Հիշելու համարը.
+> «Հիսուսն Իր աշակերտների առաջ ուրիշ շատ հրաշքներ էլ գործեց, որոնք այս գրքում գրված չեն։ Բայց սրանք գրվեցին, որպեսզի հավատաք, որ Հիսուսն է Քրիստոսը՝ Աստծու Որդին, և որպեսզի հավատաք ու Նրա անունով հավիտենական կյանք ունենաք» (Հովհաննես 20․30, 31)։ + +Ինչո՞ւ Հովհաննեսը գրեց իր ավետարանը: Նա կամենո՞ւմ էր ընդգծել Հիսուսի հրաշքները, թե՞ Նրա որոշ կոնկրետ ուսմունքներ: Ո՞րն էր Նրա գործերը գրի առնելու նպատակը։ + +Սուրբ Հոգու զորության ու ազդեցության ներքո Հովհաննեսը բացատրում է, թե ինչու: Նա ասում է, որ թեև շատ ավելին կարելի էր գրել Քրիստոսի կյանքի մասին (Հովհաննես 21.25), իր ընտրած պատմությունները գրվել են, որ «հավատաք, որ Հիսուսն է Քրիստոսը՝ Աստծու Որդին, և որպեսզի հավատաք ու Նրա անունով հավիտենական կյանք ունենաք» (Հովհաննես 20.31): + +Այս շաբաթ մենք կանդրադառնանք Հիսուսի` Հովհաննեսի ավետարանում տեղ գտած որոշ վաղ հրաշքների՝ հարսանեկան խնջույքի ժամանակ ջուրը գինի դարձնելը, ինչ-որ մեկի անհույս հիվանդ որդու առողջությունը վերականգնելը, Բեթհեզդայի ավազանում տղամարդու բժշկությունը: + +Հովհաննեսն այս հրաշքներն անվանում է «նշաններ»։ Նա նկատի չունի ինչ–որ ճանապարհային նշան, այլ ավելի շուտ հրաշք հանդիսացող իրադարձություն, որը բացահայտում է ավելի խոր իրականություն՝ Հիսուսը որպես Մեսիա: Այս բոլոր պատմություններում մենք տեսնում ենք մարդկանց օրինակներ, որ արձագանքեցին հավատով: Եվ նրանց օրինակները մեզ դրդում են նույն կերպ վարվելու: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/01/02.md b/src/hy/2024-04/01/02.md new file mode 100644 index 00000000000..7d76872cd10 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/01/02.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Կանայի հարսանիքը +date: 29/09/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 2.1–11 համարները: Ի՞նչ նշան արեց Հիսուսը Կանայում, և դա ինչպե՞ս օգնեց, որ աշակերտները հավատան Նրան:` + +Աշակերտներն ականատես եղան, թե ինչպես Հիսուսը ջուրը գինու վերածեց։ Այդ հրաշքը վկայություն էր, որն աշակերտներին օգնեց Հիսուսին հետևելու որոշում կայացնել։ Ինչպե՞ս կարող էր դա հզոր նշան չլինել` ցույց տալու, որ Նա Աստծո կողմից է ուղարկված: (Նրանք, հավանաբար, դեռևս պատրաստ չէին հասկանալու, որ Նա Աստված է): + +Մովսեսն իսրայելացիների առաջնորդն էր, և նա Իսրայելին Եգիպտոսից դուրս բերեց բազմաթիվ «նշաններով ու հրաշքներով» (Բ Օրենք 6․22, Բ Օրենք 26․8): Նա այն մարդն էր, որին Աստված օգտագործեց Իսրայելին եգիպտացիներից ազատագրելու համար։ (Նա որոշ իմաստով նրանց «փրկիչն» էր): + +Աստված Մովսեսի միջոցով մարգարեացավ, որ կգա մի մարգարե, որը նման կլինի Մովսեսին: Աստված Իսրայելին պատվիրեց Նրա՛ն լսել (Բ Օրենք 18․15, Մատթեոս 17․5, Գործք Առաքելոց 7․37): Այդ «մարգարեն» Հիսուսն էր, և Հովհաննես 2-րդ գլխում Հիսուսը գործեց Իր առաջին նշանը, որն ինքնին ցույց էր տալիս Իսրայելի զավակների ազատագրումը Եգիպտոսից: + +Նեղոս գետը եգիպտացիների ջրի հիմնական աղբյուրն էր ու պաշտամունքի առարկան: Պատուհասներից մեկն ուղղված էր գետին՝ նրա ջրերը վերածելով արյան։ Կանայում Հիսուսը նման հրաշք գործեց, սակայն ջուրն արյան վերածելու փոխարեն այն վերածեց գինու: + +Ջուրը պահվում էր վեց կարասներում, որոնք օգտագործվում էին հրեական ծեսերի ժամանակ մաքրման նպատակով՝ հրաշքն ավելի սերտորեն կապելով փրկության մասին աստվածաշնչյան թեմաների հետ: Ջուրը գինու վերածելու դեպքի մասին պատմելով և այդպիսով անդրադառնալով Ելքին՝ Հովհաննեսը մատնացույց է անում Հիսուսին՝ որպես մեր Փրկիչ: + +Ի՞նչ մտածեց խնջույքի տերը Հիսուսի առաջարկած անթթխմոր գինու մասին։ Խմիչքի որակն իսկապես զարմացրել էր նրան։ Չիմանալով Հիսուսի կատարած հրաշքի մասին` նա կարծեց, թե գինու լավագույն տեսակը պահել են վերջում մատուցելու համար։ + +Հունարեն օյնոս (oinos) բառը կիրառվում է ինչպես թարմ, այնպես էլ ֆերմենտացված խաղողի հյութի համար (տե՛ս Յոթերորդ օրվա ադվենտիստական աստվածաշնչյան բառարան, էջ 1177): Էլեն Ուայթը նշում է, որ հրաշքի արդյունքում ստացված հյութն ալկոհոլային չէր (տե՛ս «Դարերի փափագը» գիրք, «Հարսանյաց խնջույքում» գլուխ, էջ 149): Անկասկած, նրանք, ովքեր տեղյակ էին տեղի ունեցածին, ապշած էին։ + +`Որո՞նք են այն պատճառները, ըստ որոնց պետք է հետևեք Հիսուսին: (Մեզ բավականին պատճառներ են տրվել, այնպես չէ՞):` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/01/03.md b/src/hy/2024-04/01/03.md new file mode 100644 index 00000000000..db29316de9d --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/01/03.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Գալիլեայում գործած երկրորդ նշանը +date: 30/09/2024 +--- + +`Իր երկրային ծառայության ողջ ընթացքում Հիսուսը հրաշքներ գործեց, որոնց շնորհիվ մարդիկ հավատացին Նրան: Հովհաննեսը գրի առավ այդ հրաշքները, որ ուրիշները ևս հավատան Հիսուսին:` + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 4.46–54 համարները: Ինչո՞ւ է ավետարանիչը հետադարձ կապ հաստատում հարսանյաց խնջույքի հրաշքի հետ:` + +Գալիլեայում գործած երկրորդ նշանի մասին պատմելով՝ Հովհաննես առաքյալը հիշատակում է Կանայի հարսանեկան խնջույքի ժամանակ գործած առաջին նշանը։ Թվում է, թե Հովհաննեսն ասում է. «Հիսուսի արած նշանները կօգնեն ձեզ հասկանալու, թե Ով է Հիսուսը»: Այնուհետև Հովհաննեսն ավելացնում է. «Սա երկրորդ հրաշքն էր, որ Հիսուսը գործեց, երբ Հուդայից եկավ Գալիլեա» (Հովհաննես 4.54): + +Սկզբում Հիսուսի պատասխանն ազնվականի խնդրանքին կարող է կոշտ թվալ։ Այնուամենայնիվ, այս պաշտոնյան Հիսուսին հավատալու չափանիշ էր դարձրել իր որդու բուժումը: Հիսուսը կարդաց նրա սիրտը և նշեց հոգևոր հիվանդությունը, որն ավելի խորն էր, քան որդու կյանքին սպառնացող հիվանդությունը։ Կապույտ երկնքում հանկարծակի հայտնված կայծակի նման տղամարդը հասկացավ, որ իր հոգևոր աղքատությունը կարող է իր որդու կյանքն արժենալ: + +Կարևոր է գիտակցել, որ հրաշքներն ինքնին չվկայեցին, որ Հիսուսը Մեսիան է: Կային ուրիշ հրաշքներ գործողներ ևս։ Ոմանք ճշմարիտ մարգարեներ էին, մյուսները՝ կեղծ: Հրաշքները բացահայտում են միայն գերբնականի գոյությունը. դրանք ինքնին չեն նշանակում, որ անպատճառ Աստված պետք է լինի դրանց միակ գործողը: (Սատանան կարող է «հրաշքներ» գործել, եթե «հրաշք» ասելով նկատի ունենք գերբնական արարքներ): + +Տառապանքի մեջ ազնվականն իր հույսը Հիսուսի ողորմածության վրա դնելով՝ աղաչեց Նրան, որ բժշկի իր որդուն: Հիսուսի արձագանքը հուսադրող էր։ Նա ասաց. «Գնա՛, քո որդին կենդանի է» (Հովհաննես 4․50): «Կենդանի» (ողջ է) բառը հունարենում ներկա ժամանակով է: Կիրառության այդ ձևը կոչվում է «ապագա ներկա ժամանակ», որտեղ ապագա իրադարձության մասին խոսվում է այնպիսի վստահությամբ, կարծես այն արդեն տեղի է ունենում: Մարդը չշտապեց տուն, սակայն հավատաց Հիսուսին: Նա տուն հասավ հաջորդ օրը՝ պարզելով, որ տենդը թողել էր որդուն հենց այն ժամանակ, երբ Հիսուսն արտաբերեց այդ խոսքերը: + +Հիսուսին հավատալու ի՜նչ զորեղ պատճառ։ + +`Նույնիսկ եթե հրաշք տեսնենք, ի՞նչ չափանիշներ պետք է դիտարկենք՝ նախքան ինքնաբերաբար ենթադրելը, որ այն Աստծուց է:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/01/04.md b/src/hy/2024-04/01/04.md new file mode 100644 index 00000000000..57794599254 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/01/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Բեթհեզդայի ավազանի հրաշքը +date: 01/10/2024 +--- + +Հաջորդ նշանը, որն արձանագրում է Հովհաննեսը, տեղի ունեցավ Բեթհեզդայի ավազանում (Հովհաննես 5.1–9): Համընդհանուր հավատում էին, որ հրեշտակը ջրերի շարժ է առաջացնում, և ջուրը մտնող առաջին հիվանդը բժշկվում է: Արդյունքում ավազանի սրահները լեփ-լեցուն էին ջրերի հաջորդ շարժի ժամանակ բուժվելու հույս տածող հիվանդներով։ Հիսուսը գնաց Երուսաղեմ և, երբ անցնում էր ավազանի մոտով, տեսավ ջրի շարժին սպասող բազմությանը: + +Դա պետք է որ ցնցող տեսարան լիներ։ Այդ մարդկանցից ոմանք, անշուշտ, հիմնավոր ու լուրջ խնդիրներ ունեին և սպասո՜ւմ ու սպասո՜ւմ էին երանելի բժշկմանը, որն իհարկե չէր գալու: Ի՜նչ հնարավորություն Հիսուսի համար։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 5.1–9 համարները: Ավազանի մոտ խռնված բոլոր մարդիկ ակնհայտորեն փափագում էին բժշկվել, բայց ինչո՞ւ Հիսուսն անդամալույծին հարցրեց` արդյոք նա կամենո՞ւմ է առողջանալ (Հովհաննես 5.6):` + +Երբ մարդը երկար ժամանակ հիվանդ է, հիվանդությունը դառնում է բնականոն և, որքան էլ տարօրինակ թվա, հաշմանդամությունը թողնելը երբեմն կարող է փոքր-ինչ անհանգստացնող զգացում առաջացնել: Մարդն իր պատասխանում ակնարկում է, որ կամենում է։ Խնդիրն այն է, որ նա այն փնտրում էր սխալ տեղում, մինչդեռ Նա, Ով ստեղծել է մարդու ոտքերը, կանգնած է հենց իր դիմաց: Մարդը չգիտեր, թե Ով է խոսում իր հետ, թեև ապաքինումից հետո նա հետզհետե կարող էր հասկանալ, որ Հիսուսն իսկապես ինչ-որ առանձնահատուկ Անձնավորություն է: + +«Հիսուսը չի խնդրում այս դժբախտին, որ հավատա Իրեն, Նա պարզապես ասում է. «Վե՛ր կաց, մահիճդ ա՛ռ և մա՛ն եկ»: Բայց այս մարդու հավատն ամուր կառչում է Փրկչի խոսքերից: Նրա ամեն մի նյարդը, ամեն մի մկանը սկսում է թրթռալ նոր կյանքով, և նրա խեղված վերջույթներն իրենց բնական տեսքն են ստանում: Առանց հարցեր տալու՝ նա իր կամքը հնազանդեցնում է Քրիստոսի հրամանին, և նրա բոլոր մկաններն արձագանքում են իր կամքին: Ոտքի կանգնելով՝ նա զգում է, որ լիովին առողջ է: + +Հիսուսը նրան աստվածային օգնության ոչ մի հավաստիք չտվեց: Մարդը կարող էր կասկածել՝ կորցնելով ապաքինման միակ հնարավորությունը: Բայց նա հավատաց Քրիստոսի խոսքին և ենթարկվելով դրան՝ ուժ ստացավ» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 202, 203): + +`Ավելի ուշ Հիսուսն այդ մարդուն հանդիպեց տաճարում և ասաց. «Տե՛ս, առողջացար. այսուհետ մի՛ մեղանչիր, որպեսզի քեզ է՛լ ավելի չար բան չպատահի» (Հովհաննես 5.14): Ի՞նչ կապ կա հիվանդության ու մեղքի միջև: Ինչո՞ւ պետք է հասկանանք, որ ոչ բոլոր հիվանդություններն են մեր կյանքի կոնկրետ մեղքերի անմիջական հետևանքը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/01/05.md b/src/hy/2024-04/01/05.md new file mode 100644 index 00000000000..f5ad72b8134 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/01/05.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Կարծրացած սրտեր +date: 02/10/2024 +--- + +Նշանները, զարմանահրաշ երևույթներն ու հրաշքներն ինքնին չեն վկայում, որ ինչ-որ բան Աստծուց է: Սակայն, մյուս կողմից, երբ դրանք Աստծուց են, մերժելը վտանգավոր է: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 5.10–16 համարները: Ի՞նչ դասեր կարող ենք քաղել այն փաստից, որ կրոնական առաջնորդների սրտերն ապշեցուցիչ կերպով կարծր էին Հիսուսի և Նրա գործած հրաշքի հանդեպ:` + +Երբ Հիսուսն Իրեն բացահայտեց այն մարդուն, որ բժշկվել էր, մարդն անմիջապես կրոնական առաջնորդներին պատմեց, որ իրեն բժշկողը Հիսուսն էր: Կարելի է կարծել, որ դա Աստծուն փառաբանելու առիթ պետք է լիներ, սակայն դրա փոխարեն հրեաները «Հիսուսին հալածում էին, որ դա շաբաթ օրով էր անում» (Հովհաննես 5.16): + +Շաբաթ օրը բժշկություն թույլատրվում էր միայն արտակարգ իրավիճակներում: Այս մարդը 38 տարի շարունակ հաշմանդամ էր եղել, հետևաբար, նրա ապաքինումը հազիվ թե արտակարգ իրավիճակ համարվեր: Եվ հետո, ի՞նչ անհրաժեշտություն կար, որ նա նաև իր մահիճը վերցնի։ Կարելի է կարծել, որ նման հրաշք գործելու զորություն ունեցող մեկը պետք է իմանար նաև, թե արդյո՞ք թույլատրելի բան է շաբաթ օրը մահիճը տուն տանելը: Ակնհայտ է, որ Հիսուսը ձգտում էր նրանց միտքն ուղղել դեպի աստվածաշնչյան ավելի խոր ճշմարտությունները, որոնք դուրս են մարդու կողմից ստեղծված կանոններից ու կանոնոնակարգերից, և որոնք որոշ դեպքերում ճնշում են իսկական հավատը։ + +`Ի՞նչ են սովորեցնում այս պատմություններն այն մասին, թե հոգևորապես որքան կարծրասիրտ կարող են դառնալ մարդիկ՝ չնայած բազմաթիվ վկայություններին (Հովհաննես 9․1–16, Մարկոս 3․22, 23, Մատթեոս 12․9–14):` + +Ինչպե՞ս կարող էին այս կրոնական առաջնորդներն այդքան կույր լինել: Դրա հավանական պատճառները կարող էին լինել նրանց փչացած սրտերը, Մեսիայի շնորհիվ Հռոմից ազատագրվելու վերաբերյալ կեղծ համոզմունքը, ինչպես նաև իշխանության հանդեպ սերն ու Աստծուն չհանձնվելը։ Այդ ամենը նպաստեց, որ նրանք մերժեն Ճշմարտությունը, Ով կանգնած էր հենց իրենց առջև: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 5.38–42 համարները: Ի՞նչ է նախազգուշացնում Հիսուսը։ Ի՞նչ կարող ենք սովորել այս խոսքերից։ Այսինքն՝ ի՞նչը կարող է մեզ կուրացնել այն ճշմարտությունների հանդեպ, որոնք պետք է իմանանք ու կիրառենք մեր սեփական կյանքում:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/01/06.md b/src/hy/2024-04/01/06.md new file mode 100644 index 00000000000..03d90e67a8e --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/01/06.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հիսուսի պնդումները +date: 03/10/2024 +--- + +Բեթհեզդայի ավազանի հրաշքը Հովհաննես առաքյալին հիանալի հնարավորություն տվեց շեշտադրելու, թե Ով է Հիսուսը: Առաքյալն ինը համարներում նկարագրում է հրաշքը և հաջորդող մոտ 40 համարներում (տե՛ս ստորև) նկարագրում այդ հրաշքը գործողին: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 5.16–18 համարները: Ինչո՞ւ էր Հիսուսն Իր արածի համար հալածվում շաբաթ օրը:` + +Հովհաննես 5.18 համարը կարող է անհանգստացնող հնչել, որովհետև թվում է, թե Հիսուսը խախտում է շաբաթ օրը: Սակայն Հովհաննես 5.16–18 համարների ավելի ուշադիր ուսումնասիրությունը բացահայտում է Հիսուսի պնդումը, որ շաբաթ օրն Իր «աշխատանքը» համահունչ է Հոր հետ Իր հարաբերություններին: Շաբաթ օրն Աստված չի դադարում պահպանել տիեզերքը: Ուստի, Հիսուսի շաբաթօրյա գործունեությունն աստվածային լինելու Իր պահանջի մի մասն էր: Կրոնական առաջնորդները հալածում էին Նրան՝ շաբաթը ենթադրաբար խախտելու և Աստծո հանդեպ հավասարության հայց ներկայացնելու հիման վրա: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 5.19–47 համարները: Ի՞նչ էր ասում Հիսուսը`առաջնորդներին օգնելու, որ տեսնեն Իրեն այնպիսին, ինչպիսին Ինքը է իրականում, մի պնդում, որն այնքան զորեղ կերպով վկայվեց հենց նոր կատարած հրաշքով:` + +Հիսուսը պաշտպանում է Իր գործողությունները երեք քայլով։ Նա նախ բացատրում է Իր մտերիմ հարաբերությունները Հոր հետ (Հովհաննես 5.19–30): Հիսուսը ցույց է տալիս, որ Ինքն ու Հայրը ներդաշնակ են գործում այն աստիճան, որ Հիսուսն ունի և՛ դատելու, և՛ մահացածներին հարություն տալու զորություն (Հովհաննես 5.25–30): + +Երկրորդ՝ Հիսուսն իր պաշտպանության համար արագ հաջորդաբար վկայակոչում է չորս «վկաների»՝ Հովհաննես Մկրտչին (Հովհաննես 5.31–35), Իր գործած հրաշքները (Հովհաննես 5.36), Հորը (Հովհաննես 5.37, 38) և Սուրբ Գրությունները (Հովհաննես 5.39): Այս «վկաներից» յուրաքանչյուրը վկայություն է տալիս Հիսուսի օգտին: + +Եվ ի վերջո, Հովհաննես 5.40–47 համարներում Հիսուսն Իր մեղադրողների առաջ ներկայացնում է իրենց իսկ ամբաստանությունը` բացահայտելով Իր ծառայության և նրանց եսասիրության հակադրությունը: Նրանց ամբաստանումը կգա Մովսեսի կողմից (Հովհաննես 5.45–47), որի վրա հույս են դրել: + +`Ինչպե՞ս կարող ենք զգուշանալ, որ նույնիսկ ճիշտ վարդապետություն ունենալով, չընկնենք Աստծուն հավատալու թակարդն այն դեպքում, երբ լիովին չենք հանձնվել Քրիստոսին: Ներկայացե՛ք շաբաթօրյա դասին ձեր պատասխաններով։` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/01/07.md b/src/hy/2024-04/01/07.md new file mode 100644 index 00000000000..8d7a2d58d98 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/01/07.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 04/10/2024 +--- + +«Հիսուսը նրան աստվածային օգնության ոչ մի հավաստիք չտվեց: Մարդը կարող էր կասկածել`դրանով կորցնելով իր ապաքինման միակ հնարավորությունը: Բայց նա հավատաց Քրիստոսի խոսքին և հնազանդվելով դրան՝ ուժ ստացավ: + +Նույնպիսի հավատով մենք ևս կարող ենք հոգևոր բժշկություն ստանալ: Մեղքը մեզ բաժանել է Աստծուց: Մեր հոգիները կաթվածահարված են: Մեր ուժով մենք նույնքան անկարող ենք սուրբ կյանք վարել, որքան հաշմանդամն էր անկարող քայլել: ․․․Թող այս հուսալքված, մաքառող մարդիկ վեր նայեն: Խոնարհվելով նրա վրա, ում փրկագնել է Իր արյունով, Փրկիչն աննկարագրելի գորովանքով ու գթասրտությամբ ասում է. «Կամենու՞մ ես առողջ լինել»: Նա հրամայում է ձեզ վեր կենալ առողջացած և խաղաղված: Մի՛ սպասեք, մինչև զգաք, որ առողջացել եք: Հավատացե՛ք Նրա խոսքին, և դա կիրականանա: Ձեր կամքը հնազանդեցրե՛ք Քրիստոսին: Հոժարակամ ծառայե՛ք Նրան և գործելով Նրա խոսքի համաձայն՝ դուք ուժ կստանաք: Որքան էլ չար լինեն սովորույթներն ու իշխող կիրքը, որոնք, երկար ժամանակ բավարարություն ստանալով, կապանքների մեջ են առնում մարմինն ու հոգին, Քրիստոսը կարող է և տենչում է ազատել մեզ: Նա կյանք կտա այն հոգուն, «որ մեռած է հանցանքներում» (Եփեսացիներին 2.1): Նա կազատի այն գերիներին, որ կապված են տկարության, դժբախտության և մեղքի շղթաներով» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 203): + +«Հիսուսը հերքեց հայհոյության մեղադրանքը: «Իմ գործերը,-ասաց Նա,- որոնց համար դուք Ինձ մեղադրում եք, Ես կատարում եմ այն իրավունքով, որ Աստծո Որդին եմ, մեկ եմ Նրա հետ էությամբ, կամքով և մտադրությամբ» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 208): + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Խորհե՛ք այս շաբաթվա դասի շուրջ: Հավատն այն բանալին էր, որը հնարավոր դարձրեց այս բժշկությունները: Առաջնորդներն, ընդհակառակը, բացահայտեցին կասկածի ու անհավատության վտանգները։ Ինչո՞ւ չպետք է շփոթենք հարցեր ունենալը (ինչը բոլորս էլ անում ենք) կասկածներ ունենալու հետ: Ինչո՞ւ դրանք նույն բանը չեն, և ինչո՞ւ է կարևոր իմանալ դրանց տարբերությունը:` + +`Կրկին անդրադարձե՛ք հինգշաբթի օրվա վերջին հարցին: Ինչո՞ւ, որպես Յոթերորդ օրվա ադվենտիստներ, հատկապես մենք պետք է զգույշ լինենք այս վտանգից: Որքան էլ կարևոր լինի, օրինակ, շաբաթ օրը ճիշտ պահելը կամ մահացածների վիճակի մասին ճիշտ տեղեկատվություն ունենալը, ինչո՞ւ այդ ճշմարտությունները չեն փրկում մեզ: Ի՞նչն է մեզ փրկում և ինչպե՞ս։` + +`Ուշադիր քննե՛ք Հովհաննես 5․47 համարը։ Նրանք, ովքեր, օրինակ, ժխտում են ջրհեղեղի համաշխարհային լինելը կամ արարչագործության բառացի վեցօրյա լինելը, ինչպե՞ս են այսօր գործում հենց այն, ինչի մասին նախազգուշացրել է Հիսուսն այս համարում:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/01/info.yml b/src/hy/2024-04/01/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..38a861d0292 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/01/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Ճանապարհը ցույց տվող նշաններ" +start_date: "28/09/2024" +end_date: "04/10/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/02/01.md b/src/hy/2024-04/02/01.md new file mode 100644 index 00000000000..384ab13dcfa --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/02/01.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Աստվածության նշաններ +date: 05/10/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 6․1–15, Եսայի 53․4–6, Ա Կորնթացիներին 5․7, Հովհաննես 6․26–36, Հովհաննես 9․1–41, Ա Կորնթացիներին 1․26–29, Հովհաննես 11։ + +>
Հիշելու համարը.
+> «Հիսուսը նրան ասաց. «Ես եմ հարությունը և կյանքը. ով հավատում է Ինձ, թեկուզ և մեռնի, կապրի։ Եվ ամեն ոք, ով կենդանի է ու Ինձ հավատում է, հավիտյան չի մեռնի։ Սրան հավատո՞ւմ ես» (Հովհաննես 11․25, 26)։ + +Աստվածաշունչը հստակ է ասում, որ Հիսուս Քրիստոսը հավիտենական Որդին է, մեկ է Հոր հետ, Նա չի սերվել և արարվել։ Հիսուսն Ինքն է արարել այն ամենը, ինչ որ արարվեց (Հովհաննես 1.1–3): Այդպիսով, Հիսուսը գոյություն է ունեցել միշտ. չի եղել ժամանակ, երբ Նա գոյություն չի ունեցել: Թեև Հիսուսը եկավ այս աշխարհ և Իր վրա վերցրեց մեր մարդկային բնությունը, Նա մշտապես պահպանեց Իր աստվածությունը, և Հիսուսը բազմաթիվ անգամներ ասաց։ Եվ գործեց բաներ, որոնք բացահայտում էին Նրա աստվածությունը: + +Այս ճշմարտությունը կարևոր էր Հովհաննեսի համար, այդ պատճառով Հիսուսի որոշ հրաշքների մասին պատմելիս Հովհաննեսն օգտագործեց դրանք՝ Քրիստոսի աստվածությունը շեշտելու նպատակով: Հիսուսը ոչ միայն ասաց բաներ, որոնք բացահայտեցին Նրա աստվածությունը, այլև Իր խոսքերը հաստատեց գործերով: + +Այս շաբաթվա դասն անդրադառնում է Հիսուսի աստվածության երեք մեծագույն նշաններին: Ուշագրավն այն է, որ ամեն դեպքում որոշ մարդիկ չհավատացին հրաշքին կամ չընկալեցին դրա նշանակությունը։ Ոմանց համար դա Հիսուսից հեռանալու ժամանակ էր, ուրիշների համար՝ հոգևոր կուրությունը խորացնելու ժամանակը, այլոց համար՝ Հիսուսի մահը դավադրելու ժամանակ, իսկ ուրիշների համար՝ նաև ժամանակ հավատալու, որ Հիսուսը Մեսիան է: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/02/02.md b/src/hy/2024-04/02/02.md new file mode 100644 index 00000000000..b90541289e8 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/02/02.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Հինգ հազարի կերակրումը +date: 06/10/2024 +--- + +Հովհաննես 6․4, 5 համարներում առաքյալը կարծես շեղվում է իր խոսքից՝ նշելով, որ հինգ հազարին կերակրելու ժամանակը համընկնում է Զատկի տոնի մոտ լինելուն։ Զատիկը Եգիպտոսից Իսրայելի ազատագրման հիշատակն էր: Զատկի գառը փոխարինում էր առաջնեկի մահվանը: Այդ զոհաբերությունը խորհրդանշում էր Հիսուսի մահը մեր փոխարեն: Պատիժը խաչի վրա, որին մենք էինք արժանի մեր մեղքերի պատճառով, փոխարենը ընկավ Հիսուսի վրա: Քրիստոսը՝ մեր Զատիկը, իսկապես մորթվեց մեզ համար (Ա Կորնթացիներին 5:7): + +«Նա կրեց անօրենության հանցանքը, ու երբ Հայրը Նրանից ծածկեց Իր դեմքը, Նրա սիրտը պայթեց, և Նա մահացավ։ Այս մեծ զոհաբերությունն արվեց մեղավորներին փրկելու համար» (Է․ Ուայթ, Մեծ պայքար, էջ 540)։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 6.1–14 համարները: Այս հատվածում ի՞նչ զուգահեռներ կարելի է գտնել Հիսուսի ու Մովսեսի միջև։ Այսինքն՝ ի՞նչ արեց Հիսուսն այստեղ, որ պետք է մարդկանց հիշեցներ այն ազատագրման մասին, որը նրանց նախնիները ձեռք էին բերել Մովսեսի ծառայության միջոցով:` + +Այս պատմության բազմաթիվ մանրամասներ հիշեցնեւմ են Ելքի իրադարձությունները՝ զուգահեռներ տանելով Հիսուսի ու Մովսեսի միջև: Զատկի ժամանակը (Հովհաննես 6․4) ցույց է տալիս մեծ ազատագրումը Եգիպտոսից: Հիսուսը բարձրանում է լեռը (Հովհաննես 6․3), ինչպես Մովսեսը բարձրացավ Սինա: Հիսուսը փորձում է Փիլիպպոսին (Հովհաննես 6․5, 6), ինչպես իսրայելացիները փորձվեցին անապատում: Հացի բազմացումը (Հովհաննես 6․11) հիշեցնում է մանանան: Հացի ավելացած կտորները հավաքելը (Հովհաննես 6.12) հիշեցնում է իսրայելացիների կողմից մանանան հավաքելը: Հացի ավելացած կտորներից տասներկու կողով լցվեց (Հովհաննես 6.13), նույնքան, որքան Իսրայելի տասներկու ցեղերն էին: Որոշ մարդիկ մեկնաբանում են, որ Հիսուսն աշխարհ եկող մարգարեն է (Հովհաննես 6.14), որը զուգահեռ է Բ Օրենք 18.15 համարում կանխասված «Մովսեսի նման մարգարե»-ին։ Այս ամենը ցույց է տալիս Հիսուսին որպես նոր Մովսեսի, Ով եկել է փրկելու Իր ժողովրդին: + +Այդպիսով, Հովհաննեսը ներկայացնում է, որ Հիսուսը ոչ միայն նշաններ ու հրաշքներ է գործում, այլև սրանք իրենց համատեքստում պետք է հատուկ նշանակություն ունենային հրեա ժողովրդի համար: Ըստ էության, դրանց մասին պատմելով` առաքյալը մատնացույց էր անում Հիսուսի աստվածությունը: + +`Կարդացե՛ք Եսայի 53.4–7 և Ա Պետրոս 2.24 համարները: Ի՞նչ մեծ ճշմարտություն են սովորեցնում այս համարները Հիսուսի՝ Աստծո Գառան մասին: Ինչպե՞ս է Նրա աստվածությունը կապվում այս ճշմարտության հետ, և ինչո՞ւ է այս ճշմարտությունն ամենակարևոր ճշմարտությունը, որ երբևէ պետք է իմանանք:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/02/03.md b/src/hy/2024-04/02/03.md new file mode 100644 index 00000000000..2068e0b0924 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/02/03.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: «Ճշմարտապես սա է այն մարգարեն» +date: 07/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 6.14, 15, 26–36 համարները: Ինչպե՞ս արձագանքեցին մարդիկ Նրա հրաշքին, և ինչպե՞ս Հիսուսն օգտագործեց դա՝ փորձելով սովորեցնել, թե Ով է Ինքը:` + +Իսրայելացիները սպասում էին երկրային մեսիայի, որ պետք է իրենց ազատագրեր Հռոմեական կայսրության կեղեքումից: Պատերազմի ժամանակ հանդիպող երկու դժվար գործը զորքին կերակրելն ու վիրավորների ու մահացածների մասին հոգ տանելն է: Իր հրաշքներով Հիսուսը ցույց տվեց, որ կարող է երկուսն էլ անել: + +Սակայն Հիսուսն այդ պատճառով չէ, որ եկել էր այս երկիր, և դա չէր Նրա կատարած հրաշքի նպատակը: Փոխարենը, հինգ հազարին կերակրելու պատմությունը հնարավորություն տվեց բացահայտելու, որ Հիսուսը «կյանքի հացն» է, և որ Աստված Ինքն է իջել երկնքից։ «Ես եմ կյանքի հացը,-ասաց Նա,- դեպի Ինձ եկողը չի քաղցի» (Հովհաննես 6․35): + +Սա Հովհաննեսի ավետարանի յոթ «Ես եմ» պնդումներից առաջինն է, որտեղ «Ես եմ»-ը կապված է Հիսուսի հայտարարությունների հետ Իր մասին (տրամաբանական ստորոգյալ, որով դատողություն է արվում առարկայի՝ գործողություն կատարողի մասին) («կյանքի հաց»՝ Հովհաննես 6.35, «աշխարհի լույս»՝ Հովհաննես 8. 12, «դուռ», Հովհաննես 10․7, 9, «բարի հովիվ»՝ Հովհաննես 10․11, 14, «հարություն և կյանք»՝ Հովհաննես 11․25, «ճանապարհ, ճշմարտություն և կյանք»՝ Հովհաննես 14․6, «ճշմարիտ որթատունկ»՝ Հովհաննես 15․1, 5)։ Սրանցից յուրաքանչյուրը Հիսուսի մասին մի կարևոր ճշմարտություն է բացահայտում։ «Ես եմ» պնդումները մատնանշում են Ելք 3–րդ գլուխը, որտեղ Աստված ներկայանում է Մովսեսին որպես մեծ ԵՍ ԵՄ (համեմատե՛ք Հովհաննես 8.58-ի հետ): Հիսուսն այն մեծ ԵՍ ԵՄ-ն է: Սակայն ժողովուրդը տեսադաշտից բաց թողեց այդ ամենը։ + +«Խիստ դժգոհ` նրանք հարց էին տալիս. «Եթե Հիսուսը կարողանում է այնպիսի հրաշքներ գործել, որոնց իրենք ականատես են եղել, մի՞թե չի կարող առողջություն, ուժ և հարստություն տալ Իր ողջ ժողովրդին և ազատելով կեղեքիչներից՝ փառքով ու իշխանությամբ պսակել նրան»: Այն փաստը, որ Նա Իրեն Աստծո առաքյալն է կոչում՝ հրաժարվելով, սակայն, դառնալ Իսրայելի թագավորը, մի գաղտնիք էր, որի մեջ նրանք անկարող էին թափանցել: Նրա հրաժարականը սխալ մեկնաբանվեց: Շատերն այն եզրակացության եկան, որ Նա չի համարձակվում պաշտպանել Իր իրավունքները, որովհետև Ինքն էլ է կասկածում Իր առաքելության աստվածային էությանը: Այդպես նրանք տեղի տվին անհավատությանը, և սատանայի ցանած սերմը պտուղ բերեց իր տեսակի պես, այն է՝ թյուրիմացություն և ուրացություն» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 385)։ + +Հավիտենական կյանքի հնարավորություն շնորհող ճշմարտության փոխարեն նրանք նյութական շահ էին փնտրում: Սա ծուղակ է, որի մեջ մենք բոլորս կարող ենք հայտնվել, եթե չզգուշանանք: + +`Ինչպե՞ս կարող ենք խուսափել նյութական բաների մեջ ներքաշվելուց՝ ի հաշիվ հոգևորի։` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/02/04.md b/src/hy/2024-04/02/04.md new file mode 100644 index 00000000000..1a440b4c168 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/02/04.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Կույր մարդու բժշկումը․ մաս 1 +date: 08/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 9.1–16 համարները: Աշակերտների կարծիքով ո՞րն էր այս մարդու կուրության պատճառը, և ինչպե՞ս Հիսուսը շտկեց նրանց կեղծ համոզմունքները։` + +Աշակերտները կուրությունը կապեցին մեղքի հետ։ Հին Կտակարանի մի շարք համարներ մատնանշում են այդ ուղղությամբ (համեմատե՛ք Ելք 20․5, Դ Թագավորների 5:15-27, Դ Թագավորների 15․5, Բ Մնացորդաց 26․16–21), սակայն Հոբի պատմությունը հուշում է, որ պետք է զգույշ լինել ենթադրելու, թե բոլոր դեպքերում արդյո՞ք նման կապ գոյություն ունի։ + +Հիսուսը ուղիղ հարց է բարձրացնում՝ չհերքելով մեղքի ու տառապանքի միջև որևէ կապ, սակայն այս դեպքում շեշտադրելով ավելի վեհ նպատակ՝ Աստծո փառավորվելը բժշկման միջոցով: Պատմությունը որոշակի եզրեր է պարունակում արարչագործության պատմության հետ․ Աստված առաջին մարդուն ստեղծեց հողի փոշուց (Ծննդոց 2․7) ճիշտ այնպես, ինչպես Հիսուսը թքից կավ շինեց` կույրին տալու այն, ինչը նրան պակասում էր ի ծնե։ + +Մատթեոսի, Մարկոսի և Ղուկասի ավետարաններում հրաշքների մասին պատմությունները հաջորդում են ընդհանուր օրինաչափությանը. խնդրի բացահայտում, մարդուն Հիսուսի մոտ բերելը, բժշկումը և դրա ճանաչումն Աստծուն փառավորելով: + +Հովհաննես 9–րդ գլխի պատմության մեջ այս հաջորդական շարքն ավարտին է հասնում Հովհաննես 9.7 համարում: Սակայն Հովհաննեսի ավետարանն առանձնանում է նրանով, որ հրաշքի նշանակությունը դառնում է շատ ավելի լայն քննարկման թեմա՝ հանգեցնելով բժշկված մարդու և կրոնական առաջնորդների միջև երկար հարցուպատասխանի: Այդ հետաքրքիր քննարկումն ընթանում է երկու փոխկապակցված և միմյանց հակադիր հասկացությունների շուրջ՝ մեղք-Աստծո գործեր և կուրություն-տեսողություն: + +Պատմությունը շարադրողը մինչև Հովհաննես 9.14 համարն ընթերցողին չի ասում, որ Հիսուսն այս բժշկումն արեց շաբաթ օրը, որը, ըստ ավանդության, և ոչ թե ըստ Աստվածաշնչի, խախտում էր շաբաթ օրը: Եվ այդպիսով, փարիսեցիների կողմից Նա համարվում էր շաբաթ օրը խախտող: Նրանք եզրակացնում են, որ Հիսուսն Աստծուց չէ, «քանի որ շաբաթ օրը չի պահում»: Սակայն ուրիշների մեջ հարց առաջացավ, թե ինչպես կարող է մեղավոր մեկը նման նշաններ անել (Հովհաննես 9.16): + +Քննարկումը դեռևս հեռու է ավարտվելուց, սակայն տարաձայնությունն արդեն բացահայտ է դառնում։ Կույրն ավելի ու ավելի է համոզվում, թե Ով է Հիսուսը, իսկ կրոնական առաջնորդներն ավելի ու ավելի են խճճվում և մտքով կուրանում Նրա իրական ինքնության հարցում: + +`Ի՞նչ է ասում այս պատմությունը սեփական համոզմունքներով ու ավանդույթներով այնքան կուրանալու վտանգի մասին, որի պատճառով կարող ենք բաց թողնել բացահայտ կարևոր ճշմարտություններ:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/02/05.md b/src/hy/2024-04/02/05.md new file mode 100644 index 00000000000..248e8c5fd25 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/02/05.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Կույր մարդու բժշկումը (մաս 2) +date: 09/10/2024 +--- + +`Կարդացե’ք Հովհաննես 9.17–34 համարները: Ի՞նչ հարցեր տվեցին առաջնորդները, և ինչպե՞ս արձագանքեց կույրը։` + +Հովհաննես 9–րդ գլխի այս երկար հատվածն Ավետարանի միակ հատվածն է, որտեղ Հիսուսը գլխավոր դերակատարը չէ, թեև, անշուշտ, Նա է քննարկման թեման: Պատմությունը սկսվում է մեղքի հարցով (Հովհաննես 9․2)։ Փարիսեցիները կարծում են, որ Հիսուսը մեղավոր է, որովհետև Նա բժշկեց շաբաթ օրը (Հովհաննես 9․16, 24), և նրանք զրպարտելու են բժշկված մարդուն որպես «ամբողջովին մեղքի մեջ» ծնված (Հովհաննես 9.34): + +Հետաքրքիր շրջադարձ է տեղի ունենում։ Կույր մարդն ավելի ու ավելի շատ բան է տեսնում ոչ միայն ֆիզիկապես, այլև հոգևոր առումով, քանի որ նա աճում է Հիսուսի հանդեպ իր գնահատանքի և Նրա հանդեպ հավատի մեջ: Փարիսեցիներն, ընդհակառակը, ավելի ու ավելի են կուրանում իրենց հասկացողության մեջ՝ նախ պառակտվելով Հիսուսի մասին հարցի շուրջ (Հովհաննես 9․16), իսկ հետո չիմանալով, թե որտեղից է Նա եկել (Հովհաննես 9․29): + +Մինչդեռ, այս հրաշքի մասին պատմելը Հովհաննեսին հնարավորություն է տալիս ասելու, թե Ո՛վ է Հիսուսը: Հովհաննես 9–րդ գլխի նշանների թեման հատվում է Ավետարանի մի քանի այլ թեմաների հետ: Հովհաննեսը վերահաստատում է, որ Հիսուսն աշխարհի Լույսն է (Հովհաննես 9․5-ը համեմատե՛ք Հովհաննես 8․12-ի հետ): Պատմությունը քննարկում է նաև Հիսուսի խորհրդավոր ծագումը։ Ո՞վ է Նա, որտեղի՞ց է սերվում, ո՞րն է Նրա առաքելությունը: (Հովհաննես 9․12, 29-ը համեմատե՛ք Հովհաննես 1․14–ի հետ)։ Նախորդ հրաշքների պատմություններում հիշատակվող Մովսեսի կերպարը նույնպես հայտնվում է այս գլխում (Հովհաննես 9․28, 29-ը, համեմատե՛ք Հովհաննես 5․45, 46 և Հովհաննես 6․32-ի հետ)։ Վերջապես առկա է նաև ամբոխի արձագանքի թեման. ոմանք խավարը գերադասում են լույսից, մինչդեռ մյուսներն արձագանքում են հավատով (Հովհաննես 9.16–18, 35–41 համարները համեմատե՛ք Հովհաննես 1.9–16, Հովհաննես 3.16–21, Հովհաննես 6.60–71-ի հետ): + +Որքա՜ն սարսափելի է կրոնական առաջնորդների հոգևոր կուրությունը: Երբեմնի կույր մուրացկանը կարող է հայտարարել. «Աշխարհի սկզբից ի վեր լսված չէ, որ մեկը ի ծնե կույրի աչքերը բացած լինի։ Եթե Նա Աստծուց չլիներ, ոչինչ չէր կարող անել» (Հովհաննես 9․32, 33): Եվ այդուհանդերձ կրոնական առաջնորդները՝ ազգի հոգևոր ղեկավարները, նրանք, որ պետք է առաջինը ճանաչեին Հիսուսին և ընդունեին Նրան որպես Մեսիա, չնայած բոլոր հզոր ապացույցներին` չեն տեսնում դա։ Կամ իրականում չեն ցանկանում տեսնել։ Ի՜նչ լուրջ գուշացում այն մասին, թե ինչպես կարող է մեր սիրտը խաբել մեզ։ + +`Կարդացե՛ք Ա Կորնթացիներին 1.26–29 համարները: Այն, ինչ Պողոսը գրում է այնտեղ, ինչպե՞ս է համապատասխանում այն ամենին, ինչ տեղի ունեցավ այս տեսարանում, և ինչպե՞ս է գործում նույն սկզբունքը նույնիսկ մեր օրերում։` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/02/06.md b/src/hy/2024-04/02/06.md new file mode 100644 index 00000000000..0d6b3456eae --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/02/06.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Ղազարոսի հարությունը +date: 10/10/2024 +--- + +Հովհաննես 11–րդ գլուխը լի է տխուր դրվագներով՝ սիրելի ընկերոջ հիվանդության տխուր լուրը (Հովհաննես 11.1–3), լացը նրա մահվան առիթով (Հովհաննես 11․19, 31, 33), քույրերի ողբը, որ Ղազարոսը չէր մահանա, եթե Հիսուսը ներկա լիներ (Հովհաննես 11․21, 32) և Հիսուսի արտասվելը (Հովհաննես 11.35): + +Սակայն Հիսուսը միայն երկու օր անց նախաձեռնեց իր վերադարձն այնտեղ, որտեղ հիվանդն էր (Հովհաննես 11․6)` նշելով, որ նույնիսկ ուրախ է, որ ավելի վաղ չի վերադարձել (Հովհաննես 11․14, 15): Այս արարքը սառնասրտության դրսևորում չէ, ավելի շուտ, Աստծո փառքը բացահայտելու նպատակ։ + +Մինչ մենք հասնում ենք Հովհաննես 11.17–27 համարներին, Ղազարոսն արդեն չորս օր մահացած էր: Այդ ժամանակ նրա մարմինն արդեն հասցրել էր նեխել, ինչպես Մարթան՝ մեռածի քույրը, Նրան ասաց. «Տե՛ր, հիմա արդեն նեխած կլինի, որովհետև չորս օրվա է» (Հովհաննես 11․39)։ Հիսուսի ուշացումն, անկասկած, օգնեց ավելի ապշեցուցիչ դարձնել դրան հաջորդող հրաշքը։ Հարուցանե՞լ նեխած դիակը: Ի՞նչ ավելի հզոր ապացույց կարող էր տալ Հիսուսը, որ Ինքն իսկապես Աստված է: + +Եվ որպես Աստված, Ով արարել է կյանքն ի սկզբանե, Հիսուսն իշխանություն ուներ մահվան վրա: Այդպիսով, Հիսուսն օգտագործում է այս հնարավորությունը՝ Ղազարոսի մահը, որպեսզի բացահայտի Իր մասին կարևոր ճշմարտությունը։ «Ես եմ հարությունը և կյանքը. ով հավատում է Ինձ, թեկուզ և մեռնի, կապրի։ Եվ ամեն ոք, ով կենդանի է ու Ինձ հավատում է, հավիտյան չի մեռնի» (Հովհաննես 11․25, 26): + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 11.38–44 համարները: Ի՞նչ արեց Հիսուսը, որը հաստատեց Նրա պնդումը:` + +Ինչպես Հիսուսը բացահայտեց, որ Ինքն է աշխարհի Լույսը (Հովհաննես 8․12, Հովհաննես 9․5) `կույրին տեսողություն տալով (Հովհաննես 9․7), այնպես էլ այստեղ Նա Ղազարոսին հարություն է տալիս մեռելներից (Հովհաննես 11․43, 44)՝ ցույց տալով, որ Ինքն է Հարությունը և Կյանքը (Հովհաննես 11.25): + +Այս հրաշքը, ավելի քան մեկ այլ հրաշք, մատնանշում է Հիսուսին որպես Կենսատու, որպես Աստված: Այն մեծապես աջակցում է Հովհաննեսի այն թեմային, որ Հիսուսն Աստծո աստվածային Որդին է, և հավատալով` մենք կարող ենք հավիտենական կյանք ունենալ Նրա միջոցով (Հովհաննես 20.30, 31): + +Մինչ մենք հասնում ենք այս զարմանահրաշ պատմության ավարտին (Հովհաննես 11.45–54), որի ընթացքում շատ ականատեսներ հավատացին (Հովհաննես 11.45), տխուր հեգնանք է նկատվում։ Հիսուսը ցույց է տալիս, որ կարող է մահացածներին կենդանացնել, սակայն այս մարդիկ կարծում են, որ կարող են կանգնեցնել Նրան՝ սպանելո՛վ: Մարդկային արատավորության ի՜նչ օրինակ՝ ի հակադրություն Աստծո իմաստության ու զորության: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/02/07.md b/src/hy/2024-04/02/07.md new file mode 100644 index 00000000000..11c92792669 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/02/07.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 11/10/2024 +--- + +Կարդացե՛ք Էլեն Ուայթի «Դարերի փափագը» գրքի «Ճգնաժամ Գալիլեայում» (էջ 383–394), «Ղազարո՛ս, դո՛ւրս եկ» (էջ 524–536) և «Քահանայական դավեր» (էջ 537–542) գլուխները։ + +«Քրիստոսի կյանքը, որ կյանք է տալիս աշխարհին, Նրա խոսքի մեջ է: Իր խոսքով էր Հիսուսը բուժում հիվանդությունը և հանում դևերին: Իր խոսքով Նա հանդարտեցրեց ծովը և հարություն տվեց մեռածներին, և մարդիկ իրենք էլ վկայեցին, որ Նրա Խոսքը զորությամբ է օժտված: Նա Աստծո Խոսքն էր ասում, ինչպես որ խոսել էր Հին Կտակարանի բոլոր մարգարեների և ուսուցիչների միջոցով: Ամբողջ Աստվածաշունչը Քրիստոսի հայտնությունն է, և Փրկիչն ուզում էր Իր հետևորդների հավատն ուղղել Խոսքի վրա: Երբ նրանք զրկվեին Նրա տեսանելի ներկայությունից, Խոսքը զորության աղբյուր պիտի դառնար նրանց համար: Իրենց Տիրոջ նման նրանք պետք է ապրեին «ամեն խոսքով, որ դուրս է գալիս Աստծո բերանից» (Մատթեոս 4.4): + +Ինչպես սնունդն է կյանք տալիս մեր մարմնին, այնպես էլ Աստծո Խոսքն է կյանք տալիս մեր հոգուն: Եվ յուրաքանչյուր հոգի պետք է անձամբ կյանք ստանա Աստծո Խոսքից: Ինչպես մենք ինքներս ենք ուտում, որպեսզի սնունդ ստանանք, այնպես էլ ինքներս պետք է ստանանք Խոսքը: Մենք չպետք է ընդունենք այն մեկ ուրիշի մտքի միջնորդությամբ, այլ պետք է ինքներս ուշադիր ուսումնասիրենք Աստվածաշունչը՝ խնդրելով Սուրբ Հոգու օգնությունը, որ կարողանանք հասկանալ Նրա Խոսքը» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 390)։ + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Այս շաբաթ մենք տեսանք Հիսուսին, Ով կերակրեց հինգ հազարին, բժշկեց ի ծնե կույր մի մարդու, իսկ հետո մեռելներից հարություն տվեց Ղազարոսին: Յուրաքանչյուր դեպքում Հիսուսն Իր աստվածության ազդեցիկ վկայություններ տվեց։ Այս հրաշքները, սակայն, որքան էլ զարմանահրաշ լինեին, պառակտում առաջացրին: Ոմանք արձագանքեցին հավատով, մյուսները՝ կասկածով։ Ի՞նչ է սա սովորեցնում այն մասին, որ նույնիսկ ի դեմս հզոր ապացույցների` մարդիկ դեռևս կարող են մերժել Աստծուն:` + +`Այս պատմությունները մատնանշում են Քրիստոսին որպես Աստծո աստվածային Որդու: Ինչո՞ւ է Նրա աստվածայնությունն այդքան կարևոր Հիսուսի՝ որպես Փրկչի հանդեպ հավատի համար:` + +`Կրկին դիտարկե՛ք Ա Կորնթացիներին 26–29 համարները: Ինչպե՞ս է գործում այս նույն սկզբունքը 21-րդ դարում: Որո՞նք են այն «հիմարությունները», որոնց հավատում են քրիստոնյաները, որոնք «ըստ մարդկային տեսանկյունի ․․․իմաստունները» ծաղրում ու մերժում են։ Ինչի՞ն ենք մենք հավատում, որը նաև «ամաչեցնում է» «աշխարհի հզորներին»:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/02/info.yml b/src/hy/2024-04/02/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..66820c48762 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/02/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Աստվածության նշաններ" +start_date: "05/10/2024" +end_date: "11/10/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/03/01.md b/src/hy/2024-04/03/01.md new file mode 100644 index 00000000000..39bf8a13ad6 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/03/01.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Նախապատմություն․ նախաբան +date: 12/10/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 1․1–5, Ծննդոց 1․1, Հովհաննես 1․9–13, Հովհաննես 3․16–21, Հովհաննես 9․35–41, Մատթեոս 7․21–23, Հովհաննես 17․1–5։ + +>
Հիշելու համարը.
+> «Սկզբում էր Բանը, և Բանն Աստծու մոտ էր, և Բանն Աստված էր» (Հովհաննես 1․1)։ + +Առաջին շաբաթվա դասն անդրադառնում էր Հովհաննեսի ավետարանի ավարտին, որը մեկնաբանում էր, թե ինչու է առաքյալը գրել իր Ավետարանը: Այս շաբաթվա դասը վերադառնում է Ավետարանի սկզբին, որտեղ Հովհաննեսը ցույց է տալիս այն ուղղությունը, որով նա, ներշնչված Սուրբ Հոգուց, մտադիր է տանել ընթերցողին: Նոր Կտակարանի գրողներն իրենց գրքերի առաջին նախադասության մեջ և պարբերություններում հաճախ ներկայացնում են այն թեմաները, որոնք մտադիր են այնուհետ լուսաբանել: Այդպես է անում նաև Հովհաննեսը, որի թեմաները ներկայացված են որպես համատիեզերական կարևորության և նշանակության պատմության մի մաս։ Այն ներկայացնում է Հիսուս Քրիստոսի վերաբերյալ ամենակարևոր ճշմարտությունները, որոնք գալիս են դեռևս արարչագործության ժամանակից առաջ: + +Գրքի սկզբի այս տեղեկատվությունն ընթերցողներին առավելություն է տալիս ի սկզբանե իմանալու, որ Հիսուսը Մեսիան է, մի բան, որը չունեին գրքում ներկայացվող կերպարները: Ընթերցողը կարող է հստակ բացահայտել այն մեծ թեմաները, որոնց ավետարանիչն անդրադառնում է Հիսուսի մասին պատմելիս: Այս մեծ թեմաները տեղ են գրավում Հիսուսի երկրային կյանքի պատմական ժամանակաշրջանում։ + +Այս շաբաթվա դասը կսկսվի նախաբանով (Հովհաննես 1.1–18) և կամփոփի դրա հիմնական թեմաները: Այդ թեմաներն այնուհետև կդիտարկվեն Հովհաննեսի ավետարանի այլ հատվածներում: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/03/02.md b/src/hy/2024-04/03/02.md new file mode 100644 index 00000000000..4d4c3820941 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/03/02.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Սկզբում․ աստվածային Բանը +date: 13/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1.1–5 համարները: Ի՞նչ են բացահայտում այս համարները Խոսքի՝ Հիսուս Քրիստոսի մասին:` + +Հովհաննեսի ավետարանը սկսվում է զարմանալի մտքով. «Սկզբում էր Բանը, և Բանն Աստծո մոտ էր, և Բանն Աստված էր» (Հովհաննես 1.1): Այս մեկ գեղեցիկ նախադասությունը պարունակում է մտքի խորություն, որը հազիվ թե կարող ենք ընկալել: + +Նախ, ավետարանիչն ակնարկում է Ծննդոց 1․1 համարում ներկայացվող արարչագործության պատմությունը՝ «Սկզբում»։ Բանն (Լոգոս կամ Խոսք) արդեն այնտեղ էր մինչև տիեզերքի սկզբնավորումը: Այդպիսով, Հովհաննեսը հաստատում է Հիսուսի հավիտենական գոյությունը։ + +Հաջորդը՝ «Եվ Բանն Աստծո մոտ էր»։ Հովհաննես 1.18 համարում Հովհաննեսը նշում է, որ Նա «Հոր ծոցում է»։ Անկախ նրանից, թե ինչպես կարող ենք փորձել պատկերացնել, թե դա կոնկրետ ինչ է նշանակում, մի բան հաստատ է. Հիսուսն ու Հայրը խիստ մտերիմ կապով են կապված միմյանց: + +Եվ հետո նա ասում է. «Եվ Բանն Աստված էր»: Սակայն ինչպե՞ս կարող է Բանն Աստծո մոտ լինել և միևնույն ժամանակ լինել Աստված: Պատասխանը գտնվում է հունարենում։ Հունարենն ունի որոշյալ հոդ, սակայն չունի անորոշ հոդ: Կարևոր է իմանալ, որ որոշիչ հոդը հունարենում նշում է առանձնահատկություն, կոնկրետ առարկա կամ անձ: + +«Խոսքն Աստծո մոտ էր» արտահայտության մեջ «Աստված» բառն ունի որոշյալ հոդ, որով մատնանշվում է կոնկրետ Անձի՝ Հորը («Եվ Խոսքը Հոր մոտ էր»)։ «Եվ Բանն Աստված էր» արտահայտության մեջ Աստված բառը չունի որոշյալ հոդ, որն այս դեպքում մատնանշում է աստվածության առանձնահատկությունը: Հիսուսը Աստված է (այս դեպքում՝ ոչ թե Հայրը), սակայն նա նաև Աստծո Որդին է, Աստվածության երկրորդ Անձը: + +Առաքյալը հաստատում է այս գաղափարը, քանի որ Հովհաննես 1․3, 4 համարներում ասվում է, որ Հիսուսը բոլոր ստեղծված բաների Արարիչն է: Այն ամենը, ինչ ժամանակին գոյություն չի ունեցել, սակայն այնուհետև գոյացել է, արվել է միայն Հիսուսի՝ Արարիչ Աստծո միջոցով: + +«Հավիտենական ժամանակներից Տեր Հիսուս Քրիստոսը մեկ էր Աստծո հետ, Նա «Աստծո պատկերն էր»՝ Նրա մեծության և պայծառափայլության նկարագիրը, «Նրա փառքի լույսը» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 19)։ + +`Քրիստոսի լիակատար աստվածությունն ինչո՞ւ է մեր աստվածաբանության այդքան կարևոր մասը: Ի՞նչ կկորցնենք, եթե Հիսուսը պարզապես արարված էակ լիներ: Շաբաթ օրը ձեր պատասխանով ներկայացե՛ք դասարան և պատրաստ եղե՛ք քննարկելու, թե ինչու է Քրիստոսի հավիտենական աստվածությունն այդքան կարևոր մեր հավատի համար:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/03/03.md b/src/hy/2024-04/03/03.md new file mode 100644 index 00000000000..ec675152f73 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/03/03.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: «Եվ Բանը մարմին դարձավ» +date: 14/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1.1–3, 14 համարները: Ի՞նչ են ասում այս համարներն այն մասին, թե ինչ արեց Հիսուսը՝ Աստված Ինքը, և ինչո՞ւ է այս ճշմարտությունն այն կարևորագույն ճշմարտությունը, որը մենք երբևէ կարող էինք իմանալ:` + +Հովհաննեսն իր Ավետարանը սկսում է ոչ թե «Հիսուս» անունով կամ որպես Մեսիա/Քրիստոս Նրա դերով, այլ «Բանը» բառով: Մոտավորապես այն ժամանակ, երբ Հովհաննեսը գրեց, տարբեր փիլիսոփայություններ կիրառում էին «լոգոս» (խոսք, բան) եզրույթը տիեզերքի տրամաբանական կառուցվածքին կամ տրամաբանության և բանականության գաղափարին անդրադառնալու համար։ + +Բացի այդ, հին հեղինակավոր փիլիսոփա Պլատոնի ուսմունքն իրականությունը բաժանում էր երկու իրականությունների (աշխարհներ)։ Մեկը երկնային և անփոփոխելի աշխարհն է, որտեղ գոյություն ունի բացարձակ կատարելություն: Մյուսը տիրույթն է երկրի վրա՝ փոփոխման ենթակա, ապականելի աշխարհը, որը երկնային կատարյալ թագավորության խիստ անկատար ներկայացումն է, որտեղ էլ որ այն ենթադրաբար գոյություն ունի (այս հարցին Պլատոնը պատասխան չի տվել)։ Որոշ փիլիսոփայություններ լոգոսը նույնացնում էին ինչ-որ վերացական միջանկյալ վիճակի հետ, որ գտնվում է հավիտենականի և փչացող, երկրային ձևերի միջև: + +Հովհաննեսը «լոգոս» եզրույթը կիրառում է բոլորովին այլ կերպ։ Նա պնդում է, որ ճշմարտությունը՝ լոգոսը, ինչ-որ եթերային ու վերացական հասկացություն չէ, որը լողում է երկնքի և երկրի միջև։ Լոգոսը անձնավորություն է՝ Հիսուս Քրիստոսը, Ով «մարմին դարձավ ու մեր մեջ բնակվեց» (Հովհաննես 1․14): + +Հովհաննեսի համար Բանը նաև Աստծո Խոսքն է: Ավելի կարևոր է, որ Աստված հաղորդակցվեց, այն է՝ Նա մարդկությանը հայտնվեց անսովոր ձևով՝ Աստված դարձավ մեզանից մեկը: + +Հովհաննեսի ավետարանում Բանը ներկայացնում է հավիտենական Աստծուն, Ով մտնում է ժամանակ և տարածություն, խոսում է, գործում և փոխհաղորդակցվում մարդկանց հետ անձնական մակարդակում: Հավիտենական Աստվածը մարդացավ` դառնալով մեզանից մեկը: + +Հովհաննես 1.14 համարում առաքյալը նշում է, որ Բանը «մարմին դարձավ և մեր մեջ բնակվեց»: «Բնակվեց» բառը հունարեն թարգմանությամբ նշանակում է վրան խփել։ Հովհաննեսն ակնարկում է Ելք 25.8 համարը, որտեղ Աստված իսրայելացիներին պատվիրում է սրբարան կառուցել, որ Ինքը կարողանա բնակվել նրանց մեջ: Նույն կերպ, մարմնավորման ժամանակ Հիսուսը՝ Աստծո Որդին, մարդկային մարմնի մեջ մտավ՝ ծածկելով Իր Աստվածությունը և փառքը, որպեսզի մարդիկ կարողանան հաղորդակցվել Իր հետ: + +`Խորհե՛ք այն պնդումների շուրջ, որոնք Հովհաննեսը գրում է այստեղ: Արարիչ Աստվածն Ինքը դարձավ մարդ, մեզանից մեկը և ապրեց այս երկրի վրա՝ մեր մեջ: (Մենք դեռ չենք էլ խոսել այն մասին, որ Նա մահացա՛վ մեզ համար): Ի՞նչ է սա ասում մարդկության հանդեպ Աստծո սիրո իրողության մասին: Ինչո՞ւ է այդքան մխիթարական այս զարմանահրաշ ճշմարտությունը։` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/03/04.md b/src/hy/2024-04/03/04.md new file mode 100644 index 00000000000..88ee3e0b362 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/03/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Լսել կամ չլսել Խոսքը +date: 15/10/2024 +--- + +`Կարդացե’ք Հովհաննես 1.9–13 համարները: Ի՞նչ դաժան իրականություն է ներկայացնում Հովհաննեսն այն մասին, թե ինչպես են մարդիկ արձագանքում Հիսուսին:` + +Հովհաննես 1.1–18 համարներում, նախաբանում նկարագրվում է ոչ միայն, թե Ով է Քրիստոսը՝ Խոսքը (Լոգոս), այլև, թե ինչպես են մարդիկ վերաբերվում Նրան աշխարհում: Հովհաննես 1.9 համարում Նա անվանվում է ճշմարիտ Լույս, «որ լուսավորում է ամեն մարդու, որ աշխարհ է գալիս»: Այդ լույսը լուսավորում է աշխարհը՝ այն դարձնելով հասկանալի։ Ինչպես ասում է Քլայվ Լյուիսը․ «Ես քրիստոնեությանը հավատում եմ այնպես, ինչպես հավատում եմ, որ արեգակը ծագել է. ոչ միայն որովհետև այն տեսնում եմ, այլև քանզի դրա միջոցով եմ տեսնում մնացած ամեն ինչ» («Աստվածաբանությունը պոե՞զիա է»): + +Ուշադրությո՛ւն դարձրեք նաև Հովհաննես 1․9 համարի պնդմանը։ Լույսը ծագում է բոլորի վրա, սակայն ոչ բոլորն են սիրով ընդունում այն: Ինչպես կտեսնենք վաղվա ուսումնասիրության մեջ, Հովհաննեսի ավետարանի գլխավոր թեման այն է, թե ինչպես են մարդիկ ընդունում կամ մերժում Հիսուսին: Այդ թեման սկսվում է վերոնշյալ համարից։ Ողբերգությունն այն է, որ Մեսիան եկավ Իր ժողովրդի՝ Իսրայելի մոտ, և շատերը չընդունեցին Նրան որպես Մեսիա: + +Հռոմեացիներին 9–11 գլուխներում Պողոս առաքյալն անդրադառնում է նույն՝ շատ հրեաների կողմից Հիսուսին մերժելու ողբերգական թեմային: Սակայն Պողոսը չի ավարտում բացասական նոտայով` փաստացի ասելով, որ ուրիշ շատ հրեաներ, հեթանոսների հետ միասին, կընդունեն Հիսուսին որպես իրենց Մեսիա: Նա զգուշացնում է հեթանոսներին, որ չգոռոզանան հրեաների դեմ: «Քանի որ եթե դու ի բնե վայրի ձիթենուց կտրվեցիր ու բնությանը հակառակ՝ լավ ձիթենու վրա պատվաստվեցիր, որքա՜ն առավել նրանք, ովքեր բուն ճյուղերն են և իրենց ձիթենու վրա են պատվաստվելու» (Հռոմեացիներին 11․24)։ + +Նմանապես, Հովհաննեսն ասում է, որ բոլոր նրանք, ովքեր ընդունում են Հիսուսին որպես իրենց Փրկիչ, կդառնան Աստծո որդիներ: Դա տեղի է ունենում Նրա անվանը հավատալով (տե՛ս Հովհաննես 1.12, 13): + +Ավետարանի նախաբանի և վերջաբանի կապն ամփոփվում է Հովհաննես 20.31 համարում։ Այստեղ առաքյալը ներկայացնում է, թե ինչու է նա գրել այն․ «․․․որպեսզի հավատաք, որ Հիսուսն է Քրիստոսը՝ Աստծու Որդին, և որպեսզի հավատաք ու Նրա անունով հավիտենական կյանք ունենաք»։ Այդպիսով, նախաբանն ու վերջաբանը ձևավորում են մի տեսակ միասնություն, կապակցված հասկացություններ, որոնք պարփակում են այն ամենը, ինչ տեղի է ունենում դրանց արանքում: Այդ կապը բացահայտում է Հովհաննեսի ավետարանի գերագույն նպատակը․ մարդիկ կփրկվեն՝ հավատալով Հիսուս Քրիստոսին` որպես իրենց Փրկչի: + +`Աստծո որդի կամ դուստր դառնալով՝ ինչպե՞ս է փոխվել ձեր կյանքը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/03/05.md b/src/hy/2024-04/03/05.md new file mode 100644 index 00000000000..7154ee7e863 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/03/05.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Կրկին հայտնվող թեմաներ. հավատ և անհավատություն +date: 16/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 3.16–21, Հովհաննես 9.35–41 և Հովհաննես 12.36–46 համարները: Ինչպե՞ս են այս տեքստերը կրկնում նախաբանում ներկայացվող հավատի և անհավատության թեման:` + +Հովհաննեսի ավետարանում մարդկությունը կարծես բաժանվում է երկու հիմնական խմբի՝ նրանք, ովքեր հավատում են Հիսուսին և ընդունում են Նրան որպես Մեսիա, և նրանք, ովքեր, հնարավորություն ունենալով հավատալու, ընտրում են չհավատալը: + +Աշակերտներն առաջին խմբում են, ինչպես նաև Նիկոդեմոսը (որ դանդաղ հավատի է գալիս), ջրհորի մոտի կինը, ի ծնե կույր մարդը և մյուսները: Երկրորդ խմբում են փարիսեցիներն ու քահանայապետերը, հրաշքով հինգ հազար մարդու կերակրման ժամանակ այնտեղ գտնվողները և նույնիսկ աշակերտներից մեկը՝ Հուդան: + +Հետաքրքիր է, որ հավատ (հունարեն pistis, որ հնչում է փիստիս) գոյական համարվող բառը երբեք չի հանդիպում Հովհաննեսի ավետարանում։ Իսկ հավատալ (pisteuō - փիստիուո) բայը հանդիպում է 98 անգամ (ամբողջ Նոր Կտակարանում բառը հանդիպում է ընդհանուր թվով 241 անգամ): Այս բայն իրապես շատ լայն թեմա է Հովհաննեսի ավետարանի մեջ: Գոյականի փոխարեն բայի կիրառությունը կարող է արտահայտել եռանդագին կերպով քրիստոնյա դառնալու իմաստ: Հիսուսին հավատալը մի բան է, որը մենք անում ենք, և դա արտահայտվում է նրանում, թե ինչպես ենք ապրում, և ոչ միայն պարզապես մի շարք համոզմունքների մեջ: Ինչպես գիտենք, սատանան նույնպես հավատում է Հիսուսին (տե՛ս Հակոբոս 2.19): + +Հովհաննեսի ավետարանի մեջ այդ երկու խմբերի գլխավոր տարբերությունն այն է, թե ինչ վերաբերմունք ունեն նրանք Հիսուսի հանդեպ: Հավատացյալները կամ նրանք, ովքեր գալու են հավատի, բաց են Նրա հանդեպ, նույնիսկ երբ Նա առերեսվում կամ հանդիմանում է նրանց: Նրանք գալիս են Հիսուսի մոտ և չեն հեռանում: Նա այն Լույսն է, որ փայլում է նրանց վրա: Եվ հավատով, հավատալով նրանք դառնում են Աստծո որդիներ: + +Մյուս կողմից, անհավատները սովորաբար գալիս են Հիսուսի մոտ՝ Նրա հետ կռվելու համար: Նրանք բնորոշվում են որպես լույսի փոխարեն խավարը սիրողներ։ Նրանք դժվարանում են ընդունել Նրա խոսքերը կամ տեսնում են, որ Նա խախտում է հին ավանդույթները և չի իրականացնում իրենց սպասելիքները: Նրանք ընդդիմանում են Նրան և թույլ չեն տալիս, որ Նրա լույսը գնահատի և դատի իրենց: Այս վերաբերմունքն, անշուշտ, կրկին ու կրկին նկատվել էր կրոնական առաջնորդների մոտ, որոնք, որպես ազգի հոգևոր առաջնորդներ, պետք է լինեին առաջինը, որ ընդունելու էին Հիսուսին։ + +`Ինչպե՞ս եք կյանքում դրսևորում Հիսուսի հանդեպ ձեր հավատը՝ ի հակադրություն պարզապես մտքով համաձայն լինելու, որ Նա է Մեսիան։ Ինչու՞ է կարևոր իմանալ տարբերությունը (տե՛ս Մատթեոս 7.21–23):` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/03/06.md b/src/hy/2024-04/03/06.md new file mode 100644 index 00000000000..33f783fce2d --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/03/06.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Կրկին հայտնվող թեմաներ․ փառք +date: 17/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 17.1–5 համարները: Ի՞նչ նկատի ուներ Հիսուսը, երբ ասաց. «Հա՛յր, ժամը հասել է. փառավորի՛ր Քո Որդուն, որպեսզի Քո Որդին էլ Քեզ փառավորի»:` + +Երեկվա ուսումնասիրությունը դիտարկեց Հովհաննեսի ավետարանի երկրային, մարդկային պատմությունը մարդկանց միջև բախումով և փոխազդեցությամբ, որը շարունակաբար պտտվում է այն հարցի շուրջ, թե Ով է Հիսուսը և ինչ է Նա գործում: Այսօրվա ուսումնասիրությունը կենտրոնանում է աստվածային, տիեզերական պատմության գծի վրա, որը նույնպես կարող ենք գտնել այս Ավետարանում: + +Նախաբանը սկսվում է այդ տիեզերական սյուժեի գծով: Հիսուսը ներկայացվում է որպես Աստծո աստվածային Որդի, տիեզերքի Արարիչ: Կրկին, այն ամենը, ինչ մի ժամանակ գոյություն չի ունեցել, սակայն ապա գոյացել է, արվել է միայն Հիսուսի միջոցով: «Ամեն ինչ Նրանով եղավ, և առանց Նրա ոչինչ չեղավ, ինչ որ եղավ» (Հովհաննես 1.3): Սակայն պատմությունը շարունակվում է՝ նշելու մարմնավորման ժամանակ Նրա մարդ դառնալու փառքի մասին (Հովհաննես 1.14): Հովհաննեսն օգտագործում է փառք (doxsa-դոքսա, պայծառություն, շքեղություն, համբավ, պատիվ) և փառավորել (doxsazō -դոքսազո, գովաբանել, պատվել, մեծարել, փառաբանել) եզրույթները` խոսելու և՛ մարդկանցից պատիվ ստանալու, և՛ Աստծուց պատիվ կամ փառք ստանալու մասին: + +Հովհաննեսի ավետարանում Հիսուսին փառավորելու գաղափարը կապված է Նրա ժամի գաղափարի, այսինքն՝ Նրա մահվան ժամանակի հետ (համեմատե՛ք Հովհաննես 2.4, Հովհաննես 7.30, Հովհաննես 8.20, Հովհաննես 12.23–27, Հովհաննես 13.1, Հովհաննես 16.32, Հովհաննես 17.1 համարների հետ): Խաչը Նրա փառքի ժամն է: + +Այս գաղափարը բավականին պարադոքսալ է, որովհետև հին հռոմեական աշխարհում խաչելությունը մահապատժի ամենաամոթալի ու նվաստացուցիչ միջոցն էր: Այս անհավատալի հակադրությունը՝ Աստված խաչի վրա, պատկերում է մարդկային պատմության սյուժեի միահյուսումն աստվածայինի հետ: + +Մարդկային մակարդակում Հիսուսը մահացավ հոգեվարքի մեջ, մի արհամարհված հանցագործի նման, որ թուլության մեջ աղաղակեց․ «Աստվա՛ծ Իմ, Աստվա՛ծ Իմ, ինչո՞ւ լքեցիր Ինձ»: Խաչի այս մարդկային, մութ կողմը հատկապես ներկայացված է Մատթեոսի և Մարկոսի ավետարաններում (Մատթեոս 27․46, Մարկոս 15․34)։ + +Սակայն խաչի փառավոր կողմը հատկապես ներկայացված է Ղուկասի և Հովհաննեսի ավետարաններում (Ղուկաս 23.32–47, Հովհաննես 19.25–30): Դա փրկության, ողորմության վայր է, որտեղ Աստծո Որդին հանձնվում է Հորը: + +Որքան զավեշտալի է. Աստծո մեծագույն փառքը բացահայտվում է Նրա մեծագույն ամոթի՝ աշխարհի մեղքն Իր վրա կրելու մեջ: + +`Խորհե՛ք, թե ինչ է նշանակում, որ այդքան կտրուկ բան պահանջվեց․ Աստված Ինքը հայտնվեց խաչի վրա՝ մեզ մեղքից փրկելու համար: Սա ի՞նչ պետք է ասի այն մասին, թե իրականում որքան սարսափելի երևույթ է մեղքը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/03/07.md b/src/hy/2024-04/03/07.md new file mode 100644 index 00000000000..e6ae466e3fe --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/03/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 18/10/2024 +--- + +Կարդացե՛ք Էլեն Ուայթի «Դարերի փափագը» գրքի «Աստված մեզ հետ» գլուխը (էջ 19–26)։ + +«Տեր Հիսուս Քրիստոսը՝ Աստծո Աստվածային Որդին, գոյություն է ունեցել հավիտենությունից ի վեր, կոնկրետ անձնավորություն, սակայն մեկ Հոր հետ: Նա երկնքի գերազանց փառքն էր, երկնային բանականությունների Հրամանատարը, և հրեշտակների ակնածալի մեծարանքը Նրա կողմից ընդունվեց որպես Իր իրավունք: Սա Աստծո կողոպուտ չէր: «Տերն ինձ ստեղծեց իր ճանապարհի սկզբին, իր վաղեմի գործերից առաջ։ Հավիտենությունից առաջ եմ ես հաստատվել, սկզբից, երկրի սկզբնավորումից առաջ։ Անդունդները չեղած՝ ծնվել եմ, ջրառատ աղբյուրները չեղած։ Սարերի հաստատումից առաջ, բլուրներից առաջ եմ ծնվել ես։ Նա դեռ չէր ստեղծել երկիրը, դաշտերը և աշխարհի սկզբնական շամանդաղները։ Ես այնտեղ էի, երբ նա երկինքներն էր հաստատում, երբ անդունդների մակերեսի վրա կամար էր գծում» (Առակներ 8.22-27): + +«Կա լույս և փառք այն ճշմարտության մեջ, որ Քրիստոսը մեկ էր Հոր հետ՝ նախքան աշխարհի հիմքը դրվելը: Սա այն լույսն է, որ փայլում է մութ տեղում՝ պայծառեցնելով այն աստվածային, ինքնատիպ փառքով: Այս ճշմարտությունը, ինքնին անսահման խորհրդավոր, բացատրում է այլ առեղծվածային և այլ կերպ անբացատրելի ճշմարտություններ, մինչդեռ այն բացահայտվում է անհասանելի և անհասկանալի լույսի ներքո» (Է․ Ուայթի մեկնաբանություններ, ՅՕԱ աստվածաշնչյան մեկնաբանություններ, հատոր 5, էջ 1126): + +«Հիսուսն ասել է. «Եվ Ես, երբ որ բարձրանամ երկրից, ամենքին կքաշեմ Ինձ մոտ» (Հովհաննես 12.32): Քրիստոսը պետք է մեղավորին բացահայտվի որպես Փրկիչ, Ով մահանում է աշխարհի մեղքերի համար: Եվ երբ տեսնում ենք Աստծո Գառին Գողգոթայի խաչի վրա, սկսում ենք ըմբռնել փրկության գաղտնիքը, և Աստծո քաղցրությունը մեզ դրդում է ապաշխարության: Մեռնելով հանուն մեղավորների` Քրիստոսն անըմբռնելի սեր դրսևորեց, և այդ սերը, բացահայտվելով մեղավորին, փափկեցնում է սիրտը, գերում միտքը և զղջում է արթնացնում նրա հոգում» (Է․ Ուայթ, Քայլեր դեպի Քրիստոս, էջ 36): + +«Բայց ուղղվելու ցանկացած փորձ, որ դրդված է ճիշտ վարվելու անկեղծ ցանկությունից, Քրիստոսի ձգող ուժի շնորհիվ է արվում: Նրանց հոգու վրա աննկատելի մի ուժ է ազդում, խիղճն արթնանում է, իսկ կյանքը նկատելիորեն վերափոխվում է: Եվ երբ Քրիստոսը նրանց դրդում է նայել Իր խաչին, տեսնել Նրան, Ում խոցել են իրենց մեղքերով, նրանք սկսում են հասկանալ պատվիրանները» (Է․ Ուայթ, Քայլեր դեպի Քրիստոս, էջ 36): + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Ինչո՞ւ է Հովհաննեսը սկսում խոսել Հիսուսի՝ որպես Արարչի Նրա դերի մասին: Ի՞նչ է սա ասում ողջ աստվածաբանության մեջ արարչագործության կարևորության մասին: Այդ դեպքում ինչո՞ւ է կարևոր, որ մենք ճիշտ պատկերացում ունենանք արարչագործության մասին այնպես, ինչպես բացահայտված է Աստվածաշնչում:` + +`Շարունակե՛ք խորհել միաշաբթի օրվա ուսումնասիրության վերջում տրված հարցի շուրջ: Ի՞նչ կկատարվեր խաչի հետ, եթե դրա վրա մահացող հավիտենական Աստծո փոխարեն մահանար արարված մեկը: Ի՞նչ կկորցնեինք, եթե Հիսուսը լիներ ամեն ինչ, սակայն ոչ հավիտենական Աստված:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/03/info.yml b/src/hy/2024-04/03/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..fd7d03987f0 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/03/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Նախապատմություն․ նախաբան" +start_date: "12/10/2024" +end_date: "18/10/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/04/01.md b/src/hy/2024-04/04/01.md new file mode 100644 index 00000000000..58577ab2399 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/04/01.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Քրիստոս՝ Մեսիայի վկաները +date: 19/10/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 1․19–23, Եսայի 40․1–5, Հովհաննես 1․29–37, Հռոմեացիներին 5․6, Հովհաննես 1․35–39, Հովհաննես 1․43–51, Հովհաննես 3․1–21։ + +>
Հիշելու համարը.
+> Հիսուսը նրան ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ. եթե մեկը վերստին չծնվի, Աստծու արքայությունը չի կարող տեսնել» (Հովհաննես 3․3)։ + +Հիսուսը մարդկանց տվեց իրապես հզոր սուրբգրային վկայություններ՝ հիմնավորելով Իր մասին Իր իսկ ներկայացրած պնդումները։ Դրանցից է նաև հետևյալ պնդումը․ «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. Ինձ հավատացողը հավիտենական կյանք ունի»(Հովհաննես 6.47): + +Կան բազմաթիվ այլ վկայություններ, ինչպես օրինակ՝ ջուրը գինու վերածելը, մի քանի բոքոն հացով հազարավոր մարդկանց կերակրելը, ազնվականի որդուն բժշկելը, Բեթհեզդայի ավազանում հիվանդին բժշկելը, ի ծնե կույրի տեսողությունը վերականգնելը, Ղազարոսին մեռելներից հարություն տալը և այլն։ Ավետարանիչը հիշատակում է տարբեր իրադարձություններ և մարդկանց՝ հրեա, հեթանոս, հարուստ, աղքատ, տղամարդ, կին, կառավարիչ, հասարակ մարդիկ, կրթված ու անկիրթ, որպեսզի վկայի, թե Ո՛վ է Հիսուսը: + +Հովհաննեսը վկայակոչում է նույնիսկ Հոր վկայությունը և Սուրբ Գրությունները, որոնք բոլորը վկայում են Նրա ինքնության մասին: + +Այս շաբաթը սկսվում է Հովհաննես Մկրտչի հզոր վկայությամբ: Հայտնվում են նաև այլ վկաներ՝ Անդրեասը, Սիմոն Պետրոսը, Փիլիպպոսը, Նաթանայելը և ամենաանսպասելի վկան՝ փարիսեցի Նիկոդեմոսը: Սակայն կա մեկ այլ վկա, որ հետնաբեմում է՝ ստվերում (այդ մյուս աշակերտն Անդրեասի հետ է, տե՛ս Հովհաննես 1․35, 40)։ Դա ինքը՝ Հովհաննեսն է։ \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/04/02.md b/src/hy/2024-04/04/02.md new file mode 100644 index 00000000000..e763164f5d6 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/04/02.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Հովհաննես Մկրտչի վկայությունը +date: 20/10/2024 +--- + +Ինչպես տեսանք անցյալ շաբաթվա դասում, Հովհաննեսի ավետարանը սկսվում է Հիսուս Քրիստոսով՝ Խոսքով, որ գոյություն է ունեցել դեռևս արարչագործությունից առաջ։ Սակայն այդ նույն նախաբանում Հովհաննես Մկրտիչը հայտնվում է որպես Հիսուսի վկա: Հիսուսի ժամանակներում որոշ հրեաներ սպասում էին երկու մեսիայի՝ մեկը քահանա, մյուսը՝ թագավոր։ Հովհաննեսը հստակ ուսուցանում է, որ Հովհաննես Մկրտիչը չի պնդում, որ ինքն այս մեսիաներից մեկն է, այլ որ միակ ճշմարիտ Մեսիայի վկան է: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1.19–23 համարները: Ինչպե՞ս ներկայացրեց Հովհաննես Մկրտիչն իր ծառայությունն ու առաքելությունը:` + +Կրոնական առաջնորդներն ուղարկեցին քահանաներ և ղևտացիներ՝ Հովհաննեսին հարցնելու, թե ով է նա։ Քանի որ Հրեաստանում մեսիական ակնկալիքները մեծ էին, Մկրտչի համար կարևոր էր պարզաբանել իր հարաբերություններն այդ ակնկալիքների հետ: Նա Լույսը չէր, այլ ուղարկվել էր Աստծուց, որպեսզի վկայի Լույսի մասին և նախապատրաստի Մեսիայի գալուստը (Հովհաննես 1.6–8): Ահա թե ինչու նա հնարավորինս պարզ պատասխանեց նրանց. «Ես Քրիստոսը չեմ» (Հովհաննես 1․20)։ + +Հովհաննեսը մկրտում էր ջրով, բայց Քրիստոսը մկրտելու էր Հոգով (Հովհաննես 1․26, 33): Հովհաննեսն արժանի չէր արձակելու Հիսուսի կոշիկի կապերը (Հովհաննես 1․27): Քրիստոսն առավել էր Հովհաննեսից, որովհետև Նա Հովհաննեսից առաջ էր (Հովհաննես 1․30): Հիսուսն Աստծո Որդին էր, և Հովհաննեսը պարզապես վկայեց այդ ճշմարտության մասին (Հովհաննես 1.34): + +Կարդացե՛ք Եսայի 40.1–5 և Հովհաննես 1.23 համարները: Ինչպե՞ս է Հովհաննեսն օգտագործում այս համարները։ + +Այդ ժամանակներում ճանապարհները խորդուբորդ ու քարքարոտ էին, և թագավորի ճանապարհը հարթելու նպատակով նրանից առաջ երբեմն ծառաներ էին ուղարկում` հարթեցնելու ճանապարհի մակերեսը և վերացնելու կտրուկ շրջադարձերը։ Այդպիսով, ի կատարումն մարգարեության, Հովհաննեսը եկավ, որպեսզի մարդկանց սրտերը պատրաստի Հիսուսի համար: + +`Ինչպե՞ս պետք է մենք՝ որպես յոթերորդ օրվա ադվենտիստներ, կատարենք նույն ծառայությունը, ինչ կատարեց Հովհաննես Մկրտիչը: Գտեք զուգահեռները:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/04/03.md b/src/hy/2024-04/04/03.md new file mode 100644 index 00000000000..43b2fae86b4 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/04/03.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Աստծո Գառը +date: 21/10/2024 +--- + +Հրեա ազգը փնտրում էր Մեսիայի, որն իրենց կազատագրի Հռոմից: Հովհաննեսի ավետարանի նպատակն էր փոխել նրանց հասկացողությունը Մեսիայի վերաբերյալ, որպեսզի նրանք կարողանան Հիսուսի մեջ տեսնել եկող Թագավորին վերաբերող մարգարեությունների կատարումը: Մեսիան երկրային կառավարիչ չէր լինելու։ Նա գալու էր, որ կատարի Իր մասին Հին Կտակարանում գրված բոլոր խոստումները, որոնք բացահայտում են Նրա անձնազոհությունը հանուն աշխարհի, և նորոգի Աստծո ու Նրա ժողովրդի միջև հարաբերությունները։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1.29–37 համարները: Ի՞նչ է հայտարարում Հովհաննես Մկրտիչը Հիսուսի մասին: Ի՞նչ պատկեր է նա օգտագործում Նրան նկարագրելու համար, և ինչո՞ւ է դա այդքան կարևոր, որ հասկանանք, թե Ով էր Հիսուսը, և որն էր լինելու Նրա առաքելությունը:` + +Մկրտչի հայտարարությունը, որ Հիսուսը Աստծո Գառն է, աջակցում է Հովհաննեսի ավետարանի նպատակին, այն է՝ Մեսիայի աշխատանքի և բնության նորովի ըմբռնումը: Հիսուսն, իրոք, լինելու էր զոհաբերության համակարգի խոստման կատարումը՝ հիշեցնելով Փրկչի վերաբերյալ խոստումը, որն առաջին անգամ տրվել է Ծննդոց 3.15 համարում: + +«Երբ Հիսուսի մկրտության ժամանակ Հովհաննեսը ցույց տվեց Նրան՝ որպես Աստծո Գառի, նոր լույս սփռվեց Մեսիայի ծառայության վրա: Մարգարեն հիշեց Եսայի մարգարեի խոսքերը. «․․․ինչպես մի գառ, որ մորթվելու է տարվում» (Եսայի 53.7) (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 136)։ + +`Կարդացե՛ք Մարկոս 10․45, Հռոմեացիներին 5․6 և Ա Պետրոս 2․24 համարները։ Ինչպե՞ս են այս համարներն օգնում հասկանալու Հիսուսի դերը որպես «Աստծո Գառ»:` + +Հովհաննես Մկրտիչը, հնարավոր է, Հիսուսի ծառայության կամ դերի մասին լիակատար իմացություն չուներ, սակայն նա վստահ էր, որ Հիսուսը խոստացված Մեսիան է, Ով եկել է մարգարեությունը կատարելու: + +`Շարունակե՛ք խորհել Հիսուսի` որպես «Աստծո Գառ» կոչման մասին։ Ի՞նչ պատկերներ է այն հիշեցնում, և ինչպե՞ս է դրա կապը Հին Կտակարանի զոհաբերության համակարգի հետ օգնում գնահատելու մեր փրկության մեծ գինը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/04/04.md b/src/hy/2024-04/04/04.md new file mode 100644 index 00000000000..a6ffb7fde37 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/04/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Հովհաննեսի երկու աշակերտները +date: 22/10/2024 +--- + +Հովհաննես Մկրտչի երկու աշակերտները կանգնած էին նրա հետ, երբ տեսան, որ Հիսուսը գալիս է։ Հովհաննեսն ասաց. «Ահա Աստծու Գառը» (Հովհաննես 1.36): Երկու աշակերտները լսել էին Հովհաննեսի լուրը Քրիստոսի մասին, Ով իրականացնելու էր հինկտակարանյան մարգարեությունները գալիք Մեսիայի մասին: Աշակերտները թողեցին Հովհաննեսին, որպեսզի հետևեն Հիսուսին` գիտակցելով, որ Հիսուսն ավելի մեծ է, քան Հովհաննես Մկրտիչը, և որ Նա Հովհաննեսի լուրի կատարումն է։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1.35–39 համարները: Ի՞նչ արեցին այս երկու աշակերտները Հիսուսի մասին Հովհաննեսի վկայությունը լսելուց հետո։` + +Հիսուսի հետ լինելու մեծ ցանկությամբ՝ նրանք օրն անցկացրին Նրա հետ: Ո՞վ գիտի, թե ի՜նչ զարմանալի բաներ նրանք սովորեցին և ի՜նչ հրաշալի փորձառություններ ունեցան այն ժամանակ: + +Դրանք պետք է որ շատ արժեքավոր բաներ լինեին, քանի որ նրանց շուտափույթ ցանկությունը եղավ իրենց փորձառությամբ կիսվել ուրիշների հետ: Անդրեասը՝ երկու աշակերտներից մեկը, անմիջապես գտավ իր եղբորը՝ Սիմոնին, և ասաց. «Գտանք Մեսիային, որ «Քրիստոս» է նշանակում)» (Հովհաննես 1.41)։ Երբ Անդրեասը եղբորը բերեց Հիսուսի մոտ, Հիսուսն անմիջապես ցույց տվեց, որ ճանաչում է նրան` ասելով. «Դու Սիմոնն ես՝ Հովնանի որդին, դու պիտի կոչվես Կեփաս, որ «Պետրոս» է նշանակում)» (Հովհաննես 1.42): Հիսուսը գիտեր և հասկանում էր Պետրոսին: Այն, որ Հիսուսը ճանաչում է մարդուն, Հովհաննեսի ավետարանի լեյտմոտիվն է` հիմնական սկզբունքը (տե՛ս, օրինակ, Հովհաննես 2.24, 25 համարները): + +«Եթե Հովհաննեսն ու Անդրեասն ունենային քահանաների ու առաջնորդների անհավատ հոգին, նրանք չէին գա սովորելու Հիսուսի ոտքերի մոտ: Նրանք կգային Նրա մոտ որպես քննադատներ՝ վիճաբանելու Նրա խոսքերի շուրջ: ․․․Բայց այդպես չվարվեցին այս առաջին աշակերտները: Նրանք արձագանքել էին Սուրբ Հոգու կանչին, որ հնչել էր Հովհաննես Մկրտչի քարոզների մեջ: Այժմ նրանք ճանաչեցին երկնային Ուսուցչի ձայնը: ․․․Աստվածային պայծառությամբ էր լուսաբանվում Հին Կտակարանի Գրքերի ուսմունքը: Նոր լույսով էին բացահայտվում ճշմարտության համապարփակ թեմաները» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 139)։ + +Հովհաննեսի ավետարանի ամբողջ շեշտադրումն այն է, որ բացահայտի, թե Ով է Հիսուսը, որպեսզի այս բարի լուրը հասնի համայն աշխարհին: + +`Ինչպե՞ս է Քրիստոսը և ձեր հավատը Քրիստոսի հանդեպ փոխել ձեր կյանքը: Դեռևս ի՞նչ փոփոխություններ կցանկանաք տեսնել:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/04/05.md b/src/hy/2024-04/04/05.md new file mode 100644 index 00000000000..babdbdc0c81 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/04/05.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Փիլիպպոս և Նաթանայել +date: 23/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1.43–46 համարները: Ի՞նչ բացահայտեց Փիլիպպոսի լուրն արդեն իսկ Հիսուսի հանդեպ նրա հավատի մասին։` + +Փիլիպպոսը Բեթսայիդայից էր, ինչպես Անդրեասը և Պետրոսը։ Նա գտավ իր ընկեր Նաթանայելին և պատմեց Հիսուսի մասին։ Հովհաննես Մկրտիչը Հիսուսին անվանել էր «Աստծո Գառը»։ Անդրեասն ասել էր Պետրոսին, որ գտել է «Մեսիային»։ Իսկ Փիլիպպոսը Հիսուսին անվանում է Մեկը, Ում մասին գրել են Մովսեսն ու մարգարեները և ավելացնում է անունը՝ «Հիսուս Նազովրեցի»։ Նազարեթ քաղաքի վերաբերյալ հիշատակումն ընկերոջ սուր արձագանքն է առաջացնում։ + +Նաթանայելը, թվում է, կանխակալ կարծիք ունի Նազարեթ փոքրիկ քաղաքի վերաբերյալ։ Թագավորն, անկասկած, չէր կարող սերվել նման վայրից։ Նախապաշարումները հեշտությամբ կուրացնում են մարդկանց աչքերը, որ չտեսնեն իրականությունն այնպես, ինչպես այն գոյություն ունի։ Թվում է, թե Փիլիպպոսը Նաթանայելի հետ ունեցած նախորդ զրույցներից հասկացել էր, որ նախապաշարումների հետ վարվելու ճիշտ միջոցը ոչ թե ինչ-որ բարձր փիլիսոփայական կամ աստվածաբանական փաստարկն է, այլ ավելի շուտ հրավիրել անհատին անմիջականորեն տեսնելու կամ անձամբ առնչվելու ճշմարտության հետ։ Նա պարզապես ասաց՝ «Արի՛ և տե՛ս»։ Եվ նա հենց այդպես էլ արեց՝ գնաց և տեսավ։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1.47–51 համարները: Ինչպե՞ս Հիսուսը Նաթանայելին համոզեց, թե Ով է Ինքը, և ո՞րն էր Նաթանայելի արձագանքը։` + +46-րդ և 47-րդ համարների միջև բացակայում են այն կարևոր մանրամասները, թե ինչպես Նաթանայելն արձագանքեց Փիլիպպոսի հրավերին: Սակայն նա վեր կացավ և գնաց տեսնելու։ Նրա ընկերությունը Փիլիպպոսի հետ ավելի ուժեղ էր, քան նախապաշարումը, և նրա կյանքն այդ պահից փոխվելու էր։ + +Հիսուսը լավ խոսքեր է ասում Նաթանայելի մասին՝ նրան անվանելով «իսկական իսրայելացի, որի մեջ նենգություն չկա» (Հովհաննես 1․47), ինչը մեծապես հակադիր է Հիսուսի մասին Հովհաննես 1․46-ում Նաթանայելի խոսքերին: Նաթանայելը զարմանքով է պատասխանում, քանի որ նախկինում չէր հանդիպել Հիսուսին։ + +Այնուհետև Հիսուսն ակնարկում է, որ նրան տեսել է թզենու տակ, և այդ փոքրիկ ակնարկը համոզում է Նաթանայելին։ Աստվածային խորաթափանցությամբ Հիսուսը Նաթանայելին տեսել էր այդ ծառի տակ աղոթելիս՝ ճշմարտությունը փնտրելիս (տե՛ս Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 140, 141): Ապա Նաթանայելը կարևոր խոստովանություն է անում՝ Հիսուսին կոչելով Ռաբբի, Աստծո Որդի և Իսրայելի Թագավոր: Տեսեք, թե ինչպես է ամենափոքր թվացող հայտնությունը հանգեցնում հավատի մեծագույն խոստովանության: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/04/06.md b/src/hy/2024-04/04/06.md new file mode 100644 index 00000000000..d4055cc1647 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/04/06.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Նիկոդեմոսի վկայությունը +date: 24/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 3.1–21 համարները: Ինչպե՞ս է Նիկոդեմոսի վկայությունը հաստատում Հովհաննեսի ավետարանի թեման:` + +Նիկոդեմոսը հարգված ուսուցիչ էր Իսրայելում և Սինեդրիոնի հարուստ անդամ։ Նրա վկայությունը կարևոր դեր ունի Հովհաննեսի ավետարանում մի քանի պատճառներով: Նա Հիսուսին անվանեց «Ռաբբի» և հիշատակեց այն նշանները, որոնք Հիսուսն արել էր՝ որպես Իր աստվածային առաքելության ապացույց: Ուստի, նույնիսկ նախքան հասկանալը, թե ինչ է անում, Նիկոդեմոսը վկայում էր Հիսուսի Մեսիա լինելու մասին։ + +Հենց այդ նշանները Նիկոդեմոսը դիտում էր որպես Հիսուսի աստվածային կոչման վկայություններ, սակայն չէր տեսնում, որ դրանք ցույց են տալիս Հիսուսին` որպես Մեսիայի վերաբերյալ Հին Կտակարանի մարգարեությունների իրականացում: Ուստի, Նիկոդեմոսը Նրա մոտ եկավ որոշ կասկածներով. նա այդ պահին չճանաչեց Հիսուսին որպես Քրիստոս: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 3.3–21 համարները: Ի՞նչ ասաց Հիսուսը Նիկոդեմոսին, որպեսզի ցույց տա, որ Ինքն ամենատես է։` + +Հիսուսը գիտի յուրաքանչյուր մարդու սիրտը: Նրա պատասխանը Նիկոդեմոսին կարող է սուր թվալ, սակայն Նա անցնում է կոնկրետ խնդրին: Թեև հրեաները հավատում էին, որ հեթանոսները պետք է դարձի գան, շատերը չէին հասկանում, որ իրենք՝ որպես ընտրյալ ժողովուրդ, նույնպես կարիք ունեն դարձի գալու: Ոչ ոք չի ծնվում փրկված՝ անկախ իր ազգությունից կամ եկեղեցուց, որտեղ նա մեծացել է: + +Հրեաների հրաշալի ժառանգությունը, որ գալիս է Աբրահամից, նրանց, անկասկած, շատ հստակ առավելություններ էր տվել (տե՛ս Հռոմեացիներին 3․1, 2)։ Սակայն դա ինքնին բավարար չէր։ Հիսուսն աներևակայելի բան ասաց Նիկոդեմոսին, որ նա՝ Իսրայելի ուսուցիչն ու կառավարիչը, պետք է վերստին ծնվի: + +Այնուհետև Հիսուսը Նիկոդեմոսին առերեսեց նրա հոգևոր անգիտության հետ. «Դու Իսրայելի վարդապետն ես ու դա չգիտե՞ս» (Հովհաննես 3․10)։ Կշտամբանքը պետք է որ ցնցող լիներ։ + +Թեև այն ժամանակ Նիկոդեմոսը բազմաթիվ հարցեր ուներ Հիսուսի վերաբերյալ, բայց հետագայում Նրա կողմն էր` Հիսուսի հետևորդների հետ միասին (տե՛ս Հովհաննես 19.39): + +`Ի՞նչ է նշանակում «վերստին ծնվել», և ինչո՞ւ է Հիսուսն այդպես շեշտում այդ գաղափարը։` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/04/07.md b/src/hy/2024-04/04/07.md new file mode 100644 index 00000000000..7f9b73f43ba --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/04/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 25/10/2024 +--- + +Կարդացե՛ք Էլեն Ուայթի «Դարերի փափագը» գրքի «Նիկոդեմոս» գլուխը (էջ 167–177)։ + +«Նիկոդեմոսը «բոլորովին այլ կերպ սկսեց ուսումնասիրել Գրքերը՝ ոչ թե տեսությունը քննարկելու, այլ նոր կյանք ստանալու համար: Հանձնվելով Սուրբ Հոգու առաջնորդությանը` նա սկսեց տեսնել երկնքի արքայությունը: + +․․․Հավատով մենք ստանում ենք Աստծո շնորհը, բայց հավատն ինքն իրենով չի կարող մեզ փրկել։ Հավատով ոչինչ չենք վաստակում: Հավատը մի ձեռք է, որով մենք կառչում ենք Քրիստոսից և մեր սեփականն ենք դարձնում Նրա արժանիքները՝ մեղքի դեմ միակ դեղամիջոցը: ․․․Ապաշխարությունն էլ, ինչպես թողությունը, գալիս է Քրիստոսից։ + +Ապա ուրեմն՝ ինչպե՞ս պետք է փրկվենք: «Եվ ինչպես Մովսեսն օձը բարձրացրեց անապատում», այնպես էլ մարդու Որդին է բարձրացվել, և ամեն ոք, ում խաբել և խայթել է օձը, կարող է նայել և ապրել: «Ահա Աստծո Գառը, որ վեր է առնում աշխարհի մեղքը» (Հովհաննես 1.29): Խաչից շողացող լույսի ներքո բացահայտվում է Աստծո սերը: Նրա սերը մեզ դեպի Իրեն է գրավում, ու եթե մենք չհակառակվենք այդ սիրուն, կառաջնորդվենք դեպի խաչը՝ նրա առջև ապաշխարելով մեր բոլոր մեղքերից, որոնք խաչել են Փրկչին: Այն ժամանակ Աստծո Հոգին հավատի միջոցով նոր կյանք է ստեղծում հոգու մեջ: Մտքերն ու ցանկությունները հնազանդվում են Քրիստոսի կամքին: Սիրտն ու բանականությունը վերստեղծվում են Նրա պատկերի նմանությամբ, Ով աշխատում է ամեն բան մեր մեջ Իրեն հնազանդեցնել: Ու երբ Աստծո օրենքը կնքվում է մեր հոգում և սրտում, այն ժամանակ Քրիստոսի հետ միասին կարող ենք ասել. «Քո կամքը կատարել կամեցա, Ո՛վ Աստված» (Սաղմոս 40.8) (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 175, 176): + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Հովհաննես Մկրտիչը եկավ ճանապարհ պատրաստելու Հիսուսի համար: Որքանո՞վ ստացված կհամարեք նրա ծառայությունը, առնվազն մարդկային տեսանկյունից: Նաև, երբ խորհեք ձեր պատասխանի մասին, տվեք կարևոր հարցը. ինչպե՞ս եք սահմանում «հաջողությունը» հոգևոր հարցերում:` + +`Ավելի ուշ Հովհաննես Մկրտիչը որոշ անկեղծ կասկածներ հայտնեց (Մատթեոս 11․2, 3, Ղուկաս 7․19)։ Ինչի՞ց ծագեցին նրա հարցերը, և ի՞նչ կարող ենք սովորել նրանցից, թե ինչպես ամուր մնալ հավատի մեջ։` + +`Դասարանում քննարկե՛ք, թե ինչպես Նիկոդեմոսի նման մեկը՝ ճշմարիտ եկեղեցու առաջնորդը, որն անշուշտ շատ գիտելիքներ ուներ, միևնույն ժամանակ հոգևորապես անտեղյակ էր, թե ինչն է իրականում կարևոր: Ի՞նչ դասեր կարող ենք քաղել նրա իրավիճակից։` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/04/info.yml b/src/hy/2024-04/04/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..479a432a87d --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/04/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Քրիստոս՝ Մեսիայի վկաները" +start_date: "19/10/2024" +end_date: "25/10/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/05/01.md b/src/hy/2024-04/05/01.md new file mode 100644 index 00000000000..83dd7805a8d --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/05/01.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Սամարացիների վկայությունը +date: 26/10/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 4․1–42, Հովհաննես 3․26–30, Երեմիա 2․13, Զաքարիա 14․8, Եզեկիել 36․25–27։ + +>
Հիշելու համարը.
+> «Եվ կնոջն ասում էին. «Այլևս ոչ թե քո խոսքերի՛ համար ենք Նրան հավատում, այլ որ մենք ինքներս լսեցինք ու գիտենք, որ ճշմարտապես Նա է աշխարհի Փրկիչը» (Հովհաննես 4․42)։ + +Ովքե՞ր էին սամարացիները։ Ք․ա․ 722 թվականին Ասորեստանը զավթել էր Իսրայելի հյուսիսային թագավորությունը։ Քաղաքական կայունություն ապահովելու համար ասորիներն իրենց գերիներին ցրեցին կայսրության ողջ տարածքում: Նաև այլ ազգերից գերիներ բերվեցին հյուսիսային թագավորությունը բնակեցնելու համար, և նրանք դարձան սամարացիներ, որոնք դավանում էին հուդայականության իրենց ուրույն ձևը: + +Սակայն նրանց և հրեաների միջև լավ հարաբերություններ չկային։ Օրինակ՝ սամարացիները Բաբելոնից հրեաների վերադարձի ժամանակ դեմ էին տաճարի վերականգնմանը, սակայն կառուցել էին իրենց սեփական տաճարը Գարիզին լեռան վրա։ Այդ տաճարը,սակայն, ավերվել է Հրեաստանի կառավարիչ Հովհաննես Հիրկանոսի կողմից Ք․ա․ 128 թվականին։ + +Քրիստոսի ժամանակներում այդ թշնամությունը շարունակվում էր: Հրեաները հնարավորինս խուսափում էին Սամարիայից։ Թեև սամարացիների հետ առևտուրն ընթանում էր, այլ փոխգործակցությունն արգելված էր: Հրեաները սամարացիներից պարտք չէին վերցնում կամ նույնիսկ շնորհ չէին ստանում նրանցից։ Այս համատեքստում Հովհաննեսը պատմում է Հիսուսի ու ջրհորի մոտ եկած կնոջ և Սամարիայի Սյուքար քաղաքի մարդկանց հանդիպման մասին։ \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/05/02.md b/src/hy/2024-04/05/02.md new file mode 100644 index 00000000000..3497af29a27 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/05/02.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Հանդիպման հանգամանքները +date: 27/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 4.1–4 համարները: Ո՞րն էր գլխավոր նպատակը, որը Հիսուսին տարավ Սամարիայի միջով։` + +Փարիսեցիները տեսան, որ Հիսուսի աշակերտներն ավելի շատ մարդկանց են մկրտում, քան Հովհաննես Մկրտչի աշակերտները: Այդ իրավիճակը կարող էր լարվածություն առաջացնել Հովհաննեսի և Հիսուսի հետևորդների միջև։ Հովհաննեսի աշակերտները, բնականաբար, նախանձախնդիր էին իրենց տիրոջ հեղինակության ու կարգավիճակի համար (համեմատե՛ք Հովհաննես 3.26–30 համարների հետ): Հովհաննեսի տպավորիչ արձագանքն այն էր, որ Հիսուսը պետք է մեծանա, իսկ ինքը՝ փոքրանա (Հովհաննես 3.30): Հավանաբար, առճակատումից խուսափելու համար Հիսուսը հեռացավ Հրեաստանից և գնաց Գալիլեա։ Սամարիայով էր անցնում ամենաուղիղ ճանապարհը այդ երկու վայրերի միջև, բայց դա միակ հնարավոր ճանապարհը չէր։ Բարեպաշտ հրեաները երկար ճանապարհ էին անցնում՝ գնալով դեպի արևելք՝ Պերեայով։ Սակայն Հիսուսն առաքելություն ուներ Սամարիայում: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 4.5–9 համարները: Ինչպե՞ս Հիսուսն օգտագործեց այս հնարավորությունը՝ ջրհորի մոտ եկած կնոջ հետ զրույց սկսելու համար։` + +Հակոբի ջրհորը գտնվում էր հենց Սյուքեմի մոտ, իսկ Սյուքարը, որտեղից էր կինը, մոտ մեկ մղոն (1,5 կմ) հեռավորության վրա էր։ Հիսուսը նստեց ջրհորի մոտ, մինչ Նրա աշակերտները գնացին քաղաք՝ ուտելիք գնելու: Նա հնարավորություն չուներ խմելու ջրհորի սառը ջրից։ Երբ կինը եկավ ջուր հանելու, Նա կնոջից ջուր խնդրեց: + +Հովհաննես 3-րդ գլխում զարմանալի է, որ Նիկոդեմոսը՝ հրեաների կառավարիչը և վարդապետը, ինքն իրեն ցածրացնում է Հիսուսի մոտ գալու համար: Նա գալիս է գիշերով, որպեսզի խուսափի բացահայտումից: Իսկ Հովհաննես 4-րդ գլխում կինը թաքնվում է օրը ցերեկով, թերևս խուսափելով այլ կանանց հանդիպելուց, որ գալիս էին առավոտ վաղ կամ օրվա վերջին, երբ ավելի հով էր լինում: Ի վերջո, ինչո՞ւ էր նա այդքան երկար ճանապարհ կտրում ջուր բերելու համար, կեսօրին, երբ արդեն բավականին շոգ էր։ Որն էլ լինի նրա այնտեղ գտնվելու պատճառը, Հիսուսի հետ հանդիպումը փոխելու էր նրա կյանքը: + +Ի՞նչ տեսարան է ծավալվում հետո: Հրեա ուսուցիչը հակադրվում է վատ համբավ ունեցող սամարացի կնոջը։ Ի՜նչ հակադրություն։ Եվ այնուամենայնիվ, հենց այս համատեքստում ուշագրավ զրույց է ծավալվում։ + +`Որո՞նք են ձեր մշակույթում առկա արգելքները, որոնք կարող են խանգարել ձեր վկայությանը ուրիշներին: Ինչպե՞ս ենք սովորում հաղթահարել դրանք:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/05/03.md b/src/hy/2024-04/05/03.md new file mode 100644 index 00000000000..085a255959b --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/05/03.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Ջրհորի մոտ եկած կինը +date: 28/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 4.7–15 համարները: Ինչպե՞ս է Հիսուսն օգտագործում այս հանդիպումը կնոջը վկայելու համար:` + +Հրեաների և սամարիացիների միջև ատելությունը թույլ չտվեց այդ կնոջը ծառայություն մատուցել Հիսուսին, սակայն Փրկիչը ձգտում էր գտնել նրա սրտի բանալին, և աստվածային սիրուն բնորոշ նրբանկատությամբ Նա ոչ թե առաջարկեց, այլ խնդրեց հոգատարություն ցուցաբերել: Սիրալիր առաջարկը կարող էր մերժվել, բայց վստահությունը փոխադարձ վստահություն է արթնացնում» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 184)։ + +Ինչպես տեսնում ենք, Նիկոդեմոսի հետ հանդիպման դեպքում Հիսուսը գիտի, թե ինչ կա մարդու սրտում: Ի պատասխան կնոջ զարմանքի, թե հրեան սամարացուց նման բարեհաճություն կխնդրի՞, Հիսուսն անմիջապես անցնում է բուն թեմային։ «Եթե իմանայիր Աստծու պարգևը, և թե Ո՛վ է Նա, որ քեզ ասում է՝ «Ինձ խմելու ջո՛ւր տուր», ապա դո՛ւ Նրանից կխնդրեիր, Նա էլ քեզ կենդանի ջուր կտար» (Հովհաննես 4․10): + +Կնոջ պատասխանը վերստին ծննդի համատեքստում նման էր Նիկոդեմոսի պատասխանին, որ հարցրեց. «Դա ինչպե՞ս կարող է լինել» (Հովհաննես 3․9): Կինը հարցրեց. «Տե՛ր, Դու նույնիսկ դույլ չունես, իսկ ջրհորը խորն է. արդ կենդանի ջուրը որտեղի՞ց ունես» (Հովհաննես 4․11)։ Երկու դեպքում էլ Հիսուսը նրանց (մեկը՝ նշանավոր հրեա վարդապետ, մյուսը՝ կասկածելի համբավի տեր սամարացի կին) մատնացույց էր անում կարևորագույն հոգևոր ճշմարտությունները, որոնք նրանցից յուրաքանչյուրը պետք է լսեր ու հասկանար: Յուրաքանչյուր դեպքում Հիսուսը երկուսին էլ նույն բանն է ասում. նրանք դարձի փորձառության կարիքն ունեն: + +`Ո՞րն է Հին Կտակարանում կենդանի ջրի վերաբերյալ Հիսուսի ներկայացման նախապատմությունը ( Երեմիա 2․13, Զաքարիա 14․8)։` + +Ջուրն անհրաժեշտ է կյանքի համար։ Մարդիկ չեն կարող գոյություն ունենալ առանց ջրի, և այդ պատճառով ջուրը նույնպես կարող է լինել հավիտենական կյանքի հզոր ու հարմար խորհրդանիշ: Ուստի, Հիսուսն ասում է. «․․․ով խմի այն ջրից, որ Ես եմ տալու նրան, նա հավիտյան չպիտի ծարավի։ Իսկ այն ջուրը, որ Ես նրան տալու եմ, նրա մեջ ջրի աղբյուր կդառնա, որ հավիտենական կյանքի համար կբխի» (Հովհաննես 4.13, 14): + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 7.37, 38 համարները: Ի՞նչ է ասում Հիսուսն այս համարներում, և ինչպե՞ս ենք հասկանում այն, ինչ Նա խոստանում է այստեղ:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/05/04.md b/src/hy/2024-04/05/04.md new file mode 100644 index 00000000000..42fd2c027c2 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/05/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: «Տե՛ր, տո՛ւր ինձ այդ ջրից» +date: 29/10/2024 +--- + +«Եվ ձեզ վրա մաքուր ջուր պիտի ցողեմ, ու պիտի մաքրվեք. ձեր բոլոր անմաքրություններից ու ձեր բոլոր կուռքերից պիտի մաքրեմ ձեզ։ Ապա ձեզ նոր սիրտ պիտի տամ և նոր հոգի պիտի դնեմ ձեր մեջ, ձեր մարմնից պիտի վերցնեմ քարե սիրտը ու ձեզ մարմնեղեն սիրտ տամ։ Եվ Իմ հոգին պիտի դնեմ ձեր մեջ և այնպես անեմ, որ Իմ կանոններով ընթանաք, Իմ պատվիրանները պահեք և դրանք կատարեք»(Եզեկիել 36․25–27)։ + +`Ինչպե՞ս են Եզեկիել 36.25–27 համարներն արտացոլում այն ճշմարտությունները, որոնք Հիսուսը կամենում էր տալ Նիկոդեմոսին և ջրհորի մոտ գտնվող կնոջը:` + +Երկու դեպքում էլ Հիսուսը ձգտում է այս մարդկանց հասնել հոգևոր ճշմարտություններով, թեև դրա համար Նա օրինակներ է օգտագործում բնական աշխարհից: + +Նրանցից ոչ մեկն, անշուշտ, սկզբում չհասկացավ, թե ինչ նկատի ունի Հիսուսը։ Նիկոդեմոսը հարցրեց, թե ինչպես կարող է մարդ նորից ծնվել: Այսինքն՝ ինչպե՞ս կարող է նա վերադառնալ մոր արգանդը։ Նիկոդեմոսն ակնհայտորեն գործում էր աշխարհիկ ու երկրային մակարդակում, թեև Հիսուսը նրա հայացքը պարզորոշ դարձնում էր դեպի հոգևոր ճշմարտությունը: Ջրհորի մոտ եկած կինը նույնպես Հիսուսի խոսքերը ջրի վերաբերյալ ընկալեց ուղիղ իմաստով, երբ Հիսուսն ակնհայտորեն խոսում էր ինչ-որ հոգևոր բանի մասին։ + +Կենդանի ջրի մասին Հիսուսի առաջարկին կնոջ պատասխանը հետևյալն էր. «Տե՛ր, տո՛ւր ինձ այդ ջրից, որ չծարավեմ և չգամ այստեղ ջուր հանելու» (Հովհաննես 4․15)։ Նա պատճառաբանեց, որ Հիսուսի առաջարկած ջուրը կկանխի իր ջրհոր գալ-գնալը՝ այդպիսով նվազեցնելով ուրիշների հետ առերեսվելու վտանգը։ Ապշեցուցիչ է, որ խոսակցությունն այդքան արագ տեղափոխվեց Հիսուսի՝ սառը ջուր խնդրելուց, կնոջ՝ Նրանի՛ց ջուր խնդրելուն: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 4․16 համարը։ Ինչպե՞ս Հիսուսն արձագանքեց կնոջ խնդրանքին։` + +Հիսուսը կտրուկ փոխում է խոսակցության թեման՝ կնոջը կոչ անելով, որ գնա կանչի ամուսնուն և վերադառնա։ Ինչ նպատակ է հետապնդում թեմայի այս հանկարծակի փոփոխությունը: Կնոջ գործողությունները ցույց էին տալիս, որ վերջինս ջանում է խուսափել թեմային վերաբերող հարցերից: Հիսուսը կարող է կարդալ իր սիրտը, ինքը պետք է դիմակայի այդ իրավիճակին, որպեսզի բժշկություն գտնի: «Այդ կինը, Հիսուսի առաջարկած պարգևն ստանալուց առաջ, նախ պիտի ճանաչեր իր մեղքերը և իր Փրկչին» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 187)։ \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/05/05.md b/src/hy/2024-04/05/05.md new file mode 100644 index 00000000000..28ab394028c --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/05/05.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հիսուսի հայտնությունը +date: 30/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 4.16–24 համարները: Ի՞նչ արեց Հիսուսը, որպեսզի կնոջը ցույց տա, որ գիտի նրա ամենախոր գաղտնիքները, և ինչպե՞ս արձագանքեց կինը:` + +Լույսը չափազանց կուրացնող էր դրան ուղիղ նայելու համար: Հիսուսին որպես մարգարե ընդունելով՝ կինը կրկին փորձում է խուսանավել: Նա Հիսուսին հարց է տալիս հրեաների ու սամարացիների միջև երկրպագության ճիշտ տեղին առնչվող կրոնական վեճի մասին։ + +Ի պատասխան՝ Հիսուսը նշում է, որ սամարացիները չգիտեն, թե ում են երկրպագում։ Նրանց պաշտամունքը հուդայականության և հեթանոսության համադրությունն է: Հրեաները երկրպագում են Աստծուն, Ով հայտնում է Իրեն․ ևս մեկ կարևոր բացահայտում սամարացի կնոջ համար: + +Ճշմարիտ Աստծո երկրպագությունը կապված չէ տեղի հետ։ Հետևաբար, պաշտամունքի վայրի մասին քննարկումը կապ չունի զրույցի հետ: Որովհետև Աստված Հոգի է, և նրանք, ովքեր երկրպագում են Նրան, պետք է դա անեն հոգով և ճշմարտությամբ: Կինն ընդունեց Հիսուսի հաղորդած պարզ ճշմարտությունը և պատրաստ էր ավելիին։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 4.25, 26 համարները: Ինչպե՞ս Հիսուսը կնոջը հայտնեց Իր ինքնությունը:` + +Բոլոր չորս Ավետարաններում սա միակ հատվածն է Իր դատավարությունից առաջ, որտեղ Հիսուսը պարզորոշ ասում է մեկին, որ Ինքը Մեսիան է: Եվ Նա այդ մասին հայտնում է ոչ թե մեծ բազմությանը կամ մի կարևոր անձնավորության, այլ մի անանուն սամարացի կնոջ՝ միայնակ, Հակոբի ջրհորի մոտ։ Նրան հետաքրքրում է ցանկացած միայնակ հոգի, որ իրեն մեկուսացված ու միայնակ է զգում: + +Եվ այդպես, այս կնոջը, որը ոչ միայն օտար մշակույթից է, այլև զուրկ է բարոյական վեհ արժեքներից, Հիսուսը բացահայտ հայտնում է, թե Ո՛վ է Ինքը: Եվ կնոջը բացահայտելով, որ գիտի նրա ամենամութ գաղտնիքները, նաև մեծ պատճառ է տալիս կնոջը հավատալու Իրեն։ + +`Ի՞նչ է մեզ սովորեցնում այս պատմությունն այն մասին, թե ինչու Ավետարանը պետք է քանդի այն պատնեշները, որոնք մենք՝ մարդիկս, ստեղծում ենք միմյանց միջև:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/05/06.md b/src/hy/2024-04/05/06.md new file mode 100644 index 00000000000..83c1ef58beb --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/05/06.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Սամարացիների վկայությունը +date: 31/10/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 4.27–29 համարները: Ի՞նչ զարմանալի քայլ արեց կինը։` + +Հիսուսի զրույցը կնոջ հետ ընդհատվում է աշակերտների հայտնվելով։ Թեև վերջիններս զարմացած էին, որ Նա խոսում էր կնոջ հետ, նրանք Հիսուսին հարցեր չեն տալիս։ Փոխարենը` Նրան հորդորում են ուտել: + +Այդ ընթացքում կինը թողեց իր ջրի սափորը և շտապեց քաղաք՝ ուրիշների հետ կիսվելու այն ամեն փորձառությամբ, ինչ ինքը հենց նոր ունեցել էր Հիսուսի հետ։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 4.30–42 համարները: Ի՞նչ տեղի ունեցավ այս հանդիպումից հետո, և ի՞նչ է սովորեցնում այն, թե ինչպես կարող է Ավետարանը տարածվել։` + +Տարօրինակ է թվում, որ քաղաքում շատերի դարձի գալու պատմությունն ընդհատվում է հունձքի մասին Հիսուսի պատմությամբ։ Սակայն Հովհաննեսը ցանկանում է, որ մենք տեսնենք, թե ինչպես Հիսուսը հասկացավ, թե ինչ է կատարվում: Սամարացի կնոջ հետ փրկության ծրագրով կիսվելը շատ ավելի կարևոր էր Նրա համար, քան ուտելը: Հոգիներին դեպի փրկություն տանելը Նրա նպատակն էր, և Նա օգտագործեց այս առիթը, որպեսզի Իր աշակերտներին սովորեցնի, որ բարի լուրով բոլոր մարդկանց հետ կիսվելը հրատապ է, նույնիսկ նրանց հետ, ովքեր տարբերվում են իրենցից։ + +Հովհաննեսի ավետարանում շատ հետաքրքիր տեղեր կան: Անշուշտ, դրանց թվում են Հովհաննես 4.39–42 համարները: Սամարացիներից շատերը հավատացին այն կնոջ վկայության պատճառով, որ վկայեց. «Ինձ ասաց այն ամենը, ինչ ես արել էի» (Հովհաննես 4: 39): + +Սամարացիները Հիսուսին խնդրեցին, որ մնա իրենց մոտ: Արդյունքն այն էր, որ ավելի շատ մարդիկ հավատացին Հիսուսի Խոսքի շնորհիվ: «Եվ կնոջն ասում էին.«Այլևս ոչ թե քո խոսքերի՛ համար ենք Նրան հավատում, այլ որ մենք ինքներս լսեցինք ու գիտենք, որ ճշմարտապես Նա է աշխարհի Փրկիչը»» (Հովհաննես 4․42): + +`Ի՞նչ է սովորեցնում այս պատմությունն այն մասին, թե որքան զորեղ կարող է լինել նույնիսկ մեկ մարդու վկայությունը: Որքանո՞վ եք հզոր վկան այն ամենի, ինչ Հիսուսն արել է ձեր կյանքում:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/05/07.md b/src/hy/2024-04/05/07.md new file mode 100644 index 00000000000..47a41e47858 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/05/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 01/11/2024 +--- + +Կարդացե՛ք Էլեն Ուայթի «Դարերի փափագը» գրքի «Հակոբի ջրհորի մոտ» գլուխը (էջ 183–195)։ + +«Փրկչին գտնելուն պես սամարիացի կինը Նրա մոտ բերեց ուրիշներին՝ ցույց տալով, որ ինքն ավելի գործուն ավետարանիչ է, քան Քրիստոսի աշակերտները, որոնց մտքով անգամ չէր անցնում, թե Սամարիայում կարող են ընդունել Ավետարանը: Նրանց մտքերը կենտրոնացած էին ապագա մեծ աշխատանքի վրա, և չէին տեսնում, որ հենց իրենց շուրջը հասել է հունձքը: Բայց մի կնոջ միջոցով, որին նրանք արհամարհում էին, ամբողջ քաղաքը եկավ լսելու Փրկչին: Առանց հապաղելու՝ նա լույսը հասցրեց իր հայրենակիցներին: + +Այս կնոջ օրինակը ցույց է տալիս Քրիստոսի հանդեպ ունեցած գործնական հավատի ուժը: Ամեն մի ճշմարիտ աշակերտ ծնվում է Աստծո արքայության համար որպես ավետարանիչ: Նա, ով խմում է կենդանի ջուրը, կյանքի աղբյուր է դառնում: Ընդունողը դառնում է տվող: Քրիստոսի շնորհը հոգու մեջ նույնն է, ինչ ակնաղբյուրը անապատում, որ բխում է բոլորին զովացնելու համար, և կործանման եզրին կանգնածների հոգում ցանկություն է առաջացնում խմելու կյանքի ջուրը» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 195): + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Դասարանում կրկին անդրադարձե՛ք միաշաբթի օրվա վերջին հարցի ձեր պատասխաններին: Խիստ ազնի՛վ եղեք ձեր պատասխաններում։ Որո՞նք են ձեր մշակույթում տեղ գտած արգելքներն ու նախապաշարումները, որոնք իսկապես կարող են խանգարել ձեր վկայությանը:` + +`Ինչո՞ւ Հիսուսն այդքան ջերմ ընդունելության արժանացավ սամարացիների շրջանում, ի հակադրություն Իր որոշ յուրայիների:` + +`Ձեզ պատկերացրեք այդ սամարացի կնոջ փոխարեն։ Բոլորովին անծանոթ մեկը գալիս է և հայտնում, որ Ինքը տեղյակ է նրա ամենախոր գաղտնիքներին: Ինչպե՞ս կարող է որևէ մեկը, առավել ևս անծանոթը, իմանալ այդ բաները: Նա, անկասկած, տպավորված էր Հիսուսով։ Ի՞նչ է սովորեցնում այս պատմությունն այն մասին, որ Տերն ամեն ինչ գիտի մեր մասին, նույնիսկ մեր ամենախոր, ամենամութ գաղտնիքները, որոնք մենք չէինք ցանկանա որևէ մեկին հայտնել:Այնուամենայնիվ, ի՞նչ է ասում Հիսուսի վարվելակերպն այն մասին, թե ինչպես է Նա ցանկանում վարվել մեզ հետ, անգամ եթե գիտի մեր գաղտնիքները: Ի՞նչ մխիթարություն կարող եք քաղել այս ճշմարտությունից:` + +`Հովհաննեսի ավետարանի մինչ այժմ ուսումնասիրած ո՞ր թեմաները կարող եք գտնել սամարացի կնոջ և Հիսուսի հանդիպման դրվագում։` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/05/info.yml b/src/hy/2024-04/05/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..fcee30097cc --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/05/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Սամարացիների վկայությունը" +start_date: "26/10/2024" +end_date: "01/11/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/06/01.md b/src/hy/2024-04/06/01.md new file mode 100644 index 00000000000..c28fe0868ef --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/06/01.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Այլ վկայություններ Հիսուսի մասին +date: 02/11/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 3․25–36, Հովհաննես 1․32–36, Դանիել 7․18, Հովհաննես 6․51–71, Հովհաննես 5․36–38, Հովհաննես 7․37–53։ + +>
Հիշելու համարը.
+> «Եվ երբ Ես բարձրանամ երկրից, բոլորին Ինձ մոտ եմ ձգելու» (Հովհաննես 12․32)։ + +Հիսուսը պարզապես զարմանահրաշ բաներ չի ասում Իր մասին, կամ այն մասին, թե Ով է Ինքը, Ով է ուղարկել Իրեն, և թե որտեղից է եկել Ինքը: Իր գործած հրաշքներով ու նշաններով Նա նաև ցույց տվեց, թե Ո՛վ է Ինքը: Ոմանք բացահայտորեն վկայում են Հիսուսի մասին. «Երբ Քրիստոսը գա, արդյոք ավելի՞ շատ նշաններ պիտի անի, քան սա է անում» (Հովհաննես 7.31): + +Իր խոսքերը Նա հիմնավորեց գործերով, որոնք վկայեցին Նրա խոսքերի ճշմարտացիության մասին: + +Սակայն երբ դեպքերը զարգանում են, մարդկանց մեջ պառակտում է սկսվում։ Բեթհեզդայի ավազանի մոտ տղամարդու բժշկումը որոշ առաջնորդների զայրույթն առաջացրեց: Հինգ հազար մարդու կերակրելուն հաջորդող քննարկումները Կափառնայումում հանգեցրեց բազմության կողմից Հիսուսի մերժմանը: Ղազարոսի հարությունը ոմանց մեջ հավատ առաջացրեց, իսկ ոմանց մեջ թշնամանք հրահրեց, որը հանգեցնելու էր Հիսուսի դատավարությանն ու մահապատժին: + +Այս շաբաթվա դասը վերաբերում է որոշ մարդկանց, որ ականատես են եղել և վկայել Հիսուսի մասին: Այդ դեպքերից յուրաքանչյուրում բացահայտվում են որոշ հայեցակետեր այն մասին, թե Ով է Հիսուսն իրականում՝ հավաքականորեն ձևավորելով ավելի լայն պատկեր Հիսուսի՝ որպես Մեսիայի մասին: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/06/02.md b/src/hy/2024-04/06/02.md new file mode 100644 index 00000000000..0554cddeec6 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/06/02.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Հոգու խոնարհություն. Հովհաննես Մկրտիչը կրկին վկայում է +date: 03/11/2024 +--- + +Դաս 2-ում նկարագրվում էր, թե ինչպես Հովհաննես Մկրտչի վկայությունը Հիսուսի մոտ բերեց առաջին աշակերտներին՝ Անդրեասին, Հովհաննեսին, Պետրոսին, Փիլիպպոսին ու Նաթանայելին: Կարելի էր ակնկալել, որ Մկրտիչը, իր վկայությունը տալով, կլքի ասպարեզը։ Սակայն նա մի քանի անգամ կրկին հայտնվում է Հովհաննեսի ավետարանում: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 3.25–36 համարները: Ինչպե՞ս է Հովհաննես Մկրտիչն իրեն համեմատում Հիսուսի հետ:` + +Հովհաննես Մկրտչի աշակերտների և անանուն հրեայի միջև մաքրության վերաբերյալ վեճ ծագեց, որը, հավանաբար, մկրտության արդյունավետության հարց էր (համեմատե՛ք Մարկոս 1․4, 5 համարների հետ)։ Հետաքրքիր է, որ երբ նրա աշակերտները գալիս են Հովհաննեսի մոտ, անկասկած, հարցը լուծելու համար, նրանք խոսում են Հիսուսի մասին՝ ասելով. «․․․Նա մկրտում է, և ամենքը Նրա մոտ են գալիս» (Հովհաննես 3․26)։ Դժվար չէ կարդալ տողերի արանքում. նրանց բարկացնում է Հիսուսի հեղինակությունն ու ազդեցությունը, նախանձախնդիր են իրենց վարդապետի համար, անհանգստացած են նաև իրենց կարգավիճակի համար: + +Հովհաննեսի համար շատ հեշտ կլիներ անձնատուր լինել նախանձին, սակայն նա դա չի անում, որովհետև գիտի, թե որն էր իր առաքելությունը: Փոխարենը, նա իր աշակերտներին հիշեցնում է, որ երբեք չի հայտարարել, որ ինքը Քրիստոսն է։ Ընդհակառակը, նա եկել է մատնացույց անելու Նրան, Նրա համար ճանապարհ հարթելու, Նրա մասին վկայելու (Հովհաննես 1.6–8): + +Օգտագործելով հարսանիքի օրինակը՝ նա իրեն անվանում է փեսայի ընկեր, որտեղ փեսան Ինքը՝ Հիսուսն է։ Հարսն Աստծո ժողովուրդն է (համեմատե՛ք Ովսեե 2.16–23, Եսայի 62.1–5 համարների հետ): Այնուհետև այն խոսքերով, որոնք ցույց են տալիս Հովհաննեսի իսկական մեծությունը, նա ասում է. «Նրան պետք է աճել, և ինձ` փոքրանալ» (Հովհաննես 3.30): + +Հովհաննես 3.31–36 համարները շարունակում են համեմատությունը Հիսուսի և Հովհաննեսի միջև՝ ցույց տալով Մեսիայի գերազանցությունը Նրա նախակարապետի նկատմամբ: Հովհաննեսի վկայությունն ուղղված է դեպի Հիսուսը, որով վկայության գաղափարը կրկին ընդգծվում է: Նրանք, ովքեր ստանում են այդ վկայությունը և հավատում են Հիսուսին, ունեն հավիտենական կյանք: Նրանք, ովքեր չեն ընդունում Նրան, մնում են Աստծո բարկության ներքո: Տեքստը սա է ասում։ Աստված սիրում է աշխարհը և ուղարկեց Իր Որդուն` այն փրկելու համար (Հովհաննես 3․16, 17): Իսկ նրանք, ովքեր կհրաժարվեն առաջարկվող պարգևից, ստիպված կլինեն կրել իրենց մեղքի պատիժը՝ հավիտենական մահը: + +`Ինչպե՞ս կարող ենք սովորել խոնարհության դասը թե՛ Աստծո և թե՛ մարդկանց առաջ: Ի՞նչ կարող ենք սովորել Հովհաննեսի օրինակից հոգու խոնարհության մասին:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/06/03.md b/src/hy/2024-04/06/03.md new file mode 100644 index 00000000000..a38d1f51ad8 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/06/03.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Մեսիայի նոր ընկալումը +date: 04/11/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1.32–36 համարները: Ի՞նչ է վկայում Հովհաննես Մկրտիչը Հիսուսի մասին։ Ի՞նչ նշանակություն ունի դա անձամբ ձեզ համար։` + +Հրեաները փնտրում էին մի մեսիայի, ով իրենց կազատագրեր Հռոմի իշխանությունից: Երկար ժամանակ բռնաճնշումների տակ գտնվելով՝ հրեաները հավատում էին, որ Մեսիան ոչ միայն կործանելու է Հռոմը, այլև հաստատելու է իրենց որպես մեծ և հզոր ազգ։ Այնուամենայնիվ, Հովհաննեսի խոսքերը, որ Հիսուսին «Աստծո Գառ» անվանեց, թեև ուղղակիորեն մատնանշում էին Նրա քավիչ զոհաբերությունը, հավանաբար, սխալ էին հասկացվում մարդկանց մեծամասնության կողմից: Նրանք, հավանաբար, ընդհանրապես չգիտեին, թե ինչի մասին է նա խոսում։ + +Այդպիսով, Հովհաննեսն իր Ավետարանով ցանկանում էր փոխել Մեսիայի վերաբերյալ նրանց ըմբռնումը, որպեսզի նրանք կարողանան Հիսուսի մեջ ճանաչել եկող Թագավորի վերաբերյալ մարգարեությունների կատարումը, և թե ինչ է Նա անելու: Նա գալու էր ոչ թե որպես քաղաքական ու ռազմական առաջնորդ, այլ Իրեն որպես զոհ մատուցելու աշխարհի մեղքերի համար: Դա էր Նրա նպատակը: Միայն դրանից հետո, երբ ամեն ինչ ավարտվի, կհաստատվի վերջնական Թագավորությունը (տե՛ս Դանիել 7.18): + +«Երբ Հիսուսի մկրտության ժամանակ Հովհաննեսը ցույց տվեց Նրան՝ որպես Աստծո Գառի, նոր լույս սփռվեց Մեսիայի ծառայության վրա: Մարգարեն հիշեց Եսայի մարգարեի խոսքերը. «․․․ ինչպես մի գառ, որ մորթվելու է տարվում» (Եսայի 53․7) (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 136)։ + +Հովհաննես 1.31 համարում Հովհաննես Մկրտիչն ասում է․ «Ես չէի ճանաչում Նրան»: Այդ դեպքում ինչպե՞ս Հովհաննեսը ճանաչեց Հիսուսին որպես Մեսիա: Պատասխանն այն է, որ Տերը, Ով ուղարկեց Հովհաննեսին, նախապես ասել էր նրան. «Ում վրա տեսնես, որ Հոգին իջնում է ու մնում, Նա՛ է Սուրբ Հոգով մկրտողը»։ Ու ես տեսա և վկայեցի, թե՝ «Սա է Աստծու Որդին» (Հովհաննես 1․33, 34): Այլ խոսքերով, Աստված Հովհաննեսին հայտնեց, որ Հիսուսը Մեսիան է: + +«Քրիստոսը Աստծու զորությունն ու Աստծու իմաստությունն է» (Ա Կորնթացիներին 1.24): Հիսուսի մասին` որպես Քրիստոս, իմացությունը գալիս է Աստծուց՝ Նրա Հոգու համոզիչ զորությամբ: Այս թեման հաճախակի է հայտնվում Հովհաննեսի ավետարանում: Փրկությունը չի բխում աշխարհիկ փիլիսոփայությունից, գիտությունից կամ բարձրագույն կրթությունից: Այն միայն Աստծուց է հասնում սրտին, որը հանձնվել է Նրան հավատով և հնազանդվել Հիսուսին: + +`Ինչպե՞ս կարող էինք իմանալ ճշմարտությունը Հիսուսի մասին՝ որպես մեր քավության Զոհ, եթե այն չհայտնվեր մեզ: Այդ դեպքում ինչո՞ւ է այդքան կարևոր Աստվածաշունչն իմանալը, և թե ինչ է սովորեցնում այն Հիսուսի մասին:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/06/04.md b/src/hy/2024-04/06/04.md new file mode 100644 index 00000000000..e441eae4cd3 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/06/04.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Ընդունում և մերժում +date: 05/11/2024 +--- + +Դաս 2-ում անդրադարձանք հինգ հազար մարդու կերակրելու պատմությանը, որը տեղ է գտել Հովհաննես 6-րդ գլխում, սակայն այն չէր ներառում այդ պատմության վերջին մասը, որն ուսումնասիրվում է այստեղ: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 6.51–71 համարները: Ի՞նչ ասաց Հիսուսը, որ մարդիկ չէին ցանկանում ընդունել։` + +Հենց նոր հրաշքով կերակրվելով Հիսուսի կողմից` ժողովուրդը պատրաստ էր Նրան թագավոր դարձնել (Հովհաննես 6.1–15): Սակայն ավելի ուշ Կափառնայումի ժողովարանում նրանց հետ խոսելիս Նա մեկնում է հրաշքի հոգևոր նշանակությունն՝ ասելով. «Ես եմ կյանքի հացը» (Հովհաննես 6.35): Նա ավելի մանրամասն բացատրում է, որ այդ հացն Իր մարմինն է, որը տալու է աշխարհի կյանքի համար (Հովհաննես 6.51): + +Այս խոսքը բացեց բազմության աչքերը այն փաստի վերաբերյալ, որ Հիսուսը չի լինելու իրենց երկրային թագավորը: Նա չէր համապատասխանում երկրային մտածողության ստեղծած օրինակին։ Նրանք չցանկացան դարձի գալ, ինչը կվերափոխեր նրանց մտածելակերպը, որ կարողանան ճանաչել ու ընդունել Հիսուսին որպես Մեսիա: Այդ ժամանակ Նրա աշակերտներից շատերը հետ քաշվեցին Նրանից (Հովհաննես 6.66): + +Մարդկային առումով դա պետք է որ ծանր լիներ Հիսուսի համար։ Ամբոխի հավանությունը հաճելի է։ Ո՞վ չի ցանկանում, որ իրեն հավանության արժանացնեն։ Սակայն տեսնել, որ շատ մարդիկ հետ են քաշվում ձեզանից և կասկածի տակ դնում ձեր սկզբունքները, բնականաբար, նաև հուսահատեցնող է: Տեսնելով, որ շատերն են հեռանում, Հիսուսը հարցնում է իր մտերիմ շրջապատին՝ տասներկուսին, արդյո՞ք նրանք էլ կամենում են հեռանալ: + +Սա այն ժամանակ է, երբ Պետրոսն անում է իր զարմանալի խոստովանությունը՝ ևս մեկ վկայություն, թե ի՛նչ ունի Հիսուսը, և թե Ո՛վ է Նա: «Դու հավիտենական կյանքի խոսքեր ունես։ Եվ մենք հավատացինք ու ճանաչեցինք, որ Դու ես Քրիստոսը՝ կենդանի Աստծու Որդին» (Հովհաննես 6․68, 69)։ + +Աշակերտները մի քանի տարի Հիսուսի հետ էին, ճանապարհորդում էին Նրա հետ, տեսնում Նրա հրաշքները, լսում Նրա քարոզները: Նրանք կյանքի փորձից գիտեին, որ Նրա հետ համեմատելի ոչ ոք չկա: Նրանց մեջ հաստատվեց այն համոզմունքը, որ, որքան էլ անսովոր լինեն որոշ իրավիճակներ, այս մարդը Մեսիան է, անկախ նրանից, թե նրանք դեռևս ճի՞շտ են հասկանում Նրա ապագա նպատակը: Միայն Նրա մահից ու հարությունից հետո նրանք սկսեցին հասկանալ, թե ինչու էր եկել Հիսուսը: + +`Ի՞նչ կարող ենք սովորել այս պատմությունից այն մասին, որ մեծամասնությունը սովորաբար սխալվում է: Ինչո՞ւ մենք պետք է հիշենք դա, հատկապես մեր հավատի այն կողմերը, որոնք հանրաճանաչ չեն մեծամասնության, նույնիսկ քրիստոնյաներից շատերի համար:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/06/05.md b/src/hy/2024-04/06/05.md new file mode 100644 index 00000000000..f086190328d --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/06/05.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հոր վկայությունը +date: 06/11/2024 +--- + +Հովհաննեսի ավետարանի սկզբում խոսվում է Խոսքի (լոգոս)՝ Աստծո՝ այսինքն Հայր Աստծո մոտ լինելու մասին (Հովհաննես 1․1): Երբ Խոսքը մարմին դարձավ, Հոգին վկայեց Հիսուսի մասին՝ իջնելով Նրա վրա Նրա մկրտության ժամանակ (Հովհաննես 1.32–34): Սակայն Հայրը Հիսուսի մասին վկայում է նաև Նրա երկրային ծառայության ընթացքում: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 5.36–38 համարները: Ի՞նչ է ասում Հիսուսը Հոր մասին:` + +Հիսուսը Հորն է վերագրում Իր կատարած գործերն ու հրաշքները: Նա շատ պարզ ասում է, որ Հայրն է ուղարկել Իրեն ու նաև վկայել Իր մասին: + +`Կարդացե՛ք Մատթեոս 3.17, Մատթեոս 17.5, Մարկոս 1.1l և Ղուկաս 3.22 համարները (տե՛ս նաև Բ Պետրոս 1.17, 18 համարները): Ի՞նչ է ասում Հայրը Հիսուսի մասին։` + +Հիսուսի մկրտության ժամանակ Հայրը և Հոգին միացան Որդուն՝ նշելու այդ կարևոր իրադարձությունը՝ Հիսուսի ծառայության սկիզբը: Հայրը նշում է, որ Հիսուսն Իր սիրելի Որդին է, որին Ինքը հավանել է: Սակայն Քրիստոսի ծառայության վճռորոշ պահին Հայրը կրկին խոսում է. այս անգամ, ինչպես գրված է Հովհաննեսի ավետարանում: + +Այդ ծառայության վերջին օրերին ամեն ինչ իր գագաթնակետին էր մոտենում։ Կրոնական առաջնորդները, չկարողանալով Նրան կանգնեցնել (տե՛ս Հովհաննես 12.19), ցանկանում էին, որ Նա մահանա։ Այժմ առավել, քան երբևէ: Մարդիկ խռնվում էին Նրա շուրջը, հատկապես, երբ ավելի ու ավելի շատ մարդիկ սկսեցին հետևել Հիսուսին՝ լսելով նրանց վկայությունը, ովքեր ականատես էին եղել, թե ինչպես է Նա Ղազարոսին հարություն տվել մեռելներից (Հովհաննես 12․17, 18): Նույնիսկ հույները, որ այնտեղ էին տոնի կապակցությամբ, ցանկանում էին տեսնել Հիսուսին: + +Այդ պահին, ի պատասխան Հովհաննես 12.28 համարում Հիսուսի «Հա՛յր, փառավորի՛ր Քո անունը» խոսքերին, Հայրը կրկին երկնքից խոսում է. «Փառավորեցի և դարձյալ կփառավորեմ» (Հովհաննես 12․28): + +Ինչպես արդեն տեսանք, Հիսուսի փառքի ժամը խաչն է։ Այդպիսով, Հիսուսի մասին Հոր վկայությունը ցույց է տալիս Աստծո Գառի մեծ զոհաբերությունն աշխարհի մեղքերի համար: Դա Նրա երկրային ծառայության գագաթնակետն է: Նրա մահը մեզ համար վճարեց մեր բոլոր մեղքերի ամբողջ պատիժը, և Նրա հանդեպ հավատով երբեք ստիպված չենք լինի կրելու այդ պատիժը: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/06/06.md b/src/hy/2024-04/06/06.md new file mode 100644 index 00000000000..ba8a26aa83d --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/06/06.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Այլոց վկայությունը +date: 07/11/2024 +--- + +«Եվ տոնի վերջին մեծ օրը Հիսուսը կանգնած էր և աղաղակում էր՝ ասելով. «Եթե մեկը ծարավ է, թող Ինձ մոտ գա ու խմի։ Ինչպես Գիրքն է ասում. «Ով Ինձ հավատում է, նրա ներսից կենդանի ջրերի գետեր պիտի բխեն»» (Հովհաննես 7․37, 38)։ + +Հովհաննեսը բազմիցս արձանագրել է, թե ինչպես է Հիսուսը համարձակ հայտարարություններ անում Իր մասին, այն մասին, թե Ով է Ինքը և ինչի համար է եկել: + +`Հովհաննես 7.37, 38 համարներից վերը մեջբերված տողերը ևս օրինակ են այն բանի, թե ինչ էր պնդում Հիսուսն Իր մասին և այն մասին, թե ինչ է անելու բոլոր նրանց հետ, ովքեր կգան Իր մոտ: Դրանք ևս պնդումներ էին։` + +`Երբ Հիսուսը խոսում էր Տաղավարահարաց տոնին ներկա հրեաների հետ, ինչպե՞ս արձագանքեցին մարդիկ (Հովհաննես 7.37–53):` + +Ոմանք ասացին, որ Նա Մարգարեն էր, ինչպես Մովսեսը վաղուց կանխասել էր (տե՛ս Բ Օրենք 18.15–19): Մյուսները կարծում էին, որ Հիսուսը Քրիստոսն է: Սակայն սա առաջ բերեց այն փաստարկը, որ Մեսիան չէր գալու Գալիլեայից, որ Նա պետք է Դավթի սերնդից լիներ և պետք է ծնվեր Բեթլեհեմում։ Այդ ամենը ճշմարիտ էր Հիսուսի վերաբերյալ (համեմատե՛ք Մատթեոս 1–2 գլուխների հետ), թեև շատերը կարծես թե դա չգիտեին։ + +Նույնիսկ սպասավորները, որ ուղարկվել էին բռնելու Հիսուսին, ապշել էին Նրա և Նրա խոսքերի պերճախոսությունից: Փարիսեցիները սպասավորներին պատասխանեցին մեկ այլ հարցով. «Մի՞թե իշխանավորներից կամ փարիսեցիներից մեկը հավատաց Նրան» (Հովհաննես 7․48): Փարիսեցիների այս հարցը Հովհաննեսին կրկին հնարավորություն տվեց ասպարեզ բերելու Նիկոդեմոսին, որ Հիսուսի հետ հանդիպումից հետո փորձում էր նրանց խարդախություններից պաշտպանել Հիսուսին: «Մի՞թե մեր օրենքը դատապարտում է մարդուն՝ առանց նախապես նրան լսելու կամ իմանալու, թե ի՛նչ է արել» (Հովհաննես 7.51): + +Նիկոդեմոսը երբևէ ընդունե՞ց Հիսուսին որպես Մեսիա: Թե ինչ արեց նա Հիսուսի մահից հետո (տե՛ս Հովհաննես 19.39, 40), Աստվածաշունչը մեզ հիմնավոր վկայություն է տալիս, որ Նիկոդեմոսն իրականում հավատաց Նրան: + +Եվ այսպես, նրանց հարցի պատասխանն էր՝ այո, իրականում փարիսեցիներից մեկը, ի վերջո, հավատա՛ց Նրան: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 7.49 համարը։ Ի՞նչ էին ասում առաջնորդները, որ ցույց տվեց նրանց արհամարհանքը Հիսուսին հետևող մարդկանց նկատմամբ: Ի՞նչ դաս կարող ենք քաղել մեզ համար:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/06/07.md b/src/hy/2024-04/06/07.md new file mode 100644 index 00000000000..798a165f05f --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/06/07.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 08/11/2024 +--- + +Կարդացե՛ք Էլեն Ուայթի «Դարերի փափագը» գրքի «Ճգնաժամ Գալիլեայում» (էջ 383–394) և «Արտաքին գավիթում» գլուխները (էջ 621–626)։ + +«Ո՞ւմ մոտ գնանք»: Իսրայելի վարդապետները ձևամոլության ստրուկներ էին: Փարիսեցիներն ու սադուկեցիները մշտական վեճի մեջ էին: Լքել Հիսուսին՝ կնշանակեր միանալ ծեսերի ու արարողությունների մոլի կողմնակից և գոռոզ մարդկանց, ովքեր միայն իրենց փառքն էին որոնում: Քրիստոսին ընդունելուց հետո աշակերտներն ավելի շատ խաղաղություն և ուրախություն էին գտել, քան իրենց ողջ անցյալ կյանքում: Ինչպե՞ս կարող էին վերադառնալ նրանց մոտ, ովքեր արհամարհել ու հալածել էին մեղավորների Բարեկամին: Նրանք երկար էին սպասել Մեսիային, հիմա Նա եկել էր, և իրենք չէին հեռանա Նրանից, որպեսզի գնան նրանց մոտ, ովքեր ուզում են վերջ տալ Նրա կյանքին և հալածում են իրենց՝ Նրա հետևորդները դառնալու պատճառով: + +«Ո՞ւմ մոտ գնանք»: Քրիստոսի ուսմունքից, Նրա սիրո և ողորմության դասերից նրանք չէին հեռանա դեպի անհավատության խավարն ու աշխարհի ամբարշտությունը: Մինչ շատերը, որ ականատես էին եղել Նրա հրաշքներին, լքեցին Փրկչին, Պետրոսն արտահայտեց աշակերտների հավատը. «Դու ես Քրիստոսը»: Միտքն անգամ, որ կարող էին կորցնել իրենց հոգիների խարիսխը, սարսափ ու ցավ էր պատճառում նրանց: Զրկվել Փրկչից՝ կնշանակեր հայտնվել խավար ու կատաղած ծովի ալիքների մեջ» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 393): + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Դասարանում քննարկեք այն բարդ հարցը, թե ինչու որոշ մարդիկ, երբ ապացույցներ են ստանում Հիսուսի որպես Մեսիայի և քրիստոնեության ճշմարիտ լինելու մասին, ուրախությամբ ընդունում են, իսկ ինչու մյուսները նույն ապացույցների դեպքում մերժում են այն:` + +`Ի՞նչ ավելի կարևոր ճշմարտություն կա, քան այն, որ Հիսուս Քրիստոսը մահացել է մեր մեղքերի համար: Ինչպե՞ս հասանք այս կարևոր ճշմարտության գիտությանը: Գիտությա՞մբ, բնական օրենքով, բնական աստվածաբանությա՞մբ, տրամաբանությա՞մբ, բանականությա՞մբ: Թեև այս ամենն իրականում կարող են մեզ առաջնորդել, որ հավատանք Արարիչ Աստծուն, Սկզբնապատճառին, Անպատճառ Պառճառին, ինչ էլ լինի, ոչ մի գիտակարգ, ինքնին կամ բոլորը միասին, չի կարող մեզ սովորեցնել ամենակարևոր ճշմարտությունը, որը մենք պետք է իմանանք․ Քրիստոսը մահացավ մեր մեղքերի համար: Ի՞նչ պետք է սովորեցնի այս փաստը, թե հավատի հարցերում որքան կարևոր է Աստվածաշունչը դարձնել մեր միակ ու վերջնական հեղինակությունը, որ բոլոր գիտակարգերը, նույնիսկ սկզբունքորեն, չեն կարող մեզ առաջնորդել դեպի այն մեկ գիտությունը, որը մենք իսկապես պետք է իմանանք:` + +`Ինչո՞ւ է սեփական հավատի համար այդքան կարևոր, որ պատմենք այն, ինչ Աստված արել է մեր կյանքում:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/06/info.yml b/src/hy/2024-04/06/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..72888f424ce --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/06/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Այլ վկայություններ Հիսուսի մասին" +start_date: "02/11/2024" +end_date: "08/11/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/07/01.md b/src/hy/2024-04/07/01.md new file mode 100644 index 00000000000..a584ffc8d3d --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/07/01.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: «Երանի՜ նրանց, ովքեր կհավատան» +date: 09/11/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 8․54–58, Ծննդոց 12․3, Հռոմեացիներին 4․1–5, Հովհաննես 12․1–8, Հովհաննես 19․4–22, Հովհաննես 20․19–31, Դանիել 2, Դանիել 7։ + +>
Հիշելու համարը.
+> «Հիսուսը նրան ասաց. «Հավատացիր, քանի որ տեսար Ինձ. երանի՜ նրանց, ովքեր կհավատան առանց տեսնելու»»(Հովհաննես 20․29)։ + +Հովհաննեսի ավետարանն աչքի է ընկնում տարբեր ծագումի, համոզմունքների և փորձառություններ ունեցող մարդկանց բազմազանությամբ, մարդիկ, որոնք բոլորն էլ վկայեցին Հիսուսի ինքնության մասին: + +«Ահա Աստծու Գառը» (Հովհաննես 1․36)։ «Գտանք Մեսիային» (Հովհաննես 1․41)։ «Գտանք Նրան, Ում մասին Մովսեսը օրենքի մեջ և մարգարեները գրել են» (Հովհաննես 1․45)։ «Ռա՛բբի, Դու ես Աստծու Որդին, Դու ես Իսրայելի թագավորը» (Հովհաննես 1․49)։ «․․․արդյոք Նա՞ է Քրիստոսը» (Հովհաննես 4․29)։ «․․․մենք ինքներս լսեցինք ու գիտենք, որ ճշմարտապես Նա է աշխարհի Փրկիչը» (Հովհաննես 4․42)։ «Տե՛ր, ո՞ւմ մոտ գնանք. Դու հավիտենական կյանքի խոսքեր ունես» (Հովհաննես 6․68)։ «Այո՛, Տե՛ր, ես հավատացել եմ, որ Դու ես Քրիստոսը՝ Աստծու Որդին, որ աշխարհ էիր գալու» (Հովհաննես 11․27)։ «...կույր էի և այժմ տեսնում եմ» (Հովհաննես 9․25)։ «Ահա ձեր թագավորը» (Հովհաննես 19.14): «...ես Նրա մեջ հանցանք չեմ գտնում» (Հովհաննես 19.6): «Դու իմ Տերն ես և իմ Աստվածը» (Հովհաննես 20․28)։ + +Ովքե՞ր էին այս մարդիկ, և ինչո՞ւ նրանք վկայեցին Հիսուսի ինքնության մասին: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/07/02.md b/src/hy/2024-04/07/02.md new file mode 100644 index 00000000000..aa1c8ea917b --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/07/02.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Անդրադարձ դեպի Աբրահամը +date: 10/11/2024 +--- + +Հիսուսը չէր ամաչում հայտնել, թե Ով է Ինքը, ոչ էլ վկաների կանչել, որպեսզի վերջիններս վկայեն Իր ինքնության մասին, և նույնիսկ նրանց, ովքեր վաղուց մահացել էին, ինչպես օրինակ՝ Աբրահամը: «Աբրահամը՝ ձեր հայրը, ցնծում էր այն մտքից, որ կարող է Իմ օրերը տեսնել. նա տեսավ և ուրախացավ» (Հովհաննես 8․56)։ + +`Ինչո՞ւ էր Աբրահամի վկայությունն այդքան կարևոր, որ այն տեղ գտավ Հովհաննեսի ավետարանում (Ծննդոց 12․3, Ծննդոց 18․16–18, Ծննդոց 26․4, Մատթեոս 1․1, Գործք Առաքելոց 3․25)։` + +«Տիպարի և խոստման միջոցով Աստված «նախապես Աբրահամին խոստացավ. «Բոլոր ազգերը քեզանով են օրհնվելու»» (Ծննդոց 12.3)։ + +«Սուրբ Գիրքն էլ, կանխատեսելով, որ Աստված հեթանոսներին հավատով է արդարացնելու, նախապես Աբրահամին խոստացավ. «Բոլոր ազգերը քեզանով են օրհնվելու»» (Գաղատացիներին 3․8): Նահապետի հավատը հաստատված էր Փրկչի վրա, որ գալու էր: Քրիստոսն ասաց հրեաներին. «Աբրահամը՝ ձեր հայրը, ցնծում էր այն մտքից, որ կարող է Իմ օրերը տեսնել. նա տեսավ և ուրախացավ» (Հովհաննես 8․56)։ Իսահակի փոխարեն զոհաբերված խոյը խորհրդանշում էր Աստծո Որդուն, Ով պետք է զոհաբերվեր մեր փոխարեն: Երբ մարդը մահվան դատապարտվեց Աստծո օրենքը խախտելու պատճառով, Հայրը, նայելով Իր Որդուն, ասաց մեղավորին. «Ապրի՛ր, Ես փրկագին եմ տվել» (Է․ Ուայթ, Նահապետներ և մարգարեներ, էջ 154)։ + +Աբրահամը հրեա ազգի հայրն էր։ Նրան խոստում տրվեց, որ նրա միջոցով բոլոր ազգերը կօրհնվեն: Այդ օրհնությունը գալիս էր նրա տոհմից սերվող Մեսիայի միջոցով: + +Աբրահամը նաև նրանց հայրն է, ովքեր հավատով արձագանքում են Աստծուն (Եբրայեցիներին 11․8, 17-19): Իր որդի Իսահակին՝ խոստման որդուն զոհաբերելու պատրաստակամությունը (Ծննդոց 22) ոչ միայն նրա հավատի վկայությունն էր, այլև պատուհան դեպի փրկության ծրագիր: + +Երբ Հիսուսն ասաց. «Աբրահամը՝ ձեր հայրը ․․․ Իմ օրերը ․․․տեսավ և ուրախացավ» (Հովհաննես 8․56), առաջնորդները պատասխանեցին. «Դու դեռ հիսուն տարեկան չկաս և Աբրահամի՞ն ես տեսել» (Հովհաննես 8․57): Հիսուսի պատասխանն ապշեցուցիչ էր․ «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. Ես կամ նախքան Աբրահամը» (Հովհաննես 8․58)։ + +Հիսուսն օգտագործում է այնպիսի լեզու, որը հիշեցնում է այն, ինչ Աստված Մովսեսին ասաց այրվող մորենու մոտ։ Դա Աստծո ինքնագոյ լինելու պնդումն էր: Առաջնորդներն, անկասկած, հասկացան Նրա ասածի իմաստը, որովհետև «քարեր վերցրին, որ Նրա վրա նետեն» (Հովհաննես 8.59): + +`Կարդացե՛ք Հռոմեացիներին 4.1–5 համարները: Ինչպե՞ս է Պողոսն օգտագործում Աբրահամի պատմությունը, որ բացահայտի փրկության մեծ ճշմարտությունը` միայն հավատով, առանց օրենքի գործերի: Ինչպե՞ս են այս համարներն օգնում հասկանալու Աբրահամի՝ որպես ապրողների հոր գաղափարը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/07/03.md b/src/hy/2024-04/07/03.md new file mode 100644 index 00000000000..ebba938e762 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/07/03.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Մարիամի վկայությունը +date: 11/11/2024 +--- + +Զատկից վեց օր առաջ Հիսուսն այցելեց Մարիամին, Մարթային և նրանց եղբայր Ղազարոսին, որին Հիսուսը մեռելներից հարություն էր տվել։ Սիմոնը, որ բժշկվել էր բորոտությունից, խնջույք կազմակերպեց՝ ի երախտագիտություն այն ամենի, ինչ Հիսուսն արել էր իր համար: Մարթան սպասարկում էր, իսկ Ղազարոսը հյուրերի հետ նստած էր սեղանի շուրջ (Հովհաննես 12.1–8): + +`Ո՞րն է այստեղ Մարիամի գործողությունների նշանակությունը: Ինչպե՞ս է այն վկայում, թե իրականում Ով է Հիսուսը (Հովհաննես 12.1–3):` + +Յուղանման օծանելիքը շատ թանկ արժեր այն ժամանակներում։ Այսօր էլ այն կազմում է բանվորի մոտ մեկ տարվա աշխատավարձը։ Մարիամը, հավանաբար, այն բերել էր որպես երախտագիտության ընծա իր մեղքերի թողության և եղբոր հարության համար: Նա նախատեսել էր այն` մտածելով, որ մի օր պետք կլինի Հիսուսի թաղման համար: Բայց երբ լսեց, որ Նա շուտով Թագավոր է օծվելու, մտածեց, որ այդ դեպքում ինքն առաջինը կլինի, որ Նրան պատվի կարժանացնի։ + +Մարիամը թերևս մտադիր չէր, որ իր երախտագիտության այդ ժեստը նկատվի, սակայն Հովհաննեսը նշում է, որ «տունը լցվեց յուղի բուրմունքով» (Հովհաննես 12․3): Հուդան շտապեց հանդիմանությամբ արձագանքել՝ նշելով, որ օծանելիքը պետք է վաճառվեր, իսկ հասույթը տրվեր աղքատներին։ Հիսուսն անմիջապես հանգստացրեց շփոթահար Մարիամին՝ ասելով. ««Թո՛ղ նրան։ ․․.Աղքատներին միշտ ունեք ձեզ հետ, բայց Ինձ միշտ չեք ունենալու» (Հովհաննես 12․7, 8): + +Ավետարանում հաճախ կրկնվող թեմա է անցնում: Հիսուսը գիտի, թե ինչ կա մարդկանց սրտում (Հովհաննես 2․24, 25, Հովհաննես 6․70, 71, Հովհաննես 13․11, Հովհաննես 16․19): Այս դեպքում ևս, Սիմոնի տան խնջույքի ժամանակ Հիսուսը գիտի, թե ինչ կա Հուդայի սրտում: Հովհաննեսը ստույգ ներկայացնում է, թե ով էր Հուդան՝ շահամոլ և գող (Հովհաննես 12.6): + +«Անուշահոտ յուղը, որով Մարիամը որոշել էր օծել Փրկչի մեռած մարմինը, թափեց Նրա կենդանի մարմնի վրա: Թաղման ժամանակ դրա քաղցրությունը կլցներ միայն գերեզմանը, իսկ հիմա այն՝ կնոջ հավատի ու սիրո հավաստիքը, ուրախությամբ լցրեց Նրա սիրտը: ․․․Ու երբ եկավ Նրա մեծ փորձության գիշերը, Նա Իր մեջ կրեց այդ արարքի հիշատակը որպես գրավական այն սիրո, որ պիտի տածեին Նրա հանդեպ փրկվածները հավիտենական դարերի ընթացքում» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 560): + +`Հիսուսը գիտեր, թե ինչ կա Մարիամի սրտում և ինչ՝ Հուդայի սրտում: Նա նաև գիտի, թե ինչ կա ձեր սրտում: Ի՞նչ պետք է ասի այս ճշմարտությունը այն անհրաժեշտության մասին, որ Քրիստոսը` մեր արդարությունը, բնակվի մեր մեջ և փոխի մեր սրտերը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/07/04.md b/src/hy/2024-04/07/04.md new file mode 100644 index 00000000000..be4e53c6561 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/07/04.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Պիղատոսի ակամա վկայությունը +date: 12/11/2024 +--- + +Ժամանակ առ ժամանակ Հովհաննեսն արձանագրում է Հիսուսին բռնելու, դատելու և մահվան դատապարտելու կրոնական առաջնորդների փորձերի մասին։ Հովհաննեսի ավետարանի մի թեմա, որը հաճախ նշվում է Հիսուսի կողմից, այն է, որ Իր ժամանակը կամ ժամը դեռ չի եկել, որով Նա նկատի ուներ Իր խաչելությունը (Հովհաննես 2․4, Հովհաննես 7․6, 8, 30, Հովհաննես 12․7, 23, 27, Հովհաննես 13,1, Հովհաննես 17․1)։ + +Այժմ ժամը եկել էր։ Հիսուսին ձերբակալեցին Գեթսեմանի պարտեզում, բերեցին Աննա, ապա Կայիափա քահանայապետերի, իսկ հետո նաև երկու անգամ` Պիղատոսի առաջ: + +Հովհաննեսը բազմաթիվ մարդկանց է կանչել կյանքի բոլոր ոլորտներից՝ վկայելու, որ Հիսուսը Քրիստոսն է: Հիմա էլ Հովհաննեսը կանչում է Պիղատոսին՝ կառավարչին, որը փորձեց Հիսուսին։ Սա կարևոր վկայություն էր, որովհետև Պիղատոսը հռոմեացի էր, կառավարիչ և դատավոր։ Մյուս վկաների մեծ մասը հրեաներ և հասարակ մարդիկ էին: + +`Ինչպե՞ս է Պիղատոսի դատավճիռը կապված Հովհաննեսի ավետարանի թեմայի հետ (Հովհաննես 18․38, Հովհաննես 19․4–22):` + +Հիսուսին Պիղատոսի մոտ բերեցին ուրբաթ օրը վաղ առավոտյան (Հովհաննես 18․28)։ Նրա նպատակը բանտարկյալին արագ Իր կանխորոշված ճակատագրին հանձնելն էր: Սակայն Հիսուսի պահվածքը գրավեց Պիղատոսի ուշադրությունը։ Կառավարիչն ուշադիր հարցաքննեց Հիսուսին և լսեց Նրա շուրթերից հետևյալը․ «Ես ծնվել ու աշխարհ եմ եկել, որպեսզի ճշմարտության մասին վկայեմ։ Ամեն ոք, ով ճշմարտությունից է, Իմ ձայնը լսում է» (Հովհաննես 18․37)։ + +Թեև Պիղատոսն, ի վերջո, Հիսուսին դատապարտեց մահվան, նա, սակայն, երեք անգամ Հիսուսին անմեղ հայտարարեց (Հովհաննես 18․38, Հովհաննես 19․4, 6)։ Եվ խաչի վրա նա գրեց «ՀԻՍՈՒՍ ՆԱԶՈՎՐԵՑԻ, ՀՐԵԱՆԵՐԻ ԹԱԳԱՎՈՐ» խոսքերը (Հովհաննես 19․19)՝ եզրափակելով իր վկայությունը Հիսուսի ինքնության մասին։ Ու չնայած Քրիստոսի անմեղության վերաբերյալ իր վկայությանը`մահվան դատապարտեց Նրան: + +Պիղատոսի դիմաց կանգնած էր հենց Ինքը՝ Ճշմարտությունը, սակայն, ամբոխին թույլ տալով, որ ահաբեկի իրեն, Պիղատոսը, միևնույն է, մահվան դատապարտեց Հիսուսին: Ի՜նչ ողբերգական օրինակ՝ անտեսել խղճիդ ու սրտիդ ասած ճշմարտությունը։ + +`Ի՞նչ կարող ենք սովորել Պիղատոսի օրինակից այն վտանգների մասին, երբ թույլ ենք տալիս, որ տարածված կարծիքները, անգամ ճնշումները մեզ հետ պահեն անելուց այն, ինչը մեր կարծիքով ճիշտ է:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/07/05.md b/src/hy/2024-04/07/05.md new file mode 100644 index 00000000000..1a1c8c5ddda --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/07/05.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Թովմասի վկայությունը +date: 13/11/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 20.19–31 համարները: Ի՞նչ կարող ենք սովորել Թովմասի պատմությունից հավատի ու կասկածների մասին: Ի՞նչ մեծ սխալ թույլ տվեց Թովմասը:` + +Իր հարությունից հետո Քրիստոսը հայտնվեց աշակերտներին, երբ հրեաներից վախենալու պատճառով նրանք հավաքվել էին մի տեղ և դռները փակել: Թովմասը նրանց հետ չէր։ Ավելի ուշ նա մյուս աշակերտներից լսեց հարության վերաբերյալ լուրերը, սակայն հուսահատվեց։ Դա չէր համապատասխանում թագավորության հաստատման մասին նրա պատկերացումին։ Եվ, անշուշտ, նա պետք է նաև հարց տար, թե ինչու Հիսուսը հայտնվեց մյուսներին, երբ ինքն այնտեղ չէր: + +Թովմասն ասաց․ «Եթե Նրա ձեռքերի վրա մեխերի նշանը չտեսնեմ ու իմ մատը մեխերի տեղերը չդնեմ և իմ ձեռքը Նրա կողի մեջ չխրեմ, չեմ հավատա» (Հովհաննես 20․25)։ Թովմասը թելադրում էր իր հավատի պայմանները։ Հիսուսի հանդեպ հավատի այս մոտեցումը բազմիցս հանդիպում է Հովհաննեսի ավետարանում: Նիկոդեմոսը պատասխանեց Հիսուսին. «Ինչպե՞ս կարող է ծնվել մի մարդ, որ ծեր է» (Հովհաննես 3․4)։ Ջրհորի մոտ եկած կինը հարցրեց․ «Տե՛ր, Դու նույնիսկ դույլ չունես, իսկ ջրհորը խորն է. արդ կենդանի ջուրը որտեղի՞ց ունես» (Հովհաննես 4․11)։ Մարդիկ, որ կերակրվեցին հացով և ձկով, հարցնում էին․ «Դու ի՞նչ նշան կանես, որ տեսնենք ու Քեզ հավատանք, ի՞նչ կգործես» (Հովհաննես 6․30)։ + +Հենց այս «տեսնենք ու Քեզ հավատանք» մոտեցմանն է հակադարձում Հովհաննեսի ավետարանը: Երբ Հիսուսը հարությունից հետո հանդիպեց Թովմասին, նրան առաջարկեց մոտենալ, տեսնել ու դիպչել Իր հարություն առած մարմնին: Բայց հետո Նա ասաց. «Երանի՜ նրանց, ովքեր կհավատան առանց տեսնելու» (Հովհաննես 20․29)։ + +«Աստված մեզ երբեք չի խնդրում հավատալ, առանց բավարար վկայության, որի վրա կարելի է հիմնել մեր հավատը: Նրա գոյությունը, Նրա բնավորությունն ու Նրա Խոսքի ճշմարտացիությունը` այս ամենը հաստատված են վկայություններով, որոնք դիմում են մեր բանականությանը, և այդ վկայությունները բազմաթիվ են: Սակայն Աստված երբեք չի բացառել կասկածելու հնարավորությունը: Մեր հավատը պետք է հիմնվի ոչ թե ապացույցի, այլ վկայության վրա» (Է․ Ուայթ, Քայլեր դեպի Քրիստոս, էջ 134): + +Աստծո Խոսքի, արարչագործության և անձնական փորձառության միջոցով մեզ տրվել են Հիսուսի հանդեպ մեր հավատի անհավանական քանակի վկայություններ: + +`Եթե ինչ-որ մեկը ձեզ հարց տա՝ ինչո՞ւ եք հավատում Հիսուսին, ի՞նչ կպատասխանեք։` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/07/06.md b/src/hy/2024-04/07/06.md new file mode 100644 index 00000000000..58a7161bfad --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/07/06.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Հիսուսի մասին մեր վկայությունը +date: 14/11/2024 +--- + +Ամեն անգամ, երբ Հովհաննեսը Հիսուսի մասին վկայություններ է ներկայացնում, նրա նպատակը մեզ արմատական եզրահանգման հասցնելն է. «Հիսուսն Իր աշակերտների առաջ ուրիշ շատ հրաշքներ էլ գործեց, որոնք այս գրքում գրված չեն։ Բայց սրանք գրվեցին, որպեսզի հավատաք, որ Հիսուսն է Քրիստոսը՝ Աստծու Որդին, և որպեսզի հավատաք ու Նրա անունով հավիտենական կյանք ունենաք» (Հովհաննես 20․30, 31)։ + +Պատկերացրե՛ք, որ այնտեղ եք եղել անձնապես, տեսել եք Հիսուսին և ականատես եք եղել Նրա հրաշքներից շատերին: Մենք, անկասկած, կհավատայինք, այնպես չէ՞: Մենք կցանկանայինք այդպես մտածել, սակայն, որոշ առումներով, մենք նույնիսկ ավելի շատ պատճառներ ունենք հավատալու Հիսուսին, քան նրանք, ովքեր իրականում տեսել են հրաշքները: Ինչո՞ւ։ + +`Որո՞նք են այն որոշ իրողությունները, որ ունենք այսօր, որոնք չունեին Հիսուսի ժամանակ ապրողները, որոնք պետք է օգնեն, որ հավատանք (տե՛ս, օրինակ, Մատթեոս 24․2, Մատթեոս 24․:14, Մատթեոս 24:6–8):` + +Եվ դա այն պատճառով, որ մենք ունենք ոչ միայն Հովհաննեսի ավետարանի հզոր պատմությունները, այլև մեծ առավելություն` տեսնելու այն, ինչ Հիսուսի և Աստվածաշնչի մյուս գրողների կանխասումներն իրականություն են դարձել, ինչպես օրինակ տաճարի ավերումը (Մատթեոս 24․2), Ավետարանի տարածումն ամբողջ աշխարհում (Մատթեոս 24.14), մեծ անկումը (Բ Թեսաղոնեկիցներին 2.3), և ընկած և չար աշխարհի դեռևս շարունակվող գոյությունը (Մատթեոս 24.6–8): Հիսուսի կյանքի ու ծառայության ողջ ընթացքում Նրա հետևորդներից մնաց տղամարդկանց ու կանանց մի փոքր և հալածված խումբ, որ մարդկային բոլոր չափանիշների համաձայն` վաղուց պետք է անհետացած լիներ պատմությունից: Ինչպե՞ս կարող էին նրանք, ինչպես մենք, իմանալ, որ այս ամենը տեղի է ունենալու: Իրականում, մեր սեփական հավատն ինքնին գոյություն ունի որպես Հիսուսի այն մարգարեության իրականացում, որ Ավետարանը քարոզվելու է ողջ աշխարհում: + +Եվ այսօր, մոտ երկու հազար տարի անց, որպես Հիսուսի հետևորդներ` մենք նույնպես արտոնություն ունենք վկայելու Հիսուսի և այն ամենի մասին, ինչ Նա արել է մեզ համար: Նաթանայելի, Նիկոդեմոսի, սամարիացի կնոջ վկայություններով կամ փարիսեցիների ուսմունքներով չէ, որ մենք կարող ենք Հիսուսին ճանաչել որպես Մեսիա: Սուրբ Հոգու համոզիչ զորության շնորհիվ, աստվածաշնչյան գրքերն ընթերցելով է, որ մենք ընդունում ենք Հիսուսին որպես աշխարհի Փրկիչ: + +Եվ հետո մեզանից յուրաքանչյուրն իր ձևով և Աստծո հետ իր իսկ հարաբերություններից ելնելով` կարող է կիսվելու պատմություն ունենալ: Մեր պատմությունը գուցե այնքան էլ դրամատիկ չէ, որքան մահացածներին հարություն առած տեսնելը կամ ի ծնե կույր ինչ-որ մեկի բժշկումը, բայց դա նշանակություն չունի: Կարևորն այն է, որ մենք ինքներս ճանաչենք Հիսուսին և մեր ձևով վկայենք Նրա մասին, ինչպես որ Հովհաննեսի ավետարանում ներկայացվող մարդիկ են արել։ \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/07/07.md b/src/hy/2024-04/07/07.md new file mode 100644 index 00000000000..ef9d8babce3 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/07/07.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 15/11/2024 +--- + +Կարդացե՛ք Էլեն Ուայթի «Նահապետներ և մարգարեներ» գրքի «Հավատի փորձություն» գլուխը (էջ 145–155) և «Դարերի փափագը» գրքի «Պիղատոսի դատարանում» գլուխը (էջ 723–740)։ + +Թովմասը «նետվեց Հիսուսի ոտքերը՝ բացականչելով. «Իմ Տեր և իմ Աստված»: + +Հիսուսն ընդունեց այդ խոստովանությունը, բայց նրբորեն հանդիմանեց նրա անհավատությունը. «Որովհետև տեսար ինձ՝ հավատացիր. երանի նրանց, որ չեն տեսել, և հավատում են»: Թովմասի հավատն ուրախություն կպատճառեր Քրիստոսին, եթե նա կամենար հավատալ իր եղբայրների վկայությանը: Եթե աշխարհն այսօր հետևեր Թովմասի օրինակին, ոչ ոք չէր հավատա փրկությանը, քանի որ նրանք, ովքեր ընդունում են Քրիստոսին, անում են դա ուրիշների վկայության շնորհիվ: + +Շատ կասկածամիտներ արդարացնում են իրենց՝ ասելով, որ եթե իրենց տրվեր այն վկայությունը, որ տրվեց Թովմասին, կհավատային: Նրանք չեն գիտակցում, որ ոչ միայն այդ վկայությունն ունեն, այլև շատ ավելին: Շատերը Թովմասի նման սպասում են, որ կասկածելու բոլոր պատճառները վերանան, բայց երբեք չեն հասնի դրան: Նրանք աստիճանաբար հաստատվում են անհավատության մեջ: Ովքեր իրենց սովորեցնում են տեսնել միայն մութ կողմը և տրտնջալ ու դժգոհել, չգիտեն, թե ինչ են անում: Նրանք կասկածի սերմեր են ցանում և կասկածի բերք էլ կհնձեն: Այն ժամանակ, երբ հավատն ու վստահությունը խիստ անհրաժեշտ լինեն, շատերն անզոր կլինեն հուսալու և հավատալու» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 807, 808): + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Ո՞րն էր Աբրահամի ու Թովմասի հավատի արտահայտման էական տարբերությունը: Ի՞նչ կարող ենք սովորել նրանց պատմություններից:` + +`Նրանք, ովքեր կամենում են, թող դասարանում վկայեն Հիսուսի մասին, ինչպես մենք տեսանք Հովհաննեսի ավետարանում: Թեև պատմությունները տարբեր են, ի՞նչ են ասում մարդիկ, և ինչպե՞ս են նրանք բոլորը վկայում նույն Տիրոջ մասին:` + +`Պիղատոսը խիստ փիլիսոփայական հարց տվեց. «Ի՞նչ է ճշմարտությունը»: Պատասխանե՛ք այս հարցին՝ հաշվի առնելով այն ամենը, ինչ ուսումնասիրել ենք Հովհաննեսի ավետարանում:` + +`Կարդացե՛ք Դանիել 2-րդ և 7-րդ գլուխները: Թեև Հիսուսի ժամանակներում մարդիկ ծանոթ էին այստեղ ներկայացվող մարգարեություններին, այսօր ի՞նչ մեծ առավելություն ունենք, որ նրանք չունեին այն ժամանակ՝ այդ մարգարեությունները կատարված տեսնելու և հավատալու ավելի շատ պատճառներ ունենալու առումով:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/07/info.yml b/src/hy/2024-04/07/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..dc40ee65af6 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/07/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "«Երանի՜ նրանց, ովքեր կհավատան»" +start_date: "09/11/2024" +end_date: "15/11/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/08/01.md b/src/hy/2024-04/08/01.md new file mode 100644 index 00000000000..33f9efadf95 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/08/01.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հին Կտակարանի մարգարեությունների կատարումը +date: 16/11/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 5․17, 20, 36–40, 46, 47, Հովհաննես 13․18, Հովհաննես 17․12, Երեմիա 2․13, Զաքարիա 9․9, Հովհաննես 8,12–30։ + +>
Հիշելու համարը․
+> «Սակայն այն վկայությունը, որ Ես ունեմ Իմ մասին, ավելի մեծ է, քան Հովհաննեսինը, որովհետև այն գործերը, որ Հայրն է Ինձ տվել իրագործելու, այդ նույն գործերը վկայում են Իմ մասին, որ Հայրն է Ինձ ուղարկել» (Հովհաննես 5․36)։ + +Հովհաննեսի ավետարանում մենք կարող ենք բազմիցս տեսնել այն բոլոր բաները, որ Հիսուսն ասաց և արեց, որոնք բացահայտեցին, որ, այո՛, Մեսիան (hammashiach - համմաշիահ)՝ Քրիստոսը, եկել էր Իսրայել: Եվ Նա փաստորեն եկել էր որպես նրանցից մեկը՝ Բեթլեհեմում ծնված հրեա, ինչպես որ Սուրբ Գիրքն էր կանխասել։ + +Սակայն, ինչպես Հովհաննեսն է գրում․ «Նա աշխարհի մեջ էր, և աշխարհը Նրանով արարվեց, սակայն աշխարհը Նրան չճանաչեց» (Հովհաննես 1․10)։ + +Նա աշխարհի մեջ էր, և աշխարհը Նրանով արարվեց, սակայն աշխարհը Նրան չճանաչեց: Զարմանալի հայտարարություն է։ Եվ, ինչպես տեսնում ենք Հովհաննեսի և մյուս Ավետարաններում, շատ մարդիկ չճանաչեցին Նրան, թեև պետք է որ ճանաչեին, հատկապես այն ամենի պատճառով, ինչ Հիսուսն արեց և ասաց: Եվ, առավել ևս, որովհետև Հին Կտակարանի գրքերը մատնանշում էին Նրան: + +Այս շաբաթ մենք կդիտարկենք մի շարք այլ միջոցներ, թե ինչպես Հովհաննեսը բացահայտեց Հիսուսին որպես Մեսիա, նաև կքննարկենք, թե ինչու որոշ մարդիկ դեռևս շարունակում էին մերժել Նրան՝ չնայած Նրան որպես Քրիստոս հաստատող բոլոր հզոր ապացույցներին: + +Ի՞նչ կարող ենք սովորել նրանց սխալներից։ \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/08/02.md b/src/hy/2024-04/08/02.md new file mode 100644 index 00000000000..1fd1836162e --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/08/02.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Նշաններ, գործեր և հրաշքներ +date: 17/11/2024 +--- + +Ի լրումն այն առանձնահատուկ հրաշքների, որոնք Հովհաննեսը մեջբերում է Հիսուսին որպես Մեսիա ներկայացնելու համար, նա նաև մանրամասն արձանագրել է Նրա գործած նշանների, գործերի և հրաշքների մասին քննարկումները: + +Նշաններն ու հրաշքներն, ինքնին Նրա` Մեսիա լինելու ապացույց չէին, որովհետև շատ մարգարեներ, երբեմն նաև կեղծ, նույնպես հրաշքներ էին գործում: Հովհաննեսը չգրանցեց նշանները, պարզապես որ դրանք մատնացույց էին անում մեծ հրաշագործի: Նշանները, որոնց մասին գրում է Հովհաննեսը, Հիսուսին որպես Մեսիա մատնանշելու յուրահատուկ բնույթ էին կրում և ցույց տալիս, որ Նա իսկապես եկել է Հայր Աստծո կողմից: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 5.17, 20, 36–38 համարները: Ինչպե՞ս են այս համարները նկարագրում Հիսուսի և Հայր Աստծո փոխհարաբերությունները, հատկապես նշանների համատեքստում:` + +Հիսուսն օգտագործեց նշանները՝ ցույց տալու Հոր հետ Իր սերտ աշխատանքային հարաբերությունները: Երկուսը մեկ են։ Գործերը ցույց տվեցին, որ « Հայրն Իմ մեջ է, ու Ես՝ Հոր մեջ» (Հովհաննես 10․38, տե՛ս նաև Հովհաննես 14․10, 11)։ + +Հիսուսի գալստյան նպատակը Նրա գործերը կատարելն էր, Ով ուղարկեց Իրեն, որպեսզի այդ գործերը հայտնի դառնան աշխարհին: Այսինքն՝ Նա եկավ անելու այն աշխատանքը, որի համար Հայրն ուղարկել էր Իրեն, և այն գործերը, որոնք Նա արեց, պարզորոշ վկայում էին, որ Նա Հոր կողմից է ուղարկված: + +Եվ այնուհանդերձ, ինչպես արդեն տեսանք, չնայած մեծազոր նշաններին և բազմաթիվ մարդկանց վկայություններին, մարդիկ նախընտրեցին չհավատալ: + +Կրոնական առաջնորդները հարցրին Հիսուսին. «Մինչև ե՞րբ ես մեր հոգին տանջելու. եթե Դու ես Քրիստոսը, համարձակ ասա՛ մեզ»։ Հիսուսը պատասխանեց նրանց․ «Ձեզ ասացի, ու չեք հավատում. այն գործերը, որ Իմ Հոր անունով կատարում եմ, դրանք Իմ մասին են վկայում» (Հովհաննես 10․24, 25)։ + +Եթե Հիսուս գար և ասեր, որ Ինքը Մեսիան է, կրոնական առաջնորդները, փնտրելով այն, ինչ կարող էին գտնել Նրա դեմ, անմիջապես կհարձակվեին Նրա վրա: Դա իմանալով՝ Հիսուսը փոխարենը մատնանշեց այն գործերը, որ Ինքն է գործել: Եթե Հիսուսն ասեր, որ Քրիստոսն է, նրանք կփորձեին ժխտել դա: Սակայն ինչպե՞ս կարող էին հերքել նշանները, գործերն ու հրաշքները։ Դրանք համոզիչ վկայություններ էին, թե Ով է Նա և որտեղից է եկել: + +`Ինչպե՞ս կարող ենք պաշտպանվել կարծրասրտությունից, ինչպիսին մենք տեսնում ենք կրոնական առաջնորդների մեջ: Ինչպե՞ս կարող ենք մեր կյանքում ընդվզել Աստծո գործի դեմ:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/08/03.md b/src/hy/2024-04/08/03.md new file mode 100644 index 00000000000..57d4d37ee07 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/08/03.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Աստվածաշնչի արժանահավատությունը +date: 18/11/2024 +--- + +Ի լրումն առանձնահատուկ նշանների և վկայությունների, որոնք Հովհաննեսն օգտագործում էր Հիսուսին որպես Մեսիա բացահայտելու համար, Հովհաննեսը նաև դիմում է Հին Կտակարանի արժանահավատությանը և մարգարեություններին, որոնք կանխասում են Քրիստոսի գործերը: Հին Կտակարանը կենտրոնական է ոչ միայն Հովհաննեսի ավետարանի, այլև ողջ Նոր Կտակարանի համար: Հիսուսով արդարացումը` այն, թե Ով էր Նա, որտեղից էր գալիս, ինչ արեց և ինչ կանի, հիմնված է Աստվաշածնչի, այս դեպքում՝ Հին Կտակարանի վրա: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 5․39, 40, 46, 47 համարները։ Ի՞նչ են նրանք սովորեցնում Աստվաշածնչի արժանահավատության հանդեպ Հիսուսի վերաբերմունքի մասին։` + +Բոլոր Ավետարաններում Հիսուսը բազմիցս շեշտադրում է Աստվածաշնչի արժանահավատությունը՝ որպես Իր գլխավոր վկայություն: Օրինակ՝ Հիսուսը հաճախ է օգտագործում Հին Կտակարանի իրադարձությունները, որպեսզի բացահայտի Իրեն և այն, ինչ Ինքը գործում է: Օրինակ, Նա հղում է անում Թվեր 21.5–9 համարներում նկարագրվող իրադարձությանը․ «Եվ ինչպես Մովսեսն անապատում օձին բարձրացրեց, այնպես էլ Մարդու Որդին պետք է բարձրանա» (Հովհաննես 3․14)։ Այստեղ Հիսուսը ոչ միայն անդրադառնում է պատմությանը, այլև օգտագործում է այն` Իրեն մատնանշելու համար։ Ըստ էության, Նա արժանահավատ մեկնաբանություն է տալիս, թե ինչ է ուզում փոխանցել պատմությունը: + +Եվ ոչ միայն Հիսուսը, այլև ուրիշներ, օգտագործում են Հին Կտակարանը՝ Հիսուսին մատնանշելու համար: Օրինակ, Հովհաննեսի ավետարանի սկզբում մենք կարդում ենք Փիլիպպոսի խոսքերը. «Գտանք Նրան, Ում մասին գրել են մարգարեները և Մովսեսը` օրենքի մեջ» (Հովհաննես 1․45)։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 13․18, Հովհաննես17․12, Հովհաննես 19․24, 28, 36 համարները։ Ի՞նչ են նրանք սովորեցնում Աստվածաշնչի արժանահավատության մասին, ինչպես այն ընկալել են Հիսուսը և Հովհաննեսը: Ի՞նչ է սա ասում նաև այն կարևոր դերի մասին, որ ամբողջ Ասվածաշունչը պետք է ունենա մեր հավատի համար:` + +`Որո՞նք են այսօր այն ուժերը, որ կամ նենգամտորեն կամ բացահայտ փորձում են խաթարել մեր հավատը Աստվածաշնչի արժանահավատության հանդեպ:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/08/04.md b/src/hy/2024-04/08/04.md new file mode 100644 index 00000000000..ccf865528cc --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/08/04.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Հիսուսի մասին հինկտակարանյան մարգարեությունները. մաս 1 +date: 19/11/2024 +--- + +Իր ինքնության մասին կրոնական առաջնորդների հետ քննարկման ժամանակ Հիսուսը հաստատեց Աստվածաշնչի արժանահավատությունը: Առաջին հայացքից թվում է, թե դրա անհրաժեշտությունը չկար, քանի որ կրոնական առաջնորդները հավատում էին Աստվածաշնչին: Այնուհանդերձ, նույնիսկ նրանց հետ Հիսուսը շեշտում էր Գրքի արժանահավատությունը, որ ցույց տա, թե Ով է Ինքը, անկախ նրանից, թե որքան կարծրասիրտ են նրանք և որքանով են փորձում հակազդել այդ զորեղ համոզմունքին: + +Մինչդեռ, Հովհաննեսը Հին Կտակարանից բազմաթիվ ուղղակի մեջբերումներ ու ակնարկներ է արձանագրում, որոնք բացահայտում են, որ Հիսուսը Մեսիայի վերաբերյալ Հին Կտակարանի խոստման իրականացումն է: + +`Ի՞նչ կապ եք գտնում Նոր և Հին Կտակարանների հետևյալ համարների միջև: Այսինքն՝ ինչպե՞ս է Նոր Կտակարանն օգտագործում այս համարները Հիսուսի մասին վկայելու համար:` + +`Հովհաննես 1․23, Եսայի 40․3` + +`Հովհաննես 2․16, 17, Սաղմոսներ 69․9` + +`Հովհաննես 7․38, Երեմիա 2․13` + +`Հովհաննես 19․36, Թվեր 9․12` + +Ոչ միայն Հովհաննեսը, այլև Պետրոսը, Պողոսը, Մատթեոսը, Մարկոսը, Ղուկասը և Նոր Կտակարանի բոլոր գրողները Սուրբ Հոգու ներշնչմամբ բազմիցս ընդգծում են, թե ինչպես Հիսուս Նազովրեցու կյանքը, մահը, հարությունը և Աստծո աթոռին նստելը Հին Կտակարանի մարգարեությունների կատարումն են: + +Եվ թեև Հիսուսն աշակերտների միտքը շարունակաբար ուղղում էր դեպի Սուրբ Գրությունները, որոնք կանխասում էին Նրա ծառայությունը, աշակերտները ե՞րբ հասկացան վերջապես, որ դրանք խոսում են Հիսուսի մասին: Միայն այն բանից հետո, երբ Նա մահացավ, հարություն առավ և ապա հայտնվեց նրանց, նրանք վերջապես հասկացան դա: «Երբ Նա մեռելներից հարություն առավ, Նրա աշակերտները հիշեցին, որ սրա մասին էր խոսում, և հավատացին Սուրբ Գրքին և Հիսուսի ասած խոսքին» (Հովհաննես 2․22, տե՛ս նաև Հովհաննես 20․9)։ \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/08/05.md b/src/hy/2024-04/08/05.md new file mode 100644 index 00000000000..c405a708657 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/08/05.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Հիսուսի մասին հինկտակարանյան մարգարեությունները. մաս 2 +date: 20/11/2024 +--- + +Հիսուսն ասաց կրոնական առաջնորդներին. «Դուք քննում եք Սուրբ Գիրքը՝ կարծելով, թե դրա մեջ եք գտնելու հավիտենական կյանքը։ Սակայն դա էլ վկայում է Իմ մասին» (Հովհաննես 5.39): Ի՜նչ ցնցող պնդում Իր մասին: + +Կան տարբեր կարծիքներ, սակայն որոշ գիտնականներ պնդում են, որ Հիսուս Նազովրեցին իրականացրել է Հին Կտակարանի հարյուրավոր մարգարեություններ: Հավանականությունը չափազանց փոքր է, որ մեկ մարդու կարող էր հաջողվել կատարելու այդ ամենից նույնիսկ մի քանիսը, էլ չասենք բոլորը, անկախ դրանց քանակից: Պատկերացրեք, որ Տեխասի մեծության մի տարածք երկու ոտնաչափ բարձրությամբ լցնում եք մետաղադրամներով և դրանցից մեկը ներկում եք վարդագույն և հետո բոլորը խառնում: Այնուհետև աչքերը կապած մարդուն մեկ հնարավորություն եք տալիս. գտնել վարդագույն մետաղադրամը: Ի՞նչ հավանականություն կա, որ մեկ հնարավորությամբ նա կգտնի այն: + +Քրիստոսի ծնունդը, կյանքն ու մահը, անկասկած, կանխասված են Հին Կտակարանում, ինչը Նրա՝ որպես սպասված Մեսիայի ինքնության ապշեցուցիչ ապացույց է: Հովհաննեսը բազմիցս մատնանշում է Հին Կտակարանի այդ համարները, որպեսզի ընդգծի, թե Ով է Հիսուսը, ու նաև, թե ինչու մենք պետք է հավատանք Նրան և ընդունենք Նրա առաջարկած փրկությունը: + +`Ի՞նչ են բացահայտում Հովհաննեսի ավետարանի հետևյալ համարները Հիսուսի մասին՝ որպես մեսիական մարգարեության իրականացում։` + +`Հովհաննես 12:13, Սաղմոսներ 118․26` + +`Հովհաննես 12․14, 15, Զաքարիա 9․9` + +`Հովհաննես 13․18, Սաղմոսներ 41․9` + +`Հովհաննես 19․37, Զաքարիա 12․10, Զաքարիա 13․6` + +`Որքանո՞վ եք ամուր հիմնավորված այն բանում, ինչին հավատում եք: Եթե ինչ-որ մեկը վիճարկի, թե ինչու եք հավատում Հիսուսին որպես Մեսիա, ի՞նչ պատասխաններ կարող եք տալ, և ինչո՞վ կհիմնավորեք և ինչո՞ւ, որպեսզի պաշտպանեք ձեր հավատը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/08/06.md b/src/hy/2024-04/08/06.md new file mode 100644 index 00000000000..7c5b3e96389 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/08/06.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: «Դուք ներքևից եկեք» +date: 21/11/2024 +--- + +Հովհաննեսի ավետարանի մինչ այժմ ուսումնասիրած հատվածներում տեսանք, որ Հովհաննեսը ցույց է տալիս, թե ինչպես Հիսուսն, իրոք, խոստացված Մեսիան է՝ այն մեծ հույսը, որին սպասում էր հրեա ժողովուրդը: + +Եվ այնուամենայնիվ, կրոնական առաջնորդներից շատերը՝ ժողովրդի հոգևոր ղեկավարները, փոխարենը Նրա ամենամեծ թշնամիներն էին: Ինչո՞ւ։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 8.12–30 համարները: Ի՞նչ զարգացման ընթացք կա Հիսուսի և այս կրոնական առաջնորդների միջև: Ո՞ր տեքստերն են լավագույնս օգնում բացատրելու, թե ինչու շատերը մերժեցին Նրան:` + +Հիսուսն ասում է, որ նրանք ո՛չ Իրեն են ճանաչում և ո՛չ էլ Հորը (Հովհաննես 8․19): Նրանք երկուսին էլ պետք է որ ճանաչեին, սակայն այդ մարդիկ ինքնախաբեության էին տրվել։ Նրանք այնքան տարված էին իրենց սեփական ավանդույթներով ու փիլիսոփայությամբ, որ Հիսուսին իրենց առջև ունենալով, Ով գործում էր գործեր և խոսում խոսքեր, որ զորավոր կերպով վկայում էին Հոր մասին, մերժեցին Նրան: + +Երկրորդ՝ Հիսուսն ասում է նրանց. «Դուք ներքևից եք» (Հովհաննես 8․23)։ Այլ կերպ ասած, որքան էլ կրոնավոր լինեին, նրանք հոգևոր, աստվածապաշտ մարդիկ չէին: Նրանք «արտաքուստ աստվածապաշտ են» (Բ Տիմոթեոսին 3․5), բայց միայն այդքանը: Նրանք ունեին արտաքին բարեպաշտություն, բայց ներքին անհավատություն: + +Սա նորություն չէր: «Որովհետև այս ժողովուրդն իր բերանով է մոտենում և իր շրթունքներով է Ինձ պատվում, իսկ նրա սիրտը հեռու է Ինձնից, և նրանց` Ինձ պատվելը մարդկանց սովորեցրած հրաման է» (Եսայի 29․13)։ Հենց այս միտքը կրկնեց Հիսուսը դարեր անց, երբ ասաց. «Զուր են պաշտում Ինձ, քանի որ ուսուցանում են պատվիրաններ, որոնք մարդիկ են հորինել» (Մարկոս 7.7): Նրանց մարդկային ուսմունքները, մարդկային պատվիրանները «այս աշխարհից» են (Հովհաննես 8.23) և, ինչպես Հիսուսն այն ժամանակ ասաց. «Ես այս աշխարհից չեմ» (Հովհաննես 8.23): Շատ վատ էր, որ այդ մարդիկ ինքնախաբեության մեջ էին։ Ողբերգությունն ավելի խորացավ, որովհետև նրանք մոլորության մեջ գցեցին նաև ուրիշներին, թեև, որ բավական հետաքրքիր է, Հովհաննեսը գրում է, որ այս համարներում ներկայացված խոսակցության արդյունքում «շատերը հավատացին Նրան» (Հովհաննես 8․30): + +Այսպիսով, չնայած վատ առաջնորդությանը, շատ հրեաներ կարողացան հաղթահարել այդ արգելքներն ու անձամբ հասկանալ, թե Ով է Հիսուսն իրականում: + +`Ի՞նչ դասեր եք քաղում կրոնական առաջնորդների հետ Հիսուսի խոսակցությունից։ Ինչպե՞ս կարող ենք լինել «վերևից» և ոչ թե «ներքևից», և ինչպե՞ս կարող ենք հասկանալ տարբերությունը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/08/07.md b/src/hy/2024-04/08/07.md new file mode 100644 index 00000000000..4c59e61e1aa --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/08/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 22/11/2024 +--- + +Կարդացե՛ք Էլեն Ուայթի «Դարերի փափագը» գրքի «Ձեր սրտերը թող չխռովվեն» գլուխը (էջ 662–680)։ + +«Ճշմարտության ոսկե գանձերը վստահված էր հրեա ժողովրդին։ Հրեական կենսակերպը որ կրում էր երկնքի կնիքը, հիմնել է Ինքը՝ Քրիստոսը: Տիպարների և խորհրդանիշների մեջ քողարկված էին փրկագնման մեծ ճշմարտությունները: Սակայն, երբ Քրիստոսը եկավ, հրեաները չճանաչեցին Նրան, Ում մատնանշում էին այդ բոլոր խորհրդանիշները: Նրանք իրենց ձեռքում ունեին Աստծո Խոսքը, սակայն սերնդեսերունդ փոխանցվող ավանդությունները և Սուրբ Գրքերի մարդկային մեկնաբանությունը, նրանցից թաքցրեց ճշմարտությունը, ինչպես այն Հիսուսում է: Սուրբ գրությունների հոգևոր նշանակությունը կորավ։ Ամբողջ գիտելիքի գանձատունը հասանելի էր նրանց, սակայն նրանք չհասկացան: + +Աստված մարդկանցից չի թաքցնում Իր ճշմարտությունը: Իրենց գործելակերպով նրանք դա անհասկանալի են դարձնում իրենց համար: Քրիստոսը հրեա ժողովրդին բազմաթիվ վկայություններ տվեց, որ Ինքը Մեսիան է, սակայն Նրա ուսմունքը վճռական փոփոխություն էր պահանջում նրանց կյանքում: Նրանք տեսան, որ եթե ընդունեն Քրիստոսին, պետք է հրաժարվեն իրենց նվիրական սովորություններից ու ավանդույթներից, իրենց եսասիրական, ամբարիշտ գործելակերպից: Անփոփոխ, հավիտենական ճշմարտությունը ձեռք բերելու համար զոհաբերություն էր անհրաժեշտ: Ուստի, նրանք չընդունեցին կարևոր վկայությունը, որ Աստված կարող էր տալ Քրիստոսի հանդեպ հավատ ձևավորելու համար: Նրանք ասում էին, որ հավատում են Հին Կտակարանի գրքերին, սակայն հրաժարվում էին ընդունել վկայությունը` Քրիստոսի կյանքի և բնավորության վերաբերյալ: Նրանք վախենում էին, որ հանկարծ դարձի կգան և ստիպված կլինեն հրաժարվել իրենց կանխակալ կարծիքներից: Ավետարանի գանձը՝ Ճանապարհը, Ճշմարտությունը և Կյանքը, իրենց մեջ էր, բայց նրանք մերժեցին Երկնքի շնորհած մեծագույն պարգևը» (Է․ Ուայթ, Քրիստոսի տեսանելի դասերը, էջ 105)։ + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Ինչպե՞ս են Հիսուսի կյանքում իրագործված մարգարեությունները հավատ կերտում։` + +`Որո՞նք են երեք կամ չորս հիմնական խոչընդոտները, որ խանգարեցին կրոնական առաջնորդներին՝ Հիսուսին հավատալու ճանապարհին։ Ինչպե՞ս են այդ նույն սկզբունքները դրսևորվում նաև այսօր։` + +`Իսկ ինչի՞ վրա է հիմնված ձեր վստահությունը: Ըստ ձեզ` ի՞նչ քայլեր կարող են ամրացնել ձեր հավատը:` + +`Երկուշաբթի օրվա ուսումնասիրության վերջում տրված ձեր պատասխանը ի՞նչ է սովորեցնում Աստվածաշնչի հեղինակության մասին, և ինչո՞ւ դուք պետք է մերժեք այն ամենը, ինչը կասկածի տակ է դնում դրա անքննելի ու կատարյալ արժանահավատությունը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/08/info.yml b/src/hy/2024-04/08/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..152d5ef79c6 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/08/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Հին Կտակարանի մարգարեությունների կատարումը" +start_date: "16/11/2024" +end_date: "22/11/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/09/01.md b/src/hy/2024-04/09/01.md new file mode 100644 index 00000000000..7dcc54b171b --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/09/01.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Կյանքի աղբյուրը +date: 23/11/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 1․4, Հովհաննես 10․10, Հովհաննես 1․12, 13, Հովհաննես 6․61–68, Թվեր 13․23–33, Մատթեոս 4․1–4։ + +>
Հիշելու համարը․
+> «Ես եմ ճանապարհը, ճշմարտությունն ու կյանքը. ոչ ոք Հոր մոտ չի գա, եթե ոչ Իմ միջոցով» (Հովհաննես 14․6)։ + +Հովհաննեսի ավետարանում կարդում ենք, որ երբ Հիսուսին հարցրին, թե Ով է Ինքը, Հիսուսը պատասխանեց՝ օգտագործելով մի եզրույթ, որը նշանակում է «աստվածություն»: «Ես այն եմ, ՈՐ ԵՄ»-ն ակնհայտ հղում էր անում հենց Տիրոջը, Ով այրվող մորենու մեջ հայտնվեց Մովսեսին: «Ես այն եմ, ՈՐ ԵՄ», - ասաց Նա Մովսեսին (Ելք 3․14): Եվ այս նույն Աստվածը՝ «Ես այն եմ, ՈՐ ԵՄ»-ը, այնուհետև «մարմին դարձավ ու մեր մեջ բնակվեց, և տեսանք Նրա փառքը. փառք, որ Հորից ունի Միածինը՝ լի շնորհով ու ճշմարտությամբ» (Հովհաննես 1.14)։ + +«Ես այն եմ, ՈՐ ԵՄ»-ի թեման կարմիր թելի նման անցնում է ողջ Ավետարանի միջով: Այդ թեման է արտահայտում այս շաբաթվա հիշելու համարը՝ «Ես եմ ճանապարհը, ճշմարտությունն ու կյանքը» (Հովհաննես 14.6): «Ես այն եմ, ՈՐ ԵՄ»-ն աշխարհի Լույսն է, կյանքի Հացը, ոչխարների Դարպասը կամ Դուռը, բարի Հովիվը և ճշմարիտ Որթատունկը: + +Այս շաբաթվա դասը շարունակում է անդրադառնալ Աստծո հայտնության թեմային` Հովհաննեսի ավետարանի հիման վրա։ Մենք նաև ավելի մանրամասն կուսումնասիրենք իրերի հակառակ կողմը, որտեղ, չնայած Հիսուսի՝ որպես Մեսիայի հզոր վկայություններին, ոմանք մերժեցին Նրան: Մենք կուսումնասիրենք այս գաղափարը երկու պատճառով՝ նույն սխալից խուսափելու, սակայն նաև հաշվի առնելու համար, թե ինչպես կարող ենք ձեռք մեկնել նրանց, ովքեր նույն սխալն անելու վտանգի մեջ են: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/09/02.md b/src/hy/2024-04/09/02.md new file mode 100644 index 00000000000..751359e688f --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/09/02.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Կյանքը Նրանով էր +date: 24/11/2024 +--- + +Հովհաննես 1.1 համարում առաքյալը հստակ ասում է, որ Հիսուսն Աստված է, Աստծո Որդին: Հետևաբար, Հովհաննես 1.4-ում «Կյանքը Նրանով էր, և կյանքը մարդկանց լույսն էր» հղումը կյանքին` պետք է լինի աստվածային կյանքը, անսկիզբ ու հավիտենական ինքնագոյությունը: Եվ որովհետև Նա կյանք ունի Իրենում, Նա կարող է Իր կյանքը տալ և վերստին ստանալ այն (Հովհաննես 10.17): Եվ որովհետև Նա կյանք ունի Իրենում, Նա կարող է կյանք տալ` ում կամենա (Հովհաննես 5․21, համեմատե՛ք Հովհաննես 14․19 համարի հետ): + +Այս «կյանք» (zoē-զոէ՛) եզրույթը Հովհաննեսի ավետարանում հանդիպում է 36 անգամ կամ Նոր Կտակարանում բառի կիրառության 25 տոկոսը: Հովհաննես 1․4, 5 համարներում, բացի մեր մոլորակի վրա կյանքի աղբյուրին վերաբերելուց, բառը նաև կապված է փրկության հետ։ Հովհաննեսի ավետարանի մյուս հատվածներում կյանքի այս գաղափարը (zoē) առավել հաճախ արտահայտում է հավիտենական կյանքի՝ փրկության խոստման գաղափարը(տե՛ս Հովհաննես 3․15, 16, 36, Հովհաննես 4․14, 36, Հովհաննես 6․27, 40, 47, 54, 68, Հովհաննես 10․27, 28)։ Այսպիսով, Նա, Ով կյանք է տվել արարչագործության ժամանակ, այդ նույն Անձնավորությունն է, Ով փրկություն ու հավիտենական կյանք է տալիս կորած աշխարհին: + +`Ինչո՞ւ Հիսուսը եկավ այս երկիր (Հովհաննես 1․29, Հովհաննես 3․16, Հովհաննես 6․40, Հովհաննես 10․10, Հովհաննես 12․27):` + +«Եվ ինչպես Մովսեսն անապատում օձին բարձրացրեց, այնպես էլ Մարդու Որդին պետք է բարձրանա, որպեսզի ով Նրան հավատում է, հավիտենական կյանք ունենա» (Հովհաննես 3․14, 15)։ + +Ինչպես պղնձե օձը զբաղեցրեց օձերից խայթված իսրայելացիների տեղը, այնպես էլ Հիսուսը զբաղեցրեց մեր տեղը, որ զարկված ենք մեղքից: Նա Իր վրա վերցրեց մեղքի պատիժը, որը մերն էր, որպեսզի մենք ունենանք այն կյանքը, որը Նրանն էր: + +Քրիստոսը նաև կամենում է, որ մենք կյանք ունենանք և ավելի առատորեն ունենանք այն (Հովհաննես 10.10): Այդպիսով, «նրանց, ովքեր ընդունեցին Նրան և հավատացին Նրա անվանը, իշխանություն տվեց Աստծու որդիները լինելու։ Նրանք չծնվեցին արյունից, ո՛չ էլ մարմնի ու մարդու կամքից, այլ ծնվեցին Աստծուց» (Հովհաննես 1․12, 13)։ + +Քրիստոսը եկավ, որպեսզի Հորը հայտնի մեզ: Քանի որ «Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել, բացի միածին Որդուց, որ Հոր ծոցում է. Նա՛ է մեզ Նրա մասին հայտնել» (Հովհաննես 1․18)։ Ճանաչելով Հիսուսի բնավորությունը՝ մենք կարող ենք ճանաչել Հոր բնավորությունը: + +`Ի՞նչ կարող ենք սովորել Հոր բնավորության մասին՝ նայելով Հիսուսի կյանքին: Ինչո՞ւ է այս հայտնությունը բարի լուր։` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/09/03.md b/src/hy/2024-04/09/03.md new file mode 100644 index 00000000000..69f3a01bf44 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/09/03.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Հավիտենական կյանքի խոսքեր +date: 25/11/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 6.61–68 համարները: Երբ Հիսուսն աշակերտներին հարցրեց, թե արդյոք նրանք կհեռանա՞ն Իրենից, ո՞րն էր Պետրոսի պատասխանի իմաստը։` + +Պետրոսի խոսքերը «հավիտենական կյանքի» մասին կարմիր թելի նման անցնում են ողջ Հովհաննեսի ավետարանով: Հավիտենական կյանքի վերաբերյալ ֆրազոլոգիայի(դարձվածքաբանություն) կենտրոնացումը հայտնվում է Հովհաննես 6–րդ գլխում՝ հինգ հազար մարդու կերակրման համատեքստում (Հովհաննես 6․27, 40, 47, 54, 68): Հիսուսն ասում է, որ Ինքն է կյանքի հացը (Հովհաննես 6.35), այսինքն Նրա կյանքը, մահը և հարությունը հավիտենական փրկության աղբյուրն են: + +Հավիտենական կյանք կամ դրա համարժեք արտահայտությունը Հովհաննեսի ավետարանում հանդիպում է առնվազն 17 անգամ: Այս եզրույթը չի արտահայտում հոգու գոյություն կամ հավիտենական էակի մաս դառնալը, կամ էլ որևէ այլ եթերային հասկացություն: Ավելի շուտ, դա վերաբերում է այն կենսատու զորությանը, որը փրկություն և իմաստ է բերում մեր գոյությանն այժմ և հարատև կյանքին, երբ մեր Տերը վերադառնա: Ինչպես Հիսուսը դարձավ մարմին, այնպես էլ հարությունը, որի մասին Հիսուսը խոսում է, տեղի է ունենում ժամանակի և տարածության մեջ և ֆիզիկական մարմնում: Դա մեռելներից հարությունն է, կյանքի նորոգում, որը մենք մի ժամանակ ունեցել ենք Եդեմում: + +`Ինչպե՞ս ենք ձեռք բերում հավիտենական կյանք (Հովհաննես 3․15, 16, Հովհաննես 5․24, Հովհաննես 6․40, 47, Հովհաննես 8․31, Հովհաննես 12․46, Հովհաննես 20․31):` + +Միայն հավատով ենք ընդունում, որ Հիսուս Քրիստոսը եկավ ապրելու և մահանալու մեր փոխարեն: Այդ հավատը մեզ տրվում է որպես շնորհ, սակայն մենք պետք է գիտակցաբար հանձնվենք Հիսուսին, ապաշխարենք, ընդունենք ու ապավինենք Նրա զոհաբերական մահվանը՝ որպես մեղքերի թողություն ստանալու և դրանցից մաքրվելու միջոց: + +Երբ Հիսուսը Պետրոսին հարցրեց, թե արդյոք նա նույնպե՞ս պատրաստվում է հեռանալ, Պետրոսը պատասխանեց. «Տե՛ր, ո՞ւմ մոտ գնանք. Դու հավիտենական կյանքի խոսքեր ունես» (Հովհաննես 6.68)։ Այն պարփակում է փրկության էությունը և այն, թե ինչպես ենք ձեռք բերում այն։ Այն չի բխում փիլիսոփայությունից, պատմությունից, գիտությունից, որևէ մարդկային գիտակարգից: Այն գալիս է Հիսուսից, Ով, տիրապետելով հավիտենական կյանքին, այն անվճար առաջարկում է բոլորին, ովքեր, արձագանքելով Սուրբ Հոգուն, ընդունում են այն: + +`Ինչպե՞ս է հավիտենական կյանք ունենալու խոստումն ազդում այն բանի վրա, թե ինչպես ենք գնահատում մեր ժամանակավոր կյանքն այստեղ: Ինչպե՞ս պետք է դա ազդի այն բանի վրա, թե ինչպես ենք գնահատում այն:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/09/04.md b/src/hy/2024-04/09/04.md new file mode 100644 index 00000000000..fdefef766eb --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/09/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Հավատը և վերստին ծնունդը +date: 26/11/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1․12, 13 համարները։ Որո՞նք են քրիստոնյա դառնալու քայլերը։` + +Հովհաննեսն իր Ավետարանը գրեց, որ մենք հավատանք Հիսուսին, և որ հավատալով՝ Նրա անունով հավիտենական կյանք ունենանք (Հովհաննես 20.31): Հովհաննես 1․12, 13 համարներում այս գործընթացը նկարագրված է երկու քայլով։ Նախ՝ մենք ընդունում ենք Նրան, այսինքն՝ հավատում ենք Նրան: Երկրորդ` Նա մեզ իշխանություն կամ զորություն է տալիս Աստծո որդիներ լինելու։ 13-րդ համարում նրանք նկարագրվում են որպես Աստծուց ծնված: Այսպիսով, գոյություն ունի քրիստոնյա դառնալու մարդկային և աստվածային կողմ։ Մենք պետք է գործենք հավատով, ընդունենք Նրան, բաց լինենք լույսի համար, սակայն Նա է վերափոխում սիրտը: + +Իրականում, հավատն ինքնին Աստծո պարգև է, որ ձեռք է բերվում Նրա Խոսքը լսելով (Հռոմեացիներին 10․17): «Քրիստոսի հանդեպ ճշմարիտ, ամուր հավատ ունենալու համար մենք պետք է ճանաչենք Նրան այնպես, ինչպես Նա ներկայացված է Խոսքում» (Է․ Ուայթ, Քրիստոնեական դաստիարակության հիմունքներ, էջ 433): «Մարդու մտքի վրա գործող և այն լուսավորող Հոգին է հավատ ձևավորում Աստծո հանդեպ» (Է․ Ուայթի մեկնաբանություններ, ՅՕԱ աստվածաշնչյան մեկնաբանություններ հ․ 7, էջ. 940): + +Նրանք, ովքեր հավատում կամ ընդունում են Որդուն որպես Մեսիա, ստանում են հավիտենական կյանք: Հովհաննեսը նաև կարևորում է Հիսուսի ասած Խոսքն ընդունելը կամ դրան հավատալը (Հովհաննես 5․24, 38, 47): Համոզելը Սուրբ Հոգու դերն է (Հովհաննես 16․7, 8, համեմատե՛լ Հռոմեացիներին 8․16): + +`Կարդացե՛ք Հռոմեացիներին 8.16 համարը։ Հիսուսում փրկության մասին ի՞նչ սկզբունք կարող եք գտնել այստեղ։` + +Աստվածաշնչյան հավատը, որ հիմնված է մեր սրտերի վրա Սուրբ Հոգու աշխատանքի վրա, մեր հավատի հիմքն է: «Հավատը. . . մեծ օրհնություն է՝ աչք, որը տեսնում է, ականջ, որը լսում է» (Է․ Ուայթ, Երկնային վայրերում, էջ 104): Հավատի հումանիստական մոտեցումն ասում է, որ մենք պետք է գտնենք հիմք, հավատի չափանիշ, հետո հավատանք: Դրան հակառակ` աստվածաշնչյան մոտեցումը նշում է, որ հավատն է հիմքը, պարգև Աստծո կողմից (Եփեսացիներին 2․8, Ա Կորնթացիներին 1․17–24, Ա Կորնթացիներին 2․1–6): Մենք սկսում ենք հավատի հիմքից, ապա այնտեղից աճում գիտության և շնորհի մեջ: + +`Եթե ինչ-որ մեկը հարցնի, թե ինչի վրա է հիմնված ձեր հավատը, ի՞նչ կպատասխանեք:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/09/05.md b/src/hy/2024-04/09/05.md new file mode 100644 index 00000000000..726c029a2f5 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/09/05.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Մերժելով կյանքի Աղբյուրին +date: 27/11/2024 +--- + +Աստվածաշնչի որոշ ամենատխուր պատմություններ տեղի են ունենում Հովհաննեսի ավետարանում: «Եվ լույսը խավարի մեջ լուսավորում է, իսկ խավարը Նրան չտիրեց։ . . . [Լույսը] աշխարհի մեջ էր, և աշխարհը Նրանով արարվեց, սակայն աշխարհը Նրան չճանաչեց։ Յուրայինների մոտ եկավ, բայց յուրայինները Նրան չընդունեցին» (Հովհաննես 1․5, 10, 11)։ «Ես այն եմ, ՈՐ ԵՄ»-ը մերժվեց Իր սեփական ժողովրդի կողմից: + +Զարմանալի չէ, որ Պողոս առաքյալը հետագայում զգուշացնում է. «Մի՛ կորցրեք ձեր վստահությունը» (Եբրայեցիներին 10․35): Ինչպես շատ անգամներ տեսնում ենք, Քրիստոսը մերժվեց, որովհետև մարդիկ չընդունեցին Նրա Խոսքը: + +«Ժամանակակից մարդասիրական մտածելակերպը ձևավորվում է կասկածից։ Մարդիկ կասկածի տակ են դնում ամեն ինչ, որպեսզի որոշեն, թե որն է ճշմարտությունը: Այն, ինչը դիմակայում է խաչաձև հարցաքննության հնոցին, ընդունվում է որպես ամուր գիտելիք, որին կարելի է վստահել: Ոմանք նույն մեթոդը կիրառում են Աստվածաշնչի առումով՝ կասկածի տակ դնելով ամեն ինչ` գիտական, պատմական, հոգեբանական, փիլիսոփայական, հնագիտական կամ երկրաբանական տեսանկյունից՝ որոշելու, թե որն է ճշմարտությունն Աստվածաշնչում։ Մեթոդն ինքնին ստեղծվում և կառուցվում է Սուրբ Գրքի արժանահավատությունը կասկածի տակ դնելով: Քրիստոսը հարցրեց. «Երբ Մարդու Որդին գա, երկրի վրա արդյոք հավատ կգտնի՞» (Ղուկաս 18․8) (Էդվարդ Է․ Զինկե և Ռոլանդ Հեգսթադ, Երկրորդ գալուստի արժանահավատությունը, էջ. 96, Հագերսթաուն, Մերիլենդ, «Ռևյու ընդ Հերալդ» հրատարակչական ասոցիացիա, 2000թ․)։ + +`Կարդացե՛ք Թվեր 13.23–33 համարները: Քանանի մասին ի՞նչ տարբեր հաղորդումներ բերեցին լրտեսները։` + +Իսրայելացիների մեղքը, երբ նրանք գտնվում էին Կադես Բառնեայում, Աստծո Խոսքին կասկածելն էր: Աստված նրանց պատվիրել էր, որ վեր ելնեն և գրավեն երկիրը։ Տասներկու մարդ ուղարկվեց Քանան՝ երկիրը լրտեսելու։ Նրանք վերադարձան երկու տարբեր հաղորդումներով։ Լրտեսների զգալի մասը բացասական հաղորդում ներկայացրեց․ երկրում կան հսկաներ, պարսպապատ քաղաքներ, զենքեր, որոնք նախկինում երբեք չենք տեսել, և լավ պատրաստված բանակներ: Ընդ որում, մենք Եգիպտոսի երկրում ստրուկներ ենք եղել և ռազմական փորձ գրեթե չունենք։ Տասը լրտեսներ դեմ քվեարկեցին՝ հիմնվելով մարդկային տեսանկյունից ճնշող փաստերի վրա: Երկու լրտես կողմ քվեարկեց՝ հիմնվելով Աստծո Խոսքի զորեղ ուժի հանդեպ հավատի վրա: + +`Ինչպե՞ս կարող ենք խուսափել այստեղ թույլ տրված նույն սխալներից: Եվ այնուամենայնիվ, ինչպե՞ս ենք նաև խուսափում կանխավարկածից, ինչ-որ անհեթեթություն թույլ տալով, սակայն կարծելով, թե կատարում ենք Աստծո կամքը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/09/06.md b/src/hy/2024-04/09/06.md new file mode 100644 index 00000000000..24a68928fb6 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/09/06.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Դատապարտություն +date: 28/11/2024 +--- + +«Ով Նրան հավատում է, չպիտի դատապարտվի, իսկ ով Նրան չի հավատում, արդեն դատապարտված է, որովհետև չհավատաց Աստծու միածին Որդու անվանը։ ․․․յուրաքանչյուր ոք, ով չարիք է գործում, ատում է լույսը ու չի գալիս դեպի լույսը, որպեսզի իր գործերը հայտնի չդառնան։ Իսկ ով կատարում է այն, ինչ ճշմարիտ է, գալիս է դեպի լույսը» (Հովհաննես 3․18–21, համեմատե՛լ Հովհաննես 1․10 համարի հետ)։ + +`Ինչո՞ւ են մարդիկ դատապարտվում (Հովհաննես 3.18, 36, Հովհաննես 5.24, 38, Հովհաննես 8.24, Հովհաննես 12.47):` + +Հիսուս Քրիստոսի՝ աշխարհի Լույսի մերժումը մեզ խոցելի է դարձնում կասկածի ու սատանայի մոլորությունների հանդեպ՝ այդպիսով լույսից դեպի խավարը դարձնելով: + +Եվային լույս տրվեց պարտեզի կենտրոնում գտնվող ծառի վերաբերյալ: Սատանան մոլորեցրեց նրան՝ կասկածի տակ դնելով լույսը: Նա փորձեց Աստծո Խոսքը՝ պատճառաբանելով, որ սիրո Աստվածը չի վերացնի այն էակներին, որոնց Նա արարել է: Եվան նաև ապավինեց իր զգայարաններին։ Օձը կերել է պտղից և այժմ խոսելու կարողություն ունի: Հնարավոր է՝ օձը ճիշտ է ասում։ Եթե ես ճաշակեմ պտղից, կարող եմ նմանվել Աստծուն: Խաբվելով՝ նա երես թեքեց լույսից։ Եվ ամուսինն էլ ընտրեց նույն ճանապարհը։ + +`Կարդացե՛ք Մատթեոս 4.1–4 համարները: Փորձությունների անապատում ի՞նչ սկզբունքներ օգտագործեց Քրիստոսը սատանայի մոլորությունների դեմ պայքարելու համար:` + +Քրիստոսն իր տրամադրության տակ ուներ մտածողության նույն հումանիստական գործիքը, որն օգտագործում էին Ադամն ու Եվան, անդրջրհեղեղյան մարդիկ և Իսրայելը` Կադես Բառնեայում: Նա կարող էր հարցնել, թե ինչու է սիրո Աստվածն Իր Որդուն անապատում քառասուն օր ու գիշեր առանց սննդի և պաշտպանության թողել: Նա կարող էր նաև ապացուցել, որ Ինքն է Որդին. Ես այս քարերը հաց կդարձնեմ: Փոխարենը` Նա պատասխանեց Աստծո Խոսքով։ Նա գործեց է ոչ թե երկրային, այլ երկնային մտածողության օրինակով: Որքա՜ն հեշտորեն կարող էր տրամաբանական պատճառաբանություն կամ հիմնավորում օգտագործել՝ որոշում կայացնելու համար, որն, ի վերջո, պարզվել է, որ սխալ է, ինչը շատ մարդիկ, նույնիսկ հավատացյալները, հաճախ են թույլ տալիս: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/09/07.md b/src/hy/2024-04/09/07.md new file mode 100644 index 00000000000..e1bf1f50dd8 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/09/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 29/11/2024 +--- + +Կարդացե՛ք Էլեն Ուայթի «Դարերի փափագը» գրքի «Աստված մեզ հետ» (էջ 19–26) և «Հակամարտություն» (էջ 601–609) գլուխները։ + +«Վար իջնելով, որպեսզի Իր վրա առնի մարդկային էությունը, Քրիստոսը դրսևորեց սատանայի բնավորությանը հակադիր բնավորություն: Բայց Նա է՛լ ավելի ցած իջավ նվաստացման ճանապարհով: «Եվ կերպարանքով մարդու պես գտնվելով՝ Իրեն խոնարհեցրեց և հնազանդ եղավ մինչև մահ և այն էլ՝ խաչի մահ» (Փիլիպպեցիներին 2.8): Ինչպես քահանայապետն էր մի կողմ դնում իր քահանայապետական շքեղ հանդերձները և հագնում սովորական քահանայի քթանե սպիտակ հագուստը, այնպես էլ Քրիստոսը ծառայի կերպարանք առավ և Իրեն զոհաբերեց՝ միաժամանակ լինելով և՛ քահանան, և՛ զոհը: «Բայց նա մեր մեղքերի համար վիրավորվեց և մեր անօրենությունների համար հարվածվեց, մեր խաղաղության պատիժը Նրա վրա եղավ» (Եսայի 53.5): + +Քրիստոսին բաժին հասավ այն, ինչին մենք ենք արժանի, որպեսզի մեզ բաժին հասներ այն, ինչին Նա է արժանի: Նա դատապարտվեց մեր մեղքերի պատճառով, որոնցում ոչ մի մասնակցություն չուներ, որպեսզի մենք արդարացվենք Նրա արդարությամբ, որից մաս չունենք: Նա ենթարկվեց այն մահվանը, որ մերն էր, որպեսզի մենք ստանանք այն կյանքը, որ Նրանն էր: «Նրա վերքերով մենք բժշկվեցինք» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 25): + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Հիսուսն այնքան շատ բան տվեց աշխարհը փրկելու համար: Ըստ ձեզ, որո՞նք են լավագույն միջոցները, որոնցով կարող ենք օգնել մարդկանց, որ տեսնեն այս զարմանալի ճշմարտությունը և հավատով Նրա մոտ գան:` + +`Որո՞նք են մարդկային, աշխարհիկ մակարդակում և աստվածային հայտնության հիման վրա որոշումներ կայացնելու հիմնական տարբերությունները:` + +`Ինչպե՞ս են տրամաբանությունն ու բանականությունը նպաստում Աստծո Խոսքը հասկանալուն: Ի՞նչ տրամաբանական և ռացիոնալ պատճառներ ունենք հավատալու համար։ Այնպիսի բաներ, ինչպիսիք են մարգարեության կատարումը կամ արարված աշխարհի ապշեցուցիչ գեղեցկությունն ու բարդ բնույթը ինչպե՞ս են տրամաբանորեն ու ռացիոնալ կերպով ցույց տալիս Աստծո գոյությունը և փրկության ծրագրի ճշմարտացիությունը:` + +`Դասարանում քննարկե՛ք երեքշաբթի օրվա ուսումնասիրության վերջում ձեր տված պատասխանը: Ինչի՞ վրա է հիմնված ձեր հավատը: Եթե որևէ մեկը հարցնի, թե ինչու եք հավատում Հիսուսին և Ավետարանի պնդումներին, ի՞նչ կպատասխանեք:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/09/info.yml b/src/hy/2024-04/09/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..844999ae86a --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/09/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Կյանքի աղբյուրը" +start_date: "23/11/2024" +end_date: "29/11/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/10/01.md b/src/hy/2024-04/10/01.md new file mode 100644 index 00000000000..53ce2060700 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/10/01.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Ճանապարհը, ճշմարտությունը եվ կյանքը +date: 30/11/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 13․1–20, Հովհաննես 14․1–3, Դանիել 7․27, Հովհաննես 14․5–11, Հովհաննես 1․14, Կողոսացիներին 1․16, 17, Հովհաննես 5․38–40։ + +>
Հիշելու համարը․
+> «Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել, բացի միածին Որդուց, որ Հոր ծոցում է. Նա՛ է մեզ Նրա մասին հայտնել»(Հովհաննես 1․18)։ + +Հովհաննեսի ավետարանը բաժանված է չորս հիմնական բաժինների՝ Նախաբան (Հովհաննես 1․1–18), Նշանների գիրք (Հովհաննես 1․19–12․50), Փառքի գիրք (Հովհաննես 13․1–20․31) և Վերջաբան (Հովհաննես 21.1–25): Մինչ այժմ մենք հիմնականում կենտրոնացանք Նախաբանի և Նշանների գրքի ուսումնասիրության վրա, Ովպեսզի պարզենք, թե Ով է Հիսուսն ըստ Իր կատարած հրաշքների (նշանների), զրույցների և վարդապետության: Այս և հետագա դասերը կենտրոնանում են հատկապես Հովհաննեսի ավետարանի երրորդ բաժնի՝ Փառքի գրքի վրա: + +Հետաքրքիր է, որ յոթն անգամ «Ես եմ» հանրահայտ հայտարարությունը շաղկապում է Նշանների և Փառքի գրքերը: Դրանք են «կյանքի հացը» (Հովհաննես 6․35, 41, 48, 51), «աշխարհի լույսը» (Հովհաննես 8․12, Հովհաննես 9․5), «դուռը» (Հովհաննես 10․7, 9), «բարի հովիվը» (Հովհաննես 10.11, 14), «հարությունը և կյանքը» (Հովհաննես 11.25), «ճանապարհը, ճշմարտությունն ու կյանքը» (Հովհաննես 14.6) և «ճշմարիտ որթատունկը» (Հովհաննես 15.1, 5): + +Այս շաբաթվա դասը կսկսենք՝ դիտարկելով հրաժեշտի խոսքի նպատակը և դրա ներածությամբ՝ Հիսուսի կողմից Իր աշակերտների ոտքերը լվանալու կարևոր դրվագը: Այնուհետև կանդրադառնանք 14-րդ գլխի «Ես եմ» հայտարարությանը («Ես եմ ճանապարհը, ճշմարտությունն ու կյանքը»): \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/10/02.md b/src/hy/2024-04/10/02.md new file mode 100644 index 00000000000..50a208bb9b2 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/10/02.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: «Ես ձեզ օրինակ թողեցի» +date: 01/12/2024 +--- + +Ապագայի վերաբերյալ հրաժեշտի խոսքը (Հովհաննես 13–17) Հիսուսի հրահանգն է աշակերտներին։ Որպես գրական ձև՝ այն նման է Երկրորդ Օրենք գրքում տեղ գտած Մովսեսի հրաժեշտին, Հակոբի օրհնության խոսքին` ուղղված որդիներին (Ծննդոց 47–49), կամ Դավթի` Սողոմոնին տված խրատին (Ա Մնացորդաց 28–29): Հիսուսն աշակերտներին մխիթարում է Իր հեռանալու վերաբերյալ: Նա խոստում է տալիս, որ կուղարկի Իրեն Փոխարինողին (Սուրբ Հոգին, Հովհաննես 14–16): Նա կանխասում է, որ հալածանք կլինի (Հովհաննես 15–16), և հորդորում է, որ աշակերտները հավատարիմ մնան (Հովհաննես 15): + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 13.1–20 համարները: Ի՞նչ տեղի ունեցավ այստեղ, և ինչո՞ւ է այս պատմությունն այդքան կարևոր։ Ի՞նչ դասեր էր կամենում սովորեցնել Հիսուսը։` + +Աշխարհի այդ մասում Հիսուսի օրերում մարդիկ սանդալներ էին հագնում կամ ոտաբաց ման գալիս։ Ոտքերը փոշոտվում ու կեղտոտվում էին։ Սովորություն էր, որ ծառան կամ ստրուկը լվանա հացկերույթին հրավիրվածների ոտքերը։ + +Սակայն այն գիշեր, երբ Հիսուսն Իր աշակերտների հետ վերջին ընթրիքն արեց մինչև Իր ձերբակալությունը, ոչ մի ծառա ներկա չէր այդ արարողությանը: + +Ի զարմանս բոլորի՝ Հիսուսն Ինքը վեր կացավ սեղանից և լվաց ընթրիքի բոլոր մասնակիցների ոտքերը: Հովհաննես 13․4, 5 համարները քայլ առ քայլ, ամենայն մանրամասնությամբ ներկայացնում են Հիսուսի գործողությունները՝ նպատակ ունենալով ընդգծել, որ Տերն Ինքն է կատարում խոնարհության անհավատալի արարքը: + +Պատմելով Պետրոսի պատասխանի մասին՝ Հովհաննես 13.8–11 համարները խորացնում են աշակերտների հիասթափությունն ու թյուրըմբռնումը Հիսուսի արարքի հետ կապված: Ինչպե՞ս կարող էր Հիսուսը՝ Տերը և Մեսիան, այդքան ցածրակարգ գործ կատարել։ Պետրոսը չցանկացավ թույլ տալ, որ Հիսուսը լվանա իր ոտքերը, սակայն Հիսուսը նրան ասաց, որ եթե չհամագործակցի, Իր հետ բաժին ունենալ չի կարող: Այդ ժամանակ Պետրոսն ավելին խնդրեց՝ իր ցանկությունը հայտնելով ամբողջ ճանապարհին Հիսուսի հետ լինել: + +Հիսուսի արարքի կարևոր իմաստը կապված է Նրա Ով լինելու հետ: Հովհաննես 13.13 համարում Նա նշում է, որ Ինքն Ուսուցիչը և Տերն է: Այդպես էին կոչում Նրան, և Նա հաստատում է, որ այդպես է: Այս անվանումներն արտահայտում են իշխանություն և ուժ։ + +Հիսուսը, սակայն, սովորեցնում է, որ ուժն ու իշխանությունը պետք է օգտագործվեն ծառայության, այլ ոչ թե ինքնամեծարման համար։ Ադվենտիստական եկեղեցին ընդունում է Հիսուսի օրինակի այս նշանակությունը՝ համարելով այն Խոնարհության ծես՝ որպես Տիրոջ ընթրիքի նախապատրաստական ծառայություն: + +`Ի՞նչ է ձեզ սովորեցնում Խոնարհության ծեսը Հիսուսին հետևելու և ուրիշներին խոնարհաբար ծառայելու մասին:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/10/03.md b/src/hy/2024-04/10/03.md new file mode 100644 index 00000000000..f290a4876fe --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/10/03.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: «Դարձյալ կգամ» +date: 02/12/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 14.1–3 համարները: Ի՞նչ համատեքստում է Հիսուսն ասում այս խոսքերը։` + +Հովհաննես 13-րդ գլխի վերջում Հիսուսն ասում է, որ գնում է (Հովհաննես 13.33): Հիսուսի ասածը Պետրոսի մեջ հարց է առաջացնում, թե ուր է Նա գնում (Հովհաննես 13.36): Աշակերտները չեն հասկանում, որ Հիսուսը խոսում է Իր մահվան, հարության ու համբարձման մասին: Պետրոսն ասում է, որ պատրաստ է կյանքը տալ Նրա համար (Հովհաննես 13․37): Սա այն ժամանակն է, երբ Հիսուսը կանխասում է Պետրոսի՝ Իրեն ուրանալու մասին (Հովհաննես 13․38): + +Այս համատեքստում է, որ Հիսուսն աշակերտներին ասում է, որ նրանց սրտերը թող չխռովվեն (Հովհաննես 14.1): Խռովվել բայը հունարենում թարգմանվում է որպես tarassō (թառասո), որը նշանակում է հուզվել, անհանգստանալ, տագնապել, շփոթահար լինել։ Զարմանալի չէ, որ աշակերտները Հիսուսի խոսքերից շփոթահար եղան։ + +Բայց հակազդելով նրանց վախերին՝ Նա խոսում է Իր Հոր տան մասին, որտեղ շատ օթևաններ կան (ոչ թե առանձնատներ, այլ օթևաններ, ինչպես իջևանատներում): Նա գնում է այնտեղ` նրանց համար տեղ պատրաստելու։ Նրա խոսքերը հատում են խաչի գալիք փոթորկից այն կողմ, այն ժամանակը, երբ Նա կվերադառնա Իր ժողովրդին փրկելու համար: Նա նայում է այն ժամանակին, երբ մեկընդմիշտ վերջ է տրվելու մեղքի հետ կապված այս ողջ ողբերգությանը (տե՛ս Դանիել 7.27): + +Հիսուսն ասում է. «Եվ երբ գնամ․․․, դարձյալ կգամ ու ձեզ Ինձ մոտ կվերցնեմ, որպեսզի որտեղ Ես եմ, դուք էլ լինեք» (Հովհաննես 14.3): Սա Նրա երկրորդ գալուստի ակնհայտ խոստումն է: + +Ո՞րն է այդ խոստման վստահության հիմքը։ Շատերը կասեն, որ դա աստվածաշնչյան մարգարեության կատարումն է, և դա, անշուշտ, ճիշտ է։ Սակայն Հովհաննես 14.3 համարում հիմքն այլ կերպ է ձևակերպված։ Այս համարում հունարեն կգամ բայն իրականում ներկա ժամանակով է՝գալիս եմ: Հունարենում բայի ներկա ժամանակը երբեմն օգտագործվում է ապագային անդրադառնալու համար։ Դա ապագա իրադարձություն է, որի մասին խոսվում է այնքան վստահ և նկարագրվում այնպես, կարծես արդեն տեղի է ունենում: Այսպիսով, արդարացի է արտահայտությունը հետևյալ կերպ թարգմանել՝ «Ես անպայման դարձյալ կգամ»: + +Մեր Տիրոջ վերադարձի մեր հույսի հիմքը պարզապես աստվածաշնչյան մարգարեության կատարումը չէ: Այն նաև հիմնված է մեր վստահության վրա այն Անձի հանդեպ, Ով խոստացել է: Նա ասաց, որ անպայման վերադառնալու է Իր ժողովրդի համար: Մենք կարող ենք վստահել այդ խոստմանն` այն Տվողի պատճառով։ + +`Ի՞նչ է սովորեցնում խաչը Քրիստոսի երկրորդ գալուստի հավաստիության մասին։ Առանց երկրորդ գալուստի, ի՞նչ օգուտ կարող է մեզ տալ Հիսուսի մահն առաջին գալստյան ժամանակ:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/10/04.md b/src/hy/2024-04/10/04.md new file mode 100644 index 00000000000..11d09af3d49 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/10/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: «Ես եմ ճանապարհը, ճշմարտությունն ու կյանքը» +date: 03/12/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 14․5, 6 համարները։ Ի՞նչ հարցրեց Թովմասը Հիսուսի գնալիք ճանապարհի մասին։ Ինչպե՞ս արձագանքեց Հիսուսը։` + +Թովմասի հարցը բավական տրամաբանական է թվում։ Եթե չգիտես, թե ուր է գնում ինչ-որ մեկը, ինչպե՞ս կարող ես իմանալ այդ մարդուն հետևելու ճանապարհը: Հիսուսը շրջանցում է հարցը՝ նշելով, որ Ինքն է ճանապարհը: Ճանապարհ դեպի ո՞ւր: Ճանապարհ դեպի Հայրը։ Նախաբանում (Հովհաննես 1.1–18) ընդգծվում է Խոսքի (լոգոս), Հիսուս Քրիստոսի և Հոր մտերիմ կապը։ + +Հովհաննես 1.18 համարում ասվում է, որ միածին (միակ, եզակի) Աստվածը Նա է, Ով հայտնում է Հոր մասին: Այս տեքստում հայտնել բառը հունարեն exēgeomai (էգզեգեո՛մայ) բայն է, որը նշանակում է բացատրել, մեկնաբանել, բացահայտել, ցուցադրել: Այստեղից մենք ստանում ենք exegesis (էքսեգեզա բառը, որ նշանակում է տեքստի մանրազնին և ուշադիր ուսումնասիրություն՝ այն բացատրելու կամ մեկնաբանելու նպատակով, այսինքն` վեր հանել իմաստը։ Այսպիսով, Հիսուս Քրիստոսը կամուրջն է դեպի Հայրը, Նա, Ով ընկած աշխարհին բացահայտում է Հորը: Ուստի, Նա է դեպի Հայրը տանող ճանապարհը կամ ուղին: Առանց Նրա մենք սահմանափակված ենք մեր հասկացողության մեջ։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 14.7–11 համարները: Ինչպե՞ս Հիսուսը պարզաբանեց Փիլիպպոսի թյուրըմբռնումը։` + +Փիլիպպոսը խնդրեց ցույց տալ Հորը։ Սակայն ոչ մի մեղավոր մարդ չի կարող տեսնել Հորը և ապրել (համեմատե՛ք Ելք 33․17–34․9, Հովհաննես 1․18): Հիսուսը հանդիմանում է հասկացողության բացակայությունը և նշում, որ Իրեն տեսնողը Հորն է տեսել (Հովհաննես 14․9): Ուստի, պարզ է, որ Հիսուսն է ճանապարհը դեպի Աստված: Առանց Նրա ճանապարհը մութ է ու անորոշ: Նա այն լույսն է, որը լուսավորում է դեպի Աստված տանող ճանապարհը: + +Հիսուսը միմյանց է կապում երեք բառ՝ ճանապարհ, ճշմարտություն և կյանք: Ճանապարհ բառը կիրառվում է միայն Հովհաննես 1.23 համարում՝ Հովհաննես Մկրտչի կողմից Հիսուսի համար ճանապարհ պատրաստելու հետ կապված, և այստեղ կիրառվում է Հովհաննես 14.6 համարում: Իսկ ճշմարտություն և կյանք բառերն Ավետարանի հիմնական թեմաներն են: Չորեքշաբթի և հինգշաբթի օրերի ուսումնասիրությունը կկենտրոնանա ճշմարտություն հասկացության վրա, որը կարևորագույն թեմա է հատկապես մի աշխարհում, որտեղ ճշմարտության գաղափարը կասկածի տակ է դրվում: + +`Ինչո՞ւ է այդքան մխիթարական գիտակցելը, որ Հիսուսը լավագույն հայտնությունն է, որի շնորհիվ կիմանանք, թե ինչպիսին է Հայր Աստվածը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/10/05.md b/src/hy/2024-04/10/05.md new file mode 100644 index 00000000000..2cf308922b8 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/10/05.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: «Ես եմ ճշմարտությունը» +date: 04/12/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1․14, 17, Հովհաննես 8․32, Հովհաննես 14․6 և Հովհաննես 15․26 համարները։ Ինչպե՞ս է Հովհաննեսը Ճշմարտության հասկացությունն ուղղակիորեն կապում Հիսուսի հետ:` + +Հովհաննեսի ավետարանում ճշմարտությունը բազմիցս կապվում է Հիսուսի, Նրա Հոր և Սուրբ Հոգու հետ: Ճշմարտությունը կապվում է Հիսուսի, Խոսքի (լոգոս) և լույսի հետ՝ ի հակադրություն խավարի (Հովհաննես 1.1–14, Հովհաննես 3.19–21): Իսկ կեղծիքն ու սուտը կապվում են սատանայի ու մեղքի հետ (Հովհաննես 8.44–46): Ուստի, Հովհաննեսի ավետարանում ճշմարտությունը պարզապես փաստերի ու թվերի թեմա չէ: Այն իրոք ներառում է փաստեր ու թվեր, սակայն ավելին է, քան դրանք․ ճշմարտության գաղափարը պարունակում է Աստծուն և Նրա կամքին հավատարիմ լինելու բարոյական կողմը: + +«Շատ մարդիկ աղաղակում են կենդանի Աստծուն՝ փափագելով աստվածային ներկայությունը: Փիլիսոփայական տեսությունները կամ գրական ստեղծագործությունները որքան էլ հրաշալի լինեն, չեն կարող գոհացնել սիրտը։ Մարդկային պնդումներն ու գյուտերը արժեք չունեն։ Թող Աստծո Խոսքը խոսի մարդկանց հետ։ Թող նրանք, ովքեր լսել են միայն ավանդույթներ, մարդկային տեսություններ ու առակներ, լսեն Նրա ձայնը, Ում խոսքը կարող է նորոգել հոգին դեպի հավիտենական կյանք» (Է․ Ուայթ, Քրիստոսի տեսանելի դասերը, էջ 40): + +Խորհե՛ք, թե Հիսուսի համար ինչ է նշանակում լինել Ճշմարտությունը: Հիսուսը` լոգոսը՝ Խոսքն է, Ով Աստծո հետ էր սկզբում և Ով բոլոր ստեղծված բաների Արարիչն էր (Հովհաննես 1.1–4): Հավիտյան Հոր հետ լինելով՝ Հիսուսն ունի Հոր բնորոշ հատկանիշները, և, հետևաբար, նաև «Ես եմ»-ն է: Նրա էությունը ենթակա չէ որևէ մեկին կամ որևէ բանի: Գոյություն ունեցող ամենը, ներառյալ գիտելիքը, Նրանից առանձին գոյություն չունի։ Եվ ամենը, ինչ գոյություն ունի, ինչ արարվել է, «Նրանով եղավ» ու նաև պահպանվում է միայն Նրա միջոցով։ «Որովհետև Նրանով ստեղծվեց ամեն բան՝ ինչ երկնքում է ու երկրի վրա. այն, ինչ երևում է և չի երևում՝ թե՛ գահերը, թե՛ տերությունները, թե՛ պետությունները, թե՛ իշխանությունները։ Ամեն ինչ Նրա միջոցով ու Նրա համար ստեղծվեց։ Նա է ամեն ինչից առաջ, ու ամեն ինչ Նրանով է իր տեղում» (Կողոսացիներին 1․16, 17)։ + +Հիսուսը պարզապես ճշմարտության մարմնավորումը չէ: Նա Ճշմարտությո՛ւնն է: Ճշմարտությունը հասկացություն կամ հայեցակարգ չէ: Այն Անձնավորություն է։ + +Ճշմարտությանը՝ Հիսուս Քրիստոսին, կարելի է նմանեցնել արեգակին, որ լուսավորում է աշխարհը (Հովհաննես 8.12): Դա նման է այն բանին, ինչ Ք․ Ս․ Լյուիսն ասել է քրիստոնեության մասին. «Ես հավատում եմ քրիստոնեությանը, որովհետև հավատում եմ, որ արևը ծագել է ոչ միայն այն պատճառով, որ ես տեսնում եմ այն, այլ որովհետև ես տեսնում եմ մնացած ամեն ինչ» (Աստվածաբանությունը պոե՞զիա է, էջ 15): + +Հիսուսի՝ Ճշմարտության շնորհիվ է, որ մենք կարողանում ենք ճիշտ ընկալել մեզ շրջապատող աշխարհը: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/10/06.md b/src/hy/2024-04/10/06.md new file mode 100644 index 00000000000..d30ca8cc552 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/10/06.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Սուրբ Գիրքը և Ճշմարտությունը +date: 05/12/2024 +--- + +Ավետարանի ողջ ընթացքում Սուրբ Գիրքը կարևոր դեր ունի։ Այն մեզ պատմում է Նրա մասին, Ով ճանապարհը, ճշմարտությունն ու Կյանքն է: Ավետարանի, ինչպես նաև Աստվածաշնչի՝ Հին և Նոր Կտակարանների միջոցով, Սուրբ Գիրքն առանցքային դեր է խաղում ճշմարտությունը բացահայտելու գործում: Սա հատկապես ճիշտ է, երբ խոսքը վերաբերում է մեզ ուսուցանելուն, թե Ով է Հիսուսը և ինչո՞ւ եկավ։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 5.38–40 համարները: Ի՞նչ է ասում Հիսուսը Սուրբ Գրքի մասին:` + +Հիսուսը և Նրա աշակերտները բազմիցս վկայակոչում էին Սուրբ Գիրքը, որպեսզի հաստատեն, որ Նա Մեսիան է: Քրիստոսն ասաց. «Եթե դուք Մովսեսին հավատայիք, Ինձ էլ կհավատայիք, քանի որ նա Իմ մասին է գրել։ Բայց եթե նրա գրածներին չեք հավատում, Իմ խոսքերին ինչպե՞ս պիտի հավատաք» (Հովհաննես 5․46, 47): + +`Կարդացե՛ք Ղուկաս 24․27 համարը։ Ինչո՞ւ է կարևոր, որ Իր ծառայության նշանակությունը բացատրելու համար Հիսուսը նախ մատնանշեց Սուրբ Գիրքը:` + +Մեկ այլ տեղ, Ելք գրքից մեջբերում անելիս Քրիստոսն ասաց․ «․․․չե՞ք կարդացել Աստծու կողմից ձեզ ասվածը» (Մատթեոս 22․31)։ Զաքարիան հղում արեց Աստծո խոստումներին՝ «․․․ինչպես որ դարեր առաջ Իր սուրբ մարգարեների բերանով ասել էր» (Ղուկաս 1.70): Պենտեկոստեի օրն իր քարոզում Պետրոսն ասաց. «․․․պետք է իրականանար գրվածը, որ Սուրբ Հոգին Դավթի բերանով նախապես ասել էր» (Գործք Առաքելոց 1․16): + +Աստվածաշունչը դասագիրք չէ գիտության մասին: Այն չի բացատրում, թե ինչպես կարելի է ճեղքել ատոմը կամ կատարել ուղեղի վիրահատություն: Բայց այն ավելի նշանակալի բան է անում: Այն ապահովում է այն համատեքստը, որի շրջանակում մեր տիեզերքն իմաստ ունի: Դա բանալին է, որը բացում է դուռը, լույսը, որը հնարավոր է դարձնում տեսնել: Առանց դրա մենք մթության մեջ կհայտնվեինք և ոչինչ չէինք իմանա Աստծո գոյության, տիեզերքում Նրա դերի, մեր ծագման, կյանքի իմաստի և ապագայի մասին: + +`Ի՞նչ ճշմարտություններ է ուսուցանում Աստվածաշունչը, որ գիտությունը, նույնիսկ տեսականորեն, երբեք չի կարող սովորեցնել:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/10/07.md b/src/hy/2024-04/10/07.md new file mode 100644 index 00000000000..b6595c32541 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/10/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 06/12/2024 +--- + +Կարդացե՛ք Էլեն Ուայթի «Դարերի փափագը» գրքի «Կյանքի լույսը» գլուխը (էջ 463–475) և Էդվարդ Է․ Զինկեի «Երկրորդ գալուստի արժանահավատությունը» (էջ 23–36)։ + +«Հիսուսը դարձյալ խոսեց նրանց հետ և ասաց. «Ես եմ աշխարհի լույսը, ով որ Իմ հետևից գա, նա խավարում չի գնա, այլ կյանքի լույսը կընդունի»։ + +Հիսուսն այս խոսքերն ասաց տաճարի այն բակում, որը հատկապես կապված էր Տաղավարահարաց տոնի ծառայությունների հետ: Բակի կենտրոնում վեր էին խոյանում երկու բարձր սյուներ, որոնց վրա խոշոր աշտանակներ էին դրված: Երեկոյան զոհաբերությունից հետո վառվում էին բոլոր ճրագակալները՝ իրենց լույսը սփռելով ամբողջ Երուսաղեմի վրա: Այս արարողությունը կատարվում էր ի հիշատակ կրակե այն սյան, որն անապատում առաջնորդում էր Իսրայելին, ինչպես նաև մատնանշում Մեսիայի գալուստը: Երեկոյան, երբ ջահերը վառվում էին, տաճարի բակը վերածվում էր ցնծության տեսարանի: + +․․․Լուսավորելով Երուսաղեմը՝ ժողովուրդն իր հույսն էր արտահայտում Մեսիայի գալստյան վերաբերյալ, Ով պիտի Իր լույսը սփռեր Իսրայելի վրա: Բայց Հիսուսի համար այս տեսարանն ավելի խոր նշանակություն ուներ: Ինչպես տաճարի ջահերն էին լուսավորում շրջակայքը, այնպես էլ Քրիստոսը՝ հոգևոր լույսի աղբյուրը, լուսավորում է խավարի մեջ գտնվող աշխարհը: Այդ խորհրդանիշը, սակայն, կատարյալ չէր: Վիթխարի լուսատուն, որ Նրա սեփական ձեռքերն էին տեղավորել երկնքում, ավելի լավ էր ներկայացնում Նրա առաքելության փառքը: + +Առավոտ էր: Արեգակը հենց նոր էր ծագել Ձիթենյաց սարի վրա, և նրա ճառագայթները շլացուցիչ պայծառությամբ ընկել էին մարմարե պալատների վրա՝ լուսավորելով տաճարի ոսկեզօծ պատերը, երբ Հիսուսը, ցույց տալով այդ պատկերն, ասաց. «Ես եմ աշխարհի լույսը» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 463, 464): + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Դասարանում ներկայացրե՛ք հինգշաբթի օրվա վերջին հարցի ձեր պատասխանը: Աստվածաշնչում ուսուցանվող ի՞նչ կարևոր ճշմարտություններ երբեք, նույնիսկ սկզբունքորեն, չենք կարող քաղել գիտությունից։ Օրինակ՝ խաչի, հարության, երկրորդ գալուստին վերաբերող ճշմարտությունները։ Ուրիշ ի՞նչ կարևոր աստվածաշնչյան ճշմարտություններ են բացահայտվում, որոնց մասին այլ դեպքում երբեք չէինք իմանա:` + +`Խորհե՛ք Արուսյակի անկման մասին՝ կատարյալ էակի, որն այդքան շատ ինտելեկտուալ գիտելիքներ ուներ Աստծո և այն մասին, թե ինչպիսին է Աստված: Եվ նույնիսկ այդ ամենով հանդերձ` նա ապստամբեց Նրա դեմ։ Ի՞նչ է սա ասում ազատ կամքի իրականության մասին, նույն ազատ կամքի, որը մենք ունենք, և ինչո՞ւ ամեն պահի պետք է որոշենք այդ կամքն Աստծուն հանձնել:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/10/info.yml b/src/hy/2024-04/10/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..1cc7dfba596 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/10/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Ճանապարհը, ճշմարտությունը եվ կյանքը" +start_date: "30/11/2024" +end_date: "06/12/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/11/01.md b/src/hy/2024-04/11/01.md new file mode 100644 index 00000000000..207f7f3b593 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/11/01.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Հայրը, Որդին եվ Հոգին +date: 07/12/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 14․10, 24, Ծննդոց 3․7–9, Հովհաննես 16․27, 28, Հովհաննես 16․7–11, Հովհաննես 17․1–26։ + +>
Հիշելու համարը․
+> «Մխիթարիչը՝ Սուրբ Հոգին, որին Հայրն ուղարկելու է Իմ անունով, Նա ամեն բան ձեզ կուսուցանի ու կհիշեցնի ձեզ այն ամենը, ինչ ձեզ ասացի» (Հովհաննես 14․26)։ + +Հովհաննեսի ավետարանը թեմաների խճանկար է: Հովհաննեսը դիմում է նշաններին և հրաշքներին, որպեսզի ցույց տա, որ Հիսուսը մարգարեների կողմից խոստացված Մեսիան է: Հովհաննեսը դիմում է բազմաթիվ վկաների՝ Հիսուսին որպես Քրիստոս վկայելու համար: Նա նաև օգտագործում է «Ես եմ» պնդումները Հիսուսի աստվածությունը շեշտելու համար: + +Աստվածության բոլոր երեք Անձերը հիշատակված են Հովհաննես 1-ին գլխում (Հովհաննես 1.1–4, 14, 18, 32–34): Դարեր շարունակ մարդկությունը փորձել է լիովին հասկանալ Աստվածության բնույթը, բայց քանի որ դա անհնար է, շատերը մերժում են այդ գաղափարը: Սակայն ի՜նչ հիմարություն է մերժել ինչ-որ բան միայն այն պատճառով, որ չենք կարող լիովին հասկանալ այն, կամ այն չի տեղավորվում մարդկային բանականության նեղ սահմաններում: + +Հովհաննեսն ասում է, որ եթե ուզում ես հասկանալ Աստծուն, պետք է նայես Հիսուսին և նրան, ինչ բացահայտվում է Խոսքի միջոցով: Այս մոտեցումը մեզ համար հարաբերությունների մի ողջ նոր աշխարհ է բացում՝ Աստվածության երեք Անձերի, Աստվածության Անձերի և մարդկանց միջև, ինչպես նաև հենց մարդկանց միջև: Այս շաբաթվա դասը դիտարկում է, թե ինչպես է Հովհաննեսի ավետարանը ներկայացնում Հորը, Որդուն և Սուրբ Հոգուն, սակայն առայժմ հրաժեշտի խոսքի համատեքստում (Հովհաննես 13–17): \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/11/02.md b/src/hy/2024-04/11/02.md new file mode 100644 index 00000000000..d7d599e6cf6 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/11/02.md @@ -0,0 +1,24 @@ +--- +title: Երկնային Հայրը +date: 08/12/2024 +--- + +Հովհաննեսի ավետարանը գրված է ընդհանուր աստվածաշնչյան պատմության տեսանկյունից՝ սկսած մեր ծագումից: «Սկզբում Աստված ստեղծեց երկինքն ու երկիրը» (Ծննդոց 1․1): Կամ՝ սկզբում Հայրը, Որդին և Սուրբ Հոգին ստեղծեցին երկինքն ու երկիրը: Նրանք են այն ամենի Աղբյուրը, ինչ գոյություն ունի: Նրանք ստեղծել են տիեզերքը և այն էակներին, որոնք բնակեցնում են այն: Մեր մոլորակի վրա արարվեցին առանձնահատուկ էակներ, և այդ էակներից ամենաառանձնահատուկը մարդն էր: Եվ Աստծո` մարդուն արարելու նպատակն այն էր, որ մենք ապրենք Նրա և միմյանց հետ սիրո ներդաշնակության մեջ: + +Ցավոք, Արուսյակը մեղք բերեց այս աշխարհ: Մեղքը, ի թիվս այլ բաների, Աստծո հետ մեր հարաբերությունների խաթարումն է: Այն Աստծո Ով լինելը սխալ ներկայացնելն է։ Այդպիսով, Հիսուսն Իր վրա վերցրեց մեր մարդկային էությունը՝ Աստծո վերաբերյալ իմացությունը վերականգնելու և մարդկությանը փրկագնելու համար: + +Գտնվելով երկրի վրա՝ Հիսուսն Իր կյանքը հանձնեց Հորը՝ ապրելով Նրա առաջնորդությամբ: Նա ասաց. «Ես և Հայրը մի ենք» (Հովհաննես 10.30): «Հայրն Իմ մեջ է, ու Ես՝ Հոր մեջ» (Հովհաննես 10․38)։ «Եթե Իմ Հոր գործե՛րը չեմ կատարում, Ինձ մի՛ հավատացեք» (Հովհաննես 10․37)։ + +`Որո՞նք են Հայր Աստծո գործողությունները, ինչպես նկարագրված է հետևյալ համարներում:` + +`Հովհաննես 3․16, 17, Հովհաննես 6․57` + +`Հովհաննես 5․22, 30` + +`Հովհաննես 6․32, Հովհաննես 14․10, 24` + +`Հովհաննես 6․45` + +`Հովհաննես 15․16, Հովհաննես 16․23` + +`Այս համարները ներկայացնում են Հոր և Նրա Որդի Հիսուս Քրիստոսի միջև սերտ կապը: Հայրը մտերմորեն կապված է մեր աշխարհի հետ և մեծագույն ավանդ ունի մեր փրկության գործում: Ի՞նչ է սովորեցնում այս ճշմարտությունը Աստծո սիրո մասին:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/11/03.md b/src/hy/2024-04/11/03.md new file mode 100644 index 00000000000..3a1bff210fc --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/11/03.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հիսուսը և Հայրը +date: 09/12/2024 +--- + +Մենք արարվել ենք Աստվածության կողմից` Նրա հետ անձնական հարաբերությունների համար (Ծննդոց 1․26, 27): Բայց մեղքի պատճառով այդ հարաբերություններն արմատապես խաթարվեցին։ Մենք կարող ենք տեսնել այս խաթարման անմիջական ազդեցությունը Եդեմի պարտեզի պատմության մեջ: + +`Կարդացե՛ք Ծննդոց 3.7–9 համարները: Ինչպե՞ս են այս համարները բացահայտում մեղքի պատճառած խախտումը, և ի՞նչ է նշանակում, որ Աստված էր փնտրում մարդուն, ոչ թե հակառակը:` + +Աստվածության նպատակն էր ապաքինում առաջարկել համայն մարդկությանը` մեղքի պատճառով առաջացած այդ խախտման համար, նույնիսկ եթե համայն մարդկությունը չընդունի այն: + +Այս հարաբերությունների վերականգնումն իրականացնելու համար Աստվածության մեկ անձը մարդ դարձավ։ Այդպես Բանը մարմին դարձավ և բնակվեց մեր մեջ՝ բացահայտելով Աստծո փառքը (Հովհաննես 1.14–18): Արդյունքում մարդկությունն ստացել է Նրա լիությունն ու շնորհը: Ահա թե որն էր Հիսուսի նպատակը՝ հայտնել Աստծո փառքը, որպեսզի մեղքի պատճառով խաթարված հարաբերությունները վերականգնվեն առնվազն նրանց համար, ովքեր կամենում էին հավատով ընդունել այն, ինչ իրենց առաջարկվել է Քրիստոս Հիսուսում: + +`Ի՞նչ հրաշալի հույս է բացահայտվում մեզ համար այս տեքստերում (Հովհաննես 1․1, 2, Հովհաննես 5․16–18, Հովհաննես 6․69, Հովհաննես 10․10, 30, Հովհաննես 20․28):` + +«Քրիստոսի մեջ է կյանքը՝ նախասկզբնական, անփոխառյալ և անածանցյալ» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 530): Սակայն, ինչպես մարմնավորված Որդին, Ով «Իրեն ունայնացրեց» (Փիլիպպեցիներին 2․7) Իր աստվածային արտոնություններից հրաժարվելով, Քրիստոսը, խոսելով երկրի վրա Իր գոյության մասին որպես մարդ` մարդկանց մեջ, կարող էր հղում անել Իր կյանքին որպես Աստծո պարգև։ «Քրիստոսի աստվածությունը հավիտենական կյանքի երաշխիքն է հավատացյալի համար» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 530): + +Մարդկությունը չճանաչեց Աստծուն (Հովհաննես 17․25): Այդ պատճառով Նա ուղարկեց Իր միածին Որդուն (Հովհաննես 9․4, Հովհաննես 16․5), որպեսզի ճանաչեն Նրան՝ Հորը: + +`Տիեզերքի համատեքստում իր տեսակետն արտահայտելով՝ մի աթեիստ գրել է. «Մեր անհայտության մեջ, այս ամբողջ անսահմանության մեջ ոչ մի ակնարկ չկա, որ օգնություն կգա այլ տեղից՝ մեզ մեզանից փրկելու համար»: Ի՞նչ է սովորեցնում Աստվածաշունչը, որը ցույց է տալիս, թե որքան սխալ է այս տեսակետը։` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/11/04.md b/src/hy/2024-04/11/04.md new file mode 100644 index 00000000000..62b1186051e --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/11/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Ճանաչել Որդուն` նշանակում է ճանաչել Հորը +date: 10/12/2024 +--- + +Հովհաննեսի ավետարանի ամբողջ ընթացքում առաքյալը նկարագրում է, թե ինչպես է Հիսուսը՝ Որդին, կատարում գործողություններ, որոնք մատնանշում են Հորը: Հիսուսը վկայում է, թե Ով է Հայրը, և ցույց է տալիս, թե ինչպիսին է Նրա հարաբերությունը մեր աշխարհի հետ: Այս ամենը համահունչ է Հովհաննես 1.18 համարին, որն ասում է, որ Նա ճանաչում է Հորը (հունարեն exēgeomai – էգզեգե՛ոմայ. բացատրել, մեկնաբանել, բացահայտել): Հիսուսը բազմիցս անում է դա: Հայր (patēr-փաթե՛ր) բառը Հովհաննեսի ավետարանում հայտնվում է 136 անգամ, որից 18 անգամը 1–3-րդ գլուխներում, ինչը Նոր Կտակարանում բառի գործածության ընդհանուր թվի մեկ երրորդից ավելին է։ Հրաժեշտի խոսքն ավետարանի գլխավոր հատվածներից մեկն է, որով Հիսուսը հայտնում է Հորը: + +Հիսուսը Հոր ներկայացուցիչն էր երկրի վրա, և Նա եկավ մարդկային մարմնով, որպեսզի Իր կյանքում իրագործի Հոր կամքը: Իրականում Հիսուսն ասաց, որ Ինքը ոչ թե Իր, այլ Իրեն ուղարկողի՝ Հոր կամքն է կատարում (Հովհաննես 5.30): Սկզբում սա կարող է ապշեցնող հայտարարություն թվալ, սակայն այն ցույց է տալիս, թե Հիսուսը` որպես մարդ, որքան լիակատար էր հանձնված Հորը: + +Հիսուսն ասաց նաև, որ Ինքն ուղարկվել է Հոր կողմից, որպեսզի ավարտի Նրա գործը, այն է՝ մարդկության փրկությունը, և որ Հայրն Ինքը վկայեց Նրա գործի մասին (Հովհաննես 5.36–38): + +Հիսուսն ասաց, որ Հայրն Իրեն ուղարկել է ծառայելու որպես այն միակը, Ում միջոցով մարդկությունը կարող է գալ Հոր մոտ (Հովհաննես 6․40, 44): Հայրը կամենում է, որ մարդիկ ունենան հավիտենական կյանքը, որ Հիսուսում է, Ով և խոստանում է հարություն տալ նրանց հարության ժամանակ: + +`Ի՞նչ են սովորեցնում հետևյալ տեքստերը Հիսուսի և Հոր փոխհարաբերության մասին (Հովհաննես 7․16, Հովհաննես 8․38, Հովհաննես 14․10, 23, Հովհաննես 15․1, 9, 10, Հովհաննես 16․27, 28, Հովհաննես 17․3):` + +Հիսուսի պնդումները Հոր հետ Իր հարաբերությունների մասին զարմանալի են: Նա պնդում է, որ Իր բոլոր վարդապետությունները Հոր վարդապետություններն են, որ այն ամենը, ինչ Նա ասում է, անձամբ է լսել Հորից, որ հավատն Իր հանդեպ նույնն է, ինչ Հոր հանդեպ հավատը, որ Իր և՛ խոսքերը, և՛ գործերը՝ բոլորը Հորից են, և որ Նա և Հայրը մի են՝ սիրելով և աշխատելով մարդկության փրկության համար: Ի՜նչ հզոր վկայություն Հիսուսի և Նրա Հոր մտերմության մասին: + +`Ինչպե՞ս կփոխվեր ձեր կյանքը, եթե ձեր մտքերն ու արարքները լիովին արտահայտեին Աստծո կամքը ձեր կյանքի համար: Ինչպե՞ս կարող ենք կյանքի կոչել այն, ինչ գիտենք Հիսուսի միջոցով. այն է` Աստծո կամքը` մեր կյանքի համար:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/11/05.md b/src/hy/2024-04/11/05.md new file mode 100644 index 00000000000..65bc54e6cb0 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/11/05.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Սուրբ Հոգին +date: 11/12/2024 +--- + +Հովհաննեսի Ավետարանում Սուրբ Հոգին այնքան նշանակալի տեղ չի զբաղեցնում, որքան Հայրն ու Որդին: Այդուհանդերձ, Նրա դերը վճռորոշ է Հիսուսի առաքելության հաջողության համար: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1.10–13 համարները: Ի՞նչ է սովորեցնում այս տեքստը. դարձի գալու համար որքանո՞վ է կարևոր Սուրբ Հոգու դերը:` + +Ավետարանի առաջին գլխում մենք կարող ենք տեսնել, թե որքան կենտրոնական է Սուրբ Հոգու դերը: Հովհաննեսն ասում է, որ նրանք, ովքեր ընդունեցին Խոսքը, այսինքն՝ բոլոր նրանք, ովքեր հավատացին Նրան, դարձան Աստծո որդիներ։ «Նրանք չծնվեցին արյունից, ո՛չ էլ մարմնի ու մարդու կամքից, այլ ծնվեցին Աստծուց» (Հովհաննես 1․13): Սա բացառապես Սուրբ Հոգու աշխատանքի արդյունքն է: + +`Ի՞նչ են ասում հետևյալ համարները Սուրբ Հոգու գործունեության մասին (Հովհաննես 3․5–8, Հովհաննես 6․63, Հովհաննես 14․26, Հովհաննես 15․26, Հովհաննես 16․7–11 )։` + +«Իր աշակերտներին նկարագրելով Սուրբ Հոգու գործունեությունը՝ Հիսուսը ձգտում էր նրանց ներշնչել այն ուրախությունն ու հույսը, որոնք ոգևորում էին Իրեն: Նա ուրախ էր, որ մեծ օգնություն է ապահովել Իր եկեղեցու համար: Սուրբ Հոգին բոլոր պարգևներից մեծագույնն էր, որ Նա կարող էր խնդրել Հորից` Իր ժողովրդի բարոյական վեհացման համար: Հոգին պետք է տրվեր որպես վերափոխիչ ուժ, և առանց դրա Քրիստոսի զոհաբերությունը ոչ մի արժեք չէր ունենա: Չարի իշխանությունը հզորացել էր դարերի ընթացքում, և պարզապես ցնցող էր մարդկանց հնազանդությունն այդ սատանայական գերությանը: Մեղքին կարելի էր դիմակայել և հաղթահարել միայն Աստվածության երրորդ Անձնավորության ամենազոր միջնորդության շնորհիվ, որ պիտի գար ոչ թե փոխակերպող էներգիայի տեսքով, այլ աստվածային զորության լիությամբ» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 671)։ + +Ուրեմն, ի՜նչ օրհնություն է, ստանալ Սուրբ Հոգին, Ով վկայում է, որ Աստված ճշմարիտ է (Հովհաննես 3.33): Հոգին է, որ հանդիմանում է մեղքի, արդարության ու դատաստանի համար (Հովհաննես 16.8–11): Հետևաբար, բանալին, որպեսզի հասկանանք, թե ինչն է ճիշտ, ճշմարիտ ու բարի, պետք է մեր բանականությունն ու կյանքի փորձառությունները հանձնենք Աստծո Խոսքին` Սուրբ Հոգու հորդորիչ և համոզիչ զորության միջոցով: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/11/06.md b/src/hy/2024-04/11/06.md new file mode 100644 index 00000000000..88c49ef4deb --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/11/06.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հիսուսի աղոթքը +date: 12/12/2024 +--- + +Հովհաննեսի ավետարանի 17-րդ գլուխը երբեմն անվանում են Հիսուսի քահանայապետական աղոթք: Այն եզրափակում է հրաժեշտի խոսքը։ Հիսուսը եկավ այս երկիր, որպեսզի մարդը, ի վերջո, վերականգնի Աստծո հետ իր սկզբնական անձնական հարաբերությունները: Նա հավատարմորեն կատարեց այն նշանները, որոնք Աստված տվել էր: Խոսքով և գործով Նա Աստծուն հայտնեց մարդկանց: + +Հիսուսը շուտով հեռանալու էր: Նա կամենում էր ևս մեկ անգամ կիսվել աշակերտների հանդեպ ունեցած սիրով: Նա կամենում էր, որ նրանք հասկանան Իր, Հոր և Սուրբ Հոգու սերտ հարաբերությունները: Եվ Նա կամենում էր նրանց բերել Հայր Աստծո և Հոգու հետ այն նույն անձնական հարաբերությանը, որն Ինքն ուներ: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 17.1–26 համարները: Այս գլխի ո՞ր բառերն ու արտահայտություններն են արտահայտում Հիսուսի կամքը` Նրա, Հոր և Նրա աշակերտների միջև սիրո սերտ հարաբերություն ունենալու վերաբերյալ:` + +Շատերը կարդում են Հովհաննես 17-րդ գլուխը՝ կարծելով, որ միակ բանը, որ կարևոր է, միասնությունն ու սերն է: Աստծո նպատակն, անկասկած, մեր անձնական հարաբերությունները Իր և բոլոր մարդկանց հետ վերականգնելն է: Սակայն ավելի ուշադիր ընթերցումը ենթադրում է շատ ավելի կարևոր կապ սիրո և ճշմարտության միջև: + +«Այս է հավիտենական կյանքը, որ ճանաչեն Քեզ իբրև միակ ճշմարիտ Աստծու» (Հովհաննես 17․3), ոչ թե Աստծուն՝ ըստ մեր պատկերացումների։ «Քո անունը հայտնեցի այն մարդկանց, որոնց Ինձ տվեցիր․․․, և Քո խոսքը պահեցին։ ․․․Նրանք այն ընդունեցին ու ճանաչեցին, որ իրապես Ես Քեզանից ելա» (Հովհաննես 17․6, 8)։ «Սրբացրո՛ւ նրանց Քո ճշմարտությամբ․ Քո խոսքը ճշմարտություն է» (Հովհաննես 17․17)։ + +Քրիստոսը եկավ հայտնելու Հորը։ Այս հայտնությունը կարևոր էր Աստծո մասին բազմաթիվ սխալ պատկերացումների համատեքստում: Հովհաննեսի ավետարանը ցույց է տալիս, թե Հիսուսը որքան լուրջ վերաբերվեց այս առաքելությանը: Նա ճշմարտապես ներկայացրեց Աստծո Խոսքն ու գործերը։ Եթե ճշմարտությունը նշանակություն չունի, ինչո՞ւ այդքան ջանք ու եռանդ գործադրել: + +Հիսուսը չափազանց ծանր կյանք ապրեց, և ի վերջո մերժվեց կրոնական իշխանությունների կողմից: Նա տառապեց մարդկանց և երբեմն նույնիսկ Իր աշակերտների անտարբերության պատճառով: Նրա աշակերտներից մեկը մատնեց Նրան, մյուսը երեք անգամ ուրացավ: Նա անվերջ փորձություններ կրեց և մահացավ խաչի վրա հենց նրանց ձեռքով, որոնց եկել էր փրկելու։ + +`Ինչպե՞ս կարող եք ավելի լավ արտացոլել Աստծո սերը ձեր կյանքում, այնպիսի սեր, որ գոյություն ունի Հիսուսի և Հոր միջև:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/11/07.md b/src/hy/2024-04/11/07.md new file mode 100644 index 00000000000..15f3ea9f8e3 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/11/07.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 13/12/2024 +--- + +Կարդացե՛ք Էլեն Ուայթի «Դարերի փափագը» գրքի «Ձեր սրտերը թող չխռովվեն» գլուխը (էջ 662-680) և «Լրացուցիչ ծանոթագրություն [Հովհաննես] Գլուխ 1-ի վերաբերյալ», ՅՕԱ աստվածաշնչյանմեկնաբանություն, հ. 5, էջ 911–919։ + +Կարծիք հայտնելով, թե Ով է Հիսուսը, Նրա հակառակորդները դատում էին մարդկային չափանիշներով՝ «ըստ մարմնի» (Հովհաննես 8.15): Սա, թերևս, նույնիսկ ավելի վատ է, քան պարզապես «ըստ տեսածի» դատելը (Հովհաննես 7.24): Այստեղ նրանք դիմեցին ընկած աշխարհում ընկած մարդկության «մարմնի» չափանիշներին, առանց Հոգու համոզիչ առաջնորդության (տե՛ս Հովհաննես 3.3–7): Նրանք տեսան Նրա «մարմինը», ինչպես որ կար, սակայն երբեք խելամուտ չեղան, որ Նա կարող է մարմնացած Խոսքը լինել (Հովհաննես 1.14): Քրիստոսին այդքան սահմանափակ չափորոշիչներով ճանաչելը նշանակում է գնահատել Նրան աշխարհիկ տեսանկյունից (Բ Կորնթացիներին 5․16): + +«Մխիթարիչը «ճշմարտության Հոգի» է կոչված: Նրա աշխատանքն է՝ բացահայտել ու հաստատել ճշմարտությունը: Նա նախ բնակվում է սրտում որպես ճշմարտության Հոգի, և ապա դառնում է Մխիթարիչ: Ճշմարտության մեջ սփոփանք ու խաղաղություն կա, սակայն դրանք բացակայում են ստության մեջ: Կեղծ տեսությունների ու ավանդույթների միջոցով է, որ սատանան կարողանում է իշխել մարդուն: Նրան ուղղելով դեպի կեղծ չափանիշները՝ նա աղավաղում է բնավորությունը: Իսկ Սուրբ Հոգին Աստվածաշնչի միջոցով խոսում է մտքի հետ, և ճշմարտությունը դրոշմում է սրտում: Այդպես Նա, բացահայտելով կեղծիքը, այն դուրս է նետում հոգուց: Աստծո Խոսքի միջոցով գործող Սուրբ Հոգով է հենց, որ Քրիստոսն Իրեն է քաշում Իր ընտրյալ ժողովրդին» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 671)։ + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Հավիտենական կյանքն Աստծուն ճանաչելն է (Հովհաննես 17.3): Ի՞նչ է նշանակում ճանաչել Աստծուն՝ ի հակադրություն Նրա մասին որոշ փաստեր իմանալուն, այսինքն, որ Նա հզոր է կամ սիրող կամ արդարության Աստված է: Եթե ինչ-որ մեկը ձեզ հարցնի՝ «Դուք ճանաչո՞ւմ եք Աստծուն», ի՞նչ կպատասխանեք։ Ինչպե՞ս է Հիսուսը համապատասխանում ձեր պատասխանին:` + +`Գործնական, ամենօրյա առումով ի՞նչ են ենթադրում «Քո խոսքը ճշմարտություն է» Հիսուսի խոսքերը (Հովհաննես 17․17)։` + +`Հիսուսն աղոթեց․ «Ես չեմ խնդրում, որ նրանց աշխարհից վերցնես, այլ որ նրանց պահես չարից» (Հովհաննես 17․15)։ Ինչպե՞ս է մեր սեփական ընտրությունն ազդում, թե որքանով կարող է այս աղոթքը լավ պատասխանվել մեր կյանքում:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/11/info.yml b/src/hy/2024-04/11/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..b325d31a021 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/11/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Հայրը, Որդին եվ Հոգին" +start_date: "07/12/2024" +end_date: "13/12/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/12/01.md b/src/hy/2024-04/12/01.md new file mode 100644 index 00000000000..700651bb953 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/12/01.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Փառքի ժամը. խաչելություն եվ հարություն +date: 14/12/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 18․33–19․5, Հովհաննես 19․17–22, Հովհաննես 19․25–27, Ղուկաս 2․34, 35, Հովհաննես 20․1–18, Ա Կորնթացիներին 15․12–20։ + +>
Հիշելու համարը․
+> «Արդ, Պիղատոսը Նրան ասաց. «Ուրեմն Դու թագավո՞ր ես»։ Հիսուսը պատասխանեց. «Դո՛ւ ես ասում, որ թագավոր եմ։ Ես ծնվել ու աշխարհ եմ եկել, որպեսզի ճշմարտության մասին վկայեմ։ Ամեն ոք, ով ճշմարտությունից է, Իմ ձայնը լսում է» (Հովհաննես 18․37)։ + +Հիսուսի խաչելությունն ու հարությունը Հովհաննեսի ավետարանի գագաթնակետն են։ Առաջին տասը գլուխներն ընդգրկում են մոտավորապես երեքուկես տարի, 11–20-րդ գլուխները՝ մեկից երկու շաբաթ: + +Չորս Ավետարանները տարբեր կերպ են ներկայացնում Հիսուսի մահը։ Թեև նրանց պատմությունները համապատասխանում են, յուրաքանչյուր հեղինակ շեշտադրում է այն գլխավոր կետերը, որոնք հատկապես արձագանքում են իր իսկ Ավետարանի թեմաներին: Մատթեոսը շեշտադրում է Սուրբ Գրքի կատարումը, Մարկոսը՝ Հիսուսի մկրտության և խաչի համապատասխանությունը, իսկ Ղուկասը կենտրոնանում է խաչի վրա՝ որպես բժշկություն և փրկություն (խաչի վրայի ավազակի պատմությունը): + +Սակայն Հովհաննեսը խաչը ներկայացնում է որպես Հիսուսի թագադրություն, հատկապես կապում է ժամանակի (ժամի) գաղափարի հետ, որը բազմաթիվ անգամ հիշատակվում է Գրքում (Հովհաննես 7․30, Հովհաննես 8․20, Հովհաննես 12․27): Թագադրության գաղափարը հեգնական պատկեր է, քանի որ խաչելությունը մահանալու ամենաանարգ ու ամոթալի միջոցն էր, որ կիրառում էին հռոմեացիները: Այս հակադրությունը նշում է այն խոր հեգնական պատկերը, որ ներկայացնում է Հովհաննեսը. Հիսուսը մահանում է ամոթալի ձևով, սակայն դա, միևնույն ժամանակ, Նրա փառավոր թագադրությունն է որպես Փրկիչ: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/12/02.md b/src/hy/2024-04/12/02.md new file mode 100644 index 00000000000..3ff9f386631 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/12/02.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: «Ի՞նչ է ճշմարտությունը» +date: 15/12/2024 +--- + +Հովհաննես 18.28–32 համարներում մանրամասն նկարագրված չէ Հիսուսի դատավարությունը: Ուշադրության կենտրոնում Հիսուսն է, որ կանգնած է Պոնտացի Պիղատոսի առջև: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 18.33–38 համարները: Ի՞նչ երկխոսություն ընթացավ Հիսուսի և Պիղատոսի միջև։` + +Կուսակալը Հիսուսին հարցնում է, թե արդյոք Նա հրեաների թագավո՞րն է (Հովհաննես 18.33): Սա այս տիտղոսի առաջին հիշատակումն է, սակայն չի լինելու վերջինը: Հիսուսը Պիղատոսին հարցնում է` նա՞ է հարցնում այդ մասին, թե՞ ուրիշներից է լսել Իր մասին։ Նրա հարցը մարտահրավեր է կուսակալին․ արդյոք նա հասկանո՞ւմ է, թե Ում հետ է խոսում։ Ընթերցողն արդեն գիտի, որ Հիսուսը Թագավորն է։ Իսկ կուսակալը գիտի՞ արդյոք։ + +Պիղատոսը հարցին հարցով է պատասխանում. «Մի՞թե ես էլ հրեա եմ։ Քո ազգն ու քահանայապետները Քեզ մատնեցին ինձ։ Ուրեմն ի՞նչ ես արել» (Հովհաննես 18․35): Դա խուսափողական պատասխան էր․ Հիսուսի ուղիղ հարցն անհանգստություն առաջացրեց։ Դա ճշմարտությունից հեռանալու առաջին քայլն էր. Պիղատոսը թույլ տվեց, որ նախապաշարումներն արգելափակեն իր ընկալումը: + +Հիսուսը պատասխանում է, որ Իր թագավորությունն այս աշխարհից չէ (Հովհաննես 18.36): Պիղատոսն այնուհետև ըմբռնողաբար եզրակացնում է, որ Հիսուսը պնդո՛ւմ է, որ Թագավոր է (Հովհաննես 18.37): Սա հանգեցնում է Հիսուսի կարևոր բացատրությանը. այո՛, Ինքը ծնվել ու աշխարհ է եկել, որպեսզի ճշմարտության մասին վկայի, և ամեն ոք, «ով ճշմարտությունից է», Իր ձայնը լսում է (Հովհաննես 18.37): Այնուհետև Պիղատոսը հարցնում է. «Ի՞նչ է ճշմարտությունը» (Հովհաննես 18.38), սակայն չի սպասում պատասխանին։ Փոխարենը, նա դուրս է գալիս՝ փորձելով ամբոխից փրկել Հիսուսին։ + +Ճշմարտությունը Հովհաննեսի ավետարանի թեմաներից մեկն է: Որպես հավիտենական Խոսք (լոգոս, Հովհաննես 1.1–5)` Հիսուսը Լույսը և Ճշմարտությունն է: Այս ամենը հակադրվում է խավարին ու կեղծիքին։ Նա լի է շնորհով և ճշմարտությամբ (Հովհաննես 1․14): Շնորհն ու ճշմարտությունը Նրա միջոցով եղան (Հովհաննես 1․17): Հովհաննես Մկրտիչը վկայեց ճշմարտությունը (Հովհաննես 5.33): Հիսուսը հաստատեց, որ Իր Հայրը «ճշմարիտ է» (Հովհաննես 7.28): Հիսուսն Ինքը ճշմարտությունը լսել է Իր Հորից (Հովհաննես 8.40): Հիսուսն է «ճանապարհը, ճշմարտությունն ու կյանքը» (Հովհաննես 14.6): Աստծո Խոսքը «ճշմարտություն» է (Հովհաննես 17.17): Չնայած իր հարցին՝ Պիղատոսը բաց թողեց ճշմարտությունն իմանալու հնարավորությունը՝ իր նախապաշարումների, նախկին որոշումների և ճնշումների պատճառով։ + +`Ինչպե՞ս եք հասկանում այն գաղափարը, որ Հիսուսը Ճշմարտությունն է:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/12/03.md b/src/hy/2024-04/12/03.md new file mode 100644 index 00000000000..8522f1fdc65 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/12/03.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: «Ահա այդ մարդը» +date: 16/12/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 18.38–19.5 համարները: Պիղատոսն ինչպե՞ս փորձեց համոզել ամբոխին, որ ազատ արձակի Հիսուսին։` + +Պիղատոսը չսպասեց ճշմարտության վերաբերյալ Հիսուսի պատասխանին: Փոխարենը նա դուրս գնաց, որ փորձի համոզել ամբոխին։ Հիսուսին ազատ արձակելու փոխարեն Պիղատոսն իրեն անբարենպաստ վիճակում դրեց։ Կրոնական առաջնորդները հասկացան, որ կարող են ամբոխի միջոցով շահարկել կուսակալին ։ + +Պիղատոսը նշում է Զատկի ժամանակ բանտարկյալներից որևէ մեկին ազատություն շնորհելու սովորույթը և հարցնում, թե մարդիկ կամենո՞ւմ են, որ ազատի «հրեաների թագավորին»։ Զարմանալիորեն ու նաև հեգնանքով ամբոխը խնդրում է ազատ արձակել Բարաբբա անունով ավազակին, այլ ոչ թե անմեղ Հիսուսին: + +Այժմ սկսվում է ծաղրուծանակն ու նախատինքը Հիսուսի հանդեպ: Հռոմեացի զինվորները փշերից պսակ են հյուսում, Նրա գլխին դնում և ծիրանի հագցնում։ Նրանք շարունակ մոտենում ու ծաղրանքով ողջունում են Նրան որպես հրեաների թագավոր: Զինվորների կողմից ողջույնի այս տեսակը նման էր կայսրին ողջունելու ձևին, բայց կոնկրետ դեպքում դա ծաղր էր: + +Խաղալով մարդկանց խղճահարության վրա՝ Պիղատոսը կարծես միջոց է փնտրում Հիսուսին ազատ արձակելու համար: Նա դուրս է բերում Հիսուսին՝ փշե պսակը գլխին և ծիրանին հագին։ Տեսարանը, որը Հովհաննեսը թողնում է առանց որևէ մեկնաբանության, ներկայացնում է Հիսուսին` ծաղրական թագավորական հագուստով, որտեղ կուսակալը ժողովրդին կոչ է անում` «Ահա այդ մարդը» (Հովհաննես 19․5): Սա ընթերցողին հիշեցնում է Հովհաննես Մկրտչի խոսքերը Հովհաննես 1․29 համարում․ «Ահա Աստծու Գառը, որ Իր վրա է վերցնում աշխարհի մեղքը»։ Զավեշտալի է, որ հեթանոս կուսակալն է Իսրայելի առաջ ներկայացնում Մեսիային՝ թագավորական հանդերձանքով: + +Սակայն, ինչպես ցույց են տալիս Հովհաննես 19.6–16 համարները, ամբոխը պահանջում է խաչել Հիսուսին՝ Աստծո Որդին լինելու հայտարարության հիմքով: Սա վախեցնում է Պիղատոսին, որ ավելի շուտ ձգտում է կազմակերպել Հիսուսի ազատ արձակելու գործը: Սակայն առաջնորդները վճռում են Հիսուսի ճակատագիրը՝ պնդելով, որ Նրա ազատ արձակումը նշանակում է հակառակվել կայսրին: Նրանք գիտեն, որ Պիղատոսի հավատարմությունը կայսրին նշանակում է, որ նա չի կարող ազատ արձակել մեկին, ով հավակնում է նույն դերին։ Առաջնորդներն ասում են, որ Կեսարից բացի ուրիշ թագավոր չունեն։ Միայն կայսերն են ճանաչում որպես թագավոր։ Այսինքն, Հիսուսի հանդեպ նրանց ատելությունն ավելի մեծ ու խորն էր, քան ազգային ձգտումները: Այս Հիսուսից ազատվելու համար նրանք պատրաստ էին զոհաբերել ազգային ինքնավարության պահանջները: + +`Որքա՜ն ահավոր է. հեթանոս կառավարիչը կամենում է ազատ արձակել Հիսուսին, մինչդեռ ազգի հոգևոր առաջնորդները, որոնք պետք է որ ճանաչեին Նրան, փափագում են, որ Նա խաչվի: Ի՞նչ դասեր կարող ենք քաղել:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/12/04.md b/src/hy/2024-04/12/04.md new file mode 100644 index 00000000000..13b9a58f10f --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/12/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: «Կատարված է» +date: 17/12/2024 +--- + +Ինչպես ցույց են տալիս Հովհաննես 19.17–22 համարները, Պիղատոսը լատիներեն, հունարեն և եբրայերեն գրություն գրեց, որն ասում էր. «ՀԻՍՈՒՍ ՆԱԶՈՎՐԵՑԻ, ՀՐԵԱՆԵՐԻ ԹԱԳԱՎՈՐ» (Հովհաննես 19․19)։ Կրոնական առաջնորդները ցանկացան, որ այն փոխվի։ Պիղատոսը չցանկացավ փոխել այն, գրությունը մնաց որպես Հիսուսի վերաբերյալ ճշմարտության համր վկան և այն նշաններից մեկը, որ Հիսուսը թագադրվեց խաչի վրա որպես Թագավոր: Ահա Հիսուսը` իսկապես նրանց Թագավորը, հրեաների Թագավորը, որ սովորական հանցագործի պես կախված էր խաչից: + +«Այդ գրությունը Հիսուսի գլխավերևում փակցրել էին մի ավելի բարձր հեղինակության թելադրանքով, քան Պիղատոսն ու հրեաներն էին: Աստծո նախախնամությամբ այն պետք է արթնացներ մարդկանց միտքը և դրդեր քննելու Գրքերը» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 745)։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 19.25–27 համարները: Հիսուսի մոր հետ կապված ի՞նչ հուզիչ տեսարան տեղի ունեցավ խաչի մոտ։` + +Այդ օրը խաչի մոտ կանգնածների մեջ էին Հովհաննեսը՝ սիրելի աշակերտը, Հիսուսի մայր Մարիամն ու ուրիշներ։ Շատ տարիներ առաջ Սիմեոն ծերունին կանխասել էր հենց այդ փորձառությունը, երբ Հովսեփն ու Մարիամը Հիսուսին բերել էին տաճար՝ Նրան նվիրաբերելու համար (համեմատե՛ք Ղուկաս 2.34, 35 համարների հետ): Այժմ մահանալու պահին Հիսուսը խոսում է մոր հետ: «Ո՛վ կին, ահա քո որդին», իսկ Հովհաննեսին ասում է՝ «Ահա քո մայրը»» (Հովհաննես 19․26, 27)։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 19.28–30 համարները: Ի՞նչ նշանակություն ունի «Կատարված է» արտահայտությունը, որն արտաբերեց Հիսուսը վերջին շնչում։` + +28-րդ համարում («․․․ամեն ինչ արդեն կատարված է») կիրառվող հունարեն teleō՝ բայը (թելեո՝ ավարտել, կատարել, իրականացնել) նույն բայն է, որը կիրառվում է 30-րդ համարում («Կատարված է»): Ավելին, կապակցված բառը՝ teleioō (թելի-օ-օ՝ ավարտել, հասցնել կատարելության) նույնպես հայտնվում է 28-րդ համարում՝ կապված Սուրբ Գրքի կատարման հետ («․․․իրականանա գրվածը»): Որքան էլ սարսափելի տեսարան էր, ամեն ինչ կատարվում, իրագործվում, հասցվում է ավարտին։ Երբ Հիսուսն ասում է՝ «Կատարված է», Նա ավարտում, իրականացնում է այն գործը, որ Հայրը տվել էր անելու: + +`Երբ Հիսուսն արտաբերեց՝ «Կատարված է», ի՞նչ է դա նշանակում մեզանից յուրաքանչյուրի համար: Ի՞նչ կատարվեց, և ինչպե՞ս է դա վերաբերում մեր կյանքին:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/12/05.md b/src/hy/2024-04/12/05.md new file mode 100644 index 00000000000..ec98f8cb65a --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/12/05.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Դատարկ գերեզմանը +date: 18/12/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 20.1–7 համարները: Ի՞նչ կարևորություն ունի մեզ համար այն, ինչ պատկերված է այս համարներում:` + +Հիսուսը մահացավ ուրբաթ օրը ուշ երեկոյան և հարություն առավ միաշաբթի օրվա արշալույսին: Քանի որ շաբաթ էր մոտենում, երբ Նրան թաղեցին (Հովհաննես 19.42), թաղման գործընթացը կատարվեց հապճեպ ու թերի: Որքան էլ Նրա հետևորդները սիրում էին Հիսուսին, նրանք պահեցին շաբաթ օրը և գերեզման չգնացին (համեմատե՛ք Մարկոս 16.1, Ղուկաս 23.56 համարների հետ): Շաբաթից հետո մի քանի կին անուշահոտություններ գնեցին՝ միաշաբթի կանուխ գերեզման տանելու համար: Ի մեծ զարմանս նրանց՝ քարը գերեզմանից վերցված էր, և գերեզմանը դատարկ էր։ + +Մարիամ Մագդաղենացին մեկն էր նրանցից, որ վաղ առավոտյան եկավ գերեզման: Նա վազեց Պետրոսին ու Հովհաննեսին պատմելու այն, ինչ տեսավ: Երկու տղամարդիկ վազեցին այնտեղ։ Հովհաննեսն առաջ անցավ Պետրոսից և առաջինը տեղ հասավ: Կռանալով՝ ներս նայեց և տեսավ այնտեղ դրված կտավները, որոնցով թաղման ժամանակ փաթաթել էին Հիսուսին։ Սակայն նա ներս չմտավ։ Իսկ Պետրոսը ներս մտավ և տեսավ այնտեղ դրված կտավները։ Նա տեսավ նաև վարշամակը, որը Հիսուսի գլխին էր, բայց այն մյուս կտավների հետ չէր, այլ առանձին տեղում ծալված դրված էր։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 20.8–10 համարները: Ի՞նչ նշանակություն ուներ վարշամակի ծալված դրված լինելը։` + +Պետրոսի գերեզման մտնելուց հետո ներս մտավ նաև Հովհաննեսը։ Հովհաննես 20.8 համարում ասվում է, որ նա մտավ, տեսավ ու հավատաց: Թաղման կտավներն ու վարշամակը`առանձին ծալված դրված, Հովհաննեսին օգնեցին հավատալու, որ Հիսուսը հարություն է առել մեռելներից: Ինչո՞ւ։ + +Այս հարցին պատասխանելու համար անհրաժեշտ է խորհել, թե ինչու առաջին հերթին գերեզմանը դատարկ էր։ Ամենաբնորոշ պատասխանը լինելու էր, որ գերեզմանահատների ձեռքի գործն է։ Սակայն այս ենթադրությունը հերքվում է երեք պատճառով. նախ` Մատթեոսն ասում է, որ գերեզմանը հսկվում էր (Մատթեոս 27.62–66), ինչը քիչ հավանական է դարձնում գերեզմանի կողոպուտը: Երկրորդ` գերեզմանահատները սովորաբար գողանում են թանկարժեք իրեր, այլ ոչ թե նեխող մարմին: Երրորդ` նրանք շտապում են և չեն ծալում կտավները։ Ուստի, զարմանալի չէ, որ երբ Հովհաննեսը տեսավ վարշամակը` ծալված դրված, հավատաց, որ Հիսուսը հարություն է առել մեռելներից: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/12/06.md b/src/hy/2024-04/12/06.md new file mode 100644 index 00000000000..46f66137383 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/12/06.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Հիսուսը և Մարիամը +date: 19/12/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 20.11–13 համարները: Ի՞նչ տեղի ունեցավ այստեղ, որը ցույց է տալիս, թե ինչու Մարիամ Մագդաղենացին դեռևս չէր հասկանում դատարկ գերեզմանի իմաստը:` + +Այս տեքստից առաջ Մարիամի մասին վերջին հիշատակումն այն է, որ նա Պետրոսին ու Հովհաննեսին պատմում է դատարկ գերեզմանի մասին (Հովհաննես 20․2): Նրանք վազեցին գերեզմանի մոտ, և նա քիչ անց վերադարձավ այնտեղ։ Գերեզմանը զննելուց հետո Պետրոսն ու Հովհաննեսը հեռացան, իսկ Մարիամը վերադարձավ և լաց լինելով մնաց այնտեղ։ Նա, անկասկած, վերջին մի քանի օրվա ընթացքում շատ էր լաց եղել: Իսկ հիմա էլ սա՞։ Կռանալով` նա ներս նայեց: + +Ի զարմանս իրեն՝ տեսավ երկու սպիտակազգեստ հրեշտակների, որ նստած էին այնտեղ, որտեղ Հիսուսի մարմինն էր դրված։ Նրանք հարցրին. «Ո՛վ կին, ինչո՞ւ ես լալիս» (Հովհաննես 20․13)։ Նրա ցավագին պատասխանն այն էր, որ իր Տիրոջը տարել են, և չգիտի, թե որտեղ են դրել Նրան: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 20.14–18 համարները: Ի՞նչն էր, որ ամեն ինչ փոխեց Մարիամի համար:` + +Մարիամը շրջվեց և արցունքների միջից տեսավ ինչ-որ մեկին, որ կանգնած էր իր թիկունքին։ Հրեշտակների նման խոսելով` անծանոթը հարցրեց. «Կի՛ն, ինչո՞ւ ես լալիս, ո՞ւմ ես փնտրում» (Հովհաննես 20․15): Իսկ նա, կարծելով, թե պարտիզպանն է, խնդրեց օգնել իրեն, որ գտնի Հիսուսի մարմինը: + +Անծանոթը մեկ բառ արտաբերեց՝ «Մարիա՛մ»: Այս մեկ բառից բաղկացած հայտնությունը փոխեց աշխարհը: Հանկարծ, ապշահար, Մարիամը հասկացավ, որ հարություն առած Հիսուսն է խոսում իր հետ և ճանաչեց Նրան: Հիսուսը զգուշացրեց, որ Մարիամը չմոտենա Իրեն, քանի որ Ինքը դեռևս պետք է բարձրանա Իր Հոր մոտ, իսկ Մարիամը թող եղբայրների մոտ գնա և նրանց հայտնի, որ Ինքն Իր Հոր և նրանց Հոր, Իր Աստծո և նրանց Աստծո մոտ է բարձրանում (Հովհաննես 20․17): Մարիամը կատարեց իր առաքելությունը։ Նա գնաց ու պատմեց աշակերտներին, որ տեսել է Տիրոջը ու նաև ներկայացրեց բոլոր մանրամասները, որոնք Հիսուսը փոխանցել էր իրեն (Հովհաննես 20.18): + +`Կարդացե՛ք Ա Կորնթացիներին 15.12–20 համարները: Ըստ Պողոս առաքյալի` ո՞րն է քրիստոնեական հավատի օգուտը, եթե Քրիստոսը հարություն չառներ մեռելներից:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/12/07.md b/src/hy/2024-04/12/07.md new file mode 100644 index 00000000000..3519c025440 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/12/07.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 20/12/2024 +--- + +Կարդացե՛ք Էլեն Ուայթի «Դարերի փափագը» գրքի «Կատարված է» (էջ 758–764), «Տերը հարություն է առել» (էջ 779–787) և «Ինչո՞ւ ես լաց լինում» (էջ 788–794) գլուխները։ Տե՛ս նաև Քլիֆորդ Գոլդշթեյնի «Հարություն առավ. հույս գտնելով դատարկ գերեզմանում» (Նամպա, Այդահո, Փասիֆիք փրես, 2020թ․): + +«Պիղատոսը փափագում էր ազատել Հիսուսին: Բայց նա տեսավ, որ չի կարող այդ անել և միաժամանակ պահպանել իր դիրքն ու պատիվը: Որպեսզի չկորցնի աշխարհիկ իշխանությունը, գերադասեց զոհաբերել անմեղ մի կյանք: Որքա՜ն մարդիկ են նույն ձևով զոհաբերում իրենց սկզբունքները, որ խուսափեն զրկանքներից ու դժվարություններից: Խիղճն ու պարտքի զգացումը մի բան են թելադրում, իսկ սեփական շահը՝ մեկ այլ բան: Հոսանքն ուժգնորեն տանում է սխալ ուղղությամբ, և նա, ով համաձայնվում է չարի հետ, կորչում է մեղքի մռայլ հորձանուտներում» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 738)։ + +«Քրիստոսը կյանքից չհեռացավ, մինչև որ չավարտեց այն գործը, որ եկել էր կատարելու, և վերջին շնչում Նա բացականչեց. «Կատարված է» (Հովհաննես 19.30): Մարտը շահված էր: Նրա աջ ձեռքն ու Նրա սուրբ բազուկը հաղթանակ էին բերել Նրան: Որպես Հաղթող՝ Նա Իր դրոշը կանգնեցրեց հավերժական բարձունքների վրա: Ինչպե՞ս չցնծային հրեշտակները: Ամբողջ երկինքը տոնում էր Փրկչի հաղթանակը: Սատանան պարտված էր և գիտեր, որ կորցրեց իր թագավորությունը: + +«Կատարված է» բացականչությունը խոր նշանակություն ուներ հրեշտակների և չընկած աշխարհների համար: Ինչպես նրանց, այնպես էլ մեզ համար դա նշանակում էր, որ փրկագնման մեծ գործն ավարտված է: Նրանք մեզ հետ միասին կիսում են Քրիստոսի հաղթանակի պտուղները» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 758)։ + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Որոշումներ կայացնելու ի՞նչ գործընթացներ կարող են օգնել ձեզ խուսափելու այնպիսի սխալներից, որ թույլ տվեց Պիղատոսը։` + +`Ինչո՞ւ Հիսուսը պետք է մահանար մեր փոխարեն։ Ինչո՞ւ Նա պետք է լիներ մեր Փոխարինողը: Ինչո՞ւ էր Նրա մահն անհրաժեշտ, որպեսզի մենք փրկություն ունենանք: Աստվածաշնչի ի՞նչ համարներ են հաստատում ձեր պատասխանը:` + +`Ի՞նչ կապ գոյություն ունի սուրբգրային վկայությունների և պատմական ապացույցների միջև, երբ խոսքը վերաբերում է Հիսուսի հարության հավատին: Այսինքն՝ ի՞նչ պատմական ապացույց կա, որը հզոր կերպով հաստատում է Հիսուսի հարությունը։` + +`Խորհե՛ք Ա Կորնթացիներին 15.12–20 համարների շուրջ: Ինչպե՞ս է իմաստավորվում այն միտքը, որ առանց Քրիստոսի հարության, «նրանք էլ, ովքեր Քրիստոսով ննջեցին, կորան» (Ա Կորնթացիներին 15․18), եթե նրանք, ովքեր « Քրիստոսով ննջեցին», անմիջապես գնան դրախտ: Ինչպե՞ս են Պողոս առաքյալի խոսքերը հաստատում այն ճշմարտությունը, որ մահացածները ննջած են մինչև Քրիստոսի վերադարձի հարությունը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/12/info.yml b/src/hy/2024-04/12/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..c451db6daa9 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/12/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Փառքի ժամը. խաչելություն եվ հարություն" +start_date: "14/12/2024" +end_date: "20/12/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/13/01.md b/src/hy/2024-04/13/01.md new file mode 100644 index 00000000000..6f3b43d3aa4 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/13/01.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Վերջաբան․ ճանաչելով Հիսուսին եվ Նրա Խոսքը +date: 21/12/2024 +--- + +### Այս շաբաթվա ուսումնասիրության համար կարդացե՛ք. +Հովհաննես 21, Հովհաննես 11․9, 10, Հովհաննես 8․42–44, Հովհաննես 4․46–54, Բ Տիմաթեոսին 3․16, Հովհաննես 15․1–11։ + +>
Հիշելու համարը․
+> «Դուք քննում եք Սուրբ Գիրքը՝ կարծելով, թե դրա մեջ եք գտնելու հավիտենական կյանքը։ Սակայն դա էլ վկայում է Իմ մասին» (Հովհաննես 5․39)։ + +Հովհաննեսի ու Մարկոսի Ավետարաններն ավարտվում են հանդիպումով` Գալիլեայում: Հովհաննեսի ավետարանի այս վերջին դասն այդ հանդիպման մասին է, սակայն կապվում է այն թեմայի հետ, թե ինչպես ենք մենք ճանաչում Հիսուսին և Աստծո Խոսքը։ Այս գաղափարն է, որ անցնում է չորրորդ Ավետարանով: + +Թեև աշակերտները Հիսուսի հետ էին ավելի քան երեք տարի, նրանք դեռևս բոլորովին պատրաստ չէին Հիսուսի խաչելությանն ու հարությանը, թեև Հիսուսը նրանց անընդհատ ասում էր, թե ինչ է լինելու: Ցավոք, նրանք չէին հասկանում այն, ինչ ասում էր նա: + +Մենք այսօր կարող ենք նույն բանն անելու վտանգի տակ լինել. լսել կամ նույնիսկ կարդալ Աստծո Խոսքը, սակայն չունկնդրել այդ խոսքերին, չմնալ խոսքում և չհնազանդվել դրան: Այսինքն՝ չընդունել այն որպես լույս, որը պետք է առաջնորդի մեր մտքերն ու գործողությունները։ Սա, ցավոք, այն վիճակն է, որի մեջ, թերևս ակամա, չափազանց շատ քրիստոնյաներ են հայտնվում: + +Հովհաննեսի ավետարանի ուսումնասիրության այս վերջին շաբաթվա ընթացքում մենք կանդրադառնանք Ավետարանի մի քանի հիմնական կետերի, որոնք կօգնեն Հիսուսի մասին զուտ գիտելիք ունենալուց բացի Նրան ավելի լավ ճանաչելու և ավելի հաստատ մնալու Նրա և Նրա Խոսքի մեջ: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/13/02.md b/src/hy/2024-04/13/02.md new file mode 100644 index 00000000000..2d5f54a36ea --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/13/02.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հանդիպում Գալիլեայում +date: 22/12/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 21.1–19 համարները: Ի՞նչ կարևոր ճշմարտություններ են բացահայտվում այստեղ, առանձնապես Աստծո շնորհի և մարդկային խոնարհության մասին:` + +Հովհաննես 20–րդ գլուխն ավարտվում է գրքի նպատակով, որը տրամաբանական տեղը կլիներ եզրափակելու համար, սակայն կա ևս մեկ գլուխ: Գլուխ 21-ի սկիզբը Գալիլեայում աշակերտներից մի քանիսի հետ հանդիպումն է, որտեղ Պետրոսն առաջարկում է գիշերն անցկացնել լճի վրա: Թվում է` անցյալը հետ է եկել, և աշակերտները վերադարձել են իրենց հին գործին՝ ձկնորսությանը: Սակայն նրանք ոչինչ չեն բռնում այդ գիշեր: + +Առավոտյան, լճափին հայտնված առեղծվածային անծանոթը նրանց ասում է, որ ցանցը գցեն նավի աջ կողմից: Եվ նրանք այնքան շատ ձուկ են բռնում, որ չեն կարողանում ցանցը քաշել։ Դա նման էր Հիսուսի հետ նրանց ծառայության սկզբին (տե՛ս Ղուկաս 5.1–11 համարները): Հովհաննեսն անմիջապես ճանաչում է Հիսուսին և այդ մասին հայտնում Պետրոսին, որն անմիջապես նետվում է ջրի մեջ և լողում ափ։ + +Հիսուսը երեք հարց է տալիս Պետրոսին, որոնք բոլորն էլ վերաբերում են իր Տիրոջ հանդեպ սիրուն։ Խաչելությունից առաջ Պետրոսը հայտարարեց, որ կյանքը կտա Հիսուսի համար (Հովհաննես 13.37): Հենց այդ ժամանակ Հիսուսը կանխասեց նրա երեք անգամ ուրանալը (Հովհաննես 13․38): Գալիլեայի հանդիպման ժամանակ Պետրոսը ոչ թե իրեն է ներկայացնում որպես մեծագույն հեղինակություն կամ վճռորոշ չափանիշ, այլ Հիսուսին. «Տե՛ր, Դու ամեն ինչ գիտես. Դու գիտես, որ ես Քեզ սիրում եմ» (Հովհաննես 21․17): + +Ոմանք նշում են, որ Պետրոսին ուղղված հարցում Հիսուսը կիրառում է agapaō (ագափա՛ո) բայը, որը նշանակում է սիրել (բացի վերջին անգամից), և որ Պետրոսը միշտ պատասխանում է phileō (ֆիլեո) բառով, որը նշանակում է սիրել, բայց պարզապես որպես ընկեր: Ենթադրությունն այն է, որ Պետրոսը չէր հասել ավելի բարձր տեսակի սիրո: + +Իրականում, Պետրոսի պատասխանը կենտրոնացած է խոնարհության վրա։ Իր նախկին անհաջողությունները հիշելով` ավելի հավանական է, որ Պետրոսը խոնարհաբար կիրառում է «ավելի ցածր եզրույթ»՝ չհամարձակվելով իր համար շատ բան պահանջել։ Եվ հենց այս խոնարհությունն է հաստատում Հիսուսը, և որը վճռորոշ է դառնում Պետրոսին ծառայության վերականգնելու համար: Խոնարհությունն, անկասկած, ծառայության կարևոր որակներից է, քանի որ այնուհետև ուշադրությունը դառնում է Հիսուս Քրիստոսը և ոչ թե ես–ը: + +Պետրոսի վերականգնումը և նրա դերը որպես վաղ եկեղեցու առաջնորդ` ամենաուժեղ ապացույցներից մեկն է, որ Հիսուսը հարություն է առել մեռելներից: Դժվար կլիներ բացատրել Պետրոսի կարևոր լինելը, եթե Հիսուսը մյուս աշակերտների ներկայությամբ նրան չվերականգներ ծառայության մեջ։ + +`Ինչո՞ւ է խոնարհությունն այդքան կարևոր յուրաքանչյուրի մեջ, ով ձգտում է ճանաչել Տիրոջը: Խաչի լույսի ներքո մեզանից յուրաքանչյուրն ինչո՞վ պետք է հպարտանա:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/13/03.md b/src/hy/2024-04/13/03.md new file mode 100644 index 00000000000..c27b7a46ba8 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/13/03.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Հայացքը Հիսուսին հառած +date: 23/12/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 21.20–22 համարները: Ո՞ր հարցը սխալ ուղղությամբ տարավ Պետրոսին։ Ինչպե՞ս Հիսուսը շտկեց այն:` + +Հիսուսը հենց նոր Պետրոսին վերահաստատեց ծառայության մեջ և նրան ասաց. «Արի՛ Իմ հետևից» (Հովհաննես 21.19): Հավանաբար, դա Հիսուսին լճափով ֆիզիկապես հետևելու հրահանգ էր: Եվ դա այն պատճառով, որ Պետրոսը շրջվում ու տեսնում է, որ Հովհաննեսը նույնպես հետևում է Հիսուսին, և հարցնում է Հովհաննեսի մասին․ «Տե՛ր, իսկ սրա՞ն ինչ է լինելու» (Հովհաննես 21.21): + +Պետրոսին ծառայության վերադարձնելով` Հիսուսը կանխասում է Պետրոսի մահվան ձևը (Հովհաննես 21.18): Կարծես թե Պետրոսը նաև հետաքրքրված է Հովհաննեսի մահով: Հիսուսը Պետրոսի ուշադրությունն ուղղում է Իրեն հետևելուն, պետք չէ անհանգստանալ, թե ինչ է լինելու մյուս աշակերտի հետ։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 21.23–25 համարները: Ինչպե՞ս սխալ ընկալվեց Հիսուսի հայտարարությունը։ Ինչպե՞ս Հովհաննես առաքյալն ուղղեց այդ թյուրիմացությունը։` + +Մարդիկ սխալ հասկացան, թե ինչ նկատի ունի Հիսուսը, երբ ասաց. «Եթե Ես կամենում եմ, որ դա մնա, մինչև որ Ես գամ, քեզ դրանից ի՞նչ. դու արի՛ Իմ հետևից» (Հովհաննես 21․22): Նրանք կարծում էին, որ դա նշանակում է, որ Հիսուսը վերադառնալու է նախքան Հովհաննեսի մահը: Ժամանակն անցնում էր, Հովհաննեսը ծերանում էր, և եթե նա մահանար (ինչը, իհարկե, տեղի ունեցավ), իսկ Հիսուսը դեռևս վերադարձած չլիներ, ճգնաժամային իրավիճակ կստեղծվեր։ Հովհաննեսն ուղղում է այս սխալ պատկերացումը՝ նշելով, որ դա Հիսուսի կամքի խնդիրն է, այլ ոչ թե մարգարեության այն մասին, թե ինչ է լինելու։ + +Հիսուսի, այլ ոչ թե մարդկանց վրա կենտրոնանալու գաղափարը զորեղ առաջնորդություն է շաբաթվա դասի հետագա ընթացքի համար: Հիսուսը և միայն Հիսուսն է մեր Փրկիչը: Մարդիկ անխուսափելիորեն կհիասթափեցնեն ձեզ, գուցե նույնիսկ ցավ պատճառեն: + +Երեքշաբթիից հինգշաբթի լուսաբանված ճշմարտությունները վերաբերում են Աստծո Խոսքը հասկանալու թեմային՝ նպատակ ունենալով ճանաչել և հետևել Հիսուսին, Ով պետք է լինի մեր Ուսուցիչն ու Առաջնորդը, անկախ օգնությունից, խորհրդից և առաջնորդությունից, որ կարող ենք ստանալ մարդկանց կողմից։ + +`Որքա՞ն հաճախ են մարդիկ հիասթափեցրել ձեզ, որոնցից դուք օգնություն ենք ակնկալել։ Ի՞նչ դասեր եք քաղել, որքան էլ ծանր լիներ փորձառությունը:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/13/04.md b/src/hy/2024-04/13/04.md new file mode 100644 index 00000000000..bd26aa40e27 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/13/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Լույս և խավար +date: 24/12/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 1.4–10, Հովհաննես 3.19–21, Հովհաննես 5․35, Հովհաննես 8․12, Հովհաննես 9․5, Հովհաննես 11․9, 10 և Հովհաննես 12․35 համարները։ Ի՞նչ մեծ հակադրություն է առկա այստեղ, և ինչո՞ւ է այս հակադրությունն այդքան հիմնարար` ճշմարտությունը հասկանալու համար:` + +Աշխարհը խավարի մեջ է։ Այն խուսափում է լույսից և չի կարող ինքնուրույն գտնել ճանապարհը դեպի ճշմարիտ Աստվածը՝ արարչագործության, հայտնության ու փրկագնման անձնական Աստվածը: + +«Մարդկությունը երբեք չի կարող ինքնուրույն հասնել աստվածային գիտությանը: «Նա երկնքի բարձրությունն ունի, ի՞նչ կանես դու, դժոխքից խոր է նա, ի՞նչ կհասկանաս» (Հոբ 11.8): Միայն որդեգրության Հոգին կարող է հայտնել մեզ Աստծո խոր բաները, որոնք «աչք չտեսավ, և ականջ չլսեց և մարդի սիրտ չընկավ»: «Բայց մեզ հայտնեց Աստված Իր Հոգով, որովհետև Հոգին ամեն բաները քննում է և Աստծո խորքն էլ» (Ա Կորնթացիներին 2.9,10)» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 412): + +Միայն Հիսուս Քրիստոսն է «Նրա [Հոր] մասին հայտնել» (Հովհաննես 1.18), (հունարեն exēgeomai բայը, որ նշանակում է «մեկնաբանել», «բացատրել», «բացահայտել»)։ Հովհաննեսը Հիսուսին ներկայացնում է որպես երկնային սուրհանդակ, Ով բացատրում է, թե ինչ է նշանակում ճանաչել Աստծուն։ Միայն Հիսուսի միջոցով մենք կարող ենք իսկապես ճանաչել Աստծուն: + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 8.42–44 համարները: Ինչպե՞ս է Հիսուսը նկարագրում այն սխալ հիմքը, որի վրա Իսրայելի կրոնական առաջնորդները հիմնել էին իրենց հավատը։` + +Նրանք, ովքեր ճշմարտության մեջ չեն կանգնած, խոսում են՝ հիմնվելով իրենց սեփական տեսակետների վրա: Նրանք տեքստի իմաստը «հասկանում են» միայն մարդկային տեսանկյունից։ Ի հակադրություն` մենք պետք է ընդունենք, որ Քրիստոսն աշխարհի Լույսն է, և հետևենք Նրան Իր Խոսքի մեկնաբանության մեջ: Ի հակադրություն, սատանան խոսում է՝ «ինքն իրեն արտահայտելով» (Հովհաննես 8.44): Եթե մենք զգույշ չլինենք և հավատով ու հնազանդությամբ չհանձնվենք Աստծուն, նույն բանն անելու վտանգի մեջ կհայտնվենք. կկարդանք տեքստը՝ հիմնվելով բացառապես մեր սեփական պահանջմունքների, ցանկությունների ու հեռանկարների վրա, ինչը շատ ավելի հեշտ է, քան կարող ենք պատկերացնել։ + +`Ինչպե՞ս եք արձագանքում այն ճշմարտություններին, որոնք հակասում են ձեր համոզմունքերին: Իսկ ինչպե՞ս պետք է արձագանքել։` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/13/05.md b/src/hy/2024-04/13/05.md new file mode 100644 index 00000000000..9a4c37a9f95 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/13/05.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Աստվածաբանություն «վերևից» կամ «ներքևից» +date: 25/12/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 4.46–54 համարները: Ի՞նչ խնդիր պաշտոնյային բերեց Հիսուսի մոտ, և ո՞րն էր իրական խնդիրը։` + +Այս մարդը եկավ Հիսուսի՝ աշխարհի Լույսի մոտ, սակայն նա որոշել էր հավատալ միայն այն դեպքում, եթե Հիսուսը բժշկի իր որդուն: Կարելի է ասել, որ այս մարդու աստվածաբանությունը «աստվածաբանություն է ներքևից»: Աստվածաբանությունը «ներքևից» կանոններ ու չափանիշներ է սահմանում Աստծո և Նրա Խոսքի համար: Մարդկային գաղափարները` որքան էլ թերի, սահմանափակ ու անձնական, դառնում են Աստծո Խոսքը մեկնաբանելու վերջնական հեղինակություն: Ի՜նչ վտանգավոր թակարդի մեջ կարելի է ընկնել։ + +Աստվածաբանությունը «վերևից», ընդհակառակը, հավատով է արձագանքում առաջին հերթին Աստծուն և Նրա Խոսքին (Հովհաննես 4․48, Հովհաննես 6․14, 15, Բ Տիմոթեոսին 3․16): Հավատով ընդունելու դեպքում Աստվածաշունչը դառնում է իր իսկ մեկնաբանը: Գրքի աշխարհայացքը, այլ ոչ թե դարաշրջանի փիլիսոփայությունը, Գիրքը հասկանալու և մեկնաբանելու ուղեցույցն է: Մարդկային հայացքները պետք է ենթարկվեն Աստծո Խոսքին, ոչ թե հակառակը: + +Մենք պետք է հավատանք Սուրբ Գրքի խոսքերին, եթե ուզում ենք հավատալ Հիսուսի խոսքերին (Հովհաննես 5․46, 47): «Եթե դուք հավատարիմ մնաք Իմ խոսքին, Իմ ճշմարիտ աշակերտները կլինեք» (Հովհաննես 8․31): Եթե մենք կասկածում ենք Աստծո Խոսքին, Նրա Խոսքը չի կարող մնալ մեր մեջ (Հովհաննես 5․38): «Ով Ինձ անարգի ու Իմ խոսքերը չընդունի, կա մեկը, որ նրան կդատի. այն խոսքը, որ Ես խոսեցի, դա է դատելու նրան վերջին օրը։ Որովհետև Ես Ինքս Ինձնից չեմ խոսել, այլ Հայրը, որ Ինձ ուղարկեց, Նա՛ է Ինձ պատվիրել, թե ի՛նչ պետք է ասեմ և ի՛նչ պետք է խոսեմ» (Հովհաննես 12․48, 49): + +Աստծո Խոսքը լսելն ավելին է, քան տեղեկատվության պասիվ ընդունումը: Դա նաև Աստծո կամքը կատարել է նշանակում։ Եվ սա Խոսքը լսելու ակտիվ արձագանքն է: «Եթե մեկը ցանկանում է Նրա կամքը կատարել, նա կհասկանա` այս ուսուցումն Աստծո՞ւց է, թե՞ Ինքս Ինձանից եմ խոսում» (Հովհաննես 7.17): + +Ե՛վ Աստծո Խոսքի լսելը, և՛ կատարելը Նրա հանդեպ սիրո արտահայտություն է: «Եթե մեկն Ինձ սիրում է, Իմ խոսքը կպահի։ Եվ Իմ Հայրը կսիրի նրան, և Նրա մոտ կգանք ու բնակություն կհաստատենք Նրա մոտ» (Հովհաննես 14.23): + +`Ի՞նչ կապ կա Հիսուսի հանդեպ մեր սիրո և հնազանդության միջև: Ինչո՞ւ սիրո վրա չհիմնված ցանկացած «հնազանդություն» օրինականության վտանգ է պարունակում:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/13/06.md b/src/hy/2024-04/13/06.md new file mode 100644 index 00000000000..0d2f97dd6e8 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/13/06.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Մնալով Հիսուսում +date: 26/12/2024 +--- + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 12․32 համարը։ Ինչպե՞ս է այս զարմանալի հայտարարությունը նկարագրում Հիսուս Քրիստոսի զորությունը:` + +Ինչպես տեսանք այս եռամսյակի դասերի ընթացքում, Հովհաննեսի ավետարանը մեզ ձգում է դեպի Հիսուսը, սակայն միայն այն դեպքում, եթե մենք պատրաստ ենք ճանաչելու Աստծուն և կատարելու Նրա կամքը: Ավետարանի ողջ ընթացքում մարդիկ, որ հանդիպում են Հիսուսին, կա՛մ ընդունում են լույսը և աճում, կա՛մ մերժում այն և կուրանում: Նիկոդեմոսը, ջրհորի մոտ եկած կինը, թագավորի պաշտոնյան, մարդը Բեթհեզդայի ավազանում, հինգ հազար հոգին, որ կերակրվեցին հացով ու ձկով, Հիսուսի եղբայրները, կրոնական առաջնորդները, ի ծնե կույր մարդը, Մարիամն ու Մարթան, Պիղատոսը, բոլորը հանդիպեցին և ընտրություն կատարեցին ճշմարտության ու լույսի վերաբերյալ, որ Հիսուսն էր բերել։ + +Աստվածաբանությունը «ներքևից» սկսվում է մարդկային փաստարկներով՝ որոշելու և քննելու Աստծո գոյությունն ու էությունը: Մարդկային տեսանկյունը՝ թերի, ընկած, նախապաշարված, գերակայություն է ստանում աստվածայինի, սուրբի, կատարյալի, ամենագետի հանդեպ: «Ներքևից» եկած աստվածաբանությունը նպատակաուղղված է մարդկանց մոլորեցնելու, ինչպես դա արել է անցյալում, այնպես էլ կշարունակի անել ապագայում (տե՛ս Հայտնություն 14.1–12), երբ մարդկային իմաստությունը, փնտրելով փոխարինել աստվածայինը, կփորձի կեղծ երկրպագություն ստիպել ողջ աշխարհում։ + +`Կարդացե՛ք Հովհաննես 15.1–11 համարները: Ո՞րն է հոգևոր աճի և առողջության գաղտնիքը:` + +Գաղտնիքը Հիսուսի հետ կապված մնալն է: Նա է Աստծո Խոսքը, կյանքի Հացը, աշխարհի Լույսը, ոչխարների Դուռը, բարի Հովիվը, Հարությունը և Կյանքը, Ճանապարհը, Ճշմարտությունն ու Կյանքը և Ճշմարիտ Որթատունկը: + +Աստվածության Անձերը և Նրանց Խոսքը՝ Աստվածաշունչը, նման են մագնիսի: Եթե չդիմադրենք, Նրանք մեզ կձգեն դեպի իրենց։ «Աստծո ձայնը խոսում է մեզ հետ Նրա խոսքի միջոցով, և շատ ձայներ կան, որ մենք կլսենք։ Սակայն Քրիստոսն ասում է, որ մենք զգուշանանք նրանցից, ովքեր կասեն՝ Քրիստոսն ահա այստեղ է կամ այնտեղ։ Այդ դեպքում ինչպե՞ս իմանանք, որ նրանք չունեն ճշմարտությունը, եթե ամեն ինչ չբերենք Սուրբ Գրությունների լույսի ներքո» (Է․ Ուայթ, The Advent Review and Sabbath Herald, 3 ապրիլի, 1888թ.): Եվ հետո, մենք պետք է մեր սեփական տեսակետները զիջենք նրանց, որ ներկայացված են Աստծո Խոսքում: \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/13/07.md b/src/hy/2024-04/13/07.md new file mode 100644 index 00000000000..fa379057e1e --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/13/07.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Հետագա ուսումնասիրության համար +date: 27/12/2024 +--- + +Աստծո հեռանկարն էապես տարբերվում է մարդկայինից։ Աստված այն փոխանցում է Իր Խոսքի՝ Աստվածաշնչի միջոցով, Սուրբ Հոգու զորությամբ: Մեր ընտրությունն է՝ արդյոք մենք ցանկանում ենք քայլել խավարի մեջ, թե ընդունել լույսը, որ գալիս է Հիսուս Քրիստոսից, ինչպես հայտնված է Խոսքում: + +Այս ընտրության անբաժանելի մասը անձնապես հանձնվելն է Հիսուս Քրիստոսին՝ Աստծո Որդուն և մարդկության Փրկչին: Սուրբ Հոգու զորությամբ Հայր Աստվածը հայտնել է Իր անսահման սերը Հիսուսի կյանքի, մահվան և հարության միջոցով: Եվ մենք իմանում ենք Հիսուսի մասին, որովհետև Նրա կյանքը, մահը և հարությունն արձանագրված են Աստծո Խոսքում: + +«Աստծո հրեշտակներն անընդհատ շարժման մեջ են՝ երկրից երկինք և երկնքից երկիր: Քրիստոսն Իր հրաշքները նեղվածների ու տառապյալների համար գործում էր Աստծո զորությամբ՝ հրեշտակների ծառայության միջոցով: Եվ Քրիստոսի շնորհիվ Աստծուց ուղարկված օրհնությունները նույնպես հրեշտակների ծառայության միջոցով են հասնում մեզ: Մարդկային բնություն ընդունելով՝ մեր Փրկիչն Իր հետաքրքրությունները կապում է Ադամի ընկած որդիների և դուստրերի շահերի հետ, մինչդեռ Իր աստվածային էությամբ Նա ամուր կառչում է Աստծո գահից: Այդպես, մարդկանց և Աստծո միջև հաղորդակցությունն իրականացվում է միայն Քրիստոսի միջնորդությամբ» (Է․ Ուայթ, Դարերի փափագը, էջ 143)։ + +**Հարցեր քննարկման համար** + +`Հովհաննեսի գրքի բոլոր պատմություններից ո՞րն է ամենից բարձրաձայն խոսում Աստծո սիրո և բնավորության մասին: Ինչո՞ւ եք այդ պատմությունն այդքան գրավիչ համարում:` + +`Գործնականում ինչպե՞ս պետք է վերաբերվենք ճշմարտությունը որոնելուն:` + +`Ինչո՞ւ է սովորաբար դժվար ես–ը մի կողմ դնել, որպեսզի այն հանդես չգա ճշմարտության դատավորի դերում: Կարո՞ղ ենք երբևէ լիովին անել դա, թե՞ մեր մարդ լինելը որոշ չափով դեռևս կշարունակի ազդել այն բանի վրա, թե ինչպես ենք վերաբերվում Սուրբ Գրություններին: Ինչո՞ւ մենք պետք է ընդունենք այս փաստը, և ինչպե՞ս է խոնարհությունն օգնում թողնելու մեր նախապաշարումները և ընդունելու Աստծո Խոսքը։` + +`Արևմտյան քրիստոնեության պատմությունը լի է սարսափելի օրինակներով, թե ինչ է տեղի ունենում, երբ Աստծո Խոսքը ենթարկվում է մարդկային քաղաքականությանն ու նախապաշարումներին: Հիշե՛ք մի քանի օրինակ։ Ի՞նչ դաս կարող ենք քաղել այն մասին, թե որքան վտանգավոր է, երբ մարդկային տեսակետները դառնում են Աստվածաշունչը «մեկնաբանելու» գերիշխող որոշիչը։` + +`Ձեր խոսքերով ամփոփեք Հովհաննեսի ավետարանի մեծ պատկերը: Ո՞րն է դրա կենտրոնական լուրը մեզ համար:` \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/13/info.yml b/src/hy/2024-04/13/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..642c76e189b --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/13/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Վերջաբան․ ճանաչելով Հիսուսին եվ Նրա Խոսքը" +start_date: "21/12/2024" +end_date: "27/12/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/cover.png b/src/hy/2024-04/cover.png new file mode 100644 index 00000000000..bd1fae0ad1f Binary files /dev/null and b/src/hy/2024-04/cover.png differ diff --git a/src/hy/2024-04/info.yml b/src/hy/2024-04/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..8ed4aa9dca7 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/info.yml @@ -0,0 +1,16 @@ +--- + title: "Հովհաննեսի Ավետարանի թեմաները" + description: "Իրանի Թեհրան քաղաքի խանութներից մեկի հատակին փռված պարսկական գորգը հնագույն անտառ է պատկերում։ Այն մի գեղեցիկ բնապատկեր է ներկայացնում Շվեյցարիայում՝ լեռներ, ջրվեժ, փիրուզագույն լիճ, անտառապատ սարալանջեր և ընդարձակ կապույտ երկինք՝ տեղ-տեղ լողացող ամպերով։" + human_date: "October · November · December 2024" + start_date: "28/09/2024" + end_date: "27/12/2024" + color_primary: "#5A2C32" + color_primary_dark: "#541B23" + splash: true + credits: + - name: Գլխավոր խմբագիր + value: "Գ. Բադալյան" + - name: Թարգմանիչ + value: "Կ. Մարգարյան" + - name: Գրական խմբագիր + value: "Գ. Մարտիրոսյան" \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/introduction.md b/src/hy/2024-04/introduction.md new file mode 100644 index 00000000000..d7a629c8c75 --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/introduction.md @@ -0,0 +1,23 @@ +### Հովհաննեսի Ավետարանի թեմաները + +Իրանի Թեհրան քաղաքի խանութներից մեկի հատակին փռված պարսկական գորգը հնագույն անտառ է պատկերում։ Այն մի գեղեցիկ բնապատկեր է ներկայացնում Շվեյցարիայում՝ լեռներ, ջրվեժ, փիրուզագույն լիճ, անտառապատ սարալանջեր և ընդարձակ կապույտ երկինք՝ տեղ-տեղ լողացող ամպերով։ + +Խանութ մտնող յուրաքանչյուր մարդ կարող է ժամանակ անցկացնել՝ զննելով մանրամասները․ մեկ քառակուսի մատնաչափ հանգույցների շարքը, գորգի գործվածքը, օգտագործված ներկանյութի տեսակները՝ բոլոր այն մանրուքները, որոնց արդյունքում պատրաստվել է գորգը: + +Մարդը կարող է կենտրոնանալ նաև ուշագրավ տեխնոլոգիայի և թեմաների ամբողջականության վրա, որոնք յուրահատուկ գեղեցկություն են հաղորդում գորգին՝ լճում արտացոլվող երկինք, ձյունածածկ լեռներ, թավ անտառ՝ տեղ-տեղ մուգ կանաչ մամռապատ հատվածներով։ Գորգի թեմաները համակցված են միմյանց՝ գեղեցկության հմտորեն համակարգված պատկերմամբ, որ արտահայտում է ալպյան խաղաղ վայրի շքեղությունը: + +Այս եռամսյակում մենք կուսումնասիրենք մեկ այլ նրբորեն ստեղծված գլուխգործոց: Այս գործը կտավի վրա վրձնի, կոկիկ շրջանակված լուսանկարի կամ հմտորեն գործված գորգի արդյունք չէ։ Դա Աստծո Խոսքն է, որ հմտորեն արտահայտված է Հովհաննեսի ավետարանում: + +Բառերն իմաստ ունեն այն համատեքստում, որտեղ կիրառվում են: Որպեսզի ուսումնասիրողը հասկանա, թե ինչ է ուզում ասել Սուրբ Գիրքը, նա պետք է ուսումնասիրի համատեքստում՝ հարակից նախադասություններ, գլուխներ և բաժիններ, ինչպես նաև Աստվածաշնչի ընդհանուր լուրը: Վերջապես, քանի որ ամբողջ Աստվածաշունչը ներշնչված է Սուրբ Հոգու կողմից, յուրաքանչյուր մաս պետք է ուսումնասիրվի ամբողջի համատեքստում: + +Այս եռամսյակի նպատակը Հովհաննեսի Ավետարանի լուրը հասկանալն է: Այն եզակի է չորս Ավետարանների շարքում՝ ուշադրությունը հաճախ կենտրոնացնելով Հիսուսի և մեկ կամ երկու մարդկանց (Նաթանայել, Նիկոդեմոս, ջրհորի մոտ եկած կին, անդամալույծը Բեթհեզդայի ավազանում, ի ծնե կույր մարդ, Ղազարոս և նրա քույրերը, Պիղատոս, Պետրոս, Թովմաս) միջև անձնական զրույցների վրա։ Այս պատմությունների մեծ մասը տեղ են գտել միայն Հովհաննեսի ավետարանում: + +Հովհաննեսի Ավետարանն Աստծո Խոսքն է, որը մեզ փոխանցվել է առաքյալի միջոցով: Ինչպես ամբողջ Աստվածաշունչը, Ավետարանը գրվել է ոչ թե մարդու, այլ Աստծո կամքով: Հովհաննես առաքյալը պարզապես պատրաստակամ գործիքն էր, որին Սուրբ Հոգին օգտագործեց կարևոր թեմաներ փոխանցելու համար՝ Խոսքը (լոգոս), լույսը, հացը, ջուրը, Սուրբ Հոգին, միությունը, նշանները, վկայությունը և մարգարեությունը: Այս թեմաները ողջ Ավետարանում փոխադարձաբար ուժեղացնում ու պարզաբանում են միմյանց: + +Աստվածաշնչի ուսումնասիրությունը հաճախ կենտրոնանում է որևէ բառի կամ Սուրբ Գրքի փոքր հատվածի նշանակության վրա։ Մենք ստուգում ենք բառի իմաստն աստվածաշնչյան բառարանում, ուսումնասիրում քերականությունը, անմիջական ենթատեքստը, պատմական համատեքստը և օգտագործելով գորգի անալոգիան` համաբանությունը[նմանությունը], ներգրավվում ենք մեկ քառակուսի մատնաչափի վրա հանգույցների շարքի, գործվածքի, ներկերի և հենքի զննության մեջ: Այս բոլոր մանրամասները կարևոր են: + +Սակայն մանրամասները քննելիս եկեք տեսադաշտից բաց չթողնենք մեծ պատկերը։ Իրոք, ինչպես պարսկական գորգը կարող է ինչ-որ մեկին «տեղափոխել» ալպյան այդ գեղեցիկ վայրը, այնպես էլ Հովհաննեսի Ավետարանը մեզ հետ է տանում դեպի Հիսուս Քրիստոսի կյանքն ու ծառայությունը, Ում ճանաչելը հավիտենական կյանք է: Մանրամասները կարևոր դեր ունեն. դրանք մեզ ուղղորդում են դեպի մեծ պատկերը, և Ավետարանում այդ մեծ պատկերը Հիսուսի՝ մեր Տիրոջ և Փրկչի աստվածային ներշնչված հայտնությունն է: + +_Է. Էդվարդ Զինկեն, ՅՕԱ գլխավոր վեհաժողովի Աստվածաշնչի հետազոտական ինստիտուտի նախկին փոխտնօրենն է, ներգրավված է բազմաթիվ եկեղեցական գործունեության և հոգաբարձուների խորհուրդների մեջ, այդ թվում՝ Էլեն Ուայթի ժառանգության խորհրդի փոխնախագահը և «Ադվենտիստ Ռևյու»-ի ծառայությունների ավագ խորհրդականն է։ Ունի ՅՕԱ համալսարաններից երեք պատվավոր դոկտորի աստիճաններ: Ապրում է Մերիլենդում։_ + +_Թոմաս Շեփերդը, բ.գ.թ., hանրային առողջապահության ոլորտի դոկտոր, Նոր Կտակարանի ավագ հետազոտող պրոֆեսոր է Էնդրյուսի համալսարանի ՅՕԱ աստվածաբանական ճեմարանում, որտեղ նա դասավանդում է 2008 թվականից: Նա և կինը՝ Շերի Շեֆփրդը, որ բժշկագիտության դոկտոր է, որպես ավետարանիչներ ծառայել են Աֆրիկայի Մալավիում և Բրազիլիայում։ Ունեն երկու զավակ և վեց թոռ։_ \ No newline at end of file diff --git a/src/hy/2024-04/pdf.yml b/src/hy/2024-04/pdf.yml new file mode 100644 index 00000000000..0d5ac95730f --- /dev/null +++ b/src/hy/2024-04/pdf.yml @@ -0,0 +1,31 @@ +--- + pdf: + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-Intro.pdf + target: hy/2024-04/01 + title: Ներածություն + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-01.pdf + target: hy/2024-04/01 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-02.pdf + target: hy/2024-04/02 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-03.pdf + target: hy/2024-04/03 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-04.pdf + target: hy/2024-04/04 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-05.pdf + target: hy/2024-04/05 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-06.pdf + target: hy/2024-04/06 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-07.pdf + target: hy/2024-04/07 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-08.pdf + target: hy/2024-04/08 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-09.pdf + target: hy/2024-04/09 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-10.pdf + target: hy/2024-04/10 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-11.pdf + target: hy/2024-04/11 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-12.pdf + target: hy/2024-04/12 + - src: https://sabbath-school-media-tmp.s3.amazonaws.com/pdf/hy/2024-04/ABSG-2024-04-HY-13.pdf + target: hy/2024-04/13 \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/01/01.md b/src/ru/2024-04/01/01.md new file mode 100644 index 00000000000..dcf2b6d2e9b --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/01/01.md @@ -0,0 +1,21 @@ +--- +title: Знамения, указывающие путь +date: 28/09/2024 +--- + +### Библейские тексты для исследования +_Основные стихи:_ Ин. 2:1–11; 4:46–54; 5:1–47; 20:30, 31. + +### Библейские тексты для исследования +_Дополнительные стихи:_ Мк. 3:22, 23; Мф. 12:9–14. + +>
Памятный стих
+> «Много сотворил Иисус пред учениками Своими и других чудес, о которых не писано в книге сей. Сие же написано, дабы вы уверовали, что Иисус есть Христос, Сын Божий, и, веруя, имели жизнь во имя Его» (Ин. 20:30, 31). + +Почему Иоанн написал свое Евангелие? Хотел ли он подчеркнуть чудеса Иисуса? Или он хотел представить Его особые учения? + +Под влиянием Святого Духа и в Его силе Иоанн поясняет, почему он это сделал. Он говорит, что, хотя о жизни Христа можно написать гораздо больше (Ин. 21:25), то, что он включил в книгу, было написано, «дабы вы уверовали, что Иисус есть Христос, Сын Божий, и, веруя, имели жизнь во имя Его» (Ин. 20:31). + +На этой неделе мы рассмотрим некоторые из первых чудес Иисуса — от превращения воды в вино на свадебном пире до исцеления тяжелобольного сына одного человека и исцеления расслабленного у купальни Вифезда. + +Иоанн называет эти чудеса «знамениями» (греч. _сэмэ́йон_ — знак, знамение; отметка, отличие; чудесный знак, чудо; предостережение; тот же корень в слове «семантика»). Он подразумевает под ними некие чудесные события, указывающие на более глубокую реальность, а именно на Иисуса как на Мессию (ср. Ин 2:11: _Так положил Иисус начало_ _чудесам_ (_сэмэйон_); друг. возм. пер.: _это был первый знак Иисуса_). Во всех этих историях мы встречаемся с людьми, которые откликнулись на слова и деяния Иисуса, проявив веру. Мы призваны последовать их примеру. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/01/02.md b/src/ru/2024-04/01/02.md new file mode 100644 index 00000000000..58be7a9832f --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/01/02.md @@ -0,0 +1,24 @@ +--- +title: Брак в Кане Галилейской +date: 29/09/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 2:1–11. Какое знамение Иисус совершил в Кане?` + +`Как это чудо помогло ученикам Христа уверовать в Него?` + +Видя, как Иисус совершил чудо, претворив воду в вино, ученики сочли это веской причиной для того, чтобы последовать за Ним. Это было великим знамением, указывающим на Иисуса как на человека, пришедшего от Бога (хотя на данном этапе они, вероятно, еще не были готовы осознать и принять тот факт, что Иисус — Бог). + +Моисей был вождем израильтян и вывел Израиль из Египта многими «знамениями и чудесами» (Втор. 6:22; 26:8). Он был тем, кого использовал Бог, чтобы освободить Израиль от египтян. (В некотором смысле он был их «спасителем».) + +Бог предрек через Моисея, что придет пророк, подобный ему. Бог попросил израильтян слушать Его (Втор. 18:15; Мф. 17:5; Деян. 7:37). Этим «пророком» был Иисус, и в Ин. 2 Он совершил Свое первое знамение, которое само по себе указывало на освобождение сыновей Израиля из Египта. + +Река Нил была источником благоденствия и божеством для египтян. Одна из египетских казней касалась этой реки — ее вода превратилась в кровь. В Кане Иисус совершил похожее чудо, но при этом Он превратил воду не в кровь, а в вино. + +Вода эта была из шести водоносов, используемых евреями для ритуала очищения, что еще теснее связывает это чудо с библейскими темами спасения. Рассказывая о претворении воды в вино, Иоанн отсылает к событию и времени исхода и указывает на Иисуса как на нашего Избавителя. + +Что подумал хозяин пира о «хорошем» (греч. _кало́с_ — лучший, безупречный, достойный) вине, которое даровал Иисус? Он действительно был удивлен качеством напитка и, не зная о чуде, совершенном Иисусом, подумал, что лучшее приберегли напоследок. + +Греческое слово _ойнос_ используется как для обозначения свежего, так и для перебродившего виноградного сока (см. _The Seventh-day Adventist Bible Dictionary_, p. 1177). Эллен Уайт утверждает, что сок, получившийся в результате чуда, не содержал алкоголя (см. главу 15 «На свадебном торжестве». Желание веков. С. 149). Несомненно, те, кто знал о случившемся, были поражены этим чудом. + +`По каким причинам вы следуете за Иисусом?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/01/03.md b/src/ru/2024-04/01/03.md new file mode 100644 index 00000000000..372aeb6d4e5 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/01/03.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Второе знамение в Галилее +date: 30/09/2024 +--- + +На протяжении всего Своего земного служения Иисус творил чудеса, которые помогали людям уверовать в Него. Иоанн записал эти чудеса, чтобы и другие могли уверовать в Иисуса. + +`Прочитайте Ин. 4:46–54. Расскажите о втором чуде Иисуса Христа. Какие уроки представляет нам это чудо?` + +Рассказывая о втором знамении, которое Иисус совершил в Галилее, Иоанн указывает на первое знамение, произошедшее на свадьбе в Кане. Он говорит тем самым: «Знамения, которые творил Иисус, помогут вам увидеть, кто Он такой». Затем Иоанн добавляет: «Это второе чудо сотворил Иисус, возвратившись из Иудеи в Галилею» (Ин. 4:54). + +Поначалу ответ Иисуса на мольбу царедворца может показаться резким. Тем не менее царедворец считал исцеление своего сына условием того, чтобы уверовать в Иисуса. Господь прочитал в его сердце и точно определил духовную болезнь, более опасную, чем болезнь его сына. Подобно грому среди ясного неба, этот человек внезапно осознал, что его духовная нищета может стоить его сыну жизни. + +Важно признать, что чудеса сами по себе не доказывали, что Иисус — Мессия. Чудеса совершали и другие люди. Некоторые из них были истинными пророками, другие — лжепророками. Чудеса только подтверждают существование сверхъестественного; но они не означают, что Бог — их автор. (Сатана может совершать «чудеса», если под словом «чудеса» мы подразумеваем сверхъестественные действия.) + +Царедворец в отчаянии взмолился о милости Иисуса, прося Его исцелить его сына. Ответ Иисуса звучал обнадеживающе. «Иди _домой_, — ответил ему Иисус, — жив твой сын _и будет_ _здоров_» (Ин. 4:50; ИПБ). Глагол «жив» (или: _здоров_) в греческом языке употребляется в настоящем времени (в русском это бывает в разговорном стиле, когда на приказ начальства отвечают: «Уже делаю»). Форма настоящего времени иногда используется для обозначения будущего, когда о том, чему предстоит быть, говорят с такой уверенностью, как будто это уже произошло. Этот человек не бросился домой сразу же, но, поверив Иисусу, вернулся домой на следующий день и обнаружил, что именно тогда, когда Иисус произнес эти слова, у его сына прекратился жар. Какая веская причина уверовать в Иисуса! + +`Даже если бы мы увидели чудо, на что нам следует обратить внимание, прежде чем убедиться, что оно от Бога?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/01/04.md b/src/ru/2024-04/01/04.md new file mode 100644 index 00000000000..4dd1f91cae8 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/01/04.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Чудо у купальни Вифезда +date: 01/10/2024 +--- + +Следующее знамение, о котором сообщает Иоанн, произошло у купальни Вифезда (Ин. 5:1–9). Считалось, что движение воды производит ангел и первый больной, который войдет в воду, будет исцелен. В результате крытые галереи у купальни были переполнены теми, кто надеялся исцелиться при следующем движении воды. Иисус отправился в Иерусалим и, проходя мимо купальни, увидел толпы жаждущих исцеления. Все эти люди, многие из которых, несомненно, были серьезно больны, ждали годами, но не получили желаемого. И какая это возможность для Иисуса! + +`Прочитайте Ин. 5:1–9. Очевидно, что все, находившиеся у купальни, хотели выздороветь. Как вы считаете, почему Иисус спросил расслабленного, хочет ли тот «быть здоров» (Ин. 5:6)?` + +Когда человек долгое время болеет, болезнь становится частью его жизни, и, как ни странно, иногда он может испытывать тревогу при мысли об избавлении от этой немощи. В своем ответе расслабленный подразумевает, что хочет исцелиться. Проблема в том, что он ищет исцеления не там, в то время как Тот, Кто создал человека, стоит прямо перед ним. Расслабленный очень мало знал о Том, Кто с ним разговаривал; хотя после исцеления он, вероятно, начал понимать, что Иисус действительно был Кем-то особенным. + +«Иисус не просил этого страдальца поверить Ему. Он просто сказал: „Встань, возьми постель твою и ходи“. Больной верой ухватился за эти слова. Каждый нерв и каждый мускул его оживали благодаря притоку новых сил. Он безоговорочно повиновался Христу, и каждый его мускул покорился ему. Вскочив на ноги, он почувствовал, что здоровье и бодрость вернулись к нему. Иисус не дал ему никакого заверения в Божественной помощи. Этот человек мог усомниться — и потерять единственную возможность исцеления. Но он поверил слову Христа и, повинуясь Ему, обрел силу» (Уайт Э. Желание веков. С. 202, 203). + +Потом Иисус снова встретил этого человека в храме и сказал: «Вот, ты выздоровел; не греши больше, чтобы не случилось с тобою чего хуже» (Ин. 5:14). + +`Какова связь между болезнью и грехом? Почему важно понимать, что не всякая болезнь — прямое следствие определенного греха в нашей жизни?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/01/05.md b/src/ru/2024-04/01/05.md new file mode 100644 index 00000000000..13bc1edeeaf --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/01/05.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Ожесточенные сердца +date: 02/10/2024 +--- + +Знамения и чудеса сами по себе не доказывают, что они от Бога. Но, с другой стороны, когда они действительно от Бога, их отвергать опасно. + +`Прочитайте Ин. 5:10–16. Какие уроки мы можем извлечь из ожесточения сердец «ревностных законников из иудеев» (ИПБ) в отношении Иисуса и чуда, которое Он сотворил у них на глазах?` + +Когда Иисус открылся человеку, которого Он исцелил, тот сказал религиозным вождям, что это чудо сотворил Иисус. Можно было бы ожидать, что сейчас прозвучит хвала в адрес Бога, но вместо этого они «стали… гнать Иисуса и искали убить Его за то, что Он делал такие _дела_ в субботу» (Ин. 5:16). + +Врачевание допускалось в субботу только в неотложном случае. Этот человек был немощным в течение тридцати восьми лет; таким образом, его исцеление вряд ли было неотложным. Именно по этой причине он не должен был брать с собой свою постель. Более того, Тот, Кто обладал силой от Бога для совершения такого чуда, также должен был знать, что нести постель в день субботний недопустимо. Очевидно, Иисус стремился подвести их к более глубоким библейским истинам, выходящим за рамки созданных человеком правил и предписаний, которые в иных случаях подрывали истинную веру. + +`Что данные повествования говорят о том, насколько люди могут духовно ожесточиться, невзирая на доказательства в пользу веры? (Ин. 9:1–16; Мк. 3:22, 23; Мф. 12:9–14.)` + +Как могло духовенство оказаться таким слепым? Скорее всего, это произошло из-за испорченности их собственных сердец, их ложной веры в Мессию как избавителя от власти Рима, а также из-за любви к власти и непокорности Богу. Все это способствовало тому, что они отвергли Того, Кого сами так долго ждали. + +`Прочтите Ин. 5:38–42. В чем заключалось предостережение Иисуса? Чему мы можем научиться из этих слов? То есть что в нас не позволяет увидеть истины, которые нам нужно знать и применять в нашей жизни?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/01/06.md b/src/ru/2024-04/01/06.md new file mode 100644 index 00000000000..ae3ca791c57 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/01/06.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Притязания Иисуса +date: 03/10/2024 +--- + +Чудо, сотворенное у купальни Вифезда, позволило Иоанну подчеркнуть то, Кем был Иисус. Апостол посвящает девять стихов, чтобы описать чудо, и около сорока стихов (см. ниже), чтобы описать Того, Кто сотворил это чудо. + +`Прочтите Ин. 5:16–18. Почему Иисуса гнали за Его действия в субботу?` + +Читая Ин. 5:18, мы можем подумать, что Иисус нарушал субботу. Однако более пристальный взгляд на Ин. 5:16–18 показывает, что Иисус утверждает: Его «дело» в субботу соответствует Его отношениям с Отцом. Бог в этот день не прекращает поддерживать жизнь во Вселенной. Следовательно, субботние действия Иисуса были частью Его притязаний на Божественность. Религиозные вожди преследовали Его на основании предполагаемого нарушения субботы и заявлений о равенстве с Богом. + +`Прочитайте Ин. 5:19–47. Что говорит Иисус, чтобы помочь религиозным вождям увидеть, Кто Он на самом деле, и как чудо, которое Он только что совершил, подтверждает Его слова?` + +Иисус отстаивает право на Свои действия в три этапа. Сначала Он указывает на Свои близкие отношения с Отцом (Ин. 5:19–30). Он говорит, что действует в полном согласии с Отцом, вплоть до того, что обладает властью судить и воскрешать мертвых (Ин. 5:25–30). + +Во-вторых, Иисус называет четырех «свидетелей» в свою защиту — Иоанна Крестителя (Ин. 5:31–35), чудеса, Им совершенные (Ин. 5:36), Отца (Ин. 5:37, 38) и Священное Писание (Ин. 5:39). Каждый из них свидетельствует в пользу Иисуса. + +Наконец, в Ин. 5:40–47 Иисус указывает Своим обвинителям на _их собственное осуждение_, открывая противоречие между Его служением и их своекорыстием. Он говорит, что Моисей, тот, на кого они возлагают свои надежды, осуждает их (Ин. 5:45–47). + +`Что нам нужно делать, чтобы не попасть в духовную ловушку — когда мы верим в Бога, обладаем истинным вероучением, но не посвящаем себя полностью Христу? Поделитесь своим опытом.` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/01/07.md b/src/ru/2024-04/01/07.md new file mode 100644 index 00000000000..921feee6bde --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/01/07.md @@ -0,0 +1,14 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 04/10/2024 +--- + +«Вера может принести нам духовное исцеление. Грех отчуждает нас от Бога. Наши души парализованы. Сами по себе мы так же не способны жить праведной жизнью, как расслабленный не мог ходить… Пусть эти унывающие, мятущиеся души обратят свой взор к небу. Спаситель склоняется над теми, за кого пролилась Его кровь, говоря им с нежностью и состраданием: „Хочешь ли быть здоров?“… Каким бы ни был порок, какова бы ни была страсть, опутавшая душу и тело, Христос может и хочет освободить человека. Он даст жизнь душе, „мертвой во грехах“. Он отпустит на свободу пленника, связанного слабостями, несчастьями и цепями греха» (Уайт Э. Желание веков. С. 203). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. Поразмышляйте над уроком этой недели. Вера была тем ключом, благодаря которому стали возможны эти исцеления. Религиозные вожди, напротив, показывают опасность сомнений и неверия. Почему важно не перепутать серьезные вопросы (они есть у всех нас) и сомнения? Почему важно понимать разницу между ними?` + +`2. Прочитайте последний вопрос в разделе за четверг. Почему нам, адвентистам седьмого дня, следует проявлять особую осторожность в отношении этой опасности? Почему согласие с истинами, например о субботе или о состоянии мертвых, не спасает нас? Что нас действительно спасает?` + +`3. Прочитайте еще раз Ин. 5:47. Как те, кто отрицает всемирный потоп или сотворение мира за шесть дней, делает именно то, о чем предупреждал Иисус? Обоснуйте свое мнение.` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/01/info.yml b/src/ru/2024-04/01/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..128f4c119e5 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/01/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Знамения, указывающие путь" +start_date: "28/09/2024" +end_date: "04/10/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/01/inside-story.md b/src/ru/2024-04/01/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..50d799b0c41 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/01/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 04/10/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «Иисус сказал ей: Я есмь воскресение и жизнь; верующий в Меня, если и умрет, оживет. И всякий, живущий и верующий в Меня, не умрет вовек. Веришь ли сему?» (Ин. 11:25, 26.) + +Библия ясно говорит, что Иисус Христос — вечный Сын, единый с Отцом, имеющий в Себе жизнь и несотворенный. Иисус — Тот, Кто сотворил все, что было сотворено (Ин. 1:1–3). Таким образом, Иисус существовал всегда; не было такого времени, когда Он не существовал. Хотя Иисус пришел в этот мир и принял на Себя нашу человеческую природу, Он всегда сохранял Свою Божественную природу, и в определенные моменты Его слова и действия проливали свет на нее. + +Эта истина была важна для Иоанна, поэтому, рассказывая о некоторых чудесах Иисуса, апостол использовал их, чтобы указать на Божественность Христа. Иисус не только говорил то, что раскрывало Его Божественность, но и подкреплял Свои слова делами, которые являли Его Божественность. + +В уроке этой недели будут рассмотрены три величайших знамения, указывающих на Его Божественность. Что поразительно, в каждом случае находились люди, которые не верили чуду или не понимали его значимости. Для кого-то эти события стали поводом оставить Иисуса, для других они усугубили их духовную слепоту, для третьих они стали причиной для замысла о смерти Иисуса, а некоторые благодаря им уверовали в то, что Иисус — Мессия. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/02/02.md b/src/ru/2024-04/02/02.md new file mode 100644 index 00000000000..c95d29623de --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/02/02.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Насыщение пяти тысяч +date: 06/10/2024 +--- + +В Ин. 6:4, 5 апостол отходит от своего повествования, чтобы указать на время насыщения Иисусом пяти тысяч человек: оно произошло незадолго до Пасхи. Этот праздник напоминал об освобождении Израиля при исходе из Египта. Пасхальный агнец умер вместо первенцев, чьи жизни были сохранены. Эта жертва указывала на смерть Иисуса за нас. На кресте наказание, которое мы заслужили за наши грехи, вместо нас пало на Иисуса. Христос — Пасха наша, Он действительно был заклан за нас (1 Кор. 5:7). + +«Он взял на Себя вину за беззаконие, и Отец отвратил лицо Свое от Него. Сердце Его не выдержало, и Он умер. Эта великая Жертва была принесена ради того, чтобы грешники были искуплены» (Уайт Э. Великая борьба. С. 539). + +`Прочитайте Ин. 6:1–14. Какие подтверждения Божественности Иисуса Христа содержатся в чуде насыщения пяти тысяч?` + +Многочисленные детали этой истории соотносятся с событиями исхода. Время Пасхи (Ин. 6:4) указывает на великое избавление от рабства в Египте. Иисус поднимается на гору (Ин. 6:3), как и Моисей поднялся на Синай. Иисус испытывает Филиппа (Ин. 6:5, 6) так же, как в пустыне были испытаны израильтяне. Умножение хлебов (Ин. 6:11) напоминает о манне. Сбор остатков пищи (Ин. 6:12) восходит к тому, как израильтяне собирали манну. Двенадцать коробов с остатками пищи (Ин. 6:13) равнозначны коленам Израиля. Восприятие людьми Иисуса как пророка, который должен прийти в мир (Ин. 6:14), напоминает фразу: «пророк, как Моисей», о котором предсказано во Втор. 18:15. Все это указывает на Иисуса как на нового Моисея, пришедшего освободить Свой народ. + +Таким образом Иоанн показывает, что Иисус не только творит знамения и чудеса, эти знамения в их контексте должны иметь особый смысл для иудейского народа. По сути, Он указывал им на Свою собственную Божественность. + +`Прочитайте еще раз Ин. 6:10. Какой образ из книги Псалтирь приходит вам на память при прочтении фразы «много травы»? (Подсказка: много травы — злачные пажити.)` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/02/03.md b/src/ru/2024-04/02/03.md new file mode 100644 index 00000000000..512174bb5db --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/02/03.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: «Это истинно Тот Пророк» +date: 07/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 6:14, 15, 26–36. Как люди восприняли это чудо? Как Иисус доносит до них мысль, Кто Он такой?` + +Иудеи ожидали земного мессию, который избавит их от гнета Римской империи. Две самые трудные задачи, с которыми приходится сталкиваться на войне, — это накормить войско и позаботиться о раненых и мертвых. Своими чудесами Иисус показал, что Он может осуществить и то, и другое. + +Но Иисус пришел не для этого, не в этом была цель Его чуда. Вместо этого повествование о насыщении пяти тысяч человек давало возможность наглядно показать, что Он есть Хлеб жизни, что Сам Бог сошел с небес. Иисус сказал: «Я есмь хлеб жизни; приходящий ко Мне не будет алкать» (Ин. 6:35). + +Это одно из утверждений «Я есмь» в Евангелии от Иоанна, где «Я есмь» связано с утверждениями Иисуса о Себе («это Я», Ин 4:26; 6:20; «хлеб жизни», Ин. 6:35, 41, 48, 51; «свет миру», Ин. 8:12, 18, 24, 28, 58; «дверь», Ин. 10:7, 9; «пастырь добрый», Ин. 10:11, 14; «воскресение и жизнь», Ин. 11:25; 13:19; «путь и истина и жизнь», Ин. 14:6; «истинная виноградная лоза», Ин. 15:1, 5; «это Я», Ин 18:5, 6, 8). Каждое из них указывает на важную истину об Иисусе. Утверждения «Я есмь» восходят к Исх. 3, где Бог представляется Моисею как великий «Я есмь» (сравните с Ин. 8:58). Иисус и есть этот великий «Я есмь». Но не все это поняли. + +Они «не захотели принять Божественную истину. Иисус совершил все, что было предсказано пророками о Мессии, но в своих корыстных надеждах они ждали от Него большего. Да, Христос однажды накормил тысячи людей ячменными хлебами — но во дни Моисея Израиль питался манной сорок лет, и от Мессии ожидали гораздо больших благословений. Глубоко неудовлетворенные, они спрашивали: если Иисус мог совершать такие великие чудеса, свидетелями которых они были, то почему Он не дарует здоровье, силу и богатство всему Своему народу? Почему Он не освободит его от притеснителей и не облечет силой и славой? Он утверждал, что является Посланником Божьим, и, тем не менее, отказался стать царем Израиля — это оставалось для них тайной, которую они не способны были понять, и Его отказ был неправильно истолкован. Многие решили, что Он не осмелился заявить о Своих правах на престол, потому что Сам сомневался в Божественной природе Своей миссии на земле. Таким путем они открывали свои сердца неверию, и семя, посеянное сатаной, принесло соответствующий плод — непонимание и отступничество» (Уайт Э. Желание веков. С. 385). + +Люди искали материальную выгоду вместо истины, которая ведет к вечной жизни. Это ловушка, с которой все мы можем столкнуться, если не проявляем бдительности. + +`Как избежать погони за материальными благами в ущерб духовности?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/02/04.md b/src/ru/2024-04/02/04.md new file mode 100644 index 00000000000..89fc9ef7dd6 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/02/04.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Исцеление слепого, часть I +date: 08/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 9:1–16. Что было причиной слепоты этого человека, по мнению учеников?` + +`Как Иисус исправил их ложные убеждения относительно причин слепоты?` + +Ученики связали слепоту с грехом. Ряд ветхозаветных отрывков действительно говорит об этом (сравните с Исх. 20:5; 4 Цар. 5:15–27; 2 Цар. 15:5; 2 Пар. 26:16–21), но история Иова говорит о том, что причина болезни может быть в другом. + +Иисус проясняет ситуацию, прямо не отрицая наличия связи между грехом и страданием, но указывая в данном случае на его высшую цель — оно допущено, чтобы в его исцелении был прославлен Бог. Это повествование содержит определенное сходство с историей Творения, когда Бог создал первого человека из праха земного (Быт. 2:7); подобно Творцу Иисус замешивает глину, чтобы «пересотворить» слепого и восполнить то, что не было дано ему при внутриутробном развитии. + +В Евангелиях от Матфея, Марка и Луки истории о чудесах Иисуса имеют общую структуру: обозначается болезнь человека, затем больного приводят к Иисусу, Господь его исцеляет, исцеление сопровождается прославлением Бога. + +Чудо с исцелением слепорожденного завершается в Ин. 9:7. Оно приводит к продолжительной беседе исцеленного с религиозными вождями. Она вращается вокруг двух взаимосвязанных представлений — грех/дела Божии и слепота/зрение. + +Евангелист вплоть до Ин. 9:14 не сообщает читателю, что Иисус совершил это чудо в субботу, что, согласно традиции, считалось ее нарушением. Таким образом, фарисеи считали Иисуса нарушителем субботы, поэтому для них Он не мог быть посланником Божьим. Другим же свидетелям чуда не давала покоя мысль, что грешник мог совершить такие знамения (Ин. 9:16). + +Спор был далек от завершения, но он уже разделил людей на группы. Слепой обретает ясность в отношении того, Кем является Иисус, а религиозные вожди «слепы» в этом вопросе. + +`Что эта история говорит нам об опасности «ослепнуть»? Руководствуясь собственными убеждениями и традициями, из-за чего мы можем не увидеть важных истин?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/02/05.md b/src/ru/2024-04/02/05.md new file mode 100644 index 00000000000..354508a717c --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/02/05.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Исцеление слепого, часть II +date: 09/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 9:35–38 Как открывает Себя Иисус прозревшему?` + +Исцеление слепорожденного в Ин. 9 — единственная часть Евангелия от Иоанна, где Иисус — не главное действующее лицо в сцене, хотя Его, безусловно, обсуждают. История начинается с вопроса о грехе (Ин. 9:2), далее фарисеи считают, что Иисус — грешник, потому что Он исцеляет в субботу (Ин. 9:16, 24), а затем они обвиняют исцеленного как погрязшего «во грехах… от самого рождения своего» (Ин. 9:34; ИПБ). + +Происходит любопытная метаморфоза. Слепой прозревает, в том числе и духовно, по мере того, как умножается его признательность Иисусу и возрастает вера в Него. Фарисеи, напротив, духовно «слепнут», сначала разделяясь во мнениях относительно Иисуса (Ин. 9:16), а затем в вопросе «откуда Он» пришел (Ин. 9:29). + +Повествуя об этом чуде, Иоанн рассказывает нам о том, Кто такой Иисус. Тема знамений в Ин. 9 пересекается с несколькими другими темами Евангелия. Иоанн подтверждает, что Иисус — «свет миру» (Ин. 9:5; сравните с Ин. 8:12). В этой истории также говорится о таинственном происхождении Иисуса. Кто Он, откуда Он, какова Его миссия? (Ин. 9:12, 29; сравните с Ин. 1:14.) В этой главе, как и в предыдущих повествованиях о чудесах, вновь упоминается Моисей (Ин. 9:28, 29; сравните с Ин. 5:45, 46 и 6:32). И наконец, в Ин. 9, говорится о мнении толпы. Некоторые больше любят тьму, чем свет, в то время как другие начинают верить в Него (Ин. 9:16–18, 35–41; сравните с Ин. 1:9–16; 3:16–21; 6:60–71). + +`Прочитайте Ин. 9:17–34. Как вы считаете, почему иудейские вожди не могли признать Иисуса Мессией и Сыном Божьим?` + +Страшно осознавать, насколько иудейские вожди были слепы! Некогда слепой нищий провозглашает: «От века не слыхано, чтобы кто отверз очи слепорожденному. Если бы Он не был от Бога, не мог бы творить ничего» (Ин. 9:32, 33). В то же время религиозные вожди, духовные наставники народа, те, кто должны были первыми распознать Иисуса и принять Его как Мессию, несмотря на все убедительные доказательства, не видят этого или не желают этого видеть. Какое серьезное предупреждение о том, как мы можем обмануться! + +`Прочитайте 1 Кор. 1:26–29. Как слова Павла соответствуют тому, что произошло в этой истории, и как тот же подход применим и сегодня?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/02/06.md b/src/ru/2024-04/02/06.md new file mode 100644 index 00000000000..d2cec51095b --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/02/06.md @@ -0,0 +1,24 @@ +--- +title: Воскрешение Лазаря +date: 10/10/2024 +--- + +11-я глава Евангелия от Иоанна наполнена печалью — известием о болезни дорогого друга (Ин. 11:1–3); оплакиванием его смерти (Ин. 11:19, 31, 33); плачем сестер и сожалением о том, что Иисуса не было рядом, ведь тогда Лазарь не умер бы (Ин. 11:21, 32); и слезами Самого Иисуса (Ин. 11:35). + +Иисус откладывает путь в дом Лазаря на два дня (Ин. 11:6) и отмечает, что рад этому (Ин. 11:14, 15). Его поступок не был продиктован бессердечием. Иисус задержался, чтобы явить славу Божью. + +`Прочитайте Ин. 11:38–44. Какие факты в истории воскрешения Лазаря подтверждают Божественность Иисуса?` + +Лазарь мертв уже четыре дня. Через четыре дня его тело уже начало разлагаться. Об этом и сказала Марфа: «Господи! уже смердит; ибо четыре дня, как он во гробе» (Ин. 11:39). Несомненно, задержка Иисуса только способствовала тому, что последовавшее за ней чудо было еще более удивительным. Воскресить разлагающееся тело? Какое еще доказательство мог бы предоставить Иисус в пользу того, что Он действительно Сам Бог? + +И, будучи Богом, Тем, Кто изначально сотворил жизнь, Иисус имел власть над смертью. Таким образом, Иисус использует эту возможность, смерть Лазаря, чтобы раскрыть важнейшую истину о Себе. Иисус сказал Марфе: «Я есмь воскресение и жизнь; верующий в Меня, если и умрет, оживет. И всякий, живущий и верующий в Меня, не умрет вовек» (Ин. 11:25, 26). + +Точно так же, как Иисус показал, что Он — свет миру (Ин. 8:12; 9:5), дав слепому зрение (Ин. 9:7), так и здесь Он воскрешает Лазаря из мертвых (Ин. 11:43, 44), демонстрируя, что Он есть воскресение и жизнь (Ин. 11:25). + +`Кем лично для вас является Иисус Христос?` + +`Почему лично вы признаете и принимаете (или нет) Иисуса Христа Богом?` + +Это чудо больше, чем любое другое, указывает на Иисуса как на Жизнедателя, как на Самого Бога. Оно подтверждает убеждение Иоанна, что Иисус — Божественный Сын Божий и, веруя в Него, мы обретаем вечную жизнь (Ин. 20:30, 31). + +Однако в конце этой невероятной истории (Ин. 11:45–54), в которой многие видевшие чудо уверовали (Ин. 11:45), видна печальная ирония. Иисус показывает, что может возвращать мертвых к жизни, а духовенство замышляет Его убийство. Какой пример слабостей человеческих в противовес мудрости и силе Бога! \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/02/07.md b/src/ru/2024-04/02/07.md new file mode 100644 index 00000000000..95075e10685 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/02/07.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 11/10/2024 +--- + +Прочитайте из книги Эллен Уайт «Желание веков» главу 41 «Решающий момент в Галилее» (С. 383–394), главу 58 «Лазарь, иди вон» (С. 524–536), главу 59 «Заговор священников» (С. 537–542). + +«Жизнь Христова, которая дарует жизнь миру, заключается в Его словах. Своим словом Иисус исцелял болезни и изгонял бесов. Своим словом Он усмирял море и воскрешал мертвых. Люди свидетельствовали, что слово Его обладало властью. Он говорил Слово Божье так же, как Он говорил через всех пророков и учителей Ветхого Завета. Вся Библия — это проявление Христа, и Спаситель желал сосредоточить веру Своих последователей на слове. Когда Его видимое присутствие завершится, источником их силы должно стать Слово. Подобно Своему Господу, они должны жить „всяким словом, исходящим из уст Божьих“ (Мф. 4:4). + +Как пища поддерживает наше физическое существование, так Слово Божье поддерживает нашу духовную жизнь. И каждый должен обрести жизнь в Слове Божьем. Подобно тому, как мы принимаем пищу, чтобы жить, точно так же мы должны принять Слово. Мы не должны принимать его через других людей. Мы должны сами внимательно изучать Библию, просить Бога о ниспослании Святого Духа, чтобы мы могли постичь Его Слово» (Уайт Э. Желание веков. С. 390). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. На этой неделе мы рассмотрели, как Иисус накормил пять тысяч человек, исцелил слепорожденного и воскресил Лазаря из мертвых. В каждом случае Иисус предоставил убедительные доказательства Своей Божественности. Тем не менее эти чудеса, какими бы удивительными они ни были, привели к разделению. Одни люди ответили на них верой, другие — сомнением. Что это говорит нам о том, что даже перед лицом убедительных доказательств люди все еще могут отвергать Бога?` + +`2. Все эти истории указывают на Христа как Божественного Сына Божьего. Почему Его Божественная природа столь важна для веры в Него как в Спасителя?` + +`3. Прочитайте 1 Кор. 1:26–29. Каким образом в XXI веке мы видим действие этого же принципа? Во что «немудрое» верят христиане, над чем насмехаются «мудрые по плоти» и что отвергают? Во что мы верим, что также «посрамляет сильное»?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/02/info.yml b/src/ru/2024-04/02/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..793418e1566 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/02/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Знамения Божественности" +start_date: "05/10/2024" +end_date: "11/10/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/02/inside-story.md b/src/ru/2024-04/02/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..d27a088e835 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/02/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 11/10/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «В начале было Слово, и Слово было у Бога, и Слово было Бог» (Ин. 1:1). + +На первой неделе мы изучали конец Евангелия от Иоанна, где объясняется, почему Иоанн написал свое Евангелие. На этом уроке мы вернемся к началу Евангелия, где Иоанн задает направление, в котором он, под вдохновением Святого Духа, собирается повести читателей. В первых словах книги авторы Нового Завета часто излагают темы, которые они намереваются осветить. Так же поступает Иоанн, чьи темы представлены как часть грандиозного вселенского обзора, который описывает важнейшие истины об Иисусе Христе — истины, восходящие ко времени до сотворения мира. + +Этот обзор в начале книги дает читателям, уже знающим, что Иисус есть Мессия, преимущество, которого не было у героев самой книги. Читатель может ясно видеть великие темы, к которым возвращается евангелист, рассказывая историю Иисуса. Эти великие темы относятся к историческому периоду земной жизни Иисуса. + +Урок этой недели начнется с пролога (Ин. 1:1–18). В нем кратко изложены основные темы Евангелия. Затем эти темы будут рассмотрены и в других частях этого повествования. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/03/02.md b/src/ru/2024-04/03/02.md new file mode 100644 index 00000000000..233c81d6982 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/03/02.md @@ -0,0 +1,46 @@ +--- +title: В начале — Божественный Логос +date: 13/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 1:1–5. Найдите и перечислите десять идей об Иисусе Христе, содержащиеся в этом отрывке. Обсудите каждую из них.` + +`1. «В начале было Слово»` + +`2.` + +`3.` + +`4.` + +`5.` + +`6.` + +`7. «В Нем была жизнь»` + +`8.` + +`9.` + +`10.` + +Евангелие от Иоанна начинается с поразительной мысли: «В начале было Слово, и Слово было у Бога, и Слово было Бог». Это утверждение поражает глубиной, которую мы едва ли можем постичь. + +Во-первых, евангелист ссылается на историю сотворения мира — «В начале» (Быт. 1:1). «Слово» уже существовало до начала Вселенной. Таким образом, Иоанн подтверждает вечное существование Иисуса. + +Во-вторых, Иоанн отмечает, что «Слово было у Бога», а в Ин. 1:18 он указывает, что Иисус — «в недре Отчем». Как бы мы ни пытались представить себе, что именно это означает, одно несомненно: Иисус и Отец очень близки. + +И, в-третьих, он говорит: «Слово было Бог». Но как Слово может быть с Богом и в то же время быть Богом? Мы находим ответ в особенностях древнегреческого языка. В греческом языке есть определенный артикль, аналогичный английскому _the_, но нет неопределенного артикля, подобного _a/an_. Таким образом, для нас важно то, что греческий определенный артикль указывает на особенность, на какой-то определенный объект или человека. + +Во фразе «Слово было у Бога» слово «Бог» имеет греческий артикль _тон_, таким образом, указывая на вполне определенную Личность — на Отца, другими словами: «И Слово было у Отца». Во фразе «и Слово было Бог» у слова «Бог» артикль неопределенный (_хо_), что в данном контексте указывает на Божественность как на характеристику. Иисус есть Бог — Он не Отец, но Он Сын Божий, обладающий Божественной природой, вторая Личность Божества. + +`Сравните стихи Ин. 1:1 и Быт. 1:1. Как они соотносятся между собой? Что это сопоставление говорит нам об Иисусе Христе?` + +Выражением «в начале» евангелист ссылается на историю Творения (см. Быт. 1:1), показывая, что Слово уже было до начала творения Вселенной. Таким образом Иоанн подтверждает вечное существование Иисуса. + +Апостол подчеркивает это понимание, поскольку в Ин. 1:3, 4 говорится, что Иисус является Создателем всего. Все, чего когда-то не существовало, появилось только благодаря Иисусу, Богу-Творцу. + +«От вечности Иисус Христос и Отец суть одно. Иисус — „образ Божий“, образ Его величия и могущества, „сияние славы Его“» (Уайт Э. Желание веков. С. 19). + +`Почему учение о Божественности Христа так важно для нашего богословия? Как бы изменилась наша духовная жизнь, если бы Иисус был просто сотворенным существом? Поделитесь своим ответом на уроке и обсудите, почему Божественность Христа так важна для нашей веры.` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/03/03.md b/src/ru/2024-04/03/03.md new file mode 100644 index 00000000000..58adb735fe6 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/03/03.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: «Слово стало плотию» +date: 14/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 1:14. Как произошло исполнение этих слов?` + +`Какой практический смысл для вашей личной жизни имеет тот факт, что «Слово стало плотию»?` + +Иоанн начинает свое Евангелие не с имени «Иисус» или Его роли как Мессии/Христа, а с термина _логос_. Примерно в то же время, когда писал Иоанн, греческие философы использовали термин _логос_ для обозначения рациональной структуры Вселенной или для обозначения идеи логики и разума как таковых. + +Кроме того, учение влиятельного древнего философа Платона разделяло реальность на две реальности. Первая — идеальная — небесная и неизменяемая реальность, в которой существует абсолютное совершенство. Вторая — материальная — бренное, изменяющееся, очень несовершенное отображение идеальной реальности. Ряд философов считали _логос_ некоторым абстрактным посредником между вечными формами бытия и бренными, земными формами. + +Иоанн использует этот термин совершенно по-другому. Он утверждает, что _логос —_ это не какое-то эфирное и абстрактное понятие, витающее между небом и землей. _Логос_ — это личность: Иисус Христос — Тот, Кто стал плотью и обитал с нами (Ин. 1:14). + +Для Иоанна _логос_ — это Слово Божье. Что еще более важно, Бог не оставил тех, кого сотворил, поэтому Он открыл Себя человечеству самым необычным образом — Бог стал одним из нас. + +В Евангелии от Иоанна _логос_ представляет вечного Бога, Который проникает во время и пространство, Который говорит, действует и взаимодействует с людьми на личном уровне. Вечный Бог стал человеком, стал одним из нас. + +В Ин. 1:14 апостол указывает, что _логос_ «стал плотию и обитал с нами». Греческое слово _эксэ́носен_, переведенное как «обитал», означает «разбивать шатер». Иоанн ссылается на Исх. 25:8, где Бог велел израильтянам построить святилище, шатер, чтобы Он мог обитать посреди них. Точно так же во время воплощения Иисус, Сын Божий, облек Свою Божественность в человеческую плоть, скрыв Свою славу, чтобы люди могли соприкоснуться с Ним. + +`Поразмышляйте над значением начальных слов пролога. Сам Бог, Творец, стал человеком, одним из нас, и жил здесь, посреди нас. Что это говорит нам о Божьей любви к человечеству? Почему именно эта истина для нас — неиссякаемый источник утешения?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/03/04.md b/src/ru/2024-04/03/04.md new file mode 100644 index 00000000000..651eb0b25c5 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/03/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Слышать или не слышать Слово +date: 15/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 1:9–13. Какую суровую правду о том, как люди воспринимали Иисуса, здесь показывает Иоанн?` + +В прологе, Ин. 1:1–18, говорится не только о том, кем является Иисус Христос — Слово (_логос_), но и об отношении людей к Нему. В Ин. 1:9 Иисус назван истинным cветом, который просвещает всякого человека, приходящего в мир. Этот свет освещает мир, делая его понятным. Как выразился К. С. Льюис: «Я верю в христианство так же, как верю в то, что взошло солнце, не только потому, что я вижу это, но и потому, что с его помощью я вижу все остальное» (“Is Theology Poetry?”, p. 15, originally presented 1944 [«Поэзия ли богословие?»]). + +Посмотрите на смысл того, о чем сказано в Ин. 1:9. Свет просвещает всех, но не все принимают свет. Как мы увидим в нашем исследовании, основная тема Евангелия от Иоанна — отклик людей на слова и деяния Иисуса: одни принимают Его, другие отвергают. Начало этой темы заявлено в Ин. 1:9. Трагедия в том, что Мессия пришел к Своему народу, евреям, но многие не приняли Его как Мессию. + +В Рим. 9–11 Павел говорит о том же: многие иудеи отвергли Иисуса. Но в то же время он обнадеживает, утверждая, что многие иудеи, наряду с язычниками, примут Иисуса как своего Мессию. Более того, он предостерегает язычников не хвалиться перед иудеями. «Ибо если ты отсечен от дикой по природе маслины и не по природе привился к хорошей маслине, то тем более сии природные привьются к своей маслине» (Рим. 11:24). + +В подобном ключе Иоанн говорит, что все, кто принимают Иисуса своим Спасителем, станут сынами Божьими. Это происходит верою в Его имя (см. Ин. 1:12, 13). + +Здесь содержится связь между прологом и заключением Евангелия. В Ин. 20:31 апостол объясняет, почему он написал свое Евангелие — «дабы вы уверовали, что Иисус есть Христос, Сын Божий, и, веруя, имели жизнь во имя Его». Таким образом, введение и заключение образуют своего рода единство, связанные представления, которые охватывают все, что происходит между ними. Эта связь указывает на главную цель Евангелия от Иоанна: для того, чтобы люди получили спасение, веруя в Иисуса Христа, своего Спасителя. + +`Как изменилась ваша жизнь после того, как вы стали дитятей Божьим?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/03/05.md b/src/ru/2024-04/03/05.md new file mode 100644 index 00000000000..1f51afb1e85 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/03/05.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Повторяющаяся тема — вера-неверие +date: 16/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 3:16–21; 9:35–41 и 12:36–46. Как эти стихи повторяют тему веры-неверия, обозначенную в прологе?` + +В Евангелии от Иоанна человечество делится на две основные группы: тех, кто верят в Иисуса и принимают Его как Мессию, и тех, у кого есть возможность уверовать, но они не делают этого. + +К первой группе принадлежат ученики, Никодим (который приходит к вере медленно), женщина у колодца и слепорожденный. Ко второй группе относятся фарисеи и первосвященники, люди, присутствовавшие при чуде насыщения пяти тысяч человек, и Иуда. + +Интересно, что слово «вера» (греч. _пи́стис_) ни разу не упоминается в Евангелии от Иоанна. Однако глагол «верить» (_пистео́_) упоминается 98 раз, учитывая, что во всем Новом Завете он употребляется 241 раз. Вера —важная тема у Иоанна. Использование глагола вместо существительного указывает на то, что быть христианином — значит проявлять некую активность. Вера в Иисуса — это то, что мы _делаем_, другими словами, вера выражается в нашей жизни, а не только в том, что мы принимаем истины Священного Писания. Как мы знаем, бесы тоже верят в Иисуса (см. Иак. 2:19). + +У Иоанна главное различие между этими двумя группами заключается в том, как они относятся к Иисусу. Верующие или те, кто приходит к вере, открыты для Него, даже когда Он противостоит им или упрекает их. Они приходят к Иисусу и не оставляют Его. Для них Он — свет. Веруя в Него, они становятся детьми Божьими. + +Неверующие же обычно приходят к Иисусу и вступают с Ним в конфликт. Они любят тьму, а не свет. Им трудно принять Его слова, особенно когда они видят, как Он нарушает их древние традиции и не оправдывает их ожиданий. Они судят Его, вместо того чтобы позволить Его свету судить их. Такое повторяющееся поведение наблюдается у религиозных вождей, которые как духовные наставники народа должны были первыми принять Иисуса. + +`Чем живая вера в Иисуса отличается от простого интеллектуального согласия с тем, что Он Мессия? Почему важно осознавать эту разницу? (См. Мф. 7:21–23.)` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/03/06.md b/src/ru/2024-04/03/06.md new file mode 100644 index 00000000000..8754151dba4 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/03/06.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Повторяющаяся тема — слава +date: 17/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 17:1–5. Что имел в виду Иисус, когда сказал: «Отче! пришел час, прославь Сына Твоего, да и Сын Твой прославит Тебя»?` + +Во вчерашнем исследовании мы рассматривали земную, человеческую линию повествования Евангелия от Иоанна с ее сюжетной стороной и взаимодействием между людьми, всегда вращающимися вокруг того, кто такой Иисус и что Он делает. Сегодняшнее исследование сосредоточено на Божественной, вселенской сюжетной линии, также встречающейся в Евангелии от Иоанна. + +Пролог начинается с этой вселенской сюжетной стороны. Иисус представлен как Божественный Сын Божий, Создатель Вселенной. Опять же, все, чего когда-то не существовало, но что явилось на свет, возникло только благодаря Иисусу. «Все чрез Него на́чало быть, и без Него ничто не на́чало быть, что на́чало быть» (Ин. 1:3). Но дальше отмечается слава того, как Он стал человеком при воплощении (Ин. 1:14). Иоанн использует слова «слава» (греч. _до_́_кса_ — сияние, великолепие, слава, почет) и «прославлять» (греч. _докса_́_дзо_ _—_ восхвалять, чтить, превозносить, прославлять), говоря как о получении чести от людей, так и о получении чести или славы от Бога. + +У Иоанна идея прославления Иисуса связана с представлением о Его часе, то есть времени Его смерти (сравните с Ин. 2:4; 7:30; 8:20; 12:23–27; 13:1; 16:32; 17:1). Крест — это час Его славы. + +Эта идея парадоксальна, поскольку распятие было самым позорным и унизительным способом казни в древнеримском мире. Этот невероятный контраст — Бог на кресте — показывает переплетение человеческой сюжетной линии с Божественной. + +Как человек Иисус умер в муках, преступник, презираемый людьми, в немощи взывавший: «Боже Мой, Боже Мой! для чего Ты Меня оставил?» Эта человеческая, темная сторона креста особенно ярко представлена в Евангелиях от Матфея и Марка (Мф. 27:46; Мк. 15:34). + +Но славная сторона креста по-особому представлена у Луки и Иоанна (Лк. 23:32–47; Ин. 19:25–30). Это место спасения и милости, где Сын Божий предает Себя Своему Отцу. + +Какая ирония: величайшая слава Бога проявляется в Его величайшем позоре, когда Он несет на Себе грехи мира! + +`Чтобы спасти нас от греха, потребовалась радикальная мера — распятие Самого Бога на кресте. О чем говорит этот факт? Насколько на самом деле отвратителен грех?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/03/07.md b/src/ru/2024-04/03/07.md new file mode 100644 index 00000000000..44433197fe8 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/03/07.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 18/10/2024 +--- + +Прочитайте в книге Эллен Уайт «Желание веков» главу 1 «С нами Бог» (С. 19–26). + +«Господь Иисус Христос, Божественный Сын Божий, существовал от вечности как отдельная личность, и всё же несмотря на это был одно с Отцом» (Ellen G. White Comments, _The Seventh-day_ _Adventist Bible Commentary,_ vol. 5, p. 1126). + +«Иисус сказал: „И когда Я вознесен буду от земли, всех привлеку к Себе“ (Ин. 12:32). Христос должен быть открыт грешнику как Спаситель, умерший за грехи мира… Своей смертью ради спасения грешников Христос явил непостижимую любовь. Эта любовь, понятая грешником, смягчает его сердце, пленяет разум и пробуждает в душе раскаяние… Но любая их [людей] попытка стать лучше, их искреннее желание поступать правильно есть не что иное, как проявление влекущей их силы Христовой. Не осознанное ими влияние действует на душу так, что совесть пробуждается и в жизни происходит заметное исправление. Христос побуждает их смотреть на Свой крест, чтобы видеть Того, Кто был распят за их грехи. Тогда им открывается Его заповедь, очевидной становится порочность их прежней жизни; они видят, какие глубокие корни пустил в их сердце грех» (Уайт Э. Путь ко Христу. С. 26, 27). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. Почему Иоанн начал говорить об Иисусе как о Творце? Что это говорит нам о важности Творения во всем богословии? Почему важно верное понимание Творения, как о нем сказано в Священном Писании?` + +`2. Остановимся подробнее на вопросе, заданном в конце раздела за воскресенье. Что бы произошло, если бы на кресте вместо вечного Бога умерло бы сотворенное существо? Что бы мы потеряли, если бы Иисус был кем-то иным, а не вечным Богом?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/03/info.yml b/src/ru/2024-04/03/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..0e6196fe504 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/03/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Пролог" +start_date: "12/10/2024" +end_date: "18/10/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/03/inside-story.md b/src/ru/2024-04/03/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..f48b634df4e --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/03/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 18/10/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «Иисус сказал ему в ответ: истинно, истинно говорю тебе, если кто не родится свыше, не может увидеть Царствия Божия» (Ин. 3:3). + +Несомненно, Иисус предоставлял людям мощное подтверждение из Писания тем заявлениям, что Он делал о Самом Себе, включая следующее: «Истинно, истинно говорю вам: верующий в Меня имеет жизнь вечную» (Ин. 6:47). + +Но не только. Претворение воды в вино; насыщение тысяч людей несколькими хлебами; исцеление сына царедворца; исцеление расслабленного у купальни Вифезда; исцеление слепорожденного; воскрешение Лазаря из мертвых. Евангелист призывает в свидетели различные события и людей: иудеев, язычников, богатых, бедных, мужчин, женщин, правителей, простолюдинов, образованных и необразованных — чтобы они подтвердили, Кто такой Иисус. + +Иоанн указывает даже на свидетельство Самого Отца и на Писание, а это все свидетельствует о Его Личности. + +Исследование этой недели начинается с мощного свидетельства Иоанна Крестителя. На сцену выходят и другие свидетели: Андрей и Симон Петр, Филипп и Нафанаил, а также самый неожиданный свидетель — фарисей Никодим. Но в тени стоит и другой свидетель (тот другой ученик, бывший с Андреем в Ин. 1:35, 40) — сам Иоанн. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/04/02.md b/src/ru/2024-04/04/02.md new file mode 100644 index 00000000000..3745d7b9f09 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/04/02.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Свидетельство Иоанна Крестителя +date: 20/10/2024 +--- + +Как показал предыдущий урок, Евангелие от Иоанна начинается с Иисуса Христа, Слова, в Его вечном существовании до Творения. Но в том же самом прологе как свидетель Иисуса предстает Иоанн Креститель. Некоторые иудеи во времена Иисуса ожидали двух мессий, одного — священника, а другого — царя. Иоанн ясно утверждает, что Иоанн Креститель не претендовал на то, чтобы быть одним из этих мессий, но, скорее, он был свидетелем единственного истинного Мессии. + +`Прочитайте Ин. 1:19–23. Как Иоанн Креститель объяснил свое служение и миссию?` + +Религиозные вожди послали священников и левитов спросить Иоанна, кто он такой. Поскольку в Иудее были сильны мессианские ожидания, для Крестителя было важно прояснить свое отношение к этим ожиданиям. Он не был светом, но он был послан от Бога, чтобы свидетельствовать о свете и подготовить людей к пришествию Мессии (Ин. 1:6–8). Поэтому он ответил им предельно ясно, сказав: «Я не Христос» (Ин. 1:20). + +Кроме того, Иоанн крестил в воде, а Христос крестил Духом (Ин. 1:26, 33). Иоанн был недостоин развязать ремни на обуви Иисуса, служить Ему (Ин. 1:27). Христос имеет преимущество перед Иоанном, потому что Он был до Иоанна (Ин. 1:30). Иисус — Сын Божий, а Иоанн просто указал на Него (Ин. 1:34). + +`Прочитайте Ис. 40:1–5 и Ин. 1:23. Как вы считаете, что на практике означает «исправить путь Господу»?` + +В дни, когда дороги были ухабистыми и каменистыми, слуг иногда посылали впереди царя, чтобы они выровняли поверхность дорог и срезали крутые повороты, чтобы путь царя стал бы гладким. Итак, во исполнение пророчества Иоанн пришел, чтобы приготовить сердца людей для принятия Иисуса. + +`Как мы, адвентисты седьмого дня, должны совершать то же служение, что и Иоанн Креститель? Какие вы видите соответствия?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/04/03.md b/src/ru/2024-04/04/03.md new file mode 100644 index 00000000000..32e07df35cf --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/04/03.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Агнец Божий +date: 21/10/2024 +--- + +Иудейский народ ожидал Мессию, который избавил бы их от власти Рима. Цель Евангелия от Иоанна состояла в том, чтобы изменить их представление о Мессии так, чтобы они могли распознать в Иисусе исполнение пророчеств о грядущем Царе. Мессия не будет земным правителем. Он пришел, чтобы исполнить все ветхозаветные обетования о Нем Самом, которые включают обетования о Его добровольной жертве ради мира и обновленных отношениях между Богом и Его народом. + +`Прочитайте Ин. 1:29–37. Кем Иоанн Креститель называет Иисуса?` + +`Что означает выражение «Агнец Божий»?` + +Утверждение Крестителя об Иисусе как об Агнце Божьем согласуется с целью Евангелия от Иоанна, которая состоит в том, чтобы привести к обновленному пониманию служения и природы Мессии. Иисус действительно явится исполнением обетования, отраженного в системе жертвоприношений и восходящего к обетованию Искупителя, впервые данному в Быт. 3:15. + +«Когда во время крещения Иисуса Иоанн указал на Него как на Агнца Божьего, служение Мессии было представлено в новом свете. Пророк вспомнил слова Исаии: „Как овца веден был Он на заклание“ (Ис. 53:7)» (Уайт Э. Желание веков. С. 136). + +`Прочитайте Мк. 10:45; Рим. 5:6; 1 Петр. 2:24. Как эти стихи помогают нам понять роль Иисуса как «Агнца Божьего»?` + +Как бы мало Иоанн Креститель ни знал о служении Иисуса, он был уверен, что Иисус был обетованным Мессией, Тем, Кто пришел во исполнение пророчества. + +`Поразмышляйте над этим титулом Иисуса — «Агнец Божий». Какие образы он вызывает в памяти и как его связь с ветхозаветной системой жертвоприношений помогает вам испытывать признательность за величие нашего спасения?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/04/04.md b/src/ru/2024-04/04/04.md new file mode 100644 index 00000000000..2190d757a95 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/04/04.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Два ученика Иоанна +date: 22/10/2024 +--- + +Два ученика Иоанна Крестителя стояли с ним, когда мимо проходил Иисус. Иоанн, увидев идущего Иисуса, заявил: «Вот Агнец Божий» (Ин. 1:36). Двое учеников выслушали весть Иоанна о Христе, Который исполнит ветхозаветные пророчества о грядущем Мессии. Ученики оставили Иоанна, чтобы последовать за Иисусом, признав, что Иисус более велик, чем Иоанн Креститель, — именно Он стал исполнением вести Иоанна. + +`Прочитайте Ин. 1:35–39. Что сделали два ученика, услышав свидетельство Иоанна об Иисусе?` + +`Что предложил Иисус этим ученикам в ответ на их вопрос (1:38, 39)?` + +Желая быть с Иисусом, они провели с Ним весь день. Кто знает, что удивительного они тогда узнали и какие опыты пережили? + +Должно быть, что-то необычное, потому что вскоре им захотелось поделиться своим опытом с другими. Андрей, один из двух учеников, сразу же нашел своего брата Симона и сказал: «Мы нашли Мессию (что значит: „Христос“)» (Ин. 1:41). Когда Андрей привел своего брата к Иисусу, Иисус сразу выказал, что знает его, сказав: «Ты — Симон, сын Ионин; ты наречешься Кифа, что значит: „камень“ (Петр)» (Ин. 1:42). Иисус знал и понимал Петра. То, что Иисус знает человека, является одним из мотивов Евангелия от Иоанна. (См., например, Ин. 2:24, 25.) + +«Если бы Иоанн и Андрей были такими же неверующими, как священники и правители, им бы не пришло в голову учиться, сидя у ног Иисуса. Они отправились бы к Нему как критики, чтобы поспорить с Ним… Но два ученика поступили не так. Они с радостью откликнулись на призыв Духа Святого, прозвучавший в проповеди Иоанна Крестителя. Теперь же они узнали голос небесного Учителя... Божественный свет озарил учение ветхозаветных Писаний. Многогранная истина предстала перед ними в новом свете» (Уайт Э. Желание веков. С. 139). + +Главное в Евангелии от Иоанна — пролить свет на то, кто такой Иисус, чтобы этой благой вестью можно было поделиться с миром. + +`Каким образом Христос и ваша вера в Него изменили вашу жизнь? Какие еще изменения вы все еще хотели бы увидеть?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/04/05.md b/src/ru/2024-04/04/05.md new file mode 100644 index 00000000000..a43d24394c7 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/04/05.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Филипп и Нафанаил +date: 23/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 1:43–46. Обсудите, что сделал Филипп сразу после того, как встретил Иисуса и стал Его учеником.` + +`К чему призывает лично вас Святой Дух, когда вы размышляете о поступке Филиппа?` + +Филипп был из Вифсаиды, как и Андрей с Петром. Он нашел своего друга Нафанаила и рассказал ему об Иисусе. Иоанн Креститель назвал Иисуса «Агнцем Божьим». Андрей сказал Петру, что он нашел «Мессию». Но Филипп называет Иисуса Тем, о Ком писали Моисей и пророки, и добавляет имя «Иисус из Назарета». Упоминание Назарета вызывает бурный ответ его друга. + +У Нафанаила, похоже, было предубеждение против маленького городка Назарета. Конечно, царь не мог быть родом из такого захолустья. Предрассудки легко застилают глаза, мешая видеть людей такими, какие они есть на самом деле. Филипп, похоже, осознал, возможно, из предыдущих бесед с Нафанаилом, что верный способ борьбы с предрассудками — это не какие-то возвышенные философские или богословские аргументы, а приглашение человека лично проверить эту истину. Он просто сказал: «Пойди и посмотри». Именно так тот и поступил, пошел и увидел. + +`Прочитайте Ин. 1:47–51. Как Иисус убедил Нафанаила в том, Кто Он такой, и каким был отклик Нафанаила?` + +Между стихами 46 и 47 пропущена важная деталь о том, что Нафанаил ответил на приглашение Филиппа. Однако он встал и пошел посмотреть. Его дружба с Филиппом была сильнее предубеждений, и с этого момента его жизнь начнет меняться. + +Иисус говорит о Нафанаиле добрые слова, называя его израильтянином, в котором нет лукавства (Ин. 1:47), что явно не похоже на то, что Нафанаил сказал об Иисусе (Ин. 1:46). Нафанаил отвечает с удивлением, потому что никогда раньше не встречал Иисуса. + +Затем Иисус ссылается на то, что видел его под смоковницей, и это скромное утверждение убеждает Нафанаила. Иисус благодаря Божественному вдохновению видел, как Нафанаил молился и искал истину под этим деревом (см. Уайт Э. Желание веков. С. 140, 141). Затем Нафанаил возвышенно исповедует Иисуса, называя Его Учителем, Сыном Божьим и Царем Израилевым. Обратите внимание, как, казалось бы, самое небольшое откровение приводит к величайшему исповеданию веры. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/04/06.md b/src/ru/2024-04/04/06.md new file mode 100644 index 00000000000..35f495ee871 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/04/06.md @@ -0,0 +1,24 @@ +--- +title: Свидетельство Никодима +date: 24/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 3:2. Какое свидетельство об Иисусе дает Никодим?` + +Никодим был уважаемым в Израиле учителем и состоятельным членом синедриона. Его свидетельство играет важную роль в Евангелии от Иоанна по нескольким причинам. Он назвал Иисуса Учителем и указал на знамения, которые совершал Иисус, как на свидетельство Его Божественной миссии. Следовательно, еще до того, как Никодим осознал, что он это делает, он свидетельствовал в пользу мессианства Иисуса. + +Никодим воспринимал сами знамения как свидетельство Божественного призвания Иисуса, но не считал, что они указывают на Иисуса как на Того, Кто исполняет ветхозаветные пророчества о Мессии. Итак, Никодим пришел с некоторым сомнением — в этот момент он еще не признал Иисуса Христом. + +`Прочитайте Ин. 3:3. Что Иисус сказал Никодиму, чтобы показать Свое всеведение?` + +Иисус знает сердце каждого человека. Его ответ Никодиму может показаться неожиданным, но Он переходит непосредственно к сути проблемы. Хотя иудеи верили, что язычникам нужно обратиться, многие не понимали, что им, избранному народу, тоже нужен опыт обращения. Никто не рождается спасенным, независимо от его национальной принадлежности или среды, в которой он был воспитан. + +Прекрасное наследие иудеев, восходящее к Аврааму, несомненно, давало им множество явных преимуществ (см. Рим. 3:1, 2). Но этого было недостаточно. Иисус сказал Никодиму немыслимое: что он, учитель и вождь Израиля, должен родиться свыше! + +Затем Иисус уличил Никодима в его собственном духовном невежестве: «Ты — учитель Израилев, и этого ли не знаешь?» (Ин. 3:10). Как мог ты, возвышенный учитель, не знать этого? Это, должно быть, ошеломляющий упрек. + +`Прочитайте Ин. 3:19–21. Обратите внимание, что Иисус говорит о свете человеку (Никодиму), который выбирает ночное время для встречи с Иисусом. Какая весть для Никодима содержалась в этих словах?` + +Несмотря на все вопросы, которые тогда были у Никодима в отношении Иисуса, позже Никодим встал на Его сторону, став последователем Иисуса (см. Ин. 19:39). + +`Что значит быть «рожденным свыше» и почему Иисус подчеркнул это?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/04/07.md b/src/ru/2024-04/04/07.md new file mode 100644 index 00000000000..1ddaf745b4a --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/04/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 25/10/2024 +--- + +Прочитайте в книге Эллен Уайт «Желание веков» главу 17 «Никодим» (С. 167–177). + +Никодим «перечитывал Писания совершенно по-новому — не ради отвлеченных рассуждений, но для того, чтобы обрести новую жизнь. Как только он подчинился водительству Святого Духа, он начал созерцать Царство Небесное… + +Верой мы принимаем благодать Божью. Но и одна только вера не является нашим спасением. Сама по себе она ничего не значит. Вера — это всего лишь рука, которой мы держимся за Христа и принимаем Его заслуги, это средство исцеления от греха… И покаяние, и прощение исходят от Христа. + +И все-таки как же нам тогда спастись? „Как Моисей вознес змию в пустыне“, так был вознесен и Сын Человеческий. И всякий, кто был ужален змеем или обманут, может взглянуть на Него — и жить. „Вот Агнец Божий, Который берет на Себя грех мира“ (Ин. 1:29). Свет, исходящий от креста, открывает любовь Божью. Его любовь влечет нас к Нему. И если мы не противимся этому влечению, мы будем приведены к подножию Его креста в раскаянии за грехи, которые распяли Спасителя. И тогда Дух Божий через веру созидает в нас новую жизнь, а помыслы и желания наши подчиняются воле Христовой. Сердце и ум обновятся по образу Того, Кто действует в нас, желая нашей покорности Ему. И когда Закон Божий запечатлен в уме и сердце, мы можем сказать вместе со Христом: „Я желаю исполнить волю Твою, Боже мой“ (Пс. 39:9)» (Уайт Э. Желание веков. С. 175, 176). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. Иоанн Креститель пришел приготовить путь Иисусу. Как вы считаете, насколько успешным было его служение с человеческой точки зрения? Также, думая над своим ответом, рассмотрите и такой важный вопрос: какое бы вы дали определение успеху в духовных вопросах?` + +`2. Позже Иоанн Креститель выразил некоторые искренние сомнения (Мф. 11:2, 3; Лк. 7:19). Что вызвало его вопросы и чему мы можем научиться из них в отношении твердости в вере?` + +`3. Обсудите с участниками вашей группы мысль о том, как подобный Никодиму руководитель истинной церкви, имеющий большие познания, все же может быть духовно невежественным в том, что действительно имеет значение. Какие уроки мы можем извлечь из этой беседы?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/04/info.yml b/src/ru/2024-04/04/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..b707cd5a78a --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/04/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Свидетели Христа-Мессии" +start_date: "19/10/2024" +end_date: "25/10/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/04/inside-story.md b/src/ru/2024-04/04/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..f7d4f6fb1b6 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/04/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 25/10/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «А женщине той говорили: уже не по твоим речам веруем, ибо сами слышали и узнали, что Он — истинно Спаситель мира, Христос» (Ин. 4:42). + +Израиль был захвачен ассирийцами в 722 году до Р. Х. Чтобы создать политическую стабильность, ассирийцы расселили пленных по территории империи. Так, для заселения Северного царства привезли пленников из других народов, и они стали самаритянами, исповедовавшими свою собственную форму иудаизма. + +Однако отношения между ними и иудеями не были добрыми. Например, самаритяне выступали против восстановления храма после возвращения иудеев из Вавилона. Тем временем самаритяне построили свой собственный храм на горе Гаризим. Но этот храм был разрушен иудейским правителем Иоанном Гирканом в 128 году до Р. Х. + +Во времена Христа эта вражда продолжалась. Иудеи избегали Самарии, насколько это было возможно. Хотя вероятно, что торговля с ними шла, но отношения были под запретом. Иудеи ничего не брали у самаритян или даже отказались бы, если бы те предлагали им помощь. В свете этих обстоятельств Иоанн рассказывает о встрече Иисуса с женщиной у колодца и жителями самарийского города Сихарь. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/05/02.md b/src/ru/2024-04/05/02.md new file mode 100644 index 00000000000..d9e52a6cb32 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/05/02.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Обстоятельства встречи +date: 27/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 4:1–4. Что побудило Иисуса путешествовать через Самарию?` + +Фарисеи обнаружили, что ученики Иисуса крестили больше людей, чем Иоанн Креститель. Это могло создать трения в отношениях между последователями Иоанна и Иисуса. Ученики Иоанна, вполне естественно, ревновали о репутации и статусе своего учителя (сравните с Ин. 3:26–30). Впечатляющий ответ Иоанна состоял в том, что он должен умаляться, а Иисусу должно расти (Ин. 3:30). Возможно для того, чтобы избежать противостояния, Иисус покинул Иудею и отправился в Галилею. Самария была самым прямым путем между этими двумя местами, хотя это был не единственный возможный путь. Набожные иудеи выбирали длинный обходной путь, направляясь на восток через Перею. Но у Иисуса в Самарии было важное дело. + +`Прочитайте Ин. 4:5–9. Как Иисус использует жизненные обстоятельства, чтобы заговорить с женщиной у колодца?` + +Колодец Иакова находился рядом с Сихемом, а Сихарь, откуда была родом женщина, находился примерно в двух километрах от него. Иисус сел у колодца, пока Его ученики пошли в город за пищей. У Него не было возможности почерпнуть прохладную колодезную воду. Когда за водой пришла женщина, Он попросил у нее напиться. + +В Ин. 3 было удивительно, что Никодим, вождь иудеев и учитель, снизошел до того, чтобы прийти к Иисусу. Он пришел ночью, чтобы его не увидели. Но в Ин. 4 женщина прячется средь бела дня, возможно, избегая встречи с другими женщинами, которые приходили к колодцу либо в начале дня, либо в конце, когда было прохладнее. Да и почему она проделала столь долгий путь за водой, да еще в полдень, когда было жарко? Какова бы ни была причина, что привела ее, встреча с Иисусом изменила ее жизнь. + +Какая картина разворачивается дальше? Иудейский учитель противопоставляется самаритянке с худой славой. Какой контраст! И все же именно в этих обстоятельствах разворачивается эта замечательная встреча. + +`Какие запреты вашей культуры могут помешать вам свидетельствовать другим людям? Как нам научиться преодолевать их? Обсудите свой ответ на уроке в субботу.` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/05/03.md b/src/ru/2024-04/05/03.md new file mode 100644 index 00000000000..685949f801d --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/05/03.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Женщина у колодца +date: 28/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 4:7–15. Как Иисус использует эту встречу, чтобы начать свидетельствовать женщине? Какие уроки для благовестия вы извлекли из этого метода Иисуса?` + +«Однако ненависть между иудеями и самарянами удерживала женщину от сочувствия к Путнику. Спаситель же попытался найти ключ к ее сердцу и мягко, как это свойственно Божественной любви, обратился к ней с просьбой, не предлагая, однако, ничего взамен. Учтивая просьба могла быть отвергнута, но доверие вызывает ответное чувство» (Уайт Э. Желание веков. С. 184). + +Как и в случае Его встречи с Никодимом, Иисус показал, что Он знает состояние сердца других людей. В ответ на ее удивление, что иудей попросил о таком одолжении самаритянку, Иисус переходит прямо к делу: «Если бы ты знала дар Божий и Кто говорит тебе: „дай Мне пить“, то ты сама просила бы у Него, и Он дал бы тебе воду живую» (Ин. 4:10). + +Ответ женщины был подобен ответу Никодима, который спросил: «Как это может быть?» (Ин. 3:9), когда речь зашла о новом рождении. Она спросила: «Господин! тебе и почерпнуть нечем, а колодезь глубок; откуда же у тебя вода живая?» (Ин. 4:11). В обоих случаях Иисус указывал им (выдающемуся иудейскому учителю; самаритянке с сомнительной славой) на высшие духовные истины, которые каждому из них необходимо было услышать и понять. В каждом случае Иисус, по сути, говорил им обоим одно и то же: им нужен опыт обращения. + +`Какие ветхозаветные представления стоят за утверждением Иисуса о живой воде? (Иер. 2:13; Зах. 14:8.)` + +Выражение «живая вода» означает проточную воду (в колодце, где собиралась дождевая вода, в ручье или в реке). Кроме того, вода необходима для жизни; люди не могут жить без воды, и поэтому вода также является мощным и подходящим символом вечной жизни. Следовательно, Иисус говорит: «Кто будет пить воду, которую Я дам ему, тот не будет жаждать вовек; но вода, которую Я дам ему, сделается в нем источником воды, текущей в жизнь вечную» (Ин. 4:14). + +`Прочитайте Ин. 7:37, 38. Что говорит нам Иисус в этих стихах и как мы испытываем на опыте то, что Он здесь обещает?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/05/04.md b/src/ru/2024-04/05/04.md new file mode 100644 index 00000000000..035cbdbab91 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/05/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: «Господин! дай мне этой воды» +date: 29/10/2024 +--- + +«И окроплю вас чистою водою, и вы очиститесь от всех скверн ваших, и от всех идолов ваших очищу вас. И дам вам сердце новое, и дух новый дам вам; и возьму из плоти вашей сердце каменное, и дам вам сердце плотяное. Вложу внутрь вас дух Мой и сделаю то, что вы будете ходить в заповедях Моих и уставы Мои будете соблюдать и выполнять» (Иез. 36:25–27). + +`Как Иез. 36:25–27 отражает истины, которые Иисус стремился донести до Никодима и женщины у колодца?` + +В обоих случаях Иисус стремился донести до этих людей духовные истины, даже несмотря на то, что Он использовал для этого картины из мира природы. + +Ни один из этих людей, конечно, поначалу не понял, что имел в виду Иисус. Как, спросил Никодим, может человек родиться свыше? То есть как ему вернуться в утробу матери? Никодим явно мыслил на мирском, земном уровне, хотя Иисус явно указывал ему на духовную истину. Эта женщина тоже восприняла слова Иисуса о воде в буквальном смысле, когда Иисус явно говорил о чем-то духовном. + +Вот каким был ответ женщины на предложение Иисуса о живой воде: «Господин! дай мне этой воды, чтобы мне не иметь жажды и не приходить сюда черпать» (Ин. 4:15). Она рассудила, что вода, предложенная Иисусом, избавит ее от походов к колодцу, тем самым снизив возможность столкновения с другими людьми. Поразительно, что разговор так быстро перешел от просьбы Иисуса напиться к просьбе женщины, чтобы _Он_ дал ей пить. + +`Прочитайте Ин. 4:16. Как Иисус ответил на просьбу этой женщины?` + +Иисус внезапно меняет тему разговора, призывая женщину пойти, позвать мужа и вернуться. Почему такая внезапная смена темы? Действия женщины свидетельствовали о том, чтобы избежать встреч. Иисус мог читать в ее сердце. Она должна признать свое состояние, чтобы обрести исцеление. «Прежде чем эта душа получит дар, который Он хотел предложить, ей необходимо осознать свой грех и свою нужду в Спасителе» (Уайт Э. Желание веков. С. 187). \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/05/05.md b/src/ru/2024-04/05/05.md new file mode 100644 index 00000000000..4ead93af298 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/05/05.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Откровение Иисуса +date: 30/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 4:16–24. Что сделал Иисус, чтобы показать этой женщине, что Он знает ее глубочайшие тайны? Как она восприняла это?` + +Свет был слишком ослепителен, чтобы посмотреть на него прямо. Признавая Иисуса пророком, женщина снова пытается скрыть свое состояние. Она задает Иисусу вопрос о религиозных разногласиях между иудеями и самаритянами — о том, где следует поклоняться. + +В ответ Иисус указал, что самаритяне не знают, чему они поклоняются. Их богослужение было смешением иудаизма и язычества. Иудеи поклонялись Богу, Который открывает Себя, — это еще одна важная истина для самаритянки. + +Поклонение истинному Богу не привязано к месту. Таким образом, дискуссия о месте поклонения не имела отношения к разговору. Ибо Бог есть Дух, и поклоняющиеся Ему должны делать это в духе и истине. Женщина приняла простую истину от Иисуса и была готова к большему. + +`Прочитайте Ин. 4:25, 26. Как Иисус открыл ей, Кто Он такой?` + +Во всех четырех Евангелиях это единственный отрывок до суда над Ним, в котором Иисус прямо заявляет кому-то, что Он Мессия. И Он сделал это не перед какой-то большой толпой или важной персоной, а перед безвестной самаритянкой наедине у колодца Иакова. Он заинтересован в любой одинокой душе, чувствующей отчуждение и одиночество. + +И вот этой женщине, которая была не только представительницей чужой культуры, но и не имела высоких моральных качеств, Иисус прямо открывает, Кто Он такой. А дав ей понять, что Он знает о ее самых темных тайнах, Он дал и этой женщине великую возможность уверовать в Него. + +`Что эта история говорит нам о том, почему Евангелие должно разрушать стены, которые мы, люди, создаем между собою?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/05/06.md b/src/ru/2024-04/05/06.md new file mode 100644 index 00000000000..1637d3cd4ed --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/05/06.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Свидетельство самарян +date: 31/10/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 4:28, 29. Какие неожиданные действия предприняла эта женщина?` + +Беседа Иисуса с женщиной прерывается приходом учеников. Хотя они и удивились тому, что Он говорил с женщиной, они не стали задавать Ему вопросов. Вместо этого они убеждали Его поесть. + +Тем временем женщина оставила свой сосуд с водой и бросилась в город, чтобы поделиться с другими тем опытом, который она только что пережила с Иисусом. + +`Прочитайте Ин. 4:30–42. Что произошло далее в самарийском городе?` + +Кажется странным, что повествование Иисуса о нивах прерывает историю обращения множества жителей города. Но Иоанн хочет, чтобы мы увидели, как понимал происходящее Иисус. Поделиться замыслом о спасении с самарянкой было для Него гораздо важнее, чем поесть. Его цель была в том, чтобы вести души к спасению, и Он воспользовался этим случаем, чтобы научить Своих учеников безотлагательной необходимости делиться Благой вестью со всеми людьми, даже с теми, кто не похож на них. + +`Какие уроки для благовестия вы извлекли на основании истории обращения самарян из города Сихарь?` + +В Евангелии от Иоанна есть много ярких моментов. Среди них, несомненно, Ин. 4:39–42. Многие самаряне уверовали благодаря свидетельству женщины, которая засвидетельствовала, «что Он сказал ей всё, что она сделала» (Ин. 4:39). + +Самаряне попросили Иисуса остаться с ними. В результате многие уверовали благодаря слову Иисуса. «А женщине той говорили: уже не по твоим речам веруем, ибо сами слышали и узнали, что Он — истинно Спаситель мира, Христос» (Ин. 4:42). + +`Что эта история говорит нам о том, насколько сильным может быть свидетельство даже одного человека? Каким свидетелем того, что Иисус сделал в вашей жизни, являетесь вы сами?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/05/07.md b/src/ru/2024-04/05/07.md new file mode 100644 index 00000000000..1b503245b8e --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/05/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 01/11/2024 +--- + +Прочитайте в книге Эллен Уайт «Желание веков» главу 19 «У колодца Иакова» (С. 183–195). + +«Как только самарянка поняла, что нашла Спасителя, она привела к Нему других, оказавшись более деятельной миссионеркой, чем ученики Иисуса. Они же просто были уверены, что в Самарии нет никаких надежд на успех Христова служения. Они думали о том почетном труде, который предстояло им совершать в будущем, и не видели, что вокруг них уже созрел урожай. Но благодаря усилиям женщины, к которой они отнеслись с презрением, весь город пришел послушать Спасителя. Едва приобщившись к истине, она немедленно отправилась просвещать своих земляков. + +На примере самарянки видно, как влияет на людей действенная вера во Христа. Каждый истинный ученик становится миссионером для Царства Божьего. Всякий, пьющий живую воду, сам становится источником жизни. Тот, кто получил, начинает отдавать. Христова благодать в душе человека подобна роднику в пустыне: бьет ключом, чтобы освежать всех и пробуждать в гибнущих душах страстное желание испить воды жизни» (Уайт Э. Желание веков. С. 195). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. На уроке обсудите ответы на последний вопрос темы за воскресенье. Будьте предельно честны в этом. Какие табу и предрассудки существуют в вашей культуре, которые действительно могут помешать вам свидетельствовать другим?` + +`2. Как вы думаете, почему Иисус получил столь теплый прием среди самарян в отличие от Своего собственного народа?` + +`3. Поставьте себя на место самарянки. Приходит совершенно незнакомый человек и сообщает, что Ему известны самые сокровенные тайны. Как мог кто-либо, а тем более незнакомец, знать эти моменты? Неудивительно, что Иисус произвел на нее глубокое впечатление. Эта история говорит нам о том, что Господь знает о нас все, даже самые глубокие и темные тайны, которые мы хотели бы скрыть. Ободряет ли вас понимание того, что Иисус относится к нам так же, как и к самарянке?` + +`4. Какие темы в Евангелии от Иоанна, которые мы изучали до сих пор, можно обнаружить в служении Иисуса самарянке у колодца?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/05/info.yml b/src/ru/2024-04/05/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..209ce92baea --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/05/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Свидетельство самарян" +start_date: "26/10/2024" +end_date: "01/11/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/05/inside-story.md b/src/ru/2024-04/05/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..75b10b7d6e3 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/05/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 01/11/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «И когда Я вознесен буду от земли, всех привлеку к Себе» (Ин. 12:32). + +Иисус не только говорил о Себе удивительные вещи — о том, Кто Он или Кто Его послал или откуда Он пришел. Он также _показал_, кто Он такой, чудесами и знамениями, которые совершил. Как некоторые открыто свидетельствуют об Иисусе: «Когда придет Христос, неужели сотворит больше знамений, нежели сколько Сей сотворил?» (Ин. 7:31). + +Он подкрепил свои слова действиями, которые подтвердили истинность Его слов. + +Но по мере того, как драма разворачивается дальше, среди людей начинается разделение. Исцеление расслабленного у купальни Вифезда вызывает гнев у ряда руководителей. Прения в Капернауме после насыщения пяти тысяч человек привели к тому, что толпы людей отвергли Иисуса. Воскресение Лазаря у одних порождает веру, но у других вызывает враждебность, которая приведет к суду и казни Иисуса. + +На этом уроке мы рассмотрим некоторых из тех, кто видел Иисуса и засвидетельствовал о Нем. В каждом из этих случаев раскрываются некоторые стороны того, Кем на самом деле является Иисус, и вместе они дают нам более глубокое видение Иисуса-Мессии. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/06/02.md b/src/ru/2024-04/06/02.md new file mode 100644 index 00000000000..1d393ed91d6 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/06/02.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: 'Смирение души: Иоанн Креститель снова свидетельствует' +date: 03/11/2024 +--- + +В уроке 2 мы видели, как свидетельство Иоанна Крестителя привело к Иисусу первых учеников: Андрея и Иоанна, Петра, Филиппа и Нафанаила. Можно было бы ожидать, что Иоанн Креститель, дав свое свидетельство, уйдет со сцены. Но он появляется в Евангелии от Иоанна несколько раз. + +`Прочитайте Ин. 3:25–31. Какие фразы из этого отрывка явно показывают, что Иоанн Креститель признавал в Иисусе Мессию и Сына Божьего?` + +Между учениками Иоанна Крестителя и неназванным иудеем возник спор об очищении, вероятно, это был вопрос о действенности крещения (сравните с Мк. 1:4, 5). Интересно, что, когда к Иоанну приходят его ученики, несомненно, чтобы решить этот вопрос, они упоминают Иисуса, говоря: «Он крестит, и все идут к Нему» (Ин. 3:26). Нетрудно прочитать между строк: они ревнуют к Иисусу — ревнуют из-за _своего_ учителя, а также ревнуют из-за самих себя. + +Иоанну было бы очень легко предаться зависти, но он этого не делает, потому что знает, в чем заключается его миссия. Вместо этого он напоминает своим ученикам: он никогда не утверждал, что он Христос. Наоборот: он пришел указать на Него, приготовить Ему путь, свидетельствовать о Нем (Ин. 1:6–8). + +Используя иллюстрацию брачного пира, он называет себя _другом_ _жениха_, а Иисуса — _женихом_. _Невестой_ является народ Божий (сравните с Ис. 61:10; 62:1–5). Затем он говорит слова, которые показывают истинное величие Иоанна: «Ему должно расти, а мне умаляться» (Ин. 3:30). + +В Ин. 3:31–36 продолжается сравнение Иисуса и Иоанна, выявляя превосходство Мессии перед Его предтечей. Поскольку свидетельство Иоанна указывает на Иисуса, снова подчеркивается идея свидетельства. Те, кто принимают это свидетельство и верят в Иисуса, имеют вечную жизнь. Те, кто не принимают Его, остаются под гневом Божьим. Вот что говорит стих. Бог возлюбил мир и послал Своего Сына искупить его (Ин. 3:16, 17). Но тем, кто откажутся от предложенного им дара, придется понести наказание за свои грехи — вечную смерть. + +`Как мы можем усвоить урок смирения перед Богом и человеком? Чему мы можем научиться на примере Иоанна в отношении смирения души?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/06/03.md b/src/ru/2024-04/06/03.md new file mode 100644 index 00000000000..d49670de24c --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/06/03.md @@ -0,0 +1,24 @@ +--- +title: Новое понимание Мессии +date: 04/11/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 1:32–36. Прокомментируйте следующие фразы из свидетельства Иоанна Крестителя. Что они значат лично для вас?` + +`• «Принявший Его свидетельство сим запечатлел, что Бог истинен»` + +`• «Не мерою дает Бог Духа»` + +`• «Верующий в Сына имеет жизнь вечную»` + +Иудеи ожидали прихода Мессии, Который освободил бы их от власти Рима. Долгое время находясь под его гнетом, иудеи верили, что Мессия не только свергнет Рим, но и сделает из них великую и могущественную нацию. Однако слова Иоанна, называющего Иисуса «Агнцем Божьим», хотя и прямо указывают на Его искупительную жертву, вероятно, были неправильно поняты большинством людей. Возможно, они вообще не поняли, о чем он говорил. + +Таким образом, Иоанн своим Евангелием хотел изменить их понимание Мессии, чтобы они могли признать, что в Иисусе нашли свое исполнение пророчества относительно грядущего Царя и того, что Он будет делать. Он пришел не как политический и военный лидер, а чтобы принести Себя в жертву за грехи мира. В этом была Его цель. Только после того, когда все закончится, наступит последнее царство (см. Дан. 7:18). + +«Когда во время крещения Иисуса Иоанн указал на Него как на Агнца Божьего, служение Мессии было представлено в новом свете. Пророк вспомнил слова Исаии: „Как овца веден был Он на заклание“ (Ис. 53:7)» (Уайт Э. Желание веков. С. 136). + +Иоанн говорит в Ин. 1:31: «Я не знал Его». Итак, как же тогда Иоанн узнал Иисуса как Мессию? Ответ заключается в том, что Господь, пославший Иоанна, прежде сказал ему: «„На Кого увидишь Духа сходящего и пребывающего на Нем, Тот есть крестящий Духом Святым“. И я видел и засвидетельствовал, что Сей есть Сын Божий» (Ин. 1:33, 34). Иными словами, Бог открыл Иоанну, что Иисус есть Мессия. + +Христос [есть] Божья сила и Божья премудрость (1 Кор. 1:24). Знание того, что Иисус есть Христос, исходит от Самого Бога через убеждающую силу Его Духа. Эта тема часто появляется у Иоанна. Спасение приходит не от мирской философии, науки или высшего знания. Оно приходит только от Бога к сердцу, покорившемуся вере и проявляющему послушание Иисусу. + +`Как бы мы узнали истину об Иисусе, о нашей искупительной жертве, если бы она не была открыта нам? Почему же тогда так важно знание Библии и того, что она говорит об Иисусе?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/06/04.md b/src/ru/2024-04/06/04.md new file mode 100644 index 00000000000..52f5704673e --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/06/04.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Принятие и отвержение +date: 05/11/2024 +--- + +В уроке 2 описывается насыщение пяти тысяч человек в Ин. 6, но не рассматривается заключительная часть этой истории, которая изучается здесь. + +`Прочитайте Ин. 6:51–57, 66. Как вы считаете, почему людям было трудно принять эти слова Иисуса?` + +`Что для вас означает есть плоть и пить кровь Иисуса?` + +Только что чудесным образом накормленные Иисусом люди были готовы сделать Его царем (Ин. 6:1–15). Но, беседуя с ними позже в синагоге Капернаума, Он объясняет им духовный смысл чуда, говоря: «Я есмь хлеб жизни» (Ин. 6:35). Он более подробно разъясняет, что этот хлеб есть Его плоть, которую Он отдает за жизнь мира (Ин. 6:51). + +Это высказывание открыло глаза многим людям на то, что Иисус не станет их земным царем. Он не соответствовал представлениям мирского мышления. Они отказались обратиться, что изменило бы их образ мыслей, чтобы они могли распознать и принять Иисуса как Мессию. Многие из Его учеников оставили Его в этот момент (Ин. 6:66). + +С человеческой точки зрения Иисусу, должно быть, было тяжело. Одобрение толпы приятно. Кто же не хочет нравиться? Но видеть, как многие люди отступают и подвергают сомнению принципы, конечно же, огорчительно. Видя, как толпа уходит, Иисус спрашивает Свое ближайшее окружение, двенадцать учеников, не хотят ли они тоже уйти. + +Именно тогда Петр делает свое удивительное признание, еще одно свидетельство — как о том, что есть у Иисуса, так и о том, кто Он такой: «Ты имеешь глаголы вечной жизни, и мы уверовали и познали, что Ты Христос, Сын Бога живого» (Ин. 6:68, 69). + +Ученики были с Иисусом несколько лет, путешествовали с Ним, видели Его чудеса, слушали Его проповеди. Они знали на опыте, что нет никого, кто мог бы сравниться с Ним. Их охватило убеждение, что какими бы необычными ни были некоторые ситуации, Этот Человек есть Мессия, независимо от того, в какой степени они все еще неверно понимали цель Его прихода. Только после Его смерти и воскресения они начали понимать, почему пришел Иисус. + +`Что мы можем узнать из этого повествования в отношении того, что большинство обычно ошибается? Почему мы должны помнить об этом, особенно что касается тех сторон нашей веры, которые непопулярны у большинства, даже у большинства христиан?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/06/05.md b/src/ru/2024-04/06/05.md new file mode 100644 index 00000000000..82371465cc7 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/06/05.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Свидетельство Отца +date: 06/11/2024 +--- + +Евангелие от Иоанна начинается сообщением о том, что _Слово_ (_logos_) было _с Богом_, то есть было с Богом Отцом (Ин. 1:1). Когда Слово стало плотью, Дух засвидетельствовал об Иисусе, когда сошел на Него при Его крещении (Ин. 1:32–34). Но об Иисусе во время Его земного служения также свидетельствует Отец. + +`Прочитайте Ин. 5:36–38. Каким образом, согласно этому отрывку, Бог Отец засвидетельствовал об Иисусе?` + +Иисус связывает с Отцом дела и чудеса, которые Он совершил. Ему совершенно ясно, что Он — Посланник Отца, так Отец свидетельствовал о Нем. + +`Прочтите стихи, в которых Бог Отец свидетельствует об Иисусе Христе (Мф. 3:17; 17:5). Что Отец сказал об Иисусе?` + +При крещении Иисуса к Сыну присоединились Отец и Дух, знаменуя важное событие: начало служения Иисуса. Отец заявляет, что Иисус есть Сын Его возлюбленный, в Котором Его благоволение. Но в решающий момент служения Христа Отец говорит это еще раз, и это записано в Евангелии от Иоанна. + +В последние дни служения Иисуса история достигла кульминации. Религиозные вожди, неспособные Его остановить (см. Ин. 12:19), жаждали Его смерти сейчас больше, чем когда-либо. Толпы восторгались Им, тем более что все больше и больше людей начинали следовать за Иисусом, слыша свидетельства тех, кто видел, как Он воскресил Лазаря из мертвых (Ин. 12:17, 18). Даже греки, присутствовавшие на празднике, хотели увидеть Иисуса. + +В этот момент в ответ на слова Иисуса в Ин. 12:28: «Отче! прославь имя Твое» Отец снова говорит с небес: «И прославил и еще прославлю» (Ин. 12:28). + +Как мы уже видели, час славы Иисуса — это Его крест. Таким образом, свидетельство Отца об Иисусе указывает на великую жертву Агнца Божьего за грехи мира. Это кульминация Его земного служения. Его смерть за нас полностью искупила все наши грехи, и в Нем, по нашей вере, нам самим никогда не придется сталкиваться с этим наказанием. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/06/06.md b/src/ru/2024-04/06/06.md new file mode 100644 index 00000000000..8d818fa02b8 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/06/06.md @@ -0,0 +1,34 @@ +--- +title: Свидетельство окружающих +date: 07/11/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 7:37, 38. С каким призывом обратился Иисус к народу?` + +«В последний же великий день праздника стоял Иисус и возгласил, говоря: кто жаждет, иди ко Мне и пей. Кто верует в Меня, у того, как сказано в Писании, из чрева потекут реки воды живой» (Ин. 7:37, 38). + +Иоанн много раз записал смелые заявления Иисуса о Себе, о том, Кем Он был и для чего Он пришел. + +Процитированные выше строки из Ин. 7:37, 38 являются еще одним примером того, что Иисус утверждал о Себе, и о том, что Он сделает для тех, кто придет к Нему. Это также были удивительные заявления. + +`Когда Иисус обратился к иудеям, присутствовавшим на празднике Кущей, какие мнения о Нем возникли у разных людей? См. Ин. 7:40–53.` + +`• Многие из народа (ст. 40)` + +`• Другие (ст. 41)` + +`• Первосвященники и фарисеи (ст. 45, 48)` + +`• Никодим (ст. 51)` + +`Кем для вас является Иисус?` + +Некоторые говорили, что Он — Пророк, предсказанный Моисеем в давние времена (см. Втор. 18:15–19). Другие думали, что Иисус есть Христос. Но тут же вспомнили о том, что Мессия не придет из Галилеи, что Он должен принадлежать к потомкам Давида и должен родиться в Вифлееме, — все это было верно в отношении Иисуса (сравните с Мф. 1, 2), хотя многие, кажется, этого не знали! + +Даже воины, собравшиеся схватить Его, смутились, увидев Его и услышав Его красноречие. Фарисеи задали воинам другой вопрос: «Уверовал ли в Него кто из начальников или из фарисеев?» (Ин. 7:48). Этот вопрос фарисеев дал Иоанну возможность снова упомянуть Никодима, который после встречи с Иисусом стремился защитить Иисуса от их козней: «Судит ли закон наш человека, если прежде не выслушают его и не узнают, что́ он делает?» (Ин. 7:51). + +Принял ли Никодим Иисуса как Мессию? Хотя эти слова сами по себе ничего не доказывают, но всё же они и то, что Он сделал после смерти Иисуса (см. Ин. 19:39, 40), могут служить доказательством того, что Никодим действительно уверовал в Него. + +Итак, ответом на их вопрос было: да, на самом деле, один из фарисеев все-таки уверовал в Него. + +`Прочитайте Ин. 7:49. Что говорили вожди, выказывая свое презрение людям, которые следовали за Иисусом? Какой урок может быть здесь для нас?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/06/07.md b/src/ru/2024-04/06/07.md new file mode 100644 index 00000000000..60bcd80915a --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/06/07.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 08/11/2024 +--- + +Прочитайте в книге Эллен Уайт «Желание веков» главу 41 «Решающий момент в Галилее» (С. 383–394) и главу 68 «Во внешнем дворе храма» (С. 621–626). + +«„К кому нам идти?“ Учители израильские были рабами формализма. Фарисеи и саддукеи постоянно боролись друг с другом. Оставить Иисуса значило оказаться среди приверженцев обрядов и церемоний, среди честолюбивых людей, искавших себе славы. С тех пор как ученики приняли Христа, они обрели больше мира и радости, нежели за всю свою прошлую жизнь. Как они могли вернуться к тем, кто презирал и преследовал Друга грешников? Они долго искали Мессию; теперь Он пришел, и они не могли уйти от Него к тем, кто покушался на Его жизнь и гнал их за то, что они стали Его последователями. + +„К кому нам идти?“ Оставить учение Христа и Его уроки любви и милости и идти во тьму неверия, к грехам мира? Когда многие из тех, кто видел сотворенные Им чудеса, оставили Спасителя, Петр выразил веру учеников: „Ты — Христос“. Сама мысль о том, что они могут потерять этот якорь для души, наполняла их страхом и болью. Остаться без Спасителя означало оказаться во власти разбушевавшегося моря» (Уайт Э. Желание веков. С. 393). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. Обсудите с участниками вашей группы сложный вопрос о том, почему некоторые люди, когда им показывают доказательства в пользу Иисуса как Мессии и истинности христианства, с радостью принимают их, а другие при тех же самых доказательствах их отвергают?` + +`2. Какая истина может быть важнее, чем то, что Иисус Христос умер за наши грехи? Но как мы вообще узнали эту важнейшую истину? С помощью науки, естественных законов, естественного богословия, логики, разума? Хотя на самом деле все это могло бы привести нас к вере в Бога-Творца, в Первопричину, Неподвижного Движущего, да во что угодно, — ни одна из этих областей знания ни по отдельности, ни даже вместе взятые не могли бы научить нас самой важной истине, которую нам следует знать: Христос умер за наши грехи. Чему должен научить нас тот факт, что ни одна из этих областей знаний не может дать нам того единственного знания, которое нам действительно необходимо? (Это заставляет нас задуматься о важности Библии как нашего окончательного и непоколебимого авторитета в вопросе веры.)` + +`3. Почему для нашей собственной веры может быть так важно рассказывать о том, что Бог совершил в нашей жизни?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/06/info.yml b/src/ru/2024-04/06/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..93ed17fbd1a --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/06/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Другие свидетельства об Иисусе" +start_date: "02/11/2024" +end_date: "08/11/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/06/inside-story.md b/src/ru/2024-04/06/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..808d5643e05 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/06/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 08/11/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «Иисус говорит ему: ты поверил, потому что увидел Меня; блаженны невидевшие и уверовавшие» (Ин. 20:29). + +На протяжении своего Евангелия Иоанн описывает разных людей — людей разного происхождения, религиозных убеждений и опыта, и все они свидетельствуют о том, Кто такой Иисус. + +«Вот Агнец Божий» (Ин. 1:36). «Мы нашли Мессию» (Ин. 1:41). «Мы нашли Того, о Котором писали Моисей в законе и пророки» (Ин. 1:45). «Равви́! Ты — Сын Божий, Ты — Царь Израилев» (Ин. 1:49). «Не Он ли Христос?» (Ин. 4:29.) «Сами слышали и узнали, что Он — истинно Спаситель мира, Христос» (Ин. 4:42). «Господи! к кому нам идти? Ты имеешь глаголы вечной жизни» (Ин. 6:68). «Я был слеп, а теперь вижу» (Ин. 9:25). «Господи! я верую, что Ты Христос, Сын Божий, грядущий в мир» (Ин. 11:27). «Я не нахожу в Нем вины» (Ин. 19:6). «Се, Царь ваш!» (Ин. 19:14.) «Господь мой и Бог мой!» (Ин. 20:28.) + +`Кем были эти люди и почему они произнесли такое свидетельство о личности Иисуса?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/07/02.md b/src/ru/2024-04/07/02.md new file mode 100644 index 00000000000..24080f2385a --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/07/02.md @@ -0,0 +1,26 @@ +--- +title: Возвращаясь к Аврааму +date: 10/11/2024 +--- + +Иисус не стеснялся ни заявлять, Кто Он такой, ни призывать свидетелей свидетельствовать о том, Кто Он, даже свидетелей, которых давно уже не было, включая Авраама. «Авраам, отец ваш, рад был увидеть день Мой; и увидел и возрадовался» (Ин. 8:56). + +`Прочитайте Ин. 8:56. На кого ссылается Иисус, открывая иудеям Кто Он?` + +`Почему свидетельство Авраама было так важно для иудеев?` + +`Какое пророчество несколько раз повторил Бог Аврааму относительно грядущего Мессии? (См. Быт. 12:3; Быт. 18:16–18; Быт. 26:4.)` + +«С помощью символов и обетования Бог предвозвестил благую весть Аврааму (см. Гал. 3:8). Вера патриарха покоилась на грядущем Искупителе. Христос сказал иудеям: „Авраам, отец ваш, рад был увидеть день Мой: и увидел и возрадовался“ (Ин. 8:56). Овен, принесенный в жертву вместо Исаака, символизировал собой Сына Божьего, Который должен был пожертвовать Собой вместо нас. Когда человек, нарушив Закон Божий, был приговорен к смерти, Отец, обратив взор на Своего Сына, сказал грешнику: „Живи, Я нашел выкуп“» (Уайт Э. Патриархи и пророки. С. 154). + +Авраам был отцом иудейского народа. Он получил обетование, что в нем благословятся все народы. Это благословение пришло через Мессию, Который был его потомком. + +Авраам также был отцом (в смысле праотцем, предком, духовным родителем) тех, кто откликается верой на Божьи слова (Евр. 11:8, 17–19). Его готовность принести в жертву своего сына Исаака (Быт. 22), сына обетования, была не только свидетельством веры, но и откровением спасительного замысла. + +Когда Иисус сказал: «Авраам, отец ваш, рад был увидеть день Мой» (Ин. 8:56), вожди народа ответили: «Тебе нет еще пятидесяти лет, — и Ты видел Авраама?» (Ин. 8:57). + +Ответ Иисуса был поразительным: «Истинно, истинно говорю вам: прежде нежели был Авраам, Я есмь» (Ин. 8:58). + +Иисус использует язык, напоминающий то, что Бог сказал Моисею у горящего куста. Это было заявление о том, что Он — Бог, имеющий жизнь в самом Себе. Несомненно, вожди поняли смысл того, что Он сказал, потому что затем они «взяли каменья, чтобы бросить на Него» (Ин. 8:59). + +`Прочтите Рим. 4:1–5. Как здесь Павел использует историю Авраама, чтобы раскрыть великую истину о спасении только верой, независимо от дел закона? Как эти стихи помогают нам понять идею о том, что Авраам — отец всех, кто живет верой?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/07/03.md b/src/ru/2024-04/07/03.md new file mode 100644 index 00000000000..3abdb7ee3f0 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/07/03.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Свидетельство Марии +date: 11/11/2024 +--- + +За шесть дней до Пасхи Иисус пришел посетить Марию, Марфу и их брата Лазаря, которого Он воскресил из мертвых. + +Симон, который был исцелен от проказы, устроил пир в знак благодарности за то, что для него сделал Иисус. Марфа прислуживала, а Лазарь сидел за столом с гостями (Ин. 12:1–8). + +`Какое значение имели здесь действия Марии? Каким образом это свидетельствовало о том, Кто такой Иисус на самом деле? См. Ин. 12:1–3.` + +Благовоние было очень дорогим, оно стоило примерно как плата за год работы простого человека. Вероятно, Мария принесла этот дар как выражение благодарности Спасителю за прощение ее грехов и за воскресение брата. Она намеревалась поблагодарить Иисуса когда-нибудь, после погребения. Но затем она услышала, что Он скоро будет помазан как Царь. В таком случае она будет первой, кто оказал Ему почесть. + +Мария, вероятно, не хотела, чтобы ее жест был замечен, но Иоанн отмечает: «дом наполнился благоуханием от мира» (Ин. 12:3). Иуда быстро ответил с упреком, заявив, что миро следовало продать, а вырученные средства раздать бедным. Иисус тотчас успокоил Марию, заявив: «Оставьте ее… Ибо нищих всегда имеете с собою, а Меня не всегда» (Ин. 12:7, 8). + +Эта повторяющаяся тема проходит через все это Евангелие. Иисус знает, что в людях (Ин. 2:24, 25; 6:70, 71; 13:11; 16:19). В данном случае на пиру у Симона Иисус знает, что в Иуде. Иоанн старательно указывает на то, кем был Иуда — корыстолюбивым вором (Ин. 12:6). + +«Благоухающее миро, которое Мария думала потратить на мертвое тело Спасителя, она возлила на Него живого. Во время погребения благоухание этого мира наполнило бы только гробницу, а теперь этот дар порадовал сердце Иисуса, потому что Он убедился в ее вере и любви… И когда настала ночь великого испытания, Он нес с Собой память об этом поступке как залог той любви, которую будут питать к Нему искупленные Им в вечности» (Уайт Э. Желание веков. С. 560). + +`Иисус знал, что было в сердце Марии и в сердце Иуды. Он также знает, что у нас в сердце. Что эта истина должна сказать нам о необходимости того, чтобы Христос, наша праведность, пребывал в нас и менял наше сердце?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/07/04.md b/src/ru/2024-04/07/04.md new file mode 100644 index 00000000000..8960b7678e5 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/07/04.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Невольное свидетельство Пилата +date: 12/11/2024 +--- + +Иоанн снова и снова описывает попытки религиозных вождей схватить Иисуса, предать Его суду и приговорить к смерти. Тема Евангелия от Иоанна, о которой часто заявляет Иисус, заключается в том, что Его время или час еще не пришли, под этим Он подразумевал время Своего распятия (Ин. 2:4; 7:6, 8, 30; 12:7, 23, 27; 13:1; 17:1). + +Теперь этот час пришел. Иисуса схватили в Гефсиманском саду, привели к Анне, затем к первосвященнику Каиафе, а затем дважды к Пилату. + +Иоанн призвал множество свидетелей из всех слоев общества, чтобы они засвидетельствовали, что Иисус есть Христос. Теперь Иоанн призывает для этого Пилата, правителя, который судил Иисуса. Это было важное свидетельство, потому что Пилат был римлянином, правителем и судьей; большинство других свидетелей были иудеями и простолюдинами. + +`Какие два свидетельства делает Пилат относительно Иисуса (подсказка: кто таков Иисус и в чем Его вина)? См. Ин. 18:38; 19:4, 6, 16, 19–22.` + +Иисуса привели к Пилату рано утром в пятницу (Ин. 18:28). Он думал быстро решить судьбу узника. Но поведение Иисуса привлекло внимание Пилата. Правитель подробно допросил Иисуса и услышал из Его уст слова: «Я на то родился и на то пришел в мир, чтобы свидетельствовать об истине; всякий, кто от истины, слушает гласа Моего» (Ин. 18:37). + +Хотя правитель в итоге приговорил Иисуса к смерти, он, тем не менее, трижды провозгласил, что Иисус невиновен (Ин. 18:38; 19:4, 6). А над крестом он написал слова: «Иисус Назорей, Царь Иудейский» (Ин. 19:19), завершая свое свидетельство о том, Кто такой Иисус. И все же, несмотря на свидетельство о невиновности Христа, он, тем не менее, все равно приговорил Иисуса к смерти. + +Перед Пилатом стояла Сама Истина, и тем не менее, позволив толпе запугать себя, Пилат все же приговорил Иисуса к смерти! Какой трагичный пример противостояния тому, что подсказывает совесть и сердце! + +`Чему мы можем научиться на примере Пилата? Как общественное мнение и давление могут помешать нам поступать так, как мы считаем верным?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/07/05.md b/src/ru/2024-04/07/05.md new file mode 100644 index 00000000000..fd97c1879c2 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/07/05.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Свидетельство Фомы +date: 13/11/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 20:19–31. Чему мы можем научиться из истории Фомы в отношении веры и сомнений? Какую главную ошибку совершил Фома?` + +Христос явился ученикам после Своего воскресения, когда они заперлись вместе в горнице из-за страха. Фомы с ними не было. Позже он услышал о воскресении от других учеников, но он был в отчаянии. Это не соответствовало его представлению о Царстве. И, кроме того, он, несомненно, должен был задаться вопросом, почему Иисус открыл Себя, когда его самого там не было. + +Фома сказал: «Если не увижу на руках Его ран от гвоздей, и не вложу перста моего в раны от гвоздей, и не вложу руки моей в ребра Его, не поверю» (Ин. 20:25). + +Фома определял условия своей веры. Подобный подход к вере в Иисуса снова и снова проявляется в Евангелии от Иоанна. Никодим ответил Иисусу: «Как может человек родиться, будучи стар?» (Ин. 3:4). Женщина у колодца спросила: «Господин! тебе и почерпнуть нечем, а колодезь глубок; откуда же у тебя вода живая?» (Ин. 4:11). Толпа, насытившаяся хлебами и рыбой, спросила: «Какое же Ты дашь знамение, чтобы мы увидели и поверили Тебе?» (Ин. 6:30). + +Именно этой позиции: «не увижу — не поверю» противостоит Евангелие от Иоанна. Когда Иисус увидел Фому после воскресения, Он пригласил его подойти, увидеть и прикоснуться к Его воскресшему телу. Но затем Он говорит: «Блаженны невидевшие и уверовавшие» (Ин. 20:29). + +«Бог никогда не просил бы нас верить Ему, если бы не дал достаточно веских доказательств для утверждения нашей веры. Его существование, Его характер, истинность Его Слова основаны на свидетельствах, которые взывают к нашему разуму, и таких свидетельств достаточно. Однако Бог не исключил и возможности сомнения. Наша вера должна основываться на доказательствах, но таковыми вовсе не должны быть какие-то особые проявления» (Уайт Э. Путь ко Христу. С. 105). + +Через Слово Божье, через Творение и через личный опыт нам было дано невероятное количество доказательств в пользу нашей веры в Иисуса. + +`Если бы кто-то спросил вас: «Почему вы верите в Иисуса?», что бы вы ответили?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/07/06.md b/src/ru/2024-04/07/06.md new file mode 100644 index 00000000000..b2f08cadb44 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/07/06.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Наше свидетельство об Иисусе +date: 14/11/2024 +--- + +Когда Иоанн снова и снова представляет свидетелей Иисуса, он хочет подвести нас к решительному выводу: «Много сотворил Иисус пред учениками Своими и других чудес, о которых не писано в книге сей. Сие же написано, дабы вы уверовали, что Иисус есть Христос, Сын Божий, и, веруя, имели жизнь во имя Его» (Ин. 20:30, 31). + +Представьте, что мы были там лично и своими глазами видели, как Иисус сотворил многие из этих чудес. Мы бы, конечно, поверили, не так ли? Нам бы хотелось так думать; но в некотором смысле у нас _даже больше_ причин верить в Иисуса, чем у тех, кто действительно видел чудеса. Почему? + +`Какие подтверждения истинности Иисуса и Его слов сегодня есть у нас? См., например, Мф. 24:2, 14, 6–8.` + +`На чем основана ваша личная вера в Бога?` + +Помимо того, что у нас есть убедительные свидетельства из Евангелия от Иоанна, у нас также есть огромное преимущество — мы видим, как сбывается многое из предсказанного Иисусом и другими библейскими авторами, например, разрушение храма (Мф. 24:2), проповедь Евангелия по всему миру (Мф. 24:14), великое отступничество (2 Фес. 2:3), и то, что мир продолжает оставаться падшим и злым (Мф. 24:6–8). На протяжении всей жизни и служения Иисуса Его последователи оставались небольшой и преследуемой группой людей, память о которых по всем человеческим меркам давным-давно должна была кануть в лету. Как они могли знать, что все это произойдет, как знаем об этом мы? Но они знали. На самом деле, наша собственная вера сама по себе существует как исполнение пророчества Иисуса о том, что Евангелие распространится по всему миру. + +И сегодня, примерно через две тысячи лет, мы, будучи последователями Иисуса, тоже удостоены чести свидетельствовать о Христе и о том, что Он сделал для нас. Мы можем узнать для себя Иисуса-Мессию не благодаря мыслям Нафанаила, Никодима, самаритянки или учениям фарисеев. Но мы принимаем Иисуса как Спасителя мира, читая Священное Писание и испытывая убеждающую силу Святого Духа. + +А затем каждый из нас обретает свою историю, собственную, вытекающую из наших отношений с Богом, и мы можем поделиться ею. Наша история может быть не такой драматичной, как воскрешение из мертвых или исцеление слепорожденного, но это не имеет значения. Важно то, что мы лично знаем Иисуса и по-своему свидетельствуем о Нем, как это делали те, кто описан в Евангелии от Иоанна. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/07/07.md b/src/ru/2024-04/07/07.md new file mode 100644 index 00000000000..29d7fceb285 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/07/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 15/11/2024 +--- + +Прочитайте в книге Эллен Уайт «Патриархи и пророки» главу 13 «Испытание веры» (С. 145–155), в книге «Желание веков» главу 77 «На суде Пилата» (С. 723–740). + +Фома «бросился к ногам Иисуса, восклицая: „Господь мой и Бог мой!“ Иисус принял это признание, хотя кротко обличил Фому за неверие: „Ты поверил, потому что увидел Меня: блаженны не видевшие и уверовавшие“. Вера Фомы принесла бы радость Христу в том случае, если бы Фома поверил свидетельству своих собратьев. Если бы мир и сейчас следовал примеру Фомы, никто не смог бы верить в спасение, потому что все принимающие Христа должны принять Его по свидетельству других. + +Многие сомневающиеся оправдываются: если бы им предоставили такое свидетельство, какое дали Фоме его братья, они бы поверили. Они не понимают, что имеют не только подобное свидетельство, но и гораздо большее. Многие из тех, кто, подобно Фоме, ждут, пока исчезнут все поводы для сомнения, никогда не дождутся своего. Они постепенно утверждаются в неверии. Те, кто приучает себя смотреть только на темную сторону жизни, кто ропщет и жалуется, не понимают, что творят. Они сеют семена сомнения и пожнут его плоды: когда вера и доверие будут важнее всего, они окажутся не способными надеяться и веровать» (Уайт Э. Желание веков. С. 807, 808). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. В чем была существенная разница между выражением веры Авраама и Фомы? Чему мы можем научиться на их примере?` + +`2. Дайте возможность желающим засвидетельствовать на уроке об Иисусе, как это делается в Евангелии от Иоанна. Несмотря на разницу в рассказах, что говорят люди и как они несут свидетельство о Том же Самом Господе?` + +`3. Пилат задал глубоко философский вопрос: «Что есть истина?» Дайте свой ответ на этот вопрос в свете всего, что мы изучили в Евангелии от Иоанна.` + +`4. Посмотрите на пророчества Дан. 2 и 7. Хотя людям во времена Иисуса были доступны эти две главы, какое огромное преимущество мы имеем сегодня перед тем поколением? Исполнение каких пророчеств мы видим?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/07/info.yml b/src/ru/2024-04/07/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..9ff8bbe3e7f --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/07/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Блаженны уверовавшие" +start_date: "09/11/2024" +end_date: "15/11/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/07/inside-story.md b/src/ru/2024-04/07/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..082e112fd8c --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/07/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 15/11/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «Я же имею свидетельство больше Иоаннова: ибо дела, которые Отец дал Мне совершить, самые дела сии, Мною творимые, свидетельствуют о Мне, что Отец послал Меня» (Ин. 5:36). + +Снова и снова в Евангелии от Иоанна все, что сказал и сделал Иисус, открывает нам, что Мессия (евр. _ха-машиах_), Христос, пришел к Израилю. И Он действительно пришел как один из них, иудей, родившийся в Вифлееме, как и предсказывало Писание. + +И все же, как написано в Евангелии: «В мире был, и мир чрез Него на́чал быть, и мир Его не познал» (Ин. 1:10). + +Он был в мире, мир был сотворен через Него, но как же мир не узнал Его? Это удивительное утверждение. И, как мы видим из Евангелия от Иоанна и из других Евангелий, многие люди не знали Его, хотя должны были бы знать, особенно благодаря всему тому, что Иисус делал и говорил. Тем более что на Него указывало Писание Ветхого Завета. + +На этой неделе мы рассмотрим другие примеры, которыми Иоанн открыл, что Иисус — Мессия, а также рассмотрим, почему некоторые люди продолжают отвергать Его — несмотря на все веские аргументы, подтверждающие, что Он — Христос. + +`Чему мы можем научиться на их ошибках?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/08/02.md b/src/ru/2024-04/08/02.md new file mode 100644 index 00000000000..6227c34615b --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/08/02.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Знамения, дела и чудеса +date: 17/11/2024 +--- + +Кроме явных чудес, которые Иоанн использует, чтобы указать на то, что Иисус — Мессия, он записал и более широкое обсуждение знамений, дел и чудес, которые совершил Иисус. + +Знамения и чудеса сами по себе не были доказательством Его мессианства, потому что многие пророки, иногда и лжепророки, также совершали чудеса. Иоанн записал знамения не потому, что они указывали на великого чудотворца. Знамения, о которых написал Иоанн, имели уникальный характер, указывая на Иисуса как Мессию и показывая, что Он действительно пришел от Бога Отца. + +`Прочитайте Ин. 5:36–38. Какие дела Иисуса подтверждали, что Он есть Мессия, Сын Божий?` + +Иисус использовал знамения, чтобы показать Свое тесное общение с Отцом. Двое были едины. Дела показывали, что «Отец в Нем и Он в Нем» (Ин. 10:38; см. также 14:10, 11). + +Цель пришествия Иисуса была в том, чтобы совершать дела Пославшего Его, чтобы эти дела могли быть явлены миру. То есть Он пришел совершить дело, которое Отец послал Его совершить, и дела, которые Он совершил, ясно свидетельствовали, что Он исшел от Отца. + +И все же, как мы уже видели, даже несмотря на могущественные знамения и свидетельства многих, люди все равно предпочитали не веровать. + +Религиозные вожди задали вопрос Иисусу: «Долго ли Тебе держать нас в недоумении? если Ты Христос, скажи нам прямо. Иисус отвечал им: Я сказал вам, и не верите; дела, которые творю Я во имя Отца Моего, они свидетельствуют о Мне» (Ин. 10:24, 25). + +Если бы Иисус вышел и прямо сказал, что Он Мессия, религиозные вожди, ищущие все, что можно было найти против Него, набросились бы на Него. Зная это, Иисус вместо этого указал на дела, которые Он совершил. Если бы Иисус сказал, что Он Христос, они попытались бы это опровергнуть, и они с легкостью выдвинули бы свои доказательства. Но как отрицать знамения, дела и чудеса? Это были убедительные свидетельства того, Кто Он и откуда пришел. + +`Как мы можем защитить себя от жестокосердия, которое видим у этих религиозных вождей? Каким образом мы можем сопротивляться делу Божьему в нашей жизни?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/08/03.md b/src/ru/2024-04/08/03.md new file mode 100644 index 00000000000..c06ab8d5850 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/08/03.md @@ -0,0 +1,28 @@ +--- +title: Авторитет Писания +date: 18/11/2024 +--- + +Кроме конкретных знамений и свидетельств, которые Иоанн использовал, чтобы указать на Иисуса как на Мессию, Иоанн также ссылался на авторитет Ветхого Завета и на его пророчества, которые предсказывали работу Христа. Ветхий Завет занимает центральное место не только в Евангелии от Иоанна, но и во всем Новом Завете. Убеждение Иисуса, Кто Он, откуда Он пришел, что Он сделал и что Он будет делать, основано на Священном Писании, в данном случае на Ветхом Завете. + +`Прочитайте следующие стихи: Ин. 5:39, 40, 46, 47. Как, согласно этим стихам, Иисус относился к авторитету Священного Писания?` + +На протяжении всех Евангелий Иисус снова и снова указывает на авторитет Священного Писания как на главное свидетельство о Нем. Например, Иисус часто использует события из Ветхого Завета, чтобы указать на Себя и на то, что Он делает. Вот один случай, когда Он берет событие из Числ. 21:5–9: «И как Моисей вознес змию в пустыне, так должно вознесену быть Сыну Человеческому» (Ин. 3:14). Здесь Иисус не просто ссылается на эту историю, но и использует ее, чтобы указать на Себя. Он, по сути, дает нам авторитетную интерпретацию, что заключено в этой истории. + +Но не только Иисус, но и другие используют Ветхий Завет, чтобы указать на Иисуса. Например, в начале Евангелия от Иоанна мы читаем слова Филиппа: «Мы нашли Того, о Котором писали Моисей в законе и пророки, Иисуса, сына Иосифова, из Назарета» (Ин. 1:45). + +`Прочитайте следующие стихи, в которых говорится об исполнении слов Писания: Ин. 13:18; 17:12; 19:24, 28, 36. Какая повторяющаяся фраза присутствует в каждом из этих отрывков?` + +`Найдите соответствующие предсказания в Ветхом Завете, которые исполнились в каждом из этих случаев:` + +`Ин. 13:18` + +`Ин. 17:12` + +`Ин. 19:24` + +`Ин. 19:28` + +`Ин. 19:36` + +`Какие силы сегодня исподволь или открыто стремятся преуменьшить нашу веру в авторитет Библии? Поделитесь своим ответом в субботу.` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/08/04.md b/src/ru/2024-04/08/04.md new file mode 100644 index 00000000000..32c1863a562 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/08/04.md @@ -0,0 +1,24 @@ +--- +title: Ветхозаветные пророчества об Иисусе, часть I +date: 19/11/2024 +--- + +В дискуссии с религиозными вождями по поводу того, Кто Он, Иисус подтвердил авторитет Священного Писания. На первый взгляд может показаться, что Ему не нужно было этого делать, потому что религиозные вожди верили в Библию. Тем не менее даже с ними Иисус подчеркивал авторитет Священного Писания, и Он делал это для того, чтобы показать им, кто Он, независимо от того, насколько ожесточенными были их сердца и как сильно они пытались бороться с убеждающим влиянием Духа. + +Между тем Иоанн приводит множество прямых цитат и аллюзий на Ветхий Завет, которые указывают на Иисуса как на исполнение ветхозаветного обетования о Мессии. + +Аллюзии — это намеки, скрытые цитаты, соотнесение описанного или происходящего с устойчивым понятием или словосочетанием литературного, исторического, мифологического порядка (прим. ред.). + +`Изучите следующие стихи из Евангелия от Иоанна и ветхозаветные пророчества, которые исполнились:` + +`Ин. 1:23; Ис. 40:3` + +`Ин. 2:16, 17; Пс. 68:10` + +`Ин. 7:38; Иер. 2:13` + +`Ин. 19:26; Числ. 9:12` + +Не только Иоанн, но и Петр, Павел, Матфей, Марк, Лука и все авторы Нового Завета, вдохновленные Святым Духом, снова и снова подчеркивают, что жизнь, смерть, воскресение и вознесение Иисуса из Назарета к престолу Божьему являются исполнением ветхозаветных пророчеств. + +И хотя Иисус постоянно указывал ученикам на Писание, предрекавшее Его служение, когда же ученики наконец поняли, что Писание указывало на Него? Это понимание пришло только после того, как Он умер, воскрес и явился им. «Когда же воскрес Он из мертвых, то ученики Его вспомнили, что Он говорил это, и поверили Писанию и слову, которое сказал Иисус» (Ин. 2:22; см. также 20:9). \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/08/05.md b/src/ru/2024-04/08/05.md new file mode 100644 index 00000000000..55080c84dae --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/08/05.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Ветхозаветные пророчества об Иисусе, часть II +date: 20/11/2024 +--- + +Иисус сказал религиозным вождям: «Исследуйте Писания, ибо вы думаете чрез них иметь жизнь вечную; а они свидетельствуют о Мне» (Ин. 5:39). Какое невероятное заявление, сделанное о Себе! + +Оценки разнятся, но некоторые богословы утверждают, что Иисус из Назарета явился исполнением сотни ветхозаветных пророчеств. Каким бы ни было их число, вероятность того, что один человек исполнит хотя бы несколько из них, не говоря уже обо всех, ничтожно мала. Время от времени кто-нибудь приводит такой пример: представьте, что вы заполняете площадь размером со штат Техас (696 241 км2, ср. Чукотский автономный округ в Российской Федерации — 721 481 км2) монетами высотой в 60 см и окрашиваете одну монету в розовый цвет, а затем перемешиваете их все. Затем даете человеку с завязанными глазами одну возможность выбрать розовую монету. Какова вероятность того, что он выберет именно розовую монету? + +Нет сомнений: рождение, жизнь и смерть Христа были предсказаны Ветхим Заветом, что является ошеломляющим доказательством того, что Он Мессия, Которого так ждали. Иоанн снова и снова указывает на эти стихи Ветхого Завета, чтобы подчеркнуть, Кто такой Иисус, и то, почему мы должны верить в Него и принять спасение, которое Он предлагает. + +`Что каждый из следующих отрывков Евангелия от Иоанна говорит об Иисусе как об исполнении мессианских пророчеств?` + +`Ин. 12:13; Пс. 117:26` + +`Ин. 12:14; 15; Зах. 9:9` + +`Ин. 3:18; Пс. 40:10` + +`Ин. 19:37; Зах. 12:10; Зах. 13:6` + +`Насколько твердо вы верите? Если бы кто-то спросил вас, почему вы верите в Иисуса как в Мессию, что бы вы ответили, на что сослались и почему, чтобы отстоять свою веру?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/08/06.md b/src/ru/2024-04/08/06.md new file mode 100644 index 00000000000..8b677fa89cb --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/08/06.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: «Вы от нижних» +date: 21/11/2024 +--- + +_«От сей земли_ вы _и_ от того, что _здесь_, внизу» (Ин. 8:23; ИПБ). Изучая Евангелие от Иоанна, мы увидели, что Иисус, по утверждению Иоанна, действительно является обетованным Мессией, великим упованием, которого жаждал иудейский народ. + +И все же многие религиозные вожди, духовные наставники народа, напротив, были Его самыми большими врагами. + +`Как вы считаете, почему несмотря на такое обилие исполнившихся в служении Иисуса пророчеств Ветхого Завета, тем не менее многие иудеи Его отвергли?` + +`Прочитайте Ин. 8:23. Как нам следует жить и изучать Библию, чтобы не быть «от нижних» и не уподобиться иудеям, отвергшим Христа?` + +Иисус говорит, что они не знают ни Его, ни Его Отца (Ин. 8:19). Эти люди должны были знать и Того, и Другого, но они обманывались. Эти верующие были настолько увлечены своими собственными традициями и философией, что, даже несмотря на то, что Иисус стоял прямо перед ними, делая и говоря то, что было могущественным откровением Отца, они все же отвергали Его. + +Кроме того, Иисус сказал им: «вы от нижних» (Ин. 8:23). Иными словами, какими бы религиозными они ни были, они не были духовными, благочестивыми людьми. Они имели «вид благочестия» (2 Тим. 3:5), и больше ничего. У них было внешнее благочестие, но внутреннее неверие. + +В этом не было ничего нового: «Этот народ приближается ко Мне устами своими, и языком своим чтит Меня, сердце же его далеко отстоит от Меня, и благоговение их предо Мною есть изучение заповедей человеческих» (Ис. 29:13). Эту же самую мысль Иисус повторяет столетия спустя, когда Он говорит: «Но тщетно чтут Меня, уча учениям, заповедям человеческим» (Мк. 7:7). Их человеческие учения, их человеческие заповеди были «от мира сего» (Ин. 8:23), и, как тогда сказал Иисус: «Я не от сего мира» (Ин. 8:23). Было плохо, что эти люди обманывали себя; но трагедия усугублялась тем, что они также сбивали с пути других, хотя, что интересно, Иоанн написал, что в результате описанной в этих стихах беседы «многие уверовали в Него» (Ин. 8:30). + +Таким образом, даже несмотря на отрицательных вождей, многие иудеи смогли превзойти их и сами увидеть, Кто такой Иисус. + +`Какие уроки вы извлекли из общения Иисуса с религиозными вождями? Как мы можем быть «от вышних», а не «от нижних» и как мы можем распознать разницу?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/08/07.md b/src/ru/2024-04/08/07.md new file mode 100644 index 00000000000..0f2915c3eea --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/08/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 22/11/2024 +--- + +Прочитайте в книге Эллен Уайт «Желание веков» главу 73 «Да не смущается сердце ваше» (С. 662–680). + +«Золотые сокровища истины были доверены еврейскому народу. Уклад жизни иудеев, носивший на себе печать Небес, был установлен Самим Христом. В прообразах и символах были заложены великие истины искупления. Но когда Христос наконец пришел, евреи не узнали Того, на Кого указывали все эти символы. У них было Слово Божье, но традиции, которые передавались от поколения к поколению, а также человеческие толкования Писаний скрывали от них истину, явленную в Иисусе. Духовный смысл Священных Писаний был ими утрачен. Сокровищница всякого познания была открыта для них, но они не знали этого. + +Бог не скрывает Своей истины. Но люди своими собственными действиями делают ее непонятной для самих себя. Христос дал еврейскому народу достаточно доказательств того, что Он — Мессия. Но Его учение призывало к решительным переменам в их жизни. И иудеи понимали, что если они примут Христа, они должны будут оставить свой эгоизм, свои столь лелеемые правила и традиции, свои нечестивые обычаи. Принятие вечной, неизменной истины требовало жертвы. Поэтому иудеи отказались принять самые убедительные свидетельства, какие только мог дать Бог, чтобы утвердить веру в Христа. Они говорили, что верят Ветхому Завету, и тем не менее отказались принять содержащиеся в нем свидетельства о жизни и характере Христа. Они боялись убедиться в этом и обратиться, поскольку им пришлось бы тогда оставить свои предубеждения. Сокровище Евангелия, Путь, Истина и Жизнь, Иисус был среди них, но они отвергли самый великий дар, какой только могло дать им Небо» (Уайт Э. Наглядные уроки Христа. С. 105). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. Как исполнившиеся в жизни Иисуса пророчества созидают нашу веру?` + +`2. Каковы три (или четыре) основных препятствия, которые мешали религиозным вождям верить в Иисуса? Как те же принципы проявляются сегодня?` + +`3. Подумайте, тщательно рассмотрите, на чем зиждется ваша уверенность на сегодняшний день. Какие шаги, по вашему мнению, могут укрепить вашу веру?` + +`4. Что ваш ответ на вопрос в конце раздела за понедельник говорит об авторитете Священного Писания и почему стоит отвергнуть все, что ставит под сомнение окончательный авторитет Священного Писания?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/08/info.yml b/src/ru/2024-04/08/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..9d4b6e11730 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/08/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Исполнение ветхозаветных пророчеств" +start_date: "16/11/2024" +end_date: "22/11/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/08/inside-story.md b/src/ru/2024-04/08/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..a8953b38739 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/08/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 22/11/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «Я есмь путь и истина и жизнь; никто не приходит к Отцу, как только через Меня» (Ин. 14:6). + +Когда в Евангелии от Иоанна Иисуса спросили, Кто Он, Иисус ответил словами, обозначающими Божество. «Я есмь» было безошибочной ссылкой на Самого Господа, Который явился Моисею в горящем кусте. «Я есмь Сущий», — сказал Он Моисею (Исх. 3:14). На этот раз Тот же Бог, «Я есмь», «стал плотию и обитал с нами, полный благодати и истины; и мы видели славу Его, славу, как Единородного от Отца» (Ин. 1:14). + +Тема «Я есмь» проходит красной нитью через Евангелие от Иоанна. Памятный стих этой недели отражает эту тему: «Я есмь путь и истина и жизнь» (Ин. 14:6). «Я есмь» — еще и свет миру, хлеб жизни, дверь овцам, Добрый Пастырь, истинная виноградная лоза. При этом «путь, истина и жизнь» — не три однородных перечисления в греческом смысле, когда каждое из них имеет отношение к подлежащему в отдельном соположении, а семитское целое, которое точнее передать как «истинный путь к [вечной] жизни» (прим. ред.) + +Эта неделя продолжается откровением Бога, которое дано нам в Евангелии от Иоанна. Мы более полно исследуем темную сторону вопроса, когда, несмотря на убедительные доказательства того, что Иисус — Мессия, некоторые отвергли Его. Это нужно по двум причинам: избежать повторения той же ошибки и подумать о том, как коснуться сердец тех, кто может совершить подобную ошибку. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/09/02.md b/src/ru/2024-04/09/02.md new file mode 100644 index 00000000000..608587d6ee3 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/09/02.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: «В Нем была жизнь» +date: 24/11/2024 +--- + +В Ин. 1:1 апостол ясно утверждает, что Иисус есть Бог, Божественный Сын. Соответственно, в Ин. 1:4: «В Нем была жизнь, и жизнь была свет человеков» — _жизнь_, на которую здесь ссылается автор, — это Божественная жизнь, незаимствованное вечное существование. Поскольку Он имеет жизнь в Самом Себе, Он может отдать Свою жизнь и принять ее снова (Ин. 10:17). И поскольку в Нем есть жизнь, Он может дать жизнь тому, кому пожелает (Ин. 5:21; сравните с Ин. 14:19). + +Это слово «жизнь» (греч. _дзоэ́_) встречается в Евангелии от Иоанна 36 раз, что составляет около 25% от общего числа использований в Новом Завете. В Ин. 1:4, 5, помимо отсылки к источнику жизни на нашей планете, это слово также связано со спасением. В остальной части Евангелия от Иоанна эта идея жизни (_дзоэ́_) чаще всего выражается как _вечная_ _жизнь_, обетование спасения (см. Ин. 3:15, 16, 36; 4:14, 36; 6:27, 40, 47, 54, 68; 10:27, 28). Таким образом, Тот, Кто дал жизнь при сотворении мира, — Тот же, Кто приносит спасение, вечную жизнь, в погибающий мир. + +`Что каждый из следующих стихов говорит о цели земного служения Иисуса Христа? См. Ин. 1:29; 3:16; 6:40; 10:10; 12:27.` + +«И как Моисей вознес змию в пустыне, так должно вознесену быть Сыну Человеческому, дабы всякий, верующий в Него, не погиб, но имел жизнь вечную» (Ин. 3:14, 15). + +Подобно тому, как медный змей занял место израильтян, укушенных змеями, так и Иисус занял место пораженных грехом, наше место. Он взял на себя наше наказание, чтобы мы могли обрести Его жизнь. + +Христос также желает, чтобы у нас была жизнь, жизнь с избытком (Ин. 10:10). Таким образом, «тем, которые приняли Его, верующим во имя Его, дал власть быть чадами Божиими, которые ни от крови, ни от хотения плоти, ни от хотения мужа, но от Бога родились» (Ин. 1:12, 13). + +Христос пришел, чтобы открыть нам Отца. Ибо «Бога не видел никто никогда; Единородный Сын [в греческом тексте: Бог], сущий в недре Отчем, Он явил» (Ин. 1:18). Видя характер Иисуса, мы можем увидеть характер Отца. [Сын или Бог — в греческом тексте есть разночтения, выбор текстологического комитета обозначен буквой B, что значит не вполне уверенное свидетельство (A — уверенное, С — равнозначное). — Прим. ред. Ср. «Единородный Бог — это единственный Сын Божий, причастный к самой сути Отца. В рукописях много разночтений: „единородный Сын“, „единородный Сын Бога“, „единородный“» — Кузнецова В. Н. Евангелие от Иоанна: Комментарий. М.: Общедоступный православный университет, основанный протоиереем Александром Менем, 2010. С. 47.] + +`Что мы можем узнать о характере Отца из жизни Иисуса? Почему это откровение является благой вестью?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/09/03.md b/src/ru/2024-04/09/03.md new file mode 100644 index 00000000000..22b38f1c784 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/09/03.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: «Глаголы вечной жизни» +date: 25/11/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 6:66–69. Когда Иисус спросил учеников, не хотят ли они оставить Его, что ответил Петр?` + +`Что такое «глаголы вечной жизни», о которых сказал Петр?` + +Слова Петра о «вечной жизни» затрагивают тему, которая проходит через все Евангелие от Иоанна. Концентрация фразеологизмов на тему вечной жизни появляется в Ин. 6 в связи с насыщением пяти тысяч человек (Ин. 6:27, 40, 47, 54, 68). Иисус говорит, что Он есть хлеб жизни (Ин. 6:35), имея в виду, что Его жизнь, смерть и воскресение являются источником вечного спасения. + +Фраза «жизнь вечная» или ее эквиваленты встречается 17 раз в Евангелии от Иоанна. Этот термин не относится к бесплотному существованию в качестве духов или к тому, чтобы стать частью вечной сущности, или к какой-либо другой внеземной идее. Скорее, он подразумевает ту животворящую силу, которая приносит спасение и придает смысл нашему существованию сейчас и к жизни без конца, когда вернется наш Господь. Точно так же, как Иисус стал плотью, воскресение, о котором Он говорит, происходит во времени и пространстве и имеет место в физическом теле. Это воскресение из мертвых, обновление той жизни, которая когда-то была у человечества в Едеме. + +`Какова роль веры в нашем спасении и обретении вечной жизни? См. Ин. 3:15, 16; 5:24; 6:40, 47; 8:31; 12:46; 20:31.` + +Только верой мы принимаем, что Иисус Христос пришел, чтобы жить и умереть за нас. Эта вера дается нам как дар, но мы должны осознано принять решение посвятить себя Иисусу, покаяться и верить в то, что Он прощает нас и очищает от греха. + +Когда Иисус спросил Петра, собирается ли он тоже уйти, ответ Петра: «Господи! к кому нам идти? Ты имеешь глаголы вечной жизни» (Ин. 6:68) отражает суть спасения и то, как мы его получаем. Оно происходит не от философии, истории, науки — всех человеческих наук. Оно исходит от Иисуса, Который, имея в Себе вечную жизнь, безвозмездно предлагает ее всем, кто, откликнувшись на призыв Святого Духа, примет ее. + +`Как обетование вечной жизни влияет, на наш взгляд, на эту временную жизнь? Как оно должно повлиять на наше восприятие?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/09/04.md b/src/ru/2024-04/09/04.md new file mode 100644 index 00000000000..e82bff494b0 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/09/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Вера и новое рождение +date: 26/11/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 1:12, 13. Какие шаги описаны здесь на пути становления христианина?` + +Иоанн записал свое Евангелие, чтобы мы уверовали в Иисуса и чтобы, веруя, мы могли иметь вечную жизнь во имя Его (Ин. 20:31). В Ин. 1:12, 13 этот процесс описан в два этапа. Во-первых, мы принимаем Его, то есть веруем в Него. Во-вторых, Он дает нам власть, или силу, право, стать Божьими детьми, которые, как описано в стихе 13, от Бога родились. Таким образом, в становлении христианина есть человеческий и Божественный аспекты. Мы должны действовать с верой, принимать Его, быть открытыми свету, но Он — Тот, Кто возрождает нас изнутри. + +В действительности сама вера является даром Божьим, он возникает от слышания Его Слова (Рим. 10:17). «Чтобы обрести истинную, живую веру во Христа, мы должны знать Его, как Он открыт в Своем Слове» (Ellen G. White, _Fundamentals of_ _Christian Education,_ p. 433 [Основы христианского образования]). «Дух, воздействуя на разум человека, освящает его, рождает веру в Бога» (Ellen G. White Comments, _The Seventh-day Adventist Bible Commentary,_ vol. 7, p. 940). + +Те, кто веруют или принимают Сына как Мессию, обретают вечную жизнь. Иоанн также подчеркивает важность принятия или веры слову, которое сказал Иисус (Ин. 5:24, 38, 47). Роль Святого Духа состоит в том, чтобы убедить человека (Ин. 16:7, 8; сравните с Рим. 8:16). + +`Что лично для вас означает быть чадом Божьим?` + +Вера, библейская вера, основанная на работе Святого Духа в наших сердцах, является основой нашей веры. «Вера… великое благословение, подобно глазу, который видит, уху, которое слышит» (Уайт Э. В небесных обителях. С. 104). Гуманистический подход к вере гласит, что мы должны найти основу, критерии веры, а затем уже верить. Напротив, библейский подход утверждает, что вера и есть основание, дар от Бога (Еф. 2:8; 1 Кор. 1:17–24; 1 Кор. 2:1–6). Мы начинаем с основания веры, а затем, исходя из этого, возрастаем в понимании и благодати. + +`Если бы кто-нибудь спросил вас, на чем основана ваша вера, как бы вы ответили?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/09/05.md b/src/ru/2024-04/09/05.md new file mode 100644 index 00000000000..afaa279bc8e --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/09/05.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Отвержение Источника жизни +date: 27/11/2024 +--- + +В Евангелии от Иоанна содержится ряд самых трагичных повествований во всем Писании. «И свет во тьме светит, и тьма не объяла его… В мире был, и мир чрез Него на́чал быть, и мир Его не познал. Пришел к своим, и свои Его не приняли» (Ин. 1:5, 10, 11). «Я есмь» был отвергнут многими из Его народа. + +Неудивительно, что Павел предупреждает: «Не оставляйте упования вашего» (Евр. 10:35). Как мы много раз видели, Христос был отвергнут, потому что люди не приняли Его слова. + +«Современный гуманистический образ мышления начинается с сомнения. Люди подвергают все сомнению, чтобы определить, что есть истина. То, что выживает в огне перекрестного исследования, они принимают как твердое знание — то, на что можно положиться. Некоторые применяют тот же подход к Библии, ставя все в ней написанное под сомнение с научной, исторической, психологической, философской, археологической или геологической точки зрения, чтобы определить, что же в Библии является истиной. Сам подход начинается с сомнения в достоверности Писания и строится на нем. Христос спросил: „Сын Человеческий, придя, найдет ли веру на земле?“ (Лк. 18:8)» (E. Edward Zinke and Roland Hegstad, _The Certainty of the_ _Second Coming_, p. 96 [Несомненность Второго пришествия Христа]). + +`Прочитайте Числ. 13:23–33. Чем отличались два сообщения соглядатаев о Ханаанской земле?` + +Грехом иудеев, когда они были при Кадес-Варни, было то, что они усомнились в Слове Божьем. Бог просил их пойти и завоевать землю. Двенадцать соглядатаев пошли в Ханаан, чтобы рассмотреть землю. Они вернулись с двумя донесениями. Большинство из них дало отрицательную оценку. «На земле живут гиганты, есть города-крепости, оружие, которого мы никогда раньше не видели, и хорошо обученные войска. А мы, напротив, были рабами в земле египетской, и у нас небольшой военный опыт». Десять соглядатаев высказались против, основываясь на доказательствах, неопровержимых с человеческой точки зрения. Два соглядатая проголосовали «за», основываясь на своей вере в могущественную силу слова Божьего. + +`Как нам избежать той же ошибки, что совершилась здесь? А как нам избежать самонадеянности, делая что-то неразумное и оправдывая себя тем, что верим в то, что исполняем волю Божью и, следовательно, не можем потерпеть неудачу?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/09/06.md b/src/ru/2024-04/09/06.md new file mode 100644 index 00000000000..fe0cd2f506e --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/09/06.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Осуждение +date: 28/11/2024 +--- + +«Верующий в Него не судится, а неверующий уже осужден, потому что не уверовал во имя Единородного Сына Божия... Всякий, делающий злое, ненавидит свет и не идет к свету, чтобы не обличились дела его, потому что они злы; поступающий по правде идет к свету» (Ин. 3:18–21, сравните с Ин. 1:10). + +`Какова участь всех, не верующих в Иисуса Христа? См. Ин. 3:18, 36; 5:24, 38; 8:24; 12:47.` + +Отвержение Иисуса Христа, Света миру, оставляет нас открытыми для сомнений и искушений дьявола. Это значит обратиться от света к тьме. + +Еве был дан свет о том, как обходиться с деревом в центре сада. Сатана искушал ее подвергнуть сомнению этот свет. Она проверила Божье слово, рассудив, что любящий Бог не уничтожит творение, которое Он создал. Она также полагалась на то, что говорили ей органы чувств. «Змей вкусил от плода и обрел способность говорить. Возможно, змей прав. Если я отведаю плода, то, возможно, стану подобна Богу!» Обольстившись, она отвернулась от света. И ее муж выбрал тот же путь. + +`Прочитайте Мф. 4:1–4. Какой пример оставил нам Иисус Христос, чтобы противостоять обольщениям сатаны?` + +Христос мог бы воспользоваться теми же приемами, что Адам и Ева, допотопные люди и Израиль в Кадес-Варни, которые применяет современный человек в гуманистическом обществе. Он мог бы задаться вопросом, почему Бог любви оставил Своего Сына в пустыне на сорок дней и ночей без еды и защиты. Он мог бы принять решение доказать Свое Сыновство — Я превращу эти камни в хлеб! Вместо этого Он ответил Словом Божьим. Он действовал на уровне небесного, а не земного образа мысли. Как легко Он мог бы подтвердить Свой путь к неправильному решению, что часто делают многие люди и даже мужи веры. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/09/07.md b/src/ru/2024-04/09/07.md new file mode 100644 index 00000000000..f8dd59f79d7 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/09/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 29/11/2024 +--- + +Прочитайте в книге Эллен Уайт «Желание веков» главу 1 «С нами Бог» (С. 19–26) и главу 66 «Спор» (С. 601–609). + +«Уничижившись, Христос принял на Себя человеческое естество и явил характер, противоположный характеру сатаны. Но само воплощение еще не было пределом уничижения. „По виду став как человек; смирил Себя, быв послушным даже до смерти, и смерти крестной“ (Флп. 2:8). Подобно тому как первосвященник снимает пышные первосвященнические облачения и надевает белую льняную одежду рядового священника, так и Христос принял образ простого служителя и принес Себя в жертву, будучи одновременно и священником, и жертвой. „Он изъязвлен был за грехи наши и мучим за беззакония наши; наказание мира нашего было на Нем“ (Ис. 53:5). + +Со Христом поступили так, как того заслуживаем мы, — чтобы с нами поступали так, как заслуживает того Он. Осужденный за наши грехи, к которым Он не был причастен, Христос пострадал, чтобы мы были оправданы Его праведностью, к которой мы не причастны. Он принял нашу смерть, чтобы мы приняли Его жизнь. „Ранами Его мы исцелились“» (Уайт Э. Желание веков. С. 25). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. Иисус отдал столь многое для спасения мира. Как, по вашему мнению, помочь другим увидеть эту удивительную истину и обратиться к Нему с верой?` + +`2. Чем отличается принятие решений на человеческом, мирском уровне и на основе Божественного откровения?` + +`3. Как логика и разум соотносятся с пониманием Слова Божьего? Можно ли логически и рационально обосновать необходимость веры? Разве исполнение пророчества, удивительная красота и сложность сотворенного мира не указывают нам на существование Бога и на истинность спасительного замысла?` + +`4. Обсудите на уроке свои ответы на вопрос в конце раздела за вторник. На чем основывается ваша вера? Если бы кто-нибудь спросил вас, почему вы верите в Иисуса и в написанное в Евангелии, как бы вы ответили?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/09/info.yml b/src/ru/2024-04/09/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..529b62915c6 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/09/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Источник жизни" +start_date: "23/11/2024" +end_date: "29/11/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/09/inside-story.md b/src/ru/2024-04/09/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..f51ee334310 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/09/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 29/11/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «Бога никто и никогда не видел. Но единственный, несравненный _Сын_, Бог, Который у самого сердца Отца, открыл _Его нам_» (Ин. 1:18; ИПБ). + +Евангелие от Иоанна делится на четыре главные части: пролог (Ин. 1:1–18), Книга знамений (Ин. 1:19–12:50), Книга славы (Ин. 13:1–20:31), эпилог (Ин. 21:1–25). До сих пор исследование было сосредоточено в основном на прологе и Книге знамений, раскрывающей, Кем является Иисус, через Его чудеса (знамения), беседы и наставления. Теперь уроки переходят в основном к третьему разделу Евангелия от Иоанна, Книге славы. + +Интересно, что знаменитые семь утверждений «Я есмь» образуют мост между Книгой знамений и Книгой славы. Это «хлеб жизни» (Ин. 6:35, 41, 48, 51), «свет миру» (Ин. 8:12, Ин. 9:5), «дверь» (Ин. 10:7, 9), «пастырь добрый» (Ин. 10:11, 14), «воскресение и жизнь» (Ин. 11:25), «путь и истина и жизнь» (Ин. 14:6) и «истинная виноградная лоза» (Ин. 15:1, 5). Есть и другие утверждения «Я есмь» (например, Ин 8:58: «Иисус сказал им: истинно, истинно говорю вам: прежде нежели был Авраам, Я есмь»), но эти семь связаны с самоутверждениями Бога (прим. ред.). + +Урок на этой неделе начнется с прощальной речи и ее введения со знаменательным эпизодом, когда Иисус омывает ноги Своим ученикам. Затем мы обратимся к утверждению «Я есмь» главы 14 («Я есмь путь и истина и жизнь»). \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/10/02.md b/src/ru/2024-04/10/02.md new file mode 100644 index 00000000000..b89abda0072 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/10/02.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: «Я дал вам пример» +date: 01/12/2024 +--- + +Прощальная речь (Ин. 13–17) дает наставления ученикам Иисуса в отношении будущего. Ее литературный стиль подобен прощальному наставлению Моисея во Второзаконии или благословению Иакова над своими детьми (Быт. 47–49) или наставлениям Давида Соломону (1 Пар. 28, 29). Иисус утешает Своих учеников по поводу Своего ухода. Он обещает некоего заместителя, представляющего Его (Святого Духа; Ин. 14–16). Он предсказывает грядущую скорбь (Ин. 15, 16) и увещевает учеников оставаться верными (Ин. 15). + +`Прочитайте Ин. 13:1–20. В чем смысл служения ногоомовения? Каким образом нам следует готовиться к этому служению и совершать его?` + +В той части мира во времена Иисуса люди носили сандалии или ходили босиком. Ноги от этого становились пыльными и грязными. Был обычай, чтобы слуга или раб мыл ноги приходящим на трапезу. Но ни одного слуги не было на трапезе в тот вечер, когда Иисус в последний раз ужинал со Своими учениками перед Своим арестом. + +К всеобщему удивлению, Сам Иисус встал и омыл всем им ноги. В Ин. 13:4, 5 последовательно рассказывается о действиях Иисуса. Это рассказывается так подробно, чтобы подчеркнуть, что Учитель совершил невероятный акт смирения. + +Сообщая об отклике Петра, Ин. 13:8–11 углубляет чувство смятения и непонимания учеников по поводу действий Иисуса. Как мог Иисус, Учитель, Мессия, исполнить столь унизительную работу? Петр отказывался позволить Иисусу омыть ему ноги, но Иисус сказал ему, что если тот не согласится, не будет иметь части с Иисусом. Тогда Петр попросил о большем, выразив свое желание быть всегда с Иисусом. + +Значение поступка Иисуса связано с тем, Кто Он такой. В Ин. 13:13 Он утверждает, что Он — Учитель и Господь. Именно так они называли Его, и Он указывает, что это так. Эти титулы означают авторитет и могущество. + +Тем не менее Иисус учит, что силу и авторитет следует использовать для служения, а не для самовозвеличивания. Адвентистская церковь восприняла этот смысл примера Иисуса, повторяя то, что справедливо называется обрядом смирения, в качестве подготовительной части Вечери Господней. + +`Обсудите, как обряд смирения учит нас ходить по стопам Иисуса и смиренно служить другим.` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/10/03.md b/src/ru/2024-04/10/03.md new file mode 100644 index 00000000000..b8f39c66617 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/10/03.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Непременно «приду опять» +date: 02/12/2024 +--- + +`Прочитайте Ин 14:1–3. Какую великую весть сообщил Иисус ученикам сразу после Вечери?` + +В конце Ин. 13 Иисус говорит, что Он уходит (Ин. 13:33). Это вызывает у Петра вопрос о том, куда Он идет (Ин. 13:36). Ученики не понимают, что Иисус говорит о Своей смерти, воскресении и вознесении. Петр утверждает, что готов отдать за Него свою жизнь (Ин. 13:37). Именно тогда Иисус предсказывает отречение Петра (Ин. 13:38). + +Именно в этом контексте Иисус говорит Своим ученикам, чтобы они не позволяли своим сердцам смущаться (Ин. 14:1). Глагол «смущаться» — это перевод греческого _тара́ссо_, что означает «сильно волновать, расстраивать, приводить в смятение, потрясать; пугать, ужасать; приводить в движение (_воду_)». Неудивительно, что слова Иисуса привели учеников в смятение. + +Но вопреки их страхам Он рассказывает о доме Отца Своего, где много обителей (не особняков, а комнат, как в гостинице). Он идет туда, чтобы приготовить им место. Его слова выходят за пределы грядущей крестной муки и указывают на то время, когда Он вернется, чтобы искупить Свой народ. Он ожидает того времени, когда с трагедией греха будет раз и навсегда покончено (см. Дан. 7:27). + +Иисус говорит: «И когда пойду… приду опять и возьму вас к Себе, чтобы и вы были, где Я» (Ин. 14:3). Это, несомненно, является обетованием Его Второго пришествия. + +В чем основание уверенности в этом обетовании? Многие сказали бы, что оно в исполнении библейских пророчеств, и это, безусловно, правда. Но в Ин. 14:3 основание формулируется иначе. В этом стихе фраза «Я приду» на греческом языке на самом деле стоит в настоящем времени («Я иду»). В греческом языке настоящее время иногда используется для обозначения будущего. Это событие будущего, о котором говорят с уверенностью; оно описывается так, как будто уже происходит. Таким образом, справедливо будет перевести фразу как «я непременно приду снова». + +Наша надежда на возвращение нашего Господа основано не на уверенности в исполнении библейских пророчеств, а на нашей уверенности в Личности, Которая пообещала. Он сказал, что обязательно вернется за Своим народом. Мы можем доверять этому обетованию, так как знаем, Кто его дал. + +`Чему нас учит крест в отношении неизбежности Второго пришествия Христа? Какую бы пользу принесла нам смерть Иисуса при Первом пришествии, если бы не было Второго?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/10/04.md b/src/ru/2024-04/10/04.md new file mode 100644 index 00000000000..05dfe651aa0 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/10/04.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: «Я есмь путь и истина и жизнь» +date: 03/12/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 14:4, 5. Какой вопрос задал Фома, когда Иисус рассказал, что Он идет приготовить небесные обители?` + +`Что ответил Иисус Фоме? Ин. 14:6` + +`Что эти слова Иисуса (Ин. 14:6) означают лично для вас?` + +Вопрос Фомы кажется достаточно логичным. Если вы не знаете, куда кто-то идет, как вы можете знать, куда следовать за этим человеком? Иисус переворачивает вопрос, указывая, что Он Сам и есть путь. Путь к чему? Путь к Отцу. В прологе (Ин. 1:1–18) подчеркивается тесная связь между Словом (_логос_), Иисусом Христом, и Отцом. + +В Ин. 1:18 говорится, что единородный (можно перевести «уникальный») Бог — это Тот, Кто открыл, сделал известным Отца. «Делать известным» в этом стихе — это греческий глагол _эксэгэ́омай_, означающий «рассказывать, сообщать, излагать; открывать, поведать». Отсюда происходит слово «экзегеза». Оно означает «раскрывать смысл». Таким образом, Иисус Христос является связующим звеном с Отцом, Тем, Кто объясняет Отца падшему миру. Следовательно, Он является путем к Отцу. Без Него мы ограничены в нашем понимании. + +Иисус увязывает воедино три слова: путь, истину и жизнь. Слово «путь» используется только в Ин. 1:23 в отношении того, что Иоанн Креститель готовил путь Иисусу, и используется здесь, в Ин. 14:4–6, где оно является ключевым в этой триаде, поэтому учение христиан получило, как говорится в Деяниях, название «Путь». Но слова «истина» и «жизнь» также используются в Евангелии. В нашем дальнейшем исследовании особое внимание будет уделено концепции истины, важнейшей теме, особенно в мире, где сама идея «истины» ставится под сомнение. + +`Прочитайте Ин. 14:7–11. Какую величайшую истину о Себе открыл Иисус Филиппу (Ин. 14:9)?` + +Филипп попросил о том, чтобы увидеть Отца, чего ни один грешный человек не может сделать и остаться в живых (сравните с Исх. 33:17–34:9; Ин. 1:18). Иисус упрекает за непонимание и указывает на то, что видевший Его видел Отца (Ин. 14:9). Следовательно, ясно, что Иисус — это истинный путь к Богу и жизни в Нем; собственно, об этом говорит стих. Без Него путь становится туманным и неопределенным. Он — свет, освещающий путь к Богу. + +`Почему так приятно осознавать, что Иисус — это лучшее откровение о том, каков Бог Отец, которое мы можем здесь получить?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/10/05.md b/src/ru/2024-04/10/05.md new file mode 100644 index 00000000000..b853203cdae --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/10/05.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Истина — в Иисусе +date: 04/12/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 1:4, 17; 8:32, 14:6 и Ин 15:26. Как Иоанн связывает идею истины напрямую с Иисусом?` + +Снова и снова в Евангелии от Иоанна истина связывается с Иисусом, Его Отцом и Святым Духом. Истина связана с Иисусом, Словом (_логос_) и светом — в отличие от тьмы (Ин. 1:1–14, 3:19–21). А ложь также связана с дьяволом и грехом (Ин. 8:44–46). Следовательно, истина у Иоанна — это не просто факты и цифры. Она включает в себя это, но не ограничивается этим, ведь идея истины содержит моральный аспект верности Богу и Его воле. + +«А люди по-прежнему жаждут услышать живого Бога, ощутить Божественное присутствие. Философские теории или художественные произведения, какими бы блестящими они ни были, не в состоянии насытить сердце человека. Человеческие утверждения и изобретения не имеют в этом смысле никакой ценности. Пусть к людям говорит Слово Божье. Пусть все, кто слышал до сих пор лишь о человеческих обычаях, теориях и правилах, услышат голос Того, Чье Слово способно обновить душу для вечной жизни» (Уайт Э. Наглядные уроки Христа. С. 40). + +Подумайте о том, что значит «истина — в Иисусе». Иисус — это _логос_, Слово, которое было от начала у Бога и которое стало Творцом всего сотворенного (Ин. 1:1–4). Единый с Отцом от вечности и до вечности, Иисус обладает характеристиками Отца и, таким образом, также является «Я есмь». Его бытие не подчиняется никому и ничему другому. Ничто из существующего, включая знание, не существует отдельно от Него. И все, что существует, что было создано, было создано только Иисусом и существует также только в Нем. «Ибо Им создано всё, что на небесах и что на земле, видимое и невидимое: престолы ли, господства ли, начальства ли, власти ли, — все Им и для Него создано; и Он есть прежде всего, и все Им стои́т» (Кол. 1:16, 17). + +Иисус — не просто воплощение истины. Истина — в Нем. Истина — это не идея или умозаключение, она — в Личности! + +Истину в Иисусе Христе можно сравнить с солнцем, освещающим мир (Ин. 8:12). Это аналогия к уже упоминавшемуся в уроке 3 утверждению К. С. Льюиса о христианстве: «Я верю в христианство так же, как верю в то, что взошло солнце… с его помощью я вижу все остальное» (“Is Theology Poetry?”, p. 15). + +Именно благодаря Иисусу мы способны верно истолковывать мир вокруг нас. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/10/06.md b/src/ru/2024-04/10/06.md new file mode 100644 index 00000000000..a3417455dc5 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/10/06.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Писание и истина +date: 05/12/2024 +--- + +На протяжении всего Евангелия Писание играет важную роль, сообщая нам о Том, Кто есть путь, истина и жизнь. Во всех Евангелиях, как и во всей Библии, Ветхом Завете и Новом, Священное Писание играет ключевую роль в откровении истины. Это особенно верно, когда речь идет о том, чтобы объяснить нам, Кто такой Иисус и для чего Он пришел. + +`Прочтите Ин. 5:38–40. Что Иисус здесь говорит о Священном Писании?` + +Иисус и Его ученики снова и снова ссылались на Священное Писание, чтобы подтвердить, что Он — Мессия. Христос сказал: «Если бы вы верили Моисею, то поверили бы и Мне, потому что он писал о Мне. Если же его писаниям не верите, как поверите Моим словам?» (Ин. 5:46, 47). + +`Прочитайте Лк. 24:27. Что сделал Иисус, чтобы ободрить учеников идущих из Иерусалима в Эммаус ?` + +`К чему это привело? (Лк. 24:32.)` + +`Какое влияние сегодня может оказать изучение Писания на членов церкви и людей из мира?` + +Цитируя книгу Исход, Христос сказал: «Не читали ли вы реченного вам Богом?..» (Мф. 22:31). Захария ссылался на обетования Божьи, что «[Бог] возвестил устами бывших от века святых пророков Своих» (Лк. 1:70). В своей проповеди в день Пятидесятницы Петр сказал: «Надлежало исполниться тому, что в Писании предрек Дух Святой устами Давида» (Деян. 1:16). + +Библия — не научный трактат. В ней не объясняется, как расщепить атом или провести операцию на головном мозге. Но она делает нечто более важное. Она дает нам контекст, в рамках которого существование нашей Вселенной обретает смысл. Это ключ, который отворяет дверь; свет, который позволяет видеть. Без Библии мы бы ничего не знали о Боге, Его роли во Вселенной, нашем собственном происхождении, смысле жизни и будущем. + +`Каковы некоторые истины Библии, которым никогда не смогла бы нас научить наука даже в теории?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/10/07.md b/src/ru/2024-04/10/07.md new file mode 100644 index 00000000000..9c6c31817e4 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/10/07.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 06/12/2024 +--- + +Прочитайте в книге Эллен Уайт «Желание веков» главу 51 «Свет жизни» (С. 463–475); в книге Е. Эдварда Зинке «Несомненность Второго пришествия» главу «Авторитет Библии и уверенность во Втором пришествии». + +«Слова „Я свет миру“ Иисус произнес во дворе храма, специально предназначенном для служения во время праздника Кущей. Посреди двора возвышались два высоких столба, поддерживающих огромные светильники. После вечернего жертвоприношения все светильники зажигались, озаряя светом Иерусалим. Этот обряд совершался в память о столпе огненном, который направлял Израиль в пустыне, а также считался указанием на пришествие Мессии. Вечером, когда все светильники были зажжены, двор храма становился местом великой радости. Седовласые старики, священники храма и правители — все вместе исполняли праздничные танцы под музыку и пение левитов. + +Торжественным освещением Иерусалима народ выражал свою надежду на явление Мессии, Который изольет Свой свет на Израиль. Но для Иисуса это событие имело и более широкое значение. Подобно тому как сияющие светильники храма изливали свет на всех собравшихся, так и Христос — источник духовного света — рассеивает тьму этого мира. Однако этот символ был несовершенным. Великое светило, которое Господь Своей рукой поместил на небесах, гораздо точнее изображало славу Его миссии. + +Было утро. Солнце только что взошло над Елеонской горой, и его ослепительные лучи падали на мраморные дворцы, освещали золото стен храма. Тогда Иисус, указав на это, сказал: „Я свет миру“ (Уайт Э. Желание веков. С. 463, 464). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. Обсудите на уроке свой ответ на последний вопрос раздела за четверг. Какие важнейшие истины, которым учит Библия, мы никогда, даже в принципе, не смогли бы узнать из научных источников? Например, о кресте, воскресении, Втором пришествии. Какие еще важные библейские истины должны открыться нам верой, о которых иначе мы ничего не узнаем?` + +`2. Поразмышляйте о падении Люцифера, совершенного существа, обладавшего глубокими интеллектуальными познаниями о том, каков Бог. И все же, несмотря на все это, он восстал против Него. Что это говорит нам о реальности свободы воли, той же свободы, которая есть у нас, и почему нам постоянно нужно принимать решение о том, чтобы подчинить эту волю Богу?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/10/info.yml b/src/ru/2024-04/10/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..b8c3457431b --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/10/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Путь, истина и жизнь" +start_date: "30/11/2024" +end_date: "06/12/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/10/inside-story.md b/src/ru/2024-04/10/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..b7bc2decf0d --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/10/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 06/12/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «Утешитель же, Дух Святой, Которого пошлет Отец во имя Мое, научит вас всему и напомнит вам все, что Я говорил вам» (Ин. 14:26). + +Евангелие от Иоанна — это необычное сочетание тем. Иоанн прибегает к знамениям (чудесам), чтобы показать, что Иисус есть Мессия, обетованный пророками. Иоанн призывает множество свидетелей, чтобы провозгласить, что Иисус — это Христос. Он также использует утверждения «Я есмь», чтобы указать на Его Божественность. + +В Ин. 1 (стихи 1–4, 14, 18, 32–34) упоминаются все три Личности Божества. На протяжении веков люди пытались полностью понять природу Божества, но, будучи не в состоянии этого сделать, отвергали эту идею. Однако неразумно отвергать что-то только в силу невозможности полностью это понять или в силу того, что это не укладывается в прокрустово ложе человеческого мышления. + +Иоанн говорит, что, если вы хотите понять Бога, нужно посмотреть на Иисуса и на то, что открыто в Слове. Этот подход открывает нам совершенно новый мир взаимоотношений — между тремя Личностями Божества, между Личностями Божества и людьми и между самими людьми. На этом уроке мы рассмотрим, как в Евангелии от Иоанна представлены Отец, Сын и Святой Дух, но теперь это будет происходить в контексте прощальной беседы (Ин. 13–17). \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/11/02.md b/src/ru/2024-04/11/02.md new file mode 100644 index 00000000000..cd7b4e46292 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/11/02.md @@ -0,0 +1,26 @@ +--- +title: Небесный Отец +date: 08/12/2024 +--- + +Евангелие от Иоанна написано с точки зрения библейского повествования в целом, начиная с наших истоков. «В начале сотворил Бог небо и землю» (Быт. 1:1). Или: _В начале Отец, Сын и Святой Дух сотворили небо и землю_. Они являются Источником всего сущего. Они создали Вселенную, включая существ, населяющих ее. На нашей планете было особое сотворение жизни, и самым особенным из этого творения было человечество. А целью Бога при создании человечества была наша жизнь в любви и гармонии с Ним и друг с другом. + +К сожалению, Люцифер привнес в этот мир грех. Грех, кроме всего прочего, — это нарушение наших отношений с Богом. Он искажает представление о том, Кто такой Бог. Следовательно, Иисус принял на Себя нашу человеческую природу, чтобы восстановить знание о Боге и принести человечеству спасение. + +Будучи на земле, Иисус подчинил Свою жизнь Отцу, живя под Его руководством. Он сказал: «Я и Отец — одно» (Ин. 10:30). «Отец во Мне, и Я в Нем» (Ин. 10:38). «Если Я не творю дел Отца Моего, не верьте Мне» (Ин. 10:37). + +`Каковы действия Бога Отца, описанные в следующих стихах?` + +`Ин. 3:16, 17` + +`Ин. 6:57` + +`Ин. 5:22, 30` + +`Ин. 6:32; 14:10, 24` + +`Ин. 6:45` + +`Ин. 15:16; 16:23` + +`Эти стихи представляют Отца связанным с Иисусом Христом, Его Сыном. Отец поддерживает тесную связь с нашим миром и глубоко заинтересован в нашем спасении. Что эта истина говорит нам о Божьей любви к нам?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/11/03.md b/src/ru/2024-04/11/03.md new file mode 100644 index 00000000000..6ba1109f06a --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/11/03.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Иисус и Отец +date: 09/12/2024 +--- + +Мы были созданы Божеством для личных взаимоотношений с Ним (Быт. 1:26, 27). Но из-за грехопадения эти отношения полностью нарушились. Мы можем видеть непосредственные последствия этого нарушения в истории того, что произошло в Едемском саду. + +`Прочитайте Быт. 3:7–9. Грехопадение привело к разрыву между Богом и человеком. Кто первый решился избавиться от разрыва?` + +Намерением Божества было предложить всему человечеству устранение этой бреши, вызванной грехом, даже если все человечество отвергнет предложенное Им. + +Для того чтобы восстановить эти отношения, одна из Личностей Божества стала человеком. Так Слово стало плотью и обитало с нами, являя славу Божью (Ин. 1:14–18). В результате человечество получило Его полноту и благодать. Это то, чем пришел поделиться Иисус, возвестить славу Божью, чтобы могли быть восстановлены отношения, нарушенные грехом, по крайней мере, для всех, кто был готов принять верой то, что предложено им во Христе Иисусе. + +`Какая удивительная надежда для нас просматривается в этих стихах? См. Ин. 1:1, 2; 5:16–18; 6:69; 10:10, 30; 20:28.` + +«Христос обладает жизнью — самобытной, незаимствованной, изначальной» (Уайт Э. Желание веков. С. 530). Однако как воплотившийся Сын, Который «уничижил Себя» (Флп. 2:7), лишив Своих преимуществ, Христос, говоря о Своем существовании на земле как человека среди людей, мог сказать, что Его жизнь — дар от Бога. «Божественность Христа — эта гарантия вечной жизни верующего в Него» (там же). + +Человечество не признавало Бога (Ин. 17:25). Так, Он послал Сына Своего Единородного (Ин. 9:4, 16:5), чтобы Его, Отца, можно было познать. + +`Говоря о космосе, некий атеист написал: «В нашей безвестности, во всей этой необъятности нет и намека на то, что откуда-то извне придет помощь, чтобы спасти нас от самих себя». Чем Библия опровергает неправоту этого человека?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/11/04.md b/src/ru/2024-04/11/04.md new file mode 100644 index 00000000000..d6e4a4612e1 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/11/04.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Знающий Сына знает Отца +date: 10/12/2024 +--- + +На протяжении всего Евангелия от Иоанна апостол описывает, как Иисус, Сын Божий, своими действиями указывает на Отца. Иисус объясняет, кто такой Отец и как Он относится к нашему миру. Все это соответствует Ин. 1:18, где сказано, что Он открывает Отца (греч. _эксэгэ́омай_ _—_ рассказывать, сообщать, излагать; открывать, поведать). Иисус делает это снова и снова. Слово Отец (греч. _патэ́р_) встречается в Евангелии от Иоанна 136 раз и 18 раз в трех посланиях Иоанна, что составляет более трети всех использований этого слова в Новом Завете. Прощальная речь — это одно из главных мест Евангелия, где Иисус открывает Отца. + +Иисус был представителем Отца на земле и пришел, чтобы воплотить в жизнь в человеческой плоти волю Отца. В действительности Иисус сказал, что Он во всем стремился исполнять волю Отца, а не Свою собственную (Ин. 5:30). На первый взгляд, это может показаться поразительным утверждением, но оно показывает, в какой полноте Человек Иисус был предан Отцу. + +`Прочитайте Ин. 17:3. Почему познание Бога Отца и Иисуса Христа играет такую важную роль в спасении?` + +Иисус также сказал, что Он послан Отцом совершить Свое дело — спасение человечества — и что Сам Отец засвидетельствовал о Его деле (Ин. 5:36–38). + +Иисус провозгласил, что Отец поставил Его единственным, через Кого человечество может прийти к Отцу (Ин. 6:40, 44). Отец хочет, чтобы люди обрели вечную жизнь в Иисусе, Который обещает воскресить их в воскресение мертвых. + +Заявления Иисуса о Его взаимоотношениях с Отцом поразительны. Он утверждает, что все Его учение — это учение Отца; все, что Он говорит, Он лично услышал от Отца; вера в Него — то же самое, что и вера в Отца; и сами Его слова, и Его дела — все исходит от Отца; Он и Отец едины в любви и работе ради спасения человечества. Какое мощное свидетельство близости Иисуса к Его Небесному Отцу! + +`Как изменилась бы ваша жизнь, если бы ваши мысли и действия полностью выражали Божью волю в вашей жизни? Как мы можем лучше воплотить Божью волю в своей жизни?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/11/05.md b/src/ru/2024-04/11/05.md new file mode 100644 index 00000000000..5e06da35f8d --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/11/05.md @@ -0,0 +1,16 @@ +--- +title: Святой Дух +date: 11/12/2024 +--- + +Святой Дух занимает не столь значительное место в Евангелии от Иоанна, как Отец и Сын. Тем не менее Его роль крайне важна для успеха миссии Иисуса. + +`Прочитайте Ин. 14:16. Какое великое обетование оставил Иисус ученикам и всем Своим последователям?` + +В самой первой главе Евангелия Иоанна мы видим, насколько важна роль Святого Духа. Иоанн говорит нам, что все, кто принял Слово, то есть все, кто уверовал в Него, стали детьми Божьими, «которые ни от крови, ни от хотения плоти, ни от хотения мужа, но от Бога родились» (Ин. 1:13). Это происходит только в результате деятельности Святого Духа. + +`Прочитайте следующие стихи и отметьте, какое служение совершает Святой Дух? Что следующие стихи говорят о деятельности Святого Духа? Ин. 14:26; 15:26; 16:7–11.` + +«Говоря ученикам о служении Святого Духа, Иисус стремился вселить в них радость и надежду, которые воодушевляли Его Самого. Он радовался тому, что оказал большую помощь Своей церкви. Святой Дух — это величайший из всех даров, которые Он мог попросить у Отца для нравственного возвышения Своего народа. Дух должен оказывать возрождающее влияние, а без Него жертва Христа была бы напрасной. Влияние зла увеличивается на протяжении многих веков, и поразительно, с какой покорностью люди отдаются в рабство сатане. Греху можно сопротивляться и противостоять только благодаря могущественному влиянию третьей Личности Божества, Духа Святого, Которая проявляет Себя не в видоизмененной энергии, но во всей полноте Божественной силы, очищающей сердце» (Уайт Э. Желание веков. С. 671). + +`Какое же это благословение — получить Святого Духа, подтверждающего, что Бог истинен (Ин. 3:33). Именно Дух обличает о грехе, правде и суде (Ин. 16:8–11). Следовательно, ключом к познанию того, что верно, истинно, что есть добро, является подчинение нашего разума и жизненного опыта Слову Божьему через обличающую и убеждающую силу Святого Духа.` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/11/06.md b/src/ru/2024-04/11/06.md new file mode 100644 index 00000000000..44d5a5de598 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/11/06.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Молитва Иисуса +date: 12/12/2024 +--- + +Ин. 17 иногда называют первосвященнической молитвой Иисуса. Она завершает прощальную речь. Иисус пришел на эту землю, чтобы человечество могло в итоге восстановить свои изначальные личные отношения с Богом. Он верно явил знамения, которые Бог поручил Ему явить. Словами и делами Он доносил людям Бога. + +Иисус скоро должен был покинуть эту землю. Он пожелал еще раз поделиться Своей любовью со Своими учениками. Он хотел, чтобы они поняли тесную связь между Ним, Отцом и Святым Духом. И Он хотел привести их в такие же личные отношения с Богом Отцом и Духом, какие были у Него Самого. + +`Прочитайте Ин. 17:1–26. Каковы главные просьбы, с которыми обращается Иисус к Отцу в этой молитве?` + +Многие, читая Ин. 17, полагают: главное, что имеет значение, — единство и любовь. Несомненно, цель Бога в том, чтобы восстановить нас для личных отношений с Ним и со всеми людьми. Но более внимательное прочтение предполагает гораздо более важную связь между любовью и истиной. + +«Сия же есть жизнь вечная, да знают Тебя, единого истинного Бога» (Ин. 17:3), а не Бога, о котором у нас есть свое мнение. «Я открыл имя Твое человекам, которых Ты дал Мне… и они сохранили слово Твое… и уразумели истинно, что Я исшел от Тебя, и уверовали, что Ты послал Меня» (Ин. 17:6, 8). «Освяти их истиною Твоею: слово Твое есть истина» (Ин. 17:17). + +Христос пришел, чтобы открыть Отца. Это откровение было важным из-за множества неверных представлений о Боге. Евангелие от Иоанна показывает, насколько серьезно Иисус относился к этой миссии. Он верно представлял слово и дела Бога. Если истина не имеет значения, зачем идти на такие шаги? + +Иисус прожил жизнь, исполненную трудностей, чтобы в конечном счете быть отвергнутым религиозным руководством. Он страдал от безразличия людей и даже Своих собственных учеников. Один из Его учеников предал Его, другой трижды отрекся от Него. Он прошел через искушения и издевательства и умер на кресте от рук тех самых людей, кого Он пришел спасти. + +`Как вы можете в своей жизни наилучшим образом отображать любовь Божью, которая существует между Иисусом и Отцом?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/11/07.md b/src/ru/2024-04/11/07.md new file mode 100644 index 00000000000..3d16ede3d8b --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/11/07.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 13/12/2024 +--- + +Прочитайте в книге Эллен Уайт «Желание веков» главу 73 «Да не смущается сердце ваше» (С. 662–680); «Дополнительное примечание к главе 1 [от Иоанна]» в Библейском комментарии АСД (Т. 5. С. 911–919). + +Оценивая, Кем является Иисус, Его противники судили Его человеческими мерками, «по плоти» (Ин. 8:15). Это, вероятно, даже хуже, чем судить «по наружности» (Ин. 7:24). Здесь они прибегли к критериям плоти, меркам падшего человечества в падшем мире, не испытывая непреодолимого руководства Духа (см. Ин. 3:3–7). Они видели Его «плоть» как она есть, но никогда не задумывались о возможности того, что Он может оказаться Словом, ставшим плотью (Ин. 1:14). Мерить Христа столь ограниченными мерками — это значит оценивать Его с мирской точки зрения (2 Кор. 5:16). + +«Утешитель назван „Духом истины“. Его задача — определять истину и оберегать ее. Вначале Он поселяется в сердце как Дух истины и поэтому становится Утешителем. В истине есть утешение и мир, чего нет во лжи. Посредством ложных теорий и преданий сатана овладевает умом человека. Направляя людей к ложным идеалам, он уродует их. Через Писание Святой Дух обращается к уму и запечатлевает истину в сердце. Так Он разоблачает заблуждение и изгоняет его из сердца. Посредством Духа истины, действующего через Слово Божье, Христос привлекает к Себе избранных чад» (Уайт Э. Желание веков. С. 671). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. Вечная жизнь — в том, чтобы знать Бога (Ин. 17:3). Что значит «знать Бога» в отличие от простого знания фактов о Нем, что Он всемогущ, исполнен любви или является Богом справедливости? Если бы кто-нибудь спросил вас: «Знаете ли вы Бога?», что бы вы ответили? Какое место Иисус занимает в вашем ответе?` + +`2. Что означают слова Иисуса «Слово Твое есть истина» в практическом, повседневном смысле? (Ин. 17:17.)` + +`3. Иисус молился: «Не молю, чтобы Ты взял их из мира, но чтобы сохранил их от зла» (Ин. 17:15). Как наш собственный выбор влияет на то, насколько полно мы сможем получить ответ на эту молитву в нашей жизни?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/11/info.yml b/src/ru/2024-04/11/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..c5b78de916f --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/11/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Отец, Сын и Святой Дух" +start_date: "07/12/2024" +end_date: "13/12/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/11/inside-story.md b/src/ru/2024-04/11/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..efd9db6d628 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/11/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 13/12/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «Пилат сказал Ему: итак, Ты Царь? Иисус отвечал: ты говоришь, что Я Царь. Я на то родился и на то пришел в мир, чтобы свидетельствовать об истине; всякий, кто от истины, слушает гласа Моего» (Ин. 18:37). + +Распятие и воскресение Иисуса — это кульминация Евангелия от Иоанна. Первые десять глав вмещают примерно три с половиной года; главы 11–20, напротив, описывают одну-две недели. + +В четырех Евангелиях смерть Иисуса описывается по-разному. Хотя их повествования совместимы, каждый автор подчеркивает ключевые моменты, которые перекликаются с темами его Евангелия. Матфей подчеркивает исполнение Священного Писания; Марк — параллель между крещением Иисуса и крестом; а Лука видит крест как место, где можно обрести исцеление и спасение (история о разбойнике на кресте). + +Но Иоанн представляет крест как воцарение Иисуса на престоле, связанное с идеей _часа_, которая неоднократно упоминается в книге (Ин. 7:30; 8:20; 12:27). Эта идея воцарения являет собой картину с трагической иронией, поскольку распятие было самым позорным и постыдным способом казни, который использовали римляне. Этот контраст указывает на глубоко ироническое представление Иоанна: Иисус умирает опозоренным, но в то же время это Его славное возведение на престол как Спасителя. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/12/02.md b/src/ru/2024-04/12/02.md new file mode 100644 index 00000000000..a762b2fb66d --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/12/02.md @@ -0,0 +1,24 @@ +--- +title: «Что есть истина?» +date: 15/12/2024 +--- + +В Ин. 18:28–32 суд над Иисусом не описывается подробно. Основное внимание уделяется тому, как Иисус предстал перед Понтием Пилатом. + +`Прочитайте беседу Христа и Пилата в Ин. 18:33–38. Какой вопрос задал Пилат в конце этой беседы?` + +`Как бы вы ответили на подобный вопрос сегодня?` + +`Вспомните, как Иисус ответил Фоме на вопрос об истинном пути (Ин. 14:6).` + +Прокуратор спрашивает Иисуса, Царь ли Он иудейский (Ин. 18:33). Это первое упоминание этого титула, но не последнее. Иисус спрашивает Пилата, интересует ли это его самого или другие ему сказали, что Он Царь. Благодаря этому вопросу они меняются местами: прокуратору нужно ответить, понимает ли он, с Кем разговаривает. Читатель уже знает, что Иисус — Царь. Признает ли это прокуратор? + +Пилат отвечает своим собственным вопросом: «Разве я Иудей? Твой народ и первосвященники предали Тебя мне; что Ты сделал?» (Ин. 18:35). Он проявил уклончивость, вызванную раздражением из-за того, что вопрос Иисуса задел его. Это был первый шаг прокуратора в сторону от истины, позволивший предрассудкам затмить его восприятие. + +Иисус отвечает, что Его Царство не от мира сего (Ин. 18:36). Затем Пилат делает проницательный вывод, переспрашивая, действительно ли Иисус претендует на звание царя (Ин. 18:37). Это приводит к важному пояснению Иисуса о том, что Он рожден, чтобы свидетельствовать об истине, и каждый, кто «от истины», слышит Его голос (Ин. 18:37). + +Пилат спрашивает: «Что есть истина?» (Ин. 18:38). Но не дожидается ответа, а вместо этого он выходит на улицу, чтобы попытаться спасти Иисуса от толпы. + +Истина — это тема Евангелия от Иоанна. Как вечное Слово (_логос_, Ин. 1:1–5), Иисус есть свет и истина. Все это противостоит тьме и заблуждению. Он полон благодати и истины (Ин. 1:14). Благодать и истина пришли через Него (Ин. 1:17). Иоанн Креститель свидетельствовал об истине (Ин. 5:33). Иисус подтвердил, что Его Отец «истинен» (Ин. 7:28). Сам Иисус услышал истину от Своего Отца (Ин. 8:40). Иисус есть «путь и истина и жизнь» (Ин. 14:6). Слово Божье есть «истина» (Ин. 17:17). Несмотря на свой вопрос, Пилат упустил возможность познать истину из-за своих предубеждений, своих предыдущих решений и оказанного на него давления. + +`Как вы понимаете связь между Иисусом и истиной?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/12/03.md b/src/ru/2024-04/12/03.md new file mode 100644 index 00000000000..5d1589cc47d --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/12/03.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: «Се, Человек!» +date: 16/12/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 18:38–19:5. Как Пилат пытался убедить толпу просить об освобождении Иисуса?` + +Пилат не стал дожидаться ответа Иисуса на вопрос об истине. Вместо этого он вернулся к толпе, чтобы попытаться убедить собравшихся. Вступив с ними в диалог вместо того, чтобы просто отпустить Иисуса на свободу, Пилат поставил себя в невыгодное положение. Религиозные вожди убедились, что могут воздействовать на прокуратора через толпу. + +Пилат ссылается на обычай отпускать одного узника на свободу во время Пасхи и спрашивает, хочет ли народ, чтобы он отпустил «царя иудейского». Удивительно и весьма иронично, но люди просят освободить разбойника по имени Варавва, а не невиновного Иисуса. + +Теперь начинаются издевательства и унижение Иисуса. Римские воины плетут терновый венец, надевают на Него багряницу, кланяются и насмешливо приветствуют Его как царя иудейского; это похоже на приветствие императора, но здесь намеренная издевка. + +Надеясь на жалость людей, Пилат, похоже, ищет способ освободить Иисуса. Он выводит Иисуса в терновом венце и багрянице. Сцена, которую Иоанн не прокомментировал, показывает Иисуса в пародии на царскую одежду, а правитель говорит народу: «Се, Человек!» (Ин. 19:5). Это напоминает читателю слова Иоанна Крестителя в Ин. 1:29: «Вот Агнец Божий, Который берет на Себя грех мира». По иронии языческий правитель представляет Израилю Мессию в царском облачении. + +Однако, как показано в Ин. 19:6–16, толпа призывает распять Иисуса, основываясь на Его утверждении, что Он Сын Божий. Это пугает Пилата, который еще больше стремится устроить освобождение Иисуса. Но вожди вершат судьбу Иисуса, заявляя, что освободить Его — значит выступить против кесаря. Они знают, что преданность Пилата кесарю означает, что он не смог бы освободить того, кто претендует на роль царя. Вожди говорят, что у них нет царя, кроме кесаря. Таким образом, их глубокая ненависть к Иисусу была сильнее, чем их национальные устремления. Для того чтобы избавиться от Иисуса, они готовы пожертвовать притязаниями на национальную автономию. + +`Как жутко: языческий правитель хочет освободить Иисуса, в то время как духовные вожди народа, которые должны были бы признать Его, вместо этого желали Его распятия! Какие уроки мы можем извлечь из этого для себя?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/12/04.md b/src/ru/2024-04/12/04.md new file mode 100644 index 00000000000..68c22c0139a --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/12/04.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: «Совершилось» +date: 17/12/2024 +--- + +Как показано в Ин. 19:17–22, Пилат написал на кресте на латыни, греческом и еврейском: «Иисус Назорей, Царь Иудейский» (Ин. 19:19). Религиозные вожди хотели изменить эту надпись. Пилат не согласился, и надпись осталась как немое свидетельство истины об Иисусе и один из признаков того, что Иисус воцаряется на кресте как Царь. Вот Он, Иисус, их истинный Царь, Царь иудейский, висящий на кресте, как обычный преступник. + +«Эта надпись над головой Иисуса была сделана по распоряжению более высокой власти, чем власть Пилата или иудеев. По Божественному провидению эти слова должны были будить мысль и вызывать глубокий интерес к Писанию» (Уайт Э. Желание веков. С. 745). + +`Прочитайте Ин. 19:28–30. Каково значение предсмертного слова Иисуса «совершилось»? Что именно совершилось на кресте?` + +Греческий глагол _тэле́о_ (закончить, завершить, выполнить) в стихе 28 («уже все совершилось») — это тот же глагол, который используется в стихе 30 («совершилось»). Более того, родственное слово _телейо́о_ (закончить, сделать совершенным) также появляется в стихе 28 в отношении исполнения Писания («да сбудется Писание»). Какой бы ужасной ни была сцена, все сбывалось, совершалось, завершалось. + +`Когда Иисус говорит: «совершилось», Он завершает (свершает) дело, которое поручил Ему Отец.` + +`Прочитайте Ин. 19:25–27. Какая трогательная сцена с матерью Иисуса произошла у креста?` + +Среди тех, кто стоял в тот день у подножия креста, были Иоанн, любимый ученик, Мария, мать Иисуса, и другие. Много лет назад Симеон предсказал именно это событие, когда Иосиф и Мария принесли Иисуса в храм, чтобы посвятить Его (сравните с Лк. 2:34, 35). Теперь, в минуту Своей смерти, Иисус обращается к матери: «Же́но! се, сын Твой». А Иоанну Он говорит: «Се, Матерь твоя!» (Ин. 19:26, 27). + +`Когда Иисус произнес «совершилось», что это означает для каждого из нас? Что было завершено и как это применимо к нашей жизни?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/12/05.md b/src/ru/2024-04/12/05.md new file mode 100644 index 00000000000..f3a6e460678 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/12/05.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Пустая гробница +date: 18/12/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 20:1. В какой день Иисус был распят и в какой воскрес?` + +`Что этот факт говорит в отношении субботы?` + +Иисус умер поздно вечером в пятницу и воскрес рано утром в воскресенье. Поскольку, когда Его хоронили, приближалась суббота (Ин. 19:42), процесс погребения совершался поспешно и не был закончен. Как бы сильно ни любили Иисуса Его последователи, они соблюдали субботу и не пошли ко гробу (сравните с Мк. 16:1, Лк. 23:56). После субботы несколько женщин приобрели благовония, чтобы принести их ко гробу в воскресенье утром. К их удивлению, камень был отвален, а могила оказалась пустой. + +Мария Магдалина была одной из тех, кто пришел ко гробу рано. Она побежала рассказать Петру и Иоанну о том, что увидела. Двое мужчин побежали туда. Иоанн обогнал Петра и прибыл первым. Наклонившись, он заглянул внутрь и увидел лежащие льняные пелены, в которые был завернут Иисус. Но в гроб не входил. + +Однако Петр вошел внутрь и увидел лежащие там льняные пелены. Он также увидел плат для лица, который был на голове Иисуса, но он не лежал вместе с пеленами. Он был сложен и лежал отдельно. + +`Прочитайте Ин. 20:3–10. Опишите картину, которую увидели ученики, прибежав к гробнице.` + +После того, как Петр вошел в гробницу, вошел туда и Иоанн. В Ин. 20:8 говорится, что он вошел, увидел и уверовал. Почему, увидев лежащие там погребальные одежды и отдельно сложенную повязку для лица, Иоанн поверил в то, что Иисус воскрес из мертвых? + +Для того чтобы ответить на этот вопрос, необходимо в первую очередь задуматься, почему вообще гробница была пуста. Самый типичный ответ: здесь побывали расхитители гробниц. Но это объяснение несостоятельно по трем причинам. Во-первых, Матфей сообщает нам, что гроб охранялся (Мф. 27:62–66), что делало ограбление маловероятным. Во-вторых, расхитители гробниц обычно крадут ценные вещи, а не гниющие тела. В-третьих, расхитители гробниц торопятся и не сворачивают погребальные пелены. Неудивительно, что, когда Иоанн увидел сложенный плат для лица, он поверил, что Иисус воскрес из мертвых. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/12/06.md b/src/ru/2024-04/12/06.md new file mode 100644 index 00000000000..3c3a640a5a4 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/12/06.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Иисус и Мария +date: 19/12/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 20:11–15. Какой вопрос задал воскресший Иисус, встретив Марию?` + +`Поразмышляйте о скрытом смысле этого вопроса. Как вы думаете, какой вопрос задал бы вам Иисус, встретив вас сегодня? Чего на самом деле ты сегодня ищешь в своей жизни?` + +Последнее упоминание о Марии — то, что она рассказывает Петру и Иоанну о пустой гробнице (Ин. 20:2). Они побежали к гробнице, а она вернулась туда немного позже. После того, как Петр и Иоанн осмотрели гробницу, они вышли из нее. Но Мария вернулась и, плача, задержалась там. Без сомнения, за последние несколько дней она много плакала. А теперь — еще и это? Наклонившись, она заглянула внутрь. + +К ее удивлению, в гробнице сидели два ангела в белом там, где до этого лежало тело Иисуса. Они спросили ее: «Жена! что ты плачешь?» (Ин. 20:13). Ее печаль была в том, что ее Господа забрали, и она не знает, где Его положили. + +`Прочитайте Ин. 20:16–18. Как поступила Мария, когда узнала, что Христос жив?` + +`К чему побуждают тебя действия Марии, которая возвестила ученикам весть о живом Господе?` + +Мария обернулась и затуманенными от слез глазами увидела кого-то, кто стоял позади нее. Словами, похожими на слова ангелов, Незнакомец спрашивает: «Жена! что ты плачешь? кого ищешь?» (Ин. 20:15). Она полагает, что говорит с садовником, и просит его помочь найти тело Иисуса. + +Незнакомец произносит лишь одно слово: «Мария!» Это было откровение, состоящее из одного слова, которое изменило ее мир. Внезапно пораженная Мария понимает, что с ней говорит воскресший Иисус, и узнает Его. Иисус настаивает на том, чтобы она не удерживала Его, поскольку Он должен вознестись к Своему Отцу. А ей нужно пойти и рассказать ученикам, что Он восходит «к Отцу Своему и Отцу вашему, и к Богу Своему и Богу вашему» (Ин. 20:17). Мария выполнила свою миссию. Она рассказала ученикам, что видела Господа, а также сообщила все остальные подробности, которыми Он поделился с ней (Ин. 20:18). + +`Прочитайте 1 Кор. 15:12–20. Какова, по словам Павла, польза от нашей христианской веры, если бы Христос не воскрес из мертвых?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/12/07.md b/src/ru/2024-04/12/07.md new file mode 100644 index 00000000000..9ffbdeba588 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/12/07.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 20/12/2024 +--- + +Прочитайте в книге Эллен Уайт «Желание веков» главу 79 «Совершилось» (С. 758–764), главу 81 «Он воскрес» (С. 779–787), главу 82 «Что ты плачешь?» (С. 788–794). См. также книгу Клиффорда Гольдштейна «Воскресший: обретение надежды в пустой гробнице» (Risen: Finding Hope in the Empty Tomb, 2020). + +«Пилат пытался освободить Иисуса, но видел, что не в силах сделать это и одновременно сохранить свое почетное положение. Чтобы не потерять мирскую власть, он решил пожертвовать жизнью невинного Человека. Сколько людей, подобно Пилату, жертвуют принципами, чтобы избежать потерь или страданий! Совесть и чувство долга указывают один путь, а своекорыстие — другой. Путь, который избрал Пилат, оказался для него роковым, и всякий, кто идет на компромисс со злом, будет увлечен в густой, непроницаемый мрак вины» (Уайт Э. Желание веков. С. 738). + +«Христос не отдал Свою жизнь до тех пор, пока не совершил дело, ради которого пришел, и при последнем вздохе сказал: „Совершилось!“ (Ин. 19:30). Битва была выиграна. Его десница, Его святая рука доставила Ему победу. Как Победитель Он утвердил Свое знамя на вечных высотах. Как же могли не радоваться ангелы?! Все небеса праздновали победу Спасителя. Сатана был сражен, он знал, что потерял свое царство. Для ангелов и безгрешных миров возглас „Совершилось!“ имел большое значение. Для них так же, как и для нас, это означало, что великое дело искупления совершилось и можно принять плоды победы Христа» (Там же. С. 758). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. Какое решение поможет вам избежать такой же ошибки Пилата?` + +`2. Почему Иисусу пришлось умереть вместо нас? Почему Он должен был стать нашей заместительной Жертвой? Почему Его смерть была необходима для нашего спасения? Подтвердите свой ответ стихами из Писания.` + +`3. Какова связь между свидетельствами Писания и историческими свидетельствами, когда речь идет о воскресении Иисуса? То есть какие исторические свидетельства убедительно подтверждают воскресение Иисуса?` + +`4. Подумайте о 1 Кор. 15:12–20. Если умершие во Христе после смерти сразу попадают на небо, тогда как понять мысль Павла о том, что без воскресения Христа и умершие во Христе погибли (1 Кор. 15:18)? Как слова Павла подтверждают истину о «сне» мертвых до воскресения, которое произойдет при возвращении Христа?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/12/info.yml b/src/ru/2024-04/12/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..71cdc9c270e --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/12/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Час славы: крест и воскресение" +start_date: "14/12/2024" +end_date: "20/12/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/12/inside-story.md b/src/ru/2024-04/12/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..be1bb053f97 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/12/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 20/12/2024 +--- + +###Памятный стих
+> «Исследуйте Писания, ибо вы думаете чрез них иметь жизнь вечную; а они свидетельствуют о Мне» (Ин. 5:39). + +Евангелие от Иоанна, так же как Евангелие от Марка, завершается встречей в Галилее. Этот последний урок по Евангелию от Иоанна касается этой встречи, но объединяет ее с темой о том, как мы познаем Иисуса и Слово Божье — идеей, которая проходит через все четвертое Евангелие. + +Несмотря на то, что ученики были с Иисусом более трех лет, они все еще совершенно не были готовы к распятию и воскресению, несмотря на то, что Иисус снова и снова говорил им, что произойдет. + +К сожалению, они не поверили Ему на слово. + +Сегодня мы можем оказаться в той же самой опасности: слушать или даже читать Слово Божье, но не слушаться его, не пребывать в нем и не подчиняться ему. То есть не принимать его как свет, который должен направлять наши мысли и действия. К сожалению, именно в этом положении, вероятно, невольно находится слишком большое количество христиан. + +На последней неделе изучения Евангелия от Иоанна мы рассмотрим некоторые ключевые моменты этого Евангелия, которые могут помочь нам выйти за рамки поверхностного знания об Иисусе, узнать Его лучше, чтобы пребывать в Нем и в Его Слове. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/13/02.md b/src/ru/2024-04/13/02.md new file mode 100644 index 00000000000..203b84602b6 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/13/02.md @@ -0,0 +1,26 @@ +--- +title: Встреча в Галилее +date: 22/12/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 21:6. С каким вопросом обратился Иисус к ученикам? Что этот вопрос говорит об Иисусе?` + +Ин. 20 заканчивается сообщением о цели написания книги, и было бы логично завершить ее на этом, но в ней есть еще одна глава. Глава 21 начинается с того, что некоторые ученики вернулись в Галилею, когда Петр предложил провести ночь на озере. Похоже, вернулись старые времена, и ученики возвратились к своему прежнему ремеслу — рыбной ловле. Но в ту ночь они ничего не поймали. + +Утром таинственный незнакомец с берега предлагает им забросить сеть с правой стороны лодки. После этого они ловят так много рыбы, что не могут вытащить сети. Это было похоже на начало их служения с Иисусом (см. Лк. 5:1–11). Иоанн сразу же узнает Иисуса и сообщает об этом Петру, который немедленно прыгает в воду и плывет к берегу. + +`Прочитайте Ин. 21:15–17 Какой троекратный вопрос Иисус задает Петру? Как бы вы ответили на подобный вопрос Иисуса?` + +Иисус задает Петру три вопроса, каждый из которых касается его любви к своему Учителю. Перед распятием Петр утверждал, что отдаст свою жизнь за Иисуса (Ин. 13:37). Именно тогда Иисус предсказал его тройное отречение (Ин. 13:38). На этой встрече в Галилее Петр не опирается на свою уверенность, а, скорее, опирается на Иисуса: «Господи! Ты все знаешь; Ты знаешь, что я люблю Тебя» (Ин. 21:17). + +Некоторые отмечают, что Иисус использует греческий глагол _агапао_, что означает «любить», когда спрашивает Петра (за исключением последнего раза), и что Петр всегда отвечает глаголом _филео_, что означает «любить, но по-дружески». Подразумевается, что Петр не достиг настоящей любви. Вот как можно было бы это передать: + +— Симон Иоаннов, любишь ли ты Меня больше всех? + +— Да, Господи, Ты знаешь, что Ты дорог мне (прим. ред.). + +На самом деле ответ Петра сосредоточен на смирении. Учитывая, что Петр некогда потерпел неудачу, более вероятно, что он смиренно использует слово _филео_, не осмеливаясь заявлять слишком многого в отношении себя. И именно это смирение, которое подтверждает Иисус, становится решающим в восстановлении Петра на служении. Несомненно, смирение является одним из величайших качеств для служения, потому что тогда в центре внимания оказывается Иисус Христос, а не человеческое «я». + +Восстановление Петра и его роль руководителя в ранней церкви являются одними из самых убедительных свидетельств того, что Иисус воскрес из мертвых. Было бы трудно объяснить выдающееся положение Петра, если бы Иисус в присутствии других учеников не восстановил его в служении. + +`Почему смирение столь важно для всякого, кто стремится познать Господа? Чем может гордиться любой из нас в свете креста?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/13/03.md b/src/ru/2024-04/13/03.md new file mode 100644 index 00000000000..245c4aa2e8b --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/13/03.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Взирать на Иисуса +date: 23/12/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 21:20–22. Какая мысль Петра направила его по неверному пути? Как Иисус исправляет его? Вспомните, когда вас, как и Петра, постигало искушение смотреть на других людей, а не на Христа. Чему вы научились из этой беседы Христа и Петра?` + +Иисус только что восстановил Петра в служении и сказал ему: «Иди за Мною» (Ин. 21:19). Возможно, имелось в виду реальное следование за Иисусом по берегу, потому что Петр оборачивается и видит, что Иоанн тоже идет за Иисусом, и он задает вопрос об Иоанне: «Господи! а он что?» (Ин. 21:21). + +Возвращая Петра к служению, Иисус предсказал, как он умрет (Ин. 21:18). Кажется, Петр хотел узнать и про смерть Иоанна. Вместо этого Иисус направляет внимание Петра на то, чтобы он шел за Ним, не беспокоясь о том, что произойдет с другим учеником. + +`Прочитайте Ин. 21:23–25. Как было неверно понято утверждение Иисуса? Как апостол Иоанн исправил это неверное понимание?` + +Люди неправильно поняли, что имел в виду Иисус, когда сказал: «Если Я хочу, чтобы он пребыл, пока приду, что́ тебе до того? ты иди за Мною» (Ин. 21:22). Они думали, что это означало, что Иисус вернется до того, как умрет Иоанн. Шло время, Иоанн старел, и это поколебало бы веру некоторых, если бы он умер до возвращения Иисуса (это случилось естественным образом). Иоанн исправляет это неправильное представление, указывая, что это зависит от воли Иисуса, а не является пророчеством о том, что произойдет. + +Идея сосредоточиться на Иисусе, а не на других людях, является мощным направлением к завершению урока. Иисус, и только Иисус является нашим Спасителем. Люди неизбежно разочаруют вас и, возможно, даже причинят вам боль. + +Далее мы рассмотрим истины о понимании Слова Божьего с тем, чтобы познать Иисуса и следовать за Тем, Кто только и должен быть нашим Учителем и проводником — независимо от помощи, совета и наставлений, которые могут давать нам другие. + +`Как часто вас разочаровывали другие люди, на которых вы могли равняться? Какие уроки, какими бы трудными они ни были, вы извлекли из этого опыта?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/13/04.md b/src/ru/2024-04/13/04.md new file mode 100644 index 00000000000..cbb1bae1149 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/13/04.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Свет и тьма +date: 24/12/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 1:4–10; 3:19–21; 8:12; 12:35. Почему люди как во времена Христа, так и сегодня зачастую более любят тьму, чем свет?` + +`Что лично для вас означает «ходить во свете»?` + +Мир лежит во тьме; он избегает света и не может самостоятельно найти путь к истинному Богу, личному Богу Творения, откровения и искупления. + +«Никогда не может человек сам по себе познать Божественное. „Он превыше небес, — что можешь сделать? глубже преисподней, — что можешь узнать?“ (Иов. 11:8). Только Дух усыновления может открыть нам глубины Божьи. „Не видел того глаз, не слышало ухо, и не приходило то на сердце человеку“, „а нам Бог открыл это Духом Своим“» (Уайт Э. Желание веков. С. 412). + +Только Иисус Христос «явил» Отца (Ин. 1:18). Греческий глагол здесь — _эксэгэ́омай,_ что означает «поведать, открыть». Иоанн представляет Иисуса как небесного посланника, Того, Кто поясняет, что значит знать Бога. Только через Иисуса мы можем по-настоящему познать Бога. + +`Прочитайте Ин. 8:42–44. Как Иисус описывает ложное основание, на котором строили свою веру религиозные вожди Израиля?` + +Те, кто не стоит в истине, говорят, исходя из своих собственных представлений. Они «видят» смысл стиха только с человеческой точки зрения. Напротив, мы должны принять, что Христос — свет мира, и следовать за Ним в нашем толковании Его Слова. В противоположность этому дьявол говорит «из своей собственной природы» или «на своем языке» (Ин. 8:44_, разные варианты перевода — прим. перев._). Если мы не будем осторожны и не отдадимся Богу в вере и послушании, мы рискуем сделать то же самое: прочитать стих, основываясь только на наших собственных желаниях, чаяниях и перспективах, что гораздо проще сделать, чем нам кажется. + +`Как вы относитесь к истинам, которые вам не по душе? Отличается ли это от того, как следовало бы относиться к этим истинам?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/13/05.md b/src/ru/2024-04/13/05.md new file mode 100644 index 00000000000..ee94c34a230 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/13/05.md @@ -0,0 +1,20 @@ +--- +title: Богословие «от вышних» или «от нижних» +date: 25/12/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 4:46–54. Какая проблема привела царедворца к Иисусу?` + +`Какая духовная проблема была у царедворца и других людей, окружавших Иисуса (Ин. 4:48)?` + +Этот человек пришел к Иисусу, свету мира, но он решил, что поверит, если Иисус исцелит его сына. Мы можем сказать, что богословие этого человека было богословием «от нижних». Богословие «от нижних» устанавливает правила и мерила для Бога и Его Слова. Человеческие идеи, какими бы ущербными, ограниченными и субъективными они ни были, становятся окончательным авторитетом того, как люди толкуют Слово Божье. В какую же опасную ловушку так можно попасть! + +Богословие «от вышних», напротив, отвечает верой, в первую очередь, веря Богу и Его Слову (Ин. 4:48; 6:14, 15; 2 Тим. 3:16). Когда Библия принимается верой, она толкует сама себя. Мировоззрение Писания, а не философия века сего является руководством к пониманию и толкованию Писания. Человеческие взгляды должны подчиниться Слову Божьему, а не наоборот. + +Мы должны верить словам Писания, если хотим верить словам Иисуса (Ин. 5:46, 47). «Если пребудете в слове Моем, то вы истинно Мои ученики» (Ин. 8:31). Если мы сомневаемся в Слове Божьем, Его Слово не может пребывать в нас (Ин. 5:38). «Отвергающий Меня и не принимающий слов Моих имеет судью себе: слово, которое Я говорил, оно будет судить его в последний день. Ибо Я говорил не от Себя; но пославший Меня Отец, Он дал Мне заповедь, что сказать и что говорить» (Ин. 12:48, 49). + +Слушать Слово Божье — это больше, чем просто воспринимать информацию. Это также означает исполнять волю Божью. И это действенный отклик на слушание Слова. «Кто хочет творить волю Его, тот узнает о сем учении, от Бога ли оно или Я Сам от Себя говорю» (Ин. 7:17). + +Такое слушание и исполнение Слова Божьего является выражением любви к Нему. «Кто любит Меня, тот соблюдет слово Мое; и Отец Мой возлюбит его, и Мы придем к нему и обитель у него сотворим» (Ин. 14:23). + +`Какова связь между нашей любовью к Иисусу и послушанием? Почему любое «послушание», не основанное на любви, рискует оказаться законничеством?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/13/06.md b/src/ru/2024-04/13/06.md new file mode 100644 index 00000000000..d6838418562 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/13/06.md @@ -0,0 +1,18 @@ +--- +title: Пребывание в Иисусе +date: 26/12/2024 +--- + +`Прочитайте Ин. 12:32. Согласно этому стиху, какова главная цель Иисуса, пребывающего сегодня на небесах?` + +Как мы видели в уроках этого квартала, Евангелие от Иоанна влечет нас к Иисусу, но только в том случае, если мы готовы познать Бога и исполнять Его волю. На протяжении всего его Евангелия люди, встречающиеся с Иисусом, либо принимают свет и возрастают, либо отвергают его и становятся слепы. Никодим, женщина у колодца, царедворец, расслабленный у купальни Вифезда, пять тысяч человек, насытившиеся хлебами и рыбой, братья Иисуса, религиозные вожди, слепорожденный, Мария и Марфа, Пилат — все они встретились с Иисусом и сделали выбор в отношении истины и света, которые Он принес. + +Богословие «от нижних» начинается с человеческих утверждений, направленных на то, чтобы определить и исследовать существование и природу Бога. Человеческая точка зрения, ошибочная, падшая, предвзятая, стоит над Божественной, святой, совершенной, всеведущей. Богословие «от нижних» определенно сбивает людей с пути; так это происходило в прошлом и будет происходить в будущем (см. Откр. 14:1–12), когда человеческая мудрость, стремясь превзойти Божественную, попытается навязать миру ложное поклонение. + +`Прочитайте Ин. 15:1–11. Каков секрет духовного роста и здоровой духовной жизни?` + +`Какие практические советы вы можете дать человеку, желающему пребывать в Иисусе?` + +Секрет в том, чтобы оставаться на связи с Иисусом. Он — Слово Божье, хлеб жизни, свет миру, дверь овцам, Добрый Пастырь, воскресение и жизнь, путь, истина и жизнь, истинная виноградная лоза. + +Личности Божества и их Слово, Библия, подобны магниту для железа. Если не сопротивляться, они привлекут нас к себе. «Голос Божий говорит с нами через Его Слово. Мы услышим множество голосов; но Христос сказал, что мы должны остерегаться тех, кто говорит: „вот, здесь Христос“, или „там“. Как нам узнать, что у них нет истины, если мы не сравним все со Священным Писанием?» (_Адвентист Ревью энд Саббат Геральд,_ 3 апреля 1888 года). А затем мы должны подчинить наши собственные взгляды тому, что представлено в Слове Божьем. \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/13/07.md b/src/ru/2024-04/13/07.md new file mode 100644 index 00000000000..7aab8dd8884 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/13/07.md @@ -0,0 +1,22 @@ +--- +title: Для дальнейшего исследования +date: 27/12/2024 +--- + +Божья точка зрения сильно отличается от человеческой. Бог делится с нами Своим взглядом через Свое Слово, Библию, под влиянием Святого Духа. За нами выбор — хотим ли мы ходить во тьме или принять свет, исходящий от Иисуса Христа, открытый в Слове. + +Неотъемлемой частью этого выбора является наше личное подчинение Иисусу Христу, Сыну Божьему и Искупителю человечества. Силой Святого Духа Бог Отец открыл нам — в жизни, смерти и воскресении Иисуса — глубину Своей любви. И мы знаем об Иисусе, потому что о Его жизни, смерти и воскресении написано в Слове Божьем. + +«Путь ангелов Божьих — с земли на небо и обратно. Христовы чудеса для сокрушенных и страдающих были совершены силой Божьей через служение ангелов. Каждое благословение приходит к нам от Бога благодаря Христу с помощью небесных посланников. Приняв на Себя человеческую природу, наш Спаситель разделил с падшими сыновьями и дочерьми Адама всю их долю, а посредством Своей Божественной природы пребывает одесную престола Всевышнего. И потому Христос является посредником в общении людей с Богом и Бога с людьми» (Уайт Э. Желание веков. С. 143). + +**Вопросы для обсуждения** + +`1. Какая из историй в Евангелии от Иоанна больше всего говорит вам о любви и характере Бога? Поделитесь с участниками вашей группы, почему вы находите эту историю столь захватывающей.` + +`2. Как на практике человеку следует подходить к поиску истины?` + +`3. Почему обычно трудно бывает отказаться от своего «я» как мерила истины? Сможем ли мы когда-нибудь полностью сделать это или наша человеческая природа в какой-то степени по-прежнему будет оказывать влияние на то, как мы воспринимаем Священное Писание? Почему мы должны признать этот факт и как смирение помогает нам отказаться от наших предубеждений в пользу Слова Божьего?` + +`4. История западного христианства пестрит примерами того, что происходит, когда Слово Божье становится предметом политики и предрассудков людей. Знаете ли вы такие примеры и какой урок мы можем извлечь из них сегодня в отношении того, насколько опасно, когда человеческие взгляды определяют толкование Библии?` + +`5. Кратко изложите общую картину Евангелия от Иоанна. Какова его главная весть для нас сегодня?` \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/13/info.yml b/src/ru/2024-04/13/info.yml new file mode 100644 index 00000000000..6a640cd53fc --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/13/info.yml @@ -0,0 +1,4 @@ +--- +title: "Эпилог: познание Иисуса и слова Его" +start_date: "21/12/2024" +end_date: "27/12/2024" \ No newline at end of file diff --git a/src/ru/2024-04/13/inside-story.md b/src/ru/2024-04/13/inside-story.md new file mode 100644 index 00000000000..381a7618147 --- /dev/null +++ b/src/ru/2024-04/13/inside-story.md @@ -0,0 +1,7 @@ +--- +title: Миссионерская история +date: 27/12/2024 +--- + +###