ τὴν ἀργίαν ὑγιεινὸν ὑποληπτέον, + εἰ τὸ τῆς ὑγιείας τέλος ἀπόλλυσι, καὶ οὐδʼ ἀληθές ἐστι τὸ μᾶλλον ὑγιαίνειν τοὺς ἡσυχίαν ἄγοντας· οὔτε γὰρ Ξενοκράτης μᾶλλον διυγίαινε Φωκίωνος οὔτε Δημητρίου Θεόφραστος, Ἐπίκουρόν τε καὶ τοὺς περὶ Ἐπίκουρον οὐδὲν ὢνησε πρὸς τὴν ὑμνουμένην + σαρκὸς εὐστάθειαν ἡ πάσης φιλοτιμίαν ἐχούσης πράξεως + ἀπόδρασις. ἀλλὰ καὶ ἑτέραις ἐπιμελείαις διασωστέον ἐστὶ τῷ σώματι τὴν κατὰ φύσιν ἕξιν, ὡς παντὸς βίου καὶ νόσον δεχομένου καὶ ὑγίειαν. οὐ + μὴν ἀλλὰ καὶ τοῖς πολιτικοῖς· ἔφη παραινετέον εἶναι τοὐναντίον οὗ Πλάτων Πλάτων] Legg. p. 643 b παρῄνει τοῖς νέοις. ἐκεῖνος μὲν γὰρ λέγειν ἐκ τῆς διατριβῆς ἀπαλλαττόμενος εἰώθει ἄγε, ὅπως εἰς καλόν τι καταθήσεσθε τὴν σχολήν, ὦ παῖδες· ἡμεῖς δʼ ἂν τοῖς πολιτευομένοις παραινέσαιμεν εἰς τὰ καλὰ χρῆσθαι τοῖς πόνοις καὶ ἀναγκαῖα, μὴ μικρῶν ἕνεκα μηδὲ φαύλων τὸ σῶμα + + παρατείνοντας, ὥσπερ οἱ πολλοὶ κακοπαθοῦσιν ἐπὶ τοῖς τυχοῦσιν, ἀποκναίοντες ἑαυτοὺς ἀγρυπνίαις καὶ πλάναις καὶ περιδρομαῖς εἰς οὐδὲν χρηστὸν οὐδʼ ἀστεῖον, ἀλλʼ ἐπηρεάζοντες ἑτέροις ἢ φθονοῦντες ἢ φιλονεικοῦντες ἢ δόξας ἀκάρπους καὶ κενὰς διώκοντες. + πρὸς τούτους γὰρ οἶμαι μάλιστα τὸν Δημόκριτον Δημόκριτον] Mullach. 1 p. 342 εἰπεῖν ὡς εἰ τὸ σῶμα δικάσαιτο τῇ ψυχῇ κακώσεως, οὐκ ἂν αὐτὴν ἀποφυγεῖν. ἴσως μὲν γάρ τι τι] τοι R καὶ Θεόφραστος ἀληθὲς εἶπεν, εἰπὼν ἐν μεταφορᾷ πολὺ τῷ σώματι τελεῖν ἐνοίκιον τὴν ψυχήν. + πλείονα μέντοι τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς ἀπολαύει κακὰ μὴ κατὰ λόγον αὐτῷ χρωμένης μηδʼ ὡς προσήκει θεραπευόμενον ὅταν γὰρ ἐν πάθεσιν ἰδίοις γένηται καὶ ἀγῶσι καὶ σπουδαῖς, ἀφειδεῖ τοῦ σώματος. + ὁ μὲν οὖν Ἰάσων οὐκ οἶδʼ ὅ τι παθὼν τὰ μικρὰ + δεῖν ἀδικεῖν ἔλεγεν ἕνεκεν τοῦ τὰ μεγάλα δικαιοπραγεῖν ἡμεῖς δʼ ἂν εὐλόγως τῷ πολιτικῷ παραινέσαιμεν τὰ μικρὰ ῥᾳθυμεῖν καὶ σχολάζειν καὶ ἀναπαύειν αὑτὸν ἐν ἐκείνοις, εἰ βούλεται πρὸς τὰς καλὰς πράξεις καὶ μεγάλας μὴ διάπονον ἔχειν τὸ + σῶμα μηδʼ ἀμβλὺ μηδʼ ἀπαγορεῦον ἀλλʼ ὥσπερ ἐν νεωλκίᾳ τῇ σχολῇ τεθεραπευμένον, ὅπως αὖθις ἐπὶ + τὰς χρείας τῆς ψυχῆς ἀγούσης; ἄθηλος ἵππῳ πῶλος ὣς ἅμα τρέχῃ Bergk. 2 p. 445

+

διὸ τῶν πραγμάτων διδόντων ἀναληπτέον ἑαυτοὺς μήθʼ ὕπνου φθονοῦντας τῷ σώματι μήτʼ ἀρίστου μήτε ῥᾳστώνης τὸν τὸν Salmasius: τὸ μέσον ἡδυπαθείας καὶ + κακοπαθείας κακοπαθείας idem: κακοπαθείας μήτε φυλαττούσης φυλάττοντας W ὅρον, οἷον οἷον] ὃν Salmasius οἱ πολλοὶ μὴ πολλοὶ μὴ idem: πολλοὶ φυλάττοντες ἐπιτρίβουσι τὸ σῶμα ταῖς μεταβολαῖς ὥσπερ τὸν βαπτόμενον σίδηρον, ὅταν ἐνταθῇ καὶ πιεσθῇ σφόδρα τοῖς πόνοις, αὖθις ἐν ἡδοναῖς τηκόμενον + ἀμέτρως καὶ λειβόμενον, λειβόμενον W: θλιβόμενον εἶτα πάλιν ἐξ ἀφροδισίων + καὶ οἴνου διάλυτον καὶ μαλακὸν εἰς ἀγορὰν ἢ αὐλὴν ἤ τινα πραγματείαν διαπύρου καὶ συντόνου δεομένην σπουδῆς ἐλαυνόμενον. Ἡράκλειτος μὲν γὰρ ὑδρωπιάσας ἐκέλευσεν αὐχμὸν ἐξ ἐπομβρίας ποιῆσαι τὸν ἰατρόν· οἱ δὲ πολλοὶ τοῦ παντὸς + ἁμαρτάνουσιν, ὅταν ἐν κόποις καὶ πόνοις καὶ ἐνδείαις γένωνται, μάλιστα ταῖς ἡδοναῖς ἐξυγραίνειν καὶ ἀνατήκειν τὰ σώματα παραδιδόντες, αὖθις δὲ μετὰ τὰς ἡδονὰς οἷον ἐπιστρὲφοντες καὶ κατατείνοντες. ἡ γὰρ φύσις οὐ ζητεῖ τοιαύτην ἀνταπόδοσιν + τοῦ σώματος. ἀλλὰ τῆς ψυχῆς τὸ ἀκόλαστον + καὶ ἀνελεύθερον ἐκ τῶν ἐπιπόνων ὥσπερ οἱ ναῦται πρὸς ἡδονὰς καὶ ἀπολαύσεις ὕβρει φερόμενον καὶ μετὰ τὰς ἡδονὰς πάλιν ἐπʼ ἐργασίας καὶ πορισμοὺς ὠθούμενον οὐκ ἐᾷ λαβεῖν τὴν φύσιν ἧς + μάλιστα δεῖται καταστάσεως καὶ γαλήνης, ἀλλʼ ἐξίστησι καὶ ταράττει διὰ τὴν ἀνωμαλίαν. οἱ δὲ νοῦν ἔχοντες ἣκιστα μὲν ἡδονὰς πονοῦντι τῷ σώματι προσφέρουσιν οὐ γὰρ δέονται τὸ παράπαν οὐδὲ μέμνηνται τῶν τοιούτων πρὸς τῷ καλῷ τῆς πράξεως + + τὴν διάνοιαν ἔχοντες, καὶ τῷ χαίροντι τῆς· ψυχῆς ἢ σπουδάζοντι τὰς ἄλλας ἐξαμαυροῦντες ἐπιθυμίας. τὰς ἄλλας - ἐπιθυμίας Xylander: ταῖς ἄλλαις - ἐπιθυμίαις ὅπερ γάρ φασιν εἰπεῖν τὸν Ἐπαμεινώνδαν μετὰ παιδιᾶς, ἀνδρὸς ἀγαθοῦ περὶ τὰ Λευκτρικὰ νόσῳ τελευτήσαντος, ὦ Ἡράκλεις, πῶς ἐσχόλασεν ἁνὴρ + ἀποθανεῖν ἐν τοσούτοις πράγμασι, τοῦτʼ ἀληθῶς ἔστιν εἰπεῖν ἐπʼ ἀνδρὸς ἢ πολιτικὴν πρᾶξιν ἢ φιλόσοφον φροντίδα διὰ χειρὸς ἔχοντος, τίς δὲ σχολὴ τῷ ἀνδρὶ τούτῳ νῦν ἀπεπτεῖν ἢ μεθύειν ἢ λαγνεύειν;ʼ γενόμενοι δὲ πάλιν ἀπὸ τῶν πράξεων ἐν ἡσυχίᾳ + κατατίθενται τὸ σῶμα καὶ διαναπαύουσι , τῶν τε + πόνων τοὺς ἀχρήστους καὶ μᾶλλον ἔτι τῶν ἡδονῶν τὰς οὐκ ἀναγκαίας ὡς τῇ φύσει πολεμίας φυλαττόμενοι καὶ φεύγοντες.

+

ἤκουσα ἤκουσα W: ἤκουσα τοίνυν Τιβέριόν ποτε Καίσαρα εἰπεῖν ὡς + ἀνὴρ ὑπὲρ ἑξήκοντα γεγονὼς ἔτη καὶ προτείνων ἰατρῷ χεῖρα καταγέλαστός ἐστιν. ἐμοὶ δὲ τοῦτο μὲν εἰρῆσθαι δοκεῖ σοβαρώτερον, ἐκεῖνο δʼ ἀληθὲς εἶναι, τὸ δεῖν ἕκαστον αὑτοῦ μήτε σφυγμῶν ἰδιότητος ἄπειρον ἄπειρον εἶναι Benselerus: εἶναι ἄπειρον εἶναι πολλαὶ γὰρ αἱ καθʼ ἕκαστον διαφοραί μήτε κρᾶσιν ἀγνοεῖν ἣν ἔχει τὸ σῶμα θερμότητος καὶ ξηρότητος, μήθʼ οἷς ὠφελεῖσθαι χρώμενον ἢ βλάπτεσθαι + πέφυκεν. αὑτοῦ γὰρ ἀναίσθητός ἐστιν καὶ τυφλὸς ἐνοικεῖ τῷ σώματι καὶ κωφὸς ὁ ταῦτα μανθάνων + παρʼ ἑτέρου καὶ πυνθανόμενος τοῦ ἰατροῦ πότερον μᾶλλον θέρους ἢ χειμῶνος ὑγιαίνει, καὶ πότερον τὰ. ὑγρὰ ῥᾷον ἢ τὰ ξηρὰ προσδέχεται, καὶ + πότερον φύσει πυκνὸν ἔχει τὸν σφυγμὸν ἢ μανόν· καὶ γὰρ ὠφέλιμον εἰδέναι τὰ τοιαῦτα καὶ ῥᾴδιον, ἀεί γε δὴ πειρωμένους καὶ συνόντας. βρωμάτων δὲ καὶ πωμάτων τὰ χρήσιμα μᾶλλον ἢ τὰ ἡδέα γιγνώσκειν προσήκει, καὶ μᾶλλον ἔμπειρον εἶναι τῶν + εὐστομάχων ἢ τῶν εὐστόμων, καὶ τῶν τὴν πέψιν + μὴ ταραττόντων ἢ τῶν τὴν γεῦσιν σφόδρα γαργαλιζόντων. τὸ γὰρ παρʼ ἰατροῦ πυνθάνεσθαι τί δύσπεπτον ἢ εὔπεπτον αὐτῷ καὶ τί δυσκοίλιον ἢ εὐκοίλιον οὐχ ἧττον αἰσχρόν ἐστιν ἢ τὸ πυνθάνεσθαι + τί γλυκὺ καὶ τί πικρὸν καὶ αὐστηρόν. νῦν δὲ τοὺς μὲν ὀψοποιοὺς ἐπανορθοῦσιν, ἐμπείρως διαισθανόμενοι ποῦ πλέον τὸ γλυκὺ τοῦ προσήκοντος ἢ τὸ ἁλμυρὸν ἢ τὸ αὐστηρὸν ἔνεστιν· αὐτοὶ δʼ ἀγνοοῦσι τί τῷ σώματι μιχθὲν ἐλαφρὸν καὶ ἄλυπον + ἔσται καὶ χρήσιμον. ὅθεν ζωμοῦ μὲν ἄρτυσις οὐ πολλάκις ἁμαρτάνεται παρʼ αὐτοῖς, αὑτοὺς δὲ φαύλως + ὁμοῦ καὶ κακῶς ἀρτύοντες ὁσημέραι πολλὰ παρέχουσι πράγματα τοῖς ἰατροῖς. ζωμὸν μὲν γὰρ οὐκ ἄριστον ἡγοῦνται τὸν γλυκύτατον, ἀλλὰ καὶ πικρὰ καὶ δριμέα συμμιγνύουσιν εἰς δὲ τὸ σῶμα πολλὰς καὶ κατακόρους ἐμβάλλουσιν ἡδονάς, τὰ μὲν ἀγνοοῦντες τὰ δʼ οὐ μνημονεύοντες ὅτι τοῖς ὑγιεινοῖς + καὶ ὠφελίμοις ἡ φύσις ἡδονὴν ἄλυπον καὶ ἀμεταμέλητον προστίθησιν. ἀλλὰ καὶ ταῦτα δεῖ μνημονεύειν, τὰ σύμφυλα καὶ πρόσφορα τῷ σώματι, καὶ τοὐναντίον ἐν ταῖς καθʼ ὥραν μεταβολαῖς καὶ ταῖς, ἄλλαις περιστάσεσιν, εἰδότας οἰκείως προσαρμόττειν + ἑκάστῳ τὴν δίαιταν. +

+

ὅσα μὲν γὰρ μικρολογίας καὶ ἀνελευθερίας προσκρούματα λαμβάνουσιν οἱ πολλοὶ περί τε συγκομιδὰς καρπῶν καὶ τηρήσεις ἐπιπόνους, ἀγρυπνίαις καὶ περιδρομαῖς ἐξελέγχοντες τὰ σαθρὰ καὶ ὕπουλα + τοῦ σώματος, οὐκ ἄξιόν ἐστι δεδιέναι μὴ πάθωσιν ἄνδρες φιλόλογοι καὶ πολιτικοί, πρὸς οὓς ἐνέστηκεν ἡμῖν ὁ λόγος· ἀλλʼ ἑτέραν τινὰ φυλακτέον ἐστὶ τούτοις δριμυτέραν ἐν γράμμασι καὶ μαθήμασι μικρολογίαν, ὑφʼ ἧς ἀφειδεῖν καὶ ἀμελεῖν τοῦ σώματος + ἀναγκάζονται, πολλάκις ἀπαγορεύοντος οὐκ ἐνδιδόντες + ἀλλὰ προσβιαζόμενοι θνητὸν ἀθανάτῳ καὶ γηγενὲς Ὀλυμπίῳ συναμιλλᾶσθαι καὶ συνεξανύτειν. εἶθʼ ὡς ὁ βοῦς πρὸς τὴν ὁμόδουλον ἔλεγε κάμηλον, ἐπικουφίσαι τοῦ φορτίου μὴ βουλομένην, ἀλλὰ + κἀμὲ καὶ ταῦτα πάντα μετὰ μικρὸν οἴσεις· , ὃ καὶ συνέβη τελευτήσαντος αὐτοῦ, οὕτω συμβαίνει τῇ ψυχῇ· μικρὰ χαλάσαι καὶ παρεῖναι μὴ βουλομένη πονοῦντι καὶ δεομένῳ, μετʼ ὀλίγον πυρετοῦ τινος ἢ σκοτώματος ἐμπεσόντος ἀφεῖσα τὰ βιβλία καὶ τοὺς λόγους καὶ τὰς διατριβὰς ἀναγκάζεται συννοσεῖν + ἐκείνῳ καὶ συγκάμνειν. ὀρθῶς οὖν ὁ Πλάτων Πλάτων] Tim. p. 88 b Phaedr. p. 246 b παρῄνεσε μήτε σῶμα κινεῖν ἄνευ ψυχῆς μήτε ψυχὴν ἄνευ σώματος, ἀλλʼ οἷόν τινα ξυνωρίδος ἰσορροπίαν διαφυλάττειν + , ὅτι ὅτι R: ὅτε μάλιστα τῇ ψυχῇ συνεργεῖ τὸ σῶμα καὶ συγκάμνει, πλείστην ἐπιμέλειαν αὐτῷ καὶ θεραπείαν ἀποδιδόντας καὶ τὴν καλὴν καὶ ἐράσμιον ὑγίειαν ὑγίειαν idem: ὑγίειαν ἀποδιδοντας ὧν δίδωσιν ἀγαθῶν κάλλιστον ἡγουμένους διδόναι τὸ πρὸς κτῆσιν ἀρετῆς καὶ χρῆσιν ἔν τε + λόγοις καὶ πράξεσιν ἀκώλυτον αὐτῶν.

diff --git a/data/tlg0007/tlg079/tlg0007.tlg079.perseus-grc2.xml b/data/tlg0007/tlg079/tlg0007.tlg079.perseus-grc2.xml index 59980a33d..12dd18e1f 100644 --- a/data/tlg0007/tlg079/tlg0007.tlg079.perseus-grc2.xml +++ b/data/tlg0007/tlg079/tlg0007.tlg079.perseus-grc2.xml @@ -75,1553 +75,362 @@
-
-

- - η που προῖὼν ὁ χρόνος, ὦ Νίκαρχε, πολὺ σκότος ἑπάξει τοᾷ πράγμασι - καὶ πᾶσαν ἀσάφειαν, εἰ νῦν ἐπὶ προσφάτοις οὕτω καὶ νεαροῖς λόγοι - ψευδεῖς συντεθέντες ἔχουσι πίστιν. οὔτε γὰρ μόνων, - - ὡς ὑμεῖς ἀκηκόατε, - τῶν ἑπτὰ γέγονε τὸ συμπόσιον, ἀλλὰ πλειόνων ἢ δὶς τοσούτων (ἐν οἷς - καὶ αὐτὸς ἤμην, συνήθης μὲν ὢν Περιάνδρῳ διὰ τὴν τέχνην, ξένος δὲ - Θάλεω· παρʼ ἐμοὶ γὰρ κατέλυσεν ὁ ἀνὴρ Περιάνδρου κελεύσαντος), - οὔτε τοὺς λόγους ὀρθῶς - ἀπεμνημόνευσεν - ὅστις ἦν ὑμῖν ὁ διηγούμενος· ἦν δʼ ὡς ἔοικεν οὐδεὶς τῶν - παραγεγονότων. ἀλλʼ ἐπεὶ σχολή τε πάρεστι πολλὴ καὶ τὸ γῆρας οὐκ - ἀξιόπιστον ἐγγυήσασθαι τὴν ἀναβολὴν τοῦ λόγου, προθυμουμένοις ὑμῖν - ἀπʼ ἀρχῆς ἅπαντα διηγήσομαι. - - -

-
-
-

παρεσκευάκει μὲν γὰρ οὐκ ἐν τῇ πόλει τὴν ὑποδοχὴν ὁ Περίανδρος, - ἀλλʼ ἐν τῷ περὶ τὸ Λέχαιον ἑστιατορίῳ παρὰ τὸ τῆς Ἀφροδίτης - ἱερόν, ἧς ἦν καὶ ἡ θυσία. μετὰ γὰρ τὸν ἔρωτα τῆς μητρὸς αὐτοῦ - προεμένης τὸν βίον ἑκουσίως, οὐ τεθυκὼς τῇ Ἀφροδίτῃ - τότε πρῶτον ἔκ τινων ἐνυπνίων τῆς Μελίσσης - ὥρμησε τιμᾶν καὶ θεραπεύειν τὴν θεόν. τῶν δὲ - κεκλημένων ἑκάστῳ συνωρὶς ἱκανῶς κεκοσμημένη προσήχθη· καὶ γὰρ ὥρα - θέρους ἦν, καὶ τὴν ὁδὸν ἅπασαν ὑπὸ πλήθους ἁμαξῶν καὶ ἀνθρώπων - ἄχρι θαλάττης κονιορτὸς καὶ θόρυβος κατεῖχεν. ὁ μέντοι -Θαλῆς τὸ ζεῦγος ἐπὶ ταῖς θύραις ἰδὼν καὶ -καὶ del. Hertlinus μειδιάσας - ἀφῆκεν. ἐβαδίζομεν οὖν ἐκτραπόμενοι διὰ - τῶν χωρίων, καθʼ ἡσυχίαν, καὶ μεθʼ ἡμῶν τρίτος ὁ Ναυκρατίτης - Νειλόξενος, ἀνὴρ ἐπιεικὴς καὶ τοῖς περὶ Σόλωνα καὶ Θαλῆν -Θαλῆν H: θάλητα - - γεγονὼς ἐν Αἰγύπτῳ συνήθης - ἐτύγχανε δὲ - πρὸς Βίαντα πάλιν ἀπεσταλμένος· ὧν δὲ χάριν οὐδʼ αὐτὸς ᾔδει, πλὴν - ὑπενόει πρόβλημα δεύτερον αὐτῷ κομίζειν ἐν βιβλίῳ κατασεσημασμένον· - εἴρητο γάρ, εἰ Βίας ἀπαγορεύσειεν, ἐπιδεῖξαι τοῖς σοφωτάτοις - Ἑλλήνων τὸ βιβλίον. ἕρμαιον ὁ - - Νειλόξενος ἔφη μοι γέγονεν ἐνταῦθα λαβεῖν ἅπαντας ὑμᾶς, καὶ κομίζω τὸ βιβλίον ὡς - ὁρᾷς ἐπὶ τὸ δεῖπνον. ἅμα δʼ ἡμῖν ἐπεδείκνυε, Καὶ ὁ Θαλῆς - γελάσας εἴ τι κακόν εἶπεν, αὖθις εἰς Πριήνην διαλύσει γὰρ - ὁ Βίας, ὡς διέλυσεν αὐτὸς -αὐτὸς del. H τὸ - πρῶτον. - τί δʼ ἦν ἔφην ἐγὼ τὸ πρῶτον; ἱερεῖον εἶπεν ἔπεμψεν αὐτῷ, κελεύσας τὸ πονηρότατον - ἐξελόντα καὶ χρηστότατον ἀποπέμψαι κρέας. ὁ δʼ ἡμέτερος εὖ· καὶ - καλῶς τὴν γλῶτταν ἐξελὼν ἐξέπεμψεν· -ἐξέπεμψεν scripsi: ἔπεμψεν - ὅθεν - εὐδοκιμῶν δῆλός ἐστι - καὶ θαυμαζόμενος. οὐ διὰ - ταῦτʼ ἔφη μόνον ὁ - Νειλόξενος, ἀλλʼ οὐ φεύγει τὸ φίλος εἶναι καὶ λέγεσθαι βασιλέων - καθάπερ ὑμεῖς, ἐπεὶ σοῦ γε καὶ τἄλλα θαυμάζει, καὶ τῆς πυραμίδος τὴν μέτρησιν ὑπερφυῶς ἠγάπησεν, ὅτι - πάσης ἄνευ πραγματείας καὶ μηδενὸς ὀργάνου δεηθεὶς ἀλλὰ τὴν - βακτηρίαν στήσας ἐπὶ τῷ πέρατι τῆς σκιᾶς ἣν ἡ πυραμὶς ἐποίει, - γενομένων τῇ ἐπαφῇ - τῆς ἀκτῖνος δυεῖν - τριγώνων, ἔδειξας ὃν ἡ σκιὰ πρὸς τὴν σκιὰν λόγον εἶχε τὴν - πυραμίδα πρὸς τὴν βακτηρίαν ἔχουσαν. ἀλλʼ, ὅπερ ἔφην, διεβλήθης - μισοβασιλεὺς - εἶναι, καί τινες ὑβριστικαί σου περὶ τυράννων ἀποφάσεις ἀνεφέροντο - πρὸς αὐτόν , ὡς - ἐρωτηθεὶς ὑπὸ - Μολπαγόρου τοῦ Ἴωνος τί παραδοξότατον εἴης ἑωρακώς, ἀποκρίναιο τύραννον γέροντα, καὶ πάλιν ἔν τινι πότῳ, περὶ τῶν θηρίων - λόγου γενομένου, φαίης κάκιστον εἶναι τῶν μὲν ἀγρίων θηρίων τὸν - τύραννον, τῶν δʼ ἡμέρων τὸν κόλακα· - - ταῦτα γάρ, εἰ καὶ πάνυ προσποιοῦνται διαφέρειν οἱ βασιλεῖς; τῶν - τυράννων, οὐκ εὐμενῶς ἀκούουσιν. ἀλλὰ τοῦτο μέν εἶπεν ὁ Θαλῆς Πιττακοῦ ἐστιν, εἰρημένον ἐν - παιδιᾷ ποτε πρὸς Μυρσίλον ἐγὼ δὲ - θαυμάσαιμʼ, ἄν ἔφη οὐ τύραννον - ἀλλὰ κυβερνήτην - γέροντα θεασάμενος. πρὸς - δὲ τὴν μετάθεσιν τὸ τοῦ νεανίσκου πέπονθα τοῦ βαλόντος μὲν ἐπὶ τὴν - κύνα πατάξαντος δὲ τὴν μητρυιὰν καὶ εἰπόντος οὐδʼ οὕτω - κακῶς. διὸ καὶ Σόλωνα σοφώτατον ἡγησάμην οὐ δεξάμενον - τυραννεῖν. καὶ Πιττακὸς - οὗτος εἰ - μοναρχίᾳ μὴ προσῆλθεν, οὐκ ἂν εἶπεν ὡς χαλεπὸν ἐσθλὸν - ἔμμεναι. Περίανδρος δʼ ἔοικεν ὥσπερ ἐν νοσήματι πατρῴῳ τῇ - τυραννίδι ι κατειλημμένος οὐ φαύλως ἐξαναφέρειν χρώμενος ὁμιλίαις - ὑγιειναῖς ἄχρι γε νῦν καὶ συνουσίας ἀνδρῶν νοῦν - ἐχόντων - ἐπαγόμενος, ἃς δὲ Θρασύβουλος αὐτῷ κολούσεις τῶν ἄκρων οὑμὸς - πολίτης ὑφηγεῖται μὴ προσιέμενος. γεωργοῦ γὰρ αἴρας -αἴρας - W: ἄγρας - καὶ ὀνωνίδας -ὀνωνίδας Doehnerus: ὄρνιθας - ἀντὶ πυρῶν καὶ κριθῶν συγκομίζειν - ἐθέλοντος οὐδὲν διαφέρει - τύραννος - ἀνδραπόδων μᾶλλον ἄρχειν ἢ ἀνδρῶν βουλόμενος· ἓν γὰρ ἀντὶ - πολλῶν κακῶν ἀγαθὸν αἱ δυναστεῖαι τὴν τιμὴν ἔχουσι καὶ τὴν δόξαν, - ἄνπερ ἀγαθῶν ὡς κρείττονες ἄρχωσι καὶ μεγάλων μείζονες εἶναι - δοκῶσι· τὴν δʼ ἀσφάλειαν ἀγαπῶντας - - ἄνευ τοῦ καλοῦ προβάτων ἔδει πολλῶν -πολλῶν del. H καὶ - ἵππων καὶ βοῶν ἄρχειν, μὴ ἀνθρώπων. ἀλλὰ γὰρ εἰς - οὐδὲν προσήκοντας - ἐμβέβληκεν ἡμᾶσ' ἔφη ὁ ξένος οὑτοσὶ λόγους, ἀμελήσας λέγειν - τε καὶ ζητεῖν ἃ ἁρμόττει ἐπὶ -ἐπὶ] τοῖς ἐπὶ - δεῖπνον βαδίζουσιν. ἦ γὰρ οὐκ οἴει, - καθάπερ ἑστιάσοντος ἔστι τις - παρασκευὴ , καὶ δειπνήσοντος εἶναι; Συβαρῖται μὲν γὰρ ὡς ἔοικε πρὸ - ἐνιαυτοῦ τὰς κλήσεις ποιοῦνται τῶν γυναικῶν, ὅπως ἐκγένοιτο κατὰ - σχολὴν παρασκευασαμέναις ἐσθῆτι καὶ χρυσῷ φοιτᾶν ἐπὶ τὸ δεῖπνον· - ἐγὼ δὲ πλείονος - οἶμαι χρόνου δεῖσθαι - τὴν ἀληθινὴν τοῦ δειπνήσοντος ὀρθῶς παρασκευήν, ὅτι χαλεπώτερόν - ἐστιν ἤθει τὸν πρέποντα κόσμον ἢ σώματι τὸν περιττὸν ἐξευρεῖν - καὶ ἄχρηστον. - οὐ γὰρ ὡς ἀγγεῖον ἥκει κομίζων ἑαυτὸν ἐμπλῆσαι πρὸς τὸ δεῖπνον - ὁ νοῦν ἔχων, - ἀλλὰ καὶ σπουδάσαι τι - καὶ παῖξαι καὶ ἀκοῦσαι καὶ εἰπεῖν ὧν -ὧν W: - ὃ - ὁ καιρὸς παρακαλεῖ τοὺς - συνόντας, εἰ μέλλουσι μετʼ ἀλλήλων ἡδέως ἔσεσθαι. καὶ γὰρ καὶ ὄψον πονηρὸν ἔστι παρώσασθαι, κἂν οἶνος ᾖ - φαῦλος, ἐπὶ τὰς νύμφας καταφυγεῖν σύνδειπνος δὲ κεφαλαλγὴς καὶ βαρὺς - καὶ ἀνάγωγος παντὸς μὲν οἴνου καὶ ὄψου πάσης δὲ μουσουργοῦ χάριν - ἀπόλλυσι - - καὶ λυμαίνεται, - καὶ οὐδʼ ἀπεμέσαι τὴν τοιαύτην ἀηδίαν ἕτοιμόν ἐστιν, ἀλλʼ ἐνίοις - εἰς ἅπαντα τὸν βίον ἐμμένει τὸ πρὸς ἀλλήλους δυσάρεστον, ὥσπερ - ἑωλοκρασία τις ὕβρεως ἢ ὀργῆς ἐν οἴνῳ γενομένης. ὅθεν ἄριστα - Χίλων, καλούμενος ἐχθές, οὐ - πρότερον - ὡμολόγησεν ἢ πυθέσθαι τῶν κεκλημένων ἕκαστον. ἔφη γὰρ ὅτι - σύμπλουν ἀγνώμονα δεῖ φέρειν καὶ σύσκηνον οἷς πλεῖν ἀνάγκη καὶ - στρατεύεσθαι· δὲ συμπόταις ἑαυτὸν ὡς ἔτυχε καταμιγνύειν οὐ νοῦν - ἔχοντος ἀνδρός ἐστιν. ὁ δʼ Αἰγύπτιος - - σκελετός, ὃν ἐπιεικῶς εἰσφέροντες εἰς τὰ συμπόσια προτίθενται καὶ - παρακαλοῦσι μεμνῆσθαι - τάχα δὴ τοιούτους ἐσομένους, καίπερ ἄχαρις καὶ ἄωρος - ἐπίκωμος ἥκων, ὅμως ἔχει τινὰ καιρόν, καὶ εἰ μὴ πρὸς τὸ πίνειν - καὶ ἡδυπαθεῖν ἀλλὰ πρὸς - φιλίαν καὶ - ἀγάπησιν ἀλλήλων προτρέπεται, καὶ παρακαλεῖ τὸν βίον μὴ τῷ χρόνῳ - βραχὺν ὄντα πράγμασι κακοῖς μακρὸν ποιεῖν.

-
-
-

ἐν τοιούτοις λόγοις γενόμενοι κατὰ τὴν ὁδὸν ἀφικόμεθα πρὸς τὴν - οἰκίαν, καὶ λούσασθαι μὲν ὁ -Θαλῆς οὐκ - ἠθέλησεν, ἀληλιμμένοι γὰρ ἦμεν· ἐπιὼν δὲ τούς τε δρόμους ἐθεᾶτο καὶ - τὰς παλαίστρας καὶ τὸ ἄλσος τὸ παρὰ τὴν θάλασσαν ἱκανῶς - διακεκοσμημένον, ὑπʼ οὐδενὸς ἐκπληττόμενος τῶν τοιούτων, - ἀλλʼ ὅπως μὴ καταφρονεῖν - δοκοίη μηδʼ ὑπερορᾶν τοῦ Περιάνδρου τῆς φιλοτιμίας. - τῶν δʼ ἄλλων τὸν ἀλειψάμενον· ἢ λουσάμενον οἱ θεράποντες εἰσῆγον εἰς - τὸν ἀνδρῶνα διὰ τῆς στοᾶς. ὁ δʼ Ἀνάχαρσις ἐν τῇ στοᾷ καθῆστο, καὶ - παιδίσκη προειστήκει τὴν - κόμην ταῖς χερσὶ - διακρίνουσα. ταύτην ὁ -ὁ H Θαλῆς ἐλευθεριώτατά πως - αὐτῷ προσδραμοῦσαν ἐφίλησε καὶ γελάσας οὕτως ἔφη ποίει - καλὸν τὸν ξένον, ὅπως ἡμερώτατος ὢν μὴ φοβερὸς ᾖ τὴν ὄψιν - ἡμῖν μηδʼ ἄγριος. ἐμοῦ δʼ ἐρομένου περὶ τῆς παιδὸς - - ἣτις εἴη, τὴν σοφήν ἔφη καὶ περιβόητον ἀγνοεῖς Εὔμητιν; οὕτω γὰρ - ταύτην ὁ πατὴρ αὐτός, οἱ δὲ πολλοὶ πατρόθεν ὀνομάζουσι - Κλεοβουλίνην Καὶ ὁ Νειλόξενος εἶπεν ἦ που τὴν περὶ τὰ - αἰνίγματα δεινότητα καὶ σοφίαν ἔφη τῆς κόρης ἐπαινεῖς καὶ - γὰρ εἰς Αἴγυπτον ἔνια τῶν - προβαλλομένων ὑπʼ αὐτῆς διῖκται οὐκ ἔγωγʼ εἶπεν ὁ Θαλῆς· τοὐτοις γὰρ ὥσπερ ἀστραγάλοις καὶ διαβάλλεται πρὸς φρόνημα - θαυμαστὸν φιλάνθρωπον ἦθος, πραότερον ἄρχοντα εἶεν ὁ Νειλόξενος καὶ - καὶεἶπεν ὁ Θαλῆς· τούτοις ὅταν τύχῃ, παίζουσα χρῆται - ἐντυχόντας. ἀλλὰ καὶ νοῦς ἔνεστι πολιτικὸς - καὶ - τὸν πατέρα - τοῖς πολίταις παρέχει καὶ δημοτικώτερον. εἶεν ἔφη, καὶ φαίνεται βλέποντι πρὸς τὴν λιτότητα καὶ - ἀφέλειαν αὐτῆς· Ἀνάχαρσιν δὲ πόθεν οὕτω τημελεῖ φιλοστόργως; ὅτι ἔφη - σώφρων ἀνήρ ἐστι καὶ πολυμαθής, καὶ τὴν δίαιταν αὐτῇ καὶ τὸν - καθαρμόν, ᾧ χρῶνται Σκύθαι περὶ -περὶ] πρὸς H τοὺς κάμνοντας, ἀφθόνως καὶ προθύμως - παραδέδωκε. καὶ νῦν οἶμαι περιέπειν αὐτὴν τὸν ἄνδρα καὶ φιλοφρονεῖσθαι, μανθάνουσάν τι καὶ - προσδιαλεγομένην ἢδη δὲ πλησίον οὖσιν ἡμῖν τοῦ ἀνδρῶνος - ἀπήντησεν Ἀλεξίδημος ὁ Μιλήσιος ἦν δὲ Θρασυβούλου τοῦ τυράννου - νόθος καὶ ἐξῄει τεταραγμένος - - καὶ σὺν ὀργῇ τινι - πρὸς αὑτὸν οὐδὲν ἡμῖν γε σαφὲς διαλεγόμενος. ὡς δὲ τὸν Θαλῆν εἶδε, - μικρὸν ἀνενεγκὼν καὶ καταστὰς οἵαν ὕβριν εἶπεν εἰς ἡμᾶς - Περίανδρος ὕβρικεν, ἐκπλεῦσαι μὲν οὐκ ἐάσας ὡρμημένον ἀλλὰ - προσμεῖναι δεηθεὶς τῷ δείπνῳ, - ἐλθόντι - δὲ νέμων κλισίαν ἄτιμον, Αἰολεῖς δὲ καὶ νησιώτας (καὶ τίνας γὰρ - οὐχί;) Θρασυβούλου προτιμῶν· Θρασύβουλον γὰρ ἐν ἐμοὶ τὸν πέμψαντα - προπηλακίσαι βουλόμενος καὶ καταβαλεῖν ὡς δὴ - περιορῶν -ὡς δὴ περιορῶν del. - H δῆλός ἐστιν. εἶτʼ ἔφη σὺ δέδιας μὴ - καθάπερ - Αἰγύπτιοι τοὺς ἀστέρας ὑψώματα καὶ ταπεινώματα λαμβάνοντας ἐν τοῖς - τόποις οὓς διεξίασι γίγνεσθαι βελτίονας ἢ χείρονας ἑαυτῶν λέγουσιν, - οὕτω -οὕτω W: οὕτως ἡ - ζητοῦντες R: ζηλοῦντες - - περὶ σὲ διὰ τὸν τόπον ἀμαύρωσις ἢ ταπείνωσις γένηται; καὶ τοῦ - Λάκωνος ἔσῃ φαυλότερος, ὃς - ἐν χορῷ - τινι κατασταθεὶς εἰς τὴν ἐσχάτην χώραν ὑπὸ τοῦ ἄρχοντος, ος εὖ - γʼ εἶπεν ἐξεῦρες, ὡς καὶ αὕτα ἔντιμος γένηται οὐ - καταλαβόντας ἔφη τόπον μετὰ τίνας κατακείμεθα δεῖ ζητεῖν, - μᾶλλον δʼ ὅπως εὐάρμοστοι τοῖς συγκατακειμένοις ὦμεν, ἀρχὴν - καὶ λαβὴν φιλίας εὐθὺς ἐν αὐτοῖς - ζητοῦντες, μᾶλλον - - δʼ ἔχοντες τὸ μὴ δυσκολαίνειν ἀλλʼ ἐπαινεῖν ὅτι τοιούτοις - συγκατεκλίθημεν· ὡς ὅ γε τόπῳ κλισίας δυσχεραίνων - δυσχεραίνει τῷ συγκλίτῃ μᾶλλον ἢ τῷ κεκληκότι, καὶ πρὸς - ἀμφοτέρους ἀπεχθάνεται λόγος ἔφη ταῦτʼ ἄλλως ἐστίν Ἀλεξίδημος, ἔργῳ δὲ - καὶ τοὺς σοφοὺς ὑμᾶς ὁρῶ τὸ τιμᾶσθαι διώκοντας, - καὶ ἅμα παραμειψάμενος ἡμᾶς ἀπῆλθε. καὶ ὁ Θαλῆς πρὸς ἡμᾶς τὴν - ἀτοπίαν τοῦ ἀνθρώπου θαυμάζοντας ἔμπληκτος ἔφη, καὶ - ἀλλόκοτος φύσει, ἐπεὶ καὶ μειράκιον ὢν ἔτι, μύρου σπουδαίου - Θρασυβούλῳ κομισθέντος, εἰς ψυκτῆρα κατεράσας μέγαν - - καὶ προσεγχέας - ἄκρατον ἐξέπιεν, ἔχθραν ἀντὶ φιλίας Θρασυβούλῳ - διαπεπραγμένος. ἐκ τούτου παρελθὼν -παρελθὼν idem: περιελθών - ὑπηρέτης κελεύει σε - Περίανδρος ἔφη καὶ Θαλῆν παραλαβόντας -παραλαβόντας R: παραλαβόντα - τοῦτον ἐπισκέψασθαι τὸ κεκομισμένον - ἀρτίως αὐτῷ πότερον ἄλλως γέγονεν ἤ τι σημεῖὸν - ἐστι καί τέρας αὐτὸς μὲν γὰρ ἔοικε - τεταράχθαι σφόδρα, μίασμα καὶ κηλῖδα τῆς θυσίας ἡγούμενος. ἅμα - δʼ ἀπῆγεν ἡμᾶς εἴς τι οἴκημα τῶν περὶ τὸν κῆπον. ἐνταῦθα νεανίσκος - ὡς ἐφαίνετο νομευτικός, οὔπω γενειῶν ἄλλως τε τὸ εἶδος οὐκ ἀγεννής, - ἀναπτύξας - τινὰ διφθέραν ἔδειξεν ἡμῖν - βρέφος ὼε; ἔφη γεγονὸς ἐξ ἵππου, τὰ μὲν ἄνω μέχρι τοῦ τραχήλου - καὶ τῶν χειρῶν - ἀνθρωπόμορφον, τὰ λοιπὰ δʼ ἔχον ἵππου, τῇ δὲ φωνῇ καθάπερ τὰ - νεογνὰ παιδάρια κλαυθμυριζόμενον. ὁ μὲν οὖν Νειλόξενος Ἀλεξίκακε - εἰπών ἀπεστράφη τὴν ὄψιν, ὁ δὲ Θαλῆς προσέβλεπε τῷ νεανίσκῳ - πολὺν χρόνον, εἶτα μειδιάσας εἰώθει δʼ ἀεὶ παίζειν πρὸς ἐμὲ περὶ - τῆς τέχνης; ἦ που τὸν καθαρμὸν ὦ Διόκλεις ἔφη κινεῖν διανοῇ καὶ - παρέχειν πράγματα τοῖς ἀποτροπαίοις, ὥς τινος δεινοῦ καὶ μεγάλου - συμβάντος; τί δʼ εἶπον οὐ μέλλω; στάσεως γάρ, ὦ Θαλῆ, καὶ διαφορᾶς - τὸ - σημεῖόν ἐστι, καὶ δέδια μὴ μέχρι - γάμου καὶ γενεᾶς ἐξίκηται, πρὶν ἢ τὸ πρῶτον ἐξιλάσασθαι μήνιμα, - τῆς θεοῦ δεύτερον ὡς ὁρᾷς προφαινούσης. πρὸς - τοῦτο μηδὲν ἀποκρινάμενος - ὁ Θαλῆς ἀλλὰ γελῶν ἀπηλλάττετο. καὶ τοῦ Περιάνδρου πρὸς ταῖς θύραις - -ταῖς - θύραις H: τὰς θύρας - - ἀπαντήσαντος ἡμῖν καὶ διαπυθομένου περὶ ὧν εἴδομεν, - ἀφεὶς ὁ Θαλῆς με καὶ λαβόμενος τῆς ἐκείνου - χειρὸς ἔφη ἅ μὲν Διοκλῆς κελεύει δράσεις καθʼ ἡσυχίαν ἐγὼ δέ σοι - παραινῶ νέοις οὕτω μὴ · χρῆσθαι νομεῦσιν ἵππων, ἢ διδόναι γυναῖκας - αὐτοῖς. - ἔδοξε μὲν οὖν μοι τῶν λόγων ἀκούσας ὁ Περίανδρος · ἡσθῆναι - σφόδρα· καὶ γὰρ ἐξεγέλασε καὶ τὸν Θαλῆν περιβαλὼν κατησπάσατο. - κἀκεῖνος οἶμαι δʼ εἶπεν ὦ Διόκλεις, καὶ πέρας εἶχε τὸ - σημεῖον ὁρᾷς - - γὰρ ἡλίκον κακὸν γέγονεν ἡμῖν, Ἀλεξιδήμου συνδειπνεῖν - μὴ θελήσαντος.

-
-
-

ἐπεὶ δʼ εἰσήλθομεν, ἤδη μεῖζον ὁ Θαλῆς φθεγξάμενος ποῦ δʼ εἶπεν ὁ ἀνὴρ κατακλινάμενος ἐδυσχέρανεν; ἀποδειχθείσης δὲ τῆς - χώρας περιελθὼν ἐκεῖ κατέκλινεν ἑαυτὸν καὶ ἡμᾶς ἀλλὰ κἂν - ἐπριάμην - εἰπών Ἀρδάλῳ - κοινωνεῖν μιᾶς τραπέζης. ἦν δὲ Τροιζήνιος ὁ Ἄρδαλος, - αὐλῳδὸς καὶ ἱερεὺς τῶν Ἀρδαλίων Μουσῶν, ἃς ὁ παλαιὸς Ἄρδαλος - ἱδρύσατο ὁ Τροιζήνιος. ὁ δʼ Αἴσωπος ἐτύγχανε γὰρ ὑπὸ Κροίσου νεωστὶ πρός τε Περίανδρον ἅμα καὶ πρὸς τὸν - θεὸν εἰς Δελφοὺς ἀπεσταλμένος, καὶ παρῆν ἐπὶ δίφρου τινὸς χαμαιζήλου - παρὰ τὸν Σόλωνα καθήμενος ἄνω κατακείμενον ἡμίονος δʼ ἔφη Λυδὸς - ἐν ποταμῷ τῆς ὄψεως ἑαυτοῦ - κατιδὼν εἰκόνα καὶ θαυμάσας τὸ κάλλος καὶ τὸ μέγεθος τοῦ σώματος - ὥρμησε θεῖν ὥσπερ ἵππος ἀναχαιτίσας. εἶτα μέντοι συμφρονήσας ὡς - ὄνου υἱὸς εἴη, κατέπαυσε ταχὺ - τὸν δρόμον καὶ ἀφῆκε τὸ φρύαγμα καὶ - τὸν θυμόν - ὁ δὲ Χίλων λακωνίσας τῇ φωνῇ καὶ τύνη ἔφη , βραδὺς - καὶ τρέχεις τὸν ἡμίονον. ἐκ τούτου παρῆλθε μὲν ἡ Μέλισσα καὶ - κατεκλίθη παρὰ τὸν Περίανδρον, ἡ δʼ Εὔμητις ἐκάθισε παρὰ τὸ δεῖπνον. - καὶ ὁ Θαλῆς ἐμὲ προσαγορεύσας ἐπάνω τοῦ Βίαντος - κατακείμενον τί οὐκ ἔφρασας εἶπεν ὦ - Διόκλεις Βίαντι τὸν Ναυκρατίτην ξένον ἥκοντα μετὰ προβλημάτων - βασιλικῶν αὖθις ἐπʼ αὐτόν, ὅπως νήφων καὶ προσέχων ἑαυτῷ τὸν - λόγον δέχηται; Καὶ ὁ Βίας ἀλλʼ οὗτος μέν ἔφη πάλαι δεδίττεται ταῦτα παρακελευόμενος, - - ἐγὼ δὲ τὸν - Διόνυσον οἶδα τὰ τʼ ἄλλα δεινὸν ὄντα καὶ Λύσιον ἀπὸ -ἀπὸ H: ὑπὸ - σοφίας - προσαγορευόμενον, ὥστʼ οὐ δέδια τοῦ θεοῦ μεστὸς γενόμενος μὴ - ἀθαρσέστερον ἀγωνίσωμαι Τοιαῦτα μὲν ἐκεῖνοι πρὸς ἀλλήλους ἅμα - δειπνοῦντες ἔπαιζον ἐμοὶ δὲ τὸ - δεῖπνον - εὐτελέστερον ὁρῶντι τοῦ συνήθους ἐννοεῖν ἐπῄει πρὸς ἐμαυτὸν ὡς - σοφῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν ὑποδοχὴ καὶ κλῆσις οὐδεμίαν προστίθησι δαπάνην - ἀλλὰ συστέλλει μᾶλλον, ἀφαιροῦσα περιεργίας ὄψων - καὶ μύρα ξενικὰ καὶ πέμματα καὶ πολυτελῶν οἴνων διαχύσεις, οἷς καθʼ - ἡμέραν χρώμενος ἐπιεικῶς ὁ -Περίανδρος ἐν τυραννίδι καὶ πλούτῳ καὶ πράγμασι, τότε πρὸς - τοὺς ἄνδρας ἐκαλλωπίζετο λιτότητι καὶ - - σωφροσύνῃ δαπάνης. οὐ γὰρ μόνον τῶν ἄλλων ἀλλὰ καὶ τῆς γυναικὸς - ἀφελὼν καὶ ἀποκρύψας τὸν συνήθη κόσμον ἐπεδείκνυε σὺν εὐτελείᾳ καὶ - μετριότητι κεκοσμημένην.

-
-
-

ἐπεὶ δʼ ἐπήρθησαν αἱ τράπεζαι καὶ στεφάνων - παρὰ τῆς Μελίσσης διαδοθέντων ἡμεῖς μὲν ἐσπείσαμεν ἡ δʼ αὐλητρὶς - ἐπιφθεγξαμένη μικρὰ ταῖς σπονδαῖς ἐκ μέσου μετέστη, προσαγορεύσας τὸν - Ἀνάχαρσιν ὁ Ἄρδαλος ἠρώτησεν εἰ παρὰ· Σκύθαις αὐλητρίδες - εἰσίν· ὁ δʼ ἐκ τοῦ - προστυχόντος οὐδʼ ἄμπελοι - εἶπε. τοῦ δʼ Ἀρδάλου πάλιν εἰπόντος ἀλλὰ θεοὶ γε Σκύθαις - εἰσί, πάνυ μὲν οὖν ἔφη γλώσσης ἀνθρωπίνης συνιέντες, - οὐχ ὥσπερ δʼ οἱ Ἕλληνες οἰόμενοι Σκυθῶν διαλέγεσθαι βέλτιον ὅμως - τοὺς θεοὺς ὀστέων καὶ ξύλων ἥδιον ἀκροᾶσθαι νομίζουσιν. - ὁ δʼ Αἴσωπος εἴ γʼ εἶπεν εἰδείης, ὦ ξένε, τοὺς νῦν - αὐλοποιοὺς ὡς προέμενοι τὰ νεβρεῖα χρώμενοι τοῖς ὀνείοις βέλτιον - ἠχεῖν λέγουσιν. διὸ καὶ Κλεοβουλίνη -Κλεοβουλίνη W: κλεόβουλον ἡ - πρὸς τὸν Φρύγιον αὐλὸν - ᾐνίξατο -ἠνίξατο idem: ἤξατο - - - -κνήμῃνεκρογόνοσαιμε -νεκρογόνοσαιμε] νεβρόγονός με G. Hermannus. Fort. ϝεκρὸς ὄνος με - κερασφόρῳ -κερασφόρῳ] fort. γερασφόρῳ - ἔκρουσεν Hermannus: ἐκτικρουσε - οὖας ἔκρουσεν - - ὥστε θαυμάζειν τὸν ὄνον εἰ παχύτατος - καὶ ἀμουσότατος ὢν τἄλλα λεπτότατον καὶ μουσικώτατον ἰξατο ιδ ὀστέον παρέχεται Καὶ ὁ Νειλόξενος ἀμέλει - ταῦτʼ ἔφη καὶ ἡμῖν τοῖς Ναυκρατίταις ἐγκαλοῦσι Βουσιρῖται· - χρώμεθα γὰρ ἤδη τοῖς ὀνείοις εἰς τὸν αὐλόν. ἐκείνοις δὲ καὶ - σάλπιγγος ἀκούειν ἀθέμιτον, ὡς ὄνῳ - - φθεγγομένης ὅμοιον. ὄνον δʼ ὑπʼ Αἰγυπτίων ἴστε δήπου διὰ Τυφῶνα - προπηλακιζόμενον.

-
-
-

γενομένης δὲ σιωπῆς ὁ Περίανδρος ὁρῶν βουλόμενον μὲν ὀκνοῦντα δʼ - ἄρξασθαι τοῦ λόγου τὸν - Νειλόξενον ἐγώ τοι εἶπεν ὦ ἄνδρες ἐπαινῶ καὶ - πόλεις καὶ ἄρχοντας, ὅσοι ξένοις - πρῶτον εἶτα πολίταις χρηματίζουσι· καὶ νῦν δοκεῖ μοι τοὺς μὲν - ἡμετέρους λόγους οἷον ἐπιχωρίους καὶ συνήθεις βραχὺν χρόνον - ἐπισχεῖν, πρόσοδον δʼ ὥσπερ ἐν ἐκκλησίᾳ δοῦναι τοῖς Αἰγυπτίοις - ἐκείνοις καὶ βασιλικοῖς, - οὓς ὁ - βέλτιστος ἥκει κομίζων Νειλόξενος Βίαντι, Βίας δὲ βούλεται κοινῇ - σκέψασθαι μεθʼ ὑμῶν -ὑμῶν Meziriacus: ἡμῶν - - Καὶ ὁ Βίας ποῦ γὰρ ἢ μετὰ τίνων ἔφη προθυμότερον ἄν - τις ἀποκινδυνεύσειεν, εἰ δεῖ, -εἰ δέοι H πρὸς - τοιαύτας ἀποκρίσεις, ἄλλως τε τοῦ βασιλέως κελεύσαντος - ἄρξασθαι μὲν ἀπʼ ἐμοῦ, περιελθεῖν δʼ - εἰς - ἅπαντας - ὑμᾶς τὸν λόγον; Οὕτω δὴ παρεδίδου μὲν αὐτῷ τὸ γραμματεῖον - ὁ Νειλόξενος, ὁ δʼ αὐτὸν ἐκέλευσε λύσαντα πάντα -πάντα del. - R πᾶσιν ἐς μέσον ἀναγνῶναι. διάνοιαν δὲ τοιαύτην εἶχε τὰ - γεγραμμένα. - βασιλεὺς Αἰγυπτίων Ἄμασις λέγει Βίαντι σοφωτάτῳ Ἑλλήνων. - βασιλεὺς Αἰθιόπων ἔχει πρὸς ἐμὲ σοφίας ἅμιλλαν. ἡττώμενος δὲ - τοῖς ἄλλοις ἐπὶ πᾶσι συντέθεικεν ἄτοπον ἐπίταγμα καὶ δεινόν, - ἐκπιεῖν με κελεύων τὴν θάλασσαν. ἔστι δὲ λύσαντι - μὲν ἔχειν κώμας τε πολλὰς καὶ πόλεις τῶν ἐκείνου, μὴ λύσαντι - δʼ ἄστεων τῶν - περὶ Ἐλεφαντίνην ἀποστῆναι. σκεψάμενος οὖν εὐθὺς ἀπόπεμπε - Νειλόξενον. ἃ δὲ - δεῖ φίλοις σοῖς ἢ - πολίταις γενέσθαι παρʼ ἡμῶν οὐ τἀμὰ κωλύσει. Τούτων - ἀναγνωσθέντων οὐ πολὺν χρόνον ἐπισχὼν ὁ Βίας, ἀλλὰ μικρὰ μὲν αὐτὸς - πρὸς αὑτῷ γενόμενος μικρὰ δὲ τῷ Κλεοβούλῳ προσομιλήσας - ἐγγὺς κατακειμένῳ τί λέγεις εἶπεν ὦ Ναυκρατῖτα; βασιλεύων ἀνθρώπων τοσούτων Ἄμασις, κεκτημένος δὲ - χώραν ἀρίστην τοσαύτην ἐθελήσει -ἐθελήσειεν ἂν? - ἐπὶ κώμαις ἀδόξοις καὶ λυπραῖς ἐκπιεῖν θάλασσαν; Καὶ ὁ - Νειλόξενος γελάσας ὡς θελήσοντος -θελήσοντος Pflugkius: θελήσαντος - εἶπεν ὦ Βία σκόπει - - τὸ δυνατόν. φραζέτω τοίνυν ἔφη τῷ Αἰθίοπι τοὺς ἐμβάλλοντας εἰς τὰ - πελάγη ποταμοὺς ἐπισχεῖν, ἕως αὐτὸς ἐκπίνει τὴν νῦν οὖσαν - θάλασσαν· περὶ ταύτης γὰρ τὸ ἐπίταγμα γέγονεν, οὐ τῆς ὕστερον - ἐσομένης. ὡς δὲ ταῦτʼ εἶπεν ὁ Βίας, ὁ μὲν Νειλόξενος - ὑφʼ ἡδονῆς ὥρμησε περιβαλεῖν -περιβαλεῖν H: περιβάλλειν - τὸν Βίαντα καὶ φιλῆσαι· τῶν δʼ ἄλλων - ἐπαινεσάντων καὶ ἀποδεξαμένων γελάσας ὁ Χίλων ʽ ὦ Ναυκρατῖτα ἔφη ξένε , πρὶν ἀπολέσθαι τὴν θάλασσαν ἐκποθεῖσαν ἀπάγγελλε - πλεύσας Ἀμάσιδι μὴ ζητεῖν ὅπως ἅλμην - - ἀναλώσει τοσαύτην, ἀλλὰ μᾶλλον ὅπως πότιμον καὶ - γλυκεῖαν τοῖς ὑπηκόοις - τὴν βασιλείαν παρέξει· περὶ ταῦτα γὰρ δεινότατος Βίας καὶ διδάσκαλος - τούτων ἄριστος, ἃ μαθὼν Ἄμασις οὐδὲν ἔτι τοῦ - χρυσοῦ δεήσεται ποδανιπτῆρος ἐπὶ τοὺς Αἰγυπτίους, ἀλλὰ θεραπεύσουσι - πάντες αὐτὸν καὶ ἀγαπήσουσι χρηστὸν ὄντα, κἂν μυριάκις ἢ νῦν - ἀναφανῇ δυσγενέστερος -δυσγενέστερος R: δυσγενέστατος - - καὶ μήν ἔφη ὁ Περίανδρος ἄξιόν γε τοιαύτας ἀπαρχὰς τῷ - βασιλεῖ συνεισενεγκεῖν ἅπαντας ἀνδρακάς, ὥσπερ ἔφησεν - Ὅμηρος· -Ὅμηρος] ν - 14 ἐκείνῳ τε γὰρ ἂν γένοιτο πλείονος ἀξία τῆς ἐμπορίας - ἡ παρενθήκη, καὶ ἡμῖν ἀντὶ πάντων ὠφέλιμος -

-
-
-

εἰπόντος οὖν τοῦ Χίλωνος ὡς Σόλων κατάρχεσθαι - τοῦ λόγου δίκαιός ἐστιν, - οὐ μόνον ὅτι πάντων προήκει καθʼ ἡλικίαν καὶ τυγχάνει κατακείμενος - πρῶτος, ἀλλʼ ὅτι τὴν μεγίστην καὶ τελειοτάτην ἀρχὴν ἄρχει νόμους - Ἀθηναίοις θέμενος, ὁ -ὁ H: ὁ - οὖν - Νειλόξενος - - ἡσυχῇ πρὸς ἐμὲ πολλὰ γʼ εἶπεν ὦ Διόκλεις πιστεύεται - ψευδῶς , καὶ χαίρουσιν οἱ πολλοὶ λόγους ἀνεπιτηδείους περὶ σοφῶν - ἀνδρῶν αὐτοί τε πλάττοντες καὶ δεχόμενοι παρʼ ἑτέρων ἑτοίμως, -ἑτοίμως W: ἕτοιμοι - - οἷα καὶ πρὸς ἡμᾶς εἰς Αἴγυπτον ἀπηγγέλη περὶ Χίλωνος, - - ὡς ἄρα - διαλύσαιτο τὴν πρὸς Σόλωνα φιλίαν καὶ ξενίαν, ὅτι τοὺς νόμους ὁ - Σόλων ἔφη μὴ - μὴ W μετακινητοὺς εἶναι. Καὶ - ἐγὼ γελοῖος ἔφην ὁ λόγος· οὕτω γὰρ δεῖ πρῶτον ἀποποιεῖσθαι - τὸν Λυκοῦργον αὐτοῖς νόμοις ὅλην μετακινήσαντα τὴν Λακεδαιμονίων - πολιτείαν - Μικρὸν οὖν ἐπισχὼν ὁ Σόλων ἐμοὶ μὲν ἔφη δοκεῖ - μάλιστʼ ἂν ἔνδοξος γενέσθαι καὶ βασιλεὺς καὶ τύραννος, εἰ - δημοκρατίαν ἐκ μοναρχίας κατασκευάσειε τοῖς - πολίταις. Δεύτερος δʼ ὁ Βίας εἶπεν εἰ, ἀτρόποις -ἀτρόποις scripsi: πρῶτος - aut τρόποις - χρῷτο τοῖς νόμοις - τῆς πατρίδος. ἐπὶ τούτῳ δʼ ὁ Θαλῆς ἔφησεν εὐδαιμονίαν - ἄρχοντος νομίζειν, εἰ τελευτήσειε γηράσας κατὰ φύσιν. -τέταρτος Ἀνάχαρσις εἰ μὴ -μὴ - Stobaeus Floril XLVIII 47 μόνος εἴη φρόνιμος Πέμπτος δὲ - -δὲ] δʼ ὁ? Κλεόβουλος εἰ μηδενὶ πιστεύοι τῶν - συνόντων ἕκτος δʼ ὁ Πιττακὸς εἰ τοὺς ὑπηκόους ὁ - ἄρχων παρασκευάσειε φοβεῖσθαι μὴ αὐτὸν ἀλλʼ ὑπὲρ αὐτοῦ. Μετὰ - τοῦτον ὁ Χίλων ἔφη τὸν ἄρχοντα - χρῆναι - μηδὲν φρονεῖν θνητόν, ἀλλὰ πάντʼ ἀθάνατα. ῥηθέντων δὲ τούτων - ἠξιοῦμεν ἡμεῖς καὶ αὐτὸν εἰπεῖν τι τὸν Περίανδρον. ὁ δʼ οὐ μάλα - φαιδρὸς ἀλλὰ συστήσας τὸ πρόσωπον ἐγὼ τοίνυν ἔφη προσαποφαίνομαι τὰς εἰρημένας γνώμας ἁπάσας - σχεδὸν ἀφιστάναι -αφιστάναι W: ἀφεστάναι - τοῦ ἄρχειν τὸν νοῦν - ἔχοντα Καὶ ὁ Αἴσωπος οἷον ἐλεγκτικῶς ἔδει τοίνυν ἔφη τοῦτο καθʼ ἑαυτοὺς περαίνειν καὶ μή , συμβούλους φάσκοντας - εἶναι καὶ - φίλους, κατηγόρους γίγνεσθαι τῶν - - ἀρχόντων ἁψάμενος οὖν αὐτοῦ τῆς κεφαλῆς ὁ Σόλων καὶ - διαμειδιάσας εἶπεν οὐκ ἂν δοκεῖ σοι μετριώτερον ἄρχοντα ποιεῖν καὶ - τύραννον ἐπιεικέστερον ὁ πείθων ὡς ἄμεινον εἴη τὸ μὴ ἄρχειν ἢ - τὸ ἄρχειν; τίς δʼ ἂν ἔφη σοὶ τοῦτο πεισθείη μᾶλλον ἢ τῷ θεῷ φράσαντι - κατὰ τὸν πρὸς σὲ χρησμὸν - - -εὔδαιμον πτολίεθρον ἑνὸς κήρυκος ἀκοῦον; - -ἀκοῦον nescio quis: ἀκούειν - - Καὶ ὁ Σόλων ἀλλὰ μήν ἔφη καὶ νῦν ἑνὸς Ἀθηναῖοι - - κήρυκος ἀκροῶνται - καὶ ἄρχοντος τοῦ νόμου, δημοκρατίαν ἔχοντες. σὺ δὲ δεινὸς εἶ - κοράκων ἐπαΐειν καὶ κολοιῶν, τῆς δὲ θεοῦ -θεοῦ R: - σοῦ - φωνῆς οὐκ ἀκριβῶς - ἐξακούεις, ἀλλὰ πόλιν μὲν οἴει κατὰ τὸν θεὸν - ἄριστα πράττειν τὴν ἑνὸς ἀκούουσαν, συμποσίου δʼ ἀρετὴν - νομίζεις τὸ πάντας διαλέγεσθαι καὶ περὶ πάντων σὺ γάρ ἔφη - ὁ Αἴσωπος οὔπω γέγραφας ὅτι ὅμοιον -ὅτι - ὅμοιον del. idem οἰκέτας μὴ μεθύειν, ὡς -ὡς] ᾧ - ἔγραψας - Ἀθήνησιν οἰκέτας μὴ ἐρᾶν μηδὲ ξηραλοιφεῖν Γελάσαντος - οὖν τοῦ Σόλωνος Κλεόδωρος ὁ ἰατρὸς ἀλλʼ - ὅμοιον -ἀλλʼ - ἀνοίμοιον W ἔφη τῷ ξηραλοιφεῖν τὸ -τῷ - - τὸ Patzigius: τὸ - - τῷ - λαλεῖν ἐν -ἐν del. Herwerdenus - οἴνῳ βρεχόμενον· - - ἥδιστον γάρ ἐστι.ʼ Καὶ ὁ Χίλων ὑπολαβὼν ἔφη διὰ τοῦτό - τοι μᾶλλον ἀφεκτέον αὐτοῦ Πάλιν δʼ ὁ Αἴσωπος καὶ μήν ἔφη Θαλῆς ἔδοξεν εἰπεῖν ὅτι - τάχιστα - γηράσει

-
-
-

γελάσας οὖν ὁ Περίανδρος, ἔχομεν· εἶπεν Αἴσωπε τὴν δίκην - προσηκόντως, -προσηκόντως R: προσηκόντως - ὅτι - πρὶν ἢ τοὺς Ἀμάσιδος οὓς προειλόμεθα - πάντας εἰσαγαγεῖν λόγους εἰς ἑτέρους ἐμπεσόντες. ὅρα δή, - Νειλόξενε, τὰ - λοιπὰ τῆς ἐπιστολῆς, καὶ - χρῶ παροῦσιν ἐν ταὐτῷ -ταύτῷ idem: τούτῳ - τοῖς ἀνδράσιν ἀλλὰ μήν ὁ - Νειλόξενος ἔφη τὴν μὲν τοῦ Αἰθίοπος ἐπίταξιν οὐδὲν ἄν τις - ἄλλο πλὴν ἀχνυμένην -ἀχνυμένην] Bergk. 2 p. 409 - σκυτάλην προσείποι κατʼ Ἀρχίλοχον, ὁ - δὲ σὸς ξένος Ἄμασις ἡμερώτερος ἐν - τοῖς τοιούτοις - προβλήμασι καὶ - μουσικώτερος γέγονεν ἐκέλευσε γὰρ αὐτὸν εἰπεῖν - τὸ πρεσβύτατον καὶ τὸ κάλλιστον καὶ τὸ μέγιστον καὶ τὸ σοφώτατον - καὶ τὸ κοινότατον, καὶ ναὶ μὰ Δία πρὸς τούτοις τὸ ὠφελιμώτατον, - καὶ τὸ βλαβερώτατον καὶ τὸ -τὸ ante βλαβερώτατον add. H ἰσχυρότατον καὶ τὸ - ῥᾷστον - ῤᾷστον H: ῥᾷστον - εἰπεῖν - - ἆρʼ οὖν ἀπεκρίνατο καὶ διέλυσε τούτων - ἕκαστον; οὕτως ὁ Νειλόξενος ἔφη 'κρίνετε δʼ ὑμεῖς ἀκούσαντες. - περὶ πολλοῦ - γὰρ ὁ βασιλεὺς ποιεῖται μήτε συκοφαντῶν ἁλῶναι τὰς ἀποκρίσεις, εἲ - τέ τι σφάλλεται κατὰ ταύτας -κατʼ αὐτὰς Madvigius - ὁ -ὁ W ἀποκρινάμενος, τοῦτο μὴ διαφυγεῖν - ἀνεξέλεγκτον. ἀναγνώσομαι δʼ ὑμῖν ὥσπερ - ἀπεκρίνατο. τί πρεσβύτατον; χρόνος. τί μέγιστον; κόσμος. τί σοφώτατον; ἀλήθεια. τί κάλλιστον; φῶς· τί κοινότατον; θάνατος. τί ὠφελιμώτατον; θεός. τί βλαβερώτατον; δαίμων. τί ῥωμαλεώτατον; τύχη - τί ῥᾷστον; ἡδύ.

-
-
-

τούτων πάλιν ἀναγνωσθέντων, ὦ Νίκαρχε, γενομένης σιωπῆς Θαλῆς - ἠρώτησε τὸν Νειλόξενον εἰ προσήκατο τὰς λύσεις ὁ Ἄμασις. ἐκείνου δʼ - εἰπόντος - ὅτι τὰς - μὲν ἀπεδέξατο ταῖς δʼ ἐδυσκόλαινε, καὶ - - μὴν οὐδὲν εἶπεν ὁ Θαλῆς ἀνεπίληπτόν ἐστιν, ἀλλʼ ἔχει - πάντα διαμαρτίας μεγάλας καὶ ἀγνοίας. οἷον εὐθὺς ὁ χρόνος πῶς ἂν - εἴη πρεσβύτατον, εἰ τὸ μὲν αὐτοῦ γεγονὸς τὸ δʼ ἐνεστώς ἐστι τὸ - δὲ μέλλον; ὁ γὰρ μεθʼ ἡμᾶς ἐσόμενος χρόνος καὶ πραγμάτων τῶν - νῦν καὶ ἀνθρώπων νεώτερος ἂν - φανείη. τὸ δὲ τὴν ἀλήθειαν ἡγεῖσθαι σοφίαν οὐδὲν ἐμοὶ δοκεῖ - διαφέρειν τοῦ τὸ φῶς ὀφθαλμὸν ἀποφαίνειν. εἰ δὲ τὸ φῶς καλόν ὥσπερ ἐστὶν -καλὸν ὡσπερ - ἐστὶν R: ὥσπερ καλόν - ἐστιν - ἐνόμιζε, πῶς τὸν ἥλιον αὐτὸν παρεῖδε; - τῶν δʼ ἄλλων ἡ μὲν περὶ θεῶν καὶ - δαιμόνων ἀπόκρισις θράσος ἔχει καὶ - κίνδυνον, ἀλογίαν δὲ καὶ πολλὴν ἡ περὶ τῆς τύχης· οὐ γὰρ ἂν - μετέπιπτε ῥᾳδίως οὕτως, ἰσχυρότατον - οὖσα τῶν ὄντων καὶ ῥωμαλεώτατον. οὐ μὴν οὐδʼ ὁ θάνατος - κοινότατόν ἐστιν· οὐ γάρ ἐστι πρὸς τοὺς ζῶντας. ἀλλʼ ἵνα μὴ - δοκῶμεν εὐθύνειν τὰς τῶν ἑτέρων ἀποφάσεις, τὰς οἰκείας -ἀποφάσεις, τὰς οἰκείας H nescio unde: ἰδίας ἀποφάσεις - ταῖς ἐκείνου - παραβάλωμεν· ἐμαυτὸν - δὲ παρέχω πρῶτον, - εἰ βούλεται Νειλόξενος, ἐρωτᾶν καθʼ ἕκαστον. ὡς οὖν ἐγένοντο - τότε, κἀγὼ νῦν διηγήσομαι τὰς ἐρωτήσεις καὶ τὰς ἀποκρίσεις. τί - πρεσβύτατον; θεός ἔφη Θαλῆς· ἀγέννητον γάρ ἐστι. τί μέγιστον; - τόπος· τἄλλα μὲν - γὰρ ὁ κόσμος, τὸν δὲ κόσμον οὗτος περιέχει τί κάλλιστον; κόσμος πᾶν γὰρ τὸ κατὰ τάξιν τούτου μέρος ἐστί. τί σοφώτατον; χρόνος· τὰ μὲν γὰρ εὕρηκεν οὗτος ἤδη, τὰ δʼ εὑρήσει. τί - κοινότατον; ἐλπίς· καὶ - γὰρ οἷς ἄλλο μηδέν, αὕτη - πάρεστι. τί ὠφελιμώτατον; ἀρετή· καὶ γὰρ τἄλλα τῷ χρῆσθαι καλῶς ὠφέλιμα ποιεῖ. τί βλαβερώτατον κακία· καὶ γὰρ τὰ πλεῖστα βλάπτει παραγενομένη - τί ἰσχυρότατον; ἀνάγκη· μόνον γὰρ ἀνίκητον τί ῥᾷστον; τὸ κατὰ φύσιν, ἐπεὶ πρὸς ἡδονάς γε - πολλοὶ - πολλοὶ Hauptius πολλάκις ἀπαγορεύουσιν. - -

-
-
-

ἀποδεξαμένων δὲ πάντων τὸν Θαλῆν , Κλεόδωρος εἶπε τοσαῦτʼ ἐρωτᾶν - καὶ ἀποκρίνεσθαι βασιλεῦσιν, ὦ Νειλόξενε, προσῆκόν ἐστιν· ὁ δὲ - προπίνων τὴν θάλατταν Ἀμάσιδι βάρβαρος ἐδεῖτο τῆς -Πιττακοῦ βραχυλογίας, ᾗ πρὸς Ἀλυάττην - ἐχρήσατο προστάττοντά τι καὶ γράφοντα Λεσβίοις ὑπερήφανον, - ἀποκρινάμενος οὐδὲν ἀλλʼ ἢ μόνον κελεύσας κρόμμυα καὶ θερμὸν - ἄρτον ἐσθίειν ὑπολαβὼν οὖν ὁ Περίανδρος ἀλλὰ μήν ἔφη - καὶ τοῖς παλαιοῖς -Ἕλλησιν ἔθος ἦν, - ὦ Κλεόδωρε, τοιαύτας ἀλλήλοις - ἀπορίας προβάλλειν. ἀκούομεν γὰρ ὅτι - καὶ πρὸς τὰς Ἀμφιδάμαντος ταφὰς εἰς Χαλκίδα τῶν τότε σοφῶν οἱ - δοκιμώτατοι ποιηταὶ συνῆλθον ἦν δʼ ὁ Ἀμφιδάμας ἀνὴρ πολεμικός, καὶ - πολλὰ πράγματα - παρασχὼν Ἐρετριεῦσιν ἐν - ταῖς περὶ Ληλάντου -Ληλάντου H: λαλάντου - μάχαις ἔπεσεν. ἐπεὶ δὲ τὰ - παρεσκευασμένα τοῖς ποιηταῖς ἔπη χαλεπὴν καὶ δύσκολον ἐποίει τὴν - κρίσιν διὰ τὸ ἐφάμιλλον, ἥ τε δόξα τῶν ἀγωνιστῶν, Ὁμήρου καὶ - Ἡσιόδου, πολλὴν ἀπορίαν μετʼ αἰδοῦς τοῖς κρίνουσι - - παρεῖχεν, - ἐτράποντο πρὸς τοιαύτας ἐρωτήσεις, καὶ προύβαλʼ ὁ μέν, -προύβαλʼ - ὁ μέν B. Muellerus: προύβαλε - μέν - ὥς φησι Λέσχης -Μοῦσά μοι ἔννεπε κεῖνα μήτʼ ἐγένοντο πάροιθε - μήτʼ ἔσται μετόπισθεν -, ἀπεκρίνατο δʼ Ἡσίοδος ἐκ τοῦ παρατυχόντος - - -ἀλλʼ ὅταν ἀμφὶ Διὸς τύμβῳ καναχήποδες ἵπποι · -ἅρματα συντρίψωσιν ἐπειγόμενοι περὶ νίκης - - καὶ διὰ τοῦτο λέγεται μάλιστα θαυμασθεὶς τοῦ - τρίποδος τυχεῖν τί δὲ ταῦθʼ ὁ Κλεόδωρος εἶπε διαφέρει τῶν Εὐμήτιδος - αἰνιγμάτων; ἃ ταύτην μὲν ἴσως οὐκ ἀπρεπές ἐστι παίζουσαν καὶ - διαπλέκουσαν - ὥσπερ ἕτεραι ζωνία καὶ - κεκρυφάλους προβάλλειν ταῖς γυναιξίν, ἄνδρας δὲ νοῦν ἔχοντας ἔν - τινι σπουδῇ τίθεσθαι γελοῖον ἡ μὲν οὖν Εὔμητις ἡδέως ἂν - εἰποῦσά τι πρὸς αὐτόν, ὡς ἐφαίνετο, κατέσχεν ἑαυτὴν ὑπʼ αἰδοῦς, - καὶ ἀνεπλήσθη τὸ πρόσωπον ἐρυθήματος - ὁ δʼ - Αἴσωπος οἷον ἀμυνόμενος ὑπὲρ αὐτῆς οὐ γελοιότερον οὖν εἶπε τὸ μὴ δύνασθαι ταῦτα διαλύειν, οἷόν ἐστιν ὃ μικρὸν ἔμπροσθεν - ἡμῖν τοῦ δείπνου προύβαλεν -ἄνδρʼ εἶδον πυρὶ χαλκὸν ἐπʼ ἀνέρι κολλήσαντα - - - τί τοῦτʼ ἐστὶν - ἔχοις ἂν εἰπεῖν; ἀλλʼ οὐδὲ μαθεῖν δέομαι ἔφη ὁ Κλεόδωρος. καὶ μὴν - οὐδείς ἔφη σοῦ τοῦτο μᾶλλον οἶδεν οὐδὲ ποιεῖ βέλτιον· εἰ - δʼ ἀρνῇ, μάρτυρας ἔχω σικυωνίας. ὁ μὲν οὖν Κλεόδωρος - ἐγέλασε· καὶ γὰρ ἐχρῆτο μάλιστα ταῖς σικυωνίαις - τῶν καθʼ αὑτὸν ἰατρῶν, καὶ δόξαν οὐχ ἣκιστα τὸ βοήθημα - τοῦτο διʼ ἐκεῖνον ἔσχηκε.

-
-
-

Μνησίφιλος δʼ ὁ Ἀθηναῖος, ἑταῖρος ὢν καὶ ζηλωτὴς Σόλωνος, ἐγώ - τοι εἶπεν ὦ Περίανδρε τὸν λόγον ἀξιῶ καθάπερ τὸν οἶνον μὴ - πλουτίνδην - - μηδʼ ἀριστίνδην - ἀλλʼ ἐξ ἴσου πᾶσιν ὥσπερ ἐν δημοκρατίᾳ νέμεσθαι καὶ κοινὸν - εἶναι· τῶν δʼ ἄρτι περὶ ἀρχῆς καὶ βασιλείας εἰρημένων οὐδὲν - ἡμῖν τοῖς δημοτικοῖς μέτεστιν. ὅθεν οἰόμεθα δεῖν πάλιν ἕκαστον - ὑμῶν περὶ πολιτείας ἰσονόμου γνώμην τινὰ - συμβαλέσθαι, ἀρξαμένους αὖθις ἀπὸ Σόλωνος. Ἐδόκει δὴ ταῦτα - ποιεῖν. καὶ πρῶτος ὁ Σόλων ἀλλʼ ἀκήκοας μέν εἶπεν ὦ - Μνησίφιλε μετὰ πάντων Ἀθηναίων ἣν ἔχω γνώμην περὶ πολιτείας· εἰ - δὲ βούλει - καὶ νῦν ἀκούειν, δοκεῖ μοι - πόλις ἄριστα πράττειν καὶ μάλιστα σῴζειν δημοκρατίαν, ἐν ᾗ τὸν - ἀδικήσαντα - τοῦ - ἀδικηθέντος οὐδὲν ἧττον οἱ μὴ ἀδικηθέντες προβάλλονται καὶ - κολάζουσι Δεύτερος δʼ ὁ Βίας ἔφησε -ἔφη Stobaeus Floril. XLIII 131 κρατίστην εἶναι δημοκρατίαν - ἐν πάντες - ὡς τύραννον φοβοῦνται τὸν νόμον. - ἐπὶ τούτῳ Θαλῆς τὴν μήτε πλουσίους ἄγαν μήτε πένητας ἔχουσαν - πολίτας. μετὰ δὲ τοῦτον ὁ Ἀνάχαρσις ἐν τῶν ἄλλων ἴσων νομιζομένων - ἀρετῇ τὸ βέλτιον ὁρίζεται, κακίᾳ -κακία (κακίᾳ Pflugkius) δὲ Stobaeus: καὶ κακία - δὲ τὸ χεῖρον. πέμπτος· ος δʼ ὁ - Κλεόβουλος - ἔφη μάλιστα σωφρονεῖν δῆμον - ὅπου τὸν ψόγον μᾶλλον οἱ πολιτευόμενοι δεδοίκασιν ἢ τὸν νόμον. ἕκτος - δὲ -δὲ] δʼ ὁ? Πιττακός, ὅπου τοῖς πονηροῖς οὐκ ἔξεστιν ἄρχειν καὶ τοῖς - ἀγαθοῖς οὐκ ἔξεστι μὴ ἄρχειν. μετατραπεὶς; -μετατραπεὶς] μετὰ τούτους W. Malim μετὰ τοὺον - - δʼ ὁ Χίλων ἀπεφήνατο τὴν μάλιστα νόμων - ἥκιστα - δὲ ῥητόρων ἀκούουσαν πολιτείαν - ἀρίστην εἶναι. τελευταῖος δὲ πάλιν ὁ Περίανδρος ἐπικρίνων ἔφη - δοκεῖν αὐτῷ πάντας ἐπαινεῖν δημοκρατίαν τὴν ὁμοιοτάτην ἀριστοκρατίᾳ; -

-
-
-

τέλος δὲ καὶ τούτου τοῦ λόγου λαβόντος - - ἠξίουν ἐγὼ καὶ περὶ οἴκου ᾗ χρηστέον εἰπεῖν τοὺς ἄνδρας ἡμῖν· βασιλείας μὲν γὰρ καὶ πόλεις ὀλίγοι - κυβερνῶσιν, ἑστίας δὲ πᾶσιν ἡμῖν καὶ οἴκου μέτεστι Γελάσας - οὖν ὁ Αἴσωπος οὔκ, εἴγε τῶν πάν· - ἔφη καὶ Ἀνάχαρσιν ἀριθμεῖς· τούτῳ γὰρ οἶκος οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ - καὶ σεμνύνεται τῷ ἄοικος εἶναι, - - χρῆσθαι δʼ ἁμάξῃ, καθάπερ τὸν ἥλιον ἐν ἅρματι λέγουσι περιπολεῖν, - ἄλλοτʼ ἄλλην ἐπινεμόμενον τοῦ οὐρανοῦ χώραν Καὶ ὁ Ἀνάχαρσις διὰ τοῦτό τοι εἶπεν ἢ μόνος ἢ μάλιστα τῶν θεῶν - ἐλεύθερός ἐστι καὶ αὐτόνομος, καὶ κρατεῖ πάντων, κρατεῖται δʼ ὑπʼ - οὐδενός, ἀλλὰ βασιλεύει καὶ - ἡνιοχεῖ. πλὴν σέ γε τὸ ἅρμα λέληθεν αὐτοῦ, ὡς ὑπερφυὲς κάλλει - καὶ - μεγέθει - θαυμάσιόν ἐστιν· οὐ γὰρ ἂν παίζων ἐπὶ γέλωτι παρέβαλες ἐκεῖνο - τοῖς ἡμετέροις. οἶκον δέ μοι δοκεῖς, ὦ Αἴσωπε, ταυτὶ τὰ πήλινα - καὶ ξύλινα - καὶ κεραμεᾶ στεγάσματα - νομίζειν, ὥσπερ εἰ κοχλίαν ἡγοῖο τὸ κέλυφος, ἀλλὰ μὴ τὸ ζῷον, - εἰκότως οὖν σοι γέλωτα παρέσχεν ὁ Σόλων, ὅτι τοῦ Κροίσου τὴν - οἰκίαν κεκοσμημένην πολυτελῶς θεασάμενος οὐκ εὐθὺς ἀπεφήνατο τὸν - κεκτημένον εὐδαιμόνως οἰκεῖν - καὶ - μακαρίως, ἅτε δὴ τῶν ἐν αὐτῷ μᾶλλον ἀγαθῶν ἢ τῶν παρʼ αὐτῷ - βουλόμενος γενέσθαι θεατής· σὺ δʼ ἔοικας οὐδὲ τῆς σεαυτοῦ - μνημονεύειν ἀλώπεκος. ἐκείνη μὲν γὰρ εἰς ἀγῶνα ποικιλίας καταστᾶσα - πρὸς τὴν πάρδαλιν ἠξίου τὰ ἐντὸς αὐτῆς καταμαθεῖν τὸν - - δικαστήν, - ποικιλωτέρα γὰρ ἐκεῖθεν φανεῖσθαι· σὺ δὲ τὰ τεκτόνων καὶ λιθοξόων - ἔργα περινοστεῖς, οἶκον ἡγούμενος οὐ τὰ ἐντὸς ἑκάστου καὶ - οἰκεῖα, παῖδας καὶ γάμον καὶ φίλους καὶ θεράποντας, οἷς κἂν ἐν - μυρμηκιᾷ τις ἢ νεοττιᾷ νοῦν ἔχουσι καὶ - σωφρονοῦσι κοινωνῇ τῶν ὑπόντων, χρηστὸν οἶκον οἰκεῖ καὶ μακάριον. - ἐγὼ μὲν οὖν ἔφη ταῦτα καὶ πρὸς Αἴσωπον ἀποκρίνομαι καὶ - Διοκλεῖ συμβάλλομαι τῶν δʼ ἄλλων ἕκαστος ἀποφαίνεσθαι δίκαιός - ἐστι τὴν ἑαυτοῦ γνώμην Τοῦτον - οὖν ἄριστον ὁ Σόλων εἶπεν -τοῦτον - εἶπεν Stobaeus Floril. LXXX αὑτῷ δοκεῖν οἶκον, ὅπου τὰ κτήματα - μήτε κτωμένοις - ἀδικία μήτε φυλάττουσιν ἀπιστία μήτε δαπανῶσι μετάνοια πρόσεστιν. ὁ δὲ - Βίας ἐν ᾧ τοιοῦτός ἐστιν ὁ δεσπότης διʼ αὑτὸν οἷος ἔξω διὰ - τὸν νόμον. ὁ δὲ Θαλῆς ἐν ᾧ πλείστην - ἄγειν τῷ δεσπότῃ σχολὴν ἔξεστιν. ὁ δὲ Κλεόβουλος εἰ πλείονας ἔχοι - τῶν φοβουμένων αὐτὸν τοὺς φιλοῦντας ὁ δεσπότης. ὁ δὲ Πιττακὸς εἶπεν - ὡς ἄριστος οἶκός ἐστιν ὁ τῶν -οὕτως ὁ σόλων ἄριστον - περιττῶν μηδενὸς δεόμενος -μηδενὸς δεόμενος Stobaeus καὶ τῶν - ἀναγκαίων μηδενὸς ἐνδεόμενος.ʼ ὁ δὲ - Χίλων ἔφη δεῖν μάλιστα βασιλευομένῃ πόλει προσεοικέναι τὸν οἶκον. - εἶτα προσεπεῖπεν ὅτι καὶ Λυκοῦργος πρὸς τὸν κελεύοντα δημοκρατίαν ἐν - τῇ πόλει καταστῆσαι - πρῶτος ἔφη ποίησον ἐν τῇ οἰκίᾳ σου δημοκρατίαν. -

-
-
-

ἐπεὶ δὲ καὶ οὗτος ἔσχεν ὁ λόγος τέλος, ἡ μὲν Εὔμητις ἐξῆλθε - μετὰ τῆς Μελίσσης, τοῦ δὲ Περιάνδρου τῷ Χίλωνι προπιόντος εὐμεγέθη - κύλικα, τῷ δὲ Βίαντι τοῦ Χίλωνος, Ἄρδαλος ἐπαναστὰς καὶ - προσαγορεύσας τὸν Αἴσωπον σὺ δʼ οὐκ ἄν ἔφη διαπέμψαιο δεῦρο τὸ ποτήριον πρὸς ἡμᾶς, ὁρῶν τούτους ὥσπερ - τὴν Βαθυκλέους κύλικα διαπεμπομένους ἀλλήλοις, - ἑτέρῳ δὲ μὴ μεταδιδόντας; Καὶ ὁ -Αἴσωπος ἀλλʼ οὐ δεῖ -οὐ δεῖ Madvigius: οὐδὲ - τοῦτʼ ἔφη τὸ ποτήριον δημοτικὸν εἶναι· Σόλωνι γὰρ ἔκπαλαι παράκειται - μόνῳ. Τὸν οὖν Μνησίφιλον προσαγορεύσας ὁ Πιττακὸς - ἠρώτησε τί οὐ πίνει Σόλων ἀλλὰ καταμαρτυρεῖ τῶν - ποιημάτων ἐν οἷς γέγραφεν - ἔργα δὲ Κυπρογενοῦς νῦν μοι φίλα καὶ Διονύσου -Bergk. 2 p. 50 -καὶ Μουσέων, ἃ τίθησʼ ἀνδράσιν εὐφροσύνας - ὑποφθάσας δʼ Ἀνάχαρσις σὲ γάρ , ὦ Πιττακέ, καὶ - τὸν σὸν ἐκεῖνον τὸν χαλεπὸν φοβεῖται νόμον, - ἐν ᾧ γέγραφας Ἐάν τις ὁτιοῦν μεθύων ἁμάρτῃ, διπλασίαν ἢ τῷ - νήφοντι τὴν ζημίαν εἶναι Καὶ ὁ Πιττακός σὺ δὲ γʼ εἶπεν οὕτως ἐξύβρισας εἰς τὸν νόμον, - ὥστε πέρυσι παρὰ λίβυτʼ ἀδελφῷ -παρὰ Διβουτάδῃ Δελφῷ Madvigius - μεθυσθεὶς ἆθλον - αἰτεῖν καὶ στέφανον - τί δʼ οὐκ ἔμελλον ἔφη ὁ Ἀνάχαρσις τῷ πλεῖστον πιόντι - προκειμένων ἄθλων πρῶτος μεθυσθεὶς ἀπαιτεῖν τὸ νικητήριον; ἢ - διδάξατὲ μʼ ὑμεῖς, τί τέλος ἐστὶ τοῦ πολὺν πιεῖν ἄκρατον ἢ τὸ - μεθυσθῆναι Τοῦ δὲ Πιττακοῦ γελάσαντος - ὁ Αἴσωπος; λόγον εἶπε τοιοῦτον· λύκος ἰδὼν ποιμένας ἐσθίοντας - ἐν σκηνῇ πρόβατον ἐγγὺς προσελθών 'ἡλίκος ἂν ἦν ἔφη θόρυβος ὑμῖν, εἰ ἐγὼ τοῦτʼ ἐποίουν. Καὶ ὁ Χίλων ὀρθῶς ἔφη Αἴσωπος ἠμύνατο, μικρὸν - ἔμπροσθεν ἐπιστομισθεὶς ὑφʼ - ἡμῶν, - εἶτα νῦν ὁρῶν ἑτέρους τὸν Μνησιφίλου λόγον ὑφηρπακότας· - Μνησίφιλος γὰρ τὴν ὑπὲρ Σόλωνος ἀπόκρισιν - καὶ λέγω -λέγω W: λέγων - ὁ Μνησίφιλος εἶπεν - εἰδὼς ὅτι Σόλωνι δοκεῖ πάσης τέχνης καὶ δυνάμεως ἀνθρωπίνης τε - καὶ θείας ἔργον εἶναι τὸ γιγνόμενον μᾶλλον ἢ διʼ οὗ γίγνεται, - καὶ τὸ· τέλος ἢ τὰ πρὸς - τό τέλος. - ὑφάντης τε γὰρ ἂν οἶμαι χλαμύδα ποιήσαιτο -ποιήσαιτο idem: ποιήσαι - μᾶλλον ἔργον αὑτοῦ καὶ - ἱμάτιον ἢ κανόνων διάθεσιν καὶ ἀνέγερσιν ἀγνύθων, χαλκεύς τε - κόλλησιν σιδήρου καὶ στόμωσιν πελέκεως μᾶλλον ἤ τι τῶν ἕνεκα τούτου - γιγνομένων ἀναγκαίων, οἷον ἀνθράκων - - ἐκζωπύρησιν ἢ λατύπης παρασκευήν. ἔτι δὲ μᾶλλον ἀρχιτέκτων - μέμψαιτʼ ἂν ἡμᾶς ἔργον αὐτοῦ μὴ ναῦν μηδʼ οἰκίαν ἀποφαίνοντας, - ἀλλὰ τρυπῆσαι - - ξύλα καὶ φυρᾶσαι πηλόν· αἱ δὲ Μοῦσαι καὶ παντάπασιν, εἰ νομίζοιμεν - αὐτῶν ἔργον εἶναι κιθάραν - καὶ - αὐλούς, ἀλλὰ μὴ τὸ παιδεύειν τὰ ἤθη καὶ παρηγορεῖν τὰ πάθη τῶν - χρωμένων μέλεσι καὶ ἁρμονίαις. οὐκοῦν οὐδὲ τῆς Ἀφροδίτης ἔργον - ἐστὶ συνουσία καὶ μῖξις, οὐδὲ τοῦ Διονύσου μέθη καὶ οἶνος, ἀλλʼ - ἣν ἐμποιοῦσι διὰ τούτων φιλοφροσύνην - - καὶ πόθον καὶ ὁμιλίαν ἡμῖν καὶ συνήθειαν πρὸς ἀλλήλους· ταῦτα γὰρ - ἔργα θεῖα καλεῖ Σόλων, καὶ ταῦτά φησιν ἀγαπᾶν καὶ διώκειν μάλιστα - πρεσβύτης γενόμενος. ἔστι δὲ τῆς μὲν πρὸς γυναῖκας ἀνδρῶν - ὁμοφροσύνης καὶ φιλίας δημιουργὸς ἡ Ἀφροδίτη, - - τοῖς σώμασιν ὑφʼ - ἡδονῆς ἅμα συμμιγνύουσα καὶ συντήκουσα τὰς ψυχάς· τοῖς δὲ πολλοῖς - καὶ μὴ πάνυ συνήθεσι μηδʼ ἄγαν γνωρίμοις ὁ Διόνυσος ὥσπερ ἐν πυρὶ - τῷ οἴνῳ μαλάττων τὰ ἤθη καὶ ἀνυγραίνων ἀρχήν - τινα συγκράσεως πρὸς ἀλλήλους καὶ φιλίας ἐνδίδωσιν. ὅταν δὲ - τοιοῦτοι συνέλθωσιν ἄνδρες, οἵους ὁ Περίανδρος ὑμᾶς παρακέκληκεν, - οὐδὲν ἔργον ἐστὶν οἶμαι κύλικος οὐδʼ οἰνοχόης, ἀλλʼ αἱ -Μοῦσαι καθάπερ κρατῆρα νηφάλιον ἐν μέσῳ - προθέμεναι τὸν λόγον, ᾧ πλεῖστον ἡδονῆς ἅμα καὶ παιδιᾶς καὶ - σπουδῆς ἔνεστιν, ἐγείρουσι τούτῳ καὶ κατάρδουσι καὶ διαχέουσι τὴν - φιλοφροσύνην, ἐῶσαι - τὰ πολλὰ τὴν οἰνοχόην ἀτρέμα κεῖσθαι κρητῆρος -κρητε͂ρος H: κρατῆρος - - ὕπερθεν, ὅπερ ἀπηγόρευσεν Ἡσίοδος -Ἡσίοδος] OD 742 ἐν - τοῖς πίνειν μᾶλλον ἢ διαλέγεσθαι δυναμένοις. ἐπεὶ τάς γε -γε R: τε - προπόσεις - αὐτάς ἔφη πυνθάνομαι λέγειν τοῖς παλαιοῖς ἐνδεῖν, -ἐνδεῖν δαιτρόν scripsi: ἔνδεινον - δαιτρόν, ὡς Ὅμηρος -Ὅμηρος] Δ 262 ἔφη, καὶ μετρητὸν ἑκάστου πίνοντος, - εἶθʼ ὥσπερ Αἴας -αἴας] λείας Hauptius μερίδος μεταδιδόντος - - τῷ πλησίον Εἰπόντος δὲ ταῦτα τοῦ Μνησιφίλου Χερσίας ὁ - ποιητής ἀφεῖτο γὰρ ἤδη τῆς - αἰτίας καὶ διήλλακτο τῷ Περιάνδρῳ νεωστί, Χίλωνος - δεηθέντος ἆρʼ οὖν ἔφη καὶ τοῖς θεοῖς ὁ Ζεύς, - ὥσπερ τοῖς ἀριστεῦσιν ὁ Ἀγαμέμνων, μετρητὸν - ἐνέχει τὸ ποτόν, ὅτε προύπινον ἀλλήλοις ἑστιώμενοι παρʼ - αὐτῷ; Καὶ ὁ Κλεόδωρος σὺ δʼ ὦ Χερσία εἶπεν, εἰ - τὴν ἀμβροσίαν τῷ Διὶ πελειάδες τινὲς κομίζουσιν, ὡς ὑμεῖς λέγετε, - τὰς Πλαγκτὰς ὑπερπετόμεναι χαλεπῶς καὶ μόλις, οὐ νομίζεις καὶ τὸ - - νέκταρ αὐτῷ - δυσπόριστον εἶναι καὶ σπάνιον, ὥστε φείδεσθαι καὶ παρέχειν ἑκάστῳ - τεταμιευμένον; -

-
-
-

ἴσως εἶπεν ὁ Χερσίας ἀλλʼ ἐπεὶ πάλιν περὶ -περὶ W οἰκονομίας - λόγος γέγονε, τίς ἂν ὑμῶν φράσειεν ἡμῖν τὸ ἀπολειπόμενον; - ἀπολείπεται δʼ οἶμαι κτήσεώς τι λαβεῖν μέτρον αὐτάρκους καὶ ἱκανῆς - ἐσομένης. καὶ ὁ Κλεόβουλος ἀλλὰ τοῖς μὲν - σοφοῖς ἔφη μέτρον ὁ νόμος δέδωκε, πρὸς δὲ τοὺς φαύλους ἐρῶ - λόγον τῆς ἐμῆς θυγατρὸς ὃν πρὸς τὸν ἀδελφὸν εἶπεν. ἔφη γὰρ τὴν - Σελήνην δεῖσθαι τῆς ἑαυτῆς μητρὸς ὅπως αὐτῇ χιτώνιον ὑφήνῃ - σύμμετρον· τὴν - - δʼ εἰπεῖν καὶ - πῶς σύμμετρον ὑφήνω; νῦν μὲν γὰρ ὁρῶ σε πανσέληνον, αὖθις δὲ - μηνοειδῆ, τοτὲ δʼ ἀμφίκυρτον οὕτω δὴ , ὦ φίλε Χερσία, καὶ - πρὸς ἄνθρωπον ἀνόητον καὶ φαῦλον οὐδέν ἐστι μέτρον οὐσίας· - ἄλλοτε γὰρ ἄλλος ἐστὶ ταῖς χρείαις διὰ τὰς - ἐπιθυμίας καὶ τὰς τύχας, ὥσπερ ὁ Αἰσώπειος -Αἰσώπειος scripsi: αἰσώπιος - κύων, ὃν - οὑτοσί φησιν ἐν τῷ χειμῶνι συστρεφόμενον καὶ συσπειρώμενον διὰ τὸ - ῥιγοῦν οἰκίαν ποιεῖν διανοεῖσθαι , θέρους δʼ αὖ πάλιν ἐκτεταμένον - καθεύδοντα φαίνεσθαι μέγαν ἑαυτῷ καὶ μήτʼ ἀναγκαῖον ἡγεῖσθαι - μήτε μικρὸν ἔργον οἰκίαν - περιβαλέσθαι τοσαύτην. ἦ γὰρ οὐχ ὁρᾷς εἶπεν ὦ Χερσία, - καὶ τοὺς μικροὺς - - νῦν μὲν εἰς μικρὰ κομιδῇ συστέλλοντας ἑαυτοὺς ὡς στρογγύλως καὶ - Λακωνικῶς βιωσομένους, νῦν δέ, εἰ μὴ τὰ πάντων ἔχουσιν ἰδιωτῶν - ἅμα καὶ βασιλέων, - ὑπʼ ἐνδείας - ἀπολεῖσθαι νομίζοντας; ὡς οὖν ὁ Χερσίας ἀπεσιώπησεν, ὑπολαβὼν - ὁ Κλεόδωρος ἀλλὰ καὶ τοὺς σοφούς εἶπεν ὑμᾶς ὁρῶμεν - ἀνίσοις μέτροις τὰς κτήσεις, νενεμημένας πρὸς ἀλλήλους ἔχοντας. Καὶ ὁ Κλεόβουλος ὁ γάρ τοι - νόμος εἶπεν ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν, ὡς ὑφάντης ἑκάστῳ τὸ - πρέπον ἡμῶν καὶ τὸ μέτριον καὶ τὸ ἁρμόττον ἀποδίδωσι. - καὶ σὺ καθάπερ τῳ -τῳ scripsi: τῷ - νόμῳ - τῷ λόγῳ τρέφων καὶ διαιτῶν - καὶ - φαρμακεύων τοὺς κάμνοντας οὐκ ἴσον ἑκάστῳ, τὸ δὲ προσῆκον - ἀπονέμεις ἅπασιν ὑπολαβὼν δʼ ὁ Ἄρδαλος ἆρʼ οὖν ἔφη καὶ τὸν ἑταῖρον ὑμῶν Σόλωνος δὲ ξένον Ἐπιμενίδην νόμος τις - ἀπέχεσθαι τῶν ἄλλων σιτίων κελεύει, τῆς δʼ ἀλίμου δυνάμεως - ἣν αὐτὸς συντίθησι μικρὸν εἰς τὸ - στόμα λαμβάνοντα διημερεύειν ἀνάριστον καὶ ἄδειπνον; ἐπιστήσαντος δὲ τοῦ λόγου τὸ συμπόσιον ὁ μὲν Θαλῆς - - ἐπισκώπτων εὖ - φρονεῖν ἔφη τὸν Ἐπιμενίδην ὅτι μὴ βούλεται πράγματα ἔχειν ἀλῶν τὰ - σιτία καὶ πέττων ἑαυτῷ , καθάπερ Πιττακός. ἐγὼ γάρ εἶπε τῆς ξένης ἤκουον ᾀδούσης πρὸς τὴν μύλην, ἐν Ἐρέσῳ γενόμενος, - -ἄλει μύλα ἄλει -Bergk. 3 p. 673 -καὶ γὰρ Πιττακὸς ἄλει - - -μεγάλας Μυτιλάνας -Μυτιλάνας scripsi: μιτυλάνας - βασιλεύων. - ὁ δὲ Σόλων ἔφη θαυμάζειν τὸν Ἄρδαλον εἰ τὸν νόμον οὐκ - ἀνέγνωκε τῆς διαίτης τοῦ ἀνδρὸς ἐν τοῖς ἔπεσι τοῖς Ἡσιόδου -Ἡσιόδου] OD 41 - γεγραμμένον ἐκεῖνος γάρ ἐστιν ὁ πρῶτος Ἐπιμενίδῃ σπέρματα τῆς τροφῆς - ταύτης - παρασχὼν καὶ ὁ ζητεῖν -ὁ ζητεῖν scripsi: ζητεῖν ὁ - διδάξας - - -ὅσον ἐν μαλάχῃ τε καὶ ἀσφοδέλῳ μέγʼ ὄνειαρ - οἴει γάρ ὁ Περίανδρος εἶπε τὸν Ἡσίοδον ἐννοῆσαὶ τι - τοιοῦτον, οὐκ ἐπαινέτην ὄντα φειδοῦς ἀεὶ καὶ πρὸς τὰ λιτότατα τῶν - ὄψων ὡς ἥδιστα παρακαλεῖν - ἡμᾶς; ἀγαθὴ - μὲν γὰρ ἡ μαλάχη βρωθῆναι, γλυκὺς δʼ ὁ ἀνθέρικος· τὰ δʼ ἄλιμα - ταῦτα καὶ ἄδιψα φάρμακα μᾶλλον ἢ σιτία πυνθάνομαι, καὶ μέλι καὶ - τυρόν τινα βαρβαρικὸν δέχεσθαι καὶ σπέρματα πάμπολλα τῶν οὐκ - εὐπορίστων. πῶς οὖν οὐκ ἂν -ἂν Pflugkius: ἐν - τῷ Ἡσιόδῳ -Ἡσιόδῳ] OD 45 - τὸ πηδάλιον μὲν - μὲν H ex. 1. 1. ὑπὲρ καπνοῦ κείμενον -ἔργα βοῶν δʼ ἀπόλοιτο καὶ ἡμιόνων ταλαεργῶν - εἰ τοσαύτης δεήσει -δεήσειε idem παρασκευῆς; θαυμάζω δέ σου - τὸν ξένον ὦ Σόλων εἰ - Δηλίοις ἔναγχος ποιησάμενος τὸν μέγαν καθαρμὸν οὐχ ἱστόρησε παρʼ - αὐτοῖς εἰς - τὸ ἱερὸν κομιζόμενα τῆς - πρώτης ὑπομνήματα τροφῆς καὶ δείγματα μετʼ ἄλλων εὐτελῶν καὶ - αὐτοφυῶν μαλάχην καὶ ἀνθέρικον, ὧν εἰκός ἐστι καὶ τὸν Ἡσίοδον - προξενεῖν ἡμῖν τὴν λιτότητα καὶ τὴν ἀφέλειαν. οὐ ταῦτʼ ἔφη μόνον ὁ Ἀνάχαρσις ἀλλὰ καὶ - πρὸς ὑγίειαν ἐν τοῖς μάλιστα τῶν λαχάνων ἑκάτερον ἐπαινεῖται Καὶ ὁ Κλεόδωρος ὀρθῶς ἔφη λέγεις. ἰατρικὸς γὰρ Ἡσίοδος - ὢν -ὢν W: ὡς - δῆλός ἐστιν οὐκ ἀμελῶς - οὐδʼ ἀπείρως περὶ διαίτης καὶ κράσεως - οἴνου καὶ ἀρετῆς ὕδατος καὶ λουτροῦ καὶ γυναικῶν διαλεγόμενος - καὶ συνουσίας καιροῦ καὶ βρεφῶν - καθίσεως. -καθίσεως] Hesiod. OD 750 - ἀλλʼ Ἡσιόδου -Ἡσιόδου] OD 203 μὲν ἐμοὶ δοκεῖ - δικαιότερον Αἴσωπος αὑτὸν ἀποφαίνειν μαθητὴν ἢ Ἐπιμενίδης· - τούτῳ γὰρ ἀρχὴν τῆς καλῆς ταύτης καὶ ποικίλης καὶ πολυγλώσσου - σοφίας ὁ πρὸς τὴν ἀηδόνα λόγος τοῦ - - ἱέρακος παρέσχηκεν. ἐγὼ δʼ ἂν ἡδέως ἀκούσαιμι Σόλωνος· εἰκὸς - γὰρ αὐτὸν πεπύσθαι, πολὺν χρόνον Ἀθήνησιν Ἐπιμενίδῃ συγγενόμενον, - ὅ τι δὴ παθὼν ἢ σοφιζόμενος ἐπὶ τοιαύτην ἦλθε δίαιταν.

-
-
-

καὶ ὁ Σόλων ἔφη τί δὲ τοῦτʼ ἐκεῖνον - - ἐρωτᾶν ἔδει; - δῆλον γὰρ ἦν ὅτι τοῦ μεγίστου τῶν ἀγαθῶν καὶ κρατίστου δεύτερόν - ἐστι τὸ δεῖσθαι τροφῆς βραχυτάτης. ἢ τὸ μέγιστον οὐ δοκεῖ σοι -σοι addidi τὸ - μηδʼ ὅλως τροφῆς δεῖσθαι; οὐδαμῶς ὁ Κλεόδωρος ἔμοιγʼ εἶπεν, εἰ δεῖ τὸ - φαινόμενον εἰπεῖν, καὶ - μάλιστα - παρακειμένης τραπέζης, ἣν ἀναιροῦσιν αἰρομένης τροφῆς φιλίων θεῶν - βωμὸν οὖσαν καὶ ξενίων δὲ Θαλῆς λέγει τῆς γῆς ἀναιρεθείσης - σύγχυσιν τὸν ὅλον ἕξειν κόσμον, οὕτως οἴκου διάλυσις ἡ τροφῆς - ἀναίρεσίς -ἡ τροφῆς ἀναίρεσις supplevi ἐστι· συναναιρεῖται γὰρ αὐτῇ πῦρ - ἑστιοῦχον ἑστία κρατῆρες ὑποδοχαὶ ξενισμοί, φιλανθρωπότατα - καὶ πρῶτα κοινωνήματα πρὸς ἀλλήλους, - μᾶλλον δὲ σύμπας ὁ βίος, εἴ γε -εἴ γε Xylander: εἴ τε - - διαγωγὴ τίς ἐστιν ἀνθρώπου πράξεων ἔχουσα διέξοδον, ὧν ἡ τῆς - τροφῆς χρεία καὶ παρασκευὴ τὰς πλείστας παρακαλεῖ. - δεινὸν μὲν οὖν, ὦ ἑταῖρε, καὶ τὸ γεωργίας - αὐτῇ· διολλυμένη γὰρ αὖθις ἀπολείπει γῆν ἡμῖν ἄμορφον καὶ - ἀκάθαρτον, ὕλης ἀκάρπου καὶ ῥευμάτων πλημμελῶς - φερομένων ὑπʼ ἀργίας ἀνάπλεων. συναπόλλυσι δὲ καὶ τέχνας πάσας καὶ - ἐργασίας, ὧν ἔξαρχός ἐστι καὶ παρέχει βάσιν πάσαις καὶ ὕλην, - καὶ τὸ - μηδέν - εἰσι, ταύτης ἐκποδὼν γενομένης. καταλύονται - δὲ -δὲ Meziriacus καὶ τιμαὶ θεῶν, Ἡλίῳ μὲν -μὲν idem: δὲ - μικράν, ἔτι δʼ ἐλάττω Σελήνῃ - χάριν αὐγῆς μόνον καὶ ἀλέας ἀνθρώπων ἐχόντων. ὀμβρίῳ δὲ Διὶ - καὶ προηροσίᾳ Δήμητρι καὶ φυταλμίῳ Ποσειδῶνι ποῦ βωμὸς ἔσται, -ἐσται R: ἐστι - - ποῦ δὲ θυσία; πῶς δὲ χαριδότης ὁ Διόνυσος, εἰ δεησόμεθα - μηδενὸς ὧν δίδωσι; τί δὲ θύσομεν ἢ - σπείσομεν; τίνος δʼ ἀπαρξόμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τῶν μεγίστων - ἀνατροπὴν καὶ σύγχυσιν ἔχει πραγμάτων. ἡδονῆς δὲ πάσης μὲν - περιέχεσθαι καὶ πάντως ἀλόγιστόν ἐστι , πᾶσαν δὲ φεύγειν καὶ - πάντως; ἀναίσθητον. - τὴν μὲν οὖν ψυχὴν - ἑτέραις τισὶν ἡδοναῖς χρῆσθαι - κρείττοσιν ὑπαρχέτω, τῷ δὲ σώματι - λαβεῖν ἡδονὴν τῆς ἀπὸ τοῦ τρέφεσθαι δικαιοτέραν οὐκ ἔστιν, -ἔστιν H: ἔστιν εὑρεῖν - ὅπερ - οὐδένα λέληθεν ἀνθρώπων ταύτην γὰρ ἐν μέσῳ θέμενοι κοινωνοῦσιν - ἀλλήλοις δείπνων καὶ τραπέζης, - - ἀφροδισίων δὲ νύκτα καὶ πολὺ προβάλλονται σκότος, ἡγούμενοι τὸ - τούτων -τὸ τούτων R: ταύτης τὸ - κοινωνεῖν ἀναίσχυντον εἶναι καὶ θηριῶδες, ὡς τὸ μὴ κοινωνεῖν - ἐκείνης. ὑπολαβὼν οὖν ἐγὼ τοῦ Κλεοδώρου διαλιπόντος ἐκεῖνο δʼ οὐ λέγεις εἶπον, ὅτι καὶ τὸν ὕπνον ἅμα - τῇ τροφῇ συνεκβάλλομεν; ὕπνου δὲ - μὴ ὄντος οὐδʼ - - ὄνειρός ἐστιν, ἀλλʼ οἴχεται τὸ πρεσβύτατον ἡμῖν μαντεῖον. ἔσται - δὲ μονοειδὴς ὁ βίος καὶ τρόπον τινὰ μάτην τὸ - σῶμα περικείσεται τῇ ψυχῇ· τὰ πλεῖστα γὰρ αὐτοῦ καὶ κυριώτατα τῶν - μερῶν ἐπὶ τὴν τροφὴν ὄργανα παρεσκεύασται, γλῶττα· καὶ ὀδόντες καὶ - στόμαχος καὶ ἧπαρ. ἀργὸν γὰρ οὐδέν ἐστιν - οὐδὲ πρὸς ἄλλην συντεταγμένον χρείαν· ὥσθʼ ὁ μὴ - δεόμενος; τροφῆς οὐδὲ σώματος δεῖται. τοῦτο δʼ αὐτὸν ἦν αὑποῦ μὴ - δεῖσθαι· σὺν σώματι γὰρ ἡμῶν ἕκαστος. ἡμεῖς μὲν οὖν ἔφην ἐγὼ ταύτας τῇ γαστρὶ συμβολὰς - εἰσφέρομεν· εἰ δὲ Σόλων ἤ τις - ἄλλος - τι κατηγορεῖ, ἀκουσόμεθα. -

-
-
-

πάνυ μὲν οὖν ἔφη ὁ Σόλων, μὴ καὶ τῶν Αἰγυπτίων - ἀκριτώτεροι φανῶμεν, οἳ τὸν νεκρὸν ἀνατεμόντες -ἀνατεμόντες Winckelmannus: ἀνατέμνοντες - ἔδειξαν τῷ ἡλίῳ, - εἶτʼ αὐτὰ -εἶτʼ αὐτὰ] fort. εὖτα τὰ ἐντερα (vel τὰ ἔγκατα) μὲν εἰς τὸν ποταμὸν κατέβαλον, τοῦ δʼ ἄλλου σώματος ὡς - ἤδη - καθαροῦ γεγονότος ἐπιμέλονται. τῷ - γὰρ ὄντι τοῦτʼ ἐστὶ τὸ μίασμα τῆς σαρκὸς ἡμῶν καὶ ὁ τάρταρος; ὁ - ἐν Ἅιδου, δεινῶν τινων ῥευμάτων καὶ πνεύματος ὁμοῦ καὶ πυρὸς - συμπεφυρμένου καὶ νεκρῶν περίπλεως. ζῶν γὰρ οὐδεὶς -οὐδεὶς R ἀπʼ οὐδενὸς - τρέφεται ζῶντος, - ἀλλὰ θανατοῦντες τὰ - ἔμψυχα καὶ τὰ φυόμενα τῷ τρέφεσθαι καὶ αὔξεσθαι μετέχοντα τοῦ ζῆν - ἀπολλύντες - - ἀδικοῦμεν. ἀπόλλυται γὰρ ἐξ οὗ πέφυκε τὸ μεταβάλλον εἰς ἄλλο, - καὶ πᾶσαν φθείρεται φθοράν, ὅπως ἂν θατέρου τροφὴ γένοιτο. τὸ δʼ - ἀπέχεσθαι - σαρκῶν ἐδωδῆς, ὥσπερ Ὀρφέα - τὸν παλαιὸν ἱστοροῦσι, σόφισμα μᾶλλον ἢ φυγὴ τῶν περὶ τὴν τροφὴν ἀδικημάτων ἐστί. φυγὴ δὲ μία καὶ καθαρμὸς - εἰς δικαιοσύνην τέλειος -τέλειος R: τελειοῖ - αὐτάρκη καὶ ἀπροσδεᾶ γενέσθαι. ᾧ δʼ ἄνευ - κακώσεως ἑτέρου τὴν αὑτοῦ σωτηρίαν ἀμήχανον ὁ θεὸς πεποίηκε, - τούτῳ τὴν - φύσιν ἀρχὴν ἀδικίας; - προστέθεικεν. ἆρʼ οὖν οὐκ ἄξιον, ὦ φίλε , συνεκτεμεῖν ἀδικίᾳ - κοιλίαν καὶ στόμαχον καὶ ἧπαρ, ἃ καλοῦ 1 μὲν οὐδενὸς αἴσθησιν - ἡμῖν οὐδʼ - ὄρεξιν ἐνδίδωσι, σκεύεσι δὲ μαγειρικοῖς, οἷα κοπίδες καὶ λέβητες, - τὰ δὲ μυλωθρικοῖς καὶ - καμίνοις καὶ - φρεωρύχοις καὶ μακτηρίοις ἔοικεν; ἀτεχνῶς δὲ τῶν πολλῶν ἴδοι τις - ἂν ὥσπερ ἐν μυλῶνι -μυλῶνι scripsi: μύλωνι - τῷ σώματι τὴν ψυχὴν ἐγκεκαλυμμένην ἀεὶ περὶ - τὴν τῆς τροφῆς -τροφῆς Amiotus: ψυχῆς - χρείαν κυκλοῦσαν, ὥσπερ ἀμέλει καὶ ἡμεῖς ἄρτι μὲν - οὔθʼ ἑωρῶμεν ἀλλήλους οὔτʼ - ἠκούομεν, - ἀλλʼ ἕκαστος ἐγκεκυφὼς ἐδούλευε τῇ περὶ τὴν τροφὴν χρείᾳ. νυνὶ - δʼ ἐπαρθεισῶν τῶν τραπεζῶν ἐλεύθεροι γεγονότες ὡς ὁρᾷς, - ἐστεφανωμένοι περὶ λόγους διατρίβομεν καὶ ἀλλήλοις σύνεσμεν καὶ - σχολὴν ἄγομεν, - εἰς τὸ μὴ δεῖσθαι τροφῆς ἐληλυθότες. - - ἆρʼ οὖν, ἄνπερ ἡ νῦν οὖσα περὶ ἡμᾶς ἕξις ἄπαυστος διαμένῃ - παρὰ πάντα τὸν βίον, οὐκ ἀεὶ σχολὴν ἕξομεν ἀλλήλοις συνεῖναι, μὴ - δεδιότες πενίαν μηδʼ εἰδότες πλοῦτον; ὁ γὰρ τῶν περισσῶν ζῆλος - εὐθὺς ἀκολουθεῖ καὶ συνοικίζεται τῇ χρείᾳ τῶν ἀναγκαίων. ἀλλʼ - οἴεται δεῖν τροφὴν εἶναι Κλεόδωρος, - - ὅπως τράπεζαι καὶ κρατῆρες ὦσι, καὶ Δήμητρι -καὶ Δήμητρι H: αἳ δήμητρι - - - καὶ Κόρῃ θύωμεν. -θύωμεν H: θύων ἔτι - ἕτερος δέ τις ἀξιούτω μάχας εἶναι καὶ - πόλεμον, ἵνα καὶ τείχη καὶ νεωσοίκους καὶ - ὁπλοθήκας ἔχωμεν καὶ - θύωμεν ἑκατομφόνια, καθάπερ φασὶ νόμον εἶναι Μεσσηνίοις. ἄλλον - δὲ πρὸς - τὴν ὑγίειαν οἶμαι - χαλεπαίνειν δεινὸν γὰρ εἰ μηδενὸς νοσοῦντος οὐ στρωμνῆς ἔτι - μαλακῆς ὄφελος οὐ κλίνης, οὐκ -οὐκ] prius οὐδʼ idem Ἀσκληπιῷ θύσομεν οὐκ - ἀποτροπαίοις, ἰατρικὴ δὲ μετʼ ὀργάνων καὶ φαρμάκων ἀποκείσεται - τοσούτων ἀκλεὴς καὶ ἀπόθεστος. -ἀπόθεστος W: ἀπόθετος - ἢ τί ταῦτʼ ἐκείνων - διαφέρει; καὶ γὰρ ἡ τροφὴ λιμοῦ φάρμακον - προσάγεται, καὶ θεραπεύειν ἑαυτοὺς λέγονται πάντες οἱ - τρεφόμενοι καὶ - δίαιταν, -καὶ διαιτᾶν Duebnerus: δίαιταν - οὐχ ὡς ἡδύ τι καὶ κεχαρισμένον ἀλλʼ ὡς ἀναγκαῖον τοῦτο - τῇ φύσει πράττοντες. ἐπεὶ λύπας γε -γε R: τε - πλείονας ἔστιν ἀπὸ τῆς - τροφῆς - τῶν ἡδονῶν γιγνομένας - καταριθμῆσαι, μᾶλλον δʼ ἡ μὲν ἡδονὴ καὶ τόπον ἔχει βραχὺν ἐν - τῷ σώματι καὶ χρόνον οὐ πολύν· ἡ δὲ περὶ τὴν διοίκησιν αὐτῆς - ἀσχολία καὶ δυσχέρεια τί δεῖ λέγειν ὅσων αἰσχρῶν καὶ ὀδυνηρῶν - ἡμᾶς ἐμπίπλησιν; οἶμαι γὰρ εἰς ταῦτα -ταῦτα Pflugkius: τοσαῦτα - - βλέψαντα τὸνὍμηρον ἀποδείξει κεχρῆσθαι περὶ θεῶν τοῦ μὴ - ἀποθνῄσκειν τῷ μὴ τρέφεσθαι -οὐ γὰρ σῖτον ἔδουσʼ, οὐ πίνουσʼ αἴθοπα οἶνον -Homer E 341 -τοὔνεκʼ ἀναίμονές εἰσι καὶ ἀθάνατοι καλέονται -, - ὡς μὴ - μόνον τοῦ ζῆν ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀποθνῄσκειν - τὴν τροφὴν ἐφόδιον οὖσαν. ἐκ ταύτης γὰρ αἱ νόσοι συντρεφόμεναι τοῖς σώμασιν οὐκ ἔλαττον ἐνδείας - κακὸν ἔχουσι τὴν πλήρωσιν· πολλάκις δὲ καὶ μεῖζόν ἐστιν ἔργον - τοῦ πορίσαι τροφὴν καὶ συναγαγεῖν τὸ καταναλῶσαι καὶ διαφορῆσαι - πάλιν εἰς τὸ σῶμα - παραγενομένην. ἀλλʼ - ὥσπερ εἰ διαποροῖεν αἱ Δαναΐδες τίνα βίον βιώσονται καὶ τί - πράξουσιν ἀπαλλαγεῖσαι τῆς περὶ τὸν πίθον λατρείας καὶ πληρώσεως, - οὕτω διαποροῦμεν ἡμεῖς, εἰ γένοιτο παύσασθαι - φοροῦντας εἰς τὴν - σάρκα τὴν ἄτρυτον ἐκ γῆς ἅμα - καὶ - θαλάττης τοσαῦτα, τί πράξομεν ἀπειρίᾳ τῶν καλῶν τὸν ἐπὶ τοῖς - ἀναγκαίοις στέργοντες βίον. ὥσπερ οὖν οἱ δουλεύσαντες, ὅταν - ἐλευθερωθῶσιν, ἃ πάλαι τοῖς δεσπόταις ἔπραττον ὑπηρετοῦντες, - ταῦτα πράττουσιν αὑτοῖς καὶ διʼ αὑτούς, οὕτως ἡ ψυχὴ - νῦν μὲν τρέφει τὸ σῶμα πολλοῖς πόνοις καὶ - ἀσχολίαις, εἰ δʼ ἀπαλλαγείη τῆς λατρείας, αὑτὴν δήπουθεν - ἐλευθέραν γενομένην θρέψει καὶ βιώσεται, εἰς αὑτὴν ὁρῶσα καὶ - τὴν ἀλήθειαν, οὐδενὸς περισπῶντος οὐδʼ ἀπάγοντος. ἑ τὰ μὲν - οὖν ῥηθέντα περὶ τροφῆς, - ὦ Νίκαρχε, - ταῦτʼ ἦν.

-
-
-

ἔτι δὲ τοῦ Σόλωνος λέγοντος εἰσῆλθε Γόργος ὁ Περιάνδρου ἀδελφός· - ἐτύγχανε γὰρ εἰς -Ταίναρον ἀπεσταλμένος ἔκ τινων χρησμῶν, τῷ Ποσειδῶνι θυσίαν καὶ - θεωρίαν ἀπάγων. malim ἀπάξων - ἀσπασαμένων - δʼ αὐτὸν - ἡμῶν καὶ τοῦ Περιάνδρου προσαγαγομένου καὶ φιλήσαντος καθίσας παρʼ - αὐτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης ἀπήγγειλεν ἅττα δὴ πρὸς μόνον ἐκεῖνον, ὁ δʼ - ἠκροᾶτο, πολλὰ πάσχοντι πρὸς τὸν λόγον ὅμοιος ὤν. - τὰ μὲν γὰρ ἀχθόμενος τὰ δʼ ἀγανακτῶν ἐφαίνετο, πολλάκις δʼ ἀπιστῶν, - εἶτα θαυμάζων τέλος δὲ γελάσας πρὸς ἡμᾶς βούλομαι μέν ἔφη πρὸς τὸ παρὸν φράσαι τὸ προσηγγελμένον· ὀκνῶ δʼ ἀκούσας - -Θαλέω ποτʼ - εἰπόντος ὅτι δεῖ τὰ μὲν εἰκότα λέγειν, τὰ δʼ ἀμήχανα σιωπᾶν ὑπολαβὼν οὖν ὁ Βίας ἀλλὰ καὶ τοῦτʼ ἔφη Θαλέω τὸ σοφόν - ἐστιν, ὅτι δεῖ τοῖς μὲν ἐχθροῖς καὶ περὶ τῶν πιστῶν ἀπιστεῖν, - τοῖς δὲ φίλοις καὶ τὰ ἄπιστα πιστεύειν, ἐχθροὺς - μέν, ἔγωγʼ ἡγοῦμαι, τοὺς πονηροὺς καὶ - ἀνοήτους, φίλους δὲ τοὺς χρηστοὺς καὶ φρονίμους αὐτοῦ καλοῦντος. - οὐκοῦν ἔφη λεκτέον εἰς ἅπαντας, ὦ Γόργε, μᾶλλον δʼ ἀκτέον - ἐπὶ τοὺς νέους τούτους διθυράμβους ὑπερφθεγγόμενον ὃν ἥκεις λόγον - ἡμῖν - κομίζων.

-
-
-

ἔφη τοίνυν Γόργος ὅτι, τῆς θυσίας ἐφʼ ἡμέρας τρεῖς συντελεσθείσης - ὑπʼ αὐτοῦ καὶ τῇ τελευταίᾳ - παννυχίδος οὔσης καὶ χορείας τινὸς καὶ παιδιᾶς παρὰ τὸν - αἰγιαλόν, ἡ μὲν σελήνη κατέλαμπεν - εἰς τὴν - θάλατταν, οὐκ ὄντος δὲ πνεύματος ἀλλὰ νηνεμίας; καὶ γαλήνης, πόρρωθεν - ἀφεωρᾶτο φρίκη κατιοῦσα παρὰ τὴν ἄκραν, ἀφρόν τινα καὶ ψόφον ἄγουσα - τῷ ῥοθίῳ περὶ αὐτὴν πολύν, ὥστε πάντας ἐπὶ τὸν τόπον οἷ - προσβάλλειν -προσβάλλειν ἔμελλε R: προσέμελλε - ἔμελλε καταδραμεῖν - θαυμάσαντας. - πρὶν δʼ εἰκάσαι τὸ προσφερόμενον ὑπὸ τάχους, δελφῖνες ὤφθησαν, οἱ μὲν - ἀθρόοι πέριξ κυκλοῦντες, οἱ δʼ ὑφηγούμενοι τοῦ αἰγιαλοῦ πρὸς - τὸ λειότατον, ἄλλοι δʼ - ἐξόπισθεν, οἷον περιέποντες. ἐν μέσῳ δʼ ἀνεῖχεν - ὑπὲρ τῆς θαλάσσης ὄγκος ἀσαφὴς καὶ ἄσημος ὀχουμένου σώματος, μέχρι - οὗ συναγαγόντες -συναγαγόντες W: συνάγοντες - εἰς ταὐτὸ καὶ συνεποκείλαντες ἐξέθηκαν ἐπὶ γῆν - ἄνθρωπον ἔμπνουν καὶ κινούμενον, - αὐτοὶ δὲ - πάλιν πρὸς τὴν ἄκραν ἀναφερόμενοι μᾶλλον ἢ πρότερον ἐξήλαντο, - παίζοντες; ὑφʼ ἡδονῆς τινος· ὡς ἔοικε καὶ σκιρτῶντες. ἡμῶν δʼ ὁ Γόργος ἔφη πολλοὶ μὲν διαταραχθέντες ἔφυγον ἀπὸ τῆς θαλάσσης, - ὀλίγοι δὲ μετʼ ἐμοῦ θαρρήσαντες προσελθεῖν - ἐγνώρισαν Ἀρίονα τὸν κιθαρῳδόν, αὐτὸν - τοὔνομα φθεγγόμενον - ἑαυτοῦ, καὶ τῇ στολῇ καταφανῆ γενόμενον τὸν γὰρ ἐναγώνιον - ἐτύγχανεν ἀμπεχόμενος κόσμον, ᾧ κιθαρῳδῶν ἐχρῆτο. -ἐχρῆτο R: ἐχρήσατο - κομίσαντες οὖν - ἐπὶ σκηνὴν αὐτόν, ὡς οὐδὲν εἶχε κακὸν ἀλλʼ ἢ - διὰ τάχος καὶ ῥοῖζον ἐφαίνετο τῆς φορᾶς - ἐκλελυμένος καὶ κεκμηκώς, ἠκούσαμεν λόγον ἄπιστον ἅπασι πλὴν ἡμῶν - τῶν θεασαμένων τὸ τέλος. ἔλεγε γὰρ Ἀρίων ὡς πάλαι μὲν ἐγνωκὼς - ἐκ τῆς Ἰταλίας ἀπαίρειν, Περιάνδρου δὲ γράψαντος αὐτῷ - προθυμότερος - γενόμενος ὁλκάδος Κορινθίας - παραφανείσης εὐθὺς ἐπιβὰς ἀναχθείη, μετρίῳ δὲ πνεύματι χρωμένων - ἡμέρας τρεῖς αἴσθοιτο τοὺς ναύτας ἐπιβουλεύοντας - ἀνελεῖν αὐτόν, εἶτα - καὶ παρὰ τοῦ κυβερνήτου πύθοιτο κρύφα μηνύσαντος ὡς τῇ νυκτὶ τοῦτο - δρᾶν - αὐτοῖς εἴη δεδογμένον. ἔρημος - οὖν ὢν βοηθείας καὶ ἀπορῶν ὁρμῇ τινι χρήσαιτο δαιμονίῳ τὸ μὲν - σῶμα κοσμῆσαι καὶ λαβεῖν ἐντάφιον αὑτῷ τὸν - ἐναγώνιον ἔτι ζῶν κόσμον, ἐξᾷσαι δὲ τὸν βίον -τὸν βίον R: τῷ βίῳ - τελευτῶν καὶ μὴ - γενέσθαι κατὰ τοῦτο τῶν κύκνων ἀγεννέστερος. ἐσκευασμένος οὖν καὶ - προειπὼν ὅτι προθυμία τις αὐτὸν ἔχοι τῶν νόμων διελθεῖν τὸν - Πυθικὸν - ὑπὲρ σωτηρίας αὑτοῦ καὶ τῆς - νεὼς καὶ τῶν - - ἐμπλεόντων, καταστὰς παρὰ τὸν τοῖχον ἐν πρύμνῃ καί τινα θεῶν - πελαγίων ἀνάκλησιν προανακρουσάμενος ᾄδοι τὸν νόμον. καὶ ὅσον - οὔπω μεσοῦντος αὐτοῦ καταδύοιτο μὲν ὁ ἥλιος εἰς τὴν θάλατταν, - ἀναφαίνοιτο δʼ ἡ Πελοπόννησος. - οὐκέτʼ οὖν τῶν ναυτῶν τὴν νύκτα περιμενόντων ἀλλὰ χωρούντων ἐπὶ - τὸν φόνον, ἰδὼν ξίφη γεγυμνωμένα καὶ παρακαλυπτόμενον ἤδη τὸν - κυβερνήτην, ἀναδραμὼν ῥίψειεν ἑαυτὸν ὡς δυνατὸν ἦν μάλιστα πόρρω - τῆς - ὁλκάδος. πρὶν δʼ ὅλον καταδῦναι τὸ - σῶμα δελφίνων ὑποδραμόντων ἀναφέροιτο, μεστὸς ὢν ἀπορίας καὶ - ἀγωνίας -ἀγωνίας H: ἀγνοίας - καὶ ταραχῆς τὸ πρῶτον· ἐπεὶ δὲ ῥᾳστώνη τῆς ὀχήσεως ἦν, - καὶ πολλοὺς ἑώρα ἀθροιζομένους - περὶ αὐτὸν εὐμενῶς καὶ διαδεχομένους - ὡς - ἀναγκαῖον ἐν μέρει λειτούργημα καὶ - προσῆκον πᾶσιν, ἡ δʼ ὁλκὰς ἀπολειφθεῖσα πόρρω τοῦ τάχους αἴσθησιν - παρεῖχε, μήτε τοσοῦτον ἔφη δέους πρὸς θάνατον αὐτῷ μήτʼ ἐπιθυμίας - τοῦ ζῆν ὅσον φιλοτιμίας ἐγγενέσθαι πρὸς τὴν σωτηρίαν, ὡς θεοφιλὴς - ἀνὴρ - φανείη καὶ λάβοι περὶ -περὶ] παρὰ R θεῶν δόξαν - βέβαιον. ἅμα δὲ καθορῶν τὸν οὐρανὸν ἀστέρων περίπλεων καὶ τὴν - σελήνην ἀνίσχουσαν εὐφεγγῆ καὶ καθαράν, - ἑστώσης δὲ -δὲ] τε H - πάντῃ τῆς θαλάσσης ἀκύμονος ὥσπερ τρίβον ἀνασχιζόμενον -ἀνασχιζομένην Duebnerus τῷ δρόμῳ, - διανοεῖσθαι πρὸς αὑτὸν ὡς οὐκ ἔστιν εἷς ὁ τῆς Δίκης ὀφθαλμός, - ἀλλὰ πᾶσι τούτοις ἐπισκοπεῖ κύκλῳ ὁ θεὸς τὰ πραττόμενα - περὶ γῆν τε καὶ θάλατταν. τούτοις δὴ τοῖς - λογισμοῖς ἔφη τὸ κάμνον αὐτῷ καὶ βαρυνόμενον ἢδη τοῦ σώματος - ἀναφέρεσθαι, καὶ τέλος ἐπεὶ τῆς ἄκρας ἀπαντώσης ἀποτόμου καὶ - ὑψηλῆς εὖ πως φυλαξάμενοι καὶ κάμψαντες ἐν χρῷ παρενήχοντο -παρενήχοντο W: γὰρ ἐνήχοντο - τῆς γῆς - - ὥσπερ εἰς λιμένα - σκάφος ἀσφαλῶς -ἀσφαλῶς R: ἀσφαλὲς post κατάγοντες lacunae signa dedit H κατάγοντες, παντάπασιν αἰσθέσθαι θεοῦ κυβερνήσει - γεγονέναι τὴν κομιδήν. ταῦθʼ , ὁ Γόργος ἔφη τοῦ - Ἀρίονος εἰπόντος ἠρόμην αὐτὸν ὅπου τὴν ναῦν οἴεται κατασχήσειν. - ὁ δὲ πάντως μὲν εἰς Κόρινθον, πολὺ μέντοι - καθυστερεῖν · αὐτὸν γὰρ ἑσπέρας ἐκπεσόντα πεντακοσίων οὐ - μεῖον οἴεσθαι σταδίων δρόμον κομισθῆναι, καὶ γαλήνην εὐθὺς - κατασχεῖν οὐ μὴν ἀλλʼ ἑαυτὸν ὁ Γόργος ἔφη πυθόμενον τοῦ τε - ναυκλήρου τοὔνομα καὶ τοῦ κυβερνήτου καὶ τῆς νεὼς τὸ παράσημον - ἐκπέμψαι πλοῖα, καὶ στρατιώτας ἐπὶ τὰς - κατάρσεις - - παραφυλάξοντας· τὸν δʼ Ἀρίονα μετʼ αὐτοῦ κομίζειν ἀποκεκρυμμένον, ὅπως - μὴ προαισθόμενοι τὴν σωτηρίαν διαφύγοιεν. ὄντως οὖν ἐοικέναι θείᾳ - τύχῃ τὸ πρᾶγμα· παρεῖναι γὰρ αὐτοὺς ἅμα δεῦρο καὶ - πυνθάνεσθαι τῆς νεὼς κεκρατημένης ὑπὸ τῶν - στρατιωτῶν συνειλῆφθαι τοὺς ἐμπόρους καὶ ναύτας. -

-
-
-

ὁ μὲν οὖν Περίανδρος ἐκέλευσεν εὐθὺς ἐξαναστάντα τὸν Γόργον εἰς - φυλακὴν ἀποθέσθαι τοὺς ἄνδρας οἷ -οἷ scripsi: οὗ - μηδεὶς αὐτοῖς πρόσεισι μηδὲ φράσει - τὸν Ἀρίονα σεσωσμένον· ὁ δʼ Αἴσωπος ἀλλʼ ὑμεῖς ἔφη - τοὺς ἐμοὺς χλευάζετε κολοιοὺς καὶ κόρακας εἰ διαλέγονται δελφῖνες δὲ - τοιαῦτα νεανιεύονται Κἀγὼ πρὸς αὐτὸν ἄλλο τι λέγωμεν ἔφην ὦ Αἴσωπε· - τούτῳ δὲ τῷ λόγῳ πιστευομένῳ καὶ γραφομένῳ παρʼ ἡμῖν πλέον - ἢ χίλιʼ ἔτη διαγέγονεν ἀπὸ -ἀπὸ R: καὶ ἀπὸ - τῶν Ἰνοῦς - καὶ Ἀθάμαντος χρόνων ὁ δὲ Σόλων ὑπολαβών ἀλλὰ ταῦτα - μέν, ὦ Διόκλεις, ἐγγὺς θεῶν ἔστω καὶ ὑπὲρ ἡμᾶς ἀνθρώπινον δὲ - καὶ πρὸς ἡμᾶς τὸ τοῦ Ἡσιόδου πάθος· ἀκήκοας γὰρ ἴσως τὸν - λόγον. οὐκ ἔγωγʼ εἶπον. -εἶπον R: εἶπεν - ἀλλὰ μὴν ἄξιον πυθέσθαι. Μιλησίου - γάρ, ὡς ἔοικεν, ἀνδρός, ᾧ ξενίας - ἐκοινώνει ὁ -Ἡσίοδος καὶ διαίτης ἐν Λοκροῖς, τῇ τοῦ ξένου θυγατρὶ κρύφα - συγγενομένου καὶ φωραθέντος ὑποψίαν ἔσχεν ὡς γνοὺς ἀπʼ ἀρχῆς καὶ - συνεπικρύψας τὸ ἀδίκημα, μηδενὸς ὢν αἴτιος, ὀργῆς; -ὀργῇ δʼ ἀκαίρῳ H δὲ καιρῷ καὶ - διαβολῆς - περιπεσὼν ἀδίκως. ἀπέκτειναν - γὰρ αὐτὸν οἱ τῆς παιδίσκης ἀδελφοὶ περὶ τὸ Λοκρικὸν Νέμειον - ἐνεδρεύσαντες, καὶ μετʼ αὐτοῦ τὸν ἀκόλουθον, ᾧ Τρωίλος ἦν - ὄνομα. τῶν δὲ σωμάτων εἰς τὴν θάλασσαν ὠσθέντων τὸ μὲν τοῦ - Τρωίλου, εἰς τὸν Δάφνον ποταμὸν -εἰς τὸν Δάφνον ποταμὸν del. H - ἔξω - φορούμενον, ἐπεσχέθη περικλύστῳ χοιράδι μικρὸν ὑπὲρ τὴν θάλασσαν - ἀνεχούσῃ · καὶ μέχρι νῦν Τρωίλος ἡ χοιρὰς - καλεῖται· τοῦ δʼ Ἡσιόδου τὸν - νεκρὸν εὐθὺς ἀπὸ γῆς ὑπολαβοῦσα - δελφίνων ἀγέλη πρὸς τὸ Ῥίον κατὰ τὴν Μολύκρειαν -κατὰ τὴν Μολύκρειαν scripsi cum Palmerio: καψ̀ τὴν μολύκριαν - ἐκόμιζε. - ἐτύγχανε δὲ Λοκροῖς ἡ τῶν Ῥίων -Ῥιείων R καθεστῶσα θυσία καὶ - πανήγυρις, ἣν ἄγουσιν ἔτι νῦν ἐπιφανῶς περὶ - τὸν τόπον ἐκεῖνον· ὡς δʼ ὤφθη προσφερόμενον τὸ σῶμα , θαυμάσαντες - ὡς εἰκὸς ἐπὶ τὴν ἀκτὴν κατέδραμον, καὶ γνωρίσαντες ἔτι πρόσφατον - τὸν νεκρὸν ἅπαντα δεύτερα τοῦ ζητεῖν τὸν φόνον ἐποιοῦντο - διὰ τὴν δόξαν τοῦ Ἡσιόδου. καὶ τοῦτο μὲν - ταχέως ἔπραξαν, εὑρόντες τοὺς φονεῖς· αὐτούς τε γὰρ κατεπόντισαν - ζῶντας καὶ τὴν οἰκίαν κατέσκαψαν. ἐτάφη δʼ ὁ Ἡσίοδος πρὸς τῷ - Νεμείῳ· τὸν δὲ τάφον οἱ πολλοὶ τῶν ξένων οὐκ ἴσασιν, ἀλλʼ - ἀποκέκρυπται - - ζητούμενος ὑπʼ - Ὀρχομενίων, ὥς φασι, βουλομένων κατὰ χρησμὸν ἀνελέσθαι τὰ λείψανα - καὶ θάψαι παρʼ αὑτοῖς. εἴπερ οὖν οὕτως ἔχουσιν οἰκείως καὶ - φιλανθρώπως πρὸς τοὺς ἀποθανόντας, ἔτι μᾶλλον εἰκός ἐστι τοῖς ζῶσι - βοηθεῖν, καὶ μάλιστα κηληθέντας - αὐλοῖς - ἤ τισι μέλεσι. τουτὶ γὰρ ἤδη πάντες ἴσμεν, ὅτι μουσικῇ τὰ ζῷα - ταῦτα χαίρει καὶ διώκει, καὶ παρανήχεται τοῖς -τοῖς] πλοίοις Pflugkius, sed ἐλαυνομένοις h. l. fere = πλέουσι - ἐλαυνομένοις πρὸς - ᾠδὴν καὶ αὐλὸν ἐν εὐδίᾳ χορείαις -χορείαις W: πορείαις - τερπόμενα. χαίρει δὲ καὶ - νήξεσι παίδων - καὶ κολύμβοις ἁμιλλᾶται. διὸ καὶ - νόμος - ἀδείας ἄγραφός ἐστιν αὐτοῖς· θηρᾷ γὰρ οὐδεὶς οὔδε -οὐδὲ H: οὔτε - λυμαίνεται, - πλὴν ὅταν ἐν δικτύοις γενόμενοι κακουργῶσι περὶ - τὴν ἄγραν , πληγαῖς κολάζονται καθάπερ παῖδες ἁμαρτάνοντες. μέμνημαι - δὲ καὶ παρὰ Λεσβίων ἀνδρῶν ἀκούσας σωτηρίαν τινὸς κόρης ὑπὸ - δελφῖνος ἐκ θαλάττης γενέσθαι· ἀλλʼ - ἐγὼ - μὲν οὐκ ἀκριβῶ τἄλλα, ὁ δὲ -ἀλλ́ ἐγὼ μὲν - ὁ δὲ scripsi: λεγόμενον ἀκριβῶς ἀλλʼ ὁ - Πιττακὸς ἐπεὶ γιγνώσκει, -ἐπεὶ γιγνώσκει W: ἐπιγιγώσκει - δίκαιός - ἐστι περὶ τούτων διελθεῖν.

-
-
-

ἔφη τοίνυν ὁ Πιττακὸς ἔνδοξον εἶναι καὶ μνημονευόμενον ὑπὸ πολλῶν - τὸν λόγον. χρησμοῦ γὰρ γενομένου τοῖς οἰκίζουσι Λέσβον, ὅταν ἕρματι - - πλέοντες προστύχωσιν - ὃ καλεῖται Μεσόγειον, τότʼ ἐνταῦθα Ποσειδῶνι μὲν ταῦρον Ἀμφιτρίτῃ - δὲ καὶ Νηρηίσι ζῶσαν καθεῖναι -καθεῖναι H: καθιέναι - παρθένον· ὄντων οὖν ἀρχηγετῶν ἑπτὰ - καὶ βασιλέων, ὀγδόου δὲ τοῦ Ἐχελάου πυθοχρήστου τῆς ἀποικίας - ἡγεμόνος, οὗτος μὲν - ἠίθεος ἦν ἔτι, - τῶν δʼ ἑπτὰ κληρουμένων, ὅσοις ἄγαμοι παῖδες ἦσαν, καταλαμβάνει - θυγατέρα -θυγατέρα (aut μητέρα)] τὴν? Σμινθέως ὁ κλῆρος;. ἣν ἐσθῆτι καὶ χρυσῷ κοσμήσαντες ὡς - ἐγένοντο κατὰ τὸν τόπον, ἔμελλον εὐξάμενοι καθήσειν. ἔτυχε δέ τις - ἐρῶν αὐτῆς; τῶν συμπλεόντων, - οὐκ ἀγεννὴς - ὡς ἔοικε νεανίας, οὗ καὶ τοὔνομα - διαμνημονεύουσιν Ἔναλον. οὗτος ἀμήχανόν - τινα τοῦ βοηθεῖν τῇ παρθένῳ προθυμίαν ἐν τῷ τότε πάθει λαβὼν παρὰ - τὸν καιρὸν ὥρμησε καὶ περιπλακεὶς ὁμοῦ συγκαθῆκεν ἑαυτὸν εἰς τὴν - θάλατταν. - εὐθὺς μὲν οὖν φήμη τις οὐκ - ἔχουσα τὸ βέβαιον, ἄλλως δὲ πείθουσα πολλοὺς ἐν τῷ στρατοπέδῳ διηνέχθη περὶ σωτηρίας αὐτῶν καὶ κομιδῆς. ὑστέρῳ δὲ - χρόνῳ τὸν Ἔναλόν φασιν ἐν Λέσβῳ φανῆναι καὶ λέγειν ὡς ὑπὸ - δελφίνων φορητοὶ διὰ θαλάττης ἐκπέσοιεν ἀβλαβῶς εἰς τὴν ἤπειρον, ἔτι -ἔτι H: ἔστι - - δʼ ἄλλα θειότερα τούτων ἐκπλήττοντα καὶ - κηλοῦντα τοὺς πολλοὺς διηγεῖσθαι , πάντων δὲ πίστιν ἔργῳ - παρασχεῖν. κύματος γὰρ - ἠλιβάτου περὶ τὴν νῆσον αἰρομένου καὶ τῶν ἀνθρώπων δεδιότων - ἀπαντῆσαι, μόνον ·ʼ ·ʼ lacunam signavit W. Fort. supplenda: μόνῳ θαρρήσαντι τῷ Ἐνάλω προσελθεῖν τῇ θαλάττῃ - θαλάττῃ ἕπεσθαι πολύποδας αὐτῷ πρὸς - τὸ ἱερὸν τοῦ Ποσειδῶνος. ὧν τοῦ μεγίστου λίθον - κομίζοντος λαβεῖν τὸν Ἔναλον καὶ ἀναθεῖναι, καὶ τοῦτον Ἔναλον - καλοῦμεν. καθόλου δʼ εἰπεῖν, -δʼ εἰπεῖν H: δὲ εἶπεν - εἴ τις εἰδείη -εἰδείη Pflugkius: εἶδεν ἢ - διαφορὰν ἀδυνάτου - καὶ ἀσυνήθους καὶ παραλόγου καὶ παραδόξου, μάλιστʼ ἄν, ὦ Χίλων, - καὶ - μήτε -καὶ μήτε] μήτε W πιστεύων ὡς ἔτυχε μήτʼ - ἀπιστῶν τὸ μηδὲν ἄγαν ὡς - ὡς] ὃ H σὺ προσέταξας διαφυλάττων. -διαφυλάττων] διαφυλάττοι W -

-
-
-

μετὰ δὲ τοῦτον ὁ Ἀνάχαρσις εἶπεν ὅτι τοῦ Θαλέω καλῶς - ὑπολαμβάνοντος ἐν πᾶσιν εἶναι τοῖς - κυριωτάτοις μέρεσι τοῦ κόσμου καὶ - μεγίστοις ψυχήν, - οὐκ ἄξιόν ἐστι θαυμάζειν - εἰ τὰ κάλλιστα περαίνεται θεοῦ γνώμῃ. ψυχῆς γὰρ ὄργανον τὸ σῶμα, - θεοῦ δʼ ἡ ψυχή· καὶ καθάπερ σῶμα πολλὰς μὲν ἐξ αὑτοῦ κινήσεις - ἔχει, τὰς δὲ πλείστας καὶ καλλίστας ὑπὸ ψυχῆς, οὕτως αὖ πάλιν ἡ - ψυχὴ τὰ μὲν ὑφʼ ἑαυτῆς - κινουμένη - πράττει, τὰ δὲ τῷ θεῷ παρέχει χρωμένῳ - κατευθύνειν καὶ τρέπειν αὐτὴν ᾗ βούλοιτο , -βούλεται H πάντων ὀργάνων - εὐτρεπέστατον οὖσα. δεινὸν γάρ εἶπεν εἰ πῦρ μὲν ὄργανόν - ἐστι θεοῦ καὶ πνεῦμα καὶ ὕδωρ - καὶ νέφη καὶ ὄμβροι, διʼ ὧν πολλὰ - μὲν σῴζει τε - καὶ τρέφει, πολλὰ δʼ - ἀπόλλυσι καὶ ἀναιρεῖ, ζῴοις δὲ χρῆται πρὸς; οὐδὲν ἁπλῶς οὐδέπω - τῶν ὑπʼ αὐτοῦ γιγνομένων. ἀλλὰ μᾶλλον εἰκὸς ἐξηρτημένα τῆς τοῦ - θεοῦ δυνάμεως ὑπουργεῖν, καὶ συμπαθεῖν ταῖς τοῦ θεοῦ κινήσεσιν ἢ - Σκύθαις τόξα λύραι δʼ Ἕλλησι - καὶ - αὐλοὶ συμπαθοῦσιν. ἐπὶ δὲ τούτοις ὁ ποιητὴς Χερσίας ἄλλων τε - σωθέντων ἀνελπίστως ἐμέμνητο καὶ Κυψέλου τοῦ Περιάνδρου πατρός, ὃν - οἱ πεμφθέντες ἀνελεῖν νεογνὸν ὄντα προσμειδιάσαντʼ -προσμειδιάσαντα R: προσομιλήσαντ - αὐτοῖς ἀπετράποντο· - καὶ πάλιν μετανοήσαντες ἐζήτουν - - καὶ οὐχ εὗρον, εἰς - κυψέλην ὑπὸ τῆς μητρὸς ἀποτεθέντα. διὸ καὶ τὸν οἶκον ἐν -ἐν] τὸν ἐν H Δελφοῖς - κατεσκεύασεν ὁ Κύψελος, ὥσπερ -ὥσπερ w(s tou= id. θεοῦ τότε τὸν κλαυθμυρισμὸν ἐπισχόντος, - ὅπως διαλάθοι τοὺς ζητοῦντας.ʼ Καὶ ὁ Πιττακὸς προσαγορεύσας τὸν - Περίανδρον εὖ γʼ - ἔφη Περίανδρε Χερσίας ἐποίησε μνησθεὶς τοῦ οἴκου· πολλάκις - γὰρ ἐβουλόμην ἐρέσθαι σε τῶν βατράχων τὴν αἰτίαν ἐκείνων, τί - βούλονται περὶ τὸν πυθμένα τοῦ φοίνικος ἐντετορευμένοι τοσοῦτοι, καί - τίνα πρὸς τὸν θεὸν ἢ τὸν ἀναθέντα λόγον ἔχουσι. - Τοῦ δὲ Περιάνδρου τὸν Χερσίαν ἐρωτᾶν κελεύσαντος , εἰδέναι γὰρ - ἐκεῖνον καὶ παρεῖναι τῷ Κυψέλῳ - καθιεροῦντι τὸν οἶκον, 5 Χερσίας - μειδιάσας ἀλλʼ οὐκ ἄν ἔφη φράσαιμι - πρότερον ἢ πυθέσθαι παρὰ τούτων ὅ τι βούλεται τὸ μηδὲν - ἄγαν αὐτοῖς καὶ τὸ γνῶθι σαυτόν, καὶ τοῦτο δὴ τὸ - πολλοὺς μὲν ἀγάμους πολλοὺς δʼ ἀπίστους ἐνίους δὲ καὶ ἀφώνους - πεποιηκὸς ἐγγύα πάρα δʼ ἄτα. τί δʼ εἶπεν ὁ Πιττακὸς ἡμῶν δέῃ ταῦτα φραζόντων; πάλαι - γὰρ Αἰσώπου λόγον εἰς ἕκαστον ὡς ἔοικε τούτων συντεθεικότος - ἐπαινεῖς. Καὶ ὁ Αἴσωπος ὅταν γε παίζῃ πρὸς ἐμὲ - Χερσίας εἶπε σπουδάζων δὲ τούτων Ὅμηρον - εὑρετὴν ἀποδείκνυσι καί φησι τὸν μὲν Ἕκτορα - γιγνώσκειν - ἑαυτόν, τοῖς γὰρ ἄλλοις ἐπιτιθέμενος -Αἴαντος ἀλέεινε μάχην Τελαμωνιάδαο -Homer. Λ 542 - τὸν δʼ Ὀδυσσέα τοῦ μηδὲν ἄγαν ἐπαινέτην τῷ - Διομήδει παρακελεύεσθαι - - -Τυδείδη, μήτʼ ἄρʼ με μάλʼ αἴνεε μήτε τι νείκει -K 249 - τὴν δʼ ἐγγύην οἱ μὲν ἄλλοι λοιδορεῖν αὐτὸν ὡς πρᾶγμα - δείλαιον καὶ μάταιον οἴονται λέγοντα -δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι, - -θ 351 - Χερσίας δʼ οὑτοσί φησι τὴν Ἄτην ὑπὸ τοῦ Διὸς - ῥιφῆναι τῇ ἐγγύῃ παραγιγνομένην ἣν - ἐγγυησάμενος - ὁ - Ζεὺς ἐσφάλη περὶ τῆς τοῦ Ἡρακλέους γενέσεως. ὑπολαβὼν δʼ ὁ - Σόλων οὐκοῦν ἔφη καὶ τῷ σοφωτάτῳ πιστευτέον Ὁμήρῳ -Ὁμήρῳ] H 282. 293 - -νὺξ δʼ ἤδη τελέθει· ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ πιθέσθαι. - - σπείσαντες οὖν Μούσαις καὶ Ποσειδῶνι - καὶ Ἀμφιτρίτῃ διαλύωμεν εἰ δοκεῖ τὸ συμπόσιον. -τοῦτʼ ἔσχεν, ὦ Νίκαρχε, πέρας ἡ τότε συνουσία. - -τοῦτʼ] τοιοῦτο R - -

-
+

+ η που προῖὼν ὁ χρόνος, ὦ Νίκαρχε, πολὺ σκότος ἑπάξει τοᾷ πράγμασι καὶ πᾶσαν ἀσάφειαν, εἰ νῦν ἐπὶ προσφάτοις οὕτω καὶ νεαροῖς λόγοι ψευδεῖς συντεθέντες ἔχουσι πίστιν. οὔτε γὰρ μόνων, + + ὡς ὑμεῖς ἀκηκόατε, τῶν ἑπτὰ γέγονε τὸ συμπόσιον, ἀλλὰ πλειόνων ἢ δὶς τοσούτων (ἐν οἷς καὶ αὐτὸς ἤμην, συνήθης μὲν ὢν Περιάνδρῳ διὰ τὴν τέχνην, ξένος δὲ Θάλεω· παρʼ ἐμοὶ γὰρ κατέλυσεν ὁ ἀνὴρ Περιάνδρου κελεύσαντος), οὔτε τοὺς λόγους ὀρθῶς + ἀπεμνημόνευσεν ὅστις ἦν ὑμῖν ὁ διηγούμενος· ἦν δʼ ὡς ἔοικεν οὐδεὶς τῶν παραγεγονότων. ἀλλʼ ἐπεὶ σχολή τε πάρεστι πολλὴ καὶ τὸ γῆρας οὐκ ἀξιόπιστον ἐγγυήσασθαι τὴν ἀναβολὴν τοῦ λόγου, προθυμουμένοις ὑμῖν ἀπʼ ἀρχῆς ἅπαντα διηγήσομαι. + +

+

παρεσκευάκει μὲν γὰρ οὐκ ἐν τῇ πόλει τὴν ὑποδοχὴν ὁ Περίανδρος, ἀλλʼ ἐν τῷ περὶ τὸ Λέχαιον ἑστιατορίῳ παρὰ τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἱερόν, ἧς ἦν καὶ ἡ θυσία. μετὰ γὰρ τὸν ἔρωτα τῆς μητρὸς αὐτοῦ προεμένης τὸν βίον ἑκουσίως, οὐ τεθυκὼς τῇ Ἀφροδίτῃ + τότε πρῶτον ἔκ τινων ἐνυπνίων τῆς Μελίσσης ὥρμησε τιμᾶν καὶ θεραπεύειν τὴν θεόν. τῶν δὲ κεκλημένων ἑκάστῳ συνωρὶς ἱκανῶς κεκοσμημένη προσήχθη· καὶ γὰρ ὥρα θέρους ἦν, καὶ τὴν ὁδὸν ἅπασαν ὑπὸ πλήθους ἁμαξῶν καὶ ἀνθρώπων ἄχρι θαλάττης κονιορτὸς καὶ θόρυβος κατεῖχεν. ὁ μέντοι +Θαλῆς τὸ ζεῦγος ἐπὶ ταῖς θύραις ἰδὼν καὶ καὶ del. Hertlinus μειδιάσας + ἀφῆκεν. ἐβαδίζομεν οὖν ἐκτραπόμενοι διὰ τῶν χωρίων, καθʼ ἡσυχίαν, καὶ μεθʼ ἡμῶν τρίτος ὁ Ναυκρατίτης Νειλόξενος, ἀνὴρ ἐπιεικὴς καὶ τοῖς περὶ Σόλωνα καὶ Θαλῆν Θαλῆν H: θάλητα γεγονὼς ἐν Αἰγύπτῳ συνήθης + ἐτύγχανε δὲ πρὸς Βίαντα πάλιν ἀπεσταλμένος· ὧν δὲ χάριν οὐδʼ αὐτὸς ᾔδει, πλὴν ὑπενόει πρόβλημα δεύτερον αὐτῷ κομίζειν ἐν βιβλίῳ κατασεσημασμένον· εἴρητο γάρ, εἰ Βίας ἀπαγορεύσειεν, ἐπιδεῖξαι τοῖς σοφωτάτοις Ἑλλήνων τὸ βιβλίον. ἕρμαιον ὁ + +Νειλόξενος ἔφη μοι γέγονεν ἐνταῦθα λαβεῖν ἅπαντας ὑμᾶς, καὶ κομίζω τὸ βιβλίον ὡς ὁρᾷς ἐπὶ τὸ δεῖπνον. ἅμα δʼ ἡμῖν ἐπεδείκνυε, Καὶ ὁ Θαλῆς γελάσας εἴ τι κακόν εἶπεν, αὖθις εἰς Πριήνην διαλύσει γὰρ ὁ Βίας, ὡς διέλυσεν αὐτὸς αὐτὸς del. H τὸ πρῶτον. + τί δʼ ἦν ἔφην ἐγὼ τὸ πρῶτον; ἱερεῖον εἶπεν ἔπεμψεν αὐτῷ, κελεύσας τὸ πονηρότατον ἐξελόντα καὶ χρηστότατον ἀποπέμψαι κρέας. ὁ δʼ ἡμέτερος εὖ· καὶ καλῶς τὴν γλῶτταν ἐξελὼν ἐξέπεμψεν· ἐξέπεμψεν scripsi: ἔπεμψεν ὅθεν + εὐδοκιμῶν δῆλός ἐστι καὶ θαυμαζόμενος. οὐ διὰ + ταῦτʼ ἔφη μόνον ὁ Νειλόξενος, ἀλλʼ οὐ φεύγει τὸ φίλος εἶναι καὶ λέγεσθαι βασιλέων καθάπερ ὑμεῖς, ἐπεὶ σοῦ γε καὶ τἄλλα θαυμάζει, καὶ τῆς πυραμίδος τὴν μέτρησιν ὑπερφυῶς ἠγάπησεν, ὅτι πάσης ἄνευ πραγματείας καὶ μηδενὸς ὀργάνου δεηθεὶς ἀλλὰ τὴν βακτηρίαν στήσας ἐπὶ τῷ πέρατι τῆς σκιᾶς ἣν ἡ πυραμὶς ἐποίει, γενομένων τῇ ἐπαφῇ + τῆς ἀκτῖνος δυεῖν τριγώνων, ἔδειξας ὃν ἡ σκιὰ πρὸς τὴν σκιὰν λόγον εἶχε τὴν πυραμίδα πρὸς τὴν βακτηρίαν ἔχουσαν. ἀλλʼ, ὅπερ ἔφην, διεβλήθης + μισοβασιλεὺς εἶναι, καί τινες ὑβριστικαί σου περὶ τυράννων ἀποφάσεις ἀνεφέροντο πρὸς αὐτόν , ὡς + ἐρωτηθεὶς ὑπὸ Μολπαγόρου τοῦ Ἴωνος τί παραδοξότατον εἴης ἑωρακώς, ἀποκρίναιο τύραννον γέροντα, καὶ πάλιν ἔν τινι πότῳ, περὶ τῶν θηρίων λόγου γενομένου, φαίης κάκιστον εἶναι τῶν μὲν ἀγρίων θηρίων τὸν τύραννον, τῶν δʼ ἡμέρων τὸν κόλακα· + ταῦτα γάρ, εἰ καὶ πάνυ προσποιοῦνται διαφέρειν οἱ βασιλεῖς; τῶν τυράννων, οὐκ εὐμενῶς ἀκούουσιν. ἀλλὰ τοῦτο μέν εἶπεν ὁ Θαλῆς Πιττακοῦ ἐστιν, εἰρημένον ἐν παιδιᾷ ποτε πρὸς Μυρσίλον ἐγὼ δὲ + θαυμάσαιμʼ, ἄν ἔφη οὐ τύραννον ἀλλὰ κυβερνήτην + γέροντα θεασάμενος. πρὸς δὲ τὴν μετάθεσιν τὸ τοῦ νεανίσκου πέπονθα τοῦ βαλόντος μὲν ἐπὶ τὴν κύνα πατάξαντος δὲ τὴν μητρυιὰν καὶ εἰπόντος οὐδʼ οὕτω κακῶς. διὸ καὶ Σόλωνα σοφώτατον ἡγησάμην οὐ δεξάμενον τυραννεῖν. καὶ Πιττακὸς + οὗτος εἰ μοναρχίᾳ μὴ προσῆλθεν, οὐκ ἂν εἶπεν ὡς χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι. Περίανδρος δʼ ἔοικεν ὥσπερ ἐν νοσήματι πατρῴῳ τῇ τυραννίδι ι κατειλημμένος οὐ φαύλως ἐξαναφέρειν χρώμενος ὁμιλίαις ὑγιειναῖς ἄχρι γε νῦν καὶ συνουσίας ἀνδρῶν νοῦν + ἐχόντων ἐπαγόμενος, ἃς δὲ Θρασύβουλος αὐτῷ κολούσεις τῶν ἄκρων οὑμὸς πολίτης ὑφηγεῖται μὴ προσιέμενος. γεωργοῦ γὰρ αἴρας αἴρας W: ἄγρας καὶ ὀνωνίδας ὀνωνίδας Doehnerus: ὄρνιθας ἀντὶ πυρῶν καὶ κριθῶν συγκομίζειν ἐθέλοντος οὐδὲν διαφέρει + τύραννος ἀνδραπόδων μᾶλλον ἄρχειν ἢ ἀνδρῶν βουλόμενος· ἓν γὰρ ἀντὶ πολλῶν κακῶν ἀγαθὸν αἱ δυναστεῖαι τὴν τιμὴν ἔχουσι καὶ τὴν δόξαν, ἄνπερ ἀγαθῶν ὡς κρείττονες ἄρχωσι καὶ μεγάλων μείζονες εἶναι δοκῶσι· τὴν δʼ ἀσφάλειαν ἀγαπῶντας + ἄνευ τοῦ καλοῦ προβάτων ἔδει πολλῶν πολλῶν del. H καὶ ἵππων καὶ βοῶν ἄρχειν, μὴ ἀνθρώπων. ἀλλὰ γὰρ εἰς + οὐδὲν προσήκοντας ἐμβέβληκεν ἡμᾶσ' ἔφη ὁ ξένος οὑτοσὶ λόγους, ἀμελήσας λέγειν τε καὶ ζητεῖν ἃ ἁρμόττει ἐπὶ ἐπὶ] τοῖς ἐπὶ δεῖπνον βαδίζουσιν. ἦ γὰρ οὐκ οἴει, + καθάπερ ἑστιάσοντος ἔστι τις παρασκευὴ , καὶ δειπνήσοντος εἶναι; Συβαρῖται μὲν γὰρ ὡς ἔοικε πρὸ ἐνιαυτοῦ τὰς κλήσεις ποιοῦνται τῶν γυναικῶν, ὅπως ἐκγένοιτο κατὰ σχολὴν παρασκευασαμέναις ἐσθῆτι καὶ χρυσῷ φοιτᾶν ἐπὶ τὸ δεῖπνον· ἐγὼ δὲ πλείονος + οἶμαι χρόνου δεῖσθαι τὴν ἀληθινὴν τοῦ δειπνήσοντος ὀρθῶς παρασκευήν, ὅτι χαλεπώτερόν ἐστιν ἤθει τὸν πρέποντα κόσμον ἢ σώματι τὸν περιττὸν ἐξευρεῖν + καὶ ἄχρηστον. οὐ γὰρ ὡς ἀγγεῖον ἥκει κομίζων ἑαυτὸν ἐμπλῆσαι πρὸς τὸ δεῖπνον ὁ νοῦν ἔχων, + ἀλλὰ καὶ σπουδάσαι τι καὶ παῖξαι καὶ ἀκοῦσαι καὶ εἰπεῖν ὧν ὧν W: ὃ ὁ καιρὸς παρακαλεῖ τοὺς συνόντας, εἰ μέλλουσι μετʼ ἀλλήλων ἡδέως ἔσεσθαι. καὶ γὰρ καὶ ὄψον πονηρὸν ἔστι παρώσασθαι, κἂν οἶνος ᾖ φαῦλος, ἐπὶ τὰς νύμφας καταφυγεῖν σύνδειπνος δὲ κεφαλαλγὴς καὶ βαρὺς καὶ ἀνάγωγος παντὸς μὲν οἴνου καὶ ὄψου πάσης δὲ μουσουργοῦ χάριν ἀπόλλυσι + + καὶ λυμαίνεται, καὶ οὐδʼ ἀπεμέσαι τὴν τοιαύτην ἀηδίαν ἕτοιμόν ἐστιν, ἀλλʼ ἐνίοις εἰς ἅπαντα τὸν βίον ἐμμένει τὸ πρὸς ἀλλήλους δυσάρεστον, ὥσπερ ἑωλοκρασία τις ὕβρεως ἢ ὀργῆς ἐν οἴνῳ γενομένης. ὅθεν ἄριστα Χίλων, καλούμενος ἐχθές, οὐ + πρότερον ὡμολόγησεν ἢ πυθέσθαι τῶν κεκλημένων ἕκαστον. ἔφη γὰρ ὅτι σύμπλουν ἀγνώμονα δεῖ φέρειν καὶ σύσκηνον οἷς πλεῖν ἀνάγκη καὶ στρατεύεσθαι· δὲ συμπόταις ἑαυτὸν ὡς ἔτυχε καταμιγνύειν οὐ νοῦν ἔχοντος ἀνδρός ἐστιν. ὁ δʼ Αἰγύπτιος + σκελετός, ὃν ἐπιεικῶς εἰσφέροντες εἰς τὰ συμπόσια προτίθενται καὶ παρακαλοῦσι μεμνῆσθαι + τάχα δὴ τοιούτους ἐσομένους, καίπερ ἄχαρις καὶ ἄωρος ἐπίκωμος ἥκων, ὅμως ἔχει τινὰ καιρόν, καὶ εἰ μὴ πρὸς τὸ πίνειν καὶ ἡδυπαθεῖν ἀλλὰ πρὸς + φιλίαν καὶ ἀγάπησιν ἀλλήλων προτρέπεται, καὶ παρακαλεῖ τὸν βίον μὴ τῷ χρόνῳ βραχὺν ὄντα πράγμασι κακοῖς μακρὸν ποιεῖν.

+

ἐν τοιούτοις λόγοις γενόμενοι κατὰ τὴν ὁδὸν ἀφικόμεθα πρὸς τὴν οἰκίαν, καὶ λούσασθαι μὲν ὁ +Θαλῆς οὐκ ἠθέλησεν, ἀληλιμμένοι γὰρ ἦμεν· ἐπιὼν δὲ τούς τε δρόμους ἐθεᾶτο καὶ τὰς παλαίστρας καὶ τὸ ἄλσος τὸ παρὰ τὴν θάλασσαν ἱκανῶς διακεκοσμημένον, ὑπʼ οὐδενὸς ἐκπληττόμενος τῶν τοιούτων, + ἀλλʼ ὅπως μὴ καταφρονεῖν δοκοίη μηδʼ ὑπερορᾶν τοῦ Περιάνδρου τῆς φιλοτιμίας. τῶν δʼ ἄλλων τὸν ἀλειψάμενον· ἢ λουσάμενον οἱ θεράποντες εἰσῆγον εἰς τὸν ἀνδρῶνα διὰ τῆς στοᾶς. ὁ δʼ Ἀνάχαρσις ἐν τῇ στοᾷ καθῆστο, καὶ παιδίσκη προειστήκει τὴν + κόμην ταῖς χερσὶ διακρίνουσα. ταύτην ὁ ὁ H Θαλῆς ἐλευθεριώτατά πως αὐτῷ προσδραμοῦσαν ἐφίλησε καὶ γελάσας οὕτως ἔφη ποίει καλὸν τὸν ξένον, ὅπως ἡμερώτατος ὢν μὴ φοβερὸς ᾖ τὴν ὄψιν ἡμῖν μηδʼ ἄγριος. ἐμοῦ δʼ ἐρομένου περὶ τῆς παιδὸς + + ἣτις εἴη, τὴν σοφήν ἔφη καὶ περιβόητον ἀγνοεῖς Εὔμητιν; οὕτω γὰρ ταύτην ὁ πατὴρ αὐτός, οἱ δὲ πολλοὶ πατρόθεν ὀνομάζουσι Κλεοβουλίνην Καὶ ὁ Νειλόξενος εἶπεν ἦ που τὴν περὶ τὰ αἰνίγματα δεινότητα καὶ σοφίαν ἔφη τῆς κόρης ἐπαινεῖς καὶ + γὰρ εἰς Αἴγυπτον ἔνια τῶν προβαλλομένων ὑπʼ αὐτῆς διῖκται οὐκ ἔγωγʼ εἶπεν ὁ Θαλῆς· τοὐτοις γὰρ ὥσπερ ἀστραγάλοις καὶ διαβάλλεται πρὸς φρόνημα θαυμαστὸν φιλάνθρωπον ἦθος, πραότερον ἄρχοντα εἶεν ὁ Νειλόξενος καὶ καὶεἶπεν ὁ Θαλῆς· τούτοις ὅταν τύχῃ, παίζουσα χρῆται + ἐντυχόντας. ἀλλὰ καὶ νοῦς ἔνεστι πολιτικὸς καὶ + τὸν πατέρα τοῖς πολίταις παρέχει καὶ δημοτικώτερον. εἶεν ἔφη, καὶ φαίνεται βλέποντι πρὸς τὴν λιτότητα καὶ ἀφέλειαν αὐτῆς· Ἀνάχαρσιν δὲ πόθεν οὕτω τημελεῖ φιλοστόργως; ὅτι ἔφη + σώφρων ἀνήρ ἐστι καὶ πολυμαθής, καὶ τὴν δίαιταν αὐτῇ καὶ τὸν καθαρμόν, ᾧ χρῶνται Σκύθαι περὶ περὶ] πρὸς H τοὺς κάμνοντας, ἀφθόνως καὶ προθύμως παραδέδωκε. καὶ νῦν οἶμαι περιέπειν αὐτὴν τὸν ἄνδρα καὶ φιλοφρονεῖσθαι, μανθάνουσάν τι καὶ προσδιαλεγομένην ἢδη δὲ πλησίον οὖσιν ἡμῖν τοῦ ἀνδρῶνος ἀπήντησεν Ἀλεξίδημος ὁ Μιλήσιος ἦν δὲ Θρασυβούλου τοῦ τυράννου νόθος καὶ ἐξῄει τεταραγμένος + + καὶ σὺν ὀργῇ τινι πρὸς αὑτὸν οὐδὲν ἡμῖν γε σαφὲς διαλεγόμενος. ὡς δὲ τὸν Θαλῆν εἶδε, μικρὸν ἀνενεγκὼν καὶ καταστὰς οἵαν ὕβριν εἶπεν εἰς ἡμᾶς Περίανδρος ὕβρικεν, ἐκπλεῦσαι μὲν οὐκ ἐάσας ὡρμημένον ἀλλὰ προσμεῖναι δεηθεὶς τῷ δείπνῳ, + ἐλθόντι δὲ νέμων κλισίαν ἄτιμον, Αἰολεῖς δὲ καὶ νησιώτας (καὶ τίνας γὰρ οὐχί;) Θρασυβούλου προτιμῶν· Θρασύβουλον γὰρ ἐν ἐμοὶ τὸν πέμψαντα προπηλακίσαι βουλόμενος καὶ καταβαλεῖν ὡς δὴ + περιορῶν ὡς δὴ περιορῶν del. H δῆλός ἐστιν. εἶτʼ ἔφη σὺ δέδιας μὴ + καθάπερ Αἰγύπτιοι τοὺς ἀστέρας ὑψώματα καὶ ταπεινώματα λαμβάνοντας ἐν τοῖς τόποις οὓς διεξίασι γίγνεσθαι βελτίονας ἢ χείρονας ἑαυτῶν λέγουσιν, οὕτω οὕτω W: οὕτως ἡ ζητοῦντες R: ζηλοῦντες περὶ σὲ διὰ τὸν τόπον ἀμαύρωσις ἢ ταπείνωσις γένηται; καὶ τοῦ Λάκωνος ἔσῃ φαυλότερος, ὃς + ἐν χορῷ τινι κατασταθεὶς εἰς τὴν ἐσχάτην χώραν ὑπὸ τοῦ ἄρχοντος, ος εὖ γʼ εἶπεν ἐξεῦρες, ὡς καὶ αὕτα ἔντιμος γένηται οὐ καταλαβόντας ἔφη τόπον μετὰ τίνας κατακείμεθα δεῖ ζητεῖν, μᾶλλον δʼ ὅπως εὐάρμοστοι τοῖς συγκατακειμένοις ὦμεν, ἀρχὴν + καὶ λαβὴν φιλίας εὐθὺς ἐν αὐτοῖς ζητοῦντες, μᾶλλον + δʼ ἔχοντες τὸ μὴ δυσκολαίνειν ἀλλʼ ἐπαινεῖν ὅτι τοιούτοις συγκατεκλίθημεν· ὡς ὅ γε τόπῳ κλισίας δυσχεραίνων δυσχεραίνει τῷ συγκλίτῃ μᾶλλον ἢ τῷ κεκληκότι, καὶ πρὸς ἀμφοτέρους ἀπεχθάνεται λόγος ἔφη ταῦτʼ ἄλλως ἐστίν Ἀλεξίδημος, ἔργῳ δὲ καὶ τοὺς σοφοὺς ὑμᾶς ὁρῶ τὸ τιμᾶσθαι διώκοντας, + καὶ ἅμα παραμειψάμενος ἡμᾶς ἀπῆλθε. καὶ ὁ Θαλῆς πρὸς ἡμᾶς τὴν ἀτοπίαν τοῦ ἀνθρώπου θαυμάζοντας ἔμπληκτος ἔφη, καὶ ἀλλόκοτος φύσει, ἐπεὶ καὶ μειράκιον ὢν ἔτι, μύρου σπουδαίου Θρασυβούλῳ κομισθέντος, εἰς ψυκτῆρα κατεράσας μέγαν + + καὶ προσεγχέας ἄκρατον ἐξέπιεν, ἔχθραν ἀντὶ φιλίας Θρασυβούλῳ διαπεπραγμένος. ἐκ τούτου παρελθὼν παρελθὼν idem: περιελθών ὑπηρέτης κελεύει σε Περίανδρος ἔφη καὶ Θαλῆν παραλαβόντας παραλαβόντας R: παραλαβόντα τοῦτον ἐπισκέψασθαι τὸ κεκομισμένον ἀρτίως αὐτῷ πότερον ἄλλως γέγονεν ἤ τι σημεῖὸν + ἐστι καί τέρας αὐτὸς μὲν γὰρ ἔοικε τεταράχθαι σφόδρα, μίασμα καὶ κηλῖδα τῆς θυσίας ἡγούμενος. ἅμα δʼ ἀπῆγεν ἡμᾶς εἴς τι οἴκημα τῶν περὶ τὸν κῆπον. ἐνταῦθα νεανίσκος ὡς ἐφαίνετο νομευτικός, οὔπω γενειῶν ἄλλως τε τὸ εἶδος οὐκ ἀγεννής, ἀναπτύξας + τινὰ διφθέραν ἔδειξεν ἡμῖν βρέφος ὼε; ἔφη γεγονὸς ἐξ ἵππου, τὰ μὲν ἄνω μέχρι τοῦ τραχήλου + καὶ τῶν χειρῶν ἀνθρωπόμορφον, τὰ λοιπὰ δʼ ἔχον ἵππου, τῇ δὲ φωνῇ καθάπερ τὰ νεογνὰ παιδάρια κλαυθμυριζόμενον. ὁ μὲν οὖν Νειλόξενος Ἀλεξίκακε + εἰπών ἀπεστράφη τὴν ὄψιν, ὁ δὲ Θαλῆς προσέβλεπε τῷ νεανίσκῳ πολὺν χρόνον, εἶτα μειδιάσας εἰώθει δʼ ἀεὶ παίζειν πρὸς ἐμὲ περὶ τῆς τέχνης; ἦ που τὸν καθαρμὸν ὦ Διόκλεις ἔφη κινεῖν διανοῇ καὶ παρέχειν πράγματα τοῖς ἀποτροπαίοις, ὥς τινος δεινοῦ καὶ μεγάλου συμβάντος; τί δʼ εἶπον οὐ μέλλω; στάσεως γάρ, ὦ Θαλῆ, καὶ διαφορᾶς τὸ + σημεῖόν ἐστι, καὶ δέδια μὴ μέχρι γάμου καὶ γενεᾶς ἐξίκηται, πρὶν ἢ τὸ πρῶτον ἐξιλάσασθαι μήνιμα, τῆς θεοῦ δεύτερον ὡς ὁρᾷς προφαινούσης. πρὸς + τοῦτο μηδὲν ἀποκρινάμενος ὁ Θαλῆς ἀλλὰ γελῶν ἀπηλλάττετο. καὶ τοῦ Περιάνδρου πρὸς ταῖς θύραις ταῖς θύραις H: τὰς θύρας ἀπαντήσαντος ἡμῖν καὶ διαπυθομένου περὶ ὧν εἴδομεν, + ἀφεὶς ὁ Θαλῆς με καὶ λαβόμενος τῆς ἐκείνου χειρὸς ἔφη ἅ μὲν Διοκλῆς κελεύει δράσεις καθʼ ἡσυχίαν ἐγὼ δέ σοι παραινῶ νέοις οὕτω μὴ · χρῆσθαι νομεῦσιν ἵππων, ἢ διδόναι γυναῖκας αὐτοῖς. + ἔδοξε μὲν οὖν μοι τῶν λόγων ἀκούσας ὁ Περίανδρος · ἡσθῆναι σφόδρα· καὶ γὰρ ἐξεγέλασε καὶ τὸν Θαλῆν περιβαλὼν κατησπάσατο. κἀκεῖνος οἶμαι δʼ εἶπεν ὦ Διόκλεις, καὶ πέρας εἶχε τὸ σημεῖον ὁρᾷς + γὰρ ἡλίκον κακὸν γέγονεν ἡμῖν, Ἀλεξιδήμου συνδειπνεῖν + μὴ θελήσαντος.

+

ἐπεὶ δʼ εἰσήλθομεν, ἤδη μεῖζον ὁ Θαλῆς φθεγξάμενος ποῦ δʼ εἶπεν ὁ ἀνὴρ κατακλινάμενος ἐδυσχέρανεν; ἀποδειχθείσης δὲ τῆς χώρας περιελθὼν ἐκεῖ κατέκλινεν ἑαυτὸν καὶ ἡμᾶς ἀλλὰ κἂν ἐπριάμην + + εἰπών Ἀρδάλῳ κοινωνεῖν μιᾶς τραπέζης. ἦν δὲ Τροιζήνιος ὁ Ἄρδαλος, αὐλῳδὸς καὶ ἱερεὺς τῶν Ἀρδαλίων Μουσῶν, ἃς ὁ παλαιὸς Ἄρδαλος ἱδρύσατο ὁ Τροιζήνιος. ὁ δʼ Αἴσωπος ἐτύγχανε γὰρ ὑπὸ Κροίσου νεωστὶ πρός τε Περίανδρον ἅμα καὶ πρὸς τὸν θεὸν εἰς Δελφοὺς ἀπεσταλμένος, καὶ παρῆν ἐπὶ δίφρου τινὸς χαμαιζήλου παρὰ τὸν Σόλωνα καθήμενος ἄνω κατακείμενον ἡμίονος δʼ ἔφη Λυδὸς + ἐν ποταμῷ τῆς ὄψεως ἑαυτοῦ κατιδὼν εἰκόνα καὶ θαυμάσας τὸ κάλλος καὶ τὸ μέγεθος τοῦ σώματος ὥρμησε θεῖν ὥσπερ ἵππος ἀναχαιτίσας. εἶτα μέντοι συμφρονήσας ὡς ὄνου υἱὸς εἴη, κατέπαυσε ταχὺ + τὸν δρόμον καὶ ἀφῆκε τὸ φρύαγμα καὶ τὸν θυμόν + ὁ δὲ Χίλων λακωνίσας τῇ φωνῇ καὶ τύνη ἔφη , βραδὺς καὶ τρέχεις τὸν ἡμίονον. ἐκ τούτου παρῆλθε μὲν ἡ Μέλισσα καὶ κατεκλίθη παρὰ τὸν Περίανδρον, ἡ δʼ Εὔμητις ἐκάθισε παρὰ τὸ δεῖπνον. καὶ ὁ Θαλῆς ἐμὲ προσαγορεύσας ἐπάνω τοῦ Βίαντος + κατακείμενον τί οὐκ ἔφρασας εἶπεν ὦ Διόκλεις Βίαντι τὸν Ναυκρατίτην ξένον ἥκοντα μετὰ προβλημάτων βασιλικῶν αὖθις ἐπʼ αὐτόν, ὅπως νήφων καὶ προσέχων ἑαυτῷ τὸν λόγον δέχηται; Καὶ ὁ Βίας ἀλλʼ οὗτος μέν ἔφη πάλαι δεδίττεται ταῦτα παρακελευόμενος, + + ἐγὼ δὲ τὸν Διόνυσον οἶδα τὰ τʼ ἄλλα δεινὸν ὄντα καὶ Λύσιον ἀπὸ ἀπὸ H: ὑπὸ σοφίας προσαγορευόμενον, ὥστʼ οὐ δέδια τοῦ θεοῦ μεστὸς γενόμενος μὴ ἀθαρσέστερον ἀγωνίσωμαι Τοιαῦτα μὲν ἐκεῖνοι πρὸς ἀλλήλους ἅμα δειπνοῦντες ἔπαιζον ἐμοὶ δὲ τὸ + δεῖπνον εὐτελέστερον ὁρῶντι τοῦ συνήθους ἐννοεῖν ἐπῄει πρὸς ἐμαυτὸν ὡς σοφῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν ὑποδοχὴ καὶ κλῆσις οὐδεμίαν προστίθησι δαπάνην ἀλλὰ συστέλλει μᾶλλον, ἀφαιροῦσα περιεργίας ὄψων καὶ μύρα ξενικὰ καὶ πέμματα καὶ πολυτελῶν οἴνων διαχύσεις, οἷς καθʼ ἡμέραν χρώμενος ἐπιεικῶς ὁ +Περίανδρος ἐν τυραννίδι καὶ πλούτῳ καὶ πράγμασι, τότε πρὸς τοὺς ἄνδρας ἐκαλλωπίζετο λιτότητι καὶ + σωφροσύνῃ δαπάνης. οὐ γὰρ μόνον τῶν ἄλλων ἀλλὰ καὶ τῆς γυναικὸς ἀφελὼν καὶ ἀποκρύψας τὸν συνήθη κόσμον ἐπεδείκνυε σὺν εὐτελείᾳ καὶ μετριότητι κεκοσμημένην.

+

ἐπεὶ δʼ ἐπήρθησαν αἱ τράπεζαι καὶ στεφάνων + παρὰ τῆς Μελίσσης διαδοθέντων ἡμεῖς μὲν ἐσπείσαμεν ἡ δʼ αὐλητρὶς ἐπιφθεγξαμένη μικρὰ ταῖς σπονδαῖς ἐκ μέσου μετέστη, προσαγορεύσας τὸν Ἀνάχαρσιν ὁ Ἄρδαλος ἠρώτησεν εἰ παρὰ· Σκύθαις αὐλητρίδες + εἰσίν· ὁ δʼ ἐκ τοῦ προστυχόντος οὐδʼ ἄμπελοι + εἶπε. τοῦ δʼ Ἀρδάλου πάλιν εἰπόντος ἀλλὰ θεοὶ γε Σκύθαις εἰσί, πάνυ μὲν οὖν ἔφη γλώσσης ἀνθρωπίνης συνιέντες, οὐχ ὥσπερ δʼ οἱ Ἕλληνες οἰόμενοι Σκυθῶν διαλέγεσθαι βέλτιον ὅμως τοὺς θεοὺς ὀστέων καὶ ξύλων ἥδιον ἀκροᾶσθαι νομίζουσιν. + ὁ δʼ Αἴσωπος εἴ γʼ εἶπεν εἰδείης, ὦ ξένε, τοὺς νῦν αὐλοποιοὺς ὡς προέμενοι τὰ νεβρεῖα χρώμενοι τοῖς ὀνείοις βέλτιον ἠχεῖν λέγουσιν. διὸ καὶ Κλεοβουλίνη Κλεοβουλίνη W: κλεόβουλον ἡ πρὸς τὸν Φρύγιον αὐλὸν ᾐνίξατο ἠνίξατο idem: ἤξατο + κνήμῃνεκρογόνοσαιμε νεκρογόνοσαιμε] νεβρόγονός με G. Hermannus. Fort. ϝεκρὸς ὄνος με κερασφόρῳ κερασφόρῳ] fort. γερασφόρῳ ἔκρουσεν Hermannus: ἐκτικρουσε οὖας ἔκρουσεν + ὥστε θαυμάζειν τὸν ὄνον εἰ παχύτατος καὶ ἀμουσότατος ὢν τἄλλα λεπτότατον καὶ μουσικώτατον ἰξατο ιδ ὀστέον παρέχεται Καὶ ὁ Νειλόξενος ἀμέλει ταῦτʼ ἔφη καὶ ἡμῖν τοῖς Ναυκρατίταις ἐγκαλοῦσι Βουσιρῖται· χρώμεθα γὰρ ἤδη τοῖς ὀνείοις εἰς τὸν αὐλόν. ἐκείνοις δὲ καὶ σάλπιγγος ἀκούειν ἀθέμιτον, ὡς ὄνῳ + φθεγγομένης ὅμοιον. ὄνον δʼ ὑπʼ Αἰγυπτίων ἴστε δήπου διὰ Τυφῶνα προπηλακιζόμενον.

+

γενομένης δὲ σιωπῆς ὁ Περίανδρος ὁρῶν βουλόμενον μὲν ὀκνοῦντα δʼ ἄρξασθαι τοῦ λόγου τὸν +Νειλόξενον ἐγώ τοι εἶπεν ὦ ἄνδρες ἐπαινῶ καὶ + πόλεις καὶ ἄρχοντας, ὅσοι ξένοις πρῶτον εἶτα πολίταις χρηματίζουσι· καὶ νῦν δοκεῖ μοι τοὺς μὲν ἡμετέρους λόγους οἷον ἐπιχωρίους καὶ συνήθεις βραχὺν χρόνον ἐπισχεῖν, πρόσοδον δʼ ὥσπερ ἐν ἐκκλησίᾳ δοῦναι τοῖς Αἰγυπτίοις ἐκείνοις καὶ βασιλικοῖς, + οὓς ὁ βέλτιστος ἥκει κομίζων Νειλόξενος Βίαντι, Βίας δὲ βούλεται κοινῇ σκέψασθαι μεθʼ ὑμῶν ὑμῶν Meziriacus: ἡμῶν Καὶ ὁ Βίας ποῦ γὰρ ἢ μετὰ τίνων ἔφη προθυμότερον ἄν τις ἀποκινδυνεύσειεν, εἰ δεῖ, εἰ δέοι H πρὸς τοιαύτας ἀποκρίσεις, ἄλλως τε τοῦ βασιλέως κελεύσαντος + ἄρξασθαι μὲν ἀπʼ ἐμοῦ, περιελθεῖν δʼ εἰς + ἅπαντας ὑμᾶς τὸν λόγον; Οὕτω δὴ παρεδίδου μὲν αὐτῷ τὸ γραμματεῖον ὁ Νειλόξενος, ὁ δʼ αὐτὸν ἐκέλευσε λύσαντα πάντα πάντα del. R πᾶσιν ἐς μέσον ἀναγνῶναι. διάνοιαν δὲ τοιαύτην εἶχε τὰ γεγραμμένα. + βασιλεὺς Αἰγυπτίων Ἄμασις λέγει Βίαντι σοφωτάτῳ Ἑλλήνων. βασιλεὺς Αἰθιόπων ἔχει πρὸς ἐμὲ σοφίας ἅμιλλαν. ἡττώμενος δὲ τοῖς ἄλλοις ἐπὶ πᾶσι συντέθεικεν ἄτοπον ἐπίταγμα καὶ δεινόν, ἐκπιεῖν με κελεύων τὴν θάλασσαν. ἔστι δὲ λύσαντι μὲν ἔχειν κώμας τε πολλὰς καὶ πόλεις τῶν ἐκείνου, μὴ λύσαντι + δʼ ἄστεων τῶν περὶ Ἐλεφαντίνην ἀποστῆναι. σκεψάμενος οὖν εὐθὺς ἀπόπεμπε Νειλόξενον. ἃ δὲ + δεῖ φίλοις σοῖς ἢ πολίταις γενέσθαι παρʼ ἡμῶν οὐ τἀμὰ κωλύσει. Τούτων ἀναγνωσθέντων οὐ πολὺν χρόνον ἐπισχὼν ὁ Βίας, ἀλλὰ μικρὰ μὲν αὐτὸς πρὸς αὑτῷ γενόμενος μικρὰ δὲ τῷ Κλεοβούλῳ προσομιλήσας + ἐγγὺς κατακειμένῳ τί λέγεις εἶπεν ὦ Ναυκρατῖτα; βασιλεύων ἀνθρώπων τοσούτων Ἄμασις, κεκτημένος δὲ χώραν ἀρίστην τοσαύτην ἐθελήσει ἐθελήσειεν ἂν? ἐπὶ κώμαις ἀδόξοις καὶ λυπραῖς ἐκπιεῖν θάλασσαν; Καὶ ὁ Νειλόξενος γελάσας ὡς θελήσοντος θελήσοντος Pflugkius: θελήσαντος εἶπεν ὦ Βία σκόπει + + τὸ δυνατόν. φραζέτω τοίνυν ἔφη τῷ Αἰθίοπι τοὺς ἐμβάλλοντας εἰς τὰ πελάγη ποταμοὺς ἐπισχεῖν, ἕως αὐτὸς ἐκπίνει τὴν νῦν οὖσαν θάλασσαν· περὶ ταύτης γὰρ τὸ ἐπίταγμα γέγονεν, οὐ τῆς ὕστερον ἐσομένης. ὡς δὲ ταῦτʼ εἶπεν ὁ Βίας, ὁ μὲν Νειλόξενος + ὑφʼ ἡδονῆς ὥρμησε περιβαλεῖν περιβαλεῖν H: περιβάλλειν τὸν Βίαντα καὶ φιλῆσαι· τῶν δʼ ἄλλων ἐπαινεσάντων καὶ ἀποδεξαμένων γελάσας ὁ Χίλων ʽ ὦ Ναυκρατῖτα ἔφη ξένε , πρὶν ἀπολέσθαι τὴν θάλασσαν ἐκποθεῖσαν ἀπάγγελλε πλεύσας Ἀμάσιδι μὴ ζητεῖν ὅπως ἅλμην + ἀναλώσει τοσαύτην, ἀλλὰ μᾶλλον ὅπως πότιμον καὶ + γλυκεῖαν τοῖς ὑπηκόοις τὴν βασιλείαν παρέξει· περὶ ταῦτα γὰρ δεινότατος Βίας καὶ διδάσκαλος τούτων ἄριστος, ἃ μαθὼν Ἄμασις οὐδὲν ἔτι τοῦ χρυσοῦ δεήσεται ποδανιπτῆρος ἐπὶ τοὺς Αἰγυπτίους, ἀλλὰ θεραπεύσουσι πάντες αὐτὸν καὶ ἀγαπήσουσι χρηστὸν ὄντα, κἂν μυριάκις ἢ νῦν ἀναφανῇ δυσγενέστερος δυσγενέστερος R: δυσγενέστατος + καὶ μήν ἔφη ὁ Περίανδρος ἄξιόν γε τοιαύτας ἀπαρχὰς τῷ βασιλεῖ συνεισενεγκεῖν ἅπαντας ἀνδρακάς, ὥσπερ ἔφησεν Ὅμηρος· Ὅμηρος] ν 14 ἐκείνῳ τε γὰρ ἂν γένοιτο πλείονος ἀξία τῆς ἐμπορίας ἡ παρενθήκη, καὶ ἡμῖν ἀντὶ πάντων ὠφέλιμος +

+

εἰπόντος οὖν τοῦ Χίλωνος ὡς Σόλων κατάρχεσθαι + τοῦ λόγου δίκαιός ἐστιν, οὐ μόνον ὅτι πάντων προήκει καθʼ ἡλικίαν καὶ τυγχάνει κατακείμενος πρῶτος, ἀλλʼ ὅτι τὴν μεγίστην καὶ τελειοτάτην ἀρχὴν ἄρχει νόμους Ἀθηναίοις θέμενος, ὁ ὁ H: ὁ οὖν Νειλόξενος + ἡσυχῇ πρὸς ἐμὲ πολλὰ γʼ εἶπεν ὦ Διόκλεις πιστεύεται ψευδῶς , καὶ χαίρουσιν οἱ πολλοὶ λόγους ἀνεπιτηδείους περὶ σοφῶν ἀνδρῶν αὐτοί τε πλάττοντες καὶ δεχόμενοι παρʼ ἑτέρων ἑτοίμως, ἑτοίμως W: ἕτοιμοι οἷα καὶ πρὸς ἡμᾶς εἰς Αἴγυπτον ἀπηγγέλη περὶ Χίλωνος, + + ὡς ἄρα διαλύσαιτο τὴν πρὸς Σόλωνα φιλίαν καὶ ξενίαν, ὅτι τοὺς νόμους ὁ Σόλων ἔφη μὴ μὴ W μετακινητοὺς εἶναι. Καὶ ἐγὼ γελοῖος ἔφην ὁ λόγος· οὕτω γὰρ δεῖ πρῶτον ἀποποιεῖσθαι τὸν Λυκοῦργον αὐτοῖς νόμοις ὅλην μετακινήσαντα τὴν Λακεδαιμονίων πολιτείαν + Μικρὸν οὖν ἐπισχὼν ὁ Σόλων ἐμοὶ μὲν ἔφη δοκεῖ μάλιστʼ ἂν ἔνδοξος γενέσθαι καὶ βασιλεὺς καὶ τύραννος, εἰ δημοκρατίαν ἐκ μοναρχίας κατασκευάσειε τοῖς πολίταις. Δεύτερος δʼ ὁ Βίας εἶπεν εἰ, ἀτρόποις ἀτρόποις scripsi: πρῶτος aut τρόποις χρῷτο τοῖς νόμοις τῆς πατρίδος. ἐπὶ τούτῳ δʼ ὁ Θαλῆς ἔφησεν εὐδαιμονίαν ἄρχοντος νομίζειν, εἰ τελευτήσειε γηράσας κατὰ φύσιν. +τέταρτος Ἀνάχαρσις εἰ μὴ μὴ Stobaeus Floril XLVIII 47 μόνος εἴη φρόνιμος Πέμπτος δὲ δὲ] δʼ ὁ? Κλεόβουλος εἰ μηδενὶ πιστεύοι τῶν + συνόντων ἕκτος δʼ ὁ Πιττακὸς εἰ τοὺς ὑπηκόους ὁ ἄρχων παρασκευάσειε φοβεῖσθαι μὴ αὐτὸν ἀλλʼ ὑπὲρ αὐτοῦ. Μετὰ τοῦτον ὁ Χίλων ἔφη τὸν ἄρχοντα + χρῆναι μηδὲν φρονεῖν θνητόν, ἀλλὰ πάντʼ ἀθάνατα. ῥηθέντων δὲ τούτων ἠξιοῦμεν ἡμεῖς καὶ αὐτὸν εἰπεῖν τι τὸν Περίανδρον. ὁ δʼ οὐ μάλα φαιδρὸς ἀλλὰ συστήσας τὸ πρόσωπον ἐγὼ τοίνυν ἔφη προσαποφαίνομαι τὰς εἰρημένας γνώμας ἁπάσας + σχεδὸν ἀφιστάναι αφιστάναι W: ἀφεστάναι τοῦ ἄρχειν τὸν νοῦν ἔχοντα Καὶ ὁ Αἴσωπος οἷον ἐλεγκτικῶς ἔδει τοίνυν ἔφη τοῦτο καθʼ ἑαυτοὺς περαίνειν καὶ μή , συμβούλους φάσκοντας + εἶναι καὶ φίλους, κατηγόρους γίγνεσθαι τῶν + ἀρχόντων ἁψάμενος οὖν αὐτοῦ τῆς κεφαλῆς ὁ Σόλων καὶ διαμειδιάσας εἶπεν οὐκ ἂν δοκεῖ σοι μετριώτερον ἄρχοντα ποιεῖν καὶ τύραννον ἐπιεικέστερον ὁ πείθων ὡς ἄμεινον εἴη τὸ μὴ ἄρχειν ἢ τὸ ἄρχειν; τίς δʼ ἂν ἔφη σοὶ τοῦτο πεισθείη μᾶλλον ἢ τῷ θεῷ φράσαντι κατὰ τὸν πρὸς σὲ χρησμὸν + εὔδαιμον πτολίεθρον ἑνὸς κήρυκος ἀκοῦον; ἀκοῦον nescio quis: ἀκούειν Καὶ ὁ Σόλων ἀλλὰ μήν ἔφη καὶ νῦν ἑνὸς Ἀθηναῖοι + κήρυκος ἀκροῶνται καὶ ἄρχοντος τοῦ νόμου, δημοκρατίαν ἔχοντες. σὺ δὲ δεινὸς εἶ κοράκων ἐπαΐειν καὶ κολοιῶν, τῆς δὲ θεοῦ θεοῦ R: σοῦ φωνῆς οὐκ ἀκριβῶς ἐξακούεις, ἀλλὰ πόλιν μὲν οἴει κατὰ τὸν θεὸν + ἄριστα πράττειν τὴν ἑνὸς ἀκούουσαν, συμποσίου δʼ ἀρετὴν νομίζεις τὸ πάντας διαλέγεσθαι καὶ περὶ πάντων σὺ γάρ ἔφη ὁ Αἴσωπος οὔπω γέγραφας ὅτι ὅμοιον ὅτι ὅμοιον del. idem οἰκέτας μὴ μεθύειν, ὡς ὡς] ᾧ ἔγραψας Ἀθήνησιν οἰκέτας μὴ ἐρᾶν μηδὲ ξηραλοιφεῖν Γελάσαντος + οὖν τοῦ Σόλωνος Κλεόδωρος ὁ ἰατρὸς ἀλλʼ ὅμοιον ἀλλʼ ἀνοίμοιον W ἔφη τῷ ξηραλοιφεῖν τὸ τῷ - τὸ Patzigius: τὸ - τῷ λαλεῖν ἐν ἐν del. Herwerdenus οἴνῳ βρεχόμενον· + ἥδιστον γάρ ἐστι.ʼ Καὶ ὁ Χίλων ὑπολαβὼν ἔφη διὰ τοῦτό τοι μᾶλλον ἀφεκτέον αὐτοῦ Πάλιν δʼ ὁ Αἴσωπος καὶ μήν ἔφη Θαλῆς ἔδοξεν εἰπεῖν ὅτι + τάχιστα γηράσει

+

γελάσας οὖν ὁ Περίανδρος, ἔχομεν· εἶπεν Αἴσωπε τὴν δίκην προσηκόντως, προσηκόντως R: προσηκόντως ὅτι πρὶν ἢ τοὺς Ἀμάσιδος οὓς προειλόμεθα πάντας εἰσαγαγεῖν λόγους εἰς ἑτέρους ἐμπεσόντες. ὅρα δή, Νειλόξενε, τὰ + λοιπὰ τῆς ἐπιστολῆς, καὶ χρῶ παροῦσιν ἐν ταὐτῷ ταύτῷ idem: τούτῳ τοῖς ἀνδράσιν ἀλλὰ μήν ὁ Νειλόξενος ἔφη τὴν μὲν τοῦ Αἰθίοπος ἐπίταξιν οὐδὲν ἄν τις ἄλλο πλὴν ἀχνυμένην ἀχνυμένην] Bergk. 2 p. 409 σκυτάλην προσείποι κατʼ Ἀρχίλοχον, ὁ + δὲ σὸς ξένος Ἄμασις ἡμερώτερος ἐν τοῖς τοιούτοις + προβλήμασι καὶ μουσικώτερος γέγονεν ἐκέλευσε γὰρ αὐτὸν εἰπεῖν τὸ πρεσβύτατον καὶ τὸ κάλλιστον καὶ τὸ μέγιστον καὶ τὸ σοφώτατον καὶ τὸ κοινότατον, καὶ ναὶ μὰ Δία πρὸς τούτοις τὸ ὠφελιμώτατον, καὶ τὸ βλαβερώτατον καὶ τὸ τὸ ante βλαβερώτατον add. H ἰσχυρότατον καὶ τὸ ῥᾷστον ῤᾷστον H: ῥᾷστον εἰπεῖν + ἆρʼ οὖν ἀπεκρίνατο καὶ διέλυσε τούτων ἕκαστον; οὕτως ὁ Νειλόξενος ἔφη 'κρίνετε δʼ ὑμεῖς ἀκούσαντες. + περὶ πολλοῦ γὰρ ὁ βασιλεὺς ποιεῖται μήτε συκοφαντῶν ἁλῶναι τὰς ἀποκρίσεις, εἲ τέ τι σφάλλεται κατὰ ταύτας κατʼ αὐτὰς Madvigius ὁ ὁ W ἀποκρινάμενος, τοῦτο μὴ διαφυγεῖν + ἀνεξέλεγκτον. ἀναγνώσομαι δʼ ὑμῖν ὥσπερ ἀπεκρίνατο. τί πρεσβύτατον; χρόνος. τί μέγιστον; κόσμος. τί σοφώτατον; ἀλήθεια. τί κάλλιστον; φῶς· τί κοινότατον; θάνατος. τί ὠφελιμώτατον; θεός. τί βλαβερώτατον; δαίμων. τί ῥωμαλεώτατον; τύχη + τί ῥᾷστον; ἡδύ.

+

τούτων πάλιν ἀναγνωσθέντων, ὦ Νίκαρχε, γενομένης σιωπῆς Θαλῆς ἠρώτησε τὸν Νειλόξενον εἰ προσήκατο τὰς λύσεις ὁ Ἄμασις. ἐκείνου δʼ εἰπόντος + ὅτι τὰς μὲν ἀπεδέξατο ταῖς δʼ ἐδυσκόλαινε, καὶ + μὴν οὐδὲν εἶπεν ὁ Θαλῆς ἀνεπίληπτόν ἐστιν, ἀλλʼ ἔχει πάντα διαμαρτίας μεγάλας καὶ ἀγνοίας. οἷον εὐθὺς ὁ χρόνος πῶς ἂν εἴη πρεσβύτατον, εἰ τὸ μὲν αὐτοῦ γεγονὸς τὸ δʼ ἐνεστώς ἐστι τὸ δὲ μέλλον; ὁ γὰρ μεθʼ ἡμᾶς ἐσόμενος χρόνος καὶ πραγμάτων τῶν + νῦν καὶ ἀνθρώπων νεώτερος ἂν φανείη. τὸ δὲ τὴν ἀλήθειαν ἡγεῖσθαι σοφίαν οὐδὲν ἐμοὶ δοκεῖ διαφέρειν τοῦ τὸ φῶς ὀφθαλμὸν ἀποφαίνειν. εἰ δὲ τὸ φῶς καλόν ὥσπερ ἐστὶν καλὸν ὡσπερ ἐστὶν R: ὥσπερ καλόν ἐστιν ἐνόμιζε, πῶς τὸν ἥλιον αὐτὸν παρεῖδε; τῶν δʼ ἄλλων ἡ μὲν περὶ θεῶν καὶ + δαιμόνων ἀπόκρισις θράσος ἔχει καὶ κίνδυνον, ἀλογίαν δὲ καὶ πολλὴν ἡ περὶ τῆς τύχης· οὐ γὰρ ἂν + μετέπιπτε ῥᾳδίως οὕτως, ἰσχυρότατον οὖσα τῶν ὄντων καὶ ῥωμαλεώτατον. οὐ μὴν οὐδʼ ὁ θάνατος κοινότατόν ἐστιν· οὐ γάρ ἐστι πρὸς τοὺς ζῶντας. ἀλλʼ ἵνα μὴ δοκῶμεν εὐθύνειν τὰς τῶν ἑτέρων ἀποφάσεις, τὰς οἰκείας ἀποφάσεις, τὰς οἰκείας H nescio unde: ἰδίας ἀποφάσεις ταῖς ἐκείνου παραβάλωμεν· ἐμαυτὸν + δὲ παρέχω πρῶτον, εἰ βούλεται Νειλόξενος, ἐρωτᾶν καθʼ ἕκαστον. ὡς οὖν ἐγένοντο τότε, κἀγὼ νῦν διηγήσομαι τὰς ἐρωτήσεις καὶ τὰς ἀποκρίσεις. τί πρεσβύτατον; θεός ἔφη Θαλῆς· ἀγέννητον γάρ ἐστι. τί μέγιστον; + + τόπος· τἄλλα μὲν γὰρ ὁ κόσμος, τὸν δὲ κόσμον οὗτος περιέχει τί κάλλιστον; κόσμος πᾶν γὰρ τὸ κατὰ τάξιν τούτου μέρος ἐστί. τί σοφώτατον; χρόνος· τὰ μὲν γὰρ εὕρηκεν οὗτος ἤδη, τὰ δʼ εὑρήσει. τί κοινότατον; ἐλπίς· καὶ + γὰρ οἷς ἄλλο μηδέν, αὕτη πάρεστι. τί ὠφελιμώτατον; ἀρετή· καὶ γὰρ τἄλλα τῷ χρῆσθαι καλῶς ὠφέλιμα ποιεῖ. τί βλαβερώτατον κακία· καὶ γὰρ τὰ πλεῖστα βλάπτει παραγενομένη τί ἰσχυρότατον; ἀνάγκη· μόνον γὰρ ἀνίκητον τί ῥᾷστον; + τὸ κατὰ φύσιν, ἐπεὶ πρὸς ἡδονάς γε πολλοὶ πολλοὶ Hauptius πολλάκις ἀπαγορεύουσιν. +

+

ἀποδεξαμένων δὲ πάντων τὸν Θαλῆν , Κλεόδωρος εἶπε τοσαῦτʼ ἐρωτᾶν καὶ ἀποκρίνεσθαι βασιλεῦσιν, ὦ Νειλόξενε, προσῆκόν ἐστιν· ὁ δὲ προπίνων τὴν θάλατταν Ἀμάσιδι βάρβαρος ἐδεῖτο τῆς +Πιττακοῦ βραχυλογίας, ᾗ πρὸς Ἀλυάττην ἐχρήσατο προστάττοντά τι καὶ γράφοντα Λεσβίοις ὑπερήφανον, ἀποκρινάμενος οὐδὲν ἀλλʼ ἢ μόνον κελεύσας κρόμμυα καὶ θερμὸν ἄρτον ἐσθίειν ὑπολαβὼν οὖν ὁ Περίανδρος ἀλλὰ μήν ἔφη καὶ τοῖς παλαιοῖς +Ἕλλησιν ἔθος ἦν, ὦ Κλεόδωρε, τοιαύτας ἀλλήλοις + ἀπορίας προβάλλειν. ἀκούομεν γὰρ ὅτι καὶ πρὸς τὰς Ἀμφιδάμαντος ταφὰς εἰς Χαλκίδα τῶν τότε σοφῶν οἱ δοκιμώτατοι ποιηταὶ συνῆλθον ἦν δʼ ὁ Ἀμφιδάμας ἀνὴρ πολεμικός, καὶ πολλὰ πράγματα + παρασχὼν Ἐρετριεῦσιν ἐν ταῖς περὶ Ληλάντου Ληλάντου H: λαλάντου μάχαις ἔπεσεν. ἐπεὶ δὲ τὰ παρεσκευασμένα τοῖς ποιηταῖς ἔπη χαλεπὴν καὶ δύσκολον ἐποίει τὴν κρίσιν διὰ τὸ ἐφάμιλλον, ἥ τε δόξα τῶν ἀγωνιστῶν, Ὁμήρου καὶ Ἡσιόδου, πολλὴν ἀπορίαν μετʼ αἰδοῦς τοῖς κρίνουσι + + παρεῖχεν, ἐτράποντο πρὸς τοιαύτας ἐρωτήσεις, καὶ προύβαλʼ ὁ μέν, προύβαλʼ ὁ μέν B. Muellerus: προύβαλε μέν ὥς φησι Λέσχης Μοῦσά μοι ἔννεπε κεῖνα μήτʼ ἐγένοντο πάροιθε μήτʼ ἔσται μετόπισθεν , ἀπεκρίνατο δʼ Ἡσίοδος ἐκ τοῦ παρατυχόντος + ἀλλʼ ὅταν ἀμφὶ Διὸς τύμβῳ καναχήποδες ἵπποι · ἅρματα συντρίψωσιν ἐπειγόμενοι περὶ νίκης καὶ διὰ τοῦτο λέγεται μάλιστα θαυμασθεὶς τοῦ τρίποδος τυχεῖν τί δὲ ταῦθʼ ὁ Κλεόδωρος εἶπε διαφέρει + τῶν Εὐμήτιδος αἰνιγμάτων; ἃ ταύτην μὲν ἴσως οὐκ ἀπρεπές ἐστι παίζουσαν καὶ διαπλέκουσαν + ὥσπερ ἕτεραι ζωνία καὶ κεκρυφάλους προβάλλειν ταῖς γυναιξίν, ἄνδρας δὲ νοῦν ἔχοντας ἔν τινι σπουδῇ τίθεσθαι γελοῖον ἡ μὲν οὖν Εὔμητις ἡδέως ἂν εἰποῦσά τι πρὸς αὐτόν, ὡς ἐφαίνετο, κατέσχεν ἑαυτὴν ὑπʼ αἰδοῦς, καὶ ἀνεπλήσθη τὸ πρόσωπον ἐρυθήματος + ὁ δʼ Αἴσωπος οἷον ἀμυνόμενος ὑπὲρ αὐτῆς οὐ γελοιότερον οὖν εἶπε τὸ μὴ δύνασθαι ταῦτα διαλύειν, οἷόν ἐστιν ὃ μικρὸν ἔμπροσθεν ἡμῖν τοῦ δείπνου προύβαλεν ἄνδρʼ εἶδον πυρὶ χαλκὸν ἐπʼ ἀνέρι κολλήσαντα + + τί τοῦτʼ ἐστὶν ἔχοις ἂν εἰπεῖν; ἀλλʼ οὐδὲ μαθεῖν δέομαι ἔφη ὁ Κλεόδωρος. καὶ μὴν οὐδείς ἔφη σοῦ τοῦτο μᾶλλον οἶδεν οὐδὲ ποιεῖ βέλτιον· εἰ δʼ ἀρνῇ, μάρτυρας ἔχω σικυωνίας. ὁ μὲν οὖν Κλεόδωρος ἐγέλασε· καὶ γὰρ ἐχρῆτο μάλιστα ταῖς σικυωνίαις + τῶν καθʼ αὑτὸν ἰατρῶν, καὶ δόξαν οὐχ ἣκιστα τὸ βοήθημα τοῦτο διʼ ἐκεῖνον ἔσχηκε.

+

Μνησίφιλος δʼ ὁ Ἀθηναῖος, ἑταῖρος ὢν καὶ ζηλωτὴς Σόλωνος, ἐγώ τοι εἶπεν ὦ Περίανδρε τὸν λόγον ἀξιῶ καθάπερ τὸν οἶνον μὴ πλουτίνδην + + μηδʼ ἀριστίνδην ἀλλʼ ἐξ ἴσου πᾶσιν ὥσπερ ἐν δημοκρατίᾳ νέμεσθαι καὶ κοινὸν εἶναι· τῶν δʼ ἄρτι περὶ ἀρχῆς καὶ βασιλείας εἰρημένων οὐδὲν ἡμῖν τοῖς δημοτικοῖς μέτεστιν. ὅθεν οἰόμεθα δεῖν πάλιν ἕκαστον ὑμῶν περὶ πολιτείας ἰσονόμου γνώμην τινὰ συμβαλέσθαι, ἀρξαμένους αὖθις ἀπὸ Σόλωνος. Ἐδόκει δὴ ταῦτα ποιεῖν. καὶ πρῶτος ὁ Σόλων ἀλλʼ ἀκήκοας μέν εἶπεν ὦ Μνησίφιλε μετὰ πάντων Ἀθηναίων ἣν ἔχω γνώμην περὶ πολιτείας· εἰ δὲ βούλει + καὶ νῦν ἀκούειν, δοκεῖ μοι πόλις ἄριστα πράττειν καὶ μάλιστα σῴζειν δημοκρατίαν, ἐν ᾗ τὸν ἀδικήσαντα + τοῦ ἀδικηθέντος οὐδὲν ἧττον οἱ μὴ ἀδικηθέντες προβάλλονται καὶ κολάζουσι Δεύτερος δʼ ὁ Βίας ἔφησε ἔφη Stobaeus Floril. XLIII 131 κρατίστην εἶναι δημοκρατίαν ἐν πάντες + ὡς τύραννον φοβοῦνται τὸν νόμον. ἐπὶ τούτῳ Θαλῆς τὴν μήτε πλουσίους ἄγαν μήτε πένητας ἔχουσαν πολίτας. μετὰ δὲ τοῦτον ὁ Ἀνάχαρσις ἐν τῶν ἄλλων ἴσων νομιζομένων ἀρετῇ τὸ βέλτιον ὁρίζεται, κακίᾳ κακία (κακίᾳ Pflugkius) δὲ Stobaeus: καὶ κακία δὲ τὸ χεῖρον. πέμπτος· ος δʼ ὁ Κλεόβουλος + ἔφη μάλιστα σωφρονεῖν δῆμον ὅπου τὸν ψόγον μᾶλλον οἱ πολιτευόμενοι δεδοίκασιν ἢ τὸν νόμον. ἕκτος δὲ δὲ] δʼ ὁ? Πιττακός, ὅπου τοῖς πονηροῖς οὐκ ἔξεστιν ἄρχειν καὶ τοῖς ἀγαθοῖς οὐκ ἔξεστι μὴ ἄρχειν. μετατραπεὶς; μετατραπεὶς] μετὰ τούτους W. Malim μετὰ τοὺον + δʼ ὁ Χίλων ἀπεφήνατο τὴν μάλιστα νόμων ἥκιστα + δὲ ῥητόρων ἀκούουσαν πολιτείαν ἀρίστην εἶναι. τελευταῖος δὲ πάλιν ὁ Περίανδρος ἐπικρίνων ἔφη δοκεῖν αὐτῷ πάντας ἐπαινεῖν δημοκρατίαν τὴν ὁμοιοτάτην ἀριστοκρατίᾳ;

+

τέλος δὲ καὶ τούτου τοῦ λόγου λαβόντος + ἠξίουν ἐγὼ καὶ περὶ οἴκου ᾗ χρηστέον εἰπεῖν τοὺς ἄνδρας ἡμῖν· βασιλείας μὲν γὰρ καὶ πόλεις ὀλίγοι κυβερνῶσιν, ἑστίας δὲ πᾶσιν ἡμῖν καὶ οἴκου μέτεστι Γελάσας οὖν ὁ Αἴσωπος οὔκ, εἴγε τῶν πάν· + ἔφη καὶ Ἀνάχαρσιν ἀριθμεῖς· τούτῳ γὰρ οἶκος οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ καὶ σεμνύνεται τῷ ἄοικος εἶναι, + χρῆσθαι δʼ ἁμάξῃ, καθάπερ τὸν ἥλιον ἐν ἅρματι λέγουσι περιπολεῖν, ἄλλοτʼ ἄλλην ἐπινεμόμενον τοῦ οὐρανοῦ χώραν Καὶ ὁ Ἀνάχαρσις διὰ τοῦτό τοι εἶπεν ἢ μόνος ἢ μάλιστα τῶν θεῶν ἐλεύθερός ἐστι καὶ αὐτόνομος, καὶ κρατεῖ πάντων, κρατεῖται δʼ ὑπʼ + οὐδενός, ἀλλὰ βασιλεύει καὶ ἡνιοχεῖ. πλὴν σέ γε τὸ ἅρμα λέληθεν αὐτοῦ, ὡς ὑπερφυὲς κάλλει καὶ + μεγέθει θαυμάσιόν ἐστιν· οὐ γὰρ ἂν παίζων ἐπὶ γέλωτι παρέβαλες ἐκεῖνο τοῖς ἡμετέροις. οἶκον δέ μοι δοκεῖς, ὦ Αἴσωπε, ταυτὶ τὰ πήλινα καὶ ξύλινα + καὶ κεραμεᾶ στεγάσματα νομίζειν, ὥσπερ εἰ κοχλίαν ἡγοῖο τὸ κέλυφος, ἀλλὰ μὴ τὸ ζῷον, εἰκότως οὖν σοι γέλωτα παρέσχεν ὁ Σόλων, ὅτι τοῦ Κροίσου τὴν οἰκίαν κεκοσμημένην πολυτελῶς θεασάμενος οὐκ εὐθὺς ἀπεφήνατο τὸν κεκτημένον εὐδαιμόνως οἰκεῖν + καὶ μακαρίως, ἅτε δὴ τῶν ἐν αὐτῷ μᾶλλον ἀγαθῶν ἢ τῶν παρʼ αὐτῷ βουλόμενος γενέσθαι θεατής· σὺ δʼ ἔοικας οὐδὲ τῆς σεαυτοῦ μνημονεύειν ἀλώπεκος. ἐκείνη μὲν γὰρ εἰς ἀγῶνα ποικιλίας καταστᾶσα πρὸς τὴν πάρδαλιν ἠξίου τὰ ἐντὸς αὐτῆς καταμαθεῖν τὸν + + δικαστήν, ποικιλωτέρα γὰρ ἐκεῖθεν φανεῖσθαι· σὺ δὲ τὰ τεκτόνων καὶ λιθοξόων ἔργα περινοστεῖς, οἶκον ἡγούμενος οὐ τὰ ἐντὸς ἑκάστου καὶ οἰκεῖα, παῖδας καὶ γάμον καὶ φίλους καὶ θεράποντας, οἷς κἂν ἐν μυρμηκιᾷ τις ἢ νεοττιᾷ νοῦν ἔχουσι καὶ σωφρονοῦσι κοινωνῇ τῶν ὑπόντων, χρηστὸν οἶκον οἰκεῖ καὶ μακάριον. ἐγὼ μὲν οὖν ἔφη ταῦτα καὶ πρὸς Αἴσωπον ἀποκρίνομαι καὶ Διοκλεῖ συμβάλλομαι τῶν δʼ ἄλλων ἕκαστος ἀποφαίνεσθαι δίκαιός + ἐστι τὴν ἑαυτοῦ γνώμην Τοῦτον οὖν ἄριστον ὁ Σόλων εἶπεν τοῦτον - εἶπεν Stobaeus Floril. LXXX αὑτῷ δοκεῖν οἶκον, ὅπου τὰ κτήματα + μήτε κτωμένοις ἀδικία μήτε φυλάττουσιν ἀπιστία μήτε δαπανῶσι μετάνοια πρόσεστιν. ὁ δὲ Βίας ἐν ᾧ τοιοῦτός ἐστιν ὁ δεσπότης διʼ αὑτὸν οἷος ἔξω διὰ + τὸν νόμον. ὁ δὲ Θαλῆς ἐν ᾧ πλείστην ἄγειν τῷ δεσπότῃ σχολὴν ἔξεστιν. ὁ δὲ Κλεόβουλος εἰ πλείονας ἔχοι τῶν φοβουμένων αὐτὸν τοὺς φιλοῦντας ὁ δεσπότης. ὁ δὲ Πιττακὸς εἶπεν ὡς ἄριστος οἶκός ἐστιν ὁ τῶν οὕτως ὁ σόλων ἄριστον περιττῶν μηδενὸς δεόμενος μηδενὸς δεόμενος Stobaeus καὶ τῶν + ἀναγκαίων μηδενὸς ἐνδεόμενος.ʼ ὁ δὲ Χίλων ἔφη δεῖν μάλιστα βασιλευομένῃ πόλει προσεοικέναι τὸν οἶκον. εἶτα προσεπεῖπεν ὅτι καὶ Λυκοῦργος πρὸς τὸν κελεύοντα δημοκρατίαν ἐν τῇ πόλει καταστῆσαι + πρῶτος ἔφη ποίησον ἐν τῇ οἰκίᾳ σου δημοκρατίαν. +

+

ἐπεὶ δὲ καὶ οὗτος ἔσχεν ὁ λόγος τέλος, ἡ μὲν Εὔμητις ἐξῆλθε μετὰ τῆς Μελίσσης, τοῦ δὲ Περιάνδρου τῷ Χίλωνι προπιόντος εὐμεγέθη κύλικα, τῷ δὲ Βίαντι τοῦ Χίλωνος, Ἄρδαλος ἐπαναστὰς καὶ + προσαγορεύσας τὸν Αἴσωπον σὺ δʼ οὐκ ἄν ἔφη διαπέμψαιο δεῦρο τὸ ποτήριον πρὸς ἡμᾶς, ὁρῶν τούτους ὥσπερ τὴν Βαθυκλέους κύλικα διαπεμπομένους ἀλλήλοις, ἑτέρῳ δὲ μὴ μεταδιδόντας; Καὶ ὁ +Αἴσωπος ἀλλʼ οὐ δεῖ οὐ δεῖ Madvigius: οὐδὲ τοῦτʼ ἔφη τὸ ποτήριον δημοτικὸν εἶναι· Σόλωνι γὰρ ἔκπαλαι παράκειται μόνῳ. Τὸν οὖν Μνησίφιλον προσαγορεύσας ὁ Πιττακὸς + ἠρώτησε τί οὐ πίνει Σόλων ἀλλὰ καταμαρτυρεῖ τῶν ποιημάτων ἐν οἷς γέγραφεν ἔργα δὲ Κυπρογενοῦς νῦν μοι φίλα καὶ Διονύσου Bergk. 2 p. 50 καὶ Μουσέων, ἃ τίθησʼ ἀνδράσιν εὐφροσύνας ὑποφθάσας δʼ Ἀνάχαρσις σὲ γάρ , ὦ Πιττακέ, καὶ + τὸν σὸν ἐκεῖνον τὸν χαλεπὸν φοβεῖται νόμον, ἐν ᾧ γέγραφας Ἐάν τις ὁτιοῦν μεθύων ἁμάρτῃ, διπλασίαν ἢ τῷ νήφοντι τὴν ζημίαν εἶναι Καὶ ὁ Πιττακός σὺ δὲ γʼ εἶπεν οὕτως ἐξύβρισας εἰς τὸν νόμον, + ὥστε πέρυσι παρὰ λίβυτʼ ἀδελφῷ παρὰ Διβουτάδῃ Δελφῷ Madvigius μεθυσθεὶς ἆθλον + αἰτεῖν καὶ στέφανον τί δʼ οὐκ ἔμελλον ἔφη ὁ Ἀνάχαρσις τῷ πλεῖστον πιόντι προκειμένων ἄθλων πρῶτος μεθυσθεὶς ἀπαιτεῖν τὸ νικητήριον; ἢ διδάξατὲ μʼ ὑμεῖς, τί τέλος ἐστὶ τοῦ πολὺν πιεῖν ἄκρατον ἢ τὸ μεθυσθῆναι Τοῦ δὲ Πιττακοῦ γελάσαντος + ὁ Αἴσωπος; λόγον εἶπε τοιοῦτον· λύκος ἰδὼν ποιμένας ἐσθίοντας ἐν σκηνῇ πρόβατον ἐγγὺς προσελθών 'ἡλίκος ἂν ἦν ἔφη θόρυβος ὑμῖν, εἰ ἐγὼ τοῦτʼ ἐποίουν. Καὶ ὁ Χίλων ὀρθῶς ἔφη Αἴσωπος ἠμύνατο, μικρὸν ἔμπροσθεν ἐπιστομισθεὶς ὑφʼ + ἡμῶν, εἶτα νῦν ὁρῶν ἑτέρους τὸν Μνησιφίλου λόγον ὑφηρπακότας· Μνησίφιλος γὰρ τὴν ὑπὲρ Σόλωνος ἀπόκρισιν καὶ λέγω λέγω W: λέγων ὁ Μνησίφιλος εἶπεν + εἰδὼς ὅτι Σόλωνι δοκεῖ πάσης τέχνης καὶ δυνάμεως ἀνθρωπίνης τε καὶ θείας ἔργον εἶναι τὸ γιγνόμενον μᾶλλον ἢ διʼ οὗ γίγνεται, καὶ τὸ· τέλος ἢ τὰ πρὸς + τό τέλος. ὑφάντης τε γὰρ ἂν οἶμαι χλαμύδα ποιήσαιτο ποιήσαιτο idem: ποιήσαι μᾶλλον ἔργον αὑτοῦ καὶ ἱμάτιον ἢ κανόνων διάθεσιν καὶ ἀνέγερσιν ἀγνύθων, χαλκεύς τε κόλλησιν σιδήρου καὶ στόμωσιν πελέκεως μᾶλλον ἤ τι τῶν ἕνεκα τούτου γιγνομένων ἀναγκαίων, οἷον ἀνθράκων + ἐκζωπύρησιν ἢ λατύπης παρασκευήν. ἔτι δὲ μᾶλλον ἀρχιτέκτων μέμψαιτʼ ἂν ἡμᾶς ἔργον αὐτοῦ μὴ ναῦν μηδʼ οἰκίαν ἀποφαίνοντας, ἀλλὰ τρυπῆσαι + ξύλα καὶ φυρᾶσαι πηλόν· αἱ δὲ Μοῦσαι καὶ παντάπασιν, εἰ νομίζοιμεν αὐτῶν ἔργον εἶναι κιθάραν + καὶ αὐλούς, ἀλλὰ μὴ τὸ παιδεύειν τὰ ἤθη καὶ παρηγορεῖν τὰ πάθη τῶν χρωμένων μέλεσι καὶ ἁρμονίαις. οὐκοῦν οὐδὲ τῆς Ἀφροδίτης ἔργον ἐστὶ συνουσία καὶ μῖξις, οὐδὲ τοῦ Διονύσου μέθη καὶ οἶνος, ἀλλʼ ἣν ἐμποιοῦσι διὰ τούτων φιλοφροσύνην + καὶ πόθον καὶ ὁμιλίαν ἡμῖν καὶ συνήθειαν πρὸς ἀλλήλους· ταῦτα γὰρ ἔργα θεῖα καλεῖ Σόλων, καὶ ταῦτά φησιν ἀγαπᾶν καὶ διώκειν μάλιστα πρεσβύτης γενόμενος. ἔστι δὲ τῆς μὲν πρὸς γυναῖκας ἀνδρῶν ὁμοφροσύνης καὶ φιλίας δημιουργὸς ἡ Ἀφροδίτη, + + τοῖς σώμασιν ὑφʼ ἡδονῆς ἅμα συμμιγνύουσα καὶ συντήκουσα τὰς ψυχάς· τοῖς δὲ πολλοῖς καὶ μὴ πάνυ συνήθεσι μηδʼ ἄγαν γνωρίμοις ὁ Διόνυσος ὥσπερ ἐν πυρὶ τῷ οἴνῳ μαλάττων τὰ ἤθη καὶ ἀνυγραίνων ἀρχήν τινα συγκράσεως πρὸς ἀλλήλους καὶ φιλίας ἐνδίδωσιν. ὅταν δὲ τοιοῦτοι συνέλθωσιν ἄνδρες, οἵους ὁ Περίανδρος ὑμᾶς παρακέκληκεν, οὐδὲν ἔργον ἐστὶν οἶμαι κύλικος οὐδʼ οἰνοχόης, ἀλλʼ αἱ +Μοῦσαι καθάπερ κρατῆρα νηφάλιον ἐν μέσῳ προθέμεναι τὸν λόγον, ᾧ πλεῖστον ἡδονῆς ἅμα καὶ παιδιᾶς καὶ σπουδῆς ἔνεστιν, ἐγείρουσι τούτῳ καὶ κατάρδουσι καὶ διαχέουσι τὴν φιλοφροσύνην, ἐῶσαι + τὰ πολλὰ τὴν οἰνοχόην ἀτρέμα κεῖσθαι κρητῆρος κρητε͂ρος H: κρατῆρος + ὕπερθεν, ὅπερ ἀπηγόρευσεν Ἡσίοδος Ἡσίοδος] OD 742 ἐν τοῖς πίνειν μᾶλλον ἢ διαλέγεσθαι δυναμένοις. ἐπεὶ τάς γε γε R: τε προπόσεις αὐτάς ἔφη πυνθάνομαι λέγειν τοῖς παλαιοῖς ἐνδεῖν, ἐνδεῖν δαιτρόν scripsi: ἔνδεινον δαιτρόν, ὡς Ὅμηρος Ὅμηρος] Δ 262 ἔφη, καὶ μετρητὸν ἑκάστου πίνοντος, εἶθʼ ὥσπερ Αἴας αἴας] λείας Hauptius μερίδος μεταδιδόντος + τῷ πλησίον Εἰπόντος δὲ ταῦτα τοῦ Μνησιφίλου Χερσίας ὁ ποιητής ἀφεῖτο γὰρ ἤδη τῆς + αἰτίας καὶ διήλλακτο τῷ Περιάνδρῳ νεωστί, Χίλωνος δεηθέντος ἆρʼ οὖν ἔφη καὶ τοῖς θεοῖς ὁ Ζεύς, + ὥσπερ τοῖς ἀριστεῦσιν ὁ Ἀγαμέμνων, μετρητὸν ἐνέχει τὸ ποτόν, ὅτε προύπινον ἀλλήλοις ἑστιώμενοι παρʼ αὐτῷ; Καὶ ὁ Κλεόδωρος σὺ δʼ ὦ Χερσία εἶπεν, εἰ τὴν ἀμβροσίαν τῷ Διὶ πελειάδες τινὲς κομίζουσιν, ὡς ὑμεῖς λέγετε, τὰς Πλαγκτὰς ὑπερπετόμεναι χαλεπῶς καὶ μόλις, οὐ νομίζεις καὶ τὸ + + νέκταρ αὐτῷ δυσπόριστον εἶναι καὶ σπάνιον, ὥστε φείδεσθαι καὶ παρέχειν ἑκάστῳ τεταμιευμένον;

+

ἴσως εἶπεν ὁ Χερσίας ἀλλʼ ἐπεὶ πάλιν περὶ περὶ W οἰκονομίας λόγος γέγονε, τίς ἂν ὑμῶν φράσειεν ἡμῖν τὸ ἀπολειπόμενον; ἀπολείπεται δʼ οἶμαι κτήσεώς τι λαβεῖν μέτρον αὐτάρκους καὶ ἱκανῆς ἐσομένης. +καὶ ὁ Κλεόβουλος ἀλλὰ τοῖς μὲν σοφοῖς ἔφη μέτρον ὁ νόμος δέδωκε, πρὸς δὲ τοὺς φαύλους ἐρῶ λόγον τῆς ἐμῆς θυγατρὸς ὃν πρὸς τὸν ἀδελφὸν εἶπεν. ἔφη γὰρ τὴν Σελήνην δεῖσθαι τῆς ἑαυτῆς μητρὸς ὅπως αὐτῇ χιτώνιον ὑφήνῃ σύμμετρον· τὴν + + δʼ εἰπεῖν καὶ πῶς σύμμετρον ὑφήνω; νῦν μὲν γὰρ ὁρῶ σε πανσέληνον, αὖθις δὲ μηνοειδῆ, τοτὲ δʼ ἀμφίκυρτον οὕτω δὴ , ὦ φίλε Χερσία, καὶ πρὸς ἄνθρωπον ἀνόητον καὶ φαῦλον οὐδέν ἐστι μέτρον οὐσίας· ἄλλοτε γὰρ ἄλλος ἐστὶ ταῖς χρείαις διὰ τὰς + ἐπιθυμίας καὶ τὰς τύχας, ὥσπερ ὁ Αἰσώπειος Αἰσώπειος scripsi: αἰσώπιος κύων, ὃν οὑτοσί φησιν ἐν τῷ χειμῶνι συστρεφόμενον καὶ συσπειρώμενον διὰ τὸ ῥιγοῦν οἰκίαν ποιεῖν διανοεῖσθαι , θέρους δʼ αὖ πάλιν ἐκτεταμένον καθεύδοντα φαίνεσθαι μέγαν ἑαυτῷ καὶ μήτʼ ἀναγκαῖον ἡγεῖσθαι + μήτε μικρὸν ἔργον οἰκίαν περιβαλέσθαι τοσαύτην. ἦ γὰρ οὐχ ὁρᾷς εἶπεν ὦ Χερσία, καὶ τοὺς μικροὺς + νῦν μὲν εἰς μικρὰ κομιδῇ συστέλλοντας ἑαυτοὺς ὡς στρογγύλως καὶ Λακωνικῶς βιωσομένους, νῦν δέ, εἰ μὴ τὰ πάντων ἔχουσιν ἰδιωτῶν ἅμα καὶ βασιλέων, + ὑπʼ ἐνδείας ἀπολεῖσθαι νομίζοντας; ὡς οὖν ὁ Χερσίας ἀπεσιώπησεν, ὑπολαβὼν ὁ Κλεόδωρος ἀλλὰ καὶ τοὺς σοφούς εἶπεν ὑμᾶς ὁρῶμεν ἀνίσοις μέτροις τὰς κτήσεις, νενεμημένας πρὸς ἀλλήλους ἔχοντας. Καὶ ὁ Κλεόβουλος ὁ γάρ τοι νόμος εἶπεν ὦ βέλτιστε ἀνδρῶν, ὡς ὑφάντης ἑκάστῳ τὸ πρέπον ἡμῶν καὶ τὸ μέτριον καὶ τὸ ἁρμόττον ἀποδίδωσι. + καὶ σὺ καθάπερ τῳ τῳ scripsi: τῷ νόμῳ τῷ λόγῳ τρέφων καὶ διαιτῶν + καὶ φαρμακεύων τοὺς κάμνοντας οὐκ ἴσον ἑκάστῳ, τὸ δὲ προσῆκον ἀπονέμεις ἅπασιν ὑπολαβὼν δʼ ὁ Ἄρδαλος ἆρʼ οὖν ἔφη καὶ τὸν ἑταῖρον ὑμῶν Σόλωνος δὲ ξένον Ἐπιμενίδην νόμος τις ἀπέχεσθαι τῶν ἄλλων σιτίων κελεύει, τῆς δʼ ἀλίμου δυνάμεως + ἣν αὐτὸς συντίθησι μικρὸν εἰς τὸ στόμα λαμβάνοντα διημερεύειν ἀνάριστον καὶ ἄδειπνον; ἐπιστήσαντος δὲ τοῦ λόγου τὸ συμπόσιον ὁ μὲν Θαλῆς + + ἐπισκώπτων εὖ φρονεῖν ἔφη τὸν Ἐπιμενίδην ὅτι μὴ βούλεται πράγματα ἔχειν ἀλῶν τὰ σιτία καὶ πέττων ἑαυτῷ , καθάπερ Πιττακός. ἐγὼ γάρ εἶπε τῆς ξένης ἤκουον ᾀδούσης πρὸς τὴν μύλην, ἐν Ἐρέσῳ γενόμενος, ἄλει μύλα ἄλει Bergk. 3 p. 673 καὶ γὰρ Πιττακὸς ἄλει + μεγάλας Μυτιλάνας Μυτιλάνας scripsi: μιτυλάνας βασιλεύων. ὁ δὲ Σόλων ἔφη θαυμάζειν τὸν Ἄρδαλον εἰ τὸν νόμον οὐκ ἀνέγνωκε τῆς διαίτης τοῦ ἀνδρὸς ἐν τοῖς ἔπεσι τοῖς Ἡσιόδου Ἡσιόδου] OD 41 γεγραμμένον ἐκεῖνος γάρ ἐστιν ὁ πρῶτος Ἐπιμενίδῃ σπέρματα τῆς τροφῆς ταύτης + παρασχὼν καὶ ὁ ζητεῖν ὁ ζητεῖν scripsi: ζητεῖν ὁ διδάξας + ὅσον ἐν μαλάχῃ τε καὶ ἀσφοδέλῳ μέγʼ ὄνειαρ οἴει γάρ ὁ Περίανδρος εἶπε τὸν Ἡσίοδον ἐννοῆσαὶ τι τοιοῦτον, οὐκ ἐπαινέτην ὄντα φειδοῦς ἀεὶ καὶ πρὸς τὰ λιτότατα τῶν ὄψων ὡς ἥδιστα παρακαλεῖν + ἡμᾶς; ἀγαθὴ μὲν γὰρ ἡ μαλάχη βρωθῆναι, γλυκὺς δʼ ὁ ἀνθέρικος· τὰ δʼ ἄλιμα ταῦτα καὶ ἄδιψα φάρμακα μᾶλλον ἢ σιτία πυνθάνομαι, καὶ μέλι καὶ τυρόν τινα βαρβαρικὸν δέχεσθαι καὶ σπέρματα πάμπολλα τῶν οὐκ εὐπορίστων. πῶς οὖν οὐκ ἂν ἂν Pflugkius: ἐν τῷ Ἡσιόδῳ Ἡσιόδῳ] OD 45 + τὸ πηδάλιον μὲν μὲν H ex. 1. 1. ὑπὲρ καπνοῦ κείμενον ἔργα βοῶν δʼ ἀπόλοιτο καὶ ἡμιόνων ταλαεργῶν εἰ τοσαύτης δεήσει δεήσειε idem παρασκευῆς; θαυμάζω δέ σου + τὸν ξένον ὦ Σόλων εἰ Δηλίοις ἔναγχος ποιησάμενος τὸν μέγαν καθαρμὸν οὐχ ἱστόρησε παρʼ αὐτοῖς εἰς + τὸ ἱερὸν κομιζόμενα τῆς πρώτης ὑπομνήματα τροφῆς καὶ δείγματα μετʼ ἄλλων εὐτελῶν καὶ αὐτοφυῶν μαλάχην καὶ ἀνθέρικον, ὧν εἰκός ἐστι καὶ τὸν Ἡσίοδον προξενεῖν ἡμῖν τὴν λιτότητα καὶ τὴν ἀφέλειαν. οὐ ταῦτʼ ἔφη μόνον ὁ Ἀνάχαρσις ἀλλὰ καὶ + πρὸς ὑγίειαν ἐν τοῖς μάλιστα τῶν λαχάνων ἑκάτερον ἐπαινεῖται Καὶ ὁ Κλεόδωρος ὀρθῶς ἔφη λέγεις. ἰατρικὸς γὰρ Ἡσίοδος ὢν ὢν W: ὡς δῆλός ἐστιν οὐκ ἀμελῶς + οὐδʼ ἀπείρως περὶ διαίτης καὶ κράσεως οἴνου καὶ ἀρετῆς ὕδατος καὶ λουτροῦ καὶ γυναικῶν διαλεγόμενος + καὶ συνουσίας καιροῦ καὶ βρεφῶν καθίσεως. καθίσεως] Hesiod. OD 750 ἀλλʼ Ἡσιόδου Ἡσιόδου] OD 203 μὲν ἐμοὶ δοκεῖ δικαιότερον Αἴσωπος αὑτὸν ἀποφαίνειν μαθητὴν ἢ Ἐπιμενίδης· τούτῳ γὰρ ἀρχὴν τῆς καλῆς ταύτης καὶ ποικίλης καὶ πολυγλώσσου σοφίας ὁ πρὸς τὴν ἀηδόνα λόγος τοῦ + ἱέρακος παρέσχηκεν. ἐγὼ δʼ ἂν ἡδέως ἀκούσαιμι Σόλωνος· εἰκὸς γὰρ αὐτὸν πεπύσθαι, πολὺν χρόνον Ἀθήνησιν Ἐπιμενίδῃ συγγενόμενον, ὅ τι δὴ παθὼν ἢ σοφιζόμενος ἐπὶ τοιαύτην ἦλθε δίαιταν.

+

καὶ ὁ Σόλων ἔφη τί δὲ τοῦτʼ ἐκεῖνον + + ἐρωτᾶν ἔδει; δῆλον γὰρ ἦν ὅτι τοῦ μεγίστου τῶν ἀγαθῶν καὶ κρατίστου δεύτερόν ἐστι τὸ δεῖσθαι τροφῆς βραχυτάτης. ἢ τὸ μέγιστον οὐ δοκεῖ σοι σοι addidi τὸ μηδʼ ὅλως τροφῆς δεῖσθαι; οὐδαμῶς ὁ Κλεόδωρος ἔμοιγʼ εἶπεν, εἰ δεῖ τὸ φαινόμενον εἰπεῖν, καὶ + μάλιστα παρακειμένης τραπέζης, ἣν ἀναιροῦσιν αἰρομένης τροφῆς φιλίων θεῶν βωμὸν οὖσαν καὶ ξενίων δὲ Θαλῆς λέγει τῆς γῆς ἀναιρεθείσης σύγχυσιν τὸν ὅλον ἕξειν κόσμον, οὕτως οἴκου διάλυσις ἡ τροφῆς ἀναίρεσίς ἡ τροφῆς ἀναίρεσις supplevi ἐστι· συναναιρεῖται γὰρ αὐτῇ πῦρ + ἑστιοῦχον ἑστία κρατῆρες ὑποδοχαὶ ξενισμοί, φιλανθρωπότατα καὶ πρῶτα κοινωνήματα πρὸς ἀλλήλους, + μᾶλλον δὲ σύμπας ὁ βίος, εἴ γε εἴ γε Xylander: εἴ τε διαγωγὴ τίς ἐστιν ἀνθρώπου πράξεων ἔχουσα διέξοδον, ὧν ἡ τῆς τροφῆς χρεία καὶ παρασκευὴ τὰς πλείστας παρακαλεῖ. + δεινὸν μὲν οὖν, ὦ ἑταῖρε, καὶ τὸ γεωργίας αὐτῇ· διολλυμένη γὰρ αὖθις ἀπολείπει γῆν ἡμῖν ἄμορφον καὶ ἀκάθαρτον, ὕλης ἀκάρπου καὶ ῥευμάτων πλημμελῶς φερομένων ὑπʼ ἀργίας ἀνάπλεων. συναπόλλυσι δὲ καὶ τέχνας πάσας καὶ ἐργασίας, ὧν ἔξαρχός ἐστι καὶ παρέχει βάσιν πάσαις καὶ ὕλην, καὶ τὸ + μηδέν εἰσι, ταύτης ἐκποδὼν γενομένης. καταλύονται + δὲ δὲ Meziriacus καὶ τιμαὶ θεῶν, Ἡλίῳ μὲν μὲν idem: δὲ μικράν, ἔτι δʼ ἐλάττω Σελήνῃ χάριν αὐγῆς μόνον καὶ ἀλέας ἀνθρώπων ἐχόντων. ὀμβρίῳ δὲ Διὶ καὶ προηροσίᾳ Δήμητρι καὶ φυταλμίῳ Ποσειδῶνι ποῦ βωμὸς ἔσται, ἐσται R: ἐστι ποῦ δὲ θυσία; πῶς δὲ χαριδότης ὁ Διόνυσος, εἰ δεησόμεθα + μηδενὸς ὧν δίδωσι; τί δὲ θύσομεν ἢ σπείσομεν; τίνος δʼ ἀπαρξόμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τῶν μεγίστων ἀνατροπὴν καὶ σύγχυσιν ἔχει πραγμάτων. ἡδονῆς δὲ πάσης μὲν περιέχεσθαι καὶ πάντως ἀλόγιστόν ἐστι , πᾶσαν δὲ φεύγειν καὶ πάντως; ἀναίσθητον. + τὴν μὲν οὖν ψυχὴν ἑτέραις τισὶν ἡδοναῖς χρῆσθαι + κρείττοσιν ὑπαρχέτω, τῷ δὲ σώματι λαβεῖν ἡδονὴν τῆς ἀπὸ τοῦ τρέφεσθαι δικαιοτέραν οὐκ ἔστιν, ἔστιν H: ἔστιν εὑρεῖν ὅπερ οὐδένα λέληθεν ἀνθρώπων ταύτην γὰρ ἐν μέσῳ θέμενοι κοινωνοῦσιν ἀλλήλοις δείπνων καὶ τραπέζης, + ἀφροδισίων δὲ νύκτα καὶ πολὺ προβάλλονται σκότος, ἡγούμενοι τὸ τούτων τὸ τούτων R: ταύτης τὸ κοινωνεῖν ἀναίσχυντον εἶναι καὶ θηριῶδες, ὡς τὸ μὴ κοινωνεῖν ἐκείνης. ὑπολαβὼν οὖν ἐγὼ τοῦ Κλεοδώρου διαλιπόντος ἐκεῖνο δʼ οὐ λέγεις εἶπον, ὅτι καὶ τὸν ὕπνον ἅμα + τῇ τροφῇ συνεκβάλλομεν; ὕπνου δὲ μὴ ὄντος οὐδʼ + ὄνειρός ἐστιν, ἀλλʼ οἴχεται τὸ πρεσβύτατον ἡμῖν μαντεῖον. ἔσται δὲ μονοειδὴς ὁ βίος καὶ τρόπον τινὰ μάτην τὸ σῶμα περικείσεται τῇ ψυχῇ· τὰ πλεῖστα γὰρ αὐτοῦ καὶ κυριώτατα τῶν μερῶν ἐπὶ τὴν τροφὴν ὄργανα παρεσκεύασται, γλῶττα· καὶ ὀδόντες καὶ στόμαχος καὶ ἧπαρ. ἀργὸν γὰρ οὐδέν ἐστιν + οὐδὲ πρὸς ἄλλην συντεταγμένον χρείαν· ὥσθʼ ὁ μὴ δεόμενος; τροφῆς οὐδὲ σώματος δεῖται. τοῦτο δʼ αὐτὸν ἦν αὑποῦ μὴ δεῖσθαι· σὺν σώματι γὰρ ἡμῶν ἕκαστος. ἡμεῖς μὲν οὖν ἔφην ἐγὼ ταύτας τῇ γαστρὶ συμβολὰς εἰσφέρομεν· εἰ δὲ Σόλων ἤ τις + ἄλλος τι κατηγορεῖ, ἀκουσόμεθα. +

+

πάνυ μὲν οὖν ἔφη ὁ Σόλων, μὴ καὶ τῶν Αἰγυπτίων ἀκριτώτεροι φανῶμεν, οἳ τὸν νεκρὸν ἀνατεμόντες ἀνατεμόντες Winckelmannus: ἀνατέμνοντες ἔδειξαν τῷ ἡλίῳ, εἶτʼ αὐτὰ εἶτʼ αὐτὰ] fort. εὖτα τὰ ἐντερα (vel τὰ ἔγκατα) μὲν εἰς τὸν ποταμὸν κατέβαλον, τοῦ δʼ ἄλλου σώματος ὡς ἤδη + καθαροῦ γεγονότος ἐπιμέλονται. τῷ γὰρ ὄντι τοῦτʼ ἐστὶ τὸ μίασμα τῆς σαρκὸς ἡμῶν καὶ ὁ τάρταρος; ὁ ἐν Ἅιδου, δεινῶν τινων ῥευμάτων καὶ πνεύματος ὁμοῦ καὶ πυρὸς συμπεφυρμένου καὶ νεκρῶν περίπλεως. ζῶν γὰρ οὐδεὶς οὐδεὶς R ἀπʼ οὐδενὸς τρέφεται ζῶντος, + ἀλλὰ θανατοῦντες τὰ ἔμψυχα καὶ τὰ φυόμενα τῷ τρέφεσθαι καὶ αὔξεσθαι μετέχοντα τοῦ ζῆν ἀπολλύντες + ἀδικοῦμεν. ἀπόλλυται γὰρ ἐξ οὗ πέφυκε τὸ μεταβάλλον εἰς ἄλλο, καὶ πᾶσαν φθείρεται φθοράν, ὅπως ἂν θατέρου τροφὴ γένοιτο. τὸ δʼ ἀπέχεσθαι + σαρκῶν ἐδωδῆς, ὥσπερ Ὀρφέα τὸν παλαιὸν ἱστοροῦσι, σόφισμα μᾶλλον ἢ φυγὴ τῶν περὶ τὴν τροφὴν ἀδικημάτων ἐστί. φυγὴ δὲ μία καὶ καθαρμὸς εἰς δικαιοσύνην τέλειος τέλειος R: τελειοῖ αὐτάρκη καὶ ἀπροσδεᾶ γενέσθαι. ᾧ δʼ ἄνευ κακώσεως ἑτέρου τὴν αὑτοῦ σωτηρίαν ἀμήχανον ὁ θεὸς πεποίηκε, τούτῳ τὴν + φύσιν ἀρχὴν ἀδικίας; προστέθεικεν. ἆρʼ οὖν οὐκ ἄξιον, ὦ φίλε , συνεκτεμεῖν ἀδικίᾳ κοιλίαν καὶ στόμαχον καὶ ἧπαρ, ἃ καλοῦ 1 μὲν οὐδενὸς αἴσθησιν + ἡμῖν οὐδʼ ὄρεξιν ἐνδίδωσι, σκεύεσι δὲ μαγειρικοῖς, οἷα κοπίδες καὶ λέβητες, τὰ δὲ μυλωθρικοῖς καὶ + καμίνοις καὶ φρεωρύχοις καὶ μακτηρίοις ἔοικεν; ἀτεχνῶς δὲ τῶν πολλῶν ἴδοι τις ἂν ὥσπερ ἐν μυλῶνι μυλῶνι scripsi: μύλωνι τῷ σώματι τὴν ψυχὴν ἐγκεκαλυμμένην ἀεὶ περὶ τὴν τῆς τροφῆς τροφῆς Amiotus: ψυχῆς χρείαν κυκλοῦσαν, ὥσπερ ἀμέλει καὶ ἡμεῖς ἄρτι μὲν οὔθʼ ἑωρῶμεν ἀλλήλους οὔτʼ + ἠκούομεν, ἀλλʼ ἕκαστος ἐγκεκυφὼς ἐδούλευε τῇ περὶ τὴν τροφὴν χρείᾳ. νυνὶ δʼ ἐπαρθεισῶν τῶν τραπεζῶν ἐλεύθεροι γεγονότες ὡς ὁρᾷς, ἐστεφανωμένοι περὶ λόγους διατρίβομεν καὶ ἀλλήλοις σύνεσμεν καὶ + σχολὴν ἄγομεν, εἰς τὸ μὴ δεῖσθαι τροφῆς ἐληλυθότες. + ἆρʼ οὖν, ἄνπερ ἡ νῦν οὖσα περὶ ἡμᾶς ἕξις ἄπαυστος διαμένῃ παρὰ πάντα τὸν βίον, οὐκ ἀεὶ σχολὴν ἕξομεν ἀλλήλοις συνεῖναι, μὴ δεδιότες πενίαν μηδʼ εἰδότες πλοῦτον; ὁ γὰρ τῶν περισσῶν ζῆλος εὐθὺς ἀκολουθεῖ καὶ συνοικίζεται τῇ χρείᾳ τῶν ἀναγκαίων. ἀλλʼ οἴεται δεῖν τροφὴν εἶναι Κλεόδωρος, + ὅπως τράπεζαι καὶ κρατῆρες ὦσι, καὶ Δήμητρι καὶ Δήμητρι H: αἳ δήμητρι καὶ Κόρῃ θύωμεν. θύωμεν H: θύων ἔτι ἕτερος δέ τις ἀξιούτω μάχας εἶναι καὶ πόλεμον, ἵνα καὶ τείχη καὶ νεωσοίκους καὶ + ὁπλοθήκας ἔχωμεν καὶ θύωμεν ἑκατομφόνια, καθάπερ φασὶ νόμον εἶναι Μεσσηνίοις. ἄλλον δὲ πρὸς + τὴν ὑγίειαν οἶμαι χαλεπαίνειν δεινὸν γὰρ εἰ μηδενὸς νοσοῦντος οὐ στρωμνῆς ἔτι μαλακῆς ὄφελος οὐ κλίνης, οὐκ οὐκ] prius οὐδʼ idem Ἀσκληπιῷ θύσομεν οὐκ ἀποτροπαίοις, ἰατρικὴ δὲ μετʼ ὀργάνων καὶ φαρμάκων ἀποκείσεται τοσούτων ἀκλεὴς καὶ ἀπόθεστος. ἀπόθεστος W: ἀπόθετος ἢ τί ταῦτʼ ἐκείνων + διαφέρει; καὶ γὰρ ἡ τροφὴ λιμοῦ φάρμακον προσάγεται, καὶ θεραπεύειν ἑαυτοὺς λέγονται πάντες οἱ + τρεφόμενοι καὶ δίαιταν, καὶ διαιτᾶν Duebnerus: δίαιταν οὐχ ὡς ἡδύ τι καὶ κεχαρισμένον ἀλλʼ ὡς ἀναγκαῖον τοῦτο τῇ φύσει πράττοντες. ἐπεὶ λύπας γε γε R: τε πλείονας ἔστιν ἀπὸ τῆς τροφῆς + τῶν ἡδονῶν γιγνομένας καταριθμῆσαι, μᾶλλον δʼ ἡ μὲν ἡδονὴ καὶ τόπον ἔχει βραχὺν ἐν τῷ σώματι καὶ χρόνον οὐ πολύν· ἡ δὲ περὶ τὴν διοίκησιν αὐτῆς ἀσχολία καὶ δυσχέρεια τί δεῖ λέγειν ὅσων αἰσχρῶν καὶ ὀδυνηρῶν ἡμᾶς ἐμπίπλησιν; οἶμαι γὰρ εἰς ταῦτα ταῦτα Pflugkius: τοσαῦτα + βλέψαντα τὸνὍμηρον ἀποδείξει κεχρῆσθαι περὶ θεῶν τοῦ μὴ ἀποθνῄσκειν τῷ μὴ τρέφεσθαι οὐ γὰρ σῖτον ἔδουσʼ, οὐ πίνουσʼ αἴθοπα οἶνον Homer E 341 τοὔνεκʼ ἀναίμονές εἰσι καὶ ἀθάνατοι καλέονται , + ὡς μὴ μόνον τοῦ ζῆν ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀποθνῄσκειν + τὴν τροφὴν ἐφόδιον οὖσαν. ἐκ ταύτης γὰρ αἱ νόσοι συντρεφόμεναι τοῖς σώμασιν οὐκ ἔλαττον ἐνδείας κακὸν ἔχουσι τὴν πλήρωσιν· πολλάκις δὲ καὶ μεῖζόν ἐστιν ἔργον τοῦ πορίσαι τροφὴν καὶ συναγαγεῖν τὸ καταναλῶσαι καὶ διαφορῆσαι πάλιν εἰς τὸ σῶμα + παραγενομένην. ἀλλʼ ὥσπερ εἰ διαποροῖεν αἱ Δαναΐδες τίνα βίον βιώσονται καὶ τί πράξουσιν ἀπαλλαγεῖσαι τῆς περὶ τὸν πίθον λατρείας καὶ πληρώσεως, οὕτω διαποροῦμεν ἡμεῖς, εἰ γένοιτο παύσασθαι + φοροῦντας εἰς τὴν σάρκα τὴν ἄτρυτον ἐκ γῆς ἅμα + καὶ θαλάττης τοσαῦτα, τί πράξομεν ἀπειρίᾳ τῶν καλῶν τὸν ἐπὶ τοῖς ἀναγκαίοις στέργοντες βίον. ὥσπερ οὖν οἱ δουλεύσαντες, ὅταν ἐλευθερωθῶσιν, ἃ πάλαι τοῖς δεσπόταις ἔπραττον ὑπηρετοῦντες, ταῦτα πράττουσιν αὑτοῖς καὶ διʼ αὑτούς, οὕτως ἡ ψυχὴ + νῦν μὲν τρέφει τὸ σῶμα πολλοῖς πόνοις καὶ ἀσχολίαις, εἰ δʼ ἀπαλλαγείη τῆς λατρείας, αὑτὴν δήπουθεν ἐλευθέραν γενομένην θρέψει καὶ βιώσεται, εἰς αὑτὴν ὁρῶσα καὶ τὴν ἀλήθειαν, οὐδενὸς περισπῶντος οὐδʼ ἀπάγοντος. ἑ τὰ μὲν οὖν ῥηθέντα περὶ τροφῆς, + ὦ Νίκαρχε, ταῦτʼ ἦν.

+

ἔτι δὲ τοῦ Σόλωνος λέγοντος εἰσῆλθε Γόργος ὁ Περιάνδρου ἀδελφός· ἐτύγχανε γὰρ εἰς +Ταίναρον ἀπεσταλμένος ἔκ τινων χρησμῶν, τῷ Ποσειδῶνι θυσίαν καὶ θεωρίαν ἀπάγων. malim ἀπάξων ἀσπασαμένων + δʼ αὐτὸν ἡμῶν καὶ τοῦ Περιάνδρου προσαγαγομένου καὶ φιλήσαντος καθίσας παρʼ αὐτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης ἀπήγγειλεν ἅττα δὴ πρὸς μόνον ἐκεῖνον, ὁ δʼ ἠκροᾶτο, πολλὰ πάσχοντι πρὸς τὸν λόγον ὅμοιος ὤν. τὰ μὲν γὰρ ἀχθόμενος τὰ δʼ ἀγανακτῶν ἐφαίνετο, πολλάκις δʼ ἀπιστῶν, εἶτα θαυμάζων τέλος δὲ γελάσας πρὸς ἡμᾶς βούλομαι μέν ἔφη πρὸς τὸ παρὸν φράσαι τὸ προσηγγελμένον· ὀκνῶ δʼ ἀκούσας + +Θαλέω ποτʼ εἰπόντος ὅτι δεῖ τὰ μὲν εἰκότα λέγειν, τὰ δʼ ἀμήχανα σιωπᾶν ὑπολαβὼν οὖν ὁ Βίας ἀλλὰ καὶ τοῦτʼ ἔφη Θαλέω τὸ σοφόν ἐστιν, ὅτι δεῖ τοῖς μὲν ἐχθροῖς καὶ περὶ τῶν πιστῶν ἀπιστεῖν, τοῖς δὲ φίλοις καὶ τὰ ἄπιστα πιστεύειν, ἐχθροὺς + μέν, ἔγωγʼ ἡγοῦμαι, τοὺς πονηροὺς καὶ ἀνοήτους, φίλους δὲ τοὺς χρηστοὺς καὶ φρονίμους αὐτοῦ καλοῦντος. οὐκοῦν ἔφη λεκτέον εἰς ἅπαντας, ὦ Γόργε, μᾶλλον δʼ ἀκτέον ἐπὶ τοὺς νέους τούτους διθυράμβους ὑπερφθεγγόμενον ὃν ἥκεις λόγον ἡμῖν + κομίζων.

+

ἔφη τοίνυν Γόργος ὅτι, τῆς θυσίας ἐφʼ ἡμέρας τρεῖς συντελεσθείσης ὑπʼ αὐτοῦ καὶ τῇ τελευταίᾳ + παννυχίδος οὔσης καὶ χορείας τινὸς καὶ παιδιᾶς παρὰ τὸν αἰγιαλόν, ἡ μὲν σελήνη κατέλαμπεν + εἰς τὴν θάλατταν, οὐκ ὄντος δὲ πνεύματος ἀλλὰ νηνεμίας; καὶ γαλήνης, πόρρωθεν ἀφεωρᾶτο φρίκη κατιοῦσα παρὰ τὴν ἄκραν, ἀφρόν τινα καὶ ψόφον ἄγουσα τῷ ῥοθίῳ περὶ αὐτὴν πολύν, ὥστε πάντας ἐπὶ τὸν τόπον οἷ προσβάλλειν προσβάλλειν ἔμελλε R: προσέμελλε ἔμελλε καταδραμεῖν + θαυμάσαντας. πρὶν δʼ εἰκάσαι τὸ προσφερόμενον ὑπὸ τάχους, δελφῖνες ὤφθησαν, οἱ μὲν ἀθρόοι πέριξ κυκλοῦντες, οἱ δʼ ὑφηγούμενοι τοῦ αἰγιαλοῦ πρὸς + τὸ λειότατον, ἄλλοι δʼ ἐξόπισθεν, οἷον περιέποντες. ἐν μέσῳ δʼ ἀνεῖχεν ὑπὲρ τῆς θαλάσσης ὄγκος ἀσαφὴς καὶ ἄσημος ὀχουμένου σώματος, μέχρι οὗ συναγαγόντες συναγαγόντες W: συνάγοντες εἰς ταὐτὸ καὶ συνεποκείλαντες ἐξέθηκαν ἐπὶ γῆν ἄνθρωπον ἔμπνουν καὶ κινούμενον, + αὐτοὶ δὲ πάλιν πρὸς τὴν ἄκραν ἀναφερόμενοι μᾶλλον ἢ πρότερον ἐξήλαντο, παίζοντες; ὑφʼ ἡδονῆς τινος· ὡς ἔοικε καὶ σκιρτῶντες. ἡμῶν δʼ ὁ Γόργος ἔφη πολλοὶ μὲν διαταραχθέντες ἔφυγον ἀπὸ τῆς θαλάσσης, ὀλίγοι δὲ μετʼ ἐμοῦ θαρρήσαντες προσελθεῖν + ἐγνώρισαν Ἀρίονα τὸν κιθαρῳδόν, αὐτὸν + τοὔνομα φθεγγόμενον ἑαυτοῦ, καὶ τῇ στολῇ καταφανῆ γενόμενον τὸν γὰρ ἐναγώνιον ἐτύγχανεν ἀμπεχόμενος κόσμον, ᾧ κιθαρῳδῶν ἐχρῆτο. ἐχρῆτο R: ἐχρήσατο κομίσαντες οὖν ἐπὶ σκηνὴν αὐτόν, ὡς οὐδὲν εἶχε κακὸν ἀλλʼ ἢ + διὰ τάχος καὶ ῥοῖζον ἐφαίνετο τῆς φορᾶς ἐκλελυμένος καὶ κεκμηκώς, ἠκούσαμεν λόγον ἄπιστον ἅπασι πλὴν ἡμῶν τῶν θεασαμένων τὸ τέλος. ἔλεγε γὰρ Ἀρίων ὡς πάλαι μὲν ἐγνωκὼς ἐκ τῆς Ἰταλίας ἀπαίρειν, Περιάνδρου δὲ γράψαντος αὐτῷ προθυμότερος + γενόμενος ὁλκάδος Κορινθίας παραφανείσης εὐθὺς ἐπιβὰς ἀναχθείη, μετρίῳ δὲ πνεύματι χρωμένων ἡμέρας τρεῖς αἴσθοιτο τοὺς ναύτας ἐπιβουλεύοντας + ἀνελεῖν αὐτόν, εἶτα καὶ παρὰ τοῦ κυβερνήτου πύθοιτο κρύφα μηνύσαντος ὡς τῇ νυκτὶ τοῦτο δρᾶν + αὐτοῖς εἴη δεδογμένον. ἔρημος οὖν ὢν βοηθείας καὶ ἀπορῶν ὁρμῇ τινι χρήσαιτο δαιμονίῳ τὸ μὲν σῶμα κοσμῆσαι καὶ λαβεῖν ἐντάφιον αὑτῷ τὸν ἐναγώνιον ἔτι ζῶν κόσμον, ἐξᾷσαι δὲ τὸν βίον τὸν βίον R: τῷ βίῳ τελευτῶν καὶ μὴ γενέσθαι κατὰ τοῦτο τῶν κύκνων ἀγεννέστερος. ἐσκευασμένος οὖν καὶ προειπὼν ὅτι προθυμία τις αὐτὸν ἔχοι τῶν νόμων διελθεῖν τὸν Πυθικὸν + ὑπὲρ σωτηρίας αὑτοῦ καὶ τῆς νεὼς καὶ τῶν + ἐμπλεόντων, καταστὰς παρὰ τὸν τοῖχον ἐν πρύμνῃ καί τινα θεῶν πελαγίων ἀνάκλησιν προανακρουσάμενος ᾄδοι τὸν νόμον. καὶ ὅσον οὔπω μεσοῦντος αὐτοῦ καταδύοιτο μὲν ὁ ἥλιος εἰς τὴν θάλατταν, + ἀναφαίνοιτο δʼ ἡ Πελοπόννησος. οὐκέτʼ οὖν τῶν ναυτῶν τὴν νύκτα περιμενόντων ἀλλὰ χωρούντων ἐπὶ τὸν φόνον, ἰδὼν ξίφη γεγυμνωμένα καὶ παρακαλυπτόμενον ἤδη τὸν κυβερνήτην, ἀναδραμὼν ῥίψειεν ἑαυτὸν ὡς δυνατὸν ἦν μάλιστα πόρρω τῆς + ὁλκάδος. πρὶν δʼ ὅλον καταδῦναι τὸ σῶμα δελφίνων ὑποδραμόντων ἀναφέροιτο, μεστὸς ὢν ἀπορίας καὶ ἀγωνίας ἀγωνίας H: ἀγνοίας καὶ ταραχῆς τὸ πρῶτον· ἐπεὶ δὲ ῥᾳστώνη τῆς ὀχήσεως ἦν, καὶ πολλοὺς ἑώρα ἀθροιζομένους + περὶ αὐτὸν εὐμενῶς καὶ διαδεχομένους ὡς + ἀναγκαῖον ἐν μέρει λειτούργημα καὶ προσῆκον πᾶσιν, ἡ δʼ ὁλκὰς ἀπολειφθεῖσα πόρρω τοῦ τάχους αἴσθησιν παρεῖχε, μήτε τοσοῦτον ἔφη δέους πρὸς θάνατον αὐτῷ μήτʼ ἐπιθυμίας τοῦ ζῆν ὅσον φιλοτιμίας ἐγγενέσθαι πρὸς τὴν σωτηρίαν, ὡς θεοφιλὴς ἀνὴρ + φανείη καὶ λάβοι περὶ περὶ] παρὰ R θεῶν δόξαν βέβαιον. ἅμα δὲ καθορῶν τὸν οὐρανὸν ἀστέρων περίπλεων καὶ τὴν σελήνην ἀνίσχουσαν εὐφεγγῆ καὶ καθαράν, + ἑστώσης δὲ δὲ] τε H πάντῃ τῆς θαλάσσης ἀκύμονος ὥσπερ τρίβον ἀνασχιζόμενον ἀνασχιζομένην Duebnerus τῷ δρόμῳ, διανοεῖσθαι πρὸς αὑτὸν ὡς οὐκ ἔστιν εἷς ὁ τῆς Δίκης ὀφθαλμός, ἀλλὰ πᾶσι τούτοις ἐπισκοπεῖ κύκλῳ ὁ θεὸς τὰ πραττόμενα + περὶ γῆν τε καὶ θάλατταν. τούτοις δὴ τοῖς λογισμοῖς ἔφη τὸ κάμνον αὐτῷ καὶ βαρυνόμενον ἢδη τοῦ σώματος ἀναφέρεσθαι, καὶ τέλος ἐπεὶ τῆς ἄκρας ἀπαντώσης ἀποτόμου καὶ ὑψηλῆς εὖ πως φυλαξάμενοι καὶ κάμψαντες ἐν χρῷ παρενήχοντο παρενήχοντο W: γὰρ ἐνήχοντο τῆς γῆς + + ὥσπερ εἰς λιμένα σκάφος ἀσφαλῶς ἀσφαλῶς R: ἀσφαλὲς post κατάγοντες lacunae signa dedit H κατάγοντες, παντάπασιν αἰσθέσθαι θεοῦ κυβερνήσει γεγονέναι τὴν κομιδήν. ταῦθʼ , ὁ Γόργος ἔφη τοῦ Ἀρίονος εἰπόντος ἠρόμην αὐτὸν ὅπου τὴν ναῦν οἴεται κατασχήσειν. ὁ δὲ πάντως μὲν εἰς Κόρινθον, πολὺ μέντοι + καθυστερεῖν · αὐτὸν γὰρ ἑσπέρας ἐκπεσόντα πεντακοσίων οὐ μεῖον οἴεσθαι σταδίων δρόμον κομισθῆναι, καὶ γαλήνην εὐθὺς κατασχεῖν οὐ μὴν ἀλλʼ ἑαυτὸν ὁ Γόργος ἔφη πυθόμενον τοῦ τε ναυκλήρου τοὔνομα καὶ τοῦ κυβερνήτου καὶ τῆς νεὼς τὸ παράσημον + ἐκπέμψαι πλοῖα, καὶ στρατιώτας ἐπὶ τὰς κατάρσεις + παραφυλάξοντας· τὸν δʼ Ἀρίονα μετʼ αὐτοῦ κομίζειν ἀποκεκρυμμένον, ὅπως μὴ προαισθόμενοι τὴν σωτηρίαν διαφύγοιεν. ὄντως οὖν ἐοικέναι θείᾳ τύχῃ τὸ πρᾶγμα· παρεῖναι γὰρ αὐτοὺς ἅμα δεῦρο καὶ + πυνθάνεσθαι τῆς νεὼς κεκρατημένης ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν συνειλῆφθαι τοὺς ἐμπόρους καὶ ναύτας.

+

ὁ μὲν οὖν Περίανδρος ἐκέλευσεν εὐθὺς ἐξαναστάντα τὸν Γόργον εἰς φυλακὴν ἀποθέσθαι τοὺς ἄνδρας οἷ οἷ scripsi: οὗ μηδεὶς αὐτοῖς πρόσεισι μηδὲ φράσει τὸν Ἀρίονα σεσωσμένον· ὁ δʼ Αἴσωπος ἀλλʼ ὑμεῖς ἔφη + τοὺς ἐμοὺς χλευάζετε κολοιοὺς καὶ κόρακας εἰ διαλέγονται δελφῖνες δὲ τοιαῦτα νεανιεύονται Κἀγὼ πρὸς αὐτὸν ἄλλο τι λέγωμεν ἔφην ὦ Αἴσωπε· + τούτῳ δὲ τῷ λόγῳ πιστευομένῳ καὶ γραφομένῳ παρʼ ἡμῖν πλέον ἢ χίλιʼ ἔτη διαγέγονεν ἀπὸ ἀπὸ R: καὶ ἀπὸ τῶν Ἰνοῦς + καὶ Ἀθάμαντος χρόνων ὁ δὲ Σόλων ὑπολαβών ἀλλὰ ταῦτα μέν, ὦ Διόκλεις, ἐγγὺς θεῶν ἔστω καὶ ὑπὲρ ἡμᾶς ἀνθρώπινον δὲ καὶ πρὸς ἡμᾶς τὸ τοῦ Ἡσιόδου πάθος· ἀκήκοας γὰρ ἴσως τὸν λόγον. οὐκ ἔγωγʼ εἶπον. εἶπον R: εἶπεν ἀλλὰ μὴν ἄξιον πυθέσθαι. Μιλησίου + γάρ, ὡς ἔοικεν, ἀνδρός, ᾧ ξενίας ἐκοινώνει ὁ +Ἡσίοδος καὶ διαίτης ἐν Λοκροῖς, τῇ τοῦ ξένου θυγατρὶ κρύφα συγγενομένου καὶ φωραθέντος ὑποψίαν ἔσχεν ὡς γνοὺς ἀπʼ ἀρχῆς καὶ συνεπικρύψας τὸ ἀδίκημα, μηδενὸς ὢν αἴτιος, ὀργῆς; ὀργῇ δʼ ἀκαίρῳ H δὲ καιρῷ καὶ διαβολῆς + περιπεσὼν ἀδίκως. ἀπέκτειναν γὰρ αὐτὸν οἱ τῆς παιδίσκης ἀδελφοὶ περὶ τὸ Λοκρικὸν Νέμειον ἐνεδρεύσαντες, καὶ μετʼ αὐτοῦ τὸν ἀκόλουθον, ᾧ Τρωίλος ἦν ὄνομα. τῶν δὲ σωμάτων εἰς τὴν θάλασσαν ὠσθέντων τὸ μὲν τοῦ Τρωίλου, εἰς τὸν Δάφνον ποταμὸν εἰς τὸν Δάφνον ποταμὸν del. H + ἔξω φορούμενον, ἐπεσχέθη περικλύστῳ χοιράδι μικρὸν ὑπὲρ τὴν θάλασσαν ἀνεχούσῃ · καὶ μέχρι νῦν Τρωίλος ἡ χοιρὰς καλεῖται· τοῦ δʼ Ἡσιόδου τὸν + νεκρὸν εὐθὺς ἀπὸ γῆς ὑπολαβοῦσα δελφίνων ἀγέλη πρὸς τὸ Ῥίον κατὰ τὴν Μολύκρειαν κατὰ τὴν Μολύκρειαν scripsi cum Palmerio: καψ̀ τὴν μολύκριαν ἐκόμιζε. ἐτύγχανε δὲ Λοκροῖς ἡ τῶν Ῥίων Ῥιείων R καθεστῶσα θυσία καὶ + πανήγυρις, ἣν ἄγουσιν ἔτι νῦν ἐπιφανῶς περὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον· ὡς δʼ ὤφθη προσφερόμενον τὸ σῶμα , θαυμάσαντες ὡς εἰκὸς ἐπὶ τὴν ἀκτὴν κατέδραμον, καὶ γνωρίσαντες ἔτι πρόσφατον τὸν νεκρὸν ἅπαντα δεύτερα τοῦ ζητεῖν τὸν φόνον ἐποιοῦντο + διὰ τὴν δόξαν τοῦ Ἡσιόδου. καὶ τοῦτο μὲν ταχέως ἔπραξαν, εὑρόντες τοὺς φονεῖς· αὐτούς τε γὰρ κατεπόντισαν ζῶντας καὶ τὴν οἰκίαν κατέσκαψαν. ἐτάφη δʼ ὁ Ἡσίοδος πρὸς τῷ Νεμείῳ· τὸν δὲ τάφον οἱ πολλοὶ τῶν ξένων οὐκ ἴσασιν, ἀλλʼ ἀποκέκρυπται + + ζητούμενος ὑπʼ Ὀρχομενίων, ὥς φασι, βουλομένων κατὰ χρησμὸν ἀνελέσθαι τὰ λείψανα καὶ θάψαι παρʼ αὑτοῖς. εἴπερ οὖν οὕτως ἔχουσιν οἰκείως καὶ φιλανθρώπως πρὸς τοὺς ἀποθανόντας, ἔτι μᾶλλον εἰκός ἐστι τοῖς ζῶσι βοηθεῖν, καὶ μάλιστα κηληθέντας + αὐλοῖς ἤ τισι μέλεσι. τουτὶ γὰρ ἤδη πάντες ἴσμεν, ὅτι μουσικῇ τὰ ζῷα ταῦτα χαίρει καὶ διώκει, καὶ παρανήχεται τοῖς τοῖς] πλοίοις Pflugkius, sed ἐλαυνομένοις h. l. fere = πλέουσι ἐλαυνομένοις πρὸς ᾠδὴν καὶ αὐλὸν ἐν εὐδίᾳ χορείαις χορείαις W: πορείαις τερπόμενα. χαίρει δὲ καὶ + νήξεσι παίδων καὶ κολύμβοις ἁμιλλᾶται. διὸ καὶ + νόμος ἀδείας ἄγραφός ἐστιν αὐτοῖς· θηρᾷ γὰρ οὐδεὶς οὔδε οὐδὲ H: οὔτε λυμαίνεται, πλὴν ὅταν ἐν δικτύοις γενόμενοι κακουργῶσι περὶ τὴν ἄγραν , πληγαῖς κολάζονται καθάπερ παῖδες ἁμαρτάνοντες. μέμνημαι δὲ καὶ παρὰ Λεσβίων ἀνδρῶν ἀκούσας σωτηρίαν τινὸς κόρης ὑπὸ δελφῖνος ἐκ θαλάττης γενέσθαι· ἀλλʼ + ἐγὼ μὲν οὐκ ἀκριβῶ τἄλλα, ὁ δὲ ἀλλ́ ἐγὼ μὲν - ὁ δὲ scripsi: λεγόμενον ἀκριβῶς ἀλλʼ ὁ Πιττακὸς ἐπεὶ γιγνώσκει, ἐπεὶ γιγνώσκει W: ἐπιγιγώσκει δίκαιός ἐστι περὶ τούτων διελθεῖν.

+

ἔφη τοίνυν ὁ Πιττακὸς ἔνδοξον εἶναι καὶ μνημονευόμενον ὑπὸ πολλῶν τὸν λόγον. χρησμοῦ γὰρ γενομένου τοῖς οἰκίζουσι Λέσβον, ὅταν ἕρματι + + πλέοντες προστύχωσιν ὃ καλεῖται Μεσόγειον, τότʼ ἐνταῦθα Ποσειδῶνι μὲν ταῦρον Ἀμφιτρίτῃ δὲ καὶ Νηρηίσι ζῶσαν καθεῖναι καθεῖναι H: καθιέναι παρθένον· ὄντων οὖν ἀρχηγετῶν ἑπτὰ καὶ βασιλέων, ὀγδόου δὲ τοῦ Ἐχελάου πυθοχρήστου τῆς ἀποικίας ἡγεμόνος, οὗτος μὲν + ἠίθεος ἦν ἔτι, τῶν δʼ ἑπτὰ κληρουμένων, ὅσοις ἄγαμοι παῖδες ἦσαν, καταλαμβάνει θυγατέρα θυγατέρα (aut μητέρα)] τὴν? Σμινθέως ὁ κλῆρος;. ἣν ἐσθῆτι καὶ χρυσῷ κοσμήσαντες ὡς ἐγένοντο κατὰ τὸν τόπον, ἔμελλον εὐξάμενοι καθήσειν. ἔτυχε δέ τις ἐρῶν αὐτῆς; τῶν συμπλεόντων, + οὐκ ἀγεννὴς ὡς ἔοικε νεανίας, οὗ καὶ τοὔνομα + διαμνημονεύουσιν Ἔναλον. οὗτος ἀμήχανόν τινα τοῦ βοηθεῖν τῇ παρθένῳ προθυμίαν ἐν τῷ τότε πάθει λαβὼν παρὰ τὸν καιρὸν ὥρμησε καὶ περιπλακεὶς ὁμοῦ συγκαθῆκεν ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλατταν. + εὐθὺς μὲν οὖν φήμη τις οὐκ ἔχουσα τὸ βέβαιον, ἄλλως δὲ πείθουσα πολλοὺς ἐν τῷ στρατοπέδῳ διηνέχθη περὶ σωτηρίας αὐτῶν καὶ κομιδῆς. ὑστέρῳ δὲ χρόνῳ τὸν Ἔναλόν φασιν ἐν Λέσβῳ φανῆναι καὶ λέγειν ὡς ὑπὸ δελφίνων φορητοὶ διὰ θαλάττης ἐκπέσοιεν ἀβλαβῶς εἰς τὴν ἤπειρον, ἔτι ἔτι H: ἔστι + δʼ ἄλλα θειότερα τούτων ἐκπλήττοντα καὶ κηλοῦντα τοὺς πολλοὺς διηγεῖσθαι , πάντων δὲ πίστιν ἔργῳ + παρασχεῖν. κύματος γὰρ ἠλιβάτου περὶ τὴν νῆσον αἰρομένου καὶ τῶν ἀνθρώπων δεδιότων ἀπαντῆσαι, μόνον ·ʼ ·ʼ lacunam signavit W. Fort. supplenda: μόνῳ θαρρήσαντι τῷ Ἐνάλω προσελθεῖν τῇ θαλάττῃ θαλάττῃ ἕπεσθαι πολύποδας αὐτῷ πρὸς + τὸ ἱερὸν τοῦ Ποσειδῶνος. ὧν τοῦ μεγίστου λίθον κομίζοντος λαβεῖν τὸν Ἔναλον καὶ ἀναθεῖναι, καὶ τοῦτον Ἔναλον καλοῦμεν. καθόλου δʼ εἰπεῖν, δʼ εἰπεῖν H: δὲ εἶπεν εἴ τις εἰδείη εἰδείη Pflugkius: εἶδεν ἢ διαφορὰν ἀδυνάτου καὶ ἀσυνήθους καὶ παραλόγου καὶ παραδόξου, μάλιστʼ ἄν, ὦ Χίλων, καὶ + μήτε καὶ μήτε] μήτε W πιστεύων ὡς ἔτυχε μήτʼ ἀπιστῶν τὸ μηδὲν ἄγαν ὡς ὡς] ὃ H σὺ προσέταξας διαφυλάττων. διαφυλάττων] διαφυλάττοι W

+

μετὰ δὲ τοῦτον ὁ Ἀνάχαρσις εἶπεν ὅτι τοῦ Θαλέω καλῶς ὑπολαμβάνοντος ἐν πᾶσιν εἶναι τοῖς + κυριωτάτοις μέρεσι τοῦ κόσμου καὶ μεγίστοις ψυχήν, + οὐκ ἄξιόν ἐστι θαυμάζειν εἰ τὰ κάλλιστα περαίνεται θεοῦ γνώμῃ. ψυχῆς γὰρ ὄργανον τὸ σῶμα, θεοῦ δʼ ἡ ψυχή· καὶ καθάπερ σῶμα πολλὰς μὲν ἐξ αὑτοῦ κινήσεις ἔχει, τὰς δὲ πλείστας καὶ καλλίστας ὑπὸ ψυχῆς, οὕτως αὖ πάλιν ἡ ψυχὴ τὰ μὲν ὑφʼ ἑαυτῆς + κινουμένη πράττει, τὰ δὲ τῷ θεῷ παρέχει χρωμένῳ κατευθύνειν καὶ τρέπειν αὐτὴν ᾗ βούλοιτο , βούλεται H πάντων ὀργάνων εὐτρεπέστατον οὖσα. δεινὸν γάρ εἶπεν εἰ πῦρ μὲν ὄργανόν ἐστι θεοῦ καὶ πνεῦμα καὶ ὕδωρ + καὶ νέφη καὶ ὄμβροι, διʼ ὧν πολλὰ μὲν σῴζει τε + καὶ τρέφει, πολλὰ δʼ ἀπόλλυσι καὶ ἀναιρεῖ, ζῴοις δὲ χρῆται πρὸς; οὐδὲν ἁπλῶς οὐδέπω τῶν ὑπʼ αὐτοῦ γιγνομένων. ἀλλὰ μᾶλλον εἰκὸς ἐξηρτημένα τῆς τοῦ θεοῦ δυνάμεως ὑπουργεῖν, καὶ συμπαθεῖν ταῖς τοῦ θεοῦ κινήσεσιν ἢ Σκύθαις τόξα λύραι δʼ Ἕλλησι + καὶ αὐλοὶ συμπαθοῦσιν. ἐπὶ δὲ τούτοις ὁ ποιητὴς Χερσίας ἄλλων τε σωθέντων ἀνελπίστως ἐμέμνητο καὶ Κυψέλου τοῦ Περιάνδρου πατρός, ὃν οἱ πεμφθέντες ἀνελεῖν νεογνὸν ὄντα προσμειδιάσαντʼ προσμειδιάσαντα R: προσομιλήσαντ αὐτοῖς ἀπετράποντο· καὶ πάλιν μετανοήσαντες ἐζήτουν + + καὶ οὐχ εὗρον, εἰς κυψέλην ὑπὸ τῆς μητρὸς ἀποτεθέντα. διὸ καὶ τὸν οἶκον ἐν ἐν] τὸν ἐν H Δελφοῖς κατεσκεύασεν ὁ Κύψελος, ὥσπερ ὥσπερ w(s tou= id. θεοῦ τότε τὸν κλαυθμυρισμὸν ἐπισχόντος, ὅπως διαλάθοι τοὺς ζητοῦντας.ʼ Καὶ ὁ Πιττακὸς προσαγορεύσας τὸν Περίανδρον εὖ γʼ + ἔφη Περίανδρε Χερσίας ἐποίησε μνησθεὶς τοῦ οἴκου· πολλάκις γὰρ ἐβουλόμην ἐρέσθαι σε τῶν βατράχων τὴν αἰτίαν ἐκείνων, τί βούλονται περὶ τὸν πυθμένα τοῦ φοίνικος ἐντετορευμένοι τοσοῦτοι, καί τίνα πρὸς τὸν θεὸν ἢ τὸν ἀναθέντα λόγον ἔχουσι. + Τοῦ δὲ Περιάνδρου τὸν Χερσίαν ἐρωτᾶν κελεύσαντος , εἰδέναι γὰρ ἐκεῖνον καὶ παρεῖναι τῷ Κυψέλῳ + καθιεροῦντι τὸν οἶκον, 5 Χερσίας μειδιάσας ἀλλʼ οὐκ ἄν ἔφη φράσαιμι πρότερον ἢ πυθέσθαι παρὰ τούτων ὅ τι βούλεται τὸ μηδὲν ἄγαν αὐτοῖς καὶ τὸ γνῶθι σαυτόν, καὶ τοῦτο δὴ τὸ πολλοὺς μὲν ἀγάμους πολλοὺς δʼ ἀπίστους ἐνίους δὲ καὶ ἀφώνους + πεποιηκὸς ἐγγύα πάρα δʼ ἄτα. τί δʼ εἶπεν ὁ Πιττακὸς ἡμῶν δέῃ ταῦτα φραζόντων; πάλαι γὰρ Αἰσώπου λόγον εἰς ἕκαστον ὡς ἔοικε τούτων συντεθεικότος ἐπαινεῖς. Καὶ ὁ Αἴσωπος ὅταν γε παίζῃ πρὸς ἐμὲ Χερσίας εἶπε σπουδάζων δὲ τούτων Ὅμηρον + εὑρετὴν ἀποδείκνυσι καί φησι τὸν μὲν Ἕκτορα + γιγνώσκειν ἑαυτόν, τοῖς γὰρ ἄλλοις ἐπιτιθέμενος Αἴαντος ἀλέεινε μάχην Τελαμωνιάδαο Homer. Λ 542 τὸν δʼ Ὀδυσσέα τοῦ μηδὲν ἄγαν ἐπαινέτην τῷ Διομήδει παρακελεύεσθαι + Τυδείδη, μήτʼ ἄρʼ με μάλʼ αἴνεε μήτε τι νείκει K 249 τὴν δʼ ἐγγύην οἱ μὲν ἄλλοι λοιδορεῖν αὐτὸν ὡς πρᾶγμα δείλαιον καὶ μάταιον οἴονται λέγοντα δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι, θ 351 Χερσίας δʼ οὑτοσί φησι τὴν Ἄτην ὑπὸ τοῦ Διὸς + ῥιφῆναι τῇ ἐγγύῃ παραγιγνομένην ἣν ἐγγυησάμενος + ὁ Ζεὺς ἐσφάλη περὶ τῆς τοῦ Ἡρακλέους γενέσεως. ὑπολαβὼν δʼ ὁ Σόλων οὐκοῦν ἔφη καὶ τῷ σοφωτάτῳ πιστευτέον Ὁμήρῳ Ὁμήρῳ] H 282. 293 νὺξ δʼ ἤδη τελέθει· ἀγαθὸν καὶ νυκτὶ πιθέσθαι. + σπείσαντες οὖν Μούσαις καὶ Ποσειδῶνι καὶ Ἀμφιτρίτῃ διαλύωμεν εἰ δοκεῖ τὸ συμπόσιον. τοῦτʼ ἔσχεν, ὦ Νίκαρχε, πέρας ἡ τότε συνουσία. τοῦτʼ] τοιοῦτο R