Keyboarding
ἵνα ὑπὸ χεῖρα ἀναγινώσκῃς αὐτὰς καὶ δυνηθῇς φυλάξαι
πότερον δ̓ οὐδ̓ ὅλως ἢ τισὶ καταλειπτέον συγγράμματα; καὶ
-εἰ μὲν τὸ πρότερον, τίς ἡ τῶν γραμμάτων χρεία; εἰ δὲ τὸ ἕτερον,
-ἤτοι τοῖς σπουδαίοις ἢ τοῖς μή; γελοῖον μεντἂν εἴη τὴν τῶν σπουδαίων
-ἀποδοκιμάζοντα γραφὴν τοὺς μὴ τοιούτους ἀποδέχεσθαι συντάττοντας.
-υἱέ, ἐὰν δεξάμενος ῥῆσιν
-ἐντολῆς ἐμῆς κρύψῃς παρὰ σεαυτῷ, ὑπακούσεται σοφίας τὸ οὖς σου.
-σπειρόμενον τὸν λόγον κρύπτεσθαι μηνύει καθάπερ ἐν γῇ τῇ τοῦ
-καὶ παραβαλεῖς καρδίαν σου εἰς σύνεσιν, παραβαλεῖς δὲ αὐτὴν εἰς
-νουθέτησιν τῷ υἱῷ σου.
ψυχὴ γάρ, οἶμαι, ψυχῇ καὶ πνεῦμα πνεύματι
-συναπτόμενα κατὰ τὴν τοῦ λόγου σπορὰν αὔξει τὸ καταβληθὲν
-καὶ ζῳογονεῖ· υἱὸς δὲ πᾶς ὁ παιδευόμενος καθ̓ ὑπακοὴν τοῦ παιδεύοντος.
-
-υἱέ,
φησίν, ἐμῶν θεσμῶν μὴ ἐπιλανθάνου.
εἰ δὲ μὴ
-πάντων ἡ γνῶσις, ὄνος λύρας, ᾗ φασιν οἱ παροιμιαζόμενοι, τοῖς πολλοῖς
-τὰ συγγράμματα. ὕες γοῦν βορβόρῳ ἥδονται
μᾶλλον ἢ καθαρῷ
-διὰ τοῦτο
, φησὶν ὁ κύριος, ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ.
-ὅτι βλέποντες οὐ βλέπουσι καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι καὶ οὐ συνιᾶσι.
-τὴν ἄγνοιαν αὐτοῖς ὡς μὴ παρέχοντος τοῦ κυρίου?̔μὴ γὰρ οὐ θεμιτὸν
-οὕτω φρονεῖν̓, ἀλλὰ τὴν ὑπάρχουσαν διελέγξαντος προφητικῶς
-καὶ ἀσυνέτους τῶν λεγομένων ἐσομένους μηνύσαντος.
Ἤδη δὲ καταφαίνεται ἐκ περιουσίας ὁ σωτὴρ αὐτός, κατὰ τὴν τοῦ
-λαμβάνοντος δύναμιν, ἥν δεῖ ἐκ συνασκήσεως αὔξειν, τοῖς δούλοις τὰ
-ὑπάρχοντα διανείμας, αὖθις ἐπανελθὼν τιθέναι λόγον μετ̓ αὐτῶν.
-ὁπηνίκα τοὺς μὲν αὐξήσαντας τὸ ἀργύριον αὐτοῦ, τοὺς ἐν ὀλίγῳ
-πιστούς
, ἀποδεξάμενος καὶ ἐπαγγειλάμενος ἐπὶ πολλῶν καταστήσειν
-εἰς τὴν τοῦ κυρίου χαρὰν
προσέταξεν εἰσελθεῖν. τῷ δὲ ἀποκρυψαμένῳ
-τὸ πιστευθὲν ἀργύριον εἰς τὸ ἐκδανεῖσαι καὶ αὐτὸ ὅπερ
-ἔλαβεν ἀποδιδόντι ἀργόν, πονηρὲ δοῦλε
εἶπεν καὶ ὀκνηρέ, ἔδει σε
-βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην
-ἂν τὸ ἐμόν·
ἐπὶ τούτοις ὁ ἀχρεῖος δοῦλος εἰς τὸ ἐξώτερον
ἐμβληθήσεται
-σκότος
. σὺ οὖν ἐνδυναμοῦ
, καὶ Παῦλος λέγει, ἐν χάριτι
-τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καὶ ἃ ἤκουσας παῤ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων.
-ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους
-
καὶ πάλιν· σπούδασον
Εἰ τοίνυν ἄμφω κηρύττουσι τὸν λόγον, ὃ μὲν τῇ γραφῇ, ὃ δὲ
-τῇ φωνῇ, πῶς οὐκ ἄμφω ἀποδεκτέοι, ἐνεργὸν τὴν πίστιν διὰ τῆς
-ἀγάπης πεποιημένοι; τῇ δὲ αἰτίᾳ τοῦ μὴ τὸ βέλτιστον ἑλομένου
-θεὸς ἀναίτιος. αὐτίκα τῶν μὲν ἐκδανεῖσαι τὸν λόγον ἔργον ἐστίν.
-τῶν δὲ δοκιμάσαι καὶ ἤτοι ἑλέσθαι ἢ μή. ἡ κρίσις δὲ ἐν αὐτοῖς κρίνεται.
-ὅτι ὁ
-σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον· τὸ
-
συμβάλλεται γοῦν τὰ μέγιστα
-τῷ περιτυχόντι κατὰ τὴν θείαν πρόνοιαν, ἀρχὴν πίστεως, πολιτείας
-προθυμίαν, ὁρμὴν τὴν ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν, κίνησιν ζητητικήν. ἴχνος
-γνώσεως. συνελόντι εἰπεῖν ἀφορμὰς δίδωσι σωτηρίας. οἱ δὲ ἐντραφέντες
-γνησίως τοῖς τῆς ἀληθείας λόγοις ἐφόδια ζωῆς ἐν παντὶ
φησὶ συνιστάντες ἑαυτοὺς ὡς θεοῦ διάκονοι, ὡς πτωχοί,
-πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες. ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες·
-τὸ στόμα ἡμῶν ἀνέῳγε πρὸς ὑμᾶς.
διαμαρτύρομαι δέ
, τῷ Τιμοθέῳ
-φησὶν ἐπιστέλλων, ἐνώπιον τοῦ θεοῦ καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ
-τῶν ἐκλεκτῶν ἀγγέλων, ἵνα ταῦτα φυλάξῃς χωρὶς προκρίματος, μηδὲν
-ποιῶν κατὰ πρόσκλισιν.
Ἀνάγκη τοίνυν ἄμφω τούτω δοκιμάζειν σφᾶς αὐτούς, τὸν μὲν
-εἰ ἄξιος λέγειν τε καὶ ὑπομνήματα καταλιμπάνειν, τὸν δὲ εἰ ἀκροᾶσθαί
-τε καὶ ἐντυγχάνειν δίκαιος· ᾗ καὶ τὴν εὐχαριστίαν τινὲς διανείμαντες.
-ὡς ἔθος, αὐτὸν δὴ ἕκαστον τοῦ λαοῦ λαβεῖν τὴν μοῖραν ἐπιτρέπουσιν.
-ὥστε ὅς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον καὶ πίνῃ τὸ ποτήριον
-τοῦ κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ
-κυρίου. δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτὸν καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου
-
σκοπεῖσθαι οὖν ἀκόλουθον
-ἄν εἴη τῷ τὴν οὔτε γάρ
-ποτε ἐν λόγῳ κολακείας ἐγενήθημεν, καθὼς οἴδατε,
φησὶν ὁ ἀπόστολος,
-οὔτε προφάσει πλεονεξίας, θεὸς μάρτυς, οὔτε ζητοῦντες ἐξ
-
κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ τοὺς
-τῶν θείων μεταλαμβάνοντας λόγων παραφυλακτέον, εἰ μὴ περιεργίας
-ἕνεκεν ἱστορήσοντες, ὥσπερ τῶν πόλεων τὰ οἰκοδομήματα, εἰς τόδε
-ἀφικνοῦνται, εἰ μὴ μεταλήψεως χάριν τῶν κοσμικῶν προσίασιν κοινωνικοὺς
-τῶν ἐπιτηδείων μαθόντες τοὺς καθωσιωμένους τῷ Χριστῷ.
-ἀλλ̓ οἳ μὲν ὑποκριταί, καὶ δὴ ἐάσθωσαν· εἰ δέ τις οὐ δοκεῖν δίκαιος,
-ἀλλ̓ εἶναι θέλει
, συνειδέναι τὰ κάλλιστα τοῦτον αὑτῷ προσήκει.
Εἰ γοῦν ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται βραχεῖς
, τῷ ὄντι
-δεῖσθαι καθήκει, ὅπως ὅτι μάλιστα πλειόνων ἡμῖν ἐργατῶν εὐπορία
-γένηται. ἡ γεωργία δὲ διττή· ἣ μὲν γὰρ ἄγραφος, ἣ δ̓ ἔγγραφος.
-ὁποτέρως δ̓ ἂν ὁ τοῦ κυρίου ἐργάτης σπείρῃ τοὺς εὐγενεῖς πυροὺς
-καὶ τοὺς στάχυς αὐξήσῃ τε καὶ θερίσῃ, θεῖος ὄντως ἀναφανήσεται
-ἐργάζεσθε
, φησὶν ὁ κύριος, μὴ τὴν ἀπολλυμένην βρῶσιν
-ἀλλὰ τὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον.
τροφὴ δὲ καὶ ἢ διὰ σιτίων
-καὶ ἢ διὰ λόγων λαμβάνεται. καὶ τῷ ὄντι μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί
,
-οἱ τοὺς ἐνταῦθα κατὰ τὸν βίον καἰ τὴν πλάνην πρὸς τῆς ἀγνοίας
-πολεμουμένους μεταδιδάσκοντες καὶ μετάγοντες εἰς εἰρήνην τὴν ἐν λόγῳ
-καὶ βίῳ τῷ κατὰ τὸν θεὸν καὶ τοὺς πεινῶντας δικαιοσύνην τρέφοντες
-κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν
-νεμόμεναι φιλοσοφίαν, ἧς καθάπερ καὶ τῶν καρύων οὐ τὸ
-ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων
, τοῦ αὔξοντος ὄντες
-διάκονοι, ἕν εἰσι
κατὰ τὴν διακονίαν. ἕκαστος δὲ τὸν ἴδιον μισθὸν
-λήψεται κατὰ τὸν ἴδιον κόπον. θεοῦ
, κατὰ τὸν ἀπόστολον. οὔκουν οὐδὲ
-ἀπὸ συγκρίσεως τὸ δοκίμιον ποιεῖσθαι τοῖς ἀκροωμένοις ἐπιτρεπτέον
-οὐδὲ εἰς ἐξέτασιν ἔκδοτον παραδοτέον τὸν λόγον τοῖς ἐντεθραμμένοις
-λόγων παντοδαπῶν τέχναις καὶ δυνάμεσιν ἐπιχειρημάτων ὠγκωμένων,
-τοῖς προκατειλημμένοις ἤδη τὴν ψυχὴν καὶ μὴ προκεκενωμένοις.
-ἐὰν μὴ πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνῆτε.
ἄῤ οὖν
-ὡς καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν πρὸς πάντας, μάλιστα δὲ
-
ἕκαστος δὲ τούτων κατὰ τὸν μακάριον
-Δαβὶδ εὐχαριστῶν ψαλλέτω· ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι,
-πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. ἀκουτιεῖς με
-εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίασιν· ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα. ἀπόστρεψον
-τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ τὰς ἀνομίας
-
Ὁ μὲν οὖν πρὸς παρόντας λέγων καὶ χρόνῳ δοκιμάζει καὶ κρίσει
-δικάζει καὶ διακρίνει τῶν ἄλλων τὸν οἷόν τε ἀκούειν, ἐπιτηρῶν τοὺς
-λόγους, τοὺς τρόπους, τὰ ἤθη, τὸν βίον, τὰς κινήσεις, τὰς σχέσεις,
-τὸ βλέμμα, τὸ φθέγμα, τὴν τρίοδον, τὴν πέτραν, τὴν πατουμένην
-ὁδόν, τὴν οὐκ εἰσελεύσεται δὲ εἰς
-
φησίν. ἀπείρηται γοῦν προσφέρειν τῷ
-ἄλλαγμα κυνός
· ὅτῳ δὲ ἀπήμβλυται κακῇ τροφῇ τε
-καὶ διδασκαλίᾳ τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα
πρὸς τὸ οἰκεῖον φῶς, βαδιζέτω
-ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν τὴν ἐγγράφως τὰ ἄγραφα δηλοῦσαν· οἱ διψῶντες,
-πορεύεσθε ἐφ̓ ὕδωρ
, Ἡσαΐας λέγει, καὶ πῖνε τὸ ὕδωρ ἀπὸ σῶν
-
, ὁ Σολομὼν παραινεῖ. ἐν γοῦν τοῖς Νόμοις ὁ ἐξ Ἑβραίων
-φιλόσοφος Πλάτων κελεύει τοὺς γεωργοὺς μὴ ἐπαρδεῦσαι μηδὲ λαμβάνειν
-ὕδωρ παῤ ἑτέρων, ἐὰν μὴ πρότερον ὀρύξαντες παῤ αὑτοῖς
-οὐ δίκαιον, ἀργίαν δὲ ἐφοδιάζειν οὐ καλόν· ᾗ καὶ φορτίον
-συνεπιτιθέναι μὲν εὔλογον. συγκαθαιρεῖν δὲ οὐ προσήκειν ὁ Πυθαγόρας
-πολλοὶ
-γὰρ ἐν ἡμῖν
κατὰ τὸν θεῖον ἀπόστολον ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι, καὶ
-κοιμῶνται ἱκανοί. εἰ δὲ
Ἤδη δὲ οὐ γραφὴ εἰς ἐπίδειξιν τετεχνασμένη ἥδε ἡ πραγματεία.
-ἀλλά μοι ὑπομνήματα εἰς γῆρας θησαυρίζεται, λήθης φάρμακον, εἴδωλον
-ἀτεχνῶς καὶ σκιογραφία τῶν ἐναργῶν καὶ ἐμψύχων ἐκείνων, ὧν
-κατηξιώθην ἐπακοῦσαι, λόγων τε καὶ ἀνδρῶν μακαρίων καὶ τῷ ὄντι
-
Ἀλλ̓ οἳ μὲν τὴν ἀληθῆ τῆς μακαρίας σῴζοντες διδασκαλίας
-παράδοσιν εὐθὺς ἀπὸ Πέτρου τε καὶ Ἰακώβου Ἰωάννου τε καὶ Παύλου
-τῶν ἁγίων ἀποστόλων, παῖς παρὰ πατρὸς ἐκδεχόμενος?̔ὀλίγοι δὲ οἱ
-πατράσιν ὅμοιοἰ, ἧκον δὴ σὺν θεῷ καὶ εἰς ἡμᾶς τὰ προγονικὰ ἀνδρὸς δὲ φιλοῦντος
-
τὰ φρέατα ἐξαντλούμενα
-διειδέστερον ὕδωρ ἀναδίδωσι, τρέπεται δὲ εἰς φθορὰν ὧν μεταλαμβάνει
-οὐδείς. καὶ τὸν σίδηρον ἡ χρῆσις καθαρώτερον φυλάσσει, ἡ δὲ
-ἀχρηστία ἰοῦ τούτῳ γεννητική. συνελόντι γὰρ φάναι ἡ συγγυμνασία
-οὐδεὶς ἅπτει λύχνον
-καὶ ὑπὸ τὸν μόδιον τίθησιν,
ἀλλ̓ ἐπὶ τῆς λυχνίας φαίνει τοῖς τῆς
-ἑστιάσεως τῆς αὐτῆς κατηξιωμένοις. τί γὰρ ὄφελος σοφίας μὴ
-σοφιζούσης τὸν οἷόν τε ἐπαΐειν; ἔτι τε καὶ ὁ σωτὴρ σῴζει αἰεὶ καὶ
-αἰεὶ ἐργάζεται, ὡς βλέπει τὸν πατέρα. διδάσκων τις μανθάνει πλεῖον
-καὶ λέγων συνακροᾶται πολλάκις τοῖς ἐπακούουσιν αὐτοῦ· εἷς γὰρ
-ὁ διδάσκαλος
καὶ τοῦ λέγοντος καὶ τοῦ ἀκροωμένου, ὁ ἐπιπηγάζων
-τοῖς χωρεῖν δυναμένοις
συγκεχώρηκεν.
-οὐδὲν κρυπτὸν ὃ οὐ φανερωθήσεται,
-οὐδὲ κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται
, ἀκουσάτω καὶ παῤ
-ἡμῶν, ὅτι τῷ κρυπτῶς ἐπαΐοντι τὸ κρυπτὸν φανερωθήσεσθαι διὰ
-τοῦδε προεθέσπισεν τοῦ λογίου, καὶ τῷ παρακεκαλυμμένως τὰ παραδιδόμενα
-οἵῳ τε παραλαμβάνειν δηλωθήσεται τὸ κεκαλυμμένον ὡς ἡ
-ἀλήθεια, καὶ τὸ τοῖς δέδωκεν δὲ ὁ θεὸς
-τῇ ἐκκλησίᾳ τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς,
-τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν
-ἁγίων, εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ μὲν οὖν τῶνδέ μοι τῶν ὑπομνημάτων γραφὴ ἀσθενὴς μὲν εὖ
-οἶδ̓ ὅτι παραβαλλομένη πρὸς τὸ πνεῦμα ἐκεῖνο τὸ κεχαριτωμένον,
-οὗ κατηξιώθημεν ὑπακοῦσαι, εἰκὼν δ̓ ἂν εἴη ἀναμιμνῄσκουσα τοῦ
-ἀρχετύπου τὸν θύρσῳ πεπληγότα· σοφῷ γάρ
, φησί, λάλει, καὶ
-
καὶ τῷ ἔχοντι δὲ προστεθήσεται
. ἐπαγγέλλεται
-δὲ οὐχ ὥστε ἑρμηνεῦσαι τὰ ἀπόρρητα ἱκανῶς, πολλοῦ γε καὶ δεῖ,
-μόνον δὲ τὸ ὑπομνῆσαι, εἴτε ὁπότε ἐκλαθοίμεθα εἴτε ὅπως μηδ̓
-ἐκλανθανώμεθα. πολλὰ δὲ εὖ οἶδα παρερρύηκεν ἡμᾶς χρόνου μήκει
-ἀγράφως διαπεσόντα. ὅθεν τὸ ἀσθενὲς τῆς μνήμης τῆς ἐμῆς ἐπικουφίζων,
-κεφαλαίων συστηματικὴν ἔκθεσιν μνήμης ὑπόμνημα σωτήριον
-πορίζων ἐμαυτῷ, ἀναγκαίως κέχρημαι τῇδε τῇ ὑποτυπώσει.
-ἃ νῦν ἀπέδρα, τὰ δὲ ὅσα ἐσβέννυτο ἐν αὐτῇ
-μαραινόμενα τῇ διανοίᾳ, ἐπεὶ μὴ ῥᾴδιος ἡ τοιάδε διακονία τοῖς μὴ
-δεδοκιμασμένοις, ταῦτα δὲ ἀναζωπυρῶν ὑπομνήμασι τὰ μὲν ἑκὼν
-οὐ γὰρ ἔστι τὰ
-γραφέντα μὴ
καίτοι ἀνέκδοτα ὑπό γ̓ ἐμοῦ μεμενηκότα.
-κυλιόμενα δὲ ἀεὶ μόνῃ μιᾷ χρώμενα τῇ ἐγγράφῳ φωνῇ πρὸς
-τὸν ἐπανερόμενον οὐδὲν πλέον παρὰ τὰ γεγραμμένα ἀποκρίνεται·
-δεῖται γὰρ ἐξ ἀνάγκης βοηθοῦ ἤτοι τοῦ συγγραψαμένου ἢ καὶ ἄλλου
-τὸν εὐκλεῆ
-καὶ σεμνὸν τῆς παραδόσεως κανόνα
ἀπὸ τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως
-προϊοῦσιν, νουθετοῦντες
γράφει πάντα ἄνθρωπον
-καὶ διδάσκοντες ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον
-
ἁρμόζει δὲ καὶ ἄλλως τῇ τῶν ὑπομνημάτων
-ὑποτυπώσει τὸ γλαφυρὸν τῆς θεωρίας. αὐτίκα καὶ ἡ τῆς
-διὸ δὴ παραθετέον
-δόξας τε καὶ φωνὰς τὰς ἐμβοώσας παῤ ἕκαστα αὐτοῖς δἰ ὧν μᾶλλον
-
Περιέξουσι δὲ οἱ Στρωματεῖς ἀναμεμιγμένην τὴν ἀλήθειαν τοῖς
-φιλοσοφίας δόγμασι, μᾶλλον δὲ ἐγκεκαλυμμένην καὶ ἐπικεκρυμμένην,
-καθάπερ τῷ λεπύρῳ τὸ ἐδώδιμον τοῦ καρύου· ἁρμόζει γάρ, οἶμαι,
-τῆς ἀληθείας τὰ σπέρματα μόνοις φυλάσσεσθαι τοῖς τῆς πίστεως
-
ὑπὲρ δὲ τῶν ὑπομνημάτων τῶν περιειληφότων κατὰ τοὺς
-ἀναγκαίους καιροὺς τὴν Ἑλληνικὴν δόξαν τοσοῦτόν φημι τοῖς φιλεγκλήμοσι·
-πρῶτον μὲν εἰ καὶ ἄχρηστος εἴη φιλοσοφία, εἰ εὔχρηστος ἡ
-καὶ πρὸς τὴν ἀλήθειαν συνίστησιν.
-Ἑβραῖοι μὲν γὰρ σημεῖα αἰτοῦσιν,
ᾗ φησιν ὁ ἀπόστολος,
-Ἕλληνες δὲ σοφίαν ζητοῦσι.
Πολὺς δὲ ὁ τοιόσδε ὄχλος· οἳ μὲν αὐτῶν, ἡδοναῖς δεδουλωμένοι,
-ἀπιστεῖν ἐθέλοντες, γελῶσι τὴν ἁπάσης σεμνότητος ἀξίαν ἀλήθειαν,
-ἐριδαντέες
-καὶ ἱμαντελικτέες,
ὡς ὁ Ἀβδηρίτης ἐκεῖνός φησιν·
-
-
-
-
-φησί,
-
στρεπτὴ γὰρ γλῶσσα,
-
-
-
-καί·
-
βροτῶν· πολέες δ̓ ἔνι μῦθοι·
-
παντοίων ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα.
-
-
-
-
ὁπποῖόν κ̓ εἴπῃσθα ἔπος. τοῖόν κ̓ ἐπακούσαις.
-
-
-
-
εἰς γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε καὶ εἰς ἔπη αἱμύλου ἀνδρός·
-
ὑμῶν δὲ εἷς
σύμπασιαἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς
-ἔχουσιν, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ·
-μόνῳ γάρ, οἶμαι, τῷ πιστεύοντι, διακεκριμένῳ τέλεον τῶν ἄλλων
-τῶν πρὸς τῆς γραφῆς θηρίων εἰρημένων, ἐπαναπαύεται τὸ κεφάλαιον
-ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς
-ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν· κύριος γὰρ μόνος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς
-τῶν σοφῶν, ὅτι εἰσὶ μάταιοι,
σοφοὺς δή που τοὺς σοφιστὰς τοὺς
-περὶ τὰς λέξεις καὶ τὰς τέχνας περιττοὺς καλούσης τῆς γραφῆς.
-
-
-
οἷον σοφιστῶν σμῆνος ἀνεδιφήσατε.
-ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν
-σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.
Ὅμηρος δὲ καὶ τέκτονα σοφὸν καλεῖ καὶ περὶ τοῦ Μαργίτου,
-εἰ δὴ αὐτοῦ, ὧδέ πως γράφει·
-
-
-
-
-
τὸν δ̓ οὔτ̓ ἂρ σκαπτῆρα θεοὶ θέσαν οὔτ̓ ἀροτῆρα,
οὔτ̓ ἄλλως τι σοφόν, πάσης δ̓ ἡμάρτανε τέχνης.
-παντοίας σοφίας δεδαηκότα
-εἰπών καὶ ναύτην οὐκ ὀκνεῖ λέγειν σοφόν, οὔτε τι ναυτιλίης σεσοφισμένον
-τὸ μυστήριον
φησὶν
-ὃ ὁ βασιλεὺς ἐρωτᾷ, οὐκ ἔστι σοφῶν, μάγων, ἐπαοιδῶν, Γαζαρηνῶν
-δύναμις τοῦ ἀναγγεῖλαι τῷ βασιλεῖ, ἀλλ̓ ἔστι θεὸς ἐν οὐρανῷ ἀποκαλύπτων.
-καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν
-λέγων· ἰδοὺ ἀνακέκληκα τὸν Βεσελεὴλ τὸν τοῦ Οὐρί, τὸν Ὤρ,
-τῆς φυλῆς Ἰούδα, καὶ ἐνέπλησα αὐτὸν πνεῦμα θεῖον σοφίας καὶ συνέσεως
-καὶ ἐπιστήμης ἐν παντὶ ἔργῳ, διανοεῖσθαι καὶ ἀρχιτεκτονῆσαι.
-ἐργάζεσθαι τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον καὶ τὸν χαλκόν, καὶ τὴν
-ὑάκινθον καὶ τὴν πορφύραν καὶ τὸ κόκκινον, καὶ τὰ λιθουργικὰ καὶ
-
ἔπειτα
-ἐπιφέρει καθολικὸν δὴ λόγον· ἕως κατὰ πάντα τὰ ἔργα.καὶ παντὶ τῷ συνετῷ καρδίᾳ δέδωκα
-
τουτέστιν τῷ οἵῳ τε ἐπιδέξασθαι πόνῳ καὶ συνασκήσει.
-πάλιν τε αὖ διαρρήδην ἐξ ὀνόματος κυρίου γέγραπται· καὶ σὺ λάλησον
-πᾶσι τοῖς σοφοῖς τῇ διανοίᾳ. οὕς ἐνέπλησα πνεῦμα αἰσθήσεως·
-σοφοὶ τῇ διανοίᾳ,
λαμβάνουσι
-δὲ πνεῦμα αἰσθήσεως
παρὰ τῆς κυριωτάτης σοφίας διττόν,
-πολυποίκιλον
εἴρηκεν τὴν σοφίαν τοῦ θεοῦ, πολυμερῶς
-καὶ πολυτρόπως,
διὰ τέχνης, διὰ ἐπιστήμης, διὰ πίστεως, διὰ
-προφητείας, τὴν ἑαυτῆς ἐνδεικνυμένην δύναμιν εἰς τὴν ἡμετέραν
-εὐεργεσίαν, ὅτι πᾶσα σοφία παρὰ κυρίου καὶ μετ̓ αὐτοῦ ἐστιν εἰς
-
ᾗ φησιν ἡ τοῦ Ἰησοῦ σοφία. ἐὰν γὰρ τὴν φρόνησιν
-τήν τε αἴσθησιν ἐπικαλέσῃ μεγάλῃ τῇ φωνῇ καὶ ζητήσῃς αὐτὴν
-ὥσπερ ἀργυρίου θησαυροὺς καὶ προθύμως ἐξιχνιάσῃς, νοήσεις θεοσέβειαν
-καὶ αἴσθησιν θείαν εὑρήσεις,
πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῆς κατὰ
-φιλοσοφίαν αἰσθήσεως εἴρηκεν ὁ προφήτης, ἣν μεγαλοφυῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς
-ἐξερευνᾶν διδάσκει εἰς τὴν ἐπὶ τὴν θεοσέβειαν προκοπήν.
-ὁ γὰρ θεὸς δίδωσι σοφίαν ἐκ τοῦ ἑαυτοῦ
-στόματος αἴσθησίν τε ἅμα καὶ φρόνησιν, καὶ θησαυρίζει δικαίοις
-βοήθειαν·
τοῖς γὰρ ὑπὸ φιλοσοφίας δεδικαιωμένοις βοήθεια θησαυρίζεται
-καὶ ἡ εἰς θεοσέβειαν συναίσθησις.
Ἦν μὲν οὖν πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας εἰς δικαιοσύνην
-Ἕλλησιν ἀναγκαία φιλοσοφία, νυνὶ δὲ χρησίμη πρὸς θεοσέβειαν γίνεται,
-προπαιδεία τις οὖσα τοῖς τὴν πίστιν δἰ ἀποδείξεως καρπουμένοις,
-ὅτι ὁ πούς σου
φησὶν οὐ μὴ προσκόψῃ,
ἐπὶ τὴν πρόνοιαν τὰ
-τὴν σοφίαν
ὁ Σολομὼν περιχαράκωσον
-φησίν, καὶ ὑπερυψώσει σε· στεφάνῳ δὲ τρυφῆς ὑπερασπίσει σε,
-ἐπεὶ κἂν σὺ τῷ θριγκῷ ὑπεροχυρώσας αὐτὴν διὰ φιλοσοφίας καὶ πολυτελείας
-ἄκουε, υἱέ μου,
-καὶ δέξαι ἐμοὺς λόγους,
φησίν, ἵνα σοι
αἱ
-αἱ δὲ ὁδοὶ τῶν δικαίων ὁμοίως
-φωτὶ λάμπουσιν.
εἶεν δ̓ ἂν καὶ αἱ ἐντολαὶ καὶ αἱ προπαιδεῖαι ὁδοὶ
-Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ποσάκις ἠθέλησα
-ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὡς ὄρνις τοὺς νεοσσούς.
Ἱερουσαλὴμ
-δὲ ὅρασις εἰρήνης
ἑρμηνεύεται. δηλοῖ τοίνυν προφητικῶς τοὺς
-εἰρηνικῶς ἐποπτεύσαντας πολυτρόπως εἰς κλῆσιν πεπαιδαγωγῆσθαι.
-ὅτι πνεῦμα κυρίου πεπλήρωκε τὴν οἰκουμένην.
κἄν τις
-βιαζόμενος λέγῃ· μὴ πρόσεχε φαύλῃ γυναικί, μέλι γὰρ ἀποστάζει
-ἀπὸ χειλέων γυναικὸς πόρνης,
τὴν Ἑλληνικὴν εἶναι παιδείαν, ἐπακουσάτω
-τῶν Ἑξῆς· ἣ πρὸς καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα,
φησί,
-τῆς γὰρ ἀφροσύνης οἱ πόδες κατάγουσι τοὺς
-χρωμένους αὐτῇ μετὰ θανάτου εἰς Ἅιδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆς οὐκ ἐρείδεται.
-
-εἶτα μεταμελήσει σοι ἐπὶ γήρως, ἡνίκα ἂν κατατριβῶσί
-σου σάρκες σώματος.
τοῦτο γὰρ τέλος τῆς ἄφρονος ἡδονῆς.
-μὴ πολὺς ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν,
-χρῆσθαι μέν, οὐκ ἐνδιατρίβειν δὲ καὶ ἐναπομένειν τῇ κοσμικῇ
-παιδείᾳ παραινεῖ· προπαιδεύει γὰρ τῷ κυριακῷ λόγῳ τὰ κατὰ τοὺς
-ἤδη γάρ
-τινες τοῖς φίλτροις τῶν θεραπαινίδων δελεασθέντες ὠλιγώρησαν τῆς
-δεσποίνης, φιλοσοφίας, καὶ κατεγήρασαν
οἳ μὲν αὐτῶν ἐν μουσικῇ,
-οἳ δὲ ἐν
Ἀλλ̓ ὡς τὰ ἐγκύκλια μαθήματα συμβάλλεται πρὸς φιλοσοφίαν
-τὴν δέσποιναν αὐτῶν, οὕτω καὶ φιλοσοφία αὐτὴ πρὸς σοφίας κτῆσιν
-συνεργεῖ. ἔστι γὰρ ἡ μὲν φιλοσοφία ἐπιτήδευσις
τῶν εἰρημένων μαρτυρίαν παρέξει ἡ γραφὴ διὰ τῶνδε· Σάρρα
-στεῖρα ἦν πάλαι, Ἀβραὰμ δὲ γυνή. μὴ τίκτουσα ἡ Σάρρα τὴν ἑαυτῆς
-παιδίσκην ὀνόματι Ἄγαρ τὴν Αἰγυπτίαν εἰς παιδοποιίαν ἐπιτρέπει τῷ
-μὴ πολὺς ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν
̓, τὴν Σάραν δὲ ἀρχήν μου. ἔνεστιν
-οὖν προπαιδευθέντα ἐπὶ τὴν ἀρχικωτάτην σοφίαν ἐλθεῖν, ἀφ̓ ἧς τὸ
-πρὸς αὐτὴν
-
, σῴζων τὴν πρὸς τὸν θεὸν ὁμολογίαν. διὰ τοῦτο καὶ ὁ
-Ἀβραάμ, παραζηλούσης τῆς Σάρρας τὴν Ἄγαρ παρευδοκιμοῦσαν αὐτήν,
-ὡς ἂν τὸ χρήσιμον ἐκλεξάμενος μόνον τῆς κοσμικῆς φιλοσοφίας, ἰδοὺ
-ἡ παιδίσκη ἐν τοῖς χερσί σου, χρῶ αὐτῇ ὡς ἄν σοι ἀρεστὸν ᾖ
φησί,
-δηλῶν ὅτι ἀσπάζομαι μὲν τὴν κοσμικὴν παιδείαν καὶ ὡς νεωτέραν
-καὶ ὡς σὴν θεραπαινίδα, τὴν δὲ ἐπιστήμην τὴν σὴν ὡς τελείαν
-καὶ ἐκάκωσεν αὐτὴν Σάρρα
ἴσον τῷ
-ἐσωφρόνισε καὶ ἐνουθέτησεν. εὖ γοῦν εἴρηται παιδείας θεοῦ, υἱέ,
-μὴ ὀλιγώρει, μηδὲ ἐκλύου ὑπ̓ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος· ὃν γὰρ ἀγαπᾷ κύριος
-
κατ̓ ἄλλους
-μέντοι γε τόπους ἐξεταζόμεναι αἱ· προειρημέναι γραφαὶ ἄλλα μυστήρια
-μηνύουσαι παρίστανται.
Φαμὲν τοίνυν ἐνθένδε γυμνῷ τῷ λόγῳ τὴν φιλοσοφίαν ζήτησιν
-ἔχειν περὶ ἀληθείας καὶ τῆς τῶν ὄντων φύσεως?̔ἀλήθεια δὲ αὕτη, περὶ
-ἧς ὁ κύριος αὐτὸς εἶπεν ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια
̓, τήν τε αὖ προπαιδείαν
-τῆς ἐν Χριστῷ ἀναπαύσεως γυμνάζειν τὸν νοῦν καὶ διεγείρειν τὴν
-σύνεσιν ἀγχίνοιαν γεννῶσαν ζητητικὴν διὰ φιλοσοφίας ἀληθοῦς. ἣν
-εὑρόντες, μᾶλλον δὲ εἰληφότες παῤ αὐτῆς τῆς ἀληθείας, ἔχουσιν οἱ
-μύσται.
πολλὰ δ̓ ἡ ἑτοιμότης πρὸς τὸ τὰ δέοντα ὁρᾶν διὰ τῆς προγυμνασίας
-συμβάλλεται. εἴη δ̓ ἂν γυμνασία τῷ νῷ τὰ νοητά. τριττὴ
-τροφὴ γὰρ καὶ ἡ παίδευσις ἡ χρηστὴ σῳζομένη φύσεις ἀγαθὰς ποιεῖ,
διὸ καί φησιν· ἴσθι πρὸς τὸν
-μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ, καὶ γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος,
ὃς πολλὴν καὶ
-παντοδαπὴν ἐν τῷ ἀμήτῳ παρατίθεται πρὸς τὴν τοῦ χειμῶνος ἀπειλὴν
-ἢ πορεύθητι πρὸς τὴν μέλισσαν καὶ μάθε ὡς
-ἐργάτις ἐστί·
καὶ αὐτὴ γὰρ πάντα τὸν λειμῶνα ἐπινεμομένη ἓν
-κηρίον γεννᾷ.
Εἰ δὲ ἐν τῷ ταμείῳ εὔχῃ, ὡς ὁ κύριος ἐδίδαξε, πνεύματι προσκυνῶν,
-οὐκέτι περὶ τὸν οἶκον εἴη ἂν μόνον ἡ οἰκονομία. ἀλλὰ καὶ περὶ
-τὴν ψυχήν, τίνα τε ἐπινεμητέον αὐτῇ καὶ ὅπως καὶ ὁπόσον, τίνα τε
-ἀποθετέον καὶ ἀποθησαυριστέον εἰς αὐτήν, καἰ ὅτε ταῦτα προκομιστέον,
-καὶ πρὸς οὕστινας. οὐ γὰρ φύσει, μαθήσει δὲ οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ
-τὰ αἰσθητήρια συγγεγυμνασμένοις
.
-μῖσος μὲν γάρ
φησὶν ὁ Σολομών, ἐγείρει νεῖκος, ὁδοὺς
-δὲ ζωῆς φυλάσσει παιδεία,
ὡς μὴ ἀπατηθῆναι, ὡς μὴ κλαπῆναι
-παιδεία
-δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται,
φησίν, καὶ χρὴ μετεῖναι τὸ ἐλεγκτικὸν
-εἶδος ἕνεκα τοῦ τὰς δόξας τὰς ἀπατηλὰς διακρούεσθαι τῶν
-σοφιστῶν.
Εὖ γοῦν καὶ Ἀνάξαρχος ὁ Εὐδαιμονικὸς ἐν τῷ περὶ βασιλείας
-γράφει· πολυμαθίη κάρτα μὲν ὠφελεῖ, κάρτα δὲ βλάπτει τὸν
-ἔχοντα· ὠφελέει μὲν τὸν δεξιὸν ὄντα, βλάπτει δὲ τὸν ῥηιδίως φωνέοντα
-πᾶν ἔπος καὶ ἐν παντὶ δήμῳ. χρὴ δὲ καιροῦ μέτρα εἰδέναι·
-σοφίης γὰρ οὗτος ὅρος. ὅσοι δὲ καὶ θύρησιν ἀείδουσιν, κἤν πῃ
-
καὶ Ἡσίοδος·
-
-εὔπορον μὲν γὰρ ἐν λόγοις τὸν πολυφράδμονα λέγει, δεινὸν δὲ τὸν
-αὐδήεντα, καὶ θέσπιον τὸν ἔμπειρον καὶ φιλόσοφον καὶ τῆς ἀληθείας
-ἐπιστήμονα.
Μουσάων, αἵτ̓ ἄνδρα πολυφραδέοντα τιθεῖσι
-
θέσπιον, αὐδήεντα·
-
Καταφαίνεται τοίνυν προπαιδεία ἡ Ἑλληνικὴ σὺν καὶ αὐτῇ
-φιλοσοφίᾳ θεόθεν ἥκειν εἰς ἀνθρώπους οὐ κατὰ προηγούμενον, ἀλλ̓
-ὅν τρόπον οἱ ὑετοὶ καταρρήγνυνται εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν καὶ εἰς
-τὴν κοπρίαν καὶ ἐπὶ τὰ δώματα. βλαστάνει δ̓ ὁμοίως καὶ πόα καὶ
-πυρός, φύεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μνημάτων συκῆ καὶ εἴ τι τῶν ἀναιδεστέρων
-δένδρων, καὶ τὰ φυόμενα ἐν τύπῳ προκύπτει τῶν
-ἀληθῶν, ὅτι τῆς αὐτῆς τοῦ ὑετοῦ ἀπέλαυσε δυνάμεως, ἀλλ̓ οὐ
-τὴν αὐτὴν ἔσχηκε χάριν τοῖς ἐν τῷ πίονι φυεῖσιν ἤτοι ξηρανθέντα
-
Ἤδη δὲ κἀκεῖνο σκοπῶμεν, ὡς εἴ ποτε οἱ μὴ ἐπιστάμενοι διαβιοῦσι
-καλῶς ? εὖ ποιεῖν· εὐποιίᾳ γὰρ περιπεπτώκασιν, ἔνιοι δὲ καὶ
-εὐστοχοῦσι διὰ συνέσεως εἰς τὸν περὶ ἀληθείας λόγον, Ἀβραὰμ δὲ
-
οὐδὲν οὖν ὄφελος αὐτοῖς
-μετὰ τὴν τελευτὴν τοὺ βίον, κἂν εὐεργεῖς ὦσι νῦν, εἰ μὴ πίστιν
-ἀνοίξατε
-οὖν
, φησὶν ἡ γραφή, πύλας δικαιοσύνης, ἵνα ἐν αὐταῖς εἰσελθὼν
-
ἀλλ̓ αἱ μὲν εἰς μὲν εἰς δικαιοσύνην ὁδοί, πολυτρόπως
-σῴζοντος τοῦ θεοῦ?̔ἀγαθὸς γάῤ, πολλαί τε καὶ ποικίλαι
-καὶ φέρουσαι αὕτη ἡ πύλη τοῦ
-
πολλῶν τοίνυν ἀνεῳγμένων
-πυλῶν
-ἤτω τις πιστός, ἤτω δυνατὸς γνῶσιν ἐξειπεῖν, ἤτω σοφὸς ἐν
-διακρίσει λόγων, ἤτω γοργὸς ἐν ἔργοις.
Ἡ δὲ σοφιστικὴ τέχνη, ἣν ἐζηλώκασιν Ἕλληνες, δύναμίς
-ἐστι φανταστική, διὰ λόγων δοξῶν ἐμποιητικὴ ψευδῶν ὡς ἀληθῶν·
-παρέχει γὰρ πρὸς μὲν πειθὼ τὴν ῥητορικήν, πρὸς τὸ ἀγωνιστικὸν
-γὰρ τρόπον καὶ τῆς σοφιστικῆς ἀρχὴ μὲν τὸ φαινόμενον, ἔργον δὲ
-διττόν, τὸ μὲν ἐκ ῥητορικῆς διεξοδικόν φαινόμενον, τὸ δὲ ἐκ διαλεκτικῆς
-εἴ τις μὴ προσέρχεται
-ὑγιαίνουσι λόγοις
διδασκαλίᾳ δέ τινι τετύφωται μηδὲν ἐπιστάμενος,
-ἀλλὰ νοσῶν περὶ ζητήσεις καὶ λογομαχίας, ἐξ ὧν γίνεται
-ἔρις,
ὁρᾷς
-ὅπως πρὸς αὐτοὺς κεκίνηται, νόσον ὀνομάζων τὴν λογικὴν τέχνην
-αὐτῶν, ἐφ̓ ᾗ σεμνύνονται οἷς φίλη ἡ στωμύλος αὕτη κακοτεχνία,
-
-
-
ὁ δὲ ἄδικος λόγος
-
νοσῶν ἐν αὑτῷ φαρμάκων δεῖται σοφῶν.
-ὑγιαίνων
μὲν γὰρ ὁ σωτήριος εἴρηται λόγος αὐτὸς ὢν ἀλήθεια.
-καὶ τὸ ὑγιαῖνον αἰεὶ ἀθάνατον μένει, ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ ὑγιεινοῦ τε καὶ
-
-
-
ἀγλωσσίᾳ δὲ πολλάκις ληφθεὶς ἀνὴρ
-
δίκαια λέξας ἧσσον εὐγλώσσου φέρει.
-
νῦν δ̓ εὐρόοισι στόμασι τἀληθέστατα
-
κλέπτουσιν, ὥστε μὴ δοκεῖν ἃ χρὴ δοκεῖν.
-εἰσὶ γάρ
,
-φησί, πολλοὶ ἀνυπότακτοι, ματαιολόγοι, φρεναπατοῦντες.
οὔκουν
-ὑμεῖς ἐστε οἱ ἅλες τῆς γῆς.
εἰσὶ γάρ τινες τῶν
-καὶ τοῦ λόγου ἐπακηκοότων τοῖς ἰχθύσι τοῖς θαλασσίοις ἐοικότες,
-οἳ δὴ ἐν ἅλμῃ ἐκ γενετῆς τρεφόμενοι ἁλῶν ὅμως πρὸς τὴν σκευασίαν
-
-
-
ὦ παῖ, γένοιντ̓ ἂν εὖ λελεγμένοι λόγοι
-
ψευδεῖς, ἐπῶν δὲ κάλλεσι
τἀληθές· ἀλλ̓ οὐ τοῦτο τἀκριβέστατον,
-
ἀλλ̓ ἡ φύσις καὶ τοὐρθόν· ὃς δὲ εὐγλωσσίᾳ
-
νικᾷ, σοφὸς μέν, ἀλλὰ γὰρ τὰ πράγματα
-
κρείσσω νομίζω τῶν λόγων ἀεί ποτε.
-μὴ γινώμεθα κενόδοξοι,
φησὶν ὁ ἀπόστολος, ἀλλήλους
-
ταύτῃ τοι ὁ φιλαλήθης
-Πλάτων οἷον θεοφορούμενος ὡς ἐγὼ τοιοῦτος
φησίν, ὁποῖος
-οὐδενὶ ἄλλῳ ἢ τῷ λόγῳ πείθεσθαι, ὃς ἄν μοι σκοπουμένῳ βέλτιστος
-
αἰτιᾶται γοῦν τοὺς ἄνευ νοῦ καὶ ἐπιστήμης δόξαις
-πιστεύοντας, ὡς μὴ προσῆκον ἀφεμένους τοῦ ὀρθοῦ καὶ ὑγιοῦς λόγου
-τῷ κοινωνοῦντι τοῦ ψεύδους πιστεύειν. τὸ μὲν γὰρ ἐψεῦσθαι τῆς
-ἀληθείας κακόν ἐστι, τὸ δὲ ἀληθεύειν καὶ τὰ ὄντα δοξάζειν ἀγαθόν.
-
Ἔνιοι δὲ εὐφυεῖς οἰόμενοι εἶναι ἀξιοῦσι μήτε φιλοσοφίας
-ἅπτεσθαι μήτε διαλεκτικῆς, ἀλλὰ μηδὲ τὴν φυσικὴν θεωρίαν ἐκμανθάνειν,
-μόνην δὲ καὶ ψιλὴν τὴν πίστιν ἀπαιτοῦσιν, ὥσπερ εἰ μηδεμίαν
-ἠξίουν ἐπιμέλειαν ποιησάμενοι τῆς ἀμπέλου εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς τοὺς
-ἄμπελος
δὲ ὁ κύριος ἀλληγορεῖται, παῤ οὗ
-μετ̓ ἐπιμελείας καὶ τέχνης γεωργικῆς τῆς κατὰ τὸν λόγον τὸν καρπὸν
-τρυγητέον. κλαδεῦσαι δεῖ, σκάψαι, ἀναδῆσαι καὶ τὰ λοιπὰ
-ποιῆσαι, δρεπάνου τε, οὕτω καὶ
-ἐν ἰατρικῇ χρηστομαθὴς ἐκεῖνος ὁ ποικιλωτέρων μαθημάτων ἁψάμενος,
-πολλῶν ἀνθρώπων
εἶδεν ἄστεα
, καὶ ἰατρὸν τὸν
-ἐν πείρᾳ πολλῶν γεγενημένον· ᾗ τινες καὶ τὸν ἐμπειρικὸν ἀναπλάττουσιν.
-πολύμητις
, δίκην τῆς
-βασάνου λίθου?̔ἣ δ̓ ἐστὶ Λυδὴ διακρίνειν πεπιστευμένη τὸ νόθον
-ἀπὸ τοῦ ἰθαγενοῦς χρυσίοὐ καὶ ἱκανὸς ὢν χωρίζειν, ὁ πολύιδρις
-ἡμῶν καὶ γνωστικός, σοφιστικὴν μὲν φιλοσοφίας, κομμωτικὴν δὲ
-γυμναστικῆς καὶ ὀψοποιικὴν ἰατρικῆς καὶ ῥητορικὴν
Εἰ δὲ οἱ προφῆται καὶ οἱ ἀπόστολοι οὐ τὰς τέχνας ἐγνώκεσαν,
-δἰ ὧν τὰ κατὰ φιλοσοφίαν ἐμφαίνεται γυμνάσματα, ἀλλ̓ ὁ νοῦς γε
-τοῦ προφητικοῦ καὶ τοῦ διδασκαλικοῦ πνεύματος ἐπικεκρυμμένως
-λαλούμενος διὰ τὸ μὴ πάντων εἶναι τὴν συνιεῖσαν ἀκοήν, τὰς ἐντέχνους
-οἷόν τε ῥᾳδίως ὡς τὸ πνεῦμα εἴρηκεν.
-τὰς δὲ
-ἐντολάς
, φησίν, ἀπόγραψαι δισσῶς βουλήσει καὶ γνώσει τοῦ ἀποκρίνασθαι
-
τίς οὖν ἡ
-γνῶσις τοῦ ἀποκρίνασθαι; ἥτις καὶ τοῦ ἐρωτᾶν· εἴη δ̓ ἂν αὕτη
-καὶ οὐδὲν χωρὶς αὐτοῦ
-ἐγένετο,
φησί, τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ. ἢ οὐχὶ καὶ ὁ κύριος λόγῳ
-
Διὰ τοῦτο οὖν ὁ σωτὴρ ἄρτον λαβὼν πρῶτον ἐλάλησεν καὶ
-εὐχαρίστησεν· εἶτα κλάσας τὸν ἄρτον προέθηκεν, ἵνα δὴ φάγωμεν
-λογικῶς, καὶ τὰς γραφὰς ἐπιγνόντες πολιτευσώμεθα καθ̓ ὑπακοήν.
-ὁ δίκαιος ζήσεται εἰς
-τέλος, ὅτι οὐκ ὄψεται καταφθοράν, ὅταν ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας.
-τίνας δὴ σοφοὺς λέγει; ἄκουσον ἐκ τῆς σοφίας Ἰησοῦ· οὐκ ἔστι
-σοφία πονηρίας ἐπιστήμη.
ταύτην δὴ λέγει, ἥν ἐπενόησαν τέχναι
-ζητήσεις οὖν σοφίαν παρὰ κακοῖς καὶ
-οὐχ εὑρήσεις.
κἂν πύθῃ πάλιν· ποίαν ταύτην; στόμα δικαίου
-φήσει σοι ἀποστάξει σοφίαν
. σοφία δὲ ὁμωνύμως τῇ ἀληθείᾳ ἡ
-κἂν φυλάξῃς
, φησὶν ὁ Πυθαγόρειος ἐν τῷ Πλάτωνος
-Πολιτικῷ, τὸ μὴ σπουδάζειν ἐπὶ τοῖς ὀνόμασι, πλουσιώτερος εἰς
-
καὶ ἔν γε τῷ Θεαιτήτῳ εὕροις ἂν
-πάλιν· τὸ δὲ εὐχερὲς τῶν ὀνομάτων τε καὶ ῥημάτων καὶ μὴ δἰ
-ἀκριβείας ἐξεταζόμενον τὰ μὲν πολλὰ οὐκ ἀγεννές, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ
-
ταῦτα ὡς
-ἔνι μάλιστα διὰ βραχέων ἐξήνεγκεν ἡ γραφή, μὴ πολὺς ἐν ῥήμασι
-γίνου
λέγουσα· ἡ μὲν γὰρ λέξις οἷον ἐσθὴς ἐπὶ σώματος, τὰ δὲ πράγματα
-σάρκες εἰσὶ καὶ νεῦρα. οὐ χρὴ τοίνυν τῆς ἐσθῆτος πρὸ τῆς
-πλατύνειν
-τὰ φυλακτήρια
χρή ποτε κενοδοξίαν ζηλοῦντας, ἀρκεῖ τῷ
-
-
-
-
μὴ πρὸς ἅπαντας ἀναρρῆξαι τὸν ἀρχαῖον λόγον·
-
ἔσθ̓ ὅτε πιστόταται σιγᾶς ὁδοί, κέντρον δὲ μάχας
-
ὁ κρατιστεύων λόγος.
-μὴ
-λογομαχεῖν τε δἰ οὐδὲν χρήσιμον ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων,
-τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιίστασθαι. ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόπτουσιν
-ἀσεβείας, καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει.
Αὕτη οὗν ἡ σοφία τοῦ κόσμου μωρία παρὰ θεῷ ἐστιν,
-καὶ τούτων τῶν σοφῶν κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς ὅτι εἰσὶ
-μάταιοι.
μηδεὶς τοίνυν καυχάσθω ἐν ἀνθρωπίνῃ προανέχων διανοίᾳ.
-μὴ καυχάσθω ὁ σοφὸς ἐν τῇ
-σοφίᾳ αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ, καὶ μὴ
-καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν τῷ πλούτῳ αὐτοῦ, ἀλλ̓ ἢ ἐν τούτῳ καυχάσθω
-ὁ καυχώμενος, συνιέναι καὶ γινώσκειν ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ὁ
-ποιῶν ἔλεος καὶ κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς, ὅτι ἐν τούτοις
-
ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ̓ ἑαυτοῖς,
-ἀλλ̓ ἐπὶ τῷ θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς,
ὁ ἀπόστολός φησιν,
-ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐρρύσατο ἡμᾶς, ἵνα ἡ πίστις ἡμῶν μὴ ᾖ
-ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων, ἀλλ̓ ἐν δυνάμει θεοῦ. ὁ γὰρ πνευματικὸς
ἐπαΐω δὲ κἀκείνων
-αὐτοῦ· ταῦτα δὲ λέγω, ἵνα μηδεὶς ὑμᾶς παραλογίζηται ἐν
-
μηδὲ ὑπεισέρχηται ὁ συλαγωγῶν
. καὶ πάλιν· βλέπετε
-οὖν μή τις ἔσται ὑμᾶς ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ
-κενῆς ἀπάτης κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα
-
φιλοσοφίαν μὲν οὐ πᾶσαν, ἀλλὰ
-τὴν Ἐπικούρειον, ἧς καὶ μέμνηται ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν ἀποστόλων
-ὁ Παῦλος, διαβάλλων, πρόνοιαν ἀναιροῦσαν καὶ ἡδονὴν ἐκθειάζουσαν,
-καὶ εἰ δή τις ἄλλη τὰ στοιχεῖα ἐκτετίμηκεν μὴ ἐπιστήσασα τὴν
-παράδοσιν
-δὲ ἀνθρωπίνην
τὴν λογικὴν τερθρείαν λέγει. διὸ κἀκεῖνα ἐπιστέλλει·
-τὰς νεωτέρας ζητήσεις φεύγετε·
μειρακιώδεις γὰρ αἱ τοιαῦται
-φιλονεικίαι. ἀρετὴ δὲ οὐ φιλομειράκιον,
ὁ φιλόσοφος λέγει
-τὸ ἀγώνισμα
ἡμῶν κατὰ τὸν Λεοντῖνον Γοργίαν
-διττῶν
τὸ Ὀλυμπίασι δὲ ἀρετῶν δεῖται, τόλμης καὶ σοφίας· τόλμης μὲν τὸ κίνδυνον
-ὑπομεῖναι, σοφίας δὲ τὸ αἴνιγμα γνῶναι. ὁ γάρ τοι λόγος
-καθάπερ τὸ κήρυγμακαλεῖ μὲν τὸν βουλόμενον,
-στεφανοῖ δὲ τὸν δυνάμενον.
Ἀκίνητον μὲν οὖν πρὸς ἀλήθειαν καὶ τῷ ὄντι ἀργὸν οὐ βούλεται
-εἶναι τὸν πιστεύσαντα ὁ λόγος· ζητεῖτε
γὰρ καὶ εὑρήσετε
λέγει,
-ἀλλὰ τὴν ζήτησιν εἰς εὕρεσιν περαιοῖ, τὴν κενὴν ἐξελάσας φλυαρίαν,
-τοῦτο δὲ
-λέγω, ἵνα μή τις ὑμᾶς παραλογίζηται ἐν πιθανολογίᾳ,
φησὶν ὁ
-ἀπόστολος, διακρίνειν δηλονότι τὰ ὑπ̓ αὐτῶν λεγόμενα μεμαθηκόσι
-ὡς οὗν παρελάβετε
-
πειθὼ
-δὲ ἡ βεβαίωσις τῆς πίστεως· βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν
-ἀπὸ τῆς πίστεως τῆς εἰς τὸν Χριστὸν διὰ τῆς φιλοσοφίας
-καὶ κενῆς ἀπάτης
, τῆς ἀναιρούσης τὴν πρόνοιαν, κατὰ τὴν παράδοσιν
-
ἡ γὰρ κατὰ τὴν θείαν παράδοσιν φιλοσοφία
-ἵστησι τὴν πρόνοιαν καὶ βεβαιοῖ, ἧς ἀναιρεθείσης μῦθος ἡ κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ
-
φερομένων ἡμῶν. ἡ γὰρ ἀκόλουθος Χριστῷ διδασκαλία
-καὶ τὸν τὸν δημιουργὸν ἐκθειάζει καὶ τὴν πρόνοιαν μέχρι τῶν
-κατὰ μέρος ἄγει καὶ τρεπτὴν καὶ γενητὴν οἶδεν τὴν τῶν στοιχείων
-φύσιν καὶ πολιτεύεσθαι εἷς δύναμιν ἐξομοιωτικὴν τῷ θεῷ διδάσκει
-καὶ τὴν οἰκονομίαν ὡς ἡγεμονικὸν τῆς ἁπάσης προσίεσθαι παιδείας.
-διὰ τοῦτο προσεύχομαι,
φησίν, ἵνα ἡ ἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον καὶ
-μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ αἰσθήσει, εἰς τὸ δοκιμάζειν
-ὑμᾶς τὰ διαφέροντα·
ἐπεὶ ὅτε ἦμεν νήπιοι,
φησὶν ὁ αὐτὸς ἀπόστολος,
-ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι. ὁ δὲ
-νήπιος, κἂν κληρονόμος ᾖ, οὐδὲν δούλου διαφέρει ἄχρι τῆς προθεσμίας
-
νήπιοι οὖν καὶ οἱ φιλόσοφοι, ἐὰν μὴ ὑπὸ τοῦ
-Χριστοῦ ἀπανδρωθῶσιν. εἰ γὰρ οὐ κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς παιδίσκης
-μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας,
ἀλλὰ γοῦν σπέρμα ἐστὶν
-τελείων
-δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα
-ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ. πᾶς γὰρ ὁ μετέχων
-γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης,
νήπιος ὤν καὶ μηδέπω
-ἐπιστάμενος τὸν λόγου καθ̓ ὅν πεπίστευκέ τε καὶ ἐνεργεῖ, μηδὲ
-πάντα δὲ δοκιμάζετε,
-ὁ ἀπόστολός φησι, καὶ τὸ καλὸν κατέχετε
, τοῖς πνευματικοῖς λέγων
-τοῖς ἀνακρίνουσι πάντα κατὰ ἀλήθειαν παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται, καὶ
-αἱ πληγαὶ καὶ οἱ ἔλεγχοι διδόασι παιδείαν σοφίας,
οἱ μετ̓ ἀγάπης
-δηλονότι ἔλεγχοι· καρδία γὰρ εὐθεῖα ἐκζητεῖ γνῶσιν,
ὅτι ὁ ζητῶν
-τὸν θεὸν εὑρήσει γνῶσιν μετὰ δικαιοσύνης, οἱ δὲ ὀρθῶς ζητήσαντες
-
καὶ γνώσομαι
, φησίν, οὐ τὸν λόγον τῶν
-πεφυσιωμένων, ἀλλὰ τὴν δύναμιν,
τοὺς δοκησισόφους καὶ οἰομένους
-οὐ γὰρ ἐν λόγῳ
-ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ,
οὐ τῷ ἀληθεῖ. ἀλλὰ καθ̓ ἐν δυνάμει δὲ
εἶπεν· μόνη γὰρ ἡ ἀλήθεια δυνατή. καὶ
-πάλιν· εἴ τις δοκεῖ ἐγνωκέναι τι, οὔπω ἔγνω καθὸ δεῖ γνῶναι·
-οὐ γάρ ποτε ἡ ἀλήθεια οἴησις, ἀλλ̓ ἡ μὲν ὑπόληψις τῆς γνώσεως
-φυσιοῖ
καὶ τύφου ἐμπίπλησιν, οἰκοδομεῖ δὲ ἡ ἀγάπη,
μὴ περὶ
-τὴν οἴησιν, ἀλλὰ περὶ τὴν ἀλήθειαν ἀναστρεφομένη. ὅθεν εἴ τις
-ἀγαπᾷ, οὗτος ἔγνωσται
λέγει.
Ἐπεὶ δὲ μὴ κοινὴ ἡ παράδοσις καὶ πάνδημος τῶ γε αἰσθομένῳ
-τῆς μεγαλειότητος τοῦ λόγου, ἐπικρυπτέον οὖν τὴν ἐν μυστηρίῳ
-
, ἣν ἐδίδαξεν ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ. ἤδη γοῦν
-καὶ Ἡσαΐας ὁ προφήτης πυρὶ καθαίρεται τὴν γλῶτταν, ὡς εἰπεῖν
-δυνηθῆναι τὴν ὅρασιν, καὶ οὐδὲ τὴν γλῶτταν μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰς
-ἀκοὰς ἁγνίζεσθαι προσήκει ἡμῖν, εἴ γε τῆς ἀληθείας μεθέκται εἶναι
-ἔμπροσθεν τῶν χοίρων τοὺς μαργαρίτας βάλλειν,
-μή ποτε καταπατήσωσι τοῖς ποσὶ καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.
-ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος
-τοῦ θεοῦ μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν.
σοφοὶ δὲ οὐκ ἐκφέρουσιν ἐκ
-
ἀλλ̓ ὃ ἀκούετε εἰς τὸ
-οὖς,
φησὶν ὁ κύριος, κηρύξατε ἐπὶ τῶν δωμάτων,
τὰς ἀποκρύφους
-τῆς ἀληθοῦς γνώσεως παραδόσεις ὑψηλῶς καὶ ἐξόχως ἑρμηνευομένας
-
Μιᾶς τοίνυν οὔσης τῆς ἀληθείας?̔τὸ γὰρ ψεῦδος μυρίας
-ἐκτροπὰς ἔχεἰ, καθάπερ αἱ βάκχαι τὰ τοῦ Πενθέως διαφορήσασαι
-μέλη αἱ τῆς φιλοσοφίας καὶ προσέθηκα σοφίαν ἐπὶ πᾶσιν, οἳ
ὁ δὲ τῆς παντοδαπῆς περισσεία γνώσεως τῆς σοφίας ζωοποιήσει τὸν παῤ
-
πάλιν τε αὖ βεβαιοῖ σαφέστερον τὰ εἰρημένα ἥδε ἡ ῥῆσις·
-πάντα ἐνώπια τοῖς νοοῦσι
?̔τὰ δὲ πάντα Ἑλληνικά ἐστι καὶ βαρβαρικά,
-θάτερα δὲ οὐκέτι πάντἀ, ὀρθὰ δὲ τοῖς βουλομένοις ἀπενέγκασθαι
-
Φασὶ δὲ Ἕλληνες μετά γε Ὀρφέα καὶ Λίνον καὶ τοὺς παλαιοτάτους
-παρὰ σφίσι ποιητὰς ἐπὶ σοφίᾳ πρώτους θαυμασθῆναι
-τοὺς ἑπτὰ τοὺς ἐπικληθέντας σοφούς, ὧν τέσσαρες μὲν ἀπὸ Ἀσίας
-ἦσαν, Θαλῆς τε ὁ Μιλήσιος καὶ Βίας ὁ Πριηνεὺς καὶ Πιττακὸς ὁ
-Μιτυληναῖος καὶ Κλεόβουλος ὁ Λίνδιος, δύο δὲ ἀπὸ Εὐρώπης, Σόλων
-τε ὁ Ἀθηναῖος καὶ Χίλων ὁ Λακεδαιμόνιος, τὸν δὲ ἕβδομον οἳ μὲν
-Περίανδρον εἶναι λέγουσιν τὸν Κορίνθιον, οἳ δὲ Ἀνάχαρσιν τὸν
-ὃν Ἑλληνικὸν οἶδε προφήτην,
-οὗ μέμνηται ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῇ πρὸς Τίτον ἐπιστολῇ,
-λέγων οὕτως· εἶπέν τις ἐξ αὐτῶν ἴδιος προφήτης οὕτως·
-
ὁρᾷς ὅπως κἂν τοῖς Ἑλλήνων
-προφήταις δίδωσί τι τῆς ἀληθείας καὶ οὐκ ἐπαισχύνεται πρὸς τε
-
-
-
Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί·
-τί μοι ὄφελος;
λέγων, εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν
-καὶ πίωμεν· αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν. μὴ πλανᾶσθε·
-
-
-
-
-
φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί·
-τὸ διὰ σπουδῆς γεγονέναι τόνδε τὸν τρόπον
-λέγει, κοινῶς μὲν πᾶσιν Ἕλλησιν, ἐξαιρέτως δὲ Λακεδαιμονίοις καὶ
-Κρησὶ τοῖς εὐνομωτάτοις.
Τὸ μὲν οὖν γνῶθι σαυτὸν
οἳ μὲν Χίλωνος ὑπειλήφασι, Χαμαιλέων
-δὲ ἐν τῷ περὶ θεῶν Θαλοῦ, Ἀριστοτέλης δὲ τῆς Πυθίας.
-μηδὲν
-ἄγαν
· Στράτων δὲ ἐν τῷ περὶ εὑρημάτων Σωδάμῳ τῷ Τεγεάτῃ
-προσάπτει τὸ ἀπόφθεγμα, Δίδυμος δὲ Σόλωνι αὐτὸ ἀνατίθησιν,
-μέτρον ἄριστον
. τὸ δ̓ ἐγγύα, πάρα
-δ̓ ἄτα
Κλεομένης μὲν ἐν τῷ περὶ Ἡσιόδου Ὁμήρῳ φησὶ προειρῆσθαι
-διὰ τούτων·
-
-
-οἳ δὲ περὶ Ἀριστοτέλη Χίλωνος αὐτὸ νομίζουσι, Δίδυμος δὲ Θαλοῦ
-
δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι·
-πάντες ἄνθρωποι
-κακοὶ
ἢ οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων κακοὶ
?̔διχῶς γὰρ ἐκφέρεται
-τὸ αὐτὸ ἀπόφθεγμἀ οἱ περὶ Σωτάδαν τὸν Βυζάντιον Βίαντος λέγουσιν
-εἶναι, καὶ τὸ μελέτη πάντα καθαιρεῖ
Περιάνδρου τυγχάνειν
-βούλονται, ὁμοίως δὲ τὴν γνῶθι καιρὸν
παραίνεσιν Πιττακοῦ καθεστάναι.
-
Φιλοσοφίας τοίνυν
Ἀναξίμανδρος δὲ Πραξιάδου Μιλήσιος Θαλῆν διαδέχεται, τοῦτον
-δὲ Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου Μιλήσιος, μεθ̓ ὃν Ἀναξαγόρας Ἡγησιβούλου
-Κλαζομένιος. οὗτος μετήγαγεν ἀπὸ τῆς Ἰωνίας Ἀθήναζε τὴν
-
-
-ὁ Τίμων φησὶν ἐν τοῖς Σίλλοις διὰ τὸ ἀποκεκλικέναι ἀπὸ τῶν φυσικῶν
-
ἐκ δ̓ ἄρα τῶν ἀπέκλινε λαοξόος. ἐννομολέσχης,
-
Ἑλλήνων ἐπαοιδός,
-
τῆς δὲ Ἐλεατικῆς ἀγωγῆς Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος κατάρχει,
-ὅν φησι Τίμαιος κατὰ Ἱέρωνα τὸν Σικελίας δυνάστην καὶ Ἐπίχαρμον
-τὸν ποιητὴν γεγονέναι, Ἀπολλόδωρος δὲ κατὰ τὴν ? τεσσαρακοστὴν
-ὀλυμπιάδα γενόμενον παρατετακέναι ἄχρι τῶν Δαρείου τε καὶ Κύρου
-
Καὶ ἡ μὲν διαδοχὴ τῶν παῤ Ἕλλησι φιλοσόφων ὡς ἐν ἐπιτομῇ
-ἥδε, οἱ χρόνοι δὲ τῶν προκαταρξάντων τῆς φιλοσοφίας αὐτῶν ἑπομένως
-λεκτέοι, ἵνα δὴ ἐν συγκρίσει ἀποδείξωμεν πολλαῖς γενεαῖς
-
οἵδε μὲν οἱ χρόνοι τῶν παῤ Ἕλλησι πρεσβυτάτων σοφῶν
-τε καὶ φιλοσόφων. ὡς δὲ οἱ πλεῖστοι αὐτῶν βάρβαροι τὸ γένος καὶ
-παρὰ βαρβάροις παιδευθέντες, τί δεῖ καὶ λέγειν, εἰ γε Τυρρηνὸς ἢ
-Τύριος ὁ Πυθαγόρας ἐδείκνυτο, Ἀντισθένης δὲ Φρὺξ ἦν καὶ Ὀρφεὺς
-Οδρύσης ἢ Θρᾷξ; Ὅμηρον γὰρ οἱ πλεῖστοι Αἰγύπτιον φαίνουσιν.
-πολλὴ μὲν ἡ
-Ἑλλάς,
οὕτως οἴεται ὁ Πλάτων καὶ
-βαρβάρων φιλοσόφους τινὰς εἶναι, ὁ δὲ Ἐπίκουρος ἔμπαλιν ὑπολαμβάνει
-ἔφη, ὦ Κέβης, ἦ δ̓ ὅς, ἐν ᾗ εἰσι πάμπαν ἀγαθοὶ ἄνδρες,
-καὶ
-οὗ
-μεῖζον ἀγαθὸν τῷ τῶν ἀνθρώπων γένει οὔτ̓ ἦλθέν ποτε ἐκ θεῶν
-
καὶ μοι δοκοῦσιν αἰσθόμενοι τῆς μεγάλης εὐποιίας
-τῆς διὰ τῶν σοφῶν σεβασθῆναί τε τοὺς ἄνδρας καὶ δημοσίᾳ φιλοσοφῆσαι.
-Βραχμᾶνές τε σύμπαντες καὶ Ὀδρύσαι καὶ Γέται καὶ τὸ
-τῶν Αἰγυπτίων γένος ἐθεολόγησαν ἀκριβῶς τὰ ἐκείνων, Χαλδαῖοί
-τε καὶ Ἀράβιοι οἱ κληθέντες εὐδαίμονες καὶ ὅσοι γε τὴν Παλαιστίνην
-κατῴκησαν καὶ τοῦ Περσικοῦ γένους οὐ τὸ ἐλάχιστον μέρος καὶ ἄλλα
-γένη βαρβάρων
εἶπεν, γένη φιλοσόφων ἀνδρῶν βαρβάρων
-
Ἱστορεῖται δὲ Πυθαγόρας μὲν Σώγχιδι τῷ Αἰγυπτίῳ ἀρχιπροφήτῃ
-μαθητεῦσαι, Πλάτων δὲ Σεχνούφιδι τῷ Ἡλιοπολίτῃ, Εὔδοξος
-ὦ Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ὑμεῖς αἰεὶ παῖδές ἐστε,
-
Δημόκριτος
-γὰρ τοὺς Βαβυλωνίους λόγους ? ἠθικοὺς πεποίηται· λέγεται γὰρ
-τὴν Ἀκικάρου τάδε λέγει Δημόκριτος
γράφοντος.
-ᾗ σεμνυνόμενός φησί που ἐπὶ τῇ
-πολυμαθίᾳ· ἐγὼ δὲ τῶν κατ̓ ἐμαυτὸν ἀνθρώπων γῆν πλείστην
-ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων τὰ μήκιστα, καὶ ἀέρας τε καὶ γέας πλείστας
-εἶδον, καὶ λογίων ἀνθρώπων πλείστων ἐπήκουσα, καὶ γραμμέων
-
ἐπῆλθε γὰρ Βαβυλῶνά τε καὶ
-Περσίδα καὶ Αἴγυπτον τοῖς τε Μάγοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων.
-Ζωροάστρην δὲ τὸν Μάγον τὸν Πέρσην ὁ Πυθαγόρας ἐζήλωσεν,
Τάδε μὲν περὶ Σιβύλλης· Νουμᾶς δὲ ὁ Ῥωμαίων βασιλεὺς Πυθαγόρειος
-μὲν ἦν, ἐκ δὲ τῶν Μωυσέως
Φιλοσοφία τοίνυν πολυωφελές τι χρῆμα πάλαι μὲν ἤκμασε παρὰ
-βαρβάροις κατὰ τὰ ἔθνη διαλάμψασα, ὕστερον δὲ καὶ εἰς Ἕλληνας
-ἅπαντα μέντοι τὰ περὶ φύσεως εἰρημένα παρὰ
-τοῖς ἀρχαίοις λέγεται καὶ παρὰ τοῖς ἔξω τῆς Ἑλλάδος φιλοσοφοῦσι,
-τὰ μὲν παῤ Ἰνδοῖς ὑπὸ τῶν Βραχμάνων, τὰ δὲ ἐν τῇ Συρίᾳ ὑπὸ
-
τινὲς δὲ μυθικώτερον τῶν Ἰδαίων
-καλουμένων δακτύλων σοφούς τινας πρώτους γενέσθαι λέγουσιν, εἰς
-οὓς ἥ τε τῶν Ἐφεσίων λεγομένων γραμμάτων καὶ ἡ τῶν κατὰ μουσικὴν
-
-
-
εἴς τε δικαιοσύνην θνητῶν γένος ἤγαγεν δείξας
-
ὅρκους καὶ θυσίας ἱλαρὰς καὶ σχήματα Ὀλύμπου.
-
-
-
ἣ πρῶτα μὲν τὰ θεῖα προὐμαντεύσατο
-
χρησμοῖσι
Οὐ μόνης δὲ φιλοσοφίας, ἀλλὰ καὶ πάσης σχεδὸν τέχνης -εὑρεταὶ βάρβαροι.
-Αἰγύπτιοι γοῦν πρῶτοι ἀστρολογίαν εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν,
-οἳ τὴν δἰ ἀστέρων πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι λέγουσιν.
-
Εἰ δέ τις τὴν φωνὴν διαβάλλει τὴν βάρβαρον, ἐμοὶ δέ
, φησὶν
-πάντες Ἕλληνες σκυθίζουσιν
. οὗτος ἦν ὁ παῤ
-Ἕλλησι θαυμασθεὶς ὁ φήσας ἐμοὶ περίβλημα χλαῖνα, δεῖπνον γάλα,
-τυρός
. ὁρᾷς φιλοσοφίαν βάρβαρον ἔργα ἐπαγγελλομένην, οὐ λόγους.
-οὕτω
φησὶν καὶ ὑμεῖς διὰ τῆς γλώσσης ἐὰν μὴ
-εὔσημον λόγον δῶτε, πῶς γνωσθήσεται τὸ λαλούμενον; ἔσεσθε γὰρ
-εἰς ἀέρα λαλοῦντες. τοσαῦτα, εἰ τύχοι, γένη φωνῶν εἰσιν ἐν κόσμῳ,
-καὶ οὐδὲν ἄφωνον· ἐὰν οὖν μὴ εἰδῶ τὴν δύναμιν τῆς φωνῆς, ἔσομαι
-τῷ λαλοῦντι βάρβαρος καὶ ὁ λαλῶν ἐμοὶ βάρβαρος.
καὶ ὁ λαλῶν
-γλώσσῃ προσευχέσθω, ἵνα διερμηνεύῃ.
Ναὶ μὴν ὀψέ ποτε εἰς Ἕλληνας ἡ τῶν λόγων παρῆλθε διδασκαλία -τε καὶ γραφή.
-Ἀλκμαίων γοῦν Περίθου Κροτωνιάτης πρῶτος φυσικὸν λόγον
-ἢ αὐτίκα μάλα. φασὶ δὲ καὶ τοὺς κατὰ διατριβὴν λόγους
-καὶ τὰ ῥητορικὰ ἰδιώματα εὑρεῖν καὶ μισθοῦ συνηγορῆσαι πρῶτον
-δικανικὸν λόγου εἰς ἔκδοσιν γραψάμενον Ἀντιφῶντα γραμματικὰ
ἐπιγράψας. ὠνομάσθη
-δὲ γραμματικός, ὡς νῦν ὀνομάζομεν, πρῶτος Πραξιφάνης
-πεντήκοντα
-νομοθετεῖ Λακεδαιμονίοις· Σόλωνος γὰρ τοὺς χρόνους προειρήκαμεν.
-
Ἡ μὲν οὖν Ἑλληνικὴ φιλοσοφία, ὡς μέν τινες, κατὰ περίπτωσιν
-ἐπήβολος τῆς ἀληθείας ἁμῇ γέ πῃ, ἀμυδρῶς δὲ καὶ οὐ πάσης, γίνεται·
-ὡς δὲ ἄλλοι βούλονται, ἐκ τοῦ διαβόλου τὴν κίνησιν ἴσχει. ἔνιοι δὲ
-δυνάμεις τινὰς ὑποβεβηκυίας ἐμπνεῦσαι τὴν πᾶσαν φιλοσοφίαν ὑπειλήφασιν.
-
Ναί φασι γεγράφθαι· πάντες οἱ πρὸ τῆς παρουσίας τοῦ
-κυρίου κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί.
πάντες μὲν οὖν οἱ ἐν λόγῳ, οὗτοι
-ἀπέστειλεν
-ἡ σοφία τοὺς ἑαυτῆς δούλους, συγκαλοῦσα μετὰ ὑψηλοῦ κηρύγματος
-
φιλοσοφία δὲ οὐκ ἀπεστάλη ὑπὸ κυρίου, ἀλλ̓
-ἦλθε, φησί, κλαπεῖσα ἢ παρὰ κλέπτου δοθεῖσα, εἴτ̓ οὖν δύναμις ἢ
-ἄγγελος μαθών τι τῆς ἀληθείας
Οἶδα πολλοὺς ἀδιαλείπτως ἐπιφυομένους ἡμῖν καὶ τὸ μὴ κωλῦον
-αἴτιον εἶναι καὶ μὴν οὐκ ἀπεῖρξε τὸ πῦρ, καὶ ἴσως συναίτιος· ὁ δὲ διάβολος
-αὐτεξούσιος ὁ αἴτιος
-αὐτὸς τῆς κλοπῆς, οὐχ ὁ μὴ κωλύσας κύριος. ἀλλ̓ οὐδ̓ ἐπιβλαβὴς ἡ
-ὣς δὲ καὶ τῆς κακίας ἀκουσίου οὔσης· οὐ γὰρ αἱρεῖταί
-τις κακὸν ᾗ κακόν, τῇ δὲ περὶ αὐτὸ ἡδονῇ συναπαγόμενος,
-πάντες
οὖν οἱ πρὸ κυρίου κλέπται καὶ λῃσταί,
-οὐχ ἁπλῶς πάντες ἄνθρωποι, πάντες δὲ οἱ ψευδοπροφῆται καὶ πάντες
-οἱ μὴ κυρίως ὑπ̓ αὐτοῦ ἀποσταλέντες.
Εἶχον δὲ καὶ οἱ ψευδοπροφῆται τὸ κλέμμα, τὸ ὄνομα τὸ προφητικόν,
-ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ διαβόλου
ἐν δὲ τοῖς ψεύδεσι καὶ ἀληθῆ τινα ἔλεγον οἱ
-ψευδοπροφῆται, καὶ τῷ ὄντι οὗτοι ἐν ἐκστάσει προεφήτευον ὡς ἂν
-ὁ ποιμήν, ὁ ἄγγελος τῆς μετανοίας
-τῷ Ἑρμᾷ περὶ τοῦ ψευδοπροφήτου· τινὰ γὰρ ῥήματα ἀληθῆ
-λαλεῖ· ὁ γὰρ διάβολος αὐτὸν πληροῖ τῷ ἑαυτοῦ πνεύματι, εἴ τινα
-
πάντα μὲν οὖν οἰκονομεῖται ἄνωθεν
-εἰς καλόν, ἵνα γνωρισθῇ διὰ τῆς ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία
-τοῦ θεοῦ, κατὰ πρόγνωσιν τῶν αἰώνων ἣν ἐποίησεν ἐν Χριστῷ.
-κλέπται καὶ λῃσταὶ
-οἱ παῤ Ἕλλησι φιλόσοφοι, καὶ πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας παρὰ πνεῦμα
ἐσχήκασιν. ὡμολόγησε
-δὲ καὶ Ἀριστοτέλης τῇ γραφῇ, κλεπτικὴν σοφίας τὴν σοφιστικὴν
-ἃ καὶ λαλοῦμεν
λέγει
-οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ̓ ἐν διδακτοῖς
-
ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν προφητῶν πάντες
φησὶν ἐκ τοῦ
-πληρώματος αὐτοῦ ἐλάβομεν,
δηλονότι τοῦ Χριστοῦ. ὥστε οὐ
-ἡ διδαχὴ ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐμὴ
ὁ κύριος
-λέγει, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με πατρός.
ἐπὶ δὲ τῶν κλεπτόντων
-ὁ δὲ ἀφ̓ ἑαυτοῦ
φησὶ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ.
τοιοῦτοι
-δὲ οἱ Ἕλληνες φίλαυτοι καὶ ἀλαζόνες
. σοφοὺς δὲ αὐτοὺς λέγουσα
-ἡ γραφὴ οὐ τοὺς ὄντως σοφοὺς διαβάλλει, ἀλλὰ τοὺς δοκησισόφους.
καὶ τούτων, φησίν, ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ
-τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.
ἐπιφέρει γοῦν ὁ ἀπόστολος·
-ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου;
-πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν γραμματέων τοὺς τοῦ αἰῶνος τούτου ζητητάς,
-οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ θεὸς τὴν
-σοφίαν τοῦ κόσμου;
ἐπ̓ ἴσης τῷ μωρὰν ἔδειξε
καὶ οὐκ ἀληθῆ.
-διὰ τὴν
-πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν
ἐρεῖ. ἐπειδὴ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ θεοῦ
.
-τουτέστι διὰ τῶν προφητῶν κατηγγελμένῃ, οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ
-τῆς σοφίας
, τῆς διὰ τῶν προφητῶν λαλούσης, αὐτόν,
δηλονότι
-τὸν θεόν, εὐδόκησεν οὗτος ὁ θεὸς διὰ τοῦ κηρύγματος τῆς μωρίας
,
-τῆς δοκούσης Ἕλλησιν εἶναι μωρίας, σῶσαι τοὺς πιστεύοντας·
-
, φησί, σημεῖα αἰτοῦσι
πρὸς πίστιν, Ελληνες δὲ
-σοφίαν ζητοῦσι,
τοὺς ἀναγκαστικοὺς καλουμένους λόγους καὶ τοὺς
-ἄλλους συλλογισμοὺς δηλονότι, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Ἰησοῦν Χριστὸν
-ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον
διὰ τὸ εἰδότας τὴν προφητείαν
-Ἕλλησι δὲ μωρίαν·
μυθῶδες γὰρ
-ἡγοῦνται οἱ δοκησίσοφοι διά τε ἀνθρώπου υἱὸν θεοῦ λαλεῖν υἱόν τε
-ἔχειν τὸν θεὸν καὶ δὴ καὶ πεπονθέναι τοῦτον· ὅθεν αὐτοὺς ἡ πρόληψις
-αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς
-Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι Χριστὸς θεοῦ
μή τι οὖν, ὅπερ καὶ ἄμεινον, ἀποφατικὸν ἡγητέον τὸ οὐχὶ
-ἐμώρανεν ὁ θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου
ἐπ̓ ἴσης τῷ οὐκ ἐμώρανεν
,
-ἵνα μὴ ἡ αἰτία τῆς σκληροκαρδίας αὐτοῖς παρὰ τοῦ θεοῦ
-φαίνηται γενομένη. τοῦ μωράναντος τὴν σοφίαν· ἔμπαλιν γὰρ καίτοι
-σοφοὶ ὄντες ἐν μείζονι αἰτίᾳ γεγόνασι μὴ πιστεύσαντες τῷ κηρύγματι·
-ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν
τῇ τῆς καταφρονουμένης κλητοὶ
ὠνομάσθησαν. οὐ
-γάρ ἐστιν ἀδικία παρὰ τῷ θεῷ
. αὐτίκα ἐξ ἑκατέρου γένους οἱ
-λαὸς περιούσιος
. κὰν ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων
-εὕροις ἂν κατὰ λέξιν· οἱ μὲν οὖν ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον
-αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν,
οἱ δὲ μὴ θελήσαντες πείθεσθαι ἑαυτοὺς ἀπέστησαν
-κἂν θέλητε καὶ
-εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε,
ἐφ̓ ἡμῖν κείμενα
-διελέγχουσα καὶ τὴν αἵρεσιν καὶ τὴν ἐκτροπήν· θεοῦ δὲ
-σοφίαν ἵνα
-ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ θεὸν κτισθέντα
-ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ὁσιότητι τῆς ἀληθείας. διὸ ἀποθέμενοι τὸ
-ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν· μὴ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ. ὁ κλέπτων
-μηκέτι κλεπτέτω, μᾶλλον δὲ κοπιάτω ἐργαζόμενος τὸ ἀγαθόν.
-ἵνα ἔχητε μεταδοῦναι τῷ χρείαν ἔχοντι
καὶ
-λόγος
-σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω,
σαπρὸς λόγος οὗτος
-ὁ ἐξ οἰήσεως, ἀλλ̓ εἴ τις ἀγαθὸς πρὸς οἰκοδομὴν τῆς χρείας, ἵνα
-δῷ χάριν τοῖς ἀκούουσιν.
ἀγαθοῦ δ̓ ἂν ἀνάκη θεοῦ ἀγαθὸν
-
Ὅτι οὖν μαρτυροῦνται ἀληθῆ τινα δογματίζειν καὶ Ἕλληνες,
-ἔξεστι κἀντεῦθεν σκοπεῖν. ὁ Παῦλος ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων
-ἀναγράφεται δεισιδαιμονεστέρους
-
-
-
-ἀγνώστῳ θεῷ.
ὃν οὖν ἀγνοοῦντες
-ἄν, καίτοι οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου
-ἡμῶν ὑπάρχοντος· ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς
-καί τινες τῶν καθ̓ ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασιν·
-τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν.ἀπέστειλα οὖν διὰ τοῦτό σε εἰς τὰ
-ἔθνη, ἀνοῖξαι
, φησίν, ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους
-εἰς φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ θεόν, τοῦ λαβεῖν
-αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ
-
οὗτοι οὖν οἱ ἀνοιγόμενοι τυφλῶν ὀφθαλμοὶ
ἡ δἰ υἱοῦ
-ἐπίγνωσίς ἐστι τοῦ πατρός, ἡ τῆς περιφράσεως τῆς Ἑλληνικῆς κατάληψις,
-τό τε ἀπὸ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπιστρέψαι
τὸ ἀπὸ τῆς
-εἰσὶ γὰρ δή, ὥς φασι
πολλοὺς
-οὗτοι δέ εἰσι κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν οὐκ ἄλλοι ἢ οἱ
-πεφιλοσοφηκότες ὀρθώς. ὧν δὴ κἀγὼ κατά γε τὸ δυνατὸν οὐδὲν
-ἀπέλιπον ἐν τῷ βίῳ, ἀλλὰ παντὶ τρόπῳ προὐθυμήθην γενέσθαι. εἰ
-δὲ ὀρθῶς προὐθυμήθην καί τι ἠνύσαμεν,
ἆῤ οὐ δοκεῖ σοι πίστεως
-ἐκ τῶν Ἑβραϊκῶν γραφῶν τὴν μετὰ θάνατον ἐλπίδα τοῦ δικαίου
-σαφηνίζειν; κἀν τῷ Δημοδόκῳ, εἰ δὴ τοῦ Πλάτωνος τὸ σύγγραμμα,
-μὴ οὐκ ᾖ τοῦτο φιλοσοφεῖν
λέγει, περὶ τὰς τέχνας κυπτάζοντα
-ζῆν οὐδὲ πολυμαθοῦντα, ἀλλὰ ἄλλο τι, ἐπεὶ ἔγωγε ᾤμην καὶ ὄνειδος
-
ᾔδει γὰρ, οἶμαι, ὡς ἄρα ἤδη πολυμαθίη νόον ἔχειν οὐ διδάσκει
-τούτους
-
φησὶ καὶ ἄλλους τοιούτων τινῶν μαθηματικοὺς καὶ
-
οὐ γὰρ ἐν γεωμετρίᾳ αἰτήματα
-καὶ ὑποθέσεις ἐχούσῃ φιλοσοφία, οὐδ̓ ἐν μουσικῇ, στοχαστικῇ
-γε οὔσῃ, οὐδ̓ ἐν ἀστρονομίᾳ, φυσικῶν καὶ ῥεόντων καὶ εἰκότων
-βεβυσμένῃ λόγων, ἀλλ̓ αὐτοῦ τἀγαθοῦ δὴ ἐπιστήμη καὶ τῆς ἀληθείας,
-ὥσπερ δὲ ἐπὶ τἀγαθόν.
-
Εἴτ̓ οὖν κατὰ περίπτωσίν φασιν ἀποφθέγξασθαί τινα τῆς ἀληθοῦς
-φιλοσοφίας τοὺς Ἕλληνας, θείας οἰκονομίας ἡ περίπτωσις?̔οὐ
-γὰρ ταὐτόματον ἐκθειάσει τις διὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς φιλοτιμίαν̓, εἴτε
-βλέπομεν
-γὰρ νῦν ὡς δἰ ἐσόπτρου
, κατ̓ ἀνάκλασιν ἐπ̓ αὐτοῦ ἑαυτοὺς γινώσκοντες
-κἀκ τοῦ ἐν ἡμῖν θείου τὸ ποιητικὸν αἴτιον ὡς οἷόν τε
-εἶδες γάρ
, φησί, τὸν ἀδελφόν σου, εἶδες τὸν θεόν
-
τὸν σωτῆρα οἶμαι θεὸν εἰρῆσθαι ἡμῖν τὰ νῦν· μετὰ δὲ τὴν
-τῆς σαρκὸς ἀπόθεσιν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον
, τότε ἤδη ὁριστικῶς
-τὰ διὰ
-ὁ
-σπείρων
φησὶ δικαιοσύνην ἐργάζεται πίστιν. εἰσὶ δὲ οἱ τὰ ἴδια
-σπείροντες οἳ πλείονα ποιοῦσιν.
καὶ πάλιν· ἐπιμελοῦ τῶν ἐν τῷ
-πεδίῳ χλωρῶν καὶ κερεῖς πόαν, καὶ συνάγαγε χόρτον ὥριμον, ἵνα
-
ὁρᾷς ὅπως καὶ τῆς ἔξωθεν σκέπης τε
-καὶ φυλακῆς φροντιστέον. γνωστῶς δὲ ἐπιγνώσῃ ψυχὰς ποιμνίου
-
ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου
-ποιῶσιν, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος
, τῆς ἀκροβυστίας
-τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλασσούσης
κατὰ τὸν ἀπόστολον
-κρείσσων
φησὶ φίλος ἐγγὺς ἢ ἀδελφὸς
-μακρὰν οἰκῶν·
ὃς δὲ ἐρείδεται ἐπὶ ψεύδεσιν, οὗτος ποιμαίνει ἀνέμους
-
οὐκ οἶμαι φιλοσοφίαν λέγειν τὰ
-νῦν τὸν ἀπέλιπεν γὰρ ὁδοὺς τοῦ ἑαυτοῦ ἀμπελῶνος, τὰς δὲ τροχιὰς τοῦ
-ἰδίου γεωργίου πεπλάνηται.
αὗται δέ εἰσιν αἱ τὴν ἐξ ἀρχῆς ἀπολείπουσαι
-διέρχεται δἰ
-ἐρημίας ἀνύδρου,
τὸν ὄντως ὄντα θεὸν καταλιπών, ἔρημος θεοῦ,
-ὕδωρ ἄνυδρον ζητῶν, τὴν ἀοίκητον καὶ δίψιον ἐπερχόμενος γῆν,
-
καὶ τοῖς ἐνδεέσι φρενῶν παρακελεύομαι
-λέγουσα,
φησὶν ἡ σοφία, τοῖς ἀμφὶ τὰς αἱρέσεις δηλονότι, ἄρτων
-κρυφίων ἡδέως ἅψασθε, καὶ ὕδατος κλοπῆς γλυκεροῦ,
ἄρτον καὶ
-ὕδωρ οὐκ ἐπ̓ ἄλλων τινῶν, ἀλλ̓ ἢ ἐπὶ τῶν ἄρτῳ καὶ ὕδατι κατὰ
-τὴν προσφορὰν μὴ κατὰ τὸν κανόνα τῆς ἐκκλησίας χρωμένων αἱρέσεων
-ἐμφανῶς ταττούσης τῆς γραφῆς. εἰσὶ γὰρ οἳ καὶ ὕδωρ ψιλὸν
-ἀλλὰ ἀποπήδησον, μὴ χρονίσῃς ἐν τῷ τόπῳ αὐτῆς.
-οὕτω γὰρ διαβήσῃ ὕδωρ ἀλλότριον
, τὸ βάπτισμα τὸ
-καὶ ὑπερβήσῃ
-ποταμὸν ἀλλότριον
τὸν παραφέροντα καὶ κατασύροντα εἰς θάλασσαν,
-εἰς ἣν ἐκδίδοται ὁ παρεκτραπεὶς ἐκ τῆς κατ̓ ἀλήθειαν ἑδραιότητος.
-συνεκρυεὶς αὗθις εἰς τὰ ἐθνικὰ καὶ ἄτακτα τοὺ βίου κύματα.
Ὡς δὲ οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι οἱ καθέλκοντες τὴν ναῦν οὐ
-πολλὰ αἴτια λέγοιντ̓ ἄν, ἀλλ̓ ἐκ πολλῶν αἴτιον ἕν?̔οὐκ ἔστι γὰρ
-αἴτιος ἕκαστος τοῦ καθέλκεσθαι τὴν ναῦν, ἀλλὰ σὺν τοῖς ἄλλοις̓,
-οὕτω καὶ ἡ φιλοσοφία πρὸς κατάληψιν τῆς ἀληθείας, ζήτησις οὖσα
-ἀληθείας, συλλαμβάνεται, οὐκ αἰτία οὖσα καταλήψεως, σὺν δὲ τοῖς
-θεοδίδακτοι
-γὰρ ἡμεῖς, ἱερὰ ὄντως, γράμματα παρὰ τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ παιδευόμενοι·
-ἔνθεν οὐδ̓ ὡσαύτως κινοῦσι τὰς ψυχάς, ἀλλὰ διαφόρῳ διδασκαλίᾳ.
-δυνάμει
τὸν περὶ θεοῦ διὰ πίστεως παρειλήφαμεν
-δύναμις
οὖσα καὶ σοφία τοῦ θεοῦ,
-προσιοῦσα δὲ φιλοσοφία ἡ Ἑλληνικὴ οὐ δυνατωτέραν ποιεῖ τὴν ἀλήθειαν,
-ἀλλ̓ ἀδύνατον παρέχουσα τὴν κατ̓ αὐτῆς σοφιστικὴν ἐπιχείρησιν
-
-
-
δείπνου δὲ λήγοντος γλυκὺ τρωγάλιον
-πανουργότερος
-ἔσται ἄκακος συνίων, ὁ δὲ σοφὸς δέξεται γνῶσιν.
καὶ
-ὁ μὲν ἀφ̓ ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ,
φησὶν ὁ
-κύριος, ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτὸν ἀληθής ἐστι
-
ἔμπαλιν οὖν ἀδικεῖ ὁ σφετερισάμενος
-τὰ βαρβάρων καὶ ὡς ἴδια αὐχῶν, τὴν ἑαυτοῦ δόξαν αὔξων καὶ ψευδόμενος
-τὴν ἀλήθειαν. οὗτος κλέπτης
ὑπὸ τῆς γραφῆς εἴρηται.
-φησὶ γοῦν· υἱέ, μὴ γίνου ψεύστης· ὁδηγεῖ γὰρ τὸ ψεῦσμα πρὸς τὴν
-
ἤδη δὲ ὁ κλέπτης ὅπερ ὑφελόμενος ἔχει ἀληθῶς κἂν
-χρυσίον ᾖ
Καὶ περὶ μὲν τοῦ παῤ Ἑβραίων τὰ τῶν φιλοσόφων
-ἐσκευωρῆσθαι δόγματα μικρὸν ὕστερον διαληψόμεθα, πρότερον δέ,
-ὅπερ ἀκόλουθον ἦν, περὶ τῶν κατὰ Μωυσέα χρόνων ἤδη λεκτέον, δἰ
-ὧν δειχθήσεται ἀναμφηρίστως πάσης σοφίας ἀρχαιοτάτη ἡ κατὰ
-κατέσκαψε δὲ τὴν Ἀουαρίαν Ἄμωσις κατὰ τὸν Ἀργεῖον
-γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν τοῖς Χρόνοις ἀνέγραφεν ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος.
-πατέρα
-
. ἐντεῦθεν ὁ Πλάτων ἐν Τιμαίῳ κατακολουθήσας
-Ἀκουσιλάῳ γράφει· καί ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ τῶν
-ἀρχαίων εἰς λόγους τῶν τῇδε τῇ πόλει τὰ ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖ,
-περὶ Φορωνέως τε τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης, καὶ
-
κατὰ δὲ Φόρβαντα Ἀκταῖος, ἀφ̓ οὗ
-Ἀκταία ἡ Ἀττική. κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ
-Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ καὶ Ἰώ. κατὰ δὲ Κρότωπον ἡ
-
ὃν
-πρῶτον
, φησὶν Ὅμηρος, τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς,
ἥ τε
-
κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος
-τῆς Ἀγαμέμνονος βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ Θησέως
-βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ ἔτει, θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ
-
-
-
-
-φησὶν ὁ τὴν μικρὰν Ἰλιάδα πεποιηκώς,
-
νὺξ μὲν ἔην,
-
-
-
μεσάτα, λαμπρὰ δὲ ἐπέτελλε σελάνα·
-ὁ Ἡρακλέους
-ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός ἐστι τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ. τοῦ γοῦν
-Τληπολέμου, ὃς ἦν υἱὸς Ἡρακλέους, Ὅμηρος μέμνηται ἐπὶ Ἴλιον
-στρατεύσαντος.
Προτερεῖν ἄρα Μωυσῆς ἀποδείκνυται τῆς μὲν Διονύσου ἀποθεώσεως
-ἔτη ἑξακόσια τέσσαρα, εἴ γε τῆς Περσέως βασιλείας τῷ
-τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει
-
-
Ζηνὶ δ̓ ἄρα Ἀτλαντὶς Μαίη τέκε κύδιμον Ἑρμῆν,
-
κήρυκ̓ ἀθανάτων, ἱερὸν λέχος εἰσαναβᾶσα·
-
Καδμείη δ̓ ἄρα οἱ Σεμέλη τέκε φαίδιμον υἱόν,
-
μιχθεῖς̓ ἐν φιλότητι, Διώνυσον πολυγηθῆ.
-
-
-
Λητὼ γὰρ ἥλκησε, Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν,
-ἐν χρόνῳ δὲ γένετ̓ Ἀπόλλων,
καὶ οὐδὲν θαυμαστόν,
-ὅπου γε καὶ Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν καὶ Ἡρακλεῖ μέγαν
-
. Ζῆθος δὲ καὶ Ἀμφίων οἱ μουσικῆς εὑρεταὶ περὶ τὴν
-
Καὶ οὔτι γε μόνος οὗτος, ἀλλὰ καὶ ἡ Σίβυλλα Ὀρφέως παλαιοτέρα·
-λέγονται γὰρ καὶ περὶ τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς καὶ περὶ τῶν
-χρησμῶν τῶν καταπεφημισμένων ἐκείνης εἶναι λόγοι πλείους, Φρυγίαν
-τε οὖσαν κεκλῆσθαι Ἄρτεμιν καὶ ταύτην παραγενομένην εἰς
-Δελφοὺς ᾆσαι·
-
-
-
-
ὦ Δελφοί, θεράποντες ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος,
-
ἦλθον ἐγὼ χρήσουσα Διὸς νόον αἰγιόχοιο,
-
αὐτοκασιγνήτῳ κεχολωμένη Ἀπόλλωνι.
-
Ἄξιον δὴ ἐνταῦθα γενομένους διερευνῆσαι καὶ τῶν ἄλλων τῶν -μετὰ Μωσέα παρὰ τοῖς Ἑβραίοις προφητῶν τοὺς χρόνους.
-Μετὰ τὴν Μωυσέως τοῦ βίου τελευτὴν διαδέχεται τὴν ἡγεμονίαν
-τοῦ λαοῦ Ἰησοῦς πολεμῶν μὲν ἔτη ? ξε΄, ἐν δὲ τῇ γῇ τῇ ἀγαθῇ ἄλλα
-εἴκοσι
-τρία, καὶ ὁμοίως ὁ τούτου υἱὸς Ἄσα μά· οὗτος ἐπὶ γήρως ἐποδάγρησε,
-
Ἀπὸ δὲ τῶν Τρωϊκῶν ἐπὶ τὴν Ὁμήρου γένεσιν κατὰ μὲν Φιλόχορον
-ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ἔτη γίνεται ὕστερον τῆς Ἰωνικῆς ἀποικίας·
-
Μετὰ δὲ τὸν Ἰωὰν διαδέχεται τὴν βασιλείαν Ἀμασίας ὁ υἱὸς
-αὐτοῦ ἔτη τριάκοντα ἐννέα, τοῦτον Ὀζίας ὁμοίως ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἐπὶ
-
Ἐν δὲ τῷ δωδεκάτῳ ἔτει τῆς Σεδεκίου βασιλείας Ναβουχοδονόσορ
-πρὸ τῆς Περσῶν
Πεπλήρωται τοίνυν ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας τῆς ἐπὶ Ἱερεμίου τοῦ
-προφήτου εἰς Βαβυλῶνα γενομένης τὰ ὑπὸ Δανιὴλ τοῦ προφήτου
-ἑβδομήκοντα ἑβδομάδες συνετμήθησαν ἐπὶ
-τὸν λαόν σου καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν τοῦ συντελεσθῆναι ἁμαρτίαν,
-καὶ τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίας καὶ τοῦ ἀπαλεῖψαι τὰς ἀδικίας,
-καὶ τοῦ ἐξιλάσασθαι καὶ τοῦ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον, καὶ τοῦ
-
Ὅτι μὲν οὖν ἐν ἑπτὰ ἑβδομάσιν ᾠκοδομήθη ὁ ναός, τοῦτο φανερόν
-ἐστι· καὶ γὰρ ἐν τῷ Ἔσδρᾳ γέγραπται, καὶ οὕτως ἐγένετο χριστὸς
-βασιλεὺς Ἰουδαίων ἡγούμενος πληρουμένων τῶν ἑπτὰ ἑβδομάδων ἐν
-Ἱερουσαλήμ, καὶ ἐν ταῖς ἑξήκοντα δύο ἑβδομάσιν ἡσύχασεν ἅπασα ἡ
-ἅγιος τῶν ἁγίων,
ἐλθὼν καὶ πληρώσας τὴν ὅρασιν καὶ τὸν προφήτην
-ἐχρίσθη τὴν σάρκα τῷ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ πνεύματι ἐν ταύταις
-ταῖς ἑξήκοντα δύο ἑβδομάσι,
καθὼς εἶπεν ὁ προφήτης. καὶ
-ἐν τῇ μιᾷ ἑβδομάδι,
ἧς ἑβδομάδος τὸ ἥμισυ κατέσχεν Νέρων βασιλεύων
-καὶ ἐν τῇ ἁγίᾳ πόλει Ἱερουσαλὴμ ἔστησεν τὸ βδέλυγμα,
καὶ
-ἐν τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος
ἀνῃρέθη καὶ αὐτὸς καὶ Ὄθων καὶ
-Γάλβας καὶ Οὐιτέλλιος, Οὐεσπεσιανὸς δὲ ἐκράτησε καὶ καθεῖλεν τὴν
-Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸ ἅγιον ἠρήμωσεν. καὶ ὡς ταῦθ̓ οὕτως ἔχει, τῷ
-γε συνιέναι δυναμένῳ δῆλον καθ̓ ἃ καὶ ὁ προφήτης εἴρηκεν.
Τοῦ ἑνδεκάτου τοίνυν ἔτους πληρουμένου κατὰ τὴν ἀρχὴν τοῦ
-ἑπομένου βασιλεύοντος Ἰωακεὶμ ἡ αἰχμαλωσία εἰς Βαβυλῶνα γίνεται
-ὑπὸ βασιλέως Ναβουχοδονόσορ τῷ ἑβδόμῳ ἔτει βασιλεύοντος αὐτοῦ
-Ἀσσυρίων, Αἰγυπτίων δὲ
Συνάγονται οὖν καὶ τῶν Περσῶν οἱ χρόνοι οὕτως· Κῦρος ἔτη
-τριάκοντα, Καμβύσης δεκαεννέα, Δαρεῖος ἓξ καὶ τεσσαράκοντα, Ξέρξης
-ἓξ καὶ εἴκοσι, Ἀρταξέρξης ἓν καὶ τεσσαράκοντα, Δαρεῖος ὀκτώ,
-
Ναὶ μὴν Ὀνομάκριτος ὁ Ἀθηναῖος, οὗ τὰ εἰς Ὀρφέα φερόμενα
-ποιήματα λέγεται εἷναι, κατὰ τὴν τῶν Πεισιστρατιδῶν ἀρχὴν περὶ
-τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα εὑρίσκεται, Ὀρφεὺς δὲ, ὁ συμπλεύσας
-
Καὶ ταῦτα μὲν προήχθημεν εἰπεῖν, ὅτι μάλιστα ἐν τοῖς πάνυ
-παλαιοῖς τοὺς τοῦ Κύκλου ποιητὰς τιθέασιν. ἤδη δὲ καὶ παῤ
-Ἕλλησι χρησμολόγοι συχνοὶ γεγονέναι φέρονται, ὡς οἱ Βάκιδες?̔ὃ μὲν
-ἔστι γάρ μοι
, φησὶν ἐν τῷ Θεάγει,
-ἐκ παιδὸς ἀρξάμενον θείᾳ μοίρᾳ παραγινόμενον δαιμόνιον σημεῖον,
-τοῦτο δέ ἐστι φωνή, ἣ ὅταν γένηται, ἐπίσχει τοῦτο ὃ μέλλω πράττειν,
-
Ἐξήκεστός τε ὁ Φωκέων τύραννος
-δύο δακτυλίους φορῶν γεγοητευμένους τῷ ψόφῳ τῷ πρὸς ἀλλήλους
-διῃσθάνετο τοὺς καιροὺς τῶν πράξεων, ἀπέθανεν δὲ ὅμως δολοφονηθείς,
-καίτοι προσημήναντος τοῦ ψόφου, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν
-κλέπται πάντες καὶ
-λῃσταί,
ὥς φησιν ἡ γραφή, τὰ πλεῖστα ἐκ παρατηρήσεως καὶ ἐξ
-εἰκότων προειρηκότες, καθάπερ οἱ φυσιογνωμονοῦντες ἰατροί τε καὶ
-μάντεις, οἳ δὲ καὶ ὑπὸ δαιμόνων κινηθέντες ἢ ὑδάτων καὶ θυμιαμάτων
-
Ἄνωθεν οὖν ἀπὸ Μωυσέως συναγάγωμεν τὴν καθ̓ Ἕλληνας
-χρονογραφίαν· ἀπὸ τῆς Μωυσέως γενέσεως ἐπὶ τὴν ἐξ Αἰγύπτου
-τῶν Ἰουδαίων ἔξοδον ἔτη ὀγδοήκοντα καὶ τὰ μέχρι τῆς τελευτῆς
-αὐτοῦ ἄλλα τεσσαράκοντα γίνεται ἡ ἔξοδος κατὰ Ἴναχον πρὸ τῆς
-Σωθιακῆς περιόδου ἐξελθόντος ἀπ̓ Αἰγύπτου Μωυσέως ἔτεσι πρότερον
-
Ἐρατοσθένης δὲ τοὺς χρόνους ὧδε ἀναγράφει· ἀπὸ μὲν Τροίας
-ἁλώσεως ἐπὶ Ἡρακλειδῶν κάθοδον ἔτη ὀγδοήκοντα· ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ
-τὴν Ἰωνίας κτίσιν ἔτη ἑξήκοντα· τὰ δὲ τούτοις ἑξῆς ἐπὶ μὲν τὴν
-
Πάλιν ἀπὸ τῆς πρώτης ὀλυμπιάδος ἔνιοί φασιν ἐπὶ Ῥώμης κτίσιν
-συνάγεσθαι ἔτη εἴκοσι τέσσαρα. ἐντεῦθεν ἐπὶ τὴν βασιλέων ἀναίρεσιν.
-ἐπὶ ἔτη διακόσια τεσσαράκοντα τρία, ἀπὸ
-δὲ τῆς βασιλέων ἀναιρέσεως ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτὴν ἔτη ἑκατὸν
-
Εἰσὶ δὲ οἵ ἀπὸ Κέκροπος μὲν ἐπὶ Ἀλέξανδρον τὸν Μακεδόνα
-συνάγουσιν ἔτη χίλια ? ὀκτακόσια εἴκοσι ὀκτώ, ἀπὸ δὲ Δημοφῶντος τέσσαρα, ὡς δὲ
-Δοῦρις ἀπὸ Τροίας ἁλώσεως ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρου εἰς Ἀσίαν διάβασιν
-
Μετὰ δὲ τὰ Ἑλληνικὰ καὶ ἀπὸ τῶν κατὰ τοὺς
Δημήτριος δέ φησιν ἐν τῷ Περὶ τῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ βασιλέων
-τὴν Ἰούδα φυλὴν καὶ Βενιαμεὶν καὶ Λευὶ μὴ αἰχμαλωτισθῆναι ὑπὸ
-τοῦ Σεναχηρείμ, ἀλλ̓ εἶναι ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας ταύτης εἰς τὴν
-ἐσχάτην, ἥν ἐποιήσατο Ναβουχοδονόσορ ἐξ Ἱεροσολύμων, ἔτη ἑκατὸν
-
Φίλων δὲ καὶ αὐτὸς ἀνέγραψε τοὺς βασιλεῖς τοὺς Ἰουδαίων διαφώνως
-διςχίλια πεντακόσια
-ὀγδοήκοντα. ἀπὸ δὲ τοῦ χρόνου τούτου ἄχρι τῶν ἐν Ῥώμῃ ὑπάτων
-Γναίου Δομετίου καὶ Ἀσινίου συναθροίζεται ἔτη ἔτη ἑκατὸν εἴκοσι.
Ἔφορος δὲ καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ἱστορικῶν καὶ ἔθνη καὶ γλώσσας
-πέντε καὶ ἑβδομήκοντα λέγουσιν εἶναι, ἐπακούσαντες τῆς φωνῆς
-Μωυσέως λεγούσης· ἦσαν δὲ πᾶσαι αἱ ψυχαὶ ἐξ Ἰακὼβ πέντε καὶ
-
φαίνονται δὲ εἶναι καὶ
-κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον αἱ γενικαὶ διάλεκτοι δύο καὶ ἑβδομήκοντα ὡς
-αἱ ἡμέτεραι παραδιδόασι γραφαί, αἱ δὲ ἄλλαι αἱ πολλαὶ ἐπὶ κοινωνίᾳ
-μικρόν τι
-παρακλίνοντας
.
Οὐδὲν δὲ οἶμαι ἐπὶ τούτοις χεῖρον καὶ τοὺς κρόνους τῶν Ῥωμαϊκῶν
-βασιλέων παραθέσθαι εἰς ἐπίδειξιν τῆς τοῦ σωτῆρος γενέσεως·
-
Ἐγεννήθη δὲ ὁ κύριος ἔτει δὲ πεντεκαιδεκάτῳ ἐπὶ Τιβερίου Καίσαρος ἐγένετο ῥῆμα κυρίου
-ἐπὶ Ἰωάννην τὸν Ζαχαρίου υἱόν.
καὶ πάλιν ἐν τῷ αὐτῷ· ἦν δὲ
-
καὶ ὅτι ἐνιαυτὸν
-μόνον ἔδει αὐτὸν κηρῦξαι, καὶ τοῦτο γέγραπται οὕτως· ἐνιαυτὸν
-δεκτὸν κυρίου κηρῦξαι ἀπέστειλέν με.
τοῦτο καὶ ὁ προφήτης εἶπεν
-
Οἱ δὲ ἀπὸ
Ἔτι δὲ κἀκεῖνα τῇ χρονογραφίᾳ προσαποδοτέον, τὰς ἡμέρας
-λέγω, ἃς αἰνίττεται Δανιὴλ ἀπὸ τῆς ἐρημώσεως Ἱερουσαλήμ, τὸ ἥμισυ τῆς ἑβδομάδος,
-ἕως πότε ἡ ὅρασις στήσεται, ἡ θυσία ἡ ἀρθεῖσα
-
αὗται οὖν αἱ βτ΄ ἡμέραι γίνονται
-ἔτη ς΄, μῆνες δ΄, ὧν τὸ ἥμισυ κατέσχε Νέρων βασιλεύων, καὶ ἐγένετο
-ἥμισυ ἑβδομάδος· μακάριος ὁ φθάσας εἰς
-ἡμέρας ατλε΄.
μέχρι γὰρ τούτων τῶν ἡμερῶν ὁ πόλεμος ἦν, μετὰ
-καὶ ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεως
-τοῦ ἐνδελεχισμοῦ καὶ δοθῆναι βδέλυγμα ἐρημώσεως ἡμέρας ασς΄,
-
Φλαύιος δὲ Ἰώσηπος ὁ Ἰουδαῖος ὁ τὰς Ἰουδαϊκὰς συντάξας ἱστορίας
-καταγαγὼν τοὺς χρόνους φησὶν ἀπὸ Μωυσέως ἕως Δαβὶδ ἔτη γίγνεσθαι
-γίνονται γάρ,
φησίν, ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαβὶδ
-
τρία διαστήματα μυστικὰ ἓς ἑβδομάσι τελειούμενα.
Καὶ τὰ μὲν περὶ τῶν χρόνων διαφόρως πολλοῖς ἱστορηθέντα
-καὶ πρὸς ἡμῶν ἐκτεθέντα ὧδε ἐχέτω, ἑρμηνευθῆναι δὲ τὰς
-γραφὰς τάς τε τοῦ νόμου καὶ τὰς προφητικὰς ἐκ τῆς τῶν Ἑβραίων
-διαλέκτου εἰς τὴν Ἑλλάδα γλῶττάν φασιν ἐπὶ βασιλέως Πτολεμαίου
-τοῦ Λάγου καὶ τὰ περὶ τὴν ἑρμηνείαν ἀκριβῶς πραγματευσαμένου· ἔτι
-γὰρ Μακεδόνων τὴν Ἀσίαν κατεχόντων φιλοτιμούμενος ὁ βασιλεὺς
-τὴν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ πρὸς
Ἀριστόβουλος δὲ ἐν τῷ πρώτῳ τῶν πρὸς τὸν Φιλομήτορα κατὰ
-κατηκολούθηκε δὲ καὶ ὁ Πλάτων τῇ καθ̓ ἡμᾶς
-καὶ Περσῶν ἐπικρατήσεως, τά τε κατὰ τὴν ἐξ Αἰγύπτου
-ἐξαγωγὴν τῶν Ἑβραίων τῶν ἡμετέρων πολιτῶν καὶ ἡ τῶν γεγονότων
-ἁπάντων αὐτοῖς ἐπιφάνεια καὶ κράτησις τῆς χώρας καὶ τῆς
-τί γάρ ἐστι Πλάτων ἢ Μωυσῆς ἀττικίζων;
οὗτος ὁ Μωυσῆς θεολόγος
-
Μωυσῆς πᾶσαν σοφίαν Αἰγυπτίων πεπαιδεῦσθαι
φέρεται.
-
Περὶ δὲ τῆς ἀνατροφῆς τοῦ Μωυσέως συνᾴσεται ἡμῖν καὶ ὁ
-Ἐζεκίηλος ὁ τῶν Ἰουδαϊκῶν τραγῳδιῶν ποιητὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
-δράματι Ἐξαγωγή
γράφων ὧδε ἐκ προσώπου Μωυσέως·
-
-
-
-βασιλεὺς Φαραώ, τοὺς μὲν ἐν πλινθεύμασιν
-οἰκοδομίαις τε βαρέσιν αἰκίζων βροτούς,
-πόλεις τ̓ ἐπύργου, σφῶν ἕκητι δυσμόρων·
-ἔπειτ̓ ἐκήρυσς̓ ἡμῖν, Ἑβραίων γένει,
-τἀρσενικὰ ῥίπτειν ποταμὸν ἐς βαθύρροον.
-
ἰδὼν γὰρ ἡμῶν γένναν ἅλις ηὐξημένην
-
δόλον καθ̓ ἡμῶν πολὺν ἐμηχανήσατο
-θέλεις τροφόν σοι παιδὶ τῷδ̓ εὕρω ταχὺ
-ἐκ τῶν Ἑβραίων;
ἡ δ̓ τοῦτον, γύναι,
-τρόφευε, κἀγὼ μισθὸν ἀποδώσω σέθεν.
-ὄνομα δὲ Μωυσῆν ὠνόμαζ̓, ὅτου χάριν
-ὑγρᾶς ἀνεῖλε ποταμίας ἀπ̓ ᾐόνος.
-
-
-
-
-τί τύπτεις ἀσθενέστερον σέθεν;
-
ὃ δ̓ εἶπεν· ἡμῖν τίς ς̓ ἀπέστειλε
καὶ δείσας ἐγὼ
-
ἢπιστάτην ἐνταῦθα; μὴ κτενεῖς δέ με
-
ὥσπερ τὸν ἐχθὲς ἄνδρα;
ἔλεξα· πῶς ἐγένετο συμφανὲς τόδε;
-
Ἔστιν οὖν ὁ Μωυσῆς ἡμῖν προφητικός, νομοθετικός,
-τακτικός, στρατηγικός, πολιτικός, φιλόσοφος. ὅπως μὲν οὖν ἦν προφητικός,
-μετὰ ταῦτα λεχθήσεται, ὁπηνίκα ἂν περὶ προφητείας διαλαμβάνωμεν·
-τὸ τακτικὸν δὲ μέρος ἂν εἴη τοῦ στρατηγικοῦ, τὸ
-στρατηγικὸν δὲ τοῦ βασιλικοῦ· πάλιν τε αὖ τὸ νομοθετικὸν μέρος
-αἰτεῖσθε γάρ
, φησί, τὰ μεγάλα, καὶ τὰ
-
δεύτερον δέ ἐστιν εἶδος βασιλείας μετὰ
-τὴν ἀκραιφνῶν λογικὴν καὶ θείαν διοίκησιν τὸ μόνῳ τῷ θυμοειδεῖ
-τῆς ψυχῆς εἰς βασιλείαν συγχρώμενον, καθ̓ ὃ εἶδος Ἡρακλῆς μὲν
-ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων
-καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι
-κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν θεοῦ πατρός.
Ἰδέαις δὲ ἐνέχεται τὸ στρατήγημα τρισίν, ἀσφαλεῖ, παραβόλῳ καὶ
-τῷ ἐκ τούτων μικτῷ· συντίθεται δὲ τούτων ἕκαστον ἐκ τριῶν, ἢ
-
Τοῦτο συνιδὼν Μιλτιάδης ὁ τῶν Ἀθηναίων στρατηγὸς ὁ τῇ ἐν Μαραθῶνι
-μάχῃ νικήσας τοὺς Πέρσας ἐμιμήσατο τόνδε τὸν τρόπον· ἤγαγε
-τοὺς Ἀθηναίους νύκτωρ δἰ ἀνοδίας βαδίσας καὶ πλανήσας τοὺς
-τηροῦντας αὐτὸν τῶν βαρβάρων· ὁ γὰρ Ἱππίας ὁ τῶν Ἀθηναίων
-ἀποστὰς ἐπήγαγε τοὺς βαρβάρους εἰς τὴν Ἀττικὴν καὶ τοὺς ἐπικαίρους
-τῶν τόπων προκαταλαβόμενος ἐφύλαττεν διὰ τὸ τῆς χώρας
-
Ἀλλὰ καὶ Θρασυβούλῳ τοὺς ἐκπεσόντας ἀπὸ Φυλῆς καταγαγόντι
-καὶ βουλομένῳ λαθεῖν στῦλος ὁδηγὸς γίνεται διὰ τῶν ἀτριβῶν ἰόντι.
-
-
-
στῦλος Θηβαίοισι Διώνυσος πολυγηθής,
-
-
ἔνδον δὲ θαλάμοις βουκόλων
-
κομῶντα κισσῷ στῦλον Εὐίου θεοῦ.
-
-
-
Καλλιθόη κλειδοῦχος Ὀλυμπιάδος βασιλείης,
-
Ἥρης Ἀργείης, ἣ στέμμασι καὶ θυσάνοισι
πρώτη ἐκόσμησε
-
-Ἀπόλλων μέντοι μυστικῶς κατὰ στέρησιν τῶν πολλῶν νοούμενος ὁ
-
ὄφρα θεῷ δεκάτην ἀκροθίνιά τε κρεμάσαιμεν
-
σταθμῶν ἐκ ζαθέων καὶ κίονος ὑψηλοῖο.
-
Πλάτων δὲ ὁ φιλόσοφος ἐκ τῶν Μωυσέως τὰ περὶ τὴν
-νομοθεσίαν ὠφεληθεὶς ἐπετίμησε μὲν τῇ Μίνωος καὶ Λυκούργου
-πολιτείᾳ πρὸς ἀνδρείαν μόνην ἀποβλεπομέναις, ἐπῄνεσε δὲ ὡς σεμνοτέραν
-τὴν ἕν τι λέγουσαν καὶ πρὸς δόγμα ἕν νεύουσαν αἰεί· καὶ γὰρ
-ἰσχύι καὶ σεμνότητι καὶ φρονήσει πρέπειν ἂν μᾶλλον φιλοσοφεῖν ἡμᾶς
-λέγει πρὸς τὸ ἀξίωμα τοῦ οὐρανοῦ ἀμετανοήτως χρωμένους γνώμῃ
-καὶ περὶ τῶν αὐτῶν. ἆῤ οὐ τά κατὰ τὸν νόμον ἑρμηνεύει
-τῆς διὰ τῶν πλανωμένων εἰδότα, φιλόσοφον δὲ ἄλλον
-τὸν Τίμαιον, ὄντα ἀστρονομικὸν καὶ θεωρητικὸν τῆς ἐκείνων φορᾶς
-συμπαθείας τε καὶ κοινωνίας τῆς πρὸς ἄλληλα, ἑπομένως τῇ Πολιτείᾳ
-ὁ ὢν δὲ ἐξαπέσταλκέν με,
-
Ὅθεν ὁ νόμος εἰκότως εἴρηται διὰ Μωυσέως δεδόσθαι,
-κανὼν τυγχάνων δικαίων τε καὶ ἀδίκων. καὶ τοῦτον κυρίως θεσμὸν
-ἂν εἴποιμεν τὸν ὑπὸ θεοῦ διὰ Μωυσέως παραδεδομένον. ἔχει γοῦν
-ὁ νόμος τῶν
-παραβάσεων χάριν ἐτέθη, ἄχρις ἂν ἔλθῃ τὸ σπέρμα ᾧ ἐπήγγελται.
-εἶτα οἱονεὶ ἐπεξηγούμενος τὴν διάνοιαν ἐπιφέρει· πρὸ τοῦ δὲ ἐλθεῖν
-τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι,
φόβῳ δηλαδὴ
-ἀπὸ ἁμαρτιῶν, εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθήσεσθαι. ὥστε
-ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν ἐγίνετο εἰς Χριστόν. ἵνα ἐκ πίστεως
-
ὁ νομοθετικὸς δέ ἐστιν ὁ τὸ προσῆκον ἑκάστῳ μέρει
-τῆς ψυχῆς καὶ τοῖς τούτων ἔργοις ἀπονέμων, Μωυσῆς δὲ συνελόντι
-τροφὴ ἀνθρώπων
καλὴ κατὰ
-κοινωνίαν. αὐτίκα τὴν δικαστικὴν μετεχειρίζετο, ἐπιστήμην οὖσαν
-
-οὕτω γε καὶ τὴν νομοθετικὴν οὕτω γὰρ ὁ ἀγαθὸς ποιμὴν τὴν ψυχὴν τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων,δύναμις γὰρ καὶ σοφία ὁ λόγος τοῦ θεοῦ.
νόμων τε αὖ ἐξηγητὴς
-οὗτος αὐτός, δἰ οὗ ὁ νόμος ἐδόθη
, ὁ πρῶτος ἐξηγητὴς τῶν θείων
-προσταγμάτων, ὁ τὸν κόλπον τοῦ πατρός ἐξηγούμενος υἱὸς μονογενής.
-τε γνῶσιν ἔχειν
-τινὰ αὐτοῦ οὔτ̓ ἀπιστεῖν οὔτ̓ ἀγνοεῖν δύνανται τὴν ἀλήθειαν, οἱ
-δὲ ἀπιστοῦντες ἥκιστά τε ἐν τοῖς ἔργοις εἶναι βεβουλημένοι, εἴπερ
-
Μὴ τοίνυν κατατρεχέτω τις τοῦ νόμου διὰ τὰς τιμωρίας
-ὡς οὐ καλοῦ κἀγαθοῦ· οὐ γὰρ ὁ μὲν τὴν τοῦ σώματος νόσον ἀπάγων
-εὐεργέτης δόξει, ψυχὴν δὲ ἀδικίας ὁ πειρώμενος ἀπαλλάττειν
-τε καλεῖται, οὐ φθόνῳ τινὶ οὐδὲ δυσμενείᾳ τῇ πρὸς τὸν
-πάσχοντα, ὡς δ̓ ἂν ὁ τῆς τέχνης ὑπαγορεύοι λόγος, καὶ μέρη τινὰ
-ἀποτέμνων, ὡς μὴ τὰ ὑγιαίνοντα συνδιαφθείρεσθαι αὐτοῖς, καὶ οὐκ
-κρινόμενοι δὲ ὑπὸ
-τοῦ κυρίου
, φησὶν ὁ ἀπόστολος, παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ
-
προεῖπεν γὰρ ὁ προφήτης· παιδεύων ἐπαίδευσέν
-με ὁ κύριος, τῷ δὲ θανάτῳ οὐ παρέδωκέν με·
ἕνεκα γὰρ τοῦ
-διδάξαι σε τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ ἐπαίδευσέν σε,
φησί, καὶ ἐπείρασέν
-σε καὶ ἐλιμαγχόνησέν σε καὶ διψ
ὅτι δὲ τὸ ὑπόδειγμα σωφρονίζει αὐτίκα φησί· πανοῦργος
-ἰδὼν τιμωρούμενον πονηρὸν κραταιῶς αὐτὸς παιδεύεται,
-γενεὰ σοφίας φόβος κυρίου.
μέγιστον δὲ καὶ τελεώτατον
-ἀγαθόν, ὅταν τινὰ ἐκ τοῦ κακῶς πράττειν εἰς ἀρετήν τε καὶ εὐπραγίαν
-ὁ ἀποκτειννύμενος· εὐεργέτης γὰρ ὁ
-νόμος τοὺς μὲν δικαίους ἐξ ἀδίκων ποιεῖν δυνάμενος, ἢν μόνον
-ἐπαΐειν ἐθελήσωσιν αὐτοῦ, τοὺς δὲ ἀπαλλάττων τῶν παρόντων κακῶν.
-τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς.
καὶ πάλιν·
-ἄνδρες κακοὶ οὐ νοοῦσι νόμον, οἱ δὲ ζητοῦντες τὸν κύριον συνήσουσιν
-
δεῖ δὴ τὴν διοικοῦσαν πρόνοιαν κυρίαν ἀπειθείας υἱόν
, ἀλλὰ μεταβαίνειν
-ἐκ τοῦ σκότους εἰς ζωὴν
καὶ παραθέντα τῇ σοφίᾳ τὴν ἀκοὴν νόμιμον
-εἶναι θεοῦ δοῦλον μὲν τὰ πρῶτα, ἔπειτα δὲ πιστὸν γενέσθαι
-θεράποντα, φοβούμενον κύριον τὸν θεόν, εἰ δέ τις ἐπαναβαίη, τοῖς
-υἱοῖς ἐγκαταλέγεσθαι, ἐπὰν δὲ ἀγάπη καλύψῃ πλῆθος ἁμαρτιῶν,
-μακαρίας ἐλπίδος τελείωσιν αὐξηθέντα ἐν ἀγάπῃ ἐκδέχεσθαι τοῦ τὸν
-ἐγκαταταγέντα τῇ ἐκλεκτῇ υἱοθεσίᾳ τῇ φίλῃ κεκλημένῃ τοῦ θεοῦ,
-ᾄδοντα ἤδη τὴν εὐχὴν καὶ λέγοντα· γενέσθω μοι κύριος εἰς θεόν.
-εἰ δὲ σὺ
ταῦτα γὰρ
-δύνασθαι τὸν νόμον ὁμολογεῖται, κἂν οἱ κατὰ νόμον μὴ πολιτευόμενοι
-ὡς ἐν νόμῳ ἀλαζονεύωνται βιοῦντες· μακάριος δὲ ἀνὴρ ὃς
-εὗρεν σοφίαν, καὶ θνητὸς ὃς εἶδεν φρόνησιν, ἐκ δὲ τοῦ στόματος
-αὐτῆς
, τῆς σοφίας δηλονότι, δικαιοσύνη ἐκπορεύεται, νόμον δὲ καὶ
-
ἑνὸς γὰρ κυρίου ἐνέργεια, ὅς ἐστι δύναμις
-καὶ σοφία τοῦ θεοῦ,
ὅ τε νόμος τό τε εὐαγγέλιον, καὶ ὃν
-ἐγέννησε φόβον ὁ νόμος, ἐλεήμων οὗτος εἰς σωτηρίαν. ἐλεημοσύναι
-δὲ καὶ πίστεις καὶ ἀλήθεια μὴ ἐκλιπέτωσάν σε, ἄφαψαι δὲ αὐτὰς
-
ὁμοίως δὲ τῷ Παύλῳ ἡ προφητεία ὀνειδίζει τὸν
-λαὸν ὡς μὴ συνιέντα τὸν νόμον. σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν
-ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν, καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν,
οὐκ ἔστι φόβος
-
φάσκοντες εἶναι σοφοὶ
-ἐμωράνθησαν.
οἴδαμεν δὲ ὅτι καλὸς ὁ νόμος, ἐάν τις αὐτῷ νομίμως
-χρήσηται· οἱ δὲ θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι οὐ νοοῦσι,
φησὶν
-ὁ ἀπόστολος, οὔτε ἃ λέγουσιν οὔτε περὶ τίνων διαβεβαιοῦνται, τὸ
-δὲ τέλος τῆς παραγγελίας ἀγάπη ἐκ καθαρὰς καρδίας καὶ συνειδήσεως
-ἀγαθῆς καὶ πίστεως ἀνυποκρίτου.
Ἡ μὲν οὖν κατὰ Μωυσέα φιλοσοφία τετραχῇ τέμνεται,
-εἴς τε τὸ ἱστορικὸν καὶ τὸ κυρίως λεγόμενον νομοθετικόν, ἅπερ ἂν
-εἴη τῆς ἠθικῆς πραγματείας ἴδια, τὸ τρίτον δὲ εἰς τὸ ἱερουργικόν, ὅ
-περὶ τῶν
-ἀνθρωπείων περί τε τοὺς λόγους καὶ τὰς πράξεις οἰκεία χρῆσις.
-γίνεσθε δὲ δόκιμοι τραπεζῖται,
τὰ
-ὄφῤ εὖ γινώσκοιμεν ἠμὲν θεὸν ἠδὲ καὶ ἄνδρα.
-τε γνωστέον ἑαυτούς, οὗτος ὁ
-τῶν ὅλων τὸν πατέρα ἐκκαλύπτων, ᾧ ἂν βούληται, καὶ ὡς οἷόν τε
-τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν χωρῆσαι νοεῖν· οὐδεὶς γὰρ ἔγνω τὸν υἱὸν
-εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ.
-κατὰ ἀποκάλυψιν
φησὶν
-τὸ μυστήριον, καθὼς προέγραψα ἐν ὀλίγῳ, πρὸς ὃ δύνασθε
-ἀναγινώσκοντες νοῆσαι
πρὸς ὃ δύνασθε
εἶπεν, ἐπεὶ ᾔδει τινὰς γάλα μόνον
-μία Μύκονος
ἡ πᾶσα πρὸς νόησιν γραφή,
-ᾗ φασιν οἱ παροιμιαζόμενοι· διαλεκτικώτερον δὲ ὡς ἔνι μάλιστα
-προσιτέον αὐτῇ, τὴν ἀκολουθίαν τῆς θείας διδασκαλίας
-θηρωμένοις.
Ὅθεν παγκάλως ὁ παρὰ τῷ Πλάτωνι Αἰγύπτιος ἱερεύς·
-ὦ Σόλων, Σόλων, εἶπεν, Ἕλληνες ὑμεῖς αἰεὶ παῖδές ἐστε, οὐδ̓ ἡντινοῦν
-ἐν ταῖς ψυχαῖς ἔχοντες δἰ ἀρχαίαν ἀκοὴν παλαιὰν δόξαν, γέρων δὲ
-
γέροντας, οἶμαι, εἰπὼν τοὺς τὰ πρεσβύτερα,
-τουτέστι τὰ ἡμέτερα, εἰδότας, ὡς ἔμπαλιν νέους τοὺς τὰ
-νεώτερα καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων ἐπιτετηδευμένα, τὰ χθὲς καὶ πρῴην γενόμενα,
-μάθημα
-χρόνῳ πολιόν
, κατὰ βαρβαρικόν τινα τρόπον ἀπλάστῳ καὶ οὐκ
-εὐκρινεῖ χρωμένων ἡμῶν τῇ μεταφορᾷ. ἀτεχνῶς γοῦν οἱ εὐγνώμονες
-τὰ
-ὁράματα
φησὶ καὶ τὰ ἀποκαλύμματα διὰ τοὺς διψύχους, τοὺς διαλογιζομένους
-ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, εἰ ἄρα ἔστι ταῦτα ἢ οὐκ ἔστιν
.
-αἱ αὐτῶν ὡς νέων φρένες ἠερέθονται
. λαμπτὴρ
-ἄρα ἐντολὴ ἀγαθή,
κατὰ τὴν γραφήν, νόμος δὲ φῶς ὁδοῦ· ὁδοὺς
-γὰρ βιότητος ἐλέγχει παιδεία.
-
-
-
-
νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς
-
θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων,
-
-
-
τόνδε γὰρ ἀνθρώποισι νόμον διέταξε Κρονίων,
-
ἰχθύσι μὲν καὶ θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεηνοῖς,
-
ἐσθέμεν ἀλλήλους, ἐπεὶ οὐ δίκη ἐστὶ μετ̓ αὐτῶν·
-
ἀνθρώποισι δ̓ ἔδωκε δίκην, ἣ πολλὸν ἀρίστη.
-ἰδοὺ ἐγώ,
λέγων, ἡ διαθήκη μου
-μετὰ σοῦ·
ἐπεὶ καὶ πρότερον εἶπεν διαθήκην
, ? μὴ ζητεῖν αὐτὴν
-νόμον καὶ λόγον
τὸν κύριον
-προσαγορευόμενον.
Ἀλλ̓ ὁ μὲν κατὰ τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν γνωστικῶν ὑπομνημάτων -πρῶτος ἡμῖν Στρωματεὺς ἐνταυθοῖ περιγεγράφθω.
-Ἑξῆς δ̓ ἂν εἴη διαλαβεῖν, ἐπεὶ κλέπτας
τῆς βαρβάρου φιλοσοφίας διζησάμενοι ἑαυτοὺς
ἐξευρηκέναι
-φρυάττονται, τούτων ὁ ἔλεγχος· κατ̓ ἐπακολούθημα δὲ καὶ περὶ τῆς
-ἐγκυκλίου καλουμένης παιδείας, εἰς ὅσα εὔχρηστος, περί τε ἀστρολογικῆς
-ὃς
-
ἔφαμεν δὲ πολλάκις ἤδη
-μήτε μεμελετηκέναι μήτε μὴν ἐπιτηδεύειν ἑλληνίζειν· ἱκανὸν γὰρ δὴ
-τοῦτο ἀποδημαγωγεῖν τῆς ἀληθείας τοὺς πολλούς, τὸ δὲ τῷ ὄντι
-φιλοσόφημα οὐκ εἰς τὴν γλῶσσαν, ἀλλ̓ εἰς τὴν γνώμην ὀνήσει τοὺς
-αἱ δὲ σκαλεύουσαι τοῖς ποσὶν
-ὃ ἐὰν ἐνδέχηταί σοι ἀποκαλυφθῆναι,
-ἀποκαλυφθήσεται.
Ἐπὶ δὲ σῇ σοφίᾳ μὴ ἐπαίρου,
αἱ Παροιμίαι λέγουσιν, ἐν
-πάσαις δὲ ὁδοῖς γνώριζε αὐτήν, ἵνα ὀρθοτομῇ τὰς ὁδούς σου· ὁ δὲ
-πούς σου οὐ μὴ προσκόπτῃ.
βούλεται μὲν γὰρ διὰ τούτων δεῖξαι
-ἀκόλουθα δεῖν γενέσθαι τῷ λόγῳ τὰ ἔργα, ἤδη δὲ ἐμφαίνειν χρῆναι
-ὁ δὲ πούς σου μὴ προσκοπτέτω,
λέγει περί τινων
-ἐναντιοῦσθαι δοκούντων τῆ μιᾷ καὶ θείᾳ τῇ προνοητικῇ διοικήσει.
-μὴ ἴσθι φρόνιμος παρὰ σεαυτῷ,
κατὰ τοὺς ἀθέους
-λογισμοὺς τοὺς ἀντιστασιώδεις τῇ οἰκονομίᾳ τοῦ θεοῦ, φοβοῦ δὲ
-τὸν μόνον δυνατὸν θεόν,
ᾧ ἕπεται μηδὲν ἀντικεῖσθαι τῷ θεῷ.
-καὶ ἔκκλινον ἀπὸ παντὸς κακοῦ.
αὕτη παιδεία
-σοφίας· ὃν γάρ ἀγαπᾷ κύριος παιδεύει,
ἀλγεῖν μὲν ποιῶν εἰς
-αὐτὸς γάρ μοι δέδωκεν τῶν ὄντων γνῶσιν
-ἀψευδῆ, εἰδέναι σύστασιν κόσμου
καὶ τὰ ἑξῆς ἕως καὶ δυνάμεις
-ῥιζῶν.
ἐν τούτοις ἅπασι τὴν φυσικὴν ἐμπεριείληφε θεωρίαν τὴν
-ὅσα τέ ἐστι κρυπτὰ
-καὶ ἐμφανῆ ἔγνων· ἡ γὰρ πάντων
-θεὸς
-ἐγγίζων ἐγώ,
φησὶ κύριος· πόρρω μὲν κατ̓ οὐσίαν?̔πῶς γὰρ ἂν
-συνεγγίσαι ποτὲ τὸ γεννητὸν ἀγεννήτῳ;̓, ἐγγυτάτω δὲ δυνάμει, ᾗ τὰ
-εἰ ποιήσει τις κρύφα
, φησί, τι, καὶ οὐκ
-ἐπόψομαι αὐτόν;
καὶ δὴ πάρεστιν ἀεὶ τῇ τε ἐποπτικῇ τε εὐεργετικῇ
-τῇ τε παιδευτικῇ ἁπτομένη ἡμῶν δυνάμει δύναμις τοῦ θεοῦ.
-ἐμφάνισόν μοι σεαυτὸν
φησὶ καὶ εἰς τὸν γνόφον
, οὗ
-ποῖον γὰρ
-οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι;
λέγει κύριος· ἀλλ οὐδὲ ἑαυτῷ ᾠκοδόμησεν
-ἀχώρητος ὤν, κἂν ὁ οὐρανὸς θρόνος
αὐτοῦ λέγηται, οὐδ̓ οὕτω
-γνῶναι σοφίαν καὶ παιδείαν νοῆσαί τε λόγους
-φρονήσεως δέξασθαί τε στροφὰς
?̔ὡς οὔσης καὶ ἑτέρας τῆς μὴ κατὰ τὴν ἀλήθειαν διδασκομένης
-πρὸς τῶν νόμων τῶν Ἑλληνικῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν φιλοσόφων̓
-καὶ κρίματα
, φησίν, εὐθῦναι,
οὐ τὰ δικαστικά, ἀλλὰ
-τὸ κριτήριον τὸ ἐν ἡμῖν ὑγιὲς καὶ ἀπλανὲς ἔχειν δεῖν μηνύει, ἵνα
-δῷ ἀκάκοις πανουργίαν, παιδὶ δὲ νέῳ αἴσθησίν τε καὶ ἔννοιαν.
-τῶνδε γὰρ ἀκούσας σοφός
, ὁ ὑπακούειν ταῖς ἐντολαῖς πεπεισμένος,
-σοφώτερος ἔσται
κατὰ τὴν γνῶσιν, ὁ δὲ νοήμων κυβέρνησιν κτήσεται
-νοήσει τε παραβολὴν καὶ σκοτεινὸν λόγον ῥήσεις τε σοφῶν
-
οὐ γὰρ κιβδήλους οἱ ἔπιπνοι ἐκ θεοῦ λόγους προφέρουσιν
-οὐδ̓ οἱ παρὰ τούτων ἐμπορευόμενοι οὐδὲ μὴν πάγας, αἷς
-οἱ πολλοὶ τῶν σοφιστῶν τοὺς τοὺς νέους ἐμπλέκουσι πρὸς οὐδὲν ἀληθὲς
-σχολάζοντες, ἀλλ̓ οἱ μὲν τὸ ἅγιον πνεῦμα κεκτημένοι ἐρευνῶσι τὰ
-βάθη τοῦ θεοῦ,
τουτέστι τῆς περὶ τὰς προφητείας ἐπικρύψεως
-μὴ δὴ ὑπερεκχείσθω σοι ὕδατα ἔξω πηγῆς σου, εἰς δὲ σὰς
-
οὐ γὰρ φρονέουσι τοιαῦτα
κατὰ τὸν γενναῖον Ἡράκλειτον. ἆῤ οὐ δοκεῖ σοι καὶ
-οὗτος τοὺς μὴ πιστεύοντας ψέγειν; ὁ δὲ δίκαιός μου ἐκ πίστεως
-ζήσεται,
ὁ προφήτης εἴρηκεν. λέγει δὲ καὶ ἄλλος προφήτης· ἐὰν
-
πῶς γὰρ τούτων ὑπερφυᾶ θεωρίαν
-χωρήσαι ποτ̓ ἂν ψυχὴ διαμαχομένης ἔνδον τῆς περὶ τὴν μάθησιν
-ἐλπιζομένων
-ὑπόστασις, πραγμάτων
κατὰ τὸν
-θεῖον ἀπόστολον· ταύτῃ γὰρ
μάλιστα ἐμαρτυρήθησαν οἱ πρεσβύτεροι·
-
θεῷ. ἄλλοι
-δ̓ ἀφανοῦς πράγματος ἐννοητικὴν συγκατάθεσιν ἀπέδωκαν εἶναι τὴν
-πίστιν, ὥσπερ ἀμέλει τὴν ἀπόδειξιν ἀγνοουμένου πράγματος φανερὰν
-γὰρ πράξεως, θεμέλιος ἔμφρονος προαιρέσεως προαποδεικνύντος
-μακάριοι τοίνυν οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.
-
Ἐνταῦθα φυσικὴν ἡγοῦνται τὴν πίστιν οἱ ἀμφὶ τὸν Βασιλείδην,
-καθὸ καὶ ἐπὶ τῆς ἐκλογῆς τάττουσιν αὐτήν, τὰ μαθήματα
-
Ἡμεῖς δὲ οἱ τὴν αἵρεσιν καὶ φυγὴν δεδόσθαι τοῖς ἀνθρώποις
-αὐτοκρατορικὴν πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι θεοῦ εἰς
-τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὸ βλεπόμενον γεγονέναι,
φησὶν ὁ ἀπόστολος·
-πίστει πλείονα θυσίαν Ἄβελ παρὰ Κάιν προσήνεγκε, δἰ ἧς ἐμαρτυρήθη
-εἶναι δίκαιος, μαρτυροῦντος ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτῷ τοῦ θεοῦ·
-καὶ δἰ αὐτῆς ἀποθανὼν ἔτι λαλεῖ
καὶ τὰ ἑξῆς ἕως ἢ πρόσκαιρον
-ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν.
τούτους μὲν οὖν καὶ πρὸ νόμου ἡ
-ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ
-Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ἰεφθάε Δαβίδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν
-
καὶ τὰ τούτοις ἑπόμενα. τεσσάρων δὲ ὄντων ἐν οἷς τὸ
-ἀληθές, αἰσθήσεως, νοῦ, ἐπιστήμης, ὑπολήψεως, φύσει μὲν πρῶτος ὁ
-νοῦς, ἡμῖν δὲ καὶ πρὸς ἡμᾶς ἡ αἴσθησις, ἐκ δὲ αἰσθήσεως καὶ τοῦ
-νοῦ ἡ τῆς ἐπιστήμης συνίσταται οὐσία, κοινὸν δὲ νοῦ τε καὶ αἰσθήσεως
-τοῖς φυσικοῖς τοῖς ἑξῆς· ἐπεὶ μὴ εἴπητε ἑαυτοῖς διδάσκαλον ἐπὶ τῆς γῆς·
ἡ μὲν γὰρ ἐπιστήμη
-ἕξις ἀποδεικτική, ἡ πίστις δὲ χάρις ἐξ ἀναποδείκτων εἰς τὸ
-καθόλου ἀναβιβάζουσα τὸ ἁπλοῦν, ὃ οὔτε σὺν ὕλῃ ἐστὶν οὔτε ὕλη
-ἐξ οὐρανοῦ καὶ τοῦ
-ἀοράτου πάντα ἕλκουσιν
κατὰ τὸν Πλάτωνα· τῶν γὰρ τοιούτων
-ἐφαπτόμενοι πάντων διισχυρίζονται τοῦτ̓ εἶναι μόνον, ὃ παρέχει
-προσβολὴν καὶ ἐπαφήν τινα, ταὐτὸν σῶμα καὶ οὐσίαν ὁριζόμενοι.
-ἰδοὺ δή. ποιῶ καινά,
ὁ λόγος φησίν,
-ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν οὐδὲ οὖς ἤκουσεν οὐδὲ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου
-ἀνέβη·
καινῷ ὀφθαλμῷ, καινῇ ἀκοῇ, καινῇ καρδίᾳ ὅσα ὁρατὰ καὶ
-ἀκουστὰ
Ὑποκρίνεται δὲ τὴν πίστιν ἡ εἰκασία, ἀσθενὴς οὖσα ὑπόληψις,
-ὅτι μαθών τινα τεχνίτης γίνεται καὶ ὁ κυβερνήτης
-παιδευθεὶς τὴν τέχνην κυβερνᾶν δυνήσεται, οὐκ ἀπαρκεῖν λογιζόμενος
-τὸ βούλεσθαι καλὸν γενέσθαι κἀγαθόν, ἀνάγκη δὲ ἄρα πειθόμενον
-μακάριος δὲ ὁ λέγων εἰς ὦτα
-
ὥσπερ ἀμέλει μακάριος καὶ αὐτὸς ὁ τῆς ὑπακοῆς. τὸ
-δὲ κατακοῦσαι συνεῖναί ἐστιν εἰ τοίνυν ἡ πίστις οὐδὲν ἄλλο ἢ πρόληψίς
-ἐστι διανοίας περὶ τὰ λεγόμενα καὶ ἐὰν μὴ πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνῆτε.
-τοῦτο καὶ Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος τὸ λόγιον παραφράσας εἴρηκεν·
-ἐὰν μὴ ἔλπηται ἀνέλπιστον, οὐκ ἐξευρήσει, ἀνεξερεύνητον ἐὸν καὶ
-
ἀλλὰ καὶ Πλάτων ὁ φιλόσοφος ἐν τοῖς Νόμοις τὸν μέλλοντα
-μακάριόν τε καὶ εὐδαίμονα γενέσθαι τῆς ἀληθείας ἐξ ἀρχῆς
-εὐθὺς εἶναι μέτοχον χρῆναι
φησίν, ἵν̓ ὡς πλεῖστον χρόνον ἀληθὴς
-
καὶ μή τι ταύτην σοφίαν οὐ ζῷον οὐδέτερον οὖν ζηλωτόν· ἄφιλος γὰρ
-βασιλικὴν
-ἐν Εὐθυδήμῳ ἐπικεκρυμμένως λέγει. ἐν γοῦν τῷ Πολιτικῷ πρὸς λέξιν
-φησίν· ὥστε ἡ τοῦ ἀληθινοῦ βασιλέως ἐπιστήμη βασιλική, καὶ ὁ
-ταύτην κεκτημένος, ἐάν τε ἄρχων ἐάν τε ἰδιώτης ὢν τυγχάνῃ, πάντως
-κατά γε τὴν τέχνην αὐτὴν βασιλικὸς ὀρθῶς προσαγορευθήσεται.
-οἱ σοφοὶ
-σοφίᾳ εἰσὶ σοφοὶ καὶ οἱ νόμιμοι νόμῳ νόμιμοι.
οὕτως οἱ Χριστῷ
-τὸ μὲν ὀρθὸν ἂν εἴη νόμιμον καὶ νόμος φύσει ὢν ὁ λόγος ὁ
-ὀρθὸς καὶ οὐκ ἐν γράμμασιν οὐδὲ ἑτέροις.
ὅ τε Ἐλεάτης ξένος τὸν
-ποιῶν δὲ τὸ θέλημα τοῦ πατρός,
-ἀναγεγραμμένος δὲ ἄντικρυς ἐπὶ ξύλου τινὸς ὑψηλοῦ παράδειγμα
-
-
-
νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς
-
θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων,
-
-
-εἰ γὰρ ἡ βασιλεία σπουδαῖον ὅ τε σοφὸς μόνος βασιλεὺς καὶ ἄρχων,
-
ἃ καὶ ἔστιν. τούτοις ἀκόλουθα
-οἱ Στωϊκοὶ φιλόσοφοι δογματίζουσιν, βασιλείαν, ἱερωσύνην, προφητείαν,
-νομοθετικήν, πλοῦτον, κάλλος ἀληθινόν, εὐγένειαν, ἐλευθερίαν
-μόνῳ προσάπτοντες τῷ ὃ δὲ δυσεύρετος πάνυ σφόδρα καὶ
-πρὸς αὐτῶν ὁμολογεῖται.
Πάντα τοίνυν τὰ προειρημένα φαίνεται παρὰ Μωυσέως τοῦ καὶ διότι ἠλέησέν με ὁ θεός,
-
θεοφιλῆ δὲ αὐτὸν μηνύει λέγων· θεὸς Ἀβραάμ,
-θεὸς Ἰσαάκ, θεὸς Ἰακώβ.
ὃ μὲν γὰρ φίλος
ἄντικρυς κεκλημένος
-εὑρίσκεται, ὃ δὲ ὁρῶν τὸν θεὸν
μετωνομασμένος δείκνυται· τόν τε
-Ἰσαὰκ ὡς καθωσιωμένον ἱερεῖον ἀλληγορήσας ἐξελέξατο ἑαυτῷ τύπον
-ἐννέωρος βασιλεὺς ὀαριστὴς Διός,
ἀκηκοότων αὐτῶν, ὅπως
-ποτὲ μετὰ Μωυσέως διελέγετο ὁ θεός, ὡς εἴ τις λαλήσαι πρὸς τὸν
-
ἦν δ̓ οὖν ὁ μὲν Μωυσῆς σοφός, βασιλεύς, νομοθέτης·
-ὁ σωτὴρ δὲ ἡμῶν ὑπερβάλλει πᾶσαν ἀνθρωπίνην φύσιν· καλὸς μὲν
-ὡς ἀγαπᾶσθαι μόνος πρὸς ἡμῶν τὸ κατὸν τὸ ἀληθινὸν ἐπιποθούντων,
-ἦν γὰρ τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν
, βασιλεὺς
δὲ καὶ ὑπὸ παίδων
-ἀπείρων ἔτι καὶ ὑπὸ Ἰουδαίων ἀπιστούντων καὶ ἀγνοούντων ἀναγορευόμενος
-καὶ πρὸς αὐτῶν προφητῶν ἀνακηρυττόμενος δείκνυται·
-ὁ ἀρχιερεὺς ὁ μόνος
-ἐπιστήμων τῆς τοῦ θεοῦ θεραπείας βασιλεὺς εἰρήνης Μελχισεδέκ
,
-ὦ φίλε Πὰν
λέγων καὶ
-ὅσοι ἄλλοι τῇδε θεοί, δοίητέ μοι καλῷ γενέσθαι τἄνδοθεν· ἔξωθεν
-δὲ ὅσα ἔχω, τοῖς ἐντὸς εἷναί μοι φίλα πλούσιον δὲ νομίζοιμι τὸν
-
καταμεμφόμενος δὲ ὁ Ἀθηναῖος ξένος τῶν οἰομένων πλουσίους
-εἶναι τοὺς πολλὰ κεκτημένους χρήματα ὧδε λέγει· πλουσίους
-δ̓ αὖ σφόδρα εἶναι καὶ ἀγαθοὺς ἀδύνατον, οὕς γε δὴ πλουσίους οἱ
-πολλοὶ καταλέγουσι· λέγουσι δὲ τοὺς κεκτημένους ἐν ὀλίγοις
-τοῦ πιστοῦ ὅλος ὁ κόσμος τῶν χρημάτων,
ὁ Σολομὼν
-λέγει, τοῦ δὲ ἀπίστου οὐδὲ ὀβολός.
πειστέον οὖν πολλῷ μᾶλλον τῇ
-γραφῇ λεγούσῃ θᾶττον κάμηλον διὰ τρυπήματος βελόνης
διελεύσεσθαι
-πενίαν δὲ ἡγητέον οὐ τὸ τὴν οὐσίαν
οὐ γάρ ποτε ἡ ὀλιγοχρηματία,
-δουλοπρεπὲς
μὲν τὴν κακίαν προσαγορεύει, ἐλευθεροπρεπὲς
-δὲ τὴν ἀρετήν. ἄρατε
, φησίν, ἀφ̓ ὑμῶν τὸν βαρὺν
-ζυγὸν καὶ λάβετε τὸν πρᾶον,
ἡ γραφή φησι, καθάπερ καὶ οἱ ποιηταὶ
-δούλειον
καλοῦσι ζυγόν
. καὶ τὸ ἐπράθητε ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν
-τοῖς προειρημένοις συνᾴδει. πᾶς μὲν οὖν ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν
-
καλὸν δ̓ αὖ εἶναι τὸν σοφὸν ὁ Ἀθηναῖος ὡδὶ
-λέγει· ὡς εἴ τις διισχυρίζοιτο εἶναι τοὺς δικαίους, ἄν καὶ τυγχάνωσιν
-ὄντες αἰσχροὶ τὰ σώματα, κατά γε τὸ δικαιότατον ἦθος ταύτῃ
-παγκάλους εἶναι, σχεδὸν οὐδεὶς ἂν λέγων οὕτω πλημμελῶς δόξειεν
-
καὶ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν
-ἀνθρώπων ἦν
ἡ προφητεία προηγόρευσεν. Πλάτων δὲ βασιλέα τὸν
-σοφόν εἴρηκεν ἐν τῷ Πολιτικῷ, καὶ πρόκειται ἡ λέξις.
Τούτων δὴ ἐπιδεδειγμένων ἀναδράμωμεν αὖθις ἐπὶ τὸν περὶ τῆς
-πίστεως λόγον. ναὶ μὴν μετὰ πάσης ἀποδείξεως ὁ Πλάτων ὅτι πίστεως
-χρεία πανταχοῦ, ὧδέ πως παρίστησιν, ἐξυμνῶν ἅμα τὴν εἰρήνην·
-πιστὸς μὲν γὰρ καὶ ὑγιὴς ἐν στάσεσιν οὐκ ἄν που γένοιτο
-ἄνευ ξυμπάσης
αὕτη δέ ἐστι πιστότης, ἧς κατὰ πάντα καιρὸν χρῄζομεν
-ἔν τε εἰρήνῃ καὶ παντὶ πολέμῳ κἀν τῷ ἄλλῳ σύμπαντι βίῳ. συλλαβοῦσα
-τὸ δὲ ἄριστον οὔθ̓ ὁ πόλεμος
-οὔτε ἡ στάσις· ἀπευκτὸν γὰρ τὸ δεηθῆναι τούτων, εἰρήνη δὲ πρὸς
-
ἐκ δὴ τούτων καταφαίνεται
-μεγίστη μὲν εὐχὴ τὸ εἰρήνην ἔχειν κατὰ Πλάτωνα, μεγίστη
-σοφία ἐν στόματι πιστῶν
, ἐπεὶ καὶ Ξενοκράτης ἐν τῷ Περὶ φρονήσεως
-τὴν σοφίαν ἐπιστήμην τῶν πρώτων αἰτίων καὶ τῆς νοητῆς
-οὐσίας εἶναί φησι, τὴν φρόνησιν ἡγούμενος διττήν, τὴν μὲν πρακτικήν,
-αὐτὸς ἔφα
πίστιν ἡγεῖσθαι
-καὶ ταύτῃ ἀρκεῖσθαι μόνῃ τοὺς δὲ τῆς ἀληθείας φιλοθεάμονας
, ἀπιστεῖν ἐπιχειροῦντας
-ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω
-λέγει. καὶ τίς οὗτος; Ἐπίχαρμος εἰπάτω·
-
-
-
-
-
-
νοῦς ὁρῇ ἀπίστους
εἶναί τινας ἐπιστύφων Ἡράκλειτός φησιν, ἀκοῦσαι οὐκ
-ἐπιστάμενοι οὐδ̓ εἰπεῖν,
ὠφεληθεὶς δήπουθεν παρὰ Σολομῶντος,
-ἐὰν ἀγαπήσῃς ἀκούειν. ἐκδέξῃ, καὶ ἐὰν κλίνῃς τὸ οὖς σου, σοφὸς ἔσῃ.
Κύριε, τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν;
Ἡσαΐας φησίν. ἡ
-μὲν γὰρ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος θεοῦ,
φησὶν ὁ
-πῶς οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν; πῶς δὲ
-πιστεύσουσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσουσι χωρὶς κηρύσσοντος;
-πῶς δὲ κηρύξωσιν, ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσι; καθὼς γέγραπται· ὡς ὡραῖοι
-
ὁρᾷς πῶς ἀνάγει τὴν
-πίστιν δἰ ἀκοῆς καὶ τῆς τῶν ἀποστόλων κηρύξεως ἐπὶ τὸ ῥῆμα
-κυρίου καὶ τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ; οὐδέπω συνίεμεν ἀπόδειξιν εἶναι τὸ
-οὔτε, τῆς τῶν ἀκουόντων εὐπειθείας
-ὁ δοῦλος ὁ πιστός
, ὁ πρὸς τοῦ κυρίου ἐπαινούμενος. ἐπὰν
-δὲ εἴπῃ πιστὸς ὁ θεός,
ᾧ ἀποφαινομένῳ πιστεύειν ἄξιον, μηνύει·
-δόξα μέλλοντος· ἡ δὲ τῶν ἄλλων προσδοκία
-τῷ Ἀβραὰμ πιστεύσαντι
-ἐλογίσθη εἰς δικαιοσύνην,
σπέρμα δὲ Ἀβραὰμ ἡμεῖς δἰ ἀκοῆς,
-καὶ ἡμῖν πιστευτέον. Ἰσραηλῖται γὰρ ἡμεῖς οἱ μὴ διὰ σημείων, δἰ
-εὐφράνθητι, στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα,
-ῥῆξον καὶ βόησον,
φησίν, ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα
-τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα.
ἐβίωσας εἰς τὸ
-περίφραγμα τοῦ λαοῦ, ἐνευλογήθησαν τὰ τέκνα σου εἰς τὰς σκηνὰς
-
εἰ δὲ αἱ αὐταὶ αἱ μοναὶ ὑπὸ τῆς προφητείας ἡμῖν
-τε αὖ καὶ τοῖς πατριάρχαις καταγγέλλονται, εἶς ἀμφοῖν ταῖν διαθήκαιν
-ἐκληρονόμησας
-τὴν διαθήκην τοῦ Ἰσραήλ,
τῇ ἐξ ἐθνῶν κλήσει λέγων, τῇ στείρᾳ
-ποτὲ τούτου τοῦ ἀνδρός, ὅς ἐστιν ὁ λόγος, τῇ ἐρήμῳ πρότερον τοῦ
-ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται,
τῆς κατὰ τὴν διαθήκην
-καὶ τὰς ἐντολάς, ἐπειδὴ δύο αὗται ὀνόματι καὶ χρόνῳ, καθ̓ ἡλικίαν
-καὶ προκοπὴν οἰκονομικῶς δεδομέναι, δυνάμει μία οὖσαι, ἣ μὲν παλαιά,
-δικαιοσύνη γὰρ
-θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν,
τὴν μίαν τὴν
-ἐκ προφητείας εἰς εὐαγγέλιον τετελειωμένην δἰ ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ
-ταύτην
, ἔφη, παρατίθεμαί σοι τὴν
-παραγγελίαν, τέκνον Τιμόθεε, κατὰ τὰς προαγούσας ἐπὶ σὲ προφητείας,
-ἵνα
-τὸ εἶναι πιστευόμενος οὐκ αὐτὸς τῆς πίστεως γεννητικός,
-ἀφ̓ οὗ
φησὶν ἔλαβον. μέρος ἐσπούδασα κατὰ μικρὸν ὑμῖν πέμψαι,
-ἵνα μετὰ τῆς πίστεως ὑμῶν τελείαν ἔχητε καὶ τὴν γνῶσιν. τῆς μὲν
-οὖν πίστεως ἡμῶν εἰσιν οἱ συλλήπτορες φόβος καὶ ὑπομονή, τὰ δὲ
-συμμαχοῦντα ἡμῖν μακροθυμία καὶ ἐγκράτεια. τούτων οὖν
, φησί,
-τὰ πρὸς τὸν κύριον μενόντων ἁγνῶς. συνευφραίνονται αὐτοῖς σοφία,
-
στοιχείων γοῦν
Οἱ δὲ τοῦ φόβου κατηγοροῦντες κατατρέχουσι τοῦ νόμου, οὐ φονεύσεις, οὐ
-μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις
; ἀλλ̓ εἰ σοφίζονται τὰ
-ὀνόματα, εὐλάβειαν καλούντων οἱ φιλόσοφοι τὸν τοῦ νόμου φόβον.
-ἀρχὴ γὰρ σοφίας φόβος
-κυρίου, σύνεσις δὲ ἀγαθὴ πᾶσι τοῖς ποιοῦσιν αὐτήν.
τὴν σοφίας
-σοφίαν δὲ καὶ
-παιδείαν ἀσεβεῖς ἐξουθενήσουσιν
, λέγει ἡ γραφή.
Τινα δὲ τὰ φοβερὰ ὁ νόμος καταγγέλλει, θεασώμεθα. εἰ μὲν τὰ
-μεταξὺ ἀρετῆς καὶ οὐ μὴν ἀδίκως
-ἐκτείνεσθαι δίκτυα πτερωτοῖς
λέγουσιν οἱ χρησμοὶ οἱ θεῖο, αὐτοὶ
-
πῶς οὖν ἔτι
-οὐκ ἀγαθὸς ὁ νόμος πρός τινων αἱρέσεων λέγεται ἐπιβοωμένων τὸν
-ἀπόστολον λέγοντα διὰ γὰρ νόμου γνῶσις ἁμαρτίας
; πρὸς οὕς
-φαμεν· ὁ νόμος οὐκ ἐποίησεν, ἀλλ̓ ἔδειξεν τὴν ἁμαρτίαν· προστάξας
-ὁ παιδαγωγὸς
-εἰς Χριστὸν
δοθείς, ἵνα δὴ ἐπιστρέψωμεν διὰ φόβου παιδευτικῶς
-οὐ βούλομαι
,
-φησίν, τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ ὡς τὴν μετάνοιαν αὐτοῦ.
-μετάνοιαν δὲ ἐντολὴ ποιεῖ, κωλυτικὴ μὲν τῶν μὴ ποιητέων, ἐπαγγελτικὴ
-ὁ ἐγγὺς κυρίου πλήρης μαστίγων·
ὁ συνεγγίζων δηλονότι τῇ γνώσει
-κινδύνων, φόβων, ἀνιῶν, θλίψεων διὰ τὸν πόθον τῆς ἀληθείας
-ἀπολαύει· υἱὸς γὰρ πεπαιδευμένος σοφὸς ἀπέβη, καὶ διεσώθη ἀπὸ
-
καὶ Βαρνάβας
-ὁ ἀπόστολος οὐαὶ οἱ συνετοὶ παῤ ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν
-ἐπιστήμονες
προτάξας ἐπήγαγεν· πνευματικοὶ γενώμεθα, ναὸς
-τέλειος τῷ θεῷ. ἐφ̓ ὅσον ἐστὶν ἐφ̓ ἡμῖν, μελετῶμεν τὸν φόβον τοῦ
-θεοῦ καὶ φυλάσσειν ἀγωνιζώμεθα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἐν τοῖς
-δικαιώμασιν αὐτοῦ εὐφρανθῶμεν.
ἀρχὴ σοφίας φόβος θεοῦ
-θείως λέλεκται.
Ἐνταῦθα οἱ ἀμφὶ τὸν Βασιλείδην τοῦτο ἐξηγούμενοι τὸ
-καὶ ὡσπερεὶ φόβος ἐπ̓ ἐκείνου τοῦ πλάσματος ὑπῆρξε
-τοῖς ἀγγέλοις, ὅτε μείζονα ἐφθέγξατο τῆς πλάσεως διὰ τὸν ἀοράτως
-ἐν αὐτῷ σπέρμα δεδωκότα τῆς ἄνωθεν οὐσίας καὶ παρρησιαζόμενον·
-
Μιᾶς δ̓ οὔσης ἀρχῆς, ὡς δειχθήσεται ὕστερον, τερετίσματα καὶ
-ἀρχὴ σοφίας φόβος
εἴρηται κυρίου,
παρὰ κυρίου διὰ Μωυσέως
-δοθεὶς τοῖς ἀπειθοῦσι καὶ σκληροκαρδίοις· οὓς γὰρ οὐχ αἱρεῖ
-μὲν ἔκπληξις φόβος ἐκ φαντασίας
-ἀσυνήθους ἢ ἐπ̓ ἀπροσδοκήτῳ φαντασίᾳ, ? ἅτε καὶ ἀγγελίας. φόβος δὲ
-φόβος τοῦ θεοῦ γεγένηται, κινδυνεύει τῆς τε σοφίας
-τοῦ θεοῦ καὶ τῆς κοσμοποιίας ἁπάσης, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀποκαταστάσεως
-κατ̓ ἐἰκόνα
, ἐν ᾧ καὶ τὸ ἀρχέτυπον
-καὶ τὸ σὺν τῇ γνώσει τῇ λοιπῇ ἄφθαρτον παρειλήφεσαν.
Τούτοις τε οὖν αὐτοῖς καὶ ἑτέροις τισί, μάλιστα δὲ τοῖς ἀπὸ
-Μαρκίωνος ἐμβοᾷ οὐκ ἐπαΐουσιν ἡ γραφή· ὁ δὲ ἐμοῦ ἀκούων ἀναπαήσεται
-ἐπ̓ εἰρήνης πεποιθώς, καὶ ἡσυχάσει ἀφόβως ἀπὸ παντὸς
-
τί τοίνυν τὸν νόμον βούλονται; κακὸν μὲν οὖν οὐ
-τίμα τὸν κύριον καὶ ἰσχύσεις,
-πλὴν δὲ αὐτοῦ μὴ φοβοῦ ἄλλον,
τὸ φοβεῖσθαι ἁμαρτάνειν, ἕπεσθαι
-δὲ ταῖς ὑπὸ θεοῦ δοθείσαις ἐντολαῖς τιμὴν εἶναι τοῦ θεοῦ ἐκδεχόμεθα.
-σοφὸς
-φοβηθεὶς ἐξέκλινεν ἀπὸ κακοῦ, ὁ δὲ ἄφρων μίγνυται πεποιθώς,
ἡ
-γραφὴ λέγει· αὖθίς τε ἐν φόβῳ κυρίου ἐλπὶς ἰσχύος
φησίν.
Ἀνάγει γοῦν ὁ τοιοῦτος φόβος ἐπί τε τὴν μετάνοιαν ἐπί τε
-τὴν ἐλπίδα. ἐλπὶς δὲ προσδοκία ἀγαθῶν ἡ ἀπόντος ἀγαθοῦ εὔελπις.
-ἀμέλει καὶ ἡ μὴ συσχηματίζεσθε
, φησὶν ὁ ἀπόστολος,
-τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ
-νοός, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ
-
ἀναστρέφει τοίνυν ἡ φιλοξενία περὶ φίλε κασίγνητε
φησὶν Ὅμηρος, ἥ τε φιλανθρωπία,
-δἰ ἣν καὶ ἡ φιλοστοργία, φιλικὴ χρῆσις ἀνθρώπων ὑπάρχουσα,
-ἥ τε φιλοστοργία, φιλοτεχνία τις οὖσα περὶ στέρξιν φίλων ἢ
-ἡ ἀγάπη
φησὶν ἀνυπόκριτος
-ἔστω ἡμῖν, αὐτοί τε ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρὸν γινώμεθα,
-κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ τῇ φιλαδελφίᾳ τε
καὶ τὰ ἑξῆς ἕως εἰ δυνατόν,
-τὸ ἐξ ὑμῶν, μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες.
ἔπειτα
-μὴ νικῶ
λέγει ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.
-ὅτι ζῆλον θεοῦ
-ἔχουσιν, ἀλλ̓ οὐ κατ̓ ἐπίγνωσιν· ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ θεοῦ
-δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ θεοῦ
-
οὐ γὰρ τὸ βούλημα τοῦ νόμου ἔγνωσάν τε καὶ
-ἐποίησαν, ἀλλ̓ ὃ ὑπέλαβον αὐτοί, τοῦτο καὶ βούλεσθαι τὸν νόμον
-ᾠήθησαν· οὐδ̓ ὡς προφητεύοντι τῷ νόμῳ ἐπίστευσαν, λόγῳ δὲ ψιλῷ
-καὶ φόβῳ, ἀλλ̓ οὐ διαθέσει καὶ πίστει ἠκολούθησαν· τέλος γὰρ
-νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην
, ὁ ὑπὸ νόμου προφητευθείς, παντὶ
-
ὅθεν εἴρηται τούτοις παρὰ Μωυσέως· ἐγὼ παραζηλώσω
-ὑμᾶς ἐπ̓ οὐκ ἔθνει, ἐπ̓ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς
, τῷ
-εὑρέθην
-λέγει τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν, ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι,
-πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας δηλαδή, μεθ̓ ἣν καὶ τῷ Ἰσραὴλ
-ἐκεῖνα τὰ προφητευθέντα οἰκείως λέγεται νῦν· ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς
-
ὁρᾷς
-ἀλλὰ τῷ αὐτῶν
-παραπτώματι ἡ σωτηρία τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ παραζηλῶσαι αὐτοὺς
-καὶ αὐτοὶ
-ἔδωκαν αὐτοῖς τὴν σφραγῖδα τοῦ κηρύγματος. κατέβησαν οὖν μετ̓
-αὐτῶν εἰς τὸ ὕδωρ καὶ πάλιν ἀνέβησαν. ἀλλ̓ οὗτοι ζῶντες κατέβησαν
-καὶ πάλιν ζῶντες ἀνέβησαν· ἐκεῖνοι δὲ οἱ προκεκοιμημένοι
-
ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου
-ποιῶσιν, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος
κατὰ τὸν
-ἀπόστολον.
Ὡς μὲν οὖν ἀντακολουθοῦσιν ἀλλήλαις αἱ ἀρεταί, τί χρὴ λέγειν,
-ἐπιδεδειγμένου ἤδη ὡς πίστις μὲν ἐπὶ μετανοίᾳ ἐλπίδι τε, εὐλάβεια
-δὲ ἐπὶ πίστει, καὶ ἡ ἐν τούτοις ἐπιμονή τε καὶ ἄσκησις ἅμα μαθήσει
-θαύμασον
, βαθμὸν τοῦτον πρῶτον
-ὁ θαυμάσας βασιλεύσει
γέγραπται καὶ ὁ βασιλεύσας ἀναπαήσεται
.
-δέ, τόν γε μὴ ἔννοιαν σοφίας εἰληφότα, φιλοσοφίας οὔσης
-ὀρέξεως τοῦ ὄντως ὄντος καὶ τῶν εἰς τοῦτο συντεινόντων μαθημάτων.
-καὶ συνεκπονητέον, καθὸ καὶ
-ὁμοιοῦταί τις θεῷ, θεῷ λέγω τῷ σωτῆρι, θεραπεύων τὸν τῶν ὅλων
-θεὸν διὰ τοῦ ἀρχιερέως λόγου, δἰ οὗ καθορᾶται τὰ κατ̓ ἀλήθειαν
-καλὰ καὶ δίκαια. εὐσέβεια
Τριῶν τοίνυν τούτων ἀντέχεται ὁ ἡμεδαπὸς φιλόσοφος, πρῶτον
-μὲν τῆς θεωρίας, δεύτερον δὲ τῆς τῶν ἐντολῶν ἐπιτελέσεως,
-τρίτον ἀνδρῶν ἀγαθῶν κατασκευῆς· ἃ δὴ συνελθόντα τὸν γνωστικὸν
-ἐπιτελεῖ. ὅ τι δ̓ ἂν ἐνδέῃ τούτων, χωλεύει τὰ τῆς γνώσεως.
-καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων·
-λάλησον τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς
-
εἴτ̓
-οὖν κόσμου καὶ ἀπάτης εἴτε παθῶν καὶ κακιῶν σύμβολον Αἴγυπτος
-καὶ ἡ Χανανῖτις γῆ, ὧν μὲν ἀφεκτέον, ὁποῖα δὲ ἐπιτηδευτέον ὡς
-ὁ
-ποιήσας ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς
, τήν τε Ἑβραίων αὐτῶν
-ἐπανόρθωσιν τήν τε τῶν πέλας, ἡμῶν αὐτῶν, συνάσκησίν τε καὶ οἱ γάρ νεκροὶ τοῖς παραπτώμασι
-
διὰ τῆς ἡμετέρας διαθήκης. πολλάκις
-δὲ ἐπαναλαμβάνουσα ἡ γραφὴ τὸ ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν
-δυσωπεῖ μὲν διατρεπτικώτατα, ἕπεσθαι διδάσκουσα τῷ τὰς ἐντολὰς
-δεδωκότι θεῷ, ὑπομιμνῄσκει δὲ ἠρέμα ζητεῖν τὸν θεὸν καὶ ὡς οἷόν
-τε γινώσκειν ἐπιχειρεῖν, ἥτις ἂν εἴη θεωρία μεγίστη, ἡ ἐποπτική, ἡ
-τῷ ὄντι ἐπιστήμη, ἡ ἀμετάπτωτος λόγῳ γινομένη. αὕτη ἂν εἴη
-μόνη ἡ τῆς σοφίας γνῶσις, ἧς οὐδέποτε χωρίζεται ἡ δικαιοπραγία.
Ἀλλ̓ ἡ μὲν τῶν οἰησισόφων, εἴτε αἱρέσεις εἶεν βάρβαροι
-εἴτε οἱ παῤ Ἕλλησι φιλόσοφοι, γνῶσις φυσιοῖ
κατὰ τὸν ἀπόστολον·
-πιστὴ δὲ ἡ γνῶσις ἥτις ἂν εἴη ἐπιστημονικὴ ἀπόδειξις τῶν
-κατὰ τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν παραδιδομένων. φήσαιμεν δ̓ ἂν αὐτὴν
-λόγον εἶναι τοῖς ἀμφισβητουμένοις ἐκ τῶν ὁμολογουμένων ἐκπορίζοντα
-θεοδιδάκτου
σοφίας κατὰ τὸν ἀπόστολον. μάθησις γοῦν
-καὶ τὸ πείθεσθαι ταῖς ἐντολαῖς, ὅ ἐστι πιστεύειν τῷ θεῷ. καὶ ἡ
-ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, μεταστήσετε τὸ ὄρος·
καὶ
-κατὰ τὴν πίστιν σου γενηθήτω σοι·
καὶ ὃ μὲν θεραπεύεται
-προσλαβὼν τῇ πίστει τὴν ἴασιν, ὃ δὲ νεκρὸς ἀνίσταται διὰ τὴν τοῦ
-
Ἡνίκα γοῦν τῆς οὐρανίου καὶ θείας τροφῆς τὸ μνημόσυνον ἐν
-στάμνῳ χρυσῷ καθιεροῦσθαι προσετάττετο, τὸ γόμορ
φησὶ τὸ
-δέκατον τῶν τριῶν μέτρων ἦν
. ἐν ἡμῖν γὰρ αὐτοῖς τρία μέτρα,
-τρία κριτήρια μηνύεται, αἴσθησις μὲν αἰσθητῶν, λεγομένων δὲ ὁ
-ἰδὼν πρὸς ἐπιθυμίαν ἐμοίχευσεν,
λαβών τε ἐν νῷ ὡς μακάριοι οἱ
-καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται,
κἀκεῖνο ἐπιστάμενος
-ὅτι οὐ τὰ εἰσερχόμενα εἰς τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
-ἀλλὰ τὰ ἐξερχόμενα διὰ τοῦ στόματος ἐκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον·
-
τοῦτ̓, οἶμαι, τὸ κατὰ
-θεὸν ἀληθινὸν καὶ δίκαιον μέτρον, ᾧ μετρεῖται τὰ μετρούμενα, ἡ
-τὸν ἄνθρωπον συνέχουσα δεκάς, ἣν ἐπὶ κεφαλαίων τὰ προειρημένα
-δὲ
-δεκάτην μοῖραν, ἐπὶ τὴν γνῶσιν ἀφικνεῖσθαι τοῦ θεοῦ, συνελόντι
-ἐξῆλθεν δὲ Κάιν ἀπὸ
-προσώπου τοῦ θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι Ἐδέμ·
-οἷς δὲ μὴ ὑπάρχει κυβέρνησις,
-πίπτουσιν ὥσπερ φύλλα·
ὁ λογισμὸς καὶ τὸ ἡγεμονικὸν ἄπταιστον
-μένον καὶ καθηγούμενον τῆς ψυχῆς κυβερνήτης αὐτῆς εἴρηται· ὄντως
-Ἀβραὰμ
-ἑστὼς ἦν ἀπέναντι κυρίου καὶ ἐγγίσας εἶπεν·
καὶ τῷ Μωυσεῖ λέγεται
-σὺ δὲ αὐτοῦ στῆθι μετ̓ ἐμοῦ.
οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν Σίμωνα τῷ Ἑστῶτι,
-τε
-ὁμωνύμως καλουμένη, περὶ ἧς ὁ ἀπόστολος γράφων ὦ Τιμόθεε,
-φησίν, τὴν παραθήκην φύλαξον, ἐκτρεπόμενος τὰς βεβήλους κενοφωνίας
-καὶ ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοι
-
ὑπὸ ταύτης ἐλεγχόμενοι τῆς
-φωνῆς οἱ ἀπὸ τῶν αἱρέσεων τὰς πρὸς Τιμόθεον ἀθετοῦσιν ἐπιστολάς.
-ἀλήθεια
καὶ σοφία καὶ δύναμις θεοῦ
,
-ὥσπερ οὖν ἐστι, δειχθείη χείλη δικαίων ἐπίσταται ὑψηλά.
Τῆς δὲ πίστεως καθάπερ τοῦ χρόνου διττῶν ὄντων εὕροιμεν
-ἂν διττὰς ἀρετὰς συνοικούσας ἀμφοῖν. τοῦ γὰρ χρόνου τῷ μὲν
-παρῳχηκότι ἡ μνήμη, τῷ δὲ μέλλοντι ἐλπίς ἐστι· πιστεύομεν δὲ τὰ
-παρῳχηκότα γεγονέναι καὶ τὰ μέλλοντα ἔσεσθαι· ἀγαπῶμέν τε αὖ,
-καὶ ἰδού, πάντα ὅσα δεδημιούργηκε λίαν καλὰ
-οἶδέν τε καὶ θαυμάζει· θεοσέβεια δὲ προστίθησι μῆκος βίου
καὶ
-φόβος κυρίου προστίθησιν ἡμέρας
. ὡς οὖν αἱ ἡμέραι μόριον βίου
-τοῦ κατ̓ ἐπανάβασιν, οὕτω καὶ ὁ φόβος τῆς ἀγάπης ἀρχή, κατὰ παραύξησιν
-ἡ τοίνυν συνέχουσα τὴν ἐκκλησίαν
,
-ἀρετὴ ἡ πίστις ἐστί, δἰ ἧς σῴζονται οἱ ἐκλεκτοὶ
-τοῦ θεοῦ· ἡ δὲ ἀνδριζομένη ἐγκράτεια. ἕπεται δ̓ αὐταῖς
-ἁπλότης, ἐπιστήμη, ἀκακία, σεμνότης, ἀγάπη. πᾶσαι δὲ αὗται πίστεώς
-
καὶ πάλιν· προηγεῖται μὲν πίστις, φόβος
φοβητέον οὖν τὸν κύριον
, λέγει,
-εἰς οἰκοδομήν, ἀλλ̓ οὐ τὸν διάβολον εἰς καταστροφήν.
ἔμπαλιν
-δέ· τὰ μὲν ἔργα τοῦ κυρίου, τουτέστι τὰς ἐντολάς, ἀγαπητέον παὶ
-ποιητέον, τὰ δὲ ἔργα τοῦ διαβόλου φοβητέον καὶ οὐ ποιητέον· ὁ μὲν
-γὰρ τοῦ θεοῦ φόβος παιδεύει καὶ εἰς ἀγάπην ἀποκαθίστησιν, ὁ δὲ
-
ὁ δὲ αὐτὸς καὶ τὴν
-μετάνοιαν σύνεσιν
εἶναί φησι μεγάλην· μετανοῶν γὰρ ἐφ̓ οἷς
-ἔδρασεν οὐκέτι ποιεῖ ἢ λέγει, βασανίζων δὲ ἐφ̓ οἷς ἥμαρτεν τὴν
-ἑαυτοῦ ψυχὴν ἀγαθοεργεῖ.
ἄφεσις τοίνυν ἁμαρτιῶν
Τὸν οὖν εἰληφότα τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν οὐκέτι
-ἁμαρτάνειν χρή. ἐπὶ γὰρ τῇ πρώτῃ καὶ μόνῃ μετανοίᾳ τῶν ἁμαρτιῶν?̔αὕτη ἂν εἴη τῶν προϋπαρξάντων κατὰ τὸν ἐθνικὸν καὶ πρῶτον
-βίον, τὸν ἐν ἀγνοίᾳ λέγὠ αὐτίκα τοῖς κληθεῖσι πρόκειται
-μετάνοια ἡ καθαίρουσα τὸν τόπον τῆς ψυχῆς ἀπὸ τῶν πλημμελημάτων,
-καρδιογνώστης
δὲ ὢν ὁ κύριος καὶ
-τὰ μέλλοντα προγινώσκων τό τε εὐμετάβολον τοῦ ἀνθρώπου καὶ
-τὸ παλίμβολον καὶ πανοῦργον τοῦ διαβόλου ἄνωθεν ἀρχῆθεν προεῖδεν,
-ὡς ζηλώσας ἐπὶ τῇ ἀφέσει τῶν ἁμαρτιῶν τὸν ἄνθρωπον
-προστρίψεταί τινας αἰτίας τῶν ἁμαρτημάτων τοῖς δούλοις τοῦ θεοῦ,
-φρονίμως πονηρευόμενος, ὅπως δὴ καὶ αὐτοὶ συνεκπέσοιεν αὐτῷ.
-μετάνοιαν
-
λάβῃ. ἑκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων ἡμῶν μετὰ
-τὸ λαβεῖν τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, οὐκέτι περὶ ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται
-θυσία, φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως καὶ πυρὸς ζῆλος
-
αἱ δὲ συνεχεῖς καὶ ἐπάλληλοι
-τὸν οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός
. ἐν πνεύματι δὲ
-ἀναγεννώμενον· ὅπερ εἴη ἂν τὸ μὴ εἰς ταὐτὸν ὑπενεχθέντα πλημμέλημα
-μετανοῆσαι· μελέτη γὰρ ἔμπαλιν ἁμαρτιῶν τὸ πολλάκις
-δικαιοσύνη δὲ ἀμώμους ὀρθοτομεῖ
-ὁδούς
, κέκραγεν ἡ γραφή. καὶ πάλιν αὖ· ἡ τοῦ ἀκάκου δικαιοσύνη
-
ναὶ μὴν καθὼς οἰκτείρει πατὴρ
-υἱούς, ᾠκτείρησεν κύροις τοὺς φοβουμένους αὐτὸν
ὁ Δαβὶδ γράφει·
-οἱ σπείροντες
οὖν ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσι
τῶν ἐν
-μετανοίᾳ ἐξομολογουμένων· μακάριοι γὰρ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν
-
ὁρᾷς τὸν μὴ
-φοβοῦ,
φησίν, ὅταν πλουτήσῃ ἄνθρωπος, καὶ ὅταν πληθυνθῇ ἡ
-δόξα τοῦ οἴκου αὐτοῦ· ὅτι οὐκ ἐν τῷ ἀποθνῄσκειν αὐτὸν λήψεται
-
ἐγὼ δὲ ἐν
-τῷ ἐλέει σου εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκόν σου, προσκυνήσω πρὸς
-
Ὁρμὴ μὲν οὖν φορὰ διανοίας ἐπί τι ἢ ἀπό του· πάθος δὲ πλεονάζουσα
-ὁρμὴ ἢ ὑπερτείνουσα τὰ κατὰ τὸν λόγον μέτρα, ἢ ὁρμὴ
-ἐκφερομένη καὶ ἀπειθὴς λόφῳ· παρὰ φύσιν οὖν κίνησις ψυχῆς κατὰ
-τὴν πρὸς τὸν λόγον ἀπείθειαν τὰ πάθη?̔ἡ δ̓ ἀπόστασις καὶ ἔκστασις
-καὶ ἀπείθεια ἐφ̓ ἡμῖν, ὥσπερ καὶ ἡ ὑπακοὴ ἐφ̓ ἡμῖν· διὸ καὶ
-τὰ ἑκούσια κρίνεταἰ· αὐτίκα καθ̓ ἓν ἕκαστον
Τὸ γοῦν ἀκούσιον οὐ κρίνεται?̔διττὸν δὲ τοῦτο, τὸ μὲν
-γινόμενον μετ̓ ἀγνοίας, τὸ δὲ ἀνάγκᾐ· ἐπεὶ πῶς ἂν καὶ δικάσειας
-
Ἐκράτει μὲν οὖν ὁ νόμος τότε καὶ τὸν ἀκουσίως φονεύσαντα
-πιστὸς δὲ ᾕρηται πνοῇ κρύπτειν πράγματα.
τὰ προαιρετικὰ τοίνυν
-κύριος γὰρ ἐτάζει καρδίας καὶ νεφρούς·
καὶ ὁ ἐμβλέψας
-πρὸς ἐπιθυμίαν
κρίνεται. διὸ μηδὲ ἐπιθυμήσῃς
λέγει καὶ
-ὁ λαὸς οὗτος τοῖς χείλεσί με τιμᾷ
φησίν, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν
-
εἰς αὐτὴν γὰρ ἀφορᾷ τὴν γνώμην ὁ θεός,
-ἐπεὶ καὶ τὴν Λὼτ γυναῖκα ἐπιστραφεῖσαν μόνον ἑκουσίως ἐπὶ τὴν
-κακίαν τὴν κοσμικὴν κατέλιπεν ἀναίσθητον, ὡς λίθον δείξας ἁλατίνην
-καὶ στήσας εἰς τὸ μὴ πρόσω χωρεῖν, οὐ μωρὰν καὶ ἄπρακτον
-εἰκόνα, ἀρτῦσαι δὲ καὶ στῦψαι τὸν πνευματικῶς διορᾶν δυνάμενον.
Τὸ δ̓ ἑκούσιον ἢ τὸ κατ̓ ὄρεξίν ἐστιν ἢ τὸ κατὰ προαίρεσιν
-
-
γνώμην δ̓ ἔχοντά με ἡ φύσις βιάζεται·
-
-
-
καὶ μανθάνω μὲν οἶα δρᾶν μέλλω κακά,
-
θυμὸς δὲ κρείσσων τῶν ἐμῶν βουλευμάτων.
-
-
-
οὕτως πέπονθα καί με ? συμφοροῦσα
-
βαθεῖα κηλὶς ἐκ βυθῶν ἀναστρέφει
-
λύσσης πικροῖς κέντροισιν ἠρεθισμένον.
-
-
-
ἥ χρυσὸν φίλου ἀνδρὸς ἐδέξατο τιμήεντα.
-παιδισκάριόν με
-φησὶν εὐτελὲς καταδεδούλωκεν.
Ἀτύχημα μὲν οὖν παράλογός ἐστιν ἁμαρτία, ἡ δὲ ἁμαρτία ἀκούσιος
-ἀδικία, ἀδικία δὲ ἑκούσιος κακία. ἔστιν οὖν ἡ μὲν ἁμαρτία
-ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ
-γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον, ἀλλ̓ ὑπὸ χάριν,
τοῖς ἤδη πεπιστευκόσι λέγων,
-ὅτι τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν.
ἀτυχία δέ ἐστιν ἄλλου εἰς
-
Ταύτας δ̓ αἰνίσσεται τῶν ἁμαρτιῶν τὰς διαφορὰς ὁ ψαλμῳδὸς
-μακαρίους λέγων ὧν ὁ θεὸς τὰς μὲν ἀπήλειψεν ἀνομίας, τὰς δὲ ἐπεκάλυψεν
-ἁμαρτίας, οὐκ ἐλογίσατό τε τὰς ἄλλας καὶ ἀφῆκε τᾶς λοιπάς.
-γέγραπται γάρ· ›μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι, καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν
-αἱ ἁμαρτίαι· μακάριος ἀνὴρ ᾧ οὐ μὴ λογίσηται κύριος
-ἁμαρτίαν, οὐδὲ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ δόλος·‹ οὗτος ὁ μακαρισμὸς
-ἐγένετο ἐπὶ τοὺς ἐκλελεγμένους ὑπὸ τοῦ θεοῦ διὰ Ἰησοῦ
-
καλύπτει μὲν γὰρ ἀγάπη πλῆθος ἁμαρτιῶν,
-ἀπαλείφει δὲ ὁ τὴν μετάνοιαν μᾶλλον τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἢ τὸν
-
. οὐ λογίζονται δὲ ὅσαι μὴ κατὰ προαίρεσιν
-συνίστανται· ὁ γὰρ ἐπιθυμήσας ἤδη μεμοίχευκε
φησίν. ἀφίησί τε
-φωτίζων
λόγος· καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, φησὶν
-ὁ κύριος, ζητήσουσιν τὴν ἀδικίαν Ἰσραήλ, καὶ οὐχ ὑπάρξει, καὶ τὰς
-ἁμαρτίας Ἰούδα, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῶσιν,
ὅτι τίς ὥσπερ ἐγώ; καὶ τίς
-
ὁρᾷς ἐάν τις ἴδῃ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ
-ἁμαρτάνοντα ἁμαρτίαν μὴ πρὸς θάνατον, αἰτήσει, καὶ δώσει αὐτῷ
-
εἶπεν· ἔστι γὰρ ἁμαρτία
-πρὸς θάνατον· οὐ περὶ ἐκείνης λέγω, ἵνα ἐρωτήσῃ τις. πᾶσα ἀδικία
-
ἀλλὰ καὶ Δαβὶδ
-καὶ πρὸ Δαβὶδ ὁ Μωυσῆς τῶν τριῶν δογμάτων τὴν γνῶσιν ἐμφαίνουσιν
-διὰ τούτων· μακάριος ἀνὴρ ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ
-ἀσεβῶν,
καθὼς οἱ ἰχθύες πορεύονται ἐν σκότει εἰς τὰ βάθη· οἱ γὰρ
-λεπίδα μὴ ἔχονται· ὧν ἀπαγορεύει Μωυσῆς ἐφάπτεσθαι, κάτω τῆς οὐδὲ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν ἔστη,
καθὼς οἱ δοκοῦντες
-κοῦντες φοβεῖσθαι τὸν κύριον ἁμαρτάνουσιν ὡς ὁ χοῖρος· πεινῶν
-οὐδὲ ἐπὶ
-καθέδραν λοιμῶν ἐκάθισεν,
καθὼς τὰ πτηνὰ εἰς ἁρπαγὴν ἕτοιμα.
-παρῄνεσε δὲ Μωυσῆς· οὐ φάγεσθε χοῖρον οὐδέ ἀετὸν οὐδὲ ὀξύπτερον
-οὐδὲ κόρακα οὐδὲ πάντ̓ ἰχθὺν ὃς οὐκ ἔχει λεπίδα ἐν αὑτῷ.
ταῦτα
-βουλὴν
-μὲν ἀσεβῶν
τὰ ἔθνη λέγοντος, ὁδὸν δὲ ἁμαρτωλῶν
τὴν
-Ἰουδαϊκὴν ὑπόληψιν καὶ καθέδραν λοιμῶν
τὰς αἱρέσεις ἐκλαμβάνοντος.
-εὐρυχώρῳ καὶ πλατείᾳ ὁδῷ
οὐκ ἐμμενόντων, ἢ τῶν ἐν νόμῳ τραφέντων
-ἢ καὶ τῶν ἐξ καθέδρα δὲ λοιμῶν
-καὶ τὰ θέατρα καὶ τὰ δικαστήρια εἴη ἂν ἀλλ̓ ἢ ἐν τῷ νόμῳ κυρίου τὸ θέλημα
-αὐτοῦ·
ὁ Πέτρος ἐν τῷ Κηρύγματι νόμον καὶ λόγον
τὸν κύριον
-ἔστι καὶ
-σιγῆς ἀκίνδυνον γέρας·
τῶν δὲ ἐν ἔργῳ διὰ τῶν ἁρπακτικῶν
-καὶ σαρκοβόρων ὀρνέων· βορβόρῳ ἥδεται
καὶ κόπρῳ·
-τὴν συνείδησιν
ἔχειν μεμολυσμένην
. εἰκότως
-οὖν φησιν ὁ προφήτης· οὐχ οὕτως
, φησίν, οἱ ἀσεβεῖς, ἀλλ̓
-ἢ ὡσεὶ χνοῦς ὃν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς.
-διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει
?̔οἱ ἤδη κατακεκριμένοι,
-ἐπεὶ ὁ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται
̓, οὐδὲ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐν
-βουλῇ δικαίων
?̔οἱ ἤδη κατεγνωσμένοι εἰς τὸ μὴ ἑνωθῆναι τοῖς
-ἀπταίστως βεβιωκόσιν̓, ὅτι γινώσκει κύριος ὁδὸν δικαίων, καὶ ὁδὸς
-
πάλιν ὁ κύριος δείκνυσιν ἄντικρυς ἐφ̓ ἡμῖν καὶ
-τὸ ἠσθενηκὸς οὐκ ἐνισχύσατε
-καὶ τὰ ἑξῆς ἕως καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐπιζητῶν οὐδὲ ὁ ἀποστρέφων·
-μεγάλη γὰρ χαρὰ παρὰ τῷ πατρὶ ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ σωθέντος,
ὁ
-ἐπορεύθη καθάπερ
-
. ἐντεῦθεν ἀρυσάμενός τις τῶν παῤ
-Ἕλλησι σοφῶν τὸ ἕπου θεῷ
ἀπεφθέγξατο. οἱ δὲ εὐσεβεῖς
φησὶν
-συνετὰ ἐβουλεύσαντο.
βουλὴ δέ ἐστι ζήτησις συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων
-ἀπεφθέγξατο, ὥσπερ ἀμέλει καὶ τὸ ἐγγύα, πάρα δ̓ ἄτα
ἀπὸ τῆς
-Σολομῶντος φωνῆς λεγούσης· υἱέ, ἐὰν ἐγγυήσῃ σὸν φίλον, παραδώσεις
-σὴν χεῖρα ἐχθρῷ· παγὶς γὰρ ἀνδρὶ ἰσχυρὰ τὰ ἴδια χείλη, καὶ
-
μυστικώτερον δὲ ἤδη τὸ γνῶθι
-σαυτὸν
ἐκεῖθεν εἴληπται· εἶδες τὸν ἀδελφόν σου, εἶδες τὸν θεόν
-
ταύτῃ που ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου, ἐξ ὅλης καρδίας
-καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν·
ἐν ταύταις λέγει ταῖς ἐντολαῖς
-ὅλον τὸν νόμον καὶ τοὺς προφήτας κρέμασθαί τε καὶ ἐξηρτῆσθαι.
-ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ
-πληρωθῇ. αὕτη δέ ἐστιν ἡ ἐντολὴ ἡ ἑμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους
-
ἐλεήμων γὰρ καὶ οἰκτίρμων ὁ κύριος,
καὶ
- χρηστὸς κύριος τοῖς σύμπασι.
σαφέστερον δὲ τὸ γνῶθι σαυτὸν
-πρόσεχε σεαυτῷ.
ἐλεημοσύναις
-οὖν καὶ πίστεσιν ἀποκαθαίρονται ἁμαρτίαι· τῷ δὲ φόβῳ
-κυρίου ἐκκλίνει πᾶς ἀπὸ κακοῦ.
φόβος δὲ κυρίου παιδεία καὶ
-σοφία.
Ἐνταῦθα πάλιν ἐπιφύονται οἱ κατήγοροι χαρὰν καὶ λύπην
-πάθη ψυχῆς λέγοντες· τὴν μὲν γὰρ χαρὰν εὔλογον ἔπαρσιν ἀποδιδόασι
-καὶ τὸ ἀγάλλεσθαι χαίρειν ἐπὶ καλοῖς, τὰ τοιαῦτα σαρκικῶς
-νοοῦντες τὰς γραφὰς καὶ ἀπὸ τῶν ἡμετέρων παθῶν ἀναγόμενοι, τὸ
-βούλημα τοῦ ἀπαθοῦς θεοῦ ὁμοίως τοῖς ἡμεδαποῖς κινήμασιν ἀπεκδεχόμενοι·
-ἐπείνασα καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐδώκατέ μοι
-πιεῖν· ὃ γὰρ ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων πεποιήκατε, ἐμοὶ πεποιήκατε.
-πλούσιος ὤν ὁ θεὸς ἐν ἐλέῳ
διὰ τὴν
-αὐτοῦ ἀγαθότητα κήδεται ἡμῶν μήτε μορίων ὄντων αὐτοῦ μήτε
-ἀπηλλοτριωμένων
παντελῶς ὅμως κήδεται. φυσικὴ μὲν γὰρ ἡ πρὸς
-τὰ τέκνα φιλοστοργία τοῖς ζῴοις ἥ τε ἐκ συνηθείας τοῖς ὁμογνώμοσι
-φιλία, θεοῦ δὲ ὁ ἔλεος εἰς ἡμᾶς πλούσιος τοὺς κατὰ μηδὲν
-αὐτῷ προσήκοντας, τῇ οὐσίᾳ ἡμῶν λέγω ἢ φύσει ἢ δυνάμει τῇ οἰκείᾳ
-τῆς οὐσίας ἡμῶν, μόνῳ δὲ τῷ ἔργον εἶναι τοῦ θελήματος αὐτοῦ·
-καὶ δὴ τὸν ἑκόντα μετὰ ἀσκήσεως καὶ διδασκαλίας τὴν γνῶσιν τῆς
-ἀληθείας ἐπανῃρημένον εἰς υἱοθεσίαν καλεῖ, τὴν μεγίστην πασῶν
-παρανομίαι δὲ ἄνδρα ἀγρεύουσι, σειραῖς δὲ τῶν ἑαυτοῦ
-ἁμαρτιῶν ἕκαστος σφίγγεται,
καὶ ἔστιν ὁ θεὸς ἀναίτιος· καὶ τῷ
-ὄντι μακάριος ἀνὴρ ὃς καταπτήσσει πάντα δἰ εὐλάβειαν.
Ὡς οὖν ἡ ἐπιστήμη ἐπιστητική ἐστιν ἕξις. ἀφ̓ ἧς τὸ
-ἐπίστασθαι συμβαίνει, γίνεται δὲ ἡ κατάληψις αὐτῇ ἀμετάπτωτος
-ὑπὸ λόγου, οὕτω καὶ ἡ ἄγνοια φαντασία ἐστὶν εἴκουσα, μεταπτωτικὴ
-ὑπὸ λόγου, τὸ δὲ μεταπῖπτον ὡς καὶ τὸ συνασκούμενον ἐκ
-ἐνταῦθα τὴν γνῶσιν πολυπραγμονεῖ.
Ἃ δὲ μὴ ποιοῦμεν, ἤτοι διὰ τὸ μὴ δύνασθαι ού ποιοῦμεν ἢ διὰ
-οὐδεὶς γὰρ μαθητὴς ὑπὲρ
-τὸν διδάσκαλον, ἀρκετὸν δὲ ἐὰν γενώμεθα ὡς ὁ διδάσκαλος,
οὐ κατ̓
-οὐσίαν, ἀδύνατον γὰρ ἴσον εἶναι πρὸς τὴν ὕπαρξιν τὸ θέσει τῷ φύσει,
-τῷ δὲ ἀιδίους γεγονέναι καὶ τὴν τῶν ὄντων θεωρίαν ἐγνωκέναι καὶ
-υἱοὺς προσηγορεῦσθαι καὶ τὸν πατέρα ἀπὸ τῶν οἰκείων καθορᾶν
-θέλε,
φησί, καὶ
-δυνήσῃ·
τοῦ γνωστικοῦ δὲ καὶ ἡ βούλησις καὶ ἡ κρίσις καὶ ἡ ἄσκησις ἡ
-καρδία δὲ εὐθεῖα ἐκζητεῖ γνώσεις
καὶ ἐκείνων
-ἐπαΐει. ὁ θεὸς δεδίδαχέν με σοφίαν καὶ γνῶσιν ἁγίων ἔγνωκα.
Προφανεῖς μὲν οὖν καὶ πᾶσαι καὶ
-θυσίαι γὰρ ἀνόμων βδέλυγμα
-κυρίῳ, εὐχαὶ δὲ κατευθυνόντων δεκταὶ παῤ αὐτῷ.
ἐπεὶ
-δεκτὴ
τοιαῦτα καὶ τὰ
-παρὰ Ἡσαΐᾳ· τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν ὑμῶν; λέγει κύριος,
καὶ
-πᾶσα ἡ περικοπή· λῦε πάντα σύνδεσμον ἀδικίας· αὕτη γὰρ θυσία
-θεῷ δεκτή, καρδία συντετριμμένη καὶ ζητοῦσα τὸν πεπλακότα.
-ζυγὰ δόλια βδέλυγμα ἔναντι θεοῦ, στάθμιον δὲ δίκαιον δεκτὸν
-αὐτῷ.
ἐντεῦθεν ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν
Πυθαγόρας παραινεῖ.
-γλῶσσα
-μὲν ἀδίκων ἐξολεῖται, στόμα δὲ δικαίων ἀποστάζει σοφίαν.
ἀλλὰ
-τοὺς σοφοὺς καὶ φρονίμους φαύλους καλοῦσιν.
μακρὸν δ̓ ἂν
-εἴη περὶ τῶν ἀρετῶν τούτων μαρτυρίας παρατίθεσθαι, ἁπάσης ταύτας
-τε τῇ μὲν ἀνδρείᾳ ἥ τε ὑπομονή, ἣν καρτερίαν καλοῦσιν,
-ἐπιστήμην ἐμμενετέων καὶ οὐκ ἐμμενετέων, ἥ τε μεγαλοψυχία, ἐπιστήμη
-τῶν συμβαινόντων ὑπεραίρουσα, ἀλλὰ καὶ τῇ σωφροσύνῃ ἡ
-εὐλάβεια, ἔκκλισις οὖσα σὺν λόγῳ.
Φυλακὴ δὲ τῶν ἐντολῶν, τήρησις οὖσα αὐτῶν ἀβλαβής, περιποίησίς
-ἐστιν ἀσφαλείας βίου. καὶ οὐκ ἔστιν ἄνευ ἀνδρείας καρτερικὸν
-δίκαιον καὶ
-ὅσιον μετὰ φρονήσεως γενέσθαι
. ἀνενδεὲς μὲν γὰρ τὸ θεῖον καὶ
-ἀπαθές, ὅθεν οὐδὲ ἐγκρατὲς κυρίως· οὐ γὰρ ὑποπίπτει πάθει ποτέ,
-ἵνα καὶ κρατήσῃ τοῦδε· ἡ δὲ ἡ δὲ ἡμετέρα φύσις ἐμπαθὴς οὖσα ἐγκρατείας
-δεῖται, δἰ ἧς πρὸς τὸ ὀλιγοδεὲς συνασκουμένη συνεγγίζειν πειρᾶται
-τελευτήσαντος
γὰρ καὶ
-ζῶντος ἀνδρὸς ἀγαθοῦ οὐκ ἀπόλλυται ἐλπίς.
ἐγώ
, φησί, τοὺς
-ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ,
ἡ σοφία λέγει, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες εὑρήσουσιν
-
καὶ τὰ ἑξῆς. τί δέ; οὐχὶ αἱ Μαδιηναίων γυναῖκες
-τῷ κάλλει τῷ σφῶν πολεμοῦντας τοὺς Ἑβραίους ἐκ σωφροσύνης δἰ
-ἀρχὴ οὖν σοφίας θεοσέβεια, σύνεσις δὲ
-
οἱ
-τοίνυν ἐμπαθοῦς φόβου περιποιητικὸν φόβος γὰρ
-κυρίου ζωὴν ποιεῖ. ὁ δὲ πλανώμενος ὀδυνηθήσεται ἐν πόνοις οἷς
-
ἀμέλει μυστικῶς ὁ Βαρνάβας ὁ δὲ θεός,
-ὁ τοῦ παντὸς κόσμου κυριεύων,
φησί, δῴη καὶ ὑμῖν σοφίαν καὶ
-σύνεσιν, ἐπιστήμην, γνῶσιν τῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ, ὑπομονήν.
-γίνεσθε οὖν θεοδίδακτοι, ἐκζητοῦντες τί ζητεῖ ὁ κύριος ἀφ̓ ὑμῶν,
-ἵνα εὕρητε ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως.
τοὺς τούτων ἐπηβόλους ἀγάπης
-
γνωστικῶς προσηγόρευσεν. περί τε τῆς μεταδόσεως
-καὶ κοινωνίας
Ἆῤ οὐ δοκεῖ σοι φιλανθρωπίας εἶναι τὸ παράγγελμα τοῦτο
-μισθὸν πένητος αὐθημερὸν ἀποδιδόναι
; ἀνυπερθέτως
-δεῖν διδάσκει ἐκτίνειν τὸν ἐπὶ ταῖς ὑπηρεσίαις μισθόν· παραλύεται
-γάρ, οἶμαι, ἡ προθυμία τοῦ πένητος ἀτροφήσαντος πρὸς
-ἐλεημοσύναι
-δὲ καὶ πίστεις φυλακαὶ βασιλικαί,
εὐλογία δὲ εἰς κεφαλὴν τοῦ μεταδιδόντος
-καὶ ὁ ἐλεῶν πτωχοὺς μακαρισθήσεται,
ὅτι τὴν ἀγάπην
-ἐνδείκνυται εἰς τὸν ὅμοιον διὰ τὴν ἀγάπην τὴν πρὸς τὸν δημιουργὸν
-τοῦ τῶν ἀνθρώπων γένους.
Ἔχει μὲν οὖν καὶ ἄλλας ? ἐκδόσεις τὰ προειρημένα φυσικωτέρας
-περί τε ἀναπαύσεως καὶ τῆς ἀπολήψεως τῆς κληρονομίας, ἀλλ̓ οὐκ
-ἐὰν ἴδῃς
τῶν οἰκείων ἢ φίλων ἢ καθόλου
-ὧν γνωρίζεις ἀνθρώπων ἐν ἐρημίᾳ πλανώμενον ὑποζύγιον, ἀπαγαγὼν
-ἀπόδος. κἂν οὖν τύχῃ μακρὰν ἀφεστὼς ὁ δεσπότης, μετὰ τῶν σαυτοῦ
-διαφυλάξας ἄχρις ἂν κομίσηται ἀπόδος.
πρόσταγμα κυρίου πηγὴ ζωῆς,
ὡς ἀληθῶς, ποιεῖ ἐκκλίνειν
-ἐκ παγίδος θανάτου.
τί δέ; οὐχὶ τοὺς ἐπήλυδας ἀγαπᾶν
-κελεύει, οὐ μόνον ὡς φίλους καὶ συγγενεῖς, ἀλλ̓ ὡς ἑαυτούς, κατά
-οὐ
-βδελύξῃ Αἰγύπτιον, ὅτι πάροικος ἐγένου κατ̓ Αἴγυπτον,
ἤτοι τὸν
-τὰς λ΄ ἡμέρας ἐπιτρέψας
-φησὶ πενθῆσαι οὓς βούλεται, μεταμφιάσας ὕστερον ὡς γαμετῇ νόμῳ
-συνέρχου·
οὔτε γὰρ ἐφ̓ ὕβρει τὰς συνουσίας οὐδὲ μὴν διὰ μισθαρνίαν
-ὡς ἑταίρας, ἀλλ̓ ἢ διὰ μόνην τῶν τέκνων τὴν γένεσιν γίνεσθαι
-
Τί δέ; καὶ ἐχθρῶν ὑποζύγια ἀχθοφοροῦντα συνεπικουφίζειν καὶ
-συνεγείρειν προστάσσει πόρρωθεν διδάσκων ἡμᾶς ὁ κύριος ἐπιχαιρεκακίαν
-μὴ ἀσπάζεσθαι μηδὲ ἐφήδεσθαι τοῖς ἐχθροῖς, ἵνα τούτοις ἐγγυμνασαμένους
-κἂν πλανώμενον
-μέντοι
, φησίν, ἐχθροῦ τινος ὑποζύγιον εὕρῃς, τὰ τῆς διαφορᾶς
-παραλιπὼν ὑπεκκαύματα ἀπαγαγὼν ἀπόδος.
τῇ γὰρ ἀμνηστίᾳ ἕπεται
-
Ἆρα ἤδη καταφαίνεται φιλάνθρωπος καὶ χρηστὸς ὁ νόμος, ὁ
-εἰς Χριστὸν παιδαγωγῶν,
θεός τε ὁ αὐτὸς ἀγαθὸς μετὰ δικαιοσύνης,
-ἀπ̓ ἀρχῆς εἰς τέλος ἑκάστῳ γένει προσφυῶς εἰς σωτηρίαν κεχρημένος;
-ἐλεᾶτε,
φησὶν ὁ κύριος, ἵνα ἐλεηθῆτε· ἀφίετε, ἵνα ἀφεθῇ
-
Ἔτι τοὺς ὥσπερ δοκιμάζεται χρυσὸς καὶ
-ἄργυρος εἰς κάμινον, οὕτως ἐκλέγεται καρδίας
-ὁ μὲν ἐλεήμων ἀνὴρ μακροθυμεῖ, ἐν παντί τε μεριμνῶντι ἔνεστι
-σοφία· ἐμπεσεῖται γὰρ μέριμνα ἀνδρὶ νοήμονι, φροντιστής τε ὢν
-ζωὴν ζητήσει· καὶ ὁ ζητῶν τὸν θεὸν εὑρήσει γνῶσιν μετὰ δικαιοσύνης,
-οἱ δὲ ὀρθῶς ζητήσαντες αὐτὸν εἰρήνην εὗρον.
Ἐμοὶ δὲ δοκεῖ καὶ Πυθαγόρας τὸ ἥμερον τὸ περὶ τὰ ἄλογα ζῷα
-παρὰ τοῦ νόμου εἰληφέναι. αὐτίκα τῶν γεννωμένων κατά τε τὰς
-ποίμνας κατά τε τὰ αἰπόλια καὶ βουκόλια τῆς παραχρῆμα ἀπολαύσεως,
-μηδὲ ἐπὶ προφάσει θυσιῶν χάρισαι γοῦν
, φησί.
-τῇ μητρὶ τὸ ἔκγονον κἂν ἑπτὰ τὰς πρώτας ἡμέρας.
εἰ γὰρ μηδὲν
-ἀναιτίως γίνεται, γάλα δὲ ἐπομβρεῖται ταῖς τετοκυίαις εἰς διατροφὴν
-τῶν ἐκγόνων, ἀλλ οὐδὲ
-
· μὴ γὰρ γινέσθω ἡ τοῦ
-ζῶντος τροφὴ ἥδυσμα τοῦ ἀναιρεθέντος ζῴου, φησίν ἡ σάρξ, μηδὲ
-τὸ τῆς ζωῆς αἴτιον συνεργὸν τῇ τοῦ σώματος καταναλώσει γινέσθω.
-βοῦν ἀλοῦντα μὴ φιμοῦν
· δεῖ γὰρ
-τὸν ἐργάτην τροφῆς ἀξιοῦσθαι
. ἀπαγορεύει τε ἐν ταὐτῷ καταζευγνύναι
-πρὸς ὅτι τὸ ἀλλογενές, ὅπερ
Δαψιλευόμενος δὲ τῇ φιλανθρωπίᾳ ὁ χρηστὸς λόγος μηδὲ ὅσα
-τῆς ἡμέρου ὕλης ἐστί, δενδροτομεῖν ταῦτα προσῆκον εἶναι διδάσκει,
-μηδὲ μὴν κείρειν ἐπὶ λύμῃ στάχυν πρὸ τοῦ θερισμοῦ, ἀλλὰ μηδὲ
-συνόλως καρπὸν ἥμερον διαφθείρειν μήτε τὸν γῆς μήτε τὸν τῆς
-τε γὰρ τετάρτῳ ἔτει, ἐπεὶ καὶ χρόνου χρεία
-τῷ κατηχουμένῳ βεβαίως, ἡ τετρὰς τῶν ἀρετῶν καθιεροῦται τῷ
-θεῷ, τῆς τρίτης ἤδη μονῆς συναπτούσης ἐπὶ τὴν τοῦ κυρίου τετάρτην
-ὑπόστασιν.
Θυσία δὲ αἰνέσεως ὑπὲρ ὁλοκαυτώματα. οὗτος γάρ σοι
, φησί.
-δίδωσιν ἰσχὺν ποιῆσαι δύναμιν.
ἐὰν δὲ φωτισθῇ σοι τὰ πράγματα,
-
Οὗτός ἐστιν ὁ κατ̓ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν
, ὁ γνωστικός,
-ὁ μιμούμενος τὸν θεὸν καθ̓ ὅσον οἷόν τε, μηδὲν παραλιπὼν τῶν εἰς
-τὴν ἐνδεχομένην ὁμοίωσιν, ἐγκρατευόμενος, ὑπομένων, δικαίως βιούς.
-βασιλεύων τῶν παθῶν, μεταδιδοὺς ὧν ἔχει, ὡς οἷός τέ ἐστιν, εὐεργετῶν
-μέγιστος
, φησίν, ἐν τῇ βασιλείᾳ ὃς
-ἂν ποιῇ καὶ διδάσκῃ
μιμούμενος τὸν θεὸν τῷ παραπλήσια χαρίζεσθαι·
-ὃς δ̓ ἂν ἐγχειρῇ τι
-πράσσειν μεθ̓ ὑπερηφανίας, τὸν θεὸν παροξύνει,
φησίν· ἀλαζονεία
-γὰρ ψυχῆς ἐστι κακία, ἀφ̓ ἧς καὶ τῶν ἄλλων κακιῶν μετανοεῖν κελεύει
-ἁρμοζομένοις τὸν βίον ἐξ ἀναρμοστίας πρὸς τὴν ἀμείνω μεταβολὴν
-τὸν θεὸν εἵλου σήμερον εἷναί σου θεόν, καὶ κύριος εἵλετό
-σε σήμερον γενέσθαι λαὸν
τὸν γὰρ σπεύδοντα θεραπεύειν
-διότι ἠλέησέν με ὁ θεός, ἔστι
-ἑνὸς γὰρ δεῖν ὀρέγεσθαι διδάσκει, δἰ οὗ τὰ πάντα γέγονεν καὶ τοῖς
-βασιλεὺς παρὰ θεοῦ σὺ ἐν ἡμῖν εἶ,
ἐθελουσίῳ γνώμῃ
-τῶν ἀρχομένων
Πλάτων δὲ ὁ φιλόσοφος, εὐδαιμονίαν τέλος τιθέμενος, ὁμοίωσιν
-θεῷ
φησιν αὐτὴν εἶναι κατὰ τὸ δυνατόν
, εἴτε καὶ συνδραμών
-αἱ γὰρ μεγάλαι φύσεις καὶ γυμναὶ παθῶν
-εὐστοχοῦσί πως περὶ τὴν ἀλήθειαν,
ὥς φησιν ὁ Πυθαγόρειος
-Φίλων τὰ Μωυσέως ἐξηγούμενος̓, εἴτε καὶ παρά τινων τότε λογίων
-ὀπίσω
-κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν πορεύεσθε καὶ τὰς ἐντολάς μου φυλάξετε.
-τὴν μὲν γὰρ ἐξομοίωσιν ὁ νόμος ἀκολουθίαν ὀνομάζει· ἡ δὲ τοιαύτη
-ἀκολουθία κατὰ δύναμιν ἐξομοιοῖ. γίνεσθε
, φησὶν ὁ κύριος, ἐλεήμονες
-καὶ οἰκτίρμονες, ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος οἰκτίρμων
-
ἐντεῦθεν καὶ οἱ Στωϊκοὶ τὸ ἀκολούθως τῇ φύσει ζῆν τέλος
-εἶναι ἐδογμάτισαν, τὸν θεὸν εἰς φύσιν μετονομάσαντες ἀπρεπῶς,
-ἐπειδὴ ἡ φύσις καὶ εἰς φυτὰ καὶ εἰς σπαρτὰ καὶ εἰς δένδρα καἰ εἰς λίθους
-διατείνει.
Σαφῶς τοίνυν εἴρηται· ἄνδρες κακοὶ οὐ νοοῦσι νόμον, οἱ δὲ
-ἀγαπῶντες νόμον προβάλλουσιν ἑαυτοῖς τεῖχος.
σοφία
γὰρ πανούργων
-ἐπιγνώσεται τὰς ὁδοὺς αὐτῆς, ἄνοια δὲ ἀφρόνων ἐν πλάνῃ.
-ἐπὶ
ἡ προφητεία λέγει.
Τριττὰ δὲ εἴδη φιλίας διδασκόμεθα, καὶ τούτων τὸ μὲν πρῶτον
-καὶ ἄριστον τὸ κατ̓ ἀρετήν· στερρὰ γὰρ ἡ ἐκ λόγου ἀγάπη· τὸ δὲ
-δεύτερον καὶ μέσον τᾶν φιλιᾶν ἃ μὲν ἐπιστάμας θεῶν, ἃ δ̓
-ἐκ παροχᾶς ἀνθρώπων, ἃ δὲ ἐξ ἁδονᾶς ζῴων.
οὐκοῦν ἣ μέν τίς
-καλῶς ἔδωκας
, ἀλλά· καλῶς
-εἴληφας.
οὕτω λαμβάνει μὲν ὁ διδούς, δίδωσι δὲ ὁ λαμβάνων.
-δίκαιοι δὲ οἰκτείρουσι καὶ ἐλεοῦσι,
χρηστοὶ δὲ ἔσονται οἰκήτορες
-γῆς, ἄκακοι δὲ ὑπολειφθήσονται ἐπ̓ αὐτῆς, οἱ δὲ παρανομοῦντες
-
καὶ μοι δοκεῖ τὸν πιστὸν προμαντευόμενος
-Ὅμηρος εἰρηκέναι δὸς φίλῳ
. εἰ καὶ προθυμία πρόκειται, καθὸ ἐὰν ἔχῃ εὐπρόσδεκτος, οὐ
-καθὸ οὐκ ἔχει. οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοις ἄνεσις, ὑμῖν δὲ θλῖψις· ἀλλ̓ ἐξ
-ἰσότητος ἐν τῷ νῦν καιρῷ
καὶ τὰ ἑξῆς. ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς
-πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα
ἡ γραφὴ λέγει.
-κατ̓ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν
, ὡς καὶ πρόσθεν εἰρήκαμεν, οὐ
-τὸ κατὰ σῶμα μηνύεται, οὐ γὰρ θέμις θνητὸν ἀθανάτῳ ἐξομοιοῦσθαι,
-ἀλλ̓ ἢ κατὰ νοῦν καὶ λογισμόν, ᾧ καὶ τὴν πρὸς τὸ εὐεργετεῖν
-καὶ τὴν πρὸς τὸ ἄρχειν ὁμοιότητα προσηκόντως ὁ κύριος ἐνσφραγίζεται·
-
Ἥ γε μὴν καρτερία καὶ αὐτὴ εἰς τὴν θείαν ἐξομοίωσιν
-βιάζεται δἰ ὑπομονῆς ἀπάθειαν καρπουμένη, εἴ τῳ ἔναυλα τὰ ἐπὶ
-φίλος τοῦ θεοῦ
. κατήγαγεν οὖν εἰς ὄρυγμα θηρίων ἔμπλεων
-τὸν Δανιὴλ ὁ Βαβυλωνίων βασιλεύς, ἀνήγαγε δὲ αὐτὸν ἀβλαβῆ ὁ
-ὀαριστής
τε καὶ συνέστιος κατὰ τὸ πνεῦμα διαμενεῖ, καθαρὸς μὲν
-ὁ κόσμος
-τούτῳ
. φησίν, ἐσταύρωται καὶ αὐτὸς τῷ κόσμῳ.
οὗτος τὸν σταυρὸν
-τοῦ σωτῆρος περιφέρων ἕπεται κυρίῳ μετ̓ ἴχνιον ὥστε θεοῖο
,
-ἅγιος ἁγίων γενόμενος.
Πάσης τοίνυν ἀρετῆς μεμνημένος ὁ θεῖος νόμος ἀλείφει μάλιστα
-τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τὴν ἐγκράτειαν, θεμέλιον ἀρετῶν κατατιθέμενος
-ταύτην, καὶ δὴ προπαιδεύει ἡμᾶς εἰς τὴν περιποίησιν τῆς ἐγκρατείας
-ἀπὸ τῆς τῶν ζῴων χρήσεως, ἀπαγορεύων μεταλαμβάνειν τῶν ὅσα
-φύσει πίονα καθάπερ τὸ τῶν συῶν γένος εὐσαρκότατον τυγχάνον·
-
Εἰ δὴ γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα κρατητέον, δῆλον ὡς ἄνωθεν
-παρειλήφαμεν παρὰ τοῦ κυρίου διὰ τοῦ νόμου τὴν ἐπιθυμίαν
-ἐκκόπτειν. γένοιτο δ̓ ἂν τελείως τοῦτο, εἰ τοῦ ὑπεκκαύματος τῆς
-τὴν Ἀφροδίτην
λέγοντα κἂν
-κατατοξεύσαιμι, εἰ λάβοιμι, ὅτι πολλὰς ἡμῶν καλὰς καὶ ἀγαθὰς
-
τόν τε ἔρωτα κακίαν φησὶ φύσεως· ἧς ἥττους
-ὄντες οἱ κακοδαίμονες θεὸν τὴν νόσον καλοῦσιν. δείκνυται γὰρ διὰ
-τούτων ἡττᾶσθαι τοὺς ἀμαθεστέρους δἰ ἄγνοιαν ἡδονῆς, ἣν οὐ χρὴ
-προσίεσθαι, κἂν θεὸς λέγηται, τουτέστι κἂν θεόθεν ἐπὶ τὴν τῆς
-ὦ τλῆμον, τί δὲ σὺ ἀγαθὸν οἶσθα,
-ἢ τί καλὸν σκοπεῖς; ἥτις οὐδὲ τὴν τῶν ἡδέων ἐπιθυμίαν ἀναμένεις,
-
ὅθεν ὡς ἔλεγεν Ἀρίστων
-πρὸς ὅλον τὸ τετράχορδον, ἡδονήν, λύπην, φόβον, ἐπιθυμίαν, πολλῆς
-δεῖ τῆς ἀσκήσεως καὶ μάχης,
-
-
-
-
-
οὗτοι γάρ, οὗτοι καὶ σπλάγχνων ἔσω
-
χωροῦσι καὶ κυκῶσιν ἀνθρώπων κέαρ.
-καὶ γὰρ τῶν σεμνῶν οἰομένων εἶναι τοὺς θυμοὺς ἡ ἡδονὴ κηρίνους
-ποιεῖ
κατὰ Πλάτωνα, ὅτι ἑκάστη ἡδονή τε καὶ λύπη προσπασσαλοῖ
-τῷ σώματι τὴν ψυχὴν
τοῦ τε μὴ ἀφορίζοντος καὶ ἀποσταυροῦντος
-ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν τὴν ἑαυτοῦ
, φησὶν ὁ
-κύριος, σώσει αὐτήν,
ἤτοι ῥιψοκινδύνως ὑπὲρ τοῦ σωτῆρος αὐτὴν
-ἐπιδιδούς, ὡς αὐτὸς ὑπὲρ ἡμῶν πεποίηκεν, ἢ ἀπολύσας αὐτὴν ἐκ τῆς
-εὑρημένην
καὶ ἀναπεπαυμένην. εἴη δ̓
-ἂν τοῦτο μελέτη θανάτου,
εἰ μόναις ταῖς κατὰ φύσιν μεμετρημέναις
-ὀρέξεσι, μηδὲν ὑπεροριζούσαις τῶν κατὰ φύσιν ἐπὶ τὸ μᾶλλον ἢ παρὰ
-ἐνδύσασθαι
-οὖν δεῖ τὴν πανοπλίαν τοῦ θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς
-στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου,
ἐπεὶ τὰ ὅπλα τῆς στρατείας
-ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλὰ δυνατὰ τῷ θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων,
-λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ
-τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν
-
ὁ θεῖός φησιν ἀπόστολος. ἀνδρὸς δὴ χρεία
-πνευματικῶν
δυνάμεων, πρὸς ἃς ἡ πάλη ἡμῖν
. ἔργον
-γάρ, οἶμαι, ταῖς κακούργοις δυνάμεσιν ἐνεργεῖν τι τῆς ἰδίας ἕξεως
-παῤ ἕκαστα πειρᾶσθαι εἰς τὸ καταγωνίσασθαι καὶ ἐξιδιοποιήσασθαι
-
Τῶν γὰρ κινουμένων τὰ μὲν καθ̓ ὁρμὴν καὶ φαντασίαν κινεῖται,
-ὡς τὰ ζῷα, τὰ δὲ κατὰ μετάθεσιν, ὡς τὰ ἄψυχα. κινεῖσθαι δὲ καὶ
-τῶν ἀψύχων τὰ φυτὰ μεταβατικῶς φασιν εἰς αὔξησιν, εἴ τις αὐτοῖς
-
Αἱ τοίνυν δυνάμεις, περὶ ὧν εἰρήκαμεν, κάλλη καὶ δόξας καὶ μοιχείας
-καὶ ἡδονὰς καὶ τοιαύτας τινὰς φαντασίας δελεαστικὰς προτείνουσι
-ταῖς εὐεπιφόροις ψυχαῖς, καθάπερ οἱ ἀπελαύνοντες τὰ θρέμματα
-θαλλοὺς προσείοντες, εἶτα, κατασοφισάμεναι τοὺς μὴ διακρίνειν δυνηθέντας
-τὴν ἀληθῆ ἀπὸ ψευδοῦς ἡδονὴν καὶ τὸ ἐπίκηρόν τε καὶ
-
Οἱ δ̓
Ἀλλὰ πρὸς μὲν τὸ δόγμα τοῦτο διαλεξόμεθα ὕστερον, ὁπηνίκα
-περὶ ψυχῆς διαλαμβάνομεν· νῦν δὲ τοῦτο μόνον παρασημειωτέον, ὡς
-δουρείου τινὸς ἵππου κατὰ τὸν ποιητικὸν μῦθον εἰκόνα σῴζει ὁ κατὰ
-Βασιλείδην ἄνθρωπος, ἐν ἑνὶ σώματι τοσούτων πνευμάτων διαφόρων
-ἐὰν γάρ τινι πεῖσμα δῷς, ὅτι
-μὴ ἔστιν ἡ ψυχὴ μονομερής, τῇ δὲ τῶν προσαρτημάτων βίᾳ τὰ τῶν
-χειρόνων γίνεται πάθη, πρόφασιν οὐ τὴν τυχοῦσαν ἕξουσιν οἱ μοχθηροὶ
-τῶν ἀνθρώπων λέγειν· ›ἐβιάσθην, ἀπηνέχθην, ἄκων ἔδρασα,
-μὴ βουλόμενος ἐνήργησα,‹ τῆς τῶν κακῶν ἐπιθυμίας αὐτοὶ ἡγησάμενοι
-
δύο γὰρ δὴ ψυχὰς ὑποτίθεται καὶ οὗτος ἐν
-εἷς
οὖσα, πολλῶν οὖσα δαιμόνων οἰκητήριον· ἐπειδὰν δὲ ἐπισκέψηται
-αὐτὴν ὁ μόνος ἀγαθὸς πατήρ, ἡγίασται καὶ φωτὶ διαλάμπει,
-καὶ οὕτω μακαρίζεται ὁ ἔχων τὴν τοιαύτην καρδίαν, ὅτι ὄψεται
-τὸν θεόν.
Τίς οὖν ἡ αἰτία τοῦ μὴ προνοεῖσθαι ἐξ ἀρχῆς τὴν τοιαύτην
-ψυχήν, εἰπάτωσαν ἡμῖν. ἤτοι γὰρ οὐκ ἔστιν ἀξία?̔καὶ πῶς ὥσπερ ἐκ
-μετανοίας ἡ πρόνοια πρόσεισιν αὐτῇ;̓ ἢ φύσις σῳζομένη, ὡς αὐτὸς
-βούλεται, τυγχάνει καὶ ἀνάγκη ταύτην ἐξ ἀρχῆς διὰ συγγένειαν προνοουμένην
-μηδεμίαν παρείσδυσιν τοῖς ἀκαθάρτοις παρέχειν πνεύμασιν,
-αἰτεῖσθε γὰρ καὶ δοθήσεται ὑμῖν
τοῖς ἐξ ἑαυτῶν
-πρὸ τοῦ ἡμᾶς πιστεῦσαι τῷ θεῷ ἦν ἡμῶν τὸ οἰκητήριον τῆς καρδίας
-φθαρτὸν καὶ ἀσθενές, ἀληθῶς οἰκοδομητὸς ναὸς διὰ χειρός·
-ὅτι ἦν πλήρης μὲν εἰδωλολατρείας καὶ ἦν οἶκος δαιμόνων, διὰ τὸ
-
τὰς ἐνεργείας οὖν τὰς τοῖς δαιμονίοις προσέχετε, ἵνα ὁ ναὸς τοῦ κυρίου ἐνδόξως οἰκοδομηθῇ.
-πῶς; μάθετε· λαβόντες τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καὶ ἐλπίσαντες
-
οὐ γὰρ
-οἱ δαίμονες ἡμῶν ἀπελαύνονται, ἀλλ̓ αἱ ἁμαρτίαι, φησίν, ἀφίενται,
-διὸ ἐν τῷ κατοικητηρίῳ ἡμῶν ἀληθῶς ὁ
-θεὸς κατοικεῖ ἐν ἡμῖν. πῶς; ὁ λόγος αὐτοῦ τῆς πίστεως, ἡ κλῆσις
-αὐτοῦ τῆς ἐπαγγελίας, ἡ σοφία τῶν δικαιωμάτων, αἱ ἐντολαὶ τῆς
-
οἶδα ἐγὼ αἱρέσει τινὶ ἐντυχών, καὶ ὁ ταύτης προϊστάμενος
-διὰ τῆς χρήσεως ἔφασκεν τῆς ἡδονῆς ἡδονῇ μάχεσθαι, αὐτομολῶν
-πρὸς ἡδονὴν διὰ προσποιητοῦ μάχης ὁ γενναῖος οὗτος γνωστικός
-ἔχω γὰρ
ἔλεγεν Λαΐδα καὶ οὐκ ἔχομαι ὑπ̓
-
τοιοῦτοι δὲ καὶ οἱ φάσκοντες ἑαυτοὺς Νικολάῳ ἕπεσθαι,
-ἀπομνημόνευμά τι τἀνδρὸς φέροντες ἐκ δεῖν παραχρῆσθαι
-
. ἀλλ̓ ὁ μὲν γενναῖος κολούειν δεῖν ἐδήλου τάς
-τε ἡδονὰς τάς τε ἐπιθυμίας καὶ τῇ ἀσκήσει ταύτῃ καταμαραίνειν τὰς
-
-
-
ταῦτ̓ ἔχω ὅσς̓ ἔφαγον καὶ ἐφύβρισα καὶ μετ̓ ἔρωτος
-
τέρπν̓ ἔπαθον, τὰ δὲ πολλὰ καὶ ὄλβια κεῖνα λέλειπται.
-
καὶ γὰρ ἐγὼ σποδός εἰμι, Νίνου μεγάλης βασιλεύσας.
-σαρκὸς εὐσταθὲς κατάστημα καὶ τὸ περὶ ταύτης
-
. τί γὰρ ἕτερον ἡ τρυφὴ ἢ φιλήδονος λιχνεία καὶ
-
-
-καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις ὅσα αἰσχρῶς μὲν εἴρηται. ἐπαξίως δὲ τῶν
-φιληδόνων.
οἱ τῆς ἀνάνδρου καὶ διεσκατωμένης
-
τρυφῆς ὑφ̓ ἡδοναῖσι σαχθέντες κέαρ
-
πονεῖν θέλοντες οὐδὲ βαιά.
-
Διό μοι δοκεῖ ὁ θεῖος νόμος ἀναγκαίως τὸν φόβον ἐπαρτᾶν, ἵν̓
-εὐλαβείᾳ καὶ προσοχῇ τὴν ἀμεριμνίαν ὁ φιλόσοφος κτήσηταί τε καὶ
-
-
-καὶ τὸ ὅλον ἐπιλέγει·
-
-
τῶν δὲ?̔φησἲ κράτει ψυχῆς ἤθει ἀγαλλομένη·
-
οὔθ̓ ὑπὸ χρυσείων δουλουμένη οὔθ̓ ὑπ̓ ἐρώτων
-
τηξιπόθων, ούδ̓ εἴ τι συνέμπορόν ἐστι φίλυβρι.
-
-
-
ἡδονῇ ἀνδραποδώδει ἀδούλωτοι καὶ ἄκναπτοι
ἀθάνατον βασιλείαν ἐλευθερίαν τ̓ ἀγαπῶσιν.
-
-
-
φιλοσοφίαν καινὴν γὰρ οὗτος φιλοσοφεῖ·
-
πεινῆν διδάσκει καὶ μαθητὰς λαμβάνει·
-
εἷς ἄρτος, ὄψον ἰσχάς, ἐπιπιεῖν ὕδωρ.
-
Πάντες δὴ οὗτοι οὐκ αἰσχύνονται σαφῶς ὁμολογεῖν τὴν ἐκ τῆς
-εὐλαβείας ὠφέλειαν· ἡ δὲ άληθὴς
-
-
δεινήν, ἣν πέρι μὲν πάντῃ φόβος ἐστεφάνωται,
-
ἐν δ̓ Ἔρις, ἐν δ̓ Ἀλκή, ἐν δὲ κρυόεσσα Ἰωκή·
-
ἐν δέ τε Γοργείη κεφαλὴ δεινοῖο πελώρου,
-
δεινή τε σμερδνή τε, Διὸς τέρας αἰγιόχοιο.
-
-
-
πρὸς δ̓ οἷον ἥξεις δαίμονα ὡς ἔρωτα, ?
-
ὃς οὔτε τοὐπιεικὲς οὔτε τὴν χάριν
-
ᾔδει, μόνον δ̓ ἔστεργε τὴν ἁπλῶς δίκην.
-μὴ προσταττόμενα ὑπὸ τοῦ νόμου
-οἷοί τέ ἐστε, ἀλλά τοι συνορῶντες, ὡς ὑποδείγματα ἡμῖν ἔκκειται
-κάλλιστα ἐν αὐτῷ, τρέφειν καὶ αὔξειν τὸν ἔρωτα τῆς ἐλευθερίας
-δυνάμεθα· καὶ τῇδε ὠφελοίμεθ̓ ἄν, κατὰ δύναμιν προθυμότερον τὰ
-ἀπὸ δρυὸς
ἦσαν
-παλαιφάτου οὐδ̓ ἀπὸ πέτρης
. τῷ γοῦν βουληθῆναι γνησίως φιλοσοφεῖν
-ὅλους αὑτοὺς φέροντες ἀνέθεσαν τῷ θεῷ καὶ εἰς πίστιν
-ἐλογίσθη
.
Παγκάλως ὁ Ζήνων ἐπὶ τῶν Ἰνδῶν ἔλεγεν ἕνα Ἰνδὸν παροπτώμενον
-ὁ θεὸς ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς διακρινεῖ.
τίνας
-τούτους; τοὺς ἡδονῆς κρείττονας, τοὺς τῶν παθῶν διαφέροντας,
-τοὺς ἕκαστον ὧν πράσσουσιν ἐπισταμένους, τοὺς γνωστικούς, τοὺς
-ἐγὼ εἶπα, θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου
-πάντες
τίσι λέγει ὁ κύριος; τοῖς παραιτουμένοις ὡς οἷόν τε
-ὑμεῖς γὰρ
καὶ πάλιν λέγει· ἐν σαρκὶ ὄντες
-οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα·
σὰρξ
γὰρ καὶ αἷμα βασιλείαν θεοῦ
-κληρονομῆσαι οὐ δύνανται, οὐδὲ ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ·
-ἰδοὺ δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνῄσκετε
διελέγχον ἡμᾶς τὸ πνεῦμα
-αὐτὸς γὰρ εἴρηκεν, οὐ μή σε ἀνῶ οὐδ̓ οὐ μή σε ἐγκαταλείπω,
-χρηστὸς
τοῦ κυρίου ζυγός
, ἐκ
-πίστεως εἰς πίστιν
ἑνὸς ἡνιόχου κατὰ προκοπὴν ἐλαύνοντος ἕκαστον
-ἡμῶν εἰς σωτηρίαν, ὅπως ὁ προσήκων τῆς εὐδαιμονίας περιγένηται
-ἡ ἄσκησις
κατὰ τὸν Κῷον Ἱπποκράτην
-οὐ μόνον τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς ὑγιείης ἀοκνίη
-πόνων, ἀκορίη τροφῆς.
Ἐπίκουρος δέ, ἐν τῷ μὴ πεινῆν μηδὲ διψῆν μηδὲ ῥιγοῦν
-
Οἱ δὲ περὶ τὸν Ἀριστοτέλη τέλος ἀποδιδόασιν εἶναι τὸ ζῆν
-κατ̓ ἀρετήν, οὔτε δὲ τὴν εὐδαιμονίαν οὔτε τὸ τέλος παντὶ τῷ τὴν
-ἀρετὴν ἔχοντι παρεῖναι· βασανιζόμενον γὰρ καὶ τύχαις ἀβουλήτοις
-περιπίπτοντα τὸν σοφὸν καὶ διὰ ταῦτα ἐκ τοῦ ζῆν ἀσμένως ἐθέλοντα
-
Πάλιν δ̓ αὗ Ζήνων μὲν ὁ Στωϊκὸς τέλος ἡγεῖται τὸ κατ̓ ἀρετὴν
-ζῆν, Κλεάνθης δὲ τὸ ὁμολογουμένως τῇ φύσει ζῆν, Ἥριλλος. τοὺς γὰρ ἐκ τῆς
-Ἀκαδημίας νεωτέρους ἀξιοῦσί τινες τέλος ἀποδιδόναι τὴν ἀσφαλῆ
-
Οὔκουν ἐπὶ τούτοις ἀρκουμένους καταπαυστέον, φιλοτιμητέον δὲ
-ὡς ἔνι μάλιστα καὶ τὰ πρὸς τῶν φυσικῶν δογματιζόμενα περὶ τοῦ
-τέρψις γὰρ καὶ ἀτερπίη οὖρος ? τῶν περιηκμακότων
̓,
-ἀγαθὸν
φησὶ ψυχῆς τί ἄλλο ἢ τὸ σαρκὸς εὐσταθὲς
-κατάστημα καὶ τὸ περὶ ταύτης πιστὸν ἔλπισμα;
Ναὶ μὴν Πλάτων ὁ φιλόσοφος διττὸν εἶναι τὸ τέλος δίκαιον καὶ ὅσιον μετὰ φρονήσεως
-
. ἢ γὰρ οὐχ οὕτως τινὲς τῶν ἡμετέρων τὸ μὲν κατ̓
εὐθέως κατὰ τὴν γένεσιν εἰληφέναι τὸν ἄνθρωπον, τὸ καθ̓
-ὁμοίωσιν
δὲ ὕστερον κατὰ τὴν τελείωσιν μέλλειν ἀπολαμβάνειν ἐκδέχονται;
-πᾶς ὁ
-
λέγει γοῦν ἐν τοῖς Νόμοις· ὁ μὲν
-
ὁρᾷς ὅπως καὶ αὐτὸς εὐλάβειαν προσάγει τῷ θείῳ νόμῳ;
-ἐπιφέρει γοῦν· ἧς ὁ μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος ξυνέπεται
-
εἶτα τούτοις τὰ ἀκόλουθα συνάψας καὶ
-τῷ φόβῳ νουθετήσας ἐπιφέρει· τίς οὖν δὴ πρᾶξις φίλη καὶ ἀκόλουθος
-θεῷ; μία καὶ ἕνα λόγον ἔχουσα ἀρχαῖον, ὅτι τῷ μὲν ὁμοίῳ
-τὸ ὅμοιον ὄντι μετρίῳ φίλον ἂν εἴη, τὰ δὲ ἄμετρα οὔτε ἀλλήλοις
-οὔτε τοῖς ἐμμέτροις.
τοῦτο ἀρχαῖον
-εἶναι φήσας τό δόγμα τὴν ἐκ τοῦ νόμου εἰς αὐτὸν ἥκουσαν διδασκαλίαν
-διὸ καὶ
-πειρᾶσθαι χρὴ ἐνθένδε ἐκεῖσε φεύγειν ὅτι τάχιστα· φυγὴ δὲ ὁμοίωσις
-θεῷ κατὰ τὸ δυνατόν· ὁμοίωσις δὲ δίκαιον καὶ ὅσιον μετὰ φρονήσεως
-
Σπεύσιππός τε ὁ Πλάτωνος ἀδελφιδοῦς τὴν εὐδαιμονίαν
-φησὶν ἕξιν εἶναι τελείαν ἐν τοῖς κατὰ φύσιν ἔχουσιν ἢ ἕξιν
-ἀγαθῶν, ἧς δὴ καταστάσεως ἅπαντας μὲν ἀνθρώπους ὄρεξιν ἔχειν,
-στοχάζεσθαι δὲ τοὺς ἀγαθοὺς τῆς ἀοχλησίας. εἶεν δ̓ ἂν αἱ ἀρεταὶ
-
Καὶ τὰ μὲν ὧδε ἐχέτω, αἱ δὲ ἀντιρρήσεις αἱ πρὸς τὰς εἰρημένας
-δόξας κατὰ καιρὸν τεθήσονται, ἡμῖν δὲ αὐτοῖς εἰς τέλος ἀτελεύτητον
-ἀφικέσθαι πρόκειται πειθομένοις ταῖς ἐντολαῖς, τουτέστι τῷ θεῷ,
-καὶ κατ̓ αὐτὰς βιώσασιν ἀνεπιλήπτως καὶ ἐπιστημόνως διὰ τῆς τοῦ
-ἀδελφοὺς
καὶ συγκληρονόμους
καταξιώσαντος ἡμᾶς εἰπεῖν.
-νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας.
-δουλωθέντες δὲ τῷ θεῷ, ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ
-
διττὴν δὲ εἰδὼς ἡ γὰρ ὑπομονή
, φησί, δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα·
-ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν
-ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν.
δἰ ἣν
-ἀγάπην καὶ ἡ ψυχὴ ἁμαρτάνουσα αὕτη ἀποθανεῖται. καὶ ἀνὴρ
-ὃς ἂν γένηται δίκαιος καὶ ποιήσῃ κρῖμα καὶ δικαιοσύνη, ἐπὶ τὰ ὄρη
-οὐκ ἔφαγεν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ οὐκ ἦρεν ἐπὶ τὰ εἴδωλα οἴκου
-Ἰσραήλ, καὶ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον οὐκ ἐμίανεν, καὶ πρὸς γυναῖκα
-ἐν χωρισμῷ ἀκαθαρσίας αὐτῆς οὐ προσῆλθεν
?̔οὐ γὰρ ἐφύβριστον
-τὴν ἀνθρώπου σπορὰν εἶναι βούλεταἰ, καὶ ἄνδρα
, φησί, μὴ κακώσῃ,
-ἐνεχύρασμα ὀφείλοντος ἀποδώσει, ἅρπαγμα οὐ μὴ ἁρπάσῃ, τὸν
-
ὅ τε Ἡσαΐας τὸν μὲν πιστεύσαντα εἰς
-σεμνότητα βίου, τὸν γνωστικὸν δὲ εἰς ἐπίστασιν παρακαλῶν, μὴ τὴν
-ζητήσατε
-τὸν κύριον, καὶ ἐν τῷ εὑρίσκειν αὐτὸν ἐπικαλέσασθε· ἡνίκα δ̓
-ἂν ἐγγίζῃ ὑμῖν, ἀπολειπέτω ὁ ἀσεβὴς τὰς ὁδοὺς αὐτοὺς αὐτοῦ καὶ ἀνὴρ ἄνομος
-τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ ἐπιστραφήτω πρὸς κύριον, καὶ ἐλεηθήσεται
-καὶ τὰ διανοήματα ὑμῶν ἁπὸ τῆς διανοίας μου.
ἡμεῖς
τοίνυν
-κατὰ τὸν γενναῖον ἀπόστολον ἐκ πίστεως ἐλπίδα δικαιοσύνης
ἐπιθυμοῦμεν δὲ
-ἕκαστον ὑμῶν τὴν αὐτὴν ἐνδείκνυσθαι σπουδὴν πρὸς τὴν πληροφορίαν
-τῆς ἐλπίδος
ἕως κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος
-
τὰ ὅμοια τῷ Παύλῳ καὶ ἡ πανάρετος σοφία
-λέγει· ὁ δὲ ἐμοῦ ἀκούων κατασκηνώσει ἐπ̓ ἐλπίδι πεποιθώς·
ἡ
-κατασκηνώσει
τῇ λέξει παγκάλως προσέθηκε τὸ πεποιθώς
,
-δεικνὺς τὸν τοιοῦτον ἀναπεπαῦσθαι ἀπολαβόντα ἣν ἤλπιζεν ἐλπίδα,
-καὶ ἡσυχάσει ἀφόβως ἀπὸ παντὸς κακοῦ.
ἄντικρυς
-δὲ ὁ ἀπόστολος ἐν τῇ προτέρᾳ τῶν πρὸς Κορινθίους διαρρήδην φησί·
-μιμηταί μου γίνεσθε καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ,
ἵνα γένηται ἐκεῖνο· εἰ
-ὑμεῖς ἐμοῦ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ, ὑμεῖς οὖν μιμηταὶ Χριστοῦ γίνεσθε,
-τὴν ἐξομοίωσιν
τοίνυν τῷ θεῷ εἰς ὅσον οἷόν
-τε ἦν δίκαιον καὶ ὅσιον μετὰ φρονήσεως γενέσθαι
σκοπὸν τῆς πίστεως
-ὑποτίθεται, τέλος δὲ τὴν ἐπὶ τῇ πίστει τῆς ἐπαγγελίας ἀποκατάστασιν.
-ἐκ τούτων οὖν αἱ πηγαὶ τῶν περὶ τέλους δογματισάντων
-ἅς προειρήκαμεν βλύζουσιν. ἀλλὰ τούτων μὲν ἅλις
Ἐπεὶ δὲ ἡδονῇ καὶ ἐπιθυμίᾳ ὑποπίπτειν γάμος δοκεῖ, καὶ
-περὶ τούτου διαληπτέον. γάμος μὲν οὖν ἐστι σύνοδος ἀνδρὸς καὶ
-
-
-
παίδων?̔φησὶν̓ ἐπ̓ ἀρότῳ γνησίων
-
δίδωμί σοί γε τὴν ἐμαυτοῦ θυγατέρα.
-ὅπερ καὶ πῶς ἔχοντι, καὶ τίνα
-καὶ πῶς ἔχουσαν; οὔτε γὰρ παντὶ γαμητέον οὔτε πάντοτε, ἀλλὰ καὶ
-κρόνος ἐστὶν ἐν ᾧ καθήκει, καὶ πρόσωπον ᾧ προσήκει, καὶ ἡλικία
-ἀδελφή μοί ἐστιν ἐκ
-πατρός, ἀλλ̓ οὐκ ἐκ μητρός, ἐγένετο δέ μοι καὶ εἰς γυναῖκα,
τὰς
-ὁμομητρίους μὴ δεῖν ἄγεσθαι πρὸς γάμον διδάσκων.
Ἐπίωμεν δὲ ἐν βραχεῖ τὴν ἱστορίαν. Πλάτων μὲν ἐν ὃ μισεῖς,
-
πλὴν οἱ γάμον δοκιμάζοντες ἡ φύσις ἡμᾶς
-ἐποίησεν
φασὶν εὐθέτους πρὸς γάμον
, ὡς δῆλον ἐκ τῆς σωμάτων
-κατασκευῆς τῶν τε ἀρρένων καὶ τῶν θηλειῶν, καὶ τὸ αὐξάνεσθε καὶ
-
συνεχῶς ἐπιβοῶνται. εἰ δὲ καὶ ταῦθ̓ οὕτως ἔχει, ἀλλ̓
-αἰσχρόν γε αὐτοῖς δοκείτω καὶ τῶν ἀλόγων ζῴων τὸν ὑπὸ θεοῦ
-δημιουργηθέντα ἄνθρωπον ἀκρατέστερον εἶναι, ἃ τὴν ἐπιμιξίαν οὐ
-ποιεῖται πρὸς πολλὰ καὶ ἀνέδην, ἀλλὰ πρὸς ἓν καὶ ὁμόφυλον, οἷαι
-αἱ πελιάδες καὶ αἱ φάσσαι καὶ τὸ τρυγόνων γένος καὶ ὅσα τούτοις
-
Γαμητέον οὖν πάντως καὶ τῆς πατρίδος ἕνεκα καὶ τῆς τῶν
-παίδων διαδοχῆς καὶ τῆς τοῦ κόσμου τὸ ὅσον ἐφ̓ ἡμῖν συντελειώσεως.
-ἐπεὶ καὶ γάμον τινὰ οἰκτείρουσιν οἱ ποιηταὶ ἡμιτελῆ
καὶ ἄπαιδα,
-ἀμφιθαλῆ
. αἱ δὲ σωματικαὶ νόσοι μάλιστα τὸν
-γάμον ἀναγκαῖον δεικνύουσιν· ἡ γὰρ τῆς γυναικὸς κηδεμονία καὶ τῆς
-παραμονῆς ἡ ἐκτένεια τὰς ἐκ τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ φίλων ἔοικεν
-ὑπερτίθεσθαι προσκαρτερήσεις, ὅσῳ τῇ συμπαθείᾳ διαφέρειν καὶ προσεδρεύειν
-μάλιστα πάντων προαιρεῖται, καὶ τῷ ὄντι κατὰ τὴν γραφὴν
-βοηθός
. ὁ γοῦν κωμικὸς Μένανδρος καταδραμὼν τοῦ
-γάμου, ἀλλὰ καὶ τὰ χρήσιμα ἀντιτιθεὶς ἀποκρίνεται τῷ εἰπόντι?̀
-
-
-εἶτ̓ ἐπιφέρει·
-
-
πρὸς τὸ πρᾶγμα ἔχω
-
κακῶς. Β. ἐπαριστερῶς γὰρ αὐτὸ λαμβάνεις.
-
-
-
τὰ δυσχερῆ τε καὶ τὰ λυπήσοντά σε
-
ὁρᾷς ἐν αὐτῷ, τὰ τὰ δὲ ἀγαθὰ οὐκ ἐπιβλέπεις
-παῖδες
δὲ
-
-
-
-
ἀνδρὶ κατθανόντι κληδόνες
-
γεγάασι· φελλοὶ δ̓ ὥς ἄγουσι δίκτυον,
-
τὸν ἐκ βυθοῦ καὶ κλωστῆρα σῴζοντες λίνου
-
-
-
ἄνευ δὲ πατρὸς?̔φησἲ τέκνον οὐκ εἴη ποτ̓ ἄν,
-
ἄνευ δὲ μητρὸς οὐδὲ συλλαβὴ τέκνου.
-ἄνδρα τε καὶ οἶκον,
ἀλλ̓ οὐχ ἁπλῶς, μετὰ ὁμοφροσύνης
-δὲ τῆς ἐσθλῆς
· ὁ μὲν γὰρ τῶν ἄλλων γάμος ἐφ̓ ἡδυπαθείᾳ
-ὁμονοεῖ, ὁ δὲ τῶν φιλοσοφούντων ἐπὶ τὴν κατὰ λόγον ὁμόνοιαν
-ἄγει, ὁ μὴ τὸ εἶδος, ἀλλὰ τὸ ἦθος ἐπιτρέπων ταῖς γυναιξὶ
-κοσμεῖσθαι μηδ̓ ὡς ἐρωμέναις χρῆσθαι ταῖς γαμεταῖς προστάττων
-τοῖς ἀνδράσι σκοπὸν πεποιημένοις τὴν τῶν σωμάτων ὕβριν, ἀλλ̓ εἰς
-βοήθειαν παντὸς τοῦ βίου καὶ τὴν ἀρίστην σωφροσύνην περιποιεῖσθαι
-σπερμάτων τιμιώτερός ἐστιν ὁ σπειρόμενος
-ἄνθρωπος, ᾧ πάντα φύεται, κἀκεῖνά γε καὶ νήφοντες καταβάλλουσι
-θνῄσκουσα ὅμως πολλὴν
-πρόνοιαν
πεποιῆσθαι τοῦ εὐσχημόνως πεσεῖν
,
-
-
-
-
κρύπτους̓ ἃ κρύπτειν ὄμματα ἀρρένων ἐχρῆν.
-
Καθαρὸν οὖν τὸν γάμον ὥσπερ τι ἱερὸν ἄγαλμα τῶν μιαινόντων
-φυλακτέον, ἀνεγειρομένοις μὲν ἐκ τῶν ὕπνων μετὰ κυρίου, ἀπιοῦσι
-δὲ εἰς ὕπνον μετ̓ εὐχαριστίας καὶ εὐχομένοις,
-
-
-
ἠμὲν ὅτ̓ εὐνάζῃ καὶ ὅτ̓ ἂν φάος ἱερὸν ἔλθῃ,
-οὐκ
-ἀπολύσεις γυναῖκα πλὴν εἰ μὴ ἐπὶ λόγῳ πορνείας·
μοιχείαν δὲ ἡγεῖται
-ὁ
-δὲ ἀπολελυμένην λαμβάνων γυναῖκα μοιχᾶται,
φησίν, ἐὰν
γὰρ
-τις ἀπολύσῃ γυναῖκα, μοιχᾶται αὐτήν,
τουτέστιν ἀναγκάζει μοιχευθῆναι.
-οὐ βούλομαι τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ,
-
αὐτίκα λιθόλευστοι γίνονται ὡς ἂν διὰ
-σκληροκαρδίαν ἀποθανόντες τῷ νόμῳ, ᾦ μὴ ἐπείσθησαν, τῇ δὲ ἱερείᾳ
-ἐπιτείνεται τὰ τῆς κολάσεως, ὅτι ᾧ πλεῖον ἐδόθη, οὗτος καὶ
-ἀπαιτηθήσεται
.
Περιγεγράφθω καὶ ὁ δεύτερος ἡμῖν ἐνθάδε Στρωματεὺς διὰ τὸ -μῆκός τε καὶ πλῆθος τῶν κεφαλαίων.
-Οἱ μὲν οὖν ἀμφὶ τὸν Οὐαλεντῖνον ἄνωθεν ἐκ τῶν θείων
-προβολῶν τὰς συζυγίας καταγαγόντες εὐαρεστοῦνται γάμῳ, οἱ δὲ
-ἀπὸ Βασιλείδου πυθομένων
φασὶ ἀποστόλων μή ποτε ἄμεινόν
-ἐστι τὸ μὴ γαμεῖν
ἀποκρίνασθαι λέγουσι τὸν κύριον· οὐ πάντες
-χωροῦσι τὸν λόγον τοῦτον· εἰσὶ γὰρ εὐνοῦχοι, οἳ μὲν ἐκ γενετῆς, οἳ
-
ἐξηγοῦνται δὲ τὸ ῥητὸν ὧδέ πως· φυσικήν τινες
-ἔχουσι πρός γυναῖκα ἀποστροφὴν ἐκ γενετῆς, οἵτινες τῇ φυσικῇ ταύτῃ
-
, φασί, συμβαίνοντα τὸν ἐπιλογισμὸν τοῦτον λαμβάνουσι, τὴν
-
καὶ τὸ
-ἄμεινον γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι
μὴ εἰς πῦρ ἐμβάλῃς τὴν ψυχήν σου
-λέγειν τὸν ἀπόστολον, νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἀντέχων καὶ φοβούμενος
-μὴ τῆς ἐγκρατείας ἀποτίσῃς· πρὸς γὰρ τὸ ἀντέχειν γενομένη ψυχὴ
-
-
ἀντέχου τοίνυν
, φησὶ κατὰ λέξιν ὁ Ἰσίδωρος
-ἐν τοῖς Ἠθικοῖς, μαχίμης γυναικός, ἵνα μὴ ἀποσπασθῇς τῆς χάριτος
-
, φησίν, εἰς αἴτησιν ὑποπέσῃ καὶ αἰτῇς τὸ λοιπὸν
-
Ταύτας παρεθέμην τὰς φωνὰς εἰς ἔλεγχον τῶν μὴ βιούντων
-ὀρθῶς Βασιλειδιανῶν, ὡς ἤτοι ἐχόντων ἐξουσίαν καὶ τοῦ ἁμαρτεῖν
-διὰ τὴν τελειότητα, ἢ πάντως γε σωθησομένων φύσει, κἂν νὺν ἁμάρτωσι,
-διὰ τὴν ἔμφυτον ἐκλογήν, ἐπεὶ μηδὲ ταὐτὰ αὐτοῖς πράττειν
-οἱ γὰρ
-τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι,
ἕως ὡν τὸ τέλος ἔσται
-
ἐγκράτεια τοίνυν σώματος ὑπεροψία κατὰ
-τὴν πρὸς θεὸν ὁμολογίαν. οὐ μόνον γὰρ περὶ τὰ ἀφροδίσια, ἀλλὰ
-καὶ περὶ τὰ ἄλλα, ἃ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ κακῶς οὐκ ἀρκουμένη τοῖς
-δὲ δεῖν
-λέγοντες καὶ ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζειν
, μή ποτέ τις δοκῶν
-καλῶς ἑστάναι
καὶ αὐτὸς πέσῃ
. περὶ δὲ τοῦ δευτέρου γάμου εἰ
-πυροῖ
φησὶν ὁ ἀπόστολος, γάμησον
.
Οἱ δὲ ἀπὸ Καρποκράτους καὶ Ἐπιφάνους ἀναγόμενοι κοινὰς
-εἶναι τὰς γυναῖκας ἀξιοῦσιν, ἐξ, ὧν ἡ μεγίστη κατὰ τοῦ ὀνόματος
-τὴν
-
, φησίν, τοὺς φρονοῦντας, θηλείας ἄρσενας, ἐλευθέρους δούλους. ἀλλ̓
-οὐδὲ τῶν ἀλόγων παρὰ τοῦτο ποιεῖταί τι, πᾶσι δὲ ἐπ̓ ἴσης τοῖς
-ζῴοις κοινὸν αὐτὸν ἐκχέας ἄνωθεν ἀγαθοῖς τε καὶ φαύλοις τὴν
-δικαιοσύνην ἐμπεδοῖ μηδενὸς δυναμένου πλεῖον ἔχειν μηδὲ ἀφαιρεῖσθαι
-τε τῆς κοινῆς
-ἅπασιν ἐπ̓ ἴσης δοθείσης, καὶ εἰς τὰ τοιαῦτα βοῶν γένος ὁμοίως
-γίνεται ὡς αἱ βόες καὶ συῶν ὡς οἱ σύες καὶ προβάτων ὡς τὰ πρόβατα
-δικαιοσύνη παροῦσα. ἀλλ̓ οὐδὲ
-τὰ τῆς γενέσεως νόμον ἔχει γεγραμμένον?̔μετεγράφη γὰρ ἄν̓, σπείρουσι
-δὲ καὶ γεννῶσιν ἐπ̓ ἴσης, κοινωνίαν ὑπὸ δικαιοσύνης ἔμφυτον
-ἔχοντες. κοινῇ πᾶσιν ἐπ̓ ἴσης ὀφθαλμὸν εἰς τὸ βλέπειν ὁ ποιητής
-τε καὶ πατὴρ πάντων δικαιοσύνῃ νομοθετήσας τῇ παῤ αὐτοῦ παρέσχεν,
-οὐ διακρίνας θήλειαν ἄρρενος, οὐ λογικὸν ἀλόγου, καὶ
-καθάπαξ οὐδενὸς οὐδέν, ἰσότητι δὲ καὶ κοινότητι μερίσας τὸ βλέπειν
-ἀνθρώπων
-ἀμαθίαν κολάζειν μὴ δυνάμενοι παρανομεῖν
μὴ συνιεὶς τὸ τοῦ ἀποστόλου ῥητόν, λέγοντος
-διὰ νόμου τὴν ἁμαρτίαν ἔγνων
· τό τε ἐμὸν καὶ τὸ σόν φησι διὰ
-τῶν νόμων παρεισελθεῖν, μηκέτι εἰς καινότητα κοινά τε γὰρ καρπουμένων
-κοινῇ γὰρ
-
ταῦτα εἰπὼν
-κατὰ λέξιν πάλιν ὁμοίως αὐταῖς ταῖς λέξεσιν ἐπιφέρει· τὴν γὰρ
-ἐπιθυμίαν εὔτονον καὶ σφοδροτέραν ἐνεποίησε τοῖς ἄρρεσιν εἰς τὴν
-τῶν γενῶν παραμονήν, ἣν οὔτε νόμος οὔτε ἔθος οὔτε ἄλλο
καὶ πῶς ἔτι οὗτος
-ἐν τῷ καθ̓ ἡμᾶς ἐξετασθείη λόγῳ ἄντικρυς καὶ τὸν νόμον καὶ τὶ
-εὐαγγέλιον διὰ τούτων καθαιρῶν; ὃ μὲν γάρ φησιν· οὐ μοιχεύσεις.
-πᾶς ὁ προσβλέπων κατ̓ ἐπιθυμίαν ἤδη ἐμοίχευσεν
λέγει. τὸ
-γὰρ οὐκ ἐπιθυμήσεις
πρὸς τοῦ νόμου λεγόμενον τὸν ἔνα δείκνυσι
-θεὸν διὰ νόμου καὶ προφητῶν καὶ εὐαγγελίου κηρυσσόμενον· λέγει
-οὐκ ἐπιθυμήσεις τῆς τοῦ πλησίον.
ὁ πλησίον δὲ οὐχ ὁ Ἰουδαῖος
-τῶ Ἰουδαίῳ, ἀδελφὸς γὰρ καὶ ταὐτότης τοῦ πνεύματος, λείπεται
-δὴ πλησίον τὸν ἀλλοεθνῆ λέγειν. πῶς γὰρ οὐ πλησίον ὁ οἶός
-τε κοινωνῆσαι τοῦ πνεύματος; οὐ γὰρ μόνων Ἑβραίων, ἀλλὰ καὶ
-οὐκ
-ἐπιθυμήσεις τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον
περὶ τῶν ἐθνῶν διαγορεύειν,
-ἵνα τις κατὰ νόμον καὶ τῆς τοῦ πλησίον καὶ τῆς ἀδελφῆς ἀποσχόμενος
-ἄντικρυς ἀκούσῃ παρὰ τοῦ κυρίου· ἐγὼ δὲ λέγω, οὐκ ἐπιθυμήσεις·
-ἡ δὲ ἐγὼ
μορίου προσθήκη προσεχεστέραν δείκνυσι
-ἔνθεν ὡς γελοῖον εἰρηκότος τοῦ
-νομοθέτου ῥῆνα τοῦτο ἀκουστέον ›οὐκ ἐπιθυμήσεις‹ πρὸς τὸ γελοιότερον
-
Καὶ ταῦτα μὲν οἱ γενναῖοι Καρποκρατιανοὶ δογματίζουσι. τούτους ἐν πλησμονῇ τοι Κύπρις
, ᾗ φασἰ τὸ καταισχῦνον αὐτῶν τὴν
-πορνικὴν ταύτην δικαιοσύνην ἐκποδὼν ποιησαμένους φῶς τῆ τοῦ
-λύχνου περιτροπῇ, μίγνυσθαι, ὅπως ἐθέλοιεν, αἷς βούλοιντο, μελετήσαντας
-δὲ ἐν τοιαύτῃ ἀγάπῃ τὴν κοινωνίαν, μεθ̓ ἡμέραν ἤδη παῤ
-ὧν ἂν ἐθελήσωσι γυναικῶν ἀπαιτεῖν τὴν τοῦ Καρποκρατείου, οὐ
-γὰρ θέμις εἰπεῖν θείου, νόμου ὑπακοήν. τοιαῦτα δὲ οἶμαι ταῖς κυνῶν
-καὶ συῶν καὶ τράγων λαγνείαις νομοθετεῖν τὸν Καρποκράτην ἔδει.
- ? μίγνυνται δὲ
φησὶν οἱ Μάγοι μητράσι καὶ
-θυγατράσι καὶ ἀδελφαῖς μίγνυσθαι θεμιτὸν εἶναι κοινάς τε εἶναι τὰς
-γυναῖκας οὐ βίᾳ καὶ λάθρᾳ, ἀλλὰ συναινούντων ἀμφοτέρων, ὅταν
-
ἐπὶ τούτων οἶμαι καὶ τῶν
-ὁμοίων αἱρέσεων προφητικῶς Ἰούδαν ἐν τῆ ἐπιστολῇ εἰρηκέναι·
-ὁμοίως μέντοι καὶ οὗτοι ἐνυπνιαζόμενοι
?̔οὐ γὰρ ὕπαρ τῇ ἀληθείᾳ
-ἐπιβάλλουσιν̓ ἕως καὶ τὸ στόμα αὐτῶν λαλεῖ ὑπέρογκα.
Ἤδη δὲ εἰ αὐτός τε ὁ Πλάτων καὶ οἱ Πυθαγόρειοι καθάπερ
-οὖν ὕστερον καὶ οἱ ἀπὸ Μαρκίωνος κακὴν τὴν γένεσιν ὑπειλήφεσαν?̔πολλοῦ τε ἔδει κοινὰς αὐτὸν ὑποτίθεσθαι τὰς γυναῖκας̓, ἀλλ̓ οἱ μὲν
-ἀπὸ Μαρκίωνος φύσιν κακὴν ἔκ τε ὕλης κακῆς καὶ ἐκ δικαίου γενομένην
-
Ἡράκλειτος γοῦν κακίζων φαίνεται τὴν γένεσιν, ἐπειδὰν φῇ·
-γενόμενοι ζώειν ἐθέλουσι μόρους τ̓ ἔχειν, μᾶλλον δὲ ἀναπαύεσθαι,
-
δῆλος δὲ αὐτῷ συμφερόμενος
-καὶ Ἐμπεδοκλῆς λέγων·
-
-
-
-καὶ ἔτι·
-
-
κλαῦσά τε καὶ κώκυσα ἰδὼν ἀσυνήθεα χῶρον.
-
-
-
ἐκ μὲν γὰρ ζωῶν ἐτίθει νεκρὰ εἴδἐ ἀμείβων.
-
-
-
ὢ πόποι, ὢ δειλὸν θνητῶν γένος, ὢ δυσάνολβον·
οἵων ἐξ ἐρίδων ἔκ τε στοναχῶν ἐγένεσθε.
-
-
-ὁμοίως τῷ ποιητῇ γράφοντι·
-
-
ἄνθρωποι θνητοὶ καὶ σάρκινοι, οὐδὲν ἐόντες,
-
-
-
οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο.
-
-
-
πάντων μὲν μὴ φῦναι ἐπιχθονίοισιν ἄριστον,
-
μηδ̓ ἐσορᾶν αὐγὰς ὀξέος ἠελίου·
-
φύντα δ̓ ὅπως ὤκιστα πύλας Ἀίδαο περῆσαι.
-
-
-
ἔδει γὰρ ἡμᾶς σύλλογον ποιουμένους
-
τὸν φύντα θρηνεῖν εἰς ὅς̓ ἔρχεται κακά·
-
τὸν δ̓ αὖ θανόντα καὶ πόνων πεπαυμένον
-
χαίροντας εὐφημοῦντας ἐκπέμπειν δόμων.
-
-
-
τίς δ̓ οἶδεν εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,
-
τὸ κατθανεῖν δὲ τὸ ζῆν;
-ὦ Κροῖσε, πᾶς ἄνθρωπός ἐστι συμφορή.
καὶ ὁ μῦθος δὲ αὐτῷ
-σαφῶς ὁ περὶ τοῦ Κλεόβιδος καὶ Βίτωνος οὐκ ἄλλο τι βούλεται ἀλλ̓
-
-
-
οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν
-καὶ γὰρ σῆμά τινές φασιν αὐτὸ εἶναι τῆς ψυχῆς, ὡς τεθαμμένης ἐν
-
-μαρτυρέονται δὲ καὶ οἱ παλαιοὶ θεολόγοι τε
-καὶ μάντιες, ὡς διά τινας τιμωρίας ἁ ψυχὰ τῷ σώματι συνέζευκται
-
ἀλλὰ καὶ Πίνδαρος περὶ
-τῶν ἐν Ἐλευσῖνι μυστηρίων λέγων ἐπιφέρει·
-
-
-
-
ὄλβιος ὅστις ἰδὼν ἐκεῖνα κοινὰ εἶς̓ ὑπὸ χθόνα·
-
οἶδε μὲν βίου τελευτάν,
-
οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν.
-καὶ
-οἱ τὰς τελετὰς δὲ ἡμῖν οὗτοι καταστήσαντες οὐκ ἄλλο τι
ἕως μετὰ
-
τί δὲ ὅταν λέγῃ· ἕως ἂν τὸ σῶμα ἔχωμεν καὶ
-συμπεφυρμένη ἡμῶν ἡ ψυχὴ ᾖ μετὰ τοιούτου κακοῦ, οὐ μήποτε κτησώμεθα
-ἐκεῖνο ἱκανῶς οὗ ἐπιθυμοῦμεν
; οὐχὶ αἰτίαν τῶν μεγίστων
-κινδυνεύουσι
-γὰρ ὅσοι τυγχάνουσιν ὀρθῶς ἁπτόμενοι φιλοσοφίας λεληθέναι
-
καὶ πάλιν· οὐκοῦν καὶ ἐνταῦθα ἡ τοῦ
-φιλοσόφου ψυχὴ μάλιστα ἀτιμάζει τὸ σῶμα καὶ φεύγει ἀπ̓ αὐτοῦ,
-
καὶ μή τι συνᾴδει τῷ θείῳ ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος, τίς με ῥύσεται ἐκ
-τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;
εἰ μὴ τὴν ὁμοφροσύνην τῶν εἰς
-εὖ ἴσθι ὅτι ἔμοιγε, ὅσον αἱ ἄλλαι αἱ
-κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται αἱ περὶ
-
τῆς τε τῶν ἀφροδισίων χρήσεως
-ἐπιμνησθείς· εὐφήμει, ἄνθρωπε, ἀσμενέστατα μέντοι αὐτὸ
-ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποφυγών.
-ὁ μὲν οὖν
-ἐν ἀπορρήτοις λεγόμενος περὶ αὐτῶν λόγος, ὡς ἔν τινι φρουρᾷ ἐσμεν
-
καὶ αὖθις· οἳ δὲ δὴ ἂν δόξωσι διαφερόντως πρὸς τὸ
-ὁσίως βιῶναι, οὗτοί εἰσιν οἱ τῶνδε μὲν τῶν τόπων ἐν τῇ γῇ ἐλευθερούμενοί
-τε καὶ ἀπαλλαττόμενοι ὥσπερ δεσμωτηρίων, ἄνω δὲ εἰς
-
ἀλλ̓ ὅμως οὕτως ἔχων αἴσθεται
-τῆς διοικήσεως καλῶς ἐχούσης καί φησιν· οὐ δεῖ δὴ ἑαυτὸν ἐκ
-
καὶ συνελόντι εἰπεῖν παρὰ μὲν γὰρ τοῦ συνθέντος
-πάντα
ἔτι δὲ σαφέστερον ἐπιφέρει· τὰ καλὰ κέκτηται· παρὰ δὲ τῆς ἔμπροσθεν ἕξεως ὅσα χαλεπὰ
-καὶ ἄδικα ἐν οὐρανῷ γίνεται, ταῦτα ἐξ ἐκείνης αὐτός τε ἔχει καὶ τοῖς
-τούτων δὲ αὐτῷ
-τὸ σωματοειδὲς τῆς συγκράσεως αἴτιον, τὸ τῆς πάλαι ποτὲ φύσεως
-σύντροφον, ὅτι πολλῆς ἦν μετέχον ἀταξίας πρὶν εἰς τὸν νῦν κόσμον
-
οὐδὲν δὲ ἧττον κἀν τοῖς Νόμοις ὀδύρεται τὸ τῶν ἀνθρώπων
-θεοὶ δὲ οἰκτείραντες τὸ τῶν ἀνθρώπων
-ἐπίπονον πεφυκὸς γένος ἀναπαύλας τε αὐτοῖς τῶν πόνων ἐτάξαντο
-
ἔν τε τῇ Ἐπινομίδι καὶ τὰς αἰτίας τοῦ
-οἴκτου δίεισι καὶ τάδε λέγει· ὡς ἐξ ἀρχῆς τὸ γενέσθαι χαλεπὸν
τί δέ; οὐχὶ καὶ
-Ἡράκλειτος θάνατον τὴν γένεσιν καλεῖ Πυθαγόρᾳ τε καὶ τῷ ἐν
-Γοργίᾳ Σωκράτει ἐμφερῶς ἐν οἷς φησι θάνατός ἐστιν ὁκόσα ἐγερθέντες
-ὁρέομεν, ὁκόσα δὲ εὕδοντες, ὕπνος
;
Ἀλλὰ τούτων μὲν ἅλις, ἐπειδὰν δὲ περὶ τῶν ἀρχῶν διαλαμβάνωμεν, -τότε καὶ τὰς ἐναντιότητας ταύτας ἅς οἵ τε φιλόσοφοι αἰνίσσονται -οἵ τε περὶ Μαρκίωνα δογματίζουσιν, ἐπισκεψόμεθα· πλὴν οὐκ -ἀσαφῶς δεδεῖχθαι ἡμῖν νομίζω τὰς ἀφορμὰς τῶν ξένων δογμάτων -τὸν Μαρκίωνα παρὰ Πλάτωνος ἀχαρίστως τε καὶ ἀμαθῶς εἰληφέναι.
-Ὁ δὲ περὶ ἐγκρατείας ἡμῖν προβαινέτω λόγος. ἐφάσκομεν δὲ
-τὴν δυσχρηστίαν ὑφορωμένους Ἕλληνας πολλὰ εἰς τὴν γένεσιν τῶν
-παίδων ἀποφθέγξασθαι, ἀθέως δὲ ἐκδεξαμένους ταῦτα τοὺς περὶ
-
-
-
τὸ μὴ γενέσθαι κρεῖττον ἢ φῦναι βροτούς.
-
ἔπειτα παῖδας σὺν πικραῖς ἀλγηδόσι
-
τίκτω· τεκοῦσα δ̓ ἢν μὲν ἄφρονας τέκω,
-
στένω ματαίως, εἰσορῶσα
χρηστοὺς δ̓ ἀπολλῦς̓· ἢν δὲ καὶ σεσωσμένους,
-
τήκω τάλαιναν καρδίαν ὀρρωδίᾳ.
-
τί τοῦτο δὴ τὸ χρηστόν; οὐκ ἀρκεῖ μίαν
-
ψυχὴν ἀλύειν κἀπὶ τῇδ̓ ἔχειν πόνους;
-
-
-
ἔμοιγε νῦν τε καὶ πάλαι δοκεῖν,
-
παῖδας φυτεύειν οὔποτ̓ ἀνθρώπους ἐχρῆν
-
πόνους ὁρῶντας εἰς ὅσους φυτεύομεν.
-
-
-
ὢ δυστυχεῖν φὺς καὶ κακῶς πεπραγέναι,
ἄνθρωπος ἐγένου καὶ δυστυχὲς βίου
-
ἐκεῖθεν ἔλαβες, ὅθεν ἅπασιν ἤρξατο
-
τρέφειν ὅδ̓ αἰθὴρ ἐνδιδοὺς θνητοῖς πνοὰς·
-
μή τοι νυν τὰ θνητὰ θνητὸς ὤν ἀγνωμόνει.
-
-
-
θνητῶν δὲ ὄλβιος οὐδεὶς
-
οὐδὲ εὐδαίμων·
-
οὔπω γὰρ ἔφυ τις ἄλυπος.
-
-
-
φεῦ φεῦ, βροτείων πημάτων ὅσαι τύχαι.
-
ὅσαι δὲ μορφαί, τέρμα δ̓ οὐκ εἴποι τις ἄν.
-
-
-
τῶν γὰρ ἐν βροτοῖς
-
οὐκ ἔστιν
-
-
-
ἶσόν τοι κυάμους τρώγειν κεφαλάς τε τοκήων,
-
Τῶν δὲ ἀφ̓ αἱρέσεως ἀγομένων Μαρκίωνος μὲν τοῦ Ποντικοῦ
-ἐπεμνήσθημεν δἰ ἀντίταξιν τὴν πρὸς τὸν δημιουργὸν τὴν
-ἄφες
-τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς, σὺ δὲ ἀκολούθει μοι,
-ἀλλ̓ ἐκεῖνο σκοπείτωσαν ὡς τὴν ὁμοίαν τῆς σαρκὸς πλάσιν καὶ
-παραχρήσασθαι τῇ σαρκὶ δεῖ
, καὶ
-δὴ κατακολουθήσαντες τῷ ἡ τῆς ζηλοτυπουμένης
-ἐκκύκλησις γυναικός, καὶ ἡ ἐγκράτεια τῶν περισπουδάστων
-ἡδονῶν τὸ παραχρῆσθαι τῇ σαρκὶ
ἐδίδασκεν. οὐ γάρ, οἶμαι, ἐβούλετο
-κατὰ τὴν τοῦ σωτῆρος ἐντολὴν δυσὶ κυρίοις δουλεύειν
, ἡδονῇ
-
Εἰσὶν δ̓ οἳ τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην κοινωνίαν μυστικὴν ἀναγορεύουσιν
-γέγραπται ›παντὶ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου‹
, τὴν δὲ σεμνῶς πάνυ
-ἀποκρίνασθαι μὴ συνιεῖσαν τὴν τἀνθρώπου ἀσέλγειαν· ἀλλὰ περὶ
ὢ τῆς ἀθεότητος· καὶ τῶν τοῦ κυρίου
-φωνῶν διαψεύδονται οἱ τῆς ἀσελγείας κοινωνοί, οἱ τῆς λαγνείας
-ἀδελφοί, ὄνειδος οὐ φιλοσοφίας μόνον, ἀλλὰ καὶ παντὸς τοῦ βίου,
-οἱ παραχαράσσοντες τὴν ἀλήθειαν, μᾶλλον δὲ κατασκάπτοντες ὡς
-τε σαρκικὴν καὶ τὴν συνουσιαστικὴν
-κοινωνίαν ἱεροφαντοῦσι καὶ ταύτην οἴονται εἰς τὴν βασιλείαν
-ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως ἐμάθετε τὸν Χριστόν, εἴ γε αὐτὸν ἠκούσατε καὶ
-ἐν αὐτῷ ἐδιδάχθητε, καθώς ἐστιν ἀλήθεια ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἀποθέσθαι
-ὑμᾶς τὰ κατὰ τὴν προτέραν
κατὰ τὴν ἐξομοίωσιν τοῦ θείου. γίνεσθε οὖν μιμηταὶ
-τοῦ θεοῦ, ὡς τέκνα ἀγαπητά, καὶ περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθὼς καὶ
-ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν ὑμᾶς καὶ παρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν προσφορὰν
-
καὶ γὰρ ἀπὸ τῆς φωνῆς
-ἁγνεύειν μελετᾶν διδάσκων ὁ ἀπόστολος γράφει· τοῦτο γὰρ ἴστε
-γινώσκοντες, ὅτι πᾶς πόρνος
καὶ τὰ ἑξῆς ἕως μᾶλλον δὲ καὶ
-ἐλέγχετε.
Ἐρρύη δὲ αὐτοῖς τὸ δόγμα ἔκ τινος ἀποκρύφου, καὶ δὴ παραθήσομαι
-τὴν λέξιν τὴν τῆς τούτων ἀσελγείας μητέρα· καὶ εἴτε αὐτοὶ
-τῆς βίβλου συγγραφεῖς?̔ὅρα τὴν ἀπόνοιαν, εἰ καὶ θεοῦ διαψεύδονται
-δἰ ἀκρασίαν̓, εἴτε ἄλλοις περιτυχόντες τὸ καλὸν τοῦτο ἐνόησαν
-ἓν
-ἦν τὰ πάντα· ἐπεὶ δὲ ἔδοξεν αὐτοῦ τῇ ἑνότητι μὴ εἶναι μόνῃ, ἐξῆλθεν
-ἀπ̓ αὐτοῦ ἐπίπνοια, καὶ ἐκοινώνησεν αὐτῇ καὶ ἐποίησεν τὸν
-ἀγαπητόν· ἐκ τούτου ἐξῆλθεν ἀπ̓ αὐτοῦ ἐπίπνοια, ᾗ κοινωνήσας
-ἐποίησεν δυνάμεις μήτε ὁραθῆναι μήτε ἀκουσθῆναι δυναμένας
ἕως
-ἐπ̓ ὀνόματος ἰδίου ἑκάστην.
εἰ γὰρ καὶ οὗτοι καθάπερ οἱ ἀπὸ
-Οὐαλεντίνου πνευματικὰς ἐτίθεντο πᾶς γάρ
, φησίν, ὁ ἁμαρτάνων
-
ἐγὼ δὲ λέγω, μὴ ἐπιθυμήσῃς
; ἑκὼν δέ τις ἁμαρτάνειν
-βούλεται καὶ δόγμα τίθησι τὸ μοιχεύειν καὶ καθηδυπαθεῖν καὶ λυμαίνεσθαι
-τοὺς ἄλλων γάμους, ὅπου γε καὶ τοὺς ἄλλους ἄκοντας ἁμαρτάνοντας
-ἐὰν εἴπωμεν,
-φησὶν ὁ Ἰωάννης ἐν τῇ ἐπιστολῇ, ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ̓ αὐτοῦ.
-τουτέστι μετὰ τοῦ θεοῦ, ταὶ ἐν τῷ σκότει
πόθεν
-οὖν κρείττους εἰσὶ τῶν κοσμικῶν οἱ τοιαῦτα πράσσοντες καὶ τοῖς
-χειρίστοις τῶν κοσμικῶν ὅμοιοι; ὅμοιοι γάρ, οἶμαι, τὰς φύσεις οἱ καὶ
-ἐὰν
-
περὶ δὲ τῆς
-τῶν βρωμάτων ἐγκρατείας δείκνυται ἐν τῷ Δανιήλ. συνελόντι δ̓
-εἰπεῖν, περὶ ὑπακοῆς ὁ Δαβὶδ ψάλλων λέγει· ἐν τίνι κατορθώσει
-νεώτερος τὴν ὁδὸν αὐτοῦ;
καὶ παραχρῆμα ἀκούει· ἐν τῷ φυλάσσεσθαι
-
ὅ τε Ἱερεμίας φησί· τάδε
-λέγει κύριος· κατὰ τὰς ὁδοὺς τῶν ἐθνῶν μὴ πορεύσησθε.
Ἐντεῦθεν ἄλλοι τινὲς κινηθέντες μιαροὶ καὶ οὐτιδανοὶ τὸν ἄνθρωπον
-ὑπὸ διαφόρων δυνάμεων πλασθῆναι λέγουσι, καὶ τὰ μὲν
-μέχρις ὀμφαλοῦ θεοειδεστέρας τέχνης εἶναι, τὰ ἔνερθε δὲ τῆς ἥττονος,
-ἐκτὸς
ἡμῶν καὶ τὸν ἔσω
Ἄλλοι τινές, οὓς καὶ Ἀντιτάκτας καλοῦμεν, λέγουσιν ὅτι ὁ μὲν
-θεὸς ὁ τῶν ὅλων πατὴρ ἡμῶν ἐστι φύσει, καὶ πάνθ̓ ὅσα πεποίηκεν
-ἀγαθά ἐστιν· εἷς δέ τις τῶν ὑπ̓ αὐτοῦ γεγονότων ἐπέσπειρεν τὰ
-ζιζάνια τὴν τῶν κακῶν φύσιν γεννήσας, οἷς καὶ δὴ πάντας ἡμᾶς
-οὐ μοιχεύσεις
εἴρηκεν, ἡμεῖς, φασί,
-μοιχεύσωμεν
Φαίημεν δ̓ ἂν καὶ πρὸς τούτους, ὅτι τοὺς ψευδοπροφήτας καὶ
-μετὰ τοῦ ἀντιδίκου βαδίζων φίλος αὐτοῦ
-
φησίν. ἢ τοίνυν καὶ τὴν Χριστοῦ παραίνεσιν
-ἀρνήσονται ἀντιτασσόμενοι τῷ ἀντιτεταγμένῳ, ἢ φίλοι γινόμενοι
-τὰ ἀγαθὰ
-ὑμῶν ἔργα λαμψάτω
ἔφη, ὑμεῖς δὲ τὰς ἀσελγείας ὑμῶν ἐκφανεῖς
-οὐ μοιχεύσεις
καὶ οὐ παιδοφθορήσεις
καὶ ὅσα
-εἰς ἐγκράτειαν συμβάλλεται, καταλύειν ἐπιχειρεῖτε δἰ ἀκρασίαν τὴν
-σφῶν, οὐ καταλύετε δὲ χειμῶνα τὸν ὐπ̓ αὐτοῦ γενόμενον, ἵνα θέρος
-ποιήσητε μεσοῦντος ἔτι τοῦ χειμῶνος, οὐδὲ γῆν πλωτήν, βατὴν δὲ
-θάλασσαν ἐργάζεσθε, καθάπερ οἱ τὰς ἱστορίας συνταξάμενοι τὸν βάρβαρον
-αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε
ὑμᾶς ἔδωκα ὑμῖν πάντα εἰς προφὰς καὶ ἀπολαύσεις
ὑμᾶς ἐχρῆν μηδενὸς
-ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ
λέγοντος ὑμᾶς
-ἀγαπήσεις τὸν κύριον
ἐντολῇ ἀντιτασσομένους
-ἔδει οὐδὲ τὸν τῶν ὅλων θεὸν ἀγαπῆσαι, καὶ πάλιν εἰπόντος οὐ
-ποιήσεις γλυπτὸν οὐδὲ χωνευτὸν
ὑμᾶς ἀκόλουθον ἦν καὶ τὰ γλυπτὰ
-
Ἀναλέγονται δὲ καὶ οὗτοι ἔκ τινων προφητικῶν περικοπῶν
-λέξεις ἀπανθισάμενοι καὶ συγκαττύσαντες κακῶς κατ̓ ἀλληγορίαν
-ἀντέστησαν
-θεῷ καὶ ἐσώθησαν.
οἳ δὲ καὶ τῷ ἀναιδεῖ θεῷ
προστιθέασι, δέχονται
-δὲ ὡς βουλὴν παρηγγελμένην τὸ λόγιον τοῦτο καὶ σωτηρίαν
-τῷ
μὲν οὖν
-ἀναιδεῖ θεῷ
οὐ γέγραπται· εἰ δὲ καὶ οὕτως ἔχοι, τὸν κεκλημένον
-διάβολον, ὧ ἀνόητοι, ἐξακούσατε ἀναιδῆ ἢ ὡς διαβάλλοντα τὸν ἄνθρωπον
-διὰ τί ὁδὸς ἀσεβῶν
-εὐοδοῦται;
ὅμοιον τούτω τὸ παρὰ τῶ Μαλαχίᾳ, τὸ προειρημένον,
-ἀντέστησαν θεῷ καὶ ἐσώθησαν·
χρηματιζόμενοι γὰρ οἱ προφῆται
-οὐ μόνον τινὰ ἀκούειν λέγουσι παρὰ τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ διαγγέλλοντες
-δείκνυνται κατὰ ἀνθυποφορὰν τὰ πρὸς τοῦ λαοῦ θρυλούμενα,
-ὡς ἐπιζητήματά τινα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀναφέροντες, ἐξ
-καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθώς φασί τινες ἡμᾶς
οὗτοί εἰσιν οἱ κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν φωνῆς τόνῳ διαστρέφοντες
-τὰς γραφὰς πρὸς τὰς οἱ παροξύνοντες
-τὸν θεὸν τοῖς λόγοις ὑμῶν·
ὁ Μαλαχίας φησί, καὶ εἴπατε· ἐν τίνι
-παρωξύναμεν αὐτόν; ἐν τῷ λέγειν ὑμᾶς· πᾶς ὁ ποιῶν πονηρὸν
-ἀγαθὸς ἐνώπιον κυρίου, καὶ ἐν αὐτοῖς αὐτὸς ηὐδόκησεν· καί· ποῦ
-ἐστιν ὁ θεὸς τῆς δικαιοσύνης;
Ἵν̓ οὖν μὴ ἐπὶ πλεῖον ὀνυχίζοντες τὸν τόπον πλειόνων
-ἀτόπων αἱρέσεων ἐπιμεμνώμεθα μηδ̓ αὖ καθ̓ ἑκάστην αὐτῶν λέγειν
-πρὸς ἑκάστην ἀναγκαζόμενοι αἰσχυνώμεθά τε ἐπ̓ αὐτοῖς καὶ ἐπὶ
-μήκιστον τὰ ὑπομνήματα προάγωμεν, φέρε εἰς δύο διελόντες τάγματα
-πάντα μὲν γὰρ ἔξεστιν, ἀλλ̓ οὐ πάντα συμφέρει
,
-φησὶν ὁ ἀπόστολος. εἰ δὲ καὶ πάντα ἔξεστι, δῆλον ὅτι καὶ
-ἐπ̓ ἐλευθερίᾳ
-κεκλῆσθαι
λέγωσιν ἡμᾶς, μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν
-
παρέχωμεν κατὰ τὸν ἀπόστολον· εἰ δὲ ἐπιθυμίᾳ
-χαριστέον καὶ τὸν ἐπονείδιστον βίον ἀδιάφορον ἡγητέον, ὡς αὐτοὶ
-λέγουσιν, ἤτοι πάντα ταῖς ἐπιθυμίαις πειστέον, καί, εἰ τοῦτο, τὰ
-ἀσελγέστατα
-
-
πρός τ̓ αἴσχεσιν ἄγγεα πάσχειν,
-ἐπίσπαστον
ἑαυτοῖς αἱρούμενοι κακὸν νῦν καὶ ἐς ὕστερον, εἰ μὲν
-οὖν πάντα ἐξῆν καὶ μηδὲν ἦν δέος ἀποτυχεῖν τῆς ἐλπίδος διὰ πράξεις
-πονηράς, ἴσως ἦν ἄν τις αὐτοῖς πρόφασις τοῦ βιοῦν κακῶς τε
-ἀθανάτῳ κακῷ
-καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπὶ τῷ
-
, φησίν, ἑαυτὸν καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστιν.
θεοῦ
-δὲ γνῶσιν λαβεῖν τοῖς ἔτι ὑπὸ τῶν παθῶν ἀγομένοις ἀδύνατον·
-οὐκοῦν οὐδὲ τῆς ἐλπίδος τυχεῖν μηδεμίαν τοῦ θεοῦ γνῶσιν καὶ ἐπιστήμονα
-ἐν Χριστῷ δὲ περιετμήθητε
-περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῆς σαρκός,
-
εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τὰ
-ἄνω ζητεῖτε, τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς. ἀπεθάνετε γάρ,
-καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ θεῷ,
οὐχὶ δὲ
-νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη τὰ ἐπὶ τῆς γῆς,
-πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν, δἰ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργή.
ἀποθέσθωσαν
-οὖν καὶ αὐτοὶ ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν
-ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον
-σὺν ταῖς ἐπιθυμίαις, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον
-
τὰ γὰρ τῆς πολιτείας
-ἐλέγχει σαφῶς τοὺς ἐγνωκότας τὰς ἐντολάς, ἐπεὶ οἷος ὁ λόγος
-τοῖος ὁ βίος· ἀπὸ δὲ τῶν καρπῶν τὸ δένδρον, οὐκ ἀπὸ τῶν ἀνθῶν
-τε ἐν γενέσει αὐτόν τε τὸν ἄνθρωπον
-ἑαυτόν τε γινώσκειν παρασκευάζον καὶ τοῦ θεοῦ ἐπήβολον καθίστασθαι
-διδάσκον. ὅ γὰρ ὀφθαλμὸς ἐν σώματι, τοῦτο ἐν τῷ νῷ ἡ
-ὁ λέγων, ἔγνωκα τὸν κύριον,
-καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶν ψεύστης ἐστίν, καὶ ἐν τούτῳ ἡ
-ἀλήθεια οὐκ ἔστιν
, Ἰωάννης λέγει.
Τοῖς δὲ εὐφήμως δἰ ἐγκρατείας ἀσεβοῦσιν εἴς τε τὴν κτίσιν
-καὶ τὸν ἅγιον δημιουργὸν τὸν παντοκράτορα μόνον θεὸν καὶ διδάσκουσι
-μὴ δεῖν παραδέχεσθαι γάμον καὶ παιδοποιίαν καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν, ὅθεν ἐγνώκαμεν ὅτι ἐσχάτη
-ὥρα ἐστίν. ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ̓ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν· εἰ γὰρ ἦσαν
-
ἔπειτα καὶ διαστρεπτέον
-αὐτοὺς τὰ ὑπ̓ αὐτῶν φερόμενα διαλύοντας ὧδέ πως· τῇ Σαλώμῃ
-ὁ κύριος πυνθανομένῃ, μέχρι πότε θάνατος ἰσχύσει;
οὐχ ὡς κακοῦ
-τοῦ βίου ὄντος καὶ τῆς κτίσεως πονηρᾶς, μέχρις ἂν
εἶπεν ὑμεῖς
-αἱ γυναῖκες τίκτητε,
ἀλλ̓ ὡς τὴν ἀκολουθίαν τὴν φυσικὴν διδάσκων·
-οὐ καταλύειν τὸν νόμον ἀφικνεῖται, ἀλλὰ πληρῶσαι
· πληρῶσαι δὲ
-οὐχ ὡς ἐνδεῆ, ἀλλὰ τῷ τὰς κατὰ νόμον προφητείας ἐπιτελεῖς γενέσθαι
-κατὰ τὴν αὑτοῦ παρουσίαν, ἐπεὶ τὰ τῆς ὀρθῆς πολιτείας καὶ
-τοῖς δικαίως βεβιωκόσι πρὸ τοῦ νόμου διὰ τοῦ λόγου ἐκηρύσσετο.
-ὃ συνέζευξεν ὁ
-θεός
; τοιαῦτα γὰρ διδάσκουσιν οἱ τῆς συζυγίας μερισταί, δἰ οὓς καὶ
-πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν
, φησίν, ὁ Μωυσῆς
-
ἀλλὰ μετὰ
-τὴν ἀνάστασιν
, φησίν, οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται.
καὶ γὰρ
-περὶ τῆς κοιλίας καὶ τῶν βρωμάτων εἴρηται· τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ
-καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν, ὁ δὲ θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει·
-τούτους ἐπιρραπίζων τοὺς δίκην κάπρων καὶ τράγων ζῆν
-οὐκ ἔστι δὲ ἡ βασιλεία θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις
-φησίν. ἀμέλει διὰ φροντίδος ἐστὶ καὶ τοῖς Μάγοις οἴνου τε ὁμοῦ καὶ
-ἐμψύχων καὶ ἀφροδισίων ἀπέχεσθαι λατρεύουσιν ἀγγέλοις καὶ δαίμοσιν.
-ὡς δὲ ἡ ταπεινοφροσύνη πραότης ἐστίν, οὐχὶ δὲ κακουχία
-σώματος, οὕτω καὶ ἡ ἐγκράτεια ψυχῆς ἀρετὴ ἡ οὐκ ἐν φανερῷ, ἀλλ̓
-ἐν ἀποκρύφῳ.
Εἰσίν θ̓ οἳ πορνείαν ἄντικρυς τὸν γάμον λέγουσι καὶ ὑπὸ τοῦ
-διαβόλου ταύτην παραδεδόσθαι δογματίζουσι, μιμεῖσθαι δ̓ αὑτοὺς
-οἱ μεγάλαυχοί φασι τὸν κύριον μήτε γήμαντα μήτε τι ἐν τῷ κόσμῳ
-κτησάμενον, μᾶλλον παρὰ τοὺς ἄλλους νενοηκέναι τὸ εὐαγγέλιον
-ὑπερηφάνοις ὁ θεὸς ἀντιτάσσεται,
-
εἶτ̓ οὐκ ἴσασι τὴν αἰτίαν τοῦ
-μὴ γῆμαι τὸν κύριον· πρῶτον μὲν γὰρ τὴν ὅ ὁ θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω.
καὶ πάλιν·
-ὥσπερ δὲ ἦν ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε, ἦσαν γαμοῦντες γαμίζοντες,
-οἰκοδομοῦντες φυτεύοντες, καὶ ὡς ἦν ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ, οὕτως
-
καὶ ὅτι οὐ πρὸς τὰ
-ἔθνη λέγει, ἐπιφέρει· ἆρα ἐλθὼν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου εὑρήσει τὴν
-
καὶ πάλιν· οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις
καίτοι καὶ ταῦτα
-ἀλληγορεῖται. διὰ τοῦτο οὐδὲ τοὺς καιροὺς ὥρισεν οὕς ὁ πατὴρ
-ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ
, ἵνα διαμένῃ κατὰ τὰς γενεὰς ὁ κόσμος.
-οὐ πάντες χωροῦσι τὸν λόγον τοῦτον· εἰσὶ γὰρ εὐνοῦχοι
-οἵτινες ἐγεννήθησαν οὕτως, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησαν
-ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς
-
οὐκ
-ἴσασιν ὅτι μετὰ τὴν τοῦ ἀποστασίου ῥῆσιν πυθομένων τινῶν ὅτι
-ἐὰν οὕτως ᾖ ἡ αἰτία τῆς γυναικός, οὐ συμφέρει τῷ ἀνθρώπῳ γαμῆσαι,
-τότε ὁ κύριος ἔφη· οὐ πάντες χωροῦσι τὸν λόγον τοῦτον,
-
τοῦτο γὰρ οἱ πυνθανόμενοι μαθεῖν ἠβουλήθησαν,
-εἰ συγχωρεῖ καταγνωσθείσης ἐπὶ πορνείᾳ γυναικὸς καὶ ἐκβληθείσης
-ἑτέραν γῆμαι.
Φασὶ δὲ καὶ ἀθλητὰς οὐκ ὀλίγους ἀφροδισίων ἀπέχεσθαι δἰ
-ἄσκησιν σωματικὴν ἐγκρατευομένους, καθάπερ τὸν Κροτωνιάτην
-Ἀστύλον καὶ Κρίσωνα τὸν Ἱμεραῖον. καὶ Ἀμοιβεὺς δὲ ὁ κιθαρῳδὸς
-νεόγαμος ὢν ἀπέσχετο τῆς νύμφης. ὅ τε Κυρηναῖος Ἀριστοτέλης
-
Αὐτίκα περὶ τῶν βδελυσσομένων τὸν γάμον Παῦλος ὁ μακάριος
-λέγει· ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες
-πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, κωλυόντων
-
καὶ πάλιν λέγει· μηδεὶς ὑμᾶς καταβραβευέτω
-ἐν ἐθελοθρησκείᾳ ταπεινοφροσύνης καὶ ἀφειδίᾳ σώματος.
-ὁ δὲ αὐτὸς κἀκεῖνα γράφει· δέδεσαι γυναικί; μὴ ζήτει λύσιν· λέλυσαι
-
καὶ πάλιν· ἕκαστος δὲ τὴν ἑαυτοῦ
-
τί δέ; ἣν
-ὃν καταλελοίπει κωλεὸν ἐξ ὧν ἤσθιε, φέρων ἔδωκε τῷ Σαοὺλ φαγεῖν.
-ὁ μὴ ἐσθίων
τοίνυν
-τὸν ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, ὁ δὲ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ
-
ἀλλὰ καὶ ὁ κύριος περὶ
-ἑαυτοῦ λέγων ἦλθεν
φησὶν Ἰωάννης μήτε ἐσθίων μήτε πίνων,
-καὶ λέγουσι· δαιμόνιον ἔχει. ἦλθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ
-πίνων, καὶ λέγουσιν· ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, φίλος
-τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλός.
ἢ καὶ τοὺς ἀποστόλους ἀποδοκιμάζουσι;
-οὐκ ἔχομεν
-ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι;
-οὐκ ἔστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ βρῶσις
-καὶ πόσις,
οὐδὲ μὴν ἀποχὴ οἴνου καὶ κρεῶν, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ
-
τίς αὐτῶν μηλωτὴν καὶ ζώνην
-
Ἡ δὲ Καρποκράτους δικαιοσύνη καὶ τῶν ἐπ̓ ἴσης αὐτῷ τὴν
-ἀκόλαστον μετιόντων κοινωνίαν ὧδέ πως καταλύεται. ἅμα γὰρ τῷ
-φάναι τῷ αἰτοῦντί σε δός
ἐπιφέρει· καὶ τὸν θέλοντα δανείσασθαι
-μὴ ἀποστραφῇς
, ταύτην διδάσκων τὴν κοινωνίαν, οὐχὶ δὲ τὴν
-ἐπείνασα καὶ ἐχορτάσατέ με, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ
-με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ
-με.
εἶτα ἐπιφέρει· ἐφ̓ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων,
-
οὐχὶ δὲ τὰ αὐτὰ καὶ ἐν τῇ παλαιᾷ διαθήκῃ νομοθετεῖ;
-ὁ διδοὺς πτωχῷ δανείζει θεῷ
καὶ μὴ ἀπόσχῃ εὖ ποιεῖν
-
φησίν. καὶ πάλιν ἐλεημοσύναι καὶ πίστεις μὴ ἐκλιπέτωσάν
-σε
εἶπεν. πενία
δὲ ἄνδρα ταπεινοῖ· χεῖρες δὲ ἀνδρείων πλουτίζουσιν.
-ἐπιφέρει δέ· ἰδοὺ ἀνήρ, ὃς οὐκ ἔδωκεν ἐπὶ τόκῳ τὸ ἀργύριον
-αὐτοῦ, ἀποδεκτὸς γίνεται·
καὶ λύτρον ψυχῆς
οὐχὶ διασαφεῖ ἄντικρυς; ὡς οὖν ἐξ ἐναντίων
-ὁ κόσμος σύγκειται ὥσπερ ἐκ θερμοῦ καὶ εἰ θέλεις τέλειος γενέσθαι, πωλήσας τὰ ὑπάρχοντα
-δὸς πτωχοῖς,
ἐλέγχει τὸν καυχώμενον ἐπὶ τῷ πάσας τὰς ἐντολὰς
-ἐκ νεότητος τετηρηκέναι
· οὐ γὰρ πεπληρώκει τὸ ἀγαπήσεις τὸν
-πλησίον σου ὡς ἑαυτόν
. τότε δὲ ὑπὸ τοῦ κυρίου συντελειούμενος
-κτῆσις
γὰρ
-ἐπισπευδομένη μετὰ ἀνομίας ἐλάττων γίνεται.
εἰσὶ
γὰρ οἳ σπείροντες
-
περὶ ὧν
-γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ
-
ὁ μὲν γὰρ σπείρων καὶ πλείονα συνάγων
-οὗτός ἐστιν ὁ διὰ τῆς ἐπιγείου καὶ προσκαίρου μεταδόσεως τὰ οὐράνια
-κτώμενος καὶ τὰ αἰώνια, ἕτερος δὲ ὁ μηδενὶ μεταδιδούς, κενῶς δὲ
-θησαυρίζων ἐπὶ τῆς γῆς ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει
?̔περὶ οὗ
-γέγραπται· συνάγων τοὺς μισθοὺς συνήγαγεν εἰς δεσμὸν τετρυπημένον
̓,
-ἔχεις ἀγαθὰ πολλὰ ἀποκείμενά σοι εἰς ἔτη πολλά, φάγε, πίε,
-εὐφραίνου· ἄφρον οὖν, ἔφη, ταύτῃ γὰρ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν
-ἀπὸ σοῦ. ἃ οὖν ἡτοίμασας, τίνι γένηται;
Ἡ μὲν οὖν ἀνθρωπίνη ἐγκράτεια, ἡ κατὰ τοὺς φιλοσόφους
-λέγω τοὺς Ἑλλήνων, τὸ διαμάχεσθαι τῇ ἐπιθυμίᾳ καὶ μὴ ἐξυπηρετεῖν
-αὐτῇ εἰς τὰ ἔργα ἐπαγγέλλεται, ἡ καθ̓ ἡμᾶς δὲ τὸ μὴ ἐπιθυμεῖν,
-οὐχ ἵνα τις ἐπιθυμῶν καρτερῇ, ἀλλ̓ ὅπως καὶ τοῦ ἐπιθυμεῖν ἐγκρατεύηται.
-αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν
. ταύτην
-ἔλαβεν τὴν χάριν καὶ ὁ Μωυσῆς τὸ ἐνδεὲς σῶμα περικείμενος, ἵνα
-τῆς σαρκὸς πρόνοιαν
-ποιεῖσθαι εἰς ἐπιθυμίας
ἐμάθομεν, εὐσχημόνως δὲ ὡς ἐν ἡμέρᾳ
,
-τῷ Χριστῷ καὶ τῇ κυριακῇ τῇ φωτεινῇ ἀγωγῇ, περιπατοῦντες, μὴ
-κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔρισι καὶ ζήλοις.
-πάντα
φησὶν
-ὑπομείνας ἐγκρατὴς ἦν· θεότητα Ἰησοῦς εἰργάζετο, ἤσθιεν καὶ
-ἔπινεν ἰδίως οὐκ ἀποδιδοὺς τὰ βρώματα. τοσαύτη ἦν αὐτῷ ἐγκρατείας
-δύναμις, ὥστε καὶ μὴ φθαρῆναι τὴν τροφὴν ἐν αὐτῷ, ἐπεὶ τὸ
-φθείρεσθαι αὐτὸς οὐκ εἶχεν.
Ἡμεῖς μὲν οὖν δἰ ἀγάπην τὴν πρὸς τὸν κύριον καὶ δἰ αὐτὸ τὸ
-καλὸν ἐγκράτειαν ἀσπαζόμεθα, τὸν νεὼν τοῦ πνεύματος ἁγιάζοντες·
-καλὸν γὰρ διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν εὐνουχίζειν ἑαυτὸν
-πάσης ἐπιθυμίας καὶ καθαρίζειν τὴν συνείδησιν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων
-
. οἳ δέ, διὰ τὸ μῖσος τὸ πρὸς τὴν σάρκα
-τῆς κατὰ γάμον συναλλαγῆς καὶ τῆς τῶν καθηκόντων βρωμάτων
-μεταλήψεως ἀχαρίστως ἀπαλλάττεσθαι ποθοῦντες, ἀμαθεῖς τε καὶ
-ἄθεοι, ἀλόγως ἐγκρατευόμενοι, καθάπερ τὰ πλεῖστα τῶν ἄλλων
-
Ἐπεὶ δὲ οἱ τὴν ἀδιαφορίαν εἰσάγοντες βιαζόμενοί τινας
-ὀλίγας γραφὰς συνηγορεῖν αὑτῶν τῇ ἡδυπαθείᾳ οἴονται, ἀτὰρ δὴ
-κἀκείνην ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον,
-ἀλλ̓ ὑπὸ χάριν
?̔καί τινας ἄλλας τοιαύτας, ὧν ἐπὶ τοιούτοις μεμνῆσθαι
-οὐκ εὔλογον· οὐ γὰρ ἐπισκευάζω ναῦν πειρατικήν̓, φέρε δὴ διὰ
-τί οὖν; ἁμαρτήσωμεν, ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον, ἀλλ̓ ὑπὸ χάριν;
-μὴ γένοιτο.
οὕτως ἐνθέως καὶ προφητικῶς καταλύει παραχρῆμα
-τοὺς πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ
-Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν,
-εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν,
ἱνα ἃ διὰ τοῦ σώματος ἔπραξέν τις ἀπολάβῃ.
-ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσις,
οὐκέτι ἁμαρτητική·
-τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν
, ἀπελουσάμεθα τὸν βίον τὸν παλαιόν· ἰδοὺ
-γέγονε καινά
, ἁγνεία ἐκ πορνείας, καὶ ἐγκράτεια ἐξ ἀκρασίας, δικαιοσύνη
-ἐξ ἀδικίας. τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; ἢ τίς κοινωνία
-
Οἱ δὲ ἀντιτασσόμενοι τῇ κτίσει τοῦ θεοῦ διὰ τῆς εὐφήμου
-ἐγκρατείας κἀκεῖνα λέγουσι τὰ πρὸς Σαλώμην εἰρημένα, ὧν πρότερον
-ἐμνήσθημεν· φέρεται δέ, οἶμαι, ἐν τῷ κατ̓ Αἰγυπτίους ἦλθον καταλῦσαι τὰ
-ἔργα τῆς θηλείας,
θηλείας μὲν τῆς ἐπιθυμίας, ἔργα δὲ γένεσιν καὶ
-φθοράν. τί οὖν ἂν εἴποιεν; κατελύθη ἡ διοίκησις αὕτη; οὐκ ἂν
-νεκροὶ τοῖς παραπτώμασι
γινόμεθα· καὶ αὕτη ἡ
-μέχρι τίνος οἱ ἄνθρωποι ἀποθανοῦνται;
-ἄνθρωπον δὲ καλεῖ ἡ γραφὴ διχῶς, τόν τε φαινόμενον καὶ τὴν
-ψυχήν, πάλιν τε αὖ τὸν σῳζόμενον καὶ τὸν μή. καὶ θάνατος ψυχῆς
-ἡ ἁμαρτία λέγεται. διὸ καὶ παρατετηρημένως ἀποκρίνεται ὁ κύριος·
-μέχρις ἄν τίκτωσιν αἱ γυναῖκες,
τουτέστι μέχρις ἂν αἱ ἐπιθυμίαι
-διὰ τοῦτο ὥσπερ δἰ ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν
-κόσμον εἰσῆλθεν, καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος εἰς πάντας ἀνθρώπους
-διῆλθεν, ἐφ̓ ᾧ πάντες ἥμαρτον· καὶ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος
-ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωυσέως,
φησὶν ὁ ἀπόστολος· φυσικῇ δὲ ἀνάγκῃ
-θείας οἰκονομίας γενέσει θάνατος ἕπεται, καὶ συνόδῳ ψυχῆς καὶ
-ζωὴ
προσηγορεύθη, διότι τῆς διαδοχῆς αἰτία τῶν
-τε γεννωμένων τῶν τε ἁμαρτανόντων γίνεται, ὁμοίως δικαίων
-ὡς καὶ ἀδίκων μήτηρ, ἑκάστου ἡμῶν ἑαυτὸν δικαιοῦντος ἢ ἔμπαλιν
-ἀλλ̓ ἐν πάσῃ παρρησίᾳ
-ὡς πάντοτε καὶ νῦν μεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷ σώματί
-μου, εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου. ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ
-τὸ ἀποθανεῖν κέρδος. εἰ δὲ τὸ ζῆν ἐν σαρκί, καὶ τοῦτό μοι καρπὸς
-ἔργου, τί αἱρήσομαι οὐ γνωρίζω· συνέχομαί τε ἐκ τῶν δύο, τὴν ἐπιθυμίαν
-ἔχων εἰς τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι, πολλῷ γὰρ
-
ἐνεδείξατο
-γάρ, οἶμαι, διὰ τούτων σαφῶς τῆς μὲν ἐξόδου τοῦ σώματος
-τὴν πρὸς θεὸν ἀγάπην τελείωσιν εἶναι, τῆς δὲ ἐν σαρκὶ παρουσίας
-καλῶς οὖν ἐποίησα μὴ τεκοῦσα
, ὡς οὐ δεόντως
-τῆς γενέσεως παραλαμβανομένης, ἀμείβεται λέγων ὁ κύριος· πᾶσαν
-
σημαίνει γὰρ καὶ
-διὰ τούτων ἐφ̓ ἡμῖν εἶναι καὶ οὐκ ἐξ ἀνάγκης κατὰ κώλυσιν ἐντολῆς
-ἤτοι τὴν ἐγκράτειαν ἢ καὶ τὸν γάμον, καὶ ὅτι ὁ γάμος συνεργάζεταί
-δ̓ οὗτος εὐκόλως τὸν μονήρη βίον ἐπιθυμείτω
-γάμου, ἐπεὶ τὸ εὐάρεστον μετὰ σωφροσύνης ἀβλαβὲς καὶ κύριος
-παρωμοιώθησαν τοῖς
-κτήνεσιν
.
Τίνες δὲ οἱ δύο καὶ τρεῖς ὑπάρχουσιν ἐν ὀνόματι Χριστοῦ
-συναγόμενοι, παῤ οἷς μέσος μενέτω
φησὶν ὁ
-ἄγαμος ὡς κἀγώ
. βούλεσθαι γὰρ λέγειν τὸν κύριον
-ἐξηγοῦνται μετὰ μὲν τῶν πλειόνων τὸν δημιουργὸν εἶναι τὸν γενεσιουργὸν
-θεόν, μετὰ δὲ τοῦ ἑνὸς τοῦ ἐκλεκτοῦ τὸν σωτῆρα, ἄλλου
-δηλονότι θεοῦ τοῦ ἀγαθοῦ υἱὸν πεφυκότα. τὸ δ̓ οὐχ οὕτως ἔχει·
-
Εἶεν δ̓ ἂν καὶ ἄλλως οἱ μὲν τρεῖς θυμός τε καὶ ἐπιθυμία καὶ
-ἐνευλογήσεις γάρ
, φησί, τὸν εὐλογοῦντα καὶ καταράσῃ τὸν
-
ὅταν δὲ καὶ τούτων ὑπεραναβάς, τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς
-ἐπιθυμίας, ἔργῳ ἀγαπήσῃ τὴν κτίσιν διὰ τὸν πάντων θεόν τε καὶ
-ποιητήν, γνωστικῶς βιώσεται, ἕξιν ἐγκρατείας ἄπονον περιπεποιημένος
-κατὰ τὴν πρὸς τὸν σωτῆρα ἐξομοίωσιν, ἑνώσας τὴν γνῶσιν,
-κατ̓ εἰκόνα
ἐκτελούμενος τοῦ κυρίου πρὸς αὐτοῦ
-τοῦ τεχνίτου, ἄνθρωπος τέλειος, ἄξιος ἤδη τοῦ ἀδελφὸς πρὸς τοῦ
-κυρίου ὀνομάζεσθαι, φίλος ἅμα οὗτος καὶ υἱός ἐστιν. οὕτως οἱ δύο
-καὶ οἱ τρεῖς
ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνάγονται, τὸν γνωστικὸν ἄνθρωπον.
Εἴη δ̓ ἂν καὶ ἡ ὁμόνοια τῶν πολλῶν ἀπὸ τῶν τριῶν ἀριθμουμένη
-μεθ̓ ὧν ὁ κύριος, ἡ μία ἐκκλησία, ὁ εἷς ἄνθρωπος, τὸ γένος
-
Τούτων ὧδε ἐπιδεδειγμένων φέρε, ὁπόσαι τούτοις τοῖς κατὰ
-τὰς αἱρέσεις σοφισταῖς ἐναντιοῦνται γραφαί, ἤδη παραθώμεθα, τὸν
-οὐκ ἐπιθυμήσεις τῆς τοῦ πλησίον
, τῆς τοῦ κυρίου προσεχοῦς κατὰ
-τὴν νέαν διαθήκην φωνῆς προαναπεφώνηκεν τῆς αὐτῆς αὐτοπροσώπως
-λεγούσης· ἠκούσατε τοῦ νόμου παραγγέλλοντος· οὐ μοιχεύσεις.
-
ὅτι γὰρ σωφρόνως ἐβούλετο ταῖς
-γαμεταῖς χρῆσθαι τοὺς ἄνδρας ὁ νόμος καὶ ἐπὶ μόνῃ παιδοποιίᾳ,
-δῆλον ἐκ τοῦ κωλύειν μὲν τῇ αἰχμαλώτῳ παραχρῆμα ἐπιμίγνυσθαι
-τὸν ἄγαμον, ἐπιθυμήσαντος δὲ ἅπαξ τριάκοντα πενθεῖν ἐπιτρέπειν
-ἡμέρας κειραμένῃ καὶ τὰς τρίχας, εἰ δὲ μηδ̓ οὕτως μαραίνοιτο ἡ
-ἐπιθυμία, τότε παιδοποιεῖσθαι, δεδοκιμασμένης τῆς ὁρμῆς τῆς κυριευούσης
-τριῶν ἡμερῶν
κατὰ τὸ ἑξῆς ἀπεσχημένους ἀφροδισίου
-ἡμεῖς οὖν ναοὶ
-τοῦ θεοῦ ἐσμεν· καθὼς εἶπεν ὁ προφήτης, ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς
-καὶ ἐμπεριπατήσω καὶ ἔσομαι αὐτῶν θεὸς καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μου
-λαός,
ἐὰν κατὰ τὰς ἐντολὰς πολιτευώμεθα εἴτε ὁ καθ̓ ἕκαστον
-διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ
-ἀφορίσθητε, λέγει κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· κἀγὼ εἰσδέξομαι
-ὑμᾶς καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς
-
οὐ τῶν γεγαμηκότων,
-ὥς φασιν, ἀλλὰ τῶν ἐθνῶν τῶν ἐν πορνείᾳ βιούντων ἔτι, πρὸς δὲ
-καὶ τῶν προειρημένων αἱρέσεων ἀφορισθῆναι ὡς ἀκαθάρτων καὶ
-ταύτας οὖν ἔχετε τὰς
-ἐπαγγελίας
φησίν, ἀγαπητοί· καθαρίσωμεν ἑαυτῶν τὰς καρδίας ἀπὸ
-παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν
-φόβῳ θεοῦ·
ζηλῶ γὰρ ὑμᾶς θεοῦ ζήλῳ, ἡρμοσάμην γὰρ ὑμᾶς ἑνὶ
-
ἐκκλησία δὲ ἄλλον
-οὐ γαμεῖ τὸν νυμφίον κεκτημένη, ἀλλ̓ ὁ καθ̓ ἕκαστον ἡμῶν ἣν ἂν
-βούληται κατὰ τὸν νόμον γαμεῖν, τὸν πρῶτον λέγω γάμον, ἔχει τὴν
-φοβοῦμαι δὲ μή πως, ὡς ὁ ὄφις ἐξηπάτησεν Εὔαν ἐν τῇ
-πανουργίᾳ, φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς ἁπλότητος τῆς εἰς
-τὸν Χριστόν
, σφόδρα εὐλαβῶς καὶ διδασκαλικῶς εἴρηκεν ὁ ἀπόστολος.
-ἀγαπητοί, παρακαλῶ
-ὡς παροίκους καὶ παρεπιδήμους ἀπέχεσθαι τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν,
-αἵτινες στρατεύονται κατὰ τῆς ψυχῆς, τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν καλὴν
-
ὁμοίως δὲ καὶ ὁ Παῦλος ἐν τῇ πρὸς Ῥωμαίους
-ἐπιστολῇ γράφει· οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι
-ζήσομεν ἐν αὐτῇ; ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη,
-ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας
ἕως μηδὲ παριστάνετε τὰ
-μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ.
Καὶ δὴ ἐνταῦθα γενόμενος δοκῶ?̣̣̔̓μοι μὴ παραλείψειν ἀνεπισημείωτον,
-οὐκ ἐπιθυμήσεις
ἐν τῷ
-εὐαγγελίῳ γεγραμμένον τῷ νόμῳ περιτίθησιν ἐν τῇ πρὸς Ῥωμαίους
-ἐπιστολῇ, ἕνα εἰδὼς τὸν διὰ νόμου καὶ προφητῶν κηρύξαντα καὶ
-τί ἐροῦμεν; ὁ
-νόμος ἁμαρτία; μὴ γένοιτο· ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ
-διὰ νόμου· τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν, εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν·
-
κἂν οἱ ἀντιτασσόμενοι τῶν ἑτεροδόξων προσαποτεινόμενον
-τὸν Παῦλον τῷ κτίστῃ εἰρηκέναι ὑπολάβωσι τὰ ἑξῆς
-οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τουτέστιν ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν
,
-ἀλλ̓ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία
, δἰ ἣν ἀκόλουθον ἦν εἰπεῖν
-οὐκ οἰκεῖ ἐν τῇ σαρκί μου ἀγαθόν
. ἑπομένως εἰ
-δὲ ὃ οὐ θέλω, τοῦτο ἐγὼ ποιῶ, οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτό, ἀλλ̓
-ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία,
ἥτις ἀντιστρατευομένη τῷ νόμῳ
τοῦ
-θεοῦ καὶ τοῦ νοός μου
, φησίν, αἰχμαλωτίζει με ἐν τῷ νόμῳ τῆς
-ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου. ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος·
-
πάλιν τε αὖ ?̔κάμνει γὰρ οὐδ̓ ὁπωστιοῦν ὠφελῶν̓ οὐκ ὀκνεῖ ἐπιλέγειν· ὁ γὰρ
-νόμος τοῦ πνεύματος ἠλευθέρωσέν με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας
-καὶ τοῦ θανάτου
, ἐπεὶ διὰ τοῦ υἱοῦ ὁ θεὸς κατέκρινεν τὴν ἁμαρτίαν
-ἐν τῇ σαρκί, ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς
-
πρὸς τούτοις ἔτι
-ἐπισαφηνίζων τὰ προειρημένα ἐπιβοᾷ· τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δἰ
-ἁμαρτίαν
δηλῶν ὡς ὅτι μὴ νεώς, τάφος δ̓ ἐστὶν ἔτι τῆς ψυχῆς·
-ὁπηνίκα γὰρ ἁγιασθῇ τῷ θεῷ, τὸ πνεῦμα
, ἐποίσει. τοῦ ἐγείραντος
-ἐκ νεκρῶν Ἰησοῦν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὃς ζωοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα
-
αὖθις οὖν
-τοῖς φιληδόνοις ἐπιπλήττων ἐκεῖνα προστίθησι· τὸ γὰρ φρόνημα
-τῆς σαρκὸς θάνατος, ὅτι οἱ κατὰ σάρκα ζῶντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν,
-καὶ τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς θεόν· τῷ γὰρ νόμῳ
-τοῦ θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται. οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες
, οὐχ ὥς τινες
-δογματίζουσι, θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται,
ἀλλ̓ ὡς προειρήκαμεν.
-ὑμεῖς δὲ οὐκ
-ἐστὲ ἐν σαρκί, ἀλλ̓ ἐν πνεύματι, εἴπερ πνεῦμα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν.
-εἰ δέ τις πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ. εἰ δὲ
-Χριστὸς ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δἰ ἁμαρτίαν, τὸ δὲ πνεῦμα
-
-οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον,
-
-τουτέστιν εἰς τοῦτο ἐλάβομεν, ἵνα γινώσκωμεν τοῦτον ᾧ προσευχόμεθα,
-τὸν τῷ ὄντι πατέρα, τὸν τῶν ὄντων μόνον πατέρα, τὸν εἰς
-σωτηρίαν παιδεύοντα ὡς πατέρα καὶ τὸν φόβον ? ἀπειλεῖ.
Ἡ δὲ ἐκ συμφώνου πρὸς καιρὸν σχολάζουσα τῇ προσευχῇ
-συζυγία ἐγκρατείας ἐστὶ διδασκαλία· προσέθηκε γὰρ τὸ μὲν ἐκ
-συμφώνου
, ἵνα μή τις διαλύσῃ τὸν γάμον, πρὸς καιρὸν
δὲ ὡς μὴ
-κατὰ ἀνάγκην ἐπιτηδεύων τὴν ἐγκράτειαν ὁ γήμας ὀλισθήσῃ ποτὲ
-εἰς ἁμαρτίαν, φειδοῖ μὲν τῆς ἑαυτοῦ συζυγίας, ἐπιθυμίᾳ δὲ ἀλλοτρίᾳ
-ἕκαστος
οὖν ἐν ῳ
-ἐκλήθη
ἔργῳ τὴν διακονίαν ἐκτελείτω, ἵνα ἐλεύθερος ἐν Χριστῷ
-ἡ γὰρ ὕπανδρος
-γυνὴ
φησὶ τῷ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόμῳ
καὶ τὰ ἑξῆς.
-αὖθίς τε· ἡ γυνὴ δέδεται ἐφ̓ ὅσον ζῇ χρόνον ὁ
ἀλλ̓ ἐπὶ μὲν τῆς
-προτέρας περικοπῆς ἐθανατώθητε
φησὶ τῷ νόμῳ
, οὐ τῷ γάμῳ,
-εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς ἑτέρῳ, τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι,
νύμφην καὶ
-ἐκκλησίαν, ἣν ἁγνὴν εἶναι δεῖ τῶν τε ἔνδον ἐννοιῶν τῶν ἐναντίων
-τῇ ἀληθείᾳ τῶν τε ἔξωθεν πειραζόντων, τουτέστι τῶν τὰς αἱρέσεις
-μετιόντων καὶ πορνεύειν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ἀνδρὸς ἀναπειθόντων, τοῦ
-παντοκράτορος θεοῦ, ἵνα μὴ ὡς ὁ ὄφις ἐξηπάτησεν Εὔαν
, τὴν
-λεγομένην ζωήν
, καὶ ἡμεῖς ὑπὸ τῆς κατὰ τὰς αἱρέσεις λίχνου πανουργίας
-συμφωνία μὲν οὖν ἁρμόζει προσευχῇ,
-κοινωνία δὲ φθορᾶς λύει τὴν ἔντευξιν. πάνυ γοῦν δυσωπητικῶς διὰ
-
ταῦτα δέ φησι τὸν
-ἔγνω δὲ Ἀδὰμ Εὔαν
-τὴν γυναῖκα αὐτοῦ,
ὁρᾷς εἰς τίνα βλασφημοῦσιν οἱ μυσαττόμενοι τὴν σώφρονα
-σπορὰν καὶ τῷ διαβόλῳ προσάπτοντες τὴν γένεσιν; οὐ γὰρ
-θεὸν ἁπλῶς προσεῖπεν ὁ τῇ τοῦ ἄρθρου προτάξει τὸν παντοκράτορα
-καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ
-γίνεσθαι διὰ τὸν σατανᾶν
ἐκεῖνο προανακόπτει βοηθὸς
ἐδόθη ἡ γυνή. καὶ εἴ τινι ὁ ἀπόστολος δἰ ἀκρασίαν
-καὶ πύρωσιν κατὰ συγγνώμην
δευτέρου μεταδίδωσι γάμου, ἐπεὶ καὶ
-οὗτος οὐχ ἁμαρτάνει μὲν κατὰ διαθήκην?̔οὐ γὰρ κεκώλυται πρὸς
-τοῦ νόμοὐ, οὐ πληροῖ δὲ τῆς κατὰ τὸ εὐαγγέλιον πολιτείας τὴν
-ἀπερίσπαστος
-οὐ γὰρ ἂν
-ὅ συνέζευξεν ὁ θεός, διαλύσειέν ποτε ἄνθρωπος
εὐλόγως. πολὺ δὲ
-πλέον ἅπερ ὁ πατὴρ προσέταξεν, τηρήσει ταῦτα καὶ ὁ υἱός. εἰ δὲ
-ὁ αὐτὸς νομοθέτης ἅμα καὶ εὐαγγελιστής, οὐ μάχεταί ποτε ἑαυτῷ.
-ἐθανατώθημεν τῷ νόμῳ διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ
-γενέσθαι ἡμᾶς ἑτέρῳ, τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι,
τῷ ὑπὸ τοῦ νόμου
-ἵνα καρποφορήσωμεν τῷ θεῷ.
διὸ ὁ μὲν νόμος
-ἅγιος καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή.
ἐθανατώθημεν οὖν
-τῷ νόμῳ, τουτέστι τῇ ὑπὸ τοῦ νόμου δηλουμένῃ ἁμαρτίᾳ, ἣν δείκνυσιν,
-οὐ γεννᾷ ὁ νόμος, διὰ τῆς προστάξεως τῶν ποιητέων καὶ
-ἀπαγορεύσεως ὧν οὐ ποιητέον ἐλέγχων τὴν ὑποκειμένην ἁμαρτίαν,
-ἵνα φανῇ ἁμαρτία
. εἰ δὲ ἁμαρτία ὁ γάμος ὁ κατὰ νόμον, οὐκ
-οἶδα πῶς τις ἐρεῖ θεὸν ἐγνωκέναι λέγων τὸ πρόσταγμα τοῦ θεοῦ
-ἁμαρτίαν εἶναι· ἁγίου δὲ ὄντος τοῦ νόμου ἅγιος ὁ γάμος. τὸ μυστήριον
-τοίνυν τοῦτο εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν ἐκκλησίαν ἄγει ὁ ἀπόστολος.
-τὸ γεννώμενον ἐκ τῆς σαρκὸς σάρξ ἐστιν, οὕτω
-τὸ ἐκ πνεύματος πνεῦμα
οὐ μόνον κατὰ τὴν ἀποκύησιν, ἀλλὰ καὶ
-ἅγια τὰ τέκνα
, αἱ εὐαρεστήσεις, τῷ
-καὶ ὑμεῖς οὖν ἐθανατώθητε τῷ νόμῳ διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ
-εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς ἑτέρῳ, τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι·
συνεξακούεται
-γὰρ προσεχῶς ὑπηκόους γενομένους, ἐπεὶ καὶ κατὰ τὴν ἀλήθειαν τοῦ
-τὸ πνεῦμα
ἄντικρυς λέγει ὅτι
-ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες
-πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων,
-κεκαυτηριασμένων τὴν συνείδησιν καὶ κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι
-βρωμάτων, ἅ ὁ θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάληψιν μετ̓ εὐχαριστίας
-τοῖς πιστοῖς καὶ ἐπεγνωκόσι τὴν ἀλήθειαν. ὅτι πᾶν κτίσμα θεοῦ
-καλόν, καὶ οὐδὲν ἀπόβλητον μετ̓ εὐχαριστίας λαμβανόμενον. ἁγιάζεται
-
ἐπάναγκες μὲν οὖν οὐ
-κωλυτέον γαμεῖν οὐδὲ μὴν κρεοφαγεῖν ἢ οἰνοποτεῖν, γέγραπται γάρ·
-καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πίνειν οἶνον,
ἐὰν διὰ προσκόμματος
-ἐσθίῃ· καὶ καλὸν μένειν ὡς κἀγώ,
ἀλλ̓ ὅ τε χρώμενος μετ̓
-εὐχαριστίας
ὅ τε αὖ μὴ χρώμενος καὶ αὐτὸς μετ̓ εὐχαριστίας
-ἐκλήθη ἕκαστος
, ἑλόμενον ἀπταίστως καὶ τελείως. καὶ ἦν ἡ γῆ
-τοῦ Ἰακὼβ ἐπαινουμένη παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν
, φησὶν ὁ προφήτης,
-μὴ θησαυρίζειν ὅπου
-σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει
, καὶ τὰ τοῦ προφήτου προσπαρατιθέναι
-τούτοις οὐκ αἰσχύνεται· πάντες
ἀλλ̓ οὐδὲ ἡμεῖς ἀντιλέγομεν τῇ
-γραφῇ, ὅτι φθαρτὰ ἡμῖν τὰ σώματα καὶ φύσει ῥευστά· τάχα δ̓ ἂν
-καὶ οἷς διελέγετο ὡς ἁμαρτωλοῖς προφητεύοι φθοράν. ὁ σωτὴρ δὲ
-οὐ περὶ τεκνοποιίας εἴρηκεν, ἀλλ̓ εἰς μετάδοσιν κοινωνίας προτρέπων
-τοὺς κτᾶσθαι μόνον τὴν τοῦ πλούτου περιουσίαν, ἐπικουρεῖν ὡς ὑμεῖς ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσεσθε
-ἐργάζεσθε μὴ τὴν
-ἀπολλυμένην βρῶσιν, ἀλλὰ τὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον.
ὁμοίως
-δὲ κἀκεῖνο κομίζουσι τὸ ῥητόν· οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος ἐκείνου οὔτε γαμοῦσιν
-
ἀλλὰ τὸ ἐρώτημα τοῦτο τὸ περὶ νεκρῶν
-ἀναστάσεως καὶ τοὺς πυνθανομένους αὐτοὺς ἐὰν ἀναπεμπάσηταί τις,
-οὐκ ἀποδοκιμάζοντα τὸν γάμον εὑρήσει τὸν κύριον, θεραπεύοντα δὲ
-οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου
οὐ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν ἄλλου
-τινὸς αἰῶνος υἱῶν εἴρηκεν, ἀλλ̓ ἐπ̓ ἴσης τῷ οἱ ἐν τούτῳ γενόμενοι
-τῷ αἰῶνι
, διὰ τὴν γένεσιν υἱοὶ ὄντες, γεννῶσι καὶ γεννῶνται,
-ἐπεὶ μὴ ἄνευ γενέσεώς τις εἷς μὲν οὖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ
-ἐν τοῖς οὐρανοῖς,
ἀλλὰ καὶ ἁπάντων πατὴρ κατὰ τὴν δημιουργίαν
-αὐτός. μὴ καλέσητε οὖν ὑμῖν ἐπὶ τῆς γῆς πατέρα
φησίν, οἷον μὴ
-αἴτιον ἡγήσησθε τὸν σπείραντα ὑμᾶς τὴν κατὰ σάρκα σπορὰν τῆς
-οὐσίας ὑμῶν, ἀλλὰ συναίτιον γενέσεως, μᾶλλον δὲ διάκονον γενέσεως.
-ὁ ἄγαμος
-μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου· ὁ δὲ γαμήσας πῶς ἀρέσει τῇ γυναικί·
τί δέ;
-οὐκ ἔξεστι καὶ τῇ γυναικὶ κατὰ θεὸν ἀρέσκοντας εὐχαριστεῖν τῷ
-θεῷ; οὐχὶ δὲ ἐφεῖται καὶ τῷ γεγαμηκότι σὺν καὶ τῇ συζύγῳ μεριμνᾶν
-ἡ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου, ἵνα
-
, οὕτω καὶ ἡ γεγαμημένη
-τὰ τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὰ τοῦ κυρίου μεριμνᾷ ἐν κυρίῳ, ἵνα ᾖ ἁγία καὶ
-τῷ σώματι καὶ τῷ πνεύματι· ἄμφω γὰρ ἅγιαι ἐν κυρίῳ, ἣ μὲν ὡς
-πᾶν ἁμάρτημα ἐκτὸς τοῦ σώματός
-
εἰ δὲ πορνείαν
-τὸν γάμον τολμᾷ τις λέγειν, πάλιν ἐπὶ τὸν νόμον καὶ τὸν κύριον
-ἀνατρέχων βλασφημεῖ. ὡς γὰρ ἡ πλεονεξία ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν ἐπράθητε
, καὶ πάλιν·
-κατεμιάνθης ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ
, τὴν τε κοινωνίαν μιαρὰν ἡγούμενος
-τὴν ἀλλοτρίῳ σώματι συμπλακεῖσαν καὶ μὴ τῷ κατὰ συζυγίαν εἰς
-βούλομαι οὖν
φησὶ
-νεωτέρας γαμεῖν, τεκνογονεῖν, οἰκοδεσποτεῖν, μηδεμίαν ἀφορμὴν
-διδόναι τῷ ἀντικειμένῳ λοιδορίας χάριν· ἤδη γάρ τινες ἐξετράπησαν
-
ναὶ μὴν καὶ τὸν τῆς μιᾶς γυναικὸς ἄνδρα πάνυ
-ἀποδέχεται, κἂν πρεσβύτερος ᾖ κἂν διάκονος κἂν λαϊκός, ἀνεπιλήπτως
-σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας.
πάλιν τε
-αὖ ὁ σωτὴρ τοὺς Ἰουδαίους γενεὰν
εἰπὼν πονηρὰν καὶ μοιχαλίδα
-διδάσκει μὴ ἐγνωκότας νόμον ὡς ὁ νόμος βούλεται, παραδόσει δὲ τῇ
-τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἐντάλμασιν ἀνθρώπων κατηκολουθηκότας,
-μοιχεύειν τὸν νόμον, οὐχ ὡς ἄνδρα καὶ κύριον τῆς παρθενίας αὐτῶν
-γυναῖκα ἔγημα καὶ οὐ δύναμαι ἐλθεῖν
εἰς τὸ δεῖπνον τὸ
-θεῖον ὑπόδειγμα ἦν εἰς ἔλεγχον τῶν διὰ ἡδονὰς ἀφισταμένων τῆς
-θείας ἐντολῆς, ἐπεὶ τούτῳ τῷ λόγῳ οὔθ̓ οἱ πρὸ τῆς παρουσίας
-δίκαιοι οὔθ̓ οἱ μετὰ τὴν παρουσίαν γεγαμηκότες κἂν ἀπόστολοι ὦσι
-ἐπαλαιώθην ἐν πᾶσι τοῖς ἐχθροῖς μου
, ἐχθροὺς τὰς ἁμαρτίας
-ἀκουέτωσαν· μία δέ τις ἁμαρτία, οὐχ ὁ γάμος, ἀλλ̓ ἡ πορνεία, ἐπεὶ
-καὶ τὴν γένεσιν εἰπάτωσαν ἁμαρτίαν καὶ τὸν τῆς γενέσεως κτίστην.
Τοιούτοις ἐπιχειρεῖ καὶ ὁ τῆς δοκήσεως ἐξάρχων Ἰούλιος
-Κασσιανός. ἐν γοῦν τῷ Περὶ ἐγκρατείας ἢ περὶ εὐνουχίας κατὰ
-λέξιν φησίν· καὶ μηδεὶς λεγέτω ὅτι, ἐπειδὴ τοιαῦτα μόρια ἔσχομεν
-ὡς τὴν μὲν θήλειαν οὕτως ἐσχηματίσθαι, τὸν δὲ ἄρρενα οὕτως, τὴν
-μὲν πρὸς τὸ δέχεσθαι, τὸν δὲ πρὸς τὸ ἐνσπείρειν,
καὶ ἔτι ἐπαγωνιζόμενος τῇ ἀθέῳ δόξῃ ἐπιφέρει·
-μὴ εἶναι ξύλον ἄκαρπον
αὐτούς, μεταλαβὼν ἀπὸ
-τοῦ δένδρου ἐπὶ τὸν κατὰ προαίρεσιν ἄνθρωπον ἑαυτὸν τῆς τοιαύτης
-πῶς δὲ οὐκ ἂν καὶ εὐλόγως τις αἰτιῷτο τὸν σωτῆρα, εἰ
-μετέπλασεν ἡμᾶς καὶ τῆς πλάνης ἀπήλλαξεν καὶ τῆς κοινωνίας τῶν
-μορίων καὶ προσθεμάτων καὶ αἰδοίων;
τὰ παραπλήσια τῷ Τατιανῷ
-κατὰ τοῦτο δογματίζων. ὁ δ̓ ἐκ τῆς Οὐαλεντίνου ἐξεφοίτησε σχολῆς.
-πυνθανομένης τῆς Σαλώμης πότε
-γνωσθήσεται τὰ περὶ ὧν ἤρετο, ἔφη ὁ κύριος· >ὅταν τὸ τῆς αἰσχύνης
-ἔνδυμα πατήσητε καὶ ὅταν γένηται τὰ δύο ἕν καὶ τὸ ἄρρεν μετὰ τῆς
-θηλείας οὔτε ἄρρεν οὔτε θῆλυ.‹
Πρῶτον μὲν οὖν ἐν τοῖς παραδεδομένοις ἡμῖν τέτταρσιν εὐαγγελίοις
-οὐκ ἔχομεν τὸ ῥητόν, ἀλλ̓ ἐν τῷ κατ̓ Αἰγυπτίους. ἔπειτα
-δὲ ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ ὅτι θυμὸν μὲν ἄρρενα ὁρμήν, θήλειαν δὲ τὴν
-ἐπιθυμίαν αἰνίττεται, οἷς ἐνεργήσασι μετάνοια ἕπεται καὶ αἰσχύνη.
-οὐκ ἔνι ἐν ὑμῖν οὐκ ἄρρεν, οὐ θῆλυ.
-
Αὐτίκα βιάζεται τὸν Παῦλον ἐκ τῆς ἀπάτης τὴν γένεσιν
-συνεστάναι λέγειν διὰ τούτων· φοβοῦμαι δὲ μή, ὡς ὁ ὄφις Εὔαν
-ἐξηπάτησεν, φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶν
ἀλλὰ καὶ ὁ κύριος ἐπὶ τὰ πεπλανημένα ὁμολογουμένως
-ἦλθε, πεπλανημένα δὲ οὐκ ἄνωθεν εἰς τὴν δεῦρο γένεσιν?̔κτιστὴ γὰρ ἡ γένεσις καὶ κτίσις τοῦ παντοκράτορος, ὃς οὐκ ἄν ποτε
-πᾶς ὁ βλέπων
-γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν
, οὐκ ἀναμείνας τὸν
-ἐνδύσασθε
-τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ θεὸν κτιζόμενον
, ἡμῖν λέγει
-τοῖς πεπλασμένοις ὑπὸ τῆς τοῦ παντοκράτορος βουλήσεως ὡς πεπλάσμεθα,
-παλαιὸν δὲ χιτῶνας δὲ δερματίνους
ἡγεῖται ὁ Κασσιανὸς τὰ σώματα περὶ ὧν
-οἱ ὑπὸ τῶν γηίνων βασιλευόμενοι καὶ γεννῶσι καὶ γεννῶνται, ›ἡμῶν
-
καλῶς
-οὖν εἰρῆσθαι καὶ ταῦτα ἴσμεν ἡμεῖς, ἐπεὶ ὡς ξένοι καὶ παρεπιδημοῦντες
-πολιτεύεσθαι ὀφείλομεν, οἱ γαμοῦντες ὡς μὴ γαμοῦντες,
-οἱ κτώμενοι ὡς μὴ κτώμενοι, οἱ παιδοποιοῦντες ὡς θνητοὺς γεννῶντες,
-ὡς καταλείψοντες τὰ κτήματα, ὡς καὶ ἄνευ γυναικὸς βιωσόμενοι
-ἐὰν δέῃ, οὐ προσπαθῶς τῇ κτίσει χρώμενοι, μετ̓ εὐχαριστίας
-δ̓ ἁπάσης καὶ μεγαλοφρονοῦντες.
Αὖθίς τε ὅταν φῇ καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι·
-διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω,
οἷον ἐπεξηγούμενος
-ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς.
οὐ γὰρ
-τοῖς ἐγκρατῶς χρωμένοις τῷ γάμῳ ἐπὶ παιδοποιίᾳ διὰ τὴν
-ἀκρασίαν
φησίν, ἀλλὰ τοῖς καὶ πέρα παιδοποιίας προβαίνειν ἐπιθυμοῦσιν,
-ὡς μὴ πολὺ ἐπιπνεύσας ὁ δἰ ἐναντίας ἐκκυμήνῃ τὴν ὄρεξιν
-κρεῖττον γαμεῖν ἢ πυροῦσθαι
, ὅπως ὁ
-ἀνὴρ ἀποδιδῷ τῇ γυναικὶ τὴν ὀφειλὴν καὶ ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί, καὶ μὴ
-ἀποστερῶσιν ἀλλήλους τῆς διὰ τῆς θείας ὃς δ̓ ἂν μὴ μισήσῃ
, φασί, πατέρα ἢ μητέρα
-
οὐ τὸ γένος
-μισεῖν παρακελεύεται· τίμα
, γάρ φησι, πατέρα καὶ μητέρα, ἵνα εὖ
-σοι γένηται,
ἀλλὰ μὴ ἀπάγου, φησίν, ἀλόγοις ὁρμαῖς μηδὲ μὴν τοῖς
-πολιτικοῖς ἔθεσι συνάπτου· οἶκος μὲν γὰρ ἐκ γένους συνίσταται,
-κόσμῳ ἀρέσκειν
ἔφη.
Πάλιν ὁ κύριός φησιν· ὁ γήμας μὴ ἐκβαλλέτω καὶ ὁ μὴ γαμήσας
-μὴ γαμείτω,
ὁ κατὰ πρόθεσιν εὐνουχίας ὁμολογήσας μὴ γῆμαι μὴ λεγέτω ὁ εὐνοῦχος ὅτι ξύλον εἰμὶ ξηρόν· τάδε λέγει ὁ κύριος
-τοῖς εὐνούχοις· ἐὰν φυλάξητε τὰ σάββατά μου καὶ ποιήσητε πάντα
-ὅσα ἐντέλλομαι, δώσω ὑμῖν τόπον κρείττονα υἱῶν καὶ θυγατέρων·
-οἱ ἐκλεκτοί μου οὐ πονέσουσιν εἰς κενὸν οὐδὲ τεκνοποιήσουσιν
-
τῷ
-γὰρ κατὰ λόγον τεκνοποιησαμένῳ καὶ ἀναθρεψαμένῳ καὶ παιδεύσαντι
-ἐν κυρίῳ καθάπερ καὶ τῷ διὰ τῆς ἀληθοῦς κατηχήσεως γεννήσαντι
-κατάραν
-τὴν παιδοποιίαν ἐκδέχονται καὶ οὐ συνιᾶσι κατ̓ αὐτῶν ἐκείνων
-λέγουσαν τὴν γραφήν. οἱ γὰρ τῷ ὄντι τοῦ κυρίου ἐκλεκτοὶ οὐ
-δογματίζουσιν οὐδὲ τεκνοποιοῦσιν τὰ εἰς κατάραν ὥσπερ αἱ αἱρέσεις.
-ξύλον
οὗτος ξηρὸν
ἦν πρότερον,
-ὑπακούσας δὲ τῷ λόγῳ καὶ φυλάξας τὰ σάββατα
κατὰ
-ἀποχὴν ἁμαρτημάτων καὶ ποιήσας τὰς ἐντολὰς ἐντιμότερος ἔσται
-τεκνία,
-φησίν, ὀλίγον ἔτι μεθ̓ ὑμῶν εἰμι,
ὁ διδάσκαλος. διὸ καὶ Παῦλος
-Γαλάταις ἐπιστέλλων φησί· τεκνία μου, οὓς πάλιν ὠδίνω ἄχρις οὗ
-
πάλιν τε αὖ Κορινθίοις γράφων ἐὰν
-γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ
λέγει, ἀλλ̓ οὐ πολλοὺς
-πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα.
-οὐκ εἰσελεύσεται εὐνοῦχος εἰς ἐκκλησίαν θεοῦ
, ὁ ἄγονος
-καὶ ἄκαρπος καὶ πολιτείᾳ καὶ λόγῳ, ἀλλ̓ οἱ μὲν εὐνουχίσαντες ἑαυτοὺς
-διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν
μακάριοι
-οὗτοί εἰσιν οἱ τοῦ κόσμου νηστεύοντες.
Ἐπικατάρατος
δὲ ἡ ἡμέρα ἐν ᾗ ἐτέχθην, καὶ μὴ ἔστω
-ἐπευκτέα
ὁ Ἱερεμίας φησίν, οὐ τὴν γένεσιν ἁπλῶς ἐπικατάρατον
-λέγων, ἀλλ̓ ἀποδυσπετῶν ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασι τοῦ λαοῦ καὶ τῇ
-διὰ τί γὰρ ἐγεννήθην τοῦ βλέπειν κόπους
-καὶ πόνους καὶ διετέλεσαν ἐν αἰσχύνῃ αἱ ἡμέραι μου;
αὐτίκα πάντες
-οἱ κηρύσσοντες τὴν ἀλήθειαν διὰ τὴν ἀπείθειαν τῶν ἀκουόντων
-διὰ τί γὰρ οὐκ ἐγένετο ἡ μήτρα τῆς
-μητρός μου τάφος, ἵνα μὴ ἴδω τὸν μόχθον τοῦ Ἰακὼβ καὶ τὸν κόπον
-
Ἔσδρας ὁ προφήτης λέγει. οὐδεὶς καθαρὸς
-
Ἰώβ φησιν, οὐδ̓ εἰ μία ἡμέρα ἡ ζωὴ αὐτοῦ.
λεγέτωσαν
-ἡμῖν ποῦ ἐπόρνευσεν τὸ ἐν ἁμαρτίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἀνομίαις ἐκίσσησέν
-με ἡ μήτηρ μου
, λέγει μὲν προφητικῶς μητέρα τὴν Εὔαν, ἀλλὰ ζώντων
-Εὔα μήτηρ
ἐγένετο, καὶ εἰ ἐν ἁμαρτίᾳ συνελήφθη, ἀλλ̓ οὐκ αὐτὸς
-εἰ δῶ πρωτότοκα ὑπὲρ ἀσεβείας, καρπὸν κοιλίας μου
-
οὐ διαβάλλει τὸν εἰπόντα αὐξάνεσθε καὶ
-πληθύνεσθε
, ἀλλὰ τὰς πρώτας ἐκ γενέσεως ὁρμάς, καθ̓ ἃς θεὸν οὐ
-ἀσεβείας
λέγει. εἰ δέ τις κατὰ τοῦτο λέγει κακὴν τὴν
-γένεσιν, καὶ κατ̓ ἐκεῖνο εἰπάτω ἀγαθήν, καθὸ ἐν αὐτῇ τὴν ἀλήθειαν
-γινώσκομεν· ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἀγνωσίαν γὰρ
-θεοῦ τινες ἔχουσι,
δηλαδὴ οἱ ἁμαρτάνοντες· ἐπειδὴ ἡ πάλη ἡμῖν
-οὐ πρὸς αἷμα
δυνατοὶ δὲ
-ἐκπειράσαι οἱ κοσμοκράτορες τοῦ σκότους
, διὰ τοῦτο αἱ συγγνῶμαι.
-αὐτό μου τὸ σῶμα ὑποπιέζω καὶ δουλαγωγῶ
-φησίν, ὅτι πᾶς ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται
?̔ἀντὶ
-τοῦ εἰς πάντα ἐγκρατεύεται, οὐ πάντων ἀπεχόμενος, ἀλλ̓ οἷς ἔκρινεν,
-ἐγκρατῶς χρώμενος̓, ἐκεῖνοι μὲν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν,
-ἡμεῖς δὲ ἵνα ἄφθαρτον,
νικῶντες ἐν τῇ πάλῃ, οὐχὶ δὲ ἀκονιτὶ
-
Εἰ δὲ ἡ γένεσις κακόν, ἐν κακῷ λεγόντων οἱ βλάσφημοι
-τὸν γενέσεως μετειληφότα κύριον, ἐν κακῷ τὴν γεννήσασαν παρθένον.
-ὁ ἄνθρωπος παρωμοιώθη τοῖς
-κτήνεσιν
εἰς συνδυασμὸν ἀφικνούμενος· ἀλλ̓ ὅταν ἐπιβαίνειν ἀλλοτρίᾳ
-κοίτῃ ὀργήσας ὡς ἀληθῶς θελήσῃ, ἵπποι θηλυμανεῖς ἐγενήθησαν, ἕκαστος ἐπὶ τὴν γυναῖκα
-
κἂν ἀπὸ τῶν ἀλόγων ζῴων τὴν ἐπιτήδευσιν
-τῆς πᾶσα σὰρξ χόρτος,
-καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· καὶ ὁ· μὲν χόρτος
-ξηραίνεται, τὸ δὲ ἄνθος καταπίπτει· ἀλλὰ τὸ ῥῆμα τοῦ κυρίου
-
τὸ χρῖσαν τὴν ψυχὴν καὶ ἑνῶσαν τῷ πνεύματι. πῶς δ̓ δένδρον γὰρ ζωῆς
, φησὶν
-ὁ προφήτης, ἐν ἐπιθυμίᾳ ἀγαθῇ γίνεται,
διδάσκων ἐπιθυμίας
-ἔγνω
σημασίας παράβασιν ἐντολῆς διδάσκουσαν.
-τοῦ
-ξύλου τῆς ζωῆς
. ἔστιν οὖν κἀκείνου τοῦ ξύλου μεταλαβεῖν τὸν
-τοῦτο δέ φημι, ἀδελφοί, ὅτι
ἡ
-γὰρ ἁμαρτία φθορὰ οὖσα οὐ δύναται κοινωνίαν ἔχειν μετὰ τῆς ἀφθαρσίας,
-ἥτις ἐστὶ δικαιοσύνη. οὕτως ἀνόητοι
, φησίν, ἐστέ; ἐναρξάμενοι
-πνεύματι νῦν σαρκὶ ἐπιτελεῖτε;
Τὴν δικαιοσύνην τοίνυν καὶ τὴν ἁρμονίαν τοῦ σωτηρίου
-σεμνὴν οὖσαν καὶ βεβαίαν οἵ μὲν ἐπέτειναν, ὡς ἐπεδείξαμεν, βλασφήμως
-ἐκδεχόμενοι μετὰ πάσης ἀθεότητος τὴν ἐγκράτειαν, ἐξὸν ἑλέσθαι
-τὴν εὐνουχίαν κατὰ τὸν ὑγιῆ κανόνα μετ̓ εὐσεβείας, εὐχαριστοῦντα
-μὲν ἐπὶ τῇ δοθείσῃ χάριτι, οὐ μισοῦντα δὲ τὴν κτίσιν οὐδὲ ἐξουθενοῦντα
-τοὺς γεγαμηκότας· κτιστὸς γὰρ ὁ κόσμος, κτιστὴ καὶ ἡ
-εὐνουχία, ἄμφω δὲ εὐχαριστούντων ἐν οἷς ἐτάχθησαν, εἰ γινώσκουσι
-ἵπποι θηλυμανεῖς
-τῷ ὄντι γενόμενοι καὶ ἐπὶ ἐπὶ τὰς τῶν πλησίον χρεμετίζοντες
,
-αὐτοί τε ἀκατασχέτως ἐκχεόμενοι καὶ τοὺς πλησίον ἀναπείθοντες
-φιληδονεῖν, ἀθλίως ἐπαΐοντες ἐκείνων τῶν γραφῶν, τὸν σὸν κλῆρον
-
διὰ τούτους ὁ αὐτὸς προφήτης συμβουλεύων
-ἡμῖν λέγει· μὴ πορευθῇς ἐν ὁδῷ μετ̓ αὐτῶν, ἔκκλινον τὸν
-πόδα σου ἐκ τῶν τρίβων αὐτῶν· οὐ γὰρ ἀδίκως ἐκτείνεται δίκτυα
-πτερωτοῖς· αὐτοὶ γὰρ αἱμάτων μετέχοντες θησαυρίζουσιν ἑαυτοῖς
-κακά,
τουτέστι τῆς ἀκαθαρσίας ἀντιποιούμενοι καὶ τοὺς πλησίον τὰ
-ὅμοια ἐκδιδάσκοντες, πολεμισταί, πλῆκται ταῖς οὐραῖς αὐτῶν,
κατὰ
-ὀργῆς τέκνα
, μιαιφόνοι αὐτῶν τε αὐθένται καὶ
-ἐκκαθάρατε τὴν παλαιὰν ζύμην, ἵνα ἦτε
-νέον φύραμα,
ὁ ἀπόστολος ἡμῖν ἐμβοᾷ. καὶ πάλιν ἀσχάλλων ἐπὶ
-τοιούτοις τισὶ διατάττεται μὴ συναναμίγνυσθαι, ἐάν τις ἀδελφὸς
-ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνος ἢ πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢ λοίδορος ἢ
-
ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου
-νόμῳ ἀπέθανον,
λέγει, ἵνα θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι·
-ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ,
ὡς ἔζων κατὰ τὰς ἐπιθυμίας, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ
-Χριστὸς
διὰ τῆς τῶν ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει
-
εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε καὶ εἰς
-πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε,
τῆς ἐναντίας πολιτείας ἀποτρέπων
-ἡμᾶς ὁ κύριος λέγει, ἐπεὶ ἡ καταστροφὴ ἀνδρῶν παρανόμων
-κακή. καὶ αὗταί εἰσιν αἱ ὁδοὶ πάντων τῶν συντελούντων τὰ ἄνομα.
-οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ,
φησὶν ὁ κύριος· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ μὴ
-ἐγεννήθη, ἢ ἕνα τῶν ἐκλεκτῶν μου σκανδαλίσαι· κρεῖττον ἦν αὐτῷ
-περιτεθῆναι μύλον καὶ καταποντισθῆναι εἰς θάλασσαν, ἢ ἕνα τῶν
-ἐκλεκτῶν μου διαστρέψαι·
τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ θεοῦ δἰ αὐτοὺς
-
ὅθεν γενναίως ὁ ἀπόστολος ἔγραψα ὑμῖν
φησὶν
-ἐν τῇ ἐπιστολῇ μὴ συναναμίγνυσθαι πόρνοις
ἕως τὸ δὲ σῶμα οὐ
-
καὶ ὅτι οὐ ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος
-τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν;
ἢ πόρνην τις ἐρεῖ τὴν παρθένον πρὶν ἢ
-καὶ μὴ ἀποστερεῖτε
, φησίν, ἀλλήλους, εἰ μὴ ἐκ συμφώνου
-πρὸς καιρόν,
διὰ τῆς ἀποστερεῖτε
λέξεως τὸ ὀφείλημα τοῦ γάμου,
-τὴν παιδοποιίαν, ἐμφαίνων, ὅπερ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἐδήλωσεν εἰπών,
-τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλὴν ἀποδιδότω, ὁμοίως δὲ καὶ ἡ γυνὴ
-
μεθ̓ ἣν ἔκτισιν κατὰ τὴν οἰκουρίαν καὶ τὴν ἐν Χριστῷ
-πίστιν βοηθός, καὶ ἔτι σαφέστερον εἰπών· τοῖς γεγαμηκόσι παραγγέλλω,
-οὐκ ἐγώ, ἀλλ̓ ὁ κύριος, γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι?̔ἐὰν δὲ καὶ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτὠ καὶ
-ἄνδρα γυναῖκα μὴ ἀφιέναι. τοῖς δὲ λοιποῖς λέγω ἐγώ, οὐχ ὁ κύριος·
-
ἕως νῦν δὲ ἅγιά ἐστι.
τί δὲ λέγουσι πρὸς ταῦτα
-οἱ τοῦ νόμου κατατρέχοντες καὶ τοῦ γάμου ὡς κατὰ νόμον συγκεχωρημένου
-μόνον, οὐχὶ δὲ καὶ κατὰ τὴν διαθήκην τὴν καινήν; τί πρὸς
-ταύτας εἰπεῖν ἔχουσι τὰς νομοθεσίας οἱ τὴν σπορὰν καὶ τὴν γένεσιν
-μυσαττόμενοι; ἐπεὶ καὶ τὸν ἐπίσκοπον τοῦ οἴκου καλῶς προϊστάμενον
-νομοθετεῖ τῆς ἐκκλησίας ἀφηγεῖσθαι, μιᾶς γυναικὸς
συνίστησι συζυγία. πάντα οὖν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς,
-λέγει, τοῖς δὲ μεμιαμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ
-
ἐπὶ δὲ τῆς παρὰ τὸν
-κανόνα ἡδονῆς μὴ πλανᾶσθε
φησίν· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι
-οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται
-οὔτε κλέπται, οὐ μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν θεοῦ
-οὐ κληρονομήσουσιν. καὶ ἡμεῖς μὲν ἀπελουσάμεθα,
οἱ ἐν τούτοις
-γενόμενοι, οἳ δέ, εἰς ταύτην ἀπολούοντες τὴν ἀσέλγειαν, ἐκ σωφροσύνης
-εἰς πορνείαν βαπτίζουσι, ταῖς ἡδοναῖς καὶ τοῖς πάθεσι χαρίζεσθαι
-δογματίζοντες, ἀκρατεῖς ἐκ σωφρόνων εἶναι διδάσκοντες καὶ
-τὴν ἐλπίδα τὴν σφῶν ταῖς τῶν μορίων ἀναισχυντίαις προσανέχοντες,
-ἀποκηρύκτους εἶναι τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ, ἀλλ̓ οὐκ ἐγγράφους τοὺς
-φοιτητὰς παρασκευάζοντες, ψευδωνύμου γνώσεως προσηγορίᾳ τὴν
-τὸ λοιπόν,
-ἀδελφοί, ὅσα ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ,
-ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ὅσα
-καὶ ἐμάθετε
καὶ ὁ Πέτρος
-ἐν τῇ ἐπιστολῇ τὰ ὅμοια λέγει· ἃ καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ ἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα
-ὥστε τὴν πίστιν ὑμῶν καὶ ἐλπίδα
-εἶναι εἰς θεόν, τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἡγνικότες ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας,
-
Ἀλλὰ γὰρ πέρα τοῦ δέοντος ἡ πρὸς τοὺς ψευδωνύμους τῆς γνώσεως -ὑποκριτὰς ἀναγκαία γενομένη ἀπήγαγεν ἡμᾶς καὶ εἰς μακρὸν -ἐξέτεινε τὸν λόγον ἀντιλογία. ὅθεν καὶ ὁ τρίτος ἡμῖν τῶν κατὰ -τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν γνωστικῶν ὑπομνημάτων Στρωματεὺς τοῦτο -ἔχει τὸ πέρας.
Ἀκόλουθον δὴ οἶμαι περί τε μαρτυρίου διαλαβεῖν καὶ τίς ὁ τεφιλοσοφητέον δούλῳ τε
-
Τελειωθείσης τοίνυν τῆς προθέσεως ἡμῖν ἁπάσης ἐν οἷς, ἐὰν
-θελήσῃ τὸ πνεῦμα, ὑπομνήμασι πρὸς τὴν κατεπείγουσαν ἐξυπηρετοῦμεν
-χρείαν?̔πολλὴ γὰρ ἡ τῶν προλέγεσθαι ὀφειλομένων τῆς ἀληθείας
-ἀνάγκἠ, τότε δὴ τὴν τῷ ὄντι γνωστικὴν φυσιολογίαν μέτιμεν,
-τὰ μικρὰ πρὸ τῶν μεγάλων μυηθέντες μυστηρίων, ὡς μηδὲν ἐμποδὼν
-τῇ θείᾳ ὄντως ἱεροφαντίᾳ γίνεσθαι προκεκαθαρμένων καὶ προδιατετυπωμένων
-τῶν προϊστορηθῆναι καὶ προπαραδοθῆναι δεόντων.
-
Ἔστω δὲ ἡμῖν τὰ ὑπομνήματα, ὡς πολλάκις εἴπομεν, διὰ χρυσὸν γὰρ οἱ διζήμενοι
, φησὶν Ἡράκλειτος, γῆν
-πολλὴν ὀρύσσουσι καὶ εὑρίσκουσιν ὀλίγον,
οἱ δὲ τοῦ χρυσοῦ ὄντως
-γένους τὸ συγγενὲς μεταλλεύοντες εὑρήσουσι τὸ πολὺ ἐν ὀλίγῳ·
-εὑρήσεις ἐὰν ζητήσῃς
. χαλεπὸν οὖν τῷ ὄντι
-ὡς ἔοικεν λανθάνον καλὸν ἐξευρεῖν, ἐπεὶ τῆς ἀρετῆς ἱδρὼς
-πρόκειται,
-
-
-
-
μακρὸς δὲ καὶ ὄρθιος οἶμος ἐς αὐτὴν
-
καὶ τρηχὺς τὸ πρῶτον· ἐπὴν δ̓ εἰς ἄκρον ἵκηται,
-
ῥηιδίη δἢπειτα πέλει, χαλεπή περ ἐοῦσα.
-στενὴ
γὰρ τῷ ὄντι καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς
κυρίου, καὶ βιαστῶν
-ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ
ὅθεν ζήτει
φησὶ καὶ εὑρήσεις,
τῆς
-ὥσπερ τὸ παμβότανον τοῦ ἀγροῦ,
φησὶν ἡ
-
-
-
ἦν μὲν γὰρ οἰὸς μαλλός, ἦν δ̓
σπονδή
ἐνῆν δὲ παγκάρπεια συμμιγὴς ὀλαῖς
λίπος τ̓ ἐλαίου καὶ τὸ ποικιλώτατον
-
ξανθῆς μελίσσης κηρόπλαστον ὄργανον.
-
-
-
σῦκα, ἔλαιον, ἰσχάδας, μέλι
-
-
-
σὺ μὲν εἰρεσιώνην, οὐ γεωργίαν λέγεις,
-
-
-
εἰρεσιώνη σῦκα φέρει καὶ πίονας ἄρτους
-
καὶ μέλι ἐν κοτύλῃ καὶ ἔλαιον ἀναψήσασθαι.
-
οἱ πολλοὶ δὲ τῇ τῶν χειμώνων καταστάσει ὁμοίαν ἔχουσι τὴν
-διάθεσιν ἀνέδραστόν τε καὶ ἀλόγιστον.
-
-
-
-
-
Πολλὰ ἀπιστία δέδρακεν ἀγαθὰ μέμνασο ἀπιστεῖν
φησίν· ἄρθρα ταῦτα τῶν φρενῶν.
-ἠλάττωσας αὐτόν
, φησί, βραχύ τι παῤ ἀγγέλους·
οὐ γὰρ ἐπὶ
-τοῦ κυρίου ἐκδέχονται τὴν γραφήν?̔καίτοι κἀκεῖνος σάρκα ἔφερεν̓,
-ἐπὶ δὲ τοῦ τελείου καὶ γνωστικοῦ τῷ χρόνῳ εἰς ὑπακοὴν
-πίστεως εἰς
̓, ἑαυτὸν δὲ διὰ φιλίαν τὴν πρὸς τὸν θεὸν φιλόσοφον.
-διελέγετο
γοῦν Μωυσεῖ
, φησίν, ὁ θεὸς ὡς φίλος φίλῳ.
-ἴσθι
, φησί, πρὸς τὸν μύρμηκα, ὦ
-
ὁ Σολομὼν λέγει· εἰ γὰρ ἑκάστου
-τῆς οἰκείας φύσεως ἔργον ἓν καὶ βοὸς ὁμοίως καὶ ἵππου καὶ
-διὰ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας,
ὡς οἱ
-κατατρέχοντες τοῦ νόμου φασί, καὶ ›ἄχρι νόμου ἁμαρτία ἦν ἐν
-
ἀντᾴδομεν αὐτοῖς. ὅταν
-γὰρ ἀφέλῃς τὸ αἴτιον τοῦ φόβου, τὴν ἁμαρτίαν, ἀφεῖλες τὸν φόβον,
-πολὺ δὲ ἔτι δικαίῳ γὰρ οὐ
ἡ γραφή φησιν. καλῶς οὖν Ἡράκλειτος
-δίκης ὄνομα
φησὶν οὐκ ἂν ᾔδεσαν, εἰ ταῦτα μὴ ἦν,
Σωκράτης
-ὁ ἀγαπῶν τὸν πλησίον
-κακὸν οὐκ ἐργάζεται· τὸ γὰρ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις,
-καὶ εἴ τις ἑτέρα ἐντολή, ἐν τούτῳ μόνῳ ἀνακεφαλαιοῦται τῷ λόγῳ,
-
ταύτῃ που ἀγαπήσεις
-
φησὶν ἐξ ὅλης καρδίας σου, καὶ ἀγαπήσεις
-τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.
εἰ δὴ ὁ τὸν πλησίον ἀγαπῶν
-κακὸν οὐκ ἐργάζεται καὶ πᾶσα ἐντολὴ ἐν τούτῳ ἀνακεφαλαιοῦται,
-τῷ ἀγαπᾶν τὸν πλησίον, αἱ τὸν φόβον ἐπαρτῶσαι ἐντολαὶ ἀγάπην,
-ὥστε ὁ νόμος ἅγιος
καὶ τῷ ὄντι πνευματικός
ἐστι κατὰ
-ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε
-τῆς ἁμαρτίας,
φησὶν ὁ ἀπόστολος, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ.
-τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε; ἐφ̓ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε· τὸ γὰρ τέλος
-ἐκείνων θάνατος. νῦν δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας, δουλωθέντες
-δὲ τῷ θεῷ, ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ
-τέλος ζωὴν αἰώνιον. τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ
-δὲ χάρισμα τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ
-ἡμῶν.
Κινδυνεύει τοίνυν δεδεῖχθαι θάνατος μὲν εἶναι ἡ ἐν σώματι κοινωνία
-τῆς ψυχῆς ἁμαρτητικῆς οὔσης, ζωὴ δὲ ὁ χωρισμὸς τῆς ἁμαρτίας.
-δἰ ἐσόπτρου
τὴν γνῶσιν
-τοῦ θεοῦ κατοψόμενον·
-
-
-
ἥμισυ γάρ τ̓ ἀρετῆς ἀποαίνυται εὐρύοπα Ζεὺς
-
ἀνέρος, εὖτ̓ ἄν μιν κατὰ δούλιον ἦμαρ ἕλῃσι.
-ἐμοὶ
γὰρ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ
-τῷ κόσμῳ
λέγει, βιῶ δὲ ἤδη ἐν σαρκὶ ὢν ὡς ἐν οὐρανῷ
-πολιτευόμενος.
Ὅθεν εἰκότως καλούμενος ὁ γνωστικὸς ὑπακούει ῥᾳδίως καὶ
-τῷ τὸ σωμάτιον αἰτοῦντι φέρων προσδίδωσι καὶ τὰ πάθη, προαποδυόμενος
-τοῦ σαρκίου ταῦτα, οὐχ ὑβρίζων τὸν πειράζοντα, παιδεύων δέ,
-οἶμαι, καὶ ἐλέγχων,
-
-
-
-
ἐξ οἵης τιμῆς καὶ οἵου μήκεος ὄλβου,
-τιμίῳ
-
τοὺς ἀπίστους δυσωπῶν. οὗτος οὖν φίλε κασίγνητε
ποιητικῶς τε ἀκούσας πρὸς τοῦ σωτῆρος
-ὃς ἂν καταλείψῃ πατέρα ἢ μητέρα
-ἢ ἀδελφοὺς
καὶ τὰ ἑξῆς ἕνεκεν τοῦ εὐαγγελίου καὶ τοῦ ὀνόματός
-μου
μακάριος οὑτοσί, οὐ τὴν ἁπλῆν ἐμφαίνων μαρτυρίαν, ἀλλὰ τὴν
-γνωστικήν, ὡς κατὰ τὸν κανόνα τοῦ εὐαγγελίου πολιτευσάμενος διὰ
-
Εἶτα Ἡράκλειτος μέν φησιν ἀρηιφάτους θεοὶ τιμῶσι καὶ ἄνθρωποι,
-καὶ Πλάτων ἐν τῷ πέμπτῳ τῆς Πολιτείας γράφει· τῶν
-
-
Θαυμάζειν δὲ ἄξιον καὶ τῶν Στωικῶν οἵτινές φασι μηδὲν
-τὴν ψυχὴν ὑπὸ τοῦ σώματος διατίθεσθαι μήτε πρὸς κακίαν ὑπὸ τῆς
-νόσου μήτε πρὸς ἀρετὴν ὑπὸ τῆς ὑγιείας· ἀλλ̓ ἀμφότερα ταῦτα λέγουσιν
-τέ ἐστι
-παράδειγμα ἀγαθὸν ἀναγεγραμμένος, δυσωπῶν τὸν πειράσαντα, εὐλογῶν
-τὸν πλάσαντα, φέρων οὕτω τὰ δεύτερα ὡς καὶ τὰ πρότερα,
-διδάσκων εὖ μάλα τοῖς περιστατικοῖς ἅπασιν οἷόν τε εἶναι καλῶς
-ὥστε τοὺς δεσμούς μου
φησὶ φανεροὺς ἐν Χριστῷ γενέσθαι ἐν
-ὅλῳ τῷ πραιτωρίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσι, καὶ τοὺς πλείονας τῶν
-ἀδελφῶν ἐν κυρίῳ πεποιθότας τοῖς δεσμοῖς μου περισσοτέρως τολμᾶν
-ἀφόβως τὸν λόγον τοῦ θεοῦ λαλεῖν
, ἐπεὶ καὶ τὰ μαρτύρια
-ὅσα γὰρ ἐγράφη,
-λέγει, εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν ἐγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς
-καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν τῆς
-παρακλήσεως.
Ἔοικε δέ πως παρούσης ἀλγηδόνος ἡ ψυχὴ νεύειν ἀπ̓ αὐτῆς καὶ
-τίμιον ἡγεῖσθαι τὴν ἀπαλλαγὴν τῆς παρούσης ὀδύνης. ἀμέλει κατ̓
-ἐκεῖνο καιροῦ καὶ μαθημάτων ῥᾳθυμεῖ, ὁπηνίκα καὶ αἱ ἄλλαι ἀπημέληνται
-θλῖψιν
, γάρ φησιν ὁ
-ἀπόστολος, τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι, ἐγὼ δὲ ὑμῶν φείδομαι.
-θέλω γὰρ ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι πρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπάρεδρον
-
τούτων οὖν ἀνθεκτέον οὐ δἰ αὐτά, ἀλλὰ
-διὰ τὸ σῶμα, ἡ δὲ τοῦ σώματος ἐπιμέλεια διὰ τὴν ψυχὴν γίνεται,
-τούτῳ τῷ λόγῳ
- ἔπειτα δὲ εἴ
-τινας μὲν αἱρούμεθα τῶν ἡδονῶν, τινὰς δὲ φεύγομεν, οὐ πᾶσα ἡδονὴ
-
-
-γράφει,
-
-
ὑγιαίνειν μὲν ἄριστον ἀνδρί,
-
-
-
δεύτερον δὲ φυὰν καλὸν γενέσθαι,
-
τρίτον δὲ πλουτεῖν ἀδόλως.
-
-
-
χρὴ πενίην φεύγοντα καὶ εἰς βαθυκήτεα πόντον
-
ῥιπτεῖν καὶ πετρέων, Κύρνε, κατ̓ ἠλιβάτων.
-ὁ πλοῦτος
φησί, ? πλέον
-
αὐτίκα πρὸς τῶν
-ποιητῶν τυφλὸς ἐκ γενετῆς κηρύττεται·
-
-
-φησὶν ὁ Χαλκιδεὺς Εὐφορίων.
-
-
καί οἱ γείνατο κοῦρον, ὃς οὐκ ἠλέκτορα εἶδεν,
-
-
-
κακὸν οὖν ἦν τι παίδευμα εἰς εὐανδρίαν
-
ὁ πλοῦτος ἀνθρώποισιν αἵ τ̓ ἄγαν τρυφαί,
-
-
-
ἡ πενία σοφίαν ἔλαχε διὰ τὸ συγγενές.
-
-
-ὥς φησιν ὁ Σοφοκλῆς.
οὔκουν μόνον τοῦτο νόμισμα λευκὸς ἄργυρος
-
ἢ χρυσός ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀρετὴ βροτοῖς,
-
Ὁ σωτὴρ ἡμῶν ὁ ἅγιος καὶ ἐπὶ τῶν πνευματικῶν καὶ ἐπὶ μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης
-μακάριοι δὲ καὶ οἱ πτωχοὶ
εἴτε πνεύματι εἴτε περιουσίᾳ
-ἐξουσίαν
-τέκνα θεῦ γενέσθαι
καὶ ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων περιπατεῖν
-ὁ γὰρ εὑρὼν τὴν
-ψυχὴν
ἢν
-μόνον τὸ ἐπίκηρον ἡμῶν ἐπιβάλωμεν τῇ τοῦ θεοῦ ἀφθαρσίᾳ. θέλημα
-δὲ τοῦ θεοῦ ἐπίγνωσις τοῦ θεοῦ. ἥτις ἐστὶ κοινωνία ἀφθαρσίας.
-αὐτὸν οὕτω στερήσειεν αὐτόν, ὡς μηκέτι ἀπολελεῖφθαι αὐτῷ μηδὲ
-πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ δεῦρο ἀκολούθει
-
τουτέστιν τοῖς ὑπὸ τοῦ κυρίου λεγομένοις ἕπου. ὑπάρχοντα
-μίσθιοι
κέκληνται, καὶ μή τί γε ἐνταῦθα τὸ καθ̓ ὁμοίωσιν
-καὶ εἰκόνα
ἀνακύπτει, ἵν̓ οἳ μὲν κατὰ τὴν πρὸς τὸν σωτῆρα ὁμοίωσιν
-συμπολιτεύωνται, οἱ δὲ ἐξ εὐωνύμων ἱστάμενοι κατὰ τὴν τούτων
-οὐδεὶς
-δύναται δυσὶ δουλεύειν κυρίοις, θεῷ καὶ μαμωνᾷ
, τὴν φιλαργυρίαν
-αἱ ἀλώπεκες ἄρα φωλεοὺς
-ἔχουσι.
τοὺς ἀμφὶ τὸν μεταλλευόμενον καὶ γεωρυχούμενον διατρίβοντας
-πλοῦτον κακοήθεις ἀνθρώπους καὶ γηγενεῖς ἀλώπεκας προσεῖπεν.
-ὑπάγετε, εἴπατε τῇ ἀλώπεκι
-ταύτῃ, ἰδού, ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ἀποτελῶ σήμερον καὶ
-
πετεινὰ
γὰρ οὐρανοῦ
τοὺς
-οὐρανῷ τῶν ἄλλων ὀρνέων διακεκριμένους, καθαροὺς τῷ ὄντι, τοὺς
-εἶδον
, γάρ φησι, τὸν ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον
-καὶ ἐπαιρόμενον ὡς τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου, καὶ παρῆλθον,
λέγει
-ἡ γραφή, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν· καὶ ἐζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ
-τόπος αὐτοῦ. φύλασσε ἀκακίαν καὶ ἴδε εὐθύτητα, ὅτι ἔστιν ἐγκατάλειμμα
-
οὗτος δ̓ ἂν εἴη ὁ ἀνυποκρίτως ἐξ ὅλης
-ὁ γὰρ λαὸς ὁ ἕτερος
-τοῖς χείλεσι τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτοῦ πόρρω
-τῷ στόματι αὐτῶν εὐλογοῦσι, τῇ δὲ καρδίᾳ αὐτῶν καταρῶνται·
-ἠγάπησαν αὐτὸν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τῇ γλώσσῃ αὐτῶν ἐψεύσαντο
-αὐτόν. ἡ δὲ καρδία αὐτῶν οὐκ εὐθεῖα μετ̓ αὐτοῦ, οὐδὲ ἐπιστώθησαν
-
διὰ τοῦτο ἄλαλα γενηθήτω
-
-
ταπεινοφρονούντων γάρ ἐστιν ὁ Χριστός,
-οὐκ ἐπαιρομένων ἐπὶ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ. μὴ θησαυρίζετε
-ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει
-καὶ κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι,
τάχα μὲν τοὺς φιλοκτήμονας
-διορύσσουσι
τὸν λογισμὸν
-καὶ τὸν ὅλον ἄνθρωπον, ὁ δὲ τῷ ὄντι θησαυρὸς ἡμῶν ἔνθα ἡ συγγένεια
-βαλλάντιον μὴ παλαιούμενον
,
-ἐφόδιον ζωῆς ἀιδίου, θησαυρὸς ἀνέκλειπτος ἐν οὐρανῷ
, ὅτι ἐλεῶν
-
φησὶ κύριος. λέγει δὲ ταῦτα καὶ τοῖς θέλουσι
-διὰ τὴν δικαιοσύνην πτωχεῦσαι· ἀκηκόασι γὰρ διὰ τῆς ἐντολῆς, ὅτι
-πλατεῖα καὶ εὐρύχωρος ὁδὸς ἀπάγει εἰς τὴν ἀπώλειαν καὶ πολλοὶ
-
· οὐ περὶ ἄλλου τινός, ἀλλὰ περὶ ἀσωτίας
-καὶ φιλογυνίας, φιλοδοξίας, φιλαρχίας καὶ τῶν ὁμοίων διαλέγεται
-παθῶν· ἄφρον,
γὰρ οὕτως ἔφη, ὅτι τῇ νυκτὶ ταύτῃ ἀπαιτοῦσί
-
καὶ τὰ μὲν τῆς
-ἐντολῆς ὧδε ἔχει κατὰ λέξιν· φυλάσσεσθε τοίνυν ἀπὸ πάσης πλεονεξίας,
-ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ τὰ ὑπάρχοντά ἐστιν ἡ ζωὴ αὐτοῦ.
-τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν
-δὲ
διὰ τοῦτο λέγω· μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί
-φάγητε, μηδὲ τῷ σώματι τί περιβάλητε· ἡ γὰρ ψυχὴ πλείων ἐστὶ
-
καὶ πάλιν· οἶδεν γὰρ ὁ
-πατὴρ ὑμῶν ὅτι χρῄζετε τούτων ἀπάντων· ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν
-βασιλείαν τῶν οὐρανῶν καὶ τὴν δικαιοσύνην, ταῦτα γὰρ μεγάλα, τὰ
-
καὶ περὶ τὸν βίον, ταῦτα προστεθήσεται ὑμῖν.
ἆῤ οὐκ
-ἄντικρυς τὸν γνωστικὸν μεθέπειν ἡμᾶς παρακελεύεται βίον ἔργῳ τε
-καὶ λόγῳ ζητεῖν τὴν ἀλήθειαν προτρέπει; πλούσιον τοίνυν οὐ τὴν
-δόσιν, ἀλλὰ τὴν προαίρεσιν λογίζεται ὁ παιδεύων τὴν ψυχὴν Χριστός.
-ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν
-
φάναι, κύριε, καὶ εἴ τινός τι
-ἐσυκοφάντησα, τετραπλοῦν ἀποδίδωμι.
ἐφ̓ οὗ καὶ ὁ σωτὴρ εἶπεν·
-ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν σήμερον τὸ ἀπολωλὸς εὗρεν.
πάλιν
-τε αὖ θεασάμενος εἰς τὸ γαζοφυλάκιον τὸν μὲν πλούσιον ἀναλόγως
-τῇ κτήσει βεβληκότα, τὴν δὲ χήραν χαλκοῦς δύο πλεῖον ἔφη τὴν
-χήραν βεβληκέναι πάντων· ὃ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ περισσεύματος, ἣ δὲ
-μακάριοι
φησὶν οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι
-
πραεῖς δέ εἰσιν οἱ τὴν ἄσπειστον μάχην τὴν
-ἐν τῇ ψυχῇ καταπεπαυκότες θυμοῦ καὶ ἐπιθυμίας καὶ τῶν τούτοις
-ὑποβεβλημένων εἰδῶν. πραεῖς δὲ τοὺς κατὰ προαίρεσιν, οὐ κατ̓
-ὃς γὰρ ἂν δέξηται
, φησί, προφήτην εἰς
-ὄνομα προφήτου, μισθὸν προφήτου λήψεται, καὶ ὃς ἂν δέξηται δίκαιον
-εἰς ὄνομα δικαίου, μισθὸν δικαίου λήψεται, καὶ ὃς ἂν δέξηται
-ἕνα τῶν μαθητῶν τούτων τῶν μικρῶν, τὸν μισθὸν οὐκ ἀπολέσει.
-διὰ
-οἳ δὲ δὴ ἂν δόξωσι διαφερόντως
-πρὸς τὸ ὁσίως βιῶναι προκεκρίσθαι,
φησὶν ὁ Πλάτων,
-οὗτοί εἰσιν οἱ τῶνδε μὲν τῶν ἐν τῇ γῇ ἐλευθερούμενοί τε καὶ ἀπαλλαττόμενοι
-ὥσπερ δεσμωτηρίων, ἄνω δὲ εἰς καθαρὰν οἴκησιν ἀφικνούμενοι·
-τούτων δὲ
-αὐτῶν οἱ ἐν φιλοσοφίᾳ ἱκανῶς καθηράμενοι ἄνευ τε σωμάτων ζῶσι
-
καίτοι σχήματά τινα περιτίθησι
-καὶ
-εἰς οἰκήσεις ἔτι τούτων καλλίους ἀφικνοῦνται, ἃς οὔτε ῥᾴδιον δηλῶσαι
-
ὅθεν εἰκότως μακάριοι
-
οἱ γὰρ μετανοήσαντες
-ἐφ̓ οἷς κακῶς προβεβιώκασιν, εἰς τὴν κλῆσιν παρέσονται·
-μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται.
ὁ δὲ ἔλεος
-οὐχ ᾗ τινες τῶν φιλοσόφων ὑπειλήφασι, λύπη ἐπ̓ ἀλλοτρίαις ἔλεον
, γάρ φησι, θέλω καὶ οὐ θυσίαν.
ἐλεήμονας δ̓ εἶναι βούλεται
-οὐ μόνον τοὺς ἔλεον ποιοῦντας, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐθέλοντας
-ἐλεεῖν, κἂν μὴ δύνωνται, οἷς κατὰ προαίρεσιν τὸ ἐνεργεῖν πάρεστιν·
-
Ἐπεὶ δὲ τῶν ἀπαγόντων εἰς τὴν τελείωσιν τῆς σωτηρίας ὁδοὶ
-εὑρίσκονται δύο, ἔργα καὶ γνῶσις, μακαρίους εἶπεν τοὺς καθαροὺς
-
Μακάριοι
τοίνυν οἱ εἰρηνοποιοί.
τὸν ἀντιστρατηγοῦντα
-νόμον τῷ φρονήματι τοῦ νοῦ ἡμῶν, τοῦ θυμοῦ τὰς ἀπειλὰς καὶ τῆς
-ἐπιθυμίας τὰ δελέατα τά τε ἄλλα πάθη, ὅσα πολεμεῖ τὸν λογισμόν,
-τιθασεύσαντες καὶ ἐξημερώσαντες, οἱ μετ̓ ἐπιστήμης ἔργων τε ἀγαθῶν
-καὶ λόγου ἀληθοῦς καταβιώσαντες εἰς υἱοθεσίαν ἀποκατασταθήσονται
-
Κεφάλαιον δ̓, οἶμαι, πάσης ἀρετῆς κύριος παιδεύων ἡμᾶς τὸ
-δεῖν γνωστικώτερον δἰ ἀγάπην τὴν πρὸς τὸν θεὸν θανάτου καταφρονεῖν·
-μακάριοι
, φησίν, οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι
-αὐτοὶ υἱοὶ θεοῦ κληθήσονται,
ἢ ὥς τινες τῶν μετατιθέντων τὰ
-εὐαγγέλια· μακάριοι
, φησίν, οἱ δεδιωγμένοι ὑπὲρ τῆς δικαιοσύνης,
-
καὶ μακάριοί ἐστε, ὅταν
-οἱ ἄνθρωποι μισήσωσιν ὑμᾶς, ὅταν ἀφορίσωσιν, ὅταν ἐκβάλωσι τὸ
-
ἐὰν μὴ
-βδελυσσώμεθα δηλονότι τοὺς διώκοντας καὶ ὑπομένωμεν τὰς παῤ
-
Εἶτα ὁ μὲν ψευσάμενος καὶ ἑαυτὸν ἄπιστον δείξας καὶ μεταστὰς
-εἰς τὴν τοῦ διαβόλου στρατείαν ἐν τίνι, οἰόμεθα, ἔστι κακῷ;
-ζωὴ ἦν τὸ φῶς
. ὀλιγοπίστους τούτους οὐ λέγει, ἀλλὰ
-ἀπίστους καὶ ὑποκριτάς, τὸ μὲν ὄνομα ἐπιγεγραμμένους, τὸ δ̓ εἶναι
-τί με λέγετε· κύριε κύριε,
φησί, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;
ὁ μὲν
-γὰρ τοῖς χείλεσιν ἀγαπῶν λαός, τὴν δὲ καρδίαν μακρὰν ἔχων ἀπὸ
-τοῦ κυρίου ἄλλος ἐστίν, ἄλλῳ πεπεισμένος, καὶ ἑκὼν τούτῳ ἑαυτὸν
-εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν,
λέγει. ὁ σπείρων εἰς
-
Τοῖς δὲ ἀθλίοις τῶν ἀνθρώπων θάνατος εἶναι ὁ βιαιότατος ἡ
-δἰ αἵματος μαρτυρία τοῦ κυρίου δοκεῖ, οὐκ εἰδόσι τῆς ὄντως οὔσης
-ζωῆς ἀρχὴν εἶναι τὴν τοιαύτην τοῦ θανάτου πύλην. καὶ οὔτε τὰς
-τιμὰς τὰς μετὰ θάνατον τῶν ὁσίως βεβιωκότων οὔτε τὰς κολάσεις
-τῶν ἀδίκως καὶ ἀσελγῶς πεπολιτευμένων συνεῖναι βούλονται, οὐκ
-ἐκ τῶν ἡμετέρων μόνον λέγω γραφῶν?̔σχεδὸν γὰρ πᾶσαι αἱ ἐντολαὶ
-ταῦτα μηνύουσιν̓, ἀλλ̓ οὐδὲ τῶν οἰκείων ἐθέλουσιν ὑπακοῦσαι λόγων.
-ἦν γὰρ
καὶ Πλάτων ἐν Φαίδωνι ἕρμαιον ὁ θάνατοςεἰ μὲν γὰρ
-ἦν ὁ θάνατος τοῦ παντὸς ἀπαλλαγή,
καὶ τὰ ἑξῆς.
-ἁπλῆν οἶμον εἰς
-Ἅιδου φέρειν
, ὁδοὶ δὲ πολλαὶ αἱ ἀπάγουσαι,
-
-
ἄγετε?̔φησίν̓, ἄνδρες ἀμαυρόβιοι, φύλλων γενεᾷ προσόμοιοι,
-
ὀλιγοδρανέες, πλάσματα κηροῦ, σκιοειδέα φῦλα, ἀμενηνοί,
-
ἀπτῆνες, ἐφημέριοι.
-αὕτα φύσις ἀνθρώπων, ἀσκοὶ πεφυσημένοι.
-τὸ πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής·
-διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς θεὸν
ὁ ἀπόστολος ἐξηγεῖται,
-τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται, οὐδὲ γὰρ δύναται·
-
καὶ ἐπεκδιηγούμενος
-ἐπιφέρει, ἵνα μὴ ὡς Μαρκίων ἀχαρίστως ἐκδέξηταί τις τὴν δημιουργίαν
-κακήν· εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δἰ ἁμαρτίαν,
-
πάλιν τε αὖ· εἰ γὰρ
-
οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν θεὸν
-πάντα συνεργεῖ εἰς τὸ ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσι.
-ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισεν συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ
-αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς· οὓς δὲ
-προώρισεν, τούτους καὶ ἐκάλεσεν· οὓς δὲ ἐκάλεσεν, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν·
-οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασεν.
ὁρᾷς δἰ ἀγάπην
-τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη
-οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει τις, τί καὶ ἐλπίζει; εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν
-
ἀλλ̓ εἰ καὶ πάσχομεν
-διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι,
φησὶν ὁ Πέτρος. τὸν δὲ φόβον αὐτῶν
-μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε, κύριον δὲ τὸν Χριστὸν ἁγιάσατε ἐν
-ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι
-ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος, ἀλλὰ
Κἄν τις ἐρεσχελῶν λέγῃ· καὶ πῶς οἷόν τέ ἐστι τὴν σάρκα τὴν
-ἀσθενῆ πρὸς τὰς δυνάμεις καὶ τὰ πνεύματα τῶν ἐξουσιῶν ἀνθίστασθαι;
-ἔτι σοῦ λαλοῦντος
, φησίν, ἐρεῖ· ἰδοὺ πάρειμι.
ὅρα τὸν
-μὴ ξενίζεσθε τοίνυν
,
-ὁ Πέτρος λέγει, τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρὸς πειρασμὸν ὑμῖν γινομένῃ,
-ὡς ξένου ὑμῖν συμβαίνοντος, ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ
-παθήμασι, χαίρετε, ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ
-χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι. εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι,
-ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ τὸ τοῦ θεοῦ πνεῦμα ἐφ̓ ὑμᾶς ἀναπαύεται·
-καθάπερ γέγραπται ὅτι ἕνεκεν σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν,
-ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς. ἀλλ̓ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν
-διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς.
-
-
-
-
ἃ δ̓ ἐκπυθέσθαι τῆς ἐμῆς χρῄζεις φρενός,
-
οὔτ̓ ἂν καταίθων οὔτε κρατὸς ἐξ ἄκρου
-
δεινοὺς καθιεὶς πρίονας εἰς ἄκρους πόδας
-
πύθοἰ ἂν, οὐδ̓ εἰ δεσμὰ πάντα προσβάλοις,
-
-
-
οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύσσων τάδε·
-καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται
-εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν. λέγει γοῦν
-
εἰκότως
-οὖν Σιμωνίδης γράφει·
-
-
-
-
ἔστι τις λόγος
-
τὰν Ἀρετὰν ναίειν δυσαμβάτοις ἐπὶ πέτραις,
-
νυμφᾶν δέ μιν θοᾶν χορὸν ἁγνὸν ἀμφέπειν·
-
οὐδὲ πάντων βλεφάροις θνατῶν ἔσοπτος,
-
ᾧ μὴ δακέθυμος
ἵκῃ τ̓ ἐς ἄκρον ἀνδρείᾳ.
-
-
-
νέων δὲ μέριμναι σὺν πόνοις εἱλισσόμεναι
-
δόξαν εὑρίσκουσι, λάμπει δὲ χρόνῳ
-
ἔργα μετ̓ αἰθέρα λαμπευθέντα.
-
-
-
τῷ πονοῦντι δ̓ ἐκ θεῶν
-
ὀφείλεται τέκνωμα τοῦ μόροι γὰρ μέζονες μέζονας μοίρας λαγχάνουσι
καθ̓ Ἡράκλειτον.
-
-
-
-
τίς δ̓ ἔστι δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις ὤν;
-οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ θεὸς πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλὰ
-δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ. μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ
-μαρτύριον τοῦ κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ,
τῷ Τιμοθέῳ
-ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν·
εἰ δὲ ὁ θεὸς τῆς
-ἐλπίδος
οὗτός ἐστιν ᾧ μαρτυροῦμεν, ὥσπερ οὖν ἐστι, τὴν ἐλπίδα
-ἡμῶν ὁμολογοῦμεν εἰς τὴν ἐλπίδα σπεύδοντες· οἱ δὲ μεστοὶ τῆς
-ἀγαθωσύνης πεπληρωμένοι
, φησί, πάσης τῆς γνώσεως.
Ἰνδῶν οἱ φιλόσοφοι Ἀλεξάνδρῳ λέγουσι τῷ Μακεδόνι· σώματα
-μὲν μετάξεις ἐκ τόπου εἰς τόπον, ψυχὰς δ̓ ἡμετέρας οὐκ ἀναγκάσεις
-ποιεῖν ἃ μὴ βουλόμεθα. πῦρ ἀνθρώποις μέγιστον κολαστήριον·
-
κἀντεῦθεν Ἡράκλειτος ἓν ἀντὶ πάντων
-κλέος ᾑρεῖτο τοῖς δὲ πολλοῖς παραχωρεῖν ὁμολογεῖ κεκορῆσθαι
-ὅκωσπερ κτήνεσι
.
-
-
-
τοῦδ̓ οὕνεκα οἶκον στεγανὸν ἐξευρήκαμεν
-
λευκόν τε ὀρύττειν ἄργυρον σπείρειν τε γῆν,
-
τά τε ἄλλα ὅσα ἡμεῖς ὀνόμασιτοῦτο δὲ γινώσκομεν, ὅτι ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος ἡμῶν
-συνεσταύρωται, ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς
ἀῤ οὐκ ἐμφανῶς κἀκεῖνα ἐπιφέρει ὁ
-ἀπόστολος δεικνὺς τὸν καταισχυμμὸν τῆς πίστεως παρὰ τοῖς πολλοῖς;
-δοκῶ γάρ, ὁ θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν ὡς
-ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ καὶ ἀγγέλοις καὶ
-
-πάντα στέγει καὶ πάντα ὑπομένει
·
-παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε
, φησίν. ὁ μὲν οὖν
-πρῶτος βαθμὸς τῆς σωτηρίας ἡ μετὰ φόβον διδασκαλία, δἰ ἣν ἀπεχόμεθα
-τῆς ἀδικίας, δεύτερος δὲ ἡ ἐλπίς, δἰ ἣν ἐφιέμεθα τῶν βελτίστων,
-τελειοῖ δὲ ἡ ἀγάπη, ὡς προσῆκόν ἐστι, γνωστικῶς ἤδη
-παιδεύουσα.
Ἕλληνες γὰρ οὐκ οἶδ̓ ὅπως ἀνάγκῃ δεδωκότες ἀλόγῳ τὰ συμβαίνοντα
-
-
-
ἅ γ̓ οὖν παραινῶ, ταῦτά μου δέξαι, γύναι.
ἔφυ μὲν οὐδεὶς ὅστις οὐ πονεῖ βροτῶν,
-
θάπτει τε τέκνα καὶ ἕτερα σπείρει νέα,
-
αὐτός τε θνῄσκει. καὶ τάδ̓ ἄχθονται βροτοί.
-
-
-
ταῦτα δεῖ
-
στέγειν ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν·
-
οὐ δεινὸν οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς.
-
-πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη· μείζων δὲ τούτων
-
ἀμέλει πάντα ἔξεστιν, ἀλλ̓ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα
-ἔξεστιν, ἀλλ̓ οὐ πάντα οἰκοδομεῖ
, φησὶν ὁ ἀπόστολος. καὶ μηδεὶς
-τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸ τοῦ ἑτέρου
, ὡς ποιεῖν ὁμοῦ
-τοῦ κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς
, ὡμολόγηται, ἀλλ̓ ἡ
-συνείδησιν δὲ λέγω οὐχὶ
-τὴν ἑαυτοῦ, ἀλλὰ τὴν τοῦ ἑτέρου. ἵνα τί γὰρ ἡ ἐλευθερία μου κρίνεται
-ὑπὸ ἄλλης συνειδήσεως; εἰ ἐγὼ χάριτι μετέχω. τί βλασφημοῦμαι
-ὑπὲρ οὗ ἐγὼ εὐχαριστῶ; εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι
-
ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες
-οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα· τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατείας
-ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλὰ δυνατὰ τῷ θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων,
-λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ
-
τούτοις ὁ γνωστικὸς τοῖς ὅπλοις κορυσσόμενος,
-ὦ κύριε, φησί, δὸς περίστασιν καὶ λάβε ἐπίδειξιν, ἴτω τὸ δεινὸν
-τοῦτο, κινδύνων ὑπερφρονῶ διὰ τὴν πρὸς σὲ ἀγάπην·
-
-
-
-
ὁθούνεκ̓ ἀρετὴ τῶν ἐν ἀνθρώποις μόνη
-
οὐκ ἐκ θυραίων τἀπίχειρα λαμβάνει,
-
αὐτὴ δ̓ ἑαυτὴν ἆθλα τῶν πόνων ἔχει.
-ἐνδύσασθε οὖν, ὡς ἐκλεκτοὶ τοῦ θεοῦ ἅγιοι καὶ ἠγαπημένοι, σπλάγχνα
-οἰκτιρμῶν, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν,
-ἐπὶ πᾶσι δὲ τούτοις τὴν ἀγάπην, ὅ ἐστι σύνδεσμος τῆς τελειότητος.
-
οἱ ἐν
-σώματι
ἐπεὶ οὐ μόνον ? Αἰσώπιοι καὶ Μακεδόνες
-καὶ Λάκωνες στρεβλούμενοι ἐκαρτέρουν, ὥς φησιν Ἐρατοσθένης
-ἐν τοῖς Περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν, ἀλλὰ καὶ Ζήνων ὁ Ἐλεάτης ἀναγκαζόμενος
-κατειπεῖν τι τῶν ἀπορρήτων ἀντέσχεν πρὸς τὰς βασάνους
-οὐδὲν ἐξομολογούμενος, ὅς γε καὶ τελευτῶν τὴν γλῶσσαν ἐκτρώγων
-προσέπτυσε τῷ τυράννῳ, ὃν οἳ μὲν Νέαρχον, οἳ δὲ Δημύλον προσαγορεύουσιν.
-πτίσσε
ἐπιβοῶντος τὸν Ἀναξάρχου
-θύλακον· Ἀνάξαρχον γὰρ οὐ πτίσσεις
, ὁπηνίκα πρὸς τοῦ
-τυράννου ὑπέροις σιδηροῖς ἐπτίσσετο.
Οὔτ̓ οὖν ἡ τῆς εὐδαιμονίας ἐλπὶς οὔθ̓ ἡ πρὸς τὸν θεὸν ἀγάπη
-δυσανασχετεῖ πρὸς τὰ ὑποπίπτοντα, μένει δὲ ἐλευθέρα, κἂν θηρίοις
-τοῖς ἀγριωτάτοις, κἂν τῷ παμφάγῳ ὑποπέσῃ πυρί, κἂν κατακτείνηται
-βασάνοις τυραννικαῖς, τῆς θείας ἀπαρτωμένη φιλίας ἀδούλωτος
-ἄνω περιπολεῖ, τὸ σῶμα παραδοῦσα τοῖς τούτου μόνου θέλω γὰρ ὑμᾶς
, φησὶν ὁ ἀπόστολος, εἰδέναι ὅτι
-παντὸς ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός, κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ.
-οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός. πλὴν οὔτε
-
ὡς γὰρ
-σώφρονα τὸν ἄνδρα καὶ τῶν ἡδονῶν κρείττονα δεῖν εἶναί φαμεν,
-οὕτω καὶ τὴν γυναῖκα σώφρονά τε ὁμοίως ἀξιώσαιμεν λέγω δέ· πνεύματι
-περιπατεῖτε καὶ ἐπιθυμίαν σαρκὸς οὐ μὴ τελέσητε
, ἡ ἀποστολικὴ
-συμβουλεύει ἐντολή· ἡ γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος, τὸ
-δὲ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός. ταῦτα
οὖν ἀντίκειται
οὐχ ὡς κακὸν
-ἵνα μὴ ἃ
-ἂν θέλητε ταῦτα ποιῆτε.
φανερὰ δέ ἐστι τὰ ἔργα τῆς σαρκός,
-ἅτινά ἐστι πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, εἰδωλολατρεία, φαρμακεῖαι,
-ἔχθραι, ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθίαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις, φθόνοι,
-μέθαι, κῶμοι, καὶ τὰ ὅμοια τούτοις, ἃ προλέγω ὑμῖν καθὼς καὶ
-προεῖπον, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν.
-ὁ δὲ καρπὸς τοῦ πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη,
-μακροθυμία, χρηστότης, ἐγκράτεια, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης.
-σάρκα
, οἶμαι, τοὺς ἁμαρτωλούς, ὡς πνεῦμα
τοὺς δικαίους εἴρηκεν.
-
-
-
Κρῆσσα κύων ἐλάφοιο κατ̓ ἴχνιον ἔδραμε Γοργώ.
-
-
-
πᾶσα γὰρ ἀνδρὸς κακίων ἄλοχος,
-
κἂν ὁ κάκιστος
-
γήμῃ τὴν εὐδοκιμοῦσαν·
-
-
-
οὐ μὲν γὰρ κρεῖσσον καὶ ἄρειον
-
ἢ ὅθ̓ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον
-
ἀνὴρ ἠδὲ γυνή.
-κύριος κεφαλὴ τοῦ ἀνδρός,
-κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ,
κύριος ὁ ἀνὴρ τῆς γυναικός, εἰκὼν καὶ
-
ὑπάρχων. διὸ καὶ ἐν τῇ πρὸς Ἐφεσίους γράφει· ὑποτασσόμενοι
-ἀλλήλοις ἐν φόβῳ θεοῦ· αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν
-ὡς τῷ κυρίῳ, ὅτι ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικὸς ὡς καὶ ὁ Χριστὸς
-κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, αὐτὸς ὁ σωτὴρ τοῦ σώματος. ἀλλ̓ ὡς ἡ ἐκκλησία
-ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτως καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις
-
κἀν τῇ πρὸς Κολοσσαεῖς αἱ γυναῖκες
φησίν, ὑποτάσσεσθε
-τοῖς ἀνδράσιν, ὡς ἀνήκει ἐν κυρίῳ. οἱ ἄνδρες, ἀγαπᾶτε τὰς
-γυναῖκας καὶ μὴ πικραίνεσθε πρὸς αὐτάς. τὰ τέκνα, ὑπακούετε τοῖς
-γονεῦσι κατὰ πάντα· τοῦτο γὰρ εὐάρεστον τῷ κυρίῳ. οἱ πατέρες,
-
ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος,
-περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ
-
εἰκὼν δὲ τῆς οὐρανίου ἐκκλησίας ἡ
-ἐπίγειος, ὅπερ εὐχόμεθα καὶ ἐπὶ γῆς γενέσθαι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ
-ἐνδυσάμενοι σπλάγχνα οἰκτιρμοῦ, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην,
-πραότητα, μακροθυμίαν, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων καὶ
-χαριζόμενοι ἑαυτοῖς, ἐάν τις πρός τινα ἔχῃ μομφήν· καθὼς καὶ ὁ
-
οὐδὲν γὰρ κωλύει πολλάκις τὴν αὐτὴν
-παρατίθεσθαι γραφὴν εἰς ἐντροπὴν Μαρκίωνος, ἤν πως μεταβάληται
-πεισθείς, εὐχάριστον δεῖν μαθὼν τὸν πιστὸν εἶναι τῷ δημιουργῷ
-θεῷ τῷ καλέσαντι ἡμᾶς καὶ εὐαγγελισαμένῳ ἐν σώματι.
Σαφῶς ἡμῖν ἐκ τούτων ἡ ἐκ πίστεως ἑνότης καὶ τίς ὁ τέλειος
-δέδεικται, ὥστε καὶ ἀκόντων τινῶν καὶ τὰ πλεῖστα ἐνισταμένων,
-κἂν κολάσεις ἐπαρτῶνται πρὸς τοῦ ἀνδρὸς ἢ πρὸς τοῦ δεσπότου,
-ἐν ἐκείνοις κεχαρισμένον· ἃ δὲ
-αὑτῶν μᾶλλον ἤ τινων ἑτέρων, ταῦτα ἂν ἡμῖν γίγνοιτο μετὰ τῆς
-μήτε νέος τις ὢν μελλέτω φιλοσοφεῖν,
-μήτε γέρων ὑπάρχων κοπιάτω φιλοσοφῶν. οὔτε γὰρ ἄωρος
-
ὥραν ἢ παρεληλυθέναι τὴν
-ὥραν ὅμοιός ἐστι τῷ λέγοντι πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ μήπω παρεῖναι
-τὴν ὥραν. ὥστε φιλοσοφητέον καὶ νεωτέρῳ
Περὶ δὲ τοῦ μαρτυρίου διαρρήδην ὁ κύριος εἴρηκεν, καὶ τὰ
-διαφόρως γεγραμμένα συντάξωμεν· λέγω δὲ ὑμῖν, πᾶς ὃς ἐὰν ὁμολογήσῃ
-ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
-ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ· τὸν δὲ
-ἀρνησάμενόν με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀπαρνήσομαι αὐτὸν ἔμπροσθεν
-
ὃς γὰρ ἂν ἐπαισχυνθῇ με ἢ τοὺς ἐμοὺς λόγους
-ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
-ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς
-
πᾶς οὖν ὅστις ἐὰν ὁμολογήσῃ
-ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν
-
ὅταν δὲ φέρωσιν ὑμᾶς
-εἰς τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μὴ προμεριμνᾶτε
-πῶς ἀπολογηθῆτε ἢ τί εἴπητε· τὸ γὰρ ἅγιον πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς
-ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ τί δεῖ εἰπεῖν.
Τοῦτον ἐξηγούμενος τὸν τόπον Ἡρακλέων ὁ τῆς Οὐαλεντίνου
-σχολῆς δοκιμώτατος κατὰ λέξιν φησὶν ὁμολογίαν εἶναι τὴν μὲν ἐν
-ἡ μὲν οὖν ἐν φωνῇ ὁμολογία
-καὶ ἐπὶ τῶν ἐξουσιῶν γίνεται, ἣν μόνην, φησίν, ὁμολογίαν ἡγοῦνται
-εἶναι οἱ πολλοὶ οὐχ ὑγιῶς, δύνανται δὲ ταύτην τὴν ὁμολογίαν καὶ
-
διόπερ ἀρνήσασθαι αὐτὸν οὐδέποτε
-δύνανται· ἀρνοῦνται δὲ αὐτὸν οἱ μὴ ὄντες ἐν αὐτῷ.
Ταῦτα μὲν ὁ Ἡρακλέων· καὶ τὰ μὲν ἄλλα φαίνεται ὁμοδοξεῖν
-ἡμῖν κατὰ τὴν περικοπὴν ταύτην, ἐκεῖνο δὲ οὐκ ἐπέστησεν ὅτι εἰ
-καὶ μὴ πράξει τινὲς καὶ τῷ βίῳ ὡμολόγησαν τὸν Χριστὸν ἔμπροσθεν
-τῶν ἀνθρώπων, τῷ μέντοι κατὰ φωνὴν ὁμολογεῖν ἐν δικαστηρίοις
-καὶ μέχρι θανάτου βασανιζομένους μὴ ἀρνεῖσθαι ἀπὸ διαθέσεως πεπιστευκέναι
-τὸ
-πνεῦμα τοῦ πατρὸς
ἐν ἡμῖν μαρτυρεῖ, πῶς ἔτι ὑποκριταί, οὓς φωνῇ
-ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται·
-θεὸν οὖν ὁμολογοῦσί
τινες εἰδέναι
κατὰ τὸν ἀπόστολον,
-τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται, βδελυκτοὶ ὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ
-πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι,
οἳ δέ, ἐκφεύξεσθε
ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ
-κύριος ἐξῃτήσατο ὑμᾶς ὁ σατανᾶς
λέγει σινιάσαι· ἐγὼ δὲ παρῃτησάμην.
-
Ἐπὰν δ̓ ἔμπαλιν εἴπῃ ὅταν διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ,
-φεύγετε εἰς τὴν ἄλλην,
οὐχ ὡς κακὸν ἄνθρωπον θεοῦ
εἰς θεὸν ἁμαρτάνει, καὶ τοῦ ἀποκτειννύντος αὐτὸν
-ἔνοχος καθίσταται ὁ ἑαυτὸν προσάγων τῷ δικαστηρίῳ· οὗτος δ̓ ἂν
-εἴη ὁ μὴ περιστελλόμενος τὸν διωγμόν, ἁλώσιμον διὰ θράσος παρέχων
-ἑαυτόν. οὗτός ἐστι τὸ
Ναί, φασίν, εἰ κήδεται ὑμῶν ὁ θεός, τί δήποτε διώκεσθε
-καὶ φονεύεσθε; ἢ αὐτὸς ὑμᾶς εἰς τοῦτο ἐκδίδωσιν; ἡμεῖς δὲ οὐχ οὕτως
-ὑπολαμβάνομεν τοῖς περιστατικοῖς περιπίπτειν ἡμᾶς τὸν κύριον βουληθῆναι,
-ἀλλὰ προφητικῶς τὰ συμβήσεσθαι μέλλοντα προειρηκέναι,
-ὡς διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ διωχθησόμεθα. φονευθησόμεθα, ἀνασκινδυλευθησόμεθα.
-
Διὰ τί δὲ οὐ βοηθεῖσθε διωκόμενοι; εἰ ᾔδεσαν
-δὲ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀλήθειαν, πάντες μὲν ἂν ἐπεπήδων τῇ ὁδῷ,
-φῶς
οὖσα τοῦ
-
, ἐλέγχει τὴν ἀπιστίαν. ἐμὲ μὲν γὰρ Ἄνυτός τε καὶ Μέλητος
-ἀποκτείνειεν μέντ̓ ἄν, βλάψειεν δ̓ ἂν οὐδ̓ ὁπωστιοῦν· οὐ γὰρ οἶμαι
-
ὥστε
-θαρροῦντα ἡμῶν ἕκαστον λέγειν· κύριος ἐμοὶ βοηθός, οὐ φοβηθήσομαι·
-τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος;
δικαίων γὰρ ψυχαὶ ἐν χειρὶ
-θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος.
Βασιλείδης δὲ ἐν τῷ εἰκοστῷ τρίτῳ τῶν Ἐξηγητικῶν περὶ
-φημὶ
-γάρ
εἶθ̓ ὑποβὰς πάλιν
-ἐπιφέρει· ὡς οὖν τὸ νήπιον οὐ προημαρτηκὸς ἢ ἐνεργῶς μὲν οὐχ
-ἡμαρτηκὸς οὐδέν, ἐν ἑαυτῷ
εἶθ̓ ὑποβὰς καὶ περὶ τοῦ κυρίου ἄντικρυς
-ὡς περὶ ἀνθρώπου λέγει· τῷ δὲ τὸ ἁμαρτῆσαι ἔχον, ἐπὰν ὑποβληθῇ
-τῷ παθεῖν, εὐεργετεῖται τε, πολλὰ κερδαῖνον δύσκολα, οὑτωσὶ δὴ
-κἂν τέλειος μηδὲν ἡμαρτηκὼς ἔργῳ τύχῃ, δέ, ἃν πάθῃ, τοῦτο
-ἔπαθεν ἐμφερῶς τῷ νηπίῳ· ἔχων μὲν ἐὰν μέντοι παραλιπὼν τούτους
-ἅπαντας τοὺς λόγους ἔλθῃς ἐπὶ τὸ δυσωπεῖν με διὰ προσώπων
-τινῶν, εἰ τύχοι, λέγων, ὁ δεῖνα οὖν ἥμαρτεν, ἔπαθεν γὰρ ὁ δεῖνα,
-ἐὰν μὲν ἐπιτρέπῃς, ἐρῶ, οὐχ ἥμαρτεν μέν, ὅμοιος δὲ ἦν τῷ πάσχοντι
-
ἀλλὰ τῷ Βασιλείδῃ ἡ
-ὑπόθεσις προαμαρτήσασάν φησι τὴν ψυχὴν ἐν ἑτέρῳ βίῳ τὴν κόλασιν
-ὑπομένειν ἐνταῦθα, τὴν μὲν ἐκλεκτὴν ἐπιτίμως διὰ μαρτυρίου, τὴν
-ἄλλην δὲ καθαιρομένην οἰκείᾳ κολάσει. καὶ πῶς τοῦτο ἀληθὲς ἐφ̓
-ἡμῖν κειμένου τοῦ ὁμολογῆσαι καὶ κολασθῆναι ἢ μή; καθελῶ
-γοῦν φησι, τὸν τοῖχον καὶ ἔσται εἰς καταπάτημα
̓, τοῦτο γάρ ἐστι τὸ θέλημα
-τοῦ θεοῦ
φησίν, ὁ ἁγιασμὸς ὑμῶν, ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ τῆς πορνείας,
-εἰδέναι ἕκαστον ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι ἐν ἁγιασμῷ
-καὶ τιμῇ, μὴ ἐν πάθει ἐπιθυμίας καθάπερ καὶ τὰ ἔθνη τὰ μὴ εἰδότα
-τὸν κύριον, τὸ μὴ ὑπερβαίνειν καὶ πλεονεκτεῖν ἐν τῷ πράγματι τὸν
-ἀδελφὸν αὐτοῦ, διότι ἔκδικος ὁ κύριος περὶ πάντων τούτων, καθὼς
-
διὰ τοῦτον οὖν τὸν ἁγιασμὸν ἡμῶν οὐκ ἐκωλύθη
-
Καὶ περὶ μὲν τούτων πολὺς ὁ λόγος, ὃν ἐν ὑστέρῳ σκοπεῖν
-ἀποκείσεται κατὰ καιρὸν διαλαμβάνουσιν. Οὐαλεντῖνος δὲ ἔν τινι
-ἀπ̓ ἀρχῆς ἀθάνατοί ἐστε καὶ τέκνα ζωῆς
-ἐστε αἰωνίας καὶ τὸν θάνατον ἠθέλετε μερίσασθαι εἰς ἑαυτούς, ἵνα
-δαπανήσητε αὐτὸν καὶ ἀναλώσητε, καὶ ἀποθάνῃ ὁ θάνατος ἐν ὑμῖν
-
φύσει γὰρ
-σῳζόμενον γένος ὑποτίθεται καὶ αὐτὸς ἐμφερῶς τῷ Βασιλείδῃ, ἄνωθεν
-δὲ ἡμῖν δεῦρο τοῦτο δὴ τὸ διάφορον γένος ἐπὶ τὴν τοῦ θανάτου
-καθαίρεσιν ἥκειν, θανάτου δὲ γένεσιν ἔργον εἶναι τοῦ κτίσαντος
-οὐδεὶς
-ὄψεται τὸ πρόσωπον τοῦ θεοῦ καὶ ζήσεται
ὡς θανάτου αἰτίου.
-ὁπόσον ἐλάττων ἡ εἰκὼν τοῦ ζῶντος προσώπου, τοσοῦτον ἥσσων
-
τὸν μὲν γὰρ
-Δημιουργὸν ὡς θεὸν καὶ πατέρα κληθέντα εἰκόνα τοῦ ἀληθινοῦ θεοῦ
-καὶ προφήτην προσεῖπεν, ζωγράφον δὲ τὴν Σοφίαν, ἧς τὸ πλάσμα
-ἡ εἰκών, εἰς δόξαν τοῦ ἀοράτου, ἐπεὶ ὅσα ἐκ συζυγίας προέρχεται,
-καὶ καθ̓ ὅλου ὃ
-ἐμπνεῖται τῇ ψυχῇ, τῇ εἰκόνι τοῦ πνεύματος, καὶ καθόλου τὰ ἐπὶ
-τοῦ Δημιουργοῦ λεγόμενα τοῦ κατ̓ εἰκόνα
γενομένου, ταῦτ̓ ἐν
-εἰκόνος αἰσθητῆς μοίρᾳ ἐν τῇ Γενέσει περὶ καὶ τοῦτο
φησὶν ἀπὸ θεοῦ· ὅτι ὑμῖν
-ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ
-
εἰ δὲ σπένδεται
-ἐπὶ τῇ θυσίᾳ καὶ τῇ λειτουργίᾳ τῆς πίστεως
χαίρων καὶ συγχαίρων,
-οὐδένα γὰρ
-ἔχω
φησὶν ἰσόψυχον, ὅστις γνησίως τὰ περὶ ὑμῶν μεριμνήσει· οἱ
-πάντες γὰρ τὰ ἑαυτῶν ζητοῦσιν, οὐ τὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Μὴ τοίνυν ψυχικοὺς ἐν ὀνείδους μέρει λεγόντων ἡμᾶς οἱ προειρημένοι,
-ἀλλὰ καὶ οἱ ἐχθροὶ δὴ τῶν ἐντολῶν αἷς
-μὴ δὲ ὑπακηκόασι, γενόμενοι, ὥσπερ φίλοι οἱ ὑπακηκοότες, οἳ μὲν διὰ
-τὴν οἰκείωσιν, οἳ δὲ διὰ τὴν ἀπαλλοτρίωσιν τὴν ἐκ προαιρέσεως
-
Ὅση δὲ καὶ χρηστότης· ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν
-λέγει, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ
-τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμῖν
καὶ τὰ ὅμοια· οἷς προστίθησιν· ἵνα γένησθε
-υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς
, τὴν ἐξομοίωσιν
-ἴσθι εὐνοῶν τῷ
-ἀντιδίκῳ σου ταχύ, ἕως ὅτου εἶ ἐν τῇ ὁδῷ μετ̓ αὐτοῦ·
ἀντίδικος
-δὲ οὐ τὸ σῶμα, ὥς τινες βούλονται, ἀλλ̓ ὁ διάβολος?̔καὶ οἱ τούτῳ
-ἐξομοιούμενοἰ, ὁ συνοδεύων ἡμῖν δἰ ἀνθρώπων τῶν ζηλούντων τὰ
-τοῖς τοῦ Χριστοῦ,
-ἐν δὲ τοῖς τοῦ διαβόλου καταγινομένους ἔργοις· γέγραπται γάρ· μή
-ποτε παραδῷ σε τῷ κριτῇ, ὁ κριτὴς δὲ τῷ ὑπηρέτῃ
τῆς ἀρχῆς τοῦ
-πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος
, ὁ κατ̓ ἐπιφορὰν τῶν
-διωκόντων, οὔτε ζωή
, ἡ κατὰ τὸν βίον τοῦτον, οὔτε ἄγγελοι
,
-οἱ ἀποστάται, οὔτε ἀρχαί
?̔ἀρχὴ δὲ τῷ Σατανᾷ ὁ βίος ὃν εἵλετο·
-τοιαῦται γὰρ αἱ κατ̓ αὐτὸν ἀρχαί τε καὶ ἐξουσίαι τοῦ σκότους̓.
-οὔτε τὰ ἐνεστῶτα
, ἐν οἷς ἐσμεν κατὰ τὸν τοῦ βίου χρόνον, ὡς
-οὔτε ὕψωμα
-οὔτε βάθος, οὔτε τις κτίσις ἑτέρα
κατ̓ ἐνέργειαν τὴν οἰκείαν ἀνθρώπῳ
-ἀντιπράττειν τῇ πίστει τοῦ προαιρουμένῳ?̔κτίσις δὲ συνωνύμως
-καὶ ἐνέργεια λέγεται ἔργον ἡμέτερον οὖσἀ· ἡ τοιάδε ἐνέργεια οὐ
-δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ
-Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν
. ἔχεις συγκεφαλαίωσιν γνωστικοῦ μάρτυρος.
Οἴδαμεν δὲ ὅτι πάντες γνῶσιν ἔχομεν
τὴν κοινὴν ἐν τοῖς
-κοινοῖς καὶ τὴν ὅτι εἷς θεός· πρὸς πιστοὺς γὰρ ἐπέστελλεν· ὅθεν
-ἐπιφέρει· ἀλλ̓ οὐκ ἐν πᾶσιν ἡ γνῶσις
περὶ τῶν εἰδωλοθύτων
γνῶσιν οὐκ ἐν πᾶσι
-μή πως ἡ ἐξουσία ἡμῶν πρόσκομμα τοῖς ἀσθενέσι
-
κἂν φάσκωσι
-πᾶν τὸ ἐν μακέλλῳ πωλούμενον ἀγοράζειν δεῖ
, κατὰ πεῦσιν ἐπάγοντες
-τὸ μηδὲν ἀνακρίνοντες
ἐπ̓ ἴσης τῷ ἀνακρίνοντες, γελοίαν
-πάντα
φησὶ τὰ ἄλλα
-ὠνεῖσθε ἐκ μακέλλου μηδὲν ἀνακρίνοντες
, καθ̓ ὑπεξαίρεσιν τῶν
-δηλουμένων κατὰ τὴν ἐπιστολὴν τὴν καθολικὴν τῶν ἀποστόλων
-ἁπάντων, σὺν τῇ εὐδοκίᾳ τοῦ ἁγίου πνεύματος, τὴν γεγραμμένην
-μὲν ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων, διακομισθεῖσαν δὲ εἰς τοὺς πιστοὺς
-δἰ αὐτοῦ διακονοῦντος τοῦ Παύλου· ἐμήνυσαν γὰρ ἐπάναγκες
-ἀπέχεσθαι
ἕτερον οὖν ἐστι τὸ εἰρημένον
-πρὸς τοῦ ἀποστόλου· μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν
φησίν, ἀλλὰ πάντα στέγομεν, ἵνα
-
ἤτοι φορτία περιάγοντες,
-δέον εὐλύτους εἰς πάντα εἶναι, ἢ ὑπόδειγμα τοῖς θέλουσιν
-ἐγκρατεύεσθαι γινόμενοι, μὴ οἰκοδομουμένοις εἰς τὸ ἀδεῶς τὰ παρατιθέμενα
-ἐσθίειν καὶ ὡς ἔτυχεν ὁμιλεῖν τῇ γυναικί· μάλιστα δὲ τοὺς
-τηλικαύτην οἰκονομίαν πεπιστευμένους
ὑπόδειγμα τοῖς μανθάνουσιν
-ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν
-ἐμαυτὸν ἐδούλωσα,
φησίν, ἵνα τοὺς πάντας κερδήσω,
καὶ πᾶς δὲ
-ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται·
ἀλλὰ τοῦ κυρίου ἡ γῆ καὶ
-
διὰ τὴν συνείδησιν
οὖν ἀφεκτέον ὧν ἀφεκτέον.
-συνείδησιν δὲ λέγω οὐχὶ τὴν ἑαυτοῦ,
γνωστικὴ γάρ, ἀλλὰ
-τὴν τοῦ ἑτέρου,
ἵνα μὴ κακῶς οἰκοδομηθῇ ἀμαθίᾳ μιμούμενος ὃ μὴ
-ἵνα τί γὰρ
-ἡ ἐλευθερία μου κρίνεται ὑπὸ ἄλλης συνειδήσεως; εἰ ἐγὼ χάριτι μετέχω,
-
ὅσα ὑπὸ τὸν κανόνα τῆς πίστεως
-ποιεῖν ἐπιτέτραπται.
Καρδίᾳ μὲν πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται
-εἰς σωτηρίαν. λέγει γοῦν ἡ γραφή· ›πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ̓
-αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.‹
τοῦτ̓ ἔστι τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὃ
-κηρύσσομεν, ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς τὸ ῥῆμα τῷ στόματί σου ὅτι κύριος
-Ἰησοῦς καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ θεὸς ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ
-
ἄντικρυς τελείαν δικαιοσύνην ὑπογράφει ἔργῳ
-τε καὶ θεωρίᾳ πεπληρωμένην. εὐλογητέον οὖν τοὺς διώκοντας·
-
ἡ γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τὸ
-μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁγιότητι καὶ εἰλικρινείᾳ
-θεὸν ἔγνωμεν, δἰ ὀλίγης ταύτης προφάσεως τὸ τῆς ἀγάπης ἔργον
-ἐνδεικνύμενοι, ὅτι οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ, ἀλλ̓ ἐν χάριτι θεοῦ
-
ταῦτα μὲν περὶ τῆς γνώσεως ὁ ἀπόστολος·
-τὴν δὲ κοινὴν διδασκαλίαν τῆς πίστεως ὀσμὴν γνώσεως
-ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον
-ἡμέρας τὸ αὐτὸ κάλυμμα τοῖς πολλοῖς ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς
-διαθήκης μένει, μὴ ἀνακαλυπτόμενον
κατὰ τὴν πρὸς τὸν κύριον
-γεννήματα
-ἐχιδνῶν
τοὺς τοιούτους ἐκάλεσεν, τοὺς φιληδόνους, τοὺς γαστρὶ
-καὶ αἰδοίοις δουλεύοντας, καὶ τὰς ἀλλήλων διὰ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας
-τεκνία, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ
-γλώσσῃ,
ἀλλ̓ ἐν ἔργῳ
-
εἰ
-δὲ ἀγάπη ὁ θεός, ἀγάπη καὶ ἡ θεοσέβεια· φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ
-ἀγάπῃ, ἀλλ̓ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον.
αὕτη ἐστὶν ἡ
-
πάλιν τε αὖ τῷ
-γνωστικῷ ποθοῦντι γενέσθαι γέγραπται· ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν
-
-πίστεως γάρ, οἶμαι, τελειότης πρὸς τὴν κοινὴν διαστέλλεται πίστιν.
-ἐγὼ γὰρ ἔμαθον ἐν οἷς εἰμι αὐτάρκης εἶναι.
-οἶδα καὶ ταπεινοῦσθαι, οἶδα καὶ περισσεύειν· ἐν παντὶ καὶ ἐν πᾶσι
-μεμύημαι, καὶ χορτάζεσθαι καὶ πεινᾶν, καὶ περισσεύειν καὶ ὑστερεῖσθαι,
-πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με
, τοῦτο δὲ καὶ πρὸς ἐντροπὴν
-ἀναμιμνῄσκεσθε δὲ
-τὰς πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε
-παθημάτων, τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσι θεατριζόμενοι,
-τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτως ἀναστρεφομένων γενηθέντες. καὶ γὰρ
-τοῖς δεσμοῖς μου συνεπαθήσατε, καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων
-ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε γινώσκοντες ἔχειν ἑαυτοὺς κρείττονα
-
εἶτά σοι σμῆνος ὑποδειγμάτων θείων παρίστησιν.
-ἦ γὰρ οὐ πίστει, φησί, δἰ ὑπομονῆς κατώρθωσαν οἱ ἐμπαιγμῶν
-καὶ μαστίγων πεῖραν
λαβόντες, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς;
-ἐλιθάσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον,
-περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι,
-κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι
-
ἀπολείπεται νοεῖν τὸ κατὰ παρασιώπησιν εἰρημένον μόνοι.
-περὶ ἡμῶν
-ἀγαθὸς γὰρ ἦν, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. τοιγαροῦν καὶ
-ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος
ἅγιον καὶ διειδὲς
-μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν,
-δἰ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς
-
ὅτι μὲν οὖν μίαν
-σωτηρίαν λέγει ἐν Χριστῷ τῶν δικαίων καὶ ἡμῶν, σαφῶς μὲν εἴρηκεν
-μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν
-τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν· πίστει
-κατέλιπεν Αἴγυπτον, μὴ φοβηθεὶς τὸν θυμὸν τοῦ βασιλέως· τὸν γὰρ
-ἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησεν.
ἡ θεία σοφία περὶ τῶν μαρτύρων
-ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι καὶ ἐλογίσθη κάκωσις
-ἡ ἔξοδος αὐτῶν καὶ ἡ ἀφ̓ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἳ δέ
-εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ
-
εἶτα ἐπάγει, κάθαρσιν ἔνδοξον τὸ
-μαρτύριον διδάσκουσα· καὶ ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται,
-ὅτι ὁ θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς,
τουτέστιν εἰς δοκίμιον καὶ
-δυσωπίαν τοῦ πειράζοντος εἴασεν αὐτοὺς πειρασθῆναι, καὶ εὗρεν
-
υἱοὺς κληθῆναι δηλονότι· ὡς χρυσὸν ἐν
-χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο
-αὐτούς. καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι καὶ ὡς
-σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. κρινοῦσιν ἔθην καὶ κρατήσουσι
-λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας.
Ναὶ μὴν ἐν τῇ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῇ ὁ ἀπόστολος
-Κλήμης καὶ αὐτὸς ἡμῖν τύπον τίς γὰρ παρεπιδημήσας πρὸς ὑμᾶς τὴν πανάρετον καὶ βεβαίαν πίστιν
-ὑμῶν οὐκ ἐδοκίμασεν; τήν τε σώφρονα καὶ ἐπιεικῆ ἐν Χριστῷ εὐσέβειαν
-οὐκ ἐθαύμασεν; καὶ τὸ μεγαλοπρεπὲς τῆς φιλοξενίας ὑμῶν
-ἦθος οὐκ ἐκήρυξεν; καὶ τὴν τελείαν καὶ ἀσφαλῆ γνῶσιν οὐκ ἐμακάρισεν;
-ἀπροσωπολήπτως γὰρ πάντα ἐποιεῖτε, καὶ ἐν τοῖς νομίμοις
-
καὶ τὰ ἑξῆς. εἶτ̓ ἐμφανέστερον· ἀτενίσωμεν
-οὖν εἰς τοὺς τελείως λειτουργήσαντας αὐτοῦ τῇ μεγαλοπρεπεῖ δόξῃ.
-λάβωμεν Ἐνώχ, ὃς ἐν ὑπακοῇ δίκαιος εὑρεθεὶς μετετέθη, καὶ Νῶε,
-ὃς πιστεύσας διεσώθη, καὶ Ἀβραάμ, ὃς διὰ πίστιν καὶ φιλοξενίαν
-
ὁ γάρ τοι φίλος θεοῦ
-διὰ πίστιν ἐλευθέραν κληθεὶς Ἀβραὰμ οὐκ ἐπήρθη τῇ δόξῃ, μετριοπαθῶν
-ἐγὼ δέ εἰμι γῆ καὶ σποδός.
περί τε τοῦ Ἰὼβ
-οὕτως γέγραπται· ›Ἰὼβ δὲ ἦν δίκαιος καὶ ἄμεμπτος, ἀληθινὸς καὶ
-
οὗτος ὁ νικήσας δἰ ὑπομονῆς
-τὸν πειράσαντα καὶ μαρτυρήσας ἅμα καὶ μαρτυρηθεὶς ὑπὸ τοῦ
-θεοῦ ὃς ταπεινοφροσύνης ἀντέχεται καὶ λέγει· οὐδεὶς καθαρὸς ἀπὸ
-
Μωυσῆς, ὁ πιστὸς θεράπων
-ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ,
πρὸς τὸν χρηματίζοντα ἐκ τῆς βάτου
-εἶπεν· τίς εἰμι ἐγώ, ὅτι με πέμπεις; ἐγὼ δέ εἰμι ἰσχνόφωνος καὶ
-βραδύγλωσσος
φωνὴν κυρίου διὰ γλώσσης ἀνθρωπίνης διακονῆσαι.
-καὶ πάλιν· ἐγὼ δέ εἰμι ἀτμὶς ἀπὸ χύτρας.
θεὸς γὰρ ὑπερηφάνοις
-
ναὶ μὴν καὶ Δαβίδ, ἐφ̓
-οὗ μαρτυρῶν ὁ κύριος λέγει· >εὗρον ἄνδρα κατὰ τὴν καρδίαν μου,
-
ἔπειτα τὴν οὐχ ὑποπίπτουσαν
-νόμῳ αἰνιττόμενος ἁμαρτίαν γνωστικῶς μετριοπαθῶν ἐπιφέρει· ›σοὶ
-
-οὐδὲν λέληθεν αὐτὸν τῶν ἐννοιῶν καὶ τῶν διαλογισμῶν ὧν
-
λέγω, τὸν τῷ παντοκρατορικῷ θελήματι
-ἐπίσκοπον τῆς καρδίας ἡμῶν· οὗ τὸ αἷμα ὑπὲρ ἡμῶν
-
μακάριος γὰρ ὃς ἂν διδάσκῃ καὶ ποιῇ τὰ τοῦ κυρίου
-κατ̓ ἀξίαν· μεγαλόφρονος δὲ ἐννοίας ἐστὶν καὶ θεωρητικῆς τῆς ἀληθείας.
-τὰς γυναῖκας ἡμῶν ἐπὶ τὸ ἀγαθὸν διορθωσώμεθα, τὸ ἀξιαγάπητον
-ἦθος τῆς ἁγνείας
, φησίν, ἐνδειξάσθωσαν· τὸ ἀκέραιον
-
εἶτα ἑβδομάδος καὶ ὀγδοάδος μυστήριον
-γνωστικὸν ἐπιφέρει· ›παῦσον τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ καὶ
-χείλη σου τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον· ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον
-
γνῶσιν γὰρ αἰνίττεται
-διὰ τούτων μετά τε ἀποχῆς κακῶν μετά τε ἐνεργείας ἀγαθῶν, ἔργῳ
-τε καὶ λόγῳ τελειοῦσθαι διδάσκων. ›ὀφθαλμοὶ κυρίου ἐπὶ δικαίους
-καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν· πρόσωπον δὲ κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας
-
διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ ἀσύνετος καὶ ἐσκοτισμένη
-διάνοια ἡμῶν ἀναθάλλει εἰς τὸ φῶς. διὰ τούτου ἠθέλησεν ὁ δεσπότης
-
ῥητότερον καὶ τὸ τῆς
-γνώσεως ἰδίωμα ἐμφαίνων ἐπήγαγεν· προδήλων οὖν ὄντων ἡμῖν
-τούτων, καὶ ἐγκεκυφότες εἰς τὰ βάθη τῆς θείας γνώσεως, πάντα
-τάξει ποιεῖν ὀφείλομεν, ὅσα ὁ δεσπότης ἐπιτελεῖν ἐκέλευσεν, κατὰ
-
ὁ σοφὸς τοίνυν ἐνδεικνύσθω τὴν σοφίαν
-αὐτοῦ μὴ λόγοις μόνον, ἀλλ̓ ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς· ὁ ταπεινόφρων
-μαρτυρείτω μὴ ἑαυτῷ, ἀλλ̓ ἐάτω ὑφ̓ ἑτέρου αὑτὸν μαρτυρεῖσθαι·
-
ὁρᾶτε, ἀδελφοί, ὅσῳ πλείονος
-κατηξιώθημεν γνώσεως, τοσούτῳ ὑποκείμεθα μᾶλλον κινδύνῳ.
Ἡ σεμνὴ οὖν τῆς φιλανθρωπίας ἡμῶν καὶ ἁγνὴ ἀγωγὴ
-κατὰ τὸν Κλήμεντα τὸ κοινωφελὲς ζητεῖ, ἐάν τε μαρτυρῇ ἐάν τε καὶ
-παιδεύῃ ἔργῳ τε καὶ λόγῳ, διττῷ δὲ τούτῳ, ἀγράφῳ τε καὶ ἐγγράφῳ.
-›ἀγάπη καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν‹,
-ἀγάπη πάντα ἀνέχεται, πάντα μακροθυμεῖ, ἀγάπη κολλᾷ ἡμᾶς
-τῷ θεῷ, πάντα ποιεῖ ἐν ὁμονοίᾳ· ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐτελειώθησαν πάντες
-
τῆς
-τελειότητος αὐτῆς οὐκ ἔστιν ἐξήγησις
, φησί. τίς ἱκανὸς ἐν αὐτῇ
-
αὐτίκα ὁ ἀπόστολος
-Παῦλος ἐὰν τὸ σῶμά μου ἐπιδῶ
φησίν. ἀγάπην δὲ μὴ
-ἔχω, χαλκός εἰμι ἠχῶν καὶ κύμβαλον ἀλαλάζον·
ἢν μὴ ἐκ διαθέσεως
-κἂν ψωμίσω πάντα
-τὰ ὑπάρχοντά μου,
φησίν, οὐ κατὰ τὸν τῆς κοινωνίας τῆς ἀγαπητικῆς
-λόγον, ἀλλὰ κατὰ τὸν τῆς ἀνταποδόσεως ἢ παρὰ τοῦ εὐεργετουμένου
-κἂν ἔχω
-πᾶσαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάναι
καὶ τὰ ἐπισκοτοῦντα ἀποβαλεῖν
-πάθη, μὴ δἰ ἀγάπην δὲ πιστωθῶ τῷ κυρίῳ, οὐθέν εἰμι
.
-ὡς πρὸς σύγκρισιν τοῦ γνωστικῶς μαρτυροῦντος, εἰς πλῆθος καὶ τὸ
-αἱ γενεαὶ δὲ πᾶσαι ἀπὸ Ἀδὰμ ἕως
-τῆσδε τῆς ἡμέρας παρῆλθον· ἀλλ̓ οἱ ἐν ἀγάπῃ τελειωθέντες κατὰ
-τὴν τοῦ θεοῦ χάριν ἔχουσι χώραν εὐσεβῶν· οἳ φανερωθήσονται ἐν
-
ἡ ἀγάπη ἁμαρτάνειν οὐκ
-ἐᾷ· ἢν δὲ καὶ περιπέσῃ ἄκων τοιαύτῃ τινὶ περιστάσει διὰ τὰς παρεμπτώσεις
-›ἐξομολογήσομαι
-τῷ κυρίῳ, καὶ ἀρέσει αὐτῷ ὑπὲρ μόσχον νέον, φέροντα
-
ἀγάπη
-τοίνυν καὶ ὁ θεὸς εἴρηται, ἀγαθὸς ὤν. οὗ ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον
-οὐκ ἐργάζεται,
μήτε ἀδικοῦσα μήτε ἀνταδικοῦσά ποτε, ἀγαθοποιοῦσα
-πλήρωμα
-οὖν νόμου ἡ ἀγάπη,
καθάπερ ὁ Χριστός, τουτέστιν ἡ παρουσία τοῦ
-ἀγαπῶντος ἡμᾶς κυρίου, καὶ ἡ κατὰ Χριστὸν ἀγαπητικὴ ἡμῶν διδασκαλία
-ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν οὐδὲ οὖς ἤκουσεν οὐδὲ
-ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη
. τῷ δὲ ἁπλῶς πεπιστευκότι μαρτυρεῖ
-ἑκατονταπλασίονα ὧν ἀπολέλοιπεν, ἣν ἐπαγγελίαν εἰς σύνεσιν
-ἀνθρώπων πίπτειν συμβέβηκεν.
Ἐνταῦθα γενόμενος ἀνεμνήσθην τινὸς φάσκοντος ἑαυτὸν γνωστικόν.
-ἐξηγούμενος γὰρ τὸ ἐγὼ δὲ λέγω, ὁ
οὐ ψιλὴν τὴν ἐπιθυμίαν ἠξίου
-κρίνεσθαι, ἀλλὰ ἐὰν τῇ ἐπιθυμίᾳ τὸ κατ̓ αὐτὴν ἔργον περαιτέρω
-τῆς ἐπιθυμίας χωροῦν ἐν αὐτῇ ἐκτελῆται· εἰ γὰρ ὄναρ τῇ φαντασίᾳ,
-τὴν παῖδα παῤ
-
Ὀνειρώττει μὲν οὖν τις συγκαταθεμένης τῇ φαντασίᾳ τῆς ψυχῆς,
-ὕπαρ δὲ ὀνειρώττει ὁ πρὸς ἐπιθυμίαν βλέπων, οὐ μόνον ὡς ἐκεῖνος
-ἔλεγεν ὁ δῆθεν γνωστικός, ἐὰν ἅμα τῇ ὄψει τῆς γυναικὸς συλλάβῃ
-κατ̓ ἔννοιαν τὴν ὁμιλίαν?̔τοῦτο γὰρ ἤδη ἔργον ἐστὶν ἐπιθυμίας ὡς
-ἐπιθυμίας̓, ἀλλ̓ ἐὰν εἰς κάλλος σώματος βλέψῃ τις, ὁ λόγος φησί,
-καὶ αὐτῷ ἡ σὰρξ εἶναι κατ̓ ἐπιθυμίαν δόξῃ καλή, σαρκικῶς ἰδὼν καὶ
-καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ
-οὐκ ἀπορρυήσεται
, τοῦ ζωτικοῦ ξύλου, τοῦ κατὰ τὰς διεξόδους
-
τεθραμμένου· καρποφόροις δὲ ὁ δίκαιος ἀπεικάζεται
-δένδροις, οὐ μόνον τοῖς κατὰ τὴν τῶν μεταρσίων
Ταύτης τοι τῆς τελειότητος ἔξεστιν ἐπ̓ ἴσης μὲν ἀνδρί.
-λελάληκα πρὸς σὲ ἅπαξ καὶ δὶς λέγων·
-ἑώρακα τὸν λαὸν τοῦτον, καὶ ἰδού ἐστι σκληροτράχηλος· ἔασόν με
-ἐξολοθρεῦσαι αὐτούς, καὶ ἐξαλείψω τὸ ὄνομα αὐτῶν ὑποκάτωθεν
-τοῦ οὐρανοῦ καὶ ποιήσω σε εἰς ἔθνος μέγα καὶ θαυμαστὸν καὶ πολὺ
-
ἀποκρίνεται δεόμενος μὴ τὸ ἑαυτοῦ σκοπῶν, ἀλλὰ
-τὴν κοινὴν σωτηρίαν· μηδαμῶς, κύριε, ἄφες τὴν ἁμαρτίαν τῷ λαῷ
-τούτῳ, ἢ κἀμὲ ἐξάλειψον ἐκ βίβλου ζώντων.
ὅση τελειότης τοῦ
-
Ναὶ μὴν Δίων ὁ φιλόσοφος Λυσιδίκην τινὰ γυναῖκα ἱστορεῖ δἰ
-ὑπερβολὴν αἰδοῦς αὐτῷ χιτῶνι λούεσθαι, Φιλωτέραν δέ, ὁπότε
-μέλλοι
-
-
καὶ τότ̓ ἄῤ ὡπλίζοντο θοῶς Δαναοῖο θύγατρες
-
πρόσθεν ἐυρρεῖος ποταμοῦ Νείλοιο ἄνακτος,
-καλὸς πῆχυς
ἀλλ̓ οὐ
-
ἀποκρίνασθαι. τῆς αὐτῆς φέρεται σεμνότητος κἀκεῖνο τὸ
-ἀπὸ μὲν· ἰδίου καὶ παραχρῆμα
ἔφη, ἀπὸ δὲ τοῦ
-
. ναὶ μὴν καὶ Θεμιστὼ ἡ Ζωΐλου ἡ Λαμψακηνὴ
-ἡ Λεοντέως γυνὴ τοῦ Λαμψακηνοῦ τὰ Ἐπικούρεια ἐφιλοσόφει
-καθάπερ Μυῖα ἡ Θεανοῦς θυγάτηρ τὰ Πυθαγόρεια καὶ Ἀριγνώτη ἡ
-
Ἕλοιτ̓ ἄν οὖν ἡ σώφρων πρῶτον μὲν πείθειν τὸν ἄνδρα κοινωνὸν
-αὐτῇ γίνεσθαι τῶν πρὸς εὐδαιμονίαν φερόντων, εἰ δὲ ἀδυνάτως
-ἔχοι, μόνη σπευδέτω ἐπ̓ ἀρετήν. πάντα μὲν τῷ ἀνδρὶ πειθομένη
-ὡς μηδὲν ἄκοντος ἐκείνου πρᾶξαί ποτε πλὴν ὅσα εἰς ἀρετήν τε καὶ
-
Φίλανδρον μετὰ σεμνότητος ὑπογράφει γυναῖκα Εὐριπίδης
-παραινῶν·
-
-
-
-
εὖ λέγειν δ̓ , ὅταν τι λέξῃ, χρὴ δοκεῖν, κἂν μὴ λέγῃ,
-
κἀκπονεῖν ἅν τῷ ξυνόντι πρὸς χάριν μέλλῃ λέγειν.
-
-
ἡδὺ δέ, ἢν κακόν πράξῃ τι, συσκυθρωπάζειν πόσει
-
ἄλοχον ἐν κοινῷ τε λύπης ἡδονῆς τ̓ ἔχειν μέρος.
-
-
-μετὰ γὰρ τῶν φίλων
-
-
σοὶ δ̓ ἔγωγε καὶ νοσοῦντι συννοσοῦς̓ ἀνέξομαι
-
καὶ κακῶν τῶν σῶν συνοίσω, καὶ οὐδέν ἐστί μοι πικρόν·
-
-
-
εὐτυχεῖν
-μετὰ ἀληθινῆς καρδίας ἐν πληροφορίᾳ
-πίστεως, ἡγνισμένων τὰς καρδίας ἀπὸ συνειδήσεως πονηρᾶς
-καὶ λελουμένων τὸ σῶμα ὕδατι καθαρῷ καὶ ἐχόντων τὴν ὁμολογίαν
-
χρὴ δὲ τὸν εὐδαίμονα
-
-φησὶν ἡ τραγῳδία,
-
-
οὐδεμίαν,
-
-
-
ὤνησε κάλλος εἰς πόσιν ξυνάορον,
-
ἁρετὴ δὲ ὤνησε πολλάς· πᾶσα γὰρ ἀγαθὴ γυνή,
-
ἥτις ἀνδρὶ συντέτηκε, σωφρονεῖν ἐπίσταται.
-
-
-καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις. πάνυ γὰρ κυρίως ἡ γραφὴ βοηθὸν εἶπεν τὴν
-
πρῶτα μέν γε τοῦθ̓ ὑπάρχει, κἂν ἄμορφος ᾖ πόσις,
-
χρὴ δοκεῖν εὔμορφον εἶναι τῇ γε νοῦν κεκτημένῃ.
-
οὐ γὰρ ὀφθαλμὸς τὸ κρῖνόν ἐστιν, ἀλλὰ νοῦς τὰς πρεσβύτιδας ἐν καταστήματι
-ἱεροπρεπεῖ, μὴ διαβόλους, μὴ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας, ἵνα σωφρονίζωσι
-τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι, φιλοτέκνους, σώφρονας, ἁγνάς,
-οἰκουρούς, ἀγαθάς, ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα μὴ ὁ
-
μᾶλλον δέ
, φησίν, εἰρήνην διώκετε
-μετὰ πάντων καὶ τὸν ἁγιασμόν, οὗ χωρὶς οὐδεὶς ὄψεται τὸν κύριον,
-ἐπισκοποῦντες μή τις πόρνος ἢ βέβηλος ὡς Ἠσαῦ, ὅς ἀντὶ βρώσεως
-μιᾶς ἀπέδοτο τὰ πρωτοτόκια, καὶ μή τις ῥίζα πικρίας ἄνω φύουσα
-
εἷθ̓ οἷον κολοφῶνα
-ἐπιθεὶς τῷ περὶ γάμου ζητήματι ἐπιφέρει· τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσι
-
ἑνὸς
-δὴ σκοποῦ καὶ ἑνὸς δὴ τέλους ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ δεδειγμένου, ὀλίγον ἄρτι εἰ δέον λυπηθέντες
-ἐν ποικίλοις πειρασμοῖς, ἵνα τὸ δοκίμιον τῆς πίστεως ὑμῶν
-πολὺ τιμιώτερον χρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου καὶ διὰ πυρὸς δεδοκιμασμένου
-εὑρεθῇ εἰς ἔπαινον καὶ δόξαν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ·
-
διὸ καὶ Παῦλος καυχᾶται διὰ Χριστὸν
-γεγονέναι ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως,
-ἐν θανάτοις πολλάκις
.
Ἐνταῦθα τὸ τέλειον εὑρίσκω πολλαχῶς ἐκλαμβανόμενον
-κατὰ τὸν ἐν ἑκάστῃ κατορθοῦντα ἀρετῇ. τελειοῦται γοῦν τις καὶ
-ὡς εὐλαβὴς καὶ ὡς ὑπομονητικὸς καὶ ὡς ἐγκρατὴς καὶ ὡς ἐργάτης
-ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ
-θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν,
ὥς φησιν ὁ ἀπόστολος· μόνον τὸ προαιρετικὸν
-καὶ τὴν ἀγάπην σῴζωμεν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι, ἀλλ̓ οὐ
-στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι, ἀλλ̓ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι,
-ἀλλ̓ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι, ἀλλ̓ οὐκ ἀπολλύμενοι
.
-μηδεμίαν ἐν μηδενὶ
διδόναι προσκοπήν, ἀλλ̓ ἐν παντὶ
συνιστάναι
-ἐν ὑπομονῇ
-πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς,
-ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις,
-ἐν ἁγνότητι,
-ἵνα ὦμεν ναοὶ θεοῦ καθαρισθέντες ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς
-
· κἀγώ
, φησίν, εἰσδέξομαι ὑμᾶς
ἐπιτελῶμεν οὖν
, φησίν, ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ
-θεοῦ.
εἰ γὰρ καὶ λύπην ὁ φόβος γεννᾷ, χαίρω
λέγει, οὐχ ὅτι
-ἐλυπήθητε, ἀλλ̓ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν· ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ
-θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν. ἡ γὰρ κατὰ θεὸν λύπη
-μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον ἐργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου
-
Ταῦτα γνωστικῆς ἀσκήσεως προγυμνάσματα. ἐπεὶ δὲ ὁ παντοκράτωρ
-θεὸς αὐτὸς ἔδωκεν τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας,
-τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς
-
σπευστέον
-ἀπανδροῦσθαι γνωστικῶς καὶ τελειοῦσθαι ὡς ὅτι μάλιστα ἔτι ἐν
-σαρκὶ καταμένοντας, ἐκ τῆς τελείας ἐνθένδε ὁμοφροσύνης μελετήσαντας
-συνδραμεῖν τῷ θελήματι τοῦ θεοῦ εἰς τὴν ἀποκατάστασιν
-τῆς τῷ ὄντι τελείας εὐγενείας τε καὶ συγγενείας εἰς τὸ πλήρωμα
-ἑκάστῳ δίδοται
-ἡ φανέρωσις τοῦ πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον. ᾧ μὲν γὰρ
-δίδοται διὰ τοῦ πνεύματος λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως
-κατὰ τὸ αὐτὸ πνεῦμα, ἑτέρῳ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ πνεύματι, ἄλλῳ
-δὲ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ πνεύματι, ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα
-δυνάμεων, ἄλλῳ προφητεία, ἄλλῳ διάκρισις πνευμάτων, ἑτέρῳ γένη
-γλωσσῶν, ἄλλῳ δὲ ἑρμηνεία γλωσσῶν·
ὧν
-οὕτως ἐχόντων οἱ μὲν προφῆται ἐν προφητείᾳ τέλειοι, οἱ δίκαιοι δὲ
-ἐν δικαιοσύνῃ καὶ οἱ μάρτυρες ἐν ὁμολογίᾳ, ἄλλοι δὲ ἐν κηρύγματι,
-οὐκ ἀμέτοχοι μὲν τῶν κοινῶν ἀρετῶν, κατορθοῦντες δὲ ἐν οἷς
-ἐτάχθησαν· ἐπεὶ τίς ἂν εὖ φρονῶν εἴποι τὸν προφήτην οὐ δίκαιον;
-τί γάρ; οὐχὶ καὶ οἱ δίκαιοι ὥσπερ Ἀβραὰμ προεφήτευσαν;
-
-
-
-
ἄλλῳ μὲν γὰρ ἔδωκε θεὸς πολεμήια ἔργα,
-
ἄλλῳ δ̓ ὀρχηστύν, ἑτέρῳ κίθαριν καὶ ἀοιδήν,
-ἀλλ̓ ἕκαστος ἴδιον ἔχει χάρισμα ἀπὸ θεοῦ, ὃ μὲν
-
οἱ ἀπόστολοι δὲ ἐν πᾶσι πεπληρωμένοι. εὑρήσεις
-γοῦν, ἢν θελήσῃς, ἐκ τῶν πράξεων καὶ τῶν συγγραμμάτων
-αὐτῶν τὴν γνῶσιν, τὸν βίον, τὸ κήρυγμα, τὴν δικαιοσύνην, τὴν
-ἐὰν μὴ πιστεύσητε, οὐ μὴ συνῆτε
, τουτέστιν ἐὰν
-μὴ πιστεύσητε τῷ διὰ νόμου προφητευθέντι καὶ ὑπὸ νόμου θεσπισθέντι,
-οὐ συνήσετε τὴν διαθήκην τὴν παλαιάν, ἣν αὐτὸς κατὰ τὴν
-ἰδίαν ἐξηγήσατο παρουσίαν.
Ὁ δὴ συνίων καὶ διορατικὸς οὗτός ἐστιν ὁ γνωστικός.
-ἔργον δὲ αὐτοῦ οὐχ ἡ ἀποχὴ τῶν κακῶν?̔ἐπιβάθρα γὰρ αὕτη προκοπῆς
-ποῦ φύγω καὶ ποῦ κρυβήσομαι ἀπὸ προσώπου σου;
-ἐὰν ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, σὺ ἐκεῖ εἶ· ἐὰν ἀπέλθω εἰς τὰ ἔσχατα
-τῆς θαλάσσης, ἐκεῖ ἡ δεξιά σου· ἐὰν καταβῶ εἰς ἀβύσσους, ἐκεῖ τὸ
-
̓, ἀλλ̓ οὐδὲ δἰ ἐλπίδα τιμῆς ἐπηγγελμένης?̔εἴρηται γάρ·
-ἰδοὺ κύριος καὶ ὁ μισθὸς αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, ἀποδοῦναι
-ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ
ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ
-ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς
-
̓, μόνη δ̓ ἡ δἰ ἀγάπην εὐποιία ἡ δἰ αὐτὸ
-αἴτησαι παῤ ἐμοῦ καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν
-σου
, αἴτημα τὸ βασιλικώτατον διδάσκων αἰτεῖσθαι τὴν τῶν
-ἀνθρώπων σωτηρίαν ἀμισθί, ἵνα δὴ ἡμεῖς κληρονομήσωμεν καὶ κτησώμεθα
-κατ̓ εἰκόνα καὶ καθ̓ ὁμοίωσιν
τοῦ κυρίου τὸν βίον
-δικαίους καὶ
-
δίκαιος καὶ ἀγαθὸς γινόμενος. τοιούτοις τισὶν ὁ κύριος
-λέγει· γίνεσθε ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶν τέλειος.
τούτῳ τέθνηκεν ἡ σάρξ,
-ζῇ δὲ αὐτὸς μόνος ἀφιερώσας τὸν τάφον εἰς ναὸν ἅγιον κυρίῳ, τὴν
-ἄῤ οὖν μὴ καθεύδωμεν
-ὡς οἱ λοιποί, ἀλλὰ γρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν. οἱ γὰρ καθεύδοντες
-νυκτὸς καθεύδουσι καὶ οἱ μεθυσκόμενοι νυκτὸς μεθύουσιν·
-ἡμεῖς δὲ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν, ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καὶ
-
ὅσα δ̓ αὖ περὶ ὕπνου
-λέγουσι, τὰ αὐτὰ χρὴ καὶ περὶ θανάτου ἐξακούειν. ἑκάτερος γὰρ δηλοῖ
-τὴν ἀπόστασιν τῆς ψυχῆς, ὃ μὲν μᾶλλον, ὃ δὲ ἧττον, ὅπερ ἐστὶ καὶ
-ἄνθρωπος ἐν εὐφρόνῃ ? φάος ἅπτεται
-ἑαυτῷ ἀποθανών, ἀποσβεσθείς ὄψεις· ζῶν δὲ ἅπτεται τεθνεῶτος
-
μακάριοι
-γὰρ οἱ εἰδότες τὸν καιρὸν
κατὰ τὸν ἀπόστολον, ὅτι ὥρα ὑμᾶς
-ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε
-ἐπιστεύσαμεν. ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα
-οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους, ἐνδυσώμεθα δὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός.
-ἁγνεία δέ ἐστι φρονεῖν ὅσια
, καὶ δὴ καὶ ἡ εἰκὼν τοῦ βαπτίσματος
-εἴη ἂν καὶ ἡ ἐκ Μωυσέως παραδεδομένη τοῖς ποιηταῖς ὧδέ πως·
-
-
-
-ἡ Πηνελόπη ἐπὶ τὴν εὐχὴν ἔρχεται· Τηλέμαχος δέ,
-
-
ἣ δ̓ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροῒ εἵματ̓ ἔχουσα,
-
-
-
χεῖρας νιψάμενος πολιῆς ἁλός, εὔχετ̓ Ἀθήνῃ.
-
-
-
ἴσθι μὴ λουτρῷ, ἀλλὰ νόῳ καθαρός.
Ἱκανὴ δέ, οἶμαι, ἀνθρώπῳ κάθαρσις μετάνοια ἀκριβὴς καὶ βεβαία,
-εἴ γε κατεγνωκότες ἑαυτῶν ἐπὶ ταῖς προγενομέναις πράξεσι προΐεμεν
-εἰς τὸ πρόσθεν, μετὰ ταῦτα νοήσαντες καὶ τὸν νοῦν ἐξαναδύντες
-τῶν τε κατ̓ αἴσθησιν τερπόντων καὶ μετὰ ἀγαθῆς ἐλπίδος
φησὶ
-τὰς καλὰς ζῶσι γὰρ μετὰ κακῆς ἐλπίδος
λέγων. συνᾴδειν τούτῳ
-καὶ ὁ Ἡράκλειτος φαίνεται δἰ ὧν φησι περὶ τῶν ἀνθρώπων διαλεγόμενος·
-ἀνθρώπους μένει ἀποθανόντας ἅσσα οὐκ ἔλπονται οὐδὲ
-δοκέουσιν.
Θείως οὖν ὁ Παῦλος Ῥωμαίοις ἄντικρυς ἐπιστέλλει· ἡ θλῖψις
-ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα,
-ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει.
δἰ ἐλπίδα μὲν γὰρ τὴν μέλλουσαν ἡ
-ὑπομονή· ἐλπὶς δὲ ὁμωνύμως καὶ ἡ τῆς ἐλπίδος ἀπόδοσίς τε καὶ
-οὐ καταισχύνει
μὴ ὀνειδιζομένη ἔτι. ὁ δὲ
-ψιλῇ κλήσει καθὸ κέκληται ὑπακούων οὔτε διὰ φόβον οὔτε διὰ ἡδονὰς
-ἐπὶ τὴν γνῶσιν ἵεται· οὐ γὰρ περισκέπτεται εἴ τι λυσιτελὲς
-ἔξωθεν ἕπεται κέρδος ἢ ἀπόλαυσις αὐτῷ, ἀγάπῃ δὲ τοῦ ὄντως ὄντος
-τε ὤν, οὐδ̓ εἰ καὶ μισθὸν τὰ μακάρων ἀγαθὰ
-λήψεσθαι ἐπὶ τοῖσδε ἐπαγγελίαν προσλάβοι, ἀλλ̓ εἰ καὶ λήσεσθαι τὸν
-θεὸν ἐφ̓ οἷς πράττει πεισθείη, ὅπερ ἀδύνατον, πρᾶξαί τι παρὰ τὸν
-λόγον τὸν ὀρθὸν ἐθελήσαι ποτ̓ ἄν, τὸ ὄντως καλὸν καὶ αἱρετὸν ἐξ
-ἑαυτοῦ καὶ ταύτῃ ἀγαπητὸν εἶναι ἅπαξ ἑλόμενος·
-
-
-
οὐ γὰρ ἐν γαστρὸς βορᾷ
-
τὸ χρηστὸν εἶναι
-βρῶμα ἡμᾶς οὐ παραστήσει
-οὐδὲ μὴν γάμος, ἀλλ̓ οὐδὲ ἀποχὴ γάμου ἐν ἀγνωσίᾳ, ἀλλὰ τὸ κατ̓
-ἀρετὴν ἔργον τὸ γνωστικόν, ἐπεὶ καὶ ὁ κύων τὸ ζῷον τὸ ἄλογον
-ἐγκρατὲς λεγέσθω τὸν ἐπαιρόμενον τὴν βακτηρίαν δεδιὸς καὶ διὰ
-
Οὐ γὰρ αὐτῇ τῇ φύσει τοῦ πράγματος οἰκειοῦνται ὡς τῷ
-ὄντι γνωστικῶς καταλαβέσθαι καλὰ μὲν εἶναι πάντα ὅσα εἰς χρῆσιν
-ἡμῶν ἐκτίσθη, ὡς γάμον φέρε εἰπεῖν καὶ παιδοποιίαν μετὰ σωφροσύνης
-παρειλημμένα, καλοῦ δὲ οὐκ ἐπιθυμήσεις
-οὔτε ἀνάγκης τῆς ἐκ φόβου δεῖται, τῆς βιαζομένης ἀπέχεσθαι τῶν
-ἡδέων, οὔτε μισθοῦ τοῦ δἰ ἐπαγγελίας ἀναπείθοντος ἀνακόπτειν τὰς
-αὐτὰρ ἐγὼν ἐμὲ λύσομαι
τῆς ἐπιθυμίας,
-φήσει, διὰ τὴν πρὸς σὲ οἰκείωσιν, κύριε. καλὴ γὰρ ἡ κτισθεῖσα
-ὥστε καὶ ὁ γαμίζων τὴν παρθένον αὐτοῦ καλῶς ποιεῖ, καὶ
-ὁ μὴ γαμίζων κρεῖσσον
ἴσμεν δὲ τὰ μὲν δυσπόριστα οὐκ ἀναγκαῖα,
-τὰ δὲ ἀναγκαῖα εὐπόριστα γεγενῆσθαι φιλαγάθως παρὰ τοῦ θεοῦ.
-
καὶ τὴν αἰτίαν συντόμως προσαποδέδωκεν· ἡ φύσις τε καὶ διδαχὴ παραπλήσιόν
-ἐστικαὶ γὰρ ἡ
-διδαχὴ μεταρυθμίζει τὸν ἄνθρωπον, μεταρυθμοῦσα δὲ φύσις ποιεῖ,
-καὶ διήνεγκεν οὐδὲν ἢ φύσει πλασθῆναι τοιόνδε ἢ χρόνῳ καὶ μαθήσει
-ὁ δὲ
-ἐμοῦ ἀκούων
, φησίν, ἀναπαύσεται ἐπ̓ εἰρήνῃ πεποιθὼς καὶ ἡσυχάσει
-ἀφόβως ἀπὸ παντὸς κακοῦ.
ἴσθι πεποιθὼς ἐν ὅλῃ καρδίᾳ σου καὶ
-τῇ διανοίᾳ σου ἐπὶ τῷ θεῷ.
τούτῳ δυνατὸν τῷ τρόπῳ τὸν γνωστικὸν
-ἤδη γενέσθαι θεόν· ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου.
-
-
-
εἰς δὲ τέλος μάντεις τε καὶ ὑμνοπόλοι καὶ ἰητροὶ
-
καὶ πρόμοι ἀνθρώποισιν ἐπιχθονίοισι πέλονται·
-
ἔνθεν ἀναβλαστοῦσι θεοὶ τιμῇσι φέριστοι.
-
Ὁ μὲν οὖν ἄνθρωπος ἁπλῶς οὕτως κατ̓ ἰδέαν πλάσσεται τοῦ
-συμφυοῦς πνεύματος· οὐδὲ γὰρ ἀνείδεος οὐδ̓ ἀσχημάτιστος ἐν τῷ
-τῆς φύσεως ἐργαστηρίῳ δημιουργεῖται, ἔνθα μυστικῶς ἀνθρώπου
-ἐκτελεῖται γένεσις, κοινῆς οὔσης καὶ τῆς τέχνης καὶ τῆς οὐσίας, ὁ δέ
-τις ἄνθρωπος κατὰ τύπωσιν τὴν ἐγγινομένην τῇ ψυχῇ ὧν ἂν αἱρήσηται
-ἕνα γενέσθαι καὶ τὸν ἄνθρωπον
-δεῖν
, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ὁ ἀρχιερεὺς εἷς, ἑνὸς ὄντος τοῦ θεοῦ
-
Αὐτίκα τὸ ἐφ̓ ἡμῖν ἐστιν οὗπερ ἐπ̓ ἴσης αὐτοῦ τε κύριοί
-ἐσμεν καὶ τοῦ ἀντικειμένου αὐτῷ, ὡς τὸ φιλοσοφεῖν ἢ μή, καὶ τὸ
-πιστεύειν ἢ ἀπιστεῖν. διὰ γοῦν τὸ ἑκατέρου τῶν ἀντικειμένων ἐπ̓
-ὑπέλαβες, ἄνομε, ὅτι ἔσομαί σοι
-
ἀλλ̓ εἰ καὶ ἐπὶ ταῖς ἑκουσίοις κολαζόμεθα, οὐχ ἵνα μὴ
-τὴν ἵν̓ αὐτὸς ἀμείνων αὑτοῦ γένηται ὁ παιδευόμενος,
-εἰςἔπειτα ὅπως οἱ δἰ ὑποδειγμάτων σωθῆναι δυνάμενοι προανακρούωνται
-νουθετούμενοι, καὶ τρίτον ὡς μὴ ὁ ἀδικούμενος εὐκαταφρόνητος
-λελογίσθαι τούτους ὡς χνοῦν, ὅν ἐκρίπτει ὁ
-ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, καὶ ὡς σταγόνα ἀπὸ κάδου.
-
-
-
Ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας
-
ἔσχε μάθησιν,
-
μήτε πολιτῶν ἐπὶ πημοσύνην
-
μήτ̓ εἰς ἀδίκους πράξεις ὁρμῶν,
-
ἀλλ̓ ἀθανάτου καθορῶν φύσεως
-
κόσμον ἀγήρω, πῇ τε συνέστη
-
καὶ ? ὅπῃ καὶ ὅπως.
-
τοῖς δὲ τοιούτοις οὐδέποτ̓ αἰσχρῶν
-
ἔργων μελέτημα προσίζει.
-ξείνοισιν ἐοικότας ἀλλοδαποῖσιν
-κορυφαῖος
, οἷον ἄγγελος ἤδη γενόμενος σὺν
-Χριστῷ τε ἔσται, θεωρητικὸς ὤν, ἀεὶ τὸ βούλημα τοῦ θεοῦ
-σκοπῶν, τῷ ὄντι οἶος πεπνυμένος, τοὶ δ̓ ὡς σκιαὶ ἀίσσουσιν·
-πληρώσω αὐτὴν νεκρῶν γηγενῶν, οὓς ἔπαισεν ἡ ὀργή μου.
ὁ μὲν
-οὖν θεὸς ἀναπόδεικτος ὢν οὐκ ἔστιν ἐπιστημονικός, ὁ δὲ υἱὸς σοφία
-τέ ἐστι καὶ ἐπιστήμη καὶ ἀλήθεια καὶ ὅσα ἄλλα τούτῳ συγγενῆ, καὶ
-δὴ καὶ ἀπόδειξιν ἔχει καὶ διέξοδον. πᾶσαι δὲ αἱ δυνάμεις τοῦ πνεύματος
-συλλήβδην μὲν ἕν τι πρᾶγμα γενόμεναι συντελοῦσιν εἰς τὸ
-αὐτό, τὸν υἱόν, ἀπαρέμφατος δέ ἐστι τῆς περὶ ἑκάστης αὐτοῦ τῶν
-ὁ αὐτὸς πασῶν τῶν δυνάμεων εἰς ἓν εἰλουμένων καὶ ἑνουμένων.
-ἄλφα καὶ ὦ
ὁ λόγος εἴρηται, οὗ μόνου τὸ τέλος ἀρχὴ
-γίνεται καὶ τελευτᾷ πάλιν ἐπὶ τὴν ἄνωθεν ἀρχήν, οὐδαμοῦ διάστασιν
-διὰ τοῦτο τάδε
-λέγει κύριος· πᾶς υἱὸς ἀλλογενὴς ἀπερίτμητος καρδίᾳ καὶ ἀπερίτμητος
-
, τουτέστιν ἀκάθαρτος σώματί τε καὶ πνεύματι,
-ἐστι σαρκίοὐκ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ἅγια ἀπὸ τῶν ἀλλογενῶν ἐν μέσῳ οἴκου
-Ἰσραήλ, ἀλλ̓ ἢ οἱ Λευῖται.
ἀλλογενεῖς δὲ εἴρηκεν τοὺς μὴ πιστεῦσαι
-ἐστι τὴν ἐπαγγελίαν. τέλειος δ̓, οἶμαι, καθαρισμὸς ἡ διὰ νόμου καὶ
-προφητῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον πίστις· ἱλασμὸς δὲ ἡ δἰ ὑπακοῆς πάσης
-ἁγνεία σὺν καὶ τῇ ἀποθέσει τῶν κοσμικῶν εἰς τὴν ἐκ τῆς ἀπολύσεως
-
Ἰὼβ δὲ ὁ δίκαιος αὐτὸς
φησὶ γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός
-μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ
, οὐ κτημάτων γυμνός?̔τοῦτο
-μὲν γὰρ μικρόν τε καὶ κοινόν̓, ἀλλ̓ ὡς δίκαιος γυμνὸς ἄπεισι κακίας
-τε καὶ ἁμαρτίας καὶ τοῦ ἑπομένου τοῖς ἀδίκως βιώσασιν ἀειδοῦς
-ἐὰν μὴ στραφέντες γένησθε ὡς τὰ
-παιδία
, καθαροὶ τῶν δὲ ἀσεβῶν ὁ
-
. ναὶ μὴν τὴν κατά τε σῶμα κατά τε ψυχὴν
-ἁγνείαν, ἣν μέτεισιν ὁ γνωστικός, ὁ πάνσοφος Μωυσῆς ἐκπρεπῶς τῇ
-ἐπαναλήψει χρησάμενος ἐμήνυσεν, τὸ ἀδιάφθορον τοῦ τε σώματος
-τῆς τε ψυχῆς διαγράφων ἐπὶ τῆς Ῥεβέκκας ὧδέ πως· ἡ δὲ παρθένος
-
Ῥεβέκκα δὲ ἑρμηνεύεται
-θεοῦ δόξα, θεοῦ δὲ δόξα ἀφθαρσία. αὕτη ἡ ἄπελθε εἰς εἰρήνην·
Σαλὴμ γὰρ ἑρμηνεύεται
-εἰρήνη, ἧς ὁ σωτὴρ ἡμῶν ἀναγράφεται βασιλεύς, ὅν φησι
-Μωυσῆς, Μελχισεδὲκ βασιλεὺς Σαλὴμ ὁ ἱερεὺς τοῦ θεοῦ τοῦ ὑψίστου,
-ὁ τὸν οἶνον καὶ τὸν ἄρτον τὴν ἡγιασμένην διδοὺς τροφὴν εἰς
-
Μετιτέον δὴ ἀπὸ τῶν φυσικωτέρων ἐπὶ τὰ προφανέστερα
-
-κἂν πύθῃ·
-
-
ὁρῶν ὁρῶντας καὶ δίδωσιν ὄργια.
-
-ἀκούσῃ πάλιν·
-
-
τὰ δὲ ὄργια ἐστὶ τίν̓ ἰδέαν ἔχοντά σοι;
-
-
-
ἄρρητ̓ ἀβακχεύτοισιν εἰδέναι βροτῶν,
-
-
-
οὐ θέμις ἀκοῦσαί σε, ἔστιν δ̓ ἄξἰ εἰδέναι·
-
ἀσέβειαν ἀσκοῦντα ὄργἰ ἐχθαίρει θεοῦ·
-
Οὔκουν εὐλόγως οἱ κατατρέχοντες τῆς πλάσεως καὶ κακίζοντες
-τὸ σῶμα, οὐ συνορῶντες τὴν κατασκευὴν τοῦ ἀνθρώπου
-ὀρθὴν πρὸς τὴν οὐρανοῦ θέαν γενομένην καὶ τὴν τῶν αἰσθήσεων
-ὀργανοποιίαν πρὸς γνῶσιν συντείνουσαν τά τε μέλη καὶ μέρη πρὸς
-πᾶσα σὰρξ χόρτος καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου
-ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος καὶ τὸ ἄνθος
, ἀκουσάτω ἑρμηνεύοντος τὸ
-ζητούμενον διὰ Ἱερεμίου τοῦ πνεύματος· καὶ διέσπειρα αὐτοὺς ὡς
-
καὶ τὰ
-τὸ ἄνθος τοῦ χόρτου
, καὶ τὸ κατὰ σάρκα περιπατεῖν
-καὶ σαρκικοὺς εἶναι
κατὰ τὸν ἀπόστολον, ἐν ἁμαρτίαις
-πάροικος
,
-φησίν, ἐν τῇ γῇ καὶ παρεπίδημος ἐγώ εἰμι μεθ̓ ὑμῶν.
καὶ ἐντεῦθεν
-ξένην τὴν ἐκλογὴν τοῦ κόσμου ὁ Βασιλείδης εἴληφε λέγειν, ὡς
-
Ὅσα δὲ τριττὰ εἶναι ἀγαθὰ οἱ Περιπατητικοὶ θέλουσι, χρῆται
-αὐτοῖς, ἀλλὰ καὶ τῷ σώματι, ὥς τις μακρὰν στελλόμενος ἀποδημίαν
-πανδοχείοις καὶ ταῖς παῤ ὁδὸν οἰκήσεσιν, ἐπιμελούμενος μὲν καὶ
-κοσμῶν τὸν τόπον ἔνθα καταλύει, οἴδαμεν
-γὰρ ὅτι, ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ, οἰκοδομὴν
-ἐκ θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
-καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν, τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ
-ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες, εἴ γε καὶ ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα·
-διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους,
ὡς ὁ ἀπόστολός
-εὐδοκοῦμεν δὲ μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος
-καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν
ἐν συγκρίσει δὲ τὸ μᾶλλον, ἡ δὲ
-σύγκρισις ἐπὶ τῶν καθ̓ ὁμοίωσιν ὑποπιπτόντων, ὡς ὁ ἀνδρειότερος
-διὸ φιλοτιμούμεθα, εἴτε ἐκδημοῦντες εἴτε ἐνδημοῦντες, εὐάρεστοι
-εἶναι αὐτῷ
, τῷ ἑνὶ δηλονότι θεῷ, οὗ τὰ πάντα ἔργον τε καὶ κτίσις,
-
-
-
εὐσεβὴς νόῳ πεφυκὼς οὐ πάθοις κ̓ οὐδὲν κακὸν
-
κατθανών, ἄνω τὸ πνεῦμα διαμένει κατ̓ οὐρανόν·
-
-
-
ψυχαὶ δ̓ ἀσεβῶν ὑπουράνιοι γαίᾳ πωτῶνται
-
ἐν ἄλγεσι φονίοις ὑπὸ ζεύγλαις ἀφύκτοις κακῶν,
-
εὐσεβῶν δὲ ἐπουράνιοι νάουσι,
-
μολπαῖς μάκαρα μέγαν ἀείδους̓ ἐν ὕμνοις·
-καὶ δικαιοσύνης γῆς οὐρανὸν ἀνταλλάσσεται.
Εἰκότως οὖν γνώσεως ἐπήβολος ὁ Ἰὼβ γενόμενος νῦν οἶδα
-εἶπεν ὅτι πάντα δύνασαι, ἀδυνατεῖ δέ σοι οὐθέν. τίς γὰρ ἀπαγγέλλει
-μοι ἃ οὐκ ᾔδειν, μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἃ οὐκ ἠπιστάμην; ἐγὼ
-
ὁ
-γὰρ ἐν ἀγνοίᾳ ὢν ἁμαρτητικός τέ ἐστι καὶ γῆ καὶ σποδός, ὁ δ̓ ἐν
-γνώσει καθεστώς, ἐξομοιούμενος θεῷ εἰς ὅσον δύναται, ἤδη πνευματικὸς
-γῆ γῆ, ἄκουε λόγον κυρίου· γράψον
-
ἄλλος δ̓ αὖ προφήτης
-φησίν· ἄκουε, οὐρανέ, καὶ ἐνωτίζου, γῆ,
τὴν σύνεσιν ἀκοὴν εἰπών,
-καὶ οὐρανὸν τὴν τοῦ γνωστικοῦ ψυχὴν τὴν οὐρανοῦ καὶ τῶν θείων
-ἐνωτίζου
ἀπὸ τῶν ὀργάνων τῆς ἀκοῆς τῶν ὤτων προσηγόρευσεν,
-τὰ σαρκικὰ τοῖς προσανέχουσι τοῖς αἰσθητοῖς ἀπονείμας.
-ἀκούσατε λαοὶ λόγον
-
καὶ ὁ Ἀβραὰμ μηδαμῶς,
εἶπεν,
-κύριε, ὁ κρίνων τὴν γῆν,
ἐπεὶ ὁ ἀπιστήσας
κατὰ τὴν σωτήριον
-ἤδη κέκριται
. γέγραπται δὲ κἀν ταῖς Βασιλείαις ἡ κρίσις
-καὶ ἡ ἀπόφασις τοῦ κυρίου ὧδε ἔχουσα· δικαίων εἰσακούει ὁ θεός,
-ἀσεβεῖς δὲ οὐ σῴζει, παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι εἰδέναι αὐτοὺς τὸν θεόν·
-
τί πρὸς ταύτην ἔτι
-φθέγγονται τὴν φωνὴν αἱ αἱρέσεις, ἀγαθὸν θεὸν τὸν παντοκράτορα
-κηρυττούσης τῆς γραφῆς καὶ ἀναίτιον κακίας τε καὶ ἀδικίας, εἴ γε
-ἡ μὲν ἄγνοια διὰ τὸ μὴ γινώσκειν φύεται, ὁ θεὸς δὲ οὐδὲν ἄτοπον
-οὗτος γάρ ἐστι
, φησίν, ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ οὐκ ἔστι πλὴν
-αὐτοῦ σῴζων·
οὐδὲ γάρ ἐστιν ἀδικία παρὰ τῷ θεῷ
κατὰ τὸν
-καὶ νῦν, Ἰσραήλ,
-τί κύριος ὁ θεός σου αἰτεῖται παρὰ σοῦ, ἀλλ̓ ἢ φοβεῖσθαι κύριον
-τὸν θεόν σου καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ ἀγαπᾶν
-αὐτὸν καὶ λατρεύειν αὐτῷ μόνῳ;
Τί τοίνυν οἱ Πυθαγόρειοι βουλόμενοι μετὰ φωνῆς εὔχεσθαι κελεύουσιν;
-ἐμοὶ δοκεῖ οὐχ ὅτι τὸ θεῖον ᾤοντο μὴ δύνασθαι τῶν
-ἡσυχῇ φθεγγομένων ἐπαΐειν, ἀλλ̓ ὅτι δικαίας ἐβούλοντο εἶναι τὰς
-ὡς
.
-λαμψάτω γάρ σου τὰ ἔργα.
καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος καὶ τὰ
-ἔργα αὐτοῦ πρὸ προσώπου αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ὁ θεὸς καὶ τὰ ἔργα
-
θεὸν χρὴ μιμεῖσθαι εἰς ὅσον δύναμις τῷ γνωστικῷ. ἐμοὶ
-δὲ καὶ οἱ ποιηταὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς παρὰ σφίσι θεοειδέας προσαγορεύειν
-δοκοῦσι καὶ δίους καὶ ἀντιθέους καὶ Διὶ μῆτιν ἀταλάντους
-καὶ θεοῖς ἐναλίγκια μήδἐ ἔχοντας
καὶ θεοεικέλους, τὸ κατ̓ εἰκόνα
-
περιτρώγοντες. ὁ μὲν οὖν Εὐριπίδης
-
-
-
-φησὶ
-
-
χρύσεαι δή μοι πτέρυγες περὶ νώτῳ
-
-
-
καὶ τὰ Σειρήνων ἐρόεντα πέδιλα ἁρμόζεται,
-
βάσομαί τ̓ ἐς αἰθέρα πολὺν ἀερθεὶς
-
Ζηνὶ προσμίξων.
-
Περὶ μὲν τοῦ γνωστικοῦ τοσαῦτα ὡς ἐν ἐπιδρομῇ, χωρῶμεν δὲ
Μακάριος ὁ λέγων εἰς ὦτα ἀκουόντων·
πίστις δὲ ὦτα ψυχῆς,
-καὶ ταύτην αἰνίσσεται τὴν πίστιν ὁ κύριος λέγων ὁ ἔχων ὦτα
-
, ἵνα δὴ πιστεύσας συνῇ ἃ λέγει, ὡς λέγει. ἀλλά
-τοι καὶ Ὅμηρος ὁ ποιητῶν πρεσβύτατος ἐπὶ τοῦ αἰσθάνεσθαι τῷ
-
-ἀκούειν, εἰδικῷ ἀντὶ γενικοῦ, χρησάμενος μάλιστα δέ τ̓ ἔκλυον
-αὐτοὶ
γράφει· τὸ γὰρ ὅλον ἡ συνῳδία καὶ ἡ συμφωνία τῆς ἀμφοῖν
-ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς, ἵνα τι μεταδῶ
-χάρισμα ὑμῖν πνευματικὸν εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς· τοῦτο δέ ἐστι
-συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ
-ἐμοῦ.
καὶ πάλιν ὑποβὰς ἐπάγει· δικαιοσύνη δὲ θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται
-
φαίνεται οὖν ὁ ἀπόστολος διττὴν
-καταγγέλλων πίστιν, μᾶλλον δὲ μίαν, αὔξησιν καὶ τελείωσιν
-ἡ πίστις σου σέσωκέν σε·
̓, ἡ δὲ ἐξαίρετος ἐποικοδομουμένη
-συντελειοῦται τῷ πιστῷ καὶ συναπαρτίζεται αὖ τῇ ἐκ μαθήσεως
-περιγινομένῃ καὶ τοῦ λόγου τὰς ἐντολὰς ἐπιτελεῖν, ὁποῖοι ἦσαν οἱ
-ἀπόστολοι, ἐφ̓ ὧν τὴν πίστιν ὄρη μετατιθέναι καὶ δένδρα μεταφυτεύειν
-κόκκον σινάπεως
-ἐπιδάκνουσαν ὠφελίμως τὴν ψυχὴν καὶ ἐν αὐτῇ αὔξουσαν μεγαλωστί,
-τὴν νόησιν τὴν
-ἐξαίρετον πίστιν ἅμα καὶ βασιλείαν καὶ καλῶν κτίσιν, ? οὐσίας ἀξίαν
-τοῦ ποιήσαντος πλησίον ὑπάρχειν αὐτήν, ἑρμηνεύων, οὐσίαν, ἀλλ̓ οὐκ
-ἐξουσίαν, καὶ φύσιν καὶ ὑπόστασιν, κτίσεως ἀνυπερθέτου κάλλος
-ἀδιόριστον, οὐχὶ δὲ ψυχῆς αὐτεξουσίου λογικὴν συγκατάθεσιν λέγει
-σοὶ δίδωμι τὴν γῆν ταύτην
-καὶ τῷ σπέρματί σου
ἤτοι ἐκλεκτὸς ἦν ἢ οὔ; ἀλλ̓ εἰ μὲν οὐκ ἦν,
-πῶς εὐθέως ἐπίστευσεν οἷον φυσικῶς; εἰ δὲ ἦν ἐκλεκτός, λέλυται
-αὐτοῖς ἡ ὑπόθεσις, εὑρισκομένης καὶ πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας
-ἐκλογῆς καὶ δὴ καὶ σῳζομένης· ἐλογίσθη γὰρ αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.
-καὶ πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας ἐκλογῆς
-καὶ δὴ καὶ σῳζομένης τὴν ἰδίαν αὐτοῦ σωτηρίαν, παρευδοκιμηθήσεται
-αὐτῷ ἡ τοῦ ἀγαθοῦ δύναμις, ὀψὲ καὶ μετὰ τὸν ὑπ̓ αὐτῶν
-εὐφημούμενον δημιουργὸν ἐπιβαλλομένη σῴζειν καὶ αὐτὴ ἤτοι μαθήσει
-
Ἀνόητοι αἱ γὰρ τρίβοι αὐτῶν διεστραμμέναι καὶ οὐκ ἴσασιν εἰρήνην
-φησὶν τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτεῖσθαι
-ὁ θεσπέσιος παρῄνεσε Παῦλος, ὅτι γεννῶσι μάχας
· ὅ τε
-Αἰσχύλος κέκραγε·
-
-
-
-
τὰ μηδὲν ὠφελοῦντα μὴ πόνει μάτην.
-
Ἐπεὶ δὲ οἳ μὲν ἄπιστοι, οἳ δὲ ἐριστικοί, οὐ πάντες τυγχάνουσι
-τῆς τελειότητος τοῦ ἀγαθοῦ. οὔτε γὰρ ἄνευ προαιρέσεως τυχεῖν
-οἷόν τε, οὐ μὴν οὐδὲ τὸ πᾶν ἐπὶ τῇ γνώμῃ τῇ ἡμετέρᾳ κεῖται, οἷον
-χάριτι γὰρ σῳζόμεθα
, οὐκ ἄνευ μέντοι τῶν
-καλῶν ἔργων, ἀλλὰ δεῖ μὲν πεφυκότας πρὸς τὸ ἀγαθὸν σπουδήν
-βλέπομεν γὰρ νῦν ὡς δἰ ἐσόπτρου, τότε δὲ πρόσωπον
-
ὀλίγοις γὰρ ἡ τῆς ἀληθείας θέα δέδοται.
-λέγει γοῦν καὶ Πλάτων ἐν τῇ Ἐπινομίδι· οὔ φημι δυνατὸν εἶναι
-πᾶσιν ἀνθρώποις μακαρίοις τε καὶ εὐδαίμοσι γίνεσθαι πλὴν ὀλίγων·
-μέχρι περ ἂν ζῶμεν, τοῦτο διορίζομαι· καλὴ δὲ ἐλπὶς τελευτήσαντι
-
τὰ ἴσα τούτοις βούλεται τὰ παρὰ Μωυσεῖ· οὐδεὶς
-ὄψεταί μου τὸ πρόσωπον καὶ ζήσεται·
δῆλον γὰρ μηδένα ποτὲ
-δύνασθαι παρὰ τὸν τῆς ζωῆς χρόνον τὸν θεὸν ἐναργῶς καταλαβέσθαι·
-οἱ καθαροὶ δὲ τῇ καρδίᾳ τὸν θεὸν ὄψονται
, ἐπὰν εἰς τὴν
-ποῦ τοίνυν γραμματεύς;
-ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ θεὸς τὴν
-σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;
φησί. καὶ πάλιν· ἀπολῶ τὴν σοφίαν
-τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω
, τῶν δοκησισόφων
-τάδε λέγει κύριος· στῆτε ἐπὶ ταῖς ὁδοῖς καὶ ἐρωτήσατε τρίβους
ἐρωτήσατε
, φησί, καὶ
-πύθεσθε παρὰ τῶν εἰδότων ἀφιλονίκως καὶ ἀδηρίτως. μαθόντες
-δὲ ἄρα τῆς ἀληθείας τὴν ὁδὸν εὐθεῖαν βαδίζωμεν ἀμεταστρεπτί,
-τῷ δὲ Ἀβραὰμ
-
οὗτος τὴν μετάρσιον τῶν κατὰ
-τὸν ἀέρα συμβαινόντων καὶ τὴν μετέωρον τῶν κατὰ τὸν οὐρανὸν
-κινουμένων φιλοσοφίαν μετιὼν Ἀβρὰμ ἐκαλεῖτο, ὃ μεθερμηνεύεται
-πατὴρ μετέωρος
· ὕστερον δὲ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανόν, εἴτε τὸν
-υἱὸν ἐν τῷ πνεύματι ἰδών, ὡς ἐξηγοῦνταί τινες, εἴτε ἄγγελον ἔνδοξον,
-εἴτε καὶ ἄλλως ἐπιγνοὺς θεὸν πατὴρ ἐκλεκτὸς
-ἠχοῦς
· ἠχεῖ μὲν γὰρ ὁ γεγωνὸς λόγος, πατὴρ δὲ τούτου ὁ νοῦς,
-ἐξειλεγμένος δὲ ὁ τοῦ σπουδαίου νοῦς.
Καί μοι σφόδρα ἐπαινεῖν ἔπεισι τὸν Ἀκραγαντῖνον ποιητὴν
-ἐξυμνοῦντα τὴν πίστιν ὧδέ πως·
-
-
-
-
ὦ φίλοι, οἶδα μὲν οὕνεκ̓ ἀληθείη παρὰ μύθοις,
οὓς ἐγὼ ἐξερέω· μάλα δ̓ ἀργαλέη
ἀνδράσι καὶ δύσζηλος ἐπὶ φρένα πίστιος ὁρμή.
-ἵνα ἡ πίστις ἡμῶν μὴ ᾖ ἐν
-σοφίᾳ ἀνθρώπων
τῶν πείθειν ἐπαγγελλομένων, ἀλλ̓ ἐν δυνάμει
-θεοῦ
, τῇ μόνῃ καὶ ἄνευ τῶν ἀποδείξεων διὰ ψιλῆς τῆς πίστεως
-? δοκεόντων γὰρ ὁ δοκιμώτατος γινώσκει φυλάσσειν·
-καὶ μέντοι καὶ δίκη καταλήψεται ψευδῶν τέκτονας καὶ μάρτυρας,
-πολλαὶ κατὰ πολλὰ φθοραὶ γεγόνασιν
-ἀνθρώπων καὶ
καὶ μετ̓ ὀλίγα ἐπιφέρει· τὸ δ̓ ἀληθές
-ἐστι τῶν περὶ γῆν καὶ κατ̓ οὐρανὸν ἰόντων παράλλαξις καὶ διὰ
-
ἔπειτα
-περὶ τοῦ κατακλυσμοῦ ἐποίσει· ὅταν δ̓ αὖ θεοὶ γῆν ὕδασι καθαίροντες
-κατακλύζωσιν, οἱ μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι διασῴζονται, βουκόλοι
-νομεῖς, οἱ δ̓ ἐν ταῖς παῤ ἡμῖν πόλεσιν εἰς τὴν θάλασσαν ὑπὸ τῶν
-ποταμῶν φέρονται.
Παρεστήσαμεν δ̓ ἐν τῷ πρώτῳ Στρωματεῖ κλέπτας λέγεσθαι
-τοὺς τῶν Ἑλλήνων φιλοσόφους, παρὰ Μωυσέως καὶ τῶν προφητῶν
-
Τὴν πίστιν τοίνυν οὐκ ἀργὴν καὶ μόνην, ἀλλὰ σὺν ζητήσει δεῖν
-ζήτει
-γάρ, καὶ εὑρήσεις
λέγει.
-
-
-
-
τὸ δὲ ζητούμενον
-
ἁλωτόν, ἐκφεύγει δὲ τἀμελούμενον,
-
-
-
πάντα τὰ ζητούμενα
-
δεῖσθαι μερίμνης φασὶν οἱ σοφώτατοι.
-
-
-
φοιτᾷ δὲ βροτολοιγὸς Ἔρις κενεὸν λελακυῖα,
Νείκης ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη καὶ ἔριθος·
-
ἥ τ̓ ἀλαὴ περὶ πάντα κυλίνδεται, αὐτὰρ ἔπειτα
-
ἐς βροτοῦ ἐστήριξε κάρη καὶ ἐς ἐλπίδα βάλλει.
-
-
-περὶ ψευδαποφάσκοντος λόγου καὶ κερατίνου διαλεληθότος τε αὖ καὶ
-κροκοδειλίνου σωρίτου τε ἔτι καὶ ἐγκεκαλυμμένου περί τε ἀμφιβολιῶν
-καὶ σοφισμάτων.
τίς γὰρ τούσδ̓ ὀλοῇ ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι;
-
Ἠχοῦς σύνδρομος ὄχλος· ὃ γὰρ σιγῶσι χολωθεὶς
-
νοῦσον ἐπ̓ ἀνέρας ὦρσε λάλην, ὀλέκοντο δὲ πολλοὶ
-
Τὸ δὲ ἄρα ζητεῖν περὶ θεοῦ, ἂν μὴ εἰς ἔριν, ἀλλὰ εἰς εὕρεσιν
-τείνῃ, σωτήριόν ἐστι. γέγραπται γὰρ ἐν τῷ Δαβίδ· φάγονται πένητες
-καὶ ἐμπλησθήσονται καὶ αἰνέσουσι κύριον οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν·
-
οἱ γὰρ ζητοῦντες
-κατὰ τὴν ζήτησιν τὴν ἀληθῆ αἰνοῦντες κύριον ἐμπλησθήσονται
-τῆς δόσεως τῆς παρὰ τοῦ θεοῦ, τουτέστι τῆς γνώσεως, καὶ
-ζήσεται ἡ ψυχὴ αὐτῶν· καρδία γὰρ ἡ ψυχὴ ἀλληγορεῖται ἡ τὴν
-ἀγάπη δὲ ὁ
-θεὸς
ὁ τοῖς ἀγαπῶσι πιστὸς ὁ θεὸς
ὁ τοῖς πιστοῖς
-
-
-
ἁγνὸν χρὴ νηοῖο θυώδεος ἐντὸς ἰόντα
-
ἔμμεναι· ἁγνείη δ̓ ἐστὶ φρονεῖν ὅσια.
-κἂν μὴ γένησθε ὡς τὰ παιδία ταῦτα, οὐκ εἰσελεύσεσθε
, φησίν, εἰς
-τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν·
ἐνταῦθα γὰρ ὁ νεὼς τοῦ θεοῦ, τρισὶν
-ἡδρασμένος θεμελίοις, πίστει, ἐλπίδι, ἀγάπῃ, φαίνεται.
Περὶ μὲν οὖν πίστεως ἱκανὰ μαρτύρια τῶν παῤ Ἕλλησι
-γραφῶν παρατεθείμεθα· ὡς δὲ μὴ ἐπὶ μήκιστον παρεξίωμεν καὶ περὶ
-τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς ἀγάπης πλεῖστα φιλοτιμούμενοι συναγαγεῖν,
-ἀπόχρη μόνα ταῦτα εἰπεῖν, ὡς ἐν τῷ Κρίτωνι ὁ Σωκράτης, πρὸ
-τοῦ ζῆν τὸ εὖ ζῆν καὶ τεθνάναι τιθέμενος, ἐλπίδα τινὰ ἑτέρου βίου
-ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ
ὁ καλός που λέγει ἀπόστολος.
-
-
-
ἣν σὺ νόῳ δέρκευ μηδ̓ ὄμμασιν ἧσο τεθηπώς.
-
-
-
λεῦσσε δ̓ ὅμως ἀπεόντα νόῳ παρεόντα βεβαίως·
-
οὐ γὰρ ἀποτμήξει τὸ ἐὸν τοῦ ἐόντος ἔχεσθαι
-
οὔτε σκιδνάμενον πάντῃ πάντως κατὰ κόσμον
-
οὔτε συνιστάμενον·
-
ἐπεὶ καὶ ὁ ἐλπίζων, καθάπερ ὁ πιστεύων, τῷ νῷ ὁρᾷ τὰ νοητὰ
-καὶ τὰ μέλλοντα. εἰ τοίνυν φαμέν τι εἶναι δίκαιον, φαμὲν δὲ καὶ
-καλόν, ἀλλὰ καὶ ἀλήθειάν τι λέγομεν, οὐδὲν δὲ πώποτε τῶν τοιούτων
-τοῖς ὀφθαλμοῖς εἴδομεν ἀλλ̓ ἢ μόνῳ τῷ νῷ, ὁ δὲ λόγος τοῦ
-θεοῦ ἐγώ
φησιν εἰμὶ ἡ ἀλήθεια
· νῷ ἄρα τοὺς δὲ ἀληθινούς, ἔφη, φιλοσόφους τίνας λέγεις; τοὺς τῆς ἀληθείας,
-
ἐν δὲ τῷ Φαίδρῳ περὶ ἀληθείας
-ὡς ἰδέας λέγων ὁ Πλάτων δηλώσει τολμητέον γὰρ οὖν τό γε ἀληθὲς εἰπεῖν ἄλλως τε καὶ περὶ
-ἀληθείας λέγοντα· ἡ γὰρ ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος καὶ ἀναφὴς
-
προελθὼν δὲ
-ὁ λόγος δημιουργίας αἴτιος, ἔπειτα καὶ ἑαυτὸν γεννᾷ, ὅταν ὁ λόγος
-τῷ κρούοντι
, γάρ φησιν, ἀνοιγήσεται·
-
οἱ γὰρ ἁρπάζοντες τὴν βασιλείαν
-βιασταὶ
οὐ τοῖς ἐριστικοῖς λόγοις, ἐνδελεχείᾳ δὲ ὀρθοῦ βίου
-ἀδιαλείπτοις τε εὐχαῖς ἐκβιάζεσθαι εἴρηνται, τὰς ἐπὶ τοῖς προτέροις
-ἁμαρτήμασιν ἀπηλειφότες κηλῖδας.
-
-
-
-
τὴν μέντοι κακότητα καὶ ἰλαδὸν ἔστιν ἑλέσθαι.
-
τῷ δ̓ αὖ πονοῦντι καὶ θεὸς συλλαμβάνει.
-
οὖ γὰρ ἐν μέσοισι κεῖται
-
δῶρα δυσμάχητα Μοισᾶν
-
τὠπιτυχόντι φέρειν.
-Οὐκ ἂν οἴει ἄλλως εἰδέναι με περὶ τῶν δικαίων;
-— Ναί, εἴ γε εὕροις. — Ἀλλ̓ οὐκ ἂν εὑρεῖν με ἡγῇ; — Καὶ
-μάλα γε, εἰ ζητήσαις. — Εἶτα ζητῆσαι οὐκ ἂν οἴει με; — Ἔγωγε, εἰ
-
ταύτῃ τοι καὶ αἱ τῶν φρονίμων παρθένων
-λαμπάδες αἱ νύκτωρ ἀνημμέναι ἐν πολλῷ τῆς ἀγνοίας σκότει,
-ἣν νύκτα ᾐνίξατο ἡ γραφή· φρόνιμοι ψυχαί, καθαραὶ ὡς παρθένοι,
-συνεῖσαι σφᾶς αὐτὰς ἐν ἀγνοίᾳ καθεστώσας κοσμικῇ, τὸ φῶς ἀνάπτουσι
-καὶ τὸν νοῦν ἐγείρουσι καὶ φωτίζουσι τὸ σκότος καὶ τὴν
-ἄγνοιαν ἐξελαύνουσι καὶ ζητοῦσι τὴν ἀλήθειαν καὶ τοῦ διδασκάλου
-φιλόσοφον μὲν οὖν, ἦν δ̓ ἐγώ, πλῆθος
-ἀδύνατον γενέσθαι.
ναρθηκοφόροι μὲν πολλοί, βάκχοι δέ τε
-
κατὰ τὸν Πλάτωνα. πολλοὶ γὰρ κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί·
-καὶ οὐκ ἐν πᾶσι
φησὶν ὁ ἀπόστολος ἡ γνῶσις
. προσεύχεσθε
-δὲ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων·
-
καὶ ἡ Κλεάνθους δὲ τοῦ Στωϊκοῦ φιλόσοφος
-ποιητικὴ ὧδέ πως τὰ ὅμοια γράφει·
-
-
-
μὴ πρὸς δόξαν ὅρα, ἐθέλων σοφὸς αἶψα γενέσθαι,
-
μηδὲ φοβοῦ πολλῶν ἄκριτον καὶ ἀναιδέα δόξαν.
-
οὐ γὰρ πλῆθος ἔχει συνετὴν κρίσιν οὔτε δικαίων
-
οὔτε καλῶν, ὀλίγοις δὲ παῤ ἀνδράσι τοῦτό κεν εὕροις.
-
-
-
αἰσχρὸν δὲ κρίνειν τὰ καλὰ τῷ πολλῷ ψόφῳ.
-εἰς
-μέσον ἀσυνέτων συντήρησον καιρόν, εἰς μέσον δὲ διανοουμένων
-
καὶ πάλιν· σοφοὶ κρύψουσιν αἴσθησιν·
ἐνέχυρον γὰρ
-τῆς ἀληθείας τὴν ἀπόδειξιν ἀπαιτοῦσιν οἰ πολλοὶ οὐκ ἀρκούμενοι
-ψιλῇ τῇ ἐκ πίστεως σωτηρίᾳ.
-
-
-τοῖς μὲν γὰρ κακοῖς τοῦτο σύνηθες, φησὶν ὁ Ἐμπεδοκλῆς, τὸ ἐθέλειν
-
ἀλλὰ κακοῖς μὲν κάρτα πέλει κρατέουσιν ἀπιστεῖν·
ὡς δὲ παῤ ἡμετέρης κέλεται πιστώματα Μούσης,
-
γνῶθι διατμηθέντος ἐνὶ σπλάγχνοισι λόγοιο.
-
φησὶν ὁ Σολομὼν τῷ μωρῷ ἐκ τῆς
-
διὸ καὶ τοῖς τὴν σοφίαν αἰτοῦσι τὴν παῤ αὐτοῖς
-ὀρεκτέον τὰ οἰκεῖα, ὡς ἂν ῥᾷστα διὰ τῶν ἰδίων εἰς πίστιν ἀληθείας
-τοῖς γὰρ πᾶσι πάντα ἐγενόμην,
λέγει, ἵνα τοὺς
-πάντας κερδήσω,
ἐπεὶ καὶ τῆς θείας χάριτος ὁ ὑετὸς ἐπὶ δικαίους
-ἢ Ἰουδαίων μόνων ἐστὶν ὁ θεός; οὐχὶ
-καὶ ἐθνῶν; ναὶ καὶ ἐθνῶν, εἴπερ εἶς ὁ θεός
, ὁ γενναῖος κέκραγεν
-ἀπόστολος.
Ἀλλ̓ ἐπεὶ μήτε τῷ ἀγαθῷ δικαίως μήτε τῇ γνώσει εἰς σωτηρίαν
-πιστεύειν ἐθέλουσιν, ἡμεῖς αὐτοὶ τὰ ἐκείνων ἴδια ἡγούμενοι
-ὅτι πάντα τοῦ θεοῦ, καὶ μάλιστα ἐπειδὴ τὰ καλὰ παῤ ἡμῶν ὥρμηται
-τοῖς Ἕλλησιν, ἐγχειρῶμεν αὐτοῖς, ὡς ἀκούειν πεφύκασι· τὸ
-γὰρ συνετὸν ἤτοι τὸ δίκαιον ὁ πολὺς οὗτος ὄχλος οὐκ ἐκ τῆς ἀληθείας,
-τε γὰρ πνευματικὰ συγκρίνομεν. διὰ τοῦτό τοι τῆς ἐπικρύψεως τὸν
-τρόπον, θεῖον ὄντα ὡς ἀληθῶς καὶ ἀναγκαιότατον ἡμῖν
-
-
-
ἁ Μοῦσα γὰρ οὐ φιλοκερδής πω τότ̓ ἦν οὐδ̓ ἐργάτις·
-
οὐδ̓ ἐπέρναντο γλυκεῖαι μελίφθογγοι ποτὶ Τερψιχόρας
-
ἀργυρωθεῖσαι πρόσωπα μαλθακόφωνοι ἀοιδαί.
-
Αὐτίκα οἱ παῤ Αἰγυπτίοις παιδευόμενοι πρῶτον μὲν πάντων -τὴν Αἰγυπτίων γραμμάτων μέθοδον ἐκμανθάνουσι, τὴν ἐπιστολογραφικὴν -καλουμένην· δευτέραν δὲ τὴν ἱερατικήν, ᾗ χρῶνται οἱ -ἱερογραμματεῖς· ὑστάτην δὲ καὶ τελευταίαν τὴν ἱερογλυφικήν, ἧς ἣ -μέν ἐστι διὰ τῶν πρώτων στοιχείων κυριολογική, ἣ δὲ συμβολική. -τῆς δὲ συμβολικῆς ἣ μὲν κυριολογεῖται κατὰ μίμησιν, ἣ δ̓ ὥσπερ -τροπικῶς γράφεται, ἣ δὲ ἄντικρυς ἀλληγορεῖται κατά τινας αἰνιγμούς.
-Ἥλιον γοῦν γράψαι βουλόμενοι κύκλον ποιοῦσι, σελήνην δὲ σχῆμα -μηνοειδὲς κατὰ τὸ κυριολογούμενον εἶδος.
-Τροπικῶς δὲ κατ̓ οἰκειότητα μετάγοντες καὶ μετατιθέντες, τὰ
-δ̓ ἐξαλλάττοντες, τὰ δὲ πολλαχῶς μετασχηματίζοντες χαράττουσιν.
-
Τοῦ δὲ κατὰ τοὺς αἰνιγμοὺς τρίτου εἴδους δεῖγμα ἔστω τόδε· τὰ
-μὲν γὰρ τῶν ἄλλων ἄστρων διὰ τὴν πορείαν τὴν λοξὴν ὄφεων σώμασιν
-ἀπείκαζον, τὸν δὲ ἥλιον τῷ τοῦ κανθάρου, ἐπειδὴ κυκλοτερὲς
-
Πάντες οὖν, ὡς ἔπος εἰπεῖν, οἱ θεολογήσαντες βάρβαροί τε καὶ -Ἕλληνες τὰς μὲν ἀρχὰς τῶν πραγμάτων ἀπεκρύψαντο, τὴν δὲ ἀλήθειαν -αἰνίγμασι καὶ συμβόλοις ἀλληγορίαις τε αὖ καὶ μεταφοραῖς καὶ -τοιούτοις τισὶ τρόποις παραδεδώκασιν, ὁποῖα καὶ παῤ Ἕλλησι τὰ -μαντεῖα, καὶ ὅ γε Ἀπόλλων ὁ Πύθιος Λοξίας λέγεται.
-Ναὶ μὴν καὶ τῶν παῤ Ἕλλησι σοφῶν καλουμένων τὰ ἀποφθέγματα
-ὀλίγαις λέξεσι μείζονος πράγματος δήλωσιν ἐμφαίνει, οἷον
-ἀμέλει τὸ χρόνου φείδου
ἤτοι καὶ οὐ δεῖν
-τὸν χρόνον τοῦτον εἰς μάτην καταναλῶσαι, ἣ κατ̓ ἐναντιότητα φείσασθαι
-τῶν ἀναλωμάτων τῶν ἰδιωτικῶν, ἵνα κἂν πολλὰ ἔτη ζήσῃς,
-γνῶθι σαυτὸν
-πολλὰ ἐνδείκνυται, καὶ ὅτι θνητὸς εἶ καὶ ὅτι ἄνθρωπος ἐγένου,
-καὶ ἤδη πρὸς τὰς ἄλλας τοῦ βίου ὑπεροχὰς κατὰ σύγκρισιν ὅτι
-οὐδενὸς λόγου ὑπάρχεις, ἔνδοξον λέγων ἢ πλούσιον, ἢ τοὐναντίον,
-ὅτι πλούσιος ὢν καὶ ἔνδοξος οὐ παραμόνῳ σεμνύνῃ πλεονεκτήματι·
-καὶ εἰς τί γέγονας, γνῶθι, φησί, καὶ τίνος εἰκὼν ὑπάρχεις, τίς τέ
-σου ἡ οὐσία καὶ τίς ἡ δημιουργία καὶ ἡ πρὸς τὸ θεῖον οἰκείωσις τίς,
-δώσω σοι θησαυροὺς σκοτεινοὺς ἀποκρύφους.
θησαυροὶ
-δὲ τοῦ θεοῦ καὶ πλοῦτος ἀνεκλιπὴς ἡ δυσθήρατός ἐστι σοφία.
Ἀλλὰ καὶ οἱ παρὰ τούτων τῶν προφητῶν τὴν θεολογίαν δεδιδαγμένοι
-ποιηταὶ δἰ ὑπονοίας
-
-
καὶ τὸν θεὸν τοιοῦτον ἐξεπίσταμαι·
-
σοφοῖς μὲν αἰνικτῆρα θεσφάτων ἀεί,
-
σκαιοῖς δὲ φαῦλον κἀν βραχεῖ διδάσκαλον,
-ἀκούσατε, λαός μου, τὸν νόμον μου, κλίνατε τὸ οὖς
-ὑμῶν εἰς τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου· ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ
-
καὶ ὁ γενναῖος ἀπόστολος
-τὰ ὅμοια ὧδέ πως λέγει· σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις,
-σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ
-αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων· ἀλλὰ λαλοῦμεν θεοῦ σοφίαν ἐν
-μυστηρίῳ, τὴν ἀποκεκρυμμένην, ἣν προώρισεν ὁ θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων
-εἰς δόξαν ἡμῶν· ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου
-ἔγνωκεν· εἰ γὰρ ἔγνωσαν, οὐκ ἂν τὸν κύριον τῆς δόξης ἐσταύρωσαν.
-ἀλλὰ κηρύσσομεν
-καθὼς γέγραπται,
φησίν, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν
-καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς
-ἀγαπῶσιν αὐτόν. ἡμῖν γὰρ ἀπεκάλυψεν ὁ θεὸς διὰ τοῦ πνεύματος·
-
πνευματικὸν
-γὰρ καὶ γνωστικὸν οἶδεν τὸν τοῦ ἁγίου πνεύματος μαθητὴν τοῦ ἐκ
-θεοῦ χορηγουμένου, ὅ ἐστι νοῦς Χριστοῦ. ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος
-
αὐτίκα ὁ
-ἀπόστολος πρὸς ἀντιδιαστολὴν γνωστικῆς τελειότητος τὴν κοινὴν
-πίστιν πῇ μὲν θεμέλιον λέγει, πῇ δὲ γάλα, γράφων τὸν τρόπον
-τοῦτον· ἀδελφοί,
τὰ αἱρετὰ τοῖς ἁμαρτωλοῖς
-τῶν ἀνθρώπων, οἱ δὲ τούτων ἀπεσχημένοι τὰ θεῖα φρονοῦσι καὶ
-κατὰ τὴν χάριν
, φησί,
-τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, ἄλλος δὲ
-
ταῦτα γνωστικὰ
-ἐποικοδομήματα τῇ κρηπῖδι τῆς πίστεως τῆς εἰς Ἰησοῦν Χριστόν,
-καλάμη
δὲ τὰ τῶν αἱρέσεων ἐπαναθήματα καὶ ξύλα
καὶ χόρτος
.
-ὁποῖον δὲ ἑκάστου τὸ ἔργον, τὸ πῦρ δοκιμάσει.
τὴν γνωστικὴν
-οἰκοδομὴν κἀν τῇ πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολῇ αἰνισσόμενός φησιν·
-ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς, ἵνα τι μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικὸν
-εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς.
ἀποκεκαλυμμένως δὲ οὐχ οἷόν τε ἦν τὰ
-τοιαῦτα τῶν χαρισμάτων ἐπιστέλλειν.
Αὐτίκα τῆς βαρβάρου φιλοσοφίας πάνυ σφόδρα ἐπικεκρυμμένως -ἤρτηται τὰ Πυθαγόρεια σύμβολα.
-Παραινεῖ γοῦν ὁ Σάμιος χελιδόνα ἐν οἰκίᾳ μὴ ἔχειν
, τουτέστι
-λάλον καὶ ψιθυρὸν καὶ πρόγλωσσον ἄνθρωπον, μὴ δυνάμενον στέγειν
-χελιδὼν γὰρ καὶ τρυγών, ἀγροῦ
-στρουθία, ἔγνωσαν καιροὺς εἰσόδων αὐτῶν
, φησὶν ἡ γραφή, καὶ οὐ
-
-
-
ὡς μή μοι τρύζητε παρήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος.
-
-
-
ναὶ τὰν Ὄλυμπον καταδερκομέναν σκηπτοῦχον Ἥραν
-
ἔστι μοι πιστὸν ταμιεῖον ἐπὶ γλώσσας,
-
-
-
ἀλλ̓ ἔστι κἀμοὶ κλεὶς ἐπὶ γλώσσῃ φύλαξ.
Πάλιν ὁ Πυθαγόρας τῆς χύτρας ἀρθείσης ἀπὸ τοῦ πυρὸς τὸν
-ἐν τῇ σποδῷ τύπον μὴ ἀπολιπεῖν, ἀλλὰ συγχεῖν
προσέταττεν καὶ
-ταράττειν ἀναστάντας ἐξ εὐνῆς τὰ στρώματα
· οὐ γὰρ τὸν τῦφον
-ἀφανίζειν μόνον δεῖν ᾐνίττετο, ἀλλὰ μηδὲ ὀργῆς ἴχνος ἀπολιπεῖν,
-ἐπὰν δὲ ἀναζέσασα παύσηται, καθίστασθαι αὐτὴν καὶ πᾶσαν ἀπαλείφειν
-ἥλιος δὲ ὑμῖν τῇ ὀργῇ
, φησὶν ἡ γραφή, μὴ
-ἐπιδυέτω·
καὶ ὁ εἰπὼν οὐκ ἐπιθυμήσεις
πᾶσαν ἀφεῖλεν μνησικακίαν·
-ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε
, ὁ Δαβὶδ λέγει, μὴ συγκατατίθεσθαι
-
Πάλιν ἐπὶ γῆς μὴ πλεῖν
Πυθαγόρειόν ἐστι σύμβολον, δηλοῖ δὲ
-τὰ
Πάλιν δ̓ αὖ δακτύλιον μὴ φορεῖν μηδὲ εἰκόνας αὐτοῖς ἐγχαράσσειν
-θεῶν
παρεγγυᾷ ὁ Πυθαγόρας, ὥσπερ Μωυσῆς πρόπαλαι διαρρήδην
-ἐνομοθέτησεν μηδὲν δεῖν γλυπτὸν ἢ χωνευτὸν ἢ πλαστὸν ἢ
-γραπτὸν ἄγαλμά τε καὶ ἀπεικόνισμα ποιεῖσθαι, ὡς μὴ τοῖς αἰσθητοῖς
-ποιήσωμεν
-ἄνθρωπον κατ̓ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν ἡμετέραν
, ἄξιον ἡγοῦμαι καὶ
-τὴν Εὐρύσου τοῦ Πυθαγορείου παραθέσθαι φωνὴν οὕτως ἔχουσαν,
-ὃς ἐν τῷ Περὶ τύχας τὸν δημιουργὸν φήσας αὑτῷ χρώμενον παραδείγματι
-τὸ δὲ σκᾶνος τοῖς λοιποῖς
-ὅμοιον, οἷα γεγονὸς ἐκ τᾶς αὐτᾶς ὕλας, ὑπὸ τεχνίτα δὲ εἰργασμένον
-
καὶ ὅλως
-ὁ Πυθαγόρας καὶ οἱ ἀπ̓ αὐτοῦ σὺν καὶ Πλάτωνι μάλιστα τῶν ἄλλων
-φιλοσόφων σφόδρα τῷ νομοθέτῃ ὡμίλησαν, ὡς ἔστιν ἐξ αὐτῶν
-
-
-
παῤ ἡλίου κλέπτοντες ἐντέχνως τὸ φῶς·
-
Αὐτίκα ἐπιτομὴν τῶν περὶ δικαιοσύνης εἰρημένων Μωυσεῖ ὁ
-Πυθαγόρας πεποίηται λέγων ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν
, τουτέστι
-μὴ παρέρχεσθαι τὸ πρὸς τὰς διανομὰς ἴσον, τιμῶντας τὴν δικαιοσύνην,
-
-
-
-
ἣ φίλους ἀεὶ φίλοις
-
πόλεις τε πόλεσι συμμάχους τε συμμάχοις
-
συνδεῖ· τὸ γὰρ ἴσον νόμιμον ἀνθρώποις ἔφυ,
-
τῷ πλέονι δ̓ ἀεὶ πολέμιον καθίσταται
-
τοὔλασσον ἐχθρᾶς θ̓ ἡμέρας κατάρχεται
-ἄρατε τὸν ζυγόν
-μου
φησίν, ὅτι χρηστός ἐστι καὶ ἀβαρής
. καὶ τοῖς περὶ πρωτείων
-φιλονικοῦσι γνωρίμοις μετὰ ἁπλότητος τὴν ἰσότητα παρεγγυᾷ
-φθόνος γὰρ ἔξω θείου χοροῦ
-ἵσταται
καὶ ζῆλος καὶ λύπη, ᾗ καὶ οἱ μύσται καρδίαν ἐσθίειν
-ἀπαγορεύουσιν, μὴ χρῆναί ποτε διδάσκοντες βαρυθυμίαις καὶ ὀδύναις
-
Πάλιν αὖ δύο ὁδοὺς ὑποτιθεμένου τοῦ εὐαγγελίου καὶ τῶν ἀποστόλων
-ὁμοίως τοῖς προφήταις ἅπασι καὶ τὴν μὲν καλούντων στενὴν
-καὶ τεθλιμμένην
τὴν κατὰ τὰς ἐντολὰς καὶ ἀπαγορεύσεις περιεσταλμένην,
-τὴν δὲ ἐναντίαν τὴν εἰς ἀπώλειαν φέρουσαν πλατεῖαν καὶ
-εὐρύχωρον
. ἀκώλυτον ἡδοναῖς τε καὶ θυμῷ, καὶ φασκόντων μακάριος
-ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν
-
, ὅ τε τοῦ Κείου Προδίκου ἐπί τε τῆς Ἀρετῆς καὶ τῆς
-Κακίας μῦθος πρόεισιν, καὶ Πυθαγόρας οὐκ ὀκνεῖ ἀπαγορεύειν τὰς
-λεωφόρους ὁδοὺς βαδίζειν
, προστάττων μὴ δεῖν ταῖς τῶν πολλῶν
-ἕπεσθαι γνώμαις ἀκρίτοις καὶ ἀνομολογουμέναις οὔσαις.
Ἀριστόκριτος δ̓ ἐν τῇ πρώτῃ τῶν πρὸς Ἡρακλεόδωρον ἀντιδοξουμένων
-μέμνηταί τινος ἐπιστολῆς οὕτως ἐχούσης· Βασιλεὺς
συμβολικῶς γὰρ ὁ βάρβαρος
-
-
-
οἱ δ̓ οὔπω Σιμόεντος Ἀχαιίδας ἄρσαμεν ἵππους.
-
Διὰ τοῦτό τοι καὶ Αἰγύπτιοι πρὸ τῶν ἱερῶν τὰς σφίγγας ἱδρύονται, -ὡς αἰνιγματώδους τοῦ περὶ θεοῦ λόγου καὶ ἀσαφοῦς ὄντος, -τάχα δὲ καὶ ὅτι φιλεῖν τε δεῖν καὶ φοβεῖσθαι τὸ θεῖον, ἀγαπᾶν μὲν -ὡς προσηνὲς καὶ εὐμενὲς τοῖς ὁσίοις, δεδιέναι δὲ ὡς ἀπαραιτήτως -δίκαιον τοῖς ἀνοσίοις. θηρίου γὰρ ὁμοῦ καὶ ἀνθρώπου ἡ σφὶγξ -αἰνίσσεται τὴν εἰκόνα.
-Μακρὸν δ̓ ἂν εἴη πάντα ἐπεξιέναι τὰ προφητικὰ καὶ τὰ
-νομικὰ τὰ δἰ αἰνιγμάτων εἰρημένα ἐπιλεγομένους. σχεδὸν γὰρ ἡ
-τε
-ἔκειτο σύμβολον τῆς ἐν μέσῳ τῷ κόσμῳ τῷδε κειμένης γῆς, ἐξ ἧς
-ἄθρει δὴ περισκοπῶν,
φησὶν ὁ Πλάτων, μή τις τῶν
-ἀμυήτων ἐπακούῃ. εἰσὶ δὲ οὗτοι οἱ οὐδὲν ἄλλο οἰόμενοι εἶναι ἢ οὗ
-ἂν ἀπρὶξ τοῖν χειροῖν λαβέσθαι δύναιντο, πράξεις δὲ καὶ γενέσεις
-
τοιοῦτοι
-γὰρ οἱ τῇ πεντάδι τῶν αἰσθήσεων προσανέχοντες μόνῃ. ἄβατον δὲ
-εἰ δὲ ζῶμεν πνεύματι,
-πνεύματι καὶ στοιχῶμεν.
διὰ πίστεως περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους.
-πᾶν ὄνομα
ἐξαναχωρῶν, ὃ
-πολυτρόπως καὶ πολυμερῶς
τοὺς εἰς αὐτὸν πιστεύοντας
-ἐλπίζοντάς τε καὶ βλέποντας διὰ τῆς τῶν πρωτοκτίστων διακονίας.
-ἑπτὰ ὀφθαλμοὺς
κυρίου τὰ ἑπτὰ πνεύματα
, ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί
. πρὸς
-δὲ τοῖς βορείοις τοῦ θυμιατηρίου τράπεζα εἶχε τὴν θέσιν, ἐφ̓ ἧς ἡ
-παράθεσις τῶν ἄρτων, ὅτι τροφιμώτατα τῶν πνευμάτων τὰ βόρεια.
-
-
-
ἀκάμας τε χρόνος περί τ̓ ἀενάῳ
-
ῥεύματι πλήρης φοιτᾷ τίκτων
-
αὐτὸς ἑαυτόν, δίδυμοί τ̓ ἄρκτοι
-
ταῖς ὠκυπλάνοις πτερύγων ῥιπαῖς
-
τὸν Ἀτλάντειον τηροῦσι πόλον.
-περὶ πάντων περιεκτικὸς
-ἀσχημάτιστός τε καὶ ἀόρατος δηλοῦται θεός, τὰ νῦν ὑπερκείσθω
-λέγειν· πλὴν ἀνάπαυσιν μηνύει τὴν μετὰ τῶν δοξολόγων πνευμάτων,
-
Ἀπόχρη μέχρι τοῦδε προχωρῆσαι τὴν μυστικὴν ἑρμηνείαν· τοῦ
-δὲ ἀρχιερέως ὁ ποδήρης κόσμου ἐστὶν αἰσθητοῦ σύμβολον, τῶν μὲν
-ἑπτὰ πλανητῶν οἱ πέντε λίθοι καὶ οἱ δύο ἄνθρακες διά τε τὸν
-Κρόνον καὶ τὴν Σελήνην· ὃ μὲν γὰρ μεσημβρινὸς καὶ ὑγρὸς καὶ
-γεώδης καὶ βαρύς, ἣ δὲ ἀερώδης· διὸ Ἄρτεμις πρός τινων εἴρηται
-ἐνιαυτὸς κυρίου δεκτός
, κηρύσσων καὶ κατηχῶν τὴν μεγίστην τοῦ
-ἡ κεφαλὴ τῆς
-
ὁ σωτήρ. σημεῖον γοῦν ἡγεμονικωτάτης ἀρχῆς ὁ πῖλος ὁ
-ὑπὲρ αὐτήν· ἄλλως τε ἀκηκόαμεν, ὡς εἴρηται· καὶ τοῦ Χριστοῦ
-κεφαλὴ ὁ θεὸς
καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
.
-ᾧ συνέστηκεν καὶ
-ἔστιν οὐρανοῦ εἰκὼν τοῦ λόγῳ γενομένου, τοῦ ὑποκειμένου τῇ κεφαλῇ
-τῶν πάντων τῷ Χριστῷ ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας
εἶναι
-ἠξίωται, ἔγγραπτον δὲ διά τε τὰς ἐντολὰς τὰς ἐγγράφους διά τε τὴν
-τοῦ θεοῦ τοῦ ἀοράτου
-πρώτη καὶ πρὸ αἰώνων, τετύπωκεν δὲ τὰ μεθ̓ ἑαυτὴν ἅπαντα γενόμενα.
-ἣν ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου
-
υἱὸς καὶ φίλος γενόμενος, πρόσωπον
ἤδη
-πρὸς πρόσωπον
ἐμπίπλαται τῆς ἀκορέστου θεωρίας. οὐδὲν δὲ καὶ ἐκδύσεται τὴν στολὴν τὴν λινῆν,
-ἣν ἐνδεδύκει εἰσπορευόμενος εἰς τὰ ἅγια, καὶ ἀποθήσει αὐτὴν ἐκεῖ.
-καὶ λούσεται τὸ σῶμα αὐτοῦ ὕδατι ἐν τόπῳ ἁγίῳ καὶ ἐνδύσεται τὴν
-
ἄλλως δ̓, οἶμαι, ὁ κύριος ἀποδύεταί τε καὶ ἐνδύεται
-κατιὼν εἰς αἴσθησιν, ἄλλως ὁ δἰ αὐτοῦ πιστεύσας ἀποδύεταί τε καὶ
-
Ὅθεν καὶ Αἰγύπτιοι οὐ τοῖς ἐπιτυχοῦσι τὰ παρὰ σφίσιν -ἀνετίθεντο μυστήρια οὐδὲ μὴν βεβήλοις τὴν τῶν θείων εἴδησιν ἐξέφερον, -ἀλλ̓ ἢ μόνοις γε τοῖς μέλλουσιν ἐπὶ βασιλείαν προϊέναι καὶ -τῶν ἱερέων τοῖς κριθεῖσιν εἶναι δοκιμωτάτοις ἀπό τε τῆς τροφῆς -καὶ τῆς παιδείας καὶ τοῦ γένους.
-Ὅμοια γοῦν τοῖς Ἑβραϊκοῖς κατά γε τὴν ἐπίκρυψιν καὶ τὰ τῶν
-Αἰγυπτίων αἰνίγματα. Αἰγυπτίων οἳ μὲν ἐπὶ πλοίου, οἳ δὲ ἐπὶ κροκοδείλου
-ὦ γινόμενοι καὶ ἀπογινόμενοι,
-
τά τε ὦτα καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς οἱ
-δημιουργοῦντες ἐξ ὕλης τιμίας καθιεροῦσιν τοῖς θεοῖς ἀνατιθέντες
-εἰς τοὺς νεώς, τοῦτο δήπου αἰνισσόμενοι ὡς πάντα θεὸς ὁρᾷ καὶ
-
Ἀλλὰ γὰρ οὐ μόνον Αἰγυπτίων οἱ λογικώτατοι, πρὸς δὲ -καὶ τῶν ἄλλων βαρβάρων ὅσοι φιλοσοφίας ὠρέχθησαν, τὸ συμβολικὸν -εἶδος ἐζήλωσαν.
-Φασὶ γοῦν καὶ Ἰδανθούραν τὸν Σκυθῶν βασιλέα, ὡς ἱστορεῖ
-Φερεκύδης ὁ Σύριος, Δαρείῳ διαβάντι τὸν Ἴστρον πόλεμον ἀπειλοῦντα
-πέμψαι σύμβολον ἀντὶ τῶν γραμμάτων μῦν, βάτραχον,
-
Ἀνάχαρσίν τε τὸν Σκύθην φασὶ καὶ αὐτὸν κοιμώμενον κατέχειν -τῇ μὲν λαιᾷ τὰ αἰδοῖα, τῇ δεξιᾷ δὲ τὸ στόμα, αἰνιττόμενον δεῖν μὲν -ἀμφοῖν, μεῖζον δὲ εἶναι γλώττης κρατεῖν ἢ ἡδονῆς.
-Καὶ τί μοι περὶ τοὺς βαρβάρους ἐνδιατρίβειν, ἐξὸν αὐτοὺς τοὺς -Ἕλληνας σφόδρα τῇ ἐπικρύψει κεχρημένους παραστῆσαι;
-Ἀνδροκύδης γοῦν ὁ Πυθαγορικὸς τὰ Ἐφέσια καλούμενα γράμματα
-ἐν πολλοῖς δὴ πολυθρύλητα ὄντα συμβόλων ἔχειν φησὶ τάξιν,
-σημαίνειν δὲ Ἄσκιον μὲν τὸ σκότος, μὴ γὰρ ἔχειν τοῦτο σκιάν· φῶς
-δὲ Κατάσκιον, ἐπεὶ καταυγάζει τὴν σκιάν· Λίξ τέ ἐστιν ἡ γῆ κατὰ
-ἀρχαίαν ἐπωνυμίαν καὶ Τετρὰξ ὁ ἐνιαυτὸς διὰ τὰς ὥρας, Δαμναμενεὺς
-
Ἀλλὰ καὶ Διονύσιος ὁ Θρᾷξ ὁ γραμματικὸς ἐν τῷ Περὶ τῆς
-ἐμφάσεως περὶ τοῦ τῶν τροχίσκων συμβόλου φησὶ κατὰ λέξιν· ἐσήμαινον
-γοῦν οὐ διὰ λέξεως μόνον, ἀλλὰ καὶ διὰ συμβόλων ἔνιοι τὰς
-πράξεις, διὰ λέξεως μὲν ὡς ἔχει τὰ λεγόμενα Δελφικὰ παραγγέλματα,
-τὸ ›μηδὲν ἄγαν‹ καὶ τὸ ›γνῶθι σαυτὸν‹ καὶ τὰ τούτοις ὅμοια,
-
-
? θαλλῶν δ̓ ὅσσα βροτοῖσιν ἐπὶ χθονὸς ἔργα μέμηλεν,
οὐδὲν ἔχει μίαν αἶσαν ἐπὶ φρεσίν, ἀλλὰ κυκλεῖται
-
πάντα πέριξ, στῆναι δὲ καθ̓ ἓν μέρος οὐ θέμις ἐστίν,
-
ἀλλ̓ ἔχει, ὡς ἤρξαντο, δρόμου μέρος ἶσον ἕκαστος.
-αὖ καίονται, οὕτως
-καὶ
Χρησιμώτατον ἄρα τὸ τῆς συμβολικῆς ἑρμηνείας εἶδος εἰς πολλὰ
-καὶ πρὸς τὴν ὀρθὴν θεολογίαν συνεργοῦν καὶ πρὸς εὐσέβειαν καὶ
-πρὸς ἐπίδειξιν συνέσεως καὶ πρὸς βραχυλογίας ἄσκησιν καὶ σοφίας
-σοφοῦ γὰρ τὸ χρῆσθαι τῇ συμβολικῇ φράσει δεξιῶς
, φησὶν
-ὁ γραμματικὸς Δίδυμος, καὶ τὸ γνωρίσαι τὸ διὰ ταύτης
-δηλούμενον.
Ναὶ μὴν ἡ στοιχειωτικὴ τῶν παίδων διδασκαλία τὴν τῶν τεττάρων
-
-
-
καὶ βέδυ νυμφάων καταλείβεται ἀγλαὸν ὕδωρ.
-καὶ βέδυ λαβὼν
-
ἔμπαλιν
-δὲ ὁ κωμικὸς Φιλύλλιος βέδυ τὸν ἀέρα βιόδωρον ὄντα διὰ τούτων
-γινώσκει·
-
-
-
-
ἕλκειν τὸ βέδυ σωτήριον προσεύχομαι,
-
ὅπερ μέγιστόν ἐστιν ὑγιείας μέρος,
-
τὸ τὸν ἀέρα ἕλκειν καθαρόν, οὐ τεθολωμένον.
-
-
-
ζὰψ δὲ ποτὶ σπιλάδεσσι νεῶν ὀλέτειρα κακύνει.
-
-
πόντου μαινομένοιο περιστείνει ἁλυκὴ ζάψ.
-
-
-
καρῖδας ἡ ζὰψ ἐκφέρει κἰχθύδια.
-
-
-
ἀμμὰς
-
Ἰγνήτων καὶ Τελχίνων ἔφυ ἡ ἁλυκὴ ζάψ.
-
-
-
εἰ δ̓ ἄγε τοι λέξω πρῶθ̓ ? ἥλιον ἀρχήν,
-
ἐξ ὧν δῆλ̓ ἐγένοντο τὰ νῦν ἐσορώμενα πάντα,
-
γαῖά τε καὶ πόντος πολυκύμων ἠδ̓ ὑγρὸς ἀὴρ
-
Τιτὰν ἠδ̓ αἰθὴρ σφίγγων περὶ κύκλον ἅπαντα.
-
-
-
μέλπετε, ὦ παῖδες, ἑκάεργον καὶ ἑκαέργαν·
-βέδυ, ζάψ, χθώμ, πλῆκτρον, σφίγξ·
-κναξζβίχ, θύπτης, φλεγμό, δρώψ.
μέμνηται τῆς ἱστορίας καὶ Καλλίμαχος
-
-
-
ἴδε σοι σπένδω κναξζβὶχ τὸ λευκὸν
-
ἀπὸ θηλαμόνων θλίψας κνακῶν·
-
ἴδε σοι θύπτην τυρὸν μίξας
-
ἐρυθρῷ μελιτῷ, κατὰ τῶν σῶν, Πὰν
-
δίκερως, τίθεμαι βωμῶν ἁγίων.
-
ἴδε σοι Βρομίου αἴθοπα φλεγμὸν λείβω.
-αἴθοπα οἶνον
, τὴν
-εἰς
-μέτρον ἡλικίας
, ἐκφλέγων καὶ ἐκφωτίζων τὸν ἄνθρωπον.
Ἀλλὰ καὶ τρίτος ὑπογραμμὸς φέρεται παιδικός· μάρπτε, σφίγξ,
-κλώψ, ζβυχθηδόν·
σημαίνει δ̓, οἶμαι, διὰ τῆς τῶν στοιχείων καὶ τοῦ
-κόσμου διοικήσεως τὴν ὁδὸν ἡμῖν δεῖν ἐπὶ τὴν τῶν τελειοτέρων
-γίνεσθαι γνῶσιν, βίᾳ καὶ πόνῳ περιγινομένης τῆς αἰωνίου σωτηρίας·
-
Τί δ̓; οὐχὶ καὶ Ἐπιγένης ἐν τῷ περὶ τῆς Ὀρφέως ποιήσεως τὰ
-ἰδιάζοντα παῤ Ὀρφεῖ ἐκτιθέμενός φησι κερκίσι καμπυλόχρωσι
στήμοσι
δὲ τοῖς αὔλαξι· μίτον
δὲ τὸ σπέρμα
-ἀλληγορεῖσθαι, καὶ δάκρυα Διὸς
τὸν ὄμβρον δηλοῦν, Μοίρας
τε
-αὖ τὰ μέρη τῆς σελήνης, τριακάδα καὶ πεντεκαιδεκάτην καὶ νουμηνίαν·
-διὸ καὶ λευκοστόλους
αὐτὰς καλεῖν τὸν Ὀρφέα φωτὸς
-ἄνθιον
μὲν τὸ ἔαρ διὰ τὴν φύσιν, ἀργίδα
δὲ
-τὴν νύκτα διὰ τὴν ἀνάπαυσιν, καὶ Γοργόνιον
τὴν σελήνην διὰ τὸ
-ἐν αὐτῇ πρόσωπον, Ἀφροδίτην
τε τὸν καιρὸν καθ̓ ὃν δεῖ σπείρειν,
-λέγεσθαι παρὰ τῷ θεολόγῳ.
Τοιαῦτα καὶ οἱ Πυθαγόρειοι ᾐνίσσοντο, Φερσεφόνης μὲν κύνας
-τοὺς πλανήτας, Κρόνου δὲ δάκρυον τὴν θάλασσαν ἀλληγοροῦντες.
-
Οὔκουν ἀπεικὸς καὶ τὴν βάρβαρον φιλοσοφίαν, περὶ ἧς ἡμῖν
-πρόκειται λέγειν, ἐπικεκρυμμένως καὶ διὰ συμβόλων προφητεύειν ἔν
-οὐ φάγεσθε χοῖρον οὔτε ἀετὸν οὔτε ὀξύπτερον
-
ὁ μὲν γὰρ χοῖρος φιλήδονον καὶ ἀκάθαρτον ἐπιθυμίαν
-τροφῶν καὶ ἀφροδισίων λίχνον καὶ μεμολυσμένην ἀκολασίαν
-μηνύει, ἀεὶ κνηστιῶσαν ὑλικήν τε καὶ ἐν βορβόρῳ κειμένην, εἰς σφαγὴν
-μετὰ τῶν φοβουμένων τὸν κύριον καὶ μετὰ τῶν μελετώντων ὃ
-ἔλαβον διάσταλμα ῥήματος ἐν τῇ καρδίᾳ, μετὰ τῶν λαλούντων
-δικαιώματα κυρίου καὶ τηρούντων, μετὰ τῶν εἰδότων ὅτι ἡ μελέτη
-
εἶτα ἐπιφέρει· βλέπετε πῶς ἐνομοθέτησεν
-ὁ Μωυσῆς καλῶς. ἀλλὰ πόθεν ἐκείνοις ταῦτα νοῆσαι ἢ
-συνιέναι; ἡμεῖς δικαίως νοήσαντες τὰς ἐντολάς, λαλοῦμεν ὡς ἠθέλησεν
-κύριος. διὰ τοῦτο περιέτεμε τὰς ἀκοὰς ἡμῶν καὶ τὰς καρδίας,
-
ναὶ μὴν ὅταν λέγῃ οὐ φάγῃ τὸν ἀετόν, τὸν
-ὀξύπτερον καὶ τὸν ἰκτῖνον καὶ τὸν κόρακα
, οὐ κολληθήσῃ, φησίν,
-οὐδὲ ὁμοιωθήσῃ τοῖς ἀνθρώποις τούτοις, οἳ οὐκ ἴσασι διὰ πόνου
-καὶ ἱδρῶτος πορίζειν ἑαυτοῖς τὴν τροφήν, ἀλλ̓ ἐν ἁρπαγῇ καὶ ἀνομίᾳ
-
ἀετὸς μὲν γὰρ ἁρπαγήν, ὀξύπτερος δὲ ἀδικίαν καὶ πλεονεξίαν
-μετὰ ἀνδρὸς ἀθῴου ἀθῷος ἔσῃ
-καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεις.
-κολλᾶσθαι οὖν τοῖς ἁγίοις προσήκει, ὅτι οἱ κολλώμενοι αὐτοῖς
-
. ἐντεῦθεν ὁ Θέογνις γράφει·
-
-
-
ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ̓ ἐσθλὰ μαθήσεαι· ἢν δὲ κακοῖσι
-
συμμίἐνδόξως γὰρ δεδόξασται, ἵππον καὶ
-ἀναβάτην ἔρριψεν εἰς θάλασσαν
, τὸ πολυσκελὲς καὶ κτηνῶδες καὶ
-ὁρμητικὸν πάθος, τὴν ἐπιθυμίαν, σὺν καὶ τῷ ἐπιβεβηκότι ἡνιόχῳ
-τὰς ἡνίας ταῖς ἡδοναῖς ἐπιδεδωκότι ἔρριψεν εἰς
, εἰς τὰς
-
Ναὶ μὴν καὶ ἐπὶ τοῦ Ἰωσήφ· νέον τοῦτον ζηλώσαντες οἱ ἀδελφοὶ
-πλεῖόν τι προορώμενον κατὰ τὴν γνῶσιν ἐξέδυσαν τὸν χιτῶνα
-τὸν ποικίλον καὶ λαβόντες ἔρριψαν εἰς λάκκον, ὁ δὲ λάκκος κενὸς
-ὕδωρ οὐκ εἶχε
· τὴν ἐκ φιλομαθίας τοῦ σπουδαίου ποικίλην γνῶσιν
-δ̓ ἂν ἐπιθυμία
-ἐὰν
-δέ τις ἀνοίξῃ λάκκον ἢ λατομήσῃ
, φησί, καὶ μὴ καλύψῃ αὐτόν,
-ἐμπέσῃ δ̓ ἐκεῖ μόσχος ἢ ὄνος, ὁ κύριος τοῦ λάκκου ἀποτίσει ἀργύριον
-
ἐνταῦθά
-μοι τὴν προφητείαν ἐκείνην ἔπαγε· ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ
-
ἵνα
-βάθος τῆς γνώσεως
-ἀργύριον δὲ δώσει
, τῷ παντοκρατορικῷ
-βουλήματι ὑπέχων λόγον καὶ εὐθύνας.
Οὗτος μὲν οὖν ὁ τύπος νόμου καὶ προφητῶν ὁ μέχρις Ἰωάννου·
-ὃ δέ, καίτοι φανερώτερον λαλήσας ὡς ἂν μηκέτι προφητεύων, ἀλλὰ
-δεικνύων ἤδη παρόντα τὸν ἐξ ἀρχῆς καταγγελλόμενον συμβολικῶς,
-ὅμως οὔκ εἰμι
φησὶν ἄξιος τὸν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος λῦσαι
-
· μὴ γὰρ ἄξιος εἶναι ὁμολογεῖ τὴν τοσαύτην βαπτίσαι δύναμιν,
-χρῆναι γὰρ τοὺς καθαροποιοῦντας ἀπολύειν τοῦ σώματος καὶ
-τῶν τούτου ἁμαρτημάτων τὴν ψυχὴν ὥσπερ τοῦ δεσμοῦ τὸν πόδα.
-
Καὶ τὰ παρὰ Ῥωμαίοις ἐπὶ τῶν διαθηκῶν γινόμενα τάξιν εἴληχε,
-τὰ διὰ δικαιοσύνην ἐκεῖνα ζυγὰ καὶ ἀσσάρια καρπισμοί τε καὶ αἱ τῶν
-
Ἀλλ̓, ὡς ἔοικεν, ἔλαθον ὑπὸ φιλοτιμίας ἀποδεικτικῆς περαιτέρω
-τοῦ δέοντος παρεκβάς. ἐπιλείψει γάρ με ὁ βίος τὸ πλῆθος
-οὐδὲ κοινοποιεῖσθαι τὰ σοφίας ἀγαθὰ τοῖς μηδ̓ ὄναρ
-τὴν ψυχὴν κεκαθαρμένοις· οὐ γὰρ θέμις ὀρέγειν τοῖς ἀπαντῶσι τὰ
-μετὰ τοσούτων ἀγώνων πορισθέντα οὐδὲ μὴν βεβήλοις τὰ τοῦ λόγου
-
φασὶ γοῦν Ἵππαρχον τὸν Πυθαγόρειον, αἰτίαν
-ἔχοντα γράψασθαι τὰ τοῦ Πυθαγόρου σαφῶς, ἐξελαθῆναι τῆς διατριβῆς
-τίς γὰρ
-μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ,
κατὰ τὸν θεῖον ἀπόστολον, ἢ τίς
-
δίχα γὰρ Ὀλυμπίων καὶ φθιμένων
-διὸ καὶ ἐξέρχεσθε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει
-κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς καὶ ἔσομαι
-ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Οὐ μόνοι ἄρα οἱ Πυθαγόρειοι καὶ Πλάτων τὰ πολλὰ ἐπεκρύπτοντο,
-ἀλλὰ καὶ οἱ Ἐπικούρειοί φασί τινα καὶ παῤ αὐτοῦ ἀπόρρητα
-εἶναι καὶ μὴ πᾶσιν ἐπιτρέπειν ἐντυγχάνειν τούτοις τοῖς γράμμασιν.
-
Ναὶ μὴν καὶ ἡ Πυθαγόρου συνουσία καὶ ἡ πρὸς τοὺς ὁμιλητὰς
-διττὴ κοινωνία, ἀκουσματικοὺς τοὺς πολλοὺς καί τινας μαθηματικοὺς
-ἑτέρους καλοῦσα, τοὺς γνησίως ἀνθαπτομένους τῆς
-φιλοσοφίας,
-
-
-
ἀλλὰ τὸ μὲν φάσθαι, τὸ δὲ
-
-
μηδέ σέ γ̓ εὐδόξοιο βιήσεται ἄνθεα τιμῆς
-
πρὸς θνητῶν ἀνελέσθαι, ἐφ̓ ᾧ θ̓ ὁσίης πλέον εἰπεῖν.
-αἱρεῦνται γάρ
, φησίν, ἓν ἀντὶ πάντων οἱ ἄριστοι κλέος
-ἀέναον θνητῶν, οἱ δὲ πολλοὶ κεκόρηνται ὅπως κτήνεα,
γαστρὶ
-καὶ αἰδοίοις καὶ τοῖς αἰσχίστοις τῶν ἐν ἡμῖν μετρήσαντες τὴν εὐδαιμονίαν·
-
-
-
ἠμὲν Ἀληθείης εὐπειθέος ἀτρεμὲς ἦτορ,
-
ἠδὲ βροτῶν δόξας, ταῖς οὐκ ἔνι πίστις ἀληθής.
-
Εἰκότως ἄρα ὁ θεσπέσιος ἀπόστολος κατὰ ἀποκάλυψιν
-φησὶν ἐγνωρίσθη μοι τὸ μυστήριον, καθὼς προέγραψα ἐν ὀλίγῳ,
-πρὸς ὃ δύνασθε ἀναγινώσκοντες νοῆσαι τὴν σύνεσίν μου ἐν τῷ μυστηρίῳ
-
ἔστιν γάρ τις καὶ τελείων μάθησις, περὶ ἧς πρὸς
-τοὺς Κολοσσαεῖς γράφων φησίν· οὐ παυόμεθα ὑπὲρ ὑμῶν προσευχόμενοι
-καὶ αἰτούμενοι, ἵνα πληρωθῆτε τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ θελήματος
-αὐτοῦ ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ συνέσει πνευματικῇ, περιπατῆσαι ἀξίως
-τοῦ κυρίου εἰς πᾶσαν ἀρέσκειαν, παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ καρποφοροῦντες
-καὶ αὐξανόμενοι τῇ ἐπιγνώσει τοῦ θεοῦ, ἐν πάσῃ δυνάμει ἐνδυναμούμενοι
-
καὶ πάλιν κατὰ τὴν
-οἰκονομίαν τοῦ θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι
φησὶν εἰς ὑμᾶς πληρῶσαι
-τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν
-αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν, ὃ νῦν ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ,
-οἷς ἠθέλησεν ὁ θεὸς γνωρίσαι, τί τὸ πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου
-
ὥστε ἄλλα μὲν τὰ μυστήρια τὰ ἀποκεκρυμμένα
-ἄχρι τῶν ἀποστόλων καὶ ὑπ̓ αὐτῶν παραδοθέντα ὡς
-ἀπὸ τοῦ κυρίου παρειλήφασιν?̔ἀποκεκρυμμένα δὲ ἐν τῇ παλαιᾷ διαθήκᾐ,
-ἃ νῦν
ἄλλο δὲ τὸ πλοῦτος τῆς
-δόξης τοῦ μυστηρίου τοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν
, ὅ ἐστιν ἡ πίστις καὶ ἡ
-θεμέλιον
εἴρηκεν. καὶ πάλιν οἷον
-φιλοτιμούμενος ἐμφῆναι τὴν γνῶσιν ὧδέ πως γράφει· νουθετοῦντες
-πάντα ἄνθρωπον ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον
-
οὐ πάντα
ἁπλῶς ἄνθρωπον
, ἐπεὶ οὐδεὶς
-ἂν ἦν ἄπιστος, οὐδὲ μὴν πάντα
τὸν πιστεύοντα τέλειον ἐν Χριστῷ
,
-ἀλλὰ πάντα ἄνθρωπον
λέγει, ὡς εἰπεῖν ὅλον τὸν ἄνθρωπον,
-οἷον σώματι καὶ ψυχῇ ἡγνισμένον, ἐπεί, ὅτι οὐ πάντων ἡ γνῶσις
,
-συμβιβασθέντες ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς πᾶν πλοῦτος
-τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως, εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ
-θεοῦ ἐν Χριστῷ, ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς
-γνώσεως ἀπόκρυφοι.
τῇ προσευχῇ προσκαρτερεῖτε, γρηγοροῦντες
-
ἡ εὐχαριστία δὲ οὐκ ἐπὶ ψυχῆς μόνον καὶ
-τῶν πνευματικῶν ἀγαθῶν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ σώματος γίνεται καὶ
-προσευχόμενοι ἅμα καὶ περὶ
-ἡμῶν, ἵνα ὁ θεὸς ἀνοίξῃ ἡμῖν θύραν τοῦ λαλῆσαι τὸ μυστήριον τοῦ
-
-καὶ γὰρ
-ὀφείλοντες εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον
φησίν, ὡς ἂν ἐγγηράσαντες
-τῇ διαθήκῃ τῇ παλαιᾷ, πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν
-ὑμᾶς, τίνα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ θεοῦ, καὶ γεγόνατε
-
τὰ
-τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή,
-τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν
-καλοῦ τε καὶ κακοῦ. διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ
-λόγον ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα.
Ἀλλὰ καὶ Βαρνάβας ὁ καὶ αὐτὸς συγκηρύξας τῷ ἀποστόλῳ κατὰ
-τὴν διακονίαν τῶν ἐθνῶν τὸν λόγον ἁπλούστερον
φησὶν ὑμῖν
-
. εἶθ̓ ὑποβὰς ἤδη σαφέστερον γνωστικῆς παραδόσεως
-ἴχνος παρατιθέμενος λέγει· τί λέγει ὁ ἄλλος προφήτης
-
τί λέγει ἡ γνῶσις; μάθετε. ἐλπίσατε, φησίν, ἐπὶ τὸν ἐν σαρκὶ
-μέλλοντα φανεροῦσθαι ὑμῖν Ἰησοῦν· ἄνθρωπος παραβολὴν κυρίου τίς
-νοήσει, εἰ μὴ σοφὸς καὶ ἐπιστήμων καὶ ἀγαπῶν τὸν κύριον αὐτοῦ;‹
-οὐ γὰρ φθονῶν
, φησί, παρήγγειλεν
-ὁ κύριος
ἔν τινι εὐαγγελίῳ· μυστήριον ἐμὸν ἐμοὶ καὶ τοῖς
-υἱοῖς τοῦ οἴκου μου
, ἐν τῷ ἀσφαλεῖ καὶ ἀμερίμνῳ τὴν ἐκλογὴν
-ποιούμενος, ἴνα τὰ οἰκεῖα ὧν εἵλετο λαβοῦσα ἀνωτέρα ζήλου γένηται·
-εἷς ἀγαθός
,
-ὁ πατήρ· τὸ δὲ ἀγνοεῖν τὸν πατέρα θάνατός ἐστιν, ὡς τὸ γνῶναι
-καὶ
-δώσω σοι θησαυροὺς ἀποκρύφους, σκοτεινούς, ἀοράτους, ἵνα γνῶσιν
-
τὰ εἰκότα τούτοις καὶ ὁ Δαβὶδ ψάλλει·
-ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας
-
ἡμέρα γὰρ τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα
, τὸ
-γεγραμμένον ἄντικρυς, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν
, τὴν ἐπικεκρυμμένην
-μυστικῶς, καὶ οὔκ εἰσι λόγοι οὐδὲ λαλιαί, ὧν οὐκ
-ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν
τῷ θεῷ τῷ φήσαντι· ποιήσει τις κρύφα,
-
διὰ τοῦτο φωτισμὸς
ἡ μαθητεία κέκληται
-ἡ τὰ κεκρυμμένα φανερώσασα, ἀποκαλύψαντος μόνου τοῦ διδασκάλου
-τὸ πῶμα τῆς κιβωτοῦ, ἔμπαλιν ἢ οἱ ποιηταὶ τὸν Δία φασὶ
-τὸν μὲν τῶν ἀγαθῶν πίθον ἐπιλαβεῖν, ἀνοῖξαι δὲ τὸν τῶν οἶδα ὅτι ἐρχόμενος
φησὶ πρὸς ὑμᾶς
ὁ ἀπόστολος ἐν πληρώματι
-εὐλογίας Χριστοῦ ἐλεύσομαι
, τὸ πνευματικὸν χάρισμα
καὶ τὴν γνωστικὴν
-παράδοσιν, ἣν μεταδοῦναι αὐτοῖς παρὼν παροῦσι ποθεῖ?̔οὐ γὰρ
-δἰ ἐπιστολῆς οἷά τε ἦν ταῦτα μηνύεσθαἰ, πλήρωμα Χριστοῦ
καλέσας,
-κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου, φανερωθέντος
-δὲ νῦν διά τε γραφῶν προφητικῶν κατ̓ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου
-θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος
,
-τουτέστι τοὺς ἐξ ἐθνῶν πιστεύοντας, ὅτι ἐστίν· ὀλίγοις δὲ ἐκ τούτων
-καὶ τό, τίνα ταῦτά ἐστι τὰ ἐν μυστηρίῳ, δείκνυται.
Εἰκότως τοίνυν καὶ Πλάτων ἐν ταῖς Ἐπιστολαῖς περὶ θεοῦ διαλαμβάνων
-φραστέον δή σοι
φησὶ δἰ αἰνιγμάτων, ἵν̓ ἤν τι
ὁ γὰρ τῶν
-ὅλων θεὸς ὁ ὑπὲρ πᾶσαν φωνὴν καὶ πᾶν νόημα καὶ πᾶσαν ἔννοιαν
-οὐκ ἄν ποτε γραφῇ παραδοθείη, ἄρρητος ὢν δυνάμει τῇ αὑτοῦ.
-πρὸς ταῦτ̓ οὖν σκοπῶν
-
ἀδελφὰ τούτοις ὁ ἅγιος
-ἀπόστολος Παῦλος λέγει, τὴν προφητικὴν καὶ τῷ ὄντι ἀρχαίαν σῴζων
-σοφίαν
-δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου
-οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων· ἀλλὰ
-
ἔπειτα
-ὑποβὰς τὸ εὐλαβὲς τῆς εἰς τοὺς πολλοὺς τῶν λόγων ἐκφοιτήσεως
-ὧδέ πως διδάσκει· κἀγώ, ἀδελφοί, οὐκ ἠδυνήθην ὑμῖν λαλῆσαι ὡς
-πνευματικοῖς, ἀλλ̓ ὡς σαρκίνοις, ὡς νηπίοις ἐν Χριστῷ, γάλα ὑμᾶς
-ἐπότισα, οὐ βρῶμα· οὔπω γὰρ ἐδύνασθε· ἀλλ̓ οὐδὲ ἔτι νῦν δύνασθε· ἔτι
-
εἰ τοίνυν τὸ μὲν γάλα τῶν νηπίων, τὸ βρῶμα
-δὲ τῶν τελείων τροφὴ πρὸς τοῦ ἀποστόλου εἴρηται, γάλα μὲν ἡ
-κατήχησις οἱονεὶ πρώτη ψυχῆς τροφὴ νοηθήσεται, βρῶμα δὲ ἡ
-ἐποπτικὴ θεωρία· σάρκες αὗται καὶ αἷμα τοῦ λόγου, τουτέστι κατάληψις
-γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς
-ὁ κύριος
, φησίν· οὕτως γὰρ ἑαυτοῦ μεταδίδωσι τοῖς πνευματικώτερον
-τῆς τοιαύτης μεταλαμβάνουσι θυσαμένους οὐ χοῖρον, ἀλλά
-
οὕτω χρῆναι ζητεῖν περὶ θεοῦ. ὁ δὲ
-ἀπόστολος καὶ τὸ πάσχα ἡμῶν ἐτύθη
γράφει Χριστός
, ἄπορον
-ὡς ἀληθῶς θῦμα, υἱὸς θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν ἁγιαζόμενος.
Θυσία δὲ ἡ τῷ θεῷ δεκτὴ σώματός τε καὶ τῶν τούτου
-παθῶν ἀμετανόητος χωρισμός. ἡ ἀληθὴς τῷ ὄντι θεοσέβεια αὕτη.
-τὰ ὁλοκαυτώματα
-δείραντας εἰς μέλη διανεῖμαι
, ἐπειδὴ γυμνὴν τῆς ὑλικῆς δορᾶς γενομένην
-τὴν γνωστικὴν ψυχὴν ἄνευ τῆς σωματικῆς φλυαρίας καὶ τῶν
-παθῶν πάντων, ὅσα περιποιοῦσιν αἱ κεναὶ καὶ ψευδεῖς ὑπολήψεις,
-ἀποδυσαμένην τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας, τῷ φωτὶ καθιερωθῆναι
-
-Καλλίμαχος ἐν τοῖς ἐπιγράμμασι γράφει·
-
-
ἦ πανακὲς πάντων φάρμακον
-
-φησὶ Βακχυλίδης ἐν τοῖς Παιᾶσιν·
-
-
ἕτερος?̔δἒ ἐξ ἑτέρου σοφὸς τό τε πάλαι τό τε νῦν,
-
-
-
οὐδὲ γὰρ ῥᾷστον ἀρρήτων ἐπέων πύλας
-
ἐξευρεῖν·
-τίνας οὖν καλῶ πεπαιδευμένους;
-προθεὶς ἐπιφέρει· πρῶτον μὲν τοὺς καλῶς χρωμένους
-τοῖς πράγμασι τοῖς κατὰ τὴν ἡμέραν ἑκάστην προσπίπτουσι καὶ τὴν
-δόξαν ἐπιτυχῆ τῶν καιρῶν ἔχοντας καὶ δυναμένην ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
-
εἶτα ἐπιφέρει τὸν κολοφῶνα τοῦ λόγου· τοὺς δὲ
-μὴ μόνον πρὸς ἓν τούτων, ἀλλὰ πρὸς ἅπαντα ταῦτα τὴν ἕξιν τῆς
-ψυχῆς εὐάρμοστον ἔχοντας, τούτους φημὶ καὶ φρονίμους εἶναι καὶ
-
ὁρᾷς πῶς τὸν γνωστικὸν
-βίον καὶ Ἕλληνες, καίτοι μὴ εἰδότες ὡς ἐπίστασθαι χρή, ἐκθειάζουσι;
-τίς δ̓ ἔστιν ἡ γνῶσις, οὐδὲ ὄναρ ἴσασιν.
Εἰ τοίνυν λογικὸν ἡμῖν βρῶμα ἡ γνῶσις εἶναι συμπεφώνηται,
-μακάριοι
τῷ ὄντι κατὰ τὴν γραφὴν οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες
-
-
-
σοὶ τῷ πάντων μεδέοντι χοὴν
-
πέλανόν τε φέρω, Ζεὺς εἴτ̓ Ἀίδης
-
ὀνομαζόμενος στέργεις· σὺ δέ μοι
-
θυσίαν ἄπυρον παγκαρπείας
-
δέξαι πλήρη προχυτίαν.
-
-
-
σὺ γὰρ ἔν τε θεοῖς τοῖς οὐρανίδαις
-
σκῆπτρον τὸ Διὸς μεταχειρίζεις
-
χθονίων τ̓ Ἀίδῃ μετέχεις ἀρχῆς.
-
-
-
πέμψον δ̓ ἐς φῶς ψυχὰς ἐνέρων
-
τοῖς βουλομένοις ἄθλους προμαθεῖν
-
πόθεν ἔβλαστον, τίς ῥίζα κακῶν,
-
τίνα δεῖ μακάρων ἐκθυσαμένους
-
εὑρεῖν μοχθῶν ἀνάπαυλαν.
-ἐμφάνισόν μοι σαυτόν
,
-ἐναργέστατα αἰνισσόμενος μὴ εἶναι διδακτὸν πρὸς ἀνθρώπων
-μηδὲ ῥητὸν τὸν θεόν, ἀλλ̓ ἢ μόνῃ τῇ παῤ αὐτοῦ δυνάμει γνωστόν.
-ἡ μὲν γὰρ ζήτησις ἀειδὴς καὶ ἀόρατος, ἡ χάρις δὲ τῆς γνώσεως παῤ
-φρόνησις ἀνθρώπου οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοί, θεὸς δὲ δίδωσί
-
αὐτίκα τὴν φρόνησιν θείαν ἀλληγορῶν
-ὁ Μωυσῆς ξύλον ζωῆς
ὠνόμασεν ἐν τῷ παραδείσῳ πεφυτευμένον,
-ὃς δὴ παράδεισος καὶ κόσμος εἶναι δύναται, ἐν ᾧ πέφυκεν
-δένδρον ἀθανασίας ἐστὶ τοῖς ἀντεχομένοις
-
διὰ τοῦτο λέγει· ἰδοὺ δίδωμι πρὸ προσώπου σου τὴν ζωὴν
-καὶ τὸν θάνατον, τὸ ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεὸν καὶ πορεύεσθαι ἐν
-ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούειν καὶ πιστεύειν τῇ
-ζωῇ· ἐὰν δὲ παραβῆτε τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα ἅ δέδωκα ὑμῖν,
-ἀπωλείᾳ ἀπολεῖσθε· τοῦτο γὰρ ἡ ζωὴ καὶ ἡ μακρότης τῶν ἡμερῶν
-
πάλιν· ὁ Ἀβραὰμ ἐλθὼν
-εἰς τὸν τόπον ὃν εἶπεν αὐτῷ ὁ θεὸς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναβλέψας ὁρᾷ
-
πρώτη μὲν γὰρ ὁ δἰ ὄψεως τῶν καλῶν
-ἵμερος, δευτέρα δὲ ἡ ψυχῆς βλέπομεν νῦν ὡς δἰ ἐσόπτρου
φησί, τότε δὲ πρόσωπον
-πρὸς πρόσωπον
, κατὰ μόνας ἐκείνας τὰς ἀκραιφνεῖς καὶ ἀσωμάτους
-δυνατὸν δὲ κἀν τῷ διαλέγεσθαι τὸ καταμαντεύεσθαι
-τοῦ θεοῦ, ἐὰν ἐπιχειρῇ τις ἄνευ πασῶν τῶν αἰσθήσεων
-διὰ τοῦ λόγου ἐπ̓ αὐτὸ ὅ ἐστιν ἕκαστον ὁρμᾶν καὶ μὴ ἀποστατεῖν
-τῶν ὄντων, πρὶν
κατὰ Πλάτωνα. πάλιν ὁ Μωυσῆς οὐκ ἐπιτρέπων βωμοὺς καὶ
-τεμένη πολλαχοῦ κατασκευάζεσθαι, ἕνα δ̓ οὖν νεὼν ἱδρυσάμενος τοῦ
-θεοῦ, μονογενῆ τε κόσμον, ὥς φησιν ὁ Βασιλείδης, καὶ τὸν ἕνα, ὡς
-ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι; λέγει κύριος. ὁ οὐρανός μοι θρόνος
-αἷμα ταύρων καὶ στέαρ
-ἀρνῶν οὐ βούλομαι
, καὶ ὅσα ἐπὶ τούτοις διὰ τοῦ προφήτου τὸ
-
-
-
ποῖος δ̓ ἂν οἶκος τεκτόνων πλασθεὶς ὕπο
-
δέμας τὸ θεῖον περιβάλοι τοίχων πτυχαῖς;
-
-
-
δεῖται γὰρ ὁ θεός, εἴπερ ἔστ̓ ὀρθῶς θεός,
-οὐ γὰρ χρείας ἕνεκεν ὁ θεὸς πεποίηκεν τὸν κόσμον, ἵνα τιμὰς πρός
-τε ἀνθρώπων καὶ πρὸς θεῶν τῶν ἄλλων καὶ δαιμόνων
, φησὶν ὁ
-Πλάτων, καρποῖτο, οἷον πρόσοδόν τινα ἀπὸ τῆς γενέσεως ἀρνύμενος,
-παρὰ μὲν ἡμῶν καπνούς, παρὰ δὲ θεῶν καὶ δαιμόνων τὰς
-
διδασκαλικώτατα ἄρα ὁ Παῦλος ἐν ταῖς Πράξεσι
-τῶν ἀποστόλων ὁ θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον
φησὶ καὶ
-πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦ καὶ γῆς κύριος ὑπάρχων οὐκ ἐν
-χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρωπίνων θεραπεύεται
-προσδεόμενός τινος, αὐτὸς διδοὺς πᾶσι πνοὴν καὶ ζωὴν καὶ
-
λέγει δὲ καὶ Ζήνων ὁ τῆς Στωϊκῆς κτίστης αἱρέσεως
-ἐν τῷ τῆς πολιτείας βιβλίῳ μήτε ναοὺς δεῖν ποιεῖν μήτε ἀγάλματα·
-μηδὲν γὰρ εἶναι τῶν θεῶν ἄξιον κατασκεύασμα, καὶ γράφειν οὐ δέδιεν
-αὐταῖς λέξεσι τάδε· ἱερά τε οἰκοδομεῖν οὐδὲν δεήσει· ἱερὸν γὰρ
-μὴ πολλοῦ ἄξιον καὶ ἅγιον οὐδὲν χρὴ νομίζειν· οὐδὲν δὲ πολλοῦ
-
εἰκότως οὖν καὶ
-Πλάτων, νεὼν τοῦ θεοῦ τὸν κόσμον εἰδώς, τοῖς πολίταις ἐναπέδειξεν
-χωρίον τῆς πόλεως, μηδεὶς
-οὖν ἑτέρως
, φησίν, ἱερὰ καθιερούτω θεοῖς· χρυσὸς μὲν γὰρ
-καὶ ἄργυρος ἐν ἄλλαις
εἰκότως οὖν ἐν τῇ μεγάλῃ ἐπιστολῇ τε πόλεσιν ἰδίᾳ ῥητὸν γὰρ
-φησὶν οὐδαμῶς ἐστιν ὡς τὰ ἄλλα μαθήματα, ἀλλ̓
ἆῤ οὐχ ὅμοια ταῦτα τοῖς ὑπὸ Σοφονία καὶ ἀνέλαβέν με πνεῦμα καὶ ἀνήνεγκέν με
-εἰς οὐρανὸν πέμπτον καὶ ἐθεώρουν ἀγγέλους καλουμένους κυρίους,
-καὶ τὸ διάδημα αὐτῶν ἐπικείμενον ἐν πνεύματι ἁγίῳ καὶ ἦν ἑκάστου
-αὐτῶν ὁ θρόνος ἑπταπλασίων φωτὸς ἡλίου ἀνατέλλοντος, οἰκοῦντας
-ἐν ναοῖς σωτηρίας καὶ ὑμνοῦντας θεὸν ἄρρητον ὕψιστον.
Τὸν γὰρ πατέρα καὶ ποιητὴν τοῦδε τοῦ παντὸς εὑρεῖν τε
-ἔργον καὶ εὑρόντα εἰς πάντας ἐξειπεῖν ἀδύνατον. ῥητὸν γὰρ οὐδαμῶς
-
, ὁ φιλαλήθης λέγει Πλάτων. ἀκήκοεν
-γὰρ εὖ μάλα ὡς ὁ πάνσοφος Μωυσῆς εἰς τὸ ὄρος ἀνιὼν?̔διὰ
-τὴν ἁγίαν θεωρίαν ἐπὶ τὴν κορυφὴν τῶν νοητῶν̓ ἀναγκαίως διαστέλλεται
-εἰσῆλθεν δὲ Μωυσῆς εἰς τὸν γνόφον οὗ ἦν ὁ θεός
, τοῦτο
-δηλοῖ τοῖς συνιέναι δυναμένοις, ὡς ὁ θεὸς ἀόρατός ἐστι καὶ ἄρρητος,
-γνόφος δὲ ὡς ἀληθῶς ἡ τῶν πολλῶν ἀπιστία τε καὶ ἄγνοια τῇ
-
-
-(ἢ
εἷς ἔστ̓, αὐτοτελής, ἑνὸς ἔκγονα πάντα τέτυκται πέφυκεν
, γράφεται γὰρ καὶ οὕτως), ἐπιφέρει·
-
-
-
-
οὐδέ τις αὐτὸν
-
εἰσοράᾳ θνητῶν, αὐτὸς δέ γε πάντας ὁρᾶται.
-
-
-
αὐτὸν δ̓ οὐχ ὁρόω· περὶ γὰρ νέφος ἐστήρικται.
-
πᾶσι
μικραί, ἐπεὶ σάρκες τε καὶ ὀστέα ἐμπεφυῖα ἐμπεφύασιν.
-οἶδα
λέγων ἄνθρωπον
-ἐν Χριστῷ ἁρπαγέντα ἕως τρίτου οὐρανοῦ
, κἀκεῖθεν εἰς τὸν παράδεισον,
-ὃς ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι,
-τὸ ἄρρητον τοῦ θεοῦ οὕτως αἰνισσόμενος, οὐ νόμῳ καὶ φόβῳ παραγγελίας
-τινὸς τὸ οὐκ ἐξὸν
προστιθείς, δυνάμει δὲ ἀνθρωπείᾳ
-ἄφθεγκτον εἶναι τὸ θεῖον μηνύων, εἴ γε ὑπὲρ οὐρανὸν τὸν τρίτον
-ἄρχεται λαλεῖσθαι, ὡς θέμις, τοῖς ἐκεῖ μυσταγωγοῦσιν τὰς ἐξειλεγμένας
-πότερον οὖν ὀρθῶς ἕνα οὐρανὸν εἰρήκαμεν ἢ πολλοὺς καὶ
-ἀπείρους ἦν λέγειν ὀρθότερον; ἕνα, εἴπερ κατὰ τὸ παράδειγμα ἔσται
-δεδημιουργημένος.
Ἀλλὰ κἀν τῇ πρὸς Κορινθίους Ῥωμαίων ἐπιστολῇ ὠκεανὸς
-
γέγραπται καὶ οἱ μετ̓ αὐτὸν κόσμοι
. ἀκολούθως
-ὢ βάθος πλούτου καὶ σοφίας
-
ὁ γενναῖος ἀπόστολος. καὶ μή τι τοῦτ̓ ἦν ὃ
-ᾐνίσσετο ὁ προφήτης, ἐγκρυφίας
κελεύων ποιεῖν ἀζύμους
, μηνύων
-ὅτι τὸν ἱερὸν ὡς ἀληθῶς περὶ τοῦ ἀγενήτου καὶ τῶν δυνάμεων
-σοφίαν δὲ
-λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ
-τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων· ἀλλὰ λαλοῦμεν
-
καὶ πάλιν
-ἀλλαχοῦ λέγει· εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ θεοῦ ἐν Χριστῷ,
-ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι.
-ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὸ μυστήριον τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
-ἀνοίξει ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ ἐξερεύξεται τὰ
-
ἤδη δὲ καὶ διὰ τῆς περὶ τὴν
-ζύμην παραβολῆς τὴν ἐπίκρυψιν ὁ κύριος δηλοῖ· φησὶ γάρ· ὁμοία
-ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰς
-
ἤτοι γὰρ ἡ τριμερὴς
-καθ̓ ὑπακοὴν σῴζεται ψυχὴ διὰ τὴν ἐγκρυβεῖσαν αὐτῇ κατὰ τὴν
-πίστιν πνευματικὴν δύναμιν, ἢ ὅτι ἡ ἰσχὺς τοῦ λόγου ἡ δοθεῖσα ἡμῖν,
-σύντονος οὖσα καὶ δυνατή, πάντα τὸν καταδεξάμενον καὶ ἐντὸς ἑαυτοῦ
-κτησάμενον αὐτὴν ἐπικεκρυμμένως τε καὶ ἀφανῶς πρὸς ἑαυτὴν
-
-
-
γνωμοσύνης δ̓ ἀφανὲς χαλεπώτατόν ἐστι νοῆσαι
-
μέτρον, ὃ δὴ πάντων πείρατα μοῦνον ἔχει.
-
-
-
οὐκ ἔστι
ἡμετέροις ἢ χερσὶ λαβεῖν, ᾗπέρ τε μεγίστη
-
πειθοῦς ἀνθρώποισιν ἁμαξιτὸς εἰς φρένα πίπτει.θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς
-θεός, ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο
,
-τὸ δ̓ ἀόρατον καὶ ἄρρητον κόλπον ὀνομάσας θεοῦ· βυθὸν ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
-κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ. περιερχόμενος
-γὰρ καὶ ἀναθεωρῶν τὰ σεβάσματα ὑμῶν εὗρον καὶ βωμὸν ἐν
-ᾧ ἐπεγέγραπτο· ›ἀγνώστῳ θεῷ.‹ ὃν οὖν ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε, τοῦτον
-ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν.
Πᾶν τοίνυν, ὃ ὑπὸ ὄνομα πίπτει, γεννητόν ἐστιν, ἐάν τε
-βούλωνται ἐάν τε μή. εἴτ̓ οὖν ὁ πατὴρ αὐτὸς ἕλκει πρὸς αὑτὸν
-πάντα τὸν καθαρῶς βεβιωκότα καὶ εἰς ἔννοιαν τῆς μακαρίας καὶ
-ἀφθάρτου φύσεως κεχωρηκότα, εἴτε τὸ ἐν ἡμῖν αὐτεξούσιον εἰς γνῶσιν
-ἀφικόμενον τἀγαθοῦ σκιρτᾷ τε καὶ πηδᾷ ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα, ᾗ
-φασιν οἱ γυμνασταί, πλὴν οὐ χάριτος ἄνευ τῆς ἐξαιρέτου πτεροῦταί
-τε καὶ ἀνίσταται καὶ ἄνω τῶν ὑπερκειμένων αἴρεται ἡ ψυχή, πᾶν
-ἐκ μὲν τοίνυν τούτου τοῦ λογισμοῦ, ὦ Μένων, θείᾳ ἡμῖν
-
ἆῤ οὐ
-δοκεῖ σοι τὴν εἰ δὲ νῦν ἡμεῖς ἐν παντὶ τῷ λόγῳ
-τούτῳ καλῶς ἐζητήσαμεν, ἀρετὴ ἂν εἴη οὔτε φύσει οὔτε διδακτόν,
-ἀλλὰ θείᾳ μοίρᾳ παραγιγνόμενον,
-οὐκ ἄνευ νοῦ, οἷς ἂν παραγίγνηται.περὶ δὲ τῶν ἄλλων δαιμόνων εἰπεῖν καὶ γνῶναι τὴν γένεσιν
φησὶ
-μεῖζον ἢ καθ̓ ἡμᾶς, πειστέον δὲ τοῖς εἰρηκόσιν ἔμπροσθεν, ἐκγόνοις
-μὲν θεῶν οὖσιν, ὡς ἔφασαν, σαφῶς δέ πως τοὺς ἑαυτῶν προγόνους
-εἰδότων. ἀδύνατον οὖν θεῶν παισὶν ἀπιστεῖν, καίπερ ἄνευ εἰκότων
-
οὐκ οἶμαι δύνασθαι σαφέστερον
-ὑπὸ Ἑλλήνων προσμαρτυρήσεσθαι τὸν σωτῆρα ἡμῶν καὶ τοὺς
-εἰς προφητείαν κεχρισμένους, τοὺς μὲν παῖδας θεοῦ ἀνηγορευμένους,
-τὸν δὲ κύριον υἱὸν ὄντα γνήσιον, ἀληθεῖς εἶναι περὶ τῶν θείων
-μάρτυρας· διὸ καὶ δεῖν πιστεύειν αὐτοῖς ἐνθέοις οὖσι προσέθηκε.
-
-
-ἀλλ̓ ἴστω αὐτὸν τὸν θεὸν διὰ τοῦ υἱοῦ τὰς γραφὰς κηρύξαντα.
-πιστὸς δὲ ὁ τὰ οἰκεῖα καταγγέλλων, ἐπεὶ
οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε,
-μηδεὶς
φησὶν ὁ κύριος
-τὸν πατέρα ἔγνω, εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ
. πιστευτέον
-ἄρα τούτῳ καὶ κατὰ Πλάτωνα, κἂν ἄνευ γε εἰκότων καὶ ἀναγκαίων
-ἀποδείξεων
διά τε τῆς παλαιᾶς διά τε τῆς νέας διαθήκης
-κηρύσσηται καὶ λέγηται. ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε,
φησὶν ὁ κύριος,
-ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν·
ἔμπαλιν δέ· ὁ πιστεύων
-ἔχει ζωὴν αἰώνιον.
μακάριοι ἄρα πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ̓ αὐτῷ.
-ἡ μάθησις
κατ̓ Ἐμπεδοκλέα τὰς φρένας
-αὔξει
, οὕτως ἡ εἰς τὸν κύριον πεποίθησις αὔξει τὴν πίστιν.
-
Ἤδη δὲ ἡ πίστις εἰ καὶ ἑκούσιος τῆς ψυχῆς συγκατάθεσις, ἀλλὰ
-ἀμὴν ἀμήν, λέγω ὑμῖν· ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς
-θύρας εἰς τὴν αὐλήν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν,
-ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶ καὶ λῃστής· ὁ δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας
-ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων· τούτῳ ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει.
εἶτα ἐπεξηγούμενος
-ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων.
δεῖ
-τοίνυν διὰ Χριστοῦ τὴν ἀλήθειαν μεμαθηκότας σῴζεσθαι, κἂν φιλοσοφήσαντες
-τὴν Ἑλληνικὴν φιλοσοφίαν τύχωσιν· νῦν γὰρ ἐδείχθη
-ἐναργῶς, ὃ ἑτέραις γενεαῖς οὐκ ἐγνωρίσθη τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,
-
θεοῦ μὲν γὰρ ἔμφασις ἑνὸς ἦν τοῦ παντοκράτορος
-παρὰ πᾶσι τοῖς εὖ φρονοῦσι πάντοτε φυσική, καὶ τῆς
-ἀιδίου κατὰ τὴν θείαν πρόνοιαν εὐεργεσίας ἀντελαμβάνοντο οἱ πλεῖστοι,
-καὶ
-ἔσται μετὰ ταῦτα, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ
ἀλλ̓ οὐχ
-κρύπτειν ἀπιστίη ἀγαθὴ
καθ̓ Ἡράκλειτον, ἀπιστίῃ
-
χιϝ. τὰ δ̓ ἑξῆς
Φασὶ γὰρ σῶμα εἶναι τὸν θεὸν οἱ Στωϊκοὶ καὶ πνεῦμα κατ̓
-οὐσίαν, ὥσπερ ἀμέλει καὶ τὴν ψυχήν. πάντα ταῦτα ἄντικρυς εὑρήσεις
-ἐν ταῖς γραφαῖς. μὴ γάρ μοι τὰς ἀλληγορίας αὐτῶν ἐννοήσῃς
-τὰ νῦν ὡς ἡ γνωστικὴ παραδίδωσιν ἀλήθεια, εἰ ἄλλο τι δεικνύουσαι,
-διήκει δὲ καὶ χωρεῖ διὰ πάντων διὰ τὴν καθαριότητα
,
-ἐπεὶ μὴ συνῆκαν λέγεσθαι ταῦτα ἐπὶ τῆς σοφίας τῆς πρωτοκτίστου
-νῦν δ̓ οὖν τὸ παῤ ἡμῶν ὧδε ἐχέτω· τὴν μὲν
-περὶ πάντων εἴτε ἀρχὴν εἴτε ἀρχὰς εἴτε ὅπῃ δοκεῖ τούτων πέρι, τὸ
-νῦν οὐ ῥητέον, δἰ ἄλλο μὲν οὐδέν, διὰ δὲ τὸ χαλεπὸν εἶναι κατὰ
-
ἄλλως
-τε ἡ λέξις ἡ προφητικὴ ἐκείνη ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος
-ἀφορμὰς αὐτοῖς ὑλικῆς οὐσίας παρέσχηται.
Ναὶ μὴν Ἐπικούρῳ μὲν ἡ τοῦ αὐτομάτου παρείσδυσις οὐ παρακολουθήσαντι
-τῷ ῥητῷ γέγονεν ἐντεῦθεν ματαιότης ματαιοτήτων,
-
. Ἀριστοτέλει δὲ μέχρι σελήνης ἐπῆλθε καταγαγεῖν
-τὴν πρόνοιαν ἐκ τοῦδε τοῦ ψαλμοῦ· κύριε, ἐν τῷ οὐρανῷ
-τὸ ἔλεός σου καὶ ἡ ἀλήθειά σου ἕως τῶν νεφελῶν.
οὐδέπω γὰρ
-ἀποκεκάλυπτο ἡ τῶν προφητικῶν δήλωσις μυστηρίων πρὸ τῆς τοῦ
-κυρίου παρουσίας.
Τάς τε αὖ μετὰ θάνατον κολάσεις καὶ τὴν διὰ πυρὸς τιμωρίαν
-ἀπὸ τῆς βαρβάρου φιλοσοφίας ἥ τε ποιητικὴ πᾶσα μοῦσα, ἀλλὰ καὶ
-ἐνταῦθα δὴ ἄνδρες ἄγριοι,
-
-ὁ ποιῶν
, φησί, τοὺς ἀγγέλους
-
ἐπειδὴ
-πάσας τὰς ψυχὰς τοὺς βίους ᾑρῆσθαι, ὥσπερ ἔλαχον, ἐν τάξει προσιέναι
-πρὸς τὴν Αάχεσιν, κείνην δὲ ἑκάστῳ, ὃν εἵλετο δαίμονα, τοῦτον
-φύλακα συμπέμπειν τοῦ βίου καὶ ἀποπληρωτὴν τῶν αἱρεθέντων.
-
Ναὶ μὴν γενετὸν εἶναι τὸν κόσμον ἐκ Μωυσέως παραλαβόντες
-πότερον
-ἦν, ἀρχὴν ἔχων γενέσεως οὐδεμίαν, ἢ γέγονεν, ἀπ̓ ἀρχῆς τινος
-ἀρξάμενος; γέγονεν· ὁρατὸς
αὖθίς τε ὁπόταν εἴπῃ τε γὰρ ὢν ἁπτός ἐστιν ἁπτός τε ὢν
-τὸν μὲν οὖν ποιητὴν καὶ
-πατέρα τοῦδε τοῦ παντὸς εὑρεῖν τε ἔργον
, οὐ μόνον γενητὸν τε
-
Τόν τε ὑπὸ τῆς βαρβάρου φιλοσοφίας θρυλούμενον διάβολον,
-τὸν τῶν δαιμόνων ἄρχοντα, κακοεργὸν εἶναι ψυχὴν ἐν τῷ δεκάτῳ
-ψυχὴν διοικοῦσαν
-
ὁμοίως
-δὲ κἀν τῷ Φαίδρῳ ταῦτα γράφει· ἔστι μὲν δὴ καὶ ἄλλα κακά, ἀλλά
-
ἀλλὰ
-κἀν τῷ δεκάτῳ τῶν Νόμων ἄντικρυς τὸ ἀποστολικὸν δείκνυσιν
-ἐκεῖνο· οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς
-ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῶν ἐν οὐρανοῖς
,
-ἐπειδὴ γὰρ συνεχωρήσαμεν ἡμῖν αὐτοῖς εἶναι μὲν
-τὸν οὐρανὸν πολλῶν μεστὸν ἀγαθῶν, εἶναι δὲ καὶ τῶν ἐναντίων,
-πλειόνων δὲ τῶν μή, μάχη, φαμέν, ἀθάνατός ἐσθ̓ ἡ τοιαύτη καὶ
-φυλακῆς θαυμαστῆς δεομένη.
Κόσμον τε αὖθις τὸν μὲν νοητὸν οἶδεν ἡ βάρβαρος φιλοσοφία,
-τὸν δὲ αἰσθητόν, τὸν μὲν ἀρχέτυπον, τὸν δὲ εἰκόνα τοῦ καλουμένου
-παραδείγματος· καὶ τὸν μὲν ἀνατίθησι μονάδι, ὡς ἂν νοητόν, τὸν
-δὲ αἰσθητὸν ἑξάδι· γάμος γὰρ παρὰ τοῖς Πυθαγορείοις, ὡς ἂν γόνιμος
-ἐν ἀρχῇ
γάρ
-φησιν ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν· ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος.
-καὶ εἶπεν ὁ θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο
-φῶς.
ἐν δὲ τῇ κοσμογονίᾳ τῇ αἰσθητῇ στερεὸν οὐρανὸν δημιουργεῖ
-εἴσοδον ἑρμηνεύοντες, διὸ καὶ
-κατ̓ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν τὸν ἄνθρωπον
γεγονέναι. εἰκὼν μὲν
-γὰρ θεοῦ λόγος θεῖος καὶ βασιλικός, ἄνθρωπος ἀπαθής, εἰκὼν δ̓
-τὴν ἀκολουθίαν ὀνομαζομένην
-θείαν· φησὶ γάρ· ὀπίσω κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν πορεύεσθε
-καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ φυλάξατε.
ἀκόλουθοι δ̓, οἶμαι, καὶ θεραπευταὶ
-οὐχ εἵμαρται κακὸν κακῷ φίλον εἶναι
-οὐδ̓ ἀγαθὸν ἀγαθῷ μὴ φίλον
, ὅπερ κἀν τῷ Λύσιδι πρᾶξιν εἶναι φίλην καὶ ἀκόλουθον θεῷ
-καὶ ἕνα λόγον ἔχουσαν ἀρχαῖον, ὅταν τὸ μὲν ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ μετρίῳ
-ὄντι φίλον ᾖ, τὰ δὲ ἄμετρα οὔτε τοῖς ἀμέτροις οὔτε τοῖς ἐμμέτροις.
-
εἶτα
-ὑποβὰς ἐπάγει πάλιν· πᾶς γὰρ δὴ ἀγαθὸς ἀγαθῷ ὅμοιος, κατὰ
-τοῦτο δὲ καὶ θεῷ ἐοικὼς ἀγαθῷ τε παντὶ φίλος ὑπάρχει καὶ θεῷ.
-τῷ κατανοουμένῳ τὸ κατανοοῦν ἐξομοιῶσαι δεῖν κατὰ τὴν
-οὐ παύσεται ὁ ζητῶν, ἕως
-ἂν εὕρῃ· εὑρὼν δὲ θαμβηθήσεται, θαμβηθεὶς δὲ βασιλεύσει, βασιλεύσας
-δὲ ἐπαναπαήσεται.
Τί δ̓; οὐχὶ κἀκεῖνα τοῦ Θάλητος ἐκ τῶνδε ἤρτηται; τὸ εἰς τοὺς
-αἰῶνας τῶν αἰώνων δοξάζεσθαι τὸν θεὸν καὶ τὸ καρδιογνώστην
-λέγεσθαι πρὸς ἡμῶν ἄντικρυς ἑρμηνεύει. ἐρωτηθεὶς γέ τοι ὁ Θάλης,
-τί ἐστι τὸ θεῖον, τὸ μήτε ἀρχήν
, ἔφη, μήτε τέλος ἔχον.
πυθομένου
-δὲ ἑτέρου, εἰ λανθάνει τὸ θεῖον πράσσων τι ἄνθρωπος, καὶ
-πῶς,
εἶπεν, ὅς γε οὐδὲ διανοούμενος;
Ναὶ μὴν μόνον τὸ καλὸν ἀγαθὸν οἶδεν ἡ βάρβαρος φιλοσοφία
-καὶ τὴν ἀρετὴν αὐτάρκη πρὸς εὐδαιμονίαν, ὁπηνίκα ἂν εἴπῃ· ἰδού,
-δέδωκα πρὸ ὀφθαλμῶν σου τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν, τὴν ζωὴν καὶ
-
τὸ μὲν γὰρ ἀγαθὸν ζωὴν καλεῖ
-καὶ καλὸν τὴν τούτου αὕτη γὰρ ἡ
-ζωή σου καὶ τὸ πολυήμερον
, ἀγαπᾶν τὸ πρὸς ἀλήθειαν.
Σαφέστερον δὲ ἐκεῖνα ἔχει. ὁ γὰρ σωτήρ, ἀγαπᾶν παραγγείλας
-τὸν θεὸν καὶ τὸν πλησίον, ἐν ταύταις φησὶ ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς
-ὦ Πάν τε καὶ ἄλλοι θεοί, δοίητέ μοι τἄνδον εἶναι καλῷ.
-ὁ γὰρ καλῶς λέγων καλός
-
κἀν τῷ Πρωταγόρᾳ καλλίονι Ἀλκιβιάδου ἐντυχεῖν
-ὁμολογεῖ τοῖς ἑταίροις Πρωταγόρου, εἴ γε τὸ σοφώτατον κάλλιστόν
-ὅτι κατὰ Πλάτωνα μόνον τὸ
-καλὸν ἀγαθόν
, ἀποδείκνυσιν ὅτι καὶ κατ̓ αὐτὸν αὐτάρκης ἡ ἀρετὴ
-πρὸς εὐδαιμονίαν, καὶ ἄλλα πλείω παρατίθεται δόγματα σύμφωνα
-
Καὶ τὰ μὲν τῇδε ἐχέτω· ἀδελφοὺς δὲ εἶναι ἐστὲ μὲν γὰρ πάντες οἱ ἐν τῇ πόλει ἀδελφοί, ὡς
-φήσομεν πρὸς αὐτοὺς μυθολογοῦντες, ἀλλ̓ ὁ θεὸς πλάττων, ὅσοι
-μὲν ὑμῶν ἱκανοὶ ἄρχειν, χρυσὸν ἐν τῇ γενέσει συνέμιξεν αὐτοῖς, διὸ
-τιμιώτατοί εἰσιν· ὅσοι δὲ ἐπίκουροι, ἄργυρον· σίδηρον δὲ καὶ χαλκὸν
-
ὅθεν ἀνάγκη
φησὶ
-
. ἴσως γεγονέναι ἀσπάζεσθαί τε καὶ φιλεῖν τούτους μὲν ταῦτα ἐφ̓ οἷς
-λέγωμεν δὴ περὶ τῶν κορυφαίων. τί γὰρ ἄν τις τούς
-
Πάλιν αὖ τῷ τοῦ κυρίου ῥητῷ ἔστω ὑμῶν τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ
-οὒ οὔ
, ἐκεῖνο ἀπεικαστέον· ἀλλά μοι ψεῦδός τε συγχωρῆσαι καὶ
-
τῇ τε περὶ τοῦ ὀμόσαι ἀπαγορεύσει
-ἔπαινος δὲ ὅρκος
-
καὶ τὸ σύνολον Πυθαγόρας καὶ Σωκράτης
-καὶ Πλάτων, λέγοντες ἀκούειν φωνῆς θεοῦ, τὴν κατασκευὴν τῶν
-ὅλων θεωροῦντες ἀκριβῶς ὑπὸ θεοῦ γεγονυῖαν καὶ συνεχομένην
-ἀδιαλείπτως, ἀκηκόασι
γὰρ τοῦ Μωυσέως λέγοντος ›εἶπεν, καὶ ἐγένετο‹,
-τὸν λόγον τοῦ θεοῦ ἔργον εἶναι διαγράφοντος.
Ἐπί τε τῆς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ χοὸς διαπλάσεως ἱστάμενοι γήινον
-
-
-
ἀλλ̓ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε,
-καὶ καταπατήσατε αὐτοὺς
λέγων ὡς πηλόν
.
-
-
-
ἦν κεῖνος οὑνιαυτός, ᾧ τό τε πτηνὸν
καὶ τοὐν θαλάσσῃ καὶ τὸ τετράπουν οὕτως
-
ἐφθέγγετο ὡς ὁ πηλὸς ὁ Προμήθειος.
-
-
-
εἴ σε?̔ἔφἠ ὁ Προμηθεὺς
-
ἔπλασε καὶ πηλοῦ μὴ ἐξ ἑτέρου γέγονας,
-
-
Ἥφαιστον δ̓ ἐκέλευσε περικλυτὸν ὅτ
γαῖαν ὕδει φύρειν, ἐν δ̓ ἀνθρώπου θέμεν αὐδὴν
-
καὶ νόον.
-
Πῦρ μὲν οὖν τεχνικὸν ὁδῷ βαδίζον εἰς γένεσιν τὴν φύσιν ὁρίζονται -οἱ Στωϊκοί· πῦρ δὲ καὶ φῶς ἀλληγορεῖται ὁ θεὸς καὶ ὁ λόγος -αὐτοῦ πρὸς τῆς γραφῆς.
-Τί δ̓ ; οὐχὶ καὶ Ὅμηρος, παραφράζων τὸν χωρισμὸν τοῦ ὕδατος
-ἀπὸ τῆς γῆς καὶ τὴν ἀποκάλυψιν τὴν ἐμφανῆ τῆς ξηρᾶς, ἐπί τε τῆς
-Τηθύος καὶ τοῦ Ὠκεανοῦ λέγει·
-
-
-
-
ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται
-
εὐνῆς καὶ φιλότητος.
-
Πάλιν τὸ δυνατὸν ἐν πᾶσι προσάπτουσι καὶ οἱ παῤ Ἕλλησι
-λογιώτατοι τῷ θεῷ, ὁ μὲν Ἐπίχαρμος?̔Πυθαγόρειος δὲ ἦν̓ λέγων·
-
-
-
-
οὐδὲν ἐκφεύγει τὸ θεῖον· τοῦτο γιγνώσκειν σε δεῖ,
-
αὐτός ἐσθ̓ ἁμῶν ἐπόπτης, ἀδυνατεῖ δὲ οὐδὲν θεός,
-
-
?̔ὁ μόνος ἡμέρας ἐνεστώσης νύκτα ποιῆσαι δυνάμενος
θεῷ δὲ δυνατὸν ἐκ μελαίνας
-
νυκτὸς ἀμίαντον ὄρσαι φάος,
-
κελαινεφέι δὲ σκότει καλύψαι καθαρὸν
-
ἁμέρας σέλας
-ποιῆσαι, φησίν,
-
-
-εἰπών,
-
-
ἐκ Διὸς ἀρχώμεσθα
-
-
τὸν οὐδέποτ̓, ἄνδρες, ἐῶμεν
-
ἄρρητον· μεσταὶ δὲ Διὸς πᾶσαι μὲν ἀγυιαί,
-
πᾶσαι δ̓ ἀνθρώπων ἀγοραί, μεστὴ δὲ θάλασσα
-
καὶ λιμένες· πάντῃ δὲ Διὸς κεχρήμεθα πάντες·
-
-
-οἷον δημιουργία,
-
-
τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν,
-
-
-
ὁ δ̓ ἤπιος ἀνθρώποισιν
-
δεξιὰ σημαίνει, λαοὺς δ̓ ἐπὶ ἔργα ἀγείρει·
-
αὐτὰρ τάδε σήματ̓ ἀν οὐρανῷ ἐστήριξεν,
-
ἄστρα διακρίνας· ἐσκέψατο δ̓ εἰς ἐνιαυτὸν
-
ἀστέρας, οἵ κε μάλιστα τετυγμένα σημαίνοιεν
-
ἀνδράσιν Ὡράων, ὄφῤ ἔμπεδα πάντα φύηται·
-
καί μιν ἀεὶ πρῶτόν τε καὶ ὕστατον ἱλάσκονται·
-
χαῖρε, πάτερ, μέγα θαῦμα, μέγ̓ ἀνθρώποισιν ὄνειαρ.
-
-
-φησίν,
-
-
ἐν μὲν γαῖαν ἔτευξ̓, ἐν δ̓ οὐρανόν, ἐν δὲ θάλασσαν
-
-
-ὁ γὰρ διὰ τῶν ποιημάτων καὶ καταλογάδην συγγραμμάτων ᾀδόμενος
-Ζεὺς τὴν ἔννοιαν ἐπὶ τὸν θεὸν ἀναφέρει.
ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα, τά τ̓ οὐρανὸς ἐστεφάνωται.
-
Ἤδη δὲ ὡς εἰπεῖν ὑπ̓ αὐγὰς ὁ Δημόκριτος εἶναί τινας ὀλίγους
-γράφει τῶν ἀνθρώπων
, οἳ δὴ ἀνατείναντες τὰς χεῖρας ἐνταῦθα
-ὃν νῦν ἠέρα καλέομεν οἱ Ἕλληνες,
μυστικώτερον δὲ ὁ μὲν Βοιώτιος Πίνδαρος, ἅτε Πυθαγόρειος
-πάντα Ζεὺς μυθέεται καὶ πάνθ̓
-οὗτος οἶδε καὶ διδοῖ ἓν ἀνδρῶν, ἓν θεῶν γένος,
, τῆς ὕλης, παραδίδωσι καὶ ἕνα τὸν τούτων δημιουργόν, ὃν
-ἀριστοτέχναν πατέρα
λέγει, τὸν καὶ τὰς προκοπὰς κατ̓ ἀξίαν εἰς
-ἐπομνύντας σπουδῇ τε ἅμα μὴ ἀμούσῳ καὶ
ἥ τε ἐν Τιμαίῳ δημηγορία πατέρα καλεῖ τὸν
-δημιουργὸν λέγουσα ὧδέ πως· θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ πατὴρ δημιουργός
-
ὥστε καὶ ἐπὰν εἴπῃ περὶ τὸν πάντων βασιλέα πάντα
-ἐστὶ κἀκείνου ἕνεκεν τὰ πάντα κἀκεῖνο αἴτιον ἁπάντων
, οὐκ ἄλλως
-ἔγωγε ἐξακούω ἢ τὴν ἁγίαν τριάδα μηνύεσθαι· τρίτον μὲν γὰρ εἶναι
-τὸ ἅγιον πνεῦμα, τὸν υἱὸν δὲ δεύτερον, δἰ οὗ πάντα ἐγένετο
κατὰ
-τάδε συνέγραψα Ζωροάστρης
-ὁ Ἀρμενίου, τὸ γένος Πάμφυλος, ἐν πολέμῳ τελευτήσας,
-
τὸν δὴ Ζωροάστρην
-τοῦτον ὁ Πλάτων δωδεκαταῖον ἐπὶ τῇ πυρᾷ κείμενον ἀναβιῶναι
-λέγει· τάχα μὲν οὖν τὴν ἀνάστασιν, τάχα δὲ ἐκεῖνα αἰνίσσεται, ὡς
-διὰ τῶν δώδεκα ζῳδίων ἡ ὁδὸς ταῖς ψυχαῖς γίνεται εἰς τὴν ἀνάληψιν,
-κόσμον τὸν
-αὐτὸν ἁπάντων οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησεν, ἀλλ̓ ἦν
-ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον
-
πυρὸς τροπαὶ πρῶτον θάλασσα,
-
δυνάμει θάλασσα διαχέεται καὶ μετρέεται εἰς τὸν αὐτὸν
-λόγον ὁκοῖος πρόσθεν ἦν ἢ γενέσθαι γῆ.
ὁμοίως καὶ περὶ τῶν
-τοὺς κοσμοκράτορας
, οἶμαι, τοῦ σκότους τούτου
̓,
-ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα· ἐξηγέρθην,
-
οὐ γὰρ τὴν ἀνάστασιν μόνην τοῦ
-Χριστοῦ ἐξ ὕπνου ἔγερσιν, ἀλλὰ καὶ τὴν εἰς σάρκα κάθοδον τοῦ
-γρηγορεῖτε
,
-οἷον μελετᾶτε ζῆν καὶ χωρίζειν τὴν ψυχὴν τοῦ σώματος
-ἐπειδὴ δὲ τοῖς ἐν τῷ λειμῶνι
λειμῶνα μὲν οὖν ἀκουστέον
-τὴν ἀπλανῆ σφαῖραν, ὡς ἥμερον χωρίον καὶ προσηνὲς καὶ τῶν
-ὁσίων χῶρον, ἑπτὰ δὲ ἡμέρας ἑκάστην κίνησιν τῶν ἑπτὰ καὶ πᾶσαν
-
Ἀλλὰ καὶ τὴν ἑβδόμην ἱερὰν οὐ μόνον οἱ Ἑβραῖοι, ἀλλὰ καὶ οἱ
-Ἕλληνες ἴσασι, καθ̓ ἣν ὁ πᾶς κόσμος κυκλεῖται τῶν ζωογονουμένων
-
-
-καὶ πάλιν·
-
-
πρῶτον ἔνη τετράς τε καὶ ἑβδόμη ἱερὸν ἦμαρ.
-
-
-
ἑβδομάτῃ δ̓ αὖθις λαμπρὸν φάος ἠελίοιο.
-
-
-καί·
-
-
ἑβδομάτῃ δἤπειτα κατήλυθεν ἱερὸν ἦμαρ.
-
-
-καὶ πάλιν·
-
ἑβδόμη ἦν ἱερή.
-
-
-καὶ αὖθις·
-
-
ἕβδομον ἦμαρ ἔην, καὶ τῷ τετέλεστο ἅπαντα.
-
-
-
ἑβδομάτῃ δ̓ ἠοῖ λίπομεν ῥόον ἐξ Ἀχέροντος.
-
-
-καὶ πάλιν·
-
-
ἑβδομάτῃ δ̓ ἠοῖ καί οἱ τετύκοντο ἅπαντα.
-
-
-καί·
-
-
ἑβδόμη εἰν ἀγαθοῖς
-
-καί·
-
ἑβδόμη ἐν πρώτοισιν καὶ ἑβδόμη ἐστὶ τελείη.
-
-
-
ἑπτὰ δὲ πάντα τέτυκτο ἐν οὐρανῷ ἀστερόεντι
-
ἐν κύκλοισι φανέντα ἐπιτελλομένοις ἐνιαυτοῖς.
-
Τί δ̓; οὐχὶ παραπλήσια ἄρωμεν ἀφ̓ ἡμῶν
-τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστιν
ὁ Πλάτων μονονουχὶ προφητεύων
-τὴν σωτήριον οἰκονομίαν ἐν τῷ δευτέρῳ τῆς Πολιτείας
-οὕτω δὲ διακείμενος ὁ δίκαιος μαστιγωθήσεται, στρεβλώσεται,
-δεθήσεται, ἐκκοπήσεται τὼ ὀφθαλμώ, τελευτῶν πάντα
-
ὅ τε Σωκρατικὸς Ἀντισθένης,
-τίνι με ὡμοιώσατε;
-λέγει κύριος
,
φησί· διόπερ αὐτὸν οὐδεὶς
-
τὰ δ̓ ὅμοια καὶ Ξενοφῶν ὁ Ἀθηναῖος
-κατὰ λέξιν λέγει· ὁ γοῦν πάντα σείων καὶ ἀτρεμίζων ὡς μὲν μέγας
-τις καὶ δυνατός, φανερός· ὁποῖος δ̓ ἐστὶν μορφήν, ἀφανής· οὐδὲ
-μὴν ὁ παμφαὴς δοκῶν εἶναι ἥλιος οὐδ̓ οὗτος ἔοικεν ὁρᾶν αὑτὸν
-ἐπιτρέπειν, ἀλλ̓ ἤν τις ἀναιδῶς αὐτὸν θεάσηται, τὴν ὄψιν
-ἀφαιρεῖται.
-
-
-
-προεῖπεν ἡ Σίβυλλα.
τίς γὰρ σὰρξ δύναται τὸν ἐπουράνιον καὶ ἀληθῆ
-
ὀφθαλμοῖς
ἀλλ̓ οὐδ̓ ἀκτίνων κατεναντίον ἠελίοιο
-
ἄνθρωποι στῆναι δυνατοί, θνητοὶ γεγαῶτες,
-
Εὖ γοῦν καὶ Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος, διδάσκων ὅτι εἷς καὶ
-ἀσώματος ὁ θεός, ἐπιφέρει·
-
-
-
-
εἷς θεός, ἔν τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισι μέγιστος,
-
οὔ τι δέμας θνητοῖσιν ὁμοίιος οὐδὲ νόημα.
-
-
-
ἀλλ̓ οἱ βροτοὶ δοκοῦσι γεννᾶσθαι θεούς,
τὴν σφετέρην δὲ ἐσθῆτα ἔχειν φωνήν τε δέμας τε.
-
-
-
ἀλλ̓ εἴ τοι χεῖρας
ὡς γράψαι χείρεσσι καὶ ἔργα τελεῖν ἅπερ ἄνδρες,
-
ἵπποι μέν θ̓ ἵπποισι, βόες δέ τε βουσὶν ὁμοίας
-
καί
τοιαῦθ̓ οἷόν περ καὶ αὐτοὶ δέμας εἶχον ὁμοῖον.
-
Ἀκούσωμεν οὖν πάλιν Βακχυλίδου τοῦ μελοποιοῦ περὶ τοῦ
-θείου λέγοντος·
-
-
-
-
οἳ μὲν ἀδμῆτες ἀεικελιᾶν
-
νούσων εἰσὶ
οὐδὲν ἀνθρώποις ἴκελοι·
-
-
-
τἀγαθὸν ἐρωτᾷς με οἷόν ἐστ̓; ἄκουε δή·
τεταγμένον, δίκαιον, ὅσιον, εὐσεβές,
-
κρατοῦν ἑαυτοῦ, χρήσιμον, καλόν, δέον,
-
αὐστηρόν, αὐθέκαστον, ἀεὶ συμφέρον,
-
ἄφοβον, ἄλυπον, λυσιτελές, ἀνώδυνον,
-
ὠφέλιμον, εὐάρεστον,
ἔντιμον,
εὐκλεές, ἄτυφον, ἐπιμελές, πρᾶον, σφοδρόν,
-
χρονιζόμενον, ἄμεμπτον, ἀεὶ διαμένον.
-
-
-
ἀνελεύθερος πᾶς ὅστις εἰς δόξαν βλέπει,
-
ὡς δὴ παῤ ἐκείνης τευξόμενος καλοῦ τινος.
-
-
-
οὐδὲ γὰρ λάθρᾳ δοκῶ
φωτὸς κακούργου σχήματ̓ ἐκμιμούμενον
-
σοὶ Ζῆν̓ ἐς εὐνὴν ὥσπερ ἄνθρωπον μολεῖν,
-
-
-
τὴν τοῦδε γάρ τοι Ζεὺς ἔγημε μητέρα,
-
οὐ χρυσόμορφος οὐδ̓ ἐπημφιεσμένος
-
πτίλον κύκνειον, ὡς κόρην Πλευρωνίαν
-
ὑπημβρύωσεν, ἀλλ̓ ὁλοσχερὴς ἀνήρ.
-
-
-
ταχὺς δὲ βαθμοῖς νυμφικοῖς ἐπεστάθη
-
ὁ μοιχός.
-
-
-
ὃ δ̓ οὔτε δαιτὸς οὔτε χέρνιβος θιγὼν
-
πρὸς λέκτρον ᾔει καρδίαν ὠδαγμένος·
-
ὅλην δ̓ ἐκείνην εὐφρόνην ἐθόρνυτο.
-τοῦ λόγου τοῦδ̓ ἐόντος αἰεὶ
φησὶν ἀξύνετοι
-
Ὁ μελοποιὸς δὲ Μελανιππίδης ᾄδων φησίν·
-
-
-
-
κλῦθί μοί, ὦ πάτερ, θαῦμα βροτῶν,
-
τᾶς ἀειζώου ψυχᾶς μεδέων.
-
-
-
πολλὰ μάλ̓, ὡς ἀγένητον ἐὸν καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν,
-
οὖλον μουνογενές τε καὶ ἀτρεμὲς ἠδ̓ ἀγένητον.
-
-
-φησὶ
-
-
αὐτὸς γὰρ πάντων
-
-
-
βασιλεὺς καὶ κοίρανός ἐστιν
-
ἀθανάτων· σέο δ̓ οὔτις ἐρήρισται κράτος ἄλλος.
Ναὶ μὴν καὶ ἡ τραγῳδία ἀπὸ τῶν εἰδώλων ἀποσπῶσα εἰς τὸν -οὐρανὸν ἀναβλέπειν διδάσκει.
-Ὁ μὲν Σοφοκλῆς, ὥς φησιν Ἑκαταῖος ὁ τὰς ἱστορίας συνταξάμενος
-ἐν τῷ Κατ̓ Ἄβραμον καὶ τοὺς Αἰγυπτίους, ἄντικρυς ἐπὶ τῆς
-σκηνῆς ἐκβοᾷ·
-
-
-
εἷς ταῖς ἀληθείαισιν, εἷς ἐστι
ὃς οὐρανόν τε ἔτευξε καὶ γαῖαν μακρὴν
-
-
-
πόντου τε χαροπὸν οἶδμα καὶ ἀνέμων βίαν.
-
θνητοὶ δὲ πολλοὶ καρδίαν πλανώμενοι,
-
ἱδρυσάμεσθα πημάτων παραψυχὴν
-
θεῶν ἀγάλματα ἐκ λίθων, ἢ χαλκέων
-
ἢ χρυσοτεύκτων ἢ ἐλεφαντίνων τύπους·
-
θυσίας τε τούτοις καὶ κακὰς πανηγύρεις
-
στέφοντες, οὕτως εὐσεβεῖν νομίζομεν.
-
-
-φησὶ
-
-
ὁρᾷς
-
-
-
τὸν ὑψοῦ τόνδ̓ ἄπειρον αἰθέρα
-
καὶ γῆν πέριξ ἔχοντα ὑγραῖς
τοῦτον νόμιζε Ζῆνα, τόνδ̓ ἡγοῦ θεόν.
-
-
-
σὲ τὸν αὐτοφυῆ, τὸν ἐν αἰθερίῳ
-
ῥόμβῳ πάντων φύσιν ἐμπλέξαντα,
-
ὃν πέρι μὲν φῶς, πέρι δ̓ ὀρφναία
-
νύξ αἰολόχρως ἄκριτός τ̓ ἄστρων
-
ὄχλος ἐνδελεχῶς ἀμφιχορεύει.
-τὸν
μὲν αὐτοφυῆ
τὸν δημιουργὸν νοῦν εἴρηκεν, τὰ
-δ̓ ἑξῆς ἐπὶ τοῦ κόσμου τάσσεται, ἐν ᾧ καὶ
-
-
Ζεύς ἐστιν αἰθήρ, Ζεὺς δὲ γῆ, Ζεὺς δ̓ οὐρανός·
-
Ζεύς τοι τὰ πάντα χὥτι τῶνδε τοι ὑπέρτερον.
-ἓν
-τὸ σοφὸν μοῦνον λέγεσθαι οὐκ ἐθέλει καὶ ἐθέλει Ζηνὸς ὄνομα.
-νόμος καὶ βουλῇ πείθεσθαι ἑνός.
-
-ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω
, εὕροις ἂν ὧδέ
-πως ἐμφαινόμενον πρὸς τοῦ Ἐφεσίου· ἀξύνετοι ἀκούσαντες κωφοῖς
-ἐοίκασι· φάτις αὐτοῖσιν μαρτυρεῖ παρεόντας ἀπεῖναι.
Ἀλλ̓ ἄντικρυς καὶ μίαν ἀρχὴν καὶ παῤ Ἑλλήνων ἀκοῦσαι ποθεῖς;
-Τίμαιος ὁ Λοκρὸς ἐν τῷ φυσικῷ συγγράμματι κατὰ λέξιν ὧδέ
-μοι μαρτυρήσει· μία ἀρχὰ πάντων ἐστὶν ἀγένητος· εἰ γὰρ ἐγένετο,
-
ἐρρύη γὰρ
-ἐκεῖθεν δόξα ἡ ἀληθής· ἄκουε,
φησίν, Ἰσραήλ, κύριος ὁ θεός σου
-εἷς ἐστιν, καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις.
-
-
-
-ὥς φησιν ἡ Σίβυλλα.
οὗτος ἰδοὺ πάντεσσι σαφὴς ἀπλάνητος ὑπάρχει,
-
Ἤδη δὲ καὶ Ὅμηρος φαίνεται πατέρα καὶ υἱὸν διὰ τούτων, ὡς
-ἔτυχεν μαντείας εὐστόχου, λέγων·
-
-
-
-
εἰ μὲν δὴ οὔτις σε βιάζεται οἶον ἐόντα,
-
νοῦσον δ̓ οὔπως ἔστι Διὸς μεγάλου ἀλέασθαι.
-
οὐ γὰρ Κύκλωπες Διὸς αἰγιόχου ἀλέγουσιν.
-
-
-
υἱὲ Διὸς μεγάλοιο, πάτερ Διὸς αἰγιόχοι
-
-
τίπτε με, Πηλέος υἱέ, ποσὶν ταχέεσσι διώκεις,
αὐτὸς θνητὸς ἐών, θεὸν ἄμβροτον; οὐδέ νυ πώ με
-
ἔγνως ὡς θεός εἰμι.
-τίνι
-ὡμοιώσατε κύριον; ἢ τίνι ὁμοιώματι ὡμοιώσατε αὐτόν;
φησὶν ἡ
-μὴ εἰκόνα ἐποίησε τέκτων, ἢ χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον
-περιεχρύσωσεν αὐτόν;
καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις.
Ὅ τε κωμικὸς Ἐπίχαρμος σαφῶς περὶ τοῦ λόγου ἐν τῇ Πολιτείᾳ
-λέγει ὧδέ πως·
-
-
-
-
ὁ βίος ἀνθρώποις λογισμοῦ καὶ ἀριθμοῦ δεῖται πάνυ·
-
ζῶμεν δὲ ἀριθμῷ καὶ λογισμῷ· ταῦτα γὰρ σῴζει βροτούς·
-
-
-
ὁ λόγος ἀνθρώπους κυβερνᾷ, κατὰ τρόπον σῴζει·
-
-
-
-
ἔστιν ἀνθρώπῳ λογισμός, ἔστι καὶ θεῖος λόγος·
-
ὃ δέ γε τᾶς τέχνας ἅπασι συνέπεται θεῖος λόγος,
ἐκδιδάσκων αἰεὶ αὐτὸς αὐτούς, ὅ τι ποιεῖν δεῖ συμφέρον·
-
οὐ γὰρ ἄνθρωπος τέχναν εὗρεν· ὁ δὲ θεὸς ταύταν φέρει.
-
ὁ δέ γε τἀνθρώπου λόγος πέφυκεν ἀπό γε τοῦ θείου λόγου.
-
Ναὶ μὴν διὰ τοῦ Ἡσαΐου τοῦ πνεύματος κεκραγότος τί μοι
-πλῆθος τῶν θυσιῶν; λέγει κύριος· πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων
-κριῶν καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων οὐ βούλομαι
καὶ μετ̓
-ὀλίγα ἐπάγοντος λούσασθε, καθαροὶ γένεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας
-
καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις, Μένανδρος ὁ κωμικὸς
-αὐταῖς γράφει ταῖς λέξεσιν·
-
-
-
-
εἴ τις δὲ θυσίαν προσφέρων, ὦ Πάμφιλε,
-
ταύρων τι πλῆθος ἢ ἐρίφων, ἢ νὴ Δία
-
ἑτέρων τοιούτων, ἢ κατασκευάσματα,
-
χρυσᾶς ποιήσας χλαμύδας ἤτοι πορφυρᾶς,
-
ἢ δἰ ἐλέφαντος ἢ σμαράγδου ζῴδια,
-
εὔνουν νομίζει τὸν θεὸν καθιστάναι,
-
πεπλάνηται ἐκεῖνος καὶ φρένας κούφας ἔχει.
-
δεῖ γὰρ τὸν ἄνδρα χρήσιμον πεφυκέναι,
-
μὴ παρθένους φθείροντα καὶ μοιχώμενον,
-
κλέπτοντα καὶ σφάττοντα χρημάτων χάριν·
-
μηδὲ βελόνης ἔναμμα ἐπιθυμήσῃς, Πάμφίλε·
-
ὁ γὰρ θεὸς βλέπει σε πλησίον παρών.
-θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι καὶ οὐχὶ θεὸς πόρρωθεν· ἢ ποιήσει τι ἄνθρωπος
-ἐν κρυφαίοις καὶ οὐχὶ ὄψομαι αὐτόν;
διὰ Ἱερεμίου φησίν.
Καὶ πάλιν ὁ Μένανδρος παραφράζων τὴν γραφὴν ἐκείνην
-θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ κύριον
ὧδέ πως
-γράφει·
-
-
-
μηδὲ βελόνης, ὦ φίλτατε,
ἐπιθυμήσῃς ποτὲ ἀλλοτρίας· ὁ γὰρ θεὸς
-
δικαίοις ἔργοις ἥδεται καὶ οὐκ ἀδίκοις,
-
πονοῦντα δὲ ἐᾷ τὸν ἴδιον ὑψῶσαι βίον,
-
τὴν γῆν ἀροῦντα νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν.
-
θεῷ δὲ θῦε διὰ τέλους δίκαιος ὤν,
-
μὴ λαμπρὸς ὢν ταῖς χλαμύσιν ὡς τῇ καρδίᾳ.
-
? βροντῆς ἐὰν? ἀκούσῃς, μὴ φύγῃς,
-
μη
ὁ γὰρ θεὸς βλέπει σε πλησίον παρών.
-ἔτι σοῦ λαλοῦντος
, φησὶν ἡ γραφή, ἐρῶ· ἰδοὺ πάρειμι.
Δίφιλος πάλιν ὁ κωμικὸς τοιαῦτά τινα περὶ τῆς κρίσεως διαλέγεται·
-
-
-
-καί·
-
-
οἴει σὺ τοὺς θανόντας, ὦ Νικήρατε,
-
τρυφῆς ἁπάσης μεταλαβόντας ἐν βίῳ,
-
πεφευγέναι τὸ θεῖον ὡς λεληθότας;
-
ἔστιν Δίκης ὀφθαλμός, ὃς τὰ πάντα ὁρᾷ.
-
καὶ γὰρ καθ̓ Ἅιδην δύο τρίβους νομίζομεν·
-
μίαν δικαίων, ἑτέραν δὲ ἀσεβῶν εἶναι ὁδόν.
-
-
-
εἰ τοὺς δύω καλύψει ἡ γῆ?̔φησἴ τῷ παντὶ χρόνῳ,
-
ἅρπαζε ἀπελθών, κλέπτε, ἀποστέρει, κύκα·
-
μηδὲν πλανηθῇς· ἔστι καὶ ἐν Ἅιδου κρίσις·
-
ἥνπερ ποιήσει ὁ θεὸς ὁ πάντων δεσπότης,
-
οὗ τὸ ὄνομα φοβερὸν ἐστιν οὐδ̓ ἂν ὀνομάσαιμι ἐγώ·
-
ὃς τοῖς ἁμαρτάνουσι πρὸς μῆκος βίον
-
δίδωσιν.
Εἴ τις δὲ θνητῶν οἴεται τὸ ὑφ̓ ἡμέραν
-
κακόν τι πράσσων τοὺς θεοὺς λεληθέναι,
-
δοκεῖ πονηρὰ καὶ δοκῶν ἁλίσκεται,
-
ὅταν σχολὴν ἄγουσα τυγχάνῃ Δίκη.
-
Ὁρᾶτε ὅσοι δοκεῖτε οὐκ εἶναι θεόν.
-
ἔστι
κακὸς πεφυκώς, τὸν χρόνον κερδαινέτω·
-
χρόνῳ γὰρ οὗτος ὕστερον δώσει δίκην.
-
-
-
ἔσται γάρ, ἔσται κεῖνος αἰῶνος χρόνος,
-
ὅταν πυρὸς γέμοντα θησαυρὸν σχάσῃ
-
χρυσωπὸς αἰθήρ, ἡ δὲ βοσκηθεῖσα φλὸξ
-
ἅπαντα τἀπίγεια καὶ μετάρσια
-
φλέξει μανεῖσα.
-
-
-
ἐπὰν δὲ ἐκλίπῃ τὸ πᾶν,
-
φροῦδος μὲν ἔσται κυμάτων ἅπας βυθός,
-
γῆ δὲ ἑδράνων ἔρημος, οὐδ̓ ἀὴρ ἔτι
-
πτερωτὰ φῦλα βαστάσει πυρουμένη,
-
κἄπειτα σώσει πάντα ἃ πρόσθεν ἀπώλεσεν.
-
-
-
πάντας γὰρ κρύψας καὶ αὖθις φάος ἐς πολυγηθὲς
-
ἐξ ἱερῆς κραδίης ἀνενέγκατο, μέρμερα ῥέζων.
-
-
-
ἀθανάτοις ἄλλοισιν ὁμέστιοι, ἔν τε τραπέζαις
ἐόντες ἀνδρείων ἀχέων ἀπόκληροι, ἀτειρεῖς,
-
-
εἰς δὲ λόγον θεῖον βλέψας τούτῳ προσέδρευε,
-
ἰθύνων κραδίης νοερὸν κύτος· εὖ δ̓ ἐπίβαινε
-
ἀτραπιτοῦ, μοῦνον δ̓ ἐσόρα κόσμοιο ἄνακτα
-
ἀθάνατον.
-
-
-
εἰ μὴ μουνογενής τις ἀπορρὼξ φύλου ἄνωθεν
-
Χαλδαίων· ἴδρις γὰρ ἔην ἄστροιο πορείης,
-
καὶ σφαίρης κίνημ̓ ἀμφὶ χθόνα θ̓ ὡς περιτέλλει
-
κυκλοτερὲς ἐν ἴσῳ τε κατὰ σφέτερον κνώδακα,
-
πνεύματα δ̓ ἡνιοχεῖ περί τ̓ ἠέρα καὶ περὶ χεῦμα.
-ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον
-τῶν ποδῶν μου
ἐπιφέρει·
-
-
-
-
αὐτὸς δ̓ αὖ μέγαν αὖτις ἐπ̓ οὐρανὸν ἐστήρικται
-
χρυσέῳ εἰνὶ θρόνῳ, γαίη δ̓ ὑπὸ ποσσὶ βέβηκεν.
-
χεῖρα
ἐκτέτακεν, ὀρέων δὲ τρέμει βάσις ἔνδοθι θυμῷ
-
οὐδὲ φέρειν δύναται κρατερὸν μένος. ἔστι δὲ πάντῃ
-
αὐτὸς ἐπουράνιος καὶ ἐπὶ χθονὶ πάντα τελευτᾷ,
-
ἀρχὴν αὐτὸς ἔχων καὶ μέσσην ἠδὲ τελευτήν.
ἄλλως οὐ θεμιτόν σε λέγειν· τρομέω δέ τε γυῖα
-
ἐν νόῳ. ἐξ ὑπάτου κραίνει,
-
-
-
καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις. διὰ γὰρ τούτων δεδήλωκεν πάντα ἐκεῖνα τὰ
-
προφητικά· ἐὰν ἀνοίξῃς τὸν οὐρανόν, τρόμος λήψεται ἀπὸ σοῦ ὄρη
-
καὶ
καὶ τακήσεται, ὡς ἀπὸ προσώπου πυρὸς τήκεται κηρός·
διὰ Ἡσαΐου τίς ἐμέτρησεν τὸν οὐρανὸν σπιθαμῇ καὶ πᾶσαν τὴν γῆν
-
πάλιν ὅταν εἴπῃ·
-
δρακί;
-
-
αἰθέρος ἠδ̓ Ἀίδου, πόντου γαίης τε τύραννε,
-
ὅς βρονταῖς σείεις βριαρὸν δόμον Οὐλύμποιο·
-
δαίμονες ὃν φρίσσουσιν, θεῶν δὲ δέδοικεν ὅμιλος·
-
ᾧ Μοῖραι πείθονται, ἀμείλικτοί περ ἐοῦσαι·
-
ἄφθιτε, μητροπάτωρ, οὗ θυμῷ πάντα δονεῖται·
-
ὃς κινεῖς ἀνέμους, νεφέλῃσι δὲ πάντα καλύπτεις,
-
πρηστῆρσι σχίζων πλατὺν αἰθέρα· σὴ μὲν ἐν ἄστροις
-
τάξις, ἀναλλάκτοισιν ἐφημοσύναις
σῷ δὲ θρόνῳ πυρόεντι παρεστᾶσι
ἄγγελοι, οἷσι μέμηλε βροτοῖς ὡς πάντα τελεῖται·
-
σὸν μὲν ἔαρ λάμπει νέον ἄνθεσι πορφυρέοισιν·
-
σὸς χειμὼν ψυχραῖσιν ἐπερχόμενος νεφέλαισιν·
-
σάς ποτε βακχευτὴς Βρόμιος διένειμεν ὀπώρας.
-μητροπάτωρ
οὐ μόνον τὴν ἐκ μὴ ὄντων γένεσιν ἐμήνυσεν,
-δέδωκεν δὲ ἀφορμὰς τοῖς τὰς προβολὰς εἰσάγουσι τάχα καὶ
-ἐγὼ στερεῶν βροντὴν καὶ κτίζων πνεῦμα
,
-οὗ αἱ χεῖρες τὴν στρατιὰν τοῦ οὐρανοῦ ἐθεμελίωσαν, καὶ τὴν
-ἴδετε· ἴδετε, ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστι θεὸς ἕτερος
-πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω· πατάξω κἀγὼ ἰάσομαι·
-καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐξελεῖται ἐκ τῶν χειρῶν μου.
-
-
-
-κατὰ τὸν Ὀρφέα.
αὐτὸς δὲ ἐξ ἀγαθοῖο κακὸν θνητοῖσι φυτεύει
-
καὶ πόλεμον κρυόεντα καὶ ἄλγεα δακρυόεντα
-
Τοιαῦτα καὶ ὁ Πάριος Ἀρχίλοχος λέγει·
-
-
-
-
ὦ Ζεῦ,
σὺ δ̓ ἔργα ἐπ̓ ἀνθρώπων ὁρᾷς
-
λεωργὰ κἀθέμιστα.
-
-
-
χεῖρα δὲ δεξιτερὴν ἐπὶ τέρματος ὠκεανοῖο
-
πάντοθεν ἐκτέτακεν, γαίη δ̓ ὑπὸ ποσσὶ βέβηκεν.
-ὁ κύριος σώσει πόλεις κατοικουμένας,
-καὶ τὴν οἰκουμένην ὅλην καταλήψεται τῇ χειρὶ ὡς νεοσσιάν·
-κύριος ὁ ποιήσας τὴν γῆν ἐν ἰσχύι τῇ αὑτοῦ
, ὥς φησιν Ἱερεμίας,
-καὶ ἀνορθώσας τὴν οἰκουμένην ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ.
ἔτι πρὸς τοῖσδε
-Φωκυλίδης τοὺς ἀγγέλους δαίμονας καλῶν, τοὺς μὲν εἶναι ἀγαθοὺς
-αὐτῶν, τοὺς δὲ φαύλους διὰ τούτων παρίστησιν, ἐπεὶ καὶ ἡμεῖς ἀποστάτας
-τινὰς παρειλήφαμεν·
-
-
-
-οἳ μὲν ἐπερχομένου κακοῦ ἀνέρας ἐκλύσασθαι.
-
ἀλλ̓ ἄρα δαίμονές εἰσιν ἐπ̓ ἀνδράσιν ἄλλοτε ἄλλοι·
-
-
οὐκ ἔστιν ἡμῖν οὐδεμία Τύχη θεός,
-
οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ ταὐτόματον ὃ γίγνεται
-
ὡς ἔτυχεν ἑκάστῳ, προσαγορεύεται τύχη.
-
-
-λέγει,
-
-
οὐδὲ θεοῖς,
-
-
-
αὐθαίρετα πάντα πέλονται,
-
νόσφι Διός· κεῖνος γὰρ ἔχει τέλος ἠδὲ καὶ ἀρχήν.
-
-
-
ἓν κράτος, εἷς δαίμων γένετο, μέγας οὐρανὸν αἴθων,
-
ἓν δὲ τὰ πάντα τέτυκται, ἐν ᾧ τάδε πάντα κυκλεῖται,
-
πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖα,
-
-
-
τί θεός; ὅ τι τὸ πᾶν.
-
-
-
θεὸς ὁ πάντα τεύχων βροτοῖς.
-
-
-
τί ἔλπεαι σοφίαν; ὀλίγον τοι ἀνὴρ ὑπὲρ ἀνδρὸς ἔχει.
-
τὰ θεῶν βουλεύματα ἐρευνᾶσαι βροτέᾳ φρενὶ δύσκολον·
-
θνατᾶς δ̓ ἀπὸ ματρὸς ἔφυ, τίς ἔγνω νοῦν κυρίου; ἢ τίς σύμβουλος
-
ἀλλὰ καὶ Ἡσίοδος δἰ ὧν γράφει συνᾴδει τοῖς
-προειρημένοις·
-
-
-
-
μάντις δ̓ οὐδείς ἐστιν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων,
ὅστις ἂν εἰδείη Ζηνὸς νόον αἰγιόχοιο.
-
-
-γράφει.
πάντῃ δ̓ ἀθανάτων ἀφανὴς νόος ἀνθρώποισι
-
Πάλιν, τοῦ Μωυσέως εἰς μόχθους καὶ πόνους διὰ τὴν παράβασιν
-τέξεσθαι τὴν γυναῖκα προφητεύσαντος, ποιητής τις οὐκ ἄσημος
-γράφει·
-
-
-
-
οὐδέ ποτ̓ ἦμαρ
-
παύσονται καμάτου καὶ ὀιζύος, οὐδέ τι νύκτωρ
-
στεινόμενοι· χαλεπὰς δὲ θεοὶ δώσουσι μερίμνας.
-
-
-
αὐτὸς δὲ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα,
-
-
-
ἅπαντι δαίμων ἀνδρὶ συμπαρίσταται
-
εὐθὺς γενομένῳ μυσταγωγὸς τοῦ βίου
-
ἀγαθός· κακὸν γὰρ δαίμονα οὐ νομιστέον
-
εἶναι, βίον βλάπτοντα χρηστόν.
-
-
-ἤτοι πάντα θεὸν ἀγαθὸν λέγων ἤ, ὅπερ καὶ μᾶλλον, ἐν πᾶσι τὸν
-θεὸν ἀγαθὸν
ἅπαντα δ̓ ἀγαθὸν εἶναι τὸν θεόν,
-
Πάλιν αὖ Αἰσχύλος μὲν ὁ τραγῳδοποιός, τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ
-παρατιθέμενος, οὐκ ὀκνεῖ καὶ ὕψιστον αὐτὸν προσαγορεύειν διὰ
-τούτων·
-
-
-
-
χώριζε θνητῶν τὸν θεὸν καὶ μὴ δόκει
-
ὅμοιον σαυτῷ σάρκινον καθεστάναι.
οὐκ οἶσθα δ̓ αὐτόν· ποτὲ μὲν ὡς πῦρ φαίνεται
-
ἄπλατος ὁρμή, ποτὲ δὲ ὕδωρ, ποτὲ δὲ γνόφος·
-
καὶ θηρσὶν αὐτὸς γίνεται παρεμφερής,
-
ἀνέμῳ νεφέλῃ τε καὶ ἀστραπῇ, βροντῇ, βροχῇ.
-
ὑπηρετεῖ δὲ αὐτῷ θάλασσα καὶ πέτραι,
-
καὶ πᾶσα πηγὴ καὶ ὕδατος συστήματα.
-
τρέμει δ̓ ὄρη καὶ γαῖα καὶ πελώριος
-
βυθὸς θαλάσσης καὶ ὀρέων ὕψος μέγα,
-
ἐπὰν ἐπιβλέψῃ γοργὸν ὄμμα δεσπότου.
-
πάντα δυνατὴ γὰρ δόξα ὑψίστου ἀπὸ προσώπου κυρίου
-τρέμει ἡ γῆ
;
Ἐπὶ τούτοις ὁ μαντικώτατος Ἀπόλλων, μαρτυρῶν τῇ δόξῃ τοῦ
-θεοῦ, λέγειν ἀναγκάζεται περὶ τῆς Ἀθηνᾶς, ἡνίκα ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα
-ἐστράτευον
-
-καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις.
οὐ δύναται Παλλὰς Δἴ Ὀλύμπιον ἐξιλάσασθαι,
-
λισσομένη πολλοῖσι λόγοις καὶ μήτιδι πυκνῇ·
-
πολλοὺς δ̓ ἀθανάτων νηοὺς μαλερῷ πυρὶ δώσει,
-
οἵ που νῦν ἱδρῶτι ῥεεύμενοι ἑστήκασιν
-
δείματι παλλόμενοι,
-
Θεαρίδας δὲ ἐν τῷ Περὶ φύσεως γράφει· ἁ ἀρχὰ τῶν ὄντων,
-ἀρχὰ μὲν ὄντως ἀληθινά, μία· κείνα γὰρ ἐν ἀρχᾷ τέ ἐστιν ἓν καὶ
-μόνον,
-
-
-
-
οὐδέ τις ἔσθ̓ ἕτερος χωρὶς μεγάλου βασιλῆος,
-τὸν
-ὄντα πάντων
, φησί,
-
-
-
-
πατέρα
ἀγαθῶν τοσούτων εὑρετὴν καὶ κτίστορα.
-τὰς βελτίστας φύσεις ἀφικνεῖσθαι
-πρὸς τὸ μάθημα, ὃ ἐν τῷ πρόσθεν ἔφαμεν εἶναι μέγιστον, ἰδεῖν
-
. τοῦτο δέ, ὡς
-ἔοικεν, οὐκ ὀστράκου ἂν εἴη περιστροφή, ἀλλὰ ψυχῆς περιαγωγή, ἐκ
-νυκτερινῆς τινος ἡμέρας εἰς ἀληθινὴν τοῦ ὄντος οὖσαν ἐπάνοδον, ἣν
-
καὶ τοὺς ταύτης μετασχόντας
-τοῦ χρυσοῦ γένους κρίνει, ἐστὲ μὲν δὴ πάντες ἀδελφοί
λέγων, οἱ
-κρίνειν ἀκριβέστατα καὶ πάντῃ.
Τοῦ πατρὸς ἄρα καὶ ποιητοῦ τῶν συμπάντων ἐμφύτως καὶ ἀδιδάκτως
-ἀντιλαμβάνεται πάντα πρὸς πάντων, τὰ μὲν ἄψυχα συμπαθοῦντα
-τῷ ζῴῳ, τῶν δὲ ἐμψύχων τὰ μὲν ἤδη ἀθάνατα καθ̓ ἡμέραν
-ἐργαζόμενα, τῶν δὲ ἔτι θνητῶν τὰ μὲν ἐν φόβῳ, καὶ διὰ τῆς μητρὸς
-οἱ φιλόσοφοι
-ἐκ τῆς βαρβάρου ὁρμώμενοι φιλοσοφίας ἢ Ἰουδαίων μόνων
φησὶν ὁ θεός; οὐχὶ
-καὶ Ἑλλήνων;
οὐ μόνον προφητικῶς λέγων καὶ τοὺς ἐξ Ἑλλήνων
-πιστεύοντας Ἕλληνας εἴσεσθαι τὸν θεόν, ἀλλὰ κἀκεῖνο μηνύων, ὡς
-δυνάμει μὲν ὁ κύριος καὶ θεὸς πάντων ἂν εἴη καὶ τῷ ὄντι παντοκράτωρ,
-
Ὡσαύτως καὶ τὰ προφητικὰ τὴν αὐτὴν ἔχει τῷ ἀποστολικῷ
-λόγῳ δύναμιν. Ἡσαΐας μὲν γάρ φησιν· εἰ δὲ λέγετε· ἐπὶ κύριον
-τὸν θεὸν ἡμῶν πεποίθαμεν· νῦν μίχθητε τῷ κυρίῳ μου βασιλεῖ τῶν
-Ἀσσυρίων.
καὶ ἐπιφέρει· καὶ νῦν μὴ ἄνευ κυρίου ἀνέβημεν ἐπὶ τὴν
-
Ἰωνᾶς δὲ ὁ καὶ αὐτὸς προφήτης
-τὸ αὐτὸ αἰνίσσεται δἰ ὧν φησιν· καὶ εἰσῆλθεν πρὸς αὐτὸν
-ὁ πρῳρεὺς καὶ εἶπεν αὐτῷ· τί σὺ ῥέγχεις; ἀνάστηθι, ἐπικαλοῦ τὸν
-
τὸ μὲν γὰρ ὁ
-θεός σου
τῷ κατ̓ ἐπίγνωσιν εἰδότι εἶπεν, τῷ δὲ ὅπως διασώσῃ
-ἡμᾶς ὁ θεὸς
τὴν συναίσθησιν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· δοῦλος κυρίου ἐγώ εἰμι καὶ
-
αὖθίς τε ὁ αὐτός·
-καὶ εἶπαν· μηδαμῶς, κύριε· μὴ ἀπολώμεθα ἕνεκεν τῆς ψυχῆς τοῦ
-
Μαλαχίας δὲ ὁ προφήτης ἄντικρυς ἐμφαίνει τὸν
-θεὸν λέγοντα· θυσίαν οὐ προσδέξομαι ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν, διότι
-ἀπ̓ ἀνατολῆς ἡλίου ἕως δυσμῶν τὸ ὄνομά μου δεδόξασται ἐν τοῖς
-
καὶ πάλιν·
-διότι βασιλεὺς μέγας ἐγώ εἰμι, λέγει κύριος παντοκράτωρ, καὶ τὸ
-ὄνομά μου ἐπιφανὲς ἐν τοῖς ἔθνεσιν.
ποῖον ὄνομα; ἐν μὲν τοῖς
-πεπιστευκόσιν ὁ υἱὸς πατέρα μηνύων, ἐν δὲ τοῖς Ἕλλησι τὸ θεὸς
-
. τό τε αὐτεξούσιον ὁ Πλάτων ἐνδείκνυται διὰ τῶνδε·
-ἀρετὴ δὲ ἀδέσποτον, ἣν τιμῶν καὶ ἀτιμάζων πλέον καὶ ἔλαττον
-ἕκαστος αὐτῆς μεθέξει. αἰτία ἑλομένου· θεὸς ἀναίτιος.
κακῶν γὰρ
-ὁ θεὸς οὔποτε αἴτιος.
-
-
-
-ὁ λυρικός φησι,
-
-
Ὦ Τρῶες ἀρηίφιλοι,
-
-
-
Ζεὺς ὑψιμέδων, ὃς ἅπαντα δέρκεται,
-
οὐκ αἴτιος θνατοῖς μεγάλων ἀχέων·
-
ἀλλ̓ ἐν μέσῳ κεῖται κιχεῖν
-
πᾶσιν ἀνθρώποισι Δίκαν ὁσίαν,
-
ἁγνᾶς Εὐνομίας ἀκόλουθον καὶ πινυτᾶς θέμιδος·
-
ὀλβίων παῖδες οἵ νιν εὑρόντες σύνοικον.
-
Πίνδαρος δὲ ἄντικρυς καὶ σωτῆρα Δία συνοικοῦντα Θέμιδι εἰσάγει,
-βασιλέα, σωτῆρα
-
-
πρῶτα μὲν εὔβουλον Θέμιν οὐρανίαν,
-
χρυσέαισιν ἵπποισιν Ὠκεανοῦ παρὰ παγᾶν
-
Μοῖραι ποτὶ κλίμακα σεμνὰν
-
ἆγον Ὀλύμπου λιπαρὰν καθ̓ ὁδόν,
-
σωτῆρος ἀρχαίαν ἄλοχον Διὸς ἔμμεν·
-
ἁ δὲ τὰς χρυσάμπυκας ἀγλαοκάρπους τίκτεν ἀλαθέας Ὥρας.
-
-
-
ὃς τάδε λεύσσων θεὸν οὐχὶ νοεῖ,
-
μετεωρολόγων δ̓ ἑκὰς ἔρριψεν
-
σκολιὰς ἀπάτας, ὧν ἀτηρὰ
-
γλῶσσα εἰκοβολεῖ περὶ τῶν ἀφανῶν,
-
οὐδὲν γνώμης μετέχουσα.
-
Ἀφικόμενος οὖν ἐπὶ τὴν ἀληθῆ μάθησιν ὁ βουλόμενος ἀκουέτω
-μὲν Παρμενίδου τοῦ Ἐλεάτου ὑπισχνουμένου·
-
-
-
-
εἴσῃ δ̓ αἰθερίαν τε φύσιν τά τ̓ ἐν αἰθέρι πάντα
-
σήματα καὶ καθαρᾶς εὐαγέος ἠελίοιο
-
λαμπάδος ἔργ̓ ἀίδηλα καὶ ὁππόθεν ἐξεγένοντο,
-
ἔργα τε κύκλωπος πεύσῃ περίφοιτα σελήνης
-
καὶ φύσιν, εἰδήσεις δὲ καὶ οὐρανὸν ἀμφὶς ἔχοντα,
-
ἔνθεν μὲν γὰρ ἔφυ τε καὶ ὥς μιν ἄγουσα ἐπέδησεν Ἀνάγκη
-
πείρατ̓ ἔχειν ἄστρων,
-μέμνησο, Μενέστρατε, διότι, θνητὸς φὺς καὶ λαβὼν βίον
-ὡρισμένον, ἀναβὰς τῇ ψυχῇ ἕως ἐπὶ τὸν αἰῶνα καὶ τὴν ἀπειρίαν
-
ὅτε
-
κατὰ τὸν Πλάτωνα μακαρίαν ὄψιν τε καὶ
-θέαν
ἐποπτεύσομεν. ἑπόμενοι μετὰ μὲν Διὸς ἡμεῖς, ἄλλοι δὲ μετ̓
-ἄλλων θεῶν, τελετῶν, ᾗ θέμις λέγειν, μακαριωτάτην τελούμενοι, ἣν
-ὀργιάζομεν, ὁλόκληροι μὲν αὐτοὶ καὶ ἀπαθεῖς κακῶν, ὅσα ἡμᾶς ἐν
-ὑστέρῳ χρόνῳ ὑπέμεινεν, ὁλόκληρα δὲ καὶ ἀτρεμῆ φάσματα μυούμενοί
-τε καὶ ἐποπτεύοντες ἐν αὐγῇ καθαρᾷ, καθαροὶ καὶ ἀσήμαντοι
-τούτου, ὃ νῦν σῶμα περιφέροντες ὀνομάζομεν, ὀστρέου τρόπον
-δεδεσμευμένοι.
Οἱ δὲ Πυθαγόρειοι τὸν οὐρανὸν τὸν ἀντίχθονα καλοῦσιν, ἐφ̓
-ἧς γῆς δἰ Ἱερεμίου· τάξω σε εἰς τέκνα, καὶ δώσω
, ἣν οἱ κληρονομήσαντες βασιλεύσουσι
-γῆς.
Καὶ μυρία ἐπὶ μυρία ἐπὶ μυρίοις ἐπιρρεῖ μοι παρατίθεσθαι,
-συμμετρίας δ̓ οὖν ἕνεκα καταπαυστέον ἤδη τὸν λόγον, ὅπως μὴ τὸ
-τοῦ τραγῳδοποιοῦ Ἀγάθωνος πάθωμεν καὶ αὐτοί·
-
-
-
τὸ μὲν πάρεργον ἔργον ὣς ἡγούμενοι,
-
τὸ δ̓ ἔργον ὡς πάρεργον ἐκπονούμενοι.
-
Δεδειγμένου τοίνυν σαφῶς, ὡς οἶμαι, ὅπως κλέπτας εἰρῆσθαι
-πρὸς τοῦ κυρίου τοὺς Ἕλληνας ἐξακουστέον, ἑκὼν παραλείπω τὰ
-
-
-ὡς ἔοικεν, ἄρα ἐστὶν κατὰ τὸν Ἐμπεδοκλέα,
-
ὄλβιος,
-
-
-γνῶσιν καὶ ἀγνωσίαν ὅρους εὐδαιμονίας κακοδαιμονίας τε θείως ἐδήλωσεν.
-
ὃς θείων πραπίδων ἐκτήσατο πλοῦτον,
-
δειλὸς δ̓ ᾧ σκοτόεσσα θεῶν πέρι δόξα μέμηλεν.
-χρὴ γὰρ εὖ μάλα πολλῶν ἴστορας φιλοσόφους ἄνδρας εἶναι
-
-
πολλὰ πλανηθῆναι διζήμενον ἔμμεναι ἐσθλόν.
-
Ὧδε μὲν οὖν καὶ ὁ πέμπτος ἡμῖν τῶν κατὰ τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν -γνωστικῶν ὑπομνημάτων Στρωματεὺς περαιούσθω.
Ὁ δὲ δὴ ἕκτος καὶ ὁμοῦ ὁ ἕβδομος ἡμῖν τῶν κατὰ τὴν ἀληθῆ ὡς ἄθεον τοῦτον, ὡς ὑπειλήφασιν, μόνον δὲ τῷ
-ὄντι θεοσεβῆ, τὸν τρόπον τῆς θρῃσκείας τοῦ γνωστικοῦ κεφαλαιωδῶς
-ἐκτιθέμενος, τὴν βρῶσιν τὴν εἰς αἰῶνα παραμένουσαν
ὁ
-κύριος ἐνετείλατο, καί που ὁ προφήτης λέγει· μακάριος ὁ σπείρων
-ἐπὶ πᾶν ὕδωρ, οὗ μόσχος καὶ ὄνος πατεῖ
, ὁ ἐκ νόμου καὶ ἐξ ἐθνῶν
-εἰς τὴν μίαν πίστιν συναγόμενος λαός. ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει
-
Ἐν μὲν οὖν τῷ λειμῶνι τὰ ἄνθη ποικίλως ἀνθοῦντα κἀν τῷ
-παραδείσῳ ἡ τῶν ἀκροδρύων φυτεία οὐ κατὰ εἶδος ἕκαστον κεχώρισται
-
-τῶν ἀλλογενῶν?̔ᾗ καὶ Λειμῶνάς τινες καὶ Ἑλικῶνας καὶ
-Κηρία καὶ Πέπλους συναγωγὰς φιλομαθεῖς ποικίλως ἐξανθισάμενοι
-συνεγράψαντὀ· τοῖς δ̓ ὡς ἔτυχεν ἐπὶ μνήμην ἐλθοῦσι καὶ μήτε τῇ
-τάξει μήτε τῇ φράσει διακεκαθαρμένοις, διεσπαρμένοις δὲ ἐπίτηδες
-ἀναμίξ, ἡ τῶν Στρωματέων ἡμῖν ὑποτύπωσις λειμῶνος δίκην πεποίκιλται.
-
Λέγεται δὲ καὶ ἄλλως διττὴ ἡ γνῶσις, ἣ μὲν κοινῶς, ἡ ἐν πᾶσιν χρηστὸς ἀνήρ
, φησὶν ὁ
-Δαβίδ, ὁ οἰκτίρμων
τῶν παραπολλυμένων τῇ πλάνῃ καὶ κιχρῶν
-ἐκ μεταδόσεως τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας, οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλὰ γὰρ
-οἰκονομήσει τοὺς λόγους αὐτοῦ ἐν κρίσει
, ἐπιλογισμῷ βαθεῖ· οὗτος
-ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς πένησιν
.
Πρὸ δὲ τῆς εἰς τὸ προκείμενον ἐγχειρήσεως ἐν προοιμίου -εἴδει προσαποδοτέον τῷ πέρατι τοῦ πέμπτου Στρωματέως τὰ ἐνδέοντα.
-Ἐπεὶ γὰρ παρεστήσαμεν τὸ συμβολικὸν εἶδος ἀρχαῖον εἶναι,
-
Ὀρφέως τοίνυν ποιήσαντος·
-
-
-
-
ὣς οὐ κύντερον ἦν καὶ ῥίγιον ἄλλο γυναικός,
-
-
-
ὣς οὐκ αἰνότερον καὶ κύντερον ἄλλο γυναικός.
-
Γράψαντός τε Μουσαίου·
-
-
-
-
ὡς αἰεὶ τέχνη μέγ̓ ἀμείνων ἰσχύος ἐστίν,
-
-
-
μήτι τοι δρυτόμος περιγίνεται ἠὲ βίηφι.
-
Πάλιν τοῦ Μουσαίου ποιήσαντος·
-
-
-
-
ὡς δ̓ αὔτως καὶ φύλλα φύει ζείδωρος ἄρουρα·
-
ἄλλα μὲν ἐν μελίῃσιν ἀποφθίνει, ἄλλα δὲ φύει·
-
ὣς δὲ καὶ ἀνθρώπων γενεὴν καὶ φῦλον ἑλίσσει,
-
-
-
φύλλα τὰ μέν τ̓ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ̓ ὕλη
-
τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ̓ ἐπιγίνεται ὥρη·
-
ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει, ἣ δ̓ ἀπολήγει.
-
Πάλιν δ̓ αὖ Ὁμήρου εἰπόντος·
-
-
-
-
οὐχ ὁσίη κταμένοισιν ἐπ̓ ἀνδράσιν εὐχετάασθαι,
-
-
-
οὐ γὰρ ἐσθλὰ κατθανοῦσι κερτομεῖν ἐπ̓ ἀνδράσιν,
-
-
-
φοβερὸν ἀνθρώποις τόδ̓ αὖ,
-
κταμένοις ἐπ̓ αἰζηοῖσιν καυχᾶσθαι μέγα.
-
Αὖθίς τε ὁ Ἀρχίλοχος τὸ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο μεταφέρων·
-
-
-
-
ἀασάμην, οὐδ̓ αὐτὸς ἀναίνομαι· ἀντί νυ πολλῶν,
-
-
ἤμβλακον, καί πού τινα ἄλλον ἥδ̓ ἄτη κιχήσατο·
-
-
-
ξυνὸς ἐνυάλιος, καί τε κτανέοντα κατέκτα,
-
-
-
? ἔρξω· ἐτήτυμον γὰρ ξυνὸς ἀνθρώποιςιν Ἄρης.
-
-
-
νίκης ἀνθρώποισιν θεῶν ἐν ? πείρᾳ κεῖται,
-
-
-
καὶ νέους θάρρυνε, νίκης δὲ ἐν θεοῖσι πείρατα.
-
Πάλιν Ὁμήρου εἰπόντος·
-
-
-
-
ἀνιπτόποδες, χαμαιεῦναι,
-
-
-
ἐν ἀστρώτῳ πέδῳ
-
εὕδουσιν, πηγαῖς δ̓ οὐχ ὑγραίνουσι
Ἀρχιλόχου τε ὁμοίως εἰρηκότος·
-
-
-ἀλλ̓ ἄλλος ἄλλῳ κραδίην ἰαίνεται,
-
-
-
-
ἄλλος γάρ
-
-
ἀλλὰ ἄλλος ἄλλοις μᾶλλον ἥδεται τρόποις.
-
Ἀκήκοα δὲ Αἰσχύλου μὲν λέγοντος·
-
-
-
-
οἴκοι μένειν χρὴ τὸν καλῶς εὐδαίμονα —
-
καὶ τὸν κακῶς πράσσοντα καὶ τοῦτον μένειν,
-
-
-
μακάριος ὅστις εὐτυχῶν οἴκοι μένει,
-
-
-
οἴκοι μένειν χρὴ καὶ μένειν ἐλεύθερον,
-
ἢ μηκέτ̓ εἶναι τὸν καλῶς εὐδαίμονα.
Πάλιν Θεόγνιδος μὲν λέγοντος·
-
-
-
-
οὐκ ἔστι
-
-
πένητα φεύγοντα φεύγει πᾶς τις ἐκποδὼν φίλος.
-
Ἐπιχάρμου τε εἰπόντος·
-
-
-
-καὶ ἐπάγοντος·
-
-
ὦ θύγατερ, αἰαῖ τύχας· συνοικεῖς ὦν νέῳ γ̓ ἔσσα παλαιτέρα,
-
-
-
ὃ μὲν γὰρ ἄλλην δῆτα λαμβάνει νεάνιδα,
-δ̓ ἄλλῃ
-
-
κακὸν γυναῖκα πρὸς νέον ζεῦξαι νέαν·?
-
ὃ μὲν γὰρ ἄλλης λέκτρον ἱμείρει λαβεῖν,
-
ἣ δ̓ ἐνδεὴς τοῦδ̓ οὖσα βουλεύει κακά.
-
Ἔτι Εὐριπίδου μὲν ἐν τῇ Μηδείᾳ εἰπόντος·
-
-
-
-
κακοῦ γὰρ ἀνδρὸς δῶρα ὄνησιν οὐκ ἔχει,
-
-
-
ἐχθρῶν δ̓ ἄδωρα δῶρα καὶ οὐκ ὀνήσιμα.
-
Σόλωνος δὲ ποιήσαντος·
-
-
-
-
τίκτει γὰρ κόρος ὕβριν, ὅταν πολὺς ὄλβος ἕπηται.
-
-
-
τίκτει τοι κόρος ὕβριν, ὅταν κακῷ ὄλβος ἕπηται.
-εἰώθασιν δὲ οἱ πολλοὶ τῶν
-ἀνθρώπων
φησίν, οἷς ἂν μάλιστα καὶ δἰ ἐλαχίστου ἀπροσδόκητος
-
καὶ Φίλιστος ὁμοίως τὰ αὐτὰ
-μιμεῖται ὧδε λέγων· τὰ δὲ πολλὰ κατὰ λόγον τοῖς ἀνθρώποις
-εὐτυχοῦντα ἀσφαλέστερα ·
-εἰώθασι γὰρ μάλιστα οἱ παρὰ δόξαν ἀπροσδοκήτως εὖ πράσσοντες
-εἰς ὕβριν τρέπεσθαι.
Πάλιν Εὐριπίδου ποιήσαντος·
-
-
-
-
ἐκ γὰρ πατρὸς καὶ μητρὸς ἐκπονουμένων
-
σκληρὰς διαίτας οἱ γόνοι βελτίονες,
-ἄρχομαι
Αὖθίς τε Ὁμήρου ἐπὶ τῆς ἡφαιστοτεύκτου ἀσπίδος εἰπόντος·
-
-
-
-
ἐν μὲν γαῖαν ἔτευξ̓, ἐν δ̓ οὐρανόν, ἐν δὲ θάλασσαν·
-
ἐν δ̓ ἐτίθει ποταμοῖο μέγα σθένος Ὠκεανοῖο.
-Ζᾶς ποιεῖ φᾶρος μέγα τε καὶ καλὸν καὶ
-ἐν αὐτῷ ποικίλλει γῆν καὶ Ὠγηνὸν καὶ τὰ Ὠγηνοῦ δώματα.
Ὁμήρου τε εἰπόντος·
-
-
-
-
αἰδώς, ἥτ̓ ἄνδρας μέγα σίνεται ἠδ̓ ὀνίνησιν,
-
-
-
αἰδοῦς δὲ
καὶ δεῖ γὰρ αὐτῆς κἄστιν αὖ κακὸν μέγα.
-
Λάβοις δ̓ ἂν ἐκ παραλλήλου τῆς κλοπῆς τὰ χωρία κἀκ τῶν
-
-
-
ὦ φίλον ὕπνου θέλγητρον, ἐπίκουρον νόσου,
-
-
-
ἄπελθε· κινεῖς ὕπνον ἰητρὸν νόσου,
-
-
-
ὀνόματι μεμπτὸν τὸ νόθον, ἡ φύσις δ̓ ἴση,
-
-
-
ἅπαν τὸ χρηστὸν τὴν ἴσην ἔχει φύσιν,
-
-
-
τῷ γὰρ πονοῦντι καὶ θεὸς συλλαμβάνει,
-
-
-
οὐκ ἔστι τοῖς μὴ δρῶσι σύμμαχος τύχη,
-
-
χρόνος δὲ δείξει
ἢ χρηστὸν ὄντα γνώσομαί σε ἤ
-
-
πρὸς ταῦτα κρύπτε μηδέν, ὡς ὁ πάνθ̓ ὁρῶν
-
καὶ πάντ̓ ἀκούων πάντ̓ ἀναπτύσσει χρόνος.
-
Ἀλλὰ κἀκεῖνα ὁμοίως ἐπιδράμωμεν. Εὐμήλου γὰρ ποιήσαντος·
-
-Μνημοσύνης καὶ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἐννέα κοῦραι,
-
-
-
-
Μνημοσύνης καὶ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα.
-
Πάλιν αὖ τὸ Ὁμηρικὸν παραφράζων Εὐριπίδης·
-
-
-
-
τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πτόλις ἠδὲ τοκῆες;
-
-
-
ποίαν σε φῶμεν γαῖαν ἐκλελοιπότα
-
πόλει ξενοῦσθαι τῇδε; τίς πάτρας θ̓ ὅρος;
-
τίς ἔσθ̓ ὁ φύσας; τοῦ κεκήρυξαι πατρός;
-
Τί δ̓; οὐ Θεόγνιδος εἰπόντος·
-
-
-
-
οἶνος πινόμενος πουλὺς κακός· ἢν δέ τις αὐτῷ
-
χρῆται ἐπισταμένως, οὐ κακὸν ἀλλ̓ ἀγαθόν,
-
-
-
ὡς οἶνος θνητοῖσι θεῶν πάρα δῶρον ἄριστον,
-
πινόμενος κατὰ μέτρον, ὑπέρμετρος δὲ χερείων.
-
Ἀλλὰ καὶ Ἡσιόδου λέγοντος·
-
-
-
-
σοὶ δ̓ ἐγὼ ἀντὶ πυρὸς δώσω κακόν, ᾧ κεν ἅπαντες
-
τέρπωνται,
-δὲ γὰρ ἄλλο πῦρ
Πρὸς τούτοις Ὁμήρου λέγοντος·
-
-
-
-
-
γαστέρα δ̓ οὔ πως ἔστιν ἀποπλῆσαι μεμαυῖαν,
-
οὐλομένην, ἣ πολλὰ κάκ̓ ἀνθρώποισι δίδωσιν,
-
-
-
νικᾷ δὲ χρεία μ̓ ἡ κακῶς τε ὀλουμένη
-
γαστήρ, ἀφ̓ πάντα γίνεται κακά.
-
Ἔτι Καλλίᾳ τῷ κωμικῷ γράφοντι·
-
-
-
-
μετὰ μαινομένων φασὶ
-
-
οὐ πανταχοῦ τὸ φρόνιμον ἁρμόττει παρόν·
-
καὶ συμμανῆναι δ̓ ἔνια δεῖ.
-
Ἀντιμάχου τε τοῦ Τηίου εἰπόντος·
-
-
-
-
ἐκ γὰρ δώρων πολλὰ κάκ̓ ἀνθρώποισι πέλονται,
-
-
-
δῶρα γὰρ ἀνθρώπων νοῦν ἤπαφεν ἠδὲ καὶ ἔργα.
Ἡσιόδου δὲ εἰπόντος·
-
-
-
-
οὐ μὲν γάρ τι γυναικὸς ἀνὴρ ληίζετ̓ ἄμεινον
-
τῆς ἀγαθῆς· τῆς δ̓ αὖτε κακῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο,
-
-
-
γυναικὸς δ̓ οὐδὲν χρῆμα ἀνὴρ ληίζεται
-
ἐσθλῆς ἄμεινον οὐδὲ ῥίγιον κακῆς.
-
Πάλιν Ἐπιχάρμου εἰπόντος·
-
-
-
-
ὡς πολὺν ζήσων χρόνον χὠς ὀλίγον οὕτως διανοοῦ.
-
-
-
τί δήποτε ὄλβῳ μὲν μὴ σαφεῖ βεβηκότες
-
οὐ ζῶμεν ὡς ἥδιστα μὴ λυπούμενοι;
-
Ὁμοίως τοῦ κωμικοῦ Διφίλου εἰπόντος·
-
-
-
-
εὐμετάβολός ἐστιν ἀνθρώπων βίος,
-
-
-
οὐδεὶς ἄλυπος τὸν βίον διήγαγεν
-
ἄνθρωπος ὢν οὐδὲ μέχρι τοῦ τέλους πάλιν
-
ἔμεινεν ἀτυχῶν.
-
Αὖθις Εὐριπίδου εἰπόντος·
-
-
-
-
ὦ πολύμοχθος βιοτὴ θνητοῖς,
-
ὡς ἐπὶ παντὶ σφαλερὰ κεῖσαι,
-
καὶ τὰ μὲν αὔξεις, τὰ δὲ ἀποφθινύθεις,
-
καὶ οὐκ ἔστιν ὅρος κείμενος οὐδεὶς
-
εἰς ὅντινα χρὴ τελέσαι θνητοῖς,
-
πλὴν ὅταν ἔλθῃ κρυερὰ Διόθεν
-
θανάτου πεμφθεῖσα τελευτή,
-
-
-
οὐκ ἔστι βίος ὃς οὐ
λύπας, μερίμνας, ἁρπαγάς, στρέβλας, νόσους.
-
τούτων ὁ θάνατος καθάπερ ἰατρὸς φανεὶς
-
ἀνέπαυσεν τοὺς ἔχοντας ἀναπαύσας ὕπνῳ.
-
Ἔτι τοῦ Εὐριπίδου εἰπόντος·
-
-
-
-
πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων,
-
πολλὰ δ̓ ἀέλπτως κραίνουσι θεοί,
-
-
τὸ μὴ βεβαίους τὰς βροτῶν εἶναι τύχας.
-
Βακχυλίδου τε εἰρηκότος·
-
-
-
-
παύροισι δὲ θνητῶν τὸν ἅπαντα χρόνον δαίμων ἔδωκεν
-
πράσσοντα
γῆρας ἱκνεῖσθαι, πρὶν ἐγκῦρσαι δύᾳ,
-
-
-
κεῖνος δ̓ ἁπάντων ἐστὶ μακαριώτατος.
-
ὃς διὰ τέλους ζῶν ὁμαλὸν ἤσκησε
Εὕροις δ̓ ἂν καὶ Θεόγνιδος εἰπόντος·
-
-
-
-
οὔτοι χρήσιμόν ἐστι νέα γυνὴ ἀνδρὶ γέροντι·
-
οὐ γὰρ πηδαλίῳ πείθεται ὡς ἄκατος,
-
-
-
αἰσχρὸν νέᾳ γυναικὶ πρεσβύτης ἀνήρ.
-
Ἀνακρέοντος γὰρ ποιήσαντος·
-
-
-
Ἔρωτα γὰρ τὸν ἁβρὸν
-
μέλπομαι βρύοντα
πολυανθέμοις ἀείδειν·
-
ὅδε καὶ θεῶν δυνάστης,
-
ὅδε καὶ βροτοὺς δαμάζει,
-
-
-
Ἔρως γὰρ ἄνδρας οὐ μόνους ἐπέρχεται
-
οὐδ̓ αὖ γυναῖκας, ἀλλὰ καὶ θεῶν ἄνω
-
ψυχὰς ταράσσει κἀπὶ πόντον ἔρχεται.
-
Ἀλλ̓ ἵνα μὴ ἐπὶ πλέον προΐῃ ὁ λόγος φιλοτιμουμένων ἡμῶν τὸ
-εὐεπίφορον εἰς κλοπὴν τῶν Ἑλλήνων κατὰ τοὺς λόγους τε καὶ τὰ
-δόγματα ἐπιδεικνύναι, φέρε ἄντικρυς μαρτυροῦντα ἡμῖν Ἱππίαν τὸν
-σοφιστὴν τὸν Ἠλεῖον, ὃς τούτων
-
καὶ ὁμόφυλα συνθεὶς τοῦτον καινὸν
-καὶ πολυειδῆ τὸν λόγον ποιήσομαι.
Ὡς δὲ μὴ ἄμοιρον τήν τε φιλοσοφίαν τήν τε ἱστορίαν, ἀλλὰ
-μηδὲ τὴν ῥητορικὴν τοῦ ὁμοίου ἐλέγχου περιίδωμεν, καὶ τούτων
-ὀλίγα παραθέσθαι εὔλογον.
Ἀλκμαίωνος γὰρ τοῦ Κροτωνιάτου λέγοντος ἐχθρὸν ἄνδρα
-ῥᾷον φυλάξασθαι ἢ φίλον
ὁ μὲν Σοφοκλῆς ἐποίησεν ἐν τῇ
-
-
-
τί γὰρ
-
γένοιτ̓ οὐκ ἂν ἐχθροὺς ἄλλως πως βλάψειεν ἄν τις
-ἢ φίλος δοκῶν εἶναι.
Καὶ μὴν ἐν Τηλέφῳ εἰπόντος Εὐριπίδου·
-
-Ἕλληνες ὄντες βαρβάροις δουλεύσομεν;
-
-Ἀρχελάῳ δουλεύσομεν
-Ἕλληνες ὄντες βαρβάρῳ;
Ὀρφέως δὲ ποιήσαντος·
-
-
-
-
ἔστιν ὕδωρ ψυχῇ, θάνατος δ̓ ὑδάτες
ἐκ δὲ ὕδατος
ἐκ τοῦ δὴ ψυχὴ ὅλον αἰθέρα ἀλλάσσουσα·
-ψυχῇσιν θάνατος ὕδωρ γενέσθαι, ὕδατι δὲ θάνατος γῆν γενέσθαι,
-ἐκ γῆς δὲ ὕδωρ γίνεται, ἐξ ὕδατος δὲ ψυχή.
Ναὶ μὴν Ἀθάμαντος τοῦ Πυθαγορείου εἰπόντος ὧδε ἀγέννατος
-παντὸς ἀρχὰ καὶ ῥιζώματα τέσσαρα τυγχάνοντι, πῦρ, ὕδωρ, ἀήρ,
-γῆ· ἐκ τούτων γὰρ αἱ γενέσεις τῶν γινομένων
ὁ Ἀκραγαντῖνος
-
-
-
τέσσαρα τῶν πάντων ῥιζώματα πρῶτον ἄκουε·
-
πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖαν ἰδ̓ αἰθέρος ἄπλετον ὕψος·
-
ἐκ γὰρ τῶν ὅσα τ̓ ἦν ὅσα τ̓ ἔσσεται ὅσσα τ̓ ἔασιν.
-
Καὶ Πλάτωνος μὲν λέγοντος διὰ τοῦτο καὶ
Μένανδρος πεποίηκεν·
-
-
-
-
ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν, ἀποθνῄσκει νέος.
Εὐριπίδου δὲ ἐν μὲν τῷ Οἰνομάῳ γράφοντος·
-
-
-
-
τεκμαιρόμεσθα τοῖς παροῦσι τὰ ἀφανῆ,
-
-
-
τὰ ἀφανῆ τεκμηρίοισιν εἰκότως ἁλίσκεται,
-ἃ δ̓ ἐστὶν ἀφανῆ, ἀνάγκη τοὺς διδάσκοντας τεκμηρίοις
-
-δεῖ δὲ τὰ μέλλοντα τοῖς προγεγενημένοις
-
Ἀνδοκίδης οὐκ ὀκνεῖ λέγειν· χρὴ γὰρ τεκμηρίοις
-χρῆσθαι τοὶς πρότερον γενομένοις περὶ τῶν μελλόντων ἔσεσθαι.
Ἔτι Θεόγνιδος ποιήσαντος·
-
-
-
-
χρυσοῦ κιβδήλοιο καὶ ἀργύρου ἄ
Κύρνε, καὶ ἐξευρεῖν ῥᾴδιον ἀνδρὶ σοφῷ·
-
εἰ δὲ φίλου νόος ἀνδρὸς ἐνὶ στήθες
ψυδρὸς ἐών, δόλιον δ̓ ἐν φρεσὶν ἦτορ ἔχει,
-
τοῦτο θεὸς κιβδηλότατον ποίησε βροτοῖσι,
-
καὶ γνῶναι πάντων τοῦτ̓ ἀνιαρότερον,
-γὰρ γράφει·
-
-
-
-
ὦ Ζεῦ, τί δὴ χρυσοῦ μὲν ὃς κίβδηλος ἦν,
-
τεκμήρια ἀνθρώποισιν ὤπασας σαφῆ,
-
ἀνδρῶν δὲ ὅτῳ χρὴ τὸν κακὸν διειδέναι,
-
οὐδεὶς χαρακτὴρ ἐμπέφυκε σώματι;
-χαρακτὴρ οὐδεὶς ἔπεστιν ἐπὶ τοῦ
-προσώπου τῆς διανοίας τοῖς ἀνθρώποις.
Πάλιν Στασίνου ποιήσαντος·
-
-
-
-
νήπιος ὃς πατέρα κτείνων παῖδας καταλείπει,
-ὁμοίως γάρ μοι νῦν φαίνομαι πεποιηκέναι, ὡς εἴ
-τις πατέρα ἀποκτείνας τῶν παίδων αὐτοῦ φείσαιτο.
Σοφοκλέους τε ἐν Ἀντιγόνῃ ποιήσαντος·
-
-
-
-
μητρός τε ἐν Ἅιδου καὶ πατρὸς τετευχότων,
-
οὐκ ἔστ̓ ἀδελφὸς ὅστις ἄν βλάστοι ποτέ,
-μητρὸς καὶ πατρὸς οὐκ
Πρὸς τούτοις Θεοπόμπου ποιήσαντος·
-
-
-
-
δὶς παῖδες οἱ γέροντες ὀρθῷ τῷ λόγῳ,
-
-
-
Πηλέα τὸν Αἰάκειον οἰκουρὸς μόνη
-
γερονταγωγῶ καὶ ἀναπαιδεύω
πάλιν γὰρ αὖθις παῖς ὁ γηράσκων ἀνήρ,
-γηροτροφία γὰρ προσέοικεν παιδοτροφίᾳ
,
-ἄῤ, ὡς ἔοικεν, ὁ γέρων δὶς παῖς
-γένοιτ̓ ἄν.
Ναὶ μὴν Θουκυδίδου λέγοντος Μαραθῶνί τε μόνοι προκινδυνεῦσαι
-μὰ τοὺς ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντας.
Οὐδὲ ἐκεῖνα παραπέμψομαι· Κρατίνου ἐν Πυτίνῃ εἰπόντος·
-
-
-
-
τὴν μὲν παρασκευὴν ἴσως γινώσκετε,
-τὴν μὲν παρασκευήν, ὦ ἄνδρες δικασταί,
-καὶ τὴν προθυμίαν τῶν ἐχθρῶν τῶν ἐμῶν σχεδόν τι πάντες εἴσεσθε.
-τὴν
-μὲν παρασκευὴν καὶ τὴν προθυμίαν τῶν ἀντιδίκων ὁρᾶτε, ὦ ἄνδρες
-
φησίν, καὶ μετὰ τοῦτον Αἰσχίνης λέγει· τὴν μὲν παρασκευὴν
-ὁρᾶτε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ τὴν παράταξιν.
Πάλιν Δημοσθένους εἰπόντος ὅση μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
Φιλῖνος τε ὁμοίως· ὅση μέν, ὦ ἄνδρες
-
Ἰσοκράτους πάλιν εἰρηκότος ὥσπερ τῶν χρημάτων, ἀλλ̓ οὐκ
-
Λυσίας ἐν τοῖς Ὀρφανικοῖς λέγει· καὶ φανερὸς
-γέγονεν οὐ τῶν σωμάτων συγγενὴς ὤν, ἀλλὰ τῶν χρημάτων.
Ἐπεὶ καὶ Ὁμήρου ποιήσαντος·
-
-
-
-
ὦ πέπον, εἰ μὲν γὰρ πόλεμον περὶ τόνδε φυγόντες
-
αἰεὶ δὴ μέλλοιμεν ἀγήρω τ̓ ἀθανάτω τε
ἔσσεσθ̓, οὔτε κεν αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισι μαχοίμην
-
οὔτε κε σὲ στέλλοιμι μάχην ἐς κυδιάνειραν·
-
νῦν δ̓, ἔμπης γὰρ κῆρες ἐφεστᾶσι
μυρίαι, ἃς οὐκ ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδ̓ ὑπαλύξαι,
-
ἴομεν, εἴ κέ τῳ εὖχος ὀρέξομεν, ἠέ τις ἡμῖν,
-εἰ μὲν γὰρ ἦν τὸν κίνδυνον τὸν παρόντα διαφυγόντας
-ἀδεῶς διάγειν τὸν ἐπίλοιπον χρόνον, οὐκ ἂν ἦν θαυμαστὸν
-φιλοψυχεῖν, νῦν δὲ τοσαῦται κῆρες τῷ βίῳ παραπεφύκασιν ὥστε τὸν
-ἐν ταῖς μάχαις θάνατον αἱρετώτερον εἶναι δοκεῖν.
Τί?̓; οὐχὶ καὶ Χίλωνος τοῦ σοφιστοῦ ἀποφθεγξαμένου ἐγγύα,
-
Ἐπίχαρμος τὴν αὐτὴν γνώμην ἑτέρῳ ὀνόματι προηνέγκατο
-εἰπών·
-
-
-
-
ἐγγύας ἄτα
Ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰατροῦ Ἱπποκράτους ἐπιβλέπειν οὖν δεῖ καὶ ὥρην
-
γράφοντος Εὐριπίδης ἐν ἑξαμέτρῳ
-τινὶ ῥήσει φησίν·
-
-
-
ὃς οἶδ̓ ἰατρεύειν καλῶς,
-
πρὸς τὰς διαίτας τῶν ἐνοικούντων πόλιν
-
τὴν γῆν
Ὁμήρου πάλιν ποιήσαντος·
-
-
-
-
μοῖραν δ̓ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
-πᾶσι μὲν ἀνθρώποις ὀφείλεται ἀποθανεῖν ἢ
-
, ὅ τε Δημοσθένης· πᾶσι μὲν γὰρ ἀνθρώποις
-τέλος τοῦ βίου θάνατος, κἂν ἐν οἰκίσκῳ τις αὑτὸν καθείρξας
-τηρῇ.
Ἡροδότου τε αὖ ἐν τῷ περὶ Γλαύκου τοῦ Σπαρτιάτου λόγῳ
-φήσαντος τὴν Πυθίαν εἰπεῖν τὸ πειρηθῆναι τοῦ θεοῦ καὶ τὸ ποιῆσαι
-δύναται γὰρ ἴσον τῷ δρᾶν τὸ νοεῖν,
-
-
-
-
τὸ γὰρ αὐτὸ νοεῖν
Ἢ οὐχὶ καὶ Πλάτωνος εἰπόντος ἡμεῖς δὲ τοῦτο λέξοιμεν ἂν ἴσως
-οὐκ ἀτόπως, ὅτι ἀρχὴ μὲν ἔρωτος ὅρασις, μειοῖ δὲ τὸ πάθος ἐλπίς,
-
, Φιλήμων ὁ κωμικὸς γράφει·
-
-
-
-
ὁρῶσι πάντες πρῶτον, εἶτ̓ ἐθαύμασαν,
-
ἔπειτ̓ ἐπεθεώρησαν, εἷτ̓ ἐς ἐλπίδα
-
ἐνέπεσον· οὕτω γίνεται ἐκ τούτων ἔρως.
-
Ἀλλὰ καὶ Δημοσθένους εἰπόντος πᾶσι γὰρ ἡμῖν ὁ θάνατος ὀφείλεται
-
-
-
ἀλλὰ τὸ Μοιράων νῆμ̓ ἄλλυτον, οὐδέ ποτ̓ ἔστιν
-
ἐκφυγέειν, ὁπόσοι γῆν ἐπιφερβόμεθα.
-
Εὕροις δ̓ ἂν καὶ Πλάτωνος εἰπόντος παντὸς γὰρ φυτοῦ ἡ πρώτη
-βλάστη, καλῶς ὁρμηθεῖσα πρὸς ἀρετήν, τῆς ἑαυτοῦ φύσεως κυριωτάτη
-
ἀλλὰ καὶ τῶν ἀγρίων φυτῶν οὐθὲν ἡμεροῦσθαι πέφυκεν,
-ὅταν παραλλάξωσιν τὴν νεωτέραν ἡλικίαν.
Κἀκεῖνο τὸ Ἐμπεδοκλέους·
-
-
-
-
ἤδη γάρ ποτ̓ ἐγὼ γενόμην κοῦρός τε κόρη τε
-
θάμνος τ̓ οἰωνός τε καὶ εἰν ἁλὶ ἔλλοπος ἰχθύς,
-
-
-
θνῄσκει δὲ οὐδὲν τῶν γινομένων,
-
διακρινόμενον δ̓ ἄλλο πρὸς ἄλλο
-
μορφὴν ἑτέραν ἐπέδειξεν.
-
Πλάτωνός
-
-
κοινὸν γὰρ εἶναι χρῆν γυναικεῖον λέχος.
-
Ἀλλ̓ Εὐριπίδου γράφοντος·
-
-
-
-
ἐπεὶ τά γ̓ ἀρκοῦντα ἱκανὰ τοῖς γε σώφροσιν,
-πλουσιώτατον αὐτάρκεια πάντων.
Αὖθίς τε Ἀριστοφάνους γράφοντος·
-
-
-
-
βέβαιον ἕξεις τὸν βίον δίκαιος ὤν,
-
χωρίς τε θορύβου καὶ φόβου ζήσεις καλῶς,
-δικαιοσύνης καρπὸς μέγιστος ἀταραξία.
Αἱ μὲν οὖν ἰδέαι τῆς κατὰ διάνοιαν Ἑλληνικῆς κλοπῆς εἰς ὑπόδειγμα
-ἐναργὲς τῷ διορᾶν δυναμένῳ τοιαίδε οὖσαι ἅλις ἔστωσαν.
-
Εὕροις δ̓ ἂν καὶ Ὅμηρον τὸν μέγαν ποιητὴν ἐκεῖνα τὰ ἔπη·
-
-
-
-καὶ τὰ ἑξῆς κατὰ λέξιν μετενηνοχότα παῤ Ὀρφέως ἐκ τοῦ Διονύσου
-ἀφανισμοῦ.
οἷον δὲ τρέφει ἔρνος ἀνὴρ ἐριθηλὲς ἐλαίης
-
Ἔν τε τῇ Θεογονίᾳ ἐπὶ τοῦ Κρόνου Ὀρφεῖ πεποίηται·
-
-
-
-ταῦτα δὲ Ὅμηρος ἐπὶ τοῦ Κύκλωπος μετέθηκεν.
κεῖτ̓ ἀποδοχμώσας παχὺν αὐχένα, κὰδ δέ μιν ὕπνος
-
ᾕρει πανδαμάτωρ,
-
Ἡσίοδός τε ἐπὶ τοῦ Μελάμποδος ποιεῖ·
-
-
-
-καὶ τὰ ἑξῆς παρὰ Μουσαίου λαβὼν τοῦ ποιητοῦ κατὰ λέξιν.
ἡδὺ δὲ καὶ τὸ πυθέσθαι, ὅσα θνητοῖσιν ἔδειμαν
ἀθάνατοι, δειλῶν τε καὶ ἐσθλῶν τέκμαρ ἐναργές.
-
Ἀριστοφάνης δὲ ὁ κωμικὸς ἐν ταῖς πρώταις Θεσμοφοριαζούσαις
-
Ταυτὶ μὲν οὖν ταύτῃ· ἐπιλείψει γάρ με ὁ βίος, εἰ καθ̓ ἕκαστον -ἐπεξιέναι αἱροίμην τὴν Ἑλληνικὴν διελέγχων φίλαυτον κλοπήν, καὶ -ὡς σφετερίζονται τὴν εὕρεσιν τῶν παῤ αὐτοῖς καλλίστων δογμάτων, -ἣν παῤ ἡμῶν εἰλήφασιν.
-Ἤδη δὲ οὐ μόνον ὑφαιρούμενοι τὰ δόγματα παρὰ τῶν βαρβάρων
-διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ προσέτι ἀπομιμούμενοι τὰ παῤ ἡμῖν
-ἄνωθεν ἐκ τῆς θείας δυνάμεως διὰ τῶν ἁγίως βεβιωκότων εἰς τὴν
-ἡμετέραν ἐπιστροφὴν παραδόξως ἐνεργούμενα, Ἑλληνικῇ μυθολογίᾳ
-οὔκουν καὶ ἐπεκαλέσατο
,
-φησί, Σαμουὴλ τὸν κύριον καὶ ἔδωκεν κύριος φωνὰς καὶ ὑετὸν ἐν
-
ὁρᾷς ὅτι ὁ βρέχων ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους
διὰ
-
Πάλιν ἱστοροῦσιν Ἕλληνες ἐκλειπόντων ποτὲ τῶν ἐτησίων
-
Δελφοὶ δὲ Ξέρξου ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατεύσαντος, ἀνειπούσης
-τῆς Πυθίας·
-
-
-
-βωμὸν καὶ θυσίαν ποιήσαντες τοῖς ἀνέμοις, ἀρωγοὺς αὐτοὺς ἔσχον·
-πνεύσαντες γὰρ ἐρρωμένως περὶ τὴν Σηπιάδα ἄκραν συνέτριψαν
-πᾶσαν τὴν παρασκευὴν τοῦ Περσικοῦ στόλου.
ὦ Δελφοί, λίσσεσθ̓ ἀνέμους καὶ λώιον ἔσται,
-
Ἐμπεδοκλῆς τε ὁ Ἀκραγαντῖνος
-
-
παύσεις δ̓ ἀκαμάτων ἀνέμων μένος οἵ τ̓ ἐπὶ γαῖαν
-
ὀρνύμενοι θνητοῖσι καταφθινύθουσιν ἀρούρας·
-
καὶ πάλιν, εὖτ̓ ἐθέλῃσθα, παλίντιτα πνεύματα θήσεις.
-τοὺς μὲν μαντοσυνῶν κεχρημένους,
-
. ἄντικρυς
-γοῦν ἰάσεις τε καὶ σημεῖα καὶ τέρατα ἐπιτελεῖν τοὺς δικαίους ἐκ τῶν
-ἡμετέρων πεπιστεύκασι γραφῶν· εἰ γὰρ καὶ δυνάμεις τινὲς τούς τε
-ἀνέμους κινοῦσι καὶ τοὺς ὄμβρους διανέμουσιν, ἀλλ̓ ἀκουσάτωσαν
-τοῦ ψαλμῳδοῦ· ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου, κύριε τῶν δυνάμεων.
-καὶ περιτεμεῖσθε
-τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν καὶ τὸν τράχηλον ὑμῶν οὐ
-σκληρυνεῖτε ἔτι· ὁ γὰρ κύριος
καὶ τὰ ἐπὶ
-ἄρατε εἰς ὕψος τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν
λέγει
-καὶ ἴδετε· τίς κατέδειξεν ταῦτα πάντα;
Λέγουσι δ̓ οὖν τινες λοιμούς τε καὶ χαλάζας καὶ θυέλλας καὶ
-τὰ παραπλήσια οὐκ ἀπὸ τῆς ἀταξίας τῆς ὑλικῆς μόνης, ἀλλὰ καὶ
-κατά τινα δαιμόνων ἢ καὶ ἀγγέλων οὐκ ἀγαθῶν ὀργὴν φιλεῖν γίνεσθαι.
-Ἀθηναίοις τὸν Περσικὸν πόλεμον
-εἰς τὸν ἴσον ὑπερέθεντο χρόνον. διαφέρειν δ̓ οὐδὲν νομίζουσιν,
-εἴτ̓ οὖν θεοὺς εἴτε καὶ ἀγγέλους τὰς ψυχὰς ταύτας λέγοιμεν.
-
Δημόκριτος δὲ ἐκ τῆς τῶν μεταρσίων παρατηρήσεως πολλὰ
-προλέγων Σοφία ἐπωνομάσθη. ὑποδεξαμένου γοῦν αὐτὸν φιλοφρόνως
-
Πῶς δὲ ἔτι ἀπιστήσουσιν Ἕλληνες τῇ θείᾳ ἐπιφανείᾳ περὶ τὸ
-ὄρος τὸ Σινᾶ, ὁπηνίκα πῦρ μὲν ἐφλέγετο, μηδὲν καταναλίσκον τῶν
-φυομένων κατὰ τὸ ὄρος, σαλπίγγων τε ἦχος ἐφέρετο ἄνευ ὀργάνων
-ἑωράθη τὸ πῦρ
, ὥς φησιν Ἀριστόβουλος, παντὸς
-τοῦ πλήθους μυριάδων οὐκ
Λέγουσι δὲ καὶ οἱ τὰς ἱστορίας συνταξάμενοι ἀμφὶ τὴν Βρεττανικὴν
-νῆσον ἄντρον τι ὑποκείμενον ὄρει, ἐπὶ δὲ τῆς κορυφῆς
-χάσμα· ἐμπίπτοντος οὖν τοῦ ἀνέμου εὶς τὸ ἄντρον καὶ προσρηγνυμένου
-τοῖς κόλποις τοῦ ὀρύγματος κυμβάλων εὐρύθμως κρουομένων
-
Καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ· θεῷ δὲ τῷ παντοκράτορι καὶ μηδενὸς
-ὄντος ὑποκειμένου φωνὴν καὶ φαντασίαν ἐγγεννῆσαι ἀκοῇ δυνατόν,
-ἐνδεικνυμένῳ τὴν ἑαυτοῦ μεγαλειότητα παρὰ τὰ εἰωθότα φυσικὴν
-ἔχειν τὴν ἀκολουθίαν, εἰς ἐπιστροφὴν τῆς μηδέπω πιστευούσης ψυχῆς
-φωνὴν ῥημάτων ὑμεῖς ἠκούετε, καὶ ὁμοίωμα οὐκ εἴδετε.
ὁρᾷς,
-ὅπως ἡ κυριακὴ φωνὴ λόγος ἀσχημάτιστος· ἡ
Εὕροιμεν δ̓ ἂν καὶ ἄλλο μαρτύριον εἰς βεβαίωσιν τοῦ τὰ
-κάλλιστα τῶν δογμάτων τοὺς ἀρίστους
Πρῶτος μὲν γὰρ προέρχεται ὁ ᾠδός, ἕν τι τῶν τῆς μουσικῆς -ἐπιφερόμενος συμβόλων. τοῦτόν φασι δύο βίβλους ἀνειληφέναι δεῖν -ἐκ τῶν Ἑρμοῦ, ὧν θάτερον μὲν ὕμνους περιέχει θεῶν, ἐκλογισμὸν -δὲ βασιλικοῦ βίου τὸ δεύτερον.
-Μετὰ δὲ τὸν ᾠδὸν ὁ ὡροσκόπος, ὡρολόγιόν τε μετὰ χεῖρα καὶ
-φοίνικα ἀστρολογίας ἔχων σύμβολα, πρόεισιν. τοῦτον τὰ ἀστρολογούμενα
-
Ἑξῆς δὲ ὁ ἱερογραμματεὺς προέρχεται, ἔχων πτερὰ ἐπὶ τῆς
-κεφαλῆς βιβλίον τε ἐν χερσὶ καὶ κανοῦν, ἐν ᾧ τό τε γραφικὸν μέλαν
-καὶ σχοῖνος ᾗ γράφουσι. τοῦτον τὰ τε ἱερογλυφικὰ καλούμενα περί
-τε τῆς κοσμογραφίας καὶ γεωγραφίας τῆς τάξεως τοῦ ἡλίου καὶ τῆς
-σελήνης καὶ περὶ τῶν πέντε πλανωμένων, χωρογραφίας τε τῆς
-Αἰγύπτου καὶ τῆς τοῦ Νείλου διαγραφῆς περί τε τῆς καταγραφῆς
-
Ἔπειτα ὁ στολιστὴς τοῖς προειρημένοις ἕπεται, ἔχων τόν τε
-τῆς δικαιοσύνης πῆχυν καὶ τὸ σπονδεῖον. οὗτος
Ἐπὶ πᾶσι δὲ ὁ προφήτης ἔξεισι, προφανὲς τὸ ὑδρεῖον ἐγκεκολπισμένος,
-ᾧ ἕπονται οἱ τὴν ἔκπεμψιν τῶν ἄρτων βαστάζοντες.
-
Δύο μὲν οὖν καὶ τεσσαράκοντα αἱ πάνυ ἀναγκαῖαι τῷ Ἑρμῇ
-γεγόνασι βίβλοι· ὧν τὰς μὲν τριάκοντα ἓξ τὴν πᾶσαν Αἰγυπτίων
-περιεχούσας φιλοσοφίαν οἱ προειρημένοι ἐκμανθάνουσι, τὰς δὲ λοιπὰς
-
Καὶ τὰ μὲν Αἰγυπτίων ὡς ἐν βραχεῖ φάναι τοιαῦτα· Ἰνδῶν δὲ -ἡ φιλοσοφία καὶ αὐτῶν διαβεβόηται.
-Ἀλέξανδρος γοῦν ὁ Μακεδὼν δέκα λαβὼν Ἰνδῶν γυμνοσοφιστὰς
-τοὺς δοκοῦντας ἀρίστους εἶναι καὶ βραχυλογωτάτους προβλήματα
-αὐτοῖς προὔθηκε, τὸν μὴ ἀποκρινόμενον εὐστόχως ἀνελεῖν ἀπειλήσας,
-πρῶτον ἀποκρινάμενον
-κάκιστα;
Καὶ ὡς μὲν κλέπται πάσης γραφῆς Ἕλληνες ᾕρηνται. ἱκανῶς,
-οἶμαι, διὰ πλειόνων δέδεικται τεκμηρίων· ὅτι δὲ οὐ κατ̓ ἐπίγνωσιν
-ἴσασι τὸν θεόν, ἀλλὰ κατὰ περίφρασιν Ἑλλήνων οἱ δοκιμώτατοι,
-γινώσκετε οὖν ὅτι εἷς θεός
-ἐστιν, ὃς ἀρχὴν πάντων ἐποίησεν, καὶ τέλους ἐξουσίαν ἔχων·
καί·
-ὁ ἀόρατος, ὃς τὰ πάντα ὁρᾷ, ἀχώρητος, ὃς τὰ πάντα χωρεῖ, ἀνεπιδεής,
-οὗ τὰ πάντα ἐπιδέεται καὶ δἰ ὅν ἐστιν, ἀκατάληπτος, ἀέναος,
-ἄφθαρτος, ἀποίητος, ὃς τὰ πάντα ἐποίησεν λόγῳ δυνάμεως αὐτοῦ,
-
εἶτα ἐπιφέρει· τῆς γνωστικῆς γραφῆς τουτέστι τοῦ υἱοῦ.τοῦτον
-τὸν θεὸν σέβεσθε μὴ κατὰ τοὺς Ἕλληνας·
ὡς δηλονότι τὸν αὐτὸν
-ἡμῖν σεβόντων θεὸν καὶ τῶν παῤ Ἕλλησι δοκίμων, ἀλλ̓ οὐ κατ̓ μή
, τοίνυν φησί, σέβεσθε
— οὐκ εἶπεν θεὸν ὃν οἱ Ἕλληνες
, ἀλλὰ
-μὴ κατὰ τοὺς Ἕλληνας
, τὸν τρόπον τὸν τῆς σεβάσεως ἐναλλάττων
-μὴ κατὰ
-τοὺς Ἕλληνας
, αὐτὸς διασαφήσει Πέτρος ἐπιφέρων· ὅτι
καὶ ὅτι γε
-ὡς τὸν αὐτὸν θεὸν ἡμῶν τε αὐτῶν καὶ Ἑλλήνων ἐγνωκότων ? φέρεται,
-καὶ
-τὰ θηρία σὺν κτήνεσι τετραπόδοις τοῦ ἀγροῦ, γαλᾶς τε καὶ μῦς
-αἰλούρους τε καὶ κύνας καὶ πιθήκους· καὶ τὰ ἴδια βρώματα βρωτοῖς
-θύματα θύουσιν καὶ νεκρὰ νεκροῖς προσφέροντες ὡς θεοῖς ἀχαριστοῦσι
-μηδὲ κατὰ Ἰουδαίους
-πλὴν οὐχ ὁμοίως, ἐκεῖνοι μόνοι οἰόμενοι τὸν θεὸν γινώσκειν
-οὐκ ἐπίστανται, λατρεύοντες ἀγγέλοις καὶ ἀρχαγγέλοις, μηνὶ καὶ
-
εἶτα τὸν κολοφῶνα τοῦ ζητουμένου προσεπιφέρει·
-ὥστε καὶ ὑμεῖς ὁσίως καὶ δικαίως μανθάνοντες ἃ παραδίδομεν ὑμῖν,
-
σαφῶς
-γάρ, οἶμαι, ἐδήλωσεν τὸν ἕνα καὶ μόνον θεὸν ὑπὸ μὲν Ἑλλήνων
-ἐθνικῶς, ὑπὸ δὲ Ἰουδαίων Ἰουδαϊκῶς, καινῶς δὲ ὑφ̓ ἡμῶν καὶ πνευματικῶς
-λάβετε καὶ τὰς Ἑλληνικὰς βίβλους,
εἶτα ἑνὶ λόγῳ πυνθάνεται
-ἡμῶν· ὅλος δὲ ὁ κόσμος καὶ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ τίνος; οὐχὶ τοῦ θεοῦ;
-ἐὰν μὲν οὖν τις θελήσῃ τοῦ Ἰσραὴλ μετανοήσας διὰ τοῦ ὀνόματός
-μου πιστεύειν ἐπὶ τὸν θεόν, ἀφεθήσονται αὐτῷ αἱ ἁμαρτίαι.
-μετὰ
Ἀλλ̓ ὡς κατὰ καιρὸν ἥκει τὸ κήρυγμα νῦν, οὕτως κατὰ
-καιρὸν ἐδόθη νόμος μὲν καὶ προφῆται βαρβάροις, φιλοσοφία δὲ
-λέγει γοῦν κύριος
-ὁ ῥυσάμενος Ἰσραήλ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας
-ἐβοήθησά σοι, ἔδωκά σε εἰς διαθήκην ἐθνῶν τοῦ κατασκηνῶσαι
-τὴν γῆν καὶ κληρονομῆσαι κληρονομίαν ἐρήμου, λέγοντα τοῖς
-
εἰ γὰρ
-δέσμιοι μὲν Ἰουδαῖοι, ἐφ̓ ὧν καὶ ὁ κύριος ἐξέλθετε
εἶπεν ἐκ τῶν
-δεσμῶν οἱ θέλοντες
, τοὺς ἑκουσίως δεδεμένους καὶ τὰ δυσβάστακτα
-φορτία
?̔φησὶν̓ αὑτοῖς διὰ τῆς ἀνθρωπίνης παρεγχειρήσεως ἐπαναθεμένους
-λέγων, δῆλον ὡς οἱ ἐν σκότει
οὗτοι ἂν εἶεν οἱ ἐν τῇ
-ἡ πίστις σου σέσωκέν σε
· τοῖς δὲ κατὰ φιλοσοφίαν
-δικαίοις οὐχ ἡ πίστις μόνον ἡ εἰς τὸν κύριον, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀποστῆναι
-λέγει ὁ
-Ἅιδης τῇ ἀπωλείᾳ· εἶδος μὲν αὐτοῦ οὐκ εἴδομεν, φωνὴν δὲ αὐτοῦ
-
οὐχ ὁ τόπος δή που φωνὴν λαβὼν εἶπεν τὰ προειρημένα,
-ἀλλ̓ οἱ ἐν Ἅιδου καταταγέντες καὶ εἰς ἀπώλειαν ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες
-καθάπερ ἔκ τινος νεὼς εἰς θάλασσαν ἑκόντες ἀπορρίψαντες,
-οὗτοι τοίνυν εἰσὶν οἱ ἐπακούσαντες τῆς θείας δυνάμεώς τε καὶ φωνῆς·
-
Ἐνεργεῖ δέ, οἶμαι, καὶ ὁ σωτήρ, ἐπεὶ τὸ σῴζειν ἔργον αὐτοῦ·
-ὅπερ οὖν καὶ πεποίηκεν, τοὺς εἰς αὐτὸν πιστεῦσαι βεβουλημένους διὰ
-τοῦ κηρύγματος, ὅποι ποτ̓ ἔτυχον γεγονότες, ἑλκύσας εἰς σωτηρίαν.
-κατέβησαν οὖν
Ναὶ μὴν καὶ σώματά φησι τὸ εὐαγγέλιον πολλὰ τῶν κεκοιμημένων
-ἀνεστάσθαι, εἰς ἀμείνω δηλονότι μετατεθειμένων τάξιν. γέγονεν
-ἄρα τις καθολικὴ κίνησις καὶ μετάθεσις κατὰ τὴν οἰκονομίαν τοῦ
-
Αὐτίκα ἐν τῷ Πέτρου κηρύγματι ὁ κύριός φησι πρὸς ἐξελεξάμην ὑμᾶς δώδεκα, μαθητὰς
-κρίνας ἀξίους ἐμοῦ, οὓς ὁ κύριος ἠθέλησεν, καὶ ἀποστόλους πιστοὺς
-ἡγησάμενος εἶναι, πέμπων ἐπὶ τὸν κόσμον εὐαγγελίσασθαι τοὺς κατὰ
-τὴν οἰκουμένην ἀνθρώπους, γινώσκειν ὅτι εἷς θεός ἐστιν, διὰ τῆς
-τοῦ Χριστοῦ πίστεως ἐμῆς δηλοῦντας τὰ μέλλοντα, ὅπως οἱ ἀκούσαντες
-καὶ πιστεύσαντες σωθῶσιν, οἱ δὲ μὴ πιστεύσαντες ἀκούσαντες
-
τί
-οὖν; οὐχὶ καὶ ἐν Ἅιδου ἡ αὐτὴ γέγονεν οἰκονομία; ἵνα κἀκεῖ πᾶσαι
-αἱ ψυχαὶ ἀκούσασαι τοῦ κηρύγματος ἢ τὴν μετάνοιαν ἐνδείξωνται ἢ
-τὴν κόλασιν δικαίαν εἶναι, δἰ ὧν οὐκ ἐπίστευσαν, ὁμολογήσωσιν.
-ὅσα ἐν ἀγνοίᾳ τις ὑμῶν ἐποίησεν μὴ εἰδὼς σαφῶς τὸν
-θεόν, ἐὰν ἐπιγνοὺς μετανοήσῃ, πάντα αὐτῷ ἀφεθήσεται τὰ ἁμαρτήματα.
-ἰδοὺ γάρ·
φησί, τέθεικα πρὸ προσώπου ὑμῶν τὸν θάνατον
-καὶ τὴν ζωήν, ἐκλέξασθαι τὴν ζωήν
, πρὸς σύγκρισιν ἐκλογῆς τεθεῖσθαι
-ἐὰν ἀκούσητέ μου καὶ θελήσητε, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε·
-ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσητέ μου μηδὲ θελήσητε, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ
-
πάλιν δὲ ἄντικρυς ὁ Δαβίδ,
-μᾶλλον δὲ ὁ κύριος ἐκ προσώπου τοῦ ὁσίου?̔εἷς δὲ οὗτος ἐκ καταβολῆς
-κόσμου, πᾶς ὁ διαφόροις χρόνοις διὰ πίστεως σωθείς τε καὶ
-ηὐφράνθη μου ἡ καρδία καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά
-μου. ἔτι δὲ
φησίν, ὅτι
-οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς Ἅιδην οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν
-σου ἰδεῖν διαφθοράν. ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς· πληρώσεις με
-εὐφροσύνης μετὰ τοῦ προσώπου σου.
Ὥσπερ οὖν τίμιος ὁ λαὸς τῷ κυρίῳ, οὕτως ὁ λαὸς ἅγιος ἅπας
-ἐστὶν σὺν τῷ Ἰουδαίῳ καὶ ὁ ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέφων, ὃς ὁ προσήλυτος
-σειρῆνες εὐλογήσουσίν με καὶ θυγατέρες στρουθῶν
-
τῶν ἀκαθάρτων ζῴων τὰ
-θηρία τοῦ ἀγροῦ γιγνώσκεται, τουτέστι τοῦ κόσμου, ἐπεὶ τοὺς εἰς
-πίστιν ἀγρίους καὶ ῥυπαροὺς τὸν βίον μηδὲ τῇ κατὰ νόμον δικαιοσύνῃ
-οὐ γὰρ ὑποστέλλεται
-πρόσωπον ὁ πάντων δεσπότης οὐδὲ ἐντραπήσεται μέγεθος, ὅτι
-
καὶ
-ὁ Δαβίδ φησιν· εἰ δὲ καὶ ἐνεπάγησαν ἔθνη ἐν διαφθορᾷ ᾗ ἐποίησαν,
-ἐν παγίδι ταύτῃ ᾗ ἔκρυψαν συνελήφθη ὁ ποὺς αὐτῶν
, ἀλλὰ
-ἐγένετο κύριος καταφυγὴ τῷ πένητι, βοηθὸς ἐν εὐκαιρίᾳ καὶ ἐν
-
εὐκαίρως ἄρα εὐηγγελίσθησαν οἱ ἐν θλίψει ὄντες. καὶ διὰ
-τοῦτό φησιν· ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ
,
-δίκαιος γὰρ ὁ κύριος καὶ δικαιοσύνην ἠγάπησεν, εὐθύτητα εἶδεν τὸ
-πρόσωπον αὐτοῦ.
ὁ δὲ ἀγαπῶν ἀδικίαν μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.
Εἰ γοῦν ἐν τῷ κατακλυσμῷ ἀπώλετο πᾶσα ἁμαρτωλὸς σάρξ, εἰς
-παιδείαν γενομένης αὐτοῖς τῆς κολάσεως, πρῶτον μὲν τὸ θέλημα
-τοῦ θεοῦ παιδευτικὸν καὶ ἐνεργητικὸν τυγχάνον σῴζειν τοὺς ἐπιστρέφοντας
-πιστευτέον, ἔπειτα δὲ καὶ τὸ λεπτομερέστερον, ἡ ψυχή, οὐκ
-ἄν ποτε πρὸς τοῦ παχυμερεστέρου ὕδατος πάθοι τι δεινόν, διὰ
-λεπτότητα καὶ πολλὰ τῶν γεγραμμένων ἐν ταῖς δημοσίαις βίβλοις εὑρίσκεται γεγραμμένα
-ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ θεοῦ· τὰ γὰρ κοινὰ ταῦτα ἔστι τὰ ἀπὸ
-καρδίας ῥήματα, νόμος ὁ γραπτὸς ἐν καρδίᾳ· οὗτός ἐστιν ὁ λαὸς ὁ
-
δημοσίας γὰρ
-βίβλους εἴτε τὰς Ἰουδαϊκὰς λέγει γραφὰς εἴτε τὰς τῶν φιλοσόφων,
-κοινοποιεῖ τὴν ἀλήθειαν.
Ἰσίδωρός τε ὁ Βασιλείδου υἱὸς ἅμα καὶ μαθητὴς ἐν τῷ πρώτῳ
-τῶν τοῦ προφήτου Παρχὼρ Ἐξηγητικῶν καὶ αὐτὸς κατὰ λέξιν γράφει·
-φασὶ δὲ οἱ Ἀττικοὶ μεμηνῦσθαί τινα Σωκράτει παρεπομένου δαίμονος
-αὐτῷ, καὶ Ἀριστοτέλης δαίμοσι κεχρῆσθαι πάντας ἀνθρώπους
-λέγει συνομαρτοῦσιν αὐτοῖς παρὰ τὸν χρόνον τῆς ἐνσωματώσεως.
-προφητικὸν τοῦτο μάθημα λαβὼν καὶ καταθέμενος εἰς τὰ ἑαυτοῦ
-
καὶ πάλιν
-ἐν τῷ δευτέρῳ τῆς αὐτῆς συντάξεως ὧδέ πως γράφει· καὶ μή τις
-οἰέσθω, ὅ φαμεν ἴδιον εἶναι τῶν ἐκλεκτῶν, τοῦτο προειρημένον
-ὑπάρχειν ὑπό τινων φιλοσόφων· οὐ γάρ ἐστιν αὐτῶν εὕρεμα, τῶν δὲ
-
αὖθίς τε ἐν τῷ αὐτῷ· μὴ ὑπάρχοντι κατ̓ αὐτοὺς
-καὶ γάρ μοι δοκεῖ τοὺς προσποιουμένους
-φιλοσοφεῖν, ἵνα μάθωσι τί ἐστιν ἡ ὑπόπτερος δρῦς καὶ
-τὸ ἐπ̓ αὐτῇ πεποικιλμένον φᾶρος, πάντα ὅσα Φερεκύδης ἀλληγορήσας
-ἐθεολόγησεν, λαβὼν ἀπὸ τῆς τοῦ Χὰμ προφητείας τὴν ὑπόθεσιν
ἀδιάφοροι. καὶ ἣ μὲν ἄνευ παθητικῆς τινος
-κινήσεως, ἣ δὲ μετὰ παθητικῆς ὀρέξεως. καὶ ἣ μὲν τέλειος, ἣ δὲ
-ἐνδεής.
Ταύτης οὖν τῆς σοφίας ὅσιον μετὰ φρονήσεως
γίνεσθαι. ἂν οὖν
-τις τοῖς μερικοῖς ὡς τοῖς καθολικοῖς χρώμενος τύχῃ καὶ τὸ δοῦλον
-ὡς κύριον καὶ ἡγεμόνα τιμᾷ, σφάλλεται τῆς ἀληθείας οὐ συνιεὶς τὸ τῷ
-Δαβὶδ κατ̓ ἐξομολόγησιν εἰρημένον· γῆν
ἡ φιλαυτία δὲ καὶ ἡ οἴησις αὐτῷ γῆ ἐστι καὶ πλάνη. εἰ δὲ
-τοῦτο, ἐκ μαθήσεως ἡ γνῶσις καὶ ἡ ἐπιστήμη. μαθήσεως δ̓ οὔσης
-πάντα ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο
-οὐδὲ ἕν
?̔εἷς γὰρ τῷ ὄντι ἐστὶν ὁ θεός, ὃς ἀρχὴν τῶν ἁπάντων
-ἐποίησεν
, μηνύων τὸν πρωτόγονον υἱὸν ὁ Πέτρος γράφει, συνεὶς
-ἀκριβῶς τό· ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν
̓,
-σοφία δὲ οὗτος εἴρηται πρὸς ἁπάντων τῶν προφητῶν, οὗτός ἐστιν
-ὁ τῶν γενητῶν ἁπάντων διδάσκαλος, ὁ σύμβουλος τοῦ θεοῦ τοῦ τὰ
-πολυτρόπως καὶ πολυμερῶς
πεπαίδευκέν τε καὶ τελειοῖ. ὅθεν
-εἰκότως εἴρηται· μὴ εἴπητε ἑαυτοῖς διδάσκαλον ἐπὶ τῆς γῆς.
ὁρᾷς
-
Ὡς οὖν ἐπὶ τὸν ποιητὴν τὸν θεὸν πᾶσα ἀνατρέχει πατριά,
-οὕτως καὶ ἐπὶ τὸν κύριον ἡ τῶν καλῶν διδασκαλία καὶ ἡ δικαιοῦσα
-τὰ λόγια γὰρ κυρίου λόγια ἁγνά, ἀργύριον πεπυρωμένον
-
ἤτοι ὡς ἄργυρος
-γλῶσσαν δικαίου ἄργυρον πεπυρωμένον
,
-τὴν δεδοκιμασμένην καὶ σοφὴν διδασκαλίαν ἐπαινετὴν καὶ ἀποδεκτὴν
-τυγχάνει μηνύων, ὅταν ἐκκεκαθαρμένη πλουσίως τυγχάνῃ τῇ γῇ,
-τουτέστιν ὅταν πολυτρόπως ἡ γνωστικὴ ψυχὴ ἁγιάζηται κατὰ τὴν
-πρώτης πρῶτος οὗτός ἐστιν, ἡ ἀποχὴ
-τῶν κακῶν, ἥν τινες τελείωσιν ἡγοῦνται, καὶ ἔστιν ἁπλῶς τοῦ
-
Εἰ τοίνυν αὐτόν τε μὲν ἔτι φιλοσοφῶν τῆς θείας ἐπιστήμης, οὐδέπω δὲ τυγχάνει,
-ἢν μὴ μαθήσει παραλάβῃ σαφηνισθεῖσαν αὐτῷ τὴν προφητικὴν φωνήν,
-δἰ ἧς τά τ̓ ἐόντα τά τ̓ ἐσόμενα πρό τ̓ ἐόντα, ὅπως ἔχει τε
-ἡ κατὰ διαδοχὰς
-εἰς ὀλίγους ἐκ τῶν ἀποστόλων ἀγράφως παραδοθεῖσα
-κατελήλυθεν.
Ἐντεῦθεν δὲ ἄρα γνῶσιν εἴτε σοφίαν συνασκηθῆναι χρὴ εἰς
-
ἐπεὶ καὶ Παῦλος
-ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς οὐ φιλοσοφίαν διαβάλλων φαίνεται, τὸν δὲ
-τοῦ γνωστικοῦ μεταλαμβάνοντα ὕψους οὐκέτι παλινδρομεῖν ἀξιοῖ
-ἐπὶ τὴν Ἑλληνικὴν φιλοσοφίαν, στοιχεῖα τοῦ κόσμου ταύτην ἀλληγορῶν,
-στοιχειωτικήν τινα οὖσαν καὶ προπαιδείαν τῆς ἀληθείας.
-
φησὶ ἢ πάλινχρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν ὑμᾶς,
-τίνα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ θεοῦ, καὶ γεγόνατε
-χρείαν ἔχοντες γάλακτος καὶ οὐ στερεᾶς τροφῆς.
ὡσαύτως ἄρα
-βλέπετε μή
-τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης
-κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ
-κόσμου τούτου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν,
δελεάζων αὖθις εἰς φιλοσοφίαν
-δοῦλος σός εἰμι ἐγώ· συνέτισόν με.
καὶ μή τι τὸ πολύπειρον τῆς
-γνώσεως αἰτούμενος ὁ Δαβὶδ γράφει· χρηστότητα καὶ παιδείαν καὶ
-
κυρίας οὐκ ἐποίησεν οὕτως οὐδενὶ
-ἔθνει, καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ οὐκ ἐδήλωσεν αὐτοῖς.
τὸ δὲ οὐκ
-ἐποίησεν οὕτως
πεποιηκέναι μὲν δηλοῖ, ἀλλ̓ οὐχ οὕτως. ἐν συγκρίσει
-γοῦν τὸ οὕτως
πρὸς τὴν ὑπεροχὴν τὴν καθ̓ ἡμᾶς γινομένην·
-ἐξῆν δὲ δήπου τῷ προφήτῃ εἰπεῖν ἁπλῶς τὸ οὐκ ἐποίησεν
ἄνευ
-οὕτως
. ναὶ μὴν καὶ ὁ Πέτρος ἐν ταῖς Πράξεσιν
-ἐπ̓ ἀληθείας καταλαμβάνομαι
φησίν, ὅτι προσωπολήπτης
-οὐκ ἔστιν ὁ θεός, ἀλλ̓ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος
-
οὐ χρόνῳ τοίνυν τὸ
-ἀπροσωπόληπτον τοῦ θεοῦ, ἀλλ̓ ἐξ αἰῶνος, οὐδὲ μὴν ἤρξατό ποτε ἡ
-εὐεργεσία αὐτοῦ, ἀλλ̓ οὐδὲ περιορίζεται τόποις ἢ ἀνθρώποις τισίν,
-ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης
-φησίν· ἐν αὐταῖς εἰσελθὼν ἐξομολογήσομαι τῷ κυρίῳ. αὕτη ἡ πύλη
-
ἐξηγούμενος δὲ τὸ ῥητὸν
-τοῦ προφήτου Βαρνάβας ἐπιφέρει· πολλῶν πυλῶν ἀνεῳγυιῶν
-ἡ ἐν δικαιοσύνῃ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐν Χριστῷ, ἐν ᾗ μακάριοι πάντες οἱ
-
τῆς αὐτῆς ἔχεται ἐννοίας κἀκεῖνο τὸ προφητικόν·
-κύριος ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν
, οὐ τῶν διαθηκῶν τῶν διαφόρων μόνων,
-ἀλλὰ καὶ τῶν τῆς διδασκαλίας τρόπων τῶν τε ἐν Ἕλλησιν εἰς
-ἀποστραφήτωσαν οἱ ἁμαρτωλοὶ
-εἰς τὸν Ἅιδην, πάντα τὰ ἔθνη τὰ ἐπιλανθανόμενα τοῦ θεοῦ.
-
Καὶ ταυτὶ μὲν τῇδε ἐχέτω· πολυμαθῆ δὲ εἶναι χρὴ τὸν γνωστικόν·
-καί, ἐπειδὴ Ἕλληνές φασι Πρωταγόρου προκατάρξαντος παντὶ λέγεσθαι. λέγει γὰρ ἡ γραφή· ὁ τὰ πολλὰ
-λέγων καὶ ἀντακούσεται.
παραβολὴν δὲ κυρίου τίς νοήσει, εἰ μὴ
-
ἔστω
πιστὸς
ὁ τοιοῦτος, ἔστω δυνατὸς γνῶσιν ἐξειπεῖν, ἤτω σοφὸς ἐν
-διακρίσει λόγων, ἤτω γοργὸς ἐν ἔργοις, ἤτω ἁγνός. τοσούτῳ γὰρ
-μᾶλλον ταπεινοφρονεῖν ὀφείλει, ὅσῳ δοκεῖ μᾶλλον μείζων εἶναι
, ὁ
-καὶ οὓς μὲν ἐκ πυρὸς ἁρπάζετε, διακρινομένους
-
ἀμέλει τὸ δρέπανον ἕνεκεν τοῦ κλαδεύειν προηγουμένως
-γέγονεν, ἀλλὰ καὶ πεπλεγμένα τὰ κλήματα διαστέλλομεν
-ἐν αὐτῷ καὶ ἀκάνθας κόπτομεν τῶν συμπεφυκυιῶν ταῖς ἀμπέλοις,
-αἷς οὐ ῥᾴδιόν ἐστι προσελθεῖν. ταῦτα δὲ πάντα τὴν ἀναφορὰν ἔχει
-
Ναὶ μὴν οἱ λέγοντες τὴν φιλοσοφίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ὁρμᾶσθαι
-κἀκείνῳ ἐπιστησάτωσαν, ὅτι φησὶν ἡ γραφὴ μετασχηματίζεσθαι τὸν
-διάβολον εἰς ἄγγελον φωτός
, τί ποιήσοντα; εὔδηλον, ὅτι προφητεύσοντα.
-
Ἤδη δὲ καὶ καθολικῷ λόγῳ πάντα σοφίαν τοῦ αἰῶνος τούτου
τὴν φιλήδονον καὶ φίλαυτον ὁ ἀπόστολος
-λέγει, ὡς ἂν τὰ τοῦ κόσμου τοῦδε καὶ τὰ περὶ αὐτὸν μόνον
-διδάσκουσαν ὑποκειμένην τε ἀκολούθως κατὰ προστασίαν τοῖς τῇδε
-ἄρχουσι· διὸ καὶ στοιχειωτική τίς ἐστιν ἡ μερικὴ αὕτη φιλοσοφία, τῆς
-τελείας ὄντως ἐπιστήμης ἐπέκεινα κόσμου περὶ τὰ νοητὰ καὶ ἔτι
-ἃ ἀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν
-καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν οὐδὲ ἐπὶ καρδίαν ἀνέβη ἀνθρώπων
, πρὶν ἢ
-διασαφῆσαι τὸν περὶ τούτων λόγον ἡμῖν τὸν διδάσκαλον, ἅγια ἁγίων
-καὶ ἔτι τούτων κατ̓ ἐπανάβασιν τὰ ἁγιώτερα ἀποκαλύψαντος τοῖς
-κἀκ τοῦ μανθάνειν
-ἡ γνῶσις, ἕπεται δὲ τῇ ἐπιστήμῃ εἰ δὲ καὶ πολυπειρίαν
-ποθεῖ τις, οἶδεν τὰ ἀρχαῖα καὶ τὰ μέλλοντα εἰκάζει, ἐπίσταται
-στροφὰς λόγων καὶ λύσεις αἰνιγμάτων, σημεῖα καὶ τέρατα προγινώσκει
-καὶ ἐκβάσεις καιρῶν καὶ χρόνων
ὁ τῆς σοφίας μαθητής.
Τοιοῦτος γὰρ ὁ γνωστικός, ὡς μόνοις τοῖς διὰ τὴν ὡς πάντως ὑπὸ τῶν λυπηρῶν συγχεθησομένου
-καὶ διὰ τοῦτο κάκιστα ἀπαλλάξοντος τοῦ τε ζῆν. ἀπρόσιτον
-ἀπειληφότι φῶς
κἂν μηδέπω κατὰ τὸν χρόνον καὶ τὸν τόπον,
-ἀλλ̓ ἐκείνῃ γε τῇ γνωστικῇ ἀγάπῃ, δἰ ἣν καὶ ἡ κληρονομία καὶ ἡ
-παντελὴς ἕπεται ἀποκατάστασις, βεβαιοῦντος δἰ ἔργων τοῦ μισθαποδότου,
-ὃ διὰ τοῦ ἑλέσθαι γνωστικῶς διὰ τῆς ἀγάπης φθάσας
-
Πῶς οὖν ἔτι τούτῳ τῆς ἀνδρείας χρεία, μὴ γινομένῳ ἐν δεινοῖς,
-καὶ οὗ τεύξεται, οὕτως καὶ αὐτὸς
-προορίσας ἔχει δἰ ὧν ἔγνω ὃν ἠγάπησεν, οὐκ ἔχων δυστέκμαρτον
-τὸ μέλλον, καθάπερ οἱ πολλοὶ στοχαζόμενοι βιοῦσιν, ἀπειληφὼς δὲ
-αἴτησαι
λέγων καὶ
-ποιήσω· ἐννοήθητι καὶ δώσω
.
Καθόλου γὰρ ἐν τῷ τρεπομένῳ τὸ ἄτρεπτον ἀδύνατον λαβεῖν
-πῆξιν καὶ σύστασιν, ἐν τροπῇ δὲ τῇ συνεχεῖ, καὶ διὰ τοῦτο ἀστάτου
-ἔχει λαβών.
-
Κατ̓ ἐπακολούθημα τοίνυν καὶ τοῖς εἰς γνῶσιν γυμνάζουσιν
-αὐτὸν προσανάκειται, παῤ ἑκάστου μαθήματος οὖν μουσικῆς τὴν ἐν τοῖς ἡρμοσμένοις
-ἀναλογίαν διώκων, ἐν δὲ τῇ ἀριθμητικῇ τὰς αὐξήσεις καὶ μειώσεις
-τῶν ἀριθμῶν παρασημειούμενος καὶ τὰς πρὸς ἀλλήλους σχέσεις καὶ
-ὡς τὰ πλεῖστα ἀναλογίᾳ τινὶ ἀριθμῶν ὑποπέπτωκεν, τε τῷ
-νῷ συνυψωθήσεται οὐρανῷ καὶ τῇ περιφορᾷ συμπεριπολήσει, ἱστορῶν
-ἀεὶ τὰ θεῖα καὶ τὴν πρὸς ἄλληλα συμφωνίαν, ἀφ̓ ὧν ὁρμώμενος
-ὅτι εἰς τὸν
-αἰῶνα οὐ σαλευθήσεται δίκαιος·
οὔτ̓ οὖν ἀπατηλῷ λόγῳ οὐδὲ μὴν
-πεπλανημένῃ ἡδονῇ, ὅθεν οὐδὲ τῆς οἰκείας κληρονομίας σαλευθήσεται.
-ἀπὸ ἀκοῆς ἄρα πονηρᾶς οὐ φοβηθήσεται.
οὔτ̓ οὖν διαβολῆς
-κενῆς οὐδὲ μὴν ψευδοδοξίας τῆς περὶ αὑτόν, ἀλλ̓ οὐδὲ τοὺς πανούργους
-δεδίξεται λόγους ὁ διαγνῶναι τούτους δυνάμενος ἢ πρός τε
-τὸ ἐρωτᾶν ὀρθῶς καὶ ἀποκρίνασθαι· οἷον θριγκὸς γάρ ἐστι διαλεκτική,
-ὡς μὴ καταπατεῖσθαι πρὸς τῶν σοφιστῶν τὴν ἀλήθειαν.
-ζητήσατε
παντοίως. πολυμερῶς γὰρ καὶ πολυτρόπως λαλήσας
-οὐχ ἁπλῶς γνωρίζεται.
Οὔκουν ὡς ἀρεταῖς ταύταις συγχρώμενος ἡμῖν ὁ γνωστικὸς πολυμαθὴς
-ἔσται, ἀλλὰ συνεργοῖς τισι, κἀν τῷ διαστέλλειν τά τε κοινὰ
-καὶ τὰ ἴδια προσήσεται τὴν ἀλήθειαν· ἔστι γὰρ πάσης πλάνης καὶ
-ψευδοδοξίας αἴτιον τὸ μὴ δύνασθαι διακρίνειν, πῇ τε ἀλλήλοις τὰ
-
-
-
ἀρχὰ μεγάλας ἀρετᾶς, ὤνασσα ἀλήθεια.
-
Καθάπερ οὖν ἐπὶ τῆς ἀστρονομίας ἔχομεν ὑπόδειγμα τὸν
-
Αἵ τε ἡμέραι τῶν ἀνθρώπων ἔσονται
, φησίν, ἔτη ρκ΄.
ἔστι
-δὲ ὁ ἀριθμὸς ἀπὸ μονάδος κατὰ σύνθεσιν πεντεκαιδέκατος, σελήνη
-δὲ ὁ ιε΄, τῶν δὲ τετραγώνων ὁ
-
Τοῦτο μὲν οὖν τὸ εἶδος τοῦ ἀριθμητικοῦ ὑποδείγματος· γεωμετρίας
-δὲ ἔστω μαρτύριον ἡ κατασκευαζομένη σκηνὴ καὶ τεκταινομένη
-κιβωτός, ἀναλογίαις τισὶ λογικωτάταις, θείαις ἐπινοίαις κατασκευαζόμεναι,
-κατὰ συνέσεως δόσιν, ἐκ τῶν αἰσθητῶν εἰς τὰ νοητά, μᾶλλον
-δὲ ἐκ τῶνδε εἰς τὰ ἅγια καὶ τῶν ἁγίων τὰ ἅγια μεταγούσης
-τετράγωνα ξύλα
Ἡ δὲ τράπεζα ἡ ἐν τῷ ναῷ πηχῶν ἐγεγόνει ἕξ, καὶ πόδες οἱ
Ἔτι τῆς μουσικῆς παράδειγμα ψάλλων ὁμοῦ καὶ προφητεύων
-ἐκκείσθω Δαβίδ, ὑμνῶν τὸν θεὸν ἐμμελῶς. προσήκει δὲ εὖ μάλα τὸ
-ἐναρμόνιον γένος τῇ δωριστὶ ἁρμονίᾳ καὶ τῇ φρυγιστὶ τὸ διάτονον,
-
-
-
Ζεῦ πάντων ἀρχά, πάντων ἁγήτωρ,
-
Ζεῦ. σοὶ πέμπω ταύταν ὕμνων ἀρχάν.
-
Ἀλλ̓, ὡς ἔοικεν, οἱ πλεῖστοι τῶν τὸ ὄνομα ἐπιγραφομένων καθάπερ
-οἱ τοῦ Ὀδυσσέως ἑταῖροι ἀγροίκως μετίασι τὸν λόγον, οὐ τὰς
-Σειρῆνας, ἀλλὰ τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ μέλος παρερχόμενοι, ἀμαθίᾳ βύσαντες
-τὰ ὦτα, ἐπείπερ ἴσασιν οὐ δυνησόμενοι ἅπαξ ὑποσχόντες τὰς
-τοῦ κυρίου δὲ ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς
̓
-οὐκ ἀφεκτέον τῆς
Ἁπτέον ἄρα μουσικῆς εἰς κατακόσμησιν ἤθους καὶ καταστολήν.
-
Συνεργὰ τοίνυν φιλοσοφίας τὰ μαθήματα καὶ αὐτὴ ἡ φιλοσοφία
-εἰς τὸ περὶ ἀληθείας διαλαβεῖν. αὐτίκα ἡ χλαμὺς πόκος ἦν τὸ πρῶτον,
-εἶτα ἐξάνθη κρόκη τε ἐγένετο καὶ στήμων, καὶ τότε ὑφάνθη.
-παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ,
-περιβεβλημένη πεποικιλμένοις
, καὶ τοῖς Ἑλληνικοῖς καὶ περιττοῖς·
-ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς, περιβεβλημένη πεποικιλμένοις.
ἡ
-
βουλὴν γάρ σου
, φησί, τίς ἔγνω, εἰ
-μὴ σὺ δέδωκας σοφίαν καὶ ἔπεμψας τὸ ἅγιόν σου πνεῦμα ἀπὸ ὑψίστων;
-καὶ οὕτως διωρθώθησαν αἱ τρίβοι τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ τὰ
-ἀρεστά σου ἐδιδάχθησαν οἱ ἄνθρωποι καὶ τῇ σοφίᾳ ἐσώθησαν.
-οἶδεν
κατὰ τὴν γραφὴν τὰ ἀρχαῖα καὶ τὰ μέλλοντα
-εἰκάζει, ἐπίσταται στροφὰς λόγων καὶ λύσεις αἰνιγμάτων, σημεῖα
-καὶ τέρατα προγινώσκει καὶ ἐκβάσεις καιρῶν καὶ χρόνων
, ὡς
-οἱ γὰρ φυλάσσοντες
, φησίν, ὁσίως τὰ ὅσια
-ὁσιωθήσονται, καὶ οἱ διδαχθέντες αὐτὰ εὑρήσουσιν ἀπολογίαν.
ὁ
-γνωστικὸς γὰρ μόνος εὐλόγως πάντα ὁσίως πράξει τὰ πρακτέα, ὡς
-μεμάθηκεν κατὰ τὴν τοῦ κυρίου διδασκαλίαν δἰ ἀνθρώπων παραλαβών.
-ἐν γὰρ χειρὶ αὐτοῦ
, τουτέστι
-τῇ δυνάμει καὶ σοφίᾳ, καὶ ἡμεῖς καὶ οἱ λόγοι ἡμῶν πᾶσά τε φρόνησις
-καὶ ἐργατειῶν ἐπιστήμη.
οὐθὲν γὰρ ἀγαπᾷ ὁ θεὸς εἰ μὴ
-
ἔπειτα δὲ οὐκ ἀνέγνωσαν τὸ πρὸς τοῦ
-Σολομῶντος εἰρημένον. περὶ γὰρ νεὼς κατασκευῆς διαλαβὼν ἄντικρύς
-φησιν· τεχνῖτις δὲ σοφία
καὶ πῶς οὐκ ἄλογον τεκτονικῆς καὶ ναυπηγικῆς
-
-
-
χορὸς δὲ ἀναύδων ἰχθύων ἐπερρόθει,
-κἀμὲ δεῖ ἐλαττοῦσθαι, αὔξειν
δὲ
-μόνον ἤδη λοιπὸν τὸν κυριακὸν λόγον, εἰς ὃν περαιοῦται ὁ νόμος,
-πάντα δἰ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ
-
ἀμέλει λίθος ἀκρογωνιαῖος
εἴρηται,
-ἐν ᾧ πᾶσα οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον θεοῦ
-ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ
-σαγήνην εἰς θάλασσαν βεβληκότι κἀκ τοῦ πλήθους τῶν ἑαλωκότων
-
ἤδη δὲ καὶ τὰς
-τέσσαρας ἀρετὰς ἄντικρυς ἡ παῤ ἡ παῤ ἡμῖν σοφία ὧδέ πως ἀνακηρύσσει,
-ὥστε καὶ τούτων τὰς πηγὰς τοῖς Ἕλλησιν παρὰ Ἑβραίων δεδόσθαι.
-μαθεῖν δ̓ ἐκ τῶνδ̓ ἔξεστιν· καὶ εἰ δικαιοσύνην
-
Ὧι λόγῳ λύεται τὸ πρὸς τῶν αἱρετικῶν ἀπορούμενον ἡμῖν,
-πότερον τέλειος ἐπλάσθη ὁ Ἀδὰμ ἢ ἀτελής· ἀλλ̓ εἰ μὲν ἀτελής, πῶς
-τελείου θεοῦ ἀτελὲς τὸ ἔργον καὶ μάλιστα ἄνθρωπος; εἰ δὲ τέλειος,
-
Πάντες μὲν οὖν, ὡς ἔφην, πρὸς ἀρετῆς κτῆσιν πεφύκασιν, ἀλλ̓ ὃ
-μὲν μᾶλλον, ὃ δ̓ ἧττον πρόεισι τῇ τε μαθήσει τῇ τε ἀσκήσει, διὸ
-καὶ οἳ μὲν ἐξήρκεσαν μέχρι τῆς τελείας ἀρετῆς, οἳ δὲ μέχρι τινὸς
-ἔφθασαν, ἀμεληθέντες δ̓ αὖ τινες, καὶ εἰ ἄλλως ἦσαν εὐφυεῖς, εἰς
-οὐκ ἔγνωσαν μυστήρια
-θεοῦ, ὅτι ὁ θεὸς ἔκτισεν τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ ἀφθαρσίᾳ καὶ εἰκόνα
-τῆς ἰδίας ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν
, καθ̓ ἣν ἰδιότητα τοῦ πάντα
-εἰδότος ὁ γνωστικὸς καὶ δίκαιος καὶ ὅσιος μετὰ φρονήσεως
εἰς
-ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου, ἐπεσκέψω νυκτὸς
φησίν· ἐπύρωσάς
-με καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἀδικία, ὅπως ἂν μὴ λαλήσῃ τὸ στόμα μου
-
καὶ τί λέγει τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων
;
-αὐτὴν τὴν ἁμαρτίαν γνωρίζει, οὐ παραχθεῖσαν ἐπὶ μετάνοιαν
Μὴ τοίνυν λεγόντων ὡς ὁ ἀδικῶν καὶ ἁμαρτάνων κατ̓ ἐνέργειαν
-δαιμόνων πλημμελεῖ, ἐπεὶ κἂν ἀθῷος γένοιτο, τὰ δὲ αὐτὰ τοῖς δαιμονίοις
-κατὰ τὸ ἁμαρτάνειν αἱρούμενος, ἀνέδραστος καὶ κοῦφος καὶ
-εὐμετάβολος ἐν ἐπιθυμίαις, ὡς δαίμων, γίνεται ἄνθρωπος δαιμονικός.
-οὔτε ὁμομητρίαν οὐδέπω.
Τοῖς μὲν οὖν ἐξ ἁμαρτιῶν μετανενοηκόσι καὶ μὴ στερεῶς πεπιστευκόσι
-διὰ τῶν δεήσεων παρέχει ὁ θεὸς τὰ αἰτήματα, τοῖς δ̓
-ἀναμαρτήτως καὶ γνωστικῶς βιοῦσιν ἐννοησαμένοις μόνον δίδωσιν.
-αἴτησαι
, φησὶν ἡ γραφή, καὶ ποιήσω· ἐννοήθητι καὶ
-
καρδιογνώστην
γὰρ τὸν θεὸν παρειλήφαμεν, οὐκ ἐκ κινήματος
-ψυχῆς τεκμαιρόμενον καθάπερ ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ̓ οὐδὲ
-ἐκ τοῦ ἀποβαίνοντος?̔γελοῖον
Εὔχεται τοίνυν ὁ γνωστικὸς καὶ κατὰ τὴν ἔννοιαν πᾶσαν τὴν
-ὥραν, δἰ ἀγάπης οἰκειούμενος τῷ θεῷ. καὶ τὰ μὲν πρῶτα ἄφεσιν
-ἁμαρτιῶν αἰτήσεται, μετὰ δὲ τὸ μηκέτι ἁμαρτάνειν ἔτι τὸ εὖ ποιεῖν
-δύνασθαι καὶ πᾶσαν τὴν κατὰ τὸν κύριον δημιουργίαν τε καὶ οἰκονομίαν
-καθαρὸς τὴν καρδίαν
γενόμενος, δἰ ἐπιγνώσεως
-τῆς διὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον
τὴν
-μακαρίαν θέαν μυηθῇ, ἐπακούσας τῆς λεγούσης γραφῆς ἀγαθὸν
-
· νηστεῖαι δὲ ἀποχὰς κακῶν μηνύουσιν πάντων
-ἁπαξαπλῶς, τῶν τε κατ̓ ἐνέργειαν καὶ κατὰ λόγον καὶ κατὰ
-ἐλογίσθη εἰς δικαιοσύνην
,
-διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης
-τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν
φησὶν ὁ ἀπόστολος παραπέμπεσθαι τὸν
-δίκαιον εἰς κληρονομίαν τὴν ἄκραν, ὑπὸ τῶν μὲν πεφραγμένον, τοῖς
-τῆς ψυχῆς, ὅπερ ἐν
-τοῖς πρόσθεν ἰδίωμα χαρακτηριστικὸν τῆς δικαίας εἰρήκαμεν ψυχῆς.
-ὡς ὁ πατήρ
, φησίν, ὁ ἐν
-
. αὐτός ἐστιν ὁ εἰπών· τεκνία, ἔτι μικρὸν μεθ̓ ὑμῶν
-εἰμι
, ἐπεὶ καὶ ὁ θεός, οὐχ ᾗ φύσει ἀγαθός ἐστι, ταύτῃ μένει μακάριος
-καὶ ἄφθαρτος, οὔτε πράγματ̓ ἔχων οὔτε ἄλλῳ παρέχων
-ποιῶν δὲ ἰδίως ἀγαθά, θεὸς ὄντως καὶ πατὴρ ἀγαθὸς ὤν τε καὶ
-γινόμενος ἐν ἀδιαλείπτοις εὐποιίαις, ἐν ταὐτότητι τῆς ἀγαθωσύνης
-ἀπαραβάτως μένει. τί γὰρ ὄφελος ἀγαθοῦ μὴ ἐνεργοῦντος μηδὲ
-ἀγαθύνοντος;
Ὁ τοίνυν μετριοπαθήσας τὰ πρῶτα καὶ εἰς ἀπάθειαν μελετήσας
-αὐξήσας τε εἰς εὐποιίαν γνωστικῆς τελειότητος ἰσάγγελος μὲν
-πολυτρόπως
-ὠφελοῦσαν, δἰ ἣν αἰτίαν τὸ μεσότοιχον
αἴρεται τὸ διορίζον
-εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως
καταντῶσιν, καὶ ἡ ἐξ ἀμφοῖν
-ἐν νεφέλαις
τούτους ἀρθέντας γράφει ὁ
-εἰς τέλειον ἄνδρα
αὐξήσωσιν.
οἱ τοιοῦτοι κατὰ τὸν
-Δαβὶδ καταπαύσουσιν ἐν ὄρει ἁγίῳ θεοῦ
, τῇ ἀνωτάτω ἐκκλησίᾳ,
-καθ̓ ἣν οἱ φιλόσοφοι συνάγονται τοῦ θεοῦ, οἱ τῷ ὄντι Ἰσραηλῖται ἔστιν δὲ καὶ ἄλλα
, φησὶν ὁ
-κύριος, πρόβατα, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης
, ἄλλης αὐλῆς
-τὰ δὲ ἐμὰ πρόβατα
-τῆς ἐμῆς ἀκούει φωνῆς
συνιέντα γνωστικῶς τὰς ἐντολάς· τὸ δ̓
-ἔστιν μεγαλοφρόνως καὶ ἀξιολόγως ἐκδέχεσθαι σὺν καὶ τῇ τῶν ἔργων
-ἡ πίστις
-σου σέσωκέν σε
, οὐχ ἁπλῶς τοὺς ὁπωσοῦν πιστεύσαντας σωθήσεσθαι
-
Αὐτίκα ὁ Σολομὼν σοφὸν καλῶν τὸν γνωστικὸν περὶ τῶν θαυμαζόντων
-αὐτοῦ τὸ ἀξίωμα τῆς μονῆς τάδε φησίν· ὄψονται γὰρ
-τελευτὴν σοφοῦ καὶ οὐ νοήσουσι, τί ἐβουλεύσατο περὶ αὐτοῦ καὶ εἰς
-
ἐπί τε τῆς δόξης ἐροῦσιν
αὐτοῦ·
-οὗτος ἦν ὃν ἔσχομέν ποτε εἰς γέλωτα καὶ εἰς παραβολὴν ὀνειδισμοῦ,
-οἱ ἄφρονες· τὸν βίον αὐτοῦ ἐλογισάμεθα μανίαν καὶ τὴν τελευτὴν
-αὐτοῦ ἄτιμον· πῶς κατελογίσθη ἐν υἱοῖς θεοῦ καὶ ἐν ἁγίοις ὁ κλῆρος
-
οὐ μόνον τοίνυν ὁ πιστός, ἀλλὰ καὶ ὁ ἐθνικὸς
-δικαιότατα κρίνεται. ἐπειδὴ γὰρ ᾔδει ὁ θεός, ἅτε προγνώστης ὤν,
-μὴ πιστεύσοντα τοῦτον, οὐδὲν ἧττον, ὅπως τήν γε καθ̓ ἑαυτὸν ἀναδέξηται
-τελείωσιν, ἔδωκεν μὲν φιλοσοφίαν αὐτῷ, ἀλλὰ πρὸ τῆς
-πίστεως, ἔδωκεν δὲ τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ τὰ ἄστρα εἰς
-θρῃσκείαν, ἃ ἐποίησεν ὁ θεὸς τοῖς ἔθνεσιν, φησὶν ὁ νόμος, ἵνα μὴ
-ὡς χνοῦς
, φησίν, ἐλογίσθησαν
, περισσοὶ
-
-
-
οὐ μήποτε τὰν ἀρετὰν ἀλλάξομαι ἀντ̓ ἀδίκου κέρδους.
-τί γὰρ ὄφελος, ἐὰν τὸν κόσμον κερδήσῃς,
-τὴν δὲ ψυχὴν ἀπολέσῃς;
δῆλον οὖν τοὺς μὴ ἐπιτελοῦντας
-τὰς καλὰς πράξεις οὐδὲ γιγνώσκειν τὰ ὠφέλιμα ἑαυτοῖς. εἰ δὲ τοῦτο,
-οὐδὲ εὔξασθαι ὀρθῶς οἷοί τε οὗτοι παρὰ τοῦ θεοῦ λαβεῖν τὰ ἀγαθά,
-ἀγνοοῦντες τὰ ὄντως ἀγαθά, οὐδ̓ ἂν λαβόντες αἴσθοιντο τῆς δωρεᾶς
-οὐδ̓ ἄν τι ἀπολαύσειαν κατ̓ ἀξίαν οὗ μὴ ἔγνωσαν, ὑπό τε τῆς
-ἀπειρίας τοῦ χρήσασθαι
Καί μοι δοκεῖ κομπώδους μὲν εἶναι ψυχῆς καύχημα, πλὴν εὐσυνειδήτου,
-ἐπιφθέγγεσθαι τοῖς κατὰ περίστασιν συμβαίνουσι·
-
-
-
-
πρὸς ταῦθ̓ ὅ τι χρὴ καὶ παλαμάσθων·
-
τὸ γὰρ εὖ μετ̓ ἐμοῦ
-
καὶ τὸ δίκαιον σύμμαχον ἔσται,
-
καὶ οὐ μή ποτε ἁλῶ, καλὰ πράσσων.
-καὶ οἱ πεποιθότες ἐπ̓ αὐτῷ συνήσουσιν
-ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ.
ὁρᾷς οἷα
-δοθήσεται
-γὰρ αὐτῷ τῆς πίστεως ἡ χάρις ἐκλεκτὴ καὶ κλῆρος ἐν ναῷ
-
τὸ συγκριτικὸν γὰρ δείκνυσι μὲν τὰ ὑποβεβηκότα
-ἐν τῷ ναῷ τοῦ θεοῦ, ὅς ἐστιν ἡ πᾶσα ἐκκλησία, ἀπολείπει
-εἰς ἄνδρα τέλειον
ἀφικνουμένων κατ̓ εἰκόνα τοῦ κυρίου,
-ἡ δὲ ὁμοίωσις οὐχ, ὥς τινες, ἡ κατὰ τὸ σχῆμα τὸ ἀνθρώπειον
-ὑπέλαβες
,
-φησίν ἀνομίαν, ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος·
ἀλλ̓ ἀρκετὸν γὰρ τῷ
-
, λέγει ὁ διδάσκαλος. καθ̓ ὁμοίωσιν
-οὖν τοῦ θεοῦ ὁ εἰς υἱοθεσίαν καὶ φιλίαν τοῦ θεοῦ καταταγεὶς
-κατὰ τὴν συγκληρονομίαν τῶν κυρίων καὶ θεῶν γίνεται, ἐάν, καθὼς
-αὐτὸς ἐδίδαξεν ὁ κύριος, κατὰ τὸ εὐαγγέλιον τελειωθῇ.
Ὁ γνωστικὸς ἄρα τὴν προσεχεστέραν ἀναμάσσεται ὁμοιότητα,
-τὴν διάνοιαν τὴν τοῦ διδασκάλου, ἥντινα ἐκεῖνος νοῶν ἐνετείλατό
-τε καὶ συνεβούλευσε τοῖς φρονίμοις καὶ σώφροσι, ταύτην
-συνιείς, ὡς ὁ διδάξας ἐβούλετο, καὶ ἰδίᾳ τὴν νόησιν ἀναλαβὼν τὴν
-μεγαλοπρεπῆ, διδάξας μὲν ἀξιολόγως ἐπὶ τῶν δωμάτων
τοὺς ὑψηλῶς
-οἰκοδομεῖσθαι δυναμένους, προκατάρξας δὲ τῆς τῶν λεγομένων
-πλέον
-
συνιείς τε καὶ ἐνεργῶν. ἔντεινον
-καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε
, ὁ Δαβὶδ γράφει, ἕνεκεν ἀληθείας καὶ
-πραότητος καὶ δικαιοσύνης, καὶ ὁδηγήσει σε θαυμαστῶς ἡ δεξιά
-
, τουτέστιν ὁ κύριος. τίς
οὖν σοφὸς καὶ συνήσει ταῦτα;
-συνετὸς καὶ γνώσεται αὐτά; διότι εὐθεῖαι αἱ ὁδοὶ τοῦ κυρίου
, φησὶν
-ὁ προφήτης, δηλῶν μόνον δύνασθαι τὸν γνωστικὸν τὰ ἐπικεκρυμμένως
-ὁ συνίων ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐκείνῳ σιωπήσεται
, λέγει ἡ γραφή, δηλονότι
-πρὸς τοὺς ἀναξίους ἐξειπεῖν, ὅτι φησὶν ὁ κύριος· ὁ ἔχων
-ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω
, οὐ πάντων εἶναι τὸ ἀκούειν καὶ συνιέναι
-σκοτεινὸν ὕδωρ ἐν νεφέλαις ἀέρων
γράφει·
-ἀπὸ τῆς τηλαυγήσεως ἐνώπιον αὐτοῦ αἱ νεφέλαι διῆλθον, χάλαζα
-καὶ ἄνθρακες πυρός
, ἐπικεκρυμμένους τοὺς ἁγίους λόγους εἶναι διδάσκων.
-κύριος
, οὖν φησι, δίδωσί μοι γλῶσσαν παιδείας
-τοῦ γνῶναι
ἐν καιρῷ, ἡνίκα δεῖ εἰπεῖν λόγον
, οὐ κατὰ τὸ μαρτύριον
-μόνον, ἀλλὰ γὰρ καὶ τὸν κατ̓ ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν· καὶ
-ἡ παιδεία κυρίου ἀνοίγει μου τὸ στόμα.
γνωστικοῦ ἄρα καὶ τὸ
-εἰδέναι χρῆσθαι τῷ λόγῳ καὶ ὁπότε καὶ ὅπως καὶ πρὸς οὕστινας.
-κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ
-οὐ κατὰ Χριστόν
, τὴν μὲν διδασκαλίαν τὴν Ἑλληνικὴν στοιχειώδη
-παραδίδωσιν εἶναι, τελείαν δὲ τὴν κατὰ Χριστόν, καθάπερ ἤδη πρότερον
-ἐμηνύσαμεν.
Αὐτίκα ἡ ἀγριέλαιος ἐγκεντρίζεται εἰς τὴν πιότητα τῆς ἐλαίας
-καὶ δὴ καὶ φύεται ὁμοειδῶς ταῖς ἡμέροις ἐλαίαις· χρῆται γὰρ τὸ ἐμφυτευόμενον
-
Φασὶ δ̓ οὖν γίνεσθαι τὸν ἐγκεντρισμὸν κατὰ τρόπους τέσσαρας·
-ἕνα μὲν καθ̓ ὃν μεταξὺ τοῦ ξύλου καὶ τοῦ φλοιοῦ ἐναρμόζειν δεῖ
-τὸ ἐγκεντριζόμενον, ὡς κατηχοῦνται οἱ ἐξ ἐθνῶν ἰδιῶται ἐξ ἐπιπολῆς
-
Δύναται δὲ ὁ ὑπὸ τοῦ ἀποστόλου λεγόμενος ἐγκεντρισμὸς εἰς
-τὴν καλλιέλαιον γίγνεσθαι, τὸν Χριστὸν αὐτόν, τῆς ἀνημέρου καὶ
-ἀπίστου φύσεως καταφυτευομένης εἰς Χριστόν, τουτέστι τῶν εἰς
-Χριστὸν πιστευόντων· ἄμεινον δὲ τὴν ἑκάστου πίστιν ἐν αὐτῇ ἐγκεντρίζεσθαι
-λαμπρὰ
-καὶ ἀμάραντός ἐστιν ἡ σοφία καὶ εὐχερῶς θεωρεῖται ὑπὸ τῶν ἀγαπώντων
-αὐτήν· φθάνει τοὺς ἐπιθυμοῦντας προγνωσθῆναι. ὁ ὀρθρίσας
-ἐπ̓ αὐτὴν οὐ κοπιάσει· τὸ γὰρ ἐνθυμηθῆναι περὶ αὐτῆς
-φρονήσεως τελειότης, καὶ ὁ ἀγρυπνήσας δἰ αὐτὴν ταχέως ἀμέριμνος
-ἔσται· ὅτι τοὺς ἀξίους αὐτῆς αὕτη περιέρχεται ζητοῦσα
?̔οὐ γὰρ
-πάντων ἡ γνῶσις
̓ καὶ ἐν ταῖς τρίβοις φαντάζεται αὐτοῖς εὐμενῶς·
-τρίβοι δὲ ἡ τοῦ βίου διεξαγωγὴ καὶ ἡ κατὰ τὰς διαθήκας
-καὶ ἐν πάσῃ ἐπινοίᾳ ὑπαντᾷ αὐτοῖς
,
-ἀρχὴ γὰρ αὐτῆς ἀληθεστάτη παιδείας ἐπιθυμία
?̔τουτέστι
-τῆς γνώσεως̓, φροντὶς δὲ παιδείας ἀγάπη, ἀγάπη δὲ τήρησις
-νόμων αὐτῆς, προσοχὴ δὲ νόμων βεβαίωσις ἀφθαρσίας, ἀφθαρσία
-δὲ ἐγγὺς εἶναι ποιεῖ θεοῦ. ἐπιθυμία ἄρα σοφίας ἀνάγει ἐπὶ
-ἡ γνῶσις, κατάληψις ζητήσεως ὑπάρχουσα. σημεῖον δ̓ εἶναί
-φασι τὸ προηγούμενον ἢ συνυπάρχον ἢ ἑπόμενον.
Τῆς τοίνυν περὶ θεοῦ ζητήσεως εὕρεσις μὲν ἡ διὰ τοῦ υἱοῦ διδασκαλία,
-σημεῖον δὲ τοῦ εἶναι τὸν σωτῆρα ἡμῶν αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν
-υἱὸν τοῦ θεοῦ αἵ τε προηγούμεναι τῆς παρουσίας αὐτοῦ προφητεῖαι,
-τοῦτον κηρύσσουσαι, αἵ τε συνυπάρξασαι τῇ γενέσει αὐτοῦ τῇ αἰσθητῇ
-περὶ αὐτοῦ μαρτυρίαι, πρὸς δὲ καὶ
Εἴπερ οὖν καὶ κατὰ Πλάτωνα ἢ παρὰ τοῦ θεοῦ ἢ παρὰ τῶν
-ἐκγόνων τοῦ θεοῦ τὸ ἀληθὲς ἐκμανθάνειν μόνως οἷόν τε, εἰκότως
-παρὰ τῶν θείων λογίων τὰ μαρτύρια ἐκλεγόμενοι τὴν ἀλήθειαν
-αὐχοῦμεν ἐκδιδάσκεσθαι διὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ, προφητευθέντων
-μὲν τὸ πρῶτον, ἔπειτα δὲ καὶ σαφηνισθέντων· τὰ συνεργοῦντα δὲ
-ὃ δὲ ἀκούετε εἰς
-τὸ οὖς
?̔ἐπικεκρυμμένως δηλονότι καὶ ἐν μυστηρίῳ, τὰ τοιαῦτα γὰρ
-εἰς τὸ οὖς λέγεσθαι ἀλληγορεῖταἰ, ἐπὶ τῶν δωμάτων
, φησί, κηρύξατε
,
-μεγαλοφρόνως τε ἐκδεξάμενοι καὶ ὑψηγόρως παραδιδόντες
-πάντα ἐν παραβολαῖς ἐλάλησεν καὶ οὐδὲν ἄνευ παραβολῆς ἐλάλει
-
. εἰ δὲ πάντα δἰ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο
-
, καὶ ἡ προφητεία ἄρα καὶ ὁ νόμος δἰ αὐτοῦ τε ἐγένετο
-καὶ ἐν παραβολαῖς ἐλαλήθησαν δἰ αὐτοῦ· πλὴν ἅπαντα ὀρθὰ
-ἐνώπιον τῶν συνιέντων
, φησὶν ἡ γραφή, τουτέστι τῶν ὅσοι ὑπ̓ αὐτοῦ
-σαφηνισθεῖσαν τέ ἐστιν θεία, καὶ γνῶσις αὐτῆς· ἡ σωφροσύνη
-δὲ οἷον ἀτελὴς φρόνησις, ἐφιεμένη μὲν φρονήσεως, ἐργατικὴ δὲ ἐπιπόνως
-καὶ οὐ θεωρητική, καθάπερ ἀμέλει ἡ δικαιοσύνη, ἀνθρωπίνη
-οὖσα, κοινόν, ὑποβέβηκε
Διὰ πολλὰς τοίνυν αἰτίας ἐπικρύπτονται τὸν νοῦν αἱ γραφαί,
-πρῶτον μὲν ἵνα ζητητικοὶ ὑπάρχωμεν καὶ προσαγρυπνῶμεν ἀεὶ τῇ
-τῶν σωτηρίων λόγων εὑρέσει, ἔπειτα Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι
-
, ὥς φησιν ὁ ἀπόστολος. διανοιχθεῖσαι δὲ αἱ γραφαὶ καὶ
-τοῖς ὦτα ἔχουσιν ἐμφήνασαι τὸ ἀληθὲς αὐτὸ ἐκεῖνο, ὃ πέπονθεν ἡ
-σάρξ, ἣν ἀνείληφεν ὁ κύριος, δύναμιν θεοῦ καὶ σοφίαν
καταγγέλλουσιν.
-ἡμεῖς
-δὲ ἀναπτύξαντες τὰς βίβλους ἃς εἴχομεν τῶν προφητῶν, ἃ μὲν διὰ
-παραβολῶν, ἃ δὲ δἰ αἰνιγμάτων, ἃ δὲ αὐθεντικῶς καὶ αὐτολεξεὶ τὸν
-Χριστὸν Ἰησοῦν ὀνομαζόντων, εὕρομεν καὶ τὴν παρουσίαν αὐτοῦ καὶ
-τὸν θάνατον καὶ τὸν σταυρὸν καὶ τὰς λοιπὰς κολάσεις πάσας ὅσας
-ἐποίησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ τὴν ἔγερσιν καὶ τὴν εἰς οὐρανοὺς
-ἀνάληψιν πρὸ τοῦ Ἱεροσόλυμα ? κτισθῆναι,
-ἔγνωμεν γὰρ ὅτι ὁ θεὸς αὐτὰ προσέταξεν
-ὄντως, καὶ οὐδὲν ἄτερ γραφῆς λέγομεν.
Ἔχει δ̓ οὖν καὶ ἄλλας τινὰς ἰδιότητας ἡ Ἑβραίων διάλεκτος,
-καθάπερ καὶ ἑκάστη τῶν λοιπῶν, λόγον τινὰ ἐμπεριέχουσα ἐθνικὸν
-ἐμφαίνοντα χαρακτῆρα. διάλεκτον γοῦν ὁρίζονται λέξιν ἐθνικῷ χαρακτῆρι
-παροιμία
-κατὰ τὴν βάρβαρον φιλοσοφίαν λέγεταί τε καὶ παραβολὴ
-τό τε αἴνιγμα
ἐπὶ τούτοις. ἀλλὰ μὴν καὶ σοφία
λέγεται, καὶ ὡς
-ἕτερον αὐτῆς ἡ παιδεία
λόγοι
τε αὖ φρονήσεως
καὶ στροφαὶ
-λόγων
καὶ δικαιοσύνη ἀληθὴς
διδασκαλία τε αὖ τοῦ κατευθῦναι
-κρῖμα
καὶ πανουργία ἀκάκοις
κατὰ τὴν παιδείαν περιγινομένη
-αἴσθησίς τε καὶ ἔννοια
τῷ νεοκατηχήτῳ γινομένη. ὁ τούτων
-ἀκούσας
, φησί, τῶν προφητῶν σοφὸς σοφώτερος ἔσται, κυβέρνησιν
-δὲ ὁ νοήμων κτήσεται καὶ νοήσει παραβολὴν καὶ σκοτεινὸν λόγον
-
εἰ δὲ ἀπὸ Ἕλληνος τοῦ Διὸς τοῦ
-κατ̓
Προϊούσης δὲ τῆς γραφῆς τοὺς προειρημένους ὑπὸ τοῦ προφήτου
-τρόπους καθ̓ ἑκάστην περικοπὴν σημειωσάμενοι παραστήσομεν, τὴν
-πρὸς
-
, φησί, μὴ εὑρίσκων τὰς συλλαβὰς τελέσαι. ἐδήλου δ̓ ἄρα
-τὴν μὲν γραφὴν πρόδηλον εἶναι πᾶσι κατὰ τὴν ψιλὴν ἀνάγνωσιν
-ἐκλαμβανομένην, καὶ ταύτην εἶναι τὴν πίστιν στοιχείων τάξιν ἔχουσαν,
-διὸ καὶ ἡ πρὸς τὸ γράμμα ἀνάγνωσις ἀλληγορεῖται· τὴν
-διάπτυξιν δὲ τὴν γνωστικὴν τῶν γραφῶν, προκοπτούσης ἤδη τῆς
-πίστεως, εἰκάζεσθαι τῇ κατὰ τὰς συλλαβὰς ἀναγνώσει ἐκδεχόμεθα.
-
Ταύτῃ οἱ τῶν παῤ Ἕλλησι λογιώτατοι τῷ Ἑρμῇ, ὃν δὴ λόγον
-εἶναί φασι, διὰ τὴν ἑρμηνείαν καθιεροῦσι τῆς ῥοιᾶς τὸν καρπόν·
-υἱὲ Δαβίδ, ἐλέησόν με
-ἔλεγον, ὀλίγοι δὲ υἱὸν ἐγίγνωσκον τοῦ θεοῦ, καθάπερ ὁ Πέτρος, ὃν
-
Ὑπόδειγμα δ̓ ἡμῖν κατὰ παραδρομὴν ἐκκείσθω εἰς σαφήνειαν
-γνωστικὴν ἡ δεκάλογος. καὶ ὅτι μὲν ἱερὰ ἡ δεκάς, παρέλκει
-λέγειν τὰ νῦν. εἰ δὲ αἱ πλάκες αἱ γεγραμμέναι ἔργον θεοῦ
, φυσικὴν
-ἐμφαίνουσαι δημιουργίαν εὑρεθήσονται· δάκτυλος γὰρ θεοῦ
-δύναμις νοεῖται θεοῦ, δἰ ἧς ἡ κτίσις τελειοῦται οὐρανοῦ καὶ γῆς,
-ἡ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος καὶ τὸ πνεῦμα
-
. ἔστι δὲ καὶ δεκάς τις περὶ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν,
-τά τε αἰσθητήρια πέντε καὶ τὸ φωνητικὸν καὶ τὸ σπερματικὸν καὶ
-τοῦτο δὴ ὄγδοον τὸ κατὰ τὴν πλάσιν πνευματικόν, ἔνατον δὲ τὸ
-ἡγεμονικὸν τῆς ψυχῆς καὶ δέκατον τὸ διὰ τῆς πίστεως προσγινόμενον
-οὐκ ἐπιθυμήσεις
-οὐ δουλεύσεις φησὶ τῷ σαρκικῷ πνεύματι, ἀλλὰ ἄρξεις αὐτοῦ, ἐπεὶ
-ἡ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ
καὶ εἰς τὸ παρὰ φύσιν
-ἀτακτεῖν ἐπανίσταται, καὶ τὸ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκὸς
εἰς τὴν
-κατ̓ εἰκόνα θεοῦ
γεγονέναι ὁ ἄνθρωπος εἴρηται, οὐ κατὰ τῆς
-κατασκευῆς τὸ σχῆμα, ἀλλ̓ ἐπεὶ ὁ μὲν θεὸς λόγῳ τὰ πάντα δημιουργεῖ,
-ὁ δὲ ἄνθρωπος ὁ γνωστικὸς γενόμενος τῷ λογικῷ τὰς καλὰς
-τὰς δεδομένας ἐντολὰς τῷ τε πλασθέντι τῷ τε ἡγεμονικῷ
-
Καὶ ἡ μὲν πρώτη τῆς δεκαλόγου ἐντολὴ παρίστησιν, ὅτι μόνος
-εἷς ἐστιν θεὸς παντοκράτωρ, ὃς ἐκ τῆς Αἰγύπτου τὸν λαὸν μετήγαγεν
-διὰ τῆς ἐρήμου εἰς τὴν πατρῴαν γῆν, ὅπως καταλαμβάνωσι
-μὲν διὰ τῶν θείων ἐνεργημάτων, ὡς ἐδύναντο, τὴν δύναμιν αὐτοῦ,
-ἀφιστῶνται δὲ τῆς τῶν γενητῶν εἰδωλολατρείας, τὴν πᾶσαν ἐλπίδα
-
Εἰκότως ἄρα τὸν ἑπτὰ ἀριθμὸν ἀμήτορα καὶ ἄγονον λογίζονται,
-τὸ σάββατον ἑρμηνεύοντες καὶ τὸ τῆς ἀναπαύσεως εἶδος ἀλληγοροῦντες,
-καθ̓ ἣν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίσκονται ἔτι
· οὔτε γὰρ
-ἔκ τινος ἀριθμοῦ ἐπί τινα λαμβάνουσι γίνεται ὁ ἑπτὰ οὔτε ἐπί τινα
-οἱ οὐρανοὶ τοῖς οὐρανοῖς διηγοῦνται
. οἱ τούτων αἰσθητοὶ τύποι τὰ παῤ ἡμῖν φωνήεντα
-ἄλφα καὶ ὦ, ἀρχὴ καὶ
-
, δι οὗ τὰ πάντα ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν
.
-οὐ τοίνυν, ὥσπερ τινὲς
Ἤδη δὲ καὶ ἐν ἑβδομάσι πᾶς ὁ κόσμος κυκλεῖται τῶν ζῳογονουμένων
-
-
-ποιητής τις οὐκ ἄσημος γράφει καὶ τὴν παλαιὰν λύραν ἑπτάφθογγον
-
ἑπτατόνῳ φόρμιγγι νέους κελαδήσομεν ὕμνους,
-
-
-
-
παῖς μὲν ἄνηβος ἐὼν ἔτι νήπιος ἕρκος ὀδόντων
-
φύσας ἐκβάλλει πρῶτον ἐν ἕπτ̓ ἔτεσιν·
-
τοὺς δ̓ ἑτέρους ὅτε δὴ τελέσῃ θεὸς ἕπτ̓ ἐνιαυτούς,
-
ἥβης ἐκφαίνει σήματα γεινομένης·
-
τῇ τριτάτῃ δὲ γένειον ἀεξομένων ἐπὶ γυίων
-
λαχνοῦται, χροιῆς ἄνθος ἀμειβομένης·
-
τῇ δὲ τετάρτῃ πᾶς τις ἐν ἑβδομάδι μέγ̓ ἄριστος
-
ἰσχύν, ἥν τ̓ ἄνδρες σήματ̓ ἔχους̓ ἀρετῆς·
πέμπτῃ δ̓ ὥριον ἄνδρα γάμου μεμνημένον εἶναι
-
καὶ παίδων ζητεῖν εἰσοπίσω γενεήν·
-
τῇ δ̓ ἕκτῃ περὶ πάντα καταρτύεται νόος ἀνδρός,
-
οὐδ̓ ἕρδειν ἔθ̓ ὁμῶς ἔργα μάταια θέλει·
-
ἑπτὰ δὲ νοῦν καὶ γλῶσσαν ἐν ἑβδομάσι
ὀκτώ τ̓ ἀμφοτέρων τέσσαρα καὶ δέκ̓ ἔτη·
-
τῇ δ̓ ἐνάτῃ ἔτι μὲν δύναται, μετριώτερα δ̓ αὐτοῦ
-
πρὸς μεγάλην ἀρετὴν σῶμά τε καὶ δύναμις·
-
τῇ δεκάτῃ δ̓ ὅτε δὴ τελέσῃ θεὸς ἕπτ̓ ἐνιαυτούς,
-
οὐκ ἂν ἄωρος ἐὼν μοῖραν ἔχοι θανάτου.
-τὰ ἔτη ἡμῶν ὡς ἀράχνη ἐμελέτων. αἱ
-ἡμέραι τῶν ἐτῶν ἡμῶν ἐν αὐτοῖς ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐὰν δὲ ἐν δυναστείαις,
-
? εἴη δ̓ αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως
-καὶ τῶν ἐν αὐτοῖς, ὅτε ἐγένετο· ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν
-
τὸ μὲν γὰρ ὅτε ἐγένετο
ἀόριστον ἐκφορὰν καὶ
-ἄχρονον μηνύει, τὸ δὲ ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ θεός
, τουτέστιν ἐν ᾗ
-καὶ δἰ ἧς τὰ πάντα ἐποίησεν, ἧς καὶ χωρὶς ἐγένετο οὐδὲ ἕν
, τὴν
-δἰ υἱοῦ ἐνέργειαν δηλοῖ, ὅν φησιν ὁ Δαβίδ· αὕτη ἡ ἡμέρα ἥν ἐποίησεν
-ὁ κύριος· εὐφρανθῶμεν καὶ ἀγαλλιαθῶμεν ἐν αὐτῇ
, τουτέστι
-κατὰ τὴν δἰ αὐτοῦ γνῶσιν παραδιδομένην τὴν θείαν ἑστίασιν εὐωχηθῶμεν.
-
Ὁ δὲ πέμπτος ἑξῆς ἐστι λόγος περὶ τιμῆς πατρὸς καὶ μητρός.
-
Ἕπεται τούτῳ ὁ περὶ μοιχείας λόγος. μοιχεία δ̓ ἐστίν, ἐάν τις
-καταλιπὼν τὴν ἐκκλησιαστικὴν καὶ ἀληθῆ γνῶσιν καὶ τὴν περὶ θεοῦ
-διάληψιν ἐπὶ τὴν μὴ προσήκουσαν ἔρχηται ψευδῆ δόξαν, ἤτοι θεοποιῶν
-τι τῶν γενητῶν ἢ καὶ ἀνειδωλοποιῶν τι τῶν μὴ ὄντων εἰς
-ὑπέρβασιν, μᾶλλον δὲ ἔκβασιν γνώσεως. ἀλλοτρία δὲ τοῦ γνωστικοῦ
-ἐμοίχευσεν τὸ ξύλον
-καὶ τὸν λίθον· τῷ ξύλῳ εἶπεν ὅτι πατήρ μου εἶ σύ· καὶ τῷ λίθῳ·
-σὺ ἐγέννησάς με.
Ἔπειτα ὁ περὶ φόνου λόγος ἐπακολουθεῖ. φόνος δὲ ἔξαρσίς
-ἐστι βιαία. τὸν οὖν ἀληθῆ λόγον περὶ θεοῦ καὶ τῆς ἀιδιότητος
-αὐτοῦ ὁ βουλόμενος ἐξαίρειν, ἵνα τὸ ψεῦδος ἐγκρίνῃ, λέγων ἤτοι
-ἀπρονόητον εἶναι· τὸ πᾶν ἢ τὸν κόσμον ἀγένητον ἢ τῶν κατὰ τὴν
-ἀληθῆ διδασκαλίαν βεβαίων
Μετὰ δὲ τοῦτον ὁ περὶ κλοπῆς ἐστι λόγος. ὡς οὖν ὁ κλέπτων
-τὰ ἀλλότρια μεγάλως ἀδικῶν εἰκότως περιπίπτει τοῖς ἐπαξίοις κακοῖς,
-οὕτως ὁ τὰ θεῖα τῶν ἔργων σφετεριζόμενος διὰ τέχνης ἤτοι
-πλαστικῆς ἢ γραφικῆς καὶ λέγων ἑαυτὸν ποιητὴν εἶναι τῶν ζῴων
-καὶ φυτῶν, ὁμοίως τε οἱ οἱ τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν ἀπομιμούμενοι
-
Δέκατος δέ ἐστιν ὁ περὶ ἐπιθυμιῶν ἁπασῶν λόγος. καθάπερ
-οὖν ὁ τῶν μὴ καθηκόντων ἐπιθυμῶν εὐθύνεται, κατὰ τὸν αὐτὸν
-τρόπον οὐκ ἐφεῖται ψευδῶν πραγμάτων ἐπιθυμεῖν οὐδὲ ὑπολαμβάνειν
-τῶν ἐν γενέσει τὰ μὲν ἔμψυχα ἐξ ἑαυτῶν δύνασθαι, τὰ δὲ ἄψυχα
-καθάπαξ μὴ δύνασθαι σῴζειν ἢ βλάπτειν· κἄν τις λέγῃ τὴν ἀντίδοτον
-ἰᾶσθαι μὴ δύνασθαι καὶ τὸ κώνειον φθείρειν, σοφιζόμενος λέληθεν.
-
Ἀλλ̓, ὡς ἔοικεν, οἱ φιλόσοφοι τῶν Ἑλλήνων θεὸν ὀνομάζοντες
-οὐ γιγνώσκουσιν, ἐπεὶ μὴ σέβουσι κατὰ θεὸν τὸν θεόν. τὰ
-φιλοσοφούμενα δὲ παῤ αὐτοῖς κατὰ τὸν Ἐμπεδοκλέα
-
-
-
-
ὡς διὰ πολλῶν δὴ γλώσσης ἐλθόντα ματαίως
-
ἐκκέχυται στομάτων, ὀλίγον τοῦ παντὸς ἰδόντων.
-βιαστῶν ἐστιν
-ἡ βασιλεία
, ἐκ ζητήσεως καὶ μαθήσεως καὶ συνασκήσεως τελείας τὸ
-
Καί μοι ἀπόχρη φάναι θεὸν εἶναι τὸν κύριον πάντων. αὐτοτελῶς
-λῶς δὲ λέγω τὸν κύριον πάντων, οὐδενὸς ὑπολειπομένου κατὰ ἐξαίρεσιν.
-πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν
-
, μὴ εἰδὼς τίς ὁ πατὴρ καὶ πῶς ὁ πατήρ. ὡς δὲ τῷ χεῖρας
-ἔχοντι τὸ λαβεῖν κατὰ φύσιν καὶ τῷ ὀφθαλμοὺς ὑγιαίνοντας κεκτημένῳ
-τὸ φῶς ἰδεῖν, οὕτως τῷ πίστιν εἰληφότι τὸ γνώσεως μεταλαβεῖν
-οἰκεῖον πέφυκεν, εἰ προσεξεργάσασθαι καὶ προσοικοδομῆσαι
-χρυσόν, ἄργυρον, λίθους τιμίους τ̣̣̔̓ καταβληθέντι θεμελίῳ γλίχοιτο.
-φιλοσοφία προκόπτειν εἰς ἀλήθειαν. ἀλλ̓ αἱ μὲν τρίχες
-ἠρίθμηνται
καὶ τὰ εὐτελῆ κινήματα, φιλοσοφία δὲ πῶς οὐκ ἐν
-ὡς τὸ μύρον
, φησί.
-τὸ καταβαῖνον ἐπὶ τὸν πώγωνα τὸν Ἀαρὼν καὶ ἐπὶ τὴν ᾤαν τοῦ
-
?̔τουτέστι τοῦ μεγάλου ἀρχιερέως, δἰ οὗ τὰ πάντα
-ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν
̓, οὐκ εἰς τὸν τοῦ σώματος
-πνεῦμα αἰσθήσεως
δεδόσθαι
-τοῖς τεχνίταις ἐκ τοῦ θεοῦ, τὸ δὲ οὐδὲν ἀλλ̓ ἢ φρόνησίς ἐστι, δύναμις
-ψυχῆς θεωρητικὴ τῶν ὄντων καὶ τοῦ ἀκολούθου ὁμοίου τε
-καὶ ἀνομοίου διακριτική τε αὖ καὶ συνθετικὴ καὶ προστακτικὴ καὶ
-ἀπαγορευτικὴ τῶν τε μελλόντων καταστοχαστική. διατείνει δὲ οὐκ
-φρόνιμος
εἴρηται; ἐπεὶ κἀν τοῖς πονηρεύμασιν
-ἔστιν εὑρεῖν ἀκολουθίαν τινὰ καὶ διάκρισιν καὶ σύνθεσιν καὶ
-
Διαφορωτέρας ἄρα αἰσθήσεως φιλοσοφία μεταλαβοῦσα, ὡς ἐκ
-πάντ̓ ἐφορᾷ καὶ πάντ̓ ἐπακούει
,
-μέν ἐστιν καὶ τῶν κακῶν ἀνθρώπων
-πολλὰ τῶν προτερημάτων, γίνεται δ̓ ὅμως ὠφέλιμα μόνοις
-τοῖς ἀγαθοῖς τε καὶ σπουδαίοις, ὧν χάριν αὐτὰ ἐποίησεν ὁ θεός·
-ὧν ἐνίοις ἀποτετάχαταί τινες.
-
Φιλοσοφίαν πολλάκις εἰρήκαμεν τὸ κατὰ φιλοσοφίαν ἐπιτευκτικὸν
-τῆς ἀληθείας, κἂν μερικὸν τυγχάνῃ· ἤδη δὲ καὶ τὰ ἐν τέχναις ἀγαθὰ
-τοῦ θεοῦ δὲ ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς
.
-θεόθεν ἥκειν τὰ ἀγαθὰ τοῖς ἀνθρώποις διδάσκουσα εἴρηκεν ἡ γραφή.
-δυνάμει θείᾳ καὶ ἰσχύι τῆς διαδόσεως καθηκούσης εἰς ἀνθρωπίνην
-ὁ τρόπος
-ὁ κατὰ πρόσταξιν, ὁπόταν ὁ παιδοτρίβης μηκέτι διαπλάσσων
-τὸν μανθάνοντα μηδὲ ἐπιδεικνὺς δἰ ἑαυτοῦ τὸ πάλαισμα εἰς μίμησιν
-τῷ παιδί, ὡς δὲ ἤδη ἐντριβεστέρῳ, προστάττῃ ἐξ ὀνόματος τὸ πάλαισμα.
-καὶ ἡ δύναμις καὶ ἐντίθησι ταῖς φρεσὶν ἰσχύν τε καὶ συναίσθησιν
-ἀκριβεστέραν, μένος τε καὶ θάρσος προθυμίας ἐπί τε τὰς ζητήσεις
-σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων
, φησὶν ὁ ἀπόστολος, μάλιστα
-δὲ πιστῶν
, κατὰ δὲ τὸ προσεχὲς ὑπὸ τῶν προσεχῶν ἑκάστοις
-κατὰ τὴν τοῦ προσεχοῦς τῷ πρώτῳ αἰτίῳ κυρίου ἐπίταξίν τε καὶ
-πρόσταξιν.
Ὁ γνωστικὸς δ̓ ἡμῖν ἐν τοῖς κυριωτάτοις ἀεί ποτε διατρίβει·
-εἰ δέ που σχολὴ καὶ ἀνέσεως καιρὸς ἀπὸ τῶν προηγουμένων,
-ἀντὶ τῆς ἄλλης ῥᾳθυμίας καὶ τῆς Ἑλληνικῆς ἐφάπτεται φιλοσοφίας,
-οἷον τρωγάλιόν τι ἐπὶ τῷ δείπνῳ παροψώμενος, οὐ τῶν κρειττόνων
-ἀμελήσας, προσλαβὼν δέ, ἐφ̓ ὅσον πρέπει, καὶ ταῦτα δἰ ἃς προεῖπον
-οἱ τὰς
-
Τούτων οὕτως ἐχόντων τοὺς Ἕλληνας χρὴ διὰ νόμου καὶ προφητῶν
-ἐκμανθάνειν ἕνα μόνον σέβειν θεόν, τὸν ὄντως ὄντα παντοκράτορα,
-ἔπειτα διὰ τοῦ ἀποστόλου διδάσκεσθαι τοῦτο· ἡμῖν δὲ
-οὐδὲν εἴδωλον ἐν κόσμῳ
, ἐπεὶ μηδὲν ἀπεικόνισμα τοῦ θεοῦ οἷόν
-τε ἐν γενητοῖς εἶναι, προσεπιδιδάσκεσθαι δὲ ὡς οὐδὲ τούτων ὧν
-σέβουσι τὰ ἀγάλματα εἶεν ἂν αἱ εἰκόνες· οὐ γάρ πω τοιοῦτον κατὰ
-τὸ σχῆμα τὸ τῶν ψυχῶν γένος ὁποῖα διαπλάσσουσιν Ἕλληνες τὰ
-ἐὰν μὴ πλεονάσῃ
-ὑμῶν ἡ δικαιοσύνη πλεῖον τῶν
,
-τῶν κατὰ ἀποχὴν κακῶν δικαιουμένων, σὺν τῷ μετὰ τῆς ἐν τούτοις
-τελειώσεως καὶ τῷ τὸν πλησίον ἀγαπᾶν καὶ εὐεργετεῖν δύνασθαι,
-οὐκ ἔσεσθε βασιλικοί. ἡ ἐπίτασις γὰρ τῆς κατὰ τὸν νόμον δικαιοσύνης
-ἐλπίδα δὲ ἔχοντες αὐξανομένης τῆς πίστεως ὑμῶν ἐν ὑμῖν μεγαλυνθῆναι
-κατὰ τὸν κανόνα ἡμῶν εἰς περισσείαν, εἰς τὰ ὑπερέκεινα
-ὑμῶν εὐαγγελίσασθαι
, οὐ τὴν ἐπέκτασιν τοῦ κηρύγματος τὴν κατὰ
-εἰ δὲ καὶ ἰδιώτης τῷ λόγῳ,
-ἀλλ̓ οὐ τῇ γνώσει.
πλὴν οἵ γε ἐπὶ τῷ κατειλῆφθαι τὴν ἀλήθειαν
-αὐχοῦντες τῶν Ἑλλήνων εἰπάτωσαν ἡμῖν, παρὰ τίνος μαθόντες
-γε ἄνθρωπός
-γε ὢν καὶ περὶ θεοῦ τἀληθῆ λέγειν, ὁ ἀσθενὴς καὶ ἐπίκηρος
-περὶ τοῦ ἀγεννήτου καὶ ἀφθάρτου καὶ τὸ ἔργον περὶ τοῦ πεποιηκότος.
-ὅτι πνεῦμα τὰ βάθη τοῦ θεοῦ
-
. μόνη
-τοίνυν ἡ παῤ ἡμῖν θεοδίδακτός ἐστι σοφία, ἀφ̓ ἧς αἱ πᾶσαι πηγαὶ
-κοῦφον
-γάρ τι χρῆμα καὶ ἱερὸν ποιητὴς
γράφει καὶ οὐχ οἷός τε ποιεῖν.
-
. καὶ ὁ Δημόκριτος ὁμοίως·
-ποιητὴς δὲ ἅσσα μὲν ἂν γράφῃ μετ̓ ἐνθουσιασμοῦ καὶ ἱεροῦ πνεύματος,
-
ἴσμεν δὲ οἷα ποιηταὶ λέγουσιν. τοὺς δὲ
-τοῦ παντοκράτορος προφήτας θεοῦ οὐκ ἄν τις καταπλαγείη, ὄργανα
-θείας γενομένους φωνῆς;
Καθάπερ οὖν ἀνδριάντα ἀποπλασάμενοι τοῦ γνωστικοῦ, ἤδη μὲν
-ἐπεδείξαμεν, οἷός ἐστι, μέγεθός τε καὶ κάλλος ἤθους αὐτοῦ ὡς ἐν
-ὑπογραφῇ δηλώσαντες· ὁποῖος γὰρ κατὰ τὴν θεωρίαν ἐν τοῖς φυσικοῖς,
-μετὰ ταῦτα δηλωθήσεται, ἐπὰν περὶ γενέσεως κόσμου διαλαμβάνειν
-ἀρξώμεθα.
-
Keyboarding
This pointer pattern extracts book and chapter and section.
+This pointer pattern extracts book and chapter.
+This pointer pattern extracts book.
+ἵνα ὑπὸ χεῖρα ἀναγινώσκῃς αὐτὰς καὶ δυνηθῇς φυλάξαι
πότερον δ’ οὐδ’ ὅλως ἢ τισὶ καταλειπτέον συγγράμματα; καὶ εἰ μὲν τὸ πρότερον, τίς ἡ τῶν γραμμάτων χρεία; εἰ δὲ τὸ ἕτερον, ἤτοι τοῖς σπουδαίοις ἢ τοῖς μή; γελοῖον μεντἂν εἴη τὴν τῶν σπουδαίων ἀποδοκιμάζοντα γραφὴν τοὺς μὴ τοιούτους ἀποδέχεσθαι συντάττοντας.
+υἱέ, ἐὰν δεξάμενος ῥῆσιν
+ἐντολῆς ἐμῆς κρύψῃς παρὰ σεαυτῷ, ὑπακούσεται σοφίας τὸ οὖς σου.
+σπειρόμενον τὸν λόγον κρύπτεσθαι μηνύει καθάπερ ἐν γῇ τῇ τοῦ
+μανθάνοντος ψυχῇ, καὶ αὕτη πνευματικὴ φυτεία.
διὸ καὶ ἐπιφέρει·
+καὶ παραβαλεῖς καρδίαν σου εἰς σύνεσιν, παραβαλεῖς δὲ αὐτὴν εἰς
+νουθέτησιν τῷ υἱῷ σου.
ψυχὴ γάρ, οἶμαι, ψυχῇ καὶ πνεῦμα πνεύματι
+συναπτόμενα κατὰ τὴν τοῦ λόγου σπορὰν αὔξει τὸ καταβληθὲν
+καὶ ζῳογονεῖ· υἱὸς δὲ πᾶς ὁ παιδευόμενος καθ’ ὑπακοὴν τοῦ παιδεύοντος.
+
+υἱέ,
φησίν, ἐμῶν θεσμῶν μὴ ἐπιλανθάνου.
εἰ δὲ μὴ
+πάντων ἡ γνῶσις, ὄνος λύρας, ᾗ φασιν οἱ παροιμιαζόμενοι, τοῖς πολλοῖς
+τὰ συγγράμματα. ὕες γοῦν βορβόρῳ ἥδονται
μᾶλλον ἢ καθαρῷ
+διὰ τοῦτο
, φησὶν ὁ κύριος, ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ.
+ὅτι βλέποντες οὐ βλέπουσι καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι καὶ οὐ συνιᾶσι.
+τὴν ἄγνοιαν αὐτοῖς ὡς μὴ παρέχοντος τοῦ κυρίου (μὴ γὰρ οὐ θεμιτὸν
+οὕτω φρονεῖν), ἀλλὰ τὴν ὑπάρχουσαν διελέγξαντος προφητικῶς
+καὶ ἀσυνέτους τῶν λεγομένων ἐσομένους μηνύσαντος.
Ἤδη δὲ καταφαίνεται ἐκ περιουσίας ὁ σωτὴρ αὐτός, κατὰ τὴν τοῦ
+λαμβάνοντος δύναμιν, ἥν δεῖ ἐκ συνασκήσεως αὔξειν, τοῖς δούλοις τὰ
+ὑπάρχοντα διανείμας, αὖθις ἐπανελθὼν τιθέναι λόγον μετ’ αὐτῶν.
+ὁπηνίκα τοὺς μὲν αὐξήσαντας τὸ ἀργύριον αὐτοῦ, τοὺς ἐν ὀλίγῳ
+πιστούς
, ἀποδεξάμενος καὶ ἐπαγγειλάμενος ἐπὶ πολλῶν καταστήσειν
+εἰς τὴν τοῦ κυρίου χαρὰν
προσέταξεν εἰσελθεῖν. τῷ δὲ ἀποκρυψαμένῳ
+τὸ πιστευθὲν ἀργύριον εἰς τὸ ἐκδανεῖσαι καὶ αὐτὸ ὅπερ
+ἔλαβεν ἀποδιδόντι ἀργόν, πονηρὲ δοῦλε
εἶπεν καὶ ὀκνηρέ, ἔδει σε
+βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην
+ἂν τὸ ἐμόν·
ἐπὶ τούτοις ὁ ἀχρεῖος δοῦλος εἰς τὸ ἐξώτερον
ἐμβληθήσεται
+σκότος
. σὺ οὖν ἐνδυναμοῦ
, καὶ Παῦλος λέγει, ἐν χάριτι
+τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καὶ ἃ ἤκουσας παρ’ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων.
+ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους
+
καὶ πάλιν· σπούδασον
Εἰ τοίνυν ἄμφω κηρύττουσι τὸν λόγον, ὃ μὲν τῇ γραφῇ, ὃ δὲ
+τῇ φωνῇ, πῶς οὐκ ἄμφω ἀποδεκτέοι, ἐνεργὸν τὴν πίστιν διὰ τῆς
+ἀγάπης πεποιημένοι; τῇ δὲ αἰτίᾳ τοῦ μὴ τὸ βέλτιστον ἑλομένου
+θεὸς ἀναίτιος. αὐτίκα τῶν μὲν ἐκδανεῖσαι τὸν λόγον ἔργον ἐστίν.
+τῶν δὲ δοκιμάσαι καὶ ἤτοι ἑλέσθαι ἢ μή. ἡ κρίσις δὲ ἐν αὐτοῖς κρίνεται.
+ὅτι ὁ
+σπείρων εἰς τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον· τὸ
+
συμβάλλεται γοῦν τὰ μέγιστα
+τῷ περιτυχόντι κατὰ τὴν θείαν πρόνοιαν, ἀρχὴν πίστεως, πολιτείας
+προθυμίαν, ὁρμὴν τὴν ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν, κίνησιν ζητητικήν. ἴχνος
+γνώσεως. συνελόντι εἰπεῖν ἀφορμὰς δίδωσι σωτηρίας. οἱ δὲ ἐντραφέντες
+γνησίως τοῖς τῆς ἀληθείας λόγοις ἐφόδια ζωῆς ἐν παντὶ
φησὶ συνιστάντες ἑαυτοὺς ὡς θεοῦ διάκονοι, ὡς πτωχοί,
+πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες. ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες·
+τὸ στόμα ἡμῶν ἀνέῳγε πρὸς ὑμᾶς.
διαμαρτύρομαι δέ
, τῷ Τιμοθέῳ
+φησὶν ἐπιστέλλων, ἐνώπιον τοῦ θεοῦ καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ καὶ
+τῶν ἐκλεκτῶν ἀγγέλων, ἵνα ταῦτα φυλάξῃς χωρὶς προκρίματος, μηδὲν
+ποιῶν κατὰ πρόσκλισιν.
Ἀνάγκη τοίνυν ἄμφω τούτω δοκιμάζειν σφᾶς αὐτούς, τὸν μὲν
+εἰ ἄξιος λέγειν τε καὶ ὑπομνήματα καταλιμπάνειν, τὸν δὲ εἰ ἀκροᾶσθαί
+τε καὶ ἐντυγχάνειν δίκαιος· ᾗ καὶ τὴν εὐχαριστίαν τινὲς διανείμαντες.
+ὡς ἔθος, αὐτὸν δὴ ἕκαστον τοῦ λαοῦ λαβεῖν τὴν μοῖραν ἐπιτρέπουσιν.
+ὥστε ὅς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον καὶ πίνῃ τὸ ποτήριον
+τοῦ κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ
+κυρίου. δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτὸν καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω.
σκοπεῖσθαι οὖν ἀκόλουθον
+ἄν εἴη τῷ τὴν οὔτε γάρ
+ποτε ἐν λόγῳ κολακείας ἐγενήθημεν, καθὼς οἴδατε,
φησὶν ὁ ἀπόστολος,
+οὔτε προφάσει πλεονεξίας, θεὸς μάρτυς, οὔτε ζητοῦντες ἐξ
+
κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ τοὺς
+τῶν θείων μεταλαμβάνοντας λόγων παραφυλακτέον, εἰ μὴ περιεργίας
+ἕνεκεν ἱστορήσοντες, ὥσπερ τῶν πόλεων τὰ οἰκοδομήματα, εἰς τόδε
+ἀφικνοῦνται, εἰ μὴ μεταλήψεως χάριν τῶν κοσμικῶν προσίασιν κοινωνικοὺς
+τῶν ἐπιτηδείων μαθόντες τοὺς καθωσιωμένους τῷ Χριστῷ.
+ἀλλ’ οἳ μὲν ὑποκριταί, καὶ δὴ ἐάσθωσαν· εἰ δέ τις οὐ δοκεῖν δίκαιος,
+ἀλλ’ εἶναι θέλει
, συνειδέναι τὰ κάλλιστα τοῦτον αὑτῷ προσήκει.
Εἰ γοῦν ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται βραχεῖς
, τῷ ὄντι
+δεῖσθαι καθήκει, ὅπως ὅτι μάλιστα πλειόνων ἡμῖν ἐργατῶν εὐπορία
+γένηται. ἡ γεωργία δὲ διττή· ἣ μὲν γὰρ ἄγραφος, ἣ δ’ ἔγγραφος.
+ὁποτέρως δ’ ἂν ὁ τοῦ κυρίου ἐργάτης σπείρῃ τοὺς εὐγενεῖς πυροὺς
+καὶ τοὺς στάχυς αὐξήσῃ τε καὶ θερίσῃ, θεῖος ὄντως ἀναφανήσεται
+ἐργάζεσθε
, φησὶν ὁ κύριος, μὴ τὴν ἀπολλυμένην βρῶσιν
+ἀλλὰ τὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον.
τροφὴ δὲ καὶ ἢ διὰ σιτίων
+καὶ ἢ διὰ λόγων λαμβάνεται. καὶ τῷ ὄντι μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί
,
+οἱ τοὺς ἐνταῦθα κατὰ τὸν βίον καἰ τὴν πλάνην πρὸς τῆς ἀγνοίας
+πολεμουμένους μεταδιδάσκοντες καὶ μετάγοντες εἰς εἰρήνην τὴν ἐν λόγῳ
+καὶ βίῳ τῷ κατὰ τὸν θεὸν καὶ τοὺς πεινῶντας δικαιοσύνην τρέφοντες
+κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν
+νεμόμεναι φιλοσοφίαν, ἧς καθάπερ καὶ τῶν καρύων οὐ τὸ
+ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων
, τοῦ αὔξοντος ὄντες
+διάκονοι, ἕν εἰσι
κατὰ τὴν διακονίαν. ἕκαστος δὲ τὸν ἴδιον μισθὸν
+λήψεται κατὰ τὸν ἴδιον κόπον. θεοῦ
, κατὰ τὸν ἀπόστολον.
οὔκουν οὐδὲ
+ἀπὸ συγκρίσεως τὸ δοκίμιον ποιεῖσθαι τοῖς ἀκροωμένοις ἐπιτρεπτέον
+οὐδὲ εἰς ἐξέτασιν ἔκδοτον παραδοτέον τὸν λόγον τοῖς ἐντεθραμμένοις
+λόγων παντοδαπῶν τέχναις καὶ δυνάμεσιν ἐπιχειρημάτων ὠγκωμένων,
+τοῖς προκατειλημμένοις ἤδη τὴν ψυχὴν καὶ μὴ προκεκενωμένοις.
+ἐὰν μὴ πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνῆτε.
ἄρ’ οὖν
+ὡς καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν πρὸς πάντας, μάλιστα δὲ
+
ἕκαστος δὲ τούτων κατὰ τὸν μακάριον
+Δαβὶδ εὐχαριστῶν ψαλλέτω· ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι,
+πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. ἀκουτιεῖς με
+εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίασιν· ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα. ἀπόστρεψον
+τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ τὰς ἀνομίας
+
Ὁ μὲν οὖν πρὸς παρόντας λέγων καὶ χρόνῳ δοκιμάζει καὶ κρίσει
+δικάζει καὶ διακρίνει τῶν ἄλλων τὸν οἷόν τε ἀκούειν, ἐπιτηρῶν τοὺς
+λόγους, τοὺς τρόπους, τὰ ἤθη, τὸν βίον, τὰς κινήσεις, τὰς σχέσεις,
+τὸ βλέμμα, τὸ φθέγμα, τὴν τρίοδον, τὴν πέτραν, τὴν πατουμένην
+ὁδόν, τὴν οὐκ εἰσελεύσεται δὲ εἰς
+τὰ ἅγια μίσθωμα πόρνης
φησίν.
ἀπείρηται γοῦν προσφέρειν τῷ
+ἄλλαγμα κυνός
· ὅτῳ δὲ ἀπήμβλυται κακῇ τροφῇ τε
+καὶ διδασκαλίᾳ τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα
πρὸς τὸ οἰκεῖον φῶς, βαδιζέτω
+ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν τὴν ἐγγράφως τὰ ἄγραφα δηλοῦσαν· οἱ διψῶντες,
+πορεύεσθε ἐφ’ ὕδωρ
, Ἡσαΐας λέγει, καὶ πῖνε τὸ ὕδωρ ἀπὸ σῶν
+
, ὁ Σολομὼν παραινεῖ. ἐν γοῦν τοῖς Νόμοις ὁ ἐξ Ἑβραίων
+φιλόσοφος Πλάτων κελεύει τοὺς γεωργοὺς μὴ ἐπαρδεῦσαι μηδὲ λαμβάνειν
+ὕδωρ παρ’ ἑτέρων, ἐὰν μὴ πρότερον ὀρύξαντες παρ’ αὑτοῖς
+οὐ δίκαιον, ἀργίαν δὲ ἐφοδιάζειν οὐ καλόν· ᾗ καὶ φορτίον
+συνεπιτιθέναι μὲν εὔλογον. συγκαθαιρεῖν δὲ οὐ προσήκειν ὁ Πυθαγόρας
+πολλοὶ
+γὰρ ἐν ἡμῖν
κατὰ τὸν θεῖον ἀπόστολον ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι, καὶ
+κοιμῶνται ἱκανοί. εἰ δὲ
Ἤδη δὲ οὐ γραφὴ εἰς ἐπίδειξιν τετεχνασμένη ἥδε ἡ πραγματεία.
+ἀλλά μοι ὑπομνήματα εἰς γῆρας θησαυρίζεται, λήθης φάρμακον, εἴδωλον
+ἀτεχνῶς καὶ σκιογραφία τῶν ἐναργῶν καὶ ἐμψύχων ἐκείνων, ὧν
+κατηξιώθην ἐπακοῦσαι, λόγων τε καὶ ἀνδρῶν μακαρίων καὶ τῷ ὄντι
+
Ἀλλ’ οἳ μὲν τὴν ἀληθῆ τῆς μακαρίας σῴζοντες διδασκαλίας
+παράδοσιν εὐθὺς ἀπὸ Πέτρου τε καὶ Ἰακώβου Ἰωάννου τε καὶ Παύλου
+τῶν ἁγίων ἀποστόλων, παῖς παρὰ πατρὸς ἐκδεχόμενος (ὀλίγοι δὲ οἱ
+πατράσιν ὅμοιοι), ἧκον δὴ σὺν θεῷ καὶ εἰς ἡμᾶς τὰ προγονικὰ
καὶ εὖ οἶδ’ ὅτι ἀγαλλιάσονται,
+οὐχὶ τῇ ἐκφράσει ἡσθέντες λέγω τῇδε, μόνῃ δὲ τῇ κατὰ τὴν
+ὑποσημείωσιν τηρήσει. ποθούσης γὰρ οἶμαι ψυχῆς τὴν μακαρίαν παράδοσιν
+ἀδιάδραστον φυλάττειν ἡ τοιάδε ὑποτύπωσις· ἀνδρὸς δὲ φιλοῦντος
+
τὰ φρέατα ἐξαντλούμενα
+διειδέστερον ὕδωρ ἀναδίδωσι, τρέπεται δὲ εἰς φθορὰν ὧν μεταλαμβάνει
+οὐδείς. καὶ τὸν σίδηρον ἡ χρῆσις καθαρώτερον φυλάσσει, ἡ δὲ
+ἀχρηστία ἰοῦ τούτῳ γεννητική. συνελόντι γὰρ φάναι ἡ συγγυμνασία
+οὐδεὶς ἅπτει λύχνον
+καὶ ὑπὸ τὸν μόδιον τίθησιν,
ἀλλ’ ἐπὶ τῆς λυχνίας φαίνει τοῖς τῆς
+ἑστιάσεως τῆς αὐτῆς κατηξιωμένοις. τί γὰρ ὄφελος σοφίας μὴ
+σοφιζούσης τὸν οἷόν τε ἐπαΐειν; ἔτι τε καὶ ὁ σωτὴρ σῴζει αἰεὶ καὶ
+αἰεὶ ἐργάζεται, ὡς βλέπει τὸν πατέρα. διδάσκων τις μανθάνει πλεῖον
+καὶ λέγων συνακροᾶται πολλάκις τοῖς ἐπακούουσιν αὐτοῦ· εἷς γὰρ
+ὁ διδάσκαλος
καὶ τοῦ λέγοντος καὶ τοῦ ἀκροωμένου, ὁ ἐπιπηγάζων
+καὶ τὸν νοῦν καὶ τὸν λόγον.
ᾗ καὶ οὐ κεκώλυκεν ὁ κύριος
+ ἀπὸ ἀγαθοῦ † σαββατίζειν, μεταδιδόναι δὲ τῶν θείων μυστηρίων καὶ
+τοῦ φωτὸς ἐκείνου τοῦ ἁγίου τοῖς χωρεῖν δυναμένοις
συγκεχώρηκεν.
+οὐδὲν κρυπτὸν ὃ οὐ φανερωθήσεται,
+οὐδὲ κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται
, ἀκουσάτω καὶ παρ’ ἡμῶν, ὅτι τῷ κρυπτῶς ἐπαΐοντι τὸ κρυπτὸν φανερωθήσεσθαι διὰ
+τοῦδε προεθέσπισεν τοῦ λογίου, καὶ τῷ παρακεκαλυμμένως τὰ παραδιδόμενα
+οἵῳ τε παραλαμβάνειν δηλωθήσεται τὸ κεκαλυμμένον ὡς ἡ
+ἀλήθεια, καὶ τὸ τοῖς δέδωκεν δὲ ὁ θεὸς
+τῇ ἐκκλησίᾳ τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς,
+τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν
+ἁγίων, εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ μὲν οὖν τῶνδέ μοι τῶν ὑπομνημάτων γραφὴ ἀσθενὴς μὲν εὖ
+οἶδ’ ὅτι παραβαλλομένη πρὸς τὸ πνεῦμα ἐκεῖνο τὸ κεχαριτωμένον,
+οὗ κατηξιώθημεν ὑπακοῦσαι, εἰκὼν δ’ ἂν εἴη ἀναμιμνῄσκουσα τοῦ
+ἀρχετύπου τὸν θύρσῳ πεπληγότα· σοφῷ γάρ
, φησί, λάλει, καὶ
+
καὶ τῷ ἔχοντι δὲ προστεθήσεται
. ἐπαγγέλλεται
+δὲ οὐχ ὥστε ἑρμηνεῦσαι τὰ ἀπόρρητα ἱκανῶς, πολλοῦ γε καὶ δεῖ,
+μόνον δὲ τὸ ὑπομνῆσαι, εἴτε ὁπότε ἐκλαθοίμεθα εἴτε ὅπως μηδ’ ἐκλανθανώμεθα. πολλὰ δὲ εὖ οἶδα παρερρύηκεν ἡμᾶς χρόνου μήκει
+ἀγράφως διαπεσόντα. ὅθεν τὸ ἀσθενὲς τῆς μνήμης τῆς ἐμῆς ἐπικουφίζων,
+κεφαλαίων συστηματικὴν ἔκθεσιν μνήμης ὑπόμνημα σωτήριον
+πορίζων ἐμαυτῷ, ἀναγκαίως κέχρημαι τῇδε τῇ ὑποτυπώσει.
+ἃ νῦν ἀπέδρα, τὰ δὲ ὅσα ἐσβέννυτο ἐν αὐτῇ
+μαραινόμενα τῇ διανοίᾳ, ἐπεὶ μὴ ῥᾴδιος ἡ τοιάδε διακονία τοῖς μὴ
+δεδοκιμασμένοις, ταῦτα δὲ ἀναζωπυρῶν ὑπομνήμασι τὰ μὲν ἑκὼν
+οὐ γὰρ ἔστι τὰ
+γραφέντα μὴ
καίτοι ἀνέκδοτα ὑπό γ’ ἐμοῦ μεμενηκότα.
+κυλιόμενα δὲ ἀεὶ μόνῃ μιᾷ χρώμενα τῇ ἐγγράφῳ φωνῇ πρὸς
+τὸν ἐπανερόμενον οὐδὲν πλέον παρὰ τὰ γεγραμμένα ἀποκρίνεται·
+δεῖται γὰρ ἐξ ἀνάγκης βοηθοῦ ἤτοι τοῦ συγγραψαμένου ἢ καὶ ἄλλου
+του εἰς τὸ αὐτὸ ἴχνος ἐμβεβηκότος.
ἔστι δὲ ἃ καὶ αἰνίξεταί μοι γραφή,
+καὶ τοῖς μὲν παραστήσεται ,τὰ δὲ μόνον ἐρεῖ, πειράσεται δὲ καὶ λανθάνουσα
+τὸν εὐκλεῆ
+καὶ σεμνὸν τῆς παραδόσεως κανόνα
ἀπὸ τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως
+προϊοῦσιν, νουθετοῦντες
γράφει πάντα ἄνθρωπον
+καὶ διδάσκοντες ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ.
ἁρμόζει δὲ καὶ ἄλλως τῇ τῶν ὑπομνημάτων
+ὑποτυπώσει τὸ γλαφυρὸν τῆς θεωρίας. αὐτίκα καὶ ἡ τῆς
+διὸ δὴ παραθετέον
+δόξας τε καὶ φωνὰς τὰς ἐμβοώσας παρ’ ἕκαστα αὐτοῖς δἰ ὧν μᾶλλον
+
πάντες μὲν οὖν ὅσοι ταῖς ὄψεσι κεχρήμεθα, θεωροῦμεν
+τὰ προσπίπτοντα αὐταῖς, ἄλλοι δὲ ἄλλων ἕνεκα. αὐτίκα οὐχ
+ὁμοίως θεωρεῖ τὸ πρόβατον ὁ μάγειρός τε καὶ ὁ ποιμήν· ὃ μὲν γὰρ
Περιέξουσι δὲ οἱ Στρωματεῖς ἀναμεμιγμένην τὴν ἀλήθειαν τοῖς
+φιλοσοφίας δόγμασι, μᾶλλον δὲ ἐγκεκαλυμμένην καὶ ἐπικεκρυμμένην,
+καθάπερ τῷ λεπύρῳ τὸ ἐδώδιμον τοῦ καρύου· ἁρμόζει γάρ, οἶμαι,
+τῆς ἀληθείας τὰ σπέρματα μόνοις φυλάσσεσθαι τοῖς τῆς πίστεως
+
ὑπὲρ δὲ τῶν ὑπομνημάτων τῶν περιειληφότων κατὰ τοὺς
+ἀναγκαίους καιροὺς τὴν Ἑλληνικὴν δόξαν τοσοῦτόν φημι τοῖς φιλεγκλήμοσι·
+πρῶτον μὲν εἰ καὶ ἄχρηστος εἴη φιλοσοφία, εἰ εὔχρηστος ἡ
+καὶ πρὸς τὴν ἀλήθειαν συνίστησιν.
ἀξιόπιστος δὲ ἡ τοιαύτη ψυχαγωγία, δἰ ἧς κεκαλυμμένην οἱ
+φιλομαθεῖς παραδέχονται τὴν ἀλήθειαν, πρὸς τὸ μήτε αὐ
καθάπερ οὖν ὁ τῆς ἄγρας ἐρωτικὸς ζητήσας.
+ἐρευνήσας, ἀνιχνεύσας, κυνοδρομήσας αἱρεῖ τὸ θηρίον, οὕτω καὶ τἀληθὲς
+Ἑβραῖοι μὲν γὰρ σημεῖα αἰτοῦσιν,
ᾗ φησιν ὁ ἀπόστολος,
+Ἕλληνες δὲ σοφίαν ζητοῦσι.
Πολὺς δὲ ὁ τοιόσδε ὄχλος· οἳ μὲν αὐτῶν, ἡδοναῖς δεδουλωμένοι,
+ἀπιστεῖν ἐθέλοντες, γελῶσι τὴν ἁπάσης σεμνότητος ἀξίαν ἀλήθειαν,
+ἐριδαντέες
+καὶ ἱμαντελικτέες,
ὡς ὁ Ἀβδηρίτης ἐκεῖνός φησιν·
+
+
+
+
+φησί,
+
στρεπτὴ γὰρ γλῶσσα,
+
+
+
+καί·
+
βροτῶν· πολέες δ’ ἔνι μῦθοι·
+
παντοίων ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα.
+
+
+
+
ὁπποῖόν κ’ εἴπῃσθα ἔπος. τοῖόν κ’ ἐπακούσαις.
+
παγκάλως ὁ Ἀθηναῖος
+ἀποτείνεται καὶ γράφει Σόλων·
+
+
+
εἰς γὰρ γλῶσσαν ὁρᾶτε καὶ εἰς ἔπη αἱμύλου ἀνδρός·
+
ὑμῶν δὲ εἷς
σύμπασιαἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς
+ἔχουσιν, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ·
+μόνῳ γάρ, οἶμαι, τῷ πιστεύοντι, διακεκριμένῳ τέλεον τῶν ἄλλων
+τῶν πρὸς τῆς γραφῆς θηρίων εἰρημένων, ἐπαναπαύεται τὸ κεφάλαιον
+ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς
+ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν· κύριος γὰρ μόνος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς
+τῶν σοφῶν, ὅτι εἰσὶ μάταιοι,
σοφοὺς δή που τοὺς σοφιστὰς τοὺς
+περὶ τὰς λέξεις καὶ τὰς τέχνας περιττοὺς καλούσης τῆς γραφῆς.
ὅθεν οἱ Ἕλληνες καὶ αὐτοὶ τοὺς περὶ ὁτιοῦν πολυπράγμονας σοφοὺς
+
+
+
οἷον σοφιστῶν σμῆνος ἀνεδιφήσατε.
+ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν
+σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.
Ὅμηρος δὲ καὶ τέκτονα σοφὸν καλεῖ καὶ περὶ τοῦ Μαργίτου,
+εἰ δὴ αὐτοῦ, ὧδέ πως γράφει·
+
+
+
+
+
τὸν δ’ οὔτ’ ἂρ σκαπτῆρα θεοὶ θέσαν οὔτ’ ἀροτῆρα,
οὔτ’ ἄλλως τι σοφόν, πάσης δ’ ἡμάρτανε τέχνης.
+παντοίας σοφίας δεδαηκότα
+εἰπών καὶ ναύτην οὐκ ὀκνεῖ λέγειν σοφόν, οὔτε τι ναυτιλίης σεσοφισμένον
+τὸ μυστήριον
φησὶν
+ὃ ὁ βασιλεὺς ἐρωτᾷ, οὐκ ἔστι σοφῶν, μάγων, ἐπαοιδῶν, Γαζαρηνῶν
+δύναμις τοῦ ἀναγγεῖλαι τῷ βασιλεῖ, ἀλλ’ ἔστι θεὸς ἐν οὐρανῷ ἀποκαλύπτων.
+καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν
+λέγων· ἰδοὺ ἀνακέκληκα τὸν Βεσελεὴλ τὸν τοῦ Οὐρί, τὸν Ὤρ,
+τῆς φυλῆς Ἰούδα, καὶ ἐνέπλησα αὐτὸν πνεῦμα θεῖον σοφίας καὶ συνέσεως
+καὶ ἐπιστήμης ἐν παντὶ ἔργῳ, διανοεῖσθαι καὶ ἀρχιτεκτονῆσαι.
+ἐργάζεσθαι τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον καὶ τὸν χαλκόν, καὶ τὴν
+ὑάκινθον καὶ τὴν πορφύραν καὶ τὸ κόκκινον, καὶ τὰ λιθουργικὰ καὶ
+τεκτονικὴν τῶν ξύλων, ἐργάζεσθαι
ἕως κατὰ πάντα τὰ ἔργα.
ἔπειτα
+ἐπιφέρει καθολικὸν δὴ λόγον· καὶ παντὶ τῷ συνετῷ καρδίᾳ δέδωκα
+
τουτέστιν τῷ οἵῳ τε ἐπιδέξασθαι πόνῳ καὶ συνασκήσει.
+πάλιν τε αὖ διαρρήδην ἐξ ὀνόματος κυρίου γέγραπται· καὶ σὺ λάλησον
+πᾶσι τοῖς σοφοῖς τῇ διανοίᾳ. οὕς ἐνέπλησα πνεῦμα αἰσθήσεως·
+σοφοὶ τῇ διανοίᾳ,
λαμβάνουσι
+δὲ πνεῦμα αἰσθήσεως
παρὰ τῆς κυριωτάτης σοφίας διττόν,
+
εἰκότως τοίνυν
+ὁ ἀπόστολος πολυποίκιλον
εἴρηκεν τὴν σοφίαν τοῦ θεοῦ, πολυμερῶς
+καὶ πολυτρόπως,
διὰ τέχνης, διὰ ἐπιστήμης, διὰ πίστεως, διὰ
+προφητείας, τὴν ἑαυτῆς ἐνδεικνυμένην δύναμιν εἰς τὴν ἡμετέραν
+εὐεργεσίαν, ὅτι πᾶσα σοφία παρὰ κυρίου καὶ μετ’ αὐτοῦ ἐστιν εἰς
+
ᾗ φησιν ἡ τοῦ Ἰησοῦ σοφία. ἐὰν γὰρ τὴν φρόνησιν
+τήν τε αἴσθησιν ἐπικαλέσῃ μεγάλῃ τῇ φωνῇ καὶ ζητήσῃς αὐτὴν
+ὥσπερ ἀργυρίου θησαυροὺς καὶ προθύμως ἐξιχνιάσῃς, νοήσεις θεοσέβειαν
+καὶ αἴσθησιν θείαν εὑρήσεις,
πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῆς κατὰ
+φιλοσοφίαν αἰσθήσεως εἴρηκεν ὁ προφήτης, ἣν μεγαλοφυῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς
+ἐξερευνᾶν διδάσκει εἰς τὴν ἐπὶ τὴν θεοσέβειαν προκοπήν.
+ὁ γὰρ θεὸς δίδωσι σοφίαν ἐκ τοῦ ἑαυτοῦ
+στόματος αἴσθησίν τε ἅμα καὶ φρόνησιν, καὶ θησαυρίζει δικαίοις
+βοήθειαν·
τοῖς γὰρ ὑπὸ φιλοσοφίας δεδικαιωμένοις βοήθεια θησαυρίζεται
+καὶ ἡ εἰς θεοσέβειαν συναίσθησις.
Ἦν μὲν οὖν πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας εἰς δικαιοσύνην
+Ἕλλησιν ἀναγκαία φιλοσοφία, νυνὶ δὲ χρησίμη πρὸς θεοσέβειαν γίνεται,
+προπαιδεία τις οὖσα τοῖς τὴν πίστιν δἰ ἀποδείξεως καρπουμένοις,
+ὅτι ὁ πούς σου
φησὶν οὐ μὴ προσκόψῃ,
ἐπὶ τὴν πρόνοιαν τὰ
+τὴν σοφίαν
ὁ Σολομὼν περιχαράκωσον
+φησίν, καὶ ὑπερυψώσει σε· στεφάνῳ δὲ τρυφῆς ὑπερασπίσει σε,
+ἐπεὶ κἂν σὺ τῷ θριγκῷ ὑπεροχυρώσας αὐτὴν διὰ φιλοσοφίας καὶ πολυτελείας
+ὀρθῆς ἀνεπίβατον τοῖς σοφισταῖς τηρήσαις.
μία μὲν οὖν ἡ τῆς
+ἀληθείας ὁδός, ἀλλ’ εἰς αὐτὴν καθάπερ εἰς ἀέναον ποταμὸν ἐκρέουσι
+ἄκουε, υἱέ μου,
+καὶ δέξαι ἐμοὺς λόγους,
φησίν, ἵνα σοι
αἱ
+αἱ δὲ ὁδοὶ τῶν δικαίων ὁμοίως
+φωτὶ λάμπουσιν.
εἶεν δ’ ἂν καὶ αἱ ἐντολαὶ καὶ αἱ προπαιδεῖαι ὁδοὶ
+Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ποσάκις ἠθέλησα
+ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὡς ὄρνις τοὺς νεοσσούς.
Ἱερουσαλὴμ
+δὲ ὅρασις εἰρήνης
ἑρμηνεύεται. δηλοῖ τοίνυν προφητικῶς τοὺς
+εἰρηνικῶς ἐποπτεύσαντας πολυτρόπως εἰς κλῆσιν πεπαιδαγωγῆσθαι.
+ὅτι πνεῦμα κυρίου πεπλήρωκε τὴν οἰκουμένην.
κἄν τις
+βιαζόμενος λέγῃ· μὴ πρόσεχε φαύλῃ γυναικί, μέλι γὰρ ἀποστάζει
+ἀπὸ χειλέων γυναικὸς πόρνης,
τὴν Ἑλληνικὴν εἶναι παιδείαν, ἐπακουσάτω
+τῶν Ἑξῆς· ἣ πρὸς καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα,
φησί,
+τῆς γὰρ ἀφροσύνης οἱ πόδες κατάγουσι τοὺς
+χρωμένους αὐτῇ μετὰ θανάτου εἰς Ἅιδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆς οὐκ ἐρείδεται.
+
+εἶτα μεταμελήσει σοι ἐπὶ γήρως, ἡνίκα ἂν κατατριβῶσί
+σου σάρκες σώματος.
τοῦτο γὰρ τέλος τῆς ἄφρονος ἡδονῆς.
+μὴ πολὺς ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν,
+χρῆσθαι μέν, οὐκ ἐνδιατρίβειν δὲ καὶ ἐναπομένειν τῇ κοσμικῇ
+παιδείᾳ παραινεῖ· προπαιδεύει γὰρ τῷ κυριακῷ λόγῳ τὰ κατὰ τοὺς
+ἤδη γάρ
+τινες τοῖς φίλτροις τῶν θεραπαινίδων δελεασθέντες ὠλιγώρησαν τῆς
+δεσποίνης, φιλοσοφίας, καὶ κατεγήρασαν
οἳ μὲν αὐτῶν ἐν μουσικῇ,
+οἳ δὲ ἐν
Ἀλλ’ ὡς τὰ ἐγκύκλια μαθήματα συμβάλλεται πρὸς φιλοσοφίαν
+τὴν δέσποιναν αὐτῶν, οὕτω καὶ φιλοσοφία αὐτὴ πρὸς σοφίας κτῆσιν
+συνεργεῖ. ἔστι γὰρ ἡ μὲν φιλοσοφία ἐπιτήδευσις
τῶν εἰρημένων μαρτυρίαν παρέξει ἡ γραφὴ διὰ τῶνδε· Σάρρα
+στεῖρα ἦν πάλαι, Ἀβραὰμ δὲ γυνή. μὴ τίκτουσα ἡ Σάρρα τὴν ἑαυτῆς
+παιδίσκην ὀνόματι Ἄγαρ τὴν Αἰγυπτίαν εἰς παιδοποιίαν ἐπιτρέπει τῷ
+
ἑρμηνεύει δὲ ὁ Φίλων μὴ πολὺς ἴσθι πρὸς ἀλλοτρίαν
), τὴν Σάραν δὲ ἀρχήν μου. ἔνεστιν
+οὖν προπαιδευθέντα ἐπὶ τὴν ἀρχικωτάτην σοφίαν ἐλθεῖν, ἀφ’ ἧς τὸ
+πρὸς αὐτὴν
+ἐξέκλινεν
, σῴζων τὴν πρὸς τὸν θεὸν ὁμολογίαν.
διὰ τοῦτο καὶ ὁ
+Ἀβραάμ, παραζηλούσης τῆς Σάρρας τὴν Ἄγαρ παρευδοκιμοῦσαν αὐτήν,
+ὡς ἂν τὸ χρήσιμον ἐκλεξάμενος μόνον τῆς κοσμικῆς φιλοσοφίας, ἰδοὺ
+ἡ παιδίσκη ἐν τοῖς χερσί σου, χρῶ αὐτῇ ὡς ἄν σοι ἀρεστὸν ᾖ
φησί,
+δηλῶν ὅτι ἀσπάζομαι μὲν τὴν κοσμικὴν παιδείαν καὶ ὡς νεωτέραν
+καὶ ὡς σὴν θεραπαινίδα, τὴν δὲ ἐπιστήμην τὴν σὴν ὡς τελείαν
+καὶ ἐκάκωσεν αὐτὴν Σάρρα
ἴσον τῷ
+ἐσωφρόνισε καὶ ἐνουθέτησεν. εὖ γοῦν εἴρηται παιδείας θεοῦ, υἱέ,
+μὴ ὀλιγώρει, μηδὲ ἐκλύου ὑπ’ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος· ὃν γὰρ ἀγαπᾷ κύριος
+
κατ’ ἄλλους
+μέντοι γε τόπους ἐξεταζόμεναι αἱ· προειρημέναι γραφαὶ ἄλλα μυστήρια
+μηνύουσαι παρίστανται.
Φαμὲν τοίνυν ἐνθένδε γυμνῷ τῷ λόγῳ τὴν φιλοσοφίαν ζήτησιν
+ἔχειν περὶ ἀληθείας καὶ τῆς τῶν ὄντων φύσεως ἀλήθεια δὲ αὕτη, περὶ
+ἧς ὁ κύριος αὐτὸς εἶπεν ἐγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια
), τήν τε αὖ προπαιδείαν
+τῆς ἐν Χριστῷ ἀναπαύσεως γυμνάζειν τὸν νοῦν καὶ διεγείρειν τὴν
+σύνεσιν ἀγχίνοιαν γεννῶσαν ζητητικὴν διὰ φιλοσοφίας ἀληθοῦς. ἣν
+εὑρόντες, μᾶλλον δὲ εἰληφότες παρ’ αὐτῆς τῆς ἀληθείας, ἔχουσιν οἱ
+μύσται.
πολλὰ δ’ ἡ ἑτοιμότης πρὸς τὸ τὰ δέοντα ὁρᾶν διὰ τῆς προγυμνασίας
+συμβάλλεται. εἴη δ’ ἂν γυμνασία τῷ νῷ τὰ νοητά. τριττὴ
+τροφὴ γὰρ καὶ ἡ παίδευσις ἡ χρηστὴ σῳζομένη φύσεις ἀγαθὰς ποιεῖ,
διὸ καί φησιν· ἴσθι πρὸς τὸν
+μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ, καὶ γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος,
ὃς πολλὴν καὶ
+παντοδαπὴν ἐν τῷ ἀμήτῳ παρατίθεται πρὸς τὴν τοῦ χειμῶνος ἀπειλὴν
+ἢ πορεύθητι πρὸς τὴν μέλισσαν καὶ μάθε ὡς
+ἐργάτις ἐστί·
καὶ αὐτὴ γὰρ πάντα τὸν λειμῶνα ἐπινεμομένη ἓν
+κηρίον γεννᾷ.
Εἰ δὲ ἐν τῷ ταμείῳ εὔχῃ, ὡς ὁ κύριος ἐδίδαξε, πνεύματι προσκυνῶν,
+οὐκέτι περὶ τὸν οἶκον εἴη ἂν μόνον ἡ οἰκονομία. ἀλλὰ καὶ περὶ
+τὴν ψυχήν, τίνα τε ἐπινεμητέον αὐτῇ καὶ ὅπως καὶ ὁπόσον, τίνα τε
+ἀποθετέον καὶ ἀποθησαυριστέον εἰς αὐτήν, καἰ ὅτε ταῦτα προκομιστέον,
+καὶ πρὸς οὕστινας. οὐ γὰρ φύσει, μαθήσει δὲ οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ
+
ὅθεν οὐδὲ τὸ δίκαιον ἐκ μόνης φαίνεσθαι τῆς θέσεως
+ῥητέον, ἐκ δὲ τῆς ἐντολῆς ἀναζωπυρεῖσθαι τὸ τῆς δημιουργίας
+ἀγαθὸν νοητέον, μαθήσει παιδευθείσης τῆς ψυχῆς ἐθέλειν αἱρεῖσθαι
+τὰ αἰσθητήρια συγγεγυμνασμένοις
.
+μῖσος μὲν γάρ
φησὶν ὁ Σολομών, ἐγείρει νεῖκος, ὁδοὺς
+δὲ ζωῆς φυλάσσει παιδεία,
ὡς μὴ ἀπατηθῆναι, ὡς μὴ κλαπῆναι
+παιδεία
+δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται,
φησίν, καὶ χρὴ μετεῖναι τὸ ἐλεγκτικὸν
+εἶδος ἕνεκα τοῦ τὰς δόξας τὰς ἀπατηλὰς διακρούεσθαι τῶν
+σοφιστῶν.
Εὖ γοῦν καὶ Ἀνάξαρχος ὁ Εὐδαιμονικὸς ἐν τῷ περὶ βασιλείας
+γράφει· πολυμαθίη κάρτα μὲν ὠφελεῖ, κάρτα δὲ βλάπτει τὸν
+ἔχοντα· ὠφελέει μὲν τὸν δεξιὸν ὄντα, βλάπτει δὲ τὸν ῥηιδίως φωνέοντα
+πᾶν ἔπος καὶ ἐν παντὶ δήμῳ. χρὴ δὲ καιροῦ μέτρα εἰδέναι·
+σοφίης γὰρ οὗτος ὅρος. ὅσοι δὲ καὶ θύρησιν ἀείδουσιν, κἤν πῃ
+
καὶ Ἡσίοδος·
+
+εὔπορον μὲν γὰρ ἐν λόγοις τὸν πολυφράδμονα λέγει, δεινὸν δὲ τὸν
+αὐδήεντα, καὶ θέσπιον τὸν ἔμπειρον καὶ φιλόσοφον καὶ τῆς ἀληθείας
+ἐπιστήμονα.
Μουσάων, αἵτ’ ἄνδρα πολυφραδέοντα τιθεῖσι
+
θέσπιον, αὐδήεντα·
+
Καταφαίνεται τοίνυν προπαιδεία ἡ Ἑλληνικὴ σὺν καὶ αὐτῇ
+φιλοσοφίᾳ θεόθεν ἥκειν εἰς ἀνθρώπους οὐ κατὰ προηγούμενον, ἀλλ’
+ὅν τρόπον οἱ ὑετοὶ καταρρήγνυνται εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν καὶ εἰς
+τὴν κοπρίαν καὶ ἐπὶ τὰ δώματα. βλαστάνει δ’ ὁμοίως καὶ πόα καὶ
+πυρός, φύεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μνημάτων συκῆ καὶ εἴ τι τῶν ἀναιδεστέρων
+δένδρων, καὶ τὰ φυόμενα ἐν τύπῳ προκύπτει τῶν
+ἀληθῶν, ὅτι τῆς αὐτῆς τοῦ ὑετοῦ ἀπέλαυσε δυνάμεως, ἀλλ’ οὐ
+τὴν αὐτὴν ἔσχηκε χάριν τοῖς ἐν τῷ πίονι φυεῖσιν ἤτοι ξηρανθέντα
+
Ἤδη δὲ κἀκεῖνο σκοπῶμεν, ὡς εἴ ποτε οἱ μὴ ἐπιστάμενοι διαβιοῦσι
+ καλῶς † εὖ ποιεῖν· εὐποιίᾳ γὰρ περιπεπτώκασιν, ἔνιοι δὲ καὶ
+εὐστοχοῦσι διὰ συνέσεως εἰς τὸν περὶ ἀληθείας λόγον, Ἀβραὰμ δὲ
+
οὐδὲν οὖν ὄφελος αὐτοῖς
+μετὰ τὴν τελευτὴν τοὺ βίον, κἂν εὐεργεῖς ὦσι νῦν, εἰ μὴ πίστιν
+ἀνοίξατε
+οὖν
, φησὶν ἡ γραφή, πύλας δικαιοσύνης, ἵνα ἐν αὐταῖς εἰσελθὼν
+
ἀλλ’ αἱ μὲν εἰς μὲν εἰς δικαιοσύνην ὁδοί, πολυτρόπως
+σῴζοντος τοῦ θεοῦ (ἀγαθὸς γάρ), πολλαί τε καὶ ποικίλαι
+καὶ φέρουσαι αὕτη ἡ πύλη τοῦ
+
πολλῶν τοίνυν ἀνεῳγμένων
+πυλῶν
+ἤτω τις πιστός, ἤτω δυνατὸς γνῶσιν ἐξειπεῖν, ἤτω σοφὸς ἐν
+διακρίσει λόγων, ἤτω γοργὸς ἐν ἔργοις.
Ἡ δὲ σοφιστικὴ τέχνη, ἣν ἐζηλώκασιν Ἕλληνες, δύναμίς
+ἐστι φανταστική, διὰ λόγων δοξῶν ἐμποιητικὴ ψευδῶν ὡς ἀληθῶν·
+παρέχει γὰρ πρὸς μὲν πειθὼ τὴν ῥητορικήν, πρὸς τὸ ἀγωνιστικὸν
+γὰρ τρόπον καὶ τῆς σοφιστικῆς ἀρχὴ μὲν τὸ φαινόμενον, ἔργον δὲ
+διττόν, τὸ μὲν ἐκ ῥητορικῆς διεξοδικόν φαινόμενον, τὸ δὲ ἐκ διαλεκτικῆς
+
εἰκότως τοίνυν ὁ γενναῖος ἀπόστολος, ἐκφαυλίζων
+τὰς περιττὰς ταύτας τῶν λέξεων τέχνας, εἴ τις μὴ προσέρχεται
+ὑγιαίνουσι λόγοις
διδασκαλίᾳ δέ τινι τετύφωται μηδὲν ἐπιστάμενος,
+ἀλλὰ νοσῶν περὶ ζητήσεις καὶ λογομαχίας, ἐξ ὧν γίνεται
+ἔρις,
ὁρᾷς
+ὅπως πρὸς αὐτοὺς κεκίνηται, νόσον ὀνομάζων τὴν λογικὴν τέχνην
+αὐτῶν, ἐφ’ ᾗ σεμνύνονται οἷς φίλη ἡ στωμύλος αὕτη κακοτεχνία,
+
+
+
ὁ δὲ ἄδικος λόγος
+
νοσῶν ἐν αὑτῷ φαρμάκων δεῖται σοφῶν.
+ὑγιαίνων
μὲν γὰρ ὁ σωτήριος εἴρηται λόγος αὐτὸς ὢν ἀλήθεια.
+καὶ τὸ ὑγιαῖνον αἰεὶ ἀθάνατον μένει, ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ ὑγιεινοῦ τε καὶ
+
+
+
+
ἀγλωσσίᾳ δὲ πολλάκις ληφθεὶς ἀνὴρ
+
δίκαια λέξας ἧσσον εὐγλώσσου φέρει.
+
νῦν δ’ εὐρόοισι στόμασι τἀληθέστατα
+
κλέπτουσιν, ὥστε μὴ δοκεῖν ἃ χρὴ δοκεῖν.
+εἰσὶ γάρ
,
+φησί, πολλοὶ ἀνυπότακτοι, ματαιολόγοι, φρεναπατοῦντες.
οὔκουν
+ὑμεῖς ἐστε οἱ ἅλες τῆς γῆς.
εἰσὶ γάρ τινες τῶν
+καὶ τοῦ λόγου ἐπακηκοότων τοῖς ἰχθύσι τοῖς θαλασσίοις ἐοικότες,
+οἳ δὴ ἐν ἅλμῃ ἐκ γενετῆς τρεφόμενοι ἁλῶν ὅμως πρὸς τὴν σκευασίαν
+
+
+
ὦ παῖ, γένοιντ’ ἂν εὖ λελεγμένοι λόγοι
+
ψευδεῖς, ἐπῶν δὲ κάλλεσι
τἀληθές· ἀλλ’ οὐ τοῦτο τἀκριβέστατον,
+
ἀλλ’ ἡ φύσις καὶ τοὐρθόν· ὃς δὲ εὐγλωσσίᾳ
+
νικᾷ, σοφὸς μέν, ἀλλὰ γὰρ τὰ πράγματα
+
κρείσσω νομίζω τῶν λόγων ἀεί ποτε.
+μὴ γινώμεθα κενόδοξοι,
φησὶν ὁ ἀπόστολος, ἀλλήλους
+προκαλούμενοι, ἀλλήλους φθονοῦντες.
ταύτῃ τοι ὁ φιλαλήθης
+Πλάτων οἷον θεοφορούμενος ὡς ἐγὼ τοιοῦτος
φησίν, ὁποῖος
+οὐδενὶ ἄλλῳ ἢ τῷ λόγῳ πείθεσθαι, ὃς ἄν μοι σκοπουμένῳ βέλτιστος
+
αἰτιᾶται γοῦν τοὺς ἄνευ νοῦ καὶ ἐπιστήμης δόξαις
+πιστεύοντας, ὡς μὴ προσῆκον ἀφεμένους τοῦ ὀρθοῦ καὶ ὑγιοῦς λόγου
+τῷ κοινωνοῦντι τοῦ ψεύδους πιστεύειν. τὸ μὲν γὰρ ἐψεῦσθαι τῆς
+ἀληθείας κακόν ἐστι, τὸ δὲ ἀληθεύειν καὶ τὰ ὄντα δοξάζειν ἀγαθόν.
+
Ἔνιοι δὲ εὐφυεῖς οἰόμενοι εἶναι ἀξιοῦσι μήτε φιλοσοφίας
+ἅπτεσθαι μήτε διαλεκτικῆς, ἀλλὰ μηδὲ τὴν φυσικὴν θεωρίαν ἐκμανθάνειν,
+μόνην δὲ καὶ ψιλὴν τὴν πίστιν ἀπαιτοῦσιν, ὥσπερ εἰ μηδεμίαν
+ἠξίουν ἐπιμέλειαν ποιησάμενοι τῆς ἀμπέλου εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς τοὺς
+ἄμπελος
δὲ ὁ κύριος ἀλληγορεῖται, παρ’ οὗ
+μετ’ ἐπιμελείας καὶ τέχνης γεωργικῆς τῆς κατὰ τὸν λόγον τὸν καρπὸν
+τρυγητέον. κλαδεῦσαι δεῖ, σκάψαι, ἀναδῆσαι καὶ τὰ λοιπὰ
+ποιῆσαι, δρεπάνου τε, οὕτω καὶ
+ἐν ἰατρικῇ χρηστομαθὴς ἐκεῖνος ὁ ποικιλωτέρων μαθημάτων ἁψάμενος,
+
αὐτίκα καὶ κυβερνήτην τὸν πολύπειρον
+ἐπαινοῦμεν, ὃς πολλῶν ἀνθρώπων
εἶδεν ἄστεα
, καὶ ἰατρὸν τὸν
+ἐν πείρᾳ πολλῶν γεγενημένον· ᾗ τινες καὶ τὸν ἐμπειρικὸν ἀναπλάττουσιν.
+πολύμητις
, δίκην τῆς
+βασάνου λίθου (ἣ δ’ ἐστὶ Λυδὴ διακρίνειν πεπιστευμένη τὸ νόθον
+ἀπὸ τοῦ ἰθαγενοῦς χρυσίου) καὶ ἱκανὸς ὢν χωρίζειν, ὁ πολύιδρις
+ἡμῶν καὶ γνωστικός, σοφιστικὴν μὲν φιλοσοφίας, κομμωτικὴν δὲ
+γυμναστικῆς καὶ ὀψοποιικὴν ἰατρικῆς καὶ ῥητορικὴν
Εἰ δὲ οἱ προφῆται καὶ οἱ ἀπόστολοι οὐ τὰς τέχνας ἐγνώκεσαν,
+δἰ ὧν τὰ κατὰ φιλοσοφίαν ἐμφαίνεται γυμνάσματα, ἀλλ’ ὁ νοῦς γε
+τοῦ προφητικοῦ καὶ τοῦ διδασκαλικοῦ πνεύματος ἐπικεκρυμμένως
+λαλούμενος διὰ τὸ μὴ πάντων εἶναι τὴν συνιεῖσαν ἀκοήν, τὰς ἐντέχνους
+οἷόν τε ῥᾳδίως ὡς τὸ πνεῦμα εἴρηκεν.
+τὰς δὲ
+ἐντολάς
, φησίν, ἀπόγραψαι δισσῶς βουλήσει καὶ γνώσει τοῦ ἀποκρίνασθαι
+
τίς οὖν ἡ
+γνῶσις τοῦ ἀποκρίνασθαι; ἥτις καὶ τοῦ ἐρωτᾶν· εἴη δ’ ἂν αὕτη
+καὶ οὐδὲν χωρὶς αὐτοῦ
+ἐγένετο,
φησί, τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ. ἢ οὐχὶ καὶ ὁ κύριος λόγῳ
+
Διὰ τοῦτο οὖν ὁ σωτὴρ ἄρτον λαβὼν πρῶτον ἐλάλησεν καὶ
+εὐχαρίστησεν· εἶτα κλάσας τὸν ἄρτον προέθηκεν, ἵνα δὴ φάγωμεν
+λογικῶς, καὶ τὰς γραφὰς ἐπιγνόντες πολιτευσώμεθα καθ’ ὑπακοήν.
+
ὡς δὲ τὸ εὖ πάσχειν περιαιρεῖται, ἐὰν τὸ εὖ
+ποιεῖν ἀφέλωμεν, οὕτως ἡ ὑπακοὴ καὶ πίστις ἀναιρεῖται μήτε τῆς
+ἐντολῆς μήτε τοῦ τὴν ἐντολὴν σαφηνιοῦντος συμπαραλαμβανομένων.
+ὁ δίκαιος ζήσεται εἰς
+τέλος, ὅτι οὐκ ὄψεται καταφθοράν, ὅταν ἴδῃ σοφοὺς ἀποθνῄσκοντας.
+τίνας δὴ σοφοὺς λέγει; ἄκουσον ἐκ τῆς σοφίας Ἰησοῦ· οὐκ ἔστι
+σοφία πονηρίας ἐπιστήμη.
ταύτην δὴ λέγει, ἥν ἐπενόησαν τέχναι
+ζητήσεις οὖν σοφίαν παρὰ κακοῖς καὶ
+οὐχ εὑρήσεις.
κἂν πύθῃ πάλιν· ποίαν ταύτην; στόμα δικαίου
+φήσει σοι ἀποστάξει σοφίαν
. σοφία δὲ ὁμωνύμως τῇ ἀληθείᾳ ἡ σοφιστικὴ λέγεται τέχνη.
ἐμοὶ δὲ εἰκότως, οἶμαι, πρόκειται βιοῦν
+μὲν κατὰ τὸν λόγον καὶ νοεῖν τὰ σημαινόμενα, εὐγλωττίαν δὲ μή
+ποτε ζηλοῦντα ἀρκεῖσθαι μόνῳ τῷ αἰνίξασθαι τὸ νοούμενον. ὁποίῳ
+δὲ ὀνόματι δηλοῦται τοῦτο ὅπερ παραστῆσαι βούλομαι, οὐθέν μοι
+μέλει. σωθῆναι γὰρ εὖ οἶδ’ ὅτι καὶ συνάρασθαι τοῖς σῴζεσθαι γλιχομένοις
+βέλτιστόν ἐστιν, οὐχὶ συνθεῖναι τὰ λεξείδια καθάπερ τὰ
+κἂν φυλάξῃς
, φησὶν ὁ Πυθαγόρειος ἐν τῷ Πλάτωνος
+Πολιτικῷ, τὸ μὴ σπουδάζειν ἐπὶ τοῖς ὀνόμασι, πλουσιώτερος εἰς
+
καὶ ἔν γε τῷ Θεαιτήτῳ εὕροις ἂν
+πάλιν· τὸ δὲ εὐχερὲς τῶν ὀνομάτων τε καὶ ῥημάτων καὶ μὴ δἰ
+ἀκριβείας ἐξεταζόμενον τὰ μὲν πολλὰ οὐκ ἀγεννές, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ
+
ταῦτα ὡς
+ἔνι μάλιστα διὰ βραχέων ἐξήνεγκεν ἡ γραφή, μὴ πολὺς ἐν ῥήμασι
+γίνου
λέγουσα· ἡ μὲν γὰρ λέξις οἷον ἐσθὴς ἐπὶ σώματος, τὰ δὲ πράγματα
+σάρκες εἰσὶ καὶ νεῦρα. οὐ χρὴ τοίνυν τῆς ἐσθῆτος πρὸ τῆς
+
οὔκουν πλατύνειν
+τὰ φυλακτήρια
χρή ποτε κενοδοξίαν ζηλοῦντας, ἀρκεῖ τῷ
+
+
+
+
μὴ πρὸς ἅπαντας ἀναρρῆξαι τὸν ἀρχαῖον λόγον·
+
ἔσθ’ ὅτε πιστόταται σιγᾶς ὁδοί, κέντρον δὲ μάχας
+
ὁ κρατιστεύων λόγος.
+μὴ
+λογομαχεῖν τε δἰ οὐδὲν χρήσιμον ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων,
+τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιίστασθαι. ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόπτουσιν
+ἀσεβείας, καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει.
Αὕτη οὗν ἡ σοφία τοῦ κόσμου μωρία παρὰ θεῷ ἐστιν,
+καὶ τούτων τῶν σοφῶν κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς ὅτι εἰσὶ
+μάταιοι.
μηδεὶς τοίνυν καυχάσθω ἐν ἀνθρωπίνῃ προανέχων διανοίᾳ.
+μὴ καυχάσθω ὁ σοφὸς ἐν τῇ
+σοφίᾳ αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ ἰσχυρὸς ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ, καὶ μὴ
+καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν τῷ πλούτῳ αὐτοῦ, ἀλλ’ ἢ ἐν τούτῳ καυχάσθω
+ὁ καυχώμενος, συνιέναι καὶ γινώσκειν ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ὁ
+ποιῶν ἔλεος καὶ κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς, ὅτι ἐν τούτοις
+
ἵνα μὴ πεποιθότες ὦμεν ἐφ’ ἑαυτοῖς,
+ἀλλ’ ἐπὶ τῷ θεῷ τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς,
ὁ ἀπόστολός φησιν,
+ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου ἐρρύσατο ἡμᾶς, ἵνα ἡ πίστις ἡμῶν μὴ ᾖ
+ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἐν δυνάμει θεοῦ. ὁ γὰρ πνευματικὸς
ἐπαΐω δὲ κἀκείνων
+αὐτοῦ· ταῦτα δὲ λέγω, ἵνα μηδεὶς ὑμᾶς παραλογίζηται ἐν
+
μηδὲ ὑπεισέρχηται ὁ συλαγωγῶν
. καὶ πάλιν· βλέπετε
+οὖν μή τις ἔσται ὑμᾶς ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ
+κενῆς ἀπάτης κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα
+
φιλοσοφίαν μὲν οὐ πᾶσαν, ἀλλὰ
+τὴν Ἐπικούρειον, ἧς καὶ μέμνηται ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν ἀποστόλων
+ὁ Παῦλος, διαβάλλων, πρόνοιαν ἀναιροῦσαν καὶ ἡδονὴν ἐκθειάζουσαν,
+καὶ εἰ δή τις ἄλλη τὰ στοιχεῖα ἐκτετίμηκεν μὴ ἐπιστήσασα τὴν ποιητικὴν αἰτίαν τούτοις, μηδὲ ἐφαντάσθη τὸν δημιουργόν.
ἀλλὰ
+καὶ οἱ Στωϊκοί, ὧν καὶ αὐτῶν μέμνηται, σῶμα ὄντα τὸν θεὸν διὰ
+παράδοσιν
+δὲ ἀνθρωπίνην
τὴν λογικὴν τερθρείαν λέγει. διὸ κἀκεῖνα ἐπιστέλλει·
+τὰς νεωτέρας ζητήσεις φεύγετε·
μειρακιώδεις γὰρ αἱ τοιαῦται
+φιλονεικίαι. ἀρετὴ δὲ οὐ φιλομειράκιον,
ὁ φιλόσοφος λέγει
+τὸ ἀγώνισμα
ἡμῶν κατὰ τὸν Λεοντῖνον Γοργίαν
+διττῶν
τὸ Ὀλυμπίασι δὲ ἀρετῶν δεῖται, τόλμης καὶ σοφίας· τόλμης μὲν τὸ κίνδυνον
+ὑπομεῖναι, σοφίας δὲ τὸ αἴνιγμα γνῶναι. ὁ γάρ τοι λόγος
+καθάπερ τὸ κήρυγμακαλεῖ μὲν τὸν βουλόμενον,
+στεφανοῖ δὲ τὸν δυνάμενον.
Ἀκίνητον μὲν οὖν πρὸς ἀλήθειαν καὶ τῷ ὄντι ἀργὸν οὐ βούλεται
+εἶναι τὸν πιστεύσαντα ὁ λόγος· ζητεῖτε
γὰρ καὶ εὑρήσετε
λέγει,
+ἀλλὰ τὴν ζήτησιν εἰς εὕρεσιν περαιοῖ, τὴν κενὴν ἐξελάσας φλυαρίαν,
+τοῦτο δὲ
+λέγω, ἵνα μή τις ὑμᾶς παραλογίζηται ἐν πιθανολογίᾳ,
φησὶν ὁ
+ἀπόστολος, διακρίνειν δηλονότι τὰ ὑπ’ αὐτῶν λεγόμενα μεμαθηκόσι
+ καὶ ἀπαντᾶν πρὸς τὰ ἐπιφερόμενα δεδιδαγμένοις.
ὡς οὗν παρελάβετε
+
πειθὼ
+δὲ ἡ βεβαίωσις τῆς πίστεως· βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν
+ἀπὸ τῆς πίστεως τῆς εἰς τὸν Χριστὸν διὰ τῆς φιλοσοφίας
+καὶ κενῆς ἀπάτης
, τῆς ἀναιρούσης τὴν πρόνοιαν, κατὰ τὴν παράδοσιν
+
ἡ γὰρ κατὰ τὴν θείαν παράδοσιν φιλοσοφία
+ἵστησι τὴν πρόνοιαν καὶ βεβαιοῖ, ἧς ἀναιρεθείσης μῦθος ἡ κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ
+
φερομένων ἡμῶν. ἡ γὰρ ἀκόλουθος Χριστῷ διδασκαλία
+καὶ τὸν τὸν δημιουργὸν ἐκθειάζει καὶ τὴν πρόνοιαν μέχρι τῶν
+κατὰ μέρος ἄγει καὶ τρεπτὴν καὶ γενητὴν οἶδεν τὴν τῶν στοιχείων
+φύσιν καὶ πολιτεύεσθαι εἷς δύναμιν ἐξομοιωτικὴν τῷ θεῷ διδάσκει
+καὶ τὴν οἰκονομίαν ὡς ἡγεμονικὸν τῆς ἁπάσης προσίεσθαι παιδείας.
+
διὰ τοῦτο προσεύχομαι,
φησίν, ἵνα ἡ ἀγάπη ὑμῶν ἔτι μᾶλλον καὶ
+μᾶλλον περισσεύῃ ἐν ἐπιγνώσει καὶ πάσῃ αἰσθήσει, εἰς τὸ δοκιμάζειν
+ὑμᾶς τὰ διαφέροντα·
ἐπεὶ ὅτε ἦμεν νήπιοι,
φησὶν ὁ αὐτὸς ἀπόστολος,
+ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι. ὁ δὲ
+νήπιος, κἂν κληρονόμος ᾖ, οὐδὲν δούλου διαφέρει ἄχρι τῆς προθεσμίας
+
νήπιοι οὖν καὶ οἱ φιλόσοφοι, ἐὰν μὴ ὑπὸ τοῦ
+Χριστοῦ ἀπανδρωθῶσιν. εἰ γὰρ οὐ κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς παιδίσκης
+μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας,
ἀλλὰ γοῦν σπέρμα ἐστὶν
+τελείων
+δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα
+ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ. πᾶς γὰρ ὁ μετέχων
+γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης,
νήπιος ὤν καὶ μηδέπω
+ἐπιστάμενος τὸν λόγου καθ’ ὅν πεπίστευκέ τε καὶ ἐνεργεῖ, μηδὲ
+πάντα δὲ δοκιμάζετε,
+ὁ ἀπόστολός φησι, καὶ τὸ καλὸν κατέχετε
, τοῖς πνευματικοῖς λέγων
+τοῖς ἀνακρίνουσι πάντα κατὰ ἀλήθειαν
παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται, καὶ
+αἱ πληγαὶ καὶ οἱ ἔλεγχοι διδόασι παιδείαν σοφίας,
οἱ μετ’ ἀγάπης
+δηλονότι ἔλεγχοι· καρδία γὰρ εὐθεῖα ἐκζητεῖ γνῶσιν,
ὅτι ὁ ζητῶν
+τὸν θεὸν εὑρήσει γνῶσιν μετὰ δικαιοσύνης, οἱ δὲ ὀρθῶς ζητήσαντες
+
καὶ γνώσομαι
, φησίν, οὐ τὸν λόγον τῶν
+πεφυσιωμένων, ἀλλὰ τὴν δύναμιν,
τοὺς δοκησισόφους καὶ οἰομένους
+οὐ γὰρ ἐν λόγῳ
+ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ,
οὐ τῷ ἀληθεῖ. ἀλλὰ καθ’ ἐν δυνάμει δὲ
εἶπεν· μόνη γὰρ ἡ ἀλήθεια δυνατή. καὶ
+πάλιν· εἴ τις δοκεῖ ἐγνωκέναι τι, οὔπω ἔγνω καθὸ δεῖ γνῶναι·
+οὐ γάρ ποτε ἡ ἀλήθεια οἴησις, ἀλλ’ ἡ μὲν ὑπόληψις τῆς γνώσεως
+φυσιοῖ
καὶ τύφου ἐμπίπλησιν, οἰκοδομεῖ δὲ ἡ ἀγάπη,
μὴ περὶ
+τὴν οἴησιν, ἀλλὰ περὶ τὴν ἀλήθειαν ἀναστρεφομένη. ὅθεν εἴ τις
+ἀγαπᾷ, οὗτος ἔγνωσται
λέγει.
Ἐπεὶ δὲ μὴ κοινὴ ἡ παράδοσις καὶ πάνδημος τῶ γε αἰσθομένῳ
+τῆς μεγαλειότητος τοῦ λόγου, ἐπικρυπτέον οὖν τὴν ἐν μυστηρίῳ
+
, ἣν ἐδίδαξεν ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ. ἤδη γοῦν
+καὶ Ἡσαΐας ὁ προφήτης πυρὶ καθαίρεται τὴν γλῶτταν, ὡς εἰπεῖν
+δυνηθῆναι τὴν ὅρασιν, καὶ οὐδὲ τὴν γλῶτταν μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰς
+ἀκοὰς ἁγνίζεσθαι προσήκει ἡμῖν, εἴ γε τῆς ἀληθείας μεθέκται εἶναι
+ἔμπροσθεν τῶν χοίρων τοὺς μαργαρίτας βάλλειν,
+μή ποτε καταπατήσωσι τοῖς ποσὶ καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.
+
ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος
+τοῦ θεοῦ μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν.
σοφοὶ δὲ οὐκ ἐκφέρουσιν ἐκ
+
ἀλλ’ ὃ ἀκούετε εἰς τὸ
+οὖς,
φησὶν ὁ κύριος, κηρύξατε ἐπὶ τῶν δωμάτων,
τὰς ἀποκρύφους
+τῆς ἀληθοῦς γνώσεως παραδόσεις ὑψηλῶς καὶ ἐξόχως ἑρμηνευομένας
+
Μιᾶς τοίνυν οὔσης τῆς ἀληθείας (τὸ γὰρ ψεῦδος μυρίας
+ἐκτροπὰς ἔχει), καθάπερ αἱ βάκχαι τὰ τοῦ Πενθέως διαφορήσασαι
+μέλη αἱ τῆς φιλοσοφίας
γέγραπται γοῦν ἐν τῷ Ἐκκλησιαστῇ·
+καὶ προσέθηκα σοφίαν ἐπὶ πᾶσιν, οἳ
ὁ δὲ τῆς παντοδαπῆς περισσεία γνώσεως τῆς σοφίας ζωοποιήσει τὸν παρ’
πάλιν τε αὖ βεβαιοῖ σαφέστερον τὰ εἰρημένα ἥδε ἡ ῥῆσις·
+πάντα ἐνώπια τοῖς νοοῦσι
(τὰ δὲ πάντα Ἑλληνικά ἐστι καὶ βαρβαρικά,
+θάτερα δὲ οὐκέτι πάντα), ὀρθὰ δὲ τοῖς βουλομένοις ἀπενέγκασθαι
+
Φασὶ δὲ Ἕλληνες μετά γε Ὀρφέα καὶ Λίνον καὶ τοὺς παλαιοτάτους
+παρὰ σφίσι ποιητὰς ἐπὶ σοφίᾳ πρώτους θαυμασθῆναι
+τοὺς ἑπτὰ τοὺς ἐπικληθέντας σοφούς, ὧν τέσσαρες μὲν ἀπὸ Ἀσίας
+ἦσαν, Θαλῆς τε ὁ Μιλήσιος καὶ Βίας ὁ Πριηνεὺς καὶ Πιττακὸς ὁ
+Μιτυληναῖος καὶ Κλεόβουλος ὁ Λίνδιος, δύο δὲ ἀπὸ Εὐρώπης, Σόλων
+τε ὁ Ἀθηναῖος καὶ Χίλων ὁ Λακεδαιμόνιος, τὸν δὲ ἕβδομον οἳ μὲν
+Περίανδρον εἶναι λέγουσιν τὸν Κορίνθιον, οἳ δὲ Ἀνάχαρσιν τὸν
+ὃν Ἑλληνικὸν οἶδε προφήτην,
+οὗ μέμνηται ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῇ πρὸς Τίτον ἐπιστολῇ,
+λέγων οὕτως· εἶπέν τις ἐξ αὐτῶν ἴδιος προφήτης οὕτως·
+
ὁρᾷς ὅπως κἂν τοῖς Ἑλλήνων
+προφήταις δίδωσί τι τῆς ἀληθείας καὶ οὐκ ἐπαισχύνεται πρὸς τε
+
+
+
Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται, κακὰ θηρία, γαστέρες ἀργαί·
+τί μοι ὄφελος;
λέγων, εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν
+καὶ πίωμεν· αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν. μὴ πλανᾶσθε·
+
+
+
+
+
φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί)·
+
ὡς μὲν οὖν κάτω που τῆς Μωυσέως ἡλικίας οἱ παρ’ Ἕλλησι σοφοὶ
+γεγόνασι, μικρὸν ὕστερον δειχθήσεται· ὁ δὲ τρόπος τῆς παρ’ αὐτοῖς
+τὸ διὰ σπουδῆς γεγονέναι τόνδε τὸν τρόπον
+λέγει, κοινῶς μὲν πᾶσιν Ἕλλησιν, ἐξαιρέτως δὲ Λακεδαιμονίοις καὶ
+Κρησὶ τοῖς εὐνομωτάτοις.
Τὸ μὲν οὖν γνῶθι σαυτὸν
οἳ μὲν Χίλωνος ὑπειλήφασι, Χαμαιλέων
+δὲ ἐν τῷ περὶ θεῶν Θαλοῦ, Ἀριστοτέλης δὲ τῆς Πυθίας.
+
πάλιν αὖ Χίλωνι τῷ Λακεδαιμονίῳ ἀναφέρουσι τὸ μηδὲν
+ἄγαν
· Στράτων δὲ ἐν τῷ περὶ εὑρημάτων Σωδάμῳ τῷ Τεγεάτῃ
+προσάπτει τὸ ἀπόφθεγμα, Δίδυμος δὲ Σόλωνι αὐτὸ ἀνατίθησιν,
+μέτρον ἄριστον
. τὸ δ’ ἐγγύα, πάρα
+δ’ ἄτα
Κλεομένης μὲν ἐν τῷ περὶ Ἡσιόδου Ὁμήρῳ φησὶ προειρῆσθαι
+διὰ τούτων·
+
+
+οἳ δὲ περὶ Ἀριστοτέλη Χίλωνος αὐτὸ νομίζουσι, Δίδυμος δὲ Θαλοῦ
+
δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασθαι·
+πάντες ἄνθρωποι
+κακοὶ
ἢ οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων κακοὶ
(διχῶς γὰρ ἐκφέρεται
+τὸ αὐτὸ ἀπόφθεγμα) οἱ περὶ Σωτάδαν τὸν Βυζάντιον Βίαντος λέγουσιν
+εἶναι, καὶ τὸ μελέτη πάντα καθαιρεῖ
Περιάνδρου τυγχάνειν
+βούλονται, ὁμοίως δὲ τὴν γνῶθι καιρὸν
παραίνεσιν Πιττακοῦ καθεστάναι.
+
Φιλοσοφίας τοίνυν
ἀλλ’ ἡ μὲν ἐν Μεταποντίῳ τῆς Ἰταλίας ἡ κατὰ Πυθαγόραν φιλοσοφία ἡ +Ἰταλικὴ κατεγήρασεν.
+Ἀναξίμανδρος δὲ Πραξιάδου Μιλήσιος Θαλῆν διαδέχεται, τοῦτον
+δὲ Ἀναξιμένης Εὐρυστράτου Μιλήσιος, μεθ’ ὃν Ἀναξαγόρας Ἡγησιβούλου
+Κλαζομένιος. οὗτος μετήγαγεν ἀπὸ τῆς Ἰωνίας Ἀθήναζε τὴν
+
+
+ὁ Τίμων φησὶν ἐν τοῖς Σίλλοις διὰ τὸ ἀποκεκλικέναι ἀπὸ τῶν φυσικῶν
+
ἐκ δ’ ἄρα τῶν ἀπέκλινε λαοξόος. ἐννομολέσχης,
+
Ἑλλήνων ἐπαοιδός,
+
εἶτα Καρνεάδης διαδέχεται +Ἡγησίνουν καὶ οἱ ἐφεξῆς· Κράτητος δὲ Ζήνων ὁ Κιτιεὺς ὁ τῆς +Στωικῆς ἄρξας αἱρέσεως γίνεται μαθητής. τοῦτον διαδέχεται Κλεάνθης, +ὅν Χρύσιππος καὶ οἱ μετ’ αὐτόν.
+τῆς δὲ Ἐλεατικῆς ἀγωγῆς Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος κατάρχει,
+ὅν φησι Τίμαιος κατὰ Ἱέρωνα τὸν Σικελίας δυνάστην καὶ Ἐπίχαρμον
+τὸν ποιητὴν γεγονέναι, Ἀπολλόδωρος δὲ κατὰ τὴν † τεσσαρακοστὴν
+ὀλυμπιάδα γενόμενον παρατετακέναι ἄχρι τῶν Δαρείου τε καὶ Κύρου
+
Καὶ ἡ μὲν διαδοχὴ τῶν παρ’ Ἕλλησι φιλοσόφων ὡς ἐν ἐπιτομῇ +ἥδε, οἱ χρόνοι δὲ τῶν προκαταρξάντων τῆς φιλοσοφίας αὐτῶν ἑπομένως +λεκτέοι, ἵνα δὴ ἐν συγκρίσει ἀποδείξωμεν πολλαῖς γενεαῖς πρεσβυτέραν τὴν κατὰ Ἑβραίους φιλοσοφίαν.
καὶ περὶ μὲν Ξενοφάνους
+εἴρηται, ὃς τῆς Ἐλεατικῆς ἦρξε φιλοσοφίας, Θαλῆν δὲ Εὔδημος
οἵδε μὲν οἱ χρόνοι τῶν παρ’ Ἕλλησι πρεσβυτάτων σοφῶν
+τε καὶ φιλοσόφων. ὡς δὲ οἱ πλεῖστοι αὐτῶν βάρβαροι τὸ γένος καὶ
+παρὰ βαρβάροις παιδευθέντες, τί δεῖ καὶ λέγειν, εἰ γε Τυρρηνὸς ἢ
+Τύριος ὁ Πυθαγόρας ἐδείκνυτο, Ἀντισθένης δὲ Φρὺξ ἦν καὶ Ὀρφεὺς
+Οδρύσης ἢ Θρᾷξ; Ὅμηρον γὰρ οἱ πλεῖστοι Αἰγύπτιον φαίνουσιν.
+πολλὴ μὲν ἡ
+ Ἑλλάς,
ἔφη, ὦ Κέβης, ἦ δ’ ὅς, ἐν ᾗ εἰσι πάμπαν ἀγαθοὶ ἄνδρες, πολλὰ δὲ καὶ τὰ τῶν βαρβάρων γένη.
οὕτως οἴεται ὁ Πλάτων καὶ
+βαρβάρων φιλοσόφους τινὰς εἶναι, ὁ δὲ Ἐπίκουρος ἔμπαλιν ὑπολαμβάνει
+καὶ
+οὗ
+μεῖζον ἀγαθὸν τῷ τῶν ἀνθρώπων γένει οὔτ’ ἦλθέν ποτε ἐκ θεῶν
+οὔτ’ ἀφίξεται.
καὶ μοι δοκοῦσιν αἰσθόμενοι τῆς μεγάλης εὐποιίας
+τῆς διὰ τῶν σοφῶν σεβασθῆναί τε τοὺς ἄνδρας καὶ δημοσίᾳ φιλοσοφῆσαι.
+Βραχμᾶνές τε σύμπαντες καὶ Ὀδρύσαι καὶ Γέται καὶ τὸ
+τῶν Αἰγυπτίων γένος ἐθεολόγησαν ἀκριβῶς τὰ ἐκείνων, Χαλδαῖοί
+τε καὶ Ἀράβιοι οἱ κληθέντες εὐδαίμονες καὶ ὅσοι γε τὴν Παλαιστίνην
+κατῴκησαν καὶ τοῦ Περσικοῦ γένους οὐ τὸ ἐλάχιστον μέρος καὶ ἄλλα
+γένη βαρβάρων
εἶπεν, γένη φιλοσόφων ἀνδρῶν βαρβάρων
+
Ἱστορεῖται δὲ Πυθαγόρας μὲν Σώγχιδι τῷ Αἰγυπτίῳ ἀρχιπροφήτῃ
+μαθητεῦσαι, Πλάτων δὲ Σεχνούφιδι τῷ Ἡλιοπολίτῃ, Εὔδοξος
+ὦ Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ὑμεῖς αἰεὶ παῖδές ἐστε,
+
Δημόκριτος
+ γὰρ τοὺς Βαβυλωνίους λόγους † ἠθικοὺς πεποίηται· λέγεται γὰρ
+τὴν Ἀκικάρου τάδε λέγει Δημόκριτος
γράφοντος.
+ᾗ σεμνυνόμενός φησί που ἐπὶ τῇ
+πολυμαθίᾳ· ἐγὼ δὲ τῶν κατ’ ἐμαυτὸν ἀνθρώπων γῆν πλείστην
+ἐπεπλανησάμην, ἱστορέων τὰ μήκιστα, καὶ ἀέρας τε καὶ γέας πλείστας
+εἶδον, καὶ λογίων ἀνθρώπων πλείστων ἐπήκουσα, καὶ γραμμέων
+
ἐπῆλθε γὰρ Βαβυλῶνά τε καὶ
+Περσίδα καὶ Αἴγυπτον τοῖς τε Μάγοις καὶ τοῖς ἱερεῦσι μαθητεύων.
+Ζωροάστρην δὲ τὸν Μάγον τὸν Πέρσην ὁ Πυθαγόρας ἐζήλωσεν,
Ἀλέξανδρος δὲ ἐν τῷ περὶ Πυθαγορικῶν συμβόλων
+Ζαράτῳ
Τάδε μὲν περὶ Σιβύλλης· Νουμᾶς δὲ ὁ Ῥωμαίων βασιλεὺς Πυθαγόρειος
+μὲν ἦν, ἐκ δὲ τῶν Μωυσέως
Φιλοσοφία τοίνυν πολυωφελές τι χρῆμα πάλαι μὲν ἤκμασε παρὰ
+βαρβάροις κατὰ τὰ ἔθνη διαλάμψασα, ὕστερον δὲ καὶ εἰς Ἕλληνας
+
Σκύθης δὲ καὶ Ἀνάχαρσις ἦν, καὶ πολλῶν παρ’
+ἅπαντα μέντοι τὰ περὶ φύσεως εἰρημένα παρὰ
+τοῖς ἀρχαίοις λέγεται καὶ παρὰ τοῖς ἔξω τῆς Ἑλλάδος φιλοσοφοῦσι,
+τὰ μὲν παρ’ Ἰνδοῖς ὑπὸ τῶν Βραχμάνων, τὰ δὲ ἐν τῇ Συρίᾳ ὑπὸ τῶν καλουμένων Ἰουδαίων.
τινὲς δὲ μυθικώτερον τῶν Ἰδαίων
+καλουμένων δακτύλων σοφούς τινας πρώτους γενέσθαι λέγουσιν, εἰς
+οὓς ἥ τε τῶν Ἐφεσίων λεγομένων γραμμάτων καὶ ἡ τῶν κατὰ μουσικὴν
+
+
+
εἴς τε δικαιοσύνην θνητῶν γένος ἤγαγεν δείξας
+
ὅρκους καὶ θυσίας ἱλαρὰς καὶ σχήματα Ὀλύμπου.
+
+
+
ἣ πρῶτα μὲν τὰ θεῖα προὐμαντεύσατο
+
χρησμοῖσι
Οὐ μόνης δὲ φιλοσοφίας, ἀλλὰ καὶ πάσης σχεδὸν τέχνης +εὑρεταὶ βάρβαροι.
+Αἰγύπτιοι γοῦν πρῶτοι ἀστρολογίαν εἰς ἀνθρώπους ἐξήνεγκαν,
+οἳ τὴν δἰ ἀστέρων πρόγνωσιν ἐπινενοηκέναι λέγουσιν.
+
Κάδμος δὲ Φοῖνιξ
+ἦν ὁ τῶν γραμμάτων Ἕλλησιν εὑρετής, ὥς φησιν Ἔφορος, ὅθεν καὶ
+Φοινικήια τὰ γράμματα Ἡρόδοτος κεκλῆσθαι γράφει· οἳ δὲ Φοίνικας
+
Μήδειά τε ἡ Αἰήτου ἡ Κολχὶς πρώτη βαφὴν
+
Σκάμων μὲν οὖν ὁ Μιτυληναῖος καὶ
+Θεόφραστος ὁ Ἐρέσιος Κύδιππός τε ὁ Μαντινεύς, ἔτι τε
Εἰ δέ τις τὴν φωνὴν διαβάλλει τὴν βάρβαρον, ἐμοὶ δέ
, φησὶν
+πάντες Ἕλληνες σκυθίζουσιν
. οὗτος ἦν ὁ παρ’
+Ἕλλησι θαυμασθεὶς ὁ φήσας ἐμοὶ περίβλημα χλαῖνα, δεῖπνον γάλα,
+τυρός
. ὁρᾷς φιλοσοφίαν βάρβαρον ἔργα ἐπαγγελλομένην, οὐ λόγους.
ὁ δὲ ἀπόστολος οὕτω
φησὶν καὶ ὑμεῖς διὰ τῆς γλώσσης ἐὰν μὴ
+εὔσημον λόγον δῶτε, πῶς γνωσθήσεται τὸ λαλούμενον; ἔσεσθε γὰρ
+εἰς ἀέρα λαλοῦντες. τοσαῦτα, εἰ τύχοι, γένη φωνῶν εἰσιν ἐν κόσμῳ,
+καὶ οὐδὲν ἄφωνον· ἐὰν οὖν μὴ εἰδῶ τὴν δύναμιν τῆς φωνῆς, ἔσομαι
+τῷ λαλοῦντι βάρβαρος καὶ ὁ λαλῶν ἐμοὶ βάρβαρος.
καὶ ὁ λαλῶν
+γλώσσῃ προσευχέσθω, ἵνα διερμηνεύῃ.
Ναὶ μὴν ὀψέ ποτε εἰς Ἕλληνας ἡ τῶν λόγων παρῆλθε διδασκαλία +τε καὶ γραφή.
+Ἀλκμαίων γοῦν Περίθου Κροτωνιάτης πρῶτος φυσικὸν λόγον
+
ναὶ μὴν ἴαμβον μὲν
+ἐπενόησεν Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος, χωλὸν δὲ ἴαμβον Ἱππῶναξ ὁ Ἐφέσιος,
+καὶ τραγῳδίαν μὲν Θέσπις ὁ Ἀθηναῖος, κωμῳδίαν δὲ Σουσαρίων ὁ
+ἢ αὐτίκα μάλα. φασὶ δὲ καὶ τοὺς κατὰ διατριβὴν λόγους
+καὶ τὰ ῥητορικὰ ἰδιώματα εὑρεῖν καὶ μισθοῦ συνηγορῆσαι πρῶτον
+δικανικὸν λόγου εἰς ἔκδοσιν γραψάμενον Ἀντιφῶντα γραμματικὰ
ἐπιγράψας. ὠνομάσθη
+δὲ γραμματικός, ὡς νῦν ὀνομάζομεν, πρῶτος Πραξιφάνης
+πεντήκοντα
+νομοθετεῖ Λακεδαιμονίοις· Σόλωνος γὰρ τοὺς χρόνους προειρήκαμεν.
Δράκων δὲ ὁ καὶ αὐτὸς νομοθέτης περὶ τὴν τριακοστὴν
+
Ἡ μὲν οὖν Ἑλληνικὴ φιλοσοφία, ὡς μέν τινες, κατὰ περίπτωσιν
+ἐπήβολος τῆς ἀληθείας ἁμῇ γέ πῃ, ἀμυδρῶς δὲ καὶ οὐ πάσης, γίνεται·
+ὡς δὲ ἄλλοι βούλονται, ἐκ τοῦ διαβόλου τὴν κίνησιν ἴσχει. ἔνιοι δὲ
+δυνάμεις τινὰς ὑποβεβηκυίας ἐμπνεῦσαι τὴν πᾶσαν φιλοσοφίαν ὑπειλήφασιν.
+
Ναί φασι γεγράφθαι· πάντες οἱ πρὸ τῆς παρουσίας τοῦ
+κυρίου κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί.
πάντες μὲν οὖν οἱ ἐν λόγῳ, οὗτοι
+ἀπέστειλεν
+ἡ σοφία τοὺς ἑαυτῆς δούλους, συγκαλοῦσα μετὰ ὑψηλοῦ κηρύγματος
+
φιλοσοφία δὲ οὐκ ἀπεστάλη ὑπὸ κυρίου, ἀλλ’
+ἦλθε, φησί, κλαπεῖσα ἢ παρὰ κλέπτου δοθεῖσα, εἴτ’ οὖν δύναμις ἢ
+ἄγγελος μαθών τι τῆς ἀληθείας
Οἶδα πολλοὺς ἀδιαλείπτως ἐπιφυομένους ἡμῖν καὶ τὸ μὴ κωλῦον
+αἴτιον εἶναι
καὶ τὰς ναῦς τοίνυν τῶν Ἑλλήνων μὴ τὸν Ἕκτορα ἐμπρῆσαι λεγόντων.
+καὶ μὴν οὐκ ἀπεῖρξε τὸ πῦρ, καὶ ἴσως συναίτιος· ὁ δὲ διάβολος
+αὐτεξούσιος ὁ αἴτιος
+ αὐτὸς τῆς κλοπῆς, οὐχ ὁ μὴ κωλύσας κύριος. ἀλλ’ οὐδ’ ἐπιβλαβὴς ἡ
+
ἀλλ’ ἀκουσίου τῆς κακίας οὔσης. ὅθεν ὁ
+μὲν κωλύσας αἴτιος, ὁ δὲ μὴ κωλύσας τὴν αἵρεσιν τῆς ψυχῆς κρίνει
+ὣς δὲ καὶ τῆς κακίας ἀκουσίου οὔσης· οὐ γὰρ αἱρεῖταί
+τις κακὸν ᾗ κακόν, τῇ δὲ περὶ αὐτὸ ἡδονῇ συναπαγόμενος,
+πάντες
οὖν οἱ πρὸ κυρίου κλέπται καὶ λῃσταί,
+οὐχ ἁπλῶς πάντες ἄνθρωποι, πάντες δὲ οἱ ψευδοπροφῆται καὶ πάντες
+οἱ μὴ κυρίως ὑπ’ αὐτοῦ ἀποσταλέντες.
Εἶχον δὲ καὶ οἱ ψευδοπροφῆται τὸ κλέμμα, τὸ ὄνομα τὸ προφητικόν,
+ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ διαβόλου
ἐν δὲ τοῖς ψεύδεσι καὶ ἀληθῆ τινα ἔλεγον οἱ
+ψευδοπροφῆται, καὶ τῷ ὄντι οὗτοι ἐν ἐκστάσει προεφήτευον ὡς ἂν
+ὁ ποιμήν, ὁ ἄγγελος τῆς μετανοίας
+τῷ Ἑρμᾷ περὶ τοῦ ψευδοπροφήτου· τινὰ γὰρ ῥήματα ἀληθῆ
+λαλεῖ· ὁ γὰρ διάβολος αὐτὸν πληροῖ τῷ ἑαυτοῦ πνεύματι, εἴ τινα
+
πάντα μὲν οὖν οἰκονομεῖται ἄνωθεν
+εἰς καλόν, ἵνα γνωρισθῇ διὰ τῆς ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία
+τοῦ θεοῦ, κατὰ πρόγνωσιν τῶν αἰώνων ἣν ἐποίησεν ἐν Χριστῷ.
+
ἀλλὰ καὶ αἱ τῶν ἀποστατησάντων βουλαί τε
+καὶ ἐνέργειαι, μερικαὶ οὖσαι, γίνονται μὲν ἐκ φαύλης διαθέσεως, καθάπερ
+καὶ αἱ νόσοι αἱ σωματικαί· κυβερνῶνται δὲ ὑπὸ τῆς καθόλου
+
ἔστιν οὖν κἀν φιλοσοφίᾳ, τῇ κλαπείσῃ καθάπερ ὑπὸ Προμηθέως,
+πῦρ ὀλίγον εἰς φῶς ἐπιτήδειον χρησίμως ζωπυρούμενον, ἴχνος τι
+κλέπται καὶ λῃσταὶ
+οἱ παρ’ Ἕλλησι φιλόσοφοι, καὶ πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας παρὰ πνεῦμα
ἐσχήκασιν. ὡμολόγησε
+δὲ καὶ Ἀριστοτέλης τῇ γραφῇ, κλεπτικὴν σοφίας τὴν σοφιστικὴν
+ἃ καὶ λαλοῦμεν
λέγει
+οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ’ ἐν διδακτοῖς
+
ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν προφητῶν πάντες
φησὶν ἐκ τοῦ
+πληρώματος αὐτοῦ ἐλάβομεν,
δηλονότι τοῦ Χριστοῦ. ὥστε οὐ
+ἡ διδαχὴ ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐμὴ
ὁ κύριος
+λέγει, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με πατρός.
ἐπὶ δὲ τῶν κλεπτόντων
+ὁ δὲ ἀφ’ ἑαυτοῦ
φησὶ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ.
τοιοῦτοι
+δὲ οἱ Ἕλληνες φίλαυτοι καὶ ἀλαζόνες
. σοφοὺς δὲ αὐτοὺς λέγουσα
+ἡ γραφὴ οὐ τοὺς ὄντως σοφοὺς διαβάλλει, ἀλλὰ τοὺς δοκησισόφους.
καὶ τούτων, φησίν, ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ
+τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.
ἐπιφέρει γοῦν ὁ ἀπόστολος·
+ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου;
+πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν γραμματέων τοὺς τοῦ αἰῶνος τούτου ζητητάς,
+οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ θεὸς τὴν
+σοφίαν τοῦ κόσμου;
ἐπ’ ἴσης τῷ μωρὰν ἔδειξε
καὶ οὐκ ἀληθῆ.
+διὰ τὴν
+πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν
ἐρεῖ. ἐπειδὴ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ θεοῦ
.
+τουτέστι διὰ τῶν προφητῶν κατηγγελμένῃ, οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ
+τῆς σοφίας
, τῆς διὰ τῶν προφητῶν λαλούσης, αὐτόν,
δηλονότι
+τὸν θεόν, εὐδόκησεν οὗτος ὁ θεὸς διὰ τοῦ κηρύγματος τῆς μωρίας
,
+τῆς δοκούσης Ἕλλησιν εἶναι μωρίας, σῶσαι τοὺς πιστεύοντας·
+
, φησί, σημεῖα αἰτοῦσι
πρὸς πίστιν, Ελληνες δὲ
+σοφίαν ζητοῦσι,
τοὺς ἀναγκαστικοὺς καλουμένους λόγους καὶ τοὺς
+ἄλλους συλλογισμοὺς δηλονότι, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Ἰησοῦν Χριστὸν
+ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον
διὰ τὸ εἰδότας τὴν προφητείαν
+Ἕλλησι δὲ μωρίαν·
μυθῶδες γὰρ
+ἡγοῦνται οἱ δοκησίσοφοι διά τε ἀνθρώπου υἱὸν θεοῦ λαλεῖν υἱόν τε
+ἔχειν τὸν θεὸν καὶ δὴ καὶ πεπονθέναι τοῦτον· ὅθεν αὐτοὺς ἡ πρόληψις
+αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς
+ Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησι Χριστὸς θεοῦ
μή τι οὖν, ὅπερ καὶ ἄμεινον, ἀποφατικὸν ἡγητέον τὸ οὐχὶ
+ἐμώρανεν ὁ θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου
ἐπ’ ἴσης τῷ οὐκ ἐμώρανεν
,
+ἵνα μὴ ἡ αἰτία τῆς σκληροκαρδίας αὐτοῖς παρὰ τοῦ θεοῦ
+φαίνηται γενομένη. τοῦ μωράναντος τὴν σοφίαν· ἔμπαλιν γὰρ καίτοι
+σοφοὶ ὄντες ἐν μείζονι αἰτίᾳ γεγόνασι μὴ πιστεύσαντες τῷ κηρύγματι·
+ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν
τῇ τῆς καταφρονουμένης κλητοὶ
ὠνομάσθησαν. οὐ
+γάρ ἐστιν ἀδικία παρὰ τῷ θεῷ
. αὐτίκα ἐξ ἑκατέρου γένους οἱ
+λαὸς περιούσιος
. κὰν ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων
+εὕροις ἂν κατὰ λέξιν· οἱ μὲν οὖν ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον
+αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν,
οἱ δὲ μὴ θελήσαντες πείθεσθαι ἑαυτοὺς ἀπέστησαν
+ δηλαδή.
πρὸς τούτους ἡ προφητεία λέγει· κἂν θέλητε καὶ
+εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε,
ἐφ’ ἡμῖν κείμενα
+διελέγχουσα καὶ τὴν αἵρεσιν καὶ τὴν ἐκτροπήν· θεοῦ δὲ
+σοφίαν ἵνα
+ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ θεὸν κτισθέντα
+ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ὁσιότητι τῆς ἀληθείας. διὸ ἀποθέμενοι τὸ
+ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν· μὴ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ. ὁ κλέπτων
+μηκέτι κλεπτέτω, μᾶλλον δὲ κοπιάτω ἐργαζόμενος τὸ ἀγαθόν.
+ἵνα ἔχητε μεταδοῦναι τῷ χρείαν ἔχοντι
καὶ
+λόγος
+σαπρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω,
σαπρὸς λόγος οὗτος
+ὁ ἐξ οἰήσεως, ἀλλ’ εἴ τις ἀγαθὸς πρὸς οἰκοδομὴν τῆς χρείας, ἵνα
+δῷ χάριν τοῖς ἀκούουσιν.
ἀγαθοῦ δ’ ἂν ἀνάκη θεοῦ ἀγαθὸν
+
Ὅτι οὖν μαρτυροῦνται ἀληθῆ τινα δογματίζειν καὶ Ἕλληνες,
+ἔξεστι κἀντεῦθεν σκοπεῖν. ὁ Παῦλος ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων
+ἀναγράφεται δεισιδαιμονεστέρους
+
+
+
+ἀγνώστῳ θεῷ.
ὃν οὖν ἀγνοοῦντες
+ἄν, καίτοι οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου
+ἡμῶν ὑπάρχοντος· ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν, ὡς
+καί τινες τῶν καθ’ ὑμᾶς ποιητῶν εἰρήκασιν·
+τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν.
ἀπέστειλα οὖν διὰ τοῦτό σε εἰς τὰ
+ἔθνη, ἀνοῖξαι
, φησίν, ὀφθαλμοὺς αὐτῶν, τοῦ ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότους
+εἰς φῶς καὶ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπὶ θεόν, τοῦ λαβεῖν
+αὐτοὺς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πίστει τῇ
+
οὗτοι οὖν οἱ ἀνοιγόμενοι τυφλῶν ὀφθαλμοὶ
ἡ δἰ υἱοῦ
+ἐπίγνωσίς ἐστι τοῦ πατρός, ἡ τῆς περιφράσεως τῆς Ἑλληνικῆς κατάληψις,
+τό τε ἀπὸ τῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ ἐπιστρέψαι
τὸ ἀπὸ τῆς
+εἰσὶ γὰρ δή, ὥς φασι
πολλοὺς
+οὗτοι δέ εἰσι κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν οὐκ ἄλλοι ἢ οἱ
+πεφιλοσοφηκότες ὀρθώς. ὧν δὴ κἀγὼ κατά γε τὸ δυνατὸν οὐδὲν
+ἀπέλιπον ἐν τῷ βίῳ, ἀλλὰ παντὶ τρόπῳ προὐθυμήθην γενέσθαι. εἰ
+δὲ ὀρθῶς προὐθυμήθην καί τι ἠνύσαμεν,
ἆρ’ οὐ δοκεῖ σοι πίστεως
+ἐκ τῶν Ἑβραϊκῶν γραφῶν τὴν μετὰ θάνατον ἐλπίδα τοῦ δικαίου
+σαφηνίζειν; κἀν τῷ Δημοδόκῳ, εἰ δὴ τοῦ Πλάτωνος τὸ σύγγραμμα,
+μὴ οὐκ ᾖ τοῦτο φιλοσοφεῖν
λέγει, περὶ τὰς τέχνας κυπτάζοντα
+ζῆν οὐδὲ πολυμαθοῦντα, ἀλλὰ ἄλλο τι, ἐπεὶ ἔγωγε ᾤμην καὶ ὄνειδος
+
ᾔδει γὰρ, οἶμαι, ὡς ἄρα ἤδη πολυμαθίη νόον ἔχειν οὐ διδάσκει
+τούτους
+
φησὶ καὶ ἄλλους τοιούτων τινῶν μαθηματικοὺς καὶ
+
οὐ γὰρ ἐν γεωμετρίᾳ αἰτήματα
+καὶ ὑποθέσεις ἐχούσῃ φιλοσοφία, οὐδ’ ἐν μουσικῇ, στοχαστικῇ
+γε οὔσῃ, οὐδ’ ἐν ἀστρονομίᾳ, φυσικῶν καὶ ῥεόντων καὶ εἰκότων
+βεβυσμένῃ λόγων, ἀλλ’ αὐτοῦ τἀγαθοῦ δὴ ἐπιστήμη καὶ τῆς ἀληθείας,
+ὥσπερ δὲ ἐπὶ τἀγαθόν.
+
Εἴτ’ οὖν κατὰ περίπτωσίν φασιν ἀποφθέγξασθαί τινα τῆς ἀληθοῦς
+φιλοσοφίας τοὺς Ἕλληνας, θείας οἰκονομίας ἡ περίπτωσις (οὐ
+γὰρ ταὐτόματον ἐκθειάσει τις διὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς φιλοτιμίαν), εἴτε
+βλέπομεν
+γὰρ νῦν ὡς δἰ ἐσόπτρου
, κατ’ ἀνάκλασιν ἐπ’ αὐτοῦ ἑαυτοὺς γινώσκοντες
+κἀκ τοῦ ἐν ἡμῖν θείου τὸ ποιητικὸν αἴτιον ὡς οἷόν τε
+εἶδες γάρ
, φησί, τὸν ἀδελφόν σου, εἶδες τὸν θεόν
+
τὸν σωτῆρα οἶμαι θεὸν εἰρῆσθαι ἡμῖν τὰ νῦν· μετὰ δὲ τὴν
+τῆς σαρκὸς ἀπόθεσιν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον
, τότε ἤδη ὁριστικῶς
+τὰ διὰ
+ τῶν διαφανῶν καὶ διαυγῶν σωμάτων.
καλῶς οὖν ὁ Σολομὼν ὁ
+σπείρων
φησὶ δικαιοσύνην ἐργάζεται πίστιν. εἰσὶ δὲ οἱ τὰ ἴδια
+σπείροντες οἳ πλείονα ποιοῦσιν.
καὶ πάλιν· ἐπιμελοῦ τῶν ἐν τῷ
+πεδίῳ χλωρῶν καὶ κερεῖς πόαν, καὶ συνάγαγε χόρτον ὥριμον, ἵνα
+
ὁρᾷς ὅπως καὶ τῆς ἔξωθεν σκέπης τε
+καὶ φυλακῆς φροντιστέον. γνωστῶς δὲ ἐπιγνώσῃ ψυχὰς ποιμνίου
+
ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου
+ποιῶσιν, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος
, τῆς ἀκροβυστίας
+τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλασσούσης
κατὰ τὸν ἀπόστολον
+κρείσσων
φησὶ φίλος ἐγγὺς ἢ ἀδελφὸς
+μακρὰν οἰκῶν·
ὃς δὲ ἐρείδεται ἐπὶ ψεύδεσιν, οὗτος ποιμαίνει ἀνέμους
+
οὐκ οἶμαι φιλοσοφίαν λέγειν τὰ
+νῦν τὸν ἀπέλιπεν γὰρ ὁδοὺς τοῦ ἑαυτοῦ ἀμπελῶνος, τὰς δὲ τροχιὰς τοῦ
+ἰδίου γεωργίου πεπλάνηται.
αὗται δέ εἰσιν αἱ τὴν ἐξ ἀρχῆς ἀπολείπουσαι
+διέρχεται δἰ
+ἐρημίας ἀνύδρου,
τὸν ὄντως ὄντα θεὸν καταλιπών, ἔρημος θεοῦ,
+ ὕδωρ ἄνυδρον ζητῶν, τὴν ἀοίκητον καὶ δίψιον ἐπερχόμενος γῆν, συνάγων χερσὶν ἀκαρπίαν.
καὶ τοῖς ἐνδεέσι φρενῶν παρακελεύομαι
+λέγουσα,
φησὶν ἡ σοφία, τοῖς ἀμφὶ τὰς αἱρέσεις δηλονότι, ἄρτων
+κρυφίων ἡδέως ἅψασθε, καὶ ὕδατος κλοπῆς γλυκεροῦ,
ἄρτον καὶ
+ὕδωρ οὐκ ἐπ’ ἄλλων τινῶν, ἀλλ’ ἢ ἐπὶ τῶν ἄρτῳ καὶ ὕδατι κατὰ
+τὴν προσφορὰν μὴ κατὰ τὸν κανόνα τῆς ἐκκλησίας χρωμένων αἱρέσεων
+ἐμφανῶς ταττούσης τῆς γραφῆς. εἰσὶ γὰρ οἳ καὶ ὕδωρ ψιλὸν
+ἀλλὰ ἀποπήδησον, μὴ χρονίσῃς ἐν τῷ τόπῳ αὐτῆς.
+οὕτω γὰρ διαβήσῃ ὕδωρ ἀλλότριον
, τὸ βάπτισμα τὸ
+καὶ ὑπερβήσῃ
+ποταμὸν ἀλλότριον
τὸν παραφέροντα καὶ κατασύροντα εἰς θάλασσαν,
+εἰς ἣν ἐκδίδοται ὁ παρεκτραπεὶς ἐκ τῆς κατ’ ἀλήθειαν ἑδραιότητος.
+συνεκρυεὶς αὗθις εἰς τὰ ἐθνικὰ καὶ ἄτακτα τοὺ βίου κύματα.
Ὡς δὲ οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι οἱ καθέλκοντες τὴν ναῦν οὐ
+πολλὰ αἴτια λέγοιντ’ ἄν, ἀλλ’ ἐκ πολλῶν αἴτιον ἕν (οὐκ ἔστι γὰρ
+αἴτιος ἕκαστος τοῦ καθέλκεσθαι τὴν ναῦν, ἀλλὰ σὺν τοῖς ἄλλοις),
+οὕτω καὶ ἡ φιλοσοφία πρὸς κατάληψιν τῆς ἀληθείας, ζήτησις οὖσα
+ἀληθείας, συλλαμβάνεται, οὐκ αἰτία οὖσα καταλήψεως, σὺν δὲ τοῖς
+
τοῦτόν φαμεν τὸν τρόπον μιᾶς καὶ
+τῆς αὐτῆς δραχμῆς τῷ μὲν ναυκλήρῳ δοθείσης λέγεσθαι ναῦλον, τῷ
+δὲ τελώνῃ τέλος καὶ ἐνοίκιον μὲν τῶ σταθμούχῳ, μισθὸν δὲ τῷ
+διδασκάλῳ καὶ τῶ πιπράσκοντι ἀρραβῶνα. ἑκάστη δὲ εἴτε ἀρετὴ
+εἴτε καὶ ἀλήθεια συνωνύμως καλουμένη μόνου τοῦ καθ’ ἑαυτὴν ἀποτελέσματός
+θεοδίδακτοι
+γὰρ ἡμεῖς, ἱερὰ ὄντως, γράμματα παρὰ τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ παιδευόμενοι·
+ἔνθεν οὐδ’ ὡσαύτως κινοῦσι τὰς ψυχάς, ἀλλὰ διαφόρῳ διδασκαλίᾳ.
εἰ δὲ καὶ διαστέλλεσθαι ἡμᾶς διὰ τοὺς φιλεγκλήμονας δεήσει,
+συναίτιον δυνάμει
τὸν περὶ θεοῦ διὰ πίστεως παρειλήφαμεν
+
αὐτοτελὴς μὲν οὖν καὶ ἀπροσδεὴς ἡ
+κατὰ τὸν σωτῆρα διδασκαλία, δύναμις
οὖσα καὶ σοφία τοῦ θεοῦ,
+προσιοῦσα δὲ φιλοσοφία ἡ Ἑλληνικὴ οὐ δυνατωτέραν ποιεῖ τὴν ἀλήθειαν,
+ἀλλ’ ἀδύνατον παρέχουσα τὴν κατ’ αὐτῆς σοφιστικὴν ἐπιχείρησιν
+
+
+
δείπνου δὲ λήγοντος γλυκὺ τρωγάλιον
+πανουργότερος
+ἔσται ἄκακος συνίων, ὁ δὲ σοφὸς δέξεται γνῶσιν.
καὶ
+ὁ μὲν ἀφ’ ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ,
φησὶν ὁ
+κύριος, ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτὸν ἀληθής ἐστι
+
ἔμπαλιν οὖν ἀδικεῖ ὁ σφετερισάμενος
+τὰ βαρβάρων καὶ ὡς ἴδια αὐχῶν, τὴν ἑαυτοῦ δόξαν αὔξων καὶ ψευδόμενος
+τὴν ἀλήθειαν. οὗτος κλέπτης
ὑπὸ τῆς γραφῆς εἴρηται.
+φησὶ γοῦν· υἱέ, μὴ γίνου ψεύστης· ὁδηγεῖ γὰρ τὸ ψεῦσμα πρὸς τὴν
+
ἤδη δὲ ὁ κλέπτης ὅπερ ὑφελόμενος ἔχει ἀληθῶς κἂν
+χρυσίον ᾖ
Καὶ περὶ μὲν τοῦ παρ’ Ἑβραίων τὰ τῶν φιλοσόφων
+ἐσκευωρῆσθαι δόγματα μικρὸν ὕστερον διαληψόμεθα, πρότερον δέ,
+ὅπερ ἀκόλουθον ἦν, περὶ τῶν κατὰ Μωυσέα χρόνων ἤδη λεκτέον, δἰ
+ὧν δειχθήσεται ἀναμφηρίστως πάσης σοφίας ἀρχαιοτάτη ἡ κατὰ
+κατέσκαψε δὲ τὴν Ἀουαρίαν Ἄμωσις κατὰ τὸν Ἀργεῖον
+γενόμενος Ἴναχον, ὡς ἐν τοῖς Χρόνοις ἀνέγραφεν ὁ Μενδήσιος Πτολεμαῖος.
+
παλαίτατα δὲ τῶν Ἑλληνικῶν τὰ Ἀργολικά,
+τὰ ἀπὸ Ἰνάχου λέγω, ὡς Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασσεὺς ἐν τοῖς Χρόνοις
+ πατέρα θνητῶν ἀνθρώπων
.
ἐντεῦθεν ὁ Πλάτων ἐν Τιμαίῳ κατακολουθήσας
+Ἀκουσιλάῳ γράφει· καί ποτε προαγαγεῖν βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ τῶν
+ἀρχαίων εἰς λόγους τῶν τῇδε τῇ πόλει τὰ ἀρχαιότατα λέγειν ἐπιχειρεῖ,
+περὶ Φορωνέως τε τοῦ πρώτου λεχθέντος καὶ Νιόβης, καὶ
+
κατὰ δὲ Φόρβαντα Ἀκταῖος, ἀφ’ οὗ
+Ἀκταία ἡ Ἀττική. κατὰ δὲ Τριόπαν Προμηθεὺς καὶ Ἄτλας καὶ
+Ἐπιμηθεὺς καὶ ὁ διφυὴς Κέκροψ καὶ Ἰώ. κατὰ δὲ Κρότωπον ἡ
+
ὃν
+πρῶτον
, φησὶν Ὅμηρος, τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς,
ἥ τε
+
κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος
+τῆς Ἀγαμέμνονος βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ Θησέως
+βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῷ πρώτῳ ἔτει, θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέρᾳ
+
+
+φησὶν ὁ τὴν μικρὰν Ἰλιάδα πεποιηκώς,
+
νὺξ μὲν ἔην,
+
+
+
μεσάτα, λαμπρὰ δὲ ἐπέτελλε σελάνα·
+ὁ Ἡρακλέους
+ζηλωτὴς ὢν πρεσβύτερός ἐστι τῶν Τρωϊκῶν μιᾷ γενεᾷ. τοῦ γοῦν
+Τληπολέμου, ὃς ἦν υἱὸς Ἡρακλέους, Ὅμηρος μέμνηται ἐπὶ Ἴλιον
+στρατεύσαντος.
Προτερεῖν ἄρα Μωυσῆς ἀποδείκνυται τῆς μὲν Διονύσου ἀποθεώσεως
+ἔτη ἑξακόσια τέσσαρα, εἴ γε τῆς Περσέως βασιλείας τῷ
+τριακοστῷ δευτέρῳ ἔτει
+
Ζηνὶ δ’ ἄρα Ἀτλαντὶς Μαίη τέκε κύδιμον Ἑρμῆν,
+
κήρυκ’ ἀθανάτων, ἱερὸν λέχος εἰσαναβᾶσα·
+
Καδμείη δ’ ἄρα οἱ Σεμέλη τέκε φαίδιμον υἱόν,
+
μιχθεῖσ’ ἐν φιλότητι, Διώνυσον πολυγηθῆ.
+
Κάδμος μὲν ὁ Σεμέλης πατὴρ ἐπὶ Λυγκέως εἰς Θήβας ἔρχεται καὶ
+τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων εὑρετὴς γίνεται, Τριόπας δὲ συγχρονεῖ
+Ἴσιδι ἑβδόμῃ γενεᾷ ἀπὸ Ἰνάχου (Ἶσιν δὲ τὴν καὶ Ἰώ φασιν διὰ τὸ
+ἰέναι αὐτὴν διὰ πάσης τῆς γῆς πλανωμένην), ταύτην δὲ Ἴστρος ἐν
+
Ἆπις δὲ τρίτος ἐστὶν ἀπὸ Ἰνάχου. ναὶ μὴν ἡ
+Λητὼ κατὰ Τιτυὸν γίνεται,
+
+
+
Λητὼ γὰρ ἥλκησε, Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν,
+ἐν χρόνῳ δὲ γένετ’ Ἀπόλλων,
καὶ οὐδὲν θαυμαστόν,
+ὅπου γε καὶ Ἀδμήτῳ θητεύων εὑρίσκεται σὺν καὶ Ἡρακλεῖ μέγαν
+
. Ζῆθος δὲ καὶ Ἀμφίων οἱ μουσικῆς εὑρεταὶ περὶ τὴν
+
Καὶ οὔτι γε μόνος οὗτος, ἀλλὰ καὶ ἡ Σίβυλλα Ὀρφέως παλαιοτέρα·
+λέγονται γὰρ καὶ περὶ τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς καὶ περὶ τῶν
+χρησμῶν τῶν καταπεφημισμένων ἐκείνης εἶναι λόγοι πλείους, Φρυγίαν
+τε οὖσαν κεκλῆσθαι Ἄρτεμιν καὶ ταύτην παραγενομένην εἰς
+Δελφοὺς ᾆσαι·
+
+
+
+
ὦ Δελφοί, θεράποντες ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος,
+
ἦλθον ἐγὼ χρήσουσα Διὸς νόον αἰγιόχοιο,
+
αὐτοκασιγνήτῳ κεχολωμένη Ἀπόλλωνι.
+
Ἄξιον δὴ ἐνταῦθα γενομένους διερευνῆσαι καὶ τῶν ἄλλων τῶν +μετὰ Μωσέα παρὰ τοῖς Ἑβραίοις προφητῶν τοὺς χρόνους.
+Μετὰ τὴν Μωυσέως τοῦ βίου τελευτὴν διαδέχεται τὴν ἡγεμονίαν
+ τοῦ λαοῦ Ἰησοῦς πολεμῶν μὲν ἔτη † ξε΄, ἐν δὲ τῇ γῇ τῇ ἀγαθῇ ἄλλα
+
τελευτήσαντος δὲ Ἀὼδ ἁμαρτήσαντες αὖθις παρεδόθησαν
+βασιλεῖ Χαναὰν Ἰαβεὶμ ἔτεσιν εἴκοσι· ἐπὶ τούτου προφητεύει
+Δεββώρα γυνὴ Λαβιδὼθ ἐκ φυλῆς Ἐφραΐμ, καὶ ἦν ἀρχιερεὺς Ὀζιοῦς
+
μετανοησάντων δὲ αὐτῶν ἡγεῖται Ἰεφθαὲ ὁ Γαλααδίτης ἐκ
+φυλῆς Μανασσῆ καὶ ἦρξεν ἔτη ἕξ, μεθ’ ὃν ἦρξεν Ἀβατθὰν ὁ ἐκ
+Βηθλεὲμ φυλῆς Ἰούδα ἔτη ἑπτά, ἔπειτα Ἑβρὼν ὁ Ζαβουλωνίτης ἔτη
+ὀκτώ, ἔπειτα Ἐγλὼμ Ἐφραῒμ ἔτη ὀκτώ. ἔνιοι δὲ τοῖς τοῦ Ἀβατθὰν
+
ἐτελεύτα δὲ Σαμουὴλ δυοῖν ἐτῶν πρότερος τοῦ Σαοὺλ
+ἐπὶ ἀρχιερέως Ἀβιμέλεχ. οὗτος τὸν Σαοὺλ εἰς βασιλέα ἔχρισεν, ὃς
+πρῶτος ἐβασίλευσεν ἐπὶ Ἰσραὴλ μετὰ τοὺς κριτάς, ὧν ὁ πᾶς ἀριθμὸς
+ἕως τοῦ Σαμουὴλ γίνεται ἔτη τετρακόσια ἑξήκοντα τρία μῆνες ἑπτά.
+
καὶ μετὰ ταῦτα ἐβασίλευσε Σολομὼν υἱὸς Δαβὶδ ἔτη τεσσαράκοντα. διαμένει
+
ἀκριβέστερον δὲ ἡ καθ’ ἡμᾶς χρονογραφία πρόεισιν, εἰ
+τοῖς πεντακοσίοις εἴκοσι καὶ τρισὶ καὶ μησὶν ἑπτὰ μέχρι τῆς Δαβὶδ
+τελευτῆς προσθείη τις τά τε τοῦ Μωυσέως ἑκατὸν εἴκοσι ἔτη τά τε
+τοῦ Σολομῶνος τεσσαράκοντα· συνάξει γὰρ τὰ πάντα ἐπὶ τὴν Σολομῶνος
+
μετὰ τοῦτον βασιλεύει Ἀβιοὺμ εἴκοσι
+τρία, καὶ ὁμοίως ὁ τούτου υἱὸς Ἄσα μά· οὗτος ἐπὶ γήρως ἐποδάγρησε,
+
μετὰ τοῦτον
Ἀπὸ δὲ τῶν Τρωϊκῶν ἐπὶ τὴν Ὁμήρου γένεσιν κατὰ μὲν Φιλόχορον
+ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ἔτη γίνεται ὕστερον τῆς Ἰωνικῆς ἀποικίας·
+
Μετὰ δὲ τὸν Ἰωὰν διαδέχεται τὴν βασιλείαν Ἀμασίας ὁ υἱὸς
+αὐτοῦ ἔτη τριάκοντα ἐννέα, τοῦτον Ὀζίας ὁμοίως ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἐπὶ
+
τοῦτον διαδέχεται ὁ υἱὸς
+αὐτοῦ Ἄχαζ ἐπὶ ἔτη ἑκκαίδεκα· ἐπὶ τούτου πεντεκαιδεκάτῳ ἔτει ὁ
+Ἰσραὴλ εἰς Βαβυλῶνα ἀπήχθη Σαλμανασάρ τε ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων
+
μετὰ δὲ Ἐζεκίαν ὁ υἱὸς
+αὐτοῦ Μανασσῆς βασιλεύει ἔτη πεντήκοντα πέντε, ἔπειτα ὁ τούτου
+υἱὸς Ἀμὼς ἔτη δύο, μεθ’ ὃν Ἰωσίας ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ νομικώτατος ἔτη
+τριάκοντα καὶ ἕν. οὗτος ἐπέθηκε τὰ κῶλα τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὰ
+
Ἰωσίαν διαδέχεται
+Ἰεχωνίας,
Ἐν δὲ τῷ δωδεκάτῳ ἔτει τῆς Σεδεκίου βασιλείας Ναβουχοδονόσορ
+πρὸ τῆς Περσῶν
μετὰ δὲ Ἀγγαῖον καὶ Ζαχαρίαν
+Νεεμίας ὁ ἀρχιοινοχόος Ἀρταξέρξου, υἱὸς δὲ Ἀχηλὶ τοῦ Ἰσραηλίτου,
+
ἐνταῦθα Ζοροβάβελ σοφίᾳ νικήσας τοὺς ἀνταγωνιστὰς τυγχάνει παρὰ
+Δαρείου ὠνησάμενος ἀνανέωσιν Ἱερουσαλὴμ καὶ μετὰ Ἔσδρα εἰς τὴν
+
Πεπλήρωται τοίνυν ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας τῆς ἐπὶ Ἱερεμίου τοῦ
+προφήτου εἰς Βαβυλῶνα γενομένης τὰ ὑπὸ Δανιὴλ τοῦ προφήτου
+ἑβδομήκοντα ἑβδομάδες συνετμήθησαν ἐπὶ
+τὸν λαόν σου καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν τοῦ συντελεσθῆναι ἁμαρτίαν,
+καὶ τοῦ σφραγίσαι ἁμαρτίας καὶ τοῦ ἀπαλεῖψαι τὰς ἀδικίας,
+καὶ τοῦ ἐξιλάσασθαι καὶ τοῦ ἀγαγεῖν δικαιοσύνην αἰώνιον, καὶ τοῦ
+
Ὅτι μὲν οὖν ἐν ἑπτὰ ἑβδομάσιν ᾠκοδομήθη ὁ ναός, τοῦτο φανερόν
+ἐστι· καὶ γὰρ ἐν τῷ Ἔσδρᾳ γέγραπται, καὶ οὕτως ἐγένετο χριστὸς
+βασιλεὺς Ἰουδαίων ἡγούμενος πληρουμένων τῶν ἑπτὰ ἑβδομάδων ἐν
+Ἱερουσαλήμ, καὶ ἐν ταῖς ἑξήκοντα δύο ἑβδομάσιν ἡσύχασεν ἅπασα ἡ
+ἅγιος τῶν ἁγίων,
ἐλθὼν καὶ πληρώσας τὴν ὅρασιν καὶ τὸν προφήτην
+ἐχρίσθη τὴν σάρκα τῷ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ πνεύματι ἐν ταύταις
+ταῖς ἑξήκοντα δύο ἑβδομάσι,
καθὼς εἶπεν ὁ προφήτης. καὶ
+ἐν τῇ μιᾷ ἑβδομάδι,
ἧς ἑβδομάδος τὸ ἥμισυ κατέσχεν Νέρων βασιλεύων
+καὶ ἐν τῇ ἁγίᾳ πόλει Ἱερουσαλὴμ ἔστησεν τὸ βδέλυγμα,
καὶ
+ἐν τῷ ἡμίσει τῆς ἑβδομάδος
ἀνῃρέθη καὶ αὐτὸς καὶ Ὄθων καὶ
+Γάλβας καὶ Οὐιτέλλιος, Οὐεσπεσιανὸς δὲ ἐκράτησε καὶ καθεῖλεν τὴν
+Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸ ἅγιον ἠρήμωσεν. καὶ ὡς ταῦθ’ οὕτως ἔχει, τῷ
+γε συνιέναι δυναμένῳ δῆλον καθ’ ἃ καὶ ὁ προφήτης εἴρηκεν.
Τοῦ ἑνδεκάτου τοίνυν ἔτους πληρουμένου κατὰ τὴν ἀρχὴν τοῦ
+ἑπομένου βασιλεύοντος Ἰωακεὶμ ἡ αἰχμαλωσία εἰς Βαβυλῶνα γίνεται
+ὑπὸ βασιλέως Ναβουχοδονόσορ τῷ ἑβδόμῳ ἔτει βασιλεύοντος αὐτοῦ
+Ἀσσυρίων, Αἰγυπτίων δὲ
Συνάγονται οὖν καὶ τῶν Περσῶν οἱ χρόνοι οὕτως· Κῦρος ἔτη
+τριάκοντα, Καμβύσης δεκαεννέα, Δαρεῖος ἓξ καὶ τεσσαράκοντα, Ξέρξης
+ἓξ καὶ εἴκοσι, Ἀρταξέρξης ἓν καὶ τεσσαράκοντα, Δαρεῖος ὀκτώ,
+
ἐπὶ πᾶσιν ἡ Κλεοπάτρα ἐβασίλευσεν ἔτη δύο καὶ εἴκοσι, μεθ’
+
ὅθεν ἀναμφιλέκτως τῆς
+τῶν προειρημένων προφητῶν ἡλικίας σὺν καὶ τοῖς ἑπτὰ λεγομένοις
+σοφοῖς προγενεστέρα ἂν εἴη ἡ ὀλυμπιὰς ἡ πρώτη, ἣ καὶ ὑστέρα τῶν
+
Ναὶ μὴν Ὀνομάκριτος ὁ Ἀθηναῖος, οὗ τὰ εἰς Ὀρφέα φερόμενα
+ποιήματα λέγεται εἷναι, κατὰ τὴν τῶν Πεισιστρατιδῶν ἀρχὴν περὶ
+τὴν πεντηκοστὴν ὀλυμπιάδα εὑρίσκεται, Ὀρφεὺς δὲ, ὁ συμπλεύσας
+
Καὶ ταῦτα μὲν προήχθημεν εἰπεῖν, ὅτι μάλιστα ἐν τοῖς πάνυ
+παλαιοῖς τοὺς τοῦ Κύκλου ποιητὰς τιθέασιν. ἤδη δὲ καὶ παρ’ Ἕλλησι χρησμολόγοι συχνοὶ γεγονέναι φέρονται, ὡς οἱ Βάκιδες (ὃ μὲν
+
φασὶ δὲ τὴν Μόψου καλουμένην
+Μαντικὴν συντάξαι τὸν Κυρηναῖον Βάττον, Δωρόθεός τε ἐν
+τῷ πρώτῳ πανδέκτῃ ἀλκυόνος καὶ κορώνης ἐπακοῦσαι τὸν Μόψον
+ἔστι γάρ μοι
, φησὶν ἐν τῷ Θεάγει,
+ἐκ παιδὸς ἀρξάμενον θείᾳ μοίρᾳ παραγινόμενον δαιμόνιον σημεῖον,
+τοῦτο δέ ἐστι φωνή, ἣ ὅταν γένηται, ἐπίσχει τοῦτο ὃ μέλλω πράττειν,
+
Ἐξήκεστός τε ὁ Φωκέων τύραννος
+δύο δακτυλίους φορῶν γεγοητευμένους τῷ ψόφῳ τῷ πρὸς ἀλλήλους
+διῃσθάνετο τοὺς καιροὺς τῶν πράξεων, ἀπέθανεν δὲ ὅμως δολοφονηθείς,
+καίτοι προσημήναντος τοῦ ψόφου, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Φωκέων πολιτείᾳ.
ἀλλὰ καὶ τῶν παρ’ Αἰγυπτίοις ἀνθρώπων
+ποτέ, γενομένων δὲ ἀνθρωπίνῃ δόξῃ θεῶν, Ἑρμῆς τε ὁ Θηβαῖος καὶ
+Ἀσκληπιὸς ὁ Μεμφίτης, Τειρεσίας τε αὖ καὶ Μαντὼ ἐν Θήβαις, ὥς
+φησιν Εὐριπίδης, Ἕλενος ἤδη καὶ Λαοκόων καὶ Οἰνώνη Κεβρῆνος ἐν
+
Θεόπομπος δὲ καὶ Ἔφορος καὶ Τίμαιος Ὀρθαγόραν τινὰ
+μάντιν ἀναγράφουσι, καθάπερ ὁ Σάμιος Πυθοκλῆς ἐν τετάρτῳ Ἰταλικῶν
+κλέπται πάντες καὶ
+λῃσταί,
ὥς φησιν ἡ γραφή, τὰ πλεῖστα ἐκ παρατηρήσεως καὶ ἐξ
+εἰκότων προειρηκότες, καθάπερ οἱ φυσιογνωμονοῦντες ἰατροί τε καὶ
+μάντεις, οἳ δὲ καὶ ὑπὸ δαιμόνων κινηθέντες ἢ ὑδάτων καὶ θυμιαμάτων
+
γίνονται δὲ οἱ πάντες προφῆται πέντε καὶ
+τριάκοντα. γυναικῶν δὲ (καὶ γὰρ καὶ αὗται προεφήτευον) Σάρρα τε
+
Ἄνωθεν οὖν ἀπὸ Μωυσέως συναγάγωμεν τὴν καθ’ Ἕλληνας
+χρονογραφίαν· ἀπὸ τῆς Μωυσέως γενέσεως ἐπὶ τὴν ἐξ Αἰγύπτου
+τῶν Ἰουδαίων ἔξοδον ἔτη ὀγδοήκοντα καὶ τὰ μέχρι τῆς τελευτῆς
+αὐτοῦ ἄλλα τεσσαράκοντα γίνεται ἡ ἔξοδος κατὰ Ἴναχον πρὸ τῆς
+Σωθιακῆς περιόδου ἐξελθόντος ἀπ’ Αἰγύπτου Μωυσέως ἔτεσι πρότερον
+
ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ τὴν
+Περσέως στρατείαν, ὅτε καὶ Γλαῦκος ἐπὶ Μελικέρτῃ τὰ Ἴσθμια ἔθηκεν,
+ἔτη πεντεκαίδεκα. ἀπὸ δὲ Περσέως στρατείας ἐπὶ Ἰλίου κτίσιν ἔτη
+τριάκοντα τέσσαρα. ἐντεῦθεν ἐπὶ τὸν ἔκπλουν τῆς Ἀργοῦς ἔτη
+
Ἐρατοσθένης δὲ τοὺς χρόνους ὧδε ἀναγράφει· ἀπὸ μὲν Τροίας
+ἁλώσεως ἐπὶ Ἡρακλειδῶν κάθοδον ἔτη ὀγδοήκοντα· ἐντεῦθεν δὲ ἐπὶ
+τὴν Ἰωνίας κτίσιν ἔτη ἑξήκοντα· τὰ δὲ τούτοις ἑξῆς ἐπὶ μὲν τὴν
+
Πάλιν ἀπὸ τῆς πρώτης ὀλυμπιάδος ἔνιοί φασιν ἐπὶ Ῥώμης κτίσιν
+συνάγεσθαι ἔτη εἴκοσι τέσσαρα. ἐντεῦθεν ἐπὶ τὴν βασιλέων ἀναίρεσιν.
+ἐπὶ ἔτη διακόσια τεσσαράκοντα τρία, ἀπὸ
+ δὲ τῆς βασιλέων ἀναιρέσεως ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτὴν ἔτη ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ἕξ.
ἐντεῦθεν ἐπὶ τὴν Αὐγούστου νίκην, ὅτε Ἀντώνιος
+ἀπέσφαξεν ἑαυτὸν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, ἔτη διακόσια ἐνενήκοντα τέσσαρα,
+
Εἰσὶ δὲ οἵ ἀπὸ Κέκροπος μὲν ἐπὶ Ἀλέξανδρον τὸν Μακεδόνα
+ συνάγουσιν ἔτη χίλια † ὀκτακόσια εἴκοσι ὀκτώ, ἀπὸ δὲ Δημοφῶντος τέσσαρα, ὡς δὲ
+Δοῦρις ἀπὸ Τροίας ἁλώσεως ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρου εἰς Ἀσίαν διάβασιν
+
Μετὰ δὲ τὰ Ἑλληνικὰ καὶ ἀπὸ τῶν κατὰ τοὺς
Δημήτριος δέ φησιν ἐν τῷ Περὶ τῶν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ βασιλέων
+τὴν Ἰούδα φυλὴν καὶ Βενιαμεὶν καὶ Λευὶ μὴ αἰχμαλωτισθῆναι ὑπὸ
+τοῦ Σεναχηρείμ, ἀλλ’ εἶναι ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας ταύτης εἰς τὴν
+ἐσχάτην, ἥν ἐποιήσατο Ναβουχοδονόσορ ἐξ Ἱεροσολύμων, ἔτη ἑκατὸν
+
Φίλων δὲ καὶ αὐτὸς ἀνέγραψε τοὺς βασιλεῖς τοὺς Ἰουδαίων διαφώνως
+διςχίλια πεντακόσια
+ὀγδοήκοντα. ἀπὸ δὲ τοῦ χρόνου τούτου ἄχρι τῶν ἐν Ῥώμῃ ὑπάτων
+Γναίου Δομετίου καὶ Ἀσινίου συναθροίζεται ἔτη ἔτη ἑκατὸν εἴκοσι.
Ἔφορος δὲ καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ἱστορικῶν καὶ ἔθνη καὶ γλώσσας
+πέντε καὶ ἑβδομήκοντα λέγουσιν εἶναι, ἐπακούσαντες τῆς φωνῆς
+Μωυσέως λεγούσης· ἦσαν δὲ πᾶσαι αἱ ψυχαὶ ἐξ Ἰακὼβ πέντε καὶ
+
φαίνονται δὲ εἶναι καὶ
+κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον αἱ γενικαὶ διάλεκτοι δύο καὶ ἑβδομήκοντα ὡς
+αἱ ἡμέτεραι παραδιδόασι γραφαί, αἱ δὲ ἄλλαι αἱ πολλαὶ ἐπὶ κοινωνίᾳ
+
ὁ Πλάτων δὲ καὶ τοῖς θεοῖς διάλεκτον
+ἀπονέμει τινά, μάλιστα μὲν ἀπὸ μικρόν τι
+παρακλίνοντας
.
Οὐδὲν δὲ οἶμαι ἐπὶ τούτοις χεῖρον καὶ τοὺς κρόνους τῶν Ῥωμαϊκῶν
+βασιλέων παραθέσθαι εἰς ἐπίδειξιν τῆς τοῦ σωτῆρος γενέσεως·
+
Ἐγεννήθη δὲ ὁ κύριος ἔτει δὲ πεντεκαιδεκάτῳ ἐπὶ Τιβερίου Καίσαρος ἐγένετο ῥῆμα κυρίου
+ἐπὶ Ἰωάννην τὸν Ζαχαρίου υἱόν.
καὶ πάλιν ἐν τῷ αὐτῷ· ἦν δὲ
+
καὶ ὅτι ἐνιαυτὸν
+μόνον ἔδει αὐτὸν κηρῦξαι, καὶ τοῦτο γέγραπται οὕτως· ἐνιαυτὸν
+δεκτὸν κυρίου κηρῦξαι ἀπέστειλέν με.
τοῦτο καὶ ὁ προφήτης εἶπεν
+
Οἱ δὲ ἀπὸ
Ἔτι δὲ κἀκεῖνα τῇ χρονογραφίᾳ προσαποδοτέον, τὰς ἡμέρας
+λέγω, ἃς αἰνίττεται Δανιὴλ ἀπὸ τῆς ἐρημώσεως Ἱερουσαλήμ, τὸ ἥμισυ τῆς ἑβδομάδος,
+ἕως πότε ἡ ὅρασις στήσεται, ἡ θυσία ἡ ἀρθεῖσα
+
αὗται οὖν αἱ βτ΄ ἡμέραι γίνονται
+ἔτη ς΄, μῆνες δ΄, ὧν τὸ ἥμισυ κατέσχε Νέρων βασιλεύων, καὶ ἐγένετο
+ἥμισυ ἑβδομάδος· μακάριος ὁ φθάσας εἰς
+ ἡμέρας ατλε΄.
μέχρι γὰρ τούτων τῶν ἡμερῶν ὁ πόλεμος ἦν, μετὰ δὲ ταῦτα ἐπαύσατο.
δείκνυται δὲ καὶ οὗτος ὁ ἀριθμὸς ἐκ τοῦ ὑποτεταγμένου
+κεφαλαίου ἔχοντος ὧδε· καὶ ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεως
+τοῦ ἐνδελεχισμοῦ καὶ δοθῆναι βδέλυγμα ἐρημώσεως ἡμέρας ασς΄,
+
Φλαύιος δὲ Ἰώσηπος ὁ Ἰουδαῖος ὁ τὰς Ἰουδαϊκὰς συντάξας ἱστορίας
+καταγαγὼν τοὺς χρόνους φησὶν ἀπὸ Μωυσέως ἕως Δαβὶδ ἔτη γίγνεσθαι
+γίνονται γάρ,
φησίν, ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαβὶδ
+
τρία διαστήματα μυστικὰ ἓς ἑβδομάσι τελειούμενα.
Καὶ τὰ μὲν περὶ τῶν χρόνων διαφόρως πολλοῖς ἱστορηθέντα
+καὶ πρὸς ἡμῶν ἐκτεθέντα ὧδε ἐχέτω, ἑρμηνευθῆναι δὲ τὰς
+γραφὰς τάς τε τοῦ νόμου καὶ τὰς προφητικὰς ἐκ τῆς τῶν Ἑβραίων
+διαλέκτου εἰς τὴν Ἑλλάδα γλῶττάν φασιν ἐπὶ βασιλέως Πτολεμαίου
+τοῦ Λάγου καὶ τὰ περὶ τὴν ἑρμηνείαν ἀκριβῶς πραγματευσαμένου· ἔτι
+γὰρ Μακεδόνων τὴν Ἀσίαν κατεχόντων φιλοτιμούμενος ὁ βασιλεὺς
+τὴν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ πρὸς
οἳ δὲ ἅτε
+ἔτι ὑπακούοντες Μακεδόσι τῶν παρὰ σφίσιν εὐδοκιμωτάτων περὶ
+τὰς γραφὰς ἐμπείρους καὶ τῆς Ἑλληνικῆς διαλέκτου εἰδήμονας ἑβδομήκοντα
+πρεσβυτέρους ἐκλεξάμενοι ἀπέστειλαν αὐτῷ μετὰ καὶ τῶν
+
Ἀριστόβουλος δὲ ἐν τῷ πρώτῳ τῶν πρὸς τὸν Φιλομήτορα κατὰ
+κατηκολούθηκε δὲ καὶ ὁ Πλάτων τῇ καθ’ ἡμᾶς
+καὶ Περσῶν ἐπικρατήσεως, τά τε κατὰ τὴν ἐξ Αἰγύπτου
+ἐξαγωγὴν τῶν Ἑβραίων τῶν ἡμετέρων πολιτῶν καὶ ἡ τῶν γεγονότων
+ἁπάντων αὐτοῖς ἐπιφάνεια καὶ κράτησις τῆς χώρας καὶ τῆς
+τί γάρ ἐστι Πλάτων ἢ Μωυσῆς ἀττικίζων;
οὗτος ὁ Μωυσῆς θεολόγος
+
Μωυσῆς
ἐνταῦθα ἡ θυγάτηρ τοῦ βασιλέως,
+συχνῷ χρόνῳ μὴ κυΐσκουσα, τέκνων δὲ ἐπιθυμοῦσα, ἐκείνης ἀφικνεῖται
+τῆς ἡμέρας ἐπὶ τὸν ποταμὸν λουτροῖς καὶ περιρραντηρίοις
+χρησομένη, ἐπακούσασα δὲ κλαυθμυριζομένου τοὺ παιδὸς κελεύει προσενεχθῆναι
+
δῆλον οὖν ὡς ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ
+περιτμηθέντι τῷ παιδίῳ οἱ γονεῖς ἔθεντο ὄνομά τι, ἐκαλεῖτο δὲ
+Ἰωακείμ. ἔσχεν δὲ καὶ τρίτον ὄνομα ἐν οὐρανῷ μετὰ τὴν ἀνάληψιν,
+πᾶσαν σοφίαν Αἰγυπτίων πεπαιδεῦσθαι
φέρεται.
+
φασὶ δὲ οἱ μύσται λόγῳ μόνῳ ἀνελεῖν τὸν Αἰγύπτιον,
+ὥσπερ ἀμέλει ὕστερον Πέτρος ἐν ταῖς Πράξεσι φέρεται τοὺς νοσφισαμένους
+τῆς
Περὶ δὲ τῆς ἀνατροφῆς τοῦ Μωυσέως συνᾴσεται ἡμῖν καὶ ὁ
+Ἐζεκίηλος ὁ τῶν Ἰουδαϊκῶν τραγῳδιῶν ποιητὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
+δράματι Ἐξαγωγή
γράφων ὧδε ἐκ προσώπου Μωυσέως·
+
+
ἰδὼν γὰρ ἡμῶν γένναν ἅλις ηὐξημένην
+
δόλον καθ’ ἡμῶν πολὺν ἐμηχανήσατο
+
βασιλεὺς Φαραώ, τοὺς μὲν ἐν πλινθεύμασιν
+
οἰκοδομίαις τε βαρέσιν αἰκίζων βροτούς,
+
πόλεις τ ἐπύργου, σφῶν ἕκητι δυσμόρων·
+
ἔπειτ’ ἐκήρυσ’ ἡμῖν, Ἑβραίων γένει,
+
τἀρσενικὰ ῥίπτειν ποταμὸν ἐς βαθύρροον.
+
ἐνταῦθα μήτηρ ἡ τεκοῦσ’ ἔκρυπτέ με
+
τρεῖς μῆνας, ὡς ἔφασκεν· οὐ λαθοῦσα δὲ
+
ὑπεξέθηκε, κόσον ἀμφιθεῖσά μοι,
+
παρ’ ἄκρα ποταμοῦ, λάσιον εἰς ἕλος βαθύ.
+
Μαριὰμ δ’ ἀδελφή μου κατώπτευεν πέλας·
+
κἄπειτα θυγάτηρ βασιλέως ἅβραις ὁμοῦ
+
κατῆλθε λουτροῖς χρῶτα φαιδρῦναι νέον.
+
ἰδοῦσά δ’ εὐθὺς κἀλεοῦσ’ ἀνείλετο,
+
ἔγνω δ’ Ἑβραῖον ὄντα· καὶ λέγει τάδε
+
Μαριὰμ ἀδελφὴ προσδραμοῦσα βασιλίδι·
+ θέλεις τροφόν σοι παιδὶ τῷδ’ εὕρω ταχὺ
+
ἡ δ’
ἐκ τῶν Ἑβραίων;
μολοῦσα δ’ εἶπεν μητρί, καὶ παρῆν ταχὺ
+
αὐτή τε μήτηρ κἄλαβέν
εἶπεν δὲ θυγάτηρ βασιλέως· τοῦτον, γύναι,
+
+
τρόφευε, κἀγὼ μισθὸν ἀποδώσω σέθεν.
ὄνομα δὲ Μωυσῆν ὠνόμαζ’, ὅτου χάριν
+
ὑγρᾶς ἀνεῖλε ποταμίας ἀπ’ ᾐόνος.
+
ἐπεὶ δὲ καιρὸς νηπίων παρῆλθέ μοι,
+
ἦγέν με μήτηρ βασιλίδος πρὸς δώματα,
+
ἅπαντα μυθεύσασα καὶ λέξασά μοι,
+
γένος πατρῷον καὶ θεοῦ δωρήματα.
+
ἕως μὲν οὖν τὸν παιδὸς εἴχομεν χρόνον.
τροφαῖσι βασιλικαῖσι καὶ παιδεύμασιν
+
ἅπανθ’ ὑπισχνεῖτο, ὡς ἀπὸ σπλάγχνων ἑῶν·
+
ἐπεὶ δὲ πλήρης κύκλος ἡμερῶν παρῆν.
+
ἐξῆλθον οἴκων βασιλικῶν.
ἔπειτα τὴν διαμάχην τοῦ θ’ Ἑβραίου καὶ τοῦ Αἰγυπτίου διηγησάμενος
+καὶ τὴν ταφὴν τὴν ἐν τῇ ψάμμῳ τοῦ Αἰγυπτίου, ἐπὶ τῆς
+ἑτέρας μάχης φησὶν οὕτως·
+
+
+τί τύπτεις ἀσθενέστερον σέθεν;
+
ὃ δ’ εἶπεν· ἡμῖν τίς σ’ ἀπέστειλε
καὶ δείσας ἐγὼ
+
ἢπιστάτην ἐνταῦθα; μὴ κτενεῖς δέ με
+
ὥσπερ τὸν ἐχθὲς ἄνδρα;
ἔλεξα· πῶς ἐγένετο συμφανὲς τόδε;
+
ἔπειτα νουθετοῦνται μὲν
+Αἰγύπτιοι πολλάκις οἱ πολλάκις ἀσύνετοι, θεαταὶ δὲ Ἑβραῖοι ἐγίνοντο
+ὧν ἕτεροι κακῶν ὑπέμενον ἀκινδύνως ἐκμανθάνοντες τὴν δύναμιν
+
Ἔστιν οὖν ὁ Μωυσῆς ἡμῖν προφητικός, νομοθετικός,
+τακτικός, στρατηγικός, πολιτικός, φιλόσοφος. ὅπως μὲν οὖν ἦν προφητικός,
+μετὰ ταῦτα λεχθήσεται, ὁπηνίκα ἂν περὶ προφητείας διαλαμβάνωμεν·
+τὸ τακτικὸν δὲ μέρος ἂν εἴη τοῦ στρατηγικοῦ, τὸ
+στρατηγικὸν δὲ τοῦ βασιλικοῦ· πάλιν τε αὖ τὸ νομοθετικὸν μέρος
+αἰτεῖσθε γάρ
, φησί, τὰ μεγάλα, καὶ τὰ
+
δεύτερον δέ ἐστιν εἶδος βασιλείας μετὰ
+τὴν ἀκραιφνῶν λογικὴν καὶ θείαν διοίκησιν τὸ μόνῳ τῷ θυμοειδεῖ
+τῆς ψυχῆς εἰς βασιλείαν συγχρώμενον, καθ’ ὃ εἶδος Ἡρακλῆς μὲν
+
τετάρτη δὲ ἡ πασῶν κακίστη ἡ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τάττεται
+βασιλεία, ὡς ἡ Σαρδαναπάλλου καὶ τῶν τὸ τέλος ποιουμένων
+ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων
+καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι
+κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν θεοῦ πατρός.
Ἰδέαις δὲ ἐνέχεται τὸ στρατήγημα τρισίν, ἀσφαλεῖ, παραβόλῳ καὶ
+τῷ ἐκ τούτων μικτῷ· συντίθεται δὲ τούτων ἕκαστον ἐκ τριῶν, ἢ
+
τὸ γοῦν στρατήγημα τοῦ Μωυσέως διδάσκει
+πρὸ τῶν κινδύνων δεῖν τὰ χρήσιμα συνιδεῖν καὶ οὕτως ἐπιβαλεῖν.
+
ναὶ μὴν καὶ τοὺς πολεμίους τοὺς τῆς χώρας προκαθεζομένους + τροπωσάμενος ἀπέκτεινεν ἐξ ἐρήμου καὶ τραχείας ὁδοῦ (τοιαύτη γὰρ ἡ ἀρετὴ τοῦ στρατηγικοῦ) ἐπιθέμενος αὐτοῖς. ἐμπειρίας +γὰρ καὶ στρατηγίας ἔργον ἦν τὸ τὴν χώραν τῶν πολεμίων λαβεῖν.
+Τοῦτο συνιδὼν Μιλτιάδης ὁ τῶν Ἀθηναίων στρατηγὸς ὁ τῇ ἐν Μαραθῶνι
+μάχῃ νικήσας τοὺς Πέρσας ἐμιμήσατο τόνδε τὸν τρόπον· ἤγαγε
+τοὺς Ἀθηναίους νύκτωρ δἰ ἀνοδίας βαδίσας καὶ πλανήσας τοὺς
+τηροῦντας αὐτὸν τῶν βαρβάρων· ὁ γὰρ Ἱππίας ὁ τῶν Ἀθηναίων
+ἀποστὰς ἐπήγαγε τοὺς βαρβάρους εἰς τὴν Ἀττικὴν καὶ τοὺς ἐπικαίρους
+τῶν τόπων προκαταλαβόμενος ἐφύλαττεν διὰ τὸ τῆς χώρας
+
Ἀλλὰ καὶ Θρασυβούλῳ τοὺς ἐκπεσόντας ἀπὸ Φυλῆς καταγαγόντι
+καὶ βουλομένῳ λαθεῖν στῦλος ὁδηγὸς γίνεται διὰ τῶν ἀτριβῶν ἰόντι.
+
+
+
στῦλος Θηβαίοισι Διώνυσος πολυγηθής,
+
+
ἔνδον δὲ θαλάμοις βουκόλων
+
κομῶντα κισσῷ στῦλον Εὐίου θεοῦ.
+
πρὶν γοῦν ἀκριβωθῆναι τὰς τῶν ἀγαλμάτων σχέσεις κίονας ἱστάντες οἱ
+
+
+
Καλλιθόη κλειδοῦχος Ὀλυμπιάδος βασιλείης,
+
Ἥρης Ἀργείης, ἣ στέμμασι καὶ θυσάνοισι
πρώτη ἐκόσμησε
+
+Ἀπόλλων μέντοι μυστικῶς κατὰ στέρησιν τῶν πολλῶν νοούμενος ὁ
+
ὄφρα θεῷ δεκάτην ἀκροθίνιά τε κρεμάσαιμεν
+
σταθμῶν ἐκ ζαθέων καὶ κίονος ὑψηλοῖο.
+
Πλάτων δὲ ὁ φιλόσοφος ἐκ τῶν Μωυσέως τὰ περὶ τὴν
+νομοθεσίαν ὠφεληθεὶς ἐπετίμησε μὲν τῇ Μίνωος καὶ Λυκούργου
+πολιτείᾳ πρὸς ἀνδρείαν μόνην ἀποβλεπομέναις, ἐπῄνεσε δὲ ὡς σεμνοτέραν
+τὴν ἕν τι λέγουσαν καὶ πρὸς δόγμα ἕν νεύουσαν αἰεί· καὶ γὰρ
+ἰσχύι καὶ σεμνότητι καὶ φρονήσει πρέπειν ἂν μᾶλλον φιλοσοφεῖν ἡμᾶς
+λέγει πρὸς τὸ ἀξίωμα τοῦ οὐρανοῦ ἀμετανοήτως χρωμένους γνώμῃ
+καὶ περὶ τῶν αὐτῶν. ἆρ’ οὐ τά κατὰ τὸν νόμον ἑρμηνεύει
+
ἔτι τὸ μὲν νομικὸν πρὸς γενέσεως εἶναι, τὸ πολιτικὸν δὲ πρὸς
+φιλίας καὶ ὁμονοίας ὁ Πλάτων ὠφεληθείς, τοῖς μὲν Νόμοις τὸν
+φιλόσοφον τὸν ἐν τῇ Ἐπινομίδι συνέταξεν, τὸν τὴν διέξοδον πάσης
+γενέσεως τῆς διὰ τῶν πλανωμένων εἰδότα, φιλόσοφον δὲ ἄλλον
+τὸν Τίμαιον, ὄντα ἀστρονομικὸν καὶ θεωρητικὸν τῆς ἐκείνων φορᾶς
+συμπαθείας τε καὶ κοινωνίας τῆς πρὸς ἄλληλα, ἑπομένως τῇ Πολιτείᾳ
+ὁ ὢν δὲ ἐξαπέσταλκέν με,
+
Ὅθεν ὁ νόμος εἰκότως εἴρηται διὰ Μωυσέως δεδόσθαι,
+κανὼν τυγχάνων δικαίων τε καὶ ἀδίκων. καὶ τοῦτον κυρίως θεσμὸν
+ἂν εἴποιμεν τὸν ὑπὸ θεοῦ διὰ Μωυσέως παραδεδομένον. ἔχει γοῦν
+ὁ νόμος τῶν
+παραβάσεων χάριν ἐτέθη, ἄχρις ἂν ἔλθῃ τὸ σπέρμα ᾧ ἐπήγγελται.
+εἶτα οἱονεὶ ἐπεξηγούμενος τὴν διάνοιαν ἐπιφέρει· πρὸ τοῦ δὲ ἐλθεῖν
+τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι,
φόβῳ δηλαδὴ
+ἀπὸ ἁμαρτιῶν, εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθήσεσθαι. ὥστε
+ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν ἐγίνετο εἰς Χριστόν. ἵνα ἐκ πίστεως
+
ὁ νομοθετικὸς δέ ἐστιν ὁ τὸ προσῆκον ἑκάστῳ μέρει
+ τῆς ψυχῆς καὶ τοῖς τούτων ἔργοις ἀπονέμων, Μωυσῆς δὲ συνελόντι εἰπεῖν νόμος ἔμψυχος ἦν τῷ χρηστῷ λόγῳ κυβερνώμενος.
πολιτείαν
+γοῦν διηκόνησεν ἀγαθήν· ἣ δέ ἐστι τροφὴ ἀνθρώπων
καλὴ κατὰ
+κοινωνίαν. αὐτίκα τὴν δικαστικὴν μετεχειρίζετο, ἐπιστήμην οὖσαν
+
καθάπερ οὖν τὴν ποιμενικὴν τὸ τῶν προβάτων προνοεῖν
+φαμεν,
+οὕτω γε καὶ τὴν νομοθετικὴν οὕτω γὰρ ὁ ἀγαθὸς ποιμὴν τὴν ψυχὴν τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων,δύναμις γὰρ καὶ σοφία ὁ λόγος τοῦ θεοῦ.
νόμων τε αὖ ἐξηγητὴς
+οὗτος αὐτός, δἰ οὗ ὁ νόμος ἐδόθη
, ὁ πρῶτος ἐξηγητὴς τῶν θείων
+προσταγμάτων, ὁ τὸν κόλπον τοῦ πατρός ἐξηγούμενος υἱὸς μονογενής.
ἔπειτα οἱ μὲν πειθόμενοι τῷ νόμῳ τῷ τε γνῶσιν ἔχειν
+τινὰ αὐτοῦ οὔτ’ ἀπιστεῖν οὔτ’ ἀγνοεῖν δύνανται τὴν ἀλήθειαν, οἱ
+δὲ ἀπιστοῦντες ἥκιστά τε ἐν τοῖς ἔργοις εἶναι βεβουλημένοι, εἴπερ
+
Μὴ τοίνυν κατατρεχέτω τις τοῦ νόμου διὰ τὰς τιμωρίας
+ὡς οὐ καλοῦ κἀγαθοῦ· οὐ γὰρ ὁ μὲν τὴν τοῦ σώματος νόσον ἀπάγων
+εὐεργέτης δόξει, ψυχὴν δὲ ἀδικίας ὁ πειρώμενος ἀπαλλάττειν
+τε καλεῖται, οὐ φθόνῳ τινὶ οὐδὲ δυσμενείᾳ τῇ πρὸς τὸν
+πάσχοντα, ὡς δ’ ἂν ὁ τῆς τέχνης ὑπαγορεύοι λόγος, καὶ μέρη τινὰ
+ἀποτέμνων, ὡς μὴ τὰ ὑγιαίνοντα συνδιαφθείρεσθαι αὐτοῖς, καὶ οὐκ
+
κρινόμενοι δὲ ὑπὸ
+τοῦ κυρίου
, φησὶν ὁ ἀπόστολος, παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ
+
προεῖπεν γὰρ ὁ προφήτης· παιδεύων ἐπαίδευσέν
+με ὁ κύριος, τῷ δὲ θανάτῳ οὐ παρέδωκέν με·
ἕνεκα γὰρ τοῦ
+διδάξαι σε τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ ἐπαίδευσέν σε,
φησί, καὶ ἐπείρασέν
+σε καὶ ἐλιμαγχόνησέν σε καὶ διψ
ὅτι δὲ τὸ ὑπόδειγμα σωφρονίζει αὐτίκα φησί· πανοῦργος
+ἰδὼν τιμωρούμενον πονηρὸν κραταιῶς αὐτὸς παιδεύεται,
ἐπεὶ γενεὰ σοφίας φόβος κυρίου.
μέγιστον δὲ καὶ τελεώτατον
+ἀγαθόν, ὅταν τινὰ ἐκ τοῦ κακῶς πράττειν εἰς ἀρετήν τε καὶ εὐπραγίαν
+ὁ ἀποκτειννύμενος· εὐεργέτης γὰρ ὁ
+νόμος τοὺς μὲν δικαίους ἐξ ἀδίκων ποιεῖν δυνάμενος, ἢν μόνον
+ἐπαΐειν ἐθελήσωσιν αὐτοῦ, τοὺς δὲ ἀπαλλάττων τῶν παρόντων κακῶν.
+τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς.
καὶ πάλιν·
+ἄνδρες κακοὶ οὐ νοοῦσι νόμον, οἱ δὲ ζητοῦντες τὸν κύριον συνήσουσιν
+
δεῖ δὴ τὴν διοικοῦσαν πρόνοιαν κυρίαν ἀπειθείας υἱόν
, ἀλλὰ μεταβαίνειν
+ἐκ τοῦ σκότους εἰς ζωὴν
καὶ παραθέντα τῇ σοφίᾳ τὴν ἀκοὴν νόμιμον
+εἶναι θεοῦ δοῦλον μὲν τὰ πρῶτα, ἔπειτα δὲ πιστὸν γενέσθαι
+θεράποντα, φοβούμενον κύριον τὸν θεόν, εἰ δέ τις ἐπαναβαίη, τοῖς
+υἱοῖς ἐγκαταλέγεσθαι, ἐπὰν δὲ ἀγάπη καλύψῃ πλῆθος ἁμαρτιῶν,
+μακαρίας ἐλπίδος τελείωσιν αὐξηθέντα ἐν ἀγάπῃ ἐκδέχεσθαι τοῦ τὸν
+ἐγκαταταγέντα τῇ ἐκλεκτῇ υἱοθεσίᾳ τῇ φίλῃ κεκλημένῃ τοῦ θεοῦ,
+ᾄδοντα ἤδη τὴν εὐχὴν καὶ λέγοντα· γενέσθω μοι κύριος εἰς θεόν.
τοῦ νόμου δὲ δὴν εὐποιίαν διὰ τῆς πρὸς τοὺς Ἰουδαίους περικοπῆς
+εἰ δὲ σὺ
ταῦτα γὰρ
+δύνασθαι τὸν νόμον ὁμολογεῖται, κἂν οἱ κατὰ νόμον μὴ πολιτευόμενοι
+ὡς ἐν νόμῳ ἀλαζονεύωνται βιοῦντες· μακάριος δὲ ἀνὴρ ὃς
+εὗρεν σοφίαν, καὶ θνητὸς ὃς εἶδεν φρόνησιν, ἐκ δὲ τοῦ στόματος
+αὐτῆς
, τῆς σοφίας δηλονότι, δικαιοσύνη ἐκπορεύεται, νόμον δὲ καὶ
+
ἑνὸς γὰρ κυρίου ἐνέργεια, ὅς ἐστι δύναμις
+καὶ σοφία τοῦ θεοῦ,
ὅ τε νόμος τό τε εὐαγγέλιον, καὶ ὃν
+ἐγέννησε φόβον ὁ νόμος, ἐλεήμων οὗτος εἰς σωτηρίαν. ἐλεημοσύναι
+ δὲ καὶ πίστεις καὶ ἀλήθεια μὴ ἐκλιπέτωσάν σε, ἄφαψαι δὲ αὐτὰς περὶ σῷ τραχήλῳ.
ὁμοίως δὲ τῷ Παύλῳ ἡ προφητεία ὀνειδίζει τὸν
+λαὸν ὡς μὴ συνιέντα τὸν νόμον. σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν
+ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν, καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν,
οὐκ ἔστι φόβος
+
φάσκοντες εἶναι σοφοὶ
+ἐμωράνθησαν.
οἴδαμεν δὲ ὅτι καλὸς ὁ νόμος, ἐάν τις αὐτῷ νομίμως
+χρήσηται· οἱ δὲ θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι οὐ νοοῦσι,
φησὶν
+ὁ ἀπόστολος, οὔτε ἃ λέγουσιν οὔτε περὶ τίνων διαβεβαιοῦνται, τὸ
+δὲ τέλος τῆς παραγγελίας ἀγάπη ἐκ καθαρὰς καρδίας καὶ συνειδήσεως
+ἀγαθῆς καὶ πίστεως ἀνυποκρίτου.
Ἡ μὲν οὖν κατὰ Μωυσέα φιλοσοφία τετραχῇ τέμνεται,
+εἴς τε τὸ ἱστορικὸν καὶ τὸ κυρίως λεγόμενον νομοθετικόν, ἅπερ ἂν
+εἴη τῆς ἠθικῆς πραγματείας ἴδια, τὸ τρίτον δὲ εἰς τὸ ἱερουργικόν, ὅ
+
μικτὴ δὲ
+φιλοσοφίᾳ οὖσα τῇ ἀληθεῖ ἡ ἀληθὴς διαλεκτικὴ ἐπισκοποῦσα τὰ
+πράγματα καὶ τὰς δυνάμεις καὶ τὰς ἐξουσίας δοκιμάζουσα ὑπεξαναβαίνει
+ἐπὶ τὴν πάντων κρατίστην οὐσίαν τολμᾷ τε ἐπέκεινα ἐπὶ τὸν
+τῶν ὅλων θεόν, οὐκ ἐμπειρίαν τῶν θνητῶν, ἀλλ’ ἐπιστήμην τῶν
+θείων καὶ οὐρανίων ἐπαγγελλομένη, ᾗ συνέπεται καὶ ἡ περὶ τῶν
+ἀνθρωπείων περί τε τοὺς λόγους καὶ τὰς πράξεις οἰκεία χρῆσις.
+γίνεσθε δὲ δόκιμοι τραπεζῖται,
τὰ
+
διὸ καὶ μόνη αὕτη ἐπὶ τὴν ἀληθῆ σοφίαν χειραγωγεῖ,
+ἥτις ἐστὶ δύναμις θεία, τῶν ὄντων ὡς ὄντων γνωστική, τὸ
+τέλειον ἔχουσα, παντὸς πάθους ἀπηλλαγμένη, οὐκ ἄνευ τοῦ σωτῆρος
+τοῦ καταγαγόντος ἡμῶν τῷ θείῳ λόγῳ τοῦ ὁρατικοῦ τῆς ψυχῆς τὴν
+ἐπιχυθεῖσαν ἐκ φαύλης ἀναστροφῆς ἄγνοιαν ἀχλυώδη καὶ τὸ βέλτιστον
+ἀποδεδωκότος, ὄφρ’ εὖ γινώσκοιμεν ἠμὲν θεὸν ἠδὲ καὶ ἄνδρα.
+τε γνωστέον ἑαυτούς, οὗτος ὁ
+τῶν ὅλων τὸν πατέρα ἐκκαλύπτων, ᾧ ἂν βούληται, καὶ ὡς οἷόν τε
+τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν χωρῆσαι νοεῖν· οὐδεὶς γὰρ ἔγνω τὸν υἱὸν
+εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ.
εἰκότως ἄρα ὁ ἀπόστολος κατὰ ἀποκάλυψιν
φησὶν
+τὸ μυστήριον, καθὼς προέγραψα ἐν ὀλίγῳ, πρὸς ὃ δύνασθε
+ἀναγινώσκοντες νοῆσαι
πρὸς ὃ δύνασθε
εἶπεν, ἐπεὶ ᾔδει τινὰς γάλα μόνον
+μία Μύκονος
ἡ πᾶσα πρὸς νόησιν γραφή,
+ᾗ φασιν οἱ παροιμιαζόμενοι· διαλεκτικώτερον δὲ ὡς ἔνι μάλιστα
+προσιτέον αὐτῇ, τὴν ἀκολουθίαν τῆς θείας διδασκαλίας
+θηρωμένοις.
Ὅθεν παγκάλως ὁ παρὰ τῷ Πλάτωνι Αἰγύπτιος ἱερεύς·
+ὦ Σόλων, Σόλων, εἶπεν, Ἕλληνες ὑμεῖς αἰεὶ παῖδές ἐστε, οὐδ’ ἡντινοῦν
+ἐν ταῖς ψυχαῖς ἔχοντες δἰ ἀρχαίαν ἀκοὴν παλαιὰν δόξαν, γέρων δὲ
+
γέροντας, οἶμαι, εἰπὼν τοὺς τὰ πρεσβύτερα,
+τουτέστι τὰ ἡμέτερα, εἰδότας, ὡς ἔμπαλιν νέους τοὺς τὰ
+νεώτερα καὶ ὑπὸ Ἑλλήνων ἐπιτετηδευμένα, τὰ χθὲς καὶ πρῴην γενόμενα,
+μάθημα
+χρόνῳ πολιόν
, κατὰ βαρβαρικόν τινα τρόπον ἀπλάστῳ καὶ οὐκ
+εὐκρινεῖ χρωμένων ἡμῶν τῇ μεταφορᾷ. ἀτεχνῶς γοῦν οἱ εὐγνώμονες
+
θείως τοίνυν ἡ δύναμις ἡ τῷ Ἑρμᾷ κατὰ ἀποκάλυψιν λαλοῦσα τὰ
+ὁράματα
φησὶ καὶ τὰ ἀποκαλύμματα διὰ τοὺς διψύχους, τοὺς διαλογιζομένους
+ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, εἰ ἄρα ἔστι ταῦτα ἢ οὐκ ἔστιν
.
+αἱ αὐτῶν ὡς νέων φρένες ἠερέθονται
. λαμπτὴρ
+ἄρα ἐντολὴ ἀγαθή,
κατὰ τὴν γραφήν, νόμος δὲ φῶς ὁδοῦ· ὁδοὺς
+γὰρ βιότητος ἐλέγχει παιδεία.
+
+
+
+
νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς
+
θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων,
+
+
τόνδε γὰρ ἀνθρώποισι νόμον διέταξε Κρονίων,
+
ἰχθύσι μὲν καὶ θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεηνοῖς,
+
ἐσθέμεν ἀλλήλους, ἐπεὶ οὐ δίκη ἐστὶ μετ’ αὐτῶν·
+
ἀνθρώποισι δ’ ἔδωκε δίκην, ἣ πολλὸν ἀρίστη.
+
εἴτ’ οὖν τὸν ἅμα τῇ γενέσει φησὶ νόμον εἴτε καὶ τὸν αὖθις, δοθέντα,
+πλὴν ἐκ θεοῦ ὅ τε τῆς φύσεως ὅ τε τῆς μαθήσεως νόμος,
+εἷς ἰδοὺ ἐγώ,
λέγων, ἡ διαθήκη μου
+μετὰ σοῦ·
ἐπεὶ καὶ πρότερον εἶπεν διαθήκην
, † μὴ ζητεῖν αὐτὴν
+νόμον καὶ λόγον
τὸν κύριον
+προσαγορευόμενον.
Ἀλλ’ ὁ μὲν κατὰ τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν γνωστικῶν ὑπομνημάτων +πρῶτος ἡμῖν Στρωματεὺς ἐνταυθοῖ περιγεγράφθω.
+Ἑξῆς δ’ ἂν εἴη διαλαβεῖν, ἐπεὶ κλέπτας
τῆς βαρβάρου φιλοσοφίας
ἐπὶ
+τούτοις ἀκόλουθον οἶμαι ὑπὲρ ὧν κατατρέχουσιν ἡμῶν Ἕλληνες
+ἀπολογήσασθαι ὀλίγαις συγχρωμένους γραφαῖς. εἴ πως ἠρέμα καὶ ὁ
+Ἰουδαῖος ἐπαίων ἐπαΐων ἐπιστρέψαι δυνηθείη ἐξ ὧν ἐπίστευσεν εἰς ὗν οὐκ
+διζησάμενοι ἑαυτοὺς
ἐξευρηκέναι
+φρυάττονται, τούτων ὁ ἔλεγχος· κατ’ ἐπακολούθημα δὲ καὶ περὶ τῆς
+ἐγκυκλίου καλουμένης παιδείας, εἰς ὅσα εὔχρηστος, περί τε ἀστρολογικῆς
+ὃς
+ δ’ ἐλέγχει μετὰ παρρησίας εἰρηνοποιεῖ.
ἔφαμεν δὲ πολλάκις ἤδη
+μήτε μεμελετηκέναι μήτε μὴν ἐπιτηδεύειν ἑλληνίζειν· ἱκανὸν γὰρ δὴ
+τοῦτο ἀποδημαγωγεῖν τῆς ἀληθείας τοὺς πολλούς, τὸ δὲ τῷ ὄντι
+φιλοσόφημα οὐκ εἰς τὴν γλῶσσαν, ἀλλ’ εἰς τὴν γνώμην ὀνήσει τοὺς
+αἱ δὲ σκαλεύουσαι τοῖς ποσὶν
+ὃ ἐὰν ἐνδέχηταί σοι ἀποκαλυφθῆναι,
+ἀποκαλυφθήσεται.
Ἐπὶ δὲ σῇ σοφίᾳ μὴ ἐπαίρου,
αἱ Παροιμίαι λέγουσιν, ἐν
+πάσαις δὲ ὁδοῖς γνώριζε αὐτήν, ἵνα ὀρθοτομῇ τὰς ὁδούς σου· ὁ δὲ
+πούς σου οὐ μὴ προσκόπτῃ.
βούλεται μὲν γὰρ διὰ τούτων δεῖξαι
+ἀκόλουθα δεῖν γενέσθαι τῷ λόγῳ τὰ ἔργα, ἤδη δὲ ἐμφαίνειν χρῆναι
+ὁ δὲ πούς σου μὴ προσκοπτέτω,
λέγει περί τινων
+ἐναντιοῦσθαι δοκούντων τῆ μιᾷ καὶ θείᾳ τῇ προνοητικῇ διοικήσει.
+μὴ ἴσθι φρόνιμος παρὰ σεαυτῷ,
κατὰ τοὺς ἀθέους
+λογισμοὺς τοὺς ἀντιστασιώδεις τῇ οἰκονομίᾳ τοῦ θεοῦ, φοβοῦ δὲ
+τὸν μόνον δυνατὸν θεόν,
ᾧ ἕπεται μηδὲν ἀντικεῖσθαι τῷ θεῷ.
+καὶ ἔκκλινον ἀπὸ παντὸς κακοῦ.
αὕτη παιδεία
+σοφίας· ὃν γάρ ἀγαπᾷ κύριος παιδεύει,
ἀλγεῖν μὲν ποιῶν εἰς σύνεσιν, ἀποκαθιστὰς δὲ εἰς εἰρήνην καὶ ἀφθαρσίαν.
ἡ μὲν οὖν
+βάρβαρος φιλοσοφία, ἣν μεθέπομεν ἡμεῖς, τελεία τῷ ὄντι καὶ ἀληθής.
+φησὶ γοῦν ἐν τῇ Σοφίᾳ· αὐτὸς γάρ μοι δέδωκεν τῶν ὄντων γνῶσιν
+ἀψευδῆ, εἰδέναι σύστασιν κόσμου
καὶ τὰ ἑξῆς ἕως καὶ δυνάμεις
+ῥιζῶν.
ἐν τούτοις ἅπασι τὴν φυσικὴν ἐμπεριείληφε θεωρίαν τὴν
+ὅσα τέ ἐστι κρυπτὰ
+καὶ ἐμφανῆ ἔγνων· ἡ γὰρ πάντων
+θεὸς
+ἐγγίζων ἐγώ,
φησὶ κύριος· πόρρω μὲν κατ’ οὐσίαν (πῶς γὰρ ἂν
+συνεγγίσαι ποτὲ τὸ γεννητὸν ἀγεννήτῳ;), ἐγγυτάτω δὲ δυνάμει, ᾗ τὰ
+εἰ ποιήσει τις κρύφα
, φησί, τι, καὶ οὐκ
+ἐπόψομαι αὐτόν;
καὶ δὴ πάρεστιν ἀεὶ τῇ τε ἐποπτικῇ τε εὐεργετικῇ
+τῇ τε παιδευτικῇ ἁπτομένη ἡμῶν δυνάμει δύναμις τοῦ θεοῦ.
ὅθεν ὁ Μωσῆς οὔποτε ἀνθρωπίνῃ σοφίᾳ γνωσθήσεσθαι τὸν θεὸν
+πεπεισμένος, ἐμφάνισόν μοι σεαυτὸν
φησὶ καὶ εἰς τὸν γνόφον
, οὗ
+ποῖον γὰρ
+οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι;
λέγει κύριος· ἀλλ οὐδὲ ἑαυτῷ ᾠκοδόμησεν
+ἀχώρητος ὤν, κἂν ὁ οὐρανὸς θρόνος
αὐτοῦ λέγηται, οὐδ’ οὕτω
+
πῶς
+δ’ οὐχὶ ἀποδοχῆς γνῶναι σοφίαν καὶ παιδείαν νοῆσαί τε λόγους
+φρονήσεως δέξασθαί τε στροφὰς
(ὡς οὔσης καὶ ἑτέρας τῆς μὴ κατὰ τὴν ἀλήθειαν διδασκομένης
+πρὸς τῶν νόμων τῶν Ἑλληνικῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν φιλοσόφων)
+ καὶ κρίματα
, φησίν, εὐθῦναι,
οὐ τὰ δικαστικά, ἀλλὰ
+τὸ κριτήριον τὸ ἐν ἡμῖν ὑγιὲς καὶ ἀπλανὲς ἔχειν δεῖν μηνύει, ἵνα
+δῷ ἀκάκοις πανουργίαν, παιδὶ δὲ νέῳ αἴσθησίν τε καὶ ἔννοιαν.
+τῶνδε γὰρ ἀκούσας σοφός
, ὁ ὑπακούειν ταῖς ἐντολαῖς πεπεισμένος,
+σοφώτερος ἔσται
κατὰ τὴν γνῶσιν, ὁ δὲ νοήμων κυβέρνησιν κτήσεται
+νοήσει τε παραβολὴν καὶ σκοτεινὸν λόγον ῥήσεις τε σοφῶν
+
οὐ γὰρ κιβδήλους οἱ ἔπιπνοι ἐκ θεοῦ λόγους προφέρουσιν
+οὐδ’ οἱ παρὰ τούτων ἐμπορευόμενοι οὐδὲ μὴν πάγας, αἷς
+οἱ πολλοὶ τῶν σοφιστῶν τοὺς τοὺς νέους ἐμπλέκουσι πρὸς οὐδὲν ἀληθὲς
+σχολάζοντες, ἀλλ’ οἱ μὲν τὸ ἅγιον πνεῦμα κεκτημένοι ἐρευνῶσι τὰ
+βάθη τοῦ θεοῦ,
τουτέστι τῆς περὶ τὰς προφητείας ἐπικρύψεως
+
μὴ δὴ ὑπερεκχείσθω σοι ὕδατα ἔξω πηγῆς σου, εἰς δὲ σὰς
+
οὐ γὰρ φρονέουσι τοιαῦτα
κατὰ τὸν γενναῖον Ἡράκλειτον. ἆρ’ οὐ δοκεῖ σοι καὶ
+οὗτος τοὺς μὴ πιστεύοντας ψέγειν; ὁ δὲ δίκαιός μου ἐκ πίστεως
+ζήσεται,
ὁ προφήτης εἴρηκεν. λέγει δὲ καὶ ἄλλος προφήτης· ἐὰν
+
πῶς γὰρ τούτων ὑπερφυᾶ θεωρίαν
+χωρήσαι ποτ’ ἂν ψυχὴ διαμαχομένης ἔνδον τῆς περὶ τὴν μάθησιν
+ἐλπιζομένων
+ὑπόστασις, πραγμάτων
κατὰ τὸν
+θεῖον ἀπόστολον· ταύτῃ γὰρ
μάλιστα ἐμαρτυρήθησαν οἱ πρεσβύτεροι·
+χωρὶς δὲ πίστεως ἀδύνατόν ἐστιν εὐαρεστῆσαι
θεῷ.
ἄλλοι
+δ’ ἀφανοῦς πράγματος ἐννοητικὴν συγκατάθεσιν ἀπέδωκαν εἶναι τὴν
+πίστιν, ὥσπερ ἀμέλει τὴν ἀπόδειξιν ἀγνοουμένου πράγματος φανερὰν
+γὰρ πράξεως, θεμέλιος ἔμφρονος προαιρέσεως προαποδεικνύντος
+μακάριοι τοίνυν οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.
+
Ἐνταῦθα φυσικὴν ἡγοῦνται τὴν πίστιν οἱ ἀμφὶ τὸν Βασιλείδην,
+καθὸ καὶ ἐπὶ τῆς ἐκλογῆς τάττουσιν αὐτήν, τὰ μαθήματα
+
οὐκέτ’ οὖν προαιρέσεως
+κατόρθωμα ἡ πίστις, εἰ φύσεως πλεονέκτημα, οὐδὲ ἀμοιβῆς
+δικαίας τεύξεται ἀναίτιος ὢν ὁ μὴ πιστεύσας, καὶ οὐκ αἴτιος ὁ πιστεύσας,
+πᾶσα δὲ ἡ τῆς πίστεως καὶ ἀπιστίας ἰδιότης καὶ διαφορότης
+οὔτ’ ἐπαίνῳ οὔτε μὴν ψόγῳ ὑποπέσοι ἂν ὀρθῶς λογιζομένοις, προηγουμένην ἔχουσα τὴν ἐκ τοῦ τὰ πάντα δυνατοῦ φυσικὴν ἀνάγκην
+γενομένην· νευροσπαστουμένων δὲ ἡμῶν ἀψύχων δίκην φυσικαῖς
+ἐνεργείαις τό τε
Ἡμεῖς δὲ οἱ τὴν αἵρεσιν καὶ φυγὴν δεδόσθαι τοῖς ἀνθρώποις
+αὐτοκρατορικὴν πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι θεοῦ εἰς
+τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὸ βλεπόμενον γεγονέναι,
φησὶν ὁ ἀπόστολος·
+πίστει πλείονα θυσίαν Ἄβελ παρὰ Κάιν προσήνεγκε, δἰ ἧς ἐμαρτυρήθη
+εἶναι δίκαιος, μαρτυροῦντος ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτῷ τοῦ θεοῦ·
+καὶ δἰ αὐτῆς ἀποθανὼν ἔτι λαλεῖ
καὶ τὰ ἑξῆς ἕως ἢ πρόσκαιρον
+ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν.
τούτους μὲν οὖν καὶ πρὸ νόμου ἡ
+πίστις δικαιώσασα κληρονόμους κατέστησε τῆς θείας ἐπαγγελίας.
τί οὖν ἔτι τὰ τῆς πίστεως ἐκ τῆς παρ’ ἡμῖν ἱστορίας ἀναλεγόμενος
+παρατίθεμαι μαρτύρια; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ
+Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ἰεφθάε Δαβίδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν
+
καὶ τὰ τούτοις ἑπόμενα. τεσσάρων δὲ ὄντων ἐν οἷς τὸ
+ἀληθές, αἰσθήσεως, νοῦ, ἐπιστήμης, ὑπολήψεως, φύσει μὲν πρῶτος ὁ
+νοῦς, ἡμῖν δὲ καὶ πρὸς ἡμᾶς ἡ αἴσθησις, ἐκ δὲ αἰσθήσεως καὶ τοῦ
+νοῦ ἡ τῆς ἐπιστήμης συνίσταται οὐσία, κοινὸν δὲ νοῦ τε καὶ αἰσθήσεως
+
πίστει οὖν ἐφικέσθαι μόνῃ οἷόν
+τε τῆς τῶν ὅλων ἀρχῆς. πᾶσα γὰρ ἐπιστήμη διδακτή ἐστι· τὸ δὲ
+τοῖς φυσικοῖς τοῖς ἑξῆς· ἐπεὶ μὴ εἴπητε ἑαυτοῖς διδάσκαλον ἐπὶ τῆς γῆς·
ἡ μὲν γὰρ ἐπιστήμη
+ἕξις ἀποδεικτική, ἡ πίστις δὲ χάρις ἐξ ἀναποδείκτων εἰς τὸ
+καθόλου ἀναβιβάζουσα τὸ ἁπλοῦν, ὃ οὔτε σὺν ὕλῃ ἐστὶν οὔτε ὕλη οὔτε ὑπὸ ὕλης.
οἱ δὲ ἄπιστοι, ὡς ἔοικεν, ἐξ οὐρανοῦ καὶ τοῦ
+ἀοράτου πάντα ἕλκουσιν
κατὰ τὸν Πλάτωνα· τῶν γὰρ τοιούτων
+ἐφαπτόμενοι πάντων διισχυρίζονται τοῦτ’ εἶναι μόνον, ὃ παρέχει
+προσβολὴν καὶ ἐπαφήν τινα, ταὐτὸν σῶμα καὶ οὐσίαν ὁριζόμενοι.
+ἰδοὺ δή. ποιῶ καινά,
ὁ λόγος φησίν,
+ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν οὐδὲ οὖς ἤκουσεν οὐδὲ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου
+ἀνέβη·
καινῷ ὀφθαλμῷ, καινῇ ἀκοῇ, καινῇ καρδίᾳ ὅσα ὁρατὰ καὶ
+ἀκουστὰ
Ὑποκρίνεται δὲ τὴν πίστιν ἡ εἰκασία, ἀσθενὴς οὖσα ὑπόληψις,
+ὅτι μαθών τινα τεχνίτης γίνεται καὶ ὁ κυβερνήτης
+παιδευθεὶς τὴν τέχνην κυβερνᾶν δυνήσεται, οὐκ ἀπαρκεῖν λογιζόμενος
+τὸ βούλεσθαι καλὸν γενέσθαι κἀγαθόν, ἀνάγκη δὲ ἄρα πειθόμενον
+
πῶς δ’ ἂν μὴ
+ἔχων τις πρόληψιν οὗ ἐφίεται μάθοι περὶ οὗ ζητεῖ; ὁ μαθὼν δὲ ἤδη
+μακάριος δὲ ὁ λέγων εἰς ὦτα
+
ὥσπερ ἀμέλει μακάριος καὶ αὐτὸς ὁ τῆς ὑπακοῆς. τὸ
+δὲ κατακοῦσαι συνεῖναί ἐστιν εἰ τοίνυν ἡ πίστις οὐδὲν ἄλλο ἢ πρόληψίς
+ἐστι διανοίας περὶ τὰ λεγόμενα καὶ ἐὰν μὴ πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνῆτε.
+τοῦτο καὶ Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος τὸ λόγιον παραφράσας εἴρηκεν·
+ἐὰν μὴ ἔλπηται ἀνέλπιστον, οὐκ ἐξευρήσει, ἀνεξερεύνητον ἐὸν καὶ ἄπορον.
ἀλλὰ καὶ Πλάτων ὁ φιλόσοφος ἐν τοῖς Νόμοις τὸν μέλλοντα
+μακάριόν τε καὶ εὐδαίμονα γενέσθαι τῆς ἀληθείας ἐξ ἀρχῆς
+εὐθὺς εἶναι μέτοχον χρῆναι
φησίν, ἵν’ ὡς πλεῖστον χρόνον ἀληθὴς
+
καὶ μή τι ταύτην σοφίαν οὐ ζῷον οὐδέτερον οὖν ζηλωτόν· ἄφιλος γὰρ
+βασιλικὴν
+ἐν Εὐθυδήμῳ ἐπικεκρυμμένως λέγει. ἐν γοῦν τῷ Πολιτικῷ πρὸς λέξιν
+φησίν· ὥστε ἡ τοῦ ἀληθινοῦ βασιλέως ἐπιστήμη βασιλική, καὶ ὁ
+ταύτην κεκτημένος, ἐάν τε ἄρχων ἐάν τε ἰδιώτης ὢν τυγχάνῃ, πάντως
+κατά γε τὴν τέχνην αὐτὴν βασιλικὸς ὀρθῶς προσαγορευθήσεται.
+οἱ σοφοὶ
+σοφίᾳ εἰσὶ σοφοὶ καὶ οἱ νόμιμοι νόμῳ νόμιμοι.
οὕτως οἱ Χριστῷ
+τὸ μὲν ὀρθὸν ἂν εἴη νόμιμον καὶ νόμος φύσει ὢν ὁ λόγος ὁ
+ὀρθὸς καὶ οὐκ ἐν γράμμασιν οὐδὲ ἑτέροις.
ὅ τε Ἐλεάτης ξένος τὸν βασιλικὸν καὶ πολιτικὸν ἄνδρα νόμον ἔμψυχον ἀποφαίνεται.
τοιοῦτος δὲ ὁ πληρῶν μὲν τὸν νόμον, ποιῶν δὲ τὸ θέλημα τοῦ πατρός,
+ἀναγεγραμμένος δὲ ἄντικρυς ἐπὶ ξύλου τινὸς ὑψηλοῦ παράδειγμα
+
+
+
νόμος ὁ πάντων βασιλεὺς
+
θνατῶν τε καὶ ἀθανάτων,
+
+
+εἰ γὰρ ἡ βασιλεία σπουδαῖον ὅ τε σοφὸς μόνος βασιλεὺς καὶ ἄρχων,
+
ἃ καὶ ἔστιν. τούτοις ἀκόλουθα
+οἱ Στωϊκοὶ φιλόσοφοι δογματίζουσιν, βασιλείαν, ἱερωσύνην, προφητείαν,
+νομοθετικήν, πλοῦτον, κάλλος ἀληθινόν, εὐγένειαν, ἐλευθερίαν
+μόνῳ προσάπτοντες τῷ ὃ δὲ δυσεύρετος πάνυ σφόδρα καὶ
+πρὸς αὐτῶν ὁμολογεῖται.
Πάντα τοίνυν τὰ προειρημένα φαίνεται παρὰ Μωυσέως τοῦ καὶ διότι ἠλέησέν με ὁ θεός,
+
θεοφιλῆ δὲ αὐτὸν μηνύει λέγων· θεὸς Ἀβραάμ,
+θεὸς Ἰσαάκ, θεὸς Ἰακώβ.
ὃ μὲν γὰρ φίλος
ἄντικρυς κεκλημένος
+εὑρίσκεται, ὃ δὲ ὁρῶν τὸν θεὸν
μετωνομασμένος δείκνυται· τόν τε
+Ἰσαὰκ ὡς καθωσιωμένον ἱερεῖον ἀλληγορήσας ἐξελέξατο ἑαυτῷ τύπον
+ἐννέωρος βασιλεὺς ὀαριστὴς Διός,
ἀκηκοότων αὐτῶν, ὅπως
+ποτὲ μετὰ Μωυσέως διελέγετο ὁ θεός, ὡς εἴ τις λαλήσαι πρὸς τὸν ἑαυτοῦ φίλον.
ἦν δ’ οὖν ὁ μὲν Μωυσῆς σοφός, βασιλεύς, νομοθέτης·
+ὁ σωτὴρ δὲ ἡμῶν ὑπερβάλλει πᾶσαν ἀνθρωπίνην φύσιν· καλὸς μὲν
+ὡς ἀγαπᾶσθαι μόνος πρὸς ἡμῶν τὸ κατὸν τὸ ἀληθινὸν ἐπιποθούντων,
+ἦν γὰρ τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν
, βασιλεὺς
δὲ καὶ ὑπὸ παίδων
+ἀπείρων ἔτι καὶ ὑπὸ Ἰουδαίων ἀπιστούντων καὶ ἀγνοούντων ἀναγορευόμενος
+καὶ πρὸς αὐτῶν προφητῶν ἀνακηρυττόμενος δείκνυται·
+ὁ ἀρχιερεὺς ὁ μόνος
+ἐπιστήμων τῆς τοῦ θεοῦ θεραπείας βασιλεὺς εἰρήνης Μελχισεδέκ
,
+
τίς δ’
+ἂν τούτου εὐγενέστερος, οὗ μόνος πατὴρ ὁ θεός; φέρε φὴ καὶ Πλάτωνα
+τοῖς αὐτοῖς ἐπιβάλλοντα παραστησώμεθα δόγμασιν· πλούσιον
+μὲν τὸν σοφὸν εἴρηκεν ἐν τῷ Φαίδρῳ, ὦ φίλε Πὰν
λέγων καὶ
+ὅσοι ἄλλοι τῇδε θεοί, δοίητέ μοι καλῷ γενέσθαι τἄνδοθεν· ἔξωθεν
+δὲ ὅσα ἔχω, τοῖς ἐντὸς εἷναί μοι φίλα πλούσιον δὲ νομίζοιμι τὸν
+
καταμεμφόμενος δὲ ὁ Ἀθηναῖος ξένος τῶν οἰομένων πλουσίους
+εἶναι τοὺς πολλὰ κεκτημένους χρήματα ὧδε λέγει· πλουσίους
+δ’ αὖ σφόδρα εἶναι καὶ ἀγαθοὺς ἀδύνατον, οὕς γε δὴ πλουσίους οἱ
+πολλοὶ καταλέγουσι· λέγουσι δὲ τοὺς κεκτημένους ἐν ὀλίγοις
+τοῦ πιστοῦ ὅλος ὁ κόσμος τῶν χρημάτων,
ὁ Σολομὼν
+λέγει, τοῦ δὲ ἀπίστου οὐδὲ ὀβολός.
πειστέον οὖν πολλῷ μᾶλλον τῇ
+γραφῇ λεγούσῃ θᾶττον κάμηλον διὰ τρυπήματος βελόνης
διελεύσεσθαι
+πενίαν δὲ ἡγητέον οὐ τὸ τὴν οὐσίαν
οὐ γάρ ποτε ἡ ὀλιγοχρηματία,
+δουλοπρεπὲς
μὲν τὴν κακίαν προσαγορεύει, ἐλευθεροπρεπὲς
+δὲ τὴν ἀρετήν. ἄρατε
, φησίν, ἀφ’ ὑμῶν τὸν βαρὺν
+ζυγὸν καὶ λάβετε τὸν πρᾶον,
ἡ γραφή φησι, καθάπερ καὶ οἱ ποιηταὶ
+δούλειον
καλοῦσι ζυγόν
. καὶ τὸ ἐπράθητε ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν
+τοῖς προειρημένοις συνᾴδει. πᾶς μὲν οὖν ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν
+
καλὸν δ’ αὖ εἶναι τὸν σοφὸν ὁ Ἀθηναῖος ὡδὶ
+λέγει· ὡς εἴ τις διισχυρίζοιτο εἶναι τοὺς δικαίους, ἄν καὶ τυγχάνωσιν
+ὄντες αἰσχροὶ τὰ σώματα, κατά γε τὸ δικαιότατον ἦθος ταύτῃ
+παγκάλους εἶναι, σχεδὸν οὐδεὶς ἂν λέγων οὕτω πλημμελῶς δόξειεν
+
καὶ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἐκλεῖπον παρὰ πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν
+ἀνθρώπων ἦν
ἡ προφητεία προηγόρευσεν. Πλάτων δὲ βασιλέα τὸν
+σοφόν εἴρηκεν ἐν τῷ Πολιτικῷ, καὶ πρόκειται ἡ λέξις.
Τούτων δὴ ἐπιδεδειγμένων ἀναδράμωμεν αὖθις ἐπὶ τὸν περὶ τῆς
+πίστεως λόγον. ναὶ μὴν μετὰ πάσης ἀποδείξεως ὁ Πλάτων ὅτι πίστεως
+χρεία πανταχοῦ, ὧδέ πως παρίστησιν, ἐξυμνῶν ἅμα τὴν εἰρήνην·
+πιστὸς μὲν γὰρ καὶ ὑγιὴς ἐν στάσεσιν οὐκ ἄν που γένοιτο
+ἄνευ ξυμπάσης
αὕτη δέ ἐστι πιστότης, ἧς κατὰ πάντα καιρὸν χρῄζομεν
+ἔν τε εἰρήνῃ καὶ παντὶ πολέμῳ κἀν τῷ ἄλλῳ σύμπαντι βίῳ. συλλαβοῦσα
+τὸ δὲ ἄριστον οὔθ’ ὁ πόλεμος
+οὔτε ἡ στάσις· ἀπευκτὸν γὰρ τὸ δεηθῆναι τούτων, εἰρήνη δὲ πρὸς
+
ἐκ δὴ τούτων καταφαίνεται
+μεγίστη μὲν εὐχὴ τὸ εἰρήνην ἔχειν κατὰ Πλάτωνα, μεγίστη
+δὲ ἀρετῶν μήτηρ ἡ πίστις.
εἰκότως οὖν εἴρηται παρὰ τῷ Σολομῶντι
+σοφία ἐν στόματι πιστῶν
, ἐπεὶ καὶ Ξενοκράτης ἐν τῷ Περὶ φρονήσεως
+τὴν σοφίαν ἐπιστήμην τῶν πρώτων αἰτίων καὶ τῆς νοητῆς
+οὐσίας εἶναί φησι, τὴν φρόνησιν ἡγούμενος διττήν, τὴν μὲν πρακτικήν,
+αὐτὸς ἔφα
πίστιν ἡγεῖσθαι
+καὶ ταύτῃ ἀρκεῖσθαι μόνῃ τοὺς δὲ τῆς ἀληθείας φιλοθεάμονας
, ἀπιστεῖν ἐπιχειροῦντας
+ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω
+λέγει. καὶ τίς οὗτος; Ἐπίχαρμος εἰπάτω·
+
+
+
+
+
+
νοῦς ὁρῇ ἀπίστους
εἶναί τινας ἐπιστύφων Ἡράκλειτός φησιν, ἀκοῦσαι οὐκ
+ἐπιστάμενοι οὐδ’ εἰπεῖν,
ὠφεληθεὶς δήπουθεν παρὰ Σολομῶντος,
+ἐὰν ἀγαπήσῃς ἀκούειν. ἐκδέξῃ, καὶ ἐὰν κλίνῃς τὸ οὖς σου, σοφὸς ἔσῃ.
Κύριε, τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν;
Ἡσαΐας φησίν. ἡ
+μὲν γὰρ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος θεοῦ,
φησὶν ὁ
+πῶς οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν; πῶς δὲ
+πιστεύσουσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσουσι χωρὶς κηρύσσοντος;
+πῶς δὲ κηρύξωσιν, ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσι; καθὼς γέγραπται· ὡς ὡραῖοι
+
ὁρᾷς πῶς ἀνάγει τὴν
+πίστιν δἰ ἀκοῆς καὶ τῆς τῶν ἀποστόλων κηρύξεως ἐπὶ τὸ ῥῆμα
+κυρίου καὶ τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ; οὐδέπω συνίεμεν ἀπόδειξιν εἶναι τὸ
+
συνεργεῖ οὖν καὶ γῆ
+γόνιμος ὑπάρχουσα πρὸς τὴν τῶν σπερμάτων καταβολήν. οὔτε γὰρ
+τῆς ἀρίστης παιδεύσεως ὄφελός τι ἄνευ τῆς τοῦ μανθάνοντος παραδοχῆς
+οὔτε μὴν προφητείας οὔτε, τῆς τῶν ἀκουόντων εὐπειθείας
+
πίστεως οὖν καὶ ἡ μετάνοια κατόρθωμα· ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσῃ ἁμάρτημα
+εἶναι ᾧ προκατείχετο, οὐδὲ μεταθήσεται· κἂν μὴ πιστεύσῃ
+κόλασιν μὲν ἐπηρτῆσθαι τῷ πλημμελοῦντι, σωτηρίαν δὲ τῷ κατὰ
+τὰς ἐντολὰς βιοῦντι, οὐδ’ οὕτως μεταβαλεῖται. ἤδη δὲ καὶ ἡ ἐλπὶς
+ὁ δοῦλος ὁ πιστός
, ὁ πρὸς τοῦ κυρίου ἐπαινούμενος. ἐπὰν
+δὲ εἴπῃ πιστὸς ὁ θεός,
ᾧ ἀποφαινομένῳ πιστεύειν ἄξιον, μηνύει·
+
δόξα μέλλοντος· ἡ δὲ τῶν ἄλλων προσδοκία
+τῷ Ἀβραὰμ πιστεύσαντι
+ἐλογίσθη εἰς δικαιοσύνην,
σπέρμα δὲ Ἀβραὰμ ἡμεῖς δἰ ἀκοῆς,
+καὶ ἡμῖν πιστευτέον. Ἰσραηλῖται γὰρ ἡμεῖς οἱ μὴ διὰ σημείων, δἰ
+εὐφράνθητι, στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα,
+ῥῆξον καὶ βόησον,
φησίν, ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα
+τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα.
ἐβίωσας εἰς τὸ
+περίφραγμα τοῦ λαοῦ, ἐνευλογήθησαν τὰ τέκνα σου εἰς τὰς σκηνὰς
+
εἰ δὲ αἱ αὐταὶ αἱ μοναὶ ὑπὸ τῆς προφητείας ἡμῖν
+τε αὖ καὶ τοῖς πατριάρχαις καταγγέλλονται, εἶς ἀμφοῖν ταῖν διαθήκαιν δείκνυται ὁ θεός.
ἐπιφέρει γοῦν σαφέστερον· ἐκληρονόμησας
+τὴν διαθήκην τοῦ Ἰσραήλ,
τῇ ἐξ ἐθνῶν κλήσει λέγων, τῇ στείρᾳ
+ποτὲ τούτου τοῦ ἀνδρός, ὅς ἐστιν ὁ λόγος, τῇ ἐρήμῳ πρότερον τοῦ
+ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται,
τῆς κατὰ τὴν διαθήκην
+καὶ τὰς ἐντολάς, ἐπειδὴ δύο αὗται ὀνόματι καὶ χρόνῳ, καθ’ ἡλικίαν
+καὶ προκοπὴν οἰκονομικῶς δεδομέναι, δυνάμει μία οὖσαι, ἣ μὲν παλαιά,
+δικαιοσύνη γὰρ
+θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν,
τὴν μίαν τὴν
+ἐκ προφητείας εἰς εὐαγγέλιον τετελειωμένην δἰ ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ
+ταύτην
, ἔφη, παρατίθεμαί σοι τὴν
+παραγγελίαν, τέκνον Τιμόθεε, κατὰ τὰς προαγούσας ἐπὶ σὲ προφητείας,
+ἵνα
+
οὔκουν † ἔτ’ εἰκότως πρόχειρον τὴν πίστιν διαβλητέον ὡς εὔκολόν
+τε καὶ πάνδημον καὶ προσέτι τῶν τυχόντων. εἰ γὰρ ἀνθρώπινον
+ἦν τὸ ἐπιτήδευμα, ὡς Ἕλληνες ὑπέλαβον, κἂν ἀπέσβη· ἣ δὲ αὔξει
+τὸ εἶναι πιστευόμενος οὐκ αὐτὸς τῆς πίστεως γεννητικός,
+ὅ γε πρὸς αὐτῆς ἀξιόπιστος εἶναι δοκιμασθείς.
θεία τοίνυν
+ἡ τοσαύτη μεταβολὴ ἐξ ἀπιστίας ἀφ’ οὗ
φησὶν ἔλαβον. μέρος ἐσπούδασα κατὰ μικρὸν ὑμῖν πέμψαι,
+ἵνα μετὰ τῆς πίστεως ὑμῶν τελείαν ἔχητε καὶ τὴν γνῶσιν. τῆς μὲν
+οὖν πίστεως ἡμῶν εἰσιν οἱ συλλήπτορες φόβος καὶ ὑπομονή, τὰ δὲ
+συμμαχοῦντα ἡμῖν μακροθυμία καὶ ἐγκράτεια. τούτων οὖν
, φησί,
+τὰ πρὸς τὸν κύριον μενόντων ἁγνῶς. συνευφραίνονται αὐτοῖς σοφία,
+
στοιχείων γοῦν
Οἱ δὲ τοῦ φόβου κατηγοροῦντες κατατρέχουσι τοῦ νόμου, οὐ φονεύσεις, οὐ
+μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις
; ἀλλ’ εἰ σοφίζονται τὰ
+ὀνόματα, εὐλάβειαν καλούντων οἱ φιλόσοφοι τὸν τοῦ νόμου φόβον.
εὔλογον οὖσαν ἔκκλισιν. ὀνοματομάχους τούτους οὐκ ἄπο τρόπου ὁ
+Φασηλίτης ἐκάλει Κριτόλαος. ἀστεία μὲν οὖν ἤδη καὶ καλλίστη πέφηνε
+τοῖς ἐγκαλοῦσιν ἡμῖν ἡ ἐντολὴ ὀνόματος ἐναλλαγῇ νοηθεῖσα.
+ἀρχὴ γὰρ σοφίας φόβος
+κυρίου, σύνεσις δὲ ἀγαθὴ πᾶσι τοῖς ποιοῦσιν αὐτήν.
τὴν σοφίας
+σοφίαν δὲ καὶ
+παιδείαν ἀσεβεῖς ἐξουθενήσουσιν
, λέγει ἡ γραφή.
Τινα δὲ τὰ φοβερὰ ὁ νόμος καταγγέλλει, θεασώμεθα. εἰ μὲν τὰ
+μεταξὺ ἀρετῆς καὶ οὐ μὴν ἀδίκως
+ἐκτείνεσθαι δίκτυα πτερωτοῖς
λέγουσιν οἱ χρησμοὶ οἱ θεῖο, αὐτοὶ
+
πῶς οὖν ἔτι
+οὐκ ἀγαθὸς ὁ νόμος πρός τινων αἱρέσεων λέγεται ἐπιβοωμένων τὸν
+ἀπόστολον λέγοντα διὰ γὰρ νόμου γνῶσις ἁμαρτίας
; πρὸς οὕς
+φαμεν· ὁ νόμος οὐκ ἐποίησεν, ἀλλ’ ἔδειξεν τὴν ἁμαρτίαν· προστάξας
+
αὐτίκα ὁ ἀπόστολος, ὃν οὐ συνιᾶσι,
+γνῶσιν εἶπεν ἁμαρτίας διὰ νόμου πεφανερῶσθαι, οὐχὶ ὑπόστασιν
+ὁ παιδαγωγὸς
+εἰς Χριστὸν
δοθείς, ἵνα δὴ ἐπιστρέψωμεν διὰ φόβου παιδευτικῶς
+οὐ βούλομαι
,
+φησίν, τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ ὡς τὴν μετάνοιαν αὐτοῦ.
+μετάνοιαν δὲ ἐντολὴ ποιεῖ, κωλυτικὴ μὲν τῶν μὴ ποιητέων, ἐπαγγελτικὴ
+ὁ ἐγγὺς κυρίου πλήρης μαστίγων·
ὁ συνεγγίζων δηλονότι τῇ γνώσει
+κινδύνων, φόβων, ἀνιῶν, θλίψεων διὰ τὸν πόθον τῆς ἀληθείας
+ἀπολαύει· υἱὸς γὰρ πεπαιδευμένος σοφὸς ἀπέβη, καὶ διεσώθη ἀπὸ
+
καὶ Βαρνάβας
+ὁ ἀπόστολος οὐαὶ οἱ συνετοὶ παρ’ ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν
+ἐπιστήμονες
προτάξας ἐπήγαγεν· πνευματικοὶ γενώμεθα, ναὸς
+τέλειος τῷ θεῷ. ἐφ’ ὅσον ἐστὶν ἐφ’ ἡμῖν, μελετῶμεν τὸν φόβον τοῦ
+θεοῦ καὶ φυλάσσειν ἀγωνιζώμεθα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἵνα ἐν τοῖς
+δικαιώμασιν αὐτοῦ εὐφρανθῶμεν.
ἀρχὴ σοφίας φόβος θεοῦ
+θείως λέλεκται.
Ἐνταῦθα οἱ ἀμφὶ τὸν Βασιλείδην τοῦτο ἐξηγούμενοι τὸ
+καὶ ὡσπερεὶ φόβος ἐπ’ ἐκείνου τοῦ πλάσματος ὑπῆρξε
+τοῖς ἀγγέλοις, ὅτε μείζονα ἐφθέγξατο τῆς πλάσεως διὰ τὸν ἀοράτως
+ἐν αὐτῷ σπέρμα δεδωκότα τῆς ἄνωθεν οὐσίας καὶ παρρησιαζόμενον·
+
Μιᾶς δ’ οὔσης ἀρχῆς, ὡς δειχθήσεται ὕστερον, τερετίσματα καὶ
+ἀρχὴ σοφίας φόβος
εἴρηται κυρίου,
παρὰ κυρίου διὰ Μωυσέως
+δοθεὶς τοῖς ἀπειθοῦσι καὶ σκληροκαρδίοις· οὓς γὰρ οὐχ αἱρεῖ
+μὲν ἔκπληξις φόβος ἐκ φαντασίας
+ἀσυνήθους ἢ ἐπ’ ἀπροσδοκήτῳ φαντασίᾳ, † ἅτε καὶ ἀγγελίας. φόβος δὲ
+φόβος τοῦ θεοῦ γεγένηται, κινδυνεύει τῆς τε σοφίας
+τοῦ θεοῦ καὶ τῆς κοσμοποιίας ἁπάσης, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀποκαταστάσεως αὐτῆς τῆς ἐκλογῆς ἄγνοια προκατάρχειν αἰτιωδῶς.
πότερον
+οὖν τῶν καλῶν ἢ φαύλων ἡ ἄγνοια; ἀλλ’ εἰ μὲν τῶν καλῶν, τί
+παύεται ἐκπλήξει; καὶ παρέλκει ὁ διάκονος αὐτοῖς καὶ τὸ κήρυγμα
+καὶ τὸ βάπτισμα. εἰ δὲ τῶν φαύλων, πῶς τῶν καλλίστων αἴτιον
+κατ’ ἐἰκόνα
, ἐν ᾧ καὶ τὸ ἀρχέτυπον
+καὶ τὸ σὺν τῇ γνώσει τῇ λοιπῇ ἄφθαρτον παρειλήφεσαν.
Τούτοις τε οὖν αὐτοῖς καὶ ἑτέροις τισί, μάλιστα δὲ τοῖς ἀπὸ
+Μαρκίωνος ἐμβοᾷ οὐκ ἐπαΐουσιν ἡ γραφή· ὁ δὲ ἐμοῦ ἀκούων ἀναπαήσεται
+ἐπ’ εἰρήνης πεποιθώς, καὶ ἡσυχάσει ἀφόβως ἀπὸ παντὸς
+
τί τοίνυν τὸν νόμον βούλονται; κακὸν μὲν οὖν οὐ
+τίμα τὸν κύριον καὶ ἰσχύσεις,
+πλὴν δὲ αὐτοῦ μὴ φοβοῦ ἄλλον,
τὸ φοβεῖσθαι ἁμαρτάνειν, ἕπεσθαι
+δὲ ταῖς ὑπὸ θεοῦ δοθείσαις ἐντολαῖς τιμὴν εἶναι τοῦ θεοῦ ἐκδεχόμεθα.
δέος δέ ἐστι φόβος θείου. ἀλλ’ εἰ καὶ πάθος ὁ φόβος, ὡς
+βούλονταί τινες, ὅτι φόβος ἐστὶ πάθος, οὐχ ὁ πᾶς φόβος πάθος. ἡ
+γοῦν δεισιδαιμονία πάθος, φόβος δαιμόνων οὖσα ἐκπαθῶν τε καὶ
+σοφὸς
+φοβηθεὶς ἐξέκλινεν ἀπὸ κακοῦ, ὁ δὲ ἄφρων μίγνυται πεποιθώς,
ἡ
+γραφὴ λέγει· αὖθίς τε ἐν φόβῳ κυρίου ἐλπὶς ἰσχύος
φησίν.
Ἀνάγει γοῦν ὁ τοιοῦτος φόβος ἐπί τε τὴν μετάνοιαν ἐπί τε
+τὴν ἐλπίδα. ἐλπὶς δὲ προσδοκία ἀγαθῶν ἡ ἀπόντος ἀγαθοῦ εὔελπις.
+ἀμέλει καὶ ἡ μὴ συσχηματίζεσθε
, φησὶν ὁ ἀπόστολος,
+τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ
+νοός, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ
+
ἀναστρέφει τοίνυν ἡ φιλοξενία περὶ φίλε κασίγνητε
φησὶν Ὅμηρος, ἥ τε φιλανθρωπία,
+δἰ ἣν καὶ ἡ φιλοστοργία, φιλικὴ χρῆσις ἀνθρώπων ὑπάρχουσα,
+ἥ τε φιλοστοργία, φιλοτεχνία τις οὖσα περὶ στέρξιν φίλων ἢ οἰκείων, συμπαρομαρτοῦσιν ἀγάπῃ.
εἰ δ’ ὁ τῷ ὄντι ἄνθρωπος ὁ ἐν
+ἡμῖν ἐστιν ὁ πνευματικός, φιλαδελφία ἡ φιλανθρωπία τοῖς τοῦ αὐτοῦ
+πνεύματος κεκοινωνηκόσιν· στέρξις δ’ αὖ τήρησίς ἐστιν εὐνοίας ἢ
+ἀγαπήσεως, ἀγάπησις δὲ ἀπόδεξις παντελής, καὶ τὸ ἀγαπᾶν
+ἡ ἀγάπη
φησὶν ἀνυπόκριτος
+ἔστω ἡμῖν, αὐτοί τε ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρὸν γινώμεθα,
+κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ τῇ φιλαδελφίᾳ τε
καὶ τὰ ἑξῆς ἕως εἰ δυνατόν,
+τὸ ἐξ ὑμῶν, μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες.
ἔπειτα
+μὴ νικῶ
λέγει ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.
+ὅτι ζῆλον θεοῦ
+ἔχουσιν, ἀλλ’ οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν· ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ θεοῦ
+δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ θεοῦ
+
οὐ γὰρ τὸ βούλημα τοῦ νόμου ἔγνωσάν τε καὶ
+ἐποίησαν, ἀλλ’ ὃ ὑπέλαβον αὐτοί, τοῦτο καὶ βούλεσθαι τὸν νόμον
+ᾠήθησαν· οὐδ’ ὡς προφητεύοντι τῷ νόμῳ ἐπίστευσαν, λόγῳ δὲ ψιλῷ
+καὶ φόβῳ, ἀλλ’ οὐ διαθέσει καὶ πίστει ἠκολούθησαν· τέλος γὰρ
+νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην
, ὁ ὑπὸ νόμου προφητευθείς, παντὶ τῷ πιστεύοντι.
ὅθεν εἴρηται τούτοις παρὰ Μωυσέως· ἐγὼ παραζηλώσω
+ὑμᾶς ἐπ’ οὐκ ἔθνει, ἐπ’ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς
, τῷ
+εὑρέθην
+λέγει τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν, ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι,
+πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας δηλαδή, μεθ’ ἣν καὶ τῷ Ἰσραὴλ
+ἐκεῖνα τὰ προφητευθέντα οἰκείως λέγεται νῦν· ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς
+
ὁρᾷς
+ἀλλὰ τῷ αὐτῶν
+παραπτώματι ἡ σωτηρία τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ παραζηλῶσαι αὐτοὺς
+
φησὶ γοῦν τοὺς ἀποστόλους καὶ διδασκάλους τοὺς κηρύξαντας
+τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ καὶ κοιμηθέντας τῇ δυνάμει καὶ
+καὶ αὐτοὶ
+ἔδωκαν αὐτοῖς τὴν σφραγῖδα τοῦ κηρύγματος. κατέβησαν οὖν μετ’ αὐτῶν εἰς τὸ ὕδωρ καὶ πάλιν ἀνέβησαν. ἀλλ’ οὗτοι ζῶντες κατέβησαν
+καὶ πάλιν ζῶντες ἀνέβησαν· ἐκεῖνοι δὲ οἱ προκεκοιμημένοι
+
ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου
+ποιῶσιν, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος
κατὰ τὸν
+ἀπόστολον.
Ὡς μὲν οὖν ἀντακολουθοῦσιν ἀλλήλαις αἱ ἀρεταί, τί χρὴ λέγειν,
+ἐπιδεδειγμένου ἤδη ὡς πίστις μὲν ἐπὶ μετανοίᾳ ἐλπίδι τε, εὐλάβεια
+δὲ ἐπὶ πίστει, καὶ ἡ ἐν τούτοις ἐπιμονή τε καὶ ἄσκησις ἅμα μαθήσει
+θαύμασον
, βαθμὸν τοῦτον πρῶτον
+ὁ θαυμάσας βασιλεύσει
γέγραπται καὶ ὁ βασιλεύσας ἀναπαήσεται
.
+δέ, τόν γε μὴ ἔννοιαν σοφίας εἰληφότα, φιλοσοφίας οὔσης
+ὀρέξεως τοῦ ὄντως ὄντος καὶ τῶν εἰς τοῦτο συντεινόντων μαθημάτων.
+καὶ συνεκπονητέον, καθὸ καὶ
+ὁμοιοῦταί τις θεῷ, θεῷ λέγω τῷ σωτῆρι, θεραπεύων τὸν τῶν ὅλων
+θεὸν διὰ τοῦ ἀρχιερέως λόγου, δἰ οὗ καθορᾶται τὰ κατ’ ἀλήθειαν
+καλὰ καὶ δίκαια. εὐσέβεια
Τριῶν τοίνυν τούτων ἀντέχεται ὁ ἡμεδαπὸς φιλόσοφος, πρῶτον
+μὲν τῆς θεωρίας, δεύτερον δὲ τῆς τῶν ἐντολῶν ἐπιτελέσεως,
+τρίτον ἀνδρῶν ἀγαθῶν κατασκευῆς· ἃ δὴ συνελθόντα τὸν γνωστικὸν
+ἐπιτελεῖ. ὅ τι δ’ ἂν ἐνδέῃ τούτων, χωλεύει τὰ τῆς γνώσεως.
+καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων·
+λάλησον τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς
+
εἴτ’
+οὖν κόσμου καὶ ἀπάτης εἴτε παθῶν καὶ κακιῶν σύμβολον Αἴγυπτος
+καὶ ἡ Χανανῖτις γῆ, ὧν μὲν ἀφεκτέον, ὁποῖα δὲ ἐπιτηδευτέον ὡς
+ὁ
+ποιήσας ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς
, τήν τε Ἑβραίων αὐτῶν
+ἐπανόρθωσιν τήν τε τῶν πέλας, ἡμῶν αὐτῶν, συνάσκησίν τε καὶ οἱ γάρ νεκροὶ τοῖς παραπτώμασι
+
διὰ τῆς ἡμετέρας διαθήκης. πολλάκις
+δὲ ἐπαναλαμβάνουσα ἡ γραφὴ τὸ ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν
+δυσωπεῖ μὲν διατρεπτικώτατα, ἕπεσθαι διδάσκουσα τῷ τὰς ἐντολὰς
+δεδωκότι θεῷ, ὑπομιμνῄσκει δὲ ἠρέμα ζητεῖν τὸν θεὸν καὶ ὡς οἷόν
+τε γινώσκειν ἐπιχειρεῖν, ἥτις ἂν εἴη θεωρία μεγίστη, ἡ ἐποπτική, ἡ
+τῷ ὄντι ἐπιστήμη, ἡ ἀμετάπτωτος λόγῳ γινομένη. αὕτη ἂν εἴη
+μόνη ἡ τῆς σοφίας γνῶσις, ἧς οὐδέποτε χωρίζεται ἡ δικαιοπραγία.
Ἀλλ’ ἡ μὲν τῶν οἰησισόφων, εἴτε αἱρέσεις εἶεν βάρβαροι
+εἴτε οἱ παρ’ Ἕλλησι φιλόσοφοι, γνῶσις φυσιοῖ
κατὰ τὸν ἀπόστολον·
+πιστὴ δὲ ἡ γνῶσις ἥτις ἂν εἴη ἐπιστημονικὴ ἀπόδειξις τῶν
+κατὰ τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν παραδιδομένων. φήσαιμεν δ’ ἂν αὐτὴν
+λόγον εἶναι τοῖς ἀμφισβητουμένοις ἐκ τῶν ὁμολογουμένων ἐκπορίζοντα
+θεοδιδάκτου
σοφίας κατὰ τὸν ἀπόστολον. μάθησις γοῦν
+καὶ τὸ πείθεσθαι ταῖς ἐντολαῖς, ὅ ἐστι πιστεύειν τῷ θεῷ. καὶ ἡ πίστις δύναμίς τις τοῦ θεοῦ, ἰσχὺς οὖσα τῆς ἀληθείας.
αὐτίκα φησίν·
+ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, μεταστήσετε τὸ ὄρος·
καὶ
+κατὰ τὴν πίστιν σου γενηθήτω σοι·
καὶ ὃ μὲν θεραπεύεται
+προσλαβὼν τῇ πίστει τὴν ἴασιν, ὃ δὲ νεκρὸς ἀνίσταται διὰ τὴν τοῦ
+
Ἡνίκα γοῦν τῆς οὐρανίου καὶ θείας τροφῆς τὸ μνημόσυνον ἐν
+στάμνῳ χρυσῷ καθιεροῦσθαι προσετάττετο, τὸ γόμορ
φησὶ τὸ
+δέκατον τῶν τριῶν μέτρων ἦν
. ἐν ἡμῖν γὰρ αὐτοῖς τρία μέτρα,
+τρία κριτήρια μηνύεται, αἴσθησις μὲν αἰσθητῶν, λεγομένων δὲ ὁ
+ἰδὼν πρὸς ἐπιθυμίαν ἐμοίχευσεν,
λαβών τε ἐν νῷ ὡς μακάριοι οἱ
+καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται,
κἀκεῖνο ἐπιστάμενος
+ὅτι οὐ τὰ εἰσερχόμενα εἰς τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.
+ἀλλὰ τὰ ἐξερχόμενα διὰ τοῦ στόματος ἐκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον·
+
τοῦτ’, οἶμαι, τὸ κατὰ
+θεὸν ἀληθινὸν καὶ δίκαιον μέτρον, ᾧ μετρεῖται τὰ μετρούμενα, ἡ
+τὸν ἄνθρωπον συνέχουσα δεκάς, ἣν ἐπὶ κεφαλαίων τὰ προειρημένα
+
χρὴ δὲ ὡς ἔπος εἰπεῖν τῶν
+ἄλλων πάντων ὑπεραναβαίνοντας ἐπὶ τὸν νοῦν ἵστασθαι, ὥσπερ
+ἀμέλει κἀν τῷ κόσμῳ τὰς ἐννέα μοίρας ὑπερπηδήσαντας, πρώτην
+μὲν τὴν διὰ τῶν τεσσάρων στοιχείων ἐν μιᾷ χώρᾳ τιθεμένων δὲ
+δεκάτην μοῖραν, ἐπὶ τὴν γνῶσιν ἀφικνεῖσθαι τοῦ θεοῦ, συνελόντι
+ἐξῆλθεν δὲ Κάιν ἀπὸ
+προσώπου τοῦ θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναὶδ κατέναντι Ἐδέμ·
+οἷς δὲ μὴ ὑπάρχει κυβέρνησις,
+πίπτουσιν ὥσπερ φύλλα·
ὁ λογισμὸς καὶ τὸ ἡγεμονικὸν ἄπταιστον
+μένον καὶ καθηγούμενον τῆς ψυχῆς κυβερνήτης αὐτῆς εἴρηται· ὄντως γὰρ ἀτρέπτῳ πρὸς τὸ ἄτρεπτον ἡ προσαγωγή.
οὕτων Ἀβραὰμ
+ἑστὼς ἦν ἀπέναντι κυρίου καὶ ἐγγίσας εἶπεν·
καὶ τῷ Μωυσεῖ λέγεται
+σὺ δὲ αὐτοῦ στῆθι μετ’ ἐμοῦ.
οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν Σίμωνα τῷ Ἑστῶτι,
+τε
+ὁμωνύμως καλουμένη, περὶ ἧς ὁ ἀπόστολος γράφων ὦ Τιμόθεε,
+φησίν, τὴν παραθήκην φύλαξον, ἐκτρεπόμενος τὰς βεβήλους κενοφωνίας
+καὶ ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοι
+
ὑπὸ ταύτης ἐλεγχόμενοι τῆς
+φωνῆς οἱ ἀπὸ τῶν αἱρέσεων τὰς πρὸς Τιμόθεον ἀθετοῦσιν ἐπιστολάς.
+ἀλήθεια
καὶ σοφία καὶ δύναμις θεοῦ
,
+ὥσπερ οὖν ἐστι, δειχθείη χείλη δικαίων ἐπίσταται ὑψηλά.
Τῆς δὲ πίστεως καθάπερ τοῦ χρόνου διττῶν ὄντων εὕροιμεν
+ἂν διττὰς ἀρετὰς συνοικούσας ἀμφοῖν. τοῦ γὰρ χρόνου τῷ μὲν
+παρῳχηκότι ἡ μνήμη, τῷ δὲ μέλλοντι ἐλπίς ἐστι· πιστεύομεν δὲ τὰ
+παρῳχηκότα γεγονέναι καὶ τὰ μέλλοντα ἔσεσθαι· ἀγαπῶμέν τε αὖ,
+καὶ ἰδού, πάντα ὅσα δεδημιούργηκε λίαν καλὰ
+οἶδέν τε καὶ θαυμάζει· θεοσέβεια δὲ προστίθησι μῆκος βίου
καὶ
+φόβος κυρίου προστίθησιν ἡμέρας
. ὡς οὖν αἱ ἡμέραι μόριον βίου
+τοῦ κατ’ ἐπανάβασιν, οὕτω καὶ ὁ φόβος τῆς ἀγάπης ἀρχή, κατὰ παραύξησιν
+
πάλιν ἡ προφητεία πρόγνωσίς ἐστιν, ἡ δὲ
+γνῶσις προφητείας νόησις, οἷον γνῶσις τῶν ἐκείνοις προεγνωσμένων
+
πᾶσα οὖν δόξα καὶ
+κρίσις καὶ ὑπόληψις καὶ μάθησις, οἷς ζῶμεν καὶ σύνεσμεν αἰεὶ τῷ
+γένει τῶν ἀνθρώπων, συγκατάθεσίς ἐστιν· ἥ δ’ οὐδὲν ἄλλο ἢ πίστις
+εἴη ἄν, ἥ τε ἀπιστία, ἀπόστασις οὖσα τῆς πίστεως, δυνατὴν δείκνυσι
+τὴν συγκατάθεσίν τε καὶ πίστιν· ἀνυπαρξίας γὰρ στέρησις οὐκ ἂν
+ἡ τοίνυν συνέχουσα τὴν ἐκκλησίαν
,
+ἀρετὴ ἡ πίστις ἐστί, δἰ ἧς σῴζονται οἱ ἐκλεκτοὶ
+τοῦ θεοῦ· ἡ δὲ ἀνδριζομένη ἐγκράτεια. ἕπεται δ’ αὐταῖς
+ἁπλότης, ἐπιστήμη, ἀκακία, σεμνότης, ἀγάπη. πᾶσαι δὲ αὗται πίστεώς
+
καὶ πάλιν· προηγεῖται μὲν πίστις, φόβος
φοβητέον οὖν τὸν κύριον
, λέγει,
+εἰς οἰκοδομήν, ἀλλ’ οὐ τὸν διάβολον εἰς καταστροφήν.
ἔμπαλιν
+δέ· τὰ μὲν ἔργα τοῦ κυρίου, τουτέστι τὰς ἐντολάς, ἀγαπητέον παὶ
+ποιητέον, τὰ δὲ ἔργα τοῦ διαβόλου φοβητέον καὶ οὐ ποιητέον· ὁ μὲν
+γὰρ τοῦ θεοῦ φόβος παιδεύει καὶ εἰς ἀγάπην ἀποκαθίστησιν, ὁ δὲ
+
ὁ δὲ αὐτὸς καὶ τὴν
+μετάνοιαν σύνεσιν
εἶναί φησι μεγάλην· μετανοῶν γὰρ ἐφ’ οἷς
+ἔδρασεν οὐκέτι ποιεῖ ἢ λέγει, βασανίζων δὲ ἐφ’ οἷς ἥμαρτεν τὴν
+ἑαυτοῦ ψυχὴν ἀγαθοεργεῖ.
ἄφεσις τοίνυν ἁμαρτιῶν
Τὸν οὖν εἰληφότα τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν οὐκέτι
+ἁμαρτάνειν χρή. ἐπὶ γὰρ τῇ πρώτῃ καὶ μόνῃ μετανοίᾳ τῶν ἁμαρτιῶν (αὕτη ἂν εἴη τῶν προϋπαρξάντων κατὰ τὸν ἐθνικὸν καὶ πρῶτον
+βίον, τὸν ἐν ἀγνοίᾳ λέγω) αὐτίκα τοῖς κληθεῖσι πρόκειται
+μετάνοια ἡ καθαίρουσα τὸν τόπον τῆς ψυχῆς ἀπὸ τῶν πλημμελημάτων,
+καρδιογνώστης
δὲ ὢν ὁ κύριος καὶ
+τὰ μέλλοντα προγινώσκων τό τε εὐμετάβολον τοῦ ἀνθρώπου καὶ
+τὸ παλίμβολον καὶ πανοῦργον τοῦ διαβόλου ἄνωθεν ἀρχῆθεν προεῖδεν,
+ὡς ζηλώσας ἐπὶ τῇ ἀφέσει τῶν ἁμαρτιῶν τὸν ἄνθρωπον
+προστρίψεταί τινας αἰτίας τῶν ἁμαρτημάτων τοῖς δούλοις τοῦ θεοῦ,
+φρονίμως πονηρευόμενος, ὅπως δὴ καὶ αὐτοὶ συνεκπέσοιεν αὐτῷ.
ἔδωκεν οὖν ἄλλην ἔτι τοῖς κἀν τῇ πίστει περιπίπτουσί τινι πλημμελήματι
+πολυέλεος ὢν μετάνοιαν δευτέραν, ἵν’, εἴ τις ἐκπειρασθείη
+μετὰ τὴν κλῆσιν, βιασθεὶς δὲ καὶ κατασοφισθείς,μίαν ἔτι μετάνοιαν
+
λάβῃ. ἑκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων ἡμῶν μετὰ
+τὸ λαβεῖν τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, οὐκέτι περὶ ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται
+θυσία, φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως καὶ πυρὸς ζῆλος
+
αἱ δὲ συνεχεῖς καὶ ἐπάλληλοι
+
τὸν οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός
. ἐν πνεύματι δὲ
+ἀναγεννώμενον· ὅπερ εἴη ἂν τὸ μὴ εἰς ταὐτὸν ὑπενεχθέντα πλημμέλημα
+μετανοῆσαι· μελέτη γὰρ ἔμπαλιν ἁμαρτιῶν τὸ πολλάκις μετανοεῖν καὶ ἐπιτηδειότης εἰς εὐτρεψίαν ἐξ ἀνασκησίας.
δόκησις
+τοίνυν μετανοίας, οὐ μετάνοια, τὸ πολλάκις αἰτεῖσθαι συγγνώμην
+ἐφ’ οἷς πλημμελοῦμεν πολλάκις· δικαιοσύνη δὲ ἀμώμους ὀρθοτομεῖ
+ὁδούς
, κέκραγεν ἡ γραφή. καὶ πάλιν αὖ· ἡ τοῦ ἀκάκου δικαιοσύνη
+
ναὶ μὴν καθὼς οἰκτείρει πατὴρ
+υἱούς, ᾠκτείρησεν κύροις τοὺς φοβουμένους αὐτὸν
ὁ Δαβὶδ γράφει·
+οἱ σπείροντες
οὖν ἐν δάκρυσιν ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσι
τῶν ἐν
+μετανοίᾳ ἐξομολογουμένων· μακάριοι γὰρ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν
+
ὁρᾷς τὸν μὴ
+φοβοῦ,
φησίν, ὅταν πλουτήσῃ ἄνθρωπος, καὶ ὅταν πληθυνθῇ ἡ
+δόξα τοῦ οἴκου αὐτοῦ· ὅτι οὐκ ἐν τῷ ἀποθνῄσκειν αὐτὸν λήψεται
+
ἐγὼ δὲ ἐν
+τῷ ἐλέει σου εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκόν σου, προσκυνήσω πρὸς
+
Ὁρμὴ μὲν οὖν φορὰ διανοίας ἐπί τι ἢ ἀπό του· πάθος δὲ πλεονάζουσα
+ὁρμὴ ἢ ὑπερτείνουσα τὰ κατὰ τὸν λόγον μέτρα, ἢ ὁρμὴ
+ἐκφερομένη καὶ ἀπειθὴς λόφῳ· παρὰ φύσιν οὖν κίνησις ψυχῆς κατὰ
+τὴν πρὸς τὸν λόγον ἀπείθειαν τὰ πάθη (ἡ δ’ ἀπόστασις καὶ ἔκστασις
+καὶ ἀπείθεια ἐφ’ ἡμῖν, ὥσπερ καὶ ἡ ὑπακοὴ ἐφ’ ἡμῖν· διὸ καὶ
+τὰ ἑκούσια κρίνεται)· αὐτίκα καθ’ ἓν ἕκαστον
Τὸ γοῦν ἀκούσιον οὐ κρίνεται (διττὸν δὲ τοῦτο, τὸ μὲν
+ γινόμενον μετ’ ἀγνοίας, τὸ δὲ ἀνάγκῃ)· ἐπεὶ πῶς ἂν καὶ δικάσειας
+
Ἐκράτει μὲν οὖν ὁ νόμος τότε καὶ τὸν ἀκουσίως φονεύσαντα
+πιστὸς δὲ ᾕρηται πνοῇ κρύπτειν πράγματα.
τὰ προαιρετικὰ τοίνυν
+κύριος γὰρ ἐτάζει καρδίας καὶ νεφρούς·
καὶ ὁ ἐμβλέψας
+πρὸς ἐπιθυμίαν
κρίνεται. διὸ μηδὲ ἐπιθυμήσῃς
λέγει καὶ
+ὁ λαὸς οὗτος τοῖς χείλεσί με τιμᾷ
φησίν, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν
+
εἰς αὐτὴν γὰρ ἀφορᾷ τὴν γνώμην ὁ θεός,
+ἐπεὶ καὶ τὴν Λὼτ γυναῖκα ἐπιστραφεῖσαν μόνον ἑκουσίως ἐπὶ τὴν
+κακίαν τὴν κοσμικὴν κατέλιπεν ἀναίσθητον, ὡς λίθον δείξας ἁλατίνην
+καὶ στήσας εἰς τὸ μὴ πρόσω χωρεῖν, οὐ μωρὰν καὶ ἄπρακτον
+εἰκόνα, ἀρτῦσαι δὲ καὶ στῦψαι τὸν πνευματικῶς διορᾶν δυνάμενον.
Τὸ δ’ ἑκούσιον ἢ τὸ κατ’ ὄρεξίν ἐστιν ἢ τὸ κατὰ προαίρεσιν
ὧν εἰ μὴ μετέχειν βουληθείημεν θυμῷ τε καὶ
+ἐπιθυμίᾳ ἐκδότους σφᾶς αὐτοὺς ἐπιδόντες, ἁμαρτησόμεθα, μᾶλλον δὲ
+
+
+
γνώμην δ’ ἔχοντά με ἡ φύσις βιάζεται·
+
+
+
καὶ μανθάνω μὲν οἶα δρᾶν μέλλω κακά,
+
θυμὸς δὲ κρείσσων τῶν ἐμῶν βουλευμάτων.
+
+
οὕτως πέπονθα καί με † συμφοροῦσα
+
βαθεῖα κηλὶς ἐκ βυθῶν ἀναστρέφει
+
λύσσης πικροῖς κέντροισιν ἠρεθισμένον.
τούτους μὲν οὖν ὁ θυμός, μυρίους δὲ ἄλλους ἡ ἐπιθυμία τραγῳδεῖ,
+τὴν Φαίδραν, τὴν Ἄνθειαν, τὴν Ἐριφύλην,
+
+
+
+
ἥ χρυσὸν φίλου ἀνδρὸς ἐδέξατο τιμήεντα.
+παιδισκάριόν με
+φησὶν εὐτελὲς καταδεδούλωκεν.
Ἀτύχημα μὲν οὖν παράλογός ἐστιν ἁμαρτία, ἡ δὲ ἁμαρτία ἀκούσιος
+ἀδικία, ἀδικία δὲ ἑκούσιος κακία. ἔστιν οὖν ἡ μὲν ἁμαρτία
+ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ
+γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον, ἀλλ’ ὑπὸ χάριν,
τοῖς ἤδη πεπιστευκόσι λέγων,
+ὅτι τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν.
ἀτυχία δέ ἐστιν ἄλλου εἰς
+
Ταύτας δ’ αἰνίσσεται τῶν ἁμαρτιῶν τὰς διαφορὰς ὁ ψαλμῳδὸς
+μακαρίους λέγων ὧν ὁ θεὸς τὰς μὲν ἀπήλειψεν ἀνομίας, τὰς δὲ ἐπεκάλυψεν
+ἁμαρτίας, οὐκ ἐλογίσατό τε τὰς ἄλλας καὶ ἀφῆκε τᾶς λοιπάς.
+γέγραπται γάρ· ›μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι, καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν
+αἱ ἁμαρτίαι· μακάριος ἀνὴρ ᾧ οὐ μὴ λογίσηται κύριος
+ἁμαρτίαν, οὐδὲ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ δόλος·‹ οὗτος ὁ μακαρισμὸς
+ἐγένετο ἐπὶ τοὺς ἐκλελεγμένους ὑπὸ τοῦ θεοῦ διὰ Ἰησοῦ
+
καλύπτει μὲν γὰρ ἀγάπη πλῆθος ἁμαρτιῶν,
+ ἀπαλείφει δὲ ὁ τὴν μετάνοιαν μᾶλλον τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἢ τὸν θάνατον αἱρούμενος
.
οὐ λογίζονται δὲ ὅσαι μὴ κατὰ προαίρεσιν
+συνίστανται· ὁ γὰρ ἐπιθυμήσας ἤδη μεμοίχευκε
φησίν. ἀφίησί τε
+φωτίζων
λόγος· καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, φησὶν
+ὁ κύριος, ζητήσουσιν τὴν ἀδικίαν Ἰσραήλ, καὶ οὐχ ὑπάρξει, καὶ τὰς
+ἁμαρτίας Ἰούδα, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῶσιν,
ὅτι τίς ὥσπερ ἐγώ; καὶ τίς
+
ὁρᾷς ἐάν τις ἴδῃ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ
+ἁμαρτάνοντα ἁμαρτίαν μὴ πρὸς θάνατον, αἰτήσει, καὶ δώσει αὐτῷ
+
εἶπεν· ἔστι γὰρ ἁμαρτία
+ πρὸς θάνατον· οὐ περὶ ἐκείνης λέγω, ἵνα ἐρωτήσῃ τις. πᾶσα ἀδικία ἁμαρτία ἐστί.
καὶ ἔστιν ἁμαρτία μὴ πρὸς θάνατον.
ἀλλὰ καὶ Δαβὶδ
+καὶ πρὸ Δαβὶδ ὁ Μωυσῆς τῶν τριῶν δογμάτων τὴν γνῶσιν ἐμφαίνουσιν
+διὰ τούτων· μακάριος ἀνὴρ ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ
+ἀσεβῶν,
καθὼς οἱ ἰχθύες πορεύονται ἐν σκότει εἰς τὰ βάθη· οἱ γὰρ
+λεπίδα μὴ ἔχονται· ὧν ἀπαγορεύει Μωυσῆς ἐφάπτεσθαι, κάτω τῆς οὐδὲ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν ἔστη,
καθὼς οἱ δοκοῦντες
+κοῦντες φοβεῖσθαι τὸν κύριον ἁμαρτάνουσιν ὡς ὁ χοῖρος· πεινῶν
+οὐδὲ ἐπὶ
+καθέδραν λοιμῶν ἐκάθισεν,
καθὼς τὰ πτηνὰ εἰς ἁρπαγὴν ἕτοιμα.
+παρῄνεσε δὲ Μωυσῆς· οὐ φάγεσθε χοῖρον οὐδέ ἀετὸν οὐδὲ ὀξύπτερον
+οὐδὲ κόρακα οὐδὲ πάντ’ ἰχθὺν ὃς οὐκ ἔχει λεπίδα ἐν αὑτῷ.
ταῦτα
+βουλὴν
+μὲν ἀσεβῶν
τὰ ἔθνη λέγοντος, ὁδὸν δὲ ἁμαρτωλῶν
τὴν
+Ἰουδαϊκὴν ὑπόληψιν καὶ καθέδραν λοιμῶν
τὰς αἱρέσεις ἐκλαμβάνοντος.
ἕτερος δὲ κυριώτερον ἔλεγεν τὸν μὲν πρῶτον μακαρισμὸν
+τετάχθαι ἐπὶ τῶν μὴ κατακολουθησάντων ταῖς γνώμαις ταῖς πονηραῖς,
+ταῖς ἀποστατησάσαις τοῦ, τὸν δεύτερον δὲ ἐπὶ τῶν τῇ
+εὐρυχώρῳ καὶ πλατείᾳ ὁδῷ
οὐκ ἐμμενόντων, ἢ τῶν ἐν νόμῳ τραφέντων
+ἢ καὶ τῶν ἐξ καθέδρα δὲ λοιμῶν
+καὶ τὰ θέατρα καὶ τὰ δικαστήρια εἴη ἂν ἀλλ’ ἢ ἐν τῷ νόμῳ κυρίου τὸ θέλημα
+αὐτοῦ·
ὁ Πέτρος ἐν τῷ Κηρύγματι νόμον καὶ λόγον
τὸν κύριον
+ἔστι καὶ
+σιγῆς ἀκίνδυνον γέρας·
τῶν δὲ ἐν ἔργῳ διὰ τῶν ἁρπακτικῶν
+καὶ σαρκοβόρων ὀρνέων· βορβόρῳ ἥδεται
καὶ κόπρῳ·
καὶ χρὴ μηδὲ τὴν συνείδησιν
ἔχειν μεμολυσμένην
. εἰκότως
+οὖν φησιν ὁ προφήτης· οὐχ οὕτως
, φησίν, οἱ ἀσεβεῖς, ἀλλ’
+ἢ ὡσεὶ χνοῦς ὃν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς.
+διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει
(οἱ ἤδη κατακεκριμένοι,
+ἐπεὶ ὁ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται
), οὐδὲ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐν
+βουλῇ δικαίων
(οἱ ἤδη κατεγνωσμένοι εἰς τὸ μὴ ἑνωθῆναι τοῖς
+ἀπταίστως βεβιωκόσιν), ὅτι γινώσκει κύριος ὁδὸν δικαίων, καὶ ὁδὸς
+
πάλιν ὁ κύριος δείκνυσιν ἄντικρυς ἐφ’ ἡμῖν καὶ
+τὸ ἠσθενηκὸς οὐκ ἐνισχύσατε
+καὶ τὰ ἑξῆς ἕως καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐπιζητῶν οὐδὲ ὁ ἀποστρέφων·
+μεγάλη γὰρ χαρὰ παρὰ τῷ πατρὶ ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ σωθέντος,
ὁ
+ ἐπορεύθη καθάπερ ἐλάλησεν αὐτῷ ὁ κύριος
.
ἐντεῦθεν ἀρυσάμενός τις τῶν παρ’
+Ἕλλησι σοφῶν τὸ ἕπου θεῷ
ἀπεφθέγξατο. οἱ δὲ εὐσεβεῖς
φησὶν
+συνετὰ ἐβουλεύσαντο.
βουλὴ δέ ἐστι ζήτησις συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων
+ἀπεφθέγξατο, ὥσπερ ἀμέλει καὶ τὸ ἐγγύα, πάρα δ’ ἄτα
ἀπὸ τῆς
+Σολομῶντος φωνῆς λεγούσης· υἱέ, ἐὰν ἐγγυήσῃ σὸν φίλον, παραδώσεις
+σὴν χεῖρα ἐχθρῷ· παγὶς γὰρ ἀνδρὶ ἰσχυρὰ τὰ ἴδια χείλη, καὶ
+
μυστικώτερον δὲ ἤδη τὸ γνῶθι
+ σαυτὸν
ἐκεῖθεν εἴληπται· εἶδες τὸν ἀδελφόν σου, εἶδες τὸν θεόν σου.
ταύτῃ που ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου, ἐξ ὅλης καρδίας
+καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν·
ἐν ταύταις λέγει ταῖς ἐντολαῖς
+ὅλον τὸν νόμον καὶ τοὺς προφήτας κρέμασθαί τε καὶ ἐξηρτῆσθαι.
+ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ
+πληρωθῇ. αὕτη δέ ἐστιν ἡ ἐντολὴ ἡ ἑμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους
+
ἐλεήμων γὰρ καὶ οἰκτίρμων ὁ κύριος,
καὶ
+ χρηστὸς κύριος τοῖς σύμπασι.
σαφέστερον δὲ τὸ γνῶθι σαυτὸν
+πρόσεχε σεαυτῷ.
ἐλεημοσύναις
+οὖν καὶ πίστεσιν ἀποκαθαίρονται ἁμαρτίαι· τῷ δὲ φόβῳ
+κυρίου ἐκκλίνει πᾶς ἀπὸ κακοῦ.
φόβος δὲ κυρίου παιδεία καὶ
+σοφία.
Ἐνταῦθα πάλιν ἐπιφύονται οἱ κατήγοροι χαρὰν καὶ λύπην
+πάθη ψυχῆς λέγοντες· τὴν μὲν γὰρ χαρὰν εὔλογον ἔπαρσιν ἀποδιδόασι
+καὶ τὸ ἀγάλλεσθαι χαίρειν ἐπὶ καλοῖς, τὰ τοιαῦτα σαρκικῶς
+νοοῦντες τὰς γραφὰς καὶ ἀπὸ τῶν ἡμετέρων παθῶν ἀναγόμενοι, τὸ
+βούλημα τοῦ ἀπαθοῦς θεοῦ ὁμοίως τοῖς ἡμεδαποῖς κινήμασιν ἀπεκδεχόμενοι·
+
ἐπεὶ τοίνυν
+βούλημά ἐστι τοῦ ἐστι τοῦ θεοῦ σῴζεσθαι τὸν ταῖς ἐντολαῖς πειθήνιον
+τόν τε ἐκ τῶν ἁμαρτημάτων μετανοοῦντα, χαίρομεν δὲ ἡμεῖς ἐπὶ τῇ
+σωτηρίᾳ ἡμῶν, τὸ χαρτὸν ἡμῶν ἐξιδιοποιήσατο ὁ διὰ τῶν προφητῶν
+ἐπείνασα καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐδώκατέ μοι
+πιεῖν· ὃ γὰρ ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων πεποιήκατε, ἐμοὶ πεποιήκατε.
+
ὁ θεὸς δὲ οὐδεμίαν ἔχει πρὸς ἡμᾶς φυσικὴν
+ σχέσιν, ὡς οἱ τῶν αἱρέσεων κτίσται θέλουσιν, (οὔτ’ εἰ ἐκ μὴ ὄντων
+ ποιοίη οὔτ’ εἰ ἐξ ὕλης δημιουργοίη, ἐπεὶ τὸ μὲν οὐδ’ ὅλως ὄν, ἥ
+ δὲ κατὰ πάντα ἑτέρα τυγχάνει τοῦ θεοῦ) εἰ μή τις μέρος αὐτοῦ καὶ
+πλούσιος ὤν ὁ θεὸς ἐν ἐλέῳ
διὰ τὴν
+ αὐτοῦ ἀγαθότητα κήδεται ἡμῶν μήτε μορίων ὄντων αὐτοῦ μήτε φύσει τέκνων.
καὶ δὴ ἡ μεγίστη τῆς τοῦ θεοῦ ἀγαθότητος ἔνδειξις
+αὕτη τυγχάνει, ὅτι οὕτως ἐχόντων ἡμῶν πρὸς αὐτὸν καὶ φύσει
+ἀπηλλοτριωμένων
παντελῶς ὅμως κήδεται. φυσικὴ μὲν γὰρ ἡ πρὸς
+τὰ τέκνα φιλοστοργία τοῖς ζῴοις ἥ τε ἐκ συνηθείας τοῖς ὁμογνώμοσι
+φιλία, θεοῦ δὲ ὁ ἔλεος εἰς ἡμᾶς πλούσιος τοὺς κατὰ μηδὲν
+αὐτῷ προσήκοντας, τῇ οὐσίᾳ ἡμῶν λέγω ἢ φύσει ἢ δυνάμει τῇ οἰκείᾳ
+τῆς οὐσίας ἡμῶν, μόνῳ δὲ τῷ ἔργον εἶναι τοῦ θελήματος αὐτοῦ·
+καὶ δὴ τὸν ἑκόντα μετὰ ἀσκήσεως καὶ διδασκαλίας τὴν γνῶσιν τῆς
+ἀληθείας ἐπανῃρημένον εἰς υἱοθεσίαν καλεῖ, τὴν μεγίστην πασῶν
+παρανομίαι δὲ ἄνδρα ἀγρεύουσι, σειραῖς δὲ τῶν ἑαυτοῦ
+ἁμαρτιῶν ἕκαστος σφίγγεται,
καὶ ἔστιν ὁ θεὸς ἀναίτιος· καὶ τῷ
+ὄντι μακάριος ἀνὴρ ὃς καταπτήσσει πάντα δἰ εὐλάβειαν.
Ὡς οὖν ἡ ἐπιστήμη ἐπιστητική ἐστιν ἕξις. ἀφ’ ἧς τὸ
+ἐπίστασθαι συμβαίνει, γίνεται δὲ ἡ κατάληψις αὐτῇ ἀμετάπτωτος
+ὑπὸ λόγου, οὕτω καὶ ἡ ἄγνοια φαντασία ἐστὶν εἴκουσα, μεταπτωτικὴ
+ὑπὸ λόγου, τὸ δὲ μεταπῖπτον ὡς καὶ τὸ συνασκούμενον ἐκ
+
ἡ δὲ
+ἐπιστήμη διὰ τοῦ λόγου συνίσταται καὶ ἀμετάπτωτός ἐστιν ἐνταῦθα τὴν γνῶσιν πολυπραγμονεῖ.
Ἃ δὲ μὴ ποιοῦμεν, ἤτοι διὰ τὸ μὴ δύνασθαι ού ποιοῦμεν ἢ διὰ
+οὐδεὶς γὰρ μαθητὴς ὑπὲρ
+τὸν διδάσκαλον, ἀρκετὸν δὲ ἐὰν γενώμεθα ὡς ὁ διδάσκαλος,
οὐ κατ’ οὐσίαν, ἀδύνατον γὰρ ἴσον εἶναι πρὸς τὴν ὕπαρξιν τὸ θέσει τῷ φύσει,
+τῷ δὲ ἀιδίους γεγονέναι καὶ τὴν τῶν ὄντων θεωρίαν ἐγνωκέναι καὶ
+υἱοὺς προσηγορεῦσθαι καὶ τὸν πατέρα ἀπὸ τῶν οἰκείων καθορᾶν
+θέλε,
φησί, καὶ
+δυνήσῃ·
τοῦ γνωστικοῦ δὲ καὶ ἡ βούλησις καὶ ἡ κρίσις καὶ ἡ ἄσκησις ἡ
+καρδία δὲ εὐθεῖα ἐκζητεῖ γνώσεις
καὶ ἐκείνων
+ἐπαΐει. ὁ θεὸς δεδίδαχέν με σοφίαν καὶ γνῶσιν ἁγίων ἔγνωκα.
Προφανεῖς μὲν οὖν καὶ πᾶσαι καὶ
+
θυσίαι γὰρ ἀνόμων βδέλυγμα
+κυρίῳ, εὐχαὶ δὲ κατευθυνόντων δεκταὶ παρ’ αὐτῷ.
ἐπεὶ οιαῦτα καὶ τὰ
+παρὰ Ἡσαΐᾳ· τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν ὑμῶν; λέγει κύριος,
καὶ
+πᾶσα ἡ περικοπή· λῦε πάντα σύνδεσμον ἀδικίας· αὕτη γὰρ θυσία
+θεῷ δεκτή, καρδία συντετριμμένη καὶ ζητοῦσα τὸν πεπλακότα.
+ζυγὰ δόλια βδέλυγμα ἔναντι θεοῦ, στάθμιον δὲ δίκαιον δεκτὸν
+αὐτῷ.
ἐντεῦθεν ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν
Πυθαγόρας παραινεῖ.
+γλῶσσα
+μὲν ἀδίκων ἐξολεῖται, στόμα δὲ δικαίων ἀποστάζει σοφίαν.
ἀλλὰ
+τοὺς σοφοὺς καὶ φρονίμους φαύλους καλοῦσιν.
μακρὸν δ’ ἂν
+εἴη περὶ τῶν ἀρετῶν τούτων μαρτυρίας παρατίθεσθαι, ἁπάσης ταύτας
+τε τῇ μὲν ἀνδρείᾳ ἥ τε ὑπομονή, ἣν καρτερίαν καλοῦσιν,
+ἐπιστήμην ἐμμενετέων καὶ οὐκ ἐμμενετέων, ἥ τε μεγαλοψυχία, ἐπιστήμη
+τῶν συμβαινόντων ὑπεραίρουσα, ἀλλὰ καὶ τῇ σωφροσύνῃ ἡ
+εὐλάβεια, ἔκκλισις οὖσα σὺν λόγῳ.
Φυλακὴ δὲ τῶν ἐντολῶν, τήρησις οὖσα αὐτῶν ἀβλαβής, περιποίησίς
+ἐστιν ἀσφαλείας βίου. καὶ οὐκ ἔστιν ἄνευ ἀνδρείας καρτερικὸν
+
τοῦτο δέ ἐστι δίκαιον καὶ
+ὅσιον μετὰ φρονήσεως γενέσθαι
. ἀνενδεὲς μὲν γὰρ τὸ θεῖον καὶ
+ἀπαθές, ὅθεν οὐδὲ ἐγκρατὲς κυρίως· οὐ γὰρ ὑποπίπτει πάθει ποτέ,
+ἵνα καὶ κρατήσῃ τοῦδε· ἡ δὲ ἡ δὲ ἡμετέρα φύσις ἐμπαθὴς οὖσα ἐγκρατείας
+δεῖται, δἰ ἧς πρὸς τὸ ὀλιγοδεὲς συνασκουμένη συνεγγίζειν πειρᾶται
+
πάλιν εἴ τις, φησί, νεωστὶ δειμάμενος οἰκίαν οὐκ ἔφθη εἰσοικίσασθαι, ἢ
+ἀμπελῶνα νεόφυτον ἐργασάμενος μηδέπω τοῦ καρποῦ μετείληφεν, ἢ
+παρθένον ἐγγυησάμενος οὐδέπω ἔγημεν, τούτους ἀφεῖσθαι τῆς στρατείας
+
ἔοικεν τελευτήσαντος
γὰρ καὶ
+ζῶντος ἀνδρὸς ἀγαθοῦ οὐκ ἀπόλλυται ἐλπίς.
ἐγώ
, φησί, τοὺς
+ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ,
ἡ σοφία λέγει, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες εὑρήσουσιν
+
καὶ τὰ ἑξῆς. τί δέ; οὐχὶ αἱ Μαδιηναίων γυναῖκες
+τῷ κάλλει τῷ σφῶν πολεμοῦντας τοὺς Ἑβραίους ἐκ σωφροσύνης δἰ
+
αὐτίκα οἱ περιλειφθέντες
+φιλοκινδύνως τὸν ὑπὲρ εὐσεβείας ἀγῶνα ἀράμενοι κύριοι
+κατέστησαν τῶν πολεμίων. ἀρχὴ οὖν σοφίας θεοσέβεια, σύνεσις δὲ
+
οἱ
+τοίνυν ἐμπαθοῦς φόβου περιποιητικὸν φόβος γὰρ
+κυρίου ζωὴν ποιεῖ. ὁ δὲ πλανώμενος ὀδυνηθήσεται ἐν πόνοις οἷς
+
ἀμέλει μυστικῶς ὁ Βαρνάβας ὁ δὲ θεός,
+ὁ τοῦ παντὸς κόσμου κυριεύων,
φησί, δῴη καὶ ὑμῖν σοφίαν καὶ
+σύνεσιν, ἐπιστήμην, γνῶσιν τῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ, ὑπομονήν.
+γίνεσθε οὖν θεοδίδακτοι, ἐκζητοῦντες τί ζητεῖ ὁ κύριος ἀφ’ ὑμῶν,
+ἵνα εὕρητε ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως.
τοὺς τούτων ἐπηβόλους ἀγάπης
+
γνωστικῶς προσηγόρευσεν. περί τε τῆς μεταδόσεως
+καὶ κοινωνίας
Ἆρ’ οὐ δοκεῖ σοι φιλανθρωπίας εἶναι τὸ παράγγελμα τοῦτο
+μισθὸν πένητος αὐθημερὸν ἀποδιδόναι
; ἀνυπερθέτως
+δεῖν διδάσκει ἐκτίνειν τὸν ἐπὶ ταῖς ὑπηρεσίαις μισθόν· παραλύεται
+γάρ, οἶμαι, ἡ προθυμία τοῦ πένητος ἀτροφήσαντος πρὸς
+
ὁρᾷς ὅπως ἡ νομοθεσία τὴν τοῦ θεοῦ δικαιοσύνην ἅμα καὶ
+ἀγαθότητα καταγγέλλει, τοῦ πᾶσιν ἀφθόνως χορηγοῦντος τὰς τροφάς;
+ἐλεημοσύναι
+δὲ καὶ πίστεις φυλακαὶ βασιλικαί,
εὐλογία δὲ εἰς κεφαλὴν τοῦ μεταδιδόντος
+καὶ ὁ ἐλεῶν πτωχοὺς μακαρισθήσεται,
ὅτι τὴν ἀγάπην
+ἐνδείκνυται εἰς τὸν ὅμοιον διὰ τὴν ἀγάπην τὴν πρὸς τὸν δημιουργὸν
+τοῦ τῶν ἀνθρώπων γένους.
Ἔχει μὲν οὖν καὶ ἄλλας † ἐκδόσεις τὰ προειρημένα φυσικωτέρας
+περί τε ἀναπαύσεως καὶ τῆς ἀπολήψεως τῆς κληρονομίας, ἀλλ’ οὐκ
+ἐὰν ἴδῃς
τῶν οἰκείων ἢ φίλων ἢ καθόλου
+ὧν γνωρίζεις ἀνθρώπων ἐν ἐρημίᾳ πλανώμενον ὑποζύγιον, ἀπαγαγὼν
+ἀπόδος. κἂν οὖν τύχῃ μακρὰν ἀφεστὼς ὁ δεσπότης, μετὰ τῶν σαυτοῦ
+διαφυλάξας ἄχρις ἂν κομίσηται ἀπόδος.
πρόσταγμα κυρίου πηγὴ ζωῆς,
ὡς ἀληθῶς, ποιεῖ ἐκκλίνειν
+ἐκ παγίδος θανάτου.
τί δέ; οὐχὶ τοὺς ἐπήλυδας ἀγαπᾶν
+κελεύει, οὐ μόνον ὡς φίλους καὶ συγγενεῖς, ἀλλ’ ὡς ἑαυτούς, κατά
+οὐ
+βδελύξῃ Αἰγύπτιον, ὅτι πάροικος ἐγένου κατ’ Αἴγυπτον,
ἤτοι τὸν
+τὰς λ΄ ἡμέρας ἐπιτρέψας
+φησὶ πενθῆσαι οὓς βούλεται, μεταμφιάσας ὕστερον ὡς γαμετῇ νόμῳ
+συνέρχου·
οὔτε γὰρ ἐφ’ ὕβρει τὰς συνουσίας οὐδὲ μὴν διὰ μισθαρνίαν
+ ὡς ἑταίρας, ἀλλ’ ἢ διὰ μόνην τῶν τέκνων τὴν γένεσιν γίνεσθαι τὰς ὁμιλίας ἀξιοῖ.
ὁρᾷς φιλανθρωπίαν μετ’ ἐγκρατείας; τῷ
Τί δέ; καὶ ἐχθρῶν ὑποζύγια ἀχθοφοροῦντα συνεπικουφίζειν καὶ
+συνεγείρειν προστάσσει πόρρωθεν διδάσκων ἡμᾶς ὁ κύριος ἐπιχαιρεκακίαν
+μὴ ἀσπάζεσθαι μηδὲ ἐφήδεσθαι τοῖς ἐχθροῖς, ἵνα τούτοις ἐγγυμνασαμένους
+κἂν πλανώμενον
+μέντοι
, φησίν, ἐχθροῦ τινος ὑποζύγιον εὕρῃς, τὰ τῆς διαφορᾶς
+παραλιπὼν ὑπεκκαύματα ἀπαγαγὼν ἀπόδος.
τῇ γὰρ ἀμνηστίᾳ ἕπεται
+
Ἆρα ἤδη καταφαίνεται φιλάνθρωπος καὶ χρηστὸς ὁ νόμος, ὁ
+εἰς Χριστὸν παιδαγωγῶν,
θεός τε ὁ αὐτὸς ἀγαθὸς μετὰ δικαιοσύνης,
+ἀπ’ ἀρχῆς εἰς τέλος ἑκάστῳ γένει προσφυῶς εἰς σωτηρίαν κεχρημένος;
+ἐλεᾶτε,
φησὶν ὁ κύριος, ἵνα ἐλεηθῆτε· ἀφίετε, ἵνα ἀφεθῇ
+
Ἔτι τοὺς ὥσπερ δοκιμάζεται χρυσὸς καὶ
+ἄργυρος εἰς κάμινον, οὕτως ἐκλέγεται καρδίας
+ὁ μὲν ἐλεήμων ἀνὴρ μακροθυμεῖ, ἐν παντί τε μεριμνῶντι ἔνεστι
+σοφία· ἐμπεσεῖται γὰρ μέριμνα ἀνδρὶ νοήμονι, φροντιστής τε ὢν
+ζωὴν ζητήσει· καὶ ὁ ζητῶν τὸν θεὸν εὑρήσει γνῶσιν μετὰ δικαιοσύνης,
+οἱ δὲ ὀρθῶς ζητήσαντες αὐτὸν εἰρήνην εὗρον.
Ἐμοὶ δὲ δοκεῖ καὶ Πυθαγόρας τὸ ἥμερον τὸ περὶ τὰ ἄλογα ζῷα
+παρὰ τοῦ νόμου εἰληφέναι. αὐτίκα τῶν γεννωμένων κατά τε τὰς
+ποίμνας κατά τε τὰ αἰπόλια καὶ βουκόλια τῆς παραχρῆμα ἀπολαύσεως,
+μηδὲ ἐπὶ προφάσει θυσιῶν χάρισαι γοῦν
, φησί.
+τῇ μητρὶ τὸ ἔκγονον κἂν ἑπτὰ τὰς πρώτας ἡμέρας.
εἰ γὰρ μηδὲν
+ἀναιτίως γίνεται, γάλα δὲ ἐπομβρεῖται ταῖς τετοκυίαις εἰς διατροφὴν
+τῶν ἐκγόνων,
ἐρίφων μὲν
+γὰρ καὶ ἀρνῶν ἐμφορεῖσθαι ἐπιτέτραπται, καί τις ἴσως ἀπολογία τῷ
+διαζεύξαντι τῆς τεκούσης τὸ ἔκγονον· ἡ δὲ τοῦ παιδίου ἔκθεσις τίνα
+τὴν αἰτίαν ἔχει; ἐχρῆν γὰρ μηδὲ τὴν ἀρχὴν γῆμαι τῷ μηδὲ παιδοποιεῖσθαι
+γλιχομένῳ ἢ δἰ ἡδονῆς ἀκρασίαν παιδοκτόνον γεγονέναι.
οἳ δὲ καὶ περιλακτίζοντες τὰς γαστέρας πρὸ τῆς
+ἀποτέξεως ζῴων τινῶν, ἵνα δὴ γάλακτι ἀνακεκραμένην σάρακα θοινάζωνται,
+τάφον τῶν κυοφορουμένων τὴν εἰς γένεσιν κτισθεῖσαν
+ἀλλ οὐδὲ
+
· μὴ γὰρ γινέσθω ἡ τοῦ
+ζῶντος τροφὴ ἥδυσμα τοῦ ἀναιρεθέντος ζῴου, φησίν ἡ σάρξ, μηδὲ
+τὸ τῆς ζωῆς αἴτιον συνεργὸν τῇ τοῦ σώματος καταναλώσει γινέσθω.
+βοῦν ἀλοῦντα μὴ φιμοῦν
· δεῖ γὰρ
+τὸν ἐργάτην τροφῆς ἀξιοῦσθαι
. ἀπαγορεύει τε ἐν ταὐτῷ καταζευγνύναι
+πρὸς ὅτι τὸ ἀλλογενές, ὅπερ
Δαψιλευόμενος δὲ τῇ φιλανθρωπίᾳ ὁ χρηστὸς λόγος μηδὲ ὅσα
+τῆς ἡμέρου ὕλης ἐστί, δενδροτομεῖν ταῦτα προσῆκον εἶναι διδάσκει,
+μηδὲ μὴν κείρειν ἐπὶ λύμῃ στάχυν πρὸ τοῦ θερισμοῦ, ἀλλὰ μηδὲ
+συνόλως καρπὸν ἥμερον διαφθείρειν μήτε τὸν γῆς μήτε τὸν τῆς
+
εἴη δ’ ἂν οὗτος ὁ τῆς γεωργίας
+τύπος διδασκαλίας τρόπος, διδάσκων δεῖν τὰς παραφύσεις τῶν
+ἁμαρτιῶν ἐπικόπτειν καὶ τὰς συναναθαλλούσας τῷ γονίμῳ καρπῷ
+ματαίας τῆς ἐννοίας πόας, ἔστ’ ἂν τελειωθῇ καὶ βέβαιον γένηται τὸ
+τε γὰρ τετάρτῳ ἔτει, ἐπεὶ καὶ χρόνου χρεία
+τῷ κατηχουμένῳ βεβαίως, ἡ τετρὰς τῶν ἀρετῶν καθιεροῦται τῷ
+θεῷ, τῆς τρίτης ἤδη μονῆς συναπτούσης ἐπὶ τὴν τοῦ κυρίου τετάρτην
+ὑπόστασιν.
Θυσία δὲ αἰνέσεως ὑπὲρ ὁλοκαυτώματα. οὗτος γάρ σοι
, φησί.
+δίδωσιν ἰσχὺν ποιῆσαι δύναμιν.
ἐὰν δὲ φωτισθῇ σοι τὰ πράγματα,
+
Οὗτός ἐστιν ὁ κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν
, ὁ γνωστικός,
+ὁ μιμούμενος τὸν θεὸν καθ’ ὅσον οἷόν τε, μηδὲν παραλιπὼν τῶν εἰς
+τὴν ἐνδεχομένην ὁμοίωσιν, ἐγκρατευόμενος, ὑπομένων, δικαίως βιούς.
+βασιλεύων τῶν παθῶν, μεταδιδοὺς ὧν ἔχει, ὡς οἷός τέ ἐστιν, εὐεργετῶν
+μέγιστος
, φησίν, ἐν τῇ βασιλείᾳ ὃς
+ἂν ποιῇ καὶ διδάσκῃ
μιμούμενος τὸν θεὸν τῷ παραπλήσια χαρίζεσθαι·
+ὃς δ’ ἂν ἐγχειρῇ τι
+πράσσειν μεθ’ ὑπερηφανίας, τὸν θεὸν παροξύνει,
φησίν· ἀλαζονεία
+γὰρ ψυχῆς ἐστι κακία, ἀφ’ ἧς καὶ τῶν ἄλλων κακιῶν μετανοεῖν κελεύει
+ἁρμοζομένοις τὸν βίον ἐξ ἀναρμοστίας πρὸς τὴν ἀμείνω μεταβολὴν διὰ τῶν τριῶν τούτων, στόματος, καρδίας, χειρῶν.
σύμβολον
+δ’ ἂμ εἴη ταῦτα, πράξεως μὲν αἱ χεῖρες, βουλῆς δὲ ἡ καρδία καὶ
+λόγου στόμα. καλῶς οὖν ἐπὶ τῶν μετανοούντων εἴρηται τὸ λόγιον
+ἐκεῖνο· τὸν θεὸν εἵλου σήμερον εἷναί σου θεόν, καὶ κύριος εἵλετό
+σε σήμερον γενέσθαι λαὸν
τὸν γὰρ σπεύδοντα θεραπεύειν
+
Νῶε δὲ ὁ μὴ
+οὕτω γενόμενος ὡς ὁ Ἀδὰμ ἐπισκοπῇ θείᾳ διασῴζεται· φέρων γὰρ
+αὑτὸν ἀνέθηκε τῷ θεῷ. τόν τε Ἀβραὰμ ἐκ τριῶν παιδοποιησάμενον
+γυναικῶν οὐ δἰ ἡδονῆς ἀπόλαυσιν, δἰ ἐλπίδα δέ, οἶμαι, τοῦ πληθῦναι
+τὸ γένος ἐν ἀρχῇ, εἶς μόνος διαδέχεται κληρονόμος τῶν πατρῴων
+διότι ἠλέησέν με ὁ θεός, ἔστι
+ ἑνὸς γὰρ δεῖν ὀρέγεσθαι διδάσκει, δἰ οὗ τὰ πάντα γέγονεν καὶ τοῖς ἀξίοις τὰ ἐπηγγελμένα νέμεται.
κληρονόμον οὖν τὸν σπουδαῖον
+γενόμενον τῆς βασιλείας συμπολίτην διὰ τῆς θείας σοφίας ἀναγράφει
+καὶ τῶν πάλαι δικαίων, τῶν κατὰ τὸν νόμον καὶ πρὸ
+νόμου νομίμως βεβιωκότων, ὧν αἱ πράξεις νόμοι γεγόνασιν εἰς ἡμᾶς.
+βασιλεὺς παρὰ θεοῦ σὺ ἐν ἡμῖν εἶ,
ἐθελουσίῳ γνώμῃ
+τῶν ἀρχομένων
Πλάτων δὲ ὁ φιλόσοφος, εὐδαιμονίαν τέλος τιθέμενος, ὁμοίωσιν
+θεῷ
φησιν αὐτὴν εἶναι κατὰ τὸ δυνατόν
, εἴτε καὶ συνδραμών
+αἱ γὰρ μεγάλαι φύσεις καὶ γυμναὶ παθῶν
+εὐστοχοῦσί πως περὶ τὴν ἀλήθειαν,
ὥς φησιν ὁ Πυθαγόρειος
+Φίλων τὰ Μωυσέως ἐξηγούμενος), εἴτε καὶ παρά τινων τότε λογίων
+ὀπίσω
+κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν πορεύεσθε καὶ τὰς ἐντολάς μου φυλάξετε.
+τὴν μὲν γὰρ ἐξομοίωσιν ὁ νόμος ἀκολουθίαν ὀνομάζει· ἡ δὲ τοιαύτη
+ἀκολουθία κατὰ δύναμιν ἐξομοιοῖ. γίνεσθε
, φησὶν ὁ κύριος, ἐλεήμονες
+ καὶ οἰκτίρμονες, ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος οἰκτίρμων ἐστίν.
ἐντεῦθεν καὶ οἱ Στωϊκοὶ τὸ ἀκολούθως τῇ φύσει ζῆν τέλος +εἶναι ἐδογμάτισαν, τὸν θεὸν εἰς φύσιν μετονομάσαντες ἀπρεπῶς, +ἐπειδὴ ἡ φύσις καὶ εἰς φυτὰ καὶ εἰς σπαρτὰ καὶ εἰς δένδρα καἰ εἰς λίθους +διατείνει.
+Σαφῶς τοίνυν εἴρηται· ἄνδρες κακοὶ οὐ νοοῦσι νόμον, οἱ δὲ
+ἀγαπῶντες νόμον προβάλλουσιν ἑαυτοῖς τεῖχος.
σοφία
γὰρ πανούργων
+ἐπιγνώσεται τὰς ὁδοὺς αὐτῆς, ἄνοια δὲ ἀφρόνων ἐν πλάνῃ.
+ἐπὶ
ἡ προφητεία λέγει.
Τριττὰ δὲ εἴδη φιλίας διδασκόμεθα, καὶ τούτων τὸ μὲν πρῶτον
+καὶ ἄριστον τὸ κατ’ ἀρετήν· στερρὰ γὰρ ἡ ἐκ λόγου ἀγάπη· τὸ δὲ
+δεύτερον καὶ μέσον
καί μοι δοκεῖ παγκάλως Ἱππόδαμος
+ὁ Πυθαγόρειος γράφειν· τᾶν φιλιᾶν ἃ μὲν ἐπιστάμας θεῶν, ἃ δ’ ἐκ παροχᾶς ἀνθρώπων, ἃ δὲ ἐξ ἁδονᾶς ζῴων.
οὐκοῦν ἣ μέν τίς
+καλῶς ἔδωκας
, ἀλλά· καλῶς
+εἴληφας.
οὕτω λαμβάνει μὲν ὁ διδούς, δίδωσι δὲ ὁ λαμβάνων.
+δίκαιοι δὲ οἰκτείρουσι καὶ ἐλεοῦσι,
χρηστοὶ δὲ ἔσονται οἰκήτορες
+γῆς, ἄκακοι δὲ ὑπολειφθήσονται ἐπ’ αὐτῆς, οἱ δὲ παρανομοῦντες
+
καὶ μοι δοκεῖ τὸν πιστὸν προμαντευόμενος
+Ὅμηρος εἰρηκέναι δὸς φίλῳ
. εἰ καὶ προθυμία πρόκειται, καθὸ ἐὰν ἔχῃ εὐπρόσδεκτος, οὐ
+καθὸ οὐκ ἔχει. οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοις ἄνεσις, ὑμῖν δὲ θλῖψις· ἀλλ’ ἐξ
+ἰσότητος ἐν τῷ νῦν καιρῷ
καὶ τὰ ἑξῆς. ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς
+πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα
ἡ γραφὴ λέγει.
+κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν
, ὡς καὶ πρόσθεν εἰρήκαμεν, οὐ
+τὸ κατὰ σῶμα μηνύεται, οὐ γὰρ θέμις θνητὸν ἀθανάτῳ ἐξομοιοῦσθαι,
+ἀλλ’ ἢ κατὰ νοῦν καὶ λογισμόν, ᾧ καὶ τὴν πρὸς τὸ εὐεργετεῖν
+καὶ τὴν πρὸς τὸ ἄρχειν ὁμοιότητα προσηκόντως ὁ κύριος ἐνσφραγίζεται·
+
Ἥ γε μὴν καρτερία καὶ αὐτὴ εἰς τὴν θείαν ἐξομοίωσιν
+βιάζεται δἰ ὑπομονῆς ἀπάθειαν καρπουμένη, εἴ τῳ ἔναυλα τὰ ἐπὶ
+φίλος τοῦ θεοῦ
. κατήγαγεν οὖν εἰς ὄρυγμα θηρίων ἔμπλεων
+τὸν Δανιὴλ ὁ Βαβυλωνίων βασιλεύς, ἀνήγαγε δὲ αὐτὸν ἀβλαβῆ ὁ
+
καὶ ἡ πίστις
+αὐτὸν ἀποκαταστήσει Νινευίταις προφητεύοντα· κἂν μετὰ λεόντων
+καθειρχθῇ, ἡμερώσει τὰ θηρία, κἂν εἰς πῦρ ἐμβληθῇ, δροσισθήσεται,
+ἀλλ’ οὐκ ἐκπυρωθήσεται· μαρτυρήσει νύκτωρ, μαρτυρήσει μεθ’ ἡμέραν·
+ὀαριστής
τε καὶ συνέστιος κατὰ τὸ πνεῦμα διαμενεῖ, καθαρὸς μὲν
+ὁ κόσμος
+τούτῳ
. φησίν, ἐσταύρωται καὶ αὐτὸς τῷ κόσμῳ.
οὗτος τὸν σταυρὸν
+τοῦ σωτῆρος περιφέρων ἕπεται κυρίῳ μετ’ ἴχνιον ὥστε θεοῖο
,
+ἅγιος ἁγίων γενόμενος.
Πάσης τοίνυν ἀρετῆς μεμνημένος ὁ θεῖος νόμος ἀλείφει μάλιστα
+τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τὴν ἐγκράτειαν, θεμέλιον ἀρετῶν κατατιθέμενος
+ταύτην, καὶ δὴ προπαιδεύει ἡμᾶς εἰς τὴν περιποίησιν τῆς ἐγκρατείας
+ἀπὸ τῆς τῶν ζῴων χρήσεως, ἀπαγορεύων μεταλαμβάνειν τῶν ὅσα
+φύσει πίονα καθάπερ τὸ τῶν συῶν γένος εὐσαρκότατον τυγχάνον·
+
ἐντεῦθεν οἶμαι καὶ
+
Εἰ δὴ γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα κρατητέον, δῆλον ὡς ἄνωθεν
+παρειλήφαμεν παρὰ τοῦ κυρίου διὰ τοῦ νόμου τὴν ἐπιθυμίαν
+ἐκκόπτειν. γένοιτο δ’ ἂν τελείως τοῦτο, εἰ τοῦ ὑπεκκαύματος τῆς
+
ὅθεν ἐπισκώπτοντες οἱ
+τραγῳδοποιοὶ ὀνειδιστικῶς ἐπεβόησαν αὐτῷ·
+σὺ δ’, ὡς ἐσεῖδες μαστόν, ἐκβαλὼν ξίφος
+
+καὶ πάλιν·
+
φίλημ’ ἐδέξω, προδότιν αἰκάλλων κύνα.
+ἆρ’ εἰς τὸ κάλλος ἐκκεκώφηνται ξίφη;
+τὴν Ἀφροδίτην
λέγοντα κἂν
+κατατοξεύσαιμι, εἰ λάβοιμι, ὅτι πολλὰς ἡμῶν καλὰς καὶ ἀγαθὰς
+
τόν τε ἔρωτα κακίαν φησὶ φύσεως· ἧς ἥττους
+ὄντες οἱ κακοδαίμονες θεὸν τὴν νόσον καλοῦσιν. δείκνυται γὰρ διὰ
+τούτων ἡττᾶσθαι τοὺς ἀμαθεστέρους δἰ ἄγνοιαν ἡδονῆς, ἣν οὐ χρὴ
+προσίεσθαι, κἂν θεὸς λέγηται, τουτέστι κἂν θεόθεν ἐπὶ τὴν τῆς
+ὦ τλῆμον, τί δὲ σὺ ἀγαθὸν οἶσθα,
+ἢ τί καλὸν σκοπεῖς; ἥτις οὐδὲ τὴν τῶν ἡδέων ἐπιθυμίαν ἀναμένεις,
+
ὅθεν ὡς ἔλεγεν Ἀρίστων
+πρὸς ὅλον τὸ τετράχορδον, ἡδονήν, λύπην, φόβον, ἐπιθυμίαν, πολλῆς
+δεῖ τῆς ἀσκήσεως καὶ μάχης,
+
+
+
+
+
οὗτοι γάρ, οὗτοι καὶ σπλάγχνων ἔσω
+
χωροῦσι καὶ κυκῶσιν ἀνθρώπων κέαρ.
+καὶ γὰρ τῶν σεμνῶν οἰομένων εἶναι τοὺς θυμοὺς ἡ ἡδονὴ κηρίνους
+ποιεῖ
κατὰ Πλάτωνα, ὅτι ἑκάστη ἡδονή τε καὶ λύπη προσπασσαλοῖ
+τῷ σώματι τὴν ψυχὴν
τοῦ τε μὴ ἀφορίζοντος καὶ ἀποσταυροῦντος
+ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν τὴν ἑαυτοῦ
, φησὶν ὁ
+κύριος, σώσει αὐτήν,
ἤτοι ῥιψοκινδύνως ὑπὲρ τοῦ σωτῆρος αὐτὴν
+ἐπιδιδούς, ὡς αὐτὸς ὑπὲρ ἡμῶν πεποίηκεν, ἢ ἀπολύσας αὐτὴν ἐκ τῆς
+εὑρημένην
καὶ ἀναπεπαυμένην.
εἴη δ’
+ἂν τοῦτο μελέτη θανάτου,
εἰ μόναις ταῖς κατὰ φύσιν μεμετρημέναις
+ὀρέξεσι, μηδὲν ὑπεροριζούσαις τῶν κατὰ φύσιν ἐπὶ τὸ μᾶλλον ἢ παρὰ
+ἐνδύσασθαι
+οὖν δεῖ τὴν πανοπλίαν τοῦ θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ἡμᾶς
+στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου,
ἐπεὶ τὰ ὅπλα τῆς στρατείας
+ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλὰ δυνατὰ τῷ θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων,
+λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ
+τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν
+
ὁ θεῖός φησιν ἀπόστολος. ἀνδρὸς δὴ χρεία
+
ὁ μὲν οὖν ἁπλοῦς
+λόγος τῆς καθ’ ἡμᾶς φιλοσοφίας τὰ πάθη πάντα ἐναπερείσματα τῆς
+ψυχῆς φησιν εἶναι τῆς μαλθακῆς καὶ εἰκούσης καὶ οἶον ἐναποσφραγίσματα
+πνευματικῶν
δυνάμεων, πρὸς ἃς ἡ πάλη ἡμῖν
. ἔργον
+γάρ, οἶμαι, ταῖς κακούργοις δυνάμεσιν ἐνεργεῖν τι τῆς ἰδίας ἕξεως
+παρ’ ἕκαστα πειρᾶσθαι εἰς τὸ καταγωνίσασθαι καὶ ἐξιδιοποιήσασθαι
+
Τῶν γὰρ κινουμένων τὰ μὲν καθ’ ὁρμὴν καὶ φαντασίαν κινεῖται, +ὡς τὰ ζῷα, τὰ δὲ κατὰ μετάθεσιν, ὡς τὰ ἄψυχα. κινεῖσθαι δὲ καὶ +τῶν ἀψύχων τὰ φυτὰ μεταβατικῶς φασιν εἰς αὔξησιν, εἴ τις αὐτοῖς ἄψυχα εἶναι συγχωρήσει τὰ φυτά.
ἕξεως μὲν οὖν οἱ λίθοι, φύσεως
+δὲ τὰ φυτά, ὁρμῆς δὲ καὶ φαντασίας τῶν τε αὖ δυεῖν τῶν προειρημένων
+
Αἱ τοίνυν δυνάμεις, περὶ ὧν εἰρήκαμεν, κάλλη καὶ δόξας καὶ μοιχείας
+καὶ ἡδονὰς καὶ τοιαύτας τινὰς φαντασίας δελεαστικὰς προτείνουσι
+ταῖς εὐεπιφόροις ψυχαῖς, καθάπερ οἱ ἀπελαύνοντες τὰ θρέμματα
+θαλλοὺς προσείοντες, εἶτα, κατασοφισάμεναι τοὺς μὴ διακρίνειν δυνηθέντας
+τὴν ἀληθῆ ἀπὸ ψευδοῦς ἡδονὴν καὶ τὸ ἐπίκηρόν τε καὶ
+
Οἱ δ’
ἔτι δὲ καὶ ἕξεως ἰδιώματα, οἶον ἀδάμαντος σκληρίαν.
+Ἀλλὰ πρὸς μὲν τὸ δόγμα τοῦτο διαλεξόμεθα ὕστερον, ὁπηνίκα
+περὶ ψυχῆς διαλαμβάνομεν· νῦν δὲ τοῦτο μόνον παρασημειωτέον, ὡς
+δουρείου τινὸς ἵππου κατὰ τὸν ποιητικὸν μῦθον εἰκόνα σῴζει ὁ κατὰ
+Βασιλείδην ἄνθρωπος, ἐν ἑνὶ σώματι τοσούτων πνευμάτων διαφόρων
+ἐὰν γάρ τινι πεῖσμα δῷς, ὅτι
+μὴ ἔστιν ἡ ψυχὴ μονομερής, τῇ δὲ τῶν προσαρτημάτων βίᾳ τὰ τῶν
+χειρόνων γίνεται πάθη, πρόφασιν οὐ τὴν τυχοῦσαν ἕξουσιν οἱ μοχθηροὶ
+τῶν ἀνθρώπων λέγειν· ›ἐβιάσθην, ἀπηνέχθην, ἄκων ἔδρασα,
+μὴ βουλόμενος ἐνήργησα, τῆς τῶν κακῶν ἐπιθυμίας αὐτοὶ ἡγησάμενοι καὶ οὐ μαχεσάμενοι ταῖς τῶν προσαρτημάτων βίαις.
δεῖ δέ,
+τῷ λογιστικῷ κρείττονας γενομένους, τῆς ἐλάττονος ἐν ἡμῖν κτίσεως
+
δύο γὰρ δὴ ψυχὰς ὑποτίθεται καὶ οὗτος ἐν
+εἷς
οὖσα, πολλῶν οὖσα δαιμόνων οἰκητήριον· ἐπειδὰν δὲ ἐπισκέψηται
+αὐτὴν ὁ μόνος ἀγαθὸς πατήρ, ἡγίασται καὶ φωτὶ διαλάμπει,
+καὶ οὕτω μακαρίζεται ὁ ἔχων τὴν τοιαύτην καρδίαν, ὅτι ὄψεται
+τὸν θεόν.
Τίς οὖν ἡ αἰτία τοῦ μὴ προνοεῖσθαι ἐξ ἀρχῆς τὴν τοιαύτην
+ψυχήν, εἰπάτωσαν ἡμῖν. ἤτοι γὰρ οὐκ ἔστιν ἀξία (καὶ πῶς ὥσπερ ἐκ
+μετανοίας ἡ πρόνοια πρόσεισιν αὐτῇ); ἢ φύσις σῳζομένη, ὡς αὐτὸς
+βούλεται, τυγχάνει καὶ ἀνάγκη ταύτην ἐξ ἀρχῆς διὰ συγγένειαν προνοουμένην
+μηδεμίαν παρείσδυσιν τοῖς ἀκαθάρτοις παρέχειν πνεύμασιν,
+
ἐπισκοτοῦσι γοῦν τῷ φωτὶ τῷ νοερῷ ἐπισπωμένης τῆς ψυχῆς τὰς ἐκ
+τῆς ἐπιθυμίας ἀναδόσεις καὶ παχυνούσης τὰς συστροφὰς τῶν παθῶν
+αἰτεῖσθε γὰρ καὶ δοθήσεται ὑμῖν
τοῖς ἐξ ἑαυτῶν
+πρὸ τοῦ ἡμᾶς πιστεῦσαι τῷ θεῷ ἦν ἡμῶν τὸ οἰκητήριον τῆς καρδίας
+φθαρτὸν καὶ ἀσθενές, ἀληθῶς οἰκοδομητὸς ναὸς διὰ χειρός·
+ὅτι ἦν πλήρης μὲν εἰδωλολατρείας καὶ ἦν οἶκος δαιμόνων, διὰ τὸ ποιεῖν ὅσα ἦν ἐναντία τῷ θεῷ.
τὰς ἐνεργείας οὖν τὰς τοῖς δαιμονίοις προσέχετε, ἵνα ὁ ναὸς τοῦ κυρίου ἐνδόξως οἰκοδομηθῇ.
+πῶς; μάθετε· λαβόντες τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν καὶ ἐλπίσαντες
+
οὐ γὰρ
+οἱ δαίμονες ἡμῶν ἀπελαύνονται, ἀλλ’ αἱ ἁμαρτίαι, φησίν, ἀφίενται,
+διὸ ἐν τῷ κατοικητηρίῳ ἡμῶν ἀληθῶς ὁ
+θεὸς κατοικεῖ ἐν ἡμῖν. πῶς; ὁ λόγος αὐτοῦ τῆς πίστεως, ἡ κλῆσις
+αὐτοῦ τῆς ἐπαγγελίας, ἡ σοφία τῶν δικαιωμάτων, αἱ ἐντολαὶ τῆς
+
οἶδα ἐγὼ αἱρέσει τινὶ ἐντυχών, καὶ ὁ ταύτης προϊστάμενος
+διὰ τῆς χρήσεως ἔφασκεν τῆς ἡδονῆς ἡδονῇ μάχεσθαι, αὐτομολῶν
+πρὸς ἡδονὴν διὰ προσποιητοῦ μάχης ὁ γενναῖος οὗτος γνωστικός
+
ἐλάνθανεν δὲ ἑαυτὸν
+ἔχω γὰρ
ἔλεγεν Λαΐδα καὶ οὐκ ἔχομαι ὑπ’
+
τοιοῦτοι δὲ καὶ οἱ φάσκοντες ἑαυτοὺς Νικολάῳ ἕπεσθαι,
+ἀπομνημόνευμά τι τἀνδρὸς φέροντες ἐκ δεῖν παραχρῆσθαι
+
. ἀλλ’ ὁ μὲν γενναῖος κολούειν δεῖν ἐδήλου τάς
+τε ἡδονὰς τάς τε ἐπιθυμίας καὶ τῇ ἀσκήσει ταύτῃ καταμαραίνειν τὰς
+
+
+
ταῦτ’ ἔχω ὅσς̓ ἔφαγον καὶ ἐφύβρισα καὶ μετ’ ἔρωτος
+
τέρπν’ ἔπαθον, τὰ δὲ πολλὰ καὶ ὄλβια κεῖνα λέλειπται.
+
καὶ γὰρ ἐγὼ σποδός εἰμι, Νίνου μεγάλης βασιλεύσας.
+
εἰ γοῦν ταύτης δίχα
+πιεῖν οἷόν τε ἦν ἢ τροφὴν προσίεσθαι ἢ παιδοποιεῖν, ἐδείχθη ἂν
+σαρκὸς εὐσταθὲς κατάστημα καὶ τὸ περὶ ταύτης
+
. τί γὰρ ἕτερον ἡ τρυφὴ ἢ φιλήδονος λιχνεία καὶ
+
+
+καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις ὅσα αἰσχρῶς μὲν εἴρηται. ἐπαξίως δὲ τῶν
+φιληδόνων.
οἱ τῆς ἀνάνδρου καὶ διεσκατωμένης
+
τρυφῆς ὑφ’ ἡδοναῖσι σαχθέντες κέαρ
+
πονεῖν θέλοντες οὐδὲ βαιά.
+
Διό μοι δοκεῖ ὁ θεῖος νόμος ἀναγκαίως τὸν φόβον ἐπαρτᾶν, ἵν’
+εὐλαβείᾳ καὶ προσοχῇ τὴν ἀμεριμνίαν ὁ φιλόσοφος κτήσηταί τε καὶ
+
καὶ Ἀντισθένης δὲ μανῆναι μᾶλλον ἢ ἡσθῆναι αἱρεῖται,
+ὅ τε Θηβαῖος Κράτης
+
+
+καὶ τὸ ὅλον ἐπιλέγει·
+
+
τῶν δὲ (φησὶ) κράτει ψυχῆς ἤθει ἀγαλλομένη·
+
οὔθ’ ὑπὸ χρυσείων δουλουμένη οὔθ’ ὑπ’ ἐρώτων
+
τηξιπόθων, ούδ’ εἴ τι συνέμπορόν ἐστι φίλυβρι.
+
+
+
ἡδονῇ ἀνδραποδώδει ἀδούλωτοι καὶ ἄκναπτοι
ἀθάνατον βασιλείαν ἐλευθερίαν τ’ ἀγαπῶσιν.
+
+
φιλοσοφίαν καινὴν γὰρ οὗτος φιλοσοφεῖ·
+
πεινῆν διδάσκει καὶ μαθητὰς λαμβάνει·
+
εἷς ἄρτος, ὄψον ἰσχάς, ἐπιπιεῖν ὕδωρ.
+
Πάντες δὴ οὗτοι οὐκ αἰσχύνονται σαφῶς ὁμολογεῖν τὴν ἐκ τῆς
+εὐλαβείας ὠφέλειαν· ἡ δὲ άληθὴς
+
δεινήν, ἣν πέρι μὲν πάντῃ φόβος ἐστεφάνωται,
+
ἐν δ’ Ἔρις, ἐν δ’ Ἀλκή, ἐν δὲ κρυόεσσα Ἰωκή·
+
ἐν δέ τε Γοργείη κεφαλὴ δεινοῖο πελώρου,
+
δεινή τε σμερδνή τε, Διὸς τέρας αἰγιόχοιο.
+
τοῖς δὲ τὸ σωτήριον διορᾶν ὀρθῶς δυναμένοις οὐκ οἶδα εἴ τι φίλτερον
+φανήσεται τῆς τε σεμνότητος τοῦ νόμου καὶ τῆς θυγατρὸς αὐτοῦ
+
εὖ γοῦν ἡ τραγῳδία ἐπὶ τοῦ
+Ἅιδου γράφει·
+
+
+
πρὸς δ’ οἷον ἥξεις δαίμονα ὡς ἔρωτα, †
+
ὃς οὔτε τοὐπιεικὲς οὔτε τὴν χάριν
+
ᾔδει, μόνον δ’ ἔστεργε τὴν ἁπλῶς δίκην.
+μὴ προσταττόμενα ὑπὸ τοῦ νόμου
+οἷοί τέ ἐστε, ἀλλά τοι συνορῶντες, ὡς ὑποδείγματα ἡμῖν ἔκκειται
+κάλλιστα ἐν αὐτῷ, τρέφειν καὶ αὔξειν τὸν ἔρωτα τῆς ἐλευθερίας
+δυνάμεθα· καὶ τῇδε ὠφελοίμεθ’ ἄν, κατὰ δύναμιν προθυμότερον τὰ
+ἀπὸ δρυὸς
ἦσαν
+παλαιφάτου οὐδ’ ἀπὸ πέτρης
. τῷ γοῦν βουληθῆναι γνησίως φιλοσοφεῖν
+ὅλους αὑτοὺς φέροντες ἀνέθεσαν τῷ θεῷ καὶ εἰς πίστιν
+ἐλογίσθη
.
Παγκάλως ὁ Ζήνων ἐπὶ τῶν Ἰνδῶν ἔλεγεν ἕνα Ἰνδὸν παροπτώμενον
+ὁ θεὸς ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺς διακρινεῖ.
τίνας
+τούτους; τοὺς ἡδονῆς κρείττονας, τοὺς τῶν παθῶν διαφέροντας,
+τοὺς ἕκαστον ὧν πράσσουσιν ἐπισταμένους, τοὺς γνωστικούς, τοὺς
+ἐγὼ εἶπα, θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου
+πάντες
τίσι λέγει ὁ κύριος; τοῖς παραιτουμένοις ὡς οἷόν τε
+ὑμεῖς γὰρ
καὶ πάλιν λέγει· ἐν σαρκὶ ὄντες
+οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα·
σὰρξ
γὰρ καὶ αἷμα βασιλείαν θεοῦ
+κληρονομῆσαι οὐ δύνανται, οὐδὲ ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ·
+ ἰδοὺ δὲ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνῄσκετε
διελέγχον ἡμᾶς τὸ πνεῦμα εἴρηκεν.
χρὴ τοίνυν συνασκεῖν αὑτοὺς εἰς εὐλάβειαν τῶν ὑποπιπτόντων
+τοῖς πάθεσι, φυγαδεύοντας κατὰ τοὺς ὄντως φιλοσόφους τὰ
+πασχητιῶντα τῶν βρωμάτων καὶ τὴν παρὰ τὴν κοίτην ἔκλυτον
+ἄνεσιν καὶ τὴν τρυφὴν καὶ τὰ εἰς τρυφὴν πάθη, αὐτὸς γὰρ εἴρηκεν, οὐ μή σε ἀνῶ οὐδ’ οὐ μή σε ἐγκαταλείπω,
+χρηστὸς
τοῦ κυρίου ζυγός
, ἐκ
+πίστεως εἰς πίστιν
ἑνὸς ἡνιόχου κατὰ προκοπὴν ἐλαύνοντος ἕκαστον
+ἡμῶν εἰς σωτηρίαν, ὅπως ὁ προσήκων τῆς εὐδαιμονίας περιγένηται
+ἡ ἄσκησις
κατὰ τὸν Κῷον Ἱπποκράτην
+οὐ μόνον τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς ὑγιείης ἀοκνίη
+πόνων, ἀκορίη τροφῆς.
Ἐπίκουρος δέ, ἐν τῷ μὴ πεινῆν μηδὲ διψῆν μηδὲ ῥιγοῦν
+
Ἐπίκουρος μὲν οὖν καὶ οἱ Κυρηναϊκοὶ
+τὸ πρῶτον οἰκεῖόν φασιν ἡδονὴν εἶναι· ἕνεκα γὰρ ἡδονῆς παρελθοῦσα.
+
Οἱ δὲ περὶ τὸν Ἀριστοτέλη τέλος ἀποδιδόασιν εἶναι τὸ ζῆν
+κατ’ ἀρετήν, οὔτε δὲ τὴν εὐδαιμονίαν οὔτε τὸ τέλος παντὶ τῷ τὴν
+ἀρετὴν ἔχοντι παρεῖναι· βασανιζόμενον γὰρ καὶ τύχαις ἀβουλήτοις
+περιπίπτοντα τὸν σοφὸν καὶ διὰ ταῦτα ἐκ τοῦ ζῆν ἀσμένως ἐθέλοντα
+
Πάλιν δ’ αὗ Ζήνων μὲν ὁ Στωϊκὸς τέλος ἡγεῖται τὸ κατ’ ἀρετὴν
+ζῆν, Κλεάνθης δὲ τὸ ὁμολογουμένως τῇ φύσει ζῆν, Ἥριλλος. τοὺς γὰρ ἐκ τῆς
+Ἀκαδημίας νεωτέρους ἀξιοῦσί τινες τέλος ἀποδιδόναι τὴν ἀσφαλῆ
+
Οὔκουν ἐπὶ τούτοις ἀρκουμένους καταπαυστέον, φιλοτιμητέον δὲ
+ὡς ἔνι μάλιστα καὶ τὰ πρὸς τῶν φυσικῶν δογματιζόμενα περὶ τοῦ
+τέρψις γὰρ καὶ ἀτερπίη οὖρος † τῶν περιηκμακότων
),
+
ὅ τε Μητρόδωρος ἐν τῷ Περὶ τοῦ
+μείζονα εἶναι τὴν παρ’ ἡμᾶς αἰτίαν πρὸς εὐδαιμονίαν τῆς ἐκ τῶν
+πραγμάτων ἀγαθὸν
φησὶ ψυχῆς τί ἄλλο ἢ τὸ σαρκὸς εὐσταθὲς
+κατάστημα καὶ τὸ περὶ ταύτης πιστὸν ἔλπισμα;
δίκαιον καὶ ὅσιον μετὰ φρονήσεως
+
. ἢ γὰρ οὐχ οὕτως τινὲς τῶν ἡμετέρων τὸ μὲν κατ’
εὐθέως κατὰ τὴν γένεσιν εἰληφέναι τὸν ἄνθρωπον, τὸ καθ’
+ὁμοίωσιν
δὲ ὕστερον κατὰ τὴν τελείωσιν μέλλειν ἀπολαμβάνειν ἐκδέχονται;
αὐτίκα ὁ Πλάτων τὴν ὁμοίωσιν ταύτην μετὰ ταπεινοφροσύνης
+ἔσεσθαι τῷ ἐναρέτῳ διδάσκων ἐκεῖνό που ἑρμηνεύει· πᾶς ὁ
+
λέγει γοῦν ἐν τοῖς Νόμοις· ὁ μὲν
+
ὁρᾷς ὅπως καὶ αὐτὸς εὐλάβειαν προσάγει τῷ θείῳ νόμῳ;
+ἐπιφέρει γοῦν· ἧς ὁ μὲν εὐδαιμονήσειν μέλλων ἐχόμενος ξυνέπεται
+
εἶτα τούτοις τὰ ἀκόλουθα συνάψας καὶ
+τῷ φόβῳ νουθετήσας ἐπιφέρει· τίς οὖν δὴ πρᾶξις φίλη καὶ ἀκόλουθος
+θεῷ; μία καὶ ἕνα λόγον ἔχουσα ἀρχαῖον, ὅτι τῷ μὲν ὁμοίῳ
+τὸ ὅμοιον ὄντι μετρίῳ φίλον ἂν εἴη, τὰ δὲ ἄμετρα οὔτε ἀλλήλοις
+οὔτε τοῖς ἐμμέτροις.
καὶ κατὰ τοῦτον δὴ τὸν λόγον ὁ μὲν σώφρων ἡμῶν θεῷ φίλος, ὅμοιος
+
τοῦτο ἀρχαῖον
+εἶναι φήσας τό δόγμα τὴν ἐκ τοῦ νόμου εἰς αὐτὸν ἥκουσαν διδασκαλίαν
+διὸ καὶ
+πειρᾶσθαι χρὴ ἐνθένδε ἐκεῖσε φεύγειν ὅτι τάχιστα· φυγὴ δὲ ὁμοίωσις
+θεῷ κατὰ τὸ δυνατόν· ὁμοίωσις δὲ δίκαιον καὶ ὅσιον μετὰ φρονήσεως
+
Σπεύσιππός τε ὁ Πλάτωνος ἀδελφιδοῦς τὴν εὐδαιμονίαν
+φησὶν ἕξιν εἶναι τελείαν ἐν τοῖς κατὰ φύσιν ἔχουσιν ἢ ἕξιν
+ἀγαθῶν, ἧς δὴ καταστάσεως ἅπαντας μὲν ἀνθρώπους ὄρεξιν ἔχειν,
+στοχάζεσθαι δὲ τοὺς ἀγαθοὺς τῆς ἀοχλησίας. εἶεν δ’ ἂν αἱ ἀρεταὶ
+
Καὶ τὰ μὲν ὧδε ἐχέτω, αἱ δὲ ἀντιρρήσεις αἱ πρὸς τὰς εἰρημένας
+δόξας κατὰ καιρὸν τεθήσονται, ἡμῖν δὲ αὐτοῖς εἰς τέλος ἀτελεύτητον
+ἀφικέσθαι πρόκειται πειθομένοις ταῖς ἐντολαῖς, τουτέστι τῷ θεῷ,
+καὶ κατ’ αὐτὰς βιώσασιν ἀνεπιλήπτως καὶ ἐπιστημόνως διὰ τῆς τοῦ
+ἀδελφοὺς
καὶ συγκληρονόμους
καταξιώσαντος ἡμᾶς εἰπεῖν.
+νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας.
+δουλωθέντες δὲ τῷ θεῷ, ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ
+
διττὴν δὲ εἰδὼς ἡ γὰρ ὑπομονή
, φησί, δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα·
+ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν
+ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν.
δἰ ἣν
+ ἀγάπην καὶ
τὰ ὅμοια καὶ παρὰ τῷ Ἰεζεκιὴλ εὕροις ἂν
+οὕτως ἔχοντα· ἡ ψυχὴ ἁμαρτάνουσα αὕτη ἀποθανεῖται. καὶ ἀνὴρ
+ὃς ἂν γένηται δίκαιος καὶ ποιήσῃ κρῖμα καὶ δικαιοσύνη, ἐπὶ τὰ ὄρη
+οὐκ ἔφαγεν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ οὐκ ἦρεν ἐπὶ τὰ εἴδωλα οἴκου
+Ἰσραήλ, καὶ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον οὐκ ἐμίανεν, καὶ πρὸς γυναῖκα
+ἐν χωρισμῷ ἀκαθαρσίας αὐτῆς οὐ προσῆλθεν
(οὐ γὰρ ἐφύβριστον
+τὴν ἀνθρώπου σπορὰν εἶναι βούλεται), καὶ ἄνδρα
, φησί, μὴ κακώσῃ,
+ἐνεχύρασμα ὀφείλοντος ἀποδώσει, ἅρπαγμα οὐ μὴ ἁρπάσῃ, τὸν
+
ὅ τε Ἡσαΐας τὸν μὲν πιστεύσαντα εἰς
+σεμνότητα βίου, τὸν γνωστικὸν δὲ εἰς ἐπίστασιν παρακαλῶν, μὴ τὴν
+ζητήσατε
+τὸν κύριον, καὶ ἐν τῷ εὑρίσκειν αὐτὸν ἐπικαλέσασθε· ἡνίκα δ’ ἂν ἐγγίζῃ ὑμῖν, ἀπολειπέτω ὁ ἀσεβὴς τὰς ὁδοὺς αὐτοὺς αὐτοῦ καὶ ἀνὴρ ἄνομος
+τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ ἐπιστραφήτω πρὸς κύριον, καὶ ἐλεηθήσεται
ἕως καὶ τὰ διανοήματα ὑμῶν ἁπὸ τῆς διανοίας μου.
ἡμεῖς
τοίνυν
+κατὰ τὸν γενναῖον ἀπόστολον ἐκ πίστεως ἐλπίδα δικαιοσύνης
ἐπιθυμοῦμεν δὲ
+ἕκαστον ὑμῶν τὴν αὐτὴν ἐνδείκνυσθαι σπουδὴν πρὸς τὴν πληροφορίαν
+τῆς ἐλπίδος
ἕως κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος
+
τὰ ὅμοια τῷ Παύλῳ καὶ ἡ πανάρετος σοφία
+λέγει· ὁ δὲ ἐμοῦ ἀκούων κατασκηνώσει ἐπ’ ἐλπίδι πεποιθώς·
ἡ
+κατασκηνώσει
τῇ λέξει παγκάλως προσέθηκε τὸ πεποιθώς
,
+δεικνὺς τὸν τοιοῦτον ἀναπεπαῦσθαι ἀπολαβόντα ἣν ἤλπιζεν ἐλπίδα,
+καὶ ἡσυχάσει ἀφόβως ἀπὸ παντὸς κακοῦ.
ἄντικρυς
+δὲ ὁ ἀπόστολος ἐν τῇ προτέρᾳ τῶν πρὸς Κορινθίους διαρρήδην φησί·
+μιμηταί μου γίνεσθε καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ,
ἵνα γένηται ἐκεῖνο· εἰ
+ὑμεῖς ἐμοῦ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ, ὑμεῖς οὖν μιμηταὶ Χριστοῦ γίνεσθε,
+τὴν ἐξομοίωσιν
τοίνυν τῷ θεῷ εἰς ὅσον οἷόν
+τε ἦν δίκαιον καὶ ὅσιον μετὰ φρονήσεως γενέσθαι
σκοπὸν τῆς πίστεως
+ὑποτίθεται, τέλος δὲ τὴν ἐπὶ τῇ πίστει τῆς ἐπαγγελίας ἀποκατάστασιν.
+ἐκ τούτων οὖν αἱ πηγαὶ τῶν περὶ τέλους δογματισάντων
+ἅς προειρήκαμεν βλύζουσιν. ἀλλὰ τούτων μὲν ἅλις
Ἐπεὶ δὲ ἡδονῇ καὶ ἐπιθυμίᾳ ὑποπίπτειν γάμος δοκεῖ, καὶ
+περὶ τούτου διαληπτέον. γάμος μὲν οὖν ἐστι σύνοδος ἀνδρὸς καὶ
+
+
+
παίδων (φησὶν) ἐπ’ ἀρότῳ γνησίων
+
δίδωμί σοί γε τὴν ἐμαυτοῦ θυγατέρα.
+ὅπερ καὶ πῶς ἔχοντι, καὶ τίνα
+καὶ πῶς ἔχουσαν; οὔτε γὰρ παντὶ γαμητέον οὔτε πάντοτε, ἀλλὰ καὶ
+κρόνος ἐστὶν ἐν ᾧ καθήκει, καὶ πρόσωπον ᾧ προσήκει, καὶ ἡλικία
+
ὅθεν ὁ Ἀβραάμ φησιν
+ἐπὶ τῆς γυναικὸς σκηπτόμενος ὡς ἀδελφῆς· ἀδελφή μοί ἐστιν ἐκ
+πατρός, ἀλλ’ οὐκ ἐκ μητρός, ἐγένετο δέ μοι καὶ εἰς γυναῖκα,
τὰς
+ὁμομητρίους μὴ δεῖν ἄγεσθαι πρὸς γάμον διδάσκων.
Ἐπίωμεν δὲ ἐν βραχεῖ τὴν ἱστορίαν. Πλάτων μὲν ἐν
οὐκ ἂν οὖν ἐκφύγοιεν τὴν Βουζύγιον ἀρὰν ὅσοι μὴ δοκιμάζοντες
+σφίσι συμφέρειν τινὰ ἑτέροις ταῦτα παρακελεύονται ποιεῖν, ἢ
+ὃ μισεῖς,
+
πλὴν οἱ γάμον δοκιμάζοντες ἡ φύσις ἡμᾶς
+ἐποίησεν
φασὶν εὐθέτους πρὸς γάμον
, ὡς δῆλον ἐκ τῆς σωμάτων
+κατασκευῆς τῶν τε ἀρρένων καὶ τῶν θηλειῶν, καὶ τὸ αὐξάνεσθε καὶ
+
συνεχῶς ἐπιβοῶνται. εἰ δὲ καὶ ταῦθ’ οὕτως ἔχει, ἀλλ’
+αἰσχρόν γε αὐτοῖς δοκείτω καὶ τῶν ἀλόγων ζῴων τὸν ὑπὸ θεοῦ
+δημιουργηθέντα ἄνθρωπον ἀκρατέστερον εἶναι, ἃ τὴν ἐπιμιξίαν οὐ
+ποιεῖται πρὸς πολλὰ καὶ ἀνέδην, ἀλλὰ πρὸς ἓν καὶ ὁμόφυλον, οἷαι
+αἱ πελιάδες καὶ αἱ φάσσαι καὶ τὸ τρυγόνων γένος καὶ ὅσα τούτοις
+
Γαμητέον οὖν πάντως καὶ τῆς πατρίδος ἕνεκα καὶ τῆς τῶν
+παίδων διαδοχῆς καὶ τῆς τοῦ κόσμου τὸ ὅσον ἐφ’ ἡμῖν συντελειώσεως.
+ἐπεὶ καὶ γάμον τινὰ οἰκτείρουσιν οἱ ποιηταὶ ἡμιτελῆ
καὶ ἄπαιδα,
+ἀμφιθαλῆ
. αἱ δὲ σωματικαὶ νόσοι μάλιστα τὸν
+γάμον ἀναγκαῖον δεικνύουσιν· ἡ γὰρ τῆς γυναικὸς κηδεμονία καὶ τῆς
+παραμονῆς ἡ ἐκτένεια τὰς ἐκ τῶν ἄλλων οἰκείων καὶ φίλων ἔοικεν
+ὑπερτίθεσθαι προσκαρτερήσεις, ὅσῳ τῇ συμπαθείᾳ διαφέρειν καὶ προσεδρεύειν
+μάλιστα πάντων προαιρεῖται, καὶ τῷ ὄντι κατὰ τὴν γραφὴν ἀναγκαία βοηθός
.
ὁ γοῦν κωμικὸς Μένανδρος καταδραμὼν τοῦ
+γάμου, ἀλλὰ καὶ τὰ χρήσιμα ἀντιτιθεὶς ἀποκρίνεται τῷ εἰπόντι
+
+
+εἶτ’ ἐπιφέρει·
+
+
πρὸς τὸ πρᾶγμα ἔχω
+
κακῶς. Β. ἐπαριστερῶς γὰρ αὐτὸ λαμβάνεις.
+
+
+
τὰ δυσχερῆ τε καὶ τὰ λυπήσοντά σε
+
ὁρᾷς ἐν αὐτῷ, τὰ τὰ δὲ ἀγαθὰ οὐκ ἐπιβλέπεις
+παῖδες
δὲ
+
+
+
+
ἀνδρὶ κατθανόντι κληδόνες
+
γεγάασι· φελλοὶ δ’ ὥς ἄγουσι δίκτυον,
+
τὸν ἐκ βυθοῦ καὶ κλωστῆρα σῴζοντες λίνου
+
τὸ δὲ τοιοῦτον ἀσεβὲς θείαν γένεσιν καταλυόντων. ἤδη δὲ
+ἄνανδρον καὶ ἀσθενὲς τὴν μετὰ γυναικὸς καὶ τέκνων φεύγειν συμβίωσιν.
+
+
ἄνευ δὲ πατρὸς (φησὶ) τέκνον οὐκ εἴη ποτ’ ἄν,
+
ἄνευ δὲ μητρὸς οὐδὲ συλλαβὴ τέκνου.
+
πατέρα δὲ γάμος ποιεῖ ὡς μητέρα ἀνήρ. εὐχὴν οὖν μεγίστην καὶ
+ἄνδρα τε καὶ οἶκον,
ἀλλ’ οὐχ ἁπλῶς, μετὰ ὁμοφροσύνης
+δὲ τῆς ἐσθλῆς
· ὁ μὲν γὰρ τῶν ἄλλων γάμος ἐφ’ ἡδυπαθείᾳ
+ὁμονοεῖ, ὁ δὲ τῶν φιλοσοφούντων ἐπὶ τὴν κατὰ λόγον ὁμόνοιαν
+ἄγει, ὁ μὴ τὸ εἶδος, ἀλλὰ τὸ ἦθος ἐπιτρέπων ταῖς γυναιξὶ
+κοσμεῖσθαι μηδ’ ὡς ἐρωμέναις χρῆσθαι ταῖς γαμεταῖς προστάττων
+τοῖς ἀνδράσι σκοπὸν πεποιημένοις τὴν τῶν σωμάτων ὕβριν, ἀλλ’ εἰς
+βοήθειαν παντὸς τοῦ βίου καὶ τὴν ἀρίστην σωφροσύνην περιποιεῖσθαι
+σπερμάτων τιμιώτερός ἐστιν ὁ σπειρόμενος
+ἄνθρωπος, ᾧ πάντα φύεται, κἀκεῖνά γε καὶ νήφοντες καταβάλλουσι
+
θορόντα γοῦν ἔνια αὐτῶν
+ᾧ κελεύεται καιρῷ εὐθέως ἀπαλλάττεται καταλιπόντα τὴν δημιουργίαν
+θνῄσκουσα ὅμως πολλὴν
+πρόνοιαν
πεποιῆσθαι τοῦ εὐσχημόνως πεσεῖν
,
+
+
+
+
κρύπτους̓ ἃ κρύπτειν ὄμματα ἀρρένων ἐχρῆν.
+
Καθαρὸν οὖν τὸν γάμον ὥσπερ τι ἱερὸν ἄγαλμα τῶν μιαινόντων
+φυλακτέον, ἀνεγειρομένοις μὲν ἐκ τῶν ὕπνων μετὰ κυρίου, ἀπιοῦσι
+δὲ εἰς ὕπνον μετ’ εὐχαριστίας καὶ εὐχομένοις,
+
+
+
ἠμὲν ὅτ’ εὐνάζῃ καὶ ὅτ’ ἂν φάος ἱερὸν ἔλθῃ,
+οὐκ
+ ἀπολύσεις γυναῖκα πλὴν εἰ μὴ ἐπὶ λόγῳ πορνείας·
μοιχείαν δὲ ἡγεῖται τὸ ἐπιγῆμαι ζῶντος θατέρου τῶν κεχωρισμένων.
ἀνύποπτον δὲ
+εἰς διαβολὴν δείκνυσι γυναῖκα τὸ μὴ καλλωπίζεσθαι μηδὲ μὴν κοσμεῖται
+πέρα τοῦ πρέποντος, εὐχαῖς καὶ δεήσεσι προσανέχουσαν ἐκτενῶς,
+τὰς μὲν ἐξόδους τῆς οἰκίας φυλαττομένην τὰς πολλάς, ἀποκλείουσαν
+δ’ ὡς οἷόν τε αὑτὴν τῆς πρὸς τοὺς οὐ προσήκοντας προσόψεως,
+ὁ
+δὲ ἀπολελυμένην λαμβάνων γυναῖκα μοιχᾶται,
φησίν, ἐὰν
γὰρ
+τις ἀπολύσῃ γυναῖκα, μοιχᾶται αὐτήν,
τουτέστιν ἀναγκάζει μοιχευθῆναι.
+
τί οὖν ὁ νόμος; πρὸς
+ἀναστολὴν τῆς εὐεπιφορίας τῶν παθῶν ἀναιρεῖσθαι προστάττει τὴν
+μοιχευθεῖσαν καὶ ἐπὶ τούτῳ ἐλεγχθεῖσαν· ἐὰν δὲ ἱέρεια ᾖ, πυρὶ παραδίδοσθαι
+προστάττει. λιθοβολεῖται δὲ καὶ ὁ μοιχός, ἀλλ’ οὐκ ἐν
+οὐ βούλομαι τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ,
+
αὐτίκα λιθόλευστοι γίνονται ὡς ἂν διὰ
+σκληροκαρδίαν ἀποθανόντες τῷ νόμῳ, ᾦ μὴ ἐπείσθησαν, τῇ δὲ ἱερείᾳ
+ἐπιτείνεται τὰ τῆς κολάσεως, ὅτι ᾧ πλεῖον ἐδόθη, οὗτος καὶ
+ἀπαιτηθήσεται
.
Περιγεγράφθω καὶ ὁ δεύτερος ἡμῖν ἐνθάδε Στρωματεὺς διὰ τὸ +μῆκός τε καὶ πλῆθος τῶν κεφαλαίων.
+πυθομένων
φασὶ ἀποστόλων μή ποτε ἄμεινόν
+ἐστι τὸ μὴ γαμεῖν
ἀποκρίνασθαι λέγουσι τὸν κύριον· οὐ πάντες
+χωροῦσι τὸν λόγον τοῦτον· εἰσὶ γὰρ εὐνοῦχοι, οἳ μὲν ἐκ γενετῆς, οἳ
+
ἐξηγοῦνται δὲ τὸ ῥητὸν ὧδέ πως· φυσικήν τινες
+ἔχουσι πρός γυναῖκα ἀποστροφὴν ἐκ γενετῆς, οἵτινες τῇ φυσικῇ ταύτῃ
+
, φασί, συμβαίνοντα τὸν ἐπιλογισμὸν τοῦτον λαμβάνουσι, τὴν περὶ τὸν πορισμὸν τῶν ἐπιτηδείων ἀσχολίαν δεδιότες.
καὶ τὸ ἄμεινον γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι
μὴ εἰς πῦρ ἐμβάλῃς τὴν ψυχήν σου
+λέγειν τὸν ἀπόστολον, νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἀντέχων καὶ φοβούμενος
+μὴ τῆς ἐγκρατείας ἀποτίσῃς· πρὸς γὰρ τὸ ἀντέχειν γενομένη ψυχὴ
+
+
ἀντέχου τοίνυν
, φησὶ κατὰ λέξιν ὁ Ἰσίδωρος
+ἐν τοῖς Ἠθικοῖς, μαχίμης γυναικός, ἵνα μὴ ἀποσπασθῇς τῆς χάριτος
+
, φησίν, εἰς αἴτησιν ὑποπέσῃ καὶ αἰτῇς τὸ λοιπὸν
+
ἐνίοτε δὲ τῷ μὲν στόματι λέγομεν· οὐ θέλομεν ἁμαρτῆσαι,
+ἡ δὲ διάνοια ἔγκειται ἐπὶ τὸ ἁμαρτάνειν. ὁ τοιοῦτος διὰ φόβον οὐ
+
Ταύτας παρεθέμην τὰς φωνὰς εἰς ἔλεγχον τῶν μὴ βιούντων
+ὀρθῶς Βασιλειδιανῶν, ὡς ἤτοι ἐχόντων ἐξουσίαν καὶ τοῦ ἁμαρτεῖν
+διὰ τὴν τελειότητα, ἢ πάντως γε σωθησομένων φύσει, κἂν νὺν ἁμάρτωσι,
+διὰ τὴν ἔμφυτον ἐκλογήν, ἐπεὶ μηδὲ ταὐτὰ αὐτοῖς πράττειν
+οἱ γὰρ
+τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι,
ἕως ὡν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.
ἐγκράτεια τοίνυν σώματος ὑπεροψία κατὰ
+τὴν πρὸς θεὸν ὁμολογίαν. οὐ μόνον γὰρ περὶ τὰ ἀφροδίσια, ἀλλὰ
+καὶ περὶ τὰ ἄλλα, ἃ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ κακῶς οὐκ ἀρκουμένη τοῖς
+δὲ δεῖν
+λέγοντες καὶ ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζειν
, μή ποτέ τις δοκῶν
+καλῶς ἑστάναι
καὶ αὐτὸς πέσῃ
. περὶ δὲ τοῦ δευτέρου γάμου εἰ
+πυροῖ
φησὶν ὁ ἀπόστολος, γάμησον
.
Οἱ δὲ ἀπὸ Καρποκράτους καὶ Ἐπιφάνους ἀναγόμενοι κοινὰς
+εἶναι τὰς γυναῖκας ἀξιοῦσιν, ἐξ, ὧν ἡ μεγίστη κατὰ τοῦ ὀνόματος
+
λέγει τοίνυν οὗτος ἐν τῷ Περὶ δικαιοσύνης τὴν
+
τοὺς φρονοῦντας, θηλείας ἄρσενας, ἐλευθέρους δούλους. ἀλλ’
+οὐδὲ τῶν ἀλόγων παρὰ τοῦτο ποιεῖταί τι, πᾶσι δὲ ἐπ’ ἴσης τοῖς
+ζῴοις κοινὸν αὐτὸν ἐκχέας ἄνωθεν ἀγαθοῖς τε καὶ φαύλοις τὴν
+δικαιοσύνην ἐμπεδοῖ μηδενὸς δυναμένου πλεῖον ἔχειν μηδὲ ἀφαιρεῖσθαι
+τε τῆς κοινῆς
+ἅπασιν ἐπ’ ἴσης δοθείσης, καὶ εἰς τὰ τοιαῦτα βοῶν γένος ὁμοίως
+γίνεται ὡς αἱ βόες καὶ συῶν ὡς οἱ σύες καὶ προβάτων ὡς τὰ πρόβατα
+δικαιοσύνη παροῦσα.
ἀλλ’ οὐδὲ
+τὰ τῆς γενέσεως νόμον ἔχει γεγραμμένον (μετεγράφη γὰρ ἄν), σπείρουσι
+δὲ καὶ γεννῶσιν ἐπ’ ἴσης, κοινωνίαν ὑπὸ δικαιοσύνης ἔμφυτον
+ἔχοντες. κοινῇ πᾶσιν ἐπ’ ἴσης ὀφθαλμὸν εἰς τὸ βλέπειν ὁ ποιητής
+τε καὶ πατὴρ πάντων δικαιοσύνῃ νομοθετήσας τῇ παρ’ αὐτοῦ παρέσχεν,
+οὐ διακρίνας θήλειαν ἄρρενος, οὐ λογικὸν ἀλόγου, καὶ
+καθάπαξ οὐδενὸς οὐδέν, ἰσότητι δὲ καὶ κοινότητι μερίσας τὸ βλέπειν
+
, φησίν, ἀνθρώπων
+ἀμαθίαν κολάζειν μὴ δυνάμενοι παρανομεῖν
μὴ συνιεὶς τὸ τοῦ ἀποστόλου ῥητόν, λέγοντος
+διὰ νόμου τὴν ἁμαρτίαν ἔγνων
· τό τε ἐμὸν καὶ τὸ σόν φησι διὰ
+τῶν νόμων παρεισελθεῖν, μηκέτι εἰς καινότητα κοινά τε γὰρ καρπουμένων
+κοινῇ γὰρ
+
κοινῇ τοίνυν ὁ θεὸς ἅπαντα ἀνθρώπῳ ποιήσας
+καὶ τὸ θῆλυ τῷ ἄρρενι κοινῇ συναγαγὼν καὶ πάνθ’ ὁμοίως τὰ ζῷα
+
ταῦτα εἰπὼν
+κατὰ λέξιν πάλιν ὁμοίως αὐταῖς ταῖς λέξεσιν ἐπιφέρει· τὴν γὰρ
+ἐπιθυμίαν εὔτονον καὶ σφοδροτέραν ἐνεποίησε τοῖς ἄρρεσιν εἰς τὴν
+τῶν γενῶν παραμονήν, ἣν οὔτε νόμος οὔτε ἔθος οὔτε ἄλλο
καὶ πῶς ἔτι οὗτος
+ἐν τῷ καθ’ ἡμᾶς ἐξετασθείη λόγῳ ἄντικρυς καὶ τὸν νόμον καὶ τὶ
+εὐαγγέλιον διὰ τούτων καθαιρῶν; ὃ μὲν γάρ φησιν· οὐ μοιχεύσεις.
+πᾶς ὁ προσβλέπων κατ’ ἐπιθυμίαν ἤδη ἐμοίχευσεν
λέγει. τὸ
+γὰρ οὐκ ἐπιθυμήσεις
πρὸς τοῦ νόμου λεγόμενον τὸν ἔνα δείκνυσι
+θεὸν διὰ νόμου καὶ προφητῶν καὶ εὐαγγελίου κηρυσσόμενον· λέγει
+οὐκ ἐπιθυμήσεις τῆς τοῦ πλησίον.
ὁ πλησίον δὲ οὐχ ὁ Ἰουδαῖος
+τῶ Ἰουδαίῳ, ἀδελφὸς γὰρ καὶ ταὐτότης τοῦ πνεύματος, λείπεται
+δὴ πλησίον τὸν ἀλλοεθνῆ λέγειν. πῶς γὰρ οὐ πλησίον ὁ οἶός
+τε κοινωνῆσαι τοῦ πνεύματος; οὐ γὰρ μόνων Ἑβραίων, ἀλλὰ καὶ ἐθνῶν πατὴρ Ἀβραάμ.
εἰ δὲ ἡ μοιχευθεῖσα καὶ ὁ εἰς αὐτὴν πορνεύσας
+θανάτῳ κολάζεται, δῆλον δήπου τὴν ἐντολὴν τὴν λέγουσαν οὐκ
+ἐπιθυμήσεις τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον
περὶ τῶν ἐθνῶν διαγορεύειν,
+ἵνα τις κατὰ νόμον καὶ τῆς τοῦ πλησίον καὶ τῆς ἀδελφῆς ἀποσχόμενος
+ἄντικρυς ἀκούσῃ παρὰ τοῦ κυρίου· ἐγὼ δὲ λέγω, οὐκ ἐπιθυμήσεις·
+ἡ δὲ ἐγὼ
μορίου προσθήκη προσεχεστέραν δείκνυσι
+ἔνθεν ὡς γελοῖον εἰρηκότος τοῦ
+νομοθέτου ῥῆνα τοῦτο ἀκουστέον ›οὐκ ἐπιθυμήσεις‹ πρὸς τὸ γελοιότερον
+
Καὶ ταῦτα μὲν οἱ γενναῖοι Καρποκρατιανοὶ δογματίζουσι. τούτους ἐν πλησμονῇ τοι Κύπρις
, ᾗ φασι) τὸ καταισχῦνον αὐτῶν τὴν
+πορνικὴν ταύτην δικαιοσύνην ἐκποδὼν ποιησαμένους φῶς τῆ τοῦ
+λύχνου περιτροπῇ, μίγνυσθαι, ὅπως ἐθέλοιεν, αἷς βούλοιντο, μελετήσαντας
+δὲ ἐν τοιαύτῃ ἀγάπῃ τὴν κοινωνίαν, μεθ’ ἡμέραν ἤδη παρ’ ὧν ἂν ἐθελήσωσι γυναικῶν ἀπαιτεῖν τὴν τοῦ Καρποκρατείου, οὐ
+γὰρ θέμις εἰπεῖν θείου, νόμου ὑπακοήν. τοιαῦτα δὲ οἶμαι ταῖς κυνῶν
+καὶ συῶν καὶ τράγων λαγνείαις νομοθετεῖν τὸν Καρποκράτην ἔδει.
+
Ξάνθος δὲ ἐν τοῖς ἐπιγραφομένοις
+Μαγικοῖς † μίγνυνται δὲ
φησὶν οἱ Μάγοι μητράσι καὶ
+θυγατράσι καὶ ἀδελφαῖς μίγνυσθαι θεμιτὸν εἶναι κοινάς τε εἶναι τὰς
+γυναῖκας οὐ βίᾳ καὶ λάθρᾳ, ἀλλὰ συναινούντων ἀμφοτέρων, ὅταν
+
ἐπὶ τούτων οἶμαι καὶ τῶν
+ὁμοίων αἱρέσεων προφητικῶς Ἰούδαν ἐν τῆ ἐπιστολῇ εἰρηκέναι·
+ὁμοίως μέντοι καὶ οὗτοι ἐνυπνιαζόμενοι
(οὐ γὰρ ὕπαρ τῇ ἀληθείᾳ
+ἐπιβάλλουσιν) ἕως καὶ τὸ στόμα αὐτῶν λαλεῖ ὑπέρογκα.
Ἤδη δὲ εἰ αὐτός τε ὁ Πλάτων καὶ οἱ Πυθαγόρειοι καθάπερ
+οὖν ὕστερον καὶ οἱ ἀπὸ Μαρκίωνος κακὴν τὴν γένεσιν ὑπειλήφεσαν (πολλοῦ τε ἔδει κοινὰς αὐτὸν ὑποτίθεσθαι τὰς γυναῖκας), ἀλλ’ οἱ μὲν
+ἀπὸ Μαρκίωνος φύσιν κακὴν ἔκ τε ὕλης κακῆς καὶ ἐκ δικαίου γενομένην
+
ἀλλὰ πρὸς μἓν τούτους, ὁπόταν τὸν περὶ ἀρχῶν διαλαμβάνωμεν λόγον,
+ἀκριβέστατα διαλεξόμεθα· οἱ φιλόσοφοι δὲ ὧν ἐμνήσθημεν, παρ’ ὧν
+τὴν γένεσιν κακὴν εἶναι ἀσεβῶς ἐκμαθόντες οἱ ἀπὸ Μαρκίωνος καθάπερ
+ἰδίῳ δόγματι φρυάττονται, οὐ φύσει κακὴν βούλονται ταύτην
+
Ἡράκλειτος γοῦν κακίζων φαίνεται τὴν γένεσιν, ἐπειδὰν φῇ·
+γενόμενοι ζώειν ἐθέλουσι μόρους τ’ ἔχειν, μᾶλλον δὲ ἀναπαύεσθαι,
+
δῆλος δὲ αὐτῷ συμφερόμενος
+καὶ Ἐμπεδοκλῆς λέγων·
+
+
+
+καὶ ἔτι·
+
+
κλαῦσά τε καὶ κώκυσα ἰδὼν ἀσυνήθεα χῶρον.
+
+
+
ἐκ μὲν γὰρ ζωῶν ἐτίθει νεκρὰ εἴδἐ ἀμείβων.
+
+
+
ὢ πόποι, ὢ δειλὸν θνητῶν γένος, ὢ δυσάνολβον·
οἵων ἐξ ἐρίδων ἔκ τε στοναχῶν ἐγένεσθε.
+
+
+ὁμοίως τῷ ποιητῇ γράφοντι·
+
+
ἄνθρωποι θνητοὶ καὶ σάρκινοι, οὐδὲν ἐόντες,
+
+
οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο.
+
ναὶ μὴν καὶ Θέογνις τὴν γένεσιν δείκνυσι κακὴν ὧδέ πως λέγων·
+
+
+
πάντων μὲν μὴ φῦναι ἐπιχθονίοισιν ἄριστον,
+
μηδ’ ἐσορᾶν αὐγὰς ὀξέος ἠελίου·
+
φύντα δ’ ὅπως ὤκιστα πύλας Ἀίδαο περῆσαι.
+
+
+
ἔδει γὰρ ἡμᾶς σύλλογον ποιουμένους
+
τὸν φύντα θρηνεῖν εἰς ὅς̓ ἔρχεται κακά·
+
τὸν δ’ αὖ θανόντα καὶ πόνων πεπαυμένον
+
χαίροντας εὐφημοῦντας ἐκπέμπειν δόμων.
+
+
τίς δ’ οἶδεν εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,
+
τὸ κατθανεῖν δὲ τὸ ζῆν;
+
ταὐτὸν δὴ τούτοις φαίνεται καὶ Ἡρόδοτος ποιῶν λέγοντα τὸν Σόλωνα·
+ὦ Κροῖσε, πᾶς ἄνθρωπός ἐστι συμφορή.
καὶ ὁ μῦθος δὲ αὐτῷ
+σαφῶς ὁ περὶ τοῦ Κλεόβιδος καὶ Βίτωνος οὐκ ἄλλο τι βούλεται ἀλλ’
+
+
+
οἵη περ φύλλων γενεή, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν
+καὶ γὰρ σῆμά τινές φασιν αὐτὸ εἶναι τῆς ψυχῆς, ὡς τεθαμμένης ἐν
+
ἄξιον δὲ καὶ τῆς Φιλολάου λέξεως μνημονεῦσαι· λέγει γὰρ
+ὁ Πυθαγόρειος ὧδε· μαρτυρέονται δὲ καὶ οἱ παλαιοὶ θεολόγοι τε
+καὶ μάντιες, ὡς διά τινας τιμωρίας ἁ ψυχὰ τῷ σώματι συνέζευκται
+
ἀλλὰ καὶ Πίνδαρος περὶ
+τῶν ἐν Ἐλευσῖνι μυστηρίων λέγων ἐπιφέρει·
+
+
+
+
ὄλβιος ὅστις ἰδὼν ἐκεῖνα κοινὰ εἶς̓ ὑπὸ χθόνα·
+
οἶδε μὲν βίου τελευτάν,
+
οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν.
+καὶ
+οἱ τὰς τελετὰς δὲ ἡμῖν οὗτοι καταστήσαντες οὐκ ἄλλο τι
ἕως μετὰ
+
τί δὲ ὅταν λέγῃ· ἕως ἂν τὸ σῶμα ἔχωμεν καὶ
+συμπεφυρμένη ἡμῶν ἡ ψυχὴ ᾖ μετὰ τοιούτου κακοῦ, οὐ μήποτε κτησώμεθα
+ἐκεῖνο ἱκανῶς οὗ ἐπιθυμοῦμεν
; οὐχὶ αἰτίαν τῶν μεγίστων
+κινδυνεύουσι
+γὰρ ὅσοι τυγχάνουσιν ὀρθῶς ἁπτόμενοι φιλοσοφίας λεληθέναι
+
καὶ πάλιν· οὐκοῦν καὶ ἐνταῦθα ἡ τοῦ
+φιλοσόφου ψυχὴ μάλιστα ἀτιμάζει τὸ σῶμα καὶ φεύγει ἀπ’ αὐτοῦ,
+
καὶ μή τι συνᾴδει τῷ θείῳ ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος, τίς με ῥύσεται ἐκ
+τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;
εἰ μὴ τὴν ὁμοφροσύνην τῶν εἰς
+εὖ ἴσθι ὅτι ἔμοιγε, ὅσον αἱ ἄλλαι αἱ
+κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται, τοσοῦτον αὔξονται αἱ περὶ
+
τῆς τε τῶν ἀφροδισίων χρήσεως
+ἐπιμνησθείς· εὐφήμει, ἄνθρωπε, ἀσμενέστατα μέντοι αὐτὸ
+ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποφυγών.
πάλιν δ’ ἐν τῷ Φαίδωνι τὴν γένεσιν κακίζων γράφει· ὁ μὲν οὖν
+ἐν ἀπορρήτοις λεγόμενος περὶ αὐτῶν λόγος, ὡς ἔν τινι φρουρᾷ ἐσμεν
+
καὶ αὖθις· οἳ δὲ δὴ ἂν δόξωσι διαφερόντως πρὸς τὸ
+ὁσίως βιῶναι, οὗτοί εἰσιν οἱ τῶνδε μὲν τῶν τόπων ἐν τῇ γῇ ἐλευθερούμενοί
+τε καὶ ἀπαλλαττόμενοι ὥσπερ δεσμωτηρίων, ἄνω δὲ εἰς
+
ἀλλ’ ὅμως οὕτως ἔχων αἴσθεται
+τῆς διοικήσεως καλῶς ἐχούσης καί φησιν· οὐ δεῖ δὴ ἑαυτὸν ἐκ
+
καὶ συνελόντι εἰπεῖν παρὰ μὲν γὰρ τοῦ συνθέντος
+πάντα
τὰ καλὰ κέκτηται· παρὰ δὲ τῆς ἔμπροσθεν ἕξεως ὅσα χαλεπὰ
+καὶ ἄδικα ἐν οὐρανῷ γίνεται, ταῦτα ἐξ ἐκείνης αὐτός τε ἔχει καὶ τοῖς
+ ζῴοις ἐναπεργάζεται.
ἔτι δὲ σαφέστερον ἐπιφέρει· τούτων δὲ αὐτῷ
+τὸ σωματοειδὲς τῆς συγκράσεως αἴτιον, τὸ τῆς πάλαι ποτὲ φύσεως
+σύντροφον, ὅτι πολλῆς ἦν μετέχον ἀταξίας πρὶν εἰς τὸν νῦν κόσμον
+
οὐδὲν δὲ ἧττον κἀν τοῖς Νόμοις ὀδύρεται τὸ τῶν ἀνθρώπων
+θεοὶ δὲ οἰκτείραντες τὸ τῶν ἀνθρώπων
+ἐπίπονον πεφυκὸς γένος ἀναπαύλας τε αὐτοῖς τῶν πόνων ἐτάξαντο
+
ἔν τε τῇ Ἐπινομίδι καὶ τὰς αἰτίας τοῦ
+οἴκτου δίεισι καὶ τάδε λέγει· ὡς ἐξ ἀρχῆς τὸ γενέσθαι χαλεπὸν
τί δέ; οὐχὶ καὶ
+Ἡράκλειτος θάνατον τὴν γένεσιν καλεῖ Πυθαγόρᾳ τε καὶ τῷ ἐν
+Γοργίᾳ Σωκράτει ἐμφερῶς ἐν οἷς φησι θάνατός ἐστιν ὁκόσα ἐγερθέντες
+ὁρέομεν, ὁκόσα δὲ εὕδοντες, ὕπνος
;
Ἀλλὰ τούτων μὲν ἅλις, ἐπειδὰν δὲ περὶ τῶν ἀρχῶν διαλαμβάνωμεν, +τότε καὶ τὰς ἐναντιότητας ταύτας ἅς οἵ τε φιλόσοφοι αἰνίσσονται +οἵ τε περὶ Μαρκίωνα δογματίζουσιν, ἐπισκεψόμεθα· πλὴν οὐκ +ἀσαφῶς δεδεῖχθαι ἡμῖν νομίζω τὰς ἀφορμὰς τῶν ξένων δογμάτων +τὸν Μαρκίωνα παρὰ Πλάτωνος ἀχαρίστως τε καὶ ἀμαθῶς εἰληφέναι.
Ὁ δὲ περὶ ἐγκρατείας ἡμῖν προβαινέτω λόγος. ἐφάσκομεν δὲ
+τὴν δυσχρηστίαν ὑφορωμένους Ἕλληνας πολλὰ εἰς τὴν γένεσιν τῶν
+παίδων ἀποφθέγξασθαι, ἀθέως δὲ ἐκδεξαμένους ταῦτα τοὺς περὶ
+
+
+
τὸ μὴ γενέσθαι κρεῖττον ἢ φῦναι βροτούς.
+
ἔπειτα παῖδας σὺν πικραῖς ἀλγηδόσι
+
τίκτω· τεκοῦσα δ’ ἢν μὲν ἄφρονας τέκω,
+
στένω ματαίως, εἰσορῶσα
χρηστοὺς δ’ ἀπολλῦς̓· ἢν δὲ καὶ σεσωσμένους,
+
τήκω τάλαιναν καρδίαν ὀρρωδίᾳ.
+
τί τοῦτο δὴ τὸ χρηστόν; οὐκ ἀρκεῖ μίαν
+
ψυχὴν ἀλύειν κἀπὶ τῇδ’ ἔχειν πόνους;
+
+
+
ἔμοιγε νῦν τε καὶ πάλαι δοκεῖν,
+
παῖδας φυτεύειν οὔποτ’ ἀνθρώπους ἐχρῆν
+
πόνους ὁρῶντας εἰς ὅσους φυτεύομεν.
+
+
ὢ δυστυχεῖν φὺς καὶ κακῶς πεπραγέναι,
ἄνθρωπος ἐγένου καὶ δυστυχὲς βίου
+
ἐκεῖθεν ἔλαβες, ὅθεν ἅπασιν ἤρξατο
+
τρέφειν ὅδ’ αἰθὴρ ἐνδιδοὺς θνητοῖς πνοὰς·
+
μή τοι νυν τὰ θνητὰ θνητὸς ὤν ἀγνωμόνει.
+
πάλιν δ’ αὖ τὰ ὅμοια τούτοις ὧδε ἀποδίδωσι·
+
+
+
+
θνητῶν δὲ ὄλβιος οὐδεὶς
+
οὐδὲ εὐδαίμων·
+
οὔπω γὰρ ἔφυ τις ἄλυπος.
+
+
+
φεῦ φεῦ, βροτείων πημάτων ὅσαι τύχαι.
+
ὅσαι δὲ μορφαί, τέρμα δ’ οὐκ εἴποι τις ἄν.
+
+
+
τῶν γὰρ ἐν βροτοῖς
+
οὐκ ἔστιν
Ταύτῃ οὖν φασι καὶ τοὺς Πυθαγορείους ἀπέχεσθαι ἀφροδισίων.
+ἐμοὶ δὲ ἔμπαλιν δοκοῦσι γαμεῖν μὲν παιδοποιίας ἕνεκα, τῆς δὲ ἐξ
+
+
+
ἶσόν τοι κυάμους τρώγειν κεφαλάς τε τοκήων,
+
Τῶν δὲ ἀφ’ αἱρέσεως ἀγομένων Μαρκίωνος μὲν τοῦ Ποντικοῦ
+ἐπεμνήσθημεν δἰ ἀντίταξιν τὴν πρὸς τὸν δημιουργὸν τὴν
+ἄφες
+τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς, σὺ δὲ ἀκολούθει μοι,
+ἀλλ’ ἐκεῖνο σκοπείτωσαν ὡς τὴν ὁμοίαν τῆς σαρκὸς πλάσιν καὶ
+παραχρήσασθαι τῇ σαρκὶ δεῖ
, καὶ
+δὴ κατακολουθήσαντες τῷ
πυνθάνομαι δ’ ἔγωγε τὸν Νικόλαον μηδεμιᾷ ἑτέρᾳ παρ’ ἣν ἔγημεν
+ἡ τῆς ζηλοτυπουμένης
+ἐκκύκλησις γυναικός, καὶ ἡ ἐγκράτεια τῶν περισπουδάστων
+ἡδονῶν τὸ παραχρῆσθαι τῇ σαρκὶ
ἐδίδασκεν. οὐ γάρ, οἶμαι, ἐβούλετο
+κατὰ τὴν τοῦ σωτῆρος ἐντολὴν δυσὶ κυρίοις δουλεύειν
, ἡδονῇ
+
Εἰσὶν δ’ οἳ τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην κοινωνίαν μυστικὴν ἀναγορεύουσιν
+γέγραπται ›παντὶ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου‹
, τὴν δὲ σεμνῶς πάνυ
+ἀποκρίνασθαι μὴ συνιεῖσαν τὴν τἀνθρώπου ἀσέλγειαν· ἀλλὰ περὶ
ὢ τῆς ἀθεότητος· καὶ τῶν τοῦ κυρίου
+φωνῶν διαψεύδονται οἱ τῆς ἀσελγείας κοινωνοί, οἱ τῆς λαγνείας
+ἀδελφοί, ὄνειδος οὐ φιλοσοφίας μόνον, ἀλλὰ καὶ παντὸς τοῦ βίου,
+οἱ παραχαράσσοντες τὴν ἀλήθειαν, μᾶλλον δὲ κατασκάπτοντες ὡς
+τε σαρκικὴν καὶ τὴν συνουσιαστικὴν
+ κοινωνίαν ἱεροφαντοῦσι καὶ ταύτην οἴονται εἰς τὴν βασιλείαν αὐτοὺς ἀνάγειν τοῦ θεοῦ.
εἰς τὰ χαμαιτυπεῖα μὲν οὖν ἡ τοιάδε
+εἰσάγει κοινωνία καὶ δὴ συμμέτοχοι εἶεν ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως ἐμάθετε τὸν Χριστόν, εἴ γε αὐτὸν ἠκούσατε καὶ
+ἐν αὐτῷ ἐδιδάχθητε, καθώς ἐστιν ἀλήθεια ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἀποθέσθαι
+ὑμᾶς τὰ κατὰ τὴν προτέραν
κατὰ τὴν ἐξομοίωσιν τοῦ θείου. γίνεσθε οὖν μιμηταὶ
+τοῦ θεοῦ, ὡς τέκνα ἀγαπητά, καὶ περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθὼς καὶ
+ὁ Χριστὸς ἠγάπησεν ὑμᾶς καὶ παρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν προσφορὰν
+
καὶ γὰρ ἀπὸ τῆς φωνῆς
+ἁγνεύειν μελετᾶν διδάσκων ὁ ἀπόστολος γράφει· τοῦτο γὰρ ἴστε
+γινώσκοντες, ὅτι πᾶς πόρνος
καὶ τὰ ἑξῆς ἕως μᾶλλον δὲ καὶ
+ἐλέγχετε.
Ἐρρύη δὲ αὐτοῖς τὸ δόγμα ἔκ τινος ἀποκρύφου, καὶ δὴ παραθήσομαι
+τὴν λέξιν τὴν τῆς τούτων ἀσελγείας μητέρα· καὶ εἴτε αὐτοὶ
+τῆς βίβλου συγγραφεῖς (ὅρα τὴν ἀπόνοιαν, εἰ καὶ θεοῦ διαψεύδονται
+δἰ ἀκρασίαν), εἴτε ἄλλοις περιτυχόντες τὸ καλὸν τοῦτο ἐνόησαν
+ἓν
+ἦν τὰ πάντα· ἐπεὶ δὲ ἔδοξεν αὐτοῦ τῇ ἑνότητι μὴ εἶναι μόνῃ, ἐξῆλθεν
+ἀπ’ αὐτοῦ ἐπίπνοια, καὶ ἐκοινώνησεν αὐτῇ καὶ ἐποίησεν τὸν
+ἀγαπητόν· ἐκ τούτου ἐξῆλθεν ἀπ’ αὐτοῦ ἐπίπνοια, ᾗ κοινωνήσας
+ἐποίησεν δυνάμεις μήτε ὁραθῆναι μήτε ἀκουσθῆναι δυναμένας
ἕως
+ἐπ’ ὀνόματος ἰδίου ἑκάστην.
εἰ γὰρ καὶ οὗτοι καθάπερ οἱ ἀπὸ
+Οὐαλεντίνου πνευματικὰς ἐτίθεντο
τοιαῦτα καὶ
+οἱ ἀπὸ Προδίκου ψευδωνύμως γνωστικοὺς σφᾶς αὐτοὺς ἀναγορεύοντες
+δογματίζουσιν, υἱοὺς μὲν φύσει τοῦ πρώτου θεοῦ λέγοντες αὑτούς·
+καταχρώμενοι δὲ τῇ εὐγενείᾳ καὶ τῇ ἐλευθερίᾳ ζῶσιν ὡς βούλονται·
+βούλονται δὲ φιληδόνως, κρατηθῆναι ὑπ’ οὐδενὸς νενομικότες ὡς ἂν
+κύριοι τοῦ σαββάτου καὶ ὑπεράων παντὸς γένους πεφυκότες βασίλειοι
+πᾶς γάρ
, φησίν, ὁ ἁμαρτάνων δοῦλός ἐστιν,
ἀλλὰ πῶς κατὰ θεὸν
+πολιτεύεται ὁ πάσῃ ἐπιθυμίᾳ ἔκδοτον ἑαυτὸν παρασχὼν τοῦ κυρίου
+ἐγὼ δὲ λέγω, μὴ ἐπιθυμήσῃς
; ἑκὼν δέ τις ἁμαρτάνειν
+βούλεται καὶ δόγμα τίθησι τὸ μοιχεύειν καὶ καθηδυπαθεῖν καὶ λυμαίνεσθαι
+τοὺς ἄλλων γάμους, ὅπου γε καὶ τοὺς ἄλλους ἄκοντας ἁμαρτάνοντας
+
ἤδη δὲ καὶ τοῖς ἀνθρωπίνοις
+νομοθέταις καὶ τῷ θείῳ ἀπεχθάνονται παρανόμως
+βιοῦν ἐπανῃρημένοι. ὁ γοῦν ἐκκεντήσας τὸν πόρνον εὐλογούμενος
+ἐὰν εἴπωμεν,
+φησὶν ὁ Ἰωάννης ἐν τῇ ἐπιστολῇ, ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ’ αὐτοῦ.
+τουτέστι μετὰ τοῦ θεοῦ, ταὶ ἐν τῷ σκότει
πόθεν
+οὖν κρείττους εἰσὶ τῶν κοσμικῶν οἱ τοιαῦτα πράσσοντες καὶ τοῖς
+χειρίστοις τῶν κοσμικῶν ὅμοιοι; ὅμοιοι γάρ, οἶμαι, τὰς φύσεις οἱ καὶ
+ἐὰν
+
περὶ δὲ τῆς
+τῶν βρωμάτων ἐγκρατείας δείκνυται ἐν τῷ Δανιήλ. συνελόντι δ’ εἰπεῖν, περὶ ὑπακοῆς ὁ Δαβὶδ ψάλλων λέγει· ἐν τίνι κατορθώσει
+νεώτερος τὴν ὁδὸν αὐτοῦ;
καὶ παραχρῆμα ἀκούει· ἐν τῷ φυλάσσεσθαι
+
ὅ τε Ἱερεμίας φησί· τάδε
+λέγει κύριος· κατὰ τὰς ὁδοὺς τῶν ἐθνῶν μὴ πορεύσησθε.
Ἐντεῦθεν ἄλλοι τινὲς κινηθέντες μιαροὶ καὶ οὐτιδανοὶ τὸν ἄνθρωπον
+ὑπὸ διαφόρων δυνάμεων πλασθῆναι λέγουσι, καὶ τὰ μὲν
+μέχρις ὀμφαλοῦ θεοειδεστέρας τέχνης εἶναι, τὰ ἔνερθε δὲ τῆς ἥττονος,
+ἐκτὸς
ἡμῶν καὶ τὸν ἔσω
Ἄλλοι τινές, οὓς καὶ Ἀντιτάκτας καλοῦμεν, λέγουσιν ὅτι ὁ μὲν
+θεὸς ὁ τῶν ὅλων πατὴρ ἡμῶν ἐστι φύσει, καὶ πάνθ’ ὅσα πεποίηκεν
+ἀγαθά ἐστιν· εἷς δέ τις τῶν ὑπ’ αὐτοῦ γεγονότων ἐπέσπειρεν τὰ
+ζιζάνια τὴν τῶν κακῶν φύσιν γεννήσας, οἷς καὶ δὴ πάντας ἡμᾶς
+οὐ μοιχεύσεις
εἴρηκεν, ἡμεῖς, φασί,
+μοιχεύσωμεν
Φαίημεν δ’ ἂν καὶ πρὸς τούτους, ὅτι τοὺς ψευδοπροφήτας καὶ
+
ἤδη δὲ
+καὶ ὁ σωτὴρ αὐτός, ᾧ πείθεσθαι ἀξιοῦσιν μόνῳ, τὸ μισεῖν καὶ τὸ
+λοιδορεῖν κεκώλυκεν καὶ μετὰ τοῦ ἀντιδίκου βαδίζων φίλος αὐτοῦ
+
φησίν. ἢ τοίνυν καὶ τὴν Χριστοῦ παραίνεσιν
+ἀρνήσονται ἀντιτασσόμενοι τῷ ἀντιτεταγμένῳ, ἢ φίλοι γινόμενοι
+τὰ ἀγαθὰ
+ὑμῶν ἔργα λαμψάτω
ἔφη, ὑμεῖς δὲ τὰς ἀσελγείας ὑμῶν ἐκφανεῖς
+οὐ μοιχεύσεις
καὶ οὐ παιδοφθορήσεις
καὶ ὅσα
+εἰς ἐγκράτειαν συμβάλλεται, καταλύειν ἐπιχειρεῖτε δἰ ἀκρασίαν τὴν
+σφῶν, οὐ καταλύετε δὲ χειμῶνα τὸν ὐπ’ αὐτοῦ γενόμενον, ἵνα θέρος
+ποιήσητε μεσοῦντος ἔτι τοῦ χειμῶνος, οὐδὲ γῆν πλωτήν, βατὴν δὲ
+θάλασσαν ἐργάζεσθε, καθάπερ οἱ τὰς ἱστορίας συνταξάμενοι τὸν βάρβαρον ἐθελῆσαι Ξέρξην
τί δ’ οὐχὶ πάσαις ταῖς ἐντολαῖς
+ἀντιτάσσεσθε; εἰπόντος γὰρ αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε
ὑμᾶς ἔδωκα ὑμῖν πάντα εἰς προφὰς καὶ ἀπολαύσεις
ὑμᾶς ἐχρῆν μηδενὸς
+ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ
λέγοντος ὑμᾶς
+ἀγαπήσεις τὸν κύριον
ἐντολῇ ἀντιτασσομένους
+ἔδει οὐδὲ τὸν τῶν ὅλων θεὸν ἀγαπῆσαι, καὶ πάλιν εἰπόντος οὐ
+ποιήσεις γλυπτὸν οὐδὲ χωνευτὸν
ὑμᾶς ἀκόλουθον ἦν καὶ τὰ γλυπτὰ
+
Ἀναλέγονται δὲ καὶ οὗτοι ἔκ τινων προφητικῶν περικοπῶν
+λέξεις ἀπανθισάμενοι καὶ συγκαττύσαντες κακῶς κατ’ ἀλληγορίαν
+ἀντέστησαν
+θεῷ καὶ ἐσώθησαν.
οἳ δὲ καὶ τῷ ἀναιδεῖ θεῷ
προστιθέασι, δέχονται
+δὲ ὡς βουλὴν παρηγγελμένην τὸ λόγιον τοῦτο καὶ σωτηρίαν
+τῷ
μὲν οὖν
+ἀναιδεῖ θεῷ
οὐ γέγραπται· εἰ δὲ καὶ οὕτως ἔχοι, τὸν κεκλημένον
+διάβολον, ὧ ἀνόητοι, ἐξακούσατε ἀναιδῆ ἢ ὡς διαβάλλοντα τὸν ἄνθρωπον
+διὰ τί ὁδὸς ἀσεβῶν
+εὐοδοῦται;
ὅμοιον τούτω τὸ παρὰ τῶ Μαλαχίᾳ, τὸ προειρημένον,
+ἀντέστησαν θεῷ καὶ ἐσώθησαν·
χρηματιζόμενοι γὰρ οἱ προφῆται
+οὐ μόνον τινὰ ἀκούειν λέγουσι παρὰ τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ διαγγέλλοντες
+δείκνυνται κατὰ ἀνθυποφορὰν τὰ πρὸς τοῦ λαοῦ θρυλούμενα,
+ὡς ἐπιζητήματά τινα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀναφέροντες, ἐξ ὧν καὶ τὸ προκείμενον τυγχάνει ῥητόν.
καὶ μή τι πρὸς τούτους ὁ
+ἀπόστολος ἐν τῇ πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολῇ ἀποτεινόμενος γράφει·
+καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθα καὶ καθώς φασί τινες ἡμᾶς
οὗτοί εἰσιν οἱ κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν φωνῆς τόνῳ διαστρέφοντες
+τὰς γραφὰς πρὸς τὰς οἱ παροξύνοντες
+τὸν θεὸν τοῖς λόγοις ὑμῶν·
ὁ Μαλαχίας φησί, καὶ εἴπατε· ἐν τίνι
+παρωξύναμεν αὐτόν; ἐν τῷ λέγειν ὑμᾶς· πᾶς ὁ ποιῶν πονηρὸν
+ἀγαθὸς ἐνώπιον κυρίου, καὶ ἐν αὐτοῖς αὐτὸς ηὐδόκησεν· καί· ποῦ
+ἐστιν ὁ θεὸς τῆς δικαιοσύνης;
Ἵν’ οὖν μὴ ἐπὶ πλεῖον ὀνυχίζοντες τὸν τόπον πλειόνων
+ἀτόπων αἱρέσεων ἐπιμεμνώμεθα μηδ’ αὖ καθ’ ἑκάστην αὐτῶν λέγειν
+πρὸς ἑκάστην ἀναγκαζόμενοι αἰσχυνώμεθά τε ἐπ’ αὐτοῖς καὶ ἐπὶ
+μήκιστον τὰ ὑπομνήματα προάγωμεν, φέρε εἰς δύο διελόντες τάγματα
+πάντα μὲν γὰρ ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐ πάντα συμφέρει
,
+φησὶν ὁ ἀπόστολος. εἰ δὲ καὶ πάντα ἔξεστι, δῆλον ὅτι καὶ τὸ σωφρονεῖς.
ὥσπερ οὖν ὁ τῇ ἐξουσίᾳ εἰς τὸ κατ’ ἀρετὴν βιῶσαι
+συγχρησάμενος ἐπαινετός, οὕτω πολὺ μᾶλλον ὁ τὴν ἐξουσίαν ἡμῖν
+δεδωκὼς ἐλευθέραν καὶ κυρίαν καὶ συγχωρήσας ἡμῖν βιοῦν ὡς βουλόμεθα
+σεμνὸς καὶ προσκυνητός, μὴ ἐάσας δουλεύειν ἡμῶν κατὰ
+ἐπ’ ἐλευθερίᾳ
+κεκλῆσθαι
λέγωσιν ἡμᾶς, μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν
+
παρέχωμεν κατὰ τὸν ἀπόστολον· εἰ δὲ ἐπιθυμίᾳ
+χαριστέον καὶ τὸν ἐπονείδιστον βίον ἀδιάφορον ἡγητέον, ὡς αὐτοὶ
+λέγουσιν, ἤτοι πάντα ταῖς ἐπιθυμίαις πειστέον, καί, εἰ τοῦτο, τὰ
+ἀσελγέστατα
πῶς δέ ἐστι
+δυνατὸν ἡττηθέντα τῶν τοῦ σώματος ἡδονῶν ἐξομοιοῦσθαι τῷ κυρίῳ
+ἢ γνῶσιν ἔχειν θεοῦ; πάσης γὰρ ἡδονῆς ἐπιθυμία κατάρχει, ἐπιθυμία
+
+
+
πρός τ’ αἴσχεσιν ἄγγεα πάσχειν,
+ἐπίσπαστον
ἑαυτοῖς αἱρούμενοι κακὸν νῦν καὶ ἐς ὕστερον, εἰ μὲν
+οὖν πάντα ἐξῆν καὶ μηδὲν ἦν δέος ἀποτυχεῖν τῆς ἐλπίδος διὰ πράξεις
+πονηράς, ἴσως ἦν ἄν τις αὐτοῖς πρόφασις τοῦ βιοῦν κακῶς τε
+ἀθανάτῳ κακῷ
+καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπὶ τῷ κυρίῳ ἁγνίζει
, φησίν, ἑαυτὸν καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστιν.
θεοῦ
+δὲ γνῶσιν λαβεῖν τοῖς ἔτι ὑπὸ τῶν παθῶν ἀγομένοις ἀδύνατον·
+οὐκοῦν οὐδὲ τῆς ἐλπίδος τυχεῖν μηδεμίαν τοῦ θεοῦ γνῶσιν καὶ ἐπιστήμονα
+ἐν Χριστῷ δὲ περιετμήθητε
+περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῆς σαρκός,
+
εἰ οὖν συνηγέρθητε τῷ Χριστῷ, τὰ
+ἄνω ζητεῖτε, τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς. ἀπεθάνετε γάρ,
+καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ θεῷ,
οὐχὶ δὲ
+νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη τὰ ἐπὶ τῆς γῆς,
+πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν, δἰ ἃ ἔρχεται ἡ ὀργή.
ἀποθέσθωσαν
+οὖν καὶ αὐτοὶ ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν
+ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον
+σὺν ταῖς ἐπιθυμίαις, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν
τὰ γὰρ τῆς πολιτείας
+ἐλέγχει σαφῶς τοὺς ἐγνωκότας τὰς ἐντολάς, ἐπεὶ οἷος ὁ λόγος
+τοῖος ὁ βίος· ἀπὸ δὲ τῶν καρπῶν τὸ δένδρον, οὐκ ἀπὸ τῶν ἀνθῶν
+τε ἐν γενέσει αὐτόν τε τὸν ἄνθρωπον
+ἑαυτόν τε γινώσκειν παρασκευάζον καὶ τοῦ θεοῦ ἐπήβολον καθίστασθαι
+διδάσκον. ὅ γὰρ ὀφθαλμὸς ἐν σώματι, τοῦτο ἐν τῷ νῷ ἡ
+ὁ λέγων, ἔγνωκα τὸν κύριον,
+καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶν ψεύστης ἐστίν, καὶ ἐν τούτῳ ἡ
+ἀλήθεια οὐκ ἔστιν
, Ἰωάννης λέγει.
Τοῖς δὲ εὐφήμως δἰ ἐγκρατείας ἀσεβοῦσιν εἴς τε τὴν κτίσιν
+καὶ τὸν ἅγιον δημιουργὸν τὸν παντοκράτορα μόνον θεὸν καὶ διδάσκουσι
+μὴ δεῖν παραδέχεσθαι γάμον καὶ παιδοποιίαν καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν, ὅθεν ἐγνώκαμεν ὅτι ἐσχάτη
+ὥρα ἐστίν. ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ’ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν· εἰ γὰρ ἦσαν
+
ἔπειτα καὶ διαστρεπτέον
+αὐτοὺς τὰ ὑπ’ αὐτῶν φερόμενα διαλύοντας ὧδέ πως· τῇ Σαλώμῃ
+ὁ κύριος πυνθανομένῃ, μέχρι πότε θάνατος ἰσχύσει;
οὐχ ὡς κακοῦ
+τοῦ βίου ὄντος καὶ τῆς κτίσεως πονηρᾶς, μέχρις ἂν
εἶπεν ὑμεῖς
+αἱ γυναῖκες τίκτητε,
ἀλλ’ ὡς τὴν ἀκολουθίαν τὴν φυσικὴν διδάσκων· γενέσει γὰρ πάντως ἕπεται καὶ φθορά.
τρυφῆς μὲν οὖν καὶ
+πάσης ἀκοσμίας ἡμᾶς ὁ νόμος ἐξάγειν προῄρηται, καὶ τοῦτό ἐστιν
+αὐτοῦ τέλος, ἐκ τῆς ἀδικίας ἡμᾶς εἰς δικαιοσύνην ὑπάγειν, γάμους
+οὐ καταλύειν τὸν νόμον ἀφικνεῖται, ἀλλὰ πληρῶσαι
· πληρῶσαι δὲ
+οὐχ ὡς ἐνδεῆ, ἀλλὰ τῷ τὰς κατὰ νόμον προφητείας ἐπιτελεῖς γενέσθαι
+κατὰ τὴν αὑτοῦ παρουσίαν, ἐπεὶ τὰ τῆς ὀρθῆς πολιτείας καὶ
+τοῖς δικαίως βεβιωκόσι πρὸ τοῦ νόμου διὰ τοῦ λόγου ἐκηρύσσετο.
+ὃ συνέζευξεν ὁ
+θεός
; τοιαῦτα γὰρ διδάσκουσιν οἱ τῆς συζυγίας μερισταί, δἰ οὓς καὶ
+
τῶν δὲ ἁγιασθέντων ἅγιον οἶμαι καὶ τὸ σπέρμα. ἡγιάσθαι
+μὲν οὖν ἡμῖν ὀφείλει οὐ μόνον τὸ πνεῦμα, ἀλλὰ καὶ ὁ τρόπος
+καὶ ὁ βίος καὶ τὸ σῶμα· ἐπεὶ τίνι λόγῳ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἡγιάσθαι
+λέγει τὴν γυναῖκα ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸς ἢ τὸν ἄνδρα ὑπὸ τῆς
+πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν
, φησίν, ὁ Μωυσῆς
+
ἀλλὰ μετὰ
+τὴν ἀνάστασιν
, φησίν, οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται.
καὶ γὰρ
+περὶ τῆς κοιλίας καὶ τῶν βρωμάτων εἴρηται· τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ
+καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν, ὁ δὲ θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει·
+τούτους ἐπιρραπίζων τοὺς δίκην κάπρων καὶ τράγων ζῆν οἰομένους, ἵνα μὴ ἀδεῶς ἐσθίοιεν καὶ ὀχεύοιεν.
εἰ γοῦν τὴν ἀνάστασιν
+ἀπειλήφασιν, ὡς αὐτοὶ λέγουσι, καὶ διὰ τοῦτο ἀθετοῦσι τὸν γάμον,
+μηδὲ ἐσθιέτωσαν μηδὲ πινέτωσαν· καταργεῖσθαι γὰρ ἔφη τὴν κοιλίαν
+οὐκ ἔστι δὲ ἡ βασιλεία θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις
+φησίν. ἀμέλει διὰ φροντίδος ἐστὶ καὶ τοῖς Μάγοις οἴνου τε ὁμοῦ καὶ
+ἐμψύχων καὶ ἀφροδισίων ἀπέχεσθαι λατρεύουσιν ἀγγέλοις καὶ δαίμοσιν.
+ὡς δὲ ἡ ταπεινοφροσύνη πραότης ἐστίν, οὐχὶ δὲ κακουχία
+σώματος, οὕτω καὶ ἡ ἐγκράτεια ψυχῆς ἀρετὴ ἡ οὐκ ἐν φανερῷ, ἀλλ’
+ἐν ἀποκρύφῳ.
Εἰσίν θ’ οἳ πορνείαν ἄντικρυς τὸν γάμον λέγουσι καὶ ὑπὸ τοῦ
+διαβόλου ταύτην παραδεδόσθαι δογματίζουσι, μιμεῖσθαι δ’ αὑτοὺς
+οἱ μεγάλαυχοί φασι τὸν κύριον μήτε γήμαντα μήτε τι ἐν τῷ κόσμῳ
+κτησάμενον, μᾶλλον παρὰ τοὺς ἄλλους νενοηκέναι τὸ εὐαγγέλιον
+ὑπερηφάνοις ὁ θεὸς ἀντιτάσσεται,
+
εἶτ’ οὐκ ἴσασι τὴν αἰτίαν τοῦ
+μὴ γῆμαι τὸν κύριον· πρῶτον μὲν γὰρ τὴν ὅ ὁ θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω.
καὶ πάλιν·
+ὥσπερ δὲ ἦν ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε, ἦσαν γαμοῦντες γαμίζοντες,
+οἰκοδομοῦντες φυτεύοντες, καὶ ὡς ἦν ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ, οὕτως
+
καὶ ὅτι οὐ πρὸς τὰ
+ἔθνη λέγει, ἐπιφέρει· ἆρα ἐλθὼν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου εὑρήσει τὴν
+
καὶ πάλιν· οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις
καίτοι καὶ ταῦτα
+ἀλληγορεῖται. διὰ τοῦτο οὐδὲ τοὺς καιροὺς ὥρισεν οὕς ὁ πατὴρ
+ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ
, ἵνα διαμένῃ κατὰ τὰς γενεὰς ὁ κόσμος.
τὸ δὲ οὐ πάντες χωροῦσι τὸν λόγον τοῦτον· εἰσὶ γὰρ εὐνοῦχοι
+οἵτινες ἐγεννήθησαν οὕτως, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησαν
+ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς
+
οὐκ
+ἴσασιν ὅτι μετὰ τὴν τοῦ ἀποστασίου ῥῆσιν πυθομένων τινῶν ὅτι
+ἐὰν οὕτως ᾖ ἡ αἰτία τῆς γυναικός, οὐ συμφέρει τῷ ἀνθρώπῳ γαμῆσαι,
+τότε ὁ κύριος ἔφη· οὐ πάντες χωροῦσι τὸν λόγον τοῦτον,
+
τοῦτο γὰρ οἱ πυνθανόμενοι μαθεῖν ἠβουλήθησαν,
+εἰ συγχωρεῖ καταγνωσθείσης ἐπὶ πορνείᾳ γυναικὸς καὶ ἐκβληθείσης
+ἑτέραν γῆμαι.
Φασὶ δὲ καὶ ἀθλητὰς οὐκ ὀλίγους ἀφροδισίων ἀπέχεσθαι δἰ +ἄσκησιν σωματικὴν ἐγκρατευομένους, καθάπερ τὸν Κροτωνιάτην +Ἀστύλον καὶ Κρίσωνα τὸν Ἱμεραῖον. καὶ Ἀμοιβεὺς δὲ ὁ κιθαρῳδὸς +νεόγαμος ὢν ἀπέσχετο τῆς νύμφης. ὅ τε Κυρηναῖος Ἀριστοτέλης Λαΐδα ἐρῶσαν ὑπερεώρα μόνος·
ὀμωμοκὼς οὖν τῇ ἑταίρᾳ ἦ μὴν +ἀπάξειν αὐτὴν εἰς τὴν πατρίδα, εἰ συμπράξειεν αὐτῷ τινα πρὸς τοὺς +ἀνταγωνιστάς, ἐπειδὴ διεπράξατο, χαριέντως ἐκτελῶν τὸν ὅρκον, +γραψάμενος αὐτῆς ὡς ὅτι μάλιστα ὁμοιοτάτην εἰκόνα, ἀνέστησεν εἰς +Κυρήνην, ὡς ἱστορεῖ Ἴστρος ἐν τῷ Περὶ ἰδιότητος ἄθλων. ὥστ’ οὐδ’ ἡ εὐνουχία ἐνάρετον, εἰ μὴ δἰ ἀγάπην γίνοιτο τὴν πρὸς +τὸν θεόν.
+Αὐτίκα περὶ τῶν βδελυσσομένων τὸν γάμον Παῦλος ὁ μακάριος
+λέγει· ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες
+πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, κωλυόντων
+
καὶ πάλιν λέγει· μηδεὶς ὑμᾶς καταβραβευέτω
+ἐν ἐθελοθρησκείᾳ ταπεινοφροσύνης καὶ ἀφειδίᾳ σώματος.
+ὁ δὲ αὐτὸς κἀκεῖνα γράφει· δέδεσαι γυναικί; μὴ ζήτει λύσιν· λέλυσαι
+
καὶ πάλιν· ἕκαστος δὲ τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς.
τί δέ; ἣν
+ὃν καταλελοίπει κωλεὸν ἐξ ὧν ἤσθιε, φέρων ἔδωκε τῷ Σαοὺλ φαγεῖν.
+ὁ μὴ ἐσθίων
τοίνυν
+τὸν ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, ὁ δὲ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ
+
ἀλλὰ καὶ ὁ κύριος περὶ
+ἑαυτοῦ λέγων ἦλθεν
φησὶν Ἰωάννης μήτε ἐσθίων μήτε πίνων,
+καὶ λέγουσι· δαιμόνιον ἔχει. ἦλθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ
+πίνων, καὶ λέγουσιν· ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, φίλος
+τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλός.
ἢ καὶ τοὺς ἀποστόλους ἀποδοκιμάζουσι;
+
καὶ ὅ γε Παῦλος οὐκ ὀκνεῖ ἔν τινι
+ἐπιστολῇ τὴν αὑτοῦ προσαγορεύειν σύζυγον, ἣν οὐ περιεκόμιζεν διὰ
+οὐκ ἔχομεν
+ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι;
+οὐκ ἔστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ βρῶσις
+καὶ πόσις,
οὐδὲ μὴν ἀποχὴ οἴνου καὶ κρεῶν, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ
+
τίς αὐτῶν μηλωτὴν καὶ ζώνην
+
Ἡ δὲ Καρποκράτους δικαιοσύνη καὶ τῶν ἐπ’ ἴσης αὐτῷ τὴν
+ἀκόλαστον μετιόντων κοινωνίαν ὧδέ πως καταλύεται. ἅμα γὰρ τῷ
+φάναι τῷ αἰτοῦντί σε δός
ἐπιφέρει· καὶ τὸν θέλοντα δανείσασθαι
+μὴ ἀποστραφῇς
, ταύτην διδάσκων τὴν κοινωνίαν, οὐχὶ δὲ τὴν
+ἐπείνασα καὶ ἐχορτάσατέ με, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ
+με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ
+με.
εἶτα ἐπιφέρει· ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων,
+
οὐχὶ δὲ τὰ αὐτὰ καὶ ἐν τῇ παλαιᾷ διαθήκῃ νομοθετεῖ;
+ὁ διδοὺς πτωχῷ δανείζει θεῷ
καὶ μὴ ἀπόσχῃ εὖ ποιεῖν ἐνδεῆ
φησίν.
καὶ πάλιν ἐλεημοσύναι καὶ πίστεις μὴ ἐκλιπέτωσάν
+σε
εἶπεν. πενία
δὲ ἄνδρα ταπεινοῖ· χεῖρες δὲ ἀνδρείων πλουτίζουσιν.
+ἐπιφέρει δέ· ἰδοὺ ἀνήρ, ὃς οὐκ ἔδωκεν ἐπὶ τόκῳ τὸ ἀργύριον
+αὐτοῦ, ἀποδεκτὸς γίνεται·
καὶ λύτρον ψυχῆς
οὐχὶ διασαφεῖ ἄντικρυς; ὡς οὖν ἐξ ἐναντίων
+ὁ κόσμος σύγκειται ὥσπερ ἐκ θερμοῦ καὶ εἰ θέλεις τέλειος γενέσθαι, πωλήσας τὰ ὑπάρχοντα
+δὸς πτωχοῖς,
ἐλέγχει τὸν καυχώμενον ἐπὶ τῷ πάσας τὰς ἐντολὰς
+ἐκ νεότητος τετηρηκέναι
· οὐ γὰρ πεπληρώκει τὸ ἀγαπήσεις τὸν
+πλησίον σου ὡς ἑαυτόν
. τότε δὲ ὑπὸ τοῦ κυρίου συντελειούμενος ἐδιδάσκετο δἰ ἀγάπην μεταδιδόναι.
καλῶς οὖν πλουτεῖν οὐ κεκώλυκεν,
+ἀλλὰ γὰρ τὸ ἀδίκως καὶ ἀπλήστως πλουτεῖν· κτῆσις
γὰρ
+ἐπισπευδομένη μετὰ ἀνομίας ἐλάττων γίνεται.
εἰσὶ
γὰρ οἳ σπείροντες
+
περὶ ὧν
+γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ
+
ὁ μὲν γὰρ σπείρων καὶ πλείονα συνάγων
+οὗτός ἐστιν ὁ διὰ τῆς ἐπιγείου καὶ προσκαίρου μεταδόσεως τὰ οὐράνια
+κτώμενος καὶ τὰ αἰώνια, ἕτερος δὲ ὁ μηδενὶ μεταδιδούς, κενῶς δὲ
+θησαυρίζων ἐπὶ τῆς γῆς ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει
(περὶ οὗ
+γέγραπται· συνάγων τοὺς μισθοὺς συνήγαγεν εἰς δεσμὸν τετρυπημένον
),
+ἔχεις ἀγαθὰ πολλὰ ἀποκείμενά σοι εἰς ἔτη πολλά, φάγε, πίε,
+εὐφραίνου· ἄφρον οὖν, ἔφη, ταύτῃ γὰρ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν
+ἀπὸ σοῦ. ἃ οὖν ἡτοίμασας, τίνι γένηται;
Ἡ μὲν οὖν ἀνθρωπίνη ἐγκράτεια, ἡ κατὰ τοὺς φιλοσόφους
+λέγω τοὺς Ἑλλήνων, τὸ διαμάχεσθαι τῇ ἐπιθυμίᾳ καὶ μὴ ἐξυπηρετεῖν
+αὐτῇ εἰς τὰ ἔργα ἐπαγγέλλεται, ἡ καθ’ ἡμᾶς δὲ τὸ μὴ ἐπιθυμεῖν,
+οὐχ ἵνα τις ἐπιθυμῶν καρτερῇ, ἀλλ’ ὅπως καὶ τοῦ ἐπιθυμεῖν ἐγκρατεύηται.
+αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν
. ταύτην
+ἔλαβεν τὴν χάριν καὶ ὁ Μωυσῆς τὸ ἐνδεὲς σῶμα περικείμενος, ἵνα
+
καθόλου τῆς σαρκὸς πρόνοιαν
+ποιεῖσθαι εἰς ἐπιθυμίας
ἐμάθομεν, εὐσχημόνως δὲ ὡς ἐν ἡμέρᾳ
,
+τῷ Χριστῷ καὶ τῇ κυριακῇ τῇ φωτεινῇ ἀγωγῇ, περιπατοῦντες, μὴ
+κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔρισι καὶ ζήλοις.
ἀλλὰ γὰρ οὐ μόνον περί τι ἓν εἶδος τὴν ἐγκράτειαν συνορᾶν προσήκει,
+τουτέστι τὰ ἀφροδίσια, ἀλλὰ γὰρ καὶ περὶ τὰ ἄλλα ὅσα σπαταλῶσα
+ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ ἡμῶν, οὐκ ἀρκουμένη τοῖς ἀναγκαίοις,
+πάντα
φησὶν
+ὑπομείνας ἐγκρατὴς ἦν· θεότητα Ἰησοῦς εἰργάζετο, ἤσθιεν καὶ
+ἔπινεν ἰδίως οὐκ ἀποδιδοὺς τὰ βρώματα. τοσαύτη ἦν αὐτῷ ἐγκρατείας
+δύναμις, ὥστε καὶ μὴ φθαρῆναι τὴν τροφὴν ἐν αὐτῷ, ἐπεὶ τὸ
+φθείρεσθαι αὐτὸς οὐκ εἶχεν.
Ἡμεῖς μὲν οὖν δἰ ἀγάπην τὴν πρὸς τὸν κύριον καὶ δἰ αὐτὸ τὸ
+καλὸν ἐγκράτειαν ἀσπαζόμεθα, τὸν νεὼν τοῦ πνεύματος ἁγιάζοντες·
+καλὸν γὰρ διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν εὐνουχίζειν ἑαυτὸν
+πάσης ἐπιθυμίας καὶ καθαρίζειν τὴν συνείδησιν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν θεῷ ζῶντι
.
οἳ δέ, διὰ τὸ μῖσος τὸ πρὸς τὴν σάρκα
+τῆς κατὰ γάμον συναλλαγῆς καὶ τῆς τῶν καθηκόντων βρωμάτων
+μεταλήψεως ἀχαρίστως ἀπαλλάττεσθαι ποθοῦντες, ἀμαθεῖς τε καὶ
+ἄθεοι, ἀλόγως ἐγκρατευόμενοι, καθάπερ τὰ πλεῖστα τῶν ἄλλων
+
Ἐπεὶ δὲ οἱ τὴν ἀδιαφορίαν εἰσάγοντες βιαζόμενοί τινας
+ὀλίγας γραφὰς συνηγορεῖν αὑτῶν τῇ ἡδυπαθείᾳ οἴονται, ἀτὰρ δὴ
+κἀκείνην ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον,
+ἀλλ’ ὑπὸ χάριν
(καί τινας ἄλλας τοιαύτας, ὧν ἐπὶ τοιούτοις μεμνῆσθαι
+οὐκ εὔλογον· οὐ γὰρ ἐπισκευάζω ναῦν πειρατικήν), φέρε δὴ διὰ
+τί οὖν; ἁμαρτήσωμεν, ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον, ἀλλ’ ὑπὸ χάριν;
+ μὴ γένοιτο.
οὕτως ἐνθέως καὶ προφητικῶς καταλύει παραχρῆμα τὴν σοφιστικὴν τῆς ἡδονῆς τέχνην.
οὐ συνιᾶσιν οὖν, ὡς ἔοικεν, ὅτι
+τοὺς πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ
+Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν,
+εἴτε ἀγαθὸν εἴτε κακόν,
ἱνα ἃ διὰ τοῦ σώματος ἔπραξέν τις ἀπολάβῃ.
+ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσις,
οὐκέτι ἁμαρτητική·
+τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν
, ἀπελουσάμεθα τὸν βίον τὸν παλαιόν· ἰδοὺ
+γέγονε καινά
, ἁγνεία ἐκ πορνείας, καὶ ἐγκράτεια ἐξ ἀκρασίας, δικαιοσύνη
+ἐξ ἀδικίας. τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; ἢ τίς κοινωνία
+
Οἱ δὲ ἀντιτασσόμενοι τῇ κτίσει τοῦ θεοῦ διὰ τῆς εὐφήμου
+ἐγκρατείας κἀκεῖνα λέγουσι τὰ πρὸς Σαλώμην εἰρημένα, ὧν πρότερον
+ἐμνήσθημεν· φέρεται δέ, οἶμαι, ἐν τῷ κατ’ Αἰγυπτίους ἦλθον καταλῦσαι τὰ
+ἔργα τῆς θηλείας,
θηλείας μὲν τῆς ἐπιθυμίας, ἔργα δὲ γένεσιν καὶ
+φθοράν. τί οὖν ἂν εἴποιεν; κατελύθη ἡ διοίκησις αὕτη; οὐκ ἂν
+νεκροὶ τοῖς παραπτώμασι
γινόμεθα· καὶ αὕτη ἡ
+
ὅθεν εἰκότως περὶ συντελείας μηνύσαντος
+τοῦ λόγου ἡ Σαλώμη φησί· μέχρι τίνος οἱ ἄνθρωποι ἀποθανοῦνται;
+ἄνθρωπον δὲ καλεῖ ἡ γραφὴ διχῶς, τόν τε φαινόμενον καὶ τὴν
+ψυχήν, πάλιν τε αὖ τὸν σῳζόμενον καὶ τὸν μή. καὶ θάνατος ψυχῆς
+ἡ ἁμαρτία λέγεται. διὸ καὶ παρατετηρημένως ἀποκρίνεται ὁ κύριος·
+μέχρις ἄν τίκτωσιν αἱ γυναῖκες,
τουτέστι μέχρις ἂν αἱ ἐπιθυμίαι
+διὰ τοῦτο ὥσπερ δἰ ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν
+κόσμον εἰσῆλθεν, καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος εἰς πάντας ἀνθρώπους
+διῆλθεν, ἐφ’ ᾧ πάντες ἥμαρτον· καὶ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος
+ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωυσέως,
φησὶν ὁ ἀπόστολος· φυσικῇ δὲ ἀνάγκῃ
+θείας οἰκονομίας γενέσει θάνατος ἕπεται, καὶ συνόδῳ ψυχῆς καὶ
+
αὐτίκα ἡ προκατάρξασα τῆς
+παραβάσεως ζωὴ
προσηγορεύθη, διότι τῆς διαδοχῆς αἰτία τῶν
+τε γεννωμένων τῶν τε ἁμαρτανόντων γίνεται, ὁμοίως δικαίων
+ὡς καὶ ἀδίκων μήτηρ, ἑκάστου ἡμῶν ἑαυτὸν δικαιοῦντος ἢ ἔμπαλιν
+ἀλλ’ ἐν πάσῃ παρρησίᾳ
+ὡς πάντοτε καὶ νῦν μεγαλυνθήσεται Χριστὸς ἐν τῷ σώματί
+μου, εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου. ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ
+τὸ ἀποθανεῖν κέρδος. εἰ δὲ τὸ ζῆν ἐν σαρκί, καὶ τοῦτό μοι καρπὸς
+ἔργου, τί αἱρήσομαι οὐ γνωρίζω· συνέχομαί τε ἐκ τῶν δύο, τὴν ἐπιθυμίαν
+ἔχων εἰς τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι, πολλῷ γὰρ
+
ἐνεδείξατο
+γάρ, οἶμαι, διὰ τούτων σαφῶς τῆς μὲν ἐξόδου τοῦ σώματος
+τὴν πρὸς θεὸν ἀγάπην τελείωσιν εἶναι, τῆς δὲ ἐν σαρκὶ παρουσίας τὴν εὐχάριστον διὰ τοὺς σωθῆναι δεομένους ὑπομονήν.
τί δὲ οὐχὶ
+καὶ τὰ ἑξῆς τῶν καλῶς οὖν ἐποίησα μὴ τεκοῦσα
, ὡς οὐ δεόντως
+τῆς γενέσεως παραλαμβανομένης, ἀμείβεται λέγων ὁ κύριος· πᾶσαν
+
σημαίνει γὰρ καὶ
+διὰ τούτων ἐφ’ ἡμῖν εἶναι καὶ οὐκ ἐξ ἀνάγκης κατὰ κώλυσιν ἐντολῆς
+ἤτοι τὴν ἐγκράτειαν ἢ καὶ τὸν γάμον, καὶ ὅτι ὁ γάμος συνεργάζεταί τι τῇ κτίσει προσδιασαφῶν.
μήτ’ οὖν ἁμάρτημά τις ἡγείσθω τὸν
+ γάμον τὸν κατὰ λόγον, εἰ μὴ πικρὰν ὑπολαμβάνει παιδοτροφίαν (πολλοῖς γὰρ ἔμπαλιν ἀτεκνία λυπηρότατον), μήτ’, ἂν πικρὰ ἡ παιδοποιία
+φαίνηταί τινι μεταπερισπῶσα τῶν θείων διὰ τὰς χρειώδεις
+ἀσχολίας, μὴ φέρων δ’ οὗτος εὐκόλως τὸν μονήρη βίον ἐπιθυμείτω
+γάμου, ἐπεὶ τὸ εὐάρεστον μετὰ σωφροσύνης ἀβλαβὲς καὶ κύριος
+παρωμοιώθησαν τοῖς
+κτήνεσιν
.
Τίνες δὲ οἱ δύο καὶ τρεῖς ὑπάρχουσιν ἐν ὀνόματι Χριστοῦ
+συναγόμενοι, παρ’ οἷς μέσος μενέτω
φησὶν ὁ
+ἄγαμος ὡς κἀγώ
. βούλεσθαι γὰρ λέγειν τὸν κύριον
+ἐξηγοῦνται μετὰ μὲν τῶν πλειόνων τὸν δημιουργὸν εἶναι τὸν γενεσιουργὸν
+θεόν, μετὰ δὲ τοῦ ἑνὸς τοῦ ἐκλεκτοῦ τὸν σωτῆρα, ἄλλου
+δηλονότι θεοῦ τοῦ ἀγαθοῦ υἱὸν πεφυκότα. τὸ δ’ οὐχ οὕτως ἔχει·
+
Εἶεν δ’ ἂν καὶ ἄλλως οἱ μὲν τρεῖς θυμός τε καὶ ἐπιθυμία καὶ λογισμός, σὰρξ δὲ καὶ ψυχὴ καὶ πνεῦμα κατ’ ἄλλον λόγον.
τάχα δὲ
+καὶ τὴν κλῆσιν τήν τε ἐκλογὴν δευτέραν καὶ τρίτον τὸ εἰς τὴν
+πρώτην τιμὴν κατατασσόμενον γένος αἰνίσσεται ἡ προειρημένη τριάς·
+ἐνευλογήσεις γάρ
, φησί, τὸν εὐλογοῦντα καὶ καταράσῃ τὸν
+
ὅταν δὲ καὶ τούτων ὑπεραναβάς, τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς
+ἐπιθυμίας, ἔργῳ ἀγαπήσῃ τὴν κτίσιν διὰ τὸν πάντων θεόν τε καὶ
+ποιητήν, γνωστικῶς βιώσεται, ἕξιν ἐγκρατείας ἄπονον περιπεποιημένος
+κατὰ τὴν πρὸς τὸν σωτῆρα ἐξομοίωσιν, ἑνώσας τὴν γνῶσιν,
+κατ’ εἰκόνα
ἐκτελούμενος τοῦ κυρίου πρὸς αὐτοῦ
+τοῦ τεχνίτου, ἄνθρωπος τέλειος, ἄξιος ἤδη τοῦ ἀδελφὸς πρὸς τοῦ
+κυρίου ὀνομάζεσθαι, φίλος ἅμα οὗτος καὶ υἱός ἐστιν. οὕτως οἱ δύο
+καὶ οἱ τρεῖς
ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνάγονται, τὸν γνωστικὸν ἄνθρωπον.
Εἴη δ’ ἂν καὶ ἡ ὁμόνοια τῶν πολλῶν ἀπὸ τῶν τριῶν ἀριθμουμένη
+μεθ’ ὧν ὁ κύριος, ἡ μία ἐκκλησία, ὁ εἷς ἄνθρωπος, τὸ γένος
+
Τούτων ὧδε ἐπιδεδειγμένων φέρε, ὁπόσαι τούτοις τοῖς κατὰ
+τὰς αἱρέσεις σοφισταῖς ἐναντιοῦνται γραφαί, ἤδη παραθώμεθα, τὸν
+οὐκ ἐπιθυμήσεις τῆς τοῦ πλησίον
, τῆς τοῦ κυρίου προσεχοῦς κατὰ
+τὴν νέαν διαθήκην φωνῆς προαναπεφώνηκεν τῆς αὐτῆς αὐτοπροσώπως
+λεγούσης· ἠκούσατε τοῦ νόμου παραγγέλλοντος· οὐ μοιχεύσεις.
+
ὅτι γὰρ σωφρόνως ἐβούλετο ταῖς
+γαμεταῖς χρῆσθαι τοὺς ἄνδρας ὁ νόμος καὶ ἐπὶ μόνῃ παιδοποιίᾳ,
+δῆλον ἐκ τοῦ κωλύειν μὲν τῇ αἰχμαλώτῳ παραχρῆμα ἐπιμίγνυσθαι
+τὸν ἄγαμον, ἐπιθυμήσαντος δὲ ἅπαξ τριάκοντα πενθεῖν ἐπιτρέπειν
+ἡμέρας κειραμένῃ καὶ τὰς τρίχας, εἰ δὲ μηδ’ οὕτως μαραίνοιτο ἡ
+ἐπιθυμία, τότε παιδοποιεῖσθαι, δεδοκιμασμένης τῆς ὁρμῆς τῆς κυριευούσης κατὰ τὴν προθεσμίαν τοῦ χρόνου εἰς ὄρεξιν εὔλογον.
ὅθεν
+οὐ δείξειας
ὅθεν
+εἰκότως καὶ ὁ Μωυσῆς κατ’ ὀλίγον εἰς ἐγκράτειαν προβιβάζων τοὺς
+Ἰουδαίους τριῶν ἡμερῶν
κατὰ τὸ ἑξῆς ἀπεσχημένους ἀφροδισίου
+ἡμεῖς οὖν ναοὶ
+τοῦ θεοῦ ἐσμεν· καθὼς εἶπεν ὁ προφήτης, ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς
+καὶ ἐμπεριπατήσω καὶ ἔσομαι αὐτῶν θεὸς καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μου
+λαός,
ἐὰν κατὰ τὰς ἐντολὰς πολιτευώμεθα εἴτε ὁ καθ’ ἕκαστον
+διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ
+ἀφορίσθητε, λέγει κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· κἀγὼ εἰσδέξομαι
+ὑμᾶς καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς
+
οὐ τῶν γεγαμηκότων,
+ὥς φασιν, ἀλλὰ τῶν ἐθνῶν τῶν ἐν πορνείᾳ βιούντων ἔτι, πρὸς δὲ
+καὶ τῶν προειρημένων αἱρέσεων ἀφορισθῆναι ὡς ἀκαθάρτων καὶ ἀθέων κελεύει προφητικῶς ἡμᾶς.
ὅθεν καὶ ὁ Παῦλος, πρὸς τοὺς
+ὁμοίους ἀποτεινόμενος τοῖς εἰρημένοις, ταύτας οὖν ἔχετε τὰς
+ἐπαγγελίας
φησίν, ἀγαπητοί· καθαρίσωμεν ἑαυτῶν τὰς καρδίας ἀπὸ
+παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν
+φόβῳ θεοῦ·
ζηλῶ γὰρ ὑμᾶς θεοῦ ζήλῳ, ἡρμοσάμην γὰρ ὑμᾶς ἑνὶ
+
ἐκκλησία δὲ ἄλλον
+οὐ γαμεῖ τὸν νυμφίον κεκτημένη, ἀλλ’ ὁ καθ’ ἕκαστον ἡμῶν ἣν ἂν
+βούληται κατὰ τὸν νόμον γαμεῖν, τὸν πρῶτον λέγω γάμον, ἔχει τὴν
+φοβοῦμαι δὲ μή πως, ὡς ὁ ὄφις ἐξηπάτησεν Εὔαν ἐν τῇ
+πανουργίᾳ, φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς ἁπλότητος τῆς εἰς
+τὸν Χριστόν
, σφόδρα εὐλαβῶς καὶ διδασκαλικῶς εἴρηκεν ὁ ἀπόστολος.
διὸ καὶ ὁ θαυμάσιος Πέτρος φησίν· ἀγαπητοί, παρακαλῶ
+ὡς παροίκους καὶ παρεπιδήμους ἀπέχεσθαι τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν,
+αἵτινες στρατεύονται κατὰ τῆς ψυχῆς, τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν καλὴν
+
ὁμοίως δὲ καὶ ὁ Παῦλος ἐν τῇ πρὸς Ῥωμαίους
+ἐπιστολῇ γράφει· οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι
+ζήσομεν ἐν αὐτῇ; ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη,
+ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας
ἕως μηδὲ παριστάνετε τὰ
+μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ.
Καὶ δὴ ἐνταῦθα γενόμενος δοκῶ μοι μὴ παραλείψειν ἀνεπισημείωτον,
+οὐκ ἐπιθυμήσεις
ἐν τῷ
+εὐαγγελίῳ γεγραμμένον τῷ νόμῳ περιτίθησιν ἐν τῇ πρὸς Ῥωμαίους
+ἐπιστολῇ, ἕνα εἰδὼς τὸν διὰ νόμου καὶ προφητῶν κηρύξαντα καὶ
+τί ἐροῦμεν; ὁ
+νόμος ἁμαρτία; μὴ γένοιτο· ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ
+διὰ νόμου· τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν, εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν·
+
κἂν οἱ ἀντιτασσόμενοι τῶν ἑτεροδόξων προσαποτεινόμενον
+τὸν Παῦλον τῷ κτίστῃ εἰρηκέναι ὑπολάβωσι τὰ ἑξῆς
+οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τουτέστιν ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν
,
+ἀλλ’ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία
, δἰ ἣν ἀκόλουθον ἦν εἰπεῖν ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν τῇ σαρκί μου ἀγαθόν
.
ἑπομένως εἰ
+δὲ ὃ οὐ θέλω, τοῦτο ἐγὼ ποιῶ, οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτό, ἀλλ’
+ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία,
ἥτις ἀντιστρατευομένη τῷ νόμῳ
τοῦ
+θεοῦ καὶ τοῦ νοός μου
, φησίν, αἰχμαλωτίζει με ἐν τῷ νόμῳ τῆς
+ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου. ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος·
+
πάλιν τε αὖ (κάμνει γὰρ οὐδ’ ὁπωστιοῦν ὠφελῶν) οὐκ ὀκνεῖ ἐπιλέγειν· ὁ γὰρ
+νόμος τοῦ πνεύματος ἠλευθέρωσέν με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας
+καὶ τοῦ θανάτου
, ἐπεὶ διὰ τοῦ υἱοῦ ὁ θεὸς κατέκρινεν τὴν ἁμαρτίαν
+ἐν τῇ σαρκί, ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς
+
πρὸς τούτοις ἔτι
+ἐπισαφηνίζων τὰ προειρημένα ἐπιβοᾷ· τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δἰ
+ἁμαρτίαν
δηλῶν ὡς ὅτι μὴ νεώς, τάφος δ’ ἐστὶν ἔτι τῆς ψυχῆς·
+ὁπηνίκα γὰρ ἁγιασθῇ τῷ θεῷ, τὸ πνεῦμα
, ἐποίσει. τοῦ ἐγείραντος
+ ἐκ νεκρῶν Ἰησοῦν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὃς ζωοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τοῦ ἐνοικοῦντος αὐτοῦ πνεύματος ἐν ὑμῖν.
αὖθις οὖν
+τοῖς φιληδόνοις ἐπιπλήττων ἐκεῖνα προστίθησι· τὸ γὰρ φρόνημα
+τῆς σαρκὸς θάνατος, ὅτι οἱ κατὰ σάρκα ζῶντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν,
+καὶ τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς θεόν· τῷ γὰρ νόμῳ
+τοῦ θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται. οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες
, οὐχ ὥς τινες
+δογματίζουσι, θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται,
ἀλλ’ ὡς προειρήκαμεν.
+ὑμεῖς δὲ οὐκ
+ἐστὲ ἐν σαρκί, ἀλλ’ ἐν πνεύματι, εἴπερ πνεῦμα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν.
+εἰ δέ τις πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ. εἰ δὲ
+Χριστὸς ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δἰ ἁμαρτίαν, τὸ δὲ πνεῦμα
+
+οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον,
+
+τουτέστιν εἰς τοῦτο ἐλάβομεν, ἵνα γινώσκωμεν τοῦτον ᾧ προσευχόμεθα,
+τὸν τῷ ὄντι πατέρα, τὸν τῶν ὄντων μόνον πατέρα, τὸν εἰς
+σωτηρίαν παιδεύοντα ὡς πατέρα καὶ τὸν φόβον † ἀπειλεῖ.
Ἡ δὲ ἐκ συμφώνου πρὸς καιρὸν σχολάζουσα τῇ προσευχῇ
+συζυγία ἐγκρατείας ἐστὶ διδασκαλία· προσέθηκε γὰρ τὸ μὲν ἐκ
+συμφώνου
, ἵνα μή τις διαλύσῃ τὸν γάμον, πρὸς καιρὸν
δὲ ὡς μὴ
+κατὰ ἀνάγκην ἐπιτηδεύων τὴν ἐγκράτειαν ὁ γήμας ὀλισθήσῃ ποτὲ
+εἰς ἁμαρτίαν, φειδοῖ μὲν τῆς ἑαυτοῦ συζυγίας, ἐπιθυμίᾳ δὲ ἀλλοτρίᾳ
+ἕκαστος
οὖν ἐν ῳ
+ ἐκλήθη
ἔργῳ τὴν διακονίαν ἐκτελείτω, ἵνα ἐλεύθερος ἐν Χριστῷ γένηται, τὸν νοῦ οἰκεῖον τῆς διακονίας ἀπολαμβάνων μισθόν.
πάλιν τε
+αὖ περὶ τοῦ νόμου διαλεγόμενος ἀλληγορίᾳ χρώμενος ἡ γὰρ ὕπανδρος
+γυνὴ
φησὶ τῷ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόμῳ
καὶ τὰ ἑξῆς.
+αὖθίς τε· ἡ γυνὴ δέδεται ἐφ’ ὅσον ζῇ χρόνον ὁ
ἀλλ’ ἐπὶ μὲν τῆς
+προτέρας περικοπῆς ἐθανατώθητε
φησὶ τῷ νόμῳ
, οὐ τῷ γάμῳ,
+εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς ἑτέρῳ, τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι,
νύμφην καὶ
+ἐκκλησίαν, ἣν ἁγνὴν εἶναι δεῖ τῶν τε ἔνδον ἐννοιῶν τῶν ἐναντίων
+τῇ ἀληθείᾳ τῶν τε ἔξωθεν πειραζόντων, τουτέστι τῶν τὰς αἱρέσεις
+μετιόντων καὶ πορνεύειν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ἀνδρὸς ἀναπειθόντων, τοῦ
+παντοκράτορος θεοῦ, ἵνα μὴ ὡς ὁ ὄφις ἐξηπάτησεν Εὔαν
, τὴν
+λεγομένην ζωήν
, καὶ ἡμεῖς ὑπὸ τῆς κατὰ τὰς αἱρέσεις λίχνου πανουργίας
+
Τατιανὸν οἶμαι τὸν Σύρον τὰ τοιαῦτα
+τολμᾶν δογματίζειν. γράφει γοῦν κατὰ λέξιν ἐν τῷ Περὶ τοῦ κατὰ
+τὸν σωτῆρα καταρτισμοῦ· συμφωνία μὲν οὖν ἁρμόζει προσευχῇ,
+κοινωνία δὲ φθορᾶς λύει τὴν ἔντευξιν. πάνυ γοῦν δυσωπητικῶς διὰ
+
ταῦτα δέ φησι τὸν
+ἔγνω δὲ Ἀδὰμ Εὔαν
+τὴν γυναῖκα αὐτοῦ,
ὁρᾷς εἰς τίνα βλασφημοῦσιν οἱ μυσαττόμενοι τὴν σώφρονα
+σπορὰν καὶ τῷ διαβόλῳ προσάπτοντες τὴν γένεσιν; οὐ γὰρ
+θεὸν ἁπλῶς προσεῖπεν ὁ τῇ τοῦ ἄρθρου προτάξει τὸν παντοκράτορα δηλώσας.
ἡ δὲ ἐπιφορὰ τοῦ ἀποστόλου καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ
+γίνεσθαι διὰ τὸν σατανᾶν
ἐκεῖνο προανακόπτει βοηθὸς
ἐδόθη ἡ γυνή. καὶ εἴ τινι ὁ ἀπόστολος δἰ ἀκρασίαν
+καὶ πύρωσιν κατὰ συγγνώμην
δευτέρου μεταδίδωσι γάμου, ἐπεὶ καὶ
+οὗτος οὐχ ἁμαρτάνει μὲν κατὰ διαθήκην (οὐ γὰρ κεκώλυται πρὸς
+τοῦ νόμου), οὐ πληροῖ δὲ τῆς κατὰ τὸ εὐαγγέλιον πολιτείας τὴν
+ἀπερίσπαστος
+
ἄνωθεν οὖν ὁ νόμος τὴν ἀναγέννησιν
+ἡμῶν προφητεύων διὰ σαρκικῆς γενέσεως ἐπὶ τῇ γεννητικῇ οὐ γὰρ ἂν
+ὅ συνέζευξεν ὁ θεός, διαλύσειέν ποτε ἄνθρωπος
εὐλόγως. πολὺ δὲ
+πλέον ἅπερ ὁ πατὴρ προσέταξεν, τηρήσει ταῦτα καὶ ὁ υἱός. εἰ δὲ
+ὁ αὐτὸς νομοθέτης ἅμα καὶ εὐαγγελιστής, οὐ μάχεταί ποτε ἑαυτῷ.
+ἐθανατώθημεν τῷ νόμῳ διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸ
+ γενέσθαι ἡμᾶς ἑτέρῳ, τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι,
τῷ ὑπὸ τοῦ νόμου προφητευθέντι, ἵνα καρποφορήσωμεν τῷ θεῷ.
διὸ ὁ μὲν νόμος
+ἅγιος καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή.
ἐθανατώθημεν οὖν
+τῷ νόμῳ, τουτέστι τῇ ὑπὸ τοῦ νόμου δηλουμένῃ ἁμαρτίᾳ, ἣν δείκνυσιν,
+οὐ γεννᾷ ὁ νόμος, διὰ τῆς προστάξεως τῶν ποιητέων καὶ
+ἀπαγορεύσεως ὧν οὐ ποιητέον ἐλέγχων τὴν ὑποκειμένην ἁμαρτίαν,
+ἵνα φανῇ ἁμαρτία
. εἰ δὲ ἁμαρτία ὁ γάμος ὁ κατὰ νόμον, οὐκ
+οἶδα πῶς τις ἐρεῖ θεὸν ἐγνωκέναι λέγων τὸ πρόσταγμα τοῦ θεοῦ
+ἁμαρτίαν εἶναι· ἁγίου δὲ ὄντος τοῦ νόμου ἅγιος ὁ γάμος. τὸ μυστήριον
+τοίνυν τοῦτο εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν ἐκκλησίαν ἄγει ὁ ἀπόστολος.
+τὸ γεννώμενον ἐκ τῆς σαρκὸς σάρξ ἐστιν, οὕτω
+τὸ ἐκ πνεύματος πνεῦμα
οὐ μόνον κατὰ τὴν ἀποκύησιν, ἀλλὰ καὶ
+ἅγια τὰ τέκνα
, αἱ εὐαρεστήσεις, τῷ
+καὶ ὑμεῖς οὖν ἐθανατώθητε τῷ νόμῳ διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ
+εἰς τὸ γενέσθαι ὑμᾶς ἑτέρῳ, τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι·
συνεξακούεται
+ γὰρ προσεχῶς ὑπηκόους γενομένους, ἐπεὶ καὶ κατὰ τὴν ἀλήθειαν τοῦ νόμου τῷ αὐτῷ κυρίῳ ὑπακούομεν πόρρωθεν παρακελευομένῳ.
τὸ πνεῦμα
ἄντικρυς λέγει ὅτι
+ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες
+πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων,
+κεκαυτηριασμένων τὴν συνείδησιν καὶ κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι
+βρωμάτων, ἅ ὁ θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάληψιν μετ’ εὐχαριστίας
+τοῖς πιστοῖς καὶ ἐπεγνωκόσι τὴν ἀλήθειαν. ὅτι πᾶν κτίσμα θεοῦ
+καλόν, καὶ οὐδὲν ἀπόβλητον μετ’ εὐχαριστίας λαμβανόμενον. ἁγιάζεται
+
ἐπάναγκες μὲν οὖν οὐ
+κωλυτέον γαμεῖν οὐδὲ μὴν κρεοφαγεῖν ἢ οἰνοποτεῖν, γέγραπται γάρ·
+καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πίνειν οἶνον,
ἐὰν διὰ προσκόμματος
+ἐσθίῃ· καὶ καλὸν μένειν ὡς κἀγώ,
ἀλλ’ ὅ τε χρώμενος μετ’ εὐχαριστίας
ὅ τε αὖ μὴ χρώμενος καὶ αὐτὸς μετ’ εὐχαριστίας
μετά τε ἐγκρατοῦς ἀπολαύσεως βιούτω κατὰ λόγον. καὶ καθόλου
+πᾶσαι αἱ ἐπιστολαὶ τοῦ ἀποστόλου σωφροσύνην καὶ ἐγκράτειαν διδάσκουσαι
+περί τε γάμων περί τε παιδοποιίας περί τε οἴκου διοικήσεως
+μυρίας ὅσας ἐντολὰς περιέχουσαι οὐδαμοῦ γάμον ἠθέτησαν τὸν σώφρονα,
+ἀλλά, τὴν ἀκολουθίαν σῴζουσαι τοῦ νόμου, πρὸς τὸ εὐαγγέλιον
+ἀποδέχονται ἑκάτερον τόν τε εὐχαρίστως τῷ θεῷ γάμῳ κεχρημένον
+σωφρόνως τόν τε εὐνουχίᾳ ὡς ὁ κύριος βούλεται συμβιοῦντα, καθὼς
+ἐκλήθη ἕκαστος
, ἑλόμενον ἀπταίστως καὶ τελείως. καὶ ἦν ἡ γῆ
+τοῦ Ἰακὼβ ἐπαινουμένη παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν
, φησὶν ὁ προφήτης,
+μὴ θησαυρίζειν ὅπου
+σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει
, καὶ τὰ τοῦ προφήτου προσπαρατιθέναι
+τούτοις οὐκ αἰσχύνεται· πάντες
ἀλλ’ οὐδὲ ἡμεῖς ἀντιλέγομεν τῇ
+γραφῇ, ὅτι φθαρτὰ ἡμῖν τὰ σώματα καὶ φύσει ῥευστά· τάχα δ’ ἂν
+καὶ οἷς διελέγετο ὡς ἁμαρτωλοῖς προφητεύοι φθοράν. ὁ σωτὴρ δὲ
+οὐ περὶ τεκνοποιίας εἴρηκεν, ἀλλ’ εἰς μετάδοσιν κοινωνίας προτρέπων
+τοὺς κτᾶσθαι μόνον τὴν τοῦ πλούτου περιουσίαν, ἐπικουρεῖν ὡς ὑμεῖς ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσεσθε
+
διό φησιν· ἐργάζεσθε μὴ τὴν
+ἀπολλυμένην βρῶσιν, ἀλλὰ τὴν μένουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον.
ὁμοίως
+δὲ κἀκεῖνο κομίζουσι τὸ ῥητόν· οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος ἐκείνου οὔτε γαμοῦσιν
+
ἀλλὰ τὸ ἐρώτημα τοῦτο τὸ περὶ νεκρῶν
+ἀναστάσεως καὶ τοὺς πυνθανομένους αὐτοὺς ἐὰν ἀναπεμπάσηταί τις,
+οὐκ ἀποδοκιμάζοντα τὸν γάμον εὑρήσει τὸν κύριον, θεραπεύοντα δὲ
+οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου
οὐ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν ἄλλου
+τινὸς αἰῶνος υἱῶν εἴρηκεν, ἀλλ’ ἐπ’ ἴσης τῷ οἱ ἐν τούτῳ γενόμενοι
+τῷ αἰῶνι
, διὰ τὴν γένεσιν υἱοὶ ὄντες, γεννῶσι καὶ γεννῶνται,
+ἐπεὶ μὴ ἄνευ γενέσεώς τις εἷς μὲν οὖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ
+ἐν τοῖς οὐρανοῖς,
ἀλλὰ καὶ ἁπάντων πατὴρ κατὰ τὴν δημιουργίαν
+αὐτός. μὴ καλέσητε οὖν ὑμῖν ἐπὶ τῆς γῆς πατέρα
φησίν, οἷον μὴ
+αἴτιον ἡγήσησθε τὸν σπείραντα ὑμᾶς τὴν κατὰ σάρκα σπορὰν τῆς
+οὐσίας ὑμῶν, ἀλλὰ συναίτιον γενέσεως, μᾶλλον δὲ διάκονον γενέσεως.
οὕτως οὖν ἐπιστραφέντας ἡμᾶς αὖθις ὡς τὰ παιδία γενέσθαι βούλεται,
+τὸν ὄντως πατέρα ἐπιγνόντας, δἰ ὕδατος ἀναγεννηθέντας, ἄλλης
+ὁ ἄγαμος
+μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου· ὁ δὲ γαμήσας πῶς ἀρέσει τῇ γυναικί·
τί δέ;
+οὐκ ἔξεστι καὶ τῇ γυναικὶ κατὰ θεὸν ἀρέσκοντας εὐχαριστεῖν τῷ
+θεῷ; οὐχὶ δὲ ἐφεῖται καὶ τῷ γεγαμηκότι σὺν καὶ τῇ συζύγῳ μεριμνᾶν
+ἡ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ κυρίου, ἵνα
+
, οὕτω καὶ ἡ γεγαμημένη
+τὰ τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὰ τοῦ κυρίου μεριμνᾷ ἐν κυρίῳ, ἵνα ᾖ ἁγία καὶ
+τῷ σώματι καὶ τῷ πνεύματι· ἄμφω γὰρ ἅγιαι ἐν κυρίῳ, ἣ μὲν ὡς
+πᾶν ἁμάρτημα ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν· ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει.
εἰ δὲ πορνείαν
+τὸν γάμον τολμᾷ τις λέγειν, πάλιν ἐπὶ τὸν νόμον καὶ τὸν κύριον
+ἀνατρέχων βλασφημεῖ. ὡς γὰρ ἡ πλεονεξία ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν ἐπράθητε
, καὶ πάλιν·
+κατεμιάνθης ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ
, τὴν τε κοινωνίαν μιαρὰν ἡγούμενος
+τὴν ἀλλοτρίῳ σώματι συμπλακεῖσαν καὶ μὴ τῷ κατὰ συζυγίαν εἰς
+βούλομαι οὖν
φησὶ
+νεωτέρας γαμεῖν, τεκνογονεῖν, οἰκοδεσποτεῖν, μηδεμίαν ἀφορμὴν
+ διδόναι τῷ ἀντικειμένῳ λοιδορίας χάριν· ἤδη γάρ τινες ἐξετράπησαν ὀπίσω τοῦ σατανᾶ.
ναὶ μὴν καὶ τὸν τῆς μιᾶς γυναικὸς ἄνδρα πάνυ
+ἀποδέχεται, κἂν πρεσβύτερος ᾖ κἂν διάκονος κἂν λαϊκός, ἀνεπιλήπτως
+σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας.
πάλιν τε
+αὖ ὁ σωτὴρ τοὺς Ἰουδαίους γενεὰν
εἰπὼν πονηρὰν καὶ μοιχαλίδα
+διδάσκει μὴ ἐγνωκότας νόμον ὡς ὁ νόμος βούλεται, παραδόσει δὲ τῇ
+τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἐντάλμασιν ἀνθρώπων κατηκολουθηκότας,
+μοιχεύειν τὸν νόμον, οὐχ ὡς ἄνδρα καὶ κύριον τῆς παρθενίας αὐτῶν
+γυναῖκα ἔγημα καὶ οὐ δύναμαι ἐλθεῖν
εἰς τὸ δεῖπνον τὸ
+θεῖον ὑπόδειγμα ἦν εἰς ἔλεγχον τῶν διὰ ἡδονὰς ἀφισταμένων τῆς
+θείας ἐντολῆς, ἐπεὶ τούτῳ τῷ λόγῳ οὔθ’ οἱ πρὸ τῆς παρουσίας
+δίκαιοι οὔθ’ οἱ μετὰ τὴν παρουσίαν γεγαμηκότες κἂν ἀπόστολοι ὦσι
+ἐπαλαιώθην ἐν πᾶσι τοῖς ἐχθροῖς μου
, ἐχθροὺς τὰς ἁμαρτίας
+ἀκουέτωσαν· μία δέ τις ἁμαρτία, οὐχ ὁ γάμος, ἀλλ’ ἡ πορνεία, ἐπεὶ
+καὶ τὴν γένεσιν εἰπάτωσαν ἁμαρτίαν καὶ τὸν τῆς γενέσεως κτίστην.
Τοιούτοις ἐπιχειρεῖ καὶ ὁ τῆς δοκήσεως ἐξάρχων Ἰούλιος
+Κασσιανός. ἐν γοῦν τῷ Περὶ ἐγκρατείας ἢ περὶ εὐνουχίας κατὰ
+λέξιν φησίν· καὶ μηδεὶς λεγέτω ὅτι, ἐπειδὴ τοιαῦτα μόρια ἔσχομεν
+ὡς τὴν μὲν θήλειαν οὕτως ἐσχηματίσθαι, τὸν δὲ ἄρρενα οὕτως, τὴν
+μὲν πρὸς τὸ δέχεσθαι, τὸν δὲ πρὸς τὸ ἐνσπείρειν,
μὴ εἶναι ξύλον ἄκαρπον
αὐτούς, μεταλαβὼν ἀπὸ
+ τοῦ δένδρου ἐπὶ τὸν κατὰ προαίρεσιν ἄνθρωπον ἑαυτὸν τῆς τοιαύτης ἐννοίας εὐνουχίζοντα.
καὶ ἔτι ἐπαγωνιζόμενος τῇ ἀθέῳ δόξῃ ἐπιφέρει·
+πῶς δὲ οὐκ ἂν καὶ εὐλόγως τις αἰτιῷτο τὸν σωτῆρα, εἰ
+μετέπλασεν ἡμᾶς καὶ τῆς πλάνης ἀπήλλαξεν καὶ τῆς κοινωνίας τῶν
+μορίων καὶ προσθεμάτων καὶ αἰδοίων;
τὰ παραπλήσια τῷ Τατιανῷ
+κατὰ τοῦτο δογματίζων. ὁ δ’ ἐκ τῆς Οὐαλεντίνου ἐξεφοίτησε σχολῆς.
+πυνθανομένης τῆς Σαλώμης πότε
+γνωσθήσεται τὰ περὶ ὧν ἤρετο, ἔφη ὁ κύριος· >ὅταν τὸ τῆς αἰσχύνης
+ἔνδυμα πατήσητε καὶ ὅταν γένηται τὰ δύο ἕν καὶ τὸ ἄρρεν μετὰ τῆς
+θηλείας οὔτε ἄρρεν οὔτε θῆλυ.‹
Πρῶτον μὲν οὖν ἐν τοῖς παραδεδομένοις ἡμῖν τέτταρσιν εὐαγγελίοις
+οὐκ ἔχομεν τὸ ῥητόν, ἀλλ’ ἐν τῷ κατ’ Αἰγυπτίους. ἔπειτα
+δὲ ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ ὅτι θυμὸν μὲν ἄρρενα ὁρμήν, θήλειαν δὲ τὴν
+ἐπιθυμίαν αἰνίττεται, οἷς ἐνεργήσασι μετάνοια ἕπεται καὶ αἰσχύνη.
+οὐκ ἔνι ἐν ὑμῖν οὐκ ἄρρεν, οὐ θῆλυ.
+
Αὐτίκα βιάζεται τὸν Παῦλον ἐκ τῆς ἀπάτης τὴν γένεσιν
+συνεστάναι λέγειν διὰ τούτων· φοβοῦμαι δὲ μή, ὡς ὁ ὄφις Εὔαν
+ἐξηπάτησεν, φθαρῇ τὰ νοήματα ὑμῶν
ἀλλὰ καὶ ὁ κύριος ἐπὶ τὰ πεπλανημένα ὁμολογουμένως
+ἦλθε, πεπλανημένα δὲ οὐκ ἄνωθεν εἰς τὴν δεῦρο γένεσιν(κτιστὴ γὰρ ἡ γένεσις καὶ κτίσις τοῦ παντοκράτορος, ὃς οὐκ ἄν ποτε
+πᾶς ὁ βλέπων
+ γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν
, οὐκ ἀναμείνας τὸν καιρὸν τοῦ θελήματος.
ὁ αὐτὸς οὖν ἦν ὁ κύριος καὶ τότε κρίνων τὴν
+προλαβοῦσαν τὸν γάμον ἐπιθυμίαν. ὅταν οὖν ὁ ἀπόστολος εἴπῃ ἐνδύσασθε
+τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ θεὸν κτιζόμενον
, ἡμῖν λέγει
+τοῖς πεπλασμένοις ὑπὸ τῆς τοῦ παντοκράτορος βουλήσεως ὡς πεπλάσμεθα,
+παλαιὸν δὲ χιτῶνας δὲ δερματίνους
ἡγεῖται ὁ Κασσιανὸς τὰ σώματα περὶ ὧν
+οἱ ὑπὸ τῶν γηίνων βασιλευόμενοι καὶ γεννῶσι καὶ γεννῶνται, ›ἡμῶν
+
καλῶς
+οὖν εἰρῆσθαι καὶ ταῦτα ἴσμεν ἡμεῖς, ἐπεὶ ὡς ξένοι καὶ παρεπιδημοῦντες
+πολιτεύεσθαι ὀφείλομεν, οἱ γαμοῦντες ὡς μὴ γαμοῦντες,
+οἱ κτώμενοι ὡς μὴ κτώμενοι, οἱ παιδοποιοῦντες ὡς θνητοὺς γεννῶντες,
+ὡς καταλείψοντες τὰ κτήματα, ὡς καὶ ἄνευ γυναικὸς βιωσόμενοι
+ἐὰν δέῃ, οὐ προσπαθῶς τῇ κτίσει χρώμενοι, μετ’ εὐχαριστίας
+δ’ ἁπάσης καὶ μεγαλοφρονοῦντες.
Αὖθίς τε ὅταν φῇ καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι·
+διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω,
οἷον ἐπεξηγούμενος
+ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς.
οὐ γὰρ
+τοῖς ἐγκρατῶς χρωμένοις τῷ γάμῳ ἐπὶ παιδοποιίᾳ διὰ τὴν
+ἀκρασίαν
φησίν, ἀλλὰ τοῖς καὶ πέρα παιδοποιίας προβαίνειν ἐπιθυμοῦσιν,
+ὡς μὴ πολὺ ἐπιπνεύσας ὁ δἰ ἐναντίας ἐκκυμήνῃ τὴν ὄρεξιν
+
εἰκότως οὖν φησι· κρεῖττον γαμεῖν ἢ πυροῦσθαι
, ὅπως ὁ
+ἀνὴρ ἀποδιδῷ τῇ γυναικὶ τὴν ὀφειλὴν καὶ ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί, καὶ μὴ
+ἀποστερῶσιν ἀλλήλους τῆς διὰ τῆς θείας ὃς δ’ ἂν μὴ μισήσῃ
, φασί, πατέρα ἢ μητέρα
+
οὐ τὸ γένος
+μισεῖν παρακελεύεται· τίμα
, γάρ φησι, πατέρα καὶ μητέρα, ἵνα εὖ
+σοι γένηται,
ἀλλὰ μὴ ἀπάγου, φησίν, ἀλόγοις ὁρμαῖς μηδὲ μὴν τοῖς
+πολιτικοῖς ἔθεσι συνάπτου· οἶκος μὲν γὰρ ἐκ γένους συνίσταται,
+κόσμῳ ἀρέσκειν
ἔφη.
Πάλιν ὁ κύριός φησιν· ὁ γήμας μὴ ἐκβαλλέτω καὶ ὁ μὴ γαμήσας
+ μὴ γαμείτω,
ὁ κατὰ πρόθεσιν εὐνουχίας ὁμολογήσας μὴ γῆμαι
ἀμφοτέροις γοῦν ὁ αὐτὸς κύριος διὰ τοῦ προφήτου
+Ἡσαΐου τὰς καταλλήλους δίδωσιν ἐπαγγελίας ᾧδέ πως λέγων·
+μὴ λεγέτω ὁ εὐνοῦχος ὅτι ξύλον εἰμὶ ξηρόν· τάδε λέγει ὁ κύριος
+τοῖς εὐνούχοις· ἐὰν φυλάξητε τὰ σάββατά μου καὶ ποιήσητε πάντα
+ὅσα ἐντέλλομαι, δώσω ὑμῖν τόπον κρείττονα υἱῶν καὶ θυγατέρων·
+οἱ ἐκλεκτοί μου οὐ πονέσουσιν εἰς κενὸν οὐδὲ τεκνοποιήσουσιν
+
τῷ
+γὰρ κατὰ λόγον τεκνοποιησαμένῳ καὶ ἀναθρεψαμένῳ καὶ παιδεύσαντι
+ἐν κυρίῳ καθάπερ καὶ τῷ διὰ τῆς ἀληθοῦς κατηχήσεως γεννήσαντι
+κατάραν
+τὴν παιδοποιίαν ἐκδέχονται καὶ οὐ συνιᾶσι κατ’ αὐτῶν ἐκείνων
+λέγουσαν τὴν γραφήν. οἱ γὰρ τῷ ὄντι τοῦ κυρίου ἐκλεκτοὶ οὐ
+δογματίζουσιν οὐδὲ τεκνοποιοῦσιν τὰ εἰς κατάραν ὥσπερ αἱ αἱρέσεις.
εὐνοῦχος τοίνυν οὐχ ὁ κατηναγκασμένος τὰ μόρια οὐδὲ μὴν ὁ ἄγαμος
+εἴρηται, ἀλλ’ ὁ ἄγονος ἀληθείας. ξύλον
οὗτος ξηρὸν
ἦν πρότερον,
+ὑπακούσας δὲ τῷ λόγῳ καὶ φυλάξας τὰ σάββατα
κατὰ
+ἀποχὴν ἁμαρτημάτων καὶ ποιήσας τὰς ἐντολὰς ἐντιμότερος ἔσται
+τεκνία,
+φησίν, ὀλίγον ἔτι μεθ’ ὑμῶν εἰμι,
ὁ διδάσκαλος. διὸ καὶ Παῦλος
+Γαλάταις ἐπιστέλλων φησί· τεκνία μου, οὓς πάλιν ὠδίνω ἄχρις οὗ
+
πάλιν τε αὖ Κορινθίοις γράφων ἐὰν
+γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ
λέγει, ἀλλ’ οὐ πολλοὺς
+πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα.
+οὐκ εἰσελεύσεται εὐνοῦχος εἰς ἐκκλησίαν θεοῦ
, ὁ ἄγονος
+καὶ ἄκαρπος καὶ πολιτείᾳ καὶ λόγῳ, ἀλλ’ οἱ μὲν εὐνουχίσαντες ἑαυτοὺς
+διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν
μακάριοι
+οὗτοί εἰσιν οἱ τοῦ κόσμου νηστεύοντες.
Ἐπικατάρατος
δὲ ἡ ἡμέρα ἐν ᾗ ἐτέχθην, καὶ μὴ ἔστω
+ἐπευκτέα
ὁ Ἱερεμίας φησίν, οὐ τὴν γένεσιν ἁπλῶς ἐπικατάρατον
+λέγων, ἀλλ’ ἀποδυσπετῶν ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασι τοῦ λαοῦ καὶ τῇ
+διὰ τί γὰρ ἐγεννήθην τοῦ βλέπειν κόπους
+καὶ πόνους καὶ διετέλεσαν ἐν αἰσχύνῃ αἱ ἡμέραι μου;
αὐτίκα πάντες
+οἱ κηρύσσοντες τὴν ἀλήθειαν διὰ τὴν ἀπείθειαν τῶν ἀκουόντων
+διὰ τί γὰρ οὐκ ἐγένετο ἡ μήτρα τῆς
+μητρός μου τάφος, ἵνα μὴ ἴδω τὸν μόχθον τοῦ Ἰακὼβ καὶ τὸν κόπον
+
Ἔσδρας ὁ προφήτης λέγει. οὐδεὶς καθαρὸς
+
Ἰώβ φησιν, οὐδ’ εἰ μία ἡμέρα ἡ ζωὴ αὐτοῦ.
λεγέτωσαν
+ἡμῖν ποῦ ἐπόρνευσεν τὸ ἐν ἁμαρτίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἀνομίαις ἐκίσσησέν
+με ἡ μήτηρ μου
, λέγει μὲν προφητικῶς μητέρα τὴν Εὔαν, ἀλλὰ ζώντων
+ Εὔα μήτηρ
ἐγένετο, καὶ εἰ ἐν ἁμαρτίᾳ συνελήφθη, ἀλλ’ οὐκ αὐτὸς ἐν ἁμαρτίᾳ οὐδὲ μὴν ἁμαρτία αὐτός.
εἰ δὲ καὶ πᾶς ὁ ἐπιστρέφων
+ἐξ ἁμαρτίας ἐπὶ τὴν πίστιν ἀπὸ τῆς συνηθείας τῆς ἁμαρτωλοῦ οἷον
+μητρὸς ἐπὶ τὴν ζωὴν ἐπιστρέφει, μαρτυρήσει μοι εἷς τῶν δώδεκα προφητῶν
+φήσας, εἰ δῶ πρωτότοκα ὑπὲρ ἀσεβείας, καρπὸν κοιλίας μου
+
οὐ διαβάλλει τὸν εἰπόντα αὐξάνεσθε καὶ
+πληθύνεσθε
, ἀλλὰ τὰς πρώτας ἐκ γενέσεως ὁρμάς, καθ’ ἃς θεὸν οὐ
+ἀσεβείας
λέγει. εἰ δέ τις κατὰ τοῦτο λέγει κακὴν τὴν
+γένεσιν, καὶ κατ’ ἐκεῖνο εἰπάτω ἀγαθήν, καθὸ ἐν αὐτῇ τὴν ἀλήθειαν
+γινώσκομεν· ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἀγνωσίαν γὰρ
+θεοῦ τινες ἔχουσι,
δηλαδὴ οἱ ἁμαρτάνοντες· ἐπειδὴ ἡ πάλη ἡμῖν
+οὐ πρὸς αἷμα
δυνατοὶ δὲ
+ἐκπειράσαι οἱ κοσμοκράτορες τοῦ σκότους
, διὰ τοῦτο αἱ συγγνῶμαι.
+αὐτό μου τὸ σῶμα ὑποπιέζω καὶ δουλαγωγῶ
+φησίν, ὅτι πᾶς ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται
(ἀντὶ
+τοῦ εἰς πάντα ἐγκρατεύεται, οὐ πάντων ἀπεχόμενος, ἀλλ’ οἷς ἔκρινεν,
+ἐγκρατῶς χρώμενος), ἐκεῖνοι μὲν ἵνα φθαρτὸν στέφανον λάβωσιν,
+ἡμεῖς δὲ ἵνα ἄφθαρτον,
νικῶντες ἐν τῇ πάλῃ, οὐχὶ δὲ ἀκονιτὶ
+
Εἰ δὲ ἡ γένεσις κακόν, ἐν κακῷ λεγόντων οἱ βλάσφημοι
+τὸν γενέσεως μετειληφότα κύριον, ἐν κακῷ τὴν γεννήσασαν παρθένον.
+ὁ ἄνθρωπος παρωμοιώθη τοῖς
+κτήνεσιν
εἰς συνδυασμὸν ἀφικνούμενος· ἀλλ’ ὅταν ἐπιβαίνειν ἀλλοτρίᾳ
+κοίτῃ ὀργήσας ὡς ἀληθῶς θελήσῃ, ἵπποι θηλυμανεῖς ἐγενήθησαν, ἕκαστος ἐπὶ τὴν γυναῖκα
+
κἂν ἀπὸ τῶν ἀλόγων ζῴων τὴν ἐπιτήδευσιν
+τῆς
εἰ δὲ ἡ μὲν φύσις ἦγεν αὐτοὺς ὡς καὶ τὰ ἄλογα πρὸς παιδοποιίαν,
+ἐκινήθησαν δὲ θᾶττον ἢ προσῆκον ἦν ἔτι νέοι πεφυκότες ἀπάτῃ
+παραχθέντες, δικαία μὲν ἡ κρίσις τοῦ θεοῦ ἐπὶ τοὺς οὐκ ἀναμείναντας
+τὸ βούλημα, ἁγία δὲ ἡ γένεσις δἰ ἣν ὁ κόσμος συνέστηκεν,
+δἰ ἣν αἱ οὐσίαι, δἰ ἣν αἱ φύσεις, δἰ ἣν ἄγγελοι, δἰ
+ἣν δυνάμεις, δἰ ἣν ψυχαί, δἰ ἣν ἐντολαί, δἰ ἣν νόμος, δἰ ἣν
+πᾶσα σὰρξ χόρτος,
+καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· καὶ ὁ· μὲν χόρτος
+ξηραίνεται, τὸ δὲ ἄνθος καταπίπτει· ἀλλὰ τὸ ῥῆμα τοῦ κυρίου
+
τὸ χρῖσαν τὴν ψυχὴν καὶ ἑνῶσαν τῷ πνεύματι. πῶς δ’ δένδρον γὰρ ζωῆς
, φησὶν
+ ὁ προφήτης, ἐν ἐπιθυμίᾳ ἀγαθῇ γίνεται,
διδάσκων ἐπιθυμίας ἀστείους καὶ καθαρὰς τὰς ἐν τῷ ζῶντι κυρίῳ.
ἤδη δὲ ἐθέλουσι τὴν
+ἀνδρὸς κατὰ γάμον πρὸς γυναῖκα ὁμιλίαν γνῶσιν εἰρημένην ἁμαρτίαν
+εἶναι· ταύτην γὰρ ὑπὸ τῆς βρώσεως μηνύεσθαι τοῦ ξύλου τοῦ καλοῦ
+καὶ πονηροῦ, διὰ τῆς τοῦ ἔγνω
σημασίας παράβασιν ἐντολῆς διδάσκουσαν.
+τοῦ
+ξύλου τῆς ζωῆς
. ἔστιν οὖν κἀκείνου τοῦ ξύλου μεταλαβεῖν τὸν
+τοῦτο δέ φημι, ἀδελφοί, ὅτι
ἡ
+γὰρ ἁμαρτία φθορὰ οὖσα οὐ δύναται κοινωνίαν ἔχειν μετὰ τῆς ἀφθαρσίας,
+ἥτις ἐστὶ δικαιοσύνη. οὕτως ἀνόητοι
, φησίν, ἐστέ; ἐναρξάμενοι
+πνεύματι νῦν σαρκὶ ἐπιτελεῖτε;
Τὴν δικαιοσύνην τοίνυν καὶ τὴν ἁρμονίαν τοῦ σωτηρίου
+σεμνὴν οὖσαν καὶ βεβαίαν οἵ μὲν ἐπέτειναν, ὡς ἐπεδείξαμεν, βλασφήμως
+ἐκδεχόμενοι μετὰ πάσης ἀθεότητος τὴν ἐγκράτειαν, ἐξὸν ἑλέσθαι
+τὴν εὐνουχίαν κατὰ τὸν ὑγιῆ κανόνα μετ’ εὐσεβείας, εὐχαριστοῦντα
+μὲν ἐπὶ τῇ δοθείσῃ χάριτι, οὐ μισοῦντα δὲ τὴν κτίσιν οὐδὲ ἐξουθενοῦντα
+τοὺς γεγαμηκότας· κτιστὸς γὰρ ὁ κόσμος, κτιστὴ καὶ ἡ
+εὐνουχία, ἄμφω δὲ εὐχαριστούντων ἐν οἷς ἐτάχθησαν, εἰ γινώσκουσι
+ἵπποι θηλυμανεῖς
+τῷ ὄντι γενόμενοι καὶ ἐπὶ ἐπὶ τὰς τῶν πλησίον χρεμετίζοντες
,
+αὐτοί τε ἀκατασχέτως ἐκχεόμενοι καὶ τοὺς πλησίον ἀναπείθοντες
+φιληδονεῖν, ἀθλίως ἐπαΐοντες ἐκείνων τῶν γραφῶν, τὸν σὸν κλῆρον
+
διὰ τούτους ὁ αὐτὸς προφήτης συμβουλεύων
+ἡμῖν λέγει· μὴ πορευθῇς ἐν ὁδῷ μετ’ αὐτῶν, ἔκκλινον τὸν
+πόδα σου ἐκ τῶν τρίβων αὐτῶν· οὐ γὰρ ἀδίκως ἐκτείνεται δίκτυα
+πτερωτοῖς· αὐτοὶ γὰρ αἱμάτων μετέχοντες θησαυρίζουσιν ἑαυτοῖς
+κακά,
τουτέστι τῆς ἀκαθαρσίας ἀντιποιούμενοι καὶ τοὺς πλησίον τὰ
+ὅμοια ἐκδιδάσκοντες, πολεμισταί, πλῆκται ταῖς οὐραῖς αὐτῶν,
κατὰ
+ὀργῆς τέκνα
, μιαιφόνοι αὐτῶν τε αὐθένται καὶ
+ἐκκαθάρατε τὴν παλαιὰν ζύμην, ἵνα ἦτε
+νέον φύραμα,
ὁ ἀπόστολος ἡμῖν ἐμβοᾷ. καὶ πάλιν ἀσχάλλων ἐπὶ
+τοιούτοις τισὶ διατάττεται μὴ συναναμίγνυσθαι, ἐάν τις ἀδελφὸς
+ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνος ἢ πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢ λοίδορος ἢ
+
ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου
+νόμῳ ἀπέθανον,
λέγει, ἵνα θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι·
+ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ,
ὡς ἔζων κατὰ τὰς ἐπιθυμίας, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ
+Χριστὸς
διὰ τῆς τῶν ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ.
εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε καὶ εἰς
+πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε,
τῆς ἐναντίας πολιτείας ἀποτρέπων
+ἡμᾶς ὁ κύριος λέγει, ἐπεὶ ἡ καταστροφὴ ἀνδρῶν παρανόμων
+κακή. καὶ αὗταί εἰσιν αἱ ὁδοὶ πάντων τῶν συντελούντων τὰ ἄνομα.
+οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ,
φησὶν ὁ κύριος· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ μὴ
+ἐγεννήθη, ἢ ἕνα τῶν ἐκλεκτῶν μου σκανδαλίσαι· κρεῖττον ἦν αὐτῷ
+περιτεθῆναι μύλον καὶ καταποντισθῆναι εἰς θάλασσαν, ἢ ἕνα τῶν
+ἐκλεκτῶν μου διαστρέψαι·
τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ θεοῦ δἰ αὐτοὺς
+
ὅθεν γενναίως ὁ ἀπόστολος ἔγραψα ὑμῖν
φησὶν
+ἐν τῇ ἐπιστολῇ μὴ συναναμίγνυσθαι πόρνοις
ἕως τὸ δὲ σῶμα οὐ
+
καὶ ὅτι οὐ ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος
+τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν;
ἢ πόρνην τις ἐρεῖ τὴν παρθένον πρὶν ἢ
+καὶ μὴ ἀποστερεῖτε
, φησίν, ἀλλήλους, εἰ μὴ ἐκ συμφώνου
+πρὸς καιρόν,
διὰ τῆς ἀποστερεῖτε
λέξεως τὸ ὀφείλημα τοῦ γάμου,
+τὴν παιδοποιίαν, ἐμφαίνων, ὅπερ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἐδήλωσεν εἰπών,
+ τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλὴν ἀποδιδότω, ὁμοίως δὲ καὶ ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί,
μεθ’ ἣν ἔκτισιν κατὰ τὴν οἰκουρίαν καὶ τὴν ἐν Χριστῷ
+πίστιν βοηθός, καὶ ἔτι σαφέστερον εἰπών· τοῖς γεγαμηκόσι παραγγέλλω,
+οὐκ ἐγώ, ἀλλ’ ὁ κύριος, γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι (ἐὰν δὲ καὶ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω) καὶ
+ἄνδρα γυναῖκα μὴ ἀφιέναι. τοῖς δὲ λοιποῖς λέγω ἐγώ, οὐχ ὁ κύριος·
+
ἕως νῦν δὲ ἅγιά ἐστι.
τί δὲ λέγουσι πρὸς ταῦτα
+οἱ τοῦ νόμου κατατρέχοντες καὶ τοῦ γάμου ὡς κατὰ νόμον συγκεχωρημένου
+μόνον, οὐχὶ δὲ καὶ κατὰ τὴν διαθήκην τὴν καινήν; τί πρὸς
+ταύτας εἰπεῖν ἔχουσι τὰς νομοθεσίας οἱ τὴν σπορὰν καὶ τὴν γένεσιν
+μυσαττόμενοι; ἐπεὶ καὶ τὸν ἐπίσκοπον τοῦ οἴκου καλῶς προϊστάμενον
+ νομοθετεῖ τῆς ἐκκλησίας ἀφηγεῖσθαι, μιᾶς γυναικὸς
συνίστησι συζυγία.
πάντα οὖν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς,
+λέγει, τοῖς δὲ μεμιαμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ
+
ἐπὶ δὲ τῆς παρὰ τὸν
+κανόνα ἡδονῆς μὴ πλανᾶσθε
φησίν· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι
+οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται
+οὔτε κλέπται, οὐ μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν θεοῦ
+οὐ κληρονομήσουσιν. καὶ ἡμεῖς μὲν ἀπελουσάμεθα,
οἱ ἐν τούτοις
+γενόμενοι, οἳ δέ, εἰς ταύτην ἀπολούοντες τὴν ἀσέλγειαν, ἐκ σωφροσύνης
+εἰς πορνείαν βαπτίζουσι, ταῖς ἡδοναῖς καὶ τοῖς πάθεσι χαρίζεσθαι
+δογματίζοντες, ἀκρατεῖς ἐκ σωφρόνων εἶναι διδάσκοντες καὶ
+τὴν ἐλπίδα τὴν σφῶν ταῖς τῶν μορίων ἀναισχυντίαις προσανέχοντες,
+ἀποκηρύκτους εἶναι τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ, ἀλλ’ οὐκ ἐγγράφους τοὺς
+φοιτητὰς παρασκευάζοντες, ψευδωνύμου γνώσεως προσηγορίᾳ τὴν
+τὸ λοιπόν,
+ἀδελφοί, ὅσα ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ,
+ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ὅσα
+καὶ ἐμάθετε
ἃ καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ ἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν.
καὶ ὁ Πέτρος
+ἐν τῇ ἐπιστολῇ τὰ ὅμοια λέγει· ὥστε τὴν πίστιν ὑμῶν καὶ ἐλπίδα
+εἶναι εἰς θεόν, τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἡγνικότες ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας,
+
Ἀλλὰ γὰρ πέρα τοῦ δέοντος ἡ πρὸς τοὺς ψευδωνύμους τῆς γνώσεως +ὑποκριτὰς ἀναγκαία γενομένη ἀπήγαγεν ἡμᾶς καὶ εἰς μακρὸν +ἐξέτεινε τὸν λόγον ἀντιλογία. ὅθεν καὶ ὁ τρίτος ἡμῖν τῶν κατὰ +τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν γνωστικῶν ὑπομνημάτων Στρωματεὺς τοῦτο +ἔχει τὸ πέρας.
Ἀκόλουθον δὴ οἶμαι περί τε μαρτυρίου διαλαβεῖν καὶ τίς ὁ τεφιλοσοφητέον δούλῳ τε
+
ἐπὶ τούτοις ὕστερον πληρωθείσης ὡς ἔνι
+μάλιστα τῆς κατὰ τὰ προκείμενα ἡμῖν ὑποτυπώσεως τὰ περὶ ἀρχῶν
+φυσιολογηθέντα τοῖς τε Ἕλλησι τοῖς τε ἄλλοις βαρβάροις, ὅσων
+ἧκον εἰς ἡμᾶς αἱ δόξαι, ἐξιστορητέον καὶ πρὸς τὰ κυριώτατα τῶν
+
Τελειωθείσης τοίνυν τῆς προθέσεως ἡμῖν ἁπάσης ἐν οἷς, ἐὰν
+θελήσῃ τὸ πνεῦμα, ὑπομνήμασι πρὸς τὴν κατεπείγουσαν ἐξυπηρετοῦμεν
+χρείαν (πολλὴ γὰρ ἡ τῶν προλέγεσθαι ὀφειλομένων τῆς ἀληθείας
+ἀνάγκη), τότε δὴ τὴν τῷ ὄντι γνωστικὴν φυσιολογίαν μέτιμεν,
+τὰ μικρὰ πρὸ τῶν μεγάλων μυηθέντες μυστηρίων, ὡς μηδὲν ἐμποδὼν
+τῇ θείᾳ ὄντως ἱεροφαντίᾳ γίνεσθαι προκεκαθαρμένων καὶ προδιατετυπωμένων
+τῶν προϊστορηθῆναι καὶ προπαραδοθῆναι δεόντων.
+
Ἔστω δὲ ἡμῖν τὰ ὑπομνήματα, ὡς πολλάκις εἴπομεν, διὰ χρυσὸν γὰρ οἱ διζήμενοι
, φησὶν Ἡράκλειτος, γῆν
+πολλὴν ὀρύσσουσι καὶ εὑρίσκουσιν ὀλίγον,
οἱ δὲ τοῦ χρυσοῦ ὄντως
+γένους τὸ συγγενὲς μεταλλεύοντες εὑρήσουσι τὸ πολὺ ἐν ὀλίγῳ·
+
βαδιστέον δὲ
+τὸ μετὰ τοῦτο ἤδη καὶ τὴν λοιπὴν ἑαυτοῖς ἐξευρετέον, ὥσπερ φασὶ
+καὶ δούλῳ τινὶ χρωμένῳ ποτὲ τί ἂν ποιῶν τὸν δεσπότην ἀρέσαιτο
+εὑρήσεις ἐὰν ζητήσῃς
. χαλεπὸν οὖν τῷ ὄντι
+ὡς ἔοικεν λανθάνον καλὸν ἐξευρεῖν, ἐπεὶ τῆς ἀρετῆς ἱδρὼς
+πρόκειται,
+
+
+
+
μακρὸς δὲ καὶ ὄρθιος οἶμος ἐς αὐτὴν
+
καὶ τρηχὺς τὸ πρῶτον· ἐπὴν δ’ εἰς ἄκρον ἵκηται,
+
ῥηιδίη δἢπειτα πέλει, χαλεπή περ ἐοῦσα.
+στενὴ
γὰρ τῷ ὄντι καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς
κυρίου, καὶ βιαστῶν
+ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ
ὅθεν ζήτει
φησὶ καὶ εὑρήσεις,
τῆς
+ βασιλικῆς ὄντως ἐχόμενος ὁδοῦ καὶ μὴ παρεκτρέχων.
εἰκότως οὖν
+πολὺ τὸ γόνιμον ἐν ὀλίγῳ σπέρμαὥσπερ τὸ παμβότανον τοῦ ἀγροῦ,
φησὶν ἡ
+
+
ἦν μὲν γὰρ οἰὸς μαλλός, ἦν δ’
σπονδή
ἐνῆν δὲ παγκάρπεια συμμιγὴς ὀλαῖς
λίπος τ’ ἐλαίου καὶ τὸ ποικιλώτατον
+
ξανθῆς μελίσσης κηρόπλαστον ὄργανον.
+
αὐτίκα οἱ Στρωματεῖς ἡμῶν, κατὰ τὸν γεωργὸν Τιμοκλέους τοῦ
+κωμικοῦ
+
+
+
+
σῦκα, ἔλαιον, ἰσχάδας, μέλι
+
+
+
σὺ μὲν εἰρεσιώνην, οὐ γεωργίαν λέγεις,
+
+
+
εἰρεσιώνη σῦκα φέρει καὶ πίονας ἄρτους
+
καὶ μέλι ἐν κοτύλῃ καὶ ἔλαιον ἀναψήσασθαι.
+
οἱ πολλοὶ δὲ τῇ τῶν χειμώνων καταστάσει ὁμοίαν ἔχουσι τὴν
+διάθεσιν ἀνέδραστόν τε καὶ ἀλόγιστον.
+
+
+
Πολλὰ ἀπιστία δέδρακεν ἀγαθὰ μέμνασο ἀπιστεῖν
φησίν· ἄρθρα ταῦτα τῶν φρενῶν.
+ἠλάττωσας αὐτόν
, φησί, βραχύ τι παρ’ ἀγγέλους·
οὐ γὰρ ἐπὶ
+τοῦ κυρίου ἐκδέχονται τὴν γραφήν *καίτοι κἀκεῖνος σάρκα ἔφερεν),
+ἐπὶ δὲ τοῦ τελείου καὶ γνωστικοῦ τῷ χρόνῳ
ᾗ μοι
+δοκεῖ καὶ Πυθαγόρας σοφὸν μὲν εἶναι τὸν θεὸν λέγειν μόνον (ἐπεὶ
+καὶ ὁ ἀπόστολος ἐν τῇ πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολῇ γράφει· εἰς ὑπακοὴν
+πίστεως εἰς
), ἑαυτὸν δὲ διὰ φιλίαν τὴν πρὸς τὸν θεὸν φιλόσοφον.
+διελέγετο
γοῦν Μωυσεῖ
, φησίν, ὁ θεὸς ὡς φίλος φίλῳ.
+ἴσθι
, φησί, πρὸς τὸν μύρμηκα, ὦ
+
ὁ Σολομὼν λέγει· εἰ γὰρ ἑκάστου
+τῆς οἰκείας φύσεως ἔργον ἓν καὶ βοὸς ὁμοίως καὶ ἵππου καὶ
+διὰ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας,
ὡς οἱ
+κατατρέχοντες τοῦ νόμου φασί, καὶ ›ἄχρι νόμου ἁμαρτία ἦν ἐν
+
ἀντᾴδομεν αὐτοῖς. ὅταν
+γὰρ ἀφέλῃς τὸ αἴτιον τοῦ φόβου, τὴν ἁμαρτίαν, ἀφεῖλες τὸν φόβον,
+πολὺ δὲ ἔτι δικαίῳ γὰρ οὐ
ἡ γραφή φησιν.
καλῶς οὖν Ἡράκλειτος
+δίκης ὄνομα
φησὶν οὐκ ἂν ᾔδεσαν, εἰ ταῦτα μὴ ἦν,
Σωκράτης
+ὁ ἀγαπῶν τὸν πλησίον
+κακὸν οὐκ ἐργάζεται· τὸ γὰρ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις,
+καὶ εἴ τις ἑτέρα ἐντολή, ἐν τούτῳ μόνῳ ἀνακεφαλαιοῦται τῷ λόγῳ,
+
ταύτῃ που ἀγαπήσεις
+
φησὶν ἐξ ὅλης καρδίας σου, καὶ ἀγαπήσεις
+τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.
εἰ δὴ ὁ τὸν πλησίον ἀγαπῶν
+κακὸν οὐκ ἐργάζεται καὶ πᾶσα ἐντολὴ ἐν τούτῳ ἀνακεφαλαιοῦται,
+τῷ ἀγαπᾶν τὸν πλησίον, αἱ τὸν φόβον ἐπαρτῶσαι ἐντολαὶ ἀγάπην,
+οὐ μῖσος κατασκευάζουσιν.
οὔκουν πάθος ὁ φόβος ὥστε ὁ νόμος ἅγιος
καὶ τῷ ὄντι πνευματικός
ἐστι κατὰ
+ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε
+τῆς ἁμαρτίας,
φησὶν ὁ ἀπόστολος, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ.
+τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε; ἐφ’ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε· τὸ γὰρ τέλος
+ἐκείνων θάνατος. νῦν δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας, δουλωθέντες
+δὲ τῷ θεῷ, ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ
+τέλος ζωὴν αἰώνιον. τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ
+δὲ χάρισμα τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ
+ἡμῶν.
Κινδυνεύει τοίνυν δεδεῖχθαι θάνατος μὲν εἶναι ἡ ἐν σώματι κοινωνία
+τῆς ψυχῆς ἁμαρτητικῆς οὔσης, ζωὴ δὲ ὁ χωρισμὸς τῆς ἁμαρτίας.
+δἰ ἐσόπτρου
τὴν γνῶσιν
+τοῦ θεοῦ κατοψόμενον·
+
+
+
ἥμισυ γάρ τ’ ἀρετῆς ἀποαίνυται εὐρύοπα Ζεὺς
+
ἀνέρος, εὖτ’ ἄν μιν κατὰ δούλιον ἦμαρ ἕλῃσι.
+ἐμοὶ
γὰρ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ
+τῷ κόσμῳ
λέγει, βιῶ δὲ ἤδη ἐν σαρκὶ ὢν ὡς ἐν οὐρανῷ
+πολιτευόμενος.
Ὅθεν εἰκότως καλούμενος ὁ γνωστικὸς ὑπακούει ῥᾳδίως καὶ
+τῷ τὸ σωμάτιον αἰτοῦντι φέρων προσδίδωσι καὶ τὰ πάθη, προαποδυόμενος
+τοῦ σαρκίου ταῦτα, οὐχ ὑβρίζων τὸν πειράζοντα, παιδεύων δέ,
+οἶμαι, καὶ ἐλέγχων,
+
+
+
ἐξ οἵης τιμῆς καὶ οἵου μήκεος ὄλβου,
+τιμίῳ αἵματι
τοὺς ἀπίστους δυσωπῶν.
οὗτος οὖν φίλε κασίγνητε
ποιητικῶς τε ἀκούσας πρὸς τοῦ σωτῆρος
+
διὰ ταῦτα οὐδὲ καθαρὰν ἀπολύουσιν τὴν
+ψυχήν, ἀλλ’ ὥσπερ μολυβδίδας τὰς ἐπιθυμίας μεθ’ ἑαυτῆς φερομένην,
+ὃς ἂν καταλείψῃ πατέρα ἢ μητέρα
+ἢ ἀδελφοὺς
καὶ τὰ ἑξῆς ἕνεκεν τοῦ εὐαγγελίου καὶ τοῦ ὀνόματός
+μου
μακάριος οὑτοσί, οὐ τὴν ἁπλῆν ἐμφαίνων μαρτυρίαν, ἀλλὰ τὴν
+γνωστικήν, ὡς κατὰ τὸν κανόνα τοῦ εὐαγγελίου πολιτευσάμενος διὰ
+
Εἶτα Ἡράκλειτος μέν φησιν ἀρηιφάτους θεοὶ τιμῶσι καὶ ἄνθρωποι,
+καὶ Πλάτων ἐν τῷ πέμπτῳ τῆς Πολιτείας γράφει· τῶν
+
+
ψέγομεν δὲ καὶ ἡμεῖς τοὺς ἐπιπηδήσαντας τῷ
+θανάτῳ· εἰσὶ γάρ τινες οὐχ ἡμέτεροι, μόνου τοῦ ὀνόματος κοινωνοί,
+οἳ δὴ αὑτοὺς παραδιδόναι σπεύδουσι τῇ πρὸς τὸν δημιουργὸν ἀπεχθείᾳ,
+
δἰ ὃ ἐν τῷ τρίτῳ τῆς Πολιτείας ὁ
+Πλάτων εἶπεν, ὃν μάλιστα ἐπιβοῶνται μάρτυρα τὴν γένεσιν κακίζοντες,
+ἐπιμελεῖσθαι σώματος δεῖν ψυχῆς ἕνεκα ἁρμονίας, δἰ οὗ βιοῦν
+τέ ἐστι καὶ ὀρθῶς βιοῦν καταγγέλλοντα τῆς ἀληθείας τὸ κήρυγμα·
+διὰ γὰρ τοῦ ζῆν καὶ τῆς ὑγείας ὁδεύοντες ἐκμανθάνομεν
Θαυμάζειν δὲ ἄξιον καὶ τῶν Στωικῶν οἵτινές φασι μηδὲν
+τὴν ψυχὴν ὑπὸ τοῦ σώματος διατίθεσθαι μήτε πρὸς κακίαν ὑπὸ τῆς
+νόσου μήτε πρὸς ἀρετὴν ὑπὸ τῆς ὑγιείας· ἀλλ’ ἀμφότερα ταῦτα λέγουσιν
+τέ ἐστι
+παράδειγμα ἀγαθὸν ἀναγεγραμμένος, δυσωπῶν τὸν πειράσαντα, εὐλογῶν
+τὸν πλάσαντα, φέρων οὕτω τὰ δεύτερα ὡς καὶ τὰ πρότερα,
+διδάσκων εὖ μάλα τοῖς περιστατικοῖς ἅπασιν οἷόν τε εἶναι καλῶς
+ὥστε τοὺς δεσμούς μου
φησὶ φανεροὺς ἐν Χριστῷ γενέσθαι ἐν
+ὅλῳ τῷ πραιτωρίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσι, καὶ τοὺς πλείονας τῶν
+ἀδελφῶν ἐν κυρίῳ πεποιθότας τοῖς δεσμοῖς μου περισσοτέρως τολμᾶν
+ἀφόβως τὸν λόγον τοῦ θεοῦ λαλεῖν
, ἐπεὶ καὶ τὰ μαρτύρια
+ὅσα γὰρ ἐγράφη,
+λέγει, εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν ἐγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς
+καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν τῆς
+παρακλήσεως.
Ἔοικε δέ πως παρούσης ἀλγηδόνος ἡ ψυχὴ νεύειν ἀπ’ αὐτῆς καὶ
+τίμιον ἡγεῖσθαι τὴν ἀπαλλαγὴν τῆς παρούσης ὀδύνης. ἀμέλει κατ’ ἐκεῖνο καιροῦ καὶ μαθημάτων ῥᾳθυμεῖ, ὁπηνίκα καὶ αἱ ἄλλαι ἀπημέληνται
+
ὁ δὲ αὐτὸς λόγος καὶ
+περὶ πενίας, ἐπεὶ καὶ αὕτη τῶν ἀναγκαίων, τῆς θεωρίας λέγω καὶ
+τῆς καθαρᾶς ἀναμαρτησίας, ἀπασχολεῖν βιάζεται τὴν ψυχήν, περὶ
+τοὺς πορισμοὺς διατρίβειν ἀναγκάζουσα τὸν μὴ ὅλον ἑαυτὸν δἰ ἀγάπης
+ἀνατεθεικότα τῷ θεῷ, ὥσπερ ἔμπαλιν ἥ τε ὑγίεια καὶ ἡ τῶν
+ἐπιτηδείων ἀφθονία ἐλευθέραν καὶ ἀνεμπόδιστον φυλάσσει τὴν ψυχὴν
+θλῖψιν
, γάρ φησιν ὁ
+ἀπόστολος, τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι, ἐγὼ δὲ ὑμῶν φείδομαι.
+θέλω γὰρ ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι πρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπάρεδρον τῷ κυρίῳ ἀπερισπάστως.
τούτων οὖν ἀνθεκτέον οὐ δἰ αὐτά, ἀλλὰ
+διὰ τὸ σῶμα, ἡ δὲ τοῦ σώματος ἐπιμέλεια διὰ τὴν ψυχὴν γίνεται,
+τούτῳ τῷ λόγῳ
+ ἔπειτα δὲ εἴ
+τινας μὲν αἱρούμεθα τῶν ἡδονῶν, τινὰς δὲ φεύγομεν, οὐ πᾶσα ἡδονὴ
+
αὐτίκα
+ὁ μάρτυς ἡδονὴν τὴν δἰ ἐλπίδος διὰ τῆς παρούσης ἀλγηδόνος
+αἱρεῖται. εἰ δὲ κατὰ μὲν δίψαν ἡ ἀλγηδὼν νοεῖται, κατὰ τὴν πόσιν
+δὲ ἡ ἡδονή, ποιητικὴ τῆς ἡδονῆς ἡ ἀλγηδὼν ἡ προϋπάρξασα γίνεται·
+ἀγαθοῦ δὲ ποιητικὸν τὸ κακὸν οὐκ ἂν γένοιτο, οὐθέτερον οὖν κακόν.
+
+
+γράφει,
+
+
ὑγιαίνειν μὲν ἄριστον ἀνδρί,
+
+
+
δεύτερον δὲ φυὰν καλὸν γενέσθαι,
+
τρίτον δὲ πλουτεῖν ἀδόλως.
+
+
+
χρὴ πενίην φεύγοντα καὶ εἰς βαθυκήτεα πόντον
+
ῥιπτεῖν καὶ πετρέων, Κύρνε, κατ’ ἠλιβάτων.
+ὁ πλοῦτος
φησί, † πλέον
+θάτερον βλέποντας παραλαβὼν τυφλοὺς ποιεῖ.
αὐτίκα πρὸς τῶν
+ποιητῶν τυφλὸς ἐκ γενετῆς κηρύττεται·
+
+
+φησὶν ὁ Χαλκιδεὺς Εὐφορίων.
+
+
καί οἱ γείνατο κοῦρον, ὃς οὐκ ἠλέκτορα εἶδεν,
+
+
+
κακὸν οὖν ἦν τι παίδευμα εἰς εὐανδρίαν
+
ὁ πλοῦτος ἀνθρώποισιν αἵ τ’ ἄγαν τρυφαί,
+
+
+
ἡ πενία σοφίαν ἔλαχε διὰ τὸ συγγενές.
+
+
+ὥς φησιν ὁ Σοφοκλῆς.
οὔκουν μόνον τοῦτο νόμισμα λευκὸς ἄργυρος
+
ἢ χρυσός ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀρετὴ βροτοῖς,
+
Ὁ σωτὴρ ἡμῶν ὁ ἅγιος καὶ ἐπὶ τῶν πνευματικῶν καὶ ἐπὶ μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης
+
ὁμοίως δὲ καὶ ὁ κλαίων καὶ ὁ πενθῶν
+μακάριοι δὲ καὶ οἱ πτωχοὶ
εἴτε πνεύματι εἴτε περιουσίᾳ
+ἐξουσίαν
+τέκνα θεῦ γενέσθαι
καὶ ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων περιπατεῖν
κυριεύειν τε καὶ δαιμόνων καὶ τῆς τοῦ ἀντικειμένου στρατιᾶς.
καὶ
+ὅλως ἡ κυριακὴ ἄσκησις ἀπάγει τὴν ψυχὴν τοῦ σώματος εὐχαρίστως,
+ὁ γὰρ εὑρὼν τὴν
+ψυχὴν
ἢν
+μόνον τὸ ἐπίκηρον ἡμῶν ἐπιβάλωμεν τῇ τοῦ θεοῦ ἀφθαρσίᾳ. θέλημα
+δὲ τοῦ θεοῦ ἐπίγνωσις τοῦ θεοῦ. ἥτις ἐστὶ κοινωνία ἀφθαρσίας.
+
τὴν δὲ μεταστροφὴν τὴν ἐπὶ τὰ θεῖα οἱ μὲν Στωικοὶ
+ἐκ μεταβολῆς φασι γενέσθαι μεταβαλούσης τῆς ψυχῆς εἰς σοφίαν,
+αὐτὸν οὕτω στερήσειεν αὐτόν, ὡς μηκέτι ἀπολελεῖφθαι αὐτῷ μηδὲ
+πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι,
τουτέστιν τοῖς ὑπὸ τοῦ κυρίου λεγομένοις ἕπου.
ὑπάρχοντα
οἱ τοιοῦτοι ἐκ δεξιῶν ἵστανται
+τοῦ ἁγιάσματος· οἱ δὲ διὰ τῆς τῶν φθαρτῶν δόσεως οἰόμενοι ἀντικαταλλάσσεσθαι
+τὰ τῆς ἀφθαρσίας ἐν τῇ τῶν δυεῖν ἀδελφῶν παραβολῇ
+μίσθιοι
κέκληνται, καὶ μή τί γε ἐνταῦθα τὸ καθ’ ὁμοίωσιν
+καὶ εἰκόνα
ἀνακύπτει, ἵν’ οἳ μὲν κατὰ τὴν πρὸς τὸν σωτῆρα ὁμοίωσιν
+συμπολιτεύωνται, οἱ δὲ ἐξ εὐωνύμων ἱστάμενοι κατὰ τὴν τούτων
+οὐδεὶς
+δύναται δυσὶ δουλεύειν κυρίοις, θεῷ καὶ μαμωνᾷ
, τὴν φιλαργυρίαν οὕτως ὀνομάσαντος τοῦ κυρίου;
αὐτίκα εἰς τὴν κλῆσιν τοῦ δείπνου
+οἱ φιλοκτήμονες κληθέντες οὐκ ἀπαντῶσιν, οὐ διὰ τὸ κεκτῆσθαι,
+αἱ ἀλώπεκες ἄρα φωλεοὺς
+ἔχουσι.
τοὺς ἀμφὶ τὸν μεταλλευόμενον καὶ γεωρυχούμενον διατρίβοντας
+πλοῦτον κακοήθεις ἀνθρώπους καὶ γηγενεῖς ἀλώπεκας προσεῖπεν.
+ὑπάγετε, εἴπατε τῇ ἀλώπεκι
+ταύτῃ, ἰδού, ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ ἰάσεις ἀποτελῶ σήμερον καὶ
+
πετεινὰ
γὰρ οὐρανοῦ
τοὺς
+οὐρανῷ τῶν ἄλλων ὀρνέων διακεκριμένους, καθαροὺς τῷ ὄντι, τοὺς
+
μαθεῖν οὖν ἀνάγκη ὅπως ἑκάστῳ τῶν
+προσπιπτόντων χρηστέον ὡς δἰ εὐζωίας γνωστικῆς εἰς ἕξιν ἀιδίου
+εἶδον
, γάρ φησι, τὸν ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον
+καὶ ἐπαιρόμενον ὡς τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου, καὶ παρῆλθον,
λέγει
+ἡ γραφή, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν· καὶ ἐζήτησα αὐτὸν καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ
+τόπος αὐτοῦ. φύλασσε ἀκακίαν καὶ ἴδε εὐθύτητα, ὅτι ἔστιν ἐγκατάλειμμα
+
οὗτος δ’ ἂν εἴη ὁ ἀνυποκρίτως ἐξ ὅλης
+ὁ γὰρ λαὸς ὁ ἕτερος
+τοῖς χείλεσι τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτοῦ πόρρω
+τῷ στόματι αὐτῶν εὐλογοῦσι, τῇ δὲ καρδίᾳ αὐτῶν καταρῶνται·
+ἠγάπησαν αὐτὸν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τῇ γλώσσῃ αὐτῶν ἐψεύσαντο
+αὐτόν. ἡ δὲ καρδία αὐτῶν οὐκ εὐθεῖα μετ’ αὐτοῦ, οὐδὲ ἐπιστώθησαν ἐν τῇ διαθήκῃ αὐτοῦ.
διὰ τοῦτο ἄλαλα γενηθήτω
+
+
ταπεινοφρονούντων γάρ ἐστιν ὁ Χριστός,
+οὐκ ἐπαιρομένων ἐπὶ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ. μὴ θησαυρίζετε
+ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει
+καὶ κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι,
τάχα μὲν τοὺς φιλοκτήμονας
+διορύσσουσι
τὸν λογισμὸν
+καὶ τὸν ὅλον ἄνθρωπον, ὁ δὲ τῷ ὄντι θησαυρὸς ἡμῶν ἔνθα ἡ συγγένεια
+βαλλάντιον μὴ παλαιούμενον
,
+ἐφόδιον ζωῆς ἀιδίου, θησαυρὸς ἀνέκλειπτος ἐν οὐρανῷ
, ὅτι ἐλεῶν ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ
φησὶ κύριος.
λέγει δὲ ταῦτα καὶ τοῖς θέλουσι
+διὰ τὴν δικαιοσύνην πτωχεῦσαι· ἀκηκόασι γὰρ διὰ τῆς ἐντολῆς, ὅτι
+πλατεῖα καὶ εὐρύχωρος ὁδὸς ἀπάγει εἰς τὴν ἀπώλειαν καὶ πολλοὶ
+
· οὐ περὶ ἄλλου τινός, ἀλλὰ περὶ ἀσωτίας
+καὶ φιλογυνίας, φιλοδοξίας, φιλαρχίας καὶ τῶν ὁμοίων διαλέγεται
+παθῶν· ἄφρον,
γὰρ οὕτως ἔφη, ὅτι τῇ νυκτὶ ταύτῃ ἀπαιτοῦσί
+
καὶ τὰ μὲν τῆς
+ἐντολῆς ὧδε ἔχει κατὰ λέξιν· φυλάσσεσθε τοίνυν ἀπὸ πάσης πλεονεξίας,
+ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ τὰ ὑπάρχοντά ἐστιν ἡ ζωὴ αὐτοῦ.
+τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν
+δὲ
διὰ τοῦτο λέγω· μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί
+φάγητε, μηδὲ τῷ σώματι τί περιβάλητε· ἡ γὰρ ψυχὴ πλείων ἐστὶ
+
καὶ πάλιν· οἶδεν γὰρ ὁ
+πατὴρ ὑμῶν ὅτι χρῄζετε τούτων ἀπάντων· ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν
+βασιλείαν τῶν οὐρανῶν καὶ τὴν δικαιοσύνην, ταῦτα γὰρ μεγάλα, τὰ δὲ μικρὰ
καὶ περὶ τὸν βίον, ταῦτα προστεθήσεται ὑμῖν.
ἆρ’ οὐκ
+ἄντικρυς τὸν γνωστικὸν μεθέπειν ἡμᾶς παρακελεύεται βίον ἔργῳ τε
+καὶ λόγῳ ζητεῖν τὴν ἀλήθειαν προτρέπει; πλούσιον τοίνυν οὐ τὴν
+δόσιν, ἀλλὰ τὴν προαίρεσιν λογίζεται ὁ παιδεύων τὴν ψυχὴν Χριστός.
+ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν
+
φάναι, κύριε, καὶ εἴ τινός τι
+ἐσυκοφάντησα, τετραπλοῦν ἀποδίδωμι.
ἐφ’ οὗ καὶ ὁ σωτὴρ εἶπεν·
+ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν σήμερον τὸ ἀπολωλὸς εὗρεν.
πάλιν
+τε αὖ θεασάμενος εἰς τὸ γαζοφυλάκιον τὸν μὲν πλούσιον ἀναλόγως
+τῇ κτήσει βεβληκότα, τὴν δὲ χήραν χαλκοῦς δύο πλεῖον ἔφη τὴν
+χήραν βεβληκέναι πάντων· ὃ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ περισσεύματος, ἣ δὲ ἐκ τῆς ὑστερήσεως συνεισήνεγκεν.
ὅτι δὲ πάντα ἐπὶ τὴν παίδευσιν
+τῆς ψυχῆς ἀνήγαγεν, μακάριοι
φησὶν οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι
+
πραεῖς δέ εἰσιν οἱ τὴν ἄσπειστον μάχην τὴν
+ἐν τῇ ψυχῇ καταπεπαυκότες θυμοῦ καὶ ἐπιθυμίας καὶ τῶν τούτοις
+ὑποβεβλημένων εἰδῶν. πραεῖς δὲ τοὺς κατὰ προαίρεσιν, οὐ κατ’ ὃς γὰρ ἂν δέξηται
, φησί, προφήτην εἰς
+ὄνομα προφήτου, μισθὸν προφήτου λήψεται, καὶ ὃς ἂν δέξηται δίκαιον
+εἰς ὄνομα δικαίου, μισθὸν δικαίου λήψεται, καὶ ὃς ἂν δέξηται
+ἕνα τῶν μαθητῶν τούτων τῶν μικρῶν, τὸν μισθὸν οὐκ ἀπολέσει.
+διὰ τῶν κατὰ τὰς ἀκαταλλήλους ὥρας ἐργασαμένων.
ἐργάσονται μὲν
+οὖν κατὰ τὰς μονὰς τὰς ἀναλόγους ὧν κατηξιώθησαν γερῶν, συνεργοὶ
+οἳ δὲ δὴ ἂν δόξωσι διαφερόντως
+πρὸς τὸ ὁσίως βιῶναι προκεκρίσθαι,
φησὶν ὁ Πλάτων,
+οὗτοί εἰσιν οἱ τῶνδε μὲν τῶν ἐν τῇ γῇ ἐλευθερούμενοί τε καὶ ἀπαλλαττόμενοι
+ὥσπερ δεσμωτηρίων, ἄνω δὲ εἰς καθαρὰν οἴκησιν ἀφικνούμενοι·
+τούτων δὲ
+αὐτῶν οἱ ἐν φιλοσοφίᾳ ἱκανῶς καθηράμενοι ἄνευ τε σωμάτων ζῶσι
+
καίτοι σχήματά τινα περιτίθησι
+καὶ
+εἰς οἰκήσεις ἔτι τούτων καλλίους ἀφικνοῦνται, ἃς οὔτε ῥᾴδιον δηλῶσαι
+
ὅθεν εἰκότως μακάριοι
+
οἱ γὰρ μετανοήσαντες
+ἐφ’ οἷς κακῶς προβεβιώκασιν, εἰς τὴν κλῆσιν παρέσονται·
+
πάλιν
+φησίν· μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται.
ὁ δὲ ἔλεος
+οὐχ ᾗ τινες τῶν φιλοσόφων ὑπειλήφασι, λύπη ἐπ’ ἀλλοτρίαις ἔλεον
, γάρ φησι, θέλω καὶ οὐ θυσίαν.
ἐλεήμονας δ’ εἶναι βούλεται
+οὐ μόνον τοὺς ἔλεον ποιοῦντας, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐθέλοντας
+ἐλεεῖν, κἂν μὴ δύνωνται, οἷς κατὰ προαίρεσιν τὸ ἐνεργεῖν πάρεστιν·
+
Ἐπεὶ δὲ τῶν ἀπαγόντων εἰς τὴν τελείωσιν τῆς σωτηρίας ὁδοὶ
+εὑρίσκονται δύο, ἔργα καὶ γνῶσις, μακαρίους εἶπεν τοὺς καθαροὺς
+
ὅταν τοίνυν ἐνδιατρίψῃ θεωρίᾳ, +τῷ θείῳ καθαρῶς ὁμιλῶν, ὁ γνωστικῶς μετέχων τῆς ἁγίας ποιότητος, +προσεχέστερον ἐν ἕξει γίνεται ταὐτότητος ἀπαθοῦς, ὡς μηκέτι +ἐπιστήμην ἔχειν καὶ γνῶσιν κεκτῆσθαι, ἐπιστήμην δὲ εἶναι καὶ +γνῶσιν.
+Μακάριοι
τοίνυν οἱ εἰρηνοποιοί.
τὸν ἀντιστρατηγοῦντα
+νόμον τῷ φρονήματι τοῦ νοῦ ἡμῶν, τοῦ θυμοῦ τὰς ἀπειλὰς καὶ τῆς
+ἐπιθυμίας τὰ δελέατα τά τε ἄλλα πάθη, ὅσα πολεμεῖ τὸν λογισμόν,
+τιθασεύσαντες καὶ ἐξημερώσαντες, οἱ μετ’ ἐπιστήμης ἔργων τε ἀγαθῶν
+καὶ λόγου ἀληθοῦς καταβιώσαντες εἰς υἱοθεσίαν ἀποκατασταθήσονται
+
Κεφάλαιον δ’, οἶμαι, πάσης ἀρετῆς κύριος παιδεύων ἡμᾶς τὸ
+δεῖν γνωστικώτερον δἰ ἀγάπην τὴν πρὸς τὸν θεὸν θανάτου καταφρονεῖν·
+μακάριοι
, φησίν, οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι
+αὐτοὶ υἱοὶ θεοῦ κληθήσονται,
ἢ ὥς τινες τῶν μετατιθέντων τὰ
+εὐαγγέλια· μακάριοι
, φησίν, οἱ δεδιωγμένοι ὑπὲρ τῆς δικαιοσύνης,
+
καὶ μακάριοί ἐστε, ὅταν
+οἱ ἄνθρωποι μισήσωσιν ὑμᾶς, ὅταν ἀφορίσωσιν, ὅταν ἐκβάλωσι τὸ
+
ἐὰν μὴ
+βδελυσσώμεθα δηλονότι τοὺς διώκοντας καὶ ὑπομένωμεν τὰς παρ’
Εἶτα ὁ μὲν ψευσάμενος καὶ ἑαυτὸν ἄπιστον δείξας καὶ μεταστὰς
+εἰς τὴν τοῦ διαβόλου στρατείαν ἐν τίνι, οἰόμεθα, ἔστι κακῷ;
+ζωὴ ἦν τὸ φῶς
. ὀλιγοπίστους τούτους οὐ λέγει, ἀλλὰ
+ἀπίστους καὶ ὑποκριτάς, τὸ μὲν ὄνομα ἐπιγεγραμμένους, τὸ δ’ εἶναι
+
ἵνα σώσῃ τὴν ψυχήν. καίτοι κἂν ὑπεραποθάνῃς τοῦ πλησίον δἰ
+ἀγάπην, πλησίον δὲ ἡμῶν τὸν σωτῆρα ὑπολάβῃς (θεὸς γὰρ ἐγγίζων
+ὁ σῴζων πρὸς τὸ σῳζόμενον ἐλέχθη), τί με λέγετε· κύριε κύριε,
φησί, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;
ὁ μὲν
+γὰρ τοῖς χείλεσιν ἀγαπῶν λαός, τὴν δὲ καρδίαν μακρὰν ἔχων ἀπὸ
+τοῦ κυρίου ἄλλος ἐστίν, ἄλλῳ πεπεισμένος, καὶ ἑκὼν τούτῳ ἑαυτὸν
+εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν,
λέγει. ὁ σπείρων εἰς
+
Τοῖς δὲ ἀθλίοις τῶν ἀνθρώπων θάνατος εἶναι ὁ βιαιότατος ἡ
+δἰ αἵματος μαρτυρία τοῦ κυρίου δοκεῖ, οὐκ εἰδόσι τῆς ὄντως οὔσης
+ζωῆς ἀρχὴν εἶναι τὴν τοιαύτην τοῦ θανάτου πύλην. καὶ οὔτε τὰς
+τιμὰς τὰς μετὰ θάνατον τῶν ὁσίως βεβιωκότων οὔτε τὰς κολάσεις
+τῶν ἀδίκως καὶ ἀσελγῶς πεπολιτευμένων συνεῖναι βούλονται, οὐκ
+ἐκ τῶν ἡμετέρων μόνον λέγω γραφῶν (σχεδὸν γὰρ πᾶσαι αἱ ἐντολαὶ
+ταῦτα μηνύουσιν), ἀλλ’ οὐδὲ τῶν οἰκείων ἐθέλουσιν ὑπακοῦσαι λόγων.
+ἦν γὰρ
καὶ Πλάτων ἐν Φαίδωνι ἕρμαιον ὁ θάνατοςεἰ μὲν γὰρ
+ἦν ὁ θάνατος τοῦ παντὸς ἀπαλλαγή,
καὶ τὰ ἑξῆς.
οὐκ ἔστιν οὖν κατὰ τὸν Αἰσχύλου Τήλεφον νοεῖν ἁπλῆν οἶμον εἰς
+Ἅιδου φέρειν
, ὁδοὶ δὲ πολλαὶ αἱ ἀπάγουσαι,
+
+
ἄγετε (φησίν), ἄνδρες ἀμαυρόβιοι, φύλλων γενεᾷ προσόμοιοι,
+
ὀλιγοδρανέες, πλάσματα κηροῦ, σκιοειδέα φῦλα, ἀμενηνοί,
+
ἀπτῆνες, ἐφημέριοι.
+αὕτα φύσις ἀνθρώπων, ἀσκοὶ πεφυσημένοι.
+τὸ πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής·
+διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς θεὸν
ὁ ἀπόστολος ἐξηγεῖται,
+τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται, οὐδὲ γὰρ δύναται·
+
καὶ ἐπεκδιηγούμενος
+ἐπιφέρει, ἵνα μὴ ὡς Μαρκίων ἀχαρίστως ἐκδέξηταί τις τὴν δημιουργίαν
+κακήν· εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δἰ ἁμαρτίαν,
+
πάλιν τε αὖ· εἰ γὰρ
+
οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν θεὸν
+πάντα συνεργεῖ εἰς τὸ ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσι.
+ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισεν συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ
+αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς· οὓς δὲ
+προώρισεν, τούτους καὶ ἐκάλεσεν· οὓς δὲ ἐκάλεσεν, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν·
+οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασεν.
ὁρᾷς δἰ ἀγάπην
+τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη
+οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει τις, τί καὶ ἐλπίζει; εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν
+
ἀλλ’ εἰ καὶ πάσχομεν
+διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι,
φησὶν ὁ Πέτρος. τὸν δὲ φόβον αὐτῶν
+μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε, κύριον δὲ τὸν Χριστὸν ἁγιάσατε ἐν
+ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι
+ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος, ἀλλὰ
Κἄν τις ἐρεσχελῶν λέγῃ· καὶ πῶς οἷόν τέ ἐστι τὴν σάρκα τὴν
+ἀσθενῆ πρὸς τὰς δυνάμεις καὶ τὰ πνεύματα τῶν ἐξουσιῶν ἀνθίστασθαι;
+ἔτι σοῦ λαλοῦντος
, φησίν, ἐρεῖ· ἰδοὺ πάρειμι.
ὅρα τὸν
+μὴ ξενίζεσθε τοίνυν
,
+ὁ Πέτρος λέγει, τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρὸς πειρασμὸν ὑμῖν γινομένῃ,
+ὡς ξένου ὑμῖν συμβαίνοντος, ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ
+παθήμασι, χαίρετε, ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ
+χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι. εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι,
+ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ τὸ τοῦ θεοῦ πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς ἀναπαύεται·
+καθάπερ γέγραπται ὅτι ἕνεκεν σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν,
+ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς. ἀλλ’ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν
+διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς.
+
+
+
ἃ δ’ ἐκπυθέσθαι τῆς ἐμῆς χρῄζεις φρενός,
+
οὔτ’ ἂν καταίθων οὔτε κρατὸς ἐξ ἄκρου
+
δεινοὺς καθιεὶς πρίονας εἰς ἄκρους πόδας
+
πύθοἰ ἂν, οὐδ’ εἰ δεσμὰ πάντα προσβάλοις,
+
+
+
οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύσσων τάδε·
+καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται
+εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν. λέγει γοῦν
+
εἰκότως
+οὖν Σιμωνίδης γράφει·
+
+
+
ἔστι τις λόγος
+
τὰν Ἀρετὰν ναίειν δυσαμβάτοις ἐπὶ πέτραις,
+
νυμφᾶν δέ μιν θοᾶν χορὸν ἁγνὸν ἀμφέπειν·
+
οὐδὲ πάντων βλεφάροις θνατῶν ἔσοπτος,
+
ᾧ μὴ δακέθυμος
ἵκῃ τ’ ἐς ἄκρον ἀνδρείᾳ.
+
καὶ ὁ Πίνδαρος·
+
+
+
+
νέων δὲ μέριμναι σὺν πόνοις εἱλισσόμεναι
+
δόξαν εὑρίσκουσι, λάμπει δὲ χρόνῳ
+
ἔργα μετ’ αἰθέρα λαμπευθέντα.
+
+
+
τῷ πονοῦντι δ’ ἐκ θεῶν
+
ὀφείλεται τέκνωμα τοῦ μόροι γὰρ μέζονες μέζονας μοίρας λαγχάνουσι
καθ’ Ἡράκλειτον.
+
+
+
+
τίς δ’ ἔστι δοῦλος τοῦ θανεῖν ἄφροντις ὤν;
+οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ θεὸς πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλὰ
+δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ. μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ
+μαρτύριον τοῦ κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ,
τῷ Τιμοθέῳ
+ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν·
εἰ δὲ ὁ θεὸς τῆς
+ἐλπίδος
οὗτός ἐστιν ᾧ μαρτυροῦμεν, ὥσπερ οὖν ἐστι, τὴν ἐλπίδα
+ἡμῶν ὁμολογοῦμεν εἰς τὴν ἐλπίδα σπεύδοντες· οἱ δὲ μεστοὶ τῆς
+ἀγαθωσύνης πεπληρωμένοι
, φησί, πάσης τῆς γνώσεως.
Ἰνδῶν οἱ φιλόσοφοι Ἀλεξάνδρῳ λέγουσι τῷ Μακεδόνι· σώματα
+μὲν μετάξεις ἐκ τόπου εἰς τόπον, ψυχὰς δ’ ἡμετέρας οὐκ ἀναγκάσεις
+ποιεῖν ἃ μὴ βουλόμεθα. πῦρ ἀνθρώποις μέγιστον κολαστήριον·
+
κἀντεῦθεν Ἡράκλειτος ἓν ἀντὶ πάντων
+κλέος ᾑρεῖτο τοῖς δὲ πολλοῖς παραχωρεῖν ὁμολογεῖ κεκορῆσθαι
+ὅκωσπερ κτήνεσι
.
+
+
τοῦδ’ οὕνεκα οἶκον στεγανὸν ἐξευρήκαμεν
+
λευκόν τε ὀρύττειν ἄργυρον σπείρειν τε γῆν,
+
τά τε ἄλλα ὅσα ἡμεῖς ὀνόμασι
τοῖς μὲν οὖν πολλοῖς ἡ ματαιοπονία αὕτη αἱρετή, ἡμῖν δὲ ὁ ἀπόστολός
+τοῦτο δὲ γινώσκομεν, ὅτι ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος ἡμῶν
+συνεσταύρωται, ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς
ἀρ’ οὐκ ἐμφανῶς κἀκεῖνα ἐπιφέρει ὁ
+ἀπόστολος δεικνὺς τὸν καταισχυμμὸν τῆς πίστεως παρὰ τοῖς πολλοῖς;
+δοκῶ γάρ, ὁ θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν ὡς
+ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ καὶ ἀγγέλοις καὶ
+
τοιαῦτα καὶ τὰ τοῦ Πλάτωνος ἐν Πολιτείᾳ, κἂν στρεβλῶται
+πάντα στέγει καὶ πάντα ὑπομένει
·
+
παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε
, φησίν. ὁ μὲν οὖν
+πρῶτος βαθμὸς τῆς σωτηρίας ἡ μετὰ φόβον διδασκαλία, δἰ ἣν ἀπεχόμεθα
+τῆς ἀδικίας, δεύτερος δὲ ἡ ἐλπίς, δἰ ἣν ἐφιέμεθα τῶν βελτίστων,
+τελειοῖ δὲ ἡ ἀγάπη, ὡς προσῆκόν ἐστι, γνωστικῶς ἤδη
+παιδεύουσα.
Ἕλληνες γὰρ οὐκ οἶδ’ ὅπως ἀνάγκῃ δεδωκότες ἀλόγῳ τὰ συμβαίνοντα
+
+
+
ἅ γ’ οὖν παραινῶ, ταῦτά μου δέξαι, γύναι.
ἔφυ μὲν οὐδεὶς ὅστις οὐ πονεῖ βροτῶν,
+
θάπτει τε τέκνα καὶ ἕτερα σπείρει νέα,
+
αὐτός τε θνῄσκει. καὶ τάδ’ ἄχθονται βροτοί.
+
+
ταῦτα δεῖ
+
στέγειν ἅπερ δεῖ κατὰ φύσιν διεκπερᾶν·
+
οὐ δεινὸν οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων βροτοῖς.
+
Πρόκειται δὲ τοῖς τελείωσιν σπεύδουσιν ἡ γνῶσις ἡ λογική,
+ἧς θεμέλιος ἡ ἁγία τριάς, πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη· μείζων δὲ τούτων
+
ἀμέλει πάντα ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα
+ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐ πάντα οἰκοδομεῖ
, φησὶν ὁ ἀπόστολος. καὶ μηδεὶς
+τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸ τοῦ ἑτέρου
, ὡς ποιεῖν ὁμοῦ
+τοῦ κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς
, ὡμολόγηται, ἀλλ’ ἡ
+συνείδησιν δὲ λέγω οὐχὶ
+τὴν ἑαυτοῦ, ἀλλὰ τὴν τοῦ ἑτέρου. ἵνα τί γὰρ ἡ ἐλευθερία μου κρίνεται
+ὑπὸ ἄλλης συνειδήσεως; εἰ ἐγὼ χάριτι μετέχω. τί βλασφημοῦμαι
+ὑπὲρ οὗ ἐγὼ εὐχαριστῶ; εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι
+
ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες
+οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα· τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατείας
+ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλὰ δυνατὰ τῷ θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων,
+λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ κυρίου.
τούτοις ὁ γνωστικὸς τοῖς ὅπλοις κορυσσόμενος,
+ὦ κύριε, φησί, δὸς περίστασιν καὶ λάβε ἐπίδειξιν, ἴτω τὸ δεινὸν
+τοῦτο, κινδύνων ὑπερφρονῶ διὰ τὴν πρὸς σὲ ἀγάπην·
+
+
+
+
ὁθούνεκ’ ἀρετὴ τῶν ἐν ἀνθρώποις μόνη
+
οὐκ ἐκ θυραίων τἀπίχειρα λαμβάνει,
+
αὐτὴ δ’ ἑαυτὴν ἆθλα τῶν πόνων ἔχει.
+ἐνδύσασθε οὖν, ὡς ἐκλεκτοὶ τοῦ θεοῦ ἅγιοι καὶ ἠγαπημένοι, σπλάγχνα
+οἰκτιρμῶν, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν,
+ἐπὶ πᾶσι δὲ τούτοις τὴν ἀγάπην, ὅ ἐστι σύνδεσμος τῆς τελειότητος.
+
οἱ ἐν
+σώματι
ἐπεὶ οὐ μόνον † Αἰσώπιοι καὶ Μακεδόνες
+καὶ Λάκωνες στρεβλούμενοι ἐκαρτέρουν, ὥς φησιν Ἐρατοσθένης
+ἐν τοῖς Περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν, ἀλλὰ καὶ Ζήνων ὁ Ἐλεάτης ἀναγκαζόμενος
+κατειπεῖν τι τῶν ἀπορρήτων ἀντέσχεν πρὸς τὰς βασάνους
+οὐδὲν ἐξομολογούμενος, ὅς γε καὶ τελευτῶν τὴν γλῶσσαν ἐκτρώγων
+προσέπτυσε τῷ τυράννῳ, ὃν οἳ μὲν Νέαρχον, οἳ δὲ Δημύλον προσαγορεύουσιν.
+πτίσσε
ἐπιβοῶντος τὸν Ἀναξάρχου
+θύλακον· Ἀνάξαρχον γὰρ οὐ πτίσσεις
, ὁπηνίκα πρὸς τοῦ
+τυράννου ὑπέροις σιδηροῖς ἐπτίσσετο.
Οὔτ’ οὖν ἡ τῆς εὐδαιμονίας ἐλπὶς οὔθ’ ἡ πρὸς τὸν θεὸν ἀγάπη
+δυσανασχετεῖ πρὸς τὰ ὑποπίπτοντα, μένει δὲ ἐλευθέρα, κἂν θηρίοις
+τοῖς ἀγριωτάτοις, κἂν τῷ παμφάγῳ ὑποπέσῃ πυρί, κἂν κατακτείνηται
+βασάνοις τυραννικαῖς, τῆς θείας ἀπαρτωμένη φιλίας ἀδούλωτος
+ἄνω περιπολεῖ, τὸ σῶμα παραδοῦσα τοῖς τούτου μόνου
ἀποσφάττεται οὖν ὁ δοκιμώτατος
+
οὐκ ἄλλην τοίνυν πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα
+φύσιν ἔχει
ᾗ μὲν τοίνυν
+ταὐτόν ἐστι, κατὰ ψυχήν, ταύτῃ ἐπὶ τὴν αὐτὴν ἀφίξεται ἀρετήν·
+ᾗ δὲ διάφορον, κατὰ τὴν δώματος ἰδιότητα, ἐπὶ τὰς θέλω γὰρ ὑμᾶς
, φησὶν ὁ ἀπόστολος, εἰδέναι ὅτι
+παντὸς ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός, κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ.
+οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός. πλὴν οὔτε
+
ὡς γὰρ
+σώφρονα τὸν ἄνδρα καὶ τῶν ἡδονῶν κρείττονα δεῖν εἶναί φαμεν,
+οὕτω καὶ τὴν γυναῖκα σώφρονά τε ὁμοίως ἀξιώσαιμεν λέγω δέ· πνεύματι
+περιπατεῖτε καὶ ἐπιθυμίαν σαρκὸς οὐ μὴ τελέσητε
, ἡ ἀποστολικὴ
+συμβουλεύει ἐντολή· ἡ γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος, τὸ
+δὲ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός. ταῦτα
οὖν ἀντίκειται
οὐχ ὡς κακὸν ἀγαθῷ, ἀλλ’ ὡς συμφερόντως μαχόμενα. ἐπιφέρει γοῦν·
ἵνα μὴ ἃ
+ἂν θέλητε ταῦτα ποιῆτε.
φανερὰ δέ ἐστι τὰ ἔργα τῆς σαρκός,
+ἅτινά ἐστι πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, εἰδωλολατρεία, φαρμακεῖαι,
+ἔχθραι, ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθίαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις, φθόνοι,
+μέθαι, κῶμοι, καὶ τὰ ὅμοια τούτοις, ἃ προλέγω ὑμῖν καθὼς καὶ
+προεῖπον, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν.
+ὁ δὲ καρπὸς τοῦ πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη,
+μακροθυμία, χρηστότης, ἐγκράτεια, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης.
+σάρκα
, οἶμαι, τοὺς ἁμαρτωλούς, ὡς πνεῦμα
τοὺς δικαίους εἴρηκεν.
+
ἀκούω δ’ ἔγωγε καὶ Σαυρομάτιδας γυναῖκας πολέμῳ
+χρωμένας ἀνδρῶν οὐκ ἔλαττον, καὶ Σακίδας ἄλλας, αἳ τοξεύουσιν
+εἰς τοὐπίσω φεύγειν προσποιούμεναι τοῖς ἀνδράσιν ἐπ’ ἴσης.
+
+
+
Κρῆσσα κύων ἐλάφοιο κατ’ ἴχνιον ἔδραμε Γοργώ.
+
ἀναγκαῖον οὖν σύμπαντι τῷ τῶν ἀνθρώπων
+
+
+
πᾶσα γὰρ ἀνδρὸς κακίων ἄλοχος,
+
κἂν ὁ κάκιστος
+
γήμῃ τὴν εὐδοκιμοῦσαν·
+
+
+
οὐ μὲν γὰρ κρεῖσσον καὶ ἄρειον
+
ἢ ὅθ’ ὁμοφρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον
+
ἀνὴρ ἠδὲ γυνή.
+κύριος κεφαλὴ τοῦ ἀνδρός,
+ κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ,
κύριος ὁ ἀνὴρ τῆς γυναικός, εἰκὼν καὶ δόξα θεοῦ
ὑπάρχων.
διὸ καὶ ἐν τῇ πρὸς Ἐφεσίους γράφει· ὑποτασσόμενοι
+ἀλλήλοις ἐν φόβῳ θεοῦ· αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν
+ὡς τῷ κυρίῳ, ὅτι ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικὸς ὡς καὶ ὁ Χριστὸς
+κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, αὐτὸς ὁ σωτὴρ τοῦ σώματος. ἀλλ’ ὡς ἡ ἐκκλησία
+ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτως καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις
+
κἀν τῇ πρὸς Κολοσσαεῖς αἱ γυναῖκες
φησίν, ὑποτάσσεσθε
+τοῖς ἀνδράσιν, ὡς ἀνήκει ἐν κυρίῳ. οἱ ἄνδρες, ἀγαπᾶτε τὰς
+γυναῖκας καὶ μὴ πικραίνεσθε πρὸς αὐτάς. τὰ τέκνα, ὑπακούετε τοῖς
+γονεῦσι κατὰ πάντα· τοῦτο γὰρ εὐάρεστον τῷ κυρίῳ. οἱ πατέρες,
+
ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος,
+ περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.
εἰκὼν δὲ τῆς οὐρανίου ἐκκλησίας ἡ
+ἐπίγειος, ὅπερ εὐχόμεθα καὶ ἐπὶ γῆς γενέσθαι τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ
+ἐνδυσάμενοι σπλάγχνα οἰκτιρμοῦ, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην,
+πραότητα, μακροθυμίαν, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων καὶ
+χαριζόμενοι ἑαυτοῖς, ἐάν τις πρός τινα ἔχῃ μομφήν· καθὼς καὶ ὁ
+
οὐδὲν γὰρ κωλύει πολλάκις τὴν αὐτὴν
+παρατίθεσθαι γραφὴν εἰς ἐντροπὴν Μαρκίωνος, ἤν πως μεταβάληται
+πεισθείς, εὐχάριστον δεῖν μαθὼν τὸν πιστὸν εἶναι τῷ δημιουργῷ
+θεῷ τῷ καλέσαντι ἡμᾶς καὶ εὐαγγελισαμένῳ ἐν σώματι.
Σαφῶς ἡμῖν ἐκ τούτων ἡ ἐκ πίστεως ἑνότης καὶ τίς ὁ τέλειος
+δέδεικται, ὥστε καὶ ἀκόντων τινῶν καὶ τὰ πλεῖστα ἐνισταμένων,
+κἂν κολάσεις ἐπαρτῶνται πρὸς τοῦ ἀνδρὸς ἢ πρὸς τοῦ δεσπότου,
+
πιστῶς οὖν καὶ ὁ πρεσβύτης καὶ ὁ νέος καὶ ὁ οἰκέτης ὑπακούων ταῖς
+ἐντολαῖς βιώσεταί τε καί, ἐὰν δέῃ, τεθνήξεται, ὅπερ ἂν εἴη διὰ θανάτου
+ἐν ἐκείνοις κεχαρισμένον· ἃ δὲ
+ αὑτῶν μᾶλλον ἤ τινων ἑτέρων, ταῦτα ἂν ἡμῖν γίγνοιτο μετὰ τῆς ἴσης σπουδῆς, ἐάν τε ἀρέσκειν τισὶ δοκῇ ἐάν τε καὶ μή.
εἰ δὴ τῶν
+ἀδιαφόρων ἔνια τοιαύτην εἴληχε τιμὴν ὥστε καὶ ἀκόντων τινῶν
+αἱρετὰ εἶναι δοκεῖν, πολὺ δὲ πλέον τὴν ἀρετὴν περιμάχητον νομιστέον,
+μὴ εἰς ἄλλο τι ἀφορῶντας, ἀλλὰ εἰς αὐτὸ τὸ καλῶς πραχθῆναι
+μήτε νέος τις ὢν μελλέτω φιλοσοφεῖν,
+μήτε γέρων ὑπάρχων κοπιάτω φιλοσοφῶν. οὔτε γὰρ ἄωρος
+
ὥραν ἢ παρεληλυθέναι τὴν
+ὥραν ὅμοιός ἐστι τῷ λέγοντι πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ μήπω παρεῖναι
+τὴν ὥραν. ὥστε φιλοσοφητέον καὶ νεωτέρῳ
Περὶ δὲ τοῦ μαρτυρίου διαρρήδην ὁ κύριος εἴρηκεν, καὶ τὰ
+διαφόρως γεγραμμένα συντάξωμεν· λέγω δὲ ὑμῖν, πᾶς ὃς ἐὰν ὁμολογήσῃ
+ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
+ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ· τὸν δὲ
+ἀρνησάμενόν με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀπαρνήσομαι αὐτὸν ἔμπροσθεν
+
ὃς γὰρ ἂν ἐπαισχυνθῇ με ἢ τοὺς ἐμοὺς λόγους
+ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
+ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς
+
πᾶς οὖν ὅστις ἐὰν ὁμολογήσῃ
+ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν
+
ὅταν δὲ φέρωσιν ὑμᾶς
+εἰς τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μὴ προμεριμνᾶτε
+πῶς ἀπολογηθῆτε ἢ τί εἴπητε· τὸ γὰρ ἅγιον πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς
+ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ τί δεῖ εἰπεῖν.
Τοῦτον ἐξηγούμενος τὸν τόπον Ἡρακλέων ὁ τῆς Οὐαλεντίνου
+σχολῆς δοκιμώτατος κατὰ λέξιν φησὶν ὁμολογίαν εἶναι τὴν μὲν ἐν
+ἡ μὲν οὖν ἐν φωνῇ ὁμολογία
+καὶ ἐπὶ τῶν ἐξουσιῶν γίνεται, ἣν μόνην, φησίν, ὁμολογίαν ἡγοῦνται
+εἶναι οἱ πολλοὶ οὐχ ὑγιῶς, δύνανται δὲ ταύτην τὴν ὁμολογίαν καὶ
+
καὶ καλῶς ἐπὶ μὲν
διόπερ ἀρνήσασθαι αὐτὸν οὐδέποτε
+δύνανται· ἀρνοῦνται δὲ αὐτὸν οἱ μὴ ὄντες ἐν αὐτῷ.
Ταῦτα μὲν ὁ Ἡρακλέων· καὶ τὰ μὲν ἄλλα φαίνεται ὁμοδοξεῖν
+ἡμῖν κατὰ τὴν περικοπὴν ταύτην, ἐκεῖνο δὲ οὐκ ἐπέστησεν ὅτι εἰ
+καὶ μὴ πράξει τινὲς καὶ τῷ βίῳ ὡμολόγησαν τὸν Χριστὸν ἔμπροσθεν
+τῶν ἀνθρώπων, τῷ μέντοι κατὰ φωνὴν ὁμολογεῖν ἐν δικαστηρίοις
+καὶ μέχρι θανάτου βασανιζομένους μὴ ἀρνεῖσθαι ἀπὸ διαθέσεως πεπιστευκέναι
+τὸ
+πνεῦμα τοῦ πατρὸς
ἐν ἡμῖν μαρτυρεῖ, πῶς ἔτι ὑποκριταί, οὓς φωνῇ
+
ὥστε τὸ ὁμολογεῖν
+ἐκ παντὸς δεῖ, ἐφ’ ἡμῖν γάρ, ἀπολογεῖσθαι δὲ οὐκ ἐκ παντός, οὐ γὰρ
+καὶ τοῦτο ἐφ’ ἡμῖν. ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται·
+θεὸν οὖν ὁμολογοῦσί
τινες εἰδέναι
κατὰ τὸν ἀπόστολον,
+τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται, βδελυκτοὶ ὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ
+πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι,
οἳ δέ, ἐκφεύξεσθε
ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ
+κύριος ἐξῃτήσατο ὑμᾶς ὁ σατανᾶς
λέγει σινιάσαι· ἐγὼ δὲ παρῃτησάμην.
πρῶτος τοίνυν ὁ κύριος διὰ τὴν τῶν ἐπιβουλευόντων αὐτῷ
+ἀνθρώπων καὶ τὴν τῶν ἀπίστων ἀποκάθαρσιν ἔπιεν τὸ ποτήριον·
+
Ἐπὰν δ’ ἔμπαλιν εἴπῃ ὅταν διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ,
+φεύγετε εἰς τὴν ἄλλην,
οὐχ ὡς κακὸν
εἰ δὲ ὁ ἀναιρῶν
+ἄνθρωπον θεοῦ
εἰς θεὸν ἁμαρτάνει, καὶ τοῦ ἀποκτειννύντος αὐτὸν
+ἔνοχος καθίσταται ὁ ἑαυτὸν προσάγων τῷ δικαστηρίῳ· οὗτος δ’ ἂν
+εἴη ὁ μὴ περιστελλόμενος τὸν διωγμόν, ἁλώσιμον διὰ θράσος παρέχων
+ἑαυτόν. οὗτός ἐστι τὸ
Ναί, φασίν, εἰ κήδεται ὑμῶν ὁ θεός, τί δήποτε διώκεσθε
+καὶ φονεύεσθε; ἢ αὐτὸς ὑμᾶς εἰς τοῦτο ἐκδίδωσιν; ἡμεῖς δὲ οὐχ οὕτως
+ὑπολαμβάνομεν τοῖς περιστατικοῖς περιπίπτειν ἡμᾶς τὸν κύριον βουληθῆναι,
+ἀλλὰ προφητικῶς τὰ συμβήσεσθαι μέλλοντα προειρηκέναι,
+ὡς διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ διωχθησόμεθα. φονευθησόμεθα, ἀνασκινδυλευθησόμεθα.
+
ἄκοντες οὖν μαρτυροῦσιν ἡμῖν τὴν
+δικαιοσύνην τοῖς διὰ δικαιοσύνην ἀδίκως κολαζομένοις. ἀλλ’ οὐδὲ
+τὸ ἄδικον τοῦ δικαστοῦ τῆς προνοίας ἅπτεται· δεῖ γὰρ κύριον εἶναι
+τὸν κριτὴν τῆς ἑαυτοῦ γνώμης, μὴ νευροσπαστούμενον ἀψύχων δίκην
+ὀργάνων ἀφορμὰς ἴσως μόνον παρὰ τῆς ἔξωθεν αἰτίας λαμβάνοντα.
+
Διὰ τί δὲ οὐ βοηθεῖσθε διωκόμενοι; εἰ ᾔδεσαν
+δὲ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀλήθειαν, πάντες μὲν ἂν ἐπεπήδων τῇ ὁδῷ,
+φῶς
οὖσα τοῦ
+
, ἐλέγχει τὴν ἀπιστίαν. ἐμὲ μὲν γὰρ Ἄνυτός τε καὶ Μέλητος
+ἀποκτείνειεν μέντ’ ἄν, βλάψειεν δ’ ἂν οὐδ’ ὁπωστιοῦν· οὐ γὰρ οἶμαι
+
ὥστε
+θαρροῦντα ἡμῶν ἕκαστον λέγειν· κύριος ἐμοὶ βοηθός, οὐ φοβηθήσομαι·
+τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος;
δικαίων γὰρ ψυχαὶ ἐν χειρὶ
+θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος.
Βασιλείδης δὲ ἐν τῷ εἰκοστῷ τρίτῳ τῶν Ἐξηγητικῶν περὶ
+φημὶ
+γάρ
εἶθ’ ὑποβὰς πάλιν
+ἐπιφέρει· ὡς οὖν τὸ νήπιον οὐ προημαρτηκὸς ἢ ἐνεργῶς μὲν οὐχ
+ἡμαρτηκὸς οὐδέν, ἐν ἑαυτῷ
τῷ δὲ τὸ ἁμαρτῆσαι ἔχον, ἐπὰν ὑποβληθῇ
+τῷ παθεῖν, εὐεργετεῖται τε, πολλὰ κερδαῖνον δύσκολα, οὑτωσὶ δὴ
+κἂν τέλειος μηδὲν ἡμαρτηκὼς ἔργῳ τύχῃ, δέ, ἃν πάθῃ, τοῦτο
+ἔπαθεν ἐμφερῶς τῷ νηπίῳ· ἔχων μὲν
εἶθ’ ὑποβὰς καὶ περὶ τοῦ κυρίου ἄντικρυς
+ὡς περὶ ἀνθρώπου λέγει· ἐὰν μέντοι παραλιπὼν τούτους
+ἅπαντας τοὺς λόγους ἔλθῃς ἐπὶ τὸ δυσωπεῖν με διὰ προσώπων
+τινῶν, εἰ τύχοι, λέγων, ὁ δεῖνα οὖν ἥμαρτεν, ἔπαθεν γὰρ ὁ δεῖνα,
+ἐὰν μὲν ἐπιτρέπῃς, ἐρῶ, οὐχ ἥμαρτεν μέν, ὅμοιος δὲ ἦν τῷ πάσχοντι
+
ἀλλὰ τῷ Βασιλείδῃ ἡ
+ὑπόθεσις προαμαρτήσασάν φησι τὴν ψυχὴν ἐν ἑτέρῳ βίῳ τὴν κόλασιν
+ὑπομένειν ἐνταῦθα, τὴν μὲν ἐκλεκτὴν ἐπιτίμως διὰ μαρτυρίου, τὴν
+ἄλλην δὲ καθαιρομένην οἰκείᾳ κολάσει. καὶ πῶς τοῦτο ἀληθὲς ἐφ’
+ἡμῖν κειμένου τοῦ ὁμολογῆσαι καὶ κολασθῆναι ἢ μή;
ἐρωτῶ τοίνυν
+αὐτὸν ἐπὶ τοῦ κρατηθέντος ὁμολογητοῦ, πότερον μαρτυρήσει καὶ
+κολασθήσεται κατὰ τὴν πρόνοιαν ἢ οὔ. ἀρνούμενος γὰρ οὐ κολασθήσεται.
+
πῶς δὲ οὐκ ἄθεος θειάζων μὲν τὸν διάβολον,
+ἄνθρωπον δὲ ἁμαρτητικὸν τολμήσας εἰπεῖν τὸν κύριον; πειράζει γὰρ
+ὁ διάβολος εἰδὼς μὲν ὅ ἐσμεν, οὐκ εἰδὼς δὲ εἰ ὑπομενοῦμεν· ἀλλὰ
+ἀποσεῖσαι τῆς πίστεως ἡμᾶς βουλόμενος καὶ ὑπάγεσθαι ἑαυτῷ πειράζει,
+ὅπερ καὶ μόνον ἐπιτέτραπται αὐτῷ διά τε τὸ ἡμᾶς ἐξ ἑαυτῶν
+σῴζεσθαι δεῖν, ἀφορμὰς παρὰ τῆς ἐντολῆς εἰληφότας, διά τε
+τὸν καταισχυμμὸν τοῦ πειράσαντος καὶ ἀποτυχόντος διά τε τὴν
+ἰσχυροποίησιν τῶν κατὰ τὴν ἐκκλησίαν διά τε τὴν συνείδησιν τῶν
+
εἰ δέ, ὡς αὐτός φησιν ὁ Βασιλείδης,
+ἓν μέρος ἐκ τοῦ λεγομένου θελήματος τοῦ θεοῦ ὑπειλήφαμεν τὸ ἠγαπηκέναι
+ἅπαντα, ὅτι λόγον ἀποσῴζουσι πρὸς τὸ πᾶν ἅπαντα, ἕτερον
+δὲ
οὐ τὸ ἐνεργεῖν τοίνυν αὐτὸν τὰς θλίψεις οἴεσθαι χρή, μὴ γὰρ εἴη
+τοῦτο ἐννοεῖν, ἀλλὰ μὴ κωλύειν τοὺς ἐνεργοῦντας πεπεῖσθαι προσῆκεν
+καθελῶ
+γοῦν φησι, τὸν τοῖχον καὶ ἔσται εἰς καταπάτημα
), τοῦτο γάρ ἐστι τὸ θέλημα
+τοῦ θεοῦ
φησίν, ὁ ἁγιασμὸς ὑμῶν, ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ τῆς πορνείας,
+εἰδέναι ἕκαστον ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι ἐν ἁγιασμῷ
+καὶ τιμῇ, μὴ ἐν πάθει ἐπιθυμίας καθάπερ καὶ τὰ ἔθνη τὰ μὴ εἰδότα
+τὸν κύριον, τὸ μὴ ὑπερβαίνειν καὶ πλεονεκτεῖν ἐν τῷ πράγματι τὸν
+ἀδελφὸν αὐτοῦ, διότι ἔκδικος ὁ κύριος περὶ πάντων τούτων, καθὼς
+
διὰ τοῦτον οὖν τὸν ἁγιασμὸν ἡμῶν οὐκ ἐκωλύθη παθεῖν ὁ κύριος.
εἰ τοίνυν ἀπολογούμενός τις αὐτῶν λέγοι κολάζεσθαι
+μὲν τὸν μάρτυρα διὰ τὰς πρὸ τῆσδε τῆς ἐνσωματώσεως
+ἁμαρτίας, τὸν καρπὸν δὲ τῆς κατὰ τόνδε τὸν βίον πολιτείας αὖθις
+ἀπολήψεσθαι, οὕτω γὰρ διατετάχθαι τὴν διοίκησιν, πευσόμεθα αὐτοῦ,
+
Καὶ περὶ μὲν τούτων πολὺς ὁ λόγος, ὃν ἐν ὑστέρῳ σκοπεῖν
+ἀποκείσεται κατὰ καιρὸν διαλαμβάνουσιν. Οὐαλεντῖνος δὲ ἔν τινι
+ἀπ’ ἀρχῆς ἀθάνατοί ἐστε καὶ τέκνα ζωῆς
+ἐστε αἰωνίας καὶ τὸν θάνατον ἠθέλετε μερίσασθαι εἰς ἑαυτούς, ἵνα
+δαπανήσητε αὐτὸν καὶ ἀναλώσητε, καὶ ἀποθάνῃ ὁ θάνατος ἐν ὑμῖν
+
φύσει γὰρ
+σῳζόμενον γένος ὑποτίθεται καὶ αὐτὸς ἐμφερῶς τῷ Βασιλείδῃ, ἄνωθεν
+δὲ ἡμῖν δεῦρο τοῦτο δὴ τὸ διάφορον γένος ἐπὶ τὴν τοῦ θανάτου
+καθαίρεσιν ἥκειν, θανάτου δὲ γένεσιν ἔργον εἶναι τοῦ κτίσαντος
+οὐδεὶς
+ὄψεται τὸ πρόσωπον τοῦ θεοῦ καὶ ζήσεται
ὡς θανάτου αἰτίου.
+ὁπόσον ἐλάττων ἡ εἰκὼν τοῦ ζῶντος προσώπου, τοσοῦτον ἥσσων ὁ κόσμος τοῦ ζῶντος αἰῶνος.
τίς οὖν αἰτία τῆς εἰκόνος; μεγαλωσύνη
+τοῦ προσώπου παρεσχημένου τῷ ζωγράφῳ τὸν τύπον, ἵνα τιμηθῇ
+δἰ ὀνόματος αὐτοῦ· οὐ γὰρ αὐθεντικῶς εὑρέθη μορφή, ἀλλὰ
+τὸ ὄνομα ἐπλήρωσεν τὸ ὑστερῆσαν ἐν πλάσει. συνεργεῖ δὲ καὶ τὸ
+
τὸν μὲν γὰρ
+Δημιουργὸν ὡς θεὸν καὶ πατέρα κληθέντα εἰκόνα τοῦ ἀληθινοῦ θεοῦ
+καὶ προφήτην προσεῖπεν, ζωγράφον δὲ τὴν Σοφίαν, ἧς τὸ πλάσμα
+ἡ εἰκών, εἰς δόξαν τοῦ ἀοράτου, ἐπεὶ ὅσα ἐκ συζυγίας προέρχεται,
+καὶ καθ’ ὅλου ὃ
+ἐμπνεῖται τῇ ψυχῇ, τῇ εἰκόνι τοῦ πνεύματος, καὶ καθόλου τὰ ἐπὶ
+τοῦ Δημιουργοῦ λεγόμενα τοῦ κατ’ εἰκόνα
γενομένου, ταῦτ’ ἐν
+εἰκόνος αἰσθητῆς μοίρᾳ ἐν τῇ Γενέσει περὶ
ὅταν μὲν οὖν περὶ τοῦ ἕνα
+εἶναι τὸν θεὸν τὸν διὰ νόμου καὶ προφητῶν καὶ εὐαγγελίου κηρυσσόμενον
+διαλαμβάνωμεν, καὶ πρὸς τοῦτο διαλεξόμεθα (ἀρχικὸς γὰρ ὁ
+
ὅτι δὲ οὗτός
+ἐστιν ὁ τοῦ υἱοῦ πατήρ, ὁ δημιουργὸς τῶν συμπάντων, ὁ παντοκράτωρ
+κύριος, εἰς ἐκείνην ἀνεβαλόμεθα τὴν σκέψιν καθ’ καὶ τοῦτο
φησὶν ἀπὸ θεοῦ· ὅτι ὑμῖν
+ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ
+
εἰ δὲ σπένδεται
+ἐπὶ τῇ θυσίᾳ καὶ τῇ λειτουργίᾳ τῆς πίστεως
χαίρων καὶ συγχαίρων,
+οὐδένα γὰρ
+ἔχω
φησὶν ἰσόψυχον, ὅστις γνησίως τὰ περὶ ὑμῶν μεριμνήσει· οἱ
+πάντες γὰρ τὰ ἑαυτῶν ζητοῦσιν, οὐ τὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Μὴ τοίνυν ψυχικοὺς ἐν ὀνείδους μέρει λεγόντων ἡμᾶς οἱ προειρημένοι,
+ἀλλὰ καὶ
ἐχθροὶ δὲ οἱ ἁμαρτάνοντες εἴρηνται θεοῦ, οἱ ἐχθροὶ δὴ τῶν ἐντολῶν αἷς
+μὴ δὲ ὑπακηκόασι, γενόμενοι, ὥσπερ φίλοι οἱ ὑπακηκοότες, οἳ μὲν διὰ
+τὴν οἰκείωσιν, οἳ δὲ διὰ τὴν ἀπαλλοτρίωσιν τὴν ἐκ προαιρέσεως
+
Ὅση δὲ καὶ χρηστότης· ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν
+λέγει, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ
+τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμῖν
καὶ τὰ ὅμοια· οἷς προστίθησιν· ἵνα γένησθε
+υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς
, τὴν ἐξομοίωσιν
+ἴσθι εὐνοῶν τῷ
+ἀντιδίκῳ σου ταχύ, ἕως ὅτου εἶ ἐν τῇ ὁδῷ μετ’ αὐτοῦ·
ἀντίδικος
+δὲ οὐ τὸ σῶμα, ὥς τινες βούλονται, ἀλλ’ ὁ διάβολος (καὶ οἱ τούτῳ
+ἐξομοιούμενοι), ὁ συνοδεύων ἡμῖν δἰ ἀνθρώπων τῶν ζηλούντων τὰ
+τοῖς τοῦ Χριστοῦ,
+ἐν δὲ τοῖς τοῦ διαβόλου καταγινομένους ἔργοις· γέγραπται γάρ· μή
+ ποτε παραδῷ σε τῷ κριτῇ, ὁ κριτὴς δὲ τῷ ὑπηρέτῃ
τῆς ἀρχῆς τοῦ διαβόλου.
πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος
, ὁ κατ’ ἐπιφορὰν τῶν
+διωκόντων, οὔτε ζωή
, ἡ κατὰ τὸν βίον τοῦτον, οὔτε ἄγγελοι
,
+οἱ ἀποστάται, οὔτε ἀρχαί
(ἀρχὴ δὲ τῷ Σατανᾷ ὁ βίος ὃν εἵλετο·
+τοιαῦται γὰρ αἱ κατ’ αὐτὸν ἀρχαί τε καὶ ἐξουσίαι τοῦ σκότους.
+οὔτε τὰ ἐνεστῶτα
, ἐν οἷς ἐσμεν κατὰ τὸν τοῦ βίου χρόνον, ὡς
+οὔτε ὕψωμα
+οὔτε βάθος, οὔτε τις κτίσις ἑτέρα
κατ’ ἐνέργειαν τὴν οἰκείαν ἀνθρώπῳ
+ἀντιπράττειν τῇ πίστει τοῦ προαιρουμένῳ (κτίσις δὲ συνωνύμως
+καὶ ἐνέργεια λέγεται ἔργον ἡμέτερον οὖσα)· ἡ τοιάδε ἐνέργεια οὐ
+δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ
+Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν
. ἔχεις συγκεφαλαίωσιν γνωστικοῦ μάρτυρος.
Οἴδαμεν δὲ ὅτι πάντες γνῶσιν ἔχομεν
τὴν κοινὴν ἐν τοῖς
+κοινοῖς καὶ τὴν ὅτι εἷς θεός· πρὸς πιστοὺς γὰρ ἐπέστελλεν· ὅθεν
+ἐπιφέρει· ἀλλ’ οὐκ ἐν πᾶσιν ἡ γνῶσις
περὶ τῶν εἰδωλοθύτων
γνῶσιν οὐκ ἐν πᾶσι
+μή πως ἡ ἐξουσία ἡμῶν πρόσκομμα τοῖς ἀσθενέσι
+
κἂν φάσκωσι
+πᾶν τὸ ἐν μακέλλῳ πωλούμενον ἀγοράζειν δεῖ
, κατὰ πεῦσιν ἐπάγοντες
+τὸ μηδὲν ἀνακρίνοντες
ἐπ’ ἴσης τῷ ἀνακρίνοντες, γελοίαν
+πάντα
φησὶ τὰ ἄλλα
+ὠνεῖσθε ἐκ μακέλλου μηδὲν ἀνακρίνοντες
, καθ’ ὑπεξαίρεσιν τῶν
+δηλουμένων κατὰ τὴν ἐπιστολὴν τὴν καθολικὴν τῶν ἀποστόλων
+ἁπάντων, σὺν τῇ εὐδοκίᾳ τοῦ ἁγίου πνεύματος, τὴν γεγραμμένην
+μὲν ἐν ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων, διακομισθεῖσαν δὲ εἰς τοὺς πιστοὺς
+δἰ αὐτοῦ διακονοῦντος τοῦ Παύλου· ἐμήνυσαν γὰρ ἐπάναγκες
+ἀπέχεσθαι
ἕτερον οὖν ἐστι τὸ εἰρημένον
+πρὸς τοῦ ἀποστόλου· μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν
φησίν, ἀλλὰ πάντα στέγομεν, ἵνα
+
ἤτοι φορτία περιάγοντες,
+δέον εὐλύτους εἰς πάντα εἶναι, ἢ ὑπόδειγμα τοῖς θέλουσιν
+ἐγκρατεύεσθαι γινόμενοι, μὴ οἰκοδομουμένοις εἰς τὸ ἀδεῶς τὰ παρατιθέμενα
+ἐσθίειν καὶ ὡς ἔτυχεν ὁμιλεῖν τῇ γυναικί· μάλιστα δὲ τοὺς
+τηλικαύτην οἰκονομίαν πεπιστευμένους
ὑπόδειγμα τοῖς μανθάνουσιν ἄχραντον ἐκκεῖσθαι προσήκει.
ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν
+ἐμαυτὸν ἐδούλωσα,
φησίν, ἵνα τοὺς πάντας κερδήσω,
καὶ πᾶς δὲ
+ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται·
ἀλλὰ τοῦ κυρίου ἡ γῆ καὶ
+
διὰ τὴν συνείδησιν
οὖν ἀφεκτέον ὧν ἀφεκτέον.
+συνείδησιν δὲ λέγω οὐχὶ τὴν ἑαυτοῦ,
γνωστικὴ γάρ, ἀλλὰ
+τὴν τοῦ ἑτέρου,
ἵνα μὴ κακῶς οἰκοδομηθῇ ἀμαθίᾳ μιμούμενος ὃ μὴ
+ἵνα τί γὰρ
+ἡ ἐλευθερία μου κρίνεται ὑπὸ ἄλλης συνειδήσεως; εἰ ἐγὼ χάριτι μετέχω,
+
ὅσα ὑπὸ τὸν κανόνα τῆς πίστεως
+ποιεῖν ἐπιτέτραπται.
Καρδίᾳ μὲν πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται
+ εἰς σωτηρίαν. λέγει γοῦν ἡ γραφή· ›πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ’
+αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.‹
τοῦτ’ ἔστι τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὃ
+κηρύσσομεν, ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς τὸ ῥῆμα τῷ στόματί σου ὅτι κύριος
+Ἰησοῦς καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ θεὸς ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ
+
ἄντικρυς τελείαν δικαιοσύνην ὑπογράφει ἔργῳ
+τε καὶ θεωρίᾳ πεπληρωμένην. εὐλογητέον οὖν τοὺς διώκοντας·
+
ἡ γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τὸ
+μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁγιότητι καὶ εἰλικρινείᾳ
+θεὸν ἔγνωμεν, δἰ ὀλίγης ταύτης προφάσεως τὸ τῆς ἀγάπης ἔργον
+ἐνδεικνύμενοι, ὅτι οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ, ἀλλ’ ἐν χάριτι θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ
.
ταῦτα μὲν περὶ τῆς γνώσεως ὁ ἀπόστολος·
+τὴν δὲ κοινὴν διδασκαλίαν τῆς πίστεως ὀσμὴν γνώσεως
+ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον
+ἡμέρας τὸ αὐτὸ κάλυμμα τοῖς πολλοῖς ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς
+διαθήκης μένει, μὴ ἀνακαλυπτόμενον
κατὰ τὴν πρὸς τὸν κύριον
+γεννήματα
+ἐχιδνῶν
τοὺς τοιούτους ἐκάλεσεν, τοὺς φιληδόνους, τοὺς γαστρὶ
+καὶ αἰδοίοις δουλεύοντας, καὶ τὰς ἀλλήλων διὰ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας
+τεκνία, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ
+γλώσσῃ,
ἀλλ’ ἐν ἔργῳ
+
εἰ
+δὲ ἀγάπη ὁ θεός, ἀγάπη καὶ ἡ θεοσέβεια· φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ
+ἀγάπῃ, ἀλλ’ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον.
αὕτη ἐστὶν ἡ
+
πάλιν τε αὖ τῷ
+γνωστικῷ ποθοῦντι γενέσθαι γέγραπται· ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν
+
+πίστεως γάρ, οἶμαι, τελειότης πρὸς τὴν κοινὴν διαστέλλεται πίστιν.
καὶ δὴ γνωστικοῦ κανόνα ὁ θεῖος ἀπόστολος διὰ τοσῶνδε παρίστησι,
+τοῦτο μὲν γράφων ἐγὼ γὰρ ἔμαθον ἐν οἷς εἰμι αὐτάρκης εἶναι.
+οἶδα καὶ ταπεινοῦσθαι, οἶδα καὶ περισσεύειν· ἐν παντὶ καὶ ἐν πᾶσι
+μεμύημαι, καὶ χορτάζεσθαι καὶ πεινᾶν, καὶ περισσεύειν καὶ ὑστερεῖσθαι,
+πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με
, τοῦτο δὲ καὶ πρὸς ἐντροπὴν
+ἀναμιμνῄσκεσθε δὲ
+τὰς πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε
+παθημάτων, τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσι θεατριζόμενοι,
+τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτως ἀναστρεφομένων γενηθέντες. καὶ γὰρ
+τοῖς δεσμοῖς μου συνεπαθήσατε, καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων
+ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε γινώσκοντες ἔχειν ἑαυτοὺς κρείττονα
+
εἶτά σοι σμῆνος ὑποδειγμάτων θείων παρίστησιν.
+ἦ γὰρ οὐ πίστει, φησί, δἰ ὑπομονῆς κατώρθωσαν οἱ ἐμπαιγμῶν
+καὶ μαστίγων πεῖραν
λαβόντες, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς;
+ἐλιθάσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον,
+περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι,
+κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι
+
ἀπολείπεται νοεῖν τὸ κατὰ παρασιώπησιν εἰρημένον μόνοι.
ἐπιφέρει γοῦν· περὶ ἡμῶν
+ἀγαθὸς γὰρ ἦν, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. τοιγαροῦν καὶ
+ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος
ἅγιον καὶ διειδὲς
+μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν,
+δἰ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς
+
ὅτι μὲν οὖν μίαν
+σωτηρίαν λέγει ἐν Χριστῷ τῶν δικαίων καὶ ἡμῶν, σαφῶς μὲν εἴρηκεν
+μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν
+τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν· πίστει
+κατέλιπεν Αἴγυπτον, μὴ φοβηθεὶς τὸν θυμὸν τοῦ βασιλέως· τὸν γὰρ
+ἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησεν.
ἡ θεία σοφία περὶ τῶν μαρτύρων
+ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι καὶ ἐλογίσθη κάκωσις
+ἡ ἔξοδος αὐτῶν καὶ ἡ ἀφ’ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἳ δέ
+εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. καὶ γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης.
εἶτα ἐπάγει, κάθαρσιν ἔνδοξον τὸ
+μαρτύριον διδάσκουσα· καὶ ὀλίγα παιδευθέντες μεγάλα εὐεργετηθήσονται,
+ὅτι ὁ θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς,
τουτέστιν εἰς δοκίμιον καὶ
+δυσωπίαν τοῦ πειράζοντος εἴασεν αὐτοὺς πειρασθῆναι, καὶ εὗρεν
+
υἱοὺς κληθῆναι δηλονότι· ὡς χρυσὸν ἐν
+χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο
+αὐτούς. καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι καὶ ὡς
+σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. κρινοῦσιν ἔθην καὶ κρατήσουσι
+λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας.
Ναὶ μὴν ἐν τῇ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῇ ὁ ἀπόστολος
+Κλήμης καὶ αὐτὸς ἡμῖν τύπον τίς γὰρ παρεπιδημήσας πρὸς ὑμᾶς τὴν πανάρετον καὶ βεβαίαν πίστιν
+ὑμῶν οὐκ ἐδοκίμασεν; τήν τε σώφρονα καὶ ἐπιεικῆ ἐν Χριστῷ εὐσέβειαν
+οὐκ ἐθαύμασεν; καὶ τὸ μεγαλοπρεπὲς τῆς φιλοξενίας ὑμῶν
+ἦθος οὐκ ἐκήρυξεν; καὶ τὴν τελείαν καὶ ἀσφαλῆ γνῶσιν οὐκ ἐμακάρισεν;
+ἀπροσωπολήπτως γὰρ πάντα ἐποιεῖτε, καὶ ἐν τοῖς νομίμοις
+
καὶ τὰ ἑξῆς. εἶτ’ ἐμφανέστερον· ἀτενίσωμεν
+οὖν εἰς τοὺς τελείως λειτουργήσαντας αὐτοῦ τῇ μεγαλοπρεπεῖ δόξῃ.
+λάβωμεν Ἐνώχ, ὃς ἐν ὑπακοῇ δίκαιος εὑρεθεὶς μετετέθη, καὶ Νῶε,
+ὃς πιστεύσας διεσώθη, καὶ Ἀβραάμ, ὃς διὰ πίστιν καὶ φιλοξενίαν
+
ὁ γάρ τοι φίλος θεοῦ
+διὰ πίστιν ἐλευθέραν κληθεὶς Ἀβραὰμ οὐκ ἐπήρθη τῇ δόξῃ, μετριοπαθῶν
+ἐγὼ δέ εἰμι γῆ καὶ σποδός.
περί τε τοῦ Ἰὼβ
+οὕτως γέγραπται· ›Ἰὼβ δὲ ἦν δίκαιος καὶ ἄμεμπτος, ἀληθινὸς καὶ
+
οὗτος ὁ νικήσας δἰ ὑπομονῆς
+τὸν πειράσαντα καὶ μαρτυρήσας ἅμα καὶ μαρτυρηθεὶς ὑπὸ τοῦ
+θεοῦ ὃς ταπεινοφροσύνης ἀντέχεται καὶ λέγει· οὐδεὶς καθαρὸς ἀπὸ
+
Μωυσῆς, ὁ πιστὸς θεράπων
+ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ,
πρὸς τὸν χρηματίζοντα ἐκ τῆς βάτου
+εἶπεν· τίς εἰμι ἐγώ, ὅτι με πέμπεις; ἐγὼ δέ εἰμι ἰσχνόφωνος καὶ
+βραδύγλωσσος
φωνὴν κυρίου διὰ γλώσσης ἀνθρωπίνης διακονῆσαι.
+ καὶ πάλιν· ἐγὼ δέ εἰμι ἀτμὶς ἀπὸ χύτρας.
θεὸς γὰρ ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν.
ναὶ μὴν καὶ Δαβίδ, ἐφ’
+οὗ μαρτυρῶν ὁ κύριος λέγει· >εὗρον ἄνδρα κατὰ τὴν καρδίαν μου,
+
ἔπειτα τὴν οὐχ ὑποπίπτουσαν
+νόμῳ αἰνιττόμενος ἁμαρτίαν γνωστικῶς μετριοπαθῶν ἐπιφέρει· ›σοὶ
+
+οὐδὲν λέληθεν αὐτὸν τῶν ἐννοιῶν καὶ τῶν διαλογισμῶν ὧν
+
λέγω, τὸν τῷ παντοκρατορικῷ θελήματι
+ ἐπίσκοπον τῆς καρδίας ἡμῶν· οὗ τὸ αἷμα ὑπὲρ ἡμῶν ἡγιάσθη.
ἐντραπῶμεν
μακάριος γὰρ ὃς ἂν διδάσκῃ καὶ ποιῇ τὰ τοῦ κυρίου
+κατ’ ἀξίαν· μεγαλόφρονος δὲ ἐννοίας ἐστὶν καὶ θεωρητικῆς τῆς ἀληθείας.
+τὰς γυναῖκας ἡμῶν ἐπὶ τὸ ἀγαθὸν διορθωσώμεθα, τὸ ἀξιαγάπητον
+ἦθος τῆς ἁγνείας
, φησίν, ἐνδειξάσθωσαν· τὸ ἀκέραιον
+
ταῦτα δὲ πάντα
+βεβαιοῖ ἡ ἐν Χριστῷ πίστις· ›δεῦτε, τέκνα,‹ ὁ κύριος λέγει· ›ἀκούσατέ
+μου, φόβον κυρίου διδάξω ὑμᾶς. τίς ἐστιν ἄνθρωπος ὁ θέλων ζωήν,
+
εἶτα ἑβδομάδος καὶ ὀγδοάδος μυστήριον
+γνωστικὸν ἐπιφέρει· ›παῦσον τὴν γλῶσσάν σου ἀπὸ κακοῦ καὶ
+χείλη σου τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον· ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον
+
γνῶσιν γὰρ αἰνίττεται
+διὰ τούτων μετά τε ἀποχῆς κακῶν μετά τε ἐνεργείας ἀγαθῶν, ἔργῳ
+τε καὶ λόγῳ τελειοῦσθαι διδάσκων. ὀφθαλμοὶ κυρίου ἐπὶ δικαίους
+ καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν· πρόσωπον δὲ κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά, τοῦ ἐξολοθρεῦσαι ἐκ γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν.
ἐκέκραξεν δὲ
+
διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ ἀσύνετος καὶ ἐσκοτισμένη
+διάνοια ἡμῶν ἀναθάλλει εἰς τὸ φῶς. διὰ τούτου ἠθέλησεν ὁ δεσπότης
+
ῥητότερον καὶ τὸ τῆς
+γνώσεως ἰδίωμα ἐμφαίνων ἐπήγαγεν· προδήλων οὖν ὄντων ἡμῖν
+τούτων, καὶ ἐγκεκυφότες εἰς τὰ βάθη τῆς θείας γνώσεως, πάντα
+τάξει ποιεῖν ὀφείλομεν, ὅσα ὁ δεσπότης ἐπιτελεῖν ἐκέλευσεν, κατὰ
+
ὁ σοφὸς τοίνυν ἐνδεικνύσθω τὴν σοφίαν
+αὐτοῦ μὴ λόγοις μόνον, ἀλλ’ ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς· ὁ ταπεινόφρων
+μαρτυρείτω μὴ ἑαυτῷ, ἀλλ’ ἐάτω ὑφ’ ἑτέρου αὑτὸν μαρτυρεῖσθαι·
+
ὁρᾶτε, ἀδελφοί, ὅσῳ πλείονος
+κατηξιώθημεν γνώσεως, τοσούτῳ ὑποκείμεθα μᾶλλον κινδύνῳ.
Ἡ σεμνὴ οὖν τῆς φιλανθρωπίας ἡμῶν καὶ ἁγνὴ ἀγωγὴ
+κατὰ τὸν Κλήμεντα τὸ κοινωφελὲς ζητεῖ, ἐάν τε μαρτυρῇ ἐάν τε καὶ
+παιδεύῃ ἔργῳ τε καὶ λόγῳ, διττῷ δὲ τούτῳ, ἀγράφῳ τε καὶ ἐγγράφῳ.
+›ἀγάπη καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν‹,
+ἀγάπη πάντα ἀνέχεται, πάντα μακροθυμεῖ, ἀγάπη κολλᾷ ἡμᾶς
+τῷ θεῷ, πάντα ποιεῖ ἐν ὁμονοίᾳ· ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐτελειώθησαν πάντες
+
τῆς
+τελειότητος αὐτῆς οὐκ ἔστιν ἐξήγησις
, φησί. τίς ἱκανὸς ἐν αὐτῇ
+
αὐτίκα ὁ ἀπόστολος
+Παῦλος ἐὰν τὸ σῶμά μου ἐπιδῶ
φησίν. ἀγάπην δὲ μὴ
+ ἔχω, χαλκός εἰμι ἠχῶν καὶ κύμβαλον ἀλαλάζον·
ἢν μὴ ἐκ διαθέσεως ἐκλεκτῆς, δἰ ἀγάπης γνωστικῆς μαρτυρήσω, λέγει, φόβῳ δέ.
εἴπερ
+οὖν καὶ μισθῷ προσδοκωμένῳ ἐπικροτῶν τὰ χείλη εἰς μαρτυρίαν
+κυρίου ὁμολογήσω κύριον, κοινός εἰμι ἄνθρωπος, ἠχῶν τὸν κύριον,
+οὐ γινώσκων. ἔστι γὰρ καὶ ὁ λαὸς ὁ τοῖς χείλεσιν ἀγαπῶν, ἔστι καὶ
+κἂν ψωμίσω πάντα
+τὰ ὑπάρχοντά μου,
φησίν, οὐ κατὰ τὸν τῆς κοινωνίας τῆς ἀγαπητικῆς
+λόγον, ἀλλὰ κατὰ τὸν τῆς ἀνταποδόσεως ἢ παρὰ τοῦ εὐεργετουμένου
+κἂν ἔχω
+πᾶσαν τὴν πίστιν ὥστε ὄρη μεθιστάναι
καὶ τὰ ἐπισκοτοῦντα ἀποβαλεῖν
+πάθη, μὴ δἰ ἀγάπην δὲ πιστωθῶ τῷ κυρίῳ, οὐθέν εἰμι
.
+ὡς πρὸς σύγκρισιν τοῦ γνωστικῶς μαρτυροῦντος, εἰς πλῆθος καὶ τὸ
+αἱ γενεαὶ δὲ πᾶσαι ἀπὸ Ἀδὰμ ἕως
+τῆσδε τῆς ἡμέρας παρῆλθον· ἀλλ’ οἱ ἐν ἀγάπῃ τελειωθέντες κατὰ
+τὴν τοῦ θεοῦ χάριν ἔχουσι χώραν εὐσεβῶν· οἳ φανερωθήσονται ἐν τῇ ἐπισκοπῇ τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ.
ἡ ἀγάπη ἁμαρτάνειν οὐκ
+ἐᾷ· ἢν δὲ καὶ περιπέσῃ ἄκων τοιαύτῃ τινὶ περιστάσει διὰ τὰς παρεμπτώσεις
+›ἐξομολογήσομαι
+τῷ κυρίῳ, καὶ ἀρέσει αὐτῷ ὑπὲρ μόσχον νέον, φέροντα
+
ἀγάπη
+τοίνυν καὶ ὁ θεὸς εἴρηται, ἀγαθὸς ὤν. οὗ ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον
+οὐκ ἐργάζεται,
μήτε ἀδικοῦσα μήτε ἀνταδικοῦσά ποτε, ἀγαθοποιοῦσα
+πλήρωμα
+οὖν νόμου ἡ ἀγάπη,
καθάπερ ὁ Χριστός, τουτέστιν ἡ παρουσία τοῦ
+ἀγαπῶντος ἡμᾶς κυρίου, καὶ ἡ κατὰ Χριστὸν ἀγαπητικὴ ἡμῶν διδασκαλία
+
εἰκότως γοῦν καὶ τὰ τούτων ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν οὐδὲ οὖς ἤκουσεν οὐδὲ
+ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου ἀνέβη
. τῷ δὲ ἁπλῶς πεπιστευκότι μαρτυρεῖ
+ἑκατονταπλασίονα ὧν ἀπολέλοιπεν, ἣν ἐπαγγελίαν εἰς σύνεσιν
+ἀνθρώπων πίπτειν συμβέβηκεν.
Ἐνταῦθα γενόμενος ἀνεμνήσθην τινὸς φάσκοντος ἑαυτὸν γνωστικόν.
+ἐξηγούμενος γὰρ τὸ ἐγὼ δὲ λέγω, ὁ
οὐ ψιλὴν τὴν ἐπιθυμίαν ἠξίου
+κρίνεσθαι, ἀλλὰ ἐὰν τῇ ἐπιθυμίᾳ τὸ κατ’ αὐτὴν ἔργον περαιτέρω
+τῆς ἐπιθυμίας χωροῦν ἐν αὐτῇ ἐκτελῆται· εἰ γὰρ ὄναρ τῇ φαντασίᾳ, συγκαταχρῆται ἤδη καὶ τῷ σώματι.
λέγουσιν οὖν οἱ τὰς ἱστορίας
+συνταξάμενοι Βοκχόριδος τοῦ δικαίου κρίσιν τοιάνδε. ἐρῶν ἑταίρας
+νεανίας πείθει μισθῷ τινι ὡρισμένῳ τὴν παῖδα ἀφικέσθαι τῇ ὑστεραίᾳ
+τὴν παῖδα παρ’
+
Ὀνειρώττει μὲν οὖν τις συγκαταθεμένης τῇ φαντασίᾳ τῆς ψυχῆς,
+ὕπαρ δὲ ὀνειρώττει ὁ πρὸς ἐπιθυμίαν βλέπων, οὐ μόνον ὡς ἐκεῖνος
+ἔλεγεν ὁ δῆθεν γνωστικός, ἐὰν ἅμα τῇ ὄψει τῆς γυναικὸς συλλάβῃ
+κατ’ ἔννοιαν τὴν ὁμιλίαν (τοῦτο γὰρ ἤδη ἔργον ἐστὶν ἐπιθυμίας ὡς
+ἐπιθυμίας), ἀλλ’ ἐὰν εἰς κάλλος σώματος βλέψῃ τις, ὁ λόγος φησί,
+καὶ αὐτῷ ἡ σὰρξ εἶναι κατ’ ἐπιθυμίαν δόξῃ καλή, σαρκικῶς ἰδὼν καὶ
+
ταύτην τὴν
+δόξαν τὴν ἐκλάμψασαν ἐπὶ τοῦ προσώπου Μωυσέως ὁ λαὸς οὐχ οἷός
+τε ἦν προσβλέπειν, διὸ καὶ κάλυμμα ἐλάμβανε τῆς δόξης πρὸς τοὺς
+καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ
+οὐκ ἀπορρυήσεται
, τοῦ ζωτικοῦ ξύλου, τοῦ κατὰ τὰς διεξόδους
+
τεθραμμένου· καρποφόροις δὲ ὁ δίκαιος ἀπεικάζεται
+δένδροις, οὐ μόνον τοῖς κατὰ τὴν τῶν μεταρσίων
Ταύτης τοι τῆς τελειότητος ἔξεστιν ἐπ’ ἴσης μὲν ἀνδρί.
+λελάληκα πρὸς σὲ ἅπαξ καὶ δὶς λέγων·
+ἑώρακα τὸν λαὸν τοῦτον, καὶ ἰδού ἐστι σκληροτράχηλος· ἔασόν με
+ἐξολοθρεῦσαι αὐτούς, καὶ ἐξαλείψω τὸ ὄνομα αὐτῶν ὑποκάτωθεν
+τοῦ οὐρανοῦ καὶ ποιήσω σε εἰς ἔθνος μέγα καὶ θαυμαστὸν καὶ πολὺ
+
ἀποκρίνεται δεόμενος μὴ τὸ ἑαυτοῦ σκοπῶν, ἀλλὰ
+τὴν κοινὴν σωτηρίαν· μηδαμῶς, κύριε, ἄφες τὴν ἁμαρτίαν τῷ λαῷ
+τούτῳ, ἢ κἀμὲ ἐξάλειψον ἐκ βίβλου ζώντων.
ὅση τελειότης τοῦ
+
πάλιν
+τε αὖ ἡ τελεία κατὰ πίστιν Ἐσθὴρ ῥυομένη τὸν Ἰσραὴλ τυραννικῆς
+ἐξουσίας καὶ τῆς τοῦ σατράπου ὠμότητος, μόνη γυνὴ νηστείαις
+τεθλιμμένη
Ναὶ μὴν Δίων ὁ φιλόσοφος Λυσιδίκην τινὰ γυναῖκα ἱστορεῖ δἰ
+ὑπερβολὴν αἰδοῦς αὐτῷ χιτῶνι λούεσθαι, Φιλωτέραν δέ, ὁπότε
+μέλλοι
+
καὶ τότ’ ἄρ’ ὡπλίζοντο θοῶς Δαναοῖο θύγατρες
+
πρόσθεν ἐυρρεῖος ποταμοῦ Νείλοιο ἄνακτος,
+
καὶ τὰ ἑξῆς. ᾄδουσι δὲ οἱ λοιποὶ τῶν ποιητῶν τὴν Ἀταλάντης ἐν
+θήρᾳ ὠκύτητα καὶ τὴν Ἀντικλείας φιλοστοργίαν καὶ τὴν Ἀλκήστιδος
+καλὸς πῆχυς
ἀλλ’ οὐ
+
ἀποκρίνασθαι. τῆς αὐτῆς φέρεται σεμνότητος κἀκεῖνο τὸ
+ἀπὸ μὲν· ἰδίου καὶ παραχρῆμα
ἔφη, ἀπὸ δὲ τοῦ
+
. ναὶ μὴν καὶ Θεμιστὼ ἡ Ζωΐλου ἡ Λαμψακηνὴ
+ἡ Λεοντέως γυνὴ τοῦ Λαμψακηνοῦ τὰ Ἐπικούρεια ἐφιλοσόφει
+καθάπερ Μυῖα ἡ Θεανοῦς θυγάτηρ τὰ Πυθαγόρεια καὶ Ἀριγνώτη ἡ
+
Ἀρήτη δὲ ἡ Ἀριστίππου
+
ἡ δὲ Κλεοβούλου θυγάτηρ τοῦ σοφοῦ +καὶ Λινδίων μοναρχοῦντος τῶν ξένων τῶν πατρῴων οὐκ ᾐδεῖτο +ἀπονίπτειν τοὺς πόδας· ἐπεὶ καὶ ἡ τοῦ Ἀβραὰμ γυνὴ Σάρρα ἡ μακαρία +αὐτὴ τοὺς ἐγκρυφίας παρεσκεύασε τοῖς ἀγγέλοις, καὶ βασιλικαὶ +κόραι παρὰ τοῖς Ἑβραίοις τὰ πρόβατα ἔνεμον, ὅθεν καὶ ἡ παρ’ +Ὁμήρῳ Ναυσικάα ἐπὶ τοὺς πλυνοὺς ᾔει.
+Ἕλοιτ’ ἄν οὖν ἡ σώφρων πρῶτον μὲν πείθειν τὸν ἄνδρα κοινωνὸν
+αὐτῇ γίνεσθαι τῶν πρὸς εὐδαιμονίαν φερόντων, εἰ δὲ ἀδυνάτως
+ἔχοι, μόνη σπευδέτω ἐπ’ ἀρετήν. πάντα μὲν τῷ ἀνδρὶ πειθομένη
+ὡς μηδὲν ἄκοντος ἐκείνου πρᾶξαί ποτε πλὴν ὅσα εἰς ἀρετήν τε καὶ
+
οὐχ οἷόν
+τε οὖν ἐστιν ἄνδρα ἢ γυναῖκα ἐν ὁτῳοῦν ἐλλόγιμον γενέσθαι μὴ
+μαθήσει μηδὲ μελέτῃ τε καὶ ἀσκήσει προσχρησαμένους, τὴν δὲ ἀρετὴν
+
Φίλανδρον μετὰ σεμνότητος ὑπογράφει γυναῖκα Εὐριπίδης
+παραινῶν·
+
+
+
+
εὖ λέγειν δ’ , ὅταν τι λέξῃ, χρὴ δοκεῖν, κἂν μὴ λέγῃ,
+
κἀκπονεῖν ἅν τῷ ξυνόντι πρὸς χάριν μέλλῃ λέγειν.
+
+
ἡδὺ δέ, ἢν κακόν πράξῃ τι, συσκυθρωπάζειν πόσει
+
ἄλοχον ἐν κοινῷ τε λύπης ἡδονῆς τ’ ἔχειν μέρος.
+
+
+μετὰ γὰρ τῶν φίλων
+
+
σοὶ δ’ ἔγωγε καὶ νοσοῦντι συννοσοῦς̓ ἀνέξομαι
+
καὶ κακῶν τῶν σῶν συνοίσω, καὶ οὐδέν ἐστί μοι πικρόν·
+
+
εὐτυχεῖν
+
ἁγιάζεται γοῦν καὶ γάμος κατὰ λόγον τελειούμενος, ἐὰν ἡ συζυγία
+ὑποπίπτῃ τῷ θεῷ καὶ διοικῆται μετὰ ἀληθινῆς καρδίας ἐν πληροφορίᾳ
+πίστεως, ἡγνισμένων τὰς καρδίας ἀπὸ συνειδήσεως πονηρᾶς
+καὶ λελουμένων τὸ σῶμα ὕδατι καθαρῷ καὶ ἐχόντων τὴν ὁμολογίαν
+
χρὴ δὲ τὸν εὐδαίμονα
+
+φησὶν ἡ τραγῳδία,
+
+
οὐδεμίαν,
+
+
+
ὤνησε κάλλος εἰς πόσιν ξυνάορον,
+
ἁρετὴ δὲ ὤνησε πολλάς· πᾶσα γὰρ ἀγαθὴ γυνή,
+
ἥτις ἀνδρὶ συντέτηκε, σωφρονεῖν ἐπίσταται.
+
+
+ καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις. πάνυ γὰρ κυρίως ἡ γραφὴ βοηθὸν εἶπεν τὴν γυναῖκα δεδόσθαι τἀνδρὶ παρὰ τοῦ θεοῦ.
πρῶτα μέν γε τοῦθ’ ὑπάρχει, κἂν ἄμορφος ᾖ πόσις,
+
χρὴ δοκεῖν εὔμορφον εἶναι τῇ γε νοῦν κεκτημένῃ.
+
οὐ γὰρ ὀφθαλμὸς τὸ κρῖνόν ἐστιν, ἀλλὰ νοῦς
δῆλον οὖν οἶμαι ὡς ἕκαστον
+τῶν προσπιπτόντων λυπηρῶν πρὸς τἀνδρὸς κατὰ τὴν οἰκουρίαν
+
χαριέντως γοῦν ἐν τῇ πρὸς Τίτον
+ἐπιστολῇ ὁ ἀπόστολος δεῖν εἶναί φησι τὰς πρεσβύτιδας ἐν καταστήματι
+ἱεροπρεπεῖ, μὴ διαβόλους, μὴ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας, ἵνα σωφρονίζωσι
+τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι, φιλοτέκνους, σώφρονας, ἁγνάς,
+οἰκουρούς, ἀγαθάς, ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα μὴ ὁ
+
μᾶλλον δέ
, φησίν, εἰρήνην διώκετε
+μετὰ πάντων καὶ τὸν ἁγιασμόν, οὗ χωρὶς οὐδεὶς ὄψεται τὸν κύριον,
+ἐπισκοποῦντες μή τις πόρνος ἢ βέβηλος ὡς Ἠσαῦ, ὅς ἀντὶ βρώσεως
+μιᾶς ἀπέδοτο τὰ πρωτοτόκια, καὶ μή τις ῥίζα πικρίας ἄνω φύουσα ἐνοχλῇ καὶ δἰ αὐτῆς μιανθῶσιν οἱ πολλοί.
εἷθ’ οἷον κολοφῶνα
+ἐπιθεὶς τῷ περὶ γάμου ζητήματι ἐπιφέρει· τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσι
+
ἑνὸς
+δὴ σκοποῦ καὶ ἑνὸς δὴ τέλους ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ δεδειγμένου, ὀλίγον ἄρτι εἰ δέον λυπηθέντες
+ἐν ποικίλοις πειρασμοῖς, ἵνα τὸ δοκίμιον τῆς πίστεως ὑμῶν
+πολὺ τιμιώτερον χρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου καὶ διὰ πυρὸς δεδοκιμασμένου
+εὑρεθῇ εἰς ἔπαινον καὶ δόξαν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ·
+
διὸ καὶ Παῦλος καυχᾶται διὰ Χριστὸν
+γεγονέναι ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως,
+ἐν θανάτοις πολλάκις
.
Ἐνταῦθα τὸ τέλειον εὑρίσκω πολλαχῶς ἐκλαμβανόμενον
+κατὰ τὸν ἐν ἑκάστῃ κατορθοῦντα ἀρετῇ. τελειοῦται γοῦν τις καὶ
+ὡς εὐλαβὴς καὶ ὡς ὑπομονητικὸς καὶ ὡς ἐγκρατὴς καὶ ὡς ἐργάτης
+
μακάριος δ’ ἔνθεν ἂν εἴη τέλειός
+τε ἐν δίκῃ κηρυχθείη, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ
+θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν,
ὥς φησιν ὁ ἀπόστολος· μόνον τὸ προαιρετικὸν
+καὶ τὴν ἀγάπην σῴζωμεν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι, ἀλλ’ οὐ
+στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι, ἀλλ’ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι,
+ἀλλ’ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι, ἀλλ’ οὐκ ἀπολλύμενοι
.
+μηδεμίαν ἐν μηδενὶ
διδόναι προσκοπήν, ἀλλ’ ἐν παντὶ
συνιστάναι
+ἐν ὑπομονῇ
+πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς,
+ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις,
+ἐν ἁγνότητι,
+ἵνα ὦμεν ναοὶ θεοῦ καθαρισθέντες ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς
+
· κἀγώ
, φησίν, εἰσδέξομαι ὑμᾶς
ἐπιτελῶμεν οὖν
, φησίν, ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ
+θεοῦ.
εἰ γὰρ καὶ λύπην ὁ φόβος γεννᾷ, χαίρω
λέγει, οὐχ ὅτι
+ἐλυπήθητε, ἀλλ’ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν· ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ
+θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν. ἡ γὰρ κατὰ θεὸν λύπη
+μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον ἐργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου
+
Ταῦτα γνωστικῆς ἀσκήσεως προγυμνάσματα. ἐπεὶ δὲ ὁ παντοκράτωρ
+θεὸς αὐτὸς ἔδωκεν τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας,
+τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς
+
σπευστέον
+ἀπανδροῦσθαι γνωστικῶς καὶ τελειοῦσθαι ὡς ὅτι μάλιστα ἔτι ἐν
+σαρκὶ καταμένοντας, ἐκ τῆς τελείας ἐνθένδε ὁμοφροσύνης μελετήσαντας
+συνδραμεῖν τῷ θελήματι τοῦ θεοῦ εἰς τὴν ἀποκατάστασιν
+τῆς τῷ ὄντι τελείας εὐγενείας τε καὶ συγγενείας εἰς τὸ πλήρωμα
+ἑκάστῳ δίδοται
+ἡ φανέρωσις τοῦ πνεύματος πρὸς τὸ συμφέρον. ᾧ μὲν γὰρ
+δίδοται διὰ τοῦ πνεύματος λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως
+κατὰ τὸ αὐτὸ πνεῦμα, ἑτέρῳ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ πνεύματι, ἄλλῳ
+δὲ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ πνεύματι, ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα
+δυνάμεων, ἄλλῳ προφητεία, ἄλλῳ διάκρισις πνευμάτων, ἑτέρῳ γένη
+γλωσσῶν, ἄλλῳ δὲ ἑρμηνεία γλωσσῶν·
ὧν
+οὕτως ἐχόντων οἱ μὲν προφῆται ἐν προφητείᾳ τέλειοι, οἱ δίκαιοι δὲ
+ἐν δικαιοσύνῃ καὶ οἱ μάρτυρες ἐν ὁμολογίᾳ, ἄλλοι δὲ ἐν κηρύγματι,
+οὐκ ἀμέτοχοι μὲν τῶν κοινῶν ἀρετῶν, κατορθοῦντες δὲ ἐν οἷς
+ἐτάχθησαν· ἐπεὶ τίς ἂν εὖ φρονῶν εἴποι τὸν προφήτην οὐ δίκαιον;
+τί γάρ; οὐχὶ καὶ οἱ δίκαιοι ὥσπερ Ἀβραὰμ προεφήτευσαν;
+
+
+
+
ἄλλῳ μὲν γὰρ ἔδωκε θεὸς πολεμήια ἔργα,
+
ἄλλῳ δ’ ὀρχηστύν, ἑτέρῳ κίθαριν καὶ ἀοιδήν,
+ἀλλ’ ἕκαστος ἴδιον ἔχει χάρισμα ἀπὸ θεοῦ, ὃ μὲν οὕτως, ὃ δὲ οὕτως,
οἱ ἀπόστολοι δὲ ἐν πᾶσι πεπληρωμένοι.
εὑρήσεις
+γοῦν, ἢν θελήσῃς, ἐκ τῶν πράξεων καὶ τῶν συγγραμμάτων
+αὐτῶν τὴν γνῶσιν, τὸν βίον, τὸ κήρυγμα, τὴν δικαιοσύνην, τὴν
+ἐὰν μὴ πιστεύσητε, οὐ μὴ συνῆτε
, τουτέστιν ἐὰν
+μὴ πιστεύσητε τῷ διὰ νόμου προφητευθέντι καὶ ὑπὸ νόμου θεσπισθέντι,
+οὐ συνήσετε τὴν διαθήκην τὴν παλαιάν, ἣν αὐτὸς κατὰ τὴν
+ἰδίαν ἐξηγήσατο παρουσίαν.
Ὁ δὴ συνίων καὶ διορατικὸς οὗτός ἐστιν ὁ γνωστικός.
+ἔργον δὲ αὐτοῦ οὐχ ἡ ἀποχὴ τῶν κακῶν (ἐπιβάθρα γὰρ αὕτη προκοπῆς
+ποῦ φύγω καὶ ποῦ κρυβήσομαι ἀπὸ προσώπου σου;
+ἐὰν ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, σὺ ἐκεῖ εἶ· ἐὰν ἀπέλθω εἰς τὰ ἔσχατα
+τῆς θαλάσσης, ἐκεῖ ἡ δεξιά σου· ἐὰν καταβῶ εἰς ἀβύσσους, ἐκεῖ τὸ
+
), ἀλλ’ οὐδὲ δἰ ἐλπίδα τιμῆς ἐπηγγελμένης (εἴρηται γάρ·
+ἰδοὺ κύριος καὶ ὁ μισθὸς αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, ἀποδοῦναι
+ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ
ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ
+ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς
+
), μόνη δ’ ἡ δἰ ἀγάπην εὐποιία ἡ δἰ αὐτὸ τὸ καλὸν αἱρετὴ τῷ γνωστικῷ.
αὐτίκα ἐκ προσώπου τοῦ θεοῦ τῷ
+κυρίῳ αἴτησαι παρ’ ἐμοῦ καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν
+σου
, αἴτημα τὸ βασιλικώτατον διδάσκων αἰτεῖσθαι τὴν τῶν
+ἀνθρώπων σωτηρίαν ἀμισθί, ἵνα δὴ ἡμεῖς κληρονομήσωμεν καὶ κτησώμεθα
+
αὕτη τοίνυν ἡ πρώτη ἀγαθοποιία τοῦ τελείου,
+ὅταν μὴ διά τι χρειῶδες τῶν εἰς αὐτὸν συντεινόντων γίνηται, κρίναντος
+κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν
τοῦ κυρίου τὸν βίον
+δικαίους καὶ
+
δίκαιος καὶ ἀγαθὸς γινόμενος. τοιούτοις τισὶν ὁ κύριος
+λέγει· γίνεσθε ὡς ὁ πατὴρ ὑμῶν τέλειος.
τούτῳ τέθνηκεν ἡ σάρξ,
+ ζῇ δὲ αὐτὸς μόνος ἀφιερώσας τὸν τάφον εἰς ναὸν ἅγιον κυρίῳ, τὴν παλαιὰν ἁμαρτητικὴν ψυχὴν ἐπιστρέψας πρὸς θεόν.
οὐκ ἐγκρατὴς
+οὗτος ἔτι, ἀλλ’ ἐν ἕξει γέγονεν ἀπαθείας,
εἰκότως οὖν ἡ
+γνῶσις αὕτη ἀγαπᾷ καὶ τοὺς ἀγνοοῦντας διδάσκει τε καὶ παιδεύει
+
ᾗ μοι δοκοῦσιν εὐφρόνην κεκληκέναι
+τὴν νύκτα, ἐπειδὴ τηνικάδε ἡ ψυχὴ ἄρ’ οὖν μὴ καθεύδωμεν
+ὡς οἱ λοιποί, ἀλλὰ γρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν. οἱ γὰρ καθεύδοντες
+νυκτὸς καθεύδουσι καὶ οἱ μεθυσκόμενοι νυκτὸς μεθύουσιν·
+ἡμεῖς δὲ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν, ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καὶ ἀγάπης καὶ περικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίου.
ὅσα δ’ αὖ περὶ ὕπνου
+λέγουσι, τὰ αὐτὰ χρὴ καὶ περὶ θανάτου ἐξακούειν. ἑκάτερος γὰρ δηλοῖ
+τὴν ἀπόστασιν τῆς ψυχῆς, ὃ μὲν μᾶλλον, ὃ δὲ ἧττον, ὅπερ ἐστὶ καὶ
+ἄνθρωπος ἐν εὐφρόνῃ † φάος ἅπτεται
+ἑαυτῷ ἀποθανών, ἀποσβεσθείς ὄψεις· ζῶν δὲ ἅπτεται τεθνεῶτος
+
μακάριοι
+γὰρ οἱ εἰδότες τὸν καιρὸν
κατὰ τὸν ἀπόστολον, ὅτι ὥρα ὑμᾶς
+ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε
+ἐπιστεύσαμεν. ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα
+οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους, ἐνδυσώμεθα δὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός.
+
καὶ τοῦτο μὲν ἁγνεία δέ ἐστι φρονεῖν ὅσια
, καὶ δὴ καὶ ἡ εἰκὼν τοῦ βαπτίσματος
+εἴη ἂν καὶ ἡ ἐκ Μωυσέως παραδεδομένη τοῖς ποιηταῖς ὧδέ πως·
+
+
+
+ἡ Πηνελόπη ἐπὶ τὴν εὐχὴν ἔρχεται· Τηλέμαχος δέ,
+
+
ἣ δ’ ὑδρηναμένη, καθαρὰ χροῒ εἵματ’ ἔχουσα,
+
+
+
χεῖρας νιψάμενος πολιῆς ἁλός, εὔχετ’ Ἀθήνῃ.
+
+
+
ἴσθι μὴ λουτρῷ, ἀλλὰ νόῳ καθαρός.
Ἱκανὴ δέ, οἶμαι, ἀνθρώπῳ κάθαρσις μετάνοια ἀκριβὴς καὶ βεβαία,
+εἴ γε κατεγνωκότες ἑαυτῶν ἐπὶ ταῖς προγενομέναις πράξεσι προΐεμεν
+εἰς τὸ πρόσθεν, μετὰ ταῦτα νοήσαντες καὶ τὸν νοῦν ἐξαναδύντες
+τῶν τε κατ’ αἴσθησιν τερπόντων καὶ
καὶ τοιαῦτα μὲν τὰ σκοτεινὰ δόγματα· εἰ δὲ καὶ ἐλπίδι τῆς ἐπὶ
+δικαίοις παρὰ τοῦ θεοῦ ἀμοιβῆς ἀφέξεταί τις τοῦ ἀδικεῖν, οὐδ’ οὗτος
+ἑκὼν χρηστεύσεται· ὡς γὰρ ἐκεῖνον ὁ φόβος, οὕτω τοῦτον ὁ μισθὸς
+μετὰ ἀγαθῆς ἐλπίδος
φησὶ
+τὰς καλὰς ζῶσι γὰρ μετὰ κακῆς ἐλπίδος
λέγων. συνᾴδειν τούτῳ
+καὶ ὁ Ἡράκλειτος φαίνεται δἰ ὧν φησι περὶ τῶν ἀνθρώπων διαλεγόμενος·
+ἀνθρώπους μένει ἀποθανόντας ἅσσα οὐκ ἔλπονται οὐδὲ
+δοκέουσιν.
Θείως οὖν ὁ Παῦλος Ῥωμαίοις ἄντικρυς ἐπιστέλλει· ἡ θλῖψις
+ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα,
+ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει.
δἰ ἐλπίδα μὲν γὰρ τὴν μέλλουσαν ἡ
+ὑπομονή· ἐλπὶς δὲ ὁμωνύμως καὶ ἡ τῆς ἐλπίδος ἀπόδοσίς τε καὶ
+οὐ καταισχύνει
μὴ ὀνειδιζομένη ἔτι. ὁ δὲ
+ψιλῇ κλήσει καθὸ κέκληται ὑπακούων οὔτε διὰ φόβον οὔτε διὰ ἡδονὰς
+ἐπὶ τὴν γνῶσιν ἵεται· οὐ γὰρ περισκέπτεται εἴ τι λυσιτελὲς
+ἔξωθεν ἕπεται κέρδος ἢ ἀπόλαυσις αὐτῷ, ἀγάπῃ δὲ τοῦ ὄντως ὄντος ἐραστοῦ ἑλκόμενος καὶ πρὸς τὸ δέον ἀγόμενος θεοσεβεῖ.
ὅθεν οὐδ’
+εἰ καθ’ ὑπόθεσιν ἐξουσίαν λάβοι παρὰ τοῦ θεοῦ πράττειν τὰ ἀπηγορευμένα
+ἀτιμώρητος τε ὤν, οὐδ’ εἰ καὶ μισθὸν τὰ μακάρων ἀγαθὰ
+λήψεσθαι ἐπὶ τοῖσδε ἐπαγγελίαν προσλάβοι, ἀλλ’ εἰ καὶ λήσεσθαι τὸν
+θεὸν ἐφ’ οἷς πράττει πεισθείη, ὅπερ ἀδύνατον, πρᾶξαί τι παρὰ τὸν
+λόγον τὸν ὀρθὸν ἐθελήσαι ποτ’ ἄν, τὸ ὄντως καλὸν καὶ αἱρετὸν ἐξ
+ἑαυτοῦ καὶ ταύτῃ ἀγαπητὸν εἶναι ἅπαξ ἑλόμενος·
+
+
+
οὐ γὰρ ἐν γαστρὸς βορᾷ
+
τὸ χρηστὸν εἶναι
+βρῶμα ἡμᾶς οὐ παραστήσει
+οὐδὲ μὴν γάμος, ἀλλ’ οὐδὲ ἀποχὴ γάμου ἐν ἀγνωσίᾳ, ἀλλὰ τὸ κατ’ ἀρετὴν ἔργον τὸ γνωστικόν, ἐπεὶ καὶ ὁ κύων τὸ ζῷον τὸ ἄλογον
+ἐγκρατὲς λεγέσθω τὸν ἐπαιρόμενον τὴν βακτηρίαν δεδιὸς καὶ διὰ
+
Οὐ γὰρ αὐτῇ τῇ φύσει τοῦ πράγματος οἰκειοῦνται ὡς τῷ
+ὄντι γνωστικῶς καταλαβέσθαι καλὰ μὲν εἶναι πάντα ὅσα εἰς χρῆσιν
+ἡμῶν ἐκτίσθη, ὡς γάμον φέρε εἰπεῖν καὶ παιδοποιίαν μετὰ σωφροσύνης
+παρειλημμένα, καλοῦ δὲ οὐκ ἐπιθυμήσεις
+οὔτε ἀνάγκης τῆς ἐκ φόβου δεῖται, τῆς βιαζομένης ἀπέχεσθαι τῶν
+ἡδέων, οὔτε μισθοῦ τοῦ δἰ ἐπαγγελίας ἀναπείθοντος ἀνακόπτειν τὰς
+
οὐδὲ μὴν ἡ τῶν αἰσθητῶν ἀποστροφὴ τὴν πρὸς τὰ
+νοητὰ οἰκείωσιν ἀκολούθως ποιοίη ἄν, ἔμπαλιν δὲ ἡ πρὸς τὰ νοητὰ
+οἰκείωσις κατὰ φύσιν περιαγωγὴ τῷ γνωστικῷ ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν
+γίνεται κατ’ ἐκλογὴν τῶν καλῶν τἀγαθὸν ἑλομένῳ γνωστικῶς, θαυμάζοντι
+μὲν τὴν γένεσιν καὶ ἁγιάζοντι τὸν ποιητήν, ἁγιάζοντι δὲ
+αὐτὰρ ἐγὼν ἐμὲ λύσομαι
τῆς ἐπιθυμίας,
+φήσει, διὰ τὴν πρὸς σὲ οἰκείωσιν, κύριε. καλὴ γὰρ ἡ κτισθεῖσα
+
μυστικώτατα καὶ ὁσιώτατα ὁ ἀπόστολος διδάσκων
+ἡμᾶς τὴν ἀληθῶς εὐχάριστον ἐκλογὴν οὐ κατὰ ἀπεκλογὴν τῶν ἑτέρων
+ὡς φαύλων, ἀλλ’ ὡς καλῶν καλλίονα ποιεῖσθαι μεμήνυκεν
+ὥστε καὶ ὁ γαμίζων τὴν παρθένον αὐτοῦ καλῶς ποιεῖ, καὶ
+ὁ μὴ γαμίζων κρεῖσσον
ἴσμεν δὲ τὰ μὲν δυσπόριστα οὐκ ἀναγκαῖα,
+τὰ δὲ ἀναγκαῖα εὐπόριστα γεγενῆσθαι φιλαγάθως παρὰ τοῦ θεοῦ.
+
καὶ τὴν αἰτίαν συντόμως προσαποδέδωκεν· ἡ φύσις τε καὶ διδαχὴ παραπλήσιόν
+ἐστικαὶ γὰρ ἡ
+διδαχὴ μεταρυθμίζει τὸν ἄνθρωπον, μεταρυθμοῦσα δὲ φύσις ποιεῖ,
+καὶ διήνεγκεν οὐδὲν ἢ φύσει πλασθῆναι τοιόνδε ἢ χρόνῳ καὶ μαθήσει
+ὁ δὲ
+ἐμοῦ ἀκούων
, φησίν, ἀναπαύσεται ἐπ’ εἰρήνῃ πεποιθὼς καὶ ἡσυχάσει
+ἀφόβως ἀπὸ παντὸς κακοῦ.
ἴσθι πεποιθὼς ἐν ὅλῃ καρδίᾳ σου καὶ
+τῇ διανοίᾳ σου ἐπὶ τῷ θεῷ.
τούτῳ δυνατὸν τῷ τρόπῳ τὸν γνωστικὸν
+ἤδη γενέσθαι θεόν· ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ὑψίστου.
φησὶ δὲ καὶ ὁ Ἐμπεδοκλῆς τῶν σοφῶν τὰς ψυχὰς θεοὺς γίνεσθαι
+ὧδέ πως γράφων·
+
+
+
+
εἰς δὲ τέλος μάντεις τε καὶ ὑμνοπόλοι καὶ ἰητροὶ
+
καὶ πρόμοι ἀνθρώποισιν ἐπιχθονίοισι πέλονται·
+
ἔνθεν ἀναβλαστοῦσι θεοὶ τιμῇσι φέριστοι.
+
Ὁ μὲν οὖν ἄνθρωπος ἁπλῶς οὕτως κατ’ ἰδέαν πλάσσεται τοῦ
+συμφυοῦς πνεύματος· οὐδὲ γὰρ ἀνείδεος οὐδ’ ἀσχημάτιστος ἐν τῷ
+τῆς φύσεως ἐργαστηρίῳ δημιουργεῖται, ἔνθα μυστικῶς ἀνθρώπου
+ἐκτελεῖται γένεσις, κοινῆς οὔσης καὶ τῆς τέχνης καὶ τῆς οὐσίας, ὁ δέ
+τις ἄνθρωπος κατὰ τύπωσιν τὴν ἐγγινομένην τῇ ψυχῇ ὧν ἂν αἱρήσηται
+
καὶ ἡ μὲν τοῦ ἀνθρώπου
+ἀνδρεία ἐμπαθοῦς ὄντος, φασί, κατὰ τὴν οὐσίαν ἄφοβον καὶ
+ἀήττητον τὸν μετέχοντα αὐτῆς ποιεῖ, καὶ ἔστι δορυφόρος τοῦ νοῦ ὁ
+θυμὸς ἐν ὑπομονῇ καὶ καρτερίᾳ καὶ τοῖς ὁμοίοις, ἐπὶ δὲ τῇ ἐπιθυμίᾳ
+τάττεται καὶ ἡ σωφροσύνη καὶ ἡ σωτήριος φρόνησις, θεὸς δὲ ἀπαθὴς
+ἕνα γενέσθαι καὶ τὸν ἄνθρωπον
+ δεῖν
, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ὁ ἀρχιερεὺς εἷς, ἑνὸς ὄντος τοῦ θεοῦ κατὰ τὴν ἀμετάτρεπτον τοῦ ἀεὶ θεῖν τὰ ἀγαθὰ ἕξιν.
αὐτίκα ὁ
+σωτὴρ διὰ τῆς ἐπιθυμίας συνανῄρει καὶ τὸν θυμόν, τιμωρίας ὄντα
+ἐπιθυμίαν· καθόλου γὰρ τὸ παθητικὸν
Αὐτίκα τὸ ἐφ’ ἡμῖν ἐστιν οὗπερ ἐπ’ ἴσης αὐτοῦ τε κύριοί
+ἐσμεν καὶ τοῦ ἀντικειμένου αὐτῷ, ὡς τὸ φιλοσοφεῖν ἢ μή, καὶ τὸ
+πιστεύειν ἢ ἀπιστεῖν. διὰ γοῦν τὸ ἑκατέρου τῶν ἀντικειμένων ἐπ’
+ὑπέλαβες, ἄνομε, ὅτι ἔσομαί σοι
+
ἀλλ’ εἰ καὶ ἐπὶ ταῖς ἑκουσίοις κολαζόμεθα, οὐχ ἵνα μὴ
+
ἐνταῦθα οὖν ὁ ἀγαθὸς θεὸς διὰ τρεῖς ταύτας παιδεύει αἰτίας· πρῶτον
+μὲν τὴν ἵν’ αὐτὸς ἀμείνων αὑτοῦ γένηται ὁ παιδευόμενος,
+εἰςἔπειτα ὅπως οἱ δἰ ὑποδειγμάτων σωθῆναι δυνάμενοι προανακρούωνται
+νουθετούμενοι, καὶ τρίτον ὡς μὴ ὁ ἀδικούμενος εὐκαταφρόνητος
+λελογίσθαι τούτους ὡς χνοῦν, ὅν ἐκρίπτει ὁ
+ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, καὶ ὡς σταγόνα ἀπὸ κάδου.
+
+
+
Ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας
+
ἔσχε μάθησιν,
+
μήτε πολιτῶν ἐπὶ πημοσύνην
+
μήτ’ εἰς ἀδίκους πράξεις ὁρμῶν,
+
ἀλλ’ ἀθανάτου καθορῶν φύσεως
+
κόσμον ἀγήρω, πῇ τε συνέστη
+
καὶ † ὅπῃ καὶ ὅπως.
+
τοῖς δὲ τοιούτοις οὐδέποτ’ αἰσχρῶν
+
ἔργων μελέτημα προσίζει.
+ξείνοισιν ἐοικότας ἀλλοδαποῖσιν
+κορυφαῖος
, οἷον ἄγγελος ἤδη γενόμενος σὺν
+Χριστῷ τε ἔσται, θεωρητικὸς ὤν, ἀεὶ τὸ βούλημα τοῦ θεοῦ
+σκοπῶν, τῷ ὄντι οἶος πεπνυμένος, τοὶ δ’ ὡς σκιαὶ ἀίσσουσιν·
+ πληρώσω αὐτὴν νεκρῶν γηγενῶν, οὓς ἔπαισεν ἡ ὀργή μου.
ὁ μὲν
+οὖν θεὸς ἀναπόδεικτος ὢν οὐκ ἔστιν ἐπιστημονικός, ὁ δὲ υἱὸς σοφία
+τέ ἐστι καὶ ἐπιστήμη καὶ ἀλήθεια καὶ ὅσα ἄλλα τούτῳ συγγενῆ, καὶ
+δὴ καὶ ἀπόδειξιν ἔχει καὶ διέξοδον. πᾶσαι δὲ αἱ δυνάμεις τοῦ πνεύματος
+συλλήβδην μὲν ἕν τι πρᾶγμα γενόμεναι συντελοῦσιν εἰς τὸ
+αὐτό, τὸν υἱόν, ἀπαρέμφατος δέ ἐστι τῆς περὶ ἑκάστης αὐτοῦ τῶν
+ὁ αὐτὸς πασῶν τῶν δυνάμεων εἰς ἓν εἰλουμένων καὶ ἑνουμένων.
διὰ τοῦτο ἄλφα καὶ ὦ
ὁ λόγος εἴρηται, οὗ μόνου τὸ τέλος ἀρχὴ
+γίνεται καὶ τελευτᾷ πάλιν ἐπὶ τὴν ἄνωθεν ἀρχήν, οὐδαμοῦ διάστασιν
+διὰ τοῦτο τάδε
+λέγει κύριος· πᾶς υἱὸς ἀλλογενὴς ἀπερίτμητος καρδίᾳ καὶ ἀπερίτμητος
+
, τουτέστιν ἀκάθαρτος σώματί τε καὶ πνεύματι,
+ἐστι σαρκίοὐκ εἰσελεύσεται εἰς τὰ ἅγια ἀπὸ τῶν ἀλλογενῶν ἐν μέσῳ οἴκου
+ Ἰσραήλ, ἀλλ’ ἢ οἱ Λευῖται.
ἀλλογενεῖς δὲ εἴρηκεν τοὺς μὴ πιστεῦσαι βουληθέντας, ἀλλ’ ἀπιστεῖν ἐθέλοντας.
μόνοι τοίνυν οἱ καθαρῶς
+βιοῦντες ἱερεῖς ὄντως τοῦ θεοῦ. διὰ τοῦτο πασῶν περιτεμνομένων
+τῶν φυλῶν ἁγιώτεραι ἐλογίσθησαν αἱ εἰς ἀρχιερεῖς τε καὶ βασιλεῖς
+ἐστι τὴν ἐπαγγελίαν.
τέλειος δ’, οἶμαι, καθαρισμὸς ἡ διὰ νόμου καὶ
+προφητῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον πίστις· ἱλασμὸς δὲ ἡ δἰ ὑπακοῆς πάσης
+ἁγνεία σὺν καὶ τῇ ἀποθέσει τῶν κοσμικῶν εἰς τὴν ἐκ τῆς ἀπολύσεως
+
Ἰὼβ δὲ ὁ δίκαιος αὐτὸς
φησὶ γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός
+μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ
, οὐ κτημάτων γυμνός (τοῦτο
+μὲν γὰρ μικρόν τε καὶ κοινόν), ἀλλ’ ὡς δίκαιος γυμνὸς ἄπεισι κακίας
+τε καὶ ἁμαρτίας καὶ τοῦ ἑπομένου τοῖς ἀδίκως βιώσασιν ἀειδοῦς
+ἐὰν μὴ στραφέντες γένησθε ὡς τὰ
+παιδία
, καθαροὶ τῶν δὲ ἀσεβῶν ὁ λύχνος σβεσθήσεται
.
ναὶ μὴν τὴν κατά τε σῶμα κατά τε ψυχὴν
+ἁγνείαν, ἣν μέτεισιν ὁ γνωστικός, ὁ πάνσοφος Μωυσῆς ἐκπρεπῶς τῇ
+ἐπαναλήψει χρησάμενος ἐμήνυσεν, τὸ ἀδιάφθορον τοῦ τε σώματος
+τῆς τε ψυχῆς διαγράφων ἐπὶ τῆς Ῥεβέκκας ὧδέ πως· ἡ δὲ παρθένος
+
Ῥεβέκκα δὲ ἑρμηνεύεται
+θεοῦ δόξα, θεοῦ δὲ δόξα ἀφθαρσία. αὕτη ἡ ἄπελθε εἰς εἰρήνην·
Σαλὴμ γὰρ ἑρμηνεύεται
+εἰρήνη, ἧς ὁ σωτὴρ ἡμῶν ἀναγράφεται βασιλεύς, ὅν φησι
+Μωυσῆς, Μελχισεδὲκ βασιλεὺς Σαλὴμ ὁ ἱερεὺς τοῦ θεοῦ τοῦ ὑψίστου,
+ὁ τὸν οἶνον καὶ τὸν ἄρτον τὴν ἡγιασμένην διδοὺς τροφὴν εἰς
+
Βασιλείδης δὲ +ὑποστατὰς Δικαιοσύνην τε καὶ τὴν θυγατέρα αὐτῆς τὴν Εἰρήνην +ὑπολαμβάνει ἐν ὀγδοάδι μένειν ἐνδιατεταγμένας.
+Μετιτέον δὴ ἀπὸ τῶν φυσικωτέρων ἐπὶ τὰ προφανέστερα
+
+κἂν πύθῃ·
+
+
ὁρῶν ὁρῶντας καὶ δίδωσιν ὄργια.
+
+ἀκούσῃ πάλιν·
+
+
τὰ δὲ ὄργια ἐστὶ τίν’ ἰδέαν ἔχοντά σοι;
+
+
+
ἄρρητ’ ἀβακχεύτοισιν εἰδέναι βροτῶν,
+
+
+
οὐ θέμις ἀκοῦσαί σε, ἔστιν δ’ ἄξἰ εἰδέναι·
+
ἀσέβειαν ἀσκοῦντα ὄργἰ ἐχθαίρει θεοῦ·
+
Οὔκουν εὐλόγως οἱ κατατρέχοντες τῆς πλάσεως καὶ κακίζοντες
+τὸ σῶμα, οὐ συνορῶντες τὴν κατασκευὴν τοῦ ἀνθρώπου
+ὀρθὴν πρὸς τὴν οὐρανοῦ θέαν γενομένην καὶ τὴν τῶν αἰσθήσεων
+ὀργανοποιίαν πρὸς γνῶσιν συντείνουσαν τά τε μέλη καὶ μέρη πρὸς
+πᾶσα σὰρξ χόρτος καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου
+ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος καὶ τὸ ἄνθος
, ἀκουσάτω ἑρμηνεύοντος τὸ
+ ζητούμενον διὰ Ἱερεμίου τοῦ πνεύματος· καὶ διέσπειρα αὐτοὺς ὡς φρύγανα πετώμενα ὑπὸ ἀνέμου εἰς ἔρημον.
οὗτος ὁ κλῆρος καὶ
+μερὶς τοῦ ἀπειθεῖν ὑμᾶς, λέγει κύριος· ὡς ἐπελάθου μου καὶ ἤλπισας
+ἐπὶ ψεύδεσι, κἀγὼ ἀποκαλύψω τὰ ὀπίσω σου ἐπὶ πρόσωπόν σου, καὶ
+ὀφθήσεται ἡ ἀτιμία σου, μοιχεία σου καὶ χρεμετισμός σου
καὶ τὰ
+τὸ ἄνθος τοῦ χόρτου
, καὶ τὸ κατὰ σάρκα περιπατεῖν
+καὶ σαρκικοὺς εἶναι
κατὰ τὸν ἀπόστολον, ἐν ἁμαρτίαις
+
ἀεὶ τοίνυν αἱ ἀγαθαὶ πράξεις ὡς ἀμείνους τῷ κρείττονι
+τῷ πνευματικῷ προσάπτονται, αἱ δὲ φιλήδονοι καὶ ἁμαρτητικαὶ
+πάροικος
,
+φησίν, ἐν τῇ γῇ καὶ παρεπίδημος ἐγώ εἰμι μεθ’ ὑμῶν.
καὶ ἐντεῦθεν
+ξένην τὴν ἐκλογὴν τοῦ κόσμου ὁ Βασιλείδης εἴληφε λέγειν, ὡς
+
Ὅσα δὲ τριττὰ εἶναι ἀγαθὰ οἱ Περιπατητικοὶ θέλουσι, χρῆται
+αὐτοῖς, ἀλλὰ καὶ τῷ σώματι, ὥς τις μακρὰν στελλόμενος ἀποδημίαν
+πανδοχείοις καὶ ταῖς παρ’ ὁδὸν οἰκήσεσιν, ἐπιμελούμενος μὲν καὶ
+κοσμῶν τὸν τόπον ἔνθα καταλύει, οἴδαμεν
+γὰρ ὅτι, ἐὰν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ, οἰκοδομὴν
+ἐκ θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
+καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν, τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ
+ἐπενδύσασθαι ἐπιποθοῦντες, εἴ γε καὶ ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ εὑρεθησόμεθα·
+διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους,
ὡς ὁ ἀπόστολός
+εὐδοκοῦμεν δὲ μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ σώματος
+καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν
ἐν συγκρίσει δὲ τὸ μᾶλλον, ἡ δὲ
+ σύγκρισις ἐπὶ τῶν καθ’ ὁμοίωσιν ὑποπιπτόντων, ὡς ὁ ἀνδρειότερος ἀνδρείων ἀνδρειότερος, δειλῶν δὲ ἀνδρειότατος.
ὅθεν ἐπήγαγεν·
+διὸ φιλοτιμούμεθα, εἴτε ἐκδημοῦντες εἴτε ἐνδημοῦντες, εὐάρεστοι
+εἶναι αὐτῷ
, τῷ ἑνὶ δηλονότι θεῷ, οὗ τὰ πάντα ἔργον τε καὶ κτίσις,
+
+
+
εὐσεβὴς νόῳ πεφυκὼς οὐ πάθοις κ’ οὐδὲν κακὸν
+
κατθανών, ἄνω τὸ πνεῦμα διαμένει κατ’ οὐρανόν·
+
+
+
ψυχαὶ δ’ ἀσεβῶν ὑπουράνιοι γαίᾳ πωτῶνται
+
ἐν ἄλγεσι φονίοις ὑπὸ ζεύγλαις ἀφύκτοις κακῶν,
+
εὐσεβῶν δὲ ἐπουράνιοι νάουσι,
+
μολπαῖς μάκαρα μέγαν ἀείδους̓ ἐν ὕμνοις·
+καὶ δικαιοσύνης γῆς οὐρανὸν ἀνταλλάσσεται.
Εἰκότως οὖν γνώσεως ἐπήβολος ὁ Ἰὼβ γενόμενος νῦν οἶδα
+εἶπεν ὅτι πάντα δύνασαι, ἀδυνατεῖ δέ σοι οὐθέν. τίς γὰρ ἀπαγγέλλει
+μοι ἃ οὐκ ᾔδειν, μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἃ οὐκ ἠπιστάμην; ἐγὼ
+
ὁ
+γὰρ ἐν ἀγνοίᾳ ὢν ἁμαρτητικός τέ ἐστι καὶ γῆ καὶ σποδός, ὁ δ’ ἐν
+γνώσει καθεστώς, ἐξομοιούμενος θεῷ εἰς ὅσον δύναται, ἤδη πνευματικὸς
+γῆ γῆ, ἄκουε λόγον κυρίου· γράψον τὸν ἄνδρα τοῦτον ἐκκήρυκτον ἄνθρωπον.
ἄλλος δ’ αὖ προφήτης
+φησίν· ἄκουε, οὐρανέ, καὶ ἐνωτίζου, γῆ,
τὴν σύνεσιν ἀκοὴν εἰπών,
+καὶ οὐρανὸν τὴν τοῦ γνωστικοῦ ψυχὴν τὴν οὐρανοῦ καὶ τῶν θείων
+ἐνωτίζου
ἀπὸ τῶν ὀργάνων τῆς ἀκοῆς τῶν ὤτων προσηγόρευσεν,
+τὰ σαρκικὰ τοῖς προσανέχουσι τοῖς αἰσθητοῖς ἀπονείμας.
+ἀκούσατε λαοὶ λόγον
+
καὶ ὁ Ἀβραὰμ μηδαμῶς,
εἶπεν,
+ κύριε, ὁ κρίνων τὴν γῆν,
ἐπεὶ ὁ ἀπιστήσας
κατὰ τὴν σωτήριον φωνὴν ἤδη κέκριται
.
γέγραπται δὲ κἀν ταῖς Βασιλείαις ἡ κρίσις
+καὶ ἡ ἀπόφασις τοῦ κυρίου ὧδε ἔχουσα· δικαίων εἰσακούει ὁ θεός,
+ἀσεβεῖς δὲ οὐ σῴζει, παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι εἰδέναι αὐτοὺς τὸν θεόν·
+
τί πρὸς ταύτην ἔτι
+φθέγγονται τὴν φωνὴν αἱ αἱρέσεις, ἀγαθὸν θεὸν τὸν παντοκράτορα
+κηρυττούσης τῆς γραφῆς καὶ ἀναίτιον κακίας τε καὶ ἀδικίας, εἴ γε
+ἡ μὲν ἄγνοια διὰ τὸ μὴ γινώσκειν φύεται, ὁ θεὸς δὲ οὐδὲν ἄτοπον
+οὗτος γάρ ἐστι
, φησίν, ὁ θεὸς ἡμῶν καὶ οὐκ ἔστι πλὴν
+αὐτοῦ σῴζων·
οὐδὲ γάρ ἐστιν ἀδικία παρὰ τῷ θεῷ
κατὰ τὸν
+καὶ νῦν, Ἰσραήλ,
+τί κύριος ὁ θεός σου αἰτεῖται παρὰ σοῦ, ἀλλ’ ἢ φοβεῖσθαι κύριον
+τὸν θεόν σου καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ ἀγαπᾶν
+αὐτὸν καὶ λατρεύειν αὐτῷ μόνῳ;
Τί τοίνυν οἱ Πυθαγόρειοι βουλόμενοι μετὰ φωνῆς εὔχεσθαι κελεύουσιν;
+ἐμοὶ δοκεῖ οὐχ ὅτι τὸ θεῖον ᾤοντο μὴ δύνασθαι τῶν
+ἡσυχῇ φθεγγομένων ἐπαΐειν, ἀλλ’ ὅτι δικαίας ἐβούλοντο εἶναι τὰς
+ὡς
.
+λαμψάτω γάρ σου τὰ ἔργα.
καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος καὶ τὰ
+ἔργα αὐτοῦ πρὸ προσώπου αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ὁ θεὸς καὶ τὰ ἔργα
+
θεὸν χρὴ μιμεῖσθαι εἰς ὅσον δύναμις τῷ γνωστικῷ. ἐμοὶ
+δὲ καὶ οἱ ποιηταὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς παρὰ σφίσι θεοειδέας προσαγορεύειν
+δοκοῦσι καὶ δίους καὶ ἀντιθέους καὶ Διὶ μῆτιν ἀταλάντους
+καὶ θεοῖς ἐναλίγκια μήδἐ ἔχοντας
καὶ θεοεικέλους, τὸ κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν
περιτρώγοντες.
ὁ μὲν οὖν Εὐριπίδης
+
+
+φησὶ
+
χρύσεαι δή μοι πτέρυγες περὶ νώτῳ
+
+
+
καὶ τὰ Σειρήνων ἐρόεντα πέδιλα ἁρμόζεται,
+
βάσομαί τ’ ἐς αἰθέρα πολὺν ἀερθεὶς
+
Ζηνὶ προσμίξων.
+
Περὶ μὲν τοῦ γνωστικοῦ τοσαῦτα ὡς ἐν ἐπιδρομῇ, χωρῶμεν δὲ
Μακάριος ὁ λέγων εἰς ὦτα ἀκουόντων·
πίστις δὲ ὦτα ψυχῆς,
+καὶ ταύτην αἰνίσσεται τὴν πίστιν ὁ κύριος λέγων ὁ ἔχων ὦτα
+
, ἵνα δὴ πιστεύσας συνῇ ἃ λέγει, ὡς λέγει. ἀλλά
+τοι καὶ Ὅμηρος ὁ ποιητῶν πρεσβύτατος ἐπὶ τοῦ αἰσθάνεσθαι τῷ
+
+ἀκούειν, εἰδικῷ ἀντὶ γενικοῦ, χρησάμενος μάλιστα δέ τ’ ἔκλυον
+αὐτοὶ
γράφει· τὸ γὰρ ὅλον ἡ συνῳδία καὶ ἡ συμφωνία τῆς ἀμφοῖν
+ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς, ἵνα τι μεταδῶ
+χάρισμα ὑμῖν πνευματικὸν εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς· τοῦτο δέ ἐστι
+συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ
+ἐμοῦ.
καὶ πάλιν ὑποβὰς ἐπάγει· δικαιοσύνη δὲ θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται
+
φαίνεται οὖν ὁ ἀπόστολος διττὴν
+καταγγέλλων πίστιν, μᾶλλον δὲ μίαν, αὔξησιν καὶ τελείωσιν
+ἡ πίστις σου σέσωκέν σε·
), ἡ δὲ ἐξαίρετος ἐποικοδομουμένη
+συντελειοῦται τῷ πιστῷ καὶ συναπαρτίζεται αὖ τῇ ἐκ μαθήσεως
+περιγινομένῃ καὶ τοῦ λόγου τὰς ἐντολὰς ἐπιτελεῖν, ὁποῖοι ἦσαν οἱ
+ἀπόστολοι, ἐφ’ ὧν τὴν πίστιν ὄρη μετατιθέναι καὶ δένδρα μεταφυτεύειν δύνασθαι εἴρηται.
ὅθεν αἰσθόμενοι τοῦ μεγαλείου τῆς δυνάμεως
+ἠξίουν προστιθέναι αὐτοῖς πίστιν τὴν ὡς κόκκον σινάπεως
+ἐπιδάκνουσαν ὠφελίμως τὴν ψυχὴν καὶ ἐν αὐτῇ αὔξουσαν μεγαλωστί,
+τὴν νόησιν τὴν
+ἐξαίρετον πίστιν ἅμα καὶ βασιλείαν καὶ καλῶν κτίσιν, † οὐσίας ἀξίαν
+τοῦ ποιήσαντος πλησίον ὑπάρχειν αὐτήν, ἑρμηνεύων, οὐσίαν, ἀλλ’ οὐκ
+ἐξουσίαν, καὶ φύσιν καὶ ὑπόστασιν, κτίσεως ἀνυπερθέτου κάλλος
+ἀδιόριστον, οὐχὶ δὲ ψυχῆς αὐτεξουσίου λογικὴν συγκατάθεσιν λέγει
+
ὁ γοῦν Ἀβραὰμ δἰ ἀκοῆς πιστεύσας τῇ φωνῇ τῇ ὑπὸ τὴν
+δρῦν τὴν ἐν Μαμβρῇ ἐπαγγειλαμένῃ σοὶ δίδωμι τὴν γῆν ταύτην
+καὶ τῷ σπέρματί σου
ἤτοι ἐκλεκτὸς ἦν ἢ οὔ; ἀλλ’ εἰ μὲν οὐκ ἦν,
+πῶς εὐθέως ἐπίστευσεν οἷον φυσικῶς; εἰ δὲ ἦν ἐκλεκτός, λέλυται
+αὐτοῖς ἡ ὑπόθεσις, εὑρισκομένης καὶ πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας
+ἐκλογῆς καὶ δὴ καὶ σῳζομένης· ἐλογίσθη γὰρ αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.
+καὶ πρὸ τῆς τοῦ κυρίου παρουσίας ἐκλογῆς
+καὶ δὴ καὶ σῳζομένης τὴν ἰδίαν αὐτοῦ σωτηρίαν, παρευδοκιμηθήσεται
+αὐτῷ ἡ τοῦ ἀγαθοῦ δύναμις, ὀψὲ καὶ μετὰ τὸν ὑπ’ αὐτῶν
+εὐφημούμενον δημιουργὸν ἐπιβαλλομένη σῴζειν καὶ αὐτὴ ἤτοι μαθήσει
+
Ἀνόητοι αἱ γὰρ τρίβοι αὐτῶν διεστραμμέναι καὶ οὐκ ἴσασιν εἰρήνην
+φησὶν τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτεῖσθαι
+ὁ θεσπέσιος παρῄνεσε Παῦλος, ὅτι γεννῶσι μάχας
· ὅ τε
+Αἰσχύλος κέκραγε·
+
+
+
+
τὰ μηδὲν ὠφελοῦντα μὴ πόνει μάτην.
+
τίς οὖν οὕτως
+ἄθεος
Ἐπεὶ δὲ οἳ μὲν ἄπιστοι, οἳ δὲ ἐριστικοί, οὐ πάντες τυγχάνουσι
+τῆς τελειότητος τοῦ ἀγαθοῦ. οὔτε γὰρ ἄνευ προαιρέσεως τυχεῖν
+οἷόν τε, οὐ μὴν οὐδὲ τὸ πᾶν ἐπὶ τῇ γνώμῃ τῇ ἡμετέρᾳ κεῖται, οἷον
+χάριτι γὰρ σῳζόμεθα
, οὐκ ἄνευ μέντοι τῶν
+καλῶν ἔργων, ἀλλὰ δεῖ μὲν πεφυκότας πρὸς τὸ ἀγαθὸν σπουδήν
+βλέπομεν γὰρ νῦν ὡς δἰ ἐσόπτρου, τότε δὲ πρόσωπον
+
ὀλίγοις γὰρ ἡ τῆς ἀληθείας θέα δέδοται.
+λέγει γοῦν καὶ Πλάτων ἐν τῇ Ἐπινομίδι· οὔ φημι δυνατὸν εἶναι
+πᾶσιν ἀνθρώποις μακαρίοις τε καὶ εὐδαίμοσι γίνεσθαι πλὴν ὀλίγων·
+μέχρι περ ἂν ζῶμεν, τοῦτο διορίζομαι· καλὴ δὲ ἐλπὶς τελευτήσαντι
+
τὰ ἴσα τούτοις βούλεται τὰ παρὰ Μωυσεῖ· οὐδεὶς
+ὄψεταί μου τὸ πρόσωπον καὶ ζήσεται·
δῆλον γὰρ μηδένα ποτὲ
+δύνασθαι παρὰ τὸν τῆς ζωῆς χρόνον τὸν θεὸν ἐναργῶς καταλαβέσθαι·
+οἱ καθαροὶ δὲ τῇ καρδίᾳ τὸν θεὸν ὄψονται
, ἐπὰν εἰς τὴν
+
ποῦ τοίνυν γραμματεύς;
+ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ θεὸς τὴν
+σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;
φησί. καὶ πάλιν· ἀπολῶ τὴν σοφίαν
+τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω
, τῶν δοκησισόφων
+τάδε λέγει κύριος· στῆτε ἐπὶ ταῖς ὁδοῖς καὶ ἐρωτήσατε τρίβους
ἐρωτήσατε
, φησί, καὶ
+πύθεσθε παρὰ τῶν εἰδότων ἀφιλονίκως καὶ ἀδηρίτως. μαθόντες
+δὲ ἄρα τῆς ἀληθείας τὴν ὁδὸν εὐθεῖαν βαδίζωμεν ἀμεταστρεπτί,
+τῷ δὲ Ἀβραὰμ
+
οὗτος τὴν μετάρσιον τῶν κατὰ
+τὸν ἀέρα συμβαινόντων καὶ τὴν μετέωρον τῶν κατὰ τὸν οὐρανὸν
+κινουμένων φιλοσοφίαν μετιὼν Ἀβρὰμ ἐκαλεῖτο, ὃ μεθερμηνεύεται
+πατὴρ μετέωρος
· ὕστερον δὲ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανόν, εἴτε τὸν
+υἱὸν ἐν τῷ πνεύματι ἰδών, ὡς ἐξηγοῦνταί τινες, εἴτε ἄγγελον ἔνδοξον,
+εἴτε καὶ ἄλλως ἐπιγνοὺς θεὸν πατὴρ ἐκλεκτὸς
+ἠχοῦς
· ἠχεῖ μὲν γὰρ ὁ γεγωνὸς λόγος, πατὴρ δὲ τούτου ὁ νοῦς,
+ἐξειλεγμένος δὲ ὁ τοῦ σπουδαίου νοῦς.
Καί μοι σφόδρα ἐπαινεῖν ἔπεισι τὸν Ἀκραγαντῖνον ποιητὴν
+ἐξυμνοῦντα τὴν πίστιν ὧδέ πως·
+
+
+
+
ὦ φίλοι, οἶδα μὲν οὕνεκ’ ἀληθείη παρὰ μύθοις,
οὓς ἐγὼ ἐξερέω· μάλα δ’ ἀργαλέη
ἀνδράσι καὶ δύσζηλος ἐπὶ φρένα πίστιος ὁρμή.
+ἵνα ἡ πίστις ἡμῶν μὴ ᾖ ἐν
+σοφίᾳ ἀνθρώπων
τῶν πείθειν ἐπαγγελλομένων, ἀλλ’ ἐν δυνάμει
+θεοῦ
, τῇ μόνῃ καὶ ἄνευ τῶν ἀποδείξεων διὰ ψιλῆς τῆς πίστεως
+ † δοκεόντων γὰρ ὁ δοκιμώτατος γινώσκει φυλάσσειν·
+καὶ μέντοι καὶ δίκη καταλήψεται ψευδῶν τέκτονας καὶ μάρτυρας,
+πολλαὶ κατὰ πολλὰ φθοραὶ γεγόνασιν
+ἀνθρώπων καὶ
καὶ μετ’ ὀλίγα ἐπιφέρει· τὸ δ’ ἀληθές
+ἐστι τῶν περὶ γῆν καὶ κατ’ οὐρανὸν ἰόντων παράλλαξις καὶ διὰ
+
ἔπειτα
+περὶ τοῦ κατακλυσμοῦ ἐποίσει· ὅταν δ’ αὖ θεοὶ γῆν ὕδασι καθαίροντες
+κατακλύζωσιν, οἱ μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι διασῴζονται, βουκόλοι
+νομεῖς, οἱ δ’ ἐν ταῖς παρ’ ἡμῖν πόλεσιν εἰς τὴν θάλασσαν ὑπὸ τῶν
+ποταμῶν φέρονται.
Παρεστήσαμεν δ’ ἐν τῷ πρώτῳ Στρωματεῖ κλέπτας λέγεσθαι
+τοὺς τῶν Ἑλλήνων φιλοσόφους, παρὰ Μωυσέως καὶ τῶν προφητῶν
+
Τὴν πίστιν τοίνυν οὐκ ἀργὴν καὶ μόνην, ἀλλὰ σὺν ζητήσει δεῖν
+ζήτει
+γάρ, καὶ εὑρήσεις
λέγει.
+
+
+
+
τὸ δὲ ζητούμενον
+
ἁλωτόν, ἐκφεύγει δὲ τἀμελούμενον,
+
+
+
πάντα τὰ ζητούμενα
+
δεῖσθαι μερίμνης φασὶν οἱ σοφώτατοι.
+
+
+
φοιτᾷ δὲ βροτολοιγὸς Ἔρις κενεὸν λελακυῖα,
Νείκης ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη καὶ ἔριθος·
+
ἥ τ’ ἀλαὴ περὶ πάντα κυλίνδεται, αὐτὰρ ἔπειτα
+
ἐς βροτοῦ ἐστήριξε κάρη καὶ ἐς ἐλπίδα βάλλει.
+
+
+περὶ ψευδαποφάσκοντος λόγου καὶ κερατίνου διαλεληθότος τε αὖ καὶ
+κροκοδειλίνου σωρίτου τε ἔτι καὶ ἐγκεκαλυμμένου περί τε ἀμφιβολιῶν
+καὶ σοφισμάτων.
τίς γὰρ τούσδ’ ὀλοῇ ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι;
+
Ἠχοῦς σύνδρομος ὄχλος· ὃ γὰρ σιγῶσι χολωθεὶς
+
νοῦσον ἐπ’ ἀνέρας ὦρσε λάλην, ὀλέκοντο δὲ πολλοὶ
+
Τὸ δὲ ἄρα ζητεῖν περὶ θεοῦ, ἂν μὴ εἰς ἔριν, ἀλλὰ εἰς εὕρεσιν
+τείνῃ, σωτήριόν ἐστι. γέγραπται γὰρ ἐν τῷ Δαβίδ· φάγονται πένητες
+καὶ ἐμπλησθήσονται καὶ αἰνέσουσι κύριον οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν·
+
οἱ γὰρ ζητοῦντες
+κατὰ τὴν ζήτησιν τὴν ἀληθῆ αἰνοῦντες κύριον ἐμπλησθήσονται
+τῆς δόσεως τῆς παρὰ τοῦ θεοῦ, τουτέστι τῆς γνώσεως, καὶ
+ζήσεται ἡ ψυχὴ αὐτῶν· καρδία γὰρ ἡ ψυχὴ ἀλληγορεῖται ἡ τὴν
+
οὔκουν εἰκῇ τοῖς παιδίοις παρακελευόμεθα τῶν ὤτων
+λαμβανομένοις φιλεῖν τοὺς προσήκοντας, τοῦτο δήπου αἰνιττόμενοι
+δἰ ἀκοῆς ἐγγίγνεσθαι τῆς ἀγάπης τὴν συναίσθησιν, ἀγάπη δὲ ὁ
+θεὸς
ὁ τοῖς ἀγαπῶσι πιστὸς ὁ θεὸς
ὁ τοῖς πιστοῖς
+
+
+
ἁγνὸν χρὴ νηοῖο θυώδεος ἐντὸς ἰόντα
+
ἔμμεναι· ἁγνείη δ’ ἐστὶ φρονεῖν ὅσια.
+κἂν μὴ γένησθε ὡς τὰ παιδία ταῦτα, οὐκ εἰσελεύσεσθε
, φησίν, εἰς
+τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν·
ἐνταῦθα γὰρ ὁ νεὼς τοῦ θεοῦ, τρισὶν
+ἡδρασμένος θεμελίοις, πίστει, ἐλπίδι, ἀγάπῃ, φαίνεται.
Περὶ μὲν οὖν πίστεως ἱκανὰ μαρτύρια τῶν παρ’ Ἕλλησι
+γραφῶν παρατεθείμεθα· ὡς δὲ μὴ ἐπὶ μήκιστον παρεξίωμεν καὶ περὶ
+τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς ἀγάπης πλεῖστα φιλοτιμούμενοι συναγαγεῖν,
+ἀπόχρη μόνα ταῦτα εἰπεῖν, ὡς ἐν τῷ Κρίτωνι ὁ Σωκράτης, πρὸ
+τοῦ ζῆν τὸ εὖ ζῆν καὶ τεθνάναι τιθέμενος, ἐλπίδα τινὰ ἑτέρου βίου
+
ἐν δὲ τῷ Συμποσίῳ πᾶσι μὲν ἔρωτα φυσικὸν
+ἐγκεκρᾶσθαι λέγει τῆς τοῦ ὁμοίου γενέσεως, καὶ τοῖς μὲν
+ἀνθρώποις ἀνθρώπων μόνον, τῷ δὲ σπουδαίῳ τοῦ παραπλησίου.
+ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ
ὁ καλός που λέγει ἀπόστολος.
+
+
+
ἣν σὺ νόῳ δέρκευ μηδ’ ὄμμασιν ἧσο τεθηπώς.
+
+
+
λεῦσσε δ’ ὅμως ἀπεόντα νόῳ παρεόντα βεβαίως·
+
οὐ γὰρ ἀποτμήξει τὸ ἐὸν τοῦ ἐόντος ἔχεσθαι
+
οὔτε σκιδνάμενον πάντῃ πάντως κατὰ κόσμον
+
οὔτε συνιστάμενον·
+
ἐπεὶ καὶ ὁ ἐλπίζων, καθάπερ ὁ πιστεύων, τῷ νῷ ὁρᾷ τὰ νοητὰ
+καὶ τὰ μέλλοντα. εἰ τοίνυν φαμέν τι εἶναι δίκαιον, φαμὲν δὲ καὶ
+καλόν, ἀλλὰ καὶ ἀλήθειάν τι λέγομεν, οὐδὲν δὲ πώποτε τῶν τοιούτων
+τοῖς ὀφθαλμοῖς εἴδομεν ἀλλ’ ἢ μόνῳ τῷ νῷ, ὁ δὲ λόγος τοῦ
+θεοῦ ἐγώ
φησιν εἰμὶ ἡ ἀλήθεια
· νῷ ἄρα τοὺς δὲ ἀληθινούς, ἔφη, φιλοσόφους τίνας λέγεις; τοὺς τῆς ἀληθείας,
+
ἐν δὲ τῷ Φαίδρῳ περὶ ἀληθείας
+ὡς ἰδέας λέγων ὁ Πλάτων δηλώσει τολμητέον γὰρ οὖν τό γε ἀληθὲς εἰπεῖν ἄλλως τε καὶ περὶ
+ἀληθείας λέγοντα· ἡ γὰρ ἀχρώματός τε καὶ ἀσχημάτιστος καὶ ἀναφὴς
+
προελθὼν δὲ
+ὁ λόγος δημιουργίας αἴτιος, ἔπειτα καὶ ἑαυτὸν γεννᾷ, ὅταν ὁ λόγος
+τῷ κρούοντι
, γάρ φησιν, ἀνοιγήσεται·
+
οἱ γὰρ ἁρπάζοντες τὴν βασιλείαν
+βιασταὶ
οὐ τοῖς ἐριστικοῖς λόγοις, ἐνδελεχείᾳ δὲ ὀρθοῦ βίου
+ἀδιαλείπτοις τε εὐχαῖς ἐκβιάζεσθαι εἴρηνται, τὰς ἐπὶ τοῖς προτέροις
+ἁμαρτήμασιν ἀπηλειφότες κηλῖδας.
+
+
+
τὴν μέντοι κακότητα καὶ ἰλαδὸν ἔστιν ἑλέσθαι.
+
τῷ δ’ αὖ πονοῦντι καὶ θεὸς συλλαμβάνει.
+
οὖ γὰρ ἐν μέσοισι κεῖται
+
δῶρα δυσμάχητα Μοισᾶν
+
τὠπιτυχόντι φέρειν.
+
ἡ γοῦν τῆς ἀγνοίας ἐπίστασις τὸ πρῶτόν ἐστι μάθημα τῷ κατὰ
+λόγον βαδίζοντι. ἀγνοήσας τις ἐζήτησεν, καὶ ζητήσας εὑρίσκει τὸν
+διδάσκαλον εὑρών τε ἐπίστευσεν καὶ πιστεύσας ἤλπισεν ἀγαπήσας τε
+ἐντεῦθεν ἐξομοιοῦται τῷ ἠγαπημένῳ, τοῦτ’ εἶναι σπεύδων ὃ φθάσας
+Οὐκ ἂν οἴει ἄλλως εἰδέναι με περὶ τῶν δικαίων;
+— Ναί, εἴ γε εὕροις. — Ἀλλ’ οὐκ ἂν εὑρεῖν με ἡγῇ; — Καὶ
+μάλα γε, εἰ ζητήσαις. — Εἶτα ζητῆσαι οὐκ ἂν οἴει με; — Ἔγωγε, εἰ
+
ταύτῃ τοι καὶ αἱ τῶν φρονίμων παρθένων
+λαμπάδες αἱ νύκτωρ ἀνημμέναι ἐν πολλῷ τῆς ἀγνοίας σκότει,
+ἣν νύκτα ᾐνίξατο ἡ γραφή· φρόνιμοι ψυχαί, καθαραὶ ὡς παρθένοι,
+συνεῖσαι σφᾶς αὐτὰς ἐν ἀγνοίᾳ καθεστώσας κοσμικῇ, τὸ φῶς ἀνάπτουσι
+καὶ τὸν νοῦν ἐγείρουσι καὶ φωτίζουσι τὸ σκότος καὶ τὴν
+ἄγνοιαν ἐξελαύνουσι καὶ ζητοῦσι τὴν ἀλήθειαν καὶ τοῦ διδασκάλου
+φιλόσοφον μὲν οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, πλῆθος
+ἀδύνατον γενέσθαι.
ναρθηκοφόροι μὲν πολλοί, βάκχοι δέ τε
+
κατὰ τὸν Πλάτωνα. πολλοὶ γὰρ κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί·
+καὶ οὐκ ἐν πᾶσι
φησὶν ὁ ἀπόστολος ἡ γνῶσις
. προσεύχεσθε
+δὲ ἵνα ῥυσθῶμεν ἀπὸ τῶν ἀτόπων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων·
+
καὶ ἡ Κλεάνθους δὲ τοῦ Στωϊκοῦ φιλόσοφος
+ποιητικὴ ὧδέ πως τὰ ὅμοια γράφει·
+
+
μὴ πρὸς δόξαν ὅρα, ἐθέλων σοφὸς αἶψα γενέσθαι,
+
μηδὲ φοβοῦ πολλῶν ἄκριτον καὶ ἀναιδέα δόξαν.
+
οὐ γὰρ πλῆθος ἔχει συνετὴν κρίσιν οὔτε δικαίων
+
οὔτε καλῶν, ὀλίγοις δὲ παρ’ ἀνδράσι τοῦτό κεν εὕροις.
+
γνωμικώτερον δὲ ὁ κωμικὸς ἐν βραχεῖ·
+
+
+
αἰσχρὸν δὲ κρίνειν τὰ καλὰ τῷ πολλῷ ψόφῳ.
+εἰς
+μέσον ἀσυνέτων συντήρησον καιρόν, εἰς μέσον δὲ διανοουμένων
+
καὶ πάλιν· σοφοὶ κρύψουσιν αἴσθησιν·
ἐνέχυρον γὰρ
+τῆς ἀληθείας τὴν ἀπόδειξιν ἀπαιτοῦσιν οἰ πολλοὶ οὐκ ἀρκούμενοι
+ψιλῇ τῇ ἐκ πίστεως σωτηρίᾳ.
+
+
+τοῖς μὲν γὰρ κακοῖς τοῦτο σύνηθες, φησὶν ὁ Ἐμπεδοκλῆς, τὸ ἐθέλειν
+
ἀλλὰ κακοῖς μὲν κάρτα πέλει κρατέουσιν ἀπιστεῖν·
ὡς δὲ παρ’ ἡμετέρης κέλεται πιστώματα Μούσης,
+
γνῶθι διατμηθέντος ἐνὶ σπλάγχνοισι λόγοιο.
+
φησὶν ὁ Σολομὼν τῷ μωρῷ ἐκ τῆς
+
διὸ καὶ τοῖς τὴν σοφίαν αἰτοῦσι τὴν παρ’ αὐτοῖς
+ὀρεκτέον τὰ οἰκεῖα, ὡς ἂν ῥᾷστα διὰ τῶν ἰδίων εἰς πίστιν ἀληθείας
+τοῖς γὰρ πᾶσι πάντα ἐγενόμην,
λέγει, ἵνα τοὺς
+πάντας κερδήσω,
ἐπεὶ καὶ τῆς θείας χάριτος ὁ ὑετὸς ἐπὶ δικαίους
+ἢ Ἰουδαίων μόνων ἐστὶν ὁ θεός; οὐχὶ
+καὶ ἐθνῶν; ναὶ καὶ ἐθνῶν, εἴπερ εἶς ὁ θεός
, ὁ γενναῖος κέκραγεν
+ἀπόστολος.
Ἀλλ’ ἐπεὶ μήτε τῷ ἀγαθῷ δικαίως μήτε τῇ γνώσει εἰς σωτηρίαν
+πιστεύειν ἐθέλουσιν, ἡμεῖς αὐτοὶ τὰ ἐκείνων ἴδια ἡγούμενοι
+ὅτι πάντα τοῦ θεοῦ, καὶ μάλιστα ἐπειδὴ τὰ καλὰ παρ’ ἡμῶν ὥρμηται
+τοῖς Ἕλλησιν, ἐγχειρῶμεν αὐτοῖς, ὡς ἀκούειν πεφύκασι· τὸ
+γὰρ συνετὸν ἤτοι τὸ δίκαιον ὁ πολὺς οὗτος ὄχλος οὐκ ἐκ τῆς ἀληθείας,
+τε γὰρ πνευματικὰ συγκρίνομεν. διὰ τοῦτό τοι τῆς ἐπικρύψεως τὸν
+τρόπον, θεῖον ὄντα ὡς ἀληθῶς καὶ ἀναγκαιότατον ἡμῖν
ἐντεῦθεν αἱ προφητεῖαι οἵ τε χρησμοὶ λέγονται δἰ αἰνιγμάτων
+καὶ αἱ τελεταὶ τοῖς ἐντυγχάνουσιν ἀνέδην οὐ δείκνυνται, ἀλλὰ
+μετά τινων καθαρμῶν καὶ προρρήσεων·
+
+
+
+
+
ἁ Μοῦσα γὰρ οὐ φιλοκερδής πω τότ’ ἦν οὐδ’ ἐργάτις·
+
οὐδ’ ἐπέρναντο γλυκεῖαι μελίφθογγοι ποτὶ Τερψιχόρας
+
ἀργυρωθεῖσαι πρόσωπα μαλθακόφωνοι ἀοιδαί.
+
Αὐτίκα οἱ παρ’ Αἰγυπτίοις παιδευόμενοι πρῶτον μὲν πάντων +τὴν Αἰγυπτίων γραμμάτων μέθοδον ἐκμανθάνουσι, τὴν ἐπιστολογραφικὴν +καλουμένην· δευτέραν δὲ τὴν ἱερατικήν, ᾗ χρῶνται οἱ +ἱερογραμματεῖς· ὑστάτην δὲ καὶ τελευταίαν τὴν ἱερογλυφικήν, ἧς ἣ +μέν ἐστι διὰ τῶν πρώτων στοιχείων κυριολογική, ἣ δὲ συμβολική. +τῆς δὲ συμβολικῆς ἣ μὲν κυριολογεῖται κατὰ μίμησιν, ἣ δ’ ὥσπερ +τροπικῶς γράφεται, ἣ δὲ ἄντικρυς ἀλληγορεῖται κατά τινας αἰνιγμούς.
+Ἥλιον γοῦν γράψαι βουλόμενοι κύκλον ποιοῦσι, σελήνην δὲ σχῆμα +μηνοειδὲς κατὰ τὸ κυριολογούμενον εἶδος.
+Τροπικῶς δὲ κατ’ οἰκειότητα μετάγοντες καὶ μετατιθέντες, τὰ +δ’ ἐξαλλάττοντες, τὰ δὲ πολλαχῶς μετασχηματίζοντες χαράττουσιν.
τοὺς γοῦν τῶν βασιλέων ἐπαίνους, θεολογουμένοις μύθοις παραδιδόντες, +ἀναγράφουσι διὰ τῶν ἀναγλύφων.
+Τοῦ δὲ κατὰ τοὺς αἰνιγμοὺς τρίτου εἴδους δεῖγμα ἔστω τόδε· τὰ
+μὲν γὰρ τῶν ἄλλων ἄστρων διὰ τὴν πορείαν τὴν λοξὴν ὄφεων σώμασιν
+ἀπείκαζον, τὸν δὲ ἥλιον τῷ τοῦ κανθάρου, ἐπειδὴ κυκλοτερὲς
+
Πάντες οὖν, ὡς ἔπος εἰπεῖν, οἱ θεολογήσαντες βάρβαροί τε καὶ +Ἕλληνες τὰς μὲν ἀρχὰς τῶν πραγμάτων ἀπεκρύψαντο, τὴν δὲ ἀλήθειαν +αἰνίγμασι καὶ συμβόλοις ἀλληγορίαις τε αὖ καὶ μεταφοραῖς καὶ +τοιούτοις τισὶ τρόποις παραδεδώκασιν, ὁποῖα καὶ παρ’ Ἕλλησι τὰ +μαντεῖα, καὶ ὅ γε Ἀπόλλων ὁ Πύθιος Λοξίας λέγεται.
Ναὶ μὴν καὶ τῶν παρ’ Ἕλλησι σοφῶν καλουμένων τὰ ἀποφθέγματα
+ὀλίγαις λέξεσι μείζονος πράγματος δήλωσιν ἐμφαίνει, οἷον
+ἀμέλει τὸ χρόνου φείδου
ἤτοι καὶ οὐ δεῖν
+τὸν χρόνον τοῦτον εἰς μάτην καταναλῶσαι, ἣ κατ’ ἐναντιότητα φείσασθαι
+τῶν ἀναλωμάτων τῶν ἰδιωτικῶν, ἵνα κἂν πολλὰ ἔτη ζήσῃς, φησί, μὴ ἐπιλείπῃ σοι τὰ ἐπιτήδεια.
ὡσαύτως καὶ τὸ γνῶθι σαυτὸν
+πολλὰ ἐνδείκνυται, καὶ ὅτι θνητὸς εἶ καὶ ὅτι ἄνθρωπος ἐγένου,
+καὶ ἤδη πρὸς τὰς ἄλλας τοῦ βίου ὑπεροχὰς κατὰ σύγκρισιν ὅτι
+οὐδενὸς λόγου ὑπάρχεις, ἔνδοξον λέγων ἢ πλούσιον, ἢ τοὐναντίον,
+ὅτι πλούσιος ὢν καὶ ἔνδοξος οὐ παραμόνῳ σεμνύνῃ πλεονεκτήματι·
+καὶ εἰς τί γέγονας, γνῶθι, φησί, καὶ τίνος εἰκὼν ὑπάρχεις, τίς τέ
+σου ἡ οὐσία καὶ τίς ἡ δημιουργία καὶ ἡ πρὸς τὸ θεῖον οἰκείωσις τίς,
+δώσω σοι θησαυροὺς σκοτεινοὺς ἀποκρύφους.
θησαυροὶ
+δὲ τοῦ θεοῦ καὶ πλοῦτος ἀνεκλιπὴς ἡ δυσθήρατός ἐστι σοφία.
Ἀλλὰ καὶ οἱ παρὰ τούτων τῶν προφητῶν τὴν θεολογίαν δεδιδαγμένοι
+ποιηταὶ δἰ ὑπονοίας
+
+τὸ φαῦλον ἐπὶ τοῦ ἁπλοῦ τάσσων.
καὶ τὸν θεὸν τοιοῦτον ἐξεπίσταμαι·
+
σοφοῖς μὲν αἰνικτῆρα θεσφάτων ἀεί,
+
σκαιοῖς δὲ φαῦλον κἀν βραχεῖ διδάσκαλον,
+
ἄντικρυς γοῦν περὶ πάσης γραφῆς
+τῆς καθ’ ἡμᾶς ἐν τοῖς ψαλμοῖς γέγραπται ὡς ἐν παραβολῇ
+εἰρημένης· ἀκούσατε, λαός μου, τὸν νόμον μου, κλίνατε τὸ οὖς
+ὑμῶν εἰς τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου· ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ
+
καὶ ὁ γενναῖος ἀπόστολος
+τὰ ὅμοια ὧδέ πως λέγει· σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις,
+σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ
+αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων· ἀλλὰ λαλοῦμεν θεοῦ σοφίαν ἐν
+μυστηρίῳ, τὴν ἀποκεκρυμμένην, ἣν προώρισεν ὁ θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων
+εἰς δόξαν ἡμῶν· ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου
+ἔγνωκεν· εἰ γὰρ ἔγνωσαν, οὐκ ἂν τὸν κύριον τῆς δόξης ἐσταύρωσαν.
+ἀλλὰ κηρύσσομεν
+καθὼς γέγραπται,
φησίν, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν
+καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς
+ἀγαπῶσιν αὐτόν. ἡμῖν γὰρ ἀπεκάλυψεν ὁ θεὸς διὰ τοῦ πνεύματος·
+
πνευματικὸν
+γὰρ καὶ γνωστικὸν οἶδεν τὸν τοῦ ἁγίου πνεύματος μαθητὴν τοῦ ἐκ
+θεοῦ χορηγουμένου, ὅ ἐστι νοῦς Χριστοῦ. ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος
+
αὐτίκα ὁ
+ἀπόστολος πρὸς ἀντιδιαστολὴν γνωστικῆς τελειότητος τὴν κοινὴν
+πίστιν πῇ μὲν θεμέλιον λέγει, πῇ δὲ γάλα, γράφων τὸν τρόπον
+τοῦτον· ἀδελφοί,
τὰ αἱρετὰ τοῖς ἁμαρτωλοῖς
+τῶν ἀνθρώπων, οἱ δὲ τούτων ἀπεσχημένοι τὰ θεῖα φρονοῦσι καὶ
+κατὰ τὴν χάριν
, φησί,
+τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, ἄλλος δὲ
+
ταῦτα γνωστικὰ
+ἐποικοδομήματα τῇ κρηπῖδι τῆς πίστεως τῆς εἰς Ἰησοῦν Χριστόν,
+καλάμη
δὲ τὰ τῶν αἱρέσεων ἐπαναθήματα καὶ ξύλα
καὶ χόρτος
.
+ὁποῖον δὲ ἑκάστου τὸ ἔργον, τὸ πῦρ δοκιμάσει.
τὴν γνωστικὴν
+οἰκοδομὴν κἀν τῇ πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολῇ αἰνισσόμενός φησιν·
+ἐπιποθῶ γὰρ ἰδεῖν ὑμᾶς, ἵνα τι μεταδῶ χάρισμα ὑμῖν πνευματικὸν
+εἰς τὸ στηριχθῆναι ὑμᾶς.
ἀποκεκαλυμμένως δὲ οὐχ οἷόν τε ἦν τὰ
+τοιαῦτα τῶν χαρισμάτων ἐπιστέλλειν.
Αὐτίκα τῆς βαρβάρου φιλοσοφίας πάνυ σφόδρα ἐπικεκρυμμένως +ἤρτηται τὰ Πυθαγόρεια σύμβολα.
+Παραινεῖ γοῦν ὁ Σάμιος χελιδόνα ἐν οἰκίᾳ μὴ ἔχειν
, τουτέστι
+λάλον καὶ ψιθυρὸν καὶ πρόγλωσσον ἄνθρωπον, μὴ δυνάμενον στέγειν
+χελιδὼν γὰρ καὶ τρυγών, ἀγροῦ
+στρουθία, ἔγνωσαν καιροὺς εἰσόδων αὐτῶν
, φησὶν ἡ γραφή, καὶ οὐ
+
+
+
ὡς μή μοι τρύζητε παρήμενοι ἄλλοθεν ἄλλος.
+
+
+
ναὶ τὰν Ὄλυμπον καταδερκομέναν σκηπτοῦχον Ἥραν
+
ἔστι μοι πιστὸν ταμιεῖον ἐπὶ γλώσσας,
+
+
+
ἀλλ’ ἔστι κἀμοὶ κλεὶς ἐπὶ γλώσσῃ φύλαξ.
Πάλιν ὁ Πυθαγόρας τῆς χύτρας ἀρθείσης ἀπὸ τοῦ πυρὸς τὸν
+ἐν τῇ σποδῷ τύπον μὴ ἀπολιπεῖν, ἀλλὰ συγχεῖν
προσέταττεν καὶ
+ταράττειν ἀναστάντας ἐξ εὐνῆς τὰ στρώματα
· οὐ γὰρ τὸν τῦφον
+ἀφανίζειν μόνον δεῖν ᾐνίττετο, ἀλλὰ μηδὲ ὀργῆς ἴχνος ἀπολιπεῖν,
+ἐπὰν δὲ ἀναζέσασα παύσηται, καθίστασθαι αὐτὴν καὶ πᾶσαν ἀπαλείφειν
+ἥλιος δὲ ὑμῖν τῇ ὀργῇ
, φησὶν ἡ γραφή, μὴ
+ἐπιδυέτω·
καὶ ὁ εἰπὼν οὐκ ἐπιθυμήσεις
πᾶσαν ἀφεῖλεν μνησικακίαν·
+
τῷ ὁμοίῳ τρόπῳ καὶ ἡ κοίτη ταράσσεσθαι
+ παραινεῖται, ὡς μήτε ὀνειρωγμοῦ τινος μηδὲ μὴν ὕπνου μεθ’
+ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε
, ὁ Δαβὶδ λέγει, μὴ συγκατατίθεσθαι
+
Πάλιν ἐπὶ γῆς μὴ πλεῖν
Πυθαγόρειόν ἐστι σύμβολον, δηλοῖ δὲ
+τὰ
Πάλιν δ’ αὖ δακτύλιον μὴ φορεῖν μηδὲ εἰκόνας αὐτοῖς ἐγχαράσσειν
+θεῶν
παρεγγυᾷ ὁ Πυθαγόρας, ὥσπερ Μωυσῆς πρόπαλαι διαρρήδην
+ἐνομοθέτησεν μηδὲν δεῖν γλυπτὸν ἢ χωνευτὸν ἢ πλαστὸν ἢ
+γραπτὸν ἄγαλμά τε καὶ ἀπεικόνισμα ποιεῖσθαι, ὡς μὴ τοῖς αἰσθητοῖς
+
ναὶ μὴν λεγούσης τῆς γραφῆς ποιήσωμεν
+ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν ἡμετέραν
, ἄξιον ἡγοῦμαι καὶ
+τὴν Εὐρύσου τοῦ Πυθαγορείου παραθέσθαι φωνὴν οὕτως ἔχουσαν,
+ὃς ἐν τῷ Περὶ τύχας τὸν δημιουργὸν φήσας αὑτῷ χρώμενον παραδείγματι
+τὸ δὲ σκᾶνος τοῖς λοιποῖς
+ὅμοιον, οἷα γεγονὸς ἐκ τᾶς αὐτᾶς ὕλας, ὑπὸ τεχνίτα δὲ εἰργασμένον
+
καὶ ὅλως
+ὁ Πυθαγόρας καὶ οἱ ἀπ’ αὐτοῦ σὺν καὶ Πλάτωνι μάλιστα τῶν ἄλλων
+φιλοσόφων σφόδρα τῷ νομοθέτῃ ὡμίλησαν, ὡς ἔστιν ἐξ αὐτῶν
+
+
+
παρ’ ἡλίου κλέπτοντες ἐντέχνως τὸ φῶς·
+
Αὐτίκα ἐπιτομὴν τῶν περὶ δικαιοσύνης εἰρημένων Μωυσεῖ ὁ
+Πυθαγόρας πεποίηται λέγων ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν
, τουτέστι
+μὴ παρέρχεσθαι τὸ πρὸς τὰς διανομὰς ἴσον, τιμῶντας τὴν δικαιοσύνην,
+
+
+
+
ἣ φίλους ἀεὶ φίλοις
+
πόλεις τε πόλεσι συμμάχους τε συμμάχοις
+
συνδεῖ· τὸ γὰρ ἴσον νόμιμον ἀνθρώποις ἔφυ,
+
τῷ πλέονι δ’ ἀεὶ πολέμιον καθίσταται
+
τοὔλασσον ἐχθρᾶς θ’ ἡμέρας κατάρχεται
+ἄρατε τὸν ζυγόν
+μου
φησίν, ὅτι χρηστός ἐστι καὶ ἀβαρής
. καὶ τοῖς περὶ πρωτείων
+φιλονικοῦσι γνωρίμοις μετὰ ἁπλότητος τὴν ἰσότητα παρεγγυᾷ
+φθόνος γὰρ ἔξω θείου χοροῦ
+ἵσταται
καὶ ζῆλος καὶ λύπη, ᾗ καὶ οἱ μύσται καρδίαν ἐσθίειν
+ἀπαγορεύουσιν, μὴ χρῆναί ποτε διδάσκοντες βαρυθυμίαις καὶ ὀδύναις
+
Πάλιν αὖ δύο ὁδοὺς ὑποτιθεμένου τοῦ εὐαγγελίου καὶ τῶν ἀποστόλων
+ὁμοίως τοῖς προφήταις ἅπασι καὶ τὴν μὲν καλούντων στενὴν
+καὶ τεθλιμμένην
τὴν κατὰ τὰς ἐντολὰς καὶ ἀπαγορεύσεις περιεσταλμένην,
+τὴν δὲ ἐναντίαν τὴν εἰς ἀπώλειαν φέρουσαν πλατεῖαν καὶ
+εὐρύχωρον
. ἀκώλυτον ἡδοναῖς τε καὶ θυμῷ, καὶ φασκόντων μακάριος
+ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν
+
, ὅ τε τοῦ Κείου Προδίκου ἐπί τε τῆς Ἀρετῆς καὶ τῆς
+Κακίας μῦθος πρόεισιν, καὶ Πυθαγόρας οὐκ ὀκνεῖ ἀπαγορεύειν τὰς
+λεωφόρους ὁδοὺς βαδίζειν
, προστάττων μὴ δεῖν ταῖς τῶν πολλῶν
+ἕπεσθαι γνώμαις ἀκρίτοις καὶ ἀνομολογουμέναις οὔσαις.
Ἀριστόκριτος δ’ ἐν τῇ πρώτῃ τῶν πρὸς Ἡρακλεόδωρον ἀντιδοξουμένων
+μέμνηταί τινος ἐπιστολῆς οὕτως ἐχούσης· Βασιλεὺς
συμβολικῶς γὰρ ὁ βάρβαρος
+
+
+
οἱ δ’ οὔπω Σιμόεντος Ἀχαιίδας ἄρσαμεν ἵππους.
+
Διὰ τοῦτό τοι καὶ Αἰγύπτιοι πρὸ τῶν ἱερῶν τὰς σφίγγας ἱδρύονται, +ὡς αἰνιγματώδους τοῦ περὶ θεοῦ λόγου καὶ ἀσαφοῦς ὄντος, +τάχα δὲ καὶ ὅτι φιλεῖν τε δεῖν καὶ φοβεῖσθαι τὸ θεῖον, ἀγαπᾶν μὲν +ὡς προσηνὲς καὶ εὐμενὲς τοῖς ὁσίοις, δεδιέναι δὲ ὡς ἀπαραιτήτως +δίκαιον τοῖς ἀνοσίοις. θηρίου γὰρ ὁμοῦ καὶ ἀνθρώπου ἡ σφὶγξ +αἰνίσσεται τὴν εἰκόνα.
+Μακρὸν δ’ ἂν εἴη πάντα ἐπεξιέναι τὰ προφητικὰ καὶ τὰ
+νομικὰ τὰ δἰ αἰνιγμάτων εἰρημένα ἐπιλεγομένους. σχεδὸν γὰρ ἡ
+
ἀνὰ μέσον δὲ τοῦ καλύμματος καὶ τοῦ
+παραπετάσματος, ἔνθα τοῖς ἱερεῦσιν ἐξῆν εἰσιέναι, θυμιατήριον τε
+ἔκειτο σύμβολον τῆς ἐν μέσῳ τῷ κόσμῳ τῷδε κειμένης γῆς, ἐξ ἧς
+ἄθρει δὴ περισκοπῶν,
φησὶν ὁ Πλάτων, μή τις τῶν
+ἀμυήτων ἐπακούῃ. εἰσὶ δὲ οὗτοι οἱ οὐδὲν ἄλλο οἰόμενοι εἶναι ἢ οὗ
+ἂν ἀπρὶξ τοῖν χειροῖν λαβέσθαι δύναιντο, πράξεις δὲ καὶ γενέσεις
+
τοιοῦτοι
+γὰρ οἱ τῇ πεντάδι τῶν αἰσθήσεων προσανέχοντες μόνῃ. ἄβατον δὲ ἀκοαῖς καὶ τοῖς ὁμογενέσιν ἡ νόησις τοῦ θεοῦ.
ἐντεῦθεν πρόσωπον
+εἴρηται τοῦ πατρὸς ὁ υἱός, αἰσθήσεων πεντάδι σαρκοφόρος γενόμενος,
+εἰ δὲ ζῶμεν πνεύματι,
+πνεύματι καὶ στοιχῶμεν.
διὰ πίστεως περιπατοῦμεν, οὐ διὰ εἴδους.
+πᾶν ὄνομα
ἐξαναχωρῶν, ὃ
+
ἔχει δέ τι καὶ ἄλλο αἴνιγμα ἡ λυχνία ἡ χρυσῆ τοῦ
+σημείου τοῦ Χριστοῦ, οὐ τῷ σχήματι μόνῳ, πολυτρόπως καὶ πολυμερῶς
τοὺς εἰς αὐτὸν πιστεύοντας
+ἐλπίζοντάς τε καὶ βλέποντας διὰ τῆς τῶν πρωτοκτίστων διακονίας.
+ἑπτὰ ὀφθαλμοὺς
κυρίου τὰ ἑπτὰ πνεύματα
, ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί
. πρὸς
+δὲ τοῖς βορείοις τοῦ θυμιατηρίου τράπεζα εἶχε τὴν θέσιν, ἐφ’ ἧς ἡ
+παράθεσις τῶν ἄρτων, ὅτι τροφιμώτατα τῶν πνευμάτων τὰ βόρεια.
+
περὶ τούτων οἶμαι καὶ ἡ τραγῳδία φυσιολογοῦσά
+
+
+
ἀκάμας τε χρόνος περί τ’ ἀενάῳ
+
ῥεύματι πλήρης φοιτᾷ τίκτων
+
αὐτὸς ἑαυτόν, δίδυμοί τ’ ἄρκτοι
+
ταῖς ὠκυπλάνοις πτερύγων ῥιπαῖς
+
τὸν Ἀτλάντειον τηροῦσι πόλον.
+περὶ πάντων περιεκτικὸς
+ἀσχημάτιστός τε καὶ ἀόρατος δηλοῦται θεός, τὰ νῦν ὑπερκείσθω
+λέγειν· πλὴν ἀνάπαυσιν μηνύει τὴν μετὰ τῶν δοξολόγων πνευμάτων,
+
Ἀπόχρη μέχρι τοῦδε προχωρῆσαι τὴν μυστικὴν ἑρμηνείαν· τοῦ
+δὲ ἀρχιερέως ὁ ποδήρης κόσμου ἐστὶν αἰσθητοῦ σύμβολον, τῶν μὲν
+ἑπτὰ πλανητῶν οἱ πέντε λίθοι καὶ οἱ δύο ἄνθρακες διά τε τὸν
+Κρόνον καὶ τὴν Σελήνην· ὃ μὲν γὰρ μεσημβρινὸς καὶ ὑγρὸς καὶ
+γεώδης καὶ βαρύς, ἣ δὲ ἀερώδης· διὸ Ἄρτεμις πρός τινων εἴρηται
+ἐνιαυτὸς κυρίου δεκτός
, κηρύσσων καὶ κατηχῶν τὴν μεγίστην τοῦ
+ἡ κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας
ὁ σωτήρ.
σημεῖον γοῦν ἡγεμονικωτάτης ἀρχῆς ὁ πῖλος ὁ
+ὑπὲρ αὐτήν· ἄλλως τε ἀκηκόαμεν, ὡς εἴρηται· καὶ τοῦ Χριστοῦ
+κεφαλὴ ὁ θεὸς
καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
.
+ᾧ συνέστηκεν καὶ
+ἔστιν οὐρανοῦ εἰκὼν τοῦ λόγῳ γενομένου, τοῦ ὑποκειμένου τῇ κεφαλῇ
+τῶν πάντων τῷ Χριστῷ ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας
εἶναι
+ἠξίωται, ἔγγραπτον δὲ διά τε τὰς ἐντολὰς τὰς ἐγγράφους διά τε τὴν
+τοῦ θεοῦ τοῦ ἀοράτου
+πρώτη καὶ πρὸ αἰώνων, τετύπωκεν δὲ τὰ μεθ’ ἑαυτὴν ἅπαντα γενόμενα.
ναὶ μὴν τὸ λόγιον τὴν προφητείαν τὴν ἐκβοῶσαν τῷ λόγῳ
+καὶ κηρύσσουσαν καὶ τὴν κρίσιν τὴν ἐσομένην δηλοῖ, ἐπεὶ ὁ αὐτός
+ἐστι λόγος ὁ προφητεύων κρίνων τε ἅμα καὶ διακρίνων ἕκαστα.
+
καθαρὸς μὲν ἣν ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου
+
υἱὸς καὶ φίλος γενόμενος, πρόσωπον
ἤδη
+πρὸς πρόσωπον
ἐμπίπλαται τῆς ἀκορέστου θεωρίας. οὐδὲν δὲ καὶ ἐκδύσεται τὴν στολὴν τὴν λινῆν,
+ἣν ἐνδεδύκει εἰσπορευόμενος εἰς τὰ ἅγια, καὶ ἀποθήσει αὐτὴν ἐκεῖ.
+καὶ λούσεται τὸ σῶμα αὐτοῦ ὕδατι ἐν τόπῳ ἁγίῳ καὶ ἐνδύσεται τὴν
+
ἄλλως δ’, οἶμαι, ὁ κύριος ἀποδύεταί τε καὶ ἐνδύεται
+κατιὼν εἰς αἴσθησιν, ἄλλως ὁ δἰ αὐτοῦ πιστεύσας ἀποδύεταί τε καὶ
+
Ὅθεν καὶ Αἰγύπτιοι οὐ τοῖς ἐπιτυχοῦσι τὰ παρὰ σφίσιν +ἀνετίθεντο μυστήρια οὐδὲ μὴν βεβήλοις τὴν τῶν θείων εἴδησιν ἐξέφερον, +ἀλλ’ ἢ μόνοις γε τοῖς μέλλουσιν ἐπὶ βασιλείαν προϊέναι καὶ +τῶν ἱερέων τοῖς κριθεῖσιν εἶναι δοκιμωτάτοις ἀπό τε τῆς τροφῆς +καὶ τῆς παιδείας καὶ τοῦ γένους.
+Ὅμοια γοῦν τοῖς Ἑβραϊκοῖς κατά γε τὴν ἐπίκρυψιν καὶ τὰ τῶν
+Αἰγυπτίων αἰνίγματα. Αἰγυπτίων οἳ μὲν ἐπὶ πλοίου, οἳ δὲ ἐπὶ κροκοδείλου
+
φαίνεται τοίνυν συντιθέμενον τὸ
+πᾶν σύμβολον δηλωτικὸν εἶναι τοῦδε· ὦ γινόμενοι καὶ ἀπογινόμενοι,
+
τά τε ὦτα καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς οἱ
+δημιουργοῦντες ἐξ ὕλης τιμίας καθιεροῦσιν τοῖς θεοῖς ἀνατιθέντες
+εἰς τοὺς νεώς, τοῦτο δήπου αἰνισσόμενοι ὡς πάντα θεὸς ὁρᾷ καὶ
+
ἤδη δὲ κἀν ταῖς
+καλουμέναις παρ’ αὐτοῖς κωμασίαις τῶν θεῶν χρυσᾶ ἀγάλματα, δύο
+
Ἀλλὰ γὰρ οὐ μόνον Αἰγυπτίων οἱ λογικώτατοι, πρὸς δὲ +καὶ τῶν ἄλλων βαρβάρων ὅσοι φιλοσοφίας ὠρέχθησαν, τὸ συμβολικὸν +εἶδος ἐζήλωσαν.
+Φασὶ γοῦν καὶ Ἰδανθούραν τὸν Σκυθῶν βασιλέα, ὡς ἱστορεῖ
+Φερεκύδης ὁ Σύριος, Δαρείῳ διαβάντι τὸν Ἴστρον πόλεμον ἀπειλοῦντα
+πέμψαι σύμβολον ἀντὶ τῶν γραμμάτων μῦν, βάτραχον,
+
Ἀνάχαρσίν τε τὸν Σκύθην φασὶ καὶ αὐτὸν κοιμώμενον κατέχειν +τῇ μὲν λαιᾷ τὰ αἰδοῖα, τῇ δεξιᾷ δὲ τὸ στόμα, αἰνιττόμενον δεῖν μὲν +ἀμφοῖν, μεῖζον δὲ εἶναι γλώττης κρατεῖν ἢ ἡδονῆς.
Καὶ τί μοι περὶ τοὺς βαρβάρους ἐνδιατρίβειν, ἐξὸν αὐτοὺς τοὺς +Ἕλληνας σφόδρα τῇ ἐπικρύψει κεχρημένους παραστῆσαι;
+Ἀνδροκύδης γοῦν ὁ Πυθαγορικὸς τὰ Ἐφέσια καλούμενα γράμματα
+ἐν πολλοῖς δὴ πολυθρύλητα ὄντα συμβόλων ἔχειν φησὶ τάξιν,
+σημαίνειν δὲ Ἄσκιον μὲν τὸ σκότος, μὴ γὰρ ἔχειν τοῦτο σκιάν· φῶς
+δὲ Κατάσκιον, ἐπεὶ καταυγάζει τὴν σκιάν· Λίξ τέ ἐστιν ἡ γῆ κατὰ
+ἀρχαίαν ἐπωνυμίαν καὶ Τετρὰξ ὁ ἐνιαυτὸς διὰ τὰς ὥρας, Δαμναμενεὺς
+
Ἀλλὰ καὶ Διονύσιος ὁ Θρᾷξ ὁ γραμματικὸς ἐν τῷ Περὶ τῆς
+ἐμφάσεως περὶ τοῦ τῶν τροχίσκων συμβόλου φησὶ κατὰ λέξιν· ἐσήμαινον
+γοῦν οὐ διὰ λέξεως μόνον, ἀλλὰ καὶ διὰ συμβόλων ἔνιοι τὰς
+πράξεις, διὰ λέξεως μὲν ὡς ἔχει τὰ λεγόμενα Δελφικὰ παραγγέλματα,
+τὸ ›μηδὲν ἄγαν‹ καὶ τὸ ›γνῶθι σαυτὸν‹ καὶ τὰ τούτοις ὅμοια,
+
+
† θαλλῶν δ’ ὅσσα βροτοῖσιν ἐπὶ χθονὸς ἔργα μέμηλεν,
οὐδὲν ἔχει μίαν αἶσαν ἐπὶ φρεσίν, ἀλλὰ κυκλεῖται
+
πάντα πέριξ, στῆναι δὲ καθ’ ἓν μέρος οὐ θέμις ἐστίν,
+
ἀλλ’ ἔχει, ὡς ἤρξαντο, δρόμου μέρος ἶσον ἕκαστος.
+αὖ καίονται, οὕτως
+καὶ
Χρησιμώτατον ἄρα τὸ τῆς συμβολικῆς ἑρμηνείας εἶδος εἰς πολλὰ
+καὶ πρὸς τὴν ὀρθὴν θεολογίαν συνεργοῦν καὶ πρὸς εὐσέβειαν καὶ
+πρὸς ἐπίδειξιν συνέσεως καὶ πρὸς βραχυλογίας ἄσκησιν καὶ σοφίας
+σοφοῦ γὰρ τὸ χρῆσθαι τῇ συμβολικῇ φράσει δεξιῶς
, φησὶν
+ὁ γραμματικὸς Δίδυμος, καὶ τὸ γνωρίσαι τὸ διὰ ταύτης
+δηλούμενον.
Ναὶ μὴν ἡ στοιχειωτικὴ τῶν παίδων διδασκαλία τὴν τῶν τεττάρων
+
+
+
καὶ βέδυ νυμφάων καταλείβεται ἀγλαὸν ὕδωρ.
+καὶ βέδυ λαβὼν
+
ἔμπαλιν
+δὲ ὁ κωμικὸς Φιλύλλιος βέδυ τὸν ἀέρα βιόδωρον ὄντα διὰ τούτων
+γινώσκει·
+
+
+
ἕλκειν τὸ βέδυ σωτήριον προσεύχομαι,
+
ὅπερ μέγιστόν ἐστιν ὑγιείας μέρος,
+
τὸ τὸν ἀέρα ἕλκειν καθαρόν, οὐ τεθολωμένον.
+
συνομόλογος τῆς τοιᾶσδε δόξης καὶ ὁ Κυζικηνὸς Νεάνθης γράφων
+τοὺς Μακεδόνων ἱερεῖς ἐν ταῖς κατευχαῖς βέδυ κατακαλεῖν ἵλεω αὐτοῖς
+
+
+
ζὰψ δὲ ποτὶ σπιλάδεσσι νεῶν ὀλέτειρα κακύνει.
+
+
πόντου μαινομένοιο περιστείνει ἁλυκὴ ζάψ.
+
+
+
καρῖδας ἡ ζὰψ ἐκφέρει κἰχθύδια.
+
+
+
ἀμμὰς
+
Ἰγνήτων καὶ Τελχίνων ἔφυ ἡ ἁλυκὴ ζάψ.
+
οὐκ ἀνέγνωσαν δ’ οὗτοι
+Κλεάνθην τὸν φιλόσοφον, ὃς ἄντικρυς πλῆκτρον τὸν ἥλιον καλεῖ·
+ἐν γὰρ ταῖς ἀνατολαῖς ἐρείδων τὰς αὐγάς, οἷον πλήσσων τὸν κόσμον,
+εἰς τὴν ἐναρμόνιον πορείαν τὸ φῶς ἄγει· ἐκ δὲ τοῦ ἡλίου σημαίνει
+
+
+
εἰ δ’ ἄγε τοι λέξω πρῶθ’ † ἥλιον ἀρχήν,
+
ἐξ ὧν δῆλ’ ἐγένοντο τὰ νῦν ἐσορώμενα πάντα,
+
γαῖά τε καὶ πόντος πολυκύμων ἠδ’ ὑγρὸς ἀὴρ
+
Τιτὰν ἠδ’ αἰθὴρ σφίγγων περὶ κύκλον ἅπαντα.
+
+
+
μέλπετε, ὦ παῖδες, ἑκάεργον καὶ ἑκαέργαν·
+βέδυ, ζάψ, χθώμ, πλῆκτρον, σφίγξ·
+κναξζβίχ, θύπτης, φλεγμό, δρώψ.
μέμνηται τῆς ἱστορίας καὶ Καλλίμαχος
+
+
+
ἴδε σοι σπένδω κναξζβὶχ τὸ λευκὸν
+
ἀπὸ θηλαμόνων θλίψας κνακῶν·
+
ἴδε σοι θύπτην τυρὸν μίξας
+
ἐρυθρῷ μελιτῷ, κατὰ τῶν σῶν, Πὰν
+
δίκερως, τίθεμαι βωμῶν ἁγίων.
+
ἴδε σοι Βρομίου αἴθοπα φλεγμὸν λείβω.
+αἴθοπα οἶνον
, τὴν
+εἰς
+μέτρον ἡλικίας
, ἐκφλέγων καὶ ἐκφωτίζων τὸν ἄνθρωπον.
Ἀλλὰ καὶ τρίτος ὑπογραμμὸς φέρεται παιδικός· μάρπτε, σφίγξ,
+κλώψ, ζβυχθηδόν·
σημαίνει δ’, οἶμαι, διὰ τῆς τῶν στοιχείων καὶ τοῦ
+κόσμου διοικήσεως τὴν ὁδὸν ἡμῖν δεῖν ἐπὶ τὴν τῶν τελειοτέρων
+γίνεσθαι γνῶσιν, βίᾳ καὶ πόνῳ περιγινομένης τῆς αἰωνίου σωτηρίας·
+
Τί δ’; οὐχὶ καὶ Ἐπιγένης ἐν τῷ περὶ τῆς Ὀρφέως ποιήσεως τὰ
+ἰδιάζοντα παρ’ Ὀρφεῖ ἐκτιθέμενός φησι κερκίσι καμπυλόχρωσι
στήμοσι
δὲ τοῖς αὔλαξι· μίτον
δὲ τὸ σπέρμα
+ἀλληγορεῖσθαι, καὶ δάκρυα Διὸς
τὸν ὄμβρον δηλοῦν, Μοίρας
τε
+αὖ τὰ μέρη τῆς σελήνης, τριακάδα καὶ πεντεκαιδεκάτην καὶ νουμηνίαν·
+διὸ καὶ λευκοστόλους
αὐτὰς καλεῖν τὸν Ὀρφέα φωτὸς
+ἄνθιον
μὲν τὸ ἔαρ διὰ τὴν φύσιν, ἀργίδα
δὲ
+τὴν νύκτα διὰ τὴν ἀνάπαυσιν, καὶ Γοργόνιον
τὴν σελήνην διὰ τὸ
+ἐν αὐτῇ πρόσωπον, Ἀφροδίτην
τε τὸν καιρὸν καθ’ ὃν δεῖ σπείρειν,
+λέγεσθαι παρὰ τῷ θεολόγῳ.
Τοιαῦτα καὶ οἱ Πυθαγόρειοι ᾐνίσσοντο, Φερσεφόνης μὲν κύνας
+τοὺς πλανήτας, Κρόνου δὲ δάκρυον τὴν θάλασσαν ἀλληγοροῦντες.
+
Οὔκουν ἀπεικὸς καὶ τὴν βάρβαρον φιλοσοφίαν, περὶ ἧς ἡμῖν
+πρόκειται λέγειν, ἐπικεκρυμμένως καὶ διὰ συμβόλων προφητεύειν ἔν
+οὐ φάγεσθε χοῖρον οὔτε ἀετὸν οὔτε ὀξύπτερον
+
ὁ μὲν γὰρ χοῖρος φιλήδονον καὶ ἀκάθαρτον ἐπιθυμίαν
+τροφῶν καὶ ἀφροδισίων λίχνον καὶ μεμολυσμένην ἀκολασίαν
+μηνύει, ἀεὶ κνηστιῶσαν ὑλικήν τε καὶ ἐν βορβόρῳ κειμένην, εἰς σφαγὴν
+μετὰ τῶν φοβουμένων τὸν κύριον καὶ μετὰ τῶν μελετώντων ὃ
+ἔλαβον διάσταλμα ῥήματος ἐν τῇ καρδίᾳ, μετὰ τῶν λαλούντων
+δικαιώματα κυρίου καὶ τηρούντων, μετὰ τῶν εἰδότων ὅτι ἡ μελέτη
+
εἶτα ἐπιφέρει· βλέπετε πῶς ἐνομοθέτησεν
+ὁ Μωυσῆς καλῶς. ἀλλὰ πόθεν ἐκείνοις ταῦτα νοῆσαι ἢ
+συνιέναι; ἡμεῖς δικαίως νοήσαντες τὰς ἐντολάς, λαλοῦμεν ὡς ἠθέλησεν
+κύριος. διὰ τοῦτο περιέτεμε τὰς ἀκοὰς ἡμῶν καὶ τὰς καρδίας, ἵνα συνιῶμεν ταῦτα.
ναὶ μὴν ὅταν λέγῃ οὐ φάγῃ τὸν ἀετόν, τὸν
+ὀξύπτερον καὶ τὸν ἰκτῖνον καὶ τὸν κόρακα
, οὐ κολληθήσῃ, φησίν,
+οὐδὲ ὁμοιωθήσῃ τοῖς ἀνθρώποις τούτοις, οἳ οὐκ ἴσασι διὰ πόνου
+καὶ ἱδρῶτος πορίζειν ἑαυτοῖς τὴν τροφήν, ἀλλ’ ἐν ἁρπαγῇ καὶ ἀνομίᾳ
+
ἀετὸς μὲν γὰρ ἁρπαγήν, ὀξύπτερος δὲ ἀδικίαν καὶ πλεονεξίαν
+μετὰ ἀνδρὸς ἀθῴου ἀθῷος ἔσῃ
+καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεις.
+κολλᾶσθαι οὖν τοῖς ἁγίοις προσήκει, ὅτι οἱ κολλώμενοι αὐτοῖς
+
. ἐντεῦθεν ὁ Θέογνις γράφει·
+
+
+
ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ’ ἐσθλὰ μαθήσεαι· ἢν δὲ κακοῖσι
+
συμμίἐνδόξως γὰρ δεδόξασται, ἵππον καὶ
+ἀναβάτην ἔρριψεν εἰς θάλασσαν
, τὸ πολυσκελὲς καὶ κτηνῶδες καὶ
+ὁρμητικὸν πάθος, τὴν ἐπιθυμίαν, σὺν καὶ τῷ ἐπιβεβηκότι ἡνιόχῳ
+τὰς ἡνίας ταῖς ἡδοναῖς ἐπιδεδωκότι ἔρριψεν εἰς
, εἰς τὰς κοσμικὰς ἀταξίας ἀποβαλών.
οὕτως καὶ Πλάτων ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς +τόν τε ἡνίοχον καὶ τὸν ἀποστατήσαντα ἵππον (τὸ ἄλογον μέρος, ὃ +δὴ δίχα τέμνεται, εἰς θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν) καταπίπτειν φησίν. +ᾗ καὶ τὸν Φαέθοντα δἰ ἀκρασίαν τῶν πώλων ἐκπεσεῖν ὁ μῦθος +αἰνίττεται.
+Ναὶ μὴν καὶ ἐπὶ τοῦ Ἰωσήφ· νέον τοῦτον ζηλώσαντες οἱ ἀδελφοὶ
+πλεῖόν τι προορώμενον κατὰ τὴν γνῶσιν ἐξέδυσαν τὸν χιτῶνα
+τὸν ποικίλον καὶ λαβόντες ἔρριψαν εἰς λάκκον, ὁ δὲ λάκκος κενὸς
+ὕδωρ οὐκ εἶχε
· τὴν ἐκ φιλομαθίας τοῦ σπουδαίου ποικίλην γνῶσιν
+δ’ ἂν ἐπιθυμία
+ἐὰν
+δέ τις ἀνοίξῃ λάκκον ἢ λατομήσῃ
, φησί, καὶ μὴ καλύψῃ αὐτόν,
+ἐμπέσῃ δ’ ἐκεῖ μόσχος ἢ ὄνος, ὁ κύριος τοῦ λάκκου ἀποτίσει ἀργύριον καὶ δώσει τῷ πλησίον, τὸ δὲ τεθνηκὸς αὐτῷ ἔσται.
ἐνταῦθά
+μοι τὴν προφητείαν ἐκείνην ἔπαγε· ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ
+
ἵνα
+βάθος τῆς γνώσεως
+ἀργύριον δὲ δώσει
, τῷ παντοκρατορικῷ
+βουλήματι ὑπέχων λόγον καὶ εὐθύνας.
Οὗτος μὲν οὖν ὁ τύπος νόμου καὶ προφητῶν ὁ μέχρις Ἰωάννου·
+ὃ δέ, καίτοι φανερώτερον λαλήσας ὡς ἂν μηκέτι προφητεύων, ἀλλὰ
+δεικνύων ἤδη παρόντα τὸν ἐξ ἀρχῆς καταγγελλόμενον συμβολικῶς,
+ὅμως οὔκ εἰμι
φησὶν ἄξιος τὸν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματος λῦσαι
+
· μὴ γὰρ ἄξιος εἶναι ὁμολογεῖ τὴν τοσαύτην βαπτίσαι δύναμιν,
+χρῆναι γὰρ τοὺς καθαροποιοῦντας ἀπολύειν τοῦ σώματος καὶ
+τῶν τούτου ἁμαρτημάτων τὴν ψυχὴν ὥσπερ τοῦ δεσμοῦ τὸν πόδα.
+
Καὶ τὰ παρὰ Ῥωμαίοις ἐπὶ τῶν διαθηκῶν γινόμενα τάξιν εἴληχε,
+τὰ διὰ δικαιοσύνην ἐκεῖνα ζυγὰ καὶ ἀσσάρια καρπισμοί τε καὶ αἱ τῶν
+
Ἀλλ’, ὡς ἔοικεν, ἔλαθον ὑπὸ φιλοτιμίας ἀποδεικτικῆς περαιτέρω
+τοῦ δέοντος παρεκβάς. ἐπιλείψει γάρ με ὁ βίος τὸ πλῆθος
+
συνεκδοχὰς τοίνυν πλείονας ἐξὸν εἶναι λαμβάνειν,
+ὥσπερ οὖν λαμβάνομεν, ἐκ τῶν μετ’ ἐπικρύψεως εἰρημένων. ὧν
+οὕτως ἐχόντων σφάλλεται μὲν ὁ ἄπειρος καὶ ἀμαθής, καταλαμβάνει
+οὐδὲ κοινοποιεῖσθαι τὰ σοφίας ἀγαθὰ τοῖς μηδ’ ὄναρ
+τὴν ψυχὴν κεκαθαρμένοις· οὐ γὰρ θέμις ὀρέγειν τοῖς ἀπαντῶσι τὰ
+μετὰ τοσούτων ἀγώνων πορισθέντα οὐδὲ μὴν βεβήλοις τὰ τοῦ λόγου
+
φασὶ γοῦν Ἵππαρχον τὸν Πυθαγόρειον, αἰτίαν
+ἔχοντα γράψασθαι τὰ τοῦ Πυθαγόρου σαφῶς, ἐξελαθῆναι τῆς διατριβῆς
+τίς γὰρ
+μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ,
κατὰ τὸν θεῖον ἀπόστολον, ἢ τίς
+
δίχα γὰρ Ὀλυμπίων καὶ φθιμένων
+διὸ καὶ ἐξέρχεσθε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει
+κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς καὶ ἔσομαι
+ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας.
Οὐ μόνοι ἄρα οἱ Πυθαγόρειοι καὶ Πλάτων τὰ πολλὰ ἐπεκρύπτοντο,
+ἀλλὰ καὶ οἱ Ἐπικούρειοί φασί τινα καὶ παρ’ αὐτοῦ ἀπόρρητα
+εἶναι καὶ μὴ πᾶσιν ἐπιτρέπειν ἐντυγχάνειν τούτοις τοῖς γράμμασιν.
+
Ναὶ μὴν καὶ ἡ Πυθαγόρου συνουσία καὶ ἡ πρὸς τοὺς ὁμιλητὰς
+διττὴ κοινωνία, ἀκουσματικοὺς τοὺς πολλοὺς καί τινας μαθηματικοὺς
+ἑτέρους καλοῦσα, τοὺς γνησίως ἀνθαπτομένους τῆς
+φιλοσοφίας,
+
+
+
ἀλλὰ τὸ μὲν φάσθαι, τὸ δὲ
+
+
μηδέ σέ γ’ εὐδόξοιο βιήσεται ἄνθεα τιμῆς
+
πρὸς θνητῶν ἀνελέσθαι, ἐφ’ ᾧ θ’ ὁσίης πλέον εἰπεῖν.
+αἱρεῦνται γάρ
, φησίν, ἓν ἀντὶ πάντων οἱ ἄριστοι κλέος
+ἀέναον θνητῶν, οἱ δὲ πολλοὶ κεκόρηνται ὅπως κτήνεα,
γαστρὶ
+καὶ αἰδοίοις καὶ τοῖς αἰσχίστοις τῶν ἐν ἡμῖν μετρήσαντες τὴν εὐδαιμονίαν·
+
+
+
ἠμὲν Ἀληθείης εὐπειθέος ἀτρεμὲς ἦτορ,
+
ἠδὲ βροτῶν δόξας, ταῖς οὐκ ἔνι πίστις ἀληθής.
+
Εἰκότως ἄρα ὁ θεσπέσιος ἀπόστολος κατὰ ἀποκάλυψιν
+φησὶν ἐγνωρίσθη μοι τὸ μυστήριον, καθὼς προέγραψα ἐν ὀλίγῳ,
+πρὸς ὃ δύνασθε ἀναγινώσκοντες νοῆσαι τὴν σύνεσίν μου ἐν τῷ μυστηρίῳ
+
ἔστιν γάρ τις καὶ τελείων μάθησις, περὶ ἧς πρὸς
+τοὺς Κολοσσαεῖς γράφων φησίν· οὐ παυόμεθα ὑπὲρ ὑμῶν προσευχόμενοι
+καὶ αἰτούμενοι, ἵνα πληρωθῆτε τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ θελήματος
+αὐτοῦ ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ συνέσει πνευματικῇ, περιπατῆσαι ἀξίως
+τοῦ κυρίου εἰς πᾶσαν ἀρέσκειαν, παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ καρποφοροῦντες
+καὶ αὐξανόμενοι τῇ ἐπιγνώσει τοῦ θεοῦ, ἐν πάσῃ δυνάμει ἐνδυναμούμενοι
+
καὶ πάλιν κατὰ τὴν
+οἰκονομίαν τοῦ θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι
φησὶν εἰς ὑμᾶς πληρῶσαι
+τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν
+αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν, ὃ νῦν ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ,
+οἷς ἠθέλησεν ὁ θεὸς γνωρίσαι, τί τὸ πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν.
ὥστε ἄλλα μὲν τὰ μυστήρια τὰ ἀποκεκρυμμένα
+ἄχρι τῶν ἀποστόλων καὶ ὑπ’ αὐτῶν παραδοθέντα ὡς
+ἀπὸ τοῦ κυρίου παρειλήφασιν (ἀποκεκρυμμένα δὲ ἐν τῇ παλαιᾷ διαθήκῃ),
+ἃ νῦν
ἄλλο δὲ τὸ πλοῦτος τῆς
+δόξης τοῦ μυστηρίου τοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν
, ὅ ἐστιν ἡ πίστις καὶ ἡ
+θεμέλιον
εἴρηκεν. καὶ πάλιν οἷον
+φιλοτιμούμενος ἐμφῆναι τὴν γνῶσιν ὧδέ πως γράφει· νουθετοῦντες
+πάντα ἄνθρωπον ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον
+
οὐ πάντα
ἁπλῶς ἄνθρωπον
, ἐπεὶ οὐδεὶς
+ἂν ἦν ἄπιστος, οὐδὲ μὴν πάντα
τὸν πιστεύοντα τέλειον ἐν Χριστῷ
,
+ἀλλὰ πάντα ἄνθρωπον
λέγει, ὡς εἰπεῖν ὅλον τὸν ἄνθρωπον,
+οἷον σώματι καὶ ψυχῇ ἡγνισμένον, ἐπεί, ὅτι οὐ πάντων ἡ γνῶσις
,
+συμβιβασθέντες ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς πᾶν πλοῦτος
+τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως, εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ
+θεοῦ ἐν Χριστῷ, ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς
+γνώσεως ἀπόκρυφοι.
τῇ προσευχῇ προσκαρτερεῖτε, γρηγοροῦντες
+
ἡ εὐχαριστία δὲ οὐκ ἐπὶ ψυχῆς μόνον καὶ
+ τῶν πνευματικῶν ἀγαθῶν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ σώματος γίνεται καὶ τῶν τοῦ σώματος ἀγαθῶν.
καὶ ἔτι σαφέστερον ἐκκαλύπτει τὸ μὴ
+πάντων εἶναι τὴν γνῶσιν, ἐπιλέγων· προσευχόμενοι ἅμα καὶ περὶ
+ἡμῶν, ἵνα ὁ θεὸς ἀνοίξῃ ἡμῖν θύραν τοῦ λαλῆσαι τὸ μυστήριον τοῦ
+
+καὶ γὰρ
+ὀφείλοντες εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον
φησίν, ὡς ἂν ἐγγηράσαντες
+τῇ διαθήκῃ τῇ παλαιᾷ, πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν
+ὑμᾶς, τίνα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ θεοῦ, καὶ γεγόνατε
+
τὰ
+τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή,
+τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν
+καλοῦ τε καὶ κακοῦ. διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ
+λόγον ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα.
Ἀλλὰ καὶ Βαρνάβας ὁ καὶ αὐτὸς συγκηρύξας τῷ ἀποστόλῳ κατὰ
+τὴν διακονίαν τῶν ἐθνῶν τὸν λόγον ἁπλούστερον
φησὶν ὑμῖν
+
. εἶθ’ ὑποβὰς ἤδη σαφέστερον γνωστικῆς παραδόσεως
+ἴχνος παρατιθέμενος λέγει· τί λέγει ὁ ἄλλος προφήτης
+
τί λέγει ἡ γνῶσις; μάθετε. ἐλπίσατε, φησίν, ἐπὶ τὸν ἐν σαρκὶ
+μέλλοντα φανεροῦσθαι ὑμῖν Ἰησοῦν· ἄνθρωπος παραβολὴν κυρίου τίς
+νοήσει, εἰ μὴ σοφὸς καὶ ἐπιστήμων καὶ ἀγαπῶν τὸν κύριον αὐτοῦ;‹
+οὐ γὰρ φθονῶν
, φησί, παρήγγειλεν
+ὁ κύριος
ἔν τινι εὐαγγελίῳ· μυστήριον ἐμὸν ἐμοὶ καὶ τοῖς
+υἱοῖς τοῦ οἴκου μου
, ἐν τῷ ἀσφαλεῖ καὶ ἀμερίμνῳ τὴν ἐκλογὴν
+ποιούμενος, ἴνα τὰ οἰκεῖα ὧν εἵλετο λαβοῦσα ἀνωτέρα ζήλου γένηται·
+εἷς ἀγαθός
,
+ὁ πατήρ· τὸ δὲ ἀγνοεῖν τὸν πατέρα θάνατός ἐστιν, ὡς τὸ γνῶναι
+
πάλιν ὁ προφήτης· καὶ
+δώσω σοι θησαυροὺς ἀποκρύφους, σκοτεινούς, ἀοράτους, ἵνα γνῶσιν
+
τὰ εἰκότα τούτοις καὶ ὁ Δαβὶδ ψάλλει·
+ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας
+
ἡμέρα γὰρ τῇ ἡμέρᾳ ἐρεύγεται ῥῆμα
, τὸ
+γεγραμμένον ἄντικρυς, καὶ νὺξ νυκτὶ ἀναγγέλλει γνῶσιν
, τὴν ἐπικεκρυμμένην
+μυστικῶς, καὶ οὔκ εἰσι λόγοι οὐδὲ λαλιαί, ὧν οὐκ
+ἀκούονται αἱ φωναὶ αὐτῶν
τῷ θεῷ τῷ φήσαντι· ποιήσει τις κρύφα,
+
διὰ τοῦτο φωτισμὸς
ἡ μαθητεία κέκληται
+ἡ τὰ κεκρυμμένα φανερώσασα, ἀποκαλύψαντος μόνου τοῦ διδασκάλου
+τὸ πῶμα τῆς κιβωτοῦ, ἔμπαλιν ἢ οἱ ποιηταὶ τὸν Δία φασὶ
+τὸν μὲν τῶν ἀγαθῶν πίθον ἐπιλαβεῖν, ἀνοῖξαι δὲ τὸν τῶν οἶδα ὅτι ἐρχόμενος
φησὶ πρὸς ὑμᾶς
ὁ ἀπόστολος ἐν πληρώματι
+εὐλογίας Χριστοῦ ἐλεύσομαι
, τὸ πνευματικὸν χάρισμα
καὶ τὴν γνωστικὴν
+παράδοσιν, ἣν μεταδοῦναι αὐτοῖς παρὼν παροῦσι ποθεῖ (οὐ γὰρ
+δἰ ἐπιστολῆς οἷά τε ἦν ταῦτα μηνύεσθαι), πλήρωμα Χριστοῦ
καλέσας,
+κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου, φανερωθέντος
+δὲ νῦν διά τε γραφῶν προφητικῶν κατ’ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου
+θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος
,
+τουτέστι τοὺς ἐξ ἐθνῶν πιστεύοντας, ὅτι ἐστίν· ὀλίγοις δὲ ἐκ τούτων
+καὶ τό, τίνα ταῦτά ἐστι τὰ ἐν μυστηρίῳ, δείκνυται.
Εἰκότως τοίνυν καὶ Πλάτων ἐν ταῖς Ἐπιστολαῖς περὶ θεοῦ διαλαμβάνων
+φραστέον δή σοι
φησὶ δἰ αἰνιγμάτων, ἵν’ ἤν τι
ὁ γὰρ τῶν
+ὅλων θεὸς ὁ ὑπὲρ πᾶσαν φωνὴν καὶ πᾶν νόημα καὶ πᾶσαν ἔννοιαν
+οὐκ ἄν ποτε γραφῇ παραδοθείη, ἄρρητος ὢν δυνάμει τῇ αὑτοῦ.
+πρὸς ταῦτ’ οὖν σκοπῶν
+
ἀδελφὰ τούτοις ὁ ἅγιος
+ἀπόστολος Παῦλος λέγει, τὴν προφητικὴν καὶ τῷ ὄντι ἀρχαίαν σῴζων
+σοφίαν
+δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου
+οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων· ἀλλὰ λαλοῦμεν θεοῦ σοφίαν ἐν μυστηρίῳ, τὴν ἀποκεκρυμμένην.
ἔπειτα
+ὑποβὰς τὸ εὐλαβὲς τῆς εἰς τοὺς πολλοὺς τῶν λόγων ἐκφοιτήσεως
+ὧδέ πως διδάσκει· κἀγώ, ἀδελφοί, οὐκ ἠδυνήθην ὑμῖν λαλῆσαι ὡς
+πνευματικοῖς, ἀλλ’ ὡς σαρκίνοις, ὡς νηπίοις ἐν Χριστῷ, γάλα ὑμᾶς
+ἐπότισα, οὐ βρῶμα· οὔπω γὰρ ἐδύνασθε· ἀλλ’ οὐδὲ ἔτι νῦν δύνασθε· ἔτι
+
εἰ τοίνυν τὸ μὲν γάλα τῶν νηπίων, τὸ βρῶμα
+δὲ τῶν τελείων τροφὴ πρὸς τοῦ ἀποστόλου εἴρηται, γάλα μὲν ἡ
+κατήχησις οἱονεὶ πρώτη ψυχῆς τροφὴ νοηθήσεται, βρῶμα δὲ ἡ
+ἐποπτικὴ θεωρία· σάρκες αὗται καὶ αἷμα τοῦ λόγου, τουτέστι κατάληψις
+γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς
+ὁ κύριος
, φησίν· οὕτως γὰρ ἑαυτοῦ μεταδίδωσι τοῖς πνευματικώτερον
+τῆς τοιαύτης μεταλαμβάνουσι θυσαμένους οὐ χοῖρον, ἀλλά
+
οὕτω χρῆναι ζητεῖν περὶ θεοῦ. ὁ δὲ
+ἀπόστολος καὶ τὸ πάσχα ἡμῶν ἐτύθη
γράφει Χριστός
, ἄπορον
+ὡς ἀληθῶς θῦμα, υἱὸς θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν ἁγιαζόμενος.
Θυσία δὲ ἡ τῷ θεῷ δεκτὴ σώματός τε καὶ τῶν τούτου
+παθῶν ἀμετανόητος χωρισμός. ἡ ἀληθὴς τῷ ὄντι θεοσέβεια αὕτη.
+τὰ ὁλοκαυτώματα
+δείραντας εἰς μέλη διανεῖμαι
, ἐπειδὴ γυμνὴν τῆς ὑλικῆς δορᾶς γενομένην
+τὴν γνωστικὴν ψυχὴν ἄνευ τῆς σωματικῆς φλυαρίας καὶ τῶν
+παθῶν πάντων, ὅσα περιποιοῦσιν αἱ κεναὶ καὶ ψευδεῖς ὑπολήψεις,
+ἀποδυσαμένην τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας, τῷ φωτὶ καθιερωθῆναι
οἱ δὲ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων τὸ θνητὸν ἐνδυόμενοι καθάπερ
+οἱ κοχλίαι
+
+Καλλίμαχος ἐν τοῖς ἐπιγράμμασι γράφει·
+
+
ἦ πανακὲς πάντων φάρμακον
+
+φησὶ Βακχυλίδης ἐν τοῖς Παιᾶσιν·
+
+
ἕτερος (δὲ) ἐξ ἑτέρου σοφὸς τό τε πάλαι τό τε νῦν,
+
+
οὐδὲ γὰρ ῥᾷστον ἀρρήτων ἐπέων πύλας
+
ἐξευρεῖν·
+
καλῶς ἄρα Ἰσοκράτης ἐν τῷ Παναθηναϊκῷ τίνας οὖν καλῶ πεπαιδευμένους;
+προθεὶς ἐπιφέρει· πρῶτον μὲν τοὺς καλῶς χρωμένους
+τοῖς πράγμασι τοῖς κατὰ τὴν ἡμέραν ἑκάστην προσπίπτουσι καὶ τὴν
+δόξαν ἐπιτυχῆ τῶν καιρῶν ἔχοντας καὶ δυναμένην ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
+
εἶτα ἐπιφέρει τὸν κολοφῶνα τοῦ λόγου· τοὺς δὲ
+μὴ μόνον πρὸς ἓν τούτων, ἀλλὰ πρὸς ἅπαντα ταῦτα τὴν ἕξιν τῆς
+ψυχῆς εὐάρμοστον ἔχοντας, τούτους φημὶ καὶ φρονίμους εἶναι καὶ
+
ὁρᾷς πῶς τὸν γνωστικὸν
+βίον καὶ Ἕλληνες, καίτοι μὴ εἰδότες ὡς ἐπίστασθαι χρή, ἐκθειάζουσι;
+τίς δ’ ἔστιν ἡ γνῶσις, οὐδὲ ὄναρ ἴσασιν.
Εἰ τοίνυν λογικὸν ἡμῖν βρῶμα ἡ γνῶσις εἶναι συμπεφώνηται,
+μακάριοι
τῷ ὄντι κατὰ τὴν γραφὴν οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες
+
+
+
σοὶ τῷ πάντων μεδέοντι χοὴν
+
πέλανόν τε φέρω, Ζεὺς εἴτ’ Ἀίδης
+
ὀνομαζόμενος στέργεις· σὺ δέ μοι
+
θυσίαν ἄπυρον παγκαρπείας
+
δέξαι πλήρη προχυτίαν.
+
+
+
σὺ γὰρ ἔν τε θεοῖς τοῖς οὐρανίδαις
+
σκῆπτρον τὸ Διὸς μεταχειρίζεις
+
χθονίων τ’ Ἀίδῃ μετέχεις ἀρχῆς.
+
+
+
πέμψον δ’ ἐς φῶς ψυχὰς ἐνέρων
+
τοῖς βουλομένοις ἄθλους προμαθεῖν
+
πόθεν ἔβλαστον, τίς ῥίζα κακῶν,
+
τίνα δεῖ μακάρων ἐκθυσαμένους
+
εὑρεῖν μοχθῶν ἀνάπαυλαν.
+
μετὰ
+ἐμφάνισόν μοι σαυτόν
,
+ἐναργέστατα αἰνισσόμενος μὴ εἶναι διδακτὸν πρὸς ἀνθρώπων
+μηδὲ ῥητὸν τὸν θεόν, ἀλλ’ ἢ μόνῃ τῇ παρ’ αὐτοῦ δυνάμει γνωστόν.
+ἡ μὲν γὰρ ζήτησις ἀειδὴς καὶ ἀόρατος, ἡ χάρις δὲ τῆς γνώσεως παρ’ αὐτοῦ διὰ τοῦ υἱοῦ.
σαφέστατα δὲ ὁ Σολομὼν μαρτυρήσει ἡμῖν ὧδέ
+πως λέγων· φρόνησις ἀνθρώπου οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοί, θεὸς δὲ δίδωσί
+
αὐτίκα τὴν φρόνησιν θείαν ἀλληγορῶν
+ὁ Μωυσῆς ξύλον ζωῆς
ὠνόμασεν ἐν τῷ παραδείσῳ πεφυτευμένον,
+ὃς δὴ παράδεισος καὶ κόσμος εἶναι δύναται, ἐν ᾧ πέφυκεν
+δένδρον ἀθανασίας ἐστὶ τοῖς ἀντεχομένοις
+
διὰ τοῦτο λέγει· ἰδοὺ δίδωμι πρὸ προσώπου σου τὴν ζωὴν
+καὶ τὸν θάνατον, τὸ ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεὸν καὶ πορεύεσθαι ἐν
+ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούειν καὶ πιστεύειν τῇ
+ζωῇ· ἐὰν δὲ παραβῆτε τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα ἅ δέδωκα ὑμῖν,
+ἀπωλείᾳ ἀπολεῖσθε· τοῦτο γὰρ ἡ ζωὴ καὶ ἡ μακρότης τῶν ἡμερῶν σου, τὸ ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου.
πάλιν· ὁ Ἀβραὰμ ἐλθὼν
+εἰς τὸν τόπον ὃν εἶπεν αὐτῷ ὁ θεὸς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναβλέψας ὁρᾷ
+
πρώτη μὲν γὰρ ὁ δἰ ὄψεως τῶν καλῶν
+ἵμερος, δευτέρα δὲ ἡ ψυχῆς
ἐντεῦθεν ὁ ἀπόστολος
+βλέπομεν νῦν ὡς δἰ ἐσόπτρου
φησί, τότε δὲ πρόσωπον
+πρὸς πρόσωπον
, κατὰ μόνας ἐκείνας τὰς ἀκραιφνεῖς καὶ ἀσωμάτους
+δυνατὸν δὲ κἀν τῷ διαλέγεσθαι τὸ καταμαντεύεσθαι
+τοῦ θεοῦ, ἐὰν ἐπιχειρῇ τις ἄνευ πασῶν τῶν αἰσθήσεων
+διὰ τοῦ λόγου ἐπ’ αὐτὸ ὅ ἐστιν ἕκαστον ὁρμᾶν καὶ μὴ ἀποστατεῖν
+τῶν ὄντων, πρὶν
κατὰ Πλάτωνα. πάλιν ὁ Μωυσῆς οὐκ ἐπιτρέπων βωμοὺς καὶ
+τεμένη πολλαχοῦ κατασκευάζεσθαι, ἕνα δ’ οὖν νεὼν ἱδρυσάμενος τοῦ
+θεοῦ, μονογενῆ τε κόσμον, ὥς φησιν ὁ Βασιλείδης, καὶ τὸν ἕνα, ὡς
+ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι; λέγει κύριος. ὁ οὐρανός μοι θρόνος
+αἷμα ταύρων καὶ στέαρ
+ ἀρνῶν οὐ βούλομαι
, καὶ ὅσα ἐπὶ τούτοις διὰ τοῦ προφήτου τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἀπαγορεύει.
παγκάλως τοίνυν καὶ ὁ Εὐριπίδης
+συνᾴδει τούτοις γράφων·
+
+
+
+
ποῖος δ’ ἂν οἶκος τεκτόνων πλασθεὶς ὕπο
+
δέμας τὸ θεῖον περιβάλοι τοίχων πτυχαῖς;
+
+
+
δεῖται γὰρ ὁ θεός, εἴπερ ἔστ’ ὀρθῶς θεός,
+οὐ γὰρ χρείας ἕνεκεν ὁ θεὸς πεποίηκεν τὸν κόσμον, ἵνα τιμὰς πρός
+τε ἀνθρώπων καὶ πρὸς θεῶν τῶν ἄλλων καὶ δαιμόνων
, φησὶν ὁ
+Πλάτων, καρποῖτο, οἷον πρόσοδόν τινα ἀπὸ τῆς γενέσεως ἀρνύμενος,
+παρὰ μὲν ἡμῶν καπνούς, παρὰ δὲ θεῶν καὶ δαιμόνων τὰς
+
διδασκαλικώτατα ἄρα ὁ Παῦλος ἐν ταῖς Πράξεσι
+τῶν ἀποστόλων ὁ θεὸς ὁ ποιήσας τὸν κόσμον
φησὶ καὶ
+πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦ καὶ γῆς κύριος ὑπάρχων οὐκ ἐν
+χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρωπίνων θεραπεύεται
+προσδεόμενός τινος, αὐτὸς διδοὺς πᾶσι πνοὴν καὶ ζωὴν καὶ
+
λέγει δὲ καὶ Ζήνων ὁ τῆς Στωϊκῆς κτίστης αἱρέσεως
+ἐν τῷ τῆς πολιτείας βιβλίῳ μήτε ναοὺς δεῖν ποιεῖν μήτε ἀγάλματα·
+μηδὲν γὰρ εἶναι τῶν θεῶν ἄξιον κατασκεύασμα, καὶ γράφειν οὐ δέδιεν
+αὐταῖς λέξεσι τάδε· ἱερά τε οἰκοδομεῖν οὐδὲν δεήσει· ἱερὸν γὰρ
+μὴ πολλοῦ ἄξιον καὶ ἅγιον οὐδὲν χρὴ νομίζειν· οὐδὲν δὲ πολλοῦ
+
εἰκότως οὖν καὶ
+Πλάτων, νεὼν τοῦ θεοῦ τὸν κόσμον εἰδώς, τοῖς πολίταις ἐναπέδειξεν
+χωρίον τῆς πόλεως, μηδεὶς
+οὖν ἑτέρως
, φησίν, ἱερὰ καθιερούτω θεοῖς· χρυσὸς μὲν γὰρ
+καὶ ἄργυρος ἐν ἄλλαις
τε πόλεσιν ἰδίᾳ
εἰκότως οὖν ἐν τῇ μεγάλῃ ἐπιστολῇ ῥητὸν γὰρ
+φησὶν οὐδαμῶς ἐστιν ὡς τὰ ἄλλα μαθήματα, ἀλλ’
ἆρ’ οὐχ ὅμοια ταῦτα τοῖς ὑπὸ Σοφονία καὶ ἀνέλαβέν με πνεῦμα καὶ ἀνήνεγκέν με
+εἰς οὐρανὸν πέμπτον καὶ ἐθεώρουν ἀγγέλους καλουμένους κυρίους,
+καὶ τὸ διάδημα αὐτῶν ἐπικείμενον ἐν πνεύματι ἁγίῳ καὶ ἦν ἑκάστου
+αὐτῶν ὁ θρόνος ἑπταπλασίων φωτὸς ἡλίου ἀνατέλλοντος, οἰκοῦντας
+ἐν ναοῖς σωτηρίας καὶ ὑμνοῦντας θεὸν ἄρρητον ὕψιστον.
Τὸν γὰρ πατέρα καὶ ποιητὴν τοῦδε τοῦ παντὸς εὑρεῖν τε
+ἔργον καὶ εὑρόντα εἰς πάντας ἐξειπεῖν ἀδύνατον. ῥητὸν γὰρ οὐδαμῶς
+
, ὁ φιλαλήθης λέγει Πλάτων. ἀκήκοεν
+γὰρ εὖ μάλα ὡς ὁ πάνσοφος Μωυσῆς εἰς τὸ ὄρος ἀνιὼν (διὰ
+τὴν ἁγίαν θεωρίαν ἐπὶ τὴν κορυφὴν τῶν νοητῶν) ἀναγκαίως διαστέλλεται
+εἰσῆλθεν δὲ Μωυσῆς εἰς τὸν γνόφον οὗ ἦν ὁ θεός
, τοῦτο
+δηλοῖ τοῖς συνιέναι δυναμένοις, ὡς ὁ θεὸς ἀόρατός ἐστι καὶ ἄρρητος,
+γνόφος δὲ ὡς ἀληθῶς ἡ τῶν πολλῶν ἀπιστία τε καὶ ἄγνοια τῇ
+
+
+(ἢ
εἷς ἔστ’, αὐτοτελής, ἑνὸς ἔκγονα πάντα τέτυκται πέφυκεν
, γράφεται γὰρ καὶ οὕτως), ἐπιφέρει·
+
+
+
+
οὐδέ τις αὐτὸν
+
εἰσοράᾳ θνητῶν, αὐτὸς δέ γε πάντας ὁρᾶται.
+
+
αὐτὸν δ’ οὐχ ὁρόω· περὶ γὰρ νέφος ἐστήρικται.
+
πᾶσι
μικραί, ἐπεὶ σάρκες τε καὶ ὀστέα ἐμπεφυῖα ἐμπεφύασιν.
+
μαρτυρήσει τοῖς εἰρημένοις ὁ ἀπόστολος, οἶδα
λέγων ἄνθρωπον
+ἐν Χριστῷ ἁρπαγέντα ἕως τρίτου οὐρανοῦ
, κἀκεῖθεν εἰς τὸν παράδεισον,
+ὃς ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι,
+τὸ ἄρρητον τοῦ θεοῦ οὕτως αἰνισσόμενος, οὐ νόμῳ καὶ φόβῳ παραγγελίας
+τινὸς τὸ οὐκ ἐξὸν
προστιθείς, δυνάμει δὲ ἀνθρωπείᾳ
+ἄφθεγκτον εἶναι τὸ θεῖον μηνύων, εἴ γε ὑπὲρ οὐρανὸν τὸν τρίτον
+ἄρχεται λαλεῖσθαι, ὡς θέμις, τοῖς ἐκεῖ μυσταγωγοῦσιν τὰς ἐξειλεγμένας
+πότερον οὖν ὀρθῶς ἕνα οὐρανὸν εἰρήκαμεν ἢ πολλοὺς καὶ
+ἀπείρους ἦν λέγειν ὀρθότερον; ἕνα, εἴπερ κατὰ τὸ παράδειγμα ἔσται
+δεδημιουργημένος.
Ἀλλὰ κἀν τῇ πρὸς Κορινθίους Ῥωμαίων ἐπιστολῇ ὠκεανὸς
+
γέγραπται καὶ οἱ μετ’ αὐτὸν κόσμοι
. ἀκολούθως
+ὢ βάθος πλούτου καὶ σοφίας
+
ὁ γενναῖος ἀπόστολος. καὶ μή τι τοῦτ’ ἦν ὃ
+ᾐνίσσετο ὁ προφήτης, ἐγκρυφίας
κελεύων ποιεῖν ἀζύμους
, μηνύων
+ὅτι τὸν ἱερὸν ὡς ἀληθῶς περὶ τοῦ ἀγενήτου καὶ τῶν δυνάμεων
+σοφίαν δὲ
+λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ
+τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων· ἀλλὰ λαλοῦμεν
+
καὶ πάλιν
+ἀλλαχοῦ λέγει· εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ θεοῦ ἐν Χριστῷ,
+ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι.
+ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὸ μυστήριον τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
+ἀνοίξει ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ ἐξερεύξεται τὰ
+
ἤδη δὲ καὶ διὰ τῆς περὶ τὴν
+ζύμην παραβολῆς τὴν ἐπίκρυψιν ὁ κύριος δηλοῖ· φησὶ γάρ· ὁμοία
+ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰς
+
ἤτοι γὰρ ἡ τριμερὴς
+καθ’ ὑπακοὴν σῴζεται ψυχὴ διὰ τὴν ἐγκρυβεῖσαν αὐτῇ κατὰ τὴν
+πίστιν πνευματικὴν δύναμιν, ἢ ὅτι ἡ ἰσχὺς τοῦ λόγου ἡ δοθεῖσα ἡμῖν,
+σύντονος οὖσα καὶ δυνατή, πάντα τὸν καταδεξάμενον καὶ ἐντὸς ἑαυτοῦ
+κτησάμενον αὐτὴν ἐπικεκρυμμένως τε καὶ ἀφανῶς πρὸς ἑαυτὴν
+
σοφώτατα
+τοίνυν γέγραπται τῷ Σόλωνι ταῦτα περὶ θεοῦ·
+
+
+
+
γνωμοσύνης δ’ ἀφανὲς χαλεπώτατόν ἐστι νοῆσαι
+
μέτρον, ὃ δὴ πάντων πείρατα μοῦνον ἔχει.
+
+
+
οὐκ ἔστι
ἡμετέροις ἢ χερσὶ λαβεῖν, ᾗπέρ τε μεγίστη
+
πειθοῦς ἀνθρώποισιν ἁμαξιτὸς εἰς φρένα πίπτει.θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς
+θεός, ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο
,
+τὸ δ’ ἀόρατον καὶ ἄρρητον κόλπον ὀνομάσας θεοῦ· βυθὸν
κἂν ὀνομάζωμεν αὐτό ποτε, οὐ κυρίως καλοῦντες ἤτοι ἓν ἢ
+τἀγαθὸν ἢ νοῦν ἢ αὐτὸ τὸ ὂν ἢ πατέρα ἢ θεὸν ἢ δημιουργὸν ἢ
+κύριον, οὐχ ὡς ὄνομα αὐτοῦ προφερόμενοι λέγομεν, ὑπὸ δὲ ἀπορίας
+ὀνόμασι καλοῖς προσχρώμεθα, ἵν’ ἔχῃ ἡ διάνοια, μὴ περὶ ἄλλα πλανωμένη,
+ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
+κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ. περιερχόμενος
+γὰρ καὶ ἀναθεωρῶν τὰ σεβάσματα ὑμῶν εὗρον καὶ βωμὸν ἐν
+ᾧ ἐπεγέγραπτο· ›ἀγνώστῳ θεῷ.‹ ὃν οὖν ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε, τοῦτον
+ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν.
Πᾶν τοίνυν, ὃ ὑπὸ ὄνομα πίπτει, γεννητόν ἐστιν, ἐάν τε
+βούλωνται ἐάν τε μή. εἴτ’ οὖν ὁ πατὴρ αὐτὸς ἕλκει πρὸς αὑτὸν
+πάντα τὸν καθαρῶς βεβιωκότα καὶ εἰς ἔννοιαν τῆς μακαρίας καὶ
+ἀφθάρτου φύσεως κεχωρηκότα, εἴτε τὸ ἐν ἡμῖν αὐτεξούσιον εἰς γνῶσιν
+ἀφικόμενον τἀγαθοῦ σκιρτᾷ τε καὶ πηδᾷ ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα, ᾗ
+φασιν οἱ γυμνασταί, πλὴν οὐ χάριτος ἄνευ τῆς ἐξαιρέτου πτεροῦταί
+τε καὶ ἀνίσταται καὶ ἄνω τῶν ὑπερκειμένων αἴρεται ἡ ψυχή, πᾶν
+ἐκ μὲν τοίνυν τούτου τοῦ λογισμοῦ, ὦ Μένων, θείᾳ ἡμῖν
+
ἆρ’ οὐ
+δοκεῖ σοι τὴν εἰ δὲ νῦν ἡμεῖς ἐν παντὶ τῷ λόγῳ
+τούτῳ καλῶς ἐζητήσαμεν, ἀρετὴ ἂν εἴη οὔτε φύσει οὔτε διδακτόν,
+ἀλλὰ θείᾳ μοίρᾳ παραγιγνόμενον,
+οὐκ ἄνευ νοῦ, οἷς ἂν παραγίγνηται.
καὶ δὴ αὐτόν σοι Πλάτωνα
+παραστήσω ἄντικρυς ἤδη θεοῦ παισὶ πιστεύειν ἀξιοῦντα· περὶ γὰρ
+περὶ δὲ τῶν ἄλλων δαιμόνων εἰπεῖν καὶ γνῶναι τὴν γένεσιν
φησὶ
+μεῖζον ἢ καθ’ ἡμᾶς, πειστέον δὲ τοῖς εἰρηκόσιν ἔμπροσθεν, ἐκγόνοις
+μὲν θεῶν οὖσιν, ὡς ἔφασαν, σαφῶς δέ πως τοὺς ἑαυτῶν προγόνους
+εἰδότων. ἀδύνατον οὖν θεῶν παισὶν ἀπιστεῖν, καίπερ ἄνευ εἰκότων
+
οὐκ οἶμαι δύνασθαι σαφέστερον
+ὑπὸ Ἑλλήνων προσμαρτυρήσεσθαι τὸν σωτῆρα ἡμῶν καὶ τοὺς
+εἰς προφητείαν κεχρισμένους, τοὺς μὲν παῖδας θεοῦ ἀνηγορευμένους,
+τὸν δὲ κύριον υἱὸν ὄντα γνήσιον, ἀληθεῖς εἶναι περὶ τῶν θείων
+μάρτυρας· διὸ καὶ δεῖν πιστεύειν αὐτοῖς ἐνθέοις οὖσι προσέθηκε.
+
+
+ἀλλ’ ἴστω αὐτὸν τὸν θεὸν διὰ τοῦ υἱοῦ τὰς γραφὰς κηρύξαντα.
+πιστὸς δὲ ὁ τὰ οἰκεῖα καταγγέλλων, ἐπεὶ
οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε,
+μηδεὶς
φησὶν ὁ κύριος τὸν πατέρα ἔγνω, εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἂν ὁ υἱὸς ἀποκαλύψῃ
.
πιστευτέον
+ἄρα τούτῳ καὶ κατὰ Πλάτωνα, κἂν ἄνευ γε εἰκότων καὶ ἀναγκαίων
+ἀποδείξεων
διά τε τῆς παλαιᾶς διά τε τῆς νέας διαθήκης
+κηρύσσηται καὶ λέγηται. ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε,
φησὶν ὁ κύριος,
+ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν·
ἔμπαλιν δέ· ὁ πιστεύων
+ἔχει ζωὴν αἰώνιον.
μακάριοι ἄρα πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ’ αὐτῷ.
+ἡ μάθησις
κατ’ Ἐμπεδοκλέα τὰς φρένας
+αὔξει
, οὕτως ἡ εἰς τὸν κύριον πεποίθησις αὔξει τὴν πίστιν.
+
Ἤδη δὲ ἡ πίστις εἰ καὶ ἑκούσιος τῆς ψυχῆς συγκατάθεσις, ἀλλὰ
+ἀμὴν ἀμήν, λέγω ὑμῖν· ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς
+θύρας εἰς τὴν αὐλήν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν,
+ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶ καὶ λῃστής· ὁ δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας
+ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων· τούτῳ ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει.
εἶτα ἐπεξηγούμενος ὁ κύριος λέγει· ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων.
δεῖ τοίνυν διὰ Χριστοῦ τὴν ἀλήθειαν μεμαθηκότας σῴζεσθαι, κἂν φιλοσοφήσαντες
+τὴν Ἑλληνικὴν φιλοσοφίαν τύχωσιν· νῦν γὰρ ἐδείχθη
+ἐναργῶς, ὃ ἑτέραις γενεαῖς οὐκ ἐγνωρίσθη τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,
+
θεοῦ μὲν γὰρ ἔμφασις ἑνὸς ἦν τοῦ παντοκράτορος
+παρὰ πᾶσι τοῖς εὖ φρονοῦσι πάντοτε φυσική, καὶ τῆς
+ἀιδίου κατὰ τὴν θείαν πρόνοιαν εὐεργεσίας ἀντελαμβάνοντο οἱ πλεῖστοι,
+
ἐντεῦθεν οἱ ἀμφὶ τὸν Πυθαγόραν θείᾳ μοίρᾳ τὸν νοῦν
+εἰς ἀνθρώπους ἥκειν φασί, καθάπερ Πλάτων καὶ Ἀριστοτέλης ὁμολογοῦσιν.
+καὶ
+ἔσται μετὰ ταῦτα, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ
ἀλλ’ οὐχ
+κρύπτειν ἀπιστίη ἀγαθὴ
καθ’ Ἡράκλειτον, ἀπιστίῃ γὰρ διαφυγγάνει μὴ γιγνώσκεσθαι.
XIV. τὰ δ’ ἑξῆς
Φασὶ γὰρ σῶμα εἶναι τὸν θεὸν οἱ Στωϊκοὶ καὶ πνεῦμα κατ’
+οὐσίαν, ὥσπερ ἀμέλει καὶ τὴν ψυχήν. πάντα ταῦτα ἄντικρυς εὑρήσεις
+ἐν ταῖς γραφαῖς. μὴ γάρ μοι τὰς ἀλληγορίας αὐτῶν ἐννοήσῃς
+τὰ νῦν ὡς ἡ γνωστικὴ παραδίδωσιν ἀλήθεια, εἰ ἄλλο τι δεικνύουσαι,
+διήκει δὲ καὶ χωρεῖ διὰ πάντων διὰ τὴν καθαριότητα
,
+ἐπεὶ μὴ συνῆκαν λέγεσθαι ταῦτα ἐπὶ τῆς σοφίας τῆς πρωτοκτίστου
+νῦν δ’ οὖν τὸ παρ’ ἡμῶν ὧδε ἐχέτω· τὴν μὲν
+περὶ πάντων εἴτε ἀρχὴν εἴτε ἀρχὰς εἴτε ὅπῃ δοκεῖ τούτων πέρι, τὸ
+νῦν οὐ ῥητέον, δἰ ἄλλο μὲν οὐδέν, διὰ δὲ τὸ χαλεπὸν εἶναι κατὰ τὸν παρόντα τρόπον τῆς διεξόδου δηλῶσαι τὰ δοκοῦντα.
ἄλλως
+τε ἡ λέξις ἡ προφητικὴ ἐκείνη ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος
+ἀφορμὰς αὐτοῖς ὑλικῆς οὐσίας παρέσχηται.
Ναὶ μὴν Ἐπικούρῳ μὲν ἡ τοῦ αὐτομάτου παρείσδυσις οὐ παρακολουθήσαντι
+τῷ ῥητῷ γέγονεν ἐντεῦθεν ματαιότης ματαιοτήτων,
+
. Ἀριστοτέλει δὲ μέχρι σελήνης ἐπῆλθε καταγαγεῖν
+τὴν πρόνοιαν ἐκ τοῦδε τοῦ ψαλμοῦ· κύριε, ἐν τῷ οὐρανῷ
+τὸ ἔλεός σου καὶ ἡ ἀλήθειά σου ἕως τῶν νεφελῶν.
οὐδέπω γὰρ
+ἀποκεκάλυπτο ἡ τῶν προφητικῶν δήλωσις μυστηρίων πρὸ τῆς τοῦ
+κυρίου παρουσίας.
Τάς τε αὖ μετὰ θάνατον κολάσεις καὶ τὴν διὰ πυρὸς τιμωρίαν
+ἀπὸ τῆς βαρβάρου φιλοσοφίας ἥ τε ποιητικὴ πᾶσα μοῦσα, ἀλλὰ καὶ
+ἐνταῦθα δὴ ἄνδρες ἄγριοι,
+
+ὁ ποιῶν
, φησί, τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πῦρ φλέγον.
ἐπειδὴ
+πάσας τὰς ψυχὰς τοὺς βίους ᾑρῆσθαι, ὥσπερ ἔλαχον, ἐν τάξει προσιέναι
+πρὸς τὴν Αάχεσιν, κείνην δὲ ἑκάστῳ, ὃν εἵλετο δαίμονα, τοῦτον
+φύλακα συμπέμπειν τοῦ βίου καὶ ἀποπληρωτὴν τῶν αἱρεθέντων.
+
Ναὶ μὴν γενετὸν εἶναι τὸν κόσμον ἐκ Μωυσέως παραλαβόντες
+πότερον
+ἦν, ἀρχὴν ἔχων γενέσεως οὐδεμίαν, ἢ γέγονεν, ἀπ’ ἀρχῆς τινος
+ἀρξάμενος; γέγονεν· ὁρατὸς
αὖθίς τε ὁπόταν εἴπῃ τε γὰρ ὢν ἁπτός ἐστιν ἁπτός τε ὢν
+τὸν μὲν οὖν ποιητὴν καὶ
+πατέρα τοῦδε τοῦ παντὸς εὑρεῖν τε ἔργον
, οὐ μόνον γενητὸν τε
+
Τόν τε ὑπὸ τῆς βαρβάρου φιλοσοφίας θρυλούμενον διάβολον,
+τὸν τῶν δαιμόνων ἄρχοντα, κακοεργὸν εἶναι ψυχὴν ἐν τῷ δεκάτῳ
+ψυχὴν διοικοῦσαν
+
ὁμοίως δὲ κἀν τῷ Φαίδρῳ ταῦτα γράφει· ἔστι μὲν δὴ καὶ ἄλλα κακά, ἀλλά
+
ἀλλὰ
+κἀν τῷ δεκάτῳ τῶν Νόμων ἄντικρυς τὸ ἀποστολικὸν δείκνυσιν
+ἐκεῖνο· οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς
+ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῶν ἐν οὐρανοῖς
,
+ἐπειδὴ γὰρ συνεχωρήσαμεν ἡμῖν αὐτοῖς εἶναι μὲν
+τὸν οὐρανὸν πολλῶν μεστὸν ἀγαθῶν, εἶναι δὲ καὶ τῶν ἐναντίων,
+πλειόνων δὲ τῶν μή, μάχη, φαμέν, ἀθάνατός ἐσθ’ ἡ τοιαύτη καὶ
+φυλακῆς θαυμαστῆς δεομένη.
Κόσμον τε αὖθις τὸν μὲν νοητὸν οἶδεν ἡ βάρβαρος φιλοσοφία,
+τὸν δὲ αἰσθητόν, τὸν μὲν ἀρχέτυπον, τὸν δὲ εἰκόνα τοῦ καλουμένου
+παραδείγματος· καὶ τὸν μὲν ἀνατίθησι μονάδι, ὡς ἂν νοητόν, τὸν
+δὲ αἰσθητὸν ἑξάδι· γάμος γὰρ παρὰ τοῖς Πυθαγορείοις, ὡς ἂν γόνιμος
+ἐν ἀρχῇ
γάρ
+φησιν ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν· ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος.
εἶτ’ ἐπιφέρει· καὶ εἶπεν ὁ θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο
+φῶς.
ἐν δὲ τῇ κοσμογονίᾳ τῇ αἰσθητῇ στερεὸν οὐρανὸν δημιουργεῖ
+εἴσοδον ἑρμηνεύοντες, διὸ καὶ
+κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν τὸν ἄνθρωπον
γεγονέναι. εἰκὼν μὲν
+γὰρ θεοῦ λόγος θεῖος καὶ βασιλικός, ἄνθρωπος ἀπαθής, εἰκὼν δ’ τὴν ἀκολουθίαν ὀνομαζομένην
+θείαν· φησὶ γάρ· ὀπίσω κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν πορεύεσθε
+ καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ φυλάξατε.
ἀκόλουθοι δ’, οἶμαι, καὶ θεραπευταὶ θεοῦ πάντες οἱ ἐνάρετοι.
ἐντεῦθεν οἱ μὲν Στωϊκοὶ τὸ τέλος
+τῆς φιλοσοφίας τὸ ἀκολούθως τῇ φύσει ζῆν εἰρήκασι, Πλάτων δὲ
+ οὐχ εἵμαρται κακὸν κακῷ φίλον εἶναι
+οὐδ’ ἀγαθὸν ἀγαθῷ μὴ φίλον
, ὅπερ κἀν τῷ Λύσιδι πρᾶξιν εἶναι φίλην καὶ ἀκόλουθον θεῷ
+καὶ ἕνα λόγον ἔχουσαν ἀρχαῖον, ὅταν τὸ μὲν ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ μετρίῳ
+ὄντι φίλον ᾖ, τὰ δὲ ἄμετρα οὔτε τοῖς ἀμέτροις οὔτε τοῖς ἐμμέτροις.
ὁ δὲ θεὸς ἡμῖν πάντων χρημάτων μέτρον ἂν εἴη.
εἶτα
+ὑποβὰς ἐπάγει πάλιν· πᾶς γὰρ δὴ ἀγαθὸς ἀγαθῷ ὅμοιος, κατὰ
+τοῦτο δὲ καὶ θεῷ ἐοικὼς ἀγαθῷ τε παντὶ φίλος ὑπάρχει καὶ θεῷ.
+τῷ κατανοουμένῳ τὸ κατανοοῦν ἐξομοιῶσαι δεῖν κατὰ τὴν
+οὐ παύσεται ὁ ζητῶν, ἕως
+ἂν εὕρῃ· εὑρὼν δὲ θαμβηθήσεται, θαμβηθεὶς δὲ βασιλεύσει, βασιλεύσας
+δὲ ἐπαναπαήσεται.
Τί δ’; οὐχὶ κἀκεῖνα τοῦ Θάλητος ἐκ τῶνδε ἤρτηται; τὸ εἰς τοὺς
+αἰῶνας τῶν αἰώνων δοξάζεσθαι τὸν θεὸν καὶ τὸ καρδιογνώστην
+λέγεσθαι πρὸς ἡμῶν ἄντικρυς ἑρμηνεύει. ἐρωτηθεὶς γέ τοι ὁ Θάλης,
+τί ἐστι τὸ θεῖον, τὸ μήτε ἀρχήν
, ἔφη, μήτε τέλος ἔχον.
πυθομένου
+δὲ ἑτέρου, εἰ λανθάνει τὸ θεῖον πράσσων τι ἄνθρωπος, καὶ
+πῶς,
εἶπεν, ὅς γε οὐδὲ διανοούμενος;
Ναὶ μὴν μόνον τὸ καλὸν ἀγαθὸν οἶδεν ἡ βάρβαρος φιλοσοφία
+καὶ τὴν ἀρετὴν αὐτάρκη πρὸς εὐδαιμονίαν, ὁπηνίκα ἂν εἴπῃ· ἰδού,
+δέδωκα πρὸ ὀφθαλμῶν σου τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν, τὴν ζωὴν καὶ
+
τὸ μὲν γὰρ ἀγαθὸν ζωὴν καλεῖ
+καὶ καλὸν τὴν τούτου αὕτη γὰρ ἡ
+ζωή σου καὶ τὸ πολυήμερον
, ἀγαπᾶν τὸ πρὸς ἀλήθειαν.
Σαφέστερον δὲ ἐκεῖνα ἔχει. ὁ γὰρ σωτήρ, ἀγαπᾶν παραγγείλας
+τὸν θεὸν καὶ τὸν πλησίον, ἐν ταύταις φησὶ ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς
+ὦ Πάν τε καὶ ἄλλοι θεοί, δοίητέ μοι τἄνδον εἶναι καλῷ.
+ὁ γὰρ καλῶς λέγων καλός
+
κἀν τῷ Πρωταγόρᾳ καλλίονι Ἀλκιβιάδου ἐντυχεῖν
+ὁμολογεῖ τοῖς ἑταίροις Πρωταγόρου, εἴ γε τὸ σοφώτατον κάλλιστόν
+ὅτι κατὰ Πλάτωνα μόνον τὸ
+καλὸν ἀγαθόν
, ἀποδείκνυσιν ὅτι καὶ κατ’ αὐτὸν αὐτάρκης ἡ ἀρετὴ
+πρὸς εὐδαιμονίαν, καὶ ἄλλα πλείω παρατίθεται δόγματα σύμφωνα
+
Καὶ τὰ μὲν τῇδε ἐχέτω· ἀδελφοὺς δὲ εἶναι ἐστὲ μὲν γὰρ πάντες οἱ ἐν τῇ πόλει ἀδελφοί, ὡς
+φήσομεν πρὸς αὐτοὺς μυθολογοῦντες, ἀλλ’ ὁ θεὸς πλάττων, ὅσοι
+μὲν ὑμῶν ἱκανοὶ ἄρχειν, χρυσὸν ἐν τῇ γενέσει συνέμιξεν αὐτοῖς, διὸ
+τιμιώτατοί εἰσιν· ὅσοι δὲ ἐπίκουροι, ἄργυρον· σίδηρον δὲ καὶ χαλκὸν
+
ὅθεν ἀνάγκη
φησὶ
+
. ἴσως γεγονέναι ἀσπάζεσθαί τε καὶ φιλεῖν τούτους μὲν ταῦτα ἐφ’ οἷς
+λέγωμεν δὴ περὶ τῶν κορυφαίων. τί γὰρ ἄν τις τούς
+
Πάλιν αὖ τῷ τοῦ κυρίου ῥητῷ ἔστω ὑμῶν τὸ ναὶ ναὶ καὶ τὸ
+οὒ οὔ
, ἐκεῖνο ἀπεικαστέον· ἀλλά μοι ψεῦδός τε συγχωρῆσαι καὶ
+
τῇ τε περὶ τοῦ ὀμόσαι ἀπαγορεύσει
+ἔπαινος δὲ ὅρκος
+
καὶ τὸ σύνολον Πυθαγόρας καὶ Σωκράτης
+καὶ Πλάτων, λέγοντες ἀκούειν φωνῆς θεοῦ, τὴν κατασκευὴν τῶν
+ὅλων θεωροῦντες ἀκριβῶς ὑπὸ θεοῦ γεγονυῖαν καὶ συνεχομένην
+ἀδιαλείπτως, ἀκηκόασι
γὰρ τοῦ Μωυσέως λέγοντος ›εἶπεν, καὶ ἐγένετο‹,
+τὸν λόγον τοῦ θεοῦ ἔργον εἶναι διαγράφοντος.
Ἐπί τε τῆς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ χοὸς διαπλάσεως ἱστάμενοι γήινον
+
+
+
ἀλλ’ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε,
+καὶ καταπατήσατε αὐτοὺς
λέγων ὡς πηλόν
.
Καλλίμαχος δὲ διαρρήδην γράφει·
+
+
+
+
ἦν κεῖνος οὑνιαυτός, ᾧ τό τε πτηνὸν
καὶ τοὐν θαλάσσῃ καὶ τὸ τετράπουν οὕτως
+
ἐφθέγγετο ὡς ὁ πηλὸς ὁ Προμήθειος.
+
+
+
εἴ σε (ἔφη) ὁ Προμηθεὺς
+
ἔπλασε καὶ πηλοῦ μὴ ἐξ ἑτέρου γέγονας,
+
+
Ἥφαιστον δ’ ἐκέλευσε περικλυτὸν ὅτ
γαῖαν ὕδει φύρειν, ἐν δ’ ἀνθρώπου θέμεν αὐδὴν
+
καὶ νόον.
+
Πῦρ μὲν οὖν τεχνικὸν ὁδῷ βαδίζον εἰς γένεσιν τὴν φύσιν ὁρίζονται +οἱ Στωϊκοί· πῦρ δὲ καὶ φῶς ἀλληγορεῖται ὁ θεὸς καὶ ὁ λόγος +αὐτοῦ πρὸς τῆς γραφῆς.
+Τί δ’ ; οὐχὶ καὶ Ὅμηρος, παραφράζων τὸν χωρισμὸν τοῦ ὕδατος
+ἀπὸ τῆς γῆς καὶ τὴν ἀποκάλυψιν τὴν ἐμφανῆ τῆς ξηρᾶς, ἐπί τε τῆς
+Τηθύος καὶ τοῦ Ὠκεανοῦ λέγει·
+
+
+
+
ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται
+
εὐνῆς καὶ φιλότητος.
+
Πάλιν τὸ δυνατὸν ἐν πᾶσι προσάπτουσι καὶ οἱ παρ’ Ἕλλησι
+λογιώτατοι τῷ θεῷ, ὁ μὲν Ἐπίχαρμος (Πυθαγόρειος δὲ ἦν) λέγων·
+
+
+
οὐδὲν ἐκφεύγει τὸ θεῖον· τοῦτο γιγνώσκειν σε δεῖ,
+
αὐτός ἐσθ’ ἁμῶν ἐπόπτης, ἀδυνατεῖ δὲ οὐδὲν θεός,
+
ὁ μελοποιὸς δέ·
+
+
+
(ὁ μόνος ἡμέρας ἐνεστώσης νύκτα ποιῆσαι δυνάμενος
θεῷ δὲ δυνατὸν ἐκ μελαίνας
+
νυκτὸς ἀμίαντον ὄρσαι φάος,
+
κελαινεφέι δὲ σκότει καλύψαι καθαρὸν
+
ἁμέρας σέλας
+ποιῆσαι, φησίν,
+
+
+εἰπών,
+
+
ἐκ Διὸς ἀρχώμεσθα
+
+
τὸν οὐδέποτ’, ἄνδρες, ἐῶμεν
+
ἄρρητον· μεσταὶ δὲ Διὸς πᾶσαι μὲν ἀγυιαί,
+
πᾶσαι δ’ ἀνθρώπων ἀγοραί, μεστὴ δὲ θάλασσα
+
καὶ λιμένες· πάντῃ δὲ Διὸς κεχρήμεθα πάντες·
+
+
+οἷον δημιουργία,
+
+
τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν,
+
+
+
ὁ δ’ ἤπιος ἀνθρώποισιν
+
δεξιὰ σημαίνει, λαοὺς δ’ ἐπὶ ἔργα ἀγείρει·
+
αὐτὰρ τάδε σήματ’ ἀν οὐρανῷ ἐστήριξεν,
+
ἄστρα διακρίνας· ἐσκέψατο δ’ εἰς ἐνιαυτὸν
+
ἀστέρας, οἵ κε μάλιστα τετυγμένα σημαίνοιεν
+
ἀνδράσιν Ὡράων, ὄφρ’ ἔμπεδα πάντα φύηται·
+
καί μιν ἀεὶ πρῶτόν τε καὶ ὕστατον ἱλάσκονται·
+
χαῖρε, πάτερ, μέγα θαῦμα, μέγ’ ἀνθρώποισιν ὄνειαρ.
+
+
+φησίν,
+
+
ἐν μὲν γαῖαν ἔτευξ̓, ἐν δ’ οὐρανόν, ἐν δὲ θάλασσαν
+
+
+ὁ γὰρ διὰ τῶν ποιημάτων καὶ καταλογάδην συγγραμμάτων ᾀδόμενος
+Ζεὺς τὴν ἔννοιαν ἐπὶ τὸν θεὸν ἀναφέρει.
ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα, τά τ’ οὐρανὸς ἐστεφάνωται.
+
Ἤδη δὲ ὡς εἰπεῖν ὑπ’ αὐγὰς ὁ Δημόκριτος εἶναί τινας ὀλίγους
+γράφει τῶν ἀνθρώπων
, οἳ δὴ ἀνατείναντες τὰς χεῖρας ἐνταῦθα
+ ὃν νῦν ἠέρα καλέομεν οἱ Ἕλληνες,
μυστικώτερον δὲ ὁ μὲν Βοιώτιος Πίνδαρος, ἅτε Πυθαγόρειος
+πάντα Ζεὺς μυθέεται καὶ πάνθ’
+οὗτος οἶδε καὶ διδοῖ ἓν ἀνδρῶν, ἓν θεῶν γένος,
, τῆς ὕλης, παραδίδωσι καὶ ἕνα τὸν τούτων δημιουργόν, ὃν
+ἀριστοτέχναν πατέρα
λέγει, τὸν καὶ τὰς προκοπὰς κατ’ ἀξίαν εἰς
+ἐπομνύντας σπουδῇ τε ἅμα μὴ ἀμούσῳ καὶ
ἥ τε ἐν Τιμαίῳ δημηγορία πατέρα καλεῖ τὸν
+ δημιουργὸν λέγουσα ὧδέ πως· θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ πατὴρ δημιουργός τε ἔργων.
ὥστε καὶ ἐπὰν εἴπῃ περὶ τὸν πάντων βασιλέα πάντα
+ἐστὶ κἀκείνου ἕνεκεν τὰ πάντα κἀκεῖνο αἴτιον ἁπάντων
, οὐκ ἄλλως
+ἔγωγε ἐξακούω ἢ τὴν ἁγίαν τριάδα μηνύεσθαι· τρίτον μὲν γὰρ εἶναι
+τὸ ἅγιον πνεῦμα, τὸν υἱὸν δὲ δεύτερον, δἰ οὗ πάντα ἐγένετο
κατὰ
+τάδε συνέγραψα Ζωροάστρης
+ὁ Ἀρμενίου, τὸ γένος Πάμφυλος, ἐν πολέμῳ τελευτήσας,
+
τὸν δὴ Ζωροάστρην
+τοῦτον ὁ Πλάτων δωδεκαταῖον ἐπὶ τῇ πυρᾷ κείμενον ἀναβιῶναι
+λέγει· τάχα μὲν οὖν τὴν ἀνάστασιν, τάχα δὲ ἐκεῖνα αἰνίσσεται, ὡς
+διὰ τῶν δώδεκα ζῳδίων ἡ ὁδὸς ταῖς ψυχαῖς γίνεται εἰς τὴν ἀνάληψιν,
+
σαφέστατα κόσμον τὸν
+αὐτὸν ἁπάντων οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησεν, ἀλλ’ ἦν
+ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον
+
πυρὸς τροπαὶ πρῶτον θάλασσα,
+
δυνάμει θάλασσα διαχέεται καὶ μετρέεται εἰς τὸν αὐτὸν
+ λόγον ὁκοῖος πρόσθεν ἦν ἢ γενέσθαι γῆ.
ὁμοίως καὶ περὶ τῶν ἄλλων στοιχείων τὰ αὐτά.
παραπλήσια τούτῳ καὶ οἱ ἐλλογιμώτατοι
+τῶν Στωϊκῶν δογματίζουσι περί τε ἐκπυρώσεως διαλαμβάνοντες καὶ
+κόσμου διοικήσεως καὶ τοῦ ἰδίως ποιοῦ κόσμου τε καὶ ἀνθρώπου
+τοὺς κοσμοκράτορας
, οἶμαι, τοῦ σκότους τούτου
),
+ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα· ἐξηγέρθην,
+
οὐ γὰρ τὴν ἀνάστασιν μόνην τοῦ
+ Χριστοῦ ἐξ ὕπνου ἔγερσιν, ἀλλὰ καὶ τὴν εἰς σάρκα κάθοδον τοῦ κυρίου ὕπνον ἀλληγορεῖ.
αὐτίκα ὁ αὐτὸς σωτὴρ παρεγγυᾷ· γρηγορεῖτε
,
+οἷον μελετᾶτε ζῆν καὶ χωρίζειν τὴν ψυχὴν τοῦ σώματος
+ἐπειδὴ δὲ τοῖς ἐν τῷ λειμῶνι
λειμῶνα μὲν οὖν ἀκουστέον
+τὴν ἀπλανῆ σφαῖραν, ὡς ἥμερον χωρίον καὶ προσηνὲς καὶ τῶν
+ὁσίων χῶρον, ἑπτὰ δὲ ἡμέρας ἑκάστην κίνησιν τῶν ἑπτὰ καὶ πᾶσαν
+
Ἀλλὰ καὶ τὴν ἑβδόμην ἱερὰν οὐ μόνον οἱ Ἑβραῖοι, ἀλλὰ καὶ οἱ
+Ἕλληνες ἴσασι, καθ’ ἣν ὁ πᾶς κόσμος κυκλεῖται τῶν ζωογονουμένων
+
+
+καὶ πάλιν·
+
+
πρῶτον ἔνη τετράς τε καὶ ἑβδόμη ἱερὸν ἦμαρ.
+
+
+
ἑβδομάτῃ δ’ αὖθις λαμπρὸν φάος ἠελίοιο.
+
+
+καί·
+
+
ἑβδομάτῃ δἤπειτα κατήλυθεν ἱερὸν ἦμαρ.
+
+
+καὶ πάλιν·
+
ἑβδόμη ἦν ἱερή.
+
+
+καὶ αὖθις·
+
+
ἕβδομον ἦμαρ ἔην, καὶ τῷ τετέλεστο ἅπαντα.
+
+
+
ἑβδομάτῃ δ’ ἠοῖ λίπομεν ῥόον ἐξ Ἀχέροντος.
+
+
+καὶ πάλιν·
+
+
ἑβδομάτῃ δ’ ἠοῖ καί οἱ τετύκοντο ἅπαντα.
+
+
+καί·
+
+
ἑβδόμη εἰν ἀγαθοῖς
+
+καί·
+
ἑβδόμη ἐν πρώτοισιν καὶ ἑβδόμη ἐστὶ τελείη.
+
+
ἑπτὰ δὲ πάντα τέτυκτο ἐν οὐρανῷ ἀστερόεντι
+
ἐν κύκλοισι φανέντα ἐπιτελλομένοις ἐνιαυτοῖς.
+
ἀλλὰ καὶ αἱ Σόλωνος ἐλεγεῖαι σφόδρα τὴν ἑβδομάδα ἐκθειάζουσιν.
+Τί δ’; οὐχὶ παραπλήσια ἄρωμεν ἀφ’ ἡμῶν
+τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστιν
ὁ Πλάτων μονονουχὶ προφητεύων
+τὴν σωτήριον οἰκονομίαν ἐν τῷ δευτέρῳ τῆς Πολιτείας
+οὕτω δὲ διακείμενος ὁ δίκαιος μαστιγωθήσεται, στρεβλώσεται,
+δεθήσεται, ἐκκοπήσεται τὼ ὀφθαλμώ, τελευτῶν πάντα
+
ὅ τε Σωκρατικὸς Ἀντισθένης,
+τίνι με ὡμοιώσατε;
+λέγει κύριος
,
φησί· διόπερ αὐτὸν οὐδεὶς
+
τὰ δ’ ὅμοια καὶ Ξενοφῶν ὁ Ἀθηναῖος
+κατὰ λέξιν λέγει· ὁ γοῦν πάντα σείων καὶ ἀτρεμίζων ὡς μὲν μέγας
+τις καὶ δυνατός, φανερός· ὁποῖος δ’ ἐστὶν μορφήν, ἀφανής· οὐδὲ
+μὴν ὁ παμφαὴς δοκῶν εἶναι ἥλιος οὐδ’ οὗτος ἔοικεν ὁρᾶν αὑτὸν
+ἐπιτρέπειν, ἀλλ’ ἤν τις ἀναιδῶς αὐτὸν θεάσηται, τὴν ὄψιν
+ἀφαιρεῖται.
+
+
+
+προεῖπεν ἡ Σίβυλλα.
τίς γὰρ σὰρξ δύναται τὸν ἐπουράνιον καὶ ἀληθῆ
+
ὀφθαλμοῖς
ἀλλ’ οὐδ’ ἀκτίνων κατεναντίον ἠελίοιο
+
ἄνθρωποι στῆναι δυνατοί, θνητοὶ γεγαῶτες,
+
Εὖ γοῦν καὶ Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος, διδάσκων ὅτι εἷς καὶ
+ἀσώματος ὁ θεός, ἐπιφέρει·
+
+
+
+
εἷς θεός, ἔν τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισι μέγιστος,
+
οὔ τι δέμας θνητοῖσιν ὁμοίιος οὐδὲ νόημα.
+
+
+
ἀλλ’ οἱ βροτοὶ δοκοῦσι γεννᾶσθαι θεούς,
τὴν σφετέρην δὲ ἐσθῆτα ἔχειν φωνήν τε δέμας τε.
+
+
+
ἀλλ’ εἴ τοι χεῖρας
ὡς γράψαι χείρεσσι καὶ ἔργα τελεῖν ἅπερ ἄνδρες,
+
ἵπποι μέν θ’ ἵπποισι, βόες δέ τε βουσὶν ὁμοίας
+
καί
τοιαῦθ’ οἷόν περ καὶ αὐτοὶ δέμας εἶχον ὁμοῖον.
+
Ἀκούσωμεν οὖν πάλιν Βακχυλίδου τοῦ μελοποιοῦ περὶ τοῦ
+θείου λέγοντος·
+
+
+
+
οἳ μὲν ἀδμῆτες ἀεικελιᾶν
+
νούσων εἰσὶ
οὐδὲν ἀνθρώποις ἴκελοι·
+
+
τἀγαθὸν ἐρωτᾷς με οἷόν ἐστ’; ἄκουε δή·
τεταγμένον, δίκαιον, ὅσιον, εὐσεβές,
+
κρατοῦν ἑαυτοῦ, χρήσιμον, καλόν, δέον,
+
αὐστηρόν, αὐθέκαστον, ἀεὶ συμφέρον,
+
ἄφοβον, ἄλυπον, λυσιτελές, ἀνώδυνον,
+
ὠφέλιμον, εὐάρεστον,
ἔντιμον,
εὐκλεές, ἄτυφον, ἐπιμελές, πρᾶον, σφοδρόν,
+
χρονιζόμενον, ἄμεμπτον, ἀεὶ διαμένον.
+
ὁ δὲ αὐτὸς κατὰ τὸ σιωπώμενον τὴν τῶν πολλῶν διαβάλλων εἰδωλολατρείαν
+ἐπιφέρει·
+
+
+
+
ἀνελεύθερος πᾶς ὅστις εἰς δόξαν βλέπει,
+
ὡς δὴ παρ’ ἐκείνης τευξόμενος καλοῦ τινος.
+
+
+
οὐδὲ γὰρ λάθρᾳ δοκῶ
φωτὸς κακούργου σχήματ’ ἐκμιμούμενον
+
σοὶ Ζῆν’ ἐς εὐνὴν ὥσπερ ἄνθρωπον μολεῖν,
+
+
+
τὴν τοῦδε γάρ τοι Ζεὺς ἔγημε μητέρα,
+
οὐ χρυσόμορφος οὐδ’ ἐπημφιεσμένος
+
πτίλον κύκνειον, ὡς κόρην Πλευρωνίαν
+
ὑπημβρύωσεν, ἀλλ’ ὁλοσχερὴς ἀνήρ.
+
+
+
ταχὺς δὲ βαθμοῖς νυμφικοῖς ἐπεστάθη
+
ὁ μοιχός.
+
+
+
ὃ δ’ οὔτε δαιτὸς οὔτε χέρνιβος θιγὼν
+
πρὸς λέκτρον ᾔει καρδίαν ὠδαγμένος·
+
ὅλην δ’ ἐκείνην εὐφρόνην ἐθόρνυτο.
+τοῦ λόγου τοῦδ’ ἐόντος αἰεὶ
φησὶν ἀξύνετοι
+
Ὁ μελοποιὸς δὲ Μελανιππίδης ᾄδων φησίν·
+
+
+
+
κλῦθί μοί, ὦ πάτερ, θαῦμα βροτῶν,
+
τᾶς ἀειζώου ψυχᾶς μεδέων.
+
+
+
πολλὰ μάλ’, ὡς ἀγένητον ἐὸν καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν,
+
οὖλον μουνογενές τε καὶ ἀτρεμὲς ἠδ’ ἀγένητον.
+
+
+φησὶ
+
+
αὐτὸς γὰρ πάντων
+
+
+
βασιλεὺς καὶ κοίρανός ἐστιν
+
ἀθανάτων· σέο δ’ οὔτις ἐρήρισται κράτος ἄλλος.
Ναὶ μὴν καὶ ἡ τραγῳδία ἀπὸ τῶν εἰδώλων ἀποσπῶσα εἰς τὸν +οὐρανὸν ἀναβλέπειν διδάσκει.
Ὁ μὲν Σοφοκλῆς, ὥς φησιν Ἑκαταῖος ὁ τὰς ἱστορίας συνταξάμενος
+ἐν τῷ Κατ’ Ἄβραμον καὶ τοὺς Αἰγυπτίους, ἄντικρυς ἐπὶ τῆς
+σκηνῆς ἐκβοᾷ·
+
+
+
εἷς ταῖς ἀληθείαισιν, εἷς ἐστι
ὃς οὐρανόν τε ἔτευξε καὶ γαῖαν μακρὴν
+
+
πόντου τε χαροπὸν οἶδμα καὶ ἀνέμων βίαν.
+
θνητοὶ δὲ πολλοὶ καρδίαν πλανώμενοι,
+
ἱδρυσάμεσθα πημάτων παραψυχὴν
+
θεῶν ἀγάλματα ἐκ λίθων, ἢ χαλκέων
+
ἢ χρυσοτεύκτων ἢ ἐλεφαντίνων τύπους·
+
θυσίας τε τούτοις καὶ κακὰς πανηγύρεις
+
στέφοντες, οὕτως εὐσεβεῖν νομίζομεν.
+
Εὐριπίδης δὲ ἐπὶ τῆς αὐτῆς σκηνῆς τραγῳδῶν
+
+
+
+φησὶ
+
+
ὁρᾷς
+
+
+
τὸν ὑψοῦ τόνδ’ ἄπειρον αἰθέρα
+
καὶ γῆν πέριξ ἔχοντα ὑγραῖς
τοῦτον νόμιζε Ζῆνα, τόνδ’ ἡγοῦ θεόν.
+
+
+
σὲ τὸν αὐτοφυῆ, τὸν ἐν αἰθερίῳ
+
ῥόμβῳ πάντων φύσιν ἐμπλέξαντα,
+
ὃν πέρι μὲν φῶς, πέρι δ’ ὀρφναία
+
νύξ αἰολόχρως ἄκριτός τ’ ἄστρων
+
ὄχλος ἐνδελεχῶς ἀμφιχορεύει.
+τὸν
μὲν αὐτοφυῆ
τὸν δημιουργὸν νοῦν εἴρηκεν, τὰ
+δ’ ἑξῆς ἐπὶ τοῦ κόσμου τάσσεται, ἐν ᾧ καὶ
+
Ζεύς ἐστιν αἰθήρ, Ζεὺς δὲ γῆ, Ζεὺς δ’ οὐρανός·
+
Ζεύς τοι τὰ πάντα χὥτι τῶνδε τοι ὑπέρτερον.
+
οἶδα ἐγὼ καὶ Πλάτωνα προσμαρτυροῦντα Ἡρακλείτῳ γράφοντι· ἓν
+τὸ σοφὸν μοῦνον λέγεσθαι οὐκ ἐθέλει καὶ ἐθέλει Ζηνὸς ὄνομα.
+νόμος καὶ βουλῇ πείθεσθαι ἑνός.
+
+ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω
, εὕροις ἂν ὧδέ
+πως ἐμφαινόμενον πρὸς τοῦ Ἐφεσίου· ἀξύνετοι ἀκούσαντες κωφοῖς
+ἐοίκασι· φάτις αὐτοῖσιν μαρτυρεῖ παρεόντας ἀπεῖναι.
Ἀλλ’ ἄντικρυς καὶ μίαν ἀρχὴν καὶ παρ’ Ἑλλήνων ἀκοῦσαι ποθεῖς;
+Τίμαιος ὁ Λοκρὸς ἐν τῷ φυσικῷ συγγράμματι κατὰ λέξιν ὧδέ
+μοι μαρτυρήσει· μία ἀρχὰ πάντων ἐστὶν ἀγένητος· εἰ γὰρ ἐγένετο,
+
ἐρρύη γὰρ
+ἐκεῖθεν δόξα ἡ ἀληθής· ἄκουε,
φησίν, Ἰσραήλ, κύριος ὁ θεός σου
+εἷς ἐστιν, καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις.
+
+
+
+ὥς φησιν ἡ Σίβυλλα.
οὗτος ἰδοὺ πάντεσσι σαφὴς ἀπλάνητος ὑπάρχει,
+
Ἤδη δὲ καὶ Ὅμηρος φαίνεται πατέρα καὶ υἱὸν διὰ τούτων, ὡς
+ἔτυχεν μαντείας εὐστόχου, λέγων·
+
+
+
+
εἰ μὲν δὴ οὔτις σε βιάζεται οἶον ἐόντα,
+
νοῦσον δ’ οὔπως ἔστι Διὸς μεγάλου ἀλέασθαι.
+
οὐ γὰρ Κύκλωπες Διὸς αἰγιόχου ἀλέγουσιν.
+
+
+
υἱὲ Διὸς μεγάλοιο, πάτερ Διὸς αἰγιόχοι
φησὶ γοῦν·
+
+
+
+
τίπτε με, Πηλέος υἱέ, ποσὶν ταχέεσσι διώκεις,
αὐτὸς θνητὸς ἐών, θεὸν ἄμβροτον; οὐδέ νυ πώ με
+
ἔγνως ὡς θεός εἰμι.
+τίνι
+ὡμοιώσατε κύριον; ἢ τίνι ὁμοιώματι ὡμοιώσατε αὐτόν;
φησὶν ἡ
+μὴ εἰκόνα ἐποίησε τέκτων, ἢ χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον
+περιεχρύσωσεν αὐτόν;
καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις.
Ὅ τε κωμικὸς Ἐπίχαρμος σαφῶς περὶ τοῦ λόγου ἐν τῇ Πολιτείᾳ
+λέγει ὧδέ πως·
+
+
+
+
ὁ βίος ἀνθρώποις λογισμοῦ καὶ ἀριθμοῦ δεῖται πάνυ·
+
ζῶμεν δὲ ἀριθμῷ καὶ λογισμῷ· ταῦτα γὰρ σῴζει βροτούς·
+
+
+
ὁ λόγος ἀνθρώπους κυβερνᾷ, κατὰ τρόπον σῴζει·
+
+
+
+
ἔστιν ἀνθρώπῳ λογισμός, ἔστι καὶ θεῖος λόγος·
+
ὃ δέ γε τᾶς τέχνας ἅπασι συνέπεται θεῖος λόγος,
ἐκδιδάσκων αἰεὶ αὐτὸς αὐτούς, ὅ τι ποιεῖν δεῖ συμφέρον·
+
οὐ γὰρ ἄνθρωπος τέχναν εὗρεν· ὁ δὲ θεὸς ταύταν φέρει.
+
ὁ δέ γε τἀνθρώπου λόγος πέφυκεν ἀπό γε τοῦ θείου λόγου.
+
Ναὶ μὴν διὰ τοῦ Ἡσαΐου τοῦ πνεύματος κεκραγότος τί μοι
+πλῆθος τῶν θυσιῶν; λέγει κύριος· πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων
+κριῶν καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων οὐ βούλομαι
καὶ μετ’ ὀλίγα ἐπάγοντος λούσασθε, καθαροὶ γένεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας
+
καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις, Μένανδρος ὁ κωμικὸς
+αὐταῖς γράφει ταῖς λέξεσιν·
+
+
+
+
εἴ τις δὲ θυσίαν προσφέρων, ὦ Πάμφιλε,
+
ταύρων τι πλῆθος ἢ ἐρίφων, ἢ νὴ Δία
+
ἑτέρων τοιούτων, ἢ κατασκευάσματα,
+
χρυσᾶς ποιήσας χλαμύδας ἤτοι πορφυρᾶς,
+
ἢ δἰ ἐλέφαντος ἢ σμαράγδου ζῴδια,
+
εὔνουν νομίζει τὸν θεὸν καθιστάναι,
+
πεπλάνηται ἐκεῖνος καὶ φρένας κούφας ἔχει.
+
δεῖ γὰρ τὸν ἄνδρα χρήσιμον πεφυκέναι,
+
μὴ παρθένους φθείροντα καὶ μοιχώμενον,
+
κλέπτοντα καὶ σφάττοντα χρημάτων χάριν·
+
μηδὲ βελόνης ἔναμμα ἐπιθυμήσῃς, Πάμφίλε·
+
ὁ γὰρ θεὸς βλέπει σε πλησίον παρών.
+θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι καὶ οὐχὶ θεὸς πόρρωθεν· ἢ ποιήσει τι ἄνθρωπος
+ἐν κρυφαίοις καὶ οὐχὶ ὄψομαι αὐτόν;
διὰ Ἱερεμίου φησίν.
Καὶ πάλιν ὁ Μένανδρος παραφράζων τὴν γραφὴν ἐκείνην
+θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης καὶ ἐλπίσατε ἐπὶ κύριον
ὧδέ πως
+γράφει·
+
+
+
μηδὲ βελόνης, ὦ φίλτατε,
ἐπιθυμήσῃς ποτὲ ἀλλοτρίας· ὁ γὰρ θεὸς
+
δικαίοις ἔργοις ἥδεται καὶ οὐκ ἀδίκοις,
+
πονοῦντα δὲ ἐᾷ τὸν ἴδιον ὑψῶσαι βίον,
+
τὴν γῆν ἀροῦντα νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν.
+
θεῷ δὲ θῦε διὰ τέλους δίκαιος ὤν,
+
μὴ λαμπρὸς ὢν ταῖς χλαμύσιν ὡς τῇ καρδίᾳ.
+
† βροντῆς ἐὰν † ἀκούσῃς, μὴ φύγῃς,
+
μη
ὁ γὰρ θεὸς βλέπει σε πλησίον παρών.
+ἔτι σοῦ λαλοῦντος
, φησὶν ἡ γραφή, ἐρῶ· ἰδοὺ πάρειμι.
Δίφιλος πάλιν ὁ κωμικὸς τοιαῦτά τινα περὶ τῆς κρίσεως διαλέγεται·
+
+
+
+καί·
+
+
οἴει σὺ τοὺς θανόντας, ὦ Νικήρατε,
+
τρυφῆς ἁπάσης μεταλαβόντας ἐν βίῳ,
+
πεφευγέναι τὸ θεῖον ὡς λεληθότας;
+
ἔστιν Δίκης ὀφθαλμός, ὃς τὰ πάντα ὁρᾷ.
+
καὶ γὰρ καθ’ Ἅιδην δύο τρίβους νομίζομεν·
+
μίαν δικαίων, ἑτέραν δὲ ἀσεβῶν εἶναι ὁδόν.
+
+
+
εἰ τοὺς δύω καλύψει ἡ γῆ (φησί) τῷ παντὶ χρόνῳ,
+
ἅρπαζε ἀπελθών, κλέπτε, ἀποστέρει, κύκα·
+
μηδὲν πλανηθῇς· ἔστι καὶ ἐν Ἅιδου κρίσις·
+
ἥνπερ ποιήσει ὁ θεὸς ὁ πάντων δεσπότης,
+
οὗ τὸ ὄνομα φοβερὸν ἐστιν οὐδ’ ἂν ὀνομάσαιμι ἐγώ·
+
ὃς τοῖς ἁμαρτάνουσι πρὸς μῆκος βίον
+
δίδωσιν.
Εἴ τις δὲ θνητῶν οἴεται τὸ ὑφ’ ἡμέραν
+
κακόν τι πράσσων τοὺς θεοὺς λεληθέναι,
+
δοκεῖ πονηρὰ καὶ δοκῶν ἁλίσκεται,
+
ὅταν σχολὴν ἄγουσα τυγχάνῃ Δίκη.
+
Ὁρᾶτε ὅσοι δοκεῖτε οὐκ εἶναι θεόν.
+
ἔστι
κακὸς πεφυκώς, τὸν χρόνον κερδαινέτω·
+
χρόνῳ γὰρ οὗτος ὕστερον δώσει δίκην.
+
+
ἔσται γάρ, ἔσται κεῖνος αἰῶνος χρόνος,
+
ὅταν πυρὸς γέμοντα θησαυρὸν σχάσῃ
+
χρυσωπὸς αἰθήρ, ἡ δὲ βοσκηθεῖσα φλὸξ
+
ἅπαντα τἀπίγεια καὶ μετάρσια
+
φλέξει μανεῖσα.
+
καὶ μετ’ ὀλίγα αὖθις ἐπιφέρει·
+
+
+
+
ἐπὰν δὲ ἐκλίπῃ τὸ πᾶν,
+
φροῦδος μὲν ἔσται κυμάτων ἅπας βυθός,
+
γῆ δὲ ἑδράνων ἔρημος, οὐδ’ ἀὴρ ἔτι
+
πτερωτὰ φῦλα βαστάσει πυρουμένη,
+
κἄπειτα σώσει πάντα ἃ πρόσθεν ἀπώλεσεν.
+
+
+
πάντας γὰρ κρύψας καὶ αὖθις φάος ἐς πολυγηθὲς
+
ἐξ ἱερῆς κραδίης ἀνενέγκατο, μέρμερα ῥέζων.
+
+
+
ἀθανάτοις ἄλλοισιν ὁμέστιοι, ἔν τε τραπέζαις
ἐόντες ἀνδρείων ἀχέων ἀπόκληροι, ἀτειρεῖς,
ὁ δὲ αὐτὸς Ὀρφεὺς καὶ ταῦτα λέγει·
+
+
+
+
εἰς δὲ λόγον θεῖον βλέψας τούτῳ προσέδρευε,
+
ἰθύνων κραδίης νοερὸν κύτος· εὖ δ’ ἐπίβαινε
+
ἀτραπιτοῦ, μοῦνον δ’ ἐσόρα κόσμοιο ἄνακτα
+
ἀθάνατον.
+
+
εἰ μὴ μουνογενής τις ἀπορρὼξ φύλου ἄνωθεν
+
Χαλδαίων· ἴδρις γὰρ ἔην ἄστροιο πορείης,
+
καὶ σφαίρης κίνημ’ ἀμφὶ χθόνα θ’ ὡς περιτέλλει
+
κυκλοτερὲς ἐν ἴσῳ τε κατὰ σφέτερον κνώδακα,
+
πνεύματα δ’ ἡνιοχεῖ περί τ’ ἠέρα καὶ περὶ χεῦμα.
+
εἶτα οἷον ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον
+τῶν ποδῶν μου
ἐπιφέρει·
+
+
+
+
+
αὐτὸς δ’ αὖ μέγαν αὖτις ἐπ’ οὐρανὸν ἐστήρικται
+
χρυσέῳ εἰνὶ θρόνῳ, γαίη δ’ ὑπὸ ποσσὶ βέβηκεν.
+
χεῖρα
ἐκτέτακεν, ὀρέων δὲ τρέμει βάσις ἔνδοθι θυμῷ
+
οὐδὲ φέρειν δύναται κρατερὸν μένος. ἔστι δὲ πάντῃ
+
αὐτὸς ἐπουράνιος καὶ ἐπὶ χθονὶ πάντα τελευτᾷ,
+
ἀρχὴν αὐτὸς ἔχων καὶ μέσσην ἠδὲ τελευτήν.
ἄλλως οὐ θεμιτόν σε λέγειν· τρομέω δέ τε γυῖα
+
ἐν νόῳ. ἐξ ὑπάτου κραίνει,
+ἐὰν ἀνοίξῃς τὸν οὐρανόν, τρόμος λήψεται ἀπὸ σοῦ ὄρη καὶ τακήσεται, ὡς ἀπὸ προσώπου πυρὸς τήκεται κηρός·
καὶ τίς ἐμέτρησεν τὸν οὐρανὸν σπιθαμῇ καὶ πᾶσαν τὴν γῆν δρακί;
πάλιν ὅταν εἴπῃ·
+
+
αἰθέρος ἠδ’ Ἀίδου, πόντου γαίης τε τύραννε,
+
ὅς βρονταῖς σείεις βριαρὸν δόμον Οὐλύμποιο·
+
δαίμονες ὃν φρίσσουσιν, θεῶν δὲ δέδοικεν ὅμιλος·
+
ᾧ Μοῖραι πείθονται, ἀμείλικτοί περ ἐοῦσαι·
+
ἄφθιτε, μητροπάτωρ, οὗ θυμῷ πάντα δονεῖται·
+
ὃς κινεῖς ἀνέμους, νεφέλῃσι δὲ πάντα καλύπτεις,
+
πρηστῆρσι σχίζων πλατὺν αἰθέρα· σὴ μὲν ἐν ἄστροις
+
τάξις, ἀναλλάκτοισιν ἐφημοσύναις
σῷ δὲ θρόνῳ πυρόεντι παρεστᾶσι
ἄγγελοι, οἷσι μέμηλε βροτοῖς ὡς πάντα τελεῖται·
+
σὸν μὲν ἔαρ λάμπει νέον ἄνθεσι πορφυρέοισιν·
+
σὸς χειμὼν ψυχραῖσιν ἐπερχόμενος νεφέλαισιν·
+
σάς ποτε βακχευτὴς Βρόμιος διένειμεν ὀπώρας.
+
εἶτα ἐπιφέρει, ῥητῶς παντοκράτορα ὀνομάζων τὸν θεόν·
+ἄφθιτον, ἀθάνατον, ῥητὸν μόνον ἀθανάτοισιν.
+ἐλθέ, μέγιστε θεῶν πάντων, κρατερῇ σὺν ἀνάγκῃ,
+φρικτός, ἀήττητος, μέγας, ἄφθιτος, ὃν στέφει αἰθήρ.
+
+μητροπάτωρ
οὐ μόνον τὴν ἐκ μὴ ὄντων γένεσιν ἐμήνυσεν,
+δέδωκεν δὲ ἀφορμὰς τοῖς τὰς προβολὰς εἰσάγουσι τάχα καὶ
+ἐγὼ στερεῶν βροντὴν καὶ κτίζων πνεῦμα
,
+οὗ αἱ χεῖρες τὴν στρατιὰν τοῦ οὐρανοῦ ἐθεμελίωσαν, καὶ τὴν
+ἴδετε· ἴδετε, ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστι θεὸς ἕτερος
+πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω· πατάξω κἀγὼ ἰάσομαι·
+καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐξελεῖται ἐκ τῶν χειρῶν μου.
+
+
+
+κατὰ τὸν Ὀρφέα.
αὐτὸς δὲ ἐξ ἀγαθοῖο κακὸν θνητοῖσι φυτεύει
+
καὶ πόλεμον κρυόεντα καὶ ἄλγεα δακρυόεντα
+
Τοιαῦτα καὶ ὁ Πάριος Ἀρχίλοχος λέγει·
+
+
+
+
ὦ Ζεῦ,
σὺ δ’ ἔργα ἐπ’ ἀνθρώπων ὁρᾷς
+
λεωργὰ κἀθέμιστα.
+
+
+
χεῖρα δὲ δεξιτερὴν ἐπὶ τέρματος ὠκεανοῖο
+
πάντοθεν ἐκτέτακεν, γαίη δ’ ὑπὸ ποσσὶ βέβηκεν.
+ὁ κύριος σώσει πόλεις κατοικουμένας,
+καὶ τὴν οἰκουμένην ὅλην καταλήψεται τῇ χειρὶ ὡς νεοσσιάν·
+κύριος ὁ ποιήσας τὴν γῆν ἐν ἰσχύι τῇ αὑτοῦ
, ὥς φησιν Ἱερεμίας,
+καὶ ἀνορθώσας τὴν οἰκουμένην ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ.
ἔτι πρὸς τοῖσδε
+Φωκυλίδης τοὺς ἀγγέλους δαίμονας καλῶν, τοὺς μὲν εἶναι ἀγαθοὺς
+αὐτῶν, τοὺς δὲ φαύλους διὰ τούτων παρίστησιν, ἐπεὶ καὶ ἡμεῖς ἀποστάτας
+τινὰς παρειλήφαμεν·
+
+
+
+οἳ μὲν ἐπερχομένου κακοῦ ἀνέρας ἐκλύσασθαι.
ἀλλ’ ἄρα δαίμονές εἰσιν ἐπ’ ἀνδράσιν ἄλλοτε ἄλλοι·
καλῶς οὖν καὶ Φιλήμων ὁ κωμικὸς τὴν εἰδωλολατρείαν ἐκκόπτει διὰ
+τούτων·
+
+
+
+
οὐκ ἔστιν ἡμῖν οὐδεμία Τύχη θεός,
+
οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ ταὐτόματον ὃ γίγνεται
+
ὡς ἔτυχεν ἑκάστῳ, προσαγορεύεται τύχη.
+
+
+λέγει,
+
+
οὐδὲ θεοῖς,
+
+
+
αὐθαίρετα πάντα πέλονται,
+
νόσφι Διός· κεῖνος γὰρ ἔχει τέλος ἠδὲ καὶ ἀρχήν.
+
+
ἓν κράτος, εἷς δαίμων γένετο, μέγας οὐρανὸν αἴθων,
+
ἓν δὲ τὰ πάντα τέτυκται, ἐν ᾧ τάδε πάντα κυκλεῖται,
+
πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖα,
+
καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις. Πίνδαρός τε ὁ μελοποιὸς οἷον ἐκβακχεύεται,
+ἄντικρυς εἰπών·
+
+
+
+
τί θεός; ὅ τι τὸ πᾶν.
+
+
+
θεὸς ὁ πάντα τεύχων βροτοῖς.
+
+
+
τί ἔλπεαι σοφίαν; ὀλίγον τοι ἀνὴρ ὑπὲρ ἀνδρὸς ἔχει.
+
τὰ θεῶν βουλεύματα ἐρευνᾶσαι βροτέᾳ φρενὶ δύσκολον·
+
θνατᾶς δ’ ἀπὸ ματρὸς ἔφυ, τίς ἔγνω νοῦν κυρίου; ἢ τίς σύμβουλος
+
ἀλλὰ καὶ Ἡσίοδος δἰ ὧν γράφει συνᾴδει τοῖς
+προειρημένοις·
+
+
+
+
μάντις δ’ οὐδείς ἐστιν ἐπιχθονίων ἀνθρώπων,
ὅστις ἂν εἰδείη Ζηνὸς νόον αἰγιόχοιο.
+
+
+γράφει.
πάντῃ δ’ ἀθανάτων ἀφανὴς νόος ἀνθρώποισι
+
Πάλιν, τοῦ Μωυσέως εἰς μόχθους καὶ πόνους διὰ τὴν παράβασιν
+τέξεσθαι τὴν γυναῖκα προφητεύσαντος, ποιητής τις οὐκ ἄσημος
+γράφει·
+
+
+
+
οὐδέ ποτ’ ἦμαρ
+
παύσονται καμάτου καὶ ὀιζύος, οὐδέ τι νύκτωρ
+
στεινόμενοι· χαλεπὰς δὲ θεοὶ δώσουσι μερίμνας.
+
+
+
αὐτὸς δὲ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα,
+
+
+
ἅπαντι δαίμων ἀνδρὶ συμπαρίσταται
+
εὐθὺς γενομένῳ μυσταγωγὸς τοῦ βίου
+
ἀγαθός· κακὸν γὰρ δαίμονα οὐ νομιστέον
+
εἶναι, βίον βλάπτοντα χρηστόν.
+
+
+ἤτοι πάντα θεὸν ἀγαθὸν λέγων ἤ, ὅπερ καὶ μᾶλλον, ἐν πᾶσι τὸν
+θεὸν ἀγαθὸν
ἅπαντα δ’ ἀγαθὸν εἶναι τὸν θεόν,
+
Πάλιν αὖ Αἰσχύλος μὲν ὁ τραγῳδοποιός, τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ
+παρατιθέμενος, οὐκ ὀκνεῖ καὶ ὕψιστον αὐτὸν προσαγορεύειν διὰ
+τούτων·
+
+
+
+
χώριζε θνητῶν τὸν θεὸν καὶ μὴ δόκει
+
ὅμοιον σαυτῷ σάρκινον καθεστάναι.
οὐκ οἶσθα δ’ αὐτόν· ποτὲ μὲν ὡς πῦρ φαίνεται
+
ἄπλατος ὁρμή, ποτὲ δὲ ὕδωρ, ποτὲ δὲ γνόφος·
+
καὶ θηρσὶν αὐτὸς γίνεται παρεμφερής,
+
ἀνέμῳ νεφέλῃ τε καὶ ἀστραπῇ, βροντῇ, βροχῇ.
+
ὑπηρετεῖ δὲ αὐτῷ θάλασσα καὶ πέτραι,
+
καὶ πᾶσα πηγὴ καὶ ὕδατος συστήματα.
+
τρέμει δ’ ὄρη καὶ γαῖα καὶ πελώριος
+
βυθὸς θαλάσσης καὶ ὀρέων ὕψος μέγα,
+
ἐπὰν ἐπιβλέψῃ γοργὸν ὄμμα δεσπότου.
+
πάντα δυνατὴ γὰρ δόξα ὑψίστου ἀπὸ προσώπου κυρίου
+τρέμει ἡ γῆ
;
Ἐπὶ τούτοις ὁ μαντικώτατος Ἀπόλλων, μαρτυρῶν τῇ δόξῃ τοῦ
+θεοῦ, λέγειν ἀναγκάζεται περὶ τῆς Ἀθηνᾶς, ἡνίκα ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα
+ἐστράτευον
+
+καὶ τὰ ἐπὶ τούτοις.
οὐ δύναται Παλλὰς Δἴ Ὀλύμπιον ἐξιλάσασθαι,
+
λισσομένη πολλοῖσι λόγοις καὶ μήτιδι πυκνῇ·
+
πολλοὺς δ’ ἀθανάτων νηοὺς μαλερῷ πυρὶ δώσει,
+
οἵ που νῦν ἱδρῶτι ῥεεύμενοι ἑστήκασιν
+
δείματι παλλόμενοι,
+
Θεαρίδας δὲ ἐν τῷ Περὶ φύσεως γράφει· ἁ ἀρχὰ τῶν ὄντων,
+ἀρχὰ μὲν ὄντως ἀληθινά, μία· κείνα γὰρ ἐν ἀρχᾷ τέ ἐστιν ἓν καὶ
+μόνον,
+
+
+
+
οὐδέ τις ἔσθ’ ἕτερος χωρὶς μεγάλου βασιλῆος,
+τὸν
+ὄντα πάντων
, φησί,
+
+
+
+
πατέρα
ἀγαθῶν τοσούτων εὑρετὴν καὶ κτίστορα.
+τὰς βελτίστας φύσεις ἀφικνεῖσθαι
+πρὸς τὸ μάθημα, ὃ ἐν τῷ πρόσθεν ἔφαμεν εἶναι μέγιστον, ἰδεῖν
+
. τοῦτο δέ, ὡς
+ἔοικεν, οὐκ ὀστράκου ἂν εἴη περιστροφή, ἀλλὰ ψυχῆς περιαγωγή, ἐκ
+νυκτερινῆς τινος ἡμέρας εἰς ἀληθινὴν τοῦ ὄντος οὖσαν ἐπάνοδον, ἣν
+
καὶ τοὺς ταύτης μετασχόντας
+τοῦ χρυσοῦ γένους κρίνει, ἐστὲ μὲν δὴ πάντες ἀδελφοί
λέγων, οἱ
+κρίνειν ἀκριβέστατα καὶ πάντῃ.
Τοῦ πατρὸς ἄρα καὶ ποιητοῦ τῶν συμπάντων ἐμφύτως καὶ ἀδιδάκτως
+ἀντιλαμβάνεται πάντα πρὸς πάντων, τὰ μὲν ἄψυχα συμπαθοῦντα
+τῷ ζῴῳ, τῶν δὲ ἐμψύχων τὰ μὲν ἤδη ἀθάνατα καθ’ ἡμέραν
+ἐργαζόμενα, τῶν δὲ ἔτι θνητῶν τὰ μὲν ἐν φόβῳ, καὶ διὰ τῆς μητρὸς
+
πολὺ δὲ πλέον οἱ παρ’ Ἕλλησι πολυπράγμονες οἱ φιλόσοφοι
+ἐκ τῆς βαρβάρου ὁρμώμενοι φιλοσοφίας ἢ Ἰουδαίων μόνων
φησὶν ὁ θεός; οὐχὶ
+καὶ Ἑλλήνων;
οὐ μόνον προφητικῶς λέγων καὶ τοὺς ἐξ Ἑλλήνων
+πιστεύοντας Ἕλληνας εἴσεσθαι τὸν θεόν, ἀλλὰ κἀκεῖνο μηνύων, ὡς
+δυνάμει μὲν ὁ κύριος καὶ θεὸς πάντων ἂν εἴη καὶ τῷ ὄντι παντοκράτωρ,
+
Ὡσαύτως καὶ τὰ προφητικὰ τὴν αὐτὴν ἔχει τῷ ἀποστολικῷ
+λόγῳ δύναμιν. Ἡσαΐας μὲν γάρ φησιν· εἰ δὲ λέγετε· ἐπὶ κύριον
+τὸν θεὸν ἡμῶν πεποίθαμεν· νῦν μίχθητε τῷ κυρίῳ μου βασιλεῖ τῶν
+Ἀσσυρίων.
καὶ ἐπιφέρει· καὶ νῦν μὴ ἄνευ κυρίου ἀνέβημεν ἐπὶ τὴν
+
Ἰωνᾶς δὲ ὁ καὶ αὐτὸς προφήτης
+τὸ αὐτὸ αἰνίσσεται δἰ ὧν φησιν· καὶ εἰσῆλθεν πρὸς αὐτὸν
+ὁ πρῳρεὺς καὶ εἶπεν αὐτῷ· τί σὺ ῥέγχεις; ἀνάστηθι, ἐπικαλοῦ τὸν
+
τὸ μὲν γὰρ ὁ
+θεός σου
τῷ κατ’ ἐπίγνωσιν εἰδότι εἶπεν, τῷ δὲ ὅπως διασώσῃ
+ἡμᾶς ὁ θεὸς
τὴν συναίσθησιν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· δοῦλος κυρίου ἐγώ εἰμι καὶ κύριον τὸν θεὸν τοῦ οὐρανοῦ ἐγὼ φοβοῦμαι.
αὖθίς τε ὁ αὐτός·
+καὶ εἶπαν· μηδαμῶς, κύριε· μὴ ἀπολώμεθα ἕνεκεν τῆς ψυχῆς τοῦ
+
Μαλαχίας δὲ ὁ προφήτης ἄντικρυς ἐμφαίνει τὸν
+θεὸν λέγοντα· θυσίαν οὐ προσδέξομαι ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν, διότι
+ἀπ’ ἀνατολῆς ἡλίου ἕως δυσμῶν τὸ ὄνομά μου δεδόξασται ἐν τοῖς
+
καὶ πάλιν·
+διότι βασιλεὺς μέγας ἐγώ εἰμι, λέγει κύριος παντοκράτωρ, καὶ τὸ
+ὄνομά μου ἐπιφανὲς ἐν τοῖς ἔθνεσιν.
ποῖον ὄνομα; ἐν μὲν τοῖς
+πεπιστευκόσιν ὁ υἱὸς πατέρα μηνύων, ἐν δὲ τοῖς Ἕλλησι τὸ θεὸς
+
. τό τε αὐτεξούσιον ὁ Πλάτων ἐνδείκνυται διὰ τῶνδε·
+ἀρετὴ δὲ ἀδέσποτον, ἣν τιμῶν καὶ ἀτιμάζων πλέον καὶ ἔλαττον
+ἕκαστος αὐτῆς μεθέξει. αἰτία ἑλομένου· θεὸς ἀναίτιος.
κακῶν γὰρ
+ὁ θεὸς οὔποτε αἴτιος.
+
+
+
+ὁ λυρικός φησι,
+
+
Ὦ Τρῶες ἀρηίφιλοι,
+
+
+
Ζεὺς ὑψιμέδων, ὃς ἅπαντα δέρκεται,
+
οὐκ αἴτιος θνατοῖς μεγάλων ἀχέων·
+
ἀλλ’ ἐν μέσῳ κεῖται κιχεῖν
+
πᾶσιν ἀνθρώποισι Δίκαν ὁσίαν,
+
ἁγνᾶς Εὐνομίας ἀκόλουθον καὶ πινυτᾶς θέμιδος·
+
ὀλβίων παῖδες οἵ νιν εὑρόντες σύνοικον.
+
Πίνδαρος δὲ ἄντικρυς καὶ σωτῆρα Δία συνοικοῦντα Θέμιδι εἰσάγει,
+βασιλέα, σωτῆρα
+
+
πρῶτα μὲν εὔβουλον Θέμιν οὐρανίαν,
+
χρυσέαισιν ἵπποισιν Ὠκεανοῦ παρὰ παγᾶν
+
Μοῖραι ποτὶ κλίμακα σεμνὰν
+
ἆγον Ὀλύμπου λιπαρὰν καθ’ ὁδόν,
+
σωτῆρος ἀρχαίαν ἄλοχον Διὸς ἔμμεν·
+
ἁ δὲ τὰς χρυσάμπυκας ἀγλαοκάρπους τίκτεν ἀλαθέας Ὥρας.
+
+
+
ὃς τάδε λεύσσων θεὸν οὐχὶ νοεῖ,
+
μετεωρολόγων δ’ ἑκὰς ἔρριψεν
+
σκολιὰς ἀπάτας, ὧν ἀτηρὰ
+
γλῶσσα εἰκοβολεῖ περὶ τῶν ἀφανῶν,
+
οὐδὲν γνώμης μετέχουσα.
+
Ἀφικόμενος οὖν ἐπὶ τὴν ἀληθῆ μάθησιν ὁ βουλόμενος ἀκουέτω
+μὲν Παρμενίδου τοῦ Ἐλεάτου ὑπισχνουμένου·
+
+
+
+
εἴσῃ δ’ αἰθερίαν τε φύσιν τά τ’ ἐν αἰθέρι πάντα
+
σήματα καὶ καθαρᾶς εὐαγέος ἠελίοιο
+
λαμπάδος ἔργ’ ἀίδηλα καὶ ὁππόθεν ἐξεγένοντο,
+
ἔργα τε κύκλωπος πεύσῃ περίφοιτα σελήνης
+
καὶ φύσιν, εἰδήσεις δὲ καὶ οὐρανὸν ἀμφὶς ἔχοντα,
+
ἔνθεν μὲν γὰρ ἔφυ τε καὶ ὥς μιν ἄγουσα ἐπέδησεν Ἀνάγκη
+
πείρατ’ ἔχειν ἄστρων,
+μέμνησο, Μενέστρατε, διότι, θνητὸς φὺς καὶ λαβὼν βίον
+ὡρισμένον, ἀναβὰς τῇ ψυχῇ ἕως ἐπὶ τὸν αἰῶνα καὶ τὴν ἀπειρίαν
+
ὅτε
+
κατὰ τὸν Πλάτωνα μακαρίαν ὄψιν τε καὶ
+θέαν
ἐποπτεύσομεν. ἑπόμενοι μετὰ μὲν Διὸς ἡμεῖς, ἄλλοι δὲ μετ’ ἄλλων θεῶν, τελετῶν, ᾗ θέμις λέγειν, μακαριωτάτην τελούμενοι, ἣν
+ὀργιάζομεν, ὁλόκληροι μὲν αὐτοὶ καὶ ἀπαθεῖς κακῶν, ὅσα ἡμᾶς ἐν
+ὑστέρῳ χρόνῳ ὑπέμεινεν, ὁλόκληρα δὲ καὶ ἀτρεμῆ φάσματα μυούμενοί
+τε καὶ ἐποπτεύοντες ἐν αὐγῇ καθαρᾷ, καθαροὶ καὶ ἀσήμαντοι
+τούτου, ὃ νῦν σῶμα περιφέροντες ὀνομάζομεν, ὀστρέου τρόπον
+δεδεσμευμένοι.
Οἱ δὲ Πυθαγόρειοι τὸν οὐρανὸν τὸν ἀντίχθονα καλοῦσιν, ἐφ’
+ἧς γῆς δἰ Ἱερεμίου· τάξω σε εἰς τέκνα, καὶ δώσω
, ἣν οἱ κληρονομήσαντες βασιλεύσουσι
+γῆς.
Καὶ μυρία ἐπὶ μυρία ἐπὶ μυρίοις ἐπιρρεῖ μοι παρατίθεσθαι,
+συμμετρίας δ’ οὖν ἕνεκα καταπαυστέον ἤδη τὸν λόγον, ὅπως μὴ τὸ
+τοῦ τραγῳδοποιοῦ Ἀγάθωνος πάθωμεν καὶ αὐτοί·
+
+
+
τὸ μὲν πάρεργον ἔργον ὣς ἡγούμενοι,
+
τὸ δ’ ἔργον ὡς πάρεργον ἐκπονούμενοι.
+
Δεδειγμένου τοίνυν σαφῶς, ὡς οἶμαι, ὅπως κλέπτας εἰρῆσθαι
+πρὸς τοῦ κυρίου τοὺς Ἕλληνας ἐξακουστέον, ἑκὼν παραλείπω τὰ
+
+
+ὡς ἔοικεν, ἄρα ἐστὶν κατὰ τὸν Ἐμπεδοκλέα,
+
ὄλβιος,
+
+
+γνῶσιν καὶ ἀγνωσίαν ὅρους εὐδαιμονίας κακοδαιμονίας τε θείως ἐδήλωσεν.
+
ὃς θείων πραπίδων ἐκτήσατο πλοῦτον,
+
δειλὸς δ’ ᾧ σκοτόεσσα θεῶν πέρι δόξα μέμηλεν.
+χρὴ γὰρ εὖ μάλα πολλῶν ἴστορας φιλοσόφους ἄνδρας εἶναι
+
πολλὰ πλανηθῆναι διζήμενον ἔμμεναι ἐσθλόν.
+
ἤδη μὲν οὖν δῆλον ἡμῖν ἐκ τῶν προειρημένων ὡς ἀίδιος ἡ τοῦ θεοῦ
+εὐποιία τυγχάνει καὶ εἰς πάντας ἐξ ἀρχῆς ἀνάρχου ἴση ἀτεχνῶς ἡ
+φυσικὴ δικαιοσύνη, κατ’ ἀξίαν ἑκάστου γένους γενομένη, οὐκ ἀρξαμένη
+
Ὧδε μὲν οὖν καὶ ὁ πέμπτος ἡμῖν τῶν κατὰ τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν +γνωστικῶν ὑπομνημάτων Στρωματεὺς περαιούσθω.
Ὁ δὲ δὴ ἕκτος καὶ ὁμοῦ ὁ ἕβδομος ἡμῖν τῶν κατὰ τὴν ἀληθῆ ὡς ἄθεον τοῦτον, ὡς ὑπειλήφασιν, μόνον δὲ τῷ
+ὄντι θεοσεβῆ, τὸν τρόπον τῆς θρῃσκείας τοῦ γνωστικοῦ κεφαλαιωδῶς
+ἐκτιθέμενος, τὴν βρῶσιν τὴν εἰς αἰῶνα παραμένουσαν
ὁ
+κύριος ἐνετείλατο, καί που ὁ προφήτης λέγει· μακάριος ὁ σπείρων
+ἐπὶ πᾶν ὕδωρ, οὗ μόσχος καὶ ὄνος πατεῖ
, ὁ ἐκ νόμου καὶ ἐξ ἐθνῶν
+εἰς τὴν μίαν πίστιν συναγόμενος λαός. ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει
+
Ἐν μὲν οὖν τῷ λειμῶνι τὰ ἄνθη ποικίλως ἀνθοῦντα κἀν τῷ
+παραδείσῳ ἡ τῶν ἀκροδρύων φυτεία οὐ κατὰ εἶδος ἕκαστον κεχώρισται
+
+τῶν ἀλλογενῶν (ᾗ καὶ Λειμῶνάς τινες καὶ Ἑλικῶνας καὶ
+Κηρία καὶ Πέπλους συναγωγὰς φιλομαθεῖς ποικίλως ἐξανθισάμενοι
+συνεγράψαντο)· τοῖς δ’ ὡς ἔτυχεν ἐπὶ μνήμην ἐλθοῦσι καὶ μήτε τῇ
+τάξει μήτε τῇ φράσει διακεκαθαρμένοις, διεσπαρμένοις δὲ ἐπίτηδες
+ἀναμίξ, ἡ τῶν Στρωματέων ἡμῖν ὑποτύπωσις λειμῶνος δίκην πεποίκιλται.
+
Λέγεται δὲ καὶ ἄλλως διττὴ ἡ γνῶσις, ἣ μὲν κοινῶς, ἡ ἐν πᾶσιν χρηστὸς ἀνήρ
, φησὶν ὁ
+Δαβίδ, ὁ οἰκτίρμων
τῶν παραπολλυμένων τῇ πλάνῃ καὶ κιχρῶν
+ἐκ μεταδόσεως τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας, οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλὰ γὰρ
+οἰκονομήσει τοὺς λόγους αὐτοῦ ἐν κρίσει
, ἐπιλογισμῷ βαθεῖ· οὗτος
+ἐσκόρπισεν, ἔδωκεν τοῖς πένησιν
.
Πρὸ δὲ τῆς εἰς τὸ προκείμενον ἐγχειρήσεως ἐν προοιμίου +εἴδει προσαποδοτέον τῷ πέρατι τοῦ πέμπτου Στρωματέως τὰ ἐνδέοντα.
+Ἐπεὶ γὰρ παρεστήσαμεν τὸ συμβολικὸν εἶδος ἀρχαῖον εἶναι,
+
καὶ τὰ μὲν κατὰ φιλοσοφίαν σιωπήσομαι
+δόγματα, αὐτῶν ὁμολογούντων ἐγγράφως τῶν τὰς αἱρέσεις διανεμομένων,
+ὡς μὴ ἀχάριστοι ἐλεγχθεῖεν, παρὰ Σωκράτους εἰληφέναι
+
Ὀρφέως τοίνυν ποιήσαντος·
+
+
+
+
ὣς οὐ κύντερον ἦν καὶ ῥίγιον ἄλλο γυναικός,
+
+
+
ὣς οὐκ αἰνότερον καὶ κύντερον ἄλλο γυναικός.
+
Γράψαντός τε Μουσαίου·
+
+
+
+
ὡς αἰεὶ τέχνη μέγ’ ἀμείνων ἰσχύος ἐστίν,
+
+
+
μήτι τοι δρυτόμος περιγίνεται ἠὲ βίηφι.
+
Πάλιν τοῦ Μουσαίου ποιήσαντος·
+
+
+
+
ὡς δ’ αὔτως καὶ φύλλα φύει ζείδωρος ἄρουρα·
+
ἄλλα μὲν ἐν μελίῃσιν ἀποφθίνει, ἄλλα δὲ φύει·
+
ὣς δὲ καὶ ἀνθρώπων γενεὴν καὶ φῦλον ἑλίσσει,
+
+
+
φύλλα τὰ μέν τ’ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ’ ὕλη
+
τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ’ ἐπιγίνεται ὥρη·
+
ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει, ἣ δ’ ἀπολήγει.
+
Πάλιν δ’ αὖ Ὁμήρου εἰπόντος·
+
+
+
+
οὐχ ὁσίη κταμένοισιν ἐπ’ ἀνδράσιν εὐχετάασθαι,
+
+
+
οὐ γὰρ ἐσθλὰ κατθανοῦσι κερτομεῖν ἐπ’ ἀνδράσιν,
+
+
+
φοβερὸν ἀνθρώποις τόδ’ αὖ,
+
κταμένοις ἐπ’ αἰζηοῖσιν καυχᾶσθαι μέγα.
+
Αὖθίς τε ὁ Ἀρχίλοχος τὸ Ὁμηρικὸν ἐκεῖνο μεταφέρων·
+
+
+
+
ἀασάμην, οὐδ’ αὐτὸς ἀναίνομαι· ἀντί νυ πολλῶν,
+
+
ἤμβλακον, καί πού τινα ἄλλον ἥδ’ ἄτη κιχήσατο·
+
+
+
ξυνὸς ἐνυάλιος, καί τε κτανέοντα κατέκτα,
+
+
+
† ἔρξω· ἐτήτυμον γὰρ ξυνὸς ἀνθρώποιςιν Ἄρης.
+
+
+
νίκης ἀνθρώποισιν θεῶν ἐν † πείρᾳ κεῖται,
+
+
+
καὶ νέους θάρρυνε, νίκης δὲ ἐν θεοῖσι πείρατα.
+
Πάλιν Ὁμήρου εἰπόντος·
+
+
+
+
ἀνιπτόποδες, χαμαιεῦναι,
+
+
+
ἐν ἀστρώτῳ πέδῳ
+
εὕδουσιν, πηγαῖς δ’ οὐχ ὑγραίνουσι
Ἀρχιλόχου τε ὁμοίως εἰρηκότος·
+
+
+ἀλλ’ ἄλλος ἄλλῳ κραδίην ἰαίνεται,
+
+
+
+
ἄλλος γάρ
+
+
ἀλλὰ ἄλλος ἄλλοις μᾶλλον ἥδεται τρόποις.
+
Ἀκήκοα δὲ Αἰσχύλου μὲν λέγοντος·
+
+
+
+
οἴκοι μένειν χρὴ τὸν καλῶς εὐδαίμονα —
+
καὶ τὸν κακῶς πράσσοντα καὶ τοῦτον μένειν,
+
+
+
μακάριος ὅστις εὐτυχῶν οἴκοι μένει,
+
+
+
οἴκοι μένειν χρὴ καὶ μένειν ἐλεύθερον,
+
ἢ μηκέτ’ εἶναι τὸν καλῶς εὐδαίμονα.
Πάλιν Θεόγνιδος μὲν λέγοντος·
+
+
+
+
οὐκ ἔστι
+
+
πένητα φεύγοντα φεύγει πᾶς τις ἐκποδὼν φίλος.
+
Ἐπιχάρμου τε εἰπόντος·
+
+
+
+καὶ ἐπάγοντος·
+
+
ὦ θύγατερ, αἰαῖ τύχας· συνοικεῖς ὦν νέῳ γ’ ἔσσα παλαιτέρα,
+
+
+
ὃ μὲν γὰρ ἄλλην δῆτα λαμβάνει νεάνιδα,
+δ’ ἄλλῃ
+
+
κακὸν γυναῖκα πρὸς νέον ζεῦξαι νέαν·?
+
ὃ μὲν γὰρ ἄλλης λέκτρον ἱμείρει λαβεῖν,
+
ἣ δ’ ἐνδεὴς τοῦδ’ οὖσα βουλεύει κακά.
+
Ἔτι Εὐριπίδου μὲν ἐν τῇ Μηδείᾳ εἰπόντος·
+
+
+
+
κακοῦ γὰρ ἀνδρὸς δῶρα ὄνησιν οὐκ ἔχει,
+
+
+
ἐχθρῶν δ’ ἄδωρα δῶρα καὶ οὐκ ὀνήσιμα.
+
Σόλωνος δὲ ποιήσαντος·
+
+
+
+
τίκτει γὰρ κόρος ὕβριν, ὅταν πολὺς ὄλβος ἕπηται.
+
+
+
τίκτει τοι κόρος ὕβριν, ὅταν κακῷ ὄλβος ἕπηται.
+εἰώθασιν δὲ οἱ πολλοὶ τῶν
+ἀνθρώπων
φησίν, οἷς ἂν μάλιστα καὶ δἰ ἐλαχίστου ἀπροσδόκητος
+
καὶ Φίλιστος ὁμοίως τὰ αὐτὰ
+μιμεῖται ὧδε λέγων· τὰ δὲ πολλὰ κατὰ λόγον τοῖς ἀνθρώποις
+εὐτυχοῦντα ἀσφαλέστερα ·
+εἰώθασι γὰρ μάλιστα οἱ παρὰ δόξαν ἀπροσδοκήτως εὖ πράσσοντες
+εἰς ὕβριν τρέπεσθαι.
Πάλιν Εὐριπίδου ποιήσαντος·
+
+
+
+
ἐκ γὰρ πατρὸς καὶ μητρὸς ἐκπονουμένων
+
σκληρὰς διαίτας οἱ γόνοι βελτίονες,
+ἄρχομαι
Αὖθίς τε Ὁμήρου ἐπὶ τῆς ἡφαιστοτεύκτου ἀσπίδος εἰπόντος·
+
+
+
+
ἐν μὲν γαῖαν ἔτευξ̓, ἐν δ’ οὐρανόν, ἐν δὲ θάλασσαν·
+
ἐν δ’ ἐτίθει ποταμοῖο μέγα σθένος Ὠκεανοῖο.
+Ζᾶς ποιεῖ φᾶρος μέγα τε καὶ καλὸν καὶ
+ἐν αὐτῷ ποικίλλει γῆν καὶ Ὠγηνὸν καὶ τὰ Ὠγηνοῦ δώματα.
Ὁμήρου τε εἰπόντος·
+
+
+
+
αἰδώς, ἥτ’ ἄνδρας μέγα σίνεται ἠδ’ ὀνίνησιν,
+
+
+
αἰδοῦς δὲ
καὶ δεῖ γὰρ αὐτῆς κἄστιν αὖ κακὸν μέγα.
+
Λάβοις δ’ ἂν ἐκ παραλλήλου τῆς κλοπῆς τὰ χωρία κἀκ τῶν
+
+
+
ὦ φίλον ὕπνου θέλγητρον, ἐπίκουρον νόσου,
+
+
+
ἄπελθε· κινεῖς ὕπνον ἰητρὸν νόσου,
+
+
+
ὀνόματι μεμπτὸν τὸ νόθον, ἡ φύσις δ’ ἴση,
+
+
+
ἅπαν τὸ χρηστὸν τὴν ἴσην ἔχει φύσιν,
+
+
+
τῷ γὰρ πονοῦντι καὶ θεὸς συλλαμβάνει,
+
+
+
οὐκ ἔστι τοῖς μὴ δρῶσι σύμμαχος τύχη,
+
+
χρόνος δὲ δείξει
ἢ χρηστὸν ὄντα γνώσομαί σε ἤ
+
+
πρὸς ταῦτα κρύπτε μηδέν, ὡς ὁ πάνθ’ ὁρῶν
+
καὶ πάντ’ ἀκούων πάντ’ ἀναπτύσσει χρόνος.
+
Ἀλλὰ κἀκεῖνα ὁμοίως ἐπιδράμωμεν. Εὐμήλου γὰρ ποιήσαντος·
+
+Μνημοσύνης καὶ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἐννέα κοῦραι,
+
+
+
+
Μνημοσύνης καὶ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα.
+
Πάλιν αὖ τὸ Ὁμηρικὸν παραφράζων Εὐριπίδης·
+
+
+
+
τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πτόλις ἠδὲ τοκῆες;
+
+
+
ποίαν σε φῶμεν γαῖαν ἐκλελοιπότα
+
πόλει ξενοῦσθαι τῇδε; τίς πάτρας θ’ ὅρος;
+
τίς ἔσθ’ ὁ φύσας; τοῦ κεκήρυξαι πατρός;
+
Τί δ’; οὐ Θεόγνιδος εἰπόντος·
+
+
+
+
οἶνος πινόμενος πουλὺς κακός· ἢν δέ τις αὐτῷ
+
χρῆται ἐπισταμένως, οὐ κακὸν ἀλλ’ ἀγαθόν,
+
+
+
ὡς οἶνος θνητοῖσι θεῶν πάρα δῶρον ἄριστον,
+
πινόμενος κατὰ μέτρον, ὑπέρμετρος δὲ χερείων.
+
Ἀλλὰ καὶ Ἡσιόδου λέγοντος·
+
+
+
+
σοὶ δ’ ἐγὼ ἀντὶ πυρὸς δώσω κακόν, ᾧ κεν ἅπαντες
+
τέρπωνται,
+δὲ γὰρ ἄλλο πῦρ
Πρὸς τούτοις Ὁμήρου λέγοντος·
+
+
+
+
+
γαστέρα δ’ οὔ πως ἔστιν ἀποπλῆσαι μεμαυῖαν,
+
οὐλομένην, ἣ πολλὰ κάκ’ ἀνθρώποισι δίδωσιν,
+
+
+
νικᾷ δὲ χρεία μ’ ἡ κακῶς τε ὀλουμένη
+
γαστήρ, ἀφ’ πάντα γίνεται κακά.
+
Ἔτι Καλλίᾳ τῷ κωμικῷ γράφοντι·
+
+
+
+
μετὰ μαινομένων φασὶ
+
+
οὐ πανταχοῦ τὸ φρόνιμον ἁρμόττει παρόν·
+
καὶ συμμανῆναι δ’ ἔνια δεῖ.
+
Ἀντιμάχου τε τοῦ Τηίου εἰπόντος·
+
+
+
+
ἐκ γὰρ δώρων πολλὰ κάκ’ ἀνθρώποισι πέλονται,
+
+
+
δῶρα γὰρ ἀνθρώπων νοῦν ἤπαφεν ἠδὲ καὶ ἔργα.
Ἡσιόδου δὲ εἰπόντος·
+
+
+
+
οὐ μὲν γάρ τι γυναικὸς ἀνὴρ ληίζετ’ ἄμεινον
+
τῆς ἀγαθῆς· τῆς δ’ αὖτε κακῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο,
+
+
+
γυναικὸς δ’ οὐδὲν χρῆμα ἀνὴρ ληίζεται
+
ἐσθλῆς ἄμεινον οὐδὲ ῥίγιον κακῆς.
+
Πάλιν Ἐπιχάρμου εἰπόντος·
+
+
+
+
ὡς πολὺν ζήσων χρόνον χὠς ὀλίγον οὕτως διανοοῦ.
+
+
+
τί δήποτε ὄλβῳ μὲν μὴ σαφεῖ βεβηκότες
+
οὐ ζῶμεν ὡς ἥδιστα μὴ λυπούμενοι;
+
Ὁμοίως τοῦ κωμικοῦ Διφίλου εἰπόντος·
+
+
+
+
εὐμετάβολός ἐστιν ἀνθρώπων βίος,
+
+
+
οὐδεὶς ἄλυπος τὸν βίον διήγαγεν
+
ἄνθρωπος ὢν οὐδὲ μέχρι τοῦ τέλους πάλιν
+
ἔμεινεν ἀτυχῶν.
+
Αὖθις Εὐριπίδου εἰπόντος·
+
+
+
+
ὦ πολύμοχθος βιοτὴ θνητοῖς,
+
ὡς ἐπὶ παντὶ σφαλερὰ κεῖσαι,
+
καὶ τὰ μὲν αὔξεις, τὰ δὲ ἀποφθινύθεις,
+
καὶ οὐκ ἔστιν ὅρος κείμενος οὐδεὶς
+
εἰς ὅντινα χρὴ τελέσαι θνητοῖς,
+
πλὴν ὅταν ἔλθῃ κρυερὰ Διόθεν
+
θανάτου πεμφθεῖσα τελευτή,
+
+
+
οὐκ ἔστι βίος ὃς οὐ
λύπας, μερίμνας, ἁρπαγάς, στρέβλας, νόσους.
+
τούτων ὁ θάνατος καθάπερ ἰατρὸς φανεὶς
+
ἀνέπαυσεν τοὺς ἔχοντας ἀναπαύσας ὕπνῳ.
+
Ἔτι τοῦ Εὐριπίδου εἰπόντος·
+
+
+
+
πολλαὶ μορφαὶ τῶν δαιμονίων,
+
πολλὰ δ’ ἀέλπτως κραίνουσι θεοί,
+
+
τὸ μὴ βεβαίους τὰς βροτῶν εἶναι τύχας.
+
Βακχυλίδου τε εἰρηκότος·
+
+
+
+
παύροισι δὲ θνητῶν τὸν ἅπαντα χρόνον δαίμων ἔδωκεν
+
πράσσοντα
γῆρας ἱκνεῖσθαι, πρὶν ἐγκῦρσαι δύᾳ,
+
+
+
κεῖνος δ’ ἁπάντων ἐστὶ μακαριώτατος.
+
ὃς διὰ τέλους ζῶν ὁμαλὸν ἤσκησε
Εὕροις δ’ ἂν καὶ Θεόγνιδος εἰπόντος·
+
+
+
+
οὔτοι χρήσιμόν ἐστι νέα γυνὴ ἀνδρὶ γέροντι·
+
οὐ γὰρ πηδαλίῳ πείθεται ὡς ἄκατος,
+
+
+
αἰσχρὸν νέᾳ γυναικὶ πρεσβύτης ἀνήρ.
+
Ἀνακρέοντος γὰρ ποιήσαντος·
+
+
+
Ἔρωτα γὰρ τὸν ἁβρὸν
+
μέλπομαι βρύοντα
πολυανθέμοις ἀείδειν·
+
ὅδε καὶ θεῶν δυνάστης,
+
ὅδε καὶ βροτοὺς δαμάζει,
+
+
+
Ἔρως γὰρ ἄνδρας οὐ μόνους ἐπέρχεται
+
οὐδ’ αὖ γυναῖκας, ἀλλὰ καὶ θεῶν ἄνω
+
ψυχὰς ταράσσει κἀπὶ πόντον ἔρχεται.
+
Ἀλλ’ ἵνα μὴ ἐπὶ πλέον προΐῃ ὁ λόγος φιλοτιμουμένων ἡμῶν τὸ
+εὐεπίφορον εἰς κλοπὴν τῶν Ἑλλήνων κατὰ τοὺς λόγους τε καὶ τὰ
+δόγματα ἐπιδεικνύναι, φέρε ἄντικρυς μαρτυροῦντα ἡμῖν Ἱππίαν τὸν
+σοφιστὴν τὸν Ἠλεῖον, ὃς τούτων
+
καὶ ὁμόφυλα συνθεὶς τοῦτον καινὸν
+καὶ πολυειδῆ τὸν λόγον ποιήσομαι.
Ὡς δὲ μὴ ἄμοιρον τήν τε φιλοσοφίαν τήν τε ἱστορίαν, ἀλλὰ
+μηδὲ τὴν ῥητορικὴν τοῦ ὁμοίου ἐλέγχου περιίδωμεν, καὶ τούτων
+ὀλίγα παραθέσθαι εὔλογον.
Ἀλκμαίωνος γὰρ τοῦ Κροτωνιάτου λέγοντος ἐχθρὸν ἄνδρα
+ῥᾷον φυλάξασθαι ἢ φίλον
ὁ μὲν Σοφοκλῆς ἐποίησεν ἐν τῇ
+
+
+
τί γὰρ
+
γένοιτ’ οὐκ ἂν ἐχθροὺς ἄλλως πως βλάψειεν ἄν τις
+ἢ φίλος δοκῶν εἶναι.
Καὶ μὴν ἐν Τηλέφῳ εἰπόντος Εὐριπίδου·
+
+Ἕλληνες ὄντες βαρβάροις δουλεύσομεν;
+
+Ἀρχελάῳ δουλεύσομεν
+Ἕλληνες ὄντες βαρβάρῳ;
Ὀρφέως δὲ ποιήσαντος·
+
+
+
+
ἔστιν ὕδωρ ψυχῇ, θάνατος δ’ ὑδάτες
ἐκ δὲ ὕδατος
ἐκ τοῦ δὴ ψυχὴ ὅλον αἰθέρα ἀλλάσσουσα·
+ψυχῇσιν θάνατος ὕδωρ γενέσθαι, ὕδατι δὲ θάνατος γῆν γενέσθαι,
+ἐκ γῆς δὲ ὕδωρ γίνεται, ἐξ ὕδατος δὲ ψυχή.
Ναὶ μὴν Ἀθάμαντος τοῦ Πυθαγορείου εἰπόντος ὧδε ἀγέννατος
+παντὸς ἀρχὰ καὶ ῥιζώματα τέσσαρα τυγχάνοντι, πῦρ, ὕδωρ, ἀήρ,
+γῆ· ἐκ τούτων γὰρ αἱ γενέσεις τῶν γινομένων
ὁ Ἀκραγαντῖνος
+
+
+
τέσσαρα τῶν πάντων ῥιζώματα πρῶτον ἄκουε·
+
πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖαν ἰδ’ αἰθέρος ἄπλετον ὕψος·
+
ἐκ γὰρ τῶν ὅσα τ’ ἦν ὅσα τ’ ἔσσεται ὅσσα τ’ ἔασιν.
+
Καὶ Πλάτωνος μὲν λέγοντος διὰ τοῦτο καὶ
Μένανδρος πεποίηκεν·
+
+
+
+
ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν, ἀποθνῄσκει νέος.
Εὐριπίδου δὲ ἐν μὲν τῷ Οἰνομάῳ γράφοντος·
+
+
+
+
τεκμαιρόμεσθα τοῖς παροῦσι τὰ ἀφανῆ,
+
+
+
τὰ ἀφανῆ τεκμηρίοισιν εἰκότως ἁλίσκεται,
+ἃ δ’ ἐστὶν ἀφανῆ, ἀνάγκη τοὺς διδάσκοντας τεκμηρίοις
+
+δεῖ δὲ τὰ μέλλοντα τοῖς προγεγενημένοις
+
Ἀνδοκίδης οὐκ ὀκνεῖ λέγειν· χρὴ γὰρ τεκμηρίοις
+χρῆσθαι τοὶς πρότερον γενομένοις περὶ τῶν μελλόντων ἔσεσθαι.
Ἔτι Θεόγνιδος ποιήσαντος·
+
+
+
+
χρυσοῦ κιβδήλοιο καὶ ἀργύρου ἄ
Κύρνε, καὶ ἐξευρεῖν ῥᾴδιον ἀνδρὶ σοφῷ·
+
εἰ δὲ φίλου νόος ἀνδρὸς ἐνὶ στήθες
ψυδρὸς ἐών, δόλιον δ’ ἐν φρεσὶν ἦτορ ἔχει,
+
τοῦτο θεὸς κιβδηλότατον ποίησε βροτοῖσι,
+
καὶ γνῶναι πάντων τοῦτ’ ἀνιαρότερον,
+γὰρ γράφει·
+
+
+
+
ὦ Ζεῦ, τί δὴ χρυσοῦ μὲν ὃς κίβδηλος ἦν,
+
τεκμήρια ἀνθρώποισιν ὤπασας σαφῆ,
+
ἀνδρῶν δὲ ὅτῳ χρὴ τὸν κακὸν διειδέναι,
+
οὐδεὶς χαρακτὴρ ἐμπέφυκε σώματι;
+χαρακτὴρ οὐδεὶς ἔπεστιν ἐπὶ τοῦ
+προσώπου τῆς διανοίας τοῖς ἀνθρώποις.
Πάλιν Στασίνου ποιήσαντος·
+
+
+
+
νήπιος ὃς πατέρα κτείνων παῖδας καταλείπει,
+ὁμοίως γάρ μοι νῦν φαίνομαι πεποιηκέναι, ὡς εἴ
+τις πατέρα ἀποκτείνας τῶν παίδων αὐτοῦ φείσαιτο.
Σοφοκλέους τε ἐν Ἀντιγόνῃ ποιήσαντος·
+
+
+
+
μητρός τε ἐν Ἅιδου καὶ πατρὸς τετευχότων,
+
οὐκ ἔστ’ ἀδελφὸς ὅστις ἄν βλάστοι ποτέ,
+μητρὸς καὶ πατρὸς οὐκ
Πρὸς τούτοις Θεοπόμπου ποιήσαντος·
+
+
+
+
δὶς παῖδες οἱ γέροντες ὀρθῷ τῷ λόγῳ,
+
+
+
Πηλέα τὸν Αἰάκειον οἰκουρὸς μόνη
+
γερονταγωγῶ καὶ ἀναπαιδεύω
πάλιν γὰρ αὖθις παῖς ὁ γηράσκων ἀνήρ,
+γηροτροφία γὰρ προσέοικεν παιδοτροφίᾳ
,
+ ἄρ’, ὡς ἔοικεν, ὁ γέρων δὶς παῖς
+γένοιτ’ ἄν.
Ναὶ μὴν Θουκυδίδου λέγοντος Μαραθῶνί τε μόνοι προκινδυνεῦσαι
+μὰ τοὺς ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντας.
Οὐδὲ ἐκεῖνα παραπέμψομαι· Κρατίνου ἐν Πυτίνῃ εἰπόντος·
+
+
+
+
τὴν μὲν παρασκευὴν ἴσως γινώσκετε,
+τὴν μὲν παρασκευήν, ὦ ἄνδρες δικασταί,
+καὶ τὴν προθυμίαν τῶν ἐχθρῶν τῶν ἐμῶν σχεδόν τι πάντες εἴσεσθε.
+τὴν
+μὲν παρασκευὴν καὶ τὴν προθυμίαν τῶν ἀντιδίκων ὁρᾶτε, ὦ ἄνδρες
+
φησίν, καὶ μετὰ τοῦτον Αἰσχίνης λέγει· τὴν μὲν παρασκευὴν
+ὁρᾶτε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ τὴν παράταξιν.
Πάλιν Δημοσθένους εἰπόντος ὅση μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
Φιλῖνος τε ὁμοίως· ὅση μέν, ὦ ἄνδρες
+
Ἰσοκράτους πάλιν εἰρηκότος ὥσπερ τῶν χρημάτων, ἀλλ’ οὐκ
+
Λυσίας ἐν τοῖς Ὀρφανικοῖς λέγει· καὶ φανερὸς
+γέγονεν οὐ τῶν σωμάτων συγγενὴς ὤν, ἀλλὰ τῶν χρημάτων.
Ἐπεὶ καὶ Ὁμήρου ποιήσαντος·
+
+
+
+
ὦ πέπον, εἰ μὲν γὰρ πόλεμον περὶ τόνδε φυγόντες
+
αἰεὶ δὴ μέλλοιμεν ἀγήρω τ’ ἀθανάτω τε
ἔσσεσθ’, οὔτε κεν αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισι μαχοίμην
+
οὔτε κε σὲ στέλλοιμι μάχην ἐς κυδιάνειραν·
+
νῦν δ’, ἔμπης γὰρ κῆρες ἐφεστᾶσι
μυρίαι, ἃς οὐκ ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδ’ ὑπαλύξαι,
+
ἴομεν, εἴ κέ τῳ εὖχος ὀρέξομεν, ἠέ τις ἡμῖν,
+εἰ μὲν γὰρ ἦν τὸν κίνδυνον τὸν παρόντα διαφυγόντας
+ἀδεῶς διάγειν τὸν ἐπίλοιπον χρόνον, οὐκ ἂν ἦν θαυμαστὸν
+φιλοψυχεῖν, νῦν δὲ τοσαῦται κῆρες τῷ βίῳ παραπεφύκασιν ὥστε τὸν
+ἐν ταῖς μάχαις θάνατον αἱρετώτερον εἶναι δοκεῖν.
Τί δ’; οὐχὶ καὶ Χίλωνος τοῦ σοφιστοῦ ἀποφθεγξαμένου ἐγγύα,
+
Ἐπίχαρμος τὴν αὐτὴν γνώμην ἑτέρῳ ὀνόματι προηνέγκατο
+εἰπών·
+
+
+
+
ἐγγύας ἄτα
Ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰατροῦ Ἱπποκράτους ἐπιβλέπειν οὖν δεῖ καὶ ὥρην
+
γράφοντος Εὐριπίδης ἐν ἑξαμέτρῳ
+τινὶ ῥήσει φησίν·
+
+
+
ὃς οἶδ’ ἰατρεύειν καλῶς,
+
πρὸς τὰς διαίτας τῶν ἐνοικούντων πόλιν
+
τὴν γῆν
Ὁμήρου πάλιν ποιήσαντος·
+
+
+
+
μοῖραν δ’ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
+πᾶσι μὲν ἀνθρώποις ὀφείλεται ἀποθανεῖν ἢ
+
, ὅ τε Δημοσθένης· πᾶσι μὲν γὰρ ἀνθρώποις
+τέλος τοῦ βίου θάνατος, κἂν ἐν οἰκίσκῳ τις αὑτὸν καθείρξας
+τηρῇ.
Ἡροδότου τε αὖ ἐν τῷ περὶ Γλαύκου τοῦ Σπαρτιάτου λόγῳ
+φήσαντος τὴν Πυθίαν εἰπεῖν τὸ πειρηθῆναι τοῦ θεοῦ καὶ τὸ ποιῆσαι
+δύναται γὰρ ἴσον τῷ δρᾶν τὸ νοεῖν,
+
+
+
+
τὸ γὰρ αὐτὸ νοεῖν
Ἢ οὐχὶ καὶ Πλάτωνος εἰπόντος ἡμεῖς δὲ τοῦτο λέξοιμεν ἂν ἴσως
+οὐκ ἀτόπως, ὅτι ἀρχὴ μὲν ἔρωτος ὅρασις, μειοῖ δὲ τὸ πάθος ἐλπίς,
+
, Φιλήμων ὁ κωμικὸς γράφει·
+
+
+
+
ὁρῶσι πάντες πρῶτον, εἶτ’ ἐθαύμασαν,
+
ἔπειτ’ ἐπεθεώρησαν, εἷτ’ ἐς ἐλπίδα
+
ἐνέπεσον· οὕτω γίνεται ἐκ τούτων ἔρως.
+
Ἀλλὰ καὶ Δημοσθένους εἰπόντος πᾶσι γὰρ ἡμῖν ὁ θάνατος ὀφείλεται
+
+
+
ἀλλὰ τὸ Μοιράων νῆμ’ ἄλλυτον, οὐδέ ποτ’ ἔστιν
+
ἐκφυγέειν, ὁπόσοι γῆν ἐπιφερβόμεθα.
+
Εὕροις δ’ ἂν καὶ Πλάτωνος εἰπόντος παντὸς γὰρ φυτοῦ ἡ πρώτη
+βλάστη, καλῶς ὁρμηθεῖσα πρὸς ἀρετήν, τῆς ἑαυτοῦ φύσεως κυριωτάτη
+
ἀλλὰ καὶ τῶν ἀγρίων φυτῶν οὐθὲν ἡμεροῦσθαι πέφυκεν,
+ὅταν παραλλάξωσιν τὴν νεωτέραν ἡλικίαν.
Κἀκεῖνο τὸ Ἐμπεδοκλέους·
+
+
+
+
ἤδη γάρ ποτ’ ἐγὼ γενόμην κοῦρός τε κόρη τε
+
θάμνος τ’ οἰωνός τε καὶ εἰν ἁλὶ ἔλλοπος ἰχθύς,
+
+
+
θνῄσκει δὲ οὐδὲν τῶν γινομένων,
+
διακρινόμενον δ’ ἄλλο πρὸς ἄλλο
+
μορφὴν ἑτέραν ἐπέδειξεν.
+
Πλάτωνός
+
+
κοινὸν γὰρ εἶναι χρῆν γυναικεῖον λέχος.
+
Ἀλλ’ Εὐριπίδου γράφοντος·
+
+
+
+
ἐπεὶ τά γ’ ἀρκοῦντα ἱκανὰ τοῖς γε σώφροσιν,
+πλουσιώτατον αὐτάρκεια πάντων.
Αὖθίς τε Ἀριστοφάνους γράφοντος·
+
+
+
+
βέβαιον ἕξεις τὸν βίον δίκαιος ὤν,
+
χωρίς τε θορύβου καὶ φόβου ζήσεις καλῶς,
+δικαιοσύνης καρπὸς μέγιστος ἀταραξία.
Αἱ μὲν οὖν ἰδέαι τῆς κατὰ διάνοιαν Ἑλληνικῆς κλοπῆς εἰς ὑπόδειγμα
+ἐναργὲς τῷ διορᾶν δυναμένῳ τοιαίδε οὖσαι ἅλις ἔστωσαν.
+
Εὕροις δ’ ἂν καὶ Ὅμηρον τὸν μέγαν ποιητὴν ἐκεῖνα τὰ ἔπη·
+
+
+
+καὶ τὰ ἑξῆς κατὰ λέξιν μετενηνοχότα παρ’ Ὀρφέως ἐκ τοῦ Διονύσου
+ἀφανισμοῦ.
οἷον δὲ τρέφει ἔρνος ἀνὴρ ἐριθηλὲς ἐλαίης
+
Ἔν τε τῇ Θεογονίᾳ ἐπὶ τοῦ Κρόνου Ὀρφεῖ πεποίηται·
+
+
+
+ταῦτα δὲ Ὅμηρος ἐπὶ τοῦ Κύκλωπος μετέθηκεν.
κεῖτ’ ἀποδοχμώσας παχὺν αὐχένα, κὰδ δέ μιν ὕπνος
+
ᾕρει πανδαμάτωρ,
+
Ἡσίοδός τε ἐπὶ τοῦ Μελάμποδος ποιεῖ·
+
+
+
+καὶ τὰ ἑξῆς παρὰ Μουσαίου λαβὼν τοῦ ποιητοῦ κατὰ λέξιν.
ἡδὺ δὲ καὶ τὸ πυθέσθαι, ὅσα θνητοῖσιν ἔδειμαν
ἀθάνατοι, δειλῶν τε καὶ ἐσθλῶν τέκμαρ ἐναργές.
+
Ἀριστοφάνης δὲ ὁ κωμικὸς ἐν ταῖς πρώταις Θεσμοφοριαζούσαις
+
σιωπῶ δὲ Ἡράκλειτον τὸν
+
Ταυτὶ μὲν οὖν ταύτῃ· ἐπιλείψει γάρ με ὁ βίος, εἰ καθ’ ἕκαστον +ἐπεξιέναι αἱροίμην τὴν Ἑλληνικὴν διελέγχων φίλαυτον κλοπήν, καὶ +ὡς σφετερίζονται τὴν εὕρεσιν τῶν παρ’ αὐτοῖς καλλίστων δογμάτων, +ἣν παρ’ ἡμῶν εἰλήφασιν.
+Ἤδη δὲ οὐ μόνον ὑφαιρούμενοι τὰ δόγματα παρὰ τῶν βαρβάρων
+διελέγχονται, ἀλλὰ καὶ προσέτι ἀπομιμούμενοι τὰ παρ’ ἡμῖν
+ἄνωθεν ἐκ τῆς θείας δυνάμεως διὰ τῶν ἁγίως βεβιωκότων εἰς τὴν
+ἡμετέραν ἐπιστροφὴν παραδόξως ἐνεργούμενα, Ἑλληνικῇ μυθολογίᾳ
+οὔκουν
καὶ ἐπεκαλέσατο
,
+φησί, Σαμουὴλ τὸν κύριον καὶ ἔδωκεν κύριος φωνὰς καὶ ὑετὸν ἐν
+
ὁρᾷς ὅτι ὁ βρέχων ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους
διὰ
+
Πάλιν ἱστοροῦσιν Ἕλληνες ἐκλειπόντων ποτὲ τῶν ἐτησίων
+
Δελφοὶ δὲ Ξέρξου ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατεύσαντος, ἀνειπούσης
+τῆς Πυθίας·
+
+
+
+βωμὸν καὶ θυσίαν ποιήσαντες τοῖς ἀνέμοις, ἀρωγοὺς αὐτοὺς ἔσχον·
+πνεύσαντες γὰρ ἐρρωμένως περὶ τὴν Σηπιάδα ἄκραν συνέτριψαν
+πᾶσαν τὴν παρασκευὴν τοῦ Περσικοῦ στόλου.
ὦ Δελφοί, λίσσεσθ’ ἀνέμους καὶ λώιον ἔσται,
+
Ἐμπεδοκλῆς τε ὁ Ἀκραγαντῖνος
+
+
παύσεις δ’ ἀκαμάτων ἀνέμων μένος οἵ τ’ ἐπὶ γαῖαν
+
ὀρνύμενοι θνητοῖσι καταφθινύθουσιν ἀρούρας·
+
καὶ πάλιν, εὖτ’ ἐθέλῃσθα, παλίντιτα πνεύματα θήσεις.
+τοὺς μὲν μαντοσυνῶν κεχρημένους,
+
. ἄντικρυς
+γοῦν ἰάσεις τε καὶ σημεῖα καὶ τέρατα ἐπιτελεῖν τοὺς δικαίους ἐκ τῶν
+ἡμετέρων πεπιστεύκασι γραφῶν· εἰ γὰρ καὶ δυνάμεις τινὲς τούς τε
+ἀνέμους κινοῦσι καὶ τοὺς ὄμβρους διανέμουσιν, ἀλλ’ ἀκουσάτωσαν
+τοῦ ψαλμῳδοῦ· ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου, κύριε τῶν δυνάμεων.
+καὶ περιτεμεῖσθε
+τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν καὶ τὸν τράχηλον ὑμῶν οὐ
+σκληρυνεῖτε ἔτι· ὁ γὰρ κύριος
καὶ τὰ ἐπὶ
+ἄρατε εἰς ὕψος τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν
λέγει
+καὶ ἴδετε· τίς κατέδειξεν ταῦτα πάντα;
Λέγουσι δ’ οὖν τινες λοιμούς τε καὶ χαλάζας καὶ θυέλλας καὶ
+τὰ παραπλήσια οὐκ ἀπὸ τῆς ἀταξίας τῆς ὑλικῆς μόνης, ἀλλὰ καὶ
+κατά τινα δαιμόνων ἢ καὶ ἀγγέλων οὐκ ἀγαθῶν ὀργὴν φιλεῖν γίνεσθαι.
+Ἀθηναίοις τὸν Περσικὸν πόλεμον
+εἰς τὸν ἴσον ὑπερέθεντο χρόνον. διαφέρειν δ’ οὐδὲν νομίζουσιν,
+εἴτ’ οὖν θεοὺς εἴτε καὶ ἀγγέλους τὰς ψυχὰς ταύτας λέγοιμεν.
+
ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν τῷ περὶ ἀγγέλων λόγῳ +προϊούσης τῆς γραφῆς κατὰ καιρὸν διαλεξόμεθα.
+Δημόκριτος δὲ ἐκ τῆς τῶν μεταρσίων παρατηρήσεως πολλὰ
+προλέγων Σοφία ἐπωνομάσθη. ὑποδεξαμένου γοῦν αὐτὸν φιλοφρόνως
+
Πῶς δὲ ἔτι ἀπιστήσουσιν Ἕλληνες τῇ θείᾳ ἐπιφανείᾳ περὶ τὸ
+ὄρος τὸ Σινᾶ, ὁπηνίκα πῦρ μὲν ἐφλέγετο, μηδὲν καταναλίσκον τῶν
+φυομένων κατὰ τὸ ὄρος, σαλπίγγων τε ἦχος ἐφέρετο ἄνευ ὀργάνων
+ἑωράθη τὸ πῦρ
, ὥς φησιν Ἀριστόβουλος, παντὸς
+τοῦ πλήθους μυριάδων οὐκ
κατὰ πάντα τοίνυν τόπον
+τῆς ὁράσεως πᾶσιν αὐτοῖς κυκλόθεν, ὡς ἂν παρεμβεβληκόσι, τὸ πῦρ
+φλεγόμενον ἐθεωρεῖτο, ὥστε τὴν κατάβασιν μὴ τοπικὴν γεγονέναι·
+πάντῃ γὰρ ὁ θεός ἐστιν.
Λέγουσι δὲ καὶ οἱ τὰς ἱστορίας συνταξάμενοι ἀμφὶ τὴν Βρεττανικὴν
+νῆσον ἄντρον τι ὑποκείμενον ὄρει, ἐπὶ δὲ τῆς κορυφῆς
+χάσμα· ἐμπίπτοντος οὖν τοῦ ἀνέμου εὶς τὸ ἄντρον καὶ προσρηγνυμένου
+τοῖς κόλποις τοῦ ὀρύγματος κυμβάλων εὐρύθμως κρουομένων
+
Καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ· θεῷ δὲ τῷ παντοκράτορι καὶ μηδενὸς
+ὄντος ὑποκειμένου φωνὴν καὶ φαντασίαν ἐγγεννῆσαι ἀκοῇ δυνατόν,
+ἐνδεικνυμένῳ τὴν ἑαυτοῦ μεγαλειότητα παρὰ τὰ εἰωθότα φυσικὴν
+ἔχειν τὴν ἀκολουθίαν, εἰς ἐπιστροφὴν τῆς μηδέπω πιστευούσης ψυχῆς
+φωνὴν ῥημάτων ὑμεῖς ἠκούετε, καὶ ὁμοίωμα οὐκ εἴδετε.
ὁρᾷς,
+ὅπως ἡ κυριακὴ φωνὴ λόγος ἀσχημάτιστος· ἡ
Εὕροιμεν δ’ ἂν καὶ ἄλλο μαρτύριον εἰς βεβαίωσιν τοῦ τὰ
+κάλλιστα τῶν δογμάτων τοὺς ἀρίστους
Πρῶτος μὲν γὰρ προέρχεται ὁ ᾠδός, ἕν τι τῶν τῆς μουσικῆς +ἐπιφερόμενος συμβόλων. τοῦτόν φασι δύο βίβλους ἀνειληφέναι δεῖν +ἐκ τῶν Ἑρμοῦ, ὧν θάτερον μὲν ὕμνους περιέχει θεῶν, ἐκλογισμὸν +δὲ βασιλικοῦ βίου τὸ δεύτερον.
+Μετὰ δὲ τὸν ᾠδὸν ὁ ὡροσκόπος, ὡρολόγιόν τε μετὰ χεῖρα καὶ
+φοίνικα ἀστρολογίας ἔχων σύμβολα, πρόεισιν. τοῦτον τὰ ἀστρολογούμενα
+
Ἑξῆς δὲ ὁ ἱερογραμματεὺς προέρχεται, ἔχων πτερὰ ἐπὶ τῆς
+κεφαλῆς βιβλίον τε ἐν χερσὶ καὶ κανοῦν, ἐν ᾧ τό τε γραφικὸν μέλαν
+καὶ σχοῖνος ᾗ γράφουσι. τοῦτον τὰ τε ἱερογλυφικὰ καλούμενα περί
+τε τῆς κοσμογραφίας καὶ γεωγραφίας τῆς τάξεως τοῦ ἡλίου καὶ τῆς
+σελήνης καὶ περὶ τῶν πέντε πλανωμένων, χωρογραφίας τε τῆς
+Αἰγύπτου καὶ τῆς τοῦ Νείλου διαγραφῆς περί τε τῆς καταγραφῆς
+
Ἔπειτα ὁ στολιστὴς τοῖς προειρημένοις ἕπεται, ἔχων τόν τε
+τῆς δικαιοσύνης πῆχυν καὶ τὸ σπονδεῖον. οὗτος
Ἐπὶ πᾶσι δὲ ὁ προφήτης ἔξεισι, προφανὲς τὸ ὑδρεῖον ἐγκεκολπισμένος,
+ᾧ ἕπονται οἱ τὴν ἔκπεμψιν τῶν ἄρτων βαστάζοντες.
+
Δύο μὲν οὖν καὶ τεσσαράκοντα αἱ πάνυ ἀναγκαῖαι τῷ Ἑρμῇ
+γεγόνασι βίβλοι· ὧν τὰς μὲν τριάκοντα ἓξ τὴν πᾶσαν Αἰγυπτίων
+περιεχούσας φιλοσοφίαν οἱ προειρημένοι ἐκμανθάνουσι, τὰς δὲ λοιπὰς
+
Καὶ τὰ μὲν Αἰγυπτίων ὡς ἐν βραχεῖ φάναι τοιαῦτα· Ἰνδῶν δὲ +ἡ φιλοσοφία καὶ αὐτῶν διαβεβόηται.
+Ἀλέξανδρος γοῦν ὁ Μακεδὼν δέκα λαβὼν Ἰνδῶν γυμνοσοφιστὰς
+τοὺς δοκοῦντας ἀρίστους εἶναι καὶ βραχυλογωτάτους προβλήματα
+αὐτοῖς προὔθηκε, τὸν μὴ ἀποκρινόμενον εὐστόχως ἀνελεῖν ἀπειλήσας,
+πρῶτον ἀποκρινάμενον
+κάκιστα;
Καὶ ὡς μὲν κλέπται πάσης γραφῆς Ἕλληνες ᾕρηνται. ἱκανῶς,
+οἶμαι, διὰ πλειόνων δέδεικται τεκμηρίων· ὅτι δὲ οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν
+ἴσασι τὸν θεόν, ἀλλὰ κατὰ περίφρασιν Ἑλλήνων οἱ δοκιμώτατοι,
+γινώσκετε οὖν ὅτι εἷς θεός
+ἐστιν, ὃς ἀρχὴν πάντων ἐποίησεν, καὶ τέλους ἐξουσίαν ἔχων·
καί·
+ὁ ἀόρατος, ὃς τὰ πάντα ὁρᾷ, ἀχώρητος, ὃς τὰ πάντα χωρεῖ, ἀνεπιδεής,
+οὗ τὰ πάντα ἐπιδέεται καὶ δἰ ὅν ἐστιν, ἀκατάληπτος, ἀέναος,
+ἄφθαρτος, ἀποίητος, ὃς τὰ πάντα ἐποίησεν λόγῳ δυνάμεως αὐτοῦ,
+
εἶτα ἐπιφέρει· τῆς γνωστικῆς γραφῆς τουτέστι τοῦ υἱοῦ.τοῦτον
+τὸν θεὸν σέβεσθε μὴ κατὰ τοὺς Ἕλληνας·
ὡς δηλονότι τὸν αὐτὸν
+ἡμῖν σεβόντων θεὸν καὶ τῶν παρ’ Ἕλλησι δοκίμων, ἀλλ’ οὐ κατ’ μή
, τοίνυν φησί, σέβεσθε
— οὐκ εἶπεν θεὸν ὃν οἱ Ἕλληνες
, ἀλλὰ
+μὴ κατὰ τοὺς Ἕλληνας
, τὸν τρόπον τὸν τῆς σεβάσεως ἐναλλάττων
+τοῦ θεοῦ, οὐχὶ δὲ ἄλλον καταγγέλλων.
τί οὖν ἐστι τὸ μὴ κατὰ
+τοὺς Ἕλληνας
, αὐτὸς διασαφήσει Πέτρος ἐπιφέρων· ὅτι
καὶ
+τὰ θηρία σὺν κτήνεσι τετραπόδοις τοῦ ἀγροῦ, γαλᾶς τε καὶ μῦς
+αἰλούρους τε καὶ κύνας καὶ πιθήκους· καὶ τὰ ἴδια βρώματα βρωτοῖς
+θύματα θύουσιν καὶ νεκρὰ νεκροῖς προσφέροντες ὡς θεοῖς ἀχαριστοῦσι τῷ θεῷ, διὰ τούτων ἀρνούμενοι αὐτὸν εἶναι.
καὶ ὅτι γε
+ὡς τὸν αὐτὸν θεὸν ἡμῶν τε αὐτῶν καὶ Ἑλλήνων ἐγνωκότων † φέρεται,
+μηδὲ κατὰ Ἰουδαίους
+πλὴν οὐχ ὁμοίως, ἐκεῖνοι μόνοι οἰόμενοι τὸν θεὸν γινώσκειν
+οὐκ ἐπίστανται, λατρεύοντες ἀγγέλοις καὶ ἀρχαγγέλοις, μηνὶ καὶ
+
εἶτα τὸν κολοφῶνα τοῦ ζητουμένου προσεπιφέρει·
+ὥστε καὶ ὑμεῖς ὁσίως καὶ δικαίως μανθάνοντες ἃ παραδίδομεν ὑμῖν,
+
σαφῶς
+γάρ, οἶμαι, ἐδήλωσεν τὸν ἕνα καὶ μόνον θεὸν ὑπὸ μὲν Ἑλλήνων
+ἐθνικῶς, ὑπὸ δὲ Ἰουδαίων Ἰουδαϊκῶς, καινῶς δὲ ὑφ’ ἡμῶν καὶ πνευματικῶς γινωσκόμενον.
πρὸς δὲ καὶ ὅτι ὁ αὐτὸς θεὸς ἀμφοῖν ταῖν
+διαθήκαιν χορηγός, ὁ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς φιλοσοφίας δοτὴρ τοῖς
+Ἕλλησιν, δἰ ἧς ὁ παντοκράτωρ παρ’ Ἕλλησι δοξάζεται, παρέστησεν.
+
λάβετε καὶ τὰς Ἑλληνικὰς βίβλους,
εἶτα ἑνὶ λόγῳ πυνθάνεται
+ἡμῶν· ὅλος δὲ ὁ κόσμος καὶ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ τίνος; οὐχὶ τοῦ θεοῦ;
+ἐὰν μὲν οὖν τις θελήσῃ τοῦ Ἰσραὴλ μετανοήσας διὰ τοῦ ὀνόματός
+μου πιστεύειν ἐπὶ τὸν θεόν, ἀφεθήσονται αὐτῷ αἱ ἁμαρτίαι.
+μετὰ
Ἀλλ’ ὡς κατὰ καιρὸν ἥκει τὸ κήρυγμα νῦν, οὕτως κατὰ
+καιρὸν ἐδόθη νόμος μὲν καὶ προφῆται βαρβάροις, φιλοσοφία δὲ
+λέγει γοῦν κύριος
+ὁ ῥυσάμενος Ἰσραήλ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας
+ἐβοήθησά σοι, ἔδωκά σε εἰς διαθήκην ἐθνῶν τοῦ κατασκηνῶσαι
+τὴν γῆν καὶ κληρονομῆσαι κληρονομίαν ἐρήμου, λέγοντα τοῖς
+
εἰ γὰρ
+δέσμιοι μὲν Ἰουδαῖοι, ἐφ’ ὧν καὶ ὁ κύριος ἐξέλθετε
εἶπεν ἐκ τῶν
+δεσμῶν οἱ θέλοντες
, τοὺς ἑκουσίως δεδεμένους καὶ τὰ δυσβάστακτα
+φορτία
(φησὶν) αὑτοῖς διὰ τῆς ἀνθρωπίνης παρεγχειρήσεως ἐπαναθεμένους
+λέγων, δῆλον ὡς οἱ ἐν σκότει
οὗτοι ἂν εἶεν οἱ ἐν τῇ
+ἡ πίστις σου σέσωκέν σε
· τοῖς δὲ κατὰ φιλοσοφίαν
+δικαίοις οὐχ ἡ πίστις μόνον ἡ εἰς τὸν κύριον, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀποστῆναι
+
φησὶ γοῦν ἡ γραφή· λέγει ὁ
+Ἅιδης τῇ ἀπωλείᾳ· εἶδος μὲν αὐτοῦ οὐκ εἴδομεν, φωνὴν δὲ αὐτοῦ
+
οὐχ ὁ τόπος δή που φωνὴν λαβὼν εἶπεν τὰ προειρημένα,
+ἀλλ’ οἱ ἐν Ἅιδου καταταγέντες καὶ εἰς ἀπώλειαν ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες
+καθάπερ ἔκ τινος νεὼς εἰς θάλασσαν ἑκόντες ἀπορρίψαντες,
+οὗτοι τοίνυν εἰσὶν οἱ ἐπακούσαντες τῆς θείας δυνάμεώς τε καὶ φωνῆς·
+
Ἐνεργεῖ δέ, οἶμαι, καὶ ὁ σωτήρ, ἐπεὶ τὸ σῴζειν ἔργον αὐτοῦ·
+ὅπερ οὖν καὶ πεποίηκεν, τοὺς εἰς αὐτὸν πιστεῦσαι βεβουλημένους διὰ
+τοῦ κηρύγματος, ὅποι ποτ’ ἔτυχον γεγονότες, ἑλκύσας εἰς σωτηρίαν.
+κατέβησαν οὖν
Ναὶ μὴν καὶ σώματά φησι τὸ εὐαγγέλιον πολλὰ τῶν κεκοιμημένων
+ἀνεστάσθαι, εἰς ἀμείνω δηλονότι μετατεθειμένων τάξιν. γέγονεν
+ἄρα τις καθολικὴ κίνησις καὶ μετάθεσις κατὰ τὴν οἰκονομίαν τοῦ
+
Αὐτίκα ἐν τῷ Πέτρου κηρύγματι ὁ κύριός φησι πρὸς ἐξελεξάμην ὑμᾶς δώδεκα, μαθητὰς
+κρίνας ἀξίους ἐμοῦ, οὓς ὁ κύριος ἠθέλησεν, καὶ ἀποστόλους πιστοὺς
+ἡγησάμενος εἶναι, πέμπων ἐπὶ τὸν κόσμον εὐαγγελίσασθαι τοὺς κατὰ
+τὴν οἰκουμένην ἀνθρώπους, γινώσκειν ὅτι εἷς θεός ἐστιν, διὰ τῆς
+τοῦ Χριστοῦ πίστεως ἐμῆς δηλοῦντας τὰ μέλλοντα, ὅπως οἱ ἀκούσαντες
+καὶ πιστεύσαντες σωθῶσιν, οἱ δὲ μὴ πιστεύσαντες ἀκούσαντες
+
τί
+οὖν; οὐχὶ καὶ ἐν Ἅιδου ἡ αὐτὴ γέγονεν οἰκονομία; ἵνα κἀκεῖ πᾶσαι
+αἱ ψυχαὶ ἀκούσασαι τοῦ κηρύγματος ἢ τὴν μετάνοιαν ἐνδείξωνται ἢ
+τὴν κόλασιν δικαίαν εἶναι, δἰ ὧν οὐκ ἐπίστευσαν, ὁμολογήσωσιν.
+ὅσα ἐν ἀγνοίᾳ τις ὑμῶν ἐποίησεν μὴ εἰδὼς σαφῶς τὸν
+θεόν, ἐὰν ἐπιγνοὺς μετανοήσῃ, πάντα αὐτῷ ἀφεθήσεται τὰ ἁμαρτήματα.
+ἰδοὺ γάρ·
φησί, τέθεικα πρὸ προσώπου ὑμῶν τὸν θάνατον
+καὶ τὴν ζωήν, ἐκλέξασθαι τὴν ζωήν
, πρὸς σύγκρισιν ἐκλογῆς τεθεῖσθαι λέγων ὁ θεός, οὐ πεποιηκέναι ἄμφω.
καὶ ἐν ἑτέρᾳ γραφῇ
+λέγει· ἐὰν ἀκούσητέ μου καὶ θελήσητε, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε·
+ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσητέ μου μηδὲ θελήσητε, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ
+
πάλιν δὲ ἄντικρυς ὁ Δαβίδ,
+μᾶλλον δὲ ὁ κύριος ἐκ προσώπου τοῦ ὁσίου (εἷς δὲ οὗτος ἐκ καταβολῆς
+κόσμου, πᾶς ὁ διαφόροις χρόνοις διὰ πίστεως σωθείς τε καὶ
+ηὐφράνθη μου ἡ καρδία καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά
+μου. ἔτι δὲ
φησίν, ὅτι
+οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς Ἅιδην οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν
+σου ἰδεῖν διαφθοράν. ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς· πληρώσεις με
+εὐφροσύνης μετὰ τοῦ προσώπου σου.
Ὥσπερ οὖν τίμιος ὁ λαὸς τῷ κυρίῳ, οὕτως ὁ λαὸς ἅγιος ἅπας
+ἐστὶν σὺν τῷ Ἰουδαίῳ καὶ ὁ ἐξ ἐθνῶν ἐπιστρέφων, ὃς ὁ προσήλυτος
+σειρῆνες εὐλογήσουσίν με καὶ θυγατέρες στρουθῶν
+
τῶν ἀκαθάρτων ζῴων τὰ
+θηρία τοῦ ἀγροῦ γιγνώσκεται, τουτέστι τοῦ κόσμου, ἐπεὶ τοὺς εἰς
+πίστιν ἀγρίους καὶ ῥυπαροὺς τὸν βίον μηδὲ τῇ κατὰ νόμον δικαιοσύνῃ
+οὐ γὰρ ὑποστέλλεται
+πρόσωπον ὁ πάντων δεσπότης οὐδὲ ἐντραπήσεται μέγεθος, ὅτι μικρὸν καὶ μέγαν αὐτὸς ἐποίησεν ὁμοίως τε προνοεῖ πάντων.
καὶ
+ὁ Δαβίδ φησιν· εἰ δὲ καὶ ἐνεπάγησαν ἔθνη ἐν διαφθορᾷ ᾗ ἐποίησαν,
+ἐν παγίδι ταύτῃ ᾗ ἔκρυψαν συνελήφθη ὁ ποὺς αὐτῶν
, ἀλλὰ
+ἐγένετο κύριος καταφυγὴ τῷ πένητι, βοηθὸς ἐν εὐκαιρίᾳ καὶ ἐν
+
εὐκαίρως ἄρα εὐηγγελίσθησαν οἱ ἐν θλίψει ὄντες. καὶ διὰ
+τοῦτό φησιν· ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ
,
+δίκαιος γὰρ ὁ κύριος καὶ δικαιοσύνην ἠγάπησεν, εὐθύτητα εἶδεν τὸ
+πρόσωπον αὐτοῦ.
ὁ δὲ ἀγαπῶν ἀδικίαν μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.
Εἰ γοῦν ἐν τῷ κατακλυσμῷ ἀπώλετο πᾶσα ἁμαρτωλὸς σάρξ, εἰς
+παιδείαν γενομένης αὐτοῖς τῆς κολάσεως, πρῶτον μὲν τὸ θέλημα
+τοῦ θεοῦ παιδευτικὸν καὶ ἐνεργητικὸν τυγχάνον σῴζειν τοὺς ἐπιστρέφοντας
+πιστευτέον, ἔπειτα δὲ καὶ τὸ λεπτομερέστερον, ἡ ψυχή, οὐκ
+ἄν ποτε πρὸς τοῦ παχυμερεστέρου ὕδατος πάθοι τι δεινόν, διὰ
+λεπτότητα καὶ πολλὰ τῶν γεγραμμένων ἐν ταῖς δημοσίαις βίβλοις εὑρίσκεται γεγραμμένα
+ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ θεοῦ· τὰ γὰρ κοινὰ ταῦτα ἔστι τὰ ἀπὸ
+καρδίας ῥήματα, νόμος ὁ γραπτὸς ἐν καρδίᾳ· οὗτός ἐστιν ὁ λαὸς ὁ τοῦ ἠγαπημένου, ὁ φιλούμενος καὶ φιλῶν αὐτόν.
δημοσίας γὰρ +βίβλους εἴτε τὰς Ἰουδαϊκὰς λέγει γραφὰς εἴτε τὰς τῶν φιλοσόφων, +κοινοποιεῖ τὴν ἀλήθειαν.
+Ἰσίδωρός τε ὁ Βασιλείδου υἱὸς ἅμα καὶ μαθητὴς ἐν τῷ πρώτῳ
+τῶν τοῦ προφήτου Παρχὼρ Ἐξηγητικῶν καὶ αὐτὸς κατὰ λέξιν γράφει·
+φασὶ δὲ οἱ Ἀττικοὶ μεμηνῦσθαί τινα Σωκράτει παρεπομένου δαίμονος
+αὐτῷ, καὶ Ἀριστοτέλης δαίμοσι κεχρῆσθαι πάντας ἀνθρώπους
+λέγει συνομαρτοῦσιν αὐτοῖς παρὰ τὸν χρόνον τῆς ἐνσωματώσεως.
+προφητικὸν τοῦτο μάθημα λαβὼν καὶ καταθέμενος εἰς τὰ ἑαυτοῦ
+
καὶ πάλιν
+ἐν τῷ δευτέρῳ τῆς αὐτῆς συντάξεως ὧδέ πως γράφει· καὶ μή τις
+οἰέσθω, ὅ φαμεν ἴδιον εἶναι τῶν ἐκλεκτῶν, τοῦτο προειρημένον
+ὑπάρχειν ὑπό τινων φιλοσόφων· οὐ γάρ ἐστιν αὐτῶν εὕρεμα, τῶν δὲ
+
αὖθίς τε ἐν τῷ αὐτῷ· μὴ ὑπάρχοντι κατ’ αὐτοὺς
+καὶ γάρ μοι δοκεῖ τοὺς προσποιουμένους
+φιλοσοφεῖν, ἵνα μάθωσι τί ἐστιν ἡ ὑπόπτερος δρῦς καὶ
+τὸ ἐπ’ αὐτῇ πεποικιλμένον φᾶρος, πάντα ὅσα Φερεκύδης ἀλληγορήσας
+ἐθεολόγησεν, λαβὼν ἀπὸ τῆς τοῦ Χὰμ προφητείας τὴν ὑπόθεσιν
ἀδιάφοροι. καὶ ἣ μὲν ἄνευ παθητικῆς τινος
+κινήσεως, ἣ δὲ μετὰ παθητικῆς ὀρέξεως. καὶ ἣ μὲν τέλειος, ἣ δὲ
+ἐνδεής.
Ταύτης οὖν τῆς σοφίας
πλέον γοῦν τοῦ
+κόσμου τούτου οὐκ ἴσασιν οὐδέν. καὶ μὴν ὡς ἡ γεωμετρία περὶ
+μέτρα καὶ μεγέθη καὶ σχήματα πραγματευομένη διὰ τῆς ἐν τοῖς ἐπιπέδοις
+καταγραφῆς ἥ τε ζωγραφία τὸν ὀπτικὸν ὅλον τόπον ἐπὶ τῶν
+σκηνογραφουμένων φαίνεται παραλαμβάνουσα, ταύτῃ δὲ ψευδογραφεῖ
+τὴν ὄψιν, τοῖς κατὰ προσβολὴν τῶν ὀπτικῶν γραμμῶν σημείοις
+χρωμένη κατὰ τὸ τεχνικόν (ἐντεῦθεν ἐπιφάσεις καὶ ὑποφάσεις
+καὶ φάσεις σῴζονται, καὶ τὰ μὲν δοκεῖ προὔχειν, τὰ δὲ εἰσέχειν, τὰ
+δ’ ἄλλως πως φαντάζεσθαι ἐν τῷ ὁμαλῷ καὶ λείῳ), οὕτω δὲ καὶ οἱ
+ὅσιον μετὰ φρονήσεως
γίνεσθαι.
ἂν οὖν
+τις τοῖς μερικοῖς ὡς τοῖς καθολικοῖς χρώμενος τύχῃ καὶ τὸ δοῦλον
+ὡς κύριον καὶ ἡγεμόνα τιμᾷ, σφάλλεται τῆς ἀληθείας οὐ συνιεὶς τὸ τῷ
+Δαβὶδ κατ’ ἐξομολόγησιν εἰρημένον· γῆν
ἡ φιλαυτία δὲ καὶ ἡ οἴησις αὐτῷ γῆ ἐστι καὶ πλάνη. εἰ δὲ
+τοῦτο, ἐκ μαθήσεως ἡ γνῶσις καὶ ἡ ἐπιστήμη. μαθήσεως δ’ οὔσης
+
λείπεται
+τοίνυν ὑπεξαναβάντας ἡμᾶς καὶ τὸν τούτων διδάσκαλον ποθεῖν.
+ἐπεὶ δὲ ἓν μὲν τὸ ἀγέννητον ὁ παντοκράτωρ θεός, ἓν δὲ καὶ τὸ
+προγεννηθέν, δἰ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο
+οὐδὲ ἕν
(εἷς γὰρ τῷ ὄντι ἐστὶν ὁ θεός, ὃς ἀρχὴν τῶν ἁπάντων
+ἐποίησεν
, μηνύων τὸν πρωτόγονον υἱὸν ὁ Πέτρος γράφει, συνεὶς
+ἀκριβῶς τό· ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν
),
+σοφία δὲ οὗτος εἴρηται πρὸς ἁπάντων τῶν προφητῶν, οὗτός ἐστιν
+ὁ τῶν γενητῶν ἁπάντων διδάσκαλος, ὁ σύμβουλος τοῦ θεοῦ τοῦ τὰ
+πολυτρόπως καὶ πολυμερῶς
πεπαίδευκέν τε καὶ τελειοῖ. ὅθεν
+εἰκότως εἴρηται· μὴ εἴπητε ἑαυτοῖς διδάσκαλον ἐπὶ τῆς γῆς.
ὁρᾷς
+
Ὡς οὖν ἐπὶ τὸν ποιητὴν τὸν θεὸν πᾶσα ἀνατρέχει πατριά,
+οὕτως καὶ ἐπὶ τὸν κύριον ἡ τῶν καλῶν διδασκαλία καὶ ἡ δικαιοῦσα
+τὰ λόγια γὰρ κυρίου λόγια ἁγνά, ἀργύριον πεπυρωμένον δοκίμιον, τῇ γῇ κεκαθαρισμένον ἑπταπλασίως.
ἤτοι ὡς ἄργυρος
+γλῶσσαν δικαίου ἄργυρον πεπυρωμένον
,
+τὴν δεδοκιμασμένην καὶ σοφὴν διδασκαλίαν ἐπαινετὴν καὶ ἀποδεκτὴν
+τυγχάνει μηνύων, ὅταν ἐκκεκαθαρμένη πλουσίως τυγχάνῃ τῇ γῇ,
+τουτέστιν ὅταν πολυτρόπως ἡ γνωστικὴ ψυχὴ ἁγιάζηται κατὰ τὴν
+πρώτης πρῶτος οὗτός ἐστιν, ἡ ἀποχὴ
+τῶν κακῶν, ἥν τινες τελείωσιν ἡγοῦνται, καὶ ἔστιν ἁπλῶς τοῦ
+
Εἰ τοίνυν αὐτόν τε μὲν ἔτι φιλοσοφῶν τῆς θείας ἐπιστήμης, οὐδέπω δὲ τυγχάνει,
+ἢν μὴ μαθήσει παραλάβῃ σαφηνισθεῖσαν αὐτῷ τὴν προφητικὴν φωνήν,
+δἰ ἧς τά τ’ ἐόντα τά τ’ ἐσόμενα πρό τ’ ἐόντα, ὅπως ἔχει τε
+ἡ κατὰ διαδοχὰς
+εἰς ὀλίγους ἐκ τῶν ἀποστόλων ἀγράφως παραδοθεῖσα
+κατελήλυθεν.
Ἐντεῦθεν δὲ ἄρα γνῶσιν εἴτε σοφίαν συνασκηθῆναι χρὴ εἰς
+
ἐπεὶ καὶ Παῦλος
+ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς οὐ φιλοσοφίαν διαβάλλων φαίνεται, τὸν δὲ
+τοῦ γνωστικοῦ μεταλαμβάνοντα ὕψους οὐκέτι παλινδρομεῖν ἀξιοῖ
+ἐπὶ τὴν Ἑλληνικὴν φιλοσοφίαν, στοιχεῖα τοῦ κόσμου ταύτην ἀλληγορῶν,
+στοιχειωτικήν τινα οὖσαν καὶ προπαιδείαν τῆς ἀληθείας.
+
φησὶ ἢ πάλινχρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν ὑμᾶς,
+τίνα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ θεοῦ, καὶ γεγόνατε
+χρείαν ἔχοντες γάλακτος καὶ οὐ στερεᾶς τροφῆς.
ὡσαύτως ἄρα
+βλέπετε μή
+τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης
+κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ
+κόσμου τούτου καὶ οὐ κατὰ Χριστόν,
δελεάζων αὖθις εἰς φιλοσοφίαν
+
ὁ γοῦν
+ψαλμῳδὸς μεγίστην ἡγεῖται δωρεὰν τὴν σύνεσιν καὶ αἰτεῖ λέγων·
+δοῦλος σός εἰμι ἐγώ· συνέτισόν με.
καὶ μή τι τὸ πολύπειρον τῆς
+γνώσεως αἰτούμενος ὁ Δαβὶδ γράφει· χρηστότητα καὶ παιδείαν καὶ
+
κυρίας οὐκ ἐποίησεν οὕτως οὐδενὶ
+ἔθνει, καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ οὐκ ἐδήλωσεν αὐτοῖς.
τὸ δὲ οὐκ
+ἐποίησεν οὕτως
πεποιηκέναι μὲν δηλοῖ, ἀλλ’ οὐχ οὕτως. ἐν συγκρίσει
+γοῦν τὸ οὕτως
πρὸς τὴν ὑπεροχὴν τὴν καθ’ ἡμᾶς γινομένην·
+ἐξῆν δὲ δήπου τῷ προφήτῃ εἰπεῖν ἁπλῶς τὸ οὐκ ἐποίησεν
ἄνευ
+οὕτως
. ναὶ μὴν καὶ ὁ Πέτρος ἐν ταῖς Πράξεσιν
+ἐπ’ ἀληθείας καταλαμβάνομαι
φησίν, ὅτι προσωπολήπτης
+ οὐκ ἔστιν ὁ θεός, ἀλλ’ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστιν.
οὐ χρόνῳ τοίνυν τὸ
+ἀπροσωπόληπτον τοῦ θεοῦ, ἀλλ’ ἐξ αἰῶνος, οὐδὲ μὴν ἤρξατό ποτε ἡ
+εὐεργεσία αὐτοῦ, ἀλλ’ οὐδὲ περιορίζεται τόποις ἢ ἀνθρώποις τισίν,
+ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης
+φησίν· ἐν αὐταῖς εἰσελθὼν ἐξομολογήσομαι τῷ κυρίῳ. αὕτη ἡ πύλη
+
ἐξηγούμενος δὲ τὸ ῥητὸν
+τοῦ προφήτου Βαρνάβας ἐπιφέρει· πολλῶν πυλῶν ἀνεῳγυιῶν
+ἡ ἐν δικαιοσύνῃ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐν Χριστῷ, ἐν ᾗ μακάριοι πάντες οἱ
+
τῆς αὐτῆς ἔχεται ἐννοίας κἀκεῖνο τὸ προφητικόν·
+κύριος ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν
, οὐ τῶν διαθηκῶν τῶν διαφόρων μόνων,
+ἀλλὰ καὶ τῶν τῆς διδασκαλίας τρόπων τῶν τε ἐν Ἕλλησιν εἰς
+ἀποστραφήτωσαν οἱ ἁμαρτωλοὶ
+εἰς τὸν Ἅιδην, πάντα τὰ ἔθνη τὰ ἐπιλανθανόμενα τοῦ θεοῦ.
+
Καὶ ταυτὶ μὲν τῇδε ἐχέτω· πολυμαθῆ δὲ εἶναι χρὴ τὸν γνωστικόν·
+καί, ἐπειδὴ Ἕλληνές φασι Πρωταγόρου προκατάρξαντος παντὶ λέγεσθαι. λέγει γὰρ ἡ γραφή· ὁ τὰ πολλὰ
+λέγων καὶ ἀντακούσεται.
παραβολὴν δὲ κυρίου τίς νοήσει, εἰ μὴ
+
ἔστω
πιστὸς
ὁ τοιοῦτος, ἔστω δυνατὸς γνῶσιν ἐξειπεῖν, ἤτω σοφὸς ἐν
+διακρίσει λόγων, ἤτω γοργὸς ἐν ἔργοις, ἤτω ἁγνός. τοσούτῳ γὰρ
+μᾶλλον ταπεινοφρονεῖν ὀφείλει, ὅσῳ δοκεῖ μᾶλλον μείζων εἶναι
, ὁ
+καὶ οὓς μὲν ἐκ πυρὸς ἁρπάζετε, διακρινομένους
+
ἀμέλει τὸ δρέπανον ἕνεκεν τοῦ κλαδεύειν προηγουμένως
+γέγονεν, ἀλλὰ καὶ πεπλεγμένα τὰ κλήματα διαστέλλομεν
+ἐν αὐτῷ καὶ ἀκάνθας κόπτομεν τῶν συμπεφυκυιῶν ταῖς ἀμπέλοις,
+αἷς οὐ ῥᾴδιόν ἐστι προσελθεῖν. ταῦτα δὲ πάντα τὴν ἀναφορὰν ἔχει
+
Ναὶ μὴν οἱ λέγοντες τὴν φιλοσοφίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ὁρμᾶσθαι
+κἀκείνῳ ἐπιστησάτωσαν, ὅτι φησὶν ἡ γραφὴ μετασχηματίζεσθαι τὸν
+διάβολον εἰς ἄγγελον φωτός
, τί ποιήσοντα; εὔδηλον, ὅτι προφητεύσοντα.
+
Ἤδη δὲ καὶ καθολικῷ λόγῳ πάντα
ταύτην
+σοφίαν τοῦ αἰῶνος τούτου
τὴν φιλήδονον καὶ φίλαυτον ὁ ἀπόστολος
+λέγει, ὡς ἂν τὰ τοῦ κόσμου τοῦδε καὶ τὰ περὶ αὐτὸν μόνον
+διδάσκουσαν ὑποκειμένην τε ἀκολούθως κατὰ προστασίαν τοῖς τῇδε
+ἄρχουσι· διὸ καὶ στοιχειωτική τίς ἐστιν ἡ μερικὴ αὕτη φιλοσοφία, τῆς
+τελείας ὄντως ἐπιστήμης ἐπέκεινα κόσμου περὶ τὰ νοητὰ καὶ ἔτι
+ἃ ἀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν
+καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν οὐδὲ ἐπὶ καρδίαν ἀνέβη ἀνθρώπων
, πρὶν ἢ
+διασαφῆσαι τὸν περὶ τούτων λόγον ἡμῖν τὸν διδάσκαλον, ἅγια ἁγίων
+καὶ ἔτι τούτων κατ’ ἐπανάβασιν τὰ ἁγιώτερα ἀποκαλύψαντος τοῖς
+
εὑρίσκεται δ’ ἡ ὁρμὴ μετά τινα συγκατάθεσιν κίνησις οὖσα·
+ὁ γὰρ ὁρμήσας εἴς τινα πρᾶξιν πρότερον τὴν γνῶσιν τῆς πράξεως
+κἀκ τοῦ μανθάνειν
+ἡ γνῶσις, ἕπεται δὲ τῇ ἐπιστήμῃ
καίτοι φασί
+τινες τὸν σοφὸν ἄνθρωπον πεπεῖσθαι εἶναί τινα ἀκατάληπτα, ὡς
+καὶ περὶ τούτων ἔχειν τινὰ κατάληψιν, εἰ δὲ καὶ πολυπειρίαν
+ποθεῖ τις, οἶδεν τὰ ἀρχαῖα καὶ τὰ μέλλοντα εἰκάζει, ἐπίσταται
+στροφὰς λόγων καὶ λύσεις αἰνιγμάτων, σημεῖα καὶ τέρατα προγινώσκει
+καὶ ἐκβάσεις καιρῶν καὶ χρόνων
ὁ τῆς σοφίας μαθητής.
Τοιοῦτος γὰρ ὁ γνωστικός, ὡς μόνοις τοῖς διὰ τὴν
οὔτ’ οὖν ἐπιθυμίᾳ καὶ ὀρέξει τινὶ περιπίπτει οὔτε ἐνδεής
+ἐστι κατά γε τὴν ψυχὴν τῶν ἄλλων τινός, συνὼν ἤδη δἰ
+
ἀλλ’, εἰ καὶ τὴν
+εὐθυμίαν ἀφέλοιμεν αὐτοῦ, ὡς πάντως ὑπὸ τῶν λυπηρῶν συγχεθησομένου
+καὶ διὰ τοῦτο κάκιστα ἀπαλλάξοντος τοῦ τε ζῆν.
ἐξαιρετέον ἄρα τὸν γνωστικὸν ἡμῖν καὶ τέλειον
+ἀπὸ παντὸς ψυχικοῦ πάθους· ἡ μὲν γὰρ γνῶσις συνάσκησιν, ἡ συνάσκησις
+δὲ ἕξιν ἢ διάθεσιν, ἡ κατάστασις δὲ ἡ τοιάδε ἀπάθειαν
+ἐργάζεται, οὐ μετριοπάθειαν· ἀπάθειαν γὰρ καρποῦται παντελὴς τῆς
+
κἂν λέγωσί τινες μηκέτ’ εἶναι ταῦτα κακά, ἀλλ’ ἤδη ἀγαθά.
+ἀδύνατον γὰρ τὸν ἅπαξ τελειωθέντα δἰ ἀγάπης καὶ τὴν ἀπλήρωτον
+τῆς θεωρίας εὐφροσύνην ἀιδίως καὶ ἀκορέστως ἑστιώμενον ἀπρόσιτον
+ἀπειληφότι φῶς
κἂν μηδέπω κατὰ τὸν χρόνον καὶ τὸν τόπον,
+ἀλλ’ ἐκείνῃ γε τῇ γνωστικῇ ἀγάπῃ, δἰ ἣν καὶ ἡ κληρονομία καὶ ἡ
+παντελὴς ἕπεται ἀποκατάστασις, βεβαιοῦντος δἰ ἔργων τοῦ μισθαποδότου,
+ὃ διὰ τοῦ ἑλέσθαι γνωστικῶς διὰ τῆς ἀγάπης φθάσας
+
Πῶς οὖν ἔτι τούτῳ τῆς ἀνδρείας χρεία, μὴ γινομένῳ ἐν δεινοῖς,
+καὶ οὗ τεύξεται, οὕτως καὶ αὐτὸς
+προορίσας ἔχει δἰ ὧν ἔγνω ὃν ἠγάπησεν, οὐκ ἔχων δυστέκμαρτον
+τὸ μέλλον, καθάπερ οἱ πολλοὶ στοχαζόμενοι βιοῦσιν, ἀπειληφὼς δὲ διὰ πίστεως γνωστικῆς, ὃ τοῖς ἄλλοις ἄδηλον.
κἄστιν αὐτῷ δἰ
+ἀγάπην ἐνεστὸς ἤδη τὸ μέλλον· πεπίστευκεν γὰρ διά τε τῆς προφητείας
+διά τε τῆς παρουσίας τῷ μὴ ψευδομένῳ θεῷ καὶ, ὅ πεπίστευκεν,
+
τούτου
+φωνὴν κατὰ τὴν εὐχὴν οὐκ ἀναμένει κύριος, αἴτησαι
λέγων καὶ
+ποιήσω· ἐννοήθητι καὶ δώσω
.
Καθόλου γὰρ ἐν τῷ τρεπομένῳ τὸ ἄτρεπτον ἀδύνατον λαβεῖν
+πῆξιν καὶ σύστασιν, ἐν τροπῇ δὲ τῇ συνεχεῖ, καὶ διὰ τοῦτο ἀστάτου
+ἔχει λαβών.
+
ἔν
Κατ’ ἐπακολούθημα τοίνυν καὶ τοῖς εἰς γνῶσιν γυμνάζουσιν
+αὐτὸν προσανάκειται, παρ’ ἑκάστου μαθήματος οὖν μουσικῆς τὴν ἐν τοῖς ἡρμοσμένοις
+ἀναλογίαν διώκων, ἐν δὲ τῇ ἀριθμητικῇ τὰς αὐξήσεις καὶ μειώσεις
+τῶν ἀριθμῶν παρασημειούμενος καὶ τὰς πρὸς ἀλλήλους σχέσεις καὶ
+ὡς τὰ πλεῖστα ἀναλογίᾳ τινὶ ἀριθμῶν ὑποπέπτωκεν, τε τῷ
+νῷ συνυψωθήσεται οὐρανῷ καὶ τῇ περιφορᾷ συμπεριπολήσει, ἱστορῶν
+ἀεὶ τὰ θεῖα καὶ τὴν πρὸς ἄλληλα συμφωνίαν, ἀφ’ ὧν ὁρμώμενος
+
εἰ δὲ τοιαύτη παρ’ αὐτοῖς ἐστιν ἡ
+πίστις (οὐ γὰρ ἂν γνῶσιν εἴποιμι), ἵνα λυθῇ πιθανολογίᾳ, λυθήτω,
+διὰ τούτου μάλιστα ὁμολογούντων οὐχ ἕξειν τὴν ἀλήθειαν· ἀνίκητος
+γάρ, φησίν, ἡ ἀλήθεια, ψευδοδοξία δὲ καταλύεται. αὐτίκα πορφύραν
+ὅτι εἰς τὸν
+αἰῶνα οὐ σαλευθήσεται δίκαιος·
οὔτ’ οὖν ἀπατηλῷ λόγῳ οὐδὲ μὴν
+πεπλανημένῃ ἡδονῇ, ὅθεν οὐδὲ τῆς οἰκείας κληρονομίας σαλευθήσεται.
+ἀπὸ ἀκοῆς ἄρα πονηρᾶς οὐ φοβηθήσεται.
οὔτ’ οὖν διαβολῆς
+κενῆς οὐδὲ μὴν ψευδοδοξίας τῆς περὶ αὑτόν, ἀλλ’ οὐδὲ τοὺς πανούργους
+δεδίξεται λόγους ὁ διαγνῶναι τούτους δυνάμενος ἢ πρός τε
+τὸ ἐρωτᾶν ὀρθῶς καὶ ἀποκρίνασθαι· οἷον θριγκὸς γάρ ἐστι διαλεκτική,
+ὡς μὴ καταπατεῖσθαι πρὸς τῶν σοφιστῶν τὴν ἀλήθειαν.
+ζητήσατε
παντοίως. πολυμερῶς γὰρ καὶ πολυτρόπως λαλήσας
+οὐχ ἁπλῶς γνωρίζεται.
Οὔκουν ὡς ἀρεταῖς ταύταις συγχρώμενος ἡμῖν ὁ γνωστικὸς πολυμαθὴς
+ἔσται, ἀλλὰ συνεργοῖς τισι, κἀν τῷ διαστέλλειν τά τε κοινὰ
+καὶ τὰ ἴδια προσήσεται τὴν ἀλήθειαν· ἔστι γὰρ πάσης πλάνης καὶ
+ψευδοδοξίας αἴτιον τὸ μὴ δύνασθαι διακρίνειν, πῇ τε ἀλλήλοις τὰ
+
οὐκ ἀπολειφθήσεται τοίνυν τῶν προκοπτόντων
+περὶ τὰς μαθήσεις τὰς ἐγκυκλίους καὶ τὴν Ἑλληνικὴν
+φιλοσοφίαν, ἀλλ’ οὐ κατὰ τὸν προηγούμενον λόγον, τὸν δὲ ἀναγκαῖον
+καὶ δεύτερον καὶ περιστατικόν· οἷς γὰρ ἂν πανούργως χρήσωνται οἱ
+κατὰ τὰς αἱρέσεις πονούμενοι, τούτοις ὁ γνωστικὸς εἰς εὖ καταχρήσεται.
+
+
+
ἀρχὰ μεγάλας ἀρετᾶς, ὤνασσα ἀλήθεια.
+
Καθάπερ οὖν ἐπὶ τῆς ἀστρονομίας ἔχομεν ὑπόδειγμα τὸν
+
Αἵ τε ἡμέραι τῶν ἀνθρώπων ἔσονται
, φησίν, ἔτη ρκ΄.
ἔστι
+ δὲ ὁ ἀριθμὸς ἀπὸ μονάδος κατὰ σύνθεσιν πεντεκαιδέκατος, σελήνη δὲ πεντεκαιδεκάτῃ πλησιφαὴς γίνεται.
ἔστι δὲ καὶ ἄλλως ὁ ἑκατὸν
+εἴκοσι τρίγωνος ἀριθμὸς καὶ συνέστηκεν ἐξ ἰσότητος μὲν τοῦ ξδ΄
+ὧν ἡ κατὰ μέρος σύνθεσις τετραγώνους γεννᾷ, α΄ γ΄ ε΄ ζ΄ θ΄ ια΄ ιγ΄
+ιε΄, ἐξ ἀνισότητος δὲ τοῦ νς΄, ἑπτὰ τῶν ἀπὸ δυάδος ἀρτίων, οἳ γεννῶσι
+δὲ ὁ ιε΄, τῶν δὲ τετραγώνων ὁ
+
Τοῦτο μὲν οὖν τὸ εἶδος τοῦ ἀριθμητικοῦ ὑποδείγματος· γεωμετρίας
+δὲ ἔστω μαρτύριον ἡ κατασκευαζομένη σκηνὴ καὶ τεκταινομένη
+κιβωτός, ἀναλογίαις τισὶ λογικωτάταις, θείαις ἐπινοίαις κατασκευαζόμεναι,
+κατὰ συνέσεως δόσιν, ἐκ τῶν αἰσθητῶν εἰς τὰ νοητά, μᾶλλον
+δὲ ἐκ τῶνδε εἰς τὰ ἅγια καὶ τῶν ἁγίων τὰ ἅγια μεταγούσης
+τετράγωνα ξύλα
οἱ δὲ ἐμφερόμενοι λόγοι εἰσὶν ἑξαπλάσιοι ὡς τὰ τριακόσια
+τῶν ν΄, καὶ δεκαπλάσιοι ὡς τῶν λ΄ δεκαπλάσια τὰ τριακόσια, καὶ
+
Ἡ δὲ τράπεζα ἡ ἐν τῷ ναῷ πηχῶν ἐγεγόνει ἕξ, καὶ πόδες οἱ
Ἔτι τῆς μουσικῆς παράδειγμα ψάλλων ὁμοῦ καὶ προφητεύων
+ἐκκείσθω Δαβίδ, ὑμνῶν τὸν θεὸν ἐμμελῶς. προσήκει δὲ εὖ μάλα τὸ
+ἐναρμόνιον γένος τῇ δωριστὶ ἁρμονίᾳ καὶ τῇ φρυγιστὶ τὸ διάτονον,
+
+
+
Ζεῦ πάντων ἀρχά, πάντων ἁγήτωρ,
+
Ζεῦ. σοὶ πέμπω ταύταν ὕμνων ἀρχάν.
+
Ἀλλ’, ὡς ἔοικεν, οἱ πλεῖστοι τῶν τὸ ὄνομα ἐπιγραφομένων καθάπερ
+οἱ τοῦ Ὀδυσσέως ἑταῖροι ἀγροίκως μετίασι τὸν λόγον, οὐ τὰς
+Σειρῆνας, ἀλλὰ τὸν ῥυθμὸν καὶ τὸ μέλος παρερχόμενοι, ἀμαθίᾳ βύσαντες
+τὰ ὦτα, ἐπείπερ ἴσασιν οὐ δυνησόμενοι ἅπαξ ὑποσχόντες τὰς
+τοῦ κυρίου δὲ ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς
)
+οὐκ ἀφεκτέον τῆς
Ἁπτέον ἄρα μουσικῆς εἰς κατακόσμησιν ἤθους καὶ καταστολήν.
ἀμέλει καὶ παρὰ πότον
Συνεργὰ τοίνυν φιλοσοφίας τὰ μαθήματα καὶ αὐτὴ ἡ φιλοσοφία
+εἰς τὸ περὶ ἀληθείας διαλαβεῖν. αὐτίκα ἡ χλαμὺς πόκος ἦν τὸ πρῶτον,
+εἶτα ἐξάνθη κρόκη τε ἐγένετο καὶ στήμων, καὶ τότε ὑφάνθη.
+
τοιαύτην τινὰ ἐκκλησίαν ὁ Δαβὶδ
+διαγράφει· παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ,
+περιβεβλημένη πεποικιλμένοις
, καὶ τοῖς Ἑλληνικοῖς καὶ περιττοῖς·
+ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς, περιβεβλημένη πεποικιλμένοις.
ἡ
+
βουλὴν γάρ σου
, φησί, τίς ἔγνω, εἰ
+μὴ σὺ δέδωκας σοφίαν καὶ ἔπεμψας τὸ ἅγιόν σου πνεῦμα ἀπὸ ὑψίστων;
+καὶ οὕτως διωρθώθησαν αἱ τρίβοι τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ τὰ
+ἀρεστά σου ἐδιδάχθησαν οἱ ἄνθρωποι καὶ τῇ σοφίᾳ ἐσώθησαν.
+οἶδεν
κατὰ τὴν γραφὴν τὰ ἀρχαῖα καὶ τὰ μέλλοντα
+εἰκάζει, ἐπίσταται στροφὰς λόγων καὶ λύσεις αἰνιγμάτων, σημεῖα
+καὶ τέρατα προγινώσκει καὶ ἐκβάσεις καιρῶν καὶ χρόνων
, ὡς προειρήκαμεν.
ὁρᾷς τὴν τῶν μαθημάτων πηγὴν ἐκ τῆς σοφίας
+ὁρμωμένην; τοῖς δὲ ὑποκρούουσι, τί γὰρ ὄφελος εἰδέναι τὰς αἰτίας
+τοῦ πῶς κινεῖται ὁ ἥλιος, φέρε εἰπεῖν, καὶ τὰ λοιπὰ ἄστρα ἢ τὰ
+γεωμετρικὰ θεωρήματα ἐπεσκέφθαι ἢ τὰ διαλεκτικὰ καὶ τῶν ἄλλων
+ἕκαστον μαθημάτων, πρὸς γὰρ καθηκόντων ἀπόδοσιν ταῦτα μηδὲν
+ὠφελεῖν, εἶναί τε ἀνθρωπίνην σύνεσιν τὴν Ἑλληνικὴν φιλοσοφίαν.
+μὴ γὰρ εἶναι διδακτὴν τῆς ἀληθείας, ἐκεῖνα λεκτέον, πρῶτον μέν.
+ὅτι καὶ περὶ τὰ μέγιστα τῶν ὄντων πταίουσιν οὗτοι, τουτέστι τὴν
+οἱ γὰρ φυλάσσοντες
, φησίν, ὁσίως τὰ ὅσια
+ὁσιωθήσονται, καὶ οἱ διδαχθέντες αὐτὰ εὑρήσουσιν ἀπολογίαν.
ὁ
+γνωστικὸς γὰρ μόνος εὐλόγως πάντα ὁσίως πράξει τὰ πρακτέα, ὡς
+μεμάθηκεν κατὰ τὴν τοῦ κυρίου διδασκαλίαν δἰ ἀνθρώπων παραλαβών.
+ἐν γὰρ χειρὶ αὐτοῦ
, τουτέστι
+τῇ δυνάμει καὶ σοφίᾳ, καὶ ἡμεῖς καὶ οἱ λόγοι ἡμῶν πᾶσά τε φρόνησις
+καὶ ἐργατειῶν ἐπιστήμη.
οὐθὲν γὰρ ἀγαπᾷ ὁ θεὸς εἰ μὴ
+
ἔπειτα δὲ οὐκ ἀνέγνωσαν τὸ πρὸς τοῦ
+Σολομῶντος εἰρημένον. περὶ γὰρ νεὼς κατασκευῆς διαλαβὼν ἄντικρύς
+φησιν· τεχνῖτις δὲ σοφία
καὶ πῶς οὐκ ἄλογον τεκτονικῆς καὶ ναυπηγικῆς
+
+
+
χορὸς δὲ ἀναύδων ἰχθύων ἐπερρόθει,
+κἀμὲ δεῖ ἐλαττοῦσθαι, αὔξειν
δὲ
+ μόνον ἤδη λοιπὸν τὸν κυριακὸν λόγον, εἰς ὃν περαιοῦται ὁ νόμος, ὁ προφήτης εἴρηκεν Ἰωάννης.
σύνες ἤδη μοι τὸ μυστήριον τῆς ἀληθείας,
+συγγνώμην ἀπονέμων, εἰ περαιτέρω προβαίνειν τῆς ἐξεργασίας
+ὀκνῶ, τουτὶ μόνον ἀνακηρύσσων· πάντα δἰ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ
+
ἀμέλει λίθος ἀκρογωνιαῖος
εἴρηται,
+ἐν ᾧ πᾶσα οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον θεοῦ
+ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ
+σαγήνην εἰς θάλασσαν βεβληκότι κἀκ τοῦ πλήθους τῶν ἑαλωκότων
+
ἤδη δὲ καὶ τὰς
+τέσσαρας ἀρετὰς ἄντικρυς ἡ παρ’ ἡ παρ’ ἡμῖν σοφία ὧδέ πως ἀνακηρύσσει,
+ὥστε καὶ τούτων τὰς πηγὰς τοῖς Ἕλλησιν παρὰ Ἑβραίων δεδόσθαι.
+μαθεῖν δ’ ἐκ τῶνδ’ ἔξεστιν· καὶ εἰ δικαιοσύνην
+
Ὧι λόγῳ λύεται τὸ πρὸς τῶν αἱρετικῶν ἀπορούμενον ἡμῖν,
+πότερον τέλειος ἐπλάσθη ὁ Ἀδὰμ ἢ ἀτελής· ἀλλ’ εἰ μὲν ἀτελής, πῶς
+τελείου θεοῦ ἀτελὲς τὸ ἔργον καὶ μάλιστα ἄνθρωπος; εἰ δὲ τέλειος,
+
Πάντες μὲν οὖν, ὡς ἔφην, πρὸς ἀρετῆς κτῆσιν πεφύκασιν, ἀλλ’ ὃ
+μὲν μᾶλλον, ὃ δ’ ἧττον πρόεισι τῇ τε μαθήσει τῇ τε ἀσκήσει, διὸ
+καὶ οἳ μὲν ἐξήρκεσαν μέχρι τῆς τελείας ἀρετῆς, οἳ δὲ μέχρι τινὸς
+ἔφθασαν, ἀμεληθέντες δ’ αὖ τινες, καὶ εἰ ἄλλως ἦσαν εὐφυεῖς, εἰς
+
ἀλλ’, ὡς ἔοικεν, οὐκ ἔγνωσαν μυστήρια
+θεοῦ, ὅτι ὁ θεὸς ἔκτισεν τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ ἀφθαρσίᾳ καὶ εἰκόνα
+τῆς ἰδίας ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν
, καθ’ ἣν ἰδιότητα τοῦ πάντα
+εἰδότος ὁ γνωστικὸς καὶ δίκαιος καὶ ὅσιος μετὰ φρονήσεως
εἰς
+ἐδοκίμασας τὴν καρδίαν μου, ἐπεσκέψω νυκτὸς
φησίν· ἐπύρωσάς
+με καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἀδικία, ὅπως ἂν μὴ λαλήσῃ τὸ στόμα μου
+
καὶ τί λέγει τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων
;
+αὐτὴν τὴν ἁμαρτίαν γνωρίζει, οὐ παραχθεῖσαν ἐπὶ μετάνοιαν
Μὴ τοίνυν λεγόντων ὡς ὁ ἀδικῶν καὶ ἁμαρτάνων κατ’ ἐνέργειαν
+δαιμόνων πλημμελεῖ, ἐπεὶ κἂν ἀθῷος γένοιτο, τὰ δὲ αὐτὰ τοῖς δαιμονίοις
+κατὰ τὸ ἁμαρτάνειν αἱρούμενος, ἀνέδραστος καὶ κοῦφος καὶ
+εὐμετάβολος ἐν ἐπιθυμίαις, ὡς δαίμων, γίνεται ἄνθρωπος δαιμονικός.
+
τελειότατον ἄρα ἀγαθὸν ἡ γνῶσις, δἰ αὑτὴν οὖσα αἱρετή,
+
διόπερ τὰς ἐπιθυμίας ὁ γνωστικὸς περιγράφει
+κατά τε τὴν κτῆσιν κατά τε τὴν χρῆσιν, οὐχ ὑπερβαίνων τὸν τῶν
+
τοῦτ’ ἦν ἄρα ὁ
+τῆς Σάρρας γένεσιν παιδὸς εὐαγγελισθείσης γέλως, οὐκ ἀπιστησάσης,
+οἶμαι, τῷ ἀγγέλῳ, καταιδεσθείσης δὲ ἐκείνην αὖθις τὴν ὁμιλίαν, δἰ
+οὔτε ὁμομητρίαν οὐδέπω.
Τοῖς μὲν οὖν ἐξ ἁμαρτιῶν μετανενοηκόσι καὶ μὴ στερεῶς πεπιστευκόσι
+διὰ τῶν δεήσεων παρέχει ὁ θεὸς τὰ αἰτήματα, τοῖς δ’ ἀναμαρτήτως καὶ γνωστικῶς βιοῦσιν ἐννοησαμένοις μόνον δίδωσιν.
+αἴτησαι
, φησὶν ἡ γραφή, καὶ ποιήσω· ἐννοήθητι καὶ
+
καρδιογνώστην
γὰρ τὸν θεὸν παρειλήφαμεν, οὐκ ἐκ κινήματος
+ψυχῆς τεκμαιρόμενον καθάπερ ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἀλλ’ οὐδὲ
+ἐκ τοῦ ἀποβαίνοντος (γελοῖον
Εὔχεται τοίνυν ὁ γνωστικὸς καὶ κατὰ τὴν ἔννοιαν πᾶσαν τὴν
+ὥραν, δἰ ἀγάπης οἰκειούμενος τῷ θεῷ. καὶ τὰ μὲν πρῶτα ἄφεσιν
+ἁμαρτιῶν αἰτήσεται, μετὰ δὲ τὸ μηκέτι ἁμαρτάνειν ἔτι τὸ εὖ ποιεῖν
+δύνασθαι καὶ πᾶσαν τὴν κατὰ τὸν κύριον δημιουργίαν τε καὶ οἰκονομίαν
+καθαρὸς τὴν καρδίαν
γενόμενος, δἰ ἐπιγνώσεως
+τῆς διὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον
τὴν
+μακαρίαν θέαν μυηθῇ, ἐπακούσας τῆς λεγούσης γραφῆς ἀγαθὸν
+
· νηστεῖαι δὲ ἀποχὰς κακῶν μηνύουσιν πάντων
+ἁπαξαπλῶς, τῶν τε κατ’ ἐνέργειαν καὶ κατὰ λόγον καὶ κατὰ
+
αὐτίκα τῷ Ἀβραὰμ πιστῷ γενομένῳ ἐλογίσθη εἰς δικαιοσύνην
,
+διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης
+τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν
φησὶν ὁ ἀπόστολος παραπέμπεσθαι τὸν
+δίκαιον εἰς κληρονομίαν τὴν ἄκραν, ὑπὸ τῶν μὲν πεφραγμένον, τοῖς
+τῆς ψυχῆς, ὅπερ ἐν
+τοῖς πρόσθεν ἰδίωμα χαρακτηριστικὸν τῆς δικαίας εἰρήκαμεν ψυχῆς.
+
ναὶ μὴν καθάπερ τῷ Μωυσεῖ ἐκ τῆς δικαιοπραγίας
+καὶ τῆς κατὰ τὸ συνεχὲς πρὸς τὸν θεὸν τὸν λαλοῦντα αὐτῷ ὁμιλίας
+ἐπίχροιά τις ἐπεκάθιζε τῷ προσώπῳ δεδοξασμένη, οὕτως καὶ τῇ
+δικαίᾳ ψυχῇ θεία τις ἀγαθωσύνης δύναμις κατά τε ἐπισκοπὴν κατά
+τε τὴν προφητείαν κατά τε τὴν διοικητικὴν ἐνέργειαν ἐγχριπτομένη
+οἷον ἀπαυγάσματος νοεροῦ καθάπερ ἡλιακῆς ἀλέας ἐναποσημαίνεταί
+τι, δικαιοσύνης σφραγῖδα ἐπιφανῆ, φῶς ἡνωμένον ψυχῇ δἰ ἀγάπης
+ὡς ὁ πατήρ
, φησίν, ὁ ἐν
+
. αὐτός ἐστιν ὁ εἰπών· τεκνία, ἔτι μικρὸν μεθ’ ὑμῶν
+εἰμι
, ἐπεὶ καὶ ὁ θεός, οὐχ ᾗ φύσει ἀγαθός ἐστι, ταύτῃ μένει μακάριος
+καὶ ἄφθαρτος, οὔτε πράγματ’ ἔχων οὔτε ἄλλῳ παρέχων
+ποιῶν δὲ ἰδίως ἀγαθά, θεὸς ὄντως καὶ πατὴρ ἀγαθὸς ὤν τε καὶ
+γινόμενος ἐν ἀδιαλείπτοις εὐποιίαις, ἐν ταὐτότητι τῆς ἀγαθωσύνης
+ἀπαραβάτως μένει. τί γὰρ ὄφελος ἀγαθοῦ μὴ ἐνεργοῦντος μηδὲ
+ἀγαθύνοντος;
Ὁ τοίνυν μετριοπαθήσας τὰ πρῶτα καὶ εἰς ἀπάθειαν μελετήσας
+αὐξήσας τε εἰς εὐποιίαν γνωστικῆς τελειότητος ἰσάγγελος μὲν
+
ἔξεστιν οὖν καὶ νῦν ταῖς κυριακαῖς ἐνασκήσαντας
+ἐντολαῖς, κατὰ τὸ εὐαγγέλιον τελείως βιώσαντας καὶ γνωστικῶς,
+πολυτρόπως
+ ὠφελοῦσαν, δἰ ἣν αἰτίαν τὸ μεσότοιχον
αἴρεται τὸ διορίζον τοῦ Ἰουδαίου τὸν Ἕλληνα εἰς περιούσιον λαόν.
καὶ οὕτως
+ἄμφω εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως
καταντῶσιν, καὶ ἡ ἐξ ἀμφοῖν
+ἐν νεφέλαις
τούτους ἀρθέντας γράφει ὁ
+εἰς τέλειον ἄνδρα
αὐξήσωσιν.
οἱ τοιοῦτοι κατὰ τὸν
+Δαβὶδ καταπαύσουσιν ἐν ὄρει ἁγίῳ θεοῦ
, τῇ ἀνωτάτω ἐκκλησίᾳ,
+καθ’ ἣν οἱ φιλόσοφοι συνάγονται τοῦ θεοῦ, οἱ τῷ ὄντι Ἰσραηλῖται ἔστιν δὲ καὶ ἄλλα
, φησὶν ὁ
+κύριος, πρόβατα, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης
, ἄλλης αὐλῆς
+τὰ δὲ ἐμὰ πρόβατα
+τῆς ἐμῆς ἀκούει φωνῆς
συνιέντα γνωστικῶς τὰς ἐντολάς· τὸ δ’ ἔστιν μεγαλοφρόνως καὶ ἀξιολόγως ἐκδέχεσθαι σὺν καὶ τῇ τῶν ἔργων
+ἡ πίστις
+σου σέσωκέν σε
, οὐχ ἁπλῶς τοὺς ὁπωσοῦν πιστεύσαντας σωθήσεσθαι
+
οὐκ ἂν οὖν μετὰ ἀκρασίας πιστὸς εἴη, ἀλλὰ κἂν
Αὐτίκα ὁ Σολομὼν σοφὸν καλῶν τὸν γνωστικὸν περὶ τῶν θαυμαζόντων
+αὐτοῦ τὸ ἀξίωμα τῆς μονῆς τάδε φησίν· ὄψονται γὰρ
+τελευτὴν σοφοῦ καὶ οὐ νοήσουσι, τί ἐβουλεύσατο περὶ αὐτοῦ καὶ εἰς
+
ἐπί τε τῆς δόξης ἐροῦσιν
αὐτοῦ·
+οὗτος ἦν ὃν ἔσχομέν ποτε εἰς γέλωτα καὶ εἰς παραβολὴν ὀνειδισμοῦ,
+οἱ ἄφρονες· τὸν βίον αὐτοῦ ἐλογισάμεθα μανίαν καὶ τὴν τελευτὴν
+αὐτοῦ ἄτιμον· πῶς κατελογίσθη ἐν υἱοῖς θεοῦ καὶ ἐν ἁγίοις ὁ κλῆρος
+
οὐ μόνον τοίνυν ὁ πιστός, ἀλλὰ καὶ ὁ ἐθνικὸς
+δικαιότατα κρίνεται. ἐπειδὴ γὰρ ᾔδει ὁ θεός, ἅτε προγνώστης ὤν,
+μὴ πιστεύσοντα τοῦτον, οὐδὲν ἧττον, ὅπως τήν γε καθ’ ἑαυτὸν ἀναδέξηται
+τελείωσιν, ἔδωκεν μὲν φιλοσοφίαν αὐτῷ, ἀλλὰ πρὸ τῆς
+πίστεως, ἔδωκεν δὲ τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ τὰ ἄστρα εἰς
+θρῃσκείαν, ἃ ἐποίησεν ὁ θεὸς τοῖς ἔθνεσιν, φησὶν ὁ νόμος, ἵνα μὴ
+
ναὶ μὴν κἀκεῖνοι οἱ ἀπὸ τῆς τῶν ἄστρων σεβήσεως
+μὴ ἐπαναδραμόντες ἐπὶ τὸν τούτων ποιητήν. ὁδὸς γὰρ ἦν αὕτη
+δοθεῖσα τοῖς ἔθνεσιν ἀνακῦψαι πρὸς θεὸν διὰ τῆς τῶν ἄστρων
+ὡς χνοῦς
, φησίν, ἐλογίσθησαν
, περισσοὶ
+
καθάπερ οὖν τοῖς ἀπείροις τοῦ
+λυρίζειν λύρας οὐχ ἁπτέον οὐδὲ μὴν τοῖς ἀπείροις τοῦ αὐλεῖν αὐλῶν,
+οὕτως οὐδὲ πραγμάτων ἁπτέον τοῖς μὴ τὴν γνῶσιν εἰληφόσι καὶ
+
+
+
οὐ μήποτε τὰν ἀρετὰν ἀλλάξομαι ἀντ’ ἀδίκου κέρδους.
+τί γὰρ ὄφελος, ἐὰν τὸν κόσμον κερδήσῃς,
+τὴν δὲ ψυχὴν ἀπολέσῃς;
δῆλον οὖν τοὺς μὴ ἐπιτελοῦντας
+τὰς καλὰς πράξεις οὐδὲ γιγνώσκειν τὰ ὠφέλιμα ἑαυτοῖς. εἰ δὲ τοῦτο,
+οὐδὲ εὔξασθαι ὀρθῶς οἷοί τε οὗτοι παρὰ τοῦ θεοῦ λαβεῖν τὰ ἀγαθά,
+ἀγνοοῦντες τὰ ὄντως ἀγαθά, οὐδ’ ἂν λαβόντες αἴσθοιντο τῆς δωρεᾶς
+οὐδ’ ἄν τι ἀπολαύσειαν κατ’ ἀξίαν οὗ μὴ ἔγνωσαν, ὑπό τε τῆς
+ἀπειρίας τοῦ χρήσασθαι
Καί μοι δοκεῖ κομπώδους μὲν εἶναι ψυχῆς καύχημα, πλὴν εὐσυνειδήτου,
+ἐπιφθέγγεσθαι τοῖς κατὰ περίστασιν συμβαίνουσι·
+
+
+
+
πρὸς ταῦθ’ ὅ τι χρὴ καὶ παλαμάσθων·
+
τὸ γὰρ εὖ μετ’ ἐμοῦ
+
καὶ τὸ δίκαιον σύμμαχον ἔσται,
+
καὶ οὐ μή ποτε ἁλῶ, καλὰ πράσσων.
+καὶ οἱ πεποιθότες ἐπ’ αὐτῷ συνήσουσιν
+ ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ.
ὁρᾷς οἷα περὶ τῶν γνωστικῶν διαλέγεται ἡ σοφία.
ἀναλόγως ἄρα καὶ δοθήσεται
+γὰρ αὐτῷ τῆς πίστεως ἡ χάρις ἐκλεκτὴ καὶ κλῆρος ἐν ναῷ
+
τὸ συγκριτικὸν γὰρ δείκνυσι μὲν τὰ ὑποβεβηκότα
+ἐν τῷ ναῷ τοῦ θεοῦ, ὅς ἐστιν ἡ πᾶσα ἐκκλησία, ἀπολείπει
+εἰς ἄνδρα τέλειον
ἀφικνουμένων κατ’ εἰκόνα τοῦ κυρίου,
+ἡ δὲ ὁμοίωσις οὐχ, ὥς τινες, ἡ κατὰ τὸ σχῆμα τὸ ἀνθρώπειον
+ὑπέλαβες
,
+φησίν ἀνομίαν, ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος·
ἀλλ’ ἀρκετὸν γὰρ τῷ
+
, λέγει ὁ διδάσκαλος. καθ’ ὁμοίωσιν
+οὖν τοῦ θεοῦ ὁ εἰς υἱοθεσίαν καὶ φιλίαν τοῦ θεοῦ καταταγεὶς
+κατὰ τὴν συγκληρονομίαν τῶν κυρίων καὶ θεῶν γίνεται, ἐάν, καθὼς
+αὐτὸς ἐδίδαξεν ὁ κύριος, κατὰ τὸ εὐαγγέλιον τελειωθῇ.
Ὁ γνωστικὸς ἄρα τὴν προσεχεστέραν ἀναμάσσεται ὁμοιότητα,
+τὴν διάνοιαν τὴν τοῦ διδασκάλου, ἥντινα ἐκεῖνος νοῶν ἐνετείλατό
+τε καὶ συνεβούλευσε τοῖς φρονίμοις καὶ σώφροσι, ταύτην
+συνιείς, ὡς ὁ διδάξας ἐβούλετο, καὶ ἰδίᾳ τὴν νόησιν ἀναλαβὼν τὴν
+μεγαλοπρεπῆ, διδάξας μὲν ἀξιολόγως ἐπὶ τῶν δωμάτων
τοὺς ὑψηλῶς
+οἰκοδομεῖσθαι δυναμένους, προκατάρξας δὲ τῆς τῶν λεγομένων
+πλέον
+
συνιείς τε καὶ ἐνεργῶν. ἔντεινον
+καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε
, ὁ Δαβὶδ γράφει, ἕνεκεν ἀληθείας καὶ
+πραότητος καὶ δικαιοσύνης, καὶ ὁδηγήσει σε θαυμαστῶς ἡ δεξιά
+
, τουτέστιν ὁ κύριος. τίς
οὖν σοφὸς καὶ συνήσει ταῦτα;
+συνετὸς καὶ γνώσεται αὐτά; διότι εὐθεῖαι αἱ ὁδοὶ τοῦ κυρίου
, φησὶν
+ὁ προφήτης, δηλῶν μόνον δύνασθαι τὸν γνωστικὸν τὰ ἐπικεκρυμμένως
+ὁ συνίων ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐκείνῳ σιωπήσεται
, λέγει ἡ γραφή, δηλονότι
+πρὸς τοὺς ἀναξίους ἐξειπεῖν, ὅτι φησὶν ὁ κύριος· ὁ ἔχων
+ ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω
, οὐ πάντων εἶναι τὸ ἀκούειν καὶ συνιέναι λέγων.
αὐτίκα ὁ Δαβὶδ σκοτεινὸν ὕδωρ ἐν νεφέλαις ἀέρων
γράφει·
+ἀπὸ τῆς τηλαυγήσεως ἐνώπιον αὐτοῦ αἱ νεφέλαι διῆλθον, χάλαζα
+καὶ ἄνθρακες πυρός
, ἐπικεκρυμμένους τοὺς ἁγίους λόγους εἶναι διδάσκων.
+κύριος
, οὖν φησι, δίδωσί μοι γλῶσσαν παιδείας
+τοῦ γνῶναι
ἐν καιρῷ, ἡνίκα δεῖ εἰπεῖν λόγον
, οὐ κατὰ τὸ μαρτύριον
+μόνον, ἀλλὰ γὰρ καὶ τὸν κατ’ ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν· καὶ
+ἡ παιδεία κυρίου ἀνοίγει μου τὸ στόμα.
γνωστικοῦ ἄρα καὶ τὸ
+εἰδέναι χρῆσθαι τῷ λόγῳ καὶ ὁπότε καὶ ὅπως καὶ πρὸς οὕστινας.
ἤδη δὲ καὶ ὁ ἀπόστολος, λέγων κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ
+οὐ κατὰ Χριστόν
, τὴν μὲν διδασκαλίαν τὴν Ἑλληνικὴν στοιχειώδη
+παραδίδωσιν εἶναι, τελείαν δὲ τὴν κατὰ Χριστόν, καθάπερ ἤδη πρότερον
+ἐμηνύσαμεν.
Αὐτίκα ἡ ἀγριέλαιος ἐγκεντρίζεται εἰς τὴν πιότητα τῆς ἐλαίας
+καὶ δὴ καὶ φύεται ὁμοειδῶς ταῖς ἡμέροις ἐλαίαις· χρῆται γὰρ τὸ ἐμφυτευόμενον
+
λαμβάνει τοίνυν τροφὴν μὲν πλείονα ἡ ἐγκεντρισθεῖσα ἐλαία διὰ τὸ
+ἀγρίαν ἐμφύεσθαι· οἷον δὲ ἥδε πέττειν ἐθίζεται τὴν τροφήν, συνεξομοιουμένη
+τῇ πιότητι τῆς ἡμέρου, ὣς δὲ καὶ ὁ φιλόσοφος, ἀγρίᾳ
+εἰκαζόμενος ἐλαίᾳ, πολὺ τὸ ἄπεπτον ἔχων, διὰ τὸ εἶναι ζητητικὸς
+καὶ εὐπαρακολούθητος καὶ ὀρεκτικὸς τῆς πιότητος τῆς ἀληθείας,
+ἐὰν προσλάβῃ τὴν θείαν διὰ πίστεως δύναμιν, τῇ χρηστῇ καὶ ἡμέρῳ
+
Φασὶ δ’ οὖν γίνεσθαι τὸν ἐγκεντρισμὸν κατὰ τρόπους τέσσαρας·
+ἕνα μὲν καθ’ ὃν μεταξὺ τοῦ ξύλου καὶ τοῦ φλοιοῦ ἐναρμόζειν δεῖ
+τὸ ἐγκεντριζόμενον, ὡς κατηχοῦνται οἱ ἐξ ἐθνῶν ἰδιῶται ἐξ ἐπιπολῆς
+
Δύναται δὲ ὁ ὑπὸ τοῦ ἀποστόλου λεγόμενος ἐγκεντρισμὸς εἰς
+τὴν καλλιέλαιον γίγνεσθαι, τὸν Χριστὸν αὐτόν, τῆς ἀνημέρου καὶ
+ἀπίστου φύσεως καταφυτευομένης εἰς Χριστόν, τουτέστι τῶν εἰς
+Χριστὸν πιστευόντων· ἄμεινον δὲ τὴν ἑκάστου πίστιν ἐν αὐτῇ ἐγκεντρίζεσθαι
+λαμπρὰ
+καὶ ἀμάραντός ἐστιν ἡ σοφία καὶ εὐχερῶς θεωρεῖται ὑπὸ τῶν ἀγαπώντων
+αὐτήν· φθάνει τοὺς ἐπιθυμοῦντας προγνωσθῆναι. ὁ ὀρθρίσας
+ἐπ’ αὐτὴν οὐ κοπιάσει· τὸ γὰρ ἐνθυμηθῆναι περὶ αὐτῆς
+φρονήσεως τελειότης, καὶ ὁ ἀγρυπνήσας δἰ αὐτὴν ταχέως ἀμέριμνος
+ἔσται· ὅτι τοὺς ἀξίους αὐτῆς αὕτη περιέρχεται ζητοῦσα
(οὐ γὰρ
+πάντων ἡ γνῶσις
) καὶ ἐν ταῖς τρίβοις φαντάζεται αὐτοῖς εὐμενῶς·
+ τρίβοι δὲ ἡ τοῦ βίου διεξαγωγὴ καὶ ἡ κατὰ τὰς διαθήκας πολυειδία. αὐτίκα ἐπιφέρει·
καὶ ἐν πάσῃ ἐπινοίᾳ ὑπαντᾷ αὐτοῖς
,
+ἀρχὴ γὰρ αὐτῆς ἀληθεστάτη παιδείας ἐπιθυμία
(τουτέστι
+τῆς γνώσεως), φροντὶς δὲ παιδείας ἀγάπη, ἀγάπη δὲ τήρησις
+νόμων αὐτῆς, προσοχὴ δὲ νόμων βεβαίωσις ἀφθαρσίας, ἀφθαρσία
+δὲ ἐγγὺς εἶναι ποιεῖ θεοῦ. ἐπιθυμία ἄρα σοφίας ἀνάγει ἐπὶ
+ἡ γνῶσις, κατάληψις ζητήσεως ὑπάρχουσα. σημεῖον δ’ εἶναί
+φασι τὸ προηγούμενον ἢ συνυπάρχον ἢ ἑπόμενον.
Τῆς τοίνυν περὶ θεοῦ ζητήσεως εὕρεσις μὲν ἡ διὰ τοῦ υἱοῦ διδασκαλία,
+σημεῖον δὲ τοῦ εἶναι τὸν σωτῆρα ἡμῶν αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν
+υἱὸν τοῦ θεοῦ αἵ τε προηγούμεναι τῆς παρουσίας αὐτοῦ προφητεῖαι,
+τοῦτον κηρύσσουσαι, αἵ τε συνυπάρξασαι τῇ γενέσει αὐτοῦ τῇ αἰσθητῇ
+περὶ αὐτοῦ μαρτυρίαι, πρὸς δὲ καὶ
Εἴπερ οὖν καὶ κατὰ Πλάτωνα ἢ παρὰ τοῦ θεοῦ ἢ παρὰ τῶν
+ἐκγόνων τοῦ θεοῦ τὸ ἀληθὲς ἐκμανθάνειν μόνως οἷόν τε, εἰκότως
+παρὰ τῶν θείων λογίων τὰ μαρτύρια ἐκλεγόμενοι τὴν ἀλήθειαν
+αὐχοῦμεν ἐκδιδάσκεσθαι διὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ, προφητευθέντων
+μὲν τὸ πρῶτον, ἔπειτα δὲ καὶ σαφηνισθέντων· τὰ συνεργοῦντα δὲ
+
αὐτίκα ὁ Παῦλος τὸν Τιμόθεον περιέτεμεν διὰ
+τοὺς ἐξ Ἰουδαίων πιστεύοντας, ἵνα μή, καταλύοντος αὐτοῦ τὰ ἐκ τοῦ
+νόμου σαρκικώτερον προειλημμένα, ἀποστῶσι τῆς πίστεως οἱ ἐκ νόμου
+κατηχούμενοι, εἰδὼς ἀκριβῶς ὅτι περιτομὴ οὐ δικαιοῖ· τοῖς πᾶσι
+γὰρ πάντα γίγνεσθαι ὡμολόγει, κατὰ συμπεριφορὰν σῴζων τὰ κύρια
+ὃ δὲ ἀκούετε εἰς
+τὸ οὖς
(ἐπικεκρυμμένως δηλονότι καὶ ἐν μυστηρίῳ, τὰ τοιαῦτα γὰρ
+εἰς τὸ οὖς λέγεσθαι ἀλληγορεῖται), ἐπὶ τῶν δωμάτων
, φησί, κηρύξατε
,
+μεγαλοφρόνως τε ἐκδεξάμενοι καὶ ὑψηγόρως παραδιδόντες
+
λέγουσιν γοῦν οἱ ἀπόστολοι περὶ τοῦ κυρίου,
+ὅτι πάντα ἐν παραβολαῖς ἐλάλησεν καὶ οὐδὲν ἄνευ παραβολῆς ἐλάλει
+
. εἰ δὲ πάντα δἰ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο
+
, καὶ ἡ προφητεία ἄρα καὶ ὁ νόμος δἰ αὐτοῦ τε ἐγένετο
+καὶ ἐν παραβολαῖς ἐλαλήθησαν δἰ αὐτοῦ· πλὴν ἅπαντα ὀρθὰ
+ἐνώπιον τῶν συνιέντων
, φησὶν ἡ γραφή, τουτέστι τῶν ὅσοι ὑπ’ αὐτοῦ
+σαφηνισθεῖσαν τέ ἐστιν θεία, καὶ γνῶσις αὐτῆς· ἡ σωφροσύνη
+δὲ οἷον ἀτελὴς φρόνησις, ἐφιεμένη μὲν φρονήσεως, ἐργατικὴ δὲ ἐπιπόνως
+καὶ οὐ θεωρητική, καθάπερ ἀμέλει ἡ δικαιοσύνη, ἀνθρωπίνη
+οὖσα, κοινόν, ὑποβέβηκε
Διὰ πολλὰς τοίνυν αἰτίας ἐπικρύπτονται τὸν νοῦν αἱ γραφαί,
+πρῶτον μὲν ἵνα ζητητικοὶ ὑπάρχωμεν καὶ προσαγρυπνῶμεν ἀεὶ τῇ
+τῶν σωτηρίων λόγων εὑρέσει, ἔπειτα
ἤδη δὲ καὶ ἡ οἰκονομία πᾶσα ἡ περὶ τὸν κύριον προφητευθεῖσα παραβολὴ
+ὡς ἀληθῶς φαίνεται τοῖς μὴ τὴν ἀλήθειαν ἐγνωκόσιν, ὅταν τις τὸν
+υἱὸν τοῦ θεοῦ τοῦ τὰ πάντα πεποιηκότος σάρκα ἀνειληφότα καὶ ἐν
+μήτρᾳ παρθένου κυοφορηθέντα, καθὸ γεγέννηται τὸ αἰσθητὸν αὐτοῦ
+σαρκίον, ἀκολούθως δέ, καθὸ γέγονεν τοῦτο, πεπονθότα καὶ ἀνεσταμένον
+ὃ μὲν λέγῃ, οἳ δὲ ἀκούωσιν, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι
+
, ὥς φησιν ὁ ἀπόστολος. διανοιχθεῖσαι δὲ αἱ γραφαὶ καὶ
+τοῖς ὦτα ἔχουσιν ἐμφήνασαι τὸ ἀληθὲς αὐτὸ ἐκεῖνο, ὃ πέπονθεν ἡ
+σάρξ, ἣν ἀνείληφεν ὁ κύριος, δύναμιν θεοῦ καὶ σοφίαν
καταγγέλλουσιν.
+
ὅθεν καὶ ὁ
+Πέτρος ἐν τῷ κηρύγματι περὶ τῶν ἀποστόλων λέγων φησίν· ἡμεῖς
+δὲ ἀναπτύξαντες τὰς βίβλους ἃς εἴχομεν τῶν προφητῶν, ἃ μὲν διὰ
+παραβολῶν, ἃ δὲ δἰ αἰνιγμάτων, ἃ δὲ αὐθεντικῶς καὶ αὐτολεξεὶ τὸν
+Χριστὸν Ἰησοῦν ὀνομαζόντων, εὕρομεν καὶ τὴν παρουσίαν αὐτοῦ καὶ
+τὸν θάνατον καὶ τὸν σταυρὸν καὶ τὰς λοιπὰς κολάσεις πάσας ὅσας
+ἐποίησαν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ τὴν ἔγερσιν καὶ τὴν εἰς οὐρανοὺς
+ἀνάληψιν πρὸ τοῦ Ἱεροσόλυμα † κτισθῆναι,
+ἔγνωμεν γὰρ ὅτι ὁ θεὸς αὐτὰ προσέταξεν
+ὄντως, καὶ οὐδὲν ἄτερ γραφῆς λέγομεν.
Ἔχει δ’ οὖν καὶ ἄλλας τινὰς ἰδιότητας ἡ Ἑβραίων διάλεκτος,
+καθάπερ καὶ ἑκάστη τῶν λοιπῶν, λόγον τινὰ ἐμπεριέχουσα ἐθνικὸν
+ἐμφαίνοντα χαρακτῆρα. διάλεκτον γοῦν ὁρίζονται λέξιν ἐθνικῷ χαρακτῆρι
+
λέγεται δ’ οὖν εἶδος τῆς προφητείας ἡ παροιμία
+κατὰ τὴν βάρβαρον φιλοσοφίαν λέγεταί τε καὶ παραβολὴ
+τό τε αἴνιγμα
ἐπὶ τούτοις. ἀλλὰ μὴν καὶ σοφία
λέγεται, καὶ ὡς
+ἕτερον αὐτῆς ἡ παιδεία
λόγοι
τε αὖ φρονήσεως
καὶ στροφαὶ
+λόγων
καὶ δικαιοσύνη ἀληθὴς
διδασκαλία τε αὖ τοῦ κατευθῦναι
+κρῖμα
καὶ πανουργία ἀκάκοις
κατὰ τὴν παιδείαν περιγινομένη
+αἴσθησίς τε καὶ ἔννοια
τῷ νεοκατηχήτῳ γινομένη. ὁ τούτων
+ἀκούσας
, φησί, τῶν προφητῶν σοφὸς σοφώτερος ἔσται, κυβέρνησιν
+δὲ ὁ νοήμων κτήσεται καὶ νοήσει παραβολὴν καὶ σκοτεινὸν λόγον
+
εἰ δὲ ἀπὸ Ἕλληνος τοῦ Διὸς τοῦ
+κατ’
Προϊούσης δὲ τῆς γραφῆς τοὺς προειρημένους ὑπὸ τοῦ προφήτου
+τρόπους καθ’ ἑκάστην περικοπὴν σημειωσάμενοι παραστήσομεν, τὴν
+πρὸς
+
, φησί, μὴ εὑρίσκων τὰς συλλαβὰς τελέσαι. ἐδήλου δ’ ἄρα
+τὴν μὲν γραφὴν πρόδηλον εἶναι πᾶσι κατὰ τὴν ψιλὴν ἀνάγνωσιν
+ἐκλαμβανομένην, καὶ ταύτην εἶναι τὴν πίστιν στοιχείων τάξιν ἔχουσαν,
+διὸ καὶ ἡ πρὸς τὸ γράμμα ἀνάγνωσις ἀλληγορεῖται· τὴν
+διάπτυξιν δὲ τὴν γνωστικὴν τῶν γραφῶν, προκοπτούσης ἤδη τῆς
+πίστεως, εἰκάζεσθαι τῇ κατὰ τὰς συλλαβὰς ἀναγνώσει ἐκδεχόμεθα.
+
Ταύτῃ οἱ τῶν παρ’ Ἕλλησι λογιώτατοι τῷ Ἑρμῇ, ὃν δὴ λόγον
+εἶναί φασι, διὰ τὴν ἑρμηνείαν καθιεροῦσι τῆς ῥοιᾶς τὸν καρπόν·
+υἱὲ Δαβίδ, ἐλέησόν με
+ἔλεγον, ὀλίγοι δὲ υἱὸν ἐγίγνωσκον τοῦ θεοῦ, καθάπερ ὁ Πέτρος, ὃν
+
Ὑπόδειγμα δ’ ἡμῖν κατὰ παραδρομὴν ἐκκείσθω εἰς σαφήνειαν
+γνωστικὴν ἡ δεκάλογος. καὶ ὅτι μὲν ἱερὰ ἡ δεκάς, παρέλκει
+λέγειν τὰ νῦν. εἰ δὲ αἱ πλάκες αἱ γεγραμμέναι ἔργον θεοῦ
, φυσικὴν
+ἐμφαίνουσαι δημιουργίαν εὑρεθήσονται· δάκτυλος γὰρ θεοῦ
+δύναμις νοεῖται θεοῦ, δἰ ἧς ἡ κτίσις τελειοῦται οὐρανοῦ καὶ γῆς,
+
ἀνεκαινίσθησαν οὖν ἡ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος καὶ τὸ πνεῦμα
+
. ἔστι δὲ καὶ δεκάς τις περὶ τὸν ἄνθρωπον αὐτόν,
+τά τε αἰσθητήρια πέντε καὶ τὸ φωνητικὸν καὶ τὸ σπερματικὸν καὶ
+τοῦτο δὴ ὄγδοον τὸ κατὰ τὴν πλάσιν πνευματικόν, ἔνατον δὲ τὸ
+ἡγεμονικὸν τῆς ψυχῆς καὶ δέκατον τὸ διὰ τῆς πίστεως προσγινόμενον
+
ἐπεισκρίνεται δὲ ἡ ψυχὴ καὶ προσεισκρίνεται
+τὸ ἡγεμονικόν, ᾧ διαλογιζόμεθα, οὐ κατὰ τὴν τοῦ
+σπέρματος καταβολὴν γεννώμενον, ὡς συνάγεσθαι καὶ ἄνευ τούτου
+τὸν δέκατον ἀριθμόν, δἰ ὧν ἡ πᾶσα ἐνέργεια τοῦ ἀνθρώπου ἐπιτελεῖται.
+τῇ τάξει γὰρ εὐθέως γενόμενος. ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τῶν παθητικῶν
+
διὰ τοῦ
+σωματικοῦ ἄρα πνεύματος αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος, ἐπιθυμεῖ, ἥδεται,
+ὀργίζεται, τρέφεται, αὔξεται· καὶ δὴ καὶ πρὸς τὰς πράξεις διὰ τούτου
+πορεύεται τὰς κατ’ ἔννοιάν τε καὶ διάνοιαν, καὶ ἐπειδὰν κρατῇ
+οὐκ ἐπιθυμήσεις
+οὐ δουλεύσεις φησὶ τῷ σαρκικῷ πνεύματι, ἀλλὰ ἄρξεις αὐτοῦ, ἐπεὶ
+ἡ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ
καὶ εἰς τὸ παρὰ φύσιν
+ἀτακτεῖν ἐπανίσταται, καὶ τὸ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκὸς
εἰς τὴν
+κατ’ εἰκόνα θεοῦ
γεγονέναι ὁ ἄνθρωπος εἴρηται, οὐ κατὰ τῆς
+κατασκευῆς τὸ σχῆμα, ἀλλ’ ἐπεὶ ὁ μὲν θεὸς λόγῳ τὰ πάντα δημιουργεῖ,
+ὁ δὲ ἄνθρωπος ὁ γνωστικὸς γενόμενος τῷ λογικῷ τὰς καλὰς
+τὰς δεδομένας ἐντολὰς τῷ τε πλασθέντι τῷ τε ἡγεμονικῷ
+
πάλιν τε αὖ ὡς αἴσθησις πρὸς τὸ αἰσθητόν, οὕτως νόησις
+πρὸς τὸ νοητόν. διτταὶ δὲ καὶ αἱ πράξεις, αἳ
Καὶ ἡ μὲν πρώτη τῆς δεκαλόγου ἐντολὴ παρίστησιν, ὅτι μόνος
+εἷς ἐστιν θεὸς παντοκράτωρ, ὃς ἐκ τῆς Αἰγύπτου τὸν λαὸν μετήγαγεν
+διὰ τῆς ἐρήμου εἰς τὴν πατρῴαν γῆν, ὅπως καταλαμβάνωσι
+μὲν διὰ τῶν θείων ἐνεργημάτων, ὡς ἐδύναντο, τὴν δύναμιν αὐτοῦ,
+ἀφιστῶνται δὲ τῆς τῶν γενητῶν εἰδωλολατρείας, τὴν πᾶσαν ἐλπίδα
+
ἡ ἑβδόμη τοίνυν
+ἡμέρα ἀνάπαυσις κηρύσσεται, ἀποχῇ κακῶν ἑτοιμάζουσα τὴν ἀρχέγονον
+
φασὶ δὲ
Εἰκότως ἄρα τὸν ἑπτὰ ἀριθμὸν ἀμήτορα καὶ ἄγονον λογίζονται,
+τὸ σάββατον ἑρμηνεύοντες καὶ τὸ τῆς ἀναπαύσεως εἶδος ἀλληγοροῦντες,
+καθ’ ἣν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίσκονται ἔτι
· οὔτε γὰρ
+ἔκ τινος ἀριθμοῦ ἐπί τινα λαμβάνουσι γίνεται ὁ ἑπτὰ οὔτε ἐπί τινα
+
ἐνταῦθα κατὰ μὲν
+τοὺς ἀριθμοὺς αὐτοὺς σῴζεται τῇ τάξει ἑκάστη μονὰς εἰς ἑβδομάδα
+τε καὶ ὀγδοάδα, κατὰ δὲ τὸν τῶν στοιχείων ἀριθμὸν ἕκτον γίνεται
+οἱ οὐρανοὶ τοῖς οὐρανοῖς διηγοῦνται
. οἱ τούτων αἰσθητοὶ τύποι τὰ παρ’ ἡμῖν φωνήεντα
+ἄλφα καὶ ὦ, ἀρχὴ καὶ
+
, δι οὗ τὰ πάντα ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν
.
+οὐ τοίνυν, ὥσπερ τινὲς
ἔστιν δ’
+οὖν καταπεπαυκέναι τὸ τὴν τάξιν τῶν γενομένων εἰς πάντα χρόνον
+ἀπαραβάτως φυλάσσεσθαι τεταχέναι καὶ τῆς παλαιᾶς ἀταξίας ἕκαστον
+
Ἤδη δὲ καὶ ἐν ἑβδομάσι πᾶς ὁ κόσμος κυκλεῖται τῶν ζῳογονουμένων καὶ τῶν φυομένων ἁπάντων.
ἑπτὰ μέν εἰσιν οἱ τὴν μεγίστην δύναμιν
+ἔχοντες πρωτόγονοι ἀγγέλων ἄρχοντες, ἑπτὰ δὲ καὶ οἱ ἀπὸ τῶν μαθημάτων
+τοὺς πλανήτας εἶναί φασιν ἀστέρας τὴν περίγειον διοίκησιν
+ἐπιτελοῦντας, ὑφ’ ὧν κατὰ συμπάθειαν οἱ Χαλδαῖοι πάντα γίνεσθαι νομίζουσι
+τὰ περὶ τὸν θνητὸν βίον, παρ’ ὃ καὶ περὶ τῶν μελλόντων λέγειν
+τινὰ ὑπισχνοῦνται, τῶν δὲ ἀπλανῶν ἑπτὰ μὲν αἱ πλειάδες, ἑπτάστεροι δὲ
+αἱ ἄρκτοι, καθ’ ἃς αἱ γεωργίαι καὶ ναυτιλίαι συμπεραιοῦνται, ἡ σελήνη
+
+
+ποιητής τις οὐκ ἄσημος γράφει καὶ τὴν παλαιὰν λύραν ἑπτάφθογγον
+
ἑπτατόνῳ φόρμιγγι νέους κελαδήσομεν ὕμνους,
+
+
παῖς μὲν ἄνηβος ἐὼν ἔτι νήπιος ἕρκος ὀδόντων
+
φύσας ἐκβάλλει πρῶτον ἐν ἕπτ’ ἔτεσιν·
+
τοὺς δ’ ἑτέρους ὅτε δὴ τελέσῃ θεὸς ἕπτ’ ἐνιαυτούς,
+
ἥβης ἐκφαίνει σήματα γεινομένης·
+
τῇ τριτάτῃ δὲ γένειον ἀεξομένων ἐπὶ γυίων
+
λαχνοῦται, χροιῆς ἄνθος ἀμειβομένης·
+
τῇ δὲ τετάρτῃ πᾶς τις ἐν ἑβδομάδι μέγ’ ἄριστος
+
ἰσχύν, ἥν τ’ ἄνδρες σήματ’ ἔχους̓ ἀρετῆς·
πέμπτῃ δ’ ὥριον ἄνδρα γάμου μεμνημένον εἶναι
+
καὶ παίδων ζητεῖν εἰσοπίσω γενεήν·
+
τῇ δ’ ἕκτῃ περὶ πάντα καταρτύεται νόος ἀνδρός,
+
οὐδ’ ἕρδειν ἔθ’ ὁμῶς ἔργα μάταια θέλει·
+
ἑπτὰ δὲ νοῦν καὶ γλῶσσαν ἐν ἑβδομάσι
ὀκτώ τ’ ἀμφοτέρων τέσσαρα καὶ δέκ’ ἔτη·
+
τῇ δ’ ἐνάτῃ ἔτι μὲν δύναται, μετριώτερα δ’ αὐτοῦ
+
πρὸς μεγάλην ἀρετὴν σῶμά τε καὶ δύναμις·
+
τῇ δεκάτῃ δ’ ὅτε δὴ τελέσῃ θεὸς ἕπτ’ ἐνιαυτούς,
+
οὐκ ἂν ἄωρος ἐὼν μοῖραν ἔχοι θανάτου.
+
πάλιν ἐν ταῖς νόσοις κρίσιμος ἡ ἑβδόμη καὶ ἡ τεσσαρεσκαιδεκάτη,
+τὰ ἔτη ἡμῶν ὡς ἀράχνη ἐμελέτων. αἱ
+ἡμέραι τῶν ἐτῶν ἡμῶν ἐν αὐτοῖς ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐὰν δὲ ἐν δυναστείαις,
+
† εἴη δ’ αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως
+καὶ τῶν ἐν αὐτοῖς, ὅτε ἐγένετο· ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν
+
τὸ μὲν γὰρ ὅτε ἐγένετο
ἀόριστον ἐκφορὰν καὶ
+ἄχρονον μηνύει, τὸ δὲ ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ θεός
, τουτέστιν ἐν ᾗ
+καὶ δἰ ἧς τὰ πάντα ἐποίησεν, ἧς καὶ χωρὶς ἐγένετο οὐδὲ ἕν
, τὴν
+δἰ υἱοῦ ἐνέργειαν δηλοῖ, ὅν φησιν ὁ Δαβίδ· αὕτη ἡ ἡμέρα ἥν ἐποίησεν
+ὁ κύριος· εὐφρανθῶμεν καὶ ἀγαλλιαθῶμεν ἐν αὐτῇ
, τουτέστι
+κατὰ τὴν δἰ αὐτοῦ γνῶσιν παραδιδομένην τὴν θείαν ἑστίασιν εὐωχηθῶμεν.
+
Ὁ δὲ πέμπτος ἑξῆς ἐστι λόγος περὶ τιμῆς πατρὸς καὶ μητρός.
+
Ἕπεται τούτῳ ὁ περὶ μοιχείας λόγος. μοιχεία δ’ ἐστίν, ἐάν τις +καταλιπὼν τὴν ἐκκλησιαστικὴν καὶ ἀληθῆ γνῶσιν καὶ τὴν περὶ θεοῦ +διάληψιν ἐπὶ τὴν μὴ προσήκουσαν ἔρχηται ψευδῆ δόξαν, ἤτοι θεοποιῶν +τι τῶν γενητῶν ἢ καὶ ἀνειδωλοποιῶν τι τῶν μὴ ὄντων εἰς +ὑπέρβασιν, μᾶλλον δὲ ἔκβασιν γνώσεως. ἀλλοτρία δὲ τοῦ γνωστικοῦ ἡ ψευδὴς δόξα ὥσπερ ἡ ἀληθὴς οἰκεία τε καὶ σύζυγος.
διόπερ καὶ
+ὁ γενναῖος ἀπόστολος ἕν τι τῶν τῆς πορνείας εἰδῶν τὴν εἰδωλολατρείαν
+καλεῖ ἀκολούθως τῷ προφήτῃ λέγοντι· ἐμοίχευσεν τὸ ξύλον
+καὶ τὸν λίθον· τῷ ξύλῳ εἶπεν ὅτι πατήρ μου εἶ σύ· καὶ τῷ λίθῳ·
+σὺ ἐγέννησάς με.
Ἔπειτα ὁ περὶ φόνου λόγος ἐπακολουθεῖ. φόνος δὲ ἔξαρσίς
+ἐστι βιαία. τὸν οὖν ἀληθῆ λόγον περὶ θεοῦ καὶ τῆς ἀιδιότητος
+αὐτοῦ ὁ βουλόμενος ἐξαίρειν, ἵνα τὸ ψεῦδος ἐγκρίνῃ, λέγων ἤτοι
+ἀπρονόητον εἶναι· τὸ πᾶν ἢ τὸν κόσμον ἀγένητον ἢ τῶν κατὰ τὴν
+ἀληθῆ διδασκαλίαν βεβαίων
Μετὰ δὲ τοῦτον ὁ περὶ κλοπῆς ἐστι λόγος. ὡς οὖν ὁ κλέπτων
+τὰ ἀλλότρια μεγάλως ἀδικῶν εἰκότως περιπίπτει τοῖς ἐπαξίοις κακοῖς,
+οὕτως ὁ τὰ θεῖα τῶν ἔργων σφετεριζόμενος διὰ τέχνης ἤτοι
+πλαστικῆς ἢ γραφικῆς καὶ λέγων ἑαυτὸν ποιητὴν εἶναι τῶν ζῴων
+καὶ φυτῶν, ὁμοίως τε οἱ οἱ τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν ἀπομιμούμενοι
+
οἱ πλεῖστοι δὲ
+σὺν καὶ τοῖς φιλοσόφοις τὰς αὐξήσεις καὶ τὰς τροπὰς τοῖς ἄστροις
+κατὰ τὸ προηγούμενον ἀνατιθέασιν, ἀποστεροῦντες
Δέκατος δέ ἐστιν ὁ περὶ ἐπιθυμιῶν ἁπασῶν λόγος. καθάπερ
+οὖν ὁ τῶν μὴ καθηκόντων ἐπιθυμῶν εὐθύνεται, κατὰ τὸν αὐτὸν
+τρόπον οὐκ ἐφεῖται ψευδῶν πραγμάτων ἐπιθυμεῖν οὐδὲ ὑπολαμβάνειν
+τῶν ἐν γενέσει τὰ μὲν ἔμψυχα ἐξ ἑαυτῶν δύνασθαι, τὰ δὲ ἄψυχα
+καθάπαξ μὴ δύνασθαι σῴζειν ἢ βλάπτειν· κἄν τις λέγῃ τὴν ἀντίδοτον
+ἰᾶσθαι μὴ δύνασθαι καὶ τὸ κώνειον φθείρειν, σοφιζόμενος λέληθεν.
+
Ἀλλ’, ὡς ἔοικεν, οἱ φιλόσοφοι τῶν Ἑλλήνων θεὸν ὀνομάζοντες
+οὐ γιγνώσκουσιν, ἐπεὶ μὴ σέβουσι κατὰ θεὸν τὸν θεόν. τὰ
+φιλοσοφούμενα δὲ παρ’ αὐτοῖς κατὰ τὸν Ἐμπεδοκλέα
+
+
+
+
ὡς διὰ πολλῶν δὴ γλώσσης ἐλθόντα ματαίως
+
ἐκκέχυται στομάτων, ὀλίγον τοῦ παντὸς ἰδόντων.
+βιαστῶν ἐστιν
+ ἡ βασιλεία
, ἐκ ζητήσεως καὶ μαθήσεως καὶ συνασκήσεως τελείας τὸ γενέσθαι βασιλέα καρπουμένων.
ὁ μιμούμενος ἄρα τὴν δόκησιν δολοῖ
+καὶ τὴν πρόληψιν. ὅταν δέ τις ἔναυσμα λαβών του πράγματος
+ἐξάψῃ τοῦτο ἔνδον ἐν τῇ ψυχῇ πόθῳ καὶ μαθήσει, πάντα ἐπὶ τούτοις
+
Καί μοι ἀπόχρη φάναι θεὸν εἶναι τὸν κύριον πάντων. αὐτοτελῶς
+λῶς δὲ λέγω τὸν κύριον πάντων, οὐδενὸς ὑπολειπομένου κατὰ ἐξαίρεσιν.
+πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε
, μὴ εἰδὼς τίς ὁ πατὴρ καὶ πῶς ὁ πατήρ.
ὡς δὲ τῷ χεῖρας
+ἔχοντι τὸ λαβεῖν κατὰ φύσιν καὶ τῷ ὀφθαλμοὺς ὑγιαίνοντας κεκτημένῳ
+τὸ φῶς ἰδεῖν, οὕτως τῷ πίστιν εἰληφότι τὸ γνώσεως μεταλαβεῖν
+οἰκεῖον πέφυκεν, εἰ προσεξεργάσασθαι καὶ προσοικοδομῆσαι
+χρυσόν, ἄργυρον, λίθους τιμίους τ̣̣̔̓ καταβληθέντι θεμελίῳ γλίχοιτο.
+
ὥστ’ οὐκ ἄτοπον
+καὶ τὴν φιλοσοφίαν ἐκ τῆς θείας προνοίας δεδόσθαι προπαιδεύουσαν
+εἰς τὴν διὰ Χριστοῦ τελείωσιν, ἢν μὴ ἐπαισχύνηται γνώσει βαρβάρῳ
+φιλοσοφία προκόπτειν εἰς ἀλήθειαν. ἀλλ’ αἱ μὲν τρίχες
+ἠρίθμηνται
καὶ τὰ εὐτελῆ κινήματα, φιλοσοφία δὲ πῶς οὐκ ἐν
+ὡς τὸ μύρον
, φησί.
+τὸ καταβαῖνον ἐπὶ τὸν πώγωνα τὸν Ἀαρὼν καὶ ἐπὶ τὴν ᾤαν τοῦ
+
(τουτέστι τοῦ μεγάλου ἀρχιερέως, δἰ οὗ τὰ πάντα
+ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν
), οὐκ εἰς τὸν τοῦ σώματος κόσμον, ἔξωθεν δὲ τοῦ λαοῦ φιλοσοφία καθάπερ ἐσθής.
οἱ τοίνυν
+φιλόσοφοι οἱ εἰς τὴν οἰκείαν συναίσθησιν πνεύματι αἰσθητικῷ συνασκηθέντες,
+ἐπὰν μὴ μέρος φιλοσοφίας, ἀλλὰ τὴν αὐτοτελῶς φιλοσοφίαν
+πολυπραγμονῶσι, φιλαλήθως τε καὶ ἀτύφως προσμαρτυροῦντες
+τῇ ἀληθείᾳ κἂν παρὰ τοῖς ἑτεροδόξοις ἐπὶ τῶν καλῶς εἰρημένων,
+προκόπτουσιν εἰς σύνεσιν, κατὰ τὴν θείαν διοίκησιν, τὴν ἄρρητον
+ἀγαθότητα, τὴν ἑκάστοτε εἰς τὸ ἄμεινον κατὰ τὸ ἐγχωροῦν προσαγομένην
+πνεῦμα αἰσθήσεως
δεδόσθαι
+τοῖς τεχνίταις ἐκ τοῦ θεοῦ, τὸ δὲ οὐδὲν ἀλλ’ ἢ φρόνησίς ἐστι, δύναμις
+ψυχῆς θεωρητικὴ τῶν ὄντων καὶ τοῦ ἀκολούθου ὁμοίου τε
+καὶ ἀνομοίου διακριτική τε αὖ καὶ συνθετικὴ καὶ προστακτικὴ καὶ
+ἀπαγορευτικὴ τῶν τε μελλόντων καταστοχαστική. διατείνει δὲ οὐκ ἐπὶ τὰς τέχνας μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τὴν φιλοσοφίαν αὐτήν.
τί δή
+ποτε οὖν καὶ ὁ ὄφις φρόνιμος
εἴρηται; ἐπεὶ κἀν τοῖς πονηρεύμασιν
+ἔστιν εὑρεῖν ἀκολουθίαν τινὰ καὶ διάκρισιν καὶ σύνθεσιν καὶ
+
Διαφορωτέρας ἄρα αἰσθήσεως φιλοσοφία μεταλαβοῦσα, ὡς ἐκ
+πάντ’ ἐφορᾷ καὶ πάντ’ ἐπακούει
,
+
ἤδη γοῦν πολλὰ τῶν ἐν τῷ βίῳ
+καὶ διά τινος λογισμοῦ ἀνθρωπίνου λαμβάνει τὴν γένεσιν, θεόθεν
+μέν ἐστιν καὶ τῶν κακῶν ἀνθρώπων
+πολλὰ τῶν προτερημάτων, γίνεται δ’ ὅμως ὠφέλιμα μόνοις
+τοῖς ἀγαθοῖς τε καὶ σπουδαίοις, ὧν χάριν αὐτὰ ἐποίησεν ὁ θεός·
+ὧν ἐνίοις ἀποτετάχαταί τινες.
ὁ γοῦν ποιμὴν καὶ τῶν καθ’ ἕκαστον κήδεται προβάτων, καὶ μάλιστα
+τούτοις σύνεστι προσεχεστέρα ἡ ἐπισκοπή, ὅσοι διαπρεπεῖς τὰς φύσεις
+
πῶς οὖν οὐκ ἄτοπον τὴν ἀταξίαν καὶ
+τὴν ἀδικίαν προσνέμοντας τῷ διαβόλῳ ἐναρέτου πράγματος τοῦτον,
+
Φιλοσοφίαν πολλάκις εἰρήκαμεν τὸ κατὰ φιλοσοφίαν ἐπιτευκτικὸν
+τῆς ἀληθείας, κἂν μερικὸν τυγχάνῃ· ἤδη δὲ καὶ τὰ ἐν τέχναις ἀγαθὰ
+τοῦ θεοῦ δὲ ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς
.
+θεόθεν ἥκειν τὰ ἀγαθὰ τοῖς ἀνθρώποις διδάσκουσα εἴρηκεν ἡ γραφή.
+δυνάμει θείᾳ καὶ ἰσχύι τῆς διαδόσεως καθηκούσης εἰς ἀνθρωπίνην
+ὁ τρόπος
+ὁ κατὰ πρόσταξιν, ὁπόταν ὁ παιδοτρίβης μηκέτι διαπλάσσων
+τὸν μανθάνοντα μηδὲ ἐπιδεικνὺς δἰ ἑαυτοῦ τὸ πάλαισμα εἰς μίμησιν
+τῷ παιδί, ὡς δὲ ἤδη ἐντριβεστέρῳ, προστάττῃ ἐξ ὀνόματος τὸ πάλαισμα.
ὁ γνωστικὸς τοίνυν θεόθεν λαβὼν τὸ δύνασθαι ὠφελεῖν
+ὀνίνησι τοὺς μὲν τῇ παρακολουθήσει σχηματίζων, τοὺς δὲ τῇ ἐξομοιώσει
+προτρεπόμενος, τοὺς δὲ καὶ τῇ προστάξει παιδεύων καὶ
+διδάσκων. ἀμέλει καὶ αὐτὸς τοῖς ἴσοις παρὰ τοῦ κυρίου ὠφέληται.
+καὶ ἡ δύναμις καὶ ἐντίθησι ταῖς φρεσὶν ἰσχύν τε καὶ συναίσθησιν
+ἀκριβεστέραν, μένος τε καὶ θάρσος προθυμίας ἐπί τε τὰς ζητήσεις
+σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων
, φησὶν ὁ ἀπόστολος, μάλιστα
+δὲ πιστῶν
, κατὰ δὲ τὸ προσεχὲς ὑπὸ τῶν προσεχῶν ἑκάστοις
+κατὰ τὴν τοῦ προσεχοῦς τῷ πρώτῳ αἰτίῳ κυρίου ἐπίταξίν τε καὶ
+πρόσταξιν.
Ὁ γνωστικὸς δ’ ἡμῖν ἐν τοῖς κυριωτάτοις ἀεί ποτε διατρίβει·
+εἰ δέ που σχολὴ καὶ ἀνέσεως καιρὸς ἀπὸ τῶν προηγουμένων,
+ἀντὶ τῆς ἄλλης ῥᾳθυμίας καὶ τῆς Ἑλληνικῆς ἐφάπτεται φιλοσοφίας,
+οἷον τρωγάλιόν τι ἐπὶ τῷ δείπνῳ παροψώμενος, οὐ τῶν κρειττόνων
+ἀμελήσας, προσλαβὼν δέ, ἐφ’ ὅσον πρέπει, καὶ ταῦτα δἰ ἃς προεῖπον
+οἱ τὰς
+
Τούτων οὕτως ἐχόντων τοὺς Ἕλληνας χρὴ διὰ νόμου καὶ προφητῶν
+ἐκμανθάνειν ἕνα μόνον σέβειν θεόν, τὸν ὄντως ὄντα παντοκράτορα,
+ἔπειτα διὰ τοῦ ἀποστόλου διδάσκεσθαι τοῦτο· ἡμῖν δὲ
+οὐδὲν εἴδωλον ἐν κόσμῳ
, ἐπεὶ μηδὲν ἀπεικόνισμα τοῦ θεοῦ οἷόν
+τε ἐν γενητοῖς εἶναι, προσεπιδιδάσκεσθαι δὲ ὡς οὐδὲ τούτων ὧν
+σέβουσι τὰ ἀγάλματα εἶεν ἂν αἱ εἰκόνες· οὐ γάρ πω τοιοῦτον κατὰ
+τὸ σχῆμα τὸ τῶν ψυχῶν γένος ὁποῖα διαπλάσσουσιν Ἕλληνες τὰ
+
ἀλλ’ οὐδὲ τῶν ὀργάνων τὰς εἰκόνας
+οἷόν τε ἀπομιμεῖσθαι ἐναργῶς, ἐπεὶ καὶ τὸν ἥλιόν τις, ὡς
+ἐὰν μὴ πλεονάσῃ
+ὑμῶν ἡ δικαιοσύνη πλεῖον τῶν
,
+τῶν κατὰ ἀποχὴν κακῶν δικαιουμένων, σὺν τῷ μετὰ τῆς ἐν τούτοις
+τελειώσεως καὶ τῷ τὸν πλησίον ἀγαπᾶν καὶ εὐεργετεῖν δύνασθαι,
+οὐκ ἔσεσθε βασιλικοί. ἡ ἐπίτασις γὰρ τῆς κατὰ τὸν νόμον δικαιοσύνης
+ἐλπίδα δὲ ἔχοντες αὐξανομένης τῆς πίστεως ὑμῶν ἐν ὑμῖν μεγαλυνθῆναι
+κατὰ τὸν κανόνα ἡμῶν εἰς περισσείαν, εἰς τὰ ὑπερέκεινα
+ὑμῶν εὐαγγελίσασθαι
, οὐ τὴν ἐπέκτασιν τοῦ κηρύγματος τὴν κατὰ
+
φέρεται δὲ κἀν ταῖς Πράξεσι τῶν ἀποστόλων καὶ ἐν
+ταῖς Ἀθήναις κηρύξας τὸν λόγον), ἀλλὰ τὴν γνῶσιν διδάσκει, τελείωσιν
+οὖσαν τῆς πίστεως, ἐπέκεινα περισσεύειν τῆς κατηχήσεως
+κατὰ τὸ μεγαλεῖον τῆς τοῦ κυρίου διδασκαλίας καὶ τὸν ἐκκλησιαστικὸν
+εἰ δὲ καὶ ἰδιώτης τῷ λόγῳ,
+ἀλλ’ οὐ τῇ γνώσει.
πλὴν οἵ γε ἐπὶ τῷ κατειλῆφθαι τὴν ἀλήθειαν
+αὐχοῦντες τῶν Ἑλλήνων εἰπάτωσαν ἡμῖν, παρὰ τίνος μαθόντες
+γε ἄνθρωπός
+γε ὢν καὶ περὶ θεοῦ τἀληθῆ λέγειν, ὁ ἀσθενὴς καὶ ἐπίκηρος
+περὶ τοῦ ἀγεννήτου καὶ ἀφθάρτου καὶ τὸ ἔργον περὶ τοῦ πεποιηκότος.
εἶθ’ ὁ μὴ περὶ αὑτοῦ τἀληθῆ λέγειν δυνάμενος ἆρ’ οὐ πλέον
+οὐδὲ τὰ περὶ θεοῦ πιστευτέος; ὅσον γὰρ δυνάμει θεοῦ λείπεται
+ἄνθρωπος, τοσοῦτον καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ ἐξασθενεῖ, κἂν μὴ θεόν,
+ὅτι πνεῦμα τὰ βάθη τοῦ θεοῦ
+
. μόνη
+τοίνυν ἡ παρ’ ἡμῖν θεοδίδακτός ἐστι σοφία, ἀφ’ ἧς αἱ πᾶσαι πηγαὶ
+
ἀμέλει πόρρωθεν
+προμελετᾷ ὁ νόμος καὶ ἡ προφητεία, ἔπειτα δὲ ὁ πρόδρομος δείκνυσι
+τὸν παρόντα, μεθ’ ὃν οἱ κήρυκες τῆς ἐπιφανείας τὴν δύναμιν
+
εἶτα περὶ μὲν ποιητικῆς Πλάτων κοῦφον
+γάρ τι χρῆμα καὶ ἱερὸν ποιητὴς
γράφει καὶ οὐχ οἷός τε ποιεῖν.
+
. καὶ ὁ Δημόκριτος ὁμοίως·
+ποιητὴς δὲ ἅσσα μὲν ἂν γράφῃ μετ’ ἐνθουσιασμοῦ καὶ ἱεροῦ πνεύματος,
+
ἴσμεν δὲ οἷα ποιηταὶ λέγουσιν. τοὺς δὲ
+τοῦ παντοκράτορος προφήτας θεοῦ οὐκ ἄν τις καταπλαγείη, ὄργανα
+θείας γενομένους φωνῆς;
Καθάπερ οὖν ἀνδριάντα ἀποπλασάμενοι τοῦ γνωστικοῦ, ἤδη μὲν
+ἐπεδείξαμεν, οἷός ἐστι, μέγεθός τε καὶ κάλλος ἤθους αὐτοῦ ὡς ἐν
+ὑπογραφῇ δηλώσαντες· ὁποῖος γὰρ κατὰ τὴν θεωρίαν ἐν τοῖς φυσικοῖς,
+μετὰ ταῦτα δηλωθήσεται, ἐπὰν περὶ γενέσεως κόσμου διαλαμβάνειν
+ἀρξώμεθα.
+
Ἤδη δὲ καιρὸς ἡμᾶς παραστῆσαι τοῖς Ἕλλησι μόνον ὄντως
Πρόκειται τοίνυν παραστῆσαι ἡμῖν μόνον τὸν γνωστικὸν ὅσιόν τε καὶ εὐσεβῆ, θεοπρεπῶς τὸν τῷ ὄντι θεὸν θρῃσκεύοντα· τῷ θεοπρεπεῖ
Θεραπεία τοίνυν τοῦ θεοῦ ἡ συνεχὴς ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς τῷ γνωστικῷ καὶ ἡ περὶ τὸ θεῖον αὐτοῦ κατὰ τὴν ἀδιάλειπτον ἀγάπην ἀσχολία.
+
Ταύτῃ ἄρα φιλόθεος [τε τὸ πρῶτον]. ὡς γὰρ ὸ τιμῶν τὸν πατέρα φιλοπάτωρ, οὕτως ὁ τιμῶν τὸν θεὸν φιλόθεος.
+
Πίστις οὖν τοῦ εἰδέναι θεὸν ἡ πρώτη μετὰ τῆς τοῦ σωτῆρος διδασκαλίας τὴν πεποίθησιν τὸ κατὰ μηδένα τρόπον ἄδικα δρᾶν, τοῦτ᾿ εἶναι πρέπον ἡγεῖσθαι τῇ
+
Ὁ διδάσκαλος οὗτος ὁ παιδεύων μυστηρίοις μὲν τὸν γνωστικόν.
ἐλπίσι δὲ ἀγαθαῖς τὸν πιστόν, καὶ παιδείᾳ τῇ ἐπανορθωτικῇ δι᾿ αἰσθητικῆς ἐνεργείας τὸν σκληροκάρδιον. ἐντεῦθεν
Οὔτ᾿ οὖν φθονοίη ποτ᾿ ἄν τισιν ὁ πάντας μὲν ἐπ᾿ ἴσης κεκληκώς,
οὐκ ἂν οὖν ποτε ὁ σωτὴρ μισάνθρωπος, ὅς γε διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν φιλανθρωπίαν σαρκὸς ἀνθρωπίνης εὐπάθειαν οὐχ ὑπεριδών, ἀλλ᾿ ἐνδυσάμενος, ἐπὶ τὴν κοινὴν τῶν ἀνθρώπων ἐλήλυθεν σωτηρίαν· κοινὴ γὰρ ἡ πίστις τῶν ἑλομένων.
+
Δύναμις οὖν πατρικὴ ὑπάρχων ῥᾳδίως περιγίνεται ὧν ἂν ἐθέλῃ.
οὐδὲ τὸ μικρότατον ἀπολείπων τῆς ἑαυτοῦ διοικήσεως ἀφρόντιστον· οὐδὲ γὰρ ἂν ἔτι ἦν αὐτῷ τὸ ὅλον εὖ εἰργασμένον.
+
διὸ καὶ αἱ ἐντολαὶ αἱ κατὰ νόμον τε καὶ
διὸ καὶ τὰς ἐντολὰς [ἃς] ἔδωκεν τάς τε προτέρας τάς τε δευτέρας ἐκ μιᾶς ἀρυτόμενος πηγῆς ὁ κύριος, οὔτε τοὺς πρὸ νόμου ἀνόμους εἶναι ὑπεριδὼν οὔτ᾿ αὖ τοὺς μὴ ἐπαΐοντας τῆς βαρβάρου φιλοσοφίας ἀφηνιάσαι συγχωρήσας.
+
Πάντ᾿ οὖν ὅσα μηδὲν ἐκώλυεν ἑκούσιον εἶναι τῷ ἀνθρώπῳ τὴν αἵρεσιν, συνεργὰ πρὸς ἀρετὴν ἐποίησέν τε καὶ ἔδειξεν. ὅπως ἁμῇ γέ πῃ καὶ τοῖς ἀμυδρῶς διορᾶν δυναμένοις ὁ τῷ ὄντι μόνος εἷς παντοκράτωρ ἀγαθὸς ἀναφαίνηται θεός, ἐξ αἰῶνος εἰς αἰῶνα σῴζων διὰ υἱοῦ, κακίας δ᾿ αὖ πάντῃ πάντως ἀναίτιος.
+
»Τὰ δ᾿ ἄλλα σιγῶ«, δοξάζων τὸν κύριον. πλὴν ἐκείνας φημὶ τὰς γνωστικὰς ψυχάς. τῇ μεγαλοπρεπείᾳ τῆς θεωρίας ὑπερβαινούσας ἑκάστης ἁγίας τάξεως τὴν πολιτείαν. καθ᾿ ἃς αἱ μακάριαι θεῶν οἰκήσεις διωρισμέναι διακεκλήρωνται, ἁγίας ἐν ἁγίοις λογισθείσας καὶ μετακομισθείσας ὅλας ἐξ ὅλων, εἰς ἀμείνους ἀμεινόνων τόπων τόπους ἀφικομένας, οὐκ ἐν κατόπτροις ἢ διὰ κατόπτρων ἔτι τὴν θεωρίαν ἀσπαζομένας τὴν θείαν, ἐναργῆ δὲ ὡς ἔνι μάλιστα καὶ ἀκριβῶς εἰλικρινῆ τὴν ἀκόρεστον ὑπερφυῶς ἀγαπώσαις ψυχαῖς ἑστιωμένας θέαν. ἀιδίως ἀίδιον εὐφροσύνην [ἀκόρεστον] καρπουμένας εἰς τοὺς ἀτελευτήτους αἰῶνας, ταυτότητι τῆς ὑπεροχῆς ἁπάσας τετιμημένας διαμένειν. αὕτη τῶν »καθαρῶν τῇ
+
ταύτας φημὶ τὰς ἀρετὰς »θυσίαν δεκτὴν« εἶναι παρὰ θεῷ. τὴν ἄτυφον καρδίαν μετ᾿ ἐπιστήμης ὀρθῆς »ὁλοκάρπωμα τοῦ θεοῦ« λεγούσης τῆς γραφῆς. ἐκφωτιζομένου εἰς ἕνωσιν ἀδιάκριτον παντὸς τοῦ ἀναληφθέντος εἰς ἁγιωσύνην ἀνθρώπου·
+
οὔτ᾿ οὖν ἐνδεὲς οὐδὲ μὴν φιλήδονον φιλοκερδές τε ἢ φιλοχρήματον τὸ θεῖον. πλῆρες ὂν καὶ πάντα παρέχον παντὶ τῷ γενητῷ καὶ ἐνδεεῖ, οὔτε θυσίαις οὐδὲ μὴν ἀναθήμασιν οὐδ᾿ αὖ δόξῃ καὶ τιμῇ κηλεῖται [τὸ θεῖον] ἢ παράγεται τοιούτοις τισίν, ἀλλ᾿ ὅμοιον τοῖς καλοῖς κἀγαθοῖς ἀνδράσι φαίνεται, οἳ τὸ δίκαιον οὐκ ἄν ποτε προδῷεν
Εὐσεβὴς ἄρα ὁ γνωστικός, ὁ πρῶτον ἑαυτοῦ ἐπιμελόμενος. ἔπειτα τῶν πλησίον. ἵν᾿ ὡς ἄριστοι γενώμεθα· καὶ γὰρ ὁ υἱὸς πατρὶ ἀγαθῷ χαρίζεται σπουδαῖον ἑαυτὸν καὶ ὅμοιον τῷ πατρὶ παρεχόμενος. καὶ ἄρχοντι ὁ ἀρχόμενος·
+
ἀνθρώπου δικαίου ψυχή, ἐν ᾗ διὰ τῆς τῶν παραγγελμάτων ὑπακοῆς τεμενίζεται καὶ ἐνιδρύεται ὁ πάντων ἡγεμὼν θνητῶν τε καὶ ἀθανάτων. βασιλεύς τε καὶ γεννήτωρ τῶν καλῶν, νόμος ὢν ὄντως καὶ θεσμὸς καὶ λόγος αἰώνιος, ἰδίᾳ τε ἑκάστοις καὶ κοινῇ πᾶσιν εἷς ὢν σωτήρ.
+
ἄγαλμα θεῖον καὶ θεῷ προσεμφερὲς
Ἄρχων οὖν ἑαυτοῦ καὶ τῶν ἑαυτοῦ, βεβαίαν κατάληψιν τῆς θείας ἐπιστήμης κεκτημένος, τῇ
+
εἴδη δὲ τῆς ἀνδρείας καρτερία, μεγαλοφροσύνη, μεγαλοψυχία, ἐλευθεριότης καὶ μεγαλοπρέπεια. [καὶ] δι᾿ ἣν αἰτίαν οὔτε μέμψεως οὔτε κακοδοξίας τῆς ἐκ τῶν πολλῶν ἀντιλαμβάνεται ὁ γνωστικὸς οὔτε δόξαις οὔτε κολακείαις ὑποβέβληται, ἔν τε τῷ ὑπομένειν πόνους, διαπραττόμενος ἅμα τι τῶν προσηκόντων καὶ ἀνδρείως ὑπεράνω πάντων τῶν περιστατικῶν γινόμενος, ἀνὴρ τῷ ὄντι ἐν τοῖς ἄλλοις ἀναφαίνεται ἀνθρώποις·
+
ταύτῃ καὶ μεταδοτικὸς οὗν (??)ν ᾖ κεκτημένος φιλάνθρωπός τε, μισοπονηρότατος ὢν κατὰ τὴν τελείαν ἀποστροφὴν κακουργίας ἁπάσης.
+
ἀλλ᾿ οὐδὲ
+
Τὸ ἄρα ἀνθρώπειον ἔργον εὐπείθεια θεῷ σωτηρίαν κατηγγελκότι ποικίλην δι᾿ ἐντολῶν, εὐαρέστησις δὲ ὁμολογία.
+
Ἕλληνες δὲ ὥσπερ ἀνθρωπομόρφους οὕτως καὶ ἀνθρωποπαθεῖς τοὺς θεοὺς ὑποτίθενται. καὶ καθάπερ τὰς μορφὰς αὐτῶν ὁμοίας ἑαυτοῖς ἕκαστοι διαζωγραφοῦσιν. ὥς φησιν ὁ Ξενοφάνης, »Αἰθίοπές τε μέλανας σιμούς τε Θρᾷκές τε πυρροὺς καὶ γλαυκούς«. οὕτως καὶ τὰς ψυχὰς ὁμοίους ἑαυτοῖς αὐτοὺς ἀναπλάττουσιν, αὐτίκα βάρβαροι [οἱ] μὲν θηριώδεις καὶ ἀγρίους τὰ ἤθη, ἡμερωτέρους δὲ Ἕλληνες, πλὴν ἐμπαθεῖς.
+
ὅσον δὲ ἐπισημήνασθαι κατὰ τὸν τόπον γενομένους ὀλίγα ἐκ πολλῶν. ἀπόχρη καὶ τάδε εἰς ἔνδειξιν τοῦ ἀθέους παραστῆσαι τοὺς τοῖς κακίστοις ἀνθρώποις τὸ θεῖον ἀπεικάζοντας.
+
+
καίτοι καὶ τὰ ἄλλα ζῷα ἐν τοῖς ἱεροῖς τίκτοντα οὐδὲν ἀδικεῖ.
+
σκῦλα μὲν βροτοφθόρα
χαίρεις ὁρῶσα καὶ νεκρῶν ἐρείπια,
καὶ οὐ μιαρά σοι ταῦτ᾿ ἔστιν· εἰ δ᾿ ἐγὼ τεκον,
δεινὸν τόδ᾿ ἡγῇ·
Εἰκότως τοίνυν δεισιδαίμονες περὶ τοὺς εὐοργήτους γινόμενοι πάντα σημεῖα ἡγοῦνται εἶναι τὰ συμβαίνοντα καὶ κακῶν αἴτια·
+
ἐὰν μῦς διορύξῃ βωμὸν ὄντα πήλινον
κἂν μηδὲν ἄλλο ἔχων διατράγῃ θύλακον,
ἀλεκτρυὼν τρεφόμενος ἐὰν ἀπὸ ἑσπέρας
ᾄσῃ, τιθέμενοι τοῦτο σημεῖόν τινος.
+
ἀγαθόν τι γένοιτό μοι, ὦ πολυτίμητοι θεοί,
ὑποδούμενος τὸν ἱμάντα
ἐμβάδος διέρρηξα. Εἰκότως, ὦ φλήναφε·
σαπρὸς γὰρ ἦν, σὺ δὲ σμικρολόγος οὐ θέλων
καινὰς πρίασθαι.
+
+
Εὖ γοῦν
+
+
ὄρνιθες δέ τε πολλοὶ ὑπ᾿ αὐγὰς ἠελίοιο
φοιτῶσιν.
+
ὅταν ἴδω (φησί) παρατηροῦντα, τίς ἔπταρεν
ἢ τίς ἐλάλησεν. ἤ, τίς ἐστιν ὁ προϊών.
σκοποῦντα, πωλῶ τοῦτον εὐθὺς ἐν ἀγορᾷ.
αὑτῷ βαδίζει καὶ λαλεῖ καὶ πτάρνυται
ἕκαστος ἡμῶν. οὐχὶ τοῖς ἐν τῇ πόλει.
τὰ πράγματα ὡς πέφυκεν, οὕτως γίγνεται.
+
Πολλοὶ δὲ
καὶ τὰς γραφὰς δεδίασι τὰς ἀνακειμένας. ἀστείως πάνυ ὁ Διογένης, ἐπὶ οἰκίᾳ μοχθηροῦ τινος εὑρὼν ἐπιγεγραμμένον·
»καὶ πῶς« ἔφη »ὁ κύριος εἰσελεύσεται τῆς οἰκίας;«
ὁ καλλίνικος Ἡρακλῆς
ἐνθάδε κατοικεῖ· μηδὲν εἰσίτω κακόν,
+
+
Προιτίδας ἁγνίζων κούρας καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν
Προῖτον Ἀβαντιάδην καὶ γραῦν πέμπτην ἐπὶ τοῖσδε
δᾳδὶ μιᾷ σκίλλῃ τε μιᾷ, τόσα σώματα φωτῶν,
θείῳ τε ἀσφάλτῳ τε πολυφλοίσβῳ τε θαλάσσῃ
ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο.
ἀλλὰ μάκαρ Ἀὴρ διὰ τῶν νεφέων διάπεμψον
Ἀντικύραν, ἵνα τόνδε κόριν κηφῆνα ποιήσω.
Εὖ γὰρ καὶ ὁ Μένανδρος·
πᾶς ἁγνός ἐστιν ὁ μηδὲν ἑαυτῷ κακὸν συνειδώς.
+
εἰ μέν τι κακὸν ἀληθὲς εἶχες. Φειδία.
ζητεῖν ἀληθὲς φάρμακον τούτου σ᾿ ἔδει.
νῦν δ᾿ οὐκ ἔχεις· κενὸν εὑρὲ καὶ τὸ φάρμακον
πρὸς τὸ κενόν· οἰήθητι δὲ ὠφελεῖν τί σε.
περιμαξάτωσάν σε αἱ γυναῖκες ἐν κύκλῳ
καὶ περιθεωσάτωσαν· ἀπὸ κρουνῶν τριῶν
ὕδατι περίρραναι ἐμβαλὼν ἅλας, φακούς.
+
+
Ὀρέστα. τίς σε ἀπόλλυσι
Ἡ σύνεσις. ὅτι σύνοιδα δεινὰ εἰργασμένος.
+
καθαρὸν ἂν τὸν νοῦν ἔχῃς, ἅπαν τὸ σῶμα καθαρὸς εἶ.
+
Ἢ γὰρ οὐ καλῶς καὶ ἀληθῶς οὐκ ἐν τόπῳ τινὶ περιγράφομεν τὸν ἀπερίληπτον οὐδ᾿ ἐν ἱεροῖς καθείργνυμεν »χειροποιήτοις« τὸ πάντων περιεκτικόν;
+
λείπεται δὴ ὑφ᾿ ἑαυτοῦ. καὶ πῶς αὐτὸ ἑαυτό τι γεννήσει; ἢ πῶς αὐτὸ τὸ ὂν ἑαυτὸ
Καθάπερ οὖν οὐ περιγράφεται τόπῳ θεὸς οὐδὲ ἀπεικονίζεταί ποτε ζῴου σχήματι. οὕτως οὐδὲ ὁμοιοπαθὴς οὐδὲ ἐνδεὴς καθάπερ τὰ γενητά.
+
Εὔβουλος δὲ ὁ καὶ αὐτὸς κωμικὸς ὧδέ πως περὶ τῶν θυσιῶν γράφει·
+
ὅτε τοῖσι
τὸ νομιζόμενον,
εὖ τὼ μηρὼ περιλέψαντες [κομιδῇ] μέχρι βουβώνων
καὶ τὴν ὀσφὺν κομιδῇ ψιλήν, λοιπὸν τὸν σπόνδυλον αὐτὸν
ὥσπερ
εἶτ᾿ ἀλλήλους αἰσχυνόμενοι θυλήμασι κρύπτετε πολλοῖς.
αὐτοῖς δὲ τοῖς θεοῖσι τὴν κέρκον μόνην
καὶ μηρὸν ὥσπερ παιδερασταῖς θύετε. καὶ παραγαγὼν τὸν Διόνυσον ἐν Σεμέλῃ διαστελλόμενον πεποίηκεν·
+
πρῶτον μὲν ὅταν ἐμοί τι θύωσί
ὑμέν᾿ ἐπιπόλαιον· οὐδ᾿ ἐγὼ γὰρ ἐσθίω
γλυκεῖαν οὐδὲ μηρίαν.
Μένανδρός τε
πεποίηκεν
τὴν ὀσφὺν ἄκραν
ἐπιθέντες αὐτοὶ τὰ ἄλλα ἀναλίσκουσιν.
+
+
ἐκ τοῦ δ᾿ ἀθανάτοισιν ἐπὶ χθονὶ φῦλ᾿ ἀνθρώπων
καίουσ᾿ ὀστέα λευκὰ θυηέντων ἐπὶ βωμῶν.
+
πότερον διαπνεῖται ὡς τὸ τῶν δαιμόνων γένος; ἢ ἐμπνεῖται μόνον ὡς τὰ ἔνυδρα κατὰ τὴν τῶν βραγχίων διαστολήν; ἢ περιπνεῖται καθάπερ τὰ ἔντομα κατὰ τὴν διὰ τῶν πτερύγων ἐπίθλιψιν τῆς ἐντομῆς; ἀλλ᾿ οὐκ ἄν τινι τούτων ἀπεικάσαιεν.
+
Ταύτῃ καὶ μάλιστα Ἰουδαῖοι χοιρείου ἀπέχονται, ὡς ἂν τοῦ θηρίου τούτου μιαροῦ ὄντος, ἐπεὶ μάλιστα τῶν ἄλλων τοὺς καρποὺς ἀνορύσσει καὶ φθείρει. ἐὰν δὲ λέγωσι τοῖς ἀνθρώποις δεδόσθαι τὰ ζῷα, καὶ ἡμεῖς συνομολογοῦμεν, πλὴν οὐ πάντως εἰς βρῶσιν οὐδὲ μὴν πάντα, ἀλλ᾿ ὅσα ἀεργά.
+
+
τῶν γὰρ τετραπόδων οὐδὲν ἀποκτείνειν ἔδει
ἡμᾶς τὸ λοιπόν, πλὴν ὑῶν. τὰ γὰρ κρέα
ἥδιστα ἔχουσιν, καὶ οὐδὲν ἀφ᾿ ὑὸς γίγνεται
πλὴν ὕστριχες καὶ πηλὸς ἡμῖν καὶ βοή.
ἤδη δὲ τὰ μὲν χερσαῖα καὶ τὰ πτηνὰ τὸν αὐτὸν ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς ἀναπνέοντα ἀέρα τρέφεται, συγγενῆ τῷ ἀέρι τὴν ψυχὴν κεκτημένα. τοὺς δὲ ἰχθῦς οὐδὲ ἀναπνεῖν φασι τοῦτον τὸν ἀέρα, ἀλλ᾿ ἐκεῖνον ὃς ἐγκέκραται τῷ ὕδατι εὐθέως κατὰ τὴν πρώτην γένεσιν, καθάπερ καὶ τοῖς λοιποῖς στοιχείοις, ὃ καὶ δεῖγμα τῆς ὑλικῆς διαμονῆς.
+
κατὰ τὴν ποιητικὴν χάριν,
τίς ὧδε μῶρος,
κἂν πειραταὶ κἂν λῃσταὶ κἂν τύραννοι τύχωσιν;
+
καὶ λίαν ἀνειμένως
εὔπειστος ἀνδρῶν, ὅστις ἐλπίζει θεοὺς
ὀστῶν ἀσάρκων καὶ χολῆς πυρουμένης,
ἃ καὶ κυσὶ
χαίρειν ἅπαντα
χάριν τε τούτων τοῖσ
Σέβειν δὲ δεῖν ἐγκελευόμεθα καὶ τιμᾶν τὸν [αὐτὸν καὶ] λόγον, σωτῆρά τε αὐτὸν καὶ ἡγεμόνα εἶναι πεισθέντες, καὶ δι᾿ αὐτοῦ τὸν πατέρα, οὐκ ἐν ἐξαιρέτοις ἡμέραις, ὥσπερ ἄλλοι τινές, ἀλλὰ συνεχῶς τὸν ὅλον βίον τοῦτο πράττοντες καὶ κατὰ πάντα τρόπον.
+
Φαίνεται δὲ τὸ ἔξοχον τῆς γνώσεως ὁ προφήτης ὧδε παριστάς·
»χρηστότητα καὶ παιδείαν καὶ γνῶσιν δίδαξόν με·« κατ᾿ ἐπανάβασιν αὐξήσας τὸ ἡγεμονικὸν τῆς τελειότητος.
+
Οὔκουν ἀνθρωποειδὴς ὁ θεὸς τοῦδ᾿ ἕνεκα, [καὶ] ἵνα ἀκούσῃ, οὐδὲ αἰσθήσεων αὐτῷ δεῖ, καθάπερ ἤρεσεν τοῖς Στωικοῖς, μάλιστα ἀκοῆς
Καθόλου τοίνυν οὐδεμίαν σῴζει θεοσέβειαν οὔτε ἐν ὕμνοις οὔτε ἐν λόγοις, ἀλλ᾿ οὐδὲ ἐν γραφαῖς ἢ δόγμασιν ἡ μὴ πρέπουσα περὶ τοῦ θεοῦ ὑπόληψις, ἀλλ᾿ εἰς ταπεινὰς καὶ ἀσχήμονας ἐκτρεπομένη ἐννοίας τε καὶ ὑπονοίας. ὅθεν ἡ τῶν πολλῶν εὐφημία δυσφημίας οὐδὲν διαφέρει διὰ τὴν τῆς ἀληθείας ἄγνοιαν.
+
διὸ καὶ τούτοις μάλιστα προσήκει εὔχεσθαι τοῖς εἰδόσι τε τὸ θεῖον ὡς χρὴ καὶ τὴν πρόσφορον ἀρετὴν ἔχουσιν αὐτῷ, οἳ ἴσασι τίνα τὰ ὄντως ἀγαθὰ καὶ τίνα αἰτητέον καὶ πότε καὶ πῶς ἕκαστα.
+
Ταύτῃ καὶ προσανατείνομεν τὴν κεφαλὴν καὶ τὰς χεῖρας εἰς οὐρανὸν αἴρομεν τούς τε πόδας ἐπεγείρομεν κατὰ τὴν τελευταίαν τῆς εὐχῆς συνεκφώνησιν, ἐπακολουθοῦντες τῇ προθυμίᾳ τοῦ πνεύματος εἰς τὴν νοητὴν οὐσίαν, καί, συναφιστάνειν τῷ λόγῳ τὸ σῶμα τῆς γῆς πειρώμενοι, μετάρσιον ποιησάμενοι »τὴν ψυχὴν ἐπτερωμένην« τῷ πόθῳ τῶν κρειττόνων, ἐπὶ »τὰ ἅγια« χωρεῖν βιαζόμεθα, τοῦ δεσμοῦ καταμεγαλοφρονοῦντες τοῦ σαρκικοῦ.
+
Ἐνταῦθα γενόμενος ὑπεμνήσθην τῶν περὶ τοῦ μὴ δεῖν εὔχεσθαι πρός τινων ἑτεροδόξων, τουτέστιν τῶν ἀμφὶ τὴν Προδίκου αἵρεσιν, παρεισαγομένων δογμάτων.
+
ἀλλ᾿ εἰ ἀφορμή τις ὁμιλίας τῆς πρὸς τὸν θεὸν γίνεται ἡ εὐχή, οὐδεμίαν ἀφορμὴν παραλειπτέον τῆς προσόδου τῆς πρὸς τὸν θεόν. ἀμέλει συμπλακεῖσα τῇ
+
Πᾶς οὖν καὶ τόπος ἱερὸς τῷ ὄντι, ἐν ᾧ τὴν ἐπίνοιαν τοῦ θεοῦ λαμβάνομεν, καὶ χρόνος. ὅταν δὲ ὁ εὐπροαίρετος ὁμοῦ καὶ εὐχάριστος δι᾿ εὐχῆς αἰτῆται, ἁμῇ γέ πῃ συνεργεῖ τι πρὸς τὴν λῆψιν, ἀσμένως δι᾿ ὧν εὔχεται τὸ ποθούμενον λαμβάνων.
+
+
Τοῖς μοχθηροῖς τοίνυν τῶν ἀνθρώπων ἡ εὐχὴ οὐ μόνον εἰς τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ καὶ εἰς σφᾶς αὐτοὺς βλαβερωτάτη. εἰ γοῦν καὶ ἅ φασιν εὐτυχήματα αἰτησάμενοι λάβοιεν, βλάπτει λαβόντας αὐτούς, ἀνεπιστήμονας τῆς χρήσεως αὐτῶν ὑπάρχοντας.
+
Ἀξιολόγως [ὁ] γοῦν τὰ περὶ θεοῦ διειληφώς, δεδιδαγμένος πρὸς αὐτῆς τῆς ἀληθείας χοροῦ μυστικοῦ, λόγῳ τῷ προτρέποντι ἐπὶ> τὸ μέγεθος τῆς ἀρετῆς. κατ᾿ ἀξίαν αὐτήν τε καὶ τὰ ἀπ᾿ αὐτῆς ἐνδεικνυμένῳ, χρῆται, μετὰ διάρματος ἐνθέου τῆς εὐχῆς τοῖς νοητοῖς καὶ πνευματικοῖς ὡς ἔνι μάλιστα γνωστικῶς οἰκειούμενος.
+
+
εὐλόγως οὖν οὐδὲν ἐπιζητεῖ τῶν κατὰ τὸν βίον εἰς τὴν ἀναγκαίαν χρῆσιν εὐθέτων, πεπεισμένος ὡς ὁ τὰ πάντα εἰδὼς θεὸς ὅ τι αν συμφέρῃ καὶ οὐκ αἰτουμένοις τοῖς ἀγαθοῖς χορηγεῖ.
+
Ἐπεὶ δὲ τὸ μὴ ἀποβληθὲν δι᾿ εὐλαβείας
Τούτῳ συλλαμβάνει καὶ ὁ θεὸς προσεχεστέρᾳ τιμήσας ἐπισκοπῇ.
ἢ γὰρ οὐχὶ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν χάριν καὶ εἰς τὴν τούτων χρῆσιν καὶ ὠφέλειαν, μᾶλλον δὲ σωτηρίαν τὰ πάντα γέγονεν; οὔκουν ἀφέλοιτο ἂν τούτους τὰ δι᾿ ἀρετήν, δι᾿ οὓς τὰ γεγονότα.
+
+
Διὸ καὶ ἄχραντον τὴν ψυχὴν ἔχειν χρὴ καὶ ἀμίαντον εἰλικρινῶς τὸν προσομιλοῦντα τῷ θεῷ, μάλιστα μὲν ἀγαθὸν τελέως ἑαυτὸν ἐξειργασμένον. εἰ δὲ μή, κἂν προκόπτοντα ἐπὶ τὴν γνῶσιν καὶ ἐφιέμενον αὐτῆς, τῶν δὲ τῆς κακίας ἔργων τέλεον ἀπεσπασμένον.
+
Πολλοῦ γε δεῖ τὸν ἐν τοιαύτῃ εὐσεβείᾳ ἐξεταζόμενον πρόχειρον εἶναι περί τε τὸ ψεύσασθαι περί τε τὸ ὀμόσαι. ὅρκος μὲν γάρ ἐστιν ὁμολογία καθοριστικὴ μετὰ προσπαραλήψεως θείας.
+
ἀρκεῖ τοίνυν αὐτῷ ἤτοι τῇ συγκαταθέσει ἢ τῇ ἀρνήσει προσθεῖναι τὸ »ἀληθῶς λέγω« εἰς παράστασιν τῶν μὴ διορώντων αὐτοῦ τὸ βέβαιον τῆς ἀποκρίσεως.
+
Πλεῖον δέ τι καὶ μᾶλλον ἐπιτείνει τὸ γνωστικὸν ἀξίωμα ὁ τὴν προστασίαν τῆς τῶν ἑτέρων διδασκαλίας ἀναλαβών, τοῦ μεγίστου ἐπὶ γῆς ἀγαθοῦ τὴν οἰκονομίαν λόγῳ τε καὶ ἔργῳ ἀναδεξάμενος, δι᾿ ἧς πρὸς τὸ θεῖον συνάφειάν τε καὶ κοινωνίαν ἐμμεσιτεύει.
+
Πᾶν ἄρα ὅτιπερ ἂν ἐν νῷ, τοῦτο καὶ ἐπὶ γλώσσης φέρει πρὸς τοὺς ἐπαΐειν ἀξίους ἐκ τῆς συγκαταθέσεως, [καὶ] ἀπὸ γνώμης λέγων ἅμα καὶ βιούς.
+
πάντοθεν ἄρα μαρτυρεῖ τῇ ἀληθείᾳ μόνος ὁ γνωστικὸς καὶ ἔργῳ καὶ λόγῳ· ἀεὶ γὰρ κατορθοῖ ἐν πᾶσι πάντως, καὶ ἐν λόγῳ καὶ ἐν πράξει καὶ ἐν αὐτῇ τῇ ἐννοίᾳ.
+
Ἔστιν γάρ, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ἡ γνῶσις τελείωσίς τις ἀνθρώπου ὡς ἀνθρώπου, διὰ τῆς τῶν θείων ἐπιστήμης συμπληρουμένη κατά τε τὸν τρόπον καὶ τὸν βίον καὶ τὸν λόγον, σύμφωνος καὶ ὁμόλογος ἑαυτῇ
+
γίνεται δὲ τοῦτο, ὁπόταν τις κρεμασθῇ τοῦ κυρίου διά τε πίστεως διά τε γνώσεως διά τε ἀγάπης καὶ συναναβῇ αὐτῷ ἔνθα ἐστὶν ὁ τῆς πίστεως ἡμῶν καὶ ἀγάπης θεὸς καὶ φρουρός·
+
ὅθεν καὶ ῥᾳδίως εἰς τὸ συγγενὲς τῆς ψυχῆς θεῖόν τε καὶ ἅγιον μετοικίζει καὶ διά τινος οἰκείου φωτὸς διαβιβάζει τὰς προκοπὰς τὰς μυστικὰς τὸν ἄνθρωπον, ἄχρις ἂν εἰς τὸν κορυφαῖον ἀποκαταστήσῃ τῆς ἀναπαύσεως τόπον, τὸν καθαρὸν τῇ καρδίᾳ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον ἐπιστημονικῶς καὶ καταληπτικῶς τὸν θεὸν ἐποπτεύειν διδάξασα.
Ὁ πρῶτος τῆς κυριακῆς ἐνεργείας τρόπος τῆς εἰρημένης ἡμῖν κατὰ τὴν θεοσέβειαν ἀμοιβῆς δεῖγμα. πολλῶν ὅσων μαρτυρίων ὄντων παραστήσομαι ἓν κεφαλαιωδῶς πρὸς τοῦ προφήτου Δαβὶδ ὧδέ πως εἰρημένον·
+
Διὰ τοῦτο καὶ ὁ ἀπόστολός φησιν· »οὐδὲν ὑμᾶς ὠφελήσω, ἐὰν μὴ ὑμῖν λαλήσω ἢ ἐν ἀποκαλύψει ἢ ἐν
Περὶ μὲν οὖν τῶν ὅλων ἀληθῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς διείληφεν, ὡς ἂν θείαν χωρήσας διδασκαλίαν. ἀρξάμενος γοῦν ἐκ τοῦ θαυμάζειν τὴν κτίσιν, δεῖγμα τοῦ δύνασθαι λαβεῖν τὴν γνῶσιν κομίζων
Πρόεισιν οὖν ἐγγυμναζόμενος τῇ ἐπιστημονικῇ θεωρίᾳ εἰς τὸ ἐναγωνίσασθαι τοῖς καθολικώτερον καὶ μεγαλοπρεπέστερον εἰρημένοις. εἰδὼς εὖ μάλα ὅτι »ὁ διδάσκων ἄνθρωπον γνῶσιν« κατὰ τὸν προφήτην »κύριός« ἐστιν, διὰ στόματος ἀνθρωπίνου κύριος ἐνεργῶν· ταύτῃ καὶ σάρκα ἀνείληφεν.
+
Χρώμενος τοίνυν τοῖς κτιστοῖς. ὁπόταν αἱρῇ λόγος, εἰς ὅσον αἱρεῖ. κατὰ τὴν ἐπὶ τὸν κτίσαντα εὐχαριστίαν καὶ τῆς ἀπολαύσεως
Ὡς ἂν οὖν ἐπ᾿ ἄκρον γνώσεως ἥκειν βιαζόμενος. τῷ ἤθει κεκοσμημένος, τῷ σχήματι κατεσταλμένος, πάντα ἐκεῖνα ἔχων ὅσα πλεονεκτήματά ἐστιν τοῦ κατ᾿ ἀλήθειαν γνωστικοῦ, εἰς τὰς εἰκόνας ἀφορῶν τὰς καλάς, πολλοὺς μὲν τοὺς κατωρθωκότας πρὸ αὐτοῦ πατριάρχας, παμπόλλους δὲ προφήτας, ἀπείρους δ᾿ ὅσους ἡμῖν ἀριθμῷ λογιζόμενος ἀγγέλους καὶ τὸν ἐπὶ πᾶσι κύριον τὸν διδάξαντα καὶ παραστήσαντα δυνατὸν εἶναι τὸν κορυφαῖον ἐκεῖνον κτήσασθαι βίον, διὰ τοῦτο τὰ πρόχειρα πάντα τοῦ κόσμου καλὰ οὐκ ἀγαπᾷ, ἵνα μὴ καταμείνῃ χαμαί, ἀλλὰ τὰ ἐλπιζόμενα. μᾶλλον δὲ τὰ ἐγνωσμένα ἤδη. εἰς κατάληψιν δὲ ἐλπιζόμενα.
+
τοιοῦτος ἦν ὁ τῶν μακαρίων γάμος καὶ ἡ μέχρι τῶν φιλτάτων τελεία διάθεσις.
+
ὁ τοιοῦτος ἄρα κατεξανίσταται παντὸς φόβου, παντὸς δεινοῦ, οὐ μόνον θανάτου, ἀλλὰ καὶ πενίας καὶ νόσου ἀδοξίας τε καὶ τῶν ὅσα τούτοις συγγενῆ, ἀήττητος ἡδονῇ γενόμενος καὶ τῶν ἀλόγων ἐπιθυμιῶν κύριος.
+
Μή τι οὖν, εἰ δι᾿ ἄγνοιαν τῶν δεινῶν καὶ μὴ δεινῶν συνίσταται ἡ δειλία, μόνος θαρραλέος ὁ γνωστικός, τά τε ὄντα ἀγαθὰ καὶ τὰ ἐσόμενα γνωρίζων, συνεπιστάμενος δὲ τούτοις, ὥσπερ ἔφην, καὶ τὰ μὴ τῷ ὄντι δεινά, ἐπεὶ μόνην κακίαν ἐχθρὰν οὖσαν εἰδὼς καὶ καθαιρετικὴν τῶν ἐπὶ τὴν γνῶσιν προκοπτόντων, τοῖς ὅπλοις τοῦ κυρίου πεφραγμένος
οὔτ᾿ οὖν φόβῳ τῶν μειζόνων δεινῶν τὰ ἐλάττω καθάπερ οἱ λοιποὶ ὑπομένοντες οὔτ᾿ αὖ ψόγον τὸν ἀπὸ τῶν ὁμοτίμων καὶ ὁμογνωμόνων ὑφορώμενοι τῇ τῆς κλήσεως ἐμμένουσιν ὁμολογίᾳ. ἀλλὰ διὰ τὴν πρὸς τὸν θεὸν ἀγάπην ἑκόντες πείθονται τῇ κλήσει. μηδένα ἕτερον σκοπὸν ἑλόμενοι ἢ τὴν πρὸς τὸν θεὸν εὐαρέστησιν, οὐχὶ δὲ διὰ τὰ ἆθλα τῶν πόνων.
+
+
Τούτων οὖν αἰτία ἡ ἁγιωτάτη καὶ κυριωτάτη πάσης ἐπιστήμης ἀγάπη· διὰ γὰρ τὴν τοῦ ἀρίστου καὶ ἐξοχωτάτου θεραπείαν. ὃ δὴ τῷ ἑνὶ χαρακτηρίζεται, φίλον ὁμοῦ καὶ υἱὸν τὸν γνωστικὸν ἀπεργάζεται, »τέλειον« ὡς ἀληθῶς »ἄνδρα εἰς μέτρον ἡλικίας« αὐξήσαντα.
+
Ταῦτα μὲν οὖν ταύτῃ. οὕτω δὲ ἔχων ὁ γνωστικὸς πρὸς τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, πρὸς [τε] τοὺς πέλας, κἂν οἰκέτης ᾖ κἂν πολέμιος νόμῳ γενόμενος κἂν ὁστισοῦν, ἴσος καὶ ὅμοιος εὑρίσκεται.
+
ἀλλ᾿ ἔστι μὲν θεμέλιος γνώσεως ἡ τοιαύτη ἐγκράτεια καὶ προσαγωγή τις ἐπὶ τὸ βέλτιον καὶ ἐπὶ τὸ τέλειον ὁρμή.
+
Ἀλλ᾿ ἡμῖν γε ὡς ἔνι μάλιστα προγυμναστέον ποικίλως τὴν ψυχήν.
ἵνα εὐεργὸς γένηται πρὸς τὴν τῆς γνώσεως παραδοχήν.
+
Εἷς μὲν οὖν μόνος ὁ ἀνεπιθύμητος ἐξ ἀρχῆς ὁ κύριος ὁ φιλάνθρωπος ὁ καὶ δι᾿ ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὅσοι δὲ ἐξομοιοῦσθαι σπεύδουσι
Ὁ μὲν οὖν γνωστικὸς δι᾿ ὑπερβολὴν ὁσιότητος αἰτούμενος μᾶλλον ἀποτυχεῖν ἕτοιμος ἢ μὴ αἰτούμενος τυχεῖν. εὐχὴ γὰρ αὐτῷ ὁ βίος ἅπας καὶ ὁμιλία
Ἐπιθυμίαι δὲ καὶ τὰ ἄλλα ἁμαρτήματα »τρίβολοι καὶ σκόλοπες« εἴρηνται. ἐργάζεται τοίνυν ὁ γνωστικὸς ἐν τῷ τοῦ κυρίου ἀμπελῶνι φυτεύων, κλαδεύων, ἀρδεύων, θεῖος ὄντως ὑπάρχων τῶν εἰς πίστιν καταπεφυτευμένων γεωργός.
+
Οὗτος ἐργάτης εὔθετος. χαίρων μὲν ἐφ᾿ οἷς ἔγνω, συστελλόμενος δὲ ἐφ᾿ οἷς ἐπεγκυλίεται τῇ τοῦ βίου ἀνάγκῃ. μηδέπω καταξιούμενος τῆς ὧν ἔγνω ἐνεργούσης μεταλήψεως. ταύτῃ τῷ βίῳ τῷδε ὡς ἀλλοτρίῳ ὅσον ἐν ἀνάγκης συγχρῆται μοίρᾳ.
+
Νηστεύει τοίνυν καὶ κατὰ τὸν νόμον ἀπὸ τῶν πράξεων τῶν φαύλων καὶ κατὰ τὴν τοῦ εὐαγγελίου τελειότητα ἀπὸ τῶν ἐννοιῶν τῶν πονηρῶν.
+
Ἀδελφοὶ δ᾿ εἰσὶ τῷ ὄντι κατὰ τὴν κτίσιν τὴν ἐξειλεγμένην καὶ κατὰ τὴν ὁμοήθειαν καὶ κατὰ τὴν τῶν ἔργων ὑπόστασιν, τὰ αὐτὰ ποιοῦντες καὶ νοοῦντες καὶ λαλοῦντες ἐνεργήματα ἅγια καὶ καλά, ἃ ὁ κύριος αὐτοὺς ἠθέλησεν ἐκλεκτοὺς ὄντας φρονεῖν.
+
Ἡγεῖται γοῦν τὴν ἀλγηδόνα ἐκείνου ἴδιον ἄλγημα· κἂν ἐκ τῆς ἑαυτοῦ ἐνδείας παρεχόμενος δι᾿ εὐποιίαν πάθῃ τι δύσκολον, οὐ δυσχεραίνει ἐπὶ τούτῳ, προσαύξει δὲ ἔτι
+
ἣ μὲν δι᾿ ἀγάπην, ἣ δὲ διὰ φόβον. εἴρηται γοῦν· »ὁ φόβος τοῦ κυρίου ἁγνὸς διαμένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος.« οἱ γὰρ ἐκ φόβου εἰς πίστιν καὶ δικαιοσύνην ἐπιστρέφοντες εἰς αἰῶνα διαμένουσιν. αὐτίκα ἀποχὴν κακῶν ἐργάζεται ὁ φόβος, ἀγαθοποιεῖν δὲ προτρέπει ἐποικοδομοῦσα εἰς τὸ ἑκούσιον ἡ ἀγάπη, ἵνα τις ἀκούσῃ παρὰ τοῦ κυρίου· »οὐκέτι ὑμᾶς δούλους, ἀλλὰ φίλους λέγω«, καὶ πεποιθὼς ἤδη προσίῃ ταῖς εὐχαῖς.
+
Οὗτος ἐν ἕξει γενόμενος εὐποιητικῇ θᾶττον τοῦ λέγειν καλῶς εὐεργετεῖ, τὰ μὲν τῶν ἀδελφῶν ἁμαρτήματα μερίσασθαι εὐχόμενος εἰς ἐξομολόγησιν καὶ ἐπιστροφὴν τῶν συγγενῶν, κοινωνεῖν δὲ τῶν ἰδίων ἀγαθῶν προθυμούμενος τοῖς φιλτάτοις, αὐτοὶ δὲ οὕτως αὐτῷ οἱ φίλοι.
+
Οὐδέποτε τῶν εἰς αὐτὸν ἁμαρτησάντων μέμνηται, ἀλλὰ
Λέγουσι δὲ ἐν ταῖς παραδόσεσι Ματθίαν τὸν ἀπόστολον παρ᾿ ἕκαστα εἰρηκέναι ὅτι »ἐὰν ἐκλεκτοῦ γείτων ἁμαρτήσῃ, ἥμαρτεν ὁ ἐκλεκτός· εἰ γὰρ οὕτως ἑαυτὸν ἦγεν, ὡς ὁ λόγος ὑπαγορεύει, κατῃδέσθη ἂν αὐτοῦ τὸν βίον καὶ ὁ γείτων εἰς τὸ μὴ ἁμαρτεῖν«.
+
Ἐπ᾿ οὐδενὶ τοίνυν εἰκότως ταράσσεται τῶν συμβαινόντων οὐδὲ ὑποπτεύει τῶν κατὰ τὴν οἰκονομίαν ἐπὶ τῷ συμφέροντι γινομένων
Καὶ ταῦτα μὲν ὡς ἔνι μάλιστα διὰ βραχυτάτων περὶ τοῦ γνωστικοῦ τοῖς Ἕλλησι σπερματικῶς εἰρήσθω. ἰστέον δὲ ὅτι ἐὰν ἓν τούτων ὁ πιστὸς ἢ καὶ δεύτερον κατορθώσῃ, ἀλλ᾿ οὔ τί γε ἐν πᾶσιν (??)μα οὐδὲ μὴν μετ᾿ ἐπιστήμης τῆς ἄκρας. καθάπερ ὁ γνωστικός.
+
Καλὸν οὖν καὶ φρένας καλὰς ἐκ μετανοίας αὐτοὺς τῆς εἰς τὴν πίστιν μεταλαβεῖν. εἰ γὰρ καὶ ἐχθροὺς ἡ ἀλήθεια τοὺς παραζηλοῦντας κεκτῆσθαι δοκεῖ, ἀλλ᾿ οὔ τί γε αὐτὴ διεχθρεύεταί τινι.
+
οὐκ ἴσμεν οὐδέπω ἡμεῖς. ἐξ ὧν συνάγεται σαφῶς εἰ καὶ μὴ πάντας
+
+
ἀλλ᾿ ο(??)ον ἀσάρκῳ ἤδη καὶ ἄνω τῆσδε τῆς γῆς [ἁγίῳ] γεγονότι. διόπερ »ἐδικαιώθητε« φησὶ »τῷ ὀνόματι τοῦ κυρίου«· ἐποιήθητε ὡς εἰπεῖν ὑπ᾿ αὐτοῦ δίκαιοι [εἶναι] ὡς αὐτός. καὶ »τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ« ὡς ἔνι μάλιστα κατὰ δύναμιν ἀνεκράθητε.
+
πορνεύει γὰρ εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ »τὸ αὑτοῦ σῶμα« ὁ ἐθνικῶς ἐν ἐκκλησίᾳ πολιτευόμενος, εἴτ᾿ οὖν ἐν ἔργῳ. εἴτε καὶ ἐν λόγῳ.
+
Ἐπειδὴ δὲ ἀκόλουθόν ἐστι πρὸς τὰ ὑπὸ Ἑλλήνων καὶ Ἰουδαίων ἐπιφερόμενα ἡμῖν ἐγκλήματα ἀπολογήσασθαι. συνεπιλαμβάνονται δὲ ἔν τισι τῶν ἀποριῶν ὁμοίως τοῖς προειρημένοις καὶ αἱ περὶ τὴν ἀληθῆ διδασκαλίαν αἱρέσεις, εὖ ἂν ἔχοι, πρότερον διακαθάραντας τὰ ἐμποδών, εὐτρεπεῖς ἐπὶ τὰς τῶν ἀποριῶν λύσεις, εἰς τὸν ἑξῆς προϊέναι Στρωματέα.
+
Μή τι οὖν. εἰ καὶ παραβαίη τις συνθήκας καὶ τὴν ὁμολογίαν παρέλθοι τὴν πρὸς ἡμᾶς. διὰ τὸν ψευσάμενον τὴν ὁμολογίαν ἀφεξόμεθα τῆς ἀληθείας καὶ ἡμεῖς;
+
Διὰ δὴ τοῦτο ἄρα πλέονος ἐπιμελείας καὶ προμηθείας δεόμεθα εἰς τὴν ἐξέτασιν τοῦ πῶς ἀκριβῶς βιωτέον καὶ τίς ἡ ὄντως οὖσα θεοσέβεια.
+
Ματαία τοίνυν τοῖς Ἕλλησιν ἡ πρόφασις αὕτη· τοῖς μὲν γὰρ βουλομένοις ἐξέσται καὶ τὸ εὑρεῖν τὴν ἀλήθειαν, τοῖς δὲ αἰτίας ἀλόγους προβαλλομένοις ἀναπολόγητος ἡ κρίσις.
+
Ἀλλ᾿ οἱ πονεῖν ἕτοιμοι ἐπὶ τοῖς καλλίστοις οὐ πρότερον ἀποστήσονται ζητοῦντες τὴν ἀλήθειαν πρὶν ἂν τὴν ἀπόδειξιν ἀπ᾿ αὐτῶν λάβωσι τῶν γραφῶν.
+
+
τοιαῦται δ᾿ ἡμῖν αἱ κυριακαὶ γραφαί, τὴν ἀλήθειαν ἀποτίκτουσαι καὶ μένουσαι παρθένοι μετὰ τῆς ἐπικρύψεως τῶν τῆς ἀληθείας μυστηρίων. »τέτοκεν καὶ οὐ τέτοκεν«, φησὶν ἡ γραφή, ὡς ἂν ἐξ αὑτῆς.
+
Καθάπερ οὖν εἴ τις ἐξ ἀνθρώπου θηρίον γένοιτο παραπλησίως τοῖς ὑπὸ τῆς Κίρκης φαρμαχθεῖσιν· οὕτως
οὕτως οὖν καὶ ἡμεῖς, ἀπ᾿ αὐτῶν περὶ αὐτῶν τῶν γραφῶν τελείως
+
οὕτω γὰρ κατὰ πάσας ἔστιν ἰδεῖν τὰς αἱρέσεις. ἐπιόντας αὐτῶν τὰς μοχθηρίας τῶν δογμάτων. ἐπειδὰν γὰρ ἀνατρέπωνται πρὸς ἡμῶν δεικνύντων αὐτοὺς σαφῶς ἐναντιουμένους ταῖς γραφαῖς, δυοῖν θάτερον ὑπὸ τῶν προεστώτων τοῦ δόγματος ἔστι θεάσασθαι γινόμενον·
+
ὑπὸ δοξοσοφίας τοίνυν ἐπηρμένοι ἐρίζοντες διατελοῦσι, δῆλοι γεγονότες ὡς τοῦ δοκεῖν μᾶλλον ἤπερ τοῦ φιλοσοφεῖν προνοοῦνται.
+
ὡς γὰρ
Καθάπερ τοίνυν ἐν πολέμῳ οὐ λειπτέον τὴν τάξιν ἣν ὁ στρατηγὸς ἔταξεν τῷ στρατιώτῃ. οὕτως οὐδὲ ἣν ἔδωκεν ὁ λόγος, ὃν ἄρχοντα εἰλήφαμεν γνώσεώς τε καὶ βίου, λειπτέον τάξιν.
+
+
οὐδὲν γοῦν σαφέστερον ἰδεῖν ἔστι τοὺς ἐπισταμένους περὶ ὧν ἴσασι διαβεβαιουμένους
ἀκολούθως τοίνυν δύο τῷ γένει καὶ παιδεῖαι παραδίδονται πρόσφοροι ἑκατέρᾳ τῶν ἁμαρτιῶν, τῇ μὲν ἡ γνῶσίς τε καὶ ἡ τῆς ἐκ τῶν γραφῶν μαρτυρίας ἐναργὴς ἀπόδειξις, τῇ δὲ ἡ κατὰ λόγον ἄσκησις ἐκ πίστεώς τε καὶ φόβου παιδαγωγουμένη· ἄμφω δ᾿ εἰς τὴν τελείαν ἀγάπην συναύξουσιν.
+
Είη μὲν οὖν καὶ τούσδε τοὺς αἱρετικοὺς καταμαθόντας ἐκ τῶνδε τῶν ὑπομνημάτων σωφρονισθῆναί τε καὶ ἐπιστρέψαι ἐπὶ τὸν παντοκράτορα θεόν.
+
+
εἰσὶ γὰρ οἳ οὐδὲ ἀνέχονται τὴν ἀρχὴν ἐπακοῦσαι τῶν πρὸς τὴν ἀλήθειαν προτρεπόντων· καὶ δὴ φλυαρεῖν ἐπιχειροῦσι, βλασφήμους τῆς ἀληθείας καταχέοντες λόγους, σφίσιν αὐτοῖς τὰ μέγιστα τῶν ὄντων ἐγνωκέναι συγχωροῦντες, οὐ μαθόντες, οὐ ζητήσαντες, οὐ πονέσαντες, οὐχ εὑρόντες τὴν ἀκολουθίαν· οὓς ἐλεήσειεν ἄν τις
Ὁ γνωστικὸς ἄρα ἡμῖν μόνος ἐν αὐταῖς καταγηράσας ταῖς γραφαῖς, τὴν ἀποστολικὴν καὶ ἐκκλησιαστικὴν σῴζων ὀρθοτομίαν τῶν δογμάτων, κατὰ τὸ εὐαγγέλιον ὀρθότατα βιοῖ, τὰς ἀποδείξεις ἃς ἂν ἐπιζητήσῃ ἀνευρίσκειν ἀναπεμπόμενος ὑπὸ τοῦ κυρίου ἀπό τε νόμου καὶ προφητῶν.
+
+κύριε
καὶ οὐ ποιεῖτε τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου;« τουτέστι τὴν διδασκαλίαν τοῦ σωτῆρος, ἥτις ἐστὶ βρῶμα ἡμῶν πνευματικὸν καὶ πόμα δίψαν οὐκ ἐπιστάμενον, »ὕδωρ ζωῆς« γνωστικῆς.
+
»Ἡ σοφία«, φησὶν ὁ Σολομών, »ἐνεφυσίωσεν τὰ ἑαυτῆς τέκνα.« οὐ δήπου γὰρ τῦφον ἐνεποίησεν ὁ κύριος τοῖς μειρακίοις κατὰ τὴν διδασκαλίαν, ἀλλὰ τὸ ἐπὶ τῇ ἀληθείᾳ πεποιθέναι. καὶ εἶναι μεγαλόφρονα ἐν γνώσει τῇ διὰ τῶν γραφῶν παραδιδομένῃ ὑπεροπτικόν τε τῶν εἰς ἁμαρτίαν ὑποσυρόντων παρασκευάζει, ὃ σημαίνει ἡ »ἐνεφυσίωσε« λέξις. μεγαλοπρέπειαν τῆς σοφίας τοῖς κατὰ τὴν μάθησιν τέκνοις ἐμφυτευσάσης δι᾿ ὧν διδάσκει.
+
Οἱ τοίνυν τῶν ἀσεβῶν ἁπτόμενοι λόγων ἄλλοις τε ἐξάρχοντες μηδὲ εὖ τοῖς λόγοις τοῖς θείοις, ἀλλὰ ἐξημαρτημένως συγχμώμενοι,
Μαρκίων γὰρ κατὰ τὴν αὐτὴν αὐτοῖς ἡλικίαν γενόμενος ὡς πρεσβύτης νεωτέροις συνεγένετο.
Ταυτὶ μὲν οὖν καὶ εἰς ὕστερον. τῶν δ᾿ αἱρέσεων αἳ μὲν ἀπὸ ὀνόματος προσαγορεύονται. ὡς ἡ ἀπὸ Οὐαλεντίνου καὶ Μαρκίωνος καὶ Βασιλείδου. κἂν τὴν Ματθίου αὐχῶσι προσάγεσθαι δόξαν· μία γὰρ ἡ] πάντων γέγονε τῶν ἀποστόλων ὥσπερ διδασκαλία, οὕτως δὲ καὶ [ἡ παράδοσις·
+
Ὀπὴν οὖν τινα ὀλίγην ὑποδείξαντες »τοῖς φιλοθεάμοσι
τοιούτοις τισὶν ὁ κύριος λέγει· »τί με λέγετε ›κύριε κύριε‹ καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;« ἀκάθαρτοι δὲ πάμπαν οἱ μὴ διχηλοῦντες μηδὲ ἀνάγοντες μηρυκισμόν.
+
φησὶν ὁ Φέογνις,
ὑμεῖς δ᾿, ὦ Μεγαρεῖς,
+
οὔτε τρίτοι
οὔτε δυωδέκατοι οὔτ᾿ ἐν λόγῳ οὔτ᾿ ἐν ἀριθμῷ,
+
ἐοίκασι δέ πως οἱ Στρωματεῖς οὐ παραδείσοις ἐξησκημένοις ἐκείνοις τοῖς ἐν στοίχῳ καταπεφυτευμένοις εἰς ἡδονὴν ὄψεως. ὄρει δὲ μᾶλλον συσκίῳ τινὶ καὶ δασεῖ κυπαρίσσοις καὶ πλατάνοις δάφνῃ τε καὶ κισσῷ, μηλέαις τε ὁμοῦ καὶ ἐλαίαις καὶ συκαῖς καταπεφυτευμένῳ, ἐξεπίτηδες
+
τοῖς οὕτως, οἶμαι, κρούουσιν ἀνοίγνυται τὸ ζητούμενον καὶ τοῖς οὕτως αἰτοῦσιν τὰς πεύσεις κατὰ τὰς γραφὰς ἐφ᾿ ὃ βαίνουσιν ἐκ τοῦ θεοῦ γίνεται, ἡ δόσις τῆς θεοδωρήτου γνώσεως καταληπτικῶς διὰ τῆς λογικῆς ὄντως ἐκλαμπούσης ζητήσεως.
+
Τίς ἂν οὖν ἄλλη βελτίων ἢ ἐναργεστέρα μέθοδος εἰς ἀρχὴν τῆς τοιᾶσδε εἴη [ἂν] διδασκαλίας ἢ τὸ προταθὲν ὄνομα λόγῳ διελθεῖν οὕτω σαφῶς ὡς πάντας ἀκολουθῆσαι τοὺς ὁμοφώνους; ἆρ᾿ οὖν τοιοῦτόν ἐστι
Ἐπεὶ δ᾿ οὐκ ἀρκεῖ τοῦτο μόνον ἁπλῶς εἰπεῖν περὶ τοῦ ζητουμένου τὸ δόξαν (ἔξεστι γὰρ καὶ τὸν ἀντικαθιστάμενον ἐπ᾿ ἴσης ἀνταποφήνασθαι ὃ βούλεται), ἀλλὰ πιστώσασθαι χρὴ τὸ λεχθέν. εἰ μὲν εἰς ὁμοίως ἀμφισβητούμενον ἀναφέροιτο αὐτοῦ ἡ κρίσις κἀκείνου πάλιν ὁμοίως εἰς ἀμφισβητούμενον ἕτερον, εἰς ἄπειρον προβήσεται καὶ ἀναπόδεικτον ἔσται, εἰ δ᾿ εἰς ὁμολογούμενον ἅπασιν ἡ τοῦ
Ὡσαύτως δὲ καὶ τὴν ἀπόδειξιν πάντες ἄνθρωποι ὁμολογήσαιεν
ὡς χαρίεν ἐστὶ[ν] ἄνθρωπος, [ἔστ᾿] ἂν ἄνθρωπος ᾖ.
+
Καὶ διαφέρει ἔνδειξις συλλογισμοῦ ᾗ τὸ μὲν ἐνδεικνύμενον ἑνός ἐστι δηλωτικὸν ἓν ὑπάρχον καὶ αὐτό, ὡς τοῦ μηκέτι εἶναι παρθένον ἔνδειξιν εἶναι τὸ κυεῖν φαμεν, τὸ δὲ συλλογισμῷ λαμβανόμενον ἓν ὑπάρχον ἕπεται πλείοσιν, ὡς τοῦ Πύθωνα προδιδόναι Βυζαντίους,
+
ἀλλ᾿ εἰ μὲν τὸ πρότερον, ἑκάστης ἀποδείξεως ἀπόδειξιν αἰτοῦντες εἰς ἄπειρον ἐκβησόμεθα καὶ οὕτως ἀνατραπήσεται ἡ ἀπόδειξις· εἰ δὲ τὸ δεύτερον. ταῦτα αὐτὰ τὰ ἐξ αὑτῶν πιστὰ τῶν ἀποδείξεων ἀρχαὶ γενήσονται. αὐτίκα οἱ φιλόσοφοι ἀναποδείκτους ὁμολογοῦσι τὰς τῶν ὅλων ἀρχάς.
+
Διαφέρει δ᾿ ἀναλύσεως ἀπόδειξις· ἕκαστον μὲν γὰρ τῶν ἀποδεικνυμένων διά τινων ἀπο
+
Πᾶσα γὰρ ζήτησις ἐκ προϋπαρχούσης εὑρίσκεται γνώσεως· εἶναι δὲ
+
εὐθέως οὖν τὸν προβάλλοντα ἀντερωτητέον τί ποτε καλεῖ ζῷον· μάλιστα γὰρ τοῦτο ποιητέον, ἐπειδὰν εἰς διαφόρους χρήσεις ἠγμένον ἴδωμεν τοὔνομα· καὶ διερευνητέον εἴτε ἀμφισβητούμενόν ἐστι τὸ σημαινόμενον ἐκ τῆς προσηγορίας εἴθ᾿ ὁμολογούμενον ἅπασιν.
+
εἰ τοίνυν ἔμψυχον τὸ ζῷον, ἡ ψυχὴ δὲ φύσις αἰσθητική. δῆλον ὡς αἰσθητικὸν ἤδη τὸ ἔμψυχον.
+
εἰ δὲ διακόπτειν ἐπιχειροίη τὴν ἐξέτασιν πυνθανόμενος, δῆλός ἐστιν οὐδὲ ἀκούειν βουλόμενος.
+
+
Οὐ μὴν οὐδὲ τὸ σημαινόμενον ἐκ τοῦ ›κυούμενον‹ ὀνόματός ἐστι ζῷον, ἀλλ᾿ ἐκεῖνο μὲν ἀσώ
Κοινὴ δ᾿ ἐπὶ πᾶσι τοῖς εὑρίσκεσθαι λεγομένοις τέτακται ἡ ἀπόδειξις, ἥτις ἐστὶ λόγος ἐξ ἑτέρων ἕτερόν τι πιστούμενος.
+
ἡ δὲ αὐτὴ ἐπιχείρησις τῆς ἀποδείξεως κἀπὶ τοῦ τρίτου προβλήματος. φασὶν οὖν τινες μὴ ἐγχωρεῖν πλείους ἀρχὰς ἑνὸς εἶναι ζῴου. ὁμογενεῖς μὲν οὖν ἀρχὰς οὐκ ἐγχωρεῖ πλείους ὑπάρχειν ἑνὸς ζῴου, διαφερούσας δὲ τοῖς γένεσιν οὐδὲν ἄτοπον.
Πρὸς τοὺς Πυρρωνείους.
+
+
Ἔτι εἰ τοῦτο αὐτό ἐστι τὸ ἀληθὲς τὸ μὴ εἰδέναι τὸ ἀληθές τὸ μὴ εἰδέναι τὸ ἀληθές, οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ἀληθές τι παρ᾿ ἐκείνου δίδοται. εἰ δὲ καὶ τοῦτο ἀμφισβητήσιμον ἐρεῖ τὸ ἀγνοεῖν
+
+
Αἱ τῶν ζητήσεων ἔφοδοι καὶ ἀρχαὶ περὶ ταῦτα καὶ ἐν τούτοις εἰσίν.
Προτακτέον δὴ καὶ τῶν ὅρων καὶ τῶν ἀποδείξεων καὶ διαιρέσεων ποσαχῶς λέγεται τὸ ζητούμενον τά τε ὁμώνυμα χειριστέον καὶ τὰ συνώνυμα εὐκρινῶς τακτέον κατὰ τὰς σημασίας.
+
Ἐπεὶ δὲ ἐπίστασθαι ἔστιν ὅταν ἴδωμεν τὴν αἰτίαν, αἰτίαι δὲ τέσσαρες, ἡ ὕλη, τὸ κινοῦν, τὸ εἶδος, τὸ τέλος, τετραχῶς ἔσται ὁ διορισμός.
+
Ὅθεν ὕλης μὲν τάξιν ἐπέχει ἡ διαίρεσις τῷ ὅρῳ, τὴν ἁπλότητα τοῦ ὀνόματος ἀναζητοῦσα, τεχνίτου δὲ καὶ δημιουργοῦ ὁ ὅρος ἐπισυντιθεὶς καὶ κατασκευάζων καὶ τὴν γνῶσιν τοῦ ὄντος παριστάς.
+
Ἄριστον μὲν οὖν εἰς δύο διαιρεῖν εἴδη τὸ γένος, εἰ δὲ μή, εἰς τρία. τὰ τοίνυν εἴδη γενικώτερον μὲν διαιρούμενα χαρακτηρίζεται τῷ τε ταὐτῷ καὶ θατέρῳ, ἔπειτα δὲ διὰ τῶν γενικῶς σημαινομένων διαιρούμενα χαρακτηρίζεται.
+
Προσλαμβάνεται δὲ ὅροις καὶ ἡ διαφορά, σημείου τάξιν ἐπέχουσα τῷ ὅρῳ. τῷ γοῦν τοῦ ἀνθρώπου ὅρῳ τὸ γελαστικὸν προστεθὲν ποιεῖ τὸ ὅλον ζῷον λογικόν, θνητόν, χερσαῖον, πεζόν, γελαστικόν.
Τὰ ποιητικὰ τῆς ἐποχῆς αἴτια δύο ἐστὶν τὰ ἀνωτάτω, ἓν μὲν τὸ πολύτροπον καὶ ἄστατον τῆς ἀνθρωπίνης γνώμης. ὅπερ γεννητικὸν εἶναι πέφυκεν τῆς διαφωνίας ἤτοι τῆς ἀλλήλων πρὸς ἀλλήλους ἢ τῆς ἑαυτῶν πρὸς ἑαυτούς, δεύτερον δὲ ἡ ἐν τοῖς οὖσι διαφωνία, ἣ καὶ εἰκότως ἐμποιητικὴ καθέστηκε τῆς ἐποχῆς.
+
Τρία ἐστὶ περὶ τὴν φωνήν· τά τε ὀνόματα σύμβολα ὄντα τῶν νοημάτων κατὰ τὸ προηγούμενον, κατ᾿ ἐπακολούθημα δὲ καὶ τῶν ὑποκειμένων. δεύτερον δὲ τὰ νοήματα ὁμοιώματα καὶ ἐκτυπώματα τῶν ὑποκειμένων ὄντα (ὅθεν ἅπασι καὶ τὰ νοήματα τὰ αὐτά ἐστι
Τῶν δὲ ὑπὸ τὰς δέκα κατηγορίας ὑποτασσομένων τὰ μὲν καθ᾿ αὑτὰ λέγεται, ὡς αἱ ἐννέα κατηγορίαι, τὰ δὲ πρός τι.
+
Τῶν αἰτίων τὰ μὲν προκαταρκτικά, τὰ δὲ συνεκτικά, τὰ δὲ συνεργά, τὰ δὲ ὧν οὐκ ἄνευ.
+
+
Οἳ μὲν οὖν σωμάτων, οἳ δ᾿ ἀσωμάτων φασὶν εἶναι τὰ αἴτια· οἳ δὲ τὸ μὲν σῶμα κυρίως αἴτιόν φασι, τὸ δὲ ἀσώματον καταχρηστικῶς
+
+
Καὶ τὸν οἰκοδόμον οἰκοδομεὶν λέγομεν κατὰ τὴν ἐπὶ τὸ γενησόμενον ἀναφοράν. οὕτως φαμὲν χλαμύδα ὑφαίνεσθαι **· τὸ γὰρ ποιοῦν ἐνεργείας δηλωτικὸν ὑπάρχει.
+
+
ἔτι τὸ μὴ κωλῦον κεχώρισται τοῦ γινομένου (διὰ τοῦτο γοῦν ἐπιτελεῖται, ὅτι τὸ δυνάμενον κωλύειν οὐ πάρεστιν),
+
+
Πᾶν αἴτιον ὡς αἴτιον πρός τι
· κατὰ γὰρ τὴν πρὸς ἕτερον νοεῖται σχέσιν, ὥστε δυεῖν ἐπιβάλλομεν, ἵνα τὸ αἴτιον ὡς αἴτιον νοήσωμεν.
+
Ἀλλήλων οὐκ ἔστι τὰ αἴτια, ἀλλήλοις δὲ αἴτια. ἡ γὰρ σπληνικὴ διάθεσις προϋποκειμένη οὐ πυρετοῦ αἴτιος. ἀλλὰ τοῦ γίνεσθαι τὸν πυρετόν· καὶ ὁ πυρετὸς προϋποκείμενος οὐ σπληνός, ἀλλὰ τοῦ αὔξεσθαι τὴν διάθεσιν.
+
+
Ὁ μὲν γὰρ πλήξας τινὰ θανασίμως αἴτιός ἐστιν αὐτῷ τοῦ θανάτου ἢ τοῦ γίνεσθαι τὸν θάνατον, ἀντιπληγεὶς δὲ ὑπ᾿ αὐτοῦ θανασίμως ἔσχεν αὐτὸν ἀνταίτιον, οὐ καθὸ ἐγένετο αὐτῷ αἴτιος, καθ᾿ ἕτερον δέ.
+
Ἔτι ζητεῖται εἰ πολλὰ κατὰ σύνοδον ἑνὸς αἴτια γίνεται
Τὸ δὲ αὐτὸ τῶν ἐναντίων αἴτιον γίνεται, ποτὲ μὲν παρὰ τὸ μέγεθος τοῦ αἰτίου καὶ τὴν δύναμιν. ποτὲ δὲ παρὰ τὴν ἐπιτηδειότητα τοῦ πάσχοντος.
+
+
+
Τῶν μὲν οὖν προκαταρκτικῶν αἰρομένων μένει τὸ ἀποτέλεσμα, συνεκτικὸν δέ ἐστιν αἴτιον, οὗ παρόντος μένει τὸ ἀποτέλεσμα καὶ αἰρομένου αἴρεται.
+
Keyboarding
This pointer pattern extracts section.
-This pointer pattern extracts chapter.
-τῆς τελείας παρασκευῆς πρὸς πόλεμον διττῆς οὔσης, χερσαίας τε καὶ ναυτικῆς, περὶ τῆς χερσαίας τὰ νῦν λεκτέον. ταύτης τοίνυν τὸ μέν ἐστι μάχιμον, τὸ δʼ εἰς τὴν τούτου χρείαν ὑπηρετοῦν, οἷον ἰατρῶν καὶ σκευοφόρων καὶ τῶν ὁμοίων.
-τοῦ δὲ μαχίμου τὸ μέν ἐστι πεζόν, τὸ δʼ ὀχηματικόν· τὸ μὲν γὰρ ποσὶ χρῆται πρὸς τὴν μάχην, τὸ δʼ ἐπί τινος ὀχεῖται.
τοῦ δὲ δὴ πεζοῦ τὸ μέν ἐστιν ὁπλιτῶν σύστημα, τὸ δὲ πελταστῶν, τὸ δὲ τῶν καλουμένων ψιλῶν. τὸ μὲν οὖν τῶν ὁπλιτῶν ἅτε ἐγγύθεν μαχόμενον βαρυτάτῃ κέχρηται σκευῇ—ἀσπίσι τε γὰρ μεγίσταις καὶ θώραξι καὶ ταῖς κνημῖσι σκέπεται—καὶ δόρασι μακροῖς κατὰ τὸν ῥηθησόμενον Μακεδόνιον τρόπον· τὸ δὲ τῶν ψιλῶν τούτοις ἀπʼ ἐναντίας κουφοτάτῃ κέχρηται τῇ σκευῇ διὰ τὸ πόρρωθεν βάλλειν, οὔτε προκνημῖσιν οὔτε θώραξι κεκοσμημένον, ἀκοντίοις δὲ καὶ σφενδόναις καὶ ὅλως τοῖς
κατὰ τὰ αὐτὰ δὴ καὶ τῆς ὀχηματικῆς δυνάμεως τρεῖς εἰσι διαφοραί· ἡ μὲν γάρ ἐστιν ἱππική, ἡ δὲ διʼ ἁρμάτων ἐπιτελεῖται, ἡ τρίτη δὲ διʼ ἐλεφάντων· ἀλλʼ ἁρμάτων τε πέρι καὶ ἐλεφάντων ὡς οὐκ εὐφυῶν εἰς μάχην ὁ λόγος εἰς ὕστερον ἀναβεβλήσθω· τὴν δὲ ἱππικὴν ὡς πολλὴν καὶ παρὰ πολλοῖς καιροῖς χρησιμωτέραν ταῖς μάχαις νῦν διελοῦμεν· ἔστι γὰρ αὐτῆς εἴδη τρία, τὸ μὲν τὸ ἐγγύθεν μαχόμενον, τὸ δὲ πόρρωθεν, τὸ δὲ μέσον. καὶ τὸ μὲν ἐγγύθεν ὁμοίως βαρυτάτῃ κέχρηται σκευῇ, τούς τε ἵππους καὶ τοὺς ἄνδρας πανταχόθεν θώραξι περισκέπον, μακροῖς μέντοι χρώμενον καὶ αὐτὸ τοῖς δόρασιν, διʼ ὃ καὶ δορατοφόρον τοῦτο καὶ ξυστοφόρον προσαγορεύεται, ἢ καὶ θυρεοφόρον, ὅτʼ ἂν καὶ ἀσπίδας ἔνιοι φορῶσι παραμήκεις διὰ τὸ συνεπισκέπεσθαι καὶ τὸν ἵππον. τὸ δὲ πόρρωθεν μαχόμενον τοξοτῶν τε καὶ Σκυθῶν λέγεται· μέσον δὲ τὸ τῶν καλουμένων ἀκροβολιστῶν, οἳ δὴ τοῖς ἄκροις ἐπικοινωνοῦντες
εἰσὶν οὖν αἱ πᾶσαι τῶν τάξεων διαφοραὶ αἵδε, ὧν ἑκάστη φάλαγξ προσαγορεύεται περιέχουσα συστήματα κατὰ ἀριθμὸν ἐπιτήδειον καὶ ἡγεμόνας αὐτῶν πρὸς τὸ ῥᾳδίως ποιεῖν τὰ παρακελευόμενα πρὸς τὴν ἐφήμερον γυμνασίαν τε καὶ ἄσκησιν τῆς πορείας καὶ στρατοπεδεύσεως καὶ παρατάξεως καὶ πρὸς τοὺς ἐπʼ ἀληθείας ἀγῶνας.
ἀναγκαῖον δὲ πρῶτον τὴν φάλαγγα καταλοχίσαι· τοῦτο δέ ἐστι καταμερίσαι εἰς λόχους. ὁ δὲ λόχος ἐστὶν ἀριθμὸς ἀνδρῶν εἰς σύμμετρα διαιρῶν τὴν φάλαγγα· σύμμετρα δέ ἐστι τὰ τιθέμενα μέρη, ἃ μηδὲν τὴν φάλαγγα πρὸς τὴν μάχην λυμαίνεται· διʼ ὃ τὸν ἀριθμὸν τοῦ λόχου οἱ μὲν ὀκτώ, οἱ δὲ
ἐκαλεῖτο δὲ ὁ λόχος πάλαι καὶ στίχος καὶ συνωμοτία καὶ δεκανία, καὶ ὁ μὲν ἄριστος καὶ ἡγεμὼν τοῦ στίχου λοχαγός, ὁ δὲ ἔσχατος οὐραγός· ὕστερον δὲ μεταταχθεὶς ὁ στίχος διαφόρους ἔσχεν τῶν μερῶν ἐπωνυμίας· τό τε γὰρ ἥμισυ ἡμιλόχιον ὠνόμασται καὶ διμοιρία, τὸ μὲν ὡς πρὸς τὸ τῶν δεκαὲξ ἀνδρῶν πλῆθος, τὸ δὲ ὡς πρὸς τὸ τῶν δώδεκα, καὶ ὁ ἡγεμὼν ἡμιλοχίτης καὶ διμοιρίτης, καὶ τὸ τέταρτον ἐνωμοτία καὶ ἐνωμοτάρχης ὁ ἡγούμενος.
ὥστε λοχαγὸν λοχαγῷ καὶ οὐραγὸν οὐραγῷ καὶ τοὺς μεταξὺ τοῖς ὁμοζύγοις παρίστασθαι, συλλοχισμὸς ἔσται τὸ τοιοῦτον, οἱ δὲ ὁμόζυγοι τῶν λόχων πρωτοστάται ἢ ἐπιστάται διὰ τὸ παραλλήλους ἵστασθαι παραστάται κεκλήσονται.
ὁ δὲ ἐκ πάντων συλλοχισμὸς φάλαγξ, ἧς τὸ τῶν λοχαγῶν τάγμα μέτωπον καὶ μῆκος καὶ πρόσωπον καὶ στόμα καὶ παράταξις καὶ πρωτολοχία καλεῖται καὶ πρῶτον ζυγόν· ὁ δὲ κατόπιν κείμενος μετὰ τοῦτον στίχος τῶν ἐπιστατῶν κατὰ μῆκος τῆς φάλαγγος δεύτερον ζυγόν, καὶ ὁ τούτῳ παράλληλος ὑπʼ αὐτὸν τρίτον, καὶ τέταρτόν ἐστι τὸ ὑπὸ τοῦτον ζυγὸν καὶ πέμπτον ὡς αὔτως καὶ ἕκτον καὶ ἑξῆς μέχρις οὐραγοῦ· κοινῶς δὲ πᾶν τὸ μετὰ τὸ μέτωπον τῆς φάλαγγος βάθος ἐπονομάζεται καὶ ὁ ἀπὸ λοχαγοῦ ἐπʼ οὐραγὸν στίχος κατὰ βάθος.
καὶ οἱ μὲν τούτῳ ἐπʼ εὐθείας κείμενοι στοιχεῖν λέγονται, οἱ δὲ τῷ κατὰ μῆκος στίχῳ ζυγεῖν· διαιρεθείσης δὲ τῆς φάλαγγος δίχα κατὰ τὸ μῆκος τὸ μὲν ἥμισυ κέρας προσαγορεύεται δεξιόν τε καὶ λαιόν, αὕτη δὲ ἡ διχοτομία ὀμφαλός τε καὶ ἀραρός.
ὁπόσον δὲ δεῖ τὸ πλῆθος εἶναι τῆς φάλαγγος οὐκ εὔλογον διορίζειν· πρὸς γὰρ ἣν ἕκαστος ἔχει παρασκευὴν τοῦ πλήθους καὶ τὸν ἀριθμὸν διοριστέον, πλὴν ἐπιτήδειον ἑκάστοτε εἶναι δεῖ πρὸς τοὺς μετασχηματισμοὺς τῶν ταγμάτων, λέγω δὲ τὰς συναιρέσεις ἤτʼ αὐξήσεις· διʼ ὃ τοὺς ἀρτιάκις ἀρτίους μᾶλλον ἐκλεκτέον ὡς μέχρι μονάδος διαιρεῖσθαι δυναμένους· καὶ τούς γε πλείονας τῶν τακτικῶν εὑρήσεις πεποιηκότας τὴν φάλαγγα τῶν ὁπλιτῶν μυρίων ἑξακισχιλίων τριακοσίων ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ὡς δίχα διαιρουμένην μέχρι μονάδος, ταύτης δὲ ἡμίσειαν τὴν τῶν ψιλῶν. ὑποκείσθω δʼ οὖν καὶ ἡμῖν τοσούτων ἀνδρῶν εἶναι τὴν φάλαγγα, τὸν δὲ λόχον ἑξκαίδεκα.
ἔσονται δὴ οἱ μὲν δύο λόχοι διλοχία καὶ ὁ ἐπʼ αὐτοῖς ἄρχων διλοχίτης, οἱ δὲ τούτων διπλάσιοι τετραρχία καὶ ὁ ἐπʼ αὐτοῖς τετράρχης, οἱ δὲ ἔτι τούτων διπλάσιοι τάξις καὶ ὁ ἡγεμὼν ταξίαρχος μὲν πάλαι, νῦν δὲ καὶ ἑκατοντάρχης, οἱ δὲ τῆς τάξεως διπλάσιοι σύνταγμα καὶ ὁ ἐπὶ τούτοις συνταγματάρχης.
τοὺς δὲ ἐκτάκτους τὸ μὲν παλαιὸν ἡ τάξις εἶχεν, ὡς καὶ τοὔνομα σημαίνει, διʼ ὅτι τῆς τάξεως ἐξάριθμοι ὑπῆρχον, στρατοκήρυκα, σημειοφόρον, σαλπιγκτήν, ὑπηρέτην, οὐραγόν· τὸν μέν, ὅπως τῇ φωνῇ σημαίνοι τὸ προσταττόμενον, τὸν δὲ σημείῳ, εἰ μὴ φωνῆς κατακούειν ἐνδέχοιτο διὰ θόρυβον, τὸν δὲ τῇ σάλπιγγι, ὁπότε μηδὲ σημεῖον βλέποιεν διὰ κονιορτόν, καὶ τὸν ὑπηρέτην, ὥστε τι παρακομίσαι τῶν εἰς τὴν χρείαν, τόν γε μὴν ἔκτακτον οὐραγὸν πρὸς τὸ ἐπανάγειν τὸν ἀπολειπόμενον ἐν τῇ τάξει. ὀκτὼ γὰρ ἀνδρῶν ὄντος τοῦ λόχου ὀκταλοχία τὸ τετράγωνον ἐποίει σχῆμα, ὅπερ διὰ τὴν πανταχόθεν ἰσότητα μόνον τῶν μερῶν τῆς φάλαγγος ὁμοίως κατακούειν τῶν προσταττομένων δυνάμενον εὐλόγως τάξις ἐπωνόμαστο·
τὸ διπλάσιον δὲ τοῦ συντάγματος πεντακοσιαρχίαν καὶ τὸν ἐπὶ τούτῳ πεντακοσιάρχην ὠνόμασαν, τὸ δὲ τούτου διπλάσιον χιλιαρχίαν καὶ τὸν ἡγεμόνα χιλιάρχην, τὰς δὲ δύο χιλιαρχίας πάλαι μὲν κέρας καὶ τέλος καὶ τελάρχην τὸν ἡγούμενον, ὕστερον δὲ μεραρχίαν καὶ μεράρχην· διʼ ὃ καὶ τὸ τούτου διπλάσιον φαλαγγαρχία καὶ νῦν ἔτι καλεῖται, πλὴν καὶ ἀποτομὴ κέρατος, καὶ ὁ ἡγεμὼν πάλαι μὲν στρατηγός, νῦν δὲ φαλαγγάρχης· τὸ δὲ τῆς φαλαγγαρχίας ἤτοι ἀποτομῆς διπλοῦν διφαλαγγία καὶ κέρας καὶ ὁ ἐπʼ αὐτῇ κεράρχης, αὐτὸ δὲ τὸ ἐκ τῶν δυεῖν κεράτων ἡ φάλαγξ, ἐφʼ ᾗ ὁ στρατηγός, κέρατα ἔχουσα δύο, φαλαγγαρχίας ἤτοι ἀποτομὰς δ, μεραρχίας η, χιλιαρχίας ις, πεντακοσιαρχίας λβ, συνταξιαρχίας ξδ, ταξιαρχίας ρκη, τετραρχίας σνς, διλοχίας φιβ, λόχους ακδ.
διατέτακται δὲ ἥ τε ὅλη φάλαγξ καὶ τὰ μέρη κατὰ τετράδα, ὥστε τῶν τεσσάρων ἀποτομῶν τὴν μὲν ἀρίστην κατʼ ἀρετὴν τοῦ δεξιοῦ κέρατος τετάχθαι δεξιάν, τὴν δὲ δευτέραν ἀριστερὰν τοῦ λαιοῦ καὶ δεξιὰν τὴν τρίτην, τὴν δὲ τετάρτην τοῦ δεξιοῦ λαιάν. οὕτω γὰρ διατεταγμένων ἴσον εἶναι συμβήσεται κατὰ δύναμιν τὸ δεξιὸν κέρας τῷ λαιῷ· τὸ γὰρ ὑπὸ πρώτου καὶ τετάρτου, φασὶ γεωμέτριοι, ἴσον ἔσται τῷ ὑπὸ δευτέρου καὶ τρίτου, ἐὰν τὰ τέσσαρα ἀνὰ λόγον ᾖ.
τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἑκάστην ἀποτομὴν ἤτοι φαλαγγαρχίαν διακοσμήσομεν· ἐπεὶ γὰρ ἥμισυ μὲν αὐτῆς ἐστιν ἡ μεραρχία, τέταρτον δὲ ἡ χιλιαρχία· τὴν μὲν ἀρίστην χιλιαρχίαν τῆς δεξιᾶς
καὶ τὰς χιλιαρχίας δὲ ὡς αὔτως διαθήσομεν. καὶ γὰρ τούτων ἥμισυ μέν ἐστιν ἡ πεντακοσιαρχία, τέταρτον δὲ ἡ συνταξιαρχία· οὐκοῦν τὴν μὲν πρώτην καὶ τετάρτην συνταξιαρχίαν τῇ δεξιᾷ πεντακοσιαρχίᾳ νεμοῦμεν τὴν πρώτην ἐν τοῖς δεξιοῖς αὐτῆς μέρισι τιθέντες, δευτέραν δὲ καὶ τρίτην συνταξιαρχίαν τῇ λαιᾷ πεντακοσιαρχίᾳ προσνεμοῦμεν κατὰ τὸ ἴσον μέρος αὐτῆς τιθέντες.
τὴν δὲ πάλιν συνταξιαρχίαν ἑκάστην ἥμισυ μὲν ἔχουσαν τὴν ταξιαρχίαν, τέταρτον δὲ τὴν τετραρχίαν κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον διαθήσομεν, ὥστε τὰς ἐν αὐτῇ ταξιαρχίας ἰσοσθενεῖν. τὸ δʼ ὅμοιον γέγονεν καὶ ἐπὶ τῆς τετραρχίας· καὶ γὰρ ταύτης ἥμισυ μὲν ἡ διλοχία, τέταρτον δὲ ὁ λόχος.
τὸν μέντοι γε λόχον οὐ κατὰ ταὐτὰ διατάξομεν, ἀλλὰ τοὺς μὲν πρόσω τῶν ἀνδρῶν κατὰ τὴν ῥώμην, τοὺς δʼ ὀπίσω κατὰ τὴν φρόνησιν διαφέροντας, αὐτῶν δὲ τῶν πρόσω τοὺς λοχαγοὺς μεγέθει τε καὶ ῥώμῃ καὶ ἐμπειρίᾳ προὔχοντας τῶν ἄλλων· τοῦτο γὰρ τὸ ζυγὸν συνέχει τὴν φάλαγγα καὶ
δεῖ δὲ καὶ τὸ δεύτερον ζυγὸν μὴ πάνυ χεῖρον εἶναι, ἵνα πεσόντος τοῦ λοχαγοῦ ὁ παρεδρεύων προελθὼν εἰς τὸ πρόσω συνέχῃ τὴν φάλαγγα. οἱ δὲ οὐραγοὶ οἵ τʼ ἐν τοῖς λόχοις καὶ οἱ ἔκτακτοι συνέσει τῶν ἄλλων διαφερέτωσαν, οἱ μέν, ἵνα τοὺς ἰδίους κατευθύνωσι λόχους, οἱ δʼ ὅπως στοιχῶσί τε τὰ συντάγματα καὶ ζυγῶσιν ἀλλήλοις τούς τε λειποτακτοῦντας διὰ δειλίαν εἰς τάξιν ἐπανάγοιεν καὶ ἐν τοῖς συνασπισμοῖς συνεδρεύειν ἀναγκάζοιεν.
τοῦτον δὴ τὸν τρόπον ἐξομοιωθέντων τῷ ὅλῳ τῶν μορίων ἑξῆς ἂν εἴη ῥητέον περὶ διαστημάτων κατά τε μῆκος καὶ βάθος· τριττὰ γὰρ ἐξηύρηται πρὸς τὰς τῶν πολεμίων χρείας, τό τε ἀραιότατον, καθʼ ὃ ἀλλήλων ἀπέχουσι κατά τε μῆκος καὶ βάθος ἕκαστοι πήχεις τέσσαρας, καὶ τὸ πυκνότατον, καθʼ ὃ συνησπικὼς ἕκαστος ἀπὸ τῶν ἄλλων πανταχόθεν διέστηκεν πηχυαῖον διάστημα, τό τε
γίνεται δὲ μεταβολὴ κατὰ τὰς χρείας ἔκ τινος τούτων εἴς τι τῶν λοιπῶν, καὶ ἤτοι κατὰ μῆκος μόνον, ὃ καὶ ζυγεῖν ἔφαμεν λέγεσθαι, ἢ κατὰ βάθος, τὸ καὶ στοιχεῖν, ἢ κατʼ ἄμφω, ὅπερ ὀνομάζεται κατὰ παραστάτην καὶ ἐπιστάτην.
δοκεῖ δὲ τὸ τετράπηχυ κατὰ φύσιν εἶναι, ὅθεν οὐδὲ κεῖται ἐπʼ αὐτῷ ὄνομα· ἀναγκαῖον δὲ τὸ δίπηχυ καὶ ἔτι μᾶλλον τὸ πηχυαῖον. τούτων δὲ τὸ μὲν δίπηχυ κατὰ πύκνωσιν, ἔφην, ἐπωνόμασται, τὸ δὲ πηχυαῖον κατὰ συνασπισμόν. γίνεται δὲ ἡ μὲν πύκνωσις, ὅτʼ ἂν ἡμεῖς τοῖς πολεμίοις τὴν φάλαγγα ἐπάγωμεν, ὁ δὲ συνασπισμός, ὅτʼ ἂν οἱ πολέμιοι ἡμῖν ἐπάγωνται.
ἐπεὶ οὖν χίλιοι εἴκοσι τέσσαρές εἰσιν οἱ κατὰ μέτωπον τῆς φάλαγγος ἀφωρισμένοι λοχαγοί, δῆλον ὅτι τεταγμένοι μὲν ἐφέξουσι πήχεις ἓξ καὶ ἐνενήκοντα καὶ τετρακισχιλίους, ὅπερ ἐστὶ στάδια δέκα καὶ πήχεις ἐνενήκοντα ἕξ, πεπυκνωκότες δὲ σταδίους πέντε καὶ πήχεις μη, συνησπικότες δὲ σταδίους δύο καὶ ἥμισυ καὶ
τῶν δὲ φάλαγγος ἀσπίδων ἀρίστη ἡ Μακεδονικὴ χαλκῆ ὀκτωπάλαιστος, οὐ λίαν κοίλη· δόρυ δὲ αὖ οὐκ ἔλαττον δεκαπήχεος, ὥστε τὸ προπῖπτον αὐτοῦ εἶναι οὐκ ἔλαττον ἢ ὀκτάπηχυ, οὐ μὴν οὐδὲ μεῖζον ἐτέλεσαν δύο καὶ δέκα πηχέων, ὥστε τὴν πρόπτωσιν εἶναι δεκάπηχυν, ᾧ δὴ καὶ ἡ Μακεδονικὴ φάλαγξ χρωμένη ἐν καταπύκνῳ στάσει ἀνύποιστος εἶναι ἐδόκει τοῖς πολεμίοις. εὔδηλον γάρ, ὅτι τῶν μέχρι τοῦ πέμπτου ζυγοῦ τὰ δόρατα προπίπτει τοῦ μετώπου· οἱ μὲν γὰρ ἐν τῷ δευτέρῳ ζυγῷ πήχεσι δυσὶν ὑποβεβηκότες ὀκτὼ πηχέων τὴν τοῦ μετώπου ποιοῦνται πρόπτωσιν, ἓξ δὲ οἱ ἐν τῷ τρίτῳ ζυγῷ, οἱ δʼ ἐν τῷ τετάρτῳ τεσσάρων, δύο δὲ οἱ ἐν τῷ πέμπτῳ, προβεβλημέναι δὲ τοῦ πρώτου ζυγοῦ πέντε σάρισσαι.
καὶ Μακεδόνες μὲν οὕτω τῷ στοίχῳ, φασί, τῶν δοράτων οὐ μόνον τῇ ὄψει τοὺς πολεμίους ἐκπλήττουσιν, ἀλλὰ καὶ τῶν λοχαγῶν ἕκαστον
οἱ δὲ ψιλοί τε καὶ πελτασταὶ πρὸς τὰς ἁρμοζούσας χρείας ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ ταγήσονται τοτὲ μὲν πρὸ τῆς φάλαγγος, τοτὲ δὲ ὑπὸ τῇ φάλαγγι, ἄλλοτε δὲ κατὰ δεξιά τε καὶ ἀριστερά· ὀνομάζεται δὲ τὸ μὲν πρόταξις, τὸ δʼ ὑπόταξις, τὸ δὲ προσένταξις· ἔστι δʼ ὅτε καὶ ἐμπλεκόμενοι τῇ φάλαγγι παρʼ ἄνδρα τάττονται· λέγεται δὲ καὶ τοῦτο παρένταξις, διʼ ὅτι ἀνομοίων ἐστὶ παρένθεσις, οἷον ψιλῶν παρʼ ὁπλίτας· τὴν γοῦν τῶν ὁμοίων παρένθεσιν, οἷον ὁπλιτῶν παρʼ ὁπλίτας ἢ ψιλῶν παρὰ ψιλούσ—ῥηθήσεται γὰρ καὶ ἡ τούτων
λόχους μὲν δὴ καὶ οὗτοι τέσσαρας καὶ εἴκοσι καὶ χιλίους ἕξουσιν, εἰ μέλλουσι συμπαρεκτείνεσθαι τῇ φάλαγγι τῶν ὁπλιτῶν ὑποταττόμενοι, οὐ μὴν ἀπὸ ἑξκαίδεκα ἀνδρῶν—ἥμισυ γὰρ αὐτῶν ἐστι τὸ πλῆθος—, ἀλλʼ ἐξ ὀκτὼ δηλονότι.
ἔσται δὲ κἀπὶ τούτων τὸ μὲν ἐκ δ λόχων σύστασις ἔτι δὲ ἐκ δυεῖν συστάσεων πεντηκονταρχία, τὸ δὲ τούτου διπλάσιον ἑκατονταρχία, ἐφʼ ἧς ἔσονται οἱ ἔκτακτοι, πέντε τὸν ἀριθμόν, στρατοκῆρύξ τε καὶ σημειοφόρος καὶ σαλπιγκτής, ὑπηρέτης τε καὶ οὐραγός· τὸ δὲ τῆς ἑκατονταρχίας διπλάσιον
οἱ δέ γε ἱππεῖς, ὥσπερ καὶ οἱ ψιλοί, πρὸς τὰς παρακολουθούσας χρείας τὴν τάξιν λαμβάνουσιν, καὶ μάλιστα αὐτῶν οἱ ἀκροβολισταί· οὗτοι γὰρ οἱ ἐπιτηδειότατοι πρὸς τὸ κατάρξαι τραυμάτων καὶ ἐκκαλέσασθαι πρὸς μάχην καὶ τὰς τάξεις διαλῦσαι καὶ ἵππον ἀνακρούσασθαι καὶ τόπους ἀμείνους προκαταλαβεῖν καὶ τοὺς προκατειλημμένους ἀναλαβεῖν καὶ τοὺς ὑπόπτους ἐρευνῆσαι καὶ ἐνέδρας παρασκευάσαι καὶ τὸ ὅλον προαγωνίσασθαί τε καὶ συναγωνίσασθαι· πολλὰ γὰρ διʼ ὀξύτητα καὶ μεγάλα κατεργάζονται περὶ τὰς μάχας.
τὰς δὲ τάξεις αὐτῶν κατὰ σχῆμα οἱ μὲν τετράγωνον πεποίηνται, οἱ δὲ ἑτερόμηκες, ἄλλοι δὲ ῥομβοειδές, καὶ ἕτεροι σφηνοειδὲς ἤτοι ἐμβολοειδές. κοινῶς δὲ ἅπαντες εἴλην καλοῦσι τὸ σύστημα τοῦ σχήματος. τῇ μὲν οὖν ῥομβοειδεῖ τῶν εἰλῶν δοκοῦσι Θετταλοὶ κεχρῆσθαι πρῶτοι ἐν ἱππικῇ πολὺ δυνηθέντες, πρός τε τὰς ἀποστροφὰς καὶ τὰς ἐπιστροφὰς τῶν ἵππων, ὅπως μὴ συνταράττοιντο πρὸς πάσας τὰς πλευρὰς στρέφεσθαι δυνάμενοι· τοὺς γὰρ ἀρίστους τῶν ἱππέων κατὰ τὰς πλευρὰς ἔταττον, πάλιν τοὺς ἐξέχοντας ἀρετῇ κατὰ τὰς γωνίας· ἐκάλουν δὲ τὸν μὲν κατὰ τὴν πρόσω γωνίαν ἰλάρχην, τὸν δὲ κατὰ τὴν ὀπίσω οὐραγόν, τοὺς δὲ κατὰ τὴν δεξιὰν καὶ λαιὰν πλαγιοφύλακες.
τὰς δʼ ἐμβολοειδεῖς Σκύθας ἐξευρεῖν καὶ Θρᾷκας λέγεται, ὕστερον δὲ χρήσασθαι καὶ Μακεδόνας ταύταις, ὡς εὐχρηστοτέραις τῶν τετραγώνων· τὸ γὰρ μέτωπον τῶν ἐμβόλων βραχὺ γινόμενον ὥσπερ κἀπὶ τῶν ῥομβοειδῶν, ὧνπερ ἥμισύ ἐστι τὸ ἐμβολοειδές, ῥᾴστην ἐποίει τὴν διίππευσιν, μετὰ τοῦ καὶ τοὺς ἡγεμόνας προβεβλῆσθαι τῶν ἄλλων· καὶ τὰς ἀναστροφὰς εὐμαρεστέρας τῶν τετραγώνων ἐπὶ τούτων γίνεσθαι, πρὸς ἕνα τὸν ἰλάρχην ἀποβλεπόντων ἁπάντων, ὡς καὶ ἐπὶ τῆς τῶν γεράνων πτήσεως γίνεται.
ταῖς δὲ τετραγώνοις Πέρσαι τε καὶ Σικελοὶ καὶ Ἕλληνες ἐχρῶντο διὰ τὸ ἐν τούτοις δύνασθαι ζυγεῖν τε ἅμα καὶ στοιχεῖν τὰς εἴλας. πλὴν Ἕλληνες ἑτερομήκει τῷ πλήθει τὴν εἴλην ἐναλλάττοντες τῇ ὄψει τὸ σχῆμα τετράγωνον ἀπεδίδοσαν. δέκα γὰρ ἕξ κατὰ μῆκος, ὀκτὼ δὲ κατὰ βάθος ἄνδρας ἔταττον, ἀλλʼ ἐν διπλασίοις διαστήμασι διὰ τὰ τῶν ἵππων μεγέθη. ἔνιοι δὲ τριπλάσιον τὸ μῆκος τοῦ βάθους κατʼ ἀριθμὸν ποιήσαντες τριπλάσιον διάστημα κατὰ βάθος ἀπέδοσαν, ὥστʼ εἶναι πάλιν τὸ σχῆμα τετράγωνον, ὀρθότερον οὗτοι διανοηθέντες, οἶμαι· οὐδὲ γὰρ τὸ ἱππικὸν βάθος τῷ πεζῷ τὴν αὐτὴν ὠφελίαν παρέχει προσερεῖδόν τε καὶ συνέχον τὴν εἴλην,
πλὴν ἔδοξε τὸ ῥομβοειδὲς ἀναγκαιότερον εἶναι πρὸς τὰς μεταγωγὰς διὰ τὴν πρὸς ἡγεμόνα νεῦσιν, καὶ διʼ ὅτι ὁμοίως τῷ τετραγώνῳ καὶ ζυγεῖν δύναται καὶ στοιχεῖν, ὅθεν οἱ μὲν οὕτως αὐτὸ συνέταξαν, ὥστε φροντίσαι τοῦ συναμφοτέρου, ὅπως ἂν καὶ ζυγῇ καὶ στοιχῇ, οἱ δὲ οὔτε τοῦ ζυγεῖν οὔτε τοῦ στοιχεῖν ἐφρόντισαν, ἔνιοι δὲ τοῦ ζυγεῖν, οὐ μέντοι τοῦ στοιχεῖν, ἔνιοι δὲ ἀνάπαλιν.
τοῖς μέντοι ζυγεῖν ἅμα καὶ στοιχεῖν αὐτὸ προελομένοις τέτακται τὸ μέγιστον ζυγὸν κατὰ μέσον ἐκ περιττοῦ ἀριθμοῦ οἷον δέκα καὶ ἑνάς, οἷόν ἐστι τὸ ἐκ τῶν α α ἐν τῇ ὑποκειμένῃ διαγραφῇ· εἶτʼ ἐφʼ ἑκάτερα τοῦδε δύο ζυγὰ δυάδι αὐτοῦ λειπόμενα, πρόσω μὲν ὡς τὸ ἐκ τῶν ββ συγκείμενον, ὀπίσω δὲ ὡς τὸ ἐκ τῶν γγ, ὥσθʼ ἕκαστον τῶν β καὶ γ στοιχεῖν ἑκάστῳ τῶν α πλὴν τῶν ἄκρων ᾱ καὶ ᾱ· ἔπειτα ἑξῆς μετὰ μὲν τὸ β ζυγὸν τὸ ἐκ τῶν δδ δυάδι αὐτοῦ λειπόμενον, μετὰ δὲ τὸ γ τὸ ἐκ τῶν εε καὶ τοῦτο δυάδι τοῦ γ λειπόμενον, ὥστε ἕκαστόν τε τῶν δδ ἑκάστῳ τῶν
ὅσοις δʼ ἤρεσε τὴν εἴλην ζυγεῖν μέν, οὐκέτι δὲ καὶ στοιχεῖν, τὸ μέγιστον καὶ μέσον ζυγὸν ἐκ περιττῶν ἀνδρῶν ὥσπερ καὶ τὸ πρότερον πεποιηκότες, οἷον τὸ αβγδεζη, τὰ ἐφʼ ἑκάτερα μονάδι λειπόμενα τάττουσιν, ὥσπερ τὸ θικλμν
ἐπεὶ δὲ συνέβη ζυγεῖν μέν, οὐ στοιχεῖν δέ, τοῦτο ἡμῶν φροντιζόντων, στοιχεῖν λέγεται εἴ γε μόνως ἐν τῇ τάξει φροντίζομεν πρώτου τοῦ κατὰ τὸν ἰλάρχην τε καὶ οὐραγὸν στίχου, οἷον τοῦ αωπδπωα καὶ τῶν ἐφʼ ἑκάτερα, οἷον υκκυ καὶ φλλφ, ἔπειτα τῶν μετὰ τούσδε, οἷον τοῦ τε ψογοψ καὶ τοῦ ςρερς, εἶτα τῶν ἐφεξῆς, τοῦτʼ ἔστι τοῦ τε τιιτ καὶ τοῦ χμμχ, καὶ τῶν μετὰ τούτους ξβξ καὶ σζς, καὶ ἔτι τῶν παρὰ τούτους τοῦ τε θθ καὶ τοῦ νν καὶ τελευταίων τῶν κατὰ τοὺς πλαγιοφύλακες, καὶ οὐδὲν μὲν διοίσει κατὰ τὴν θέσιν τοῦ ζυγοῦντος μέν, μὴ στοιχοῦντος δέ, τῇ δʼ ἡμετέρᾳ λήψει τῆς τάξεως καὶ τῇ φροντίδι στοιχήσει μέν, διʼ ὅτι οἱ τεταγμένοι κατὰ στοῖχον ἀλλήλους συνέχουσιν, οὐ ζυγήσει δέ, ὅτι ὁ πρῶτος τοῦ πρώτου στοίχου, οἷον ὁ α, τῷ τοῦ δευτέρου πρώτῳ, οἷον τῷ, οὐκ ἐπʼ εὐθείας ἐστὶν κατὰ τὸ ζυγεῖν.
ἀλλὰ καὶ ὅσοι μήτε ζυγεῖν μήτε στοιχεῖν μᾶλλον τὴν εἴλην προὐθυμήθησαν, ἄλλον τρόπον εἰς ταύτην ἐπῄνεσαν τὴν θέσιν· τάσσουσι γὰρ
τάττουσι δὲ τὰς εἴλας, ὥσπερ καὶ τὰ ψιλά, τοτὲ μὲν πρὸ τῆς φάλαγγος, τοτὲ δὲ ὑπὸ τῇ φάλαγγι,
τὰς μὲν οὖν δύο εἴλας ἐπιλαρχίαν ὠνόμασαν, τὰς δὲ δύο ἐπιλαρχίας Ταραντιναρχίαν, τὰς δὲ δύο Ταραντιναρχίας ἱππαρχίαν, τὰς δὲ δύο ἱππαρχίας ἐφιππαρχίαν, τὸ δὲ διπλοῦν τῆς ἐφιππαρχίας τέλος ἀνάλογον τῷ κέρατι τῆς φάλαγγος. ἀπὸ γοῦν τῶν δύο τελῶν τὸ ὅλον ἐπίταγμα γίνεται ἀνάλογον τῇ φάλαγγι.
τῶν δὲ ἁρμάτων καὶ ἐλεφάντων εἰ καὶ τὴν χρῆσιν σπανίζουσαν εὑρίσκομεν, ἀλλʼ ὁμῶς πρὸς τὸ τέλειον τῆς γραφῆς τὰς ὀνομασίας ἐκθησόμεθα. καλουσι τοίνον τὰ μὲν δύο ἅρματα ζυγαρχίαν, τὰς δὲ δύο ζυγαρχίας συζυγίαν, δύο δὲ συζυγίας ἐπισυζυγίαν, δύο δὲ ἐπισυζυγίας ἁρματαρχίαν, καὶ τὸ ἐκ τῶν ἁρματαρχιῶν κέρας, οὗ τὸ διπλάσιον φάλαγγα. πλείοσι δὲ φάλαγξι ἁρμάτων χρώμενον ἔξεστι ταῖς αὐταῖς ὀνομασίαις συγκεχρῆσθαι. ἔστι δὲ τῶν ἁρμάτων τὰ μὲν ψιλά, τὰ δὲ δρεπανηφόρα κατὰ τοὺς ἄξονας.
ἐπὶ δὲ τῶν ἐλεφάντων ὁ μὲν ἑνὸς ἐλέφαντος ἄρχων ζῴαρχος ὀνομάζεται, ὁ δὲ δυεῖν θήραρχος
τὰ μὲν οὖν εἴδη τῆς τελείας δυνάμεως καὶ τὰ ὀνόματα τῶν ἐν αὐτῇ ταγμάτων εἴρηται· ἑξῆς δὲ περὶ τῶν ὀνομάτων ἀκόλουθον λέγειν, οἷς χρώμενοι μεταρρυθμίζουσιν οἱ στρατηγοὶ τὰς φάλαγγας· φασὶ γὰρ τὸ μέν τι κλίσιν ἐπὶ δόρυ ἢ ἐπʼ ἀσπίδα, τὸ δὲ μεταβολὴν καὶ ἐπιστροφήν, ἄλλο καὶ ἀναστροφήν, ἕτερον καὶ περισπασμὸν καὶ ἐκπερισπασμόν, ἀποκατάστασίν τε καὶ ἐπικατάστασιν, στοιχεῖν τε καὶ ζυγεῖν καὶ εἰς ὀρθὸν ἀποδοῦναι καὶ ἐξελίσσειν καὶ διπλασιάζειν· φασὶ δέ τι καὶ ἐπαγωγὴν καὶ παραγωγὴν δεξιὰν ἢ λαιὰν καὶ πλαγίαν φάλαγγα καὶ ὀρθίαν καὶ λοξήν, καὶ παρεμβολὴν καὶ παρένθεσιν, πρόταξίν τε καὶ
κλίσις μὲν οὖν ἐστιν ἡ κατʼ ἄνδρα κίνησις, ἐπὶ δόρυ μὲν ἡ ἐπὶ δεξιά, ἐπʼ ἀσπίδα δὲ ἡ ἐπʼ ἀριστερά, ἐπὶ δὲ τῶν ἱπποτῶν ἐφʼ ἡνίαν· γίνεται δὲ κατὰ τὰς ἐκ πλαγίων ἐφόδους τῶν πολεμίων ἀντιπορίας χάριν ἢ ὑπερκεράσεως ὅπερ ἐστὶν ὑπερβαλέσθαι τὸ κέρας τῶν πολεμίων.
ἡ δὲ δὶς ἐπὶ τὸ αὐτὸ γινομένη κλίσις κατὰ νώτου τὰς τῶν ὁπλιτῶν ὄψεις μετατιθεῖσα καλεῖται μεταβολή, ἧς δύο διαφοραί, ἡ μὲν ἀπὸ τῶν πολεμίων, ἣν καὶ ἐπʼ οὐρὰν ἐπονομάζουσιν, ἡ δʼ ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἀπʼ οὐρᾶς καλουμένη.
ἐπιστροφὴ δέ ἐστιν, ὅτʼ ἂν πυκνώσαντες ὅλον τὸ σύνταγμα κατὰ λόχον τε καὶ ζυγὸν ὡς ἑνὸς ἀνδρὸς σῶμα κλίνωμεν, ὡς ἂν περὶ κέντρον περὶ τὸν πρῶτον λοχαγόν, εἰ μὲν ἐπὶ δόρυ, τὸν δεξιόν, εἰ δὲ ἐπʼ ἀσπίδα, τὸν ἀριστερὸν ὅλου τοῦ συντάγματος περιενεχθέντος καὶ μεταλαβόντος τὸν ἔμπροσθεν τόπον καὶ ἐπιφάνειαν, ἐπὶ δόρυ μὲν τὴν ἐκ δεξιῶν, ἐπʼ ἀσπίδα δὲ τὴν ἐπὶ λαιάν.
οἷον ἔστω σύνταγμα τὸ αβγδ, λοχαγῶν δʼ ἐν αὐτῷ ζυγὸν τὸ αβ· δῆλον δέ, ὅτι δεξιὸς μὲν ἔσται λοχαγὸς ὁ κατὰ τὸ β, λαιὸς δὲ ὁ κατὰ τὸ α,
ἀναστροφὴ δέ ἐστιν ἀποκατάστασις τῆς ἐπιστροφῆς εἰς ὃν προκατεῖχε τὸ σύνταγμα τόπον, οἷον τὸν κατὰ τὸ αβγδ.
περισπασμὸς δέ ἐστιν ἡ ἐκ δυεῖν ἐπιστροφῶν τοῦ συντάγματος κίνησις κατὰ τὸ αὐτὸ μέρος ὡς τὸ βθκλ· τῆς μὲν γὰρ πρώτης ἐπιστροφῆς τῆς κατὰ τὸ βεζη ἐπέχει τόπον μὲν τὸν ἔμπροσθεν, ἐπιφάνειαν δὲ τὴν δεξιάν, τῆς δʼ ἐξ ἀρχῆς θέσεως τῆς αβγδ εἰς τοὐπίσω βλέπει.
ἐκπερισπασμὸς δέ ἐστιν, ὅτʼ ἂν ἐκ τριῶν ἐπιστροφῶν ἐπὶ τὰ αὐτὰ συνεχῶν κινῆται τὰ συντάγματα εἰς τὸν ὄπιθεν τόπον καὶ τὴν εἰς λαιὸν ἐπιφάνειαν, καθάπερ ἔχει τὸ βμνξ, τοῦ μὲν βθκλ εἰς τοὔμπροσθεν κατὰ τὴν δεξιὰν κείμενον ἐπιφάνειαν, τοῦ δὲ κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς θέσιν βαδγ εἰς τοὔπισθέν τε μεταπεσὸν καὶ τὴν ἀριστερὰν βλέπον ἐπιφάνειαν.
καὶ φανερόν, ὅτι τὸν ἐκπερισπασμὸν οὐ κατὰ
ἡ μὲν οὖν πρώτη ἐπιστροφὴ καὶ ἡ τρίτη καλουμένη ἐκπερισπασμὸς μοναχῶς ἀποκαθίστανται, ἡ μὲν κατὰ ἀναστροφὴν μόνως ἡ βεζη, ἡ δὲ κατʼ ἐπιστροφὴν μόνως ἡ βμνξ· ἡ δὲ δὴ μέση τούτων ἡ βθκλ, ἣν καὶ περισπασμὸν καλοῦμεν, διχῶς ἀποκαθίσταται, διʼ ὅτι ἡ κατὰ ἀναστροφὴν κίνησις αὐτῆς ἴση ἐστὶ τῇ κατʼ ἐπιστροφήν· δύο γὰρ ἀναστροφαῖς ἀποκαταστήσεται τῇ τε εἰς τὸ βεζη καὶ τῇ εἰς τὸ βαδγ, καὶ δύο ἐπιστροφαῖς ἐπικαταστήσεται, τῇ τε εἰς τὸ βμνξ καὶ τῇ εἰς τὸ βαδγ.
εἰ δʼ ἐπʼ ἀσπίδα ποιοίμεθα τὴν ἐπιστροφήν, τόπον ἐφέξει τὸ σύνταγμα καὶ οὕτω τὸν ἔμπροσθεν, ἐπιφάνειαν δὲ ἐναντίαν τὴν κατʼ ἀριστεράν· μεταταχθὲν γὰρ τὸ αβγδ περὶ μένοντα τὸν α λοχαγὸν θέσιν ἕξει τὴν αοπρ κατὰ πρώτην ἐπιστροφήν, κατὰ δὲ περισπασμὸν τὴν αστυ, ἐκπερισπασθεῖσα
ταῦτα δὲ γίνεται ὁπότʼ ἂν οἱ πολέμιοι παραφαίνωνται κατὰ πλευρὰν τῆς φάλαγγος.
εἰς ὀρθὸν δέ ἐστιν ἀποδοῦναι τὸ ἐπὶ τὴν ἐξ ἀρχῆς θέσιν ἀποκαταστῆσαι ἄνδρα ἕκαστον ὥστε, εἰ ἐπὶ δόρυ κλίνειν ἐκ τῶν πολεμίων κελεύοιντο εἶτα αὖθις ἐπʼ ὀρθὸν ἀποδοῦναι, δεήσει ἐπὶ τοὺς πολεμίους πάλιν τρέπεσθαι.
ἐξελιγμὸς δὲ γίνεται τριχῶς, Μακεδονικός τε
Μακεδονικὸς μὲν οὖν ἐστιν ἐξελιγμός, ὅτʼ ἂν τοῦ λοχαγοῦντος ζυγοῦ τὸν οἰκεῖον τόπον ἐπέχοντος τὰ ὀπίσω ζυγὰ τὸν ἔμπροσθεν καταλάβῃ τόπον μεθισταμένων μέχρις οὐραγοῦ, εἶτα κατʼ ἄνδρα μεταβαλλόντων· οἷον εἰ τοῦ αβγδε ζυγοῦ λοχαγοῦντος καὶ μένοντος ἐπὶ ταὐτοῦ τὰ εἰς τοὐπίσω τὸ ζηθικ καὶ τὸ λμνξο εἰς τὸ πρόσω καθίστηται, ἤτοι κατὰ ζυγόν, ὥστε τὸ ζηθικ μεταστῆναι πρότερον καὶ γενέσθαι κατὰ τὸ πρστυ, ἔπειτα τὸ λμνξο κατὰ τὸ φχψως, ἢ κατὰ στοῖχον, ὥστε τὰ μὲν κο γενέσθαι κατὰ τὰ υς, τὰ δὲ ιξ κατὰ τὰ τω καὶ τὰ ἑξῆς, οἷον τὰ θν κατὰ τὰ σψ καὶ τὰ ημ κατὰ τὰ ρχ καὶ τὰ ζλ κατὰ τὰ πφ· εἶτα καὶ κατʼ ἄνδρα μεταβάλωσιν ἀπὸ οὐραγοῦ, τόδε ἐστὶν ἀπεστράφθαι μὲν τὰ πρστυ καὶ τὰ φχψω μέρη, βλέπειν δὲ κατὰ τὰ αβγδε διὰ τὸ ὄπιθεν ὀφθῆναι τοὺς πολεμίους. φανερὸν δὲ ὅτι κατὰ τοῦτον τὸν ἐξελιγμὸν ἡ φάλαγξ δόξειεν ἂν ὑποχωρεῖν τοῦ οἰκείου τόπου καὶ φυγῇ παραπλήσιον ποιεῖν, ὃ δὴ θαρραλεωτέρους μὲν ποιεῖ τοὺς πολεμίους, ἀσθενεστέρους δὲ τοὺς ἐξελίσσοντας.
ὁ δὲ Λακωνικὸς ἐξελιγμὸς τὸν ἐναντίον τούτῳ
ὁ Κρητικὸς δὲ καὶ Περσικὸς καλούμενος μέσος ἐστὶν ἀμφοῖν· οὐ γὰρ τὸν ὄπιθεν τῆς φάλαγγος μεταλαμβάνει τόπον, ὡς ὁ Μακεδονικός, οὔτε τὸν ἔμπροσθεν, ὡς ὁ Λακωνικός, ἀλλʼ ἐπὶ τοῦ
γίνονται δὲ κατὰ ζυγὸν ἐξελιγμοί, ὅτʼ ἂν τὰ κέρατα μεθίστηται τῶν ἀποτομῶν· διὰ ταῦτα γὰρ ἰσχυρὰ ποιεῖται τὰ μέσα τῆς φάλαγγος. ἐνίοτε δὲ κατὰ ἀποτομὰς οὐκ ἐγχωρεῖ τοὺς ἐξελιγμοὺς ποιήσασθαι, ὅτʼ ἂν ἐγγὺς ὦσιν οἱ πολέμιοι, ἀλλὰ κατὰ σύνταγμα, ὥστε τὸ τοῦ συντάγματος δεξιὸν ἀντιμεταλαμβάνειν τὰ λαιὰ καὶ ἀνάπαλιν.
διπλασιάσαι δὲ λέγεται διχῶς· ἢ γὰρ τόπον, ἐν ᾧ ἡ φάλαγξ, μένοντος τοῦ πλήθους τῶν ἀνδρῶν, ἢ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν· γίνεται δὲ ἑκάτερον διχῶς κατὰ λόχον ἢ κατὰ ζυγόν, ταὐτὸν δὲ εἰπεῖν κατὰ βάθος ἢ κατὰ μῆκος. κατὰ μῆκος μὲν οὖν γίνεται διπλασιασμὸς ἀνδρῶν, ὅτʼ ἂν μεταξὺ τῶν προϋπαρχόντων λόχων παρεμβάλωμεν ἢ παρεμπλέκωμεν ἄλλους αὐτοῖς ἰσαρίθμους τὸ μῆκος τῆς φάλαγγος φυλάττοντες, ὥστε πύκνωσιν γενέσθαι μόνην ἐκ τῆς τῶν ἀνδρῶν διπλασιάσεως· κατὰ βάθος δέ, ὅτʼ ἂν μεταξὺ τῶν προϋπαρχόντων ζυγῶν ἄλλα αὐτοῖς ἰσάριθμα παρεμβάλωμεν ὥστε κατὰ βάθος εἶναι πύκνωσιν μόνην· τί δὲ διενήνοχε παρεμβολὴ παρεμπλοκῆς, εἴρηται πρότερον.
τόπου δὲ γίνεται διπλασιασμὸς κατὰ μῆκος μέν, ὅτʼ ἂν τὴν προειρημένην κατὰ μῆκος πύκνωσιν μανότητι μετατάττωμεν, ἢ οἱ παρεντεθέντες ἐξελίξωσι κατὰ μῆκος πρὸς τὸ μὴ ὑπερκερασθῆναι ὑπὸ τῶν πολεμίων ἢ ὅτʼ ἂν ὑπερκεράσαι βουλώμεθα τοὺς πολεμίους· τὸ δʼ ὑπερκεράσαι ἐστὶν τὸ τῷ
κατὰ βάθος δὲ γίνεται τόπου διπλασιασμός, ὅτʼ ἂν τὴν προειρημένην κατὰ βάθος πύκνωσιν μανότητι μετατάττομεν ἢ οἱ παρεντεθέντες ἐξελίξωσι κατὰ βάθος.
ἀποκαταστῆσαι δὲ ὅτʼ ἂν βουλώμεθα ἐπὶ τὰ ἐξ ἀρχῆς, παραγγελοῦμεν ἐξελίσσειν τοὺς μετατεταγμένους εἰς οὓς προεῖχον τόπους. ἔνιοι δὲ τοὺς τοιούτους διπλασιασμοὺς ἀποδοκιμάζουσιν καὶ μάλιστα ἐγγὺς ὄντων τῶν πολεμίων, ἐφʼ ἑκάτερα δὲ τῶν κεράτων τοὺς ψιλοὺς καὶ τοὺς ἱππέας ἐπεκτείνοντες τὴν ὄψιν τοῦ διπλασιασμοῦ χωρὶς ταραχῆς τῆς φάλαγγος ἀποδιδόασιν.
γίνεται δὲ ἐκ τῶν τοιούτων σχηματισμῶν φάλαγξ τοτὲ μὲν τετράγωνος, τοτὲ δὲ παραμήκης καὶ ἤτοι πλαγία, ὅτʼ ἂν τὸ μῆκος τοῦ βάθους πολλαπλάσιον ᾖ, ἢ ὀρθία ὅτʼ ἂν ἀνάπαλιν τὸ βάθος τοῦ μήκους· τούτων δʼ ἀνὰ μέσον ἡ λοξή, ἡ θἄτερον κέρας πλησίον ἔχουσα τῶν πολεμίων καὶ ἐν αὐτῷ τὸν ἀγῶνα ποιουμένη, θἄτερον δʼ ἐν
πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα σχήματα οὐ μόνον ἐν ταῖς μάχαις, ἀλλὰ κἀν ταῖς πορείαις ἴσχει πρὸς τὰς ἐξαίφνης τῶν πολεμίων ἐφόδους· καταδιαιρεῖται γὰρ εἰς τὰ μέρη τοτὲ μὲν τὰ μείζω, τοτὲ δὲ τὰ ἐλάττω, οἷον κέρατα καὶ ἀποτομάς, ὥστʼ ἐν τῇ συζεύξει τὰς μοίρας τοτὲ μὲν ἀντιστόμους γενέσθαι, τοτὲ δὲ ἀμφιστόμους, ἄλλοτε δὲ ὁμοιοστόμους ἢ ἑτεροστόμους.
-ἢ γὰρ ἐξ ἑνὸς μέρους ὑφορῶνται τοὺς πολεμίους ἢ ἐκ δυεῖν ἢ τριῶν ἢ πανταχόθεν, περὶ ὧν ἑξῆς εἴρηται.
παραγωγὴ καλεῖται ἡ τῆς φάλαγγος ἤτοι καθʼ ὅλην ἢ κατὰ μέρη καί, εἰ καθʼ ὅλην, ἢ πλαγία λέγεται, ὅτʼ ἂν κατὰ τὴν πλαγίαν θέσιν βαδίζῃ, ἢ ὀρθία, ὅτʼ ἂν κατὰ τὴν ὀρθίαν· καὶ εἰ πλαγία πορεύοιτο, ἤτοι κατʼ ὀρθόν, ὅτʼ ἂν κατὰ τοὺς
τὸ δʼ ὄρθιον τοῦτο καὶ πλάγιον οὐ μόνον ἐπὶ τῆς ὅλης φάλαγγος ἐκδέχεσθαι δεῖ, ἀλλὰ γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν μερῶν· εἰ γὰρ κατὰ κέρατα βαδίζοι ἡ φάλαγξ, ἢ κατʼ ὄρθια ἢ πλάγια, καί, εἴτε κατʼ ὄρθια εἴτε πλάγια, ἢ κατʼ ἐπαγωγὴν ἤτοι σύζευξιν· ἔστι δὲ κατʼ ἐπαγωγὴν μέν, ὅτʼ ἂν τὸ δεύτερον ἕπηται τῷ προτέρῳ, κατὰ σύζευξιν δέ, ὅτʼ ἂν μηδʼ ἕτερον θἀτέρου προηγῆται.
τοῦ δʼ ὀρθίου κατὰ σύζευξιν εἴδη τέσσαρα· ἢ γὰρ δεξιά ἐστιν ἄμφω τὰ στόματα ἢ λαιὰ καὶ καλεῖται ἡ φάλαγξ ὁμοιόστομος, ἡ μὲν δεξιά, ἡ δὲ λαιά, ἢ ἐναντίως ἔχει τὰ στόματα, καὶ εἰ μὲν κατὰ ταῦτα συνάπτοιεν ἀλλήλοις, ἀντίστομος ἐπονομάζεται, εἰ δὲ κατὰ τοὺς οὐραγούς, ἀμφίστομος.
τῶν δὲ κατʼ ἐπαγωγὴν πορευομένων ποιεῖν ἔστιν ὄρθια ἑτεροστόμως μόνον, ὥστε τὸ μὲν ἔχει δεξιόν, τὸ δὲ λαιὸν στόμα· οὐ γὰρ οἷόν τε ἐπὶ τὰ αὐτὰ ἔχειν ἄμφω, οὐδὲν γὰρ διοίσει τῆς ὅλης τὰ κέρατα, διʼ ὃ καὶ τὰ πλάγια οὕτως μόνον συζευχθήσονται· κατʼ ἐπαγωγὴν γὰρ τὰ πλάγια
καὶ τὰ λοξὰ δὲ συντιθέμενα διττὰς ἔχουσι διαφοράς· ἢ γὰρ λαιὸν ἐν λαιῷ τάττεται μέρει καὶ δεξιὸν ἐνδεξιῷ καὶ καλεῖται ἡ ὅλη κοιλέμβολος, ἢ ἀνάπαλιν καὶ λέγεται ἔμβολος, ὡς τὰ ὑποτεταγμένα σχήματα.
ἔστι δʼ ὅτε καὶ τετραμερίᾳ πορεύονται κατὰ ἀποτομὰς παντοχόθεν φυλαττόμενοι τοὺς πολεμίους καὶ γίνεται τετράπλευρον περίστομον τοτὲ
ὅτʼ ἂν δὲ κατὰ πλείω μέρη πορεύωνται, ἢ ἐσπαρμένα συντάγματα πορεύσεται ἢ πεπλεγμένα· πεπλεγμένα δέ ἐστιν ὅτʼ ἂν λοξὰ πορεύηται ὐοειδῆ τὴν ὅλην ποιοῦντα φάλαγγα· ἐσπαρμένα δὲ ὁπότʼ ἂν κατὰ παραλληλόγραμμα μόναις ταῖς γωνίαις συνάπτοντα ἀλλήλοις, ταῖς δὲ πλευραῖς ἐπὶ τὸ πρόσω βλέποντα. καὶ ὁ τούτων δὲ τύπος ἐκ τῆς ὑπογραφῆς ἔσται φανερός· γένοιτο δʼ ἂν κατὰ τὸ εἰκὸς καὶ ἕτερα σχήματα πρὸς τὰς ἀνακυπτούσας ἁρμόζοντα χρείας.
ἀναγκαιοτάτη δʼ οὖσα καὶ ἡ τῶν σκευοφόρων ἀγωγὴ ἡγεμόνος δεομένη κατὰ τρόπους γίνεται
τοσούτων δὲ ὄντων καὶ τοιούτων σχηματισμῶν ἑπόμενον ἂν εἴη τοῖς περὶ αὐτῶν ἐπιέναι προστάγμασι, καθʼ ἃ σχηματίζειν τε αὐτὰ καὶ κινεῖν δυνησόμεθα καὶ ἀποκαθιστάνειν εἰς τὴν προϋπάρχουσαν τάξιν. τοῦτο γὰρ ἦν ἔτι λειπόμενον.
ὅτʼ ἂν μὲν οὖν ἐπὶ δόρυ τὰ συντάγματα ἐπιστρέφειν βουλώμεθα, παραγγελοῦμεν τὸν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ λόχον ἡσυχίαν ἄγειν, ἕκαστον δὲ τῶν ἐν τοῖς ἄλλοις λόχοις ἐπὶ δόρυ κλῖναι, προσάγειν τε ἐπὶ τὸ δεξιόν, εἶτα εἰς ὀρθὸν ἀποδοῦναι, ἔπειτα
ἐὰν δὲ ἐπὶ τὴν ἐξ ἀρχῆς θέσιν ἀποκαταστῆσαι βουλώμεθα, ἐπʼ ἀσπίδα μεταβάλλεσθαι παραγγελοῦμεν —ἡ δὲ μεταβολὴ τί σημαίνει πρότερον εἴρηται—, εἶτʼ ἀναστρέφειν ὅλον τὸ σύνταγμα, ἔπειτα ἐξ ἀρχῆς τῶν λοχαγῶν ἠρεμούντων οἱ λοιποὶ κατὰ ζυγὰ προαγέτωσαν, ἔπειτα μεταβαλλέσθωσαν, ἐφʼ ἃ ἐξ ἀρχῆς ἔνευον· ἔπειτα ὁ δεξιὸς ἠρεμείτω λόχος, οἱ δὲ λοιποὶ ἐπʼ ἀσπίδα κλινέτωσαν καὶ προάγοντες ἀποκαθιστάθωσαν. οὕτω γὰρ τὴν τάξιν, ἣν πρότερον εἶχεν, ἕκαστος ἀπολήψεται.
εἰ δʼ ἐπʼ ἀσπίδα βουλοίμεθα ἐπιστρέφειν, παραγγελοῦμεν ἑκάστου συντάγματος τὸν λαιὸν λόχον ἠρεμεῖν, τῶν δὲ ἄλλων ἕκαστον ἐπʼ ἀσπίδα κλῖναι καὶ προσάγειν εἰς τὰ λαιά, εἶτα εἰς ὀρθὸν ἀποδοῦναι, ἔπειτα προσάγειν τὰ ὀπίσω ζυγά, καὶ γενομένης τῆς πυκνώσεως ἐπʼ ἀσπίδα ἐπιστρέφειν περὶ τὸν λαιὸν λοχαγόν, καὶ γέγονε τὸ παραγγελθέν.
ἀποκαταστῆσαι δὲ βουλόμενοι ἕκαστον μεταβαλοῦμεν, εἶτα σύνταγμα ἀναστρεψάτω, εἶτα οἱ
ἐὰν δὲ ἐπὶ δόρυ περισπᾶν βουλώμεθα, δύο ἐπιστροφὰς ἐπὶ τὸ αὐτὸ ποιῆσαι παραγγελοῦμεν· ἀποκαταστῆσαι δὲ βουλόμενοι παραγγελοῦμεν ἔτι ἐπὶ δόρυ περισπᾶν—ἐκ τεσσάρων γὰρ ἐπιστροφῶν εἰς τὸ αὐτὸ πάλιν ἀποκαθίσταται—, τούτων δὲ γενομένων ἔτι παραγγελοῦμεν τοὺς λοχαγοὺς ἠρεμεῖν, τοὺς δὲ λοιποὺς μεταβάλλεσθαι καὶ ἀπιέναι τὰ ὀπίσω ζυγά, εἶτα πάλιν μεταβάλλεσθαι, τὸν δεξιὸν δὲ λόχον ἠρεμεῖν καὶ τοὺς λοιποὺς ἐπʼ ἀσπίδα κλίναντες προάγειν καὶ ἀποκαθιστάνειν εἰς τὸ ἐξ ἀρχῆς διάστημα, εἶτα εἰς ὀρθὸν ἀποδοῦναι, καὶ οὕτως ἔσται εἰς τὸ ἐξ ἀρχῆς καθεστῶτα.
εἰ δὲ ἐπʼ ἀσπίδα βουλόμεθα περισπᾶν, τοῖς ἐναντίοις παραγγελοῦμεν ἐπʼ ἀσπίδα δὶς ἐπιστρέφειν,
ἐὰν δὲ κατὰ κέρας τὴν φάλαγγα πυκνῶσαι δέῃ, παραγγελοῦμεν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ τὸν δεξιὸν λόχον ἠρεμεῖν, τοὺς δὲ λοιποὺς ἐπὶ δόρυ κλίναντας προσάγειν ἐπὶ τὸ δεξιόν, ἔπειτα εἰς ὀρθὸν ἀποδιδόναι, καὶ προσάγειν τὰ ὀπίσω ζυγά. ἀποκαταστῆσαι δὲ προαιρούμενοι παραγγελοῦμεν τὸ μὲν λοχαγοῦν ζυγὸν ἠρεμεῖν, τὰ δʼ ὀπίσω ζυγὰ μεταβαλλόμενα ἀνιέναι, εἶτα πάλιν μεταβάλλεσθαι, ἔπειτα τοῦ δεξιοῦ λόχου ἠρεμοῦντος οἱ λοιποὶ ἐπʼ ἀσπίδα κλίναντες προαγέτωσαν, ἕως ἂν τὰ ἐξ ἀρχῆς διαστήματα συντηρήσαντες εἰς ὀρθὸν ἀποδῶσιν.
εἰ δὲ τὸ λαιὸν κέρας πυκνῶσαι δέῃ, τἀναντία παραγγελοῦμεν, εἰ δὲ τὸ μέσον τῆς φάλαγγος, τὴν δεξιὰν ἀποτομὴν ἐπʼ ἀσπίδα κλίναντες, τὴν δὲ λαιὰν ἐπὶ δόρυ, εἶτα προσάγειν κελεύοντες ἐπὶ τὸν ὀμφαλὸν τῆς φάλαγγος, ἔπειτα εἰς ὀρθὸν ἀποδοῦναι καὶ προσάγειν τὰ ὀπίσω ζυγά, ἕξομεν ὃ προαιρούμεθα. ἀποκαταστῆσαι δὲ βουλόμενοι μεταβάλλεσθαι παραγγελοῦμεν καὶ προάγειν κατὰ ζυγὰ χωρὶς τοῦ πρώτου, ἔπειτα πάλιν μεταβάλλεσθαι, καὶ τὴν μὲν δεξιὰν διφαλαγγίαν ἐπὶ δόρυ,
δεῖ δὲ ἄνω τὰ δόρατα εἶναι ἐν ταῖς πυκνώσεσι πρὸς τὸ μὴ ἐμποδὼν ταῖς κλίσεσι γίνεσθαι.
ταῖς δʼ αὐταῖς ἀγωγαῖς χρησίμαις οὔσαις πρὸς τὰς τῶν πολεμίων αἰφνιδίους ἐπιφανείας καὶ τοὺς ψιλοὺς ἀσκήσομεν.
-τὰ μέντοι διὰ φωνῆς σύντομά τε εἶναι δεῖ καὶ ἀναμφίβολα. τοῦτο ἂν γένοιτο, εἰ τὰ ἰδικὰ τῶν γενῶν τε καὶ κοινῶν προτάττοιμεν· ἀμφίβολα κλῖναι ἐπὶ δόρυ,
ἀλλʼ ἐπὶ δόρυ κλῖναι,
ἵνα μὴ διὰ τὴν προθυμίαν οἱ μὲν ἐπʼ ἄλλο, οἱ δὲ ἐπʼ ἄλλο τῆς κλίσεως προειρημένης νεύσωσιν, ἀλλʼ ὁμοῦ τὸ αὐτὸ ποιήσωσιν· ὡς δὲ οὐδὲ μεταβάλλου ἐπὶ δόρυ,
ἀλλʼ ἐπὶ δόρυ μεταβάλλου
φήσαιμεν, οὐδʼ ἐξέλισσε τὸν Λάκωνα,
ἀλλʼ ἀνάπαλιν τὸν Λάκωνα ἐξέλισσε
καὶ
αὗται διὰ βραχέων αἱ τοῦ τακτικοῦ καθηγήσεις, τοῖς μὲν χρωμένοις σωτηρίαν πορίζουσαι, τοῖς δʼ ἐναντίοις κινδύνους ἐπάγουσαι.